| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 11,0034,001,ครั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงทราบด้วยพระปัญญาว่าบุคคล | |
| 11,0034,002,ผู้ควรจะรู้ทั่วถึงได้มีอยู่ อย่างนี้แล้วทรงตั้งพระหฤทัยในอันที่จะแสดง | |
| 11,0034,003,ธรรมสั่งสอนมหาชนแล้ว ทรงพระดำริหาคนที่จะเป็นผู้รับเทศนา | |
| 11,0034,004,ทีแรกว่า เราจะแสดงธรรมแก่ใครก่อนดีหนอ ใครจักรู้ธรรมนี้ได้ฉับ | |
| 11,0034,005,พลัน ครั้งนั้น ทรงระลึกถึงอาฬารดาบสและอุทกดาบส ซึ่งพระองค์ | |
| 11,0034,006,เคยไปอาศัยศึกษาในลัทธิของเธอในกาลก่อนว่า เธอทั้งสองเป็นคน | |
| 11,0034,007,ฉลาดทั้งมีกิเลสเบาบางสามารถจะรู้ธรรมนี้ได้ฉับพลัน แต่เธอทั้งสอง | |
| 11,0034,008,สิ้นชีพเสียแล้วมีความฉิบหายเสียจากคุณอันใหญ่ ถ้าได้ฟังธรรมอันนี้ | |
| 11,0034,009,แล้วคงรู้ได้โดยฉับพลันทีเดียว ภายหลัง ทรงนึกถึงฤษีปัญจวัคคีย์ว่า | |
| 11,0034,010,ภิกษุปัญจวัคคีย์มีอุปการะแก่เรามาก เธอได้เป็นผู้อุปัฏฐากบำรุงเรา | |
| 11,0034,011,เมื่อครั้งบำเพ็ญเพียร ควรเราจะแสดงธรรมแก่เธอก่อน ครั้นทรง | |
| 11,0034,012,กำหนดลงว่าจะแสดงธรรมแก่ฤษีปัญจวัคคีย์ก่อนอย่างนี้แล้ว ทรงพระ- | |
| 11,0034,013,ดำเนินไปโดยทางที่จะไปยังเมืองพาราณสี ครั้นถึงที่เป็นระหว่างแม่น้ำ | |
| 11,0034,014,คยากับแดนพระมหาโพธิต่อกัน พบอาชีวกคนหนึ่งชื่ออุปกะเดินสวน | |
| 11,0034,015,ทางมา อุปกาชีวกเห็นสีพระฉวีของพระองค์ผุดผ่อง นึกประหลาดใจ | |
| 11,0034,016,อยากจะใคร่ทราบว่า ใครเป็นศาสดาผู้สอนของพระองค์ จึงทูลถาม | |
| 11,0034,017,พระองค์ตรัสตอบแสดงความว่า พระองค์เป็นสยัมภูผู้เป็นเองในทาง | |
| 11,0034,018,ตรัสรู้ ไม่มีใครเป็นครูสั่งสอน อุปกาชีวกไม่เชื่อสั่นศีรษะแล้วหลีก | |
| 11,0034,019,ไป พระองค์ก็เสด็จไปโดยลำดับ ถึงป่าอิสิปตนมฤคทายวันแขวงเมือง | |
| 11,0034,020,พาราณสี ซึ่งเป็นที่อยู่แห่งฤษีปัญจวัคคีย์นั้น. | |
| 11,0034,021,ฝ่ายฤษีปัญจวัคคีย์ ได้เห็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จมาแต่ไกล | |