| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0040,001,เมื่อพยายามปลุกขึ้นได้แล้ว ก็พยายามระวังรักษามิให้กุศลเสื่อมสูญไป | |
| 49,0040,002,เหมือนชาวนาหว่านข้าวกล้าลงในนาแล้ว ระวังมิให้อันตรายต่าง ๆ มี | |
| 49,0040,003,นกกาเป็นต้นมากินฉะนั้น บัณฑิตทั้งหลาย เมื่อพยายามปลูกฝังให้ไพบูล | |
| 49,0040,004,สันดานแล้วก็รักษาไว้มิให้เสื่อมคลาย มีแต่จะพยายามปลูกฝังกุศลใน | |
| 49,0040,005,ยิ่งขึ้น อนึ่ง การปลุกฝังอกุศลท่านก็จัดว่าเป็นความสุขอันหนึ่ง แต่มิใช่ | |
| 49,0040,006,สามิสสุขดังแสดงมาแล้วข้างต้น สมด้วยพุทธนิพนธ์ในธรรมบท ขุททก- | |
| 49,0040,007,นิกายว่า | |
| 49,0040,008,<B>สุโข ปุญฺสฺส อุจฺจโย</B> | |
| 49,0040,009,ความสั่งสมซึ่งบุญเป็นสุข. | |
| 49,0040,010,และอีกบทหนึ่ง ซึ่งเป็นพุทธานุสาสนีสั่งสอนภิกษุทั้งหลายว่า | |
| 49,0040,011,<B>มา ภิกฺขเว ปุญฺานํ ภายิตฺถ สุขสฺเสตํ อธิวจนํ</B> | |
| 49,0040,012,ความว่า ภิกษุทั้งหลาย พวกเธออย่ากลัวบุญเลย คำว่าบุญนั้น | |
| 49,0040,013,เป็นชื่อแห่งความสุข ดังนี้ | |
| 49,0040,014,ความเพียร ๔ อย่างดังแสดงมาแล้วนั้น เป็นความเพียรชอบ จัด | |
| 49,0040,015,เป็นสัมมัปปธาน หรือสัมมาวายามะ เป็นองค์หนึ่งในอัฏฐังคิกมรรคอัน | |
| 49,0040,016,อาจจำบุคคลให้บรรลุถึงธรรมเป็นแดนเกษมจากโยคะได้. พระสัมมา | |
| 49,0040,017,สัมพุทธเจ้าทรงมีพระมหากรุณาในหมู่สัตว์ไม่มีประมาณ จึงทรงสั่งสอน | |
| 49,0040,018,ให้รีบทำความเพียร เพราะสัตว์ทั้งหลายตกอยู่ในอำนาจมัจจุ ทราบไม่ | |
| 49,0040,019,ได้ว่าจะดับขันธ์สิ้นชีพเสียเมื่อใด คาดไม่ถูก หากสิ้นชีพเสียก่อน ก็ขาด | |
| 49,0040,020,ประโยชน์อันควรได้ เพราะฉะนั้น จึงทรงสั่งสอนให้รีบทำความเพียร | |
| 49,0040,021,เสียในวันนี้. | |