| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 18,0045,001,ตามหาปฏิสนธิวิญญาณของท่านในที่ต่าง ๆ ก็มิได้พบ จึงเข้าไปทูลถาม | |
| 18,0045,002,พระศาสดา พระองค์จึงตรัสพระคาถานี้ | |
| 18,0045,003,<B>เตสํ สมฺปนฺนสีลานํ</B> มารย่อมไม่ประสบทาง ของท่าน | |
| 18,0045,004,<B>อปฺปมาทวิหารินํ</B> ทั้งหลาย ผู้มีศีลถึงพร้อมด้วย | |
| 18,0045,005,<B>สมฺมทญฺา วิมุตฺตานํ</B> ผู้อยู่ด้วยความไม่ประมาท ผู้รู้ | |
| 18,0045,006,<B>มาโร มคฺคํ น วินฺทติ.</B> ชอบพ้นแล้ว. | |
| 18,0045,007,๔๔. เรื่องครหทิน | |
| 18,0045,008,พระบรมศาสดา ทรงปรารภครหทินผู้สาวกของนิครนถ์ เป็น | |
| 18,0045,009,สหายกับสิริคุตสาวกของพระองค์ วันหนึ่งครหทินเกลี้ยกล่อมสิริคุต | |
| 18,0045,010,อุบาสกให้เลื่อมใสในพวกนิครนถ์ อวดอ้างนิครนถ์ว่าเป็นผู้สารพัดรู้ | |
| 18,0045,011,ทั้งอดีตอนาคตปัจจุบัน สิริคุตจึงให้ครหทินนิมนต์พวกนิครนถ์ เพื่อ | |
| 18,0045,012,ทำภัตกิจที่เรือนตน แล้วจัดการให้คนขุดหลุมใส่คูถลงในหลุมนั้น | |
| 18,0045,013,มีเครื่องปิดเรียบร้อยดี ครั้นถึงกำหนด ครหทินก็นำพวกนิครนถ์มา | |
| 18,0045,014,พากันตกลงในหลุมคูถด้วยกันทั้งหมด สิริคุตจึงกล่าวว่าท่านเป็นผู้ | |
| 18,0045,015,สารพัดรู้ทั้งอดีตอนาคตปัจจุบัน ทำไมจึงตกลงในหลุมคูถเล่า ว่าแล้ว | |
| 18,0045,016,พากันโบยตีพอแก่ใจแล้วปล่อยไป ครหทินกับพวกนิครนถ์ก็ได้รับความ | |
| 18,0045,017,อับอายอันเจ็บแสบ แต่แกล้งทำดีต่อด้วยคิดจะแก้ตัวบ้าง ครั้นได้โอกาส | |
| 18,0045,018,จึงให้สิริคุตอาราธนาพระพุทธเจ้าพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ไปทำภัตกิจที่บ้าน | |
| 18,0045,019,ให้ขุดหลุมเอาถ่านเพลิงใส่ ปกปิดโดยเรียบร้อย ครั้นถึงเวลา พระ | |