id
stringlengths 1
6
| url
stringlengths 31
426
| title
stringlengths 1
231
| text
stringlengths 1
443k
|
|---|---|---|---|
336804
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Feigneux
|
Feigneux
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Feigneux ( ; Shqip: Fenjo) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336805
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Fitz-James
|
Fitz-James
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Fitz-James (Shqip: Fic-Xhejms) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore. Qyteti është emërtuar sipas James FitzJames, Duka i parë i Berwick .
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336806
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Le%20Fayel
|
Le Fayel
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Le Fayel ( ; Shqip: Fajeli ) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336807
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/%C3%89tavigny
|
Étavigny
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Étavigny ( ; Shqip: Tavinja) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336809
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Esquennoy
|
Esquennoy
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Esquennoy ( ; Shqip: Eskeni ) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336810
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Crapeaumesnil
|
Crapeaumesnil
|
Crapeaumesnil ( ; Shqip: Krapomesili) është një komunë në departamentin Oise të Francës veriore.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336811
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Erquinvillers
|
Erquinvillers
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Pages using infobox settlement with image map1 but not image map
Erquinvillers (Shqip: Erkini) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336812
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Le%20Crocq
|
Le Crocq
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Le Crocq (Shqip: Kroku) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336813
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Gouvieux
|
Gouvieux
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Gouvieux ( ; Shqip: Guvjë) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Gjeografia
Guvjëja shërbehet nga stacioni Chantilly-Gouvieux në linjën RER D ose trenat TER nga stacioni parizien Gare du Nord. Qyteti ndodhet në zonën urbane Chantilly .
Popullatë
Njerëz të shquar
Aga Khan IV jeton në zotërimin Aiglemont në Guvjë.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336814
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Prona%20Aiglemont
|
Prona Aiglemont
|
Prona Aiglemont është një pronë në Gouvieux në rajonin Pikardi të Francës dhe funksionon si sekretariati dhe rezidenca e Lartësisë së Tij Princit Karīm al-Hussaynī Āgā Khān IV . Është selia e Rrjetit të Zhvillimit Aga Khan, një nga rrjetet më të mëdha ndërkombëtare të zhvillimit në botë.
|
336815
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Froissy
|
Froissy
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Froissy ( ; Shqip: Frasi) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore. Më 25 nëntor 1968, fshati ishte vendi i një zjarri që ra në një shtëpi për fëmijë me aftësi të kufizuara dhe vrau 14 djem dhe vajza të moshave nga 10 deri në 14 vjeç.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336816
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Le%20Gallet
|
Le Gallet
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Le Gallet ( : Shqip: Galeti ) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336817
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Gannes
|
Gannes
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Gannes ( ; Shqip: Gana) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore. Është rreth 35 km në jug të Amiens dhe 80 km në veri të Parisit .
Stacioni hekurudhor Gare de Gannes ndodhet në Ganë.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336818
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Gaudechart
|
Gaudechart
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Gaudechart ( ; Shqip: Gadesharti) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336819
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Genvry
|
Genvry
|
Genvry ( ; Shqip: Zhenvri) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336820
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Glatigny%2C%20Oise
|
Glatigny, Oise
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Glatigny ( ; Shqip: Glatinji) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336821
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Gondreville%2C%20Oise
|
Gondreville, Oise
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Pages using infobox settlement with image map1 but not image map
Gondreville ( ; Shqip: Gondravili ) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336822
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Gourchelles
|
Gourchelles
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Gourchelles ( ; Shqip: Gurshela) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336823
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Giraumont%2C%20Oise
|
Giraumont, Oise
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Giraumont ( ; Shqip: Gjiramonti) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336824
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Guiscard
|
Guiscard
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Guiscard ( ; Shqip: Giskarda) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336825
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Hainvillers
|
Hainvillers
|
Hainvillers (Shqip: Hani) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336826
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Grandr%C3%BB
|
Grandrû
|
Grandrû (Shqip: Grandruja) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336827
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Grandfresnoy
|
Grandfresnoy
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Grandfresnoy ( ; Shqip: Fresnaja ) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336828
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Halloy%2C%20Oise
|
Halloy, Oise
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Halloy ( ; Shqip: Alua) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336829
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Hannaches
|
Hannaches
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Hannaches ( ; Shqip: Anasha) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336830
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Hanvoile
|
Hanvoile
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Hanvoile ( ; Shqip: Hanvola ) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336831
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Hardivillers
|
Hardivillers
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Hardivillers ( ; Shqip: Hardivera) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336839
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Ishulli%20i%20Manit
|
Ishulli i Manit
|
Ishulli i Manit ( Manx: Mannin [ˈmanɪnʲ], gjithashtu [ˈɛlʲan ˈvanɪnʲ] ), i njohur gjithashtu si Mann ose Man, është një varësi vetëqeverisëse e Kurorës Britanike në Detin Irlandez midis Britanisë së Madhe dhe Irlandës . Si kreu i shtetit, Charles III mban titullin Lord i Manit dhe përfaqësohet nga një guvernator nëntoger . Qeveria e Mbretërisë së Bashkuar është përgjegjëse për mbrojtjen ushtarake të ishullit dhe e përfaqëson atë jashtë vendit.
Njerëzit kanë jetuar në ishull që para vitit 6500 para Krishtit. Ndikimi kulturor gal filloi në shekullin e 5-të pas Krishtit, kur misionarët irlandezë që ndiqnin mësimet e Shën Patrikut filluan të vendoseshin në ishull, dhe u shfaq gjuha manx, një degë e gjuhëve goidelike . Në 627, Mbreti Edwin i Northumbrias pushtoi Ishullin e Manit së bashku me pjesën më të madhe të mbretërisë së Mercias . Në shekullin e 9-të, skandinavët themeluan Mbretërinë thalasokratike të Ishujve, e cila përfshinte Ishullin e Manit. Magnus III, Mbreti i Norvegjisë nga viti 1093 deri në 1103, mbretëroi si Mbreti i Manit dhe Ishujve midis viteve 1099 dhe 1103.
Në 1266, Mbreti Magnus VI i Norvegjisë ia shiti sundimin e tij mbi Man Mbretit Aleksandër III të Skocisë sipas Traktatit të Perthit . Pas një periudhe sundimi të alternuar nga Mbretërit e Skocisë dhe Anglisë, ishulli ra nën sundimin feudal të Kurorës Angleze në 1399. Sundimi iu rikthye Kurorës Britanike në 1765, por ishulli nuk u bë pjesë e Mbretërisë së Britanisë së Madhe të shekullit të 18-të, as e pasardhësve të saj, Mbretërisë së Bashkuar të Britanisë së Madhe dhe Irlandës dhe versionit të sotëm të Mbretërisë së Bashkuar të Britanisë së Madhe dhe Irlandës së Veriut. Ishulli ka ruajtur gjithmonë vetëqeverisjen e tij të brendshme. Në 1881, Parlamenti i Ishullit të Manit, Tynwald, u bë organi i parë legjislativ kombëtar në botë që u dha grave të drejtën për të votuar në zgjedhjet e përgjithshme, megjithëse kjo përjashtonte gratë e martuara.
Ekonomia e Njeriut forcohet nga statusi i saj si një parajsë fiskale dhe destinacion bankar tejbrigjeve . Sigurimet dhe lojërat e fatit në internet gjenerojnë secila 17% të GNP-së, të ndjekura nga teknologjia e informacionit dhe komunikimit dhe bankat me 9% secila. Ky status ka sjellë edhe problemet e pastrimit të parave, krimit financiar dhe financimit të terrorizmit.
Ndërkombëtarisht, Ishulli i Manit është i njohur për Garat e Motoçikletave TT, dhe macen Manx, një racë macesh me bisht të shkurtër ose pa bisht. Në vitin 2016, UNESCO i dha Ishullit të Manit statusin e rezervës së biosferës.
Ishull i Manit
|
336840
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Sercquiais
|
Sercquiais
|
Dialects of languages with ISO 639-3 code
Languages without ISO 639-3 code but with Linguasphere code
Sercquiais ( ), i njohur gjithashtu si , Sarkese ose Sark-Frëngjisht, është dialekti norman i ishullit të Kanalit, Sark ( Bejluiku i Guernsey ).
Sercquiais është një pasardhës i dialektit Jèrriais të shekullit të 16-të i përdorur nga kolonistët origjinalë, 40 familje kryesisht nga Saint Ouen, Jersey të cilët u vendosën në ishullin atëhere të pabanuar, megjithëse u ndikuan përkohësisht nga Guernésiais (dialekti i Guernsey ). Dialekti është gjithashtu i lidhur ngushtë me dialektin Auregnais ( Alderney ), tashmë të zhdukur, si dhe me normanishten kontinentale. Flitet ende nga banorët më të vjetër të ishullit dhe shumica e emrave lokalë janë në Sercquiais.
Në kohët e mëparshme, mund të ketë pasur dy nëndialekte të Sarkishtes, por sot dialekti është relativisht homogjen. Fonologjia e gjuhës ruan tipare të humbura në Jèrriais që nga shekulli i 16-të.
Sercquiais e shkruar
Shumë pak nga Sercquiais është transkriptuar dhe meqë nuk ka një formë të pranuar gjerësisht, ka marrë një sasi të caktuar stigme si rezultat. Një sundimtare e shquar e Sark, Sibyl Hathaway, e cila ishte vetë folëse, deklaroi se "nuk mund të shkruhej kurrë" dhe ky perceptim ka vazhduar në vitet e mëpaskëtajme.
Teksti më i hershëm i botuar në dialektin Sarkez i identifikuar deri më tani është Fabula e Mbjellësit ( ) nga Ungjilli i Mateut . Princi Louis Lucien Bonaparte, gjuhëtar, vizitoi Ishujt e Kanalit në shtator 1862 për të transkriptuar mostra të varieteteve të gjuhëve ishullore, të cilat ai i botoi më pas në 1863:
Articles containing Norman-language text
E tashmja
Deri në vitin 2022 ka 3 folës amtare. Gjuhëtari çek Martin Neudörfl po përpiqet të ruajë gjuhën duke i inkurajuar fëmijët dhe duke u mësuar atyre dialektin e Sarkut. Që nga viti 2019 gjuha mësohet në shkolla.
Fonologjia
Sercquiais nuk e ka fërkimin dentar të zëshëm, i cili është një karakteristikë tepër dalluese e St. Ouen në Xhersi, prej nga erdhën shumica e kolonistëve.
|
336841
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Seigneur%20i%20Sarkut
|
Seigneur i Sarkut
|
Seigneur i Sarkut është kreu i Sarkut në Ishujt e Kanalit . " Seigneur " është fjala franceze për "lord", dhe një kryetare femër e Sarkut quhet Dama e Sarkut, prej të cilave ka pasur tre. Burri i një sundimtareje femër të Sarkut nuk është bashkëshort, por është jure uxoris ("me të drejtën e gruas (të tij)" ) vetë seigneur.
Përshkrim
Zyra e Seigneur-it është e trashëguar, por me lejen e Kurorës, ajo mund të hipotekohet ose shitet, siç ndodhi në 1849 kur Pierre Carey le Pelley ia shiti feudin Marie Collings për 6000 £.
Seigneur-i ishte, përpara reformave kushtetuese të vitit 2008, kreu i qeverisë feudale të Sarkut, me monarkun britanik që ishte sunduesi feudal. Seigneu-i kishte të drejtën e vetos pezulluese dhe të drejtën për të emëruar shumicën e oficerëve të ishullit. Shumë nga ligjet, veçanërisht ato që lidhen me trashëgiminë dhe sundimin e Seigneur-it, kishin ndryshuar pak që kur Mbretëresha Elizabeth I, me Letrat e Patentave, i dha një feud Hellier de Carteret në 1565.
Banorët e Sarkut votuan për të paraqitur një legjislaturë të zgjedhur plotësisht për të zëvendësuar qeverinë feudale në një referendum të vitit 2006, dhe ndryshimi i ligjit u miratua më 9 prill 2008. Zgjedhjet e para demokratike u mbajtën më 10 dhjetor 2008. Ndryshimet në sistemin politik më së shumti vlejnë për parlamentin, Kryeplaku, jo për Seigneur-in.
Shumë seigneurs janë varrosur në Kishën Anglikane të Shën Pjetrit, Sark.
Seigneurs të Sarkut
Hellier de Carteret (1563–1578)
Philippe de Carteret I (1578–1594)
Philippe de Carteret II (1594–1643)
Philippe de Carteret III (1643–1663)
Philippe de Carteret IV (1663–1693)
Charles de Carteret (1693–1715)
John Carteret (1715–1720)
John Johnson (1720–1723)
James Milner (1723–1730)
Susanne le Pelley (1730–1733)
Nicolas le Pelley (1733–1742)
Daniel le Pelley (1742–1752)
Pierre le Pelley I (1752–1778)
Pierre le Pelley II (1778–1820)
Pierre le Pelley III (1820–1839)
Ernest le Pelley (1839–1849)
Pierre Carey le Pelley (1849–1852)
Marie Collings (1852–1853)
William Thomas Collings (1853–1882)
William Frederick Collings (1882–1927)
Sibyl Hathaway (1927–1974)Robert Hathaway (1929–1954)
Michael Beaumont (1974–2016)
Christopher Beaumont (2016–present)
Galeri
|
336842
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Hellier%20de%20Carteret
|
Hellier de Carteret
|
Hellier de Carteret ( fl. 1563 – 1578) ishte Seigneuri i parë i Sarkut, që mbretëroi nga 1563 deri në 1578. Ai ishte djali i Édouard de Carteret, Seigneuri i Saint Ouen (v. 1533) dhe nipi i Philip de Carteret, Seigneuri i 8-të i St Ouen .
Ishte ideja dhe nisma e Hellierit për të rikultivuar ishullin e shkretë në 1563, dhe ai u shpërblye duke iu dhënë, nga një Letër Patentë, feudi në 1565 nga Elizabeth I. Ai ishte gjithashtu Seigneuri i Saint Ouen në Jersey .
Ai u martua me kushërirën e tij, Margaret de Carteret. Ajo ishte e veja e Clement Dumaresq dhe vajza e përmbaruesit Helier de Carteret. Djali i Hellier dhe Margaret ishte Philippe de Carteret I.
|
336843
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Familja%20De%20Carteret
|
Familja De Carteret
|
Familja de Carteret ishte ndoshta më e madhja e familjeve patriciane të Ishujve të Kanalit . Ndikimi i tyre në ishull ka zgjatur nga shekulli i 10-të deri në kohët e sotme.
Origjina
Familja e ka origjinën nga Normandia ku paraardhësi i tyre Guy de Carteret ishte Zoti i parë i Baronisë së Carteret në Normandi. Familja do të mbështeste Uilliam Pushtuesin në pushtimin norman . Vite më vonë Renaud de Carteret I do të kthehesha nga Kryqëzata e Parë dhe do të merrte me forcë famullinë e St Ouen, duke vendosur e vendosur familjen në Ishujt e Kanalit. Një pasardhës i Renaud de Carteret I i quajtur Hellier de Carteret kolonizoi ishullin Sark dhe do të bëhej i pari nga Lordët e Sarkut . Gjatë Luftës Civile Angleze, stërnipi i Hellier de Carteret, Sir George Carteret do të bëhej një rojalist i shquar dhe mik i mbretit Charles II, ai u bë Zëvendës-Camberlain i Familjes, Arkëtar i Marinës, Anëtar i Parlamentit dhe për të u krijua një baronet . Atij iu dhanë gjithashtu toka në Karolina dhe në atë që përfundimisht u bë shteti i Nju Xhersit. Pasardhësit e tij më vonë u bënë Baronët Carteret dhe Ërlat e Granville .
Selia e paraardhësve të tyre është Manori i Saint Ouen, Jersey, ende sot në pronësi të personave me atë emër.
|
336844
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Barbi%20%28film%29
|
Barbi (film)
|
Barbi është një film komedi fantazi amerikan i vitit 2023 me regji nga Greta Gerwig nga një skenar që ajo shkroi me Noah Baumbach. Bazuar në kukullat e modës Barbi nga Mattel, është filmi i parë i Barbi me veprim të drejtpërdrejtë pas shumë filmave televizivë të animuar me kompjuter, direkt në video dhe transmetim. Në film luajnë Margot Robbie në rolin e Barbi dhe Ryan Gosling në rolin e Kenit, të cilët shkojnë në një udhëtim të zbulimit të vetvetes pas dëbimit të tyre nga utopia Barbiland (shqip: Toka e Barbit), së bashku me një grup të madh kast që përfshin America Ferrera, Simu Liu, Kate McKinnon, Issa Rae, Rhea Perlman dhe Will Ferrell.
Një film veprim i drejtpërdrejtë Barbi u njoftua për herë të parë në shtator 2009 nga Universal Pictures me prodhimin e Laurence Mark, por zhvillimi filloi në prill 2014, kur Sony Pictures fitoi të drejtat e filmit për personazhin. Pas ndryshimeve të shumta të shkrimtarit dhe regjisorit dhe përzgjedhjes së Amy Schumer dhe më vonë Anne Hathaway në rolin titullar, Sony humbi të drejtat, të cilat iu transferuan Warner Bros. Fotot në tetor 2018, me Robbie duke u hedhur në 2019. Gerwig u shpall si regjisor dhe bashkë-skenar me Baumbach në 2021. Gosling dhe pjesa tjetër e kastit u njoftuan në fillim të vitit 2022. Xhirimet u zhvilluan kryesisht në Warner Bros. Studios, Leavesden në Angli nga marsi deri në korrik 2022.
Barbi u shfaq premierë në Auditori i Faltores në Los Anxhelos më 9 korrik 2023 dhe është shfaqur në kinema në Shtetet e Bashkuara më 21 korrik 2023, nga Warner Bros. Pictures., ndërsa në Shqipëri filmi është shfaqur në kinema më 20 korrik 2023. Filmi ishte subjekt i polemikave rreth një përshkrimi të supozuar të vijës me nëntë pika (në kontinentin e Azisë), që rezultoi në një ndalim e shfaqjes në Vietnam. Filmi ka marrë vlerësime kryesisht pozitive nga kritikët.
Posteri i filmit mund të shikohet këtu.
Përmbledhja
Barbie Stereotipike (thjesht "Barbi") dhe një gamë e gjerë Barbish të tjera banojnë në Barbiland, një shoqëri matriarkale ku të gjitha gratë janë të sigurta në vetvete, të vetë-mjaftueshme dhe të suksesshme. Ndërsa homologët e tyre Ken kalojnë ditët e tyre duke u angazhuar në aktivitete rekreative në plazh, Barbit mbajnë të gjitha pozicionet e rëndësishme të punës si mjeke, avokate dhe politikane. Keni Stereotip, i dashuri i Barbit, është i lumtur vetëm kur është me Barbin dhe kërkon një marrëdhënie më të ngushtë, por Barbi e kundërshton atë në favor të pavarësisë dhe miqësive femërore. Gjatë një feste kërcimi, Barbi Stereotipike befas goditet nga shqetësimet për vdekshmërinë e saj. Të nesërmen, ajo zbulon se nuk mund të kryejë më rutinën dhe aktivitetet e saj të zakonshme, dhe flokët dhe lëkura e saj nuk janë më pa njolla. Ajo takohet me Barbin e Çuditshme, një e dëbuar vendase, e cila i thotë asaj për të kuruar dhimbjen e saj misterioze, ajo duhet të udhëtojë në botën reale dhe të gjejë fëmijën që po luan me të.
Rrugës për në botën reale, Keni Stereotipik qëndron në kabriolin e Barbit Stereotipike. Duke mbërritur në Plazhin e Venecias përmes një portali, dyshja shkaktojnë telashe të shumta në zonë, duke alarmuar drejtorin ekzekutiv të Mattel, i cili urdhëron kapjen e tyre. Barbi Stereotipike gjurmon pronaren e saj, një vajzë e quajtur Sasha, e cila kritikon Barbin për inkurajimin e standardeve joreale të bukurisë dhe konsumizmit të cekët. Një Barbi e shqetësuar zbulon se Gloria, një punonjëse e Mattel, është katalizatori i krizës së saj ekzistenciale. Gloria filloi të luante me lodrat Barbi të Sashës ndërsa po përjetonte krizën e identitetit të saj, duke i transferuar pa dashje shqetësimet e saj te Barbi Stereotipike. Barbi Stereotip pothuajse kapet nga CEO i Mattel dhe vartësit e tij, por Gloria dhe Sasha e shpëtojnë atë dhe të tre udhëtojnë së bashku për në Barbiland.
Ndërkohë, Keni Stereotip mëson për sistemin patriarkal amerikan dhe ndjehet i rëndësishëm dhe i pranuar për herë të parë. Duke u kthyer në Barbiland, ai bind lehtësisht Kenët e tjerë për të "pushtuar" Barbiland-in. Barbit nënshtrohen me shpejtësi në role si shërbëtore, amvise dhe të dashura të këndshme. Me të mbërritur në Barbiland, Barbi Stereotipike përpiqet të bindë Kenin dhe Barbit që t'i kthejnë gjërat ashtu siç ishin, por vetëm për t'u refuzuar. Sasha frymëzon një Barbi të dëshpëruar duke pranuar kontradiktat e natyrshme të feminitetit amerikan. Me inkurajimin e Sasha, Gloria, Barbi e Çuditshme, Alan dhe linja të tjera lodrash të braktisura, Barbit çlirohen nga Kenët dhe manipulojnë Kenët për të luftuar mes tyre në plazhin Barbiland.
Pas një armëpushimi, Barbit rifitojnë shpejt fuqinë e tyre sistematike dhe si Barbi Stereotipik ashtu edhe Keni i kërkojnë falje njëri-tjetrit dhe secili pranon dështimet e tyre. Ken ankohet se ai nuk ka identitet apo qëllim pa Barbi, gjë që Barbi e inkurajon atë të nxisë një identitet autonom. Barbi Stereotipike, e cila mbetet e pasigurt për qëllimin dhe identitetin e saj, takohet me shpikësen e Barbi, Ruth Handler. Ruth shpjegon se historia e Barbi nuk ka një fund të caktuar dhe historia e saj gjithnjë në zhvillim e kalon atë të rrënjëve të saj. E shtyrë nga kjo, Barbie Stereotipike vendos të bëhet njeri dhe të kthehet në botën reale. Pak kohë më vonë, Gloria, bashkëshorti i saj dhe Sasha e çojnë Barbi, tani me emrin "Barbra Handler", te një gjinekologe për takimin e saj të parë.
Kasti
Produksioni
Zhvillimi i një filmi të bazuar në linjën e lodrave Barbi filloi në shtator 2009, kur u njoftua se Mattel kishte nënshkruar një partneritet për të zhvilluar projektin me Universal Pictures dhe me Laurence Mark si producent, por asgjë nuk u realizua. Në prill 2014, Mattel u bashkua me Sony Pictures për të prodhuar filmin, i cili do të bënte që Jenny Bicks të shkruante skenarin dhe Laurie Macdonald dhe Walter F. Parkes të prodhonin përmes banerit Parkes+MacDonald Image Nation që ata krijuan. Xhirimet në atë kohë parashikohej të fillonin në fund të vitit. Në mars 2015, Diablo Cody u fut në projekt për të rishkruar skenarin dhe Amy Pascal iu bashkua ekipit të producentëve. Sony do të kishte bërë sërish rishkrime të skenarit më vonë atë vit, duke punësuar Lindsey Beer, Bert V. Royal dhe Hillary Winston për të shkruar drafte të veçanta.
Në dhjetor 2016, Amy Schumer hyri në negociata për të luajtur në rolin kryesor me skenarin e Winston; Schumer ndihmoi në rishkrimin e skenarit me motrën e saj, Kim Caramele. Në mars 2017, Schumer doli nga negociatat, duke fajësuar konfliktet e planifikimit me fillimin e planifikuar të xhirimeve në qershor 2017; në vitin 2023 ajo zbuloi se u largua nga projekti për shkak të dallimeve krijuese me producentët e filmit në atë kohë. Atë korrik, Anne Hathaway ishte në shqyrtim për rolin kryesor, me Sony që punësoi Olivia Milch për të rishkruar skenarin dhe iu afrua Alethea Jones për të drejtuar si një mjet për të interesuar Hathaway që të nënshkruante. Jones iu bashkëngjit regjisë deri në mars 2018. Megjithatë, skadimi i opsionit të Sony për projektin në tetor 2018 dhe transferimi i tij në Warner Bros. Fotografitë do të shihnin largimet e Hathaway, Jones, Macdonald, Parkes dhe Pascal. Margot Robbie do të fillonte bisedimet e hershme për rolin, me Patty Jenkins të konsideruar shkurtimisht për pozicionin e regjisorit. Kastigu i Robbie u konfirmua në korrik 2019, me Greta Gerwig dhe Noah Baumbach tani duke shkruar skenarin. Gerwig do të nënshkruante gjithashtu për të drejtuar filmin në korrik 2021. Robbie deklaroi se qëllimi i filmit është të përmbys pritshmëritë dhe t'i japë audiencës "gjënë që nuk e dinit se dëshironit".
Shkrimi
Gerwig dhe Baumbach iu dha liri e plotë krijuese në shkrimin e filmit. Ata bashkëpunuan për skenarin gjatë karantinave të pandemisë COVID-19 të 2020-2021 dhe e përshkruan procesin e shkrimit si "të hapur" dhe "falas". Trajtimi filmik i Gerwig përbëhej nga një poemë abstrakte mbi Barbie, e ndikuar nga Besimi i Apostujve. Për harkun narrativ, ajo u frymëzua pjesërisht nga libri jo-fiktiv i vitit 1994, Ringjallja e Ofelisë nga Mary Pipher, i cili tregon efektet e presioneve shoqërore mbi vajzat adoleshente amerikane. Ajo gjithashtu gjeti frymëzim në muzikalet klasike Technicolor si Këpucët e Kuqe (1948) dhe Çadrat e Cherbourg (1964), për të cilat ajo citohet duke thënë: "Ata kanë një nivel kaq të lartë të asaj që ne e quanim artificialitet autentik. Ju keni një qiell të pikturuar në një skenë zanore. I cili është një iluzion, por është gjithashtu me të vërtetë atje. Sfondi i pikturuar është vërtet aty. Prekshmëria e artificit është diçka që ne vazhduam t'i ktheheshim." Ajo u ndikua gjithashtu nga përvojat e saj të fëmijërisë me kukullën, pasi nëna e saj e kishte dekurajuar atë nga blerja e kukullave, por përfundimisht e lejoi atë.
Gerwig e përshkroi filmin si anarkik, të palidhur dhe humanist. Ajo ndjeu se filmi kishte origjinën nga "izolimi i thellë i pandemisë", duke menduar se linja në të cilën Margot Robbie thotë "A mendoni ndonjëherë të vdisni?" ilustron natyrën anarkike të filmit. Ajo gjithashtu gjeti se ideja që Barbi ishte "e kufizuar në turma" pasi "të gjitha këto gra janë Barbi dhe Barbi është e gjitha nga këto gra" ishte "e shqetësuar" dhe u ndje si rezultat, Barbi nuk kishte nevojë të kishte jetën e saj personale., pasi ajo ishte e përshtatur me mjedisin e saj. Ajo gjithashtu e përshkroi historinë si pasqyrim i udhëtimit të një vajze nga fëmijëria në adoleshencë, megjithëse nuk e konsideroi atë si një film të moshës së rritur dhe mendoi se filmi në fund "përfundon, me të vërtetë, në të qenit njeri". Kryesisht, ajo e filloi shkrimin e saj duke interpretuar Barbie si të jetuar në një utopi dhe përfundimisht duke përjetuar realitetin, ku asaj do t'i duhej të "përballej me të gjitha gjërat që ishin të mbrojtura prej tyre në këtë vend [Barbiland]". Si e tillë, ajo zgjodhi të mbante një skenë ku shfaqej Barbi e Robbiet, t'i tregonte një gruaje më të vjetër se ajo ishte e bukur, pasi mendonte se skena kishte mishëruar "zemrën e filmit". Për më tepër, ajo gjithashtu dëshironte t'i jepte një "kundërargument" Barbit duke shfaqur një skenë në të cilën Barbi mëson se disa gra nuk e pëlqejnë atë dhe mendoi se i dha filmit "fuqi të vërtetë intelektuale dhe emocionale". Barbi gjithashtu eksploron pasojat negative të strukturave hierarkike të pushtetit, me Gerwig duke thënë se ajo kishte ekstrapoluar se "Barbitë sundojnë dhe Kens janë një klasë e ulët" dhe mendonte se ishte në kundërshtim me Planetin e Majmunëve.
Kastimi
Në tetor 2021, Ryan Gosling hyri në negociatat përfundimtare për të luajtur Kenin në film. America Ferrera, Simu Liu dhe Kate McKinnon u shfaqën në shkurt 2022. Liu kaloi në audicion për filmin pasi agjenti i tij u përshëndet se skenari ishte një nga më të mirët që kishin lexuar ndonjëherë. Në mars 2022, Ariana Greenblatt, Alexandra Shipp dhe Emma Mackey u zbuluan se ishin në kast. Will Ferrell iu bashkua kastit në prill, së bashku me Issa Rae, Michael Cera, Hari Nef, Kingsley Ben-Adir, Rhea Perlman, Ncuti Gatwa, Emerald Fennell, Sharon Rooney, Scott Evans, Ana Cruz Kayne, Connor Ritudells dhe Jamie Demetriou . Në prill 2023, John Cena u shpall në film për trailerin që u publikua në të njëjtën ditë. Më vonë u zbulua se Cena i ishte bashkuar filmit pasi kishte paguar për ushqimin e Robbie në Londër gjatë prodhimit.
Gjatë procesit të kasting-ut, Gerwig dhe Robbie kërkuan aktore me "energji Barbi" (e cila u përshkrua si "një kombinim i caktuar i pashprehur i bukurisë dhe bollëkut"). Mackey zbuloi në një intervistë të vitit 2022 me Empire se shumica e kastit mbështetës do të luanin përsëritje të ndryshme të Barbie dhe Ken. Në një intervistë me Vogue në maj 2023, Robbie zbuloi se ajo donte që Gal Gadot të luante një Barbie në film, por Gadot nuk ishte e disponueshme për shkak të konflikteve të planifikimit. Helen Mirren tregoi trailerin e filmit dhe gjithashtu filmoi një film të shkurtër për filmin. Gerwig donte që bashkëpunëtorët e saj të shpeshtë Timothée Chalamet dhe Saoirse Ronan të bënin paraqitje në skenë, por asnjëra nuk ishte e disponueshme.
Dizajni i setit
Sarah Greenwood dhe Katie Spencer shërbejnë si skenografi dhe dekoratore, respektivisht, në film. Për shtëpinë e ëndrrave Barbie, dyshja u frymëzuan nga arkitektura moderniste e mesit të shekullit të gjetur në Palmë Springs, duke përfshirë Shtëpinë e Shkretëtirës Kaufmann nga Richard Neutra, si dhe fotografinë e Slim Aarons. Gerwig dëshironte të kapte "atë që ishte kaq qesharake në lidhje me Shtëpitë e Ëndrrave", duke aluduar në modelet e saj të mëparshme dhe iu referua Aventura e Madhe e Pi-Wi, pikturave të Wayne Thiebaud dhe banesës së Gene Kelly-t në muzikalin Technicolor të vitit 1951, Një Amerikan në Paris. "Gjithçka duhej të ishte e prekshme, sepse lodrat janë, mbi të gjitha, gjërat që ju prekni", citohet të ketë thënë Gerwig për përdorimin e efekteve praktike në vend të CGI për të kapur qiellin dhe malet San Jacinto. Dizajni i skenës shquhet gjithashtu për përdorimin e tij të gjerë të një nuance specifike të bojës rozë, Pantone 219, e cila thuhet se rezultoi në një mungesë ndërkombëtare.
Kostumet
Dizajnerja e kostumeve Jacqueline Durran, e cila kishte bashkëpunuar më parë me Gerwig në Gratë e Vogla (2019), përdori një qasje praktike për të krijuar veshjet e Barbie: "Karakteristika përcaktuese e asaj që ajo vesh është se ku po shkon dhe çfarë po bën, [i] ka të bëjë me të qenit i veshur plotësisht për punën ose detyrën tuaj." Për t'iu përshtatur mjedisit të Barbilandit të filmit, Durran dhe ekipi i saj krijuan kostume të përbëra nga afërsisht pesëmbëdhjetë kombinime ngjyrash "që hoqën idenë e një plazhi të Rivierës Franceze në fillim të viteve 1960" dhe tërhoqën frymëzim nga aktorja Brigitte Bardot . Për veshjet e Ken-it, Durran kishte një pamje të përbërë nga veshje sportive shumëngjyrëshe të viteve 1980, ndërsa aktori Ryan Gosling sugjeroi një të brendshme të markës Ken për personazhin. Durran përshtati ngushtë veshjet nga përsëritjet e kaluara të kukullave Barbi, të tilla si kukullat "Western Stampin'" të vitit 1993 dhe kukullat "Hot Skatin'" të vitit 1994. Ajo vuri në dukje kukullat Barbi si "një mënyrë shumë të dobishme për të parë idetë e ndryshme të feminitetit: çfarë do të thotë kjo, kush e zotëron atë dhe kujt i drejtohet" dhe e pasqyroi këtë ide në mënyrën se si i veshi personazhet. Ndërsa shumica e veshjeve të paraqitura në film ishin me burim nga Durran dhe ekipi i saj, ata gjithashtu nxorrën pjesë nga arkivat e modës të Chanel .
Xhirimet
Fotografia kryesore filloi në mars 2022 në Warner Bros. Studios, Leavesden në Angli dhe përfundoi më 21 korrik 2022. Ndër vendet e shquara të xhirimeve ishte Skateparku i plazhit të Venecias në Los Anxhelos, Kaliforni. Rodrigo Prieto shërbeu si kinematograf. Para xhirimeve, Gerwig kishte organizuar një kalim fjetjeje (sleepover) me pjesëtaret e kastit femra, në mënyrë që ato të krijonin marrëdhënie pozitive, duke ndjerë gjithashtu se "do të ishte mënyra më argëtuese për të nisur gjithçka". Rishfaqjet u zhvilluan në Los Anxhelos në prill 2023.
Muzika
Alexandre Desplat, i cili kishte bashkëpunuar me Gerwig në Little Women (2019), ishte vendosur të shënonte Barbi në fillim të shtatorit 2022. Sidoqoftë, deri në maj 2023, Desplat ishte larguar nga projekti, me Mark Ronson dhe Andrew Wyatt që morën detyrat e shënimit. Gjatë një viti, Ronson u ngarkua me kurimin e një kolone zanore që përputhej me vizionin e Gerwig për Barbi. Ndërsa filmi po modifikohej në post-produksion, Ronson dhe Gerwig u shfaqnin skena nga filmi artistëve që dëshironin në kolonën zanore.
Kolona zanore e filmit, Barbi: Albumi, është publikuar më 21 korrik 2023. Albumi do të përfshijë këngë nga artistët Ava Max, Charli XCX, Dominic Fike, Fifty Fifty, Gayle, Haim, Ice Spice, Kali, Karol G, Khalid, Sam Smith, Lizzo, Nicki Minaj, Billie Eilish, PinkPantheress , Kid Laroi dhe anëtarët e kastit Ryan Gosling dhe Dua Lipa. "Dance the Night" (shqip: Vallëzo Gjithë Natën) nga Dua Lipa u publikua si singulli kryesor i albumit më 26 maj 2023. Ajo u pasua nga "Watati" nga Karol G më 2 qershor 2023. "Angel" (shqip: Ëngjëll) nga PinkPantheress u publikua më 9 qershor 2023. "Barbie World" (shqip: Bota Barbi) nga Nicki Minaj dhe Ice Spice u publikua si singulli i katërt i albumit më 23 qershor 2023. Kënga e pestë e albumit, "Speed Drive" (shqip: Makinë me Shpejtësi) nga Charli XCX u publikua më 30 qershor 2023. Më 6 korrik 2023, u publikua kënga e gjashtë e albumit, "Barbie Dreams" (shqip: Ëndrrat e Barbit) nga Fifty Fifty dhe Kaliii. Më 10 korrik 2023, Warner Bros. publikoi një klip paraprak të Ryan Gosling duke kënduar "I'm Just Ken" (shqip: Unë jam thjesht Keni). Kënga e shtatë e albumit, "What Was I Made For?" (shqip: Për Çfarë U Krijova?) nga Billie Eilish, u publikua më 13 korrik 2023.
Pavarësisht pritjeve të fansave që kënga "Barbie Girl" e vitit 1997 nga grupi pop Aqua të shfaqet në film, Ulrich Møller-Jørgensen, menaxher i këngëtares kryesore të Aqua Lene Nystrøm, tha se ajo nuk ishte përdorur. Variety spekuloi se kjo ishte për shkak të marrëdhënieve të këqija midis Mattel dhe MCA Records, botuesi amerikan i këngës, i cili u angazhua në një seri padish mbi këngën nga viti 1997 deri në 2002. "Barbie World", një ripërpunim i këngës, në vend të kësaj do të shfaqet në film. Ka mostra "Barbie Girl"; Aqua vlerësohet si interpretues dhe bashkë-shkrimtar në pistë. Pavarësisht se nuk u përfshi në kolonën zanore zyrtare, Spotify përfshiu "Barbie Girl" në listën e saj zyrtare të luajtjes Barbi.
Marketingu
Barbi u promovua me një fushatë të gjerë marketingu. Në muajt para publikimit të filmit, Mattel hyri në disa partneritete dhe bashkëpunime promovuese me temë Barbie me marka të ndryshme duke përfshirë Airbnb, Aldo, Bloomingdale's, Chi Haircare, Forever 21, Gap, Tema e Nxehtë (Hot Topic), Krispy Kreme Filipine, Primark, Spirit Halloween, Ulta, dhe Xbox. Për më tepër, kompania mëmë e studios Warner Bros. Discovery e promovoi filmin përmes kanaleve të tij televizive, duke përfshirë një seri konkursi të realitetit të rinovimit të HGTV të titulluar Sfida Shtëpia e Ëndrrave të Barbit, bashkëprodhuar nga Mattel Television, i cili ishte caktuar të jepte premierë pak para publikimit të filmit.
Një pamje e parë e filmit u zbulua gjatë një prezantimi të Warner Bros në CinemaCon në prill 2022. I publikuar për publikun më 27 prill 2022, imazhi pa Margot Robbie si Barbi, e ulur pas timonit të Chevrolet Corvette-s së saj ikonë rozë të vitit 1956. Collider komplimentoi Robbien në imazh, duke thënë: "Kjo foto është vetëm një provë tjetër që Robbie ishte bërë për të luajtur këtë rol. Ajo thjesht duket si një kukull Barbi që ka ardhur në jetë - është pothuajse e çuditshme". Më 15 qershor 2022, u lirua një sekondë që ende shfaqte Ryan Gosling si Ken. Pavarësisht se ka vërejtur ngjashmëri midis pamjes së tij në imazh dhe roleve të tij të mëparshme, The Guardian pohoi se "ekziston një shans shumë i madh që ky të jetë roli përcaktues i [Gosling]".
Një stendë kushtuar Barbi u hap në ngjarjen CCXP 2022 në São Paulo, Brazil. Traileri i parë ngacmues për filmin debutoi gjatë shfaqjeve paraprake të Avatari: Rruga e Ujit në dhjetor 2022. Ai paraqiste një parodi të sekuencës hapëse "Dawn of Man" në filmin e Stanley Kubrick të vitit 1968 2001: Një Odise në Hapësirë, në të cilin Robbie (e veshur me veshjen origjinale të Barbit të vitit 1959) imiton një monolit alien, ndikimi i të cilit në historinë e kukullave rrëfehet. nga Mirren. Së bashku me një poster teatrale, traileri ngacmues u publikua për publikun më 16 dhjetor 2022. Rolling Stone vlerësoi homazhin e 2001 dhe ngjyrat e gjalla të trailerit dhe vuri në dukje përshkrimin e tij të paqartë të komplotit: "Dikush duhet të pyesë veten se kur, ose më mirë akoma se si, të gjitha do të tronditen".
Më 4 prill 2023, njëzet e katër postera me personazhe të disa Barbies dhe Kens të paraqitura në film – secili i etiketuar me përshkrime të shkurtra – u shpërndanë në llogaritë e mediave sociale të Barbi. Empire vërejti: "Ju mund të kishit menduar se ethet Multiverse do të kufizoheshin përgjithësisht në filmat e librave komikë dhe kurrë nuk do t'i quanin fituesit e Oskarit [Gjithçka Kudo Përnjëherë]. Por [...] duket se edhe filmi Barbi e Greta Gerwig do të vërshojë ekranin me variante, këtë herë kukulla plastike Barbi dhe Ken”. Një trailer i dytë ngacmues u zbulua menjëherë pas publikimit të posterave. Ai paraqiti një interpretim të këngës së surf rock të Beach Boys të vitit 1964 "Fun, Fun, Fun". Washington Post vuri në dukje se ngacmimi "vizualisht i mrekullueshëm" dhe "polisemik" mahniti demografi të shumta për shkak të humorit, paletës së ngjyrave dhe tërheqjes së kukullës Barbi për breza. Një traileri zyrtar për filmin u publikua më 25 maj 2023. Kritikët shquheshin për tonin e tij ekzistencial të vendosur kundër muzikës optimiste. Ben Travis i Empire tha: "Ka shumë për të diskutuar këtu - jo më pak, se duket vizualisht i patëmetë" dhe spekuloi vëmendjen e Academy Awards për prodhimin e tij dhe dizajnin e kostumeve.
Një paradë u shfaq në Paradën e Krenarisë WeHo 2023 në Los Anxhelos për të promovuar filmin. Dy nga anëtarët e kastit të LGBTQ+, Alexandra Shipp dhe Scott Evans, ishin të pranishëm gjatë ngjarjes.
Në qershor 2023, një poster francez i Barbi u bë viral duke përfshirë etiketën "", që fjalë për fjalë përkthehet në "Ajo mund të bëjë gjithçka. Ai është thjesht Keni”. Megjithatë, Ken është termi zhargon verlan për "qij" në frëngjisht, dmth përmbysja fonologjike e nique, ndërsa c'est ("ai është") është një homofon për ("ai e di se si"), që do të thotë se etiketa mund të lexohet si "Ajo mund të bëjë gjithçka. Ai thjesht di të qij." Analistët arritën në përfundimin se ka të ngjarë që lojë fjalësh të ishte e qëllimshme, pasi termi zhargon është i njohur në mesin e folësve francezë, megjithëse Warner Bros as nuk do ta konfirmonte dhe as nuk do ta mohonte nëse ishte kështu.
Përpara publikimit, tabelat rozë, të zbrazëta përveç datës së publikimit të filmit, janë shfaqur në mbarë botën dhe një "Shtëpia e Ëndrrave të Barbi" në botën reale në Malibu, Kaliforni u bë e disponueshme për t'u marrë me qira përmes Airbnb.
Më 14 korrik 2023, SAG-AFTRA, një sindikatë amerikane e punës së aktorëve të filmit, televizionit dhe zërit, shpalli një aksion grevë, duke ndaluar në mënyrë efektive çdo ngjarje promovuese që përfshin çdo anëtar të repartit. Robbie tregoi mbështetjen e saj në aksion.
Publikimi
Barbi pati premierën e saj botërore në Auditori i Faltores në Los Anxhelos më 9 korrik 2023, e ndjekur nga premiera evropiane në Cineworld Leicester Square në Londër më 12 korrik 2023. Është planifikuar të dalë në skenë në Shtetet e Bashkuara dhe Mbretërinë e Bashkuar më 21 korrik 2023, ndërsa në Shqipëri më 20 korrik 2023. Përsëritjet e mëparshme të projektit u caktuan për 2 qershor 2017; 12 maj 2017; 29 qershor 2018; 8 gusht 2018; dhe 8 maj 2020.
Filmi është vendosur të dalë në të njëjtën ditë me Openhajmer, një film biografik për J. Robert Openhajmer, shkruar dhe drejtuar nga Christopher Nolan bazuar në librin Prometeu Amerikan, dhe shpërndarë nga Universal Pictures. Për shkak të kontrastit tonal dhe zhanër midis dy filmave, shumë përdorues të mediave sociale janë marrë me meme dhe postime ironike se si të dy filmat përfaqësojnë audiencë të ndryshme, dhe se si të dy filmat duhet të shihen si një tipar i dyfishtë. Trendi është quajtur "Barbenhajmer". Në një intervistë me La Vanguardia, ylli i Openhajmer, Cillian Murphy e miratoi fenomenin, duke thënë: "Këshilla ime do të ishte që njerëzit të shkojnë t'i shohin të dyja, në të njëjtën ditë. Nëse janë filma të mirë, atëherë ky është fitimi i kinemasë.”
Polemika me nëntë viza
Polemika mbi paraqitjen e pretenduar të linjës nëntë-dash (një kufi detar që kalon përmes Detit të Kinës Jugore i vendosur dhe i pretenduar nga Qeveria e Republikës Popullore të Kinës) në film filloi kur autoriteti i censurës së filmit të Vietnamit e ndaloi filmin për gjoja shfaqje linja të tilla. Në të kundërt, homologu filipinas kërkoi që linjat në fjalë të mjegulloheshin. Të dy vendet i kanë ndaluar filmat Abominable (2019) dhe E Paeksploruar (2022) për paraqitjen e linjës aktuale me nëntë viza. Linja me nëntë pika është e diskutueshme për shkak të mosmarrëveshjeve të kufirit detar midis Kinës, Vietnamit, Tajvanit, Malajzisë, Bruneit dhe Filipineve.
Më 3 korrik 2023, gazeta vietnameze Tuổi Trẻ citoi , kreu i Departamentit të Kinemasë, duke njoftuar se Barbi do të ndalohej në Vietnam sepse përmbante "imazhin fyes të linjës me nëntë pika". Gazeta Tiền Phong raportoi se rreshti me nëntë pika "shfaqet shumë herë në film". Duke folur për Zërin e Amerikës, Trịnh Hữu Long (themeluesi i grupit kërkimor Legal Initiatives for Vietnam) tha "Censorët madje do të lavdërohen për reagimin e tepruar ndaj hartës së paqartë, si nga eprorët e tyre ashtu edhe nga publiku, sepse ndjenja kundër Kinës është e thellë. në kulturën politike të vendit" dhe se "Qeveria me siguri po përdor arsyetimin legjitim nacionalist për të forcuar të gjithë sistemin e saj të censurës", ndërsa Michael Caster në grupin e shprehjes së lirë Neni 19 tha "Hartat janë politike dhe kufijtë shpesh mbajnë plagë historike, por në vend që të sigurojë diskutim të lirë dhe të hapur, reagimi i ngutshëm ndaj censurës rrallëherë mbështet drejtësinë historike ose tranzicionale”. Duke folur për Vox, profesori i UC Berkeley Peter Zinoman tha se ndërsa vija me nëntë pika për kinezët nënkupton pretendimet e tyre legjitime ndaj Detit të Kinës Jugore, ndaj vietnamezëve, ajo "simbolizon një akt të pacipë të ngacmimit imperialist që ngre interesin kombëtar kinez mbi një më të vjetër. grupin e përbashkët të interesave të vëllazërisë socialiste”, ndërsa profesori i Harvardit Hue-Tam Ho Tai tha meqenëse producentët e filmit synonin tregun e PRC me shpresën se do të ishte një sukses, “ata janë gati të pranojnë pikëpamjen e PRC për gjeografia. Dezinformimi funksionon duke përsëritur.” Profesori i NYU, Kevin Li tha: "Për mendimin tim, ndalimi i [Barbi] ishte një gjë pa mend." Filmi fillimisht ishte planifikuar të dilte në Vietnam më 21 korrik.
Kur lajmi për ndalimin e Vietnamit mbërriti në Filipine, senatori Francis Tolentino, nënkryetar i Komitetit të Senatit Filipine për Marrëdhëniet me Jashtë, i tha CNN Filipineve se Barbi gjithashtu mund të ndalohet në vend sepse "denigron" sovranitetin filipinas. Senatori Jinggoy Estrada bëri thirrje që filmi të ndalohej për shkak të përfshirjes së pretenduar të linjës me nëntë pika; Senatorja e opozitës Risa Hontiveros u tall me "filmi është fiksion, dhe po ashtu është edhe vija me nëntë pika", dhe sugjeroi që filmit t'i shtohej një mohim përgjegjësie në vend që të ndalohej publikimi i tij. Senatori Robin Padilla, kryetar i komitetit të mediave të Senatit, sugjeroi që producentët e filmit duhet të modifikojnë referencat për vijën me nëntë pika ose rrezikojnë që filmi të ndalohet. Më 11 korrik, Bordi i Rishikimit dhe Klasifikimit të Filmit dhe Televizionit të Filipineve (MTRCB) i dha filmit vlerësimin PG, duke e lejuar atë të shfaqej në vend, por i kërkoi Warner Bros të "mjegullonte linjat e diskutueshme për të shmangur keqinterpretimet e mëtejshme". . Bordi zbuloi gjithashtu se rreshti në film ishte "jo në formë U" dhe kishte "tetë pika ose viza" në vend të nëntë. Senatori Tolentino tha se ai respektoi vendimin e MTRCB, por shprehu shqetësimin e tij për atë që doli një ditë përpara 7-vjetorit të vendimit të Gjykatës së Përhershme të Arbitrazhit që deklaroi se vija me nëntë pika nuk kishte bazë ligjore më 12 korrik 2016. Filmi është caktuar të dalë në Filipine më 19 korrik 2023.
Me shqetësimet në rritje për paraqitjen e pretenduar të vijës me nëntë pika, disa media vunë në dukje një vizatim të një harte botërore që shfaqet në një trailer të filmit. Los Angeles Times e përshkroi imazhin e veçantë si një "hartë të 'botës reale' [e cila] duket sikur është vizatuar me shkumësa me ngjyra nga një fëmijë" me një vijë vijash "përgjatë bregut të asaj që duhet të jetë Kina". Më 6 korrik 2023, Warner Bros lëshoi një deklaratë duke shpjeguar se harta në imazhin në fjalë është një "vizatim me shkumësa me ngjyra si fëmijë", me vija të ndërprera që përshkruajnë udhëtimin e Barbie nga Toka Barbie në botën reale dhe "nuk kishte për qëllim të bëni çdo lloj deklarate”. Deklarata tërhoqi kritika në një artikull nga Instituti Australian Lowy, i cili tha se hartat kishin kuptime dhe "që Hollywood i ka dhënë njëfarë besueshmërie vizatimore vijës me nëntë pika do të konfirmojë për Partinë Komuniste Kineze suksesin e ndjekjes së tyre të pamëshirshme për legjitimitetin e saj".
Pritja
Arka
Në Shtetet e Bashkuara dhe Kanada, Barbi u shfaq së bashku me Oppenheimer dhe parashikohet të fitojë 90-125 milionë dollarë nga 4,243 kinema në fundjavën e hapjes, me Warner Bros. që parashikon një debutim prej 75 milionë dollarësh. Javën e publikimit të tyre, AMC Theaters njoftuan se mbi 40,000 anëtarë të AMC Stubs kishin prenotuar biletat për të dy filmat në të njëjtën ditë. Filmi fitoi 22.3 milionë dollarë nga pamjet paraprake të së mërkurës dhe të së enjtes mbrëma, totali më i mirë i vitit 2023 (duke kaluar 17.5 milionë dollarë të Guardians of the Galaxy Vol. 3).
Përgjigje kritike
Në faqen e internetit të grumbulluesit të rishikimeve Rotten Tomatoes, 90% e 117 komenteve të kritikëve janë pozitive, me një vlerësim mesatar prej 8.3/10. Metacritic, i cili përdor një mesatare të ponderuar, i caktoi filmit një rezultat prej 81 nga 100, bazuar në 48 kritikë, duke treguar "lavdërim universal".
Në një përmbledhje pozitive për Chicago Tribune, Michael Philips e quajti Barbi "një shembull i mrekullueshëm, i çuditshëm me imagjinatë të zgjerimit të markës dhe komercializmit të papërpunuar e të pandërprerë", përshëndeti modelin e prodhimit dhe përmblodhi: "Partneriteti vendimtar këtu është ai midis regjisorit dhe interpretuesit., Gerwig dhe Robbie; çdo gjë që kërkon skenari verbalisht i shkathët i Gerwig dhe Baumbach, nga pika e parë e lotit të Barbie deri në vijën e fundit të grushtit, Robbie e trajton me saktësi të pagabueshme". Duke shkruar për The Hollywood Reporter, Lovia Gyarke e quajti Barbi një "akt të ndërlikuar balancues të besnikërisë dhe përmbysjes së korporatës" duke lavdëruar drejtimin e Gerwig, skenografinë, kostumet, kolonën zanore dhe performancat kryesore, por duke kritikuar "politikën e ngatërruar dhe uljen e sheshtë emocionale". Në komponentin Vulture të Nju Jorkut, Allison Willmore lavdëroi interpretimet kryesore, veçanërisht atë të Robbie, të cilin ajo e karakterizoi se është "po aq i aftë për seriozitet të thellë sa humori, dhe që ndonjëherë pa mundim i arrinte të dyja menjëherë", por u ankua për temat e film, duke menduar se "në fund të fundit nuk dëshiron të bëjë shumë më tepër sesa të flasë vetë në rrethe për këto tema".
Peter Bradshaw i The Guardian i dha Barbi 3 nga 5 yje, duke e përshkruar atë si një "dashamirës, por të vetëdijshëm" dhe "ndoshta një reklamë gjigante dy-orëshe për një produkt". Ai veçoi performancën e Gosling si vjedhës i skenës. Kritiku i Variety Peter Debruge vlerësoi gjithashtu humorin dhe Gosling, por arriti në përfundimin se filmi është një "një përvojë intelektuale, jo emocionale, e bazuar kryesisht në nostalgjinë e audiencës".
Vlerësime
Barbi fitoi Teaserin më të mirë në Golden Trailer Awards 2023. Ajo fitoi filmin më të pritur në Çmimet e Filmit të 6-të të Shoqatës së Kritikëve të Hollivudit Midseason Film Awards.
Analiza
Ekzistencializmi
Barbi është karakterizuar si eksploruese e temave të ekzistencializmit. Lucy Bord nga GQ shkroi se filmi "përsiat vetë idenë e asaj që na bën njerëz, idenë e 'tjetrit', nëse ekziston vërtet një gjë e tillë si autonomia ose nëse të gjithë jemi thjesht pengje që duhen marrë dhe asgjësuar kur nuk jemi më të dobishëm". Bord vërejti se, filmi, Barbi dhe Ken shkojnë në udhëtime "të kundërta, por të barabarta" të zbulimit të vetvetes, pasi kanë dalë në botën reale dhe kanë mësuar se është një shoqëri patriarkale shtypëse në krahasim me utopinë matriarkale që është Barbieland, dhe "kapen në pikën e të qenit i ndjeshëm, vullneti i lirë dhe vullneti i lirë për t'u vendosur me dikë tjetër. shko dhe si të veprosh". Në Vogue India, Varya Srivastava aplikoi konceptet Beauvoirian të ekzistencializmit dhe individualizmit për Barbi, duke argumentuar se "individualizmi të bën të vësh në dyshim normat dhe pritshmëritë shoqërore [...] Edhe për Barbi, kjo ka qenë gati për një kohë. Ajo është përpjekur të jetë gjithëpërfshirëse dhe përfaqësuese. Ajo është përpjekur të jetë kritike dhe përfaqësuese, si presidenti dhe jominist, një mjek. Por barra e të qenit një model në një botë që vë në pikëpyetje moralin dhe përqafon shumëfishimin është e madhe. Ekzistencializmi lulëzon në atë hendek midis asaj që është dhe asaj që duhet të jetë.
Alissa Wilkinson nga Vox e krahasoi Barbiland me Kopshtin biblik të Edenit, me Barbi dhe Ken si paralele të përmbysura të Adamit dhe Evës. Ajo e pa përshtypjen e parë të Barbi dhe Kenit "se ata papritmas janë të vetëdijshëm dhe të vetëdijshëm për t'u parë" në Botën reale si versionin e filmit të mëkatit origjinal.
Shiko gjithashtu
Lista e filmave Barbie
Filma
Referime
Filma 2023
Faqe me përkthime të pashqyrtuara
|
336845
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Dinastia%20Chola
|
Dinastia Chola
|
Dinastia Çola, një nga katër dinastitë kryesore tamile të Tamilakamit ( India Jugore e sotme), ishte një nga dinastitë më jetëgjatë në historinë botërore. Në kulmin e saj, ajo sundonte mbi një perandori të gjerë detare të njohur si Perandoria Çola. Referencat më të hershme të të dhënave për Çolat janë nga disa mbishkrime të datuara në shekullin e III pes gjatë mbretërimit të Ashokës së Perandorisë Maurja. Si një nga tre mbretëritë e kurorëzuara të Tamilakamit, së bashku me dinastitë Çera dhe Pandja, dinastia vazhdoi të qeverisë mbi territore të ndryshme deri në shekullin e 13-të të es . Perandoria Çola ishte në kulmin e saj dhe u kthye drejt imperializmit nën Çolat mesjetarë në mesin e shekullit të 9-të të es . Dinastitë e lidhura janë Çoda telugu të Andhrës, Chodagangas e Kalingës, Nidugal Cholas të Karnatakës, Rajahnate i Cebut, Rajahnate i Sanmalanit .
Zemra e Çolas ishte lugina pjellore e lumit Kaveri . Ata sunduan një zonë dukshëm më të madhe në kulmin e fuqisë së tyre nga gjysma e fundit e shekullit të 9-të deri në fillim të shekullit të 13-të. Ata bashkuan gadishullin e Indisë në jug të lumit Tungabhadra dhe e mbajtën territorin të bashkuar nën një shtet për tre shekuj midis 907 dhe 1215 të es . Nën sundimtarin Rajaraja I dhe pasardhësit e tij Rajendra I, Rajadhiraja I, Rajendra II, Virarajendra dhe Kulothunga Chola I, perandoria u bë një fuqi ushtarake, ekonomike dhe kulturore në Azinë Jugore dhe Azinë Juglindore. Fuqia dhe prestigji që Çolat kishin midis fuqive politike në Azinë Jugore, Juglindore dhe Lindore në kulmin e tij është i dukshëm përmes ekspeditave të tyre në Gang, sulmeve detare në qytetet e perandorisë Srivijaya me bazë në ishullin e Sumatrës, dhe ambasadat e tyre të përsëritura në Kinë. Flota e perandorisë Çola përfaqësonte zenitin e kapacitetit detar të lashtë indian .
Gjatë periudhës 1010-1153 të es, territoret Çola shtriheshin nga Maldivet në jug deri në brigjet e lumit Godavari në Andhra Pradesh si kufiri verior. Rajaraja Çola pushtoi gadishullin e Indisë Jugore, aneksoi një pjesë të mbretërisë Rajarata në Sri Lankën e sotme dhe pushtoi ishujt Maldive. Djali i tij Rajendra Chola zgjeroi më tej territorin e Çolave duke dërguar një ekspeditë fitimtare në Indinë e Veriut që arriti lumin Gang dhe mundi sundimtarin Pala të Pataliputrës, Mahipala . Deri në vitin 1019, ai gjithashtu pushtoi plotësisht mbretërinë Rajarata të Sri Lankës dhe e aneksoi atë në domeinin e perandorisë. Në 1017 dhe 1025, Rajendra Çola nisi bastisjet në qytetet e perandorisë Srivijaya . Megjithatë, ky pushtim nuk arriti të vendoste administrim të drejtpërdrejtë mbi këtë të fundit, pasi pushtimi ishte i shkurtër dhe kishte për qëllim vetëm të plaçkiste pasurinë e Srivijayas. Sidoqoftë, ndikimi Çola mbi Srivijava do të zgjaste deri në vitin 1070, kur Çolat filluan të humbnin pothuajse të gjitha territoret e tyre përtej detit. Çolat e mëvonshëm (1070–1279 CE ) do të sundonin ende pjesë të Indisë Jugore. Perandoria filloi të binte në fillim të shekullit të 13-të me ngritjen e dinastisë Pandyan, e cila përfundimisht shkaktoi rënien e tyre.
Anëtarët e dinastisë Çola ia dolën të ndërtonin perandorinë më të madhe thalasokratike në historinë e Indisë, duke lënë kështu një trashëgimi të qëndrueshme. Ata krijuan një formë të qëndërzuar të qeverisjes dhe një burokraci të disiplinuar. Për më tepër, patronazhi i tyre i letërsisë tamile dhe zelli i tyre për ndërtimin e tempujve ka rezultuar në disa nga veprat më të mëdha të letërsisë dhe arkitekturës tamile. Mbretërit Çola ishin ndërtues të zjarrtë dhe i përfytyronin tempujt në mbretëritë e tyre jo vetëm si vende adhurimi, por edhe si qendra të aktivitetit ekonomik. Një vend i trashëgimisë botërore të UNESCO-s, tempulli Brihadisvara në Thanjavur, i porositur nga Rajaraja Çola në vitin 1010 të es, është një shembull kryesor për arkitekturën çolare. Ata ishin gjithashtu të njohur për patronazhin e tyre ndaj artit. Zhvillimi i teknikës specifike të skulpturës së përdorur në 'bronzet Çola', skulptura të shkëlqyera bronzi të hyjnive hindu të ndërtuara me një proces dylli tashmë të panjohur pati fillimin në kohën e tyre. Tradita e artit Çola u përhap dhe ndikoi në arkitekturën dhe artin e Azisë Juglindore.
|
336846
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Ognolles
|
Ognolles
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Ognolles ( ; Shqip: Onjolla) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336847
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Lierville
|
Lierville
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Lierville (Shqip: Leri) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336851
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Barbi%3A%20Albumi
|
Barbi: Albumi
|
Articles with hAudio microformats
Album articles lacking alt text for covers
Barbi: Albumi është albumi i kolonës zanore për filmin e vitit 2023 Barbi, me regji nga Greta Gerwig. Ai është publikuar nga Atlantic Records më 21 korrik 2023, një ditë pas shfaqjes së filmit.
Sfondi
Më 25 maj 2023, Rolling Stone raportoi se kolona zanore e Barbi do të prodhohej nga Mark Ronson dhe do të përmbante këngë origjinale nga Ava Max, Charli XCX, Dominic Fike, Fifty Fifty, Gayle, Haim, Ice Spice, Kaliii, Karol G, Khalid, Kid Laroi, Lizzo, Nicki Minaj, PinkPantheress, Tame Impala, dhe anëtarët e kastit Dua Lipa dhe Ryan Gosling, me artistë të tjerë surprizë që do të zbulohen në një datë të mëvonshme. Atë mbrëmje, lista e pjesshme e kolonës zanore u publikua.
Më 6 korrik 2023, Billie Eilish u shpall si artistja e parë surprizë e kolonës zanore. Përfshirja e Eilish në album ishte spekuluar pasi ajo postoi një tabelë neoni rozë Barbi në llogarinë e saj në Instagram një javë më parë. Më 10 korrik 2023, Sam Smith u shpall si artisti i dytë surprizë i kolonës zanore.
Prodhimi
Përpara se të nënshkruante për projektin Barbi, producenti Mark Ronson mori një tekst nga miku i tij, producenti George Drakoulias, ku thuhej thjesht: "Barbi?" Përpara se të fillonin provat e Barbi pas dy javësh, regjisorja Greta Gerwig kishte nevojë për një këngë disko që do të përbënte bazën e një numri kërcimi shumë të koregrafuar. Ajo i dërgoi Ronsonit një listë dëgjimi të asaj që kishte në mendje për kolonën zanore - "muzika e kënaqësisë fajtore" ose "Peloton pop" - duke përfshirë këngë nga Andrea True Connection dhe Xanadu . Ronson dhe kolegu Andrew Wyatt krijuan një këngë mbështetëse që Gerwig e pëlqeu dhe e përdori për provat e kërcimit të kastit. Kjo këngë do të bëhej më vonë “Dance the Night” nga Dua Lipa.
Gjatë një viti, Ronson u ngarkua me kurimin e një kolone zanore që përputhej me vizionin e Gerwig për Barbi. Gerwig dhe Ronson kishin bërë një "listë dëshirash" të artistëve që dëshironin në kolonën zanore, dhe ndërsa filmi po modifikohej në post-produksion, ata do t'u tregonin skena nga filmi këtyre artistëve. Ronson tha se, "Të gjithë do të shikonin skenën dhe do të ktheheshin një javë ose dy javë më vonë, dhe do të arrinin saktësisht në thelbin e gjithçkaje që po përpiqeshim të bënim."
Në prill 2022, menaxheri i Aqua Ulrich Møller-Jørgensen deklaroi se hiti i 1997 i grupit "Barbie Girl" nuk do të përfshihej në kolonën zanore të filmit. Megjithatë, aktorja Margot Robbie, e cila luan Barbi, thuhet se iu lut Gerwig që ta përfshinte këngën në film dhe Gerwig e siguroi Robbie se ajo do të gjente një mënyrë për ta përfshirë këngën në "një mënyrë të lezetshme". Nicki Minaj dhe Ice Spice u nënshkruan më pas për të performuar një remix të këngës për kolonën zanore, të titulluar "Barbie World". Aqua vlerësohen si bashkë-shkrimtarë dhe interpretues në këngë. Pavarësisht se nuk ishte në kolonën zanore zyrtare, "Barbie Girl" u përfshi në listën zyrtare të luajtjes së Barbi të krijuar nga Spotify.
Publikimi
Përveç disa varianteve të disqeve vinyl dhe kasetave të ofruara në faqen zyrtare të kolonës zanore, albumi do të dalë gjithashtu me ngjyra dhe dizajne ekskluzive për Target, Walmart, Barnes & Noble, Amazon, Hot Topic dhe Urban Outfitters. Përpara publikimit të kolonës zanore, festat e dëgjimit u mbajtën në dyqane të zgjedhura diskografike në Shtetet e Bashkuara, Amerikën Latine dhe Evropë më 18 korrik.
Këngët
Më 22 maj 2023, Dua Lipa njoftoi se singulli i saj "Dance the Night" do të publikohej në mesnatën e së premtes 26 maj, BST (Ora Verore Britanike). Videoja muzikore shoqëruese u publikua gjithashtu atë ditë dhe përfshinte një film nga Gerwig. Ronson ndau një pamje të një mesazhi të drejtpërdrejtë që i dërgoi Lipës në Instagram në vitin 2022, duke i kërkuar asaj të bashkë-shkruajë dhe të performojë një këngë në kolonën zanore për një "numër të madh kërcimi prej 60 personash", i cili më vonë do të bëhej "Dance the Night". Më 10 qershor, "Dance the Night" debutoi në numrin 43 në Billboard Hot 100. Ai arriti kulmin në numrin 29 në Billboard Hot 100 më 15 korrik
Një javë më vonë, më 2 qershor, Karol G publikoi këngën e saj "Watati". Rolling Stone raportoi se Karol G kishte vizituar studion e Ronson për të parë skena nga filmi më 15 prill 2023, në të njëjtën ditë që ajo performoi në Saturday Night Live. Videoklipi shoqërues për këngën u publikua më 15 qershor.
PinkPantheress publikoi këngën e parë promocionale të kolonës zanore, të titulluar "Engjëll", më 9 qershor
Më 10 qershor, Nicki Minaj dhe Ice Spice njoftuan se singulli i tyre "Barbie World" do të publikohej më 23 qershor Videoja muzikore, e cila shfaqte ngjashmëritë e Barbi të Minaj dhe Ice Spice, u publikua gjithashtu më 23 qershor "Barbie World" debutoi në numrin shtatë në Billboard Hot 100 më 8 korrik
Charli XCX publikoi këngën e dytë promocionale të kolonës zanore "Speed Drive" më 30 qershor
Më 6 korrik, Fifty Fifty publikoi këngën e tretë promovuese " Barbie Dreams " me Kaliii.
Billie Eilish u zbulua se ishte artistja e parë surprizë e kolonës zanore më 6 korrik. Atë ditë, ajo njoftoi se kënga e saj "What Was I Made For?" dhe videoklipi i saj muzikor shoqërues do të publikohej më 13 korrik Eilish ngacmoi këngën dhe videon në një postim në Twitter të 12 korrikut.
Më 10 korrik, Sam Smith, artisti i dytë surprizë i kolonës zanore, njoftoi se singulli i tyre "Man I Am" do të publikohej më 21 korrik, një ditë pas shfaqjes kinematografike të filmit.
Edicioni: Fundjava më e Bukur
Në të njëjtën ditë me publikimin e kolonës zanore, u publikuan një kopertinë e "Closer to Fine" të Indigo Girls të interpretuar nga Brandi Carlile dhe gruaja e saj Catherine Carlile dhe një kopertinë e "Push" të Matchbox Twenty të realizuar nga Ryan Gosling si pjesë e "Edicionit Luks" të kolonës zanore, të titulluar Fundjava më e Bukur.
Pritje kritike
Barbi: Albumi mori një rezultat 64 nga 100 në grumbulluesin e rishikimeve Metacritic bazuar në shtatë komente të kritikëve, duke treguar një pritje "përgjithësisht të favorshme". Shumë kritikë përmendën diversitetin e tingullit të albumit. Jim Pollock i AP News e quajti atë një "përhapje eklektike të një kolone zanore që mund të shijohet nga fillimi në fund". Ai gjithashtu vuri në dukje: "Folja zanore funksionon sepse kontribuuesit e kuptuan detyrën. Së bashku, ata japin një shtëpi ëndrrash këngësh që janë secila të paktën pak më e mirë se sa duhet. Këngët kanë sukses edhe si elemente kinematografike dhe si këngë të pavarura. Rezultati është një libër i denjë, i këndshëm për kolonën zanore klasike të Ethet e së Shtunës së një brezi më parë." Përkundrazi, disa kritikë mendonin se albumit i mungonte koherenca. Adam White i The Independent e quajti kolonën zanore "të çrregullt" dhe vuri në dukje se këngë si "Home" nga Haim dhe "What Was I Made For?" nga Billie Eilish ndihej "pak e mërzitur kur u rrethua nga ngjyra rozë e nxehtë, si një palë Nancys Negative që shfaqen për të prishur festën tuaj të ditëlindjes".
Vlerësimet negative gjithashtu mendonin se albumi përmbante disa lidhje të dobëta. Jashtë "disa përzgjedhjeve të lezetshme" si "Angel" e PinkPantheress dhe "Dance the Night" e Dua Lipës, Cat Zhang nga Pitchfork deklaroi se "këto produkte të hedhura duhet të lihen kryesisht në raft". Tomás Mier i Rolling Stone deklaroi se "Silver Platter" i Khalid dhe "Forever & Again" i Kid Laroi "ndiheshin jashtë vendit në disk dhe [nuk] e përmirësonin pjesën e Kendom të LP". Madeline Roth nga The Daily Beast shkroi: "Nuk është aq e shkëlqyer apo aq e rregulluar sa mund të ishte, falë disa ndërhyrësve të shkatërruar, por ka shumë për të shijuar ndërsa Vera e Barbie po zgjohet". Alex Rigotti i NME shkroi: "Folja zanore ka disa ngritje të mrekullueshme dhe disa ulje të mjerueshme - por përsëri, nuk është gjithçka rozë në Barbie Land".
Duke rishikuar filmin, Courtney Howard nga The A.V. Club shkroi, "Pikazhi zanor pop i Mark Ronson dhe Andrew Wyatt forcon atmosferën sintetike në Barbie Land, por ata e futin gjilpërën në mënyrë të përsosur në botën reale, duke përzier tema muzikore nga balada e Billie Eilish "What Was I Made For?" për të vendosur momentet prekëse të prekshme."
Lista e këngëve
Shënime
"Barbie World" përmban një mostër të "Barbie Girl ", shkruar nga Søren Rasted, Claus Norreen, René Dif dhe Lene Nystrøm, dhe interpretuar nga Aqua .
"Speed Drive" përmban një interpolim të " Mickey ", shkruar nga Michael Chapman dhe Nicholas Chinn, dhe interpretuar nga Toni Basil ; dhe një interpolim i " Cobrastyle ", shkruar nga Klas Åhlund, Joakim Åhlund, Patrick Arve, Ewart Brown, Fabian Torsson, Troy Rami, Paul Rota, David Parker dhe Sylvia Robinson, dhe interpretuar nga Robyn ; e cila në vetvete është një kopertinë e " Cobrastyle ", e realizuar nga Teddybears me Mad Cobra .
"Barbie Dreams" përmban një ndërthurje të "Together Again", shkruar nga Janet Jackson, James Harris III, Terry Lewis dhe René Elizondo Jr., dhe interpretuar nga Janet Jackson.
Referime
Faqe me përkthime të pashqyrtuara
|
336853
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Selfixhe
|
Selfixhe
|
Selfixhe ose Serfixhe (greqisht: Σέρβια Sérvia, romanizuar: Servia) është një nga qytezat kryesore në njësinë rajonale të Kozhanit, Maqedonia Perëndimore, Greqi. Është një nga vendet më historike në rajon, me një kështjellë bizantine të shekullit të 6-të dhe malin Kamvounia që dominojnë peizazhin. Aty ndodhen gjithashtu një sërë eremitacionesh shpellore bizantine të shekullit të 10-të dhe kisha të vogla, të cilat i shtojnë atmosferës bizantine të zonës.
Që nga reforma e qeverisjes vendore të vitit 2019, ajo është selia e bashkisë së zgjeruar të Servisë. Nga viti 2011 deri në vitin 2019, qyteti ishte selia e Komunës Servia-Velventos. Vetë qyteti ka një popullsi prej 3,540 banorësh (regjistrimi i vitit 2011). Njësia bashkiake Servia ka një sipërfaqe prej 400.116 km2, komuniteti (qyteti në vetvete) ka një sipërfaqe prej 51.603 kmkm2.
Etimologjia
Emri i saj rrjedh nga folja latine servo, që do të thotë "të vëzhgosh" ose nga etnonimi "serb", duke zëvendësuar atë që mendohet të jetë emri i lashtë i qytetit Phylacae (greqisht: Φυλακαί, romanizuar: Phylakaí) nga folja greke φυλάσσω (phylásso) "të vëzhgosh" Emri i lashtë i qytetit Servia përmendet gjithashtu nga shkrimtari romak Plini Plaku si dhe në një mbishkrim të Greqisë së lashtë të gjetur në qytetin e Verias, i cili thotë: λίχω" (Parmeníon Glafkia Phylakísios nikitis në Dolícho), d.m.th. "Parmenion djali i Glauceas nga Phylacae fitues në Doliche".
Historia
Periudha bizantine
Servia arriti kulmin e saj si pjesë e Perandorisë Romake Lindore kur u zhvillua si një qytet-kështjellë e fortë (greqisht: καστροπολιτεία) që ruante kalimin e lashtë nga Maqedonia në Thesali. Në tetor 1256, Theodoros II Laskaris, perandori i Nikesë, e martoi vajzën e tij Maria me Nicephorus Angelos, djalin e despotit të Epirit, Michael II Komnenos. Si dhuratë për martesë, Theodoros iu dhanë qytetet Servia dhe Dyrrachium. Duke qenë se Servia ishte një qytet i begatë bizantin për shkak të tregtisë, ajo përmendet në një numër të madh tekstesh mesjetare, nga shkrimtarë si perandori Kostandini VII në mesin e shekullit të 10-të dhe nga perandori Xhon VI në shekullin e 14-të. Servia përmendet edhe në Kronikën e Moresë.
Periudha osmane
Turqit osmanë pushtuan Servinë në vitin 1393. Në vitin 1519 qyteti kishte 49 familje myslimane dhe 646 familje të krishtera; ishte një zeamet i Mevlana Ahmet Çelebi. Në vitin 1745 selia e Ipeshkvit të Servisë u zhvendos në qytetin e afërt të Kozhanit duke u riemërtuar si Dioqeza e Shenjtë e Servisë dhe Kozhanit. Në fillim të revolucionit grek më 1821, osmanët urdhëruan ushtrinë e parregullt turke dhe shqiptare të plaçkitnin rajonin dhe të parandalonin formimin e lidhjeve me revolucionarët grekë të rajoneve të Olimpit dhe Vermio. Pas rënies së revolucionit grek në Maqedoni, revolucionarët e rajonit u zhvendosën në jug, ku bashkuan forcat me grekët në Peloponez. Një revolucionar i shquar nga qyteti ishte Zisis Sotiriu. Në vitin 1864, qyteti u bë selia e Sanxhakut Selfixhes në Vilajetin e Manastirit dhe qyteti njihej si Serfiçe në turqishten osmane.
Administrata
Komuna e Servisë përbëhet nga tre njësi komunale:
Kamvunia
Livadero
Servia
Njësia bashkiake e Servisë ndahet në bashkësitë e mëposhtme:
Avles
Goules
Imera
Kastania
Kranidia
Lefkara
Mesiani
Metaxas
Neraida
Platanorrevma
Polyrracho
Roditis
Servia
Trigoniko
Vathylakkos
Njerëz të shquar
Shën Theodora (shekulli i 13-të), Mbretëresha e Epirit.
Georgios Kontaris (shekulli i 17-të), scholar.
Eugenios Pateras (shekulli i 19-të), ipeshkvi i Servisë dhe Kozhanit.
Zisis Sotiriou (shekulli i 19-të), revolucionar i Luftës Greke për Pavarësi.
Georgios Zorbas, (1867–1941), heroi kryesor i romanit nga Nikos Kazantzakis, "Zorba Greku".
John Zizioulas (lindur më 1931), teolog dhe kryetar i Akademisë së Athinës.
Apostolos Gkountoulas (lindur më 1985), kanotazh olimpik
Nikolaos Gkountoulas (lindur më 1985), kanotazh olimpik
Kultura dhe sporti
Banda Filarmonike e qytetit, e themeluar në vitin 1928, drejtohet nga "Morphotikos Omilos Servion", e cila është shoqëria kryesore kulturore e qytetit. Organizon një gamë të gjerë ngjarjesh kulturore dhe mbështet klasa mësimore për fëmijë dhe të rritur në pikturë, vallëzim, kor dhe shah. Hang gliding është e spikatur në zonë pasi kampionatet kombëtare mbahen në shkëmbinjtë pranë Kastanias. Gara e çiklizmit në Servia mbahet çdo vit, me çiklistë nga i gjithë vendi që kryejnë një raund të liqenit Polyphytos; turi me çiklizëm është rreth 60 km i gjatë në 1000 m lartësi. Në liqen janë krijuar edhe kanotazh dhe sporte të tjera ujore, nëpërmjet klubit detar të Kozhanit. Ekipi i futbollit i qytetit është "Titan" (Τιτάν), i themeluar në vitin 1927, dhe ekipi i basketbollit është "Anagennisi" (Αναγέννηση).
Shiko gjithashtu
Muzeu Arkeologjik Aeani
Ura e Liqenit të Polyfytos
Parku Gjeologjik Noktaria
Velventos
Aeani
Referime
Vendbanime në Kozhan (njësi rajonale)
Komuna në Maqedoninë Perëndimore
|
336856
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Superkonvergjenca
|
Superkonvergjenca
|
Në analizën numerike, një metodë superkonvergjente ose mbikonvergjente është ajo që konvergjon më shpejt sesa pritej përgjithësisht (superkonvergjenca ose mbikonvergjenca ). Për shembull, në përafrimin e metodës së elementeve të fundme me ekuacionin e Poissonit në dy dimensione, duke përdorur elementë pjesë-pjesë linearë, gabimi mesatar në gradient është i rendit të parë . Megjithatë, në kushte të caktuara, është e mundur të rikuperohet gradienti në vendndodhje të caktuara brenda secilit element në rendin e dytë .
Analiza numerike
|
336857
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Shp%C3%ABrndarja%20trek%C3%ABndore
|
Shpërndarja trekëndore
|
Në teorinë e probabilitetit dhe statistikë, shpërndarja trekëndore është një shpërndarje e vazhdueshme me kufirin e poshtëm a, kufirin e sipërm b dhe modën c, ku a < b dhe a ≤ c ≤ b .
Raste të veçanta
Moda në një kufi
Shpërndarja thjeshtohet kur c = a ose c = b . Për shembull, nëse a = 0, b = 1 dhe c = 1, atëherë PDF dhe CDF bëhen:
Shpërndarja e diferencës absolute të dy variablave standarde uniforme
Kjo shpërndarje për një a = 0, b = 1 dhe c = 0 është shpërndarja e X = | X 1 − X 2 |, ku X 1, X 2 janë dy ndryshore rasti të pavarura me shpërndarje standarde uniforme .
Shpërndarja trekëndore simetrike
Rasti simetrik lind kur c = ( a + b ) / 2. Në këtë rast, një formë alternative e funksionit të shpërndarjes është:
Gjenerimi i variateve të rastit trekëndësh të shpërndara
Jepet një variat i rastit U i nxjerrë nga shpërndarja uniforme në intervalin (0, 1), më pas variati
ku , ka shpërndarje trekëndore me parametra dhe . Kjo mund të merret nga funksioni i shpërndarjes mbledhëse.
Përdorimi i shpërndarjes
Shpërndarja trekëndore zakonisht përdoret si një përshkrim subjektiv i një popullate për të cilën ka vetëm të dhëna të kufizuara të mostrës, dhe veçanërisht në rastet kur lidhja midis variablave është e njohur, por të dhënat janë të pakta (ndoshta për shkak të kostos së lartë të grumbullimit). Ai bazohet në një njohuri të minimumit dhe maksimumit dhe një "supozim të frymëzuar" për vlerën modale. Për këto arsye, shpërndarja e trekëndëshit është quajtur shpërndarje e "mungesës së njohurisë".
Simulimet e biznesit
Prandaj, shpërndarja trekëndore përdoret shpesh në vendimmarrjen e biznesit, veçanërisht në simulime . Në përgjithësi, kur nuk dihet shumë për shpërndarjen e një rezultati (të themi, vetëm vlerat e tij më të vogla dhe më të mëdha), është e mundur të përdoret shpërndarja uniforme . Por nëse dihet edhe rezultati më i mundshëm, atëherë rezultati mund të simulohet nga një shpërndarje trekëndore. Shih për shembull nën financat e korporatave .
Menaxhimi i projektit
Shpërndarja trekëndore, së bashku me shpërndarjen PERT, përdoret gjithashtu gjerësisht në menaxhimin e projekteve (si një hyrje në PERT dhe rrjedhimisht metodën e rrugës kritike (CPM)) për të modeluar ngjarjet që ndodhin brenda një intervali të përcaktuar nga një vlerë minimale dhe maksimale.
Akumulimi i audios
Shpërndarja trekëndore simetrike përdoret zakonisht në zhurmën e zërit, ku quhet TPDF (funksioni i densitetit të probabilitetit trekëndor).
Formimi i rrezeve
Shpërndarja trekëndore gjen zbatim në formimin e rrezeve dhe sintezën e modelit.
|
336858
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Formula%20e%20Leibniz-it%20p%C3%ABr%20%CF%80
|
Formula e Leibniz-it për π
|
Në matematikë, formula e Leibniz për π, e emërtuar sipas Gotfrid Vilhelm Lajbnicit, thotë senjë seri e alternuar . Nganjëherë quhet seria Madhava–Leibniz sepse u zbulua për herë të parë nga matematikani indian Madhava i Sangamagramas ose pasuesit e tij në shekullin XIV-XV (shih serinë Madhava ), dhe më vonë u rizbulua në mënyrë të pavarur nga James Gregory në 1671 dhe Lajbnici në vitin 1673. Seria e Tejlorit për funksionin e tangjentës së anasjelltë, e quajtur shpesh seria e Gregorit, është:
Formula e Lajbnicit është rasti i veçantë
Konvergjenca
Formula e Lajbnicit konvergjon jashtëzakonisht ngadalë: ajo shfaq konvergjencë nënlineare . Llogaritja e π në 10 numra dhjetorë të saktë duke përdorur mbledhjen e termave të serisë kërkon saktësisht pesë miliardë terma. Për të marrë 4 shifra dhjetore, duhen përdorur 5000 terma të serisë
Megjithatë, formula e Lajbnicit mund të përdoret për të llogaritur π me saktësi të lartë (qindra shifra ose më shumë) duke përdorur teknika të ndryshme të përshpejtimit të konvergjencës . Për shembull, transformimi Shanks, transformimi i Eulerit ose transformimi Van Wijngaarden, të cilat janë metoda të përgjithshme për seritë e alternuara, mund të zbatohen në mënyrë efektive për shumat e pjesshme të serisë Lajbnic. Më tej, kombinimi i termave në çift jep serinë jo-alternuesetë cilat mund të vlerësohen me saktësi të lartë nga një numër i vogël termash duke përdorur ekstrapolimin e Richardson ose formulën Euler-Maclaurin.
|
336860
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Ravioli
|
Ravioli
|
Ravioli ( Italian pronunciation: [raviˈɔli] ; njëjës: raviolo, pronounced [raviˈɔlo] ) janë një lloj makaronash që përmban një mbushje të zarfuar në brumë të hollë makaronash. Zakonisht shërbehen me lëng mishi ose me salcë, e kanë origjinën si një ushqim tradicional në kuzhinën italiane . Raviolit janë zakonisht katrore, megjithëse përdoren edhe forma të tjera, duke përfshirë rrethore dhe gjysmërrethore ( mezzelune ).
Historia
Raviolit përmenden në letrat personale të Francesco di Marco Datini, një tregtar i Pratos në shekullin e 14-të. Në Venecia, dorëshkrimi i mesit të shekullit të 14-të Libro per cuoco ofron ravioli me barishte jeshile të zbardhura dhe të grira, të përziera me vezë të rrahur dhe djathë të freskët, të ziera në lëng mishi dhe të stazhonuara me "erëza të ëmbla dhe të forta". Në Romë, raviolit ishin tashmë të njohura kur Bartolomeo Scappi i shërbeu me pulë të zier në konklavën papale të vitit 1549 .
Ravioli shfaqen në librin e gatimit të shekullit të 14- të Forme of Cury nën emrin rauioles . Ravioli sicilian dhe ravjuli i Maltës mund të jenë më të vjetër se ato të Italisë së Veriut . Ravjulet malteze mbushen me irkota, rikota me qumësht deleje të prodhuar në vend, ose me gbejna, djathin tradicional të qumështit të deles.
Vështrim i përgjithshëm
Tradicionalisht, raviolit bëhen në shtëpi. Mbushja ndryshon sipas zonës ku përgatiten. Në Romë dhe Latium mbushja bëhet me djathë ricotta, spinaq, arrëmyshk dhe piper të zi . Në Sardenjë, raviolit mbushen me rikota dhe lëkurë limoni të grirë.
Ravioli moderne prodhohen gjithashtu në masë me makinë.
|
336861
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Malet%20e%20G%C3%ABrmis%C3%AB
|
Malet e Gërmisë
|
Malet e Gërmisë ndodhen rreth 6 km në lindje të Prishtinës, në lartësinë 700 deri në 1100 metra dhe në kuadër të tij është një park piktoresk natyror në një sipërfaqe prej 1168 hektarësh dhe që njihet si Parku i Gërmisë. Gërmia është një vend pikniku dhe rekreacioni i preferuar për banorët e Prishtinës. Nga maja më e lartë e Gërmisë prej 1100 metra, ka pamje të gjithë rrafshit të Kosovës dhe maleve të masivit të Sharrit. Gërmia i përket maleve të Artanës dhe kufizohet me lLiqenin e Badocit në jug, me lumin e Prishtinës në veri, me lumin Busia në lindje dhe me qytetin e Prishtinës në perëndim.
Hetimet e Pellgut të Kosovës dhe rrethinave të tij gjatë një periudhe të gjatë kohore kanë konfirmuar praninë e 127 llojeve bimore të egra dhe të kultivuara. Kjo pjesë e Kosovës karakterizohet me sipërfaqe të gjelbra të gjelbra, më e madhja prej të cilave është Parku i Gërmisë. Këtu ndodhet edhe Pishina e Gërmisë e cila ndryshe quhet edhe Liqeni i Gërmisë. Gjatë verës, pishina në formën e një liqeni në Parkun Natyror të Gërmisë është një vendtakim për familjet dhe të rinjtë, ndërsa gjatë gjithë vitit ata luajnë futboll ose pushojnë këtu, dhe zona e pastruar e minierave është e përshtatshme për shëtitjen e qenve nëpër pyll apo lojëra të ndryshme. Parku Natyror Gërmia është themeluar në vitin 1999.
Shih edhe
Parku i Gërmisë
Pishina e Gërmisë
Gjeografia e Kosovës
Gërmia
|
336862
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Pishina%20e%20G%C3%ABrmis%C3%AB
|
Pishina e Gërmisë
|
Pishina e Gërmisë e njohur edhe si Liqeni i Gërmisë është një pishinë e tipit të hapur me ujë të freskët (të embël) që ndodhet në pjesën periferike të kryeqytetit të Kosovës, në një distancë prej afër 5 km nga qendra e Prishtinës. Operator i pishinës është ndërmarrja publike lokale e objekteve sportive dhe rekreative të kryeqytetit, Sport Marketing. Pishina e Gërmisë është pishina më e madhe e këtij lloji jo vetëm në Ballkan por edhe në të gjithë Evropën Juglindore dhe diku e treta në Evropë për nga sipërfaqja në metra katrorë.(m2)
Vështrim
Pishina e Gërmisë është ndërtuar në vitin 1987 dhe ndodhet në kuadër të Parkut të Gërmisë përkatësisht Maleve të Gërmisë, në Rajonin e Prishtinës. Kapaciteti ujor i pishinës në vitin 2001 ka qenë 30 000 litra ujë të freskët (të ëmbël). Vetëm pishina ka një sipërfaqe prej 12 000 metrash katrorë (rreth 20 000 m3 ujë) ndërsa pishina së bashku më objektet përcjellëse dhe fushat ndihmëse, zë rreth 2 hektarë e 30 ari. Lartësia mbidetare e pishinës është 663 metra, thellësia maksimale në pishinë sillet rreth 1.90 - 2 metra ndërsa kapaciteti i përgjithshëm është diku mes 4 000 - 4 500 vizitorë.
Krahas pishinës në afërsi direkte ndodhet edhe amfiteatri pastaj dy restorante, terrenet rekreative e sportive (fusha e basketbollit, volejbollit dhe tenisit), banjot publike, këndi i lojërave për fëmijë si dhe Parku i Gërmisë. Gjatë verës, pishina që ndryshe quhet edhe Liqeni i Gërmisë dhe hapësirat përreth tij që i takojnë Parkut të Gërmisë bëhet një vendtakim për familjet dhe të rinjtë, ndërsa gjatë gjithë vitit ata luajnë lojëra të ndryshme sportive ose pushojnë këtu, dhe zona e pastruar është e përshtatshme për vrapim pastaj shëtitjen e qenëve dhe maceve nëpër pyll apo aktivitete të tjera rekreative.
Në hapësirat përreth ekzistojnë kushte ideale që të ndërtohen edhe objekte tjera përcjellëse si p.sh. një pishinë e mbyllur dhe/ose një pistë patinazhi për sportet dimëore në akull, pastaj një pishinë veçmas për fëmijë, etj.
Pishina më e madhe në Evropë konsiderohet Pishina Ostrava-Poruba në Çeki me një kapacitet prej 42 000 metër katrorë. Pas saj renditet e dyta Pishina Weyermannshaus që ndodhet në qytetin e Bernës në Zvicër me 16 000 metra katrorë.
Galeria
Shih edhe
Festivali Sunny Hill
Komuna e Prishtinës
Lista e pishinave më të mëdha
Referime
Lidhje të jashtme
NPL Sport Marketing
https://www.kosovo-vacations.com/germia-park.html
https://www.tripadvisor.com/ShowUserReviews-g295385-d2517340-r726121630-Germia_Park-Pristina.html
https://www.koha.net/en/metro/383656/summer-attraction-Germise-swimming-pool-with-new-views-and-prices/
Pishina
Gërmia
Ndërtesa dhe struktura në Prishtinë
|
336863
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Ekuacioni%20Marchenko
|
Ekuacioni Marchenko
|
Në fizikën matematike, më konkretisht problemi njëdimensional i shpërndarjes së anasjelltë, ekuacioni Marchenko (ose ekuacioni GLM ), i emërtuar sipas matematikanëve Israel Gelfand, Boris Levitan dhe Vladimir Marchenko, rrjedh duke llogaritur transformimin Furier të relacionit të shpërndarjes:
Ku është një bërthamë simetrike, e tillë që vlen vetia simetrike e cila llogaritet nga të dhënat e shpërndarjes. Duke zgjidhur ekuacionin Marchenko, fitohet bërthama e operatorit të transformimit nga i cili mund të lexohet potenciali. Ky ekuacion rrjedh nga ekuacioni integral Gelfand-Levitan, duke përdorur paraqitjen Povzner-Levitan .
Zbatim në teorinë e shpërndarjes
Supozoni se për një potencial për operatorin e Schrödingerit , merren të dhënat e shpërndarjes , ku janë koeficientët e reflektimit nga shpërhapja e vazhdueshme, të dhëna në funksion , dhe parametrat realë janë nga spektri i kufizuar diskret.
Atëherë përcaktohetku janë konstante jo zero, që janë zgjidhje për ekuacionin GLMpër lejon rikuperimin e potencialit duke përdorur formulën
|
336864
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Cannoli
|
Cannoli
|
Cannoli ( Italisht: [kanˈnɔːli] ; Siciliane: cannola [kanˈnɔːla] ) janë prodhime brumi siciliane që përbëhen nga guacka në formë tubi të brumit të skuqur të ëmbëlsirave, të mbushura me një mbushje të ëmbël, kremoze që përmban rikota - një element kryesor i kuzhinës siciliane . Ato variojnë në madhësi nga 9 deri në 20 centimetra. Në kontinentin e Italisë, ato njihen zakonisht si cannoli siciliani (cannoli siciliane).
Historia
Disa historianë të ushqimit e vendosin origjinën e cannolive në 827-1091 në Caltanissetta në Siçili, nga konkubinat e princave që kërkonin të tërhiqnin vëmendjen e tyre. Kjo periudhë shënon sundimin arab të ishullit, i njohur atëherë si Emirati i Sicilisë, duke krijuar teorinë se etimologjia rrjedh nga fjala arabe qanawāt që do të thotë 'tuba' në lidhje me guaskat e tyre në formë tubi. Gjatë kësaj kohe, arabët ndikuan në kulturën siciliane të pjekjes me futjen e frutave të ëmbëlsuara, stikave dhe kanellës. Ata paraqitën edhe teknikën e kombinimit të arrave dhe frutave me sheqer dhe mjaltë.
Gaetano Basile pretendon se cannolit vijnë nga zonat e Palermos dhe Messina dhe historikisht janë përgatitur si një trajtim gjatë sezonit të karnavaleve, ndoshta si një simbol i pjellorisë. Ëmbëlsira përfundimisht u bë një element kryesor gjatë gjithë vitit në Poloni.
Kuzhinë shqiptare
|
336866
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Gjuha%20e%20vi%C3%A7it
|
Gjuha e viçit
|
Gjuha e viçit (e njohur edhe si gjuha e pastër ose gjuha e kaut ) është një prerje viçi e marrë nga gjuha e lopës . Mund të zihet, turshi, piqet ose zihet në salcë. Është pjesë e shumë kuzhinave kombëtare dhe përdoret për mbushjet me taco në Meksikë dhe për sanduiçe me fytyrë të hapur në Shtetet e Bashkuara. Në Francë dhe Belgjikë shërbehet me salcën Madeira, ndërsa chrain është shoqëruesi i preferuar në kuzhinën Ashkenazi dhe atë të Europës Lindore . Gjermanët bëjnë roux të bardhë me uthull dhe kaperi, ose krem rrikë, i cili është gjithashtu i njohur në kuzhinën polake .
Gjuha e viçit ka përmbajtje të lartë yndyre, e cila kontribuon deri në 72% të përmbajtjes së saj kalorike. Disa vende, duke përfshirë Kanadanë dhe veçanërisht provincën e Albertës, eksportojnë sasi të mëdha të gjuhës së viçit.
Gjuha e viçit shpesh kalohet në qepë dhe erëza të tjera dhe më pas vendoset në një tenxhere për të zier. Pasi të jetë gatuar, lëkura hiqet. Gjuha turshi përdoret shpesh sepse tashmë është me erëza. Nëse gatuhet në salcë, më vonë mund të ripërdoret si salcë për qofte ose ndonjë artikull tjetër ushqimor.
Një mënyrë tjetër e përgatitjes së gjuhës së viçit është ta përvëloni në ujë të nxehtë, t'i hiqni lëkurën dhe më pas ta piqni në furrë i bërë lëng mishi me pikëlat e tiganit.
Gjithashtu, gjuha bën pjesë në kuzhinën shqiptare, argjentinase, braziliane, bullgare (gjuhë me gjalpë), britanike, franceze, indoneziane ( semur lidah ose zierje me gjuhë viçi), italiane (gjellë tipike në Piemonte dhe Liguria ), kolumbiane, kineze (e zier), japoneze, koreane (hyeomit gui), filipinase, lituaneze, letoneze, norvegjeze, meksikane, mongole, nikaraguane, persiane (si forma të skuqura, të pjekura, të ziera dhe të ngrëna të ftohtë në një sanduiç), polake, portugeze, rumune, spanjolle, jugore afrikane, turke dhe uruguaiane.
Referime
|
336868
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/As%20Aventuras%20de%20Gui%20%26%20Estopa
|
As Aventuras de Gui & Estopa
|
As Aventuras de Gui & Estopa është një serial i animuar brazilian krijuar nga Mariana Caltabiano. Seriali për herë të parë u transmetua në kanalin televiziv Cartoon Network më 2009.
Dubluesët
Mariana Caltabiano si Gui "Iguinho", Cróquete Spaniel, Dona Iguilda, Fifivelinha dhe Róquete Spaniel
Eduardo Jardim si Estopa, Pitiburro dhe Nerdson
Arly Cardoso si Ribaldo "Riba"
Ricardo Aidar si Professora Jararaca
Referime
Lidhje të jashtme
Seriale të animuar
|
336869
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Pishina%20Ostrava-Poruba
|
Pishina Ostrava-Poruba
|
Pishina Ostrava-Poruba është pishina më e madhe e hapur e notit në Evropën Qendrore, e vendosur në pjesën perëndimore të Ostrava-Poruba në Rajonin Moravio-Silezian . Pishina ka një sipërfaqe ujore prej 41 200 m2. Zona mund të akomodojë deri në 15,000 vizitorë, frekuentimi mesatar vjetor është 115,000 vizitorë.
Pishina është e pajisur me rrëshqitëse uji, pishina për fëmijë, disa kënde lojërash (stritboll, volejboll plazhi, badminton, netball, mini-futboll), fusha tenisi, mini golf, marrja me qira e varkave dhe pajisjeve sportive, etj. Në zonë ka edhe mundësi për pije freskuese, ruajtje biçikletash dhe sendesh me vlerë etj. Pishina është e aksesueshme me tramvaj . Kapaciteti i parkingjeve ngjitur është 600 vende. Hyrja paguhet, fëmijët nën 6 vjeç hyjnë në zonë falas.
Operator i pishinës është kompania komunale e objekteve sportive dhe rekreative e qytetit të Ostravës, s.r.o (SAREZA).
Parametrat teknikë
Sipërfaqja e ujit ndodhet në një lartësi prej 232 m mbi nivelin e detit Përmasat e pishinës në pikën më të gjatë janë 380 m, në pikën më të gjerë 220 m, në pikën më të cekët 1.4 m dhe në pikën më të thellë 3.8 m. Sipërfaqja jashtë zonave ujore të tre pishinave përfshin rreth 50 000 mijë m 2 tokë me bar dhe rreth 20,000 m 2 park pyjor. Mini-zona e fëmijëve me 3 gropa ranore, korniza ngjitjeje dhe lëkundje ka një sipërfaqe prej 4000 m2 .
Rrëshqitëset e ujit:
gjatësia e rrëshqitjes së madhe: 100 m
gjatësia e rrëshqitjeve të mëdha (3 copë): 55 m
rrëshqitje për fëmijë: 3.5 dhe 10 m
Historia
Ndërtimi i pishinës filloi në vitin 1958 me një kosto totale prej 3,900,000 CZK . Vetëm pas kontributit masiv të qytetarëve të thjeshtë, të cilët punuan gjithsej 212,000 orë me kohë të pjesshme falas në kantierin si pjesë e eventit Z, pishina u përfundua dhe u hap zyrtarisht më 15 korrik 1962. Pas hapjes, numri i të pranishmëve arriti në 25,000. vizitorë në ditë .
Pishina kërkon rreth dy javë për të mbushur. Deri në vitin 1969, uji natyral nga Porubka, që atëherë uji i pijshëm nga sistemi i furnizimit me ujë. Në total, kjo është rreth 80 milionë litra ujë (për krahasim, është konsumi i 800-1000 familjeve në dy vjet). Në vitin 2006, në ambiente u vendos një pastrues vetjak, i cili filtron vazhdimisht ujin në pishinën e madhe, ndërsa klori u hidhet edhe pishinave të tjera.
Të gjitha objektet janë ndërtuar vetëm për verën dhe pa dokumentacionin e nevojshëm teknik. Pishina u modifikua dhe rinovua disa herë sipas kërkesave në rritje për funksionim, komoditetit të shërbimeve dhe kërkesave për cilësinë e ujit.
Pranë pishinës ndodhet edhe monumenti natyror Porubský bludný balvan.
Shih edhe
Pishina e Gërmisë
Referime
Lidhjet e jashtme
Faqe zyrtare e pishinës
video medalion në stream.cz
Pishina
|
336870
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Pishina%20Weyermannshaus
|
Pishina Weyermannshaus
|
Pishina Weyermannshaus (Gjermanishtja e Bernit, nga forma e kafshëve shtëpiake gjermane Weyerli (" pellg i vogël "), është një pishinë e hapur me një pishinë të brendshme dhe një shesh patinazhi artificial në akull në lagjen Untermatt në perëndim të qytetit të Bernës . Matet me sipërfaqen ujore të pellgut kryesor prej 16,000 metra katrorë dhe një perimetër prej 460 metrash, është pishina më e madhe e hapur në Zvicër, e matur me vëllimin prej 25,000 metra kub, më e madhja në Evropën Perëndimore . Ai gjithashtu përfshin një restorant. Sistemet funksionojnë veçmas.
Vendndodhja gjeografike
Pishina e jashtme Weyermannshaus i përket Bern-Bethlehemit, më saktësisht rrethit Untermatt . Historikisht, ajo i përket ish -pasurisë Weyermannshaus, nga e cila lindi zona e sotme industriale me të njëjtin emër. Banja ndodhet direkt në perëndim të rrugës së autostradës A12 “Weyermannshaus”, përtej së cilës thuhet zona industriale. Në veri të banjës është Pylli Bremgarten, në perëndim të distriktit VI të Bernës dhe në jug është distrikti Stöckacker . Fokusi gjeografik i komunës së Bernës është vetëm në lindje të pellgut kryesor.
Zhvillimi historik
Më datën 1 mars 1235, Heinrich von Hohenstaufen i dha Peter von Bubenberg, kryetarit të bashkisë së Bernës në atë kohë, një "pellg ose liqen jashtë qytetit" (" ") si feud . Mbi njëqind vjet më vonë, më 13 gusht 1338, qyteti i Bernës i shiti kryebashkiakut në detyrë, Hans von Bubenberg, një pjesë të tokës së përbashkët tek "wyer von Bubenberg". Mund të supozohet se të dy nënkuptonin pellgun që ishte në rajonin e sotëm Weyermann. Emri i pronës ndoshta rrjedh nga selia e administratorit të këtij trupi uji: shtëpia e njeriut të pellgut.
Në shekullin e 16-të kishte tre pellgje në të njëjtin vend, të krijuar nga ndarja artificiale e pellgut origjinal, por ato ende ishin të lidhura. Këto tre pellgje përdoreshin për peshkim, në të cilat kulloheshin çdo tre vjet. Në vitin 1620 pellgjet u drenazhuan përgjithmonë. Fundi i mëparshëm i pellgjeve u kultivua më pas. Pjesa perëndimore e pellgut më perëndimor mbeti një përjashtim nga kjo. Nga viti 1908 deri në vitin 1910 u krijua si një objekt banje - në atë kohë ende në gjendjen e tij natyrore.
Një zgjerim në pishinën e jashtme komunale u zhvillua në fund të viteve 1950. Buza e pishinës u betonizua në vitin 1957 dhe u ngritën ndërtesa të ndryshme nën drejtimin e arkitektit Hans Beyeler : ndërtesa kryesore me apartamentin e kujdestarit, një restorant dhe një nga tre krahët e tualeteve të sotme. Në vitin 1970, pasuan pishina e brendshme dhe shesh patinazhi artificial në akull, duke përfshirë tualete, një restorant të ri dhe më shumë tualete për pishinën e jashtme.
Investimet
Pishina e jashtme
Qendra e pishinës së jashtme është pishina, me një sipërfaqe prej 16,000 metrash katrorë dhe një perimetër prej 460 metrash. Ajo është e rrethuar nga rreth 32,000 metra katrorë lëndinë, një kënd lojërash për fëmijë, një fushë sportive, ambiente tualeti, tre pishina për fëmijë, tavolina pingpong, një fushë bocce dhe një restorant me një kioskë satelitore . Vetë pishina përfshin një zonë korsi me tetë korsi prej pesëdhjetë metrash të gjatë, një strukturë zhytjeje me një trampolinë prej një dhe tre metra dhe një zonë për fëmijë me një thellësi më të vogël. Tipar i spikatur i pellgut është ishulli që qëndron mbi shtylla ("Inseli" ) në mes.
Ashtu si të gjitha pishinat e tjera të jashtme në qytetin e Bernës (me përjashtim të Ka-We-De ), hyrja në pishinën e jashtme Weyermannshaus është falas.
Pishina e brendshme
Pishina e brendshme Weyermannshaus u ndërtua në vitin 1970 me një pishinë mësimore dhe një pishinë korsi (pesë korsi nga 25 metra secila), një trampolinë një dhe tre metra.
Nga viti 1993 deri në vitin 1995, teknologjia e pishinës u rinovua dhe pishina dhe tavani në sallën e pishinës u rinovuan. Dhoma u përshtat me standardet aktuale të sigurisë nga tërmeti .
Nga viti 2010 deri në 2011 pishina e brendshme u mbyll për 9.8 milion franga rinovuar dhe rimodeluar: Zona e hyrjes, dhomat e tualeteve dhe zonat e lagura u ridizajnuan plotësisht, me të gjithë ndërtesën që ishte projektuar për të aksesuar personat me aftësi të kufizuara dhe për karriget me rrota. Ai gjithashtu plotëson kërkesat e standardit Minergie ECO . Solariumi ekzistues u hoq për arsye shëndetësore dhe u ndërtua një dhomë gjimnastike . Sauna, banja me avull dhe dhoma e relaksimit janë ridizajnuar në mënyrë që hyrja të jetë e mundur pavarësisht nga pishina aktuale e brendshme. Tualetet dhe kabinat e dushit, të cilat ishin të ndara rreptësisht sipas gjinisë deri në rinovim, u ridizajnuan gjithashtu në mënyrë që përdorimi i përzier tashmë të jetë i mundur.
Pishina ka qenë gjithashtu pa pengesa që nga pranvera e vitit 2012. Ka një ashensor me funksion hidraulik që personat me aftësi të kufizuara mund ta përdorin për të hyrë në ujë në mënyrë të pavarur.
Sheshi i patinazhit
Përdorimi dimëror
Sheshi i akullit me një fushë 60 me 75 metra është ndërtuar së bashku me pishinën e brendshme. Fusha mund të ndahet nga bandat, zakonisht në dy shesh patinazhi dhe një shesh patinazhi për hokej mbi akull . Sheshi i akullit artificial Weyermannshaus ka qenë shtëpia e EHC Rot-Blau Bern-Bümpliz që nga sezoni 1971/1972 dhe SC Bern përdor objektin për stërvitjen e të rinjve.
Në vitin 2014, sheshi i akullit Weyermannshaus ishte shesh patinazhi i parë në akull që ofronte të ashtuquajturat rrëshqitës me akull. Kjo është një pllakë çeliku me vrapues për karriget me rrota, e cila u mundëson njerëzve me aftësi të kufizuara në ecje të lëvizin në akull pavarësisht se përdorin një karrige me rrota. Aeroplani i akullit u shpik nga ish- lugeri gjerman Hans Rinn .
Përdorimi veror
Në vitet pas rindërtimit të sheshit të akullit, ai u përdor fillimisht si parking në verë për arsye hapësire. Në vitet e mëvonshme u shtuan përdorime alternative: në shumicën e rasteve objekti shërbeu si fushë tenisi, më vonë edhe si fushë futbolli në plazh . Në vitin 2013, këshilli bashkiak i qytetit të Bernës njoftoi se përdorimi veror nuk ishte më një opsion për shkak të gjendjes së keqe të pistës së betonit dhe se vendi duhej rinovuar urgjentisht. Tubat e ftohjes janë të vjetër dhe të brishtë. Një rinovim është planifikuar për vitin 2017.
Zhvillimin
Weyermannshaus është i zhvilluar mirë. Është afër daljeve të autostradës Bern-Forsthaus dhe Bern-Bethlehem dhe mund të arrihet duke përdorur një sërë opsionesh të transportit publik: stacioni i autobusit Weyermannshaus është në veri-lindje të banjës, stacioni i autobusit Weyermannshaus Bad është në veri-perëndim, Stacioni i trenit Europaplatz S-Bahn (më parë . ekstraholliges) .
Rinovimi dhe rindertimi
Në vitin 2012 u bë e ditur se pishina e jashtme kishte nevojë për rinovim. Ai nuk përputhet më me rregulloret e mbrojtjes së ujit dhe humbet një të tretën e ujit që i furnizohet nëpërmjet kullimit . Megjithatë, që nga qershori 2019, pishina e jashtme ende nuk është rinovuar dhe uji ende ka rrjedhur i patrajtuar, d.m.th. duke përfshirë klorin, në liqenin Wohlen . Në vjeshtën e vitit 2020, ata që kishin të drejtë vote votuan për një kredi përkatëse ndërtimi prej 48 milionë CHF. Pas marrjes së kredisë për ndërtim, filloi puna e rinovimit. Rihapja është planifikuar për 14 Prill. Maj 2022 i planifikuar. Janë shqyrtuar ofertat alternative si plazhi me rërë me veçori ujore ose hapja e vazhdueshme e pishinës së brendshme gjatë rinovimit.
Pishina e brendshme dhe sheshi i akullit do të rindërtohen plotësisht. Projekti fitues “Central Park” parashikon një godinë të re dykatëshe, objektet aktuale janë rreth 50 vjet të vjetra. Sheshi i akullit do të jetë në katin e poshtëm dhe pishina në katin e sipërm. Prandaj, kati i poshtëm është projektuar si një bazë solide prej betoni të armuar, kati i sipërm në konstruksion druri. Duke reduktuar planimetrinë, do të fitohet më shumë hapësirë e hapur për pishinën e jashtme. Projekti i ri rezidencial "Weyermannshaus West" gjithashtu pritet të tërheqë më shumë vizitorë në të ardhmen.
Shih edhe
Pishina e Gërmisë
Pishina Ostrava-Poruba
Lidhjet e jashtme
Referime
Pishina
|
336872
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Novi%20fosili
|
Novi fosili
|
Novi Fosili ( Shqip: Fosilet e reja ) është një grup kroat pop, një nga aktet muzikore më të njohura në ish- Jugosllavi .
Grupi u formua në Zagreb në vitin 1969. Sukseset e tyre të para erdhën në vitin 1976 kur grupit iu bashkua kompozitori Rajko Dujmić . Në të njëjtin vit, Novi Fosili luajti në Festivalin e Splitit, ku kënga e tyre "Diridonda" u bë shpejt një hit në të gjithë vendin. Disa nga albumet e tyre shitën miliona kopje dhe sollën shumë hite që transmetohen ende sot në radiot kroate. Këngëtarja e parë femër ishte Đurđica Barlović, në vitin 1983 e zëvendësuar nga Sanja Doležal . Vokalistët meshkuj të grupit ishin Vladimir Koçish Zec dhe Rajko Dujmić.
Hitet përfshijnë: "Za dobra stara vremena" ("Për kohët e mira të vjetra"), "Milena", "Sanjaj me" ("Ëndërro për mua") dhe të tjera. Grupi përfaqësoi Jugosllavinë në Festivalin Evropian të Këngës 1987 . Me këngën e tyre "Ja sam za ples" ("Dua të kërcej") ata përfunduan të katërt.
Pas shpërbërjes së Jugosllavisë, anëtarët e grupit u shpërndanë, pastaj u mblodhën përsëri, por pa Doležal dhe Zec. Grupi u shpërbë përsëri në 2001. Anëtarët e formacionit më të paharrueshëm u mblodhën përsëri në 2005 për disa koncerte ringjalljeje. Në vitin 2014, u ngritën skandale rreth përdorimit të gjatë të drogës nga Dujmić, duke bërë që ai të përjashtohej nga grupi. Anëtarët e mbetur ende mbajnë koncerte të vogla ringjalljeje.
|
336873
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Riva%20%28banda%29
|
Riva (banda)
|
Articles with hCards
Riva ishte një grup pop kroat i formuar në Zadar në vitin 1986.
Pas formimit në vitin 1986, grupi mori pjesë në Zagrebfest 1988, duke interpretuar me këngën "Zadnja Suza" ("Loti i fundit").
Kënga e tyre " Rock Me " fitoi Festivalin Evropian të Këngës 1989 në Zvicër, me një rezultat prej 137 pikësh. Sipas autorit John Kennedy O'Connor në Eurovision Song Contest – The Official History, ishte një fitore e papritur. Grupi solli fitoren e parë dhe të vetme për Jugosllavinë. Konkursi u organizua më pas në Zagreb, duke përfaqësuar Radio Televizionin Jugosllav .
Pas suksesit, ata publikuan dy albume të mëvonshme, një i titulluar sipas këngës së tyre fituese " Rock Me " (1989) dhe "Srce Laneta" (" Zemra e Drerit") në 1990.
Menjëherë pas suksesit të dy albumeve, grupi nënshkroi me një agjenci zvicerane ku ata filluan prodhimin e albumit të tyre të tretë të planifikuar të titulluar " Lude Glave, Lude Godine" ( "Koka të çmendur, vite të çmendura") me Per Gessle një nga anëtarët e dyshes Roxette me të cilin supozohej se do të hapnin akte në një turne botëror.
Mosmarrëveshjet lindën kur Agjencia Zvicerane keqpërfaqësoi Kroacinë, asokohe vend i pavarur, duke zgjedhur që grupi të mbetej si përfaqësues i Jugosllavisë për qëllime të shtypit, si dhe shfaqjet e grupeve të fokusuara në çështjet humanitare në Kroaci për të ndihmuar viktimat e luftërave jugosllave.
Duke u ndjerë të tradhtuar nga portretizimi i agjencisë për atë që po ndodhte në qytetin e tyre, anëtarët ndërprenë të gjitha lidhjet me agjencinë, me kryetaren Emilija Kokić që deklaroi në një intervistë të vitit 2019 :
“Ne vijmë nga Zadari, familjet tona janë grumbulluar në bodrume, sepse granatat e ushtrisë serbe po bien në Zadar, dhe ne do të silleshim si të ishim jugosllavë? Si? Kjo do të ishte tradhtia më e madhe! Ata do të bëheshin njerëz për të cilët një karrierë do të thotë më shumë se çdo gjë”.
Pas dorëheqjes, albumi i planifikuar i cili ishte planshtruar të publikohej mbeti i pa publikuar me vetëm 3 këngë nga albumi që ishin të gatshme nga performanca e tyre në parazgjedhjen kroate të Eurovizionit Dora në 1993.
Gjatë vitit 1991, grupi vendosi të kishte një ndërprerje të planifikuar fillimisht si të shkurtër, e cila përfundoi si fundi i Rivas pasi anëtarët u fokusuan në jetën e tyre personale me vetëm shumë pak ribashkime të vogla që u zhvilluan midis 1993-2016.
Fitues në Festivalin Evropian të Këngës
|
336874
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Rock%20Me%20%28k%C3%ABnga%20e%20Riv%C3%ABs%29
|
Rock Me (kënga e Rivës)
|
" Rock Me " ishte kënga fituese e Eurovizionit 1989, interpretuar nga Riva, duke përfaqësuar Jugosllavinë, e vetmja herë që vendi fitoi konkursin. Fillimisht u interpretua në kroatisht, por vokalistja kryesore Emilija Kokić e këndoi atë në anglisht gjatë përsëritjes së fituesve.
Fitorja e këngës çoi në ndërgjegjësimin ndërkombëtar të rokut jugosllav dhe kroat .
Vokalistja e Rivës, Emilija Kokić vazhdoi të shfaqej në ngjarje të ndryshme, por nuk pati sukses të rëndësishëm pas fitores së vitit 1989.
Kënga u pasua si fituese në nga Toto Cutugno duke përfaqësuar Italinë me " Insieme: 1992 ". Si përfaqësues i Jugosllavisë vitin tjetër e pasoi Tajçi me " Hajde da ludujemo ".
Në vitin 2022, The Independent e quajti atë këngën e 44-të më të mirë fituese të Eurovizionit të të gjitha kohërave.
|
336877
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Lista%20e%20pishinave%20m%C3%AB%20t%C3%AB%20m%C3%ABdha
|
Lista e pishinave më të mëdha
|
Ka një numër pishinash të mëdha anembanë botës, disa prej të cilave janë laguna artificiale. Që nga viti 2019, mbajtësi i Rekordit Botëror Guinness për lagunën më të madhe të krijuar nga njeriu është Citystars Sharm El Sheikh, i vendosur në Sharm El Sheikh, Egjipt .
Në këtë listë janë të renditura vetëm pishinat artificiale ekzistuese të kompletuara më të mëdha se 1,500 m për të cilat disponohen informacione të besueshme për nga sipërfaqaqja. Thellësia dhe vëllimi nuk merren parasysh. Vini re se kjo listë mund të mos jetë gjithëpërfshirëse pasi pishinat e mëdha për të cilat nuk ekzistojnë burime të besueshme që vërtetojnë madhësinë e tyre nuk janë përfshirë.
Pishinat më të mëdha në botë
Pishinat më të mëdha në Evropë
Pishina Ostrava-Poruba
Pishina Weyermannshaus
Pishina e Gërmisë
Pishina Brentanobad
Pishina Alfred Nakache
Tooting Bec Lido
Pishina Deepspot
Pishina Nemo 33
Superlativa të tjera pishinash
Shih edhe
Pishina e Gërmisë
Referime
Pishina
|
336881
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/B%C3%A9lesta-en-Lauragais
|
Bélesta-en-Lauragais
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Bélesta-en-Lauragais (Ocitanisht: Bèl Estar ; Shqip: Belesta ) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullatë
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336882
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Bourg-Saint-Bernard
|
Bourg-Saint-Bernard
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Bourg-Saint-Bernard ( ; Languedocien : Le Borg de Sant Bernat ; Shqip: Berna) është një komunë e departamentit Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Monumente
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336883
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Castelbiague
|
Castelbiague
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Pages using infobox settlement with image map1 but not image map
Castelbiague ( ; Ocitanisht: Castèthviague ; Shqip: Kastelbaga) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullatë
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336884
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Castillon-de-Larboust
|
Castillon-de-Larboust
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Castillon-de-Larboust (Ocitanisht: Castilhon de Larbost ; Shqip: Kastiljon-Larbusti )është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336885
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Cazeneuve-Montaut
|
Cazeneuve-Montaut
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Cazeneuve-Montaut ( ; Ocitanisht: Casanava de Montaut; Shqip: Kaznëva-Montati) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullatë
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336886
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Cast%C3%A9ra-Vignoles
|
Castéra-Vignoles
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Castéra-Vignoles ( ; Ocitanisht: Casterar e Vinhòlas ; Shqip: Kastera dhe Vinjola) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336887
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Cazarilh-Lasp%C3%A8nes
|
Cazarilh-Laspènes
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Cazarilh-Laspènes (Ocitanisht: Cadelh e las Penas ; Shqip: Kadela dhe Penasi) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore. Para vitit 2014, njihej si Cazaril-Laspènes.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336888
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Clermont-le-Fort
|
Clermont-le-Fort
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Clermont-le-Fort ( ; Ocitanisht: Clarmont ; Shqip: Klarmonti) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Gjeografia
Lumi Ariège formon pjesën më të madhe të kufirit perëndimor të komunës, me Lèze, një nga degët e saj, e cila derdhet këtu në Ariege.
Popullatë
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336889
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Fronsac%2C%20Haute-Garonne
|
Fronsac, Haute-Garonne
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Pages using infobox settlement with image map1 but not image map
Fronsac ( ; Shqip: Fronsaku ) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336890
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Maurens%2C%20Haute-Garonne
|
Maurens, Haute-Garonne
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Maurens (Shqip: Mauren) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336891
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Frontignan-de-Comminges
|
Frontignan-de-Comminges
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Frontignan-de-Comminges (Shqip: Fratari i Komingës ; Ocitanisht: Frontinhan de Comenge)është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336892
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Frontignan-Sav%C3%A8s
|
Frontignan-Savès
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Frontignan-Savès ( ; Ocitanisht: Frontinhan de Savés ; Shqip: Fratari i Savës) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336893
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Maureville
|
Maureville
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Maureville ( ; Ocitanisht: Maurevila ; Shqip: Mauravila) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336894
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Melles
|
Melles
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Melles ( ; Ocitanisht: Mèles ; Shqip: Melasi) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336895
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Poucharramet
|
Poucharramet
|
Poucharamet ( ; Ocitanisht: Pojarramet; Shqip: Puxharahmeti) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336896
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/R%C3%A9gades
|
Régades
|
Régades ( ; Ocitanisht: Regadas ; Shqip: Regada) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullatë
Komuna në Haute-Garonne
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336897
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Renneville%2C%20Haute-Garonne
|
Renneville, Haute-Garonne
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Renneville ( ; Ocitanisht: Renevila ; Shqip: Renevila) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullatë
Komuna në Haute-Garonne
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336898
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Savarth%C3%A8s
|
Savarthès
|
Savarthès ( ; Ocitanisht: Eth Savartés; Shqip: Savarta) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336899
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Saussens
|
Saussens
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Saussens (Shqip: Sasen) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Vetitë CS1: Burime në frëngjisht (fr)
Koordinatat në Wikidata
|
336900
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/S%C3%A9deilhac
|
Sédeilhac
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Sédeilhac ( ; Ocitanisht: Sedelhac ; Shqip: Sedejaku) është një komunë në departamentin Haute-Garonne në Francën jugperëndimore.
Popullsia
Komuna në Haute-Garonne
Koordinatat në Wikidata
|
336901
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Brest
|
Brest
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Brest ( ; Breton pronunciation: [bʀest] ; Shqip: Bresti) është një qytet port në departamentin Finisterë, Bretanjë. I vendosur në një gji të mbrojtur jo shumë larg majës perëndimore të një gadishulli dhe skajit perëndimor të Francës metropolitane, Bresti është një port i rëndësishëm dhe porti i dytë ushtarak francez pas Tulonit. Me 142,722 banorë në një regjistrim të vitit 2007, Bresti formon zonën më të madhe metropolitane të Bretanjës Perëndimore (me një popullsi prej 300,300 banorësh gjithsej), duke u renditur i treti pas Nantës dhe Renës në të gjithë Britaninë historike dhe qyteti i 19-të më i populluar i Francës; Për më tepër,qyteti i Brestit ofron shërbime për një milion banorë të Britanisë Perëndimore. Edhe pse Bresti është deri tani qyteti më i madh në Finisterë, prefektura (kryeqyteti rajonal) e departamentit është qyteti shumë i vogël, Quimper .
Gjatë mesjetës, historia e Brestit ishte historia e kështjellës së tij. Pastaj kardinali Richelieu e bëri atë një port ushtarak në 1631. Bresti u rrit rreth arsenalit të tij deri në pjesën e dytë të shekullit të 20-të. I dëmtuar rëndë nga bombardimet e Aleatëve gjatë Luftës së Dytë Botërore, qendra e qytetit u rindërtua plotësisht pas luftës. Në fund të shekullit të 20-të dhe në fillim të shekullit të 21-të, deindustrializimi i qytetit u pasua nga zhvillimi i sektorit të shërbimeve . Në ditët e sotme, Bresti është një qytet i rëndësishëm universitar me 23,000 studentë. Përveç Universitetit të Bretanjës Perëndimore, Bresti dhe zona përreth tij strehojnë disa shkolla elitare franceze si École Navale (Akademia Detare Franceze), Télécom Bretagne dhe Shkolla Superiore Kombëtare e Bretanjës e Teknikave të Avancuara (ENSTA Bretagne, më parë ENSIETA). Bresti është gjithashtu një qendër e rëndësishme kërkimore, e fokusuar kryesisht tek deti, me qendrën më të madhe Ifremer (Instituti Francez i Kërkimeve për Shfrytëzimin e Detit), le Cedre (Qendra e Dokumentimit, Kërkimit dhe Eksperimentimit mbi Ndotjen Aksidentale të Ujit) dhe Institutin Polar Francez.
Historia e Brestit që nga shekulli i 17-të ka qënë e lidhur me detin: Akademia e Marinës u themelua në vitin 1752 në këtë qytet. Aty u ndërtua aeroplanmbajtësja Charles de Gaulle . Çdo katër vjet, Bresti pret festivalin ndërkombëtar të detit, varkave dhe marinarëve: është një takim i montazheve të vjetra nga e gjithë bota ( Les Tonnerres de Brest ).
Popullsia
Administrata
Komuna në Finistère
Qytete në Francë
Koordinatat në Wikidata
|
336902
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Stacioni%20i%20Brestit
|
Stacioni i Brestit
|
disabled
Stacioni i Brest (frëngjisht: Gare de Brest ) është stacioni hekurudhor që i shërben qytetit të Brestit, Francë. Është fundi perëndimor i hekurudhës Paris-Brest . Stacioni i ri, i ndërtuar mbi portin e qytetit në vitin 1932 në vendin e paraardhësit të tij të ndërtuar në 1865, përfshin një kullë të lartë sahati dhe një sallë gjysmërrethi pasagjerësh. Ndërtesa aktuale e vitit 1932, nga CF de l'Etat, zëvendëson ndërtesën e vjetër të ndërtuar në 1865 nga CF de l'Ouest .
Stacioni u bë mbërritja e TGV Atlantique në 1990, por pà ndryshime të vogla në strukturën e tij.
Koordinatat në Wikidata
|
336912
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Porsche%20Cayenne
|
Porsche Cayenne
|
Porsche Cayenne është një model i prodhuar nga prodhuesi gjerman i automobilave Porsche. Me makinën e prezantuar në vitin 2002, Porsche shtoi një automjet sportiv të shërbimeve (SUV) në gamën e modeleve të saj, të cilat deri atëherë përbëheshin vetëm nga makina sportive. Tregu kryesor për Cayenne janë Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Porsche Cayenne (Tipi 9PA) është ndërtuar nga viti 2002 deri në vitin 2010, që nga viti 2007 me motorë me injeksion të drejtpërdrejtë dhe një përmisim. Modeli pasardhës Porsche Cayenne (Type 92A) është ndërtuar nga 2010 deri në 2017. Më 29 gusht 2017, u zhvillua premiera e gjeneratës së tretë të Porsche Cayenne (lloji PO536); ai u prezantua për publikun në Motor Show Ndërkombëtar në shtator 2017.
Referime
Vetura
Vetura gjermane
|
336914
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Greqia%20Osmane
|
Greqia Osmane
|
Shumica e zonave që janë në kufijtë e Greqisë moderne ishin në një moment pjesë e Perandorisë Osmane. Periudha e sundimit osman në Greqi, që zgjati nga mesi i shekullit të 15-të deri në Luftën e Greke të Pavarësisë që shpërtheu më 1821 dhe u shpall Republika e Parë Helenike më 1822 (i paraprirë nga krijimi i Republikës autonome Septinsulare më 1800). njihet në greqisht si Tourkokratia (greqisht: Τουρκοκρατία, "sundimi turk"). Megjithatë, disa rajone, si ishujt e Jonit, zotërime të ndryshme të përkohshme veneciane të Stato da Màr dhe Gadishullit Mani në Peloponez nuk u bënë pjesë e administratës osmane, por e fundit ishte nën suzerainty osmane.
Perandoria Romake Lindore, mbetja e Perandorisë Romake, e cila sundoi pjesën më të madhe të botës greqishtfolëse për më shumë se 1100 vjet, ishte dobësuar fatalisht që nga plaçkitja e Kostandinopojës nga kryqtarët latinë në vitin 1204.
Përparimi osman në Greqi u parapri nga fitorja ndaj serbëve në veri. Osmanët fituan fillimisht Betejën e Maricës në vitin 1371. Forcat serbe u drejtuan më pas nga Mbreti Vukashin i Serbisë, babai i Princit Marko dhe bashkësundimtari i perandorit të fundit nga dinastia serbe Nemanjiq. Kjo u pasua nga një fitore osmane gjatë Betejës së Kosovës të vitit 1389.
Pa kërcënim të mëtejshëm nga serbët dhe Euh për luftërat civile të mëvonshme bizantine, osmanët rrethuan dhe pushtuan Kostandinopojën në vitin 1453, më pas përparuan drejt jugut në Greqi dhe pushtuan Athinën më 1456. Grekët qëndruan në Peloponez deri në vitin 1460, dhe venecianët dhe gjenovezët dhe në disa nga ishujt kryesorë dhe gjenovezët e hershëm të Greqisë16. Ishujt e Egjeut ishin në duart osmane, duke përjashtuar disa qytete portuale që mbaheshin ende nga venecianët (veçanërisht Nafplio, Monemvasia, Parga dhe Methone). Malet e Greqisë ishin kryesisht të paprekura dhe ishin një strehë për grekët që dëshironin të largoheshin nga sundimi osman dhe të përfshiheshin në luftë guerile.
Ishujt Cyclades, në mes të Egjeut, u aneksuan zyrtarisht nga osmanët në vitin 1579, megjithëse ata kishin qenë nën statusin vasal që nga vitet 1530. Qiproja ra më 1571 dhe venecianët mbajtën Kretën deri më 1669. Ishujt Jon nuk u sunduan kurrë nga osmanët, me përjashtim të Kefalonisë (nga 1479 në 1481 dhe nga 1485 në 1500), por mbetën nën sundimin e Republikës së Venedikut. Pikërisht në Ishujt Jon lindi shtetësia moderne greke, me krijimin e Republikës së Shtatë Ishujve më 1800.
Greqia osmane ishte një shoqëri multietnike. Megjithatë, sistemi osman i miletit nuk përputhej me nocionin modern perëndimor të multikulturalizmit. Grekët iu dhanë disa privilegje dhe liri, por ata vuajtën edhe nga keqpërdorimet e personelit të saj administrativ mbi të cilin qeveria qendrore kishte vetëm kontroll të largët dhe jo të plotë. Pavarësisht se humbën pavarësinë e tyre politike, grekët mbetën dominues në fushën e tregtisë dhe biznesit. Konsolidimi i pushtetit osman në shekujt e 15-të dhe të 16-të e bëri Mesdheun të sigurt për anijet greke dhe pronarët grekë të anijeve u bënë transportuesit detarë të perandorisë dhe bënë fitime të jashtëzakonshme. Megjithatë, pas disfatës osmane në Betejën e Lepantit, anijet greke shpesh u bënë cak i sulmeve të egra nga piratët katolikë (veçanërisht spanjollë dhe maltezë).
Periudha e sundimit osman pati një ndikim të thellë në shoqërinë greke, pasi u shfaqën elita të reja. Aristokracia greke e tokave që dominonte tradicionalisht Perandorinë Bizantine pësoi një fat tragjik dhe u shkatërrua pothuajse plotësisht. Klasa e re drejtuese në Greqinë osmane ishin prokritoi (πρόκριτοι në greqisht), të cilët quheshin kocabaşi nga osmanët. Ata ishin në thelb burokratë dhe taksambledhës dhe fituan një reputacion negativ për korrupsion dhe nepotizëm. Nga ana tjetër, fanariotët u shquan në kryeqytetin perandorak të Kostandinopojës si biznesmenë dhe diplomatë, dhe Kisha Ortodokse Greke dhe Patriarku Ekumenik u ngritën në fuqi të madhe nën mbrojtjen e Sulltanit dhe fituan kontrollin fetar mbi të gjithë popullsinë ortodokse të perandorisë, pavarësisht nëse fliste greqisht, shqip, latinisht apo sllavisht.
Zgjerimi osman
Pas rënies së Kostandinopojës nga osmanët në vitin 1453, Despotati i Moresë ishte mbetja e fundit e Perandorisë Bizantine që u mbajt kundër osmanëve. Megjithatë, ajo ra në duart e osmanëve në vitin 1460, duke përfunduar pushtimin e Greqisë kontinentale.
Ndërsa pjesa më e madhe e Greqisë kontinentale dhe ishujve të Egjeut ishin nën kontrollin osman deri në fund të shekullit të 15-të, Qiproja dhe Kreta mbetën territor veneciane dhe nuk ranë në duart e osmanëve deri në vitin 1571 dhe 1670 respektivisht. E vetmja pjesë e botës greqishtfolëse që i shpëtoi sundimit osman ishin Ishujt e Jonit, të cilët mbetën venecianë deri në vitin 1797. Corfu i rezistoi tre rrethimeve të mëdha në vitet 1537, 1571 dhe 1716, të cilat të gjitha rezultuan në zmbrapsjen e osmanëve.
Zona të tjera që mbetën pjesë e Stato da Màr veneciane përfshijnë Nafplio dhe Monemvasia deri në vitin 1540, Dukati i Arkipelagut, me qendër në ishujt Naxos dhe Paros deri më 1579, Sifnos deri më 1617 dhe Tinos deri më 1715.
Sundimi osman
Konsolidimi i sundimit osman u pasua nga dy prirje të dallueshme të migrimit grek. E para përfshinte intelektualë grekë, si Basilios Bessarion, Georgius Plethon Gemistos dhe Marcos Mousouros, duke emigruar në pjesë të tjera të Evropës Perëndimore dhe duke ndikuar në ardhjen e Rilindjes (megjithëse migrimi në shkallë të gjerë i grekëve në pjesë të tjera të Evropës, veçanërisht në qytetet universitare italiane, filloi shumë më herët, pas pushtimit të Konstanit). Kjo prirje ndikoi edhe në krijimin e mërgatës moderne greke.
E dyta bëri që grekët të largoheshin nga fushat e gadishullit grek dhe të rivendoseshin në male, ku peizazhi i thyer e bëri të vështirë për osmanët vendosjen e pranisë ushtarake ose administrative.
Ekonomia
Situata ekonomike e shumicës së Greqisë u përkeqësua shumë gjatë epokës osmane të vendit. Jeta u ruralizua dhe u militarizua. Barrë të rënda të taksave u vendosën mbi popullsinë e krishterë dhe shumë grekë u reduktuan në bujqësi për mbijetesë, ndërsa gjatë epokave të mëparshme rajoni ishte zhvilluar dhe urbanizuar shumë. Përjashtim nga ky rregull ishte në Kostandinopojë dhe në ishujt Jon të mbajtur nga Venediku, ku shumë grekë jetonin në prosperitet.
Pas rreth vitit 1600, osmanët iu drejtuan sundimit ushtarak në pjesë të Greqisë, gjë që provokoi rezistencë të mëtejshme dhe gjithashtu çoi në zhvendosje ekonomike dhe rënie të përshpejtuar të popullsisë. Pronat osmane, më parë feude të mbajtura drejtpërdrejt nga Sulltani, u bënë prona të trashëguara (çiflikë), të cilat mund të shiteshin ose t'u liheshin trashëgimtarëve. Klasa e re e pronarëve osmanë i reduktoi fermerët e deritanishëm të lirë grekë në robëri, duke çuar në shpopullimin e fushave dhe në ikjen e shumë njerëzve në male, për t'i shpëtuar varfërisë.
Feja
Sulltani e konsideronte Patriarkun Ekumenik të Kishës Ortodokse Greke si udhëheqësin e të gjithë ortodoksëve, grekë apo jo, brenda perandorisë. Patriarku i përgjigjej Sulltanit për sjelljen e mirë të popullatës ortodokse dhe në këmbim atij iu dhanë kompetenca të gjera mbi bashkësitë ortodokse, duke përfshirë edhe popujt sllavë jo-grekë. Patriarku kontrollonte gjykatat dhe shkollat, si dhe Kishën, në të gjithë komunitetet greke të perandorisë. Kjo bëri që priftërinjtë ortodoksë, së bashku me magnatët vendas, të quheshin Prokritoi ose Dimogerontes, sundimtarët efektivë të qyteteve dhe qyteteve greke. Disa qytete greke, si Athina dhe Rodosi, ruajtën vetëqeverisjen komunale, ndërsa të tjerat u vunë nën guvernatorët osmanë. Disa zona, si Gadishulli Mani në Peloponez dhe pjesë të Kretës (Sfakia) dhe Epirit, mbetën praktikisht të pavarura.
Si rregull, osmanët nuk kërkonin që grekët të bëheshin myslimanë, megjithëse shumë e bënë këtë në një nivel sipërfaqësor për të shmangur vështirësitë socio-ekonomike të sundimit osman ose për shkak të korrupsionit të pretenduar të klerit grek. Rajonet e Greqisë që kishin përqendrimet më të mëdha të myslimanëve grekë osmanë ishin Maqedonia, veçanërisht Vallahadët, Epiri fqinj dhe Kreta (shih myslimanët kretanë). Sipas logjikës së miletit, myslimanët grekë, pavarësisht se shpesh ruanin elementë të kulturës dhe gjuhës së tyre greke, klasifikoheshin thjesht si "myslimanë", megjithëse shumica e të krishterëve ortodoksë grekë i konsideronin ata si "turq" dhe për këtë arsye i shihnin ata si tradhtarë të komuniteteve të tyre origjinale etno-fetare.
Trajtimi i nënshtetasve të krishterë ndryshonte shumë nën sundimin e sulltanëve osmanë. Bayezid I, sipas një historiani bizantin, i pranoi lirisht të krishterët në shoqërinë e tij, ndërsa përpiqej të rriste perandorinë e tij, në periudhën e hershme osmane. Më vonë, ndonëse sundimtari turk u përpoq të qetësonte popullsinë vendase me një rivendosje të sundimit të ligjit në kohë paqeje, popullsia e krishterë u bë gjithashtu subjekt i tatimeve të veçanta dhe haraçit të fëmijëve të krishterë ndaj shtetit osman për të ushqyer radhët e korpusit jeniçer. Persekutimet e dhunshme të të krishterëve u zhvilluan megjithatë nën sundimin e Selimit I (1512-1520), i njohur si Selim i Zymtë, i cili u përpoq të zhdukte krishterimin nga Perandoria Osmane. Selim urdhëroi konfiskimin e të gjitha kishave të krishtera, dhe ndërsa ky urdhër u anulua më vonë, të krishterët u persekutuan rëndë gjatë epokës së tij.
Referime
Referime
Finkel, Caroline. Osman's Dream: The Story of the Ottoman Empire, 1300-1923. New York: Basic Books, 2005. .
Hobsbawm, Eric John. The Age of Revolution. New American Library, 1962. .
Jelavich, Barbara. History of the Balkans, 18th and 19th Centuries. New York: Cambridge University Press, 1983. .
Paroulakis, Peter H. The Greek War of Independence. Hellenic International Press, 1984.
Shaw, Stanford. History of the Ottoman Empire and Modern Turkey: Volume I. Cambridge: Cambridge University Press, 1977.
Vacalopoulos, Apostolis. The Greek Nation, 1453–1669. Rutgers University Press, 1976.
|
336915
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Plailly
|
Plailly
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Plailly ( ; Shqip: Plai ) është një komunë në departamentin Oise të Francës veriore.
Ajo njihet më së miri si shtëpia e parkut tematik Parc Astérix, i cili u hap më 30 prill 1989.
Shiko gjithashtu
Parc Astérix
Komunat e departamentit Oise
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336916
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Porcheux
|
Porcheux
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Porcheux ( ; Shqip: Porshëja) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Shiko gjithashtu
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336917
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Porqu%C3%A9ricourt
|
Porquéricourt
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Porquéricourt ( ; Shqip: Derrikurti ) është një komunë në departamentin Oise në Francën veriore.
Komuna në Oise
Koordinatat në Wikidata
|
336918
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Islami%20n%C3%AB%20Greqi
|
Islami në Greqi
|
Islami në Greqi përfaqësohet nga dy komunitete të dallueshme; Myslimanët që kanë jetuar në Greqi që nga koha e Perandorisë Osmane (kryesisht në Maqedoninë Lindore dhe Trakinë) dhe emigrantët myslimanë që filluan të mbërrinin në çerekun e fundit të shekullit të 20-të, kryesisht në Athinë dhe Selanik. Myslimanët në Greqi janë kryesisht emigrantë nga Lindja e Mesme, rajone të tjera të Ballkanit dhe Afrika e Veriut.
Myslimanët në Greqi
Popullsia myslimane në Greqi nuk është homogjene, pasi ajo përbëhet nga prejardhje të ndryshme etnike, gjuhësore dhe shoqërore të cilat shpesh mbivendosen. Besimi mysliman është besimi i disa grupeve etnike që jetojnë në territorin e sotëm të Greqisë, përkatësisht pomakëve, turqve etnikë, grupeve të caktuara rome dhe myslimanëve grekë, veçanërisht të Kretës, [[Epiri}}t dhe Maqedonisë greke perëndimore, të cilët u konvertuan kryesisht në shekujt 17 dhe 18. Popullsia myslimane e vendit u ul ndjeshëm si rezultat i marrëveshjes së shkëmbimit të popullsisë të vitit 1923 midis Greqisë dhe Republikës së re Turke, e cila gjithashtu çrrënjosi afërsisht 1.5 milionë grekë nga Azia e Vogël. Shumë nga myslimanët e Greqisë Veriore ishin në të vërtetë myslimanë etnikë grekë nga Epiri dhe Maqedonia greke, ndërsa myslimanët me prejardhje pomake dhe etnike turke (turqit e Trakisë Perëndimore) nga Trakia Perëndimore ishin të përjashtuar nga kushtet e shkëmbimit të popullsisë. Qeveritë dhe zyrtarët grekë të njëpasnjëshëm i konsiderojnë myslimanët turqishtfolës të Trakës Perëndimore si pjesë e pakicës myslimane greke dhe jo si një pakicë e veçantë turke. Kjo politikë synon të krijojë përshtypjen se myslimanët e rajonit janë pasardhës të të konvertuarve në islam grekët etnikë të epokës osmane, si Vallahadët e Maqedonisë greke të para vitit 1923 dhe në këtë mënyrë të shmangin një situatë të mundshme të ardhshme në të cilën Trakia Perëndimore do t'i jepet Turqisë në bazë të origjinës etnike të banorëve të saj myslimanë.
Termi pakicë myslimane (Μουσουλμανική μειονότητα Musulmanikí mionótita) i referohet një pakice islame fetare, gjuhësore dhe etnike në Trakinë perëndimore, e cila është pjesë e rajonit administrativ grek të Maqedonisë Lindore dhe Trakisë. Në vitin 1923, sipas kushteve të Traktatit të Lozanës, myslimanëve grekë të Epirit, Maqedonisë greke dhe gjetkë kryesisht në Greqinë Veriore iu kërkua të emigronin në Turqi; kurse të krishterëve që jetonin në Turqi u kërkua të emigronin në Greqi në një "shkëmbim popullsie". Myslimanët e Trakisë perëndimore dhe krishterët e Stambollit dhe ishujt Gökçeada dhe Bozcaada (Imvros and Tenedos) ishin të vetmet popullsi që nuk u shkëmbyen.
Ekziston gjithashtu një komunitet i vogël mysliman në disa prej ishujve Dodekanez (Turqit e Dodekanezit), të cilët, si pjesë e Dodekanezës Italiane të Mbretërisë së Italisë midis viteve 1911 dhe 1947, nuk iu nënshtruan shkëmbimit të popullsisë midis Turqisë dhe Greqisë në vitin 1923. Ata numërojnë rreth 3000, disa prej të cilëve përkrahin identitetin turk dhe flasin turqisht, ndërsa të tjerët janë pasardhës greqishtfolës të myslimanëve të Kretës. Komuniteti është më i fortë në qytetin e Rodosit dhe në ishullin Kos (në veçanti në fshatin Platanos).
Vlerësimet e pakicës së njohur myslimane, e cila ndodhet kryesisht në Traki, ndryshojnë nga 98,000 deri në 140,000 (midis 0,9% dhe 1,2%), ndërsa komuniteti mysliman i emigrantëve të paligjshëm numëron midis 200,000 dhe 500,000, kryesisht në zonën e emigrantëve të orientuar nga Greqia, kryesisht në zonën e Aseas.ref>Ta Nea 23 April 2010</ref> Emigrantët shqiptarë në Greqi janë zakonisht të lidhur me besimin mysliman, edhe pse shumica janë me orientim laik.
==Myslimanët emigrantë në Greqi
Emigrantët e parë të besimit islam, kryesisht egjiptianë, mbërritën në fillim të viteve 1950 nga Egjipti dhe janë të përqendruar në dy qendrat kryesore urbane të vendit, Athinë dhe Selanik. Që nga viti 1990, ka pasur një rritje të madhe të numrit të emigrantëve myslimanë nga vende të ndryshme të Lindjes së Mesme, Afrika e Veriut, si dhe nga Afganistani, Pakistani, India, Bangladeshi, Somalia dhe Azia Juglindore. Megjithatë, pjesa më e madhe e komunitetit mysliman emigrant ka ardhur nga shtetet e Ballkanit, veçanërisht nga Shqipëria, komunitetet shqiptare në Maqedoninë e Veriut dhe republikat e tjera të ish-Jugosllavisë. Që nga rënia e Paktit të Varshavës në Evropën Lindore në fillim të viteve 1990, punëtorët shqiptarë filluan të emigrojnë në Greqi, duke marrë punë me paga të ulëta në kërkim të mundësive ekonomike dhe duke sjellë familjet e tyre për t'u vendosur në qytete si Athina dhe Selaniku.
Shumica e komunitetit mysliman emigrant banon në Athinë. Në njohjen e të drejtave të tyre fetare, qeveria greke miratoi ndërtimin e një xhamie në korrik 2006. Përveç kësaj, Kisha Ortodokse Greke ka dhuruar 28,000 m2, me vlerë rreth 20 milionë dollarë, në Athinën perëndimore për qëllimin e një varreze myslimane. Qeveria e Greqisë dha dritën jeshile për të filluar ndërtimin në vitin 2016, por të dyja angazhimet vazhduan të mbeten letra të vdekura deri në vitin 2017. Megjithatë, Kostas Gavroglou – ministri i arsimit dhe fesë i Greqisë nga viti 2016 deri në korrik 2019 – tha se xhamia e parë e sponsorizuar nga shteti ka të ngjarë të fillojë funksionimin në shtator 2019. Megjithatë, vendi përballet me kundërshtim të fortë nga disa prej qytetarëve të tij, të cilët i konsiderojnë xhamitë si një mjet për përhapjen e Islamit në Evropë. Megjithëse ndërtimi dhe funksionimi i kësaj xhamie athinase ishte brenda rregulloreve ligjore, përhapja e fortë ideologjike e grekëve ka të ngjarë të përjetësojë polemikën. Nëse xhamia ndërtohet, ajo do t'i japë fund pritjes gati dyshekullore.
Për lutjet që kërkohet të kryhen me xhemat, komuniteti mysliman i Selanikut mblidhet brenda apartamenteve, bodrumeve dhe garazheve për adhurim. Përveç kësaj, ka shumë pak varreza myslimane – duke i detyruar disa të udhëtojnë qindra kilometra për të varrosur të vdekurit e tyre.
Referime
Greqia
Feja në Greqi
|
336919
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Pakica%20myslimane%20e%20Greqis%C3%AB
|
Pakica myslimane e Greqisë
|
Pakica myslimane e Greqisë është e vetmja pakicë e njohur në mënyrë eksplicite në Greqi. Ai numëronte 97,605 (0,91% e popullsisë) sipas regjistrimit të vitit 1991, dhe vlerësimet jozyrtare ndryshonin deri në 140,000 njerëz ose 1.24% e popullsisë së përgjithshme, sipas Departamentit të Shtetit të Shteteve të Bashkuara.
Ashtu si pjesët e tjera të Ballkanit jugor që përjetuan shekuj të sundimit osman, pakica myslimane e kryesisht Trakisë Perëndimore në Greqinë Veriore përbëhet nga disa grupe etnike, disa janë turqisht-folës dhe disa pomakë bullgarisht-folës, me shumicën e numrave që vijnë nga të konvertuarit grekë të epokës osmane në Islam dhe romët myslimanë. Ndërsa statusi ligjor i pakicës myslimane në Greqi është i sanksionuar në të drejtën ndërkombëtare, përkatësisht Traktati i Lozanës i vitit 1923, i cili rregullon gjithashtu statusin e "banorëve grekë të Kostandinopojës" (i vetmi grup i popullsisë indigjene greke në Turqi që ishte i përjashtuar nga dëbimi i detyruar sipas Konventës Greke në lidhje me Shkëmbimin së bashku me atë të ishujve Imbros dhe Tenedos sipas nenit 14 të Traktatit), përkufizimet e sakta që i përkasin atij dhe fushëveprimi i zbatueshmërisë së tij mbeten të kontestuara midis dy vendeve.
Historia
Gjatë periudhës osmane, disa myslimanë u vendosën në Trakinë Perëndimore, duke shënuar lindjen e pakicës myslimane të Greqisë. Gjatë luftërave ballkanike dhe Luftës së Parë Botërore, Trakia Perëndimore, së bashku me pjesën tjetër të Greqisë Veriore, u bënë pjesë e Greqisë dhe pakica myslimane mbeti në Trakinë Perëndimore, duke numëruar afërsisht 86,000 njerëz, dhe përbëhet nga tre grupe etnike: turqit (këtu zakonisht referohen si turqit e Trakisë Perëndimore), pomakët (sllavët myslimanë që flasin bullgarisht), dhe romët myslimanë, në numër më të vogël, që erdhën nga grekët e konvertuar në islam të epokës osmane si Vallahadët, secili prej këtyre grupeve ka gjuhën dhe kulturën e vet. Pas Luftës Greko-Turke (1919–1922), në vitin 1923 u nënshkrua Traktati i Lozanës nga Turqia, nga njëra anë, dhe Mbretëria e Greqisë dhe palët e tjera, nga ana tjetër, që parashikon statusin, mbrojtjen dhe të drejtat e pakicës.
Arsimi
Në Traki sot ka 235 shkolla fillore minoritare, ku arsimi zhvillohet në gjuhën greke dhe turke, dhe ka edhe dy shkolla të mesme të pakicës, një në Xanthi dhe një në Komotini, ku është përqendruar pjesa më e madhe e pakicës. Në zonat e thella malore të Ksantisë ku dominon elementi pomak, qeveria greke ka ngritur shkolla të arsimit të mesëm në gjuhën greke, ku mësimet fetare mësohen në turqisht dhe Kurani në gjuhën arabe. Gjuha pomake (e cila në thelb konsiderohet një dialekt i bullgarishtes), megjithatë, nuk mësohet në asnjë nivel të sistemit arsimor. Qeveria financon transportin për në dhe nga shkollat e nxënësve që jetojnë në zona të largëta dhe në vitin akademik 1997-98 janë shpenzuar përafërsisht 195,000 USD për transport.
Ka dy seminare teologjike islame, një në Komotini dhe një në Echinos (qytet i vogël në njësinë rajonale të Ksantisë, i banuar pothuajse ekskluzivisht nga pomakët) dhe sipas ligjit 2621/1998, kualifikimi i dhënë nga këto institucione është njohur si i barabartë me atë të seminareve ortodokse greke në vend.
Së fundi, 0,5% e vendeve në institucionet e arsimit të lartë grek janë të rezervuara për anëtarët e pakicës.
Të gjitha institucionet e lartpërmendura financohen nga shteti.
Referime
Grupet etnike në Greqi
|
336920
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Pishina%20Brentanobad
|
Pishina Brentanobad
|
Pishina Brentanobad është pishina më e madhe në natyrë në Frankfurt am Main dhe ndodhet në rrethin e Rödelheim .
Pishina dhe objektet
Zona në lindje të Nidda - dikur pjesë e Brentanoparkut fqinj - ka ruajtur karakterin e saj të ngjashëm me parkun, i cili përcaktohet kryesisht nga pemët e vjetra dhe lëndinat e bollshme.
Pishina ka formën e një segmenti të zgjatur rrethi, i cili është i prerë në të dy skajet. Pishina ka një gjatësi prej 220 metra, një gjerësi maksimale 50 metra dhe ka një sipërfaqe ujore prej 11.000 metra katrorë pishina më e madhe në Gjermani. Gjatësia e zonës së lundrimit është 125 m.
Meqenëse pishina nuk ngrohet, fillimi dhe fundi i sezonit të pishinave të jashtme janë të ndryshueshme dhe varen nga moti. Si rregull, operacioni i notit fillon rreth orës 1. maj dhe përfundon rreth datës 31. gusht. Edhe në ditët e pikut me gati 10,000 vizitorë, kapaciteti i zonës pothuajse nuk është shteruar ndonjëherë.
Përveç një lëndinë të madhe për banjo dielli, ka një pishinë me vozitje dhe shesh lojërash për fëmijë, tre fusha volejbolli në plazh dhe një kinema në ajër të hapur në vend. Brentanobad menaxhohet nga një kioskë me një kopsht birre. Kur ka vizitorë të mirë, shpesh ka një kamion akulloreje në ambiente. Për më tepër, grupi lokal Frankfurt-Mitte i DLRG është i bazuar në Brentanobad.
Vendndodhja dhe infrastruktura
Zona e Brentanobad kufizohet nga Nidda në perëndim, nga Ludwig-Landmann-Straße në lindje dhe nga Rödelheimer Parkweg në jug-perëndim. Stadiumi në Brentanobad është ngjitur me këtë. Kufiri juglindor i zonës formohet nga sheshi i patinazhit, i cili ndodhet midis zonës së Brentanoparkut dhe zonës së pishinës.
Pishina është e lidhur me rrjetin lokal të transportit publik me stacionet Fischstein dhe Hausener Weg në linjën hekurudhore të qytetit në veri.<span typeof="mw:Entity" id="mwKw"> </span>U7 i arritshëm. Linja e autobusit shkon paralelisht atje 34, stacionet e të cilit Parkweg dhe Sternbrücke janë në jug të banjës në një distancë të ngjashme.
Ka një parkim të madh makinash me pagesë në veri të vendit, i cili gjithashtu përdoret rregullisht për qëllime të tjera, të tilla si për ngjarje në fabrikën e bukës aty pranë ose në kinemanë e hapur. Parkimi eshte nga A<span typeof="mw:Entity" id="mwMw"> </span>66 mund të arrihet nëpërmjet kryqëzimit Ludwig-Landmann-Straße në afërsi. Për shkak të kërkesës së madhe për hapësira parkimi, është planifikuar të ndërtohet një parking shumëkatësh në vend të tij, por kjo është e diskutueshme për shkak të vendndodhjes së saj në brezin e gjelbër të Frankfurtit .
Historia
Pas blerjes së zonës së parkut nga qyteti i Frankfurtit am Main në vitin 1926, Brentanobad u ndërtua në 1928 si një pishinë pothuajse natyrale e lumit në një degë të vjetër të Nidda dhe u hap në 1930.
Për shkak të cilësisë së ujit në rënie të Nidda, pishina u nda nga lumi gjatë rinovimit të të gjitha lidove të Frankfurtit në vitet 1960. Rihapja pas shndërrimit në një pishinë të veshur me gurë u bë më 14. maj 1966.
E veçanta e pishinës ishte se pishina nuk kishte lidhje me rrjetin e furnizimit me ujë deri në vitin 2005. Uji është marrë nga hidrantët e ujësjellësit shuarës dhe është futur në pellg nëpërmjet tubave. Pastrimi dhe mbushja e pishinës në fillim të sezonit të pishinave të jashtme zgjati pesë ditë dhe u krye në baza vullnetare nga brigadat vullnetare të zjarrfikësve vendas.
Me shpërbërjen e autoritetit të sportit dhe banjës së qytetit të Frankfurtit am Main, Brentanobad kaloi në BäderBetriebe Frankfurt (BBF), një degë tërësisht në pronësi të Stadtwerke Frankfurt am Main në 2003. Në atë kohë, e gjithë pishina kishte nevojë të madhe për rinovim. Deri në 30,000 në sezon depërtuan larg Metër kub ujë të klorur nën tokë. Meqenëse pishina e jashtme e ndezur në Hausen është në afërsi dhe gjendja e saj gjithashtu nuk ishte më e mirë, BBF planifikoi të mbyllte një nga dy pishinat.
Si rezultat, u themelua një nismë qytetare për ruajtjen e pishinës. Ndërkohë, ndër të tjera, u fol për dhënien e banjës në duar private. Në dimrin e vitit 2005/2006, pishina u rinovua përfundimisht, por jo dhomat e zhveshjes dhe ambientet sanitare. E gjithë teknologjia e ujit u rinovua, shpatet prej guri natyror të skajeve të pishinës u zëvendësuan me shpate të lëmuara dhe e gjithë pishina u rreshtua me një film plastik. Gardhe të ulëta në buzë të pishinës u zëvendësuan nga një tejmbushje rrethuese dhe një shtrojë që shtrihet deri në buzë të pishinës. Sipërfaqja e ujit u rrit nga 8,300 në 11,000 Metra katrorë. Forma e pishinës dhe profili i pishinës me rritjen e lehtë të saj në thellësi u ruajtën. Rihapja u bë në ditën e pyllit (29. maj) 2006.
Shih edhe
Pishina e Gërmisë
Lista e pishinave më të mëdha
Literatura
Umweltamt Frankfurt am Main (Hrsg.): Stadtgewässer – Flüsse, Bäche, Altarme. Frankfurt am Main Januar 2004, S. 61.
Sebastian Amaral Anders: Baggern im Brentano – Das größte Bad Europas hat auch zwischenmenschlich viel zu bieten. In: Frankfurter Rundschau. Jahrgang 64, Nr. 158, 9. Juli 2008, S. F10 (S-Ausgabe).
Lidhjet e internetit
Brentanobad - banja BBF qendrat Frankfurt
Prezantimi mbi rinovimin 2005/2006 als PPS-Datei (12,8 MB) Qershor 2006 në Arkivin e Internetit ) ose als PDF-Datei (5,6 MB) maj 2005 në Arkivin e Internetit )
Referime
Pishina
|
336927
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Pishina%20Alfred%20Nakache
|
Pishina Alfred Nakache
|
Pishina Alfred-Nakache është një pishinë verore dhe pishinë dimërore që ndodhet në Toulouse në Haute-Garonne në rajonin Occitanie .
Gjeografia
Pishina ndodhet në Ile du Ramier, pranë stadiumit dhe ish qendrës së ekspozitës .
Historia
Pishina komunale Alfred-Nakache është një pishinë e cila u ndërtua nga arkitekti Jean Montariol në vitin 1931 me ndihmën e inxhinierit Charles Baruteaud .
Mban emrin Alfred Nakache, një ish-notar dhe vaterpolist i lindur në vitin 1915 në Konstandin i dëbuar si hebre me gruan dhe vajzën e tij në Aushvic nga ku u kthye i vetëm.
Pishina komunale Alfred-Nakache në Toulouse është renditur si një monument historik me vendimin e organeve kompetente të 21 shtatorit 1993.
Përshkrimi
Pishinë verore me zbardhues që mund të strehojë 2000 spektatorë e inauguruar në vitin 1931, është gjithashtu pishina më e madhe e jashtme në Francë (150x48m) . Por kjo pishinë nuk ka klasifikimin e pishinës për shkak të thellësisë së saj të vogël.
Pishinë dimërore ndërtesa e së cilës u ndërtua në vitin 1934, pishinë e mbuluar, e pajisur me dy pellgje me dimension 25 m dhe tjetri 16 m .
Pishina me të gjitha pjesët e një parku sportiv komunal ka një sipërfaqe prej 25 hektarësh.
Shih edhe
Pishina e Gërmisë
Lista e pishinave më të mëdha
Lidhje të jashtme
Mérimée
Piscine Alfred-Nakache été
Piscine Alfred-Nakache hiver
Referime
Pishina
|
336929
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Tooting%20Bec%20Lido
|
Tooting Bec Lido
|
Piushina Tooting Bec Lido është një pishinë e hapur me ujë të freskët në Londrën e Jugut. Është pishina më e madhe e ujit të ëmbël për nga sipërfaqja në Mbretërinë e Bashkuar, duke qenë e gjatë dhe i gjerë.
Pishina Lido Tooting Bec ndodhet midis Tooting dhe Streatham . Një kusht origjinal i ndërtimit ishte që ai të fshihej nga pamjet e përbashkëta nga një rampë tokësore përreth. Kjo rampë tani është e mbuluar kryesisht me pemë të mbushura me zogj, me përjashtim të rasteve kur ajo çahet nga hyrja e re.
Dyert e alternuara të kuqe të ndezura, të verdha dhe jeshile të kabinave të ndërrimit që shihen mbi ujin e bruztë e bëjnë Lido një vend popullor për "xhirime" reklamash dhe xhirime të tjera. Skena e "pishinës" së boksit të Brad Pitt në Snatch u filmua në Lido.
Lido operohet dhe mirëmbahet nga Borough of Wandsworth në Londër .
Qasja
Lido është i hapur për publikun e gjerë nga fundi i majit deri në fund të shtatorit të çdo viti. Tooting Bec Lido është shtëpia e Klubit të Notit të Londrës Jugore (SLSC) të cilët përdorin ekskluzivisht Lido-n gjatë muajve të dimrit, kur pishina është e hapur midis orës 7 të mëngjesit dhe 2 pasdite. Anëtarët e SLSC mund të fitojnë hyrje falas kur pishina është e hapur për publikun gjatë verës. Anëtarësimi për të rritur në SLSC aktualisht (2018) kushton 28 £ plus 110 £ për një leje lido vjetore.
Faqja e internetit Tooting Bec Lido: https://www.placesleisure.org/centres/tooting-bec-lido/ shfaq sa vijon: Njoftimi i klientit Ju lutemi kini parasysh se Lido do të mbyllet nga e diela 20 nëntor* për shkak të punimeve të restaurimit që po zhvillohen . Projekti do të zgjasë për rreth nëntë muaj dhe është krijuar për të mbrojtur të ardhmen e shumë të dashuruarit Tooting Bec Lido. Ju falenderojmë për mirëkuptimin.
* Faqja e internetit e Këshillit Wandsworth identifikon vitin e mbylljes për punimet në Lido si 2022.
Historia
Tooting Bec Lido është një nga pishinat më të vjetra në ajër të hapur në Britani - ajo u hap për publikun të shtunën më 28 korrik 1906 si Tooting Bathing-Lake. Gërmimi i liqenit ishte propozuar nga Reverend John Hendry Anderson, Rektor i Tooting, si një projekt për të ofruar punë për burrat e papunë vendas. Ai mban një milion gallon (4,500 m 3 ) ujë.
Ndarja e gjinive fillimisht u zbatua, me gratë dhe vajzat të kufizuara në një mëngjes në javë. Larja e përzier nuk u prezantua deri në vitin 1931, dhe më pas vetëm në periudha të caktuara. Në të njëjtën kohë, një "aerator", ose shatërvan, u shtua për të ndihmuar në pompimin e ujit rreth pishinës dhe për ta mbajtur atë të pastër. Arsyeja kryesore e dhënë për këtë akt modernizimi ishte se më shumë gra do të notonin në pishinë dhe me sa duket duheshin standarde më të larta të higjienës.
Pesë vjet më vonë, në vitin 1936, u ndërtua një kafene së bashku me kabina me dyer të përshtatshme. Ishte rreth kësaj kohe që pishina u bë e njohur si " lido " (pasi kjo ishte kur termi hyri në përdorim të gjerë në Angli).
Tooting Bec Lido u mbyll pothuajse si rezultat i shkurtimeve financiare të këshillit të Wandsworth në fillim të viteve 1990, gjë që rezultoi në mbylljen e lidos tjetër të bashkisë në King George's Park . Ai u shpëtua si rezultat i përpjekjeve të fushatës së SLSC, i cili mori drejtimin e Lido jashtë sezonit veror.
Që nga viti 1999, Wandsworth ka investuar në përmirësimin e Lido.
Më e dukshme (dhe më e diskutueshme) ishte lëvizja e hyrjes publike në "fundin e cekët" verior. Kjo hoqi nevojën që fëmijët dhe jonotarët të kalonin nëpër shtigjet e ngushta në "fundin e thellë" jugor. Hyrja e re fillimisht ishte shumë e dukshme nga e gjithë Common, zvogëloi ndjenjën e izolimit të lido-s dhe e bëri tarracën veriore të lido-s më të erës. Mbjelljet e shelgjeve jashtë hyrjes kanë filluar të zbusin ndikimin vizual.
Pishina u kullua dhe u rilyer në 2005 përpara një programi veror të ngjarjeve për të festuar njëqindvjetorin e Lido-s. Punime më themelore për rilidhjen e pishinës dhe asfaltimit me stafetë, që kërkojnë një periudhë të zgjatur mbylljeje, u zhvilluan gjatë dimrit të 2006–07. Lido u rihap për anëtarët e SLSC në mars 2007, kur ata pritën Kampionatin e Ujit të Ftohtë.
Në vitin 2017, një ndërtesë e re e Pavijonit u ndërtua në fund të thellë të pishinës në vendin e hyrjes së mëparshme. Kjo u financua nga një kontribut i madh nga rezervat e akumuluara të SLSC, mbështetje granti nga SportEngland dhe financime nga Këshilli Wandsworth. Pavijoni ofron një sallë të re sportive gjatë gjithë vitit dhe ambiente të përmirësuara për personelin e rojeve. Ngjitur me pavijonin është një hapësirë shtesë tarrace, ku synohet që harqet e tullave të hyrjes origjinale të rindërtohen si përkujtimore.
Shih edhe
Pishina e Gërmisë
Lista e pishinave më të mëdha
Lidhjet e jashtme
Vendet e kohës së lirë të Këshillit Wandsworth
Tooting Bec Lido Cafe
Referime
Pishina
|
336931
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Pishina%20Nemo%2033
|
Pishina Nemo 33
|
Nemo 33 është një pishinë e brendshme e ujit të freskët pa klor në Bruksel, Belgjikë . Ajo mbajti Rekordin Botëror Guinness si pishina e brendshme më e thellë në botë midis hapjes së saj më 1 maj 2004 dhe përfundimit të "Y-40 The Deep Joy" në Hotel Terme Millepini në Montegrotto Terme, Padova, Itali më 5 qershor 2014.
Thellësia maksimale e pishinës është 34.5 metres (113 ft) . Ajo përmban 2,500,000 litres (550,000 imp gal; 660,000 US gal) ujë burimi jo të kloruar, shumë të filtruar, i mbajtur në 30 °C (86 °F) nga një ngrohës diellor dhe mban disa shpella nënujore të simuluara në 10 metres (33 ft) të nivelit të thellësisë. Për shkak të temperaturës së ngrohtë në pishinë, zhytësit mund të zhyten për periudha të gjata pa kostum. Kompleksi është projektuar nga eksperti belg i zhytjes John Beernaerts si një instruksion zhytjeje me shumë qëllime, rekreacion dhe prodhim filmi në vitin 2004. Popular Mechanics e vlerëson Nemo 33 si një nga tetëmbëdhjetë pishinat më të çuditshme në botë.
Siguria
Pishina i lejon turistët, zhytësit amatorë dhe zhytësit profesionistë. Kërkon që zhytësit të jenë të paktën 12 vjeç dhe me shëndet të mirë. Të gjithë zhytësit duhet të jenë ose të certifikuar ose të mbikëqyrur nga një trajner. Të gjithë zhytësit duhet të kenë një zhytës të certifikuar si shok zhytjeje .
Veçoritë
Objekti përmban një restorant, librari, dyqan rrobash banje, dyqan suveniresh dhe dhoma për aktivitete të tjera ujore. Ka dritare të shumta nënujore që lejojnë vizitorët dhe spektatorët e jashtëm të shikojnë në pishina në thellësi të ndryshme. Ajo gjithashtu ofron turne nëpër qytetin e Brukselit.
Pishina Nemo 33 tani qëndron si një nga pishinat më të thella në botë, e tejkaluar vetëm Pishina Deepspot në Pëloni, nga Y-40 The Deep Joy në Itali dhe Deep Dive Dubai në Emiratet e Bashkuara Arabe .
Shih edhe
Pishina e Gërmisë
Lista e pishinave më të mëdha
Lidhjet e jashtme
Diving to Nemo 33 – Deepest Indoor Pool in the World (Youtube Video)
Referime
Pishina
|
336932
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Oppenheimer%20%28film%29
|
Oppenheimer (film)
|
Oppenheimer është një film thriller epik biografik i vitit 2023, shkruar dhe drejtuar nga Christopher Nolan . Bazuar në biografinë "American Prometheus" të vitit 2005 nga autorët Kai Bird dhe Martin J. Sherwin, filmi tregon jetën e J. Robert Oppenheimer, një fizikan teorik i cili ishte vendimtar në zhvillimin e armëve bërthamore si pjesë e Projektit Manhattan, që në këtë mënyrë i dha shtysë epokës atomike. Cillian Murphy luan personazhin kryesor, me Emily Blunt gruan e Oppenheimerit, Katherine "Kitty" Oppenheimer, Matt Damon gjeneralin Leslie Groves, drejtuesi ushtarak i Oppenheimerit dhe Robert Downey Jr. si Lewis Strauss, një anëtar i lartë i Komisionit të Shteteve të Bashkuara të Energjisë Atomike . Anëtarë të tjerë të kastit mbështetës përfshijnë Florence Pugh, Josh Hartnett, Casey Affleck, Rami Malek dhe Kenneth Branagh.
Projekti u njoftua në shtator 2021 pasi Universal Pictures fitoi një luftë ofertash për skenarin e Nolanit. Murphy nënshkroi për të portretizuar Oppenheimerin në tetor, me të tjerët në kastin kryesor që u bashkuan midis nëntorit 2021 dhe prillit 2022. Paraprodhimi ishte duke u zhvilluar në janar 2022, me xhirimet që u mbajtën nga shkurti në maj. Oppenheimer u filmua në një kombinim të filmit me format të madh IMAX 65 mm dhe 65 mm - duke përfshirë, për herë të parë, seksione në fotografinë analoge bardh e zi IMAX. Ashtu si me veprat e tij të mëparshme, Nolan përdori efekte praktike të gjera dhe minimalisht imazhe të krijuara nga kompjuteri.
Oppenheimer u shfaq premierë në Le Grand Rex në Paris më 11 korrik 2023 dhe do të shfaqet në kinematë e Mbretërisë së Bashkuar dhe Shteteve të Bashkuara më 21 korrik 2023, nga Universal Pictures. Është filmi i parë i Nolanit që nuk shpërndahet nga Warner Bros. Pictures brenda ose jashtë vendit që nga Memento (2000), si dhe e para që mori një vlerësim R që nga Insomnia (2002). Filmi u vlerësua nga kritikët, me vlerësime të veçanta për aktorët, skenarin dhe pamjet e tij.
Kasti
Prodhimi
Zhvillimi
Pas botimit të biografisë American Prometheus në vitin 2005, shkruar nga Kai Bird dhe Martin J. Sherwin, regjisori Sam Mendes ishte i interesuar ta përshtaste librin për një film. Megjithatë, projekti nuk u realizua kurrë dhe autorët u bënë pesimistë mbi perspektivat e përshtatjes së librit në ekran. Deri në vitin 2015, J. David Wargo, i cili zotëronte të drejtat e filmit për librin, kaloi nëpër skenarë të ndryshëm me qëllimin e një përshtatje filmike. Wargo më vonë do të fluturonte për në Hollywood dhe do të takonte James Woods, i cili kishte caktuar gjithashtu një takim me Charles Roven, i cili më parë kishte punuar si producent në filma të ndryshëm të Christopher Nolanit. Në vitin 2019, në fund të prodhimit të filmit të Nolanit Tenet (2020), ylli Robert Pattinson i dha regjisorit një libër që përmbante fjalimet e Oppenheimer si një dhuratë mbështjellëse . Ai kishte ndjerë se meqenëse dideja kryesore Tenet ishte "Po sikur të mund të shpikje një teknologji të tmerrshme? Po sikur pasta e dhëmbëve të vendosej përsëri në tub?", bërja e filmit do të kishte qenë një vijimësi logjike dhe gjithashtu ishte magjepsur me idenë e eksplorimit të realitetit historik të situatës në vend që ta përdorte atë si një analogji në një kontekst fantashkence.
Në dhjetor 2020, Warner Bros. Pictures njoftoi planet për t'i dhënë filmave të saj të vitit 2021 shfaqje të njëkohshme në kinema dhe në HBO Max, duke përmendur ndikimin e pandemisë COVID-19 në industrinë e filmave (kinema). Nolan, i cili kishte bashkëpunuar me studion në secilin prej filmave të tij duke filluar me Insomnia (2002), ishte i indinjuar me vendimin pasi kishte qenë një ithtar i kinemave fizike. Në janar 2021, raportet e mediave përmendën mundësinë që filmi i ardhshëm i Nolanit mund të jetë i pari që nuk financohet apo shpërndahet nga Warner Bros. Nga mesi i vitit 2021, regjisori ishte larguar tashmë nga Warner Bros dhe ishte takuar me studio të tjera për të zhvilluar projektin e tij të ri. Nolan kishte mbështetur më parë vendimin e studios për t'i dhënë Wonder Woman 1984 (2020) një publikim të njëkohshëm.
Në shtator 2021, u njoftua se Nolan do të shkruante dhe do të drejtonte një film biografik të vendosur në kohë gjatë Luftës së Dytë Botërore për J. Robert Oppenheimer, krijuesin e bombës atomike, me Cillian Murphy në negociata për të luajtur. Regjisori do të lexonte përfundimisht Prometeun Amerikan më vonë atë vit dhe vendosi ta bazonte skenarin e tij rreth librit. Nolan iu afrua studiove të shumta për projektin, duke përfshirë Sony Pictures, Universal Pictures, Paramount Pictures dhe Apple Studios për shkak të marrëdhënieve të tij të tensionuara me Warner Bros. Nolan kishte lidhje me Donna Langley, kryetaren dhe shefen e përmbajtjes së grupit të studios NBCUniversal, i cili ishte dakord me qëndrimin e regjisorit në industrinë e filmave. Si e tillë, Universal ra dakord të financonte dhe shpërndante filmin, me prodhimin që do të fillonte në tremujorin e parë të vitit 2022. Studio gjithashtu ra dakord me përcaktimet e Nolanit, të cilat përfshinin një buxhet prodhimi prej 100 milionë dollarësh, një buxhet të barabartë marketingu, një dritare ekskluzive teatrale që nga 90 deri në 120 ditë, njëzet për qind e fitimit të dollarit të parë bruto të filmit dhe një periudhë tre javore para dhe pas publikimit të filmit në të cilën Universal nuk do të mund të publikonte një film tjetër.
Shkrimi
Oppenheimer është skenari i parë i shkruar nga Christopher Nolan në vetën e parë, pasi ai donte që rrëfimi të përçohej nga këndvështrimi i Oppenheimerit. Ai gjithashtu kishte zgjedhur qëllimisht të alternonte skenat me ngjyra dhe bardh e zi, duke shpjeguar se donte që filmi të përcillej si nga një perspektivë objektive po ashtu dhe subjektive. Duke elaboruar mbi dikotominë e ngjyrës dhe bardh-e-zi, ai shtjelloi se pjesa më e madhe e filmit do të ishte korniza kohore me ngjyra e përvojave vetjake të Oppenheimerit, ndërsa një "vështrim më objektiv i historisë së tij nga këndvështrimi i një personazhi tjetër" do të ishte i pranishëm në afatin kohor bardh e zi. Duke dashur ta bënte filmin sa më subjektiv, ekipi i prodhimit vendosi të vizualizonte konceptimet e Oppenheimerit për botën kuantike dhe valët e energjisë. Ai kishte filluar duke u përpjekur të gjente "fijen që lidhte botën kuantike, dridhjet e energjisë dhe udhëtimin personal të Oppenheimerit" dhe kishte kërkuar të portretizonte vështirësitë në jetën e tij, veçanërisht në lidhje me jetën e tij seksuale.
Si i tillë, Nolan donte të portretizonte sinqerisht lidhjen e tij me Jean Tatlock . Ai kishte dashur gjithashtu të eksploronte ndikimin e Tatlock në jetën e tij, sepse ajo ishte komuniste, pasi Nolan e dinte se do të kishte "degëzime të mëdha për jetën e tij të mëvonshme [të Oppenheimerit] dhe fatin e tij përfundimtar". Për më tepër, ai u frymëzua gjithashtu nga frika e tij për holokaustin bërthamor, sepse ai kishte jetuar gjatë Fushatës për Çarmatimin Bërthamor (CND) dhe protestave anti-bërthamore në RAF Greenham Common, duke vënë në dukje se "ndërsa marrëdhënia jonë me atë frikë ka rënë dhe ka rrjedhur me kalimin e kohës, vetë kërcënimi nuk u largua kurrë”, dhe ndjeu se pushtimi rus i Ukrainës në vitin 2022 kishte shkaktuar një ringjallje të ankthit bërthamor.
Kasti
Oppenheimer shënon bashkëpunimin e gjashtë midis Nolan dhe Murphy, dhe i pari me Murphy në rolin kryesor. Për t'u përgatitur për rolin, aktori bëri atë që ai e përmblodhi si "lexim të shumtë e rraskapitës" mbi jetën e Oppenheimerit. Nolan e kishte telefonuar Murphy-n një ditë duke i kërkuar që të luante rolin, dhe Murphy e kishte pranuar me entuziazëm ofertën e tij dhe ishte i emocionuar për luajtjen e një roli kryesor në një film të Nolanit. Më pas, Nolan fluturoi në Dublin për t'u takuar me Murphy-n, i cili kishte lexuar skenarin në dhomën e tij të hotelit deri në shtator 2020.
Procesi i casting-ut ishte aq i fshehtë sa disa prej aktorëve nuk e dinin se cilin rol do të luanin derisa nënshkruan. Robert Downey Jr., Matt Damon dhe Emily Blunt morën paga të shkurtuara për të punuar në film, duke fituar 4 milionë dollarë secili në vend të pagave të tyre të zakonshme 10-20 milionë dollarë. Nolan ka kastuar në film shkrimtarin-regjisorin Benny Safdie pasi pyeti Paul Thomas Anderson për përvojat e tij me regjinë e Safdie në Licorice Pizza (2021). Downey Jr. e konsideroi Oppenheimer "filmin më të mirë" në të cilin ai është shfaqur ndonjëherë.
Xhirimet
Paraprodhimi ishte duke u zhvilluar deri në janar 2022 në New Mexico, ku u zhvillua një thirrje dy-ditore për kastin në Santa Fe dhe Los Alamos në mënyrë që njerëzit e interesuar të bënin audicion për të luajtur banorët vendas, personeli ushtarak dhe shkencëtarët. Një tjetër thirrje për casting u mbajt në shkurt. Xhirimet filluan në fund të shkurtit 2022, me Hoyte van Hoytema që shërbente si kinematograf. Gary Oldman tha se do të ishte në xhirime për një ditë në maj për "një skenë, një faqe e gjysmë". Vajza e madhe e Nolan, Flora, kishte filmuar gjithashtu një skenë në të cilën ajo luante një grua të re në një shpërthim si pjesë e një vegimi nga Oppenheimeri. Synimi i tij për të përfshirë skenën ishte të përcillte se "çështja është se nëse krijoni fuqinë përfundimtare shkatërruese, ajo gjithashtu do të shkatërrojë ata që janë afër dhe të dashur për ju" dhe mendoi se duke bërë këtë ishte mënyra më e mirë për ta shprehur atë.
Pages using multiple image with auto scaled images
Filmi përdori një kombinim të IMAX 65 mm dhe 65 mm film me format të madh. Është gjithashtu filmi i parë që ka xhiruar seksione në filmin fotografik bardh e zi IMAX. Në javën e dytë të prillit, xhirimet u zhvilluan në Institutin për Studime të Avancuara në Princeton, New Jersey . Xhirimet u zhvilluan gjithashtu në Kaliforni, kryesisht rreth kampusit të Universitetit të Kalifornisë, Berkeley . Ekipi i prodhimit kishte filmuar skena në Belen, Nju Meshiko, me Murphy duke u ngjitur në një kullë çeliku 100 këmbë, një kopje e vendit origjinal të përdorur në Projektin Trinity, në mot të ashpër. Xhirimet përfunduan në maj 2022.
Xhirimet përfshinë përdorimin e eksplozivëve të vërtetë për të rikrijuar testin bërthamor të Trinity, duke hequr dorë nga përdorimi i grafikave të gjeneruara nga kompjuteri . Një grup i veçantë u krijua duke përdorur benzinë, propan, pluhur alumini dhe magnez. Një qytet i stilit të viteve 1940 u ndërtua gjithashtu nga e para për filmin. Skenat u filmuan gjithashtu edhe në kabinën origjinale të Oppenheimerit, e cila u restaurua. Kai Bird kishte qenë gjithashtu në xhirime dhe ishte impresionuar duke parë performancën e Murphy si Oppenheimer gjatë xhirimeve.
Pas prodhimit
Gjatë post-produksionit, redaktimi u përfundua nga Jennifer Lame, e cila më parë ka redaktuar Tenet . Efektet vizuale u trajtuan nga DNEG, duke shënuar bashkëpunimin e tyre të tetë me Nolanin. Andrew Jackson ishte mbikëqyrësi i efekteve vizuale.
Filmi mori një vlerësim R nga Shoqata e Filmave për "seksualitet, lakuriqësi dhe sharje", duke e bërë atë filmin e parë të Nolanit që merr atë vlerësim që nga Insomnia (2002).
Muzika
Ludwig Göransson kompozoi partiturën për filmin, pasi e bëri këtë edhe për filmin e mëparshëm të Nolanit, Tenet. Partitura e Göransson u shfaq në një trailer për filmin më 8 maj 2023. Ajo u shfaq gjithashtu në pesë-minutëshin Opening Look të Universal Pictures më 13 korrik.
Lançimi
Oppenheimer pati premierën botërore në Le Grand Rex në Paris, Francë më 11 korrik 2023, e ndjekur nga premiera britanike në Odeon Luxe Leicester Square në Londër, Angli, Mbretëri e Bashkuar më 13 korrik, dhe pati një premierë amerikane në AMC Loews Lincoln Square në New York City më 17 korrik Të dy premierat e Londrës dhe të Nju Jorkut u prekën nga greva e vazhdueshme e SAG-AFTRA, pasi disa aktorë u larguan herët nga premiera në Londër, dhe Universal Pictures anuloi ngjarjen në tapetin e kuq për premierën e Nju Jorkut. Është planifikuar ta ketë nxjerrjen teatrale më 21 korrik 2023, nga Universal Pictures. Përveç kinemave standarde, ai do të dalë edhe në formate të ndryshme filmash duke përfshirë IMAX 70mm (30 printime), standarde 70mm (113 printime) dhe 35mm (rreth 80 printime).
Filmi u publikua në të njëjtën ditë me Barbie, një film komedi fantazi i drejtuar nga Greta Gerwig, pjesë e kukullave të modës Barbie të Mattel dhe ekskluzivitetit mediatik, dhe i shpërndarë nga Warner Bros. Për shkak të kontrastit tonal dhe të zhanrit midis dy filmave, shumë përdorues të mediave sociale kanë krijuar meme për mënyrën se si të dy filmat përfaqësojnë audienca të ndryshme, dhe se si duhet të shihen si një tipar i dyfishtë. Trendi është quajtur "Barbenheimer". Në një intervistë me La Vanguardia, Cillian Murphy miratoi fenomenin, duke thënë: "Këshilla ime do të ishte që njerëzit të shkojnë t'i shohin të dyja, në të njëjtën ditë. Nëse janë filma të mirë, atëherë ky është fitimi i kinemasë.”
Marketingu
Traileri i filmit u publikua më 28 korrik 2022, duke shfaqur një numërim të drejtpërdrejtë deri në orën 5:29 të mëngjesit (MST) më 16 korrik 2023, në 78 vjetorin e shpërthimit të parë të një arme atomike ; ai u shfaq premierë në shfaqjet e Nope përpara se të postohej në internet në profilet e mediave sociale të Universal. Empire komentoi se, "Duket si gjëra marramendëse, me një ndjenjë të vërtetë peshe - një film i Christopher Nolan, me fjalë të tjera." Në maj 2023, një trailer zyrtar debutoi gjatë shfaqjeve paraprake të Guardians of the Galaxy Vol. 3. Ai u publikua më pas për publikun më 8 maj 2023, së bashku me një poster të shfaqjes teatrale.
Pritja
Arka
Në Shtetet e Bashkuara dhe Kanada, Oppenheimer do të shfaqet së bashku me Barbie dhe parashikohet të fitojë 45–50 milionë dollarë nga 3600 kinema në fundjavën e hapjes. Javën e daljes së tyre, AMC Theaters njoftuan se mbi 40,000 anëtarë të AMC Stubs kishin prenotuar tashmë biletat për të dy filmat në të njëjtën ditë.
Në vitin 2021, Variety spekuloi, bazuar në vlerësimet nga burime në studiot rivale, se filmi do të duhej të fitonte rreth 350 milionë dollarë në mbarë botën për të qenë fitimprurës.
Përgjigje kritike
Shqyrtimet fillestare të filmit Oppenheimer vlerësuan skenarin, performancat e kastit, me vlerësime të veçanta për shfaqjet e Murphy dhe Downey Jr., së bashku me efektet vizuale, por disa kritikuan mënyrën e shkrimit të personazheve femra. Ata treguan se filmi është "një arritje e jashtëzakonshme dhe me siguri do të jetë një nga filmat më të mirë të vitit 2023". Në Rotten Tomatoes, konsensusi i faqes në internet thotë: "Oppenheimer shënon një tjetër arritje magjepsëse nga Christopher Nolan që përfiton nga performanca e Murphy-t në tour-de-force dhe pamjet mahnitëse." Metacritic, e cila përdor një mesatare të peshuar, i vuri filmit një vlerësim prej 90 nga 100, bazuar në 58 kritika, gjë që tregon "lëvdata dhe vlerësime universale".
Richard Roeper i Chicago Sun-Times i dha Oppenheimer 4 nga 4 yje të përsosur, duke e përshkruar atë si "madhështor" dhe "një nga filmat më të mirë të shekullit të 21-të".
Referime
Filma 2023
Faqe me përkthime të pashqyrtuara
|
336933
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Shp%C3%ABrndarja%20e%20Laplasit
|
Shpërndarja e Laplasit
|
Në teorinë e probabiliteti dhe statistikë , shpërndarja e Laplasit është një shpërndarje e vazhdueshme probabiliteti e cila e merr emrin nga Pierre-Simon Laplace . Nganjëherë quhet edhe shpërndarja eksponenciale e dyfishtë, sepse mund të mendohet si dy shpërndarje eksponenciale (me një parametër shtesë të vendndodhjes) të bashkuara së bashku përgjatë abshisës, megjithëse termi ndonjëherë përdoret gjithashtu për t'iu referuar shpërndarjes Gumbel . Ndryshesa midis dy ndryshoreve të rastit të pavarura të shpërndara identikisht me ligj eksponencial, ndjek një shpërndarje Laplas, siç është një lëvizje Browniane e vlerësuar në një kohë të rastësishme të shpërndarë në mënyrë eksponenciale. Rritjet e lëvizjes Laplas ose një procesi variance gama të vlerësuar mbi shkallën kohore gjithashtu kanë një shpërndarje Laplace.
Përkufizimet
Funksioni i densitetit të probabilitetit
Një ndryshore e rastit ndjek një shpërndarje nëse funksioni i densitetit të probabilitetit të saj është:
Këtu, është një parametër i vendndodhjes dhe , i cili nganjëherë quhet "diversitet", është një parametër i shkallës . Nëse dhe , gjysmëdrejtëza pozitive është saktësisht një shpërndarje eksponenciale e shkallëzuar me 1/2.
Funksioni i densitetit të probabilitetit të shpërndarjes Laplas të kujton shpërndarjen normale ; megjithatë, ndërsa shpërndarja normale shprehet me ndryshesën në katror nga mesatarja , dendësia e Laplasit shprehet në terma të ndryshimit absolut nga mesatarja. Rrjedhimisht, shpërndarja Laplace ka bishta më të trashë se shpërndarja normale.
Funksioni mbledhës i shpërndarjes
Shpërndarja Laplas është e lehtë për t'u integruar (nëse dallohen dy raste simetrike) për shkak të përdorimit të funksionit të vlerës absolute . Funksioni i tij mbledhës i shpërndarjes është si më poshtë:
Funksioni i shpërndarjes mbledhëse të anasjelltë jepet nga
Vetitë
Momentet
Shpërndarjet e ndërlidhura
Nëse atëherë .
Nëse atëherë .
Nëse atëherë (shpërndarja eksponenciale).
Nëse atëherë ．
Nëse atëherë .
Nëse atëherë (shpërndarja normale e përgjithësuar).
Nëse (shpërndarja normale) atëherë dhe .
Nëse atëherë (shpërndarja hi katror).
Nëse atëherë . (shpërndarja F)
Nëse (shpërndarja e njëtrajtshme) atëherë .
Nëse dhe (shpërndarja Bernuli) e pavarur nga , atëherë .
Nëse dhe e pavarur nga , atëherë ．
Nëse ka një shpërndarje Rademacher dhe atëherë .
Nëse dhe e pavarur nga , atëherë .
Nëse (shpërndarja gjeometrike e qëndrueshme) atëherë .
Nëse me (shpërndarja Rayleigh ) atëherë . Vereni së nëse , atëherë me , e cila është e barabartë me .
Dhënë një numër i plotë , Nëse (shpërndarja gamma, duke përdorur karakterizimin ), atëherë (pjestueshmëria e pafundme)
Nëse X ka një shpërndarje Laplasi, atëherë Y = eX ka një shpërndarje log Laplasi; anasjelltas, Nëse X ka një shpërndarje log Laplasi, atëherë logaritmi i saj ka një shpërndarje Laplasi.
Lidhja me shpërndarjen eksponenciale
Një ndryshore e rastit Laplas mund të përfaqësohet si ndryshesë e dy ndryshoreve të rastit eksponenciale të pavarura dhe identikisht të shpërndara ( iid ). Një mënyrë për ta treguar këtë është duke përdorur qasjen e funksionit karakteristik . Për çdo grup të ndryshoreve të rastit të vazhdueshme të pavarura, për çdo kombinim linear të këtyre ndryshoreve, funksioni i tij karakteristik (i cili përcakton në mënyrë unike shpërndarjen) mund të merret duke shumëzuar funksionet karakteristike përkatëse.
Konsideroni dy ndryshore të rastit iid . Funksionet karakteristike për janë përkatësisht:
Në shumëzimin e këtyre funksioneve karakteristike (e njëvlerëshme me funksionin karakteristik të shumës së ndryshoreve të rastit ), rezultati është
Ky është i njëjtë me funksionin karakteristik për , që është
Inferenca statistikore
Dhënë zgjedhje të pavarura dhe të shpërndara në mënyrë identike , vlerësuesi i përgjasisë maksimale (MLE) të është mesatarja e mostrës,
Vlerësuesi MLE i është shmangia absolute mesatare nga mesorja,
Ndodhia dhe aplikimet
Shpërndarja e Laplasit është përdorur në njohjen e të folurit për të modeluar pararendësit në koeficientët DFT dhe në ngjeshjen e imazhit JPEG për të modeluar koeficientët AC të krijuar nga një DCT .
Shtimi i zhurmës së nxjerrë nga një shpërndarje e Laplasit, me parametrin e shkallëzimit të përshtatshëm për ndjeshmërinë e një funksioni, në daljen e një query të bazës së të dhënave statistikore është mjeti më i zakonshëm për të siguruar privatësi diferenciale në bazat e të dhënave statistikore.
Në analizën e regresit, vlerësimi i devijimeve absolute më të pakta lind si vlerësimi i përgjasisë maksimale nëse gabimet kanë një shpërndarje Laplasi.
Rregullimi Lasso mund të mendohet si një regresion Bejesi me një pararendës Laplasi për koeficientët.
Në hidrologji shpërndarja e Laplasit zbatohet për ngjarje ekstreme si reshjet vjetore maksimale njëditore dhe shkarkimet e lumenjve. Fotografia blu, e bërë me CumFreq, ilustron një shembull të përshtatjes së shpërndarjes Laplas me reshjet maksimale vjetore të renditura njëditore, duke treguar gjithashtu rripin e besimit 90% bazuar në shpërndarjen binomiale . Të dhënat e reshjeve përfaqësohen nga pozicionet e grafikuara si pjesë e analizës së frekuencës mbledhëse .
Shpërndarja e Laplasit ka aplikime në financa. Për shembull, SG Kou zhvilloi një model për çmimet e instrumenteve financiare duke përfshirë një shpërndarje Laplasi (në disa raste një shpërndarje asimetrike Laplasi ) për të adresuar problemet e shtrembërimit, kurtozës dhe buzëqeshjes së paqëndrueshmërisë që ndodh shpesh kur përdoret një shpërndarje normale për çmimin e këtyre instrumenteve.
Historia
Kjo shpërndarje shpesh përmendet si "ligji i parë i gabimeve të Laplasit". Ai e botoi atë në 1774, duke modeluar frekuencën e një gabimi si një funksion eksponencial të madhësisë së tij mbasi shenja e tij shpërfillej. Laplasi më vonë do ta zëvendësonte këtë model me "ligjin e tij të dytë të gabimeve", bazuar në shpërndarjen normale, pas zbulimit të teoremës qëndrore limite.
Keynes botoi një punim në 1911 bazuar në tezën e tij të mëparshme ku ai tregoi se shpërndarja e Laplasit minimizonte devijimin absolut nga mesatarja.
Faqe me përkthime të pashqyrtuara
|
336935
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Brive-la-Gaillarde
|
Brive-la-Gaillarde
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Brive-la-Gaillarde ( ; Dialekti limuzin i Ocitanishtes: Briva la Galharda ; Shqip: Briva-Gajarda) është një komunë e Francës . Është një nënprefekturë dhe qyteti më i madh i departamentit Korrezë . Ka rreth 46,000 banorë, ndërsa popullsia e aglomeracionit ishte 75,579 në vitin 2019.
Megjithëse deri tani është komuna më e madhe në Korrezë, kryeqyteti është Tulle . Në kulturën popullore franceze, qyteti lidhet me një këngë të Georges Brassens .
Historia
Edhe pse banorët u vendosën rreth shekullit të 1-të, qyteti filloi të rritet shumë më vonë. Nga rreth shekullit të 5-të e tutje, qyteti origjinal filloi të zhvillohej rreth një kishe kushtuar shenjtorit Saint-Martin-l'Espagnol. Gjatë shekullit të 12-të rreth qytetit u ndërtuan mure dhe gjatë Luftës Njëqindvjeçare u ndërtua një mur i dytë. Këto fortifikime nuk ekzistojnë më dhe janë zëvendësuar nga bulevardet.
Komuna mori emrin "Brive" deri në vitin 1919, kur u riemërua "Brive-la-Gaillarde". Fjala "Gaillarde" (që përdoret ende në frëngjishten e sotshme) ndoshta përdoret për trimërinë ose forcën në emrin e qytetit, por mund t'i referohet gjithashtu mureve të qytetit. Brive tani shtrihet jashtë kufijve të saj origjinalë në Malemort dhe Ussac .
Gjatë Luftës së Dytë Botërore, Briva-Gajarda ishte një kryeqytet rajonal i Rezistencës, duke vepruar si seli e disa rrjeteve klandestine të informacionit dhe disa prej lëvizjeve kryesore të rezistencës, duke përfshirë Armée Secrète (ose " Ushtria Sekrete ") dhe Mouvements Unis. de la Résistance (ose "Lëvizjet e Bashkuara të Rezistencës").
Briva-Gajarda ishte qyteti i parë i Francës së pushtuar që u çlirua me mjetet e veta, më 15 gusht 1944. Për këtë, qyteti mori dekoratën ushtarake " Croix de guerre 1939–1945 ".
Qendra mesjetare është kryesisht një zonë tregtare dyqanesh me pakicë dhe kafene të ndryshme. Është gjithashtu vendndodhja e bashkisë, stacionit kryesor të policisë dhe muzeut Labenche. Një pikë referimi e dukshme jashtë qytetit të brendshëm është Pont Cardinal, një urë e cila dikur ishte një pikë kalimi për udhëtarët nga Parisi në Tuluzë .
Administrata
1966–1995: Jean Charbonnel
1995–2008: Bernard Murat
2008–tani: Philippe Nauche
Popullatë
Transporti
Stacioni hekurudhor Brive-la-Gaillarde ofron lidhje me Limozhin, Perigënë, Bordonë, Tuluzën dhe disa destinacione rajonale. Autostrada A20 lidh Brivën me Limozhin dhe Tuluzën, A89 me Bordonë.
Aeroporti Brive–Souillac shtrihet në jug të qytetit. Ai u hap në vitin 2010 për të zëvendësuar aeroportin e vjetër Brive-La Roche .
Sport
Qyteti është shtëpia e një ekipi të sindikatës së regbit, CA Brive . Ai gjithashtu priti kampionatin botëror të kanotazhit për të rinj në vitin 2009.
Komuna në Corrèze
Koordinatat në Wikidata
|
336936
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Dezertimi
|
Dezertimi
|
Dezertimi është braktisja e një detyre ose posti ushtarak pa leje, dhe bëhet me qëllimin për të mos u kthyer. Kjo është në kontrast me mungesën e paautorizuar ose mungesën pa leje, të cilat janë forma të përkohshme të mungesës.
Dezertimi kundrejt mungesës pa leje
Në Ushtrinë e Shteteve të Bashkuara, Forcat Ajrore të Shteteve të Bashkuara, Forcat e Armatosura Britanike, Forcat e Mbrojtjes Australiane, Forcat e Mbrojtjes së Zelandës së Re, Forcat e Armatosura të Singaporit dhe Forcat e Armatosura Kanadeze, personeli ushtarak do të bëhet AWOL nëse mungon nga posti i tyre pa leje, liri ose leje të vlefshme. Trupat e Marinës së Shteteve të Bashkuara, Marina e Shteteve të Bashkuara dhe Roja Bregdetare e Shteteve të Bashkuara në përgjithësi i referohen kësaj si mungesë të paautorizuar. Personeli largohet nga listat e njësive të tyre pas tridhjetë ditësh dhe më pas listohet si dezertues; megjithatë, si çështje e ligjit ushtarak të SHBA-së, dezertimi nuk matet me kohën e largimit nga njësia, por përkundrazi:
duke u larguar ose duke mbetur në mungesë nga njësia, organizata ose vendi i tyre i detyrës, ku ka pasur një qëllim të vendosur për të mos u kthyer;
nëse qëllimi përcaktohet të jetë shmangia e detyrimit të rrezikshëm ose shirkut nga detyrimi kontraktor;
nëse regjistrohen ose pranojnë një takim në të njëjtën ose në një degë tjetër shërbimi pa bërë të ditur faktin se nuk janë ndarë siç duhet nga shërbimi aktual.
Njerëzit që janë larguar për më shumë se tridhjetë ditë, por kthehen vullnetarisht ose tregojnë një qëllim të besueshëm për t'u kthyer, mund të konsiderohen ende AWOL. Ata që janë larguar për më pak se tridhjetë ditë, por në mënyrë të besueshme mund të tregohet se nuk kanë qëllim të kthehen (për shembull, duke u bashkuar me forcat e armatosura të një vendi tjetër) megjithatë mund të gjykohen për dezertim. Në raste të rralla, ata mund të gjykohen për tradhti nëse gjenden prova të mjaftueshme.
Ka koncepte të ngjashme me dezertimin. Lëvizja e munguar ndodh kur një pjesëtar i forcave të armatosura nuk arrin të arrijë në kohën e caktuar për t'u vendosur (ose "të largohet") me njësinë, anijen ose aeroplanin e caktuar. Në Forcat e Armatosura të Shteteve të Bashkuara, kjo është një shkelje e nenit 87 të Kodit Uniform të Drejtësisë Ushtarake (UCMJ). Vepra është e ngjashme me mungesën pa leje, por mund të sjellë dënim më të rëndë.
Dështimi për të riparuar konsiston në mungesën e një formacioni ose mos paraqitje në një vend dhe kohë të caktuar kur është porositur. Është një vepër më e lehtë brenda nenit 86 të UCMJ. Shihni: DUSTWUN
Një kod shtesë i statusit të detyrës - mungon-i panjohur, ose AUN - u krijua nga ushtria amerikane në vitin 2020 për të nxitur veprimet e njësisë dhe hetimet e policisë gjatë 48 orëve të para që një ushtar mungon.
Shiko edhe
Shërbimi ushtarak
Referime
Krime
Dezertimi
Krime politike
|
336938
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Figeac
|
Figeac
|
Articles with short description
Short description is different from Wikidata
Figeac ( ; Ocitanisht: Fijac ; Shqip: Figjaku) është një komunë në departamentin Olt në Francën jugperëndimore. Figjaku është një nënprefekturë e departamentit.
Gjeografia
Figjaku ndodhet në via Podiensis, një shteg i madh pelegrinazhi mesjetar, i cili është pjesë e Rrugës së Shën Jakobit . Sot, si pjesë e sistemit të shtigjeve të Francës, ai emërtohet GR 65 . Stacioni Figeac është një kryqëzim hekurudhor me lidhje me Brivë-Gajardën, Tuluzën, Aurijakun dhe Rodezin.
Popullsia
Kultura dhe trashëgimia vendore
Vende dhe monumente
Figjaku është klasifikuar si një qytet i artit dhe historisë dhe është njohur nga Këshilli Rajonal i Midi-Pyrénées si një nga tetëmbëdhjetë Sajtet e Mëdha të Occitanisë. Qyteti i vjetër ka ruajtur planimetrinë dhe rrugët dredha-dredha të mesjetës me shumë shtëpi të vjetra prej guri ranor.
Trashëgimia fetare
L'église Saint-Sauveur
Ndërtesa u klasifikua si monument historik në 1840. Disa objekte fetare janë referuar në bazën e të dhënave Base Palissy . Kjo kishë, e vetmja mbetje e një abacie të Cluny, u shenjtërua në vitin 1092. Shën Hugh ishte igumeni i saj. Megjithëse e modifikuar gjatë shekujve, qoftë për shkak të zbukurimeve ose për shkak të dëmeve të shkaktuara nga Lufta Njëqindvjeçare ose Luftërat Franceze të Fesë, megjithatë ka mbijetuar.
Një kapitel nga kjo kishë, pjesa e sipërme e një kolone, u rikthye në një font dhe është ekspozuar në Nju Jork në The Cloisters ( Muzeu Metropolitan i Artit )).
L'église des Carmes
Ndërtesa u rendit si monument historik në vitin 1993. Dymbëdhjetë piktura të apostujve janë referuar në bazën e të dhënave Base Palissy. Dikur Kisha e Saint-Thomas-Becket, është kisha më modeste në përmasa në qytet. E vendosur pranë spitalit, në hyrje të Figjakut, është dëshmitari i fundit i ish-manastirit të Karmelitëve që dikur ishte krijuar atje.
L'église Notre-Dame-du-Puy
Ndërtesa u klasifikua si monument historik në vitin 1916. E quajtur me vend, pasi dominon të gjithë Figjakun, në Place du Foirail. Kjo kishë me origjinë romane u rimodelua disa herë, veçanërisht në shekujt 14 dhe 17, kur tre gjiret qendrore u bashkuan në një; Kori përmban kapitele të bukura romake të gdhendura dhe një altar të madh të gdhendur arre, i datës 1696. Megjithatë, është famullia më e vjetër e Figjakut, e lindur, sipas traditës, nga një mrekulli: Virgjëresha do të kishte bërë një murriz të lulëzonte atje në dimër. Ishte selia e një vëllazërie të Shën Jakobit .
Muzetë
Musée Champollion
Qyteti është shtëpia e Muzeut Champollion les écritures du monde (shkrimet e botës). Ka më shumë se 40,000 vizitorë në vit. Vizitorët mund të zbulojnë përmes koleksioneve se si shkrimi është shfaqur në botë për 5000 vjet.
La place des Écritures
E ngulitur në një ansambël arkitekturor mesjetar, dyshemeja e saj është e mbuluar me një riprodhim monumental të Gurit të Rozetës (14 × 7 m), të gdhendur në granit të zi nga Zimbabve nga artisti konceptual amerikan Joseph Kosuth . E inauguruar në prill 1991, kjo vepër e rëndësishme bashkëkohore mund të shihet mendueshëm edhe nga kopshti i varur i muzeut me pamje nga sheshi. Në një oborr ngjitur, përkthimi në frëngjisht i mbishkrimeve është i gdhendur në një pjatë xhami.
L'obélisque de Champollion
Më 11 mars 1832, këshilli bashkiak vendosi të ngrinte një obelisk në kujtim të Champollion-it. Një abonim mblodhi 4000 franga dhe dy vjet më vonë një gjilpërë graniti 7.8 metra e lartë u nxor nga shkëmbi i Golinhac-ut . Ai përfshin mbishkrime në hieroglifë që do të thotë A Toujours! dhe dy pllaka bronzi në piedestalin që pret basorelievet egjiptiane.
Vendi Carnot
Dikur Place de la Halle, ai është i rrethuar nga shtëpi imponuese, disa prej kalli, me ballkone prej hekuri të farkëtuar dhe nën çati, galeri të hapura të mbuluara, soleilhos, të cilat dikur përdoreshin për të tharë rrobat ose lëkurën, ose si strehë. për të marrë pak ajër të pastër gjatë një mbrëmjeje të nxehtë vere.
Les Aiguilles
Dy "gjilpërat" rreth Figjakut janë obeliskë të mëdhenj tetëkëndësh prej guri, secila e mbështetur në një piedestal prej katër shkallësh. Janë prej guri me dimension të çimentuar. Aiguille du Cingle, që qëndron në jug të qytetit, është 14.50 metra. L'aiguille de Lissac ose Nayrac, që qëndron në perëndim, ka një gjatësi prej 10.50 metrash.
Njerëz të shquar
Jean-François Champollion, përkthyesi i parë i hieroglifeve egjiptiane, lindi në Figjak, ku ndodhet Muzeu Champollion. Babai i tij ishte martuar me një grua nga Figjaku dhe kishte hapur një librari në fshat. Në Place des écritures (sheshin e shkrimeve) është një kopje gjigante e gurit të Rozetës, nga Joseph Kosuth . Eksploruesi dhe arkeologu francez Théodore Ber lindi në Figjak, megjithëse pjesën më të madhe të jetës së tij të rritur e kaloi në Peru . Historiania gjermane e filmit Lotte H. Eisner u fsheh nga nazistët në Figjak gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Aktori Charles Boyer dhe futbollisti Vincent Beduer kanë lindur në Figjak.
Ekonomia
Ky qytet pret selinë e Figeac Aero .
Media
Filmi i Louis Malle i vitit 1974, Lacombe Lucien, u filmua në Figjak.
Trashëgimi botërore në Francë
Komuna në Lot
Koordinatat në Wikidata
Faqe me përkthime të pashqyrtuara
|
336939
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/P%C3%ABrndjekja
|
Përndjekja
|
Përndjekja apo persekutimi është keqtrajtimi sistematik i një individi ose grupi nga një individ ose grup tjetër. Format më të zakonshme janë persekutimi fetar, racizmi dhe persekutimi politik, megjithëse natyrisht ka disa mbivendosje midis këtyre termave. Shkaktimi i vuajtjes, ngacmimit, burgimit, internimit, frikës ose dhimbjes janë të gjithë faktorë që mund të krijojnë persekutim, por jo të gjitha vuajtjet do të krijojnë domosdoshmërisht persekutimin. Pragu i ashpërsisë ka qenë burim i shumë debateve.
Shiko edhe
Persekutimi politik
Persekutimi fetar
Referime
Persekutime
|
336941
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/P%C3%ABrndjekja%20politike
|
Përndjekja politike
|
Persekutimi apo represioni politik është akti i një entiteti shtetëror që kontrollon një qytetarë me forcë për arsye politike, veçanërisht me qëllim të kufizimit ose parandalimit të aftësisë së qytetarëve për të marrë pjesë në jetën politike të një shoqërie, duke ulur kështu qëndrimin e tyre midis bashkëqytetarëve të tyre. Taktikat e represionit synojnë qytetarët që kanë më shumë gjasa të sfidojnë ideologjinë politike të shtetit në mënyrë që qeveria të mbetet në kontroll. Në autokraci, përdorimi i represionit politik është për të parandaluar mbështetjen dhe mobilizimin kundër regjimit. Shpesh manifestohet përmes politikave si shkeljet e të drejtave të njeriut, abuzimi nga survejimi, brutaliteti policor, burgimi, vendosja e pavullnetshme, heqja e të drejtave të qytetarëve, lustrimi, dhe veprime të dhunshme ose terror si vrasja, ekzekutimet e shkurtra, tortura, zhdukja me forcë dhe dënime të tjera jashtëgjyqësore të aktivistëve politikë, disidentëve ose popullatës së përgjithshme. Taktikat e drejtpërdrejta të represionit janë ato që synojnë aktorë të veçantë të cilët bëhen të vetëdijshëm për dëmin e shkaktuar ndaj tyre, ndërsa taktikat e fshehta mbështeten në kërcënimin e kapjes së qytetarëve (përgjime dhe monitorim). Efektiviteti i taktikave ndryshon: taktikat e fshehta të represionit bëjnë që disidentët të përdorin taktika më pak të dallueshme të opozitës, ndërsa represioni i drejtpërdrejtë lejon qytetarët të dëshmojnë dhe të reagojnë ndaj shtypjes. Represioni politik mund të përforcohet edhe me mjete jashtë politikës së shkruar, si nga pronësia e medias publike dhe private dhe nga vetëcensurimi brenda publikut.
Aty ku represioni politik sanksionohet dhe organizohet nga shteti, ai mund të përbëjë terrorizëm shtetëror, gjenocid, politicid ose krime kundër njerëzimit. Represioni politik sistematik dhe i dhunshëm është një tipar tipik i diktaturave, shteteve totalitare dhe regjimeve të ngjashme. Ndërsa përdorimi i represionit politik ndryshon në varësi të regjimit autoritar, argumentohet se represioni është një tipar përcaktues dhe themeli i autokracive duke krijuar një hierarki pushteti midis liderit dhe qytetarisë, duke kontribuar në jetëgjatësinë e regjimit. Aktivitete represive janë gjetur edhe brenda konteksteve demokratike. Kjo mund të përfshijë edhe vendosjen e situatave ku vdekja e objektivit të represionit është rezultati përfundimtar. Nëse represioni politik nuk kryhet me miratimin e shtetit, një pjesë e qeverisë mund të jetë ende përgjegjëse. Disa shembuj janë operacionet e FBI COINTELPRO nga 1956 deri në 1971 dhe Bastisjet Palmer nga 1919-1920.
Në disa shtete, "represioni" mund të jetë një term zyrtar i përdorur në legjislacion ose në emrat e institucioneve qeveritare. Bashkimi Sovjetik kishte një politikë ligjore të shtypjes së opozitës politike të përcaktuar në kodin e tij penal dhe Kuba nën Fulgencio Batista kishte një agjenci të policisë sekrete të quajtur zyrtarisht Byroja për Shtypjen e Aktiviteteve Komuniste. Sipas studiuesit të studimeve sovjetike dhe komuniste, Stephen Wheatcroft, në rastin e Bashkimit Sovjetik terma të tillë si "terrori", "spastrimi" dhe "represioni" përdoren për t'iu referuar të njëjtave ngjarje. Ai beson se termat më neutralë janë represioni dhe vrasjet masive, megjithëse në rusisht koncepti i gjerë i represionit zakonisht konsiderohet të përfshijë vrasje masive dhe nganjëherë supozohet të jetë sinonim i tij, gjë që nuk është rasti në gjuhë të tjera.
Shiko edhe
Persekutimi
Referime
Persekutime
Persekutimi politik
|
336942
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Dmitry%20Utkin
|
Dmitry Utkin
|
Dmitry Valerievich Utkin (11 qershor 1970-23 Gusht 2023) është një oficer i ushtrisë ruse. Ai shërbeu si oficer i forcave speciale në GRU, ku mbante gradën nënkolonel. Ai supozohet se ka themeluar Grupin Wagner, me shenjën e tij të thirrjes që thuhet se është Wagner. Utkin ka marrë 4 Urdhra të Guximit të Rusisë.
Karriera ushtarake
Rusia dhe korpusi sllav
Utkin shërbeu si komandant i Detashmentit Special të Veçantë 700 të Brigadës Speciale të 2-të të Veçantë të GRU-së Ruse, i vendosur në Pechory, Rajoni i Pskovit, deri në vitin 2013. Pas daljes në pension, ai iu bashkua Korpusit Sllav, duke luftuar në anën e presidentit sirian Beshar el-Asad gjatë luftës civile siriane në 2013. Ai u kthye në Moskë në tetor 2013.
Grupi Wagner
Artikulli kryesor: Grupi Wagner
Pothuajse menjëherë pas kthimit në Rusi, Utkin thuhet se krijoi grupin e tij mercenar. Emri i grupit, Grupi Wagner, është një referencë për shenjën e thirrjes që Utkin përdorte në atë kohë, "Wagner", e cila në vetvete është një referencë për kompozitorin gjerman Richard Wagner. Utkin dhe "Grupi i tij Wagner", si dhe disa veteranë të Korpusit Sllav, u panë në Krime në shkurt 2014 dhe më pas në Donbas, ku ata luftuan për separatistët pro-rusë gjatë Luftës Ruso-Ukrainase. Gazeta.ru raportoi se Utkin dhe njerëzit e tij mund të ishin përfshirë në vrasjen e disa komandantëve në terren të Republikës së vetëshpallur Popullore të Luhanskut. Gazeta turke Yeni Şafak raportoi se Utkin ishte ndoshta një personazh i kompanisë, ndërsa kreu i vërtetë i Wagner ishte dikush tjetër.
Utkin u pa në Kremlin gjatë kremtimit të Ditës së Heronjve të Atdheut më 9 dhjetor 2016. Ai mori pjesë në kremtim si laureat i 4 Urdhrave të Guximit, dhe u fotografua me Presidentin e Rusisë, Vladimir Putin. Dmitry Peskov, sekretari i shtypit i Presidentit rus, pranoi se Utkin ishte në mesin e të ftuarve, por nuk komentoi lidhjen e tij me mercenarët.
RBK raportoi se pas përfundimit të trajnimit në Krasnodar Krai, Utkin dhe njerëzit e tij u kthyen në Siri në vitin 2015. Menjëherë pas fillimit të sulmeve ajrore ruse në Siri, dolën raporte për vdekjen e mercenarëve rusë që luftonin në terren. Disa imazhe të përhapura në mediat sociale me sa duket përshkruanin burra të armatosur rusë të vrarë gjatë Betejës së Palmirës në mars 2016. Sky News raportoi se rreth 500 deri në 600 njerëz, kryesisht mercenarë të Wagner, u vranë në Siri në vitin 2016.
Shiko edhe
GRU (Rusi)
Grupi Wagner
Yevgeny Prigozhin
Referime
Mercenarët rusë
Lindje 1970
Njerëzit e Grupit Wagner
Rusë
|
336944
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Jevgeni%20Prigozhin
|
Jevgeni Prigozhin
|
Yevgeny Viktorovich Prigozhin (lindur më: 1 qershor 1961) është një oligark rus, lider mercenar dhe ish-i besuari i ngushtë i presidentit rus Vladimir Putin derisa ai filloi një kryengritje në qershor 2023. Prigozhin quhet ndonjëherë "kuzhinieri i Putinit", pasi ai zotëron restorante dhe kompani ushqimi që ofrojnë shërbime për Kremlinin. Dikur i dënuar në Bashkimin Sovjetik, Prigozhin kontrollon një rrjet kompanish me ndikim, veçanërisht kompaninë ushtarake private Wagner, e cila u mbështet nga shteti rus, si dhe 3 kompani të akuzuara për ndërhyrje në zgjedhjet amerikane të vitit 2016 dhe 2018. Sipas një hetimi të vitit 2022 nga Bellingcat, The Insider dhe Der Spiegel, aktivitetet e Prigozhin "janë të integruara ngushtë me Ministrinë e Mbrojtjes së Rusisë dhe krahun e saj të inteligjencës, GRU".
Pas vitesh mohimi të lidhjeve me Grupin Wagner, në shtator 2022 ai konfirmoi se ishte themeluesi i tij. Ai deklaroi se e themeloi atë në maj 2014, për të mbështetur forcat proxy ruse në Luftën e Donbasit kundër Ukrainës. Ky pranim u nxit nga një video virale në vitin 2022, në të cilën Prigozhin u shfaq në një burg rus duke rekrutuar të burgosur, duke u premtuar atyre lirinë nëse do të shërbenin 6 muaj me Grupin Wagner. Grupi i tij Wagner luajti një rol të rëndësishëm në luftën Ruso-Ukrainase. Ai gjithashtu mbështeti interesat ruse në Siri, Libi, Republikën e Afrikës Qendrore dhe disa vende të tjera. Në nëntor 2022, Prigozhin pranoi gjithashtu rolin e tij në ndërhyrjen ruse në zgjedhjet amerikane, duke thënë se operacione të tilla do të vazhdonin. Në shkurt 2023, ai deklaroi se ishte themeluesi dhe menaxheri për një kohë të gjatë i Agjencisë së Kërkimeve në Internet, një kompani ruse e akuzuar për propagandë dhe dezinformim në internet.
Prigozhin, kompanitë dhe bashkëpunëtorët e tij përballen me sanksione ekonomike dhe akuza penale në Shtetet e Bashkuara, dhe në Mbretërinë e Bashkuar ai mbetet një person i caktuar nën sanksione. FBI po ofron një shpërblim deri në 250.000 dollarë për informacion që çon në arrestimin e Prigozhin. Në tetor 2020, Bashkimi Evropian (BE) vendosi sanksione kundër Prigozhin në lidhje me financimin e tij të aktiviteteve të Grupit Wagner në Libi. Në prill të vitit 2022, BE-ja i vendosi sanksione të reja për shkak të rolit të tij në pushtimin rus të Ukrainës.
Prigozhin kritikoi hapur Ministrinë ruse të Mbrojtjes për korrupsion dhe për keqpërdorimin e luftës kundër Ukrainës. Më 23 qershor 2023, ai përdori Grupin Wagner për të nisur një kryengritje kundër udhëheqjes ushtarake ruse, duke akuzuar Ministrinë e Mbrojtjes për granatimet e ushtarëve të Wagner. Wagner pushtoi qytetin rus të Rostov-on-Don dhe u nis për në Moskë. Negociatat çuan në ndërprerjen e kryengritjes të nesërmen. Prigozhin pranoi të transferohej në Bjellorusi dhe akuzat penale kundër tij për kryengritje u hoqën. Kryengritësit e Wagner-it nuk do të ndiqen penalisht nëse pranojnë të nënshkruajnë kontrata me Ministrinë e Mbrojtjes ose të transferohen në Bjellorusi.
Shiko edhe
Grupi Wagner
Dmitry Utkin
Referime
Njerëzit e Grupit Wagner
Rusë
|
336945
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Ministria%20e%20Mbrojtjes%20%28Rusi%29
|
Ministria e Mbrojtjes (Rusi)
|
Ministria e Mbrojtjes e Federatës Ruse (Rusisht: Ministerstvo oborony Rossijskoj Federacii, Minoborony Rossii, shkurtuar zyrtarisht si MО ose Minoboron) është organi drejtues i Forcave të Armatosura Ruse.
Presidenti i Rusisë është Komandanti i Përgjithshëm i Forcave të Armatosura të Federatës Ruse dhe drejton veprimtarinë e Ministrisë. Ministri i Mbrojtjes ushtron autoritet administrativ dhe operacional mbi forcat e armatosura. Shtabi i Përgjithshëm i Forcave të Armatosura zbaton udhëzimet dhe urdhrat e presidentit dhe të ministrit të mbrojtjes.
Ndërtesa kryesore e ministrisë, e ndërtuar në vitet 1940, ndodhet në sheshin Arbatskaya, pranë rrugës Arbat. Ndërtesa të tjera të ministrisë ndodhen në të gjithë qytetin e Moskës. Organi suprem përgjegjës për menaxhimin dhe mbikëqyrjen e Forcave të Armatosura nga Ministria është Qendra Kombëtare e Menaxhimit të Mbrojtjes, e vendosur në argjinaturën Frunzenskaya dhe përgjegjëse për centralizimin e komandës së Forcave të Armatosura.
Ministri aktual i Mbrojtjes është gjenerali i ushtrisë Sergei Shoigu.
Shiko edhe
Forcat e Armatosura Ruse
Referime
Ministri të mbrojtjes
Rusi
|
336946
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Sergei%20Shoigu
|
Sergei Shoigu
|
Sergei Kuzhugetovich Shoigu (lindur më: 21 maj 1955) është një politikan dhe oficer ushtarak rus që ka shërbyer si Ministër i Mbrojtjes i Rusisë që nga viti 2012. Shoigu ka shërbyer si kryetar i Këshillit të Ministrave të Mbrojtjes të Komonuelthit të Shteteve të Pavarura që nga viti 2012.
Shoigu ishte Ministër i Situatave të Emergjencave nga viti 1991 deri në vitin 2012. Ai shërbeu për një kohë të shkurtër si guvernator i Oblastit të Moskës në vitin 2012. Një i besuar dhe aleat i ngushtë i Vladimir Putinit, Shoigu i përket silovikut të rrethit të brendshëm të Putinit.
Shiko edhe
Ministria e Mbrojtjes (Rusi)
Dmitry Peskov
Vladimir Putin
Referime
Rusë
Ministrat e Mbrojtjes të Rusisë
|
336947
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Dmitry%20Peskov
|
Dmitry Peskov
|
Dmitry Sergeyevich Peskov (Rusisht: Dmitrij Sergeevič Peskov, lindur më: 17 tetor 1967) është një diplomat rus dhe sekretar i shtypit i presidentit rus Vladimir Putin.
Shiko edhe
Vladimir Putin
Sergei Shoigu
Referime
Rusë
Politikanë nga Moska
|
336954
|
https://sq.wikipedia.org/wiki/Nimon%20Lokaj
|
Nimon Lokaj
|
Nimon Lokaj (lindur më 7 dhjetor 1941 në Pobërgjë, afër Deçanit, Mbretëria e Shqipërisë ) është një piktor shqiptar. Ai u diplomua në Akademinë e Arteve të Bukura të Beogradit në vitin 1969. Pas diplomimit dha mësim për artin figurativ në Deçan. Punimet e tij janë ekspozuar gjerësisht në Kosovë, Jugosllavi dhe në pjesën tjetër të Evropës gjatë viteve 1970 dhe 1980. Aktualisht është anëtar i Akademisë së Arteve Figurative të Kosovës.
Çmimet
Referime
Piktorë kosovarë
Njerëz që jetojnë
Lindje 1941
Piktorë shqiptarë
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.