| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 26,0039,001,ที่ ๑๐ ] แปลงแต่ในสิกขาบทนี้ ภิกษุผู้ประพฤติล่วงไม่ได้เป็นตัวการ | |
| 26,0039,002,เอง เป็นแต่สมรู้ร่วมคิด ช่วยอุดหนุนส่งเสริม และคอยทัดทานภิกษุ | |
| 26,0039,003,อื่นไว้ ไม่ให้ว่ากล่าวภิกษุผู้ทำลายสงฆ์นั้น [ สงฆ์ผู้สวดสมนุภาสนะ | |
| 26,0039,004,เพียง ๒-๓ รูปก็ได้ ]. | |
| 26,0039,005,สิงขาบทที่ ๑๒ ภิกษุเป็นคนดื้อ ว่ายากสอนยาก ไม่เชื่อฟังคำ | |
| 26,0039,006,ตักเตือนของพระภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง ห้ามภิกษุไม่ให้เตือนไม่ให้สอนเธอ | |
| 26,0039,007,ด้วยประการทั้งปวง ให้สงฆ์ตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไป สวดสมนุภาสนะแก่ | |
| 26,0039,008,เธอ. | |
| 26,0039,009,สิกขาบทที่ ๑๓ ภิกษุประทุษร้ายตระกูล คือประจบประแจง | |
| 26,0039,010,คฤหัสถ์ ด้วยอาการที่เอาอะไรไปให้เขาก็ดี หรือรับใช้สอยเขาด้วย | |
| 26,0039,011,กิจธุระใด ๆ ก็ดี เพื่อจะให้เขาชอบตน จนเป็นเหตุให้เขาเสื่อมศรัทธา | |
| 26,0039,012,ไม่มีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา เช่นนี้เรียกว่าประทุษร้ายตระกูล. | |
| 26,0039,013,<B>วิธีอยู่กรรม</B> | |
| 26,0039,014,ภิกษุใดเมื่อต้องอาบัติสังฆาทิเสสเข้าแล้ว ถ้าไม่ปกปิดไว้ก็เป็น | |
| 26,0039,015,แต่ขอมานัตต่อสงฆ์ ตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไป แล้วให้อยู่มานัตครบ ๖ ราตรี | |
| 26,0039,016,เมื่ออยู่ครบแล้ว ไปขออัพภานต่อสงฆ์ ๒๐ รูปเป็นกำหนด เมื่อออก | |
| 26,0039,017,อัพภานแล้ว ก็เป็นอันเสร็จตามวิธี ถ้าปกปิดไว้นานเท่าใด ต้องไปอยู่ | |
| 26,0039,018,ปริวาสเท่านั้นก่อน แล้วจึงไปขอมานัต และออกอัพภานดุจกล่าว | |
| 26,0039,019,มาแล้ว. | |
| 26,0039,020,อนึ่ง ในเวลาที่อยู่ปริวาสและมานัตนั้น ถ้ามีภิกษุอื่นไป ต้อง | |