| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 04,0038,001,ในบาลีได้กล่าวถึงทรงแสดงพระธรรมเทศนาถอนทิฏฐิมานะของ | |
| 04,0038,002,พวกพาราหมณ์ผู้เฒ่าจนยอมนับถือ มีหลายแห่ง ในเรื่องนี้ก็น่าเป็น | |
| 04,0038,003,เช่นกัน. การประชุมศากยวงศ์รับเสด็จในวันนั้น เป็นมหาสันนิบาต | |
| 04,0038,004,เรียกญาติสมาคม ทุกองค์จากพระศาสดามาเป็นช้านาน ได้เห็นแล้ว | |
| 04,0038,005,เกิดปีติชื่นบาน ท่านแสดงโดยนัยว่าฝนโบกขรพรรษตกลงมาให้ชุ่ม | |
| 04,0038,006,ชื่นทั่วกัน. ฝนโบกขรพรรษานั้น ว่าสีแดง เมื่อตกลงมา ผู้ใดปรารถนา | |
| 04,0038,007,ย่อมเปียก ผู้ใดไม่ปรากรถนา ย่อมไม่เปียก เม็ดฝนกลิ้งหล่นจาก | |
| 04,0038,008,กายดุจหยาดน้ำจากใบบัว. พรรณนาอย่างนี้ ชะรอยจะออกจากศัพท์ | |
| 04,0038,009,โปกขร คือบัวน้ำเอง. พระศาสดาตรัสเวสสันตรชาดก ชักเรื่องเก่า | |
| 04,0038,010,มาเล่าเปรียบ. | |
| 04,0038,011,ในวันเบื้องหน้าแต่วันเสด็จถึง ท่านนับเป็นวันที่ ๑ เวลาเช้า | |
| 04,0038,012,พระศาสดาเสด็จภิกขาจารตามถนน เกิดอลหม่านกันขึ้น เพราะเห็น | |
| 04,0038,013,ขัตติยะลงเที่ยวขอภิกขา. ความข้อนี้น่าเป็นได้. อันพวกขัตติยะ | |
| 04,0038,014,"ย่อมอาศัยศัสตราวุธเป็นอยู่, พวกพราหมณ์ออกเที่ยวภิกขาจารเป็น" | |
| 04,0038,015,อยู่. พระเจ้าสุทโธทนะทรงทราบข่าว เสด็จตามไปเชิญเสด็จกลับ | |
| 04,0038,016,พระศาสดาทรงแสดงการเที่ยวภิกขาจารว่า เป็นกิจวัตต์ของสมณะ | |
| 04,0038,017,ทรงชักคาถาเป็นเครื่องเตือนใจสมณะมาตรัสมีความว่า ไม่พึงประมาท | |
| 04,0038,018,ในบิณฑบาต พึงประพฤติธรรมให้เป็นสุจริต ผู้ประพฤติธรรมย่อม | |
| 04,0038,019,อยู่เป็นสุขทั้งในโลกนี้ทั้งในโลกอื่น. ท่านว่าพระราชาได้ทรงบรรลุ | |
| 04,0038,020,"พระโสดาปัตติผล ด้วยทรงสดับคาถานี้, ช่างง่ายดายจริง ๆ การ" | |