| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 48,0039,001,กัณฑ์ที่ ๒๙ | |
| 48,0039,002,วิธีระงับอนุวาทาธิกรณ์ | |
| 48,0039,003,เรื่องที่จัดว่ามีมูล ๓ คือ :- | |
| 48,0039,004,๑. เรื่องที่ได้เห็นเอง. | |
| 48,0039,005,๒. เรื่องที่ได้ยินเอง หรือมีผู้บอกและชื่อว่าเป็นจริง. | |
| 48,0039,006,๓. เรื่องที่รังเกียจโดยอาการ. | |
| 48,0039,007,ภิกษุผู้จะว่าอรรถคดีในเมื่อเห็นพร้อมด้วยองค์ ๕ จึงควรว่า | |
| 48,0039,008,องค์ ๕ นั้น คือ :- | |
| 48,0039,009,๑. เป็นกาลอันสมควร. | |
| 48,0039,010,๒. เป็นเรื่องจริง (หรือแน่ใจว่าเป็นอย่างนั้น). | |
| 48,0039,011,๓. จักได้ภิกษุผู้เคยเห็นกันผู้เคยพบกันเข้าเป็นฝ่าย โดยธรรมโดยวินัย. | |
| 48,0039,012,๕. ความยุ่งยิ่งตลอดถึงความแตกแห่งสงฆ์ มีการนั้นเป็นเหตุจักไม่มี. | |
| 48,0039,013,ภิกษุผู้จะเป็นโจทก์พึงตั้งอยู่ในธรรม ๕ คือ :- | |
| 48,0039,014,๑. จักพูดโดยกาละ จักไม่พูดโดยอกาละ. | |
| 48,0039,015,๒. จักพูดด้วยคำจริง จักไม่พูดด้วยคำเท็จ. | |
| 48,0039,016,๓. จักพูดด้วยคำสุภาพ จักไม่พูดคำหยาบ. | |
| 48,0039,017,๔. จักพูดด้วยคำประกอบด้วยประโยชน์ จักไม่พูดด้วยคำไร้ประโยชน์. | |
| 48,0039,018,๕. จักมีเมตตาจิตพูด จักไม่เพ่งโทษพูด. | |