title
stringlengths 1
108
| article
stringlengths 150
266k
| summary
stringlengths 126
13.8k
| url
stringlengths 31
613
|
|---|---|---|---|
Ράγκνχιλντ Σίγκουρντσντοτερ
|
Σύμφωνα με το έπος (saga) Heimskringla, μία Ράγκνχιλντ Σίγκουρντσντοτερ ήταν η δεύτερη σύζυγος του Χάλφνταν του Πρεσβύτερου (η πρώτη ήταν η Ράγκνχιλντ Χάραλντσντοτερ Γκούλσκεγκ). Ο Χάκε, ένας ξέφρενος πολεμιστής (berserker) συνάντησε τον πατέρα της στo Χάντελαντ και τον σκότωσε, προτού απαγάγει τη Ράγκνχιλντ Σίγκουρντντoτερ από το σπίτι της. Στη συνέχεια, ο Xάλφνταν ο Πρεσβύτερος την απήγαγε από τον Χάκε, για να τη νυμφευτεί. Το έπος Fagrskinna δεν αναφέρει καμία από αυτές τις λεπτομέρειες. Ωστόσο, και τα δύο έπη συμφωνούν ότι η Ράγκνχιλντ και ο Χάλγνταν ο Πρεσβύτερος ήταν γονείς του Χάραλντ Α΄ του Καλλίκομου (Χορφάγκρε). Σύμφωνα με το έπος Ragnarssona þáttr, η Ράγκνχιλντ Σίγκουρντσντοτερ, κόρη του Σίγκουρντ Χαρτ και της συζύγου του Ίνγκμποργκ (παλ. νορβηγ.: "Ingibjorg") ήταν η εγγονή του Χέλγκι του Κοφτερού και της Άσλαουγκ. Ο παππούς της από την πλευρά της μητέρας της ήταν ο Χάραλντ Κλακ. Η ταυτότητα της γιαγιάς της από την πλευρά της μητέρας της δεν αναφέρεται. Το έπος Heimskringla αλλάζει το όνομα της κόρης του Χάραλντ Κλακ, αλλά η συγκεκριμένη καταγωγή παραμένει η ίδια. «Η μητέρα της Ράγκνχιλντ ήταν η Θόρνυ, κόρη του Kλάκχαραλντ βασιλιά στη Γιουτλάνδη, και μία αδελφή της Θτρύε Ντάνεμποντ, που ήταν παντρεμένη με τον Δανό βασιλιά Γκορμ τον Παλαιό, ο οποίος τότε κυβερνούσε τις δανικές κυριαρχίες». Ορισμένες πηγές περιγράφουν την Άσλαουγκ ως δίδυμη αδελφή του Αρθακνούτ της Δανίας. Τα έπη Ragnarssona þáttr, Fagrskinna και Heimskringla προτείνουν ότι η Ράγκνχιλντ ήταν κόρη -ή ακόμη και εγγονή- του Σίγκουρντ Φιδομάτη, εκτός αν υπήρχαν περισσότεροι από ένας άνδρες με αυτό το όνομα. Δηλαδή, οι περισσότερες πηγές προτείνουν ότι ο Σίγκουρντ Φιδομάτη ήταν ενεργός μόνο στα τέλη του 9ου αι., πράγμα που θα σήμαινε ότι ήταν είτε περίπου στην ίδια ηλικία με τη Ράγκνχιλντ ή νεότερος. Σελίδα της "Ιστορίας των Βίκινγκς" της Γκουίν Τζόουνς που καλύπτει την οικογένειά της
|
Το όνομα Ράγκνχιλντ Σίγκουρντσντοτερ μπορεί να αναφέρεται σε δύο διαφορετικές μορφές από την παλαιά σκανδιναβική λογοτεχνία, ένα κράμα τους ή μία καθαρά πλασματική μορφή: Η σύζυγος του Χάλφνταν του Πρεσβύτερου (π. 810 – περ. 860) Μία γυναίκα που έζησε στα τέλη του 9ου ή/και στις αρχές του 10ου αιώνα, η οποία ήταν κόρη του Σίγκουρντ Χαρτ της φυλής Ντάγκλινγκ.Ενώ ορισμένες παραδοσιακές μαρτυρίες απεικονίζουν αυτές τις δύο μορφές ως την ίδια γυναίκα, αυτές (και οι συγγενείς τους) έζησαν σε διαφορετικές περιόδους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%BD%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%BD%CF%84_%CE%A3%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81
|
Αρκεσίνη Αμοργού
|
Η Αρκεσίνη βρίσκεται σε πλαγιά του βουνού Κόρακας με θέα προς το κάμπο της Κάτω Μεριάς, όπως ονομάζεται το νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού, σε μια περιοχή με ελιές και άλλες καλλιέργειες. Απέχει 14 χιλιόμετρα από τη Χώρα, ενώ διαθέτει νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο. Κοντά στον σύγχρονο οικισμό βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Αρκεσίνης (η περιοχή είναι στη σύγχρονη εποχή γνωστή ως Καστρί), μιας από τις τρεις πόλεις του νησιού κατά την αρχαιότητα, καθώς και ο πύργος της Αγίας Τριάδας, ένα μνημειακό κτίριο ελληνιστικών χρόνων (4ος αιώνας π.Χ.). Ο πύργος βρίσκεται βορειοδυτικά του χωριού και ανατολικά από το εκκλησάκι της Αγιάς Τριάδας. Κοντά στην είσοδο του χωριού βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ονούφριου.
|
Η Αρκεσίνη είναι χωριό της Αμοργού. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 220 μέτρων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 106 κατοίκους. Διοικητικά υπάγεται στον δήμο Αμοργού του νομού Κυκλάδων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%B7_%CE%91%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D
|
Ελικοδρόμιο
|
Στις μεγάλες μητροπολιτικές πόλεις - πρωτεύουσες τα ελικοδρόμια εξυπηρετούν επιβάτες που θέλουν να μετακινηθούν γρήγορα μέσα στην πόλη ή τις παρακείμενες περιοχές. Τα ελικοδρόμια έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να εγκατασταθούν πολύ πλησιέστερα σε μία πόλη ή το κέντρο μίας πόλης από τα αεροδρόμια, ενώ οι πτήσεις με ελικόπτερο προς ένα προορισμό, ή ακόμα και προς το κύριο αεροδρόμιο μίας πόλης, είναι σαφώς ταχύτερες από την οδήγηση. Για παράδειγμα, υπάρχει τακτικό δρομολόγιο μεταξύ του Ελικοδρομίου του Μανχάταν και του Διεθνούς Αεροδρομίου John F. Kennedy της Νέας Υόρκης, ενώ το ελικοδρόμιο χρησιμοποιείται και για την μεταφορά υψηλών προσώπων (VIP) και προϊόντων σε προορισμούς ως και το Μέριλαντ. Αρκετοί ουρανοξύστες διαθέτουν σημεία προσγείωσης ελικοπτέρων ή ελικοδρόμια στις οροφές τους για τις απαιτήσεις μεταφοράς των στελεχών και των πελατών τους. Επίσης, τα ελικοδρόμια χρησιμοποιούνται από αστυνομικές δυνάμεις ως βάσεις αστυνομικών ελικοπτέρων. Οι εξέδρες προσγείωσης ελικοπτέρων είναι κοινό θέαμα στα νοσοκομεία όπου χρησιμοποιούνται από τα εναέρια ασθενοφόρα για την μεταφορά επειγόντων περιστατικών σε μονάδες τραυμάτων ή τη μεταφορά ασθενών από απομακρυσμένες περιοχές. Σε αστικές περιοχές τα ελικοδρόμια αυτά είναι συνήθως τοποθετημένα στις οροφές των νοσοκομείων. Τα ελικοδρόμια δεν έχουν συγκεκριμένο προσανατολισμό και δεν φέρουν αρίθμηση στα πρότυπα των διαδρόμων προσγείωσης. Σε κάποιες περιπτώσεις αναγράφεται ένας αριθμός στο σημείο προσγείωσης, μέσα σε ένα κύκλο, που αναφέρεται στο μέγιστο επιτρεπόμενο βάρος προσγείωσης του ελικοπτέρου που μπορεί να δεχθεί το ελικοδρόμιο, σε λίβρες. Ένα ελικοδρόμιο συνήθως διαθέτει ένα κύκλο ή τετράγωνο από χωνευτά στο έδαφος φώτα, περιμετρικά της επιφάνειας που ονομάζεται TLOF (touchdown and lift-off area, σημείο προσγείωσης και ανύψωσης), και ένα δεύτερο κύκλο ή τετράγωνο περιμετρικά ολόκληρης της περιοχής προσγείωσης, που καλείται FATO (final approach and takeoff area, περιοχή τελικής προσέγγισης και απογείωσης). Ο δεύτερος κύκλος περικλείει τον πρώτο ενώ τα φώτα που χρησιμοποιούνται μπορεί να είναι είτε χωνευτά στο έδαφος είτε υπερυψωμένα. Το προτεινόμενο χρώμα για τα φώτα είναι σήμερα, βάσει των εισηγήσεων της Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας (International Civil Aviation Organization) και της Ομοσπονδιακής Αεροπορικής Διοίκησης (Federal Aviation Administration), είναι το πράσινο, αν και το προηγούμενο χρώμα, το κίτρινο, προτιμάται ακόμα σε πολλές περιοχές. Επικουρικά των φώτων που χρησιμοποιούνται στα σημεία αποπροσγείωσης και προσέγγισης μπορεί να χρησιμοποιηθούν και προβολείς, για τον συνολικό φωτισμό του ελικοδρομίου, ενώ είναι επιβεβλημένη η ύπαρξη ενός φωτιζόμενου ανεμουρίου. Στα επίγεια ελικοδρόμια συχνά υπάρχουν σειρές φώτων καθοδήγησης προς την προτιμώμενη διεύθυνση προσέγγισης, ενώ η ύπαρξη πρόσθετων οπτικών βοηθημάτων (HAPI, PAPI) συνιστώνται από την ICAO και την FAA, όμως σπάνια χρησιμοποιούνται λόγω του υψηλού τους κόστους. de Voogt, A.J. 2007. Helidrome Architecture. Rotterdam: 010 Publishers. ICAO 1995. Heliport manual. Montreal, Canada: ICAO Publications. Frost, John B. 1996. British helipads. Chester, UK: Appledore Publications.
|
Το ελικοδρόμιο είναι μικρός σχετικά χώρος κατάλληλα διαμορφωμένος για χρήση μόνο από ελικόπτερα. Τα οργανωμένα ελικοδρόμια διακρίνονται σε στρατιωτικά και πολιτικά. Τα πολιτικά διακρίνονται σε δημόσια και ιδιωτικά. Τέλος τα δημόσια λαμβάνουν την ονομασία ή τον χαρακτηρισμό του φορέα στον οποίον υπάγονται. Εκτός των παραπάνω υφίστανται και τα ελεύθερα, ή περιστασιακά, ή έκτακτης ανάγκης που πέρα από μια πρόχειρη διαμόρφωση του χώρου δεν διαθέτουν κανέναν εξοπλισμό, η δε χρήση τους επαφίεται στην κρίση των πιλότων των ελικοπτέρων. Τα οργανωμένα ελικοδρόμια διαθέτουν από μία ή περισσότερες πίστες προσγείωσης σε σειρά και σε απόσταση ασφαλείας μεταξύ τους. που συμπληρώνονται με αναγκαίες εγκαταστάσεις εφοδιασμού καυσίμου, φωτισμού, ειδικά αν λειτουργούν όλο το εικοσιτετράωρο, ανεμούρια ή και υπόστεγα. Τα ελικοδρόμια των μεγάλων πόλεων κυρίως των παραμεθορίων περιοχών μπορεί να διαθέτουν ακόμα και υπηρεσίες τελωνείου. Αν και αρχικά υπήρχε η ελπίδα ότι η χρήση του ελικοπτέρου ως αστικού μέσου μεταφοράς και η εξάπλωση των ελικοδρομίων στα αστικά κέντρα θα ήταν εκτεταμένη, η εξάπλωσή τους περιορίστηκε λόγω του θορύβου που προκαλούνταν από την κίνηση των ελικοπτέρων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BF
|
Κωνσταντίνος Μανιαδάκης
|
Ο Κ. Μανιαδάκης γεννήθηκε στο Σοφικό Κορινθίας στις 25 Ιουλίου 1893, όπου και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Γονείς του ήταν ο Σπυρίδων και η Μαρία Μανιαδάκη και είχε δύο αδέλφια: τον Μιχάλη, αξιωματικό της Αεροπορίας, που πέθανε το Νοέμβριο του 1964, και την Παναγιώτα. Ο Μανιαδάκης αποφοίτησε την 1η Οκτωβρίου του 1916 από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός του Μηχανικού. Μαζί του αποφοίτησαν ως μέλη της τάξης του 1916 οι Θρασύβουλος Τσακαλώτος, Ναπολέων Ζέρβας, Παυσανίας Κατσώτας και Χριστόδουλος Τσιγάντες. Συμμετείχε σ' όλες τις μετέπειτα στρατιωτικές επιχειρήσεις και στη Μικρασιατική εκστρατεία. Στη συνέχεια, αντιδρώντας στους επαναστάτες του 1922 συμμετείχε στο αποτυχημένο κίνημα Λεοναρδόπουλου - Γαργαλίδη με αποτέλεσμα την αποστρατεία του με το βαθμό του ταγματάρχη, επανήλθε όμως στο στράτευμα κατόπιν αμνηστίας. Τελικά παραιτήθηκε το 1929 με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη και ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις. Ο Κ. Μανιαδάκης στη διάρκεια της στρατιωτικής του καριέρας είχε επιδείξει ένα ιδιαίτερο ταλέντο στη διείσδυση και τη συλλογή πληροφοριών, κάτι ευρύτατα γνωστό στους στρατιωτικούς κύκλους. Όταν ο Ιωάννης Μεταξάς στις 4 Αυγούστου του 1936 με επίφαση τη νομοθετική εξουσιοδότηση κήρυξε δικτατορία, περιέλαβε τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη στη λεγόμενη τότε «εθνική κυβέρνησή» του (Κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά), διορίζοντάς τον υφυπουργό Δημοσίας Ασφαλείας, θέση από την οποία και αναδείχθηκε τελικά το δεύτερο -μετά τον Μεταξά- πιο σημαντικό πρόσωπο του καθεστώτος και της κυβέρνησης της 4ης Αυγούστου. Ως υφυπουργός Δημοσίας Ασφαλείας ανέλαβε τότε την οργάνωση του κρίσιμου αυτού τομέα διοίκησης με εκπληκτική ταχύτητα και πάθος. Αρχικά, επέδειξε εχθρότητα προς όλους γενικά τους τότε πολιτικούς αρχηγούς. Με την πάροδο του χρόνου το δίκτυο των πληροφοριοδοτών του Μανιαδάκη κάλυπτε όλη την Ελλάδα και όλους τους χώρους δραστηριοτήτων. Έτσι κάθε πρόσωπο για το οποίο υπήρχε υπόνοια ότι δεν ήταν πιστό στο καθεστώς, εκτοπιζόταν σε νησί του Αιγαίου. Παρά ταύτα, δεν πρόλαβε το κίνημα του 1938 που εκδηλώθηκε στην Κρήτη, το οποίο τελικά απέτυχε με πολύ μεγάλο κίνδυνο εμφυλίου. Πρόλαβε όμως τη συνωμοσία των γερμανοφίλων που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1940 και πατάχθηκε λίγες ημέρες μετά την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, πριν αυτό εκδηλωθεί. Στις σημαντικότερες δράσεις του την περίοδο εκείνη περιλαμβάνονταν η σύλληψη του Αλέξανδρου Γιάνναρου, εκδότη εφημερίδων, που είχε δημιουργήσει την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας, τη μεγαλύτερη φασιστική οργάνωση του μεσοπολέμου στην Ελλάδα, η απέλαση διπλωματικών υπαλλήλων ξένων πρεσβειών, καθώς και η απελευθέρωση του πολιτικού Λάμπρου Ευταξία από μια ατυχή ομηρία του. Ο Μανιαδάκης αναδιοργάνωσε την υπηρεσία διώξεως κομμουνισμού τοποθετώντας διοικητή τον ανώτατο αξιωματικό της Αστυνομίας Πόλεων Σπύρο Παξινό, τον οποίο έστειλε για εκπαίδευση στη γερμανική γκεστάπο. Εξαπέλυσε ένα αντικομμουνιστικό αγώνα με δέσμη μέτρων και έμεινε ιδιαίτερα γνωστός και παροιμιώδης στις επερχόμενες δεκαετίες για τις βάναυσες μεθόδους που εφάρμοσε τότε εναντίον των μελών και των οπαδών του ΚΚΕ. Η πιο γνωστή τακτική που εφάρμοσε η αστυνομία επί Μανιαδάκη ήταν το βασανιστήριο του ρετσινόλαδου, που χρησιμοποιούταν κυρίως στις ανακρίσεις, με αποτέλεσμα το όνομά του να συνδεθεί τότε με αυτή τη βαρβαρότητα. Επιπλέον ο Μανιαδάκης δημιούργησε στα τέλη του 1939 την Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ, μια πλαστή καθοδήγηση με σκοπό τον αποπροσανατολισμό και τη διάσπαση των κομμουνιστών, εκδίδοντας ακόμη και πλαστό Ριζοσπάστη.Πολλές από τις μεθόδους του ενάντια στο ΚΚΕ αποτέλεσαν ιστορικά δείγματα αντιγραφής κυβερνητικών πολιτικών μετά την απελευθέρωση. Για παράδειγμα, οι ομαδικοί εκτοπισμοί και η χρήση των δηλώσεων μετανοίας, ήταν εμπνευσμένες από τον Μανιαδάκη. Τον Απρίλιο του 1937 (και ενώ οι μαζικές και αυθαίρετες διώξεις και φυλακίσεις που πραγματοποιούσαν τα όργανα του Μανιαδάκη βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη) ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Λουκάς Γιδόπουλος, επισκέφτηκε τον Μανιαδάκη και του επέδωσε επιστολή διαμαρτυρίας του τότε αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος, Ιωάννη Θεοτόκη, στην οποία ο Θεοτόκης διαμαρτυρόταν για την αυθαίρετη φυλάκιση και απομόνωσή του στις φυλακές Κέρκυρας.Ο εισαγγελέας Γιδόπουλος παρατήρησε ότι ο Θεοτόκης «έχει απολύτως με το μέρος του το δίκαιον». Στην παρατήρηση αυτή ο Μανιαδάκης απάντησε «παρατηρώ με λύπην μου, κύριε Εισαγγελλεύ, ότι δεν γνωρίζετε όλην την ελληνικήν νομοθεσίαν, τον τελευταίον νόμον». Και όταν ο Γιδόπουλος τον ρώτησε ποιος είναι αυτός ο τελευταίος νόμος, ο Μανιαδάκης του απάντησε «ο νόμος του Μανιαδάκη». Μετά τον θάνατο του Μεταξά (29/1/1941), παρέμεινε ως υφυπουργός στην κυβέρνηση Κορυζή μέχρι τις 20 Απριλίου 1941, οπότε σχηματίσθηκε η κυβέρνηση Τσουδερού, όπου, διατηρώντας το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Ασφαλείας, ανέλαβε και υπουργός Εσωτερικών. Τον Μάιο του 1941 η κυβέρνηση Τσουδερού, μαζί με την βασιλική οικογένεια, έφυγε από την Ελλάδα για την Αίγυπτο, και ο Μανιαδάκης τους ακολούθησε. Στην Αίγυπτο λίγους μήνες μετά, λόγω δημιουργίας ατμόσφαιρας δυσφορίας προς εκείνους τους υπουργούς που συμμετείχαν στη δικτατορία του Μεταξά, αναγκάστηκε να παραιτηθεί στις 2 Μαΐου 1941 και να μεταβεί στην Αργεντινή ως επόπτης των ελληνικών πρεσβειών της Λατινικής Αμερικής, στην οποία παρέμεινε έως τον Αύγουστο του 1949 που επέστρεψε στην Ελλάδα. Ήταν η εποχή του Εμφυλίου, και παρά το αντιδημοκρατικό παρελθόν του, το αντικομμουνιστικό πνεύμα της εποχής του όχι μόνο του επέτρεψε να μείνει ατιμώρητος, αλλά του εξασφάλισε και πολιτικό μέλλον. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα δημιούργησε το πολιτικό κόμμα Ελληνική Αναγέννησις, το οποίο έπειτα ενώθηκε μαζί με άλλα μικρά φιλομεταξικά κόμματα με αποτέλεσμα την ίδρυση της Πολιτικής Ανεξαρτήτου Παρατάξεως. Στις εκλογές του 1950 εκλέχθηκε βουλευτής Αργολιδοκορινθίας, ενώ αντίθετα στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1951, 1952 και 1956 (Κόμμα Αρχών Ιωάννου Μεταξά) δεν κατάφερε να εισέλθει στη Βουλή. Εκλέχθηκε πάλι βουλευτής Κορινθίας, με την Ε.Ρ.Ε. του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στις εκλογές του 1958, αλλά και στις λεγόμενες «εκλογές βίας και νοθείας» του 1961, στις οποίες η εκλογή του με την ΕΡΕ ήταν σε μεγάλο βαθμό προϊόν νοθείας. Τέλος, εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΡΕ το 1964 και πρωταγωνίστησε σε επιθέσεις κατά του Ανδρέα Παπανδρέου και της αριστερής πτέρυγας της Ένωσης Κέντρου. Ειδικότερα, τον Ιούλιο του 1939, οι άνδρες του τότε υπουργού Ασφαλείας Μανιαδάκη είχαν εξαρθρώσει επαναστατική κομμουνιστική τροτσκιστική ομάδα, στην οποία αρχηγός ήταν ο τότε 20χρονος φοιτητής Νομικής και γιος του γνωστού πολιτικού και πρώην υπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, Ανδρέας. 25 χρόνια μετά, τον Ιούνιο του 1964, με τον Γεώργιο Παπανδρέου να είναι πρωθυπουργός και τον γιο του Ανδρέα να είναι υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως, ο βουλευτής της ΕΡΕ Μανιαδάκης προχώρησε στην εξής δήλωση στην δεξιά εφημερίδα Ημέρα, την οποία εξέδιδε ο γνωστός εχθρός των Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου Τζώρτζης Αθανασιάδης: «1) Βεβαιώ ότι επί των ημερών μου ως Υπουργού της Δημοσίας Ασφαλείας ο κ. Ανδρέας Γ. Παπανδρέου σπουδαστής τότε και εις ηλικίαν 20 περίπου ετών, μη στρατευθείς λόγω σπουδών, συνελήφθη υπό της Ειδικής Ασφαλείας του Κράτους και συγκεκριμένως υπό του τότε Ανθυπομοιράρχου Δ. Γιαννάκου, προϊσταμένου της υπηρεσίας αντιμετωπίσεως της κομμουνιστικής δράσεως εις τας Ανωτάτας Σχολάς, και ετέθη τας πρώτας ημέρας υπό αυστηράν απομόνωσιν, ίνα υποχρεωθή να ομολογήση, όπως και ωμολόγησεν, ότι ήτο ο οργανωτής και ιθύνων νους μιας εξωπανεπιστημιακής κομμουνιστικής οργανώσεως, η οποία μάλιστα ανήκεν εις τους οπαδούς της 4ης Διεθνούς, δηλαδή τους Τροτσκιστάς, οι οποίοι, ως γνωστόν, είναι οι σκληρότεροι και φανατικώτεροι κομμουνισταί. Η όλη του δράσις ήτο καθαρά και ωμολογημένη, και ως παραβάτης του Ιδιωνύμου έδει να παραπεμφθή εις δίκην και να καταδικασθή. 2) Απορώ, λοιπόν, πως ο κ. Ανδρέας Παπανδρέου κατέλαβε εν Ελλάδι ανωτάτας νευραλγικάς θέσεις όπως την θέσιν του Οικονομικού Συμβούλου της Τραπέζης της Ελλάδος και εν συνεχείαν την θέσιν του Προέδρου του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών, χωρίς να έχουν τηρηθεί αι νόμιμοι διατυπώσεις, όπως απαιτείται και διά τον τελευταίον Έλληνα πολίτην, ο οποίος ζητεί να καταλάβη θέσιν κλητήρος. 3) Δεν γνωρίζω ποία η δράσις του κ. Ανδρέα Παπανδρέου εις την Αμερικήν, αν δηλαδή ετήρησε την υπόσχεσιν, την οποίαν εγγράφως έδωσεν, ή μη τυχόν υποτροπίασεν. Επ' αυτού, την αρμοδιότητα και την ευθύνην την έχουν αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις και αι Αμερικανικαί αρχαί. Πάντως, επειδή ο κ. Ανδρέας Παπανδρέου υπό το προκάλυμμα και τας ευλογίας του πατρός του, καλπάζει εις τον στίβον διά πρωταγωνιστής της πολιτικής μας ζωής, έχει υψίστην υποχρέωσιν η Εθνική Αντιπολίτευσις να ζητήση την κατάθεσιν όλων των φακέλλων, διά να φωτισθή η όλη υπόθεσις, εγώ δε ως Βουλευτής, από του Βήματος της Βουλής, θα δώσω προς την Εθνικήν Αντιπροσωπείαν, τον Ελληνικόν λαόν και τον Τύπον πάσαν συμπληρωματικήν πληροφορίαν.» Ο Κ. Μανιαδάκης απεβίωσε στις 28 Φεβρουαρίου 1972 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Ο κεντρικός δρόμος του χωριού του, του Σοφικού, έχει ονομαστεί προς τιμήν του οδός Κωνσταντίνου Μανιαδάκη. Σωτήρης Γκουντουβάς. Το ΚΚΕ κατά την περίοδο 1939-41. Η Παλιά Κεντρική Επιτροπή και η Προσωρινή Διοίκηση, Διπλωματική Εργασία, Πάντειο, Αθήνα 2019 Π. Δρανδάκης, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Συμπλ. τ. Γ΄, σελ. 620. "Το άγνωστο 1940", Άρθρο του Ιού της Ελευθεροτυπίας για τη βάναυση στάση της δικτατορίας και του Μανιαδάκη απέναντι στους κάθε λογής διαφωνούντες
|
Ο Κωνσταντίνος Σ. Μανιαδάκης (25 Ιουλίου 1893 - 28 Φεβρουαρίου 1972) ήταν Έλληνας στρατιωτικός (αντισυνταγματάρχης του Μηχανικού), με κορυφαίο ρόλο στο δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά. Δημιούργησε το Υφυπουργείο Δημοσίας Ασφαλείας, που εξελίχθηκε στα μεταπολεμικά χρόνια στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ενώ οι βάναυσες μέθοδοί του άφησαν εποχή.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Fanboy & Chum Chum
|
Δύο τρελά αγόρια, ο Fanboy και ο Chum Chum, λάτρεις της γρανίτας Φρόστι, ζουν καθημερινά τρελές περιπέτειες. Παρακολουθούν το μάθημα το Κύριου Μάφλιν μαζί με τους συμμαθητές τους Κάιλ, Λούπε, Γιο, Φανκάιλτσαμ Κρις, Μάικλ Τζόνσον, Φρανσίν, Cheech και τις τρελές μαζορέτες. Ζουν στο Φάνλαιρ [Fanlair], έναν εγκαταλελειμμένο πύργο νερού, οποίος έχει κυλινδρικό σχήμα με ξύλινα τοιχώματα και ροζ, κωνική οροφή. Η πόρτα έχει το σχήμα του κεφαλιού/εμβλήματος του Fanboy και έχει λάιμ απόχρωση. Το εσωτερικό είναι ξύλινο, με ροζ σκάλες δίπλα από την πόρτα που οδηγούν σε έναν ημιώροφο στον οποίο υπάρχουν τα κρεβάτια τους. Κάτω από το Φάνλαιρ ζει ο φίλος τους ο Οζ. Δουλεύει σε ένα μαγαζί για παιχνίδια και κόμικς. Δεν θέλει να τα πουλήσει επειδή έχει μανία με αυτά. Απέναντι από το Φάνλαιρ ''δουλεύει'' στο Frosty Mart ο Boogregard Shlizetti "Boog" που έχει μανία με το arcade βιντεοπαιχνίδι Chimp Chomp και να εκφοβίζει τους Fanboy & Chum Chum. Επίσης ο βοηθός διευθυντή, ο Leonard Flynn-Boyle "Lenny" δουλεύει εκεί. Φάνμποϋ - Νεκτάριος Θεοδώρου (Κύκλος 1), Τάνια Παλαιολόγου (Κύκλος 2) Τσαμ Τσαμ - Νικόλας Δημητρίου (Κύκλος 1), Βούλα Κώστα (Κύκλος 2) Κάιλ - Νεκτάριος Θεοδώρου (Κύκλος 1), Θοδωρής Σμέρος (Κύκλος 2) Λένι - Νεκτάριος Θεοδώρου (Κύκλος 1), Θοδωρής Σμέρος (Κύκλος 2) Γιο - Στέλλα Φιλιππίδου (Κύκλος 1), Τάνια Παλαιολόγου (Κύκλος 2) Μπουγκ - Νικόλας Δημητρίου (Κύκλος 1), Χρήστος Θάνος (Κύκλος 2) Κύριος Μάφλιν - Σκεύος Πολυκάρπου (Κύκλος 1), Θοδωρής Σμέρος (Κύκλος 2) Λούπε - Στέλλα Φιλιππίδου (Κύκλος 1), Βούλα Κώστα (Κύκλος 2) Οζ - Σκεύος Πολυκάρπου (Κύκλος 1), Θοδωρής Σμέρος (Κύκλος 2) Θυρωρός Πούπατιν (Επιστάτης Πούπατιν) - Σκεύος Πολυκάρπου (Κύκλος 1), Χρήστος Θάνος (Κύκλος 2) Μαν Άρκτικα (Αντρακτικός) - Σκεύος Πολυκάρπου ("Νύχτα της Μέρας"), Νικόλας Δημητρίου (Κύκλος 1), Χρήστος Θάνος (Κύκλος 2) Ντετέκτιβ Τζόνσον (Πράκτορας Τζόνσον) - Σκεύος Πολυκάρπου (Κύκλος 1), Θοδωρής Σμέρος (Κύκλος 2) Μαμά του Οζ - Στέλλα Φιλιππίδου (Κύκλος 1), Τάνια Παλαιολόγου (Κύκλος 2) Μαγείρισσα Κραμ (Καντίνα) - Στέλλα Φιλιππίδου (Κύκλος 1), Βούλα Κώστα (Κύκλος 2) Κρις Τσαγκι - Σκέυος Πολυκάρπου (Κύκλος 1), Θοδωρής Σμέρος (Κύκλος 2) Φανκάϊλτσαμ - Νικόλας Δημητρίου (Κύκλος 1), Θοδωρής Σμέρος (Κύκλος 2) Σάιμον Τζόνσον - Σκεύος Πολυκάρπου (Κύκλος 1), Χρήστος Θάνος (Κύκλος 2) Λέμουελ - Χρήστος Θάνος (Κύκλος 2) Καθηγητής Φλαν - Χρήστος Θάνος (Κύκλος 2) (Ντόλαρ-Νέιτορ) - Νεκτάριος Θεοδώρου (Κύκλος 1), Χρήστος Θάνος (Κύκλος 2) Τσιρ Λίντερ (Μαζορρέτα)- Στέλλα Φιλιππίδου (Κύκλος 1), Τάνια Παλαιολόγου (Κύκλος 2) Fanboy & Chum Chum στην IMDb
|
Το Fanboy & Chum Chum είναι σειρά κινουμένων σχεδίων που προβάλλεται μέσω της συχνότητας του καναλιού Nickelodeon. Ξεκίνησε αρχικά με ένα επεισόδιο της σειράς "Random! Cartoons".
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Fanboy_%26_Chum_Chum
|
Γκλεν Φορντ
|
Final Verdict (1991) (TV) ως Rev. Rogers Raw Nerve (1991) ως Captain Gavin Border Shootout (1990) ως Sheriff John Danaher Casablanca Express (1989) ως Major Gen. Williams Law at Randado (1989) (TV) My Town (1986) (TV) ως Lucas Wheeler Happy Birthday to Me (1981) ως Dr. David Faraday Fukkatsu no hi (a.k.a. Virus) (1980) ως President Richardson Superman II (opening title flashback - uncredited) ως Jonathan Kent Day of the Assassin (1979) ως Christakis The Gift (1979) (TV) ως Billy Devlin Beggarman, Thief (1979) (TV) ως David Donnelly The Sacketts (1979) (TV) ως Tom Sunday The Visitor (1979) ως Det. Jake Durham Superman (1978) ως Jonathan Kent Evening in Byzantium (1978) (TV) ως Jesse Craig The 3,000 Mile Chase (1977) (TV) ως Paul Dvorak/Leonard Staveck Midway (1976) ως RAdm. Raymond A. Spruance Punch and Jody (1974) (TV) ως Peter 'Punch' Travers The Greatest Gift (1974) (TV) ως Rev. Holvak The Disappearance of Flight 412 (1974) (TV) ως Colonel Pete Moore Santee (1973) ως Santee Jarrett (1973) (TV) ως Sam Jarrett Cade's County (1971) (TV) ως Sam Cade The Brotherhood of the Bell (1970) (TV) ως Prof. Andrew Patterson Heaven with a Gun (1969) ως Jim Killian/Pastor Jim Smith!' (1969) ως Smith Day of the Evil Gun (1968) ως Lorne Warfield The Last Challenge (1967) ως Marshal Dan Blaine A Time for Killing (1967) ως Maj. Tom Wolcott Rage (1966) ως Doc Reuben Is Paris Burning? (1966) ως Lt. Gen. Omar N. Bradley The Money Trap (1965) ως Joe Baron The Rounders (1965) ως Ben Jones Dear Heart (1964) ως Harry Mork Fate Is the Hunter (1964) ως Sam C. McBane Advance to the Rear (1964) ως Capt. Jared Heath Love Is a Ball (1963) ως John Lathrop Davis The Courtship of Eddie's Father (1963) ως Tom Corbett Experiment in Terror (1962) ως John 'Rip' Ripley Four Horsemen of the Apocalypse (1962) ως Julio Desnoyers Pocketful of Miracles (1961) ως Dave 'the Dude' Conway Cry for Happy (1961) ως CPO Andy Cyphers Cimarron (1960) ως Yancey 'Cimarron' Cravat The Gazebo (1959) ως Elliott Nash It Started with a Kiss (1959) ως Sgt. Joe Fitzpatrick Torpedo Run (1958) ως Lt. Cmdr. Barney Doyle Imitation General (1958) ως MSgt. Murphy Savage The Sheepman (1958) ως Jason Sweet Cowboy (1958) ως Tom Reese Don't Go Near the Water (1957) ως Lt. J.G. Max Siegel 3:10 to Yuma (1957) ως Ben Wade The Teahouse of the August Moon (1956) ως Capt. Fisby The Fastest Gun Alive (1956) ως George Temple/George Kelby, Jr. Jubal (1956) ως Jubal Troop Ransom! (1956) ως David G. 'Dave' Stannard Trial (1955) ως David Blake Interrupted Melody (1955) ως Dr. Thomas 'Tom'King Blackboard Jungle (1955) ως Richard Dadier The Violent Men (1955) ως John Parrish The Americano (1955) ως Sam Dent Human Desire (1954) ως Jeff Warren City Story (1954) ως Narrator Appointment in Honduras (1953) ως Steve Corbett Η μεγάλη κάψα (1953) ως Det. Sgt. Dave Bannion Plunder of the Sun (1953) ως Al Colby The Man from the Alamo (1953) ως John Stroud Time Bomb (1953) ως Maj. Peter Lyncort Μια νύχτα στο Τρίνινταντ (1952) ως Στιβ Έιμερι Young Man with Ideas (1952) ως Maxwell Webster The Green Glove (1952) ως Michael 'Mike' Blake The Secret of Convict Lake (1951) ως Jim Canfield Follow the Sun (1951) ως Ben Hogan The Redhead and the Cowboy (1951) ως Gil Kyle The Flying Missile (1950) ως Cmdr. William A. Talbot Convicted (1950) ως Joe Hufford The White Tower (1950) ως Martin Ordway The Doctor and the Girl (1949) ως Dr. Michael Corday Mr. Soft Touch (1949) ως Joe Miracle Lust for Gold (1949) ως Jacob 'Dutch' Walz The Undercover Man (1949) ως Frank Warren The Return of October (1948) ως Prof. Bentley Bassett Jr. The Loves of Carmen (1948) ως Don José Lizarabengoa The Man from Colorado (1948) ως Col. Owen Devereaux The Mating of Millie (1948) ως Doug Andrews Framed (1947) ως Mike Lambert Gallant Journey (1946) ως John J. Montgomery A Stolen Life (1946) ως Bill Emerson Gilda (1946) ως Johnny Farrell/Narrator Destroyer (1943) ως Mickey Donohue The Desperadoes (1943) ως Cheyenne Rogers Flight Lieutenant (1942) ως Danny Doyle The Adventures of Martin Eden (1942) ως Martin Eden Go West, Young Lady (1941) ως Sheriff Tex Miller Texas ως Tod Ramsey So Ends Our Night (1941) ως Ludwig Kern Blondie Plays Cupid (1940) ως Charlie The Lady in Question (1940) ως Pierre Morestan Babies for Sale (1940) ως Steve Burton aka Oscar Hanson Men Without Souls (1940) ως Johnny Adams Convicted Woman (1940) ως Jim Brent (reporter) My Son Is Guilty (1939) ως Barney Heaven with a Barbed Wire Fence (1939) ως Joe Night in Manhattan (1937) on-camera host Γκλεν Φορντ στην IMDb (Αγγλικά) https://web.archive.org/web/20081108000931/http://www.thegoldenyears.org/
|
Ο Γκλεν Φορντ (1 Μαΐου 1916 — 30 Αυγούστου 2006) ήταν Καναδός ηθοποιός. Γεννήθηκε στο Κεμπέκ του Καναδά και αργότερα μετακόμισε με την οικογένειά του στην Καλιφόρνια. Το 1939 έκανε τα πρώτα του βήματα στον κόσμο του σινεμά. Το 1946, συμπρωταγωνίστησε μαζί με την Μπέτι Ντέιβις στην ταινία Κλεμμένη ευτυχία και την Ρίτα Χέιγουορθ στην Τζίλντα. Ακολούθησαν, το 1953, Η μεγάλη κάψα και το 1955 Η ζούγκλα του μαυροπίνακα, που τον καθιέρωσαν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%BD_%CE%A6%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84
|
Κάρολος Α΄ της Φλάνδρας
|
Ο Κάρολος μεγάλωσε στην αυλή του παππού του Ροβέρτου Α΄ και του θείου του Ροβέρτου Β΄ της Φλάνδρας, η μητέρα του πήγε στη Νότια Ιταλία προκειμένου να παντρευτεί σε δεύτερο γάμο της τον Ρογήρο Μπόρσα, δούκα της Απουλίας αφήνοντας τον μικρό Κάρολο στην αυλή της στη Φλάνδρα. Ο Κάρολος χρίστηκε ιππότης στις Σταυροφορίες (1108 - 1110) αλλά ο ρόλος που είχε εκεί ήταν αβέβαιος, ταξίδευσε στους Αγίους Τόπους (1107 - 1108) με έναν στόλο από Άγγλους, Δανούς και Φλαμανδούς. Στον Κάρολο προσφέρθηκε το στέμμα του βασιλείου της Ιερουσαλήμ αλλά το αρνήθηκε για άγνωστους λόγους. Ο θείος του Ροβέρτος Β΄ πέθανε (1111) αφήνοντας διάδοχο τον γιο του Βαλδουίνο Ζ΄, ο Κάρολος ο οποίος ήταν μια δεκαετία μεγαλύτερος έγινε σύμβουλος του, ο Βαλδουίνος τακτοποίησε τον γάμο του Καρόλου με τη Μαργαρίτα του Κλερμόν κόρη του Ρενώ Β΄ του Κλερμόν και διάδοχο της κομητείας της Αμιένης (1118). Όταν ο Βαλδουίνος Ζ΄ πέθανε άτεκνος από τα τραύματα στη μάχη του Μάχη του Μπουρ–αν–Μπρε (1119) υπερασπιζόμενος τον βασιλιά της Γαλλίας όρισε διάδοχο του τον ξάδελφο του Κάρολο. Ο Κάρολος εξόρισε τους Ιουδαίους από τη Φλάνδρα χρεώνοντας τους την ευθύνη για τον λιμό, ήταν διάσημος για την ευγένεια του και τη γενναιοδωρία του απέναντι στους φτωχούς, τους μοίραζε ψωμί κατά τη διάρκεια πείνας ενώ αποθήκευσε σιτάρι που το πούλησε σε πολύ ψηλές τιμές. Το μεγάλο του λάθος ήταν ότι προσπάθησε να περιορίσει την ισχύ της οικογένειας Έρεμπαλντ η οποία είχε εκμεταλλευτεί τον λιμό για να πλουτίσει κάτι που του στοίχισε τη ζωή του, η δολοφονία του οργανώθηκε από έναν εφημέριο των Έρεμπαλντ στον καθεδρικό ναό της Μπρυζ. Στις 2 Μαρτίου 1127, ενώ πήγε για προσκύνημα στον καθεδρικό ναό του Αγίου Δονατίου στην Μπρυζ μια ομάδα ευγενών τον δολοφόνησε με αλλεπάλληλα χτυπήματα από ξίφη, κάτι που έφερε απίστευτη οργή στον λαό της Φλάνδρας. Η βοήθεια που πρόσφερε στους φτωχούς και ο τρόπος που θανατώθηκε ήταν αιτία να γίνει μάρτυρας και αγιοποιήθηκε από την Καθολική Εκκλησία (1884), ενώ η οικογένεια των Έρεμπαλντ που σχεδίασε τη δολοφονία του θανατώθηκε με βασανιστήρια. Ο Λουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας που τον είχε υποστηρίξει στον αγώνα του κατά των Έρεμπαλντ επέλεξε ως διάδοχο του τον Νορμανδό πρίγκιπα Γουλιέλμο Κλίτο. Gilbert of Bruges. The Murder, Betrayal, and Slaughter of the Glorious Charles, Count of Flanders. Riley-Smith, Jonathan. The First Crusaders, 1095-1131. p. 176. Galbert of Bruges, The Murder of Charles the Good, translated, with an introduction and notes by James Bruce Ross ISBN 0-8020-6479-5 Laurent Feller, L'assassinat de Charles le Bon comte de Flandre: 2 mars 1127, Paris, Perrin, 2012, ISBN 978-2262035280 Φλάνδρα Γάνδη Άγιος Κάρολος ο Καλός Κάρολος ο Καλός
|
Ο Κάρολος A΄ της Φλάνδρας ή Κάρολος ο Καλός (δανικά: Karl af Flandern, 1083 – 1127) Κόμης της Φλάνδρας (1119 – 1127) ήταν γιος του Κνούτου Δ΄ της Δανίας και της Αδέλας της Φλάνδρας κόρης του Ροβέρτου Α΄ της Φλάνδρας. Ο πατέρας του δολοφονήθηκε μέσα στο ιερό της εκκλησίας του Σαίν Αλμπάν (1086) και η Αδέλα έσπευσε στην αυλή του πατέρα της Ροβέρτου Α΄ της Φλάνδρας με τον μικρό Κάρολο αφήνοντας τις δίδυμες κόρες της Σεσίλια Κνουτσντάτερ και Ίνγκεργερντ Κνουτσντότερ στη Δανία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A6%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Λουδοβίκος της Σαβοΐας
|
Γεννήθηκε στη Γενεύη και είχε τον τίτλο του πρίγκιπα του Παιδεμοντίου (Piedmont). Διαδέχθηκε τον πατέρα του όταν εκείνος παραιτήθηκε από δούκας για να γίνει αντίπαπας με το όνομα Φήλιξ Ε'. Η σύζυγός του Άννα Πουατιέ-Λουζινιάν ήταν αδελφή του Ιωάννου Β' βασιλιά της Κύπρου, που τον διαδέχθηκαν τα παιδιά του Καρλόττα και ο νόθος Ιάκωβος Β'. Αν και τον τελευταίο διαδέχθηκε η σύζυγός του Αικατερίνη Κορνάρο και μετά η Δημοκρατία της Βενετίας, οι απόγονοι της Άννας διεκδικούσαν το βασίλειο της Κύπρου, της Ιερουσαλήμ και της Μικράς Αρμενίας. Η οικογένεια ζούσε στο κάστρο Αλλαμάν του Βωντ (τώρα στην Ελβετία)· ο Λουδοβίκος ήταν και κόμης του Βωντ. Προσπάθησε να κατακτήσει το Μιλάνο την περίοδο που είχε την Αμβροσιανή Δημοκρατία (1447-50), αλλά απέτυχε. Καθώς επέστρεφε από τη Γαλλία το 1465, απεβίωσε στη Λυών. Το 1453 έλαβε την Ιερά Σινδόνη από τη Μαργαρίτα ντε Χαρνύ. Φυλάχθηκε στον Καθεδρικό του Τορίνο ως το 1946 από τον τελευταίο βασιλιά της Ιταλίας. Κληροδοτήθηκε στο Βατικανό το 1983. Το 1434 νυμφεύτηκε την Άννα του Πουατιέ-Λουζινιάν, κόρη του Ιανού βασιλιά της Κύπρου. Είχε τέκνα: Αμεδαίος Θ΄ 1435-1472, δούκας της Σαβοΐας. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Κάρολος Α΄ και αυτόν ο γιος του Κάρολος Β΄. Λουδοβίκος 1436-1482, κόμης της Γενεύης, νυμφεύτηκε την Καρλόττα των Πουατιέ βασίλισσα της Κύπρου. Φίλιππος Β΄ 1438- 1497, δούκας της Σαβοΐας, διαδέχθηκε το μικρανιψιό του Κάρολο Β΄. Μαργαρίτα 1439-1485, παντρεύτηκε πρώτα τον Ιωάννη Δ΄ Παλαιολόγο μαρκήσιο του Μομφερράτου και έπειτα τον Πέτρο Β΄ του Οίκου του Λουξεμβούργου κόμη του Σαιν-Πολ, γιο του Λουδοβίκου κόμη του Σαιν-Πολ. Πέτρος 1440-1458, αρχιεπίσκοπος της Ταρεντάζια. Ιανός 1440-1491, κόμης του Φωκινύ και της Γενεύης, νυμφεύτηκε την Ελένη του Οίκου του Λουξεμβούργου, κόρη του Λουδοβίκου κόμη του Σαιν-Πολ. Καρλόττα 1441-1483, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο ΙΑ΄ των Βαλουά βασιλιά της Γαλλίας. Αγνή 1445-1509, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκος Α΄ των Βαλουά-Ορλεάνης, δούκα του Λονγκεβίλ, γιο του Ιωάννη κόμη του Λονγκεβίλ. Ιωάννης-Λουδοβίκος 1447-1482, επίσκοπος της Γενεύης. Μαρία 1448-1475, η δεύτερη σύζυγος του Λουδοβίκου κόμη του Σαιν-Πολ. Μπόνα 1449-1503, παντρεύτηκε τον Γκαλεάτσο-Μαρία Σφόρτσα δούκα του Μιλάνου. Ιάκωβος 1450-1486 κόμης του Ρομόν, κύριος του Βωντ. Φρανσουά 1454-1490, αρχιεπίσκοπος του Ωσχ και επίσκοπος της Γενεύης. Fletcher, Stella (2000). The Longman Companion to Renaissance Europe, 1390–1530. Pearson Education Limited. Grendler, Paul F. (2017). The Jesuits and Italian Universities, 1548–1773. The Catholic University of America Press. Hand, Joni M. (2013). Women, Manuscripts and Identity in Northern Europe, 1350-1550. Routledge. Ward, A.W.; Prothero, G.W.; Leathes, Stanley, eds. (1911). The Cambridge Modern History. The Macmillan Company.
|
Ο Λουδοβίκος (Louis Ier de Savoie, 24 Φεβρουαρίου 1413 – 29 Ιανουαρίου 1465) από τον Οίκο της Σαβοΐας ήταν δούκας της Σαβοΐας (1440-1465). Ήταν υιός του Αμεδαίου Η' δούκα της Σαβοΐας και της Μαρίας των Βαλουά, κόρης του Φιλίππου Β΄ δούκα της Βουργουνδίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Γαρίδα
|
Η γαρίδα έχει σώμα πεπλατυσμένο κατά τον κατακόρυφο άξονα, το οποίο αποτελείται από τον κεφαλοθώρακα και την κοιλιά. Το σώμα της φθάνει σε μήκος από 5 μέχρι 15 εκ. και είναι επενδυμένο από όστρακο, το οποίο είναι εύκαμπτο. Τα μάτια της είναι σύνθετα και μισχωτά. Ο κεφαλοθώρακας έχει ένα ζεύγος επάνω γνάθων, δύο ζεύγη νηματοειδών κεραιών, τρία ζεύγη γναθικών ποδιών και επίσης πέντε ζεύγη βαδιστικών ποδιών. Επίσης, στο μέρος αυτό βρίσκεται και μια χαρακτηριστική προεξοχή, που ονομάζεται ρόστρο. Στο ρόστρο υπάρχουν 7-8 δόντια. Αναπνέει με βράγχια, τα οποία βρίσκονται στις ενώσεις των ποδιών με το θώρακα. Η κοιλιά της είναι μακριά και βρίσκεται κάτω από τον κεφαλοθώρακα, ενώ καταλήγει σε ένα ζεύγος ουροποδίων μαζί με την ουρά της, το οποίο λέγεται τέλσο. Τα ουροπόδια αυτά σχηματίζουν ένα είδος βεντάλιας και διευκολύνουν στη μετακίνηση των ζώων. Στη ράχη τους σχηματίζεται τρόπιδα. Οι γαρίδες είναι ζώα σαρκοφάγα και γονοχωριστικά. Γεννούν αυγά, τα οποία απελευθερώνονται στη θάλασσα. Σε άλλες οικογένειες μένουν προσκολλημένα στα πόδια του θηλυκού, όπου γίνεται και η εκκόλαψη. Οι προνύμφες εξέρχονται από τα αυγά και λέγονται ναύπλιοι. Ακολουθούν πολλές εκδύσεις , ώσπου γίνονται ώριμες γαρίδες. Το αρθρόποδο έχει εύγευστο κρέας, το οποίο είναι περιζήτητο και πλούσιο σε ασβέστιο και πρωτεΐνη, ενώ αποτελεί και πηγή χοληστερόλης. Τρώγονται βραστές και το κρέας τους γίνεται κόκκινο όταν ψηθεί. Υπάρχουν διάφορες συνταγές με γαρίδες, με συνηθέστερο το απλό βράσιμο που σερβίρονται με λαδολέμονο ή μαγιονέζα. Επίσης ψητές ή και τηγανητές όπως στο γνωστο πιάτο, Γαρίδες σαγανάκι. Ανάλογα με το πόσο μαλακό είναι το κέλυφος τους και το πόσο εύκολα διαχωρίζεται από την σάρκα τους, υπάρχουν φορές που τρώγονται με το κέλυφος τους και την ουρά όπως π.χ. το Συμιακό γαριδάκι. Από το ζωμό των γαρίδων μπορεί επίσης και να παρασκευαστεί εξαιρετικό πιλάφι. Σε πολλά εστιατόρια σερβίρεται και γαριδοσαλάτα. Στις ασιατικές χώρες τρώγεται ως σούπα. Η ομοιότητα στο σχήμα του γνωστού παιδικού εδέσματος με το θαλασσινό, έδωσε την ονομασία γαριδάκια στο προϊόν αυτό. Υπάρχουν αρκετά είδη γαρίδας.Σήμερα είναι γνωστά γύρω στα 2.000 είδη. Στον ελληνικό χώρο το πιο γνωστό είναι το γένος Penaeus, στο οποίο ανήκει η μεγάλη γαρίδα, χρώματος σταχτί. Το μεσογειακό είδος λέγεται κοινά γάμπαρη και φθάνει σε μήκος τα 20 εκατοστά. Υπάρχουν επίσης πιο μικρά είδη, με κοκκινωπό χρώμα, που φέρουν αιχμηρό ασπίδιο με δόντια. Οι μικρές γαρίδες λέγονται και ζαβογαρίδες, εξαιτίας του μεγέθους τους. Οι μεγάλες γαρίδες του γλυκού νερού έχουν μεγάλες κεραίες και μικρό κεφάλι. Οι τελευταίες ανήκουν στην τάξη Αμφίποδα. Παρόμοιο είδος ζει στη θάλασσα και λέγεται «γάμμαρος η ακρίς». Γενικά η γαρίδα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην αλιεία με συνέπεια πολλά εργαλεία και μέσα να χαρακτηρίζονται ομοίως π.χ. η απόχη γαριδολόγος, τα γαριδάδικα (αλιευτικά σκάφη), γαριδότρατα, γαριδόδιχτα κ.λπ. Η αλιεία της γαρίδας γίνεται είτε κατά την απλούστερη μέθοδο με ειδική απόχη άχρωμη, είτε με ψιλά δίχτυα επίσης άχρωμα, είτε τέλος με ψιλούς κιούρτους. Η επαγγελματική τους όμως αλιεία γίνεται με μεγάλα αλιευτικά σκάφη, τα γαριδάδικα, συνήθως μηχανότρατες, που αλιεύουν με ειδικά ψιλά δίκτυα, τα γαριδόδιχτα σε παράκτια μέρη με αμμώδη βυθό. Η παγκόσμια αλιεία (παραγωγή) γαρίδων υπολογίζεται σε 1,1 εκατομμύρια τόννους ετησίως. Παράλληλα όμως από τον 12ο αιώνα εφαρμόζεται και η Γαριδοκαλλιέργεια. Στην Ελλάδα η αλιεία της γαρίδας παρακολουθείται από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία τόσο η εσωτερική όσο και η υπερπόντια που πραγματοποιείται από μεγάλα ελληνικά αλιευτικά σε περιοχές της Βόρειας και Δυτικής Αφρικής και ιδίως στη θαλάσσια περιοχή του Μαρόκου που καλύπτονται από διμερείς συμβάσεις. Έτσι για το 2003 η ελληνική εσωτερική αλιεία γαρίδας ήταν 1.280 περίπου τόννοι, ενώ η υπερπόντια ήταν 391,2 τόννοι. Ειδικότερα όμως για τη "γάμπαρη", που παρακολουθείται χωριστά, ήταν (εσωτερική αλιεία) 1.955 τόννοι και 8,1 τόννοι (η εξωτερική). Η λέξη γαρίδα χρησιμοποιείται μεταφορικά στη φράση "έχει τα μάτια του γαρίδα" που λέγεται γι΄ ανθρώπους είτε άπληστους προς κάθε τι επιθυμητό ή που βρίσκονται σε συνεχή ένταση αποφυγής γενικά κινδύνων. Η φράση αυτή οφείλεται από το γεγονός ότι τα μάτια της γαρίδας δεν κλείνουν και προεξέχουν του σώματός της. Εξ αυτού και οι χαρακτηρισμοί γαριδομάτης, γουρλομάτης. Καραβίδα Αστακός Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.5ος, σ.31. Νέα Εγκυκλοπαιδεία, εκδ. Μαλλιάρης- Παιδεία. 2006, τ. 6, σελ. 215. Εγκυκλοπαίδεια 2002, εκδ. 1983, τ. 4, σελ. 243. Τρόπος καθαρισμού γαρίδων «Επιλέγονταs γαρίδεs, Της Λίνας Καπετάνιου». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2019.
|
Γαρίδες (shrimp) είναι η γενική ονομασία Αρθροπόδων που περιλαμβάνει πολλές οικογένειες που ανήκουν στην υποτάξη Κολυμβητικά και στην τάξη Δεκάποδα. Γενικά ανήκουν στη τάξη των αστακιδών. Το χαρακτηριστικότερο είδος είναι η κοινή γαρίδα (Parapenaeus longirostris). Σε αντίθεση με άλλα συγγενικά τους είδη, που περπατούν, όπως η καραβίδα, οι γαρίδες ζουν αποκλειστικά στη θάλασσα, όπου κολυμπούν. Τα πόδια τους είναι μεταπλασμένα σε όργανα πλεύσεως. Μπορούν να αναπλάθουν ένα τμήμα του σώματός τους αν πάθει βλάβη ή το χάσουν (αναγεννητική ικανότητα), ικανότητα η οποία υπάρχει σε όλα τα καρκινοειδή. Απαντώνται σε όλες τις θάλασσες και στα γλυκά νερά, όπως επίσης εκτρέφονται για το κρέας τους σε ιδιαίτερα ενυδρεία. Χαρακτηριστικό είδος αυτών είναι η λεγόμενη γάμπαρη (αγγλικά prawns) και επίσης τρώγεται ως ορεκτικό. Γενικά, οι γαρίδες αποτελούν το καλύτερο δόλωμα, ιδιαίτερα στην αλιεία φαγκριών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1
|
Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου
|
1901 Τέσσερις πολίτες της Λεμεσού — Αγαθοκλής Φραγκούδης, Ιωάννης Κυριακίδης, Χριστόδουλος Σώζος και Νεοκλής Ιωαννίδης — ίδρυσαν την Popular Savings Bank of Limassol για να ενθαρρύνουν την αποταμίευση της εργατικής τάξης. 1924 Η Popular Savings Bank της Λεμεσού μετονομάστηκε σε Popular Bank of Limassol και έγινε η πρώτη εταιρία της Κύπρου της οποίας οι μετοχές διαπραγματεύτηκαν δημοσίως. 1967 Η Popular Bank of Limassol μετονομάστηκε σε Cyprus Popular Bank (CPB) ως ένδειξη της επέκτασής της πέρα από τη Λεμεσό. 1968 Η CPB ίδρυσε το πρώτο της κατάστημα στη Λευκωσία. 1969 Η CPB ίδρυσε το πρώτο της κατάστημα στην Αμμόχωστο. 1970 Η CPB ίδρυσε τα πρώτα της καταστήματα στην Πάφο και τη Λάρνακα. Η Midland Bank αγόρασε το 22% των μετοχών της CPB. 1971 Η CPB μετέφερε την έδρα της από τη Λεμεσό στη Λευκωσία. 1974 Η CPB ίδρυσε το πρώτο της κατάστημα στο Λονδίνο. 1983 Η CPB αγόρασε όλα τα καταστήματα της Grindlays Bank στην περιοχή υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης. 1992 Η CPB ίδρυσε το πρώτο κατάστημα της Ευρωπαϊκής Λαϊκής Τράπεζας στην Αθήνα. Η CPB κατείχε το 58% των μετοχών της τράπεζας, με το υπόλοιπο να βρίσκεται στα χέρια της HSBC (πρώην Midland Bank) και άλλων Ελλήνων και Κυπρίων επενδυτών. Η CPB ίδρυσε καταστήματα στη Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο Κρήτης. 1995 Η CPB ίδρυσε τα πρώτα της καταστήματα στη Νότιο Αφρική και το Τορόντο. 1996 Η CPB ίδρυσε τα πρώτα της καταστήματα στην Αυστραλία. 1997 Η CPB ίδρυσε τα πρώτα της καταστήματα στη Σερβία και τη Ρωσία. 1998 Η CPB ίδρυσε το πρώτο της κατάστημα στη Νέα Υόρκη. 2000 Η Popular Bank Group μετονομάστηκε σε Laiki Group. 2001 Η Laiki Group ίδρυσε 5 νέα καταστήματα στην Αυστραλία. 2005 Η Laiki Group ίδρυσε τη Λαϊκή Τράπεζα με έδρα το Γκέρνσεϊ και εξαγόρασε την Bank Centrobank της Σερβίας. 2006 Η ελληνική Marfin Financial Group εξαγόρασε το ποσοστό της HSBC στη Λαϊκή Τράπεζα, αποκτώντας έτσι ένα ισχυρό μερίδιο μειοψηφίας. Στη συνέχεια μέσω περαιτέρω εξαγορών η Marfin Group πέτυχε να αποκτήσει τον έλεγχο της Λαϊκής Τράπεζας, την οποία μετονόμασε σε Marfin Popular Bank.Στην Ελλάδα η Marfin Group συγχώνευσε τις τράπεζες Egnatia, Laiki και Marfin για να σχηματίσει τη Marfin Egnatia Bank, που είναι θυγατρική (με ποσοστό 95%) της Marfin Popular Bank.2007 Η τράπεζα ανακοίνωσε την εξαγορά του 50,12% της εσθονικής AS SBM Pank.Η MPB επίσης αγόρασε το 99.2% της ουκρανικής Marine Transport Bank έναντι US$ 156 εκατομμυρίων. Αυτή η τράπεζα ιδρύθηκε το 1993 ως Marine Trade Bank και μετονομάστηκε σε Marine Transport Bank το 1996. Εδρεύει στην Οδησσό και έχει δίκτυο 86 καταστημάτων. Τέλος, η MPB αγόρασε το 43% της μαλτέζικης Lombard Bank για €48 εκατομμύρια από τη Banca della Svizzera Italiana του Λουγκάνο.2008 Η Marfin Popular Bank ολοκλήρωσε την αγορά του 50,4% της CJSC RPB Holding, μητρικής εταιρίας της Rossisysky Promishlenny Bank (Rosprombank), έναντι 83 εκατομμυρίων € , καθιστώντας την έτσι την πρώτη ελληνική ή κυπριακή τράπεζα που απέκτησε έλεγχο τράπεζας στη Ρωσία. 2010 Η MPB πωλεί το 85% της Laiki Bank Αυστραλίας σε Τράπεζα της Βηρυτού, με νέο όνομα: Ελληνική Τράπεζα Βηρυτού. 2011 Η MPB πωλεί την πλειοψηφία των μετοχών της στην εσθονική θυγατρική της, και επιστρέφει στο ιστορικό της όνομά: Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου (Cyprus Popular Bank). 2013 Στις 26 Μαρτίου 2013 η Τράπεζα Πειραιώς επιλέχτηκε από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για την απόκτηση των ελληνικών υποκαταστημάτων των τριών Κυπριακών τραπεζών που δραστηριοποιούνταν και στην Ελλάδα μεταξύ των οποίων και η Cyprus Popular Bank Επίσημη ιστοσελίδα της Cyprus Popular Bank
|
Η Cyprus Popular Bank (πρώην Marfin Popular Bank) ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος τραπεζικός όμιλος της Κύπρου μετά την Τράπεζα Κύπρου. Στην Ελλάδα το υποκατάστημα της Cyprus Popular Bank τον Ιανουάριο του 2013 μετονομάστηκε σε "LAIKI BANK" αλλά επειδή τα δικαιώματα για το όνομα ανήκουν στην Alpha Bank, από τότε που είχε εξαγοράσει την Ιονική και Λαϊκή Τράπεζα, τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου μετονομάστηκε για άλλη μια φορά σε "CPB BANK".
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%A4%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Κούρφυρστενταμ
|
Karl-Heinz Metzger, Ulrich Dunker: Der Kurfürstendamm – Leben und Mythos des Boulevards in 100 Jahren deutscher Geschichte, Sabine Konopka Verlag, Berlin 1986, ISBN 3-9248-1213-6 Regina Stürickow: Der Kurfürstendamm - Gesichter einer Straße, Arani-Verlag, Berlin 1995, ISBN 3-7605-8658-9 Johannes Althoff: Der Kurfürstendamm, Berlin-Edition, Berlin 2001, ISBN 3-8148-0020-6 Hans-Jürgen Tast: Kinos in den 1980ern. Beispiel: Berlin/West, Schellerten 2008, ISBN 978-3-88842-035-1 Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Kurfürstendamm στο Wikimedia Commons kurfuerstendamm.de Kurfürstendamm - Interaktives 360° Panorama - auch in großen Bildformaten Kurfürstendamm bei Nacht Interessengemeinschaft Kurfürstendamm eV Αρχειοθετήθηκε 2010-03-06 στο Wayback Machine.
|
Η Κούρφιρστενταμ (Kurfürstendamm η απλώς Ku'damm) είναι λεωφόρος στο Βερολίνο και η κεντρική λεωφόρος του δυτικού μέρους της πόλεως. Το 1886 έγινε λεωφόρος. Μετά τη διχοτόμηση της πόλης ήταν ο σημαντικότερος εμπορικός δρόμος του δυτικού Βερολίνου, και είχε το παρατσούκλι Η βιτρίνα της δύσης. Μετά το 1990 τα πολυκαταστήματα έφυγαν για το ιστορικό κέντρο της πόλης και άνοιξαν πολλές μπουτίκ από οίκους μόδας. Σημαντικότερο αξιοθέατο είναι η Kaiser-Wilhelm-Gedächtiskirche, το Europacenter και το πολυκατάστημα πολυτελείας KaDeWe.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CF%81%CF%86%CF%85%CF%81%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC
|
Δηλητηρίαση από υδράργυρο
|
Ο υδράργυρος είναι το μόνο μέταλλο στη φύση που είναι βαρύ, ασημί-λευκό υγρό σε θερμοκρασία δωματίου. Οι αναθυμιάσεις του είναι εξαιρετικά δηλητηριώδεις. Από μόνος του, ο μεταλλικός υδράργυρος είναι λιγότερο επικίνδυνος, αλλά σταδιακά εξατμίζεται ακόμη και σε θερμοκρασία δωματίου. Ο υδράργυρος και οι ενώσεις του χρησιμοποιούνται σε πολλούς τομείς της εθνικής οικονομίας: στη μηχανική, στη χημική και φαρμακευτική βιομηχανία και στην ιατρική πρακτική. Υπάρχουν διάφορες μορφές υδραργύρου, που ποικίλλουν σε βαθμό τοξικότητας: Φυσικός υδράργυρος - στοιχειώδης, μεταλλικός. Ανόργανες ενώσεις του υδραργύρου, για παράδειγμα, το χλωρίδιο του (χλωριούχος υδράργυρος) ή το σουλφίδιο (κιννάβαρη). Οργανικός υδράργυρος - μεθυλυδράργυρος και αιθυλυδράργυρος.Στην καθημερινή ζωή, ο υδράργυρος χρησιμοποιείται στα θερμόμετρα. Υψηλά τοξικές ενώσεις υδραργύρου χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία σπόρων και ως φυτοφάρμακα. Οι λαμπτήρες φθορισμού γεμίζουν με ατμό υδραργύρου, καθώς τέτοιοι ατμοί λάμπουν σε εκκένωση λάμψης. Υπάρχει πολλή υπεριώδης ακτινοβολία στο φάσμα εκπομπής ατμών υδραργύρου και για να μετατραπεί στο ορατό φάσμα, το γυαλί των λαμπτήρων επικαλύπτεται με φώσφορο στην εσωτερική του επιφάνεια. Χωρίς φώσφορο, οι λαμπτήρες υδραργύρου αποτελούν πηγή σκληρής υπεριώδους ακτινοβολίας και χρησιμοποιούνται για την απολύμανση χώρων. Σε ορισμένα σπίτια μπορούν να βρεθούν αντίκες καλυμμένες με αμάλγαμα υδραργύρου - επιχρυσωμένα κουτιά, καθρέφτες, ειδώλια. Στο παρελθόν, οι ενώσεις υδραργύρου χρησιμοποιήθηκαν στη βιομηχανία καπέλων για την κατασκευή τσόχας. Ο υδράργυρος βρίσκεται φυσικά στο φλοιό της γης. Επί του παρόντος, περίπου οι μισές από τις εκπομπές υδραργύρου στην ατμόσφαιρα προέρχονται από φυσικές πηγές: ηφαίστεια και πυρκαγιές. Άλλες πηγές είναι οι συνέπειες της ανθρώπινης δραστηριότητας. Μόλις βρεθεί στο περιβάλλον, ο στοιχειακός υδράργυρος μετατρέπεται φυσικά σε μεθυλυδράργυρο, ο οποίος συσσωρεύεται στα ψάρια και τα οστρακοειδή. Είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ μεθυλυδραργύρου και αιθυλυδράργυρου. Ο αιθυλυδράργυρος είναι μέρος της θειομερσάλης (μερθιολικός υδράργυρος), ενός συντηρητικού που χρησιμοποιείται για την πρόληψη της ανάπτυξης βακτηρίων και μυκήτων σε φιαλίδια πολλαπλών δόσεων ορισμένων εμβολίων. Ο αιθυλυδράργυρος δεν ενέχει κίνδυνο για την υγεία ούτε προκαλεί αυτισμό στα παιδιά, όπως συχνά ισχυρίζονται οι αντίπαλοι των εμβολίων. Ο υδράργυρος είναι τοξικός για το νευρικό, το πεπτικό και το ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς και για τους πνεύμονες, τα νεφρά, το δέρμα και τα μάτια. Κατά την εισπνοή αέρα που περιέχει ατμό υδραργύρου, παραμένει και συσσωρεύεται στους πνεύμονες. Στην περίπτωση υψηλότερων συγκεντρώσεων, ο υδράργυρος απορροφάται ακόμη και από άθικτο δέρμα. Ιδιαίτερα αρνητική είναι η επίδρασή του στην ενδομήτρια ανάπτυξη του εμβρύου και στην υγεία των παιδιών. Ο ΠΟΥ εκτιμά ότι μεταξύ του αλιευτικού πληθυσμού, μεταξύ 1,5 και 17 παιδιών ανά 1.000 άτομα υποφέρουν από χρόνια δηλητηρίαση που προκαλείται από την κατανάλωση ψαριών που περιέχουν υδράργυρο. Ο υδράργυρος σε οποιαδήποτε μορφή είναι δηλητηριώδης, με την τοξικότητα του υδραργύρου να επηρεάζει συχνότερα το νευρολογικό, το γαστρεντερικό και το νεφρικό σύστημα οργάνων. Η δηλητηρίαση μπορεί να προκληθεί από εισπνοή ατμού υδραργύρου, κατάποση υδραργύρου, έγχυση υδραργύρου και απορρόφηση υδραργύρου μέσω του δέρματος. Το μη φυσιολογικό βάδισμα, η δυσαρθρία, η αταξία, η κώφωση και η συστολή του οπτικού πεδίου είναι τυπικά των συμπτωμάτων δηλητηρίασης από μεθυλυδράργυρο που παρατηρούνται στον κόλπο Μιναμάτα στην Ιαπωνία και στο Ιράκ, καθώς και σε επαγγελματικές περιπτώσεις δηλητηρίασης από μεθυλυδράργυρο. Επιπλέον, ένα βρέφος που γεννήθηκε από μητέρα με υπερβολική κατανάλωση μεθυλυδραργύρου, εμφάνισε διάφορες νευρολογικές διαταραχές και καθυστερημένη ανάπτυξη. Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης από υδράργυρο εξαρτώνται από τη μορφή του υδραργύρου που ήταν η πηγή της έκθεσης. Τα πρώιμα συμπτώματα της δηλητηρίασης από υδράργυρο μπορεί να περιλαμβάνουν μεταλλική γεύση στο στόμα, μούδιασμα και μυρμήγκιασμα στα χέρια, τα πόδια και το πρόσωπο. Η δηλητηρίαση από υδράργυρο μπορεί να εμφανιστεί με χαρακτηριστικά νευροψυχολογικά σημεία και συμπτώματα. Το αυξανόμενο άγχος, η κατάθλιψη, ο τρόμος, η ευερεθιστότητα και η δυσκολία συγκέντρωσης σε συνδυασμό με επίπεδα υδραργύρου στο αίμα υψηλότερα από 100 μg/L και επίπεδα υδραργύρου στα ούρα 477 μg/g οδήγησαν στη διάγνωση νευροψυχολογικώνσυμπτωμάτων συμπεριλαμβανομένης της ανησυχίας, ευερεθιστότητας, αϋπνίας, συναισθηματικής αστάθειας, δυσκολία συγκέντρωσης και εξασθενημένης μνήμης. Οι δερματικές αντιδράσεις που σχετίζονται με την επαφή με στοιχειακό υδράργυρο είναι σπάνιες. Ωστόσο, παρουσιάστηκε μια περίπτωση με κοκκίωμα υδραργύρου. Κνίδωση και δερματίτιδα έχουν παρατηρηθεί μετά από τυχαία επαφή με ανόργανες ενώσεις υδραργύρου. Δεν υπάρχει θεραπεία για τη δηλητηρίαση από υδράργυρο. Ο καλύτερος τρόπος για τη θεραπεία της δηλητηρίασης από υδράργυρο είναι να σταματήσετε την έκθεσή σας στο μέταλλο.«Ο άνθρωπος που επηρεάζεται αναστατώνεται και ντρέπεται εύκολα, χάνει κάθε χαρά στη ζωή και ζει με διαρκή φόβο μήπως απολυθεί από τη δουλειά του. Έχει μια αίσθηση δειλίας και μπορεί να χάσει τον αυτοέλεγχό του μπροστά στους επισκέπτες. Έτσι, αν κάποιος σταματήσει να παρακολουθήσει έναν τέτοιο άνθρωπο σε ένα εργοστάσιο, μερικές φορές θα πετάξει κάτω τα εργαλεία του και θα στραφεί με θυμό στον εισβολέα, λέγοντας ότι δεν μπορεί να εργαστεί αν τον παρακολουθήσουν. Περιστασιακά ένας άνδρας αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη δουλειά επειδή δεν μπορεί πλέον να δεχτεί εντολές χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του ή, αν είναι εργοδηγός, επειδή δεν έχει υπομονή με τους άντρες κάτω από αυτόν. Υπνηλία, κατάθλιψη, απώλεια μνήμης και αϋπνία μπορεί να εμφανιστούν, αλλά οι ψευδαισθήσεις, οι αυταπάτες και η μανία είναι σπάνια. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα, αν και σπάνια εμφανίζεται το πρώτο, είναι το υδραργυρικό τρέμουλο. Δεν είναι ούτε τόσο καλό ούτε τόσο κακό όσο αυτό του υπερθυρεοειδισμού. Μπορεί να διακόπτεται κάθε λίγα λεπτά από χονδροειδείς σπασμωδικές κινήσεις. Συνήθως ξεκινά από τα δάχτυλα, αλλά τα βλέφαρα, τα χείλη και η γλώσσα επηρεάζονται νωρίς. Καθώς προχωρά, περνά στα χέρια και τα πόδια, έτσι ώστε να είναι πολύ δύσκολο για έναν άνδρα να περπατήσει στο εργαστήριο και ίσως χρειαστεί να οδηγηθεί στον πάγκο του. Σε αυτό το στάδιο η κατάσταση είναι τόσο προφανής που είναι γνωστή στον λαϊκό ως "το τρέμουλο του Καπελά".» Η βιομηχανία καπέλων από τσόχα έχει εντοπιστεί στα μέσα του 17ου αιώνα στη Γαλλία και πιθανότατα εισήχθη στην Αγγλία κάποια στιγμή γύρω στο 1830 . Μια ιστορία που μεταδόθηκε στη βιομηχανία καπέλων δίνει αυτή την εξήγηση για το πώς χρησιμοποιήθηκε ο υδράργυρος στη διαδικασία: Στην Τουρκία χρησιμοποιούσαν τρίχες καμήλας για υλικό από τσόχα και ανακαλύφθηκε ότι η διαδικασία του πιλήματος επιταχύνθηκε εάν οι ίνες βρέχονταν με ούρα καμήλας. Λέγεται ότι στη Γαλλία οι εργάτες χρησιμοποιούσαν τα δικά τους ούρα, αλλά ένας συγκεκριμένος εργάτης φαινόταν σταθερά να παράγει μια ανώτερη τσόχα. Αυτό το άτομο υποβλήθηκε σε θεραπεία με μια ένωση υδραργύρου για σύφιλη, και έγινε συσχέτιση μεταξύ της επεξεργασίας των ινών με υδράργυρο και μιας βελτιωμένης τσόχας. Τελικά η χρήση διαλυμάτων νιτρικού υδραργύρου ήταν ευρέως διαδεδομένη στη βιομηχανία τσόχας και η δηλητηρίαση από υδράργυρο έγινε ενδημική. Η άνοια και ο ερεθισμός ήταν μια κοινή πάθηση μεταξύ των καπελάδων του 19ου αιώνα . Η παλαιότερη αναφορά ενός «Τρελοκαπελά» φαίνεται να αναφέρεται σε έναν Ρόμπερτ Κράμπ, που ζούσε τον 17ου αιώνα στο Τσεσάμ της Αγγλίας. Έδινε όλα του τα αγαθά στους φτωχούς και ζούσε σε φύλλα αποβάθρας και γρασίδι. Στο παραμύθι του Λιούις Κάρολ, ωστώσο, φαίνεται ότι στήριξε τον Τρελοκαπελά του όχι στον Ρόμπερτ Καπέλα, αλλά στον Θεόφιλο Κάρτερ, όχι καπελά, αλλά έμπορο επίπλων, ο οποίος ήταν γνωστός στην περιοχή ως Τρελοκαπελάς, εν μέρει επειδή φορούσε πάντα καπέλο και επειδή ήταν αρκετά εκκεντρικός και παρήγαγε μερικές ασυνήθιστες εφευρέσεις. Οι κατασκευαστές καπέλων από τσόχα συχνά έτρεμαν, μιλούσαν στον εαυτό τους και είχαν κρίσεις βαριάς παράνοιας, για λόγους που έγιναν σαφείς αργότερα. Οι ερευνητές έχουν προτείνει ότι ο Μπόστον Κόρμπετ, ένας εργαζόμενος στη βιομηχανία καπέλων που σκότωσε τον Τζον Γουίλκς Μπουθ, τον δολοφόνο του προέδρου Αβραάμ Λίνκολν, μπορεί να υπέφερε από κακή ψυχική υγεία λόγω δηλητηρίασης από υδράργυρο. Ο Κόρμπετ, ο οποίος εργαζόταν ως κατασκευαστής καπέλων από νεαρή ηλικία, έγινε θρησκευτικός ζηλωτής και το 1858 ευνουχίστηκε με ένα ψαλίδι για να περιορίσει τη λίμπιντο του. Συνέχισε να υπηρετεί στον στρατό της Ένωσης κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και μετά τον πυροβολισμό του Λίνκολν από τον Μπουθ στις 14 Απριλίου 1865, στο Θέατρο Φόρντ στην Ουάσιγκτον, ο Κόρμπετ και το σύνταγμά του, το 16ο Ιππικό της Νέας Υόρκης, στάλθηκαν για παρακολούθηση του δολοφόνου. Στις 26 Απριλίου, οι στρατιώτες περικύκλωσαν τον Μπουθ σε έναν αχυρώνα της Βιρτζίνια. Ωστόσο, ο Κόρμπετ δεν υπάκουσε στις εντολές να συλλάβει τον δραπέτη ζωντανό και αντ' αυτού πυροβόλησε και τον σκότωσε. Ο Κόρμπετ απαλλάχθηκε από την ευθύνη από τον στρατό και επαινέθηκε από πολλούς στο κοινό ως ήρωας για τον ρόλο του στην εκδίκηση του θανάτου του προέδρου. Τελικά, συνέχισε να εργάζεται στη βιομηχανία καπέλων στα βορειοανατολικά προτού μετακομίσει στο Κάνσας το 1878, όπου έζησε μοναχικά ως οικοδεσπότης. Το 1887, μεταφέρθηκε σε ψυχιατρείο αφού απείλησε με όπλο μια ομάδα ανθρώπων στο Στέιτχαους του Κάνσας. Την επόμενη χρονιά, αυτός ο πιθανός «Τρελοκαπελάς», που ήταν τότε στα 50 του, δραπέτευσε από την εγκατάσταση και σύντομα εξαφανίστηκε οριστικά. Το Ντάνμπουρυ Κονέκτικατ ήταν πάντα γνωστό ως "Η πόλη των καπέλων". Ήταν η "παγκόσμια πρωτεύουσα των καπέλων" τον 19ο αιώνα. Στην ακμή της βιομηχανίας, πέντε εκατομμύρια καπέλα παράγονταν ετησίως σε 56 διαφορετικά εργοστάσια στο Ντάνμπουρυ. Στην παραγωγή χρησιμοποιήθηκε μια διαδικασία που ονομάζεται «καροτοποίηση». Αυτή η διαδικασία περιλάμβανε το πλύσιμο της γούνας ζώων με ένα πορτοκαλί διάλυμα που περιέχει μια ένωση υδραργύρου, το νιτρικό υδράργυρο. Το πολύχρωμο διάλυμα διευκόλυνε τον διαχωρισμό της γούνας από το πελτέ και το έκανε να ταιριάξει ομαλά. Οι εργαζόμενοι συχνά εκτίθενται σε ατμούς υδραργύρου στον ατμό αέρα. Πολλοί καπελάδες με μακροχρόνια έκθεση, ιδιαίτερα εκείνοι που ασχολούνται με το καρότο, έπαθαν δηλητηρίαση από υδράργυρο. Η δηλητηρίαση από υδράργυρο επιτίθεται στο νευρικό σύστημα, προκαλώντας σιελόρροια, απώλεια μαλλιών, ανεξέλεγκτη μυϊκή σύσπαση, δυσκολία στο βάδισμα και δυσκολίες στην καθαρή ομιλία και σκέψη. Σκοντάφτοντας σε μπερδεμένη κατάσταση με μπερδεμένη ομιλία και τρέμουλο χεριών, οι επηρεασμένοι καπελάδες μερικές φορές παρερμηνεύονταν ως μεθυσμένοι. Η πάθηση έγινε γνωστή ως "Το τρέμουλο του Ντάνμπουρυ". Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, παρουσίασαν παραισθήσεις. Ο Τρελοκαπελάς της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων του Λιούις Κάρολ συνδέεται ευρέως με τις επιπτώσεις του υδραργύρου στη συμπεριφορά καθώς και στη φυσιολογία. Ο υδράργυρος χρησιμοποιήθηκε για την επεξεργασία των καπέλων από τσόχα που χρησιμοποιούσαν στην Αγγλία την εποχή του συγγραφέα. Αλλά ο Κάρολ δεν επινόησε τη φράση, αν και δημιούργησε τον χαρακτήρα. Οι φράσεις «Τρελός σαν Καπελάς» και «Τρελός σαν Λαγός του Μάρτη», ήταν κοινές την εποχή που έγραφε ο Κάρολ (το 1865 ήταν η πρώτη ημερομηνία δημοσίευσης της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων). Η φράση ήταν σε κοινή χρήση από το 1837, σχεδόν 30 χρόνια νωρίτερα. Υδράργυρος Διμεθυλυδράργυρος Τρελοκαπελάς https://www.merriam-webster.com/dictionary/erethism#:~:text=%3A%20abnormal%20irritability%20or%20responsiveness%20to%20stimulation https://www.sciencedirect.com/topics/biochemistry-genetics-and-molecular-biology/erethism https://dictionary.apa.org/erethism https://www.healthline.com/health/mad-hatter-disease https://dbpedia.org/page/Erethism https://www.medicalnewstoday.com/articles/mad-hatters-disease https://www.collinsdictionary.com/dictionary/english/erethism https://healthjade.net/erethism/ https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10812838/ https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34096847/ https://cdn.mdedge.com/files/s3fs-public/CT107004190.PDF http://www.amalgamate-safety.com/2018/07/10/horrible-health-and-safety-histories-erethism-or-mad-hatter-syndrome/ https://oem.bmj.com/content/oemed/3/2/55.full.pdf https://www.britannica.com/science/mercury-chemical-element https://www.rsc.org/periodic-table/element/80/mercury https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/compound/Mercury https://www.history.com/news/where-did-the-phrase-mad-as-a-hatter-come-from http://corrosion-doctors.org/Elements-Toxic/Mercury-mad-hatter.htm https://www.quirkbooks.com/post/brief-history-mad-hatter-day https://www.phrases.org.uk/meanings/mad-as-a-hatter.html https://lazyhistorian.com/mad-about-mad-hatter-disease/ https://www.aade.gr/sites/default/files/2019-09/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%8E%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7%20%CE%AD%CE%BA%CF%87%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85.pdf
|
Η χρόνια δηλητηρίαση από υδράργυρο, γνωστή και ως υδραργυρικός τρόμος, (παλαιότερα ονομαζόταν και «ασθένεια των καπελάδων») είναι νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει ολόκληρο το κεντρικό νευρικό σύστημα, καθώς και ένα σύμπλεγμα συμπτωμάτων, που προέρχεται από δηλητηρίαση από υδράργυρο. Τα συμπτώματα του ερεθισμού περιλαμβάνουν άγχος, ευερεθιστότητα, μανία, διαταραχές ύπνου, κατάθλιψη και γνωστικά ελλείμματα. Μπορεί επίσης να υπάρχουν οπτικές διαταραχές, απώλεια ακοής, παραισθησία και τρόμος. Ο υδράργυρος ερεθισμός χαρακτηρίζεται από αλλαγές συμπεριφοράς και προσωπικότητας, όπως ακραία ντροπαλότητα, ευερεθιστότητα, απώλεια μνήμης και αϋπνία. Ο υδραργυρικός ερεθισμός παρατηρείται παραδοσιακά στη χρόνια φάση της τοξικότητας του ανόργανου υδραργύρου. Πρόσφατα, οι επιδράσεις της έκθεσης σε υδράργυρο σε επίπεδα περίπου 0,05 mg/m³ ή χαμηλότερα ήταν ανησυχητικές και μπορεί να περιλαμβάνουν ελαφρά νεφρική σωληναριακή βλάβη, αυξημένα παράπονα κούρασης, διαταραχή της μνήμης και άλλα συμπτώματα, υποκλινικό τρόμο των δακτύλων, μη φυσιολογικό ΗΕΓ με ηλεκτρονική ανάλυση και εξασθένιση απόδοση σε νευροσυμπεριφορικά ή νευροψυχολογικά τεστ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7_%CE%B1%CF%80%CF%8C_%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%BF
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα χειροσφαίρισης ανδρών 1981-1982
|
Οι δύο πρώτες ομάδες από τα πρωταθλήματα Νότου και Βορρά προκρίθηκαν απευθείας στην τελική φάση, ενώ οι ομάδες που κατέλαβαν την τρίτη θέση, αντιμετώπισαν σε αγώνες μπαράζ τους πρωταθλητές Μυτιλήνης και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Στην τελική φάση βρέθηκαν έξι ομάδες, οι εξής: Ιωνικός Ν.Φ., Πανελλήνιος, Αμύντας Αμυνταίου, Φίλιππος Βέροιας, Αθηναϊκός και ΒΑΟ. Το πρωτάθλημα διεξήχθη σε δύο γύρους με εντός κι εκτός έδρας αγώνες για τις ομάδες. Ο Φίλιππος έχει 1 μηδενισμό και -1 βαθμό. Ο Φίλιππος Βέροιας δεν παρουσιάστηκε στο παιχνίδι με τον Πανελλήνιο και μηδενίστηκε. Πρωταθλητής: Α.Σ. Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας Δεύτερος: Βυζαντινός Αθλητικός Όμιλος Τρίτος: Α.Σ. Φίλιππος Βέροιας Κύπελλο Ήθους: Α.Σ. Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας Πρώτος Σκόρερ: Γ. Ζαχαράκης (Αθηναϊκού)
|
Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα χάντμπολ ανδρών της περιόδου 1981−82 ήταν το τρίτο και τελευταίο που διοργάνωσε η Ο.Χ.Ε., καθώς από την επόμενη περίοδο καθιερώθηκε το Εθνικό πρωτάθλημα. Ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1981, και ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 1982. Πρωταθλητής αναδείχθηκε για τρίτη φορά σε ισάριθμες διοργανώσεις ο Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF_%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_1981-1982
|
Πλεοχρωισμός
|
Ο πλεοχρωισμός οφείλεται στη δυνατότητα που εμφανίζουν μερικοί κρύσταλλοι να απορροφούν το φως σε διαφορετικά μήκη κύματος, ανάλογα με τη συμμετρία τους. Οι κρύσταλλοι αυτοί χαρακτηρίζονται ως ανισότροποι. Το ευθύγραμμα πολωμένο φως που εκπέμπει το μικροσκόπιο διέρχεται από τον ανισότροπο κρύσταλλο αλλά δεν απορροφάται με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις διευθύνσεις. Έτσι, ανάλογα με τη διεύθυνση διέλευσης του φωτός από τον κρύσταλλο αυτός εμφανίζει διαφορετικές αποχρώσεις. Αν, για παράδειγμα, κατά κάποια διεύθυνση ο κρύσταλλος απορροφά την ερυθρή και τη γαλάζια ακτινοβολία, ο κρύσταλλος θα εμφανίζεται να έχει πράσινο χρώμα. Στρέφοντας τον κρύσταλλο προς άλλη διεύθυνση, λόγω της κρυσταλλικής συμμετρίας, απορροφώνται όλες οι ακτινοβολίες πλην της κίτρινης, οπότε ο κρύσταλλος εμφανίζεται να έχει κίτρινο χρώμα. Οι κρύσταλλοι του κυβικού συστήματος δεν εμφανίζουν πλεοχρωισμό, καθώς έχουν την ίδια δομή - και συνεπώς τις ίδιες ικανότητες απορρόφησης - προς όλες τις διευθύνσεις. Κρύσταλλοι του τετραγωνικού, του τριγωνικού και του εξαγωνικού συστήματος εμφανίζουν διχρωισμό, έχοντας μόνο έναν οπτικό άξονα (μονάξονες), ενώ οι κρύσταλλοι του ρομβικού, του μονοκλινούς και του τρικλινούς συστήματος εμφανίζουν τριχρωισμό, έχοντας δύο οπτικούς άξονες (διάξονες κρύσταλλοι). Πλεοχρωισμό παρουσιάζουν, επίσης, μόνο οι ανισότροποι κρύσταλλοι που έχουν κάποιο χρώμα. Οι άχροοι κρύσταλλοι δεν εμφανίζουν πλεοχρωισμό. Η μέγιστη ένταση του πλεοχρωισμού εμφανίζεται σε τομές παράλληλες με τον οπτικό άξονα των μοναξόνων κρυστάλλων ή παράλληλες με το επίπεδο των οπτικών αξόνων (διάξονες κρύσταλλοι). Αντίθετα, τομές κάθετες προς τον οπτικό άξονα ή το οπτικό επίπεδο δεν εμφανίζουν πλεοχρωισμό.Μερικά από τα ορυκτά που εμφανίζουν έντονο πλεοχρωισμό είναι ο βιοτίτης, ο ανδαλουσίτης, ο ελβαΐτης και η κεροστίλβη.
|
Πλεοχρωισμός (αγγλ. pleochroism) είναι η ιδιότητα που εμφανίζουν οι κρύσταλλοι να αλλάζουν χρώμα όταν παρατηρούνται σε μικροσκόπιο του οποίου η οπτική τράπεζα στρέφεται, δηλαδή η παρατήρησή τους γίνεται υπό διαφορετική γωνία. Ο πλεοχρωισμός είναι σημαντική ιδιότητα για τα ορυκτά, καθώς χάρη σε αυτόν μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ ορυκτών, τα οποία είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν μακροσκοπικά. Είναι, επίσης, μέθοδος ταυτοποίησης ορυκτών που απαντούν παρενεσπαρμένα σε πετρώματα. Ο πλεοχρωισμός εμφανίζεται μόνο στα ανισότροπα έγχρωμα ορυκτά και παρατηρείται μόνο με πολωτή όταν δηλαδή N//.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%87%CF%81%CF%89%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
|
Ισαβέλλα του Λουξεμβούργου
|
Ήταν η πρώτη κόρη του Ερρίκου Ε΄ κόμη του Λουξεμβούργου και της Μαργαρίτας των Μονμπελιάρ, κόρης του Ερρίκου Β΄ κόμη του Μπαρ. Έκανε γάμο με τον Γκυ κόμη της Φλάνδρας, για τον οποίο ήταν ο δεύτερος γάμος. Παντρεύτηκε τον Γκυ των Νταμπιέρ κόμη της Φλάνδρας & μαρκήσιο του Ναμύρ και είχε τέκνα: Βεατρίκη απεβ. 1307, παντρεύτηκε (1287) τον Ούγο Β΄ των Σατιγιόν κόμη του Μπλουά. Μαργαρίτα απεβ. 1331, παντρεύτηκε πρώτα τον Αλέξανδρο των Ντάνκελντ πρίγκιπα της Σκωτίας (γιο του Αλεξάνδρου Γ΄ της Σκωτίας) και σε δεύτερο γάμο τον Ρέγκιναλντ Α΄ των Βάσενμπεργκ κόμη του Χέλρε. Ισαβέλλα απεβ. 1323, παντρεύτηκε τον Ιωάννη του Φιέν κύριο του Τινγκρί. Γιος της ήταν ο: Ροβέρτος 1308-1385, κοντόσταυλος της Γαλλίας. Φιλίππη απεβ. 1306 στο Παρίσι. Ιωάννης Α΄ 1267-1330, μαρκήσιος του Ναμύρ. Γκυ απεβ. 1311, κόμης της Ζηλανδίας. Νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα, κόρη του Θεοβάλδου Β΄ δούκα της Λωρραίνης, χωρίς να αποκτήσουν παιδιά. Ερρίκος απεβ. 6 Νοεμβρίου 1337, κόμης του Λοντί. Νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα, κόρη του Ντήτριχ Ζ΄ κόμη της Κλέβης. Ιωάννα απεβ. 1296, μοναχή στο αββαείο του Φλιν. Arblaster, Paul (2012). A History of the Low Countries. Palgrave Macmillan. Fegley, Randall (2002). The Golden Spurs of Kortrijk: How the Knights of France Fell to the Foot Soldiers of Flanders in 1302. McFarland & Co. Pollock, M.A. (2015). Scotland, England and France After the Loss of Normandy, 1204-1296. The Boydell Press. Verbruggen, J. F. (2002). DeVries, Kelly (ed.). The Battle of the Golden Spurs (Courtrai, 11 July 1302). Translated by Ferguson, David Richard. Boydell Press.
|
Η Ισαβέλλα, γαλλ. Isabelle (1247 - 1298) από τον Οίκο του Λίμπουργκ ήταν κόρη του κόμη του Λουξεμβούργου και με τον γάμο της έγινε κόμισσα της Φλάνδρας & μαρκησία του Ναμύρ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BE%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85
|
Ρόκο Ούκιτς
|
Ο Ούκιτς γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Σπλιτ της Κροατίας η οποία αποτέλεσε και την πρώτη ομάδα του από το 1992 στις ομάδες των νέων μέχρι το 2000 που πέρασε στο επαγγελματικό τμήμα. Έμεινε στην Κροατία ως το 2005, που επιλέχθηκε στο νούμερο 41 του δεύτερου γύρου του ντραφτ από τους Τορόντο Ράπτορς. Μετακόμισε στην Ισπανία για λογαριασμό της Ταού Κεράμικα όπου έμεινε για ένα χρόνο. Τα επόμενα δύο χρόνια έκανε μονοετείς θητείες σε Μπαρτσελόνα και Βίρτους Ρόμα. Οι καλές του εμφανίσεις του έδωσαν την ευκαιρία να αγωνιστεί στο NBA με τους Τορόντο Ράπτορς και τους Μιλγουόκι Μπακς για δύο χρόνια, όταν και επέστρεψε στην Ευρώπη το 2010. Αγωνίστηκε στη Φενέρμπαχτσε της Τουρκίας για δύο χρόνια, κατακτώντας δυο πρωταθλήματα και δυο κύπελλα. Το καλοκαίρι του 2012 κλήθηκε να αποτελέσει κομμάτι της μετά Ομπράντοβιτς ομάδας του Παναθηναϊκού. Ενώ οι αρχικές του εμφανίσεις δεν ήταν πολύ επιτυχημένες με τον καιρό έδειξε τεράστια βελτίωση και βοήθησε τον Παναθηναϊκό να φτάσει στο νταμπλ και στα προημιτελικά της Ευρωλίγκα. Μάλιστα κατέκτησε και τον τίτλο του MVP του τελικού κυπέλλου Ελλάδας, έχοντας 18 πόντους και 4 ριμπάουντ. Με τον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε και την επόμενη σαιζόν κατακτώντας ξανά το νταμπλ στην Ελλάδα, ενώ έφτασε ξανά μέχρι τα προημιτελικά της Ευρωλίγκα. Το 2014 υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την κροατική Τσεντεβίτα όπου έμεινε μία σεζόν, κατακτώντας το νταμπλ. Ακολούθως αγωνίστηκε στην Ιταλία για τις Βαρέζε και Καντού διαδοχικά. Το Σεπτέμβρη του 2016 υπέγραψε στην ΑΕΚ και επέστρεψε στο ελληνικό πρωτάθλημα, έπειτα από δύο χρόνια, όπου παρέμεινε για μία σεζόν έχοντας 11.3 πόντους, 3.8 ασίστ και 2.8 ριμπάουντ. Ακολούθως, αγωνίστηκε στην ομάδα της Τσεντεβίτα από τον Ιούλιο του 2017 μέχρι το 2018 έχοντας στην Αδριατική Λίγκα 9,7 πόντους, 2,4 ριμπάουντ και 3,8 ασίστ.Το 2018, ανακοινώθηκε από την γαλλική Λεβαλουά έχοντας σε 30 παιχνίδια στο γαλλικό πρωτάθλημα 12,8 πόντους, 6,1 ασίστ και 2,1 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Το καλοκαίρι του 2019 συνέχισε στη Γαλλία, καθώς υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Αντίμπ.Στις 16 Ιουλίου 2020, ανακοινώθηκε από την Τσεντεβίτα Ολίμπια.Στις 5 Ιανουαρίου 2021, επέστρεψε στην ομάδα με την οποία ξεκίνησε την καριέρα του, την ΚΚ Σπλιτ. Ο Ούκιτς ως μέλος της ομάδας νέων της Κροατίας το 2002 κέρδιζε το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ κάτω των 18 ετών. Αγωνίστηκε το 2003 στην ομάδα εφήβων και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά έχοντας εξαιρετικά στατιστικά: 19,8 πόντους, 4,6 ριμπάουντ, 4,4 ασίστ και 2,6 κλεψίματα κατά μέσο όρο σε κάθε παιχνίδι. Όντας μέλος της αντρικής ομάδας έχει αγωνιστεί στα Ευρωμπάσκετ του 2005, του 2007, του 2009 στο οποίο είχε 13,6 πόντους, 3,8 ασίστ και 2,3 ριμπάουντ ανά ματς κατά μέσο όρο. Από το 2010 είναι ο αρχηγός της Εθνικής Ομάδας. Επίσης συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2010 και στα Ευρωμπάσκετ 2013 και 2015. Το 2016 πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ενώ την επόμενη χρονιά συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ 2017 όπου και αποκλείστηκε στην φάση των 16 από τη Ρωσία. Το 2020, επέστρεψε στην εθνική ομάδα της Κροατίας για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 2021. Σπλιτ Πρωτάθλημα Κροατίας: (2003) Κύπελλο Κροατίας: (2004) Σάσκι Μπασκόνια Κύπελλο Ισπανίας: (2006) 2x Σούπερ Καπ Ισπανίας: (2005, 2006) Μπαρτσελόνα Κύπελλο Ισπανίας: (2007) Φενέρμπαχτσε 2x Πρωταθλήματα Τουρκίας (2010, 2011) 2x Κύπελλα Τουρκίας (2010, 2011) Παναθηναϊκός 2x Πρωταθλήματα Ελλάδας (2013, 2014) 2x Κύπελλα Ελλάδας (2013, 2014) Τσεντεβίτα 2x Πρωτάθλημα Κροατίας: (2015, 2018) 2x Κύπελλο Κροατίας: (2015, 2018) Σούπερ Καπ Αδριατικής Λίγκας (2017) Ελληνικό All-Star Game (2013) MVP του τελικού στο Κύπελλο Ελλάδος: (2013) MVP της αγωνιστικής στην Ευρωλίγκα: (Top 16 8η αγωνιστική, 2012/13)
|
Ο Ρόκο-Λένι Ούκιτς (Σπλιτ, 5 Δεκεμβρίου 1984), είναι Κροάτης διεθνής καλαθοσφαιριστής. Έχει ύψος 1,96 μ. , βάρος 86 κιλά και αγωνίζεται στις θέσεις σούτινγκ γκαρντ και πόιντ γκαρντ (κόμπο γκαρντ).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BA%CE%BF_%CE%9F%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Αχλάδι Εύβοιας
|
Το Αχλάδι είναι ημιορεινό χωριό της βορειοανατολικής Εύβοιας. Βρίσκεται στις ανατολικές υπώρειες του Ξηρού όρους (ύψωμα «Πεντανέμι», 400 μ.) και στις πηγές του Αχλαδορέματος, κοντά στην επαρχιακή οδό Χαλκίδας-Ιστιαίας και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 240. Απέχει 77 χλμ. περίπου ΒΔ. της Χαλκίδας. Η τοπική κοινότητα Αχλαδίου είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 19,144 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τον οικισμό Φραγκάκη. (σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας) Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1835 και προσαρτήθηκε στον δήμο Κιρραιού (Κηρέως) του νομού Ευβοίας. Το 1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης κοινότητας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Αχλαδίου και προσαρτήθηκε στον δήμο Νηλέως. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Νηλέως και προσαρτήθηκε στον δήμο Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας. Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ήρθαν από τη Λέσβο, τον 15ο αιώνα. Επί Τουρκοκρατίας υπήρχε οικονομική ανάπτυξη στις 35 οικογένειες που ζούσαν τότε εκεί. Όμως αυτό δεν στάθηκε ικανό να σταματήσει την εξέγερση αυτών των οικογενειών κατά των Τούρκων, με αποτέλεσμα σχεδόν όλες να σφαγιαστούν. Κατά την παράδοση, λέγεται πως είναι θαμμένοι στην Εκκλησία της Παναγίας στην περιοχή Πρασίδι, όπου έχει στηθεί μαρμάρινη πλάκα για να θυμίζει τη σφαγή. Το Αχλάδι ήταν ένα από τα πολλά χωριά της βόρειας Εύβοιας που δοκιμάστηκαν σκληρά από την καταστροφική πυρκαγιά του 2021, καθώς η φωτιά έφτασε μέχρι τα σπίτια του οικισμού. Ο ναός Κοίμησης της Θεοτόκου στο κέντρο του χωριού Η παραλία «Φραγκάκη» στον ομώνυμο οικισμό, ανατολικά του χωριού, από τις μεγαλύτερες της Εύβοιας Η παραλία «Πρασίδι», νοτιοανατολικά του χωριού Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1996 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ) Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς) Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010 Χάρτες «Ανάβαση» (Στερεά Ελλάδα 1:50.000) Google Earth eetaa.gr https://www.facebook.com/groups/16288175027/ https://www.voriaevia.gr/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1/190-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%87%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9-%CF%86%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B7 https://www.youtube.com/watch?v=2ihEuatW-yQ
|
Το Αχλάδι (επίσημη ονομασία Αχλάδιον) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Νηλέως, του δήμου δήμου Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Ευβοίας, στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Χαλκίδας του νομού Ευβοίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%87%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9_%CE%95%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Μαριάννα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Σάιν
|
Γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1919 στο Σάλτσμπουργκ, και είναι κόρη του Βαρώνου Φρειδερίκου του Μάϊρ-Μέλνχοφ και της Κόμισσας Μαρίας Άννας του Μέραν.Στις 12 Μαρτίου 1942 παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο, 6ο Πρίγκιπα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Σάιν στο Γκλάνεγκ της Καρινθίας. Μαζί απέκτησαν πέντε παιδιά: την Πριγκίπισσα Μαρία Υβόννη (γενν. το 1942), παντρεύτηκε (1) τον Αλφόνσο του Κάρετ-Κορέντο και (2) τον Κλάους Μπολσάνο του Κρόνστατ. τον Πρίγκιπα Αλέξανδρο (γενν. το 1943), παντρεύτηκε την Γαβριέλα του Σένμπορν-Βίσεντχαιντ. την Πριγκίπισσα Ελισάβετ (γενν. το 1948), παντρεύτηκε τον Χάσο του Σέντεν. την Πριγκίπισσα Θηρεσία (γενν. το 1952), παντρεύτηκε (1) τον Λουίς Φιγκερόα ι Γκρίφιθ του Κιντανίγια και (2) τον Κάρολο Έρμπο του Κάγκενεκ. τον Πρίγκιπα Πέτρο (γενν. το 1954), παντρεύτηκε την Σούνι Μελές. 9 Δεκεμβρίου 1919 - 12 Μαρτίου 1942: Βαρώνη Μαριάννα του Μάϊρ-Μέλνχοφ 12 Μαρτίου 1942 - 22 Σεπτεμβρίου 1953: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαριάννα, Η Κληρονομική Πριγκίπισσα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Σάιν 22 Σεπτεμβρίου 1953 - 9 Ιανουαρίου 1962: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαριάννα, Η Πριγκίπισσα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Σάιν 9 Ιανουαρίου 1962 – μέχρι σήμερα: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαριάννα, Η Χήρα Πριγκίπισσα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Σάιν
|
Η Μαριάννα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Σάιν (Marianne von Sayn-Wittgenstein-Sayn, γεννημένη ως Βαρώνη Μαριάννα του Μάϊρ-Μέλνχοφ Baronin Marianne von Mayr-Melnhof, 9 Δεκεμβρίου 1919) είναι Γερμανίδα φωτογράφος και η χήρα σύζυγος του Λουδοβίκου, 6ου Πρίγκιπα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Σάιν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%AC%CE%B9%CE%BD-%CE%92%CE%AF%CF%84%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD-%CE%A3%CE%AC%CE%B9%CE%BD
|
Ζώης Πάνου
|
Ο Πάνου γεννήθηκε 1765 στην Παραμυθιά και προερχόταν από ευκατάστατη και θρησκευόμενη οικογένεια της περιοχής. Αδελφή του ήταν η μετέπειτα σύζυγος του Σουλιώτη οπλαρχηγού Φώτου Τζαβέλα, Δέσπω. Κατά τα τέλη του 18ου αιώνα, δραστηριοποιήθηκε ως έμπορος στο Παλέρμο της Σικελίας. Κατά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1787 - 1792, κατετάγη στον ρωσικό στρατό και αργότερα συμμετείχε στους Ναπολεόντειους Πολέμους. Από το 1805 υπηρετούσε στα, δημιουργημένα από τους Ρώσους, Ελληνικά Τάγματα των Επτανήσων, τα οποία διατηρήθηκαν και επί γαλλικής και βρετανικής κυριαρχίας, φτάνοντας μέχρι το βαθμό του λοχαγού α΄ τάξεως. Παράλληλα, από το 1819 ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία. Το 1820, συμμετείχε στον πόλεμο μεταξύ Υψηλής Πύλης και Αλή πασά, πρώτα στο πλευρό των σουλτανικών στρατευμάτων και έπειτα, μετά από συμφωνία μεταξύ του Αλή και των Σουλιωτών, με το μέρος του πασά των Ιωαννίνων. Στο πλαίσιο αυτού του πολέμου, όπου μάλιστα τραυματίστηκε δύο φορές, διακρίθηκε στις μάχες της Μανωλιάσας, του Θεριακησίου και της Λέλοβας. Τον Ιούλιο του 1821, συμμετείχε μαζί με ένοπλη δύναμη Παργινών και Σουλιωτών, στην αποτυχημένη επιχείρηση των Ελλήνων επαναστατών προς κατάληψη του φρουρίου της Πάργας. Στις 2 Αυγούστου του 1822, συμμετείχε μαζί με τους Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, Λάμπρο Βέικο και Βασίλη Ζέρβα στη μάχη της Σπλάντζας, έχοντας υπό τις διαταγές του 120 άνδρες. Η μάχη αυτή, έγινε στο πλαίσιο της προσπάθειας για ενίσχυση του Σουλίου, το οποίο πιεζόταν από τα οθωμανικά στρατεύματα, ο θάνατος όμως του Μαυρομιχάλη κατά τη διάρκεια της μάχης, ενώ εκείνος όδευε με μερικούς άνδρες για να υποστηρίξει το οχύρωμα του Πάνου, ματαίωσε την εκστρατεία. Κατά τα τέλη του ίδιου έτους,ο Πάνου βρέθηκε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και αργότερα πολέμησε επικεφαλής 30 ανδρών σε Τρίκερι, Σκιάθο και Πάτρα. Το 1824, υπερασπίστηκε τον Καραϊσκάκη όταν εκείνος πέρασε από δίκη, ενώ στις 4 Απριλίου του 1825 προβιβάστηκε στο βαθμό του αντιστρατήγου. Το 1825 - 1826, έλαβε μέρος στην δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου, ενταγμένος στο σώμα του ανιψιού του, Κίτσου Τζαβέλα. Μάλιστα, από κοινού με τους Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο και Γεώργιο Βαλτινό, μετέβη στη Ζάκυνθο προς ανεύρεση εφοδίων και χρημάτων. Κατά την Έξοδο της 10ης Απριλίου αν και τραυματίας κατάφερε να διασωθεί. Πέραν από τα πεδία των μαχών, ο Πάνου συνέβαλε και στον πολιτικό τομέα της επανάστασης. Κατά τις αρχές του 1822, έλαβε μέρος στην Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, υπογράφοντας το «Προσωρινόν Πολίτευμα» ως αντιπρόσωπος των Σουλιωτών, ενώ αργότερα έλαβε μέρος στις εθνοσυνελεύσεις του Άστρους (1823) και της Τροιζήνας. Μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, ο Ζώης Πάνου τιμήθηκε με το βαθμό του συνταγματάρχη της Βασιλικής Φάλαγγας. Παράλληλα, το 1842, εκδόθηκε ποιητική του συλλογή, αποτελούμενη από ποιήματα που είχε συγγράψει κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης με σκοπό την ενθάρρυνση των Ελλήνων. Απεβίωσε πλήρης ημερών, στις 29 Αυγούστου του 1846. Αποστόλου Ε. Βακαλοπούλου, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τόμος ΣΤ', Θεσσαλονίκη 1982. Διονυσίου Κοκκίνου, Η Ελληνική Επανάστασις, εκδόσεις Μέλισσα, έκτη έκδοσις, τόμος Β΄, Αθήναι 1974. Βασίλη Κραψίτη, Ζώης Πάνου, Βιβλιοθήκη του γένους, εκδόσεις του συλλόγου «Οι φίλοι του Σουλίου», Αθήναι, 1973. Χριστοφόρου Περραιβού, Απομνημονεύματα πολεμικά διαφόρων μαχών συγκροτηθεισών μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών κατά τε το Σούλιον και Ανατολικήν Ελλάδα από του 1820 μέχρι του 1829 έτους, Εν Αθήναις, 1836.
|
Ο Ζώης Πάνου (1765 - 29 Αυγούστου 1846) ήταν στρατιωτικός και οπλαρχηγός της ελληνικής επανάστασης του 1821 από την Παραμυθιά της Ηπείρου. Επιπλέον, διετέλεσε επίσης πληρεξούσιος σε διάφορες Εθνοσυνελεύσεις.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%8E%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85
|
Κωνστάντιος Κοράλλης
|
Ο Κωνστάντιος Κοράλλης, γεννήθηκε το 1800 στον Άγιο Ιωάννη, από ευσεβείς γονείς. Αδέρφια του ήταν: ο Μιχαήλ, ιερέας του Αγίου Ιωάννη και ο Ιωσήφ, επίσης μοναχός και ηγούμενος της Μονής Λουκούς. Ο Κωνστάντιος, αφιερώθηκε σε ηλικία 12 ετών στη Μονή Λουκούς, από τους γονείς του. Το 1816, οι γονείς του πέθαναν και έτσι ο ίδιος χειροτονήθηκε διάκονος και αργότερα ιερέας. Κατά την Επανάσταση του 1821, ο 21χρονος Κωνστάντιος, συμμετείχε ενεργά, αφού ο τότε ηγούμενος της Λουκούς, Νεόφυτος Τζαφέρης (Ζαφείρης ή Ζαφειρόπουλος), ήταν μυημένος στην Φιλική Εταιρία. Είχε, επίσης, συγκεντρώσει τρόφιμα και αναγκαίο εξοπλισμό για τον πόλεμο και τροφοδοτούσε το Στρατόπεδο των Βερβένων. Επίσης, ο Κωνστάντιος, συμμετείχε ενεργά στις μάχες και ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες που εισήλθαν στην Τρίπολη, μετά την άλωσή της. Για τις θυσίες και την ενεργό συμμετοχή του, τιμήθηκε αργότερα από το κράτος με τον «αργυρούν Σταυρό του Σωτήρος». Το 1822, η Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος, αποφάσισε την εγκατάσταση, στη Μονή Λουκούς, 70 Αγιορειτών μοναχών από τη Μονή Εσφιγμένου. Τότε, οι ντόπιοι μοναχοί εγκατέλειψαν τη Λουκού και ο Κωνστάντιος εγκαταστάθηκε στη Μονή Θεολόγου, κοντά στον Άγιο Ιωάννη. Εκεί, οι μοναχοί τον ανακήρυξαν ηγούμενο της Μονής. Το ίδιο έτος, συνέβη η Μάχη των Δερβενακίων, στην οποία είχε πάρει μέρος ο αδερφός του, Ιωσήφ, πολεμώντας κάτω από τις διαταγές του συγχωριανού του, Πάνου Ζαφειρόπουλου (Άκουρου). Μετά την μάχη αυτή, ο Ιωσήφ αντί να επιστρέψει στη Μονή Θεολόγου, εγκαταστάθηκε στο Μετόχι της Λουκούς, Άγιος Δημήτριος, κοντά στον Άγιο Ιωάννη. Στο μετόχι, ζούσε ο ηγούμενος Νεόφυτος Τζαφέρης και σύντομα αποφάσισαν την εκδίωξη των 70 Αγιορειτών μοναχών, όπου και πραγματοποιήθηκε υπό την αρχηγία του Ιωσήφ Κοράλλη. Αμέσως μετά, οι μοναχοί «εὐρόντες συμφώνους καί τούς προύχοντας τῆς κοινότητος τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου», προσκάλεσαν τον Κωνστάντιο να γίνει ηγούμενος, αφού ο γέροντας Νεόφυτος παραιτήθηκε. Ο Κωνστάντιος δέχτηκε και παρέδωσε την ηγουμενία της Μονής Θεολόγου στον Νικόδημο Ντρίκο. Κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας του, ο Κωνστάντιος έφερε εις πέρας πολλά σημαντικά έργα. Το 1823, ανακαίνισε μαζί με τον αδερφό του την Μονή, ενώ το 1824 ανήγειρε 3 δεξαμενές: τη μία για νερό και τις άλλες δύο για λάδι. Μετά την καταστροφή της Μονής από τον Ιμπραήμ Πασά τον Αύγουστο του 1826, ανακαίνισε το μοναστήρι. Το 1829, κατασκεύασε ελαιοτριβείο στο Άστρος. Το 1832, δώρισε στην κατεστραμμένη Σχολή Καρυτσιώτη του Αγίου Ιωάννη, κτήματα αξίας 25.000 δραχμών, προκειμένου να επαναλειτουργήσει η σχολή. Κατάφερε, επίσης, την ανασύσταση της Μονής, η οποία διαλύθηκε με βασιλικό διάταγμα το 1834. Το 1837, ανακαίνισε για άλλη μια φορά τη Μονή. Ήταν πολύ μορφωμένος και είχε γίνει μέλος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας των Αθηνών. Έκανε επίσης, πολλούς δικαστικούς αγώνες εναντίον των καταπατητών της περιουσίας της Μονής. Με πρωτοβουλία του, διενεργήθηκαν ανασκαφές στο χώρο της Μονής το 1825 και ανακαλύφθηκαν αρκετά γλυπτά, τα οποία δώρισε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας. Πρόχειρες ανασκαφές, είχαν γίνει την περίοδο 1807 - 1812, από τον Τούρκο διοικητή, Βελή πασά, γιο του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Ο Κωνστάντιος Κοράλλης, πέθανε στις 12 Ιουνίου 1851 στον Άγιο Ιωάννη, από περιτονίτιδα, η οποία σύμφωνα με τον αδερφό του και του ηγουμενοσυμβουλίου, προήλθε από τους διαρκείς δικαστικούς αγώνες και τους κόπους προκειμένου να εξασφαλίσει την περιουσία της Μονής. Κηδεύτηκε στις 13 Ιουνίου, στον ναό του Προδρόμου στον Άγιο Ιωάννη. Τον διαδέχτηκε στη θέση του ηγούμενου ο Ιωσήφ, ο οποίος ηγουμένευσε από το 1851 έως το 1855 και για 4 μήνες το 1857. Νικολάου Φλούδα - Θυρεατικά, τόμος Γ΄: Άγιος Ιωάννης, μητρόπολις οικισμών Θυρέας, Αθήνα 1983
|
Ο Κωνστάντιος Κοράλλης (1800 - 12 Ιουνίου 1851), ήταν μοναχός και ηγούμενος της Μονής Λουκούς Αρκαδίας. Ήταν σημαντικός πρωτεργάτης της Επαναστάσεως του 1821 και η καταγωγή του ήταν από το χωριό Άγιος Ιωάννης Αρκαδίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82
|
Πολιτισμικό σοκ
|
(Αγγλικά) Edward Dutton, Culture shock and multiculturalism : reclaiming a useful model from the religious realm, Cambridge Scholars, Newcastle, 2012, 255 p. ISBN 9781443835268 (Γαλλικά) Gilles Ferréol et Guy Jucquois (dir.), « Didactique de l'interculturel », in Dictionnaire de l'altérité et des relations interculturelles, A. Colin, Paris, 2003, 353 p. ISBN 978-2-200-26343-0 (Αγγλικά) Paul Pedersen, The Five Stages of Culture Shock: Critical Incidents Around the World, ABC-CLIO, 1995, p. 175-180 ISBN 9780313287824 (Γαλλικά) Catherine et François Schunck, Alsace-Périgord : le choc culturel : heurs et malheurs de l'évacuation, Éd. Coprur, Strasbourg, 2009, 143 p. ISBN 978-2-84208-198-0 (Γαλλικά) Lilia Touzani, Le rôle central du choc culturel dans les expériences d’hospitalité touristique, Université de Grenoble, Institut supérieur de gestion de Tunis, 2013 (Αγγλικά) Colleen Ward, Stephen Bochner et Adrian Furnham, The Psychology of Culture Shock, Routledge, 384 p. ISBN 9781134716692 (Γαλλικά) « Le choc culturel. Définition, causes et symptômes » (Cultural preparation course for North-African students coming to Europe)
|
Το πολιτισμικό σοκ είναι ο αποπροσανατολισμός ο οποίος γίνεται αισθητός από ένα πρόσωπο το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο με έναν τρόπο ζωής με τον οποίο, το ίδιο, δεν έχει εξοικειωθεί. Είναι δυνατό να γίνει αισθητός κατά την διάρκεια επισκέψεως σε χώρα του εξωτερικού, ως αποτέλεσμα μετανάστευσης, κατά την διάρκεια μεταβολής σε κοινωνικό επίπεδο ή, απλώς, λόγω αλλαγής του τρόπου ζωής. Η έννοια (culture shock) ορίστηκε για πρώτη φορά από τον Καναδό ανθρωπολόγο Καλέρβο Όμπεργκ το 1960. Στα αίτια και τις συνηθέστερες μορφές του πολιτισμικού σοκ περιλαμβάνονται τα κάτωθι: η πληροφοριακή υπερφόρτωση, το γλωσσικό εμπόδιο, το χάσμα γενεών, το τεχνολογικό χάσμα και η νοσταλγία. Δεν υπάρχει τρόπος πλήρους αποφυγής του πολιτισμικού σοκ, καθώς διαφορετικοί άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά στις πολιτισμικές αντιθέσεις.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CF%83%CE%BF%CE%BA
|
Ιφιγένεια εν Αυλίδι
|
Στον πρόλογο του έργου συναντούμε τον Αγαμέμνονα να μας κατατοπίζει σχετικά με την προϊστορία του έργου. "Ο Πάρις έκλεψε την Ελένη και οι Αχαιοί συγκεντρώθηκαν στην Αυλίδα με το στόλο τους για να κυριεύσουν την Τροία και να τη φέρουν πίσω. Όμως άπνοια τους εμποδίζει. Προφητεία του Κάλχα θέλει την άπνοια να σταματά, όταν θυσιαστεί στην Άρτεμη η κόρη του Αγαμέμνονα. Με το πρόσχημα πως θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα, έστειλε να φέρουν την Ιφιγένεια με τη γυναίκα του και το γιο του στην Αυλίδα". Έχει όμως μετανιώσει. Αγαπά υπερβολικά την κόρη του και δεν θέλει να τη θυσιάσει. Τελικά αποφασίζει να στείλει γράμμα με κάποιον (πρεσβύτης) στους δικούς του για να τους ζητήσει να μην έρθουν. Ακολουθεί η πάροδος του χορού. Στη σκηνή εμφανίζεται ο Μενέλαος που έχει συλλάβει και ανακρίνει τον ταχυδρόμο του Αγαμέμνονα. Έρχεται και ο Αγαμέμνονας και ακολουθεί έντονη λογομαχία ανάμεσα στα δυο αδέλφια. Αγγελιαφόρος έρχεται και πληροφορεί για την άφιξη της οικογένειας του Αγαμέμνονα. Συγκινητική είναι η σκηνή κατά την οποία συναντιούνται με τον αρχηγό της οικογένειας, καθώς έρχονται προετοιμασμένοι για γάμο. Ο Αγαμέμνονας ζητά από την Κλυταιμνήστρα ν' αποχωρήσει για να επιβλέπει το παλάτι και της υπόσχεται να κάνει ο ίδιος όλα τα απαραίτητα για το γάμο. Ακολουθεί μια σκηνή εντελώς αντίστροφη με την αρχική. Ο Μενέλαος δεν θέλει πια να σώσει τη γυναίκα του, ενώ ο Αγαμέμνονας φοβάται μήπως ο Κάλχας ή κάποιος άλλος του αποδώσει μομφή και επαναστατήσουν οι Αχαιοί. Μητέρα και κόρη αποχαιρετιούνται. Φεύγοντας η Κλυταιμνήστρα συναντιέται τυχαία με τον Αχιλλέα που κι αυτός είναι θύμα απάτης. Μαθαίνει και η Ιφιγένεια το σκοπό της άφιξης της. Η μητέρα κατηγορεί με δριμύτητα το σύζυγό της. Η Ιφιγένεια παρακαλεί να την αφήσουν να ζήσει. Ο Αχιλλέας ετοιμάζεται να προστατεύσει την τιμή του και την Ιφιγένεια, που τώρα όμως έχει πειστεί πως πρέπει να θυσιαστεί για το κοινό καλό, και αποκρούει τις κατηγόριες του Αχιλλέα και της μητέρας της, την οποία και παρηγορεί λίγο πριν ψάλλει ένα τραγούδι στην Άρτεμη καθώς παίρνει τον βαρύ και δυσβάστακτο δρόμο της θυσίας. Με τον ίδιο τίτλο Iphigénie en Aulide (Iphigeneia in Aulis) υπάρχει και η δραματική όπερα του Γερμανού συνθέτη Κρίστοφ Γκλουκ (Christoph Willibald Gluck). Το εν λόγω έργο έχει επίσης διασκευαστεί από τον Γιώργο Παυριανό για Θέατρο Σκιών, με μουσική του Δημήτρη Λέκκα. Το έργο ερμηνεύτηκε από τον Ευγένιο Σπαθάρη στο ΦΟΥ (Φιλοπρόοδο Όμιλο Υμηττού) το 1979. Επίσης παίχτηκε στην τηλεόραση της ΕΡΤ, σε δύο εικοσιπεντάλεπτα επεισόδια.
|
Η Ιφιγένεια εν Αυλίδι είναι τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης, η οποία διδάχθηκε (παίχτηκε) το έτος 405 π.Χ., ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Ευριπιδη το 406 π.Χ., από τον γιο του ή τον εγγονό του. Γράφτηκε το έτος 407 π.Χ. κατά την παραμονή του ποιητή στην αυλή του βασιλιά Αρχελάου στην Μακεδονία. Αποτελούσε μέρος της τριλογίας "Βάκχες" και "Αλκμαίων ο δια Κορίνθου" (ελάχιστοι στίχοι από το οποίο έχουν διασωθει), η οποία κέρδισε το πρώτο βραβείο. Αποτελεί την μόνη από τις σωζόμενες τραγωδίες του Ευριπίδη που ξεκινάει με διαλογική σκηνή, η οποία εκτυλίσσεται ανάμεσα στον Αγαμέμνονα και τον γέροντα υπηρέτη του, και όχι με κάποιον πρόλογο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%86%CE%B9%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%B5%CE%BD_%CE%91%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B9
|
Γκάτο Μπαρμπιέρι
|
Μέλος οικογένειας μουσικών, ο Μπαρμπιέρι άρχισε να παίζει μουσική αφότου άκουσε το "Now's the Time" του Τσάρλι Πάρκερ. Έπαιζε κλαρίνο και αργότερα άλτο σαξόφωνο ενώ έπαιζε με τον Αργεντινό πιανίστα Λάλο Σίφριν στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ενώ έπαιζε στη Ρώμη, δούλεψε και με τον τρομπετίστα Ντον Τσέρι. Επηρεασμένος από τις όψιμες ηχογραφήσεις του Τζον Κολτρέιν, καθώς και από άλλους σαξοφωνίστες της free jazz, όπως ο Άλμπερτ Άιλερ και ο Φάραω Σάντερς, άρχισε να αναπτύσσει το ζεστό και σκληρό ύφος με το οποίο συνδέεται. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, έβαλε μουσική από τη Νότια Αμερική στο παίξιμό του και συνέβαλε σε έργα πολλών καλλιτεχνών όπως Liberation Music Orchestra του Τσάρλι Χέιντεν και το Escalator Over The Hill της Κάρλα Μπλέι. Η μουσική του για την ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι το 1972 Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι του χάρισε ένα βραβείο Grammy. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, έκανε ηχογραφήσεις στην A&M Records και μετέφερε τη μουσική του προς τη σόουλ-τζαζ και τζαζ-ποπ. Το Caliente! (1976) περιελάμβανε το πιο γνωστό τραγούδι του, μια διασκευή του "Europa" του Κάρλος Σαντάνα. Στο Caliente! και στο επόμενο άλμπουμ του, το Ruby Ruby (1977) την παραγωγή έκανε ο συνάδελφος μουσικός Χερμπ Άλπερτ. Αν και συνέχισε να ηχογραφεί και να παίζει κατά τη δεκαετία του 1980. Συνέθεσε και μουσική για ταινίες όπως Δύναμη κρούσεως (1979) και Strangers Kiss (1983), ο θάνατος της συζύγου του, Μισέλ, τον οδήγησε να αποσυρθεί από τη δημόσια σκηνή. Επέστρεψε στις ηχογραφήσεις και την ερμηνεία στα τέλη της δεκαετίας του 1990, συνθέτοντας αυθεντικές παρτιτούρες για το Manhattan by Numbers (1991) και για το Επτά υπηρέτες (1996). Το άλμπουμ Qué Pasa (1997) κινήθηκε περισσότερο στο στιλ της απαλής τζαζ. Ο Μπαρμπιέρι ήταν η έμπνευση για τον χαρακτήρα Ζουτ στο φανταστικό συγκρότημα των Μάπετ Dr. Teeth and The Electric Mayhem. Στις 2 Απριλίου 2016, ο Μπαρμπιέρι πέθανε από πνευμονία στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 83 ετών. Ο Μπαρμπιέρι παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, Μισέλ, η οποία ήταν και μάνατζέρ του, το 1960. Η Μισέλ πέθανε το 1995 μετά από 10ετή μάχη με τον καρκίνο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Μπαρμπιέρι σταμάτησε να ηχογραφεί και να κάνει περιοδείες για να τη φροντίζει. Μετά τον θάνατό της, γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του, Λόρα, η οποία γέννησε τον γιο του, Κρίστιαν, το 1998. Δισκογραφία Γκάτο Μπαρμπιέρι στο Discogs Γκάτο Μπαρμπιέρι στην IMDb
|
Ο Λεάντρο "Γκάτο" Μπαρμπιέρι (Ισπανικά: Gato Barbieri, 28 Νοεμβρίου 1932 – 2 Απριλίου 2016) ήταν Αργεντίνος τενόρος σαξοφωνίστας της τζαζ που έγινε γνωστός κατά τη διάρκεια του κινήματος της free jazz στη δεκαετία του 1960 και για τις λάτιν τζαζ ηχογραφήσεις του της δεκαετίας του 1970. Το παρατσούκλι του, Γκάτο, στα Ισπανικά σημαίνει «γάτος».
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%BF_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B9
|
Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Ποδόσφαιρο)
|
Η αθλητική ιστορία της Θεσσαλονίκης ξεκινάει με το σωματείο «Όμιλος Φιλομούσων», το οποίο ιδρύθηκε στις 1 Ιουλίου 1899, αθλητική συνέχεια του οποίου είναι ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης. Αρχικά, ο Όμιλος Φιλομούσων ασχολήθηκε με τη φιλολογία, το θέατρο και τη μουσική. Σύμφωνα με το καταστατικό του που ψηφίστηκε στις 1 Ιουλίου 1899, ο σκοπός του Ομίλου Φιλομούσων ήταν η ηθική μόρφωση και η πνευματική και σωματική ανάπτυξη των μελών του.Τα πρώτα γνωστά μέλη του ήταν οι: Γ. Γρηγοριάδης, Γ. Χαλάς, Π. Τσιατσιαπάς, Γ. Ξανθίδης, Δημήτριος Κοντορέπας, Χ. Τσακιράκης, αδελφοί Μάνου, αδελφοί Καλού, αδελφοί Ζουμετίκου, Χρ. Οικονόμου, Ν. Μπέλλας, Γεώργιος Διβόλης, Δ. Δίγκας, Α. Καμπίτογλου, Γ. Δημάδης, Γ. Μωραϊτόπουλος και άλλοι. Πρόεδροι του Ομίλου Φιλομούσων διετέλεσαν κατά σειρά οι Βασίλειος Μάνος, Αλέξανδρος Παπάζογλου ιατρός, Κ. Ζήσης, Γ. Καρβωνίδης, Δ. Δίγκας, ενώ επίτιμοι πρόεδροι διετέλεσαν ο Γενικός Διοικητής της Νομαρχίας Χασάν Φεχμί Πασάς, ο οποίος ενθάρρυνε το έργο του Ομίλου Φιλομούσων, συνέδραμε οικονομικά στις προσπάθειές του και τον έθεσε υπό την υψηλή προστασία του σουλτάνου της οθωμανικής αυτοκρατορίας Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος Β΄ ο οποίος δέχθηκε με χαρά αυτόν τον τιμητικό τίτλο με την ευκαιρία των εορτασμών των πέντε ετών του Ομίλου Φιλομούσων. Ο πρώτος πρόεδρος του Ομίλου Φιλομούσων, ο καθηγητής Βασίλειος Μάνος Πράκτορας Γ΄ τάξης στον Μακεδονικό Αγώνα, όπως και πολλά απ' τα μέλη του Ομίλου Φιλομούσων συμμετείχαν σε δράσεις που είχαν σκοπό την ένωση της Μακεδονίας με την Ελλάδα. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εξωτερικών, η «Επιτροπή προς ενίσχυση της Ελληνικής Εκκλησίας και Παιδείας» στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής οργάνωσης του αλύτρωτου ελληνισμού προχώρησε στη χορήγηση οικονομικής ενίσχυσης σε περιοχές της Μακεδονίας. Σύμφωνα με τον πίνακα χορηγημάτων το Γενικό Προξενείο του ελεύθερου ελληνικού κράτους στη Θεσσαλονίκη έδωσε κατά τη δεύτερη τετραμηνία του σχολικού έτους 1904–1905 στον πρώτο πρόεδρο του Ομίλου Φιλομούσων καθηγητή Βασίλειο Μάνο 7 οθωμανικές λίρες και στον δεύτερο πρόεδρο του Ομίλου Φιλομούσων, ιατρό Αλέξανδρο Παπάζογλου 5 οθωμανικές λίρες για να συμβάλουν με τον τρόπο τους στην απελευθέρωση της Μακεδονίας. O Όμιλος Φιλομούσων έδωσε την πρώτη θεατρική παράσταση στο τότε Κεντρικό Παρθεναγωγείο με το δράμα «Σαμψών και Δαλιδά» στις 12 Φεβρουαρίου 1900. Για την επιτυχία της παράστασης εργάστηκαν όλοι οι πρώτοι παράγοντες του. Εντωμεταξύ, ο Όμιλος Φιλομούσων εγκαταστάθηκε στα γραφεία του «Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου» που στεγαζόταν στην οικία Ξανθίδη, παρακείμενη της Εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου. Τον Μάρτιο 1900 ιδρύθηκε το μουσικό τμήμα από τον διδάσκαλο Αθανάσιο Μάνο. Στις 22 Ιουλίου 1902, ο Όμιλος Φιλομούσων έδωσε για πρώτη φορά συναυλία στην αίθουσα «τα Ολύμπια», στη θέση του μετέπειτα ζυθοπωλείου «Όλυμπος Νάουσα». Η δημιουργία και οι εγκαταστάσεις του αθλητικού τμήματος Τα μέλη του Ομίλου Φιλομούσων κατά το αρχαίο γνωμικό «νους υγιής εν σώματι υγιεί» αντιλήφθηκαν ότι η τέλεια μόρφωση των νέων δεν ήταν δυνατή χωρίς γυμναστική και άσκηση στην ύπαιθρο. Για τον λόγο αυτό ίδρυσαν το 1902, εφαρμόζοντας το καταστατικό, και αθλητικό τμήμα και συμβλήθηκαν με την ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης ώστε τα μέλη του να γυμνάζονται στο κοινοτικό γυμναστήριο μετά το πέρας των σχολικών ασκήσεων υπό την καθοδήγηση του γυμναστή της ελληνικής κοινότητας Μ. Παπαθανασίου.Το κοινοτικό γυμναστήριο βρισκόταν στη συμβολή των σημερινών οδών Ιασωνίδου και Κ. Παλαιολόγου, όπου είχε αγοραστεί ένα μεγάλο οικόπεδο για να στεγάσει την Αστική Σχολή της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας, έμενε όμως άκτιστο ελλείψει χρημάτων. Τελικώς οικοδομήθηκε το 1906. Έως τότε διατέθηκε για να γυμνάζονται οι μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου και το γυμναστικό τμήμα του Ομίλου Φιλομούσων.Παρακείμενα στον Όμιλο Φιλομούσων υπήρχε το 1903 ομάδα η οποία, αφού οργανώθηκε, προσπαθούσε να ιδρύσει αθλητικό σύλλογο με το όνομα «τα Ολύμπια». Η εν λόγω ομάδα αποτελούνταν από νέους που συγκεντρώνονταν στο γήπεδο του Γεωργίου Σωτηριάδη, πίσω από την οδό Εθνικής Αμύνης στην περιοχή Συντριβανίου, που είχε έκταση πάνω από 300 τ.μ. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα «τα Ολύμπια» αθλούνταν στη σφαιροβολία, στο άλμα και στο τρέξιμο, υπήρχε δε και δίζυγο. Οι αθλητές ήταν 13, ανάμεσα σε αυτούς και ο Γεώργιος Σωτηριάδης, ο Απόστολος Κοσμόπουλος, ο Φ. Ιωαννίδης, ο Κ. Αντωνιάδης, ο Δ. Παπαγεωργίου, ο Κωνσταντίνος Τορνιβούκας, ο Νικόλαος Λιόντας, ο Ι. Κωνσταντινίδης, ο Νικόλαος Πίνδος, ο Ζωγράφος και ο Γεώργιος Βαπόρης.Όταν ο Όμιλος Φιλομούσων αντιλήφθηκε τη σύσταση αυτής της ομάδας, με πρωτοβουλία των Γεωργίου Διβόλη και Μ. Ιωαννίδη και μετά από συνεννοήσεις, επέτυχε η ομάδα αυτή να προσέλθει σύσσωμη, και να ενσωματωθεί στον Όμιλο Φιλομούσων, συγκροτώντας το αθλητικό τμήμα του σωματείου κατά το 1903. Σε συνεννόηση με την ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, παραχωρήθηκε στον Όμιλο Φιλομούσων το γυμναστήριο του σωματείου «τα Ολύμπια» για την άθληση των μελών του. Πέρα από τον στίβο, ο Όμιλος Φιλομούσων ασχολήθηκε με ποδόσφαιρο, κολύμβηση, κωπηλασία (απέκτησε και δική του λέμβο που την ονόμασε «Αργώ» και που βάφτηκε γαλάζια) και ποδηλασία. Το τμήμα ποδοσφαίρου Το πιο δημοφιλές τμήμα του Ομίλου Φιλομούσων, που παρέσυρε όλα σχεδόν τα μέλη του, υπήρξε το ποδοσφαιρικό. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ήρθε το ποδόσφαιρο στη Θεσσαλονίκη. Φαίνεται πάντως ότι στην εμφάνισή του συνετέλεσαν οι αδελφοί Καούκη, οι οποίοι με τους αδελφούς Κόβο, Τιάνο και άλλους, ίδρυσαν περί το 1901–1902 την Union Sportive. Την ίδια εποχή, με πρωτοβουλία του Κωνσταντίνου Τορνιβούκα, που μόλις είχε καταφτάσει από τη Γερμανία, εισήχθη και στον Όμιλο Φιλομούσων το ποδόσφαιρο. Ο Κωνσταντίνος Τορνιβούκας υπήρξε, όπως ήδη αναφέραμε, ο πρώτος αρχηγός και οργανωτής της ποδοσφαιρικής ομάδας του σωματείου.Κατά το 1903, ο όμιλος είχε καλή ποδοσφαιρικής ομάδα, την οποία αποτελούσαν οι Νικόλαος Πίνδος, Κωνσταντίνος Τορνιβούκας, Α. Παπαβασιλείου, Αγησίλαος Τέγος, Ι. Καλός, Γεώργιος Βαπόρης, Σαμαράς, Απόστολος Κοσμόπουλος, Γεώργιος Σωτηριάδης, Απόστολος Καραγκουνίδης, Νικόλαος Καραγκουνίδης, Νικόλαος Λιόντας, Γεώργιος Διβόλης, Ιούλιος Άμποτ, Στ. Χρυσίδης, Α. Σακελλαρίδης, Ιωάννης Κύρου, Α. Μιχιτσόπουλος, Α. Μεϊμαρίδης, Ζ. Ευσταθιάδης, και αργότερα οι Α. Γαβριηλίδης, Α. Παπαδάκης, Βασίλειος Ζαρκάδης, Ι. Τέτος, Γεώργιος Σαμαράς, Τ. Γερασίμου, Νικόλαος Πεντζίκης, αδερφοί Βασιλειάδη, αδερφοί Πλάστα, Κ. Φωκίδη, Ι. Μεσθανεύς και άλλοι. Οι προπονήσεις της ποδοσφαιρικής ομάδας γίνονταν τακτικά στον χώρο μπροστά από το Παπάφειο Ορφανοτροφείο, και σαν αποδυτήριο χρησιμοποιούσαν ένα δωμάτιο που είχε νοικιαστεί στο σπίτι μίας κυρίας, η οποία ονομαζόταν Δάφνη. Το σπίτι αυτό βρισκόταν απέναντι από το Παπάφειο Ορφανοτροφείο. 23 Απριλίου 1905: Πρώτος επίσημος ποδοσφαιρικός αγώνας στη Θεσσαλονίκη Επειδή οι ερασιτέχνες τούτοι ποδοσφαιριστές επιθυμούσαν να επιδείξουν την πρόοδό τους, αποδέχτηκαν πρόταση της διεθνούς ομάδας Union Sportive για διεξαγωγή αγώνα στις 23 Απριλίου 1905. Αυτός υπήρξε και ο πρώτος επίσημος ποδοσφαιρικός αγώνας στη Θεσσαλονίκη. Η αντίπαλη ομάδα θεωρείτο ισχυρή, διότι γυμναζόταν τακτικότερα από αυτή του Ομίλου Φιλομούσων, και την αποτελούσαν παίκτες ξένοι και δυνατοί, οι οποίοι είχαν μάθει το ποδόσφαιρο εκτός Θεσσαλονίκης. Αρχηγό τους είχαν τον Ταγματάρχη Γκαλλόνι (μέλος της αποστολής του Δεγιώργη Πασά, οργανωτή της Τουρκικής Χωροφυλακής). Χρέη διαιτητή εκτέλεσε ο ιερέας της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Η σύνθεση της ομάδας του Ομίλου Φιλομούσων υπήρξε η ακόλουθη: Τερματοφύλακας ο Αγησίλαος Τέγος, αμυντικοί οι Γεώργιος Βαπόρης και Γεώργιος Σαμαράς, μέσοι οι Απόστολος Καραγκουνίδης, Απόστολος Κοσμόπουλος, Νικόλαος Καραγκουνίδης και επιθετικοί οι Στ. Χρυσίδης, Νικόλαος Λιόντας, Ιούλιος Άμποτ, Γεώργιος Σωτηριάδης και Νικόλαος Πίνδος. Η ομάδα είχε κυανόλευκη στολή, και άρχισε τον αγώνα με 10 ποδοσφαιριστές, λόγω αργοπορημένης προσέλευσης του Γεωργίου Σωτηριάδη. Οι Έλληνες της Θεσσαλονίκης αναρίγησαν όταν η ελληνική ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων κέρδισε την Union Sportive με score 3–0. 1906: Συμμετοχή στους Ενδιάμεσους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας Κατά το 1906, η ποδοσφαιρική ομάδα ήταν στις δόξες της. Την περίοδο αυτή κηρύχθηκαν οι «ενδιάμεσοι», δηλαδή όχι επίσημοι, Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1906 της Αθήνας. Ο Όμιλος Φιλομούσων αποφάσισε ότι, στην παγκόσμια αυτή αθλητική εκδήλωση, έπρεπε να παρουσιαστεί και ο Ελληνισμός της Μακεδονίας. Μετά από προετοιμασία υπό την εποπτεία του τότε Γυμνασιάρχη Ευθυμίου Μπουντώνα και του Γ΄ Προξένου της Ελλάδας Λάμπρου Κορομηλά, ο Όμιλος Φιλομούσων έστειλε στους αγώνες την ποδοσφαιρική ομάδα του και ομάδα αθλητών. Οι αθλητές αναχώρησαν με τις ευχές όλου του Ελληνισμού της Θεσσαλονίκης. Τους συνόδευσε η φιλαρμονική του Συλλόγου Μοναστηρίου. Η ομάδα έτυχε λαμπρής υποδοχής τόσο στον Βόλο όσο και στην Αθήνα. Άξιο λόγου είναι και το γεγονός ότι το πλοίο που μετέφερε τους αθλητές από τη Μακεδονία είχε σημαιοστολιστεί.Η ποδοσφαιρική ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων, αγωνίστηκε με την ομάδα του Γ.Σ. Εθνικού Αθήνας και έχασε με score 0–5, καθώς και με αυτή των Άγγλων της Σμύρνης και έχασε με score 0–12. Επειδή όμως η Επιτροπή απέκλεισε την ομάδα του Γ.Σ. Εθνικού Αθήνας, απονεμήθηκε στην ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων η τρίτη θέση. Το σχετικό δίπλωμα που έφερε την υπογραφή του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου Α΄, φυλασσόταν στα γραφεία του Ομίλου Φιλομούσων, και μετά τη διάλυσή του κοσμούσε τα γραφεία του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης μέχρι την πυρκαγιά του 1917. Κατά τη διάρκεια των ως άνω αγώνων, η ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων απαρτιζόταν από τους εξής: Τερματοφύλακας ο Αγησίλαος Τέγος, αμυντικοί οι Γεώργιος Βαπόρης και Γεώργιος Σαμαράς, μέσοι οι Απόστολος Καραγκουνίδης, Α. Γαβριηλίδης και Βασίλειος Ζαρκάδης και επιθετικοί οι Γεώργιος Σωτηριάδης (αρχηγός), Στ. Χρυσίδης, Νικόλαος Λιόντας, Ιούλιος Άμποτ και Νικόλαος Πίνδος.Στα εκατό μέτρα έλαβε μέρος ο Παπαδάκης, στον μαραθώνιο ο Σερραίος Ν. Σταμούλης ο οποίος διάνυσε τη μισή περίπου απόσταση και προσέκρουσε σε χαλίκι, στην ξιφασκία ο Ιωάννης Κύρου, στον δίσκο ο Γεώργιος Βαπόρης και στο άθλημα της αναρρίχησης επί κάλω, σε χοντρό σκοινί, ο Γ. Κοεμτζόπουλος. Πάντως η κάθοδος αυτή στην Αθήνα υπήρξε η πρώτη αθλητική αποστολή από τη Θεσσαλονίκη. Κατά το 1907, λόγω και των συνεπειών της διεθνούς οικονομικής κρίσης που εκδηλώθηκε στο διάστημα 1906–1908, ο αθλητικός ζήλος περιορίστηκε, η ποδοσφαιρική ομάδα δεν προπονείτο τακτικά, η ναυτική ομάδα διαλύθηκε, οι εκδρομές σταμάτησαν και παρατηρήθηκε φοβερή διάσταση ανάμεσα στα νέα και τα παλαιά μέλη που οδήγησε στη διάσπαση του Ομίλου Φιλομούσων. Στη Θεσσαλονίκη η οικονομική κρίση έγινε αισθητή με κύμα αναστολών πληρωμών και μεγάλες απώλειες κεφαλαίων στο χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης. Οι οικονομικοί πόροι που μπορούσε να συγκεντρώσει ο Όμιλος Φιλομούσων, και που προέρχονταν από τα μέλη του, συρρικνώθηκαν.Ήδη από το τέλος του 1907 και τις αρχές του 1908, οι περισσότεροι από τους αθλητές, όπως ο Απόστολος Κοσμόπουλος, ο Γεώργιος Σωτηριάδης, ο Γεώργιος Βαπόρης και άλλοι είχαν αποχωρήσει δυσαρεστημένοι. Τις εσωτερικές ανωμαλίες ακολούθησε η διάλυση της φιλαρμονικής και της χορωδίας, ο περιορισμός της μαντολινάτας και οι οικονομικές δυσχέρειες. Το 1907 στην αίθουσα του Ομίλου Φιλομούσων δόθηκε μία διάλεξη με ομιλητή τον Δημήτριο Χατζόπουλο, κατόρθωσαν να πετύχουν την εκχώρηση, από την ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, μέρους ενός κοινοτικού γηπέδου για την ανέγερση ενός γυμναστηρίου. Το γήπεδο αυτό βρισκόταν κοντά στα «Ξυλάδικα», ανατολικά του σημερινού κτιρίου της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων Θεσσαλονίκης (Χ.Α.Ν.Θ.) και κοντά σ’ αυτό, την περιοχή δηλαδή που βρίσκεται σήμερα τοποθετημένη η αναμνηστική στήλη.Στα τέλη του 1908 συγκλήθηκε γενική συνέλευση και ο τότε προεδρεύων Δ. Δίγκας αναγκάστηκε να εισηγηθεί την πρόταση ότι έπρεπε να καταργηθεί προσωρινά το αθλητικό τμήμα, να ενισχυθεί η μαντολινάτα του Ομίλου Φιλομούσων και να δώσει δύο συναυλίες, με τα έσοδα των οποίων στη συνέχεια ο Όμιλος Φιλομούσων να επανιδρύσει το αθλητικό τμήμα προσλαμβάνοντας γυμναστή και αγοράζοντας όργανα γυμναστικής. Το θέμα τέθηκε σε ψηφοφορία, τα μέλη ωστόσο του αθλητικού τμήματος αντέδρασαν. Υπερίσχυσαν όμως αυτοί που τάχθηκαν υπέρ της ενίσχυσης του μουσικού τμήματος για να εξασφαλίσει το σωματείο οικονομικούς πόρους. Τότε, τα μέλη του αθλητικού τμήματος, με επικεφαλής τον Γρ. Νώτα, αποχώρησαν και κατευθύνθηκαν προς την ίδρυση του αθλητικού σωματείου «Μακεδονικός Γυμναστικός Σύλλογος».Ο Όμιλος Φιλομούσων εξακολούθησε να έχει οικονομικά προβλήματα, ωστόσο έδωσε κάποιες συναυλίες και συμμετείχε με επιτυχία στην εορτή της Θεσσαλονίκης που οργανώθηκε το 1908 επί δημάρχου Αχμέντ Χαμντί Μπέης. Λόγω της οικονομικής ανέχειας, μετέτρεψε το θέατρο του σε κινηματογράφο και συσπειρώθηκε σε ένα δωμάτιο του τότε Πολιτικού Συλλόγου που στεγάζονταν στην οικία Αγγελάκη επί της οδού Εθνικής Αμύνης. Εν τέλει, το θέατρο κάηκε, και ο Όμιλος Φιλομούσων, ο οποίος μεγαλουργούσε για μία ολόκληρη δεκαετία, εξαφανίστηκε το 1909, υποκύπτοντας σε πρόωρο οικονομικό μαρασμό. Στις 29 Νοεμβρίου 1908 συγκλήθηκε η ιδρυτική γενική συνέλευση ενός νέου αθλητικού συλλόγου με την επωνυμία «Μακεδονικός Γυμναστικός Σύλλογος» από τα πρώην μέλη του αθλητικού τμήματος του Ομίλου Φιλομούσων. Στην πρώτη αυτή γενική συνέλευση ψηφίστηκε το καταστατικό του νέου αθλητικού συλλόγου, το οποίο αποτελούνταν από 36 άρθρα και εξελέγη το πρώτο διοικητικό συμβούλιο. Πρόεδρος του πρώτου διοικητικού συμβουλίου ανέλαβε ο ιατρός Αλκιβιάδης Μάλτος, γραμματέας ο Ι. Αντωνιάδης και μέλη οι Π. Κοντογιάννης, Αιμ. Κόπανος, Δημήτριος Χατζόπουλος, Δημήτριος Κοντορέπας και Ιωάννης Κύρου. Μετά την πρώτη αυτή γενική συνέλευση οι άνθρωποι του αθλητικού συλλόγου ενημέρωσαν τις αρχές του οθωμανικού καθεστώτος και η αστυνομία επέτρεψε τη λειτουργία του αθλητικού συλλόγου με μία απλή άδεια. Η ποδοσφαιρική ομάδα του Γ.Σ. Μακεδονικού προπονούνταν στο γυμναστήριο, στο Παπάφειο Ορφανοτροφείο και στα Καραγάτσια με προπονητή τον Ιούλιο Σαριδάκη. Πρώτος γυμναστής του αθλητικού συλλόγου ήταν ο Γ. Διακάκης. Την περίοδο αυτή στη Θεσσαλονίκη ανελίχθηκε το κίνημα των Νεότουρκων και οι πολιτικές συνθήκες ήταν ρευστές. Οι κάτοικοι των μη τουρκικών παροικιών της Θεσσαλονίκης δέχονταν έντονες πιέσεις για να αποβάλουν τα εθνικά χαρακτηριστικά και σύμβολα από τις δραστηριότητες τους. Σύμφωνα με τον νέο νόμο περί σωματείων, κάθε σύλλογος της Θεσσαλονίκης όφειλε να επανιδρυθεί υπό λιγότερο εμφανή εθνικά χαρακτηριστικά. Η αναφορά περί Μακεδονίας στον τίτλο του αθλητικού συλλόγου ενοχλούσε τις οθωμανικές αρχές, καθώς παρέπεμπε στις αλυτρωτικές διεκδικήσεις της Ελλάδας, αλλά και την ελληνικότητα της περιοχής.Οι Αλκιβιάδης Μάλτος, Δημήτριος Κοντορέπας, Ιωάννης Κύρου και Αιμ. Κόπανος ανέλαβαν την ευθύνη επανίδρυσης του αθλητικού συλλόγου, και με εντελώς αντικαταστατικό τρόπο ήρθαν σε συνεννόηση με τις αρχές του καθεστώτος των Νεότουρκων, διαφοροποίησαν τον κανονισμό λειτουργίας το 1910, μετονομάζοντας τον παράλληλα σε «Οθωμανικός Ελληνικός Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης “ο Ηρακλής”». Παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις τις αρχές του καθεστώτος των Νεότουρκων, εξελέγη νέο διοικητικό συμβούλιο υπό την προεδρία του εκδότη της εφημερίδας «Νέα Αλήθεια». Στις 13 Μαρτίου 1911 πραγματοποιήθηκε η επόμενη γενική συνέλευση όπου παρουσιάστηκε το νέο καταστατικό του αθλητικού συλλόγου.Για να επισημοποιήσει την υπόσταση του, ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης εγγράφηκε στον Σύνδεσμο Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων (Σ.Ε.Γ.Α.Σ.) και όρισε πρώτο αντιπρόσωπο του τον Κ. Ψαροδήμο. Το 1910 και το 1911 στο γυμναστήριο του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκαν σχολικές γυμναστικές επιδείξεις και το 1911 έγιναν συγχρόνως αθλητικοί αγώνες. Οι επιδείξεις αυτές γίνονταν όχι μόνο για να επιδειχθεί η γυμναστική πρόοδος των αθλητών, αλλά επίσης ήταν μία εθνική εκδήλωση, όπου ο ελληνισμός της Θεσσαλονίκης συσπειρώνονταν και καμάρωνε τα εθνικά χρώματα καθώς τα γαλανόλευκα της ελληνικής σημαίας κοσμούσαν τις στολές των αθλητών.Ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης άρχισε να προκηρύσσει κάθε χρόνο εφηβικούς αθλητικούς αγώνες μεταξύ των ελληνικών σχολείων της Μέσης Εκπαίδευσης, δηλαδή του Γυμνασίου, του Παπαφείου Ορφανοτροφείου, του Λυκείου Νούκα και της Σχολής Κωνσταντινίδη. Οι πρώτοι από αυτούς τους αγώνες πραγματοποιήθηκαν στις 7 και 8 Απριλίου 1912 στο Γυμναστήριο, όπου συνολικά αγωνίστηκαν 169 αθλητές. Λίγους μήνες νωρίτερα, αναφέρεται στην εφημερίδα «Μακεδονία» ότι στις 28 Νοεμβρίου 1911 διεξήχθησαν ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ των μαθητών του Λυκείου εναντίον της μεικτής ομάδας του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης και των μαθητών του Ελληνικού Γυμνασίου. Το Λύκειο νίκησε τη μεικτή ομάδα με score 1–0. Ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης έστειλε έγγραφο προς τις συντεχνίες και τα ελληνικά εργατικά σωματεία, προτείνοντας στα μέλη τους να γυμνάζονται στον αθλητικό σύλλογο, ο οποίος έχαιρε της εκτίμησης της ελληνικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης.Στις 22 Σεπτεμβρίου 1912 ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης διοργάνωσε τους Α΄ Ναυτικούς Αγώνες Θεσσαλονίκης οι οποίοι περιλάμβαναν κολυμβητικά αγωνίσματα και λεμβοδρομίες. Ο Οθωμανός ναύαρχος Τζαβήτ Μπέης έθεσε στη διάθεση των παραγόντων του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης κάθε πρόσφορο μέσο, ακόμα και το πολεμικό πλοίο «Φουάτ» για την επιτυχία των ναυτικών αγώνων. Στους αγώνες συμμετείχαν επίσης αθλητές της Γερμανικής Λέσχης, μεμονωμένοι αθλητές, επαγγελματίες κωπηλάτες, καθώς και ναύτες του οθωμανικού πολεμικού ναυτικού. Με εντολή του ναυάρχου σημαιοστολίστηκε όλη η περιοχή της πλατείας του Λευκού Πύργου και επετράπη να κοπεί εισιτήριο από τους θεατές της προκυμαίας.Μόλις 13 ημέρες μετά τους Α΄ Ναυτικούς Αγώνες Θεσσαλονίκης, που διοργάνωσε ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης, ξεκίνησε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Με την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου κάθε αθλητική δραστηριότητα σταμάτησε. Τα περισσότερα μέλη του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης επιστρατεύτηκαν στον οθωμανικό στρατό. Ο πρόεδρος του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης Ν. Κασάπης, ιατρός του οθωμανικού στρατού, αιχμαλωτίστηκε μετά από μερικές ημέρες από τον στρατό του Μαυροβουνίου. Μόλις 36 ημέρες μετά τους Α΄ Ναυτικούς Αγώνες Θεσσαλονίκης, που διοργάνωσε ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης, ο ελληνικός στρατός έμπαινε στη Θεσσαλονίκη απελευθερώνοντας την πόλη μετά από 482 χρόνια σκλαβιάς. Στις 26 Οκτωβρίου 1912 ο Χασάν Ταχσίν Πασάς υπέγραψε το σύμφωνο παράδοσης της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό.Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, η επιτροπή του Ηρακλή Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκε στον πρίγκηπα Νικόλαο και έθεσε στη διάθεση των ελληνικών αρχών μία ομάδα 50 ατόμων, που δήλωσε εθελοντικά συμμετοχή. Η ευγενική άρνηση του πρίγκηπα Νικολάου έστρεψε την προσοχή της επιτροπής στην Ελληνική Χωροφυλακή. Ο Ν. Μάνος με τον Δημήτριο Κοντορέπα παρουσιάστηκαν στον αρχηγό της Δημόσιας Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, ο οποίος δέχθηκε τις υπηρεσίες των ανθρώπων του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και συγκρότησε σώμα 40 ατόμων για την οργάνωση περιπόλων μέσα στη Θεσσαλονίκη. Το σώμα αυτό, που έφερε ιδιαίτερα διακριτικά, χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές και κυρίως για νυχτερινές περιπόλους. Επικεφαλής του σώματος ήταν ο Νικόλαος Χριστοδούλου και συμμετείχαν οι Θ. Βαλαούρης, Β. Ζαρκάδης, Ν. Ζουμετίκος, Θάνος, Αστ. Θωμάς, Θ. Καραγκουνίδης, Ν. Καραγκουνίδης, Κ. Καστρίτσης, Απόστολος Κοσμόπουλος, Ν. Κωνσταντινίδης, Ι. Νικολάου, Γ. Παπαβασιλείου, Θ. Παπαδέλης, Λ. Παπαδέλης, Α. Πετρίδης, Ι. Ρούσης, Ν. Σπύρης, Χ. Στέφου, Γ. Σωτηριάδης, Χρ. Υφαντής, Α. Φιλιππίδης, Χρ. Φιλίππου, Φωκάς, Εμ. Χατζόγλου και αρκετοί άλλοι.Με την έναρξη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου υπήρξαν αρκετοί οι οποίοι προσέτρεξαν στην Αθήνα, για να εγγραφούν σε λόχους εθελοντών και να πολεμήσουν για την πατρίδα. Όταν μερικά χρόνια αργότερα ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ. ζήτησε από όλους τους αθλητικούς συλλόγους της Ελλάδας να του αναφέρουν τους πεσόντες ή τους τραυματίες αθλητές υπέρ της πατρίδας, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης στην από 31 Δεκεμβρίου 1913 επιστολή του, αφού δήλωσε ότι «δυστυχώς ο ημέτερος σύλλογος μέχρι σήμερον δεν έχει να επιδείξει μέλη και αθλητές αυτού πεσόντες υπέρ πατρίδος εις το Πεδίον της Τιμής», ανέφερε ως τραυματίες υπέρ της πατρίδας τους Γ. Σωτηριάδη, αθλητή, Κ. Βολιώτη και Ν. Βρέττα. Ανέφερε επίσης ως αγωνιστές τους Ν. Κασάπη, Β. Ζαρκάδη, Κ. Καστρίτση και τα μέλη του αθλητικού συλλόγου Π. Γκίνη, Θ. Καραγκουνίδη, Ν. Χρυσόπουλο, Ν. Αντωνιάδη, Φιλ. Βαζάκα, Ι. Μαντόπουλο, Γ. Σάγια, Ι. Μαλακασιώτη, Γ. Δόικο, Κ. Ρέντη, Π. Οικονομίδη, Γ. Παναγιώτου, Γ. Παχίνα, Ν. Πρατογιάννη, Θ. Γεωργίου, Ζ. Τομαζίνο, καθώς και τους προσκόπους Α. Νάστου και Π. Δαούτη.Το πρώτο πράγμα που αντιμετώπισαν οι παράγοντες του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ήταν το ζήτημα της αλλαγής της επωνυμίας. Και ενώ η επικρατούσα άποψη ήταν να επανέλθει ο αθλητικός σύλλογος στην παλαιά επωνυμία, τελικά στη γενική συνέλευση στις 24 και 26 Απριλίου 1913, υπερίσχυσε η άποψη να παραμείνει το όνομα του ημίθεου Ηρακλή της ελληνικής μυθολογίας, το οποίο συμβόλιζε τη δύναμη και τη ρώμη, στοιχεία που έπρεπε να προβάλει ο αθλητικός σύλλογος. Παράλληλα ψηφίστηκε νέος κανονισμός λειτουργίας ο οποίος αποτελούνταν από 54 άρθρα και για τη σύνταξη του χρησιμοποιήθηκαν οι κανονισμοί των αθλητικών συλλόγων της παλαιάς Ελλάδας, που ζητήθηκαν από τον Σ.Ε.Γ.Α.Σ. για τον λόγο αυτόν.Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης άλλαξε το καταστατικό του, αλλά η επίσημη αναγνώριση του από το κράτος της Ελλάδας άργησε να γίνει. Σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο 281 περί σωματείων, ο αθλητικός σύλλογος έπρεπε να προσκομίσει πρακτικό ίδρυσης και πίνακα ονομάτων των ιδρυτών. Τα έγγραφα αυτά όμως δεν ήταν διαθέσιμα, καθώς ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης είχε ιδρυθεί επί οθωμανικού καθεστώτος, και εκτός από το καταστατικό υπήρχε μόνο η απλή άδεια που εκδόθηκε από την αστυνομία. Τελικά, μετά από ανταλλαγές εγγράφων με τον πρόεδρο του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αναγνωρίστηκε ως «Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης “ο Ηρακλής”» και εγκρίθηκε το καταστατικό του με την απόφαση 1106 του 1914 του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης καταχωρήθηκε στο βιβλίο αναγνωρισμένων σωματείων με αριθμό 1720 (παλαιός αριθμός 18) στις 11 Ιανουαρίου 1915, δηλαδή σχεδόν δυόμιση χρόνια μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Το 2020 ιδρύθηκε ο «Νέος Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης “ο Ηρακλής” 1908» στα πρότυπα του παλαιού Γυμναστικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής», αλλά χωρίς να κληρονομήσει τα χρέη του παλαιού αθλητικού σωματείου. Στις 4 Φεβρουαρίου 2021 υπερψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το άρθρο 41 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών. Σύμφωνα με αυτήν, η ακίνητη περιουσία στη Μίκρα Καλαμαριάς και στους Χορτατζήδες Θεσσαλονίκης πέρασε άνευ ανταλλάγματος στο αθλητικό σωματείο με την επωνυμία «Νέος Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης “ο Ηρακλής” 1908». Το τμήμα ποδοσφαίρου ιδρύθηκε το 1908. Το 1914 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το πρώτο Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης 1913–1914 με την αναγνώριση του Σ.Ε.Γ.Α.Σ., νικώντας την Ένωση Αποφοίτων της Γαλλογερμανικής Σχολής «Γκατένιο» με score 4–1, τον Σύνδεσμο Αρχαίων Μαθητών της Παγκοσμίου Ισραηλιτικής Ενώσεως «Alliance» με score 3–1 και την Progrès Sportive με score 5–1. Στον τελικό του πρωταθλήματος νίκησε πάλι την Ένωση Αποφοίτων Γαλλογερμανικής Σχολής «Γκατένιο» με score 10–0. To 1927 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1926–1927. Το 1934 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε τη 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1933–1934, όταν ηττήθηκε στον διπλό τελικό από τον πρωταθλητή Νότου Ολυμπιακό Πειραιώς. To 1939 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1938–1939. Την ίδια χρονιά ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε τη 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1938–1939, όταν ηττήθηκε στον διπλό τελικό από την πρωταθλήτρια Νότου Α.Ε.Κ.. Το 1947 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε τη 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1946–1947, χάνοντας τον τίτλο με ένα βαθμό διαφορά από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό Πειραιώς. Με αρχηγό τον Σωτήρη Ζακαπίδα, η ομάδα πραγματοποίησε εξαιρετική πορεία πέραν των προσδοκιών και δύο αγωνιστικές πριν τη λήξη του πανελληνίου πρωταθλήματος βρισκόταν στην πρώτη θέση. Χρειαζόταν μόλις μία νίκη στα τελευταία παιχνίδια (η βαθμολόγηση για νίκη–ισοπαλία–ήττα ήταν 3–2–1 βαθμοί αντίστοιχα), αλλά στο προτελευταίο παιχνίδι με την Α.Ε.Κ. ο διαιτητής Διαμαντόπουλος διέκοψε τον αγώνα, με την πρόφαση ότι ο ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης Παράσχος Πασχαλίδης αρνούνταν να εγκαταλείψει τον αγωνιστικό χώρο, αν και είχε αποβληθεί. Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης νίκησε μεν τον Ολυμπιακό Πειραιώς, έχοντας και πλεονέκτημα στην ισοβαθμία με την πειραιώτικη ομάδα, όμως το αρμόδιο δικαστήριο μηδένισε τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης για τον αγώνα με την Α.Ε.Κ., αφαιρώντας δηλαδή και τον βαθμό της ήττας, που θα του χάριζε τον τίτλο του Πανελληνίου Πρωταθλήματος 1946–1947. Την ίδια χρονιά ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης ήταν finalist στο Κύπελλο Ελλάδας 1946–1947, όπου ηττήθηκε στον τελικό από τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Το 1957 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1956–1957 και ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Το 1961 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης υπήρξε η πρώτη ελληνική ομάδα που συμμετείχε στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, με αντίπαλο τη γιουγκοσλαβική F.K. Vojvodina. Το 1975 αποκτήθηκε από τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης ο ποδοσφαιριστής Βασίλης Χατζηπαναγής, που εξελίχθηκε σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και σημαντικές προσωπικότητες του αθλητικού συλλόγου. Το 1976 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας 1975–1976 επικρατώντας στον τελικό του Ολυμπιακού Πειραιώς με score 4–4 και 6–5 στα penalty. Το 1980 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αγωνίζεται στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1979–1980 και γνωρίζει την ήττα από τον Α.Γ.Σ. Καστοριάς. Το 1984 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέλαβε την 3η θέση στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας 1983–1984. Το 1985 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων 1984–1985 επικρατώντας στον διπλό τελικό της ρουμανικής Argeș Pitești, με score 1–3 εκτός έδρας και 4–1 εντός έδρας. Το 1987 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1986–1987, όπου ηττήθηκε από τον Ο.Φ.Η.. Στις 15 Οκτωβρίου 2003 με την ευκαιρία του εορτασμού των 50 ετών από την ίδρυση της Ένωσης Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών (U.E.F.A.), ο Βασίλης Χατζηπαναγής ανακηρύχθηκε ως ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 ετών (1954–2003) από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Στις 23 Οκτωβρίου 2021, η Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (I.F.F.H.S.) επέλεξε τον Βασίλη Χατζηπαναγή στην καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής βρίσκεται τρίτος στη λίστα με τα περισσότερα τέρματα από απευθείας εκτέλεση corner στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Με αποφάσεις των αρμόδιων αθλητικών οργάνων, ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης γνώρισε τρεις διαδοχικούς υποβιβασμούς μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, καταλήγοντας από τη Super League 2010–2011 στη Δ΄ Εθνική Κατηγορία 2011–2012, παρόλο που αγωνιστικά είχε εξασφαλίσει την παραμονή του, τερματίζοντας στην 11η θέση της βαθμολογίας. Λίγο μετά το τέλος της Super League 2010–2011, το Πρωτοβάθμιο Όργανο Αδειοδότησης της Ε.Π.Ο. δεν χορήγησε άδεια συμμετοχής στην «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» για τη Super League 2011–2012, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί στη Β΄ Εθνική Κατηγορία 2011–2012. Η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» άσκησε έφεση, η οποία όμως απορρίφθηκε από την επιτροπή εφέσεων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Στις 12 Μαΐου 2011, ο πρόεδρος της Ε.Π.Ο. Σοφοκλής Πιλάβιος γνωστοποίησε στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων πως η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» είχε καταθέσει πλαστή ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα για να μπορέσει να πραγματοποιήσει μεταγραφές κατά τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου 2011. Για το γεγονός της πλαστής ενημερότητας, ο Α.Γ.Σ. Αστέρα Τρίπολης, ο οποίος είχε τερματίσει 14ος στη Super League 2010–2011 και υποβιβαζόταν, προχώρησε σε καταγγελία προς την Πειθαρχική Επιτροπή του Super League Ελλάδα Συνεταιρισμού Περιορισμένης Ευθύνης, σε βάρος της «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.», ζητώντας να αφαιρεθούν από την ομάδα της Θεσσαλονίκης 7 βαθμοί από το πρωτάθλημα της Super League 2010–2011. Η πειθαρχική επιτροπή του Super League Ελλάδα Συνεταιρισμού Περιορισμένης Ευθύνης αποφάσισε τον υποβιβασμό της «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» διά της κατάληψης της τελευταίας θέσης στον βαθμολογικό πίνακα του πρωταθλήματος της Super League 2010–2011. Με την απόφαση αυτή, ο «Α.Γ.Σ. Αστέρας Τρίπολης» κατέλαβε τη 13η θέση και παρέμεινε στη Super League 2011–2012.Η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» στη συνέχεια κατέφυγε στο Αθλητικό Διαιτητικό Δικαστήριο (C.A.S.) ζητώντας την ακύρωση της απόφασης της Ε.Π.Ο. και τη μη επικύρωση της βαθμολογίας της Super League 2010–2011. Το C.A.S. απέρριψε το αίτημα της «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» για τη μη επικύρωση της βαθμολογίας της Super League 2010–2011, αλλά αποφάσισε να επανεξεταστεί ο φάκελος της από τη δευτεροβάθμια επιτροπή της Ε.Π.Ο. Η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» προχώρησε σε νέα προσφυγή στο Διαιτητικό Δικαστήριο της Ε.Π.Ο., το οποίο την έκανε δεκτή και επέστρεψε την υπόθεση του υποβιβασμού της για την πλαστή ενημερότητα στην Επιτροπή Εφέσεων της Ε.Π.Ο.. Η Επιτροπή Εφέσεων, στις 5 Σεπτεμβρίου 2011, απέρριψε για δεύτερη φορά το αίτημα της «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.», οδηγώντας την ομάδα οριστικά στη Β΄ Εθνική Κατηγορία 2011–2012.Μετά από αυτή την εξέλιξη, η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» αποφάσισε να καταφύγει στα πολιτικά δικαστήρια για να δικαιωθεί. Όμως, αυτή η κίνηση είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί η ομάδα στη Γ΄ Εθνική Κατηγορία 2011–2012, καθώς σύμφωνα με τον πειθαρχικό κώδικα της Ε.Π.Ο. απαγορεύεται η προσφυγή στα πολιτικά δικαστήρια. Η “χαριστική βολή” για την «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» δόθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2011, όταν η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού υποβίβασε τον αθλητικό σύλλογο στο πρώτο τη τάξει ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής Κατηγορίας 2011–2012, επειδή δεν είχε καταθέσει φάκελο συμμετοχής στις επαγγελματικές εθνικές κατηγορίες. Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης συμμετείχε ως «Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης», μέχρι τη 10η αγωνιστική του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος στον 2ο όμιλο της Δ΄ Εθνικής Κατηγορίας 2011–2012. Η συμμετοχή του αθλητικού συλλόγου στο πρωτάθλημα ξεκίνησε επεισοδιακά, καθώς στις δύο πρώτες αγωνιστικές που έδωσε η ομάδα, οι οπαδοί του Ηρακλή Θεσσαλονίκης έδωσαν δυναμικό παρόν χωρίς όμως να αποφευχθούν τα επεισόδια. 1926–1927: Πρωταθλητής Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1926–1927. 1932–1933: Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1932–1933. 1933–1934: 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1933–1934 (ηττήθηκε στον διπλό τελικό από τον πρωταθλητή Νότου Ολυμπιακό Πειραιώς). 1938–1939: Πρωταθλητής Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1938–1939. 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1938–1939 (ηττήθηκε στον διπλό τελικό από την πρωταθλήτρια Νότου Α.Ε.Κ.). 1939–1940: Πρωταθλητής Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1939–1940. 1946–1947: 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1946–1947 (με ένα βαθμό διαφορά από τον Ολυμπιακό Πειραιώς, λόγω άδικου μηδενισμού). Finalist στο Κύπελλο Ελλάδας 1946–1947 (ήττα στον τελικό από τον Ολυμπιακό Πειραιώς). 1950–1951: Πρωταθλητής Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1950–1951. 3η Θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1950–1951. 1951–1952: Πρωταθλητής Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1951–1952. 1956–1957: Finalist στο Κύπελλο Ελλάδας 1956–1957 (ήττα στον τελικό από τον Ολυμπιακό Πειραιώς). 1957–1958: Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1957–1958. 1960–1961: Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1960–1961. 1961–1962: Συμμετέχει μέχρι τον δεύτερο γύρο του Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων 1961–1962. 1963–1964: Συμμετέχει μόνο στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων 1963–1964. 1970–1971: 1η Θέση στον πρώτο γύρο και 5η θέση στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας 1970–1971. Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1970–1971. 1974–1975: Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1974–1975. 1975–1976: Κυπελλούχος στο Κύπελλο Ελλάδας 1975–1976 (νίκη στον τελικό επί του Ολυμπιακού Πειραιώς με score 4–4 και 6–5 στα penalty). 1976–1977: Συμμετέχει μόνο στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης 1976–1977. 1979–1980: Finalist στο Κύπελλο Ελλάδας 1979–1980 (ήττα στον τελικό από τον Α.Γ.Σ. Καστοριάς). Υποβιβασμός στη Β΄ Εθνική Κατηγορία 1980–1981 για την υπόθεση του Φιλώτα Πέλλιου (ποδοσφαιριστή του Π.Α.Ο.Κ.). Αργότερα, η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» δικαιώθηκε από τα πολιτικά δικαστήρια. 1980–1981: Πρωταθλητής στη Β΄ Εθνική Κατηγορία 1980–1981. 1983–1984: 3η θέση στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας 1983–1984. 1984–1985: Κυπελλούχος στο Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων 1984–1985 (επικράτηση στον διπλό τελικό επί της ρουμανικής Argeș Pitești, 1–3 εκτός έδρας και 4–1 εντός έδρας). 1985–1986: Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του Βαλκανικού Κυπέλλου Συλλόγων 1985–1986. 1986–1987: Finalist στο Κύπελλο Ελλάδας 1986–1987 (ήττα στον τελικό από τον Ο.Φ.Η.). 1987–1988: Συμμετέχει μόνο στη φάση των ομίλων του Βαλκανικού Κυπέλλου Συλλόγων 1987–1988. 1989–1990: Συμμετέχει μόνο στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου U.E.F.A. 1989–1990. 1990–1991: Συμμετέχει μόνο στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου U.E.F.A. 1990–1991. 1993–1994: Συμμετέχει μόνο στη φάση των ομίλων του Κυπέλλου Intertoto 1993. 1995–1996: Συμμετέχει μόνο στη φάση των ομίλων του Κυπέλλου U.E.F.A. Intertoto 1995. 1996–1997: Συμμετέχει μόνο στον δεύτερο προκριματικό γύρο του Κυπέλλου U.E.F.A. 1996–1997. 1997–1998: Συμμετέχει μόνο στη φάση των ομίλων του Κυπέλλου U.E.F.A. Intertoto 1997. Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1997–1998. 1998–1999: Συμμετέχει μόνο στον δεύτερο γύρο του Κυπέλλου U.E.F.A. Intertoto 1998. Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1998–1999. 2000–2001: Συμμετέχει μέχρι τον δεύτερο γύρο του Κυπέλλου U.E.F.A. 2000–2001, περνώντας για πρώτη φορά στον δεύτερο γύρο της διοργάνωσης αποκλείοντας τη γαλλική Gueugnon. Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 2000–2001. 2001–2002: Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 2001–2002. 2002–2003: Συμμετέχει μόνο στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου U.E.F.A. 2002–2003. 2006–2007: Συμμετέχει μόνο στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου U.E.F.A. 2006–2007. 2010–2011: Υποβιβασμός στη Β΄ Εθνική Κατηγορία 2011–2012 λόγω υποβολής πλαστογραφημένων ενημεροτήτων (φορολογική και ασφαλιστική). Έπειτα, υποβιβασμός στη Δ΄ Εθνική Κατηγορία 2011–2012 λόγω μη κατάθεσης φακέλου συμμετοχής στις επαγγελματικές εθνικές κατηγορίες. 2011–2012: Συμμετέχει μέχρι τη 10η αγωνιστική του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος της Δ΄ Εθνικής Κατηγορίας 2011–2012. Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αποχώρησε από το πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής Κατηγορίας 2011–2012. Στις 20 Ιανουαρίου 2012, το ποδοσφαιρικό τμήμα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης συγχωνεύθηκε με το ποδοσφαιρικό σωματείο της Μ.Α.Ε. Ποντίων Κατερίνης, με την ομάδα της Κατερίνης να χρησιμοποιεί την επωνυμία «Αθλητική Ένωση Ποντίων “ο Ηρακλής” 1908» (Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908), το έμβλημα και τα χρώματα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης και το Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο ως αγωνιστική έδρα. Από την 7η αγωνιστική του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος στον 2ο όμιλο της Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας 2011–2012, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αγωνιζόταν ως Τμήμα Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (Τ.Α.Π.), με την επωνυμία «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 Τ.Α.Π.». Ο Λεωνίδας Μπίλης βρέθηκε αρχικά στο τιμόνι του Ηρακλή Θεσσαλονίκης ως προπονητής, ενώ από τις 14 Φεβρουαρίου 2012 έως τις 30 Απριλίου 2012 η ομάδα πορεύθηκε υπό τις οδηγίες του Σούλη Παπαδόπουλου. Στη συνέχεια, επιλέχτηκε ο Γιώργος Στράντζαλης για να ολοκληρωθεί μία κρίσιμη μεταβατική περίοδος στην 5η θέση. Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος της Football League 2012–2013, στις 12 Σεπτεμβρίου 2012, το συμβούλιο της Ε.Ε.Π. Β΄ και Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας δέχτηκε το αίτημα της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας να διοργανωθεί το πρωτάθλημα με 3 ομάδες επιπλέον, τον Α.Σ. Ολυμπιακό Βόλου 1937, τον Α.Ο. Καβάλας και τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης των κατηγοριών, με αποτέλεσμα ο «Γηραιός» να αγωνιστεί στη Football League 2012–2013 με την επωνυμία «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 Π.Α.Ε.», κατηγορία στην οποία συμμετείχε ξανά την αγωνιστική περίοδο 1980–1981. Στη διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδας 2012–2013 αποκλείστηκε νωρίς από τον Α.Ο. Προοδευτική Νεολαία Κορυδαλλού και αφοσιώθηκε στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής Κατηγορίας 2012–2013, όμως στις 15 Ιανουαρίου 2013 ανακοινώθηκε η λύση της συνεργασίας με τον προπονητή Γιώργο Στράντζαλη (ο οποίος είχε ενεργητικό 5 νίκες, 9 ισοπαλίες και 1 ήττα). Στη θέση του ανέλαβε ο Γιώργος Χατζάρας, όμως μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα υπέβαλε την παραίτησή του η οποία έγινε δεκτή, και προσλήφθηκε στη θέση του ο Γιάννης Χατζηνικολάου για το υπόλοιπο της αγωνιστικής περιόδου.Παρά το σερί θετικών αποτελεσμάτων στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος της Football League 2012–2013, οι ήττες στους 2 τελευταίους αγώνες (από Α.Σ. Ολυμπιακό Βόλου 1937 και Γ.Φ.Σ. Παναιτωλικό Αγρινίου) στέρησαν από την ομάδα την απευθείας άνοδο, οδηγώντας στη λύση της συνεργασίας με τον Γιάννη Χατζηνικολάου, ο οποίος αντικαταστάθηκε για τα play off από τον Siniša Gogić. Τελικά, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης τερμάτισε στην 5η θέση του πρωταθλήματος της Football League 2012–2013, χωρίς να εξασφαλίσει την άνοδο του στη Super League. Την αγωνιστική περίοδο που ακολούθησε (Football League 2013–2014) ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέλαβε την 4η θέση του Βορείου Ομίλου, εξασφαλίζοντας ξανά τη συμμετοχή του στα play off, δεν κατάφερε όμως να πάρει την άνοδο για τη Super League, τερματίζοντας τελικά στην 7η θέση. Την επόμενη αγωνιστική περίοδο (Football League 2014–2015), έχοντας ως προπονητή τον Νίκο Παπαδόπουλο, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε εξαιρετική πορεία τερματίζοντας στην 1η θέση του Βορείου Ομίλου της Football League 2014–2015 και στα play off που ακολούθησαν στη 2η θέση, εξασφαλίζοντας την άνοδο του στη Super League 2015–2016, έπειτα από τέσσερα χρόνια απουσίας. Με την επιστροφή του Ηρακλή Θεσσαλονίκης ως «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 Π.Α.Ε.» στο πρώτο τη τάξει επαγγελματικό πρωτάθλημα της Super League 2015–2016, ο Νίκος Παπαδόπουλος διατηρήθηκε στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου, όπως και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές που την προηγούμενη χρονιά είχαν οδηγήσει την ομάδα στην άνοδο, τερματίζοντας τελικά στη 12η θέση του βαθμολογικού πίνακα και εξασφαλίζοντας σχετικά άνετα την παραμονή στη Super League 2015–2016. Στο πρωτάθλημα της Super League 2016–2017 τερμάτισε για δεύτερη συνεχή χρονιά στη 12η θέση, όμως ο σύλλογος δεν εξασφάλισε άδεια συμμετοχής από την αρμόδια επιτροπή της Ε.Π.Ο., με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί στη Γ΄ Εθνική Κατηγορία 2017–2018. Στις 6 Σεπτεμβρίου 2017, η «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 Π.Α.Ε.» δεν δήλωσε συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Football League 2017–2018, λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε ο ποδοσφαιρικός σύλλογος, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα να χρεοκοπήσει ως Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία. Τελικά, το ιδρυτικό ερασιτεχνικό ποδοσφαιρικό σωματείο της «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908» δήλωσε συμμετοχή στη Γ΄ Εθνική Κατηγορία 2017–2018 και τότε κατέκτησε το πρωτάθλημα στον 2ο όμιλο, αλλά και την άνοδο στη Football League 2018–2019. Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης συμμετείχε στη Football League 2018–2019 ως νέα Π.Α.Ε. με την επωνυμία «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 Νέα Π.Α.Ε.», με ιδιοκτήτη τον επιχειρηματία Θανάση (Tom) Παπαδόπουλο και τερμάτισε στην 11η θέση. Η θέση αυτή, μετά και την αναδιάρθρωση των επαγγελματικών πρωταθλημάτων του 2019 έδινε το δικαίωμα συμμετοχής εκ νέου στη Football League 2019–2020 (πλέον ως τρίτη τη τάξει εθνική κατηγορία). Καθώς όμως η «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 Νέα Π.Α.Ε.» είχε «κληρονομήσει» τα χρέη της προηγούμενης Π.Α.Ε. «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 Π.Α.Ε.», σύμφωνα με τις τροποποιήσεις του αθλητικού νόμου που έγιναν το 2019, το μέλλον της «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 Νέας Π.Α.Ε.» ήταν αβέβαιο, δεν δήλωσε συμμετοχή στη Football League 2019–2020, ούτε και σε κάποια άλλη εθνική κατηγορία. Στις 23 Οκτωβρίου 2019 ανακοινώθηκε η διάλυση του ποδοσφαιρικού σωματείου «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908» μετά από μία οκταετία ύπαρξης (2012–2019). Το καλοκαίρι του 2019 ο ιδιοκτήτης της νέας Π.Α.Ε. «Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 Νέα Π.Α.Ε.», Θανάσης (Tom) Παπαδόπουλος αλλά και παράγοντες από το περιβάλλον του Ηρακλή Θεσσαλονίκης έκαναν επαφές για την απόκτηση ενός Α.Φ.Μ. από ομάδα η οποία θα συμμετείχε στις επαγγελματικές εθνικές κατηγορίες, όπως ο Ν.Π.Σ. Βόλος, ο Α.Π.Σ. Κρόνος Αργυράδων και ο Π.Ο. Τρίγλιας. Παράλληλα, ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης έκανε αίτηση αναψηλάφησης του υποβιβασμού της «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» το 2011, ζητώντας την αναβίωσή της ή να του δοθεί η δυνατότητα σύστασης νέας Π.Α.Ε. που θα τοποθετούνταν στη Super League 2. Η αίτηση απορρίφθηκε από την επιτροπή εφέσεων της Ε.Π.Ο.. Η τελευταία προσπάθεια να αγωνιστεί ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης στη Γ΄ Εθνική Κατηγορία έγινε μέσω συμφωνίας με τον Α.Σ. Άρη Παλαιοχωρίου, αλλά απορρίφθηκε μετά από γενική συνέλευση και απόφαση του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης.Μετά από πρωτοβουλία του προέδρου του αθλητικού συλλόγου «Ηρακλής Πετοσφαίριση 2015», ο οποίος είχε απορροφήσει το τμήμα πετοσφαίρισης του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης το 2015, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί και τμήμα πoδοσφαίρου ώστε να αγωνιστεί στη Γ΄ Κατηγορία 2019–2020 της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας. Στις 25 Σεπτεμβρίου 2019 το αθλητικό σωματείο «Ηρακλής Πετοσφαίριση 2015» μετονομάστηκε σε «Αθλητικός Σύλλογος “ο Ηρακλής” 2015» (Α.Σ. Ηρακλής 2015) με έγκριση από το Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή στη Γ΄ Κατηγορία 2019–2020 της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας ως «Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης» απορρίφθηκε ως ανέφικτη λόγω των χρεών του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης, ενώ και η λύση του «Α.Σ. Ηρακλή 2015» χαρακτηρίστηκε “προσωρινή” έως ότου επιτευχθεί συμφωνία με κάποιον αθλητικό σύλλογο ανώτερης κατηγορίας. Ο «Α.Σ. Ηρακλής 2015» συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Γ΄ Κατηγορίας 2019–2020 της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας και κατάφερε να εξασφαλίσει την άνοδο στη Β΄ Κατηγορία 2020–2021 της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας τερματίζοντας στην 1η θέση με 42 βαθμούς. Στις αρχές καλοκαιριού του 2020 οι άνθρωποι του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης είχαν επαφές με παράγοντες του Π.Ο. Τρίγλιας (ομάδα της Football League) και όλα φαίνονταν ότι η συμφωνία είχε σχεδόν τελειώσει. Όμως, στη γενική συνέλευση της ομάδας της Νέας Τρίγλιας Χαλκιδικής, η πρόταση για συγχώνευση με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης απορρίφθηκε.Μετά από το «ναυάγιο» οι ιθύνοντες του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης είχαν δύο εναλλακτικές για επανεκκίνηση από τη Γ΄ Εθνική Κατηγορία. Τον Α.Φ.Μ. της Δόξας Κάτω Καμήλας ή τον Α.Φ.Μ. του Α.Σ. Ηρακλή Αμπελοκήπων. Στις 2 Σεπτεμβρίου 2020 ανακοινώθηκε η συμφωνία μεταξύ του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης και του Α.Σ. Ηρακλή Αμπελοκήπων. Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αγωνίστηκε στη Γ΄ Εθνική Ερασιτεχνική Κατηγορία 2020–2021, ως «Αθλητικός Σύλλογος Αμπελοκήπων “ο Ηρακλής”» (Α.Σ. Ηρακλής Αμπελοκήπων). Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης τερμάτισε στη 2η θέση με 33 βαθμούς έναντι του Α.Ο. Ορφέα Ξάνθης με 35 βαθμούς και δεν κέρδισε την άνοδο στη Super League 2 2021–2022, αφού δεν κατάφερε να συμμετάσχει στα play off ανόδου. Στις 8 Απριλίου 2021, με γραπτή ανακοίνωση ο Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908 αποκήρυξε τη συμφωνία με την ομάδα του Α.Σ. Ηρακλή Αμπελοκήπων και άρχισε άμεσα την αναζήτηση νέου Α.Φ.Μ. επαγγελματικής ομάδας. Τελικά, μετά από πολλές διαβουλεύσεις κατέληξε στον Α.Φ.Μ. του Π.Ο. Τρίγλιας. Στις 2 Αυγούστου 2021 ανακοινώθηκε η συμφωνία μεταξύ του Ν.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης 1908 και του Π.Ο. Τρίγλιας. Η ομάδα της Νέας Τρίγλιας Χαλκιδικής χρησιμοποιεί την επωνυμία «Παναθλητικός Όμιλος Τρίγλιας “ο Ηρακλής”» (Π.Ο.Τ. Ηρακλής), το έμβλημα και τα χρώματα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης και το Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο ως αγωνιστική έδρα. Αγωνιστική Περίοδος 2021–2022 Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αγωνίζεται με την επωνυμία «Π.Ο.Τ. Ηρακλής Π.Α.Ε.» στη Super League 2 από την αγωνιστική περίοδο 2021–2022. Το τέλος της αγωνιστικής περιόδου βρήκε τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης στην 7η θέση του πρωταθλήματος με ιδιαίτερα σκαμπανεβάσματα χωρίς να καταφέρνει κάτι ιδιαίτερο στο τέλος του πρωταθλήματος. Αγωνιστική Περίοδος 2022–2023 Την αγωνιστική περίοδο 2022–2023 στήθηκαν οι βάσεις για μία καλύτερη αγωνιστική πορεία με στήριξη στον προπονητή Κώστα Γεωργιάδη και με πίστη στην άνοδο. Η αγωνιστική πορεία είναι δυσανάλογη των απαιτήσεων και ο προπονητής παραιτείται στα μέσα τη χρονιάς και να αναλαμβάνει ως πρώτος προπονητής ο Σάκης Τσιώλης. Η ομάδα αλλάζει αγωνιστικό πρόσωπο έρχονται νίκες και καταφέρνει να τερματίσει στην 5η θέση. Μία χρόνια κλείνει ξανά με σκαμπανεβάσματα και ενώ έχει κερδίσει όλους τους δυνατούς αντιπάλους του πρωταθλήματος δεν καταφέρνει τίποτα παραπάνω. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς νέα οικονομικά προβλήματα εμφανίζονται, καθώς ο Ioan Bogdan Mara (πρώην ποδοσφαιριστής της Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.) κερδίζει την πρώτη δικαστική μάχη εναντίον της Π.Ο.Τ. Ηρακλής Π.Α.Ε. για χρέη της αγωνιστικής περιόδου 2010–2011 τα οποία σχετίζονται με τη διοίκηση και τον Α.Φ.Μ. της Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.. Αγωνιστική Περίοδος 2023–2024 Με τα δικαστικά προβλήματα να ταλανίζουν την ομάδα εντός του καλοκαιριού, 15 ποδοσφαιριστές αποχώρησαν από την ομάδα. Κατά την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου 2023–2024, ενσωματώθηκαν στην ομάδα 16 νέοι ποδοσφαιριστές και αποχώρησε ο γενικός αρχηγός της ομάδας, Τάσος Κατσαμπής.Στις 27 Σεπτεμβρίου 2023, το Διαιτητικό Δικαστήριο της Ε.Π.Ο. απέρριψε την αίτηση ανάκλησης της Π.Ο.Τ. Ηρακλής Π.Α.Ε. κατά του Ioan Bogdan Mara, με συνέπεια η ομάδα κινδύνευε με αποβολή από το πρωτάθλημα της Super League 2 2023–2024. Την ίδια ημέρα, ο ιδιοκτήτης της Π.Ο.Τ. Ηρακλής Π.Α.Ε., Στράτος Ευγενίου, ανακοίνωσε ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στην αποπληρωμή του πρώην ποδοσφαιριστή και άλλων παλιών χρεών της Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.. Στις 2 Οκτωβρίου 2023, ο Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908 κάλεσε τα μέλη και τους οπαδούς του αθλητικού συλλόγου να βοηθήσουν οικονομικά την ύστατη στιγμή ώστε μέχρι τις 6 Οκτωβρίου 2023 να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο οικονομικό ποσό των 225.000 ευρώ και να ολοκληρωθεί η συμφωνία με τον πρώην ποδοσφαιριστή. Παράλληλα, ο προπονητής Σάκης Τσιώλης και οι ποδοσφαιριστές της ομάδας ζήτησαν από τον Στράτο Ευγενίου να πληρωθούν με λιγότερα χρήματα προκειμένου να συγκεντρωθεί το απαραίτητο οικονομικό ποσό. Στις 6 Οκτωβρίου 2023 αναδείχθηκε η ανιδιοτέλεια, η αποφασιστικότητα και η συσπείρωση των μελών και των οπαδών του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Η ημερομηνία αυτή αποτελεί ορόσημο για την ιστορία του αθλητικού συλλόγου. Μέσα σε 3 εργάσιμες ημέρες, συγκεντρώθηκε από τον φίλαθλο κόσμο του Ηρακλή Θεσσαλονίκης το απαιτούμενο οικονομικό ποσό και τελικά επετεύχθη η αποπληρωμή του πρώην ποδοσφαιριστή της ομάδας. Στο έμβλημα του απεικονίζεται το κεφαλαίο γράμμα Ήτα (Η) του ελληνικού αλφαβήτου. Επίσης, έχει χρησιμοποιηθεί ως έμβλημα και το άγαλμα του Ηρακλή του Λυσίππου. Τα χρώματα του είναι το μπλε και το λευκό, εμπνευσμένα από τη γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας, ως ένδειξη της εθνικότητας και του πάθους των μελών του για την απελευθέρωση της υποδουλωμένης τότε Θεσσαλονίκης από την οθωμανική αυτοκρατορία. Το 1908 η ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης εκτιμώντας το έργο το οποίο ανέλαβαν οι ιδρυτές του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης, παραχωρήθηκε στον αθλητικό σύλλογο ένα μέρος του κοινοτικού γηπέδου στο τέρμα της παλαιάς οδού Δεσπεραί, όπου σήμερα είναι η αρχή του κεντρικού διαδρόμου του πάρκου που βρίσκεται κοντά στο κτήριο της Χ.Α.Ν.Θ.. Στο γήπεδο αυτό άρχισε η πρώτη οργανωμένη αθλητική κίνηση της Θεσσαλονίκης, και πήρε σαφή μορφή η εθνική δραστηριότητα των υπόδουλων Θεσσαλονικέων (από την οθωμανική αυτοκρατορία) και των ηρώων του Μακεδονικού Αγώνα.Το 1912 η εφορεία των σχολών διεκδίκησε τον κεντρικό αυτόν χώρο και ζήτησε την ανέγερση μεγάλου διδασκαλείου μαζί με οικοτροφεία. Ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης αντέδρασε άμεσα με μακροσκελή επιστολή προς την κοινότητα. Οι συνεχόμενες ενέργειες του αθλητικού συλλόγου και των υποστηρικτών του συντέλεσαν ώστε η απόφαση για την ανέγερση του διδασκαλείου να μην πραγματοποιηθεί.Το 1913 η κοινότητα της Θεσσαλονίκης πήρε την απόφαση να παραχωρήσει οριστικά το γήπεδο στον Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης για μία δεκαετία, μετά από τη θερμή υποστήριξη των μελών της, Ι. Κούσκουρα και Ν. Μάνου, και των Μητροπολιτών Θεσσαλονίκης, Γενναδίου και Ιωακείμ Δ΄. Ωστόσο, στις 15 Ιουνίου 1913 απορρίφθηκε η απόφαση αυτή από τον Γενικό Διοικητή της Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ρακτιβάν ο οποίος έπεσε θύμα εισηγήσεων που δεν είχαν μελετηθεί. Τον Νοέμβριο 1913 ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος ενέκρινε, και με προσωπική μεσολάβηση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γενναδίου, την παραχώρηση ενός χώρου 15 στρεμμάτων απέναντι από το κεντρικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης (σημερινό γενικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Γεώργιος Γεννηματάς»), και δίπλα στη Σχολή Ιδαδιέ όπου σήμερα βρίσκεται η πλατεία του Τμήματος Χημείας και η Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.). Το οικόπεδο ισοπεδώθηκε και μεταφέρθηκαν τα όργανα γυμναστικής από το παλαιό γυμναστήριο. Στις 29 Ιανουαρίου 1915 συντάχθηκε το συμβόλαιο εκμίσθωσης του χώρου αυτού στον Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης για την εγκατάσταση του γυμναστηρίου.Το γήπεδο αυτό αποτέλεσε τον μοναδικό για πάνω από μία δεκαετία χώρο άθλησης και διεξαγωγής αγώνων για τη Θεσσαλονίκη με εξαίρεση το διάστημα της μεγάλης πυρκαγιάς της Θεσσαλονίκης (1917–1919), όπου ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης διέθεσε το γήπεδο στους πυροπαθείς αλλά και στον Ερυθρό Σταυρό για να το μετατρέψει σε υπαίθριο νοσοκομείο. Από το 1916 το στάδιο του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης φιλοξενούσε πλέον και την ποδοσφαιρική ομάδα και έγινε ο βασικός χώρος όπου παιζόταν το ποδόσφαιρο στη Θεσσαλονίκη με τους συμμαχικούς στόλους της Entente να είναι σταθεροί θαμώνες στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.Η γειτνίαση του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης με το νεοσυσταθέν Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1925) δημιούργησε προβλήματα καθώς το πανεπιστήμιο αναπτυσσόταν και ήθελε επιπλέον χώρους. Το 1930 το Α.Π.Θ. προσπάθησε να διώξει τον Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης από τον χώρο και η πολιτεία ως μεσοβέζικη λύση κατέληξε στην από κοινού χρήση του σταδίου με τους φοιτητές να γυμνάζονται σε συγκεκριμένες μέρες και ώρες. Οι προστριβές αυτές ήταν έντονες σε όλη τη δεκαετία του 1930 και το 1938 μετά από απόφαση του υπουργικού συμβουλίου το στάδιο αυτό παραχωρήθηκε στο Α.Π.Θ. για την επέκταση των εγκαταστάσεων του.Στις 15 Οκτωβρίου 1950 συνέβη η έξωση του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης από το γήπεδο του. ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης θα αντιμετώπιζε τον Γ.Σ. Μέγα Αλέξανδρο Θεσσαλονίκης σε αγώνα πρωταθλήματος της Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1950–1951. Όμως, η αστυνομία κατόπιν υπόδειξης του Α.Π.Θ. εμπόδισε τους φιλάθλους να εισέλθουν στο γήπεδο του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης, ενώ απαγόρευσε και τη διεξαγωγή του αγώνα, με την αιτιολογία ότι ο χώρος ανήκει στο Α.Π.Θ..Από το 1950 ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης δεν διαθέτει ιδιόκτητο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ωστόσο, ο αθλητικός σύλλογος διαθέτει τις δύο μεγάλες γηπεδικές εγκαταστάσεις στην περιοχή των Χορτατζήδων της Θεσσαλονίκης και στη περιοχή της Μίκρας της Καλαμαριάς για την κατασκευή ενός μελλοντικού ιδιόκτητου γηπέδου μαζί με τις υπόλοιπες αθλητικές εγκαταστάσεις του. Το τμήμα ποδοσφαίρου του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης χρησιμοποιεί ως αγωνιστική έδρα το Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο της Θεσσαλονίκης από το 1960 έως το 2002, από το 2004 έως το 2019 και από το 2021 έως σήμερα. Στις 6 Νοεμβρίου 1960 διεξήχθη ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Στην παρθενική του εμφάνιση κατάφερε να πάρει την πρώτη του νίκη (2–1) απέναντι στον τυπικά γηπεδούχο Μ.Γ.Γ.Σ. Θερμαϊκό Θεσσαλονίκης για την 8η αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας 1960–1961.Την αγωνιστική περίοδο 2019–2020, ο Α.Σ. Ηρακλής 2015 χρησιμοποιούσε ως αγωνιστική έδρα το βοηθητικό γήπεδο του Καυτανζογλείου Εθνικού Σταδίου για το πρωτάθλημα της Γ΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 2019–2020.Tο Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο είναι ένα πλήρες αθλητικό συγκρότημα πολλαπλών δραστηριοτήτων που καταλαμβάνει έκταση 106.534 τετραγωνικών μέτρων.Το Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο περιλαμβάνει: Αίθουσες εκγύμνασης και εσωτερικός διάδρομος προθέρμανσης που λειτουργούν περιμετρικά του κεντρικού γηπέδου και κάτω από τις κερκίδες του Σταδίου. Τετραώροφο κτίριο διοίκησης με γραφεία, σουίτες επισήμων, χώρους δημοσιογράφων και οργανωμένη αίθουσα τύπου.Ο αγωνιστικός χώρος και στα δύο γήπεδα είναι διαστάσεων 68×105 μέτρα με φυσικό χλοοτάπητα. Το στάδιο διαθέτει: Photo-finish, αξονικά στη γραμμή τερματισμού Εργομετρικό κέντρο Ιατρείο Dopping control 2 χώρους πρώτων βοηθειών 4 γυμναστήρια Χώρο προθέρμανσης των αθλητών Αίθουσες φυσιοθεραπείας 2 υδρομασάζ 4 σάουνες 8 ατόμων Το προπονητικό κέντρο της επαγγελματικής ομάδας ποδοσφαίρου του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης βρίσκεται στην περιοχή της Μίκρας της Καλαμαριάς, νοτιοανατολικά των εργατικών κατοικιών της Νέας Κρήνης της Καλαμαριάς, κοντά στην ακτή της θάλασσας του Θερμαϊκού κόλπου και περίπου στα 1000 μέτρα από την περιφερειακή τάφρο. Ο χώρος του προπονητικού κέντρου περιλαμβάνει δύο κομμάτια. Το πρώτο κομμάτι αποτελείται συνεχόμενα από 24.862,50 τ.μ. και 5.154 τ.μ. και το δεύτερο κομμάτι αποτελείται από 29.170 τ.μ., δηλαδή ο χώρος αυτός αποτελείται συνολικά από 59.126,50 τ.μ..Τον Ιούνιο 1968 το Υπουργείο Βορείου Ελλάδος με έγγραφο του (αριθμός 5550 στις 16 Μαΐου 1968) προς τη Γενική Διεύθυνση Φορολογίας του Υπουργείου Οικονομικών όριζε ότι στον χώρο των 59.126,50 τ.μ. είναι δυνατή η ανέγερση σταδίου, γυμναστηρίου, κτηρίων, κ.λπ. με κανονικό ύψος. Δηλαδή ότι με την κατασκευή αυτή δεν εμποδίζεται η πολεοδομική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης και του ρυθμιστικού σχεδίου, και προέβλεπε αθλητικές εγκαταστάσεις στην παραθαλάσσια περιοχή με μόνο περιορισμό να διατηρηθεί η απόσταση του από τη θάλασσα του Θερμαϊκού κόλπου τουλάχιστον στα 25 μέτρα. Τέλος, ότι είναι δυνατή η παραχώρηση του συγκεκριμένου χώρου στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού για την πραγμάτωση του παραπάνω σκοπού.Στις 1 Νοεμβρίου 2001 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια των γηπεδικών εγκαταστάσεων και του τριώροφου κτηρίου στο οποίο στεγάζονται οι λειτουργικές υπηρεσίες της επαγγελματικής ομάδας ποδοσφαίρου του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης.Το προπονητικό κέντρο της Μίκρας Καλαμαριάς περιλαμβάνει: Τρία γήπεδα με χόρτο και προβολείς Αποδυτήρια Γυμναστήριο Πλήρες εργομετρικό κέντρο Γραφεία Αίθουσες διδασκαλίας Σάουνα Πισίνα Από το 2002 έως το 2004 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης χρησιμοποιούσε ως αγωνιστική έδρα το ιδιόκτητο γήπεδο του Α.Σ. Μακεδονικού Νεάπολης, λόγω της ανακαίνισης του Καυτανζογλείου Εθνικού Σταδίου εν όψει των επερχόμενων Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων 2004 στην Αθήνα. Την αγωνιστική περίοδο 2020–2021, ο Α.Σ. Ηρακλής Αμπελοκήπων χρησιμοποιούσε ως αγωνιστική έδρα το Δημοτικό Στάδιο Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης «Κωνσταντίνος Καραμανλής» για το πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής Ερασιτεχνικής Κατηγορίας 2020–2021. Η Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία (Π.Α.Ε.) είναι απαραίτητη για τη συμμετοχή μίας ποδοσφαιρικής ομάδας σε επαγγελματική εθνική κατηγορία. Η επωνυμία της Ποδοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρείας έχει αλλάξει με το πέρασμα των χρόνων ως ακολούθως: Τελευταία ενημέρωση: Σεπτέμβριος 2023 Τελευταία ενημέρωση: Σεπτέμβριος 2023 Ακολουθεί η σύνθεση της ομάδας ποδοσφαίρου του Ηρακλή Θεσσαλονίκης στη Super League 2 2023–2024: Συνοπτικά, το τμήμα ποδοσφαίρου του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης έχει σημειώσει την εξής αγωνιστική πορεία: Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και Α΄ Εθνική Κατηγορία: 3 φορές κατέλαβε τη 2η θέση, 2 φορές την 3η θέση και 5 φορές την 4η θέση. Υποβιβάστηκε 3 φορές από την καθιέρωση της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας (1959–1960), ως συνέπεια μη αγωνιστικών λόγων. Συγκεκριμένα, την αγωνιστική περίοδο 1979–1980 εξαιτίας απόπειρας δωροδοκίας στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1979–1980 με αντίπαλο τον Π.Α.Ο.Κ.. Την αγωνιστική περίοδο 2010–2011 εξαιτίας υποβολής πλαστών ενημεροτήτων (φορολογική και ασφαλιστική). Την αγωνιστική περίοδο 2016–2017 εξαιτίας μη εξασφάλισης της άδειας συμμετοχής από την αρμόδια επιτροπή της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Ε.Π.Ο.). Κύπελλο Ελλάδας: 5 προκρίσεις έως τον τελικό (η τελευταία φορά την αγωνιστική περίοδο 1986–1987) με μία κατάκτηση (την αγωνιστική περίοδο 1975–1976), 13 προκρίσεις έως τους ημιτελικούς (η τελευταία φορά την αγωνιστική περίοδο 2014–2015) και 10 προκρίσεις έως τους προημιτελικούς (η τελευταία φορά την αγωνιστική περίοδο 2015–2016). Ευρωπαϊκές διοργανώσεις: μία συμμετοχή στο Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, 6 συμμετοχές στο Κύπελλο U.E.F.A., 2 συμμετοχές στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, 4 συμμετοχές στο Κύπελλο U.E.F.A. Intertoto και 3 συμμετοχές στο Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων με μία κατάκτηση (την αγωνιστική περίοδο 1984–1985). Σύστημα βαθμολογίας (Νίκη–Ισοπαλία–Ήττα): 1959–1960 έως 1972–1973: 3–2–1 1973–1974 έως 1991–1992: 2–1–0 1992–1993 έως σήμερα: 3–1–0 Ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης εξασφάλισε για πρώτη φορά τη συμμετοχή του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων της αγωνιστικής περιόδου 1961–1962, όπου στην παρθενική του εμφάνιση κατάφερε να πάρει την πρώτη του νίκη (2–1) απέναντι στη γιουγκοσλάβικη F.K. Vojvodina.Στο Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων (1984–1985) νίκησε τη ρουμανική F.C. Argeș Pitești (4–1 και 1–3). Επίσης, πριν από τον τελικό απέκλεισε την τουρκική Galatasaray S.K..Κορυφαία στιγμή για τον αθλητικό σύλλογο υπήρξε στο Κύπελλο U.E.F.A. την αγωνιστική περίοδο 2000–2001 όταν πήρε την πρόκριση απέναντι στη γαλλική F.C. Gueugnon, ενώ στην επόμενη φάση επικράτησε εκτός έδρας (3–2) της γερμανικής F.C. Kaiserslautern, δεν μπόρεσε όμως να ανατρέψει το σε βάρος score του 3–1 του πρώτου αγώνα και αποκλείστηκε από τη συνέχεια. Πρώτος scorer στην ιστορία του αθλητικού συλλόγου στις διοργανώσεις της Ένωσης Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών (U.E.F.A.) είναι ο Κύπριος Μιχάλης Κωνσταντίνου με 4 τέρματα. «Αυτόνομη Θύρα 10»: Ιδρύθηκε το 2007 και διαθέτει παραρτήματα σε Καβάλα, Φλώρινα, Κοζάνη, Χαλκιδική, Τρίλοφο Θεσσαλονίκης, Ανατολικό Θεσσαλονίκης (Βαλμάδα), Στρατώνι Χαλκιδικής, Κιλκίς, Νέα Μηχανιώνα, Σέρρες, Χαλάστρα. «Iraklis Asvestochori Club»: Ιδρύθηκε το 1964. «Iraklis Athens Club»: Ιδρύθηκε το 2008. «Λέσχη Φίλων Ηρακλή» «Όμιλος 1899»Εκτός Θεσσαλονίκης έχουν ανοίξει σύνδεσμοι οπαδών στο Ασβεστοχώρι, στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης, στο Ανατολικό Θεσσαλονίκης (Βαλμάδα), στην Κοζάνη, στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, στην Αθήνα, στο Κιλκίς, στη Δράμα, στην Καστοριά, στην Πτολεμαΐδα, στην Κομοτηνή, στην Αλεξανδρούπολη, στη Νέα Φώκαια Χαλκιδικής και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας. «Apache Club»: Με κύρια έδρα τις Συκιές Θεσσαλονίκης άλλα και 9 παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα. Τα παραρτήματα του «Apache Club» ήταν σε Αθήνα, Ντεπώ Θεσσαλονίκης, Νέο Κορδελιό, Νέα Μηχανιώνα, Καστοριά και σε ορισμένες άλλες περιοχές της Ελλάδας. Μέχρι και σήμερα, το banner του «Apache Club» ακολουθεί την ομάδα σε όλα τα αγωνίσματα χωρίς να υπάρχει επίσημη λειτουργία του συνδέσμου. «Γαλάζιοι»: Με έδρα την οδό Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη. Το 1979 είχαν 13.000 μέλη. «Παπάφη»: Με έδρα στην ομώνυμη περιοχή της Τούμπας Θεσσαλονίκης. Την πενταετία 1995–2000 θεωρήθηκε ως ο δυνατότερος σύνδεσμος οπαδών στην Ελλάδα. «Κυανοί»: Με έδρες τις περιοχές Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης και Νέας Μενεμένης. «40 Εκκλησιές»: Με έδρα στις Σαράντα Εκκλησιές Θεσσαλονίκης. Καράδαλης, Γεώργιος (2002). ΗΡΑΚΛΗ Σαλονικιέ μου... 1899-2002. Ένας αιώνας ιστορικής πορείας. Θεσσαλονίκη: Metrosport Ε.Π.Ε. ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ. 1908-2008. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης. 2008. ISBN 960-87344-6-0. Νικητιανός, Εμμανουήλ (2021). ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ Η ΚΥΑΝΗ ΦΑΝΕΛΑ. Θεσσαλονίκη: UNOFFICIAL. Οικονομίδης, Αλέξανδρος (Δεκέμβριος 2022). Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Απ’ την ίδρυση ως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεσσαλονίκη: UNOFFICIAL. ISBN 978-618-00-4270-2. Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής» Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Καλαθοσφαίριση Ανδρών) Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Καλαθοσφαίριση Γυναικών) Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Πετοσφαίριση Ανδρών) Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Πετοσφαίριση Γυναικών) Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Υγρός Στίβος) Ιβανώφειο Κλειστό Γυμναστήριο Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο Π.Ο.Τ. Ηρακλής Π.Α.Ε. (Τμήμα Ποδοσφαίρου) – Επίσημος ιστότοπος Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908 – Επίσημος ιστότοπος Π.Ο.Τ. Ηρακλής Π.Α.Ε. (Τμήμα Ποδοσφαίρου), επίσημος λογαριασμός στο Facebook. Π.Ο.Τ. Ηρακλής Π.Α.Ε. (Τμήμα Ποδοσφαίρου) στο Instagram Π.Ο.Τ. Ηρακλής Π.Α.Ε. (Τμήμα Ποδοσφαίρου), επίσημος λογαριασμός στο YouTube. Π.Ο.Τ. Ηρακλής Π.Α.Ε. (Τμήμα Ποδοσφαίρου), επίσημος λογαριασμός στο TikTok. Π.Ο.Τ. Ηρακλής (Ακαδημίες Τμήματος Ποδοσφαίρου), επίσημος λογαριασμός στο Facebook. Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908, επίσημος λογαριασμός στο Facebook. Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908 στο Instagram Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908, επίσημος λογαριασμός στο Twitter. Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908, επίσημος λογαριασμός στο YouTube. IRA Store (Διαδικτυακό κατάστημα προϊόντων), επίσημος λογαριασμός στο Facebook. IRA Store (Διαδικτυακό κατάστημα προϊόντων) στο Instagram IRA Camp (Boot camp γυμναστικής), επίσημος λογαριασμός στο Facebook. IRA Camp (Boot camp γυμναστικής), επίσημος λογαριασμός στο TikTok.
|
Ο Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής» είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο το οποίο εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Ιδρύθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1908 και αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα εν ενεργεία αθλητικά σωματεία στην Ελλάδα. Αντλεί το όνομα του από τον ημίθεο Ηρακλή, ήρωα της ελληνικής μυθολογίας. Στο έμβλημα του απεικονίζεται το κεφαλαίο γράμμα Ήτα (Η) του ελληνικού αλφαβήτου. Τα χρώματα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης είναι το μπλε και το λευκό, εμπνευσμένα από τη γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας, ως ένδειξη της εθνικότητας και του πάθους των μελών του για την απελευθέρωση της υποδουλωμένης τότε Θεσσαλονίκης από την οθωμανική αυτοκρατορία. Αποτελεί τον παλαιότερο εν ενεργεία αθλητικό σύλλογο της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, και θεωρείται ως η ομάδα των συντηρητικών παλαιών Θεσσαλονικέων. Τα προσωνύμια που τον ακολουθούν είναι «Γηραιός» και «Ημίθεος». Το ανδρικό τμήμα ποδοσφαίρου του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1908 και αποτελεί παράλληλα τον παλαιότερο εν ενεργεία ποδοσφαιρικό σύλλογο της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας. Καλλιεργεί τμήματα τόσο ενηλίκων όσο και νεαρότερων ηλικιακά ποδοσφαιριστών. Χρησιμοποιεί ως αγωνιστική έδρα το Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο, το οποίο έχει χωρητικότητα 27.560 θέσεων.Το ανδρικό τμήμα ποδοσφαίρου αγωνίζεται στο δεύτερο τη τάξει επαγγελματικό πρωτάθλημα της Super League 2, διαθέτοντας το νομικό πρόσωπο της ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρείας, υπό την επίσημη επωνυμία «Παναθλητικός Όμιλος Τρίγλιας “ο Ηρακλής” Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία» και με τον διακριτικό τίτλο «Π.Ο.Τ. Ηρακλής Π.Α.Ε.».
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93.%CE%A3._%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82_(%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF)
|
Αγριόγατος του Παντανάλ
|
Οι Αγριόγατοι του Παντανάλ, είναι μικρά αιλουροειδή, περίπου στο μέγεθος μιας κατοικίδιας γάτας. Έχουν κιτρινωπή ή καφέ γούνα με σκούρες - καφέ κηλίδες στα πλευρά, έναν υπόλευκο λαιμό, δύο σκούρες γραμμές σε κάθε μάγουλο, μαύρες ρίγες στα πόδια και στο στήθος και μια μαύρη άκρη στην ουρά τους. Τα αυτιά, είναι μυτερά και μεγάλα και έχουν σκούρο γκρι χρώμα. Έχουν, επίσης, παρατηρηθεί άτομα με μελανισμό στη Βραζιλία. Τα δύο υποείδη, προσδιορίζονται με βάση τη γούνα τους. Το υποείδος L. b. braccatus, έχει σχεδόν σκούρα γούνα, με αχνά καφέ σημάδια, μαύρη άκρη στην ουρά και ολόμαυρα πόδια. Το υποείδος L. b. munoai, έχει πιο ανοιχτή και κιτρινωπή ουρά, με καφέ σημάδια.Τα πόδια του, είναι μαύρα μόνο στα πέλματα και η ουρά του, έχει στενούς, μαύρους δακτυλίους. Η γούνα του Αγριόγατου του Παντανάλ, είναι μεγαλύτερη και πιο πυκνή από όλα τα συγγενικά της είδη. Τα νύχια της είναι μακριά και καμπυλωτά. Οι Αγριόγατοι του Παντανάλ, ζούνε σε υψόμετρα έως και τα 2000 μέτρα στην ανατολική - κεντρική Βραζιλία, στην Ουρουγουάη, αλλά και σε γειτονικές περιοχές (Βολιβία, Παραγουάη, Αργεντινή). Σε αυτή την περιοχή, κατοικούν σε ανοιχτά λιβάδια και πυκνά δάση, αλλά και σε υγροτόπους, όπως μαρτυράει και το όνομά της (π.χ. Παντανάλ) της Βραζιλίας, της Βολιβίας και της Παραγουάης. Επίσης, έχουν αναφερθεί και σε γεωργικές εκτάσεις. Οι Αγριόγατοι του Παντανάλ, δραστηριοποιούνται κυρίως την μέρα και είναι μοναχικά ζώα. Ο χώρος του, κυμαίνεται μεταξύ 3 και 37 τετραγωνικών χλμ. Είναι σαρκοφάγα ζώα και τρέφονται με μικρά θηλαστικά, όπως τρωκτικά, πουλιά του εδάφους, μικρές σαύρες και φίδια. Στις περισσότερες περιπτώσεις, πιστεύεται ότι η συμπεριφορά τους, είναι παρόμοια με αυτή του Κολοκόλο (Leopardus colocolo). Πολλές φορές, οι Αγριόγατες του Παντανάλ, διασταυρώνονται και με άλλα αιλουροειδή, δημιουργώντας έτσι υβρίδια. Ο Αγριόγατος του Παντανάλ, έχει δύο υποείδη: Leopardus braccatus braccatus - Κεντρική Βραζιλία, ανατολική Παραγουάη, ανατολική Βολιβία και τμήματα της βορειοανατολικής Αργεντινής. Leopardus braccatus munoai - Βραζιλία, Ουρουγουάη.
|
Ο Αγριόγατος του Παντανάλ (Leopardus braccatus) είναι ένα μικρό αιλουροειδές της τροπικής Νότιας Αμερικής. Πήρε το όνομά του από τους υγροτόπους του Παντανάλ, στην κεντρική Νότια Αμερική, αλλά απαντά κυρίως σε χορτολιβαδικές εκτάσεις, θαμνώδεις εκτάσεις, σαβάνες και φυλλοβόλα δάση. Παραδοσιακά αντιμετωπίζονται ως υποείδος του μεγαλύτερου Κολοκόλο (Leopardus colocolo), αλλά χωρίστηκε κατά κύριο λόγο με βάση τις διαφορές στο τρίχωμα χρώμα / σχέδιο και κρανιακές μετρήσεις. Ο διαχωρισμός αυτός δεν υποστηρίζεται από τη γενετική έρευνα, με αποτέλεσμα ορισμένες αρχές να υποστηρίζουν ότι είναι ένα υποείδος του κολοκόλο, αν και άλλοι τη θεωρούν ως «πιθανό διακριτό είδος», και η ισχύς της γενετικής έρευνας έχει αμφισβητηθεί.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%B9%CF%8C%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BB
|
Χρυσάορα
|
Σήμερα αναγνωρίζονται γενικώς 16 είδη στο γένος χρυσάορα, τα εξής: Chrysaora achlyos – Martin, Gershwin, Burnett, Cargo & Bloom 1997 («μαύρη τσουκνίδα της θάλασσας») Chrysaora africana (Vanhöffen, 1902) Chrysaora agulhensis – Ras, Neethling, Engelbrecht, Morandini, Bayha, Skrypzeck & Gibbons 2020 Chrysaora chesapeakei (Papenfuss, 1936), «τσουκνίδα των κόλπων του Ατλαντικού» Chrysaora chinensis – Vanhöffen, 1888 Chrysaora colorata (Russell 1964), «μέδουσα με τις μοβ λωρίδες» Chrysaora fulgida (Reynaud 1830) Chrysaora fuscescens – Brandt 1835 («τσουκνίδα της θάλασσας του Ειρηνικού») Chrysaora helvola – Brandt, 1838}} Chrysaora hysoscella (L. 1766), «μέδουσα-πυξίδα» Chrysaora lactea Eschscholtz 1829 (χρυσάορα η γαλακτώδης) Chrysaora melanaster – Brandt 1838 (χρυσάορα ο μελαναστήρ, «βόρεια τσουκνίδα της θάλασσας») Chrysaora pacifica (Goette 1886), «τσουκνίδα της θάλασσας της Ιαπωνίας» Chrysaora pentastoma – Péron & Lesueur, 1810 (χρυσάορα η πεντάστομος) Chrysaora plocamia (Lesson 1830), «νοτιοαμερικανική τσουκνίδα της θάλασσας» Chrysaora quinquecirrha (Desor 1848), «τσουκνίδα της θάλασσας του Ατλαντικού» Chrysaora blossevillei – Lesson 1830 Chrysaora caliparea (Reynaud 1830) Chrysaora depressa (Kishinouye 1902, δεκτό ως Chrysaora melanaster – Brandt 1838) Chrysaora kynthia – Gershwin & Zeidler 2008 Chrysaora southcotti – Gershwin & Zeidler 2008 (δεκτό ως Chrysaora pentastoma – Péron & Lesueur, 1810) Chrysaora wurlerra – Gershwin & Zeidler 2008
|
Η χρυσάορα (λατινική-επιστημονική ονομασία Chrysaora) είναι γένος από μέδουσες (τσούχτρες), γνωστές στον αγγλόφωνο κόσμο με την κοινή ονομασία «τσουκνίδες της θάλασσας» (sea nettles), που ανήκουν στην οικογένεια πελαγιίδες. Η προέλευση του ονόματος του γένους αντλήθηκε από την ελληνική μυθολογία, όπου ο Χρυσάωρ ξεπήδησε μαζί με τον Πήγασο από το αίμα της Μέδουσας, όταν ο Περσέας τής έκοψε το κεφάλι και το αίμα αυτό γονιμοποιήθηκε από τον θεό Ποσειδώνα. Ετυμολογικώς, «χρυσάωρ» σημαίνει «αυτός που έχει χρυσαφένια αρματωσιά».
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC%CE%BF%CF%81%CE%B1
|
Toyota iQ
|
Το τελικό IQ βασίστηκε στο πρωτότυπο μοντέλο Toyota IQ Concept, που αποκαλύφθηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης τον Σεπτέμβριο του 2007, ως μια σχεδιαστική ιδέα ενός αυτοκινήτου πόλης με μήκος κάτω από τα 3 μέτρα, αλλά με επαρκείς εσωτερικούς χώρους για 3 ενήλικες και 1 παιδί, η λεγόμενη διάταξη 3+1. Η υποδοχή από το κοινό ήταν ενθουσιώδης και, ως αποτέλεσμα, η εταιρεία αποφάσισε να το εισάγει στην παραγωγή, διατηρώντας τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία και την πρακτική διάταξη 3+1. Η πρώτη επίσημη παρουσίαση του μοντέλου παραγωγής έγινε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 2008. Οι πρώτες πωλήσεις ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2008 στην Ιαπωνία, ενώ στην Ευρώπη κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 24 Ιανουαρίου 2009. Επίσης, από τον Οκτώβριο του 2011 διατέθηκε στις ΗΠΑ και από το 2012 στον Καναδά, και στα δύο αυτά κράτη ως Scion iQ, όπου και διατηρήθηκε έως το 2015. Το iQ ανήκει στην κατηγορία Α, όπως συμβαίνει και με το αμέσως μεγαλύτερο Toyota Aygo. Ωστόσο, το Toyota iQ αποτελεί μια εναλλακτική προσέγγιση στο ζήτημα της επιλογής των αυτοκινήτων πόλης, καθώς είναι φαρδύτερο, υψηλότερο, βαρύτερο και ακριβότερο από το Aygo, αλλά κοντύτερο κατά σχεδόν μισό μέτρο, με το συνολικό μήκος μάλιστα να είναι οριακά κάτω από τα 3 μέτρα. Με αυτή την μορφή, τοποθετήθηκε στην αγορά ως ανταγωνιστής κυρίως του Smart Fortwo, αν και σε αντίθεση με τη διάταξη «όλα πίσω» του Smart Fortwo, το iQ υιοθέτησε το σύνηθες «κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση», κοινώς «όλα εμπρός». Μάλιστα ακόμα και το όνομα του μοντέλου, που είναι το διεθνές ακρωνύμιο για τον Δείκτη Νοημοσύνης, ήταν μια έμμεση απάντηση στο όνομα της εταιρείας Smart, το οποίο συμπίπτει με την αγγλική λέξη smart, που σημαίνει «έξυπνος». Παρά την ισχυρή διαφημιστική του προώθηση, ωστόσο, οι πωλήσεις ήταν πολύ χαμηλότερες από αυτές του Fortwo και τελικώς τον Μάρτιο του 2014 η εταιρεία ανακοίνωσε τη διακοπή της εξαγωγής του Toyota IQ στην Ευρώπη, όπως και έγινε τον Μάιο του 2014, αν και στην πράξη κάποια αντίτυπα του μοντέλου παρέμειναν διαθέσιμα ως καινούρια σε αρκετές αντιπροσωπείες έως και τα τέλη του 2015. Συνέχισε όμως να πωλείται επίσημα στην Ιαπωνία έως και την οριστική λήξη της παραγωγής του, στις 4 Απριλίου 2016. Τα μηχανικά σύνολα του iQ προήλθαν από το Toyota Yaris, με τους βενζινοκινητήρες να είναι 1.0 λίτρου τρικύλινδρος με ισχύ 50 kW (68 hp) και 1.3 λίτρων τετρακύλινδρος, ισχύος 72 kW (98 hp). Επίσης, έως τον Απρίλιο του 2012 διατέθηκε και με έναν 4-κύλινδρο πετρελαιοκινητήρα 1.4 λίτρων, ισχύος 66 kW (90 hp). Από τον Ιούλιο του 2009, το iQ προσέφερε ένα σύστημα start-stop σε συνδυασμό με τον κινητήρα των 1.3 λίτρων. Στα τέλη του 2011 παρουσιάστηκε και μια αμιγώς ηλεκτροκίνητη έκδοση, το iQ EV, γνωστό και ως eQ, που μπήκε στην παραγωγή τον Αύγουστο του 2012. Το πρώτο έτος κατασκευής της, το 2012, η παραγωγή του ηλεκτροκίνητου μοντέλου ανήλθε σε μόλις 600 αντίτυπα, με τα 400 να παραμένουν στην Ιαπωνία, τα 100 να εξάγονται στις ΗΠΑ και τα 100 στην Ευρώπη. Το iQ ήταν το πρώτο μοντέλο παγκοσμίως που έφερε τον καινοτόμο αερόσακο τύπου κουρτίνας που ανοίγει πίσω από τα προσκέφαλα της δεύτερης σειράς καθισμάτων για την προστασία των πίσω επιβατών σε οπίσθιες συγκρούσεις. Προς το παρόν, εξακολουθεί να είναι και το μοναδικό μοντέλο στη συνολική ιστορία της αυτοκίνησης με την πατέντα αυτή, η οποία μάλιστα ήταν στάνταρ σε όλες τις εκδόσεις και όλα τα κράτη. Ο λόγος που ώθησε την Toyota σε αυτή την καινοτομία, ήταν ο ελάχιστος χώρος αποσκευών πίσω από τη δεύτερη σειρά καθισμάτων, καθώς το iQ δεν έχει καν συμβατικό πορτ-μπαγκάζ, αλλά στη θέση του κλασικού χώρου αποσκευών υπάρχει μια στενή θήκη, όγκου μόλις 32 λίτρων, και συνεπώς η ανυπαρξία ζώνης ελεγχόμενης παραμόρφωσης στο πίσω μέρος του αμαξώματος. Κατά συνέπεια, επειδή έγινε αντιληπτό ότι οι πίσω επιβάτες θα διέτρεχαν ιδιαίτερα μεγάλο κίνδυνο σε τυχόν οπίσθια πρόσκρουση, η εταιρεία προέβη στη συγκεκριμένη τοποθέτηση. Για αντίστοιχους λόγους ασφαλείας, η δεξαμενή καυσίμων τοποθετήθηκε στο κέντρο του σασί και κάτω από το κάθισμα του οδηγού, μειώνοντας έτσι δραστικά τον κίνδυνο ανάφλεξης και εκδήλωσης φωτιάς σε τυχόν πρόσκρουση από πίσω ή επίσης σε μετωπική πρόσκρουση.Στα τεστ πρόσκρουσης του ανεξάρτητου οργανισμού Euro NCAP τον Φεβρουάριο του 2009, το Toyota iQ απέσπασε την μέγιστη διάκριση των 5 αστέρων στα τεστ πλαγιομετωπικής και πλευρικής πρόσκρουσης, καθώς και πλευρικής πρόσκρουσης σε κολώνα, με ποσοστά: 91% στην προστασία ενηλίκων, 71% στην προστασία ανηλίκων, 86% για τα συστήματα ασφαλείας που διαθέτει στάνταρ και 54% στην προστασία πεζών, σε προσομοίωση πρόσκρουσης με πεζούς.Ιδιαίτερα το σκορ 91% στην προστασία ενηλίκων επιβατών θεωρήθηκε τότε ως πραγματικά εντυπωσιακό για αυτοκίνητο πόλης της κατηγορίας Α. Εξωτερικά, το Toyota iQ σηματοδοτείται από τις μικρές ζάντες αλουμινίου 15 ιντσών, τους κοντούς προβολείς και το κυρτό πίσω πλαϊνό παράθυρο, το οποίο αποτελεί μία ενιαία οπτική μονάδα με το πίσω παρμπρίζ. Το ντουλαπάκι του συνοδηγού καταργήθηκε, εξοικονομώντας πολύτιμο χώρο στην καμπίνα, έτσι ώστε το κάθισμα του συνοδηγού να μπορεί να μετακινηθεί περαιτέρω προς τα εμπρός, εξασφαλίζοντας έτσι πρόσθετο χώρο πίσω και για τρίτο ενήλικα. Πίσω από τον οδηγό, επίσης, υπάρχει μία θέση για ένα παιδί, ενώ και τα μπροστινά καθίσματα είναι πολύ λεπτά, για περαιτέρω εξοικονόμηση χώρου στην καμπίνα των επιβατών. Με αυτή την ομοιόμορφη κατανομή του χώρου, καταργείται το συμβατικό πορτ-μπαγκάζ. Στη θέση του κλασικού χώρου αποσκευών, όπως προαναφέρθηκε, υπάρχει μια στενή θήκη, όγκου μόλις 32 λίτρων, η οποία πάντως μπορεί να χρησιμοποιηθεί αν είναι απαραίτητο, μαζί με τα αναδιπλούμενα πίσω καθίσματα, ως επίπεδο πάτωμα φόρτωσης. Με την αναδίπλωση του ενός πίσω καθίσματος ο συνολικός αποθηκευτικός χώρος φτάνει στα 168 λίτρα, ενώ με την αναδίπλωση και των δύο πίσω καθισμάτων φτάνει στα 242 λίτρα. Το ταμπλό φέρει επενδύσεις από ασημένιο χρώμα και τριγωνική κεντρική κονσόλα, στην οποία βρίσκονται: η μονάδα ελέγχου του κλιματισμού, τα χειριστήρια για τη θέρμανση, οι αεραγωγοί και η προαιρετική οθόνη αφής του έξτρα συστήματος δορυφορικής πλοήγησης με οθόνη 5,8 ιντσών, θύρα USB και Bluetooth. Το επίπεδο τιμόνι και το οριζόντιο κάτω μέρος της στεφάνης του τιμονιού, έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να βελτιώσουν τον χώρο για τον οδηγό, και είναι καλυμμένο με μαύρο και μωβ δέρμα. Αυτά τα χρώματα και άλλες αποχρώσεις του καφέ, υπάρχουν σε ολόκληρο το εσωτερικό όλων των iQ. Σημαντικό για αυτοκίνητο της κατηγορίας Α είναι ότι ακόμα και η βασική έκδοση εξοπλισμού έφερε στάνταρ κλιματισμό. Περιλαμβάνονται, επίσης, και τεχνικά στοιχεία που έχουν σχεδιαστεί, παρομοίως, για εξοικονόμηση χώρου. Ενδεικτικώς, ο μηχανισμός κινήσεως του πηδαλίου βρίσκεται ψηλά στον χώρο του κινητήρα, τα πίσω αμορτισέρ είναι λοξό, το σύστημα θέρμανσης (καλοριφέρ) και κλιματισμού είναι κατά 20% πιο συμπαγές από τα συνήθη στάνταρ της τότε εποχής και η δεξαμενή καυσίμων, όγκου 32 λίτρων, είναι στενή και επίπεδη, και βρίσκεται κάτω από το κάθισμα του οδηγού, όπως προαναφέρθηκε. Η επίσημη παρουσίαση Τύπου του Toyota iQ στην Ευρώπη. Η επίσημη παρουσίαση Τύπου του Toyota iQ στην Αυστραλία.
|
Tο Toyota iQ (στη Βόρεια Αμερική Scion iQ) ήταν ένα μικροσκοπικό αυτοκίνητο πόλης της κατηγορίας Α, που παρήχθη από την ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία Toyota, από τα τέλη του 2008 έως τις 4 Απριλίου 2016. Το μοντέλο αξιολογήθηκε εξ αρχής ως καινοτόμο στους τομείς της πρακτικότητας και της ενεργητικής και παθητικής ασφάλειας, για τα στάνταρ της κατηγορίας του. Παράλληλα, διακρίθηκε και για την φιλικότητά του προς το περιβάλλον και μάλιστα το 2012 προσέθεσε και μια αμιγώς ηλεκτροκίνητη έκδοση, την iQ EV. Το iQ αποτέλεσε και τη βάση για ένα πολυτελές αυτοκίνητο πόλης, την Aston Martin Cygnet (2011 έως 2013), που κυκλοφόρησε σε ελάχιστα αντίτυπα, γύρω στα 300, λόγω ανυπαρξίας εμπορικής ζήτησης. Η Cygnet βασίστηκε στο Toyota iQ, αλλά με εξωτερική αισθητική αντίστοιχη των άλλων μοντέλων της Aston Martin και με ιδιαίτερα πολυτελές σαλόνι.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Toyota_iQ
|
Ναταλία Ναρύσκινα
|
Ήταν κόρη του Κυρίλλου Ναρύσκιν αρχηγού του Στρέλτσυ (Πυροβολικού) στο Σμολένσκ, βογιάρου της Δούμας και οκόλνιτσυ (συμβούλου), Ταταρικής καταγωγής. Μητέρα της ήταν η Άννα Λεοντύεβνα Λεοντύεβα. Παντρεύτηκε το 1671 τον Αλέξιο των Ρομάνοφ Αυτοκράτορα της Ρωσίας. Ήταν η δεύτερη σύζυγός του και είχε τέκνα: Πέτρος Α΄ ο Μέγας 1672-1725, Αυτοκράτορας της Ρωσίας. Ναταλία 1673-1716, άγαμη. Φιοντόρα/Θεοδώρα 1674-1677, απεβ. 3 ετών. Troyat, Henri (1987). Peter the Great. Translated from the French by Joan Pinkham (1st American ed.). New York: Dutton. ISBN 978-0525245476. Allen, W. E. D. (2014). The Ukraine. Cambridge University Press. p. 121. ISBN 978-1-107-64186-0. Prokofieff, Sergei O. (1993). The Spiritual Origins of Eastern Europe and the Future Mysteries of the Holy Grail. Temple Lodge Publishing. p. 460. ISBN 9780904693553.
|
Η Ναταλία Κυρίλλοβνα Ναρύσκινα, ρωσ. Ната́лья Кири́лловна Нары́шкина (1 Σεπτεμβρίου 1651 - 4 Φεβρουαρίου 1694) από τον Οίκο των Ναρύσκιν ήταν κόρη στρατιωτικού & βογιάρου και με τον γάμο της έγινε Αυτοκράτειρα της Ρωσίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CE%9D%CE%B1%CF%81%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B1
|
Ισαβέλλα Μαρία της Πάρμας
|
Η Ισαβέλλα Μαρία Λουίζα Αντωνία Φερδινάνδη Ιωσηφίνα Ξαβερία Δομινίκη Ιωάννα γεννήθηκε στο Παλάτι Buen Retiro στη Μαδρίτη και μεγάλωσε στην αυλή του παππού της, Φιλίππου Ε' της Ισπανίας. Ο πατέρας της ήταν ο Ισπανός πρίγκιπας Φίλιππος, ο οποίος ήταν δούκας της Πάρμας στην Ιταλία. Η μητέρα της ήταν η 14χρονη Ελισάβετ της Γαλλίας, η μεγαλύτερη κόρη του Λουδοβίκου ΙΕ΄ της Γαλλίας. Ο γάμος των γονέων της Ισαβέλλας δεν ήταν ευτυχισμένος και για σχεδόν 10 χρόνια η Ισαβέλλα παρέμεινε μοναχοπαίδι. Η Ισαβέλλα ήταν πολύ κοντά στη μητέρα της και κατέρρευσε όταν πέθανε από την ευλογιά το 1759. Από εκείνη την εποχή, η Ισαβέλλα ήταν πεπεισμένη ότι κι εκείνη θα πεθάνει νέα. Το 1760 οργανώθηκε ο γάμος της Ισαβέλλας και του Αρχιδούκα Ιωσήφ της Αυστρίας, κληρονόμου της Μοναρχίας των Αψβούργων. Μετά από ένα γάμο δι' αντιπροσώπου, η Ισαβέλλα συνοδεύτηκε στην Αυστρία. Στις 6 Οκτωβρίου 1760, στην ηλικία των 18 ετών, η Ισαβέλλα παντρεύτηκε τον Ιωσήφ σε τελετή που διήρκησε για μέρες. Ο Ιωσήφ ήταν ενθουσιασμένος με τη νέα νύφη του και "έπνιξε" την Ισαβέλλα με την αγάπη του. Σε αντάλλαγμα, εκείνη βυθίστηκε στη μελαγχολία. Η πριγκίπισσα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της με την αδελφή του, Αρχιδούκισσα Μαρία Χριστίνα, η οποία αργότερα έγινε με το γάμο, Δούκισσα της Σαξονίας. Οι δύο γυναίκες φαινόταν να έχουν λεσβιακή σχέση. Κατά τη διάρκεια των λίγων ετών που ήταν μαζί στο ίδιο βασίλειο, αντάλλαξαν 200 γράμματα. Ξόδεψαν πολύ χρόνο μαζί για να κερδίσουν τη σύγκριση με τον Ορφέα και την Ευρυδίκη. Η Ισαβέλλα και η Χριστίνα ενώθηκαν όχι μόνο με κοινό ενδιαφέρον τη μουσική και την τέχνη, αλλά και με μια βαθιά αμοιβαία αγάπη. Κάθε μέρα έγραφαν μεγάλα γράμματα η μια στην άλλη, στα οποία αποκάλυπταν τα συναισθήματά τους. Ενώ τα γράμματα της Χριστίνας έδειχναν την ευτυχισμένη φύση της, τα συναισθήματα της Ισαβέλλας ήταν μικτά και, μαζί με τις εκδηλώσεις αγάπης, έδειχναν μια ορισμένη απαισιοδοξία, αντανακλώντας την αυξανόμενη εμμονή της με το θάνατο. Σε μια τέτοια επιστολή, η Ισαβέλλα έγραψε: "Σου γράφω ξανά, σκληρή αδελφή, αν και μόλις σε εγκατέλειψα, δεν μπορώ να περιμένω να γνωρίσω τη μοίρα μου και να μάθω αν με θεωρείς άνθρωπο άξιο της αγάπης σου ή αν θα ήθελες να με αφήσεις. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο παρά ότι είμαι ερωτευμένη τρελά, αν μόνο εγώ ξέρω γιατί είναι έτσι, επειδή είσαι τόσο σκληρή που δεν πρέπει να σε αγαπώ, αλλά δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου».Σε μια άλλη επιστολή έγραψε: «Μου είπαν ότι η μέρα ξεκινάει με τον Θεό, αλλά αρχίζω τη μέρα με το να σκέφτομαι το άτομο που αγαπώ, γιατί το σκέφτομαι αδιάκοπα».Μόνο τα γράμματα της Ισαβέλλας έχουν διατηρηθεί. Αυτά της Μαρίας Χριστίνας καταστράφηκαν μετά το θάνατό της. Στα τέλη του 1761, ένα χρόνο μετά το γάμο, η Ισαβέλλα έμεινε έγκυος. Ήταν μια ιδιαίτερα δύσκολη εγκυμοσύνη και υπέφερε από συμπτώματα σωματικής ασθένειας, μελαγχολίας και παρατεταμένων φόβων για τον θάνατο. Ο Ιωσήφ δεν κατάλαβε πλήρως την δυστυχία της συζύγου του. Στις 20 Μαρτίου 1762, μετά από εννέα μήνες πνευματικής και σωματικής κατάποσης, η Ισαβέλλα γέννησε μια κόρη που ονομάστηκε Μαρία Θηρεσία. Η Ισαβέλλα παρέμεινε στο κρεβάτι για 6 εβδομάδες μετά τον τοκετό. Από τον Αύγουστο του 1762 και τον Ιανουάριο του 1763 η Ισαβέλλα υπέστη δύο ξεχωριστές αποβολές που επιδείνωσαν την ψυχολογική υγεία της. Το 1763, η Ισαβέλλα ήταν έξι μηνών έγκυος σε ένα κοριτσάκι όταν αρρώστησε από ευλογιά. Στις 22 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, αυτό οδήγησε στην πρόωρη εγκυμοσύνη που τελείωσε με τον θάνατο του παιδιού, το οποίο έλαβε το όνομα Μαρία Χριστίνα, λίγες ώρες μετά τη γέννηση. Συνολικά, από τις τέσσερις εγκυμοσύνες, μόνο ένα παιδί επέζησε της νηπιακής ηλικίας. Η Ισαβέλλα απεβίωσε το 1763, μια εβδομάδα μετά τη γέννηση της θνησιγενούς κόρης της Μαρίας Χριστίνας. Ο Ιωσήφ δεν μπορούσε να ησυχάσει και δεν συνήλθε από τον χαμό της συζύγου του. Νυμφεύτηκε για 2η φορά, με τη Μαρία Ιωσηφίνα της Βαυαρίας, αλλά ο γάμος δεν ήταν ευτυχής και δεν έκανε παιδιά.Η Ισαβέλλα είχε προβλέψει ακόμη πριν από το τέλος της, ότι η κόρη τους θα απεβίωνε λίγο αργότερα. Στις 23 Ιανουαρίου 1770, η μικρή Μαρία Θηρεσία πέθανε στην ηλικία των 7 ετών από πλευρίτιδα. Η απώλεια κατέστρεψε τον Ιωσήφ. Μετά τον θάνατο τού μοναδικού του παιδιού, ο Ιωσήφ άρχισε να αποχωρεί ολοένα και περισσότερο από τη δημόσια ζωή. Μαρία Θηρεσία Ελισάβετ (1762-1770). θνησιγενές παιδί (Αύγουστος 1762). θνησιγενές παιδί (Ιανουάριος 1763). Μαρία Χριστίνα (22 Νοεμβρίου 1763), θνησιγενής. Isabella von Bourbon-Parma from German Wikipedia. Retrieved 6 August 2006. Biography of the melancholy Princess Isabella of Parma (1741-1763). Retrieved 6 August 2006 Vovk, Justin C. (2008). In Destiny's Hands: Five Tragic Rulers, Children of Maria Theresa.
|
Η Ισαβέλλα της Πάρμας (Isabella, 31 Δεκεμβρίου του 1741 - 27 Νοεμβρίου του 1763) ήταν η κόρη του Φιλίππου της Ισπανίας, Δούκα της Πάρμας και της συζύγου του Λουίζας Ελισάβετ της Γαλλίας. Στα 18, η Ισαβέλλα παντρεύτηκε τον Αρχιδούκα Ιωσήφ της Αυστρίας, αργότερα Ιωσήφ Β΄, με τον οποίο δεν ήταν ευτυχισμένη, αναπτύσσοντας στενή σχέση με την αδελφή του συζύγου της, τη Μαρία Χριστίνα. Η δύσκολη γέννηση της κόρης της, Αρχιδούκισσας Μαρίας Θηρεσίας, ακολουθούμενη από δύο αποβολές, επηρέασε την ψυχική της κατάσταση και πέθανε σύντομα μετά τον τοκετό μιας άλλης θνησιγενούς κόρης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%82
|
Άννα Ντίμνα
|
Η Άννα Ντίμνα σκόπευε να σπουδάσει ψυχολογία πριν αποφασίσει να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις για την Ακαδημία Δραματικών Τεχνών στην Κρακοβία. Ενώ ήταν ακόμη φοιτήτρια, η Ντίμνα έπαιξε στο Θέατρο Γιούλιους Σουοβάτσκι στην Κρακοβία. Το 1969 έπαιξε το ρόλο της Isia και του Chochoł στις παραστάσεις του Wesele του Στανίσουαφ Βισπιάνσκι. Η Ντίμνα έκανε επίσης το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια, παίζοντας ένα ρόλο στο Pięć i pół bladego Józka (1971) του Χένρικ Κλούμπα, αλλά επειδή αυτή η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στις οθόνες, ο πρώτος της επίσημος κινηματογραφικός ρόλος θεωρείται ο ρόλος της Gabrysia στο Szerokiej drogi, kochanie της ίδιας χρονιάς, σε σκηνοθεσία Άντζεϊ Γ. Πιοτρόφσκι. Η Ντίμνα έγινε δημοφιλής στους τηλεθεατές χάρη στον ρόλο της Κλαρίσα στην τηλεοπτική σειρά Janosik (1973). Ο μετέπειτα ρόλος της Ania Pawlak στις πολωνικές καλτ κωμωδίες Nie ma mocnych και Kochaj, albo rzuć αποδείχθηκε ακόμη πιο επιτυχημένος. Εμφανίστηκε επίσης σε μια σειρά από ταινίες μελοδράματος του Γέζι Χόφμαν.Η Ντίμνα εργάστηκε στο Εθνικό Παλαιό Θέατρο Χελένα Μονντζεγέφσκα στην Κρακοβία αμέσως μετά την αποφοίτησή της το 1973 και έχει εμφανιστεί στη σκηνή του από τότε. Οι κύριοι ρόλοι της περιελάμβαναν χαρακτήρες όμορφων γυναικών, π.χ Κόρα στο Noc listopadowa («Νύχτα Νοεμβρίου»), Άννα στο Warszawianka («Βαρσοβιανή κυρία») και Άνια στο Ο Βυσσινόκηπος του Αντόν Τσέχωφ. Αργότερα έπαιξε επίσης στο Το μαγικό βουνό του Τόμας Μαν, στο Εξόριστοι του Τζέιμς Τζόυς και στο Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.Η Ντίμνα έχει παίξει περίπου 250 θεατρικούς και κινηματογραφικούς ρόλους. Έχει εκτιμηθεί για το ταλέντο και την εμφάνισή της που «ανέδυσε με φρεσκάδα, φυσικότητα, κοριτσίστικη και γοητεία». Οι φωτογραφίες της διακοσμούσαν εξώφυλλα περιοδικών, αλλά η ομορφιά της έγινε, κατά κάποιο τρόπο, εμπόδιο για την απεικόνιση πιο ώριμων χαρακτήρων. Μια τέτοια πιθανότητα προέκυψε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980, όταν βίωσε σωματική αλλαγή που σχετίζεται με τη μητρότητα.Το 2002, η Ντίμνα ξεκίνησε το Σαλόνι Ποίησης Κρακοβίας, το οποίο έχει γίνει μια εβδομαδιαία ανάγνωση ποίησης από τους περισσότερους διακεκριμένους ηθοποιούς και ποιητές. Το Salon πραγματοποιείται κάθε Κυριακή στο Θέατρο Γιούλιους Σουοβάτσκι, αλλά έχει ήδη ξεχωριστά παραρτήματα σε ορισμένες άλλες πόλεις της Πολωνίας, π.χ. στην Τσενστοχόβα, στο Γκντανσκ, στο Οπόλε και στο Τάρνουφ. Το Σαλόνι Ποίησης Κρακοβίας τιμήθηκε με το Βραβείο Νίκε το 2003 για «την πιο ενδιαφέρουσα πολιτιστική δραστηριότητα στην περιοχή». Η Ντίμνα ασχολείται με τη φιλανθρωπία πολλά χρόνια. Το 1999 ξεκίνησε τη συνεργασία της με το Ίδρυμα Αγίου Αλβέρτου, το οποίο διοργανώνει φιλανθρωπικές παραστάσεις με θεραπευτές και τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε το Εθνικό Φεστιβάλ Θεάτρου και Μουσικών Έργων Ατόμων με Αναπηρία «Albertiana». Τελικά, το 2003 η Ντίμνα ίδρυσε το δικό της φιλανθρωπικό ίδρυμα, με το όνομα Mimo Wszystko («Ενάντια στις πιθανότητες»), το οποίο στοχεύει στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των φτωχών και των ατόμων με αναπηρία. Ο στόχος αυτός πρέπει να επιτευχθεί με τη σταδιακή μείωση των ψυχικών φραγμών που υπάρχουν μεταξύ των ατόμων με αναπηρία και των υγιών πολιτών της κοινωνίας, καθώς και με την εξίσωση των ευκαιριών για αυτούς.Η Ντίμνα είναι επίσης συν-συγγραφέας ενός τηλεοπτικού προγράμματος, του Spotkajmy się («Ας συναντηθούμε»), στο οποίο μιλάει με τους άρρωστους και ανάπηρους καλεσμένους της για «την αγάπη, την αποδοχή, τη μοναξιά, την ευτυχία, την πίστη και την ελπίδα». Το πρόγραμμα παράγεται σε μια οικεία και γαλήνια ατμόσφαιρα. Υποστήριξε επίσης δράσεις που επικεντρώθηκαν στη βοήθεια προς τους πρόσφυγες από το Κοσσυφοπέδιο. Η Ντίμνα ήταν παντρεμένη με τον καλλιτέχνη Βιέσουαφ Ντίμνι από το 1973 μέχρι το θάνατό του το 1978. Συχνά τόνιζε την επίδραση που είχε ο πρώτος της σύζυγος πάνω της, λόγω της πολύχρωμης προσωπικότητάς του. Στην 20ή επέτειο του θανάτου του, ζήτησε από τους Big Cyc, το αγαπημένο συγκρότημα του γιου της, να γράψει τρία τραγούδια με βάση τα κείμενα του Βιέσουαφ Ντίμνι. Παντρεύτηκε ξανά το 1983, με τον Ζμπίγκνιεφ Σότα και απέκτησαν έναν γιο, τον Μίχαου (γεννημένος το 1985). Χώρισαν το 1989. Αργότερα παντρεύτηκε για τρίτη φορά. Ο σημερινός σύζυγός της, Κσίστοφ Οζεχόφσκι, είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης θεάτρου. Η Άννα Ντίμνα έχει λάβει πολλά σημαντικά βραβεία για τα καλλιτεχνικά της επιτεύγματα, όπως η Χρυσή Μάσκα (1996, 1999, 2000), η Χρυσή Οθόνη το 1984 και οι Χρυσοί Λέοντες το 1994. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Πολωνίας της απένειμε τον Σταυρό του Αξιωματικού του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας το 2004. Παιδιά με ειδικές ανάγκες της έδωσαν το Τάγμα του Χαμόγελου για τη φιλανθρωπική της συμμετοχή την ίδια χρονιά.Άλλα αξιοσημείωτα βραβεία για την Ντίμνα περιλαμβάνουν: Αργυρός Σταυρός της Αξίας (1989) Χρυσή Πάπια (1993) Βραβείο Αλεξάντρα Ζελβερόβιτς (1994) Μετάλιο του Αγίου Αδαλβέρτου (2000) Superwiktor (2004) Φίλος της Ενσωμάτωσης (2004) Τάγμα Ecce Homo (2005) Μετάλλιο Αξίας της Πολωνικής Εταιρείας Ιατρών (2006) Μετάλλιο του Αγίου Γεωργίου (2006) Μετάλλιο της Μεγάλης Ορχήστρας της Χριστουγεννιάτικης Φιλανθρωπίας (2007) Γυναίκα της Χρονιάς 2006 του περιοδικού Twój Styl (2007) Δίπλωμα Benemerenti (2007) Super Lodołamacz (2007) Άννα Ντίμνα στην IMDb
|
Η Άννα Ντίμνα (πολωνικά: Anna Dymna, το γένος Ντζιάντικ [Dziadyk]) (20 Ιουλίου 1951) είναι Πολωνή ηθοποιός της τηλεόρασης, του κινηματογράφου και του θεάτρου. Είναι ιδρύτρια του φιλανθρωπικού ιδρύματος Mimo Wszystko («Ενάντια στις πιθανότητες»).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CE%9D%CF%84%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B1
|
Νησί Νόρφολκ
|
Διοικητής του νησιού είναι ο Γκάρι Ντάγκλας Χαρντγκρέιβ από την 1η Ιουλίου 2014. Ανώτερος υπουργός ήταν ο Λάιλ Ντένις Σνελ (Lisle Denis Snell) από τις 20 Μαρτίου 2013 ως τις 17 Ιουνίου 2015. Η Μελίσα Γουόρντ ήταν η πρόεδρος του Συμβουλευτικού Συμβουλίου από τις 17 Ιουνίου 2015 ως τον Ιούλιο του 2016 και εκτελεστικός διευθυντής ο Πίτερ Γκέσλινγκ από τις 24 Ιουνίου 2015. Δήμαρχος ανέλαβε η Ρόμπιν Έλινορ Άνταμς, στις 6 Ιουλίου 2016. Στο νησί δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα. Η Νομοθετική Συνέλευση του νησιού απαρτίζεται από 9 έδρες και εκλέγεται από το λαό με θητεία που δεν υπερβαίνει τα 3 χρόνια. Στις 19 Μαρτίου 2015 ανακοινώθηκε ότι θα ανακληθεί η αυτοδιοίκηση του νησιού από την Κοινοπολιτεία και θα αντικατασταθεί από ένα τοπικό συμβούλιο με την πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας να παρέχει τις υπηρεσίες στο νησί. Ένας από τους λόγους που δόθηκαν ήταν ότι το νησί ποτέ δεν είχε καταφέρει να είναι αύταρκες και ότι η Κοινοπολιτεία δαπανούσε πολλά χρήματα για τη χρηματοδότησή του. Μόνο το 2015 οι δαπάνες έφτασαν τα 12,5 εκατ. $.Η Νομοθετική Συνέλευση του Νόρφολκ αποφάσισε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την πρόταση, που διενεργήθηκε στις 8 Μαΐου 2015. Οι ψηφοφόροι ερωτήθηκαν για το εάν θα μπορούσαν ελεύθερα να αποφασίσουν για το καθεστώς του νησιού τους, την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική τους ανάπτυξη και να συμβουλευτούν μέσω ενός δημοψηφίσματος για το μελλοντικό μοντέλο κυβέρνησης του Νησιού Νόρφολκ προτού εκείνες οι αλλαγές ενεργοποιηθούν από το αυστραλιανό κοινοβούλιο. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν το ηχηρό «ναι» με 68% των ψήφων και επιβεβαιώθηκε η βούληση των κατοίκων του νησιού να αποφασίσουν ελεύθερα για την πολιτική και πολιτιστική τους ανάπτυξη και όχι να τους επιβληθεί. Συλλογικό έργο, «Πλανήτης Γη», ΔΟΛ, 2002 CIA-World Factbook Norfolk Island Αρχειοθετήθηκε 2015-05-30 στο Wayback Machine.
|
Το Νησί Νόρφολκ (αγγλικά: Norfolk Island) είναι ένα μικρό νησί στον Ειρηνικό ωκεανό ανάμεσα στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και τη Νέα Καληδονία και αποτελεί εξωτερική περιοχή της Αυστραλίας μαζί με 2 γειτονικά νησιά, από το 1774 με έκταση 35 τ.χλμ. και πληθυσμό 1.748 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2016. Βρίσκεται 1.400 χλμ. ανατολικά της Αυστραλίας και κατοικείται από τους απόγονους του βρετανικού πλοίου HMS Bounty και Αυστραλούς μετανάστες. Είχαν μεγάλο βαθμό αυτονομίας και το 1991 με δημοψήφισμα απέρριψαν πρόταση να γίνουν ομόσπονδο κρατίδιο της Αυστραλίας. Ωστόσο, η αυτονομία του νησιού ανακλήθηκε από την αυστραλιανή κυβέρνηση τον Ιούνιο του 2015, παρότι σε δημοψήφισμα οι κάτοικοι καταψήφισαν πρόταση να τους επιβληθεί το πολιτικό στάτους για το νησί τους. Το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων είναι σχετικά υψηλό κυρίως λόγω του τουρισμού. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Κίνγκστον. Το 86% των κατοίκων είναι Χριστιανοί. Τον Οκτώβριο του 2015, η ζώνη ώρας στην περιοχή άλλαξε κατά μισή ώρα, από την UTC+11:30 στην +11:00, με αποτέλεσμα η πρώτη ζώνη ώρας που χρησιμοποιήθηκε ως σταθερή ώρα, να μην χρησιμοποιείται σήμερα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B7%CF%83%CE%AF_%CE%9D%CF%8C%CF%81%CF%86%CE%BF%CE%BB%CE%BA
|
Γκούλας
|
Το όνομα προέρχεται από το ουγγρικό gulyás. Η λέξη gulya σημαίνει «κοπάδι βοοειδών» στα ουγγρικά και gulyás σημαίνει «βοσκός».Η λέξη gulyás αρχικά σήμαινε μόνο «βοσκός», αλλά με την πάροδο του χρόνου το πιάτο έγινε gulyáshús («κρέας γκούλας») – δηλαδή πιάτο με κρέας που παρασκευάζονταν από βοσκούς. Στους μεσαιωνικούς χρόνους, οι Ούγγροι βοσκοί της Κεντρικής Ευρώπης χρησιμοποιούσαν κάθε πιθανό μέρος του ζώου. Καθώς το κρέας ήταν σπάνιο, σχεδόν όλο το ζώο χρησιμοποιούταν συχνά για την παρασκευή της σούπας. Σήμερα, η λέξη gulyás αναφέρεται τόσο στους βοσκούς όσο και στη σούπα. Από τον Μεσαίωνα μέχρι και τον 19ο αιώνα, στην Πούστα έβοσκαν τεράστια κοπάδια βοοειδών. Μετακινούνταν, κατά δεκάδες χιλιάδες, στις μεγαλύτερες αγορές βοοειδών της Ευρώπης στη Μοραβία, τη Βιέννη, τη Νυρεμβέργη και τη Βενετία. Οι βοσκοί φρόντιζαν να υπάρχουν πάντα κάποια βοοειδή που θα σφάζονταν στη διαδρομή, με το κρέας των οποίων φτιαχνόταν το gulyáshús. Στην ουγγρική κουζίνα, παραδοσιακές σούπες γκούλας (Gulyásleves), bográcsgulyás, pörkölt και paprikás ήταν πυκτά μαγειρευτά που έφτιαχναν βοσκοί και κτηνοτρόφοι.Αυτά τα πιάτα μπορούν να γίνουν σούπες και όχι μαγειρευτά. Το σκόρδο, ο σπόρος κύμινου και το κρασί είναι προαιρετικά. Με εξαίρεση τον παπρίκας, τα ουγγρικά μαγειρευτά δεν βασίζονται στο αλεύρι ή στο ρου για πύκνωση. Η ντομάτα είναι μια μοντέρνα προσθήκη, καθώς ήταν παντελώς απούσα από τη διατροφική κουλτούρα της Κεντρικής Ευρώπης μέχρι το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Το γκούλας μπορεί να παρασκευαστεί από βοδινό, μοσχαρίσιο, χοιρινό ή αρνί. Τα τυπικά κομμάτια περιλαμβάνουν το κότσι, την κνήμη ή τον ώμο. Ως αποτέλεσμα, το γκούλας πήζει από τους σκληρούς, καλά ασκούμενους μύες πλούσιους σε κολλαγόνο, το οποίο μετατρέπεται σε ζελατίνη κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Το κρέας κόβεται σε κομμάτια, αλατοπιπερώνεται και στη συνέχεια ροδίζεται με κομμένο κρεμμύδι σε μια κατσαρόλα με λάδι ή λαρδί. Προστίθεται πάπρικα, μαζί με νερό ή ζωμό, και αφήνεται να σιγοβράσει. Αφότου μαγειρευτεί λίγο, μπορεί να προστεθεί σκόρδο, ολόκληρο ή αλεσμένο κύμινο ή σούπα λαχανικών όπως καρότο, ρίζα μαϊντανού, πιπεριές (πράσινη ή πιπεριά) και σέλινο. Θα μπορούσαν επίσης να προστεθούν άλλα βότανα και μπαχαρικά, ειδικά πιπέρι καγιέν, δάφνη και θυμάρι. Μπορούν να προστεθούν πατάτες κομμένες σε κύβους, καθώς παρέχουν άμυλο καθώς μαγειρεύονται, γεγονός που κάνει το γκούλας πιο πηχτό και λείο. Ωστόσο, οι κόκκινες πιπεριές και οι πατάτες προστέθηκαν μετά τον 16ο αιώνα και δεν υπάρχουν στην αρχική συνταγή. Μια μικρή ποσότητα λευκού κρασιού ή ξυδιού κρασιού μπορεί επίσης να προστεθεί προς το τέλος του μαγειρέματος για γεύση. Το γκούλας μπορεί να σερβιριστεί με μικρά νουντλ αυγού που ονομάζονται csipetke . Το όνομα Csipetke προέρχεται από το τσίμπημα μικρών κομματιών στο μέγεθος των νυχιών από τη ζύμη (csipet είναι ουγγρικά για το «τσίμπημα») πριν προστεθούν στη σούπα που βράζει. Ο Ούγγρος μάγειρας Καρόλι Γκούντελ υποστηρίζει ότι σε μια συνταγή γκούλας, το κρέας δεν πρέπει να αναμιγνύεται με δημητριακά ή με πατάτες. Οι ουγγρικές παραλλαγές γκούλας περιλαμβάνουν: Székely Gulyás: παραλείπει τις πατάτες και έχει ξινολάχανο και ξινή κρέμα. Γκούλας ουγγρικών πεδιάδων: παραλείπει τα σπιτικά ζυμαρικά (csipetke) και προσθέτει λαχανικά. Mock Gulyás: αντικαθιστά το κρέας με κόκαλα βοείου κρέατος και προσθέτει λαχανικά. Ονομάζεται επίσης Hamisgulyás (ψεύτικο γκούλας) Gulyás φασολιών: παραλείπονται οι πατάτες και οι σπόροι κυμίνου. Χρησιμοποιούνται φασόλια αντ' αυτών. Csángó Gulyás: έχει ξινολάχανο αντί για ζυμαρικά και πατάτες. Betyár Gulyás: χρησιμοποιείται καπνιστό μοσχάρι ή καπνιστό χοιρινό για κρέας. Likócsi Χοιρινό Gulyás: χρησιμοποιείται χοιρινό και λεπτός φιδές στο γκούλας αντί για πατάτα και ζυμαρικά σούπας. Αρωματίζετε με χυμό λεμονιού. Προβατίνα Gulyás ή Birkagulyás: φτιαγμένο με πρόβειο κρέας . Προστίθεται κόκκινο κρασί για γεύση. Τα πηκτά μαγειρευτά παρόμοια με το πιόρκιολτ (pörkölt) και το αυθεντικό μαγειρευτό των βοσκών είναι δημοφιλή σχεδόν σε όλη την πρώην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, από τη βορειοανατολική Ιταλία μέχρι τα Καρπάθια . Όπως το pörkölt, αυτά τα μαγειρευτά σερβίρονται γενικά με βραστή πατάτα ή πουρέ πατάτας, πολέντα, ζυμαρικά (π.χ. νοκέντλι ή χαλούσκι), σπαίτσλε ή, εναλλακτικά, με ψωμί. Οι Ρομά έχουν τη δική τους εκδοχή του γκούλας. Το γκούλας (αλβανικά: gullash) θεωρείται παραδοσιακό πιάτο της βόρειας Αλβανίας από ορισμένους. Στη Βιέννη, το πρώην κέντρο της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, είχε αναπτυχθεί ένα ιδιαίτερο είδος γκούλας. Το Wiener Saftgulasch (Βίνερ Σάφτγκουλας) ή το Fiakergulasch (Φιάκεργκουλας, από το φιάκερ, ένα τύπο άμαξας) στο μενού των παραδοσιακών εστιατορίων είναι ένα πλούσιο μαγειρευτό που θυμίζει pörkölt. Χρησιμοποιούνται περισσότερα κρεμμύδια αλλά δεν χρησιμοποιούνται ντομάτες ή άλλα λαχανικά και συνήθως συνοδεύεται από σκούρο ψωμί. Μια παραλλαγή του Wiener Saftgulasch είναι το Fiakergulasch, το οποίο σερβίρεται με τηγανητό αυγό, τηγανητό λουκάνικο και ζυμαρικά που ονομάζονται Σεμμελκνέντελ. Το γκούλας (κροατικά: gulaš) είναι επίσης πολύ δημοφιλές στα περισσότερα μέρη της Κροατίας, ιδιαίτερα στα βόρεια (Κροατικό Ζαγόρι) και στη Λίκα. Στο Γκόρσκι Κόταρ και τη Λίκα, το ελάφι ή το αγριογούρουνο αντικαθιστούν συχνά το βόειο κρέας (lovački gulaš). Υπάρχει επίσης ένα είδος γκούλας με μανιτάρια πορτσίνι (gulaš od vrganja). Το μπέικον είναι σημαντικό συστατικό. Το γκούλας σερβίρεται συχνά με φούζι, νιόκι, πολέντα ή ζυμαρικά. Προστίθενται λαχανικά. Οι πράσινες και κόκκινες πιπεριές και τα καρότα χρησιμοποιούνται συχνότερα. Μερικές φορές προστίθενται ένα ή περισσότερα άλλα είδη κρέατος, π.χ. χοιρινό φιλέτο, μπέικον ή πρόβειο κρέας. Στην Τσεχία και τη Σλοβακία, το γκούλας (τσεχικά και σλοβακικά: guláš) φτιάχνεται συνήθως με βοδινό κρέας, αν και υπάρχουν ποικιλίες με χοιρινό, και σερβίρεται με βραστά ή ατμιστά κνούντελ (γκούλας με μοσχαρίσιο κρέας στα τσεχικά hovězí guláš s knedlíkem, στα σλοβακικά hovädzí guláš knedľou), στη Σλοβακία πιο τυπικά με ψωμί. Στις παμπ συχνά γαρνίρεται με φέτες φρέσκου κρεμμυδιού και συνήθως συνοδεύεται με μπύρα. Μπύρα μπορεί επίσης να προστεθεί στο μαγειρευτό κατά τη διαδικασία του μαγειρέματος. Οι εποχικές ποικιλίες γκούλας περιλαμβάνουν γκούλας ελαφιού ή αγριογούρουνου. Μια άλλη δημοφιλής παραλλαγή του γκούλας είναι το segedínský guláš (Székelygulyás), με ξινολάχανο. Στην τσέχικη και σλοβακική αργκό, η λέξη guláš σημαίνει «κουβάρι», που συνήθως χρησιμοποιείται ως mít v tom guláš: αποπροσανατολισμένος ή έλλειψη κατανόησης για κάτι. Το γκούλας ψαριών (αμχαρικά: አሣ ጉላሽ, άσα γκούλας) είναι δημοφιλές πιάτο στην Αιθιοπία, ιδιαίτερα κατά τις πολυάριθμες περιόδους νηστείας της Αιθιοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Συνήθως παρασκευάζεται με πικάντικη σάλτσα με βάση ντομάτα και κρεμμύδι και σερβίρεται με ιντζέρα ή ρύζι. Το γερμανικό Gulasch είναι μαγειρευτό με μοσχάρι (Rindergulasch), χοιρινό (Schweinegulasch), ελαφιού (Hirschgulasch) ή αγριογούρουνο (Wildschweingulasch) που μπορεί να περιλαμβάνει κόκκινο κρασί και συνήθως σερβίρεται με πατάτες (στο βορρά), λευκό ρύζι ή ζυμαρικά σπιρέλι (κυρίως σε καντίνες) και ζυμαρικά (στο νότο). Το Gulaschsuppe (σούπα γκούλας) είναι το ίδιο φαγητό σερβιρισμένο ως σούπα, συνήθως με κομμάτια λευκό ψωμί. Το γκούλας στην Ιταλία τρώγεται στις αυτόνομες περιοχές Φριούλι-Βενέτσια Τζούλια και Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε, που κάποτε ήταν μέρος της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Μπορεί επίσης, αν και λιγότερο τυπικά, να βρεθεί στο κοντινό Βένετο. Μια ενδιαφέρουσα τοπική συνταγή προέρχεται από την Πούστερταλ (Val Pusteria) στο Νότιο Τιρόλο. Φτιάχνεται από μοσχαρίσιο κρέας και κόκκινο κρασί, και καρυκεύεται με δεντρολίβανο, κόκκινη πάπρικα, δάφνη, μαντζουράνα και ξύσμα λεμονιού, σερβίρεται με λευκό ψωμί ή πολέντα. Το γκούλας είναι επίσης αρκετά δημοφιλές στην πόλη της Ανκόνα, η οποία είναι πολιτιστικά πολύ κοντά στην ανατολική Ευρώπη. Στην Πολωνία, γκούλας (πολωνικά: gulasz) τρώγεται στις περισσότερες περιοχές της χώρας. Υπάρχει μια παραλλαγή πιάτου που μοιάζει με το ουγγρικό pörkölt. Σερβίρεται συνήθως με πουρέ ή διάφορες μορφές χυλοπίτες και ζυμαρικά, όπως το πίζι. Στη Σερβία, το γκούλας (σερβικά: гулаш) τρώγεται στα περισσότερα μέρη της χώρας, ειδικά στη Βοϊβοντίνα, όπου πιθανότατα εισήχθη από τον ουγγρικό πληθυσμό της επαρχίας. Στην πραγματικότητα είναι ένα μαγειρετρό που μοιάζει με pörkölt, που συνήθως παρασκευάζεται με βοδινό, μοσχαρίσιο ή χοιρινό κρέας, αλλά και με κρέας όπως ελάφι και αγριοκάτσικο. Υποχρεωτικά συστατικά είναι το κρέας και τα κρεμμύδια, συνήθως σε αναλογία 50-50%, η πάπρικα και το λαρδί ή λάδι, ενώ άλλα συστατικά είναι προαιρετικά: σκόρδο, μαϊντανός, πιπεριά τσίλι, μαύρο πιπέρι, κανέλα, πιπεριές, καρότα, ντομάτες, κόκκινο κρασί, μανιτάρια, μπέικον. Μερικές φορές, το γκούλας γλυκαίνεται προσθέτοντας πελτέ ντομάτας, ζάχαρη ή μαύρη σοκολάτα στο τέλος. Στη Σερβία, το γκούλας σερβίρεται συχνότερα με μακαρόνια ή πουρέ πατάτας. Στα σλοβενικά partizanski golaž, το «παρτιζακικό γκούλας», που έτρωγαν οι Σλοβένοι παρτιζάνοι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σερβίρεται ακόμα τακτικά σε μαζικές δημόσιες εκδηλώσεις. Το γκούλας χρησιμοποιεί το κρεμμύδι σε ίση αναλογία με το κρέας. Δύο ή περισσότερα είδη κρέατος χρησιμοποιούνται συνήθως για την προετοιμασία αυτού του πιάτου. Η πιο διαδεδομένη μορφή golaž στη σπιτική κουζίνα είναι ένα παχύρρευστο μοσχαρίσιο μαγειρευτό που συνήθως σερβίρεται με πουρέ πατάτας. Όπως και αλλού στην ευρύτερη περιοχή, το γκούλας Szeged, που συνήθως αναφέρεται ως segedin, είναι επίσης δημοφιλές σπιτικό πιάτο.
|
Το γκούλας (ουγγρικά: gulyás) είναι σούπα ή μαγειρευτό με κρέας και λαχανικά καρυκευμένα με πάπρικα και άλλα μπαχαρικά. Με προέλευση από την Ουγγαρία, το γκούλας καταναλώνεται κυρίως στην Κεντρική Ευρώπη αλλά και σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Είναι ένα από τα εθνικά πιάτα της Ουγγαρίας και σύμβολο της χώρας.Το γκούλας προέρχεται από τα μαγειρευτά που έτρωγαν οι Ούγγροι βοσκοί τον 10ο αιώνα. Εκείνη την εποχή, το μαγειρεμένο και αρωματισμένο κρέας αποξηραίνονταν με τη βοήθεια του ήλιου και συσκευάζονταν σε σακούλες που παράγονταν από στομάχι προβάτων, και χρειαζόταν μόνο νερό για να γίνει γεύμα. Οι πρώτες εκδόσεις του γκούλας δεν περιελάμβαναν πάπρικα, καθώς εισήχθη στην Ευρώπη τον 16ο αιώνα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1%CF%82
|
Στρωματόλιθος
|
Οι στρωματόλιθοι παρουσιάζουν μια ποικιλία μορφών και δομών· μπορεί να είναι κωνικοί, στρωματοειδείς, διακλαδισμένοι, στηλοειδείς ή ακόμα να σχηματίζουν θόλο. Οι στρωματόλιθοι είναι προϊόν του περιβάλλοντος τους, καθώς η ανάπτυξή τους εξαρτάται από την ποσότητα των ιζηματογενών αποθέσεων, την εγγύτητα στην εύφωτη ζώνη και την ποσότητα του οξυγόνου. Ανάλογα με την αφθονία αυτών των παραγόντων οι στρωματόλιθοι ποικίλλουν σε μέγεθος (από μερικά χιλιοστά έως μερικά μέτρα) και σε σχήμα. Στο εξωτερικό οι στρωματόλιθοι μοιάζουν με οποιοδήποτε συνηθισμένο πέτρωμα, αλλά στο εσωτερικό τους παρατηρείται μια διαδοχή στρωμάτων που οφείλεται στα κυανοβακτήρια. Αυτά τα στρώματα μπορούν να ποικίλουν σε σχήμα, αλλά μόλις γίνει το πρώτο στρώμα, κάθε στρώμα πάνω από αυτό θα ακολουθήσει παρόμοια μορφή. Ενώ τα χαρακτηριστικά των περισσότερων στρωματόλιθων υποδηλώνουν βιολογική δραστηριότητα, άλλοι φαίνεται να έχουν προκύψει από αβιοτική (μη βιολογική) ιζηματαπόθεση. Στην δεύτερη περίπτωση, όπου δηλαδή οι στρωματόλιθοι έχουν καθαρά φυσικοχημική προέλευση, ορίζονται ως ψευδοστρωματόλιθοι. Η διάκριση των βιολογικά σχηματισμένων στρωματόλιθων από τους αβιοτικούς αποτελεί ένα ενεργό τομέα έρευνας στη γεωλογία. Πολλοί επιστήμονες αμφισβητούν την βιολογική προέλευση των στρωματόλιθων με ηλικία μεγαλύτερη των 3,2 δισεκατομμυρίων χρόνων, οι οποίοι θεωρούνται ότι έχουν προκύψει εντελώς από αβιοτικούς παράγοντες. Οι στρωματόλιθοι αποτελούν το μείζον συστατικό του αρχείου των απολιθωμάτων για τις πρώτες μορφές ζωής στη Γη. Τα πρώτα απολιθώματα μορφών ζωής χρονολογούνται στα 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν και αφορούν συναθροίσεις κυανοβακτηρίων. Ο σχηματισμός των στρωματόλιθων έφτασε μέγιστο πριν από περίπου 1,25 δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ στη συνέχεια μειώθηκαν τόσο σε αφθονία, όσο και σε ποικιλομορφία. Σύμφωνα με την πιο ευρέως υποστηριζόμενη εξήγηση οι μικροοργανισμοί υπεύθυνοι για το σχηματισμό των στρωματόλιθων, έπεσαν θύμα των βοσκητών. Η σχέση αυτή, ανάμεσα στην αφθονία των στρωματόλιθων και των βοσκητών είναι καλά τεκμηριωμένη στη νεότερη Ορδοβίσια εξελικτική ιστορία· η αφθονία των στρωματόλιθων αυξήθηκε μετά τις μαζικές εξαφανίσεις στο τέλος του Ορδοβίσιου και του Περμίου, όπου εξαφανίστηκαν τα περισσότερα είδη των θαλάσσιων θηρευτών. Σημειώνεται ότι οι διακυμάνσεις στην αφθονία και την ποικιλία των πληθυσμών των μεταζώων δεν αποτέλεσαν το μοναδικό παράγοντα για τη μείωση της αφθονίας των στρωματόλιθων. Παράγοντες, όπως η χημεία του περιβάλλοντος, μπορεί να ήταν εν μέρει υπεύθυνοι για τις αλλαγές αυτές. Στην Ελλάδα έχουν βρεθεί απολιθώματα στρωματόλιθων και πιο συγκεκριμένα στο Ζεμενό Κορινθίας (ηλικίας 100.000 ετών) και στη Νεμέα (ηλικίας 1.000.000 ετών). Οι σύγχρονοι στρωματόλιθοι εντοπίζονται κυρίως σε αλμυρές λίμνες και λιμνοθάλασσες, όπου οι ακραίες συνθήκες αλατότητας εμποδίζουν τη βόσκηση των ζώων. Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο Κόλπος των καρχαριών (Hamelin Pool) στη Δυτική Αυστραλία. Θεωρείται ότι στο σημείο αυτό οι στρωματόλιθοι άρχισαν να σχηματίζονται πριν από 1.000 χρόνια. Το 2010, ο Dr. Min Chen ανακάλυψε ένα πέμπτο τύπο χλωροφύλλης (χλωροφύλλη f) σε στρωματόλιθους στον Κόλπο των καρχαριών. Άλλη μια γνωστή περίπτωση ζώντων στρωματόλιθων αποτελεί η Lagoa Salgada («αλμυρή λίμνη») στη Βραζιλία, όπου μπορούν να παρατηρηθούν θολοειδείς στρωματόλιθοι.
|
Οι στρωματόλιθοι (στρώμα + λίθος) είναι ιζηματογενείς βράχοι, που έχουν σχηματιστεί από τις διαδοχικές εκκρίσεις μικροοργανισμών (βιομεμβράνη) και ιδιαίτερα κυανοβακτηρίων. Πιο αναλυτικά, οι στρωματόλιθοι ορίζονται ως ενασβεστωμένες, στρωματοποιημένες δομές, που σχηματίζονται σε ρηχά νερά με τη δέσμευση και συγκόλληση ιζηματογενών κόκκων, που εκκρίνονται από συναθροίσεις κυανοβακτηρίων. Σήμερα απαντώνται ως απολιθώματα ή σε προφυλαγμένες περιοχές υδάτων. Οι απολιθωμένοι στρωματόλιθοι παρέχουν αρχεία της πρώιμης ζωής πάνω στη Γη, μερικοί από τους οποίους χρονολογούνται στα 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B8%CE%BF%CF%82
|
Πληκτρολόγιο
|
Τα ενσύρματα πληκτρολόγια συνδέονται με τον υπολογιστή ή τον σταθμό εργασίας μέσω καλώδιο που καταλήγει σε βύσμα τύπου PS2, βύσμα για θύρα USB, βύσμα τύπου DIN (παλαιότερα) ή άλλου τύπου ανάλογα την υποδοχή για πληκτρολόγιο του κάθε υπολογιστή. Τα ασύρματα πληκτρολόγια επικοινωνούν με τον υπολογιστή μέσω ραδιοκυμάτων, χρησιμοποιώντας κάποιο κοινό πρωτόκολλο επικοινωνίας εξωτερικών συσκευών (π.χ. Bluetooth) ή με κάποιο άλλο ιδιωτκό πρωτόκολλο που συνήθως ανήκει στην εταιρία που κατασκεύασε το πληκτρολόγιο. Στη δεύτερη περίπτωση το πληκτρολόγιο συνοδεύεται και από τον ανάλογο δέκτη ο οποίος συνδέεται στον υπολογιστή (συνήθως μέσω της θύρας USB με το αντίστοιχο βύσμα). Το πληκτρολόγιο περιλαμβάνει όλους τους χαρακτήρες κάποιου αλφάβητου π.χ. του λατινικού, και πολλά σημεία στίξης, διακριτικά σύμβολα, και βοηθητικά πλήκτρα. Ανάλογα με το αλφάβητο και την γλώσσα που χρησιμοποιεί ο χρήστης μπορεί το πληκτρολόγιο να έχει διάφορες διατάξεις πλήκτρων. Λατινικά πληκτρολόγια Οι διάφορες δυνατές διατάξεις πληκτρολογίων για διάφορες γλώσσες που χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο, συνήθως αναφέρονται με τα πρώτα έξι γράμματα στην διάταξη. Έτσι για παράδειγμα η συνηθέστερη διάταξη είναι η QWERTY, ακολουθούμενη από την QWERTZ (που χρησιμοποιείται στην Κεντρική Ευρώπη) και την AZERTY (που χρησιμοποιείται στην γαλλόφωνες χώρες). Οι λατινικοί χαρακτήρες σύμφωνα με την διάταξη πλήκτρων QWERTY βρίσκονται στο πληκτρολόγιο όπως φαίνονται στο παρακάτω σχήμα: Εκτός από τις παραπάνω διατάξεις υπάρχουν κάποιες που δεν είναι βασισμένες στην τυπική διάταξη QWERTY, π.χ. στην Τουρκία χρησιμοποιείται η τουρκική διάταξη Turkish-F παράλληλα με την τυπική QWERTY. Επίσης υπάρχει η διάταξη πληκτρολογίου Dvorak που δημιουργήθηκε με γνώμονα την συχνότητα γραμμάτων στην αγγλική γλώσσα ώστε να είναι γρηγορότερη η πληκτρολόγηση, έχοντας τα συνηθέστερα γράμματα κάτω από τα περισσότερο ευκίνητα δάκτυλα. Η διάταξη Dvorak είναι η παρακάτω: Ελληνικά πληκτρολόγια Η ελληνική διάταξη πλήκτρων είναι η παρακάτω (δεν υπάρχουν άλλες διατάξεις για το ελληνικό αλφάβητο): Υπάρχει επίσης η διάταξη του πολυτονικού συστήματος η οποία είναι όμοια με αυτή του μονοτονικού, με τη διαφορά πως ορισμένα πλήκτρα χρησιμοποιούνται για την εισαγωγή των τόνων και πνευμάτων που δεν χρησιμοποιούνται στο μονοτονικό.(δεξιά εικόνα) Τα πλήκτρα των ψηφίων βρίσκονται στον υπολογιστή πάνω από τις γραμμές που περιέχουν τους χαρακτήρες. Περιέχονται, δηλαδή, τα ψηφία από 0 μέχρι 9 με την εξής σειρά: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 και 0. Δεξιά από τα γράμματα, υπάρχουν 8 πλήκτρα (περίπου) με ειδικούς χαρακτήρες. Αυτό σημαίνει ότι όταν τα χρησιμοποιούμε, μόνα τους ή σε συνδυασμό με το ⇧ Shift, έχουμε 16 ειδικούς χαρακτήρες. Άλλο ένα πλήκτρο με ειδικούς χαρακτήρες βρίσκεται αριστερά από το 1. Επιπλέον ειδικοί χαρακτήρες μπορούν να εισαχθούν μέσω συνδυασμών στο αριθμητικό πληκτρολόγιο και του Alt. Τέλος, όταν το πληκτρολόγιο γράφει ελληνικούς χαρακτήρες το πλήκτρο που στα λατινικά εμφάνιζε το Q εμφανίζει το : και το ; με ή χωρίς το πάτημα του Shift, αντίστοιχα. Ορισμένοι από τους ειδικούς χαρακτήρες που περιέχονται στο πληκτρολόγιο είναι οι ακόλουθοι: + _ - = ! @ # $ % ^ & * ( ) ~ ` : ; { } | ¨ " < > ? [] \ , . / Τα προγράμματα επεξεργασίας κειμένου παρέχουν δυνατότητες εισαγωγής επιπρόσθετων ειδικών χαρακτήρων, με ποιο ευκατανόητο τρόπο. Το πλήκτρο εισαγωγής κενού διαστήματος Space χρησιμοποιείται για την εισαγωγή ενός κενού διαστήματος σε ένα κείμενο. Το πλήκτρο στηλοθέτησης Tab ⇆, χρησιμοποιείται για τη στοίχιση του δρομέα κατά μήκος ενός κειμένου, δηλαδή την εισαγωγή κάποιου στηλοθέτη όπως π.χ. κατά την δημιουργία πινάκων. Η απόσταση που εισάγεται στο κείμενο με την εισαγωγή ενός στηλοθέτη συνήθως αντιστοιχεί σε τέσσερα ή πέντε κενά διαστήματα και εξαρτάται από τις ρυθμίσεις του συγκεκριμένου προγράμματος ή του περιβάλλοντος εργασίας. Συνήθως το πλήκτρο στηλοθέτησης δεν προσθέτει κενά στο κείμενο αλλά τον ειδικό χαρακτήρα «οριζόντιου στηλοθέτη» (Αγγλ. horizontal tab, με κωδικό ASCII 9) το πόσα κενά θα εισαγάγει εξαρτάται από το περιβάλλον στο οποίο θα εμφανιστεί το κείμενο. Επίσης, σε αρκετά περιβάλλοντα ή προγράμματα χρησιμεύει για τη μετακίνηση σε κάποιο επόμενο σημείο (ή προηγούμενο αν χρησιμοποιηθεί δευτερεύον ειδικό πλήκτρο, π.χ. με τον συνδυασμό ⇧ Shift+Tab ⇆) με βάση μια προκαθορισμένη σειρά. Παραδείγματος χάριν στο επόμενο πλαίσιο κειμένου μέσα σε μια φόρμα εισαγωγής προσωπικών πληροφοριών. Τα τέσσερα βέλη του πληκτρολογίου (↑, ↓, → και ←) χρησιμεύουν για την μετακίνηση πάνω, κάτω, δεξιά ή αριστερά αντίστοιχα είτε του δρομέα κατά την επεξεργασία κειμένου είτε ενός επιλεγμένου αντικειμένου, εικόνας ή οποιουδήποτε είδους αρχείου είτε κάποιου ήρωα σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι κλπ. Τα πλήκτρα που χρησιμοποιούνται για τις διάφορες συντομεύσεις είναι κυρίως το ⇧ Shift, το Ctrl και το Alt. Το πλήκτρο μετάθεσης ⇧ Shift αναγνωρίζεται είτε από τη λέξη Shift (που σημαίνει «μετάθεση» στα Αγγλικά) είτε από ένα παχύ βέλος το οποίο δείχνει προς τα πάνω. Η λειτουργία του είναι αντίστοιχη με αυτή του πλήκτρου μετάθεσης των γραφομηχανών (από το οποίο πήρε και την ονομασία του), όπου κατά το πάτημά του «σήκωνε» την πρωτεύουσα σφραγίδα μικρών χαρακτήρων, επιτρέποντας στην δευτερεύουσα των κεφαλαίων να τυπώσει. Για να εισαχθεί ένα ή λίγα κεφαλαία γράμματα, αρκεί να πατηθεί αρχικά το ⇧ Shift και κρατώντας το πατημένο να πατηθεί ο επιθυμητός χαρακτήρας. Για την εισαγωγή πολλών κεφαλαίων γραμμάτων είναι ευκολότερο να ενεργοποιηθεί η μόνιμη εισαγωγή, με την χρήση του ⇧ Caps Lock. Σε ένα τυπικό επιτραπέζιο πληκτρολόγιο υπάρχουν δύο πλήκτρα ⇧ Shift, αριστερά και δεξιά της περιοχής γραμμάτων. Αυτό διευκολύνει την πληκτρολόγηση με την χρήση του τυφλού συστήματος δακτυλογράφησης. Το όνομα Ctrl προκύπτει από την αγγλική λέξη "Control" που σημαίνει «έλεγχος». Το Ctrl διαβάζεται και ως Control (κοντρόλ). Το Ctrl χρησιμεύει σε ορισμένες συντομεύσεις του πληκτρολογίου. Μία συνηθισμένη συντόμευση στον υπολογιστή είναι αυτή της αντιγραφής. Συνήθως (στις περισσότερες εφαρμογές), ο συνδυασμός Ctrl+C αντιγράφει το κείμενο που έχει επιλέξει προηγουμένως ο χρήστης. Άλλη ιδιαίτερα γνωστή συντόμευση είναι το Ctrl+V που επικολλά το κείμενο που έχει προηγουμένως αντιγραφεί ή αποκοπεί. Γενικότερα, υπάρχουν πολλές συντομεύσεις περισσότερες από τις οποίες δεν είναι κοινώς αποδεκτές από όλα τα προγράμματα και λειτουργικά συστήματα, αλλά αλλάζουν ανάλογα με το πρόγραμμα που χρησιμοποιείται. Το Ctrl υπάρχει δύο φορές στο πληκτρολόγιο, αριστερά και δεξιά. Όπως και το Ctrl, το Alt βοηθάει σε ορισμένες συντομεύσεις, ενώ αρκετά συχνά χρησιμοποιείται μαζί με το Ctrl (Ctrl + Alt + [χαρακτήρας]). Είναι συντομογραφία της λέξης "alternate" («εναλλαγή»). Το Alt υπάρχει δύο φορές στο πληκτρολόγιο, δεξιά και αριστερά από το Space. Σε πολλά πληκτρολόγια το δεξί Alt ονομάζεται AltGr, από την φράση "alternate graphics" («εναλλαγή γραφικών»), και μπορεί να λειτουργεί διαφορετικά από ότι το αριστερό Alt. Όταν, π.χ. είναι επιλεγμένα τα ελληνικά, το δεξί Alt ή AltGr ισοδυναμεί με ταυτόχρονο πάτημα του Alt και του Ctrl. Έτσι, για παράδειγμα για να βάλουμε διαλυτικά με τόνο στο ι, αντί να πατήσουμε Alt+Ctrl+τόνο και μετά ι, μπορούμε απλούστερα να πατήσουμε μόνο AltGr+τόνο και το ι. Το Alt χρησιμεύει για συντομεύσεις πληκτρολογίου που αφορούν το μενού μιας εφαρμογής, σε σχέση με το υπογραμμισμένο γράμμα κάθε επιλογής. Το AltGr χρησιμεύει για την γρήγορη εκκίνηση εφαρμογών μέσω συντομεύσεων πληκτρολογίου που ορίζονται από τον χρήστη στις ιδιότητες της κάθε συντόμευσης ή για να γράφονται κάποιοι πιο σπάνιοι χαρακτήρες παρόμοια με την λειτουργία του ⇧ Shift. Συντομογραφία της φράσης "capitals lock" («κλείδωμα κεφαλαίων [γραμμάτων]»). Η λειτουργία του είναι η ενεργοποίηση και απενεργοποίηση της μόνιμης εισαγωγής κεφαλαίων γραμμάτων. Στην περίπτωση που είναι ενεργοποιημένο, το ⇧ Shift εισάγει το αντίστοιχο πεζό γράμμα. Το F σημαίνει "function" («λειτουργία») ή συνάρτηση. Εξού και τα πλήκτρα αυτά ονομάζονται πλήκτρα λειτουργίας ("function keys"). Υπάρχουν 12 τέτοια πλήκτρα και βρίσκονται στη σειρά πάνω από τα πλήκτρα με τους αριθμούς. Το F1 χρησιμοποιείται σχεδόν πάντα για να εμφανίσει το παράθυρο της βοήθειας του αντίστοιχου προγράμματος ή λειτουργικού συστήματος. Τα υπόλοιπα πλήκτρα, F2 ως F12, δεν έχουν κάποιο σταθερό ρόλο και κάθε πρόγραμμα επιλέγει για το αν θα εκτελούν κάποια λειτουργία ή δεν θα χρησιμοποιούνται καθόλου. Τα πλήκτρα αυτά ήταν πολύ μεγάλης σημασίας όταν πολύ παλιότερα οι υπολογιστές δεν είχαν ποντίκι. Ήταν ένας από τους λίγους τρόπους να δοθεί εντολή για εκτέλεση μίας ενέργειας σχετικά εύκολα. Τα πλήκτρα διόρθωσης είναι τα ↵ Enter ή Return, ← Backspace, Insert, Delete και Tab ⇆. Το ↵ Enter («εισαγωγή») ή Return) («επιστροφή») σε έναν σύγχρονο προσωπικό υπολογιστή επιτελεί δυο βασικές λειτουργίες: Προκαλεί τον τερματισμό καταχώρησης στοιχείων σε μια φόρμα ή πεδίο και τη συνέχιση του εν λόγω προγράμματος ή την εκτέλεση μιας προκαθορισμένης ενέργειας σε ένα πλαίσιο διαλόγου. Επιστρέφει τον δρομέα στην επόμενη γραμμή σε έναν επεξεργαστή κειμένου. Αυτή η λειτουργία προέρχεται από την παλαιότερη λειτουργία της επιστροφής του φορέα (σαριού ή κυλίνδρου, γνωστής και ως επιστροφή φορέα ("carriage return"), που υπήρχε στις γραφομηχανές. Άλλα πλήκτρα του πληκτρολογίου είναι το Delete (διαγραφή), που σβήνει τον επόμενο χαρακτήρα ή αρχεία, το ← Backspace που σβήνει τον προηγούμενο χαρακτήρα, το Home που πηγαίνει τον δρομέα στην αρχή της γραμμής, το End που πηγαίνει τον δρομέα στο τέλος της γραμμής, το Page Up και το Page Down που εμφανίζουν την παραπάνω ή την παρακάτω "οθόνη", το Print Screen (εκτύπωση οθόνης), που αντιγράφει υπό μορφή εικόνας ό,τι εμφανίζεται εκείνη τη στιγμή στην οθόνη (εκτός από τον δείκτη του ποντικιού), το Insert (ενεργοποιεί και απενεργοποιεί την παρεμβολή χαρακτήρων), το NumLock ("κλειδώνει" το αριθμητικό πληκτρολόγιο), το Scroll Lock (ενεργοποιεί και απενεργοποιεί την κύλιση της οθόνης), το Pause ή Break (διακόπτει τη ροή ενός προγράμματος ή σταματά εντελώς την εκτέλεσή του) κ.α. Πολλά από τα πιο πάνω πλήκτρα, επειδή στο σύγχρονο λογισμικό είτε χρησιμοποιούνται ελάχιστα είτε είναι ολοσχερώς ανενεργά, χρησιμοποιούνται για ειδικές λειτουργίες από πολλούς δημιουργούς λογισμικού. Τα πλήκτρα W, A, S και D, εν συντομία "WASD", είναι ένα υποσύνολο των πλήκτρων των πληκτρολογίων τύπου QWERTY το οποίο, εκτός από την εισαγωγή των αντίστοιχων χαρακτήρων, χρησιμοποιείται και στα περισσότερα παιχνίδια υπολογιστών. Συγκεκριμένα, τα πλήκτρα αυτά χρησιμεύουν στο χειρισμό της κίνησης του παίκτη, ειδικά σε παιχνίδια όπου απαιτείται και ποντίκι. Υποκαθιστούν τα πλήκτρα των βελών, κυρίως γιατί η θέση τους στο πληκτρολόγιο προσφέρει στο αριστερό χέρι (ή το δεξί, για χρήστες αριστερόχειρων πληκτρολογίων) ευκολότερη εργονομικά πρόσβαση σε περισσότερα πλήκτρα, σε σύγκριση με την περίπτωση που το χέρι είναι τοποθετημένο στην περιοχή των πλήκτρων βελών. Εκτός από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, ορισμένα πληκτρολόγια περιέχουν και άλλα πλήκτρα ειδικών λειτουργιών, όπως το Fn, το οποίο υπάρχει στην πλειονότητα των φορητών υπολογιστών, το ⊞ Win με το λογότυπο των Windows και το ⌘ Cmd στους υπολογιστές της Apple. Άλλα πλήκτρα, που υπάρχουν σε κάποια πληκτρολόγια, μπορεί να χρησιμεύουν στην πλοήγηση στο Διαδίκτυο, στον χειρισμό προγραμμάτων μουσικής, στον χειρισμό παιχνιδιών κτλ. Εναλλακτικές μέθοδοι εισαγωγής κειμένου Το πληκτρολόγιο οθόνης που ελέγχεται με το ποντίκι μπορεί να χρησιμοποιηθεί από χρήστες με περιορισμένη κινητικότητα Η οπτική αναγνώριση χαρακτήρων (OCR) είναι προτιμότερη από την επαναφορά κλειδιών για τη μετατροπή υπάρχοντος κειμένου που είναι ήδη γραμμένο αλλά όχι σε μηχανικά αναγνώσιμη μορφή (για παράδειγμα, ένα βιβλίο που έχει συντεθεί από Linotype από τη δεκαετία του 1940). Με άλλα λόγια, για να μετατρέψει το κείμενο από εικόνα σε επεξεργάσιμο κείμενο (δηλαδή, μια σειρά από κωδικούς χαρακτήρων), ένα άτομο θα μπορούσε να το ξαναπληκτρολογήσει ή ένας υπολογιστής θα μπορούσε να κοιτάξει την εικόνα και να συμπεράνει τι είναι κάθε χαρακτήρας. Η τεχνολογία OCR έχει ήδη φτάσει σε μια εντυπωσιακή κατάσταση (για παράδειγμα, η Αναζήτηση Βιβλίων Google) και υπόσχεται περισσότερα για το μέλλον. Η αναγνώριση ομιλίας μετατρέπει την ομιλία σε κείμενο αναγνώσιμο από μηχανή (δηλαδή, μια σειρά από κωδικούς χαρακτήρων). Αυτή η τεχνολογία έχει επίσης φτάσει σε προηγμένη κατάσταση και εφαρμόζεται σε διάφορα προϊόντα λογισμικού. Για ορισμένες χρήσεις (π.χ. μεταγραφή ιατρικής ή νομικής υπαγόρευσης, δημοσιογραφία, συγγραφή δοκιμίων ή μυθιστορημάτων) η αναγνώριση ομιλίας αρχίζει να αντικαθιστά το πληκτρολόγιο. Ωστόσο, η έλλειψη απορρήτου κατά την έκδοση φωνητικών εντολών και υπαγόρευσης καθιστά αυτό το είδος εισαγωγής ακατάλληλο για πολλά περιβάλλοντα. Οι συσκευές κατάδειξης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εισαγωγή κειμένου ή χαρακτήρων σε περιβάλλοντα όπου η χρήση φυσικού πληκτρολογίου θα ήταν ακατάλληλη ή αδύνατη. Αυτά τα αξεσουάρ συνήθως παρουσιάζουν χαρακτήρες σε μια οθόνη, σε διάταξη που παρέχει γρήγορη πρόσβαση στους πιο συχνά χρησιμοποιούμενους χαρακτήρες ή συνδυασμούς χαρακτήρων. Δημοφιλή παραδείγματα αυτού του είδους εισόδου είναι τα Graffiti, το Dasher και τα εικονικά πληκτρολόγια οθόνης. Χρήση του πληκτρολογίου στα Windows
|
Το πληκτρολόγιο είναι μία συσκευή εισόδου ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Η βασική λειτουργία για την οποία χρησιμοποιείται το πληκτρολόγιο είναι η εισαγωγή χαρακτήρων ή κειμένου στον υπολογιστή ή τον σταθμό εργασίας από ένα χρήστη πατώντας τα πλήκτρα του με τα δάχτυλά του ή κάποιο άλλο μέρος του σώματός του. Τα πιο συνηθισμένα πληκτρολόγια προορίζονται για χρήση με τα δάκτυλα. Πέρα από τα πλήκτρα που αντιστοιχούν στα γράμματα του αλφαβήτου, τους τόνους ή πνεύματα, τα σημεία στίξης και άλλους χαρακτήρες, περιλαμβάνει αρκετά πλήκτρα που διευκολύνουν τη χρήση του λειτουργικού συστήματος και των διαφόρων προγραμμάτων του υπολογιστή καθώς και την «πλοήγηση» ανάμεσά τους ή ανάμεσα στις διαφορετικές τους λειτουργίες/χρήσεις. Ανάλογα με το είδος του υπολογιστή στον οποίο είναι συνδεδεμένο ή για τον οποίο προορίζεται, το πληκτρολόγιο μπορεί να είναι είτε ξεχωριστή συσκευή είτε να βρίσκεται ενσωματωμένο σε αυτόν (π.χ. σε ένα φορητό υπολογιστή). Και στις δύο αυτές περιπτώσεις θεωρείται ως «εξωτερική» συσκευή με γνώμονα το είδος της λειτουργίας που επιτρέπει. Σε κάποιους υπολογιστές που η προσθήκη πληκτρολογίου δεν είναι εφικτή ή δεν εξυπηρετεί (π.χ. σε υπολογιστές ενσωματωμένους σε άλλες συσκευές όπως μηχανές ανάληψης/κατάθεσης μετρητών, τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα κλπ.) οι λειτουργίες που προσφέρει ένα πληκτρολόγιο μπορούν να επιτελεσθούν μέσω ενός εικονικού πληκτρολογίου που εμφανίζεται π.χ. στην οθόνη του υπολογιστή. Τα πλήκτρα ενός πληκτρολογίου μπορούν να ταξινομηθούν σε: Πλήκτρα χαρακτήρων (αλφαριθμητικά κ.α.). Τα πλήκτρα αυτά περιλαμβάνουν τα ίδια πλήκτρα γραμμάτων, αριθμών, σημείων στίξης ή συμβόλων όπως σε μία γραφομηχανή. Πλήκτρα ελέγχου. Τα πλήκτρα αυτά χρησιμοποιούνται μόνα τους ή σε συνδυασμό με άλλα πλήκτρα για την εκτέλεση συγκεκριμένων ενεργειών. Τα πλήκτρα ελέγχου που χρησιμοποιούνται συχνότερα είναι τα Ctrl, Alt, ⌘ Cmd και το Esc. Σε ορισμένα πληκτρολόγια περιλαμβάνονται πλήκτρα που χρησιμεύουν σε συγκεκριμένα λειτουργικά συστήματα π.χ. το ⊞ Win για το λειτουργικό σύστημα Windows της Microsoft. Πλήκτρα λειτουργιών. Τα πλήκτρα λειτουργιών χρησιμοποιούνται για την εκτέλεση συγκεκριμένων εργασιών. Τα πλήκτρα αυτά είναι τα F1, F2, F3 και ούτω καθεξής, μέχρι το F12. Η λειτουργικότητα αυτών των πλήκτρων διαφέρει ανάλογα με το πρόγραμμα, το λειτουργικό σύστημα ή και τον υπολογιστή. Πλήκτρα περιήγησης. Τα πλήκτρα αυτά χρησιμοποιούνται για την περιήγηση σε έγγραφα ή ιστοσελίδες και για την επεξεργασία κειμένου. Περιλαμβάνουν τα πλήκτρα με τα βέλη, τα πλήκτρα Home, End, Page Up, Page Down, Delete και Insert. Αριθμητικό πληκτρολόγιο. Τα πλήκτρα του αριθμητικού πληκτρολογίου έχουν διάταξη αριθμομηχανής ή αθροιστικής μηχανής και είτε βρίσκονται σε ξεχωριστό τμήμα ή ομάδα πλήκτρων του πληκτρολογίου είτε περιλαμβάνονται σε ξεχωριστό πληκτρολόγιο. Το αριθμητικό πληκτρολόγιο χρησιμεύει στη διευκόλυνση κατά την εισαγωγή αριθμών και την εκτέλεση αριθμητικών πράξεων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF
|
1519 Κάγιαανι
|
Η μέση διάμετρος του Κάγιαανι εκτιμάται σε 26,37 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό του είναι 0,070 ± 0,007. Είναι άγνωστο αν και με ποια περίοδο περιστρέφεται ο Κάγιαανι γύρω από τον εαυτό του. Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
|
Ο Κάγιαανι (Kajaani) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,449. Ανακαλύφθηκε το 1938 από τον Φινλανδό αστρονόμο Ούργιο Βάισαλα, που παρατηρούσε από το Τούρκου της Φινλανδίας, και πήρε το όνομά του από την ομώνυμη φινλανδική πόλη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1519_%CE%9A%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%B1%CE%BD%CE%B9
|
Λεύκιος Καικίλιος Μέτελλος Κάλβος
|
Ήταν γιος τού Κόιντου Καικίλιου Μέτελλου και αδελφός τού Κόιντου Καικίλιου Μέτελλου Μακεδονικού. Πρώτα ο Λεύκιος Κ. Μ. Κάλβος ήταν πραίτωρ, αργότερα ύπατος και κυβερνήτης της Hispania το 142 π.Χ., όπου πολέμησε, χωρίς επιτυχία, εναντίον τού Βιριάθους. Μετά έγινε ανθύπατος της Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατίας το 141 π.Χ., και από το 140 π.Χ. έως το 139 ήταν απεσταλμένος (legate, υποδιοικητής στρατού). Επίσης, εκείνα τα χρόνια, ο Κάλβος συμμετείχε σε μία πρεσβεία σε ορισμένες ανατολικές πολιτείες. Τα παιδιά τού Λεύκιου Κ. Μ. Κάλβου ήταν: Λεύκιος Κ. Μ. Δαλματικός Κόιντος Κ. Μ. Νουμιδικός Καικιλία Μετέλλα, σύζυγος τού Λεύκιου Λικίνιου Λούκουλλου πραίτωρα το 104 π.Χ., γιου τού Λεύκιου Λικίνιου Λούκουλλου υπάτου το 151 π.Χ. Γένος των Καικιλίων Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Lucius Caecilius Metellus Calvus στο Wikimedia Commons
|
Ο Λεύκιος Καικίλιος Μέτελλος Κάλβος, λατιν.: Lucius Caecilius Metellus Calvus, (π. 200 π.Χ. ή πριν από το 178 π.Χ. – μετά το 136 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος πολιτικός.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%AD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B2%CE%BF%CF%82
|
Αντρέ Μισέλ
|
1947 : La Rose et le Réséda 1949 : Edgar et sa bonne 952 : Trois femmes 1954 : Geständnis unter vier Augen 1956 : La Sorcière 1958 : Sans famille 1962 : Ton ombre est la mienne 1962 : Comme un poisson dans l'eau 1962 : L'ins pecteur Leclerc enquête (τηλεοπτική σειρά) 1964 : Tous les enfants du monde 1966 : Cécilia, médecin de campagne (τηλεοπτική σειρά) 1968 : Le Crime de Lord Arthur Savile (τηλεταινία) 1969 : La Cravache d'or (τηλεοπτική σειρά) 1971 : Tang (τηλεοπτική σειρά) 1972 : Les Thibault 1974 : Puzzle, (τηλεταινία) 19 74 : Les Oiseaux de Meiji Jingu (τηλεοπτική σειρά) 1974-1984 : Messieurs les jurés (τηλεοπτική σειρά) 1975 : Salavin (τηλεταινία) 1976 : Adios 1977 : Où vont les poissons rouges ? (τηλεταινία) 1978 : L'Équipage (τηλεταινία) 1979 : Le Baiser au lépreux (τηλεταινία) 1980 : Les Mystères de Paris Ο Αντρέ Μισέλ στην IMDb (Αγγλικά)
|
Ο Αντρέ Μισέλ (γαλλικά: André Michel), (20 Φεβρουαρίου 1910 - 5 Ιουνίου 1989), ήταν Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος του κινηματογράφου και σκηνοθέτησε 15 ταινίες μεταξύ 1947 και 1983. Ο Μισέλ είναι ο πατέρας της συγγραφέως και πολιτικής ακτιβίστριας Νατάσα Μισέλ. Το 1962 ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής του 12ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%AD_%CE%9C%CE%B9%CF%83%CE%AD%CE%BB
|
Α.Μ.Σ. Εχίνος Σπορ
|
Ο ΑΜΣ Εχίνος Σπορ αγωνίζεται στις τοπικές κατηγορίες της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ξάνθης (Ε.Π.Σ.Ξ.). Την περίοδο 2007–08 κέρδισε την άνοδο στη Δ΄ Εθνική κατηγορία. Την πρώτη περίοδο στη Δ΄ Εθνική, τερμάτισε στην 9η θέση συγκεντρώνοντας 52 βαθμούς. Την επόμενη περίοδο κατάφερε να τερματίσει στην 6η θέση του βαθμολογικού πίνακα, συγκεντρώνοντας 46 βαθμούς. Την περίοδο 2010–11 ο σύλλογος αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, τα οποία τον οδήγησαν στο να αποσυρθεί από το πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής στα μισά της περιόδου, ενώ είχε συγκεντρώσει 19 βαθμούς, οι οποίοι τον κατέταξαν στη 16η και προτελευταία θέση της βαθμολογίας, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί στις τοπικές κατηγορίες της Ε.Π.Σ. Ξάνθης. Τον Μάιο του 2021, η έδρα του συλλόγου υπέστη εκτεταμένους βανδαλισμούς, οι οποίοι, μάλιστα, συνέπεσαν χρονικά με την επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών Υποθέσεων της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, στην περιοχή. 2002-03: Γ΄ Κατηγορία ΕΠΣ Ξάνθης 2003-04: Β΄ Κατηγορία ΕΠΣ Ξάνθης 2004-05: Α΄ Κατηγορία ΕΠΣ Ξάνθης 2005-06: Α΄ Κατηγορία ΕΠΣ Ξάνθης 2006-07: Α΄ Κατηγορία ΕΠΣ Ξάνθης 2007-08: Α΄ Κατηγορία ΕΠΣ Ξάνθης 2008-09: Δ΄ Εθνική Κατηγορία 2009-10: Δ΄ Εθνική Κατηγορία 2010-11: Δ΄ Εθνική Κατηγορία Επίσημος ιστότοπος
|
To Αθλητικό Μορφωτικό Σωματείο Εχίνος Σπορ, περισσότερο γνωστό ως Εχίνος Σπορ, είναι αθλητικό σωματείο που δραστηριοποιείται στο άθλημα του ποδοσφαίρου. Ιδρύθηκε το 1999 και εδρεύει στον Εχίνο του νομού Ξάνθης στην Ελλάδα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%9C.%CE%A3._%CE%95%CF%87%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CF%80%CE%BF%CF%81
|
Γιασεμί
|
Τα φύλλα του εναλλάσσονται, είναι απλά ή τρίφυλλα και πτερωτά. Τα άνθη του είναι λευκά στα περισσότερα είδη αλλά και κίτρινα, λευκά-ροζ, ροζ, γαλάζια και μπλε. Είναι αρωματικά και αναδύουν ένα γλυκό και πολύ ευχάριστο άρωμα. Ο καρπός του γιασεμιού είναι ράγα με δύο λοβούς. Είναι διακοσμητικό φυτό και καλλιεργείται σε γλάστρες και κήπους. Το γιασεμί πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό, με μοσχεύματα ή με καταβολάδες. Είναι ευαίσθητο στο δυνατό κρύο και τον παγετό ενώ αγαπά τη ζέστη και τη μεγάλη ηλιοφάνεια. Εκτός από διακοσμητικά, μερικά είδη του καλλιεργούνται για βιομηχανικούς σκοπούς και χρησιμοποιούνται ευρέως στην αρωματοποιία. Η καλλιέργεια των ειδών αυτών γίνεται κοντά σε παραθαλάσσιες περιοχές, γιατί η θαλάσσια αύρα είναι ευεργετική για την ανάπτυξη τους. Από το γιασεμί εξάγεται ένα αιθέριο έλαιο γνωστό με την ονομασία ιασμέλαιο. Για την εξαγωγή αυτού του ελαίου χρησιμοποιούνται 2 μέθοδοι, η απόσταξη και η εκχύλιση. Το αιθέριο έλαιο αυτό χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία. Περιέχει λινολικό οξύ, γερανιόλη, βενζυλικό οξύ, ευγενόλη, τερπινεόλη και λιναλοόλη. Είναι απαραίτητο συστατικό σχεδόν όλων των αρωμάτων. Η Γαλλία είναι πρώτη στον κόσμο στην παραγωγή ιασμελαίου. Ακολουθούν η Κίνα, η Ιταλία, η Αίγυπτος και η Ελλάδα. Συγκεκριμένα υπάρχουν αναφορές του βλαστού αυτού σε αιγιπτιακά κείμενα, περσικά, καθώς σαφώς και κινεζικά. Πραγματοποιείται σε παραθαλάσσιες περιοχές γιατί η αύρα βοηθά στην ανάπτυξή τους. Οι ρίζες του γιασεμιού δεν αναπτύσσονται πολύ ούτε διεισδύουν βαθιά στο έδαφος. Είναι πολυετές φυτό και χρησιμοποιεί το έδαφος μακροχρόνια. Η καλλιέργειά του διαρκεί γύρω στα 15 χρόνια. Τα άνθη του αναπτύσσονται από τον πρώτο χρόνο αλλά είναι λίγα ενώ σημαντική παραγωγή λουλουδιών έχουμε από τον τρίτο χρόνο. Τα είδη των γιασεμιών που φυτεύονται σε αγρούς χρειάζονται αρκετό πότισμα όταν η περίοδος των βροχών σταματήσει. Το έδαφος πρέπει να λιπαίνεται με διάφορα λιπάσματα και κοπριά, ενώ το φυτό χρειάζεται κλάδεμα και αφαίρεση των ξερών βλαστών και φύλλων. Η συλλογή των λουλουδιών γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες και τους μήνες Ιούνιο έως Οκτώβριο. Μερικά από τα γνωστότερα είδη γιασεμιού είναι: Ίασμος ο θαμνώδης ( Jasminum fruticans). Βρίσκεται αυτοφυής στην Ελλάδα στις περιοχές της Μεσογείου και στη δυτική Ασία. Είναι αειθαλής θάμνος που φτάνει σε ύψος τα 2 μέτρα. Έχει κίτρινα άνθη, βρίσκονται δε στις κορυφές των κλαδιών που είναι αρκετά σκληρά και εύθραυστα.Ίασμος ο φαρμακευτικός (Jasminum officinale). Θάμνος με όρθιο, λείο και αποξηλωμένο βλαστό. Κατάγεται από το Ιράν και τα Ιμαλάια και είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στο ψύχος. Υπάρχουν μορφές ποικιλόφυλλες με διπλά άνθη. Ο Ίασμος ο φαρμακευτικός είναι η κύρια πηγή του ιασμέλαιου. Το αιθέριο έλαιο των ανθέων αυτού του είδους λαμβανόταν και στην αρχαιότητα δια αποβρέξεως με τη βοήθεια σησαμελαίου και ονομαζόταν ιάσμη. (Η δε καλουμένη ιάσμη παρά Πέρσαις σκευάζεται εκ των ανθών των λευκών του ίου...η δε τούτου χρήσις παρά τας εστιάσεις, ευωδίας ένεκα παρά Πέρσαις προσλαμβάνεται. Διοσκρ.)Ίασμος ο ταπεινός (Jasminum humile). Θάμνος που έρπει και ο βλαστός του φτάνει και τα 7 μέτρα μήκος. Τα κλαδιά του είναι λεία, τα φύλλα του αρκετά παχιά και τα άνθη του σχηματίζουν πυκνές ταξιανθίες. Είναι ανθεκτικός στις χαμηλές θερμοκρασίες των εύκρατων περιοχώνΊασμος ο μεγανθής (Jasminum grandiflorum). Θάμνος με ασιατική καταγωγή, πατρίδα του θεωρείται η Μαλαισία όπου παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν σε εορτές και τελετές. Καλλιεργείται στις νότιες περιοχές της Γαλλίας ,στην Αίγυπτο τη Σικελία, τη Συρία, το Λίβανο και την Παλαιστίνη για την παραγωγή του ιασμελαίου. Στην Ελλάδα είναι γνωστό και ως γιασεμί της Χίου. Από το ξύλο του κατασκευάζονται πίπες ανατολίτικου τύπου πολύ καλής ποιότητας.Ίασμος ο αραβικός (Μπουγαρίνι ή φούλι) ( Jasminum sambac - Ίασμος το σαμπάκ). Θάμνος αναρριχώμενος που φτάνει σε μεγάλο ύψος. Τα κλαδιά του σχηματίζουν πολλές γωνίες και τα φύλλα του είναι μεγάλα με νευρώσεις. Τα άνθη του είναι μεγάλα ,λευκά με εξαιρετικό άρωμα. Καλλιεργείται σαν καλλωπιστικό και για την παρασκευή του έξοχου ομώνυμου αρώματος και αιθέριου ελαίου ενώ μία μορφή του με διπλά άνθη, λιγότερο όμως εύοσμα από τις άλλες του μορφές, έχει την ονομασία γκραντούκα (Grand Duke of Tuscany, ιταλ. Granduca di Toscana) τα άνθη του οποίου χρησιμοποιούνται στο αρωματικό τσάι.Ίασμος ο γυμνανθής (Jasminum nudiflorum) Θάμνος ιθαγενής της Ιαπωνίας και της Κίνας με πλούσια κίτρινα άνθη, ευδοκιμεί και στην Ελλάδα και πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα.Ίασμος ο καμψίφυλλος (Jasminum revolutum) Μορφή του Ι. του ταπεινού. Ιθαγενής της Ασίας, θάμνος ρωμαλαίος, αειθαλής με κίτρινα άνθη. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα και καταβολάδες.Ίασμος ο πολυανθής (Jasminum polyanthum). Αειθαλής, αναρριχώμενος θάμνος ιθαγενής της Κίνας. Τα άνθη του είναι κυρίως λευκά, απαντώνται όμως και κόκκινα και ροζ.Ίασμος ο ευοσμότατος (Jasminum odoratissimum). Θάμνος με μυρωδάτα κίτρινα άνθη από τα οποία εξάγεται αιθέριο έλαιο. Αυτοφυόμενος συναντάται στο νησί Μαδέιρα.Ίασμος ο στιλπνός (Jasminum nitidum). Θάμνος αναρριχώμενος, αειθαλής ή ημιφυλλοβόλος με αρωματικά λευκά άνθη, ιθαγενής της Νέας Γουινέας. Είναι φυτό ευαίσθητο στους παγετούς. Πολλαπλασιάζεται με καταβολάδες. Παλαιότερα στο Σύστημα κατά Βέτσταϊν (1935) η οικογένεια των Ελαιοειδών υπάγετο στην τάξη των Λιγουστρωδών (Ligustrales). Η πόλη Δαμασκός στη Συρία το έχει ως σύμβολό της το γιασεμί και ονομάζεται "πόλη του γιασεμιού". Από την άλλη είναι σύμβολο της μητρότητος στην Ταϊλάνδη. Ακόμη στην Τυνησία ονομάστηκαν "επανάσταση των γιασεμιών" η αλλαγή προέδρου το 1987 και μια επανάσταση το 2011. Τέλος, στην Κίνα οι αγώνες υπέρ της δημοκρατίας το 2011 είχαν ως σύμβολο τους το λουλούδι αυτό. Λεξικόν φυτολογικόν περιλαμβάνον το ονόματα, την ιθαγένειαν και τον βίον υπερδεκακισχιλίων φυτών, εν οις και τα λόγω χρησιμότητος ή κόσμου καλλιεργούμενα, των οποίων περιγράφονται και η ιστορία, η καλλιέργεια, τα προϊόντα και αι νόσοι. Π.Γ. Γεννάδιος, Αθήνα 1914. И.П.Хориков, М.Г.Малев. Новогреческо-русский словарь под редакцией П.Пердикиса и Т.Пападопулоса. Москва, издательство Русский язык, 1980. «Γιασεμί». Καλλωπιστικά. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2012. http://plantnet.rbgsyd.nsw.gov.au/cgi-bin/NSWfl.pl?page=nswfl&lvl=sp&name=Jasminum~polyanthum Jasminum polyanthum Ίασμος ο πολυανθής Jasminum odoratissimum Ίασμος ο ευοσμότατος Αρχειοθετήθηκε 2015-09-16 στο Wayback Machine. Jasminum nitidum Ίασμος ο στιλπνός https://web.archive.org/web/20110816024231/http://fyta.createforumhosting.com/jasminum-nitidum-t5840.html
|
Το γιασεμί ή ίασμος είναι γένος αγγειόσπερμων, δικότυλων φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Ελαιίδων (ή Ελαιοειδών) (Oleaceae). (αρχ. ελλ. επίθετο ιάσμινον (εξ ιάσμης) και Ιάσμη) (λατ. Jasminum) . Σύμφωνα με πηγή, πιστεύεται ότι προέρχεται από τα Ιμαλάια, το ΘΙβέτ και την Κίνα. Η λατινική λέξη Jasminum προέρχεται από την ελληνική λέξη ιάσμινον (μύρον) που σημαίνει ιασμέλαιο. Η ελληνική αυτή λέξη προέρχεται από την περσική λέξη yâsamin (یاسمین) ή yāsam.Υπάρχουν 300 περίπου είδη που απαντώνται στις εύκρατες και θερμές χώρες της γης. Είναι αναρριχώμενο φυτό (θάμνος, τις περισσότερες φορές αειθαλής και φυλλοβόλος). Η ευωδία του είναι ευχάριστη και γλυκιά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%B5%CE%BC%CE%AF
|
Αρδέμ Παταπουτιάν
|
Ο Παταπουτιάν γεννήθηκε σε οικογένεια Αρμενίων στη Βηρυτό του Λιβάνου. Παρακολούθησε το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού για ένα χρόνο πριν μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1986. Έγινε υπήκοος των ΗΠΑ. Έλαβε πτυχίο στην κυτταρική και αναπτυξιακή βιολογία από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες το 1990 και διδακτορικό πτυχίο βιολογίας από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια το 1996 υπό τη διεύθυνση της Barbara Wold.Ως μεταδιδακτορικός συνεργάτης, ο Παταπουτιάν συνεργάστηκε με τον Louis F. Reichardt στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σαν Φρανσίσκο. Το 2000, έγινε επίκουρος καθηγητής στο ερευνητικό ινστιτούτο Scripps. Μεταξύ 2000 και 2014, είχε μια πρόσθετη ερευνητική θέση για το Ίδρυμα Ερευνών Novartis. Από το 2014, ο Παταπουτιάν ήταν ερευνητής του Ιατρικού Ινστιτούτου Howard Hughes (HHMI). Η έρευνα του Παταπουτιάν αφορά τους βιολογικούς υποδοχείς της θερμοκρασίας και της αφής (αλγαισθησία). Η γνώση αυτή χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη θεραπειών για μια σειρά ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του χρόνιου πόνου. Οι ανακαλύψεις κατέστησαν δυνατή την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η θερμότητα, το κρύο και οι μηχανικές δυνάμεις πυροδοτούν νευρικές ώσεις. Ο Παταπουτιάν ερευνά τη μεταγωγή σήματος των αισθητήρων. Για να βρουν τη μοριακή βάση για το άγγιγμα, ο Παταπουτιάν και οι συνεργάτες του απενεργοποίησαν τα γονίδια έως ότου εντόπισαν το μοναδικό που, όταν απενεργοποιήθηκε, έκανε τα κύτταρα μη ευαίσθητα. Το κανάλι που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αίσθησης της αφής έγινε γνωστό ως PIEZO1, από την ελληνική λέξη για πίεση. Μέσω της ομοιότητάς του με το PIEZO1, ένα δεύτερο γονίδιο ανακαλύφθηκε και ονομάστηκε PIEZO2. Αυτό το κανάλι ιόντων, το πιο σημαντικό από τους δύο μηχανικούς υποδοχείς, είναι απαραίτητο για την αίσθηση της αφής. Τα κανάλια PIEZO1 και PIEZO2 έχουν αποδειχθεί ότι ρυθμίζουν επιπλέον σημαντικές φυσιολογικές διεργασίες, συμπεριλαμβανομένης της αρτηριακής πίεσης, της αναπνοής και του ελέγχου της ουροδόχου κύστης. Ο Παταπουτιάν συνέβαλε επίσης σημαντικά στην αναγνώριση νέων καναλιών ιόντων και υποδοχέων που ενεργοποιούνται από τη θερμοκρασία, τις μηχανικές δυνάμεις ή τον αυξημένο όγκο των κυττάρων. Ο Παταπουτιάν και οι συνεργάτες του μπόρεσαν να δείξουν ότι αυτά τα κανάλια ιόντων παίζουν εξαιρετικό ρόλο στην αίσθηση της θερμοκρασίας, στην αίσθηση της αφής, στην ιδιοδεκτικότητα, στην αίσθηση του πόνου και στη ρύθμιση του αγγειακού τόνου. Πιο πρόσφατες εργασίες χρησιμοποιούν τεχνικές λειτουργικής γονιδιωματικής για τον προσδιορισμό και τον χαρακτηρισμό μηχανευαίσθητων καναλιών ιόντων ( μηχανική μεταγωγή ). Ο Παταπουτιάν είχε δείκτη h 68, σύμφωνα με το Google Scholar, και 63 σύμφωνα με το Scopus κατά τον Μάιο του 2020. Είναι συνεργάτης της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης από το 2016, μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών από το 2017 και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών από το 2020. Το 2017, ο Παταπουτιάν έλαβε το Βραβείο W. Alden Spencer, το 2019 το Βραβείο Rosenstiel, το 2020 το Βραβείο Kavli για Νευροεπιστήμη, και το Βραβείο BBVA Foundation Frontiers of Knowledge στην Βιολογία/Βιοϊατρική.Το 2021, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής από κοινού με τον Ντέιβιντ Τζούλιους για τις ανακαλύψεις τους υποδοχέων θερμοκρασίας και αφής . Coste, B.; Mathur, J.; Schmidt, M.; Earley, T. J.; Ranade, S.; Petrus, M. J.; Dubin, A. E.; Patapoutian, A. (September 2, 2010). «Piezo1 and Piezo2 Are Essential Components of Distinct Mechanically Activated Cation Channels». Science (American Association for the Advancement of Science (AAAS)) 330 (6000): 55–60. doi:10.1126/science.1193270. ISSN 0036-8075. PMID 20813920. Bibcode: 2010Sci...330...55C. Coste, Bertrand; Xiao, Bailong; Santos, Jose S.; Syeda, Ruhma; Grandl, Jörg; Spencer, Kathryn S.; Kim, Sung Eun; Schmidt, Manuela και άλλοι. (February 19, 2012). «Piezo proteins are pore-forming subunits of mechanically activated channels». Nature (Springer Science and Business Media LLC) 483 (7388): 176–181. doi:10.1038/nature10812. ISSN 0028-0836. PMID 22343900. Bibcode: 2012Natur.483..176C. Kim, Sung Eun; Coste, Bertrand; Chadha, Abhishek; Cook, Boaz; Patapoutian, Ardem (February 19, 2012). «The role of Drosophila Piezo in mechanical nociception». Nature (Springer Science and Business Media LLC) 483 (7388): 209–212. doi:10.1038/nature10801. ISSN 0028-0836. PMID 22343891. Bibcode: 2012Natur.483..209K. Ranade, Sanjeev S.; Woo, Seung-Hyun; Dubin, Adrienne E.; Moshourab, Rabih A.; Wetzel, Christiane; Petrus, Matt; Mathur, Jayanti; Bégay, Valérie και άλλοι. (December 2014). «Piezo2 is the major transducer of mechanical forces for touch sensation in mice» (στα αγγλικά). Nature 516 (7529): 121–125. doi:10.1038/nature13980. ISSN 1476-4687. PMID 25471886. Bibcode: 2014Natur.516..121R. Woo, Seung-Hyun; Ranade, Sanjeev; Weyer, Andy D.; Dubin, Adrienne E.; Baba, Yoshichika; Qiu, Zhaozhu; Petrus, Matt; Miyamoto, Takashi και άλλοι. (April 6, 2014). «Piezo2 is required for Merkel-cell mechanotransduction». Nature (Springer Science and Business Media LLC) 509 (7502): 622–626. doi:10.1038/nature13251. ISSN 0028-0836. PMID 24717433. Bibcode: 2014Natur.509..622W. Ardem Patapoutian, PhD στο Scripps Research (scripps.edu) The Patapoutian Lab (patapoutianlab.org) Βιογραφικό Παταπουτιάν Ardem Patapoutian, PhD στο Howard Hughes Medical Institute (hhmi.org) Ardem Patapoutian in Academic Tree (neurotree.org)
|
Ο Αρδέμ Παταπουτιάν (αρμενικά: Արտեմ Փաթափութեան, με λατινική γραφή Ardem Patapoutian, γεννημένος 2 Οκτωβρίου 1967) είναι Αμερικανός μοριακός βιολόγος, νευροεπιστήμονας και βραβευμένος με Νόμπελ. Είναι γνωστός για το έργο του στον χαρακτηρισμό των υποδοχέων PIEZO1, PIEZO2 και TRPM8 που ανιχνεύουν πίεση, μενθόλη και θερμοκρασία. Ο Παταπουτιάν είναι καθηγητής νευροεπιστήμης και ερευνητής του Ιατρικού Ινστιτούτου Howard Hughes στο Scripps Research στη Λα Τζόλα της Καλιφόρνια. Κέρδισε το Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 2021 από κοινού με τον Ντέιβιντ Τζούλιους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B4%CE%AD%CE%BC_%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD
|
Βουλευτικές εκλογές των Ώλαντ (2015)
|
Τα 30 μέλη του Κοινοβουλίου εξελέγησαν με αναλογική, με τις έδρες να κατανέμονται χρησιμοποιώντας τη μέθοδο ντ' Οντ. Συνολικά 7 κόμματα έλαβαν μέρος στις βουλευτικές και τις δημοτικές εκλογές. Ωστόσο, μόνο οι Φιλελεύθεροι για το Ώλαντ πήραν μέρος στις εκλογές σε όλους τους δήμους. Στη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου 2011–2015 τέσσερις βουλευτές από το ανεξάρτητο κεντροδεξιό κόμμα Αδέσμευτος Συνασπισμός (ObS) προσχώρησαν στους συντηρητικούς Μετριοπαθείς των Ώλαντ και γεννήθηκε ο Μετριοπαθής Συνασπισμός για τα Ώλαντ. Ωστόσο, το μεγαλύτερο τμήμα του ObS έλαβαν μέρος στις εκλογές και άσκησαν κριτική εναντίον των προσφύγων από τη Συρία με μία ταινία για να υποστηρίξουν την εκστρατεία τους με σύνθημα "όχι στους πρόσφυγες". Άλλη μία λίστα που αντιτάχθηκε στους πρόσφυγες ήταν και η λαϊκιστική Δημοκρατία των Ώλαντ, με επικεφαλής τον Στέφαν Τόιβονεν, που υποστηρίζει να υπάρχουν ίσα δικαιώματα για τους ομιλητές της φιλανδικής. Το κεντρώο κόμμα Κέντρο των Ώλαντ ζήτησε να αποκτήσουν τα Ώλαντ το δικό τους υπουργείο Εξωτερικών και να αλλάξει το σύστημα της υγειονομικής περίθαλψης (να καθορίζεται αποκλειστικά από τον κυβερνώντα συνασπισμό). Άλλα κόμματα που έλαβαν μέρος στις εκλογές ήταν οι Σοσιαλδημοκράτες των Ώλαντ, ο σοσιαλφιλελεύθεροι κεντροδεξιοί Φιλελεύθεροι για τα Ώλαντ και το κεντρώο και αυτονομιστικό Μέλλον των Ώλαντ. Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, οι Φιλελεύθεροι και το κόμμα του Κέντρου κέρδισαν από 7 έδρες ο καθένας στις εκλογές. Εκλογική Επιτροπή των Ώλαντ Αρχειοθετήθηκε 2021-12-18 στο Wayback Machine.
|
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις Νήσους Ώλαντ στις 18 Οκτωβρίου 2015, ταυτόχρονα με τις εκλογές για την ανάδειξη των 16 δημοτικών συμβουλίων. Συγκεκριμένα εξελέγη το δημοτικό συμβούλιο της πρωτεύουσας Μάριεχαμν, τα συμβούλια των 9 τμημάτων ενοριών (socken) στο μεγαλύτερο νησί το Φάστα Ώλαντ και 6 τμήματα ενοριών σε βραχονησίδες.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%8F%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84_(2015)
|
Όταν θέλουν οι γυναίκες
|
Το Όταν θέλουν οι γυναίκες αφηγείται την ιστορία ενός απομακρυσμένου, απομονωμένου λιβανέζικου χωριού που δεν κατονομάζεται. Το χωριό αυτό κατοικείται από μουσουλμάνους και χριστιανούς, περιβάλλεται από νάρκες και είναι προσβάσιμο μόνο από μια μικρή γέφυρα. Καθώς οι εμφύλιες διαμάχες κατακλύζουν τη χώρα, οι γυναίκες στο χωριό προσπαθούν με διάφορα μέσα, καθένα από τα οποία έχει ξεχωριστό βαθμό επιτυχίας, να κρατήσουν τους άνδρες τους στο σκοτάδι, σαμποτάροντας το ραδιόφωνο του χωριού και στη συνέχεια καταστρέφοντας την τηλεόραση του χωριού. Η ιστορία ξεκινά με ένα αγόρι που ονομάζεται Ρούκοζ, του οποίου η δουλειά –μαζί με τον ξάδερφό του, τον Νασίμ– είναι να βγαίνουν από το χωριό και να φέρνουν τα απαραίτητα εμπορεύματα, όπως σαπούνι, σκεύη, εφημερίδες και ηλεκτρικούς λαμπτήρες. Ο Ρούκοζ ζει με την οικογένεια του Νασίμ και γίνεται σαφές ότι ο Νασίμ έχει χάσει τον πατέρα του. Ο Ρούκοζ προσπαθεί να φτιάξει τα ηχεία της εκκλησίας και πέφτει από τη σκάλα πάνω στον σταυρό σπάζοντάς τον στη μέση. Άλλοι ήρωες της ταινίας είναι ο δήμαρχος του χωριού και η σύζυγός του Ιβόν (χριστιανοί), η ιδιοκτήτρια του καφέ Αμάλ (την υποδύεται η Ναντίν Λαμπακί), ο Ραμπί (ο μπογιατζής του χωριού και το αντικείμενο του πόθου της Αμάλ), η αδερφή του Ραμπί, ο Ισάμ (αδελφός του Νασίμ), η σύζυγός του, η Αΐντα, ο παπάς του χωριού και ο ιμάμης του χωριού. Την επόμενη μέρα, το εκκλησίασμα συγκεντρώνεται στην εκκλησία για να παρακολουθήσει την κυριακάτικη λειτουργία. Ο ιερέας κηρύττει για την ανάγκη επισκευής της εκκλησίας και κατηγορεί τον άνεμο για τον σπασμένο σταυρό, λέγοντας στους εκκλησιαζόμενους να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και ότι οι συμπολίτες τους μουσουλμάνοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτό. Λίγο καιρό αργότερα, ο ιμάμης ανακαλύπτει ότι κάποιες κατσίκες έχουν μπει στο τζαμί και προτρέπει τους μουσουλμάνους να μην κατηγορούν τους χριστιανούς για αυτό που συνέβη. Καθώς όμως ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται, ένας μουσουλμάνος κατηγορεί τους χριστιανούς για αυτό που συνέβη και ακολουθεί μια μικρή συμπλοκή. Το χωριό παρασύρεται σιγά-σιγά σε μεγαλύτερη βία, αλλά οι γυναίκες τα πάνε καλά και συνωμοτούν μεταξύ τους για να εμποδίσουν τους άντρες τους να πολεμήσουν, προσλαμβάνοντας ακόμη και Ουκρανές χορεύτριες για να διασκεδάσουν τους άνδρες τους. Αλλά καθώς ο Νασίμ σκοτώνεται σε μια αψιμαχία μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων ενώ βρίσκεται σε αποστολή σε μια κοντινή πόλη, οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με μια πραγματική δοκιμασία. Σε μια προσπάθεια να ελέγξουν την κατάσταση, ναρκώνουν τους άνδρες βάζοντας χασίς μέσα σε γλυκά και αφαιρούν τα όπλα τους από το χωριό. Όταν οι άντρες ξυπνούν, βρίσκουν όλες τις χριστιανές ντυμένες με μουσουλμανική ενδυμασία και το αντίστροφο, προκαλώντας ουσιαστικά τους συζύγους και τους γιους τους να χτυπήσουν αυτές πρώτα, αν θέλουν σεχταριστική βία. Στη συνέχεια, η κηδεία του Νασίμ γίνεται ειρηνικά και η ταινία τελειώνει με τους άνδρες να αναζητούν καθοδήγηση από τις γυναίκες. Τα γυρίσματα του Όταν θέλουν οι γυναίκες διήρκεσαν δύο μήνες, από τις 18 Οκτωβρίου έως τις 18 Δεκεμβρίου 2010. Ο Χαλίντ Μουζανάρ, σύζυγος της Λαμπακί, συνέθεσε τη μουσική για την ταινία. Η Τάνια Σαλέχ έγραψε τους στίχους για όλα τα τραγούδια της ταινίας. Η ταινία κυκλοφόρησε στις Κάννες τον Μάιο του 2011. Ο Σαμ Νεσίμ, ο οποίος βοήθησε τη Λαμπακί στη συγγραφή της ταινίας, γύρισε τα αρχικά στιγμιότυπα για την ταινία και επρόκειτο να είναι διευθυντής φωτογραφίας σε ηλικία μόλις 18 ετών, αλλά δεν ήταν διαθέσιμος τους μήνες παραγωγής λόγω σχολείου. Στη θέση του μπήκε ο Κριστόφ Οφενστάιν. Η ταινία γυρίστηκε στο Ταϊμπέχ, ένα χωριό κοντά στο Μπάαλμπεκ, επειδή η πόλη έχει εκκλησία που γειτνιάζει με τζαμί. Άλλες πόλεις που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, είναι οι Μασμές, Δούμα και Τζέιτα. Η ταινία ήταν μέρος της επίσημης επιλογής στο Φεστιβάλ Καννών του 2011 στον παράλληλο διαγωνισμό Ένα κάποιο βλέμμα. Η ταινία κυκλοφόρησε στις 14 Σεπτεμβρίου 2011 στη Γαλλία και στις 22 Σεπτεμβρίου 2011 στον Λίβανο, τη Συρία και την Ιορδανία. Βάις, Μαξ. " Psychedelic Soup for the Sectarian Soul ." Jadaliyya, 9 Ιανουαρίου 2012. Όταν θέλουν οι γυναίκες στην IMDb Κριτική του Μανώλη Κρανάκη
|
Το Όταν θέλουν οι γυναίκες (αραβικά: وهلأ لوين؟ w halla' la wayn, γαλλικά: Et maintenant, on va où) είναι λιβανέζικη ταινία του 2011 σε σκηνοθεσία της Ναντίν Λαμπακί. Η ταινία έκανε πρεμιέρα κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Καννών του 2011 ως μέρος της ενότητας Ένα κάποιο βλέμμα και επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει τον Λίβανο στα 84α Βραβεία Όσκαρ, αλλά δεν μπήκε στην τελική λίστα. Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Επιλογή Κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2011. Ήταν η λιβανέζικη ταινία με τις περισσότερες εισπράξεις καθώς και η αραβική ταινία με τις περισσότερες εισπράξεις, κερδίζοντας 21 εκατομμύρια δολάρια από κινηματογραφικές προβολές σε όλο τον κόσμο, ώσπου να ξεπεραστεί αργότερα από μια άλλη ταινία της Λαμπακί, την Καπερναούμ (2018).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD_%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD_%CE%BF%CE%B9_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B5%CF%82
|
Τζανμπαττίστα ντελα Πόρτα
|
Ο Τζανμπαττίστα ντελα Πόρτα γεννήθηκε στο Βίκο Εκουένσε, κοντά στη Νάπολη, από τον ευγενή Νάρντο Αντόνιο ντελα Πόρτα. Ήταν ο τρίτος από τους τέσσερις γιους, και δεύτερος από αυτούς που κατάφεραν να μεγαλώσουν, έχοντας έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Τζαν Βιτσέντζο, και έναν μικρότερο, τον Τζαν Φεράντε. Ο ντελα Πόρτα πέρασε πλουσιοπάροχα παιδικά χρόνια, συμπεριλαμβανομένης και της εκπαίδευσης του. Ο πατέρας του είχε δίψα για μάθηση, χαρακτηριστικό που πέρασε σε όλα τα παιδιά του. Περιστοιχίστηκε από διακεκριμένους ανθρώπους και απολάμβανε την συμπάθεια φιλοσόφων, μαθηματικών, ποιητών και μουσικών. Η ατμόσφαιρα του σπιτιού του αναπαριστούσε μια ακαδημία για τους γιους του. Τα μέλη του φιλικού κύκλου μάθησης παρακινούσαν τα αγόρια, διδάσκοντας και καθοδηγώντας τα, υπό την αυστηρή καθοδήγηση του πατέρα τους. Είναι πιθανό πως το ενδιαφέρον του πατέρα του και η επίδραση του στη παροχή σφαιρικής γνώσης βοήθησε τον ντελα Πόρτα να μετατραπεί στον Αναγεννησιακό άνθρωπο που εν τέλει έγινε. Διαθέτοντας επίσης ταλέντο στην επιστήμη και τα μαθηματικά, όλα τα αδέλφια έδειχναν εξαιρετικό ενδιαφέρον στις τέχνες και πιο συγκεκριμένα τη μουσική. Παρά το ενδιαφέρον τους κανένας δεν απέκτησε κάποιου είδους ταλέντο σε αυτή, αλλά δεν επέτρεψαν στο γεγονός αυτό να σταθεί εμπόδιο στο να διδαχθούν τη θεωρία. Όλοι τους έγιναν δεκτοί στη Σχολή του Πυθαγόρα (Scuola di Pitagora), μια ακαδημία αποκλειστικά για εξαίρετους μουσικούς. Προφανώς ο καθαρός εντυπωσιασμός της διάνοιας τους ήταν αρκετός για να επιτρέψει την πρόσβαση σε τρεις άμουσους μαθηματικός σε σχολή για ταλαντούχους μουσικούς. Η θέση της οικογένειας ήταν σύμβολο γνώσης και πνευματικής ανάπτυξης που σίγουρα βοήθησε στην αποδοχή τους στην σχολή. Έχοντας μεγαλύτερη επίγνωση της κοινωνικής τους θέσης παρά της ιδέας πως οι γιοι του θα γινόταν επιστήμονες, ο Νάρντο Αντόνιο ανέτρεφε τους γιους του περισσότερο ως αριστοκράτες. Έτσι, τα αγόρια ασχολήθηκαν με το τραγούδι, μιας και θεωρούνταν δείγμα αριστοκρατίας. Έμαθαν να χορεύουν, να ιππεύουν άλογα, να αποδίδουν καλά σε διαγωνισμούς και παιχνίδια και να ντύνονται καλά ώστε να φαίνονται όπως πρέπει σε όλες τις αριστοκρατικές δραστηριότητες τους. Η εκπαίδευση αυτή έδωσε στον ντελα Πόρτα, τουλάχιστον στο πρώιμο στάδιο της ζωής του, μια γεύση των λεπτότερων πτυχών του πλουσιοπάροχου βίου του, όπου περιβαλλόταν από ευγενείς και πολυτελή αντικείμενα. Αυτού του είδους ο τρόπος ζωής, η εικόνα και η ικανότητα επίδειξης του εαυτού του, αποτέλεσαν μέρος της ζωής του Τζανμπαττίστα. Το 1563, ο ντελα Πόρτα δημοσίευσε το De Furtivis Literarum Notis, ένα έργο σχετικά με την κρυπτογραφία. Σε αυτό περιέγραψε την πρώτη διγραφική κρυπτογράφηση υποκατάστασης. Ο Τσαρλς Τζ. Μέντελσον ανέφερε: Ήταν, κατά την άποψη μου, ο διαπρεπής κρυπτογράφος της Αναγέννησης. Μερικοί άγνωστοι που εργάστηκαν σε ένα κρυμμένο δωμάτιο πίσω από κλειστές πόρτες ενδεχομένως να τον ξεπέρασαν στη γενική αντίληψη του θέματος, αλλά μεταξύ αυτών των οποίων το έργο μπορεί να μελετηθεί στέκεται ως γίγαντας. Ο ντελα Πόρτα ανακάλυψε μέθοδο η οποία του επέτρεπε να γράφει κρυφά μηνύματα στο εσωτερικό αυγών. Κατά την Ισπανική Ιερά Εξέταση, μερικοί από τους φίλους του φυλακίστηκαν. Στην πύλη της φυλακής, όλα ελεγχόταν εκτός από τα αυγά. Ο ντελα Πόρτα έγραψε μηνύματα στα κελύφη των αυγών χρησιμοποιώντας μείγμα κατασκευασμένο από χρωστικές ουσίες φυτών και στυπτηρία. Το μελάνι διαπερνούσε το κέλυφος του αυγού το οποίο είναι ημί-πορώδες. Όταν το κέλυφος του αυγού ήταν ξηρό, έβραζε το αυγό σε ζεστό νερό και το μελάνι στο εξωτερικό ξεπλενόταν. Όταν ο παραλήπτης στην φυλακή ξεφλούδιζε το κέλυφος, το μήνυμα αποκαλυπτόταν στο ασπράδι του αυγού.Το 1586 ο ντελα Πόρτα δημοσίευσε έργο σχετικά με την φυσιογνωμία, το De humana physiognomonia libri IIII. Αυτό ενέπνευσε τον Ελβετό πάστορα του 18ου αιώνα Γιόχαν Κάσπαρ Λάβατερ καθώς και τον εγκληματολόγο του 19ου αιώνα Τσέζαρε Λομπρόζο. Ο ντελα Πόρτα έγραψε εκτενώς για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων της ζωής του – για παράδειγμα, μια αγροτική εγκυκλοπαίδεια με τίτλο "Villa" καθώς και έργα για την μετεωρολογία, την οπτική και την αστρονομία. Το 1589, στην αυγή των απαρχών της σύγχρονης Επιστημονικής Επανάστασης, ο ντελα Πόρτα έγινε το πρώτο άτομο που πραγματοποίησε επίθεση μέσω χαρτιού, και από τους χώρους πειραμάτων, στον αρχαίο ισχυρισμό πως το σκόρδο μπορούσε να αποδυναμώσει τους μαγνήτες. Αυτό αποτέλεσε πρώιμο παράδειγμα πως οι αρχαίες αυθεντίες αντικαθιστόταν από πειράματα στην υποστήριξη των επιστημονικών ισχυρισμών. Το συμπέρασμα του ντελα Πόρτα επιβεβαιώθηκε πειραματικά από τον Τόμας Μπράουν, μεταξύ άλλων.Αργότερα, ο ντελα Πόρτα συνέλεξε σπάνια δείγματα εξωτικών φυτών τα όποια φύτεψε. Στο έργο του Phytognomonica καταλογογραφεί φυτά σύμφωνα με την γεωγραφική τους θέση. Επίσης, καταγράφεται η πρώτη παρατήρηση σπόρων μύκητα, κάνοντας τον πρωτοπόρο στην μυκολογία.Το ιδιωτικό του μουσείο ήταν τόπος επίσκεψης οδοιπόρων και αποτέλεσε ένα απο τα πρώτα παραδείγματα μουσείων φυσικής ιστορίας. Ενέπνευσε τον Ιησουίτη Αθανάσιο Κίρχερ να ξεκινήσει μια παρόμοια, πολύ πιο γνωστή, συλλογή στη Ρώμη. Ο ντελα Πόρτα ήταν ο ιδρυτής της επιστημονικής εταιρείας με την ονομασία Academia Secretorum Naturae (Accademia dei Segreti). Η ομάδα αυτή ήταν περισσότερο γνωστή ως οι Otiosi, (Άνδρες της Αναψυχής). Έχοντας ιδρυθεί λίγο πριν το 1580, οι Otiosi ήταν μια από τις πρώτες επιστημονικές εταιρείες στην Ευρώπη και ο στόχος τους ήταν να μελετήσουν τα «μυστικά της φύσης». Οποιοδήποτε άτομο αιτούνταν να γίνει μέλος έπρεπε να επιδείξει πως είχε πραγματοποιήσει μια νέα ανακάλυψη στις φυσικές επιστήμες.Η Academia Secretorum Naturae υποχρεώθηκε να διαλυθεί όταν υπήρξαν υποψίες πως τα μέλη της συναναστρεφόταν με Αποκρυφιστές. Ο ντελα Πόρτα κλήθηκε στην Ρώμη από τον Πάπα Παύλο Ε΄. Αν και ο ίδιος κατάφερε να αποχωρήσει από την συνάντηση αβλαβής, η Academia Secretorum Naturae διαλύθηκε. Παρά το συμβάν αυτό, ο ντελα Πόρτα παρέμεινε θρησκευτικά ευσεβής και έγινε μέλος των Ιησουιτών.Ο ντελα Πόρτα έγινε μέλος της Ακαδημίας των Λυγκέων το 1610. Το ενδιαφέρον του σε πληθώρα κλάδων είχε ως αποτέλεσμα την τεχνολογική πρόοδο στα ακόλουθα: γεωργία, υδραυλική, στρατιωτική μηχανική, μουσικά όργανα και φαρμακολογία. Εξέδωσε βιβλίο το 1606 για την αύξηση του ύδατος μέσω της δύναμης του αέρα. Το 1608 εξέδωσε βιβλίο για το μηχανικό του στρατού, και ακόμη ένα για την απόσταξη. Επιπροσθέτως, ο ντελα Πόρτα τελειοποίησε τον σκοτεινό θάλαμο. Σε μια μεταγενέστερη έκδοση του έργου του Φυσική Μαγεία, ο ντελα Πόρτα περιέγραψε αυτή τη συσκευή ως να έχει κυρτό φακό. Αν και δεν ήταν ο εφευρέτης, η δημοσιότητα του έργου βοήθησε στην εξάπλωση της γνώσης για αυτό. Σύγκρινε το σχήμα του ανθρώπινου ματιού με το φακό στο σκοτεινό θάλαμο του, και απέδωσε ένα εύκολα κατανοητό παράδειγμα για το πως το φως μπορεί να φέρει εικόνες στο μάτι. Ο ντελα Πόρτα θεωρείται επίσης ο εφευρέτης του πρώτου τηλεσκοπίου, αλλά απεβίωσε ενώ προετοίμαζε την πραγματεία του (De telescopiis) για την υποστήριξη του ισχυρισμού. Οι προσπάθειες του υπερσκιάστηκαν επίσης από την βελτίωση του τηλεσκοπίου από τον Γαλιλαίο Γαλιλέι το 1609, μετά την παρουσίαση του στην Ολλανδία το 1608.Στο βιβλίο, ο ντελα Πόρτα αναφέρθηκε επίσης σε μια φανταστική συσκευή γνωστή ως συμπαθητικός τηλέγραφος. Η συσκευή αποτελούνταν από δύο κυκλικά κουτιά, όμοια με πυξίδες, με το καθένα να διαθέτει μαγνητική βελόνα, που υποτίθεται πως μαγνητιζόταν από κάποιο φυσικό μαγνήτη. Κάθε κουτί είχε επιγραφή με τα 26 γράμματα του λατινικού αλφαβήτου, αντί για τις συνηθισμένες διευθύνσεις. Ο ντελα Πόρτα υπέθεσε πως αυτό θα συντόνιζε τις βελόνες ούτως ώστε όταν ένα γράμμα πληκτρολογούνταν στο ένα κουτί, η βελόνα του άλλου κουτιού θα στρεφόταν ώστε να δείξει το ίδιο γράμμα, βοηθώντας έτσι στην επικοινωνία. Ως Καθολικός, ο ντελα Πόρτα εξετάστηκε από την Ιερά Εξέταση τα χρόνια πριν από το 1578. Υποχρεώθηκε να διαλύσει την Academia Secretorum Naturae, και το 1592 απαγορεύθηκε η περεταίρω έκδοση των φιλοσοφικών του έργων από την Εκκλησία. Η απαγόρευση άρθηκε το 1598. Η εμπλοκή του Πόρτα με την Ιερά Εξέταση μπερδεύει τους ιστορικούς λόγω της ενεργούς συμμετοχής του στα φιλανθρωπικά έργα των Ιησουιτών από το 1585. Μια πιθανή εξήγηση για αυτό βρίσκεται στις προσωπικές σχέσεις του Πόρτα με τον Φρα Πάολο Σάρπι μετά το 1579. Τα 17 θεατρικά έργα που έχουν διατηρηθεί από τα ενδεχομένως συνολικά 21 ή 23 έργα του αποτελείται από 14 κωμωδίες, μία ιλαροτραγωδία, μια τραγωδία και ένα λειτουργικό δράμα. Αν και ανήκουν στη λιγότερο γνωστή παράδοση της κομέντια ερουντίτα παρά της κομέντια ντελ άρτε - το οποίο σημαίνει πως γράφηκαν ως ολοκληρωμένα σενάρια αντί να αυτοσχεδιάζονται από ένα σενάριο - οι κωμωδίες του ντελα Πόρτα είναι κατ' εξοχήν εκτελέσιμες. Ενώ υπάρχουν προφανείς ομοιότητες μεταξύ μερικών εκ των χαρακτήρων του στις κωμωδίες του ντέλα Πόρτα και τις μάσκες της κομέντια ντελ άρτε, θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη πως οι χαρακτήρες της κομέντια ερουντίτα είναι μοναδικά δημιουργημένοι από το κείμενο στο οποίο εμφανίζονται, εν αντιθέσει με τις μάσκες, οι οποίες είναι σταθερές από σενάριο σε σενάριο. Όντως, οι μάσκες του θεάτρου αυτοσχεδιαμού εξελίσσονται ως σχηματοποιημένες εκδόσεις των επαναλαμβανόμενων χαρακτήρων στις γραπτές κωμωδίες. Μέχρι την εποχή που ο Κάρλο Γκολντόνι άρχισε να γράφει νέα σενάρια τον 18ο αιώνα, η κωμωδία «αυτοσχεδιασμού» είχε γίνει κουραστική και προβλέψιμη. Φυσική Μαγεία, 1558, επεκτάθηκε σε 20 βιβλία το 1589. Αγγλική μετάφραση 1658. De furtivis Literarum Notis (1563) Για μυστικούς κώδικες και κρυπτογραφία. Villa (1583–92) Γεωργική εγκυκλοπαίδεια. De humana physiognomonia libri IIII (1586) Για την φυσιογνωμία. Phytognomonica (1588) Για την φυσιογνωμία των φυτών. De refractione optices (1589) Για την οπτική. Elementorum curvilineorum libri duo (1601) Coelestis Physiogranonia (1603) εκδ. Νάπολη. De aeris transmutanionbus (1609) Για την μετεωρολογία. De distillatione (1608) Τα χημικά πειράματα του ντελα Πόρτα και οι παρατηρήσεις του στην απόσταξη. De Miracoli & Maravigliosi Effetti dalla Natura prodotti (1665) εκδ. Βενετία. Clubb, Louise George (1965) Giambattista Della Porta, Dramatist. Princeton: Princeton University Press. Arianna Borrelli: Giovan Battista Della Porta’s Neapolitan Magic & His Humanistic Meteorology, στο: Variantology 5. Neapolitain Affairs. (Cologne: Verlag der Buchhandlung Walther König, 2011), ISBN 978-3-86560-887-1. Siegfried Zielinski: Deep Time the Media. Toward an Archaeology of Hearing and Seeing by Technical Means (Cambridge, MA: MIT Press, 2008), ISBN 978-0-262-74032-6. O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., «Τζανμπαττίστα ντελα Πόρτα», MacTutor History of Mathematics archive, University of St Andrews, http://www-history.mcs.st-andrews.ac.uk/Biographies/Porta.html . Giambattista della Porta: De humana physiognomonia libri IIII (Vico Equense, Italy, 1586). Επιλεγμένες σελίδες από το αυθεντικό έργο. Historical Anatomies on the Web. US National Library of Medicine. Έργα του/της Giambattista della Porta στο Project Gutenberg Natural magick, by John Baptista Porta, a Neapolitane: in twenty books ... wherein are set forth all the riches and delights of the natural sciences Από τις Συλλογές της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Della Porta (1576) De refractione optices parte libri novem - ψηφιακό πανομοιότυπο από την Βιβλιοθήκη Linda Hall. Della Porta (1586) De humana physiognomonia - ψηφιακό πανομοιότυπο από την Βιβλιοθήκη Linda Hall.
|
Ο Τζανμπαττίστα ντελα Πόρτα (ιταλικά: Giambattista della Porta, [dʒambatˈtista ˌdelːa ˈpɔrta]) (1535; – 4 Φεβρουαρίου 1615), γνωστός και ως Τζοβάννι Μπατίστα ντελα Πόρτα (Giovanni Battista Della Porta) ήταν Ιταλός λόγιος, πολυμαθής και θεατρικός συγγραφέας ο οποίος έζησε στη Νάπολη την περίοδο της Επιστημονικής Επανάστασης και της Μεταρρύθμισης. Ο Τζανμπαττίστα ντελα Πόρτα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πραγματοποιώντας επιστημονικές προσπάθειες. Επωφελήθηκε από την άτυπη εκπαίδευση από οικοδιδασκάλους και επισκέψεις σε περίφημους λόγιους. Το πρώτο του γνωστό έργο, που εκδόθηκε το 1558, είχε τίτλο Magiae Naturalis (Φυσική Μαγεία). Στο βιβλίο αυτό κάλυψε πληθώρα θεμάτων που ο ίδιος ερεύνησε, συμπεριλαμβανωμένων των: αποκρυφισμός, αστρολογία, αλχημεία, μαθηματικά, μετεωρολογία, και φυσική φιλοσοφία. Ακόμη, αναφέρεται ως «καθηγητής των μυστικών».
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1_%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B1_%CE%A0%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%B1
|
Σολ Βολιβίας
|
Το 1827 κόπηκαν τα πρώτα αργυρά νομίσματα των ½, 1, 2, 4 και 8 σολ. Ακολούθησαν οι εκδόσεις από χρυσό του 1 και 8 σκούδο το 1831 και ½, 2 και 4 σκούδο το 1834. Αργυρά νομίσματα του ¼ σολ εκδόθηκαν το 1852 και το 1853. Krause, Chester L., and Clifford Mishler (1991). Standard Catalog of World Coins: 1801–1991 (18th ed.). Krause Publications. ISBN 0873411501.
|
Το σολ ήταν το νόμισμα της Βολιβίας από το 1827 έως και το 1864. Δεν υπήρχαν υποδιαιρέσεις του νομίσματος αυτού ωστόσο 16 σολ ήταν ίσα με 1 σκούδο. Το σολ αντικατέστησε το ισπανικό αποικιακό ρεάλ με ισοτιμία 1/1 και αντικαταστάθηκε από το μπολιβιάνο με ισοτιμία 8 σολ = 1 μπολιβιάνο. Δεν εκδόθηκαν ποτέ χαρτονομίσματα του σολ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%BB_%CE%92%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Εσπόρτε Κλούμπε Πινιέιρος (καλαθοσφαίριση)
|
Η Πινιέιρος ιδρύθηκε ως πολυαθλητικός σύλλογος το 1899. Τη σεζόν 2008–2009 η Πινιέιρος ανέβηκε στην κορυφαία κατηγορία του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος (τη νεοσυσταθείσα Novo Basquete Brasil). Το 2011 κατέκτησε το Πρωτάθλημα Παουλίστα και αναδείχθηκε δεύτερη στη Λίγκα Σουδαμερικάνα. Το 2013 γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία της, αφού στέφθηκε Πρωταθλήτρια Αμερικής στο Φαίναλ Φορ του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Ως Πρωταθλήτρια Αμερικής διεκδίκησε το Διηπειρωτικό Κύπελλο του 2013, το οποίο ξαναδιεξήχθη μετά από 17 χρόνια. Αντιμετώπισε στον διπλό τελικό του Σάο Πάολο τον 2 συνεχόμενες φορές Πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό και ηττήθηκε και στα δύο παιχνίδια (70–81 και 69–86) κατακτώντας τη δεύτερη θέση. Μαρσελίνιο Χουέρτας Άλεξ Γκαρσία Γκιγέρμε Τζιοβανόνι Μαρκίνιος Σαμέλ Στόλγουορθ Τζο Σμιθ Κλαούντιο Μορτάρι Επίσημη ιστοσελίδα latinbasket.com
|
Η Εσπόρτε Κλούμπε Πινιέιρος (πορτογαλικά: Esporte Clube Pinheiros), γνωστή ως Pinheiros SKY για εμπορικούς λόγους, ή απλά Πινιέιρος, αποτελεί τμήμα του αθλητικού συλλόγου Εσπόρτε Κλούμπε Πινιέιρος, με έδρα το Σάο Πάουλο της Βραζιλίας. Αγωνίζεται στο στάδιο Ζιμνάσιο Πολιεσπορτίβο Ενρίκε Βιλαμπόιμ και τα χρώματα της ομάδας είναι το λευκό και το κόκκινο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%83%CF%80%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%B5_%CE%9A%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B5_%CE%A0%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82_(%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7)
|
Κάρολος Φίλιππος του Σέντερμανλαντ
|
Γεννήθηκε στο κάστρο Ρέβαλ κατά την επίσκεψη των γονιών του στη Σουηδική Εσθονία το 1601. Ο πατέρας του (ο νεότερος γιος του βασιλιά Γουσταύου Α΄, ο οποίος ίδρυσε τη δυναστεία των Βάσα της Σουηδίας) ήταν δούκας τού Σέντερμανλαντ και αντιβασιλιάς του βασιλείου εκείνη την εποχή, αφού ανάγκασε τον καθολικό ανιψιό του, βασιλιά Σιγισμούνδο (Γ΄), να περιορίσει την προσωπική του κυριαρχία στο άλλο βασίλειό του, την Πολωνία, όπου οι περισσότεροι από τους υπηκόους του ήταν επίσης καθολικοί. Αλλά το 1604, ο δούκας Κάρολος καθαίρεσε τον Σιγισμούνδο Γ΄ και φόρεσε ο ίδιος το στέμμα της Σουηδίας ως Κάρολος Θ΄, διαβεβαιώνοντας το έθνος ότι ο πλάγιος κλάδος των Βάσα θα παρέμενε προτεστάντης. Μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον διάδοχο τύυ θρόνου Γουσταύο-Αδόλφο, ο πρίγκιπας Κάρολος-Φίλιππος εκπαιδεύτηκε ως ένθερμος Λουθηρανός υπό την κηδεμονία του Γιόχαν Σκύτε. Έγινε επίσημα δούκας από τον πατέρα του το 1609, ο οποίος, ωστόσο, απεβίωσε το 1611. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο νέος βασιλιάς Γουσταύος Β΄ Αδόλφος ένιωθε γνήσια στοργή γι' αυτόν, όπως ειπώθηκε, για τις «πολλές εξαιρετικές του ιδιότητες και τον ευγενή χαρακτήρα του». Ήταν επίσης αγαπημένος της μητέρας του, τώρα χήρας βασίλισσας, η οποία υπερασπιζόταν τα συμφέροντά του ενάντια στον μεγαλύτερο γιο της: στη στέψη του 1617, επέμενε στον αδελφό του να επιβεβαιώσει τα δικαιώματα του δουκάτου στις τρεις επαρχίες που ο Κάρολος-Φίλιππος κρατούσε ως φέουδα για αεισόδημα. Το 1611, κατά τη διάρκεια της εποχής των ταραχών στη Ρωσία, ο Γιάκομπ ντε λα Γκάρντιε πρότεινε τον Κάρολο-Φίλιππο στο Νόβγκοροντ και στη βορειοδυτική Ρωσία ως υποψήφιο για εκλογή από τη Συνέλευση (Zemsky Sobor) ως τον επόμενο τσάρο. Αλλά όταν ο πατέρας του απεβίωσε λίγο αργότερα, η μητέρα του αρνήθηκε να αφήσει το δεκάχρονο αγόρι να φύγει για τη Ρωσία, ούτε ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο νέος βασιλιάς, πίστευε ότι οι Ρώσοι θα εξέταζαν σοβαρά την πρόταση. Το 1613 ο Κάρολος-Φίλιππος έφυγε για το Βίμποργκ, όπου επρόκειτο να συζητήσει τους όρους της εκλογής του ως τσάρου, αλλά όταν η Ρωσία διόρισε έναν άλλο τσάρο, τον Μιχαήλ Α΄ Ρομάνοφ, επέστρεψε στη Σουηδία. Ως δούκας του Σέντερμανλαντ, του εισοδήματος που είχε ο πατέρας του πριν γίνει βασιλιάς, ο Κάρολος-Φίλιππος αναμενόταν να εγκατασταθεί τελικά στην πρωτεύουσα του, Νύκεπινγκ. Αλλά κατά τη διάρκεια της ανηλικότητάς του, το δουκάτο διοικείτο από τη μητέρα του και ο Κάρολος-Φίλιππος παρέμεινε στη βασιλική αυλή στη Στοκχόλμη. Το 1617 επισκέφθηκε τη Δανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Αργότερα εντάχθηκε στον στρατό και συνόδευσε τον αδελφό του το 1621, που διεξήγαγε πόλεμο στη Λιβονία. Διακρίθηκε κατά την πολιορκία της Νάρβα το 1622, αλλά υπέκυψε σε μία ασθένεια εκεί και απεβίωσε. Αναφέρεται , ότι ο αδελφός του τον θρήνησε βαθιά. Την εποχή του τέλους του το 1622, ο Κάρολος-Φίλιππος ήταν ο τελευταίος φεουδαρχικός δούκας στη Σουηδία. Όταν ο Γουσταύος Γ΄ επανέφερε τον τίτλο του βασιλικού πρίγκιπα το 1772, ήταν απλώς ένας τιμητικός τίτλος, χωρίς επαρχιακή εξουσία. Στις 5 Μαΐου 1620 ο δεκαεννιάχρονος Κάρολος-Φίλιππος νυμφεύτηκε την Ελίζαμπεθ Ρίμπινγκ (1596–1662). Παρόλο που αυτή ήταν ευγενής (ο πατέρας της, Σέβεντ Σβένσον Ρίμπινγκ, ήταν ο πρώτος Θησαυροφύλακας (Riksskattmästare) της Σουηδίας και η μητέρα της, Άννα Γκύλενστιερνα, ανήκε σε μία από τις κορυφαίες οικογένειες του βασιλείου), δεν ήταν βασιλικής καταγωγής, επομένως η γαμήλια τελετή διεξήχθη κρυφά. Αυτό κατέστησε μάταιη κάθε προσπάθεια να χωρίσουν το ζευγάρι με τη βία, όπως είχε γίνει όταν ο μεγαλύτερος αδελφός τού δούκα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη μεγάλη του αγάπη, την Έμπα Μπράχε, της οποίας η ευγενής γέννηση είχε επίσης θεωρηθεί ανεπαρκής για να επιτρέψει στον Γουσταύο (Β΄) Αδόλφο να τη νυμφευτεί. Αλλά σήμαινε επίσης ότι η Ελισάβετ δεν θα μοιραζόταν ποτέ το βασιλικό αξίωμα του νέου συζύγου της, καθώς ο γάμος θεωρείται μοργανατικός (morgongåvobrev) . Το μυστικό κρατήθηκε, έως ότου ο Κάρολος-Φίλιππος απεβίωσε αμέσως μετά, πολεμώντας στο πλευρό του αδελφού του στις 25 Ιανουαρίου 1622 στη Νάρβα της Λιβονίας. Ο γάμος αποκαλύφθηκε, όταν η Ελισάβετ γέννησε τη μεταθανάτια κόρη τού συζύγου της, Ελισάβετ, αργότερα εκείνο το έτος (1622–1682). Η χήρα βασίλισσα Χριστίνα πήρε μητέρα και παιδί στο σπίτι της και αναγνώρισε το γάμο. Αν και παρέμενε χωρίς τίτλο, η νέα έγινε δεκτή στους ευγενείς και τελικά έγινε ερωμένη του οικονόμου της βασίλισσας (hovmästarinna) καθώς και η σύντροφος της γιαγιάς της με το όνομα "Ελισάβετ Γκύλενχηλμ", το επίθετο αυτό είχε γίνει παραδοσιακό για τα παιδιά των βασιλέων και πριγκίπων Βάσα που είχαν γεννηθεί εκτός δυναστικού γάμου. Η Eλισάβετ Γκύλενχηλμ ήταν κληρονόμος του κάστρου και του αρχοντικού του Tύνελσε στο Σέντερμανλαντ και δεσποινίδα των τιμών δύο συζύγων σουηδών βασιλισσώνν, της Mαρίας-Ελεονόρας του Βραδεμβούργου και της Χεδβίγης-Ελεονόρας του Χόλσταϊν-γκόττορπ. Παντρεύτηκε για πρώτη φορά στο παλάτι της Στοκχόλμης στις 13 Νοεμβρίου 1645 με τον ευγενή Άξελ Τύρεσον Νατ οχ Νταγκ (1621–47), τον θαλαμηπόλο της βασίλισσας Χριστίνας. Ο γιος τους, Καρλ Άξελσον Νατ οχ Νταγκ, απεβίωσε ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, έχοντας γίνει βαρόνος του Ίγιο (friherre till Ijo). Έπειτα, η Ελισάβετ παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, τον βαρόνο Μπαλτάσαρ, κύριο του βασιλικού νοικοκυριού (οικονόμο).
|
Ο Κάρολος-Φίλιππος, σουηδ: Carl Filip (Alt-Anzen (Vana- Antsla), 22 Απριλίου 1601 – Νάρβα, 25 Ιανουαρίου 1622) από τον Οίκο των Βάσα ήταν πρίγκιπας της Σουηδίας, δούκας του Σέντερμανλαντ, του Nάρκε και του Βάρμλαντ. Ο Κάρολος-Φίλιππος ήταν ο δεύτερος (επιζών) γιος του βασιλιά Καρόλου Θ΄ της Σουηδίας και της δεύτερης συζύγου του Χριστίνας των Όλντενμπουργκ, κόρης του Αδόλφου δούκα του Χόλσταϊν-Γκόττορπ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84
|
Βαρθολομαίος Ζαχαρίας
|
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Μαρτίνου Ζαχαρία ηγεμόνα της Χίου και αργότερα βαρόνου του πριγκιπάτου της Αχαΐας. Μητέρα του ήταν η Ζακλίν ντε Λα Ρος, μέλος του Οίκου ντε Λα Ρος που κυβερνούσε το Δουκάτο των Αθηνών. Αδελφός του ήταν ο Κεντυρίων Α΄ Ζαχαρίας. Κατά την διάρκεια μίας εισβολής Καταλανών στο μαρκιζάτο πιάστηκε αιχμάλωτος και οδηγήθηκε σε φυλακή της Σικελίας, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με επέμβαση του πάπα Ιωάννη ΚΒ΄. Πέθανε το 1334 σε μικρή ηλικία. Η χήρα του Γουλιέλμα Πλαβιτσίνι έκανε δεύτερο γάμο με τον Νικόλαο Α΄ Ζόρζι, ο οποίος έγινε ο νέος μαρκήσιος της Βοδονίτσας. Νυμφεύτηκε το 1327 τη Γουλιέλμα Παλαβιτσίνι μαρκησία της Βοδονίτσας και είχε τέκνο: Μαρούλα. Miller, W. "The Marquisate of Boudonitza (1204-1414)." Journal of Hellenic Studies, Vol. 28, 1908, pp 234–249. Latin Lordships of Greece: Boudonitza., ανακτήθηκε 24 Μαρτίου 2013
|
Ο Βαρθολομαίος Ζαχαρίας, (Bartolomeo Zaccaria, πέθανε το 1334) από την Οικογένεια Ζαχαρία ήταν Γενοβέζος, μαρκήσιος της Βοδονίτσας (από τη σύζυγό του) (1327 - 1334) και κύριος του Δαμαλά (από τη μητέρα του). Είχε νυμφευτεί το 1327 τη μαρκησία της Βοδονίτσας Γουλιέλμα Παλαβιτσίνι, από την οποία απέκτησε και τον τίλο του μαρκησίου. Μαζί έκαναν μία κόρη, τη Μαρούλα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CE%96%CE%B1%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Λουκάς Σαμαράς
|
Γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1936 στην Καστοριά. Το 1948 και σε ηλικία 12 ετών, μετά από τα δύσκολα χρόνια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και στην εκπνοή του τραγικού Εμφυλίου Πολέμου, μεταναστεύει μαζί με τη μητέρα του Τρυγόνα Σαμαρά στη Νέα Υόρκη για να βρουν τον πατέρα του Δαμιανό, ο οποίος είχε μεταναστεύσει ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1939. Πολιτογραφήθηκε Αμερικανός πολίτης το 1955. Κατοικεί μέχρι σήμερα στη Νέα Υόρκη. Το 1951 ολοκληρώνει τη βασική εκπαίδευσή του στο Λύκειο Μεμόριαλ (Memorial High School). Μεταξύ των ετών 1954 και 1959, λαμβάνει υποτροφία και σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών και Επιστημών του Πανεπιστημίου του Ράτγκερς (Rutgers University), στην περιφέρεια της Νέας Βρουνσβίκης της πολιτείας του Νιου Τζέρσεϊ, όπου γνωρίζεται με τους καλλιτέχνες Άλαν Καπρόβ και Τζορτζ Σιγκάλ. Μετέχει σε εκθέσεις του πρώτου και ποζάρει ως μοντέλο στα έργα του δεύτερου. Επηρεάζεται από τον Κλάες Όλντενμπουργκ, ο οποίος ήταν ένας από τους δημιουργούς της Ποπ Αρτ και τον εντάσσει, μεταξύ άλλων, μαζί του καλλιτεχνικά στη Σχολή του Νιου Τζέρσεϊ. Χάρη στην επιχορήγηση που πήρε από το ίδρυμα Γούντροου Ουίλσον το 1959, ο Λουκάς Σαμαράς συνέχισε τις σπουδές του στην ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Το 1961, παρακολουθεί μαθήματα στη σχολή δραματικής τέχνης της ηθοποιού Στέλλα Άντλερ. Έπειτα ξεκινά να εκθέτει τα έργα του συλλογικά σε διάφορες γκαλερί. Εκθέτει για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη τα έτη 1968, 1972 και 1977. Η μεταστροφή του καλλιτέχνη από τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τη χαρακτική στη φωτογραφία γίνεται εμφανής στη συνέχεια της καλλιτεχνικής πορείας του. Οι δημιουργίες του, συνήθως σε κλειστούς χώρους, περιέχουν στοιχεία από την καθημερινή του ζωή. Οι "αυτο-συνεντεύξεις" του όπως τις χαρακτηρίζει, αποτελούν μέρος της προσωπικής του "αυτοανάκρισης", σαν να θέλει να εκφράσει τα συναισθήματά του και να προβεί στη δική του μορφή εξιλέωσης. Το κύριο θεματικό πεδίο στα έργα του είναι ο ίδιος του ο εαυτός, γενικά διαστρεβλωμένος και ακρωτηριασμένος. Όπως λέει ο ίδιος σε μια "αυτοσυνέντευξή" του: "...άλλοι μιλάνε για τον εαυτό τους όταν μιλάνε για αφηρημένα πράγματα. Εγώ μιλάω για τους άλλους όταν μιλάω για τον εαυτό μου". Το 1972 αγοράζει την πρώτη του φωτογραφική μηχανή Πόλαροϊντ. Το 1975, ανακαλύπτει τις ιδιότητες των βαφών των φιλμ πόλαροϊντ. Δουλεύει πάνω σε πολυμεσικές συνθέσεις εικόνων κολάζ, και μετασχηματίζοντας τις σκιές και τις αποχρώσεις φωτογραφιών με εκτυπώσεις πόλαροϊντ, για να δημιουργήσει αυτό που ονομάζει "Φωτομεταμορφώσεις". Η χρήση του εαυτού του από τον ίδιο στα έργα του, ερμηνεύεται από το ίδιο ως "ηδονοβλεψία". Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και του 1980, συνεχίζει να πειραματίζεται σε άλλα υλικά με σκοπό να "χρωματίσει" τα έργα του με τα χρώματα, το φυσικό φως, τη νεκρή φύση. Παρά την αρχική στάση του να μην επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα, αρκετά έργα του εμπνέονται από τα μητρικά ερεθίσματα και τις παιδικές αναμνήσεις όπως οι βυζαντινές εικόνες και το "κακό μάτι".Ο φωτογράφος Τσακ Κλόουζ (Chuck Close) χρησιμοποίησε το πρόσωπο του Ελληνοαμερικανού καλλιτέχνη ως μέσο έμπνευσης για τα πορτραίτα του στη ζωγραφική, στην νταγκεροτυπίας και στην κατασκευή ταπετσαριών. Τα τελευταία χρόνια, ο Λουκάς Σαμαράς, συνεχίζει να δημιουργεί τέχνη με χρήση σχεδιαστικών προγραμμάτων (computer art), συνδυάζοντας το υπερφυσικό κόσμο με το πραγματικό κόσμο της φωτογραφίας. Μέρος αυτής της τεχνολογικής εξέλιξης του έργου του, είναι η παραγωγή μικρών ταινιών με εικόνες και μουσική υπόκρουση που ονομάζει "Φωτοταινίες" (photoflicks). Η ανάγκη πειραματισμού με νέα υλικά και νέες τεχνικές διαφαίνεται από την απάντησή του σε ερώτηση ενός φοιτητή για το που πιστεύει να οδηγείται η τέχνη: "...Τι χαζή ερώτηση...Αν ήξερα πού πηγαίνει η τέχνη, θα ήμουν κιόλας εκεί." Η συμμετοχή του σε διεθνείς εκθέσεις αρχίζει το 1969 στη συνάντηση μοντέρνας τέχνης Documenta 4, 5 και 6 στο Κάσσελ της Γερμανίας. Η πρώτη του μεγάλη αναδρομική έκθεσή του πραγματοποιείται στο Μουσείο Γουίτνεϊ (Whitney Μuseum) το 1982. Το 1988 Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού ενώ το 1996 η αναδρομική έκθεσή του περιοδεύει σε πέντε αμερικάνικα μουσεία.Τα έργα του περιέχονται σε σημαντικά μουσεία Σύγχρονης Τέχνης όπως το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Χονολουλού, το Ινστιτούτο Courtauld Institute of Art του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, το Μουσείο Γκέτι στο Λος Άντζελες, η Ακαδημία των Τεχνών στη Χονολουλού, στο μουσείο Los Angeles County Museum of Art, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Φορτ Γουόρθ στο Τέξας, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Λος Άντζελες, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Σαν Φρανσίσκο, η Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας στην Καμπέρα, η Εθνική Πινακοθήκη της Τέχνης και στο Μουσείο Αμερικάνικης Τέχνης Σμιθσόνιαν (Smithsonian American Art Museum) στην Ουάσινγκτον, η Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης Τέιτ στο Λονδίνο, στο κέντρο Γουόλκερ Αρτ Σέντερ (Walker Art Center) στη Μινεάπολη της Μινεσότας και στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα. Το 1986 βραβεύεται με το βραβείο Infinity Award for Art. Πλήρης αιτιολογημένος κατάλογος των έργων του περιέχεται στο Ινστιτούτο Γουίλντενσεϊν (Wildenstein Institute) ενώ μαζί με την Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης Τέιτ αντιπροσωπεύουν επίσημα τον καλλιτέχνη. Έργα του έχουν εκπροσωπήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε διεθνείς εκθέσεις μοντέρνας τέχνης. Οι πρώτες εκθέσεις έργων του στην Ελλάδα γίνονται στην Αθήνα από την γκαλερί Μπερνιέ (Jean & Karen Bernier) και συγκεκριμένα τα έτη 1978, 1984 και 1986. Η επόμενη γίνεται τον Απρίλιο του 2005 στην Εθνική Πινακοθήκη με τίτλο Περιπέτειες στο Εγώ.. Την έκθεση την είχαν επισκεφτεί 70.000 άτομα. Πολλές φορές είχαν εισηγηθεί παράγοντες του καλλιτεχνικού κόσμου την εκπροσώπηση της Ελλάδας σε διεθνείς εκθέσεις μοντέρνας τέχνης από τον καλλιτέχνη, χωρίς όμως να τελεσφορήσει. Τελικά το 2009, ο Λουκάς Σαμαράς επιλέχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού επί υπουργίας του Αντώνη Σαμαρά, ως επίσημο εκπρόσωπο της ελληνικής συμμετοχής της 53ης Μπιενάλε της Μοντέρνας Τέχνης της Βενετίας με θέμα Φτιάχνοντας Κόσμους (Making Worlds). Εισηγητής της δημιουργίας Παράξενα του καλλιτέχνη, ένα σύνολο με καθρέπτες, ήταν ο Βρετανός ιστορικός τέχνης και καλλιτέχνης Μάθιου Χιγκς (Matthew Higgs) Η τελευταία έκθεσή έργων του στην Ελλάδα είχε πραγματοποιηθεί, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα, από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 2011. Kristine Stiles and Peter Selz, editors. Theories and Documents of Contemporary Art: A Sourcebook of Artists' Writings. εκδ. University of California Press, 1996. Jo Applin, Materialized Secrets: Samaras, Hesse and the Small Scale Box, Object, no. 4, 2002 Κατερίνα Κοσκινά, Λουκάς Σαμαράς-Εκκεντρικός ανανεωτής της τέχνης,Σειρά: "Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί", εκδ. Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, 2009, ISBN 978-960-469-495-2 Θανάσης Λάλας, Λουκάς Σαμαράς, [συνέντευξη], Eφημερίδα Το Βήμα, 09/11/1997 Μαίρη Αδαμοπούλου, Ρaraxena» κι ανιχνευτές ψεύδους, [Απόσπασμα παλιάς συνέντευξής του], Εφημ. Τα Νέα, 21/04/2009 Ιστοσελίδα Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, Σαμαράς Λουκάς (Έκθεση 15 Απριλίου-10 Οκτωβρίου 2011). Ιστολόγιο Άσπρο-Μαύρο, Λουκάς Σαμαράς, 21/01/2011 Ιστοσελίδα Αρτοπός-Διαδικτυακός τόπος της Εκκλησίας της Ελλάδος, Λουκάς Σαμαράς (Κάποια έργα του) Ιστολόγιο Εφημερίδας Οδός Καστοριάς, Λουκάς Σαμαράς (Συνέντευξη του καλλιτέχνη-Βίντεο Vimeo), 11/07/2011 Ιστολόγιο Μπέτσκας, Λουκάς Σαμαράς : "Γεννήθηκα στην Καστοριά", Αναδημ. από Τα Νέα, 15/05/2011 (Αγγλικά) Γκαλερί Στίβεν Φρίντμαν, Lucas Samaras, [Φωτογραφίες-Βιογραφία-Τύπος] (Αγγλικά) Γκαλερί Πέις Lucas Samaras [Φωτογραφίες-Βιογραφία] (Αγγλικά) Απόψεις σχετικά με το έργο του, Modern Painters on Lucas Samaras (Αγγλικά) Βιογραφία από το Μουσείο Γκετί, Getty Museum bio of Lucas Samaras [Φωτογραφίες-Βιογραφία] (Αγγλικά) Λίστα συλλογών από διάφορες μουσειακές συλλογές, Artcyclopedia list of Samaras works viewable online
|
Ο Λουκάς Σαμαράς είναι Ελληνοαμερικανός καλλιτέχνης. Στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα καταπιάνεται με τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τα εικαστικά, αλλά σύντομα τον κερδίζει η φωτογραφία, με μία ειδίκευση στις αυτοπροσωπογραφίες αποτυπωμένες σε φωτογραφικές ταινίες Πόλαροϊντ τις οποίες αναπαράγει και μορφοποιεί με τέτοιο τρόπο που συχνά να προκαλεί και να προβληματίζει. Αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της μεταπολεμικής μοντέρνας τέχνης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82
|
Φορέας Ευρωπαϊκών Ρυθμιστικών Αρχών για τις Ηλεκτρονικές Επικοινωνίες
|
Ο οργανισμός ιδρύθηκε στο πλαίσιο των αποφάσεων για τον προσανατολισμό των διευρωπαϊκών τηλεπικοινωνιακών δικτύων (trans-European telecommunications networks με σύντμηση TEN-Telecoms). Πρέπει να αναπτύσσει και να διαδίδει στις Ευρωπαϊκές Ρυθμιστικές Αρχές (ΕΡΑ) τις βέλτιστες ρυθμιστικές πρακτικές, όπως κοινές προσεγγίσεις, μεθόδους ή κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την εφαρμογή του ρυθμιστικού πλαισίου της ΕΕ, να διατυπώνει γνώμες περί σχεδίων αποφάσεων, συστάσεων και κατευθυντηρίων γραμμών της Επιτροπής, να εκδίδει εκθέσεις, να παρέχει συμβουλές, και να υποβάλλει γνωμοδοτήσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.Καθήκοντα του οργανισμού είναι να εκδίδει αποφάσεις ή γνώμες για σχέδια μέτρων των ΕΡΑ που επηρεάζουν την αγορά, για τις κατευθυντήριες γραμμές, για αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, για διακρατικές αγορές και διασυνοριακές διαφορές. Να μεριμνά για την αποτελεσματική πρόσβαση στον ενιαίο ευρωπαϊκό αριθμό κλήσης έκτακτης ανάγκης «112» και για την αποτελεσματική εφαρμογή του πεδίου αριθμοδότησης 116, ιδιαίτερα της ανοικτής τηλεφωνικής γραμμής για αγνοούμενα παιδιά 116000. Να μεριμνά για την ανάπτυξη κοινών κανόνων και απαιτήσεων για τους παρόχους διασυνοριακών υπηρεσιών και να εποπτεύει για ζητήματα δόλιας ή καταχρηστικής χρήσης πόρων αριθμοδότησης. Να παρακολουθεί και να υποβάλλει εκθέσεις σχετικά με τον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και να δημοσιεύει ετήσια έκθεση σχετικά με τις εξελίξεις στον τομέα Το σώμα του οργανισμού είναι το ρυθμιστικό συμβούλιο που απαρτίζεται από τους διορισμένους υψηλόβαθμους αντιπροσώπους των ΕΡΑ των κρατών μελών (ένας ανά κράτος). Το ρυθμιστικό συμβούλιο διορίζει έναν πρόεδρο και τους αντιπροέδρους του. Ο οργανισμός μπορεί να συγκροτεί ομάδες εμπειρογνωμόνων. Η Υπηρεσία αποτελείται από μία επιτροπή διαχείρισης και έναν διευθυντή διοίκησης. Ασκεί τα εξής καθήκοντα: Παρέχει στον Φορέα Ευρωπαϊκών Ρυθμιστικών Αρχών για τις Ηλεκτρονικές Επικοινωνίες (BEREC) υπηρεσίες επαγγελματικής και διοικητικής υποστήριξης Συλλέγει πληροφορίες από τις Ευρωπαϊκές Ρυθμιστικές Αρχές (ΕΡΑ) και ανταλλάσσει και διαβιβάζει πληροφορίες Διαδίδει στις ΕΡΑ τις βέλτιστες ρυθμιστικές πρακτικές Συμβάλλει στην προετοιμασία των εργασιών του ρυθμιστικού συμβουλίου Συγκροτεί τις ομάδες εργασίας εμπειρογνωμόνων, κατόπιν αιτήματος του ρυθμιστικού συμβουλίου και παρέχει υποστήριξη για τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας αυτών των ομάδωνΗ επιτροπή διαχείρισης της Υπηρεσίας απαρτίζεται από τους διορισμένους υψηλόβαθμους αντιπροσώπους των ΕΡΑ των κρατών μελών. Ο διευθυντής διοίκησης διορίζεται από την επιτροπή διαχείρισης για τριετή θητεία, μέσω ανοικτού διαγωνισμού, με κριτήρια την αξία του και τις δεξιότητες και την πείρα του στον τομέα των δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Είναι επικεφαλής της Υπηρεσίας, συμμετέχει στις εργασίες του ρυθμιστικού συμβουλίου του BEREC και της επιτροπής διαχείρισης, επικουρεί την προετοιμασία του σχεδίου προγράμματος εργασίας της Υπηρεσίας για το επόμενο έτος, επιβλέπει την εφαρμογή του ετήσιου προγράμματος εργασίας, εκδίδει εσωτερικές διοικητικές εγκυκλίους και δημοσιεύει ανακοινώσεις, εκτελεί τον προϋπολογισμό και επικουρεί την προετοιμασία του σχεδίου ετήσιας έκθεσης σχετικά με τις δραστηριότητες του BEREC. Τα έσοδα της Υπηρεσίας προέρχονται από επιδότηση από την Κοινότητα, εγγεγραμμένη στα κατάλληλα κονδύλια του γενικού προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και από χρηματοδοτικές συνεισφορές από τα κράτη μέλη ή από τις ΕΡΑ τους, οι οποίες καταβάλλονται σε εθελοντική βάση. Τα έξοδα της Υπηρεσίας περιλαμβάνουν τις δαπάνες προσωπικού, τις διοικητικές δαπάνες και τις δαπάνες υποδομής και λειτουργίας.
|
Ο Φορέας Ευρωπαϊκών Ρυθμιστικών Αρχών για τις Ηλεκτρονικές Επικοινωνίες (αγγλικά: Body of European Regulators for Electronic Communications με σύντμηση: BEREC) είναι ένας οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης του οποίου αποστολή είναι η ανάπτυξη και εποπτεία της ενιαίας ευρωπαϊκής εσωτερικής αγοράς ηλεκτρονικών επικοινωνιών και παράλληλα η κατοχύρωση υψηλών επιπέδων επενδύσεων, καινοτομίας και προστασίας του καταναλωτή μέσω της αύξησης του ανταγωνισμού. Ιδρύθηκε με τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1211/2009 του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2009 και η έδρα του βρίσκεται στη Ρίγα Λετονίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%A1%CF%85%CE%B8%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%91%CF%81%CF%87%CF%8E%CE%BD_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B9%CF%82_%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82
|
Κώστας Καλογιάννης
|
Ο Καλογιάννης έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις με την ομάδα του Άρη την σεζόν 1929-30, σκοράροντας το δεύτερο γκολ του Άρη στο 2-2 εναντίον του Παναθηναϊκού στις 22 Ιουνίου 1930 και το νικητήριο τέρμα στο 2-1 εναντίον του Ολυμπιακού, μία εβδομάδα αργότερα.Για το πρωτάθλημα του 1930-31, δεν καταλάμβανε θέση βασικού, αγωνιζόμενος σε μόλις τρεις αγώνες, με τον Άρη να κατατάσσεται τρίτος.Ο Καλογιάννης διακρίθηκε στην πρώτη διοργάνωση του κυπέλλου Ελλάδος, αφού αγωνίστηκε στην επιβλητική νίκη του Άρη κατά του Παναθηναϊκού με 7-2 για την προημιτελική φάση, σκοράροντας και ένα γκολ, κάτι που επανέλαβε στον ημιτελικό με τον Απόλλων Αθηνών, όπου οι "κίτρινοι" κέρδισαν εκτός έδρας με 2-3. Στον τελικό, η ομάδα της Θεσσαλονίκης ηττήθηκε με 5-3 από την ΑΕΚ, χάνοντας την ευκαιρία να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της διοργάνωσης.Την ίδια χρονιά, ο Καλογιάννης αγωνίστηκε ελάχιστα στην προσπάθεια της κατάκτησης του πανελλήνιου πρωταθλήματος του 1932, πανηγυρίζοντας ως αναπληρωματικός τον δεύτερο τίτλο του Άρη.Αγωνίστηκε με τον Άρη μέχρι το 1934, όταν και μεταγράφηκε στον ΠΑΟΚ. Ακολούθησε η πορεία του στον Ηρακλή, για να κλείσει την καριέρα του στον «Δικέφαλο του Βορρά», μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Βασίλης [άγνωστο επίθετο], Την καρδιά αν ρωτήσεις ποτέ...Αυτοί που μας έφτασαν ως τα εκατό, αυτοέκδοση, 2014. ISBN 978-960-93-5927-6 Καλογιάννης Κώστας «Ξούρας» | aris.re
|
Ο Κώστας Καλογιάννης ήταν Έλληνας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός με την ομάδα του Άρη, κατακτώντας το πρωτάθλημα Ελλάδος του 1932. Μετά τον Άρη, αγωνίστηκε στις ομάδες του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή, όντας ο πρώτος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε και στις τρεις μεγάλες ομάδες της συμπρωτεύουσας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Αλευάδαι
|
Ο πρώτος Αλευάς και γενάρχης της Οικογένειας ονομαζόταν Αλευάς ο Πυρρός ή "κοκκινομάλης" και αναφέρεται σαν "Ταγός της Θεσσαλίας", ανήκε στους Ηρακλείδες και καταγόταν από τον μυθικό ήρωα Θεσσαλό γιο του Ηρακλή και της Χαλκιόπης. Η λατρεία του γενάρχη Αλευά δεν ήταν γενικά διαδεδομένη στην Θεσσαλία, υπήρχε κάποιο ιερό στο όνομα του άγνωστο μέχρι σήμερα. Ο Κλαύδιος Αιλιανός καταγράφει τον μύθο στον οποίο ο Αλευάς Πυρρός έγινε εκλεκτός του θεού όταν δέχτηκε ένα θείο δώρο με ένα φίδι την εποχή που έβοσκε πρόβατα στην Όσσα, το φίδι φίλισε τα μαλλιά του, έγλυψε το πρόσωπο του και του έφερε θεία δώρα. Η Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου γράφει ότι ένα αρσενικό φίδι για να τον ευγνωμονήσει για τον βωμό που έκανε στην μητέρα του καθάρισε τα αυτιά του με την γλώσσα του για να μπορεί να καταλάβει την γλώσσα των πουλιών και να ερμηνεύσει τις πτήσεις τους. Ο Πλούταρχος γράφει ότι ο πατέρας του τον μισούσε επειδή ήταν εγωιστής και αυταρχικός αλλά ο θείος του τον έχρισε βασιλιά και τον αφιέρωσε στον θεό των Δελφών. Η βασιλεία του ήταν δοξασμένη περισσότερο από όλους τους προκατόχους του και το έθνος των Θεσσαλών έγινε ισχυρό αλλά ανήκει στην σφαίρα της μυθολογίας. Ο Αριστοτέλης γράφει ότι ο Αλευάς ο Πυρρός χώρισε πρώτος την Θεσσαλία σε τέσσερεις περιοχές, στους τέσσερεις νομούς που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Ο Γερμανός φιλόλογος Φιλίπ Καρλ Μπούτμαν τοποθετεί την περίοδο του Αλεύα του Πυρρού ανάμεσα στην κάθοδο των Ηρακλειδών και την εποχή που ήταν τύραννος των Αθηνών ο Πεισίστρατος. Η Οικογένεια των Αλευάδων είχε χωριστεί σε δυο κλάδους πριν από την εποχή του Πεισίστρατου : τους Αλευάδες και τους Σκοπάδες που πήραν το όνομα από τον γενάρη τους Σκόπα, δεν είχε καμιά σχέση με τον γνωστό γλύπτη Σκόπα. Οι Σκοπάδες ήταν κλάδος των Αλευάδων στην Κραννώνα και τα Φάρσαλα, με πρώτο άρχοντα τον Σκόπα του Κρέοντα, η Οικογένεια των Αλεύαδων εξακολουθούσε να έχει έδρα την Λάρισα. Η εξουσία των δυο οικογενειών δεν περιορίστηκε μονάχα σε αυτές τις πόλεις αλλά επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Θεσσαλία, δημιούργησαν μια ισχυρή αριστοκρατία που ονομάστηκαν "Βασιλείς" ή "Ταγοί" σε αντίθεση με την φτωχή μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Ο αρχηγός της οικογένειας των Αλευάδων είχε πολλούς αιώνες τον τίτλο του Ταγού ή του στρατιωτικού διοικητή της Θεσσαλίας. Το πρώτο ιστορικό πρόσωπο από τον Οίκο των Αλευάδων έχει καταγραφεί με το όνομα Ευρύλοχος την εποχή που τερματίστηκε ο Πρώτος Ιερός Πόλεμος (590 π.χ.). Ο ποιητής Σιμωνίδης ο Κείος είχε προσωπικό φίλο έναν δεύτερο Αλευά ή Αλευά Β΄ γιο του Σίμου. Ο Οβίδιος γράφει ότι ο Αλευάς Β΄ είχε τραγικό τέλος αλλά δεν είναι γνωστό τίποτα περισσότερο για τον ίδιο. Με την επίθεση του Ξέρξη στην Ελλάδα οι τρεις γιοι του Αλευά Β΄ Θώραξ της Λάρισας, Ευρύπυλος και Θρασίδαιος πήγαν απεσταλμένοι στον Πέρση βασιλιά για να δηλώσουν την υποταγή τους. Όταν τελείωσαν οι Περσικοί Πόλεμοι ο Λεωτυχίδας ο Λακεδαιμόνιος έκανε εκστρατεία να τιμωρήσει τους Θεσσαλούς για την προδοσία, είχε όλα τα μέσα να την κατακτήσει αλλά οι Αλευάδες τον δωροδόκησαν και δεν το έκανε. Το περιστατικό δείχνει ότι οι Αλευάδες είχαν ακόμα την εξουσία στην Θεσσαλία. Το 460 π.χ. ήρθε στην Αθήνα ένας από τους Αλευάδες ο Ορέστης που η οικογένεια του τον είχε εκδιώξει και ζήτησε την βοήθεια των Αθηναίων για να τον αποκαταστήσουν. Ο Ορέστης είχε εκδιωχθεί από τον Θεσσαλικό λαό ή κάποιο άλλο μέλος της Οικογένειας του και είχε αποκλειστεί από τον τίτλο του "Βασιλιά" ή "Ταγού", τέτοια περιστατικά ήταν συνηθισμένα φαινόμενα στους Αλευάδες. Όταν τελείωσε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος αναδείχτηκε άλλη μια Θεσσαλική δυναστεία με έδρα τις Φερές, η δυναστεία των Φερών άρχισε να περιορίζει τους Αλευάδες από την εξουσία και στην συνέχεια τους έριξε. Ο Ιάσων ο Φεραίος αναφέρεται στις πηγές σαν ο πρώτος από την οικογένεια που πήρε τον τίτλο του Ταγού (375 π.χ.) Όταν έγινε Ταγός ο Αλέξανδρος ο Φεραίος και η δυναστεία των Φερών έγινε τυραννική οι Αλευάδες που ζούσαν ακόμα στην Λάρισα αποφάσισαν να τους ανατρέψουν και κάλεσαν τον Αλέξανδρο Β΄ γιο του Αμύντα Γ΄ της Μακεδονίας. Ο Αλέξανδρος Β΄ της Μακεδονίας κατέλαβε την Λάρισα και την Κραννώνα αλλά κράτησε τις πόλεις για τον εαυτό του, ο Θηβαιος στρατηγός Πελοπίδας αποκατέστησε τελικά τους Αλευάδες. Η δυναστεία των Φερών προσπάθησε να ανατρέψει πάλι τους Αλευάδες που ζήτησαν την βοήθεια των Μακεδόνων, ο Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας αποκατέστησε τους Αλευάδες σαν υποτελείς και συμμάχους. Ο τρόπος που χρησιμοποίησε ο Φίλιππος Β΄ τους Αλευάδες για να ισχυροποιήσει την εξουσία του στην Θεσσαλία είναι επαρκώς τεκμηριωμένος.Ένας άλλος Ταγός που κυβέρνησε την Θεσσαλία τα τελευταία χρόνια της αρχαιότητας και ανήκε στους Αλευάδες έχει καταγραφεί με το όνομα Θρασυδαίος, ο Θεσσαλός Μέδιος αναφέρεται επίσης σαν συνοδός του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η Οικογένεια πέρασε στην συνέχεια σε αφάνεια, το τελευταίο μέλος των Αλευάδων που καταγράφεται ήταν ο Θώραξ, φίλος του Αντίγονου του Μονόφθαλμου. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αναφέρει κάποιον γλύπτη από την οικογένεια των Αλευάδων αλλά δεν είναι γνωστό αν ταυτίζεται με τον γνωστό γλύπτη Σκόπα από την Πάρο. Ουίλλιαμ Σμιθ, Λεξικό της ελληνικής και ρωμαϊκής βιογραφίας και μυθολογίας (1867) Πίνδαρος, Πυθιόνικοι, Ωδή 8 Ηρόδοτος, Ηροδότου Ιστορίαι, Βιβλίο Ζ΄ (Πολύμνια) Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, Βίβλοι 15, 16 Λεξικό Σούδα Ουλπιανός, Ολυνθιακά Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αργοναυτικά Macurdy, Grace Harriet. "Aleuas and Alea" The Classical Quarterly Claudius Aelianus. On the Nature of Animals, 8.11. Αριστοτέλης, Των περί τα ζώα ιστοριών, 8, 28, 11. Οβίδιος, Ίβις Στράβων, Ιστορικά Θεόκριτος, XVI, Χάριτες ή Ιέρων Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις/Λακωνικά Θουκυδίδης, Α΄ Βιβλίο Ξενοφών, Κύρου Ανάβασις, A΄ Ξενοφών, Ἑλληνικά, Β΄ Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη Πολύαινος ο ρήτορας, Στρατηγήματα Πλούταρχος, Δημήτριος ο Πολιορκητής Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία
|
Οι Αλευάδαι ήταν μεγάλη αρχαία Θεσσαλική οικογένεια από την Λάρισα, διεκδικούσε την καταγωγή της από τον μυθικό Αλευά. Οι Αλευάδες ήταν για πολλούς αιώνες η ευγενέστερη και ισχυρότερη οικογένεια σε ολόκληρη την Θεσσαλία, ο Ηρόδοτος τους καταγράφει ως "Κυβερνήτες" και "Βασιλείς".
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CE%B9
|
Μαργκερίτ Μπελέζ
|
Πραγματοποίησε τις σπουδές της πλησίον του πατέρα της, Γκιγιώμ Μπελέζ, διευθυντή του Ινστιτούτου Μορέν του Παρισιού και παιδαγωγού. Παράλληλα, έλαβε μαθήματα βοτανικής από τους Εζέν Φουρνιέ και Γκασπάρ Αντόλφ Σατέν. Η Μαργκερίτ Μπελέζ είναι γνωστή μέσω του έργου της με αντικείμενο τη κρυπτογαμική χλωρίδα της ευρύτερης περιοχής του Παρισιού, εξερευνώντας και εκλαϊκεύοντας μέσω των δημοσιεύσεων και διαλέξεών της, σημαντικό αριθμό φυτών. Προχώρησε στη δημιουργία ερμπαρίων και συλλογών για λογαριασμό συνεδρίων και εκθέσεων, καθώς και για λογαριασμό του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού. Μεταξύ άλλων, το 1898, απέστειλε, περίπου, πενήντα διαφορετικά είδη μανιταριών προερχόμενα από το δάσος του Ραμπουγιέ για λογαριασμό σχετικής εκθέσεως της Μυκητολογικής Εταιρείας Γαλλίας. Ως μέλος της Βοτανικής Εταιρείας Γαλλίας, της Γαλλικής Εταιρείας Βοτανικής, της Μυκητολογικής Εταιρείας Γαλλίας, καθώς και της Αρχαιολογικής Εταιρείας του Ραμπουγιέ, υπήρξε τακτική συνεισφέρουσα στις επιστημονικές επετηρίδες τους. Παράλληλα, συνεργάστηκε για τη συγγραφή του Flores de France, των Ζωρζ Ρουί και Γκαστόν Μπονιέ. Οι ακουαρέλες της με αντικείμενο είδη μανιταριών προερχόμενων από την ευρύτερη περιοχή του Παρισιού εκτέθηκαν στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Εκθέσεως του 1900. Το 1902, κατά τη διάρκεια συνεδρίου των επιστημονικών εταιρειών, αναφέρεται ως ούσα εγγεγραμμένη στο τμήμα φυσικής και αεροναυπηγικής υπό τη διεύθυνση του Ελετέρ Μασκάρ. Το σύνολο του έργου της βραβεύτηκε αριθμό φορών από την Ακαδημία Επιστημών (βραβείο βοτανικής το 1908, τιμητικός έπαινος το 1909). Μέρος της συλλογής δειγμάτων της, σήμερα, φυλάσσεται εντός του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού, καθώς και εντός του ερμπαρίου του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου. Για ορισμένο χρονικό διάστημα, η Μαργκερίτ Μπελέζ υπήρξε αντιπρόεδρος της περιφερειακής επιτροπής της Συμμαχίας Διαδόσεως της Γαλλικής Γλώσσας. Παράλληλα, για χρονικό διάστημα διάρκειας δέκα ετών, πιο συγκεκριμένα κατά τις απαρχές του 20ού αιώνα, διετέλεσε γραμματέας της επιτροπής κυριών του Μονφόρ-λ'Αμωρί, υπαγόμενης στη Γαλλική Εταιρεία Βοηθείας Τραυματιών. Συνολικά, τρία είδη, τα οποία η ίδια ανακάλυψε, φέρουν το όνομά της: Drosera beleziana G.Cam (Drosera rotundifolia x intermedia) Erica belezia Carex belezia Αξιωματούχος Ακαδημίας (1900) Διεθνές Επιστημονικό Μετάλλιο Βραβείο Βοτανικής Ακαδημίας Επιστημών (1908)
|
Η Μαργκερίτ Μπελέζ (γαλλικά: Marguerite Belèze, γεννημένη στις 28 Οκτωβρίου 1850 στο Παρίσι και αποβιώσασα στις 11 Νοεμβρίου 1913 στο Μονφόρ-λ'Αμωρί) ήταν Γαλλίδα βοτανολόγος και ακουαρελίστρια. Το έργο της και οι δημοσιεύσεις της με αντικείμενο τη χλωρίδα, καθώς και οι ακουαρέλες της έχουν βραβευτεί με αριθμό βραβείων. Τρία είδη τα οποία η ίδια ανακάλυψε έλαβαν το όνομά της.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%84_%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B6
|
NGC 4871
|
Δεδομένα για το NGC 4871 στα NGC/IC Database (Αγγλικά), SIMBAD (Αγγλικά), NASA Extragalactic Database (Αγγλικά), SEDS (Αγγλικά) και VizieR Service (Αγγλικά) Εικόνες του NGC 4871 στο Aladin (Αγγλικά) και στο SkyView (Αγγλικά) Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 4871 στο Wikimedia Commons
|
Ο NGC 4871 είναι φακοειδής γαλαξίας ο οποίος απέχει περίπου 310 εκατομμύρια έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό Κόμη Βερενίκης. Ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο Χάινριχ ντ' Αρέ (Heinrich d'Arrest) στις 10 Μαΐου 1863 και ανήκει στο Σμήνος γαλαξιών της Κόμης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC_4871
|
Τζόρτζο Μπάστα
|
Με διαταγή του, ο σύμμαχός του Μιχαήλ ο Γενναίος, πρώην άρχοντας της Τρανσυλβανίας, της Βλαχίας και της Μοραβίας, δολοφονήθηκε στο στρατόπεδο του Κερεστέμεζο, κοντά στο Κάμπια Τούρζι, καθώς ο Μπάστα πίστευε πως ο πρώτος τον απατούσε. Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα την 9η Αυγούστου 1601, μονάχα μερικές μέρες μετά την νίκη τους στην Μάχη του Γκούρουσλαου. Κατά την σύντομη περίοδο διοίκησής του στην Τρανσυλβανία, ο Μπάστα επιχείρησε να ξεριζώσει από την περιοχή τον Προτεσταντισμό. Κατά την πολιτική που είχε θεσμοθετήσει ο Πάπας, οι Ούγγροι Καλβινιστές, οι Σίκουλοι, οι Βλάχοι, οι Σέρβοι, καθώς και οι Λουθηρανοί Σάξονες μπορούσαν να διώκονται με οποιονδήποτε τρόπο από τις αρχές. Μετά από χρόνια εμπόλεμης κατάστασης και της πολιτικής λιτότητας που ακολουθούσε, η πείνα και η πανούκλα έκαναν την εμφάνισή τους στην Τρανσυλβανία. Το 1604, ο Μπάστα νίκησε δύο φορές τις δυνάμεις του Στέφεν Μπόξαϊ, ο οποίος επιχείρησε να αποκτήσει τον έλεγχο της περιοχής της Τρανσυλβανίας.Μετά από τις πολεμικές του εμπειρίες στην Ανατολική Ευρώπη, κατέληξε στην Πράγα, όπου και πέθανε. Ο Μπάστα συνέταξε αρκετά στρατιωτικά εγχειρίδια, με το πλέον γνωστό εξ αυτών να είναι το Il maestro di campo generale...(Βενετία 1606), και το μεταθανάτιο έργο του με τίτλο Il governo della cavalleria leggiera (Βενετία 1612).
|
Ο Τζόρτζο Μπάστα, Κόμης του Χουστ (Giorgio Basta, 30 Ιανουαρίου 1544 – 20 Νοεμβρίου 1607) ήταν Ιταλός στρατηγός Αρβανίτικης καταγωγής, ο οποίος προσέφερε τις υπηρεσίες του στον Αυτοκράτορα Ροδόλφο Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αναλαμβάνοντας την διοίκηση των δυνάμεων των Αψβούργων στην διάρκεια του Μακρού Πολέμου κατά την περίοδο 1591-1606 και αργότερα την διοίκηση της Τρανσυλβανίας ως Βασάλος του Αυτοκράτορα με στόχο την επαναφορά του Καθολικισμού ως επικρατέστερης θρησκείας στην Τρανσυλβανία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%BF_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1
|
Επίφυση
|
Οι λειτουργίες τις επίφυσης είναι πολύ σημαντικές ως προς την επιρροή που έχουν σε πολλά όργανα και αδένες του σώματος. Ο ενδοκρινής αυτός αδένας: παράγει την ορμόνη μελατονίνη, δημιουργεί το αίσθημα της νύστας με την έκκριση της μελατονίνης, μετατρέπει τα σήματα του νευρικού συστήματος σε ενδοκρινή σήματα (δηλαδή ουσίες).Πιο αναλυτικά: μετατρέπει την ορμόνη σεροτονίνη σε μελατονίνη κατ' αναλογία με την ποσότητα του φωτός που δέχονται τα φωτοευαίσθητα κύτταρά του, ανάλογα με την έκκριση σεροτονίνης ή μελατονίνης και της ποσότητάς τους, οι υπόλοιποι ενδοκρινείς αδένες λαμβάνουν χημικά σήματα που αφορούν τη λειτουργία τους, ρυθμίζει τον κιρκάδιο ρυθμό και τον βιορυθμό στα όντα, μέσω της έκκρισης των παραπάνω δύο ουσιών. http://www.serendipity.li/mcclay/pineal.html http://www.crystalinks.com/thirdeyepineal.html https://web.archive.org/web/20140505183233/http://users.rcn.com/jkimball.ma.ultranet/BiologyPages/P/Pineal.html
|
Η επίφυση (ή κωνάριο) είναι ενδοκρινής αδένας του σώματος. Είναι η μόνη περιοχή του σώματος που διαθέτει φωτοευαίσθητα κύτταρα, τα οποία την καθιστούν φωτοευαίσθητο ενδοκρινή αδένα, δίνοντάς της προηγμένες ικανότητες. Έχει το μέγεθος περίπου ενός μπιζελιού και βρίσκεται τοποθετημένη ανάμεσα στα ημισφαίρια του εγκεφάλου, στην τρίτη κοιλία, πτυχωμένη σε μία αύλακα, η οποία δημιουργείται από την καμπυλότητα των δύο θαλαμικών σωμάτων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%AF%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B7
|
Η Μπαλάντα της φυλακής του Ρέντιν
|
Ο συγγραφέας υιοθέτησε προλεταριακό τύπο μπαλάντας, που αποτελείται από 109 στροφές έξη γραμμών σε 8-6-8 ή 6-8-6 συλλαβές και a-b-c-b-d-b . Κάποιες στροφές ενσωματώνουν ρυθμό και κάποιες οχτασύλλαβους στίχους. Όταν έφθασε στη Γαλλία, ο Γουάιλντ επιβίωνε μ' ένα μικρό επίδομα που του έδινε η σύζυγός του, Κονστάνς Λόϋντ, και προσπαθούσε να βρει άλλες πηγές εισοδήματος. Έχοντας καταρρακωθεί πλέον από την εμπειρία της φυλάκισής του, είχε προτείνει να δημοσιευτεί το ποίημα στο Reynold's magazine, που κυκλοφορούσε ευρέως στον υπόκοσμο, αφού πίστευε ότι ανήκε πλέον εκεί και θα διαβαζόταν από «ισάξιούς» του. Έλεγε πως θα ήταν μια νέα εμπειρία γι' αυτόν. Όμως ο Ρόμπι Ρος, ο φίλος και λογοτεχνικός ατζέντης του, δεν του το επέτρεψε. Αφού ήρθε σ' επαφή με αρκετούς εκδότες, έπεισε τον Γουάϊλντ να στείλει ένα προσχέδιο στον εκδότη Λέοναρντ Σμίθερς, τον Αύγουστο του 1897, ο οποίος ενθουσιάστηκε και ήρθε σ' επαφή με τον σκιτσογράφο Όμπρεϋ Μπίρντσλι για να εκτελέσει την εικονογράφηση που τελικά δεν έγινε. Κατόπιν υπήρξε πολλαπλή και έντονη αλληλογραφία μεταξύ συγγραφέα και εκδότη, καθότι ότι ο πρώτος διόρθωνε και την ίδια στιγμή προέκτεινε το ποίημα. Ταυτόχρονα επέβλεπε την επιλογή, το μέγεθος γραμματοσειράς αλλά και την σελιδοποίηση παρ' όλο που και το τυπογραφείο που το είχε αναλάβει ζητούσε αλλαγές - από φόβο να μην αναγνώριζε τον εαυτό του ο γιατρός της φυλακής στον στίχο «ενώ ο γιατρός με τα κάπως σαρκώδη χείλη», και συμφωνήθηκε να αλλαχθεί σε «κάποιος γιατρός...». Όπως είπε ένας βιογράφος του, ο Ingleby, «Ποτέ κάποιο ποίημα δεν είχε διορθωθεί τόσο, δεν είχε περικοπεί και δεν είχε λουστραριστεί ξανά και ξανά, όσο αυτή η φωνή από το κελί της φυλακής». Άλλη αλλαγή στη 2η έκδοση είναι : ενώ στη 1η έκδοση ο στίχος ήτανε «Και το βήμα του ήταν ελαφρύ», στη 2η έγινε «Και το βήμα του έμοιαζε ελαφρύ». Τέτοιες μικρές αλλαγές έγιναν μέχρι και την 7η έκδοση, την τελευταία που έγινε από τον Λέοναρντ Σμίθερς. Από κει και πέρα έγιναν πάμπολλες ανατυπώσεις και επειδή ο Λέοναρντ Σμίθερς είχε κρατήσει τις πλάκες, γίνεται υπόθεση πως αυτές γίνονταν με αίτηση του συγγραφέα. Στην πραγματικότητα, η πρώτη έκδοση - η οποία δεν ήταν σίγουρο πως θα ξανατυπωνόταν - είχε σχεδιαστεί για 400 αντίτυπα, αλλά μόλις ο συγγραφέας υπολόγισε το κόστος, συνειδητοποίησε πως ακόμα και αν πωλούνταν όλα, δεν θα κάλυπταν το κόστος, επέμενε και έτσι ο Λέοναρντ Σμίθερς είπε στον τυπογράφο να διπλασιάσει τα αντίτυπα και να κρατήσει τις πλάκες εκτύπωσης, σε περίπτωση που ανατυπωνόταν. Καθώς η μέρα της κυκλοφορίας έφτανε, ο συγγραφέας πανικοβλήθηκε και έκανε κάποιες απεγνωσμένες προσπάθειες να πουλήσει τα δικαιώματά του παίρνοντας άμεσα μετρητά. Τελικά δεν κατάφερε τίποτα. Μέσα σε δέκα μέρες πουλήθηκαν όλα τα βιβλία και τα επόμενα επίσης για 1 χρόνο περίπου. Ο συγγραφέας δεν παραδεχόταν το εμφανές λάθος που είχε κάνει στην πρώτη γραμμή του ποιήματος, στον πρώτο στίχο, στο σημείο που έλεγε: «δεν φορούσε το πορφυρό του το παλτό» ενώ ο Charles Thomas Woolridge, ο οποίος ανήκε στην Βασιλική Ιππική Φρουρά, φορούσε μπλε στολή. Μπορεί πάραυτα να θεωρηθεί ποιητική αδεία ως συνδυασμός του ενδύματος με το αίμα και το κρασί. Λέγεται πως ο συγγραφέας εμπνεύστηκε από το IXο ποίημα του Α.Ε. Housman «A Shropsire Lad» που αναφέρεται στον απαγχονισμό κάποιων εγκλείστων. Ένα απόσπασμα του ποιήματος του Α.Ε. Housman είναι: «Μας κρέμασαν τώρα στη φυλακή του Σρούμπερυ, και οι σφυρίχτρες ακούγονται απεγνωσμένες.Τα τραίνα τρίζουν όλη νύχτα στις ράγες για τους ανθρώπους που την αυγή πεθαίνουν». Επίσης αρκετά κομμάτια του ποιήματος έγιναν γνωστά όπως «Όλοι οι άνθρωποι σκοτώνουν ό,τι αγαπούν» το οποίο μπορεί να είναι παρμένο από τον Έμπορο της Βενετίας του Σαίξπηρ μόνο που εδώ ο στίχος είναι ερωτηματικός. Δεν υπάρχουν όμως αρκετά στοιχεία για την επιβεβαίωση των λεγομένων αυτών. Ο ζωγράφος François Heaulme εμπνεύστηκε από το ποίημα της «Μπαλάντας» και έδωσε μια σειρά από πίνακες. Ένα απ' αυτά είναι και το «La ballade de la Geôle de Reading» του 2002 Η «Μπαλάντα της φυλακής» ενέπνευσε έναν μουσικό δίσκο το 2014 από τους KollektivA, που στη συνέχεια μεταφέρθηκε ομώνυμα σε θεατρικό έργο από την Χριστίνα Μητροπούλου, σε σκηνοθεσία και χορογραφίες του Τάσου Μπεκιάρη, που πραγματεύεται το δίπολο εγκλεισμού / απελευθέρωσης ατομικού και συλλογικού εγκλεισμού, με τον σύγχρονο κόσμο ως φυλακή και την πρωταρχική ανάγκη για ελευθερία. Σε δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης ο εγκλεισμός αφορά όλους τους ανθρώπους ως κάτι που μπορεί να νοιώσει κάποιος στην εργασία του, στην οικογένειά του ή ακόμα και στην ίδια του την σεξουαλική ταυτότητα. Επίσης η «Μπαλάντα», μαζί με το «De profundis», έγιναν θεατρική παράσταση το 2015 σε σκηνοθεσία του Σπύρου Κυριαζόπουλου. 1920 - Ο Jacques Brel γράφει μια διασκευή για μπαλέτο και ένα λιμπρέτο για πιάνο με δύο άτομα (1924) - La ballade de la Geôle de Reading Στην μουσική σύνθεση του Arthur Wills με τίτλο «Η θυσία του Θεού» (χορωδιακό 1986 - 4 μέρη με χορωδία και όργανο, λέξεις από «Ψαλμούς» και την «Μπαλάντα της φυλακής»), την οποία συνέθεσε στη μνήμη της μικρής του ανιψιάς. Το 1989 οι συνθέτες Gavin Friday και Maurice Seezer χρησιμοποίησαν τον στίχο «Each man Kills the Thing he loves» To 1991 ο συνθέτης Donald Swann συνέθεσε την «Poetic Image : A Victorian Song Cycle» σε κείμενα της «Μπαλάντας» αλλά και του «Ηarriot's House» καθώς και σε κείμενα του Τέννυσον, της Κριστίνα Ροσσέτι και του Τζον Κλαρ. Ο συνθέτης Henri Zagwijn απαγγέλλει το ποίημα συνοδεία μουσικής στα Ολλανδικά. Οι Πυξ - Λαξ, ελληνικό συγκρότημα, έγραψαν το 2001 το άλμπουμ «Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά» όπου υπάρχει το τραγούδι «Η Μπαλάντα της φυλακής του Ρέντινγκ» Ο μουσικός King Charles το 2012 στο CD με τίτλο "Love blood" χρησιμοποίησε πολλούς στίχους από το ποίημα στο τραγούδι «Love Wilde» συνοδεία χορωδίας Ο μουσικός Peter Doherty, στο τραγούδι «Broken Love Song» του σόλο άλμπουμ του «Grace/Wastelands», σε κάποιο απόσπασμα ξεκινάει με το «Ποτέ δεν είδα κάποιον να κοιτάζει με τόσο μελαγχολικό βλέμμα» Στον Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, στο μακρύ ποίημα με τίτλο «Γι' αυτό» υπάρχει ένα τμήμα που ονομάζεται «Η Μπαλάντα της Φυλακής του Ρέντιν» Στον Ευγένιο Ο' Νηλ αναφέρεται στα έργα του «Α, ερημιά» καθώς και στην πράξη V του «Ολοήμερου Ταξιδιού στη Νύχτα» Στην κορύφωση της «Ανυπομονησίας» του D.W. Griffith, όταν το Αγόρι οδηγούνταν προς την κρεμάλα, κάποιος από τους παριστάμενους ψέλλισε : «Έτσι, με περίεργα μάτια κι αρρωστημένες εικασίες, τον παρατηρούσαμε κάθε μέρα κι αναρωτιόμασταν αν ο καθένας μας θα 'θελε να 'χει παρόμοιο τέλος, γιατί κανείς δεν μπορεί να πει σε ποια Κόκκινη Κόλαση, η τυφλή του ψυχή θα περιπλανιέται» Στο επεισόδιο της σειράς του 1962 «Τhe Virginian» με τίτλο «The Brazen Bell», ένας ντροπαλός δάσκαλος απαγγέλλει τη «Μπαλάντα της Φυλακής του Ρέντιν» για ν' αποσπάσει την προσοχή κάποιου φυγόδικου δολοφόνου της συζύγου του, ο οποίος κρατούσε όμηρο τον ίδιο και μια μικρή ομάδα παιδιών. Στο Κουρδιστό πορτοκάλι, την ώρα που συζητούν για την πειραματική «θεραπεία αποστροφής» που δοκιμάζεται πάνω στον αφηγηματογράφο Άλεξ, ο Δρ. Μπράνον λέει : «Κάθε άνθρωπος σκοτώνει ότι αγαπά...» όπως είπε και ο ποιητής - κατάδικος Γουάιλντ. Στη τουρκική σειρά Εζέλ(Ezel),όπου ο αφηγητής αφηγείται τμήμα από το ποίημα τη στιγμή που η Εϋσάν επισκέπτεται τον Ομέρ/Εζέλ(πρωταγωνιστής) στη φυλακή.
|
Η Μπαλάντα της φυλακής του Ρέντιν είναι ποίημα του Όσκαρ Γουάιλντ, που γράφηκε κατά την αυτοεξορία του, αμέσως μετά την αποφυλάκισή του από την φυλακή του Ρέντιν, στις 19 Μαρτίου του 1897 (Reading Goal, το οποίο προφέρεται Ρέντιν Τζέιλ), στο Μπερνεβάλ Λε Γκραν, κοντά στη Ντιέπ της Νορμανδίας. Ο Γουάϊλντ είχε φυλακιστεί για διαφθορά των νέων σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα. Κατά τον εγκλεισμό του Γουάιλντ, στις 7 Ιουλίου 1896, πραγματοποιήθηκε η εκτέλεση δι' απαγχονισμού του στρατιώτη της Αγγλικής Βασιλικής Ιππικής Φρουράς Charles Thomas Woolridge που είχε καταδικαστεί σε θάνατο για τον φόνο της συζύγου του, κόβοντας με ξυράφι τον λαιμό της. Το ποίημα ξεκινά από αυτή την πραγματική ιστορία και καταλήγει στη συμβολική ταυτοποίηση του συνόλου των φυλακισμένων. Δεν γίνεται προσπάθεια να εκτιμηθούν η δικαιοσύνη και οι νόμοι που τους καταδίκασαν, αλλά τονίζεται η αποκτήνωση της τιμωρίας που οι καταδικασμένοι μοιράζονται μεταξύ τους. Ταυτόχρονα ο ποιητής ταυτίζει τον εαυτό του με τον μελλοθάνατο, αφού κι αυτός είχε χωρίσει από τη γυναίκα του και τα παιδιά του, στον στίχο "Μα ο καθένας από μας σκοτώνει ό, τι αγαπάει".
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A1%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD
|
Βιντεοπαιχνίδι δράσης ρόλων
|
Crisis Core: Final Fantasy VII Dark Souls Demon's Souls Deus Ex Diablo Disgaea Dissidia 012: Final Fantasy Dragon Quest V Dungeon Master EarthBound EVE Online EverQuest Fable II Fallout Final Fantasy: Type-0 Final Fantasy XV Front Mission 3 Guild Wars Icewind Dale 2 Illusion of Gaia Jade Empire Kingdom Hearts Lunar Mario & Luigi: Partners in Time Mass Effect Might and Magic VI: The Mandate of Heaven Monster Hunter Odin Sphere Ogre Battle: The March of the Black Queen Paper Mario: The Thousand Year Door Planescape: Torment Pool of Radiance Secret of Mana Shadowrun Shining Force II Skies of Arcadia Star Wars: Knights of the Old Republic Suikoden II System Shock 2 Tactics Ogre: Let us Cling Together The Elder Scrolls The Legend of Dragoon The Witcher 2: Assassins of Kings The World Ends with You Ultima IV: Quest of the Avatar Ultima Online World of Warcraft Xenoblade Chronicles Βιντεοπαιχνίδια δράσης Βιντεοπαιχνίδια περιπέτειας Βιντεοπαιχνίδια δράσης περιπέτειας Βιντεοπαιχνίδια επιβίωσης τρόμου Βιντεοπαιχνίδια ρόλων Βιντεοπαιχνίδια στρατηγικής Βιντεοπαιχνίδια MMORPG Βιντεοπαιχνίδια πλατφόρμας Βιντεοπαιχνίδι πάλης Βιντεοπαιχνίδι beat 'em up Βιντεοπαιχνίδια βολών πρώτου προσώπου Βιντεοπαιχνίδια εξομοίωσης Βιντεοπαιχνίδια παζλ Βιντεοπαιχνίδια αγώνων Βιντεοπαιχνίδια αθλητισμού
|
Δράσης ρόλων (αγγλικά: action RPG) ονομάζεται η υποκατηγορία βιντεοπαιχνιδιών η οποία συνδυάζει στοιχεία παιχνιδιών δράσης, ρόλων και περιπέτειας. Σε αντίθεση με τα κλασικά βιντεοπαιχνίδια ρόλων, τα παιχνίδια δράσης ρόλων εστιάζουν στη μάχη με άμεση χρήση και κίνηση των χαρακτήρων, αντί του μενού με σύστημα εντολών. Τα παιχνίδια αυτά συνήθως έχουν σύστημα μάχης παρόμοιο με αυτό των παιχνιδιών βολών και hack and slash.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9_%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7%CF%82_%CF%81%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD
|
303 Ιωσηφίνα
|
Η διάμετρος της Ιωσηφίνας υπολογίζεται σε 99 χιλιόμετρα, ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 1,03 τετράκις εκατομμύριο τόνους για μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. Με αυτή την πυκνότητα, η επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Ιωσηφίνας θα είναι 2,78 cm/sec2 (352 φορές μικρότερη από την αντίστοιχη γήινη), ενώ η ταχύτητα διαφυγής από την επιφάνεια 52,5 m/sec (189 χιλιόμετρα την ώρα). Ο φασματικός της τύπος είναι άγνωστος, ενώ το άλβεδό της είναι 0,059 (από δεδομένα του IRAS). Είναι άγνωστο αν και με ποια περίοδο περιστρέφεται η Ιωσηφίνα γύρω από τον εαυτό της. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της Ιωσηφίνας εκτιμάται σε 115 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
|
Η Ιωσηφίνα (Josephina) είναι μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 8,7. Ανακαλύφθηκε το 1891 από τον αστρονόμο Ελία Μιλόσεβιτς, που παρατηρούσε από τη Ρώμη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/303_%CE%99%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%86%CE%AF%CE%BD%CE%B1
|
Καλαμόκιρκος
|
Η λατινική λέξη aeruginosus είναι αρκετά σπάνια και, σημαίνει επακριβώς: «γεμάτος με σκουριά από χαλκό». Επειδή, ωστόσο, το χρώμα αυτό παραμένει εκείνο του υποκείμενου χαλκού (verdigris), κατ' επέκτασιν σημαίνει «χαλκόχρωμος». Τόσο η αγγλική ονομασία του είδους (marsh harrier), όσο και η ελληνική σχετίζονται με τα κυριότερα ενδιαιτήματα του πτηνού (βάλτοι, καλαμώνες). Ο καλαμόκιρκος έχει μία ευρεία περιοχή εξάπλωσης στον Παλαιό Κόσμο, συγκεκριμένα στην Παλαιαρκτική. Στην Ευρώπη απαντά σχεδόν σε όλες τις χώρες, με εξαίρεση τη Νορβηγία, την Ισλανδία, και την Ιρλανδία. Στην Ασία απαντά κυρίως στη Μέση Ανατολή, Τουρκία, Ιράκ και Ιράν, ενώ η περιοχή εξάπλωσης εκτείνεται προς τα ανατολικά ως τη βορειοδυτική Κίνα, τη Μογγολία και τη λίμνη Βαϊκάλη της Σιβηρίας, και νότια στην ινδική υποήπειρο. Στην Αφρική, βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της και σε μία μεγάλη ζώνη γύρω από τον ισημερινό, από τον Ατλαντικό μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό. Ο καλαμόκιρκος αναπαράγεται σχεδόν σε κάθε χώρα της Ευρώπης, είτε ως μόνιμος κάτοικος, είτε ως καλοκαιρινός επισκέπτης, αλλά απουσιάζει από τις ορεινές περιοχές και την υποαρκτική Σκανδιναβία. Είναι σπάνιος, αλλά αυξάνεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου έχει εξαπλωθεί μέχρι την ανατολική Σκωτία. Οι περιοχές αναπαραγωγής στην Ασία, βρίσκονται κυρίως στη Μικρά Ασία και τη μεσογειακή Μέση Ανατολή, στις ακτές της Κασπίας και τις παραθαλασσιες περιοχές του Ιράκ και του Ιράν, το Καζακστάν, το βόρειο Αφγανιστάν και το βόρειο Πακιστάν. Τέλος στην Αφρική, αναπαράγεται μόνιμα στις βόρειες περιοχές του Μαρόκου, της Αλγερίας και της Τυνησίας. Οι περιοχές διαχείμασης βρίσκονται νότια των περιοχών αναπαραγωγής. Μερικά πουλιά μεταναστεύουν σε περιοχές της νότιας και δυτικής Ευρώπης με ηπιότερο κλίμα, ενώ άλλοι πληθυσμοί μεταναστεύουν στο Σαχέλ, στη λεκάνη του Νείλου και την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών της Αφρικής (Ζάμπια, Ζιμπάμπουε), στην Αραβική Χερσόνησο, στην ινδική υποήπειρο, στη Μιανμάρ και τη Σρι Λάνκα. Στην Ελλάδα απαντά τόσο ως μόνιμος αναπαραγόμενος κάτοικος, όσο και ως χειμερινός επισκέπτης. Ο καλαμόκιρκος θεωρείται, γενικότερα, αποδημητικό πτηνό σε μεγάλη έκταση της περιοχής εξάπλωσής του. Η φθινοπωρινή αποδημία πραγματοποιείται από τα τέλη Ιουλίου μέχρι τις αρχές Αυγούστου, περίπου, ενώ η εαρινή από τα τέλη Φεβρουαρίου μέχρι τα μέσα Απριλίου. Τυχαία, περιπλανώμενα άτομα έχουν φθάσει μέχρι την Ισλανδία, τις Αζόρες, τη Μαλαισία και τη Σουμάτρα. Η πρώτη αναφορά -αλλά ανεπιβεβαίωτη- για τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν για ένα άτομο, που φέρεται να φωτογραφήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1994 στο Chincoteague Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής της Βιρτζίνια. Στη συνέχεια, υπήρχε επιβεβαιωμένη καταγραφή από τη Γουαδελούπη (χειμώνας του 2002/2003) και από το Laguna Cartagena Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής στο Πουέρτο Ρίκο (αρχές του 2004 και τον Ιανουάριο / Φεβρουάριο του 2006). Ο καλαμόκιρκος εξαρτάται στενά από υγροτόπους, ιδίως εκείνους που είναι πλούσιοι σε καλαμώνες (Phragmites australis). Μπορεί επίσης να συναντηθεί σε πολλά άλλα ανοιχτά ενδιαιτήματα, όπως γεωργικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις ή αμμοθίνες, δέλτα ποταμών και λιμνοθάλασσες, ιδίως όταν αυτές οι περιοχές γειτνιάζουν με έλη.. Επίσης απαντά και σε ορυζώνες < Είναι εδαφικό είδος κατά την περίοδο αναπαραγωγής και, ακόμα και το χειμώνα, φαίνεται ότι είναι λιγότερο κοινωνικό πτηνό από άλλους κίρκους που, συχνά, συγκεντρώνονται σε μεγάλα σμήνη.. Παρόλ’αυτά, στο Εθνικό Πάρκο Keoladeo του Rajasthan (Ινδία) περίπου 100 καλαμόκιρκοι παρατηρούνται να κουρνιάζουν μαζί κάθε Νοέμβριο / Δεκέμβριο. Ο καλαμόκιρκος είναι ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός κίρκος, στο μέγεθος περίπου μιας γερακίνας, αλλά έχει φαρδύτερες, πιο στρογγυλεμένες φτερούγες και «βαρύτερο» πέταγμα από τα άλλα είδη.Όπως και οι άλλοι κίρκοι εμφανίζει έντονο φυλετικό διμορφισμό. Το πτέρωμα του αρσενικού είναι ως επί το πλείστον κοκκινωπό-καφέ με ανοικτότερες κιτρινωπές ραβδώσεις, οι οποίες είναι ιδιαίτερα εμφανείς στο στήθος. Το κεφάλι, ο λαιμός και οι ώμοι έχουν ως επί το πλείστον κρεμ-γκριζοκίτρινη απόχρωση. Τα δευτερεύοντα και τα τριτεύοντα ερετικά φτερά είναι καθαρά γκρι-σταχτιά, το τελευταία ερχόμενα σε αντίθεση με το καφέ εμπρός τμήμα της πτέρυγας και τα μαύρα πρωτεύοντα στα ακροπτερύγια. Η άνω και η κάτω πλευρά της πτέρυγας είναι παρόμοιες, αν και το καφέ είναι ανοικτότερο στο κάτω μέρος. Η ουρά είναι μονόχρωμη και τα υπουραία φτερά ουδέποτε λευκά (διαφορά από τους άλλους κίρκους). Γενικά, τρία χρώματα κυριαρχούν στο αρσενικό, από όποια πλευρά και να το δει κανείς: καφέ-γκρι-μαύρο. Το θηλυκό είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου καφέ-σοκολατί, με την κορυφή του κεφαλιού, του λαιμού και των ώμων να έχουν ένα εμφανώς ανοικτότερο κιτρινωπό χρώμα. Όμως, αυτό το φτέρωμα μπορεί να είναι, είτε σαφώς οριοθετημένο με έντονες αντιθέσεις, είτε -ιδιαίτερα σε φθαρμένα φτερά- να είναι αρκετά «ξεπλυμένο» και να μοιάζει με τα χρώματα του κεφαλιού του αρσενικού. Πάντως, η οφθαλμική περιοχή του θηλυκού είναι πάντα πιο σκούρα, κάνοντας τα μάτια να ξεχωρίζουν. Τα πόδια, τα δάκτυλα, η ίριδα και το κήρωμα είναι κίτρινα, ενώ το ράμφος είναι μαύρο. Μήκος σώματος: (43-)48 έως 54(-56) εκατοστά. Άνοιγμα πτερύγων: 115 έως 130 εκατοστά. Βάρος: Αρσενικό: 400-650 γραμμάρια, θηλυκό: 740-1100 γραμμάρια, κατά μέσον όρο. Ο καλαμόκιρκος, κατά την πτήση, μοιάζει αρκετά με τη γερακίνα ή τον τσίφτη, αλλά έχει το χαρακτηριστικό πέταγμα των κίρκων, πετάει δηλαδή με τις πτέρυγες ανορθωμένες σε σχήμα V. Τα φτερουγίσματά του είναι «ελαστικά» και κάνει συχνά απότομα σταματήματα ή μικρές βουτιές. Συνήθως πετάει χαμηλά πάνω από τις καλαμιές αναζητώντας θηράματα.. Τα πόδια του, κατά την πτήση, τα διατηρεί συνήθως κρεμασμένα. Την ίδια στάση διατηρεί και όταν κυνηγάει, προσπαθώντας να αιφνιδιάσει τη λεία του από χαμηλό ύψος. Το θήραμα, τις περισσότερες φορές συλλαμβάνεται στο έδαφος, σπάνια στον αέρα ή στην επιφάνεια του νερού. Η κύρια τροφή του καλαμόκιρκου αποτελείται κατά 70-80% από στρουθιόμορφα και από -κυρίως νεαρά- υδρόβια πουλιά, όπως πάπιες και πουλάδες. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής, επιτίθεται σε όλους τους νεοσσούς, ενώ τρώει ακόμη και αυγά άλλων πουλιών. Με την κατάλληλη δαιθέσιμη περιοχή, το κύριο μέρος της διατροφής μπορεί επίσης να αποτελείται από χωραφοπόντικες, αρουραίους, σκίουρους εδάφους, μικρά κουνέλια, λαγούς, και μοσχόμυες. Επιπλέον, σε μικρότερο βαθμό, ψάρια, βάτραχοι, σαύρες, μικρά φίδια και μεγάλα έντομα, περιλαμβάνονται στη γκάμα θηραμάτων. Τέλος, μπορεί να στραφεί και σε θνησιμαία ή να κλέψει τη λεία άλλων πουλιών. Η έναρξη της περιόδου αναπαραγωγής κυμαίνεται από τα μέσα Μαρτίου έως τα μέσα Μαΐου, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος,συνήθως όμως είναι κατά τον Απρίλιο ή αρχές Μαΐου. Στην κεντρική Ευρώπη μπορεί να παραταθεί μέχρι και τον Ιούνιο. Οι καλαμόκιρκοι συνήθως δεν είναι μονογαμικοί, με τα αρσενικά να ζευγαρώνουν με δύο ή, μερικές φορές, με τρία θηλυκά, αλλά κάποια ζευγάρια παραμένουν μαζί για πολλά χρόνια. Η φωλιά κατασκευάζεται στην επιφάνεια του εδάφους μέσα στις καλαμιές, αλλά κάποιες φορές πάνω στην επιφάνεια πολύ ρηχού νερού. Κατασκευάζεται σχεδόν αποκλειστικά από το θηλυκό, αποτελείται από καλάμια και μεγάλα ξερόκλαδα και, επιστρώνεται με πρασινάδες. Είναι μεγαλύτερη από τη φωλιά που φτιάχνουν οι άλλοι κίρκοι και, μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί, ιδιαίτερα μετά από ένα επιτυχημένο φώλιασμα. Σπανιότερα, η φωλιά μπορεί να κατασκευαστεί σε χωράφια ή καλλιεργημένους αγρούς. Η γέννα αποτελείται από 4-5 αυγά, κάποιες φορές 3-8. Η επώαση -που ξεκινάει είτε από το πρώτο αυγό είτε από το δεύτερο ή και το τρίτο-, πραγματοποιείται αποκλειστικά από το θηλυκό, με το αρσενικό να την εφοδιάζει με τροφή και διαρκεί 33-38 ημέρες.Μετά την εκκόλαψη, τη σίτιση των νεοσσών αναλαμβάνει το θηλυκό, για 7-10 ημέρες, ενώ το αρσενικό προμηθεύει την τροφή. Κατόπιν, κυνηγούν και οι δύο γονείς ταυτόχρονα. Οι νεοσσοί αποκτούν το πρώτο τους φτέρωμα στις 21-28 ημέρες και παραμένουν κοντά στη φωλιά για τις επόμενες 14 ημέρες, ενώ είναι ικανά για πτήση στις 35-40 ημέρες περίπου. Μένουν κοντά στους γονείς τους για 2-3 εβδομάδες ακόμη. Οι πληθυσμοί του καλαμόκιρκου είχαν μειωθεί σε πολλές περιοχές μεταξύ του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα εξαιτίας της δίωξης, της καταστροφής των οικοτόπων και της υπερβολικής χρήσης φυτοφαρμάκων, κυρίως DDT. Tώρα, αποτελεί ένα προστατευόμενο είδος σε πολλές χώρες, με τους αριθμούς του να ανεβαίνουν και πάλι, κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου (1) ένα και μοναδικό θηλυκό αναπαραγωγής υπήρχε το 1971, ενώ σήμερα υπάρχουν πάνω από 200 ζεύγη. Στην κεντρική Ευρώπη, εμφανίστηκε σε υψόμετρο μέχρι και 750, όπου παλαιότερα δεν υπήρχε.Βέβαια, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μια σειρά από απειλές, συμπεριλαμβανομένου του παράνομου κυνηγιού, ιδιαίτερα κατά τη μετανάστευση στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Τα πτηνά είναι εκτεθειμένα σε παρενοχλήσεις της φωλιάς κατά την περίοδο αναπαραγωγής και, ενδέχεται επίσης να δηλητηριάζονται από κατάποση σκαγίων, μέσω της λείας τους. Παρόλα αυτά, ο καλαμόκιρκος σήμερα κατατάσσεται ως είδος Ελαχίστης ανησυχίας από την IUCN. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακριβή δεδομένα για την ιστορική του κατανομή, αλλά θα ήταν, πιθανότατα, ευρύτερη από τη σημερινή, λόγω της ύπαρξης περισσοτέρων υγροτόπων, κυρίως ελών, που έχουν έκτοτε αποξηρανθεί. Οι αποξηράνσεις, οι γενικότερες ανθρώπινες παρεμβάσεις στους υγροτόπους και η λαθροθηρία, είναι οι κυριότερες αιτίες μείωσης του πληθυσμού στην Ελλάδα, που συνεχίζεται ακόμη. Είναι αναγκαία η λεπτομερής καταγραφή των αναπαραγομένων ζευγαριών και η διατήρηση ικανών εκτάσεων με καλαμώνες, που είναι απαραίτητοι για την επιβίωση του είδους. Ειδικά για τον ελλαδικό χώρο, ο καλαμόκιρκος εντάσσεται στην κατηγορία Τρωτά (Vulnerable, VU). Ι. Συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο του Κόκκινου Βιβλίου για τα απειλούμενα σπονδυλόζωα της Ελλάδος, στην κατηγορία Τρωτά. ΙΙ. Συμπεριλαμβάνεται στο παράρτημα Ι της Κοινοτικής Οδηγίας 79/409 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διατήρηση των άγριων πουλιών. ΙΙΙ. Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων. Στον ελλαδικό χώρο, o Καλαμόκιρκος απαντά και με τις ονομασίες Λιμνογέρακο, Λιμνοκιρκινέζι, Λιμνόβιος Κίρκος Howard and Moore, Checklist of the Birds of the World, 2003. Collin Harrison, Nests, Eggs and Nestlings Of British and European Birds, Collins, 1988. Christopher Perrins, Birds of Britain and Europe, Collins 1987. Bertel Bruun, Birds of Britain and Europe, Hamlyn 1980. Hermann Heinzel, RSR Fitter & John Parslow, Birds of Britain and Europe with North Africa and Middle East, Collins, 1995 Πάπυρος Λαρούς-Μπριτάνικα, τόμος 34 , λήμμα «Κίρκος» Ιωάννη Όντρια, Πανίδα της Ελλάδας, τόμος Πτηνά. Γ. Χανδρινού-Α. Δημητρόπουλου, Αρπακτικά Πουλιά της Ελλάδας, εκδόσεις Ευσταθιάδη, Αθήνα, 1982. Ντίνου Απαλοδήμου, Λεξικό των ονομάτων των πουλιών της Ελλάδας, 1988. «Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλουμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας, Αθήνα 1992» Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα 2002 IUCN Red List: http://www.iucnredlist.org/ Clarke, R.; Prakash, V.; Clark, W.S.; Ramesh, N. & Scott, D. (1998): World record count of roosting harriers Circus in Blackbuck National Park, Velavadar, Gujarat, north-west India. Forktail 14: 70-71. PDF fulltext Hans-Günther Bauer, Einhard Bezzel und Wolfgang Fiedler (Hrsg): Das Kompendium der Vögel Mitteleuropas: Alles über Biologie, Gefährdung und Schutz. Band 1: Nonpasseriformes – Nichtsperlingsvögel, Aula-Verlag Wiebelsheim, Wiesbaden 2005, ISBN 3-89104-647-2 Collin Harrison und Peter Castell: Field Guide Bird Nests, Eggs and Nestlings, HarperCollins Publisher, überarbeitete Auflage von 2002, ISBN 0007130392, S. 88
|
Ο Καλαμόκιρκος είναι ημερόβιο αρπακτικό πτηνό, ένας από τους κίρκους που απαντούν και στον ελλαδικό χώρο, ένα από τα μέλη της ομάδας των κίρκων. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Circus aeruginosus και περιλαμβάνει 2 υποείδη.Στην Ελλάδα απαντά το υποείδος C. a. aeruginosus, που είναι επιδημητικό στη χώρα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%BA%CE%B9%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82
|
Αλεξάντρ Κέρενσκι
|
Ο Αλέξανδρος Κέρενσκι γεννήθηκε στο Σιμπίρσκ (τώρα Ουλιάνοφσκ) στον ποταμό Βόλγα στις 2 Μαΐου 1881. Ο πατέρας του, Φιόντορ Κέρενσκι, ήταν καθηγητής, και διευθυντής του τοπικού γυμνασίου. Η μητέρα του, Ναντέζντα (το γένος Άντλερ), γεννήθηκε από έναν Ρωσο-Γερμανό Εβραίο, τον Αλέξανδρο Άντλερ, που ήταν επικεφαλής του Τοπογραφικού Γραφείου της Στρατιωτικής Περιοχής του Καζάν, και τη Ναντέζντα (το γένος Καλμίκοβα), κόρη ενός πρώην δουλοπάροικου, που είχε αγοράσει την ελευθερία του πριν καταργηθεί η δουλοπαροικία στη Ρωσία το 1861, επιτρέποντάς του να γίνει ένας πλούσιος έμπορος της Μόσχας.Ο πατέρας του Κέρενσκι ήταν καθηγητής του Βλαδίμηρου Ουλιάνοφ (Λένιν)· μέλη των οικογενειών Κέρενσκι και Ουλιάνοφ ήταν φίλοι. Το 1889, όταν ο Κέρενσκι ήταν οκτώ ετών, η οικογένεια μετακόμισε στην Τασκένδη, όπου ο πατέρας του είχε διοριστεί κεντρικός επιθεωρητής των δημοσίων σχολείων (διευθυντής). Ο Αλέξανδρος αποφοίτησε με άριστα το 1899. Την ίδια χρονιά εισήλθε στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, όπου σπούδασε Ιστορία και Φιλολογία. Τον επόμενο χρόνο μεταπήδησε στη Νομική και πήρε δίπλωμα το 1904. Τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε την Όλγα Λβόβνα Μπαρανόβσκαγια, κόρη ενός Ρώσου στρατηγού. Ο Κέρενσκι προσχώρησε στο κίνημα των Ναρόντνικων και εργάστηκε ως νομικός σύμβουλος για τα θύματα της Επανάστασης του 1905. Στα τέλη του 1904 φυλακίστηκε λόγω υποψιών ότι ανήκε σε μαχητική ομάδα. Στη συνέχεια κέρδισε φήμη για το έργο του σαν συνήγορος υπεράσπισης σε μια σειρά από πολιτικές δίκες επαναστατών.Το 1912 ο Κέρενσκι έγινε ευρέως γνωστός όταν επισκέφτηκε τα χρυσωρυχεία στον ποταμό Λένα και δημοσίευσε υλικό για το συμβάν στα Μεταλλεία του Λένα. Τον ίδιο χρόνο ο Κέρενσκι εξελέγη στην Τέταρτη Δούμα ως μέλος των Τρουντόβικων, ενός μετριοπαθούς, μη Μαρξιστικού εργατικού κόμματος που συνεργαζόταν με το Σοσιαλεπαναστατικό Κόμμα και εντάχθηκε σε μια μασονική ομάδα που ένωνε τις αντιμοναρχικές δυνάμεις που αγωνίζονταν για τη δημοκρατική ανανέωση της Ρωσίας. Ήταν λαμπρός ρήτορας και έμπειρος κοινοβουλευτικός ηγέτης της σοσιαλιστικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση του τσάρου Νικολάου Β΄. Ανταποκρινόμενος στις τσουχτερές δυσαρέσκειες που ακούγονταν κατά του αυτοκρατορικού ευνοούμενου Γκριγκόρι Ρασπούτιν εν μέσω της αποτυχημένης προσπάθειας της Ρωσίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Κέρενσκι, στην εναρκτήρια συνεδρίαση της Δούμας στις 2 Νοεμβρίου 1916, αποκάλεσε τους αυτοκρατορικούς υπουργούς “μισθωμένους δολοφόνους” και “δειλούς” και ισχυρίστηκε ότι “καθοδηγούνταν από τον ποταπό Γκρίσκα Ρασπούτιν !”. Ο Μεγάλος Δούκας Νικολάι Μιχαήλοβιτς, ο Πρίγκιπας Λβοβ και ο στρατηγός Μιχαήλ Αλεξέγιεφ προσπάθησαν να πείσουν τον Νικόλαο να στείλει μακριά την Αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα Φεοντόροβνα, ακλόνητη υποστηρίκτρια του Ρασπούτιν, είτε στο Ανάκτορο Λιβάντια στη Γιάλτα, είτε στην Αγγλία. Ο Μιχαήλ Ροντζιάνκο, η Ζινάιντα Γιουσούποβα, η Ελισάβετ, αδελφή της Αλεξάνδρας, η Μεγάλη Δούκισσα Βικτώρια και η πεθερά της αυτοκράτειρας Μαρία Φιόντοροβνα, προσπάθησαν επίσης να επηρεάσουν το αυτοκρατορικό ζεύγος, να απομακρύνει τον Ρασπούτιν, από το πόστο επιρροής μέσα στην αυτοκρατορική οικογένεια, χωρίς όμως επιτυχία. Σύμφωνα με τον Κέρενσκι, ο Ρασπούτιν είχε τρομοκρατήσει την Τσαρίνα, απειλώντας να επιστρέψει στο χωριό καταγωγής του. Οι άνθρωποι γύρω από τον Ρασπούτιν (οι γραμματείς του) ενδιαφέρονταν για στρατηγικές πληροφορίες.Ο Ρασπούτιν δολοφονήθηκε τον Δεκέμβριο του 1916 και τάφηκε στην αυτοκρατορική κατοικία Τσάρσκογιε Σελό. Λίγο μετά τη Φεβρουαριανή Επανάσταση του 1917, μια ομάδα στρατιωτών διατάχθηκαν από τον Κέρενσκι να ξαναθάψουν το πτώμα σε ένα άγνωστο σημείο στην εξοχή. Όμως το φορτηγό χάλασε ή αναγκάστηκε να σταματήσει λόγω του χιονιού στο δρόμο του Λέσνοε, έξω από την Αγία Πετρούπολη. Όταν ξέσπασε η Φεβρουαριανή Επανάσταση το 1917, ο Κέρενσκι ήταν ένας από τους σημαντικούς της ηγέτες: ήταν μέλος της Προσωρινής Επιτροπής της Κρατικής Δούμας και εξελέγη αντιπρόεδρος του Σοβιέτ της Πετρούπολης. Ταυτόχρονα, έγινε ο πρώτος Υπουργός Δικαιοσύνης στην πρόσφατα συγκροτημένη Προσωρινή Κυβέρνηση. Όταν το Σοβιέτ ενέκρινε ένα ψήφισμα που απαγόρευε στους ηγέτες του να μπουν στην κυβέρνηση, ο Κέρενσκι εκφώνησε έναν συγκλονιστικό λόγο σε μια συνεδρίαση του Σοβιέτ. Αν και η απόφαση ποτέ δεν επισημοποιήθηκε, του δόθηκε ντε φάκτο εξαίρεση και συνέχισε να λειτουργεί και με τις δύο ιδιότητες. Μετά την πρώτη κυβερνητική κρίση για το μυστικό σημείωμα του Πάβελ Μιλιουκόφ που επαναδέσμευε τη Ρωσία στους αρχικούς της πολεμικούς σκοπούς, στις 2-4 Μαΐου, ο Κέρενσκι έγινε Υπουργός Πολέμου και η κυρίαρχη μορφή στην πρόσφατα σχηματισμένη κυβέρνηση σοσιαλ-φιλελεύθερου συνασπισμού. Στις 10 Μαΐου (Ιουλιανό ημερολόγιο), ο Κέρενσκι ξεκίνησε για το μέτωπο, και επισκέφτηκε τη μια μεραρχία μετά την άλλη, προτρέποντας τους άνδρες να κάνουν το καθήκον τους. Οι ομιλίες του ήταν εντυπωσιακές και πειστικές προς το παρόν, αλλά είχαν μικρή επίδραση διαρκείας. Κάτω από την πίεση των Συμμάχων να συνεχίσει τον πόλεμο, ξεκίνησε αυτό που έγινε γνωστό σαν Επίθεση Κέρενσκι κατά της Αυστρο-Ουγγρικής/Γερμανικής Νότιας Στρατιάς στις 17 Ιουνίου (Ιουλιανό ημερολόγιο). Στην αρχή επιτυχής, η επίθεση σύντομα σταμάτησε και στη συνέχεια υποχώρησε λόγω ισχυρής αντεπίθεσης. Ο Ρωσικός στρατός υπέστη βαριές απώλειες και ήταν φανερό από τα πολλά περιστατικά λιποταξίας, σαμποτάζ, και ανταρσίας ότι ο στρατός δεν ήταν πλέον πρόθυμος να επιτεθεί. Ο Κέρενσκι είχε επικριθεί έντονα από τους στρατιωτικούς για τις φιλελεύθερες πολιτικές του, που περιλάμβαναν απογύμνωση των αξιωματικών από το να διοικούν και δίνοντας αντίθετα τον έλεγχο στις προσκείμενες στην επανάσταση “στρατιωτικές επιτροπές”· την κατάργηση της ποινής του θανάτου· και ανοχή στους διάφορους επαναστάτες αγκιτάτορες, να είναι παρόντες στο μέτωπο. Πολλοί αξιωματικοί κοροϊδεύοντας αναφέρονταν στον Αρχιστράτηγο Κέρενσκι σαν τον “καταφερτζή αρχηγό”. Στις 2 Ιουλίου 1917, ο πρώτος συνασπισμός κατέρρευσε για το ζήτημα της αυτονομίας της Ουκρανίας. Μετά την εξέγερση των Ημερών του Ιουλίου στην Πετρούπολη και το εκτός νόμου των Μπολσεβίκων, ο Κέρενσκι διαδέχθηκε τον Πρίγκιπα Λβοβ ως Πρωθυπουργός της Ρωσίας. Μετά από το Πραξικόπημα Κορνίλοφ στο τέλος Αυγούστου και την παραίτηση των άλλων υπουργών, διόρισε τον εαυτό του Ανώτατο Αρχιστράτηγο επίσης. Η επόμενη κίνηση του Κέρενσκι, στις 15 Σεπτεμβρίου, ήταν να ανακηρύξει τη Ρωσία δημοκρατία, που ήταν αντίθετο με την αντίληψη των μη-σοσιαλιστών ότι η Προσωρινή Κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει την εξουσία μόνο μέχρι να συνεδριάσει η Συντακτική Συνέλευση για να αποφασίσει τη μορφή διακυβέρνησης της Ρωσίας, αλλά ήταν σύμφωνο με τον από μακρού διακηρυγμένο στόχο του Σοσιαλ-Επαναστατικού Κόμματος. Σχημάτισε ένα πενταμελές Διευθυντήριο, το οποίο αποτελείτο από τον ίδιο, τον Υπουργό Εξωτερικών Μιχαήλ Τερεσένκο, τον Υπουργό Πολέμου Στρατηγό Βερχόφσκι, τον Υπουργό Πολεμικού Στόλου Ναύαρχο Ντμίτρι Βερντερέφσκι και τον Υπουργό Ταχυδρομείων και Τηλεγραφείων [επικοινωνιών] Νικίτιν. Διατήρησε τη θέση του στην τελευταία κυβέρνηση συνασπισμού του Οκτωβρίου του 1917, μέχρι που αυτή ανατράπηκε από τους Μπολσεβίκους. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Κέρενσκι ήταν ότι ενώ η Ρωσία ήταν εξουθενωμένη μετά από τρία χρόνια πολέμου, η προσωρινή κυβέρνηση ενδιαφερόταν ελάχιστα εκτός από τις συνεχιζόμενες υποχρεώσεις της προς τους Συμμάχους. Η συνεχιζόμενη συμμετοχή της Ρωσίας στον παγκόσμιο πόλεμο δεν ήταν δημοφιλής μεταξύ των κατώτερων και μεσαίων τάξεων και ιδιαίτερα στους στρατιώτες. Όλοι αυτοί είχαν πιστέψει ότι η Ρωσία θα σταματούσε να πολεμάει όταν πήρε την εξουσία η προσωρινή Κυβέρνηση, και τώρα αισθάνονταν εξαπατημένοι. Επιπλέον, ο Βλαδίμηρος Λένιν και το κόμμα των Μπολσεβίκων υπόσχονταν “ειρήνη, γη, και ψωμί” με το κομμουνιστικό σύστημα. Ο στρατός ήταν σε αποσύνθεση λόγω της έλλειψης πειθαρχίας, που ωθούσε στη λιποταξία σε μεγάλους αριθμούς. Μέχρι το φθινόπωρο του 1917, εκτιμάται ότι δύο εκατομμύρια άνδρες είχαν εγκαταλείψει το στρατό ανεπίσημα. Ο Κέρενσκι και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί συνέχιζαν τις υποχρεώσεις τους προς τους Συμμάχους της Ρωσίας με τη συνέχιση της συμμετοχής στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, φοβούμενοι ότι η οικονομία, ήδη κάτω από μεγάλη πίεση από την πολεμική προσπάθεια, θα γινόταν όλο και πιο ασταθής εάν κόβονταν οι ζωτικές προμήθειες από τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Το δίλημμά του αν θα έπρεπε να αποχωρήσουν ήταν μεγάλο, και οι ασυνεπείς και ανέφικτες πολιτικές του Κέρενσκι αποσταθεροποίησαν παραπέρα τον στρατό και τη χώρα γενικότερα. Επιπλέον, ο Κέρενσκι υιοθέτησε μια πολιτική που απομόνωνε τη δεξιά συντηρητική πτέρυγα, τόσο τη δημοκρατική όσο και την προσανατολισμένη στη μοναρχία. Η φιλοσοφία του “κανείς εχθρός στα αριστερά” δυνάμωσε πολύ τους Μπολσεβίκους και τους έδωσε ένα ελεύθερο χέρι, επιτρέποντάς τους να αναλάβουν το στρατιωτικό σκέλος ή “βογιένκα” των Σοβιέτ της Πετρούπολης και της Μόσχας. Η σύλληψη που διέταξε του Λαβρ Κορνίλοφ και άλλων αξιωματικών τον άφησε χωρίς δυνατούς συμμάχους κατά των Μπολσεβίκων, οι οποίοι κατέληξαν να είναι οι ισχυρότεροι και περισσότερο αποφασισμένοι αντίπαλοι του Κέρενσκι, σε αντίθεση με τη δεξιά, η οποία εξελίχθηκε στο Λευκό κίνημα. Κατά τη διάρκεια του Πραξικοπήματος Κορνίλοφ, ο Κέρενσκι είχε μοιράσει όπλα στους εργάτες της Πετρούπολης, και μέχρι τον Νοέμβριο οι περισσότεροι από αυτούς τους οπλισμένους εργάτες είχαν πάει με τους Μπολσεβίκους. Στις 6-7 Νοεμβρίου (25-26 Οκτωβρίου) 1917 οι Μπολσεβίκοι άρχισαν τη δεύτερη επανάσταση της χρονιάς. Η κυβέρνηση του Κέρενσκι στην Πετρούπολη σχεδόν δεν είχε καμία υποστήριξη στην πόλη. Μόνο μια μικρή δύναμη, ενός τμήματος από 137 στρατιωτίνες του 2ου λόχου του Πρώτου Τάγματος Γυναικών Πετρούπολης, γνωστού επίσης ως Τάγματος Θανάτου Γυναικών, ήταν πρόθυμες να πολεμήσουν για την κυβέρνηση κατά των Μπολσεβίκων, όταν η διοικητής του τάγματος διέταξε την πλειοψηφία του στρατεύματος πίσω στο στρατόπεδο, αλλά η δύναμη αυτή κατανικήθηκε από τις αριθμητικά υπέρτερες φιλο-Μπολσεβίκικες δυνάμεις και ηττήθηκαν και συνελήφθησαν. Χρειάστηκαν λιγότερο από 20 ώρες πριν οι Μπολσεβίκοι αναλάβουν την κυβέρνηση. Ο Κέρενσκι διέφυγε από τους Μπολσεβίκους και πήγε στο Πσκοφ, όπου συσπείρωσε κάποια πιστά στρατεύματα σε μια προσπάθεια να ανακαταλάβει την πόλη. Τα στρατεύματά του κατάφεραν να καταλάβουν το Τσάρσκογε Σελό, αλλά ηττήθηκαν την επόμενη ημέρα στο Πούλκοβο. Ο Κέρενσκι μόλις που διέφυγε και πέρασε τις επόμενες λίγες εβδομάδες να κρύβεται πριν φύγει από τη χώρα, το 1918, φτάνοντας τελικά στη Γαλλία. Κατά τον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο δεν στήριξε καμιά πλευρά, καθώς αντιτάχθηκε τόσο στο καθεστώς των Μπολσεβίκων, όσο και στο Λευκό Κίνημα. Ο Κέρενσκι έζησε στο Παρίσι μέχρι το 1940, ασχολούμενος με τις ατελείωτες διασπάσεις και διαμάχες των εξόριστων Ρώσων πολιτικών. Το 1939, ο Κέρενσκι παντρεύτηκε την πρώην Αυστραλιανή δημοσιογράφο Λίντια "Νελ" Τρίτον. Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στη Γαλλία το 1940, μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Τρίτον και ο Κέρενσκι παντρεύτηκαν στο Μάρτινς Κρικ της Πενσιλβάνια. Όταν η σύζυγός του ασθένησε ανίατα το 1945, ταξίδευσε μαζί της στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας, και έζησε εκεί με την οικογένειά της. Αυτή υπέστη εγκεφαλικό τον Φεβρουάριο και παρέμεινε μαζί της μέχρι τον θάνατό της στις 10 Απριλίου 1946. Ο Κέρενσκι επέστρεψε στις ΗΠΑ, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Μετά τη Γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση το 1941, ο Κέρενσκι πρόσφερε την υποστήριξή του στον Ιωσήφ Στάλιν. Ο Κέρενσκι τελικά εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, αλλά πέρασε πολύ από τον χρόνο του στο Ινστιτούτο Χούβερ στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, όπου χρησιμοποίησε αλλά και συνεισέφερε στο τεράστιο αρχείο του Ινστιτούτου για τη Ρωσική ιστορία, και όπου δίδαξε πτυχιακά μαθήματα. Έγραψε και έκανε εκπομπές εκτεταμένα για τη Ρωσική πολιτική και ιστορία. Η τελευταία του δημόσια ομιλία έγινε στο Κολέγιο Καλαμαζού, στο Καλαμαζού του Μίσιγκαν. Ο Κέρενσκι πέθανε σε βαθύτατο γήρας, σε ηλικία 89 ετών, στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη το 1970, όντας ένας από τους τελευταίους σημαντικούς επιζώντες συμμετέχοντες στα ταραχώδη γεγονότα του 1917. Η τοπική Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Νέας Υόρκης αρνήθηκε να κάνει την ταφή του Κέρενσκι, λόγω του τεκτονισμού του και επειδή τον είδε σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνο για την υπαγωγή της Ρωσίας στους Μπολσεβίκους. Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία επίσης αρνήθηκε την ταφή. Το σώμα του Κέρενσκι πέταξε για Λονδίνο, όπου τάφηκε στο μη-θρησκευτικό κοιμητήριο του Πούτνεϊ Βέιλ. Ο Κέρενσκι ήταν παντρεμένος με την Όλγα Λβόβνα Μπαρανόβσκαγια και είχαν δύο γιούς, τον Όλεγκ και τον Γλεμπ, οι οποίοι και οι δύο έγιναν μηχανικοί. Ο Κέρενσκι και η Όλγα χώρισαν το 1939 και σύντομα αυτός παντρεύτηκε τη Λύντια Έλεν (Νέλι) Τρίτον (1899-1946). (1919) The Prelude to Bolshevism: The Kornilov Rising. Επανέκδοση, Τσάρλστον (Νότια Καρολίνα): BiblioLife. 2009. ISBN 978-1103252107. Ο Πρόλογος, η Εισαγωγή και ο Επίλογος είναι διαθέσιμοι για ανάγνωση στο marxists.org. Ανακτήθηκε στις 22.03.2016. (1927) The Catastrophe: Kerensky's own story of the Russian Revolution. Νέα Υόρκη: Periodicals Service. ISBN 978-0527491000. Διαθέσιμο για ανάγνωση στο marxists.org. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2016. (1934) The Crucifixion of Liberty. Νέα Υόρκη: Periodicals Service. ISBN 978-0527491062. (1965) Russia and History's Turning Point. Νέα Υόρκη: Duell, Sloan & Pearce. Αλεξάνδρου Κερένσκυ (1972). Η Ρωσική Επανάσταση όπως την έζησα. Μετάφραση: Άγγελος Νίκας. Αθήνα: Πάπυρος. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2016.
|
Ο Αλεξάντρ Φιόντοροβιτς Κέρενσκι (Алекса́ндр Фёдорович Ке́ренский, ΔΦΑ: [ɐlʲɪˈksandr ˈkʲerʲɪnskʲɪj] 4 Μαΐου 1881 — 11 Ιουνίου 1970) ήταν Ρώσος δικηγόρος και πολιτικός κατά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Υπηρέτησε ως ο δεύτερος πρωθυπουργός της Ρωσικής Προσωρινής Κυβέρνησης από Ιούλιο έως Νοέμβριο 1917. Ήταν ηγέτης των μετριοπαθών σοσιαλιστών της Τρουντοβικής φράξιας του Κόμματος των Σοσιαλεπαναστατών. Μετά τη Φεβρουαριανή Επανάσταση που εκθρόνισε τον Νικόλαο Β΄, ο Κέρενσκι υπηρέτησε ως Υπουργός Δικαιοσύνης στη μετα-αυτοκρατορική και δημοκρατική Προσωρινή Κυβέρνηση του Γκεόργκι Λβοβ. Τον Μάιο έγινε Υπουργός Πολέμου. Τον Ιούνιο διαδέχτηκε τον Λβοβ ως Πρωθυπουργός. Στις 7 Νοεμβρίου, η κυβέρνησή του ανατράπηκε από τους εργάτες επαναστάτες υπό τον Βλαντιμίρ Λένιν Μπολσεβίκους στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του αυτοεξόριστος, στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη όπου και απεβίωσε σε ηλικία 89 ετών, αλλά τάφηκε στο Λονδίνο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81_%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%83%CE%BA%CE%B9
|
Αρχαίες Κλεωνές Κορινθίας
|
Οι αρχαίες Κλεωνές βρίσκονται στην ενδοχώρα της Κορινθίας, στο δυτικό μέρος του Τέως Δήμου Κλεωνών, και συνορεύει με τον πρώην δήμο Τενέας. Είναι το μόνο χωριό του Δήμου που δεν βρίσκεται στο Φλιάσσιο πεδίο της Νεμέας αλλά αντίθεται και είναι οικοδομημένο σε μία πλαγή, κοντά στους πρόποδες του όρους Φωκά (Απέσα) στο δυτικό μέρος του κάμπου των Κλεωνών. Ο δρόμος που συνδέει την Κόρινθο με την Νεμέα περνάει απο το χωριο. Σήμερα, ο oικισμός υπάγεται στο Δήμο Νεμέας, (απέχει 15 χιλιόμετρα από την Νεμέα και 12 χιλιόμετρα απο το Χιλιομόδι) έχει 653 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με την αμπελοκαλλιέργεια, την ελαιουργία, την κτηνοτροφία και το εμπόριο. Οι Κλεωνές ανήκουν σε μια απο τις μεγαλύτερες αμπελουργικές ζώνες της Ελλάδας στην οποία παράγονται κρασιά Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας (Ο.Π.Α.Π.). Αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο οικισμού του Δήμου μετά την κοινότητα Νεμέας. Στις Αρχ. Κλεωνές μεγάλωσε η γνωστή τραγουδίστρια Ηρώ Σαΐα. Στις Αρχαίες Κλεωνές έχει χτιστεί ένα σύγχρονο αίθριο θέατρο που έχει θέα στον κάμπο Κλεωνών και στο αρχαίο κάστρο της Ακροκορίνθου Οι μετακινήσεις και οι μεταφορές εξυπηρετούνται τόσο από την Π.Ε.Ο Κορίνθου - Άργους, όσο και από την νέα Εθνική Οδό Α7 Κόρινθος-Τρίπολη, με την πρόσβαση να είναι εύκολη για τους κατοίκους καθώς υπάρχει κόμβος στον αυτοκινητόδρομο για τις Αρχ. Κλεωνές Αρχειοθετήθηκε 2022-01-21 στο Wayback Machine.. Επίσης καθημερινή είναι η σύνδεση με την Κόρινθο, την Αθήνα αλλά και την Νεμέα μέσω των ΚΤΕΛ. Τα προηγούμενα χρόνια, υπήρχε στάση τρένου (σε απόσταση 2,5 χλμ) στον Άγιο Bασίλειο Κορινθίας από όπου διερχόταν η γραμμή Κόρινθος-Άργος-Ναύπλιο, η οποία έχει σταματήσει να λειτουργεί από το 2011. Οι Κλεωνές αναφέρονται στον Όμηρο, όπου χαρακτηρίζονται ως «καλοχτισμένη πόλη». Βρίσκονται στη θέση της ομώνυμης αρχαίας πόλης, στην οποία οφείλει ο οικισμός το σημερινό όνομά του. Το όνομά της, η αρχαία πόλη το έλαβε από την Κλεώνη, κόρη του Πέλοπα ή του Ασωπού. Η περιοχή κατοικείται από τους νεολιθικούς χρόνους. Η κατοίκηση συνεχίστηκε και κατά την Εποχή του Χαλκού, οπότε και επικεντρώνεται κυρίως στον οικισμό των Ζυγουριών, που υπήρξε έδρα τοπικού ηγεμόνα. Κατά την κάθοδο των Δωριέων ένα μέρος των κατοίκων της μετανάστευσε στην Ιωνία και εγκαταστάθηκε στις Κλαζομενές. Μέχρι τις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα η πόλη διατήρησε την ανεξαρτησία της και είχε στην κυριαρχία της την γειτονική πόλη Νεμέα, καθώς και την άμεση εποπτεία των «Νέμεων» αγώνων, οι οποίοι ονομάζονταν και «Κλεωναίος αγών». Η ιστορία της πόλης συνεχίζεται στους κλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους. Το 237 π.Χ. προσχώρησε στην Αχαϊκή Συμπολιτεία. Στα χρόνια του Πλούταρχου, του Παυσανία και του Απολλόδωρου αναφέρεται ότι στις αρχαίες Κλεωνές φιλοξενήθηκε ο Ηρακλής στην καλύβα του γέροντα Μόλαρχου, που ήταν το ορμητήριό του στους έξι από τους δέκα άθλους του. Ανασκαφές έχουν φέρει στο φως λείψανα της αρχαίας πόλης. Διασώζονται τμήματα του πολυγωνικού αρχαίου τείχους και τα θεμέλια του ναού του Ηρακλή κοντά στον οικισμό. Πρόκειται για μικρό πρόστυλο τετράστυλο ναό των ελληνιστικών χρόνων, ενώ έχει βεβαιωθεί ότι στη θέση του προϋπήρχε αρχαιότερος ναός. Ο ναός αποτελούσε τμήμα μικρού ιερού, στο οποίο βρισκόταν επίσης ένα ηρώο προς τιμήν του Ευρύτου και του Κτεάτου. Ναός του Ηρακλή Στην κάτω ακρόπολη ανακαλύφθηκε ιερό του 6ου αι. π.Χ. άγνωστης θεότητας. Στην κορυφή του λόφου υπάρχει ένας βωμός. Κατά τους ύστερους αρχαϊκούς χρόνους στη θέση του ανεγέρθηκε βασιλική. Στη θέση Ζυγουριές έχει ανακαλυφθεί από την Αμερικανική Αρχαιολογική ομάδα, προϊστορικός οικισμός της χάλκινης εποχής. Επίσης πρόσφατη ανασκαφική έρευνα στη θέση Βαρελά, βορειοανατολικά των Κλεωνών, αποκάλυψε αγροτική έπαυλη με θαυμάσια ψηφιδωτά. Αρχαίο Λατομείο Ακριβώς δίπλα από την Εθνική Οδό Κορίνθου-Τρίπολης Αρχειοθετήθηκε 2022-01-21 στο Wayback Machine., βρίσκεται αρχαίο λατομείο με εμφανή δείγματα χρήσης εξελιγμένης τεχνικής λάξευσης και εξόρυξης. Το λατομείο παρείχε οικοδομικό υλικό για την κατασκευή του ιερού του Διός στη Νεμέα. Με διάταγμα του Όθωνα στις 26 Μαΐου 1834 (Αριθμός ΦΕΚ 19 που δημοσιεύθηκε στο Ναύπλιο) γίνεται ο Δήμος Κλεωνών, με έδρα τον Άγιο Βασίλειο και περιλάμβανε τα χωρία Κοντόσταυλο με 553 κατοίκους, Μπουσμπάρδι, Στεφάνι και ονομάζεται επίσημα στο ΦΕΚ αυτό με το όνομα Κλεωναί. Το 1840 τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής συγχωνεύθηκαν στον δήμο «Κλεωνών», με έδρα το Χιλιομόδι . Ο τέως Δήμος Κλεωνών (1840 – 1912) συνόρευε με τους τ. δήμους: βόρεια Κορίνθου, δυτικά Νεμέας, ανατολικά Σολυγείας και νότια με το τ. δήμο Προσυμναίων Άργους. Το δήμο αυτόν περικλείουν τα όρη (Απέσας 873μ., διακλαδώσεις Τρητού, πρόβουνος Δαφνιάς 550μ.), ενώ την πεδιάδα των Κλεωνών που κατέρχεται προς Ν. μέχρι τη μονή του Αγίου Δημητρίου Στεφάνι, διασχίζουν χείμαρροι. Γύρω από την πρωτεύουσα του δήμου, το Χιλιομόδι υπάρχει πυκνή φυτεία λόγω των άφθονων υδάτων. Το Χιλιομόδι είναι κωμόπολη σε διαρκή εξέλιξη από το 1837 και μετά, κόμβος συγκοινωνίας προς Κόρινθο – Αθήνα και προς Δ. Κορινθία και Ν. Πελοπόννησο. Κοντά σ’ αυτό βρίσκονται η παλαιά και νέα Μονή Παναγίας της Φανερωμένης. Το ανατολικό άκρο του δήμου κατέχει το πολυπληθές χωριό Αθίκια στο οποίο μετατοπίστηκαν περί το 1840 οι κάτοικοι του ερημωθέντος χωριού Ρυτού. Κοντά στη θέση Κιάφα και κοντά στο εξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου βρέθηκε το 1846 το άγαλμα του Κούρου της Τενέας που κοσμεί τη Γλυπτοθήκη του Μονάχου. Νοτιότερα βρίσκεται το χωριό Άγιος Ιωάννης στα όρια του τ. δήμου Σολυγείας, βορειότερα το Νέο Αλαμάνο, που αντιτίθεται στο Παλιαλαμάνο. Βορειοδυτικά εκείνου βρίσκονταν το χωριό Νεοχώρι και κοντά σ’ αυτό ο Αψός (Μαψός), κοντά στον αρχαίο Μαυσό και τη μονή του Αγίου Νικολάου. Στο δυτικό μέρος βρίσκεται ο Κοντόσταυλος (Αρχαίες Κλεωνές). Στα νότια όρια του δήμου συναντάμε το Αγιονόρι με το μεσαιωνικό φρούριο, ύψωμα κατάσπαρτο από εκκλησίδια με καταφανή ίχνη ζωηρά ή αμυδρά βυζαντινής προέλευσης. Το χωριό είναι γνωστό, γιατί στη στενή δίοδο, την Κλεισούρα Αγιονορίου, που οδηγεί από την πεδιάδα των Κλεωνών στην του Άργους καταστράφηκε στις 28 Ιουλίου 1822 ο στρατός του Δράμαλη. Αλλά και από το παρακείμενο χωριό Στεφάνι στις δυτικές πλαγιές της Νυφίτσας άλλη ορεινή οδός από τον Άγιο Βασίλειο, που βρίσκεται στο δρόμο Χιλιομοδίου προς Νεμέα, οδηγεί στην πεδιάδα της Αργολίδας. Σε απότομο κωνοειδή πρόβουνο κοντά στο χωριό Άγιος Βασίλειος βρίσκεται το ενετικό φρούριο. Στο δήμο αυτό από το 1840 – 1912 ανήκαν τα χωριά: Χιλιομόδιον, Αγιονόριον, Άγιος Βασίλειος, Άγιος Ιωάννης, Αθίκια, Κλένια, Κοντόσταυλος, Κουταλά, Ομέρ – Τσαούσι, Στεφάνι, μοναί Κοιμήσεως της Θεοτόκου Φανερωμένης και Αγίου Δημητρίου Στεφανίου, Μαψός, Κουρτέσα, Μερζάκιον, Μπουζουμπάρδι, Νεοχώριον, Παληαλαμάνου, Πασιά, Σόΐκα και Σκούρογλι. Με το Νόμο ΔΝΖ (4057)/14.2.1912 συστάθηκαν οι παρακάτω κοινότητες Αγιονορίου, Αγίου Βασιλείου, Αγίου Ιωάννου, Αθικίων (Αλαμάνο και Μονή Ταξιαρχών), Αρχαίων Κλεωνών, Κλένιας, Στεφανίου, Χιλιομοδίου, Σολωμού και Κουταλά (Κουταλά, Μαψός και Σπαθοβούνι). Οι Αρχαίες Κλεωνές εμφάνισαν σημαντική πληθυσμιακή αύξηση απο το 1879 μέχρι και το 2001 (με εξαίρεση τις απογραφές του 1961, 1981 και 1991 που κατέγραψαν ελαφρά μείωση) ενώ το 2011 υπήρξε μία αισθητή μείωση πληθυσμού. Στον οικισμό Αρχαίων Κλεωνών λειτουργεί Αγροτικό Ιατρείο, κοινοτικό γραφείο, 2θέσιο Νηπιαγωγείο και 4θέσιο Δημοτικό σχολείο. (Οι ανάγκες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καλύπτονται από το Γυμνάσιο - ΓΕ.Λ Χιλιομοδίου και ΕΠΑ.Λ Κορίνθου). Δραστηριοποιούνται οι εξής σύλλογοι: Πολιτιστικός & Εξωραϊστικός Σύλλογος «ΦΩΚΑΣ», Σύλλογος Ανεγέρσεως Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου καθώς και Ποδοσφαιρικός Αθλητικός Σύλλογος (Π.Α.Σ Φωκά Αρχαίων Κλεωνών). τα Οινοποιεία Ναός Ηρακλέους Ερείπια της αρχαίας πόλης των Κλεωνών Λατομείο της αρχαίας πόλης των Κλεωνών Ιερός Ναός της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής (Όρος Φωκάς) Νηπιαγωγείο Αρχαίων Κλεωνών Δημοτικό Σχολείο Αρχαίων Κλεωνών (Τουριστική αγορά Επιμελητηρίου Κορινθίας) Ναός Ηρακλέους, Αρχ. Κλεωνές Κορινθίας « Ο τέως Δήμος Κλεωνών Κορινθίας 19ος – 20ός αιώνας», Ηλίας Χρ. Ξενοφών & Ηλία Ξεν. Ζωή) Κλεωνές - Deutsches Archäologisches Institut
|
Οι Αρχαίες Κλεωνές (ή Κλεωνές, παλαιά ονομασία: Κοντόσταυλος) είναι χωριό του νομού Κορινθίας. Βρίσκεται σε απόσταση 24 περίπου χιλιομέτρων από την πόλη της Κορίνθου, στην ανατολική πλευρά του όρους Φωκά (Απέσα) σε υψόμετρο 290 μέτρων, κοιτάζοντας προς τον κάμπο τον Κλεωνών στα ανατολικά και συνορεύει με το Δήμο Κορινθίων. Στην απογραφή του 2021 είχε 540 μόνιμους κατοίκους. Όπως μαρτυρά το όνομα του οικισμού το χωριό βρίσκεται κοντά στην θέση της αρχαίας πόλης των Κλεωνών. Ακόμη και σήμερα σώζονται ερείπια της στην ερεύτερη περιοχή.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B5%CF%82_%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CF%89%CE%BD%CE%AD%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B8%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Το κάλεσμα της άγριας φύσης
|
Η ιστορία αρχίζει το 1897 με τον Μπακ, έναν επιβλητικό σκύλο, διασταύρωση ποιμενικού με Αγίου Βερνάρδου, που ζει ανέμελα στην κοιλάδα Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνιας ως το χαϊδεμένο κατοικίδιο του δικαστή Μίλλερ και της οικογένειάς του. Ένα βράδυ, ο βοηθός κηπουρού Μανουέλ, που χρειάζεται χρήματα για να ξεπληρώσει χρέη χαρτοπαιξίας, κλέβει τον Μπακ και τον πουλά σε έναν άγνωστο. Ο Μπακ αποστέλλεται με τρένο στο Σιάτλ, όπου κλεισμένος σε ένα κλουβί, λιμοκτονεί και υφίσταται τρομερή κακομεταχείριση. Όταν έφτασαν, ο Μπακ παραδίδεται σε έναν δαμαστή σκύλων, τον «άνθρωπο με το κόκκινο πουλόβερ» που διδάσκει στον Μπακ «ποια είναι η θέση του», χτυπώντας τον αλύπητα. Ο άντρας δείχνει κάποια καλοσύνη όταν ο Μπακ υποτάχθηκε.Λίγο αργότερα, ο Μπακ πωλείται σε δύο Γαλλοκαναδούς ταχυδρόμους της καναδικής κυβέρνησης, τον Φρανσουά και τον Περρώ, οι οποίοι τον μεταφέρουν στην Αλάσκα. Ο Μπακ εκπαιδεύεται ως σκύλος έλκηθρου για την περιοχή Κλόνταϊκ του Καναδά. Εκτός από τον Μπακ, προσθέτουν δέκα ακόμη σκυλιά στην ομάδα τους. Ο Μπακ μαθαίνει πώς να επιβιώνει τις κρύες νύχτες του χειμώνα και πώς να σέρνει το έλκυθρο. Τις επόμενες εβδομάδες στο δρόμο, αναπτύσσεται σκληρός ανταγωνισμός ανάμεσα στον Μπακ και τον αρχηγό σκύλο, τον Σπιτς, ένα μοχθηρό και επιθετικό λευκό χάσκυ. Ο Μπακ τελικά σκοτώνει τον Σπιτς σε μάχη και γίνεται ο νέος αρχηγός της ομάδας. Έχοντας να επιβληθεί στα άλλα σκυλιά, μαθαίνει ακόμη και να κλέβει κρέας καθώς και να παλεύει για να επιβιώσει. Στη συνέχεια αλλάζει συχνά ιδιοκτήτες, πάντα σέρνοντας έλκηθρο. Τα σκυλιά πρέπει να κάνουν μεγάλα, κουραστικά ταξίδια, μεταφέροντας βαριά φορτία στις περιοχές εξόρυξης. Καθώς τρέχει στα μονοπάτια, ο Μπακ φαίνεται να έχει αναμνήσεις από έναν πρόγονο του σκύλου που έχει σύντροφο έναν «τριχωτό άνθρωπο» με κοντά πόδια. Εν τω μεταξύ, τα κουρασμένα ζώα γίνονται αδύναμα, όταν αρρωσταίνουν τα σκοτώνουν.Σε μια διαδρομή, οι νέοι ιδιοκτήτες του είναι μια ομάδα τριών χρυσοθήρων που είναι εντελώς άπειροι. Συναντούν τον έμπειρο χρυσοθήρα Τζον Θόρντον, ο οποίος παρατηρεί την κακή, εξασθενημένη κατάσταση των σκύλων. Οι τρεις αγνοούν τις προειδοποιήσεις του Θόρντον για το πέρασμα του παγωμένου ποταμού και πιέζουν τα σκυλιά να προχωρήσουν. Εξαντλημένος, πεινασμένος και διαισθανόμενος τον κίνδυνο που βρίσκεται μπροστά, ο Μπακ αρνείται να συνεχίσει. Όταν ο Θόρντον βλέπει έναν από αυτούς να τον μαστιγώνει αλύπητα, τον χτυπά και ελευθερώνει τον Μπακ. Η ομάδα προχωρά με τα τέσσερα εναπομείναντα σκυλιά, αλλά το βάρος τους κάνει τον πάγο να σπάσει και τα σκυλιά και οι άνθρωποι (μαζί με το έλκηθρο) πέφτουν στο ποτάμι και πνίγονται. Ο Θόρντον φροντίζει τον Μπακ να αναρρώσει και αναπτύσσεται αμοιβαία αγάπη μεταξύ τους. Ο Μπακ σώζει δύο φορές από θάνατο το νέο αφεντικό του και η φήμη του εξαπλώνεται σε όλο τον Βορρά. Ο Θόρντον από την πλευρά του αρνείται να τον πουλήσει όταν του προσφέρουν ένα τεράστιο ποσό. Ο Θόρντον συνεχίζει να ψάχνει για χρυσό με δύο συνεργάτες του, οδηγώντας τον Μπακ και έξι άλλα σκυλιά για να ψάξουν για μια θρυλική χαμένη τοποθεσία. Στο μέρος που κατασκήνωσαν, ενώ ο Θόρντον και οι δύο φίλοι του ψάχνουν για χρυσό, ο Μπακ ακούει το κάλεσμα της άγριας φύσης, εξερευνά την ερημιά και συναντά συχνά έναν άγριο λύκο από μια τοπική αγέλη. Ωστόσο, ο Μπακ δεν ενώνεται με την αγέλη και πάντα επιστρέφει στον Θόρντον. Επανειλημμένα πηγαινοέρχεται μεταξύ του Θόρντον και της άγριας φύσης, αβέβαιος για το πού ανήκει. Επιστρέφοντας στη σκηνή μια μέρα, ανακαλύπτει ότι ο Θόρντον, οι φίλοι του και τα σκυλιά τους έχουν δολοφονηθεί από Ιθαγενείς Τζηχάτς. Έξαλλος, ο Μπακ σκοτώνει αρκετούς για να εκδικηθεί τον Θόρντον και μετά συνειδητοποιεί ότι δεν έχει πλέον δεσμούς με τους ανθρώπους. Φεύγει αναζητώντας τον άγριο αδερφό του και τον ακολουθεί στην αγέλη, της οποίας γίνεται αρχηγός.Ο θρύλος του Μπακ διαδόθηκε μεταξύ των ιθαγενών Αμερικανών ως ο «λύκος-φάντασμα» της Βόρειας χώρας (Αλάσκα και βορειοδυτικός Καναδάς). Όλο τον χρόνο, οδηγώντας την αγέλη των λύκων, ο Μπακ εκδικείται τους Τζηχάτς επιτιθέμενος στις εγκαταστάσεις τους. Και κάθε χρόνο, την ημέρα του θανάτου του Θόρντον, ο Μπακ επιστρέφει στον τόπο, ουρλιάζει και γαυγίζει παραπονεμένα με τις ώρες, θρηνώντας τον θάνατό του. Το 1897, σε ηλικία 21 ετών ο Τζακ Λόντον έφυγε για το Κλόνταϊκ σε αναζήτηση χρυσού. Για να φτάσουν στα χρυσωρυχεία, αυτός και η ομάδα του, μετέφεραν τον εξοπλισμό τους πάνω από δύσκολα περάσματα, κουβαλώντας συχνά φορτία από 100 λίβρες (45 κιλά) στην πλάτη τους. Έμεινε σχεδόν ένα χρόνο στην περιοχή, ζώντας προσωρινά στην πόλη Ντώσον του Γιούκον, μια πόλη με 30.000 ανθρακωρύχους, ένα σαλούν και έναν δρόμο με οίκους ανοχής, πριν εγκατασταθεί σε μια κοντινή χειμερινή κατασκήνωση, όπου πέρασε τον χειμώνα σε προσωρινό καταφύγιο διαβάζοντας βιβλία που είχε φέρει μαζί του: Η καταγωγή των ειδών του Κάρολου Δαρβίνου και Χαμένος Παράδεισος του Τζον Μίλτον. Προσβλήθηκε από σκορβούτο και έφυγε διασχίζοντας πάλι τμήματα της άγριας περιοχής. Στη συνέχεια άρχισε να γράφει, αντλώντας έμπνευση από την εμπειρία του στον Καναδικό Βορρά. Τρία χρόνια μετά Το κάλεσμα της άγριας φύσης, το 1906, ο Λόντον έγραψε τον Ασπροδόντη, ένα μυθιστόρημα παρόμοιου ύφους και θέματος, αν και αυτή τη φορά αφορούσε έναν λύκο που εξημερώθηκε στο Σαν Φρανσίσκο. Το κάλεσμα της άγριας φύσης, μετάφραση: Θ. Δ. Φραγκόπουλος, εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1983 Το κάλεσμα της άγριας φύσης, μετάφραση: Πόλυ Μοσχοπούλου, εκδόσεις Αναστασιάδης, 1997 Το κάλεσμα της άγριας φύσης, μετάφραση: Τάκης Μενδράκος, εκδόσεις Πατάκης, 2018 Το κάλεσμα της άγριας φύσης, μετάφραση: Αγγελική Σκούρα-Κοσμίδου, εκδόσεις Καρακώτσογλου, 2018
|
Το κάλεσμα της άγριας φύσης (πρωτότυπος τίτλος: The Call of the Wild ) είναι μυθιστόρημα του Τζακ Λόντον που εκδόθηκε το 1903 και διαδραματίζεται στο Γιούκον του Καναδά, κατά τη μαζική εισροή χρυσοθήρων στο Κλόνταϊκ τη δεκαετία του 1890, όταν τα δυνατά σκυλιά που έσερναν έλκηθρα ήταν περιζήτητα.Ο κεντρικός χαρακτήρας του μυθιστορήματος είναι ένας σκύλος με το όνομα Μπακ. Η ιστορία ξεκινά σε ένα ράντσο στην κοιλάδα Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνιας, όταν ο Μπακ πωλείται ως σκύλος έλκηθρου στην Αλάσκα. Γίνεται σταδιακά όλο και πιο άγριος στο σκληρό περιβάλλον, όπου αναγκάζεται να παλέψει για να επιβιώσει και να κυριαρχήσει σε άλλα σκυλιά. Στο τέλος, επιστρέφει στα φυσικά του αρχέγονα ένστικτα και αναδεικνύεται ηγέτης στην άγρια φύση.Ο Τζακ Λόντον έζησε σχεδόν ένα χρόνο στο Γιούκον και οι παρατηρήσεις του αποτελούν μεγάλο μέρος του υλικού για το βιβλίο. Η ιστορία δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο The Saturday Evening Post το καλοκαίρι του 1903 και αργότερα το ίδιο έτος εκδόθηκε σε βιβλίο. Η μεγάλη δημοτικότητα και η επιτυχία του έργου εδραίωσαν τη φήμη του Λόντον. Ήδη από το 1923, η ιστορία διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο και έκτοτε έχουν γίνει πολλές κινηματογραφικές διασκευές.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%82_%CF%86%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82
|
Καίτη Βλαντή
|
Η Βλαντή γεννήθηκε στο Κάιρο από Έλληνες γονείς. Σε ηλικία πέντε ετών η οικογένεια της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ο πατέρας της, Νικόλας, ήταν παλιός παίκτης και προπονητής μπάσκετ.Είναι παντρεμένη με τον Γιώργο Κουτσοθανάση, με τον οποίο έχουν αποκτήσει ένα γιό, το Νικόλα. Εργάστηκε για χρόνια σε φαρμακευτική εταιρεία, στη μηχανοργάνωση και στο οικονομικό τμήμα και σήμερα είναι συνταξιούχος. Σε μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το στίβο κάνοντας εγγραφή στο Ζ.Α.Ο.Ν., σύλλογο της Κηφισιάς. Απογοητευμένη από τις συνθήκες που επικρατούσαν, σε ηλικία 13 ετών στράφηκε στην καλαθοσφαίριση. Έπαιξε για λίγο με τα χρώματα του Ζ.Α.Ο.Ν., αλλά προτίμησε να μην συνεχίσει στον σύλλογο, τον οποίο ο πατέρας της λίγο καιρό μετά ανέλαβε ως προπονητής.Με τον τρόπο αυτό βρέθηκε στο Σπόρτιγκ Αθηνών, ο οποίος αναδημιούργησε γυναικεία ομάδα στα τέλη της δεκαετίας του 1970 με προπονητή το Γιώργο Νικητόπουλο.Το 1976 η ομάδα κατέκτησε το πρώτο - από μια μεγάλη σειρά που έμελε να ακολουθήσουν - Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του στο ανοιχτό γήπεδο του Κολλεγίου Ανατόλια στη Θεσσαλονίκη. Στο καθοριστικό ματς με αντίπαλο τον Απόλλωνα Καλαμαριάς (53-44), το οποίο διεξήχθη σε εχθρικό για την αθηναϊκή ομάδα περιβάλλον, η Βλαντή ήταν η κορυφαία του αγώνα.Λίγο, μετά την κατάκτηση του πρώτου Πανελλήνιου Πρωταθλήματος από το Σπόρτιγκ, ωστόσο, σε ντέρμπι με αντίπαλο την Γλυφάδα, που έγινε σε κλίμα μεγάλης έντασης, η Βλαντή τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στο αριστερό γόνατο. Καθώς η αθλητριακή ήταν λιγότερο εξελιγμένη από ό,τι σήμερα, δεν διαπιστώθηκε το ακριβές μέγεθος του τραυματισμού, ο οποίος αντιμετωπίστηκε σταδιακά τις επόμενες δεκαετίες. Η Βλαντή συνέχισε με κάποια αναπόφευκτα διαλείμματα να αγωνίζεται έως το 1984, ωστόσο δεν επανήλθε ποτέ στα επίπεδα απόδοσης που είχε φτάσει πριν τον τραυματισμό της.Εξακολούθησε, ωστόσο να παραμένει ηγέτιδα του Σπόρτιγκ και αρχηγός της ομάδας τα τελευταία επτά χρόνια της καριέρας της. Έχει κατακτήσει τα πρώτα επτά Πανελλήνια Πρωταθλήματα της «αυτοκρατορίας» του Σπόρτιγκ ('76, '77, '79, '80, '81, '83 και '84). Το ταλέντο της Βλαντή είχε ξεχωρίσει από νωρίς και είναι χαρακτηριστικό ότι σε ηλικία 16 ετών είχε κληθεί στην Εθνική Ελλάδος Γυναικών για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1973, που έλαβαν χώρα το 1972 στο Μπάρι της Ιταλίας. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε συμμετάσχει σε έναν αγώνα στα πλαίσια του Βαλκανικού Πρωταθλήματος Νεανίδων, όπου η Ελλάδα ηττήθηκε από τη Βουλγαρία με σκορ 31-77. Με τη φανέλα της Εθνικής έχει συλλέξει 36 πόντους σε 7 αγώνες, 5,14 κατά μ.ό. Καίτη Βλαντή, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Ελληνικά).
|
Η Αικατερίνη (Καίτη) Βλαντή, γεννημένη στις 14 Ιανουαρίου 1956 στο Κάιρο της Αιγύπτου, είναι Ελληνίδα πρώην διεθνής καλαθοσφαιρίστρια. Αγωνιζόταν με τα σύγχρονα δεδομένα στη θέση του σμολ φόργουορντ. Έχει κατακτήσει τα πρώτα επτά Πανελλήνια Πρωταθλήματα της «αυτοκρατορίας» του Σπόρτιγκ ('76, '77, '79, '80, '81, '83 και '84) και θεωρείται ευρέως η καλύτερη Ελληνίδα καλαθοσφαιρίστρια της γενιάς της, πριν εμφανιστεί στο προσκήνιο η Άννυ Κωνσταντινίδου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%B7_%CE%92%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE
|
Ανατολικό Βερμίου Κοζάνης
|
Περίπου 500 μ. νότια από το σημερινό χωριό, στη θέση «Βρύση Αγίου Χριστοφόρου», έχουν επισημανθεί ίχνη αρχαίου οικισμού. Το Ανατολικό, συνδέεται: Οδικά με τη Θεσσαλονίκη, μέσω της Εγνατίας οδού και μέσω Έδεσσας από τον παλιό δρόμο (Φλώρινας - Θεσσαλονίκης). Οδικά με την Αθήνα, μέσω Κοζάνης - Ελασσόνας και μέσω Γρεβενών - Καλαμπάκας. Σιδηροδρομικά με τη Θεσσαλονίκη μέσω της γραμμής Κοζάνης - Θεσσαλονίκης. Από τον κόμβο του Πλατύ Ημαθίας, συνδέεται με Αθήνα και με το υπόλοιπο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας. Αεροπορικώς μέσω του αερολιμένα Κοζάνης, της Καστοριάς και της Θεσσαλονίκης. Το Ανατολικό συνδέεται με το οδικό δίκτυο της χώρας από το 1958. Η τοποθεσία του είναι τέτοια που του επιτρέπει την εύκολη πρόσβαση στους μεγάλους οδικούς άξονες της χώρας. Με τον αυτοκινητόδρομο Ε90 συνδέεται με την Θεσσαλονίκη και με τον αυτοκινητόδρομο Ε75 με την Αθήνα. Βρίσκεται στον οδικό άξονα 03 βατότητας του νομού Κοζάνης και συνδέει τα Κομνηνά, το Μεσόβουνο, τους Πύργους, τον Άγιο Χριστόφορο, το Καρυοχώρι, τη Σπηλιά, την Ερμακιά και την Πεντάβρυσο με την Πτολεμαΐδα. Πρόσφατα, με την κατασκευή του κάθετου άξονα της Εγνατίας οδού, Κοζάνης - Β.Μακεδονίας και την σύνδεσή του με αυτόν, η πρόσβαση έγινε ακόμη ευκολότερη και ταχύτερη. Το Ανατολικό αποτελεί, σύμφωνα με τις προδιαγραφές των μελετών των Ανοικτών Πόλεων: Περιαστικό οικισμό, λόγω της γειτνίασης του με το αστικό κέντρο της πόλεως της Πτολεμαΐδας. Δυναμικό οικισμό όσον αφορά την πληθυσμιακή του εξέλιξη (εμφάνιζε αύξηση μεγαλύτερη του 10% κατά την περίοδο 1971-1981) Μεγάλο οικισμό ως προς την απόλυτη τάξη μεγέθους του, (στην απογραφή του 1981, είχε περισσότερους από 1.000 κατοίκους) Συνεκτικό οικισμό (90% των οικοδομών του, απέχουν ανά δυο λιγότερο από 40 μέτρα) Αδιάφορο οικισμό (ως προς τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του δομημένου περιβάλλοντος και τον απαιτούμενο βαθμό προστασίας)Η μικρή χρονοαπόσταση της οδικής σύνδεσης του Ανατολικού με το αστικό κέντρο της Πτολεμαΐδας είχε σαν φυσικό επακόλουθο τον προσανατολισμό του κυρίου όγκου των λειτουργικών ροών του οικισμού για απασχόληση, αγορές, εξυπηρέτηση από υπηρεσίες προς την πρωτεύουσα της επαρχίας Εορδαίας. Οι δραστηριότητες της ΔΕΗ ήταν καθοριστικές για την πληθυσμιακή εξέλιξη του οικισμού σε σχέση με την Πτολεμαΐδα, της οποίας η εξέλιξη είχε άμεση σχέση με τους όμορους οικισμούς της, λόγω της εγκατάστασης εργατικού δυναμικού που τροφοδότησαν τη δημιουργία δραστηριοτήτων για τον πληθυσμό της ευρύτερης περιοχής, έτσι ώστε η Πτολεμαΐδα να αποκτήσει σημαντικά υψηλούς δείκτες εξειδίκευσης σε όλους τους κλάδους που συνδέονται με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η επίδραση της εγκατάστασης των ενεργειακών μονάδων στην περιοχή συνετέλεσε στη δραματική πτώση των ποσοστών απασχόλησης στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία) και την αντίστοιχη εκρηκτική αύξηση στο δευτερογενή και τριτογενή τομέα. Τα χαρακτηριστικά φαινόμενα άμεσης λειτουργικής εξάρτησης του Ανατολικού είναι: Το σχετικά μεγάλο ποσοστό των μετακινήσεων για εμπορικές εξυπηρετήσεις και λειτουργίες του τριτογενή τομέα προς Πτολεμαΐδα, με ανασταλτική επίδραση σε ότι αφορά την ανάπτυξη τέτοιων δραστηριοτήτων στον οικισμό. Οι έντονες ροές στον άξονα προς Πτολεμαΐδα, που διευκολύνονται από τα δρομολόγια των αστικών λεωφορείων, των υπεραστικών λεωφορείων (προς Θεσσαλονίκη) και των ιδιωτικών οχημάτων των κατοίκων. Οι διερχόμενες ροές από τους άλλους οικισμούς της ευρύτερης περιοχής, που κατευθύνονται προς Πτολεμαΐδα μέσω του οδικού δικτύου του οικισμού. Η αύξηση των ποσοστών απασχόλησης στο δευτερογενή τομέα και κύρια στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.Σύμφωνα με τις προτάσεις Χωροταξικής Οργάνωσης του Ν. Κοζάνης, το Ανατολικό αποτελεί οικισμό 3ου επιπέδου και εντάσσεται μαζί με 10 άλλους οικισμούς στην Οικιστική Ενότητα Πτολεμαΐδας. Σύμφωνα με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που αφορά τον προσδιορισμό γεωγραφικών ενοτήτων του Ν. Κοζάνης, το Ανατολικό είχε ενταχθεί στην 4η γεωγραφική ενότητα της επαρχίας Εορδαίας. Μετά την τροπολογία του ανωτέρω Π.Δ., το Ανατολικό εντάχθηκε στην 8η Εδαφική Περιφέρεια Ν. Κοζάνης και χαρακτηρίστηκε έδρα αυτής, την οποία απάρτιζαν οι τέως Κοινότητες: Αγίου Χριστοφόρου, Ανατολικού, Ερμακιάς, Καρυοχωρίου, Κομνηνών, Μεσοβούνου, Πύργων και Σπηλιάς. Τέλος το Ανατολικό με την υπ. αριθμ. Ε10185/2.6.94 χαρακτηρίστηκε και έδρα Αναπτυξιακού Συνδέσμου ο οποίος αποτελούνταν από τις τέως Κοινότητες: Αγίου Χριστοφόρου, Ανατολικού, Ερμακιάς, Καριοχωρίου, Κομνηνών, Πενταβρύσου, Περδίκκα, Πύργων και Σπηλιάς, με την ονομασία ΄΄Βέρμιο Εορδαίας΄΄. Ο οικισμός του Ανατολικού είναι σε υψόμετρο 630 μ. χαρακτηρίζεται ως ημιορεινή Κοινότητα λόγω του σχετικού της υψομέτρου από την θάλασσα και των ορεινών όγκων του Βερμίου, που αρχίζουν από τα ανατολικά της. Οι κλίσεις που επικρατούν μέσα στον οικισμό και στην ευρύτερη του περιοχή είναι ομαλές. Το μεγαλύτερο μέρος των εκτάσεων της Κοινότητας είναι καλλιεργούμενη γεωργική γη με πολύ μικρές κλίσεις. Την ευρύτερη περιοχή της Κοινότητας διασχίζουν υδρορρέματα με κατεύθυνση από ΝΔ (υπώρειες Βερμίου ) προς ΒΔ και καταλήγουν, αφού ενωθούν με άλλα στη λεκάνη του Περδίκκα -Φιλώτα στην λίμνη Βεγορίτιδα στο νομό Φλώρινας. Την περιοχή ΒΑ του οικισμού και εφαπτομενικά με το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο, διασχίζει ρέμα. Έντονες κλίσεις παρατηρούνται μόνο στην ανατολική πλευρά της Κοινότητας, στους πρόποδες του Βερμίου όρους. Από γεωλογική άποψη η ευρύτερη περιοχή αποτελείται από πετρώματα της Πελαγονικής Ζώνης. Αυτή χαρακτηρίζεται από τα κρυσταλλικά πετρώματα και από βυθίσματα με ιζηματογενείς σειρές νηριτικής φάσης, τα οποία παρουσιάζουν ένα σαφές στρωματογραφικό κενό ιζηματογένεσης κατά την διάρκεια του Κατώτερου Κρητιδικού. Από τεκτονική άποψη η ευρύτερη περιοχή παρουσιάζει μια ποικίλη ορογενετική δομή. Κυριαρχούν οι πτυχώσεις, λεπιώσεις και επωθήσεις, καθώς επίσης και οι μεταπτώσεις κλιμακωτών ρηγμάτων στις νεογενείς λεκάνες. Η περιοχή της Κοινότητας Ανατολικού - η οποία ανήκει στην Πελαγονική Γεωτεκτονική Ζώνη - συγκροτείται από τα παρακάτω πετρώματα που υπέρκεινται στο κρυσταλλοσχιστώδες υπόβαθρο: ασβεστόλιθοι του Τριαδικοϊουρασικού, λευκά, γαλαζωτά συμπαγή μάρμαρα με περιοχή ανάπτυξης τους Α και ΒΑ του οικισμού. Κάθε χρόνο στο χωριό πραγματοποιούνται εκδηλώσεις, οι οποίες παλαιότερα ήταν περισσότερες. Σήμερα οι κάτοικοι τηρούν κάποιες από αυτές και άλλες προσπαθούν να τις αναβιώσουν. Το βάρος της υλοποίησης έχει ο πολιτιστικός σύλλογος, με την συμμετοχή της εκκλησίας και αρκετών δραστήριων κατοίκων, αλλά και τη βοήθεια των άλλων συλλόγων. 1 Μαΐου Στο διαμορφωμένο χώρο του "αεροδρομίου" προσφέρονται γλυκίσματα, αναψυκτικά και με την παρουσία όλων των καλλιτεχνών του χωριού, πραγματοποιείται γλέντι. 31 Ιουλίου Αγίων Αναργύρων Θρησκευτική εορτή. Τελείται θεία λειτουργία στο βουνό, στη τοποθεσία "πατάτες", όπου και χτίστηκε ο ομώνυμος ιερός ναός και στη συνέχεια πραγματοποιούνται εκδηλώσεις στο διαμορφωμένο περιβάλλοντα χώρο. 14 Σεπτεμβρίου Ύψωση Τιμίου Σταυρού, πολιούχου ιερού ναού Ανατολικού Θρησκευτική εορτή. Την παραμονή πραγματοποιείται μέγας πανηγυρικός εσπερινός με λιτάνευση της εικόνας και με συμμετοχή όλων των αρχών και πλήθος κόσμου. Ανήμερα της εορτής, τελείται αρχιερατική Θεία Λειτουργία. 10 - 14 Σεπτεμβρίου Τετραήμερο πολιτιστικών εκδηλώσεων Πραγματοποιούνται εκδηλώσεις, με αφορμή τον πανηγυρίζοντα ναό της Υψώσεως Τιμίου Σταυρού, όπως έκθεση βιβλίου, φωτογραφικές και λαογραφικές εκθέσεις, βραδιές παραδοσιακής μουσικής, αιμοληψία, έκθεση ζωγραφικής από τα παιδιά του δημοτικού σχολείου, φεστιβάλ ποντιακών χορών. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1995, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
|
Το Ανατολικό είναι χωριό που βρίσκεται στο νομό Κοζάνης. Η προηγούμενη ονομασία του ήταν Ίνελι. Απέχει από την πόλη της Κοζάνης 34 χιλιόμετρα και από την πόλη της Πτολεμαΐδας 7 χιλιόμετρα. Βρίσκεται 3 χιλιόμετρα μακριά από τον κάθετο άξονα Νίκης - Κοζάνης της Εγνατίας οδού και έχει πρόσβαση (στην Εγνατία οδό) μέσω του οδικού κόμβου Πτολεμαϊδας - Κοζάνης. Στην αρίθμηση βατότητας του νομού βρίσκεται επί του 3 οδικού άξονα. Με την εφαρμογή του Ν.3852/10 (Καλλικράτης) αποτέλεσε Τοπική Κοινότητα του νέου διευρυμένου Δήμου Εορδαίας. Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 30,767 χμ² (2011).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Γουίλ Μπάιερς
|
Ο Γουίλ, ο μικρότερος αδερφός του Τζόναθαν Μπάιερ και ο γιος του Τζόις Μπάιερς, είναι ένα ντροπαλό, ευγενικό και συχνά συνεσταλμένο αγόρι. Στο πάρτι Dungeons and Dragons της παρέας, ο Will είναι ο κληρικός, αλλά αργότερα παίζει περιστασιακά τον ρόλο του Dungeon Master και αποκαλείται «Γουίλ ο Σοφός». Τον Νοέμβριο του 1983, εξαφανίζεται κάπου κοντά στο « Mirkwood » αφού συναντά το τέρας που δραπέτευσε μέσα από ένα ρήγμα στο «Upside Down», μια εναλλακτική διάσταση που ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες του Εργαστηρίου Hawkins. Ο Γουίλ αρχίζει να επικοινωνεί με την Τζόις μέσω λαμπτήρων, έτσι Τζόις ταξινομεί τους λαμπτήρες σε αλφαβητική σειρά ώστε ο Will να μπορεί να ανάβει φώτα δίπλα στα γράμματα για να συλλαβίσει προτάσεις. Όταν ο Τζίμ Χόπερ και η Τζόις μπαίνουν στο Upside Down για να τον βρουν ετοιμοθάνατο, τον συνεφέρουν με καρδιοαναπνευστική ανάνηψη (CPR) και τον επαναφέρουν στον πραγματικό κόσμο, αλλά εξακολουθεί να έχει παρενέργειες από τον χρόνο που πέρασε στην εναλλακτική διάσταση, συμπεριλαμβανομένου ενός γυμνοσάλιαγκα που αναδύεται από το στόμα του, τα οράματα του Upside Down και μια σύνδεση με το έχει με τον Mind Flayer. Ο Γουίλ κατατάχθηκε στον τρίτο καλύτερο χαρακτήρα του Stranger Things από τον Screen Rant, πίσω μόνο από την Ελέβεν και Στήβ Χάρινγκτον. Στον Νόα Σνάπ απονεμήθηκαν συνολικά δύο βραβεία και έξι υποψηφιότητες για τον ρόλο του ως Γουίλ Μπάιερς. Το 2018 ηταν υποψήφιος για βραβεία MTV Movie & TV στην κατηγορία της Καλύτερης Ομάδας στην Οθόνη με τα μέλη του κάστ Γκέιτεν Ματαράτσο, Φιν Γούλφχαρντ, Κέιλεμπ ΜακΛάφλιν και Σέιντι Σίνκ , καθώς και στην κατηγορία της Πιο Φοβισμένης Ερμηνείας, την οποία κέρδισε. Μαζί με το υπόλοιπο βασικό καστ στη δεύτερη σεζόν, ο Σναπ βραβεύτηκε με Screen Actors Guild Award στην κατηγορία Εξαιρετικής Ερμηνείας από ένα σύνολο σε δραματική σειρά το 2017 . Για την τρίτη σεζόν, το βασικό καστ (συμπεριλαμβανομένου του Σναπ) προτάθηκε και πάλι για το ίδιο βραβείο, ωστόσο αυτή τη φορά το καστ δεν κέρδισε και για άλλη μια φορά για το ίδιο αποτέλεσμα. Το 2017, ο Σναπ ήταν υποψήφιος για την κατηγορία Καλύτερης Ερμηνείας σε ψηφιακή τηλεοπτική σειρά ή ταινία – Νεαρός ηθοποιός. Οι θεατές έχουν εικάσει ότι ο Γουίλ είναι ομοφυλόφιλος και τρέφει ανεκπλήρωτα συναισθήματα για τον καλύτερό του φίλο Μάικ, κάτι που η ίδια η σειρά ούτε επιβεβαιώνει ούτε διαψεύδει. Οι κριτικοί ερμήνευσαν τα δύο τελευταία επεισόδια της τέταρτης σεζόν ως υποκειμενική αναγνώριση της σεξουαλικότητας του Γουίλ, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια μιας σκηνής στην οποία ο Γουίλ δείχνει τον Μάικ τη ζωγραφιά του με τον ίδιο και τους φίλους του, ισχυριζόμενος ότι ήταν δώρο από την Ελ, ενώ μετά άρχισε να κλαίει σιωπηλά.
|
Ο Γουίλιαμ "Γουίλ" Μπάιερς είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας από την αμερικανική τηλεοπτική σειρά τρόμου και επιστημονικής φαντασίας Stranger Things. Τον ρόλο υποδύεται ο Νόα Σναπ. O χαρακτήρας εμφανίζεται σε επαναλαμβανόμενη βάση στην πρώτη σεζόν πριν προωθηθεί στο κύριο καστ στη δεύτερη σεζόν . Στον Νόα Σναπ δόθηκε ο ρόλος του Γουίλ Μπάιερς τον Αύγουστο του 2015. Ο Σναπ πήρε προαγωγή σε κανονικό χαρακτήρα για τη δεύτερη σεζόν τον Οκτώβριο του 2016, ενώ δούλευε σε επαναλαμβανόμενη βάση στην πρώτη. Η επιστροφή του Σνάπ για την τρίτη σεζόν σε κύριο ρόλο αποκαλύφθηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 2018. Η ιδέα να επικοινωνήσει ο Γουίλ με τον Τζόις μέσω λαμπτήρων εμπνεύστηκε από ταινίες της δεκαετίας του 1980, συμπεριλαμβανομένου του Poltergeist (1982). Όσον αφορά την αφήγηση στην τρίτη σεζόν, ο Levy είπε ότι η σεζόν θα αφορούσε λιγότερο τον Will, λέγοντας: «Δεν πρόκειται να βάλουμε τον Γουίλ στην κόλαση για τρίτη συνεχόμενη σεζόν. Θα ασχοληθεί με πράγματα, αλλά δεν θα πιάσει πάτο... [θα έχουμε] να κάνουμε με δυνάμεις του κακού που είναι νέες.»
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BB_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%82
|
Γιαλιάς
|
Υπάρχουν πολλές λαϊκές παραδόσεις που σχετίζονται με τον Γιαλιά. Στο χωριό Νήσου της επαρχίας Λευκωσίας πιστεύεται ότι κάποτε χωριζόταν στα δύο για να ξανάενωθεί σε άλλο σημείο, εκεί που χωριζόταν δημιουργούνταν νησί από όπου προέρχεται και το όνομα του χωριού. Άλλη παράδοση λέει ότι στη περιοχή του χωριού Άσσια ενώνονταν ο Πεδιαίος με τον Γιαλιά, η κόμισα της περιοχής αποφάσισε να τους χωρίσει και να φέρει τη κοίτη του ποταμού δίπλα στο χωριό, στη σημερινή του κοίτη.
|
Ο Γιαλιάς (τουρκικά: Çakıllı Dere ή Yalya Deresi) είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός, στην ουσία χείμαρρος, της Κύπρου. Έχει μήκος 88 χιλιόμετρα πηγάζει στο Τρόοδος και τα βουνά του Μαχαιρά, στη πορεία του περνάει από τη κοιλάδα της Μεσαορίας και χύνεται στον κόλπο της Αμμοχώστου.Το βάθος του φτάνει μέχρι τα 9 μετρα. Στον Γιαλιά έχει κατασκευαστεί το 1952 το φράγμα Πάνω Λυθροδόντα χωρητικότητας 32.000 m3 και ύψους 10 μέτρων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82
|
Πυγμαλίων (θεατρικό έργο)
|
Το έργο αφηγείται την ιστορία του καθηγητή Χένρι Χίγκινς, ενός διανοούμενου γλωσσολόγου που στοιχηματίζει ότι μπορεί να κάνει μια φτωχή πλανόδια πωλήτρια λουλουδιών να συμπεριφέρεται σαν κυρία του καλού κόσμου, μαθαίνοντάς της να μιλά με την προφορά της υψηλής κοινωνίας του Λονδίνου. Τα καταφέρνει και κερδίζει το στοίχημα. Ωστόσο, καθώς ο Χίγκινς της φέρεται σαν υπηρέτρια, εκείνη τον εγκαταλείπει. Το έργο τελειώνει εδώ. Όπως ο Πυγμαλίων του Οβίδιου ερωτεύεται το άψυχο έργο τέχνης του, έτσι και ο Χίγκινς λατρεύει τη δημιουργία του, αλλά όχι το ίδιο το πρόσωπο, μόνο το γλωσσικό έργο τέχνης που έχει δημιουργήσει. Ο Χίγκινς δεν αγαπά την Ελίζα, αγνοεί τις ανθρώπινες ανάγκες της και δεν τη βλέπει ως ίση. (Πίκερινγκ: Σου περνάει από το μυαλό, Χίγκινς, ότι το κορίτσι έχει κάποια συναισθήματα; Χίγκινς: Ω, όχι, δεν νομίζω. Δεν υπάρχουν συναισθήματα για να ανησυχείς.) Λονδίνο, 1912. Για να προστατευθούν από μια έντονη καλοκαιρινή μπόρα, πολλοί άνθρωποι έχουν συγκεντρωθεί κάτω από τις κολώνες της εκκλησίας του Αγίου Παύλου στο Κόβεντ Γκάρντεν. Ανάμεσά τους, μια εκλεπτυσμένη κυρία με την κόρη και τον γιο της Φρέντι, όλοι με βραδινή ενδυμασία, βγαίνουν από την Όπερα. Όπως πολλοί άλλοι, περιμένουν ταξί για να τους πάει σπίτι. Ο Φρέντι πέφτει κατά λάθος σε μια νεαρή κοπέλα που πουλάει λουλούδια, την Ελίζα Ντούλιτλ και τα λουλούδια πέφτουν στο έδαφος. Από ευπρέπεια η μητέρα αποζημιώνει το κορίτσι. Εμφανίζεται ο συνταγματάρχης Πίκερινγκ. Ενώ η Ελίζα προσπαθεί να του πουλήσει λουλούδια, ένας περαστικός την ενημερώνει ότι κάποιος καταγράφει όλα όσα λέει. Ο άντρας είναι ο Χένρι Χίγκινς, διάσημος καθηγητής φωνητικής. Η Ελίζα ανησυχεί μήπως είναι αστυνομικός και δεν ηρεμεί μέχρι να συστηθεί ο Χίγκινς. Γρήγορα γίνεται φανερό ότι αυτός και ο συνταγματάρχης Πίκερρινγκ έχουν κοινό ενδιαφέρον για τη φωνητική και την γλωσσολογία και έναν έντονο αμοιβαίο θαυμασμό. Ο Πίκερινγκ έχει έρθει από την Ινδία για να συναντήσει τον Χίγκινς και ο Χίγκινς σχεδίαζε να πάει στην Ινδία για να συναντήσει τον Πίκερινγκ. Ο Χίγκινς λέει στον Πίκερινγκ ότι θα μπορούσε να μετατρέψει τη φτωχή κοπέλα, που είναι εμφανώς αμόρφωτη και μιλάει με λαϊκή προφορά χρησιμοποιώντας χυδαίες εκφράσεις, απλώς μαθαίνοντάς της να μιλάει σωστά. Συμφωνούν να συναντηθούν στο σπίτι του Χίγκινς το επόμενο πρωί. Η συζήτηση που άκουσε πυροδοτεί το ενδιαφέρον της Ελίζας, η οποία εμφανίζεται απροειδοποίητα το επόμενο πρωί στον καθηγητή Χίγκινς, που βρίσκεται με τον Πίκερινγκ στο γραφείο του. Του ζητά να της παραδώσει μαθήματα: θα ήθελε να γίνει πιο ευγενική για να μπορεί να εργαστεί σε ένα ανθοπωλείο και επομένως να μάθει σωστά αγγλικά. Ο Χίγκινς είναι διστακτικός στην αρχή, αλλά μετά βλέπει την ευκαιρία να επιδείξει τις ικανότητές του. Ο Πίκερινγκ προτείνει ένα στοίχημα στον φίλο του: να κάνει την Ελίζα γυναίκα του κόσμου και να τη συστήσει στο χορό της πρεσβείας που θα γίνει λίγους μήνες αργότερα. Παρά την απροθυμία της οικονόμου του κυρίας Πιρς και της Ελίζας, ο Χίγκινς δέχεται αμέσως. Η Ελίζα πρέπει τώρα να αλλάξει ρούχα και να πλυθεί καλά και βιώνει για πρώτη φορά τι σημαίνει πλούσια και πολυτελής ζωή. Εν τω μεταξύ, ο πατέρας της Ελίζας εμφανίζεται και απαιτεί πληρωμή για να αφήσει την κόρη του στον Χίγκινς. Αφού του δίνουν πέντε λίρες φεύγει από το σπίτι. Η Ελίζα υποβάλλεται σε εξαντλητική εκπαίδευση. Είναι ημέρα επίσκεψης στο πολυτελές διαμέρισμα της μητέρας του Χίγκινς. Ο γιος της λέει ότι πριν από περίπου ένα μήνα πήρε «μια φτωχή ανθοπώλισσα» και έβαλε στοίχημα με τον φίλο του τον συνταγματάρχη Πίκερινγκ να κάνει τον λόγο και τη συμπεριφορά της κοινωνικά αποδεκτή. Για δοκιμή, κάλεσε λοιπόν την Ελίζα στο σπίτι της μητέρας του. Φτάνουν οι καλεσμένοι, μεταξύ των οποίων η κυρία Έινσφορντ Χιλ, η κόρη και ο γιος της Φρέντι. Όταν εμφανίζεται η Ελίζα, αρχικά μιλάει αρκετά επιδέξια για τον καιρό, αλλά μετά - η Ελίζα μπορεί να μιλήσει με εκλεπτυσμένη προφορά αλλά δεν μπορεί να συμμετέχει σε συζητήσεις της υψηλής κοινωνίας - λέει απρεπείς εκφράσεις, για την υποψία της ότι η θεία της «δολοφονήθηκε» και για τον αλκοολικό πατέρα της, οι καλεσμένοι σκανδαλίζονται. Ο Χίγκινς την καλύπτει περνώντας τις παρατηρήσεις της ως «νέου είδους αστεϊσμό», ο Φρέντι την ερωτεύεται. Καθώς η Ελίζα φεύγει, τη ρωτά αν πρόκειται να διασχίσει το πάρκο με τα πόδια και εκείνη απαντά: «Να περπατήσω; Πολύ απίθανο! Θα πάρω ταξί.» Μετά την αποχώρηση των καλεσμένων, η μητέρα του Χίγκινς, ανήσυχη, τον ρωτά τι θα γίνει με την Ελίζα όταν τελειώσει το πείραμα. Ούτε ο καθηγητής ούτε ο Πίκερινγκ, ο οποίος είναι επίσης παρών, δεν καταλαβαίνουν τις σκέψεις της για το μέλλον της Ελίζας και φεύγουν με αυτοπεποίθηση και ενθουσιασμό για το πώς θα τα πάει η Ελίζα. Η κυρία Χίγκινς εξοργισμένη αναφωνεί: «Άνδρες! Άντρες! Άντρες!!!» Ο Χίγκινς, ο Πίκερινγκ και η Ελίζα επέστρεψαν από έναν επίσημο χορό (οι τρεις τους μένουν στο σπίτι του Χίγκινς). Η κουρασμένη Ελίζα κάθεται μόνη, σκεπτική και σιωπηλή, ενώ ο Πίκερινγκ συγχαίρει τον Χίγκινς που κέρδισε το στοίχημα. Ο Χίγκινς σαρκαστικά χαρακτηρίζει τη βραδιά «ανόητη κοροϊδία», ευχαριστώντας τον Θεό που τελείωσε και λέγοντας ότι είχε βαρεθεί το όλο θέμα τους τελευταίους δύο μήνες. Η Ελίζα συμπεριφέρθηκε σαν κυρία της υψηλής κοινωνίας και εντυπωσίασε τους πάντες. Ο Χίγκινς και ο Πίκερινγκ πάνε για ύπνο χωρίς καν να τη συγχαρούν. Όταν ο Χίγκινς επιστρέφει στο καθιστικό, η Ελίζα τον κατηγορεί: τη χρησιμοποίησε μόνο για το πείραμά του, αλλά τώρα του είναι άχρηστη. Ο Χίγκινς προσπαθεί να την ηρεμήσει. Της λέει ότι θα μπορούσε να παντρευτεί ή να ανοίξει ανθοπωλείο. Φεύγει από τη σκηνή θυμωμένος και ξαναπάει στο κρεβάτι χτυπώντας την πόρτα. Το επόμενο πρωί, βρίσκοντας το κρεβάτι της Ελίζας ανέγγιχτο, ο Χίγκινς και ο Πίκερινγκ σπεύδουν στη μητέρα του καθηγητή. Ο Χίγκινς θα ήθελε να κρατήσει την Ελίζα μαζί του, όχι από στοργή ή από έρωτα, αλλά επειδή έχει γίνει απαραίτητη στην καθημερινή του ρουτίνα και την τάξη. Η κυρία Χίγκινς κατηγορεί τον γιο της ότι αναζητά την Ελίζα σαν «χαμένη ομπρέλα». Στο μεταξύ, ανακοινώνεται η επίσκεψη του πατέρα της Ελίζας, Άλφρεντ Ντούλιτλ. Παραδόξως εμφανίζεται με υπέροχο ντύσιμο και ευχαριστεί τον Χίγκινς. Όταν συναντήθηκαν, εντυπωσιασμένος από την ανορθόδοξη ηθική του, ο Χίγκινς τον σύστησε για αστείο σε έναν πλούσιο Αμερικανό φιλάνθρωπο ως τον «πιο πρωτότυπο κήρυκα ηθικής». Ο Αμερικανός πέθανε και άφησε στον Ντούλιτλ εισόδημα 3.000 λιρών τον χρόνο. Μιας και ανήκε πια στη μεσαία τάξη, αποφάσισε να παντρευτεί τη σύντροφό του (θετή μητέρα της Ελίζας). Η κυρία Χίγκινς ενημερώνει τελικά τον γιο της ότι η Ελίζα είναι μαζί της, όταν εμφανίζεται, καταπλήσσει τον Πίκερινγκ και εκνευρίζει τον Χίγκινς με την κομψότητα των τρόπων της. Τη ρωτάει αν θα επιστρέψει και του απαντά όχι, αφού ποτέ δεν της έδειξε ούτε θα της δείξει έστω και λίγη στοργή και καλοσύνη. Ο καθηγητής αρνείται να αλλάξει συμπεριφορά απέναντί της, έτσι η Ελίζα ανακοινώνει την απόφασή της να παντρευτεί τον Φρέντι. Όλοι μετά πηγαίνουν στον γάμο του Ντούλιτλ, εκτός από τον Χίγκινς. Το έργο τελειώνει με τον καθηγητή να γελάει όταν σκέφτεται τον γάμο της Ελίζας και του Φρέντι. Το τέλος του Πυγμαλίωνα προκάλεσε πολλές επικρίσεις: το κοινό, που αναζητούσε ευχάριστη ψυχαγωγία θεωρούσε ότι ένα έργο θα μπορούσε να τελειώνει μόνο με γάμο μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών. Για να αντιδράσει σ' αυτή τη διαμάχη, ο συγγραφέας έγραψε ένα δοκίμιο εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους το θεωρούσε αδύνατο. Το 1938 έστειλε στον παραγωγό της ταινίας μια τελική διασκευή όπου θεωρούσε ότι προσέφερε έναν δίκαιο συμβιβασμό: μια τρυφερή σκηνή αποχαιρετισμού μεταξύ Χίγκινς και Ελίζας, που παρουσίαζε τον Φρέντι και την Ελίζα χαρούμενους στο ανθοπωλείο τους. Τελικά όμως διαπίστωσε ότι ο παραγωγός είχε τακτοποιήσει το ζήτημα του μέλλοντος της Ελίζας με μια ελαφρώς διφορούμενη τελική σκηνή στην οποία η Ελίζα επιστρέφει στο σπίτι του λυπημένου και συλλογισμένου Χίγκινς, που επέτρεπε σκέψεις και εικασίες για αίσιο τέλος. Το έργο προκάλεσε σκάνδαλο στην Αγγλία επειδή χρησιμοποιούσε υπερβολικές λαϊκές εκφράσεις για τις συνθήκες της εποχής. Η Ελίζα μάλιστα χρησιμοποίησε την τότε χυδαία λέξη bloody («καταραμένο»). Η ηθοποιός κυρία Κάμπελ θεωρήθηκε ότι είχε διακινδυνεύσει την καριέρα της μιλώντας έτσι στη σκηνή. Πυγμαλίων, μετάφραση: Γεώργιος Καλογεράκης, εκδόσεις Δωδώνη, 2014 Τζορτζ Μπερναρντ Σω - 'Πυγμαλίων (ραδιοφωνικό θέατρο)
|
Πυγμαλίων (αγγλικός τίτλος: Pygmalion) είναι θεατρικό έργο του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω βασισμένο στον μύθο του Πυγμαλίωνα όπως τον αποτύπωσε ο Οβίδιος. Το έργο έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 16 Οκτωβρίου 1913 στο Εθνικό Θέατρο της Βιέννης και τον επόμενο χρόνο στο Λονδίνο.Το 1938 κυκλοφόρησε η ομώνυμη ταινία, που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου, που σήμαινε την απονομή Όσκαρ για πρώτη φορά στην ιστορία σε κάποιον ήδη βραβευμένο και με Νόμπελ λογοτεχνίας (το 1925). Το 1956, το έργο διασκευάσθηκε σε μιούζικαλ και το 1964 έγινε η μουσική ταινία Ωραία μου Κυρία, εμπνευσμένη επίσης από αυτό το έργο, που βραβεύτηκε με όσκαρ καλύτερης ταινίας και συνολικά κέρδισε 8 Όσκαρ. Και στις δύο διασκευές, το τέλος παρουσιάζει έναν ρομαντικό έρωτα που παραπέμπει στον αρχαίο μύθο. Στο θεατρικό έργο, ωστόσο, ο Σω δεν έδωσε τέτοια τρυφερή κατάληξη μεταξύ καθηγητή και μαθήτριας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%85%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CF%89%CE%BD_(%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF)
|
Τεχνολογικό άγχος
|
Ο Craig Brod, ειδικός στον τομέα της έρευνας πάνω στο τεχνοστρές, δηλώνει ότι το τεχνοστρές είναι μια σύγχρονη ασθένεια "προσαρμογής" που προκαλείται από την αδυναμία ενός ανθρώπου να αντιμετωπίσει τις νέες τεχνολογίες υπολογιστών με υγιή τρόπο. Αρκετοί ειδικοί πως έχει σχέση με τα υψηλά επίπεδα αποχώρησης προσωπικού στον κλάδο των υπολογιστών, τα υψηλά επίπεδα πρόωρης συνταξιοδότησης από επαγγέλματα εντατικής εργασίας με υπολογιστές, και τα αυξημένα επίπεδα κατάχρησης φαρμάκων και αλκοόλ. Η συχνότητα εμφάνισης του τεχνο-άγχους δεν είναι γνωστή, αλλά εκτιμάται ότι εκατομμύρια χρήστες στις ΗΠΑ υποφέρουν από αυτό, αριθμοί οι οποίοι αυξάνονται συνεχώς. Μια έρευνα της Microsoft, η οποία έγινε σε 20.000 Ευρωπαίους εργαζόμενους, έδειξε ότι η τεχνολογία και η δυνατότητα διαρκής συνδεσιμότητας μπορεί να προκαλέσει στρες και τελικά να μείωση την παραγωγικότητα. ο εκνευρισμός η εχθρική στάση προς τους ανθρώπους η ανυπομονησία η εξάντληση.Το πρόβλημα που δημιουργείται είναι ότι οι άνθρωποι που εργάζονται συνεχώς με υπολογιστές καταλήγουν να περιμένουν από άλλους ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων να συμπεριφέρονται όπως οι υπολογιστές, να δίνουν απαντήσεις αμέσως, να είναι απόλυτα προσηλωμένοι, και να μην έχουν συναισθήματα. Ο γρήγορος ρυθμός των τεχνολογικών αλλαγώνΈλλειψη κατάλληλης εκπαίδευσηςΈνας αυξημένος φόρτος εργασίαςΈλλειψη τυποποίησης εντός των τεχνολογιώνΗ αξιοπιστία των υλικών υπολογιστή και του λογισμικού ( και η συνεχόμενη αλλαγή τους) Το τεχνο-άγχος μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη δημιουργία φιλικού προς το χρήστη λογισμικό, την εκπαίδευση των ανθρώπων για τη νέα τεχνολογία και τη δημιουργία καλύτερου επιπέδου βεβαίωσης, υπομονής, σταθερότητας και επικοινωνίας μέσα στο περιβάλλον εργασίας. Άλλη επιλογή είναι να αποφεύγεται ή να περιορίζεται η χρήση της τεχνολογίας. Οι τρόποι για την εξάλειψη του τεχνο-άγχους είναι που διεξαγωγή δραστηριοτήτων διαχείρισης του άγχους για να μειώσουν και να εξαλείψουν γενικά το πρόβληματα του άγχους όπως η άσκηση, ο διαλογισμός, η προοδευτική χαλάρωση των μυών, η θετική συζήτηση και η υγιεινή διατροφή. Η συχνή διακοπή της τεχνολογίας, η ύπαρξη χρονοδιαγράμματος, η παροχή συμβουλών, η συνειδητοποίηση του τεχνο-άγχους( ή γενικά του άγχους), η καθιέρωση σχέσης ομαδικής εργασίας με τους συναδέλφους μπορεί να βοηθήσει. Sami, Lalitha Krishna; Iffat, Rabia (2010).Impact of Electronic Services on Users: A Study Αρχειοθετήθηκε 2019-12-22 στο Wayback Machine. JLIS.it. University of Florence. Nina Davis-Millis; Massachusetts (February 14, 1998). A Manager's Guide to Survival in the Information Age Brod, Craig. Technostress: The Human Cost of the Computer Revolution. Reading, Mass: Addison Weslety, 1984. Kenneth C. Laudon & Jane P. Laudon. Πληροφοριακά Συστήματα Διοίκησης. ISBN 978-960-461-623-7 Tarafdar, M., Cooper, C.L., Stich, J. The technostress trifecta - techno eustress, techno distress and design: Theoretical directions and an agenda for research, Information Systems Journal, Volume 30, Issue 1, 2019 ΑΠΕ-ΜΠΕ, Τέχνο-στρες : Ένα νέο είδος εργασιακού άγχους
|
Το τεχνο-άγχος ή τεχνολογικό άγχος, ή αλλιώς γνωστό ως τεχνοστρές (technostress), είναι το άγχος που προκαλείται από τη χρήση υπολογιστών. Είναι το αποτέλεσμα αλλαγών στις συνήθειες εργασίας και συνεργασίας μεταξύ εργαζόμενων που προκύπτουν λόγω της χρήσης σύγχρονων τεχνολογιών πληροφορικής.Οι άνθρωποι που βιώνουν τεχνοστρες ψυχαναγκαστικά νιώθουν ότι συνδέονται και μοιράζονται συνεχείς ενημερώσεις προσωπικής και εργασιακής κατάστασης, αισθάνονται υποχρεωμένοι να ανταποκρίνονται σε πληροφορίες που σχετίζονται με την εργασία σε πραγματικό χρόνο και να συμμετέχουν σε σχεδόν συνήθη καθήκοντα. Αισθάνονται υποχρεωμένοι να εργάζονται γρηγορότερα επειδή οι πληροφορίες ρέουν αρκετά πιο γρήγορα από ότι στο παρελθόν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%AC%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%82
|
Ενεργειακό σπίτι
|
Οι ενεργειακές απαιτήσεις ενός κτιρίου είναι το σύνολο της ενέργειας που απαιτείται για τη θέρμανση, την ψύξη, τον αερισμό και το φωτισμό των εσωτερικών χώρων. Ένα ενεργειακό σπίτι είναι σε θέση να εξασφαλίσει τη θερμική άνεση, τον αερισμό και τον κατάλληλο φωτισμό για τη μέρα και τη νύχτα με μειωμένη κατανάλωση ενέργειας και στις καλύτερες περιπτώσεις, με μηδενική κατανάλωση ενέργειας που προέρχεται από ορυκτούς άνθρακες. Τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά ενός ενεργειακού σπιτιού καθορίζονται από το γεωγραφικό πλάτος, από τον όγκο του και από την προβλεπόμενη χρήση του. Ο προσανατολισμός του ενεργειακού σπιτιού επιλέγεται με γνώμονα την επιθυμητή έκθεση του κτιρίου στην ηλιακή ακτινοβολία, προκειμένου αυτό να αξιοποιήσει την ηλιακή θερμική πρόσοδο και το φυσικό φωτισμό. H επιλογή ενός συμπαγούς σχήματος κτιρίου μπορεί να περιορίσει τις θερμικές απώλειες προς το εξωτερικό περιβάλλον. Οι προεξοχές των γεισωμάτων και οι κεκλιμένες επιφάνειες των στεγών σχεδιάζονται κατάλληλα και προστατεύονται με μονωτικά υλικά, έτσι ώστε να αποτρέπουν τις αρνητικές επιπτώσεις από την πρόσπτωση της ηλιακής ακτινοβολίας στα διαφανή δομικά στοιχεία του κελύφους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και την επακόλουθη υπερθέρμανση του κτιρίου. Στο ενεργειακό σπίτι, το κτιριακό κέλυφος σχεδιάζεται με τέτοιο τρόπο που ελαχιστοποιούνται οι ενεργειακές απαιτήσεις του. Η ενέργεια που ανταλλάσσεται με το εξωτερικό περιβάλλον περιορίζεται από τη μόνωση των αδιαφανών δομικών στοιχείων και από την κατάλληλη επιλογή διαφανών δομικών στοιχείων με υψηλή ενεργειακή αποδοτικότητα. Οι μηχανολογικές εγκαταστάσεις ενός ενεργειακού σπιτιού είναι κατάλληλα σχεδιασμένες, ώστε να καταναλώνονται μικρές ποσότητες ενέργειας (υψηλή αποδοτικότητα, επαναχρησιμοποίηση του θερμικού φορτίου και ούτω καθεξής). Η χρήση μηχανολογικών εγκαταστάσεων που στηρίζονται στους ορυκτούς άνθρακες συνδυάζεται ή αντικαθίσταται εξολοκλήρου με εγκαταστάσεις που βασίζονται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ηλιακή ενέργεια, γεωθερμία, αιολική ενέργεια). Το Dlg.s 192/2005, ενσωματωμένο από την dlg.s 311/2006, εισήγαγε στην Ιταλία το πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης. Παθητικό σπίτι EtaG CasaClima
|
Ενεργειακό σπίτι είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα κτίριο κατοικίας με υψηλή ενεργειακή αποδοτικότητα, η οποία οφείλεται στα χαρακτηριστικά της κατασκευής, της τυπολογίας και των μηχανολογικών εγκαταστάσεών, που έχουν ως στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας και τη μείωση των εκπομπών του CO2. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα κατοικιών με πολύ χαμηλή, ή ακόμα και με μηδενική, ενεργειακή κατανάλωση: το μοντέλο Casakyoto, το παθητικό Σπίτι και, γενικότερα, τα πράσινα κτίρια.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C_%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9
|
Spyro 2: Gateway To Glimmer
|
Ο τρόπος παιχνιδιού είναι παρόμοιος με το προηγούμενο παιχνίδι της σειράς. Ο Spyro έχεις τις ικανότητες που είχε και προηγουμένως την ανάσα φωτιάς και το χτύπημα με τα κέρατα. Όπως και στο Spyro the Dragon την υγεία του Spyro αντιπροσωπεύει το χρώμα του συντρόφου του του Sparx. Το παιχνίδι χωρίζεται σε τρεις κύριους κόσμους που περιέχουν πύλες που περιέχουν άλλους μικρότερους κόσμους. Προκειμένου να προχωρήσει ο παίκτης στους δύο πρώτους κύριους κόσμους πρέπει να μαζέψει τα φυλαχτά από κάθε κόσμο που βρίσκονται στο τέλος κάθε επιπέδου πριν αντιμετωπίσει τον αρχηγό. Κάθε επίπεδο περιέχει έναν ορισμένο αριθμό από σφαίρες που ο παίκτης μπορεί να κερδίσει με την ολοκλήρωση κάποιων αποστολών. Αυτές οι σφαίρες χρειάζονται για το άνοιγμα ορισμένων πυλών καθώς και για να προχωρήσει ο παίκτης στον τρίτο κόσμο. Ο θησαυρός χρειάζεται για να πληρώσει ο παίκτης τον άπληστο Moneybags, για να προχωρήσει στο παιχνίδι. Καθώς και για το άνοιγμα πυλών σε ορισμένες περιοχές αλλά και για να μάθει ο Spyro τρεις νέες ικανότητες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, την κολύμβηση, την αναρρίχηση και το Head Bash. Επίσης υπάρχουν και τα Power-ups που είναι τα εξής: Σούπερ ανάσα φωτιάς, ανάσα πάγου, σούπερ άλμα και μια δύναμη που κάνει το Spyro άτρωτο. Ο κόσμος των δράκων τρομοκρατείται για άλλη μια φορά από ένα μικρό αλλά πανίσχυρο πλάσμα, τον Ripto. Είναι στο χέρι του Spyro να σταματήσει αυτή την απειλή. Tom Kenny στο ρόλο του Spyro Gregg Berger στο ρόλο του Ripto / Hunter / Crush / Gulp Melissa Disney στο ρόλο της Elora / Greta Milton James στο ρόλο του Moneybags Mary Linda Phillips στο ρόλο της Zoe Το GameSpot έδωσε στο παιχνίδι 8.6/10 λέγοντας ότι "έδωσαν μια δόση ψυχής και ποικιλίας σε ένα παιχνίδι που ήταν ήδη διασκεδαστικό", ενώ η βαθμολογία των χρηστών στην ίδια ιστοσελίδα ήταν 8.9. Το IGN έδωσε στο παιχνίδι 8,8/10, δηλώνοντας ότι είναι ένα διασκεδαστικό, και εξαιρετικό platformer. Στην Ιαπωνία, το περιοδικό Famitsu έδωσε στο παιχνίδι 30 στα 40. Spyro 2: Ripto's Rage! στο IMDb Spyro 2: Ripto's Rage! στο Spyro wiki Spyro 2: Ripto's Rage! στο darkspyro.net Spyro 2: Ripto's Rage! στο IGN
|
Το Spyro 2: Gateway To Glimmer (γνωστό στις ΗΠΑ ως: Spyro 2: Ripto's Rage!) είναι βιντεοπαιχνίδι του 1999 που αναπτύχθηκε από την Insomniac Games, συνέχεια του παιχνιδιού Spyro the Dragon και δεύτερη προσθήκη στη σειρά Spyro. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε επίσης στο PlayStation Network, και γνώρισε θετικές κριτικές.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Spyro_2:_Gateway_To_Glimmer
|
Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας
|
Ιδρύθηκε, ως Ιερά Μητρόπολις Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας (Δυτικής και Κεντρώας Ευρώπης), σε αυτή άνηκε και η διαποίμανση της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, της Ιταλίας και της Μάλτας, στις 24 Μαρτίου 1922. Στις 18 Μαΐου 1954, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, προήχθηκε σε Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, με πρώτο Αρχιεπίσκοπο τον Αθηναγόρα (Καββαδά). Στις 5 Φεβρουαρίου 1963, αποσπάστηκαν από τη δικαιοδοσία της η Γαλλία, η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Ιταλία και η Μάλτα και ιδρύθηκαν η Μητροπόλη Γαλλίας, η Μητρόπολη Γερμανίας και η Μητρόπολη Αυστρίας, για την καλύτερη διαποίμανση των πιστών, ενώ ταυτόχρονα η Αρχιεπισκοπή Θυατείρων αποφασίστηκε να αποτελεί και αυτή Μητρόπολη. Στις 24 Φεβρουαρίου 1968, η Σύνοδος αποφάσισε την προαγωγή της Μητροπόλεως και πάλι σε Αρχιεπισκοπή, με τον μέχρι τότε Μητροπολίτη Αθηναγόρα (Κοκκινάκη) να προάγεται σε Αρχιεπίσκοπο. Σήμερα, Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας είναι από τις 12 Ιουνίου 2019 ο από Δαρδανελλίων Νικήτας Λιούλιας. Στη Μητρόπολη διακονούν, επίσης, τρεις βοηθοί επίσκοποι που φέρουν τους τίτλους πάλαι ποτέ διαλαμψάντων επισκοπών της Μικράς Ασίας: Μελιτηνής, Ιλίου και Κλαυδιουπόλεως. . Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας - Επίσημη ιστοσελίδα
|
Η Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας είναι εκκλησιαστική επαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, με έδρα το Λονδίνο. Στον επίσημο τίτλο της η μητρόπολη και ο επίσκοπός της, φέρει το όνομα μιας σημαντικής πόλης της Μικράς Ασίας –των Θυατείρων– προς ανάμνηση της ιστορικής επισκοπής Θυατείρων της Μικράς Ασίας. Τα Θυάτειρα είναι μια από τις επτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας που αναφέρονται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Επίσης σύμφωνα με το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων η Μικρασιάτισσα αγία Λυδία η Φιλιππησία, η πρώτη χριστιανή επί ευρωπαϊκού εδάφους, καταγόταν από τα Θυάτειρα. Ήταν έμπορος πορφύρας και διέμενε στους Φιλίππους της Μακεδονίας, όπου και βαπτίστηκε χριστιανή από τον Απόστολο Παύλο μαζί με όλη την οικογένειά της, στις όχθες του ποταμού Ζυγάκτη .
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9F%CF%81%CE%B8%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%B7_%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AE_%CE%98%CF%85%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%81%CF%89%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%92%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Αγία Μαρίνα Λακωνίας
|
Η Αγία Μαρίνα βρίσκεται στη νοτιοκεντρική Λακωνία, στις νοτιοανατολικές απολήξεις του Ταϋγέτου, κοντά στο ρέμα της Στεμνίτσας και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 400. Απέχει 47 χλμ. περίπου Ν. της Σπάρτης. Μέχρι το 1928 ο οικισμός ονομαζόταν Τσέρια Με το ΦΕΚ 156Α - 08/08/1928 ο οικισμός μετονομάστηκε σε Αγία Μαρίνα Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Μελιτίνης και προσαρτήθηκε στο δήμο Σμύνους Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από το δήμο Σμύνους και προσαρτήθηκε στο δήμο Ανατολικής Μάνης(Πηγή: ) Η εκκλησία του Αγίου Πέτρου Ο βυζαντινός, κοιμητηριακός ναός Κοίμησης της Θεοτόκου Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ) Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4 Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς) Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
|
Η Αγία Μαρίνα είναι οικισμός της τοπικής κοινότητας Μελιτίνης, της δημοτικής ενότητας Σμύνους, του δήμου Ανατολικής Μάνης, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λακωνίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Λακεδαίμονος του νομού Λακωνίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου. Η παλαιά ονομασία του οικισμου ήταν Τσέρια.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Αγγειοπλαστική (ιατρική)
|
Η αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αρτηριών είναι μια διαδικασία για τη θεραπεία των στενωμένων στεφανιαίων αρτηριών της καρδιάς λόγω της στεφανιαίας νόσου. Τα σημεία αυτά έχουν προκύψει λόγω της συσσώρευσης πλακών πλούσιων με χοληστερόλη, οι οποίες προκαλούν μια κατάσταση γνωστή ως αθηροσκλήρωση.Στην αγγειοπλαστική με μπαλόνι (PTCA) ο γιατρός περνάει ένα λεπτό σωλήνα μέσα από ένα αιμοφόρο αγγείο στο χέρι ή στη βουβωνική χώρα μέχρι το εμπλεκόμενο σημείο στην αρτηρία. Ο σωλήνας έχει ένα μικρό μπαλόνι στο τέλος. Όταν ο σωλήνας είναι στη θέση του, ο γιατρός φουσκώνει το μπαλόνι για να σπρώξει την πλάκα προς τα έξω στο τοίχωμα της αρτηρίας. Αυτό διευρύνει την αρτηρία και αποκαθιστά τη ροή του αίματος. Το φούσκωμα του μπαλονιού μπορεί να επαναληφθεί μερικές ακόμη φορές, όπου κάθε φορά το μπαλόνι φουσκώνει λίγο περισσότερο για να διευρύνει το πέρασμα. Η διαδικασία χρησιμοποιείται για να μειώσει τον πόνο στο στήθος λόγω της μειωμένης ροής του αίματος στην καρδιά, όπως επίσης και να ελαχιστοποιήσει τη βλάβη που έχει προκληθεί στον καρδικό μυ από την καρδιακή προσβολή.Στην αγγειοπλαστική με στεντ (PCI) η διαδικασία είναι παρόμοια, απλά τοποθετείται επιπλέον στεντ εντός της στεφανιαίας αρτηρίας για να παραμείνει ανοιχτή. Ένα στεντ που εκλύει φαρμάκο βοηθά να αποφευχθεί το κλείσιμο της αρτηρίας μακροπρόθεσμα. Η αγγειοπλαστική των περιφερικών αγγείων αναφέρεται στη χρήση ενός μπαλονιού για να ανοίξει ένα αιμοφόρο αγγείο σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος εκτός των στεφανιαίων αρτηριών. Συνηθέστερα γίνεται για τη θεραπεία αθηρωματικών στενώσεων των αγγείων της κοιλιάς, των ποδιών και των νεφρικών αρτηριών που προκαλούνται από την περιφερική αρτηριακή νόσο. Η στένωση της καρωτιδικής αρτηρίας μπορεί να αντιμετωπιστεί με αγγειοπλαστική με στεντ για ασθενείς που θα μπορούσαν σε αντίθετη περίπτωση να υποβληθούν σε καρωτιδική ενδαρτηρεκτομή (CEA). Παρόλο που η καρωτιδική ενδαρτηρεκτομή προτιμάται έναντι της αγγειοπλαστικής με στεντ, η επιλογή αυτή αντενδείκνυται σε επιλεγμένους ασθενείς που έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως ιατρικές συννοσηρότητες (στεφανιαία καρδιακή νόσο, καρδιακή ανεπάρκεια, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια) και ανατομικά χαρακτηριστικά (ετερόπλευρη απόφραξη έσω καρωτίδας, ακτινοθεραπεία στον αυχένα, προηγούμενη χειρουργική επέμβαση της καρωτίδας, ενδοθωρακική ή ενδοκράνια νόσος καρωτίδων) που θα καθιστούσαν τη χειρουργική επέμβαση δύσκολη και επικίνδυνη. Η αγγειοπλαστική χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της φλεβικής στένωσης, η οποία επηρεάζει την αιμοκάθαρση. Η αγγειοπλαστική με έγχυση φαρμάκου αποδεικνύει ότι έχει καλύτερη βατότητα από τη συμβατική αγγειοπλαστική με μπαλόνι 6 και 12 μήνες μετά την επέμβαση. Η αγγειοπλαστική επίσης χρησιμοποιείται περιστασιακά για τη θεραπεία της εναπομείνουσας στένωσης της υποκλειδίου φλέβας μετά από χειρουργική αποσυμπίεση θωρακικής εξόδου στο σύνδρομο θωρακικής εξόδου. Τέλος, η αγγειοπλαστική με στεντ συστήνεται για τη θεραπεία απόφραξης στη χρόνια φλεβική νόσο. Η αγγειοπλαστική απαιτεί ένα αγγείο πρόσβασης, συνήθως τη μηριαία ή την κερκιδική αρτηρία ή τη μηριαία φλέβα, για να επιτρέψει την πρόσβαση στο αγγειακό σύστημα για τα καλώδια και τους καθετήρες που χρησιμοποιούνται. Εάν δεν υπάρχει διαθέσιμο έδαφος πρόσβασης επαρκούς μεγέθους και ποιότητας, η αγγειοπλαστική αντενδείκνυται. Όταν το αγγείο έχει μικρή διάμετρο, ανιχνεύεται παρουσία οπίσθιας ασβεστοποίησης, υπάρχει απόφραξη, αιμάτωμα ή προηγούμενη τοποθέτηση ενός μπάι πας, μπορεί να υπάρχει δυσκολία στην πρόσβαση στο αγγειακό σύστημα. Η αγγειοπλαστική με μπαλόνι (PTCA) αντενδείκνυται σε ασθενείς με νόσο της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας, λόγω του κινδύνου να προκληθεί οξεία απόφραξη ή σπασμός στην αρτηρία κατά τη διαδικασία. Επίσης, η PTCA δεν συνιστάται εάν υπάρχει στένωση λιγότερη από 70% των στεφανιαίων αρτηριών, καθώς η στένωση δεν θεωρείται ότι είναι αιμοδυναμικά σημαντική κάτω από αυτό το επίπεδο για να πραγματοποιηθεί η διαδικασία. Η διαδικασία πραγματοποιείται με τον ασθενή να είναι ξαπλωμένος κάτω από ένα μηχάνημα που λέγεται στεφανιογράφος. Η πρόσβαση στο αγγειακό σύστημα τυπικά αποκτάται διαδερμικά (μέσω του δέρματος, χωρίς μεγάλη χειρουργική τομή). Αρχικά χρησιμοποιείται τοπική αναισθησία για να μουδιάσει η περιοχή. Στη συνέχεια, εισάγεται ένας λεπτός εύκαμπτος σωλήνας (καρδιακός καθετήρας) στη μηριαία αρτηρία, την αρτηρία που βρίσκεται στο πόδι. Όταν ο καθετήρας βρίσκεται στη σωστή θέση στο στόμιο των στεφανιαίων αρτηριών της καρδιάς γίνεται έγχυση της σκιαγραφικής ουσιάς και με τη βοήθεια ακτίνων Χ καταγράφεται η ροή της μέσα στον αυλό των στεφανιαίων αρτηριών. Με τη βοήθεια άλλου καθετήρα γίνεται έγχυση σκιαγραφικής ουσίας στην αριστερή κοιλία της καρδιάς για να μελετηθεί η λειτουργία του καρδιακού μυός και των καρδιακών βαλβίδων.Εάν καταγραφεί μια στένωση που μπορεί να θεραπευτεί, ο γιατρός βγάζει τον καθετήρα έξω και τον αντικαθιστά με έναν καθετήρα με μπαλόνι πάνω σε ένα σύρμα-οδηγό, το οποίο οδηγείται στο σημείο της απόφραξης. Το μπαλόνι φουσκώνει για μερικά δευτερόλεπτα για να συμπιέσει το στένωμα στο τοίχωμα της αρτηρίας και μετά ξεφουσκώνει. Ο γιατρός μπορεί να φουσκώσει το μπαλόνι μερικές ακόμη φορές, κάθε φορά λίγο περισσότερο για να διευρύνει το άνοιγμα. Η διαδικασία μπορεί να επαναληφθεί για κάθε αποκλεισμένο ή στενό σημείο. Ο γιατρός μπορεί επίσης να τοποθετήσει ένα στεντ μέσα στη στεφανιαία αρτηρία για να το κρατήσει ανοιχτό. Μόλις ολοκληρωθεί η συμπίεση, γίνεται έγχυση σκιαγραφικής ουσίας και με τη βοήθεια ακτίνων Χ καταγράφεται η ροή για τον έλεγχο των αλλαγών στις αρτηρίες. Τέλος, ο καθετήρας αφαιρείται και η διαδικασία ολοκληρώνεται. Σοβαρές επιπλοκές από την αγγειοπλαστική δεν συμβαίνουν συχνά. Όταν συμβούν περιλαμβάνουν αιμορραγία, βλάβη των αιμοφόρων αγγείων, αντιμετωπίσιμη αλλεργική αντίδραση στη σκιαγραφική ουσία, ανάγκη άμεσης τοποθέτησης μοσχεύματος παράκαμψης (μπάι πας) στη στεφανιαία αρτηρία κατά τη διαδικασία, αρρυθμίες, κατεστραμμένες αρτηρίες, νεφρική βλάβη, καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο ή θρόμβοι αίματος. Μερικές φορές ο πόνος στο στήθος μπορεί να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, επειδή το μπαλόνι εμποδίζει για λίγο την παροχή του αίματος στην καρδιά. Επαναστένωση μπορεί να συμβεί τους επόμενους μήνες και να προκαλέσει στένωση ή απόφραξη της αρτηρίας ξανά. Ο κίνδυνος επιπλοκών είναι υψηλότερος για ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας, αυτούς που έχουν χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, καρδιακή ανεπάρκεια κατά τη στιγμή της διαδικασίας ή εκτεταμένη καρδιακή νόσο, και πολλαπλές αποφράξεις στις στεφανιαίες αρτηρίες. Αμέσως μετά τη διαδικασία, οι ασθενείς αναρρώνουν σε ειδική μονάδα του νοσοκομείου για μερικές ώρες ή για μια νύχτα, κι εάν δεν υπάρχουν επιπλοκές, παίρνουν εξιτήριο την επόμενη ημέρα.Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης το σημείο της εισαγωγής του καθετήρα ελέγχεται για αιμορραγία και πρήξιμο, και ο καρδιακός ρυθμός και η αρτηριακή πίεση παρακολουθούνται για να ανιχνευθούν καθυστερημένη ρήξη και αιμορραγία. Το πρωτόκολλο επίσης περιλαμβάνει την παρακολούθηση της εξόδου ούρων, της καρδιακής λειτουργίας, του πόνου και άλλων σημαδιών συστημικών προβλημάτων. Μπορεί να υπάρξει χορήγηση φαρμάκων για τη χαλάρωση και την προστασία των αρτηριών από σπασμούς, όπως επίσης και για την πρόληψη θρόμβων αίματος. Οι ασθενείς είναι συνήθως σε θέση να περπατήσουν μέσα σε δύο έως έξι ώρες μετά τη διαδικασία και να επιστρέψουν στην κανονική τους ρουτίνα την επόμενη εβδομάδα. Η προοδός τους ελέγχεται από τον γιατρό τους σε μια νέα προγραμματισμένη επίσκεψη που ακολουθεί.Σε ασθενείς με στεντ συνήθως συνταγογραφείται διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή (DAPT), η οποία αποτελείται από έναν αναστολέα P2Y12, όπως η κλοπιδογρέλη, η οποία λαμβάνεται ταυτόχρονα με το ακετυλοσαλικυλικό οξύ (ασπιρίνη). Η διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή συνιστάται για 1 μήνα μετά την τοποθέτηση στεντ γυμνού μετάλλου, για 3 μήνες μετά την τοποθέτηση στεντ δεύτερης γενιάς που εκλύει φάρμακο, και για 6-12 μήνες μετά από τοποθέτηση στεντ πρώτης γενιάς που εκλύει φάρμακο. Η διπλή φαρμακευτική αγωγή προορίζονται για την πρόληψη θρόμβων αίματος, ωστόσο αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας, επομένως είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη οι προτιμήσεις κάθε ασθενούς, οι καρδιακές παθήσεις και ο κίνδυνος αιμορραγίας για όσο καιρό λαμβάνονται τα φάρμακα.
|
Η αγγειοπλαστική (αγγ. angioplasty) είναι μια ελάχιστα επεμβατική ενδαγγειακή διαδικασία που περιλαμβάνει το άνοιγμα ενός φραγμένου ή στενωμένου αιμοφόρου αγγείου ή φλέβας με υποκείμενη αθηροσκλήρωση. Μπορεί να γίνει με διάφορες μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης της τοποθέτησης ενός στεντ. Περιλαμβάνει κάθε είδους αγγειακές επεμβάσεις που συνήθως εκτελούνται διαδερμικά. Στις στεφανιαίες αρτηρίες, η αγγειοπλαστική που πραγματοποιείται με μπαλόνι ονομάζεται διαδερμική διαυλική στεφανιαία αγγειοπλαστική (PTCA), ενώ η αγγειοπλαστική που πραγματοποιείται με στεντ ονομάζεται διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση (PCI).Η διαδικασία της αγγειοπλαστικής περιλαμβάνει την εισαγωγή μέσω του δέρματος ενός καθετήρα στην άκρη του οποίου υπάρχει μπαλόνι που μπορεί να φουσκώσει. Μόλις το μπαλόνι φουσκώσει, προκαλεί τη διαστολή του αιμοφόρου αγγείου και του γύρω μυϊκού τοιχώματος, επιτρέποντας μια βελτιωμένη ροή αίματος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_(%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE)
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών 2006
|
Είχαν προηγηθεί σε ξεχωριστές ημερομηνίες τα πρωταθλήματα του δρόμου 10χλμ εντός σταδίου, των 50χλμ βάδην και του δεκάθλου. Αντίθετα τα 20χλμ βάδην αυτή τη χρονιά έγιναν στα Τρίκαλα κατά τη δεύτερη ημέρα των αγώνων. Φυσικά, τα αποτελέσματά τους υπολογίστηκαν στην τελική βαθμολογία. Το πρωτάθλημα μαραθωνίου διεξήχθη στις 5 Νοεμβρίου στην κλασική διαδρομή Μαραθώνας-Παναθηναϊκό Στάδιο, παράλληλα με τον Διεθνή Μαραθώνιο. Η διοργάνωση προσέλκυσε μεγάλο πλήθος δρομέων -τερμάτισαν 2.232 Έλληνες και ξένοι δρομείς- αλλά οι επιδόσεις ήταν μέτριες εξαιτίας του δυνατού και ψυχρού αντίθετου ανέμου. Ο πανελληνιονίκης Γιάννης Κανελλόπουλος στη γενική κατάταξη ήταν έβδομος και πρώτος Ευρωπαίος, αφού οι έξι πρώτοι ήταν τέσσερις Κενυάτες, ένας Αιθίοπας και ένας Ιάπωνας (ακριβώς όπως το 2005). Στη μάχη της βαθμολογίας ο Πανελλήνιος Γ.Σ. ηττήθηκε μετά από 15 συνεχόμενους τίτλους. Όμως, οι 36 πανελλήνιοι τίτλοι του συνολικά και τα 17 "νταμπλ" (ανδρικό και γυναικείο πρωτάθλημα ταυτόχρονα), από τα οποία τα 14 συνεχόμενα, αποτελούν ακατάρριπτα ρεκόρ στην ιστορία των πανελλήνιων αγώνων στίβου. Πρωταθλητής για πρώτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης ανακηρύχθηκε ο Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. ξεκινώντας ένα σερί που συνεχίστηκε και τα επόμενα έτη. Όμως, ο πρώτος αυτός τίτλος του χαρακτηρίστηκε απο μια εξαιρετικά αμφισβητούμενη απόφαση. Συγκεκριμένα, στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ ο Τάσος Γκούσης παραβίασε τη λωρίδα που έτρεχε μπαίνοντας στη διπλανή και οι κριτές τον ακύρωσαν, όπως και την ομάδα του τον Ολυμπιακό, που είχε τερματίσει στη δεύτερη θέση. Όμως, η ελλανόδικος επιτροπή ενώ αναγνώρισε το σφάλμα του δεν τον ακύρωσε, με τον ισχυρισμό πως η αλλαγή λωρίδας δεν επηρέασε την απόδοσή του αντιπάλου του, του Παναγιώτη Σαρρή του Πανελλήνιου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι ιθύνοντες του συλλόγου της Κυψέλης σε ένδειξη διαμαρτυρίας να αποσύρουν τους αθλητές τους από τα υπόλοιπα αγωνίσματα της πρώτης ημέρας, "χαρίζοντας" ουσιαστικά τον τίτλο στο πειραϊκό σωματείο. *Βαθμολογήθηκαν οι 12 πρώτοι κάθε αγωνίσματος. Ηρακλής Αθανασόπουλος, "Μαραθώνιος & Μαραθώνας", Αθήνα 2010, σσ. 235-236 και 296-297. «stivoz.gr: Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Στίβου 2006». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2022. «Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος 20 χλμ βάδην». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2022. «Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος 50 χλμ βάδην». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2022. «Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος 10.000μ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2022. «Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Σύνθετων αγωνισμάτων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2022. Αποτελέσματα Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Μαραθώνιου 2005 GREEK CHAMPIONSHIPS.
|
Το 92ο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών 2006 διεξήχθη για τρίτη φορά μέσα σε μια πενταετία στο Εθνικό Στάδιο Τρικάλων στις 10 και 11 Ιουνίου μαζί με το αντίστοιχο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 2006. Μετείχαν όλοι οι κορυφαίοι Έλληνες αθλητές. Οι αγώνες ήταν αφιερωμένοι και πάλι στη μνήμη του πρωτεργάτη του γυναικείου στίβου Ηλία Μισαηλίδη, παλιού πρωταθλητή του Πανιωνίου και βαλκανιονίκη, τον οποίο ο ΣΕΓΑΣ έχει ανακηρύξει μια από τις πέντε σπουδαιότερες αθλητικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF_%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_2006
|
Τόμας Γούλσεϋ
|
Ο Τόμας Γούλσεϋ γεννήθηκε περίπου το 1473, γιος του Ρόμπερτ Γούλσεϋ από το Ίπσουιτς και της συζύγου του Τζοάν Ντόντι. Εκτεταμένες πληροφορίες χαρακτηρίζουν τον πατέρα του ως χασάπη. Η μέτρια προέλευσή του έγινε θέμα κριτικής αργότερα, όταν συγκέντρωσε τον πλούτο και την εξουσία που οι κριτικοί πίστευαν ότι ταιριάζουν περισσότερο σε ένα μέλος της τάξης των ευγενών. Ο Γούλσεϋ πήγε στο Σχολείο Ίπσουιτς και στο Σχολείο του Κολεγίου Μάγκνταλεν πριν σπουδάσει θεολογία στο Κολέγιο Μάγκνταλεν της Οξφόρδης. Στις 10 Μαρτίου 1498 χειροτονήθηκε ως ιερέας στο Μάλμπορο, Γουίλτσάιαρ και παρέμεινε στην Οξφόρδη, αρχικά ως Διευθυντής του Σχολείου του Κολεγίου Μάγκνταλεν και στη συνέχεια ως πρύτανης της Θεολογίας. Από το 1500 έως το 1509 ο Γούλσεύ έζησε ως εφημέριος της εκκλησίας της St. Mary, στο Λίμινγκτον, στο Σόμερσετ. Το 1502, έγινε ιερέας του Ερρίκου Ντιν, αρχιεπισκόπου του Καντέρμπερυ, ο οποίος πέθανε τον επόμενο χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοικοκυριό του Σερ Ρίτσαρντ Νάνφαν, ο οποίος έκανε τον Γούλσεϋ εκτελεστή της περιουσίας του. Μετά το θάνατο του Νάνφαν το 1507, ο Γούλσεϋ μπήκε στην υπηρεσία του βασιλιά Ερρίκου Ζ'. Ο Γούλσεϋ επωφελήθηκε από την εισαγωγή μέτρων του Ερρίκου Ζ' για τον περιορισμό της δύναμης των ευγενών. Ο βασιλιάς ήταν πρόθυμος να ευνοήσει εκείνους από πιο ταπεινή καταγωγή. Ο Ερρίκος Ζ' διόρισε τον Γούλσεϋ βασιλικό ιερέα. Σε αυτή τη θέση ο Γούλσεϋ υπηρέτησε ως γραμματέας του Ρίτσαρντ Φοξ, ο οποίος αναγνώρισε την ικανότητα, την αφοσίωση, τhν εργατικότητα και την προθυμία του Γούλεϋ να αναλάβει ανιαρά καθήκοντα. Η αξιοσημείωτη άνοδος του Γούλσεϋ στην εξουσία από την ταπεινή του προέλευση μαρτυραεί τη νοημοσύνη, τη διοικητική ικανότητα, την εργατικότητα, τη φιλοδοξία και την καλή σχέση του με τον βασιλιά. Τον Απρίλιο του 1508, ο Γούλσεϋ στάλθηκε στη Σκωτία για να συζητήσει με τον Βασιλιά Ιάκωβο Δ' φήμες για την ανανέωση της Συμμαχίας Auld. Η άνοδος του Γούλσεϋ συνέπεσε με την άνοδο στο θρόνο τον Απρίλιο 1509 του Ερρίκου Η', του οποίου ο χαρακτήρας, οι πολιτικές και η στάση απέναντι στη διπλωματία διέφεραν σημαντικά από τον πατέρα του. Το 1509 ο Ερρίκοος διόρισε τον Γούλσεϋ στη θέση του ελεηνοδότη, μια θέση που του έδωσε μια θέση στο Βασιλικό Συμβούλιο και μια ευκαιρία να αποκτήσει μεγαλύτερη προβολή και να δημιουργήσει προσωπική σχέση με τον βασιλιά. Ένας παράγοντας στην άνοδο του Γούλσεϋ ήταν η σχετική έλλειψη ενδιαφέροντος του νεαρού Ερρίκου Η' για τις λεπτομέρειες της κυβέρνησης κατά τα πρώτα του χρόνια. Οι κύριοι σύμβουλοι που ο Ερρίκος Η' κληρονόμησε από τον πατέρα του ήταν ο Ρίτσαρντ Φοχ ( π. 1448–1528, ο επίσκοπος του Γουίντσεστερ 1501–1528) και ο Γουίλιαμ Γουάρχαμ ( π. 1450–1532, Αρχιεπίσκοπος του Κάντεμπερυ 1503–1532). Ήταν προσεκτικοί και συντηρητικοί, συμβουλεύοντας τον βασιλιά να ενεργεί ως προσεκτικός διαχειριστής όπως ο πατέρας του. Ο Ερρίκος σύντομα διόρισε στο Βασιλικό Συμβούλιο άνδρες πιο συμπαθητικούς στις απόψεις και τις κλίσεις του. Μέχρι το 1511, ο Γούσλεϋ ήταν κατηγορηματικά εναντίον του πολέμου, αλλά όταν ο βασιλιάς εξέφρασε τον ενθουσιασμό του για μία εισβολή στη Γαλλία, ο Γούλσεϋ προσάρμοσε τις απόψεις του σε αυτές τους βασιλιά και έδωσε πειστικές ομιλίες στο Βασιλικό Συμβούλιο υπέρ του πολέμου. Ο Γουάρχαμ και ο Φοξ, που δεν μοιράζονταν τον ενθουσιασμό του βασιλιά για τον γαλλικό πόλεμο, έχασαν την εξουσία (1515/1516) και ο Γούλσεϋ ανέλαβε τον ρόλο του πιο αξιόπιστου συμβούλου του βασιλιά και διαχειριστή. Όταν ο Γουάρχαμ παραιτήθηκε ως Λόρδος Καγκελάριος το 1515, πιθανώς υπό την πίεση του Γούλσεϋ και του βασιλιά, ο Ερρίκος διόρισε τον Γούλσεϋ στη θέση του.Ο Γούλσεϋ έκανε προσεκτικές κινήσεις για να καταστρέψει ή να εξουδετερώσει την επιρροή άλλων αυλικών. Βοήθησε να προκαλέσει την πτώση του Έντουαρντ Στάφορντ, 3ου Δούκα του Μπάκιγχαμ το 1521 και το 1527 κατήγγειλε τον στενό φίλο του Χένρι Γουίλιαμ Κόμπτον και την πρώην ερωμένη του Ερρίκου Άνν Στάφορτν, Κόμμισσα του Χάντινγκτον για μοιχεία. Στην περίπτωση του Τσαρλς Μπράντον, 1ου Δούκα του Σάφολκ, ο Γούλσεϋ υιοθέτησε μια διαφορετική στρατηγική, προσπαθώντας να κερδίσει την εύνοια του Σάφολκ με τις ενέργειές του, αφού ο δούκας παντρεύτηκε κρυφά την αδερφή του Ερρίκου Μαρία Τυδώρ, χήρα βασίλισσα της Γαλλίας, το οποίο προκάλεσε τη δυσαρέσκεια του βασιλιά. Ο Γούλσεϋ συμβούλεψε τον βασιλιά να μην εκτελέσει τους νεόνυμφους, αλλά να τους αγκαλιάσει. Αν αυτό ήταν για να φροντίσει το ζευγάρι ή λόγω της απειλής που αποτελούσαν για την ασφάλειά του ίδιου παραμένει ασαφές. Η νύφη, τόσο ως αδερφή του Ερρίκου όσο και ως χήρα-βασίλισσα της Γαλλίας, είχε τέτοιο υψηλό βασιλικό καθεστώς που θα μπορούσε να απειλήσει τον Γούλσεϋ αν το επέλεγε. Η άνοδος του Γούλσεϋ σε μια θέση μεγάλης κοσμικής δύναμης παραλληλίζει με την ολοένα αυξανόμενη θέση του στην Εκκλησία. Έγινε κανόνας του Ουίνδσορ το 1511. Το 1514 έγινε Επίσκοπος του Λίνκολν και λίγο αργότερα τον ίδιο χρόνο Αρχιεπίσκοπος της Υόρκης. Ο Πάπας Λέων Ι' τον έκανε καρδινάλιο το 1515, στην καθ'ονομασία εκκλησία της Αγίας Σεσίλιας στο Τραστέβερε. Μετά την επιτυχία της αγγλικής εκστρατείας στη Γαλλία και τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν, η εκκλησιαστική καριέρα του Γούλσεϋ προχώρησε ακόμη περισσότερο: το 1523 έγινε Επίσκοπος του Ντάραμ, μια θέση με μεγάλες πολιτικές δυνάμεις και έτσι έγινε γνωστός ως πρίγκιπας-επίσκοπος του Durham. Ο αγγλο-γαλλικός πόλεμος (1512–14) έδωσε στον Γούλσεϋ μία σημαντική ευκαιρία να αναδείξει τα ταλέντα του στην εξωτερική πολιτική. Μία βολική δικαιολογία για τον πόλεμο ήρθε το 1511 με τη μορφή έκκλησης για βοήθεια από τον Πάπα Ιούλιο Β', ο οποίος άρχισε να αισθάνεται ότι απειλείται από τη Γαλλία. Η Αγγλία δημιούργησε συμμαχία με τον Ιούλιο, τον Βασιλιά Φερδινάνδο της Ισπανίας και τον Μαξιμιλιανό Α', τον Άγιο Ρωμαίο Αυτοκράτορα εναντίον του Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΒ' της Γαλλίας.Η πρώτη αγγλική εκστρατεία εναντίον της Γαλλίας αποδείχθηκε ανεπιτυχής, εν μέρει, λόγω της αναξιόπιστης συμμαχίας με τον Φερδινάνδο. Ο Ερρίκος έμαθε από τα λάθη της εκστρατείας και το 1513 έχοντας ακόμη την παπική υποστήριξη, ξεκίνησε με τον Μαξιμιλιανό μία κοινή επίθεση στη Γαλλία, κατέλαβε με επιτυχία δύο γαλλικές πόλεις και έκανε τους Γάλλους να υποχωρήσουν. Η ικανότητα του Γούλσεϋ να παρέχει μεγάλο αριθμό εξοπλισμένω στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του πολέμου αποδείχθηκε ένας σημαντικός παράγοντας στην επιτυχία των Άγγλων. Είχε επίσης βασικό ρόλο στη διαπραγμάτευση της αγγλο-γαλλικής συνθήκης της 7ης Αυγούστου 1514, η οποία εξασφάλισε μια προσωρινή ειρήνη μεταξύ των δύο εθνών. Σύμφωνα με αυτήν τη συνθήκη, ο Λουδοβίκος ΙΒ' θα παντρεύόταν τη νεαρή αδερφή του Ερρίκου, Μαίρη. Επιπλέον, η Αγγλία μπόρεσε να διατηρήσει την κατακτημένη πόλη Τουρναί και να εξασφαλίσει αύξηση της ετήσιας πληρωμής που κατέβάλε η Γαλλία.Εν τω μεταξύ, μία αλλαγή ηγεμόνων στην Ευρώπη απείλησε να μειώσει την επιρροή της Αγγλίας. Με τον γάμο της αδερφής του Ερρίκου, Μαίρης, με τον Λουδοβίκιο ΙΒ' στις 9 Οκτωβρίου 1514, δημιουργήθηκε συμμαχία, αλλά ο Λουδοβίκος δεν είχε καλή υγεία. Λιγότερο από τρεις μήνες αργότερα, πέθανε και τον διαδέχθηκε ο νεαρός και φιλόδοξος Φραγκίσκος Α'. Η Βασίλισσα Μαίρη φέρεται να είχε εξασφαλίσει υπόσχεση από τον Ερρίκο ότι αν ο Λουδοβίκος πέθαινε, θα μπορούσε να παντρευτεί όποιον ήθελε. Μετά το θάνατο του Λουδοβίκου, παντρεύτηκε κρυφά Σάφολκ, με τη βοήθεια του Φραγκίσκου Α', γεγονός που εμπόδισε έναν άλλο γάμο συμμαχία. Επειδή η Μαίρη ήταν η μόνη πριγκίπισσα, την οποία ο Χένρυ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να εξασφαλίσει συμμαχίες μέσω γάμων, αυτό ήταν ένα ισχυρό πλήγμα. Ο Γούλσεϋ, στη συνέχεια, πρότεινε μία συμμαχία με την Ισπανία και την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εναντίον της Γαλλίας. Ο θάνατος του 1516 του Φερδινάνδου Β΄ της Αραγωνίας, πεθερού του Ερρίκου Η' και στενού συμμάχου της Αγγλίας, ήταν ένα ακόμη πλήγμα. Τον Φερδινάνδο διαδέχθηκε ο Κάρολος Ε', ο οποίος πρότεινε αμέσως ειρήνη με τη Γαλλία. Μετά το θάνατο του Μαξιμιλιανού Α' το 1519, ο Κάρολος εξελέγη στη θέση του. Έτσι ο Κάρολος κυβερνούσε ένα σημαντικό μέρος της Ευρώπης και η αγγλική επιρροή περιορίστηκε στην ήπειρο. Αλλά ο Γούλσεϋ κατάφερε να επιβάλλει την αγγλική επιρροή με άλλα μέσα. Το 1517, ο Πάπας Λέων Ι' επιζητούσε ειρήνη στην Ευρώπη για να ξεκινήσει σταυροφορία εναντίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1518 ο Γούλεϋ έγινε Παπικός Εκπρόσωπος (Λεγάτος) στην Αγγλία, γεγονός που του επέτρεψε να πραγματοποιήσει την επιθυμία του Λέοντα για ειρήνη οργανώνοντας τη Συνθήκη του Λονδίνου. Η συνθήκη ανέδειξε τον Γούλσεϋ ως ρυθμιστή της Ευρώπης, διοργανώνοντας μία μαζική σύνοδο κορυφής για την ειρήνη με τη συμμετοχή 20 εθνών. Αυτό έβαλε την Αγγλία στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής διπλωματίας και την έβγαλε από την απομόνωση, καθιστώντας την έναν επιθυμητό σύμμαχο. Αυτό αποδεικνύεται και από την αγγλο-γαλλική συνθήκη που υπογράφηκε δύο ημέρες μετά. Εν μέρει, αυτή η ειρηνευτική συνθήκη προκάλεσε τη σύγκρουση μεταξύ Γαλλίας και Ισπανίας. Το 1519, όταν ο Κάρολος Β' ανέβηκε στο θρόνο του Αγίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα, ο Βασιλιάς Φραγκίσκος Α' της Γαλλίας εξοργίστηκε. Είχε επενδύσει τεράστια ποσά στη δωροδοκία του εκλογικού σώματος για να τον εκλέξει αυτοκράτορα και έτσι χρησιμοποίησε τη Συνθήκη του Λονδίνου ως δικαιολογία για τη σύγκρουση Αψβούργων - Βαλουά. Ο Γούλσεϋ φάνηκε να ενεργεί ως μεσολαβητής μεταξύ των δύο δυνάμεων και με τους δύο να αγωνίζονταν για την υποστήριξη της Αγγλίας. Ένας άλλος διπλωματικός θρίαμβος του Γούσλεϋ ήταν το πεδίο του χρυσού υφάσματος το 1520. Wolsey οργάνωσε μεγάλο μέρος αυτής της μεγαλόπρεπης συνάντησης μεταξύ του Φραγκίσκου Α' και του Ερρίκου Η', συνοδευόμενοι από 5.000 ακόλουθους και περιελάμβανε περισσότερο αυλικές δραστηριότητες και λιγότερο στρατιωτικές συζητήσεις. Αν και φάνηκε να ανοίγει την πόρτα για ειρηνικές διαπραγματεύσεις με τη Γαλλία, εάν το επιθυμούσε ο βασιλιάς, ήταν επίσης μια ευκαιρία για μια πλούσια επίδειξη αγγλικού πλούτου και δύναμης προς την υπόλοιπη Ευρώπη, μέσω επιδεικτικών εορτασμών και εκδηλώσεων όπως η κονταρομαχία, με τους δύο βασιλιάδες να ανταγωνίζονται προσωπικά ο ένας τον άλλο. Με τη Γαλλία και την Ισπανία να αγωνίζονται για την πίστη της Αγγλίας, ο Γούλσεϋ θα μπορούσε να επιλέξει τον σύμμαχο που ταιριάζει καλύτερα στις πολιτικές του. Ο Γούλσεϋ επέλεξε τον Κάρολο, κυρίως, επειδή η οικονομία της Αγγλίας θα υπέφερε από την απώλεια της προσοδοφόρας εμπορίας υφασμάτων μεταξύ Αγγλίας και Κάτω Χωρών, εάν επιλεγόταν η Γαλλία.Υπό την καθοδήγηση του Γούλσεϋ, τα βασικά έθνη της Ευρώπης προσπάθησαν να απαγορεύσουν τον πόλεμο μεταξύ χριστιανικών εθνών. Ο Γκάρετ Μάτινγκλυ, ο οποίος έχει μελετήσει τις αιτίες των πολέμων εκείνης της εποχής, διαπίστωσε ότι συνθήκες μη επιθετικότητας, όπως αυτή, δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι ισχυρότερες από τους στρατούς των χορηγών τους. Όταν αυτές οι δυνάμεις ήταν περίπου ίσες, οι συνθήκες διεύρυναν συνήθως τη σύγκρουση. Δηλαδή, η διπλωματία μπορεί μερικές φορές να αναβάλλει τον πόλεμο, αλλά δεν μπορεί να αποτρέψει τους πολέμους που βασίζονταν σε ασυμβίβαστα συμφέροντα και φιλοδοξίες. Αυτό που έλειπε, καταλήγει ο Μάτινγκλυ, ήταν μια ουδέτερη δύναμη της οποίας οι αποφάσεις να γίνονται γενικά αποδεκτές είτε λόγω αμερόληπτης δικαιοσύνης είτε λόγω συντριπτικής δύναμης. Η Συνθήκη του Λονδίνου θεωρείται συχνά ως η καλύτερη στιγμή του Γούλσεϋ, αλλά εγκαταλείφθηκε εντός ενός έτους. Ο Γούλσεϋ ανέπτυξε δεσμούς με τον Κάρολο Ε' της Ισπανίας το 1520 στο πεδίο του χρυσού υφάσματος. Κατά τη Διάσκεψη του Καλαί, ο Γούλσεϋ υπέγραψε τη μυστική Συνθήκη της Μπριζ (1521) με τον Κάρολο, δηλώνοντας ότι η Αγγλία θα συντασσόταν με την Ισπανία σε έναν πόλεμο εναντίον της Γαλλίας, εάν η Γαλλία αρνείτο να υπογράψει τη συνθήκη ειρήνης και αγνοώντας την αγγλο-γαλλική συνθήκη του 1518. Η σχέση του Γούλσεϋ με τη Ρώμη ήταν επίσης αμφίσημη. Παρά τους δεσμούς του με τον παπισμό, ο Γούλσεϋ ήταν αυστηρά υπηρέτης του Ερρίκου. Αν και η Συνθήκη του Λονδίνου ήταν μία διεργασία των φιλοδοξιών του Πάπα Λέοντα για την ευρωπαϊκή ειρήνη, θεωρήθηκε στη Ρώμη ως μία μάταιη προσπάθεια της Αγγλίας να διεκδικήσει την επιρροή της στην Ευρώπη και να κλέψει μέρος της δόξας του Πάπα. Επιπλέον, οι ειρηνευτικές πρωτοβουλίες του Γούλσεϋ απέτρεψαν μία σταυροφορία στους Αγίους Τόπους, η οποία ήταν και ο βασικός λόγος για την επιθυμία του Πάπα για ευρωπαϊκή ειρήνη.Ο Καρδινάλιος Λορέντζο Καμπέτζιο, ο οποίος εκπροσωπούσε τον Πάπα στη Συνθήκη του Λονδίνου, έμεινε σε αναμονή για πολλούς μήνες στο Καλαί, προτού του επιτραπεί να διασχίσει το κανάλι και να συμμετάσχει στους εορτασμούς στο Λονδίνο σε αυτό που μπορεί να ήταν επίδειξη της ανεξαρτησίας του Γούλσεϋ απέναντι στη Ρώμη. Μία εναλλακτική υπόθεση είναι ότι ο Καμπέτζιο παρέμενε σε αναμονή έως ότου ο Γούλσεϋ έλαβε την κληρονομιά του, επιβεβαιώνοντας έτσι την σύνδεση του Γούλσεϋ με τη Ρώμη. Αν και το αγγλικό κέρδος από τους πολέμους του 1522–23 ήταν ελάχιστο, η συμβολή τους σίγουρα βοήθησε τον Κάρολο Ε' στην ήττα του από τους Γάλλους, ιδιαίτερα το 1525 στη Μάχη της Πάβιας, όπου ο στρατός του Καρόλου συνέλαβε τον Φραγκίσκο Α'. Ο Ερρίκος τότε πίστεψε ότι υπήρχε μια ρεαλιστική ευκαιρία για να καταλάβει το γαλλικό στέμμα, για το οποίο οι βασιλιάδες της Αγγλίας είχαν από καιρό διεκδικήσεις. Το Κοινοβούλιο, ωστόσο, αρνήθηκε να αυξήσει τους φόρους. Αυτό οδήγησε τον Γούλσεϋ να επινοήσει τη φιλική επιχορήγηση, η οποία αντιμετωπίστηκε με ακόμη μεγαλύτερη εχθρότητα και τελικά οδήγησε στην πτώση του. Το 1525, αφού ο Κάρολος Ε' εγκατέλειψε την Αγγλία ως σύμμαχος, ο Γούλσεϋ άρχισε να διαπραγματεύεται με τη Γαλλία και η Συνθήκη των Μόρ υπογράφηκε, κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του Φραγκίσκου Α, με την αντιβασίλισσα της Γαλλίας - τη μητέρα του, Λουϊζα της Σαβοΐας.Η εγγύτητα μεταξύ Αγγλίας και Ρώμης μπορεί να φανεί στη διαμόρφωση της Λεγεώνας του Κονιάκ το 1526. Αν και η Αγγλία δεν συμμετείχε σε αυτήν, η Λεγεώνα διοργανώθηκε εν μέρει από τον Γούλσεϋ με παπική υποστήριξη. Το σχέδιο του Γούλσεϋ ήταν ότι η Λεγεώνα του Κονιάκ, μια συμμαχία μεταξύ της Γαλλίας και ορισμένων ιταλικών κρατών, θα αμφισβήτησε τη Λεγεώνα του Καμπραί του Καρόλου. Αυτό ήταν και μία χειρονομία αφοσίωσης στη Ρώμη και μία απάντηση σε αυξανόμενες ανησυχίες σχετικά με την κυριαρχία του Καρόλου στην Ευρώπη. Το τελευταίο χτύπημα σε αυτήν την πολιτική ήρθε το 1529, όταν οι Γάλλοι συμφώνησαν σε ειρήνη με τον Κάρολο. Εν τω μεταξύ, οι Γάλλοι συνέχισαν, επίσης, να τιμούν την "Auld Alliance" με τη Σκωτία, προκαλώντας εχθρότητα στα σύνορα της Αγγλίας. Με την ειρήνη μεταξύ της Γαλλίας και του Αυτοκράτορα, δεν υπήρχε κανένας να απελευθερώσει τον Πάπα από τον Κάρολο, ο οποίος είχε ουσιαστικά κρατήσει τον Πάπα Κλήμη Ζ' αιχμάλωτο από τη Λεηλασία της Ρώμης (1527) . Υπήρχε, λοιπόν, ελάχιστη ελπίδα να εξασφαλιστεί η ακύρωση του γάμου του Ερρίκου Η' από τη θεία του Καρόλου, Αικατερίνη της Αραγονίας. Από το 1527, η επιθυμία του Γούλσεϋ να εξασφαλίσει ακύρωση του γάμου για τον αφέντη του είχε υπαγορεύσει την εξωτερική πολιτική του και μέχρι το 1529 καμία από τις προσπάθειές του δεν είχε πετύχει. Ο γάμος του Ερρίκου με την Αικατερίνη της Αραγονίας δεν είχε δημιουργήσει γιους που να επέζησαν από την βρεφική ηλικία. Ο Πόλεμος των Ρόδων ήταν ακόμη πρόσφατη ανάμνηση, δημιουργώντας τον φόβο για μία διαμάχη εξουσίας μετά τον θάνατο του Ερρίκου. Ο Ερρίκος ένιωθε ότι ο λαός θα δέχονταν μόνο έναν άντρα βασιλιά και όχι την κόρη του, Μαίρη. Πίστευε ότι ο Θεός τον είχε καταραστεί για την αμαρτία του, να παντρευτεί τη χήρα του μεγαλύτερου αδελφού του και ότι η παπική απαλλαγή για αυτόν τον γάμο ήταν άκυρη, επειδή βασίστηκε στον ισχυρισμό ότι η Αικατερίνη ήταν ακόμα παρθένα μετά το θάνατο του πρώτου συζύγου της. Ο Ερρίκος υποστήριξε ότι ο ισχυρισμός της Αικατερίνης δεν ήταν αξιόπιστος και ως εκ τούτου η απαλλαγή έπρεπε να αποσυρθεί και ο γάμος να ακυρωθεί. Το κίνητρό του έχει αποδοθεί στην αποφασιστικότητά του να αποκτήσει έναν γιο και διάδοχο και στην επιθυμία του για την Άννα Μπολέυν, μία από τις Κυρίες των Τιμών της γυναίκας του. Η Αικατερινή δεν είχε άλλες εγκυμοσύνες μετά το 1519 και ο Ερρίκος ξεκίνησε διαδικασία ακύρωσης το 1527.Ωστόσο, η Αικατερίνη υποστήριξε ότι ήταν παρθένα όταν παντρεύτηκε τον Ερρίκο. Επειδή αντιτάχθηκε στην ακύρωση και την επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς της ως Χήρα Πριγκήπισσα της Ουαλίας, το αίτημα ακύρωσης έγινε θέμα διεθνούς διπλωματίας, με τον ανιψιό της Αικατερίνης, Κάρολο Ε', να πιέζει τον Πάπα Κλήμη να μην ακυρώσει το γάμο. Ο Κλήμης αντιμετώπιζε ένα δίλημμα: θα εξαγρίωνε είτε τον Κάρολο ή τον Ερρίκο. Καθυστέρησε την απόφασή του όσο το δυνατόν περισσότερο, εξοργίζοντας τον Ερρίκο και την Άνν Μπολέυν, οι οποίοι άρχισαν να αμφισβητούν την πίστη του Γούλσεϋ στο στέμμα έναντι της Εκκλησίας. Ο Γούλσεϋ προσέφυγε στον Κλήμη για ακύρωση του γάμου του Ερρίκου σε τρία μέτωπα. Πρώτον, προσπάθησε να πείσει τον Πάπα ότι η απαλλαγή ήταν άκυρη, καθώς ο γάμος δεν τήρησε σαφώς τις οδηγίες στο βιβλίο του Λευιτικού. Δεύτερον, ο Γούλσεϋ αντιτάχθηκε στην απαλλαγή για τεχνικούς λόγους, ισχυριζόμενος ότι ήταν λανθασμένη η διατύπωση. (Λίγο αργότερα, βρέθηκε μία σωστά διατυπωμένη έκδοση στην Ισπανία.) Τρίτον, ο Γούλσεϋ ήθελε ο Κλήμης να επιτρέψει να ληφθεί η τελική απόφαση στην Αγγλία, την οποία, ως παπικός εκπρόσωπος, θα επόπτευε.Το 1528 ο Κλήμης αποφάσισε να επιτρέψει σε δύο παπικούς εκπροσώπους να αποφασίσουν το αποτέλεσμα στην Αγγλία: στον Γούλσεϋ και στον Καμπέτζιο. Ο Γούλσεϋ ήταν σίγουρος για την απόφαση, αλλά ο Καμπέτζιο χρειάστηκε πολύς χρόνο για να φτάσε, και όταν τελικά έφτασε στην Αγγλία, καθυστέρησε τη διαδικασία τόσο πολύ που η υπόθεση έπρεπε να ανασταλεί τον Ιούλιο του 1529, σφραγίζοντας αποτελεσματικά τη μοίρα του Γούλσεϋ. Κατά τη διάρκεια των 14 ετών του ως καγκελάριος, ο Γούλσεϋ είχε περισσότερη δύναμη από οποιονδήποτε άλλο Υπηρέτη του Στέμματος στην αγγλική ιστορία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τον μισεί μεγάλο μέρος των ευγενών, οι οποίοι πίστευαν ότι θα έπρεπε οι ίδιοι να έχουν τη δύναμη. Ο βασιλιάς τον προστάτευε από επιθέσεις. Η Σάρα Νέιρ Τζέιμς, καθηγήτρια στο Κολέγιο Μαίρη Μπάλντουιν, λέει ότι το 1515–1529 ο Γούλσεϋ «θα ήταν ο πιο ισχυρός άντρας στην Αγγλία, εκτός, ίσως, από τον βασιλιά». Όσο είχε την εύνοια του βασιλιά, ο Γούλσεϋ είχε μεγάλη ελευθερία σε εσωτερικές υποθέσεις και είχε το χέρι του σχεδόν σε όλες τις πτυχές τους. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Ερρίκος Η' είχε πλήρη εμπιστοσύνη σε αυτόν και καθώς τα ενδιαφέροντα του Ερρίκου τείνουν περισσότερο προς την εξωτερική πολιτική, ήταν πρόθυμος να δώσει στον Γούλσεϋ ελευθερία κινήσεων στη μεταρρύθμιση της διαχείρισης των εσωτερικών υποθέσεων, για την οποία ο Γούλσεϋ είχε μεγάλα σχέδια. Λειτουργώντας με τη σταθερή υποστήριξη του βασιλιά και με ειδικές εξουσίες στην εκκλησία που του δόθηκαν από τον Πάπα ως εκπρόσωπο του, ο Γούλσεϋ κυριάρχησε σε αστικές υποθέσεις, διοίκηση, νόμο, εκκλησία και εξωτερική πολιτική. Ήταν εκπληκτικά ενεργητικός με εκτεταμένη δράση. Δημιούργησε μεγάλη περιουσία για τον εαυτό του και ήταν σημαντικός ευεργέτης των τεχνών, του ανθρωπισμού και της εκπαίδευσης. Σχεδίασε πολλές μεταρρυθμίσεις, με κάποια επιτυχία σε τομείς όπως η χρηματοδότηση, η φορολογία, η εκπαιδευτική παροχή και η δικαιοσύνη. Από τη σκοπιά του βασιλιά, η μεγαλύτερη αποτυχία του ήταν η αδυναμία του να του εκδώσει διαζύγιο για τον Ερρίκο, όταν ο εκείνος ήθελε μία νέα σύζυγο για να του δώσει ένα γιο που θα ήταν ο αδιαμφισβήτητος διάδοχος του στο θρόνο. Οι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο Γούλσεϋ ήταν ένας άντρας που είχε πεισμώσει από τις αποτυχίες άλλων ανδρών και τη δική του φιλοδοξία. Στο τέλος, εγκαταλελειμμένος από τον βασιλιά, ο Γούλσεϋ κατηγορήθηκε για προδοσία, αλλά πέθανε από φυσικά αίτια προτού να αποκεφαλιστεί. Ο Γούλσεύ έκανε σημαντικές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, επινοώντας, με τον ταμία του Βασιλιά Τζον Χέρον, την «Επιδότηση». Αυτή η επαναστατική μορφή φόρου βασίστηκε σε ακριβείς εκτιμήσεις του πλούτου των φορολογουμένων, όπου ανά λίρα εισοδήματος, ένα σελίνι λαμβανόταν ως φόρος. Ο παλιός σταθερός φόρος της 15ης και 10ης σημαινε ότι όσοι κέρδιζαν πολύ λίγα έπρεπε να πληρώσουν σχεδόν όσο και οι πλούσιοι. Με τον νέο φόρο εισοδήματος, τα φτωχότερα μέλη της κοινωνίας πλήρωναν πολύ λιγότερα. Αυτή η πιο προοδευτική μορφή φορολογίας επέτρεψε στον Γούλσεϋ να συγκεντρώσει αρκετά χρήματα για τις ξένες αποστολές του βασιλιά, φέρνοντας πάνω από 300.000 λίρες. Συγκέντρωσε επίσης σημαντικά κεφάλαια με άλλα μέσα, όπως "φιλανθρωπίες" και επέβαλε δάνεια από τους ευγενείς, τα οποία απέδωσαν 200.000 λίρες το 1522. Ως νομικός διαχειριστής, ο Γούλσεϋ επανεφηύρε την αμερόληπτη δικαιοσύνη, όπου η ετημηγορία αποφασιζόταν από τον δικαστή με βάση την αρχή της «δικαιοσύνης». Ως εναλλακτική λύση στα δικαστήρια του κοινού δικαίου, ο Γούλσεύ επανέφερε τη θέση των προνομιακών δικαστηρίων του Star Chamber και του Court of Chancery. Το σύστημα και στα δύο δικαστήρια επικεντρώθηκε σε απλές, φθηνές υποθέσεις και υποσχέθηκε αμερόληπτη δικαιοσύνη. Ίδρυσε επίσης το Δικαστήριο των Αιτημάτων (αν και το δικαστήριο αυτό έλαβε αυτό το όνομα αργότερα) για τους φτωχούς, όπου δεν απαιτούνται τέλη. Οι νομικές μεταρρυθμίσεις του Γούλσεϋ ήταν δημοφιλείς και επιπλέον δικαστήρια ήταν απαραίτητα για να ασχοληθούν με όλες τις υποθέσεις. Πολλοί ισχυροί άντρες που αισθάνονταν ανίκητοι από το νόμο βρέθηκαν καταδικασμένοι. Για παράδειγμα, το 1515, ο Κόμης του Νορθάμπερλαντ στάλθηκε στη φυλακή Fleet και το 1516 ο Λόρδος Άμπεργκάβενυ κατηγορήθηκε για παράνομη κράτηση. Ο Γούλσεϋ χρησιμοποίησε, επίσης, τα δικαστήρια του για την αντιμετώπιση εθνικών αντιπαραθέσεων, όπως το πιεστικό ζήτημα των Περιφράξεων. Η ύπαιθρος είχε καταστραφεί από τις επιχειρηματικές ενέργειες ιδιοκτητών που περιέφραζαν περιοχές γης και τις μετέτρεπαν από καλλιεργήσιμη γη σε ποιμενική γεωργία, η οποία απαιτούσε λιγότερους εργαζόμενους. Οι Τιούντορ εκτιμούσαν τη σταθερότητα και η προκύπτουσα μαζική αστική μετανάστευση αποτέλεσε σοβαρή κρίση. Ο Γούλσεϋ διεξήγαγε εθνικές έρευνες για περιφράξεις το 1517, το 1518 και το 1527. Κατά τη διάρκεια της διοίκησης του, χρησιμοποίησε το δικαστήριο του Τσάνσερυ για να ασκήσει δίωξη σε 264 γαιοκτήμονες, συμπεριλαμβανομένων αρχόντων, επισκόπων, ιπποτών, θρησκευτικών αρχηγών και κολλεγίων της Οξφόρδης. Οι περιφράξεις θεωρήθηκαν άμεσα συνδεδεμένες με την ανεργία και τη μείωση του πληθυσμού της υπαίθρου, την αλητεία, την έλλειψη τροφίμων και κατά συνέπεια τον πληθωρισμό. Αυτό το μοτίβο επαναλήφθηκε και σε πολλές άλλες πρωτοβουλίες του Γούλσεϋ, ιδιαίτερα στην προσπάθεια του να καταργήσει την Περίφραξη. Παρά το γεγονός ότι αφιέρωσε σημαντικό χρόνο και προσπάθεια για να διερευνήσει την κατάσταση της υπαίθρου και να ασκήσει διώξεις σε πολλούς παραβάτες, ο Γούλσεϋ απέσυρε την πολιτική του κατά τη διάρκεια του κοινοβουλίου του 1523 για να εξασφαλίσει ότι το Κοινοβούλιο θα περνούσε τους προτεινόμενους φόρους του για τον πόλεμο του Ερρίκου στη Γαλλία. Οι περιφράξεις παρέμειναν πρόβλημα για πολλά χρόνια. Ο Γούλσευ χρησιμοποίησε το δικαστήριο Star Chamber για να επιβάλει την πολιτική του έτους 1518 για την Just Price (Δίκαιη Τιμή), η οποία επιχείρησε να ρυθμίσει την τιμή του κρέατος στο Λονδίνο και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Εκείνοι που διαπιστωνόταν ότι χρεώναν υπερβολικά διώκονταν από το δικαστήριο. Μετά την κακή συγκομιδή του 1527, ο Γούλσεϋ αγόρασε πλεόνασμα σιτηρών και το πούλησε φτηνά στους άπορους. Αυτό διευκόλυνε σημαντικά την αναταραχή και έγινε κοινή πρακτική μετά από μία απογοητευτική συγκομιδή. Το 1524 και το 1527 ο Γούλσεϋ χρησιμοποίησε τις δυνάμεις του ως παπικός εκπρόσωπος για να διαλύσει 30 φθίνοντα μοναστήρια, όπου η μοναστική ζωή είχε σχεδόν σταματήσει στην πράξη, μερικά στο Ίπσουιτς και στην Οξφόρδη. Χρησιμοποίησε το εισόδημα για να βρει ένα σχολείο μέσης εκπαίδευσης στο Ίπσουιτς (The King's School, Ipswich) και το Cardinal College στην Οξφόρδη (το 1532, μετά την πτώση του Γούλσεϋ, ο βασιλιάς το μετονόμασε σε King Henry VIII's College, ενώ τώρα είναι γνωστό ως Christ Church). Το 1528 άρχισε να περιορίζει το Προνόμιο του Κλήρου. Προσπάθησε επίσης, ως εκπρόσωπος, να αναγκάσει τη μεταρρύθμιση σε μοναστικές τάγματα όπως οι κανόνες του Αυγουστίνου. Ο Γούλσεϋ πέθανε πέντε χρόνια πριν αρχίσει η διάλυση των μοναστηριών από τον Ερρίκο. Η δύναμη του Γούλσεϋ εξαρτάτο από τη διατήρηση καλών σχέσεων με τον Ερρίκο. Έγινε ολοένα και πιο ύποπτος απένταντ τους «ευνοούμενους» - νεαρά, επιδραστικά μέλη των Ιδιαίτερων Διαμερισμάτων, ιδιαίτερα αφού ένας από τους δικούς του άντρες διείσδυσε στην ομάδα. Προσπάθησε πολλές φορές να τους διώξει από τη βασιλική αυλή, δίνοντάς τους δουλειές που τους πήγαν στην ηπειρωτική Ευρώπη και μακριά από τον Ερρίκο. Μετά την αποτυχία της φιλικής επιχορήγησης, οι ευνοούμενοι άρχισαν να τον υπονομεύουν ξανά. Κατά συνέπεια, ο Γούλσεϋ σχεδίασε ένα μεγάλο σχέδιο διοικητικών μεταρρυθμίσεων, ενσωματώνοντας τις περιβόητες διατάξεις του Έλθαμ του 1526. Αυτό μείωσε τα μέλη του Βασιλικού Συμβουλίου από 12 σε 6, απομακρύνοντας τους φίλους του Χένρι όπως ο Σερ Γουίλιαμ Κόμπτον και ο Νίκολας Καριού. Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια του Γούλσεϋ ήταν η έλλειψη δημοτικότητάς του μεταξύ των ευγενών στο παλάτι και στο κοινοβούλιο. Οι αντιπάθειές τους και οι δυσπιστίες τους προέρχονταν εν μέρει από αυτό που θεωρούσαν ως υπερβολικές απαιτήσεις του Γούλσευ για χρήματα με τη μορφή επιχορήγησης ή φιλανθρωπίας. Δυσαρεστήθηκαν επίσης από την Πράξη Επανάληψης του 1486, με την οποία ο Ερρίκος Ζ' είχε επανακτήσει όλα τα εδάφη που είχαν παραχωρηθεί από το στέμμα από το 1455. Αυτά τα εδάφη είχαν περάσει στον διάδοχο του, Ερρίκο Η'. Πολλοί ευγενείς μισούσαν την άνοδο στην εξουσία ενός χαμηλού υποβάθρου άνδρα, ενώ σε άλλους απλώς δεν άρεσε ότι μονοπωλούσε την αυλή και έκρυβε πληροφορίες από το Βασιλικό Συμβούλιο. Όταν ξέσπασαν μαζικές ταραχές στην Ανατολική Αγγλία, η οποία θα έπρεπε να βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Δουκών του Νόρφολκ και του Σάφολκ, ο Ερρίκος αποκήρυξε γρήγορα την Φιλική Επιχορήγηση και άρχισε να χάνει την πίστη του στον Γούλσεϋ. Κατά τη διάρκεια της σχετικά ειρηνικής περιόδου στην Αγγλία μετά τον Πόλεμο των Ρόδων, ο πληθυσμός της χώρας αυξήθηκε. Με περισσότερη ζήτηση για τρόφιμα και χωρίς πρόσθετη προσφορά, οι τιμές αυξήθηκαν. Οι γαιοκτήμονες αναγκάστηκαν να περιφράσσουν γη και να τη μετατραπούν σε ποιμενική γεωργία, η οποία απέφερε περισσότερα κέρδη. Η έρευνα του Γούλσευ ενάντια στην Περίφαξη ήταν άκαρπη όσον αφορά στην αποκατάσταση της οικονομικής σταθερότητας. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τις νομικές μεταρρυθμίσεις του Γούλσεϋ. Αφού έκανε τη δικαιοσύνη προσιτή σε όλους και ενθάρρυνε περισσότερους ανθρώπους να προσφύγουν στα δικαστήρια, έγινε κατάχρηση του συστήματος. Τα δικαστήρια υπερφορτώθηκαν με ασυνήθιστες, αδύναμες υποθέσεις, οι οποίες θα ήταν υπερβολικά δαπανηρές για να εκδικαστούν στα δικαστήρια του κοινού δικαίου. Ο Γούλσευ διέταξε τελικά το 1528 να μην εκδικαστούν από το Star Chamber όλες οι δευτερεύουσες υποθέσεις. Το αποτέλεσμα αυτής της επιχείρησης ήταν περαιτέρω δυσαρέσκεια από τους ευγενείς και τους άρχοντες. Από το 1515, όταν έγινε καρδινάλιος, μέχρι το θάνατό του, ο Γούλσεϋ χρησιμοποίησε την τέχνη και την αρχιτεκτονική για να υποστηρίξει τις θέσεις του. Ξεκίνησε μια εκστρατεία οικοδόμησης σε κλίμακα όχι μόνο άνευ προηγουμένου για έναν Άγγλο άνθρωπο της Εκκλησίας και Λόρδο Καγκελάριο, αλλά που επίσης ξεπεράστηκε από λίγους Άγγλους βασιλιάδες. Με αυτόν τον τρόπο, έφερε ιταλικές αναγεννησιακές ιδέες, κλασικά διακοσμητικά στοιχεία και αρχιτεκτονικά μοντέλα στην αγγλική αρχιτεκτονική. Οι μελετητές αναφέρουν γενικά το Σόμερσετ Χάουζ στο Λονδίνο (1547–52) ως το πρώτο κλασικό κτίριο στην Αγγλία, το οποίο χτίστηκε για τον Έντουαρντ Σέυμουρ, τον πρώτο Δούκα του Σόμερσετ και Λόρδο Προστάτη του βασιλιά Εδουάρδου ΣΤ'. Αλλά ο Γούλσεϋ αγκάλιασε τον εμπνευσμένο από την Ιταλία κλασικισμό σχεδόν μισό αιώνα πριν από τον Σέυμουρ, αν και πιο θεωρητικά από ότι οπτικά. Η επακόλουθη ντροπή του Γούλσεϋ για την αποτυχία του να πάρει την παπική έγκριση για την ακύρωση του γάμου του Ερρίκου Η' με την Αικατερίνη της Αραγωνίας έχει θολώσει το γεγονός ότι δεν ήταν μόνο ο πρώτος υψηλού προφίλ προστάτης στην Αγγλία που αναζητούσε και προωθούσε τον ιταλικό κλασικισμό στην τέχνη, την αρχιτεκτονική και μεγαλοπρέπεια, αλλά και ότι οι συνεισφορές του παρέμειναν. Μεταξύ των έργων του Γούλσεϋ ήταν πλούσιες, κλασικά εμπνευσμένες προσθήκες στο Παλάτι του Γιορκ στο Λονδίνο, την κατοικία του Αρχιεπισκόπου της Υόρκης. Επόπτευσε τα μεγαλοπρεπή προσωρινά κτίρια στο Πεδίο του Χρυσού Υφάσματος και ανακαίνισε το παλάτι Χάμπτον Κορτ, το οποίο αργότερα άφησε στον βασιλιά. Η χρήση της αρχιτεκτονικής του Γούλσεϋ ως σύμβολο της δύναμης, μαζί με την εισαγωγή της ιταλικής κλασικής διακόσμησης, έθεσε μια τάση που συνέχισε ο Ερρίκος Η' και άλλοι. Ο Γούλσευ επέβλεψε τάφους για τους γονείς του Ερρίκου Η' στο Αβαείο του Γουέστμίνστερ και διαπραγματεύτηκε συμβόλαια για τον τάφο του Ερρίκου Η', καθώς και έναν για τον εαυτό του. Εάν αυτά τα έργα είχαν ολοκληρωθεί όπως είχε προγραμματιστεί, θα αποτελούσαν έναν από τους μεγαλύτερους, πιο περίτεχνους και μεγαλοπρεπής τάφους της Ευρώπης. Το κολέγιο που ιδρύθηκε και σχεδιάστηκε αρχικά από τον Γούλσεϋ και επανιδρύθηκε από τον Ερρίκο Η' (Κράιστ Τσερτς) παραμένει το μεγαλύτερο και πιο μεγαλοπρεπές από όλα τα κολέγια της Οξφόρδης. Εκτός από τα κρατικά του καθήκοντα, ο Γούλσεϋ προσπάθησε ταυτόχρονα να ασκήσει την επιρροή του πάνω στην Εκκλησία στην Αγγλία. Ως καρδινάλιος και από το 1524, ως παπικός εκπρόσωπος, ο Γούλσεϋ ανταγωνιζόταν συνεχώς με άλλους για τον έλεγχο της Εκκλησίας. Ο κύριος αντίπαλός του ήταν ο Γουίλιαμ Γουόραμ, ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ, ο οποίος το έκανε πιο δύσκολο για τον Γούλσεύ να προχωρήσει τα σχέδιά του για μεταρρυθμίσεις. Παρά τις υποσχέσεις του για μεταρρύθμιση των επισκοπών της Αγγλίας και της Ιρλανδίας και της ενθάρρυνσης προς τα μοναστήρια το 1519 να ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης, δεν έκανε τίποτα για να επιφέρει αυτές τις αλλαγές. Παρά το γεγονός ότι είχε πολλούς εχθρούς, ο Γούλσεϋ διατήρησε την εμπιστοσύνη του Ερρίκου Η' έως ότου ο Ερρίκος αποφάσισε να ζητήσει την ακύρωση του γάμου του με την Αικατερίνη της Αραγονίας, ώστε να παντρευτεί την Ανν Μπολέυν. Η αποτυχία του Γούλσεϋ να εξασφαλίσει την ακύρωση προκάλεσε άμεσα τον ξεπεσμό και τη σύλληψή του. Φημολογείτο ότι η Ανν Μπολέυν και η φατρία της έπεισαν τον Ερρίκο ότι ο Γούλσεϋ επιβράδυνε σκόπιμα τις διαδικασίες. Ως αποτέλεσμα, ο Γούλσεϋ συνελήφθη το 1529 και ο Πάπας αποφάσισε ότι η επίσημη απόφαση πρέπει να ληφθεί στη Ρώμη, όχι στην Αγγλία. Το 1529 ο Γούλσεϋ έχασε το κυβερνητικό γραφείο και την περιουσία του, συμπεριλαμβανομένης της υπέροχης διευρυμένης κατοικίας του στο Χάμπντον Κορτ, το οποίο ο Ερρίκος πήρε για να αντικαταστήσει το Παλάτι του Γουέστμινστερ ως τη δική του κύρια κατοικία στο Λονδίνου. Στον Γούλσεϋ επιτράπηκε να παραμείνει Αρχιεπίσκοπος της Υόρκης. Ταξίδεψε στο Γιορκσάιρ για πρώτη φορά στην καριέρα του, αλλά στο Κάουουντ στο Βόρειο Γιορκσάιρ, κατηγορήθηκε για προδοσία και διατάχθηκε να επιστρέψει στο Λονδίνο από τον Ερρίκο Πέρσι, 6ο Earl κόμη του Νορθάμπερλαντ. Όντας σε μεγάλη αγωνία, ξεκίνησε για την πρωτεύουσα με τον προσωπικό του ιερέα, τον Έντμουντ Μπόνερ. Στο ταξίδι αρρώστησε και πέθανε στο Λέστερ στις 29 Νοεμβρίου 1530, περίπου στα 57 του. Σύμφωνα με τη συνήθεια του να ανεγείρει υπέροχα κτίρια στο Χάμπτον Κορτ, στο Γουέστμινστερ και στην Οξφόρδη, ο Γούλσεϋ είχε σχεδιάσει έναν υπέροχο τάφο στο Ουίνδσορ από τους Μπενεντέτο ντα Ροβετσάνο και Τζιοβάνι ντα Μαϊάνο, αλλά θάφτηκε στο Αβαείο του Λέστερ (πλέον Αβαείο Παρκ) χωρίς μνημείο. Ο Ερρίκος Η' σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει την εντυπωσιακή μαύρη σαρκοφάγο για τον εαυτό του, αλλά ο Λόρδος Νέλσον βρίσκεται τώρα σε αυτό, στην κρύπτη του καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου. Ο Ερρίκος παίρνει συχνά τα εύσημα για καλλιτεχνική πατρωνία που ανήκει κανονικά στον Γούλσεϋ. Ο Γούλσεϋ έζησε σε έναν «μη κανονικό» γάμο για περίπου μια δεκαετία με μια γυναίκα που ονομαζόταν Τζόαν Λάρκ του Γιάμουθ, Νόρφολκ. Το διάταγμα ότι οι ιερείς, ανεξάρτητα από τις λειτουργίες τους ή τον χαρακτήρα του έργου τους, πρέπει να παραμένουν άγαμοι δεν είχε γίνει αποδεκτό ολόψυχα στην Αγγλία. Στη συνέχεια ο Γούλσεϋ απέκτησε δύο παιδιά και τα δύο προτού γίνει επίσκοπος: ένα γιος, τον Τόμας Γουίντερ (γεννήθηκε γύρω στο 1510) και μία κόρη, την Ντόροθυ (γεννήθηκε γύρω στο 1512) και οι δύο έζησαν μέχρι την ενηλικίωση . Ο γιος στάλθηκε για να ζήσει με μια οικογένεια στο Γουίλσντεν και διδάχθηκε στα πρώτα του χρόνια από τον Μορίς Μπίρκινσο. Αργότερα παντρεύτηκε και απέκτησε δικά του παιδιά. Η Ντόροθι υιοθετήθηκε από τον Τζον Κλάνσυ, και σε αργότερα τοποθετήθηκε στο μοναστήρι στο Αβαείο του Σάφτσμπουρι . Μετά τη διάλυση των μοναστηριών υπό τον Τόμας Κρόμγουελ, της δόθηκε σύνταξη. Μετά την ταχεία προώθησή του, η Λάρκ έγινε πηγή αμηχανίας για τον Γούλσεϋ, ο οποίος κανόνισε τον γάμο της με τον Τζορτζ Λέι του Άντλιγκτον, στο Τσέσαϊρ, γύρω στο 1519 και πλήρωσε ο ίδιος την προίκα της. Ο Ερρίκος Η' έχτισε ένα αρχοντικό για τον Λέι στο Τσέσνατ Γκρέιτ Χάουζ. Armstrong, Alastair (2008). Henry VIII – Authority, Nation and Religion, 1509–1540. Pearson Education. ISBN 978-0-435-30810-0. Bernard, G. W. (1986). War, Taxation, and Rebellion in Early Tudor England: Henry VIII, Wolsey, and the Amicable Grant of 1525. Harvester Press. ISBN 978-0-312-85611-3. Bindoff, Stanley Thomas (1950). Tudor England. Penguin. Brydges, Sir Egerton (1815). Censura literaria: Containing titles, abstracts, and opinions of old English books, with original disquisitions, articles of biography, and other literary antiquities. Printed for Longman, Hurst, Rees, Orme, and Brown. Chaney, Edward (1998). «Early Tudor tombs and the rise and fall of Anglo-Italian relations; Quo Vadis?». The Evolution of the Grand Tour. Psychology Press. ISBN 978-0-7146-4577-3. Crosby, Colin (n.d.). «Cardinal Wolsey Statue (Leicester)». Colin Crosby Heritage Tours. Davies, C. S. L. (23 September 2010). «Richard Fox». Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/10051. (Subscription or UK public library membership required.) Fletcher, Stella (2009). Cardinal Wolsey: A Life in Renaissance Europe. Bloomsbury. ISBN 978-1-84725-245-6. Gunn, S.J. (3 January 2008). «Henry VII». Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/12954. (Subscription or UK public library membership required.) Guy, John S. (1988). Tudor England. Oxford: University Press. ISBN 978-0-19-873088-0. Gwyn, Peter J (2011). The King's Cardinal: The Rise and Fall of Thomas Wolsey. Random House. ISBN 978-1-4464-7513-3. Harris, Barbara (1989). «Power, Profit, and Passion: Mary Tudor, Charles Brandon, and the Arranged Marriage in Early Tudor England». Feminist Studies 15 (1): 59–88. doi:10.2307/3177818. Ives, E. W. (21 May 2009). «Henry VIII». Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/12955. (Subscription or UK public library membership required.) Jack, Sybil M. (5 January 2012). «Thomas Wolsey». Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/29854. (Subscription or UK public library membership required.) James, Sara Nair (2009). «Cardinal Wolsey: The English Cardinal Italianate». Στο: Cobb, Christopher. Renaissance Papers 2008. Camden House. ISBN 9781571133977. Kilgarriff, Michael. «Henry Irving and the Phonograph: Bennett Maxwell». Theirvingsociety.org.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2012. Lock, Julian (23 September 2010). «Wynter [Winter], Thomas». Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/57073. (Subscription or UK public library membership required.) Macdougall, Norman (1989). James IV. John Donald. ISBN 978-0-85976-200-7. Mackie, John Duncan (1952). The Earlier Tudors, 1485-1558. Oxford: Clarendon Press. ISBN 978-0-19-821706-0. Mackie, R.L.· Spillman, Anne, επιμ. (1953). Letters of James IV. Scottish History Society. Mattingly, Garrett (1938). «An Early Nonaggression Pact». The Journal of Modern History 10 (1): 1–30. doi:10.1086/243493. Matusiak, John (2014). Wolsey: The Life of King Henry VIII's Cardinal. History Press. ISBN 978-0-7509-5776-2. Scarisbrick, J. J. (1968). Henry VIII. University of California Press. Truman, C.N. (30 Μαρτίου 2007). «Henry VII and Ordinary Revenue». History Learning Site. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2012. Scarisbrick, J. J. (28 May 2015). «William Warham». Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/28741. (Subscription or UK public library membership required.) Williams, Neville (1976). The Cardinal and the Secretary: Thomas Wolsey and Thomas Cromwell. Macmillan. ISBN 978-0-02-629070-8. Bernard, G. W. "The fall of Wolsey reconsidered." Journal of British Studies 35.3 (1996): 277–310. Cavendish, George. The Life and Death of Cardinal Wolsey, 1611. (Cavendish was gentleman usher to Thomas Wolsey.) Thomas Cocke, “'The Repository of Our English Kings': The Henry VII Chapel as Royal Mausoleum.” Architectural History, Vol. 44, Essays in Architectural History Presented to John Newman. (2001), 212–220 Ferguson, Charles W. Naked to Mine Enemies: The Life of Cardinal Wolsey. (2 vol 1958). online vol 1; online vol 2 Jonathan Foyle, “A Reconstruction of Thomas Wolsey’s Great Hall at Hampton Court Palace,” Architectural History, vol. 45 (2002), 128–58. Gunn, S. J. and P.G. Lindley. Cardinal Wolsey: Church, State & Art (1991) 329pp. Steven Gunn, “Anglo-Florentine Contacts in the Age of Henry VIII,” in Cinzia Sicca and Louis Waldman, eds. The Anglo-Florentine Renaissance: Art for the Early Tudors (New Haven: Yale University Press, 2012), 19–48. Gwyn, Peter. "Wolsey's foreign policy: the conferences at Calais and Bruges reconsidered." Historical Journal 23.4 (1980): 755–772.* Sara Nair James, Art in England: the Saxons through the Tudors: 600–1600. Oxford [UK]: Oxbow/Casemate Publishing, 2016. P. G. Lindley, “Introduction” and “Playing Check-mate with Royal Majesty? Wolsey's Patronage of Italian Renaissance Sculpture,” in Cardinal Wolsey: Religion, State and Art, S. J.Gunn and P. G. Lindley eds., (Cambridge, 1991), 1–53 and 261–85. Pollard, A. F. Wolsey. (1929). online Ridley, Jasper. Statesman and Saint: Cardinal Wolsey, Sir Thomas More and the Politics of Henry VIII. Viking, 1983. online Schwartz-Leeper, Gavin. From Princes to Pages: The Literary Lives of Cardinal Wolsey, Tudor England's 'Other King'. Brill, 2016. online Tim Tatton-Brown, Lambeth Palace: A History of the Archbishops of Canterbury and their Houses (London: SPCK, 2000) Williams, Robert Folkestone. Lives of the English Cardinals..., 2006. Wilson, Derek (6 Απριλίου 2002). In the Lion's Court: Power, Ambition, and Sudden Death in the Reign of Henry VIII. St Martins Press. ISBN 978-0-312-28696-5. Simon Thurley, “The Domestic Building Works of Cardinal Wolsey,” in Cardinal Wolsey: Religion, State and Art, ed. S. J. Gunn and P. G. Lindley (Cambridge University Press, 1991), 76-102. Simon Thurley, The Lost Palace of Whitehall (London: The Royal Institute of British Architects, 1998). Neville Williams, The Tudors: A Royal History of England, Antonia Fraser, ed (Berkeley: University of California Press, 2000). Neville Williams, Henry VIII and His Court (1971). William E. Willkie, The Cardinal Protectors of England. (New York: Cambridge University Press, 1974) Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Thomas Wolsey στο Wikimedia Commons
|
Ο Τόμας Γούλσεϋ (γ. 1473 Μαρτίου - 29 Νοεμβρίου 1530) ήταν Άγγλος αρχιεπίσκοπος, διπλωμάτης και καρδινάλιος της Καθολικής Εκκλησίας. Όταν ο Ερρίκος Η' έγινε βασιλιάς της Αγγλίας το 1509, ο Γούλσεϋ έγινε o ελεοδότης του βασιλιά. Η κατάσταση του Γούλσεϋ ήταν σε ευημερία και μέχρι το 1514 είχε γίνει η κεντρική φιγούρα σχεδόν σε όλα τα ζητήματα του κράτους. Κατείχε επίσης σημαντικές εκκλησιαστικές θέσεις, όπως η Αρχιεπισκοπή της Υόρκης - ο δεύτερος πιο σημαντικός ρόλος στην αγγλική εκκλησία - και η παπική εκπροσώπηση. Ο διορισμός του ως καρδιναλίου από τον Πάπα Λέοντα Ι' το 1515 του έδωσε προτεραιότητα έναντι όλων των άλλων Άγγλων κληρικών. Η υψηλότερη πολιτική θέση που κατείχε ποτέ ο Γούλσεϋ ήταν Λόρδος Καγκελάριος, ο επικεφαλής σύμβουλος του Βασιλιά (επισήμως, καθώς ο διάδοχός και μαθητής του Τόμας Κρόμγουελ δεν ήταν επισήμως σύμβουλος του Βασιλιά). Από αυτήν τη θέση απολάμβανε μεγάλη ελευθερία και συχνά απεικονιζόταν ως "alter Rex" (άλλος βασιλιάς). Αφού απέτυχε να διαπραγματευτεί την ακύρωση του γάμου του Ερρίκου με την Αικατερίνη της Αραγονίας, ο Γούλσεϋ έχασε την εύνοια του βασιλιά και καθαιρέθηκε από τους κυβερνητικούς του τίτλους. Επέστρεψε στην Υόρκη για να εκπληρώσει τα εκκλησιαστικά του καθήκοντα ως αρχιεπίσκοπος, μία θέση που κατείχε ονομαστικά, αλλά είχε παραμελήσει κατά τη διάρκεια των ετών του στην διακυβέρνηση. Επανεκλήθη στο Λονδίνο για να απαντήσει σε κατηγορίες προδοσίας - κατηγορίες που ο Ερρίκος χρησιμοποιούσε συνήθως εναντίον υπουργών οι οποίοι έπεσαν στη δυσμένεια του - αλλά καθοδόν πέθανε από φυσικά αίτια.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%82_%CE%93%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CF%83%CE%B5%CF%8B
|
Ξενοφών
|
Ο Διογένης ο Λαέρτιος μας εξιστορεί ότι κάποτε, όταν ήταν ακόμη νέος, ο Ξενοφών συνάντησε σε ένα στενό δρόμο τον Σωκράτη, ο οποίος, με τη ράβδο του, τον εμπόδισε να προχωρήσει και τον ρώτησε μεταξύ άλλων: «Πού οι άνθρωποι γίνονται καλοί και αγαθοί;». Ο Ξενοφών βρέθηκε σε αμηχανία και ο Σωκράτης του απάντησε «Έπου και μάνθανε!». Από τότε ο Ξενοφών έγινε μαθητής του Σωκράτη και τον θεωρούσε πρότυπο. Ο Ξενοφών ανδρώθηκε συναναστρεφόμενος ευγενείς νέους της Αθήνας που είχαν ως κύρια ασχολία τον αθλητισμό και παρέμεινε σε όλη τη ζωή του λάτρης της πάλης και των ελευθέρων αγώνων - από δε τα έργα του διαφαίνεται ότι υπήρξε άριστος ιππέας. Επίσης, μέσα από τα έργα του φαίνεται και η μεγάλη αγάπη του για τα άλογα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον φιλολακωνισμό του. Αγαπούσε τον τρόπο ζωής των Σπαρτιατών και συνδέθηκε με τον βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαο, στο πλευρό του οποίου πολέμησε το 394 π.Χ. στην μάχη της Κορωνείας εναντίον του αντισπαρτιατικού συνασπισμού, μέλος του οποίου ήταν και η ίδια η πατρίδα του, η Αθήνα. Όπως ήταν φυσικό, για την πράξη του αυτή τιμωρήθηκε με εξορία από την Αθήνα. Το 401 π.Χ. ο Ξενοφών καλείται από τον φίλο του Πρόξενο τον Βοιώτιο, που διέτριβε στις Σάρδεις, να συμμετάσχει στην εκστρατεία του Πέρση, γιου του βασιλιά Δαρείου Β' και διεκδικητή του θρόνου, Κύρου εναντίον του αδελφού αυτού Βασιλέως Αρταξέρξη Β'. Ο ενθουσιασμός του Ξενοφώντα για την πρόσκληση φαίνεται από το γεγονός ότι σε προτροπή του Σωκράτη να πάρει χρησμό από το Μαντείο των Δελφών καταφέρνει να αποσπάσει θετική απάντηση κάνοντας πλάγια ερώτηση (αντί της ορθής ερώτησης, δηλαδή να πάει ή όχι) που ήταν η εξής: «Σε ποιόν Θεό θα πρέπει να κάνω θυσία ώστε να πετύχει το ταξίδι μου και να επιστρέψω σώος;». Και βέβαια η σοφία του Μαντείου του Απόλλωνα, που αντιλήφθηκε το σκοπό, του απάντησε να θυσιάσει σε μια σειρά από θεούς «επ΄ αγαθώ και μη» (ακριβώς αυτό που μέχρι σήμερα λέμε «για καλό και για κακό»). Έτσι ο Ξενοφών βρέθηκε στην Ασία στο πλευρό του Κύρου, τον οποίο και άρχισε να θαυμάζει λόγω του θαυμασμού που έτρεφε ο τελευταίος για τους Έλληνες. Συγκεκριμένα έλεγε ο Κύρος ότι «θέλει τους Έλληνες συμμάχους του, όχι γιατί δεν είχε στρατό αλλά γιατί τους θεωρούσε ανώτερους από όλους τους άλλους λαούς» (Κύρ. Αναβ. Ι 7,3). Ακόμη μακάριζε τους Έλληνες για την μόνιμα κυριαρχούσα ελευθερία τους, που εκείνος θα προτιμούσε αντί πάντων (την ελευθερίαν ελοίμην αν αντί ων έχω πάντων και άλλων πολλαπλασίων, Ανάβασις, βιβλίο 1.7.4), και θεωρούσε ως προϊόν αυτής της ελευθερίας την πολεμική και ηθική υπεροχή των Ελλήνων. Αυτός ήταν και ο λόγος που ουδέποτε οι Πέρσες έκαναν πόλεμο, είτε μεταξύ τους είτε ακόμη και με τους Έλληνες, χωρίς την βοήθεια Ελλήνων (Κυρ. Παιδ VIII 8,26). Δεν είναι γνωστό με τι βαθμό ή αξίωμα ο Ξενοφών συμμετείχε στον Περσικό στρατό και στην αυλή του Κύρου, το σίγουρο πάντως είναι ότι ήταν συνδαιτυμόνας του και εκ των στενότερων συνομιλητών του. Οπωσδήποτε, όμως, μετά τον θάνατο του φίλου του Κύρου στην μάχη στα Κούναξα και την δόλια εξόντωση των Ελλήνων στρατηγών από τον Τισσαφέρνη, και αφού εκλέχθηκε στρατηγός (5ος κατά σειρά) από τους «μυρίους» (=10.000) Έλληνες μισθοφόρους, οδήγησε αυτούς επιτυχώς, αντιμετωπίζοντας πολλούς κινδύνους, από τα υψώματα της Αρμενίας προς την Τραπεζούντα στις ακτές του Ευξείνου Πόντου και μετά διά θαλάσσης προς τα δυτικά πίσω στην Ελλάδα. Στη Θράκη, με την υποστήριξη των Ελλήνων αυτών, ο Σεύθης Β' μπόρεσε να γίνει βασιλιάς. Η καταγραφή της εκστρατείας και του ταξιδιού της επιστροφής από τον Ξενοφώντα, ονομάστηκε Κύρου Ανάβασις. Η ιστορική καταγραφή του Ξενοφώντα στην Ανάβαση είναι ένα από τα πρώτα γραπτά κείμενα όπου αναλύεται ο χαρακτήρας ενός ηγέτη και αποτελεί παράδειγμα ανάλυσης τέτοιου τύπου, κάτι που σήμερα καλείται θεωρία «Μεγάλων Ανδρών». Στο έργο αυτό, ο Ξενοφών περιέγραψε τον χαρακτήρα του Κύρου του νεότερου, λέγοντας ότι «από όλους τους Πέρσες που έζησαν μετά τον Κύρο τον Μέγα, ήταν ο πιο κατάλληλος για βασιλιάς και για διοικητής μιας αυτοκρατορίας» (σελ. 91). Το κεφάλαιο 6 συνιστάται για ανάγνωση, διότι περιγράφει τους χαρακτήρες πέντε ηττημένων στρατηγών που παραδόθηκαν στον εχθρό. Ο Κλέαρχος, όπως αναφέρεται, πίστευε πως «ένας στρατιώτης θα πρέπει να φοβάται περισσότερο τον ίδιο το διοικητή του, από τον εχθρό» [2.6.9]. Ο Μένων περιγράφεται ως άνδρας του οποίου η κυρίαρχη φιλοδοξία ήταν να γίνει πλούσιος [2.6.21]. Σχετικά με τον Αγία τον Αρκά και τον Σωκράτη τον Αχαιό, γίνεται αναφορά στο θάρρος τους και στην εκτίμηση των φίλων τους [2.6.3 Ο Ξενοφών αργότερα εξορίστηκε από την Αθήνα, πιθανώς διότι πολέμησε υπό τον Σπαρτιάτη βασιλιά Αγησίλαο εναντίον των Αθηναίων στην Κορώνεια. Είναι πιθανό, ωστόσο, ότι είχε εξοριστεί νωρίτερα, λόγω του συνδέσμου του με τον Κύρο. Οι Σπαρτιάτες τού έδωσαν περιουσία στη Σκιλλούντα, κοντά στην Ολυμπία στην Ήλιδα, όπου συνέγραψε την Ανάβαση. Ο γιος του πολέμησε για την Αθήνα στη Μαντίνεια, ενώ ο Ξενοφών ακόμη ζούσε· έτσι η εξορία του ανεκλήθη. Ο Ξενοφών πέθανε στην Κόρινθο (ή ίσως στην Αθήνα) και η ημερομηνία θανάτου του είναι αβέβαιη. Είναι γνωστό ότι έσωσε τον προστάτη του Αγησίλαο, για τον οποίο έγραψε ένα εγκώμιο. Ο Διογένης Λαέρτιος ονόμαζε τον Ξενοφώντα «Αττική Μούσα» λόγω της γλυκύτητας της γραφής του. Λίγοι ήταν οι ποιητές που έγραψαν στην Αττική διάλεκτο. Ο Ξενοφών ανέπτυξε πλούσια και πολυμερή δραστηριότητα, φαινόμενο που βέβαια δεν αποτελεί ιδιαίτερο γνώρισμα της προσωπικότητάς του, αλλά γενικότερο χαρακτηριστικό των λογίων της εποχής του. Στον τομέα της ιστοριογραφίας με τα «Ελληνικά» του, που διαιρούνται σε 7 βιβλία, συνεχίζει συνειδητά το έργο του Θουκυδίδη και καλύπτει την περίοδο από το 411 π.Χ. ως 361 π.Χ.. Γενικότερη σημασία για την πολιτική φιλοσοφία έχει η «Κύρου παιδεία», σε 8 βιβλία, όπου, στο πνεύμα της σοφιστικής και της σωκρατικής ιδεολογίας και με πρότυπο την λίγο ιστορική και πολύ μυθιστορηματική προσωπογραφία του ιδρυτή της περσικής αυτοκρατορίας Κύρου Β΄, συνθέτει την προσφιλή του εικόνα του ιδανικού μονάρχη. Κύρου Ανάβασις Ελληνικά Αγησίλαος Απολογία Σωκράτους (Ξενοφών) Απομνημονεύματα Οικονομικός (Ξενοφών) Συμπόσιον Ιέρων ή τυραννικός Λακεδαιμονίων Πολιτεία Αθηναίων Πολιτεία Πόροι ή περί προσόδων Ιππαρχικός (Λόγος) Περί ιππικής Κυνηγετικός Κύρου Παιδεία Ελληνικά : Ρόδης Ρούφος («Γαλαξίας» 1966, 1971 / «Ωκεανίδα» 2000) Ιέρων : Τ.Βουρνάς («Αφοι Τολίδη») Ιέρων ή τυραννικός, Leo Strauss, μετάφρ. Λίλας Τρουλιανού εκδ. εξάντας, 1994 Λακεδαιμονίων Πολιτεία σε μετάφραση Αλόης Σιδέρη, εκδ. ΑΓΡΑ,2000 ISBN 960-325359-6 Συμπόσιο και Απολογία Σωκράτους, μτφρ. Αλόης Σιδέρη, εκδ. ΑΓΡΑ, 2000 ISBN 960-325-348-0 Internet Encyclopedia of Philosophy: Xenophon Graham Oliver's Xenophon Homepage Αρχειοθετήθηκε 2004-08-05 στο Wayback Machine. Xenophon's Education of Cyrus (Cyropaedia) Web directory Xenophon's Socratic Works MA in Black Sea Cultural Studies. International Hellenic University-School of Humanities.
|
Ο Ξενοφών (Ερχία, 430 π.Χ. - Κόρινθος, 355 π.Χ.) ήταν Αθηναίος ιστορικός συγγραφέας και σωκρατικός φιλόσοφος. Γιος του Γρύλλου από τον αρχαίο δήμο της Ερχίας (σήμερα τα Σπάτα), ανήκε κοινωνικά στην τάξη των ιππέων, και έδρασε πολιτικά ως ολιγαρχικός και φιλολάκων. Μετά το 410 π.Χ. γνωρίστηκε με τον Σωκράτη, και μπήκε στον κύκλο των μαθητών του.Έζησε τις περιπέτειες της Αθήνας στα ταραγμένα χρόνια του Πελοποννησιακού πολέμου ως την ήττα του 404 π.Χ., την άνοδο των τριάκοντα τυράννων στην εξουσία και την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 403 π.Χ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9E%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%86%CF%8E%CE%BD
|
Αριστίων
|
Τα νεανικά του χρόνια διασώζει ο Αθήναιος, προβάλλοντας ως πηγή τον Ποσειδώνιο τον Ρόδιο. Ο Ποσειδώνιος τον αποκαλεί «Αθηνίων» και τον προβάλλει ως περιπατητικό φιλόσοφο. Ωστόσο άλλοι, όπως ο Παυσανίας, ο Αππιανός και ο Πλούταρχος τον αποκαλούν Αριστίωνα. Ο δε Αππιανός θεωρεί πως πρόκειται για επικούρειο φιλόσοφο. Δεν υπάρχει κοινώς αποδεκτή απάντηση στο ζήτημα αυτό και είναι πιθανόν να πρόκειται για δύο διαφορετικούς τυράννους της Αθήνας που έζησαν σε κοντινές περιόδους και των οποίων οι ιστορίες συγχέονται μεταξύ τους. Ο Αθηνίων ή Αριστίων ήταν ο νόθος γιος ενός περιπατητικού φιλοσόφου, που επίσης καλούταν Αθηνίων, τον οποίο και διαδέχτηκε λαμβάνοντας το δικαίωμα του Αθηναίου Πολίτη. Παντρεύτηκε νωρίς και παράλληλα ξεκίνησε να διδάσκει φιλοσοφία με μεγάλη επιτυχία στη Μεσσήνη και τη Λάρισα. Αφού επέστρεψε στην Αθήνα έχοντας κάνει περιουσία, ορίστηκε πρέσβης στην αυλή του βασιλιά Μιθριδάτη Στ', ο οποίος τότε βρισκόταν σε πόλεμο με τη Ρώμη. Σαν αποτέλεσμα έγινε στενός φίλος και σύμβουλός του. Οι αναφορές του προς τους Αθηναίους παρουσίαζαν τη δύναμη του Μιθριδάτη με τόση λάμψη που οι συμπατριώτες του άρχισαν να αναπτύσσουν ελπίδες απόταξης του ρωμαϊκού ζυγού. Περίπου το 88 π.Χ. ο Μιθριδάτης τον έστειλε πίσω στην Αθήνα, όπου σύντομα κατάφερε με την καθοδήγηση του βασιλιά να γίνει τύραννος της πόλης. Η διακυβέρνησή του πρέπει να ήταν τόσο σκληρή που περιγράφεται με τρομακτικούς όρους από τον Πλούταρχο, ο οποίος τον κατατάσσει στο πλευρό του Νάβιδα και του Κατιλίνα. Ο Απελλικών ο Τήιος, ακολουθώντας διαταγές του, λεηλάτησε το ιερό θησαυροφυλάκιο της Δήλου. Ο Αππιανός αφηγείται πως το είχε ήδη κάνει εκ μέρους του ο Μιθριδάτης και πως χάρις σε αυτά τα χρήματα κατάφερε ο Αριστίων να λάβει την εξουσία. Εν τω μεταξύ ο Σύλλας αποβιβάστηκε στην Ελλάδα και αμέσως πολιόρκησε την Αθήνα και τον Πειραιά. Τον τελευταίο είχε καταλάβει ο στρατηγός του Μιθριδάτη, Αρχέλαος. Ο Πλούταρχος αφηγείται πως ο λιμός ήταν τόσο φοβερός που ο κόσμος αναγκαζόταν να μαγειρέψει τα υποδήματά του, ενώ οι ναοί έμεναν αφρόντιστοι. Ο λαός έφτασε στο σημείο να παρακαλά να παραδοθεί η πόλη, ωστόσο ο Αριστίων απαντούσε με απειλές και ειρωνίες. Φρόντιζε δε να θυμώνει όλο και περισσότερο τον Σύλλα εξαπολύοντας από τα τείχη της πόλης προσβολές για τον ίδιο και τη γυναίκα του. Τελικά κάποια νύχτα η αντίσταση της πόλης κάμφθηκε και ακολούθησε μακελειό στους δρόμους. Ο Αριστίων διέφυγε στην Ακρόπολη, αφού φρόντισε πρώτα να κάψει το Ωδείο για να μην χρησιμοποιήσει ο Σύλλας την ξυλεία για να κατασκευάσει πολιορκητικές μηχανές. Την αιχμαλώτισή του ανέλαβε ο Κούριος. Τελικά ήταν η δίψα αυτή που τον ανάγκασε να παραδοθεί. Ειρωνικά, σύμφωνα με την αφήγηση του Πλουτάρχου, τη στιγμή που κατέβαιναν τον Ιερό Βράχο μια νεροποντή γέμισε τις δεξαμενές τις Ακρόπολης. Σύντομα έχασε τη ζωή του από δηλητήριο. Ο Παυσανίας αναφέρει μια ελαφρώς παραλλαγμένη εκδοχή, πως τον Αριστίωνα απέσπασαν με βια από τον βωμό της Αθηνάς. Επίσης, αποδίδει τη φρικτή ασθένεια που έπληξε τον Σύλλα προς το τέλος της ζωής του στη θεϊκή τιμωρία για την ασέβεια αυτή. Τυραννία Α' Μιθριδατικός Πόλεμος Μιθριδάτης Στ' Ευπάτωρ Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας
|
Ο Αριστίων (... – 1 Μαρτίου 86 π.Χ.) ήταν φιλόσοφος και τύραννος των Αθηνών από το 88 π.Χ. έως το 86 π.Χ. Συμμάχησε με τον βασιλιά του Πόντου, Μιθριδάτη ΣΤ΄, ενάντια στους Ρωμαίους κατά τη διάρκεια του Α' Μιθριδατικού Πολέμου. Την 1η Μαρτίου 86 π.Χ. ο Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας κατέλαβε την Αθήνα μετά από μακρά πολιορκία και ο Αριστίων εκτελέστηκε.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CF%89%CE%BD
|
Σοτ Μελρίρ
|
Κατά τη διάρκεια της υγρής περιόδου τον χειμώνα, η λίμνη τροφοδοτείται από πολλά ουαντί (εποχιακά ποτάμια), κυρίως από βόρεια και βορειοδυτικά. Τα μεγαλύτερα από αυτά είναι τα Τζεντί και Αράμπ τα οποία κυλούν από τα δυτικά προς τα ανατολικά από τις πλαγιές των Ορέων Ωρές. Σε άλλους ποταμούς περιλαμβάνονται οι Αμπιόντ, Μπεγκούρ Μιτά, Μπίσκρα, Μπιρ Αζ Ατρούς, Σεριά, Ντεμέντ, Ντερμούν, Ντεράτζ, Τζεντεϊντά, Τζεμοράχ, Χαλαΐλ, Χορσάν, Ιτέλ, Μεχρά, Μελ, Μζι, Μεσάντ, Ουμ Ελ Κσομπ, Σουκιές, Ταντμίτ και Ζεριμπέτ. Το καλοκαίρι, η λίμνη και τα περισσότερα ποτάμια που την τροφοδοτούν στεγνώνουν, και το Σοτ Μελρίρ μετατρέπεται σε μια αλυκή. Η ετήσια εξάτμιση νερού κυμαίνεται μεταξύ 9,6 και 20 χλμ3 και η εξάτμιση από το έδαφος κοντά στη λίμνη μπορεί να φτάσει τα 14 χλμ3.Το Σοτ Μελρίρ χωρίζεται από το κοντινό Σοτ Μεορουάν, το οποίο βρίσκεται νοτιοδυτικά, από μια λωρίδα μόνιμης ξηράς που μπορεί να έχει πλάτος έως και 4 χιλιόμετρα σε ορισμένα σημεία. Ο πυθμένας της λίμνης αποτελείται κυρίως από γύψο και λάσπη και καλύπτεται με αλάτι το καλοκαίρι. Η λίμνη εκπέμπει χαρακτηριστική μυρωδιά σκόρδου. Αν και το ξηρό έδαφος μέσα και γύρω από τη λίμνη φαίνεται καλλιεργήσιμο, είναι σχεδόν άγονο λόγω της υψηλής συγκέντρωσης αλατιού. Για τον ίδιο λόγο, το έδαφος απορροφά μεγάλη ποσότητα υγρασίας κατά τη διάρκεια της νύχτας που το διατηρεί εν μέρει υγρό κατά τη διάρκεια πολλών ημερών. Το κλίμα στο Σοτ Μελρίρ είναι ζεστό και ξηρό με υψηλά ποσοστά εξάτμισης και χαμηλή ποσότητα βροχόπτωσης. Οι μέσες χαμηλότερες και υψηλότερες θερμοκρασίες είναι 11,4 και 34,2 °C, αντίστοιχα, και η ελάχιστη θερμοκρασία είναι περίπου 0 °C. Η ετήσια βροχόπτωση είναι κάτω από 160 χιλ. Οι άνεμοι έχουν ταχύτητα μεταξύ 2,7 και 5,3 μ/δ και πνέουν κυρίως προς τα νοτιοανατολικά μεταξύ Ιουνίου και Σεπτεμβρίου και βορειοδυτικά μεταξύ φθινοπώρου και νωρίς την άνοιξη. Οι αμμοθύελλες είναι πιο συχνές το χειμώνα και τα τέλη του καλοκαιριού και διαρκούν κατά μέσο όρο 39 ημέρες το χρόνο. Τα ρηχά νερά της λίμνης περιέχουν ελάχιστη βλάστηση αποτελούμενη από 72 είδη φυτών που έχουν προσαρμοστεί στο αλμυρό νερό, όπως το Arthrocnemum subterminale, η λεβάντα της θάλασσας (Limonium), καλαμιές (Juncus), υδρόβια φυτά (Salicornia), η Sarcocornia, βούρλα (Scirpus) και η Suaeda). Ορισμένα είδη είναι μοναδικά για την Αλγερία και 14 είναι ενδημικά, όπως τα Fagonia microphylla, Oudneya africana, Zygophyllum cornutum, Limoniastrum feii και Ammosperma cinerea. Φτάνουν έως 30 εκ. σε ύψος και φιλοξενούν σχετικά πλούσια ορνιθοπανίδα, κυρίως πάπιες, αγριόγαλους, και μεγάλα φλαμίνγκο (Phoenicopterus roseus). Τα νερά της λίμνης είναι κορεσμένα με αλάτι με συγκεντρώσεις που φθάνουν στα 0,4 κιλά/λίτρο και διατηρούν λίγα μόνο είδη ζώων, όπως οι γαρίδες άλμης. Γύρω από τη λίμνη παρατηρούνται αγριογούρουνα, χρυσά τσακάλια, λαγοί και αλεπούδες. Τον Ιούνιο του 2003, το Σοτ Μελρίρ συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο υγροτόπων Ραμσάρ διεθνούς σημασίας.
|
Το Σοτ Μελρίρ (αραβικά: شط ملغيغ) ή Σοτ Μελγκίρ ή Σοτ Μελχίρ είναι ενδορεϊκή αλμυρή λίμνη στη βορειοανατολική Αλγερία. Είναι το δυτικότερο μέρος μιας σειράς κοιλωμάτων, που εκτείνονται από τον Κόλπο του Γκαμπές μέχρι τη Σαχάρα. Τα κοιλώματα δημιουργήθηκαν μεταξύ της Μειόκαινου και της Πρώιμης Πλειστόκαινου εποχής ως αποτέλεσμα της συμπίεσης που συνόδευσε τον σχηματισμό της οροσειράς του Άτλαντα. Με μέγιστη έκταση περίπου 6.700 τ.χλμ. (2.600 τ.μίλια), το Σοτ Μελρίρ είναι η μεγαλύτερη λίμνη στην Αλγερία. Βρίσκεται σχεδόν ολόκληρη κάτω από τη στάθμη της θάλασσας και περιέχει το χαμηλότερο σημείο στην Αλγερία, στα -40 μ. (-130 πόδια). Το μέγεθός της λίμνης μεταβάλλεται μέσα στον χρόνο και συνήθως είναι μεγαλύτερο από 130 χλμ. (81 μίλια) από ανατολικά προς δυτικά. Οι κοντινότερες πόλεις είναι η Μπίσκρα (60 χλμ. βορειοανατολικά) και οι Ελ Ουέντ και Τουγκούρτ (85 χλμ. νότια).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%84_%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CF%81%CE%AF%CF%81
|
Λαχανάκι Βρυξελλών
|
Αν και ιθαγενή στην περιοχή της Μεσογείου με άλλα είδη λάχανου, τα λαχανάκια Βρυξελλών εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη βόρεια Ευρώπη κατά τον 5ο αιώνα, αργότερα καλλιεργήθηκαν τον 13ο αιώνα κοντά στις Βρυξέλλες, στο Βέλγιο, από όπου πήραν το όνομά τους. Τα λαχανάκια Βρυξελλών αναπτύσσονται σε θερμοκρασίες 7-24 °C (45–75 °F), με τις υψηλότερες αποδόσεις στους 15–18 °C (59–64 °F). Τα χωράφια είναι έτοιμα για συγκομιδή 90 έως 180 ημέρες μετά τη φύτευση. Τα βρώσιμα βλαστάρια μεγαλώνουν σαν μπουμπούκια σε ελικοειδή μοτίβα κατά μήκος της πλευράς των μακριών, παχιών μίσχων ύψους 60 με 120 εκατοστών, ωριμάζοντας σε αρκετές εβδομάδες από το κάτω προς το πάνω μέρος του μίσχου. Τα λάχανα μπορούν να μαζευτούν με το χέρι σε καλάθια, οπότε πολλές συγκομιδές γίνονται από πέντε έως 15 βλαστούς κάθε φορά, ή κόβοντας ολόκληρο το κοτσάνι ταυτόχρονα για επεξεργασία, ή με μηχανική συγκομιδή, ανάλογα με την ποικιλία. Κάθε μίσχος μπορεί να παράγει 1,1 με 1,4 κιλά, αν και η εμπορική απόδοση είναι περίπου 900 g (2,0 lb) ανά μίσχο. Η περίοδος συγκομιδής στις εύκρατες ζώνες των βόρειων γεωγραφικών πλάτη είναι από τον Σεπτέμβριο έως τον Μάρτιο, καθιστώντας τα λαχανάκια Βρυξελλών ένα παραδοσιακό χειμερινό λαχανικό. Στον κήπο του σπιτιού, η συγκομιδή μπορεί να καθυστερήσει επειδή η ποιότητα δεν επηρεάζεται από το ψύχος. Τα λάχανα θεωρούνται πιο γλυκά μετά τον παγετό.Τα λαχανάκια Βρυξελλών είναι μια ομάδα ποικιλιών των ίδιων ειδών με το μπρόκολο, το λάχανο, τη λαχανίδα και τη γογγυλοκράμβη. Είναι σταυρανθή και ανήκουν στην οικογένεια Κραμβοειδή. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες, μερικές με μοβ χρώμα, όπως η «Ruby Crunch» ή η «Red Bull». Οι μωβ ποικιλίες είναι υβρίδια μεταξύ μωβ λάχανου και κανονικών πράσινων λαχανών Βρυξελλών που αναπτύχθηκαν από έναν Ολλανδό βοτανολόγο τη δεκαετία του 1940, δίνοντας μια ποικιλία με μερικά από τα μωβ χρώματα του κόκκινου λάχανου και μεγαλύτερη γλυκύτητα. Τη δεκαετία του 1990, ο Ολλανδός επιστήμονας Χανς φαν Ντόρν εντόπισε τις χημικές ουσίες που κάνουν τα λαχανάκια Βρυξελλών πικρά. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στις ολλανδικές εταιρείες σπόρων να διασταυρώσουν ποικιλίες χαμηλής πικράδας με σύγχρονες ποικιλίες υψηλής απόδοσης, με την πάροδο του χρόνου προκαλώντας σημαντική αύξηση στη δημοτικότητα του λαχανικού.Στην ηπειρωτική Ευρώπη, οι μεγαλύτεροι παραγωγοί είναι η Ολλανδία, με 82.000 μετρικούς τόνους, και η Γερμανία, με 10.000 τόνους. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει παραγωγή συγκρίσιμη με εκείνη της Ολλανδίας, αλλά η καλλιέργεια του γενικά δεν εξάγεται. Τα ωμά λαχανάκια Βρυξελλών είναι 86% νερό, 9% υδατάνθρακες, 3% πρωτεΐνη και αμελητέο λίπος. Σε ποσότητα αναφοράς 100 γραμμαρίων, παρέχουν υψηλά επίπεδα (20% ή περισσότερο της Ημερήσιας Τιμής, ΗΤ) βιταμίνης C (102% ΗΤ) και βιταμίνης Κ (169% ΗΤ), με πιο μέτριες ποσότητες βιταμινών Β, όπως π.χ. φυλλικό οξύ και βιταμίνη Β6. Απαραίτητα μέταλλα και διαιτητικές ίνες υπάρχουν σε μέτριες έως χαμηλές ποσότητες. Τα λαχανάκια Βρυξελλών, όπως και το μπρόκολο και άλλα λάχανα, περιέχουν σουλφοραφάνη, ένα φυτοχημικό υπό βασική έρευνα για τις πιθανές βιολογικές του ιδιότητες. Αν και το βράσιμο μειώνει το επίπεδο σουλφοραφάνης, το μαγείρεμα στον ατμό, το μαγείρεμα στο φούρνο μικροκυμάτων και το τηγάνισμα δεν προκαλούν σημαντική απώλεια.Η υπερβολική κατανάλωση λαχανικών Βρυξελλών μπορεί να μην είναι κατάλληλη για άτομα που λαμβάνουν αντιπηκτικά, όπως η βαρφαρίνη και η ασενοκουμαρόλη, καθώς περιέχουν βιταμίνη Κ, έναν παράγοντα πήξης του αίματος. Σε μία περίπτωση, η κατανάλωση πάρα πολλών λαχανικών Βρυξελλών οδήγησε σε νοσηλεία ένα άτομο που υποβλήθηκε σε θεραπεία αραίωσης του αίματος λάμβανε αντιπηκτικά. Η πιο κοινή μέθοδος παρασκευής λαχανικών Βρυξελλών για μαγείρεμα ξεκινά με το κόψιμο των μπουμπουκιών από το κοτσάνι. Οποιοσδήποτε πλεονάζων μίσχος κόβεται και τυχόν χαλαρά φύλλα ξεφλουδίζονται και απορρίπτονται. Αφού κοπούν και καθαριστούν, τα μπουμπούκια συνήθως μαγειρεύονται με βράσιμο, στον ατμό, με τηγάνισμα, ψήσιμο στη σχάρα, αργό μαγείρεμα ή ψήσιμο. Για να εξασφαλιστεί ομοιόμορφο μαγείρεμα, συνήθως επιλέγονται μπουμπούκια παρόμοιου μεγέθους. Μερικοί μάγειρες κάνουν ένα μόνο κόψιμο ή ένα σταυρό στο κέντρο του στελέχους για να βοηθήσουν τη διείσδυση της θερμότητας. Η εγκάρσια τομή μπορεί, ωστόσο, να είναι αναποτελεσματική, καθώς συνήθως πιστεύεται ότι προκαλεί τη διαβροχή των βλαστών.Το υπερβολικό μαγείρεμα καθιστά τα μπουμπούκια γκρίζα και μαλακά και στη συνέχεια αναπτύσσουν μια έντονη γεύση και οσμή που ορισμένοι αντιπαθούν καθώς μοιάζει με οσμή σκόρδου ή κρεμμυδιού. Η οσμή συνδέεται με τη γλυκοζινολική σινιγρίνη, μια θειούχο ένωση που έχει χαρακτηριστική πικάντικη ένταση. Για γεύση, το ψήσιμο των λαχανικών Βρυξελλών είναι ένας συνηθισμένος τρόπος μαγειρέματος για να βελτιώσετε τη γεύση. Κοινές επικαλύψεις ή προσθήκες περιλαμβάνουν παρμεζάνα και βούτυρο, ξύδι βαλσάμικο, καστανή ζάχαρη, κάστανα ή πιπέρι.
|
Το λαχανάκι Βρυξελλών είναι ποικιλία λαχάνου ( Brassica oleracea ) που καλλιεργείται για τους βρώσιμους οφθαλμούς του (μπουμπούκια). Τα φυλλώδη λαχανικά έχουν συνήθως διάμετρο 1,5–4,0 cm και μοιάζουν με μινιατούρες λάχανων. Το λαχανάκι Βρυξελλών ήταν από καιρό δημοφιλές στις Βρυξέλλες του Βελγίου, από όπου πήρε και το όνομά του.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9_%CE%92%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CF%8E%CE%BD
|
Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα
|
Κατά τη διάρκεια της πιο ζεστής μέρας του καλοκαιριού ο Χάρι Πότερ ακούει μανιωδώς ειδήσεις με την ελπίδα ότι κάτι θα μάθει για τις νέες κινήσεις του λόρδου Βόλντεμορτ. Καθώς τσακώνεται με τον ξάδελφό του ενώ επιστρέφουν σπίτι, δύο παράφρονες επιτίθενται. Αφού ο Χάρι καλεί τον προστάτη και διώχνει τους παράφρονες μαθαίνει ότι η ηλικιωμένη Μαγκλ γειτόνισα του Αράμπελα Φιγκ γνωρίζει την ύπαρξη του κόσμου των μάγων. Εκείνη του λέει ότι είναι Σκουίμπ και ότι τον παρακολουθεί υπό τις διαταγές του Ντάμπλντορ μαζί με ένα μάγο τον Ματούνγκους Φλέτσερ. Αργότερα, στο σπίτι, ο Χάρι λαμβάνει ένα γράμμα απο το υπουργείο μαγείας που του λέει ότι αποβλήθηκε από το Χόγκουαρτς καθώς έκανε μάγια. Το επόμενο γράμμα όμως διαψεύδει το προηγούμενο και λέει ότι η δίκη θα γίνει στα μέσα Αυγούστου. Ενώ οι Ντάρσλι φεύγουν, μια ομάδα μάγων καταφτάνει και με τα μαγικά σκουπόξυλα φτάνουν στο κτήριο Γκρίμολντ Πλέις αριθμός 12. Εκεί ο Χάρι συναντάει την οικογένεια Ουέσλι, την Ερμιόνη, τον Σείριο και τον Λούπιν αλλά και μαθαίνει ότι το κτήριο είναι η βάση του τάγματος του Φοίνικα, μιας μυστικής οργάνωσης που δημιούργησε ο Ντάμπλντορ πολεμώντας τον λόρδο Βόλντεμορτ. Ο Χάρι μαθαίνει επίσης ότι ο Βόλντεμορτ δεν κάνει κινήσεις φανερά για να μην αποκαλυφθεί. Παρ' όλα αυτά προσπαθεί να κλέψει ένα όπλο που το τάγμα προστατεύει. Ο Χάρι αθωώνεται στη δίκη του με τη βοήθεια του Ντάμπλντορ και αντιμετωπίζει τις συκοφαντίες του υπουργείου και του "ημερήσιου προφήτη". Την τελευταία τους μέρα στο Γκρίμολντ Πλέις όλοι λαμβάνουν γράμματα απ'το Χόγκουαρτς και ο Ρον με την Ερμιόνη γίνονται απροσδόκητα οι καινούργιοι επιμελητές του Γκρίφιντορ. Στο Χόγκουαρτς Εξπρές ο Χάρι γνωρίζει τη Λούνα Λάβγκουντ, κόρη του εκδότη του "Σοφιστή". Στο Χόγκουαρτς παρατηρεί δύο πολύ ασυνήθιστα πράγματα: περίεργα άλογα να σέρνουν τις άμαξες. Άλογα που δεν έχει ξαναδεί. Αλλά και την επανεμφάνιση της καθηγήτριας Γκράμπλι-Πλανκ στη θέση του Χάγκριντ. Άλλη μία καινούρια καθηγήτρια εμφανίζεται. Η νέα καθηγήτρια άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών, η Ντολόρες Άμπριτζ απ'το υπουργείο μαγείας, η οποία τον βάζει τιμωρία απ'το πρώτο της μάθημα μαζί του, όταν εκείνος διαμαρτύρεται για το τρόπο που διδάσκει και της λέει για το Βόλντεμορτ. Την τελευταία μέρα της τιμωρίας του ο Χάρι χάνει τα δοκιμαστικά του κουίντιτς όπου καινούριος φύλακας της ομάδας του Γκρίφιντορ γίνεται ο Ρον. Μετά από λίγο καιρό η Ερμιόνη λέει στον Χάρι την ιδέα της: να διδάξει ο Χάρι άμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών σε μια ομάδα παιδιών τους Σίγμα-νι (Στρατός του Ντάμπλντορ). Αρκετά παιδιά πηγαίνουν στο δωμάτιο των ευχών- ένα μυστικό δωμάτιο- για να τους διδάξει ο Χάρι, ο οποίος έχει αρκετή εμπειρία. Στον αγώνα Γκρίφιντορ-Σλίθεριν το Γκρίφιντορ νικάει αλλά η νίκη είναι πικρή καθώς, ενώ ο Ρον τρώει αρκετά γκολ, ο Χάρι, ο Φρεντ και ο Τζωρτζ αποβάλλονται απ'την ομάδα για το καβγά τους με το Μαλφόι. Ο Χάγκριντ επιστρέφει και τους λέει ότι δε θα έρθουν γίγαντες μαζί τους στον πόλεμο καθώς ο αρχηγός τους είναι φίλος με τον θανατοφάγο Μακνέρ. Στο τέλος του τελευταίου μαθήματος άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών (του Χάρι), πριν τα Χριστούγεννα ο Χάρι φιλιέται με την Τσο Τσανγκ. Το βράδυ ο Χάρι βλέπει έναν εφιάλτη με τον κύριο Ουέσλι και ένα φίδι που τον δαγκώνει και τον τραυματίζει βαριά. Ο Χάρι και οι Ουέσλι μεταφέρονται μέσω πύλης και φτάνουν στο Γκρίμολντ Πλέις απ'όπου επισκέπτονται τον πατέρα τους στον «Άγιο Μάνγκο». Καθώς ο Χάρι κρυφακούει τα μέλη του τάγματος με τα επιμηκυσμένα αυτιά (μια εφεύρεση των δίδυμων Ουέσλι) μαθαίνει ότι το πιο πιθανό είναι να έχει καταλάβει το σώμα του ο Βόλντεμορτ. Με τα νέα δεδομένα ανησυχεί πολύ, μέχρι που η Τζίνι (από προσωπική εμπειρία) λέει στον Χάρι για το πως είναι να σε κατέχει ο Βόλντεμορτ και ησυχάζει. Ο Χάρι αρχίζει με το Σνέιπ μαθήματα σφραγίσματος μυαλού (Σφραγισματική) για να προστατέψει το μυαλό από εξωτερικές επιρροές όπως τα όνειρα που βλέπει από τη σκέψη του Βόλντεμορτ. Λίγο καιρό αργότερα η Άμπριτζ συλλαμβάνει το Χάρι ξέροντας από πηγές για τα μαθήματα του. Ο Ντάμπλντορ παίρνει την ευθύνη για το Χάρι και κατά τη διαφυγή του ξεφεύγει απ'το υπουργείο και κλειδώνει την αίθουσα του διευθυντή. Ο Χάρι ανακαλύπτει ότι ο πατέρας του κάποτε στο σχολείο είχε κάνει ρεζίλι τον Σνέιπ. Ο Σνέιπ εξοργισμένος σταματάει τα μαθήματα με το Χάρι. Μία μέρα ο Φρεντ και ο Τζωρτζ αποφασίζουν να ξεφύγουν καθώς δεν θέλουν να μένουν στο Χόγκουαρτς με την Άμπριτζ και δεν έχουν τίποτα να κάνουν. Έτσι κλέβουν τα σκουπόξυλά τους και πετάνε μακριά. Στον τελευταίο αγώνα Κουίντιτς ο Ρον τα καταφέρνει αλλά ο Χάρι και η Ερμιόνη πηγαίνουν στο δάσος με το Χάγκριντ, όπου εκείνος τους αποκαλύπτει ότι έχει φέρει τον ετεροθαλή γίγαντα αδερφό του στο δάσος. Οι εξετάσεις φτάνουν, αλλά ένα βράδυ οι Χρυσούχοι του υπουργείου μαγείας,προσπαθούν να συλλάβουν το Χάγκριντ. Εκείνος ξεφεύγει με το Φαγκ, ενώ λίγο καιρό αργότερα η Άμπριτζ τσακώνει τον Χάρι στο τζάκι της και αποφασίζει να τον ανακρίνει. Όμως το φίλτρο της αλήθειας του Σνέιπ έχει τελειώσει και έτσι η Άμπριτζ αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τη βασανιστική κατάρα. Με την παρέμβαση της Ερμιόνης η Άμπριτζ παίρνει τα δύο παιδιά στο δάσος, όπου τα διατάζει να της δείξουν το όπλο που είχε αφήσει ο Ντάμπλντορ στη σχολή πριν φύγει. Ο γίγαντας επανεμφανίζεται, μαζί με τους κενταύρους και στη μάχη η Άμπριτζ απαγάγεται. Αυτό δίνει την ευκαιρία στα δύο παιδιά να ξεφύγουν. Καθώς ο Ρον, με τον Νέβιλ, την Λούνα και την Τζίνι τους ακολουθούν τους συναντάνε και αποφασίζουν ότι θα πάνε όλοι στο υπουργείο μαγείας για τον Σείριο. Ο Χάρι αρχικά είναι διστακτικός αλλά μετά συμφωνεί. Έτσι καβαλιεύουν έξι Θέστραλ και πετάνε για το υπουργείο μαγείας. Μετά από μεγάλο ταξίδι φτάνουν στο υπουργείο μαγείας. Στο τμήμα μυστηρίων φτάνουν στην αίθουσα με τις προφητείες, όπου ο Χάρι είχε δει τον Σείριο και τον Βόλντεμορτ. Όμως ο Σείριος δεν είναι εκεί, αντίθετα με τους Θανατοφάγους. Ο Λούσιους Μαλφόι αποκαλύπτει στον Χάρι και τους άλλους ότι η μπάλα που κρατάει στο χέρι του ο Χάρι, είναι η προφητεία που ευθύνεται για το θάνατο των γονιών του. Στη μάχη που γίνεται ο θανατοφάγος Νοτ τραυματίζεται ενώ η ομάδα χωρίζεται. Ο Χάρι, η Ερμιόνη και ο Νέβιλ κρύβονται αλλά δύο θανατοφάγοι τους βρίσκουν. Ο Χάρι αποχαυνώνει τον έναν αλλά ο άλλος επιχειρεί να δολοφονήσει την Ερμιόνη. Σώζεται από το Χάρι όμως στην πάλη του με το θανατοφάγο, ο Νέβιλ αφοπλίζει και τους δύο. Εκείνοι παίρνουν τα ραβδιά τους αλλά η αποχαυνωτική κατάρα του Νέβιλ προκαλεί ένα ατύχημα στο θανατοφάγο, ο οποίος γίνεται μωρό. Άλλοι δύο θανατοφάγοι επιτίθονται, αλλά ο Χάρι μαρμαρώνει τον πρώτο και η Ερμιόνη παίρνει τη φωνή του δεύτερου. Όμως ο Νέβιλ και η Ερμιόνη τραυματίζονται, ενώ ο Χάρι παραπλανεί και νικά τον δεύτερο που είναι τελικά ο Ντολόχοβ. Ο Νέβιλ συνέρχεται και κουβαλάει την Ερμιόνη ακολουθώντας τον Χάρι στην προσπάθεια να βρει τους υπόλοιπους. Τους βρίσκει αλλά ο Ρον έχει μισοτρελαθεί και η Τζίνι έχει σπάσει τον αστράγαλό της. Μαζί με το Νέβιλ και τη Λούνα σφραγίζουν τις πόρτες γύρω τους, αλλά οι Θανατοφαγοι τους βρίσκουν και χτυπάνε τη Λούνα. Η μάχη μεταφέρεται στην αίθουσα του θανάτου και οι Θανατοφάγοι περικυκλώνουν το Χάρι και το Νέβιλ. Όμως τα μέλη του τάγματος εμφανίζονται για να τους σώσουν. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες αρπαγής της προφητείας, η προφητεία σπάει όταν ο Χάρι προσπαθεί να σώσει το Νέβιλ. Ο Σείριος μονομαχεί με τη Μπέλατριξ Λεστρέιντζ κα ηττάται, καθώς η Μπέλατριξ τον χτυπά με τη φονική κατάρα Αβάντα Κεντάβρα και τον σκοτώνει. Ο Χάρι την καταδιώκει όμως η καταδίωξη σταματάει όταν φτάνει στο Αίθριο και βρίσκει το λόρδο Βόλντεμορτ, όπου εξοργισμένος του ρίχνει τη φονική κατάρα. Σώζεται απ'το Ντάμπλντορ, που εμφανίζεται, αφού καταφέρνει να συλλάβει τους υπόλοιπους Θανατοφάγους. Ο Βολντεμορτ και ο Ντάμπλντορ μονομαχούν και η μονομαχία τους τελειώνει όταν ο υπουργός τους βλέπει και ο Βόλντεμορτ με την Μπέλατριξ διακτινίζονται. Ο Ντάμπλντορ δίνει μια πύλη στον Χάρι για να πάει στο Χόγκουαρτς, αφού τον βεβαιώνει ότι είναι και οι φίλοι του εκεί ασφαλείς. Ο Χάρι μεταφέρεται στο γραφείο του Ντάμπλντορ όπου εμφανίζεται και ο ίδιος. Ο Χάρι είναι τρομερά λυπημένος για το θάνατο του Σείριου. Ως συνέπεια είναι και φοβερά εξοργισμένος. Ωστόσο αποφασίζει να ηρεμήσει και να ακούσει τον Ντάμπλντορ. Ο Ντάμπλντορ αποκαλύπτει στον Χάρι το μυστικό του σχέδιο για να προστατέψει το Χάρι: Με την Αρχαία μαγεία του αίματος και της αγάπης είναι ασφαλής στο σπίτι της θείας του μέχρι τα δεκαεφτά. Ο Ντάμπλντορ λέει επίσης στο Χάρι αυτό που έπρεπε να του είχε πει εδώ και πέντε χρόνια, για μια προφητεία που αναφέρεται σ'αυτόν που μπορεί να εξοντώσει το Βόλντεμορτ. Πριν από δεκαπέντε χρόνια ο Ντάμπλντορ επισκέφτηκε την Σίβυλλα Τρελόνι και άκουσε την προφητεία. Ο κατάσκοπος του Βόλντεμορτ ανακαλύφθηκε και έτσι δεν έμαθε όλη την προφητεία για το Βόλντεμορτ. Του λέει ακόμα ότι ο Βόλντεμορτ πρέπει τελικά να σκοτώσει τον Χάρι ή να γίνει το αντίθετο καθώς δεν μπορεί να επιβιώσει ο ένας όταν μένει ζωντανός ο άλλος. Τις επόμενες μέρες ο Χάρι είναι σχεδόν αποκομμένος από τους άλλους ανθρώπους εξαιτίας του συμβάντος με τον Σείριο και του γεγονότος ότι όταν μεγαλώσει θα πρέπει να σκοτώσει τον Βόλντεμορτ. Τη μέρα της γιορτής για τη λήξη του σχολικού έτους ο Χάρι ρωτάει τον σχεδόν - ακέφαλο Νικ αν οι νεκροί γυρίζουν σε κάποια μορφή. Ο Νικ του λέει ότι αυτό δεν συμβαίνει και ότι ο ίδιος είναι μετέωρος (ούτε ζωντανός, ούτε νεκρός) εξαιτίας μιας πολύ ειδικής μαγείας που φυλάσσεται από επιστήμονες μάγους στο τμήμα μυστηρίων. Στο σταθμό Κινγκ Κρος τα μέλη του τάγματος προειδοποιούν τους Ντάρσλι να φέρονται καλά στον Χάρι αλλιώς το τάγμα θα στείλει κάποιον να δει τι συμβαίνει. Ο Χάρι βγαίνει χαμογελαστός στον ηλιόλουστο δρόμο καθώς ξέρει ότι αυτές θα είναι οι πρώτες καλοκαιρινές διακοπές που θα απολαύσει έστω και λίγο. Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα στην ιστοσελίδα του Bloomsbury για τον Χάρι Πότερ Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα στο Bloomsbury
|
Για την ομώνυμη ταινία, δείτε το λήμμα: Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα (ταινία).Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα είναι το πέμπτο από τα εφτά βιβλία της σειράς Χάρι Πότερ της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, με ήρωα το νεαρό μάγο Χάρι Πότερ. Το βιβλίο εκδόθηκε στις 21 Ιουνίου 2003 στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε πολλές άλλες χώρες. Πούλησε περίπου 7 εκατομμύρια αντίτυπα σε Ηνωμένο Βασίλειο και Αμερική μαζί την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του. Η ταινία βασισμένο στο βιβλίο κυκλοφόρησε 11 Ιουλίου 2007 στις ΗΠΑ και 12 Ιουλίου στο Ηνωμένο Βασίλειο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%A7%CE%AC%CF%81%CE%B9_%CE%A0%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%BF_%CE%A4%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A6%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B1
|
Πανεπιστήμιο των Τιράνων
|
Σχολή Κοινωνικών Επιστημών Φιλοσοφία Κοινωνιολογία Ψυχολογία και Παιδαγωγικά Κοινωνική Εργασία Πολιτικές Επιστήμες Σχολή Φυσικών Επιστημών Μαθηματικά Φυσική Χημεία Βιολογία Πληροφορική Φαρμακευτική Σχολή Ιστορίας και Φιλολογίας Ιστορία Γεωγραφία Αλβανική Γλώσσα και Γλωσσολογία Αλβανική Λογοτεχνία Δημοσιογραφία Αρχαιολογία Νομική Σχολή Σχολή Οικονομικών Επιστημών Business Informatics Οικονομία-Λογιστική Οικονομικά Business Administration Marketing, Τουρισμός Σχολή Ξένων Γλωσσών Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία Γαλλική Γλώσσα και Φιλολογία Ελληνική Γλώσσα και Φιλολογία Ιταλική Γλώσσα και Φιλολογία Ισπανική Γλώσσα και Φιλολογία Γερμανική Γλώσσα και Φιλολογία Τουρκική Γλώσσα και Φιλολογία Ρωσική Γλώσσα και Φιλολογία Βαλκανικές Γλώσσες Κινεζική Γλώσσα και Φιλολογία Τμήμα Επιστήμης της Φυσικής Αγωγής Sali Berisha Odhise Grillo Nexhmije Hoxha Ardian Klosi Pandeli Majko Fatos Nano Ismail Kadare Jakup Mato Laura Mersini-Houghton Dhori Kule Shefki Hysa University of Tirana (in Albanian) Polytechnic University of Tirana (in Albanian) Student City (Qyteti Studenti) (in Albanian) University of Tirana news (in Albanian) University of Tirana news
|
Το Πανεπιστήμιο των Τιράνων (αλβανικά : Universiteti i Tiranës) είναι ένα δημόσιο πανεπιστήμιο και το μεγαλύτερο στην Αλβανία. Ιδρύθηκε το 1957 με το όνομα Κρατικό Πανεπιστήμιο των Τιράνων (αλβανικά : Universiteti Shtetëror i Tiranës) και αποτελούνταν από πέντε ακαδημαϊκά τμήματα, το σημαντικότερο από τα οποία ήταν το Τμήμα Επιστημών, με έτος ίδρυσης το 1947. Το κεντρικό κτίριο του πανεπιστημίου σχεδιάστηκε από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Gherardo Bosio στις αρχές του 1940. Με τον θάνατο του Enver Hoxha το 1985, το πανεπιστήμιο πήρε το όνομα Enver Hoxha University of Tirana (αλβανικά : Universiteti i Tiranës Enver Hoxha) μέχρι το 1992. Βρίσκεται στην Πλατεία της Μητέρας Τερέζα, νότια από το κέντρο των Τιράνων. Τα μαθήματα πραγματοποιούνται κυρίως στην αλβανική γλώσσα αλλά υπάρχουν αρκετά τμήματα ξένων γλωσσών που πραγματοποιούνται στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ελληνικά, τα ιταλικά, τα ισπανικά, τα γερμανικά, τα κινέζικα και σε άλλες γλώσσες.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A4%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%89%CE%BD
|
Άποιος διαβήτης
|
Οι διάφορες μορφές του άποιου διαβήτη είναι: Ο κεντρικός άποιος διαβήτης έχει πολλές πιθανές αιτίες. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, οι κύριες αιτίες του κεντρικού άποιου διαβήτη και των συχνά αναφερόμενων συχνοτήτων τους είναι οι εξής: Ιδιόπαθης - 30% Κακοήθεις ή καλοήθεις όγκοι του εγκεφάλου ή της υπόφυσης - 25% Κρανιακή χειρουργική επέμβαση - 20% Τραύμα στο κεφάλι - 16% Ο νεφρογενής άποιος διαβήτης οφείλεται στην αδυναμία του νεφρού να ανταποκριθεί κανονικά στη αγγειοπιεσίνη (αντιδιουρητική ορμόνη). Ο δυσποσογενής άποιος διαβήτης ή πρωτογενής πολυδιψία προκύπτει από την υπερβολική πρόσληψη υγρών σε αντίθεση με την ανεπάρκεια της αργινινικής αγγειοπιεσίνης. Μπορεί να οφείλεται σε ελάττωμα ή βλάβη στον μηχανισμό δίψας, που βρίσκεται στον υποθάλαμο, ή σε ψυχική ασθένεια. Η θεραπεία με δεσμοπρεσσίνη μπορεί να οδηγήσει σε δηλητηρίαση από νερό. Ο άποιος διαβήτης κύησης εμφανίζεται μόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και την περίοδο μετά τον τοκετό. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι γυναίκες παράγουν αγγειοπιεσινάση στον πλακούντα, η οποία διασπά την αντιδιουρητική ορμόνη (ADH). Ο ΑΔ κύησης θεωρείται ότι συμβαίνει λόγω υπερβολικής παραγωγής ή / και μειωμένης κάθαρσης της αγγειοπιεσινάσης.Οι περισσότερες περιπτώσεις ΑΔ κύησης μπορούν να αντιμετωπιστούν με δεσμοπρεσσίνη (DDAVP), αλλά όχι με αγγειοπιεσίνη. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ωστόσο, μια ανωμαλία στον μηχανισμό δίψας προκαλεί ΑΔ κύησης και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται δεσμοπρεσίνη. Ο άποιος διαβήτης σχετίζεται επίσης με ορισμένες σοβαρές ασθένειες της εγκυμοσύνης, όπως η προεκλαμψία, το σύνδρομο HELLP και το οξύ λιπώδες ήπαρ της εγκυμοσύνης. Αυτά προκαλούν άποιο διαβήτη μειώνοντας την ηπατική κάθαρση της κυκλοφορούσας αγγειοπιεσσινάσης. Είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη αυτές οι ασθένειες εάν μια γυναίκα εμφανίζει άποιο διαβήτη κατά την εγκυμοσύνη, επειδή οι θεραπείες τους απαιτούν τον τοκετό προτού βελτιωθεί η ασθένεια. Η μη άμεση αντιμετώπιση αυτών των ασθενειών μπορεί να οδηγήσει σε μητρική ή περιγεννητική θνησιμότητα. Για να γίνει διάκριση του άποιου διαβήτη από άλλες αιτίες περίσσειας ούρησης, τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, τα επίπεδα διττανθρακικών και τα επίπεδα ασβεστίου πρέπει να ελεγχθούν. Η μέτρηση των ηλεκτρολυτών του αίματος μπορεί να αποκαλύψει υψηλά επίπεδα νατρίου (υπερνατριαιμία καθώς επέρχεται αφυδάτωση). Η ανάλυση ούρων καταδεικνύει αραιά ούρα με χαμηλό ειδικό βάρος. Τα επίπεδα ωσμωτικότητας και ηλεκτρολυτών ούρων είναι συνήθως χαμηλά. Η δοκιμασία στέρησης υγρών είναι ένας άλλος τρόπος για να διακριθεί ο άποιος διαβήτης από άλλες αιτίες υπερβολικής ούρησης. Εάν δεν υπάρχει αλλαγή στην απώλεια υγρών, η χορήγηση δεσμοπρεσσίνης μπορεί να προσδιορίσει εάν ο άποιος διαβήτης προκαλείται από: ελάττωμα στην παραγωγή ADH ελάττωμα στην απόκριση των νεφρών στην ADHΑυτή η δοκιμασία μετρά τις αλλαγές στο σωματικό βάρος, την παραγωγή ούρων και τη σύνθεση ούρων όταν τα υγρά παρακρατούνται για να προκληθεί αφυδάτωση. Η φυσιολογική απόκριση του σώματος στην αφυδάτωση είναι η εξοικονόμηση νερού συμπυκνώνοντας τα ούρα. Τα άτομα με άποιο διαβήτη συνεχίζουν να ουρούν μεγάλες ποσότητες αραιών ούρων παρά την έλλειψη νερού. Στην πρωτογενή πολυδιψία, η ωσμωτικότητα των ούρων θα πρέπει να αυξηθεί και να σταθεροποιηθεί σε πάνω από 280 mOsm / kg με περιορισμό υγρών, ενώ σταθεροποίηση σε χαμηλότερο επίπεδο υποδηλώνει άποιο διαβήτη. Σταθεροποίηση σε αυτή τη δοκιμασία σημαίνει, πιο συγκεκριμένα, όταν η αύξηση της ωσμωτικότητας των ούρων είναι μικρότερη από 30 Osm / kg ανά ώρα για τουλάχιστον τρεις ώρες. Μερικές φορές είναι επίσης απαραίτητη η μέτρηση των επιπέδων αντιδιουρητικής ορμόνης στο αίμα προς το τέλος αυτής της δοκιμής, αλλά απαιτείται περισσότερος χρόνος για να εκτελεστεί. Ενώ ο άποιος διαβήτης εκδηλώνεται συνήθως με πολυδιψία, μπορεί επίσης σπάνια να συμβεί όχι μόνο με την απουσία πολυδιψίας αλλά και με την αντίθετη, αδιψία (ή υποδιψία). Αυτός ο τύπος άποιου διαβήτη αναγνωρίζεται ως χαρακτηριστική απουσία δίψας ακόμη και ως απόκριση σε υπερωσμωτικότητα. Σε ορισμένες περιπτώσεις αδιψικού άποιου διαβήτη, το άτομο μπορεί επίσης να μην ανταποκριθεί στη δεσμοπρεσίνη. Η θεραπεία περιλαμβάνει την κατανάλωση επαρκών υγρών για την πρόληψη της αφυδάτωσης. Άλλες θεραπείες εξαρτώνται από τον τύπο. Στον κεντρικό και κύησης, η θεραπεία του ΑΔ γίνεται με δεσμοπρεσσίνη. Στο νεφρογενή ΑΔ μπορεί να αντιμετωπιστεί αντιμετωπίζοντας την υποκείμενη αιτία ή τη χρήση θειαζίδης, ασπιρίνης ή ιβουπροφαίνης. Ο κεντρικός ΑΔ και ο ΑΔ κύησης ανταποκρίνονται στη δεσμοπρεσσίνη που χορηγείται ενδορινικά ή με από του στόματος δισκία. Η καρβαμαζεπίνη, ένα αντισπασμωδικό φάρμακο, είχε επίσης δείξει δραστικότητα. Επίσης, ο ΑΔ κύησης τείνει να υποχωρεί αυτόματα τέσσερις έως έξι εβδομάδες μετά τον τοκετό, αν και μερικές γυναίκες μπορεί να το αναπτύξουν ξανά σε επόμενες εγκυμοσύνες. Στο διψογόνο DI, η δεσμοπρεσσίνη δεν είναι συνήθως επιλογή. Η δεσμοπρεσίνη θα είναι αναποτελεσματική στο νεφρογόνο DI που αντιμετωπίζεται αναστρέφοντας την υποκείμενη αιτία (εάν είναι δυνατόν) και αντικαθιστώντας το έλλειμμα ελεύθερου νερού. Ένα θειαζιδικό διουρητικό, όπως η χλωροταλιδόνη ή η υδροχλωροθειαζίδη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία ήπιας υπογκαιμίας που ενθαρρύνει την πρόσληψη αλατιού και νερού στο εγγύς σωληνάριο και έτσι βελτιώνει τον νεφρογόνο άποιο διαβήτη. Η αμιλορίδη έχει επιπλέον το πλεονέκτημα του αποκλεισμού της επαναπρόσληψης νατρίου. Τα θειαζιδικά διουρητικά μερικές φορές συνδυάζονται με αμιλορίδη για την πρόληψη της υποκαλιαιμίας που προκαλείται από τα θειαζίδια. Φαίνεται παράδοξο να αντιμετωπιστεί η ακραία διούρηση με διουρητικό, και ο ακριβής μηχανισμός δράσης είναι άγνωστος, αλλά τα θειαζιδικά διουρητικά μειώνουν στο άπω εσπειραμένο σωληνάριο την επαναρρόφηση του νατρίου και του νερού των σωληναρίων, προκαλώντας έτσι διούρηση. Αυτό μειώνει τον όγκο του πλάσματος, μειώνοντας έτσι τον ρυθμό σπειραματικής διήθησης και ενισχύοντας την απορρόφηση νατρίου και νερού στον εγγύς νεφρώνα. Λιγότερο υγρό φτάνει στο απομακρυσμένο νεφρώνα, επομένως επιτυγχάνεται συνολική διατήρηση υγρών.
|
Ο άποιος διαβήτης (ΑΔ) είναι κατάσταση που χαρακτηρίζεται από μεγάλες ποσότητες αραιών ούρων και αυξημένης δίψας. Η ποσότητα των ούρων που παράγονται μπορεί να είναι σχεδόν 20 λίτρα την ημέρα. Η μείωση των υγρών έχει μικρή επίδραση στη συγκέντρωση των ούρων. Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν αφυδάτωση ή επιληπτικές κρίσεις.Υπάρχουν τέσσερις τύποι άποιου διαβήτη, ο καθένας με διαφορετικό σύνολο αιτιών. Ο κεντρικός άποιος διαβήτης οφείλεται στην έλλειψη της ορμόνης αγγειοπιεσίνη (αντιδιουρητική ορμόνη). Αυτό μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό του υποθάλαμου ή της υπόφυσης ή της γενετικής. Ο νεφρογενής άποιος διαβήτης εμφανίζεται όταν οι νεφροί δεν ανταποκρίνονται σωστά στην αγγειοπιεσίνη. Ο δυσποσογενής άποιος διαβήτης είναι αποτέλεσμα υπερβολικής πρόσληψης υγρών λόγω βλάβης στον υποθαλαμικό μηχανισμό δίψας Εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα με ορισμένες ψυχιατρικές διαταραχές ή σε ορισμένα φάρμακα. Ο άποιος διαβήτης κύησης εμφανίζεται μόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η διάγνωση βασίζεται συχνά σε εξετάσεις ούρων, εξετάσεις αίματος και τη δοκιμασία στέρησης υγρών. Ο άποιος διαβήτης δεν σχετίζεται με τον σακχαρώδη διαβήτη και οι καταστάσεις έχουν διαφορετικό μηχανισμό εμφάνισης, αν και αμφότεροι μπορούν να οδηγήσουν στην παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων ούρων.Η θεραπεία περιλαμβάνει την κατανάλωση επαρκών υγρών για την πρόληψη της αφυδάτωσης. Άλλες θεραπείες εξαρτώνται από τον τύπο. Στον κεντρικό και στον άποιο διαβήτη κύησης, η θεραπεία γίνεται με δεσμοπρεσσίνη. Ο νεφρογόνος άποιος διαβήτης μπορεί να αντιμετωπιστεί αντιμετωπίζοντας την υποκείμενη αιτία ή τη χρήση θειαζίδης, ασπιρίνης ή ιβουπροφαίνης. Ο αριθμός των νέων περιπτώσεων άποιου διαβήτη κάθε χρόνο είναι 3 στα 100.000. Ο κεντρικός άποιος διαβήτης ξεκινά συνήθως μεταξύ των ηλικιών 10 και 20 και εμφανίζεται σε άνδρες και γυναίκες εξίσου. Ο νεφρογόνος άποιος διαβήτης μπορεί να ξεκινήσει σε οποιαδήποτε ηλικία. Ο όρος «διαβήτης» προέρχεται από την ελληνική λέξη που σημαίνει σιφόνι.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Σιλβίνιο
|
Γεννημένος στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ο Σιλβίνιο ξεκίνησε την καριέρα του στην Κορίνθιανς το 1994. Με την ομάδα, ο Σιλβίνιο κέρδισε το Κύπελλο Βραζιλίας το 1995. Κατέκτησε επίσης το Πρωτάθλημα Βραζιλίας με την Κορίνθιανς το 1998. Ο Σιλβίνιο κέρδισε επίσης το Καμπεονάτο Παουλίστα το 1995, το 1997 και το 1999 με την Κορίνθιανς. Το 1999, έγινε ο πρώτος Βραζιλιάνος παίκτης που υπέγραψε στην αγγλική Άρσεναλ, στην οποία υπέγραψε αφού αρνήθηκε πολλαπλές προσφορές από την αντίπαλο του Βορείου Λονδίνου, Τότεναμ Χότσπερ. Σύντομα ήταν η πρώτη επιλογή στο αριστερό μπακ, εκτοπίζοντας τον μακροχρόνιο αγαπημένο των φιλάθλων, Νάιτζελ Γουίντερμπερν. Είχε ένα πισωγύρισμα νωρίς στην πρώτη του σεζόν, όταν έχασε ένα πέναλτι σε μια διαδικασία, καθώς η Άρσεναλ έχασε στο Λιγκ Καπ από τη Μίντλεσμπρο και εκείνη η σεζόν τελείωσε με παρόμοια απογοήτευση, καθώς η Άρσεναλ έχασε με 4-1 στα πέναλτι από την τουρκική Γαλατασαράι στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 1999-2000, αν και αυτή τη φορά δεν εκτέλεσε πέναλτι. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης σεζόν του στην ομάδα, εκτοπίστηκε από τον Άσλεϊ Κόουλ. Η παραμονή του διήρκεσε μόνο για δύο χρόνια, αλλά στη σύντομη περίοδο του εκεί απέκτησε πολλούς φίλους και θαυμαστές και σκόραρε πολλά θεαματικά γκολ, συμπεριλαμβανομένων αυτών ενάντια στις Σέφιλντ Γουένσντεϊ, Τσάρλτον Αθλέτικ και Τσέλσι. Σκόραρε επίσης δύο φορές στο Τσάμπιονς Λιγκ για την Άρσεναλ, ενάντια στην Σπάρτα Πράγας και στην Σπαρτάκ Μόσχας. Τη σεζόν 2000–01, ο Σιλβίνιο συμπεριλήφθηκε στην Ομάδα της Χρονιάς στην Πρέμιερ Λιγκ. Το 2001, μετακόμισε στη Θέλτα Βίγο και έπαιξε εκεί για τρία χρόνια, σκοράροντας μία φορά στο πρωτάθλημα ενάντια στην Μπαρτσελόνα στις 26 Ιανουαρίου 2003, τη μελλοντική του ομάδα. Έγινε δημοφιλής φιγούρα στους οπαδούς του συλλόγου, βοηθώντας την ομάδα να προκριθεί στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά στην ιστορία της, τη σεζόν 2003–04.Ο Σιλβίνιο απέκτησε ισπανικό διαβατήριο το 2004, το οποίο του χορηγήθηκε μετά από τρία χρόνια διαμονής στην Ισπανία. Του επέτρεψε να παρακάμψει τους περιορισμούς παικτών εκτός ΕΕ στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Το 2004, μετά από μεταγραφή 2 εκατομμυρίων ευρώ, υπέγραψε στην Μπαρτσελόνα, όπου κέρδισε τρία εγχώρια πρωταθλήματα, το 2005, το 2006 και το 2009, καθώς και το Τσάμπιονς Λιγκ το 2006 και το 2009. Μετά από μια σειρά καλών εμφανίσεων το 2008, του δόθηκε επέκταση συμβολαίου μέχρι το 2009.Έπαιξε ολόκληρο τον αγώνα στη νίκη της Μπαρτσελόνα με 2–0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2008-09, στη θέση του τιμωρημένου Ερίκ Αμπιντάλ. Στον τελικό της ομάδας τρία χρόνια νωρίτερα ήταν αχρησιμοποίητος αναπληρωματικός. Αυτό ήταν το τελευταίο του παιχνίδι για τον καταλανικό σύλλογο. Η Μάντσεστερ Σίτι επισκέφτηκε το Καμπ Νόου στις 19 Αυγούστου 2009 και, έχοντας νικήσει τη Μπαρτσελόνα με 1–0 σε φιλικό, συζήτησε για την ένταξη του Σιλβίνιο μαζί τους στο τέλος του μήνα, μαζί με τον συμπατριώτη του, Ρομπίνιο. Ανακοινώθηκε στις 24 Αυγούστου 2009 ότι υπέγραψε στη Σίτι ως ελεύθερη μεταγραφή, με συμβόλαιο ενός έτους. Έκανε το ντεμπούτο του εναντίον της Σκάνθορπ Γιουνάιτεντ στο Λιγκ Καπ. Η πρώτη του εμφάνιση στο πρωτάθλημα ήρθε στις 12 Δεκεμβρίου 2009 εναντίον της Μπόλτον Γουόντερερς, μετά την απουσία του τραυματία Γουέιν Μπριτζ. Σκόραρε το πρώτο του γκολ για τη Μάντσεστερ Σίτι στη νίκη με 4–2 εναντίον της Σκάνθορπ στο Κύπελλο Αγγλίας στις 24 Ιανουαρίου 2010, με ένα θεαματικό σουτ από μεγάλη απόσταση.Στις 8 Ιουνίου 2010, ανακοινώθηκε ότι το συμβόλαιο του Σιλβίνιο είχε λήξει και ότι θα αποχωρούσε από τον σύλλογο. Αφού έλαβε την πρώτη του διεθνή κλήση το 1997 υπό τον Μάριο Ζαγκάλο για έναν αγώνα εναντίον της Ρωσίας, ο Σιλβίνιο ήταν μέλος της Βραζιλίας για το ΚΟΝΚΑΚΑΦ Γκολντ Καπ του 1998, όπου καθώς τελικά η Βραζιλία τερμάτισε στην 3η θέση, κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο. Στη συνέχεια έκανε το επίσημο ντεμπούτο του για τη Βραζιλία σε έναν φιλικό αγώνα εναντίον της Ουαλίας στο Κάρντιφ στις 23 Μαΐου 2000, ο οποίος έληξε με νίκη 3–0. Τέσσερις μέρες αργότερα, έπαιξε σε φιλικό αγώνα με την Αγγλία στο Λονδίνο, ο οποίος έληξε ισόπαλος 1–1. Συνέχισε με συνολικά 6 διεθνείς συμμετοχές, ως εφεδρικός στον Ρομπέρτο Κάρλος στη θέση του αριστερού μπακ. Η τελευταία του εμφάνιση με τη Βραζιλία ήταν στις 28 Μαρτίου 2001 σε προκριματικό αγώνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 εναντίον του Ισημερινού. Στις 7 Ιουλίου 2011, ο Σιλβίνιο ανακοίνωσε ότι θα αποσυρόταν από το ποδόσφαιρο. Προσλήφθηκε ως βοηθός προπονητή της Κρουζέιρο στις 27 Σεπτεμβρίου 2011. Μετά από ένα πέρασμα από την Σπορτ Κλουμπ ντο Ρεσίφε και την Κλούμπε Νάουτικο Καπιμπαρίμπε, επέστρεψε στην Κορίνθιανς στις 5 Ιουλίου 2013, ως βοηθός προπονητή του Τίτε.Στις 13 Δεκεμβρίου 2014, διορίστηκε βοηθός προπονητή του Ρομπέρτο Μαντσίνι από στην Ίντερ. Στις 20 Ιουλίου 2016, εντάχθηκε στην Εθνική Βραζιλίας ως βοηθός για άλλη μια φορά του Τίτε. Στις 9 Απριλίου 2019, διορίστηκε προπονητής της Εθνικής Βραζιλίας Κ23 πριν από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, αλλά δεν την ανέλαβε στους αγώνες. Στις 19 Μαΐου 2019, ο Σιλβίνιο ανακοινώθηκε ως ο αντικαταστάτης του Μπρουνό Ζενεζιό στην Ολιμπίκ Λυών. Απολύθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2019. Στις 23 Μαΐου 2021, ανακοινώθηκε η επιστροφή του Σιλβίνιο στην Κορίνθιανς ως νέου προπονητή της. Στις 3 Φεβρουαρίου του επόμενου έτους, με μόνο τρεις αγώνες στη νέα σεζόν, απολύθηκε μετά από μια εντός έδρας ήττα με 1–2 από τη Σάντος. Στις 2 Ιανουαρίου 2023, η Αλβανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου ανακοίνωσε ότι κατέληξε σε συμφωνία με τον Σιλβίνιο για να είναι ο νέος προπονητής της Εθνικής Αλβανίας και ότι οι Πάμπλο Σαμπαλέτα και Ντορίβα θα τον συνοδεύσουν ως βοηθοί προπονητές. Επτά ημέρες αργότερα, διορίστηκε επίσημα ως προπονητής και υπέγραψε συμβόλαιο 18 μηνών, όπου στόχος του συμβολαίου ήταν η πρόκριση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2024. Κορίνθιανς Καμπεονάτο Παουλίστα: 1995, 1997, 1999 Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 1998 Κύπελλο Βραζιλίας: 1995Άρσεναλ Κομιούνιτι Σιλντ: 1999Μπαρτσελόνα Πριμέρα Ντιβισιόν: 2004–05, 2005–06, 2008–09 Κύπελλο Ισπανίας: 2008–09 Σούπερ Καπ Ισπανίας: 2005, 2006 ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ: 2005–06, 2008–09Βραζιλία ΚΟΝΚΑΚΑΦ Γκολντ Καπ: 1998Ατομικές Ομάδα της Χρονιάςστην Πρέμιερ Λιγκ : 2000–01 Σιλβίνιο Στατιστικά καριέρας στο Soccerbase
|
Ο Σίλβιο Μέντες Κάμπος Ζούνιορ (πορτογαλικά: Sylvio Mendes Campos Júnior) (γενν. 12 Απριλίου 1974), κοινώς γνωστός ως Σιλβίνιο (Sylvinho), είναι Βραζιλιάνος πρώην ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως αριστερός πλάγιος αμυντικός και νυν προπονητής ποδοσφαίρου. Είναι ο τωρινός προπονητής της Εθνικής Αλβανίας. Ο Σιλβίνιο ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στην Κορίνθιανς. Υπέγραψε στην Άρσεναλ το 1999 και ήταν δημοφιλής παίκτης στις δύο σεζόν του στον σύλλογο. Μετακινήθηκε στη Θέλτα Βίγο της Πριμέρα Ντιβισιόν, πριν ενταχθεί στην Μπαρτσελόνα το 2004, με την οποία κέρδισε το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ το 2006 και το 2009, μεταξύ άλλων διακρίσεων. Επέστρεψε στην Αγγλία για να περάσει την τελευταία του σεζόν ως παίκτης με τη Μάντσεστερ Σίτι το 2009–10.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%BB%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BF
|
Μεταμόρφωση Σωτήρος Πάτρας
|
Βρίσκεται σε μια πεδινή περιοχή σε υψόμετρο περίπου 30 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Γειτνιάζει με τα Δεμένικα, οικισμό της νυν Δημοτικής Κοινότητας Σαραβαλίου, καθώς και με τις περιοχές της Οβρυάς, της Λεύκας και της συνοικίας Μακρυγιάννη. Απέχει 5 χλμ. περίπου από το κέντρο της Πάτρας. Η συνοικία αναπτύχθηκε μετά το 1970 και οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής κατάγονται από την περιοχή της Τριταίας και τα χωριά των Φαρρών. Από τη συνοικία διέρχεται η Οδός Ακρωτηρίου -βασικός οδικός άξονας του 2ου Δημοτικού Διαμερίσματος της Πάτρας, η οποία μετονομάζεται σε Οδό Δημοκρατίας στην περιοχή και στο ύψος περίπου της οδού Ειρήνης & Φιλίας, βασικής οδικής αρτηρίας των Δεμένικων- αποτελώντας εν γένει προέκταση της Ε.Ο. Πατρών-Τριπόλεως «111» η οποία διέρχεται και από τις περιοχές της Τριταίας και των Φαρρών, που βρίσκονται νότια των Πατρών. Στα δυτικά όρια της συνοικίας με αυτά της Λεύκας βρίσκεται ο κοιμητηριακός ναός του Αγίου Μηνά και το Β΄ Δημοτικό Νεκροταφείο Πατρών, όπως επίσης και το εκκλησάκι της Θεοτόκου, οποίο ανεγέρθη το 1990. Η κεντρική λαχαναγορά της Πάτρας καθώς και το μεγαλύτερο τμήμα του ΒΙΟ.ΠΑ. Γλαύκου (Βιοτεχνικό Πάρκο Πατρών) βρίσκονται εντός των ορίων της συνοικίας προς τα βόρεια. Εντός της συνοικίας στεγαζόνται και λειτουργούν επίσης, το 24ο Νηπιαγωγείο και το 51ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών. Στην περιοχή δραστηριοποιείται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεταμόρφωσης Σωτήρος Πατρών, ο οποίος ιδρύθηκε το 1979. Εκεί επίσης, εδρεύει και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σκιαδαίων Πάτρας «Ο Άγιος Ιωακείμ» με έτος ίδρυσης το 1980. Γεώργιος Ι. Ανδρουτσόπουλος, Όψεις ενοριακής διοικητικής οργανώσεως στην Εκκλησία των Πατρών κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα (1830-1930) (με βάση ανέκδοτες αρχειακές πηγές), Εκδόσεις Πελοπόννησος, Πάτρα 2017. ISBN 978-618-83426-0-6. Ν.Ι. Λυμπέρη, Οδηγός Πατρών, Πάτρα 2005, 4η έκδοση. Εκπολιτιστικός Σύλλογος: Μεταμόρφωση Σωτήρος Πατρών. Ανακτήθηκε: 14/07/2017. Η Μεταμόρφωση Σωτήρος Πάτρας στο χάρτη. openstreetmap.org. Ανακτήθηκε: 12/07/2018. Η Μεταμόρφωση Σωτήρος Πάτρας στο χάρτη. wikimapia.org. Ανακτήθηκε: 24/03/2016.
|
Η Μεταμόρφωση Σωτήρος είναι συνοικία της Πάτρας, η οποία πήρε την ονομασία της από τον ομώνυμο ενοριακό ναό της περιοχής. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της πόλης και νότια του ποταμού Γλαύκου, καθώς και στα όρια των πρώην «καποδιστριακών» Δήμων Πατρέων και Μεσσάτιδος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%81%CF%86%CF%89%CF%83%CE%B7_%CE%A3%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Πληθωρισμός
|
Από πολλές οικονομικές θεωρίες ο πληθωρισμός θεωρείται ένα Νομισματικό Φαινόμενο, δηλαδή ότι ο πληθωρισμός είναι αποτέλεσμα μόνο της αυξημένης προσφοράς χρήματος. Έτσι η ύπαρξη πληθωρισμού δεν επηρεάζει τα μεγέθη της πραγματικής οικονομίας (ως πραγματικά μεγέθη, ορίζονται οι Δημόσιες Δαπάνες, οι Ιδιωτικές Επενδύσεις, και η Ιδιωτική Κατανάλωση). Αυτό είναι και γνωστό ως κλασική διχοτομία. Ένα παράδειγμα είναι ο υψηλός πληθωρισμός στην Ελλάδα της δεκαετίας του '80 που οφειλόταν εν μέρει στην εκτύπωση χρήματος από την Τράπεζα της Ελλάδος για να καλύψει τις αυξημένες παροχές που προσέφερε η κυβέρνηση. Άλλες θεωρίες βρίσκουν ότι πληθωρισμός μπορεί να έχει ρίζες και σε μη νομισματικά φαινόμενα. Οι Κεϊνσιανιστές οικονομολόγοι για παράδειγμα, πιστεύουν ότι υπάρχουν τριβές στην οικονομία που μπορούν να προκαλούν πληθωρισμό. Για τους Κεϊνσιανιστές υπάρχει μια αντίστροφη σχέση ανεργίας και πληθωρισμού, ώστε όταν ανεβαίνει το ένα πέφτει το άλλο. Αυτή η σχέση περιγράφεται με την καμπύλη Φίλλιπς. Ο πληθωρισμός της ζήτησης είναι ο πληθωρισμός που προκύπτει από αύξηση της ζήτησης εμπορευμάτων ή και υπηρεσιών. Γνωστός ιστορικά είναι ο πληθωρισμός που προκάλεσε η αυξημένη ζήτηση από τους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Βαβυλώνα μετά τη κατάληψή της. Η αύξηση στη ζήτηση οφείλεται γενικότερα στην: Αύξηση της προσφοράς του χρήματος. Αύξηση δημοσίων δαπανών Προσδοκίες του κοινού για επιδείνωση του πληθωρισμού Αύξηση της ζήτησης από το εξωτερικό για εγχώρια εμπορεύματα Ο πληθωρισμός της προσφοράς είναι ο πληθωρισμός που προκύπτει από μείωση της προσφοράς εμπορευμάτων ή και υπηρεσιών. Η μείωση αυτή οφείλεται: Αύξηση μισθών ταχύτερη από την αύξηση της εργατικής παραγωγικότητας Αύξηση κερδών μεγαλύτερη από την αύξηση της αποδοτικότητας του κεφαλαίου Ανατίμηση των εισαγόμενων πρώτων υλών Αύξηση των συντελεστών έμμεσης φορολογίας Αύξηση του κόστους δανειακών κεφαλαίων Η μεταβολή των τιμών σε μια χρονική περίοδο μπορεί να είναι και αρνητική. Στον αποπληθωρισμό το γενικό επίπεδο των τιμών μειώνεται. Ο αποπληθωρισμός, ή αλλιώς αρνητικός πληθωρισμός, αυξάνει την αγοραστική δύναμη. Ιστορικά παραδείγματα αποπληθωρισμού αποτελούν το Χονγκ Κονγκ, η Ιαπωνία, η Ιρλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο καθώς και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
|
Πληθωρισμός είναι η συνεχής αύξηση του γενικού επιπέδου τιμών μιας οικονομίας σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, που προκαλεί πτώση στην αγοραστική δύναμη, καθώς κάθε μονάδα χρήματος (π.χ. €) αγοράζει λιγότερα αγαθά και υπηρεσίες. Αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη του πληθωρισμού είναι η μεταβολή των τιμών. Δεν υφίσταται όταν οι τιμές παραμένουν σταθερές, ανεξαρτήτως αν είναι υψηλές ή όχι. Ο πληθωρισμός υπολογίζεται συνήθως από την ποσοστιαία (%) μεταβολή του δείκτη τιμών καταναλωτή (ΔΤΚ) στη διάρκεια του χρόνου. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΔΤΚ παρακολουθεί ένα δείγμα αγαθών και υπηρεσιών και όχι το σύνολο που είναι διαθέσιμα στην αγορά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
|
Φηγέας της Ψωφίδας
|
Οι Ερινύες καταδίωξαν άγρια τον Αλκμαίωνα για τον φόνο της μητέρας του και βρήκε καταφύγιο στην Ψωφίδα. Ο βασιλιάς της πόλης Φηγέας δέχτηκε να τον εξαγνίσει, στην συνέχεια του πρόσφερε το χέρι της κόρης του Αρσινόης με αντάλλαγμα να της δώσει το πέπλο και το περιδέραιο της Αρμονίας που είχε πάρει από τους Δελφούς. Η γη της Ψωφίδας έγινε αμέσως άγονη και οι κάτοικοι πείνασαν, αναγνώρισε ότι πλήρωσαν τις αμαρτίες του επειδή βρέθηκε στην γη του, τότε είδε σε όραμα ότι μόνο ο ποταμός Αχελώος θα μπορούσε να τον εξαγνίσει. Ο Αλκμαίων αναχώρησε βόρεια βρήκε τον ποταμό Αχελώο, δέχτηκε να τον εξαγνίσει και του ζήτησε να εγκαταλείψει την Αρσινόη και να πάρει σύζυγο την δική του κόρη Καλλιρρόη. Σε κάποια στιγμή η Καλλιρρόη του είπε ότι δεν μπορούσε να ζήσει μαζί του αν δεν πάρει το πέπλο και το περιδέραιο της Αρμονίας που είχε κάνει δώρο στην Αρσινόη. Ο Αλκμαίων αναχώρησε για την Ψωφίς, επισκέφτηκε ξανά τον Φηγέα, του εξήγησε την κατάσταση και τον έπεισε να πάρει πίσω το πέπλο και το περιδέραιο της Αρμονίας. Πριν αναχωρήσει ένας υπηρέτης του βασιλιά τον έπεισε ότι ο Αλκμαίων τον εξαπάτησε, ο Φηγέας τότε διέταξε τους γιους του Αγήνορα και Πρόνοο να τον σκοτώσουν. Ο Γάιος Ιούλιος Υγίνος γράφει ο ίδιος ο Φηγέως σκότωσε με τα χέρια του τον πρώην γαμπρό του, μαζί με αυτόν σκότωσε και την εγγονή του, την κόρη που είχε αποκτήσει ο Αλκμαίων με την Αρσινόη. Όταν έμαθε η Καλλιρρόη ότι έμεινε πρόωρα χήρα παρακάλεσε τον Δία να μεγαλώσουν γρήγορα οι δύο γιοι της Ακαρνάν και Αμφότερος για να πάρουν εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα τους, ο Δίας το δέχτηκε. Ο Ακαρνάν και ο Αμφότερος συνάντησαν τους δολοφόνους του πατέρα τους Αγήνορα και Πρόνοο στα ανάκτορα του βασιλιά της Τεγέας Αγαπήνορα όπου έκαναν στάση στο ταξίδι σε Δελφούς ώστε να επιστρέψουν το πέπλο και το περιδέραιο της Αρμονίας. Στην συνέχεια πήγαν στην Ψωφίδα και σκότωσαν μέσα στα ανάκτορα τους γονείς τους, τον Φηγέα και την σύζυγο του. Γάιος Ιούλιος Υγίνος, Fabulae Παυσανίας, Περιγραφή της Ελλάδας Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου
|
Στην Ελληνική μυθολογία ο Φηγέας ήταν βασιλιάς στην Αρκαδική Ψωφίδα που ανήκει διοικητικά σήμερα στην Αχαΐα, όταν ο Αλκμαίων δολοφόνησε την μητέρα του Εριφύλη τον δέχτηκε για εξαγνισμό. Η πόλη της Φηγείας που ονομαζόταν παλιότερα ο Ερύμανθος ακούγεται ότι πήρε το όνομα της από αυτόν, άλλαξε ωστόσο ξανά το όνομα του σε Ψωφίς. Ο Φηγέως ήταν γιος του ποτάμιου θεού Αλφειού, τα παιδιά του ήταν η Αλφεσιβοία, ο Τήμενος και ο Αξιόν ή ο Αγήνορας του Φηγέως, ο Πρόνοος και η Αρσινόη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A8%CF%89%CF%86%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Γ.Σ. Πίνδαρος Θηβών
|
Ο Πίνδαρος ιδρύθηκε στις 19 Απριλίου του 2000 και εντάχθηκε στην Ένωση Αθλητικών Σωματείων Βοιωτίας - Εύβοιας. Οι πρώτες επιτυχίες ήρθαν και από τα δύο τμήματα του συλλόγου το 2003. To 2003 o Τάσος Φράγκος κέρδισε το πρώτο χρυσό μετάλλιο για τον Πίνδαρο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου που διεξήχθη στις 23 Φεβρουαρίου στο Ναύπλιο. Ο Φράγκος τερμάτισε στα 12,000 μέτρα με επίδοση 35.56 μπροστά από τον Μιχάλη Γελασάκη (36.04) του Ολυμπιακού Σ.Φ.Π. και τον Βασίλη Ζαμπέλη (36.10) του Γ.Σ. Ελευθερίου Βενιζέλου. Τον Ιούνιο του 2003 ο Τάσος Φράγκος κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 10,000 μέτρων που διεξήχθη στον Άγιο Κοσμά με επίδοση 29:44.25. Την πρώτη και την τρίτη θέση κέρδισαν ο Μιχάλης Γελασάκης (29:42.77) και ο Χρήστος Ζαρκάδας (29:46.95) του Ολυμπιακού Σ.Φ.Π..Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου στα Τρίκαλα το γυναικείο τμήμα του συλλόγου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 4x400 μέτρα σκυταλοδρομία. Η ομάδα της σκυταλοδρομίας αποτελούνταν από την Κατερίνα Κουταλά, την Κατερίνα Σύρου, την Μαρία Γκουμπλιά και την Παρασκευή Τσαπάρα και τερμάτισε με χρόνο 3:41.68 μπροστά από τον Πανελλήνιο Γ.Σ. (3:44.31) και τον Α.Σ.Ε. Δούκα (3:51.88). Στην τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος ο σύλλογος κατέκτησε την 23η θέση με 23 βαθμούς από συνολικά 84 σωματεία.Κατά την αξιολόγηση των ελληνικών συλλόγων που εξέδωσε το 2003 ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ., ο Πίνδαρος κατατάχθηκε στην 15η θέση, από το σύνολο 322 συλλόγων και στην 3 θέση στην Ένωση Αθλητικών Σωματείων Βοιωτίας - Εύβοιας, με βαθμό αξιολόγησης 5.423. Παρακάτω ακολουθούν πίνακες με τις διακρίσεις του συλλόγου σε ανώτερο επίπεδο και σε χαμηλότερες κατηγορίες. ΕθνικέςΔιεθνείς Διεθνείς Παρακάτω ακολουθούν πίνακες με τα μετάλλια του συλλόγου σε ανώτερο επίπεδο και σε χαμηλότερες κατηγορίες. Αυτός ο πίνακας δείχνει τις θέσεις και τους βαθμούς από την ίδρυση του συλλόγου κατά την ετήσια επίσημη αξιολόγηση των ελληνικών συλλόγων που εκδίδει ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ.. Από 05/10/2022 το νέο ΔΣ του Γ.Σ. Πίνδαρος Θηβών είναι: Επίσημο ιστολόγιο του συλλόγου
|
Ο Γυμναστικός Σύλλογος Πίνδαρος Θηβών, είναι σύλλογος στίβου με έδρα την πόλη της Θήβας, στη Βοιωτία. Ιδρύθηκε στις 19 Απριλίου του 2000 και είναι μέλος του Συνδέσμου Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων (Σ.Ε.Γ.Α.Σ.) και της Ένωσης Αθλητικών Σωματείων Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας. Ο Πίνδαρος έχει διακρίσεις και συμμετοχές όλων των ηλικιών σε Πανελλήνια, Βαλκανικά και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Έδρα του συλλόγου είναι το Δημοτικό Στάδιο Θήβας χωρητικότητας 1.173 θέσεων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93.%CE%A3._%CE%A0%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%98%CE%B7%CE%B2%CF%8E%CE%BD
|
Πρώτη Μάχη του Μάρνη
|
Τον Αυγούστο του 1914 ο Γαλλικός στρατός υπό τις διαταγές του αρχηγού του Γαλλικού Γενικού Επιτελείου, Ζοζέφ Ζοφρ, εξαπέλυσε επίθεση, αρχικά και για να ικανοποιήσει τον λαό στην Αλσατία, ενώ συνεχιζόταν βόρεια, πλάι στην Γερμανική Επίθεση. Όμως τα Γαλλικά στρατεύματα αποκρούστηκαν παντού με βαρύτατες απώλειες, ενώ ο Γερμανικός στρατός κατέστρεψε σχεδόν όλο το βαρύ πυροβολικό τους. Έτσι πριν καν τα Γαλλικά στρατεύματα αρχίσουν να υποχωρούν, ενώ οι Γερμανοί προσπάθησαν αιφνιδιαστικά να τους υπερφαλαγγίσουν. Στα δεξιά, η Πρώτη Γερμανική Στρατιά, με διοικητή τον Κλουκ περνά μέσα από τις Βρυξέλλες στις 20 Αυγούστου και δύο μέρες μετά συναντά στην Μονς τα Συμμαχικά στρατεύματα. Τα δύο σώματα της Βρετανικής Εκστρατευτικής Δύναμης δέχθηκαν επίθεση, ενώ δεν είχαν καταφέρει καν να πάρουν ακόμα τις θέσεις τους. Μετά από δύο εβδομάδες, αρχές Σεπτέμβρη και με τους Γάλλους στα δεξιά τους κατάφεραν να υποχωρήσουν και ύστερα να αντεπιτεθούν με τα Γαλλικά στρατεύματα, ενώ τελικώς όλη η γερμανική στρατηγική κατέρρευσε. Όλοι όσοι συμμετείχαν στην Μάχη του Μάρνη έλαβαν ένα τιμητικό μέρος αν και στην ουσία καμία πλευρά δεν βγήκε κερδισμένη. Το πιο ωραίο σχόλιο, ίσως, ήταν εκείνο του στρατηγού Ζοφρ ο οποίος δήλωσε: «Δεν ξέρω ποιος κέρδισε την μάχη, αλλά ξέρω σε ποιόν θα έπεφτε το σχέδιο εάν τούτη χάνονταν. Στην πραγματικότητα ιδού τι είχε συμβεί: Ο Κλουκ έλαβε εντολή να αναπτύξει τα στρατεύματα του δυτικά και νότια του Παρισιού, να τα υπερφαλαγγίσει και τελικώς να τα εξοντώσει. Όμως στις 30 Αυγούστου αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερα να περιμένει την στρατιά του Φον Μπύλοφ, στα αριστερά του, ώστε να διατηρήσει την επαφή μεταξύ των δύο στρατιών η οποία καθυστερούσε λόγο της Γαλλικής αντεπίθεσης. Στις 4 Σεπτεμβρίου σταμάτησε η υποχώρηση του Ζοφρ ενώ ταυτόχρονα εξαπέλυσε την δική του επίθεση κατά του Κλουκ. Τελικά, όταν οι δύο Γερμανικές στρατιές συναντήθηκαν, δημιουργήθηκε ένα κενό ανάμεσα στις δύο στρατιές στο οποίο εισέβαλαν Γαλλικά και Βρετανικά στρατεύματα. Τελικώς τα Γερμανικά στρατεύματα αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν ως τον ποταμό Αίν και κατάφεραν να διατηρήσουν τις θέσεις τους για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Lucien, Genet, «Η μάχη του Μάρνη», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.76 (Οκτώβριος 1974), σελ.128-136
|
Η Πρώτη Μάχη του Μάρνη (γαλλικά: Première bataille de la Marne) ήταν μια μάχη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που έλαβε χώρα μεταξύ τις 5 και 12 Σεπτεμβρίου του 1914. Η μάχη έληξε με νίκη των Συμμάχων έναντι του Αυτοκρατορικού Γερμανικού Στρατού, ο οποίος ήταν υπό την καθοδήγηση του Χέλμουτ φον Μόλτε του νεότερου, σταματώντας την επέλασή του προς το Παρίσι και σταθεροποιώντας το δυτικό μέτωπο, που οδήγησε σε ένα τετραετή πόλεμο χαρακωμάτων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7_%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B7
|
Hurts
|
Ο Άντερσον (γεννημένος στις 14 Μαΐου 1984 στο Μάντσεστερ ) και ο Χάτσκραφτ (γεννημένος στις 30 Αυγούστου 1986 στο Ρίτσμοντ, Βόρειο Γιόρκσαϊρ) γνωρίστηκαν έξω από ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στο Μάντσεστερ τον Νοέμβριο του 2005, ενώ οι παρέες τους είχαν εμπλακεί σε καβγά. Και οι δύο επειδή ήταν πολύ μεθυσμένοι για να διαπληκτιστούν, άρχισαν να συζητούν για μουσική αντ' αυτού. Συνειδητοποιώντας ότι είχαν παρόμοια γούστα, αποφάσισαν να ξεκινήσουν ένα συγκρότημα. Τους επόμενους μήνες, αντάλλαξαν μουσική και στίχους μέσω e-mail, προτού σχηματίσουν ένα σχήμα με το όνομα Bureau τον Μάρτιο του 2006.Αργότερα μετονομάστηκε σε Daggers προτού δημιουργηθεί το ντουέτο με το όνομα Hurts. Είχαν μια πρώτη επιτυχία με ένα ρεμίξ του τραγουδιού τους Wonderful Life από τον Arthur Baker , το οποίο μπήκε στα charts στη Δανία και στην Αυστρία , φτάνοντας αντίστοιχα στην όγδοη και την εικοστή πρώτη θέση των charts των τοπικών singles. Στις αρχές του 2010 το ντεμπούτο single τους, Better Than Love , το οποίο ήταν αρκετά επιτυχημένο στο Ηνωμένο Βασίλειο, κυκλοφόρησε και έπαιξαν ζωντανά μουσική για πρώτη φορά.Τον επόμενο Νοέμβριο, το τραγούδι Stay κυκλοφόρησε ως single , το οποίο ωστόσο είχε χαμηλότερη επιτυχία από τα προηγούμενα. Για να συμπέσουν με τα Χριστούγεννα του 2010 κυκλοφόρησαν το τραγούδι All I Want for Christmas is New Year's Day. Τον Σεπτέμβριο του 2012, οι Hurts επιβεβαίωσαν ότι η ηχογράφηση του επόμενου άλμπουμ τους ήταν σε εξέλιξη, με τον παραγωγό Jonas Quant. Το δεύτερο στούντιο άλμπουμ τους, το Exile, ήταν διαθέσιμο στις 11 Μαρτίου 2013. Ένα βίντεο-teaser στο iTunes περιείχε ένα νέο κομμάτι από το Exile με τίτλο "The Road", το οποίο κυκλοφόρησε στις 14 Δεκεμβρίου 2012 στο YouTube. Το πρώτο single από το άλμπουμ "Miracle", έκανε πρεμιέρα στο BBC Radio 1 στις 4 Ιανουαρίου 2013. Το ίδιο έτος η ομάδα υπέγραψε επίσης μια συνεργασία με τον Calvin Harris και τον Alesso για το τραγούδι Under Control. Τον Μάιο του 2015, οι Hurts κυκλοφόρησαν ένα νέο single με τίτλο "Some Kind of Heaven". Στις 6 Οκτωβρίου 2015, ο Hurts κυκλοφόρησαν το μουσικό βίντεο για το "Wish", σε σκηνοθεσία του Bryan Adams. Το Surrender κυκλοφόρησε στις 9 Οκτωβρίου 2015. Στο τέλος της περιοδείας για το άλμπουμ, οι Hurts κυκλοφόρησαν ένα βίντεο για το τραγούδι "Nothing Will be Bigger Than Us". Στις 26 Μαΐου 2017, το ντουέτο ανακοίνωσε την κυκλοφορία ενός νέου στούντιο άλμπουμ καθώς και μια περιοδεία: το Desire Tour . Έτσι, οι Hurts κυκλοφόρησαν το επόμενο άλμπουμ τους , το Desire , στις 29 Σεπτεμβρίου 2017. Στις 24 Ιουνίου, ανακοινώθηκε ότι το απερχόμενο άλμπουμ θα έχει το όνομα Faith.Παράλληλα κυκλοφόρησε το δεύτερο single τους Suffer .Το Faith κυκλοφόρησε στις 4 Σεπτεμβρίου 2020. Happiness (2010) Exile (2013) Surrender (2015) Desire (2017) Faith (2020) Better Than Love (2010) Wonderful Life (2010) Stay (2010) All I Want for Christmas Is New Year's Day (2010) Blood, Tears & Gold (2011) Some Kind of Heaven (2015) Beautiful Ones (2017) Ready to Go (2017) Voices (2020)
|
Οι Hurts είναι αγγλικό μουσικό ντουέτο που δημιουργήθηκε στο Μάντσεστερ το 2009, αποτελούμενο από τον τραγουδιστή Θίο Χάτσκραφτ και τον Άνταμ Άντερσον . Έχουν κυκλοφορήσει πέντε στούντιο άλμπουμ: Happiness (2010), Exile (2013), Surrender (2015), Desire (2017) και Faith (2020).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Hurts
|
Εκλογές στον Καναδά
|
Το Κοινοβούλιο του Καναδά έχει 2 σώματα: τη Βουλή των Κοινοτήτων με 338 μέλη, που εκλέγονται για 5ετή θητεία σε μονοεδρικές περιφέρειες και την Γερουσία, με 105 μέλη που διορίζονται από τον εκάστοτε Γενικό Κυβερνήτη έπειτα από πρόταση του πρωθυπουργού της χώρας. Η θητεία των γερουσιαστών είναι μόνιμη ως την ηλικία των 75 ετών και για τον λόγο αυτό θητεύουν για περισσότερο καιρό σε σύγκριση με τον πρωθυπουργό. Οι εθνικές εκλογές εποπτεύονται από ένα ανεξάρτητο όργανο με την ονομασία Elections Canada. Με τη χρήση του πλειοψηφικού συστήματος, οι Καναδοί ψηφίζουν για τους τοπικούς βουλευτές τους και ο κάθε βουλευτής εκπροσωπεί μία συγκεκριμένη περιφέρεια στη Βουλή των Κοινοτήτων. Γενικά, ο αρχηγός του κόμματος που διαθέτει τις περισσότερες έδρες στη Βουλή των Κοινοτήτων γίνεται πρωθυπουργός. Οι περισσότεροι βουλευτές ανήκουν σε ένα πολιτικό κόμμα, ενώ οι υποψήφιοι μπορεί να κατέλθουν ως ανεξάρτητοι που δεν πρόσκεινται σε κάποιο κόμμα. Όλοι οι τοπικοί υποψήφιοι με βάση τα απαιτούμενα του Εκλογικού Νόμου, θα πρέπει να εγκρίνονται άμεσα από τον επικεφαλής του κόμματος στο οποίο πρόσκεινται. Το κόμμα που κέρδισε τις εκλογές αναγράφεται με έντονους χαρακτήρες. 1Σημείωση: Η Νούναβουτ δεν διαθέτει καθόλου πολιτικά κόμματα και τα πολιτικά κόμματα στα Βορειοδυτικά Εδάφη διαλύθηκαν το 1905. Οι βουλευτές εκλέγονται ως ανεξάρτητοι και οι βουλές λειτουργούν υπό ένα μοντέλο συναινετικής κυβέρνησης. 2Σημείωση: Τα επαρχιακά φιλελεύθερα κόμματα δεν είναι προσκείμενα επίσημα στο ομοσπονδιακό Φιλελεύθερο Κόμμα του Καναδά. Στον Καναδά διεξάγονται και εκλογές για την ανάδειξη τοπικών κυβερνήσεων. Οι περισσότερες επαρχίες διεξάγουν όλες τις δημοτικές εκλογές τους την ίδια ημερομηνία. Οι Φιλελεύθεροι κέρδισαν μεγάλη νίκη στις πρόσφατες εκλογές που έγιναν τον Οκτώβριο του 2015. Έπειτα από σχεδόν 10 χρόνια παραμονής στην εξουσία των συντηρητικών, νέος Καγκελάριος ορκίστηκε ο Τζάστιν Τριντό. Στις 14 Οκτωβρίου 2008 έγιναν ομοσπονδιακές εκλογές και το Συντηρητικό Κόμμα του Στήβεν Χάρπερ κέρδισε νίκη με 37% των ψήφων και 144 έδρες, επί συνόλου 308 στη Βουλή. Δεν κατάφερε όμως να εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Οι Φιλελεύθεροι κατέλαβαν 74 έδρες, ενώ το αυτονομιστικό Μπλοκ έφτασε τις 50 περίπου έδρες και οι Πράσινοι δεν εξέλεξαν κανέναν βουλευτή. Η συμμετοχή ήταν η μικρότερη στην ιστορία της Συνομοσπονδίας και ήταν της τάξης του 58,3% έναντι 64,7% το 2006, οπότε και είχαν διεξαχθεί οι προηγούμενες εκλογές. Στις 4 Δεκεμβρίου 2008 ανεστάλη η λειτουργία του κοινοβουλίου μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου προκειμένου να μην κατατεθεί η πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης που πρότεινε η αντιπολίτευση. Την αναστολή ζήτησε και έλαβε από τη γενική κυβερνήτη Μικαέλ Ζαν ο πρωθυπουργός Στίβεν Χάρπερ, φοβούμενος για κατάρρευση της κυβέρνησής του. Στις ομοσπονδιακές εκλογές που έγιναν στις 2 Μαΐου 2011, οι Συντηρητικοί του πρωθυπουργού Στίβεν Χάρπερ πέτυχαν νίκη με αυτοδυναμία, εξασφαλίζοντας 166 έδρες έναντι 103 του Νέου Δημοκρατικού Κόμματος και 34 για τους Φιλελεύθερους . Το Φιλελεύθερο Κόμμα υποβιβάστηκε στην 3η θέση για πρώτη φορά στην ιστορία του. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξης του 61,4%. 1. Ο Αντρέ Φορμπς στην εκλογική περιφέρεια του Μανικουαγκάν κατήλθε υποψήφιος με το Κόμμα των Φιλελευθέρων αλλά απώλεσε την στήριξη του κόμματός του αργότερα και συνέχισε ως ανεξάρτητος. Καθώς στον κατάλογο ήταν με το Φιλελεύθερο Κόμμα, με το κόμμα αυτό υπάρχει στην λίστα αυτού του πίνακα.
|
Στον Καναδά διεξάγονται εκλογές για κοινοβούλια ή κυβερνήσεις τόσο σε εθνικό (ομοσπονδιακό επίπεδο), σε επαρχιακό και σε εδαφικό επίπεδο και σε επίπεδο δήμων. Επίσημα γίνονται εκλογές στη χώρα από το 1792, οπότε και έγιναν οι πρώτες εκλογές στον Άνω και στον Κάτω Καναδά. Όσοι Καναδοί πολίτες είναι ηλικίας 18 ετών ή μεγαλύτεροι έχουν δικαίωμα ψήφου. Επίσης, θα πρέπει να ζουν στη χώρα για τουλάχιστον 5 χρόνια.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%AC
|
Άγιος Ιωάννης Ευξεινουπόλεως Μαγνησίας
|
Ο Άγιος Ιωάννης είναι παράλιος οικισμός στο δυτικό τμήμα του νομού Μαγνησίας -από την πλευρά της Στερεάς Ελλάδας-, στις κεντρικές ακτές του όρμου Αλμυρού. Βρίσκεται λίγο νοτιότερα του αερολιμένα Νέας Αγχιάλου και βόρεια του ρέματος Ξεριά, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 10. Απέχει 34 χλμ. περίπου ΝΔ. του Βόλου. Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1991 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Ευξεινουπόλεως. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Ευξεινουπόλεως και προσαρτήθηκε στον δήμο Αλμυρού. Το αλιευτικό καταφύγιο του οικισμού, σε μικρό κανάλι που βγαίνει στη θάλασσα Το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη Η εκτεταμένη παραλία του οικισμού Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4 eetaa.gr
|
Ο Άγιος Ιωάννης είναι οικισμός της δημοτικής κοινότητας Ευξεινούπολης, της δημοτικής ενότητας και δήμου Αλμυρού, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Μαγνησίας, στην περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Αλμυρού του νομού Μαγνησίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θεσσαλίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%95%CF%85%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κωνσταντίνος Τάττης
|
Γεννήθηκε την 1η Ιουνίου του 1787 στο Βυθικούκι του νομού Κορυτσάς. Ασχολήθηκε με την οικογενειακή του επιχείρηση που ασχολούνταν με το εμπόριο του καπνού. Η φύση της εργασίας, του επέβαλε διαρκή επαγγελματικά ταξίδια στην Ήπειρο, στην Μακεδονία και στην Θράκη,όπου είχε την δυνατότητα της επικοινωνίας με όλα τα σημαίνοντα πρόσωπα του ελληνικού στοιχείου στις προαναφερθείσες περιοχές. Το γεγονός αυτό τον έκανε πολύτιμο στο έργο του συντονισμού αλλά και της διάδοσης των ιδεών της Φιλικής εταιρείας, στην οποία μυήθηκε.Στις 26 Φεβρουαρίου 1815, παντρεύτηκε την Αικατερίνη Καυταντζόγλου, η οποία ήταν κόρη του Ιωάννη Πούλιου Καυταντζόγλου, από την οποία και απέκτησε δυο αγόρια, τον Στέφανο και τον Ιωάννη. Κατά την επανάσταση του 1821, βρισκόταν στις Σέρρες, όπου και συνελήφθη, βασανίσθηκε και φυλακίσθηκε από τους Οθωμανούς. Όταν μετά από χρόνια κατάφερε να αφεθεί ελεύθερος δωροδοκώντας τις τοπικές οθωμανικές αρχές, εγκαταστάθηκε οριστικά στην Θεσσαλονίκη το 1832. Στην Θεσσαλονίκη συνέχισε να ασχολείται με το εμπόριο του καπνού, από το οποίο και κέρδισε αρκετά ώστε να αγοράσει αρκετά ακίνητα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και να καταστεί σημαντικός οικονομικός παράγοντας με μεγάλη κοινωνική προσφορά στην ελληνική κοινότητα της πόλης. Πέθανε στις 24 Ιουλίου του 1864.
|
Ο Κωνσταντίνος Παναγιώτου Τάττης (Βυθικούκι Κορυτσάς, 1 Ιουνίου 1787 - 24 Ιουλίου 1864) ήταν Έλληνας έμπορος, μέλος της Φιλικής εταιρείας και προύχοντας της ελληνικής κοινότητας στην Θεσσαλονίκη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CE%AC%CF%84%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Παναγιώτης Δημητρουλόπουλος
|
Γεννήθηκε το 1955 στα Κρέστενα και σπούδασε Φυσικός στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Από τα φοιτητικά του χρόνια ασχολήθηκε με τα πολιτικά. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και γραμματέας της ΠΑΣΠ από το 1974 έως το 1977. Επίσης ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Στη συνέχεια διορίστηκε καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης και από το 2013 είναι μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Κοινωνικής Συμφωνίας. Το 1991 εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος Κρεστένων και το 1994 νομαρχιακός σύμβουλος Ηλείας. Το 1998 κατήλθε ως υποψήφιος στις εκλογές για τη νομαρχία Ηλείας και εξελέγη νομάρχης, με ποσοστό 55,3%. Στις επόμενες εκλογές, επανεξελέγη νομάρχης με ποσοστό 55,8%. Διεκδίκησε έδρα στις εκλογές του 2007 και στις εκλογές του 2009, κατά τις οποίες εξελέγη βουλευτής Ηλείας με το ΠΑΣΟΚ. Μετά τη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ, κατέστη ανεξάρτητος και το Μάρτιο του 2012 προσχώρησε στην Κοινωνική Συμφωνία της Λούκας Κατσέλη.Είναι παντρεμένος με τη μηχανικό Γωγώ Μιχαλοπούλου και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, την Αγγελική και τον Μιχάλη. Βιογραφικό στην επίσημη ιστοσελίδα του
|
Ο Παναγιώτης Δημητρουλόπουλος (Κρέστενα, 1955) είναι Έλληνας πολιτικός, νομάρχης Ηλείας από το 1999 έως το 2007, βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και από το 2013 μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Κοινωνικής Συμφωνίας. Τον Μάρτιο του 2015 εξελέγη πρόεδρος του κόμματος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Αρχαιολογικό Μουσείο Άρτας
|
Ο όγκος της συλλογής περιλαμβάνει ανασκαφές από την αρχαία πόλη της Αμβρακίας, το σπήλαιο «Κουδουνότρυπα» και από αρκετές άλλες τοποθεσίες της Περιφερειακής ενότητας Άρτας. Αξιοσημείωτες είναι οι πολλές νεκρικές στήλες και ταφικές προσφορές από τα νεκροταφεία της αρχαίας Αμβρακίας.Η έκθεση περιλαμβάνει τρία κύρια τμήματα: τη δημόσια ζωή, τα νεκροταφεία και την ιδιωτική ζωή των Αμβρακιωτών, ενώ στην αρχή και στο τέλος της έκθεσης υπάρχουν μεμονωμένα μικρότερα τμήματα που καλύπτουν τη ίδρυση και την πτώση της Αμβρακίας, αντίστοιχα. Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής από την πόλη της Άρτας προέρχεται από ανασκαφές των δύο νεκροταφείων που στεγάζονται έξω από τα τείχη της αρχαίας πόλης της Αμβρακίας (ανατολικά και νοτιοδυτικά), από δημόσια κτίρια, όπως το μικρό και μεγάλο αρχαίο θέατρο, ο ναός του Απόλλωνα και το Πρυτανείο, σπίτια και άλλα ερείπια κτιρίων, καθώς και κεραμικά και άλλα εργαστήρια, που ανακαλύφθηκαν κατά την αρχαιολογική έρευνα. Η έκθεση του μουσείου εκτείνεται σε μεγάλη χρονική περίοδο, από την Παλαιολιθική έως τη Ρωμαϊκή περίοδο. Η πλειοψηφία των εκθεμάτων ανήκει στην Ελληνιστική περίοδο, μια περίοδο που συμπίπτει με την υψηλότερη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη κατά την περίοδο ακμής της Αμβρακίας, οπότε η πόλη ήταν η πρωτεύουσα της Ηπείρου. Αρχαιολογικό Μουσείο Άρτας (Ελληνικά) Το Μουσείο στο δικτυακό τόπο του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού Το Μουσείο στο δικτυακό τόπο του Νομού Άρτας Αρχειοθετήθηκε 2011-07-21 στο Wayback Machine. Μουσεία στην Ελλάδα
|
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άρτας είναι μουσείο που βρίσκεται στην Άρτα της Ηπείρου. Ιδρύθηκε το 1973 ως Αρχαιολογική συλλογή της Άρτας και στεγαζόταν στην Εκκλησία της Παρηγορήτισσας του 13ου αιώνα. Η συλλογή έχει πλέον μεταφερθεί σε ένα ολοκαίνουργιο, ειδικά κατασκευασμένο μουσείο, το οποίο άνοιξε το 2009. Το νέο κτίριο του μουσείου βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Άραχθο, κοντά στην ιστορική γέφυρα της Άρτας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Πολιορκία του Σαράγεβο
|
Από την ίδρυσή της μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τη διάλυσή της το 1991 και το 1992, η κυβέρνηση της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας κατέστειλε τα εθνικιστικά κινήματα που υπήρχαν μεταξύ των πολλών εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων που αποτελούσαν τον πληθυσμό της χώρας, μια πολιτική που εμπόδισε την εμφάνιση χάους και διάλυση του κράτους. Όταν ο μακροχρόνιος ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας Στρατάρχης Γιόσιπ Μπροζ Τίτο πέθανε το 1980, αυτή η πολιτική περιορισμού υπέστη δραματική ανατροπή. Ο εθνικισμός γνώρισε μια αναγέννηση την επόμενη δεκαετία μετά το ξέσπασμα της βίας στο Κοσσυφοπέδιο. Ενώ ο στόχος των Σέρβων εθνικιστών ήταν ο συγκεντρωτισμός μιας Σερβοκρατούμενης Γιουγκοσλαβίας, άλλες εθνικότητες στη Γιουγκοσλαβία φιλοδοξούσαν να ομοσπονδιοποιήσουν και να αποκεντρώσουν το κράτος. Στις 18 Νοεμβρίου 1990 διεξήχθησαν οι πρώτες πολυκομματικές βουλευτικές εκλογές στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (με τον δεύτερο γύρο να έλαβε χώρα στις 25 Νοεμβρίου). Κατέληξαν σε μια εθνική συνέλευση στην οποία κυριαρχούσαν τρία εθνοτικά κόμματα, τα οποία είχαν σχηματίσει έναν χαλαρό συνασπισμό προκειμένου να εκδιώξουν τους κομμουνιστές από την εξουσία. Οι επακόλουθες ανακηρύξεις ανεξαρτησίας της Κροατίας και της Σλοβενίας και ο πόλεμος που ακολούθησε έφεραν τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και τους τρεις λαούς που την απαρτίζουν σε δύσκολη θέση. Σύντομα αναπτύχθηκε μια σημαντική διαίρεση σχετικά με το ζήτημα του αν θα παρέμειναν στη Γιουγκοσλαβική ομοσπονδία (που ευνοούσε συντριπτικά τους Σέρβους) ή θα επιδίωκαν την ανεξαρτησία (συντριπτικά ευνοούμενη από τους Βόσνιους και τους Κροάτες). Οι Σέρβοι βουλευτές, αποτελούμενοι κυρίως από μέλη του Σερβικού Δημοκρατικού Κόμματος, εγκατέλειψαν το κεντρικό κοινοβούλιο στο Σεράγεβο και σχημάτισαν τη Συνέλευση του Σερβικού Λαού της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης στις 24 Οκτωβρίου 1991, η οποία σηματοδότησε το τέλος του τριεθνικού συνασπισμού που είχε κυβερνήσει μετά τις εκλογές του 1990. Αυτή η Συνέλευση ίδρυσε τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στις 9 Ιανουαρίου 1992, η οποία μετέπειτα έγινε η Δημοκρατία Σέρπσκα τον Αύγουστο του 1992. Καθ' όλη τη διάρκεια του 1990, το σχέδιο RAM αναπτύχθηκε από τη Διοίκηση Κρατικής Ασφάλειας (SDB ή SDS) και μια ομάδα επιλεγμένων Σέρβων αξιωματικών του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού με σκοπό την οργάνωση των Σέρβων εκτός Σερβίας, την εδραίωση του ελέγχου του νεοσύστατου Σερβικού Δημοκρατικού Κόμματος και την συγκέντρωση όπλων και πυρομαχικών. Το σχέδιο είχε σκοπό να προετοιμάσει το πλαίσιο για μια τρίτη Γιουγκοσλαβία στην οποία όλοι οι Σέρβοι μαζί με τα εδάφη τους θα ζούσαν μαζί στο ίδιο κράτος. Ανήσυχη, η κυβέρνηση της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γιουγκοσλαβία στις 15 Οκτωβρίου 1991, ενώ λίγο ακολούθησε η ίδρυση της Σερβικής Εθνοσυνέλευσης από τους Σερβοβόσνιους.Μετά τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βοσνίας ακολούθησε δημοψήφισμα στις 29 Φεβρουαρίου και την 1η Μαρτίου 1992, το οποίο μποϊκοτάρισε η συντριπτική πλειοψηφία των Σέρβων. Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα ήταν 63,4% με το 99,7% των ψηφοφόρων να επιλέγουν την ανεξαρτησία. Σε πολλά σημεία ξέσπασε βία κατά τη διάρκεια και μετά το δημοψήφισμα. Την 1η Μαρτίου, ένας ένοπλος άνοιξε πυρ σε μια σερβοβόσνια γαμήλια πομπή στη Baščaršija, το ιστορικό κέντρο του Σεράγεβο. Οι καλεσμένοι κουβαλούσαν και κυμάτιζαν σερβικές σημαίες, πράξη την οποία οι Βόσνιοι, που υποστήριζαν κυρίως την ανεξαρτησία, ερμήνευσαν ως εσκεμμένη πρόκληση. Ο πατέρας του γαμπρού σκοτώθηκε και ένας ορθόδοξος ιερέας τραυματίστηκε. Μερικοί από τους μάρτυρες αναγνώρισαν τον δράστη ως τον Ράμιζ Ντελάλιτς, έναν Βόσνιο γκάνγκστερ που είχε γίνει όλο και πιο θρασύς από την κατάρρευση του κομμουνισμού. Ένταλμα σύλληψης εκδόθηκαν για τον ίδιο και έναν άλλο δράστη, αλλά η αστυνομία του Σεράγεβο κατέβαλε ελάχιστη προσπάθεια για τη σύλληψή τους. Η δολοφονία καταγγέλθηκε από την Διοίκηση Κρατικής Ασφάλειας, η οποία κατηγόρησε την κυβέρνηση ήταν συνένοχη στο συμβάν, όπως αποδεικνύεται από την αποτυχία της να συλλάβει τους υπόπτους. Ένας εκπρόσωπος της Διοίκησης Κρατικής Ασφάλειας ισχυρίστηκε ότι η επίθεση στον γάμο ήταν απόδειξη του θανάσιμου κινδύνου που θα υπόκεινταν οι Σέρβοι σε μια ανεξάρτητη Βοσνία. Η δήλωση αυτή απορρίφθηκε από τον ιδρυτή του Πατριωτικού Συνδέσμου, Σεφέρ Χαλίλοβιτς, ο οποίος δήλωσε ότι η πομπή δεν ήταν γάμος αλλά στην πραγματικότητα μια προβοκάτσια. Στις 2 Μαρτίου, Σέρβοι παραστρατιωτικοί έστησαν οδοφράγματα και τοποθέτησαν ελεύθερους σκοπευτές κοντά στο κτίριο του κοινοβουλίου του Σεράγεβο, αλλά οι ενέργειες τους ματαιώθηκε από χιλιάδες πολίτες του Σεράγεβο που βγήκαν στους δρόμους και τοποθετήθηκαν μπροστά στους ελεύθερους σκοπευτές. Ένοπλοι Βόσνιοι γνωστοί ως τα «Πράσινα Μπερέ» έστησαν επίσης οδοφράγματα μέσα και γύρω από το Σεράγεβο. Περισσότερα οδοφράγματα εμφανίστηκαν κοντά στη Μπάνια Λούκα και ένας αυτοκινητιστής σκοτώθηκε από ένοπλους Σέρβους στο Ντομπότζ. Μέχρι το τέλος της ημέρας, δώδεκα άνθρωποι είχαν σκοτωθεί στις συμπλοκές. Μετά την επίσημη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης από τη Γιουγκοσλαβία στις 3 Μαρτίου 1992, ξέσπασαν σποραδικές μάχες μεταξύ Σέρβων και κυβερνητικών δυνάμεων σε όλη την επικράτεια, οι οποίες συνεχίστηκαν στην πορεία προς την αναγνώριση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης ως ανεξάρτητο κράτος.Στις 3 Μαρτίου, ο Βόσνιος πρόεδρος Αλία Ιζετμπέκοβιτς ισχυρίστηκε ότι οι Σέρβοι από το Πάλε βάδιζαν στο Σεράγεβο. Σύντομα ξέσπασαν μάχες στην πόλη Μποσάνσκι Μπροντ. Έντεκα Σέρβοι σκοτώθηκαν στο χωριό Σιέκοβατς έξω από το Μπροντ στις 26 Μαρτίου και η Διοίκηση Κρατικής Ασφάλειας ισχυρίστηκε ότι σφαγιάστηκαν από μια Κροατοβοσνιακή πολιτοφυλακή. Η πόλη πολιορκήθηκε και βομβαρδίστηκε από τον Γιουγκοσλαβικό Λαϊκό Στρατό (ΓΛΣ) και τους σερβικούς παραστρατιωτικούς στις 29 Μαρτίου. Υπήρξαν περαιτέρω συγκρούσεις στη Bijeljina, η οποία δέχθηκε επίθεση από μια σερβική δύναμη με επικεφαλής τη Σερβική εθελοντική φρουρά. Στις 4 Απριλίου, η κυβέρνηση της Βοσνίας ανακοίνωσε γενική κινητοποίηση. Η Διοίκηση Κρατικής Ασφάλειας απάντησε ότι αυτή η πράξη έφερε το Σεράγεβο ένα βήμα πιο κοντά στον πόλεμο.Στις 4 Απριλίου 1992, όταν ο Ιζετμπέκοβιτς διέταξε όλους τους εφέδρους και την αστυνομία στο Σεράγεβο να κινητοποιηθούν και την Διοίκηση Κρατικής Ασφάλειας για εκκένωση των Σέρβων της πόλης, ήρθε η «ρήξη μεταξύ της κυβέρνησης της Βοσνίας και των Σέρβων». Την επόμενη μέρα, Σέρβοι αστυνομικοί επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα και σε σχολή εκπαίδευσης του Υπουργείου Εσωτερικών. Από την επίθεση σκοτώθηκαν δύο αξιωματικοί και ένας πολίτης. Η Προεδρία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης την επόμενη μέρα. Αργότερα εκείνη την ημέρα, Σέρβοι παραστρατιωτικοί στο Σεράγεβο επανέλαβαν τη δράση τους όπως τον προηγούμενο μήνα. Ένα πλήθος διαδηλωτών για την ειρήνη, μεταξύ 50.000 και 100.000 ατόμων που αποτελούνταν από όλες τις εθνοτικές ομάδες, συγκεντρώθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Όταν ένα μεγάλο πλήθος πλησίασε ένα οδόφραγμα, ένας διαδηλωτής σκοτώθηκε από τις σερβικές δυνάμεις. Έξι Σέρβοι ελεύθεροι σκοπευτές συνελήφθησαν, αλλά ανταλλάχθηκαν όταν οι Σέρβοι απείλησαν να σκοτώσουν τον διοικητή της βοσνιακής αστυνομικής ακαδημίας που συνελήφθη την προηγούμενη μέρα με την κατάληψη της ακαδημίας.Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη έλαβε διεθνή αναγνώριση στις 6 Απριλίου 1992. Η κοινή άποψη είναι ότι ο πόλεμος ξεκίνησε εκείνη την ημέρα.Στις 6 Απριλίου, οι σερβικές δυνάμεις άρχισαν να βομβαρδίζουν το Σεράγεβο και τις επόμενες δύο ημέρες διέσχισαν τον ποταμό Δρίνα από τη Σερβία και πολιόρκησαν το Ζβόρνικ, το Βίσεγκραντ και τη Φότσα. Όλη η Βοσνία μπήκε στον πόλεμο μέχρι τα μέσα Απριλίου. Ωστόσο υπήρξαν κάποιες προσπάθειες για να σταματήσει η βία. Στις 27 Απριλίου, η κυβέρνηση της Βοσνίας διέταξε τον Γιουγκοσλαβικό Λαϊκό Στρατό να τεθεί υπό πολιτικό έλεγχο ή να εκδιωχθεί, κάτι που ακολούθησε μια σειρά συγκρούσεων στις αρχές Μαΐου μεταξύ των δύο. Στις 2 Μαΐου, τα Πράσινα Μπερέ αντέδρασαν σε μια αποδιοργανωμένη Σερβική επίθεση με στόχο να κόψει το Σεράγεβο στα δύο. Στις 3 Μαΐου, ο Ιζετμπέκοβιτς απήχθη στο Αεροδρόμιο του Σεράγεβο από αξιωματικούς του ΓΛΣ και χρησιμοποιήθηκε για την ασφαλή διέλευση των στρατευμάτων του ΓΛΣ από το κέντρο του Σεράγεβο. Ωστόσο, οι αμυντικές δυνάμεις της Βοσνίας αθέτησαν τη συμφωνία και έστησαν ενέδρα στην αποχωρούσα συνοδεία του ΓΛΣ, η οποία δυσαρέστησε όλες τις πλευρές. Μια εκεχειρία και συμφωνία για την αποχώρηση του ΓΛΣ υπογράφηκε στις 18 Μαΐου, ενώ στις 20 Μαΐου η προεδρία της Βοσνίας κήρυξε τον ΓΛΣ ως δύναμη κατοχής.Ο Γιουγκοσλαβικός Λαϊκός Στρατός επιτέθηκε στην Ακαδημία του Υπουργείου Εκπαίδευσης στη Βράτσα, στην κεντρική αποθήκη του τραμ και στην περιοχή της Παλιάς Πόλης με όλμους, πυροβολικό και πυρά από τανκς. Η κυβέρνηση της Βοσνίας περίμενε από τη διεθνή κοινότητα να αναπτύξει μια ειρηνευτική δύναμη μετά την αναγνώριση, αλλά αυτή δεν υλοποιήθηκε εγκαίρως για να αποτρέψει το ξέσπασμα του πολέμου σε ολόκληρη τη χώρα. Τα στρατεύματα των Σερβοβόσνιων και του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού κατέκλυσαν τις ανεπαρκώς εξοπλισμένες και απροετοίμαστες δυνάμεις ασφαλείας της Βοσνίας και απέκτησαν τον έλεγχο μεγάλων περιοχών της βοσνιακής επικράτειας, ξεκινώντας με επιθέσεις εναντίον Βόσνιων αμάχων στα ανατολικά. Σερβικές στρατιωτικές, αστυνομικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις επιτέθηκαν σε πόλεις και χωριά και στη συνέχεια, μερικές φορές με τη βοήθεια των ντόπιων Σέρβων κατοίκων, εφάρμοσαν αυτό που σύντομα έγινε η τυπική διαδικασία επιχειρησιακή λειτουργίας τους: Σπίτια και διαμερίσματα λεηλατήθηκαν ή κάηκαν συστηματικά, άμαχοι συγκεντρώθηκαν, κάποιοι ξυλοκοπήθηκαν ή σκοτώθηκαν και οι άντρες χωρίστηκαν από τις γυναίκες. Πολλοί από τους άνδρες απομακρύνθηκαν με τη βία σε στρατόπεδα κράτησης. Οι γυναίκες ήταν και αυτές έγκλειστες σε κέντρα κράτησης σε εξαιρετικά ανθυγιεινές συνθήκες και υπέστησαν πολυάριθμες σοβαρές κακοποιήσεις. Οι επιζώντες κατέθεσαν ότι Σέρβοι στρατιώτες και αστυνομικοί επισκέπτονταν τα κέντρα κράτησης, επέλεγαν μία ή περισσότερες γυναίκες, τις έβγαζαν έξω και τις βίαζαν.Στις 22 Απριλίου, μια συγκέντρωση ειρήνης μπροστά από το κτίριο της Συνέλευσης της Δημοκρατίας διαλύθηκε από πυροβολισμούς από το κοντινό ξενοδοχείο Holiday Inn. Μέχρι τα τέλη Απριλίου, η μορφή της πολιορκίας είχε καθιερωθεί σε μεγάλο βαθμό. Στο σερβικό προάστιο του Σαράγεβο, Ιλίντζα, σημειώθηκαν σφοδρές μάχες μεταξύ των τοπικών σερβικών δυνάμεων από τη μία πλευρά και διαφόρων δυνάμεων της Βοσνίας από την άλλη. Οι ντόπιοι Σέρβοι σύντομα σχημάτισαν την Ταξιαρχία Ιλίντζα, η οποία έγινε μέρος του Σώματος Σαράγεβο-Ρομανίντζα του VRS.
|
Ως πολιορκία του Σεράγεβο (σερβοκροατικά: Opsada Sarajeva) αναφέρεται ο παρατεταμένος αποκλεισμός του Σεράγεβο, της πρωτεύουσας της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας. Αφού αρχικά πολιορκήθηκε από τις δυνάμεις του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού, η πόλη πολιορκήθηκε στη συνέχεια από τον Στρατό της Δημοκρατίας της Σέρπσκα. Η πολιορκία διήρκησε από τις 5 Απριλίου 1992 έως τις 29 Φεβρουαρίου 1996 (1.425 ημέρες) και ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από τη Μάχη του Στάλινγκραντ και επίσης μεγαλύτερη από την πολιορκία του Λένινγκραντ. Επίσης ήταν η μεγαλύτερη πολιορκία μιας πρωτεύουσας στην ιστορία του σύγχρονου πολέμου. Όταν η Βοσνία-Ερζεγοβίνη κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γιουγκοσλαβία μετά το δημοψήφισμα ανεξαρτησίας της Βοσνίας το 1992, οι Σέρβοι της Βοσνίας —στρατηγικός στόχος των οποίων ήταν να δημιουργήσουν ένα νέο Σερβοβόσνιο κράτος της Δημοκρατίας Σέρπσκα που θα περιλάμβανε περιοχές με πλειοψηφία Βοσνίων — περικύκλωσαν το Σεράγεβο με μια πολιορκητική δύναμη 13.000 ανδρών, οι οποίοι ήταν σταθμευμένοι στους γύρω λόφους. Από εκεί επιτέθηκαν στην πόλη με πυροβολικό, τανκς και φορητά όπλα. Από τις 2 Μαΐου 1992, οι Σέρβοι απέκλεισαν την πόλη. Οι αμυντικές δυνάμεις της κυβέρνησης της Βοσνίας (ARBiH) εντός της πολιορκημένης πόλης, περίπου 70.000 στρατιώτες, δεν ήταν καλά εξοπλισμένοι, κάτι που είχε σαν συνέπεια να μην μπορούν να σπάσουν την πολιορκία. Συνολικά 13.952 άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, συμπεριλαμβανομένων 5.434 αμάχων. Οι αμυντικές δυνάμεις της Βοσνίας υπέστησαν απώλειες 6.137 στρατιωτών, ενώ οι Σερβοβόσνιες στρατιωτικές απώλειες ανήλθαν σε 2.241 στρατιώτες. Η απογραφή του 1991 δείχνει ότι πριν από την πολιορκία, η πόλη και οι γύρω περιοχές είχαν συνολικό πληθυσμό 525.980 κατοίκους. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ο συνολικός πληθυσμός της πόλης πριν από την πολιορκία ήταν 435.000. Οι εκτιμήσεις για τον πληθυσμό του Σεράγεβο μετά την πολιορκία κυμαίνονταν από 300.000 έως 380.000. Ο πληθυσμός του Σεράγεβο άντεξε περίπου έξι μήνες χωρίς παροχή αερίου, ηλεκτρισμού ή νερού σε ορισμένα στάδια της πολιορκίας.Μετά τον πόλεμο, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία καταδίκασε τέσσερις Σέρβους αξιωματούχους για πολυάριθμες κατηγορίες εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που διέπραξαν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατίας. Ο Στάνισλαβ Γκάλιτς και ο Ντράγκομιρ Μιλόσεβιτς καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη και 29 χρόνια κάθειρξη αντίστοιχα. Οι ανώτεροί τους, Ράντοβαν Κάρατζιτς και Ράτκο Μλάντιτς, δικάστηκαν επίσης και καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B5%CE%B2%CE%BF
|
Λιουτπράνδος του Μπενεβέντο
|
Αφού έφθασε στην ενηλικίωσή του, παρέδωσε το δουκάτο του στον Πεπίνο τον Βραχύ, βασιλιά των Φράγκων, πιθανότατα με την παρότρυνση του πάπα Στεφάνου Β΄ και επαναστάτησε κατά του βασιλιά Δεζιδέριου των Λομβαρδών. Καθαιρέθηκε το 758, για να αντικατασταθεί από τον Αρέχι Β΄. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε΄ ο Εικονομάχος προσφέρθηκε να συλλάβει τον φυγά Λιουτπράνδο, εάν ο Δεζιδέριος επιτεθεί στον πάπα, ωσότου μία Ρωμαϊκή δύναμη από τη Σικελία ενωθεί μαζί του. Ο Δεζιδέριος δεν επιτέθηκε και ο Λιουτπράνδος δεν αιχμαλωτίστηκε. Lexikon des Mittelalters : Liutprand Herzog von Benevent (749-759).
|
Ο Λιουτπράνδος, Liutprand, (απεβ. μετά το 759) ήταν δούκας του Μπενεβέντο από το τέλος τού πατέρα του Γισούλφου Β΄ το 749 μέχρι τη δική του εκτόπιση. Βασίλευσε υπό την αντιβασιλεία της μητέρας του, Σκαουνιπέργκας, η οποία υποστήριξε τον βασιλιά Άιστουλφ, μέχρι το 756.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B2%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%BF
|
Βίλα Παρκ
|
Το Βίλα Παρκ άνοιξε το 1897 με κόστος 16.400 λίρες. Ο χώρος που βρίσκεται είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν ως ένα βικτοριανό πάρκο ψυχαγωγίας. Όταν χτίστηκε το πρώτο στάδιο μπορούσε να στεγάσει 40.000 θεατές οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν όρθιοι στο χώρο. Ο πρώτος αγώνας που έγινε ήταν ένα φιλικό με την Μπλάκμπερν Ρόβερς,που έλαβε χώρα στις 17 Απριλίου 1897. Εκτός από τα παιχνίδια της Άστον Βίλα, στο γήπεδο έγινε ο τελευταίος τελικός της ιστορίας του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης το 1999 ανάμεσα στην Λάτσιο (Ιταλία) – Ρεάλ Μαγιόρκα (Ισπανία), πολλοί διεθνείς αγώνες, αλλά και αγώνες για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1966.
|
Το Βίλα Παρκ (αγγλικά: Villa Park) είναι ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο στην περιοχή του Άστον στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας. Είναι η έδρα της Άστον Βίλα από το 1897. Έχουν γίνει πολλές βελτιώσεις όλα αυτά τα χρόνια, και η σημερινή του χωρητικότητα είναι 42.788 θέσεις.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BB%CE%B1_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%BA
|
Αμπέλια Αμμοτόπου Άρτας
|
Τα Αμπέλια βρίσκονται δυτικά του Άραχθου ποταμού και βόρεια της Άρτας σε απόσταση χλμ.. Το χωριό είναι κτισμένο στο λόφο Γκελπερίνα και στην είσοδό του βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής του Δράκου, που το 1997 κηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Η παλιά ονομασία του χωριού, μέχρι το 1954 που μετονομάστηκε, ήταν Νέος Συνοικισμός ο οποίος είχε αναγνωριστεί για πρώτη φορά το 1951. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τον Αμμότοπο αποτελούν τη τοπική κοινότητα Αμμοτόπου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ξηροβουνίου του Δήμου Αρταίων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 350 κατοίκους. Το Σπήλαιο της Αγίας Παρασκευής… από τον ιστότοπο Φωνή του αγρότη Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
|
Για οικισμύς με το ίδιο όνομα στο νομό Άρτας δείτε: Αμπέλια Αθαμανίου και Αμπέλια Παλαιοκάτουνου Για οικισμούς με το ίδιο όνομα δείτε το λήμμα: Αμπέλια Τα Αμπέλια, είναι πεδινό χωριό στο νομό Άρτας με υψόμετρο 50 μέτρα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%B1_%CE%91%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85_%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Δεύτερη δίκη του Ντόναλντ Τραμπ
|
Στις 5-6 Ιανουαρίου 2021 οι υποστηρικτές του Τραμπ συγκεντρώθηκαν στην Ουάσινγκτον για να διαμαρτυρηθούν για το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του 2020 και να ζητήσουν ακύρωση των αποτελεσμάτων. Χρονολόγιο: 6 Ιανουαρίου 2021 8.17: Ο Πρόεδρος Τραμπ έστειλε τουίτ με τις υποψίες του για νοθεία στις εκλογές, και μία οδηγία για τον Αντιπρόεδρο Πενς: «Οι πολιτείες πρέπει να διορθώσουν τις ψήφους τους, οι οποίες ξέρουν καλά ότι βασίστηκαν σε παρατυπίες και εξαπάτηση, και οι περίεργες διεξαγωγές ποτέ δεν ευνοούνται από τους νομοθέτες. Το μόνο που πρέπει να κάνει ο Μάικ Πενς είναι να τους στείλει πίσω στις πολιτείες, ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ. Κάντο Μάικ, είναι ώρα να δείξεις μεγάλο κουράγιο». 10.58: Μέλη του κινήματος Περήφανα Αγόρια, μίας ακροδεξιάς, νεοφασιστικής οργάνωσης που εμπλέκεται σε περιστατικά πολιτικής βίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, φάνηκαν να κινούνται προς το Καπιτώλιο. «Θα πάρουμε πίσω την χώρα μας», είπαν.12.00: Ο Πρόεδρος Τραμπ άρχισε την ομιλία του για τους χιλιάδες υποστηρικτές του στην Ουάσινγκτον που ήρθαν να τον ακούσουν. «Όσοι ήρθαμε εδώ δεν θέλουμε να κλαπεί η εκλογική μας νίκη από θρασείς και ριζοσπάστες αριστερούς Δημοκράτες [...] και δεν θέλουμε να κλαπεί από ψεύτικές ειδήσεις [...]. Δεν θα θα τα παρατήσουμε, δεν θα υποχωρήσουμε. Απλά δεν γίνεται.» 12.53: Καθώς ο Πρόεδρος συνέχιζε την ομιλία του το πλήθος έξω από το Καπιτώλιο άρχισε να υπεραυξάνεται. Ο όχλος κινήθηκε προς το αστυνομικό φράγμα και το πέρασε. Οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τους συγκρατήσουν, αλλά μειονεκτούσαν σε αριθμό. Εν τω μεταξύ, μέσα στο Καπιτώλιο, η Νάνσι Πελόζι ετοιμαζόταν να επικυρώσει τη νίκη του Τζο Μπάιντεν στις προεδρικές εκλογές του 2020.13.10: Ο Τραμπ τελείωσε την ομιλία του λέγοντας: «Θα αγωνιστούμε. Θα αγωνιστούμε πολύ και αν δεν αγωνιστείς σκληρά δεν θα έχει καμία χώρα πια. Οπότε, ας κατέβουμε την Λεωφόρο Πενσυλβάνιας».Σύντομα, ένας αστυνομικός από το Καπιτώλιο ζήτησε ενισχύσεις. «Μας πετάνε μέταλλα», είπε πανικόβλητος, και «έχουμε αστυνομικούς τραυματίες».13.45: Οι ταραξίες πέρασαν από την αστυνομία που προστάτευε τα δυτικά σκαλιά του Καπιτωλίου. Ένας αστυνομικός είπε ότι έχουν «εξέγερση» στο Καπιτώλιο. 14.12: Οι ταραξίες έσπασαν τα παράθυρα και μπήκαν στο κτίριο. Μετά άνοιξαν τις πόρτες για να μπουν μέσα κι άλλοι. Η γερουσία σταμάτησε τη συνεδρίαση. Ήθελαν να «κρεμάσουν» τον Πενς.14.24: Ο Τραμπ έστειλε ένα τουίτ για τον Πενς: «Ο Μάικ Πενς δεν είχε το κουράγιο να κάνει αυτό που έπρεπε να γίνει για να προστατεύσει τη χώρα και το Σύνταγμά μας, δίνοντας στις πολιτείες την ευκαιρία να επικυρώσουν ένα σωστό σύνολο γεγονότων αντί για τα απατηλά και ανακριβή που τους έχει ζητηθεί να επικυρώσουν στο παρελθόν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες απαιτούν την αλήθεια!». Εν τω μεταξύ ο Πενς φυγαδεύτηκε προς ασφαλή τοποθεσία.Ο όχλος από ταραξίες που είχε μαζευτεί έξω από το Καπιτώλιο συνέχισε να αυξάνεται. Έμπαιναν στο κτίριο από όλες τις πλευρές. Οι βουλευτές παγιδεύτηκαν στο κτίριο. Έσπαγαν πράγματα και φώναζαν «σπάστο, σπάστο». 14.41: Οι ταραξίες έψαχναν να βρουν τη Γερουσία: «Αυτή είναι η γερουσία;», «Πού είναι (οι γερουσιαστές);»15.13: Ο Τραμπ έστειλε Τούιτ για να ηρεμήσει τον κόσμο: «Ζητώ από όλους εσάς στο Αμερικανικό Καπιτώλιο να ηρεμήσετε. Χωρίς βία! Θυμηθείτε, ΕΜΕΙΣ είμαστε το Κόμμα του Νόμου και της Τάξης - σεβαστείτε το Νόμο και τους μεγάλους άντρες και γυναίκες μας με τα Μπλε. Ευχαριστώ!».16.17: Ο Τραμπ κυκλοφόρησε ένα βίντεο στο οποίο έλεγε στους ταραξίες να πάνε σπίτια τους: «Ξέρω ότι πονάτε, ξέρω ότι είστε πληγωμένοι. Είχαμε μία εκλογή που μας την κλέψανε [...] Αλλά πρέπει να πάτε σπίτια σας τώρα. Πρέπει να έχουμε ειρήνη. Πρέπει να έχουμε νόμο και τάξη.[...] Δεν θέλουμε να πληγωθεί κανείς.[..] Πηγαίνετε σπίτια σας, και πηγαίνετε σπίτια σας με ειρήνη!». Η Πρόεδρος της Βουλής διόρισε Κατήγορους στην υπόθεση δίκης του Τραμπ, λέγοντας: «Είναι το συνταγματικό και πατριωτικό τους καθήκον να παρουσιάσουν την υπόθεση για την δίκη και καθαίρεση του Προέδρου. Θα ενεργήσουν καθοδηγούμενοι από την μεγάλη αγάπη τους για τη χώρα, με αποφασιστικότητα για να προστατεύσουν τη δημοκρατία και με πίστη στον Συνταγματικό μας Όρκο. Οι Κατήγοροι θα εκπληρώσουν το καθήκον τους να υπερασπιστούν τη δημοκρατία για το λαό με μεγάλη υπευθυνότητα, ευσέβεια και αμεσότητα». Οι Κατήγοροι Στις 13 Ιανουαρίου η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε την απόφαση δίκης του Τραμπ. Στις 25 Ιανουαρίου ανακοινώθηκε ότι ο Αναπληρωτής Πρόεδρος Πάτρικ Λίχι, ο οποίος σε ηλικία 80 χρονών είναι το γηραιότερο μέλος της Γερουσίας, θα προεδρεύσει στις συνεδριάσεις για τη δίκη του Τραμπ. Την πρώτη ημέρα της δίκης στη Γερουσία οι κατήγοροι και η υπεράσπιση του Τραμπ παρουσίασαν τις αναφορές τους για την υπόθεση, και η Γερουσία κλήθηκε να ψηφίσει για το αν επιτρέπεται από το Σύνταγμα αυτή η δίκη.Ο επικεφαλής κατήγορος, ο Αντ. Τζάμι Ράσκιν άνοιξε τη συνεδρίαση της Γερουσίας με ένα 13λεπτο βίντεο που έδειχνε τον Τραμπ να βγάζει λόγο έξω από το Καπιτώλιο και μετά τους διαδηλωτές να εισβάλουν μέσα στο Καπιτώλιο. Ο Ράσκιν έκανε λόγο για προστασία από πολιτικούς που ήρθαν στα γραφεία τους ως «δημαγωγοί» και έφυγαν ως «τύραννοι». Είπε ότι, «ο Πρόεδρος Τραμπ ίσως δεν ήξερε πολλά για τους σκευωρούς αλλά αυτοί σίγουρα τον ήξεραν καλά [...] Με δεδομένο ότι έδωσαν προσοχή στους κινδύνους που υπάρχουν στις εκλογές και στην ειρηνική μεταφορά της εξουσίας, ποιος θα φανταζόταν ότι σκηνοθέτησαν το κατηγορητήριο όπως μία ανεπίδοτη επιστολή τις τελευταίες ημέρες του προέδρου στο γραφείο». Έκλεισε κάνοντας έκκληση: «Γερουσιαστές, αυτό δεν μπορεί να είναι το μέλλον μας». Μετά μίλησαν οι δικηγόροι του Τραμπ, ο Μπρους Κάστορ και ο Ντέιβιντ Σόεν, οι οποίοι απάντησαν στις κατηγορίες τονίζοντας τα σημεία στα οποία οι υπαινιγμοί και οι κατηγορίες έγιναν αντισυνταγματικά. Ο Σόεν απάντησε στο βίντεο του Ράσκιν δείχνοντας αποσπάσματα από παλαιότερα βίντεο, μέχρι και από το 2017, στα οποία φαίνεται η «ακόρεστη επιθυμία (των Δημοκρατικών) για δίκες».Τελικά η Γερουσία ψήφισε ότι τα κατηγορητήρια δεν είναι αντισυνταγματικά και μπορούν να προχωρήσουν με τη δίκη. Την δεύτερη ημέρα της δίκης μίλησαν οι Κατήγοροι, οι οποίοι παρουσίασαν τα ενοχοποιητικά στοιχεία για τα οποία πιστεύουν ότι ο Πρόεδρος Τραμπ πρέπει να δικαστεί. Ο αντ. Τζάμι Ράσκιν κατηγόρησε τον Τραμπ ότι δεν ήταν απλά ένας «αθώος παρευρισκόμενος» εκεί, ήταν ο «αρχηγός της επανάστασης». Και ότι για πολλούς μήνες «επαινούσε, ενθάρρυνε και καλλιεργούσε τη βία». Συνέδεσε το περιστατικό της εισβολής με το τουίτ του Τραμπ που έλεγε: «Θα θυμάστε αυτή τη μέρα για πάντα». Μετά από αυτό, το τουίτερ και το φέισμπουκ ανέστειλαν προσωρινά τον λογαριασμό του Τραμπ για παραβίαση των όρων χρήσης. Κατηγόρησε, επίσης, τον πρώην Πρόεδρο ότι είδε το χάος που γινόταν στην τηλεόραση σαν να παρακολουθεί ένα ριάλιτι, και πρόσθεσε ότι «ήταν μία ημέρα ντροπής στην ιστορία της Αμερικής». Κλείνοντας, κάλεσε τους γερουσιαστές να καταδικάσουν τον Τραμπ να μην αναλάβει ποτέ ξανά καθήκοντα σε κανένα γραφείο επειδή θα επαναληφθούν τέτοια περιστατικά βίας. Η κατήγορος αντ. Στέισι Πλάσκετ, από τις Παρθένες Νήσους. Έδειξε σοκαριστικά βίντεο που είχαν έντονη συναισθηματική επίδραση στο κοινό: τον όχλο που έσπασε τις πόρτες και μπήκε στο κτίριο, τα πανικόβλητα μέλη του κογκρέσου, τους ταραξίες που συγκρούστηκαν με την αστυνομία και τους τελευταίους να ζητούν υποστήριξη. Έδωσαν έμφαση στο πόσο κοντά βρέθηκαν οι ταραξίες στους αρχηγούς του έθνους. Ο γερουσιαστής Μιτ Ρόμνεϊ βρισκόταν σε ένα διάδρομο του Καπιτωλίου όταν ένας αστυνομικός τον προειδοποίησε για τον όχλο που έρχεται. O πρώην Αντιπρόεδρος Πενς και η οικογένειά του βρέθηκαν σε απόσταση 40 μ. από τον αγανακτισμένο όχλο, που φώναζε συνθήματα όπως «Κρεμάστε τον Μάικ Πενς», και τελικά φυγαδεύτηκε με την βοήθεια της Μυστικής Υπηρεσίας. Και η Νάνσι Πελόζι παγιδεύτηκε στο κτίριο, καθώς ένας ταραξίας με τρομακτική φωνή φώναζε: «Ψάχνουμε να σε βρούμε Νάνσι». Έξω, μία διαδηλώτρια, η Άσλι Μπάμπιτ, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από την αστυνομία. Η Πλάσκετ είπε ότι «ο Πρόεδρος Τραμπ έβαλε στόχους στις πλάτες τους, και αυτή η συμμορία μπήκε στο Καπιτώλιο για να τους κυνηγήσει». Την τρίτη ημέρα της δίκης συνέχισαν τις παρουσιάσεις τους οι Κατήγοροι. Η κατήγορος αντ. Νταϊάνα Ντεγκέτ υποστήριξε ότι οι άνθρωποι που παρουσιάστηκαν ως υποστηρικτές του Τραμπ και μετά εισέβαλαν στο Καπιτώλιο ενήργησαν προς το συμφέρον του. Παρουσίασε αρχεία και αναφορές από εκείνη την ημέρα, στα οποία οι ταραξίες δηλώνουν ότι ενεργούν κατόπιν διαταγής του Προέδρου Τραμπ. «Είμαστε προσκεκλημένοι του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών» φώναξε ένας από τους ταραξίες.Ο κατήγορος αντ. Τεντ Λιού υποστήριξε ότι ο Τραμπ, με την συμπεριφορά του μετά την εισβολή στο Καπιτώλιο, έδειξε ότι δεν ενδιαφέρεται να εφαρμόσει δύναμη για να καταστείλει τη βία. Ότι επέδειξε μεγάλη αδράνεια και σιωπή, ότι δεν έκανε μία επίσκεψη στο Καπιτώλιο για να δει τις ζημιές που έγιναν ούτε απέτισε φόρο τιμής στα θύματα. «Αν εσύ ή εγώ κάναμε λάθος και έγινε κάτι κακό, τότε θα δείχναμε μετάνοια.[...] Θα παίρναμε την ευθύνη. Ο Τραμπ δεν έκανε τίποτα τέτοιο. Γιατί; Επειδή είχε σχεδιάσει όσα έγιναν στις 6 Ιανουαρίου», είπε ο Τεντ Λιού.Ο κατήγορος αντ. Χοακίν Κάστρο στο λόγο του μίλησε για τις υλικές ζημιές από την εισβολή, στα αρχεία και τις πληροφορίες που χάθηκαν όταν οι ταραξίες μπήκαν στο Καπιτώλιο και άρχισαν να σπάνε πράγματα. Καθώς και για τη ζημιά στο κύρος και το αίσθημα ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών. «Ενώ άλλες χώρες είναι σκέτο χάος, το Σύνταγμα μας βοήθησε να τηρήσουμε την τάξη στην Αμερική [...] Θα υποστηρίξουμε το κράτος δικαίου επειδή το κράτος δικαίου δεν θα υποστηρίξει τον εαυτό του», είπε ο Κάστρο. Την τέταρτη ημέρα μίλησε η υπεράσπιση του Τραμπ. Οι δικηγόροι του παρουσίασαν μία συνοπτική έκθεση 78 σελίδων με τα κύρια σημεία στα οποία βάσισαν την υπεράσπισή τους: Η Δική στη Γερουσία είναι αντισυνταγματική. Οι δικηγόροι του Τραμπ υποστήριξαν ότι αφού δεν είναι πια Πρόεδρος δεν έπρεπε να γίνει λόγος για δίκη του στη Γερουσία. Ο Τραμπ δεν ενθάρρυνε τους υποστηρικτές του για να γίνουν βίαιοι. Οι δικηγόροι υποστήριξαν ότι ο Τραμπ «δεν έδωσε οδηγίες σε κανέναν να κάνει παρανομίες». Οι δράστες ήταν ακροδεξιά νεοφασιστική οργάνωση που έχει ήδη πάρει την ευθύνη για πολλά περιστατικά βίας σε όλην την χώρα. Τα Περήφανα Αγόρια είχαν σχεδιάσει την εισβολή εκ των προτέρων, και θα γινόταν ανεξάρτητα από το τι θα έλεγε ο Πρόεδρος Τραμπ στην Ομιλία του. Ο Τραμπ ήταν ενημερωμένος για τη δράση τους, και τους έχει καταδικάσει και στο παρελθόν. Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει καταδικάσει γενικά τη βία, πολλές φορές, στην εκστρατεία του. Ο Τραμπ έχει το δικαίωμα να εκφράσει τη γνώμη του. Βάσει του Συντάγματος υπάρχει ελευθερία λόγου, και ο Τραμπ είχε κάθε δικαίωμα να εκφράσει τις υποψίες του για «νοθεία» στις εκλογές. Δεν εφαρμόστηκε η δέουσα διαδικασία. Οι εξελίξεις ήταν πολύ γρήγορες, και δεν εφαρμόστηκε η δέουσα διαδικασία και οι ορθοί κώδικες συμπεριφοράς, και μέσα στις ταραχές ο Τραμπ αδικήθηκε. Βάσει του Συντάγματος ένα άτομο δεν πρέπει να αποστερηθεί «ζωή, ελευθερία ή ιδιοκτησία» χωρίς τη «δέουσα νομική διαδικασία». Μετά την τρίωρη παρουσίαση της υπεράσπισης, οι δύο πλευρές, κατήγοροι και υπεράσπιση, κλήθηκαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις των παρευρισκόμενων γερουσιαστών. Την τελευταία ημέρα της δίκης οι γερουσιαστές κλήθηκαν να ψηφίσουν για τον Τραμπ, αν τον θεωρούν ένοχο ή όχι. Αθωώθηκε με 57 ψήφους «ένοχος» και 43 ψήφους «αθώωος». Χρειάζονταν 67 ψήφοι ενοχής για να καταδικαστεί.Ήταν η πρώτη φορά που ψήφισαν μαζικά υπέρ της ενοχής, Γερουσιαστές από το κόμμα του Προέδρου. Οι 7 Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές, ήταν οι: Σούζαν Κόλλινς του Μέιν, Λίζα Μουρκόφσκι της Αλάσκας, Ρίτσαρντ Μπερ της Βόρειας Καρολίνας, Πατ Τούμεϊ της Πενσυλβάνιας, Μπιλ Κάσιντι της Λουιζιάνας, Μπεν Σας της Νεμπράσκας και Μιτ Ρόμνεϊ της Γιούτας.
|
Η δεύτερη δίκη του Ντόναλντ Τραμπ, του 45ου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, άρχισε στις 13 Ιανουαρίου 2021, μία εβδομάδα πριν λήξει η θητεία του. Ο Τραμπ κατηγορήθηκε ότι τους τελευταίους μήνες της θητείας του και εν τέλει στη συγκέντρωση οπαδών του στο Νάσιοναλ Μολ στις 6 Ιανουαρίου 2021 έκανε δηλώσεις που «ενθάρρυναν εξέγερση» που εκφράστηκε με την εισβολή οπαδών του στο Καπιτώλιο.Στις 13 Ιανουαριου 2021 η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε να δικαστεί ο Τραμπ. Στις 9 Φεβρουαρίου 2021 άρχισε η δίκη του πρώην Προέδρου στη Γερουσία και ολοκληρώθηκε στις 13 Φεβρουαρίου με αθώωση του Τραμπ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7_%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9D%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CF%84_%CE%A4%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80
|
Ελίζαμπεθ Όλσεν
|
Η Ελίζαμπεθ Όλσεν γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1989, στο Σέρμαν Όουκς της Καλιφόρνια των Η.Π.Α.. Έχει Νορβηγική καταγωγή από την πλευρά του πατέρα της και Αγγλική καταγωγή από την πλευρά της μητέρας της. Είναι κόρη της Τζαρνέτ "Τζάρνι" Όλσεν με τον κατασκευαστή ακινήτων και τραπεζίτη ενυπόθηκων δανείων, Ντέϊβιντ Όλσεν. Έχει δύο μεγαλύτερες δίδυμες αδελφές, την Μέρι-Κέιτ Όλσεν και την Άσλεϊ Όλσεν που είναι ηθοποιοί και σχεδιάστριες μόδας. Έχει έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Τρεντ Όλσεν και επίσης έχει δύο μικρότερους ετεροθαλείς αδελφούς. Το 1996, οι γονείς της Ελίζαμπεθ, χώρισαν. Ως παιδί, η Ελίζαμπεθ Όλσεν έλαβε μαθήματα μπαλέτου και τραγουδιού. Άρχισε να ασχολείται με την υποκριτική από νεαρή ηλικία, με εμφανίσεις στις ταινίες των αδελφών της. Πριν από την ηλικία των έντεκα ετών, η Ελίζαμπεθ είχε συμμετάσχει στις ταινίες «How the West Was Fun» και «The Adventures of Mary-Kate & Ashley», με πρωταγωνίστριες της δύο αδελφές της. Φοίτησε στο σχολείο του Κάμπελ Χωλ του Χόλιγουντ της Καλιφόρνια, από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο. Μετά την αποφοίτησή της από το λύκειο, παρακολούθησε μαθήματα στο Σχολή Τεχνών Ρις του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Το 2009, η Ελίζαμπεθ πέρασε ένα εξάμηνο για σπουδές στη «Σχολή Καλλιτεχνικού Θεάτρου της Μόσχας» στη Μόσχα της Ρωσίας, μέσω του προγράμματος MATS. Τον Μάρτιο του 2013 αποφοίτησε από την Σχολή Καλών Τεχνών, του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Ελίζαμπεθ Όλσεν στην IMDb
|
Η Ελίζαμπεθ Τσέις Όλσεν (Elizabeth Chase "Lizzie" Olsen, 16 Φεβρουαρίου 1989) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός. Περισσότερο γνωστή είναι για τους ρόλους της στις ταινίες: "Martha Marcy May Marlene" (2011), "Silent House" (2011), "Liberal Arts" (2012), "Oldboy" (2013), "Very Good Girls" (2013) ,Godzilla" (2014), "Captain America 2: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα " (2014), "Εκδικητές: Η Εποχή του Ultron" (2015), "I Saw The Light" (2015), "Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος" (2016), "Wind River" (2017), "Kodachrome" (2017) "Εκδικητές: Ο Πόλεμος της Αιωνιότητας" (2018), "Sorry for your loss" (2018-2019), "Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη" (2019) και "Doctor Strange: In the Multiverse of Madness" (2022). Επίσης, έχει παίξει και σε τηλεοπτικές σειρές, όπως το "Wandavision" (2021). Για το ρόλο της στην ταινία Martha Marcy May Marlene απέσπασε πολύ καλές κριτικές και ήταν υποψήφια για βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού από τα Ανεξάρτητα Βραβεία Σπίριτ. Το 2021, η σειρά Wandavision απέσπασε παρά πολύ καλές κριτικές, κάνοντάς τη μια από τις "καλύτερες σειρές του 2021", χαρίζοντας της πολλά βραβεία και έλαβε 23 υποψηφιότητες για Emmy Awards. Για την ερμηνεία της ως Wanda Maximoff, η Lizzie ήταν υποψήφια για βραβείο Emmy, Golden Globe και People Choice Awards. Η Ελίζαμπεθ είναι η νεότερη αδελφή των δίδυμων ηθοποιών και σχεδιαστών μόδας Άσλι Όλσεν και Μέρι-Κέιτ Όλσεν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AF%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B8_%CE%8C%CE%BB%CF%83%CE%B5%CE%BD
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.