| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 09,0037,001,จตุกกะ หมวด ๔ | |
| 09,0037,002,อบาย ๔ | |
| 09,0037,003,นิรยะ นรก | |
| 09,0037,004,ติรัจฉานโยนิ กำเนิดรัจฉาน | |
| 09,0037,005,ปิตติวิสัย ภูมิแห่งเปรต | |
| 09,0037,006,อสุรกาย พวกอสุระ. | |
| 09,0037,007,ขุ. อิติ. ๒๕/๓๐๑. | |
| 09,0037,008,อธิบาย: ภูมิ กำเนิดหรือพวก อันหาความเจริญมิได้ จัด | |
| 09,0037,009,เป็นอบาย. นิรยะ ท่านว่าเป็นภูมิที่ลงโทษคนผู้ทำบาปตายแล้วไปเกิด | |
| 09,0037,010,ขึ้น ณ ที่นั้น มีนายนิรยบาลเป็นผู้ทำกรรมกรณ์ต่าง ๆ ให้ได้ความ | |
| 09,0037,011,เดือดร้อน แสดงโดยบุคคลาธิษฐานด้วยถูกไฟลวกและถูกประหาร | |
| 09,0037,012,ดุจความเข้าใจของพวกพราหมณ์ครั้งเวทิกสมัย คือยุคถือลัทธิตาม | |
| 09,0037,013,พระเวทว่า คนทำบาปตายไปแล้วถูกพระยมชำระแล้วลงโทษให้ตก | |
| 09,0037,014,นรก และต้องเสวยกรรมกรณ์ต่าง ๆ แต่ในปูนหลังกล่าวเพียงนรก | |
| 09,0037,015,และคนทำบาปไปเกิดเองในภูมินั้น การถูกเพลิงลวกหรือถูกประหาร | |
| 09,0037,016,ก็เป็นอยู่ในภูมินั้นเอง ไม่กล่าวถึงนายนิรยบาล เป็นกลเม็ดอยู่. กำเนิด | |
| 09,0037,017,ดิรัจฉานที่ไม่มีภูมิเป็นที่อยู่ต่างหาก ต้องอาศัยมนุษยโลก ปรากฏ | |
| 09,0037,018,แล้ว นอกจากนี้ ท่านว่ายังมีนาคและครุฑมีพิภพเป็นที่อยู่ มีพระราชา | |
| 09,0037,019,ในพวกกันเอง เป็นสัตว์ผู้บริบูรณ์ แม้อย่างนั้น ท่านก็จัดเป็นอบาย | |
| 09,0037,020,เพราะไม่เป็นภัพพบุคคลเหมือนมนุษย์. ศัพท์ว่า เปรต แปลว่า ผู้ละ | |