dhamma-scholar-book / 27 /270017.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
27,0017,001,กัมมิกะ.
27,0017,002,ทั้ง ๔ ประเภทนี้ พึงเข้าใจว่าได้รับยกเว้นทุกสิกขาบท เว้นแต่
27,0017,003,ภิกษุอาทิกัมมิกะมีในสิกขาบทใด ไม่เป็นอาบัติเฉพาะในสิกขาบทนั้น.
27,0017,004,สิกขาบทที่ ๒
27,0017,005,<B>ภิกษุถือเอาของที่เจ้าของไม่ให้ได้ราคา ๕ มาสก ต้องปาราชิก.</B>
27,0017,006,ข้อความที่ควรกำหนด ดังนี้ :-
27,0017,007,ทรัพย์ ๒ ประเภท
27,0017,008,๑. สังหาริมทรัพย์ ทรัพย์เคลื่อนที่ได้.
27,0017,009,๒. อสังหาริมทรัพย์ ทรัพย์เคลื่อนที่ไม่ได้.
27,0017,010,อวหาร ๑๓
27,0017,011,การถือเอาทรัพย์เป็นสังหาริมะ กำหนดว่าถึงที่สุดด้วยทำให้
27,0017,012,เคลื่อนจากฐาน มีนัยดังนี้ :-
27,0017,013,๑. ลัก ได้แก่อาการถือเอาทรัพย์ที่เคลื่อนจากฐานได้ ด้วย
27,0017,014,ไถยจิตอันเป็นอาการแห่งขโมย.
27,0017,015,๒. ชิงหรือวิ่งราว ได้แก่อาการที่ชิงเอาทรัพย์ที่เขาถืออยู่ ด้วย
27,0017,016,อาการอย่างใดอย่างหนึ่ง.
27,0017,017,๒. ชิงหรือวิ่งราว ได้แก่อาการที่ชิงเอาทรัพย์ที่เขาถืออยู่ ด้วย
27,0017,018,อาการอย่างใดอย่างหนึ่ง.
27,0017,019,๓. ลักต้อน ได้แก่อาการที่ขับต้อนหรือจูงปศุสัตว์หรือสัตว์
27,0017,020,พาหนะไป.
27,0017,021,๔. แย่ง ได้แก่อาการที่เข้าแย่งเอาของซึ่งคนถือทำตก.
27,0017,022,๕. ลักสับ ได้แก่อาการสับสลากชื่อตนกับชื่อผู้อื่นในกองของ