dhamma-scholar-book / 24 /240045.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
24,0045,001,ชนปราชญ์ชอบปราชญ์ไข คำชอบ กันนา
24,0045,002,หยิ่งต่อหยิ่งกลับจ้อง จ่อหน้างาผสาน.
24,0045,003,๑๕. มทะ มัวเมา. ความมัวเมานี้ จะเป็นเมายศศักดิ์สมบัติ
24,0045,004,บริวาร หรือเมาในวัยเป็นหนุ่มสาว หรือในชีวิตซึ่งอบรมอยู่ใน
24,0045,005,สุขภาพใด ๆ ก็ตาม เหล่านี้ ล้วนเป็นเครื่องเร้าใจให้เหลิง มองไม่
24,0045,006,เห็นภาพแห่งความทุกข์อันจักอุบัติขึ้นภายหน้าได้.
24,0045,007,๑๖. ปมาทะ เลินเล่อ. ความประมาทขาดสติที่จะพิจารณาให้
24,0045,008,ตระหนักในเหตุผลอันจักปรากฏขึ้นภายหน้า สมุฏฐานก็เนื่องมาจาก
24,0045,009,ความหลง เช่นหลงในลาภในยศ หรือเห็นแก่การสนุกเพลิดเพลิน
24,0045,010,หาได้ระลึกถึงโทษอันจักเกิดขึ้น เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นต้นเหตุไม่ ถ้า
24,0045,011,ประสพเข้าจริง ก็จะทวีความเสียใจขึ้นอีกไม่น้อย อุปมาดังปลาหลงเหยื่อ
24,0045,012,ซึ่งติดอยู่ที่เบ็ด หารู้ว่าอันตรายอันกำลังซ่อนอยู่ ณ ภายในนั้นจะมา
24,0045,013,ถึงตัไม่ กำลังอยากก็ตะกรุมตะกรามฮุบเข้าไปจนเบ็ดเกี่ยวเอาปากไว้
24,0045,014,แน่น จึงรู้สึก แต่ก็หมดหนทางที่จะแก้ไขเสียแล้ว ความเสื่อมเสีย
24,0045,015,ทั้งปวง มักเนื่องมาแต่ความประมาทเป็นส่วนมากดังนี้.
24,0045,016,ลำดับต่อไปนี้ เป็นข้อความกล่าวถึงประเภทบุคคลที่ควรคบและ
24,0045,017,ไม่ควรคบ อันมีลักษณะต่างกัน เรื่องเช่นนี้ท่านผู้เป็นมารดาบิดาย่อม
24,0045,018,ซึมทราบอยู่ทุกคน ในอันจะป้องกันบุตรไม่ให้คบคนชั่ว ให้คบแต่คน
24,0045,019,ที่ประพฤติดี ตามระเบียบซึ่งได้นำมาบรรจุไว้ข้างล่างนี้.