Datasets:

teddy-f-47

/

wikipedia_pl_20231201

like 0

3461563

https://pl.wikipedia.org/wiki/Brian%20Ihnacak

Brian Ihnacak

Brian Stephen Ihnacak (ur. 10 kwietnia 1985 w Toronto, Ontario, Kanada) – hokeista pochodzenia słowackiego, posiadający obywatelstwo kanadyjskie i włoskie. Reprezentant Włoch. Syn Petera (ur. 1957) i bratanek Miroslava (ur. 1962), słowackich hokeistów i trenerów. Kariera Urodził się w kanadyjskim mieście Toronto, w czasie gdy jego ojciec występował w drużynie Toronto Maple Leafs w rozgrywkach NHL. W tym kraju rozwijał karierę hokejową, występując w rozgrywkach młodzieżowych Ontario Junior A Hockey League (OPJHL). Od 2003 przez cztery lata grał w drużynie akademickiej Uniwersytetu Browna w ramach rozgrywek uniwersyteckich NCAA. Po pierwszym roku tamże, w drafcie NHL z 2004 został wybrany jako Kanadyjczyk przez Pittsburgh Penguins. W kolejnych latach grał w klubach słowackiej ekstraligi, amerykańskich ligach ECHL i CHL, od 2011 przez trzy latach we włoskiej Serie A, od 2014 w szwedzkiej Allsvenskan. Od września 2014 zawodnik norweskiego klubu Vålerenga Oslo w rozgrywkach GET-ligaen. Od maja 2015 do kwietnia 2016 zawodnik Mountfield Hradec Králové. Od maja 2016 do kwietnia 2017 zawodnik Sparty Praga. W październiku 2017 został wypożyczony do. Pod koniec grudnia 2017 został wypożyczony do szwajcarskiego EHC Olten, z którego został zwolniony w kwietniu 2018. Od stycznia do kwietnia 2019 grał w HC Pardubice. W styczniu 2020 przeszedł do słowackiej drużyny HC 05 Banská Bystrica. 1 grudnia 2021 ogłoszono zakończenie jego kontraktu. W styczniu 2022 został graczem HC Košice. W 2003 w składzie reprezentacji Słowacji do lat 18 brał udział w Turnieju Ivana Hlinki. Następnie został reprezentantem Włoch. W barwach seniorskiej reprezentacji Włoch uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 2014 (Elita), 2015 (Dywizja I). Sukcesy Klubowe Srebrny medal mistrzostw Włoch: 2013 z Valpellice Puchar Włoch: 2013 z Valpellice Indywidualne OJHL 2001/2002: Pierwszy skład gwiazd Nagroda dla zawodnika czyniące największe postępy NCAA (ECAC) 2003/2004: Najlepszy pierwszoroczniak Ivy League Skład gwiazd pierwszoroczniaków Serie A (2012-2016): Szóste miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 19 punktów Elite.A (2013-2014): Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 35 goli Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 46 asyst Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 81 punktów GET-ligaen (2014/2015): Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 55 asyst Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 77 punktów Pierwszy skład gwiazd Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2015/I Dywizja: Jeden z trzech najlepszych zawodników reprezentacji w turnieju Przypisy Bibliografia Hokeiści MHK Kežmarok Hokeiści HKm Zvolen Hokeiści HK Poprad Hokeiści Allen Americans Hokeiści Malmö Redhawks Hokeiści Vålerengi Ishockey Hokeiści HC Hradec Králové Hokeiści Sparty Praga Hokeiści HC Litvínov Hokeiści EHC Olten Hokeiści HC Pardubice Hokeiści HC 05 Banská Bystrica Hokeiści HC Košice Kanadyjscy hokeiści Ludzie urodzeni w Toronto Słowaccy hokeiści Włoscy hokeiści Urodzeni w 1985

3461564

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pink%20Hill%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Pink Hill (Karolina Północna)

Pink Hill – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Lenoir. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461565

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanley%20Bacon

Stanley Bacon

Stanley Vivian Bacon (ur. 13 sierpnia 1885 w Camberwell, zm. 13 października 1952 w Streatham) – brytyjski zapaśnik walczący przeważnie w stylu wolnym. Trzykrotny olimpijczyk. Złoty medalista w stylu wolnym i siedemnasty w klasycznym w Londynie 1908; odpadł w drugiej rundzie w Sztokholmie 1912; dziewiąty w Antwerpii 1920. Walczył w wadze średniej. Ośmiokrotny mistrz kraju w: 1911 (69 kg), 1924 (76 kg), 1911, 1912, 1913, 1924, 1925 (85 kg) i 1910 (120 kg). Brat zapaśników i olimpijczyków, Ernesta Bacona i Edgara Bacona. Turniej w Londynie 1908 – 73 kg styl klasyczny Przegrał ze Szwedem Mauritzem Anderssonem. Turniej w Londynie 1908 – 73 kg Walczył ze swoimi rodakami, kolejno pokonał Horace’a Chenery’a, Aubreya Colemana, Freda Becka i w finale George’a de Relwyskowa. Turniej w Sztokholmie 1912 – 75 kg styl klasyczny Przegrał z Łotyszem Jānisem Polisem, który reprezentował Cesarstwo Rosyjskie. Turniej w Antwerpii 1920 – 75 kg Przegrał z Amerykaninem Angusem Frantzem. Przypisy Bibliografia Brytyjscy olimpijczycy Brytyjscy zapaśnicy Urodzeni w 1885 Zmarli w 1952 Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1908 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1908 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920

3461569

https://pl.wikipedia.org/wiki/La%20Grange%20%28Wyoming%29

La Grange (Wyoming)

La Grange – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wyoming, w hrabstwie Goshen. Przypisy Miasta w stanie Wyoming

3461570

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozruchy%20w%20Poznaniu

Rozruchy w Poznaniu

Rozruchy w Poznaniu (1913) Protest studencki w Poznaniu (1946) Poznański Czerwiec

3461574

https://pl.wikipedia.org/wiki/LaGrange%20%28Indiana%29

LaGrange (Indiana)

LaGrange – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Indiana, siedziba administracyjna hrabstwa LaGrange. Przypisy Miasta w stanie Indiana

3461577

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ernest%20Bacon

Ernest Bacon

Ernest Aubrey Bacon (ur. 5 czerwca 1893 w Camberwell, zm. 18 kwietnia 1966 w Angmering) – brytyjski zapaśnik walczący w stylu wolnym. Olimpijczyk z Paryża 1924, gdzie zajął dziewiąte miejsce w kategorii 66 kg. Brat zapaśników i olimpijczyków, Edgara Bacona i Stanleya Bacona. Turniej w Paryżu 1924 W pierwszej rundzie przegrał ze Szwajcarem Édouardem Beletem. Otrzymał Order Imperium Brytyjskiego. Przypisy Brytyjscy zapaśnicy Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924 Urodzeni w 1893 Zmarli w 1966 Odznaczeni Orderem Imperium Brytyjskiego

3461583

https://pl.wikipedia.org/wiki/Goniec%20Polski

Goniec Polski

„Goniec Polski” – dziennik ukazujący się w Poznaniu w latach 1850–1851 „Goniec Polski” – tygodnik dla Polaków mieszkających w Wielkiej Brytanii „Goniec Polski” – publikacja paryska okresu Wielkiej Emigracji

3461587

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C4%99dzy%20brzegami

Między brzegami

Między brzegami (film) Między brzegami (zbiór opowiadań)

3461595

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pow%C3%B3d%C5%BA%20w%20Poznaniu

Powódź w Poznaniu

Powódź w Poznaniu (1548) Powódź w Poznaniu (1551) Powódź w Poznaniu (1578) Powódź w Poznaniu (1585) Powódź w Poznaniu (1586) powódź w Poznaniu (1698) – druga co do wielkości powódź w dziejach Poznania powódź w Poznaniu (1736) – pierwsza co do wielkości powódź w dziejach Poznania Powódź w Poznaniu (1888)

3461599

https://pl.wikipedia.org/wiki/Omelan%20Parubok

Omelan Parubok

Omelan Nykonowycz Parubok, ukr. Омелян Никонович Парубок (ur. 21 stycznia 1940 we wsi Baszteczky w rejonie żaszkowskim w obwodzie czerkaskim, zm. 20 czerwca 2017) – ukraiński polityk, działacz komunistyczny, deputowany, dwukrotnie wyróżniony tytułem „Bohatera Pracy Socjalistycznej”. Życiorys Skończył osiem klas szkoły w rodzinnej wsi, od 1955 pracował w kołchozie. W 1960 ukończył szkołę mechanizacji gospodarki rolnej w Humaniu i został mechanizatorem rolnictwa. W 1970 został absolwentem technikum mechanizacji i elektryfikacji gospodarki rolnej, a w 1980 ukończył instytut rolniczy w Humaniu. Pracował nad doskonaleniem technik uprawy buraków cukrowych. Od 1965 członek Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, od 1986 członek KC. W latach 1975–1990 deputowany do Rady Najwyższej Ukraińskiej SRR, od 1989 do 1991 deputowany ludowy ZSRR. Członek KC Komunistycznej Partii Ukrainy. W latach 1994–2007 i 2012–2012 był posłem do Rady Najwyższej Ukrainy. Odznaczenia i nagrody Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (dwukrotnie – 22 grudnia 1977 i 6 czerwca 1984) Order Lenina (trzykrotnie) Order Rewolucji Październikowej Order Znak Honoru Nagroda Państwowa ZSRR Nagroda Leninowskiego Komsomołu Bibliografia Bohaterowie Pracy Socjalistycznej Deputowani do Rady Najwyższej Ukraińskiej SRR Deputowani ludowi ZSRR Deputowani Rady Najwyższej Ukrainy Laureaci Nagrody Państwowej ZSRR Odznaczeni Orderem Lenina Odznaczeni Orderem Rewolucji Październikowej Odznaczeni Orderem „Znak Honoru” Politycy Komunistycznej Partii Ukrainy Politycy KPZR Urodzeni w 1940 Zmarli w 2017

3461602

https://pl.wikipedia.org/wiki/Herbert%20Wright

Herbert Wright

Herbert Arthur Wright (ur. 16 września 1892 w Bolton, zm. 23 września 1982 tamże) – brytyjski zapaśnik walczący w stylu wolnym. Życiorys Zdobył brązowy medal w wadze lekkiej (do 67,5 kg) na igrzyskach olimpijskich w 1920 w Antwerpii. Pokonał w ćwierćfinale Henriego Joudiou z Francji, przegrał w półfinale z Gottfridem Svenssonem ze Szwecji, a w walce o brązowy medal wygrał z Augustem Thijsem z Belgii. Wcześniej jego imię było błędnie podawane jako Peter W. Wright. Przypisy Bibliografia Brytyjscy medaliści olimpijscy Brytyjscy zapaśnicy Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1920 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920 Ludzie urodzeni w Bolton Urodzeni w 1892 Zmarli w 1982

3461603

https://pl.wikipedia.org/wiki/Chris%20Copeland

Chris Copeland

Christopher Stephen "Chris" Copeland (ur. 17 marca 1984 w Orange) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji skrzydłowego. 29 lipca 2015 roku podpisał umowę z klubem Milwaukee Bucks. Został zwolniony 22 lutego 2016 roku. 3 listopada 2017 został zawodnikiem MoraBancu Andorra. Osiągnięcia Stan na 30 sierpnia 2017, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej. NCAA Uczestnik turnieju NCAA (2003) Zaliczony do I składu zawodników, którzy poczynili największy postęp w konferencji Big 12 (2005) Drużynowe Zdobywca pucharu Belgii (2012) Uczestnik rozgrywek EuroChallenge (2011, 2012) Indywidualne MVP ligi belgijskiej (2012) Laureat nagrody Star of the Coaches (2012) Uczestnik meczu gwiazd ligi: belgijskiej (2012) holenderskiej (2008) Lider strzelców: EuroChallenge (2012) ligi: niemieckiej (2010) belgijskiej (2012) NBA Debiutant miesiąca (kwiecień 2013) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki z NBA na basketball-reference.com Profil na landofbasketball.com Profil na usbasket.com Profil na espn.go.com Profil na sports.yahoo.com Profil na rotoworld.com Profil na draftexpress.com Amerykańscy koszykarze Koszykarze Fort Worth Flyers Koszykarze New York Knicks Koszykarze Indiana Pacers Koszykarze Milwaukee Bucks Zawodnicy NBA niewybrani w drafcie Koszykarze Okapi Aalstar Koszykarze Colorado Buffaloes Koszykarze TBB Trier Koszykarze Matrixx Magixx Koszykarze Tofaş S.K. Koszykarze BC Andorra Urodzeni w 1984

3461606

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bernard%20Bernard%20%28zapa%C5%9Bnik%29

Bernard Bernard (zapaśnik)

Bernard Lytton-Bernard (ur. 5 lutego 1890 w Tottenhamie jako Otto Bernhard Trappschuh, zm. 15 lipca 1975 w Guadalajarze) – brytyjski zapaśnik pochodzenia niemieckiego, walczący w stylu wolnym. Brązowy medalista olimpijski z Antwerpii 1920 w wadze piórkowej. Turniej w Antwerpii 1920 - 60 kg Wygrał z Nestorem Harasse z Francji i Dinkkarao Shinde z Indii, a przegrał z Charlesem Ackerlym ze USA. W niektórych źródłach jego nazwisko mylnie podawano jako Philip William Samuel Bernard. Przypisy Bibliografia Brytyjscy medaliści olimpijscy Brytyjscy zapaśnicy Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1920 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920 Urodzeni w 1890 Zmarli w 1975

3461608

https://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk%20z%20Bolzano

Henryk z Bolzano

Henryk z Bolzano (ur. 1250 w Bolzano, we Włoszech, zm. 10 czerwca 1315 w Treviso) – włoski błogosławiony Kościoła katolickiego. Patron drwali. Życiorys Henryk z Bolzano urodził się w biednej rodzinie. Był analfabetą. Przeniósł się do Treviso, gdzie zajmował się pracą dorywczą i troszczył się o potrzebujących. Został pochowany w katedrze w Treviso. Kult błogosławionego potwierdził papież Benedykt XIV 23 lipca 1750. Przypisy Włoscy błogosławieni katoliccy Urodzeni w 1250 Zmarli w 1315 Beatyfikowani przez Benedykta XIV Ludzie urodzeni w Bolzano

3461609

https://pl.wikipedia.org/wiki/Niebezpieczna%20gra

Niebezpieczna gra

Niebezpieczna gra (Roadgames) – australijski film dramatyczny, dreszczowiec 1981 roku, reż. Richard Franklin Niebezpieczna gra (Dangerous Game) – amerykański film dramatyczny z 1993 roku, reż. Abel Ferrara Niebezpieczna gra (The Most Dangerous Game) − opowiadanie amerykańskiego pisarza Richarda Connella Niebezpieczna gra (Den farliga leken) − powieść kryminalna szwedzkiej pisarki Mari Jungstedt

3461610

https://pl.wikipedia.org/wiki/Willa%20%E2%80%9EOksza%E2%80%9D

Willa „Oksza”

Willa „Oksza” – budynek mieszkalny w stylu zakopiańskim zaprojektowany w latach 1894–1895 przez Stanisława Witkiewicza a znajdujący się w Zakopanem przy ul. Zamoyskiego 25. Od 2006 roku jest siedzibą filii Muzeum Tatrzańskiego im. dra Tytusa Chałubińskiego, znajduje się w nim Galeria Sztuki XX wieku. Historia Obiekt został zaprojektowany przez Stanisława Witkiewicza w latach 1894–1895. Wzniesiono go w roku 1896. W tym samym roku w czerwcu nastąpiło jego otwarcie. Początkowo nazwany był „Korwinówką”. Obecna nazwa pochodzi od herbu Heleny, żony hrabiego Marcina Nałęcza-Kęszyckiego, który zakupił willę w roku 1899. W kwietniu 2015 budynek został laureatem konkursu „Zabytek zadbany” w kategorii Architektura i konstrukcje drewniane za „wzorcowo zrealizowane kompleksowe prace konserwatorskie”. Kalendarium 1894-1895 – Stanisław Witkiewicz projektuje dla Bronisławy i Wincentego Korwin-Kossakowskich willę w stylu zakopiańskim. 1895-1896 – góralscy cieśle wznoszą willę, która początkowo nosi nazwę Korwinówka. Czerwiec 1896 – uroczyste otwarcie willi. 1899 – hrabia Marcin Nałęcz-Kęszycki kupuje willę. 1920 – willę kupuje Towarzystwo „Odrodzenie” i przebudowuje, znacznie zmieniając wygląd domu. 1927-1932 – w Okszy mieści się internat. Druga wojna światowa – W willi ma swoją siedzibę Szkoła Gospodarstwa Domowego. 1945-1965 – mieści się tu prewentorium gruźlicze dla dzieci i młodzieży. Początek lat 60. – remont kapitalny willi, która później funkcjonować będzie jako dom wypoczynkowy. 2006 – budynek staje się własnością Muzeum Tatrzańskiego; zostaje wpisany do rejestru zabytków i rozpoczynają się prace przygotowujące go do remontu. 2011 – Oksza zostaje otwarta dla zwiedzających. W jej wnętrzach prezentowane są dwie wystawy: Zakopane – pępek świata oraz Sztuka pod Giewontem w latach 1880-1939. Architektura Stanisław Witkiewicz jako twórca stylu zakopiańskiego uczynił z obiektu przykład budownictwa podhalańskiego. Budowla charakteryzuje się typowym dla stylu zakopiańskiego spadzistym dachem i bogatym zdobnictwem elementów drewnianych. Zdobienia te są również widoczne we wnętrzu willi. Wykorzystana została ornamentyka ludowa wzbogacona motywami tatrzańskimi. Willa miała spełniać podstawowe funkcje użytkowe, o czym mówił sam autor projektu: Szło więc nie o zbudowanie jeszcze jednej pięknej i typowej chaty, szło o co innego: o zbudowanie domu, w którym by były rozstrzygnięte wszelkie wątpliwości co do możności pogodzenia ludowego budownictwa z wymaganiami bardziej złożonych i wyrafinowanych potrzeb wygody i piękna [...] Po zakupieniu obiektu w 1920 przez Towarzystwo „Odrodzenie” nastąpiła jego przebudowa. W rezultacie budynek znacznie zmienił swoją oryginalną postać. Przypisy Oksza Drewniane obiekty Zakopanego Zabytki nieruchome w Zakopanem Styl zakopiański

3461611

https://pl.wikipedia.org/wiki/3%20Natsu%20Natsu%20Mini%20Berryz

3 Natsu Natsu Mini Berryz

– drugi minialbum zespołu Berryz Kōbō, wydany 5 lipca 2006 roku. Został wydany w edycji regularnej i limitowanej. Minialbum osiągnął 20 pozycję w rankingu Oricon i pozostał na liście przez 3 tygodnie, sprzedał się w nakładzie egzemplarzy. Lista utworów Przypisy Linki zewnętrzne Profil minialbumu na Oricon (edycja regularna) Profil minialbumu na Oricon (edycja limitowana) Albumy Berryz Kōbō Albumy j-pop Minialbumy wydane w roku 2006

3461613

https://pl.wikipedia.org/wiki/Abraham%20Minero

Abraham Minero

Abraham Minero Fernández (ur. 22 lutego 1986 w Granollers) – hiszpański piłkarz występujący na pozycji obrońcy w Gimnàsticu Tarragona. Bibliografia Statystyki w bazie BDFutbol Statystyki w bazie FutbolMe Hiszpańscy piłkarze Urodzeni w 1986 Piłkarze EC Granollers Piłkarze FC Barcelona Piłkarze UE Sant Andreu Piłkarze UE Figueres Piłkarze CF Peralada Piłkarze Realu Saragossa Piłkarze SD Eibar Piłkarze Levante UD Piłkarze Gimnàstiku Tarragona Ludzie urodzeni w Granollers

3461614

https://pl.wikipedia.org/wiki/Po%C5%BCar%20w%20Poznaniu

Pożar w Poznaniu

Pożar w Poznaniu (1569) Pożar w Poznaniu (1590) Pożar w Poznaniu (1803)

3461615

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dzie%C5%84%20%C5%9Awi%C4%99tego%20Jerzego

Dzień Świętego Jerzego

Dzień Świętego Jerzego – święto narodowe obchodzone w Anglii 23 kwietnia jako święto patrona kraju. W krajach używających kalendarza gregoriańskiego odpowiada to dacie 6 maja. Jest to rocznica utrwalonej w tradycji daty śmierci świętego Jerzego (23 kwietnia 303). Poza Anglią obchodzone też w innych regionach, które przyjęły św. Jerzego jako patrona (np. Aragonia). Święty Jerzy jest głęboko zakorzeniony w angielskiej kulturze. Flaga Anglii przedstawia na białym płacie czerwony krzyż św. Jerzego. W Anglii w ramach obchodów święta organizowane są parady uliczne, rekonstrukcje historyczne i inne. Częściej niż zazwyczaj można też zobaczyć angielskie flagi. Zobacz też Święto Jaryły Bibliografia O św. Jerzym i jego kulcie w Anglii Opis święta w serwisie timeanddate.com Święta Kultura Anglii

3461617

https://pl.wikipedia.org/wiki/Komunistyczna%20Partia%20Robotnicza%20Niemiec

Komunistyczna Partia Robotnicza Niemiec

Komunistyczna Partia Robotnicza Niemiec (niem. Kommunistische Arbeiterpartei Deutschlands; KAPD) – antyparlamentarna i lewicowo-komunistyczna partia działająca w Niemczech w czasach Republiki Weimarskiej. Założona w kwietniu 1920 w Heidelbergu po rozłamie wewnątrz Komunistycznej Partii Niemiec (KPD). Początkowo partia pozostawała „sympatyzującym członkiem Międzynarodówki Komunistycznej”. W 1922 KAPD rozpadła się na dwie frakcje, z których obie utrzymywały tę nazwę, ale mówi się o nich jako KAPD Frakcja Esseńska i KAPD Frakcja Berlińska. Frakcja Esseńska powiązana była z Komunistyczną Międzynarodówką Robotniczą. Ugrupowanie Entschiedene Linke („Zdeterminowana Lewica”) jednogłośnie postanowiło przystąpić do KAPD na swoim zjeździe z 4–6 czerwca 1927. Partia publikowała gazetę pod tytułem Kommunistische Arbeiter-Zeitung. Historia Korzenie KAPD sięgają lewicowego rozłamu z Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), nazywającego się Międzynarodowymi Socjalistami Niemiec (ISD). ISD składało się z elementów znajdujących się na lewo od Związku Spartakusa Róży Luksemburg i Karla Liebknechta. Spartakusowcy i ISD wstąpili do Niezależnej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (USPD), centrowego rozłamu z SPD, w 1915 jako autonomiczna tendencja wewnątrz partii. Lewe skrzydło USPD, składające się ze spartakusowców i ultralewicowych komunistów rad utworzyło Komunistyczną Partię Niemiec (KPD) w 1918. W 1920 ultralewicowcy z tej partii, składający się głównie z „komunistów rad” którzy pochodzili z ISD, dokonali rozłamu aby utworzyć KAPD. KAPD utworzona została 3 kwietnia 1920 przez członków lewicy KPD, którzy zostali wykluczeni z konferencji partyjnej w Heidelbergu (20–23 października 1919) przez centralne przywództwo z Paulem Levim na czele. Ich głównym celem było natychmiastowe obalenie demokracji burżuazyjnej i ustanowienie dyktatury proletariatu, chociaż sprzeciwiali się jednopartyjnej dyktaturze modelu rosyjskiego. KAPD odrzuciła leninowską formę organizacji razem z centralizmem demokratycznym, udziałem w wyborach, działalnością w reformistycznych związkach zawodowych, w przeciwieństwie do KPD. Holenderscy teoretycy komunistyczni Anton Pannekoek i Herman Gorter odegrali ważną rolę wewnątrz KAPD; wzorując się na niej stworzyli Komunistyczną Partię Robotniczą Holandii (KAPN), która jednak nigdy nie osiągnęła podobnego statusu co KAPD. Początki ustanowienia KAPD sięgają puczu Kappa-Lüttwitza. W oczach lewego skrzydła KPD wydarzenie to pokazało, że zachowanie przywództwa KPD było jednoznaczne z porzuceniem walki rewolucyjnej, ponieważ stanowisko KPD wobec strajku generalnego zmieniało się kilka razy, a w porozumieniu z Bielefeld z 24 marca 1920 zgodziła się ona na rozbrojenie Armii Czerwonej Zagłębia Ruhry. Grupa berlińska ogłosiła 3 kwietnia 1920 kongres lewicy. Tam postanowiono sformować KAPD. Delegaci, zgodnie z szacunkami, stanowili 80 000 członków KPD. Nowo powstała partia opowiadała się za zakończeniem działalności parlamentarnej i aktywną walką z państwem burżuazyjnym. W nadchodzącym okresie współpracowała blisko z Powszechnym Związkiem Robotniczym Niemiec (AAUD). Głównymi bastionami nowej partii był Berlin, Hamburg, Brema i wschodnia Saksonia, wszędzie tam gdzie znaczna część członków KPD przeszła na stronę tej partii. W sierpniu 1920 zostali wydaleni dwaj członkowie-założyciele gałęzi hamburskiej, Heinrich Laufenberg i Fritz Wolffheim, propagujący idee narodowo-bolszewickie. Dwa miesiące później wydalony został inny członek założyciel, Otto Rühle. Od 1920 do 1921 r. partia była członkiem Trzeciej Międzynarodówki. W 1921 r. KAPD znów współpracowała z KPD w ramach akcji marcowej. Wywołało ją wkroczenie oddziałów Republiki Weimarskiej do regionu przemysłowego środkowych Niemiec i obawa KAPD oraz KPD, że wojsko miało zamiar okupować fabryki. W 1921 r. doszło do kolejnej fragmentacji, kiedy część AAUD skupiona wokół Rühlego, Franza Pfemferta i Oskara Kanehla zerwała z KAPD i utworzył AAUE. Po 1921 r., kiedy KAPD nadal liczyła ponad 43 000 członków, wpływy partii malały coraz bardziej, i podzieliła się ona w 1922 na Frakcję Berlińską i Esseńską wokół Alexandra Schwaba, Arthura Goldsteina, Bernharda Reichenbacha i Karla Schrödera. Głównym powodem była rezygnacja przez Frakcję Esseńską z udziału w walkach robotniczych w fabrykach w sytuacji postrzeganej jako rewolucyjna. Związki lewicowe AAUD, który powołany został jako organizacje fabryczne w opozycji do tradycyjnych związków zawodowych, dokonał afiliacji z KAPD. AAUD utworzyli niemieccy lewicowcy, którzy uważali organizację opartą na zawodzie za przestarzałą i proponowali zamiast niej organizowanie robotników w oparciu o fabryki. Organizacje fabryczne w AAUD stanowiły podstawę dla organizowania rad robotniczych. Sekcja pod przewodnictwem Otto Rühlego, skupiona w Essen, odłączyła się od AAUD, tworząc Powszechny Związek Robotniczy Niemiec – Tendencja Esseńska (AAUD-E). Stosunki z Kominternem Delegaci KAPD na II Światowym Kongresie Kominternu zostali zlekceważeni a ich przemówienia ograniczone do zaledwie dziesięciu minut. Było to w następstwie publikacji „Dziecięcej choroby »lewicowości« w komunizmie” Lenina, napisanej jako krytyka lewicowych idei KAPD, KAPN i innych partii. Z powodu wykluczającej postawy jaką okazał wobec nich Komintern, KAPD zerwała z Międzynarodówką w 1921. Historyk E.H. Carr przekonywał, że Drugi Światowy Kongres – w pewnym stopniu niezamierzenie i nieświadomie – był pierwszym, który „ustanowił rosyjskie przywództwo nad Kominternem na niezachwianej podstawie.” Wybitni członkowie KAPD Jan Appel Arthur Goldstein Herman Gorter Anton Pannekoek Franz Jung Karl Korsch Heinrich Laufenberg Paul Mattick Bernhard Reichenbach Otto Rühle Karl Schröder Ernst Schwarz Fritz Wolffheim Harry Dyck (1895–1920) Fritz Dyck (1899–1920) Przypisy Linki zewnętrzne Libertarian Communist Library KAPD archive The Communist Left in Germany 1918-1921 Historyczne partie i ugrupowania w Niemczech Niemieckie partie komunistyczne

3461626

https://pl.wikipedia.org/wiki/Solomon%20Hill

Solomon Hill

Solomon Jamar Hill (ur. 18 marca 1991 w Los Angeles) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji skrzydłowego. 21 lipca 2016 podpisał umowę z klubem New Orleans Pelicans. 7 lipca 2019 trafił w wyniku wymiany do Memphis Grizzlies. 6 lutego 2020 został wytransferowany do Miami Heat. 25 listopada 2020 zawarł kontrakt z Atlantą Hawks. 13 stycznia 2022 trafił w wyniku wymiany do New York Knicks. 19 stycznia został zwolniony. Osiągnięcia Stan na 20 stycznia 2022, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej. NCAA Uczestnik rozgrywek: Elite Eight turnieju NCAA (2011) Sweet Sixteen turnieju NCAA (2011, 2013) Mistrz sezonu regularnego konferencji Pac-12 (2011) MVP turnieju Diamond Head Classic (2013) Zaliczony do: I składu: Pac-12 (2012–2013) turnieju: Pac-12 (2012) Diamond Head Classic (2013) NBA Wicemistrz NBA (2020) Zaliczony do II składu ligi letniej NBA w Orlando (2013) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki z NBA na basketball-reference.com Profil na landofbasketball.com Profil na draftexpress.com Profil na espn.go.com Profil na sports.yahoo.com Profil na rotoworld.com Profil na nbadraft.net Amerykańscy koszykarze Koszykarze Fort Wayne Mad Ants Koszykarze Indiana Pacers Koszykarze Arizona Wildcats Koszykarze New Orleans Pelicans Koszykarze Memphis Grizzlies Koszykarze Miami Heat Koszykarze Atlanty Hawks Ludzie urodzeni w Los Angeles Urodzeni w 1991

3461630

https://pl.wikipedia.org/wiki/Patr00

Patr00

Patr00 właściwie Patryk Antoniewicz (ur. 1980 w Sztumie) – kanadyjsko-polski producent muzyczny. Patryk Antoniewicz występował w polskim zespole hip-hopowym Ortega Cartel, którego był współzałożycielem. Do 2009 roku wraz z zespołem nagrał pięć wydawnictw Zakazany owoc (2004), Paskowy duel (2005), Podziemne disco (2006), Nic się nie dzieje (2007) oraz Lavorama (2009). Współtworzy ponadto formację The Jonesz, kolektyw Lavoholics oraz duet z raperem Grubym Mielzkym. Wybrana dyskografia Inne Teledyski Przypisy Polscy producenci hip-hopowi Urodzeni w 1980 Ludzie urodzeni w Sztumie

3461633

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan%20Sawicki

Stefan Sawicki

Stefan Sawicki (architekt) Stefan Sawicki (literaturoznawca) Stefan Sawicki (prawnik)

3461635

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82%20pa%C5%82acowo-parkowy%20w%20Siarach

Zespół pałacowo-parkowy w Siarach

Zespół pałacowo-parkowy (Pałac Długoszów) – zabytkowy dwór otoczony parkiem, znajdujący się w Gorlicach (dawniej w miejscowości Siary). Budynek zaprojektowany przez atelier architektoniczne Fellner & Helmer. Wybudowany w latach 1900–1908. Wykonany w stylu wiedeńskiej secesji z elementami neobarokowymi. Inicjatorem budowy kompleksu był galicyjski przemysłowiec naftowy Władysław Długosz. W 1976 roku pałac został wpisany do rejestru zabytków. Historia Pierwotnie w miejscu zespołu znajdował się drewniany dwór Dembowskich, którego początki sięgają XIV wieku. Pod koniec XIX wieku teren został wykupiony przez Długosza od jego przyszłego teścia, Władysława Dembowskiego. Z inicjatywy nowego właściciela dotychczasowy budynek został zastąpiony murowanym pałacem. W 1916 roku, podczas I wojny światowej, posiadłość została częściowo zniszczona. Następnie dobudowano południową część, gdzie mieściły się apartamenty Długosza. W grudniu 1928 roku wybuchł pożar, po którym budynek został odbudowany w niezmienionym kształcie. Po śmierci Długosza w 1937 roku majątek przejął jego syn, Tadeusz. Pozostał w jego posiadaniu do 1941 roku. W czasie okupacji w pałacu mieścił się niemiecki szpital. W 1945 roku Długoszowie zostali wywłaszczeni. Kolejno w budynku znajdowały się siedziby instytucji takich jak: Urząd Ziemski, Samopomoc Chłopska, PGR i stadnina koni. Liczne zaniedbania w okresie PRL-u doprowadziły do nieodwracalnych zniszczeń w strukturze zabytku. W 1996 roku kompleks został wykupiony przez Barbarę Dustanowską-Długosz, wdowę po Jerzym Długoszu. Ze względu na brak funduszy na konserwację obiektu, nowa właścicielka była zmuszona sprzedać majątek Edwardowi Brzostowskiemu. Architektura Pałac jest zbudowany w stylu neobarokowym z cegły i kamienia. Elewacja budynku ma kolor bladoróżowy; jej charakterystycznym elementem są duże okna typu porte-fenetre i bogato zróżnicowane bryły dachów. Kamienne słupy, na których opierają się balkony i okucia nad wejściem udekorowane są secesyjnymi motywami. Balustrady i gzymsy zdobią dekoracyjne wazy z piaskowca. Półkolisty hall wewnątrz pałacu obejmuje dwie kondygnacje z antresolą o ozdobnej, drewnianej balustradzie. Główna oś kompozycyjna przebiega na linii wschód-zachód. Ze zniszczonego dworku zostało zachowane skrzydło dobudowane wcześniej przez Dembowskiego. Park Zgodnie z przekazami ustnymi rodziny Długoszów, projektantem parku był Arnold Röhring. W parku znajdują się liczne elementy małej architektury jak pergola, fontanna i rzeźby. W okresie powojennym na terenie pałacu działała państwowa stadnina koni huculskich. Później została przeniesiona do Gładyszowa. Obecnie cały kompleks jest w posiadaniu osoby prywatnej, gdzie organizowane są imprezy okolicznościowe, noclegi oraz istnieje możliwość zwiedzania obiektu. Przypisy Pałace w województwie małopolskim Zabytki nieruchome w Gorlicach

3461639

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dw%C3%B3r%20Emila%20Zegad%C5%82owicza%20w%20Gorzeniu%20G%C3%B3rnym

Dwór Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym

Dwór Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym – dwór letniskowy z XIX wieku w Gorzeniu Górnym w powiecie wadowickim, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Należał do Emila Zegadłowicza i jego ojca Tytusa. Historia Dwór w Gorzeniu Górnym nabył Tytus Zegadłowicz, ojciec Emila w 1873 r. 11 września 1939 roku w dworze zamieszkali niemieccy żołnierze i zniszczyli ogród. Niemcy splądrowali dwór i wywieźli z niego kolekcję sztuki. Po wojnie rodzina odzyskała posiadłość. Opiekowała się nią młodsza z córek Emila, Atessa. W dworze zorganizowano muzeum. Od ok. 2017 r. placówka nie funkcjonuje, a sam dwór stoi pusty i niszczeje. Galeria Przypisy Dwory w powiecie wadowickim Muzea w województwie małopolskim Zabytki w powiecie wadowickim Dwór

3461640

https://pl.wikipedia.org/wiki/T-14

T-14

T-14 – rosyjski czołg podstawowy opracowany w 2014 i produkowany w zakładach Urałwagonzawod w Niżnym Tagile. Znany jest pod nazwą Armata (ros. Армата) od nazwy zastosowanej platformy gąsienicowej. Nosi fabryczne oznaczenie „obiekt 148”. Historia Prace nad konstrukcją prowadzono po 2000 roku w zakładach Uralskiej Fabryki Pojazdów (Urałwagonzawod) jako część projektu uniwersalnej platformy bojowej Armata. Podczas projektowania korzystano z doświadczeń uzyskanych przy projektach Czarny Orzeł oraz Obiekt 195, mających swoje początki w latach 80. XX wieku. Celem projektu była budowa uniwersalnej platformy bojowej służącej do opracowania wielu rodzajów pojazdów wojskowych. Po raz pierwszy prototypy rodziny pojazdów zaprezentowano na wystawie Russian Arms Expo w Niżnym Tagile we wrześniu 2013 roku. Pierwszy prototyp rozpoczął testy dwa miesiące później Czołg ten został zaprezentowany po raz pierwszy na paradzie z okazji zwycięstwa w II wojnie światowej 9 maja 2015 roku wraz z pozostałymi pojazdami z rodziny Armata. O niedopracowaniu czołgu świadczyło, że podczas próby defilady 7 maja jeden z czołgów doznał awarii układu napędowego i próba jego odholowania nie powiodła się. Pojazd do końca 2016 roku miał przejść państwowe testy i zostać oficjalnie włączonym do rosyjskich sił zbrojnych. W 2015 r. zapowiedziano, że do 2020 roku miało zostać dostarczonych 2300 sztuk tych pojazdów, natomiast dwa lata później przewidywano już tylko zakup 100 sztuk. W pierwszym kwartale 2020 wstrzymano prace rozwojowe nad silnikiem czołgu T-14, co przerwało prace nad jego wdrożeniem do bliżej nieokreślonego terminu. 8 października 2022 roku zauważono pojedynczą sztukę T-14 w rejonie miasta Ługańsk podczas inwazji na Ukrainę. Charakterystyka Czołg podstawowy T-14 opiera się na gąsienicowym podwoziu projektu Armata. Zastosowany pancerz 44S-SW-Sz został opracowany do zachowywania swoich właściwości w warunkach arktycznych. Załoga umieszczona jest w wielowarstwowej opancerzonej kapsule odseparowanej od zasobnika z amunicją. Kierowca zajmuje stanowisko po lewej stronie, dowódca po prawej, a działonowy pośrodku. Czołg ma zdalnie kontrolowaną bezzałogową wieżę wyposażoną w armatę 2A82-1M kalibru 125 mm z zapasem 45 pocisków. Ponadto w wieży umieszczony jest współosiowy karabin maszynowy. Drugi karabin maszynowy kalibru 7,62 mm umieszczony jest obrotowo na wieży, sprzężony z głowicą obserwacyjną dowódcy. Początkowo przewidywano, że obok armaty czołg będzie uzbrojony w działko automatyczne 30 mm lub granatnik automatyczny kalibru 57 mm i karabin maszynowy kalibru 12,7 mm, lecz nie zostały ostatecznie zastosowane. Pojazd posiada zarówno aktywne, jak i pasywne systemy obrony własnej. Wyposażony jest w system radarowy typu AESA działający w paśmie Ka bazującym na rozwiązaniach z samolotu PAK-FA. Pozostałe pojazdy z rodziny Armata T-15: ciężki opancerzony pojazd piechoty TOS-2: samobieżna wyrzutnia rakiet termobarycznych krótkiego zasięgu 2S35 Koalicja-SW: działo samobieżne kal. 152 mm BREM-T T-16: pojazd ratunkowy Zobacz też Czarny Orzeł – projekt czołgu poprzedzający T-14 Przypisy Rosyjskie czołgi podstawowe

3461642

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Wokalno-Aktorski%20Akademii%20Muzycznej%20im.%20Feliksa%20Nowowiejskiego%20w%20Bydgoszczy

Wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy

Wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy – jeden z czterech wydziałów Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Jego siedziba znajduje się przy ul. Słowackiego 7 w Bydgoszczy. Powstał w 1980 roku. Struktura Katedra Wokalistyki Zakład Aktorstwa i Ruchu Scenicznego Kierunki studiów wokalistyka Władze Dziekan: prof. dr hab. Jacek Greszta Prodziekan: prof. dr hab. Piotr Wajrak Przypisy Wokalno-Aktorski

3461646

https://pl.wikipedia.org/wiki/Asia%20Rugby%20Championship

Asia Rugby Championship

Asia Rugby Championship – coroczny turniej organizowany od 2015 roku pod auspicjami Asia Rugby dla trzech najlepszych azjatyckich reprezentacji rugby union. Mecze odbywały się w ciągu sześciu kolejnych weekendów na przełomie kwietnia i maja. Był zreformowaną wersją rozgrywanego w latach 2008–2014 Asian Five Nations z uwagi na różnicę w poziomie gry pomiędzy Japonią i dwiema kolejnymi reprezentacjami a pozostałymi azjatyckimi drużynami, a także z powodu wycofania się strategicznego sponsora HSBC. Turniej, podobnie jak Puchar Narodów Europy, miał strukturę dywizyjną z systemem awansów i spadków pomiędzy nimi. W najwyższej dywizji występowały trzy najlepsze drużyny kontynentu, a o awans do elity walczyły drużyny w niższych dywizjach, których liczba wahała się w zależności od edycji. Zwycięzca Top 3 zostawał mistrzem Azji, zaś zespół z ostatniego miejsca rozgrywał baraż o utrzymanie w najwyższej klasie rozgrywkowej z triumfatorem Dywizji 1. Zwycięzcy Przypisy Linki zewnętrzne Oficjalna strona Asia Rugby

3461647

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nominacja

Nominacja

nominacja – zgłoszenie kandydatury (np. w konkursie) nominacja – mianowanie, oficjalne powołanie na stanowisko „Nominacja” – powieść rosyjskiego pisarza Aleksandra Beka

3461649

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C5%82osny%20k%C4%85sek

Miłosny kąsek

Miłosny kąsek (ang. Love Bite) – brytyjski horror komediowy z 2012 roku w reżyserii Andy’ego De Emmony'ego. Wyprodukowany przez wytwórnię Newmarket Films. Premiera filmu miała miejsce 9 listopada 2012 w Wielkiej Brytanii. Opis fabuły Akcja filmu rozgrywa się w Rainmouth w miasteczku położony na brytyjskim wybrzeżu. Nastolatki w czasie wakacji świetnie się bawią i za dnia pracują w miejscowej fabryce, a wieczorami imprezują. Jedynym wyjątkiem jest Jamie (Ed Speleers), który pomaga matce w prowadzeniu hotelu. Wszystko zmienia się, gdy Jamie poznaje piękną amerykańską turystkę – Julianę (Jessica Szohr). Jego dobry nastrój psuje jednak niespodziewane zniknięcie jednego z kolegów, a następnie kolejnego nastolatka. Okazuje się, że w miasteczku pojawił się straszny wilkołak i poluje na osoby, które jeszcze nie przeżyły inicjacji seksualnej. Produkcja Zdjęcia do filmu kręcono w Anglii (Clacton-on-Sea w hrabstwie Essex) oraz w Szkocji (Glasgow, Largs i Millport w hrabstwie North Ayrshire, w okolicach North Berwick w hrabstwie East Lothian). Obsada Jessica Szohr jako Juliana Luke Pasqualino jako Kev Ed Speleers jako Jamie Kierston Wareing jako Natalie Robert Pugh jako sierżant Rooney Paul Birchard jako wielebny Lynch Adam Leese jako Gilkes Robin Morrissey jako Bruno Imogen Toner jako Mandy i inni. Przypisy Linki zewnętrzne Brytyjskie filmy komediowe Brytyjskie filmy z 2012 roku Brytyjskie filmy z gatunku horror Filmy fantastyczne z 2012 roku Filmy kręcone w Glasgow Filmy kręcone w hrabstwie East Lothian Filmy kręcone w hrabstwie Essex Filmy kręcone w hrabstwie North Ayrshire Filmy o dojrzewaniu Filmy o wilkołakach

3461652

https://pl.wikipedia.org/wiki/Szko%C5%82a%20Handlowa%20Zgromadzenia%20Kupc%C3%B3w%20m.%20Warszawy

Szkoła Handlowa Zgromadzenia Kupców m. Warszawy

Szkoła Handlowa Zgromadzenia Kupców m. Warszawy – nieistniejąca średnia szkoła zawodowa w Warszawie z siedzibą przy ul. Prostej 14/16. Opis Szkoła została założona w 1900 z inicjatywy Stanisława Rotwanda. Początkowo mieściła się przy ul. Złotej 51. W latach 1905–1906 przy u zbiegu ulic: Prostej i Walicowa wzniesiono nowy gmach szkoły zaprojektowany przez Edwarda Goldberga pod adresem ul. Prosta 14/16. Szkoła stosowała nowoczesne metody wychowawcze i dydaktyczne, dbała także o wychowanie fizyczne. Obowiązywały tam granatowe ubrania, białe koszule, czapki-rondelki (podobne do tych, które nosił generał de Gaulle) z zielonym otokiem i znaczkiem Laska Merkuriusza. W 1927 przy szkole utworzono gimnazjum ogólnokształcące. W okresie okupacji niemieckiej budynek szkoły znajdował się na terenie getta. Został zniszczony w czasie powstania w getcie. Po II wojnie światowej szkoła nie wznowiła działalności. W kwietniu 1960 odbył się zjazd z okazji 60 rocznicy szkoły. Przybyło wtedy 450 osób i wskrzeszono Stowarzyszenie Byłych Wychowanków. Absolwenci Przypisy Oświata w Warszawie Mirów (Warszawa)

3461658

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mazara%20del%20Vallo%20%28stacja%20kolejowa%29

Mazara del Vallo (stacja kolejowa)

Mazara del Vallo (wł. Stazione di Mazara del Vallo) – stacja kolejowa w Mazara del Vallo, w prowincji Trapani, w regionie Sycylia, we Włoszech. Stacja znajduje się na linii Palermo – Trapani. Według klasyfikacji RFI ma kategorią srebrną. Stacja składa się z dwupiętrowego budynku dworcowego, 2 peronów, w tym jeden posiadający wiatę peronową. Linie kolejowe Palermo – Trapani Zobacz też Lista stacji i przystanków kolejowych na Sycylii Przypisy Linki zewnętrzne Rozkład jazdy Stacje i przystanki kolejowe na Sycylii Mazara del Vallo

3461659

https://pl.wikipedia.org/wiki/Grigorij%20Morozow

Grigorij Morozow

Grigorij Morozow (ur. 6 czerwca 1994 w Iżewsku) – rosyjski piłkarz grający jako boczny obrońca. Kariera piłkarska Zaczął trenować piłkę nożną w wieku 10 lat w Akademii im. Konopliowa w Togliatti. W 2012 znalazł się w klubie, któremu kibicował jego wujek – . Latem 2014 roku zaczął trenować z pierwszą drużyną. 2 sierpnia 2015 zadebiutował w pierwszym składzie Dinama Moskwa, w meczu z Lokomotiwem, i zdobył gola na wagę remisu. W 2015 miał propozycje z innych rosyjskich klubów: i , jednak przedłużył kontrakt z moskiewskim klubem. W latach 2014–2015 występował w młodzieżowej reprezentacji Rosji. W sezonie 2016/17 wygrał z Dinamem rozgrywki Pierwszej Dywizji. Przypisy Linki zewnętrzne Urodzeni w 1994 Ludzie urodzeni w Iżewsku Rosyjscy piłkarze Piłkarze Dinama Moskwa

3461661

https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C4%99ze%C5%82%20%28film%29

Węzeł (film)

Węzeł (ang. The Knot) – brytyjska komedia romantyczna z 2012 roku wyreżyserowana przez Jessego Lawrence’a. Wyprodukowana przez wytwórnię Unstoppable Entertainment, New Treatment i Beactive Entertainment. Premiera filmu miała miejsce 5 października 2012 w Wielkiej Brytanii. Fabuła Alexandra (Talulah Riley) i Jeremy (Matthew McNulty) przygotowują się do ślubu. Oboje pragną, aby była to idealna uroczystość. Niestety nie wszystko idzie zgodnie z planem. Nonszalancki drużba, znikająca druhna, wypadki samochodowe i protesty to tylko początek ich kłopotów. Produkcja Zdjęcia do filmu kręcono w Londynie w Anglii w Wielkiej Brytanii. Obsada Źródło: Filmweb Noel Clarke jako Peter Mena Suvari jako Sarah Matthew McNulty jako Jeremy Talulah Riley jako Alexandra Jason Maza jako Ralphus Susannah Fielding jako Julie Davie Fairbanks jako Jack Brett Goldstein jako Albert Louise Dylan jako Helen Rhoda Montemayor jako Anisha Juliet Oldfield jako Mandy i inni. Przypisy Linki zewnętrzne Brytyjskie filmy komediowe Brytyjskie filmy romantyczne Brytyjskie filmy z 2012 roku Filmy kręcone w Londynie

3461663

https://pl.wikipedia.org/wiki/Halowe%20Mistrzostwa%20NCAA%20w%20Lekkoatletyce%202015

Halowe Mistrzostwa NCAA w Lekkoatletyce 2015

Halowe Mistrzostwa I Dywizji NCAA w Lekkoatletyce 2015 – zawody lekkoatletyczne, które odbyły się 13 i 14 marca 2015 w hali Randal Tyson Track Center w Fayetteville. Rezultaty Mężczyźni Kobiety Rekordy Podczas zawodów ustanowiono 9 krajowych rekordów w hali w kategorii seniorów: Bibliografia 2015 w lekkoatletyce Mistrzostwa NCAA w lekkoatletyce Sport w Arkansas 2015 w Stanach Zjednoczonych

3461667

https://pl.wikipedia.org/wiki/Maria%20Izabela

Maria Izabela

Maria Izabela (oryg. María Isabel) – meksykańska telenowela produkcji Televisy wyreżyserowana przez Miguela Córcegę i Mónicę Miguel. Scenariusz napisał René Muñoz na podstawie historii autorstwa Yolandy Vargas Dulché. Główne role zagrali Adela Noriega, Fernando Carrillo i Lorena Herrera. Telenowela liczy 120 odcinków. Fabuła Indianka Maria Izabela (Adela Noriega) od dzieciństwa zaprzyjaźniona jest z panienką, Gracielą (Ilse Vidal), z arystokratycznej rodziny. Maria na skutek plotek rozsiewanych przez własną macochę traci swojego narzeczonego. Graciela zakochuje się w biednym inżynierze, czego nie życzy sobie jej ojciec, który pragnie ożenić córkę z synem swojego zamożnego przyjaciela. Gdy okazuje się, że Graciela jest w ciąży, obie przyjaciółki uciekają ze swych domów. Graciela rodzi córkę i umiera. Maria Izabela zabiera dziecko i wyjeżdża do Meksyku, aby znaleźć pracę, by móc utrzymać siebie i dziecko. Zatrudnienie znajduje u wdowca, Ricardo Mendioli (Fernando Carrillo), w którym się zakochuje. Wersja polska W Polsce telenowela była emitowana w telewizji TVN. Opracowaniem wersji polskiej dla TVN zajęło się ITI Film Studio. Lektorem serialu był Piotr Borowiec. Obsada Główne role: Adela Noriega - Maria Izabela (María Isabel) Fernando Carrillo - Ricardo Mendiola Lorena Herrera - Lucrecia Fontaner Patricia Reyes Spíndola - Manuela Jorge Vargas - Felix Pereira Lilia Aragón - Rosaura José Carlos Ruiz - Pedro Mónica Miguel - Chona Alejandro Aragón - Leobardo Enrique Rojo - Andrés Angelina Peláez - Micaela Juan Felipe Preciado - Romulo Altamirano Ilse Vidal - Graciela Pereira Susana González - Elisa Valentino Lanús - Antonio Ernesto Laguardia - Luis Torres Rodrido Vidal - Gilberto Roberto Ballesteros - Armando Jorge Salinas - Ruben Nagrody i nominacje Premios TVyNovelas 1998 BMI Latin Awards 1998 Utwór przewodni z telenoweli "Si Tú Supieras" autorstwa Kike Santandera w wykonaniu Alejandra Fernándeza otrzymał BMI Latin Awards w kategorii najlepsza piosenka roku. Premios ACE 1999 Przypisy Bibliografia Maria Izabela w bazie filmweb Maria Izabela w bazie IMDb Seriale telewizyjne emitowane od 1997 Seriale telewizyjne zakończone w 1998 Telenowele Televisy

3461668

https://pl.wikipedia.org/wiki/Misecznica%20kasztanowata

Misecznica kasztanowata

Misecznica kasztanowata (Lecanora argentata (Ach.) Röhl.) – gatunek grzybów z rodziny misecznicowatych (Lecanoraceae). Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest do porostów. Systematyka i nazewnictwo Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lecanora, Lecanoraceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi. Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1803 r. Erik Acharius nadając mu nazwę Parmelia subfusca var. argentata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Johann Christoph Röhling w 1813 r. Niektóre synonimy nazwy naukowej: Nazwa polska według W. Fałtynowicza. Charakterystyka Plecha skorupiasta, ciągła i cienka. Ma barwę jasnoszarą, białawą, żółtobiałą, powierzchnię gruboziarnistą, brodawkowaną lub gładką. Może być ciągła, lub popękana i często występują na niej urwistki. Obrzeża plechy niewyraźne, zanikające. Kora bezbarwna o grubości 15-25 μm, hymenium bezbarwne, o grubości 15-20 μm. W rdzeniu występują glony protokokkoidalne i duże kryształy nierozpuszczalne w KOH. Epihymenium nieziarniste, o barwie czerwonobrązowej z pomarańczowo-brązowym pigmentem, który nie rozpuszcza się w K. Hymenium przejrzyste i bezbarwne z parafizami, subhymenium bezbarwne, o grubości 10-15 μm, hypotecjum bezbarwne, bez kropli oleju. Reakcje barwne: K+ jasnożółty, C, KC-, P- lub P+ jasnożółty. Kwasy porostowe: głównie atranorin, ponadto chloroatranorin, 4-dichlorogangaleoidin, gangaleoidin i norgangaleoidin. W plesze występują dość licznie apotecja lekanorowe. Mogą być skupione w środku, lub rozproszone. Są siedzące, mają średnicę 0,4–1,5 mm, koliste lub tępo kanciaste kształty i płaskie lub nieco wypukłe tarczki o barwie czerwonobrązowej. Są gładkie, nieprzyprószone. Brzeżek plechowy jest gładki lub nieco karbowany. Wewnątrz owocników występują duże, bezbarwne kryształki nierozpuszczalne w KOH. Powstające w apotecjach askospory są jednokomórkowe, bezbarwne, elipsoidalne, proste i mają rozmiar (10–) 10,5–15,5 (–16) × (5,5–) 7,5–8,5(–9) μm, a ich ściana ma grubość poniżej 1 um. Ponadto w plesze znajdują się zanurzone w niej pyknidy. Występowanie i siedlisko Występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Rośnie na korze drzew w miejscach świetlistych. Gatunki podobne Na korze drzew występuje kilka podobnych gatunków misecznic: misecznica jaśniejsza (Lecanora chlarotera). Ma większe apotecja, jednak pewne rozróżnienie tych gatunków możliwe jest tylko badaniem mikroskopowym i chemicznym. Mikroskopowo misecznicę kasztanowatą łatwo odróżnić po obecności kryształów nierozpuszczalnych w KOH. misecznica grabowa (Lecanora carpinea). Jest pospolita. Odróżnia się silnie przyprószonymi owocnikami. Przypisy Misecznicowate Porosty Mykobiota Polski

3461672

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ekspedycja

Ekspedycja

zorganizowana w jakimś celu wyprawa, podróż, misja Ekspedycja – program telewizyjny typu reality show ekspedycja – pojęcie stosowane w gastronomii Ekspedycja. Bogowie z kosmosu – komiks autorstwa Arnolda Mostowicza i Alfreda Górnego – scenariusz oraz Bogusława Polcha – rysunki Ekspedytor – pojęcie związane z wysyłką towarów Spedycja Zobacz też

3461674

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rannv%C3%A1%20Andreasen

Rannvá Andreasen

Rannvá Biskopstø Andreasen (ur. 10 listopada 1980 roku) – farerska piłkarka, grająca na pozycji pomocnika i napastnika, reprezentantka Wysp Owczych. Od początku kariery trenuje w klubie . Jest obecnie zawodniczką z największą liczbą strzelonych bramek dla reprezentacji swojego kraju. Przez większość kariery reprezentacyjnej i klubowej Rannvá Andreasen gra ze swoją bliźniaczką Ragna Biskopstø Patawary. Kariera klubowa Rannvá Andreasen rozegrała swój pierwszy mecz dla drużyny 14 maja 1995 roku, kiedy jej drużyna przegrała z 11-0 w trzeciej kolejce 1. deild kvinnur 1995. Mimo złego początku dostała kolejne szanse i już w szóstej kolejce (5 czerwca) zdobyła swoją pierwszą bramkę w lidze, łącznie podczas całego sezonu strzelając ich 15, najwięcej spośród wszystkich zawodniczek KÍ. Dwa lata później wraz z klubem zdobyła mistrzostwo Wysp Owczych oraz swój pierwszy tytuł królowej strzelców z dwudziestoma ośmioma bramkami na koncie. Tytuł ten uzyskała później jeszcze dziewięciokrotnie (w tym w roku 2003, gdy zdobyła 46 bramek), a po ligowe trofeum sięga z klubem regularnie od 2000 roku. Podczas Pucharu Wysp Owczych 2000 KÍ Klaksvík po raz pierwszy w historii zwyciężył w finale, a Rannvá Andreasen zdobyła jedną z dwóch bramek. Od tamtej pory, do 2014 roku klub Andreasen zdobył kolejne dwanaście trofeów. Zawodniczka wystąpiła w 41 meczach Ligi Mistrzyń UEFA (wcześniej Pucharu UEFA Kobiet), zdobywając 14 bramek. Po raz pierwszy zagrała w meczu przeciwko USC Landhaus Wien, wygranym przez KÍ Klaksvík 2:1. Zdobyła wówczas także swoje dwie pierwsze bramki w międzynarodowej karierze klubowej. W swojej karierze Rannvá Andreasen dwukrotnie zostawała uznana przez Farerski Związek Piłki Nożnej za zawodniczkę roku. Klub kibica KÍ Klaksvík - Bláa Bylgjan trzykrotnie uznał ją za najlepszą piłkarkę w drużynie. Kariera reprezentacyjna Swój pierwszy mecz reprezentacyjny Rannvá Andreasen rozegrała 15 października 1997 roku w ramach drużyny U-18. Było to spotkanie z Norwegią, przegrane 0:8. Później w latach 1997 - 1998 grała w reprezentacji U-19, zdobywając jedną bramkę w sześciu spotkaniach. Jej pierwszym występem był mecz towarzyski w Klaksvík przeciwko Irlandii, przegrany 1:2. Andreasen w 2005 roku wraz z reprezentacją zdobyła na Szetlandach złoty medal Island Games. Zdobyła wówczas dwie bramki w jednym rozegranym meczu. Pierwszą bramkę w rozgrywkach organizowanych przez FIFA zdobyła podczas eliminacji do Mistrzostw Europy 2009. Stało się to podczas wygranego 7:0 meczu przeciwko Macedonii, w którym Andreasen zdobyła łącznie cztery gole. W 2012 roku Andreasen wraz z dwiema innymi zawodniczkami Randi Wardum oraz Malena Josephsen stały się pierwszymi, które zagrały w dwudziestu pięciu wygranych meczach przez reprezentację Wysp Owczych. Statystyki kariery (aktualne na dzień 24 kwietnia 2015) Sukcesy Klubowe KÍ Klaksvík Mistrzostwo Wysp Owczych (16): 1997, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014 Wicemistrzostwo Wysp Owczych (1): 1996 Puchar Wysp Owczych (12): 2000, 2002, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014 Indywidualnie Królowa strzelców 1. deild kvinnur (12): 1997, 1998, 2002, 2003, 2004, 2006, 2008, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014 Zawodniczka roku: 2010, 2012 Zawodniczka roku KÍ Klaksvík: 2011, 2012, 2014 Przypisy Linki zewnętrzne Urodzeni w 1980 Reprezentantki Wysp Owczych w piłce nożnej

3461677

https://pl.wikipedia.org/wiki/La%20Grange%20%28Tennessee%29

La Grange (Tennessee)

La Grange – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Tennessee, w hrabstwie Fayette. Przypisy Miasta w stanie Tennessee

3461678

https://pl.wikipedia.org/wiki/La%20Grange%20%28Missouri%29

La Grange (Missouri)

La Grange – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missouri, w hrabstwie Lewis. Przypisy Miasta w stanie Missouri

3461680

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dziennik%20zab%C3%B3jczyni

Dziennik zabójczyni

Dziennik zabójczyni (ang. Journal of a Contract Killer) – brytyjski film kryminalny z gatunku thriller z 2008 roku w reżyserii Tony'ego Maylama. Wyprodukowana przez wytwórnię Fabrication Films. Opis fabuły Film opowiada historię kobiety zwanej Stephanie Komack (Justine Powell), która przed laty pracowała jako luksusowa prostytutka i płatna zabójczyni dla włoskiej mafii. Gdy kobieta odrzuca ostatnie zlecenie, gangsterzy uprowadzają jej siedmioletnią córkę. Stephanie musi zrobić wszystko, aby odzyskać z powrotem swoje dziecko z rąk gangsterów. Produkcja Zdjęcia do filmu kręcono w Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech. Obsada Źródło: Filmweb Justine Powell jako Stephanie Adam Leese jako Sam Jake Canuso jako Alessandro Marco Gambino jako Franco Heather Bleasdale jako Sarah Lianne Marie Harding Williams jako dziewczyna Franco Isabella Damiano jako Zoe i inni. Nagrody i nominacje Źródło: Internet Movie Database Przypisy Linki zewnętrzne Brytyjskie dreszczowce Brytyjskie filmy akcji Brytyjskie dramaty filmowe Brytyjskie filmy kryminalne Brytyjskie filmy z 2008 roku

3461682

https://pl.wikipedia.org/wiki/La%20Grange%20%28Kentucky%29

La Grange (Kentucky)

La Grange – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kentucky, w hrabstwie Oldham. Przypisy Miasta w stanie Kentucky

3461685

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jezioro%20Modre

Jezioro Modre

Jezioro Modre (Dolina Bobru) Jezioro Modre (Puszcza Zielonka)

3461686

https://pl.wikipedia.org/wiki/La%20Grange%20%28hrabstwo%20Walworth%29

La Grange (hrabstwo Walworth)

La Grange – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Walworth. Przypisy Miasta w stanie Wisconsin

3461688

https://pl.wikipedia.org/wiki/La%20Grange%20%28hrabstwo%20Monroe%29

La Grange (hrabstwo Monroe)

La Grange – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Monroe. Przypisy Miasta w stanie Wisconsin

3461690

https://pl.wikipedia.org/wiki/La%20Grange%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

La Grange (Karolina Północna)

La Grange – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Lenoir. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461692

https://pl.wikipedia.org/wiki/Roots%20Rockets

Roots Rockets

Roots Rockets - polski zespół muzyczny wykonujący reggae. Powstał w 2010 roku w Andrychowie z inicjatywy Beniamina Sobańca, początkowo pod nazwą Tybet. W 2011 roku formacja wygrała Festiwal Treffowisko w Nowym Sączu. W nagrodę zespół otrzymał możliwość nagrania debiutanckiego albumu studyjnego. Rok później grupa zajęła 1. miejsce w festiwalu Nowe Spojrzenie w Bydgoszczy. W międzyczasie grupa pracowała nad pierwszą płytą - Rrewolucja, która ostatecznie trafiła do sprzedaży 11 maja 2013 roku. Tego samego roku muzycy wzięli udział w talent show telewizji Polsat "Must Be the Music. Tylko muzyka", docierając do półfinału. W 2014 roku zespół dał szereg koncertów w Polsce, w tym m.in. w ramach festiwali Reggae nad Wartą i Reggae Connecting People. 16 kwietnia 2015 roku nakładem wytwórni muzycznej Lou & Rocked Boys ukazał się drugi album studyjny zespołu zatytułowany Marsala 2.0.1.5. Promowana teledyskami do utworów "Tylko ty" i "Odejść ze słońcem" płyta dotarła do 18. miejsca polskiej listy przebojów - OLiS. W 2015 zespół ponownie wziął udział w "Must Be the Music. Tylko muzyka" docierając dzięki dzikiej karcie do finału. Dyskografia Teledyski Przypisy Linki zewnętrzne Polskie zespoły reggae Kultura w Andrychowie

3461694

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hugh%20Hughes

Hugh Hughes

Hugh Hughes (1790?–1863) – walijski pisarz, malarz oraz grawer. Życie Urodzony w Pwllygwichiad, w pobliżu Llandudno, był synem Thomasa Hughesa. Jego matka ochrzciła go w Llandudno, 20 lutego 1790. Stracił swoich rodziców w młodości. Został wychowany przez swojego dziadka Hugh Williams. Hughes uczył się do zawodu grawera w Liverpoolu. Stamtąd przeprowadził się do Londynu, gdzie brał lekcje malunku. Huges spędził trzy lata w Meddiant Farm pracując nad swoim obrazem „Piękności Cambrii” – jego najbardziej znanym obrazie. Powrócił do Londynu po 1823. Radykalny w kwestiach religii oraz polityki podpisał petycję popierającą prawo rozluźniające dyskryminację przeciw katolikom w 1828 roku. Londyński przywódca Walijskich Kalwinistów później wykluczył malarza ze społeczności. Hugh skomentował później tę nietolerancję w swoich listach do Seren Gomer. Na spotkaniu delegatów Kalwinistycznych Metodystów w Balii, w 1831, została przegłosowana rezolucja, która odrzucała wcześniejsze wydalenia członków za ich przekonania polityczne. Nie dotyczyło to jednak Hughesa. Hughes zmarł w Great Malvern 11 marca 1863 roku i został tam pochowany. Dzieła Najwcześniejszą znanym dziełem Hughes jest portret Johna Evansa (1723-1817) z Balii, który został wygrawerowany w trzecim woluminie Dysorfy. Najważniejsze drzeworyty autora pojawiają się w jego Pięknościach Cambrii z 1823 roku, w którym wszystkie krajobrazy zostały wyryte przez niego, z czego 58 na podstawie jego własnych rysunków. Był porównywany do Thomasa Bewicka. Tworzył także litografie walijskich krajobrazów. Hughes opublikował także: Hynafion Cymreig, Carmarthen, 1823. Y Trefnyddion a’r Pabyddion, 1828(?). Wyukłady wygłoszone przed London Cymmrodorionu, w Seren Gomer, 1831. Y Papur Newydd Cymreig, 1836 Y Drefn i Ddyogelu purdeb Bywyd, 1849. The Genteelers Yr Eglwys yn yr Awyr, esej w Y Traethodydd, 1853. Edytował także trzy woluminy kazań wygłoszonych przez jego teścia, Davida Charlesa. Przypisy Urodzeni w 1790 Walijscy malarze Walijscy pisarze Zmarli w 1863

3461697

https://pl.wikipedia.org/wiki/Highlands%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Highlands (Karolina Północna)

Highlands – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Cleveland. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461702

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pola%20Braun

Pola Braun

Pola Braun, właśc. Paulina Braun (ur. 1910 lub później w Warszawie, zm. 3 listopada 1943) – polska poetka i kompozytorka żydowskiego pochodzenia, autorka tekstów kabaretowych i piosenek. Życiorys Data urodzenia Braun nie jest znana. W zależności od źródeł, urodziła się w 1910 roku lub później, ok. 1915 roku, w Warszawie. Przed wojną pracowała w redakcji „Szpilek” oraz występowała w kabaretach. Pisała po polsku i w jidysz, choć rzadziej w tym drugim języku. Podczas II wojny światowej znalazła się w getcie warszawskim, gdzie rozwinęła działalność artystyczną, pisząc poezję i teksty piosenek, a także komponując. Występowała w teatrze Femina i w kawiarni Sztuka, śpiewając własne utwory i grając na fortepianie, dzieląc scenę z m.in. Władysławem Szlenglem, Stefanią Ney czy Władysławem Szpilmanem. Współpracowała z Wierą Gran i Dianą Blumenfeld, dla których pisała piosenki śpiewane później w getcie. Do jej najbardziej znanych piosenek należą Curik ahejm (Powrót do domu) opisująca historie wygnanych Żydów z całej Polski, Hot rachmones (Zmiłujcie się) i A chołem (Sen). Wraz z Władysławem Szlenglem pisała teksty do Żywego dziennika – kabaretu błyskotliwie opisującego życie w getcie. Dzięki przydziale pracy w zakładzie przemysłowym w 1942 roku, Braun uniknęła wywózki do obozu w Treblince. Na przełomie kwietnia i maja 1943 roku została wywieziona do obozu koncentracyjnego na Majdanku. W obozie skomponowała piosenkę pt. Przeprowadzka, której tekst zachował się w pamięci polskich więźniarek, które zostały później przeniesione do obozów Auschwitz-Birkenau i Ravensbrück. Uczestniczyła w życiu kulturalnym i konspiracyjnym obozu. Została zamordowana 3 listopada 1943 roku. Przypisy Linki zewnętrzne dwa utwory Braun w czasopiśmie „Tłomackie 3/5” Żydowskiego Instytutu Historycznego Polscy poeci Polscy tekściarze Polscy Żydzi Mieszkańcy getta warszawskiego Ofiary KL Lublin Polscy Żydzi zamordowani podczas Zagłady Ludzie urodzeni w Warszawie Urodzeni w 1910 Zmarli w 1943

3461704

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mars%20Hill%20%28Maine%29

Mars Hill (Maine)

Mars Hill – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Maine, w hrabstwie Aroostook. Przypisy Miasta w stanie Maine

3461705

https://pl.wikipedia.org/wiki/Maszyna%20%28film%29

Maszyna (film)

Maszyna (ang. The Machine) – brytyjski thriller z gatunku science fiction z 2013 roku w reżyserii Caradoga W. Jamesa. Wyprodukowana przez wytwórnię Content Media. Premiera filmu miała miejsce 20 kwietnia 2013 podczas Festiwalu Filmowego w Tribece. Jedenaście miesięcy później film odbył się 21 marca 2014 w Wielkiej Brytanii. Fabuła Wielka Brytania jest w stanie zimnej wojny z Chinami. Politycy próbują zaskoczyć przeciwnika militarnym wynalazkiem. Szanse na spełnienie ich ambicji ma maszyna stworzona przez Vincenta McCarthy’ego (Toby Stephens). Robot jest żołnierzem idealnym. Produkcja Zdjęcia do filmu kręcono w Cardiff w Walii oraz w Greenham i hrabstwie Essex w Anglii w Wielkiej Brytanii. Obsada Źródło: Filmweb Toby Stephens jako Vincent McCarthy Caity Lotz jako Ava Denis Lawson jako Thomson Sule Rimi jako doktor Giwa-Amu Alan Low jako zabójca Pooneh Hajimohammadi jako Suri Sam Hazeldine jako James Helen Griffin jako pani Dawson Jade Croot jako Mary Jonathan Byrne jako Tim Siwan Morris jako Lucy John-Paul Macleod jako Paul Dawson Joshua Higgott jako doktor James i inni. Nagrody i nominacje Źródło: Filmweb Przypisy Linki zewnętrzne Brytyjskie dreszczowce Brytyjskie filmy fantastycznonaukowe Brytyjskie filmy z 2013 roku Filmy kręcone w Cardiff Filmy kręcone w hrabstwie Berkshire Filmy kręcone w hrabstwie Essex Filmy fantastyczne z 2013 roku

3461708

https://pl.wikipedia.org/wiki/Trevor%20French

Trevor French

Trevor French – angielski bokser, zdobywca srebrnego medalu w kategorii półśredniej na 103. Mistrzostwach Wielkiej Brytanii 1991 w Londynie. W maju 1991 uczestniczył w 103. Mistrzostwach Wielkiej Brytanii, które odbyły się w Londynie. Po awansie do finału, rywalem Frencha w finale był reprezentant Walii Joe Calzaghe. French poniósł punktową porażkę, zostając wicemistrzem Wielkiej Brytanii w kategorii półśredniej. Nigdy nie zadebiutował jako bokser zawodowy, nie reprezentował też swojego kraju na mistrzostwach rangi międzynarodowej. Przypisy Urodzeni w XX wieku Angielscy bokserzy Brytyjscy bokserzy Ludzie związani z Londynem

3461709

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mars%20Hill%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Mars Hill (Karolina Północna)

Mars Hill – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Madison. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461710

https://pl.wikipedia.org/wiki/Damjan%20Rude%C5%BE

Damjan Rudež

Damjan Rudež (ur. 17 czerwca 1986 w Zagrzebiu) – chorwacki koszykarz występujący na pozycjach niskiego oraz silnego skrzydłowego, obecnie zawodnik Donaru Groningen. 12 lipca 2015 roku w wyniku wymiany trafił do zespołu Minnesoty Timberwolves. 7 września 2017 przedłużył umowę z Orlando Magic. 13 października został zwolniony. 26 października został zawodnikiem Walencji Basket. 19 lutego 2018 został zawodnikiem AS Monaco Basket. 27 czerwca 2020 dołączył do holenderskiego Donaru Groningen. Osiągnięcia Stan na 8 lipca 2020, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej. Klubowe Mistrz: Chorwacji (2012) Słowenii (2009) Belgii (2006) Zdobywca Pucharu Słowenii (2009) Indywidualne Uczestnik meczu gwiazd: ligi chorwackiej (2007–2008, 2010) Ligi Adriatyckiej (2008) Reprezentacja Mistrz igrzysk śródziemnomorskich (2009) Uczestnik: mistrzostw: świata (2014 – 10. miejsce) Europy (2011 – 17. miejsce, 2013 – 4. miejsce) Europy U–20 (2006 – 5. miejsce) igrzysk olimpijskich (2008 – 6. miejsce) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki z NBA na basketball-reference.com Profil na landofbasketball.com Profil na draftexpress.com Profil na espn.go.com Profil na sports.yahoo.com Profil na rotoworld.com Profil na nbadraft.net Profil na usbasket.com Chorwaccy koszykarze Reprezentanci Chorwacji w koszykówce mężczyzn Koszykarze KK Split Koszykarze AS Monaco Koszykarze Olimpiji Lublana Koszykarze Basketu Saragossa Koszykarze Cibony Zagrzeb Koszykarze Indiana Pacers Koszykarze Minnesoty Timberwolves Zawodnicy NBA niewybrani w drafcie Koszykarze BC Ostenda Koszykarze KK Cedevity Zagrzeb Koszykarze Orlando Magic Koszykarze Valencii BC Koszykarze CB Murcia Koszykarze Donaru Urodzeni w 1986 Ludzie urodzeni w Zagrzebiu

3461713

https://pl.wikipedia.org/wiki/Strategia%20odraczania

Strategia odraczania

Strategia odraczania – jedna z najbardziej popularnych strategii, stosowana na szeroką skalę we współcześnie funkcjonujących łańcuchach dostaw. Polega na tym, że termin obsługi i przemieszczania produktu do odbiorcy powinien być odroczony dopóty, dopóki nie wpłynie zamówienie od odbiorcy. Filozofia tej strategii polega na unikaniu obsługi produktu w oczekiwaniu na to, kiedy wystąpi popyt i w jakiej formie. Przypisy Logistyka

3461721

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni%20pasa%C5%BCer

Ostatni pasażer

Ostatni pasażer (ang. Last Passenger) – brytyjski thriller z gatunku akcja z 2013 roku w reżyserii Omida Nooshina. Wyprodukowana przez wytwórnię Kaleidoscope. Premiera filmu miała miejsce 8 maja 2013 w Wielkiej Brytanii. Opis fabuły Akcja filmu rozgrywa się w Londynie. Doktor Lewis Shaler (Dougray Scott) po ciężkim dniu pracy wsiada z synem do podmiejskiego pociągu, który jedzie w kierunku ich miasteczka. Wewnątrz panuje senna atmosfera, gdyż to ostatnie połączenie tego dnia. Niespodziewanie okazuje się, że jeden z pasażerów to szaleniec, który zabija konduktora i wyrzuca maszynistę. Zamierza on zabić wszystkich pasażerów. Obsada Źródło: Filmweb Dougray Scott jako Lewis Shaler David Schofield jako Peter Carmichael Kara Tointon jako Sarah Barwell Iddo Goldberg jako Jan Klimowski Lindsay Duncan jako Elaine Middleton Joshua Kaynama jako Max Shaler Samuel Geker-Kawle jako konduktor i inni. Nagrody i nominacje Źródło: Filmweb Przypisy Linki zewnętrzne Brytyjskie dreszczowce Brytyjskie filmy akcji Brytyjskie filmy z 2013 roku

3461722

https://pl.wikipedia.org/wiki/Micha%C5%82%20Wilczy%C5%84ski

Michał Wilczyński

Michał Łukasz Wilczyński (ur. 5 maja 1976) – polski okulista, doktor habilitowany medycyny, adiunkt w Katedrze Chorób Oczu łódzkiego Uniwersytetu Medycznego. Życiorys Dyplom lekarski zdobył na Akademii Medycznej w Łodzi (od 2002 roku Uniwersytet Medyczny) i na tej uczelni został zatrudniony. Stopień doktorski uzyskał w 2006 roku na podstawie pracy Stężenia wybranych czynników w ciele szklistym i surowicy krwi obwodowej u chorych z proliferacyjną retinopatią cukrzycową, powstałą jako powikłanie cukrzycy typu 2 (promotorem był Wojciech Omulecki). Habilitował się w 2011 roku na podstawie oceny dorobku naukowego i rozprawy Ocena różnych rodzajów mikrocięcia we współczesnej chirurgii zaćmy. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Chorób Oczu oraz na Oddziale Klinicznym Okulistyki w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym nr 1 im. N.Barlickiego w Łodzi. Członek Polskiego Towarzystwa Okulistycznego (członek zarządu oddziału łódzkiego, od 2010 roku jest sekretarzem zarządu głównego). Ponadto należy do Europejskiego Towarzystwa Chirurgów Zaćmy i Chirurgów Refrakcyjnych (ang. European Society of Cataract and Refractive Surgeons, ESCRS) oraz do European Vitreo Retinal Society. Jest współautorem – wraz z Wojciechem Omuleckim – nowego modelu zwijalnej, akrylowej soczewki przedniokomorowej. W pracy klinicznej i badawczej M. Wilczyński specjalizuje się m.in. w diagnostyce i chirurgicznym leczeniu zaćmy oraz rozpoznawaniu i leczeniu retinopatii cukrzycowej. Wykonuje m.in. badania ultrasonograficzne oraz OCT, zabiegi usunięcia zaćmy metodą fakoemulsyfikacji oraz wszczepienia soczewek wewnątrzgałkowych. Współautor opracowań: „Retinopatia cukrzycowa – diagnostyka i leczenie” (wyd. 2013, wraz z P. Lobą i J. Lobą), „Zarys patogenezy retinopatii cukrzycowej” (wraz z W. Omuleckim, wyd. 2007, ) oraz „Powikłania okulistyczne cukrzycy" (wyd. 2008, wraz z A. Borucką). Współredaktor i tłumacz wydania polskiego „Atlasu chorób siatkówki” (wyd. 2012, ). Swoje prace publikował w czasopismach krajowych i zagranicznych, m.in. w „Klinice Ocznej” i „Okulistyce”. Przypisy Bibliografia Strona prywatna Polscy okuliści Absolwenci Akademii Medycznej w Łodzi Urodzeni w 1976 Wykładowcy Uniwersytetu Medycznego w Łodzi Lekarze związani z Łodzią

3461728

https://pl.wikipedia.org/wiki/John%20Lyon%20%28bokser%29

John Lyon (bokser)

John Patrick Lyon (ur. 9 marca 1962 w St Helens) − angielski bokser, złoty medalista Igrzysk Wspólnoty Narodów w roku 1986 oraz srebrny w roku 1982, złoty medalista Mistrzostw Wspólnoty Narodów 1983 w Belfaście, reprezentant Wielkiej Brytanii na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 w Los Angeles oraz na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Seulu, wielokrotny mistrz Wielkiej Brytanii. Igrzyska Wspólnoty Narodów Igrzyska Wspólnoty Narodów 1982 w Brisbane były pierwszymi, w których Lyon wziął udział. W ćwierćfinale kategorii papierowej pokonał na punkty Ghańczyka Amona Neequaye'a. W walce półfinałowej pokonał reprezentanta Suazi Leonarda Makhanyę, a w finałowym pojedynku przegrał na punkty z Kenijczykiem Brahimem Wachire, zdobywając srebrny medal w kategorii papierowej. Na Igrzyskach Wspólnoty 1986 w Edynburgu zdobył złoty medal w kategorii muszej. W półfinale pokonał na punkty reprezentanta Kanady Steve’a Beaupre’a, awansując do finału ze swoim byłym rywalem z poprzednich igrzysk, Suazyjczykiem Leonardem Makhanyą. Lyon znokautował w finale rywala, wygrywając przez nokaut w drugiej rundzie. Anglię reprezentował również na Igrzyskach Wspólnoty 1990 w Auckland, ale odpadł już w 1/8 finału, przegrywając na punkty (1:4) ze Szkotem Johnem McLeanem. Igrzyska olimpijskie W 1984 reprezentował Wielką Brytanię w kategorii papierowej na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 w Los Angeles. W 1/16 finału pokonał na punkty (5:0) Alego Akomi. W 1/8 finału pokonał takim samym rezultatem reprezentanta Izraelu Yehuda Ben Haima. W ćwierćfinale przegrał na punkty (1:4) z reprezentantem gospodarzy, Amerykaninem Paulem Gonzalesem. W klasyfikacji generalnej zajął 5. miejsce. W 1988 reprezentował Wielką Brytanię w kategorii muszej na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Seulu. Odpadł już w 1/32 finału, przegrywając z reprezentantem Turcji Ramazan Gülem. Przypisy Linki zewnętrzne Profil na stronie BoxRec.com Urodzeni w 1962 Angielscy bokserzy Brytyjscy bokserzy Brytyjscy olimpijczycy Uczestnicy Letnich Igrzysk Olimpijskich 1984 Uczestnicy Letnich Igrzysk Olimpijskich 1988 Ludzie urodzeni w St Helens

3461729

https://pl.wikipedia.org/wiki/Reinhold%20Mitterlehner

Reinhold Mitterlehner

Reinhold Mitterlehner (ur. 10 grudnia 1955 w Helfenbergu) – austriacki prawnik i polityk. Od 2008 do 2017 minister gospodarki, od 2014 do 2017 wicekanclerz i przewodniczący Austriackiej Partii Ludowej, w maju 2016 pełniący obowiązki kanclerza Austrii. Życiorys Po odbyciu służby wojskowej podjął studia prawnicze na Uniwersytecie w Linzu, które ukończył w 1980. Do 1992 pracował jako dyrektor ds. marketingu w izbie gospodarczej regionu Górna Austria. Następnie przez osiem lat zajmował stanowisko sekretarza generalnego Österreichischer Wirtschaftsbund, organizacji gospodarczej afiliowanej przy Austriackiej Partii Ludowej (ÖVP). Od 2000 do 2008 był zastępcą sekretarza generalnego Austriackiej Federalnej Izby Gospodarczej. W latach 1991–1997 był radnym w miejscowości Ahorn. W 2002 objął kierownictwo struktur partyjnych w powiecie Rohrbach. W 2000 po raz pierwszy objął mandat posła do Rady Narodowej XXI kadencji. Od tego czasu z listy ÖVP był wybierany do niższej izby austriackiego parlamentu w kolejnych wyborach (2002, 2006, 2008 i 2013). 2 grudnia 2008 został ministrem gospodarki i pracy w rządzie Wernera Faymanna. 1 lutego 2009 przeszedł na stanowisko ministra gospodarki, rodziny i młodzieży, a 1 marca 2014 na funkcję ministra nauki, badań naukowych i gospodarki. 1 września 2014 po dymisji złożonej przez Michaela Spindeleggera objął dodatkowo urząd wicekanclerza. 8 listopada tegoż roku zastąpił go dodatkowo na funkcji lidera Austriackiej Partii Ludowej. 9 maja 2016, po przyjęciu dymisji Wernera Faymanna, prezydent Austrii Heinz Fischer powierzył mu tymczasowo funkcję kanclerza Austrii. Pełnił tę funkcję do 17 maja 2016, gdy zaprzysiężono nowego socjaldemokratycznego kanclerza Christiana Kerna, w którego gabinecie jako lider chadeckich koalicjantów pozostał wicekanclerzem i ministrem gospodarki. 10 maja 2017 zrezygnował z kierowania partią, zadeklarował też odejście z rządu, wzywając do przeprowadzenia przedterminowych wyborów. Tydzień później zakończył pełnienie funkcji rządowych. Przypisy Bibliografia Austriaccy ministrowie Politycy Austriackiej Partii Ludowej Posłowie Rady Narodowej Austrii Wicekanclerze Austrii Urodzeni w 1955 Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Linzu

3461733

https://pl.wikipedia.org/wiki/Robersonville%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Robersonville (Karolina Północna)

Robersonville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Martin. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461735

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dwana%C5%9Bcie%20krzese%C5%82%20%28film%201971%29

Dwanaście krzeseł (film 1971)

Dwanaście krzeseł (ros. 12 стульев) – radziecki film z 1971 roku w reżyserii Leonida Gajdaja. Film oparty na utworze Ilja Ilfa i Jewgienija Pietrowa o tym samym tytule. „Ostra satyra na mieszczuchów, spekulantów i hołotę pozorującą lojalność wobec radzieckiego społeczeństwa”. Obsada Arcził Gomiaszwili jako Ostap Bender Siergiej Filippow jako Kisa Worobjaninow Michaił Pugowkin jako ojciec Fiodor Glikierija Bogdanowa-Czesnokowa jako Jelena Stanisławowna Bowr Natalia Warlej jako Liza Natalia Kraczkowska jako Gricacujewa Kłara Rumianowa jako Katerina Aleksandrowna, żona ojca Fiodora Gieorgij Wicyn jako Miecznikow Sawielij Kramarow jako przewodniczący sekcji szachowej Jurij Nikulin jako dozorca Tichon Nina Agapowa jako solistka Teatru „Kolumb” Leonid Gajdaj jako Warfołomiej Korobiejnikow Erast Garin jako krytyk teatralny Aleksandr Chwyla jako Wachaniuk, właściciel sklepu Przypisy Bibliografia Dwanaście krzeseł w bazie filmweb Filmy w reżyserii Leonida Gajdaja Radzieckie filmy komediowe Radzieckie adaptacje filmowe Radzieckie filmy z 1971 roku

3461736

https://pl.wikipedia.org/wiki/Parmele

Parmele

Parmele – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Martin. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461737

https://pl.wikipedia.org/wiki/Szo%C5%82dra

Szołdra

szołdra (przyszynka) – Pinna, rodzaj małży morskiej szołdra – potrawa wielkanocna Przypisy

3461740

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jamesville%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Jamesville (Karolina Północna)

Jamesville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Martin. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461742

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hassell

Hassell

Hassell – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Martin. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461744

https://pl.wikipedia.org/wiki/Everetts

Everetts

Everetts – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Martin. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461745

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nicoll%20Highway

Nicoll Highway

Nicoll Highway – stacja podziemna Mass Rapid Transit (MRT) na Circle Line w Singapurze. Przypisy Linki zewnętrzne Strona oficjalna stacji MRT (Singapur)

3461746

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bear%20Grass

Bear Grass

Bear Grass – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Martin. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461748

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stadium

Stadium

Stadium – stacja podziemna Mass Rapid Transit (MRT) na Circle Line w Singapurze. Znajduje się w dzielnicy Kallang, tuż obok Singapore Sports Hub. Przypisy Linki zewnętrzne Strona oficjalna stacji MRT (Singapur)

3461751

https://pl.wikipedia.org/wiki/Oak%20City%20%28Utah%29

Oak City (Utah)

Oak City – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Utah, w hrabstwie Millard. Przypisy Miasta w stanie Utah

3461753

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mountbatten

Mountbatten

Mountbatten – stacja podziemna Mass Rapid Transit (MRT) na Circle Line w Singapurze. Przypisy Linki zewnętrzne Strona oficjalna stacji MRT (Singapur)

3461755

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dakota%20%28stacja%20metra%29

Dakota (stacja metra)

Dakota – stacja podziemna Mass Rapid Transit (MRT) na Circle Line w Singapurze. Przypisy Linki zewnętrzne Strona oficjalna stacji MRT (Singapur)

3461756

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hornos%20de%20la%20Pe%C3%B1a

Hornos de la Peña

Hornos de la Peña – jaskinia położona w pobliżu wsi Tarriba w gminie San Felices de Buelna w hiszpańskiej wspólnocie autonomicznej Kantabria. Stanowisko archeologiczne. Jaskinię odkrył w 1903 roku Hermilio Alcalde del Río. W trakcie prac archeologicznych odsłonięto długą sekwencję stratygraficzną, zawierającą poziomy mustierskie, oryniackie, solutrejskie, magdaleńskie i neolityczne. Podczas hiszpańskiej wojny domowej (1936-1939) jaskinia była wykorzystywana jako schron, co spowodowało częściowe zniszczenia wyników pierwszych wykopalisk. Obecnie wejście do niej, celem ochrony znajdujących się wewnątrz zabytków paleolitycznych, zabezpieczone jest kamiennym murem i metalowymi drzwiami. W okresie paleolitu jaskinia zamieszkana była najpierw przez neandertalczyków, a następnie przez Homo sapiens. Prace wykopaliskowe dostarczyły wyrobów kamiennych oraz kości zwierzęcych. Ściany jaskini pokrywają ryty naskalne, przedstawiające konie, żubry, koziorożce i tury, a jeden także ludzko-zwierzęcą hybrydę z długim ogonem i wzniesioną ręką. Ryty zdaniem badaczy powstały w dwóch fazach, datowanych na między 18 a 13 tys. lat temu. Jedyne odnalezione w jaskini malowidło, wykonane czarną farbą, przedstawia konia. Uwagę zwraca brak wyobrażeń jelenia i znaków abstrakcyjnych, charakterystycznych dla innych jaskiń paleolitycznych Kantabrii. Przypisy Jaskinie w Hiszpanii Stanowiska archeologiczne w Hiszpanii Kantabria Stanowiska sztuki prehistorycznej w Europie

3461757

https://pl.wikipedia.org/wiki/Oak%20City%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Oak City (Karolina Północna)

Oak City – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Martin. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461762

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogdan%20Cybulski

Bogdan Cybulski

Bogdan Cybulski (architekt) Bogdan Cybulski (trener)

3461769

https://pl.wikipedia.org/wiki/Antoni%20II%20Dobry

Antoni II Dobry

Antoni II Dobry (ur. 4 czerwca 1489 w Bar-le-Duc, zm. 14 czerwca 1544 tamże) – książę Lotaryngii, Baru i markiz de Pont-à-Mousson. Urodził się jako syn księcia Lotaryngii René II i jego drugiej żony księżnej Filipy. Na tron wstąpił po śmierci ojca 10 grudnia 1508. 26 czerwca 1515 w Amboise poślubił hrabiankę Montpensier Renatę. Para miała sześcioro dzieci: Franciszka I (1517–1545), kolejnego księcia Lotaryngii, Annę (1522–1568), późniejszą księżną Oranii i Aarschot, Mikołaja (1524–1577), przyszłego księcia Mercœur, ojca Ludwiki, królowej Francji przez małżeństwo z Henrykiem III Walezym, Jana (1526–1532), Antoniego (1528–?), zmarłego młodo, Elżbietę (1530–?), zmarłą młodo. Miał również nieślubnego syna Fryderyka de Calabrię. Bibliografia thepeerage.com genealogy.euweb.cz Genealogics - Leo van de Pas Geneall Władcy Lotaryngii Urodzeni w 1489 Zmarli w 1544

3461770

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ewa%20Gajda

Ewa Gajda

Ewa Teresa Gajda (ur. 1966) – polska prawniczka, specjalistka w zakresie prawa rzymskiego i prawa kanonicznego, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Szczecińskiego, członek Polskiej Akademii Nauk, a od września 2014 roku do reorganizacji uczelni w 2019 roku kierownik Katedry Prawa Rzymskiego, Historii i Doktryn Polityczno-Prawnych na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego. Jest bratanicą Czesława Gajdy. Życiorys Ukończyła prawo na Wydziale Prawa i Administracji UMK, na którym została zatrudniona w 1991 roku. Tam też pracowała w latach 1991–2014 w Katedrze Prawa Kanonicznego (od asystenta do adiunkta). W 1999 roku uzyskała stopień doktora na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Problem dopuszczalności małżeństwa katolika z prawosławnym w prawie kanonicznym przygotowanej pod kierunkiem prof. zw. dr hab. Władysława Bojarskiego. 18 lutego 2014 roku na tym samym wydziale uzyskała stopień doktora habilitowanego. Od roku akademickiego 2020/2021 pracuje na Wydziale Prawa i Administracji UMK w Toruniu. Wybrane publikacje Problem dopuszczalności małżeństwa katolika z prawosławnym w prawie kanonicznym, Toruń 2012, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, (wydanie drugie) Prawo wyznaniowe. Excerpta 1. Wspólnoty religijne i ich osoby prawne, Toruń 2012, wyd. TNOiK Toruń, Justyniańskie źródła prawne i pozaprawne w papirusach i inskrypcjach VI–VII w. oraz w apokryfach według źródeł VI–XVI w., Toruń 2013, wyd. TNOiK Toruń, Łacińska terminologia prawnicza Ignorantia iuris nocet (współautor: Bożena Lubińska), Toruń 2014, wyd. TNOiK Toruń, Przypisy Linki zewnętrzne Spis publikacji na stronie WPiA US Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu Urodzeni w 1966

3461771

https://pl.wikipedia.org/wiki/Old%20Fort%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Old Fort (Karolina Północna)

Old Fort – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie McDowell. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461772

https://pl.wikipedia.org/wiki/Meyer%20Howard%20Abrams

Meyer Howard Abrams

Meyer (Mike) Howard Abrams (ur. 23 lipca 1912 w Long Branch, New Jersey, zm. 21 kwietnia 2015 w Ithace) – amerykański krytyk literacki. Życiorys Meyer H. Abrams urodził się 23 lipca 1912 roku. Jego rodzice wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych z Grodna w 1906 r. Specjalizował się w literaturze języka angielskiego na Uniwersytecie Harvarda, zdobywając tytuł licencjata w 1934. Studiował filozofię na Uniwersytecie Cambridge i w 1935 powrócił na Uniwersytet Harvarda. W 1937 zdobył tytuł magistra w języku angielskim. Ustanowił fundację, która umożliwiła bibliotece nabycie zestawu dzieł poetyckich Williama Wordswortha. W 2013 otrzymał od prezydenta Baracka Obamy National Humanities Medal. Jego żoną była Ruth Claire Gaynes (1917–2008) z tego związku miał dwie córki. Zmarł 21 kwietnia 2015 w wieku 102 lat. Przypisy Amerykańscy krytycy literaccy Amerykańscy stulatkowie Urodzeni w 1912 Zmarli w 2015

3461779

https://pl.wikipedia.org/wiki/Weddington%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Weddington (Karolina Północna)

Weddington – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Mecklenburg. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461780

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stallings

Stallings

Stallings – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Mecklenburg. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461781

https://pl.wikipedia.org/wiki/1826%20w%20muzyce

1826 w muzyce

Wydarzenia 6 stycznia – w pesztańskiej Saal zu den 7. Churfürsten miała miejsce premiera „Galop and Eight Écossaises for piano” D 735 Franza Schuberta 7 stycznia – w Palermo w Teatro Carolino miała miejsce premiera opery Alahor in Granata Gaetana Donizettiego 12 stycznia – w wiedeńskim Musikverein miała miejsce premiera pieśni „Rastlose Liebe” D 138 Franza Schuberta 1 lutego – w Wiedniu w domu Josefa Bartha miało miejsce pierwsze wykonanie kwartetu smyczkowego „Tod und das Mädchen” D 810 Franza Schuberta 17 lutego – w Wiedniu w domu Karla Josefa von Pratobevery miało miejsce pierwsze wykonanie „Abschied von der Erde” D 829 Franza Schuberta 14 marca – w paryskim Théâtre Gymnase-Dramatique miała miejsce premiera opery L'oncle d'Amerique Adolphe’a Adama 21 marca – w Wiedniu odbyła się premiera „Kwartetu smyczkowego” D 130 Ludwiga van Beethovena 12 kwietnia – w londyńskim Covent Garden Theatre miała miejsce premiera opery Oberon Carla Marii von Webera 4 maja – w londyńskim Argyll Rooms miała miejsce premiera „Confitebor tibi, Domine” Samuela Wesleya 26 maja – w Londynie odbyła się premiera pieśni „From Chindara’s Warbling Fount I Come” J.308 Carla Marii von Webera. To jego ostatni utwór 30 maja w neapolitańskim Teatro San Carlo miała miejsce premiera opery Bianka i Gernando Vincenza Belliniego w paryskim Théâtre Feydeau miała miejsce premiera opery Le timide, ou Le nouveau séducteur Daniela Aubera 22 czerwca – w lizbońskim Teatro Nacional de San Carlos miała miejsce premiera opery Adina Gioacchina Rossiniego 6 lipca – w neapolitańskim Teatro San Carlo miała miejsce premiera opery Elvida Gaetana Donizettiego 12 sierpnia – w paryskim Théâtre Feydeau miała miejsce premiera opery Marie Ferdinanda Hérolda 9 października – w paryskiej Salle Le Peletier miała miejsce premiera opery Oblężenie Koryntu Gioacchina Rossiniego 23 listopada – w wiedeńskim Musikverein miała miejsce premiera pieśni „Der Einsame” D 800 Franza Schuberta 28 listopada – w paryskim Théâtre Feydeau miała miejsce premiera opery Fiorella Daniela Aubera 21 grudnia – w wiedeńskiej Musikvereinsaal miała miejsce premiera pieśni „Der Zwerg” D 771 Franza Schuberta 28 grudnia – w wiedeńskim Musikverein miała miejsce publiczna premiera „Die junge Nonne” D 828 Franza Schuberta Urodzili się 6 marca – Marietta Alboni, włoska śpiewaczka operowa (kontralt) (zm. 1894) 23 marca – Ludwig Minkus, austriacki kompozytor, dyrygent, pedagog (zm. 1917) 7 kwietnia – Hermann Berens, szwedzki kompozytor i pedagog muzyczny (zm. 1880) 1 czerwca – Carl Bechstein, niemiecki przedsiębiorca, założyciel fabryki fortepianów i pianin (zm. 1900) 5 czerwca – Ivar Hallström, szwedzki kompozytor (zm. 1901) 4 lipca – Stephen Collins Foster, najwybitniejszy amerykański kompozytor sprzed wojny secesyjnej (zm. 1864) 22 lipca – Julius Stockhausen, niemiecki śpiewak (baryton), pedagog (zm. 1906) 24 lipca – Konstantin Tarnowski, rosyjski dramaturg, tłumacz, krytyk teatralny i kompozytor (zm. 1892) 13 sierpnia – William Thomas Best, angielski organista i kompozytor (zm. 1897) 14 października – Georges Mathias, francuski pianista i kompozytor (zm. 1910) 21 grudnia – Ernst Pauer, austriacki pianista, kompozytor i pedagog (zm. 1905) 24 grudnia – Ignacy Krzyżanowski, polski pianista i kompozytor (zm. 1905) Zmarli 17 stycznia – Juan Crisóstomo Arriaga, hiszpański kompozytor nazywany „hiszpańskim Mozartem” (ur. 1806) 18 lutego – Alphonse Fortia de Piles, francuski kompozytor operowy, pisarz, oficer wojsk królewskich, gubernator Marsylii, hrabia Piles, książę Fortia (ur. 1758) 13 kwietnia – Franz Danzi, niemiecki wiolonczelista, kompozytor i dyrygent (ur. 1763) 24 maja – Friedrich Ernst Fesca, niemiecki skrzypek i kompozytor muzyki instrumentalnej (ur. 1789) 5 czerwca – Carl Maria von Weber, niemiecki kompozytor, jeden z głównych reprezentantów okresu wczesnego romantyzmu w muzyce niemieckiej. Pianista, dyrygent (ur. 1786) 7 lipca – Friedrich Ludwig Dülon, niemiecki niewidomy flecista i kompozytor (ur. 1769) 9 października – Michael Kelly, irlandzki kompozytor i śpiewak (tenor) (ur. 1762) 17 listopada – Louise Reichardt, niemiecka kompozytorka i dyrygent chóru (ur. 1779) 10 grudnia – Benedikt Schack, czeski kompozytor i śpiewak (tenor) (ur. 1758) Muzyka poważna 8 lutego – Pennauer publikuje pieśń „Sehnsucht”, op.39 Franza Schuberta 5 kwietnia – w wiedeńskim „Wiener Zeitung” opublikowano „Rondo brillant”, op.109 Johanna Nepomuka Hummla 6 kwietnia – Weigl publikuje trzy pieśni Franza Schuberta op.57: „Der Schmetterling”, „Die Berge” i „An den Mond” oraz trzy pieśni op.56 zamieniony później na op.58: „Hektors Abschied”, „An Emma” i „Des Mädchens Klage” 10 czerwca – Cappi i Czerny publikują w Wiedniu dwie pieśni Franza Schuberta op.60: „Greisengesang” oraz „Dithyrambe” 14 lipca – Pennauer publikuje trzy pieśni Franza Schuberta op. 56: „Willkommen und Abschied”, „An die Leyer” oraz „Im Haine” 21 września – w Wiedniu spółka Sauer and Leidesdorf publikuje cztery pieśni Franza Schuberta op. 59: „Dass sie hier gewesen”, „Du bist die Ruh'”, „Lachen und Weinen” i „Du liebst mich nicht” 24 listopada – w Wiedniu opublikowano trzy pieśni Franza Schuberta op. 65: „Lied eines Schiffers an die Dioskuren” D 360, „Heliopolis I” D 753 oraz „Der Wanderer” D 649 Opera Musicale Nagrody Uwagi Przypisy Kalendarium muzyczne Wydarzenia 1826

3461782

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mint%20Hill

Mint Hill

Mint Hill – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Mecklenburg. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461786

https://pl.wikipedia.org/wiki/Huntersville%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Huntersville (Karolina Północna)

Huntersville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Mecklenburg. Według spisu z 2020 roku liczy 61,4 tys. mieszkańców. Jest częścią obszaru metropolitalnego Charlotte. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461792

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bystrc

Bystrc

Bystrc (niem. Bisterz) – historyczna gmina, dzielnica i gmina katastralna, a od 24 listopada 1990 pod nazwą Brno-Bystrc również część miasta na północno-zachodnich obrzeżach miasta Brna o powierzchni 2724,16 ha. Przypisy Linki zewnętrzne Strona oficjalna Brno

3461794

https://pl.wikipedia.org/wiki/Walter%20Wilson

Walter Wilson

Walter G. Wilson (ur. 1884) – brytyjski zapaśnik walczący w stylu wolnym. Dwukrotny olimpijczyk. Piąty w Antwerpii 1920 i szósty w Paryżu 1924 w kategorii 87 kg. Czterokrotny mistrz kraju w: 1922, 1923 (open i 85 kg). Turniej w Antwerpii 1920 Przegrał z Johnem Redmanem z USA Turniej w Paryżu 1924 Wygrał z George Rumpelem z Kanady i przegrał z Rudolfem Svenssonem ze Szwecji i Amerykaninem Johnem Spellmanem. Przypisy Bibliografia Brytyjscy olimpijczycy Brytyjscy zapaśnicy Urodzeni w 1884 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924 Zmarli w XX wieku

3461797

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C4%8Cernovice%20%28Brno%29

Černovice (Brno)

Černovice (niem. Czernowitz) – historyczna gmina, dzielnica i gmina katastralna, a od 24 listopada 1990 pod nazwą Brno-Černovice również część miasta Brna, na lewym brzegu Svitavy o powierzchni 629,41 ha. Przypisy Linki zewnętrzne Brno

3461799

https://pl.wikipedia.org/wiki/Meczet%20Yakoval%C4%B1%20Hasana

Meczet Yakovalı Hasana

Meczet Yakovalı Hasana (Jakowały Hasana; węg. Jakováli Hasszán dzsámija) – jeden z najlepiej zachowanych zabytków tureckiej architektury w Peczu na Węgrzech i jedyny, w którym oprócz meczetu zachował się w prawie niezmienionym stanie, należący do zespołu architektonicznego, wysoki minaret. Z opisu Evliyi Çelebiego wiemy, że wybudował go pasza Yakovalı Hasan, przypuszczalnie w II połowie XVI w. wtedy, gdy powstała większość znaczących, tureckich budowli Peczu, a w tym również meczet Gazi Kasıma Paszy. Architektura Meczet Yakovalı Hasana reprezentuje typową orientację dla tureckiej świątyni. Zorientowany jest na Mekkę, a więc jego oś przechodzi z północnego zachodu na południowy wschód. Zgodnie z kwadratowym planem, korpus budynku jest prostopadłościanem, na którym leży ośmiokątny tambur, przykryty lekko wysklepioną kopułą. Z północnowschodniej strony znajdował się otwarty dziedziniec, przykryty szeregiem kopuł podpartych czterema słupami, a obok, w zachodnim rogu, minaret. Ze współczesnym wyposażeniem, które jest darem tureckiego rządu, służy jako dom modlitwy, a także jako miejsce tureckich ekspozycji historycznych i artystycznych. Z wnętrza meczetu dostępne jest wejście do minaretu, na który prowadzą nowo wybudowane drewniane schody. Wieża z ciosanego kamienia wybudowana na planie dwunastokąta, spoczywa na masywnej podstawie o wysokości 6,5 m zamkniętej delikatnym gzymsem. Pod gzymsem biegnie szereg ozdobnych łuków. Powyżej wznosi się część budowli w kształcie ściętego ostrosłupa, której górna część oddziela się już od korpusu meczetu. Właściwa wieża o wysokości 14,5 m. wygląda na smuklejszą dzięki lekko wygiętym wyżłobieniom. W jej dolnej i górnej części ozdobiona była biegnącymi dookoła gzymsami o walcowym kształcie. 87 drewnianych stopni znajdujących się wewnątrz wieży prowadzi na galerię położoną na wysokości 22,5 m, którą zdobiła kiedyś kamienna balustrada. W czasie uroczystości religijnych oświetlano ją kagankami oliwnymi. Historia Po wyzwoleniu miasta spod okupacji tureckiej również meczet Yakovalı Hasana dotknął los większości tureckich pamiątek, jednak stosunkowo szczęśliwie przetrwał okres przebudowy. W latach 1702-32 biskup Peczu, Ferenc Nesselrode przekształcił go w kaplicę pod wezwaniem Jana Nepomucena. Dotychczasowy dach zastąpiono barokowym hełmem o bardziej urozmaiconej linii. Wnętrze gruntownie zmieniono przez wybudowanie galerii dla chóru. Również za czasów Nesselrodego rozebrano przedsionek, kiedy budowano podziemną część szpitala. Minaretu używano wtedy jako dzwonnicy, a jeden z XVIII-wiecznych obrazów pokazuje, że zniszczoną część budowli nad galerią zastąpiono otwartą sygnaturką. Dzisiejsze zwieńczenie ponad galeryjką wykonano w XIX wieku. Meczet poddano restauracji w latach 60. XX w. na podstawie badań Győző Gerő i planów Károlya Ferencziego. Pozbawiając wnętrze barokowych elementów, doprowadzono je do pierwotnego stanu. Znajdująca się na północnozachodniej ścianie, kunsztownie wykończona brama, zakończona stalaktytowym szczytem wraz z położoną naprzeciwko niej niszą mihrabu stanowią dopełnienie reszty obecnych tam szczegółów. Ponowną restaurację przeprowadzono w drugiej połowie lat dwutysięcznych i od 22.05.2010 ponownie udostępniono dla zwiedzających. Religia W czasie piątkowych modlitw i okresie ramadanu meczet udostępniony jest do celów religijnych. Muzułmańska społeczność Peczu należy do Magyarországi Muszlimok Egyháza (Świątyni Węgierskich Muzułmanów). Bibliografia Dercsényi Dezső, Pogány Frigyes, Szentkirályi Zoltán - Pécs, (Pecz) Műszaki Könyvkiadó, Budapest 1966 Przypisy Meczet Yakovalı Hasana Obiekty sakralne na Węgrzech Architektura z okresu panowania tureckiego na Węgrzech

3461800

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dekanat%20Kidderminster

Dekanat Kidderminster

Dekanat Kidderminster – jeden z 18 dekanatów rzymskokatolickiej archidiecezji Birmingham w Wielkiej Brytanii. W jego skład wchodzi 7 parafii. Lista parafii Zobacz też Archidiecezja Birmingham Podział administracyjny Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii Bibliografia Dekanaty archidiecezji Birmingham

3461804

https://pl.wikipedia.org/wiki/Noel%20Rhys

Noel Rhys

Noel Raymond Rhys (ur. 23 lutego 1888 w Londynie, zm. 12 czerwca 1971 w Burwood) – brytyjski zapaśnik walczący w obu stylach. Trzykrotny olimpijczyk. Odpadł w drugiej rundzie w Sztokholmie 1912; dziewiąty w Antwerpii 1920 i szósty w Paryżu 1924. Walczył w kategorii 87–90 kg. Czterokrotny mistrz kraju w: 1922, 1923 (90 kg); 1912 i 1920 (open). Turniej w Sztokholmie 1912 – styl klasyczny Przegrał z Theodorem Tirkkonenem z Finlandii Turniej w Antwerpii 1920 – styl wolny Przegrał z Emilem Westerlundem z Finlandii Turniej w Paryżu 1924 – styl wolny Wygrał z Harrym Nilssonem ze Szwecji a przegrał z Belgiem Pierre Ollivierem i Szwajcarem Fritzem Hagmannem. Przypisy Bibliografia Brytyjscy olimpijczycy Brytyjscy zapaśnicy Urodzeni w 1888 Zmarli w 1971 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924 Ludzie urodzeni w Londynie

3461806

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jesienna%20sonata

Jesienna sonata

Jesienna sonata (film) Jesienna sonata (powieść)

3461813

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pi%C4%85ta%20pora%20roku

Piąta pora roku

Piąta pora roku – powieść Monsa Kallentofta Piąta pora roku – powieść N.K. Jemisin Piąta pora roku – przyrodniczy program telewizyjny, nadawany w latach 1997-2001 Piąta pora roku – polski film fabularny z 2012 w reżyserii Jerzego Domaradzkiego

3461817

https://pl.wikipedia.org/wiki/Paw%C5%82owski%20Obszar%20Chronionego%20Krajobrazu

Pawłowski Obszar Chronionego Krajobrazu

Pawłowski Obszar Chronionego Krajobrazu – obszar chronionego krajobrazu o powierzchni 8000 ha położony w województwie lubelskim utworzony w 1983 r. Opis obszaru Pawłowski Obszar Chronionego Krajobrazu obejmuje dolinę Wieprza i cieku wodnego Dorohucza, które otoczone są wzniesieniami kredowymi z półkolistym pierścieniem lasów otaczających Pawłów. Obszar obejmuje tereny: gminy Łopiennik Górny gminy Rejowiec gminy Siedliszcze miasta Rejowiec Fabryczny Na teren obszaru składają się lasy Nadleśnictwa Chełm i Nadleśnictwa Krasnystaw. Obszar zajmuje powierzchnię 8000 ha, z czego 6440 ha znajduje się w powiecie chełmskim. Zalesione tereny obszaru to głównie bory mieszane, grądy oraz mokradła. Obszar odgradza od siebie fabryczne tereny Lubelskiego Zagłębia Węglowego (na północy) i tereny Zakładu Cementownia Rejowiec w Rejowcu Fabrycznym (na południu). Stawy Kańskie Obszar obejmuje tereny stawów rybnych o powierzchni ok. 140 ha w okolicy miejscowości Kanie. Na tym terenie swoje siedliska mają m.in. łabędzie nieme, perkozy, bociany czarne, kaczki, żółwie błotne. W skład Stawów Kańskich wchodzą: Nowy Staw Duży Staw Górny Staw Kępiaty Staw Starszy Pan Zakącie Barszczowizna Turystyka Zabytki Na terenie obszaru znajdują się następujące zabytki: „Dworzysko” grodzisko w miejscowości Kanie „Szwedzkie Okopy” w miejscowości Kanie, wpisane do rejestru zabytków nr rej. A/180 Zespół północno-parkowy z XIX w. w miejscowości Kanie wpisany do rejestru zabytków nr rej. CHA/2008 Szlaki turystyczne Przez teren obszaru przebiegają dwa szlaki turystyczne: Szlak Stawów Kańskich szlak turystyczny od Aleksandrii Krzywowolskiej przez Pawłów, Krasne, Zalesie Kańskie, Kanie – Wólkę Kańską do kanału Wieprz-Krzna Przypisy Obszary chronionego krajobrazu w województwie lubelskim

3461818

https://pl.wikipedia.org/wiki/Archie%20MacDonald

Archie MacDonald

Donald Archibald „Archie” MacDonald (ur. 23 lutego 1895 w Saasaig, zm. 5 maja 1965 w Inverness) – brytyjski zapaśnik walczący w stylu wolnym. Dwukrotny olimpijczyk. Zdobył brązowy medal w Paryżu 1924 nie wygrywając w turnieju żadnej walki. Piąty w Antwerpii 1920. Turniej w Antwerpii 1920 Przegrał z Ernstem Nilssonem ze Szwecji. Turniej w Paryżu 1924 Przegrał ze Szwajcarem Henri Wernlim i Amerykaninem Harry Steelem, a w czterech walkach miał wolny los. Przypisy Bibliografia Brytyjscy medaliści olimpijscy Brytyjscy zapaśnicy Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1924 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924 Urodzeni w 1895 Zmarli w 1965

3461821

https://pl.wikipedia.org/wiki/Albert%20Sangwine

Albert Sangwine

Albert Edwin Hawksley Sangwine (ur. 16 marca 1901 w Tottenham w Londynie, zm. 3 listopada 1962 w Chingford w Londynie) – brytyjski zapaśnik walczący w stylu wolnym. Olimpijczyk z Paryża 1924; gdzie zajął dziesiąte miejsce w open. Srebrny medalista igrzysk wspólnoty narodów w 1930, gdzie reprezentował Anglię. Mistrz kraju w 1926 (open). Turniej w Paryżu 1924 Przegrał ze Szwedem Johanem Richthoffem. Przypisy Bibliografia Brytyjscy olimpijczycy Brytyjscy zapaśnicy Medaliści Igrzysk Imperium Brytyjskiego 1930 Zapaśnicy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924 Urodzeni w 1901 Zmarli w 1962

3461834

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rudik%20Kazand%C5%BCian

Rudik Kazandżian

Rudik Kazandżian (ur. 8 stycznia 1968) − cypryjski bokser, zdobywca brązowego medalu na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 1998 w Kuala Lumpur w kategorii papierowej, dwukrotny brązowy medalista igrzysk śródziemnomorskich w roku 1997 i 2001, wielokrotny uczestnik mistrzostw świata oraz mistrzostw Europy. Jest jednym z najbardziej utytułowanych cypryjskich bokserów w historii. W roku 1987 i 1990 zdobywał brązowe medale na Mistrzostwach ZSRR. Kariera We wrześniu 1986, jako reprezentant ZSRR zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Europy Juniorów 1986 w Kopenhadze. W ćwierćfinale mistrzostw pokonał wyraźnie na punkty Anglika Iana Langa, a w półfinale przegrał nieznacznie na punkty (2:3) z Bułgarem Serafimem Todorowem. Trzykrotnie reprezentował Cypr na mistrzostwach świata w roku 1997, 1999 i 2001 najdalej dochodząc do 1/8 finału podczas Mistrzostwa Świata 2001 w Belfaście. Przypisy Urodzeni w 1968 Cypryjscy bokserzy Radzieccy bokserzy