text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำจ้วงจาบหยาบช้าสารพัด <bot>:พระผลักพลัดตกสุวรรณบรรจถรณ์ นางสงสารผ่านฟ้ายิ่งอาวรณ์ พระกรข้อนทรวงซ้ำร่ำพิไร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าบังคมสมเด็จพระบิตุราช <bot>:ทั้งพระมาตุรงค์ทรงยศถา ได้ทราบความตามประชวรจึงด่วนมา เฝ้าพระอาพระเจ้าพี่ทั้งสี่องค์ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขนข้าวน้ำลำเลียงเสบียงไพร่ <bot>:บรรทุกไว้ในเรือนั้นเหลือหลาย กำหนดนัดจัดแจงไม่แพร่งพราย ทั้งไพร่นายพันร้อยรอคอยฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเยี่ยมเยือนเหมือนเจ้ายังเยาว์อยู่ <bot>:ทำไม่รู้ไม่เห็นทำเป็นเฉย ทำปราศรัยไต่ถามกันตามเคย จะเกินเลยได้หรือเราซื่อตรง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายวาโหมทูลลามาที่อยู่ <bot>:พอเช้าตรู่ไปกำปั่นด้วยหรรษา ครั้นรุ่งรางสางแสงพระสุริยา กษัตราพร้อมวงศ์พวกพงศ์พันธ์ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เป็นพูดูย้อยห้อยระย้า <bot>:ล้วนศิลาเหมือนระบายเป็นลายขำ ที่สีเหลืองเรืองรองดั่งทองคำ ที่แดงก่ำเขียวม่วงดูร่วงราย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีทั้งพี่น้อง <bot>:นั่งร้อยกรองตามประสาอัชฌาสัย อรุณร้อยสร้อยอ่อนซ้อนดอกไม้ ประทานให้โฉลมเฉลาเสาวคนธ์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลาเจ้าฝาหรั่ง <bot>:เสียเวียงวังวิโยคเศร้าโศกศัลย์ สิ้นห้ามแหนแสนสุรางค์นางกำนัล ทุกคืนวันว้าเหว่อยู่เอกา | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเหลือทนอ้นอั้นให้ปั่นป่วน <bot>:กันแสงซวนเซองค์ทรงไม่ไหว โอ้ครั้งนี้ชีวันจะบรรลัย นางรํ่าไรเรียกบุตรด้วยสุดทน | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าขอเป็นเกือกทองฉลองบาท <bot>:จนสิ้นชาติในพระองค์ผู้ทรงศร แม้นไปถึงนคราสถาพร แล้วจะจรกลับมาปองฉลองคุณ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสาราว่าพระองค์ดำรงโลก <bot>:มาวิโยคแยกน้องที่ท้องสนาม เสน่ห์นุชสุจริตสู้ติดตาม ได้แต่ความโศกเศร้าทุกเช้าเย็น | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้สึกองค์ทรงนั่งกำลังน้อย <bot>:เนตรชม้อยไม่เห็นเหล่าสาวสนม เห็นลูกรักอัคเรศร่วมอารมณ์ มาบังคมพร้อมพรั่งทั้งอนุชา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้อยช้างน้าวช้างเหนี่ยวจนกิ่งหัก <bot>:กระชากชักช้างเสือกเสลือกสลน ทั้งลูกช้างช้างคะนองร้องคำรน ฝูงช้างต้นแลสล้างล้วนช้างงา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมคะเนพวกเราแล้วคราวนี้ <bot>:ชิงบุรีเอาให้ได้ดั่งใจถวิล กลับเข้าอยู่ลังกาได้หากิน เพราะว่าถิ่นฐานเราแต่เก่ามา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ดูแลรั้ววังในจังหวัด <bot>:แม้นข้องขัดสิ่งไรใช้พหล อย่าไว้ใจไพรีนีฤมล ให้ผู้คนนายหมวดตรวจระวัง ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางต่างรู้เพราะครูสั่ง <bot>:จึงว่าครั้งนี้จะได้ใช้ทหาร จะหาไหนได้เหมือนมันประจัญบาน ใครล้างผลาญชีวันไม่บรรลัย | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนพระองค์สงครามถึงสามครั้ง <bot>:แล้วต้องทั้งศัสตราน่าสงสาร กันแสงพลางนางพระยาบัญชาการ ชวนกุมารกับพระน้องเข้าห้องใน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสำเร็จเสร็จสมอารมณ์หมาย <bot>:ไม่เหือดหายอาลัยใจสลด หน่อกระษัตริย์นมัสการกรประณต เทพทั้งโสฬสจงเมตตา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงจะอวดอ้างไปที่ไหนนั่น <bot>:เขารู้ทันอยู่ว่าเช่นเจ้าเป็นหอย ถ้าสันดานการผู้ดีคงมีรอย ไม่กล่าวถ้อยเขาก็รู้ว่าผู้ดี | สุภาษิตสอนหญิง | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตัวไปใจนึกรำลึกถึง <bot>:วันนี้จึงลอบมาจะพาหนี เมื่อน้องแก้วแววตาอยู่ธานี พวกไพรีรุกราญประการใด | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เคยเห็นเป็นน่าสนุกสนาน <bot>:พระกุมารเพลินจิตพิศวง ออกวิ่งเต้นเล่นทรายสบายองค์ แล้วโดดลงเล่นมหาชลาลัย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพเจ้าเข้าดลบันดาลจิต <bot>:ให้ไปทิศทักษิณเกษมสันต์ จะได้นางล้างผลาญมารฉกรรจ์ ให้สามัญเป็นสุขทุกตำบล | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะคอยฟังครั้งนี้อีฝรั่ง <bot>:มันจะตั้งปึ่งชาว่าไฉน นางนึกแค้นแสนขัดหัดสาวใช้ ให้เข้าใจหึงผัวทุกตัวคน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงฝรั่งคั่งแค้นแม้นจะรบ <bot>:ไม่หลีกหลบเลยพระองค์อย่างสงสัย จะสังหารผลาญชีวันให้บรรลัย ว่าแต่ใจของพระแม่จะแชเชือน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงยามค่ำย่ำฆ้องจะร้องไห้ <bot>:ร่ำพิไรรัญจวนหวนละห้อย โอ้ยามดึกดาวเคลื่อนเดือนก็คล้อย น้ำค้างย้อยเย็นฉ่ำที่อัมพร | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพลบนค่ายทั้งนายไพร่ <bot>:เห็นเพลิงไหม้เรือเรียกกันเพรียกเสียง ลงช่วยดับสับสนขนเสบียง บ้างแบกเหวี่ยงวิ่งสะพรั่งริมฝั่งชล ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีเสียทีทัพ <bot>:ทหารยับแยกย้ายทั้งซ้ายขวา จูงลูกน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา ไม่รู้ว่าจะไปหนตำบลใด | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประการหนึ่งซึ่งมาในป่านี้ <bot>:พระบาลีสอนสั่งหวังถวิล ว่าโฉมยงนงเยาว์เจ้าแผ่นดิน พบไพรินร้ายหยาบช่วยปราบปราม | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พาดบันไดไต่พะองเข้ายงยุทธ์ <bot>:พุ่งอาวุธฟาดฟันล้วนขันแข็ง สับสายโซ่โย้เหนี่ยวด้วยเรี่ยวแรง ชาวเมืองแทงถูกตายเป็นหลายคน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยทูลองค์พระธิดาว่าดีฉัน <bot>:จะผูกพันพึ่งพักจนตักษัย ซึ่งโฉมยงทรงระแวงแคลงฤทัย ฉันจะให้ทัณฑ์บนไว้จนตาย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอราเมศน้องชายไปไว้ด้วย <bot>:จะได้ช่วยในจังหวัดพิพัฒน์ผล ว่าเปลี่ยวเปล่าเหงาใจในมณฑล มีแต่คนอื่นใช่วงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ติดตามรามวงศ์ดำรงรัก <bot>:สามิภักดิ์พูนเพิ่มเฉลิมศรี ถึงหน้าแล้งแต่งสารมารมนตรี ไปโกญจาธานีทุกปีไป | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:จวนรุ่งฟุ้งดอกไม้ <bot>:ไพรพนม รื่นรื่นชื่นอารม เรื่อยริ้ว ร่วงหล่นบนเผ้าผม ผอยถูกตมูกเอย ลมผ่าวหนาวดอกงิ้ว ง่วงเศร้าเหงาหงิม | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนที่กรูเข้าไปอยู่ไม่รอด <bot>:วิ่งเล็ดลอดออกมาหาที่อาศัย มันฆ่าตายหลายร้อยต้องถอยไป จนอุทัยรุ่งรางสว่างตา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยหรือเจ้าเหล่านี้หนามาถึงแท่น <bot>:ทะลวงแล่นเข้ามาเองไม่เกรงขาม แล้วว่าชะพระองค์ถือธงงาม จะวิ่งตามเขาไปไหนจะใคร่รู้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระก็นำบุตรามาปราสาท <bot>:ให้กราบบาทบงกชบทศรี ทั้งสามองค์พงศ์กษัตริย์สวัสดี หมอบอยู่ที่ข้างพระวงศ์องค์บิดา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่อยู่ใกล้ในห้องก็ต้องกริ้ว <bot>:ว่าบิดพลิ้วห่างเหินไม่เขินขาม คงขัดเคืองเรื่องที่พากันมาตาม จะปราบปรามให้เหมือนไก่อยู่ในมือ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระราเมศสุริย์วงศ์ทรงสดับ <bot>:น้อมคำนับบิตุเรศเจ้าเขตขัณฑ์ พระเชษฐาก็ประทานสังวาลวัลย์ กับเครื่องราชกกุธภัณฑ์อันบรรจง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณชั้นเชิงฉลาดแหลม <bot>:จะเหน็บแนมเคี่ยวเข็ญเป็นฤๅษี ก็บาปกรรมใครเขารู้ดูไม่ดี จะเป็นที่ติฉินคนนินทา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:จึงทูลความจริงแจ้งแถลงไข เมื่อขณะพระโอรสยศไกร มาอยู่ในปรางค์ทองห้องธิดา | สิงหไกรภพ | 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกของข้าว่ายากก็ลากฉุด <bot>:มาแย่งยุดข่มเหงไม่เกรงขาม เหมือนแกล้งพาลราญทางทำขวางความ เจ้าหน่อนามนคเรศประเทศใด ฯ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ก่อนนั้นขวัญเมืองเฝ้าเคืองขัด <bot>:สารพัดที่จะวอนไม่ผ่อนหา ทีนี้หมดมลทินที่นินทา เจ้าจะว่าเป็นอย่างไรจะใคร่ฟัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวเจ้าประเทศทุกเขตแคว้น <bot>:มาถึงแดนสิงหลภาษา กระบวนเรือเหลือล้นคณนา นางพระยาปราศรัยเป็นไมตรี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหวยเสนีตีประทับจับให้ได้ <bot>:เอาปืนใหญ่ยิงเข้าไปทั้งไฟเผา แม้นเข้าใกล้ได้ทีเร่งตีเอา ทหารเราแต่บรรดาโยธาไทย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์จัดแจงแบ่งบุปผา <bot>:ให้วงศาสาวสรรค์ทั่วกันหมด ชื่นอารมณ์ชมเพลินเนินบรรพต เป็นหลั่นลดเลื่อมลายพรอยพรายตา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรงขาวผ่องยองใยสไบเฉียง <bot>:ตรัสสั่งเสียงแจ่มใสไม่ใหลหลง ฝากสุรางค์นางนาฏพระญาติวงศ์ ว่าพระองค์นั้นถึงสวรรคต | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระญาติวงศ์พงศ์เผ่าเหล่าพี่น้อง <bot>:ชวนกันพร้องพร้อมกันต่างหรรษา ว่าสมควรจะไปอยู่กู้พารา ให้เปรมปราเกียรติยศเห็นงดงาม ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์รีบทรงพรต <bot>:สละหมดเหมือนจะเลยเสวยสวรรค์ จะรำพึงถึงพระบาทไม่ขาดวัน ด้วยไม่ทันรู้รหัสพระศรัทธา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขุนนางต่างพิโรธโกรธเศรษฐี <bot>:ว่าผัวมีชี้ตัวผัวคนไหน ให้มั่นคงส่งมาอย่าช้าใย แม้นไม่ได้ไม่พ้นผิดที่บิดา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาแก้ไขให้คลายหายเคลิ้มคลั่ง <bot>:ด้วยผีทั้งจักรวาลกลัวท่านหมด แล้วร่ำเล่าคราวกระนั้นตกบรรพต พระดาบสช่วยทันไม่บรรลัย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปจับสับเสี่ยงทำเมี่ยงเคี้ยว <bot>:กระดูกกระเดี้ยวมันจะมันขยันหนัก แต่เกลอมาล้าเลื่อยเหน็ดเหนื่อยนัก จงหยุดหย่อนผ่อนพักเสียสักวัน | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเรื่องราวกล่าววลายุดาราช <bot>:แสนฉลาดลึกซึ้งปราบหึงหาย กับเจนธนูคู่ชีวิตคิดอุบาย ด้วยมุ่งหมายเมืองลังกาตรึกตราตรอง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกาพูดจาฉาว <bot>:ทั้งนายบ่าวบอกกันเสียงหวั่นไหว ข้างเผ่าพงศ์องค์กษัตริย์หัสไชย ต่างว่าอ้ายโป้งโหยงโกงทั้งนั้น | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาไฟจุดป่าไม้ไพรระหง <bot>:แล้วก็ตรงวิ่งกลมดั่งลมหวน เร่งประจุปืนหินดินชนวน ให้พร้อมถ้วนปืนหลักยักกะตรา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้กราบทูลมุลิกาฝ่าพระบาท <bot>:พระหน่อนาถทรงยศโอรสา สามพระองค์พงศ์กษัตริย์ขัตติยา กับท้าวชวาอิ่มเอมเกษมทรวง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแช่มชื่นฝืนพักตร์ทำรักใคร่ <bot>:ตามวิสัยที่ในเล่ห์เสน่หา ครั้นอุทัยไขแสงแต่งสารา แล้วตีตราประจำเพชรกำพล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกือบจะถึงธารท่าเภตราจอด <bot>:ให้คนสอดลงไปดูหมู่พหล ฟังเสียงปืนครื้นเครงวังเวงวน แกให้คนตัดทางแยกห่างไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครเกะกะจะได้ห้ามตามทำนอง <bot>:ให้ปรองดองดีกันจนวันตาย ฯ นางฟังคำทำว่าน่าบัดสี พูดเช่นนี้เจ็บใจมิใคร่หาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังเรื่องศึกนึกถวิล <bot>:ไม่รู้สิ้นการนครจนอ่อนหู แล้วตรัสสั่งเสนาใหญ่ให้ไปดู ทุกป้อมคูปากน้ำที่สำคัญ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุฎีตั้งอาศรมรื่นร่มไทร <bot>:ศาลาลัยแสนสะอาดด้วยกวาดเตียน ตึกน้อยน้อยห้อยระฆังน่าฟังเล่น ดูเหมือนเช่นฉากฉายระบายเขียน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังสังรเสริญเจริญยศ <bot>:เห็นหมดจดเที่ยงแท้แน่นักหนา แล้วก็ดูท่วงทีกิริยา เห็นจะมาโดยซื่อไม่ดื้อดึง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งทั้งหลายชิงค่ายได้ <bot>:ทั้งนายไพร่พร้อมพรักเข้ารักษา ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์ถอยพลมา พบเชษฐากับทั้งพระหัสไชย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นฤกษ์ดีตีกลองร้องประกาศ <bot>:ขุนอำมาตย์พร้อมพรั่งทั้งพหล พอสายัณห์ตะวันตกเร่งยกพล เหล่าพหลเดินกระบวนถ้วนทุกคน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแหบหวนครวญคลอเข้าซอสี <bot>:กระจับปี่จำเรียงส่งเสียงใส ฆ้องก็ตอดสอดเพลงวังเวงใจ ฟังวิไลฉิ่งกรับรับในเพลง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยไปอยู่ที่ <bot>:สุมาลีอาศัยให้ใช้สอย พอพูดเล่นเห็นสองพระน้องน้อย ด้วยรักสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางกอดเกี่ยวเกลียวกลมสมสังวาส <bot>:ไม่เคลื่อนคลาดเคล้าเคล้นเหมือนเช่นฝัน ดวงดาวเดือนเลื่อนสว่างออกกลางวัน อัศจรรย์จวนเที่ยงเหมือนเสียงโทน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมนครินทร์สินสมุทร <bot>:กับพระสุดสาครรับเป็นทัพขัน ให้ทหารดับไฟไหม้เป็นควัน แล้วเร่งกันเรียงหน้าดาประดัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้พวกเสมียนเขียนหนังสือ <bot>:แล้วรีบถือเข้าไปแจ้งแถลงไข แก่ขุนนางกรมท่าเสนาใน ให้ทูลไทเจ้าแผ่นดินปิ่นสกล ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วบังตัวผัวเมียเสียให้หาย <bot>:อยู่สบายในพลับพลาที่อาศัย นางเสาวคนธ์เร่งกษัตริย์หัสไชย พ่อรีบไปช่วยรักษาแม่มาลี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝืนอารมณ์นุ่งห่มพอสมโศก <bot>:เหมือนรื้อโรครูปกายยังผ่ายผอม ขึ้นจากเรือพระที่นั่งสะพรั่งพร้อม ตามพระจอมกษัตราพาดำเนิน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่กลับไปไอศวรรย์ฟังฉันว่า <bot>:แขกชวามันจะยกเข้าวกหลัง เหมือนคราวนี้พี่ประมาทจึงพลาดพลั้ง อย่ารอรั้งรีบกลับกองทัพไป ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดิมก็หวังตั้งใจจะให้เขา <bot>:เดี๋ยวนี้เล่าเขาก็กลับรับรักษา ตามกุศลผลกรรมที่ทำมา วาสนาลูกน้อยกลอยฤทัย | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พาไปเฝ้าอัยกีที่ปราสาท <bot>:พวกวงศ์ญาติถามไต่เหมือนใจหวัง ทั้งองค์แก้วเกษราก็มาฟัง พร้อมสะพรั่งตรัสถามความลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับรูปนางช่างเขียนไม่เพี้ยนผิด <bot>:ตามจริตเมืองทมิฬสิ้นทั้งหลาย สารสำหรับกับรูปของเจ้านาย ไปฝากฝ่ายเมืองมีไมตรีกัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองมุนินทร์ยินพร้องสนองถ้อย <bot>:เห็นเรียบร้อยหน่วงเหนี่ยวไปเฉียวฉุน นึกในจิตคิดเห็นจะเป็นคุณ เดชะบุญเสร็จศึกเหมือนนึกปอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งจับปี่ของพระองค์ผู้ทรงศีล <bot>:แล้วเอาลิ้นใส่เลาเป่าปี่สนอง เปิดนิ้วดังวังเวงเป็นเพลงลอง สำเนียงก้องโกญจนาทประภาษไป | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระวิงวอนอ่อนหวานประทานโทษ <bot>:อย่ากริ้วโกรธตรึกตรองก่อนน้องเอ๋ย ไม่ณรงค์สงครามกับทรามเชย อย่าคิดเลยพี่จะเล่าให้เข้าใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลือรำคาญมารดรนอนไม่หลับ <bot>:เจ้าคิดขับขึ้นสักมุขเถิดลูกเอ๋ย ธิดารับขับถวายอภิปรายเปรย น้ำค้างเชยชื่นชุ่มพุ่มผกา | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลถึงสามพราหมณ์ตามมาด้วย <bot>:เป็นเพื่อนม้วยมรณาจะหาไหน พลางตรัสเรียกลูกน้อยกลอยฤทัย ไปกราบไหว้ให้ชิดพระบิตุลา ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกแขกดำทำอำนาจพูดกราดเกรี้ยว <bot>:คิดหน่วงเหนี่ยวให้ไต้ก๋งส่งภาษา มันห้ามไว้มิให้ไปในพารา แล้วพูดจาหยาบคายหลายประการ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนาในได้ฟังรับสั่งตรัส <bot>:โสมนัสนึกสมอารมณ์หมาย ให้พวกบ่าวเหล่าทหารสานกระบาย ขึ้นหาดทรายสับสนล้วนคนการ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เรือเสียเรี่ยรายขึ้นชายหาด <bot>:ยังเกลื่อนกลาดวิ่งเวียนวนเหียนหัน พอโพล้เพล้เวลาจะสายัณห์ เที่ยวหากันขวักไขว่ทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงรั้งรอพอสงบที่รบรับ <bot>:ให้กองทัพออกไปไกลสถาน เดี๋ยวนี้เล่าเขาก็ล้อมป้อมปราการ จะคิดอ่านชิงชัยฉันใดดี ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสาวสาวชาวชมพูเที่ยวดูห้อง <bot>:เห็นพวกพ้องพูดจ้อประจ๋อประแจ๋ บ้างไขกลดนตรีมีทุกแกล เสียงเซงแซ่ไปทั้งวังเมืองลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้คิดไปใจหายเสียดายรัก <bot>:เหมือนเกรียกจักแจกซีกกระผีกผม จึงเจ็บอกฟกช้ำระกำตรม เพราะลิ้นลมล่อลวงจะช่วงใช้ | นิราศเจ้าฟ้า | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางนางมารอ่านพระเวท <bot>:ให้สองเนตรโชติช่วงดังดวงแก้ว แลเขม้นเห็นไปไวแววแวว อยู่โน่นแล้วลุยตามโครมครามไป ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รั้งรอพอค่ำน้ำกุหลาบ <bot>:สำอางอาบซาบองค์ทรงภูษา ขลิบทองคล้องสองไหล่แล้วไคลคลา เข้าแฝงฝาตึกทองแล้วมองเมียง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นมีลูกผูกแหวนข้างแขนขวา <bot>:ทำเปลผ้าผูกไว้ในไพรสัณฑ์ ไปตักน้ำพรมแตงช่วยแรงกัน กุมารนั้นสูญหายไปหลายปี | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าตรีพลำเห็นอัมพวาน้อย <bot>:เนตรชม้อยช้อยดูประเดียวประเดี๋ยว จนฉันแล้วแคล้วคลาดลีลาศเลี้ยว ต่างเหลียวเหลียวแลหาด้วยอาวรณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ราชาธิราชน้อม <bot>:ในสัตย์ อำมาตย์เป็นบรรทัด ถ่องแท้ ฝูงราษฎร์อยู่ศรีสวัสดิ์ ทุกเมื่อ เมืองดั่งนี้เลิศแล้ ไพร่ฟ้าเปรมปรีดิ์ ฯ | โคลงโลกนิติ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งมังคลาคิดปรารภ <bot>:ศึกสมทบหลายทัพเห็นคับขัน จึงปรึกษาฝรั่งสิ้นทั้งนั้น จะผ่อนผันคิดอ่านประการใด | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในเจ็ดวันไม่ช้าจะมาถึง <bot>:เหมือนคำนึงทูลไทเจ้าไอศูรย์ ตามตำรับขับไล่ในตระกูล นเรนทร์สูรจงทราบคำข้าทำนาย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหตุไฉนไม่กลับทัพทหาร <bot>:คืนไปผ่านพิภพอยู่ชมพูศรี พระศาสนาสามัญทุกวันนี้ ก็ไม่มีใครบำรุงให้รุ่งเรือง | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเจ้าเล่ห์เป็นขบถ <bot>:มันคิดคดทำศึกนึกถวิล กลับไปเป็นศัตรูตีบูรินทร์ จะชิงถิ่นฐานที่บุรีเดิม | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงต้องสู้ภูวนาถเธอพลาดพลั้ง <bot>:มิทันยั้งอาวุธสุดแก้ไข ซึ่งเดิมเหตุเภทพาลประการใด ย่อมทราบใต้บาทาสารพัน | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรไปบำรุงกรุงผลึก <bot>:ไปปราบศึกสืบวงศ์เผ่าพงศา สุดสาครเสาวคนธ์สุมณฑา ครองลังกาผาสุกสนุกสบาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยกมาชวนเราให้เข้าด้วย <bot>:จำต้องช่วยเจ้าปราบราบให้ได้ จึงรีบรัดจัดพลสกลไกร ทั้งนายไพร่พร้อมหน้าถืออาวุธ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเราเจ้าสิงหล <bot>:เป็นจอมพลผ่านพิภพสบสมัย ได้ว่าขานการบำรุงทั้งกรุงไกร ควรจะได้รับสารแทนมารดา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทับท่าหน้าด่านเมืองปากน้ำ <bot>:ลอยเรียงลำที่นั่งหงส์ปักธงศรี มาเตรียมพร้อมทั้งพหลแลมนตรี กะลาสีลงประจำลำละพัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกเมียเขาเจ้าพาราเก็บมาไว้ <bot>:ส่งตัวให้ไปอยู่กินตามถิ่นฐาน คนทั้งหลายวายร้อนผ่อนรำคาญ เพราะพระผ่านพาราให้ถาวร ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.