Datasets:

IMISLab

/

GreekWikipedia

like 1

Πτώχευση

Κλασική κατεύθυνση της πτώχευσης (και του πτωχευτικού δικαίου) ήταν αφενός μεν η ικανοποίηση των πιστωτών στο μεγαλύτερο δυνατόν βαθμό, αλλά και η επιβολή κυρώσεων εναντίον του οφειλέτη. Η παύση των πληρωμών και γενικά η αφερεγγυότητα εθεωρείτο αποτέλεσμα κακής και ασύνετης διαχείρισης, ενδεχομένως δε δολιότητας ή και απάτης σε βάρος των πιστωτών. Η ατίμωση του οφειλέτη ("stigma of bankruptcy"), η προσωποκράτησή του, η επιβολή δυσμενών οικογενειακών, κοινωνικών και επαγγελματικών μειώσεων και ανικανοτήτων ήταν κυρώσεις προβλεπόμενες από τις παλαιότερες πτωχευτικές νομοθεσίες. Η κυρωτική αυτή λειτουργία της πτώχευσης δεν ισχύει πλέον, τουλάχιστον στις ακραίες της μορφές. Οι σύγχρονες εξελίξεις μετέβαλαν τη λειτουργία της πτώχευσης: Πρώτον, οι οικονομικές διακυμάνσεις και οι κρίσεις ολόκληρων επιχειρηματικών κλάδων (ή και της οικονομίας γενικότερα) καθιστούν συχνότατα την επιχειρηματική αποτυχία αποτέλεσμα όχι δολιότητας, αλλά ατυχίας, που δεν επιτρέπεται να οδηγεί σε στιγματισμό. Δεύτερον, και κυριότερο, από τις αρχές της δεκαετίας του '60 συνειδητοποιήθηκε διεθνώς ότι η πτωχευτική διαδικασία δεν πρέπει να αποβλέπει μόνο στην ικανοποίηση των πιστωτών, αλλά παράλληλα και στη διατήρηση ή και τη διάσωση της επιχείρησης του οφειλέτη. Τούτο δε διότι η πτώχευση της επιχείρησης επιφέρει τη διάλυσή της και συνεπώς ένα βαρύ κοινωνικό και οικονομικό κόστος, που συνεπάγεται "απώλεια αξιών" (θέσεων εργασίας, παραγωγικών μέσων, κανονικού εφοδιασμού της αγοράς κλπ.).Θεωρήθηκε συνεπώς ότι το πτωχευτικό δίκαιο θα πρέπει να συντελεί στη διάσωση της επιχείρησης, μέσω κατάλληλης "εξυγιαντικής" χρηματοδότησης, κατάλληλης αναδιάρθρωσης των εταιρικών δομών, επιβολής θυσιών στους πιστωτές και διαφύλαξης των θέσεων εργασίας. Στο "εξυγιαντικό" οπλοστάσιο ανήκει και η μεταβίβαση της επιχείρησης ως συνόλου σε νέο φορέα ή η εκμίσθωσή της. Με τη λογική αυτή εθνικές νομοθεσίες, όπως η γαλλική, η ιταλική, η αγγλική, αλλά και η ελληνική (βλ. το νόμο περί προβληματικών επιχειρήσεων του 1983) θέσπισαν ένα πλαίσιο για τη διάσωση των αφερέγγυων επιχειρήσεων. Ωστόσο, η προσπάθεια δεν απέδωσε τους αναμενόμενους καρπούς. Η διάσωση της επιχείρησης απαιτεί κεφάλαια, που στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν μπορούν να αντληθούν από το τραπεζικό σύστημα, οπότε καταβάλλονται από το κράτος με μορφή δανείων ή αυξήσεων κεφαλαίου. Στην τελευταία περίπτωση η πτώχευση καταλήγει σε μερική τουλάχιστον εθνικοποίηση, ενώ σε κάθε περίπτωση ανακύπτει ζήτημα κρατικών ενισχύσεων, διατάραξης του ανταγωνισμού και μετάδοσης της προβληματικότητας σε υγιείς επιχειρήσεις, οπωσδήποτε δε και αλλοτρίωσης των πιστωτών. Έτσι την "εξυγιαντική ευφορία" των δεκαετιών '70 και '80 διαδέχθηκε σκεπτικισμός και τάση επιστροφής στην παραδοσιακή αποστολή του πτωχευτικού δικαίου (την ικανοποίηση των πιστωτών), χωρίς όμως τον κυρωτικό χαρακτήρα. Τα χαρακτηριστικά αυτά έχουν οι νεότερες ευρωπαϊκές νομοθεσίες της δεκαετίας του '90 και μετά. Πρόσφατα έχει σημειωθεί μια ανακαίνιση των νομοθεσιών αυτών (Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, και σε πολλές άλλες χώρες), με σαφή στόχο την προστασία των πιστωτών. Σύνδικος πτώχευσης Πτωχευτικό Δίκαιο Πτωχευτικός συμβιβασμός Πτώχευση κράτους

Η πτώχευση είναι η νομική κατάσταση εκείνη στην οποία μεταπίπτει έμπορος, ή εμπορική εταιρεία όταν "μόνιμα και ολοσχερώς" αδυνατεί να ικανοποιήσει τους δανειστές ή άλλους οφειλέτες. Η πτώχευση κηρύσσεται μόνο με δικαστική απόφαση. Τόσο η διαδικασία όσο και οι επιπτώσεις εξ αυτής διέπονται από το Πτωχευτικό Δίκαιο που αποτελεί ιδιαίτερο κλάδο του Εμπορικού Δικαίου. Στη πράξη η πτώχευση αποτελεί «συλλογική διαδικασία», μια διαδικασία δηλαδή, που προβλέπεται σε περιπτώσεις αφερεγγυότητας επιχειρήσεων. Όταν κηρυχθεί η πτώχευση, οι δανειστές του οφειλέτη δεν μπορούν να ασκήσουν ατομικά καταδιωκτικά μέτρα εναντίον του, αλλά ενώνονται σε μια «ομάδα», τα δικαιώματα της οποίας ασκούνται από το «σύνδικο», με σκοπό τη συνολική εκποίηση της περιουσίας του οφειλέτη και την ίση μεταχείριση όλων των πιστωτών. Αποφεύγοντται έτσι ο πανικός των πιστωτών, η σώρευση δικών, η σπουδή στην κατάσχεση των επιμέρους περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη και τελικά η καταστροφή της επιχείρησής του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%84%CF%8E%CF%87%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7

Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ξεκινά να αναπτύσσει και να υποστηρίζει διάφορες στρατηγικές ανθρωπίνων δικαιωμάτων υψηλού αντίκτυπου, ώστε να καταστούν υπεύθυνοι οι κρατικοί και οι μη κρατικοί φορείς για τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των πιο ευάλωτων. Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ασχολείται με υποθέσεις που απεικονίζουν και επισημαίνουν σημαντικά νομικά και κοινωνικά προβλήματα, αναγνωρίζοντας ότι οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαπράττονται σε συγκεκριμένα πλαίσια με σκοπό την επίτευξη ορισμένων οικονομικών, κοινωνικών, στρατιωτικών ή πολιτικών στόχων. Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διεκδικεί ενεργά υποθέσεις, αλλά επίσης ερευνά, διερευνά και βοηθά στο συντονισμό των αναπτυξιακών στρατηγικών νομικής υποστήριξης σε υποθέσεις. Ο οργανισμός εκτελεί τη λειτουργία του σε ένα δίκτυο συνεργαζόμενων οργανώσεων, δικηγόρων και όσων επηρεάζονται από συγκεκριμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Διεθνές Πρόγραμμα Εγκλημάτων και Ευθύνης στοχεύει στο να διασφαλίσει ότι οι σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου - εγκλήματα πολέμου, βασανιστήρια και άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας θα σταματήσουν και επίσης στοχεύει στο να τιμωρούνται οι δράστες. Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εστιάζει το έργο του στις ακόλουθες χώρες και θέματα: Για Εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν στη Συρία, στη Σρι Λάνκα, στην Κολομβία και την Αργεντινή. Για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν κατά την καταπολέμηση της τρομοκρατίας από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τους συμμάχους τους στο Γκουαντάναμο κατά του Ιράκ και το Αφγανιστάν, καθώς και μέσω επιθέσεων με drone. Για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων βασανιστηρίων και σεξουαλικής βίας στην Υεμένη, Κολομβία, Συρία και Κονγκό. Για την αντιμετώπιση των εγκλημάτων των δικτατοριών στην Αργεντινή και τη Χιλή. Για την αρμοδιότητα ΝΑΤΟ και ΟΗΕ στη Σερβία και το Αφγανιστάν. Για τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το άσυλο, τους πρόσφυγες και τη μετανάστευση. Για τις παράνομες πιέσεις στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού σε αγροτικές και κλωστοϋφαντουργικές βιομηχανίες (π.χ. στο Πακιστάν, το Μπανγκλαντές, την Ινδία, το Κατάρ) Στις 17 Δεκεμβρίου 2014, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων άσκησε ποινικές κατηγορίες εναντίον άγνωστων στελεχών της CIA, αφού η Επιτροπή Επιλογής Γερουσίας των ΗΠΑ δημοσίευσε μια έκθεσή σχετικά με βασανιστήρια από τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ. Στις 7 Ιουνίου 2017, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κάλεσε τον Γενικό Εισαγγελέα της Γερμανίας να εκδώσει ένταλμα σύλληψης εναντίον της Τζίνας Χάσπελ (η πρώτη γυναίκα διευθύντρια της CIA, 17 Μαΐου 2018) για ισχυρισμούς ότι επέβλεπε τα βασανιστήρια υπόπτων τρομοκρατίας. Η κατηγορία εναντίον της επικεντρώνεται στην υπόθεση του Σαουδάραβα υπηκόου Abu Zubaydah Ως μέρος ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θεωρεί την υποχρέωσή του να μην αναλαμβάνει μόνο νομικές ενέργειες κατά των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και να εκπαιδεύει τις επόμενες γενιές δικηγόρων για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προσφέρει στους συμμετέχοντες μια πλατφόρμα για τη θεωρία και την πρακτική του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στοχεύει στην ανάπτυξη και περαιτέρω κριτική ανάλυση των σύγχρονων θεμάτων του δικαίου και της κοινωνίας. Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ισχυρίζεται ότι από το 2008 περίπου 400 δικηγόροι ανθρωπίνων δικαιωμάτων από περισσότερες από 40 χώρες υπήρξαν εθελοντές ή εκπαιδευόμενοι στον οργανισμό. Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διοργανώνει συνέδρια και άλλες δημόσιες εκδηλώσεις, διεξάγει επικοινωνία με τα μέσα ενημέρωσης και δημοσιεύει διαδικτυακές εκτυπώσεις και εκτυπώσεις και ανακοινώσεις για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως. https://www.ecchr.eu/en/case/germany-criminal-complaint-against-cia-director-gina-haspel/

Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECCHR)]] είναι ένας ανεξάρτητος, μη κερδοσκοπικός μη κυβερνητικός οργανισμός (M.K.O) με σκοπό την επιβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με νομικά μέσα. Χρησιμοποιώντας δικαστικές διαφορές, προσπαθεί να θεωρήσει κρατικούς και μη κρατικούς φορείς υπεύθυνους για τρομερές καταχρήσεις. Ιδρύθηκε το 2007 από τον Γερμανό Wolfgang Kaleck μαζί με μια ομάδα δικηγόρων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, προκειμένου να βοηθήσει στην προστασία των δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς και από άλλες δηλώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εθνικά συντάγματα, με νομικά μέσα. Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Συνταγματικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ασχολείται με δικαστικές διαφορές, χρησιμοποιώντας ευρωπαϊκό διεθνές και εθνικό δίκαιο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη δίωξη των δραστών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C_%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF_%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD

Στη Ρώμη με αγάπη

Η Αμερικανίδα τουρίστρια Χέιλι αρραβωνιάζεται τον δικηγόρο Μικελάντζελο τον οποίο γνώρισε σε καλοκαιρινές διακοπές στη Ρώμη. Οι γονείς της Χέιλι, Τζέρι και Φίλις, πηγαίνουν αεροπορικώς στην Ιταλία για να συναντήσουν τον αρραβωνιαστικό της κόρης τους. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, ο πατέρας του Μικελάντζελο, Τζιανκάρλο, ιδιοκτήτης γραφείου τελετών, τραγουδά στο ντους και ο Τζέρι, πρώην σκηνοθέτης όπερας, εμπνέεται θέλοντας να κάνει γνωστή την ανακάλυψή του στο κοινό. Ο Τζιανκάρλο πείθεται από τον Τζέρι να περάσει από οντισιόν, αλλά έχει κακή απόδοση πάνω στη σκηνή. Ο Τζέρι τότε συνειδητοποιεί ότι το ταλέντο του Τζιανκάρλο συνδέεται με την άνεση και την ελευθερία που νιώθει στο ντους. Στήνει μια συναυλία στην οποία ο Τζιανκάρλο εμφανίζεται στην Όπερα της Ρώμης ενώ στην πραγματικότητα κάνει ντους επί σκηνής. Η παράσταση γνωρίζει μεγάλη επιτυχία, έτσι ο Τζέρι και ο Τζιανκάρλο αποφασίζουν να ανεβάσουν την όπερα Οι παλιάτσοι με την παρουσία του ντους σε όλες τις σκηνές. Ο Τζιανκάρλο λαμβάνει διθυραμβικές κριτικές, αλλά αποφασίζει να αποσυρθεί από το τραγούδι, προτιμώντας να εργάζεται ως νεκροθάφτης και να περνά χρόνο με την οικογένειά του. Οι νεόνυμφοι Αντόνιο και Μίλι σχεδιάζουν να μετακομίσουν στη Ρώμη αφού οι θείοι του Αντόνιο του προσφέρουν δουλειά στην οικογενειακή επιχείρηση. Πριν γνωρίσει τους συγγενείς του Αντόνιο, η Μίλι χάνεται στη Ρώμη και χάνει επίσης και το κινητό της. Αφού καταλήγει στα γυρίσματα μιας ταινίας, η Μίλι γνωρίζει τον Λούκα Σάλτα, έναν ηθοποιό που λατρεύει. Στο ξενοδοχείο όπου μένει το ζευγάρι, η Άννα, μια πόρνη, πηγαίνει κατά λάθος στο δωμάτιο του Αντόνιο. Πριν ξεκαθαρίσει η παρεξήγηση, φτάνουν οι συγγενείς του Αντόνιο. Για να τηρήσει τα προσχήματα, ο Αντόνιο πείθει την Άννα να υποδυθεί τη Μίλι. Όλοι μαζί πηγαίνουν για μεσημεριανό φαγητό και μετά σε μια δεξίωση. Εκεί, ο Αντόνιο μιλάει στην Άννα για το πόσο αγνή είναι η Μίλι. Αφού ανακαλύωψει ότι ο Αντόνια ήταν παρθένος πριν γνωρίσει τη Μίλι, η Άννα τον αποπλανεί στους θάμνους. Εντωμεταξύ, ο Λούκα προσπαθεί να αποπλανήσει τη Μίλι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Η Μίλι αποφασίζει να κάνει σεξ μαζί του, αλλά στη συνέχεια εισβάλλει στο δωμάτιο ένας ένοπλος κλέφτης. Αργότερα, εμφανίζεται η γυναίκα του Λούκα και ένας ιδιωτικός ερευνητής. Η Μίλι και ο κλέφτης πέφτουν στο κρεβάτι και πείθουν την κυρία Σάλτα ότι το δωμάτιο είναι δικό τους, ενώ ο Λούκα κρύβεται στο μπάνιο. Μόλις φύγει η γυναίκα του, ο Λούκα φεύγει τρέχοντας. Ο διαρρήκτης φλερτάρει τη Μίλι και εκείνη κάνει σεξ μαζί του. Αφού επιστρέψουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, εκείνη και ο Αντόνιο αποφασίζουν να επιστρέψουν στη επαρχιακή τους πόλη — αλλά πρώτα κάνουν έρωτα. Ο Λεοπόλντο ζει μια ζωή ρουτίνας με τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά. Ανεξήγητα, ξυπνά ένα πρωί για να ανακαλύψει ότι έχει γίνει εθνική διασημότητα. Οι παπαράτσι καταγράφουν κάθε του κίνηση, θέλοντας να μάθουν τα πάντα για αυτόν. Ο Λεοπόλντο γίνεται διευθυντής στην εταιρεία του και αρχίζει να βγαίνει με μοντέλα και να πηγαίνει σε επίσημες εκδηλώσεις. Η διαρκής προσοχή του κοινού είναι πάνω του. Μια μέρα, στη μέση μιας συνέντευξης, οι παπαράτσι εντοπίζουν κάποιον «που φαίνεται πιο ενδιαφέρων» και εγκαταλείπουν τον Λεοπόλντο. Στην αρχή, ο Λεοπόλντο ανακουφίζεται με την επιστροφή στην παλιά του ζωή, αλλά ένα απόγευμα καταρρέει, καθώς του λείπει η προσοχή του κόσμου. Ο Τζον, γνωστός αρχιτέκτονας, επισκέπτεται τη Ρώμη με τη γυναίκα του και τους φίλους τους. Ζούσε εκεί πριν από περίπου 30 χρόνια, και προτιμά να ξαναεπισκεφτεί τα παλιά του στέκια παρά να δει τα αξιοθέατα μαζί με τους άλλους. Ψάχνοντας να βρει το παλιό του διαμέρισμα, ο Τζον γνωρίζει τον Τζακ, έναν Αμερικανό φοιτητή αρχιτεκτονικής που τον αναγνωρίζει. Ο Τζακ τυχαίνει να μένει στην παλιά πολυκατοικία του Τζον και τον προσκαλεί στο διαμέρισμα που μοιράζεται με τη φίλη του Σάλι. Σε όλη την υπόλοιπη ιστορία, ο Τζον εμφανίζεται ως φιγούρα μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας που κάνει ειλικρινή σχόλια στον Τζακ. Μια μέρα, η Σάλι προσκαλεί την καλύτερή της φίλη Μόνικα να μείνει μαζί τους. Ο Τζακ τα πάει πολύ καλά μαζί της και οι δυο τους καταλήγουν να τα φτιάξουν. Ο Τζακ σχεδιάζει να αφήσει τη Σάλι, αλλά αποφασίζει να περιμένει μέχρι να τελειώσει τις εξετάσεις της στη σχολή. Όταν έρχεται εκείνη η μέρα, η Μόνικα μαθαίνει ότι έχει επιλεγεί για να παίξει σε μια υπερπαραγωγή του Χόλιγουντ. Έχοντας επικεντρωθεί πλήρως στην προετοιμασία για τον ρόλο, η Μόνικα ξεχνά ότι θα έφευγε με τον Τζακ, ο οποίος συνειδητοποιεί πόσο ρηχή είναι. Ο Τζον και ο Τζακ αργότερα χωρίζουν. Είναι πιθανό ότι όλη η εμπειρία του Τζον να ήταν στην πραγματικότητα η ανάμνηση του τι του συνέβη πριν από 30 χρόνια, καθώς υπονοείται ότι η Σάλι είναι τώρα η γυναίκα του. Ομαδοποιήση ανά ιστορία Η Κριστιάνα Παλατσίνι, παρουσιάστρια του TG3, είναι πραγματική δημοσιογράφος στη Rai 3. Η σκηνή έχει γυριστεί σε πραγματικό τηλεοπτικό στούντιο. Ο Πιερλουίτζι Μαρκιόνε, που παίζει έναν τροχονόμο στην πρώτη σεκάνς, είναι πραγματικός τροχονόμος στη Ρώμη. Ο Γούντι Άλεν τον είδε να ρυθμίζει την κυκλοφορία στην Πιάτσα Βενέτσια και πρόσθεσε τη συγκριμένη σκηνή στην ταινία. To Στη Ρώμη με αγάπη αφηγείται τέσσερις ασύνδετες ιστορίες που διαδραματίζονται στη Ρώμη. Η ιστορία του Αντόνιο, είναι προσαρμογή με κάποιες τροποποιήσεις μιας ολόκληρης ταινίας του Φεντερίκο Φελίνι με τίτλο Ο λευκός σεΐχης (1952). Η οικονομική υποστήριξη για την ταινία προήλθε από διανομείς στη Ρώμη, οι οποίοι προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν μια ταινία για τον Άλεν, εφόσον γυριζόταν στη Ρώμη. Ο Άλεν δέχτηκε, βλέποντας την προσφορά ως τρόπο να δουλέψεις στην πόλη και «να πάρεις τα χρήματα για τη δουλειά γρήγορα και από μία μόνο πηγή». Οι τέσσερις ιστορίες που παρουσιάζονται στην ταινία βασίζονται σε ιδέες και σημειώσεις που είχε γράψει έναν χρόνο πριν γράψει το σενάριο. Όλες οι ιστορίες ασχολούνται με το θέμα της φήμης και της επιτυχίας, αν και ο Άλεν δήλωσε ότι δεν σκόπευε να έχουν κάποια θεματική σχέση μεταξύ τους. Αρχικά ονόμασε την ταινία Bop Decameron, μια αναφορά Δεκαήμερο που έγραψε τον 15ο αιώνα ο Ιταλός συγγραφέας Βοκάκιος, αλλά αρκετοί δεν κατάλαβαν την αναφορά, γι' αυτό και την ονόμασε Στη Ρώμη με αγάπη, αν και έχει δηλώσει ότι μισεί αυτόν τον τίτλο. Τον Δεκέμβριο του 2011, η εταιρία Sony Pictures Classics απέκτησε τα δικαιώματα διανομής της ταινίας. To Στη Ρώμη με αγάπη ήταν εισπρακτική επιτυχία. Ως τις 27 Νοεμβρίου 2012, είχε αποφέρει 16.685.867 δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες και 73.039.208 δολάρια παγκοσμίως. Η ταινία έχει λάβει γενικά μεικτές κριτικές. Ο ιστότοπος Rotten Tomatoes δίνει στην ταινία βαθμολογία 46% με βάση 179 κριτικούς με μέσο όρο βαθμολογίας 5,4/10. Η κριτική συναίνεση είναι ότι στην ταινία ο Άλεν "συνθέτει μια ιταλική καρτ ποστάλ φαρσοκωμωδίας, φαντασίας και κωμωδίας με μέτρια επιτυχία". Το Metacritic δίνει στην ταινία μέσο όρο βαθμολογίας 54 στα 100, και ως εκ τούτου «μεικτές ή μέσες κριτικές», βασισμένες σε 38 επαγγελματίες κριτικούς. Ο Ρότζερ Έμπερτ έδωσε στην ταινία 3 στα 4 αστέρια. Το 2016, οι κριτικοί κινηματογράφου Ρόμπι Κόλις και Τιμ Ρόμπι την κατέταξαν στις χειρότερες ταινίες του Άλεν. Στις 10 Νοεμβρίου 2017, η Έλιοτ Πέιτζ έκανε μια ανάρτηση στην επίσημη σελίδα της Facebook στην οποία περιέγραψε τη δουλειά στην ταινία ως τη «μεγαλύτερη απογοήτευση» της καριέρας της, αναφερόμενη στους ισχυρισμούς της υιοθετημένης κόρης του Άλεν, Ντίλαν Φάροου, για σεξουαλική κακοποίηση. Υποστήριξε ότι δέχτηκε πιέσεις από άλλους που της είπαν ότι έπρεπε οπωσδήποτε να παίξει στην ταινία του Γούντι Άλεν. Τον Ιανουάριο του 2018, η Γκρέτα Γκέργουιγκ είπε επίσης ότι μετάνιωσε που δούλεψε στην ταινία. Επίσημος ιστότοπος Στη Ρώμη με αγάπη στην IMDb Στη Ρώμη με αγάπη στο AllMovie Στη Ρώμη με αγάπη στο Rotten Tomatoes Στη Ρώμη με αγάπη στο Box Office Mojo

To Στη Ρώμη με αγάπη (πρωτότυπος τίτλος: To Rome with Love) είναι μια μαγική ρεαλιστική ρομαντική κωμωδία του 2012 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γούντι Άλεν, ο οποίος και συμπρωταγωνιστεί στην πρώτη του επανεμφάνιση μετά το 2006. Η ταινία διαδραματίζεται στη Ρώμη της Ιταλίας. Κυκλοφόρησε στις ιταλικές αίθουσες στις 13 Απριλίου 2012, και στο Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη στις 22 Ιουνίου 2012. Η πλοκή εκτυλίσσεται με βάση τέσσερις ξεχωριστές ιστορίες: ένας υπάλληλος ξυπνά και αντιλαμβάνεται ότι είναι διάσημος, ένας αρχιτέκτονας ξαναπηγαίνει στον δρόμο όπου ζούσε ως φοιτητής, ένα νεαρό ζευγάρι κάνει τον μήνα του μέλιτος και ένας Ιταλός ιδιοκτήτης γραφείου τελετών του μαγεύει με την ασυνήθιστη ικανότητά του στο τραγούδι τον μέλλοντα συμπέθερό του, έναν Αμερικανό σκηνοθέτη όπερας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B7_%CE%A1%CF%8E%CE%BC%CE%B7_%CE%BC%CE%B5_%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7

Ομισμός

Ο Ζιλμπέρ Μπουρντέν (1924-1998), επίσης γνωστός ως Χαμσάχ Μαναράχ, αυτοονομάστηκε "Κοσμοπλανητικός Μεσσίας της Συνθέσεως", ίδρυσε το δόγμα το 1969 αφού ήρθε σε επαφή με πολλές ανατολικές θρησκείες. Η ιερή πόλη του Μανταρόμ Σαμπασάλεμ ιδρύθηκε το 1969, περίπου 50 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Καννών. Ο Μπουρντέν έχτισε σταδιακά ένα αριθμό ναών και άλλων κτιρίων. Μεταξύ αυτών είναι ένα άγαλμα του Βούδα Μαϊτρέγια ύψους 22 μέτρων, Επίσης, το 1987, κατασκευάστηκε ένα άγαλμα ύψους 21 μέτρων του "Κοσμικού Χριστού" που φέρενι σπαθί και ασπίδα. Το 1990 ανεγέρθηκε, στο Μανταρόμ, άγαλμα του Μπουρντέν ύψους 22 μέτρων. Η νομιμότητα της άδειας κατασκευής αμφισβητήθηκε με νομικές διαμάχες, ενώ τον Ιούνιο του 2000 κρίθηκε παράνομο μετά από μια μεγάλη νομική διαμάχη. Ως αποτέλεσμα, το άγαλμα κατεδαφίστηκε από τις αρχές στις 6 Σεπτεμβρίου 2001. Οι οπαδοί του κινήματος παραπονέθηκαν για την καταστροφή του αγάλματος του Μπουρντέν, συγκρίνοντας το με την καταστροφή των Βούδων του Μπαμιάν από τους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν νωρίτερα τον ίδιο χρόνο. Κατάλογος θρησκειών

Ο ομισμός είναι μικρό θρησκευτικό δόγμα που ιδρύθηκε το 1969 από τον Ζιλμπέρ Μπουρντέν (1924-1998). Επικεντρώνεται στην "ιερή πόλη" του Μανταρόμ, κοντά στο Καστεγιάν των Γαλλικών Άλπεων. Έχει περίπου 400 μέλη, ενώ στην ακμή της είχε 1.200. Είναι ένα συνονθύλευμα θρησκειών, ιδιαίτερα από τον βουδισμό. Το όνομα προέρχεται από τον ήχο "ωμ" του ινδουισμού.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

EIGRP

Το πρωτόκολλο EIGRP ρυθμίζει την ανταλλαγή δρομολογίων, αφού πρώτα επιτευχθεί η άμεση γειτονία μεταξύ δύο τουλάχιστον router. Αυτή την γειτνίαση την αναπτύσσει μέσω των μηνυμάτων του Hello protocol, τα οποία ανταλλάζονται ανά τακτά διαστήματα που ορίζονται από τους χρόνους ανταλλαγής αυτών των πακέτων. Οι τεχνικές και οι πληροφορίες του IGRP ισχύουν κατά τη χρήση του EIGRP, αλλά η χρήση του EIGRP είναι πιο αποτελεσματική. Τα δίκτυα υπολογιστών που διασυνδέονται με το πρωτόκολλο EIGRP είναι πιο αναπτυγμένα δομικά. Οι διαφορές μεταξύ του EIGRP και του IGRP είναι: Συμβατικότητα Metric Hop Count Αναδόμηση του πρωτοκόλλου Route taggingΈτσι λοιπόν μπορούμε να αναφέρουμε πιο αναλυτικά λίγα στοιχεία για τις σημαντικότερες διαφορές μεταξύ των δυο πρωτοκόλλων. Το EIGRP υποστηρίζει multiprotocols ενώ το IGRP όχι.Αυτή η λειτουργία στηρίζεται στο γεγονός ότι το EIGRP πρωτόκολλο δεν διακινεί τα πακέτα μέσω του TCP, αλλά μιας δικιάς του σουίτας του, την RTP. Το metric του EIGRP έχει άμεση σχέση με το metric του IGRP και είναι 256 υποπολλαπλάσια του. Με αυτόν τον τρόπο η επικοινωνία μεταξύ των router που υποστηρίζουν EIGRP και αυτών που υποστηρίζουν IGRP είναι άμεση και ταχύτατη. Η παραπάνω σχέση που αναφέραμε πηγάζει από το γεγονός ότι το metric του EIGRP είναι 32bit long, ενώ του IGRP metric είναι 24bit long. Το hot count του IGRP είναι 255 ενώ του EIGRP είναι 224. Αρκετά μεγάλος αριθμός που του δίνει την δυνατότητα να εφαρμόζεται και σε πολύ μεγάλα δίκτυα υπολογιστών. Το EIGRP και το IGRP ανταλλάσσουν πληροφορίες όταν όμως η εφαρμόζονται πάνω στα ίδια Autonomous Systems (AS). To EIGRP μαρκάρει όλους τους routers που μαθαίνει εξωτερικά από το Autonomοus System που ανήκει σαν external, ακόμα και τους IGRP router. Το IGRP δεν μπορεί να κάνει αυτόν τον διαχωρισμό. Έτσι λοιπόν κατά τη διαδικασία καταχώρησης των γνωστών router και Segment (περιοχές δικτύου) που κάνει στο routing table το EIGRP, μαρκάρει με το flag “D” όλους τους EIGRP Router, ενώ το flag “EX” τους external. Άρα μια καταχώρηση από το routing table της μορφής D EX 192.168.0.0 ..., σημαίνει ότι αυτός ο router είναι EIGRP και external.Το EIGRP κάνει τις καταχωρήσεις για το υπόλοιπο δίκτυο και την δομή του, σε τρεις λίστες (tables). Neighbor Table Topology Table Routing TableΤα tables αυτά, το πρωτόκολλο EIGRP τα καταχωρεί στην μνήμη RAM του router ώστε να μπορεί να έχει γρήγορη και άμεση πρόσβαση του σε αυτά.

Το EIGRP (αρκτικόλεξο της φράσης Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) είναι ένα πρωτόκολλο δρομολόγησης δικτύων υπολογιστών, αναπτυγμένο από την εταιρεία Cisco Systems, και βασισμένο στο παλιότερο πρωτοκόλλο IGRP (με το οποίο είναι προς τα πίσω συμβατό). Ανήκει στην κατηγορία των πρωτοκόλλων Διανύσματος απόστασης (Distance Vector), και είναι βελτιστοποιημένο αφ' ενός προς την ελαχιστοποίηση της αστάθειας που συμβαίνει όταν αλλάξει η τοπολογία ενός δικτύου, και αφ' ετέρου προς την βέλτιστη αξιοποίηση του εύρους ζώνης και και της επεργαστικής ισχύος του δρομολογητή. Οι περισσότερες από αυτές τις δυνατότητες αποτελούν μέρους του αλγόριθμου DUAL, ο οποίος αναπτύχθηκε από το ινστιτούτο SRI International. Ο αλγόριθμος DUAL εγγυάται την αποτροπή βρόχων στη δρομολόγηση, και την ταχεία εύρεση εναλλακτικών δρομολογίων, τηρώντας αναπληρωματικά δρομολόγια για κάθε δίκτυο.

https://el.wikipedia.org/wiki/EIGRP

Ντράγκαν Μπέντερ

Ο Μπέντερ γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1997, στην Τσάπλινα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και αργότερα πήγε στο Σπλιτ της Κροατίας . Σε ηλικία 12 ετών ξεκίνησε να παίζει στην ακαδημία μπάσκετ του Νίκολα Βούιτσιτς ως πόιντ γκαρντ . Ο Βούιτσιτς ήταν πρώην αστέρας της Μακάμπι Τελ Αβίβ και έγινε ο φύλακας του Μπέντερ. Στην ακαδημία, ο Μπέντερ έγινε πιο ευέλικτος παίκτης και «έμαθε πώς να παίζει όλες τις θέσεις στο γήπεδο». Ο Μπέντερ έπαιξε εκεί μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Ιβάν, με τον Μπέντερ επίσης να παίζει με παιδιά που ήταν στην ηλικία του Ιβάν όταν πρωτοξεκίνησε να παίζει. Ο Μπέντερ έπαιξε επίσης με τις ομάδες νέων της KK Σπλιτ εκείνη τη στιγμή και εμφανίστηκε για την εθνική ομάδα μπάσκετ της Κροατίας κάτω των 16 ετών. Είχε ως είδωλο και πρότυπο για το παιχνίδι του τον Τόνι Κούκοτς, τον πρώην Κροάτη παίχτη του NBA, ενώ μεγάλωνε και έβλεπε παλιές κασέτες του παιχνιδιού του. Παρακολούθησε κυρίως αγώνες της Ευρωλίγκας, αλλά μερικές φορές παρακολουθούσε και του ΝΒΑ. Ένας από τους αγαπημένους του παίκτες της Ευρωλίγκας ήταν ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους . Ο Μπέντερ έκανε την πρώτη επαγγελματική εμφάνισή του σε ηλικία 15 ετών με την KK Σπλιτ . Έπαιξε συνολικά μόνο έξι λεπτά και πρόσθεσε δύο πόντους και ένα ριμπάουντ. Για την επόμενη χρονιά, ο Μπέντερ παρέμεινε στην Κροατία και υπέγραψε με την KK Κάστελα, η οποία έπαιξε στο δεύτερο καλύτερο πρωτάθλημα της χώρας. Με τη βοήθειά του, η ομάδα προβιβάστηκε στην 1η Κροατίας, το κορυφαίο πρωτάθλημα της Κροατίας. Πιο συγκεκριμένα, πέτυχε το νικητήριο σουτ με τρία δευτερόλεπτα να απομένουν απέναντι στην KK Γκόριτσα για να βοηθήσει την ομάδα του να εξασφαλίσει την άνοδο. Αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2014, ο Μπέντερ εντάχθηκε στην ομάδα νέων της KK Τσεντεβίτα για το τουρνουά επόμενης γενιάς της Euroleague Basketball. Σημείωσε 21 πόντους, 9 ριμπάουντ και 6 ασίστ απέναντι στην ομάδα νέων του σερβικού συλλόγου KK Μέγκα Μπάσκετ . Το 2014, ο Μπέντερ υπέγραψε επταετές συμβόλαιο με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, μία ομάδα που έπαιζε στο Ισραηλινό Πρωτάθλημα και στην Ευρωλίγκα . Σύντομα δόθηκε δανεικός στην Ιρόνι Ραμάτ Γκαν της 2ης Κατηγορίας Ισραήλ, για την περίοδο 2014–15. Έκανε την πρώτη συμμετοχή του στις 21 Οκτωβρίου 2014, σημειώνοντας 13 πόντους, 13 ριμπάουντ και 4 ασίστ απέναντι στη Ραμάτ Χασαρόν . Κατέγραψε άλλο ένα νταμπλ-νταμπλ στις 12 Δεκεμβρίου, με 23 πόντους και 12 ριμπάουντ σε μία νίκη επί της Μακάμπι Ραναάνα . Ο Μπέντερ σημείωσε 25 πόντους, υψηλό χρονιάς, καθώς η ομάδα του νίκησε την Μπαράκ Νετάνια με έναν πόντο την 1η Ιανουαρίου 2015 Μετά από 28 αγώνες, τελείωσε την αγωνιστική περίοδο με μέσο όρο 9,7 πόντους, 7,4 ριμπάουντ, 2,6 ασίστ και 1,1 τάπες. Καθώς η χρονιά έφτασε στο τέλος της, ο Μπέντερ επέστρεψε στη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ο Μπέντερ έπαιξε στον πρώτο αγώνα του για τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Ισραηλινό Πρωτάθλημα στις 11 Οκτωβρίου 2015, με 5 πόντους, 3 ριμπάουντ και 3 τάπες σε μία νίκη επί της Μακάμπι Κιριάτ Γκατ . Σημείωσε διψήφιο αριθμό για πρώτη φορά με την ομάδα στον αγώνα του άλλου γύρου με την Κιριάτ Γκατ, προσθέτοντας 15 πόντους. Ο Μπέντερ σημείωσε 16 πόντους, υψηλό χρονιάς, στις 31 Δεκεμβρίου 2015, καθώς η ομάδα του νίκησε τη Χάποελ Χολόν . Την περίοδο 2015–16, βοήθησε τη Μακάμπι Τελ Αβίβ να κατακτήσει το δεύτερο συνεχόμενο Κύπελλο Ισραήλ του 2016 και ονομάστηκε ξένος All-Star για τον αγώνα All-Star του Ισραήλ το 2016. Στις 6 Απριλίου 2016, ο Μπέντερ δήλωσε για το ντραφτ του ΝΒΑ του 2016 . Το συμβόλαιό του με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ εξαγοράστηκε αργότερα για 1,3 εκατομμύρια δολάρια. Στις 23 Ιουνίου 2016, ο Μπέντερ επιλέχθηκε από τους Φοίνιξ Σανς με την τέταρτη συνολική επιλογή στο ντραφτ του ΝΒΑ του 2016 . Θεωρήθηκε ευρέως ως ο καλύτερος διεθνής παίχτης προοπτικής που ήταν διαθέσιμος στο ντραφτ, εκτιμούμενος ιδιαίτερα για την ικανότητά του να σουτάρει την μπάλα με διάφορους τρόπους ως μεγαλόσωμος, καθώς και τις γενικές αναξιοποίητες δυνατότητές του σε άλλες πτυχές του παιχνιδιού. Ως τέταρτη γενική επιλογή, ο Μπέντερ έγινε ο πρωτάρης με την υψηλότερη επιλογή των Σανς από τότε που ο Άρμεν Γκίλιαμ αναδείχθηκε δεύτερος στη γενική το 1987, και ο Κροάτης με την υψηλότερη επιλογή σε ντραφτ του ΝΒΑ. Στις 7 Ιουλίου, υπέγραψε το συμβόλαιό του με τους Σανς και εντάχθηκε στην ομάδα για το Σάμερ Λιγκ του ΝΒΑ του 2016 . Ο Μπέντερ έκανε την πρώτη συμμετοχή του για τους Σανς στην έναρξη της αγωνιστικής περιόδου στις 26 Οκτωβρίου 2016, σημειώνοντας 10 πόντους με 4 στα 5 σουτ εντός πεδιάς σε μία ήττα με 113-94 από τους Σακραμέντο Κινγκς . Με τον Μπέντερ να παίζει μαζί με τον Ντέβιν Μπούκερ και τον νεοσύλλεκτο Μαρκίζ Κρις, οι Σανς έγιναν η πρώτη ομάδα του ΝΒΑ που πήρε τρεις έφηβους στο παρκέ στο ίδιο παιχνίδι. Ο Μπέντερ προσχώρησε επίσης μαζί με τους Μπούκερ και Γιάννη Αντετοκούνμπο ως οι μόνοι 18χρονοι που σκόραραν 10 πόντους σε ένα παιχνίδι από το 2006–07. Έκανε το δεύτερο παιχνίδι 10 πόντων της χρονιάς στις 8 Νοεμβρίου σε μία ήττα με 124–121 από τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς . Στη συνέχεια είχε το τρίτο του παιχνίδι 10 πόντων στην αγωνιστική περίοδο στις 3 Δεκεμβρίου σε μία ήττα με 138–109 από τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς . Στις 26 Δεκεμβρίου, ο Μπέντερ κατέγραψε το πρώτο του νταμπλ-νταμπλ στην σταδιοδρομία του με 11 πόντους και 13 ριμπάουντ σε μία ήττα με 131–115 από τους Χιούστον Ρόκετς . Στις 8 Φεβρουαρίου 2017, ο Μπέντερ υποβλήθηκε σε μία επιτυχημένη τυπική αρθροσκοπική διαδικασία στον δεξιό αστράγαλο για την αφαίρεση ενός οστικού ακνίσματος. Στη συνέχεια αποκλείστηκε για περίπου τέσσερις έως έξι εβδομάδες. Επέστρεψε στη δράση στις 2 Απριλίου 2017, απέναντι στο Χιούστον. Τον Ιούλιο του 2017, ο Μπέντερ επέστρεψε στους Σανς για το Σάμερ Λιγκ του ΝΒΑ του 2017 . Σε πέντε αγώνες είχε κατά μέσο όρο 14,2 πόντους, 6,0 ριμπάουντ και 2,4 ασίστ ανά αγώνα. Στις 13 Νοεμβρίου 2017, ο Μπέντερ σημείωσε 15 πόντους, προσωπικό υψηλό του, σε μία ήττα με 100–93 από τους Λος Άντζελες Λέικερς . Στις 16 Δεκεμβρίου 2017, σημείωσε νέο ατομικό υψηλό με 17 πόντους σε μία νίκη με 108–106 επί των Μινεσότα Τίμπεργουλβς . Στις 7 Ιανουαρίου 2018, σημείωσε 17 από τους 20 πόντους του τότε νέου προσωπικού υψηλού του στο δεύτερο ημίχρονο της νίκης με 114–100 των Σανς επί των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ . Έκανε τα καλύτερα έξι τρίποντα στην ενεργό δράση του, με 5 στα 6 στο δεύτερο ημίχρονο. Στις 10 Φεβρουαρίου 2018, σημείωσε 23 πόντους, κορυφαίο στην σταδιοδρομία του σε μία ήττα με 123–113 από τους Ντένβερ Νάγκετς . Στις 8 Απριλίου 2018, ο Μπέντερ κατέγραψε 14 πόντους και 14 ριμπάουντ, προσωπικό υψηλό του σε μία ήττα με 117–100 από τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς . Τον Ιούλιο του 2018, ο Μπέντερ επέστρεψε στους Σανς για το Σάμερ Λιγκ του ΝΒΑ του 2018 . Στις 30 Οκτωβρίου 2018, οι Σανς απέρριψαν την επιλογή του Μπέντερ ύψους 5,9 εκατομμυρίων δολαρίων για τέταρτο χρόνο ως πρωτάρης, καθιστώντας τον ελεύθερο μετά την αγωνιστική περίοδο. Στις 5 Απριλίου 2019, ο Μπέντερ σημείωσε εφτά τάπες, προσωπικό υψηλό του, σε μία νίκη με 133–126 στην παράταση επί των Νιου Όρλεανς Πέλικανς . Τον Ιούλιο του 2019, ο Μπέντερ υπέγραψε ελάχιστη συμφωνία δύο ετών με τους Μιλγουόκι Μπακς . Το πρώτο έτος της συμφωνίας του Μπέντερ ήταν εν μέρει εγγυημένο, αλλά έγινε πλήρως εγγυημένο όταν οι Μπακς δεν παραιτήθηκαν από τον Μπέντερ έως τις 7 Ιανουαρίου, ενώ ο δεύτερος δεν ήταν εγγυημένος. Ο Μπέντερ τοποθετήθηκε στους Ουισκόνσιν Χερντ για την έναρξη της χρονιάς του NBA G League. Στις 10 Φεβρουαρίου 2020, οι Μιλγουόκι Μπακς ανακοίνωσαν ότι είχαν χωρίσει με τον Μπέντερ. Στις 23 Φεβρουαρίου 2020, οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς ανακοίνωσαν ότι υπέγραψαν με τον Μπέντερ συμβόλαιο 10 ημερών. Στο πρώτο του παιχνίδι που έπαιξε απέναντι στην πρώην ομάδα του, τους Φοίνιξ Σανς, σημείωσε 13 πόντους και 9 ριμπάουντ σε μία νίκη με 115–99 στις 29 Φεβρουαρίου. Στη συνέχεια σύναψε δεύτερο συμβόλαιο 10 ημερών στις 5 Μαρτίου 2020. Στο τελευταίο του παιχνίδι πριν διακοπεί η χρονιά του ΝΒΑ λόγω της πανδημίας του COVID-19, ο Μπέντερ ισοφάρισε το ατομικό υψηλό του με 23 πόντους σε 8 στα 12 σουτ εντός πεδιάς και πρόσθεσε 7 ριμπάουντ σε μία ήττα με 131-107 από τους Λος Άντζελες Κλίπερς στις 10 Μαρτίου. Η χρονιά διακόπηκε ενώ ο Μπέντερ ήταν ακόμη σε συμβόλαιο και έμεινε ελεύθερος πριν από την επανέναρξη της αγωνιστικής περιόδου τον Ιούλιο. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2020, ο Μπέντερ υπέγραψε με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ του Ισραηλινού Πρωταθλήματος και της Ευρωλίγκας . Ο Μπέντερ αγωνίστηκε για την εθνική ομάδα κάτω των 16 ετών της Κροατίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων της FIBA το 2012 στη Λετονία και τη Λιθουανία. Σε πέντε αγώνες, είχε μέσο όρο 2,8 πόντους και 1,4 ριμπάουντ σε 5,6 λεπτά ανά παιχνίδι. Την επόμενη χρονιά, επέστρεψε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων της FIBA του 2013 στην Ουκρανία, βελτιωμένος σε 9 αγώνες με 9,8 πόντους, 10,8 ριμπάουντ και 4,1 ασίστ σε 35,4 λεπτά ανά αγώνα. Ο Μπέντερ βελτιώθηκε ακόμη περισσότερο, ενώ έπαιζε με την εθνική ομάδα κάτω των 18 ετών της Κροατίας, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων της FIBA το 2014 στην Τουρκία. Σε 9 αγώνες, είχε μέσο όρο 14,4 πόντους, 10,4 ριμπάουντ και 4,9 ασίστ σε 29 λεπτά ανά αγώνα, βοηθώντας την ομάδα του να κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο και να επιλεχτεί στην Καλύτερη Ομάδα της Διοργάνωσης. Το 2015, ο Μπέντερ επιλέχθηκε από την Κροατία για το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων Ανδρών της FIBA του 2015 στην Κρήτη, στην Ελλάδα, αλλά αναγκάστηκε να αποσυρθεί επειδή οι παίχτες της ομάδας ήταν υποχρεωμένοι να φορούν ενδύματα και υποδήματα της επωνυμίας Τζόρνταν, λόγω συμφωνίας χορηγίας. Ο Μπέντερ είχε υπογράψει παρόμοια συμφωνία με τον χορηγό του Αντίντας, η οποία τον εμπόδισε να φορέσει άλλες επωνυμίες. Ο Μπέντερ εξέφρασε απογοήτευση για την απόφαση της Κροατικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, λέγοντας μάλιστα ότι δεν είχαν κανένα λόγο να επιτεθούν στην πίστη του στην Κροατία ή στην πίστη της οικογένειάς του σε αυτήν. Η Αντίντας σχεδίασε αργότερα ένα ζευγάρι υποδημάτων χωρίς λογότυπο για τον Μπέντερ, προκειμένου να παίξει με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, καθώς επίσης χορηγούνται από την Τζόρνταν Μπραντ, ως απάντηση στη στάση της Κροατικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. Τον Ιούνιο του 2017, ο Μπέντερ έλαβε άδεια από τους Φοίνιξ Σανς για να παίξει με την εθνική Κροατίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2017 . Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2017, είχε μέσο όρο 4,3 πόντους, 2 ριμπάουντ και 1 ασίστ ανά αγώνα, σε 6 αγώνες που έπαιξε. Ο Μπέντερ έχει συγκριθεί έντονα με τον Κρίσταπς Πορζίνγκις σε σημείο που τα στελέχη του NBA τον θεωρούσαν ως μία από τις κορυφαίες πέντε επιλογές, παρόμοια με τον Πορζίνγκις λόγω του ύφους παιχνιδιού τους, είτε επειδή αυτό αποτελεί σημείο πώλησης είτε επειδή είναι μία καλή κάλυψη συνολικά. Ωστόσο, ενώ ο Πορζίνγκις μπορεί να είναι ο πιο δυνατός σουτέρ και σκόρερ, ο Μπέντερ χαρακτηρίζεται σταθερά ως ο πιο δυνατός πασαδόρος και χειριστής της μπάλας. Κανονική περίοδος Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Dragan Bender στο Wikimedia Commons

Ο Ντράγκαν Μπέντερ (γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1997) είναι Κροάτης επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής της Μακάμπι Τελ Αβίβ του Ισραηλινού Πρωταθλήματος και της Ευρωλίγκας . Έχει ύψος 2,13 μέτρων και παίζει τις θέσεις του πάουερ φόργουορντ και του σέντερ. Επιλέχθηκε από τους Φοίνιξ Σανς με την τέταρτη συνολική επιλογή στο ντραφτ του ΝΒΑ το 2016. Ο Μπέντερ εκπροσωπεί την εθνική ομάδα της Κροατίας, με εμπειρία στις νεανικές διοργανώσεις της FIBA Ευρώπης. Πριν παίξει στο Ισραήλ, αγωνίστηκε με πολλές ομάδες στην Κροατία και στην ακαδημία του Νίκολα Βούιτσιτς.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81

Μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος

Ο όρος εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1999 στο βιβλίο Les Sombres Precurseurs των Φρανσίς Σατωρεϋνώ και Ντιντιέ Τορνύ και περιγράφεται ως ο πολίτης που ενεργεί για το κοινό καλό. Ο αγγλικός όρος whistleblower προέρχεται από τη λέξη whistle (σφυρίχτρα), δηλαδή αυτός που φυσάει τη σφυρίχτρα, όπως ο διαιτητής όταν γίνεται κάποια παραβίαση σε ένα παιχνίδι. Εσωτερικά - εξωτερικά Οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος ξεσκεπάζουν πληροφορίες είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά. Εσωτερικά, μπορούν να κάνουν γνωστές τις καταγγελίες μέσα στον οργανισμό και σε όσους δουλεύουν σε αυτό. Ωστόσο μπορούν να καταγγείλουν και εξωτερικά, δηλαδή να φέρουν στο φως απόρρητες πληροφορίες μέσω ενός τρίτου μέρους, εκτός από τον κατηγορούμενο οργανισμό. Επιπλέον, μπορούν να φτάσουν και να δώσουν στοιχεία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, την κυβέρνηση, τις δυνάμεις επιβολής του νόμου ή σε όσους έχουν σχέση με τον κατηγορούμενο οργανισμό. Δημόσιος - ιδιωτικός τομέας Δύο άλλες κατηγορίες του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος είναι αυτές του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, ανάλογα με τον τύπο του οργανισμού που κατηγορείται, και έχουν διαφορετικές συνέπειες. Αν ένα άτομο κατηγορήσει ένα οργανισμό στο δημόσιο τομέα, θα αντιμετωπίσει κατηγορίες κακουργήματος και φυλάκιση. Αντίθετα, όποιος αποφασίσει να κατηγορήσει μία εταιρεία στον ιδιωτικό τομέα θα απολυθεί και θα κατηγορηθεί για νόμιμη και αστική ευθύνη. Η νομική προστασία διαφέρει από χώρα σε χώρα και εξαρτάται από τη χώρα που έγινε η αποκάλυψη των πληροφοριών και από τον τρόπο που αποκαλύφθηκαν και δημοσιοποιήθηκαν οι πληροφορίες. Πολλές χώρες έχουν θεσπίσει νόμους που παρέχουν προστασία στους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος ως μέρος των νόμων για την ελευθερία του λόγου, την καταπολέμηση της διαφθοράς και το εργατικό δίκαιο. Το 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάνθηκε πως η αποκάλυψη απόρρητων πληροφοριών δημοσίου συμφέροντος προστατεύεται ως ελευθερία του λόγου. Οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος που ρισκάρουν με τις πληροφορίες που αποκαλύπτουν, χρησιμοποιούν μεθόδους κρυπτογράφησης και λογισμικό ανώνυμου περιεχομένου για να προστατεύσουν την ταυτότητά τους. Το πιο διαδεδομένο λογισμικό που χρησιμοποιείται για ανώνυμη επικοινωνία είναι το Tor. Ο όρος «μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος» είναι ελληνικός νομικός όρος που ορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 47 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Ο χαρακτηρισμός ενός ατόμου ως μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος γίνεται με πράξη του κατά τόπον αρμόδιου Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών ή του Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, ύστερα από έγκριση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου.Για τη νομική προστασία των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος έχει θεσπιστεί ο νόμος Ν. 4254/2014 (ΦΕΚ Α’85/7.4.2014) για την προστασία των προσώπων που καταγγέλλουν πράξεις διαφθοράς με σκοπό την ενθάρρυνση αποκάλυψης πληροφοριών και την καταπολέμηση της διαφθοράς. Φερενίκη Παναγοπούλου-Κουτνατζή, Ο θεσμός του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος (whistleblowing): Mία ηθικο-συνταγματική θεώρηση, Πρόλογος: Γεώργιος-Σταύρος I. Κούρτης, Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα - Θεσσαλονίκη, 2016.

Μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος (αγγλ. whistleblower) είναι ένα πρόσωπο που συμβάλλει ουσιωδώς με τις πληροφορίες που παρέχει στις Αρχές, χωρίς ωστόσο να είναι το ίδιο εμπλεκόμενο και χωρίς να έχει ιδίον όφελος στην αποκάλυψη και δίωξη υποθέσεων. Οι υποθέσεις μπορεί να αφορούν δωροδοκία ή δωροληψία πολιτικών αξιωματούχων, δωροδοκία ή δωροληψία υπαλλήλου, δωροδοκία ή δωροληψία δικαστικών λειτουργών, εμπορία επιρροής μεσαζόντων και τις συναφείς με αυτές πράξεις.Ένας μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος αποκαλύπτει κάθε μορφή πληροφορίας που θεωρείται παράνομη, ανήθικη ή δεν είναι σύμφωνη με τους κανονισμούς ενός οργανισμού. Οι πληροφορίες μπορεί να σχετίζονται με παραβίαση της πολιτικής μίας επιχείρησης, των νόμων, των κανονισμών ή να αποτελούν απειλή για το δημόσιο συμφέρον ή την εθνική ασφάλεια, όπως επίσης και να καταγγέλουν κάποια απάτη και διαφθορά. Οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος αν και προστατεύονται από διάφορες οργανώσεις, αντιμετωπίζουν κατηγορίες για εγκληματικές πράξεις, αποκτούν κοινωνικό στίγμα και λήγει κάθε συνεργασία με την εταιρεία στην οποία εργάζονταν. Μερικοί από τους γνωστούς διεθνώς μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος είναι οι Έντουαρντ Σνόουντεν, Τζούλιαν Ασάνζ, Ντάνιελ Έλσμπεργκ, Τσέλσι Μάνινγκ, Στεφανί Ζιμπώ, Ερβέ Φαλσιανί, Αντουάν Ντελτούρ και ο άγνωστος που διέρρευσε τα Έγγραφα του Παναμά, οι οποίοι αποκάλυψαν πληροφορίες για τις παρακολουθήσεις των πολιτών από τις μυστικές υπηρεσίες, για διπλωματικά έγγραφα, για τους πολέμους στο Βιετνάμ και στο Αφγανιστάν και τη φοροδιαφυγή που ακολουθούν μεγάλες τράπεζες για τους πελάτες τους. Ήρθαν σε σύγκρουση με τους οργανισμούς που κατήγγειλαν και κατέληξαν κατηγορούμενοι, φυγάδες και φυλακισμένοι.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82_%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82

Ελληνικά μουσικά σχολεία

Η διαδικασία εισαγωγής μαθητών στην Α' Γυμνασίου και αντίστοιχα στις υπόλοιπες τάξεις του Γυμνασίου είναι ίδια σε όλα τα Μουσικά σχολεία και καθορίζεται σε σχετική Απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Οι μαθητές που επιθυμούν να δώσουν τις εξετάσεις κάνουν ειδική προετοιμασία με κάποιον έμπειρο καθηγητή μουσικής ή καθηγητή θεωρίας. Η διαδικασία διοργανώνεται στα τέλη Ιουνίου σε όλα τα σχολεία και οι κριτικές επιτροπές που εξετάζουν έχουν δοθεί από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Η Ελλάδα διαθέτει 49 μουσικά σχολεία, τα οποία είναι: Σελίδα του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων

Τα μουσικά σχολεία της Ελλάδας είναι δημόσια σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που ειδικεύονται σε μαθήματα μουσικής. Το πρώτο σχολείο αυτού του είδους που ιδρύθηκε στην Ελλάδα είναι το Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης, το οποίο ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1988. Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο 3345/2-9-1988, στόχος των σχολείων είναι: "Η αισθητική καλλιέργεια και παράλληλα η προετοιμασία και η κατάρτιση των νέων που επιθυμούν να ακολουθήσουν την επαγγελματική κατεύθυνση της μουσικής, χωρίς να υστερούν σε γενική παιδεία, αν τελικά επιλέξουν άλλο τομέα επιστημονικής ή καλλιτεχνικής έκφρασης".

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1

Αμπντελατίφ Φιλαλί

Γεννήθηκε στη Φες του Μαρόκου στις 26 Ιανουαρίου του 1928. Διορίστηκε στην πρωθυπουργία από τον βασιλιά στις 25 Μαΐου του 1994. Την περίοδο από το 1985 έως το 1999 χρημάτισε και υπουργός Εξωτερικών. Παρέμεινε πρωθυπουργός ως τις 4 Φεβρουαρίου του 1998, οπότε αντικαταστάθηκε από τον Αμπντεραχμάν Γιουσουφί. Απεβίωσε στη Γαλλία στις 20 Μαρτίου του 2009 εξαιτίας καρδιακού προβλήματος. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Abdellatif Filali στο Wikimedia Commons

Ο Αμπντελατίφ Φιλαλί (αραβικά: عبد اللطيف الفلالي) (26 Ιανουαρίου 1928 – 20 Μαρτίου 2009) ήταν Μαροκινός πολιτικός και διπλωμάτης, που υπηρέτησε στην πρωθυπουργία του κράτους από το 1994 έως το 1998. Σταδιοδρόμησε επί βασιλείας του Χασάν Β΄. Ο γιος του, Φουάτ, είναι πρώην σύζυγος της πριγκίπισσας Λάλα Μέριεμ του Μαρόκου, κόρης του αποβιώσαντος βασιλέα Χασάν Β΄ και μεγαλύτερη αδερφή του βασιλιά Μοχάμετ ΣΤ΄.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%AF%CF%86_%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BB%CE%AF

Ευρωπαϊκός Οικονομικός Χώρος

Σε υποχρεωτικό δημοψήφισμα, οι πολίτες της Ελβετίας επέλεξαν να μη συμμετάσχουν στον ΕΟΧ. Αντίθετα οι Ελβετοί συνδέονται με την Ευρωπαϊκή Ένωση με διμερείς συμφωνίες, με διαφορετικό περιεχόμενο από την συμφωνία του ΕΟΧ. Επομένως τα συμμετέχοντα μέλη είναι τα τρία από τα τέσσερα κράτη-μέλη της ΕΖΕΣ - Ισλανδία, Λίχτενσταϊν και Νορβηγία, χωρίς την Ελβετία - η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα 27 κράτη-μέλη της. Ο ΕΟΧ βασίζεται σε τέσσερις «ελευθερίες»· την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων μεταξύ των χωρών του ΕΟΧ. Τα κράτη-μέλη του ΕΟΧ που δεν είναι μέλη της ΕΕ έχουν συμφωνήσει να εφαρμόσουν νομοθεσία παρόμοια με αυτή της ΕΕ στους τομείς της κοινωνικής πολιτικής, προστασίας του καταναλωτή, περιβάλλοντος, εμπορικού δίκαιου και στατιστικής. Μια Μικτή Επιτροπή αποτελούμενη από τα μέλη εκτός ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (που αντιπροσωπεύει την ΕΕ) έχει την αρμοδιότητα επέκτασης των σχετικών νόμων της ΕΕ στα μέλη εκτός ΕΕ. Ένα Συμβούλιο του ΕΟΧ συγκροτείται δύο φορές τον χρόνο για την διαχείριση των σχέσεων μεταξύ των μελών του ΕΟΧ. Αντί της ίδρυσης οργανισμών για το σύνολο του ΕΟΧ, οι δραστηριότητες των μελών εκτός ΕΕ του ΕΟΧ κανονίζονται από την Αρχή Παρατήρησης της ΕΖΕΣ και το Δικαστήριο της ΕΖΕΣ, που εργάζονται παράλληλα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Ευρωπαϊκός Οικονομικός Χώρος (ΕΟΧ) δημιουργήθηκε την 1 Ιανουαρίου 1994 μετά από συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών (ΕΖΕΣ) και της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Σχεδιάστηκε ώστε να επιτρέψει στις χώρες της ΕΖΕΣ να συμμετάσχουν στην Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά χωρίς να χρειαστεί να γίνουν μέλη της ΕΟΚ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%A7%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%82

Ελισάβετ του Μάισσεν

Ήταν η πρώτη κόρη του Φρειδερίκου Β΄ μαργράβου του Μάισσεν και της Ματθίλδης των Βίττελσμπαχ, κόρης του Λουδοβίκου Δ΄ της Γερμανίας. Παντρεύτηκε το 1356 τον Φρειδερίκο Ε΄ μπουργκράβο της Νυρεμβέργης και είχε τέκνα: Ελισάβετ 1358-1409,, παντρεύτηκε τον Ροβέρτο των Βίττελσμπαχ βασιλιά της Γερμανίας. Βεατρίκη π. 1362-1414, παντρεύτηκε τον Αλβέρτο Γ΄ των Αψβούργων δούκα της Αυστρίας. Μαργαρίτα απεβ. 1406, παντρεύτηκε τον Χέρμαν Β΄ λάντγκραβο της Έσσης. Άννα π. 1364-1392, μοναχή στο Ζόισλιτς. Αικατερίνη απεβ. 1409. ηγουμένη στο αββαείο του Χοφ. Αγνή 1366-1432, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο βαρόνο του Ντάμπερ. Αργότερα έγινε ηγουμένη του αββαείου του Χοφ. Ιωάννης Γ΄ π. 1369-1420, μπουργκράβος της Νυρεμβέργης. Φρειδερίκος Α΄ 1371-1440, μάργραβος του Βρανδεμβούργου. Βερόνικα, παντρεύτηκε τον Μπάρνιμ ΣΤ΄ δούκα της Πομερανίας. Rogers, Clifford J. (2010). The Oxford Encyclopedia of Medieval Warfare and Military Technology, Volume 3. Oxford: Oxford University Press. p. 190. ISBN 978-0195334036.

H Ελισάβετ, γερμ. Elisabet von Meissen von Wettin (22 Νοεμβρίου 1329 - 21 Απριλίου 1375) από τον Οίκο των Βέττιν ήταν κόρη του μαργράβου του Μάισσεν και με τον γάμο της έγινε μπουργκραβίνα της Νυρεμβέργης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CF%84_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B5%CE%BD

STS-99

Το πλήρωμα που επάνδρωσε την πτήση: *Αριθμός πτήσεων (συμπεριλαμβανομένης της παρούσας STS-99), ακολουθούμενος από τα εμβλήματα των αποστολών, στις οποίες έχουν πάρει μέρος. περιληπτική περιγραφή (Αγγλικά) Αρχειοθετήθηκε 2008-05-01 στο Wayback Machine. STS-99 Video Highlights USGS: Shuttle Radar Topography Mission (SRTM) Fact Sheet 071-03 (July 2003)

Η πτήση STS-99 (αγγλ. Space Transportation System, διαστημικό σύστημα μεταφορών) είναι ο κωδικός που χαρακτηρίζει μια από τις αποστολές της NASA στο διάστημα. Πραγματοποιήθηκε με το διαστημικό λεωφορείο Εντέβορ από τις 11 μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου του 2000 από το συγκρότημα εκτοξεύσεων LC-39Α του ακρωτηρίου Κέννεντυ.

https://el.wikipedia.org/wiki/STS-99

Δημογραφία της Κίνας

Σύμφωνα με δεδομένα για την 1η Νοεμβρίου 2000, ο πληθυσμός της ηπειρωτικής Κίνας ανερχόταν σε 1.242.612.226 κατοίκους. Στις 6 Ιανουαρίου 2005 έφθασε τα 1.3 δισεκατομμύρια σύμφωνα με τη κυβέρνηση. Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2016, ο πληθυσμός της Κίνας είχε αυξηθεί στους 1.380.083.000 κατοίκους. Ο σημαντικότερος παράγοντας για την σταθεροποίηση του πληθυσμού της χώρας είναι η πολιτική μια οικογένεια - ένα παιδί, η οποία εφαρμοζόταν σε εθνικό επίπεδο με εξαιρέσεις για τις αγροτικές περιοχές και τις εθνικές μειονότητες. Η επίσημη πολιτική της κυβέρνησης είναι ενάντια στις αναγκαστικές αμβλώσεις και την αποστείρωση. Έτσι υπήρχαν και εξαιρέσεις για τον μη μειονοτικό ή αγροτικό πληθυσμό, καθώς οι τοπικοί αξιωματούχοι προσπαθούν να επιτύχουν τους στόχους της δημογραφικής πολιτικής. Ο στόχος της κυβέρνησης ήταν η σταθεροποίηση του πληθυσμού στα τέλη του 20ού αιώνα και στις αρχές του 21ου αιώνα. Σύμφωνα με ορισμένες τρέχουσες προβλέψεις, ο πληθυσμός της Κίνας θα φτάσει τα 1.44 δισεκατομμύρια το 2029 και μετά θα αρχίσει να μειώνεται. Το 2015, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας ανακοίνωσε το τέλος της πολιτικής "μία οικογένεια, ένα παιδί". Από την 1η Ιανουαρίου 2016, όλες οι οικογένειες έχουν το δικαίωμα να έχουν δύο παιδιά . Πολλοί κινέζοι ανήκουν σε κάποια θρησκεία. Ο Βουδισμός, εξασκείται από περίπου 100 εκατομμύρια κατοίκους. Επίσης, πολλοί κινέζοι είναι Ταοϊστές. Επίσης, επίσημα στοιχεία αναφέρουν την ύπαρξη 18 εκατομμύρια μουσουλμάνων, 8 εκατομμύρια καθολικών και 10 εκατομμύρια προτεσταντών, αν και σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία αυτά τα στοιχεία είναι πολύ υψηλότερα. Στην Κίνα ομιλούνται πολλές γλώσσες: η πλειοψηφία μιλά κινεζικές διαλέκτους όπως τις πουτόνγκχουα (επίσημη μορφή της κινεζικής, με βάση τη διάλεκτο Πεκίνου), γιουέ (καντονέζικα), γου (Σαγκαης), Φουτσόου, Μινάν, Χόκιεν, Γκαν, Σετσουάν και άλλες. Επίσης ομιλούνται τουρκικές και άλλες γλώσσες. Το 95% του πληθυσμού του Μακάο είναι Κινέζοι Χαν. Οι κινέζοι του Μακάο έχουν συνήθως καντονέζικη ή χακκαϊκή καταγωγή. Λόγω του αποικιακού παρελθόντος της πόλης, σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι έχουν πορτογαλική ή μικτή σινοπορτογαλική καταγωγή. Οι επίσημες γλώσσες της πόλης είναι τα πορτογαλικά και τα κινέζικα, αν και οι κάτοικοι μιλούν κυρίως καντονέζικα. Αρκετοί κάτοικοι μιλούν και αγγλικά, η οποία χρησιμοποιείται κυρίως σε τουριστικές περιοχές. Το Μακάο έχει πανεπιστήμιο (Πανεπιστήμιο του Μακάο) με 7.700 φοιτητές από το γειτονικό Χονγκ Κονγκ.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2017, ο πληθυσμός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας πλησιάζει τα 1.4 δισεκατομμύρια άτομα. Η Κίνα είναι η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο, αν και εκτιμάται ότι ο πληθυσμός της Ινδίας θα ξεπεράσει αυτόν της Κίνας στην δεκαετία του 2020. Ο πληθυσμός της Κίνας χαρακτηρίζεται από υψηλή μέση ηλικία, συνέπεια της πολιτικής "μια οικογένειας - ένα παιδί". Ο ρυθμός αύξησης του κινεζικού πληθυσμού είναι 0.49% ετησίως, καταλαμβάνοντας την 151η θέση στον κόσμο (το 2011). . Η Κίνα χαρακτηρίζεται από υψηλά ποσοστά αστικοποίησης: το μερίδιο του αστικού πληθυσμού στη χώρα κατά την τριακονταπενταετία 1979-2014 αυξήθηκε από 19.0% σε 54.8% .

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82

Πετί Παλαί

Το 1894 προκηρύχθηκε διαγωνισμός για την κατασκευή του κτηρίου στην περιοχή της Παγκόσμιας έκθεσης του 1900. Στην περιοχή προϋπήρχε εκθεσιακός χώρος (το Παλαί ντε λ' Ιντυστρί) από την Παγκόσμια Έκθεση του 1855 αλλά θεωρήθηκε ακατάλληλος και επρόκειτο να αντικατασταθεί από κάτι νέο για την Έκθεση του 1900. Επελέγη ο αρχιτέκτονας Σαρλ Ζιρώ, ο οποίος συμμετείχε επίσης και στην κατασκευή του Γκραν Παλαί, και δημιούργησε το Πετί Παλαί ως ένα από τα κτήρια που αντικατέστησαν το Παλαί ντε λ' Ιντυστρί. Η κατασκευή του Πετί Παλαί ξεκίνησε τον Οκτώβριο 1897 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 1900. Το συνολικό κόστος της κατασκευής ανήλθε στις 400.000 λίβρες.Από το 2001 έως το 2005 πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες εργασίες αποκατάστασης του κτηρίου. Το Πετί Παλαί είναι διατεταγμένο γύρω από μια ημικυκλική εσωτερική αυλή με κήπο. Η πρόσοψη πλαισιώνεται από περιστύλιο με κολόνες ιονικού ρυθμού και έχει μεγάλη σκεπαστή είσοδο και έναν εντυπωσιακό θόλο. Η διακόσμηση της πρόσοψης συμπληρώνεται από πολυάριθμα ανάγλυφα και αγάλματα. Οι εκθεσιακοί χώροι βρίσκονται στον πρώτο όροφο, ενώ στο ισόγειο βρίσκονται τα γραφεία. Τα έργα τέχνης στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Παρισιού, που στεγάζεται στο Πετί Παλαί, κυμαίνονται από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα. Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής είναι κληρονομιά του Ωγκύστ Ντυτυί, ο οποίος το 1902 κληροδότησε επίσης στο μουσείο επιπλέον χρήματα για να αγοράσει ακόμη περισσότερα έργα τέχνης. Το μουσείο διαθέτει επίσης γκραβούρες, εκατοντάδες ταπετσαρίες, γλυπτά, μεσαιωνικά αντικείμενα, σπάνια χειρόγραφα και εικόνες.Το Πετί Παλαί Τα εκθέματα χωρίζονται σε 3 ενότητες: Η συλλογή Ντυτυί περιλαμβάνει έργα τέχνης του Μεσαίωνα: πίνακες μεσαιωνικής και αναγεννησιακής ζωγραφικής, σχέδια και μεσαιωνικά έργα τέχνης. Η συλλογή Τυκ περιλαμβάνει μια συλλογή επίπλων του 18ου αιώνα και Η τρίτη συλλογή είναι μια τεράστια συλλογή έργων τέχνης και πινάκων ζωγραφικής της πόλης των Παρισίων.Εκτίθενται επίσης ιστορικά έργα διάσημων ζωγράφων όπως οι Ρέμπραντ, Ρούμπενς, Φραγκονάρ, Νικολά Πουσέν, Κλωντ Λορραίν, κ.ά. και επίσης μια αξιόλογη συλλογή πινάκων και έργων γλυπτικής του 19ου αιώνα από καλλιτέχνες όπως οι Ντελακρουά, Πισαρό, Ροντέν, Μονέ, Ενγκρ κ.α. Επιπλέον εκτίθεται μια μικρή συλλογή έργων αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης.Η είσοδος για τις μόνιμες συλλογές είναι δωρεάν. Η ιστοσελίδα του Πετί Παλαί (γαλλικά, αγγλικά)

Το Πετί Παλαί (γαλλικά: Petit Palais, ελληνικά: Μικρό Παλάτι), αναφέρεται και ως Πτι Παλαί, είναι μουσείο τέχνης στο 8ο διαμέρισμα του Παρισιού της Γαλλίας. Κατασκευάστηκε για την Παγκόσμια έκθεση του 1900 για να στεγάσει μια μεγάλη έκθεση έργων τέχνης και στεγάζει τώρα το Μουσείο Καλών Τεχνών του Παρισιού. Το Πετί Παλαί βρίσκεται απέναντι από το Γκραν Παλαί στη λεωφόρο Ουίνστον Τσώρτσιλ. Οι άλλες προσόψεις του κτηρίου είναι στραμμένες προς τον Σηκουάνα και τη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων. Το Πετί Παλαί είναι ένα από τα 14 μουσεία της Πόλης του Παρισιού, τα οποία έχουν συσταθεί την 1η Ιανουαρίου 2013 και τα διαχειρίζεται το δημόσιο διοικητικό ίδρυμα Παρίσι Μουσεία. Το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας έχει καταχωρίσει το Πετί Παλαί ως ιστορικό μνημείο από το 1975.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%84%CE%AF_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%AF

Λίμνη Αστερίου

Από την κορυφή του παρακείμενου κατάφυτου Κομποβουνίου προσφέρεται άπλετη κοντινή θέα προς την περιοχή της λίμνης. Πόλος έλξης, έως και τοπόσημο, για τις φωτογραφικές λήψεις των επισκεπτών και των διερχομένων αποτέλεσε το ξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων που ανήκει στην περιφέρεια του χωριού της Μιτόπολης και το οποίο κατά τη διαδικασία πλήρωσης του ταμιευτήρα βρέθηκε να στέκεται σε μία νησίδα όπου δημιουργήθηκε προσωρινά κατά τη διαδικασία ανόδου της στάθμης των υδάτων. Το ξωκλήσι έχει πλέον καταβυθιστεί. Νέο ξωκλήσι αφιερωμένο στους Αγίους Θεοδώρους κτίστηκε σε παρακείμενη τοποθεσία, στον δρόμο που οδηγεί προς τα Σουβαλιωταίικα. Κοντά στα Κριθαράκια και στα νότια-νοτιοανατολικά τους βρίσκεται η εγκαταλελειμμένη παλαιά οικιστική θέση του χωριού (τα Παλαιά Κριθαράκια) όπου βρίσκονται ερείπια των παλαιών παραδοσιακών κτισμάτων. Η θέση αυτή κατέστη δημοφιλής με τη δημιουργία της λίμνης και προσφέρει θέα προς τα νερά της, το φράγμα και τον ποταμό Παραπείρο. Γνωστό και δημοφιλές σημείο για πανοραμική παρατήρηση της λίμνης αποτελούν τα ξωκλήσια του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Γεωργίου στην ράχη της ανατολικής ακτής της λίμνης, νοτιότερα της θέσης των βυθισμένων Τοσκών, στην αρχή του χωμάτινου δρόμου που οδηγεί από το νότιο τμήμα της λίμνης και προς το χωριό Κυπαρίσσι. Η δημιουργία της τεχνητής λίμνης Αστερίου αναμένεται να αποτελέσει εστία ανάπτυξης για τη γύρω περιοχή ενώ ήδη γίνονται μελέτες οικοτουριστικής αξιοποίησης του έργου και ανάδειξης του φυσικού τοπίου. Το φυσικό τοπίο και η αισθητική αλλαγή που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή με τη δημιουργία της τεχνητής λίμνης ώθησε στην αύξηση της επισκεψιμότητας και στην ανάπτυξη φυσιολατρικών δραστηριοτήτων όπως η πεζοπορία, η βόλτα και η φωτογραφία τοπίου. Ίδια αύξηση επισκεψιμότητας παρατηρείται και στο κοντινό μικρότερο Φράγμα Βελιμαχίου.

Η Λίμνη Αστερίου είναι μια τεχνητή λίμνη στην Αχαΐα η οποία δημιουργήθηκε την περίοδο 2020-2021 με την ολοκλήρωση του τεχνικού έργου του Φράγματος Πείρου - Παραπείρου. Πήρε την ονομασία της από το παρακείμενο ομώνυμο χωριό κοντά στο οποίο βρίσκονται τα έργα έμφραξης της κοίτης του Παραπείρου ποταμού. Η λίμνη βρίσκεται διοικητικά επί το πλείστον στο Δήμο Ερυμάνθου και ένα μέρος της στον Δήμο Δυτικής Αχαΐας. Τα χωριά που βρίσκονται δίπλα και γύρω από αυτήν είναι το Αστέρι, τα Σουβαλιωταίικα και τα Κριθαράκια. Ο συνοικισμός Παπακωσταίικα, επίσης, που ανήκει στην Τοπική Κοινότητα Κριθαρακίων βρίσκεται πολύ κοντά στις όχθες της λίμνης. Δημιουργήθηκε με σκοπό την υδροδότηση της Πάτρας και των όμορων αυτής περιοχών, καθώς και για άρδευση. Τα τεχνικά έργα ξεκίνησαν το 2006 από την Μηχανική Α.Ε. και ολοκληρώθηκαν το 2019 και έκτοτε ξεκίνησε η διαδικασία πλήρωσης και κατάκλυσης του ταμιευτήρα με νερό. Η διαδικασία πλήρωσης του ταμιευτήρα της ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 2021. Για τη δημιουργία της λίμνης κατακλύστηκε το χωριό Τόσκες. Ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου ανήλθε σε 130 εκατομμύρια ευρώ. Το φυσικό αντικείμενο του όλου έργου περιλάμβανε την κατασκευή μεγάλου χωμάτινου φράγματος ταμίευσης κοντά στο χωριό Αστέρι, χαμηλό φράγμα υδροληψίας κατασκευασμένο από σκυρόδεμα στην περιοχή της Βαλματούρας με αγωγό μεταφοράς κατασκευασμένο από χαλυβδοσωλήνες με εσωτερική και εξωτερική προστασία της συλλεγόμενης ποσότητα νερού με στόχο την υποβοήθηση της πλήρωσης του κυρίως φράγματος από το Φράγμα της Βαλματούρας στον ταμιευτήρα του Φράγματος Παραπείρου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7_%CE%91%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85

Φρίντριχ Αλεξάντερ Πάλεν

Ο Φρίντριχ ήταν ο νεότερος γιος του Πέτερ Λούντβιχ Φον ντερ Πάλεν, ενός εξέχοντος Ρώσου αυλικού. Εργάστηκε σε ρωσικές διπλωματικές αποστολές στη Σουηδία, τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Το 1809–1811 ήταν πρέσβης της Αυτοκρατορικής Ρωσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1811–1815 ήταν πρέσβης στη Βραζιλία και το 1815–1822 ήταν πρέσβης στη Βαυαρία. Αργότερα, έγινε Γενικός Κυβερνήτης της Νοβορωσίας και αναπληρωτής της Βεσσαραβίας, τότε επαρχίες της Ρωσικής Αυτοκρατορίας,και δήμαρχος της Οδησσού τις περιόδους 1826-1828, και 1830-1832. Ήταν επίσης μέλος του κρατικού συμβουλίου της Αυτοκρατορικής Ρωσίας. Στο πλαίσιο του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1828–1829, υπηρέτησε ως κυβερνήτης των Παραδουνάβιων Πριγκηπάτων, τα οποία διοικούνταν από τη Ρωσία εν αναμονή της πληρωμής των πολεμικών αποζημιώσεων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία (ο επίσημος τίτλος του ήταν αυτός του Πληρεξουσίου Προέδρου των Ντιβανών στη Μολδαβία και τη Βλαχία). αντικαταστάθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1829. Στην εβραϊκή ιστορία, ο Πάλεν πιστώνεται το άνοιγμα του πρώτου κοσμικού εβραϊκού σχολείου στην Οδησσό. (Ρωσικά) Genealogia.ee, bio (Ρωσικά) Alexpolenov.chat.ru, Genealogy of Pahlens (Ρωσικά) Pahlens on wikiZnanie.ru Constantin C. Giurescu, Istoria Bucureștilor. Din cele mai vechi timpuri pînă în zilele noastre, Ed. Pentru Literatură, Bucharest, 1966

Ο Φρίντριχ Αλεξάντερ Γκραφ Φον ντερ Πάλεν (ρωσικά: Фёдор Петрович Пале), (2 Σεπτεμβρίου 1780 Μιτάου – 8 Ιανουαρίου 1863 Αγία Πετρούπολη) ήταν Γερμανός διπλωμάτης και διοικητής στην υπηρεσία του Ρώσου τσάρου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%87_%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%A0%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%BD

Hard rock

Το Hard Rock αποτελεί μία πιο δυνατή και γρήγορη εκδοχή της ροκ μουσικής, με τις κιθάρες να χρησιμοποιούν έντονα την παραμόρφωση, το τρέμολο και άλλα εφέ για τα σόλο αλλά και το ρυθμικό κομμάτι. Το μπάσο συνεργάζεται με τα τύμπανα δημιουργώντας το ρυθμό με έντονες γραμμές, ενώ αρκετές φορές παίζει το ριφ του τραγουδιού. Τα τύμπανα παίζουν με διακεκομμένο τονισμό στο ταμπούρο και δυνατά μπάσα τύμπανα, δίνοντας συχνά έμφαση με τα κύμβαλα. Τα φωνητικά είναι συνήθως βραχνά ή έρχονται με γρυλίσματα, ενώ πολύ συχνά φτάνουν σε υψηλότερες οκτάβες. Οι στίχοι δίνουν έμφαση στην αρρενωπότητα και τη σεξουαλικότητα, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό καλλιτεχνών του είδους είναι άνδρες, χωρίς να παραλείπουν να ασχοληθούν με άλλα θέματα, όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ στις αρχές της δεκαετίας του '70, πολιτική, ιστορία, φανταστικά θέματα, κ.α.. Σε αντίθεση με το Heavy Metal, το Hard Rock διατηρεί εμφανείς μπλουζ επιρροές, με χαρακτηριστικά της τζαζ μουσικής στο ρυθμικό μέρος. Το 1963, οι αμερικάνοι The Kingsmen κυκλοφόρησαν την μεγάλη τους επιτυχία "Louie, Louie", επηρεάζοντας βρετανικά συγκροτήματα του είδους, με τους The Kinks να κυκλοφορούν το πρώτο Hard Rock τραγούδι "You Really Got Me", την επόμενη χρονιά. Ο ήχος των rock and roll συγκροτημάτων άρχισε να σκληραίνει, με τους Rolling Stones να κυκλοφορούν το "(I Can't Get No) Satisfaction" και τους The Who το "My Generation". Το 1966, οι Cream κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ "Fresh Cream", με την μεγάλη επιτυχία "I Feel Free", συνδυάζοντας την ψυχεδελική ροκ με την ηλεκτρονική μπλουζ. Ο Τζίμι Χέντριξ με τους Experience κυκλοφόρησε το πολυπλατινένιο "Are You Experienced?" με τις μεγάλες επιτυχίες "Hey Joe" και "Foxy Lady" και "Fire", με μουσική που περιείχε στοιχεία από μπλουζ, τζαζ και ψυχεδέλεια. Άλλοι μεγάλοι κιθαρίστες που επηρέασαν την εξέλιξη του είδους ήταν ο Τζεφ Μπεκ, ο Κιθ Ρίτσαρντς, ο Πιτ Τάουνσεντ, κ.α.. Ακολουθώντας το νέο ρεύμα, οι Beatles ηχογράφησαν το τραγούδι "Helter Skelter" το οποίο συμπεριλήφθηκε στον δίσκο "The Beatles". Ιδιαίτερα μεγάλη ήταν η επιρροή του ψυχεδελικού συγκροτήματος Vanilla Fudge, οι οποίοι σκαρφάλωσαν στο αμερικάνικο Top-10 με το ομώνυμο άλμπουμ τους. Οι Blue Cheer γνώρισαν μεγάλη επιτυχία με την διασκευή στο "Summertime Blues" του Έντι Κόχραν με έντονη παραμόρφωση, την ίδια χρονιά που οι Steppenwolf κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ τους με την μεγάλη επιτυχία "Born to be Wild", τραγούδι το οποίο περιείχε για πρώτη φορά τον στίχο "Heavy Metal". Οι Iron Butterfly κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "In-A-Gadda-Da-Vida" με την ομώνυμη 17λεπτή επιτυχία, σκαρφαλώνοντας στο # 4 του Billboard. Οι Deep Purple πραγματοποίησαν την πρώτη τους εμφάνιση, με τρεις δίσκους οι οποίοι συνδύαζαν το Hard Rock με την ψυχεδελική μουσική ("Shades of Deep Purple", "The Book of Taliesyn", "Deep Purple"), γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες με το τραγούδι "Hush". Το 1969, οι Led Zeppelin κυκλοφόρησαν τους δύο πρώτους δίσκους τους ("Led Zeppelin" και "Led Zeppelin II") με μία πιο ακραία μορφή των μπλουζ, οι Stooges το ομώνυμο άλμπουμ τους αποτελώντας μεγάλη επιρροή στο μετέπειτα πανκ κίνημα, ενώ ο Alice Cooper πρωτοστάτησε στο Shock Rock κυκλοφορώντας το ντεμπούτο του "Pretties for You". Την επόμενη χρονιά το Hard Rock ανέβηκε σε ακόμη πιο έντονα και σκοτεινά μονοπάτια, με τους Black Sabbath να κυκλοφορούν το ομώνυμο άλμπουμ τους, όπως και το "Paranoid", ενώ οι Deep Purple αφού ενέταξαν στη σύνθεση τους τον τραγουδιστή Ίαν Γκίλαν και τον μπασίστα Ρότζερ Γκλόβερ, κυκλοφόρησαν το ιδιαίτερα επιτυχημένο "Deep Purple in Rock" γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία και στην Ευρώπη. Τα δύο αυτά συγκροτήματα, μαζί με τους Led Zeppelin, αποτέλεσαν τους προπάτορες του Heavy Metal, επηρεάζοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό με την μουσική, την στιχουργική και την εικόνα τους, την εξέλιξη του είδους. Οι Rolling Stones σκλήρυναν τον ήχο τους με το άλμπουμ "Exile on Main St.", συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο με τα άλμπουμ "It's Only Rock 'n' Roll" και "Black and Blue". Οι Led Zeppelin γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία με το άλμπουμ "Led Zeppelin IV", έναν από τους δίσκους με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της μουσικής, ο οποίος περιείχε το τραγούδι "Stairway to Heaven", ένα από τα τραγούδια με τις περισσότερες ραδιοφωνικές μεταδόσεις παγκοσμίως. Οι Deep Purple αποτέλεσαν τον ορισμό του Hard Rock με τα άλμπουμ "Fireball" και "Machine Head", με το δεύτερο εξ' αυτών να περιέχει ένα από τα γνωστότερα τραγούδια της ροκ μουσικής, το "Smoke on the Water". Ακολούθησε το ζωντανά ηχογραφημένο "Made in Japan", άλμπουμ το οποίο θεωρείται το σπουδαιότερο ζωντανό άλμπουμ της Hard Rock μουσικής, μαζί με το "Live and Dangerous" των Thin Lizzy. Οι The Who κυκλοφόρησαν το "Who's Next" το 1971, ακολουθούμενο απ΄το "Quadrophenia" του 1973, με πολλά θεατρικά στοιχεία, συνεχίζοντας μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80, ακόμη και μετά τον θάνατο του ντράμερ Κιθ Μουν. Οι Free του Πωλ Ρότζερς και του Πωλ Κοσσόφ γνώρισαν μεγάλη επιτυχία με το σινγκλ "All Right Now" και μετά τη διάλυση τους το 1973, ο Ρότζερς και ο ντράμερ Σάιμον Κερκ, μαζί με τον κιθαρίστα Μικ Ραλφς και τον μπασίστα Μποζ Μπάρελ σχημάτισαν τους Bad Company, οι οποίοι ανέβηκαν στην κορυφή του Billboard με το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Οι Uriah Heep, ακολουθώντας το ύφος των Deep Purple, κυκλοφόρησαν τα επιτυχημένα progressive άλμπουμ "Salisbury", "Look at Yourself", "Demons and Wizards" και "The Magician's Birthday". Οι Σκωτσέζοι Nazareth γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στα μέσα της δεκαετίας του '70, με τους δίσκους "Razamanaz" και "Hair of the Dog", όπως και το τραγούδι "Love Hurts". Ταυτόχρονα, οι Queen έγιναν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του θεατρικού ροκ με τα άλμπουμ "Sheer Heart Attack" (1974) και "A Night at the Opera" (1975), το δεύτερο εκ των οποίων περιείχε το "Bohemian Rhapsody", # 1 επιτυχία στη Μεγάλη Βρετανία για εννέα εβδομάδες. Επίσης, οι Motörhead κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ το 1977 σε Hard Rock ύφος, πριν δυναμώσουν τον ήχο τους με τους δίσκους "Overkill", "Bomber" και "Ace of Spades". Το 1975, ο κιθαρίστας Ρίτσι Μπλάκμορ αποχώρησε από τους Deep Purple μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ "Stormbringer", για να σχηματίσει τους Rainbow με τον Ρόνι Τζέιμς Ντίο στα φωνητικά. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε τα άλμπουμ "Ritchie Blackmore's Rainbow", "Rainbow Rising" και "Long Live Rock 'n Roll", πριν υιοθετήσει έναν πιο εμπορικό ήχο με τους Γκράχαμ Μπονέτ και Τζο Λιν Τέρνερ στα φωνητικά. Μετά την διάλυση των Deep Purple το 1976, ο τραγουδιστής Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ σχημάτισε τους Whitesnake, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του '80 με δίσκους όπως τα "Live...In the Heart of the City", "Come an' Get It" και "Saints & Sinners". Την ίδια περίοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Alice Cooper ανέβηκε στην κορυφή των τσαρτ με τα άλμπουμ "School's Out" και "Billion Dollar Babies", ενώ οι Kiss κυκλοφόρησαν τρεις δίσκους με μικρή επιτυχία πριν ανεβάσουν την δημοτικότητα τους κατακόρυφα με το ζωντανά ηχογραφημένο "Alive!" και συνεχίσουν με τα "Destroyer", "Rock and Roll Over" και "Love Gun". Οι Aerosmith γνώρισαν μεγάλη επιτυχία με τους δίσκους "Toys in the Attic" και "Rocks", με τους Blue Öyster Cult να γίνονται γνωστοί με τον δίσκο "Agents of Fortune" και το τραγούδι "(Don't Fear) The Reaper". Το 1975, οι Boston κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ τους, το οποίο έγινε 17 φορές πλατινένιο στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο Τεντ Νούτζεντ ηχογράφησε το ομώνυμο ντεμπούτο του, για να ακολουθήσουν τα "Free-for-All", "Cat Scratch Fever" και "Weekend Warriors". Άλλα ονόματα του είδους ήταν οι Montrose, Journey, Heart, The Runaways, κ.α.. Από τον Καναδά οι Rush κυκλοφόρησαν τρία άλμπουμ με έντονες επιρροές από τους Led Zeppelin πριν κινηθούν σε πιο progressive rock μονοπάτια με το "2112". Οι Αυστραλοί AC/DC έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί εκτός της πατρίδας τους με τα άλμπουμ "Let There Be Rock", "Powerage" και "Highway To Hell", πριν την κυκλοφορία του "Back In Black", ενός από τους δίσκους με τις περισσότερες πωλήσεις παγκοσμίως. Οι Ιρλανδοί Thin Lizzy γνώρισαν επιτυχία και στις Ηνωμένες Πολιτείες με τα άλμπουμ "Jailbreak", "Johnny the Fox" και "Bad Reputation". Οι Γερμανοί Scorpions κυκλοφόρησαν μία σειρά ποιοτικών Hard Rock δίσκων με τον κιθαρίστα Ούλι Ροθ στη σύνθεση τους, πριν αλλάξουν σε έναν πιο εμπορικό ήχο στις αρχές της δεκαετίας του '80 γνωρίζοντας επιτυχία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Το 1980, οι Led Zeppelin διαλύθηκαν μετά τον θάνατο του ντράμερ Τζον Μπόναμ, ενώ οι AC/DC κυκλοφόρησαν το προαναφερθέν "Back In Black" με τον Μπράιαν Τζόνσον στο μικρόφωνο, μετά τον θάνατο του Μπον Σκοτ. Ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο ανέλαβε τα φωνητικά των Black Sabbath κυκλοφορώντας τα επιτυχημένα "Heaven and Hell" και "Mob Rules", πριν συνεχίσει με τους Dio το 1983 και τα επιτυχημένα Heavy Metal άλμπουμ "Holy Diver" και "The Last in Line". Ο τραγουδιστής Ozzy Osbourne, με το προσωπικό του σχήμα να περιλαμβάνει τον κιθαρίστα Ράντι Ρόουντς, τον μπασίστα Μπομπ Ντέισλι και το ντράμερ Λι Κέρσλεηκ, κυκλοφόρησε τα πολυπλατινένια άλμπουμ "Blizzard of Ozz" και "Diary of a Madman", πριν χτυπήσει και εδώ η τραγωδία με τον Ρόουντς να χάνει τη ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα. Οι Queen εισήγαγαν ποπ στοιχεία στον ήχο τους κάνοντας τον εμπορικότερο, ενώ οι Kiss στράφηκαν προς το Pop Metal με άλμπουμ όπως τα "Lick it Up", "Animalize" και "Asylum". Γυναικεία συγκροτήματα και καλλιτέχνες που γνώρισαν επιτυχία στο Hard Rock ήταν η Πατ Μπέναταρ, η Τζόαν Τζετ, οι Girlschool, η Λίτα Φορντ, κ.α.. Η άνοδος του New Wave of British Heavy Metal αρχικά, και του Thrash Metal εν συνεχεία, βοήθησαν στην κατηγοριοποίηση του Hard Rock, το οποίο κατά την δεκαετία του '80 συνδυάστηκε με το κίνημα του Glam Metal. Οι Def Leppard γνώρισαν μεγάλη επιτυχία με τον δίσκο "Pyromania" και στη συνέχεια με το "Hysteria", πουλώντας δεκάδες εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Οι Motley Crue έγιναν γνωστοί με άλμπουμ όπως το "Too Fast for Love" και το "Shout at the Devil", σε ένα ύφος που ακολούθησαν ονόματα όπως οι Ratt, Poison, Quiet Riot, κ.α.. Επίσης, οι Van Halen γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα με τους διαμαντένιους δίσκους "Van Halen" και "1984", επηρεάζοντας ένα μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών που ακολούθησαν το ύφος τους. Το 1984, οι Deep Purple επανενώθηκαν με την δεύτερη και πιο επιτυχημένη γραμμή μελών τους, κυκλοφορώντας το πλατινένιο "Perfect Strangers". Η εμφάνιση του τηλεοπτικού δικτύου "MTV" βοήθησε στην αναγέννηση συγκροτημάτων όπως οι ZZ Top, οι οποίοι γνώρισαν τεράστια επιτυχία με τα "Eliminator" και "Afterburner", την ίδια εποχή που ιδιαίτερη άνοδο γνώρισαν συγκροτήματα όπως οι Foreigner, Journey και Boston με το μελωδικό Hard Rock τους. Οι Bon Jovi παρουσίασαν μία μίξη του Hard Rock με την ποπ μουσική με τα ιδιαίτερα επιτυχημένα "Slippery When Wet" και "New Jersey", την ίδια εποχή που οι Σουηδοί Europe κυκλοφορούσαν το "The Final Countdown". Στο ίδιο ύφος συνέχισαν οι Poison και οι Cinderella, ενώ οι Van Halen σταθεροποιήθηκαν ως ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα του είδους με τα "5150" και "OU812". Από τα μέσα της δεκαετίας και έπειτα, οι Whitesnake διαφοροποίησαν τον ήχο τους στρεφόμενοι προς την αμερικάνικη αγορά με το πολυπλατινένιο "Whitesnake", το οποίο περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες "Here I Go Again", "Is this Love" και "Still of the Night". Οι Aerosmith επέστρεψαν στο προσκήνιο με το "Pump" του 1987 και το "Permanent Vacation" δύο χρόνια αργότερα, την ίδια εποχή που οι Guns N' Roses καθιερώνονταν με το άλμπουμ "Appetite for Destruction". Το συγκεκριμένο άλμπουμ παρουσίασε μία πιο ωμή εκδοχή του Glam Metal και περιείχε την # 1 επιτυχία "Sweet Child O' Mine". Οι Motley Crue γνώρισαν την μεγαλύτερη τους εμπορική επιτυχία με τον δίσκο "Dr. Feelgood" το 1989, σκαρφαλώνοντας στην κορυφή του Billboard. Άλλα ονόματα του είδους που γνώρισαν επιτυχία αυτή την εποχή ήταν οι Warrant και οι Skid Row, με τους δεύτερους να κυκλοφορούν το ομώνυμο, πενταπλά πλατινένιο άλμπουμ τους το 1989. Το 1990 το Hard Rock ήταν μία από τις εμπορικότερες μορφές μουσικής. Δίσκοι όπως το "The Razor's Edge" των AC/DC, τα "Use Your Illusion I" και "Use Your Illusion IΙ" των Guns N' Roses, το "Adrenalize" των Def Leppard, το "Slave to the Grind" των Skid Row, το "No More Tears" του Ozzy Osbourne και το "For Unlawful Carnal Knowledge" των Van Halen που κυκλοφόρησαν στα πρώτα χρόνια της νέας δεκαετίας, έγιναν πολυπλατινένιοι. Παρ' όλα αυτά, η άνοδος του grunge στην Αμερική, το οποίο απέκτησε τεράστια δημοτικότητα με το "Nevermind" των Nirvana, και του Britpop στη Μεγάλη Βρετανία, οδήγησαν στο περιθώριο τον κλασικό Hard Rock ήχο. Η νέα κατάσταση οδήγησε στην αφάνεια πολλά από τα Glam Metal συγκροτήματα της προηγούμενης δεκαετίας, ενώ οι Guns N' Roses σταμάτησαν να ηχογραφούν το 1993, επιστρέφοντας μετά από δεκαπέντε χρόνια με το "Chinese Democracy". Οι Aerosmith κυκλοφόρησαν το "Get a Grip" πουλώντας πάνω δέκα εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, συνεχίζοντας με το "Nine Lives" το 1997 και την μεγάλη σινγκλ επιτυχία "I Don't Want to Miss a Thing" που σκαρφάλωσε στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ. Οι AC/DC ηχογράφησαν το διπλά πλατινένιο "Ballbreaker", ενώ οι Deep Purple μετά το "The Battle Rages On", συνέχισαν χωρίς τον κιθαρίστα Ρίτσι Μπλάκμορ ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Στηβ Μορς, με χαμηλότερη εμπορική επιτυχία. Οι Bon Jovi γνώρισαν μεγάλη επιτυχία με τα "Keep the Faith" και "These Days", την εποχή που οι Metallica κυκλοφόρησαν τα "Load" και "ReLoad" σε πιο Hard Rock ύφος και με πολλά Blues χαρακτηριστικά σε σχέση με το Heavy και το Thrash Metal του παρελθόντος. Παρά την έντονη μίξη του Hard Rock με το Punk και τα σκοτεινότερα στιχουργικά θέματα που παρουσίαζε το grunge, υπήρξαν συγκροτήματα του είδους που έδειχναν περισσότερο προσκολλημένα στη σκληρή μουσική της δεκαετίας του '70 όπως οι Soundgarden και οι Pearl Jam. Την ίδια εποχή, στην Μεγάλη Βρετανία οι Oasis πρωτοστάτησαν στην άνοδο του Britpop, ιδιαίτερα με τον δίσκο "(What's the Story) Morning Glory?" που έγινε 14 φορές πλατινένιος στην πατρίδα τους. Alternative Rock καλλιτέχνες που εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο του Hard Rock είναι οι Foo Fighters, οι Nickelback, οι Creed, οι Silverchair, οι Bush, οι Stereophonics, οι Puddle of Mudd, οι Staind, κ.α.. Μετά τον ερχομό της νέας χιλιετίας, μεγάλα ονόματα του είδους προσπάθησαν να διατηρήσουν την δημοτικότητα τους με δίσκους όπως το "Stiff Upper Lip" των AC/DC, το "Crush" των Bon Jovi και το "Just Push Play" των Aerosmith. Οι Van Halen επανενώθηκαν με τον τραγουδιστή Ντέιβιντ Λι Ροθ, οι Black Sabbath με τον Ozzy Osbourne αλλά και τον Ρόνι Τζέιμς Ντίο στους Heaven and Hell, αλλά και οι Led Zeppelin για μία εμφάνιση το 2007, η οποία κυκλοφόρησε σαν "Celebration Day" πέντε χρόνια αργότερα. Επίσης, οι Kiss κυκλοφόρησαν το "Sonic Boom" σκαρφαλώνοντας στο # 2 του Billboard. Την ίδια περίοδο, συγκροτήματα που αποτελούνταν από μουσικούς διαφορετικών και μεγάλων ονομάτων του είδους, όπως οι Audioslave και οι Velvet Revolver γνώρισαν επιτυχία, ενώ οι Guns N' Roses ηχογράφησαν το "Chinese Democracy" χωρίς να πλησιάσουν την επιτυχία του παρελθόντος. Οι Bon Jovi ανέβηκαν στην κορυφή των τσαρτ με τα "Lost Highway" και "The Circle", ενώ οι AC/DC σκαρφάλωσαν στην κορυφή σε παραπάνω από τριάντα χώρες με το "Black Ice", το 2008. Οι Wolfmother και οι Airbourne από την Αυστραλία, οι The Darkness από την Μεγάλη Βρετανία και οι Steel Panther από τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τα πρωτοεμφανιζόμενα συγκροτήματα που αναζωογόνησαν το είδος, ενώ στοιχεία Punk είχαν στον ήχο τους ονόματα όπως οι Kings of Leon, οι Black Rebel Motorcycle Club και οι Queens of the Stone. Η εμπορική άνοδος του κλασικού Hard Rock και του Heavy Metal αποτέλεσε αφορμή για την επιστροφή πολλών ονομάτων του είδους. Οι Accept επέστρεψαν γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία με τα "Blood of the Nations" και "Stalingrad", οι Black Sabbath με το "13" που ανέβηκε στο # 1 σε Ηνωμένες Πολιτείες και Μεγάλη Βρετανία, ενώ οι Soundgarden επανενώθηκαν την πρωτοχρονιά του 2010. Μεγάλη επιτυχία γνώρισαν οι Black Country Communion με τους Γκλεν Χιουζ, Τζο Μποναμάσα, Τζέισον Μπόναμ και Ντέρεκ Σέρινιαν να συνεργάζονται για τα άλμπουμ "Black Country Communion", "2" και "Afterglow". Οι Kiss κυκλοφόρησαν το "Monster" και οι Deftones το "Koi No Yokan", ενώ οι UFO γνώρισαν και πάλι επιτυχία με τους δίσκους "The Visitor" και "Seven Deadly". Οι Deep Purple επέστρεψαν στην δισκογραφία μετά από οκτώ χρόνια με το "Now What?!" το οποίο έφθασε στο # 1 στη Γερμανία και έβαλε το συγκρότημα στο βρετανικό Top-20 για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια. Rock Music Timeline, an online chronology of rock and roll history Rock Music History - What Is Rock Music - About.com Αρχειοθετήθηκε 2016-12-04 στο Wayback Machine. HARD-ROCK MUSIC Define Hard Rock Music | eHow

Το Hard rock (ή Heavy rock) είναι υποείδος της rock μουσικής το οποίο προήλθε από το blues rock και το Garage rock των μέσων της δεκαετίας του '60. Έγινε ιδιαίτερα γνωστό και γνώρισε μεγάλη επιτυχία κατά την δεκαετία του '70 με συγκροτήματα όπως οι Led Zeppelin, οι Deep Purple, οι AC/DC, οι Aerosmith, οι The Who, κ.α., ενώ η επιτυχία του συνεχίστηκε κατά την δεκαετία του '80 με συγκροτήματα όπως οι Van Halen, οι Def Leppard, οι Guns N' Roses, οι Motley Crue, οι Scorpions , οι Metallica, οι Bon Jovi, κ.α.. Κατά την δεκαετία του '90, το Hard Rock έχασε μεγάλο μέρος της δημοτικότητας του λόγω της ανόδου του Grunge, αλλά μετά το 2000 αρκετά συγκροτήματα του Alternative Rock υιοθέτησαν τον ήχο της συγκεκριμένης μουσικής, ταυτόχρονα με την δημιουργία αρκετών νέων συγκροτημάτων τα οποία έχουν επηρεαστεί από την μουσική της δεκαετίας του 1970 και του 1980.

https://el.wikipedia.org/wiki/Hard_rock

Πίεση αίματος

Ο κίνδυνος καρδιοαγγειακής ασθένειας αυξάνει σταδιακά πάνω από 115/75 mmHg, κάτω από αυτό το επίπεδο υπάρχουν περιορισμένες ενδείξεις.Μελέτες παρατήρησης δείχνουν ότι άτομα που διατηρούν τις αρτηριακές πιέσεις στα κάτω άκρα αυτών των περιοχών πιέσεων έχουν πολύ καλύτερη μακροχρόνια καρδιαγγειακή υγεία. Υπάρχει μια συνεχιζόμενη ιατρική συζήτηση για το βέλτιστο επίπεδο της πίεσης του αίματος προς επίτευξη κατά τη χρήση φαρμάκων για μείωση της πίεσης του αίματος με υπέρταση, ιδιαίτερα σε γηραιότερα άτομα.Ο πίνακας δείχνει την πιο πρόσφατη ταξινόμηση (2018) της αρτηριακής πίεσης στο ιατρείο (office (clinic) blood pressure) από την ομάδα εργασίας για τη διαχείριση της αρτηριακής υπέρτασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης Καρδιολογίας (ESC) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Υπέρτασης (ESH). Παρόμοια όρια έχουν υιοθετηθεί από την Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας (American Heart Association) για ενηλίκους από 18 ετών και πάνω, αλλά τον Νοέμβριο του 2017, η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας ανακοίνωσε αναθεωρημένες τιμές για τις κατηγορίες πίεσης του αίματος που αυξάνουν τον αριθμό των ατόμων που θεωρούνται ότι έχουν υψηλή πίεση αίματος.Η πίεση του αίματος κυμαίνεται από λεπτό σε λεπτό και δείχνει κανονικά έναν καρδιακό ρυθμό για μια περίοδο 24 ωρών, με υψηλότερες τιμές νωρίς το πρωί και τα απογεύματα και χαμηλότερες τιμές το βράδυ. Απώλεια της κανονικής πτώσης της πίεσης του αίματος το βράδυ σχετίζεται με μεγαλύτερο μελλοντικό κίνδυνο καρδιαγγειακής ασθένειας και υπάρχουν στοιχεία ότι η πίεση του αίματος το βράδυ είναι μια ισχυρότερη πρόβλεψη καρδιαγγειακών συμβάντων από την πίεση του αίματος την ημέρα. Η πίεση του αίματος διαφοροποιείται για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους (μήνες έως έτη) και αυτή η μεταβλητότητα προβλέπει δυσμενείς συνέπειες. Η πίεση του αίματος αλλάζει επίσης ως απόκριση σε παράγοντες όπως: θερμοκρασία, θόρυβος, συναισθηματικό άγχος, κατανάλωση τροφής ή υγρών, διαιτολογικοί παράγοντες, φυσική δραστηριότητα, αλλαγές στάσης, όπως το σήκωμα, φάρμακα και ασθένειες. Η ποικιλομορφία στην πίεση του αίματος και η καλύτερη τιμή πρόβλεψης των μετρήσεων της εξωνοσοκομειακής πίεσης του αίματος έχουν οδηγήσει κάποιες αρχές, όπως το National Institute for Health and Care Excellence (NICE) στο Ενωμένο Βασίλειο, να υποστηρίξει τη χρήση της εξωνοσοκομειακής πίεσης του αίματος ως την προτιμώμενη μέθοδο διάγνωσης της υπέρτασης. Διάφοροι άλλοι παράγοντες, όπως η ηλικία και το φύλο, επηρεάζουν επίσης την πίεση του αίματος ενός ατόμου. Οι διαφορές μεταξύ των μετρήσεων της πίεσης του αίματος στον αριστερό και τον δεξιό βραχίονα τείνουν να είναι μικρές. Όμως, ενίοτε υπάρχει σταθερή διαφορά μεγαλύτερη από 10 mmHg που μπορεί να χρειάζεται παραπέρα μελέτη, π.χ. η περιφερική αρτηριακή νόσος (peripheral arterial disease) ή αποφρακτική αρτηριοπάθεια (obstructive arterial disease).Δεν υπάρχει κανένα αποδεκτό διαγνωστικό πρότυπο για την υπόταση, αν και πιέσεις μικρότερες από 90/60 θεωρούνται συνήθως ως υποτασικές. Στην πράξη, η πίεση του αίματος θεωρείται ως υπερβολικά χαμηλή μόνο όταν εμφανίζονται συμπτώματα. Εμβρυική πίεση αίματος Στην εγκυμοσύνη, είναι η καρδιά του εμβρύου και όχι η καρδιά της μητέρας που δημιουργεί την εμβρυική πίεση αίματος που οδηγεί το αίμα μέσω της εμβρυικής κυκλοφορίας. Η πίεση του αίματος στην εμβρυική αορτή είναι περίπου 30 mmHg στις 20 εβδομάδες της εγκυμοσύνης και αυξάνεται στα 45 mmHg στις 40 εβδομάδες κύησης.Μέση πίεση αίματος για ολοκληρωμένα βρέφη: Συστολική 65–95 mmHg Διαστολική 30–60 mmHg Παιδική ηλικία Στα παιδιά, τα κανονική εύρη για την πίεση του αίματος είναι χαμηλότερα από τους ενήλικες και εξαρτώνται από το ύψος. Οι τιμές αναφοράς της πίεσης του αίματος έχουν αναπτυχθεί για παιδιά σε διάφορες χώρες, με βάση την κατανομή της πίεσης του αίματος στα παιδιά αυτών των χωρών. Γήρανση ενηλίκων Στους ενήλικες στις περισσότερες κοινωνίες, η συστολική πίεση του αίματος τείνει να αυξάνεται από την πρώιμη ενηλικίωση μέχρι τουλάχιστον την ηλικία των 70 ετών· η διαστολική πίεση τείνει να ξεκινά να αυξάνεται την ίδια περίοδο, αλλά ξεκινά να πέφτει πιο νωρίς στη μέση ηλικία, στην ηλικία περίπου των 55 ετών. Η μέση πίεση του αίματος αυξάνεται από την πρώιμη ενηλικίωση, σταθεροποιείται στη μέση ηλικία, ενώ η πίεση του σφυγμού αυξάνεται αρκετά αισθητά μετά την ηλικία των 40 ετών. Συνεπώς, σε πολλά ηλικιωμένα άτομα, η συστολική πίεση του αίματος υπερβαίνει συχνά το κανονικό εύρος ενηλίκων, εάν η διαστολική πίεση είναι στο κανονικό εύρος, αυτό ονομάζεται μεμονωμένη συστολική υπέρταση. Η αύξηση της πίεσης του σφυγμού με την ηλικία αποδίδεται σε αυξημένη δυσκαμψία των αρτηριών. Η αύξηση της πίεσης του αίματος που σχετίζεται με την ηλικία δεν θεωρείται υγιής και δεν παρατηρείται σε κάποιες απομονωμένες μη αφομοιωμένες κοινότητες. Η πίεση του αίματος αναφέρεται γενικά ως αρτηριακή πίεση στη συστηματική κυκλοφορία. Όμως, η μέτρηση των πιέσεων στο φλεβικό σύστημα και στα πνευμονικά αγγεία παίζει σημαντικό ρόλο στις μονάδες εντατικής θεραπείας, αλλά απαιτεί επεμβατική μέτρηση της πίεσης χρησιμοποιώντας καθετήρα. Φλεβική πίεση είναι η αγγειακή πίεση σε μια φλέβα ή στους κόλπους της καρδιάς. Είναι πολύ μικρότερη από την αρτηριακή πίεση, με συνηθισμένες τιμές 5 mmHg στον δεξιό κόλπο 8 mmHg στον αριστερό κόλπο. Παραλλαγές της φλεβικής πίεσης περιλαμβάνουν: Την κεντρική φλεβική πίεση (Central venous pressure), που είναι μια καλή προσέγγιση της δεξιάς κολπικής πίεσης, που είναι βασικός καθοριστής του διαστολικού όγκου του δεξιού κοιλιακού άκρου. (Όμως, υπάρχουν εξαιρέσεις σε κάποιες περιπτώσεις.) Τη σφαγιτιδική φλεβική πίεση (jugular venous pressure ή JVP) που είναι η έμμεσα παρατηρούμενη πίεση στο φλεβικό σύστημα. Μπορεί να είναι χρήσιμη στη διάκριση διάφορων μορφών καρδιακών και πνευμονικών ασθενειών. Την πυλαία φλεβική πίεση (portal venous pressure) που είναι η πίεση του αίματος στην πυλαία φλέβα. Είναι κανονικά 5–10 mmHg Κανονικά, η πίεση στην πνευμονική αρτηρία είναι περίπου 15 mmHg σε ηρεμία.Η αυξημένη πίεση του αίματος στα τριχοειδή του πνεύμονα προκαλεί πνευμονική υπέρταση, που οδηγεί σε διάμεσο οίδημα εάν η πίεση αυξηθεί σε πάνω από 20 mmHg και σε πνευμονικό οίδημα (pulmonary edema) σε πιέσεις πάνω από 25 mmHg. Εάν η καρδιά σταματήσει, η πίεση του αίματος πέφτει, αλλά δεν μηδενίζεται. Η εναπομένουσα μετρούμενη πίεση μετά από παύση του καρδιακού παλμού και ανακατανομή του αίματος μέσω της κυκλοφορίας ορίζεται ως μέση συστηματική πίεση ή μέση πίεση κυκλοφορικής πλήρωσης· συνήθως βρίσκεται στην τάξη των περίπου 7mm Hg. Οι διαταραχές του ελέγχου της πίεσης του αίματος περιλαμβάνουν την υψηλή πίεση του αίματος, τη χαμηλή πίεση του αίματος και την πίεση του αίματος που εμφανίζει υπερβολική ή δυσπροσαρμοστική διακύμανση. Η αρτηριακή υπέρταση μπορεί να είναι δείκτης άλλων προβλημάτων και μπορεί να έχει μακροχρόνιες αρνητικές επιπτώσεις. Μερικές φορές μπορεί να είναι οξύ πρόβλημα, παραδείγματος χάρη στην υπερτασική έκτακτη ανάγκη (hypertensive emergency). Τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης εξασκούν μηχανική πίεση στα αρτηριακά τοιχώματα. Υψηλότερες πιέσεις αυξάνουν τον καρδιακό φόρτο εργασίας και την μετάβαση σε ανθυγιεινή ανάπτυξη ιστού (αθήρωμα) που αναπτύσσεται στα τοιχώματα των αρτηριών. Όσο πιο υψηλή η πίεση, τόσο πιο μεγάλη η πίεση που εμφανίζεται και τόσο περισσότερο το αθήρωμα τείνει να προχωρεί και το μυοκάρδιο τείνει να παχαίνει, να μεγαλώνει και να γίνεται ασθενέστερο με τον χρόνο. Εμμένουσα υπέρταση είναι ένας από τους παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικά επεισόδια, έμφραγμα του μυοκαρδίου, καρδιακή ανεπάρκεια και αρτηριακά ανευρύσματα και είναι η κύρια αιτία χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας. Ακόμα και μέτρια αύξηση της αρτηριακής πίεσης οδηγεί σε συντόμευση του προσδόκιμου επιβίωσης. Σε σοβαρά υψηλές πιέσεις, μέσες αρτηριακές πιέσεις 50% ή περισσότερο πάνω από τον μέσο όρο, ένα άτομο δεν μπορεί να περιμένει να ζήσει περισσότερο από μερικά χρόνια, εκτός και αντιμετωπιστεί η κατάστασή του κατάλληλα.Στο παρελθόν, δινόταν μεγαλύτερη προσοχή στη διαστολική πίεση· αλλά σήμερα αναγνωρίζεται ότι και υψηλή συστολική πίεση και υψηλή πίεση σφυγμού (η αριθμητική διαφορά μεταξύ συστολικής και διαστολικής) είναι επίσης παράγοντες κινδύνου. Σε κάποιες περιπτώσεις, φαίνεται ότι μια μείωση σε υπερβολική διαστολική πίεση μπορεί στην πραγματικότητα να αυξήσει τον κίνδυνο, λόγω προφανώς της αυξημένης διαφοράς μεταξύ συστολικής και διαστολικής πίεσης. Εάν η συστολική πίεση του αίματος είναι αυξημένη (>140 mmHg) με κανονική διαστολική πίεση του αίματος (<90 mmHg), ονομάζεται "μεμονωμένη συστολική υπέρταση" και μπορεί να εμφανίσει ανησυχία για την υγεία.Για τα άτομα με παλινδρόμηση καρδιακής βαλβίδας (heart valve regurgitation), αλλαγή στην βαρύτητά της μπορεί να συνδέεται με αλλαγή στη διαστολική πίεση. Σε μια μελέτη ατόμων με παλινδρόμηση καρδιακής βαλβίδας που συνέκρινε μετρήσεις με διαφορά 2 εβδομάδων για κάθε άτομο, εμφανίστηκε αυξημένη σοβαρότητα της αορτικής και της μιτροειδικής παλινδρόμησης με αυξημένη διαστολική πίεση του αίματος, ενώ με μειωμένη διαστολική πίεση του αίματος υπήρξε μειωμένη σοβαρότητα. Η υπερβολικά χαμηλή πίεση του αίματος είναι γνωστή ως υπόταση. Αυτή είναι ιατρική ανησυχία εάν προκαλεί ενδείξεις ή συμπτώματα, όπως ζαλάδα, λιποθυμία, ή σε ακραίες περιπτώσεις, κυκλοφορική καταπληξία.Οι αιτίες της χαμηλής αρτηριακής πίεσης περιλαμβάνουν: Σήψη Αιμορραγία Καρδιογενή καταπληξία Νευρωνικά μεσολαβούμενη υπόταση (ή αντανακλαστική συγκοπή) Τοξίνες συμπεριλαμβανομένων τοξικών δόσεων φαρμάκων πίεσης του αίματος Ορμονικές ανωμαλίες, όπως η νόσος Addison Διατροφικές διαταραχές, ειδικότερα νευρική ανορεξία και ψυχογενής βουλιμία Ορθοστατική υπόταση Μια μεγάλη πτώση στην πίεση του αίματος κατά την όρθια στάση (εμμένουσα μείωση της συστολικής/διαστολικής πίεσης του αίματος μεγαλύτερη από 20/10 mm Hg) ονομάζεται ορθοστατική υπόταση (orthostatic hypotension ή postural hypotension) και αντιπροσωπεύει αποτυχία του σώματος να αντισταθμίσει την επίπτωση της βαρύτητας στην κυκλοφορία. Η όρθια στάση καταλήγει σε αυξημένη υδροστατική πίεση στα αιμοφόρα αγγεία των κάτω άκρων. Η συνακόλουθη διαστολή των φλεβών κάτω από το διάφραγμα (φλεβική στάση) προκαλεί την επανατοποθέτηση από το στήθος και το ανώτερο σώμα ~500 ml αίματος. Αυτό καταλήγει σε γρήγορη μείωση του κεντρικού όγκου του αίματος και σε μείωση του κοιλιακού προφορτίου που με τη σειρά του μειώνει τον όγκο του παλμού και τη μέση αρτηριακή πίεση. Κανονικά αυτό αντισταθμίζεται από πολλούς μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της ενεργοποίησης του αυτόνομου νευρικού συστήματος που αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό, της μυοκαρδιακής συσταλτικότητας (myocardial contractility) και της συστηματικής αρτηριακής αγγειοσυστολής (vasoconstriction) για να διατηρήσει την πίεση του αίματος και να προκαλέσει τη φλεβική αγγειοσυστολή ώστε να μειώσει τη φλεβική ενδοτικότητα (compliance). Μειωμένη φλεβική ενδοτικότητα καταλήγει επίσης από μια εσωτερική μυογενή αύξηση σε φλεβικό τόνο λείων μυών ως απόκριση στην αυξημένη πίεση στις φλέβες του κάτω σώματος. Άλλοι αντισταθμιστικοί μηχανισμοί περιλαμβάνουν τον φλεβοαρτηριακό αντανακλαστικό του άξονα, τη 'σκελετομυική αντλία' και την 'αναπνευστική αντλία'. Αυτοί οι μηχανισμοί μαζί σταθεροποιούν κανονικά την πίεση του αίματος μέσα σε ένα λεπτό ή λιγότερο. Εάν αυτοί οι αντισταθμιστικοί μηχανισμοί αποτύχουν και η αρτηριακή πίεση και η ροή του αίματος μειωθούν κάτω από ένα συγκεκριμένο σημείο, η αιμάτωση δεν είναι επαρκής, προκαλώντας ζαλάδα, αδυναμία ή λιποθυμία. Συνήθως αυτή η αποτυχία αντιστάθμισης οφείλεται σε ασθένειες ή φάρμακα που επηρεάζουν το συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Μια παρόμοια επίπτωση παρατηρείται ακολουθώντας την εμπειρία υπερβολικών βαρυτικών δυνάμεων, όπως ασκούνται ως ρουτίνα σε μάχιμους πιλότους όπου οι ακραίες υδροστατικές πιέσεις υπερβαίνουν την δυνατότητα αντισταθμιστικών μηχανισμών του σώματος. Η κανονική διακύμανση στην πίεση του αίματος είναι προσαρμοστική και απαραίτητη. Διακυμάνσεις στην πίεση που είναι σημαντικά μεγαλύτερες από το κανονικό συνδέονται με μεγαλύτερη υπερένταση λευκής ουσίας (white matter hyperintensity), ένα εύρημα συνεπές με την μειωμένη τοπική εγκεφαλική ροή αίματος και οξυμένο κίνδυνο εγκεφαλοαγγειακής ασθένειας. Μέσα στις ομάδες υψηλής και χαμηλής πίεσης του αίματος, βρέθηκε ότι μεγαλύτερος βαθμός διακύμανσης συσχετίζεται με αύξηση στις εγκεφαλοαγγειακές ασθένειες συγκριτικά με αυτές με μικρότερη μεταβλητότητα, υποδεικνύοντας την εξέταση της κλινικής διαχείρισης των διακυμάνσεων της πίεσης του αίματος, ακόμα και μεταξύ των γηραιότερων ενηλίκων με κανονική τάση. Τα γηραιότερα άτομα και αυτά που είχαν δεχθεί φάρμακα για την πίεση του αίματος είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν μεγαλύτερες διακυμάνσεις στην πίεση. Κατά τη διάρκεια κάθε καρδιακού κύκλου, η πίεση του αίματος κυμαίνεται μεταξύ μιας μέγιστης (συστολικής) και μιας ελάχιστης (διαστολικής) πίεσης. Η πίεση του αίματος στην κυκλοφορία οφείλεται κυρίως στην αντλητική δράση της καρδιάς. Οι διαφορές στη μέση πίεση του αίματος προκαλούν τη κυκλοφορία του αίματος. Ο ρυθμός της μέσης ροής του αίματος εξαρτάται από την πίεση του αίματος και την αντίσταση στην ροή που εμφανίζεται από τα αιμοφόρα αγγεία. Απουσία υδροστατικών επιδράσεων (π.χ όρθια στάση), η μέση πίεση του αίματος μειώνεται καθώς το κυκλοφορούν αίμα απομακρύνεται από την καρδιά μέσω των αρτηριών και των τριχοειδών αγγείων λόγω των ιξωδών απωλειών ενέργειας. Η μέση πίεση του αίματος πέφτει κατά την κυκλοφορία του, αν και η μεγαλύτερη πτώση συμβαίνει κατά μήκος των μικρών αρτηριών και των αρτηριδίων. Η παλμικότητα μειώνεται επίσης στα μικρότερα στοιχεία της αρτηριακής κυκλοφορίας, αν και παρατηρείται κάποια μεταφερόμενη παλμικότητα στα τριχοειδή. Η βαρύτητα επηρεάζει την πίεση του αίματος μέσω υδροστατικών δυνάμεων (π.χ. κατά την όρθια στάση), των βαλβίδων στις φλέβες, της αναπνοής και η άντλησης από τη συστολή των σκελετικών μυών επηρεάζει επίσης την πίεση του αίματος, ιδιαίτερα στις φλέβες. Μια απλή προβολή της αιμοδυναμικής της συστηματικής αρτηριακής πίεσης βασίζεται στη μέση αρτηριακή πίεση (mean arterial pressure ή MAP) και την πίεση του σφυγμού. Οι περισσότερες επιδράσεις στην πίεση του αίματος μπορούν να γίνουν κατανοητές από τις επιπτώσεις τους στην καρδιακή παροχή και στην συστηματική αγγειακή αντίσταση. Ο καρδιακός όγκος του παλμού είναι το προϊόν του όγκου του παλμού και του καρδιακού ρυθμού, ενώ ο όγκος του παλμού επηρεάζεται από τον όγκο του αίματος. Εν συντομία, όσο μεγαλύτερος είναι ο όγκος του αίματος, τόσο μεγαλύτερη ο καρδιακός όγκος του παλμού. Αυτό μπορεί να εξηγεί εν μέρει τη σχέση μεταξύ λήψης διαιτολογικού άλατος και αυξημένης πίεσης του αίματος, όπου η αυξημένη λήψη άλατος μπορεί να αυξήσει τον όγκο του αίματος και να προκύψει δυνητικά μεγαλύτερη αρτηριακή πίεση. Όμως, αυτό ποικίλλει με το άτομο και εξαρτάται πολύ από την απόκριση του αυτόνομου νευρικού συστήματος και το σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης (renin–angiotensin system). Βέβαια, η σχέση μεταξύ όγκου και πίεσης του αίματος είναι πιο περίπλοκη. Απλοποιημένα, η συστηματική αγγειακή αντίσταση καθορίζεται κυρίως από το διαμέτρημα των μικρών αρτηριών και αρτηριδίων. Η αποδιδόμενη αντίσταση σε ένα αιμοφόρο αγγείο εξαρτάται από την ακτίνα του όπως περιγράφεται από την εξίσωση Hagen–Poiseuille (αντίσταση∝1/ακτίνα4). Συνεπώς, όσο πιο μικρή η ακτίνα, τόσο πιο μεγάλη η αντίσταση. Άλλοι φυσικοί παράγοντες που επηρεάζουν την αντίσταση περιλαμβάνουν: το μήκος του αγγείου (όσο μακρύτερο το αγγείο, τόσο μεγαλύτερη η αντίσταση), το ιξώδες του αίματος (όσο μεγαλύτερο το ιξώδες, τόσο μεγαλύτερη η αντίσταση) και ο αριθμός των αγγείων, ιδιαίτερα των μικρότερων πολυάριθμων αρτηριδίων και τριχοειδών. Η παρουσία αρτηριακής στένωσης αυξάνει την αντίσταση στη ροή, όμως αυτή η αύξηση στην αντίσταση σπάνια αυξάνει τη συστηματική πίεση του αίματος επειδή η συνεισφορά της στη συνολική συστηματική αντίσταση είναι μικρή, αν και μπορεί βαθιά να μειώσει την καθοδική ροή. Ουσίες που ονομάζονται αγγειοσυσταλτικά (vasoconstrictors) μειώνουν το διαμέτρημα των αιμοφόρων αγγείων, αυξάνοντας συνεπώς την πίεση του αίματος. Αγγειοδιασταλτικά (Vasodilators) (όπως η νιτρογλυκερίνη) αυξάνουν το διαμέτρημα των αιμοφόρων αγγείων, μειώνοντας συνεπώς την αρτηριακή πίεση. Μακροπρόθεσμα μια διεργασία που ονομάζεται αναδιαμόρφωση (remodeling) συνεισφέρει επίσης στην αλλαγή του διαμετρήματος των μικρών αιμοφόρων αγγείων και επηρεάζει την αντίσταση και την δραστικότητα στους αγγειοδραστικούς παράγοντες. Μειώσεις στην πυκνότητα των τριχοειδών, που ονομάζεται αραιοποίηση των τριχοειδών (capillary rarefaction), μπορεί επίσης να συνεισφέρει στην αυξημένη αντίσταση σε κάποιες περιπτώσεις.Στην πράξη, κάθε αυτόνομο νευρικό σύστημα και άλλα συστήματα του ατόμου που ρυθμίζουν την πίεση του αίματος, ιδιαίτερα των νεφρών, αποκρίνονται και ρυθμίζουν όλους αυτούς τους παράγοντες έτσι ώστε, αν και τα παραπάνω θέματα είναι σημαντικά, δρουν σπάνια απομονωμένα και η ενεργή αρτηριακή πίεση που αποκρίνεται σε ένα δεδομένο άτομο μπορεί να ποικίλλει πλατιά βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. MAP είναι η μέση αρτηριακή πίεση (average of blood pressure) κατά τη διάρκεια ενός καρδιακού κύκλου και ορίζεται από τον καρδιακό όγκο του παλμού (cardiac output ή CO), τη συστηματική αγγειακή αντίσταση (systemic vascular resistance ή SVR) και την κεντρική φλεβική πίεση (central venous pressure ή CVP)): MAP = ( CO ⋅ SVR ) + CVP {\displaystyle \!{\text{MAP}}=({\text{CO}}\cdot {\text{SVR}})+{\text{CVP}}} Στην πράξη, αγνοείται γενικά η συνεισφορά της CVP (που είναι μικρή) και έτσι γίνεται: MAP = CO ⋅ SVR {\displaystyle \!{\text{MAP}}={\text{CO}}\cdot {\text{SVR}}} Η MAP μπορεί να εκτιμηθεί από μετρήσεις της συστολικής P sys {\displaystyle \!P_{\text{sys}}} και της διαστολικής πίεσης P dias {\displaystyle \!P_{\text{dias}}} MAP ≊ P dias + 1 3 ( P sys − P dias ) {\displaystyle \!{\text{MAP}}\approxeq P_{\text{dias}}+{\frac {1}{3}}(P_{\text{sys}}-P_{\text{dias}})} Η πίεση του σφυγμού είναι η διαφορά μεταξύ της μετρούμενης συστολικής και διαστολικής πίεσης, P pulse = P sys − P dias . {\displaystyle \!P_{\text{pulse}}=P_{\text{sys}}-P_{\text{dias}}.} Η πίεση του σφυγμού είναι συνέπεια της παλλόμενης φύσης του καρδιακού όγκου του παλμού, δηλαδή του καρδιακού κτύπου. Το μέγεθος της πίεσης του παλμού αποδίδεται συνήθως στην αλληλεπίδραση του όγκου του παλμού της καρδιάς, στην προσαρμογή (ικανότητα για επέκταση) του αρτηριακού συστήματος —που οφείλεται κυρίως στην αορτή και τις ελαστικές αρτηρίες— και στην αντίσταση στη ροή στο αρτηριακό δέντρο. Η ενδογενής ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά οι παρακάτω μηχανισμοί ρύθμισης της αρτηριακής πίεσης έχουν χαρακτηριστεί επαρκώς: Αντανακλαστικό τασεοϋποδοχέων (Baroreceptor reflex): Τασεοϋποδοχείς (πιεσοϋποδοχείς) στις ζώνες υποδοχέων υψηλής πίεσης ανιχνεύουν τις αλλαγές στην αρτηριακή πίεση. Αυτοί οι τασεοϋποδοχείς στέλνουν σήματα κυρίως στον μυελό του εγκεφαλικού στελέχους, ειδικότερα στη κεφαλική έξω κοιλιακή μοίρα του προμήκους (rostral ventrolateral medulla ή RVLM). Ο μυελός, μέσω του αυτόνομου νευρικού συστήματος, ρυθμίζει τη μέση αρτηριακή πίεση μεταβάλλοντας και τη δύναμη και την ταχύτητα των συστολών της καρδιάς, καθώς καθώς και της συστηματικής αγγειακής αντίστασης. Οι πιο σημαντικοί αρτηριακοί τασεοϋποδοχείς βρίσκονται στον δεξιό και στον αριστερό καρωτιδικό κόλπο και στο αορτικό τόξο (aortic arch). Σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης (Renin–angiotensin system ή RAS): Αυτό το σύστημα είναι γενικά γνωστό για τη μακροχρόνια ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Αυτό το σύστημα επιτρέπει στους νεφρούς να αντισταθμίσουν την απώλεια σε όγκο αίματος ή πτώσεις της αρτηριακής πίεσης ενεργοποιώντας ένα ενδογενές αγγειοσυσταλτικό γνωστό ως αγγειοτενσίνη ΙΙ. Έκλυση αλδοστερόνης: Αυτή η στεροειδής ορμόνη εκλύεται από τον επινεφριδιακό φλοιό (adrenal cortex) ως απόκριση στην αγγειοτενσίνη ΙΙ ή σε υψηλά επίπεδα ορού σε καλίου. Η αλδοστερόνη διεγείρει κατακράτηση νατρίου και έκλυση καλίου από τους νεφρούς. Επειδή το νάτριο είναι το κύριο ιόν που καθορίζει την ποσότητα του υγρού στα αιμοφόρα αγγεία με ώσμωση, η αλδοστερόνη θα αυξήσει την κατακράτηση υγρού και έμμεσα την αρτηριακή πίεση. Οι τασεοϋποδοχείς στις ζώνες υποδοχέων χαμηλής πίεσης (κυρίως στις κοίλες φλέβες (venae cavae) και στις πνευμονικές φλέβες καθώς και στους καρδιακούς κόλπους με αποτέλεσμα την ανάδραση με ρύθμιση της έκκρισης της αντιδιουρητικής ορμόνης (ADH/αγγειοπρεσίνης), ρενίνης και αλδοστερόνης. Το αποτέλεσμα αυξάνει τον όγκο του αίματος που καταλήγει σε αυξημένη καρδιακή παροχή σύμφωνα με τον νόμο των Frank–Starling, που με τη σειρά της αυξάνει την αρτηριακή πίεση του αίματος.Αυτοί οι διαφορετικοί μηχανισμοί δεν είναι κατ' ανάγκη ανεξάρτητοι μεταξύ τους, όπως φαίνεται από τη σύνδεση μεταξύ του RAS και της έκλυσης αλδοστερόνης. Όταν πέφτει η πίεση του αίματος αρχίζουν πολλές φυσιολογικές αλληλουχίες αντιδράσεων για να επιστρέψει η πίεση του αίματος σε πιο κατάλληλο επίπεδο. Η πτώση της πίεσης του αίματος ανιχνεύεται από τη μείωση στη ροή του αίματος και συνεπώς τη μείωση της ταχύτητας σπειραματικής διήθησης (glomerular filtration rate ή GFR). Μείωση στην GFR ανιχνεύεται ως μείωση στα επίπεδα Na+ από τη πυκνή κηλίδα (macula densa). Η πυκνή κηλίδα προκαλεί αύξηση στην επαναρρόφηση των Na+, που προκαλεί το νερό να ακολουθήσει μέσω ώσμωσης και οδηγεί τελικά σε αύξηση στον όγκο του πλάσματος. Παραπέρα, η πυκνή κηλίδα απελευθερώνει αδενοσίνη που προκαλεί σύσπαση των κεντρομόλων αρτηριδίων. Ταυτόχρονα, τα παρασπειραματικά κύτταρα (juxtaglomerular cells) ανιχνεύουν τη μείωση στην πίεση του αίματος και απελευθερώνουν ρενίνη. Η ρενίνη μετατρέπει το αγγειοτενσινογόνο (ανενεργή μορφή) σε αγγειοτενσίνη Ι (ενεργή μορφή). Η αγγειοτενσίνη Ι ρέει στο αίμα μέχρι να φτάσει τα τριχοειδή των πνευμόνων όπου δρα το ένζυμο μετατροπής αγγειοτενσίνης (angiotensin converting enzyme ή ACE) πάνω της για να την μετατρέψει σε αγγειοτενσίνη ΙΙ. Η αγγειοτενσίνη ΙΙ είναι ένα αγγειοσυσταλτικό που θα αυξήσει τη ροή του αίματος στην καρδιά και συνεπώς το προφορτίο, αυξάνοντας τελικά την καρδιακή παροχή. Η αγγειοτενσίνη ΙΙ προκαλεί επίσης αύξηση στην απελευθέρωση της αλδοστερόνης από τα επινεφρίδια. Η αλδοστερόνη αυξάνει επιπλέον την επαναρρόφηση των Na+ και του H2O στο άπω εσπειραμένο σωληνάριο (distal convoluted tubule) του νεφρώνα.Το RAS στοχοποιείται φαρμακευτικά από αναστολείς ACE και ανταγωνιστές υποδοχέων αγγειοτενσίνης ΙΙ, γνωστοί και ως αναστολείς υποδοχέων αγγειοτενσίνης (angiotensin receptor blockers ή ARBs). Το σύστημα αλδοστερόνης σκοπεύεται απευθείας από σπειρονολακτόνη (spironolactone), έναν ανταγωνιστή αλδοστερόνης. Η κατακράτηση του υγρού μπορεί να στοχοποιείται από διουρητικά· το αντιυπερτασικό φαινόμενο των διουρητικών οφείλεται στην επίδρασή τους στον όγκο του αίματος. Γενικά, το αντανακλαστικό τασεοϋποδοχέων δεν στοχοποιείται στην αρτηριακή υπέρταση επειδή εάν φραχτεί, τα άτομα μπορεί να υποφέρουν από ορθοστατική υπόταση και λιποθυμία. Η αρτηριακή πίεση μετράται συνήθως μέσω σφυγμομανομέτρου, που χρησιμοποιεί το ύψος στήλης υδραργύρου, ή ενός αναεροειδούς μετρητήwhich, για να απεικονίσει την πίεση του αίματος με ακρόαση. Η πιο συνηθισμένη αυτοματοποιημένη τεχνική μέτρησης της πίεσης του αίματος βασίζεται στην ταλαντωσιμετρική μέθοδο. Πλήρως αυτοματοποιημένη ταλαντωσιμετρική μέθοδος είναι διαθέσιμη από το 1981. Αυτή η αρχή έχει πρόσφατα χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση της πίεσης του αίματος με έξυπνο τηλέφωνο. Η μέτρηση της πίεσης επεμβατικά, με είσοδο στο αρτηριακό τοίχωμα προς λήψη της μέτρησης είναι πολύ λιγότερο συνηθισμένη και περιορίζεται συνήθως σε νοσοκομειακές συνθήκες. Νέες μέθοδοι μέτρησης της πίεσης του αίματος χωρίς διείσδυση στο αρτηριακό τοίχωμα και χωρίς εφαρμογή πίεσης στο σώμα του ασθενούς ερευνώνται τώρα. Οι επονομαζόμενες μετρήσεις χωρίς περιχειρίδα ανοίγουν τον δρόμο για πιο άνετες και αποδεκτές παρακολουθήσεις της πίεσης του αίματος. Δείτε για παράδειγμα, την παρακολούθηση της πίεσης του αίματος στον καρπό που χρησιμοποιεί μόνο οπτικούς ανιχνευτές. Η πίεση του αίματος σε μη ανθρώπινα θηλαστικά είναι παρόμοια με την ανθρώπινη πίεση του αίματος. Αντίθετα, ο καρδιακός ρυθμός διαφέρει αισθητά, εξαρτώμενος πολύ από το μέγεθος του ζώου (τα μεγαλύτερα ζώα έχουν χαμηλότερους καρδιακούς ρυθμούς). Όπως στους ανθρώπους, η πίεση του αίματος στα ζώα διαφέρει με την ηλικία, το φύλο, τη στιγμή της ημέρας και τις περιστάσεις: οι μετρήσεις που έγιναν σε εργαστήρια ή με αναισθησία μπορεί να μην είναι αντιπροσωπευτικές των τιμών σε συνθήκες ελεύθερης διαβίωσης. Οι επιμύες, τα ποντίκια, τα σκυλιά και τα κουνέλια έχουν χρησιμοποιηθεί εκτεταμένα για τη μελέτη των αιτίων της υψηλής πίεσης του αίματος. Υπέρταση σε γάτες και σκυλιά διαγιγνώσκεται εάν η πίεση του αίματος είναι μεγαλύτερη από 150 mm Hg (η συστολική) και/ή 95 mm Hg (η διαστολική). Blood Pressure Association (UK) About High Blood Pressure, American Heart Association Control of Blood Pressure, Toronto General Hospital Blood Pressure Chart Αρχειοθετήθηκε 2021-03-02 στο Wayback Machine., Vaughn's Summaries

Αρτηριακή πίεση αναφερόμενη και ως Πίεση αίματος είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στα τοιχώματα των αρτηριών. Η πίεση αυτή οφείλεται στο έργο που παράγει η καρδιά (συστολή, διαστολή) αντλώντας αίμα μέσω του καρδιαγγειακού συστήματος. Ο όρος αρτηριακή πίεση χωρίς παραπέρα εξειδίκευση αναφέρεται συνήθως στην πίεση σε μεγάλες αρτηρίες της συστηματικής κυκλοφορίας. Η πίεση του αίματος εκφράζεται συνήθως με όρους της συστολικής πίεσης (μέγιστη κατά τη διάρκεια ενός καρδιακού κτύπου) και της διαστολικής πίεσης (ελάχιστη μεταξύ δύο καρδιακών κτύπων) και μετράται σε χιλιοστά υδραργύρου (mmHg), πάνω από την περιβάλλουσα ατμοσφαιρική πίεση. Η πίεση του αίματος είναι ένα από τα ζωτικά σημεία, μαζί με τον αναπνευστικό ρυθμό, τον καρδιακό ρυθμό, τον κορεσμό οξυγόνου και τη σωματική θερμοκρασία. Η κανονική πίεση αίματος σε ηρεμία είναι για ενηλίκους περίπου 120mmHg ή 16kPa η συστολική και 80mmHg ή 11kPa η διαστολική, που συντομεύεται σε "120/80 mmHg". Γενικά, η μέση πίεση του αίματος, προτυποποιημένη με την ηλικία, έχει μείνει περίπου η ίδια από το 1975 μέχρι σήμερα, περίπου 127/79 mmHg στους άνδρες και 122/77 mmHg στις γυναίκες.Παραδοσιακά, η πίεση του αίματος μετράται μη επεμβατικά με τη χρήση ακρόασης με τη χρήση σφυγμομανομέτρου υδραργυρικού σωλήνα. Η ακρόαση εξακολουθεί γενικά να θεωρείται η ακριβέστερη μέθοδος για μη επεμβατικές μετρήσεις της πίεσης του αίματος στις κλινικές. Όμως, οι ημιαυτόματες μέθοδοι έχουν γίνει συνηθισμένες, κυρίως λόγω της δυνητικής τοξικότητας του υδραργύρου, αν και το κόστος, η ευκολία χρήσης και η εφαρμοσιμότητα στις εξωνοσοκομειακές ή οικιακές μετρήσεις της πίεσης του αίματος έχει επηρεάσει επίσης αυτήν τη τάση. Οι πρώιμες αυτοματοποιημένες εναλλακτικές ως προς τα σφυγμομανόμετρα υδραργυρικού σωλήνα ήταν συχνά αρκετά ανακριβείς, αλλά οι σύγχρονες συσκευές επιβεβαιωμένες από διεθνή πρότυπα επιτυγχάνουν μέση διαφορά μεταξύ δύο τυποποιημένων μετρήσεων της τάξης των 5 mm Hg ή λιγότερο και τυπική απόκλιση λιγότερο από 8 mm Hg. Οι περισσότερες από αυτές τις ημιαυτοματοποιημένες μεθόδους μετρούν την πίεση του αίματος με τη χρήση ταλαντωσιμετρίας.Η πίεση του αίματος επηρεάζεται από την καρδιακή παροχή (cardiac output), την ολική περιφερική αντίσταση (total peripheral resistance) and την αρτηριακή δυσκαμψία (arterial stiffness) και ποικίλει ανάλογα με τη συναισθηματική κατάσταση, τη δραστηριότητα και τις σχετικές καταστάσεις υγείας/ασθένειας. Βραχυπρόθεσμα, η πίεση του αίματος ρυθμίζεται από τασεοϋποδοχείς (baroreceptors) που δρουν μέσω του εγκεφάλου για να επιδράσουν στο νευρικό και το ενδοκρινικό σύστημα. Η πίεση του αίματος που είναι υπερβολικά χαμηλή ονομάζεται υπόταση (hypotension) και η πίεση που είναι συστηματικά υψηλή ονομάζεται υπέρταση. Και οι δυο έχουν πολλά αίτια και μπορεί να εμφανίζονται ξαφνικά ή να έχουν μεγάλη διάρκεια. Η μακροχρόνια υπέρταση είναι ένας παράγοντας κινδύνου για πολλές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων των παρακάτω: καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό επεισόδιο και νεφρική ανεπάρκεια. Η μακροχρόνια υπέρταση είναι πιο συνηθισμένη από τη μακροχρόνια υπόταση, που διαγιγνώσκεται συνήθως όταν προκαλεί συμπτώματα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AF%CE%B5%CF%83%CE%B7_%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82

Κάρλο Τζεζουάλντο

Ο Τζεζουάλντο ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, στην οποία ανήκε η επαρχία της Βενόζα από το 1560. Ο θείος του, Κάρολος Μπορομέο, ήταν καρδινάλιος και αργότερα άγιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ενώ η μητέρα του, Τζιρόλαμα, ήταν ανεψιά του Πάπα Πίου Δ΄. Πιθανότατα γεννήθηκε στη Βενόζα, τμήματος του τότε Βασιλείου της Νάπολης· ελάχιστα είναι γνωστά για τα πρώτα του χρόνια -ακόμη και η χρονολογία γέννησής του τελεί υπό αμφισβήτηση. Άγνωστο είναι επίσης αν υπήρξε μαθητής ή συνάδελφος του Πομπόνιο Νέννα, ωστόσο η αφιέρωσή του στη μουσική έλαβε χώρα από νωρίς, με τον αποκλεισμό άλλων πεδίων ενδιαφέροντος. Μαθήτευσε με τους συνθέτες Giovanni de Macque, Scipione Dentice, Scipione Stella, Scipione Lacorcia, Ascanio Mayone, καθώς και με τον λαουτίστα και ευγενή Ettorre de la Marra. Εκτός από λαούτο, έπαιζε κιθάρα και τσέμπαλο. Το 1586 νυμφεύεται την πρώτη του εξαδέλφη, Ντόνα Μαρία Ντ' Άβαλος, κόρη του Μαρκησίου της Πεσκάρα, η οποία δύο χρόνια μετά συνδέεται ερωτικά με τον Φαμπρίτσιο Καράφα, Δούκα της Άντρια. Ο δεσμός μένει κρυφός από τον Τζεζουάλντο για περίπου δυο χρόνια, όχι όμως και από τον κόσμο γενικότερα, ώσπου στις 16 Οκτωβρίου 1590 συμβαίνει το απονεννοημένο: ο Τζεζουάλντο βρίσκεται σε κυνηγετική εκδρομή και το ζεύγος συνευρίσκεται (με ανεπαρκή μέτρα προστασίας) στο Παλάτι Σαν Σεβέρο της Νάπολης. Επιστρέφοντας ο απατημένος σύζυγος τους βρίσκει εν περιπτύξει και τους δολοφονεί επιτόπου στο κρεβάτι. Κατόπιν, τοποθέτησε τα πτώματά τους στην είσοδο του παλατιού, σε κοινή θέα και, καθότι ευγενής, δεν του ασκήθηκε δίωξη. Θέλοντας να αποφύγει μια πιθανή βεντέτα με τους συγγενείς του Δούκα ή της γυναίκας του, διαφεύγει στο κάστρο του στη Βενόζα, όπου και μένει μέχρι το τέλος της ζωής του. Οι λεπτομέρειες της σφαγής σώζονται με κάθε ακρίβεια, χάρη στα πρακτικά μεταξύ μαρτύρων και αρχών· αν και σε κάποια σημεία διαφέρουν, η πλοκή παραμένει αυτούσια, στην οποία εμπλέκεται το υπηρετικό προσωπικό του Τζεζουάλντο, πρόθυμο για κάθε εξυπηρέτηση. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Μαρία μαχαιρώθηκε αρκετές φορές από τον σύζυγό της, ο οποίος κατά την πράξη φώναζε "δεν θα ψοφήσεις; θα ψοφήσεις!". Ο δε εραστής της, υπέκυψε σε αρκετά χτυπήματα με ξίφος, ένα εξ αυτών στο κεφάλι. Το πτώμα του βρέθηκε ντυμένο με το νυχτικό φόρεμα της Μαρίας, ενώ τα ρούχα του ήταν αναίμακτα, πλάι στο αμαρτωλό κρεβάτι. Ο φόνος πήρε μεγάλες διαστάσεις, αφηγήσεις του οποίου κυκλοφόρησαν σε έντυπα, αλλά και σε στιχομυθίες του Τάσσο καθώς και άλλων ποιητών. Οι αναφορές της αστυνομίας παραμένουν ανατριχιαστικές, 400 χρόνια μετά, ενώ τα μετέπειτα γεγονότα διίστανται: φήμες λένε ότι ο Τζεζουάλντο σκότωσε και τον δεύτερο γιό του (πηγή του 19ου αιώνα αναφέρει ότι κουνούσε το βρέφος γύρω από την κούνια του μέχρι να ξεψυχήσει), αμφισβητώντας την πατρότητά του, ενώ άλλες πηγές αναφέρουν τον επιπλέον φόνο του πεθερού του, ο οποίος θέλησε να πάρει εκδίκηση για την αδικοχαμένη κόρη του. Σε κάθε περίπτωση ο «φονιάς» κυκλοφορούσε ελεύθερος, πάντα με συνοδεία, μέχρι τη φυγή του. Περί το 1594 ένας δεύτερος γάμος ήταν σε προετοιμασία, αυτή τη φορά με τη Λεωνόρα ντ' Έστε, ανιψιά του Δούκα Αλφόνσου Β΄. Ο Τζεζουάλντο επισκέφθηκε τη Φερράρα, έδρα του Οίκου των Έστε και πολιτισμικό κέντρο όσον αφορά στη μουσική δραστηριότητα της Ιταλίας· το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στο μαδριγάλι και τον, περίφημο για τους νεωτερισμούς του, συνθέτη Λουτσάσκο Λουτσάσκι. Κατά τη διετή παραμονή του εκεί, ευρισκόμενος ανάμεσα στην αφρόκρεμα των Ιταλών μουσικών, είχε την ευκαιρία να γράψει κάποια από τα πιο ριζοσπαστικά έργα του. Μέσα στο «αβάν-γκαρντ» κλίμα της Φερράρα, βρήκε την ευκαιρία να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο με μαδριγάλια, καθώς και να συνεργαστεί με το concerto delle donne, ένα γυναικείο φωνητικό τρίο, που ήταν περίφημο σε όλη την Ιταλία και για τις οποίες πολλοί συνθέτες έγραψαν μουσική. Ο γάμος με τη Λεωνόρα τελέστηκε το 1597, οπότε και έφυγαν για την έδρα του στη Βενόζα. Με την επιστροφή του στο κάστρο του, αναδημιούργησε τις συνθήκες που γνώρισε στη Φερράρα: το μεγάλο του εισόδημα του επέτρεψε να μισθώσει μουσικούς, οι οποίοι τραγουδούσαν και έπαιζαν τη μουσική του. Έτσι συστάθηκε ένα μουσικό κέντρο, ωστόσο με μοναδικό σκοπό την ψυχαγωγία του ιδίου· οι έξοδοι ήταν σπάνιες και ο ίδιος δεν έβρισκε ευχαρίστηση σε τίποτα, παρά μόνο στη μουσική. Τα περισσότερα έργα αυτής της περιόδου εκδόθηκαν στη Νάπολη το 1603 και 1611, ενώ η αρμονία και ο βαθμός δυσκολίας τους αντικατοπτρίζει την αυτοεξορία του συνθέτη. Η σχέση του με τη νέα σύζυγο δεν ήταν και η καλύτερη: κατηγορήθηκε για κακομεταχείριση και η οικογένεια Έστε θέλησε το διαζύγιό τους. Η Λεωνόρα περνούσε μεγάλα διαστήματα μακριά του, μένοντας με τον αδελφός της στη Μόντενα. Ο Τζεζουάλντο της έστελνε πολλές απειλητικές επιστολές, εντούτοις η μεταξύ τους σχέση δεν βελτιώθηκε. Το 1600 πεθαίνει ο δεύτερος γιος από τον νέο του γάμο· πιθανολογείται ότι κατόπιν τούτου ο Τζεζουάλντο παρήγγειλε έναν μεγάλο πίνακα, στον οποίο απεικονίζονται ο ίδιος, η γυναίκα του, ο γιος τους και ο θείος του, Κάρλο Μπορομέο, περιβαλλόμενοι από αγγελικές μορφές. Το υπόλοιπο της ζωής του το πέρασε υποφέροντας από κατάθλιψη. Το κατά πόσο αυτό σχετίζεται με τις Ερινύες για τους φόνους είναι αμφίβολο, ωστόσο σύμφωνα με τον Καμπανέλλα, σε γράμμα του στη Λυών το 1635, ο Τζεζουάλντο έβαζε τους υπηρέτες του να τον δέρνουν καθημερινά, ενώ αλληλογραφούσε τακτικά με τον Καρδινάλιο Μπορομέο, ζητώντας επιτακτικά τα λείψανα του θείου του -Κάρλο-, πιστεύοντας ότι θα τον βοηθούσαν να καταπολεμήσει την ψυχική του ανισορροπία και θα του χάριζαν την άφεση για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει. Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζεται ιδιαίτερα εμφανώς στη μελοποίηση του Μιζερέρε, όπου αντιπαρατίθενται οι επίμονες επαναλήψεις μια μονοφωνικής ψαλμωδίας με την διαπεραστικά χρωματική πολυφωνία, στη χαμηλή έκταση της φωνής. Ο Τζεζουάλντο πεθαίνει απομονωμένος στο κάστρο του, στο Τζεζουάλντο του Αβελλίνο, τρεις εβδομάδες μετά το χαμό του πρωτότοκου γιου του Εμανουέλε, από τον πρώτο του γάμο. Ετάφη στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ιγνατίου, της εκκλησίας του Gesù Nuovo, στη Νάπολη. Το μνήμα του καταστράφηκε από σεισμό του 1688 και κατά την επισκευή του ναού θάφτηκε κάτω από το πλακόστρωτο, με την ταφόπλακα να σώζεται μέχρι σήμερα. Ο ψυχικά βασανισμένος Τζεζουάλντο πιθανότατα βρήκε διέξοδο έκφρασης του πόνου του μέσω της μουσικής, η οποία πρωτίστως χαρακτηρίζεται από τα γλαφυρά κείμενα που μελοποίησε: τα περισσότερα μιλούν για ακραίες μορφές συναισθημάτων, όπως πόνος, αγάπη, θάνατος, αγωνία και παρόμοιες εκφράσεις που απαντώνται στην μελοποιημένη ποίηση των 16ου και 17ου αιώνων. Τα περισσότερα που μελοποίησε πιθανότατα γράφτηκαν από τον ίδιο και, ενώ η θεματολογία τους ήταν κοινή ανάμεσα στους μαδριγαλιστές της εποχής, στον Τζεζουάλντο βρίσκουν ένα ακραίο επίπεδο πραγμάτωσης. Η πειραματική του διάθεση, που αγνοεί τους κανόνες της αρμονίας και υπερθεματίζει στη χρήση του χρωματισμού (αλλοιωμένες συγχορδίες, απότομες χρωματικές μετατροπίες κλπ), αποτελεί μοναδική ηχητική παρέμβαση ανάμεσα στους συνθέτες της Αναγέννησης, και δεν επανεμφανίζεται στην ιστορία της μουσικής παρά στα τέλη του 19ου αιώνα. Τα εξεδομένα του έργα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: θρησκευτικά, κοσμικά και οργανικά. Τα πλέον γνωστά θεωρούνται οι έξι τόμοι με κοσμικά μαδριγάλια (εκδ. 1594 - 1611), καθώς και τα Tenebrae Responsoria, θρησκευτικά κομμάτια για το Μέγα Σάββατο, που μοιάζουν μουσικά με τα μαδριγάλια του, αλλά το κείμενο είναι από εδάφια της Αγίας Γραφής. Εκεί, η χρήση του ακραίου χρωματισμού είναι ιδιαίτερα εμφανής σε μέρη του κειμένου που αναφέρονται στα πάθη του Ιησού, ή την προδοσία του Ιούδα. Στα σωζόμενα χειρόγραφά του περιλαμβάνονται κάποιες από τις πιο χρωματικές συνθέσεις του, καθώς και έργα στο νεοεμφανιζόμενο τότε ύφος της μονωδίας. Αρκετά απ' αυτά γράφτηκαν την περίοδο της Φερράρας, για τις τρεις επαγγελματίες τραγουδίστριες και το σχήμα τους concerto delle donne. Στο πρώτο του βιβλίο με μαδριγάλια, ο Τζεζουάλντο προσεγγίζει το ύφος των συγχρόνων του μαδριγαλιστών. Οι πειραματισμοί με αρμονικές αλυσίδες, διακροτήματα και βίαιες ρυθμικές αντιθέσεις, αυξάνουν στα μετέπειτα βιβλία του, με απόγειο τα 5ο και 6ο βιβλία του: στους τίτλους "Moro, lasso, al mio duolo" και "Beltà, poi che t'assenti" βρίσκουμε την πιο γωνιώδη έκφανση της αναγεννησιακής αβάν-γκαρντ. Πιθανολογείται ότι η μορφή τους ήταν σε παρτιτούρα (και όχι σε συνηθισμένες για την εποχή πάρτες), ώστε οι εκτελεστές να αντιλαμβάνονται ευκολότερα την αντιστικτική δομή, ενώ η πρόθεση του συνθέτη ήταν να εκτελούνται από ισάριθμες φωνές, εν αντιθέσει με το συνοδευόμενο μαδριγάλι, όπου κάποιες φωνές ηχούν ταυτόχρονα (ντουμπλάρονται) ή αντικαθιστώνται από μουσικά όργανα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της μουσικής του, είναι οι απότομες αλλαγές ρυθμικής αγωγής, όπου τα αργά μέρη, όπου τελούνται οι πιο απρόσμενες, χρωματικές αρμονικές συνδέσεις, ακολουθούνται από γρήγορα, διατονικά περάσματα, χωρίς βεβαίως συνδετικές γέφυρες. Σε κάποια χρωματικά μέρη, περιλαμβάνονται και οι δώδεκα νότες μιας χρωματικής κλίμακας, ωστόσο διανεμημένες σε όλες τις συμμετέχουσες φωνές. Ο Τζεζουάλντο δείχνει επίσης να έχει αδυναμία στις συνδέσεις συγχορδιών με διάστημα τρίτης, όπως φαίνεται π.χ. στο "Moro, lasso", όπου η Ντο δίεση μείζονα αντιπαραβάλλεται με τη Λα μείζονα. Η φήμη του ως συνθέτης δεν είχε μεγάλη απήχηση όσο ζούσε και λίγοι επηρεάστηκαν από το έργο του, μεταξύ άλλων ο Σιγκισμόντο ντ'Ίντια και ο Αντόνιο Τσίφρα. Η μνήμη του αναβιωσε μόλις τον 20ό αιώνα και ενέπνευσε έναν αριθμό μουσικών, αλλά και λογοτεχνικών, θεατρικών και κινηματογραφικών έργων: μια νουβέλα του Ανατόλ Φρανς, ένα διήγημα του Χούλιο Κορτάσαρ καθώς και μια όπερα του Φραντς Χούμμελ. Επιπλέον, μια όπερα βασισμένη στον βίο του, έγραψε το 1995 ο Ρώσος συνθέτης Άλφρεντ Σνίτκε, ενώ ο Ιγκόρ Στραβίνσκι μετέγραψε το μαδριγάλι του "Beltà, poi che t'assenti", ως μέρος του μπαλέτου του Monumentum pro Gesualdo (1960). Στις μέρες μας, πολλά ακόμη από τα μαδριγάλια του έχουν μεταγραφεί για οργανικά σύνολα από τον Σαλβατόρε Σιαρρίνο, ενώ ο Αυστραλός Μπρετ Ντην τίμησε τη μνήμη του Τζεζουάλντο, με το έργο Κάρλο, για ορχήστρα εγχόρδων, μαγνητοταινία και δειγματιστή (είδος συνθεσάιζερ, του οποίου η ηχοπαραγωγή βασίζεται σε ψηφιακά δείγματα ηχογραφήσεων). Ακόμη, μια αφαιρετική διασκευή για σύνολο δωματίου, με τίτλο "Tenebrae Super Gesualdo", έγραψε το 1972 ο Άγγλος συνθέτης Πήτερ Μάξγουελ Ντέιβις. Το 1995, ο σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτσογκ γύρισε μια μικρού μήκους ταινία, με τίτλο Death for Five Voices (Θάνατος για πέντε φωνές). Το δοκιμιογραφικό φιλμ για την τηλεόραση ZDF, αφηγείται τη ζωή και το έργο του Τζεζουάλντο, και πρωταγωνιστεί η Ιταλίδα τραγουδίστρια Μίλβα. Τέλος, μια τζαζ εκδοχή της μουσικής του υπάρχει στον δίσκο "Gesualdo" (Splas(h) CDH 677.2, 1998), έργο του Ιταλού συνθέτη και ενορχηστρωτή Κορράντο Γκουαρίνο· ο δίσκος περιέχει μεταγραφές και διασκευές από τα βιβλία μαδριγαλίων 1, 4 και 6. Βιβλίο Α΄ (Madrigali libro primo), για πέντε φωνές, Φερράρα, 1594 Βιβλίο Β΄ (Madrigali libro secondo), για πέντε φωνές, Φερράρα, 1594 Βιβλίο Γ΄ (Madrigali libro terzo), για πέντε φωνές, Φερράρα, 1595 Βιβλίο Δ΄ (Madrigali libro quarto), για πέντε φωνές, Φερράρα, 1596 Βιβλίο Ε΄ (Madrigali libro quinto), για πέντε φωνές, Τζεζουάλντο, 1611 Βιβλίο Στ΄ (Madrigali libro sesto), για πέντε φωνές, Τζεζουάλντο, 1611 Sacrae Cantiones I, για πέντε φωνές, 1603 Tenebrae Responsoria (Αντίφωνα για τη Μεγάλη Πέμπτη), για έξι φωνές, 1611 Tenebrae Responsoria (Αντίφωνα για το Μέγα Σάββατο), για έξι φωνές, 1611 Cecil Gray, Philip Heseltine: Carlo Gesualdo, Musician and Murderer. London, St. Stephen's Press, 1926. The New Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. Stanley Sadie. 20 vol. London, Macmillan Publishers Ltd., 1980. ISBN 1-56159-174-2 Gustave Reese, Music in the Renaissance. New York, W.W. Norton & Co., 1954. ISBN 0-393-09530-4 Alfred Einstein: The Italian Madrigal. Princeton, 1949. Glenn Watkins: Gesualdo: The Man and His Music. 2nd edition. Oxford, 1991. ISBN 0-19-816197-2 Annibale Cogliano: Carlo Gesualdo. Il principe l'amante e la strega. Napoli: ESI, 2005. ISBN 88-495-0876-X. Annibale Cogliano: Carlo Gesualdo omicida fra storia e mito. Napoli: ESI, 2006. ISBN 88-495-1232-5. Annibale Cogliano: Inventario - Centro Studi e Documentazione Carlo Gesualdo. Avellino: Elio Sellino Editore, 2004. Salvatore La Vecchia, La Giostra del principe - Il dramma di Carlo Gesualdo (Prefazione di Ruggero Cappuccio), Atripalda (AV), Mephite Editore, 2010. ISBN 978-88-6320-063-8 The Concise Edition of Baker's Biographical Dictionary of Musicians, 8th ed. Revised by Nicolas Slonimsky. New York, Schirmer Books, 1993. ISBN 0-02-872416-X Laszlo Passuth: "Madrigal", 2nd ed. Szepirodalmi Konyvkiado, Budapest, 1968: ISBN 963-15-1021-2Η νουβέλα του Wesley Stace (2010), "Charles Jessold, Considered as a Murderer", βασίζεται σε μια φανταστική ιστορία ενός συνθέτη των αρχών του 20ού αιώνα, που υποτίθεται έχει διαπράξει φόνους ανάλογους μ' αυτούς του Τζεζουάλντο. Αναγεννησιακή μουσική Musica reservata Μαδριγάλι Don Carlo Gesualdo Carlo Gesualdo to Gesualdo Αρχειοθετήθηκε 2011-04-16 στο Wayback Machine. Proloco di Gesualdo Pictures of Gesualdo - Museum of "Conservatorio di musica S. Pietro a Maiella" (Naples-Italy) Αρχειοθετήθηκε 2005-04-09 στο Wayback Machine. Ελεύθερες παρτιτούρες από τον Κάρλο Τζεζουάλντο στο International Music Score Library Project Free scores στο Mutopia Project

Ο Κάρλο Τζεζουάλντο (Carlo Gesualdo da Venosa, 8 Μαρτίου 1566 – 8 Σεπτεμβρίου 1613) ήταν πρίγκιπας της Βενόζα και κόμης της Κόντσα. Ως συνθέτης είναι περισσότερο γνωστός από τα έντονα εκφραστικά μαδριγάλια και τα κομμάτια θρησκευτικής μουσικής όπου χρησιμοποιείται μία χρωματική γλώσσα που δεν ακούστηκε ξανά μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Το πιο γνωστό γεγονός της ζωής του είναι η βίαιη δολοφονία της πρώτης του συζύγου και του αριστοκράτη εραστή της όταν τους έπιασε επ' αυτοφώρω.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF_%CE%A4%CE%B6%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%BF

Γεώργιος Πετράκης

Γεννήθηκε στο χωριό Μαγαρικάρι της Μεσαράς, γιος του Εμμανουήλ Πετράκη και της Αντιόπης Παπαστεφανάκη. Πολέμησε ως αξιωματικός στην Μικρασιατική Εκστρατεία και μετά το 1922 εργάστηκε ως έμπορος, σε ελαιοτριβείο και σε σαπωνοποιείο. Αν και ήταν 50 χρονών, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ο Πετρακογιώργης οργάνωσε τον αντιστασιακό πυρήνα στην Κρήτη στα 1941. Ο ίδιος πήρε μέρος στη Μάχη της Κρήτης, όπου έχασε και τον γιο του, Μανόλη. Αφοσιώθηκε στον απελευθερωτικό αγώνα, με την οικογένειά του να καταφεύγει στη Μέση Ανατολή. Ήταν φίλα προσκείμενος στους Βρετανούς. Είχε την κωδική ονομασία Selfridge εξαιτίας του ότι το ελαιοτριβείο του μπορούσε να παρομοιαστεί με την μεγάλη επιχείρηση (των Σέλφριτζις). Η ομάδα του ονομαζόταν "Ψηλορείτης" και ήταν ενεργή στο όρος Ίδη, στο Όρος Κέδρος και στην ΄Κοιλάδα του Αμαρίου, ερχόμενη πολύ συχνά σε μάχες εκ του συστάδην με τις κατοχικές δυνάμεις σε διάφορες τοποθεσίες (Παπά το Πέραμα, Κουρουπητός, Κουτσουνάρες, Πόρος Σταυρού, Τραχήλι, Μαδαρή). Επίσης, η ομάδα του Πετρακογιώργη έλαβε μέρος σε σαμποτάζ και στην απαγωγή του στρατηγού Κράιπε. Η δράση του προκάλεσε την οργή των Ναζί, που κατέκαυσαν το χωριό του και άλλα χωριά της Μεσαράς και εκτέλεσαν πολλούς Κρητικούς. Στις 11 Οκτωβρίου 1944, ημέρα απελευθέρωσης του Ηρακλείου, ο Πετρακογιώργης εισήλθε θριαμβευτικά στην πόλη και από το 1944 ως το 1945 υπηρέτησε ως Φρούραρχος. Αργότερα εξελέγη βουλευτής Ηρακλείου με το Κόμμα Φιλελευθέρων τα έτη 1946, 1950, 1951 και 1952. Το 1950 η τρίτη κόρη του Πετρακογιώργη, Τασούλα (Αναστασία Αδαμίδου, 1930-2022), απήχθη από τον Κώστα Κεφαλογιάννη με σκοπό τον γάμο. Ο Κεφαλογιάννης (1916 - 1988) είχε επίσης πάρει μέρος στην αντίσταση και ο αδερφός του, Μανόλης, ήταν βουλευτής του αντίπαλου κόμματος, του Λαϊκού Κόμματος. Ο Πετρακογιώργης προσβλήθηκε από την ενέργεια αυτή και ο πληθυσμός της Κρήτης χωρίστηκε σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Ο φόβος για αναπόφευκτη πολεμική σύρραξη είχε ως αποτέλεσμα να ανασταλούν ορισμένα άρθρα του Συντάγματος, να κηρυχθούν απαγορευμένη ζώνη τα βουνά του Ψηλορείτη και να παραταχθούν περισσότεροι από 2.000 στρατιώτες και χωροφύλακες για να διασφαλιστεί η τάξη. Στο επεισόδιο της απαγωγής ενεπλάκησαν η πολιτική, στρατιωτική και εκκλησιαστική ηγεσία και τα εγχώρια αλλά και διεθνή ΜΜΕ ασχολήθηκαν εκτενώς με το θέμα. Το ζευγάρι παντρεύτηκε, έπειτα χώρισε και έκαναν άλλο γάμο. Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ ως τον θάνατό τους. Ο Πετρακογιώργης πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 1972. Το 2009 ανεγέρθηκε προς τιμήν του ένας χάλκινος ανδριάντας κοντά στο Μαγαρικάρι.

Ο Γεώργιος Πετράκης (1890 – 14 Σεπτεμβρίου 1972), περισσότερο γνωστός ως Πετρακογιώργης, ήταν Έλληνας επιχειρηματίας, αντιστασιακός και πολιτικός. Την περίοδο 1941-44 αποτέλεσε ηγετική μορφή της Κρητικής Αντίστασης εναντίον των κατοχικών δυνάμεων του Άξονα και έμεινε γνωστός για τον πατριωτισμό, το θάρρος, την τιμιότητα και τον αλτρουισμό του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Φρανσουά ντε Λα Μοτ Λε Βαιγιέ

Ο Φρανσουά ντε Λα Μοτ Λε Βαιγιέ γεννήθηκε τον Αύγουστο 1588 στο Παρίσι, μέλος ευγενούς οικογένειας του Μαιν. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος στο Παρίσι και συγγραφέας μιας περίεργης πραγματείας σχετικά με τις λειτουργίες των πρεσβευτών, με τίτλο Legatus, seu De legatorum Privgiis, officio et munere libellus (1579). Ο Φρανσουά σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο του Πουατιέ και το 1606 διαδέχθηκε τον πατέρα του στο Παρλαμέντο (ανώτατο δικαστήριο) του Παρισιού, αλλά παραιτήθηκε από το αξίωμά του περίπου το 1647 και αφιερώθηκε στα ταξίδια και στη συγγραφή.Το 1622 παντρεύτηκε την Ελέν Μπλάκγουντ, κόρη Σκώτου φιλοσόφου. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1620, γνώρισε τον Γκαμπριέλ Νοντέ και αποτέλεσε μέλος της ομάδας ελεύθερα σκεπτόμενων διανοούμενων γύρω από τον Πιέρ Γκασσεντί. Με το έργο Considérations sur l'éloquence française (Σκέψεις για τη γαλλική ρητορεία, 1638) εξασφάλισε την είσοδο στη Γαλλική Ακαδημία και με το De l'instruction de Mgr. le Dauphin (Για την εκπαίδευση του Δελφίνου, 1640) προσέλκυσε την προσοχή του καρδινάλιου Ρισελιέ. Το 1649 η Άννα της Αυστρίας του ανέθεσε την εκπαίδευση του δεύτερου γιου της Φιλίππου της Ορλεάνης και στη συνέχεια την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης του Λουδοβίκου ΙΔ΄, έτσι παρέμεινε στη βασιλική αυλή για 11 χρόνια. Το αποτέλεσμα των παιδαγωγικών του εργασιών ήταν μια σειρά βιβλίων που περιλάμβαναν τα Géographie, Rhétorique, Morale, Economique, Politique, Logique και Physique du Prince (1651–1658). Ο βασιλιάς επιβράβευσε τον δάσκαλό του διορίζοντάς τον ιστοριογράφο της Γαλλίας και σύμβουλο Επικρατείας. Σεμνός, σκεπτικιστής και περιστασιακά άσεμνος στα λατινικά του κείμενα και στους στίχους του, έγινε δεκτός στη γαλλική βασιλική αυλή, όπου ο ελευθεριασμός σε ιδέες και ήθη εκείνη την εποχή ήταν ευπρόσδεκτος. Ήταν καθοριστικός στη διάδοση του σκεπτικισμού και ειδικότερα των ιδεών του Σέξτου του Εμπειρικού, τον οποίο ονόμασε «θεϊκό Σέξτο», μια σχεδόν βλασφημία στην Καθολική Γαλλία την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Τα υψηλά αξιώματα που κατείχε δεν τον έκαναν να χάσει κάθε πνευματική ανεξαρτησία. Μια ελλιπής έκδοση των έργων του δημοσιεύτηκε στη Δρέσδη το 1756–1759. Ορισμένα έργα τα υπέγραψε με το ψευδώνυμο Orasius Tubero. Ο Μολιέρος ήταν στενός φίλος του και φημολογείται ότι μεγάλο μέρος της σάτιρας των έργων του ήταν εμπνευσμένο από την έντονη (αν και προσεκτικά καλυμμένη) κριτική του ντε Λα Μοτ Λε Βαιγιέ για τη θρησκευτική υποκρισία - όπως εκφράζεται στη δεύτερη έκδοση του Ταρτούφου (1667) έργο το οποίο ο ντε Λα Μοτ Λε Βαιγιέ υπερασπίστηκε σε ένα καυστικό και ανώνυμο Lettre sur la comédie de l'Imposteur (Επιστολή για την κωμωδία του απατεώνα, 1667) ενάντια στη θρησκευτική φατρία στη βασιλική αυλή του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Ο Φρανσουά ντε Λα Μοτ Λε Βαγιέ πέθανε στο Παρίσι στις 9 Μαΐου 1672. Το έργο του παραμελήθηκε για αιώνες, αλλά από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 αποτέλεσε αντικείμενο ενθουσιώδους επανεκτίμησης, όπως αποδεικνύεται από πολλές επανεκδόσεις και άφθονη κριτική βιβλιογραφία. Εκτός από τα εκπαιδευτικά του έργα, ο ντε Λα Μοτ Λε Βαιγιέ έγραψε πολλά έργα, μερικά από τα οποία είναι: Dialogues faits à l'imitation des anciens (Διάλογοι που έγιναν κατ'απομίμηση των Αρχαίων (1630-1631), όχι πολύ ορθόδοξα για την εποχή έργα, που αποτελούν εισαγωγή σε έναν «χριστιανικό σκεπτικισμό». Petit discours chrétien de l'immortalité de l'âme (Μικρός χριστιανικός λόγος για την αθανασία της ψυχής) (1637) Considérations sur l'éloquence française (Σκέψεις για τη γαλλική ρητορεία) (1638) De la vertu des païens (Η αρετή των ειδωλολατρών) (1641), όπου επιτέθηκε στον Γιανσενισμό. Jugement sur les anciens et principaux historiens grecs et latins dont il nous reste quelques ouvrages (Κρίσεις για τους αρχαίους και κυριότερους Έλληνες και Λατίνους ιστορικούς των οποίων έχουν διασωθεί κάποια έργα) (1646), έργο αφιερωμένο στον καρδινάλιο Μαζαρίνο. Du peu de certitude qu'il y a en histoire (Περί της μικρής βεβαιότητας που υπάρχει στην ιστορία)(1668), πραγματεία η οποία κατά μία έννοια σηματοδοτεί την αρχή της ιστορικής κριτικής στη Γαλλία. Μικρές πραγματείες με τη μορφή επιστολών (1648-1660) Hexaméron rustique (Αγροτικό εξαήμερο) (1671) Σκεπτικιστικοί μονόλογοι, που εκδόθηκαν μετά θάνατον με το ψευδώνυμο Orasius Tubero.

Ο Φρανσουά ντε Λα Μοτ Λε Βαιγιέ (γαλλικά: François de La Mothe Le Vayer) (1588-1672) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, φιλόλογος και ιστορικός, ένας από τους κύριους εκπροσώπους της λεγόμενης ελευθεριακής σκέψης και του σκεπτικισμού κατά τον 17ο αιώνα. Έγινε δεκτός στη Γαλλική Ακαδημία το 1639 και ήταν οικοδιδάσκαλος του Λουδοβίκου ΙΔ΄.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%AC_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%9B%CE%B1_%CE%9C%CE%BF%CF%84_%CE%9B%CE%B5_%CE%92%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CE%B9%CE%AD

Πυρόμετρο

Κάθε μορφή της ύλης σε θερμοκρασία T μεγαλύτερη του απόλυτου μηδενός εκπέμπει υπέρυθρη ακτινοβολία ανάλογα με τη θερμοκρασία στην οποία βρίσκεται. Αυτή η εκπεμπόμενη ακτινοβολία συνδέεται με την εσωτερική κίνηση των μορίων της ύλης, η ένταση της κίνησης των οποίων εξαρτάται από τη θερμοκρασία στην οποία βρίσκεται το υλικό. Το γεγονός ότι η κίνηση αυτή των μορίων αντιπροσωπεύει μετατόπιση φορτίου, έχει ως αποτέλεσμα την εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, το φάσμα της οποίας κυμαίνεται από 0,7 έως 1000 μm μήκους κύματος. Για το λόγο αυτό, η εν λόγω ακτινοβολία βρίσκεται στην περιοχή του υπέρυθρου φάσματος και δεν είναι διακρίσιμη με γυμνό μάτι. Ένα σύγχρονο πυρόμετρο αποτελείται από ένα οπτικό σύστημα φακών και έναν ανιχνευτή. Το οπτικό σύστημα φακών εστιάζει τη θερμική ακτινοβολία στον ανιχνευτή. Η μέτρηση της θερμοκρασίας T που παρέχει ο ανιχνευτής σχετίζεται με τη θερμική ακτινοβολία j ⋆ {\displaystyle j^{\star }} (σε μονάδες W / m 2 {\displaystyle W/m^{2}} ) του αντικειμένου-στόχου μέσω του νόμου Στέφαν-Μπόλτζμαν: j ⋆ = ε σ T 4 {\displaystyle j^{\star }=\varepsilon \sigma T^{4}} , όπου σ η σταθερά αναλογίας Στέφαν-Μπόλτζμαν και ε η σταθερά εκπομπής του υλικού. Ως εκ τούτου, η θερμοκρασία ενός αντικειμένου-στόχου μπορεί να μετρηθεί χωρίς την άμεση επαφή πυρομέτρου και αντικειμένου.

Το πυρόμετρο είναι όργανο κατάλληλο για τη μέτρηση πολύ υψηλών θερμοκρασιών από απόσταση. Τα πυρόμετρα είναι συχνά εξοπλισμένα με ένα τηλεσκόπιο ευθυγράμμισης ή με μια διάταξη λέιζερ, που είναι είτε ενσωματωμένα ή βιδώνονται στο μπροστινό μέρος της συσκευής. Οι ακτίνες λέιζερ επιτρέπουν στο χρήστη να στοχεύσει στο σημείο μέτρησης γρήγορα και με ακρίβεια. Ειδικότερα, η εστίαση μέσω δέσμης λέιζερ είναι πολύ χρήσιμη για τη μείωση σφαλμάτων αλλά και τη μέτρηση θερμοκρασίας κινούμενων αντικειμένων ή όταν το αντικείμενο βρίσκεται σε κακές συνθήκες φωτισμού.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%85%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF

Τζον Πετρούτσι

Ο Πετρούτσι γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1967 στο Κινγκς Παρκ του Λονγκ Άιλαντ. Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα στα δώδεκα του χρόνια, κάνοντας πρόβες για έξι ώρες ημερησίως. Κύριες επιρροές του ήταν οι Στηβ Μορς, Άλεξ Λάιφσον, Στιβ Βάι, Στίβι Ρέι Βον, Ράντι Ρόουντς, Τζο Σατριάνι, κ.α.. Στα 18 του χρόνια αποφοίτησε από το λύκειο και ξεκίνησε την φοίτηση του στο μουσικό κολέγιο του Μπέρκλι, στην Βοστώνη, όπου γνώρισε τον Τζον Μιανγκ και τον Μάικ Πορντόι. Μαζί, αποφάσισαν να σχηματίσουν ένα συγκρότημα το οποίο αρχικά ονομάστηκε Majesty και στην συνέχεια Dream Theater. Το συγκρότημα έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία, με Top-10 επιτυχίες σε όλο τον κόσμο και εκτεταμένες παγκόσμιες περιοδείες. Το 2007, ο Πετρούτσι βραβεύθηκε ως "κιθαρίστας της χρονιάς" από το περιοδικό "Total Guitar" και "καλύτερος metal κιθαρίστας" από τους αναγνώστες του "Guitar Player". Τον ίδιο τίτλο κέρδισε το 2011 στα "Guitar Player's Choice Awards", ενώ την ίδια χρονιά ψηφίστηκε ως ένας από τους 20 σπουδαιότερους κιθαρίστες όλων των εποχών από το "Total Guitar". Το 1995, κυκλοφόρησε το πρώτο του διδακτικό βίντεο με τίτλο "Rock Discipline" και έγραφε την στήλη "Wild Stringdom" στο περιοδικό "Guitar World", από την οποία εκδόθηκε τελικά ένα βιβλίο με την ίδια ονομασία. Το 1998 σχημάτισε τους Liquid Tension Experiment, με τους οποίους κυκλοφόρησε τα "Liquid Tension Experiment" και "Liquid Tension Experiment 2", μαζί με τους Μάικ Πορντόι και Τζόρνταν Ρούντες από τους Dream Theater και τον μπασίστα Τόνι Λεβίν.Το 2000, δημιούργησε μαζί με την σύζυγο του, Ρένα Σαντς, την δισκογραφική εταιρεία "Sound Mind Music", κυκλοφορώντας το ακουστικό-ορχηστρικό άλμπουμ "An Evening With John Petrucci and Jordan Rudess". Την επόμενη χρονιά, ο Πετρουτσι συμμετείχε στην βορειοαμερικανική περιοδεία των G3, μαζί με τους Τζο Σατριάνι και Στιβ Βάι, συνεχίζοντας στο Μεξικό και την Ιαπωνία. Ακολούθησαν περιοδείες των G3 στην Νότια Αμερική με τον Σατριάνι και τον Έρικ Τζόνσον, στην Αυστραλία με τους Σατριάνι και Βάι και στην Βόρεια Αμερική με τους Σατριάνι και Πολ Γκίλμπερτ.Το 2005, ο Πετρούτσι κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο "Suspended Animation". Ο δίσκος αποτελούνταν από ορχηστρική μουσική και συμμετείχαν ο Ντέιβ ΛαΡου στο μπάσο και ο Ντέιβ ΝτιΚένσο στα τύμπανα. Πλέον, ο κιθαρίστας διαμένει στο Λονγκ Άιλαντ με την σύζυγο του και τα τρία τους παιδιά, Σαμάνθα, Ρένι και Κιάρα και τις δύο γάτες τους. Επίσης, είναι οπαδός της σωματοδόμησης (bodybuilding) και αφιερώνει αρκετό χρόνο στην εκγύμναση. John Petrucci - Biography - The Official John Petrucci Web Site Guitar Heroes: John Petrucci - Biography - Picks 'n' Licks John Petrucci : Biography - Spirit of Metal John Petrucci - Discography - Metal Storm John Petrucci - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives The Official John Petrucci Web Site John Petrucci | Facebook

Ο Τζον Πετρούτσι (John Peter Petrucci, 12 Ιουλίου 1967) είναι Αμερικανός κιθαρίστας, συνθέτης και παραγωγός της Heavy Metal μουσικής, γνωστός ως κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των Dream Theater.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD_%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9

Νίνα Ντόμπρεβ

Η Νίνα Ντόμπρεβ γεννήθηκε ως Νικολίνα Ντόμπρεβα στη Σόφια της Βουλγαρίας. Ο πατέρας της, Νικολάι Ντόμπρεβ είναι Βούλγαρος ειδικός υπολογιστών ενώ η μητέρα της, Μιχαέλα Κώνστανταϊν (πραγματικό όνομα: Μιχαέλα Κωνσταντίνοβα Ράντεβα) είναι καλλιτέχνης. Η Νίνα έχει επίσης ένα μεγαλύτερο αδερφό, τον Αλεξάντερ. Όταν ήταν μόλις 2 ετών, μετακόμισε με την οικογένεια της, στο Οντάριο (συγκεριμένα στη περιοχή Τορόντο) του Καναδά. Απο μικρή ηλικία ξεκίνησε μπαλέτο, μαθήματα χορού jazz και αργότερα ρυθμική γυμναστική. Φοίτησε σε δημόσιο σχολείο ενώ στη συνέχεια φοίτησε στο Wexford Collegiate School For the Arts στο Scarborough και το πανεπιστήμιο Ryerson στο Τορόντο με ειδίκευση στην κοινωνιολογία. Δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της, αφού αποφάσισε οτι θέλει να ακολουθήσει το επάγγελμα του ηθοποιού γι' αυτό και ξεκίνησε σπουδές υποκριτικής το 2008, σε δραματική σχολή του Τορόντο. Μιλάει άπταιστα αγγλικά και βουλγάρικα ενώ πλέον ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Δουλεύοντας ως μοντέλο, οδηγήθηκε στις διαφημίσεις οι οποίες στη συνέχεια μετατράπηκαν σε οντισιόν για ταινίες. Λίγο αργότερα πήρε ρόλους σε κινηματογραφικές ταινίες, συμπεριλαμβανομένων: Fugitive Pieces, Away from her, Never Cry Werewolf και σε τηλεοπτικές σειρές όπως: The Next Generation. Το 2007, εμφανίστηκε στο μουσικό βίντεο του τραγουδιού You Got That Light των Wade Allain-Marcus και Ντέιβιντ Μπάουμ. Επίσης έπαιξε σε μια ταινία του MTV που ονομαζόταν The American Mall στο CTV. Επιπλέον είχε ένα μικρό ρόλο στο ερωτικό θρίλερ Chloe. Η ταινία είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Από το 2009 έως το 2017 πρωταγωνιστούσε στην σειρά Τhe Vampire Diaries, όπου έγινε γνωστή , στην οποία υποδύεται τον ρόλο των Elena Gilbert και Katherine Pierce. Το 2014 είχε έναν μικρό ρόλο στην ταινία Let's be cops. Έπαιξε την Τζοσι, ένα κορίτσι που δουλεύει σε μια καφετέρια. Το 2015 έπαιξε στην ταινία The Final Girls, η οποία έκανε πρεμιέρα στις 9 Οκτωβρίου. Πρόσφατα η Νίνα ξεκίνησε γυρίσματα για μια νέα ταινία, η οποία θα έχει όνομα Crash Pad, ενώ μετά θα παίξει και σε μια άλλη ταινία η οποία θα γυριστεί στην Αφρική. Η Νίνα πλέον πρωταγωνιστεί με τον Vin Diesel στην ταινία "xXx3: Επανεκκίνηση". Επίσης θα έχει έναν βασικό ρόλο στην ταινία Flatllines. Τον Σεπτέμβριο του 2011, επιβεβαιώθηκε ότι η Ντόμπρεβ ήταν σε σχέση μαζί με τον συμπρωταγωνιστή της από τη σειρά The Vampire Diaries, Ίαν Σομερχάλντερ. Τον Μάιο του 2013, η σχέση αυτή τερματίστηκε. κάτι που επίσης επιβεβαιώθηκε αργότερα από τον ηθοποιό της σειράς Teen Wolf και φίλο του ζευγαριού, Colton Haynes.Η Ντόμπρεβ δήλωσε ότι μετά το χωρισμό της από τον Σομερχάλντερ, "δεν βιαζόταν" για μια νέα σχέση. Παρόλα αυτά, στις 25 Σεπτεμβρίου 2013, επιβεβαιώθηκε ότι η Ντόμπρεβ ήταν σε σχέση με τον επαγγελματία χορευτή της σειράς Dancing with the stars, Ντέρεκ Χαφ, από τον Αύγουστο του 2013. Το ζευγάρι χώρισε μετά από μόλις έξι εβδομάδες σχέση.Το 2015 επιβεβαιώθηκε ότι ήταν σε σχέση με τον ηθοποιό Austin Stowell. Τον Απρίλιο του 2020 επιβεβαιώθηκε ότι διατηρεί σχέση με τον Αμερικανό τρείς φορές Ολυμπιονίκη πρώην αθλητή του Snowboard και του Skateboard Shaun White. Βραβείο People's Choice Αγαπημένου Ταιριάσματος στην Οθόνη, Βραβείο People's Choice Αγαπημένης Δραματικής Ηθοποιού στην Τηλεόραση, Τηλεοπτικό Βραβείο Teen Choice Καλύτερης Ηθοποιού - Φαντασία/Επιστημονική Φαντασία, Κινηματογραφικό Βραβείο Teen Choice Καλύτερης Ηθοποιού - Φαντασία, Βραβείο Νέων του Χόλιγουντ Καλύτερου συνόλου ηθοποιών, Τηλεοπτικό Βραβείο Teen Choice Καλύτερης Πρωτοεμφανιζόμενης Γυναίκας Nina Dobrev, επίσημος λογαριασμός στο Twitter.

Η Νικολίνα Ντόμπρεβα (Николина Константинова Добрева, 9 Ιανουαρίου 1989), ευρέως γνωστή ως Νίνα Ντόμπρεβ, είναι καναδή ηθοποιός και μοντέλο. Έγινε περισσότερο γνωστή λόγω της συμμετοχής της στην σειρά The Vampire Diaries ως Elena Gilbert, Katherine Pierce,Amara και ως Tatia.Σήμερα, είναι αραβωνιασμένη με το γνωστό πρωταθλητή στη χιονοσανίδα Σον Ουάιτ "Shaun White".

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%9D%CF%84%CF%8C%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B5%CE%B2

Βουλευτικές εκλογές στο Μπουρούντι 2015

Η Εθνοσυνέλευση απαρτίζεται από 100 μέλη που εκλέγονται από το λαό σε 17 πολυεδρικές περιφέρειες με κλειστές λίστες και με το σύστημα της απλής αναλογικής. Η κατανομή των εδρών γίνεται με τη μέθοδο Ντ' Οντ και το όριο για να εισέλθει ένα κόμμα στη βουλή είναι το 2%. Άλλα 3 μέλη διορίζονται και προέρχονται από την εθνοτική ομάδα Τουά. Η κατανομή γίνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η αναλογία 60 προς 40 ανάμεσα σε Χούτου και Τούτσι και το 30% να είναι γυναίκες βουλευτές.Η Γερουσία εκλέγεται από κολέγια τοπικών εκλεκτόρων, με 3 μέλη Τουά να διορίζονται και η κατανομή γίνεται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η αναλογία 50-50 ανάμεσα σε Χούτου και Τούτσι και το 30% των γερουσιαστών να είναι γυναίκες. Αρχικά οι εκλογές είχαν προγραμματιστεί για τις 5 Ιουνίου 2015, ταυτόχρονα με τις τοπικές εκλογές, όμως αναβλήθηκαν εξαιτίας ταραχών. Γύρω στα 3,8 εκατ. ψηφοφόροι αναμενόταν να προσέλθουν στις κάλπες, όμως η συμμετοχή στις εκλογές ήταν χαμηλή και η αντιπολίτευση δεν έλαβε μέρος. Ενδεικτικά, στην πρεσβεία του Μπουρούντι στο Λονδίνο ψήφισαν μόνο 12 άτομα από τα συνολικά 86 εγγεγραμμένα στους εκλογικούς καταλόγους. Η ημέρα της ψηφοφορίας επισκιάστηκε από επεισόδια βίας, με ανταλλαγή πυροβολισμών και ρίψη χειροβομβίδων στην πρωτεύουσα Μπουζουμπούρα και αλλού. Βίαια επεισόδια με απολογισμό περισσότερους από 80 νεκρούς σημειώθηκαν και τις παραμονές των εκλογών, από τις 26 Απριλίου, όταν ανακοινώθηκε η εκ νέου υποψηφιότητα του προέδρου Πιέρ Νκουρουνζίζα για τις προεδρικές εκλογές και περισσότεροι από 150.000 πολίτες κατέφυγαν σε όμορες χώρες. Η διεθνής κοινότητα εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της και ειδικότερα οι ΗΠΑ είχαν ζητήσει την αναβολή των εκλογών. Μία ημέρα πριν τις εκλογές η Αφρικανική Ένωση απέσυρε τους παρατηρητές της αναφέροντας ότι οι εκλογές δεν θα είναι "ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες". Το κυβερνών Εθνικό Συμβούλιο για την Άμυνα της Δημοκρατίας - Δυνάμεις για την Άμυνα της Δημοκρατίας (CNDD-FDD) δήλωσε ότι περιμένει μια "σαρωτική νίκη" στις βουλευτικές εκλογές. Τα προσωρινά αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στις 7 Ιουλίου 2015 και έδειξαν ότι το CNDD–FDD κέρδισε τις 77 από τις συνολικά 100 έδρες, με 21 έδρες να πηγαίνουν στην αντιπολίτευση και 2 στο UPRONA. Η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 74,32%. Ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης παρέμεινε στα ψηφοδέλτια παρότι δεν έλαβε μέρος στις εκλογές και υποσχέθηκε να μην πάρει μέρος στην επόμενη Εθνοσυνέλευση. Η εκλογή των μελών της Γερουσίας έγινε από εκλεκτορικό κολέγιο στις 24 Ιουλίου. Το κολέγιο απαρτιζόταν από τοπικούς συμβούλους. Ο αριθμός των εδρών αυξήθηκε κατά 2 με τη σύσταση της περιφέρειας Ρουμόνγκε.

Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στο Μπουρούντι στις 29 Ιουνίου 2015. Η αντιπολίτευση δεν έλαβε μέρος σε ένδειξη διαμαρτυρίας και οι εκλογές επικρίθηκαν και από τη διεθνή κοινότητα. Τις εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Εθνοσυνέλευσης ακολούθησαν οι προεδρικές εκλογές (21 Ιουλίου) και οι έμμεσες εκλογές για τη Γερουσία (25 Ιουλίου).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9_2015

Ιωνία 2000 Χανίων

Ιδρύθηκε το 1924 ως Αθλητικός Όμιλος Ιωνία Χανίων από Μικρασιάτες πρόσφυγες που ξεριζώθηκαν από τις πατρίδες με την Μικρασιατική καταστροφή και κατέφθασαν στο νησί της Κρήτης και εγκαταστάθηκαν στα Χανιά, δίνοντας στον σύλλογό τους το όνομα «Ιωνία» για να διαιωνίζονται στη μνήμη των ανθρώπων οι χαμένες πατρίδες τους. Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου αποτελούταν από τους Δημ. Ψηλόπουλο ως πρόεδρος, Μπατάκη ως γενικός γραμματέας, Τσάκλας ως ταμίας, Βασίλειο Μαυρουδή και Ηλία Μαυρομάτη ως μέλη, ενώ επίτιμος πρόεδρος είχε εκλεχθεί ο Δημήτριος Δάλλας. Αποτέλεσε από τα αρχαιότερα αθλητικά σωματεία των Χανίων και αναγνωρίστηκε επίσημα από το Πρωτοδικείο το 1928.Εκτός του ποδοσφαιρικού τμήματος, διέθετε επίσης τμήμα κλασσικού αθλητισμού και πετοσφαίρισης, ενώ τον Αύγουστο του 1924 προκήρυξε κολυμβητικούς αγώνες, στους οποίους πήραν μέρος 48 αθλητές από όλη την Κρήτη. Επίσης, η Ιωνία ήταν η πρώτη ομάδα που έδωσε ποδοσφαιρικούς αγώνες εκτός Χανίων με σωματεία άλλων νομών. Πρώτος αγώνας ήταν στο Ρέθυμνο με τον Αθλητικό Όμιλο Ρεθύμνης με τον οποίο ήρθε ισόπαλη 2-2 και δεύτερος αγώνας ήταν στο Ηράκλειο με τον Όμιλο Φιλάθλων Ηρακλείου από τον οποίο ηττήθηκε με 2-1. Το 1950 ιδρύθηκε η Ε.Π.Σ. Χανίων και η Ιωνία εντάχθηκε στη δύναμη της, ενώ αναγνωρίστηκε επίσημα από την Ε.Π.Ο. με αριθμό μητρώου 253, ξεκινώντας την επίσημη αγωνιστική της πορεία, καθώς μέχρι τότε αγωνιζόταν σαν ανεξάρτητο σωματείο. Η Ιωνία Χανίων υπήρξε η πρώτη πρωταθλήτρια στην ιστορία της Ε.Π.Σ. Χανίων, την περίοδο 1952-53.Το 1967 έπειτα από τον αθλητικό νόμο της δικτατορίας για αναγκαστική συγχώνευση, η Ιωνία καθώς και τα υπόλοιπα 4 χανιώτικα σωματεία Α΄ Κατηγορίας (Τάλως, Αστέρας, Ίκαρος και Απόλλων) ανέστειλαν τη λειτουργία τους και η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών τους μεταπήδησαν στην Αθλητική Ένωση Χανίων. Το 1968 ιδρύθηκε η Αναγέννηση Χανίων βασιζόμενη στο καταστατικό της Ιωνίας και πλαισιώθηκε από τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές των διαλυμένων σωματείων. Με την πτώση της δικτατορίας το 1974 η Ιωνία Χανίων επανιδρύθηκε εκ νέου, παίρνοντας την ονομασία της από την Αναγέννηση. Η Ιωνία Χανίων θα πάψει να υφίσταται οριστικά το 1997, όποτε και πάνω στο καταστατικό της δημιουργήθηκε η Α.Ε. Χανίων. Ωστόσο όμως, ένα χρόνο πριν δημιούργησε τη θυγατρική της με την ονομασία Αθλητικός Όμιλος Ιωνία 2000 και αριθμό μητρώου Ε.Π.Ο. 5216. Γ' Εθνική κατηγορία: 3 συμμετοχές. 1977-1978, 1979-1980, 2005-2006. Δ' Εθνική κατηγορία: 10 συμμετοχές. 1983-1984, 1990-1991, 1991-1992, 1992-1993, 1993-1994, 1995-1996, 1996-1997, 2003-2004, 2004-2005, 2006-2007. Πρωτάθλημα Δ' Εθνικής (1): 2004-05. Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Χανίων (14): 1952-53, 1956-57, 1962-63, 1965-66, 1974-75, 1975-76, 1976-77, 1978-79, 1982-83, 1989-90, 1994-95, 1998-99, 2002-03, 2012-13. Κύπελλο Ε.Π.Σ. Χανίων (11): 1974-75, 1975-76, 1976-77, 1981-82, 1982-83, 1983-84, 1990-91, 1992-93, 1994-95, 1996-97, 2012-13.

Ο Αθλητικός Όμιλος Ιωνία 2000 είναι αμιγώς ερασιτεχνικό ποδοσφαιρικό σωματείο που δραστηριοποιείται στα Χανιά Κρήτης. Επίσημο έτος ίδρυσης του συλλόγου είναι το 1924, έχει χρώματα τα κιτρινόμαυρα και έμβλημα τη θεά της ελληνικής μυθολογίας, Νίκη. Ανήκει στην δύναμη της Ε.Π.Σ. Χανίων. Αγωνίζεται στην Β' κατηγορία της Ε.Π.Σ. Χανίων, ενώ στο παρελθόν είχε παρουσία στα πρωταθλήματα της Γ' Εθνικής και Δ' Εθνικής κατηγορίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_2000_%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD

Σπίριτ, Το Άγριο Άλογο

Αγγλική Μεταγλώττιση Matt Damon - Spirit, ένα άλογο Kiger mustang Τζέιμς Κρόμγουελ ως Συνταγματάρχης.Είναι βασισμένος στον Τζορτζ Άρμστρονγκ Κάστερ . Daniel Studi ως Little Creek. Chopper Bernet ως Sgt. Άνταμς. Jeff LeBeau ως Murphy, ένας στρατιώτης. Ρίτσαρντ ΜακΓκόναγκλ ως Μπιλ. Ματ Λέβιν ως Τζο. Ρόμπερτ Κέιτ ως Τζέικ. Charles Napier ως Roy. Zahn McClarnon ως φίλος του Little Creek Michael Horse ως φίλος του Little Creek Donald Fullilove ως Train Pull ForemanΕλληνική μεταγλώττιση: Γιάννης Σαββιδάκης - Σπίριτ Ντίνος Σούτης - Συνταγματάρχης Νέστωρ Κοψιδάς - Μικρό Ρυάκι Κωνσταντίνος Τσάκωνας - Λοχίας Γιώργος Μάζης - ΜέρφηΣυμμετέχουν επίσης: Μανώλης Γιούργος Θανάσης Κουρλαμπάς Μαρία Μανιμανάκη Αντώνης Πάλλης Γιάννης Παπαϊωάννου Δανάη Πιτσίλη Μαρία Πλακίδη Ηλίας Πλακίδης Χρήστος Συριώτης Εύα Φάκλαρη Ο συγγραφέας John Fusco, γνωστός για τη δουλειά του στα είδη των γουέστερν και των ιθαγενών της Αμερικής (όπως οι ταινίες Young Guns και Young Guns II ), προσελήφθη από την DreamWorks Animation για να δημιουργήσει ένα πρωτότυπο σενάριο βασισμένο σε μια ιδέα του Jeffrey Katzenberg . Ο Φούσκο ξεκίνησε να γράφει και υπέβαλλε ένα μυθιστόρημα στο στούντιο και στη συνέχεια προσάρμοσε το δικό του έργο σε μορφή σεναρίου. Παρέμεινε στο έργο ως ο κύριος συγγραφέας για τέσσερα χρόνια, συνεργαζόμενος στενά με τον Κάτζενμπεργκ, τους σκηνοθέτες και τους καλλιτέχνες. Η ταινία δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια τεσσάρων ετών χρησιμοποιώντας έναν συνειδητό συνδυασμό παραδοσιακών κινούμενων σχεδίων με το χέρι και κινούμενων σχεδίων στον υπολογιστή . Ο Τζέιμς Μπάξτερ είπε ότι το animation ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι παραγωγής στο οποίο δούλεψε για μια ταινία. Η ομάδα της DreamWorks, υπό την καθοδήγησή του, χρησιμοποίησε ένα άλογο με το όνομα "Donner" ως πρότυπο για το Spirit και έφερε το άλογο στο στούντιο κινουμένων σχεδίων στο Glendale της Καλιφόρνια για να το μελετήσουν οι εμψυχωτές. Ο σχεδιαστής ήχου Tim Chau στάλθηκε σε στάβλους έξω από το Λος Άντζελες για να ηχογραφήσει τους ήχους αληθινών αλόγων. Το τελικό προϊόν περιλαμβάνει πραγματικούς παλμούς και φωνητικά αλόγου που χρησιμοποιήθηκαν για να εκφράσουν τις φωνές τους στην ταινία. Η ομάδα παραγωγής, αποτελούμενη από τους Kelly Asbury, Lorna Cook, Mireille Soria, Jeffrey Katzenberg, Kathy Altieri, Luc Desmarchelier, Ron Lukas και τον επόπτη ιστορίας Ronnie del Carmen έκαναν ένα ταξίδι στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες για να δουν γραφικά τοπία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως έμπνευση για τις τοποθεσίες της ταινίας. Η πατρίδα των mustangs και των Lakotas βασίζεται στο Εθνικό Πάρκο Glacier, στο Εθνικό Πάρκο Yellowstone, στο Εθνικό Πάρκο Yosemite και στην οροσειρά Teton . το φυλάκιο του ιππικού είχε επίσης βάση στην Κοιλάδα των Μνημείων . Η ορχηστρική μουσική συνέθεσε ο Hans Zimmer με τραγούδια του Bryan Adams τόσο στην αγγλική όσο και στη γαλλική έκδοση του άλμπουμ. Το τραγούδι στην έναρξη της ταινίας, " Here I Am " γράφτηκε από τους Bryan Adams, Gretchen Peters και Hans Zimmer .Η παραγωγή έγινε από τους Jimmy Jam και Terry Lewis . Πολλά από τα τραγούδια και τις διασκευές τοποθετήθηκαν στην αμερικανική Δύση, με θέματα βασισμένα στην αγάπη, τα τοπία, την αδελφότητα, τους αγώνες και τα ταξίδια. Στην ελληνική μεταγλώττιση της ταινίας ο Γιάννης Σαββιδάκης ερμήνευσε και τα τραγούδια της ταινίας στα ελληνικά. Η ταινία κέρδισε 17.770.036 $ την περίοδο Παρασκευής-Κυριακής και 23.213.736 $ μέχρι το τετραήμερο Σαββατοκύριακο για 6.998 $ κατά μέσο όρο από 3.317 κινηματογραφικές αίθουσες. Η ταινία συνολικά βρέθηκε στην τέταρτη θέση πίσω από το Star Wars: Episode II – Attack of the Clones, το Spider-Man και το Insomnia . Στο δεύτερο Σαββατοκύριακο, η ταινία υποχώρησε 36% στα 11.303.814 δολάρια για 3.362 δολάρια κατά μέσο όρο από την επέκταση στις 3.362 αίθουσες και την πέμπτη θέση για το Σαββατοκύριακο. Η ταινία έκλεισε στις 12 Σεπτεμβρίου 2002, αφού κέρδισε 73.280.117 δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά με επιπλέον 49.283.422 δολάρια στο εξωτερικό για ένα παγκόσμιο σύνολο 122.563.539 δολαρίων, έναντι προϋπολογισμού 80 εκατομμυρίων δολαρίων. Μουσικά Βραβεία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης ASCAP - Top Box Office. Annie Awards - Ατομικό επίτευγμα στο σενάριο,Ατομικό επίτευγμα στο σχεδιασμό παραγωγής,Ατομικό επίτευγμα στο σχεδιασμό χαρακτήρων,Ατομικό επίτευγμα σε κινούμενα σχέδια με εφέ. Genesis Awards - Ταινία μεγάλου μήκους. Western Heritage Awards - Θεατρική Κινηματογραφική Ταινία. Young Artist Awards - Καλύτερη οικογενειακή ταινία κινουμένων σχεδίων. Μια spin-off τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων βασισμένη στην ταινία, με τίτλο Spirit Riding Free, έκανε πρεμιέρα στο Netflix στις 5 Μαΐου 2017. Η σειρά δημιουργήθηκε με υπολογιστή Η σειρά ακολουθεί όλες τις τολμηρές περιπέτειες όταν ένα άγριο άλογο με το όνομα Spirit, που είναι ο απόγονος του πρώτου Spirit, συναντά ένα κορίτσι που ονομάζεται Lucky του οποίου το θάρρος ταιριάζει με το δικό του. Μια ταινία κινουμένων σχεδίων σχεδιασμένη σε υπολογιστή, με τον τίτλο Spirit Untamed, κυκλοφόρησε στις 4 Ιουνίου 2021 από την Universal Pictures . Είναι μια κινηματογραφική μεταφορά της spin-off σειράς Spirit Riding Free καθώς και ένα spin-off της αρχικής ταινίας.

Το Σπίριτ, το Άγριο Άλογο (πρωτότυπος αγγλικός τίτλος: Spirit: Stallion of the Cimarron) είναι Αμερικανική γουέστερν ταινία κινουμένων σχεδίων του 2002 σε παραγωγή από την DreamWorks Pictures. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τους Κέλι Άσμπερι και Λόρνα Κουκ (στα μεγάλου μήκους σκηνοθετικά τους ντεμπούτα) από σενάριο του Τζον Φούσκο. Το Σπίριτ, το Άγριο Άλογο κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 24 Μάιου του 2002 και ήταν εισπρακτική αποτυχία, εισπράττοντας $122 εκατομμύρια παγκοσμίως απέναντι σε έναν προϋπολογισμό $80 εκατομμυρίων. Έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων. αλλά έχασε από το Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων. Η σειρά ξεκίνησε ένα franchise πολυμέσων, με μια spin-off τηλεοπτική σειρά με τίτλο Spirit Riding Free να κάνει πρεμιέρα στις 5 Μάιου του 2017 στο Netflix, την οποία ακολούθησε μια spin-off ταινία, Σπίριτ: Ο Ατίθασος να κυκλοφορεί στις 4 Ιουνίου του 2021.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%84,_%CE%A4%CE%BF_%CE%86%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%BF_%CE%86%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF

Ρότζερ Ίμπερτ

Ο Ίμπερτ τελείωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και έγραφε κριτικές ταινιών για σχεδόν 40 χρόνια και είχε αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα από το 1982. Ο Ίμπερτ και ο κριτικός Τζίν Σίσκελ της Chicago Tribune βοήθησαν να γίνει δημοφιλής η τηλεοπτική κριτική ταινιών σε εθνικό επίπεδο όταν ήταν παρουσιαστές της εκπομπής Sneak Previews του PBS, την οποία ακολούθησαν διάφορα προγράμματα με διαφορετικά ονόματα. Δημιούργησαν και κατοχύρωσαν εμπορικά τη φράση "Two Thumbs Up" (ελληνικά: Διπλό Μράβο), που χρησιμοποιείται όταν και οι δύο παρουσιαστες έδιναν στην ίδια ταινία μια θετική κριτική. Αφότου ο Σίσκελ πέθανε το 1999, ο Ίμπερτ συνέχισε την εκπομπή με τον Richard Roeper. Κατά τη δεκαετία του 1970, έγραψε το σενάριο για τρεις ταινίες σε σκηνοθεσία Ρας Μέγιερ. Το 2005, ο Ίμπερτ έγινε ο πρώτος κριτικός κινηματογράφου που απέκτησε αστέρι στο Hollywood Walk of Fame. Ο Neil Steinberg της Chicago Sun-Times, δήλωσε πως ο Ίμπερτ "ήταν χωρίς αμφιβολία ο πιο διακεκριμένος και με επιρροή κριτικός κινηματογράφου του έθνους", ο Τομ Βαν Ρίπερ του Forbes τον περιέγραψε ως "τον πιο ονομαστό σχολιαστή στην Αμερική", και ο Κένεθ Τουράν των Los Angeles Times τον αποκάλεσε "ο πιο γνωστός κριτικός κινηματογράφου στην Αμερική".Ο Ίμπερτ ζούσε με καρκίνο του θυρεοειδούς και καρκίνο των σιελογόνων αδένων από το 2002. Συνέχισε να δημοσιεύει συχνά τόσο online όσο και σε έντυπη μορφή μέχρι λίγο πριν τον θάνατό του στις 4 Απριλίου 2013. Επίσημη ιστοσελίδα Οι κρτικές του στην εφημερίδα Sun-Times Ρότζερ Ίμπερτ στο IMDb

Ο Ρότζερ Ίμπερτ (Roger Joseph Ebert, 18 Ιουνίου 1942 - 4 Απριλίου 2013) ήταν Αμερικανός κριτικός κινηματογράφου, δημοσιογράφος και σεναριογράφος. Ήταν κριτικός κινηματογράφου για την Chicago Sun-Times από το 1967 μέχρι τον θάνατό του το 2013. Το 1975, ήταν ο πρώτος κριτικός κινηματογράφου που κερδίσε το βραβείο Pulitzer για την κριτική. Από το 2010, οι κριτικές του δημοσιεύονταν ταυτοχρόνως σε περισσότερες από 200 εφημερίδες στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό. Ο Ίμπερτ επίσης δημοσίευσε πάνω από 20 βιβλία και δεκάδες συλλογές από κριτικές.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B5%CF%81_%CE%8A%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84

Αδόλφος Ρίμπινγκ

Ο Αδόλφος Ρίμπινγκ ήταν ο γιος του Κόμη Φρειδερίκου Ρίμπινγκ και της Εύας Έλενας Λόβεν. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Σουηδική βασιλική αυλή, καθώς η μητέρα του ήταν ένα δημοφιλές μέλος της κοσμικής κοινωνίας και η προσωπική φίλη της Λουΐζας Ουλρίκας της Πρωσίας και του Γουσταύου Γ’ της Σουηδίας. Ο Αδόλφος έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση στο Βερολίνο και το Παρίσι και έγινε μέλος των του Σουηδικού Τάγματος των Σωματοφυλάκων. Ωστόσο, την δεκαετία του 1780, ο Ρίμπινγκ ήρθε σε σύγκρουση με τον μονάρχη, Γουσταύο Γ’, εν μέρει υπό την επιρροή των ιδεών που ήταν τότε δημοφιλείς στη Γαλλία κατά της Μοναρχίας. Η εχθρότητα του απέναντι στον Μονάρχη, καλλιεργήθηκε όταν η πλούσια Καρλόττα Ελεονώρα Ντε Γκερ, με την οποία ήταν ερωτευμένος, ετοιμαζόταν να παντρευτεί τον Χανς Χέντρικ φον Έσσεν, με την συναίνεση του Βασιλιά. Παρόλα αυτά η ιδέα αυτού του γάμου, πόσο μάλλον η τέλεση του, ήταν αποκρουστική ακόμα και για την αυλή του παλατιού, λόγο της μεγάλης συμπάθειας που έτρεφαν στην Αυγούστα φον Φέρσεν, η οποία ήταν η μακροχρόνια ερωμένη του φον Έσσεν. Έτσι, ο Αδόλφος Ρίμπινγκ αμφισβήτησε τα κίνητρα του φον Έσσεν γι’ αυτό τον γάμο και τον κάλεσε σε μονομαχία. Τελικά, ο Ρίμπινγκ τραυμάτισε τον φον Έσσεν, κάτι που προκάλεσε μεγάλο σκάνδαλο, διότι αυτή η μονομαχία υπολογίστηκε ως έγκλημα εναντίον του βασιλιά. Ως τιμωρία, ο Ρίμπινγκ διατάθηκε να υπηρετήσει στο Κάστρο του Βάχολμ, κάτι το οποίο θεώρησε προσβλητικό, και έτσι παραιτήθηκε από την υπηρεσία του Βασιλιά. Το 1789, συμμετείχε στις κοινοβουλευτικές συνόδους και εκεί, γνώρισε τον Κλάες Φρειδερίκος Χορν και τον Ιάκωβο Ιωάννη Άνκαρστρομ. Οι τρεις τους, συμμετείχαν σε μια συνωμοσία που δημιουργήθηκε ανάμεσα στους ευγενείς το χειμώνα του 1791–1792, η οποία αποσκοπούσε στην δολοφονία του Βασιλιά. Ο Ρίμπινγκ ήταν παρών στον χορό μεταμφιεσμένων, όπου έλαβε χώρα η βασιλοκτονία. Αν και αύτη πραγματοποιήθηκε από τον Ιάκωβο Ιωάννη Άνκαρστρομ, ο Ρίμπινγκ ήταν συνένοχος σε αυτήν λόγο του ότι είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στον σχεδιασμό του φόνου του Γουσταύου Γ’. Έτσι όταν κάποιοι από τους συνεργούς του τέθηκαν υπό κράτηση, επισήμαναν τον Αδόλφο ως συμμετέχον στο φονικό. Πολύ σύντομα λοιπόν, ο Ρίμπινγκ συνελήφθει και ομολόγησε τα πάντα. Καταδικάστηκε σε θάνατο τον Μάιο του 1792 και στερήθηκε το αξίωμα του ως ευγενής.Τελικά όμως του δόθηκε συγχωρέση και λίγο αργότερα εξορίστηκε. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της εξορίας του στη Γαλλία με το όνομα ντε Λιβέν και ήταν ενεργός ως συγγραφέας. Ήταν για ένα διάστημα εραστής της Ζερμαίν ντε Σταλ. Ωστόσο παντρεύτηκε το 1799 την Αντέλ Μπιλιάρ ντ’ Ομπινί και απέκτησαν ένα παιδί, τον μετέπειτα Γάλλο θεατρικό σκηνοθέτη, Αδόλφο ντε Λιβέν. Ο Αδόλφος Λουδοβίκος Ρίμπινγκ απεβίωσε την 1 Απριλίου του 1843 στο Παρίσι. Bohman, επιμ. (1942–1955). Svenska män och kvinnor: biografisk uppslagsbok (στα Σουηδικά). Stockholm: Bonnier. Grimberg, Carl (1922). Svenska folkets underbara öden. [7], Gustav III:s och Gustav IV Adolfs tid (στα Σουηδικά). Stockholm: Norstedt. Cecilia af Klercker (1903). Hedvig Elisabeth Charlottas dagbok II 1783-1788. PA Norstedt & Söners förlag. Σιντ. 212

Ο Αδόλφος Λουδοβίκος Ρίμπινγκ (Σουηδικά: Adolph Ludvig Ribbing), που αργότερα ονομάστηκε Αδόλφος ντε Λιβέν (Adolph de Leuven) (10 Ιανουαρίου 1765 – 1 Απριλίου 1843), ήταν Σουηδός αυλικός και πολιτικός. Συμμετείχε στη δολοφονία του Γουσταύου Γ’ της Σουηδίας το 1792.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CF%8C%CE%BB%CF%86%CE%BF%CF%82_%CE%A1%CE%AF%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA

Πανεπιστήμιο της Κερύνειας

Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών Μηχανική Διαχείριση Θαλάσσιων Μεταφορών Θαλάσσια ΜηχανικήΤμήμα θαλάσσιων επιστημών Μηχανική Αλιευτικής ΤεχνολογίαςΣχολή Ναυτικής Διαχείρισης και Διοίκησης Θαλάσσια ΔιαχείρισηΟδοντιατρική Σχολή Τμήμα ΟδοντιατρικήςΣχολή Εκπαίδευσης Αγγλική Γλώσσα Ψυχολογική συμβουλευτική και προσανατολισμός Ειδική Εκπαίδευση Τουρκική ΓλώσσαΣχολή Αεροπορίας-Αεροδιαστημικής Διαχείριση Αεροπορίας Πλοήγηση – Επαγγελματική Εκπαίδευση Αεροναυπηγική μηχανικήΝομική σχολή Τμήμα νομικήςΣχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών Τραπεζική και οικονομία Διοίκηση επιχειρήσεων Διαχείριση λογιστικής Κοινωνική Εργασία Τουρισμός και Διαχείριση Ξενοδοχείων Διεθνείς ΣχέσειςΣχολή Αρχιτεκτονικής Εσωτερικό Σχέδιο ΑρχιτεκτονικήΣχολή Μηχανικών Μηχανική Υπολογιστών Ηλεκτρολογία Πολιτική μηχανική Μηχανολόγος μηχανικόςΣχολή Επιστημών Υγείας Φυσικοθεραπεία και Αποκατάσταση ΝοσηλευτικήΙατρική σχολή Βασικές Επιστήμες Τμήμα Ιατρικών Επιστημών Χειρουργικές επιστήμες

Το Πανεπιστήμιο της Κερύνειας (τουρκικά: Girne Üniversitesi) είναι το πρώτο πανεπιστήμιο στη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου που ειδικεύεται στις ναυτιλιακές σπουδές. Ιδρύθηκε το 2013 στην Κερύνεια. Πρόεδρος του πανεπιστημίου είναι ο Τζεμρέ Σ. Γκιουνσέλ Χασκασάπ, ενώ χρώματά του είναι το τιρκουάζ και το άσπρο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B5%CF%81%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82

Λεύκιος Κορνήλιος Σκιπίων Βαρβάτος

Ο Βαρβάτος αναδείχθηκε ως πατρίκιος αξιωματικός της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας κατά την κρίσιμη περίοδο του Γ΄ Σαμνιτικού Πολέμου, όταν η Ρώμη νίκησε τελικά έναν συνασπισμό των γειτόνων τους: τους Ετρούσκους, τους Ούμβριους, τους Σαμνίτες και τους συμμάχους τους, τους Γαλάτες. Η νίκη επέκτεινε την ηγεσία και την κυριαρχία της Ρώμης στο μεγαλύτερο μέρος της Ιταλίας. Πριν από το 298 π.Χ. ο πόλεμος είχε ήδη ξεκινήσει μεταξύ Ρώμης και Ετρουρίας, όταν οι Ετρούσκοι αποφάσισαν να εισβάλουν στη Ρώμη σε συνδυασμό με κάποιους Γαλάτες συμμάχους, που είχαν μισθώσει. Η σχεδιαζόμενη επίθεση ήταν παραβίαση μίας προηγούμενης συνθήκης με τη Ρώμη. Οι Γαλάτες αποκήρυξαν και οι Ετρούσκοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με έναν ρωμαϊκό στρατό υπό τον ύπατο Τίτο Μάνλιο, ο οποίος όμως απεβίωσε μετά από πτώση από το άλογό του σε επίδειξη ιππασίας. Η εκλογή που έγινε για να τον αντικαταστήσει, έκανε ύπατο τον Μάρκο Βαλέριο Κόρβο. Κατατάχθηκε στο στρατό στην Ετρουρία και άρχισε να καταστρέφει τη χώρα, ελπίζοντας να προκαλέσει τους Ετρούσκους σε μάχη, την οποία αρνήθηκαν. Το 298 π.Χ. ο Άππιος Κλαύδιος ακολουθούμενος από τον Πόπλιο Σουλπίκιο έγινε μεσοβασιλιάς (interrex) για άγνωστους λόγους. Ο Σουλπίκιος διεξήγαγε εκλογές, οι οποίες έφεραν τον Βαρβάτο και τον Γναίο Φούλβιο Μάξιμο Κεντουμάτο στο υπατικό αξίωμα. Οι Λουκανοί μίλησαν ενώπιον της Συγκλήτου λέγοντας, ότι οι Σαμνίτες κατέστρεφαν τη χώρα τους και ζητούσαν την προστασία της Ρώμης, με αντάλλαγμα μία συνθήκη και ομήρους. Η Σύγκλητος συμφώνησε μετά από συζήτηση λίγων στιγμών, και έστειλε κήρυκες να πει στους Σαμνίτες να αποσυρθούν. Όταν οι κήρυκες συνάντησαν τον Σαμνιτικό στρατό, ο στρατός τους είπε ότι αν μιλούσαν στο Σάμνιον, δεν θα έφευγαν ποτέ από εκεί ζωντανοί. Έτσι η Σύγκλητος κήρυξε τον πόλεμο στο Σάμνιον. Σε μία κλήρωση για το ποιος ύπατος θα έπαιρνε ποιον πόλεμο, ο Βαρβάτος έλαβε τη διοίκηση του στρατού στην Ετρουρία, ενώ ο Κεντουμάτος ανέλαβε την αρχική εκστρατεία στον Γ΄ Σαμνιτικό Πόλεμο. Οι Ετρούσκοι επιτέθηκαν αμέσως πριν από τη Βολτέρρα. Μία ημερήσια μάχη δεν έφερε νίκη, αλλά τη νύχτα οι Ετρούσκοι αποσύρθηκαν στις οχυρωμένες πόλεις τους, αφήνοντας το στρατόπεδο και τον εξοπλισμό τους στους Ρωμαίους. Κατασκηνώνοντας τον στρατό του στα σύνορα της Ετρουρίας, ο Βαρβάτος οδήγησε μία ελαφρά ένοπλη δύναμη στην καταστροφή της υπαίθρου. Τον επόμενο χρόνο οι Ετρούσκοι μήνυσαν για ειρήνη. Οι νεοεκλεγείς ύπατοι για το 297 π.Χ., ο Φάβιος Ρουλιανός και ο Δέκιος Μους οδήγησαν και τους δύο στρατούς εναντίον τού Σάμνιου, με τον Bαρβάτο να πηγαίνει ως υποστράτηγος (απεσταλμένος, legatus) υπό τον Μάξιμο. Καθώς προχωρούσαν στο Σάμνιον, καταστρέφοντας τη χώρα, οι Σαμνίτες ήλπιζαν να τους πιάσουν σε ενέδρα σε μία κοιλάδα στο Τιφερνόν (Σαμνιτικόν). Τοποθετώντας μία δύναμη εκεί για να δελεάσουν τους Ρωμαίους, έκρυψαν την κύρια δύναμή τους στους λόφους πίσω. Ο Φάβιος είδε το τέχνασμα, και έφερε τον στρατό του σε τετράγωνη διάταξη μπροστά στην «κρυψώνα» των Σαμνιτών, οι οποίοι στη συνέχεια κατέβηκαν για να πολεμήσουν μία συμβατική μάχη, γραμμή με γραμμή. Μη μπορώντας να επιτύχει μία νίκη, ο Φάβιος απέσυρε τους ακοντιστές της Πρώτης Λεγεώνας από τη γραμμή, και τους έστειλε υπό τη διοίκηση του Βαρβάτους κρυφά γύρω από την πλευρά τού εχθρού στους λόφους πίσω, από όπου ο τελευταίος είχε κατέβει νωρίτερα. Διατάχθηκαν να συντονίσουν μία επίθεση από πίσω με μία ιδιαίτερα σθεναρή επίθεση ιππικού στο μέτωπο της γραμμής των Σαμνιτών. Το σχέδιο πήγε εντελώς στραβά: η επίθεση έγινε πολύ νωρίς και αποκρούστηκε. Μία αντεπίθεση άρχιζε να σπάει τη ρωμαϊκή γραμμή, όταν οι άνδρες του Βαρβάτου εμφανίστηκαν στους λόφους και θεωρήθηκαν λανθασμένα ως ο δεύτερος ρωμαϊκός στρατός υπό τον Μους, μία καταστροφή για τους Σαμνίτες, αν ήταν αλήθεια. Εγκατέλειψαν το πεδίο με βιασύνη, αφήνοντας πίσω τους 23 λάβαρα και 3400 σκοτώθηκαν, ενώ 830 αιχμαλωτίστηκαν. Στην πραγματικότητα ο Πόπλιος Δέκιος Μους ήταν πολύ μακριά, στο νότιο Σάμνιον. Οι εκλογές του 295 π.Χ. ήταν πλέον στην πόλη. Ο Φλάμμα ανακλήθηκε για να τις διευθύνει. Ο Μάξιμος και ο Μους εξελέγησαν, με τον Άππιο Κλαύδιο στο αξίωμα τού πραίτορα. Ο Μάξιμος επέμενε να διοικεί στην Ετρουρία χωρίς κλήρωση, που κανονικά επιμέριζε καθήκοντα στους υπάτους, και μετά από έντονη δημόσια συζήτηση η Σύγκλητος έκανε δεκτό το αίτημά του. Προχώρησε στην Ετρουρία, απάλλαξε τον Κλαύδιο από τη διοίκηση και τον έστειλε σπίτι, με την αιτιολογία ότι ήταν διοικητής που δεν έκανε τίποτε, που είχε επιτρέψει στους άνδρες του να κάθονται στο στρατόπεδο χωρίς καν να κάνουν πορείες για περιπολίες και εκπαίδευση. Χάρη στον Κλαύδιο, ο Μάξιμος ανακλήθηκε σύντομα για να λογοδοτήσει για τη συμπεριφορά του στην εκστρατεία στην Ετρουρία και να λάβει περαιτέρω εντολές. Ο Βαρβάτος εμφανίζεται ξανά ξαφνικά στην αναφορά, υποδεικνύοντας ότι ήταν υπό τις διαταγές τού Μάξιμου όλο αυτό το διάστημα. Ο Μάξιμος θέτει τον Βαρβάτο ως αντιπραίτωρα της Δεύτερης Λεγεώνας, που βρίσκεται προσωρινά στο Κλούσιον. Στη συνέχεια αναχωρεί για τη Ρώμη. Την εποχή τού τέλους του ο Βαρβάτος ήταν ο πατρίκιος τιμητής (censor)τού 280 π.Χ. Η τιμητεία του είναι αξιοσημείωτη, διότι είναι η πρώτη από την οποία υπάρχει αξιόπιστη καταγραφή, αν και η θέση ήταν αρκετά παλαιά εκείνη την εποχή. Η σαρκοφάγος τού Λεύκιου Κορνήλιου Σκιπίωνα Βαρβάτου ανακαλύφθηκε στον τάφο των Σκιπιώνων (ο μόνος που σώζεται πλήρης εκεί), και τώρα βρίσκεται στα Μουσεία του Βατικανού. Διατηρεί τον επιτάφιο του, γραμμένο σε παλαιολατινικό μέτρο κρονικό (για μετάφραση βλ. άρθρο για την κρονική μετρική). Οικογενειακό δέντρο Σκιπιώνων-Παύλων-Γράκχων Ramsay, William (1859). A Manual of Latin Prosody (2 έκδοση). London and Glasgow: Richard Griffin and Company. Στη σύγχρονη εποχή, ο τάφος του Βαρβάτου έχει αντιγραφεί πολλές φορές. Εδώ βρίσκεται ο τάφος του στρατηγού ταχυδρομείου των ΗΠΑ Henry Payne, π. 1905, στο Forest Home Cemetery, Milwaukee

Ο Λεύκιος Κορνήλιος Σκιπίων Βαρβάτος, λατιν.: Lucius Cornelius Scipio Barbatus, (περί το 337 π.Χ - 270 π.Χ.) ήταν ένας από τους δύο εκλεγμένους Ρωμαίους υπάτους το 298 π.Χ. Οδήγησε τον ρωμαϊκό στρατό στη νίκη εναντίον των Ετρούσκων κοντά στη Βολτέρρα. Μέλος της ευγενούς ρωμαϊκής οικογένειας των Σκιπιώνων, ήταν πατέρας τού Λεύκιου Κορνήλιου Σκιπίωνα και τού Γναίου Κορνήλιου Σκιπίωνα Ασίνα και προπάππος τού Σκιπίωνα Αφρικανού.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%AF%CF%89%CE%BD_%CE%92%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82

Προφύλαξη μετά την έκθεση - PEP

Η έναρξη προφύλαξης μετά την έκθεση με τη χρήση αντιρετροϊκών φαρμάκων εξαρτάται από έναν αριθμό παραγόντων κινδύνου, αν και η θεραπεία ξεκινά συνήθως μετά από ένα γεγονός υψηλού κινδύνου. Προκειμένου να προσδιοριστεί εάν ενδείκνυται προφύλαξη μετά την έκθεση, θα πραγματοποιηθεί επίσκεψη αξιολόγησης για να ληφθούν υπόψη παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με την ανάπτυξη του HIV . Οι αξιολογήσεις σε αυτήν την επίσκεψη θα περιλαμβάνουν εάν το άτομο που κινδυνεύει ή το πιθανό άτομο προέλευσης είναι θετικό στον ιό HIV, λεπτομέρειες που αφορούν το πιθανό συμβάν έκθεσης στον HIV, συμπεριλαμβανομένου του χρόνου και των περιστάσεων, εάν άλλα συμβάντα υψηλού κινδύνου έχουν συμβεί στο παρελθόν, δοκιμές για σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, δοκιμές για ηπατίτιδα Β και C (το nPEP είναι επίσης αποτελεσματικό κατά της ηπατίτιδας Β ) και τεστ εγκυμοσύνης για γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία. Οι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη του HIV περιλαμβάνουν έκθεση των βλεννογόνων (κόλπος, ορθό, μάτι, στόμα, σπασμένο δέρμα ή κάτω από το δέρμα) ενός HIV-αρνητικού ατόμου σε σωματικά υγρά (αίμα, σπέρμα, ορθικές εκκρίσεις, κολπικές εκκρίσεις, μητρικό γάλα) ένα άτομο που είναι γνωστό ότι είναι θετικό στον ιό HIV . Για παράδειγμα, η σεξουαλική επαφή χωρίς προστασία με θετικό σύντροφο HIV θεωρείται επικίνδυνη, αλλά η κοινή χρήση σεξουαλικών παιχνιδιών, το φτύσιμο και το δάγκωμα θεωρείται αμελητέος κίνδυνος για την έναρξη προφύλαξης μετά την έκθεση. Ο υψηλότερος μη σεξουαλικός κίνδυνος είναι η μετάγγιση αίματος και ο υψηλότερος κίνδυνος σεξουαλικής επαφής είναι η δεκτική πρωκτική επαφή. Ο χρόνος έκθεσης δεν επηρεάζει τον κίνδυνο εμφάνισης HIV / AIDS, αλλά αλλάζει κατά πόσον θα συνιστάται προφύλαξη μετά την έκθεση. Οι εκθέσεις στον ιό που εμφανίστηκαν 72 ώρες ή λιγότερο στην έναρξη της θεραπείας είναι επιλέξιμες για προφύλαξη μετά την έκθεση. Εάν η έκθεση συνέβη πάνω από 73 ώρες πριν από την έναρξη της θεραπείας, δεν ενδείκνυται προφύλαξη μετά την έκθεση.

Η προφύλαξη μετά την έκθεση ( PEP ), είναι οποιαδήποτε προληπτική ιατρική θεραπεία που ξεκινά μετά την έκθεση σε παθογόνο για να αποφευχθεί η εμφάνιση της λοίμωξης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B7_%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%AD%CE%BA%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7_-_PEP

Ομιλία στο Γκέτισμπεργκ

Από 1 έως 3 Ιουλίου 1863, 172.000 Αμερικανοί στρατιώτες συγκρούστηκαν στη μάχη του Γκέτισμπεργκ, σε αυτό που θα αποδεικνυόταν μια κρίσιμη καμπή του Εμφυλίου Πολέμου. Η μάχη είχε επίσης μεγάλη επίδραση στην πόλη του Γκέτισμπεργκ της Πενσυλβανία, που αριθμούσε μόνο 2.400 κατοίκους. Στο πεδίο της μάχης απέμειναν να κείτονται τα πτώματα περισσότερων από 7.500 στρατιωτών και 5.000 αλόγων της Στρατιάς του Ποτόμακ και της Συνομοσπονδιακής Στρατιάς της Βόρειας Βιρτζίνια, και η δυσωδία της σήψης των σωρών στην υγρασία του αέρα του Ιουλίου ήταν ανυπόφορη . Ο ενταφιασμός των νεκρών με αξιοπρεπή και συντεταγμένο τρόπο, έγινε υψηλή προτεραιότητα για τις λίγες χιλιάδες κατοίκους του Γκέτισμπεργκ. Αρχικά, η πόλη σχεδίαζε να αγοράσει γη για νεκροταφείο και στη συνέχεια να ζητήσει από τις οικογένειες των νεκρών να πληρώσουν για την ταφή τους. Ωστόσο, ο David Wills, ένας εύπορος 32χρονος δικηγόρος, αντιτάχθηκε σε αυτή την ιδέα και έγραψε στον Κυβερνήτη της Πενσυλβάνια, Andrew Gregg Curtin, προτείνοντας αντ 'αυτού, ένα Εθνικό νεκροταφείο που θα χρηματοδοτείτο από τις πολιτείες. Ο Wills εξουσιοδοτήθηκε να αγοράσει μια έκταση περίπου 69 στρεμμάτων (17 έικρς) για ένα νεκροταφείο προς τιμήν αυτών που χάθηκαν στην μάχη, πληρώνοντας 2.475,87 δολάρια για το οικόπεδο (περίπου 30.200 ευρώ με τιμές του 2011) . Ο Wills είχε προγραμματίσει αρχικά να κάνει την τελετή παράδοσης του νέου νεκροταφείου την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου και κάλεσε τον Edward Everett, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως υπουργός εξωτερικών, γερουσιαστής, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων, κυβερνήτης της Μασαχουσέτης, πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, και υποψήφιος αντιπρόεδρος, ως κύριο ομιλητή. Την εποχή εκείνη, ο Everett, ήταν πολύ φημισμένος ρήτορας. Σε απάντηση, ο Everett είπε στον Wills και στην οργανωτική του επιτροπή ότι δεν θα ήταν σε θέση να προετοιμάσει κατάλληλα μια ομιλία σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και ζήτησε να αναβληθεί η ημερομηνία. Η επιτροπή συμφώνησε και η τελετή αναβλήθηκε μέχρι την Πέμπτη, 19 Νοεμβρίου.Ο Wills και η οργανωτική επιτροπή τότε προσκάλεσαν τον Πρόεδρο Λίνκολν για να συμμετάσχει στην τελετή. Η επιστολή του Wills έλεγε "Υπάρχει η επιθυμία ότι, μετά την αγόρευση, εσείς, ως Επιτελικός Διοικητής του έθνους, επισήμως να διακρίνετε αυτόν τον τόπο για την ιερή του χρήση με κάποιες σχετικές παρατηρήσεις." Ο Λίνκολν έλαβε επίσημη ενημέρωση για την πρόσκλησή του να συμμετάσχει μόνο δεκαεπτά ημερες πριν από την τελετή, ενώ ο Everett είχε προσκληθεί 40 ημέρες νωρίτερα: «Αν και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι ο Λίνκολν τελούσε εν αναμονή της επιστολής του Wills, η καθυστερημένη ημερομηνία της κάνει τον συγγραφέα να φαίνεται αλαζονικό ... Δεκαεπτά ημέρες ήταν εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα για πρόσκληση του Προέδρου να συμμετάσχει ακόμη και για τα πρότυπα του δέκατου ένατου αιώνα.» Επιπλέον, η επιστολή του Wills «κατέστησε εξίσου σαφές στον πρόεδρο ότι θα είχε μόνο ένα μικρό μέρος στις τελετές» , ίσως παρόμοια με τη σύγχρονη πρακτική της πρόσκλησης ενός γνωστού δημοσίου προσώπου για να κόψει μια κορδέλα σε εγκαίνια. Ο Λίνκολν έφτασε με το τρένο στο Γκέτισμπεργκ στις 18 Νοεμβρίου και πέρασε τη νύχτα ως φιλοξενούμενος στο σπίτι του Wills στην πλατεία της πόλης, όπου έβαλε τις τελευταίες πινελιές στην ομιλία που είχε γράψει στην Ουάσιγκτον Σε αντίθεση με ένα κοινώς γνωστό μύθο, ο Λίνκολν ούτε ολοκλήρωσε την ομιλία του καθ’ οδόν με το τρένο ούτε την έγραψε στο πίσω μέρος ενός φακέλου. Αυτή η ιστορία έρχεται σε αντίθεση με την ύπαρξη αρκετών πρώιμων προσχεδίων στα έγγραφα του Εκτελεστικού Μεγάρου (Executive Mansion) όπως και με τις αναφορές για τις τελικές διορθώσεις του Λίνκολν όσο αυτός φιλοξενείτο στον David Wills στο Γκέτισμπεργκ . Το πρωί της 19 Νοεμβρίου στις 9:30 π.μ., ο Λίνκολν, έφιππος σε ένα κοκκινοκαφέ άλογο και προχωρώντας ανάμεσα στον υπουργό εξωτερικών William H. Seward και τον υπουργό οικονομικών Salmon P. Chase, εντάχθηκαν σε μια πομπή με τους συγκεντρωμένους αξιωματούχους, τους κατοίκους της πόλης και τις χήρες που περπατούσαν προς το ταφικό πεδίο που θα εγκαινιαζόταν. Περίπου 15.000 άνθρωποι υπολογίζεται ότι παρακολούθησαν την τελετή, συμπεριλαμβανομένων και των εν ενεργεία κυβερνητών έξι από τις είκοσι τέσσερις πολιτείες της Ένωσης: τους Andrew Gregg Curtin της Πενσυλβάνια, Augustus Bradfornt του Μέριλαντ, Oliver P. Morton της Ιντιάνα, Horatio Seymour της Νέας Υόρκης, Joel Parker του Νιου Τζέρσεϊ και David Tod του Οχάιο. Ο Καναδός πολιτικός William McDougall παρέστη ως προσκεκλημένος του Λίνκολν. Η ακριβής θέση της εκδήλωσης μέσα στον χώρο του νεκροταφείου αμφισβητείται . Η επαναταφή των σωρών από τους τάφους του πεδίου της μάχης, η οποία είχε ξεκινήσει εντός μηνών από την μάχη ήταν λιγότερο από το μισό ολοκληρωμένη κατά την ημέρα της τελετής . Μέχρι τον Αύγουστο του 1863, οι κατάλογοι των απωλειών του Εμφυλίου Πολέμου συμπεριλάμβαναν 250.000 ονόματα. Κατά συνέπεια, τα αισθήματα κατά του πολέμου και κατά του Λίνκολν μεγάλωναν στον Βορρά . Οι Δημοκρατικοί υπέρ της Ειρήνης, γνωστοί ως Copperheads επιθυμούσαν την απομάκρυνση του Λίνκολν μέσω των εκλογών του 1864, προκειμένου να σταματήσουν τον πόλεμο με παραχωρήσεις προς τη Συνομοσπονδία, ενώ οι επιστρατεύσεις που διενήργησε ο Λίνκολν το 1863 ήταν ιδιαίτερα αντιδημοφιλείς. Το μίσος για την επιστράτευση του Λίνκολν κορυφώθηκε δέκα μόλις ημέρες μετά τη Μάχη του Γκέτισμπεργκ με τις ομώνυμες ταραχές στη Νέα Υόρκη (New York Draft Riots). Τον Σεπτέμβριο του 1863, ο κυβερνήτης της Πενσυλβάνια Curtin προειδοποίησε τον Λίνκολν ότι τα πολιτικά αισθήματα στρέφονταν εναντίον της πολεμικής προσπάθειας: «Αν οι εκλογές επρόκειτο να συμβούν τώρα, το αποτέλεσμα θα ήταν εξαιρετικά αμφίβολο, και παρ’ όλο που οι περισσότεροι από τους διακριτικούς φίλους μας είναι αισιόδοξοι για το αποτέλεσμα, η εντύπωσή μου είναι, ότι οι πιθανότητες θα ήταν εναντίον μας. Η επιστράτευση είναι πολύ απεχθής στην Πολιτεία ... οι Δημοκρατικοί ηγέτες κατάφεραν να προκαλέσουν προκατάληψη και πάθος, και να ρίξουν το δηλητήριο τους στο μυαλό των ανθρώπων σε πολύ μεγάλο βαθμό, και οι αλλαγές είναι εναντίον μας.» Το επόμενο έτος τις θα διεξάγονταν οι προεδρικές εκλογές, και ο Λίνκολν ήταν αρκετά ανήσυχος ότι οι Copperheads θα μπορούσαν να επικρατήσουν. Μέσα στο καλοκαίρι του 1864, ο Λίνκολν παρέμεινε πεπεισμένος ότι η αντιπολίτευση θα τον απομάκρυνε από το αξίωμα. Το φθινόπωρο του 1863, ένα από τα κύρια μελήματα του Λίνκολν ήταν να διατηρήσει το ηθικό της Ένωσης σε σχέση με την πολεμική προσπάθεια. Ο στόχος αυτός ήταν η κύρια επιδίωξη της ομιλίας του Λίνκολν στο Γκέτισμπεργκ.

Η Ομιλία στο Γκέτισμπεργκ είναι ομιλία του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Αβραάμ Λίνκολν και μια από τις πιο γνωστές ομιλίες στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκφωνήθηκε από τον Λίνκολν κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου, το απόγευμα της Πέμπτης, 19 Νοεμβρίου του 1863, στα εγκαίνια των Εθνικού Στρατιωτικού Νεκροταφείου στο Γκέτισμπεργκ της Πενσυλβάνια, τεσσεράμισι μήνες μετά την νίκη των δυνάμεων της Ένωσης (βόρειοι) κατά της συνομοσπονδίας (νότιοι) στην αποφασιστική μάχη του Γκέτισμπεργκ. Η προσεκτικά συνταιριασμένη ομιλία του Αβραάμ Λίνκολν, που ακολούθησε άλλες εκφωνήσεις λόγων εκείνη την ημέρα, θεωρήθηκε αργότερα ως μία από τις καλύτερες ομιλίες στην αμερικανική ιστορία. Σε λίγο περισσότερο από δύο λεπτά, ο Λίνκολν επικαλέστηκε τις αρχές της ισότητας των ανθρώπων που ευαγγελίζεται η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και επαναπροσδιόρισε τον Εμφύλιο Πόλεμο ως ένας αγώνα όχι απλώς για την Ένωση, αλλά ως «μια νέα γέννηση της ελευθερίας» που θα έφερνε πραγματική ισότητα για όλους τους πολίτες της, και που επίσης θα δημιουργούσε ένα ενοποιημένο έθνος στο οποίο τα δικαιώματα των πολιτειών δεν θα ήταν πλέον κυρίαρχα. Αρχίζοντας με την τώρα πια εμβληματική στις Ηνωμένες Πολιτείες φράση «Τέσσερις εικοσαετίες και επτά χρόνια πριν", αναφερόμενος στην αμερικανική επανάσταση του 1776, ο Λίνκολν εξέτασε τις θεμελιώδεις αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών μέσα στο πλαίσιο του Εμφυλίου Πολέμου και χρησιμοποίησε την τελετή στο Γκέτισμπεργκ ως ευκαιρία όχι μόνο να αφιερώσει ένα ταφικό πεδίο, αλλά και να προτρέψει τους ακροατές να εξασφαλίσουν την επιβίωση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας της Αμερικής, «ότι η διακυβέρνηση του λαού, από τον λαό, για τον λαό δεν θα εκλείψει από την γη.» Παρά την περίοπτη θέση της ομιλίας στην Ιστορία και την μαζική κουλτούρα των Ηνωμένων Πολιτειών, η ακριβής διατύπωση του λόγου αμφισβητείται. Τα πέντε γνωστά χειρόγραφα της ομιλίας στο Γκέτισμπεργκ διαφέρουν σε έναν αριθμό λεπτομερειών και επίσης διαφέρουν από ανατυπώσεις της ομιλίας σε εφημερίδες της εποχής.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%93%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA

Λίχτενσταϊνερ

(Αγγλικά) Waldman, Carl· Mason, Catherine (2006). Encyclopedia of European Peoples. Infobase Publishing. σελ. 296. ISBN 1438129181. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2013. (Αγγλικά) Minahan, James (2000). One Europe, many nations: a historical dictionary of European national groups. Greenwood Publishing Group. σελ. 769. ISBN 0313309841. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2013.

Οι Λίχτενσταϊνερ (γερμανικά: Liechtensteiners) είναι γερμανική εθνοτική ομάδα προερχόμενη από το Λίχτενσταϊν. Στις αρχές του 21ου αιώνα, ο παγκόσμιος πληθυσμός των Γερμανών Λίχτενσταϊνερ ήταν της τάξεως, περίπου, των 34.000.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CF%87%CF%84%CE%B5%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD%CE%B5%CF%81

Μακιγιάζ

Τα μακιγιάζ και η κοσμητική είναι πανάρχαιες τέχνες και ανάγονται από την προϊστορία κατά την άσκηση σαμανικών τελετουργιών και ταφικών δοξασιών. Στην αρχαία Αίγυπτο, η βελτίωση της εμφάνισης είχε και πνευματική σημασία. Μια ογκώδης περούκα σκαλισμένη, κατασκευασμένη από κερί μέλισσας εξέφραζε δύναμη. Η πράσινη σκιά ματιών θα μπορούσε να επικαλεσθεί την προστασία της Θεάς Άθωρ, Αιγύπτια θεά της αγάπης. Οι ευγενείς έφτιαχναν περούκες από κατεργασμένα μαλλιά που λάμβαναν από σκλάβους. Το έθιμο αυτό διαιωνίζεται και τεκμηριώνεται από τις ανασκαφές που έγιναν στον Λούβρο, όπου διατηρούνται περούκες Φαραώ και αξιωματούχων. Μετά τον θάνατο, τα καλλυντικά έπρεπε να δημιουργήσουν μια νεανική και γόνιμη εμφάνιση στο πρόσωπο του νεκρού γα τη μετά θάνατον ζωή. Η μαύρη σκιά ματιών - που ονομάζεται mesdemet, προστάτευε τον χρήστη από το εκτυφλωτικό φως του ήλιου και λειτουργούσε ως απολυμαντικό. Στο πολύ ξηρό κλίμα της Αιγύπτου, τα λάδια και οι κρέμες, συχνά αρωματικά, ενυδάτωναν το δέρμα. Πολλές θεραπείες κατά των ρυτίδων υπήρχαν επίσης. Οι γυναίκες φορούσαν κώνους αρωματισμένου λίπους. Σε μερικές τελετές οι γυναίκες τόνιζαν τις φλέβες τους με μια γαλαζωπή σκόνη. Τα μάγουλα βαφόταν με "ρουζ" παραγόμενο από κόκκινη λάσπη και το κραγιόν ήταν από καρμίνι. Λόγω του εμπορίου εισήχθησαν καλλυντικά μακιγιάζ στην Ελλάδα κατά τον 3ο αιώνα π.Χ. Κύρια εισαγόμενα προϊόντα ήταν το Kohl και το αντιμόνιο. Επίσης εισήχθησαν και τεχνικές βαψίματος, όπως βάψιμο από αιθάλη ή στάχτες για ρόδισμα των μάγουλων με βατόμουρο, αλκάνα και κιννάβαρη. Πολλά μέταλλα όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος ήταν τοξικά και κατέστρεφαν το δέρματα προκαλώντας πρόωρη γήρανση. Αυτή η δραστηριότητα που στοχεύει στην επίτευξη ενός ιδεώδους ομορφιάς υπόκειται σε θρησκευτικές και φιλοσοφικές αντιπαραθέσεις από την ελληνιστική εποχή. Μετά την επιστροφή των σταυροφόρων το μακιγιάζ εξαπλώθηκε στη Βόρεια Ευρώπη όπου χρησιμοποιήθηκε μόνο για τελετουργικούς σκοπούς. Από τον δέκατο τρίτο αιώνα, οι ευγενείς χρησιμοποιούσαν βαφές μαλλιών και άρωμα. Τον δέκατο έκτο αιώνα, οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν κόκκινη ώχρα και χρωμάτιζαν τα χείλη τους με ένα μείγμα κοχενικής βαφής. Τα μάτια, σε αντίθεση με την αρχαία περίοδο, δεν βαφόταν ποτέ για να μην προδώσουν αυτούς τους "καθρέπτες της ψυχής". Κατά τον 17ο αιώνσ, το μακιγιάζ ήταν διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Χρησιμοποιόταν σκόνη χρυσού, ασημιού και πολύτιμοι λίθοι. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, τα καλλυντικά παρασκευάζονται λαμβάνοντας υπόψιν τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία. Η χρήση λευκού μολύβδου μειώνεται και αντικαθίσταται από το οξείδιο του ψευδαργύρου, διοξείδιο του τιτανίου, νιτρίδιο του βορίου, αλεύρι ρυζιού και τάλκη. Τα κόκκινα χρώματα είναι φτιαγμένα από σαφράν ή καρμίνη. Επίσης δημοφιλής είναι η Schnouda, ένα άχρωμο μείγμα αλλοξάνης (κατασκευασμένο από ουρικό οξύ) με λιπαρή κρέμα που βάφει το δέρμα κόκκινο. Με την εφεύρεση του κραγιόν το 1915, η βιομηχανία καλλυντικών λαμβάνει μια νέα ώθηση. Οι δαπάνες για τα καλλυντικά αυξάνονται έντονα. Ιδιαίτερα δημοφιλή είναι τα κραγιόν, οι σκιές ματιών και οι μάσκαρα.

Το μακιγιάζ είναι η χρήση καλλυντικών, δηλαδή εφαρμογή κραγιόν στα χείλη, ρουζ στο μάγουλα, σκιά στα μάτια κλπ μάσκαρα στις βλεφαρίδες, μολύβι στα φρύδια, eyeliner και κονσίλερ. Όλα αυτά αποσκοπούν στο να τονιστεί η γυναικεία ομορφιά, ή και να αναδειχθεί, να καλυφθούν οι ατέλειες ή να προσαρμοστεί το πρόσωπο ενός ηθοποιού, ανεξαρτήτως φύλου, σε αυτό που απαιτεί ο ρόλος του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%B6

Γιαν Βόρισεκ

Ο Βόρισεκ γεννήθηκε στην πόλη Βάμπερκ της -σημερινής- Τσεχίας, όπου ο πατέρας του ήταν σχολικός διευθυντής, χοράρχης και οργανίστας. Παιδί-θαύμα στο πιάνο και στο βιολί, άρχισε να εμφανίζεται δημόσια στις πόλεις της Βοημίας σε ηλικία 9 ετών. Ο πατέρας του τον δίδαξε μουσική, τον ενθάρρυνε να παίζει περισσότερο πιάνο και τον βοήθησε να πάρει υποτροφία για να παρακολουθήσει μαθήματα φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας. Πήρε, επίσης, μαθήματα πιάνου και σύνθεσης από τον Β. Τόμασεκ (Václav Tomášek). Ο Τόμασεκ ήταν τόσο εντυπωσιασμένος με τις ικανότητες του μαθητή του, που τον δίδασκε δωρεάν, από το 1804 και έπειτα. Κάτω από την καθοδήγηση του Τόμασεκ, ο Βόρισεκ είχε ταχεία πρόοδο ως πιανίστας, αλλά ελάχιστη προσοχή δόθηκε στα θεωρητικά μαθήματά του. Ωστόσο, παρέμενε εξαρτώμενος από τον εαυτό του και τη σπουδή έργων των μεγάλων δασκάλων της μουσικής. Μελετούσε εντατικά το αριστουργηματικό Καλώς Συγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ έτσι, ώστε αργότερα μπορούσε να το εκτελέσει εξ ολοκλήρου από μνήμης. Παρά το εξαιρετικό του ταλέντο, στάθηκε αδύνατον να βρει ικανοποιητική εργασία ως μουσικός στην Πράγα οπότε, το 1813, σε ηλικία 22 ετών, εγκαταστάθηκε στη Βιέννη για να σπουδάσει νομικά και, ελπίζοντας, να συναντήσει τον Μπετόβεν. Στο μεταξύ, στη Βιέννη, κατάφερε να βελτιώσει σημαντικά την τεχνική του στο πιάνο, υπό την επίβλεψη του Γ. Ν. Χούμελ (Johann Nepomuk Hummel). Τώρα του δόθηκε η ευκαιρία να εμφανιστεί δημόσια σε συναυλίες και μουσικά γεγονότα, τα οποία συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στη μουσική του φήμη. Μεταξύ των πολλών άλλων, μουσικών του δραστηριοτήτων στη Βιέννη, ήταν η συμμετοχή του στο “Historische Hauskonzerte” του Ρ. Κίζεβετερ (Raphael Kiesewetter), το οποίο έδωσε στον Βόρισεκ εκτεταμένη εμπειρία εκτέλεσης παλαιότερων έργων, από τα οποία έμαθε, επίσης, πολλά για τις τεχνικές της σύνθεσης. Όμως, για ακόμη μια φορά, απέτυχε να απασχολείται πλήρως ως μουσικός. Παρόλο που ο Βόρισεκ είχε γοητευθεί από το κλασσικό ύφος του Μότσαρτ, τον είλκυε περισσότερο ο «πρώιμος» ρομαντισμός του Μπετόβεν. Το 1814 όταν, ήδη, άρχιζε να συνθέτει γνώρισε, πράγματι, τον Μπετόβεν στη Βιέννη ο οποίος, μάλιστα, σχολίασε κολακευτικά το έργο Δώδεκα Ραψωδίες, για πιάνο. Συναντήθηκε, επίσης, με άλλους κορυφαίους μουσικούς, όπως τους Σπορ, Ι. Μόσελες (Ignaz Moscheles), Χούμελ και Σούμπερτ. Με τον τελευταίο, μάλιστα, έγιναν φίλοι γρήγορα. Σύντομα, εκτιμήθηκε ως συνθέτης ορχηστρικής, φωνητικής και πιανιστικής μουσικής. Το 1818, έγινε διευθυντής τής Μουσικής Εταιρείας (Gesellschaft der Musikfreunde) της Βιέννης. Ολοκλήρωσε τις νομικές σπουδές του, το 1821, και διορίστηκε δικηγόρος στο Αυλικό Στρατιωτικό Ιδιωτικό Συμβούλιο, για τον οποίο συνέταξε κυρίως νομικά έγγραφα. Αλλά το 1822 βρήκε, επιτέλους, τη μουσική απασχόληση που αναζητούσε, ως δεύτερος οργανίστας της Αυλής και διέκοψε τη νομική του σταδιοδρομία. Διορίστηκε πρώτος οργανίστας, το 1824. Το ίδιο έτος, όμως, αρρώστησε βαριά και ο Μπετόβεν τού έστειλε τον προσωπικό του γιατρό. Το καλοκαίρι του 1825 έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Γκρατς και, μετά την επιστροφή του από την πόλη, πήγε σε γιατρό στο Κάρλοβι Βάρι επειδή ένοιωθε άσχημα. Από εκεί, επέστρεψε στη Βιέννη σε χειρότερη κατάσταση. Ο Βόρισεκ πέθανε, νωρίς, από φυματίωση το 1825, σε ηλικία 34 ετών. Ενταφιάστηκε στο Νεκροταφείο Βέρινγκ (Währing) όπου, μέσα σε τρία χρόνια, τον ακολούθησαν το είδωλό του, Μπετόβεν (το 1827) και ο φίλος του, Σούμπερτ (το 1828). Ο Βόρισεκ έγραψε μόνο μία (1) συμφωνία και το ύφος του έχει επηρεαστεί έντονα από τις πρώτες δύο συμφωνίες του Μπετόβεν, αλλά το μελωδικά εφευρετικό πρώιμο, ρομαντικό του ιδίωμα είναι παρόμοιο με αυτό του Σούμπερτ. Με την ιδιότητα τού οργανίστα στην αυτοκρατορική αυλή, συνέθεσε και άλλα έργα, ιδιαίτερα συνθέσεις μουσικής δωματίου. Ο Βόρισεκ ήταν ο πρώτος που «πιστώνεται» ιστορικά (1822) τη σύνθεση έργων στο μουσικό ύφος της impromptu, αυτοσχεδιαστικής φόρμας που μεταλλάχθηκε σε διαφορετικό είδος, με το πέρασμα των ετών. Op. 1, Δώδεκα ραψωδίες για πιάνο Op. 2, Ρόντο για βιολοντσέλο και πιάνο Οπ. 3, Le Désir, για πιάνο Op. 4, Le Plaisir, για πιάνο Op. 5, Σονάτα σε Σολ μείζονα για βιολί και πιάνο Op. 6, Παραλλαγές brilliant σε Ντο Μείζονα πάνω στο γαλλικό τραγούδι La sentinelle, για πιάνο και ορχήστρα Op. 7, Έξι Impromptus για πιάνο Op. 8, Ρόντο για βιολί και πιάνο Op. 9, Παραλλαγές για βιολοντσέλο και πιάνο Op. 10, Τρία τραγούδια (Die Abschiedsträne, Eintritt ins Jünglingsalter, Das arme Röschen), για φωνή και πιάνο Op. 11, Ρόντο για κουαρτέτο εγχόρδων Op. 12, Φαντασία για πιάνο Op. 13, Gott im Frühlinge, για σοπράνο, άλτο, τενόρο και μπάσο Op. 14, Παραλλαγές της Γενναιότητας, για πιάνο και ορχήστρα Op. 15, Aγάπη για τραγούδι και πιάνο Op. 16, Μεγάλη Εισαγωγή σε Ντο Ελάσσονα, για δύο πιάνα Op. 17, Ισπανικό Ρόντο σε Ρε Ελάσσονα, για πιάνο και ορχήστρα Ορ. 18, Ρόντο brilliant για πιάνο και ορχήστρα Op. 19, Παραλλαγές σε Σιb Μείζονα, για πιάνο Op. 20, Σονάτα σαν Φαντασία σε Μι Ελάσσονα, για πιάνο Op. 21, Τρία τραγούδια (An Sie, Der Frühlingsregen, The Taubchen) για φωνή και πιάνο Op. 22, Τριπλό Ρόντο για βιολί, πιάνο και βιολοντσέλο με υποχρεωτική συνοδεία ορχήστρας Op. 23, Συμφωνία σε Ρε Μείζονα (1821) Op. 24, Λειτουργία για 4 φωνές, 2 βιολιά, 2 όμποε, 2 φαγκότα, 2 τρομπέτες. βιολοντσέλο και εκκλησιαστικό όργανο σε Σιb Μείζονα Op. 25, Ρόντο Κοντσερτάντε (Μεγάλο), για πιάνο, βιολί, βιολοντσέλο και ορχήστρα Offertorium (Mentis oppressae etc.) σε Σολ Μείζονα, για 4 φωνές και ορχήστρα Graduale (Quoniam iniquitatem cognosco. Fuga) σε Ντο Ελάσσονα, για 4 φωνές, 2 βιολιά, βιόλα, 2 όμποε, 3 τρομπόνια, κλαρινέτο, τύμπανα, βιόλα, βιολοντσέλο και εκκλησιαστικό όργανο «Λεξικό Μουσικής και Μουσικών» (Dictionary of Music and Musicians) του George Grove, D. C. L (Oxford, 1880) Baker’s biographical dictionary of musicians, on line Rob. Eitner, Biographisch-bibliographisches Quellen-LexiKon, on line Kennedy, Michael Λεξικό Μουσικής της Οξφόρδης (Oxford University Press Αθήνα: Γιαλλέλης, 1989) ISBN 960-85226-1-7 Eγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα» (ΠΛΜ), έκδοση 1991, τόμος 15, σ. 90 Enciclopedia Bompiani-Musica, Milano (εκδ. ΑΛΚΥΩΝ, 1985) Eric BlomThe New Everyman Dictionary of Music (Grove Weidenfeld, N. York, 1988) Constantin von Wurzbach: Worzischek, Johann Hugo. In: Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich.58. Theil. Kaiserlich-königliche Hof- und Staatsdruckerei, Wien 1889, S. 124–129

Ο Γιαν Βάτσλαβ Χούγκο Βόρισεκ (ορθότερη προφορά Βόρζισεκ, με παχύ «σ», Τσεχικά: jan ˈvaːt͡slaf ˈɦuɡo ˈvor̝iːʃɛk, Jan Václav Hugo Voříšek, Βάμπερκ 11 Μαΐου 1791 – Βιέννη 19 Νοεμβρίου 1825) ήταν Τσέχος συνθέτης, πιανίστας και οργανίστας, ένας από τους προδρόμους της ρομαντικής μουσικής για το πιάνο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CE%92%CF%8C%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B5%CE%BA

Σεισμική κρίση στον δυτικό Κορινθιακό το 2020-2021

Η σεισμική δραστηριότητα ξεκίνησε στις 23 Δεκεμβρίου 2020 και ώρα 02:22:31 με σεισμό μεγέθους 4,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και στις 16:58:24 την ίδια μέρα με έναν ακόμα σεισμό 4,8 Ρίχτερ στην ίδια περιοχή ενώ λίγες ώρες αργότερα στις 22:02:26 σημειώθηκε πάλι σεισμός μεγέθους 4,3 Ρίχτερ, λίγες μέρες μετά στις 30 Δεκεμβρίου 2020 σημειώθηκε νέος σεισμός μεγέθους 4,5 Ρίχτερ. Ο πρώτος σεισμός έχει επίκεντρο στη βόρεια ακτή του Κορινθιακού κοντά στον Μαραθιά Φωκίδας. Αυτοί οι σεισμοί αποτελούν το πρώτο σεισμικό σμήνος της ακολουθίας. Η συγκεκριμένη περιοχή είναι ιδιαίτερα ενεργή στις αρχές του 21ου αιώνα, δίνοντας ένα σμήνος σεισμών τον χρόνο (με εξαίρεση το 2003 και το 2005).Στις 13 Ιανουαρίου 2021 και ώρα 00:09:57 σημειώθηκε σεισμός 5,2 Ρίχτερ και ακολούθησαν 3 ακόμα σεισμοί 4,6 Ρίχτερ (ώρα 00:29:39), 4,5 Ρίχτερ (ώρα 00:32:57), 4,7 Ρίχτερ (ώρα 00:56:48). Αυτοί οι σεισμοί αποτελούν το δεύτερο σεισμικό σμήνος και είχε επίκεντρο ανατολικότερα, κοντά στο νησί Τριζόνια.Στις 17 Φεβρουαρίου 2021 σημειώθηκε νέος σεισμός 4,3 Ρίχτερ (ώρα 04:33:41) και στις 05:36:07 σημειώθηκε ο κύριος σεισμός μεγέθους 5,5 Ρίχτερ και ακολούθησαν δύο μετασεισμοί μεγέθους 4,3 Ρίχτερ (ώρα 06:10:26) και 4,8 Ρίχτερ (ώρα 06:38:51). Αυτοί οι σεισμοί αποτελούν το τρίτο σεισμικό σμήνος της ακολουθίας και είχαν επίκεντρο κοντά στον Ψαθόπυργο Αχαΐας.Οι μετασεισμοί συνεχίστηκαν μέχρι και τον Μάιο του 2021.Οι σεισμοί έγιναν αισθητοί σε Αχαΐα, Αιτωλοακαρνανία, Κορινθία, Φωκίδα, Βοιωτία και Φθιώτιδα ορισμένοι εκ των οποίων έγιναν αισθητοί και στην Αθήνα. Από τον σεισμό της 13ης Ιανουαρίου στο Μοναστηράκι Δωρίδας γκρεμίστηκε μάντρα σπιτιού ενώ στην Εθνική Οδό Ναυπάκτου-Ιτέας σημειώθηκε κατολίσθηση κοντά στην περιοχή του Μαραθιά. Πόλοι κάτοικοι των γύρω περιοχών βγήκαν και κοιμήθηκαν έξω από τα σπίτια τους.Οι εντάσεις στην πλειόσειστη περιοχή έφτασαν το VIII.

Οι σεισμοί της Ναυπάκτου ήταν μία σεισμική ακολουθία στον δυτικό Κορινθιακό κόλπο που ξεκίνησε στις 23 Δεκεμβρίου 2020, ανοικτά του Μαραθιά Φωκίδας και διήρκησε αρκετούς μήνες. Ο ισχυρότερος σεισμός της ακολουθίας έλαβε χώρα στις Φεβρουαρίου 2021 και είχε μέγεθος Mw 5,3.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7_%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%B4%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B8%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C_%CF%84%CE%BF_2020-2021

Στύση

Η στύση προκαλείται από το παρασυμπαθητικό τμήμα του αυτόνομου νευρικού συστήματος που αυξάνει τα επίπεδα νιτρικού οξειδίου (αγγειοδιασταλτικού) στις δοκιδωτές αρτηρίες και τους λείους μύες του πέους. Οι αρτηρίες διαστέλλονται προκαλώντας τα κυλινδρικά τμήματα του πέους (σηραγγώδη σώματα, σπογγώδες σώμα της ουρήθρας) να γεμίσουν με αίμα. Ταυτόχρονα, ο βολβοσηραγγώδης και ο ισχιοσηραγγώδης μυς συμπιέζουν τις φλέβες των σηραγγωδών σωμάτων και περιορίζουν την έξοδο του αίματος από το πέος. Με την επίτευξη της στύσης το πέος γίνεται σκληρό, άκαμπτο και διευρυμένο. Σε αντίθεση με την σκλήρυνση των σηραγγωδών σωμάτων, το σπογγώδες σώμα παραμένει εύκαμπτο για να αποτρέπει τη συμπίεση της ουρήθρας, ενώ η κεφαλή του πέους διατηρείται μαλακότερη για να απορροφά τις πιέσεις κατά την ερωτική επαφή. Σε ορισμένους άντρες η ακροποσθία μπορεί να τραβηχτεί ελαφρά προς τα πίσω αποκαλύπτοντας ένα μέρος της βαλάνου, ενώ σε άλλους εξακολουθεί να καλύπτει πλήρως τη βάλανο κατά τη στύση. Παράλληλα, το όσχεο μπορεί να συσταλεί φέρνοντας τους όρχεις πιο κοντά στο σώμα. Η στύση προκύπτει από αισθητηριακά ερεθίσματα, όπως οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα, αφή ή διέγερση σημείων του σώματος και συχνότερα ερωτογενών περιοχών. Μπορεί ακόμα να προκληθεί από ανώτερες πνευματικές λειτουργίες, όπως φαντασία και μνήμη. Η στύση υποχωρεί όταν η παρασυμπαθητική δραστηριότητα μειώνεται και επιστρέφει στο αρχικό της επίπεδο, συνήθως μετά από οργασμό και εκσπερμάτιση. Η κατάσταση του πέους που είναι εν μέρει, όχι πλήρως, ανορθωμένο είναι γνωστή ως μερική στύση. Μέσω της στύσης ολοκληρώνεται η σεξουαλική επαφή με την επίτευξη οργασμού και την εναπόθεση του σπέρματος στον κόλπο της γυναίκας κατά την εκσπερμάτιση. Ως ανταπόκριση του αυτόνομου νευρικού συστήματος, η στύση προκύπτει έπειτα από σεξουαλική διέγερση, ενώ μπορεί να εμφανιστεί και σε καταστάσεις χωρίς ερωτικό περιεχόμενο. Αποτελεί αντανακλαστικό φαινόμενο και ως εκ τούτου δεν βρίσκεται υπό τον πλήρη συνειδητό έλεγχο του ατόμου. Οι αυθόρμητες, αλλιώς ακούσιες ή τυχαίες στύσεις, είναι φυσιολογικό και συχνό φαινόμενο της ανδρικής φυσιολογίας. Μπορούν να συμβούν λόγω απρόσμενου ερωτικού ερεθίσματος ή άλλων παραγόντων, όπως τριβής με τα ρούχα, ορμονικών και συναισθηματικών διακυμάνσεων, γεμάτης ουροδόχου κύστης κ.λπ. Τέτοιες στύσεις εμφανίζονται συχνά σε νεαρές ηλικίες και μπορεί να οδηγήσουν σε αμηχανία εάν συμβούν δημόσια ή σε καταστάσεις που δεν είναι επιθυμητές. Η ούρηση με στητό πέος είναι συχνά δυσκολότερη από ότι με πέος σε χαλάρωση. Αυτό οφείλεται στη σύσπαση του σφιγκτήρα της ουρήθρας κατά τη διάρκεια της στύσης με σκοπό να αποτρέψει την είσοδο σπέρματος στην ουροδόχο κύστη και την έξοδο ούρων κατά την πιθανή επερχόμενη εκσπερμάτιση. Η σύσπαση του σφιγκτήρα καθιστά δυσκολότερη τη διέλευση των ούρων από την ουρήθρα κατά τη στύση. Το φαινόμενο της στύσης παρατηρείται σε διάφορα στάδια της ανάπτυξης του ατόμου και μπορεί να ποικίλλει σε συχνότητα και διάρκεια ανάλογα με την ηλικία. Κατά την παιδική ηλικία, η αυθόρμητη στύση είναι φυσιολογικό φαινόμενο κατά τη διάρκεια της ημέρας ή τον ύπνο. Συνήθως ξεκινά ήδη από την βρεφική ηλικία, ενώ μπορεί να παρατηρηθεί ακόμη και πριν από την γέννα. Με την έναρξη της εφηβείας η συχνότητα και η ισχύς των στύσεων αυξάνονται σημαντικά. Συνήθως η παρατεταμένη στύση συνοδεύεται από έκκριση προσπερματικών υγρών, ενώ μέσω της διέγερσης του πέους μπορεί να καταλήξει σε οργασμό και εκσπερμάτιση. Η στύση κατά τη διάρκεια του ύπνου ή κατά την αφύπνιση είναι γνωστή ως νυκτερινή στύση, ενώ εάν συνοδεύεται από έκκριση σπερματικών υγρών ή οργασμό αποκαλείται ονείρωξη. Το μήκος του πέους σε χαλάρωση δεν είναι ενδεικτικό του μεγέθους που θα έχει κατά τη στύση. Συχνά ένα μικρό πέος σε χάλαση μπορεί να επιμηκύνεται αρκετά κατά τη στύση, ενώ ένα χαλαρό πέος που είναι μακρύτερο μπορεί να επιμηκύνεται συγκριτικά λιγότερο.Το πέος σε στύση συχνά κατευθύνεται ευθεία μπροστά και είναι ελαφρώς στραμμένο προς τα πάνω. Το σχήμα του μπορεί να είναι ευθύ, ενώ είναι φυσιολογικό να εμφανίζει και μια ελαφρά κλίση προς τα πάνω, προς τα αριστερά ή προς άλλη κατεύθυνση. Ως δυσλειτουργία της στύσης χαρακτηρίζεται ένα νευροαγγειακό φαινόμενο που έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία επίτευξης στύσης με αρκετή σκληρότητα και διάρκεια ώστε να επιτευχθεί ικανοποιητική σεξουαλική επαφή για τουλάχιστον 6 μήνες. Το φαινόμενο της στύσης είναι ακούσιο, πρέπει δηλαδή να υπάρχει αυθόρμητη στύση, ενώ σε περίπτωση στυτικής δυσλειτουργίας θα πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια. Τα αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας διακρίνοντα σε ψυχογενή και τα οργανικά ή ιατρογενή. Ο διαχωρισμός των αιτίων είναι δύσκολος καθώς συνήθως μπορεί να εμπλέκονται και τα δύο. Η απουσία νυκτερινής στύσης χρησιμοποιείται συνήθως για να γίνει διάκριση μεταξύ φυσικών και ψυχολογικών αιτιών της στυτικής δυσλειτουργίας. Ανθρώπινο πέος Εκσπερμάτιση

Η στύση, κλινικά στύση του πέους, είναι φυσιολογικό φαινόμενο, κατά το οποίο το πέος γίνεται σκληρό, παχύτερο και ανορθωμένο. Η στύση του πέους είναι το αποτέλεσμα σύνθετης αλληλεπίδρασης νεύρων, μυών, αγγείων, ψυχολογικών και ενδοκρινικών παραγόντων. Αποτελεί ακούσιο αντανακλαστικό φαινόμενο που προκύπτει συχνότερα ως αποτέλεσμα σεξουαλικής διέγερσης ή σεξουαλικής έλξης, ενώ μπορεί επίσης να εμφανιστεί και αυθόρμητα. Το σχήμα, η κλίση και η κατεύθυνση του πέους κατά τη στύση μπορεί να ποικίλλουν σημαντικά ανάμεσα σε άνδρες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%8D%CF%83%CE%B7

Τζιτζέλ

Το Τζιτζέλ βρίσκεται 30 χλμ. από το Εθνικό Πάρκο Τάζα. Το εθνικό πάρκο αυτό και άλλα χαρακτηριστικά γύρω από την περιοχή υποστηρίζουν ποικιλία χλωρίδας και πανίδας. Συγκεκριμένα, το Εθνικό Πάρκο Τάζα είναι οικότοπος του απειλούμενου βαρβαρικού μακάκου, Macaca sylvanus. Επιπλέον, το πρωτεύον αυτό προϊστορικά είχε πολύ ευρύτερη κατανομή από ότι σήμερα. Το Ιγκιλγκιλί κατοικήθηκε για πρώτη φορά από βερβερικές φυλές, η πιο σημαντική από τις οποίες ήταν η Κουτάμα. Αρχικά αποτελούσε φοινικική αποικία, αλλά στη συνέχεια η πόλη πέρασε στα χέρια των Καρχηδονίων, της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και Αυτοκρατορίας, των Βανδάλων, των Βυζαντινών, των Ομεϋαδών, των Γενουατών και των Οθωμανών. Κατακτήθηκε από τους τελευταίους τον 16ο αιώνα από τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα. Τον Ιούλιο του 1664, οι Γάλλοι κατέλαβαν την πόλη. Η αντίσταση οργανώθηκε υπό τη διεύθυνση του Σαμπάν Αγά και οι Γάλλοι απομακρύνθηκαν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Το Τζιτζέλ παρέμεινε προπύργιο κουρσάρων μέχρι να επανακαταληφθεί από τους Γάλλους το 1839. Η ισχυρή τοπική αντίσταση, η οποία τελικά υποχώρησε το 1851, είχε ως αποτέλεσμα την κατασκευή τριών οχυρών κατά μήκος των νότιων περιθωρίων της πόλης καθώς και σε ελάχιστο αποικισμό. Η αρχική πόλη καταστράφηκε από σεισμό το 1856. Λόγω του άγριου τοπίου, το Τζιτζέλ είναι ελαφρώς απομονωμένο. Ωστόσο, συνδέεται οδικώς με μεγάλες πόλεις όπως η Μπετζάγια (90 χλμ. δυτικά), το Σετίφ (135 χλμ. νοτιοδυτικά) και η Κωνσταντίνη (150 χλμ. νοτιοανατολικά). Η πόλη διαθέτει επίσης το αεροδρόμιο Φερχάτ Αμπάς. Το Τζιτζέλ είναι χτισμένο σύμφωνα με μοντέρνα σχέδια με μεγάλους δρόμους πλαισιωμένους από δέντρα. Το περιβάλλον αποτελείται κυρίως από πυκνό δάσος από φελλόδεντρα και δρυς. Μια χερσόνησος βρίσκεται στην ακτή και υπάρχει μια ακρόπολη στο βορρά. Υπάρχει νοσοκομείο, παλαιότερα μια καθολική εκκλησία (η οποία κατεδαφίστηκε), τζαμιά και το Πανεπιστήμιο του Τζιτζέλ. Ένα σχετικά νέο λιμάνι έχει χτιστεί στο Τζεν Τζεν, ανατολικά του Τζιτζέλ, το οποίο μπορεί να εξυπηρετήσει μεγάλα πλοία μεταφοράς χύδην φορτίου που έχουν βύθισμα έως 18,2 μ. Επί του παρόντος, το λιμάνι χρησιμοποιείται κυρίως από πλοία μεταφοράς αυτοκινήτων χύδην φορτίου. C. Michael Hogan. 2008. Barbary Macaque: Macaca sylvanus, GlobalTwitcher.com, ed. Nicklas Stromberg Encyclopædia Britannica. 2002. 15η εκδ., τόμ. 6 (ISBN 0-85229-787-4), (ISBN 978-0-85229-787-2) Enterprise Portuaire de Djen Djen. 2009. Ιστοσελίδα λιμενικής αρχής

Το Τζιτζέλ (αραβικά: جيجل‎), το Ιγκιλγκιλί της κλασικής περιόδου, είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας στη βορειοανατολική Αλγερία. Βρέχεται από τη Μεσόγειο Θάλασσα στην περιοχή Κορνίς Τζιτζελιέν και είχε πληθυσμό 131.513 κατοίκων το 2008.Το Τζιτζέλ είναι το διοικητικό και εμπορικό κέντρο μιας περιοχής που ειδικεύεται στην επεξεργασία φελλού, στη βυρσοδεψία δέρματος και στην χαλυβουργία. Στις καλλιέργειες της περιοχής περιλαμβάνονται εσπεριδοειδή και σιτηρά. Η αλιεία έχει επίσης μεγάλη σημασία. Οι τουρίστες (κυρίως Αλγερινοί) επισκέπτονται το Τζιτζέλ για τα τοπία και τις αμμώδεις παραλίες του. Όντας θέρετρο, υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία και εστιατόρια. Υπάρχουν Φοινικικοί τάφοι στην ευρύτερη περιοχή.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CF%84%CE%B6%CE%AD%CE%BB

Νέα Καληδονία

Τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας στη Νέα Καληδονία χρονολογούνται από την περίοδο Λαπίτα (1600 π.Χ. έως το 500 π.Χ.). Οι Λαπίτα ήταν έμπειροι ναυτικοί και γεωργοί με επιρροή σε μια μεγάλη περιοχή του Ειρηνικού. Ο Βρετανός εξερευνητής Τζέιμς Κουκ ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που είδε τη Νέα Καληδονία, στις 4 Σεπτεμβρίου του 1774, κατά τη διάρκεια του δεύτερου ταξιδιού του. Ονόμασε το νησί «Νέα Καληδονία», καθώς το βορειοανατολικό τμήμα του νησιού του θύμισε τη Σκωτία. Τη δυτική ακτή της Γκραντ Τερ πλησίασε ο Ζαν-Φρανσουά ντε Γκαλώπ, κόμης του Λαπερούζ το 1788, λίγο πριν την εξαφάνισή του ενώ τα Νησιά Λόγιαλτι τα επισκέφθηκαν για πρώτη φορά μεταξύ του 1793 και του 1796 και το Μαρέ, Λίφου, Τίγκα και Ουβέα χαρτογραφήθηκαν από τον Ουίλιαμ Ρέιβεν. Αμερικανικό φαλαινοθηρικό είδε το νησί που ονομαζόταν τότε Μπριτάνια και σήμερα είναι γνωστό ως Μαρέ (Νήσοι Λουαγιοτέ) τον Νοέμβριο του 1793. Από το 1796 έως το 1840 καταγράφηκαν μόνο λίγες σποραδικές επαφές με το αρχιπέλαγος. Περίπου πενήντα Αμερικανοί φαλαινοθήρες (που αναγνωρίστηκαν από τον Ρόμπερτ Λάνγκσομ από τα ημερολόγια τους) έχουν καταγραφεί στην περιοχή (Γκραν Τερ, Λόγιαλτι, Ουαλπόλε and Χάντερ) μεταξύ 1793 και 1887. Οι επαφές έγιναν συχνότερες μετά το 1840, λόγω του ενδιαφέροντος για το σανταλόξυλο.Καθώς το εμπόριο του σανταλόξυλου άρχισε να φθίνει, αντικαταστάθηκε από μια νέα επιχείρηση, το «δουλεμπόριο μαύρων», ένας ευφημισμός του δουλεμπορίου Μελανησίων ή Νησιωτών του Δυτικού Ειρηνικού από τη Νέα Καληδονία, τα νησιά Λόγιαλτι, τις Νέες Εβρίδες, τη Νέα Γουινέα και τα νησιά Σολομώντα σε μισθωμένη ή αναγκαστική εργασία στις φυτείες ζαχαροκάλαμου στα Φίτζι και το Κουίνσλαντ με διάφορες δόλιες μεθόδους. Το δουλεμπόριο μαύρων ασκούσαν κυρίως Γάλλοι και Βρετανο-αυστραλοί έμποροι, αλλά στην περίπτωση της Νέας Καληδονίας, το εμπόριο κατά τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα περιελάμβανε και τη μετεγκατάσταση παιδιών από τα νησιά Λόγιαλτι στο Γκραν Τερ για εργασία σε φυτείες. Το δουλεμπόριο στη Νέα Καληδονία περιελάμβανε κυρίως την αρπαγή μελανησίων από τις Νέες Εβρίδες (σημερινό Βανουάτου) στο Γκραν Τερ για εργασία σε φυτείες, ορυχεία, καθώς και φρουροί σε καταδίκους και σε ορισμένα δημόσια έργα. Στη μελέτη του η ιστορικός Ντόροθι Σάινμπεργκ, The People Trade, συζητά αυτή τη «μετανάστευση». Στα πρώτα χρόνια του εμπορίου, ο εξαναγκασμός χρησιμοποιήθηκε για να δελεάσει τους Μελανήσιους νησιώτες να ανέβουν πάνω στα πλοία. Οι πρώτοι ιεραπόστολοι από την Ιεραποστολική Εταιρεία του Λονδίνου και τους Μαριστές Αδελφούς έφτασαν στη δεκαετία του 1840. Το 1849, το πλήρωμα του αμερικανικού πλοίου Cutter σκοτώθηκε και φαγώθηκε από τη φυλή Πουμά. Ο κανιβαλισμός ήταν ευρέως διαδεδομένος σε όλη τη Νέα Καληδονία. Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1853, με εντολή του Ναπολέοντα Γ΄, ο ναύαρχος Φεβριέρ Ντεπουάν κατέλαβε επίσημα τη Νέα Καληδονία και το Πορ ντε Φρανς (Νουμέα) ιδρύθηκε στις 25 Ιουνίου του 1854. Λίγες δεκάδες ελεύθεροι άποικοι εγκαταστάθηκαν στη δυτική ακτή τα επόμενα χρόνια. Η Νέα Καληδονία έγινε ποινική αποικία και από τη δεκαετία του 1860 μέχρι το 1897, 22.000 εγκληματίες και πολιτικοί κρατούμενοι στάλθηκαν στη Νέα Καληδονία. Το Γενικό Δελτίο της Γενικής Διεύθυνσης των Φυλακών για το 1888 δείχνει ότι 10.428 καταδικασθέντες, συμπεριλαμβανομένων των 2.329 απελευθερωμένων, βρίσκονταν στο νησί από την 1η Μαΐου του 1888, μακράν ο μεγαλύτερος αριθμός κρατουμένων που κρατούνται σε υπερπόντια φυλακή. Μεταξύ των καταδικασθέντων υπήρξαν πολλοί Κομουνιστές, ο οποίοι συνελήφθησαν μετά την αποτυχημένη Παρισινή Κομμούνα, μεταξύ των οποίων και ο Ανρί ντε Ροσφόρ και η Λουίζ Μισέλ. Μεταξύ του 1873 και του 1876, 4.200 πολιτικοί κρατούμενοι «μεταφέρθηκαν» στη Νέα Καληδονία. Μόνο 40 από αυτούς εγκαταστάθηκαν στην αποικία. Οι υπόλοιποι επέστρεψαν στη Γαλλία μετά τη χορήγηση αμνηστίας το 1879 και το 1880.Το 1864, ανακαλύφθηκε νικέλιο στις όχθες του ποταμού Diahot. Με την ίδρυση της Société Le Nickel το 1876, άρχισε η εξόρυξη. Οι Γάλλοι εισήγαγαν εργάτες για να εργάζονται στα ορυχεία από τα γειτονικά νησιά και τις Νέες Εβρίδες, και αργότερα από την Ιαπωνία, τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες και τη Γαλλική Ινδοκίνα. Η γαλλική κυβέρνηση επιχείρησε επίσης να ενθαρρύνει την ευρωπαϊκή μετανάστευση, χωρίς μεγάλη επιτυχία.Ο γηγενής πληθυσμός Κανάκ εξαιρέθηκε από τη γαλλική οικονομία και από τις εργασίες εξόρυξης. Αυτό προκάλεσε μια βίαιη αντίδραση το 1878, καθώς ο ανώτατος αρχηγός Atal της La Foa κατόρθωσε να ενώσει πολλές από τις κεντρικές φυλές και ξεκίνησε έναν ανταρτοπόλεμο που κόστισε τις ζωές 200 ​​Γάλλων και 1.000 Κανάκ. Ένας δεύτερος ανταρτοπόλεμος έλαβε χώρα το 1917, με καθολικούς ιεραποστόλους όπως ο Maurice Leenhardt να λειτουργούν ως μάρτυρες των γεγονότων αυτού του πολέμου. Ο Leenhardt έδωσε πολλά εθνογραφικά στοιχεία για τους Κανάκ της Νέας Καληδονίας. Ο Noel of Tiamou ήταν ο αρχηγός της εξέγερσης του 1917, η οποία δημιούργησε ένα αριθμό ορφανών, ένας από τους οποίους μεταφέρθηκε στη φροντίδα του προτεσταντικού ιεραποστόλου Alphonse Rouel-Wenceslas Thi, ο οποίος θα γίνει ο πατέρας του Jean-Marie Tjibaou. Οι Ευρωπαίοι έφεραν νέες ασθένειες όπως η ευλογιά και η ιλαρά, εξαιτίας των οποίων πολλοί ντόπιοι έχασαν τη ζωή τους. Ο πληθυσμός των Κανάκ μειώθηκε από περίπου 60.000 το 1878 σε 27.100 το 1921 και οι αριθμοί τους δεν αυξήθηκαν και πάλι μέχρι τη δεκαετία του 1930.Τον Ιούνιο του 1940, μετά την πτώση της Γαλλίας, το Γενκό συμβούλιο της Νέας Καληδονίας ψήφισε ομόφωνα να στηρίξει την ελεύθερη γαλλική κυβέρνηση και τον Σεπτέμβριο ο κυβερνήτης αναγκάστηκε να φύγει για την Ινδοκίνα. Τον Μάρτιο του 1942, με τη βοήθεια της Αυστραλίας, το έδαφος έγινε σημαντική βάση των συμμάχων και η Νουμέα έγινε η έδρα του Πολεμικού Ναυτικού και του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών στο Νότιο Ειρηνικό ωκεανό. Η Νουμέα ήταν η βάση του στρατού που πολέμησε στη Ναυμαχία της Θάλασσας των Κοραλλίων τον Μάιο του 1942. Τα αμερικανικά στρατεύματα αριθμούσαν 50.000 στρατιώτες, το ισοδύναμο του σύγχρονου πληθυσμού. Το 1946, η Νέα Καληδονία έγινε υπερπόντιο έδαφος. Μέχρι το 1953, η γαλλική ιθαγένεια χορηγήθηκε σε όλους τους κατοίκους της Νέας Καληδονίας, ανεξάρτητα από την εθνότητα.Οι ευρωπαϊκοί και πολυνησιακοί πληθυσμοί αυξήθηκαν σταδιακά με τα χρόνια και ειδικά κατά την άνθηση του εμπορίου του νικελίου το 1969-1972, και οι Μελανήσιοι έγιναν μειονότητα, αν και ήταν ακόμα η μεγαλύτερη εθνική ομάδα.Μεταξύ του 1976 και του 1988, έλαβαν χώρα διάφορες συγκρούσεις μεταξύ της γαλλικής κυβέρνησης και του κινήματος ανεξαρτησίας των Κανάκ με περιόδους σοβαρής βίας και ταραχών, που κορυφώθηκαν το 1988 με την αιματηρή ομηρία στην Ουβέα. Το 1983, το έδαφος απέκτησε καθεστώς «διευρυμένης αυτονομίας», ενώ πρατάθηκε μια πενταετής μεταβατική περίοδος και ένα δημοψήφισμα το 1989. Τον Μάρτιο του 1984, η αντίσταση των Κανάκ, το Front Indépendantiste, κατάσχεσε αγροκτήματα και το Front de Libératíon Kanak Socialiste (FLNKS) σχημάτισε μια προσωρινή κυβέρνηση. Τον Ιανουάριο του 1985, η γαλλική σοσιαλιστική κυβέρνηση προσέφερε κυριαρχία στους Κανάκ και νομική προστασία στους ευρωπαίους εποίκους. Το σχέδιο αυτό απέτυχε καθώς η βία κλιμακώθηκε. Η κυβέρνηση κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ωστόσο διεξήχθησαν περιφερειακές εκλογές και η FLNKS κέρδισε τον έλεγχο των τριών από τις τέσσερις επαρχίες. Η κυβέρνηση του Συντηρητικού Κόμματος που εκλέχτηκε στη Γαλλία το Μάρτιο του 1986 άρχισε να παίρνει πίσω τις ρυθμίσεις που θεσπίστηκαν από τους Σοσιαλιστές, κάνοντας ανακατανομή των εδαφών χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι γηγενείς απαιτήσεις των εδαφών, με αποτέλεσμα τα περισσότερα από τα δύο τρίτα να πάνε στους Ευρωπαίους και λιγότερο από το ένα τρίτο στους Κανάκ. Μέχρι το τέλος του 1987, οδοφράγματα, μάχες με όπλα και καταστροφή περιουσιών κορυφώθηκαν με μια δραματική ομηρία την παραμονή των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Οι μαχητές υπέρ της ανεξαρτησίας στην Ουβέα σκότωσαν τέσσερις χωροφύλακες και πήραν 27 όμηρους. Η στρατιωτική αντίδραση είχε ως αποτέλεσμα δεκαεννέα θανάτους Κανάκ και άλλους τρεις θανάτους υπό κράτηση.Οι συμφωνίες της Ματινιόν, που υπεγράφησαν στις 26 Ιουνίου του 1988, εξασφάλισαν μια δεκαετία σταθερότητας. Η συμφωνία της Νουμέα, η οποία υπογράφηκε στις 5 Μαΐου του 1998, έθεσε τις βάσεις για μια μετάβαση 20 ετών που θα μεταφέρει σταδιακά τις αρμοδιότητες στην τοπική κυβέρνηση.Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έθεσε η συμφωνία της Νουμέα, ένα δημοψήφισμα πρέπει να λάβει χώρα μέχρι τα τέλη του 2018, οι λεπτομέρειες για το δημοψήφισμα για την πλήρη ανεξαρτησία από τη Γαλλία πάρθηκαν σε συνεδρίαση υπό την προεδρία του Γάλλου πρωθυπουργού Εντουάρ Φιλίπ στις 2 Νοεμβρίου του 2017 και το δημοψήφισμα ορίστηκε να διεξαχθεί μέχρι τον Νοέμβριο του 2018. Η επιλεξιμότητα των ψηφοφόρων είχε αποτελέσει αντικείμενο μακράς διένεξης, αλλά οι λεπτομέρειες έχουν επιλυθεί από τότε. Η Νέα Καληδονία, με δημοψήφισμα το οποίο διεξήχθη τον Νοέμβριο του 2018, αποφάσισε για το πολιτικό της καθεστώς να παραμείνει εντός της Γαλλικής Δημοκρατίας και όχι να γίνει ανεξάρτητο κράτος.Σε ένα ακόμα δημοψήφισμα, τον Οκτώβριο του 2020, οι ψηφοφόροι της Νέας Καληδονίας απέρριψαν ξανά την πρόταση για ανεξαρτησία, με ποσοστό 53,26% να τάσσονται υπέρ της παραμονής στη Γαλλία.Αρνητικά (96,5% κατά της ανεξαρτησίας) ψήφισαν οι πολίτες και στο τρίτο και τελευταίο δημοψήφισμα, που διενεργήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2021. Η ηπειρωτική χώρα χωρίζεται κατά μήκος από μια κεντρική οροσειρά της οποίας η υψηλότερες κορυφές είναι το Mont Panié (1.629 μέτρα) στο βορρά και το Mont Humboldt (1.618 μ.) στα νοτιοανατολικά. Η ανατολική ακτή καλύπτεται από πλούσια βλάστηση. Η δυτική ακτή, με τις μεγάλες σαβάνες και πεδιάδες είναι πιο κατάλληλη για καλλιέργειες, είναι μια πιο ξηρή περιοχή. Πολλοί πλούσιοι σε μεταλλεύματα όγκοι συναντώνται κατά μήκος αυτής της ακτής.Ο ποταμός Diahot είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Νέας Καληδονίας, και ρέει για περίπου 100 χιλιόμετρα. Διαθέτει λεκάνη απορροής 620 τ.χλμ. και πλαταίνει βορειοδυτικά στο Baie d'Harcourt και κατευθύνεται προς το βόρειο σημείο του νησιού κατά μήκος της δυτικής πλαγιάς του Mount Panié. Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού καλύπτεται από καταπράσινα δάση, ενώ η σαβάνα κυριαρχεί στα χαμηλότερα υψόμετρα. Η λιμνοθάλασσα της Νέας Καληδονίας, με συνολική έκταση 24.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, είναι μια από τις μεγαλύτερες λιμνοθάλασσες στον κόσμο. Περιβάλλεται από τον Κοραλλιογενή ύφαλο της Νέας Καληδονίας. Το κλίμα είναι τροπικό, με ζεστή και υγρή περίοδο από τον Νοέμβριο έως τον Μάρτιο με θερμοκρασίες μεταξύ 27 ° C και 30 ° C και μια ψυχρότερη ξηρή περίοδο από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο με θερμοκρασίες μεταξύ 20 ° C και 23 ° C. Το τροπικό κλίμα μετριάζεται έντονα από την ωκεάνια επιρροή και τους αληγείς ανέμους που εξασθενίζουν την υγρασία, που μπορεί να είναι κοντά στο 80%. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 23 ° C, με ιστορική χαμηλή θερμοκρασία τους 2,3 ° C και ιστορική υψηλή τους 39,1 ° C.Τα αρχεία βροχοπτώσεων δείχνουν ότι η βροχόπτωση διαφέρει πολύ στο νησί. Τα 3000 χιλιοστόμετρα βροχόπτωσης που καταγράφηκαν στο Galarino είναι τριπλάσια του μέσου όρου της δυτικής ακτής. Υπάρχουν επίσης ξηρές περίοδοι λόγω των επιπτώσεων του Ελ Νίνιο. Από τον Δεκέμβριο μέχρι τον Απρίλιο, οι τροπικοί κυκλώνες και οι κυκλώνες μπορούν να οδηγήσουν σε ανέμους που υπερβαίνουν την ταχύτητα των 100 χιλιομέτρων την ώρα, με ριπές 250 χιλιομέτρων την ώρα και πολύ υψηλές βροχοπτώσεις. Ο τελευταίος κυκλώνας που έπληξε τη Νέα Καληδονία ήταν ο κυκλώνας Κουκ, τον Ιανουάριο του 2017. Ύπατος Αρμοστής στις 18 Ιανουαρίου 2023 διορίστηκε ο Λουί Λε Φραν. Αρχηγός κυβέρνησης από τις 22 Ιουλίου 2021 είναι ο πρόεδρος της Κυβέρνησης της Νέας Καληδονίας, Λουί Μαπού (εξελέγη με 6 ψήφους στις 8 Ιουλίου 2021). Το κόμμα Καληδονία Μαζί αποσύρθηκε από τον συνασπισμό της κυβέρνησης στις 15 Δεκεμβρίου 2014, με αποτέλεσμα την κατάρρευσή του. Αντιπρόεδρος είναι από τις 22 Ιουλίου 2021 η Ιζαμπέλ Σαμορό. Πρόεδρος του Εδαφικού Κογκρέσου (πρώην Εδαφική Συνέλευση) είναι από τις 24 Μαΐου 2019 ο Ρος Ουαμιτάν. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Κατά την τελευταία απογραφή του 2019, η Νέα Καληδονία είχε πληθυσμό 271.407 κατοίκων. Από αυτούς, 18.353 ζουν στην επαρχία των Νήσων Λουαγιοτέ, 49.910 στη Βόρεια επαρχία και 203.144 στη Νότια επαρχία. Η αύξηση του πληθυσμού επιβραδύνθηκε από τη δεκαετία του 1990, αλλά παραμένει ισχυρή με ετήσια αύξηση 1,7% μεταξύ 1996 και 2009.Η φυσική αύξηση είναι υπεύθυνη για το 85% της αύξησης του πληθυσμού, ενώ το υπόλοιπο 15% οφείλεται στη μετανάστευση. Η πληθυσμιακή ανάπτυξη είναι ισχυρή στη Νότια επαρχία (2,3% ετησίως μεταξύ 1996 και 2009), μέτρια στη Βόρεια επαρχία (0,7%), αλλά αρνητική στα Νησιά Λόγιαλτι, που χάνουν τους κατοίκους (-1,3%). Πάνω από το 40% του πληθυσμού είναι κάτω των 20, αν και η αναλογία των ηλικιωμένων στο συνολικό πληθυσμό αυξάνεται. Δύο κάτοικοι της Νέας Καληδονίας από τους τρεις ζουν στην ευρύτερη περιοχή της Νουμέα. Τρεις στους τέσσερις γεννήθηκαν στη Νέα Καληδονία. Το συνολικό ποσοστό γονιμότητας μειώθηκε από 3,2 παιδιά ανά γυναίκα το 1990 σε 2,2 το 2007. Κατά την απογραφή του 2014, το 39,1% του πληθυσμού ανέφερε ότι ανήκε στην κοινότητα των Κανάκ (από 40,3% στην απογραφή του 2009 ), 27,2% στην ευρωπαϊκή κοινότητα (Caldoche και Zoreille) (από 29,2% στην απογραφή του 2009) και το 8,7% δήλωσε την κοινότητά του ως «Καληδονική» και άλλη (από 6,0% στην απογραφή του 2009). Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως «Καληδόνιοι» πιστεύεται ότι είναι εθνικά Ευρωπαίοι.Οι άλλες κοινότητες που αναφέρθηκαν ήταν η κοινότητα από τα νησιά Ουαλίς και Φουτουνά (8,2% του συνολικού πληθυσμού, από 8,7% στην απογραφή του 2009), οι Ινδονήσιοι (3,4% του συνολικού πληθυσμού, από 1,6% στην απογραφή του 2009), οι Ταϊτινοί (2,1% του συνολικού πληθυσμού, από 2,0% στην απογραφή του 2009), η κοινότητα από τα νησιά Βανουάτου (1,0%, έναντι 0,9% στην απογραφή του 2009), οι Βιετναμέζοι (0,9%, από 1,0% στην απογραφή του 2009), και οι λοιποί Ασιάτες (ουσιαστικά εθνοτικά κινέζοι) (0,4% του συνολικού πληθυσμού, από 0,8% στην απογραφή του 2009). Τέλος, το 8,6% του πληθυσμού ανέφερε ότι ανήκε σε πολλαπλές κοινότητες (από 8,3% στην απογραφή του 2009) και 2,5% αρνήθηκε να αναφέρει οποιαδήποτε κοινότητα (από 1,2% στην απογραφή του 2009). Η ερώτηση σχετικά με την κοινοτική ένταξη, η οποία είχε απομείνει από την απογραφή του 2004, επαναφέρεται το 2009 με μια νέα διατύπωση, διαφορετική από την απογραφή του 1996, επιτρέποντας πολλαπλές επιλογές (μεικτή φυλή) και τη δυνατότητα να αποσαφηνιστεί η επιλογή «άλλοι».Οι Κανάκ, με Μελανησιακή καταγωγή, είναι ιθαγενείς στη Νέα Καληδονία. Η κοινωνική τους οργάνωση βασίζεται παραδοσιακά σε φυλές, οι οποίες προσδιορίζονται είτε ως «φυλές της γης» είτε ως «φυλές της θάλασσας», ανάλογα με την αρχική τους θέση και την κατοχή των προγόνων τους. Σύμφωνα με την απογραφή του 2009, οι Κανάκ αποτελούν το 94% του πληθυσμού της επαρχίας των Νήσων Λόγιαλτι, το 74% στη Βόρεια επαρχία και το 27% στη Νότια επαρχία. Οι Κανάκ τείνουν να έχουν χαμηλότερη κοινωνικοοικονομική θέση από τους Ευρωπαίους και τους άλλους αποίκους.Οι Ευρωπαίοι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στη Νέα Καληδονία όταν η Γαλλία ίδρυσε μια ποινική αποικία στο αρχιπέλαγος. Όταν οι κρατούμενοι είχαν εκτίσει τις ποινές τους, τους έδιναν γη για να εγκατασταθούν. Σύμφωνα με την απογραφή του 2009, από τους 71.721 Ευρωπαίους στη Νέα Καληδονία, 32.354 είχαν γεννηθεί στη Νέα Καληδονία, 33.551 γεννήθηκαν σε άλλες περιοχές της Γαλλίας και 5.816 γεννήθηκαν στο εξωτερικό. Οι Ευρωπαίοι χωρίζονται σε διάφορες ομάδες: οι Caldoches συνήθως ορίζονται ως εκείνοι που έχουν γεννηθεί στη Νέα Καληδονία και έχουν προγονικούς δεσμούς που τους συνδέουν με τους πρώτους Γάλλους εποίκους. Συνήθως αυτοί έχουν εγκατασταθεί στις αγροτικές περιοχές της δυτικής ακτής του Γκραντ Τερ, όπου πολλοί εξακολουθούν να έχουν μεγάλες ιδιοκτησίες με βοοειδή.Διαχωρισμένοι από τους Caldoches είναι αυτοί που γεννήθηκαν στη Νέα Καληδονία από οικογένειες που είχαν εγκατασταθεί πιο πρόσφατα και ονομάζονται απλά Καληδόνιοι. Οι Γάλλοι μετανάστες, από τη μητροπολιτική Γαλλία, που έρχονται στη Νέα Καληδονία ονομάζονται Métros ή Zoreilles, υποδεικνύοντας την προέλευσή τους από τη μητροπολιτική Γαλλία. Υπάρχει επίσης μια κοινότητα περίπου 2.000 Πιε-νουάρ, που προέρχονται από Ευρωπαίους αποίκους των πρώην αποικιών της Βόρειας Αφρικής,. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2015 τα 77,5 χρόνια (73,49 χρόνια οι άνδρες και 81,71 οι γυναίκες). Η γαλλική γλώσσα άρχισε να εξαπλώνεται με την εγκαθίδρυση των γαλλικών αποικιών, ενώ τα γαλλικά μιλιούνται ακόμα και στα πιο απομονωμένα χωριά. Το επίπεδο ευχέρειας όμως ποικίλλει σημαντικά σε ολόκληρο τον πληθυσμό, κυρίως λόγω της απουσίας καθολικής πρόσβασης στη δημόσια εκπαίδευση πριν από το 1953, αλλά και λόγω της μετανάστευσης και της εθνοτικής ποικιλομορφίας. Στην απογραφή του 2009, 97,3% των ατόμων ηλικίας 15 ετών και άνω ανέφεραν ότι μπορούσαν να μιλούν, να διαβάζουν και να γράφουν τα γαλλικά, ενώ μόνο το 1,1% ανέφεραν ότι δεν γνώριζαν τα γαλλικά. Άλλες σημαντικές γλωσσικές κοινότητες μεταξύ των πληθυσμών των μεταναστών είναι η γλώσσα των νήσων Ουαλίς και Φουτουνά και η Ιαβαϊκή γλώσσα. Οι 28 γλώσσες των Κανάκ που μιλιούνται στη Νέα Καληδονία ανήκουν στις Ωκεανικές γλώσσες της οικογένειας των Αυστρονησιακών γλωσσών. Οι γλώσσες των Κανάκ διδάσκονται από το νηπιαγωγείο (τέσσερις γλώσσες διδάσκονται μέχρι το πτυχίο) και μια ακαδημία είναι υπεύθυνη για την προώθησή τους. Οι πιο διαδεδομένες γηγενείς γλώσσες είναι τα Drehu (που μιλιούνται στο Λίφου), τα Nengone (μιλιούνται στο Μαρέ) και τα Paicî (βόρειο τμήμα του Γκραντ Τερ). Άλλοι περιλαμβάνουν τα Iaai (μιλιούνται στην Ουβέα). Στην απογραφή του 2009, 35,8% των ατόμων ηλικίας 15 ετών και άνω ανέφεραν ότι μπορούσαν να μιλήσουν (αλλά όχι απαραίτητα να διαβάσουν ή να γράψουν) μία από τις αυτόχθονες μελανησιακές γλώσσες, ενώ το 58,7% ανέφερε ότι δεν γνώριζαν καμία από αυτές. Η κυρίαρχη θρησκεία στη Νέα Καληδονία είναι ο Χριστιανισμός. Σχεδόν ο μισός πληθυσμός ανήκει στην Καθολική Εκκλησία, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων Ευρωπαίων, Βιετναμέζων και των μισών από τις μελανησιακές και πολυνησιακές μειονότητες. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός εισήχθη από Γάλλους αποίκους. Το νησί έχει επίσης πολυάριθμες προτεσταντικές εκκλησίες, εκ των οποίων η Ελεύθερη Ευαγγελική Εκκλησία και η Ευαγγελική Εκκλησία της Νέας Καληδονίας και των Νήσων Λουαγιοτέ έχουν το μεγαλύτερο αριθμό πιστών, με τους πιστούς να είναι αποκλειστικά Μελανησιακής καταγωγής. Ο προτεσταντισμός άρχισε να εξαπλώνεται στα τέλη του 20ού αιώνα και συνεχίζει να εξαπλώνεται. Υπάρχουν επίσης πολλές άλλες χριστιανικές ομάδες και μικρός αριθμός Μουσουλμάνων. Νέα Καληδονία στο Curlie

Η Νέα Καληδονία (γαλλικά: Nouvelle-Calédonie) είναι μια συλλογικότητα (sui generis collectivity) της Γαλλίας στον Ειρηνικό ωκεανό, με έκταση 18.575 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 268.510 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2023. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Νουμέα. Το αρχιπέλαγος, τμήμα της Μελανησίας, περιλαμβάνει το κύριο νησί Γκραντ Τερ, τις Νήσους Λουαγιοτέ, τα νησιά Τσέστερφιλντ, το αρχιπέλαγος Μπέλεπ, και το Isle of Pines και λίγες απομακρυσμένες νησίδες. Τα νησιά του Τσέστερφιλντ βρίσκονται στη Θάλασσα των Κοραλλιών. Οι ντόπιοι αναφέρονται στη Γκραντ Τερ ως Le Caillou («το βότσαλο»). Με δημοψήφισμα το οποίο διεξήχθη το Νοέμβριο του 2018, η Νέα Καληδονία αποφάσισε για το πολιτικό της καθεστώς να παραμείνει εντός της Γαλλικής Δημοκρατίας και όχι να γίνει ανεξάρτητο κράτος. Σε νέα δημοψηφίσματα τον Οκτώβριο του 2020 και τον Δεκέμβριο του 2021 το αποτέλεσμα ήταν πάλι το ίδιο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1

Σανσουσί

Το παλάτι σχεδιάστηκε/κτίστηκε από τον Γκέοργκ Βεντσεσλάους φον Κνόμπελσντορφ ανάμεσα στο 1745 και το 1747 για να εκπληρώσει την ανάγκη του βασιλιά Φρειδερίκου Β΄ για μία ιδιωτική κατοικία όπου θα μπορεί να ξεκουράζεται μακριά από το τελετουργικό και την επισημότητα της αυλής του Βερολίνου. Το όνομα του ανακτόρου δίνει έμφαση σε αυτό, καθώς προέρχεται από τη γαλλική φράση η οποία σημαίνει χωρίς έγνοιες, συμβολίζοντας το ανάκτορο ως χώρο ανάπαυσης και όχι εξουσίας. Το Σανσουσί είναι λίγο μεγαλύτερο από μία μεγάλη βίλα. Περιλαμβάνει μόνο δέκα κυρίως δωμάτια, τα οποία κτίστηκαν στην κορυφή ενός λόφου στο κέντρο του πάρκου. Η επιρροή του βασιλιά Φρειδερίκου στη διακόσμηση και στον σχεδιασμό ήταν τόσο μεγάλη ώστε ο ρυθμός του παλατιού να αναφέρεται ως ροκοκό του Φρειδερίκου και τα αισθήματά του για το ανάκτορο ήταν τόσο έντονα ώστε είχε πει ότι «το μέρος θα πεθάνει μαζί του». Εξαιτίας μιας διαφωνίας για τη θέση του παλατιού, ο Κνόμπελσντορφ απολύθηκε το 1746 και το έργο ολοκλήρωσε ο Ολλανδός αρχιτέκτονας Γιαν Μπούμαν. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, το παλάτι έγινε κατοικία του Φρειδερίκου Γουλιέλμου Δ΄. Προσέλαβε τον αρχιτέκτονα Λούτβιγκ Πέρσιους για να ανακαινίσει και να μεγαλώσει το παλάτι, ενώ ο Φέρντιναντ φον Άρνιμ ανέλαβε να βελτιώσει τη θέα του παλατιού. Το Πότσνταμ, με τα παλάτια του, ήταν ένα αγαπημένο μέρος διαμονής της γερμανικής αυτοκρατορικής οικογένειας μέχρι τη πτώση του Οίκου των Χοεντσόλερν το 1918. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το παλάτι έγινε τουριστικό αξιοθέατο στην Ανατολική Γερμανία. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990, το σώμα του Φρειδερίκου επιστράφηκε στο παλάτι και θάφτηκε σε ένα νέο τάφο με θέα τους κήπους. Το Σανσουσί και οι κήποι του ανακηρύχθηκαν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς το 1990. Εικονική περιήγηση του Σανσουσί από το Google Arts & Culture

Το Σανσουσί (γαλλικά: Sanssouci) είναι ανάκτορο το οποίο βρίσκεται στο Πότσνταμ, κοντά στο Βερολίνο. Κατασκευάστηκε ως το θερινό ανάκτορο του Φρειδερίκου του Μεγάλου, βασιλιά της Πρωσίας και είναι κτισμένο σε ρυθμό ροκοκό. Αναφέρεται συχνά ως το γερμανικό αντίπαλο δέος των Βερσαλλιών, παρά το πολύ μικρότερο μέγεθός του. Περιβάλλεται από πάρκο, στο οποίο βρίσκονται αμπελώνες, κήποι, περίπτερα και ναοί. Τα περίτεχνα φανάρια μπροστά από το παλάτι κατασκευάστηκαν τιμής ένεκεν για τα 35α γενέθλια του βασιλιά απο τον διάσημο Αυστροούγγρο καλλιτέχνη Βόχτντενσταϊν.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF

Φυσική ωκεανογραφία

Η θερμοκρασία (temperature, T) είναι η παράμετρος, η μεταβλητή, του ωκεάνιου νερού που μελετάται με τη μεγαλύτερη συχνότητα από όλες τις υπόλοιπες. Στους ωκεανούς εμφανίζεται ένα πολύ μεγάλο εύρος θερμοκρασιακών τιμών. Στα ρηχά παράκτια τροπικά νερά επικρατούν θερμοκρασίες της τάξης περίπου των 38oC (100oF) ενώ στους πόλους τα νερά είναι σχεδόν παγωμένα. Η τιμή της θερμοκρασίας στα επιφανειακά στρώματα του ωκεάνιου νερού εξαρτάται από το γεωγραφικό πλάτος και την εποχή του χρόνου. Μεγαλύτερη ποσότητα θερμοκρασίας ανά μονάδα επιφάνειας δέχεται ο Ισημερινός από ότι οι πόλοι, ενώ μεγαλύτερη ποσότητα θερμότητας δέχεται μια περιοχή το καλοκαίρι από ότι το χειμώνα. Η θάλασσα χαρακτηρίζεται από σημαντική ικανότητα αποθήκευσης θερμότητας. Μεγαλύτερα ποσά θερμότητας ανά μονάδα επιφάνειας απορροφώνται στη περιοχή του ισημερινού από ότι στους πόλους. Η θερμότητα που έχει απορροφηθεί σε μια ωκεάνια περιοχή μεταφέρεται σε άλλες ψυχρότερες. Γενικά, είναι γνωστό ότι η ικανότητα της θάλασσας να αποθηκεύει μεγάλα ποσά θερμότητας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο επηρεάζοντας και μεταβάλλοντας τις κλιματικές συνθήκες των ηπείρων. Οι ετήσιες διακυμάνσεις της επιφανειακής θερμοκρασίας των ωκεανών είναι ανάλογες κατά κύριο λόγο των αντίστοιχων διακυμάνσεων της ηλιακής ακτινοβολίας. Εξαρτώνται ακόμη από τους επικρατούντες ανέμους και από την ύπαρξη θαλάσσιων ρευμάτων. Οι κατακόρυφες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας καθορίζονται κατά κύριο λόγο από την ωκεάνια κυκλοφορία, με την εξαίρεση βέβαια των επιφανειακών στρωμάτων στα οποία τον καθοριστικό ρόλο έχουν η ποσότητα της ηλιακής ενέργειας και ο μηχανισμός θερμικής ανταλλαγής ωκεανού-ατμόσφαιρας. Η θερμοκρασιακή κατανομή ως προς το βάθος (το profile των τιμών της θερμοκρασίας ως προς τη μεταβολή του βάθους) φανερώνει την ύπαρξη τριών ζωνών κάτω από την ανώτερη στιβάδα, το εύρος της οποίας κυμαίνεται από 0 έως 5 m. Την επιφανειακή ζώνη από τα περίπου 5 m βάθος έως τα 200 m. Τη ζώνη του θερμοκλινούς, σε βάθη 200-1000 m, όπου η τιμή της θερμοκρασίας παρουσιάζει απότομη μείωση αυξανομένου του βάθους. Τη βαθιά ζώνη νερού κάτω από το θερμοκλινές, όπου συναντώνται σταθερές χαμηλές θερμοκρασίες, με τιμή κατά μέσο όρο μικρότερη των 4oC. Το στρώμα αυτό αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μέρος (~75%) της υδάτινης μάζας των ωκεανών, γι' αυτό άλλωστε η μέση θερμοκρασία του συνόλου του νερού των ωκεανών είναι περίπου 3,8οC. Αλατότητα (salinity, S) είναι η ολική ποσότητα του διαλυμένου υλικού, σε μέρη επί τοις χιλίοις κατά βάρος σε ένα κιλό θαλάσσιου νερού, όταν όλες οι βρωμιούχες και ιωδιούχες ενώσεις που περιέχονται έχουν αντικατασταθεί από ισοδύναμη ποσότητα χλωριούχων ενώσεων, όλη η ποσότητα των ανθρακικών έχει μετατραπεί σε οδείδια ενώ όλο το οργανικό υλικό έχει οξειδωθεί. Η αλατότητα εκτιμάται σήμερα μετρώντας την ηλεκτρική αγωγιμότητα του ωκεάνιου νερού, μια μέθοδο που έχει ακρίβεια 0,002‰. Η αλατότητα μετράται με κατάλληλο όργανο in situ, το CTD (Salinity-Temperature-Depth). Το όργανο αυτό δίνει την αγωγιμότητα (conductivity), που μετράται με επαγωγική κυψέλη, τη θερμοκρασία (temperature), που μετράται με αντίσταση σύρματος πλατίνας και το βάθος (depth), που δίνεται με μέτρηση της πίεσης. Στα επιφανειακά νερά των ωκεανών, η τιμή της αλατότητας εξαρτάται κύρια από τα εξής φαινόμενα: Την εξάτμιση, που προκαλεί συγκέντρωση των διαλυμένων αλάτων, λόγω απομάκρυνσης μάζας νερού, Τη βροχόπτωση, που έχει αντίθετο αποτέλεσμα από το προηγούμενο φαινόμενο και προκαλεί αραίωση των διαλυμένων αλάτων λόγω προσθήκης νερού μέσω ατμοσφαιρικής κατακρήμνισης, Την ανάμιξη των επιφανειακών στρωμάτων θαλασσινού νερού με τα υποκείμενα θαλάσσια στρώματα.Στις παράκτιες περιοχές, εκτός από τα πιο πάνω φαινόμενα, επιδρά επίσης η προσθήκη γλυκού νερού από τα ποτάμια, ελαττώνοντας τη τιμή της αλατότητας. Στις πολικές περιοχές τόσο ο σχηματισμός πάγων όσο και η τήξη συμβάλλουν στον καθορισμό της αλατότητας. Το γλυκό νερό έχει αλατότητα μικρότερη από 0,5‰. Το νερό με αλατότητα κυμαινόμενη μεταξύ 0,5‰ και 17‰ είναι υφάλμυρο (brackish water). Υφάλμυρα νερά συναντώνται στις εκβολές των ποταμών, δηλαδή εκεί που συναντώνται το γλυκό νερό των ποταμών και το αλμυρό θαλάσσιο νερό. Γενικά η τιμή της αλατότητας στις περισσότερες ωκεάνιες περιοχές κυμαίνεται από 33 μέχρι 37‰, με μια μέση τιμή της τάξης περίπου του 35‰. Οι μέσες αλατότητες των ωκεανών είναι: 34,62‰ στον Ειρηνικό Ωκεανό 34,76‰ στον Ινδικό Ωκεανό 34,90‰ στον Ατλαντικό Ωκεανό 34,72‰ στον Παγκόσμιο Ωκεανό Εξετάζοντας τη κατανομή της πίεσης (pressure) στο ωκεάνιο νερό, λαμβάνεται υπόψη η ύπαρξη του βαρυτικού πεδίου. Συνεπώς, ισχύει ο θεμελιώδης νόμος της Υδροστατικής, σύμφωνα με τον οποίο η πίεση P δεν είναι η ίδια σε όλη τη μάζα του νερού αλλά εξαρτάται από το αντίστοιχο βάθος του σημείου στο οποίο μελετάται. Η πυκνότητα (density) του ωκεάνιου νερού κυμαίνεται από 1,02 έως 1,07 g/cm3. Η τιμή της πυκνότητας εξαρτάται από τις τιμές τριών παραμέτρων, της θερμοκρασίας, της αλατότητας και της πίεσης, με πολύπλοκες μεταξύ τους σχέσεις. Από τις τρεις αυτές παραμέτρους, αποφασιστικότερο ρόλο για τη κατακόρυφη διακύμανση της πυκνότητας παίζει η θερμοκρασία, με αποτέλεσμα τα θερμοκλινή νερά να χαρακτηρίζονται και ως πυκνοκλινή, δηλαδή η περιοχή απότομης πτώσης της θερμοκρασίας αυξανομένου του ύψους της υδάτινης στήλης συμπίπτει με την περιοχή απότομης αύξησης της πυκνότητας. Γενικά, η τιμή της πυκνότητας του ωκεάνιου νερού αυξάνεται όταν αυξάνονται οι τιμές τις αλατότητας και της πίεσης (ή του βάθους) και μειώνεται η τιμή της θερμοκρασίας. Συνήθως τα ψυχρότερα, βαθύτερα και αλμυρότερα ωκεάνια νερά είναι και τα πυκνότερα. Όταν είναι γνωστές με ακρίβεια οι τιμές της αλατότητας, της θερμοκρασίας και της πίεσης, τότε μπορεί να υπολογισθεί η τιμή της πυκνότητας του ωκεάνιου νερού. Τα πυκνά στρώματα νερού, λόγω της βαρυτικής δύναμης και των νόμων της πλευστότητας, τείνουν να βυθίζονται. Αντίθετα, προς την επιφάνεια της υδάτινης στήλης ανεβαίνουν τα ελαφρύτερα στρώματα νερού. Η κατακόρυφη αυτή κίνηση δημιουργεί στρωμάτωση της υδάτινης στήλης, με αύξηση της τιμής της πυκνότητας του ωκεάνιου νερού αυξανομένου του βάθους της υδάτινης στήλης. Η κάθετη κατανομή της πυκνότητας παρουσιάζει τρία στρώματα: Το ανώτερο στρώμα, δηλαδή το επιφανειακό στρώμα νερού πάχους 100 m περίπου, επηρεάζεται από την αιολική δράση και τα προερχόμενα από τους ανέμους κύματα και συνεπώς εμφανίζει καλή ανάμειξη και προφανώς σχετική ομοιομορφία. Το αμέσως κατώτερο στρώμα συμπίπτει με την περιοχή του θερμοκλινούς (απότομη μείωση της θερμοκρασίας) και του αλοκλινούς (έντονη διακύμανση της αλατότητας). Πρόκειται για για την περιοχή που ονομάζεται πυκνοκλινές (pycnocline). Κάτω από το πυκνοκλινές βρίσκονται τα βαθιά, κρύα και πυκνά ωκεάνια νερά, είναι η ζώνη του βυθού (deep zone). Τα κύματα είναι το αποτέλεσμα της διαταραχής της ωκεάνιας επιφάνειας. Τα κύματα είναι κινήσεις του νερού κατά τις οποίες ένα υλικό σημείο του νερού διαγράφει τροχιά με επακόλουθη μετάδοση ενέργειας όχι όμως και μεταφοράς μάζας. Κύματα ρηχών νερών χαρακτηρίζονται εκείνα που κινούνται σε θαλάσσια νερά με βάθη μικρότερα του ενός εικοστού του αντίστοιχου μήκους κύματός τους. Στη κατηγορία αυτή ανήκουν τα κύματα πλησιάζοντας την ακτογραμμή. Τα μεταβατικά κύματα έχουν μήκος κύματος κυμαινόμενο από 2 έως 20 φορές το βάθος της θάλασσας, ενώ η ταχύτητά τους εξαρτάται από το βάθος του νερού και από τη περίοδο του κύματος. Τα κύματα στα βαθιά νερά έχουν σταθερό μήκος κύματος. Καθώς πλησιάζουν σε ρηχές περιοχές η ταχύτητά τους ελαττώνεται, γίνονται υψηλότερα και το σχήμα τους αλλάζει ενώ το μήκος κύματος αρχίζει να μειώνεται. Λόγω του μικρού βάθους της θάλασσας, αρχίζει η βάση του κύματος να έρχεται σε επαφή με το θαλάσσιο πυθμένα και βαθμιαία το κυματικό profile μεταβάλλεται. Η επαφή δημιουργεί τριβή που ελαττώνει τη κυκλική τροχιά κίνησης στη βάση του κύματος ενώ η κορυφή του κύματος συνεχίζει με την ίδια αρχική της ταχύτητα. Κατηγορίες κυμάτων Κύματα λόγω αιολικής δράσης Εσωτερικά κύματα Καταστρεπτικά κύματα (στο είδος αυτό, ανήκουν και τα τσουνάμι) Στάσιμα κύματα Οι παλίρροιες ανάλογα με το μέσο στο οποίο εκδηλώνονται διακρίνονται σε ατμοσφαιρικές παλίρροιες, παλίρροιες του φλοιού της Γης και ωκεάνιες παλίρροιες. Οι ατμοσφαιρικές παλίρροιες και οι παλίρροιες του φλοιού της Γης χαρακτηρίζονται γενικώς ως ανεπαίσθητες. Το ωκεάνιο παλιρροϊκό φαινόμενο περιλαμβάνει τις ωκεάνιες παλίρροιες και τα παλιρροϊκά ρεύματα. Η παλίρροια αφορά τη περιοδική κίνηση, ανύψωση και διαδοχική πτώση της στάθμης της θάλασσας λόγω των ελκτικών δυνάμεων που ασκούν τα διάφορα ουράνια σώματα και κυρίως ο Ήλιος και η Σελήνη στη Γη, καθώς ο πλανήτης Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο και γύρω από τον άξονά του. Η περιοδική μεταβολή της στάθμης της θάλασσας λαμβάνει χώρα συνήθως δύο φορές την ημέρα. Έτσι το νερό ανεβαίνει φθάνοντας σε ένα μέγιστο ύψος που αντιστοιχεί στη παλιρροϊκή πλήμμη και στη συνέχεια κατεβαίνει φθάνοντας σε ένα ελάχιστο επίπεδο που αντιστοιχεί στη παλιρροϊκή ρηχία. Το θαλάσσιο ρεύμα είναι η κίνηση του θαλάσσιου νερού με μεταφορά ύλης προς κάποια κατεύθυνση. Ένα θαλάσσιο ρεύμα χαρακτηρίζεται από την αντίστοιχη ταχύτητα και διεύθυνση. Η ταχύτητα μετράται σε κόμβους (ναυτικά μίλα/h) ή σε μικρότερες μονάδες (ναυτικά μίλια/24h), ενώ σε θεωρητικό επίπεδο χρησιμοποιείται η μονάδα cm/sec. Η κατεύθυνση καθορίζεται σε μοίρες ως προς τον βορρά (αντίθετη δηλαδή από τον καθορισμό των ανέμων που γίνεται με βάση το σημείο του ορίζοντα από το οποίο ξεκινά ο άνεμος). Τα θαλάσσια ρεύματα μελετώνται είτε κατά Euler είτε κατά Lagrange. Σύμφωνα με τον πρώτο τρόπο, ορίζεται ένα συγκεκριμένο σταθερό σημείο στον θαλάσσιο χώρο και στη συνέχεια μελετάται η χρονική μεταβολή της ταχύτητας και διεύθυνσης του θαλάσσιου ρεύματος στο σημείο αυτό. Η μέτρηση γίνεται χρησιμοποιώντας ρευματόμετρα και ρευματογράφους. Σύμφωνα με τον δεύτερο τρόπο, ορίζεται ένα συγκεκριμένο υλικό σημείο που κατά την αρχή των χρόνων (t = t0) κατείχε μια συγκεκριμένη θέση στο χώρο και παρακολουθείται η τροχιά που διαγράφει. Η μέτρηση γίνεται χρησιμοποιώντας κατάλληλα όργανα που δρουν ουσιαστικά ως υποθαλάσσιο πανί. Η κίνησή τους πρέπει να ταυτίζεται με τη ροή του νερού και όχι τη κίνηση του αέρα. Η ταξινόμηση των θαλάσσιων ρευμάτων με κριτήριο τον όγκο του μεταφερόμενου θαλάσσιου νερού, σε φθίνουσα σειρά, είναι: Μεγάλα ωκεάνια ρεύματα (Gulf Stream, ρεύματα Μουσώνων) Παλιρροϊκά ρεύματα Συνοδά ρεύματα μετατόπισης Rip currents Ρεύματα τυρβώδους ροής (turbulence currents) Βαθιά ωκεάνια ρεύματα Ο όρος ωκεάνια κυκλοφορία γενικά περιλαμβάνει φαινόμενα μεγάλης κλίμακας και σχεδόν σταθερά, όπως το Ρεύμα του Κόλπου και φαινόμενα εποχικά που επαναλαμβάνονται από τη μια χρονιά στην άλλη, όπως τα ρεύματα του Ινδικού Ωκεανού στη περιοχή του Ισημερινού. Η ωκεάνια κυκλοφορία στις βαθιές περιοχές οφείλεται σε διαφορετικές τιμές πυκνότητας, λόγω διαφορετικών τιμών της θερμοκρασίας και της αλατότητας των σωμάτων θαλάσσιου νερού. Η ωκεάνια κυκλοφορία λόγω διαφορετικής πυκνότητας είναι η θερμόαλη κυκλοφορία (thermohaline circulation). Ονομάζεται επίσης ωκεάνιος μεταφορικός ιμάντας ή παγκόσμιος μεταφορικός ιμάντας (ocean conveyor belt, global conveyor belt, meriditional overturning circulation, MOC). Η θαλάσσια κυκλοφορία στα επιφανειακά στρώματα νερού εξαρτάται κυρίως από τους ανέμους που πνέουν. Τα ισχυρά επιφανειακά ρεύματα περιορίζονται κυρίως στα ανώτερα 100-200 m του ωκεανού με εξαιρέσεις τα θερμά, στενά και γρήγορα ρεύματα στις δυτικές ακτές των ωκεάνιων λεκανών (western boundary currents) (όπως το Ρεύμα του Κόλπου που ξεκινά από τον Κόλπο του Μεξικού, το Ρεύμα Agulhas στον Νοτιοδυτικό Ινδικό Ωκεανό και το Ρεύμα Kuroshio στον Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό) καθώς επίσης το Παραπόλιο Ρεύμα της Ανταρκτικής, πρέπει να τονισθεί ότι οι αντικυκλώνες στα μέσα πλάτη εντοπίζονται σε βάθη μεγαλύτερα των 1000 m. Η μέση ταχύτητα των επιφανειακών ρευμάτων στον ανοικτό ωκεανό συνήθως είναι μικρότερη των 0,4 knots, με εξαίρεση τα γρήγορα ρεύματα στις δυτικές ακτές των ωκεάνιων λεκανών, όπως το Ρεύμα του Κόλπου και τα Ρεύματα του Ειρηνικού, Ινδικού και Ατλαντικού στη περιοχή του Ισημερινού, με ταχύτητα της τάξης των 2-4 knots. Το ωκεάνιο φαινόμενο Ελ Νίνιο Το ωκεάνιο φαινόμενο Λα Νίνια Τμήμα Ωκεανογραφίας και Θαλασσίων Βιοεπιστημών, Σχολή Περιβάλλοντος, Πανεπιστήμιο Αιγαίου Μιχάλης Καρύδης (Επιμέλεια ελληνικής έκδοσης) (2017). Εισαγωγή στην Ωκεανογραφία (7η Έκδοση). ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ Α.Ε. ISBN 978-960-583-088-5. Streeter - Wylie - Bedford (2009). ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΡΕΥΣΤΩΝ. Εκδόσεις Foundas. ISBN 978-960-330-576-7. Παπαϊωάννου Άγγελος (2002). ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΡΕΥΣΤΩΝ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ). Ιδιωτική Έκδοση. ISBN 960-802-812-4. Παπαϊωάννου Άγγελος (2002). ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΡΕΥΣΤΩΝ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ). Ιδιωτική Έκδοση. ISBN 960-8028-11-6. Αυλωνίτης Σταμάτης Α. & Αυλωνίτης Δημήτρης (2006). Μηχανική των ρευστών. Εκδόσεις ΙΩΝ. ISBN 978-960-411-557-0. Θεοδώρου, Α. (2004). Ωκεανογραφία: Εισαγωγή στο Θαλάσσιο Περιβάλλον. Εκδόσεις Σταμούλη Α.Ε. ISBN 978-960-351-540-1. Σακελαρίδου, Φ. Λ. (2007). Ωκεανογραφία. Αθήνα: Εκδόσεις Αθ. Σταμούλης. ISBN 978-960-351-695-8.

Η Φυσική Ωκεανογραφία (κλάδος της ωκεανογραφίας) συνδυάζει μετρήσεις και μελέτες των φυσικών παραμέτρων της θάλασσας και τις χωροχρονικές μεταβολές τους. Είναι ο κλάδος της φυσικής επιστήμης που συμβάλλει στη κατανόηση της θάλασσας. Ο προσδιορισμός των φυσικών παραμέτρων έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους τους κλάδους της ωκεανογραφίας επηρεάζοντας χημικές ισορροπίες και οικοσυστήματα. Χωρίζεται σε δύο κλάδους: την Περιγραφική Φυσική Ωκεανογραφία (ΠΦΩ) και τη Δυναμική Φυσική Ωκεανογραφία (ΔΦΩ). Η ΠΦΩ μελετά τις φυσικές ιδιότητες του θαλάσσιου νερού (αλατότητα, θερμοκρασία, πυκνότητα, υδάτινοι τύποι και μάζες θαλάσσιου νερού), τις μεθόδους παρατήρησης και πρόγνωσης της θαλάσσιας κυκλοφορίας (όργανα και μέθοδοι μέτρησης των φυσικών παραμέτρων στον ωκεανό, αριθμητικά μοντέλα στη φυσική ωκεανογραφία, βασικές δομές της επιχειρησιακής φυσικής ωκεανογραφίας) και την επιφανειακή και κατά βάθος κατανομή των φυσικών παραμέτρων στον ωκεανό (Γεωγραφία των ωκεανών, κατακόρυφη κατανομή φυσικών παραμέτρων στην υδάτινη στήλη, κατανομή των βασικών φυσικών παραμέτρων στον παγκόσμιο ωκεανό, θερμικό ισοζύγιο και ισοζύγιο καθαρού νερού, κύρια ωκεάνια συστήματα ρευμάτων). Η ΔΦΩ μελετά τις ωκεάνιες κινήσεις. Το ωκεάνιο νερό κινείται με τα κύματα, τα ρεύματα και τις παλίρροιες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%89%CE%BA%CE%B5%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1

Σοκολού Μεχμέτ Πασάς

Ο Μεχμέτ γεννήθηκε το 1506 στο Σοκολόβιτσι ( Sokolovići) της Σερβίας. Ήταν Σερβικής καταγωγής. Το χριστιανικό όνομά του ήταν Μπάγιτσα ή Μπάγιο Νέναντιτς (Бајица Ненадић, Бајо). Το 1519 στο πλαίσιο του παιδομαζώματος προικισμένων Χριστιανών ο Μεχμέτ βρέθηκε αρχικά στην Αδριανούπολη και στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη, όπου ξεχώρισε γρήγορα για τις πνευματικές του ικανότητες. Ως απλός στρατιώτης πήρε μέρος στη μάχη του Μοχάτς (1526) και στην πρώτη πολιορκία της Βιέννης 1529. Το 1546, μετά το θάνατο του Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα τον διαδέχθηκε ως αρχιναύαρχος (Καπουδάν Πασάς) του οθωμανικού στόλου. Το 1551 πήρε τον τίτλο του Μπεηλέρμπεη της Ρούμελης (Ευρωπαϊκό τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας). Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν, εντυπωσιασμένος από τις ικανότητες που επιδείκνυε ο Μεχμέτ, του έδωσε το αξίωμα του τρίτου Βεζίρη το 1555. Το 1561 του απονεμήθηκε ο τίτλος του δεύτερου Βεζίρη. Το 1562 παντρεύτηκε την εγγονή του Σουλεϊμάν και κόρη του Ηγεμόνα Σελίμ (μετέπειτα Σελίμ Β'), Εσμαχάν Σουλτάν. Τον Ιούνιο του 1565, μετά το θάνατο του Σεμίζ Αλί Πασά, ο Σουλεϊμάν έδωσε στο Σοκολού το αξίωμα του Μεγάλου Βεζίρη. Μετά το θάνατο του Σουλεϊμάν και την άνοδο στο θρόνο του Σελίμ Β', ο Σοκολού όχι μόνο διατήρησε το αξίωμά του αλλά και έγινε αυτός ο ουσιαστικός κυβερνήτης της αυτοκρατορίας. Μετά το θάνατο του Σελίμ και την άνοδο στο θρόνο του Μουράτ Γ', ο Σοκολού διατήρησε το αξίωμά του αλλά έπρεπε πια να αντιμετωπίζει την αυξανόμενη δυσπιστία, που προερχόταν από την αύξηση της δύναμης και της επιρροής του. Στις 11 Οκτωβρίου 1579 ο Σοκολού Μεχμέτ Πασάς δολοφονήθηκε από έναν δερβίση.

Ο Σοκολού Μεχμέτ Πασάς (Τούρκ.: Sokollu Mehmed Paşa, Οθωμανικά: سوکلو محمد پاشا) ήταν Μεγάλος Βεζίρης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1565 έως το 1579. Διατήρησε το αξίωμά του υπό την εξουσία τριών Σουλτάνων: Του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, του Σελίμ Β' και του Μουράτ Γ'.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%8D_%CE%9C%CE%B5%CF%87%CE%BC%CE%AD%CF%84_%CE%A0%CE%B1%CF%83%CE%AC%CF%82

Κροτούσα ωμοπλάτη

Στατιστικά στοιχεία στή διεθνή βιβλιογραφία δεν αναφέρονται, απλώς γράφουν ότι είναι "σπάνια νόσος"..Σε μιά ελληνική μηχανογραφημένη (computer) στατιστική 27 ετών επί 20.000 ασθενών Ορθοπεδικού Ιατρείου, καταγράφηκαν αλφαβητικά 6 μόνο περιστατικά, εκ των οποίων ένα χειρουργήθηκε. Η αναλογία αυτή αντιστοιχεί σε ένα περιστατικό ανά 3.333 ασθενείς Ορθοπεδικού ιατρείου. Ομως, το δείγμα αυτό δεν αντικατοπτρίζει τον γενικό πληθυσμό, δεν είναι τυχαίο δείγμα. Αν δεχθούμε ότι σε 30 χρόνια το 1/3 του πληθυσμού επισκέπτεται Ορθοπεδικό, τότε η νόσος είναι ακόμα πιό σπάνια στο γενικό πληθυσμό, δηλαδή το αποτέλεσμα αντιστοιχεί σε 6 άτομα στις 60.000 πληθυσμού. Το πρόβλημα προκαλείται από την τριβή της άνω έξω γωνίας της ωμοπλάτης επί του θωρακικού τοιχώματος (πλευρές). Το αίτιο είναι μάλλον κατασκευασστική ιδιομορφία, η οποία έγκειται στην ατροφία, λέπτυνση, ή φθορά των μαλακών μορίων πού παρεμβάλλονται ανάμεσα στην ωμοπλάτη και στις πλευρές του θωρακικού τοιχώματος (περιτονία, και θύλακος, και λίπος). Έτσι, αφού δεν υπάρχει "αποσβεστήρας τριβής" δημιουργούνται ήχος τριβής και ενοχλήματα (πόνος κατά τις κινήσεις και τοπικά σημεία φλεγμονής).. Θεωρητικά, στή βιβλιογραφία αναγράφονται τα εξής αίτια:. Ιδιοπαθής ατροφία περιτονίας μεταξύ ωμοπλάτης και πλευρών, Ατροφία μαλακών μορίων θυλάκου και μυών μεταξύ ωμοπλάτης και πλευρών ιδίως σε λεπτά άτομα. Φλεγμονή οπισθοωμοπλατιαίου θυλάκου, ιδίως σε αθλητές που καταπονούν τον ώμο. Ατροφία μυών λόγω αυχενικής δισκοκήλης σε ηλικιωμένους Σπανιότατα: Οστεόφυτα ωμοπλάτης ή εξόστωση ωμοπλάτης ή εξόστωση πλευράς ή όγκοι πλευρών και ωμοπλάτης. Πρακτικά δεν χρειάζονται εξετάσεις στήν πρώτη επίσκεψη, εκτός από τον καλό κλινικό έλεγχο. Χρειάζεται προσοχή, γιατί η πάθηση προκαλεί παρόμοια συμπτώματα με το σύνδρομο χαλαρού ώμου με υπεξάρθρημα σε πολλές κατευθύνσεις. Οπότε, καλό είναι η εξέταση να περιλαμβάνει και βαράκι 5 Κιλών με χαλαρό ώμο, γιά να αποκλεισθεί αυτή η περίπτωση.. Σε ειδικές περιπτώσεις με επιμένοντα έντονα ενοχλήματα μπορεί να προχωρήσουμε σε απλές ακτινογραφίες, αξονική τομογραφία ή και μαγνητική τομογραφία.. Η θεραπεία της παθήσεως είναι συνήθως συντηρητική (ξεκούραση, αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φυσικοθεραπείες) και αποφυγή καταπόνησης και ασκήσεων που επιδεινώνουν το πρόβλημα.. Σπανιότατα χρειάζεται εγχείρηση αφαίρεσης της άνω γωνίας της ωμοπλάτης, η οποία συνήθως προκαλεί το πρόβλημα. Αυτό σήμερα μπορεί να γίνει και με αρθροσκόπιο ενδοσκοπικά. Εναλλακτικά μια σειρά ασκήσεων έλξεων σε μονόζυγο, μπορεί να ενισχύσει το πάχος των μυών και να πάψει ο κρότος. Τα τελευταία χρόνια μπορεί να γίνει θεραπευτικά και μία υποωμοπλατιαία έγχυση υαλουρονικού νατρίου.

Η κροτούσα ωμοπλάτη ή σύνδρομο προστριβής της ωμοπλάτης (Αγγλικός όρος Grating Scapula) είναι μια σπάνια νοσολογική οντότητα στην ορθοπεδική κατά την οποία κατά τις κινήσεις της ωμοπλάτης προκαλείται ακουστός κριγμός, επώδυνος ή ανώδυνος..

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1_%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B7

Ερρίκος του Αρτουά

Ο Ερρίκος Κάρολος Φερδινάνδος Μαρία Θεόδοτος ήταν ο υστερότοκος γιος του Καρόλου Φερδινάνδου, Δούκα του Μπερρύ, και της Καρολίνας Φερδινάνδης Λουίζας των Δύο Σικελιών, και εγγονός του Καρόλου Ι΄ της Γαλλίας. Γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1820 στο Παρίσι, στο Ανάκτορο Κεραμεικού, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του πατέρα του, χωρίς να παραβρεθεί στο δωμάτιό του κανένα μέλος της βασιλικής οικογένειας, κάτι που προκάλεσε κατάπληξη στους οπαδούς του Λουδοβίκου Φιλίππου, Δούκα της Ορλεάνης. Πήρε τον τίτλο του δούκα του Μπορντώ και ονομάστηκε «Θεόδοτος» διότι, χωρίς τη γέννησή του, η κύρια βασιλική γραμμή θα είχε αφανιστεί. Κηρύχθηκε βασιλιάς μετά την παραίτηση του παππού και του θείου του, αλλά το μικρό παιδί βασίλευσε μόνο επτά ημέρες, αφού το συμβούλιο της επανάστασης έδωσε το στέμμα στον Λουδοβίκο Φίλιππο του Οίκου της Ορλεάνης. Το 1836, με τον θάνατο του παππού του, απέκτησε δια βίου τον τίτλο του μνηστήρα του θρόνου, από την πλευρά της νόμιμης γραμμής της δυναστείας, και οι οπαδοί του ονομάσθηκαν «Νόμιμοι», προκειμένου να ξεχωρίσουν από τους «Ορλεανιστές» τους οπαδούς του διαδόχου Λουδοβίκου Φιλίππου, Δούκα της Ορλεάνης. Οι οπαδοί του ήταν πολύ λιγότεροι, λόγω της αντιπάθειας που είχε στον λαό ο παππούς του και ο θείος του. Ο Ερρίκος προτίμησε τελικά τον τίτλο του Κόμη του Σαμπόρ. Μετά την ήττα των Γάλλων στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο και την πτώση του Ναπολέοντα Γ΄, το 1870, σχηματίστηκε μια προσωρινή Τρίτη Δημοκρατία η οποία επέτρεψε στους βασιλικούς να επανέλθουν στη χώρα. Οι βασιλικοί είχαν την πλειοψηφία στο Εθνικό Συμβούλιο και ο Ερρίκος ήταν έτοιμος να επανέλθει στον θρόνο. Οι Ορλεανιστές συμφώνησαν με τις αξιώσεις του, γιατί γνώριζαν ότι δεν είχε παιδιά, οπότε με τον θάνατό του αυτοί θα ήταν οι διάδοχοι. Αλλά, το 1871, η παράλογη απαίτηση του Ερρίκου να αντικατασταθεί η εθνική σημαία της Γαλλίας, η γνωστή Τρικολόρ, με την παλιά άσπρη με τον εραλδικό κρίνο ανέτρεψε την υπέρ του κατάσταση. Σταδιακά, η κοινή γνώμη είχε στραφεί υπέρ της εγκαθίδρυσης νέας δημοκρατίας, με πρόεδρο τον Αντόλφ Τιέρ, ενώ ο Ερρίκος έμεινε κοροϊδευτικά στη μνήμη των Γάλλων ως αναστηλωτής της Τρίτης Δημοκρατίας ή Γάλλος Ουάσινγκτον. Το 1846, νυμφεύτηκε τη 2η εξαδέλφη του Μαρία Θηρεσία των Αψβούργων-Λωρραίνης, κόρη του Φραγκίσκου Δ΄ της Μόντενα· δεν απέκτησαν απογόνους.

Ο Ερρίκος του Αρτουά, Κόμης του Σαμπόρ (γαλλ. Henri d'Artois, duc de Bordeaux, comte de Chambord, 29 Σεπτεμβρίου 1820 – 24 Αυγούστου 1883) από τον Οίκο των Βουρβόνων, υπήρξε Βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας για 7 μέρες (2 - 9 Αυγούστου 1830) ως Ερρίκος Ε΄. Ήταν νόμιμος διεκδικητής του γαλλικού Στέμματος από το 1844 μέχρι τον θάνατό του, όταν τον διαδέχθηκε ο Ιωάννης Κάρολος των Βουρβόνων-Ισπανίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%AC

Αμεδαίος Ε΄ της Σαβοΐας

Διαδέχθηκε τον άτεκνο θείο του Φίλιππο Α΄ κόμη της Σαβοΐας το 1285, μια και ο μεγαλύτερος αδελφός του Θωμάς Γ' είχε αποβιώσει πριν τρία έτη. Τον τελευταίο είχε διαδεχθεί στο Πεδεμόντιο ο υιός του Φίλιππος Α΄ ο οποίος εδικαιούτο την κομητεία της Σαβοΐας, αλλά ήταν 7ετής και δεν πρόβαλε την αξίωσή του. Ο Αμεδαίος Ε΄ παραχώρησε στον ανιψιό του το Τορίνο και το Πινερόλο, εξασφαλίζοντας έτσι τη θέση του ως κόμη της Σαβοΐας· για όμοιο λόγο πρόσφερε το Βωντ στο νεότερο αδελφό του Λουδοβίκο. Με το γάμο του με τη Σίβυλλα κόμισσα του Μουζεΰ και του Μπρέσε, πρόσθεσε τις Βουργουνδικές αυτές κτήσεις της στις δικές του· αργότερα είδε τα εδάφη του να αυξάνονται περισσότερο: αν και η Γενεύη ανήκε κληρονομικά στον Αμεδαίο Β΄ κόμη της περιοχής, ο Αμεδαίος Ε', μετά από συνεννοήσεις με τον επίσκοπο της Γενεύης που ήταν σε διένεξη με τον Αμεδαίο Β΄, ανακηρύχθηκε προστάτης της πόλης. Το 1287, μετά από πολιορκία 14 εβδομάδων, κατέλαβε το κάστρο Ιλ επί του Ροδανού (Rhône) ποταμού· το 1295 εξαγόρασε το φρούριο του Σαμπερύ από τον ιδιοκτήτη του Ούγο της Ροσέτ. Έφερε το ζωγράφο Τζιόρτζιο της Ακουίλα, μαθητή του Τζιότο της Φλωρεντίας, στην Αυλή του ο οποίος του έφτιαξε έργα ζωγραφικής, ξυλόγλυπτα και νωπογραφίες. Εργάστηκε εκεί ως το 1348 που απεβίωσε. Νίκησε τον κόμη της Γενεύης και τον κόμη του Βιενουά και με τη Συνθήκη του Ανεμάσε αποδέχθηκαν το να είναι υποτελείς του. Το 1301 διευθέτησε τη διαφορά του με την επισκοπή του Σιόν. Έπειτα από μια διένεξη με το δούκα της Αυστρίας, συμμάχησε με τους Γάλλους που του παραχώρησαν το Μωλεβριέ της Νορμανδίας. Αλλά όταν αυτοί ανακατέλαβαν τη Λυών, ο Αμεδαίος Ε' αντιλήφθηκε τις επεκτατικές τους βλέψεις στα εδάφη των Άλπεων. Τότε συμμάχησε με τον Ερρίκο Ζ' Λουξεμβούργου βασιλιά της Γερμανίας, ο οποίος ήταν σύζυγος της Μαργαρίτας, αδελφής της συζύγου του Μαρίας. Ο Ερρίκος Ζ' τον όρισε αντιπρόσωπό του (vicar) στη Λομβαρδία και του έδωσε τον ψιλό τίτλο του κυρίου της Αόστης. Το 1315 ο Αμεδαίος Ε' βοήθησε τους Ιωαννίτες ιππότες της Ρόδου στην άμυνά τους έναντι των Οθωμανών. Από τον πρώτο του γάμο το 1272 με τη Σιβύλλα του Μπωζέ, κόρη του Γκυ Α΄ Νταμάς ντε Μπωζέ, βαρόνο του Κουζάν, είχε τέκνα: Μπόννη, παντρεύτηκε πρώτα τον Ιωάννη Α΄ δελφίνο του Βιενουά και έπειτα τον Ούγο των Ιβρέα, κύριο του Μονμπωζόν (γιο του Ούγου κόμη της Βουργουνδίας). Εδουάρδος 1284-1329, κόμης της Σαβοΐας. Ελεονώρα, παντρεύτηκε πρώτα τον Γουλιέλμο των Σαλόν, κόμη του Ωσέρ & Τοννέρ, μετά τον Ντρε Δ΄ του Μελλό και έπειτα τον Ιωάννη Α΄ κόμη του Φορέ Μαργαρίτα απεβ.1349, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Α' μαρκήσιο του Μομφερράτου. Αγνή απεβ. 1372, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Γ΄ της Γενεύης και γιος τους ήταν ο: Αμεδαίος Γ΄ κόμης της Γενεύης. Αίμων 1291-1343, κόμης της Σαβοΐας. Νυμφεύτηκε τη Γιολάντα Παλαιολογίνα, κόρη του Θεοδώρου Α΄ μαρκήσιου του Μομφερράτου. Γιος τους ήταν ο: Αμεδαίος ΣΤ΄ ο Πράσινος κόμης. Ιωάννης. Βεατρίκη.Το 1297 έκανε δεύτερο γάμο και νυμφεύτηκε τη Μαρία των Ρέγκιναρ, κόρη του Ιωάννη Α΄ κόμη της Βραβάντης, τρισεγγονού του Ισαακίου Β' Αγγέλου. Είχαν τέκνα: Αικατερίνη απεβ. 1336, παντρεύτηκε τον Λεοπόλδο Α' των Μπάμπενμπερκ δούκα της Αυστρίας. Άννα 1306-1365, παντρεύτηκε τον Ανδρόνικο Γ' Παλαιολόγο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Τέκνα τους ήταν: Ειρήνη, Ιωάννης Ε΄ αυτοκράτορας των Ρωμαίων, Μιχαήλ, Μαρία. Βεατρίκη 1310-1331, παντρεύτηκε τον Ερρίκο ΣΤ' δούκα της Καρινθίας, κόμη του Τυρόλου. Cox, Eugene L. (1967). The Green Count of Savoy. Princeton, New Jersey: Princeton University Press.

Ο Αμεδαίος Ε' ο Μέγας (Amédée V de Savoie, 5 Σεπτεμβρίου 1249 - 16 Οκτωβρίου 1323) ήταν δούκας της Σαβοΐας (1285-1323). Ήταν δευτερότοκος υιός του Θωμά Β' κόμη του Πεδεμοντίου και της Βεατρίκης Φιέσκι. Ήταν νουνεχής και επιτυχημένος ηγέτης· όρισε το Σαμπερύ ως έδρα του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B5%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CE%95%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%90%CE%B1%CF%82

Β΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 2012-13

Mε απόφαση που εξέδωσε το απόγευμα της Τετάρτης 12 Σεπτεμβρίου 2012, το συμβούλιο της Football League - Football League 2 δέχτηκε το αίτημα της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας να αναδιοργανωθεί το πρωτάθλημα με τρεις ομάδες επιπλέον. Έτσι με την απόφαση της Φούτμπολ Λιγκ: «Σε εκτέλεση της από 12/09/2012 απόφασης της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, το Διοικητικό Συμβούλιο της Football League ΟΠΑΠ-Football League 2 ΟΠΑΠ ενέταξε τις ομάδες Ολυμπιακός Βόλου, Καβάλα και Ηρακλής στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής κατηγορίας, τροποποιώντας την Προκήρυξη Πρωταθλήματος της αγωνιστικής περιόδου 2012-2013, εις τρόπον ώστε το πρωτάθλημα να διεξαχθεί με 21 ομάδες και στο τέλος του πρωταθλήματος να προβιβασθούν στη Super League τέσσερις (4) ΠΑΕ». Δηλαδή, το επόμενο πρωτάθλημα στην Σούπερ Λίγκα θα διεξαγόταν με 18 ομάδες αφού από την Football League θα ανέβαιναν 4 ομάδες, και από το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκα θα έπεφταν δύο. Η διαδικασία ολοκληρώθηκε με την επίσημη αποδοχή-επικύρωση της απόφασης από τη γενική συνέλευση της Σούπερ Λιγκ. 18 γκολ: Μιχάλης Μανιάς (Απόλλων Σμύρνης). Οι αγώνες των play off διεξήχθησαν μεταξύ των ομάδων που κατέλαβαν τις θέσεις 4 έως 7, οι οποίες ήταν ο Παναιτωλικός, ο Ολυμπιακός Βόλου, η Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 και η Νίκη Βόλου. Με βάση τους βαθμούς που είχαν συγκεντρώσει οι ομάδες στο τέλος του πρωταθλήματος ξεκίνησαν τα play off με την εξής βαθμολογία: Ένωση Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου Β΄ & Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας

Το Πρωτάθλημα Φούτμπολ Λιγκ 2012–2013 (γνωστό και ως Football League Ο.Π.Α.Π.) για τη συγκεκριμένη αγωνιστική περίοδο διεξήχθη με τη συμμετοχή 21 ομάδων. Η διοργάνωση ξεκίνησε στις 28 Σεπτεμβρίου 2012. Από την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας είχαν υποβιβαστεί οι ομάδες Εργοτέλης Ηρακλείου, Παναιτωλικός και Δόξα Δράμας, ενώ από τη Γ΄ Εθνική Κατηγορία προβιβάστηκαν οι πρωταθλητές Βορείου και Νοτίου ομίλου Εθνικός Γαζώρου και Απόλλων Σμύρνης αντίστοιχα, αλλά και μέσω play offs η Νίκη Βόλου. Η κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος ολοκληρώθηκε στις 26 Μαΐου 2013. Την απευθείας άνοδο εξασφάλισαν ο Απόλλων Σμύρνης, ο Εργοτέλης Ηρακλείου και η Α.Ε.Λ. Καλλονής, ενώ υποβιβάστηκαν ο Θρασύβουλος Φυλής και η Αναγέννηση Επανομής. Στα play-off για μία θέση στην Α΄ Εθνική Κατηγορία συμμετείχαν ο Παναιτωλικός, ο Ολυμπιακός Βόλου, η Α.Ε.Π. Ηρακλής 1908 και η Νίκη Βόλου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%84_%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_2012-13

Εθνική Οδός 30 (Ελλάδα)

Το τμήμα Άρτας - Τρικάλων είναι το πιο δύσκολο από άποψη οδήγησης λόγω της στενότητας της οδού και των πολλών στροφών καθώς διασχίζει την οροσειρά της Πίνδου. Συχνά τα καιρικά φαινόμενα τον χειμώνα δυσχεραίνουν την οδήγηση. Κοντά στα Τρίκαλα, ο οδικός άξονας έχει δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και διαχωριστική νησίδα ανάμεσα στις κατευθύνσεις. Η εθνική οδός σε αυτό το ύψος, ονομάζεται και Περιφερειακή Τρικάλων. Το 2015 κατασκευάστηκε ένα τμήμα της ΝΕΟ Τρικάλων Πύλης με 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση με διαχωριστικό διάζωμα στην μέση. Πλέον, μετά και την ολοκλήρωση και παράδοση σε κυκλοφορία και του τμήματος της παράκαμψης της Πύλης έως το Παλαιομονάστηρο, που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 2020, το σύνολο της διαδρομής από την Πύλη έως την γέφυρα του Καραβόπορου (λίγο πριν τη συμβολή με την περιφερειακή Τρικάλων) έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Κατάλογος κόμβων Το τμήμα από τα Τρίκαλα μέχρι την Καρδίτσα, έχει μήκος 25 χιλιόμετρα και έχει μια λωρίδα ανά κατεύθυνση. Τα κομμάτι αυτό αντικαταστάθηκε από τον Αυτοκινητόδρομο Κεντρικής Ελλάδας (γνωστό ως Ε65). Παρόλα αυτά λόγω των διοδίων και της μικρής απόστασης μεταξύ Τρικάλων-Καρδίτσας πολλοί επιλέγουν το τμήμα αυτό έναντι του νέου αυτοκινητοδρόμου. Μετά από το Αρτεμίσιο γίνεται οδός ταχείας κυκλοφορίας με 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση χωρίς διαχωριστική νησίδα ανάμεσα στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας. Το τμήμα από την Καρδίτσα μέχρι τον Βόλο είναι το πιο ολοκληρωμένο τμήμα της εθνικής οδού. Από την Καρδίτσα μέχρι τους Σοφάδες, ο οδικός άξονας είναι ταχείας κυκλοφορίας με 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση, χωρίς διαχωριστική νησίδα. Στα τέλη του 2020 ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός και ξεκίνησαν οι εργασίες για τη βελτίωση του τμήματος 6 χιλιομέτρων από τον κόμβο του Δέλτα (Α/Κ Καρδίτσας του Α3) έως και τη συμβολή της ΕΟ30 με τον περιφερειακό Καρδίτσας (κόμβος Αθηνών). Το έργο περιλαμβάνει τη διαπλάτυνση του τμήματος και την κατασκευή 5 ισόπεδων κόμβων, με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2023. Από τους Σοφάδες μέχρι το Νέο Μοναστήρι, από το 2013 ξεκίνησαν έργα αναβάθμισης των τεχνικών χαρακτηριστικών της οδού με χαρακτηριστικά δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και διαχωριστική νησίδα. Από τον Νέο Μοναστήρι μέχρι τα Φάρσαλα, ο οδικός άξονας έχει μία λωρίδα ανά κατεύθυνση. Από τα Φάρσαλα μέχρι τον Βόλο, ο οδικός άξονας έχει δίιχνη διατομή και συναντάται με τον Αυτοκινητόδρομο 1 στον κόμβο της Νέας Αγχιάλου. Κατάλογος κόμβων Η Εθνική Οδός 30, περνά από τις ακόλουθες περιοχές: Άρτα Πέτα Βουργαρέλι Αθαμάνιο Κάψαλα Μεσοχώρα Βαθύρρευμα Στουρναραίικα Πύλη Τρίκαλα Αγναντερό Καρδίτσα Σοφάδες Νέο Μοναστήρι Βρυσιά Φάρσαλα Μικροθήβες Νέα Αγχίαλος Βόλος

Η Εθνική Οδός 30 (ΕΟ30) είναι εθνική οδός στην Ήπειρο και τη Θεσσαλία. Συνδέει την Άρτα με τον Βόλο, μέσω των Τρικάλων και της Καρδίτσας. Σε πολλά σημεία του έχει γίνει οδός ταχείας κυκλοφορίας με 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση. Το μήκος της διαδρομής είναι περίπου 250 χιλιόμετρα, κατατάσσοντάς την ως μία από τις μεγαλύτερες εθνικές οδούς της Ελλάδας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82_30_(%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1)

Πόλεμος της Βανδέας

Η Βανδέα είναι η παράκτια περιοχή , νοτίως του ποταμού Loire (Λίγηρα) στην δυτική Γαλλία. Διαμοιρασμένη ήταν μεταξύ των παλαιών επαρχιών του Πουατού, του Ανζού και της Βρετάνης, ξεπερνώντας, συνεπώς, κατά πολύ τα όρια του νομού της Βαντέ, περιελάμβανε επίσης το νότιο τμήμα της Λουάρ-Ανφεριέρ, το νοτιοδυτικό τμήμα της Μαιν-ε-Λουάρ (περιοχή των Μωζ) και το βορειοδυτικό τμήμα των Ντε-Σεβρ. Σε αυτή την απομονωμένη επαρχία της Γαλλίας, η Καθολική Εκκλησία είχε ισχυρά ερείσματα μέσα στον τοπικό πληθυσμό, γεγονός που δεν ευνοούσε τη διείσδυση επαναστατικών ιδεών και κατ’ επέκταση αντιμοναρχικών και δημοκρατικών ιδεών. Αυτή η αντίθεση του τοπικού πληθυσμού απέναντι στα ιδεώδη που επέβαλλε η Γαλλική Επανάσταση από το Παρίσι, σε συνδυασμό με τις πιέσεις που επιβάλλονταν από το Αστικό Σύνταγμα για τον Κλήρο (1790) κι από το Διάταγμα του Levy (1793), εξώθησαν την περιοχή της Βανδέας σε μία γενικευμένη εξέγερση εναντίον της Επανάστασης και υπέρ του Βασιλέως και της Εκκλησίας. Η Επανάσταση καθόριζε τα αστικά δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του κλήρου στην αρχή και έπειτα η καρατόμηση του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και η γενική επιστράτευση 300.000 ανδρών, υπήρξαν οι αιτίες της μεγάλης εξέγερσης. Που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1793 εναντίον της Επαναστατικής κυβερνήσεως των Παρισίων. Οι διωγμοί που ξεκίνησαν εναντίον του Καθολικού κλήρου και των πιστών και το κλείσιμο των ναών σε όλη τη χώρα, με την όλο και επεκτεινόμενη απαγόρευση τέλεση θρησκευτικών ακολουθιών, είχαν προετοιμάσει το έδαφος για την εκδήλωση της εξέγερσης. Ο όρκος πίστεως στην Επανάσταση που απαιτείτο από τον κλήρο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Όσοι κληρικοί δεν υπάκουσαν, εξορίσθηκαν ή φυλακίσθηκαν. Τα μοναχικά τάγματα διώχθηκαν και η εκκλησιαστική περιουσία κατασχέθηκε. Στις 3 Μαρτίου του 1793 όλοι οι ναοί κλείσθηκαν δια νόμου. Oι άνθρωποι απαγορευόταν να τοποθετήσουν ακόμη και σταυρούς στους τάφους. Ο τοπικός πληθυσμός εξεγέρθηκε σχηματίζοντας τον αποκαλούμενο Καθολικό Στρατό. Αυτός ο στρατός, αργότερα έλαβε την επωνυμία Βασιλικός, αγωνίστηκε από την αρχή για την επαναλειτουργία των ναών και την επανατοποθέτηση σε αυτούς των εφημερίων τους, οι οποίοι είχαν είτε διωχθεί, είτε φυλακισθεί. Μετά από αυτή την αρχική έκρηξη της εξέγερσης στη Βανδέα ακολούθησαν αυθόρμητες όσο και ασυντόνιστες ταραχές στο ολόκληρη τη χώρα οι οποίες εκδηλώθηκαν μαζικά από τις 10 έως τις 13 Μαρτίου. Η πιο αιματηρή εξέγερση σημειώθηκε στην πόλη Machecoul, όπου στις 11 Μαρτίου, οι εξεγερθέντες εκτελέσθηκαν, συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν. Οι πόλεις Cholet και Chemille στον Βορρά και η Fontenay-le-comte στον Νότο, περιήλθαν πολύ γρήγορα στα χέρια των εξεγερμένων Βασιλοφρόνων, οι οποίοι συνέτριψαν τις Φρουρές των πόλεων. Στη Chemille, αρχικά 35.000 άνδρες σχηματησαν έναν πραγματικό στρατό που υποστηριζόταν από 2000 άτακτους ιππείς και κατείχε αρκετά πυροβόλα τα οποία είχε καταφέρει να αποσπάσει από τις τοπικές εθνοφρουρές της Επανάστασης τις οποίες είχαν καταφέρει να διαλύσει. Η κύρια δύναμη των εξεγερμένων έδρασε σε πολύ μικρή κλίμακα, χρησιμοποιώντας κυρίως τακτικές ανταρτοπολέμου. Πολλοί από αυτούς που έσπευσαν να ενταχθούν στις δυνάμεις των Βασιλοφρόνων, ήταν πρώην αξιωματικοί των Βουρβόνων όπως και κάποιοι τοπικοί ευγενείς όπως οι d’ Elbee, Sapinaud de la Verrie, Lescure, La Rochejaquelein και Charette. Οι δημοκρατικοί έστειλαν αρχικά, το Στρατηγό Francois de Marce, για να καταστείλει την εξέγερση της Βανδέας, μία στρατιωτική δύναμη 2.200 πεζών και 100 ιππέων, με τη συνοδεία 8 πυροβόλων. Μέχρι το τέλος και την κατάπαυση της εξέγερσης είχε χρησιμοποιηθεί ο αριθμός των 45000 στρατιωτών. Battle of Bressuire, 3 Μαϊου 1793 Battle of Thouars, 5 Μαϊου 1793 Battle of Fontenay-le-Comte, 25 Μαϊου 1793 Battle of Saumur, 9 Ιουνίου 1793 Battle of Nantes, 24 Ιουνίου 1793 Battle of Chatillon-sur-Sevre, Ιούλιος 1793 Battle of Vihiers, 18 Ιουλίου 1793 Battle of Lucon, 15 Ιουλίου εως 14 Αυγούστου 1793 Battle of Montaigu, 21 Σεπτεμβρίου 1793 Battle of Tiffauges, 19 Σεπτεμβρίου 1793 The Second Battle of Chatillon, 11 Oκτωβρίου 1793 Battle of Tremblaye, 15 Οκτωβρίου 1793 Battle of Cholet, 17 Oκτωβρίου 1793 Battle of Savenay, 23 Δεκεμβρίου 1793Ο Βασιλικός και Καθολικός Στρατός της Βανδέας υπέστη το τελικό πλήγμα και την οριστική του ήττα στις 23 του Δεκεμβρίου στο Savenay. Αυτές τις αιματηρές ήττες που υπέστησαν οι Βασιλόφρονες στα τέλη του 1793 ακολούθησε μία φρικτή σφαγή των ηττημένων. Εκτελέστηκαν χιλιάδες κάτοικοι της Βανδέας που είχαν συλληφθεί ως όμηροι από τις δημοκρατικές δυνάμεις και μεταξύ των οποίων συγκαταλλέγοντο πολλές γυναίκες και γέροντες άμαχοι. Χιλιάδες γυναίκες βιάστηκαν ή ρίχθηκαν από τους Δημοκρατικούς στο ποταμό Pont-au-Baux βρίσκοντας τραγικό θάνατο από πνιγμό. Το ίδιο συνέβη και στον ποταμό Λίγηρα στην περιοχή της Νάντης όπου χιλιάδες ιερείς, ανήλικα παιδιά, γυναίκες και γέροντες είχαν την ιδία τύχη. Τα αγροκτήματα της Βανδέας καταστράφηκαν, τα δάση και οι αγροί της παραδόθηκαν στην πυρά και τα χωριά της εκθεμελιώθηκαν. Σύμφωνα με τον νόμο της 14ης Frimaire, εκτελέσθηκαν όλοι οι Βασιλόφρονες που είχαν συλληφθεί ως αιχμάλωτοι ή κρατούνταν στις φυλακές των Δημοκρατικών. Από τον Ιανουάριο έως τον Μάιο του 1794, 20.000 έως 50.000 κάτοικοι της Βανδέας σφαγιάστηκαν από τον Στρατηγό Louis Marie Turreau. Οι εκτιμήσεις αυτών που σκοτώθηκαν στη σύγκρουση μεταξύ των δύο πλευρών, κυμαίνονται μεταξύ 117.000 και 450.000, από έναν πληθυσμό περίπου 800.000 πολιτών. Η Καθολική Εκκλησία της Βανδέας συνέχισε με όσες δυνάμεις της είχαν απομείνει, να αγωνίζεται εναντίον της Επανάστασης σποραδικά μέχρι και τους πρώτους μήνες του 1796. Μία ακόμα αιματηρή εξέγερση, την οποία προκάλεσε η πολιτική μεγάλης σκληρότητας της κυβερνήσεως των Παρισίων, υπήρξε η εξέγερση του 1799. Η Βανδέα τιμήθηκε ως τόπος μαρτυρίου για τους Βασιλόφρονες. Ο Daniel Rabourdin εμπνεύστηκε και σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ Η Κρυμμένη εξέγερση πρόκειται για μια λαϊκή εξέγερση του 18ου αιώνα κατά της Γαλλικής Επανάστασης και πώς η εξέγερση καταπιέστηκε βίαια από τους επαναστατικούς στρατούς. Γυρίστηκε το καλοκαίρι του 2013 στην Βανδέα (Chantonnay, Saint-Hilaire-de-Loulay) και στην Loire-Atlantique (La Chapelle-Basse-Mer)..

Οι πόλεμοι της Βανδέας οι οποίοι διεξήχθησαν το 1793 ήταν μία σειρά εμφυλίων συρράξεων, μεταξύ των Γάλλων Βασιλοφρόνων και των Δημοκρατικών, που ακολούθησαν μετά την έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης, κατά την περίοδο της Τρομοκρατίας.Χιλιάδες άμαχοι, κρατούμενοι και μη συμπαθούντες την επανάσταση σφαγιάστηκαν κατόπιν εντολής των αντιπροσώπων της Συνέλευσης και των επαναστατικών στρατιωτικών επιτροπών. Συνδέονται στενά με την εξέγερση των Σουάνων που έλαβε χώρα στις περιοχές της δεξιάς όχθης του Λίγηρα. Οι ιστορικοί όπως ο Reynald Secher έχουν περιγράψει αυτά τα γεγονότα ως γενοκτονία, αλλά οι περισσότεροι μελετητές απορρίπτουν τη χρήση της λέξης ως ανακριβή.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AD%CE%B1%CF%82

Ματθαίος Μπογδάνος

Ο Μπογδάνος παρακολούθησε το προπαρασκευαστικό γυμνάσιο Don Bosco στο Νιου Τζέρσεϊ και αργότερα φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Bucknell της Πενσυλβάνια. Είναι κάτοχος ενός πτυχίου κλασικών σπουδών από το Bucknell και ενός πτυχίου νομικής από τη νομική σχολή του Πανεπιστήμιου της Κολούμπια. Έχει επίσης ένα μεταπτυχιακό δίπλωμα κλασικών σπουδών από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια και ένα άλλο μεταπτυχιακό τίτλο στις Στρατηγικές Μελέτες από την Ακαδημία Πολέμου του στρατού Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Μπογδάνος μαζί με τον δίδυμο αδερφό του γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη από γονείς οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει από την Ελλάδα. Μεγαλώνοντας δούλεψε ως σερβιτόρος στην οικογενειακή επιχείρηση (ελληνικό εστιατόριο) στο κάτω Μανχάταν. Ο Μπογδάνος κατατάχτηκε στο Σώμα Εφεδρείας των Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών τον Ιανουάριο του 1977, ενώ ήταν ακόμα νεοσύλλεκτος. Το 1988 παραιτήθηκε από την ενεργό δράση για να γίνει μέλος του γραφείου του Εισαγγελέα του Μανχάταν. Επέστρεψε στις ένοπλες δυνάμεις μετά από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Ο Μπογδάνος έχει συμμετάσχει στις επιχειρήσεις αντιμετώπισης του εμπορίου ναρκωτικών στα σύνορα Μεξικού-ΗΠΑ και ήταν ενεργός κατά τη διάρκεια της επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου ενώ έχει συμμετάσχει σε αποστολές σε Νότια Κορέα, Λιθουανία, Γουιάνα, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν και Κοσσυφοπέδιο. Το 2001 ήταν μέλος τς ομάδας καταπολέμησης της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν και τιμήθηκε με Χάλκινο Αστέρι για ενέργειες του στην αντιμετώπιση της Αλ Κάιντα. Τον Μάρτιο του 2003 προήχθη σε Συνταγματάρχη και μετατέθηκε στο Ιράκ. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Ιράκ, το Μουσείο του Ιράκ στη Βαγδάτη λεηλατήθηκε και χιλιάδες πολύτιμες αρχαιότητες κλάπηκαν με επακόλουθο να επιφορτιστεί για πάνω από πέντε χρόνια την ευθύνη για την ανάκτηση των κλεμμένων αρχαιοτήτων επιτυγχάνοντας να ανακτήσει μέχρι το 2006 περίπου 10000 αντικείμενα (μεταξύ των αρχαιοτήτων που ανακτήθηκαν περιλαμβάνονται το «Αλαβάστρινο βάζο από την Ουρούκ» και «η μάσκα της Warka.»).Αργότερα ο Μπογδάνος έγραψε μαζί με τον Γουίλιαμ Πάτρικ το βιβλίο Thieves of Baghdad: One Marine's Passion for Ancient Civilizations and the Journey to Recover the World's Greatest Stolen Treasures, όπου περιγράφονται οι διαδικασίες ανάκτησης των κλεμμένων αρχαιοτήτων. Τον Νοέμβριο του 2005, του απονεμήθηκε το Εθνικό Μετάλλιο Ανθρωπιστικών Σπουδών από τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους για τη συμβολή του στην ανάκτηση των αρχαιοτήτων. Έχει επίσης λάβει μεταξύ άλλων το βραβείο του Ανάληψης Δημόσιας Υπηρεσίας το 2004 από την Ελληνική Ένωση Δικηγόρων Αμερικής, το βραβείο Διακεκριμένης Ηγεσίας του 2006 από την Ιστορική Κοινωνία της Ουάσιγκτον DC, καθώς και μια Ανακήρυξη του 2007 από την πόλη της Νέας Υόρκης. Το 2009 μετατέθηκε στο Αφγανιστάν ως μέλος δυνάμεων καταστολής ανταρτοπόλεμου (counter-insurgency) του ΝΑΤΟ. Αποδεσμεύτηκε πίσω στην Εφεδρεία των Πεζοναυτών τον Σεπτέμβριο του 2010 και επέστρεψε στο γραφείο του Εισαγγελέα.Ο Μπογδάνος είναι επίσης πρώην μπόξερ μεσαίων βαρών με ιστορικό αγώνων 23-3. Κατά καιρούς συμμετέχει σε αγώνες μποξ για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Ο Μπογδάνος είναι παντρεμένος και έχει τέσσερα παιδιά με τη σύζυγό του, Κλαούντια.

Ο Ματθαίος Μπογδάνος (Matthew Bogdanos) είναι Βοηθός Εισαγγελέα στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης (από το 1988), συγγραφέας, και συνταγματάρχης του Σώματος Πεζοναυτών εν εφεδρεία. Το 2003, ενόσω βρισκόταν σε ενεργό δράση με το σώμα των Πεζοναυτών, ηγήθηκε μίας έρευνας που αφορούσε τη λεηλασία του Εθνικού Μουσείου του Ιράκ, και τιμήθηκε με το Εθνικό μετάλλιο Ανθρωπιστικών Σπουδών για τις προσπάθειές του. Είχε αποκτήσει προηγουμένως πανεθνική προσοχή για τη δίωξη του Sean Combs, ο οποίος αθωώθηκε σε δίκη το 2001 για τις κατηγορίες της οπλοκατοχής και της δωροδοκίας που απορρέαν από μία ανταλλαγή πυροβολισμών σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης το 1999.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82

Μπόρις Σμίλιανιτς

Ο Σμίλιανιτς ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα της γενέτειράς του, Γκρασχόπερς Ζυρίχης το 1993, με την οποία και πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη διάρκεια της σεζόν 1993–94. Αποτελούσε κυρίως αναπληρωματικό παίκτη στη διάρκεια των πρώτων σεζόν παρουσίας του στον σύλλογο, αλλά σύντομα οι αγωνιστικές και ηγετικές του ικανότητες τράβηξαν το ενδιαφέρον του προπονητή του συλλόγου, Κρίστιαν Γκρος, ο οποίος ξεκίνησε να τον συμπεριλαμβάνει στις αποστολές της ομάδας προτού φτάσει να τον χρησιμοποιεί ως βασικό ελέω των πολλών προβλημάτων τραυματισμών που αντιμετώπιζε αυτή. Η απόδοσή του ήταν ικανοποιητική στο ντεμπούτο του, με αποτέλεσμα να καταφέρει να διατηρήσει τη θέση του στην ομάδα. Έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να λάβει το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Γκρασχόπερς Ζυρίχης, ενώ πραγματοποίησε συνολικά πάνω από 200 συμμετοχές με την ομάδα, προτού υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με την ΦΚ Βασιλεία τον Ιανουάριο του 2003. Ο πρώην προπονητής του, Κρίστιαν Γκρος θυμόταν τις αγωνιστικές και ηγετικές του ικανότητες, με αποτέλεσμα να τον αποκτήσει για την ενίσχυση της αμυντικής γραμμής του συλλόγου της Βασιλείας. Στη Βασιλεία, κατάφερε να κερδίσει θέση βασικού από την πρώτη στιγμή πραγματοποιώντας συνολικά 106 συμμετοχές. Ο Σμίλιανιτς επέστρεψε στην Γκρασχόπερς στις αρχές της σεζόν 2007–08 μετά την άφιξη των αμυντικών Φρανσουά Μαρκ από την ΦΚ Μπωλμ και Πάτρικ Μπάουμαν από τα τμήματα υποδομής του συλλόγου, βάζοντας σε κίνδυνο την παρουσία του στην ομάδα της Βασιλείας. Έλαβε τον παλαιό του αριθμό φανέλας, το 6, ενώ έλαβε εκ νέου το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Αν και μπορούσε να αγωνιστεί με την Κροατία ή τη Σερβία, τις χώρες καταγωγής των γονιών του, επέλεξε να αγωνιστεί με τα χρώματα της Ελβετίας, της γενέθλιας χώρας του. Πραγματοποίησε το διεθνές ντεμπούτο του σε μια φιλική ήττα με σκορ 3–0 απέναντι στην Τσεχία στις 18 Αυγούστου 1999. Αγωνίστηκε άλλες δύο φορές με την Ελβετία, υπό τις οδηγίες του Ζιλμπέρ Γκρες, ωστόσο όταν τα ηνία της ομάδας ανέλαβε ο Έντζο Τροσσέρο, ο Σμίλιανιτς τέθηκε εκτός εθνικής. Πάραυτα, πραγματοποίησε την επιστροφή του στην Εθνική Ελβετίας το 2006. Μπόρις Σμίλιανιτς στην ιστοσελίδα National-Football-Teams.com Προφίλ από την Ελβετική Φούτμπολ Λιγκ

Ο Μπόρις Σμίλιανιτς (γεννημένος στις 28 Σεπτεμβρίου 1976 στη Ζυρίχη) είναι πρώην Ελβετός διεθνής ποδοσφαιριστής με καταγωγή από την Κροατία και τη Σερβία, ο οποίος αγωνίστηκε ως αμυντικός για λογαριασμό των Γκρασχόπερς Ζυρίχης και ΦΚ Βασιλεία.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%B9%CF%82_%CE%A3%CE%BC%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%84%CF%82

Threads

Μετά την εξαγορά του Twitter από τον Ίλον Μασκ τον Οκτώβριο του 2022, οι ανταγωνιστές του Twitter προσπάθησαν να επωφεληθούν από την μαζική έξοδο χρηστών από την πλατφόρμα. Τον Νοέμβριο οι υπάλληλοι της Meta Platforms συζήτησαν την επέκταση της διάθεσης του Instagram Notes —μιας επικείμενης κειμενοκεντρικής λειτουργίας του Instagram— αλλά και την κατασκευή μιας νέας πλατφόρμας όπου βάση θα δίνεται στο κείμενο και όχι στην εικόνα, όπως κάνει το Ίνσταγκραμ. Η ανάπτυξη του Threads ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2023. Το Moneycontrol, ινδικό μέσο ενημέρωσης, διέρρευσε πληροφορίες για το λεγόμενο "Εγχείρημα 92", τον Μάρτιο. Τον Ιούνιο του 2023, το The Verge δημοσίευσε λεπτομέρειες μιας εσωτερικής συνάντησης της Meta Platforms, όπου συζητήθηκε το «Εγχείρημα 92», η οποία περιγράφηκε σαν απάντηση της εταιρείας στο Τουίτερ. Περαιτέρω λεπτομέρειες προέκυψαν για το Instagram Threads τον Ιούλιο, όταν ο προγραμματιστής Αλεσάντρο Παλούτσι έγραψε στο Twitter ότι το λεγόμενο "Εγχείρημα 92" κυκλοφόρησε στο Google Play Store ως Threads. Η εφαρμογή κατέβηκε από την πλατφόρμα αρκετές ώρες αργότερα, αλλά ο Παλούτσι δημοσίευσε πολλά στιγμιότυπα οθόνης των λειτουργιών της εφαρμογής. Στις 3 Ιουλίου, το Threads προστέθηκε, επίσημα πλέον, στο App Store με ημερομηνία κυκλοφορίας τις 6 Ιουλίου. Η δημοσιοποίηση του Threads έγινε εν μέσω αλλαγών από το Τουίτερ ως προς το πόσα "τιτιβίσματα" μπορεί να δει κάποιος σε μια μέρα. Η εφαρμογή έγινε επίσημα διαθέσιμη στις 5 Ιουλίου 2023, σε 100 χώρες, εξαιρουμένων των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι να διευκρινιστούν ορισμένα θέματα σχετικά με την χρήση προσωπικών δεδομένων από την υπηρεσία. Σχεδιασμένο ως πλατφόρμα συνομιλιών και κοινοποίησης κειμένων σε πραγματικό χρόνο, το Threads στοχεύει να παρέχει στους χρήστες μια εμπειρία παρόμοια με το Twitter, με έμφαση στις δημόσιες αναρτήσεις και κειμενοκεντρικές αναρτήσεις. Είναι στενά συνδεδεμένο και βασισμένο στο Instagram. Οι λογαριασμοί στο Threads είναι στενά συνδεδεμένοι με τους λογαριασμούς του Instagram. Τα δύο δίκτυα μοιράζονται το ίδιο όνομα χρήστη, εικόνα προφίλ και όνομα, με τους χρήστες να μπορούν να αλλάξουν αυτά τα στοιχεία μόνο μέσω του Instagram. Οι χρήστες μπορούν επίσης να επιλέξουν ποιοι λογαριασμοί που ακολουθούν στο Instagram θα τους ακολουθούν και στο Threads. Οι χρήστες του Threads, σύμφωνα με δημοσίευμα, αναμένεται να έχουν το δικαίωμα να περιορίζουν τη δυνατότητα απαντήσεων σε μια ανάρτηση, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα κοινοποιηθεί η ανάρτηση και στο Instagram και θα παραμείνει μόνο εντός του Threads. Όπως οι περισσότερες υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης, το Threads προσφέρεται μέσω στις πλατφόρμες iOS της Apple και Android της Google. Η εφαρμογή έχει μπλοκαριστεί από την ιρανική κυβέρνηση όπως και το Twitter. Επίσημη ιστοσελίδα

Το Threads είναι μια διαδικτυακή υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης που ανήκει στην αμερικανική εταιρεία τεχνολογίας Meta Platforms. Μέσα σε 24 ώρες από την κυκλοφορία του, το κοινωνικό δίκτυο έφτασε τους 30 εκατομμύρια εγγεγραμμένους χρήστες. Οι χρήστες του Threads (σημειωτέον ότι το δίκτυο θεωρείται ανταγωνιστικό του Twitter) μπορούν να δημοσιεύουν κείμενο και εικόνες, να απαντούν σε αναρτήσεις άλλων ή να πατούν μου αρέσει σε αναρτήσεις. Η εφαρμογή πρόκειται αρχικά, σύμφωνα με το σχέδιο της εταιρείας, να λειτουργεί σε συνδυασμό με το Instagram. Στην πραγματικότητα οι χρήστες πρέπει να έχουν λογαριασμό Instagram για να εγγραφούν και πρέπει να χρησιμοποιούν το ίδιο όνομα. Μετά την εξαγορά του Twitter από τον Elon Musk, οι υπάλληλοι της Meta συζήτησαν αρχικά την επέκταση του χαρακτηριστικού Instagram Notes του Instagram. Οι εργαζόμενοι συζήτησαν επίσης τη δημιουργία μιας ξεχωριστής και ανεξάρτητης εφαρμογής εστιασμένης στο κείμενο, η οποία οδήγησε στο Threads. Η ανάπτυξη του Threads ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2023. Τον Μάρτιο του 2023 βγήκαν οι πρώτες πληροφορίες για την μελλοντική εφαρμογή και τον Ιούνιο το The Verge δημοσίευσε λεπτομέρειες μιας εσωτερικής συνάντησης που αφορούσε την εφαρμογή. Λεπτομέρειες σχετικά με το Threads κυκλοφόρησαν τον Ιούλιο και η Meta Platforms δημοσίευσε την εφαρμογή στο App Store στις 3 Ιουλίου με ημερομηνία κυκλοφορίας τις 6 Ιουλίου. Η επίσημη παρουσίαση της εφαρμογής έγινε στις 5 Ιουλίου για 100 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, του Καναδά και της Ιαπωνίας, αλλά όχι ακόμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εφαρμογή είναι διαθέσιμη στα λειτουργικά συστήματα iOS και Android.

https://el.wikipedia.org/wiki/Threads

Τζαπάδα Άρτας

Η Τζαπάδα γειτνιάζει με το Δίστρατο και τη Γωνιά. Ο οικισμός απέχει από την πόλη της Άρτας περίπου 41 χιλιόμετρα ενώ η απόσταση από το Βουργαρέλι είναι περίπου 29 χιλιόμετρα. Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1940 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Διστράτου. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καποδίστρια, η Τζαπάδα υπήρξαν μέχρι το τέλος του 2010, οικισμός του Δήμου Αθαμανίας. Με βάση τη νέα διοικητική διαίρεση που προβλέπει το Σχέδιο Καλλικράτης, ο οικισμός εντάχθηκε στο Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων. Σήμερα ο πληθυσμός ανέρχεται στους 38 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011), εμφανίζοντας μείωση σε σχέση με την απογραφή του 2001, όπου ο πληθυσμός ανερχόταν στους 73 κατοίκους. Η πρώτη φορά που το χωριό ξεπέρασε τους 90 κατοίκους ήταν το 1951 και υπήρξε ο μέγιστος αριθμός κατοίκων. Με την απογραφή του 2011, το επίπεδο του πληθυσμού σημείωσε πλησίασε εκείνο του 1971. Η μείωση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη μετακίνηση πολλών κατοίκων στην πόλη της Άρτας και στη μετανάστευση. Οι πληθυσμιακές διακυμάνσεις, αποτυπώνονται στον παρακάτω πίνακα. Δήμος Κεντρικών Τζουμέρκων Περιφερειακή Ενότητα Άρτας

Η Τζαπάδα είναι ένας μικρός οικισμός του Δήμου Κεντρικών Τζουμέρκων με 38 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011) και βρίσκεται στον ορεινό όγκο των Τζουμέρκων. Η Τζαπάδα μαζί με το Δίστρατο, το Τραπεζάκι και τη Δαφνούλα, αποτελούν την τοπική κοινότητα Διστράτου με συνολικό πληθυσμό 198 κατοίκους.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%B4%CE%B1_%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82

Άννα του Ιησού Μαρία, Ινφάντα της Πορτογαλίας

Η Άννα ντε Ζεσούς (= του Ιησού) Μαρία Λουίς Γκοντζάγκα Ιωακείμη Μιχαέλα Ραφαέλα Φραγκίσκη Ιαβερία ντε Πάουλα ήταν η πέμπτη κόρη του Ιωάννη ΣΤ΄ της Πορτογαλίας και της Καρλόττας Ιωακείμης των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρης του Καρόλου Δ΄ της Ισπανίας. Παντρεύτηκε το 1827 τον δον Νούνο-Ζοζέ-Σεβέρο ντε Μεντόσα Ρολίμα ντε Μόουρα Μπαρρέτο, 1ο Δούκα του Λουλέ, και είχε τέκνα: Άνα Καρλόττα (1827-1893), παντρεύτηκε τον Κόμη του Λινάρες. Μαρία ντο Κάρμο (1829-1907), παντρεύτηκε τον Κόμη του Μπελμόντε. Πέντρο Ζοσέ (1830-1909), 2ος Δούκας του Λουλέ. Νυμφεύτηκε τη Κονστάντσα Μαρία ντε Φιγκουεϊρέντο Καμπράλ ντα Καμάρα. Μαρία 1853-1928, παντρεύτηκε τον Ζοάο Μαρία ντος Ενφέρμος ντα Καμάρα Μπερκό. Κωνστάνσα 1889-1967, παντρεύτηκε τον Πέντρο ντε Μπάστο Φέιο Φόλκε. Μαρία Αμάλια (1832-1880), παντρεύτηκε τον Ζοάο Σαλαζάρ ντε Μασκαρενιας. Αουγκούστο Πέντρο (1835-1914), 3ος Δούκας του Αζαμπούζα. Genealogie ascendante jusqu'au quatrieme degre inclusivement de tous les Rois et Princes de maisons souveraines de l'Europe actuellement vivans [Genealogy up to the fourth degree inclusive of all the Kings and Princes of sovereign houses of Europe currently living] (in French). Bourdeaux: Frederic Guillaume Birnstiel. 1768. p. 15.

H Άννα ντε Ζεσούς Μαρία (πορτογαλ. Ana de Jesus Maria de Bragança e Bourbon, infanta de Portugal, 23 Οκτωβρίου 1806 - 22 Ιουνίου 1857) από τον Οίκο της Μπραγκάνσα ήταν πριγκίπισσα της Πορτογαλίας και με τον γάμο της έγινε μαρκησία του Λουλέ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1,_%CE%99%CE%BD%CF%86%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82

Θησαυρός

Κατά το Αστικό Δίκαιο θησαυρός χαρακτηρίζεται κάθε κινητό μεγάλης αξίας που είναι κρυμμένο σε άλλο κινητό ή ακίνητο επί χρόνου τόσου ώστε να είναι αδύνατος ο προσδιορισμός της κυριότητας αυτού. Το κρυμμένο αυτό αντικείμενο δεν είναι απαραίτητο να έχει μόνο οικονομική αξία, για να χαρακτηριστεί θησαυρός, πράγμα που σημαίνει ότι αρκεί να έχει επιστημονική ή καλλιτεχνική ή θρησκευτική κ.λπ. όπως π.χ. παλαιοντολογικά ευρήματα. Απαραίτητο στοιχείο προσδιορισμού ως θησαυρού είναι να μη μπορεί να εξακριβωθεί ο κύριος αυτού, λόγω της παρέλευσης μακρού χρόνου και ανάλογα με τις κατά περίπτωση περιστάσεις. Εξ αυτού προκύπτει ότι ο αποκαλυφθείς θησαυρός ούτε αδέσποτο αντικείμενο είναι (ιδιοκτήτης υπάρχει αλλά δεν είναι εύκολη η εξακρίβωσή του), αλλά ούτε και απολεσθέν (απολωλός) διότι υφίσταται ο κύριος πλην όμως δεν μπορεί και πάλι να εξακριβωθεί. Επί του θησαυρού που αποκαλύπτεται αποκτά κυριότητα κατά το ήμισυ ο ευρέτης αυτού και κατά το έτερο ήμισυ ο ιδιοκτήτης ή οι ιδιοκτήτες του μέσου ή του χώρου που αποκαλύφθηκε αυτό. Στην αρχαιότητα "θησαυρός" λέγονταν συνήθως υπόγεια μέρη στα οποία έκρυβαν οι αρχαίοι τα διάφορα πολύτιμα αντικείμενά τους καθώς και είδη σπάνιας χρήσης. Έτσι ο όρος με τη σημασία αυτή αντιστοιχεί με τον σημερινό όρο "Θησαυροφυλάκιο", αλλά και με "Αποθήκη" αφού υπήρχαν "θησαυροί σίτου", "θησαυροί όπλων" και αργότερα ακόμη και "ύδατος", δηλαδή οι στέρνες. Από την τελευταία ίσως σημασία να προέκυψε σε μερικές περιπτώσεις ο όρος να σημαίνει και τάφος, τόπος δηλαδή που φυλάσσονταν τα ιερά λείψανα των προσφιλών νεκρών. Τέτοιοι για παράδειγμα ήταν οι κτιστοί κυκλικοί τάφοι των Μυκηνών που έφεραν θόλο (θολωτοί), που κατά τη ρωμαϊκή περίοδο τους θεωρούσαν ως θησαυροφυλάκια στα οποία φυλάσσονταν τιμαλφή, κειμήλια και χρήματα. Τελικά όμως το όνομα περιορίσθηκε μόνο για το Θησαυρό του Ατρέως στις Μυκήνες και για το Θησαυρό του Μινύου στον Ορχομενό στη Βοιωτία. Αμφότεροι είχαν "δρόμον" (= διάδρομο) και αίθουσα μικρή τετράγωνη λαξευμένη στο βράχο στον οποίο οι εσωτερικές πλευρές και η σκεπή καλύπτονταν με λίθινες πλάκες διακοσμημένες με ανάγλυφα. Εκτός όμως των παραπάνω περιπτώσεων, κατά την αρχαιότητα, θησαυρός ονομάζονταν επίσης και μικρό σχετικά οικοδόμημα σε σχήμα μικρού κομψού ναού. Τέτοια οικοδομήματα ανήγειραν οι αρχαίοι σε μεγάλα κέντρα λατρείας ή σε τόπους που τελούνταν πανελλήνιες εορτές, όπου και χρησιμοποιούνταν για τη φύλαξη πολύτιμων αφιερωμάτων καθώς και άλλων τιμαλφών. Οι περιφημότεροι τέτοιοι θησαυροί οικοδομήματα ήταν στη Δήλο όπου και ο "Θησαυρός των Ανδρίων" και ο "Οίκος των Αθηναίων", στους δε Δελφούς ονομαστοί ήταν ο "Θησαυρός των Αθηναίων" και ο "Θησαυρός των Κνιδίων", στη δε Ολυμπία οι θησαυροί των Γελώων, των Κορινθίων, των Μεταποντίων καλούμενος και «ναός» που όμως κατά τον Αθήναιο φυλάσσονταν ασημένιες και επίχρυσες φιάλες και οινοχόες. Ιδιαίτερη σημασία λαμβάνει η λέξη θησαυρός όταν αναφέρεται σε ανεύρεση αρχαίων νομισμάτων που χαρακτηρίζεται και "Θησαυρός νομισμάτων" που αποτελεί αντικείμενο έρευνας και μελέτης της νομισματικής. Οι θησαυροί νομισμάτων εκτίθενται σε ειδικά μουσεία καλούμενα νομισματικά μουσεία. Τέτοιος τύπος μουσείου είναι και το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών στο οποίο εκτίθενται σπουδαίοι θησαυροί νομισμάτων που έχουν ανεβρεθεί κατά καιρούς στην ελληνική επικράτεια. Κατά την ελληνική λαογραφία διαπιστώνεται πως σε όλο τον ελλαδικό χώρο ποικίλες είναι οι παραδόσεις περί "κρυμμένων θησαυρών" που τους φυλάγουν "στοιχειά", "δράκοι", "φίδια", "νεράιδες", "σατανάδες" και περισσότερο "αράπηδες". Φαίνεται μάλιστα πως όλες αυτές οι δοξασίες που περιέχουν έντονα την αίσθηση του φόβου πρέπει να προέρχονται από ανακαλύψεις αρχαίων τάφων που πολλές φορές περιέχουν χρυσά νομίσματα, κτερίσματα και διάφορα κομψοτεχνήματα, ή σε ανακάλυψη θησαυρών σε παλαιά ερείπια αρχοντικών που είχαν προηγουμένως κρυφτεί προς αποφυγή αρπαγής τους, από επιδρομές ιδιαίτερα στην περίοδο της τουρκοκρατίας, όπως τέτοια μπορεί να είναι "φλουριά", "κοσμήματα", "οικογενειακά κειμήλια" κ.λπ. Έτσι γύρω απ΄ αυτή την πραγματικότητα πλάσθηκαν στη λαϊκή φαντασία σωρεία μύθων με ανατριχιαστικούς θρύλους για συγκεκριμένες τοποθεσίες σχεδόν σ΄ όλα τα μέρη της ελληνικής υπαίθρου. Οι Δράκοι και οι Αράπηδες κυριαρχούν, ακολουθούν η "χρυσή γουρούνα με τα γουρουνόπουλά της"(!) που τη νύκτα από μακριά φαντάζει να φυλάει τους κρυμμένους θησαυρούς, το "καταχωνιασμένο χρυσάφι" και που αλίμονο σ΄ αυτόν που δεν ακολουθήσει τις εντολές τους, αντίθετα μ΄ εκείνον που θα καταφέρει να το ξεθάψει όπου "πάντα το "κεμέρι" του θα είναι γεμάτο, οι δουλειές του θα πηγαίνουν καλά και τ΄ άσπρα του (= τα χρήματά του) δεν θα τελειώνουν ποτέ. Στη Κρήτη κυριαρχεί η δοξασία πως «αν βρεθεί το μεγάλο βιός που είναι κρυμμένο ανάμεσα Λάμοντας και Χάσκοντας και που θα τόβρει κάποτε μιας χήρας γιος, χοιροβοσκός, θ΄ αλλάξει η τύχη όλου του νησιού». Στη Νάξο κυριαρχεί περίπου η ίδια δοξασία «για 'κείνον που θα καταφέρει να πιάσει τη χρυσή γουρούνα με τα γουρουνόπουλά της που περιφέρεται σε συγκεκριμένα σημεία στην ορεινή Νάξο». Στην παλιά Αθήνα υπάρχει η δοξασία ότι «το λεβέτι της βασίλισσας είναι θαμμένο σ΄ ένα κτίριο μέσα στη γη», ενώ στην Άνδρο «κοντά στη "Καμάρα"», και στο Μεσολόγγι «στο "Κάστρο της Κυρά Ρήνης"». Στη Σάμο βρίσκεται θησαυρός στον Άγιο Παντελεήμονα που «άμα δεν ματώσει το χέρι αυτού που θα το ξεθάψει θα γίνει κάρβουνα!».Στη λαϊκή φαντασία το αίμα και κάποια θυσία είναι απαραίτητα ως ανταμοιβή στο "στοιχειό" που τόσα χρόνια φυλάει το εύρημα. Γι΄ αυτό όποιος δει στον ύπνο του τόπο θησαυρού σύμφωνα με τις οδηγίες που θα πάρει θα πρέπει να πλησιάσει τη νύκτα, τις περισσότερες φορές μεσονύκτιο, αμίλητος, να σφάξει στο τόπο εκείνο ένα κόκορα (κατά προτίμηση μαύρο) και μετά να σκάψει. Χαρακτηριστική είναι η δημώδης έκφραση: άνθρακες ο θησαυρός που έχει ληφθεί από τις λαϊκές δοξασίες, περί των κρυμμένων θησαυρών, και που λέγεται συνήθως για μεγάλες προσδοκίες που καταλήγουν στη συνέχεια ασήμαντες. Αρχαιοκαπηλία Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.9ος, σ.676 Ελληνική Λαογραφία και Γεωγραφία Γ. Μέγα, τ.Α' Ελλάς.

Ο όρος θησαυρός κατά την αρχαιότητα δήλωνε κυρίως τον τόπο ή τον χώρο που φυλάσσονταν αφιερώματα στους θεούς ή άλλα πολύτιμα αντικείμενα. Αργότερα επικράτησε να χαρακτηρίζονται "θησαυροί" αυτά ακριβώς τα πολύτιμα αντικείμενα και γενικότερα κάθε τι που αντιπροσώπευε μεγάλης αξίας αντικείμενο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B7%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82

Σολομών της Βρετάνης

Ο πατέρας του ήταν ο μεγαλύτερος γιος του κόμητος Ερισπόε Α΄ του Ποέρ και ο μεγαλύτερος αδελφός του πρώτου δουκός της Βρετάνης Νομινόη. Όταν πέθανε ο θείος του Νομινόης (851) ο ξάδελφος του Ερισπόε νίκησε τον μεγάλο του αντίπαλο βασιλιά των Φράγκων Κάρολο τον Φαλακρό και με την βοήθεια του ίδιου. Ο Σολομών πήρε σαν δώρο τις κομητείες του Ρεν και της Νάντης και επιπλέον εδάφη στο Πουατού μέχρι τον ποταμό Μαγιέν. Ο Σολομών ορκίστηκε πίστη στον Κάρολο τον Φαλακρό και ο Ερισπόε του παραχώρησε ένα τρίτο δώρο μαζί με την Ρεν και την Νάντη, την Μετζ. Η Ρεν βρέθηκε στην κατοχή τόσο του Ερισπόε όσο και του Σολομών (853), ο Σολομών έγινε ο πιο πανίσχυρος αριστοκράτης στην αυλή του Ερισπόε. Η πιθανότητα που υπήρχε ο Λουδοβίκος ο Τραυλός να ανακηρύξει τον Ερισπόε βασιλιά στην Λε Μανς και ο φόβος ότι θα χάσει ο ίδιος ο Σολομών τα προνόμια του τον οδήγησε στην δολοφονία του Ερισπόε (857), τον διαδέχθηκε ο ίδιος. Την επόμενη χρονιά (858) ξέσπασε στην Νευστρία μια επανάσταση μεγάλης κλίμακας εναντίον του Καρόλου του Φαλακρού. Τον Σεπτέμβριο έφτασε στην Ορλεάνη ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός, οι Βρετόνοι του ορκίστηκαν εκεί πίστη όπως και ο ίδιος ο Σολομών προσωπικά με όρκους. Μια Σύνοδος που συνεκλήθη στο Σαβονιέρ κοντά στην Τουλ (859) θύμισε στον Σολομών να εφαρμόσει τους παλιούς όρκους υποτέλειας που είχε κάνει το 852. Μετά από μια διετία ειρήνης (860 - 862) ο Σολομών επαναστάτησε ξανά εναντίον του Καρόλου του Φαλακρού (862). Την ίδια χρονιά ο Σολομών προσέλαβε Βίκινγκ στον στρατό του για να αντιμετωπίσει τον Ροβέρτο τον Ισχυρό ο οποίος είχε μόλις συμμαχήσει με τον Κάρολο τον Φαλακρό και χρησιμοποιούσε επίσης Βίκινγκ. Ο Σολομών έσπευσε να υπερασπιστεί τον Λουδοβίκο τον Τραυλό που μόλις είχε επαναστατήσει εναντίον του πατέρα του και πολεμούσε με τον Ροβέρτο. Ο Κάρολος ο Φαλακρός συγκέντρωσε στρατό και βάδισε στην Βρετάνη (863) αλλά τελικά υποχρεώθηκε να κλείσει ειρήνη με τον Σολομών, του παραχωρήθηκε το δυτικό Ανζού και την Ανζέ, σε αντάλλαγμα ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει φόρο υποτέλειας. Ο Σολομών δεν σταμάτησε τις πολεμικές του συγκρούσεις απέναντι στον Ροβέρτο της Βουργουνδίας, γενάρχη του Οίκου των Καπετιδών παρά την ειρήνη που έκλεισε με τον Κάρολο. Ο στρατός των Βρετόνων και ιδιαίτερα οι Βίκινγκ σύμμαχοι τους τον αντιμετώπισαν δύο φορές στην περιοχή του Λα Μανς (865, 866) όπου ο Ροβέρτος έπεσε στο πεδίο της μάχης. Η πράξη αυτή έδωσε αφορμή για εξέγερση και απέναντι στον ίδιο τον Κάρολο αλλά ο Πάπας Νικόλαος Α΄ έστειλε επιστολή στον Σολομών ζητώντας του να υποταχθεί στον επικυρίαρχο του όπως είχε υποσχεθεί. Ο Κάρολος ο Φαλακρός βάδισε ξανά στην Βρετάνη αλλά ο Σολομών έστειλε αντιπροσωπεία στην Κομπιένη τον Αύγουστο με αρχηγό τον γαμπρό του Πασκουέτεν, δήλωσαν υποταγή για λογαριασμό του. Η ειρήνη διατηρήθηκε μέχρι τον θάνατο του Σολομών, ο Κάρολος ο Φαλακρός τον είχε ανταμείψει με δύο πολύτιμα δώρα, το ένα από αυτά ήταν ένα χρυσό στέμμα με κοσμήματα. Ο Κάρολος ο Φαλακρός πρότεινε να γίνει νονός στον ίδιο τον νεογέννητο γιο του Σολομών, με τον τρόπο αυτό συνδέθηκαν με δεσμούς αίματος. Ο Σολομών είχε τον τίτλο του βασιλιά σύμφωνα με παραδόσεις της εποχής όχι επειδή είχε γίνει η στέψη του αλλά χάρη στο χρυσό στέμμα που φορούσε, δώρο του Καρόλου. Ο Σολομών πίεζε τον πάπα Νικόλαο Α΄ να δημιουργήσει μια αρχιεπισκοπή στην οποία θα συμμετείχαν όλοι οι επίσκοποι της Βρετάνης οι οποίοι δεν αναγνώριζαν τον αρχιεπίσκοπο της Τουρ ως τον νόμιμο μητροπολίτη τους. Με τον τρόπο αυτό ήθελε να αποφύγει τα αδιέξοδα που είχε δημιουργήσει ο θείος του Νομινόης όταν είχε καθαιρέσει 5 επισκόπους. Ο Νομινόης δολοφονήθηκε από συνομωσία στην οποία συμμετείχαν ευγενείς της αυλής του ανάμεσα τους και ο γαμπρός του Πασκουέτεν (874), η δολοφονία του είχε σαν αποτέλεσμα την έκρηξη εμφυλίου που διατηρήθηκε 2 χρόνια. Η Καθολική Εκκλησία αγιοποίησε τον Σολομών και η μνήμη του εορτάζεται στις 25 Ιουνίου. Julia M. H. Smith (1992), Province and Empire: Brittany and the Carolingians (Cambridge: Cambridge University Press)

Ο Σολομών της Βρετάνης (πέθανε το 874) ήταν κόμης της Ρεν και της Κόμης της Νάντης (851 - 860) και Δούκας της Βρετάνης (857 - 874). Από το 868 χρησιμοποιούσε τον τίτλο του βασιλέως της Βρετάνης, πήρε επιπλέον τις κομητείες Αβράνς και Κουτάνς. Στην λαϊκή παράδοση αγιοποιήθηκε ως "Βασιλεύς Σολομών" με την τάξη του Χριστιανού μάρτυρος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CF%8E%CE%BD_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82

Αυτή και αυτός (μυθιστόρημα)

Το μυθιστόρημα αφηγείται το πολυτάραχο πάθος που αναπτύσσεται μεταξύ «Αυτής», της Τερέζ Ζακ και «Αυτού», του Λωράν ντε Φωβέλ. Και οι δύο είναι ζωγράφοι, αλλά η προσωπικότητά τους είναι πολύ διαφορετική: η Τερέζ παρουσιάζεται αθώα και αφοσιωμένη, ενώ ο Λωράν εμφανίζεται σαν ένα βασανισμένο μείγμα ιδιοφυΐας και κακίας και συναισθηματικά ανώριμος. Αναζητώντας τον ιδανικό έρωτα, οι δύο εραστές κάνουν ένα ταξίδι στην Ιταλία μαζί. Ο Λωράν σταδιακά γίνεται αφόρητος: της φέρεται προσβλητικά, βίαια, σχεδόν με μίσος. Πλήττει στη Γένοβα όταν εκείνη απασχολείται με αντίγραφα πινάκων. Αρχίζει να βγαίνει μόνος του για ολόκληρες νύχτες χωρίς εκείνη να ξέρει πού είναι και μετά επιστρέφει σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Ενδιαφέρεται ξανά για αυτήν μόνο όταν αρχίζει να τη χάνει. Έτσι βιώνουν μια νοσηρή κατάσταση που καταλήγει στον οριστικό χωρισμό, η Τερέζ καταλογίζει στον Λωράν ένα μεγάλο μέρος από τα λάθη που οδήγησαν στον χωρισμό τους. Για να γράψει το μυθιστόρημα, η Ζωρζ Σαντ βασίστηκε στη θυελλώδη σχέση της με τον συγγραφέα Αλφρέ ντε Μυσέ. Τη στιγμή της συγγραφής, το 1859, η ιστορία τους, που κράτησε μόνο από τον Ιούνιο του 1833 έως τον Μάρτιο του 1835, είχε τελειώσει πριν 25 χρόνια και ο Αλφρέ ντε Μυσέ είχε πεθάνει δύο χρόνια πριν, το 1857. Μέχρι εκείνη την εποχή, η Σαντ είχε αποκαλύψει πολλές λεπτομέρειες της σχέσης τους, κυρίως στα Γράμματα ενός ταξιδευτή και στην αυτοβιογραφία της: Ιστορία της ζωής μου. Όμως μ'αυτό το έργο ήθελε να δώσει μια απάντηση στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Μυσέ, Η εξομολόγηση ενός παιδιού του αιώνα, που δημοσιεύτηκε το 1836. Η σύγκρουσή της με τον Πωλ ντε Μυσέ, αδελφό του συγγραφέα, έκανε τη Σαντ να φοβάται ότι θα έπρεπε να καταστρέψει τα γράμματα που αντάλλαξε με τον Αλφρέ και τα οποία χρησιμοποίησε για να συνθέσει το μυθιστόρημα. Αυτό την ανάγκασε να ολοκληρώσει το προσχέδιο σε χρόνο ρεκόρ: 620 σελίδες σε 25 ημέρες. Ο Φρανσουά Μπουλόζ, ο οποίος επέβλεπε την προγραμματισμένη έκδοση του μυθιστορήματος, της ζήτησε να επεξεργαστεί ξανά το κείμενό της για να κάνει τις σχέσεις μεταξύ των κύριων χαρακτήρων λιγότερο θυελλώδεις. Το μυθιστόρημα προκάλεσε σκάνδαλο όταν εκδόθηκε και δημοσιεύθηκαν πολλά άρθρα στον Τύπο. Προκάλεσε διαμάχη με τον Πωλ ντε Μυσέ (αδερφός του συγγραφέα) ο οποίος δημοσίευσε το 1860 μια παρωδία ως απάντηση, Αυτός και αυτή.Η Λουίζ Κολέτ, που είχε σχέση με τον Μυσέ, δημοσίευσε επίσης σε απάντηση το Αυτός. Το μυθιστόρημα έλαβε αρκετές ευνοϊκές κριτικές, κυρίως από τον συγγραφέα Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Αναδρομικά, ο Τιερί Μποντέν, ακαδημαϊκός με ειδίκευση στη Ζωρζ Σαντ, θεωρεί ότι το μυθιστόρημα είναι «η χωρίς πικρίες παρατήρηση του τέλους μιας χαμένης αγάπης, η ανέφικτη ρομαντική αναζήτηση του απόλυτου έρωτα».

Αυτή και αυτός (γαλλικός τίτλος: Elle et lui) είναι αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Ζωρζ Σαντ που εκδόθηκε το 1859. Το μυθιστόρημα αναφέρεται σε μυθιστορηματική μορφή στη θυελλώδη σχέση της με τον Αλφρέ ντε Μυσέ από το 1833 έως το 1835.Από τον θρίαμβο του πάθους στη θλιβερή παρακμή του, το ζευγάρι ανακαλύπτει ο ένας τον άλλον, αγαπιούνται, χωρίζουν και επανασυνδέονται, κατά τη διάρκεια μιας σκοτεινής αφήγησης στην οποία η ζήλια και ο θάνατος απέχουν πολύ λίγο από το ουράνιο πάθος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CF%84%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1)

Φότο Στρακόσια

Ο Στρακόσια γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1965 στο χωριό Μεμαλιάι του Νομού Αργυροκάστρου στην Αλβανία και είναι ελληνικής καταγωγής, προερχόμενος από τους Δρυμάδες της ευρύτερης περιοχής της Χειμάρρας. Τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα έκανε στην ομάδα της γενέτειράς του, τη Μινατόρι Τεπελένα, από την οποία το 1988 μεταγράφηκε στην Ντιναμό Τιράνων. Το 1990, με την κατάρρευση του παλιού καθεστώτος και το άνοιγμα των συνόρων, ήρθε στην Ελλάδα, στον ΠΑΣ Γιάννινα. Στη συνέχεια αγωνίστηκε σε πολλές ελληνικές ομάδες Α΄ Εθνικής και Β΄ Εθνικής ως το 2005. Η σημαντικότερη περίοδος της καριέρας του ήταν η εποχή 1993–1997, οπότε αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό, με τον οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1997. Επιτυχημένη ήταν και η παρουσία του στον Πανιώνιο με τον οποίο κέρδισε το Κύπελλο Ελλάδος το 1998. Αφού αγωνίστηκε και σε άλλες ομάδες, γύρισε πάλι στον Πανιώνιο, όπου τελείωσε την καριέρα του το 2005. Στη συνέχεια εργάστηκε ως προπονητής τερματοφυλάκων, αρχικά στον Ολυμπιακό, ενώ το 2007 ανακοινώθηκε για το ίδιο πόστο από τον ΑΠΟΕΛ της Κύπρου. Το καλοκαίρι του 2014 η ΠΑΕ Ολυμπιακός ανακοίνωσε την επαναπρόσληψή του στο πόστο του προπονητή τερματοφυλάκων, αυτή τη φορά όμως σε επίπεδο νέων. Ο γιος του Φώτη Στρακόσια, Θωμάς (γενν. 19/3/1995 στην Αθήνα) είναι επίσης τερματοφύλακας και αγωνίζεται στην Ιταλική Λάτσιο. Πρωτάθλημα Αλβανίας: 1990 με Ντιναμό Τιράνων. Κύπελλο Αλβανίας: 1989, 1990 με Ντιναμό Τιράνων. Πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής: 1997 με Ολυμπιακό. Κύπελλο Ελλάδος: 1998 με Πανιώνιο. Φιναλίστ Κυπέλλου Ελλάδος: 2000 με Ιωνικό Νικαίας Ρεκόρ συμμετοχών στην Εθνική Αλβανίας: 73 Άρθρο Καθημερινής

Ο Φότο (Φώτης) Στρακόσια (Αλβανικά: Fotaq "Foto" Strakosha, Φότο Στρακόσσα) είναι Αλβανός διεθνής πρώην ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε κατά το μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας του στο ελληνικό πρωτάθλημα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%8C%CF%84%CE%BF_%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1

Μπαταρία ιόντων λιθίου

Τα διεθνή βιομηχανικά πρότυπα διαφοροποιούν το "στοιχείο" και τη "μπαταρία". "Στοιχείο" είναι μια βασική ηλεκτροχημική μονάδα που περιέχει τα ηλεκτρόδια, διαχωριστικό και ηλεκτρολύτη. "Μπαταρία" ή "συστοιχία μπαταριών" είναι μια συλλογή στοιχείων που είναι έτοιμα για χρήση, επειδή περιέχει κατάλληλο περίβλημα, ηλεκτρικές διασυνδέσεις και πιθανόν ηλεκτρονικά για να ελέγχουν και να προστατεύουν τα στοιχεία από αστοχία. Σε αυτήν τη θεώρηση, η πιο απλή "μπαταρία" είναι ένα μοναδικό στοιχείο. Παραδείγματος χάρη, οι μπαταρίες των ηλεκτρικών οχημάτων, μπορεί να έχουν σύστημα μπαταριών των 400 V, κατασκευασμένο από πολλά μεμονωμένα στοιχεία. Συχνά χρησιμοποιείται ο όρος "μονάδα (module)", όπου η συστοιχία μπαταριών αποτελείται από μονάδες και οι μονάδες αποτελούνται από μεμονωμένα στοιχεία. Στην ηλεκτροχημεία, η άνοδος είναι το ηλεκτρόδιο όπου λαμβάνει χώρα οξείδωση στην μπαταρία, δηλαδή ελευθερώνονται ηλεκτρόνια και ρέουν εκτός της μπαταρίας (τεχνικά, ρέει ρεύμα στο στοιχείο). Όμως, αυτό συμβαίνει στα αντίθετα ηλεκτρόδια κατά τη διάρκεια της φόρτωσης-εκφόρτωσης. Οι λιγότερο διφορούμενοι όροι είναι θετικό ηλεκτρόδιο (κάθοδος στην εκφόρτιση) και αρνητικό ηλεκτρόδιο (άνοδος στην εκφόρτιση). Αυτή είναι η θετική-αρνητική πολικότητα που εμφανίζεται σε βολτόμετρο. Για επαναφορτιζόμενα στοιχεία, ο όρος "κάθοδος" δείχνει το θετικό ηλεκτρόδιο στον κύκλο εκφόρτισης, ακόμα κι όταν οι συνδεμένες ηλεκτροχημικές αντιδράσεις αλλάζουν τη θέση τους κατά τη φόρτιση και την εκφόρτιση, αντίστοιχα. Για τα κύτταρα ιόντων λιθίου το θετικό ηλεκτρόδιο ("κάθοδος") είναι αυτό με βάση το λίθιο. Οι μπαταρίες λιθίου προτάθηκαν από τον Βρετανό χημικό M Stanley Whittingham, ενώ δούλευε για την Exxon τη δεκαετία του 1970. Ο Whittingham χρησιμοποίησε θειούχο τιτάνιο(IV) και μέταλλο λιθίου ως ηλεκτρόδια. Όμως, αυτή η επαναφορτίσιμη μπαταρία λιθίου δεν μπορούσε ποτέ να γίνει πρακτική. Το διθειούχο τιτάνιο ήταν φτωχή επιλογή, επειδή θα πρέπει να συντεθεί κάτω από πλήρως στεγανοποιημένες συνθήκες. Αυτό είναι πολύ δαπανηρό (~$1000 ανά χιλιόγραμμο για ακατέργαστο υλικό διθειούχου τιτανίου τη δεκαετία του 1970). Όταν εκτίθεται στον αέρα, το διθειούχο τιτάνιο αντιδρά για να σχηματίσει ενώσεις του υδροθείου, που έχουν δυσάρεστη οσμή. Γι΄αυτό, καθώς και για άλλους λόγους η Exxon διέκοψε την ανάπτυξη της μπαταρίας διθειούχου τιτανίου-λιθίου του Whittingham. Οι μπαταρίες με ηλεκτρόδια μεταλλικού λιθίου παρουσίασαν προβλήματα ασφαλείας, επειδή το λίθιο είναι πολύ δραστικό χημικό στοιχείο· καίγεται σε κανονικές ατμοσφαιρικές συνθήκες λόγω της παρουσίας νερού και οξυγόνου. Ως αποτέλεσμα, η έρευνα μετακινήθηκε στην ανάπτυξη μπαταριών όπου, αντί για μεταλλικό λίθιο, υπάρχουν μόνο ενώσεις του λιθίου, που μπορούν να δέχονται και να ελευθερώνουν ιόντα λιθίου. Η αντιστρεπτή παρεμβολή σε γραφίτη και η παρεμβολή σε καθοδικά οξείδια ανακαλύφθηκαν τη δεκαετία του 1970 από τον J. O. Besenhard στο TU Munich. ο Besenhard πρότεινε την εφαρμογή τους στα στοιχεία λιθίου. Η αποσύνθεση του ηλεκτρολύτη και η συμπαρεμβολή του διαλύτη στον γραφίτη ήταν σημαντικά πρώιμα μειονεκτήματα για τη ζωή της μπαταρίας. Το 1973 – ο Adam Heller πρότεινε την μπαταρία θειονυλοχλωριδίου-λιθίου (lithium thionyl chloride), που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε εμφυτευμένες ιατρικές συσκευές και σε στρατιωτικά συστήματα όπου αντιμετωπίζονται χρόνοι ζωής μεγαλύτεροι των 20 ετών, υψηλή ενεργειακή πυκνότητα, ή ακραίες συνθήκες λειτουργίας. Το 1977 – ο Samar Basu επέδειξε ηλεκτροχημική παρεμβολή του λιθίου σε γραφίτη στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβανία. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη workable λιθίου σε παρεμβολή σε ηλεκτρόδιο γραφίτη στα εργαστήρια Bell (LiC6) για να δώσει μια εναλλακτική στη μπαταρία ηλεκτροδίου μεταλλικού λιθίου. Το 1979 – Δουλεύοντας σε ξεχωριστές ομάδες, στο Πανεπιστήμιο Stanford ο Ned A. Godshall κ.α., και την επόμενη χρονιά το 1980 στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Αγγλία, οι John Goodenough και Koichi Mizushima, έδειξαν και οι δύο επαναφορτιζόμενο στοιχείο λιθίου με τάση στην περιοχή των 4 V χρησιμοποιώντας οξείδιο κοβαλτίου-λιθίου (lithium cobalt oxide) (LiCoO2) ως το θετικό ηλεκτρόδιο και μεταλλικό λίθιο ως το αρνητικό ηλεκτρόδιο. Αυτή η καινοτομία έδωσε το υλικό του θετικού ηλεκτροδίου που κατέστησε τις μπαταρίες λιθίου εμπορικά εφικτές. Το LiCoO2 ένα σταθερό υλικό για το θετικό ηλεκτρόδιο που δρα ως δότης ιόντων λιθίου, που σημαίνει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί με υλικό αρνητικού ηλεκτροδίου πέρα από το μεταλλικό λίθιο. Ενεργοποιώντας τη χρήση σταθερών και εύχρηστων υλικών αρνητικού ηλεκτροδίου, το LiCoO2 άνοιξε μια ολοκαίνουργια περιοχή εφαρμογών για καινοτόμα συστήματα επαναφορτιζομένων μπαταριών. Οι Godshall κ.α. ταυτοποίησαν παραπέρα το 1979, μαζί με το LiCoO2, την παρόμοια τιμή της τριμερούς ένωσης λιθίου-μετάλλου μετάπτωσης-οξειδίων όπως ο σπινέλιος LiMn2O4, Li2MnO3, LiMnO2, LiFeO2, LiFe5O8 και LiFe5O4 (και αργότερα υλικών καθόδου λιθίου-χαλκού οξειδίου και λιθίου-νικελίου-οξειδίου το 1985) Το 1980 – Ο Rachid Yazami επέδειξε την αντίστροφη ηλεκτροχημική παρεμβολή του λιθίου σε γραφίτη. Οι διαθέσιμοι οργανικοί ηλεκτρολύτες τότε μπορούσαν να αποσυντεθούν κατά τη φόρτιση με αρνητικό ηλεκτρόδιο γραφίτη, επιβραδύνοντας την ανάπτυξη των επαναφορτιζομένων μπαταριών λιθίου/γραφίτη. Ο Yazami χρησιμοποίησε στερεό ηλεκτρολύτη για να δείξει ότι το λίθιο μπορούσε να παρεμβληθεί αντίστροφα στον γραφίτη μέσω ηλεκτροχημικού μηχανισμού. (Από το 2011, το ηλεκτρόδιο γραφίτη που εφεύρε ο Yazami είναι το πιο συνηθισμένο ηλεκτρόδιο που χρησιμοποιείται σε εμπορικές μπαταρίες ιόντων λιθίου). Το 1982 – Οι Godshall κ.α. έλαβαν ευρεσιτεχνία από τις ΗΠΑ για τη χρήση του LiCoO2 ως καθόδων σε μπαταρίες λιθίου, με βάση τη διατριβή του Godshall στο Πανεπιστήμιο Stanford και τις δημοσιεύσεις του 1979. Το 1983 – οι Michael M. Thackeray, John Goodenough και συνεργάτες ανέπτυξαν παραπέρα τον σπινέλιο μαγνησίου ως υλικό θετικού ηλεκτροδίου, μετά την ταυτοποίηση του το 1979 από τον Godshall κ.α. το 1979 (δείτε παραπάνω). Ο σπινέλιος έδωσε μεγάλες υποσχέσεις, με δεδομένο το χαμηλό του κόστος, την καλή ηλεκτρονική συμπεριφορά του, την ιοντική αγωγιμότητα του λιθίου και την τρισδιάστατη δομή που του δίνει καλή δομική σταθερότητα. Αν και ο καθαρός σπινέλιος μαγνησίου εξασθενεί με τους κύκλους, αυτό μπορεί να ξεπεραστεί με χημική τροποποίηση του υλικού. Από το 2013, ο σπινέλιος του μαγνησίου χρησιμοποιήθηκε σε εμπορικά στοιχεία. Το 1985 – Ο Akira Yoshino συναρμολόγησε ένα πρωτότυπο στοιχείο χρησιμοποιώντας ανθρακούχο υλικό στο οποίο τα ιόντα του λιθίου μπορούν να εισαχθούν ως ένα ηλεκτρόδιο και το οξείδιο κοβαλτίου-λιθίου (LiCoO2), που είναι σταθερό στον αέρα, ως το άλλο. Η χρήση υλικών χωρίς μεταλλικό λίθιο, βελτίωσε θεαματικά την ασφάλεια. Το LiCoO2 κατέστησε εφικτή τη βιομηχανική παραγωγή και αντιπροσωπεύει τη γέννηση της σύγχρονης μπαταρίας ιόντων λιθίου. Το 1989 – οι Τζων Γκούντιναφ and Arumugam Manthiram του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν έδειξε ότι θετικά ηλεκτρόδια που περιέχουν πολυανιόντα, π.χ., θειικά, παράγουν υψηλότερες τάσεις από τα οξείδια λόγω του φαινομένου της επαγωγής του πολυανιόντος.Υπήρχαν δύο κύριες τάσεις στην έρευνα και την ανάπτυξη των υλικών ηλεκτροδίων για επαναφορτίσιμες μπαταρίες ιόντων λιθίου. Η μία προσέγγιση ήταν από τον ηλεκτροχημικό τομέα στο κεντράρισμα σε ενώσεις παρεμβολής γραφίτη, και η άλλη προσέγγιση από τον τομέα των νέων νανοκαρβονούχων υλικών.Το αρνητικό ηλεκτρόδιο των σημερινών επαναφορτιζομένων μπαταριών ιόντων λιθίου έχει την καταγωγή του στα πολυακενικό ημιαγώγιμο υλικό (PAS - polyacenic semiconductive material) που εφευρέθηκε από τον Tokio Yamabe και αργότερα από τον Shjzukuni Yata στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το φύτρο αυτής της τεχνολογίας, παραπέρα, ήταν η επινόηση των αγώγιμων πολυμερών από τον Hideki Shirakawa και την ομάδα του, και μπορεί να θεωρηθεί επίσης ότι είχε αρχίσει από τις μπαταρίες ιόντων λιθίου πολυαιθινίου που αναπτύχθηκαν από τους MacDiarmid, Heeger κ.α. Η απόδοση και η χωρητικότητα των μπαταριών ιόντων λιθίου αυξάνει καθώς προχωρά η ανάπτυξή τους. Το 1991 – Οι Sony και Asahi Kasei κυκλοφόρησαν την πρώτη εμπορική μπαταρία ιόντων λιθίου. Το 1996 – οι Τζων Γκούντιναφ, Akshaya Padhi και συνεργάτες πρότειναν φωσφορικό σίδηρο-λίθιο (LiFePO4) και άλλες φωσφο-ολιβίνες (φωσφορικές ενώσεις μετάλλου λιθίου με την ίδια δομή με το ορυκτό ολιβίνης) ως υλικά θετικού ηλεκτροδίου. Το 2001 – οι Zhonghua Lu και Jeff Dahn παρουσίασε μια ευρεσιτεχνία για την κατηγορία υλικών θετικού ηλεκτροδίου οξειδίου κοβαλτίου νικελίου μαγγανίου λιθίου (NMC), που προσφέρει βελτιώσεις ασφαλείας και πυκνότητας ενέργειας συγκριτικά με το πλατιά χρησιμοποιούμενο οξείδιο κοβαλτίου-λιθίου. Το 2002 – Ο Yet-Ming Chiang και η ομάδα του στο MIT εμφάνισαν μια σημαντική βελτίωση στην απόδοση των μπαταριών λιθίου αυξάνοντας την αγωγιμότητα του υλικού με πρόσμειξή του με αργίλιο, νιόβιο and ζιρκόνιο. Ο ακριβής μηχανισμός που προκάλεσε την αύξηση έγινε θέμα πλατιάς διαμάχης. το 2004 – Ο Chiang και πάλι αύξησε την απόδοση χρησιμοποιώντας σωματίδια φωσφορικού σιδήρου(III) μικρότερα από 100 νανόμετρα σε διάμετρο. Αυτό μείωσε την πυκνότητα σωματιδίων σχεδόν 100 φορές, αυξάνοντας το εμβαδόν της επιφάνειας του θετικού ηλεκτροδίου και βελτίωσε την χωρητικότητα και την απόδοση. Η εμπορικοποίηση οδήγησε σε γρήγορη ανάπτυξη την αγορά των υψηλότερης χωρητικότητας μπαταριών LIB, καθώς και μια διαμάχη ευρεσιτεχνίας μεταξύ Chiang και John Goodenough. Το 2011 – οι μπαταρίες ιόντων λιθίου υπολογίζονται στο 66% όλων των φορητών δευτερογενών (δηλαδή, επαναφορτιζόμενων) πωλήσεων μπαταριών στην Ιαπωνία. Το 2012 – Απονεμήθηκε στους John Goodenough, Rachid Yazami και Akira Yoshino μετάλλιο για τεχνολογίες ασφαλείας και περιβάλλοντος της IEEE για την ανάπτυξη της μπαταρίας ιόντων λιθίου. Το 2014 – οι εμπορικές μπαταρίες από την Amprius Corp. έφτασαν τα 650 Wh/L (μια αύξηση περίπου 20%), χρησιμοποιώντας μια άνοδο πυριτίου. Η Εθνική Ακαδημία Μηχανικής (National Academy of Engineering) αναγνώρισε τους John Goodenough, Yoshio Nishi, Rachid Yazami και Akira Yoshino για τις καινοτόμες τους προσπάθειες στο πεδίο. Το 2012 παράχθηκαν γύρω στα 660 εκατομμύρια στοιχεία κυλινδρικών ιόντων λιθίου· το μέγεθος 18650 είναι το πιο δημοφιλές κατά πολύ για κυλινδρικά στοιχεία. Η παραγωγή μετακινείται βαθμιαία προς πιο υψηλές χωρητικότητες στοιχείων 3.000+ mAh. Η ετήσια ζήτηση στοιχείων επίπεδων πολυμερών αναμένεται να ξεπεράσει τα 700 εκατομμύρια το 2013.Το 2015, οι εκτιμήσεις κόστους κυμαίνονται από $300–500/kwh.Το 2016 η GM αποκάλυψε ότι θα πληρώσει $145 / kWh για μπαταρίες στην Chevy Bolt EV. Το 2011 ήρθαν στο φως πληροφορίες όσον αφορά μια μακροπρόθεσμη αντιμονοπωλιακή παραβίαση συνωμοσίας καθορισμού τιμών μεταξύ των μεγαλύτερων κατασκευαστών μπαταριών ιόντων λιθίου που κράτησαν τις τιμές τεχνητά υψηλές από το 2000 μέχρι το 2011, σύμφωνα με μια ομαδική αγωγή που διευθετήθηκε προσωρινά με έναν από τους εναγομένους, τη Sony, το 2016. Η καταγγελία περιείχε ενδείξεις ότι οι LG, Samsung, Sanyo, Panasonic, Sony και Hitachi συμμετείχαν και σημειώνει ότι οι Sanyo και LG "δήλωσαν ένοχες για την ποινική πράξη του καθορισμού των τιμών για τις μπαταρίες ιόντων λιθίου.". Η Sony συμφώνησε να διευθετήσει με $20 εκατομμύρια και συνεργάστηκε επίσης, μεταξύ άλλων, επιτρέποντας σε εργαζομένους που επιλέχτηκαν από την ενάγουσα αρχή να διατίθενται για συνεντεύξεις, καταθέσεις και μαρτυρίες, καθώς και δίνοντας διευκρινιστικές πληροφορίες όσον αφορά το σχήμα και τα έγγραφα.. Τα τρία πρωτογενή λειτουργικά συστατικά μιας μπαταρίας ιόντων λιθίου είναι το θετικό και το αρνητικό ηλεκτρόδιο και ο ηλεκτρολύτης. Γενικά, το αρνητικό ηλεκτρόδιο ενός συμβατικού στοιχείου ιόντων λιθίου αποτελείται από άνθρακα. Το θετικό ηλεκτρόδιο είναι μεταλλικό οξείδιο και ο ηλεκτρολύτης είναι άλας λιθίου σε έναν οργανικό διαλύτη. Οι ηλεκτροχημικοί ρόλοι των ηλεκτροδίων αντιστρέφονται μεταξύ ανόδου και καθόδου, ανάλογα με την κατεύθυνση της ροής του ρεύματος μέσω του στοιχείου. Το πιο δημοφιλές εμπορικά αρνητικό ηλεκτρόδιο είναι ο γραφίτης. Το θετικό ηλεκτρόδιο είναι γενικά ένα από τρία υλικά: ένα οξείδιο σε στοιβάδα (όπως το οξείδιο κοβαλτίου-λιθίου), ένα πολυανιόν (όπως ο φωσφορικός σίδηρος-λίθιο (lithium iron phosphate) ή σπινέλιος (όπως οξείδιο μαγνησίου-λίθιου). Πρόσφατα, έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί ως ηλεκτρόδια για μπαταρίες λιθίου, ηλεκτρόδια γραφενίου (με βάση τις δισδιάστατες και τρισδιάστατες δομές του γραφενίου).Ο ηλεκτρολύτης είναι συνήθως μείγμα ανθρακικών οργανικών όπως ανθρακικό αιθυλένιο (ethylene carbonate) ή ανθρακικό διαιθύλιο (diethyl carbonate) που περιέχουν σύμπλοκα ιόντων λιθίου. Αυτοί οι μη υδατικοί ηλεκτρολύτες χρησιμοποιούν γενικά άλατα ανιόντων μη συναρμογής (non-coordinating anion salts) όπως το εξαφθοροφωσφορικό λίθιο (LiPF6), μονοένυδρο εξαφθοροαρσενικικό λίθιο (LiAsF6), υπερχλωρικό λίθιο (LiClO4), τετραφθοροβορικό λίθιο (LiBF4) και τριφθορομεθανοσουλφονικό λίθιο (lithium triflate) (LiCF3SO3). Ανάλογα με τις επιλογές υλικών, μπορούν να αλλάξουν δραματικά η τάση, η ενεργειακή πυκνότητα, η ζωή και η ασφάλεια των μπαταριών ιόντων λιθίου. Πρόσφατα, έχουν χρησιμοποιηθεί καινοτόμες τεχνικές νανοτεχνολογίας για να βελτιωθεί η απόδοση. Το καθαρό λίθιο αντιδρά έντονα με το νερό για να σχηματίσει υδροξείδιο του λιθίου και αέριο υδρογόνο. Συνεπώς, χρησιμοποιείται συνήθως μη υδατικός διαλύτης και κλειστός περιέκτης που αποκλείει αυστηρά την υγρασία από τη συσκευασία της μπαταρίας. Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου είναι πιο δαπανηρές από τις μπαταρίες νικελίου-καδμίου, αλλά λειτουργούν σε μια πλατύτερη περιοχή θερμοκρασιών με υψηλότερες ενεργειακές πυκνότητες. Απαιτούν προστατευτικό κύκλωμα για να περιοριστεί η τάση κορυφής. Για φορητούς υπολογιστές, τα στοιχεία ιόντων λιθίου παρέχονται ως τμήμα συστοιχίας μπαταριών με ανιχνευτές θερμοκρασίας, ρυθμιστή τάσης, επαφές τάσης, παρακολούθηση κατάστασης φόρτισης μπαταρίας και τον κύριο σύνδεσμο. Αυτά τα στοιχεία παρακολουθούν την κατάσταση της φόρτισης και του ρεύματος εισόδου και εξόδου κάθε στοιχείου, τις χωρητικότητες κάθε μεμονωμένου στοιχείου (δραστική αλλαγή μπορεί να οδηγήσει σε αντιστροφή πολικότητας που είναι επικίνδυνο), τη θερμοκρασία κάθε στοιχείου και ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο βραχυκυκλωμάτων Στοιχεία ιόντων λιθίου (επειδή διαφέρουν από ολόκληρες τις μπαταρίες) είναι διαθέσιμα σε διάφορα σχήματα, που μπορούν να διαιρεθούν γενικά σε τέσσερις ομάδες: Μικρά κυλινδρικά (στερεό σώμα χωρίς ακροδέκτες, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται στις μπαταρίες φορητών υπολογιστών) Μεγάλα κυλινδρικά (στερεό σώμα με μεγάλους κοχλιωτούς ακροδέκτες) Μάρσιπος (Pouch) (μαλακό, επίπεδο σώμα, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται σε κινητά τηλέφωνα· αναφέρονται επίσης ως πολυμερή ιόντων λιθίου ή μπαταρίες πολυμερούς λιθίου) Πρισματικό (ημίσκληρη πλαστική θήκη με μεγάλους κοχλιωτούς ακροδέκτες, όπως στις συστοιχίες έλξης οχημάτων)Τα στοιχεία με κυλινδρικό σχήμα κατασκευάζονται με χαρακτηριστικό πηκτώδες ρολό (Jelly roll ή swiss roll), που σημαίνει ότι είναι ένα μοναδικό μακρύ σάντουιτς θετικού ηλεκτροδίου, διαχωριστικού μέσου, αρνητικού ηλεκτροδίου και διαχωριστικού τυλιγμένου σε μοναδικό καρούλι. Το κύριο μειονέκτημα αυτής της μεθόδου κατασκευής είναι ότι το στοιχείο θα έχει μια υψηλότερη σειριακή επαγωγή. Η απουσία θήκης δίνει στα στοιχεία μαρσίπου την υψηλότερη σταθμική ενεργειακή πυκνότητα· όμως, για πολλές πρακτικές εφαρμογές εξακολουθούν να χρειάζονται εξωτερικά μέσα συγκράτησης για να αποτραπεί επέκταση όταν το επίπεδο της κατάστασης φόρτισης τους είναι υψηλό, και για γενική δομική σταθερότητα της συστοιχίας μπαταριών στην οποία ανήκουν. Από το 2011, πολλές ερευνητικές ομάδες έχουν ανακοινώσει επιδείξεις μπαταριών ροής ιόντων λιθίου (lithium-ion flow battery) που αναρτούν το υλικό της καθόδου ή της ανόδου σε υδατικό ή οργανικό διάλυμα.Το 2014, η Panasonic δημιούργησε τη μικρότερη μπαταρία ιόντων λιθίου. Είναι σε σχήμα καρφίτσας. Έχει διάμετρο 3,5mm και βάρος 0,6g. Τα αντιδρώντα στις ηλεκτροχημικές αντιδράσεις σε μια μπαταρία ιόντων λιθίου είναι το αρνητικό και το θετικό ηλεκτρόδιο και ο ηλεκτρολύτης που παρέχει αγώγιμο μέσο ώστε τα ιόντα λιθίου να μετακινηθούν μεταξύ των ηλεκτροδίων. Η ηλεκτρική ενέργεια ρέει από ή μέσα στην μπαταρία όταν τα ηλεκτρόνια ρέουν διαμέσου εξωτερικού κυκλώματος κατά τη διάρκεια της εκφόρτισης ή της φόρτισης αντίστοιχα. Και τα δύο ηλεκτρόδια επιτρέπουν στα ιόντα του λιθίου να μετακινούνται μέσα και έξω από τις δομές τους με μια διεργασία που λέγεται εισαγωγή (παρεμβολή) ή εξαγωγή (αποπαρεμβολή), αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της εκφόρτισης, τα (θετικά) ιόντα λιθίου μετακινούνται από το αρνητικό ηλεκτρόδιο (συνήθως γραφίτης = " C 6 {\displaystyle \mathrm {C_{6}} } " όπως παρακάτω) προς το θετικό ηλεκτρόδιο (σχηματίζοντας ένωση του λιθίου) μέσω του ηλεκτρολύτη, ενώ τα ηλεκτρόνια ρέουν μέσω του εξωτερικού κυκλώματος κατά την ίδια κατεύθυνση. Όταν το στοιχείο φορτίζεται, συμβαίνει το αντίθετο με τα ιόντα του λιθίου και τα ηλεκτρόνια να μετακινούνται πίσω στο αρνητικό ηλεκτρόδιο σε καθαρή υψηλότερη ενεργειακή κατάσταση. Οι παρακάτω εξισώσεις δίνουν παράδειγμα της χημείας. Το θετικό ηλεκτρόδιο (κάθοδος) της ημιαντίδρασης στο υπόστρωμα οξειδίου του κοβαλτίου με πρόσμειξη λιθίου είναι: Το αρνητικό ηλεκτρόδιο (άνοδος) της ημιαντίδρασης για τον γραφίτη είναι: Η πλήρης αντίδραση (αριστερά: φορτισμένο, δεξιά: εκφορτισμένο) είναι: Η συνολική αντίδραση έχει τα όρια της. Η υπερεκφόρτιση κάνει υπέρκορο το οξείδιο κοβαλτίου-λιθίου, οδηγώντας στην παραγωγή οξειδίου του λιθίου, πιθανόν μέσω της παρακάτω μη αντιστρεπτής αντίδρασης: Υπερφόρτωση μέχρι 5,2 βολτ οδηγεί στη σύνθεση οξειδίου του κοβαλτίου(IV), όπως αποδεικνύεται με περίθλαση ακτίνων Χ: Σε μια μπαταρία ιόντων λιθίου τα ιόντα λιθίου μεταφέρονται προς και από το θετικό και αρνητικό ηλεκτρόδιο οξειδώνοντας το στοιχείο μετάπτωσης κοβάλτιο (Co), σε Li1-xCoO2 από Co3+ σε Co4+ κατά τη διάρκεια της φόρτισης και ανάγοντας από Co4+ σε Co3+ κατά τη διάρκεια της εκφόρτισης. Η αντίδραση στο ηλεκτρόδιο κοβαλτίου είναι αντιστρεπτή μόνο για x < 0,5 (x σε mol), περιορίζοντας το βάθος της επιτρεπόμενης εκφόρτισης. Αυτή η χημεία που χρησιμοποιήθηκε στα στοιχεία ιόντων λιθίου αναπτύχθηκε από τη Sony το 1990.Η ενέργεια του στοιχείου είναι ίση με την τάση επί το φορτίο. Κάθε γραμμάριο λιθίου αντιστοιχεί σε σταθερά του Φαρεντέι/6,941 ή 13.901 coulombs. Στα 3 V, αυτό δίνει 41,7 kJ ανά γραμμάριο λιθίου, ή 11,6 kWh ανά kg. Αυτό είναι λίγο περισσότερο από τη θερμότητα καύσης της βενζίνης, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη τα άλλα υλικά που μπαίνουν σε μια μπαταρία λιθίου και αυτό καθιστά τις μπαταρίες λιθίου πολλές φορές πιο βαριές ανά μονάδα ενέργειας. Οι τάσεις στοιχείου που δίνονται στην ενότητα ηλεκτροχημείας είναι μεγαλύτερες από το δυναμικό στο οποίο τα υδατικά διαλύματα θα ηλεκτρολυθούν. Οι υγροί ηλεκτρολύτες στις μπαταρίες ιόντων λιθίου αποτελούνται από άλατα του λιθίου, όπως εξαφθοροφωσφορικό λίθιο LiPF6]], τετραφθοροβορικό λίθιο LiBF4 ή υπερχλωρικό λίθιο LiClO4 σε οργανικό διαλύτη, όπως ανθρακικό αιθυλένιο, ανθρακικό διμεθύλιο και ανθρακικό διαιθύλιο. Ένας υγρός ηλεκτρολύτης δρα ως μια αγώγιμη οδός για την κίνηση των κατιόντων που περνούν από το αρνητικό στο θετικό ηλεκτρόδιο κατά τη διάρκεια της εκφόρτισης. Οι τυπικές αγωγιμότητες του υγρού διαλύτη σε θερμοκρασία δωματίου (20 °C (68 °F)) είναι στην περιοχή των 10 mS/cm, με αύξηση κατά περίπου 30–40% στους 40 °C (104 °F) και ελαφριά μείωση στους 0 °C (32 °F).Ο συνδυασμός των γραμμικών και κυκλικών ανθρακικών (π.χ., ανθρακικό αιθυλένιο (ethylene carbonate ή EC) και ανθρακικό διμεθύλιο (dimethyl carbonate ή DMC) προσφέρει υψηλή αγωγιμότητα και ικανότητα σχηματισμού διάφασης στερεού ηλεκτρολύτη. Απαιτείται μείγμα ανθρακικών διαλυτών υψηλής ιονικής αγωγιμότητας και χαμηλού ιξώδους, επειδή οι δύο ιδιότητες αποκλείονται αμοιβαία σε ένα υλικό.Οι οργανικοί διαλύτες αποσυντίθενται εύκολα στο αρνητικό ηλεκτρόδιο κατά τη διάρκεια της φόρτισης. Όταν χρησιμοποιούνται κατάλληλοι οργανικοί διαλύτες ως ηλεκτρολύτες, ο διαλύτης αποσυντίθεται στην αρχική φόρτιση και σχηματίζει στερεή φάση που λέγεται διάφαση στερεού ηλεκτρολύτη (solid electrolyte interphase ή SEI), που μονώνει ηλεκτρικά αν και παρέχει σημαντική ιονική αγωγιμότητα. Η διάφαση αποτρέπει την παραπέρα αποσύνθεση του ηλεκτρολύτη μετά τη δεύτερη φόρτιση. Παραδείγματος χάρη, το ανθρακικό αιθυλένιο αποσυντίθεται στη σχετικά υψηλή τάση, 0,7 V ως προς το λίθιο και σχηματίζει πυκνή και σταθερή διάφαση.Σύνθετοι ηλεκτρολύτες με βάση το πολυοξυαιθυλένιο (poly(oxyethylene ή POE) παρέχουν μια σχετικά σταθερή διάφαση. Μπορεί να είναι είτε στερεοί (υψηλή σχετική μοριακή μάζα) και να εφαρμοστούν σε ξηρά στοιχεία πολυμερούς Li, ή υγροί (χαμηλής σχετικής μοριακής μάζας) και να εφαρμοστούν σε κανονικά στοιχεία ιόντων Li. Τα ιονικά υγρά θερμοκρασίας δωματίου (Room temperature ionic liquid ή RTILs) είναι μια άλλη προσέγγιση περιορισμού της ευφλεκτότητας και της πτητικότητας των οργανικών ηλεκτρολυτών. Κατά τη διάρκεια της εκφόρτισης, τα ιόντα λιθίου (Li+) μεταφέρουν το ρεύμα μες τη μπαταρία από το αρνητικό προς το θετικό ηλεκτρόδιο, μέσω του μη-υδατικού ηλεκτρολύτη και του διαχωριστικού διαφράγματοςΚατά τη διάρκεια της φόρτισης, μια εξωτερική πηγή ηλεκτρικής ισχύος (το κύκλωμα φόρτισης) εφαρμόζει υπέρταση (υψηλότερη τάση από όσο παράγει η μπαταρία ίδιας πολικότητας), εξαναγκάζοντας το ρεύμα φόρτισης να ρέει μέσα στη μπαταρία από το θετικό προς το αρνητικό ηλεκτρόδιο, δηλαδή κατά αντίθετη κατεύθυνση από το ρεύμα εκφόρτισης σε κανονικές συνθήκες. Τα ιόντα λιθίου τότε μεταναστεύουν από το θετικό προς το αρνητικό ηλεκτρόδιο, όπου ενσωματώνονται στο πορώδες υλικό του ηλεκτροδίου σε μια διεργασία γνωστή ως παρεμβολή. Οι διεργασίες φόρτισης για τα απλά στοιχεία ιόντων λιθίου και τις πλήρεις μπαταρίες ιόντων λιθίου, είναι ελαφρώς διαφορετικές. Ένα απλό στοιχείο ιόντων λιθίου φορτίζεται σε δύο στάδια:Σταθερό ρεύμα (Constant current ή CC) Σταθερή τάση (Constant Voltage ή CV)Μια μπαταρία ιόντων λιθίου (μια συστοιχία στοιχεία ιόντων λιθίου σε σειρά) φορτίζεται σε τρία στάδια:Σταθερό ρεύμα Εξισορρόπηση (δεν απαιτείται μόλις η μπαταρία ισορροπήσει) Σταθερή τάσηΚατά τη διάρκεια της φάσης του σταθερού ρεύματος, ο φορτιστής εφαρμόζει σταθερό ρεύμα στη μπαταρία σε σταθερά αυξανόμενη τάση, μέχρι να φτάσει το όριο τάσης ανά στοιχείο. Κατά της φάσης εξισορρόπησης, ο φορτιστής μειώνει το ρεύμα φόρτισης (ή ανοιγοκλείνει για να μειώσει το μέσο ρεύμα), ενώ η κατάσταση φόρτισης των μεμονωμένων στοιχείων φέρνεται στο ίδιο επίπεδο από κύκλωμα εξισορρόπησης, μέχρι την εξισορρόπηση της μπαταρίας. Μερικοί γρήγοροι φορτιστές παραλείπουν αυτό το στάδιο. Μερικοί φορτιστές ολοκληρώνουν την εξισορρόπηση φορτίζοντας κάθε στοιχείο ανεξάρτητα. Κατά τη διάρκεια της φάσης σταθερής τάσης, ο φορτιστής εφαρμόζει τάση ίση με το μέγιστο της τάσης στοιχείου επί τον αριθμό των στοιχείων σε σειρά προς τη μπαταρία, καθώς το ρεύμα μειώνεται σταδιακά προς το 0, μέχρι το ρεύμα να είναι κάτω από το ορισμένο κατώφλι του αρχικού σταθερού ρεύματος φόρτισης κατά περίπου 3%. Περιοδική φόρτιση κορυφής περίπου μια φορά ανά 500 ώρες. Η φόρτιση κορυφής συνιστάται να αρχικοποιείται όταν η τάση πηγαίνει κάτω από 4,05 V/cell. Αποτυχία παρακολούθησης των περιορισμών ρεύματος και τάσης μπορεί να καταλήξει σε έκρηξη. Τα όρια θερμοκρασίας φόρτισης για τα ιόντα λιθίου είναι πιο αυστηρά από τα όρια λειτουργίας. Η χημεία των ιόντων λιθίου λειτουργεί καλά σε αυξημένες θερμοκρασίες, αλλά παρατεταμένη έκθεση στη θερμότητα μειώνει τη ζωή της μπαταρίας. Οι μπαταρίες των ιόντων λιθίου προσφέρουν καλή απόδοση φόρτισης σε πιο δροσερές θερμοκρασίες και ίσως ακόμα να επιτρέπουν 'γρήγορη φόρτιση' στο θερμοκρασιακό εύρος των 5 μέχρι 45 °C. Η φόρτιση πρέπει να εκτελείται μέσα σε αυτή τη θερμοκρασιακή περιοχή. Σε θερμοκρασίες από 0 μέχρι 5 °C η φόρτιση είναι δυνατή, αλλά θα πρέπει να μειωθεί το ρεύμα φόρτισης. Κατά τη διάρκεια φόρτισης χαμηλής θερμοκρασίας η μικρή αύξηση της θερμοκρασίας πάνω από το περιβάλλον λόγω της εσωτερικής αντίστασης του στοιχείου είναι ωφέλιμη. Υψηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια φόρτισης μπορεί να οδηγήσουν σε υποβάθμιση της μπαταρίας και φόρτιση σε θερμοκρασίες πάνω από 45 °C θα υποβαθμίσουν την απόδοση της μπαταρίας, ενώ σε χαμηλότερες θερμοκρασίες η εσωτερική αντίσταση της μπαταρίας μπορεί να αυξηθεί, με αποτέλεσμα πιο αργή φόρτιση και συνεπώς μεγαλύτερους χρόνους φόρτισης.Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου για καταναλωτές δεν πρέπει να φορτίζονται σε θερμοκρασίες κάτω από 0 °C. Αν και μια συστοιχία μπαταριών μπορεί να φαίνεται ότι φορτίζεται κανονικά, μπορεί να συμβεί ηλεκτρολυτική επικάλυψη του μεταλλικού λιθίου στο αρνητικό ηλεκτρόδιο κατά τη διάρκεια φόρτισης κάτω από το σημείο πήξης και μπορεί να μην αφαιρείται ακόμα και με επαναλαμβανόμενους κύκλους. Οι περισσότερες συσκευές που είναι εφοδιασμένες με μπαταρίες ιόντων λιθίου δεν επιτρέπουν τη φόρτιση εκτός της περιοχής 0–45 °C για λόγους ασφαλείας, εκτός από τα κινητά τηλέφωνα που μπορεί να επιτρέψουν κάποιο βαθμό φόρτισης όταν ανιχνεύσουν επείγουσα κλήση σε εξέλιξη. Ειδική ενεργειακή πυκνότητα: 100 έως 250 W·h/kg (360 έως 900 kJ/kg) Ογκομετρική ενεργειακή πυκνότητα: 250 έως 620 W·h/L (900 έως 2230 J/cm³) Specific power density: 300 έως 1500 W/kg (στα 20 δευτερόλεπτα και 285 W·h/L)Επειδή οι μπαταρίες ιόντων λιθίου μπορούν να έχουν ποικιλία υλικών θετικού και αρνητικού ηλεκτροδίου, η ενεργειακή πυκνότητα και η τάση ποικίλλουν αντίστοιχα. Η τάση ανοικτού κυκλώματος είναι υψηλότερη από τις υδατικές μπαταρίες (όπως μπαταρίες μολύβδου-οξέος, νικελίου-μετάλλου υδριδίου και νικελίου-καδμίου). Η εσωτερική αντίσταση αυξάνεται με την επανάληψη της φόρτισης και την ηλικία. Η αύξηση της εσωτερικής αντίστασης προκαλεί την πτώση υπό φορτίο της τάσης στους ακροδέκτες, που μειώνει το μέγιστο ρεύμα υπερέντασης. Ενδεχομένως, η αύξηση της αντίστασης σημαίνει ότι η μπαταρία δεν μπορεί να λειτουργήσει πια για αρκετό χρόνο. Οι μπαταρίες με θετικό ηλεκτρόδιο φωσφορικού λιθίου-σιδήρου και αρνητικό ηλεκτρόδιο γραφίτη έχουν ονομαστική τάση ανοικτού κυκλώματος 3,2 V και τυπική τάση φόρτισης 3,6 V. Οι μπαταρίες με θετικό ηλεκτρόδιο οξειδίου λιθίου-νικελίου-μαγγανίου-κοβαλτίου(NMC) και αρνητικό ηλεκτρόδιο έχουν ονομαστική τάση 3,7 V με μέγιστη τάση κατά τη φόρτιση 4,2 V. Η διαδικασία φόρτισης εκτελείται σε σταθερή τάση με κύκλωμα περιορισμού ρεύματος (δηλαδή, φόρτιση με σταθερό ρεύμα μέχρι η τάση να φτάσει στα 4,2 V στο στοιχείο και συνέχιση με σταθερή εφαρμοζόμενη φόρτιση μέχρι το ρεύμα να πέσει κοντά στο μηδέν). Συνήθως, η φόρτιση τελειώνει στο 3% του αρχικού ρεύματος φόρτισης. Στο παρελθόν, οι μπαταρίες ιόντων λιθίου δεν μπορούσαν να φορτιστούν γρήγορα και χρειαζόταν τουλάχιστον δύο ώρες για πλήρη φόρτιση. Τα στοιχεία της τρέχουσας γενιάς μπορούν να φορτιστούν πλήρως σε 45 λεπτά ή λιγότερο. Το 2015 ερευνητές επέδειξαν μικρή μπαταρία χωρητικότητας 600 mAh που φορτιζόταν σε ποσοστό 68 τοις εκατό της χωρητικότητας σε δύο λεπτά και μπαταρία 3.000 mAh που φορτιζόταν κατά 48 τοις εκατό σε πέντε λεπτά. Η δεύτερη μπαταρία είχε ενεργειακή πυκνότητα 620 Wh/L. Η συσκευή χρησιμοποίησε ετεροάτομα δεσμευμένα σε μόρια γραφίτη στην άνοδο.Η απόδοση των κατασκευαζόμενων μπαταριών έχει βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου. Παραδείγματος χάρη, από το 1991 έως το 2005 η ενεργειακή χωρητικότητα ανά τιμή μπαταριών ιόντων λιθίου έχει βελτιωθεί περισσότερο από δέκα φορές, από 0,3Wh ανά δολάριο σε πάνω από 3Wh ανά δολάριο. Η αυξανόμενη ζήτηση για μπαταρίες έχει οδηγήσει τους πωλητές και ακαδημαϊκούς να εστιάσουν στη βελτίωση της ενεργειακής πυκνότητας, της θερμοκρασίας λειτουργίας, της ασφάλειας, της αντοχής, του χρόνου φόρτισης, της ισχύος εξόδου και του κόστους της τεχνολογίας των μπαταριών ιόντων λιθίου. Τα παρακάτω υλικά έχουν χρησιμοποιηθεί σε εμπορικά διαθέσιμα στοιχεία, ενώ παράλληλα συνεχίζεται η έρευνα για άλλα υλικά. Τα υλικά της καθόδου κατασκευάζονται γενικά από δύο γενικά υλικά: LiCoO2 και LiMn2O4. Τα υλικά με βάση το κοβάλτιο αναπτύσσουν μια ψευδοτετραεδρική δομή που επιτρέπει τη δισδιάστατη διάχυση των ιόντων του λιθίου. Οι κάθοδοι με βάση το κοβάλτιο είναι ιδανικές λόγω της υψηλής θεωρητικής ειδικής θερμοχωρητικότητας, της υψηλής ογκομετρικής χωρητικότητας, της χαμηλής αυτοεκφόρτισης, της υψηλής τάσης εκφόρτισης και της καλής απόδοσης των κύκλων. Οι περιορισμοί περιλαμβάνουν το υψηλό κόστος του υλικού και τη χαμηλή θερμική σταθερότητα. Τα υλικά με βάση το μαγνήσιο υιοθετούν το σύστημα του κυβικού κρυσταλλικού πλέγματος, που επιτρέπει την τρισδιάστατη διάχυση των ιόντων του λιθίου. Οι κάθοδοι μαγνησίου είναι ελκυστικοί, επειδή το μαγνήσιο είναι πιο φτηνό και επειδή μπορεί θεωρητικά να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή πιο αποτελεσματικών και μεγαλύτερης διάρκειας μπαταριών, εάν μπορέσουν να ξεπεραστούν οι περιορισμοί τους. Οι περιορισμοί περιλαμβάνουν την τάση του μαγνησίου για διάλυση στον ηλεκτρολύτη κατά τη διάρκεια του κύκλου που οδηγεί σε φτωχή σταθερότητα κύκλων για την κάθοδο. Οι κάθοδοι με βάση το κοβάλτιο είναι οι πιο συνηθισμένοι, όμως ερευνώνται άλλα υλικά με σκοπό τη μείωση του κόστους και τη βελτίωση της ζωής της μπαταρίας. Από το 2017 είναι υποψήφιο για μεγάλης κλίμακας παραγωγή μπαταριών όπως εφαρμογές ηλεκτρικών οχημάτων είναι το LiFePO4 λόγω χαμηλού κόστους και εξαιρετικής απόδοσης, αν και απαιτείται αγώγιμο μέσο άνθρακα για να ξεπεράσει τη χαμηλή του ηλεκτρική αγωγιμότητα.Εναλλακτικοί ηλεκτρολύτες παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο, π.χ. η μπαταρία πολυμερούς λιθίου. Τα υλικά ανόδου κατασκευάζονται γενικά από γραφίτη και άλλα υλικά άνθρακα. Αυτά τα υλικά χρησιμοποιούνται επειδή είναι άφθονα και ηλεκτρικά αγώγιμα και μπορούν να παρεμβάλλουν ιόντα λιθίου για να αποθηκεύσουν ηλεκτρικό φορτίο με μέτρια επέκταση όγκου (περίπου 10%). Το πυρίτιο έχει αρχίσει να εξετάζεται ως υλικό ανόδου, επειδή μπορεί να χωρέσει σημαντικά περισσότερα ιόντα λιθίου, αποθηκεύοντας με 10 φορές το ηλεκτρικό φορτίο, όμως αυτή η κραματοποίηση μεταξύ λιθίου και πυριτίου καταλήγει σε σημαντική επέκταση του όγκου (περίπου 400%), που προκαλεί καταστροφική αποτυχία για τη μπαταρία. Έρευνα για τις ανόδους Το πυρίτιο έχει χρησιμοποιηθεί ως υλικό ανόδου, αλλά η εισαγωγή και η εξαγωγή Li+ μπορεί να δημιουργήσει ρωγμές στο υλικό. Αυτές οι ρωγμές εκθέτουν την επιφάνεια του πυριτίου (Si) στον ηλεκτρολύτη, προκαλώντας αποσύνθεση και σχηματισμό μιας διάφασης στερεού ηλεκτρολύτη (SEI) στη νέα επιφάνεια του πυριτίου (crumpled graphene encapsulated Si nanoparticles). Αυτή η SEI θα συνεχίσει να παχαίνει, να μειώνει τα διαθέσιμα Li+ και να υποβαθμίζει τη χωρητικότητα και τη σταθερότητα κύκλου της ανόδου. Έχουν γίνει προσπάθειες χρησιμοποιώντας διάφορες νανοδομές Si που περιλαμβάνουν νανοσύρματα, νανοσωλήνες, κοίλες σφαίρες, νανοσωματίδια και νανοπορώδη με σκοπό την αντοχή στην εισαγωγή/αφαίρεση (Li+) χωρίς σημαντική ρωγμάτωση. Παρόλα αυτά ο σχηματισμός της SEI σε Si εξακολουθεί να συμβαίνει. Έτσι μια επικάλυψη είναι λογική, για να εξηγήσει οποιαδήποτε αύξηση στον όγκο του Si, αλλά μια σφικτή επικάλυψη της επιφάνειας δεν είναι εφικτή. Το 2012 ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Northwestern δημιούργησαν μια προσέγγιση στην ενθυλάκωση νανοσωματιδίων Si χρησιμοποιώντας συρρικνωμένο r-GO, οξείδιο του γραφενίου. Αυτή η μέθοδος επιτρέπει την προστασία των νανοσωματιδίων Si από τον ηλεκτρολύτη και επιτρέπει επίσης τη διαστολή του Si χωρίς να επεκτείνεται η άνοδος λόγω των ρυτίδων και των πτυχών στα σφαιρίδια του γραφενίου.Αυτές οι κάψουλες ξεκίνησαν ως υδατική διασπορά GO και σωματιδίων Si και στη συνέχεια ψεκάζονται σε σύννεφο σταγονιδίων που περνά μέσα από σωληνοειδή φούρνο. Καθώς περνούν μέσα από το υγρό εξατμίζονται, τα φύλλα GO τραβιούνται σε συρρικνωμένη σφαίρα με τριχοειδείς δυνάμεις και ενθυλακώνουν σωματίδια Si με αυτά. Υπάρχει γαλβανοστατική κατατομή φόρτισης/εκφόρτισης από 0,05 mA/cm^2 μέχρι 1 mA/cm^2 για τρέχουσες πυκνότητες από 0,2 μέχρι 4 A/g, που δίνουν 1200 mAh/g στα 0,2 A/g. Τα ιόντα στον ηλεκτρολύτη διαχέονται επειδή υπάρχουν μικρές αλλαγές στη συγκέντρωση του ηλεκτρολύτη. Εδώ, θεωρείται μόνο γραμμική διάχυση. Η αλλαγή στη συγκέντρωση, c, ως συνάρτηση του χρόνου t και της απόστασης x, είναι ∂ c ∂ t = − D ε ∂ c ∂ x {\displaystyle {\frac {\partial c}{\partial t}}=-{\frac {D}{\varepsilon }}{\frac {\partial c}{\partial x}}} Το αρνητικό πρόσημο δείχνει ότι τα ιόντα ρέουν από υψηλή προς χαμηλή συγκέντρωση. Σε αυτήν την εξίσωση, D είναι ο συντελεστής διάχυσης για το ιόν του λιθίου. Έχει τιμή 7,5 × 10−10 m/s στον ηλεκτρολύτη LiPF6. Η τιμή για το ε, το πορώδες του ηλεκτρολύτη, είναι 0,724. Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου παρέχουν ελαφριές πηγές ισχύος υψηλής ενεργειακής πυκνότητας για διάφορες συσκευές. Για να τροφοδοτήσουν μεγαλύτερες συσκευές, όπως ηλεκτρικά οχήματα, η σύνδεση πολλών μικρών μπαταριών σε παράλληλο κύκλωμα είναι πιο αποτελεσματική από τη σύνδεση μιας μοναδικής μεγάλης μπαταρίας. Τέτοιες συσκευές περιλαμβάνουν: Φορητές συσκευές: αυτές περιλαμβάνουν κινητά τηλέφωνα, έξυπνα τηλέφωνα, φορητούς υπολογιστές, υπολογιστές ταμπλέτες, ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, φορητές κάμερες, ηλεκτρονικά τσιγάρα, κονσόλες παιχνιδιών χειρός και φακούς. Ηλεκτρικά εργαλεία: Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου χρησιμοποιούνται σε εργαλεία όπως ασύρματα δράπανα, τριβεία, πριόνια και σε ποικίλο εξοπλισμό κήπου συμπεριλαμβανόμενων χορτοκοπτικών και ψαλιδιών. Ηλεκτρικά οχήματα: συμπεριλαμβανομένων ηλεκτρικών αυτοκινήτων, υβριδικών οχημάτων, ηλεκτρικών διτρόχων, προσωπικούς μεταφορείς (personal transporters) και προχωρημένα ηλεκτρικά αμαξίδια. Επίσης τηλεχειριζόμενα μοντέλα, και ειδικά οχήματα.Οι μπαταρίες λιθίου χρησιμοποιούνται σε εφαρμογές τηλεπικοινωνιών. Δευτερογενείς μη υδατικές μπαταρίες λιθίου παρέχουν αξιόπιστη ισχύ αντιγράφων για να τη φόρτιση εξοπλισμού που βρίσκεται σε περιβάλλον διαδικτύου ενός τυπικού παρόχου παροχής υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών. Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου που είναι συμβατές με ειδικά τεχνικά κριτήρια συνιστώνται για χρήση σε εξωτερικές εγκαταστάσεις σε τοποθεσίες όπως ελεγχόμενους περιβαλλοντικούς θόλους (Controlled Environmental Vaults ή CEVs), περιβλήματα ηλεκτρονικού εξοπλισμού (Electronic Equipment Enclosures ή EEEs) και παραπηγμάτων και σε μη ελεγχόμενες δομές όπως σε ερμάρια. Σε τέτοιες εφαρμογές οι χρήστες μπαταριών ιόντων λιθίου απαιτούν λεπτομέρειες για επικίνδυνα υλικά για τη συγκεκριμένη μπαταρία συν κατάλληλες διαδικασίες πυρόσβεσης, για να καλύπτονται οι νομοθετικές απαιτήσεις και να προστατεύονται οι εργαζόμενοι και ο περιβάλλον εξοπλισμός. Οι μπαταρίες σταδιακά, αυτοεκφορτίζονται ακόμα κι όταν δεν είναι συνδεμένες και δεν παρέχουν ρεύμα. Οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες Li+ έχουν ρυθμό αυτοεκφόρτισης που συνήθως δηλώνεται από τους κατασκευαστές ως 1,5-2% τον μήνα. Ο ρυθμός αυξάνεται με τη θερμοκρασία και την κατάσταση φόρτισης. Σε μια μελέτη του 2004 βρέθηκε ότι οι περισσότερες συνθήκες κυκλικής αυτοεκφόρτισης εξαρτώνται κυρίως από τον χρόνο· όμως, μετά από αρκετούς μήνες of παραμονής σε ανοικτό κύκλωμα ή συντηρητικής φόρτισης (float charge), οι απώλειες που εξαρτώνται από την κατάσταση φόρτισης γίνονται σημαντικές. Ο ρυθμός αυτοεκφόρτισης δεν αυξάνεται μονοτονικά με την κατάσταση φόρτισης, αλλά πέφτει κάπως στις ενδιάμεσες καταστάσεις φόρτισης. Οι ρυθμοί αυτοεκφόρτισης μπορεί να αυξάνονται με την ηλικία των μπαταριών.Συγκριτικά, ο ρυθμός αυτοεκφόρτισης είναι πάνω από 30% τον μήνα στις συνηθισμένες μπαταρίες νικελίου μεταλλικού υδριδίου (NiMH), και πέφτει σε περίπου 1,25% τον μήνα για τις μπαταρίες NiMH χαμηλής αυτοεκφόρτισης και σε 10% τον μήνα για τις μπαταρίες νικελίου-καδμίου. Η ζωή των επαναφορτιζόμενων μπαταριών ορίζεται συνήθως ως ο αριθμός των πλήρων κύκλων φόρτισης-εκφόρτισης πριν την σημαντική απώλεια χωρητικότητας. Η μη ενεργή αποθήκευση μπορεί επίσης να μειώσει τη χωρητικότητα. Οι πληροφορίες των κατασκευαστών καθορίζουν συνήθως τη διάρκεια ζωής με όρους αριθμών κύκλων (π.χ., γραμμική πτώση της χωρητικότητας στο 80% στους 500 κύκλους), χωρίς αναφορά σε χρονολογική ηλικία. Κατά μέσο όρο, οι διάρκειες ζωής είναι 1000 κύκλοι, αν και η απόδοση της μπαταρίας ορίζεται σπάνια σε περισσότερους από 500 κύκλους. Αυτό σημαίνει ότι οι μπαταρίες κινητών τηλεφώνων, ή άλλων συσκευών χειρός, δεν αναμένεται να διαρκέσουν για περισσότερα από τρία χρόνια. Κάποιες μπαταρίες με βάση ανόδους άνθρακα προσφέρουν πάνω από 10.000 κύκλους.Καθώς η μπαταρία εκφορτίζεται, η τάση της σταδιακά μειώνεται. Όταν μειωθεί κάτω από το κατώφλι χαμηλής τάσης του κυκλώματος προστασίας (2,4 έως 2,9 V/στοιχείο, ανάλογα με τη χημεία) το κύκλωμα αποσυνδέεται και σταματά την αποφόρτιση μέχρι να επαναφορτιστεί. Καθώς προχωρά η αποφόρτιση, ο δίσκος των περιεχομένων του μεταλλικού στοιχείου στην εσωτερική του δομή, δημιουργεί μια ανεπιθύμητη διαδρομή εκφόρτισης. Ο καθορισμός της ζωής της μπαταρίας μέσω πλήρων κύκλων αποφόρτισης, είναι το βιομηχανικό πρότυπο, αλλά μπορεί να επηρεαστεί, επειδή το πλήρες βάθος αποφόρτισης/επαναφόρτισης (DoD) μπορεί το ίδιο να ελαχιστοποιήσει τη ζωή της μπαταρίας, συγκρινόμενο με την αθροιστική απόδοση μερικής αποφόρτισης/φόρτισης σε Ah. Η προβολή από την πρότυπη χρήση στα υποδείγματα της συγκεκριμένης χρήσης μπορεί να απαιτεί πρόσθετους παράγοντες, π.χ. DoD, ρυθμό αποφόρτισης, θερμοκρασία, κλπ. Ο πολλαπλασιασμός της ζωής της μπαταρίας (στο βάθος του κύκλου) επί την χωρητικότητα δίνει τη συνολική ενέργεια που παράχθηκε κατά τη ζωή της μπαταρίας. Από αυτήν μπορεί κανείς να υπολογίσει το κόστος ανά kWh της ισχύος (συμπεριλαμβανομένου του κόστους φόρτισης). Αυτή η τιμή αποκαλύπτει ότι η ισχύς της μπαταρίας είναι τώρα δαπανηρή συγκριτικά με άλλες πηγές ισχύος. Μια μελέτη του 2015 από τον Andreas Gutsch του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καρλσρούη βρήκε ότι η διάρκεια ζωής της μπαταρίας ιόντων λιθίου μπορεί να ποικίλει κατά έναν συντελεστή πέντε, με κάποια στοιχεία ιόντων λιθίου να χάνουν το 30% της χωρητικότητας μετά από 1.000 κύκλους και άλλα να έχουν καλύτερη χωρητικότητα μετά από 5.000 κύκλους. Η μελέτη βρήκε επίσης ότι τα πρότυπα ασφαλείας για κάποιες μπαταρίες δεν ικανοποιούνταν. Για αποθήκευση στατικής ενέργειας εκτιμήθηκε ότι απαιτούνται μπαταρίες με διάρκεια ζωής τουλάχιστον 3.000 κύκλων για επωφελή λειτουργία. Στη διάρκεια ζωής τους, οι μπαταρίες υποβαθμίζονται σταδιακά με μειωμένη χωρητικότητα, ζωή κύκλου και ασφάλεια λόγω χημικών μεταβολών στα ηλεκτρόδια. Η απώλεια/εξασθένιση της χωρητικότητας εκφράζεται ως ποσοστό της αρχικής φόρτισης μετά από έναν αριθμό κύκλο (π.χ., 30% απώλεια μετά 1.000 κύκλους). Η εξασθένιση μπορεί να διαχωριστεί σε ημερολογιακή απώλεια και απώλεια κύκλου. Η απώλεια κύκλου έρχεται ως αποτέλεσμα του χρόνου και μετράται από τη μέγιστη κατάσταση φόρτισης. Η Cycling loss οφείλεται στη χρήση και εξαρτάται και από τη μέγιστη κατάσταση φόρτισης και το βάθος αποφόρτισης.Η υποβάθμιση εξαρτάται πολύ από την εξάρτηση από τη θερμοκρασία· αυξάνεται εάν αποθηκεύεται ή χρησιμοποιείται σε πιο υψηλές θερμοκρασίες. Επίπεδα υψηλής φόρτισης και αυξημένων θερμοκρασιών (είτε από τη φόρτιση είτε από τον αέρα περιβάλλοντος) επισπεύδουν την απώλεια χωρητικότητας. Οι άνοδοι άνθρακα δημιουργούν θερμότητα όταν χρησιμοποιούνται. Οι μπαταρίες μπορούν να καταψυχθούν για να μειώσουν τις επιπτώσεις της θερμοκρασίας.Οι θερμοκρασίες κυλινδρικών στοιχείων καθώς και στοιχείων μαρσίπου εξαρτώνται γραμμικά από το ρεύμα εκφόρτισης. Φτωχός εσωτερικός αερισμός μπορεί να αυξήσει τις θερμοκρασίες. Οι ρυθμοί απωλειών ποικίλουν με τη θερμοκρασία: 6% απώλεια στους 0 °C (32 °F), 20% στους 25 °C (77 °F) και 35% στους 40 °C (104 °F). Αντίθετα, η ημερολογιακή ζωή των στοιχείων LiFePO4 δεν επηρεάζεται από καταστάσεις υψηλής φόρτισης.Η έλευση της στρώσης SEI βελτίωσε την απόδοση, αλλά αύξησε την ευπάθεια σε θερμική υποβάθμιση. Η στρώση αποτελείται από προϊόντα αναγωγής ανθρακικού ηλεκτρολύτη που χρησιμεύουν ως ιονικοί αγωγοί και ηλεκτρονικοί μονωτές. Σχηματίζεται και στην άνοδο και στην κάθοδο και καθορίζει πολλές παραμέτρους απόδοσης. Σε τυπικές συνθήκες, όπως θερμοκρασία δωματίου και απουσία συνεπειών φόρτισης και επιμολυντών, η στρώση φτάνει σε σταθερό πάχος μετά την πρώτη φόρτιση, επιτρέποντας στη συσκευή να λειτουργεί για χρόνια· όμως, η λειτουργία εκτός τέτοιων παραμέτρων μπορεί να υποβαθμίσει τη συσκευή μέσω πολλών αντιδράσεων. Αντιδράσεις Πέντε συνηθισμένες εξώθερμες υποβάθμισης μπορούν να συμβούν: Χημική αναγωγή του ηλεκτρολύτη από την άνοδο. Θερμική αποσύνθεση του ηλεκτρολύτη. Χημική οξείδωση του ηλεκτρολύτη από την κάθοδο. Θερμική αποσύνθεση από την κάθοδο και την άνοδο. Εσωτερικό βραχυκύκλωμα από αποτελέσματα φόρτισης. Άνοδος Η στρώση SEI που σχηματίζεται στην άνοδο είναι μείγμα οξειδίου του λιθίου, φθοριούχου λιθίου και ημιανθρακικών (π.χ., αλκυλοανθρακικό λίθιο (lithium alkyl carbonates)). Σε αυξημένες θερμοκρασίες, τα αλκυλοκαρβονικά στον ηλεκτρολύτη αποσυντίθενται σε αδιάλυτο Li2CO3 που αυξάνει το πάχος του υμενίου, περιορίζοντας την αποτελεσματικότητα της ανόδου. Αυτό αυξάνει την εμπέδηση του στοιχείου και μειώνει τη χωρητικότητα. Τα αέρια που σχηματίζονται από την αποσύνθεση του ηλεκτρολύτη μπορεί να αυξήσουν την εσωτερική πίεση του στοιχείου και δημιουργούν δυνητικό θέμα ασφαλείας σε απαιτητικά περιβάλλοντα όπως στις συσκευές κινητών.Η παρατεταμένη αποθήκευση μπορεί να προκαλέσει σταδιακή αύξηση του πάχους του υμενίου και απώλεια χωρητικότητας.Φόρτιση πάνω από 4,2 V μπορεί να ξεκινήσει επιμετάλλωση του Li+ στην άνοδο, προκαλώντας μη αντιστρεπτή απώλεια χωρητικότητας. Η τυχαιότητα του μεταλλικού λιθίου που ενσωματώνεται στην άνοδο κατά τη διάρκεια της παρεμβολής καταλήγει σε σχηματισμό δενδριτών. Με την πάροδο του χρόνου οι δενδρίτες μπορούν να συσσωρεύσουν και να διαπεράσει το διαχωριστικό, προκαλώντας βραχυκύκλωμα που οδηγεί σε θερμότητα, φωτιά ή έκρηξη. Αυτή η διαδικασία αναφέρεται ως θερμική διαφυγή (thermal runaway).Η εκφόρτιση κάτω από τα 2 V μπορεί επίσης να οδηγήσει σε απώλεια χωρητικότητας. Ο χάλκινος αγωγός ρεύματος ανόδου μπορεί να διαλυθεί στον ηλεκτρολύτη. Κατά τη φόρτιση, τα ιόντα χαλκού μπορεί να αναχθούν στην άνοδο σε μεταλλικό χαλκό. Με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να σχηματιστούν δενδρίτες χαλκού και να προκαλέσουν βραχυκύκλωμα, κατά τον ίδιο τρόπο όπως στο λίθιο.Το 2016 αποκαλύφθηκε μέσω των Wikileaks και άλλων πηγών ότι στοιχείο 4900mAh LiCoO2 ήταν σε χρήση σε στρατιωτικό εξοπλισμό, που παρακάμπτει το πρόβλημα δενδρίτη Cu με αντικατάσταση με χρυσό (Au) στην άνοδο και απόρρητο μείγμα για τον αγωγό ρεύματος καθόδου αργιλίου. Άλλες βελτιώσεις περιλαμβάνουν τη χρήση εσωτερικών ανιχνευτών πίεσης με βάση τα MEMS (μικροηλεκτρομηχανικά συστήματα), διήθηση ηλεκτρολύτη και υγρή ψύξη των διατάξεων χρησιμοποιώντας SF6. Υψηλοί ρυθμοί κύκλων και κατάστασης φόρτισης επάγουν μηχανική τάση στο πλέγμα γραφίτη της ανόδου. Η μηχανική τάση που προκαλείται από παρεμβολή και αποπαρεμβολή δημιουργεί ρωγμές και σπασίματα των σωματιδίων του γραφίτη, αλλάζοντας τον προσανατολισμό τους. Αυτή η αλλαγή προσανατολισμού καταλήγει σε απώλεια χωρητικότητας. Ηλεκτρολύτες Οι μηχανισμοί υποβάθμισης του ηλεκτρολύτη περιλαμβάνουν υδρόλυση και θερμική αποσύνθεση.Σε συγκεντρώσεις περίπου στα 10 ppm, το νερό αρχίζει την κατάλυση πολλών προϊόντων υποβάθμισης που μπορούν να επηρεάσουν τον ηλεκτρολύτη, την άνοδο και την κάθοδο. Το LiPF6 συμμετέχει σε αντίδραση ισορροπίας με LiF και PF5. Κάτω από τυπικές συνθήκες, η ισορροπία βρίσκεται μακριά προς τα αριστερά. Όμως η παρουσία του νερού δημιουργεί σημαντικό LiF, ένα αδιάλυτο, ηλεκτρονικά μονωτικό προϊόν. Το LiF συνδέεται με την επιφάνεια της ανόδου, αυξάνοντας το πάχος του υμενίου.Η υδρόλυση του LiPF6 δίνει PF5, ένα ισχυρό οξύ κατά Lewis που αντιδρά με ουσίες πλούσιες σε ηλεκτρόνια, όπως το νερό. Το PF5 αντιδρά με το νερό για να σχηματίσει υδροφθορικό οξύ (HF) και οξυφθοριούχο φώσφορο (phosphorus oxyfluoride). Ο οξυφθοριούχος φώσφορος με τη σειρά του σχηματίζει πρόσθετο HF και διφθοροϋδροξυ φωσφορικό οξύ. Το HF μετατρέπει το συμπαγές υμένιο SEI σε εύθραυστο. Στην κάθοδο, ο ανθρακικός διαλύτης μπορεί κατόπιν να διαχυθεί στο οξείδιο της καθόδου με το πέρασμα του χρόνου, απελευθερώνοντας θερμότητα και θερμική διαφυγή.Η αποσύνθεση των αλάτων του ηλεκτρολύτη και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των αλάτων και του διαλύτη ξεκινούν από τους 70° C. Σημαντική αποσύνθεση συμβαίνει σε πιο υψηλές θερμοκρασίες. Στους 85° C σχηματίζονται προϊόντα μετεστεροποίησης, όπως διμεθυλ-2,5-καρβοξυλικό διοξαεξάνιο (dimethyl-2,5-dioxahexane carboxylate ή DMDOHC) από EC που αντιδρούν με DMC. Κάθοδος Το πιο πλατιά χρησιμοποιούμενο υλικό της καθόδου είναι το οξείδιο κοβαλτίου-λιθίου (Lithium cobalt oxide) (LiCoO2). Το οξείδιο μαγνησίου-λιθίου (Lithium manganese oxide) (LiMn2O4) είναι μια δυνητική εναλλακτική ουσία, λόγω του χαμηλού κόστους του και της ευκολίας της παρασκευής της, αλλά ο σχετικά χαμηλός κύκλος του και οι χαμηλές δυνατότητες αποθήκευσης έχουν αποτρέψει την εμπορική αποδοχή του.Οι μηχανισμοί υποβάθμισης της καθόδου περιλαμβάνουν τη διάλυση του μαγνησίου, την οξείδωση του ηλεκτρολύτη και τη δομική αταξία.Στο LiMnO4 το υδροφθορικό οξύ καταλύει την απώλεια του μεταλλικού μαγνησίου μέσω της αυτοοξειδοαναγωγής του τρισθενούς μαγνησίου: 2Mn3+ → Mn2++ Mn4+Η απώλεια υλικού του σπινελίου καταλήγει σε εξασθένηση ισχύος. Θερμοκρασίες από 50° C ξεκινούν απόθεση Mn2+ στην άνοδο ως μεταλλικού μαγνησίου με τα ίδια φαινόμενα όπως στην επιμετάλλωση λιθίου και χαλκού. Οι κύκλοι φόρτισης στις θεωρητικά μέγιστες και ελάχιστες σταθερές τάσεις καταστρέφουν το κρυσταλλικό πλέγμα μέσω της παραμόρφωσης Jahn-Teller, που συμβαίνει όταν το Mn4+ ανάγεται σε Mn3+ κατά τη διάρκεια της εκφόρτισης.Η αποθήκευση φορτισμένης μπαταρίας σε μεγαλύτερη τάση από 3,6 V ξεκινά την οξείδωση του ηλεκτρολύτη από την κάθοδο και επάγει τον σχηματισμό στρώσης SEI στην κάθοδο. Όπως με την άνοδο, υπερβολικός σχηματισμός SEI σχηματίζει μονωτή με αποτέλεσμα την εξασθένηση της χωρητικότητας, και άνιση κατανομή ρεύματος.Η αποθήκευση σε λιγότερο από 2 V καταλήγει σε αργή υποβάθμιση των καθόδων LiCoO2 και LiMn2O4, την απελευθέρωση οξυγόνου και τη μη αντιστρεπτή απώλεια χωρητικότητας. Η ανάγκη για "προσαρμογή" των μπαταριών ιόντων λιθίου είναι αβάσιμη. Η σύσταση για τις παλιότερες τεχνολογίες είναι να αφήσουμε τη συσκευή συνδεμένη για επτά ή οχτώ ώρες, ακόμα κι αν είναι πλήρως φορτισμένη. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στις οδηγίες βαθμονόμησης λογισμικού μπαταρίας με τις οδηγίες "κλιματισμού" για μπαταρίες NiCd και NiMH. Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου απαιτούν σύστημα διαχείρισης μπαταριών (battery management system ή BMS) για να αποτρέψουν τη λειτουργία εκτός της ασφαλούς περιοχής λειτουργίας κάθε στοιχείου (μέγιστη φόρτιση, ελάχιστη φόρτιση, ασφαλής περιοχή θερμοκρασίας) και να εξισορροπεί τα στοιχεία για να εξαλείψει τις παράταιρες καταστάσεις φόρτισης. Αυτό βελτιώνει σημαντικά την αποτελεσματικότητα της μπαταρίας και αυξάνει την χωρητικότητα. Καθώς αυξάνεται ο αριθμός των στοιχείων και των ρευμάτων φόρτισης, αυξάνεται η πιθανότητα για ασυμφωνία. Τα δύο είδη ασυμφωνίας είναι η κατάσταση φόρτισης (state-of-charge ή SOC) και η χωρητικότητα/ενέργεια ("C/E"). Αν και η SOC είναι πιο συνηθισμένη, κάθε πρόβλημα περιορίζει τη χωρητικότητα φόρτισης της συστοιχίας (mA·h) στη χωρητικότητα του πιο ασθενούς στοιχείου. Εάν υπερθερμανθούν ή υπερφορτιστούν, οι μπαταρίες ιόντων λιθίου, μπορεί να υποστούν θερμική διαφυγή και διάρρηξη του στοιχείου. Σε ακραίες καταστάσεις αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διαρροή, έκρηξη ή πυρκαγιά. Για να μειωθούν αυτοί οι κίνδυνοι, πολλά στοιχεία ιόντων λιθίου (και συστοιχίες μπαταριών) περιέχουν κύκλωμα ασφάλειας από σφάλμα που αποσυνδέει την μπαταρία όταν η τάση του είναι εκτός της περιοχής ασφαλείας των 3–4,2 V ανά στοιχείο. ή όταν υπερφορτιστεί ή εκφορτιστεί. Οι συστοιχίες μπαταριών λιθίου, είτε κατασκευάζονται από πωλητή ή τελικό χρήστη, χωρίς αποτελεσματική διαχείριση κυκλωμάτων μπαταρίας είναι ευπαθείς σε αυτά τα θέματα. Άσχημα σχεδιασμένα ή υλοποιημένα κυκλώματα διαχείρισης μπορεί επίσης να προκαλέσουν προβλήματα· είναι δύσκολο να είναι κανείς βέβαιος ότι οποιαδήποτε μεμονωμένο κύκλωμα διαχείρισης μπαταρίας είναι κατάλληλα κατασκευασμένο. Τα στοιχεία ιόντων λιθίου είναι πολύ ευπαθή σε ζημιές εκτός της επιτρεπόμενης περιοχής τάσης που είναι συνήθως (2,5 έως 3,65) V για τα περισσότερα στοιχεία LFP. Η υπέρβαση αυτής της περιοχής τάσης, ακόμα και κατά μικρές τάσης (χιλιοστά του βολτ) καταλήγει σε πρόωρη γήρανση των στοιχείων και, συνεπώς, καταλήγει σε κινδύνους ασφαλείας λόγω των ενεργών συστατικών στα στοιχεία. Όταν αποθηκεύονται για παρατεταμένες περιόδους το μικρό λαμβανόμενο ρεύμα του κυκλώματος προστασίας μπορεί να αδειάσει τη μπαταρία κάτω από την τάση αποκοπής· οι κανονικοί φορτιστές μπορεί τότε να είναι άχρηστοι επειδή η BMS μπορεί να κρατά μια εγγραφή αυτής της 'αποτυχίας' αυτής της μπαταρίας (ή του φορτιστή). Πολλοί τύποι στοιχείων ιόντων λιθίου δεν μπορούν να φορτιστούν με ασφάλεια κάτω από τους 0 °C.Άλλα χαρακτηριστικά ασφάλειας που απαιτούνται σε κάθε στοιχείο: Διαχωριστής απενεργοποίησης (Shut-down separator) (για υπερθέρμανση) Καπάκι αποκοπής (Tear-away tab) (για εσωτερική εκτόνωση πίεσης) Απαέρωση (εκτόνωση πίεσης σε περίπτωση σοβαρής απαέρωσης) Θερμική διακοπή (έκθεση σε υπερένταση/υπερφόρτιση/περιβάλλοντα)Αυτά τα χαρακτηριστικά απαιτούνται, επειδή το αρνητικό ηλεκτρόδιο παράγει θερμότητα κατά τη διάρκεια της χρήσης, ενώ το θετικό ηλεκτρόδιο μπορεί να παραγάγει οξυγόνο. Όμως, αυτές οι πρόσθετες διατάξεις καταλαμβάνουν χώρο μέσα στα στοιχεία, προσθέτουν σημεία αποτυχίας και μπορεί να απενεργοποιήσουν μη αντιστρεπτά το στοιχείο όταν ενεργοποιηθεί. Επιπλέον, αυτά τα χαρακτηριστικά αυξάνουν τα κόστη συγκρινόμενα με τις μπαταρίες υδριδίου νικελίου-μετάλλου, που απαιτούν μόνο μια διάταξη ανασυνδυασμού υδρογόνου/οξυγόνου και μια εφεδρική βαλβίδα πίεσης. Επιμολυντές μέσα στα στοιχεία μπορεί να ανατρέψουν αυτές τις διατάξεις ασφαλείας. Επίσης, αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε όλα τα είδη στοιχείων, π.χ. τα πρισματικά στοιχεία υψηλού ρεύματος δεν μπορούν να εφοδιαστούν με απαερισμό ή θερμική διακοπή. Στοιχεία υψηλού ρεύματος δεν πρέπει να παράγουν υπερβολική θερμότητα ή οξυγόνο, για να μην υπάρξει αστοχία, ενδεχομένως βίαιη. Αντίθετα, πρέπει να είναι εξοπλισμένα με εσωτερικές θερμικές ασφάλειες που δρουν πριν να φτάσουν η άνοδος και η κάθοδος τα θερμικά τους όρια. Βραχυκύκλωμα μιας μπαταρίας θα προκαλέσει την υπερθέρμανση του στοιχείου και ενδεχομένως να πιάσει φωτιά. Γειτονικά στοιχεία μπορεί τότε να υπερθερμανθούν και να αστοχήσουν, προκαλώντας ενδεχομένως την ανάφλεξη ή ρήξη της συνολικής μπαταρίας. Σε περίπτωση πυρκαγιάς, η συσκευή μπορεί να εκπέμψει πυκνό ερεθιστικό καπνό. Το ενεργειακό περιεχόμενο πυρκαγιάς (ηλεκτρικό + χημικό) των στοιχείων οξειδίου κοβαλτίου είναι περίπου 100 έως 150 kJ/(A·h), που το μεγαλύτερο μέρος είναι χημικό.Η αντικατάσταση του θετικού ηλεκτροδίου οξειδίου κοβαλτίου-λιθίου στις μπαταρίες ιόντων λιθίου με φωσφορικό μέταλλο-λίθιο όπως ο φωσφορικός σίδηρος-λίθιο βελτιώνει τους αριθμούς των κύκλων, τη διάρκεια ζωής και την ασφάλεια, αλλά μειώνει τη χωρητικότητα. Από το 2006 αυτές οι 'πιο ασφαλείς' μπαταρίες ιόντων λιθίου χρησιμοποιούνται κυρίως σε ηλεκτρικά αυτοκίνητα και σε άλλες εφαρμογές μπαταριών υψηλής χωρητικότητας, όπου η ασφάλεια είναι κρίσιμη.Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου, αντίθετα με τις άλλες επαναφορτίσιμες μπαταρίες, έχουν έναν δυνητικά επικίνδυνο, υπό πίεση, εύφλεκτο, υγρό διαλύτη, και απαιτούν αυστηρό ποιοτικό έλεγχο κατά την κατασκευή. Οι ελαττωματικές μπαταρίες μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή πυρκαγιά. Ελαττωματικοί φορτιστές μπορούν να επηρεάσουν την ασφάλεια των μπαταριών, επειδή μπορούν να καταστρέψουν το κύκλωμα προστασίας της μπαταρίας. Κατά τη φόρτιση σε θερμοκρασίες κάτω του 0 °C, το αρνητικό ηλεκτρόδιο των στοιχείων επιμεταλλώνεται με καθαρό λίθιο, που μπορεί να διακινδυνεύσει την ασφάλεια όλης της συστοιχίας. Η πυρκαγιά είναι συχνά σοβαρή, αλλά μπορεί να γίνει και καταστροφική. Το 2010 μεγάλες μπαταρίες ιόντων λιθίου εισάχθηκαν αντί για άλλα χημικά σε συστήματα ισχύος σε κάποια αεροπλάνα· από το 2014 υπήρξαν τουλάχιστον τέσσερις σοβαρές πυρκαγιές ή καπνοί σε μπαταρίες ιόντων λιθίου σε επιβατικά αεροπλάνα Μπόινγκ 787, που δεν προκάλεσαν πτώσεις, αλλά υπήρξε η δυνατότητα να συμβεί αυτό.Επιπλέον, αρκετές πτώσεις αεροπλάνων αποδόθηκαν σε φλεγόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου. Το UPS Airlines Flight 6 κατέπεσε στο Ντουμπάι αφού το ωφέλιμο φορτίο των μπαταριών του αναφλέχτηκε στιγμιαία, καταστρέφοντας σταδιακά κρίσιμα συστήματα του αεροπλάνου που ενδεχομένως το κατέστησαν ανεξέλεγκτο. Επειδή οι μπαταρίες ιόντων λιθίου περιέχουν λιγότερα τοξικά μέταλλα από τους άλλους τύπους μπαταριών που μπορεί να περιέχουν μόλυβδο ή κάδμιο κατηγοριοποιούνται γενικά στα μη επιβλαβή απόβλητα. Τα στοιχεία μπαταριών ιόντων λιθίου περιλαμβάνουν σίδηρο, χαλκό και κοβάλτιο και θεωρούνται ασφαλή για αποτεφρωτές και ΧΥΤΑ. Αυτά τα μέταλλα μπορούν να ανακυκλωθούν, αλλά η εξόρυξη παραμένει γενικά πιο φτηνή από την ανακύκλωση. Προς το παρόν, δεν έχουν επενδυθεί πολλά στην ανακύκλωση μπαταριών ιόντων λιθίου λόγω του κόστους, της περιπλοκότητας και της χαμηλής απόδοσης. Το πιο ακριβό μέταλλο που εμπλέκεται στην κατασκευή των στοιχείων είναι το κοβάλτιο. Ο φωσφορικός σίδηρος-λίθιο είναι πιο φτηνός, αλλά έχει άλλα μειονεκτήματα. Το λίθιο είναι λιγότερο ακριβό από τα άλλα χρησιμοποιούμενα μέταλλα, αλλά η ανακύκλωση μπορεί να αποτρέψει μια μελλοντική έλλειψη. Οι διαδικασίες παρασκευής του νικελίου και του κοβαλτίου και ο διαλύτης εμφανίζουν δυνητικούς κινδύνους για το περιβάλλον και την υγεία. Η παρασκευή ενός χιλιογράμμου μπαταρίας ιόντων λιθίου καταναλώνει ενέργεια ισοδύναμη με 1,6 kg πετρελαίου. Τον Οκτώβριο του 2004 η Kyocera Wireless ανακάλεσε περίπου 1 εκατομμύριο μπαταρίες κινητών τηλεφώνων για να ταυτοποιήσει απομιμήσεις. Τον Δεκέμβριο του 2005 η Dell ανακάλεσε περίπου 22.000 μπαταρίες φορητών υπολογιστών και 4,1 εκατομμύρια τον Αύγουστο του 2006. Το 2006 ανακλήθηκαν περίπου 10 εκατομμύρια μπαταρίες Sony που χρησιμοποιούντο σε φορητούς υπολογιστές Dell, Sony, Apple, Lenovo, Panasonic, Toshiba, Hitachi, Fujitsu και Sharp. Οι μπαταρίες βρέθηκε ότι ήταν ευπαθείς σε εσωτερική μόλυνση από σωματίδια μετάλλου κατά την κατασκευή. Κάτω από κάποιες συνθήκες, αυτά τα σωματίδια μπορούσαν να διαπεράσουν τον διαχωριστή, προκαλώντας επικίνδυνο βραχυκύκλωμα. Τον Μάρτιο του 2007 ο κατασκευαστής υπολογιστών Lenovo ανακάλεσε περίπου 205.000 μπαταρίες λόγω κινδύνου έκρηξης. Τον Αύγουστο του 2007 ο κατασκευαστής κινητών τηλεφώνων Nokia ανακάλεσε πάνω από 46 εκατομμύρια μπαταρίες λόγω κινδύνου υπερθέρμανσης και έκρηξης. Ένα τέτοιο συμβάν συνέβη στις Φιλιππίνες που εμπλέκει ένα Nokia N91, που χρησιμοποιούσε μπαταρία BL-5C. Τον Σεπτέμβριο του 2016 η Samsung ανακάλεσε περίπου 2,5 εκατομμύρια τηλέφωνα Galaxy Note 7 μετά από 35 επιβεβαιωμένες πυρκαγιές. Η ανάκληση οφειλόταν σε κατασκευαστικό σφάλμα σχεδίασης στις μπαταρίες Samsung που προκάλεσε την εσωτερική επαφή του θετικού και του αρνητικού πόλου. Η IATA εκτιμά ότι πάνω από ένα δισεκατομμύριο στοιχεία λιθίου διαρρέουν κάθε χρόνο.Το μέγιστο μέγεθος των μπαταριών στις ΗΠΑ (είτε εγκατεστημένων σε συσκευή ή ως ανταλλακτικές μπαταρίες) που μπορεί να μεταφερθεί είναι αυτής που έχει ισοδύναμο περιεχόμενο λιθίου (ELC) που δεν ξεπερνά τα 8 γραμμάρια ανά μπαταρία. Εκτός από τη μεταφορά μιας ή δύο μπαταριών, καθεμιά μπορεί να έχει ELC όχι περισσότερο από 25 γραμμάρια η καθεμιά. Η ELC για κάθε μπαταρία βρίσκεται πολλαπλασιάζοντας την χωρητικότητα σε αμπερώρια κάθε στοιχείου επί 0,3 και πολλαπλασιάζοντας έπειτα το αποτέλεσμα με τον αριθμό των στοιχείων στην μπαταρία. Το τελικό υπολογιζόμενο περιεχόμενο σε λίθιο δεν είναι το πραγματικό περιεχόμενο σε λίθιο, αλλά ένας θεωρητικός αριθμός μόνο για μεταφορικούς σκοπούς. Όταν στέλνονται μπαταρίες ιόντων λιθίου, όμως, εάν το συνολικό περιεχόμενο του λιθίου στο στοιχείο υπερβαίνει τα 1,5 g, το πακέτο πρέπει να σημειωθεί ως "Κλάση 9 διάφορα επικίνδυνα υλικά". Αν και οι συσκευές που περιέχουν μπαταρίες ιόντων λιθίου μπορούν να μεταφερθούν σε ελεγμένες συσκευασίες, οι εφεδρικές μπαταρίες μπορούν να μεταφερθούν μόνο σε χειροαποσκευή. Πρέπει να προστατεύονται από βραχυκύκλωμα και να παρέχονται συμβουλές παραδειγμάτων στους κανονισμούς μεταφορών για ασφαλή συσκευασία και μεταφορά· π.χ. αυτές οι μπαταρίες πρέπει να είναι στην αρχική προστατευτική συσκευασία τους ή, "καλύπτοντας τους εκτιθέμενους ακροδέκτες ή τοποθετώντας κάθε μπαταρία σε ξεχωριστή πλαστική συσκευασία ή προστατευτική σακούλα". Αυτοί οι περιορισμοί δεν εφαρμόζονται σε μπαταρία ιόντων λιθίου που είναι τμήμα αμαξιδίου ή βοήθημα κινητικότητας (συμπεριλαμβανόμενων των εφεδρικών μπαταριών) στις οποίες εφαρμόζονται διαφορετικό σύνολο κανόνων και κανονισμών.Μερικές ταχυδρομικές υπηρεσίες περιορίζουν την αεροπορική αποστολή (συμπεριλαμβανομένης της Express Mail Service (EMS)) μπαταριών λιθίου ή ιόντων λιθίου, είτε ως ξεχωριστές ή ως εγκατεστημένες σε εξοπλισμό. Τέτοιοι περιορισμοί εφαρμόζονται στο Χονγκ Κονγκ, την Αυστραλία και την Ιαπωνία. Άλλες ταχυδρομικές υπηρεσίες, όπως η Royal Mail του Ηνωμένου Βασιλείου μπορεί να επιτρέπουν περιορισμένη μεταφορά μπαταριών ή στοιχείων που είναι λειτουργικά, αλλά να απαγορεύουν πλήρως τις γνωστές ελαττωματικές μπαταρίες, που είναι πιθανό να είναι σημαντικό για αυτούς που ανακαλύπτουν ελαττωματικές μπαταρίες που αγοράστηκαν μέσω ταχυδρομικών εντολών. Η IATA παρέχει λεπτομέρειες στο έγγραφο Lithium Battery Guidance που διαθέτει η Royal Mail. Στις 16 Μαΐου 2012, η United States Postal Service (USPS) απαγόρευσε την αποστολή οτιδήποτε περιέχει μπαταρία λιθίου σε εξωχώρια διεύθυνση, μετά από πυρκαγιές κατά τη μεταφορά μπαταριών. Αυτός ο περιορισμός κατέστησε δύσκολη την αποστολή οτιδήποτε που περιείχε μπαταρίες λιθίου στο στρατιωτικό προσωπικό στο εξωτερικό, επειδή η USPS ήταν ο μοναδικός τρόπος αποστολής σε αυτές τις διευθύνσεις· η απαγόρευση αναιρέθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2012. Οι United Airlines και Delta Air Lines απέκλεισαν τις μπαταρίες ιόντων λιθίου το 2015 μετά από αναφορά της FAA για αλυσιδωτές αντιδράσεις.Το Boeing 787 Dreamliner που εμφάνισε πρόβλημα στις μπαταρίες του χρησιμοποιεί μεγάλες μπαταρίες οξειδίου κοβαλτίου-λιθίου, που είναι πιο δραστικές από τους νεότερους τύπους μπαταριών όπως LiFePO4. Οι ερευνητές εργάζονται στη βελτίωση της πυκνότητας ισχύος, της ασφάλειας, της διάρκειας του κύκλου (της ζωής της μπαταρίας), του χρόνου επαναφόρτισης, του κόστους, της ευελιξίας και άλλων χαρακτηριστικών, καθώς και των μεθόδων έρευνας και χρήσεων αυτών των μπαταριών. Ερευνητές στην IBM στην Ινδία ανέφεραν πειραματική παροχή ισχύος με χρήση στοιχείων ιόντων λιθίου από απορριπτόμενες συστοιχίες μπαταριών φορητών υπολογιστών για χρήση σε περιοχές των αναπτυσσόμενων χωρών που είναι χωρίς ηλεκτρισμό. Τον Νοέμβριο του 2016, η Yasunaga, ένας ιαπωνικός κατασκευαστής μπαταριών, αποκάλυψε ότι έχουν αναπτύξει ειδική επεξεργασία επιφάνειας θετικού ηλεκτροδίου που μπορεί να επιτρέψει στην μπαταρία να έχει περισσότερες από δώδεκα φορές τον κύκλο της ζωής μιας συμβατικής μπαταρίας ιόντων λιθίου. Οι μπαταρίες δοκιμάστηκαν από 60.000 έως 102.400 κύκλους πριν να πέσουν στο 70% της αρχικής νέας χωρητικότητας, σε σύγκριση με τις συμβατικές μπαταρίες που είχαν μόνο 5000 έως 6000 κύκλους. Αυτή η τεχνολογία εμφάνισε, επίσης, 12% μείωση στην αντίσταση του στοιχείου. Η Yasunaga σχολίασε επίσης ότι η ζωή αναμένεται να γίνει ακόμα πιο μεγάλη όταν εφαρμοστεί η ίδια τεχνολογία σε αρνητικά ηλεκτρόδια. Τον Μάρτιο του 2017, η American Lithium Energy στην Καλιφόρνια αποκάλυψε σχέδια για μαζική παραγωγή της τεχνολογίας της ασφαλούς πυρήνα που αναπτύχθηκε για χρήση από το Υπουργείο Άμυνας, το Υπουργείο Ενέργειας και ερευνητικά εργαστήρια. Η τεχνολογία επικεντρώθηκε αρχικά σε μπαταρίες οχημάτων ώστε να μην πιάνουν φωτιά εάν υποστούν ζημιά σε σύγκρουση και οδήγησε σε μπαταρίες ασφαλείς ως προς σφαίρες για στρατεύματα. «Αυτό που κάναμε ήταν να βάλουμε μια ασφάλεια μέσα στο στοιχείο, έτσι όταν κάτι πήγαινε στραβά μέσα, η ασφάλεια θα αρχίσει να δρα και θα διακόψει το ρεύμα (πριν φτάσει την κρίσιμη θερμοκρασία) και τότε η μπαταρία θα είναι ασφαλής», δήλωσε ο Jiang Fan, ιδρυτής και επικεφαλής της εταιρείας. Ο Fan έδωσε επίσης μια χρήσιμη προοπτική στην ανάπτυξη ιόντων λιθίου. «Καθώς ο άνθρωπος προσπαθεί να βάλει περισσότερη ενέργεια στο στοιχείο, καταλήγουν κάνοντας συμβιβασμούς. Κάθε τι είναι ένας μικρός συμβιβασμός από άποψη ασφαλείας, αλλά καθιστά το συνολικό σύστημα λιγότερο σφριγηλό. Έτσι το επίπεδο των κατασκευαστικών ελαττωμάτων που μπορεί να αντέξει η μπαταρία είναι χαμηλότερο.» Lithium batteries στο Curlie Energy Storage Safety at National Renewable Energy Laboratory NREL Innovation Improves Safety of Electric Vehicle Batteries, National Renewable Energy Laboratory, October 2015 Degradation Mechanisms and Lifetime Prediction for Lithium-Ion Batteries - A Control Perspective, National Renewable Energy Laboratory, July 2015. Addressing the Impact of Temperature Extremes on Large Format Li-ion Batteries for Vehicle Applications, National Renewable Energy Laboratory, March 2013. IATA. Dangerous Goods (Hazmat): Lithium Batteries - Guidance. Investigation of the fire performance of lithium-ion- and lithium-metal-batteries in various applications and derivative of tactical recommendations (Research Report in German, Forschungsstelle für Brandschutztechnik, Karlsruhe Institute of Technology - KIT) (PDF)

Η μπαταρία ή συσσωρευτής ιόντων λιθίου (αγγλ., lithium-ion battery, Li-ion battery ή LIB) είναι ένας τύπος επαναφορτιζόμενης μπαταρίας στην οποία τα ιόντα λιθίου κινούνται από το αρνητικό ηλεκτρόδιο προς το θετικό ηλεκτρόδιο κατά τη διάρκεια της εκφόρτισης και αντίστροφα κατά τη φόρτιση. Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου χρησιμοποιούν μια παρεμβαλλόμενη ένωση του λιθίου ως υλικό του ενός ηλεκτροδίου, συγκρινόμενες με το μεταλλικό λίθιο που χρησιμοποιείται σε μια μη επαναφορτιζόμενη μπαταρία λιθίου. Ο ηλεκτρολύτης, που επιτρέπει την ιονική μετακίνηση και τα δύο ηλεκτρόδια είναι τα συστατικά του στοιχείου μπαταρίας ιόντων λιθίου. Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου είναι συνηθισμένες στα οικιακά ηλεκτρονικά. Είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τύπους επαναφορτιζομένων μπαταριών για φορητά ηλεκτρονικά, με υψηλή ενεργειακή πυκνότητα, πολύ μικρό φαινόμενο μνήμης και χαμηλή αυτοεκφόρτιση. Οι LIB γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς για στρατιωτικές, ηλεκτρικές μπαταρίες οχημάτων και αεροναυπηγικές εφαρμογές. Παραδείγματος χάρη, οι μπαταρίες ιόντων λιθίου αντικαθιστούν τις μπαταρίες μολύβδου-οξέος που έχουν χρησιμοποιηθεί ιστορικά για αμαξίδια γκολφ και ειδικά οχήματα. Αντί για τις βαριές πλάκες μολύβδου και ηλεκτρολύτη οξέος, η τάση είναι να χρησιμοποιούνται ελαφριές συστοιχίες μπαταρίας ιόντων λιθίου που δίνουν την ίδια τάση με τις μπαταρίες μολύβδου-οξέος και έτσι δεν χρειάζεται καμία τροποποίηση του συστήματος οδήγησης του οχήματος. Η χημεία, η απόδοση, το κόστος και η ασφάλεια διαφέρουν πολύ στους διάφορους τύπους LIB. Τα ηλεκτρονικά χειρός χρησιμοποιούν συνήθως LIB με βάση το οξείδιο κοβαλτίου λιθίου (LiCoO2), που προσφέρει υψηλή ενεργειακή πυκνότητα, αλλά παρουσιάζει κινδύνους ασφαλείας, ειδικά όταν καταστραφεί. Οι μπαταρίες φωσφορικού σιδήρου-λιθίου (LiFePO4), οξειδίου μαγγανίου ιόντων λιθίου (LiMn2O4, Li2MnO3, ή οξειδίου μαγνησίου ιόντων λιθίου (lithium ion manganese oxide battery ή LMO) και οξειδίου κοβαλτίου μαγνησίου νικελίου λιθίου (lithium nickel manganese cobalt oxide) (LiNiMnCoO2 ή NMC) δίνουν χαμηλότερη ενεργειακή πυκνότητα, αλλά μεγαλύτερη ζωή και εσωτερική ασφάλεια. Τέτοιες μπαταρίες χρησιμοποιούνται πλατιά για ηλεκτρικά εργαλεία, ιατρικό εξοπλισμό και άλλες χρήσεις. Ειδικά η NMC είναι κορυφαία υποψήφια μπαταρία για αυτοκινητιστικές εφαρμογές. Το οξείδιο αργιλίου κοβαλτίου νικελίου λιθίου (Lithium nickel cobalt aluminum oxide) (LiNiCoAlO2 ή NCA) και το τιτανικό λίθιο (lithium titanate) (Li4Ti5O12 or LTO) έχουν εξειδικευμένη σχεδίαση που αποσκοπεί σε ειδικούς ρόλους. Οι νεότερες μπαταρίες θείου-λιθίου υπόσχονται υψηλότερο λόγο απόδοσης προς βάρος. Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου μπορούν να θέσουν ιδιαίτερους κινδύνους ασφάλειας επειδή περιέχουν έναν εύφλεκτο ηλεκτρολύτη και ενδέχεται να διατηρούνται υπό πίεση. Ένας ειδικός σημειώνει "Εάν ένα στοιχείο μπαταρίας φορτίζεται υπερβολικά γρήγορα, μπορεί να προκαλέσει βραχυκύκλωμα, που οδηγεί σε εκρήξεις και πυρκαγιές". Λόγω αυτών των κινδύνων, τα πρότυπα ελέγχου είναι πιο αυστηρά από τα πρότυπα για μπαταρίες οξέος-ηλεκτρολύτη. Έχουν υπάρξει κάποιες ανακλήσεις σχετικές με τις μπαταρίες, που συμπεριλαμβάνουν την ανάκληση του 2016 της Samsung για το Galaxy Note 7 λόγω πυρκαγιών σε μπαταρίες.Οι περιοχές έρευνας των μπαταριών ιόντων λιθίου περιλαμβάνουν την επέκταση της ζωής τους, την ενεργειακή πυκνότητα, την ασφάλεια και τη μείωση του κόστους μεταξύ άλλων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%BB%CE%B9%CE%B8%CE%AF%CE%BF%CF%85

Άισταϊν Μάιλα

Ο Άισταϊν ήταν γιος του βασιλιά Άισταϊν Β΄ Χάραλντσον. Το παρωνύμιό του Møyla σημαίνει κόρη, κορίτσι, χαριτωμένη γυναίκα. Ο πατέρας του ήταν βασιλιάς της Νορβηγίας από το 1142 έως το 1157, κυβερνώντας ως συμβασιλιάς με τα αδέλφια του, Ίνγκε Α΄ Χάραλντσον και Σίγκουρντ Μουν. Ο Άισταϊν Β΄ σκοτώθηκε το 1157 κατά τη διάρκεια της μάχης για την εξουσία εναντίον του αδελφού του, Ίνγκε Α΄, σε ένα πρώιμο στάδιο της εποχής του εμφυλίου πολέμου στη Νορβηγία. Μετά το τέλος του Άισταϊν Β΄, οι υποστηρικτές του συγκεντρώθηκαν αρχικά γύρω από τον νεαρό Χάακον Β΄ τον Ευρύστερνο, τον γιο του Σίγκουρντ Μουν και ανιψιό του Άισταϊν Β΄. Ο Χάακον Β΄ ηττήθηκε και σκοτώθηκε από τον κόμη (jarl) Έρλινγκ Σκάκε στο Σέκεν, κοντά στην πόλη Βεέγια στο Ρόμσνταλεν το 1162. Η μερίδα Μπίρκεμπαϊνερ σχηματίστηκε το 1174 γύρω από τον Άισταϊν. Τα μέλη της Μπίρκεμπαϊνερ κατέλαβαν την πόλη του Tρόντχαϊμ και ανακήρυξαν τον Άισταϊν βασιλιά στη Συνέλευση (Thing) στο Έρετινγκετ, στις εκβολές του ποταμού Nίντελβα το 1176. Στη συνέχεια ο Άισταϊν Μέιλα και το κόμμα των Μπίρκεμπαϊνερ εξεγέρθηκαν εναντίον του Έρλινγκ Σκάκε και του μικρού γιου του Mάγκνους Έρλινγκσον που βασίλευσε ως βασιλιάς Mάγκνους Ε΄της Νορβηγίας από το 1161-1184. Τον Ιανουάριο του 1177, οι Μπίρκερμπαϊνερ γνώρισαν μία συντριπτική ήττα στη μάχη του RΡε στο Βέστφολντ. Ο Άισταϊν ξέφυγε από τη μάχη ζωντανός, αλλά σκοτώθηκε από έναν αγρότη, όταν προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια (grið). Η μάχη ήταν η τελευταία, που αναφέρεται στο έπος Heimskringla από τον Snorri Sturluson. Ο Σβέρε Σίγκουρντσον έγινε ο επόμενος ηγέτης των Μπίρκεμπαϊνερ. Ως ηγεμόνας Σβέρε Α΄, κυβέρνησε ως βασιλιάς της Νορβηγίας από το 1184 μέχρι το τέλος του το 1202. Κατά την περίοδο των εμφυλίων πολέμων, ήταν σύνηθες για αρκετούς βασιλικούς γιους να πολεμούν ο ένας εναντίον του άλλου για την εξουσία στη Νορβηγία. Η εποχή του εμφυλίου πολέμου της νορβηγικής ιστορίας διήρκεσε από το 1130 έως το 1240. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξαν πολλές αλληλένδετες συγκρούσεις ποικίλης κλίμακας και έντασης. Το υπόβαθρο για αυτές τις συγκρούσεις ήταν οι ασαφείς νορβηγικοί νόμοι διαδοχής, οι κοινωνικές συνθήκες και ο αγώνας μεταξύ Εκκλησίας και βασιλιά. Υπήρχαν τότε δύο κύριες μερίδες, αρχικά γνωστές με διαφορετικά ονόματα ή καθόλου ονόματα, αλλά τελικά συμπυκνώθηκαν στις μερίδες των Μπάγκλερ και Μπίρκεμπαϊνερ. Το άτομο συγκέντρωσης ήταν συνήθως ένας βασιλικός γιος, ο οποίος είχε συσταθεί ως επικεφαλής της εν λόγω μερίδας, για να αντιταχθεί στην εξουσία του βασιλιά από την αντίπαλη μερίδα. Οι κύριες πηγές πληροφοριών σχετικά με το Άισταϊν Άισταϊνσον Μάιλα είναι τα έπη (sagas) Fagrskinna, Heimskringla και Sverris saga. Κατάλογος Νορβηγών μοναρχών Finlay, Alison, επιμελητής και μεταφραστής, Fagrskinna, Κατάλογος των Βασιλέων της Νορβηγίας (Brill Academic. 2004) Gathorne-Hardy, Geoffrey Malcolm, A royal impostor: King Sverre of Norway (Λονδίνο: Oxford University Press. 1956) Røsoch, Henry, Trondheim's History (Trondheim: F. Bruns Bokhandel. 1939)

Ο Άισταϊν Μάιλα, νορβηγ.: Eystein Meyla, παλαιά νορβηγ.: Øystein Øysteinsson Møyla, από τον Οίκο του Γκίλλε εξελέγη αντίπαλος βασιλιάς της Νορβηγίας κατά την περίοδο του Νορβηγικού Εμφυλίου Πολέμου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD_%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BB%CE%B1

Μαρίνος Αντύπας

Γεννήθηκε στο χωριό Φερεντινάτα της περιοχής Πυλάρου, στην Κεφαλονιά, το 1872. Πατέρας του Μαρίνου Αντύπα ήταν ο Σπύρος Αντύπας, μαραγκός και ξυλογλύπτης το επάγγελμα, και μητέρα του η Αγγελική Κλαδά. Η οικογένεια μετακόμισε στο Αργοστόλι, όπου ο Μαρίνος αποφοίτησε, μέσα σε στερήσεις, από το Γυμνάσιο, τον Ιούνιο του 1890.Στη συνέχεια, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τότε μυήθηκε στις σοσιαλιστικές ιδέες που διέδιδε ο κύκλος του Σταύρου Καλλέργη και έγινε μέλος του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου. Ως σοσιαλιστής ανέπτυξε έντονη δράση, διοργανώνοντας ομιλίες. Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1896, πολέμησε μαζί με άλλους φοιτητές στο πλευρό των Κρητών. Μετά από ένα χρόνο, επέστρεψε στην Αθήνα με τραύμα στο στήθος. Εκεί οργάνωσε το συλλαλητήριο της 14ης Σεπτεμβρίου 1897 στην πλατεία Ομονοίας. Σε εκείνο το συλλαλητήριο, κατάγγειλε δημόσια τον ρόλο μελών της βασιλικής οικογένειας και των Μεγάλων Δυνάμεων στην έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Αποτέλεσμα αυτής της ομιλίας ήταν η καταδίκη του σε φυλάκιση 1 έτους. Μετά την αποφυλάκισή του, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά, με πρόσχημα την ηθική αυτουργία σε υπόθεση απόπειρας δολοφονίας του βασιλιά Γεωργίου Α΄.Το 1898, ο Αντύπας διέκοψε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Κεφαλονιά. Την επόμενη χρονιά εξέδωσε την εφημερίδα Ανάστασις, της οποίας η κυκλοφορία διακόπηκε εξαιτίας ενός άρθρου όπου ο Αντύπας καταφερόταν εναντίον της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας και των υπευθύνων της ήττας του 1897. Σημαντικό εδώ -από ένα περιληπτικό πρόγραμμα του 1905- είναι ότι ζητούσε νόμους που να περιορίζουν τις ώρες εργασίας, να καθοριστεί ημερομίσθιο, να δημιουργηθούν ταμεία σύνταξης για τους ανίκανους εργάτες είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθενείας ή τραυματισμού. Το 1903 ο Μαρίνος Αντύπας πήγε στο Βουκουρέστι όπου ζούσε ο θείος του Γεώργιος Σκιαδαρέσης. Υπάρχει η πεποίθηση ότι ο Αντύπας ήταν αυτός που τον έπεισε να αγοράσει γη έκτασης 300.000 στρεμμάτων στον θεσσαλικό κάμπο, στην περιοχή των Τεμπών. Την ίδια χρονιά, ξαναγύρισε στην Κεφαλονιά όπου επανεξέδωσε την εφημερίδα του και ίδρυσε το «Λαϊκόν Αναγνωστήριον Η Ισότης», ένα είδος λαϊκού σχολείου.Το 1906, μετά την αποτυχία του στις εκλογές στην Κεφαλονιά (ως υποψήφιος βουλευτής επαρχίας Κρανιάς), έφτασε στη Θεσσαλία όπου ανέλαβε επιστάτης στα κτήματα του θείου του. Εκεί εφάρμοσε προοδευτικά μέτρα όπως η εφαρμογή της αργίας της Κυριακής, η αμοιβή των κολίγων με το 75% της παραγωγής (αντί του 25% που ίσχυε ως τότε) και η παραγραφή των χρεών τους. Ταυτόχρονα συνέχισε να μιλάει σε συγκεντρώσεις στα χωριά του κάμπου, κινητοποιώντας και οργανώνοντας τους εξαθλιωμένους αγρότες της Θεσσαλίας. Οι ενέργειές του αυτές και η μαχητικότητά του προκάλεσαν το μίσος των τσιφλικάδων, οι οποίοι προσπάθησαν, στην αρχή, να τον σταματήσουν μέσω συστάσεων από τη Χωροφυλακή και τη Νομαρχία. Ο Μ. Αντύπας ωστόσο συνέχισε να διατρέχει τα χωριά του θεσσαλικού κάμπου και να κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι στις αρχές του 1907. Οι τσιφλικάδες της Θεσσαλίας, βλέποντας πως με κανένα μέσο δεν μπορούν να τον κάμψουν, αποφάσισαν τη δολοφονία του στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας, βάζοντας τον επιστάτη Ιωάννη Κυριακό να προκαλέσει επεισόδιο και, στη συνέχεια, να τον πυροβολήσει. Με τον τρόπο αυτό έλπιζαν να εμφανίσουν τη δολοφονία ως αυτοάμυνα για να αθωωθεί ο δράστης, όπως και έγινε. Οι τελευταίες λέξεις του Μαρίνου Αντύπα ήταν: «Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία». Η δολοφονία του προκάλεσε λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα. Σπύρος Δ. Λουκάτος, Ιστορικός: "ΜΑΡΙΝΟΣ ΣΠ. ΑΝΤΥΠΑΣ, Η ζωή - Η εποχή - Η ιδεολογία - Η δράση και η δολοφονία του", Έκδοση Ομοσπονδίας Κεφαλληνιακών και Ιθακησιακών Σωματείων, Αθήνα 1980. ISBN 9789608974906 Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης, Μαρίνος Αντύπας: Ένας εξεγερμένος αγωνιστής των σοσιαλιστικών ιδεωδών Αρχειοθετήθηκε 2014-06-06 στο Wayback Machine., εφημερίδα το Ποντίκι, 30-6-2013 Γ.Καψάλης, Μαρίνος Αντύπας, Εκδ.Ήβος.

Ο Μαρίνος Αντύπας (Φερεντινάτα Κεφαλληνίας, 1872 – Πυργετός Λάρισας, 8 Μαρτίου 1907) ήταν Έλληνας σοσιαλιστής δικηγόρος, δημοσιογράφος και κοινωνικός αγωνιστής. Ήταν υπέρμαχος των λαϊκών ελευθεριών και των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, κυρίως των ανθρώπων του μόχθου. Αγωνίστηκε σ' όλη του τη ζωή για την αφύπνιση του λαού, και μάλιστα των αγροτικών και εργατικών τάξεων. Δολοφονήθηκε από άνθρωπο των μεγαλοκτηματιών του θεσσαλικού κάμπου (τσιφλικάδων), στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%82

Ντανιέλλα Μονέ

Το 2010, είχε έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο στην τηλεοπτική σειρά American Dreams.H Ντανιέλλα έπαιξε επίσης έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο στην σειρά ως την Missy Keinfield.Έχει μια αδερφή τη Sissy.Στην σειρά Zoey101 εμφανίστηκε ως καλεσμένη σε τρία επεισόδια από το 2006-2007.Επίσης έπαιξε στην ταινία Simon Says το 2010 και το 2007 στις ταινίες Nancy Drew και Taking Five. Από το 2010 ως το 2013,η Ντανιέλλα έπαιξε στην σειρά του Nickelodeon Victorious την Τρίνα Βέγκα την μεγαλύτερη αδερφή της Τόρι Βέγκα και την συμφοιτήτρια του Hollywood Arts χωρίς να έχει καθόλου ταλέντο στο τραγούδι και περιγράφεται ως <<περίεργη>>, <<ενοχλητική>>, και <<χαριτωμένη>>.Επίσης αντικατέστησε την Jennette McCurdy στο χαρακτήρα Bertha στις ταινίες Fred 2: Night of the Living Fred, Fred 3: Camp Fred και Fred: The Show.Βασισμένη στην ταινία The Fairly Odd Parents έπαιξε την Toutie με τον Drake Bell o οποίος ήταν ο Timmy Turner στην ταινία A Fairly Odd Movie: Grow Up, Timmy Turner! και επαναπροσδιορίστηκε ο ρόλος της στο "A Fairly Odd Christmas" του 2012 και το "A Fairly Odd Summer" του 2014. Η Ντανιέλλα φιλοξένησε μια εκπομπή του Nickelodeon που ονομαζόταν Awesomeness TV που έκανε πρεμιέρα 1η Ιουλίου το 2013 αλλά ακυρώθηκε μετά από δύο σεζόν το 2014.Η εκπομπή αυτή περιλάμβανε σκετσάκια,σάτιρα με διάσημους,παρωδίες και μουσικά βίντεο.Φιλοξενεί επίσης το παιχνίδι Nickelodeon, Paradise Run, το οποίο έκανε πρεμιέρα την 1η Φεβρουαρίου 2016.Η παράσταση ανανεώθηκε για μια δεύτερη σεζόν η οποία προγραμματίζεται να κινηματογραφηθεί από τον Μάιο έως τον Ιούνιο του 2016. Είναι βίγκαν. Τον Δεκέμβριο του 2017, η Μονέ αρραβωνιάστηκε τον Άντριου Γκάρντνερ, έπειτα από έξι χρόνια σχέσης. Έχουν αποκτήσει μαζί δύο παιδιά, έναν γιο τον Τζίο Τζέιμς Γκάρντνερ (γενν. 28 Σεπτεμβρίου 2019) και μια κόρη την Ίβρι Γκάρντνερ (γενν. 12 Φεβρουαρίου 2021). Iστοσελίδα στο IMDBΙστοσελίδα στο Twitter

Η Ντανιέλλα Μονέ Ζούβιτς (αγγλικά: Daniella Monet Zuvic, γενν. 1 Μαρτίου 1989) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια γνωστή για τον ρόλο της ως Τρίνα Βέγκα στη σειρά του Nickelodeon, Victorious.Επίσης έπαιξε στη σειρά του Nickelodeon, Zoey 101. Ο πατέρας της είναι από την Κροατία και η μητέρα της από την Ιταλία.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1_%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AD

Φακόχοιρος της Ερήμου

Ο Φακόχοιρος της Ερήμου φτάνει σε μήκος τα 125 εκ. και βάρος τα 75 κιλά. Έχει πεπλατυσμένο κεφάλι με δύο μεγάλους χαυλιόδοντες που είναι μεγαλύτεροι στα αρσενικά. Το σώμα είναι αραιά καλυμμένο με σκληρές τρίχες ενώ πιο πυκνές αναπτύσσονται κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης και σχηματίζουν ένα λοφίο. Η ουρά είναι μακριά και λεπτή και καταλήγει σε μια μικρή φούντα. Γενικά το χρώμα τους είναι σκούρο καφέ αλλά στην κορυφή μερικές φορές είναι υπόλευκο. Ο Φακόχοιρος της Ερήμου διαφέρει από τον Ποταμόχοιρο τον Θάμνων και τον Γιγάντιο Υλόχοιρο επειδή έχει κονδυλώματα στο πρόσωπο και μεγαλύτερους χαυλιόδοντες. Ο Φακόχοιρος της Ερήμου ζει στην Βορειοανατολική Αφρική σε ανοιχτή άνυδρη ύπαιθρο με χαμηλή βλάστηση αλλά και σε ορεινές περιοχές. Επειδή χρειάζεται τακτική πρόσβαση σε νερόλακκους τον συναντάμε συχνά σε χωριά αλλά και σε περιοχές με τρεχούμενο νερό. Οι Φακόχοιροι της Ερήμου ζουν σε ομάδες που ονομάζονται σειρήνες, που αποτελούνται συνήθως από τα θηλυκά και τα μικρά τους,ενώ τα αρσενικά ζουν σε απομόνωση. Μία σειρήνα καταλαμβάνει μια περιοχή περίπου 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα η οποία έχει ως κέντρο της μία υδάτινη περιοχή. Σκάβουν λαγούμια και κυρίως είναι φυτοφάγα. Αναπαράγονται μετά το τέλος της εποχής των βροχών και γεννούν από 2 έως 8 χοιρίδια. Τα νεαρά άτομα βγαίνουν μετά από 3 εβδομάδες από το λαγούμι τους αλλά απογαλακτίζονται σε περισσότερους από 3 μήνες αλλά εξακολουθούν να εξαρτώνται από την μητέρα τους για αρκετούς μήνες καθώς τα προστατεύει από τα αρπακτικά ζώα. Εκτός από τους χαυλιόδοντες βασίζονται και στην ταχύτητά τους που φτάνει τα 55 χιλιόμετρα την ώρα. †Φακόχοιρος του Ακρωτηρίου (Phacochoerus aethiopicus aethiopicus) Φακόχοιρος της Σομαλίας (Phacochoerus aethiopicus delamerei)

Ο Φακόχοιρος της Ερήμου ή Φακόχοιρος ο Αιθιοπικός (Phacochoerus Aethiopicus) είναι Αρτιοδάκτυλο Θηλαστικό, που ανήκει στο γένος των Φακόχοιρων και στην οικογένεια των Συιδών. Στο ίδιο γένος ανήκει και ο Φακόχοιρος ο Κοινός.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%87%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CF%81%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%85

Α.Γ.Ε. Βοιωτίας

Κατά την αγωνιστική περίοδο 2010, ο σύλλογος συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου που διεξήχθη στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο, στην Πάτρα. Η μοναδική διάκρηση ήταν η πρώτη θέση του Σπύρου Λεμπέση στον Ακοντισμό. Ο Σπύρος Λεμπέσης κατέκτησε την πρώτη θέση με επίδοση 82.90, στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στις 12 Ιουνίου 2010. Την δεύτερη θέση κατέλαβε ο Γιάννης Σμαλιός, του Γ.Σ. Εύδαμου Κω, με επίδοση 76.60 και την τρίτη θέση ο Γιώργος Ήλτσιος, του Ολυμπιακού Σ.Φ.Π., με επίδοση 73.47. Την περίοδο 2008, κατά την αξιολόγηση των ελληνικών συλλόγων, η Α.Γ.Ε. Βοιωτίας κατατάχθηκε στην 92η θέση, από το σύνολο 334 συλλόγων και στην 5η θέση, στην Ε.Α.Σ. ΣΕΓΑΣ Βοιωτίας - Εύβοιας από το σύνολο 13 συλλόγων, με βαθμό αξιολόγησης 1.286. Το 2009, ο σύλλογος ανέβηκε στην 57η θέση των ελληνικών συλλόγων, και στην 2η θέση, στην Ένωση, αποτελώντας έτσι την καλύτερη αγωνιστική περίοδο μέχρι και το 2011.Ύστερα από την αξιολόγηση των ελληνικών συλλόγων που εξέδωσε ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ. το 2010, ο σύλλογος κατατάχθηκε στην 96η θέση, από το σύνολο 318 συλλόγων και στην 5η θέση, στην Ένωση από το σύνολο 12 συλλόγων, με βαθμό αξιολόγησης 1.132. Την περίοδο 2011, ο σύλλογος παρέμεινε στα ίδια περίπου επίπεδα με την προηγούμενη χρονιά όπου και κατατάχθηκε στην 92η θέση, από το σύνολο 299 συλλόγων και στην 5η θέση, στην Ένωση από το σύνολο 11 συλλόγων, με βαθμό αξιολόγησης 1.203. Ο παρακάτω πίνακας δεν είναι ολοκληρωμένος. Μπορείτε να βοηθήσετε να επεκταθεί.

Η Αθλητική Γυμναστική Ένωση Βοιωτίας, επίσης γνωστή ως Α.Γ.Ε. Βοιωτίας, είναι Ελληνικός σύλλογος στίβου, με έδρα την πόλη της Θήβας, στη Βοιωτία. Ιδρύθηκε το 1998, και στην πρόσφατη ιστορία της έχει πολλές διακρίσεις και συμμετοχές όλων των ηλικιών σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα, Βαλκανικούς Αγώνες, Μεσογειακούς Αγώνες, Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, και Παγκόσμιους Στρατιωτικούς Αγώνες. Έδρα του συλλόγου είναι το Δημοτικό Στάδιο Θήβας, στη Θήβα και το Δημοτικό Στάδιο Αλιάρτου, στην Αλίαρτο. Η μεγαλύτερη επιτυχία της Α.Γ.Ε. Βοιωτίας είναι ο αθλητής στον Ακοντισμό, Σπύρος Λεμπέσης, ο οποίος είχε πολλές επιτυχίες με το σύλλογο της Βοιωτίας μέχρι και το 2011, όπου και πήρε μεταγραφή στον Μ.Ε.Α.Σ. Τρίτων Θεσσαλονίκης. Ο Σπύρος Λεμπέσης που καταγεται από το Μαυρομμάτι, συμμετείχε στους 30ους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξήχθησαν στο Λονδίνο, κατακτώντας την 7η θέση με επίδοση 81.91.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%93.%CE%95._%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82

Κοινοβούλιο της Σρι Λάνκα

Πριν την αποικιοκρατική περίοδο, το νησί της Σρι Λάνκα ήταν χωρισμένο σε βασίλεια.Τον 16ο αιώνα το νησί ήταν αποικία των Πορτογάλων και των Ολλανδών. Το 1815, μετά από 20 χρόνια πολέμων, το τελευταίο βασίλειο του νησιού πέρασε στα χέρια των Βρετανών. Το 1833 o Κυβερνήτης της Κεϋλάνης, ο Σερ Ρόμπερτ Χόρτον, εισήγαγε μία σειρά μεταρρυθμίσεων που προτάθηκαν από την επιτροπή Κόλμπρουκ-Κάμερον, με τις οποίες ιδρύθηκαν τα πρώτα νομοθετικά σώματα της αποικίας, το Εκτελεστικό και το Νομοθετικό Συμβούλιο. Το Νομοθετικό Συμβούλιο αρχικά αποτελούταν από 16 μέλη που ήταν Βρετανοί αξιωματούχοι, και αργότερα εκλέγονταν 49 μέλη στα οποία συμπεριλαμβάνονταν ιθαγενείς πολίτες.Το 1931 το Νομοθετικό Συμβούλιο διαλύθηκε και αντικαταστάθηκε από το Κρατικό Συμβούλιο, ένα μονοθάλαμο νομοθετικό σώμα με 61 έδρες, που ιδρύθηκε με το Σύνταγμα του Ντόναφμορ. Για πρώτη φορά στην ιστορία της αποικίας παραχωρήθηκε δικαίωμα ψήφου σε όλους τους ενήλικους πολίτες της.Το 1947, ένα χρόνο προτού ανεξαρτητοποιηθεί η Κεϋλάνη, το Κρατικό Συμβούλιο αντικαταστάθηκε από ένα διθάλαμο κοινοβούλιο, του οποίου η οργάνωση έγινε σύμφωνα με τις προτάσεις της επιτροπής Σόλμπερι και βασίστηκε στο Βρετανικό σύστημα Ουέστμινστερ. Περιλάμβανε μία άνω βουλή, τη Γερουσία, που αποτελούταν από 30 μέλη, από τα οποία τα 15 εκλέγονταν από την κάτω βουλή και τα 15 προτείνονταν από τον Κυβερνήτη της Κεϋλάνης, και μία κάτω βουλή, τη Βουλή των Αντιπροσώπων, που αρχικά αποτελούταν από 101 αιρετά μέλη τα οποία μετά το 1960 αυξήθηκαν σε 157.Στις 2 Οκτωβρίου 1971 η Γερουσία διαλύθηκε. Το 1972 η χώρα έγινε Δημοκρατία με το όνομα Σρι Λάνκα. Σύμφωνα με το νέο δημοκρατικό Σύνταγμα, η Βουλή των Αντιπροσώπων αντικαταστάθηκε από την Εθνική Κρατική Συνέλευση που είχε 168 αιρετά μέλη. Αυτή, με τη σειρά της, αντικαταστάθηκε από το Κοινοβούλιο της Σρι Λάνκα, που είναι το τρέχον, όταν τέθηκε σε ισχύ το Σύνταγμα της Λαϊκής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Σρι Λάνκα του 1977.Το 1983-2009 ήταν μία περίοδος εμφύλιων πολέμων, μεταξύ της Σιναλεζικής κυβέρνησης και των επαναστατών Ταμίλ. Το 1987 δύο χειροβομβίδες που ρίφθηκαν στην αίθουσα συνεδριάσεων του Κοινοβουλίου σκότωσαν δύο άτομα και τραυμάτισαν 16, ενώ ο βασικός στόχος της επίθεσης, που ήταν ο Πρόεδρος Τζαγιαβαρντένα, διέφυγε άθικτος. Το Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο, ένα Μαρξιστικό-Λενινιστικό κόμμα, πήρε την ευθύνη για την επίθεση. Στις 20 Αυγούστου 2015, για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της Σρι Λάνκα, δύο μεγάλα κόμματα, το Ενωμένο Εθνικό Κόμμα και το Κόμμα Ελευθερίας της Σρι Λάνκα, υπέγραψαν Μνημόνιο Κατανόησης για να σχηματίσουν μία εθνική κυβέρνηση ενότητας και να επιλύσουν τα ζητήματα που προέκυψαν από τις εμφύλιες ταραχές.

Το Κοινοβούλιο της Σρι Λάνκα (Σιναλέζικα: ශ්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුව, Ταμίλ: இலங்கை நாடாளுமன்றம்) είναι το ανώτατο νομοθετικό σώμα στη Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σρι Λάνκα. Είναι ένα μονοθάλαμο κοινοβούλιο που αποτελείται από 225 μέλη, τους βουλευτές που εκλέγονται με δημοκρατικές και άμεσες εκλογές που διεξάγονται ανά πενταετία σε όλην την επικράτεια, με μυστική ψηφοφορία και εκλογικό σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης. Το Κοινοβούλιο εξετάζει τα νομοσχέδια, ψηφίζει και εγκρίνει νόμους και έχει την εξουσία να περάσει νόμους με αναδρομική ισχύ, να εισάγει συνταγματικές τροποποιήσεις ή να ανακαλέσει τις προηγούμενες. Οι νόμοι συντάσσονται και δημοσιεύονται στα Σιναλεζικά και στη γλώσσα Ταμίλ, που είναι οι επίσημες της χώρας, μαζί με μία μετάφραση στα Αγγλικά.Ο θεσμός του Κοινοβουλίου είναι βασισμένος στο Σύνταγμα της Σρι Λάνκα και σε πάγιες εντολές, δηλαδή σε κανονισμούς που διέπουν τη λειτουργία και την οργάνωσή του. Σύμφωνα με τα αρχεία που υπάρχουν στη βιβλιοθήκη του Κοινοβουλίου, οι πρώτες πάγιες εντολές που εισήχθησαν προήλθαν από το Βρετανικό Κοινοβούλιο του 1912, από το οποίο έχει πολλές επιρροές. Το Σύνταγμα και οι κανονισμοί καθορίζουν τις διαδικασίες για την πρώτη συνεδρίαση της Συνέλευσης μετά τις εκλογές, την εκλογή Προέδρου της Βουλής, την κατανομή εδρών στους βουλευτές, την ορκωμοσία, την επιλογή ημερομηνιών για τις επόμενες συνεδριάσεις, τις προϋποθέσεις απαρτίας, τις διαδικασίες για την παρουσίαση και ψήφιση νομοσχεδίων, καθώς και τον κώδικα συμπεριφοράς με τον οποίο οφείλουν να συμμορφώνονται οι βουλευτές στις συζητήσεις τους.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%81%CE%B9_%CE%9B%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B1

Ιωακείμ Ερνέστος του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Πλεν

Ήταν ο έβδομος γιος του Ιωάννη Β΄ του Νεότερου, δούκα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ και της Αγνής-Χέντβιχ των Ασκάνια, κόρης του Ιωακείμ-Ερνέστου πρίγκιπα του Άνχαλτ. Γεννήθηκε στο Σόντερμπουργκ και ως νέος έκανε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην Ευρώπη, κάτι σύνηθες για έναν ευγενή της εποχής του. Πέρασε από την Ολλανδία, την Αγγλία, τη Γαλλία και την Ιταλία. Το 1617 συμμετείχε στο Πόλεμο του Ούσκοκ. Ο Ιωάννης Β΄ είχε από κοινού με τον αδελφό του Φρειδερίκο Β΄ της Δανίας τα αδιαίρετα δουκάτα Σλέσβιχ & Χόλσταϊν και είχε εγκατασταθεί στο Σόντερμπουργκ. Όταν απεβίωσε το 1622, οι περιοχές του μοιράστηκαν μεταξύ των πέντε γιων του και ο Ιωακείμ Ερνέστος έλαβε το Πλεν (Plön), το Άρενσμπεκ και το Ράινφελντ (περιοχές του Χόλσταϊν στη Γερμανία). Με την ευκαιρία του γάμου του διέταξε το γκρέμισμα του παλαιού κάστρου του Πλεν και την οικοδόμηση νέου (1633-36), που το έκανε κατοικία του και έδρα της κυβέρνησης. Τιμήθηκε με τη διάκριση του Τάγματος του Ελέφαντος από τον Χριστιανό Ε΄ της Δανίας το 1671. Απεβίωσε το ίδιο έτος στο Πλεν. Νυμφεύτηκε το 1632 τη Δωροθέα Αυγούστα του Όλντενμπουργκ, κόρη του Ιωάννη Αδόλφου, δούκα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ και είχε τέκνα: Ιωάννης Αδόλφος 1634-1704, δούκας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Πλεν Αύγουστος 1635-1699, δούκας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Πλεν-Νόρμπουργκ Ερνεστίνη 1636-1696 Ιωακείμ Ερνέστος Β΄ 1637-1700, δούκας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Πλεν-Ρέτβις Βερνάρδος 1639-1676, πρίγκιπας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Πλεν και ναύαρχος της Δανίας Αγνή Χέντβιχ 1640-1698 Κάρολος Ερρίκος 1642-1655 Σοφία Ελεονόρα 1644-1729, παντρεύτηκε τον Βόλφγκανγκ Ιούλιο, κόμη του Χοενλόε-Νόιενσταϊν Family tree of the House of Schleswig-Holstein-Sonderburg Line of Schleswig-Holstein-Plön The Cavalier Tour of two Princes Αρχειοθετήθηκε 2013-09-17 στο Wayback Machine.

O Ιωακείμ Ερνέστος (δανικά: Joachim Ernst af Slesvig-Holsten-Sønderborg-Pløn, 29 Αυγούστου 1595 - 5 Οκτωβρίου 1671) από τον Οίκο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ ήταν δούκας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Πλεν (1622-1671).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC_%CE%95%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%B2%CE%B9%CF%87-%CE%A7%CF%8C%CE%BB%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD-%CE%A3%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA-%CE%A0%CE%BB%CE%B5%CE%BD

Αλλοφανής

Είναι προϊόν εξαλλοίωσης της ηφαιστειακής σποδού (στάχτης). Ανευρίσκεται, επίσης, σε υδροθερμικές αλλοιώσεις πυριγενών πετρωμάτων, προερχόμενος από τη διάσπαση αστρίων και σε υδροθερμικές φλέβες τυπικά συσχετιζόμενος με χαλκούχα κοιτάσματα. Απαντά και σε ιζηματογενή πετρώματα μέσα σε αποθέσεις κρητίδας και ανθρακοφόρες κοίτες. Σχετίζεται με χαλαζία, χριστοβαλίτη, γιββσίτη, λειμωνίτη και χρυσόκολλα. Υπάρχει σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά σε μικρές ποσότητες. Αξιοσημείωτες εμφανίσεις του είναι στη Γερμανία (Σαξονία και Θουριγγία), την Τσεχία (περιοχή Jachymov), την Ιταλία (Σαρδηνία, Βεζούβιος), τη Γαλλία, το Ντέβον της Βρετανίας, την Αριζόνα και την Καλιφόρνια των ΗΠΑ, τη Νότια Αφρική και την Ιαπωνία. Στην Ελλάδα ανευρίσκεται σε όμορφες συσσωματώσεις στην περιοχή «Πλάκα» των μεταλλείων Λαυρίου. Handbook of Mineralogy Mindat.org Webmineral.com Κατάλογος ορυκτών Κατάλογος ορυκτών των μεταλλείων Λαυρίου James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244

Ο αλλοφανής (αγγλικά: allophane) είναι ένυδρο πυριτικό ορυκτό του αργιλίου. Το όνομά του προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις άλλος και φαίνω, επειδή αλλάζει μορφή και χρώμα όταν τεθεί σε φλόγα του λύχνου φωταερίου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%82

Γάγγρα

Eπί Διοκλητιανού η Γάγγρα αναδείχθηκε σε πολιτική μητρόπολη της επαρχίας Παφλαγονίας.Υπήρξε η έδρα του τελευταίου ηγεμόνα της περιοχής Δηιοτάρου. Στην πόλη αυτή δίδαξε τον χριστιανισμό ο μεγαλομάρτυρας Καλλίνικος (ο εν Γάγγραις), όπου και στην αυτή πόλη μαρτύρησε, περί τον 1ο αιώνα, εξ ου και η επωνυμία του. H Γάγγρα αποτέλεσε τη μητροπολιτική έδρα της επαρχίας Παφλαγονίας από το γ΄ τέταρτο του 4ου αι. και εξής. Από την Δ' Οικουμενική Σύνοδο και εξής τον μητροποίτη Γάγγρας τον χειροτονούσε ο πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως ενώ παλιότερα τον χειροτονούσε ο μητροπολίτης Aγκύρας.Περί το 343 μ.Χ. κατ΄ άλλους αργότερα αλλά πριν το 370 στην πόλη αυτή συνήλθε εκκλησιαστική τοπική σύνοδος, η Σύνοδος Γάγγρας, η οποία καταδίκασε τους αιρετικούς Ευσταθιανούς, που ακολουθούσαν υπερβολικά ασκητικό τρόπο ζωής. Οι Ευσταθιανοί, οπαδοί του μητροπολίτη Σεβαστείας Ευσταθίου, περιφρονούσαν τον γάμο, εγκατέλειπαν συζύγους ή τέκνα ή γονείς, προφασιζόμενοι συγχρόνως εγκράτεια και άσκηση. Θεωρούσαν τον γάμο εμπόδιο για την σωτηρία και θεμελίωναν την άποψη αυτή σε αποσπάσματα από επιστολές του αποστόλου Παύλου. Ήταν μόνο χορτοφάγοι και ακολουθούσαν γενικά υπερβολές ως προς την παρθενία και την ασκητική ζωή. Οι γυναίκες, που ήταν οπαδοί του Ευστάθιου, έκοβαν τα μαλλιά τους και ντύνονταν με ανδρικά ρούχα. Οι οπαδοί του Ευσταθίου προέτρεπαν τους πιστούς να νηστεύουν τις Κυριακές ενώ παραβίαζαν τις καθιερωμένες από την εκκλησία περιόδους νηστείας και έτρωγαν. Περιφρονούσαν τους τόπους, όπου βρίσκονταν τα λείψανα μαρτύρων θεωρώντας τους ως κοινούς τόπους ταφής. Στη Σύνοδο της Γάγγρας προέδρευσε ο Νικομηδείας Ευσέβειος. Ο επίσκοπος Σεβαστείας Ευστάθιος ήταν αρειανόφρων και εκφραστής της τάσεως των Εγκρατιτών. Ο Ευστάθιος Σεβαστείας με τις ιδέες του συνέβαλε στην ανάπτυξη του μοναχισμού στις περιοχές του Πόντου, Μικρής Αρμενίας και Καππαδοκίας.Τελικά η Σύνοδος Γάγγρας θέσπισε 21 κανόνες, που μετά την επικύρωσή τους από τη συνελθούσα στην Κωνσταντινούπολη, το 691, Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, έλαβαν καθολικό κύρος και έκτοτε περιλαμβάνονται σε όλες τις σχετικές συλλογές. Ο 4ος Κανόνας της Συνόδου της Γάγγρας αναθεματίζει όσους δεν δέχονται να μεταλάβουν των αχράντων μυστηρίων από έγγαμο πρεσβύτερο με την δικαιολογία ότι ο έγγαμος πρεσβύτερος δεν πρέπει να ιερουργεί. Ο 11ος Κανόνας της Συνόδου της Γάγγρας καταδικάζει όσους από τους πιστούς απορρίπτουν τις "αγάπες", δηλαδή τα κοινά δείπνα των χριστιανών που τελούνταν εκτός του χώρου των ναών μετά τη λήξη της Θείας Ευχαριστίας. Ο 13ος Κανόνας της Συνόδου της Γάγγρας καταδικάζει την πρακτική των γυναικών να ντύνονται με ανδρικά ρούχα, γιατί αυτή η τακτική δεν αποτελεί ένδειξη άσκησης και ταπεινότητας, αλλά είναι καθαρή υπερβολή και υποκρισία. Ο 18ος Κανόνας της Συνόδου της Γάγγρας στηλιτεύει όσους από υπέρμετρο ζήλο ή άσκηση νηστεύουν ακόμα και την Κυριακή, η οποία είναι ημέρα χαράς και όχι άσκησης. Ο 20ος Κανόνας της Συνόδου της Γάγγρας καταδικάζει όσους υποτιμούν και απεχθάνονται τις συνάξεις, που γίνονται προς τιμήν των μαρτύρων και των αγίων. Σημαντικό πρόσωπο της πόλης ήταν ο Υπάτιος, επίσκοπος Γαγγρών. Συμμετείχε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325 μ.Χ.) και επέδειξε σημαντική δράση κατά των αιρέσεων. Για τη δράση του αυτή μαρτύρησε από ειδωλολάτρες, οι οποίοι του επιτέθηκαν με ξύλα και πέτρες και τον άφησαν ημιθανή. Πριν ξεψυχήσει, μία εκ των αιρετικών γυναικών τον θανάτωσε διά λίθου. Ο άγιος, αποτελούσε τον πολιούχο και προστάτη της πόλης των Γαγγρών και προς τιμήν του υπήρχε σε αυτήν ναός, έως τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 οπότε και αφανίστηκε. Η ιερά εικόνα του όμως, μεταφέρθηκε με μέριμνα των Μικρασιατών προσφύγων στη νέα τους πατρίδα, το χωριό Αντίγονος Φλώρινας, όπου κτίσθηκε ναός στη μνήμη του. Κατά τη Μέση Βυζαντινή περίοδο η Γάγγρα εντάχθηκε, διαδοχικά, στη δικαιοδοσία των θεμάτων των Aρμενιάκων (7ος αι.), των Bουκελλαρίων (περ. 827) και της Παφλαγονίας (περ. 968). Κατά τα έτη 712, 727 και 732 οι Άραβες επιτέθηκαν στην πόλη. Kατά την επίθεση του 727 μ.Χ. τα τείχη της πόλης υπέστησαν καταστροφές.Tο 1050 μ.Χ. η πόλη της Γάγγρας υπέστη μεγάλες καταστροφές από σεισμό. Kατά το γ΄ τέταρτο του 11ου αι. οι Tουρκομάνοι άρχισαν να εγκαθίστανται στην ευρύτερη περιοχή της Παφλαγονίας και να στρέφονται εναντίον των βυζαντινών πόλεων. H πληροφορία ότι η Γάγγρα καταλήφθηκε από τους Δανισμενδίδες το 1075/6 μ.Χ. θεωρείται σήμερα εσφαλμένη από τους περισσότερους ερευνητές. Eπί Δανισμενιδών, στα τέλη του 11ου αι., οι χριστιανοί κάτοικοι της Γάγγρας υποχρεώθηκαν να εγκατασταθούν εκτός των τειχών της πόλης. Πολλοί χριστιανοί εξισλαμίσθηκαν διά της βίας ή εκούσια.Tο έτος 1132/3 μ.Χ. ο Iωάννης B΄ Kομνηνός έκανε εκστρατεία στην Kασταμονή και τις δυτικές όχθες του ποταμού Άλυος και συνέλαβε τον Δανισμενίδη εμίρη της Γάγγρας. Tην επόμενη χρονιά κατέλαβε τη Γάγγρα. Οι Tουρκομάνοι της Γάγγρας προσχώρησαν στο στρατό του και εκτελέστηκαν εργασίες ανακαίνισης στα τείχη. Tην επόμενη δεκαετία όμως, το έτος 1143 μ.Χ., οι Σελτζούκοι εδραιώθηκαν στη Γάγγρα και στην Άγκυρα. Λίγο αργότερα ο Σελτζούκος ηγεμόνας Șahinşah ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Γάγγρας. O Șahinşah συμμάχησε με τον Mανουήλ A΄ Kομνηνό γύρω στο 1160/1 μ.Χ. H Γάγγρα περιήλθε εκ νέου στους Δανισμενίδες για ένα μικρό διάστημα γύρω στο 1163/4 μ.Χ. και στη συνέχεια, το 1169 μ.Χ. ανακατελήφθη από τους Σελτζούκους του Iκονίου. Tο 1196 μ.Χ. ο Σελτζούκος κυβερνήτης των πόλεων Άγκυρας και Γάγγρας συμμάχησε με τον στασιαστή γνωστό ως (Ψευδο)Aλέξιο Γ΄ Kομνηνό εναντίον του Aλεξίου Γ΄ Aγγέλου. Η Γάγγρα περιήλθε οριστικά στους Oθωμανούς το 1429 μ.Χ. "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τομ. 15ος, σελ. 431

Η Γάγγρα (ή τα Γάγγρα ή αι Γάγγραι), ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην περιοχή της Παφλαγονίας στη Μικρά Ασία. Βρισκόταν βορειοανατολικά της Άγκυρας. Ήταν χτισμένη ανάμεσα στους ποταμούς Ξάνθο και Aλμυρό.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1

Ζωολογικός και Βοτανικός Κήπος του Τόρουν

Στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, ένα ιστορικό αρχοντικό με ένα συγκρότημα βοηθητικών κτιρίων και έναν κήπο υπήρχε στην περιοχή του σημερινού ζωολογικού κήπου και του βοτανικού κήπου του Τόρουν. Το 1797, ο Γιόχαν Γκότλιεμπ Σουλτς αγόρασε ολόκληρη την περιοχή και άρχισε να φυτεύει διάφορα δέντρα και θάμνους για να δημιουργήσει έναν βοτανικό κήπο. Ο κήπος υποτίθεται ότι είχε συναισθηματικό χαρακτήρα, επομένως κατασκευάστηκαν πολλές γέφυρες, δεξαμενές ανύψωσης, πέργκολες, κλουβιά και θερμοκήπια. Απέκτησε και φύτεψε μια σειρά από σπάνια είδη ευρωπαϊκών φυτών, τα οποία αποτέλεσαν το θεμέλιο του βοτανικού κήπου. Μετά το θάνατό του, ο κήπος έγινε ιδιοκτησία του Προτεσταντικού Βασιλικού Ακαδημαϊκού Γυμνασίου του Τόρουν (Królewskie Gimnazjum w Toruniu). Όταν τελείωσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο κήπος γνώρισε μια περίοδο παρακμής και έγινε εν μέρει κατάφυτος από ζιζάνια. Στη δεκαετία του 1920, σε μια περίοδο ταχείας ανάπτυξης στη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία, ο βοτανικός κήπος αναζωογονήθηκε σταδιακά. Το 1963 και το 1964, χάρη στον Άρνμπερτ Σαντέτσκι, ο οποίος διέμενε στην Αργεντινή, ένας αριθμός ζώων μεταφέρθηκε στο Τόρουν, γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία του ζωολογικού κήπου. Μεταξύ των πρώτων ζώων στον ζωολογικό κήπο ήταν τα λάμα, οι παπαγάλοι και τα γιακ. Κατασκευάστηκαν νέα κλουβιά και υπόστεγα. Από τη δεκαετία του 1970, ο ζωολογικός κήπος είναι ανοιχτός για τους επισκέπτες. Στη δεκαετία του 1990, ο ζωολογικός κήπος απέκτησε νέα είδη ζώων όπως μαϊμούδες, σκύλους ρακούν και αμμότραγους. Από το 1993, ο ζωολογικός κήπος λαμβάνει χρηματοδότηση από τις αρχές της πόλης του Τόρουν. Την περίοδο αυτή άνοιξε και ένας μίνι ζωολογικός κήπος που προσφέρει στα παιδιά τη δυνατότητα να παίζουν με τα ζώα.Στο ζωολογικό κήπο οι επισκέπτες μπορούν επίσης να δουν ζώα όπως καφέ αρκούδες, ευρωπαϊκούς βίσονες, σουρικάτες, ευρωπαϊκά αγρινά, λύγκες, ακανθόχοιρους, στρουθοκάμηλους, κινεζικά ζαρκάδια, κοκκινόλαιμα γουάλαμπι, αλπακά και αίγαγρους. Μεταξύ των αξιοσημείωτων νομικά προστατευόμενων φυτών της συλλογής του κήπου είναι: πλάτανος του Λονδίνου, μαύρη πεύκη, γκίγκο, αγριοφουντουκιά, ευρωπαϊκή οξιά και ρουπακοβελανιδιά. Ζωολογικός Κήπος της Βαρσοβίας Ζωολογικός Κήπος του Βρότσουαφ Ζωολογικός Κήπος του Λοτζ Ζωολογικός Κήπος του Πόζναν Επίσημος ιστότοπος

Ο Ζωολογικός και Βοτανικός Κήπος του Τόρουν (πολωνικά: Ogród Zoobotaniczny w Toruniu) είναι ζωολογικός και βοτανικός κήπος που βρίσκεται στο Τόρουν, στο Βοεβοδάτο Κουγιαβίας-Πομερανίας της Πολωνίας. Ο βοτανικός κήπος ιδρύθηκε το 1797, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους παλαιότερους τέτοιους κήπους στην Πολωνία. Το 1965, ο βοτανικός κήπος συγχωνεύτηκε με έναν ζωολογικό κήπο που άνοιξε πρόσφατα. Από το 2007 είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων (ΕΕΖΚΥ).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%89%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%92%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%9A%CE%AE%CF%80%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A4%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD

Ναταλία Ευαγγελίδου

Outdoor 800 μέτρα - 2:01.77 (Χρυσή Ακτή 2018) NR 1500 μέτρα - 4:10.98 (Χρυσή Ακτή 2018) NRIndoor 800 μέτρα - 2:06.52 (Beograd 2017) NR 1500 μέτρα - 4:14.62 (Athlone 2018) NR 3000 μέτρα - 10:06.41 (Πειραιάς 2018)

Η Ναταλία Ευαγγελίδου (10 Μαρτίου 1991) είναι Κύπρια δρομέας που διαγωνιζόταν αρχικά στα 800 μέτρα. Εκπροσώπησε την Κύπρο στους Αγώνες Κοινοπολιτείας 2014 χωρίς να προκριθεί στους τελικούς. Κέρδισε πολλά μετάλλια στους Αγώνες των Μικρών Κρατών της Ευρώπης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CE%95%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85

Nigger

Οι παραλλαγές neger και negar προέρχονται από διάφορες λέξεις Μεσογειακών λατινογενών γλωσσών για το «μαύρο», συμπεριλαμβανομένης της ισπανικής και πορτογαλικής λέξη negro (μαύρο) και το υποτιμητικό σήμερα γαλλικό nègre. Ετυμολογικά, οι λέξεις negro, noir, nègre, and nigger προέρχονται από το λατινικό nigrum (μαύρο). Στην αρχική χρήση στην αγγλική γλώσσα, το nigger (ή niger παλαιότερα) σήμαινε άτομο με σκουρόχρωμο δέρμα. Η παλαιότερη γνωστή δημοσιευμένη χρήση του όρου χρονολογείται από το 1574, σε ένα έργο που αναφέρεται στους "Νέγρους της Αιθιοπίας" ("the Nigers of Aethiop ) . Σύμφωνα με το λεξικό Oxford English Dictionary, η πρώτη υποτιμητική χρήση του όρου « nigger » καταγράφηκε δύο αιώνες αργότερα, το 1775. Στην αποικιακή Αμερική του 1619, ο John Rolfe χρησιμοποίησε τη λέξη "negars" στην περιγραφή των Αφρικανών σκλάβων που αποστέλλονταν στην αποικία της Βιρτζίνια . Αργότερα κυριάρχησαν οι γραφές neger και neggar στα αμερικανικά αγγλικά. Μια πρώιμη εμφάνιση του neger στο Ρόουντ Άιλαντ χρονολογείται από το 1625. Ο λεξικογράφος Noah Webster, πρότεινε την ορθογραφία neger αντί του negro το 1806. Κατά τη διάρκεια του εμπορίου γουναρικών στις αρχές του 1800 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1840 στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, η λέξη γραφόταν "niggur", και συχνά συναντάται στη λογοτεχνία της εποχής. Το "Niggur" ήταν παρόμοιο με τη σύγχρονη χρήση του " dude " ή "guy" στην αγγλική. Μεταξύ των ορεσίβιων εκείνης της περιόδου δεν χρησιμοποιήθηκε ως όρος αποκλειστικά για τους μαύρους, καθώς Ινδοί, Μεξικανοί, Γάλλοι και Άγγλοι θα μπορούσαν να είναι "niggur". Η λέξη άλλοτε είχε υποτιμητική και άλλοτε φιλική σημασία. Ο όρος " έγχρωμος" (colored) ή "negro" έγινε μια σεβαστή εναλλακτική λύση από τα μέσα του 19ου αιώνα. Μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, το "έγχρωμος" είχε γίνει αρκετά συνηθισμένο και επιλέχθηκε ως φυλετικός αυτοπροσδιορισμός για την Εθνική Ένωση για την Προώθηση των Εγχρώμων (National Association for the Advancement of Colored People.) . Το 2008 η Carla Sims, διευθύντρια επικοινωνίας της οργάνωσης, δήλωσε ότι «ο όρος 'έγχρωμος' δεν είναι υποτιμητικός". Είναι ξεπερασμένο και απαρχαιωμένο αλλά όχι επιθετικό. " Η λογοτεχνία του 19ου αιώνα χρησιμοποιεί το "nigger" χωρίς ρατσιστική χροιά. Ο Mark Twain, στο αυτοβιογραφικό βιβλίο Life on the Mississippi (1883), χρησιμοποίησε τον όρο μέσα σε εισαγωγικά, δείχνοντας ότι το αναφέρει κάποιος άλλος, αλλά χρησιμοποίησε τον όρο "negro" όταν πρόκειται για τη δική του αφήγηση. Ο Joseph Conrad δημοσίευσε ένα μυθιστόρημα στη Βρετανία με τον τίτλο The Nigger of the Narcissus (1897), αλλά τον συμβούλευσαν να το κυκλοφορήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες ως The Children of the Sea. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, η κοινωνική αλλαγή που προκάλεσε το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων είχε νομιμοποιήσει τη λέξη της φυλετικής ταυτότητας μαύρος ως επικρατούσα στην αμερικανική αγγλική γλώσσα για να υποδηλώσει τους Αμερικανούς αφρικανικής καταγωγής με μαύρο δέρμα. Ο Πρόεδρος Thomas Jefferson χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη των δούλων του στις Σημειώσεις για την Πολιτεία της Βιρτζίνια (1785), αλλά το "μαύρος" δεν χρησιμοποιήθηκε ευρέως μέχρι τον 20ο αιώνα. Στη δεκαετία του '90, το "Μαύρος" εκτοπίστηκε από το " Αφρο- Αμερικανός", ένα παράδειγμα αυτού που ο γλωσσολόγος Steven Pinker αποκαλεί "κυλιόμενο τάπητα του ευφημισμού " (euphemism treadmill)". Μερικοί μαύροι Αμερικανοί συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τη λέξη nigger, συχνά γράφοντας nigga και niggah, χωρίς ειρωνεία, είτε για να εξουδετερώσουν τις επιπτώσεις της λέξης είτε ως ένδειξη αλληλεγγύης. Έρευνες το 2006 έδειξαν ότι το αμερικανικό κοινό αντιλαμβάνεται τη χρήση του όρου ως λανθασμένη ή απαράδεκτη, αλλά ότι σχεδόν το ήμισυ των λευκών και τα δύο τρίτα των μαύρων γνώριζαν κάποιον προσωπικά που αναφέρεται στους μαύρους με αυτόν τον όρο. Σχεδόν το ένα τρίτο των λευκών και τα δύο τρίτα των μαύρων δήλωσε ότι οι ίδιοι είχαν χρησιμοποιήσει προσωπικά τον όρο τα τελευταία πέντε χρόνια. Στις 28 Φεβρουαρίου, 2007, το Δημοτικό Συμβούλιο της Νέας Υόρκης απαγόρευσε συμβολικά τη χρήση της λέξης nigger. Ωστόσο, δεν υπάρχει ποινή για τη χρήση της. Αυτή η επίσημη απόφαση ζητά επίσης να εξαιρεθεί από το Βραβείο Grammy κάθε τραγούδι που οι στίχοι του περιέχουν τη λέξη. Ωστόσο, ο Ron Roecker, αντιπρόεδρος της επικοινωνίας της Recording Academy, αμφέβαλε ότι αυτό θα έχει οποιαδήποτε επίδραση στις πραγματικές υποψηφιότητες. Η λέξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί με στόχο κάποιο πολιτικό αποτέλεσμα. Όταν ο δήμαρχος του Ντιτρόιτ, Kwame Kilpatrick, υποβλήθηκε σε εντατική εξέταση για την προσωπική του συμπεριφορά το 2008, αποχώρησε από μια ομιλία στο δημοτικό συμβούλιο, λέγοντας: "Τις τελευταίες 30 ημέρες, με έχουν αποκαλέσει nigger περισσότερο από κάθε άλλη φορά σε όλη μου τη ζωή. " Οι αντίπαλοι τον κατηγόρησαν ότι «παίζει το φυλετικό χαρτί» για να σώσει την πολιτική του υπόσταση. Στα απομνημονεύματά του του 1999, ο Ιρλανδο-αμερικανός Michael Patrick MacDonald περιγράφει πόσοι λευκοί κάτοικοι του Old Colony Housing Project στη νότια Βοστόνη χρησιμοποίησαν αυτή την έννοια για να υποβαθμίσουν τους ανθρώπους που θεωρούνταν κατώτεροι, άσπροι ή μαύροι. Ο υπονοούμενος ρατσισμός της λέξης nigger έχει κάνει τη χρήση του ένα κοινωνικό ταμπού . Τα περιοδικά και οι εφημερίδες γενικά δεν χρησιμοποιούν τη λέξη, αλλά τυπώνουν λογοκριμένες παραλλαγές όπως "n * gg * r", "n ** ger", "n--" ή "N-word". . Το 2018, ο επικεφαλής της εταιρείας Netflix, Reed Hastings, απέλυσε τον επικεφαλής του υπεύθυνου επικοινωνίας για τη χρήση της λέξης κατά τη διάρκεια εσωτερικών συζητήσεων για ευαίσθητες λέξεις. Η χρήση του nigger στην παλαιότερη λογοτεχνία έχει γίνει αμφιλεγόμενη λόγω του σύγχρονου νοήματος της λέξης ως ρατσιστικής προσβολής. Μια από τις πιο διαρκείς αμφισβητήσεις ήταν η χρήση της λέξης μέσα στο μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν Οι Περιπέτειες του Huckleberry Finn (1885). Αυτό ήταν το πέμπτο πιο αμφισβητούμενο βιβλίο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, σύμφωνα με την American Library Association . Το μυθιστόρημα γράφεται από την άποψη, και σε μεγάλο βαθμό στη γλώσσα, ενός αμόρφωτου λευκού αγοριού, το οποίο παρασύρεται από τον ποταμό Μισισιπή σε μια σχεδία με έναν ενήλικα δραπέτη σκλάβο, τον Jim. Η λέξη "nigger" χρησιμοποιείται (κυρίως για τον Jim) πάνω από 200 φορές. Οι υποστηρικτές του Twain τονίζουν ότι το μυθιστόρημα γράφτηκε στην λαϊκή γλώσσα της τότε εποχής, όχι με βάση ρατσιστικό στερεότυπο, γιατί ο Τζιμ, ο μαύρος άνθρωπος, είναι συμπαθητικός χαρακτήρας. Το 2011, μια νέα έκδοση που εκδόθηκε από τη NewSouth Books αντικατέστησε τη λέξη "nigger" με τον "σκλάβο" και επίσης κατάργησε τη λέξη "injun". Η αλλαγή προωθήθηκε από τον μελετητή του Twain, Alan Gribben, με την ελπίδα ότι θα «αντισταθμιστεί η «προληπτική λογοκρισία»που γίνεται με την απομάκρυνση του βιβλίου από τα σχολικά προγράμματα λόγω γλωσσικών προβληματισμών. Οι αλλαγές προκάλεσαν οργή από τους επικριτές Elon James, Alexandra Petrie και Chris Meadows . Στη μαύρη κοινότητα, συχνά το nigger αποδίδεται ως nigga(Θέμης Αντωνιάδης)[1]. Αυτή η χρήση έχει διαδοθεί από τις ραπ και hip-hop μουσικές κουλτούρες και χρησιμοποιείται ως λεξιλόγιο ομιλίας εντός της ομάδας (in-group). Δεν είναι απαραιτήτως υποτιμητικό και χρησιμοποιείται συχνά με τη σημασία του "φίλε".Η αποδοχή της χρήσης της λέξης nigga μεταξύ διαφορετικών ομάδων εξακολουθεί να αμφισβητείται, αν και έχει καταλάβει μια θέση στην ομιλία των νέων. Το NAACP καταγγέλλει τη χρήση τόσο του "nigga" όσο και του "nigger". Η χρήση του "nigga" μεταξύ διαφορετικών φυλών εξακολουθεί να θεωρείται ταμπού, ιδιαίτερα εάν ο ομιλητής είναι λευκός. Ωστόσο, οι τάσεις δείχνουν ότι η χρήση του όρου μεταξύ διαφορετικών ομάδων αυξάνεται μεταξύ των λευκών νέων, λόγω της δημοτικότητας της κουλτούρας ραπ και χιπ χοπ. Σύμφωνα με τον Arthur Κ. Spears στο Diverse Issues in Higher Education, 2006 : "Σε πολλές γειτονιές Αφρο-αμερικανών, το nigga είναι ο πιο κοινός όρος για να απευθυνθείς σε έναν άνδρα οποιασδήποτε φυλής ή εθνότητας. ... Το Nigga στην πράξη έχει γίνει ουδέτερο από άποψη σημασίας. Μπορεί να εκφράζει θετική, ουδέτερη ή αρνητική διάθεση" Ο Kevin Cato, εν τω μεταξύ, παρατηρεί ότι "στην αφρο-αμερικανική κοινότητα η λέξη nigga (όχι nigger) αναδίδει αισθήματα υπερηφάνειας. Δίνει μια αίσθηση ενότητας και "openess" μεταξύ των μαύρων ανθρώπων". Η λέξη γίνεται αντιληπτή ως αρνητική όταν χρησιμοποιείται από λευκούς ανθρώπους. Στη δεκαετία του 2010 η "Ν-λέξη" στις διάφορες μορφές της χρησιμοποιείται με αυξανόμενη συχνότητα από τους Αφρο-αμερικανούς μεταξύ τους ή για την αυτο-έκφρασή τους, και είναι η πιο κοινή υβριστική λέξη σε στίχους μουσικής hip hop. Σαν αποτέλεσμα, είναι μια λέξη που ακούγεται καθημερινά από εκατομμύρια ανθρώπους όλων των φυλών παγκοσμίως, που ακούνε μη λογοκριμένη χιπ χοπ και άλλα είδη μουσικής, ενώ είναι κοινωνικά απαράδεκτη για οποιονδήποτε, εκτός από τους Αφροαμερικανούς, να το χρησιμοποιούν. Τίθεται το ερώτημα εάν η καθημερινή και συχνή έκθεση μη μαύρων Αμερικανών στους Αφροαμερικανούς που χρησιμοποιούν τη "Ν-λέξη" θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια αραίωση της εξαιρετικά αρνητικής αντίληψης της λέξης από την πλειοψηφία των μη μαύρων Αμερικανών. Η λέξη χρησιμοποιείται κατ' επέκταση και για άλλες κοινωνικές ομάδες που μειονεκτούν ή καταπιέζονται, όπως διάφορες άλλες εθνότητες, το γυναικείο φύλλο, τους Άραβες, νεο-παγανιστές κλπ. Για παράδειγμα, το 1969, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στο βρετανικό περιοδικό Nova, η καλλιτέχνης Yoko Ono δήλωσε ότι «η γυναίκα είναι ο nigger του κόσμου». Tρία χρόνια αργότερα, ο σύζυγός της, John Lennon, δημοσίευσε το τραγούδι Woman Is the Neger of the World . Το 1978 η τραγουδίστρια Patti Smith χρησιμοποίησε τη λέξη στο " Rock N Roll Nigger ". Επίσης το 1979 ο τραγουδιστής Elvis Costello χρησιμοποίησε τη φράση "white nigger" στο τραγούδι "Oliver's Army", που περιγράφει τις εμπειρίες των βρετανών στρατιωτικών στο Μπέλφαστ κατά τη διάρκεια των ταραχών, όταν το "white nigger" ήταν μια κοινή βρετανική υποτιμητική έκφραση για τους Ιρλανδούς Καθολικούς . Άλλες γλώσσες, ιδιαίτερα οι λατινογενείς, έχουν λέξεις που ακούγονται παρόμοιες με το 'nigger' (είναι ομόφωνα ), αλλά δεν σημαίνουν το ίδιο. Ακριβώς επειδή οι λέξεις είναι συγγενείς, δηλαδή τελικά προέρχονται από το ίδιο λατινικό στέλεχος που εξηγείται παραπάνω, δεν σημαίνει ότι έχουν την ίδια σημασία ή χροιά (συναισθηματική συσχέτιση). Το αν μια λέξη είναι ευτελιστική, υποτιμητική, ουδέτερη, στοργική, ντεμοντέ κλπ. εξαρτάται από το πολιτισμικό της πλαίσιο. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται μια λέξη στα αγγλικά δεν καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται μια παρόμοια λέξη που χρησιμοποιείται σε άλλη γλώσσα. Αντίστροφα, πολλές γλώσσες έχουν εθνοτικά υποτιμητικά που αποθαρρύνουν τους " άλλους " ανθρώπους, δηλαδή λέξεις που εξυπηρετούν παρόμοια λειτουργία με το "nigger", αλλά αυτές συνήθως προέρχονται από εντελώς διαφορετικές ρίζες. «nigger». The Oxford English Dictionary (2 έκδοση). 1989. Fuller, Neely Jr. (1984). The United Independent Compensatory Code/System/Concept: A Textbook/Workbook for Thought, Speech, and/or Action, for Victims of Racism (white supremacy). ASIN B000BVZW38. Kennedy, Randall (2002). Nigger: The Strange Career of a Troublesome Word. New York: Pantheon Books. ISBN 978-0-375-42172-3. Kennedy, Randall (2002). Nigger: The Strange Career of a Troublesome Word. New York: Pantheon Books. ISBN 978-0-375-42172-3. Kennedy, Randall (2002). Nigger: The Strange Career of a Troublesome Word. New York: Pantheon Books. ISBN 978-0-375-42172-3. Smith, Stephanie (2005). Household Words: Bloomers, Sucker, Bombshell, Scab, Nigger, Cyber. Minneapolis: University of Minnesota Press. ISBN 978-0-8166-4552-7. Smith, Stephanie (2005). Household Words: Bloomers, Sucker, Bombshell, Scab, Nigger, Cyber. Minneapolis: University of Minnesota Press. ISBN 978-0-8166-4552-7. Smith, Stephanie (2005). Household Words: Bloomers, Sucker, Bombshell, Scab, Nigger, Cyber. Minneapolis: University of Minnesota Press. ISBN 978-0-8166-4552-7. Swan, Robert J. (2003). New Amsterdam Gehenna: Segregated Death in New York City, 1630–1801. Brooklyn: Noir Verite Press. ISBN 978-0-9722813-0-0. Swan, Robert J. (2003). New Amsterdam Gehenna: Segregated Death in New York City, 1630–1801. Brooklyn: Noir Verite Press. ISBN 978-0-9722813-0-0. Swan, Robert J. (2003). New Amsterdam Gehenna: Segregated Death in New York City, 1630–1801. Brooklyn: Noir Verite Press. ISBN 978-0-9722813-0-0. Worth, Robert F. (Fall 1995). «Nigger Heaven and the Harlem Renaissance». African American Review 29 (3): 461–473. doi:10.2307/3042395. https://archive.org/details/sim_african-american-review_fall-1995_29_3/page/461. Asim, Jabari (2007). The N Word: who can say it, who shouldn't, and why. Boston: Houghton Mifflin Company. ISBN 978-0-618-19717-0. Asim, Jabari (2007). The N Word: who can say it, who shouldn't, and why. Boston: Houghton Mifflin Company. ISBN 978-0-618-19717-0. Asim, Jabari (2007). The N Word: who can say it, who shouldn't, and why. Boston: Houghton Mifflin Company. ISBN 978-0-618-19717-0.

Στην αγγλική γλώσσα, η λέξη nigger (στα ελληνικά αντιστοιχεί συνήθως στην λέξη αράπης, ή νέγρος), είναι μια εθνοτική δυσφήμιση που συνήθως απευθύνεται προς μαύρους ανθρώπους . Η λέξη εμφανίστηκε τον 18ο αιώνα ως προσαρμογή του ισπανικού negro, από το λατινικό niger, που σημαίνει "μαύρο". Χρησιμοποιήθηκε υποτιμητικά, και μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, η χρήση του από μη Αφρο-αμερικανούς έγινε μια σαφώς υποτιμητική και ρατσιστική προσβολή. Κατά συνέπεια, άρχισε να εξαφανίζεται από τη γενική λαϊκή κουλτούρα. Ωστόσο, παρέμεινε σε χρήση και, στις διάφορες μορφές της, χρησιμοποιείται με αυξανόμενη συχνότητα στη δεκαετία του 2010 μεταξύ Αφροαμερικανών ή για αυτο-έκφραση, και έγινε η πιο κοινή υβριστική λέξη στις διάφορες μορφές της, σε στίχους της μουσικής χιπ χοπ. Ως αποτέλεσμα, είναι μια λέξη που ακούγεται καθημερινά από εκατομμύρια ανθρώπων όλων των φυλών παγκοσμίως, οι οποίοι ακούνε μη λογοκρινόμενη χιπ χοπ και άλλα μουσικά είδη, ενώ ευρέως θεωρείται απαράδεκτο να χρησιμοποιείται από οποιονδήποτε, εκτός από τους Αφρο-αμερικανούς. Η συνεχιζόμενη ένταξη της λέξης σε κλασικά έργα λογοτεχνίας προκάλεσε αντιπαραθέσεις. Επειδή ο όρος θεωρείται εξαιρετικά προσβλητικός, στα αγγλικά κείμενα αναφέρεται συχνά με τον ευφημισμό « η λέξη Ν» (N-word)

https://el.wikipedia.org/wiki/Nigger

Αββαείο του Γουόμπερν

Το Γουόμπερν Άμπεϋ, που περιλαμβάνει το πάρκο Γουόμπερν και τα κτήριά του, κτίστηκε και ιδρύθηκε ως Κιστερκιανό αββαείο το 1145. Αφού λήφθηκε από τους μοναχούς ενοίκους του από τον Ερρίκο Η΄ και δόθηκε στον Τζον Ρασλ 1ο κόμη του Μπέντφορντ το 1547, έγινε η έδρα της οικογένειας Ρασλ και των δουκών του Μπέντφορντ. Αυτοί κατεδάφισαν το αρχικό κτήριο της μονής και έκτισαν την κατοικία τους στη μοναστική τοποθεσία, διατηρώντας το όνομα Abbey. Το Άμπεϋ ξανακτίστηκε σε μεγάλο βαθμό το 1744 από τους αρχιτέκτονες Χένρυ Φλίτκροφτ και Χένρυ Χόλλαντ για τον 4ο δούκα. . Η Άννα Ράσελ, δούκισσα του Μπέντφορντ, ξεκίνησε το τελετουργικό τού απογευματινού τσαγιού στην Αγγλία του 19ου αι. Τον Απρίλιο του 1786 ο Τζον Άνταμς (ο μελλοντικός 2ος πρόεδρος των Η.Π.Α., σε περιοδεία με τον Τόμας Τζέφερσον, που ήταν αντιπρόεδρός του, πριν γίνει ο ίδιος ο επόμενος Πρόεδρος) επισκέφθηκε το Γουόμπερν Άμπεϋ και άλλα αξιοσημείωτες κατοικίες στην περιοχή. Αφού τις επισκέφθηκε, έγραψε στο ημερολόγιό του "Τα Στόουβ, Χάγκλεϋ και Μπλένειμ είναι υπέροχα. Τα Γουόμπερν, Κάβερσαμ και Λήσοουβς είναι όμορφα. Το Γουότον είναι υπέροχο και κομψό, αν και παραμελημένο". Επίσης στο ημερολόγιό του καταδίκαζε τα μέσα, που χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση των μεγάλων κτημάτων και δεν πίστευε ότι οι καλλωπισμοί στο τοπίο, που έκαναν οι ιδιοκτήτες των μεγάλων εξοχικών σπιτιών, θα ταίριαζαν στην πιο τραχιά αμερικανική ύπαιθρο. Από το 1941 ο Γουόμπερν Άμπεϋ ήταν η έδρα του μυστικού Πολιτικού Πολεμικού Εκτελεστικού (PWE), που είχε τα γραφεία του στο Λονδίνο, στο Μπους Χάουζ του BBC. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανακαλύφθηκε ξηρή σήψη (μύκητες ξύλου) και στη συνέχεια το μισό Άμπεϋ κατεδαφίστηκε. Όταν ο 12ος δούκας απεβίωσε το 1953, ο γιος του ο 13ος δούκας εκτέθηκε σε φόρο κληρονομίας 14.000.000 δολαρίων και το Αβαείο ήταν μία κατά το ήμισυ κατεδαφισμένη και κατά το ήμισυ εγκαταλελειμμένη κατοικία. Αντί να παραδώσει τα οικογενειακά κτήματα στο Εθνικό Κληροδότημα, κράτησε την ιδιοκτησία και άνοιξε το Άμπεϋ στο κοινό για πρώτη φορά το 1955. Σύντομα το Γουόμπερν κέρδισε τη δημοτικότητά του και στα πρώτα δέκα χρόνια είχε πωλήσεις εισιτηρίων 11.000.000 δολαρίων, βοηθώντας στην αποπληρωμή μεγάλου μέρους από τον φόρο κληρονομίας. Προστέθηκαν και άλλες ψυχαγωγίες, συμπεριλαμβανομένου του "Πάρκου Γουόμπερν Σαφάρι" στο χώρο του Άμπεϋ το 1970. Ερωτηθείς για τα δυσμενή σχόλια άλλων αριστοκρατών, όταν μετέτρεψε την οικογενειακή κατοικία σε πάρκο σαφάρι, ο 13ος δούκας είπε: "Δεν απολαμβάνω την περιφρόνηση των ευγενών, αλλά είναι καλύτερα να σε κοιτάνε κάτω από το να μη σε κοιτάνε διόλου." Ο 13ος δούκας μετακόμισε στο Μόντε Κάρλο το 1975. Ο γιος του Ρόμπιν, ο οποίος απολάμβανε τον τίτλο ευγένειας μαρκήσιος του Τάβιστοκ, διοικούσε το Άμπεϋ με τη σύζυγό του κατά την απουσία τού πατέρα του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο μαρκήσιος και Η Ομάδα Τυσσώντς σχεδίαζαν να μετατρέψουν το Άμπεϋ σε ένα μεγάλο θεματικό πάρκο με τη βοήθεια του Τζον Γουόρντλεϋ, δημιουργού των τρένων λούνα παρκ "Nemesis" και "Oblivion". Ωστόσο, Η Τυσσώντς αγόρασε το Όλτον Τάουερς και το έφτιαξε εκεί. Από το 1999 έως το 2002, ο μαρκήσιος και η μαρκησία, η πρώην Χενριέτα-Τζόαν Τίαρκς, ήταν τα θέματα της ριάλιτυ σειράς Εξοχικό Σπίτι της Tiger Aspect Productions σε τρεις σειρές (συνολικά 29 επεισόδια), που προβλήθηκαν στο BBC Two. Η σειρά περιέγραφε λεπτομερώς την καθημερινή ζωή και την επιχείρηση του Άμπεϋ Ενέπνευσε αρκετές ιστορίες του Monarch of the Glen. Ο μαρκήσιος του Τάβιστοκ έγινε ο 14ος δούκας μετά το τέλος του πατέρα του, τον Νοέμβριο του 2002 στη Σάντα Φε του Νέου Μεξικού των Η.Π.Α. Ο 14ος δούκας ήταν ο πιο σύντομος κάτοχος του δουκάτου και απεβίωσε τον Ιούνιο του 2003. Με το τέλος του 14ου δούκα, ο γιος του Άντριου έγινε ο 15ος δούκας και συνεχίζει τη δουλειά τού πατέρα του στη διαχείριση του Κτήματος Γουόμπερν Άμπεϋ. Το κτήριο περιλαμβάνεται στην υψηλότερη κατηγορία αρχιτεκτονικής με βαθμό I. Η συλλογή έργων τέχνης του δούκα του Μπέντφορντ είναι από τις καλύτερες σε ιδιωτικά χέρια και περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα δυτικών έργων τέχνης. Τα εκθέματα περιλαμβάνουν περίπου 250 πίνακες, συμπεριλαμβανομένων έργων των Ρούμπενς, Φαν Ντυκ, Καναλέττο και Βελάσκεθ. Επιπλέον, η συλλογή περιλαμβάνει παραδείγματα από τους πιο ακριβούς -Γάλλους και Άγγλους- κατασκευαστές επίπλων σε πολλές περιόδους και μία ποικίλη συλλογή από πορσελάνη και ασημικά. Ολλανδική Σχολή Asselyn, Jan - 1 ζωγραφική Cuyp, Aelbert Jacobsz - 5 πίνακες Delen, Dirk van - 1 πίνακας Flinck, Govert - 1 ζωγραφική Goyen, Jan van - 1 ζωγραφική Πότερ, Paulus - 2 πίνακες (Α Hawking Κόμμα, 1653) Rembrandt, Harmenszoon van Rijn - 2 πίνακες ( Boaz, 1643 και Αυτοπροσωπογραφία, 1640) Ruisdael, Jacob van - 2 πίνακες Steen, Jan - 2 πίνακες Velde, Willem van de Velde (ο νεότερος) - 1 πίνακας Werff, Adrian van der - 1 ζωγραφικήΑγγλική Σχολή Gainsborough, Thomas - 1 πίνακας Gheeraerts, Marcus (the Younger) - 2 πίνακες Hayter, Sir George - 4 πίνακες Hoppner, John - 2 πίνακες Knapton, George - 1 πίνακας Landseer, Edwin Henry - 2 πίνακες Reynolds, Joshua - 12 πίνακες George Gower - ( Το Armada Πορτρέτο της Ελισάβετ Ι, 1588;Φλαμανδική Σχολή Critz, John de - 1 ζωγραφική Dyck, Anthony van - 10 πίνακες ( Aubert Lemire, Πρύτανης της Αμβέρσας, περ. 1630) Eworth, Hans - 1 πίνακαςΓαλλική Σχολή Bercham, Nicholas - 1 πίνακας Lorrain, Claude (γνωστό ως Claude Gellée) - 2 πίνακες Lefebvre, Claude - 1 πίνακας Loo, Carl van - 1 ζωγραφική ( Πορτρέτο του Louis XV ) Poussin, Nicolas - 2 πίνακες Vernet, Claude Joseph - 2 πίνακεςΓερμανική Σχολή Holbein, Hans (the Younger) - 1 πίνακαςΙταλική Σχολή Μπατόνι, Πομπέο - 1 πίνακας Canaletto - 24 πίνακες ζωγραφικής ( Άποψη της εισόδου στο ενετικό οπλοστάσιο, περ. 1732 - ένα από τα μεγαλύτερα έργα του Canaletto) Ricci, Sebastiano - 1 πίνακας Salvi, Giovanni (Il Sassoferrato) - 2 πίνακεςΙσπανική Σχολή Murillo, Bartolomé Esteban - 1 πίνακας Velázquez, Diego - 1 πίνακας ( Πορτρέτο του Ναύαρχου Pulido Pareja, Γενικός Καπετάνιος του στόλου Armada της Νέας Ισπανίας ) Η CFF παρήγαγε την ταινία "Five Clues To Fortune" γνωστός και ως "The Treasure At Woburn Abbey" το 1957, με πρωταγωνιστές τον David Hemmings και τον David Cameron, ο οποίος νυμφεύτηκε τη γερμανίδα ηθοποιό Hildegard Knef 5 χρόνια αργότερα. Κατάλογος μοναστηριακών σπιτιών στο Bedfordshire Woburn Place, Woburn Walk, Woburn Square στο Κεντρικό Λονδίνο Robert Salmon (1763–1821), αρχιτέκτονας πολλών κτιρίων στο κτήμα του Δούκα του Μπέντφορντ Σημειώσεις βιβλιογραφικές αναφορές Adams, John· Adams, Charles Francis (1851). The Works of John Adams, Second President of the United States: Autobiography, continued. Diary. Essays and controversial papers of the Revolution. The Works of John Adams, Second President of the United States. 3. Little, Brown. σελ. 394. Απόδοση: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Woburn" . Encyclopædia Britannica. 28 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 767. Angelicoussis, Elizabeth (1992). The Woburn Abbey Collection of Classical Antiquities, Monumenta Artis Romanae XX. Zabern. ISBN 978-3-8053-1303-2. Επίσημος ιστότοπος Η Συλλογή Woburn Abbey of Classical Antiquities in the Arachne (αρχαιολογική βάση δεδομένων) https://web.archive.org/web/20110612053031/http://www.mspong.org/picturesque/woburn_abbey.html

Το Αββαείο του Γουόμπερν (αγγλικά: Woburn Abbey (/wοʊbərn æbi/) βρίσκεται στα ανατολικά του χωριού Γουόμπερν, στο Μπέντφορντ της Αγγλίας. Είναι ένα εξοχικό σπίτι, η οικογενειακή έδρα του δούκα του Μπέντφορντ. Αν και εξακολουθεί να είναι η οικογενειακή κατοικία του τωρινού δούκα, είναι ανοικτό συγκεκριμένες ημέρες για τους επισκέπτες, μαζί με το ποικίλο κτήμα που το περιβάλλει, συμπεριλαμβανομένων των ιστορικών κήπων τοπίου και του πάρκου ελαφιών (από τον Χάμφρεϋ Ρέπτον), καθώς και πιο πρόσφατων αξιοθέατων που προστέθηκαν, όπως το πάρκο Σαφάρι, ένας σιδηρόδρομος μινιατούρα και ένας κήπος ως κέντρο επισκεπτών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B2%CE%B2%CE%B1%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%BF%CF%85%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD

Σαλαμάνκα

Η Σαλαμάνκα ιδρύθηκε κατά την πρώιμη ρωμαϊκή εποχή. Τον 3ο αιώνα π.Χ. ο Αννίβας πολιόρκησε την πόλη. Μετά την ήττα των Καρχηδονίων από τους Ρωμαίους η Σαλαμάνκα άρχισε να αποκτά όλο και μεγαλύτερη εμπορική σημασία. Η Σαλαμάνκα παραδόθηκε στους Μουσουλμάνους το 712. Οι αιώνες που ακολούθησαν ήταν γεμάτοι συγκρούσεις μεταξύ των Μουσουλμάνων και του Βασιλείου του Λεόν, με αποτέλεσμα να βρεθεί η Σαλαμάνκα στα σύνορα μεταξύ του χριστιανικού βορρά και του Μουσουλμανικού νότου. Η πόλη όμως ανακαταλήφθηκε από τις ισπανικές δυνάμεις τον 12ο αιώνα. Μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία της πόλης είναι η ίδρυση του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκας, από τον Αλφόνσο Θ' το 1218, το οποίο σύντομα έγινε ένα από τα σημαντικότερα ακαδημαϊκά κέντρα της Ευρώπης. Κατά τους Ναπολεόντειους Πολέμους, οι δυνάμεις της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Μεγάλης Βρετανίας πέτυχαν μια αποφασιστική νίκη εναντίον των γαλλικών στρατευμάτων στη μάχη της Σαλαμάνκας που έλαβε χώρα σε μία τοποθεσία νότια της πόλης στις 22 Ιουλίου 1812. Επίσημη Τουριστική Ιστοσελίδα Σαλαμάνκα στο Curlie

Η Σαλαμάνκα (ισπ.: Salamanca) είναι πόλη της δυτικής Ισπανίας και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, η οποία ανήκει στην αυτόνομη κοινότητα της Καστίλλης και Λεόν (ισπ: Castilla y León). Σύμφωνα με την απογραφή του 2005, έχει πληθυσμό 160.331 κατοίκων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B1

Γιόχαν Χόφμανσεγκ

Ο Χόφμανσεγκ γεννήθηκε στην πόλη Ράμεναου της Γερμανίας to 1766. Σπούδασε ιστορία, γεωγραφία, φυσικές επιστήμες και νέες γλώσσες στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο ενθουσιασμός του για τη βοτανική και την εντομολογία αυξήθηκε και αποφάσισε να γίνει εξερευνητής. Ωστόσο, μετά τον πρόωρο θάνατο των γονιών του το 1788, κληρονόμησε τις κατοικίες τους στη Δρέσδη και την οικογενειακή περιουσία του πατέρα του στο Ράμεναου, την οποία ανέλαβε αρχικά αλλά το 1794 την πούλησε στον γαμπρό του. Ταξίδεψε σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, όπου μελέτησε τα φυτά και τα ζώα τους και απέκτησε τεράστιες συλλογές. Το 1793–1794 πραγματοποίησε το πρώτο μεγάλο ταξίδι του με σκοπό την έρευνα και επισκέφτηκε την Ουγγαρία, την Αυστρία και την Ιταλία. Το 1795–1796 επικεντρώθηκε στην Πορτογαλία, την οποία επισκέφθηκε με πλοίο μαζί με τον Γερμανό φυσιοδίφη και εξερευνητή Βίλχελμ Γκότλιμπ Τιλίζιος. Το 1797–1801 ήταν η περίοδος κατά την οποία έκανε μακρύτερη και πιο εντατική έρευνα, ταξιδεύοντας μαζί με τον Χάινριχ Φρίντριχ Λινκ. Για παράδειγμα, σε ένα ταξίδι στη Γαλλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, συγκέντρωσαν περισσότερα από 2.100 φυτά. Και οι δύο μαζί, δημοσίευσαν το Flore Portugaise, μια επισκόπηση της χλωρίδας της Πορτογαλίας, με περισσότερες από 100 έγχρωμες πλάκες χαλκού.Τις συλλογές, που αποκτούσε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, έστελνε στον φίλο του, εντομολόγο και ζωολόγο Γιόχαν Καρλ Βίλχελμ Ίλιγκερ, ο οποίος ήταν τότε στο Μπράουνσβαϊγκ, για να τις μελετήσει και ταξινομήσει. Ο Ίλιγκερ (1775-1813) συστηματοποίησε τη μεγάλη συλλογή εντόμων του Χόφμανσεγκ στο Μπράουνσβαϊγκ, η οποία ήταν μακράν η μεγαλύτερη συλλογή με περισσότερα από 16.000 δείγματα. Από το 1804 έως το 1816, ο Χόφμανσεγκ εργάστηκε στο Βερολίνο και το 1815 εξελέγη μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Το 1809 ίδρυσε το Ζωολογικό Μουσείο Βερολίνου και πρότεινε τον φίλο του Ίλιγκερ για τη θέση του επιμελητή. Στη συνέχεια, όλες οι συλλογές του Χόφμανσεγκ μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο και για την προσφορά του, στις 2 Νοεμβρίου 1810, του απονεμήθηκε το Παράσημο του Κόκκινου Αετού (Τρίτης Τάξης της περιόδου 1810–1918). Στη βάση δεδομένων του "Διεθνή Καταλόγου Ονομασίας Φυτών" υπάρχουν δημοσιευμένες 784 ονομασίες φυτών υπό τη συντομογραφία συντάκτη Hoffmanns. Το γένος των οσπρίων Χοφμανσέγκια πήρε το όνομά του από τον Χόφμανσεγκ.Το 1820 αγόρασε την πατρική του περιουσία με το κτήμα στο Ράμεναου, που είχε πουλήσει πριν από 26 χρόνια, με σκοπό να περάσει τη συνταξιοδότησή του στη Δρέσδη. Αφιερώθηκε στην κηπουρική και την καλλιέργεια φυτών. Στα 59 του, παντρεύτηκε τη 19χρονη Φάνη Λουίζε Γιοχάνα φον Βάρνερυ, εγγονή του Στρατηγού Καρλ Ερνστ Άουγκουστ φον ντερ Γκρέμπεν. Απεβίωσε στη Δρέσδη to 1849 σε ηλικία 83 ετών, όπου και ετάφη στο Παλαιό Καθολικό Νεκροταφείο της πόλης. Η συνήθης συντομογραφία συντάκτη Hoffmanns. (η οποία αναφέρεται σε ένα βοτανικό όνομα) χρησιμοποιείται για να υποδείξει αυτό το πρόσωπο ως συγγραφέα. Όσον αφορά τα προσωπικά ονόματα: Μέχρι το 1919, το όνομα Γκραφ (Graf) ήταν τίτλος ευγενείας (μεταφρασμένος ως Κόμης), όχι όνομα ή μεσαίο όνομα. Η γυναικεία απόδοση του τίτλου είναι Γκρέφιν (Gräfin). Στη Γερμανία, από το 1919, αποτελεί πλέον μέρος των οικογενειακών ονομάτων.

Ο Γιόχαν Χόφμανσεγκ (Johann Centurius Hoffmann Graf von Hoffmannsegg) (23 Αυγούστου 1766 – 13 Δεκεμβρίου 1849) ήταν Γερμανός βοτανολόγος, ορνιθολόγος, εντομολόγος, πτεριδολόγος, λεπιδοπτεριδολόγος και ζωολόγος. Η επίσημη βοτανική συντομογραφία, που αφορά τον Χόφμανσεγκ, είναι Hoffmanns.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8C%CF%87%CE%B1%CE%BD_%CE%A7%CF%8C%CF%86%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%B5%CE%B3%CE%BA

Ukrainian skycutter (περιστέρι)

Οι ουκρανικοί ουρανοκόφτες είναι στην πραγματικότητα διαφορετικές φυλές περιστεριών μαζί. Ορισμένες από αυτές τις φυλές περιλαμβάνουν τα nikolajevski bocatzy και nikolajevski torzovi. Αυτή η φυλή μπορεί να φτάσει σε υψόμετρο ενός χιλιομέτρου και να παραμείνει εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε αντίθεση με τα κυλινδρικά , αυτή η φυλή πετάει κατ' ευθείαν από τη σοφίτα ή το κοτέτσι της, χωρίς ποτέ να κάνει κυκλική κίνηση. Συναρπαστικά σμήνη: http://rzhev.tripod.com/tutcheresi/orlik/orlik.html Ουκρανικά περιστέρια: www.ukrainianpigeons.com

Ο Ukranian skycutter (κατά λέξη ελληνική μετάφραση: ουκρανικός ουρανοκόφτης) είναι μια φυλή περιστεριών που έχει αναπτυχθεί για υψηλές πτήσεις. Προέρχεται από τη χερσόνησο της Κριμαίας στην Ουκρανία. Το πρώτο καταγεγραμμένο πρότυπο για αυτά τα πτηνά δημιουργήθηκε στο Μικολάιβ στη νότια Ουκρανία. Υπάρχει ωστόσο και η άποψη ότι η φυλή αυτή αναπτύχθηκε από Πολωνούς εκτροφείς περιστεριών στην Πολωνία του μεσοπολέμου, με βάση μια ρωσική φυλή περιστεριών.

https://el.wikipedia.org/wiki/Ukrainian_skycutter_(%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B9)

Σήραγγα Τυμφρηστού

Οι μελέτες ξεκίνησαν το 1988 και η σήραγγα ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1991 και είχε ως σκοπό την διευκόλυνση της μετακίνησης μεταξύ Λαμίας και Καρπενησίου στο όρος του Τυμφρηστού. Στην κατασκευή της υπήρξαν αρκετά και μεγάλα προβλήματα, αφού οι εργάτες διάνοιγαν την σήραγγα και αυτή από πίσω τους έκλεινε. Αυτό συνέβαινε διότι στην περιοχή όπου διανοιγόταν η σήραγγα υπήρχαν αρκετά γεωτεχνικά προβλήματα, όπως το φούσκωμα της μάζας. Γενικότερα, η μελέτη για την διάνοιξη της σήραγγας δεν ήταν ολοκληρωμένη και δεν υπήρχε μελέτη γεωτεχνικών προβλημάτων, καθώς και μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Τελικά η σήραγγα παραδόθηκε στην κυκλοφορία στις 9 Μαρτίου 2000. Το 2013 η σήραγγα κρίθηκε επικίνδυνη και μη ασφαλής από την Διοικητική Αρχή Σηράγγων για διάφορους λόγους.

Η Σήραγγα Τυμφρηστού, ή Σήραγγα Παύλος Μπακογιάννης είναι μια σήραγγα στην Εθνική Οδό 38, στο τμήμα Λαμία-Καρπενήσι. Έχει μήκος 1,385 χλμ. και είναι αμφίδρομη (1 λωρίδα ανόδου και 1 λωρίδα καθόδου). Ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1991 και παραδόθηκε στην κυκλοφορία το 2000. Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της ήταν από τις μεγαλύτερες σήραγγες της Ελλάδας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AE%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B1_%CE%A4%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D

Παναγιώτης Δημακάκος

Ο Δημακάκος γεννήθηκε στον Πειραιά, όπου είχε και όλη τη σχολική του εκπαίδευση, καταγόταν όμως από την Καφιόνα, χωριό της Ανατολικής Μάνης. Κατόπιν σπούδασε ιατρική και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης, του Κιέλου και το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Από το τελευταίο πήρε και διδακτορικό, με θέμα τη θεραπεία της οξείας παγκρεατίτιδας. Στη συνέχεια, από το 1965 μέχρι το 1973, ειδικεύθηκε στη Γενική και Αγγειακή Χειρουργική στην Ελβετία, στα Νοσοκομεία Βίντερτουρ και Ζυρίχης, όπου με θέμα «κακώσεις των βρόγχων και χειρουργική αντιμετώπιση» πήρε και δεύτερο διδακτορικό. Ο Δημακάκος πραγματοποίησε την πρώτη στην Ελλάδα (και 4η στην παγκόσμια ιστορία της ιατρικής) φλεβο-φλεβική παράκαμψη επί μεταθρομβωτικού συνδρόμου, το 1978. Το ίδιο έτος πέτυχε την πρώτη παγκοσμίως πλήρη αποκατάσταση δεξιού άνω άκρου βρέφους ηλικίας ενός έτους με πολλαπλές συγγενείς αρτηριοφλεβικές επικοινωνίες και αυτόματο κάταγμα κερκίδας, ενώ το 1980 έκανε την πρώτη αγγειοσκόπηση στην Ελλάδα. Το 1994 προέβη στην πρώτη στην Ελλάδα ταυτόχρονη επέμβαση και των δύο καρωτίδων και το 1996 την πρώτη παγκοσμίως επαναγγείωση όλων των κλάδων του αορτικού τόξου με μία μόνο πρόθεση. Γενικότερα, είχε πραγματοποιήσει χιλιάδες χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ είχε περισσότερες από 600 ερευνητικές δημοσιεύσεις και ανακοινώσεις σε συνέδρια. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Αγγειοχειρουργικής Εταιρίας, της οποίας διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος, καθώς και μέλος 28 εθνικών και διεθνών επιστημονικών εταιρειών. Συνέγραψε εννέα τόμους πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, κυρίως αγγειοχειρουργικού περιεχομένου. Το 1993 εκέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής της Αγγειοχειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 2001 καθηγητής α΄ βαθμίδας, οπότε και του ανατέθηκε η διεύθυνση της Β ́ Χειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Αρεταίειο Νοσοκομείο.Είχε επανειλημμένα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο εξωτερικό και είχε τιμηθεί πολλές φορές από εθνικούς και διεθνείς επιστημονικούς φορείς και εταιρείες για την προσφορά του στην ιατρική και ιδιαιτέρως στην αγγειοχειρουργική. Ο Δημακάκος ήταν έγγαμος με την Κατερίνα Δελλαπόρτα, με την οποία απέκτησαν επτά παιδιά και τα 5 από αυτά έγιναν ιατροί. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια της ζωής του ακολούθησε το πνευματικό κάλεσμα και έγινε μοναχός στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος με το όνομα Λουκάς. Απεβίωσε στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και κηδεύθηκε και τάφηκε στη Μονή Βατοπεδίου την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2021. Βιβλία του Δημακάκου στη βάση δεδομένων της βιβλιοnet Παναγιώτης Δημακάκος: «Θρησκεία και επιστήμη είναι δίδυμες αδελφές», εφημ. Ημερησία

Ο Παναγιώτης Β. Δημακάκος (1939 – 1 Δεκεμβρίου 2021) ήταν Έλληνας ιατρός αγγειοχειρουργός, καθηγητής της Αγγειοχειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και μετέπειτα Αγιορείτης μοναχός.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82

Κατανομή Μάξγουελ-Μπόλτσμαν

Δεχόμενοι ότι το σύστημα περιέχει πολύ μεγάλο αριθμό σωματιδίων, το κλάσμα των σωματιδίων που βρίσκονται μέσα σε ένα απειροστό «στοιχείο» (διάστημα) του τριδιάστατου χώρου των ταχυτήτων, d 3 v {\displaystyle d^{3}v} , με κέντρο ένα διάνυσμα μέτρου v {\displaystyle v} , είναι f ( v ) d 3 v {\displaystyle f(v)d^{3}v} και ισχύει: f ( v ) d 3 v = ( m 2 π k T ) 3 / 2 e − m | v | 2 2 k T d 3 v , {\displaystyle f(v)~\mathrm {d} ^{3}v=\left({\frac {m}{2\pi kT}}\right)^{3/2}\,e^{-{\frac {m|v|^{2}}{2kT}}}~\mathrm {d} ^{3}v,} όπου m {\displaystyle m} είναι η μάζα του κάθε σωματιδίου και k T {\displaystyle kT} το γινόμενο της σταθεράς του Μπόλτσμαν και της θερμοδυναμικής θερμοκρασίας. Το στοιχείο του χώρου των ταχυτήτων μπορεί να γραφεί ως d 3 v {\displaystyle ^{3}v} = d v x {\displaystyle v_{x}} d v y {\displaystyle v_{y}} d v z {\displaystyle v_{z}} σε καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων, ή ως d 3 v {\displaystyle ^{3}v} = v 2 {\displaystyle v^{2}} d v {\displaystyle v} d Ω {\displaystyle \Omega } σε σύστημα σφαιρικών συντεταγμένων, όπου το Ω {\displaystyle \Omega } υποδηλώνει στερεά γωνία. Εδώ η f ( v ) {\displaystyle f(v)} είναι η συνάρτηση πιθανότητας της κατανομής, κανονικοποιημένη έτσι ώστε το ∫ f ( v ) {\displaystyle \int f(v)} d 3 v {\displaystyle ^{3}v} πάνω σε όλες τις ταχύτητες να είναι ίσο με τη μονάδα. Στη φυσική πλάσματος η κατανομή πιθανότητας πολλαπλασιάζεται συχνά με την πυκνότητα των σωματιδίων (αριθμητική πυκνότητα), έτσι ώστε το ολοκλήρωμα της προκύπτουσας συναρτήσεως κατανομής να ισούται με την πυκνότητα αυτή. Θεωρώντας τη συνάρτηση της κατανομής Μάξγουελ για σωματίδια που κινούνται μόνο σε μία διεύθυνση (μονοδιάστατη κίνηση), έστω την x {\displaystyle x} , έχουμε f ( v x ) d v x = ( m 2 π k T ) 1 / 2 e − m v x 2 2 k T d v x , {\displaystyle f(v_{x})~\mathrm {d} v_{x}=\left({\frac {m}{2\pi kT}}\right)^{1/2}\,e^{-{\frac {mv_{x}^{2}}{2kT}}}~\mathrm {d} v_{x},} αποτέλεσμα που μπορεί να βρεθεί ολοκληρώνοντας την τριδιάστατη μορφή ως προς τις συνιστώσες v y {\displaystyle v_{y}} και v z {\displaystyle v_{z}} . Αναγνωρίζοντας τη συμμετρία της f ( v ) {\displaystyle f(v)} ως προς όλες τις διευθύνσεις, μπορούμε να ολοκληρώσουμε ως προς τη στερεά γωνία και να γράψουμε μια κατανομή πιθανότητας των ταχυτήτων ως τη συνάρτηση: f ( v ) d v = ( m 2 π k T ) 3 / 2 4 π v 2 e − m v 2 2 k T d v . {\displaystyle f(v)~\mathrm {d} v=\left({\frac {m}{2\pi kT}}\right)^{3/2}\,4\pi v^{2}e^{-{\frac {mv^{2}}{2kT}}}~\mathrm {d} v.} Αυτή η συνάρτηση πυκνότητας πιθανότητας δίνει την πιθανότητα ανά μονάδα ταχύτητας να βρούμε ένα σωματίδιο με ταχύτητα κοντά στη v {\displaystyle v} . Η απλούστερη συνήθης διαφορική εξίσωση που ικανοποιείται από την κατανομή είναι η: k T v f ′ ( v ) + f ( v ) ( m v 2 − 2 k T ) = 0 {\displaystyle kTvf'(v)+f(v)(mv^{2}-2kT)=0} με f ( 1 ) = 2 π e − m 2 k T ( m k T ) 3 / 2 {\displaystyle f(1)={\sqrt {\frac {2}{\pi }}}e^{-{\frac {m}{2kT}}}\left({\frac {m}{kT}}\right)^{3/2}} ή, σε αδιάστατη μορφή, a 2 x f ′ ( x ) + ( x 2 − 2 a 2 ) f ( x ) = 0 {\displaystyle a^{2}xf'(x)+\left(x^{2}-2a^{2}\right)f(x)=0} με f ( 1 ) = 2 π e − 1 2 a 2 a 3 . {\displaystyle f(1)={\frac {{\sqrt {\frac {2}{\pi }}}e^{-{\frac {1}{2a^{2}}}}}{a^{3}}}.} όπου a 2 = k T / m . {\displaystyle a^{2}=kT/m.} Το μέσο μέτρο της ταχύτητας των σωματιδίων, το πιθανότερο μέτρο ταχύτητας για ένα σωματίδιο και η «rms» ( ⟨ v 2 ⟩ {\displaystyle {\sqrt {\langle v^{2}\rangle }}} ) μπορούν να βρεθούν από τις ιδιότητες της κατανομής Μάξγουελ. Τα αποτελέσματα είναι σχεδόν ακριβή για μονοατομικά αέρια (όπως τα ευγενή αέρια), αλλά και για μοριακά αέρια, όπως το διατομικό οξυγόνο. Αυτό συμβαίνει επειδή, παρά τη μεγαλύτερη ειδική θερμότητα εξαιτίας των περισσότερων βαθμών ελευθερίας τους, η μεταφορική κινητική τους ενέργεια (και άρα η ταχύτητά τους) παραμένει αμετάβλητη. H πιθανότερη ταχύτητα vp (κατά μέτρο) είναι το μέτρο της ταχύτητας που είναι πιθανότερο να έχει ένα τυχαίο σωματίδιο (της ίδιας μάζας m) του συστήματος και αντιστοιχεί στη μέγιστη τιμή της f(v). Για να τη βρούμε, υπολογίζουμε την παράγωγο df/dv, τη θέτουμε ίση με το μηδέν και επιλύουμε ως προς v: d f ( v ) d v = − 8 π ( m 2 π k T ) 3 / 2 v e − m v 2 2 k T ( m v 2 2 k T − 1 ) = 0 {\displaystyle {\frac {df(v)}{dv}}=-8\pi \left({\frac {m}{2\pi kT}}\right)^{3/2}\ v\ e^{-{\frac {mv^{2}}{2kT}}}\left({\frac {mv^{2}}{2kT}}-1\right)=0} Βρίσκουμε τη φυσική λύση: m v p 2 2 k T = 1 {\displaystyle {\frac {mv_{p}^{2}}{2kT}}=1} v p = 2 k T m = 2 R T M {\displaystyle v_{p}={\sqrt {\frac {2kT}{m}}}={\sqrt {\frac {2RT}{M}}}} (η δεύτερη λύση v = 0 {\displaystyle v=0} αντιπροσωπεύει τη «λιγότερο πιθανή ταχύτητα»). Η R είναι η παγκόσμια σταθερά των αερίων και η M η γραμμομοριακή μάζα του αερίου, δηλαδή η μάζα του ενός σωματιδίου του επί τον αριθμό του Αβογκάντρο, Na: M = m N a {\displaystyle M=mN_{a}} Για το διατομικό άζωτο (N2, το βασικό συστατικό του αέρα), σε θερμοκρασία 300 K, αυτό δίνει v p ≈ 2 ⋅ 8 , 31 J ⋅ mol − 1 K − 1 300 K 0 , 028 kg ⋅ mol − 1 ≈ 422 m/s . {\displaystyle v_{p}\approx {\sqrt {\frac {2\cdot {}8,31\ {\text{J}}\cdot {}{\text{mol}}^{-1}{\text{K}}^{-1}\ 300\ {\text{K}}}{0,028\ {\text{kg}}\cdot {}{\text{mol}}^{-1}}}}\approx 422\ {\text{m/s}}.} Το μέσο μέτρο της ταχύτητας είναι η αναμενόμενη τιμή της κατανομής των μέτρων των ταχυτήτων. Θέτοντας b = 1 2 a 2 = m 2 k T {\displaystyle b={\frac {1}{2a^{2}}}={\frac {m}{2kT}}} : ⟨ v ⟩ = ∫ 0 ∞ v f ( v ) d v {\displaystyle \langle v\rangle =\int _{0}^{\infty }v\,f(v)\,dv} = 4 π ( b π ) 3 2 ∫ 0 ∞ v 3 e − b v 2 d v {\displaystyle =4\pi \left({\frac {b}{\pi }}\right)^{\frac {3}{2}}\int _{0}^{\infty }v^{3}\ e^{-bv^{2}}dv\,\!} = 4 π ( b π ) 3 2 1 2 b 2 = 4 π b {\displaystyle =4\pi \left({\frac {b}{\pi }}\right)^{\frac {3}{2}}{\frac {1}{2b^{2}}}={\sqrt {\frac {4}{\pi b}}}\,\!} = 8 k T π m = 8 R T π M = 2 π v p {\displaystyle ={\sqrt {\frac {8kT}{\pi m}}}={\sqrt {\frac {8RT}{\pi M}}}={\frac {2}{\sqrt {\pi }}}v_{p}} Η ταχύτητα rms v r m s = ⟨ v 2 ⟩ {\displaystyle v_{\mathrm {rms} }=\langle v^{2}\rangle } είναι η ροπή δευτέρας τάξεως της κατανομής των μέτρων των ταχυτήτων. Πρόκειται για την τετραγωνική ρίζα της μέσης τιμής των τετραγώνων των ταχυτήτων, που αντιστοιχεί στο μέτρο της ταχύτητας ενός σωματιδίου που έχει τη διάμεση κινητική ενέργεια. Θέτοντας b = 1 2 a 2 = m 2 k T {\displaystyle b={\frac {1}{2a^{2}}}={\frac {m}{2kT}}} : v r m s = ⟨ v 2 ⟩ = ( ∫ 0 ∞ v 2 f ( v ) d v ) 1 / 2 {\displaystyle v_{\mathrm {rms} }={\sqrt {\langle v^{2}\rangle }}=\left(\int _{0}^{\infty }v^{2}\,f(v)\,dv\right)^{1/2}} = ( 4 π ( b π ) 3 2 ∫ 0 ∞ v 4 e − b v 2 d v ) 1 / 2 {\displaystyle =\left(4\pi \left({\frac {b}{\pi }}\right)^{\frac {3}{2}}\int _{0}^{\infty }v^{4}\ e^{-bv^{2}}dv\right)^{1/2}\,\!} = ( 4 π ( b π ) 3 2 3 8 π b 5 ) 1 / 2 = ( 3 2 b ) 1 / 2 {\displaystyle =\left(4\pi \left({\frac {b}{\pi }}\right)^{\frac {3}{2}}{\frac {3}{8}}{\sqrt {\frac {\pi }{b^{5}}}}\right)^{1/2}=\left({\frac {3}{2b}}\right)^{1/2}\,\!} = 3 k T m = 3 R T M = 3 2 v p {\displaystyle ={\sqrt {\frac {3kT}{m}}}={\sqrt {\frac {3RT}{M}}}={\sqrt {\frac {3}{2}}}v_{p}} Τα τρία παραπάνω μέτρα ταχύτητας σχετίζονται μεταξύ τους ως εξής: v p ≈ 89 % ⟨ v ⟩ < ⟨ v ⟩ < 108 % ⟨ v ⟩ ≈ v r m s . {\displaystyle v_{p}\approx 89\%\ \langle v\rangle <\langle v\rangle <108\%\ \langle v\rangle \approx v_{\mathrm {rms} }.} Η ταχύτητα rms συνδέεται απευθείας με την ταχύτητα του ήχου c μέσα στο συγκεκριμένο αέριο, με τη σχέση c = γ 3 v r m s = f + 2 3 f v r m s = f + 2 2 f v p , {\displaystyle c={\sqrt {\frac {\gamma }{3}}}\ v_{\mathrm {rms} }={\sqrt {\frac {f+2}{3f}}}\ v_{\mathrm {rms} }={\sqrt {\frac {f+2}{2f}}}\ v_{p},} όπου γ = 1 + 2 f {\displaystyle \gamma =1+{\frac {2}{f}}} είναι ο αδιαβατικός δείκτης και f είναι ο αριθμός των βαθμών ελευθερίας του κάθε σωματιδίου του αερίου. Για το παράδειγμα του διατομικού αζώτου στους 300 K, f = 5 {\displaystyle f=5} και: c = 7 15 v r m s ≈ 68 % v r m s ≈ 84 % v p ≈ 353 m / s , {\displaystyle c={\sqrt {\frac {7}{15}}}v_{\mathrm {rms} }\approx 68\%\ v_{\mathrm {rms} }\approx 84\%\ v_{p}\approx 353\ \mathrm {m/s} ,} ενώ η πραγματική τιμή για τον αέρα είναι πολύ κοντά, 347 m/s στους 300 K (οι διορθώσεις για μεταβλητή υγρασία είναι της τάξεως του 0,1% έως 0,6%). Η αρχική εξαγωγή της κατανομής από τον Μάξγουελ το 1860 βασιζόταν στις μοριακές συγκρούσεις της κινητικής θεωρίας των αερίων και σε συμμετρίες της συναρτήσεως κατανομής ταχυτήτων. Ο Μάξγουελ έδωσε και ένα πρώτο επιχείρημα ότι αυτές οι μοριακές κρούσεις συνεπάγονται μία τάση προς την ισορροπία. Μετά, ο Μπόλτσμαν το 1872 εξήγαγε επίσης μια κατανομή με βάση την κλασική μηχανική και υπεστήριξε ότι τα αέρια θα έπρεπε με την πάροδο του χρόνου να τείνουν προς αυτή την κατανομή εξαιτίας των συγκρούσεων μεταξύ των σωματιδίων τους («θεώρημα H»). Πέντε χρόνια αργότερα ο Μπόλτσμαν εξήγαγε και πάλι την κατανομή μέσα από το πλαίσιο της στατιστικής θερμοδυναμικής. Σε αυτή την εξαγωγή άρχισε με τη λεγόμενη στατιστική Μάξγουελ-Μπόλτσμαν. Η στατιστική αυτή δίνει τον μέσο αριθμό σωματιδίων που βρίσκονται σε μια δοσμένη μικροκατάσταση. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, ο λογάριθμός του κλάσματος των σωματιδίων που βρίσκονται σε μια συγκεκριμένη μικροκατάσταση είναι ανάλογος του λόγου της ενέργειας αυτής της καταστάσεως προς τη θερμοκρασία του συστήματος: − log ⁡ ( N i N ) ∝ E i T . {\displaystyle -\log \left({\frac {N_{i}}{N}}\right)\propto {\frac {E_{i}}{T}}.} Οι παραδοχές για να ισχύει αυτή η σχέση είναι ότι τα σωματίδια δεν αλληλεπιδρούν και ότι είναι «κλασικά», δηλαδή η κατάσταση του καθενός μπορεί να θεωρηθεί ανεξάρτητη από τις καταστάσεις των άλλων σωματιδίων. Επιπλέον, το σύστημα των σωματιδίων θεωρείται ότι βρίσκεται σε θερμική ισορροπία.Αυτή η σχέση μπορεί να γραφεί ως εξίσωση εισάγοντας έναν εξισωτικό παράγοντα: N i N = exp ⁡ ( − E i / k T ) ∑ j exp ⁡ ( − E j / k T ) {\displaystyle {\frac {N_{i}}{N}}={\frac {\exp(-E_{i}/kT)}{\sum _{j}\exp(-E_{j}/kT)}}} όπου: Ni είναι ο αναμενόμενος αριθμός σωματιδίων στη μικροκατάσταση i, N είναι ο συνολικός αριθμός σωματιδίων στο σύστημα, Ei είναι η ενέργεια της μικροκαταστάσεως i, το άθροισμα επί του δείκτη j λαβαίνει υπόψη όλες τις μικροκαταστάσεις, T είναι η θερμοκρασία ισορροπίας του συστήματος, k είναι η σταθερά του Μπόλτσμαν.Ο παρονομαστής στην εξίσωση είναι απλώς ένας κανονικοποιητικός παράγοντας, έτσι ώστε οι λόγοι N i : N {\displaystyle N_{i}:N} να αθροίζονται σε μονάδα. Επειδή η ταχύτητα σχετίζεται με την ενέργεια, η παραπάνω εξίσωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή σχέσεων μεταξύ της θερμοκρασίας και των μέτρων των ταχυτήτων των σωματιδίων του αερίου. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεθεί η πυκνότητα των μικροκαταστάσεων ενέργειας, η οποία προσδιορίζεται υποδιαιρώντας τον χώρο των ορμών σε ίσες μεταξύ τους περιοχές. Η δυναμική ενέργεια λαμβάνεται ίση με μηδέν, έτσι ώστε όλη η ενέργεια θεωρείται ότι είναι κινητική. Η σχέση μεταξύ κινητικής ενέργειας και ορμής για μη σχετικιστικά μη μηδενικής μάζας σωματίδια είναι E = p 2 2 m {\displaystyle E={\frac {p^{2}}{2m}}} όπου p2 είναι το τετράγωνο της διανυσματικής ορμής p = [px, py, pz]. Μπορούμε έτσι να ξαναγράψουμε την εξίσωση της προηγούμενης ενότητας ως: N i N = 1 Z exp ⁡ [ − p i , x 2 + p i , y 2 + p i , z 2 2 m k T ] {\displaystyle {\frac {N_{i}}{N}}={\frac {1}{Z}}\exp \left[-{\frac {p_{i,x}^{2}+p_{i,y}^{2}+p_{i,z}^{2}}{2mkT}}\right]} όπου Z είναι η συνάρτηση μερισμού. Εδώ m είναι η μάζα του κάθε σωματιδίου του αερίου, T η θερμοδυναμική θερμοκρασία και k η σταθερά Μπόλτσμαν. Αυτή η κατανομή N i : N {\displaystyle N_{i}:N} είναι ανάλογη της συναρτήσεως πυκνότητας πιθανότητας fp (πιθανότητα να βρεθεί ένα σωματίδιο με αυτές τις τιμές συνιστωσών της ορμής του, οπότε: f p ( p x , p y , p z ) ∝ exp ⁡ [ − p x 2 + p y 2 + p z 2 2 m k T ] {\displaystyle f_{\mathbf {p} }(p_{x},p_{y},p_{z})\propto \exp \left[-{\frac {p_{x}^{2}+p_{y}^{2}+p_{z}^{2}}{2mkT}}\right]} Η σταθερά κανονικοποιήσεως μπορεί να προσδιορισθεί θέτοντας την πιθανότητα να έχει ένα σωματίδιο μια οποιαδήποτε ορμή ίση με 1. Ολοκληρώνοντας το εκθετικό σε αυτή τη σχέση πάνω σε όλες τις px, py και pz δίνει έναν παράγοντα ∭ − ∞ + ∞ exp ⁡ [ − p x 2 + p y 2 + p z 2 2 m k T ] d p x d p y d p z = ( π 2 m k T ) 3 {\displaystyle \iiint _{-\infty }^{+\infty }\exp \left[-{\frac {p_{x}^{2}+p_{y}^{2}+p_{z}^{2}}{2mkT}}\right]dp_{x}\ dp_{y}\ dp_{z}={({\sqrt {\pi }}{\sqrt {2mkT}})^{3}}} Η κανονικοποιημένη συνάρτηση κατανομής είναι έτσι: f p ( p x , p y , p z ) = ( 2 π m k T ) − 3 / 2 exp ⁡ [ − p x 2 + p y 2 + p z 2 2 m k T ] {\displaystyle f_{\mathbf {p} }(p_{x},p_{y},p_{z})=\left(2\pi mkT\right)^{-3/2}\exp \left[-{\frac {p_{x}^{2}+p_{y}^{2}+p_{z}^{2}}{2mkT}}\right]} Η κατανομή φαίνεται να είναι το γινόμενο τριών ανεξάρτητων μεταβλητών σε κανονική κατανομή, των p x {\displaystyle p_{x}} , p y {\displaystyle p_{y}} και p z {\displaystyle p_{z}} . Επιπλέον, μπορούμε να δούμε ότι το μέτρο της ορμής θα ακολουθεί μια κατανομή Μάξγουελ-Μπόλτσμαν, με a = m k T {\displaystyle a={\sqrt {mkT}}} . Η κατανομή της ενέργειας βρίσκεται θέτοντας f E ( E ) d E = f p ( p ) d 3 p , {\displaystyle f_{E}(E)dE=f_{p}({\textbf {p}})d^{3}{\textbf {p}},} όπου d 3 p {\displaystyle d^{3}{\textbf {p}}} είναι ο απειροστός όγκος στον χώρο φάσεων των ορμών, ο οποίος αντιστοιχεί στο διάστημα ενεργειών d E {\displaystyle dE} . Εκμεταλλευόμενοι τη σφαιρική συμμετρία της σχέσεως διασποράς ενέργειας-ορμής E = | p | 2 / 2 m {\displaystyle E=|{\textbf {p}}|^{2}/2m} , αυτό μπορεί να εκφρασθεί με το d E {\displaystyle dE} ως d 3 p = 4 π | p | 2 d | p | = 4 π m 2 m E d E . {\displaystyle d^{3}{\textbf {p}}=4\pi |{\textbf {p}}|^{2}d|{\textbf {p}}|=4\pi m{\sqrt {2mE}}dE.} Από τις παραπάνω σχέσεις, εκφράζοντας τα πάντα με όρους της ενέργειας E {\displaystyle E} , παίρνουμε f E ( E ) d E = 1 ( 2 π m k T ) 3 / 2 e − E / k T 4 π m 2 m E d E = 2 E π ( 1 k T ) 3 / 2 exp ⁡ ( − E k T ) d E {\displaystyle f_{E}(E)dE={\frac {1}{(2\pi mkT)^{3/2}}}e^{-E/kT}4\pi m{\sqrt {2mE}}dE=2{\sqrt {\frac {E}{\pi }}}\left({\frac {1}{kT}}\right)^{3/2}\exp \left({\frac {-E}{kT}}\right)dE} και τελικώς f E ( E ) = 2 E π ( 1 k T ) 3 / 2 exp ⁡ ( − E k T ) {\displaystyle f_{E}(E)=2{\sqrt {\frac {E}{\pi }}}\left({\frac {1}{kT}}\right)^{3/2}\exp \left({\frac {-E}{kT}}\right)} Αφού η ενέργεια είναι ανάλογη με το άθροισμα των τετραγώνων των τριών συνιστωσών της ορμής και αυτές έχουν κανονική κατανομή, η ενέργεια παρουσιάζει κατανομή Γ, και ειδικότερα κατανομή χ2 με τρεις βαθμούς ελευθερίας. Σύμφωνα με το θεώρημα της ισοκατανομής, αυτή η ενέργεια κατανέμεται εξίσου και στους τρεις βαθμούς ελευθερίας, έτσι ώστε η ενέργεια ανά βαθμό ελευθερίας κατανέμεται σε κατανομή χ2 με έναν βαθμό ελευθερίας: f ϵ ( ϵ ) d ϵ = 1 π ϵ k T exp ⁡ [ − ϵ k T ] d ϵ {\displaystyle f_{\epsilon }(\epsilon )\,d\epsilon ={\sqrt {\frac {1}{\pi \epsilon kT}}}~\exp \left[{\frac {-\epsilon }{kT}}\right]\,d\epsilon } όπου ϵ {\displaystyle \epsilon } είναι η ενέργεια ανά βαθμό ελευθερίας. Στην ισορροπία αυτή η κατανομή θα ισχύει για οσουσδήποτε βαθμούς ελευθερίας. Π.χ. αν τα σωματίδια έχουν τη μορφή ανένδοτων διπόλων με σταθερή διπολική ροπή, θα έχουν τρεις μεταφορικούς βαθμούς ελευθερίας και δύο πρόσθετους περιστροφικούς βαθμούς ελευθερίας. Η ενέργεια σε κάθε βαθμό ελευθερίας θα περιγράφεται από την παραπάνω κατανομή χ2 με έναν βαθμό ελευθερίας, και η συνολική ενέργεια θα κατανέμεται σύμφωνα με μια κατανομή χ2 με 5 βαθμούς ελευθερίας. Αυτό σχετίζεται με την ειδική θερμότητα ενός αερίου. Η κατανομή Μάξγουελ-Μπόλτσμαν μπορεί να εξαχθεί και αν θεωρήσουμε το σύστημα ενός κβαντικού αερίου για το οποίο μπορεί να γίνει η προσέγγιση ε >> k T. Παρατηρώντας ότι η πυκνότητα πιθανότητας για τις διανυσματικές ταχύτητες fv είναι ανάλογη της συναρτήσεως πυκνότητας πιθανότητας για τις ορμές, f v d 3 v = f p ( d p d v ) 3 d 3 v {\displaystyle f_{\mathbf {v} }d^{3}v=f_{\mathbf {p} }\left({\frac {dp}{dv}}\right)^{3}d^{3}v} και επειδή p = mv, έχουμε: f v ( v x , v y , v z ) = ( m 2 π k T ) 3 / 2 exp ⁡ [ − m ( v x 2 + v y 2 + v z 2 ) 2 k T ] {\displaystyle f_{\mathbf {v} }(v_{x},v_{y},v_{z})=\left({\frac {m}{2\pi kT}}\right)^{3/2}\exp \left[-{\frac {m(v_{x}^{2}+v_{y}^{2}+v_{z}^{2})}{2kT}}\right]} σχέση η οποία δίνει την κατανομή ταχυτήτων Μάξγουελ-Μπόλτσμαν. Η πιθανότητα να βρεθεί ένα σωματίδιο με ταχύτητα εντός του απειροστού διαστήματος [dvx, dvy, dvz] γύρω από την τιμή v = [vx, vy, vz] είναι f v ( v x , v y , v z ) d v x d v y d v z . {\displaystyle f_{\mathbf {v} }\left(v_{x},v_{y},v_{z}\right)\,dv_{x}\,dv_{y}\,dv_{z}.} Καθώς συμβαίνει και με την ορμή, αυτή η κατανομή είναι το γινόμενο τριών ανεξάρτητων κανονικώς κατανεμημένων μεταβλητών v x {\displaystyle v_{x}} , v y {\displaystyle v_{y}} και v z {\displaystyle v_{z}} , αλλά με διακύμανση k T m {\displaystyle {\frac {kT}{m}}} . Μπορούμε επίσης να παρατηρήσουμε ότι η κατανομή Μάξγουελ-Μπόλτσμαν για τις διανυσματικές ταχύτητες [vx, vy, vz] είναι το γινόμενο των κατανομών για την κάθε συνιστώσα των ταχυτήτων: f v ( v x , v y , v z ) = f v ( v x ) f v ( v y ) f v ( v z ) {\displaystyle f_{\mathbf {v} }\left(v_{x},v_{y},v_{z}\right)=f_{v}(v_{x})f_{v}(v_{y})f_{v}(v_{z})} όπου η κατανομή για μία μόνο διεύθυνση είναι f v ( v i ) = m 2 π k T exp ⁡ [ − m v i 2 2 k T ] . {\displaystyle f_{v}(v_{i})={\sqrt {\frac {m}{2\pi kT}}}\exp \left[{\frac {-mv_{i}^{2}}{2kT}}\right].} Η κάθε συνιστώσα των διανυσμάτων ταχύτητας των σωματιδίων έχει μια κανονική κατανομή με μέσο όρο μ v x = μ v y = μ v z = 0 {\displaystyle \mu _{v_{x}}=\mu _{v_{y}}=\mu _{v_{z}}=0} και τυπική απόκλιση σ v x = σ v y = σ v z = k T m {\displaystyle \sigma _{v_{x}}=\sigma _{v_{y}}=\sigma _{v_{z}}={\sqrt {\frac {kT}{m}}}} , έτσι ώστε το διάνυσμα έχει μια τριδιάστατη κανονική κατανομή, ένα είδος κανονικής κατανομής πολλών μεταβλητών, με μέση τιμή μ v = 0 {\displaystyle \mu _{\mathbf {v} }={\mathbf {0} }} και τυπική απόκλιση σ v = 3 k T m {\displaystyle \sigma _{\mathbf {v} }={\sqrt {\frac {3kT}{m}}}} . Η κατανομή ταχυτήτων Μάξγουελ-Μπόλτσμαν για τα μέτρα των ταχυτήτων των σωματιδίων έπεται από την κατανομή για τις διανυσματικές ταχύτητες. Το μέτρο είναι v = v x 2 + v y 2 + v z 2 {\displaystyle v={\sqrt {v_{x}^{2}+v_{y}^{2}+v_{z}^{2}}}} και το στοιχείο όγκου σε σφαιρικές συντεταγμένες d v x d v y d v z = v 2 sin ⁡ θ d v d θ d ϕ = v 2 d v d Ω {\displaystyle dv_{x}\,dv_{y}\,dv_{z}=v^{2}\sin \theta \,dv\,d\theta \,d\phi =v^{2}dv\,d\Omega } όπου ϕ {\displaystyle \phi } και θ {\displaystyle \theta } είναι οι γωνίες στις σφαιρικές συντεταγμένες του διανύσματος της ταχύτητας. Η ολοκλήρωση της συναρτήσεως πυκνότητας πιθανότητας των ταχυτήτων επί των στερεών γωνιών d Ω {\displaystyle d\Omega } δίνει έναν πρόσθετο παράγοντα 4 π {\displaystyle 4\pi } . Η κατανομή των μέτρων των ταχυτήτων με αντικατάσταση του μέτρου με το άθροισμα των τετραγώνων των συνιστωσών του διανύσματος δίνει: f ( v ) = ( 2 π ) 1 / 2 ( m k T ) 3 / 2 v 2 exp ⁡ [ − m v 2 2 k T ] . {\displaystyle f(v)=\left({\frac {2}{\pi }}\right)^{1/2}\left({\frac {m}{kT}}\right)^{3/2}v^{2}\exp \left[-{\frac {mv^{2}}{2kT}}\right].} Κατανομή Μπόλτσμαν Κινητική θεωρία των αερίων L.K. Nash: Elements of Statistical Thermodynamics (2η έκδ.), σειρά Principles of Chemistry, Addison-Wesley, 1974 A. Shavit & C. Gutfinger: Thermodynamics, From Concepts to Applications (2η έκδ.), CRC Press (Taylor and Francis Group), ΗΠΑ 2009 «Η κατανομή ταχυτήτων Maxwell» από το Wolfram Demonstrations Project

Στη φυσική, και συγκεκριμένα στη στατιστική μηχανική, η κατανομή Μάξγουελ-Μπόλτσμαν (αγγλ. Maxwell-Boltzmann distribution) ή απλούστερα κατανομή Μάξγουελ είναι μια συγκεκριμένη κατανομή πιθανότητας, που φέρει τα ονόματα των Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ και Λούντβιχ Μπόλτσμαν. Ορίσθηκε και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για να περιγράψει τις ταχύτητες των σωματιδίων που αποτελούν ένα ιδανικό αέριο. Σε αυτό τα σωματίδια κινούνται ελεύθερα μέσα σε ένα ακίνητο δοχείο χωρίς να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους εκτός από πρακτικά στιγμιαίες συγκρούσεις, κατά τις οποίες ανταλλάσσουν ενέργεια και ορμή μεταξύ τους ή με το θερμικό περιβάλλον τους. Ο όρος «σωματίδιο» εδώ αναφέρεται στα άτομα ή τα μόρια του αερίου και το σύστημα των σωματιδίων θεωρείται ότι έχει φθάσει σε θερμοδυναμική ισορροπία. Οι ενέργειες τέτοιων σωματιδίων ακολουθούν τη λεγόμενη στατιστική Μάξγουελ-Μπόλτσμαν, ενώ η στατιστική κατανομή των ταχυτήτων εξάγεται θεωρώντας ότι όλη η ενέργειά τους είναι κινητική. Από μαθηματικής απόψεως, η κατανομή Μάξγουελ-Μπόλτσμαν είναι η κατανομή χ με τρεις βαθμούς ελευθερίας (τις συνιστώσες του διανύσματος της ταχύτητας στον ευκλείδειο χώρο), με μία παράμετρο κλίμακας.Η κατανομή Μάξγουελ-Μπόλτσμαν είναι ένα αποτέλεσμα της κινητικής θεωρίας των αερίων, η οποία παρέχει μια απλουστευμένη ερμηνεία πολλών θεμελιωδών ιδιοτήτων των αερίων, όπως είναι η πίεση και η διάχυση. Η κατανομή αφορά τη διανυσματική ταχύτητα, αλλά εξαρτάται μόνο από το μέτρο της ταχύτητας των σωματιδίων και μάς υποδεικνύει ποια είναι τα πιθανότερα μέτρα ταχύτητας. Η κινητική θεωρία των αερίων ισχύει μόνο για τα κλασικά ιδανικά αέρια, που αποτελούν εξιδανίκευση των πραγματικών αερίων. Στα τελευταία υπάρχουν διάφορες επιδράσεις (π.χ. δυνάμεις van der Waals, κβαντικές αλληλεπιδράσεις ανταλλαγής, κλπ.), που διαφοροποιούν την κατανομή ταχυτήτων των σωματιδίων τους από την κατανομή Μάξγουελ-Μπόλτσμαν. Ωστόσο, τα αραιά αέρια σε θερμοκρασίες μακριά από το σημείο υγροποιήσεώς τους συμπεριφέρονται σχεδόν σαν ένα ιδανικό αέριο και η κατανομή ταχυτήτων Μάξγουελ αποτελεί μια πολύ καλή προσέγγιση. Η κατανομή διατυπώθηκε πρώτα από τον Μάξγουελ το 1860 ως ερμηνεία πειραματικών δεδομένων. Αργότερα, κατά τη δεκαετία του 1870, ο Μπόλτσμαν διεξήγαγε σημαντικές διερευνήσεις της φυσικής προελεύσεως της κατανομής. Η κατανομή Μάξγουελ-Μπόλτσμαν μπορεί να εξαχθεί μαθηματικώς έχοντας ως ζητούμενο τη μεγιστοποίηση της εντροπίας του συστήματος, με τον περιορισμό της διατηρήσεως της μέσης ενέργειας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AE_%CE%9C%CE%AC%CE%BE%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BB-%CE%9C%CF%80%CF%8C%CE%BB%CF%84%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%BD

Αββαείο του Άντμοντ

Αφιερωμένη στον Άγιο Βλάσιο, επίσκοπο Σεβαστείας, η μονή Άντμοντ ιδρύθηκε το 1074 από τον αρχιεπίσκοπο Γκρεμπάρντ του Σάλτσμπουργκ. Στη νεοϊδρυθείσα μονή εγκαταστάθηκαν μοναχοί από τη μονή του Αγίου Πέτρου στο Σάλτσμπουργκ. Ένας από τους πρώτους ηγουμένους της μονής Άντμοντ, ο Βόλφχολντ, ίδρυσε ένα μοναστήρι για την εκπαίδευση των κοριτσιών που προέρχονταν από οικογένειες ευγενών και η εκπαιδευτική παράδοση της μονής παραμένει ισχυρή από τότε. Το μοναστήρι γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τον Μεσαίωνα. Ο ηγούμενος Ένγκελμπερτ του Άντμοντ (1297–1327) ήταν διάσημος λόγιος και συγγραφέας πολλών έργων. Οι πόλεμοι κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η Μεταρρύθμιση (ο ηγούμενος Βαλεντίνος αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω των μεταρρυθμιστικών απόψεών του) εγκαινίασαν μια μακρά περίοδο παρακμής, αλλά με την Αντιμεταρρύθμιση η μονή άρχισε και πάλι να ακμάζει. Εκτός από το σχολείο, το οποίο αργότερα μετακόμισε στο Γιούντενμπουγκ, λειτουργούσαν εκεί σχολές θεολογίας και φιλοσοφίας. Ο ηγούμενος της μονής Άλμπερτ φον Μουχάρ ήταν πολύ γνωστός ιστορικός και δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς. Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, η μονή έφτασε σε ένα υψηλό σημείο καλλιτεχνικής παραγωγικότητας, με τα έργα του παγκοσμίου φήμης εκκλησιαστικού καλλιτέχνη αδελφού Μπίνο Χαν (1631–1720) και του γλύπτη Γιόζεφ Στάμελ. Στις 27 Απριλίου 1865, μια καταστροφική πυρκαγιά κατέστρεψε σχεδόν ολόκληρο το μοναστήρι. Ενώ τα μοναστηριακά αρχεία κάηκαν, η βιβλιοθήκη κατάφερε να διασωθεί. Η ανοικοδόμηση ξεκίνησε το επόμενο έτος, αλλά δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι το 1890.Η οικονομική ύφεση της δεκαετίας του 1930 ανάγκασαν τη μονή Άντμοντ να πουλήσει πολλούς από τους θησαυρούς τέχνης της και, κατά την περίοδο της ναζιστικής διακυβέρνησης, το μοναστήρι διαλύθηκε και οι μοναχοί εκδιώχθηκαν. Κατάφεραν να επιστρέψουν το 1946 και η μονή σήμερα κατοικείται και πάλι μια ακμάζουσα κοινότητα Βενεδικτίνων. Από το 1641, η μονή Άντμοντ ήταν μέλος της Εκκλησίας του Σάλτσμπουργκ, η οποία το 1930 συγχωνεύτηκε στη σημερινή Αυστριακή Συνέλευση της Συνομοσπονδίας Βενεδικτίνων. Το σημερινό παρεκκλήσι της μονής Άντμοντ σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Βίλχελμ Μπούχερ για να αντικαταστήσει το αρχικό παρεκκλήσι που καταστράφηκε με την πυρκαγιά του 1865. Το παρεκκλήσι είναι εμπνευσμένο από τον καθεδρικό ναό του Ρέγκενσμπουργκ και αποτελεί το πρώτο ιερό κτίριο στην Αυστρία που είναι χτισμένο σε νεογοτθικό στιλ, ενώ ενσωματώνει πόρτες του 12ου αιώνα. Οι δύο δυτικοί πύργοι έχουν ύψος 67 μέτρα και η πρόσοψη περιέχει μορφές του Βενεδίκτου του εκ Νουρσίας και της δίδυμης αδελφής του, της Αγίας Σχολαστικής. Η φιγούρα του προστάτη της εκκλησίας, του αγίου Βλασίου, επισκόπου Σεβαστείας, βρίσκεται στην κορυφή της δυτικής πόρτας. Το εσωτερικό της εκκλησίας αποτελείται από ένα κεντρικό και δύο πλευρικά κλίτη, στο καθένα από τα οποία υπάρχουν πέντε πλευρικά παρεκκλήσια. Ένα άγαλμα του Αγίου Βλασίου δεσπόζει στην κορυφή του ψηλού ιερού από λευκό μάρμαρο Καρράρα. Ο χώρος της χορωδίας είναι διακοσμημένος με ταπετσαρίες των αρχών του 18ου αιώνα από τον Μπίνο Χαν. Η κοινότητα της μονής Άντμοντ αποτελείται από περισσότερους από 27 μοναχούς υπό τον ηγούμενο Μπρούνο Χαμπλ. Η μονή είναι υπεύθυνη για 27 ενορίες, διευθύνει ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με περίπου 600 μαθητές και έναν οίκο ευγηρίας στο Φράουενμπεργκ. Οι διάφορες επιχειρήσεις της μονής απασχολούν 500 περίπου άτομα, ενώ έχει επίσης τη διαχείριση των μουσείων και των συλλογών που περιγράφονται παρακάτω. Η αίθουσα της βιβλιοθήκης, που χτίστηκε το 1776 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γιόζεφ Χίμπερ, έχει μήκος 70 μέτρα, πλάτος 14 μέτρα και ύψος 13 μέτρα και είναι η μεγαλύτερη μοναστηριακή βιβλιοθήκη στον κόσμο. Περιέχει περίπου 70.000 τόμους βιβλίων σε σύνολο περίπου 200.000 τόμων που κατέχει συνολικά η μονή Άντμοντ. Η οροφή της βιβλιοθήκης αποτελείται από επτά τρούλους, διακοσμημένους με τοιχογραφίες του Μπαρτολομέο Αλτομόντε, που δείχνουν τα στάδια της ανθρώπινης γνώσης, η οποία φτάνει μέχρι το υψηλό σημείο της Θείας Αποκάλυψης. Το φως της βιβλιοθήκης παρέχεται από 48 παράθυρα και αντανακλάται από τον αρχικό χρωματικό συνδυασμό του χρυσού και του λευκού. Η αρχιτεκτονική και ο σχεδιασμός εκφράζουν τα ιδανικά του Διαφωτισμού, έναντι των οποίων τα γλυπτά του Γιόζεφ Στάμελ δημιουργούν μια εντυπωσιακή αντίθεση. Το αβαείο διαθέτει περισσότερα από 1.400 χειρόγραφα, τα παλαιότερα από τα οποία συνόδευσαν τους πρώτους μοναχούς που εγκαταστάθηκαν εδώ, καθώς και περισσότερα από 900 αρχέτυπα. Γκέμπχαρντ του Σάλτσμπουργκ Ένγκελμπερτ του Άντμοντ Αναστασία του Κιέβου Από την περίοδο του Μπαρόκ, οι ηγούμενοι είχαν συγκεντρώσει μια συλλογή από εκθέματα και επιστημονικά δείγματα διαφόρων ειδών, τα οποία καταστράφηκαν ολοσχερώς στην πυρκαγιά του 1865. Ως μέρος της ανοικοδόμησης, ο πατέρας Γκάμπριελ Στρομπλ αποφάσισε να αντικαταστήσει τις χαμένες συλλογές και έτσι αποτέλεσε τον πυρήνα των σύγχρονων μουσείων. Ο πατέρας Στρομπλ ήταν και βοτανολόγος, αλλά εργάστηκε και για τη δημιουργία της συλλογής εντόμων τόσο πολύ, ώστε έγινε ένας από τους μεγάλους εντομολόγους της εποχής του. Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας περιέχει σήμερα περισσότερα από 250.000 δείγματα εντόμων, μεταξύ των οποίων και μία από τις τρεις μεγαλύτερες συλλογές μυγών, ή διπτέρων, στην Ευρώπη. Άλλες συλλογές έχουν επίσης δημιουργηθεί, όπως για παράδειγμα, η συλλογή ορυκτών και πετρωμάτων. Η μονή Άντμοντ στεγάζει επίσης δύο μεγάλες συλλογές Ιστορικής και Μοντέρνας Τέχνης. Η πρώτη ξεκίνησε το 1959 από τον πατέρα Άνταλμπερτ Κράουζε και έχει αυξηθεί σημαντικά από το 1980. Το σημερινό μουσείο άνοιξε το 2003. Από το 1997, στη μονή Άντμοντ υπάρχει επίσης μια συλλογή μοντέρνας τέχνης, που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από έργα νέων Αυστριακών καλλιτεχνών. Βιβλιοθήκη του Κολεγίου Τρίνιτι του Δουβλίνου Michael Braunsteiner (ed.) Barockbildhauer Josef Stammel 1695–1765. Benediktinerstift Admont 1997 Michael Braunsteiner, Gerald Unterberger, P. Winfried Schwab, Klosterführer/Monastery Guide, Άντμοντ 2006 Abt Bruno Hubl, Michael Braunsteiner, Admont, Ein Fotoportät von Rudi Molacek, Άντμοντ 2003,(ISBN 3-9501594-1-X) Adalbert Krause Stift Admont . Kolorit, Βιέννη 1974 ,(ISBN 3-85142-001-2) Rudolf List Stift Admont 1074–1974. Festschrift zur Neunhundertjahrfeier. OÖ. Landesverlag, Ried im Innkreis 1974 Hannes P. Naschenweng "Admont". In: Die Benediktinischen Mönchs- und Nonnenklöster in Österreich und Südtirol, bearb. von Ulrich Faust, Waltraud Krassnig, = Germania Benedictina 3/1, St. Ottilien 2000, 71-188 Hannes P. Naschenweng «Admont, Frauenkloster». Στο: Die Benediktinischen Mönchs- und Nonnenklöster in Österreich und Südtirol, bearb. von Ulrich Faust, Waltraud Krassnig, = Germania Benedictina 3/1, St. Ottilien 2000, 189-212 Bernhard Sebl: Besitz der "toten Hand". Entziehung und Restitution des Vermögens der Benediktinerstifte Admont und St. Lambrecht. = Veröffentlichungen des Steiermärkischen Landesarchivs 32, Graz 2004 Johann Tomaschek, et al. Benediktinerstift Admont. Sehenswürdigkeiten und Sammlungen. Benediktinerstift Admont 1990 Ιστότοπος του Αββαείου του Άντμοντ Ηχητική συνέντευξη του CastYourArt με τον επιμελητή του μουσείου μοντέρνας τέχνης του Αββαείου του Άντμοντ (στα γερμανικά)

Το Αββαείο του Άντμοντ (γερμανικά: Stift Admont‎) είναι μοναστήρι Βενεδικτίνων που βρίσκεται στον ποταμό Ενς, στην πόλη Άντμοντ της Αυστρίας. Όντας το παλαιότερο μοναστήρι στη Στυρία που σώζεται μέχρι σήμερα, το Αββαείο του Άντμοντ περιέχει τη μεγαλύτερη μοναστική βιβλιοθήκη στον κόσμο, καθώς και μια εκτεταμένη επιστημονική συλλογή. Το μοναστήρι είναι γνωστό για την μπαρόκ αρχιτεκτονική του, τα έργα τέχνης και τα χειρόγραφά του. Η τοποθεσία της μονής στα όρια του ορεινού Εθνικού Πάρκου Γκεσάουζε είναι ασυνήθιστου φυσικού κάλλους. Το όνομα της μονής Άντμοντ προέρχεται από τη λατινική έκφραση ad montes, που σημαίνει «στα βουνά».

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B2%CE%B2%CE%B1%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CF%84

Αθλητική Ένωση Αιγίου

Τέσσερα μόλις χρόνια μετά τον Παναιγιάλειο, ιδρύεται στο Αίγιο η δεύτερη ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης, με την ονομασία Α.Ε.Κ. Αιγίου. Οι διαδικασίες ίδρυσης του συλλόγου είχαν ξεκινήσει από τα τέλη του 1926 αλλά το καταστατικό κατατέθηκε στο Πρωτοδικείο το 1931.Η Α.Ε. Αιγίου από τις αρχαιότερες ποδοσφαιρικές ομάδες της χώρας μας με αριθμό Μητρώου Ε.Π.Ο. 159.Η Α.Ε. Αιγίου είναι από τις ομάδες που έχουν πρωταγωνιστήσει κατά καιρούς στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Πατρών,μετά της Ε.Π.Σ. Αχαΐας και αριθμεί και δώδεκα συμμετοχές στο Κύπελλο Ελλάδας. Στις 6 Σεπτεμβρίου 2021 με φιλικό κόντρα στους παλαίμαχους της ΑΕΚ γιορτάστηκε στο Δημοτικό Στάδιο Αιγίου η συμπλήρωση των 90 χρόνων από την ίδρυση της ΑΕ Αιγίου. Το παιχνίδι έληξε ισόπαλο 4-4.

Η Αθλητική Ένωση Αιγίου (Α.Ε. Αιγίου) είναι αθλητικός σύλλογος του Αίγιου, ιδρύθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1931 από πρόσφυγες που ήρθαν στο Αίγιο από την Μ.Ασία εξαιτίας της Μικρασιατικής Καταστροφής . Έχει ως έδρα τη συνοικία του Συνοικισμού Νικολάου Πλαστήρα, τα χρώματα της ομάδος είναι το κίτρινο και το μαύρο και έμβλημά της ο δικέφαλος αετός.Ανήκει στο δυναμικό της ΕΠΣ Αχαΐας και έχει μόνο τμήμα ποδοσφαίρου.Το αρχικό της όνομα ήταν Α.Ε.Κ. Αιγίου εως το 1952 οπού και μετονομάστηκε σε Αθλητική Ένωση Αιγίου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7_%CE%91%CE%B9%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85

Αθηνά Αθανασίου

Έχει διδάξει σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, ενώ μέχρι σήμερα διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας. Έχει λάβει το διδακτορικό της δίπλωμα στο New School For Social Research της Νέας Υόρκης. Αποφοίτησε το 1987 από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με πτυχίο με ειδίκευση στην Ιστορία από το Ιστορικό-Αρχαιολογικό Τμήμα του πανεπιστημίου. Η συνέχεια της ακαδημαϊκής της καριέρας έγινε με δυο μεταπτυχιακά διπλώματα το πρώτο (1990) στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης πάνω στην Αρχαιολογία και την Φιλοσοφία ενώ το δεύτερο (1996) πάνω στην Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία στο New School For Social Research στην Νέα Υόρκη, από όπου και πήρε και το διδακτορικό της δίπλωμα (Ph.D.) πέντε χρόνια αργότερα (2001). Οι μεταδιδακτορικές της σπουδές έλαβαν χώρα στο Pembroke Center for Teaching and Research on Women του πανεπιστημίου Brown των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής ενώ από το 1995 μέχρι και το 2015 έλαβε μια σειρά από υποτροφίες σε διεθνώς αναγνωρισμένα πανεπιστήμια όπως το πανεπιστήμιο Harvard, το πανεπιστήμιο Columbia, το πανεπιστήμιο New York κ.ά.. Διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών από το 2003 μέχρι και σήμερα, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, μαθήματα όπως: Ανθρωπολογία του Φύλου, Ανθρωπολογία της Υγείας, Πολιτικές της Μνήμης, του Τραύματος και της Μαρτυρίας, Φεμινιστική Θεωρία κ.ά.. Παράλληλα έχει διδάξει και σε άλλα, ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, όπως το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας αλλά και το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Το 2021 εκλέχτηκε Κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Από το 2020 είναι Διευθύντρια του Εργαστηρίου Ανθρωπολογικής Έρευνας στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Τμήματος (2015-2017) και Διευθύντρια του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία» (2018-2020). Έχει διατελέσει επιστημονικά υπεύθυνη ή μέλος ερευνητικών ομάδων με τη χρηματοδότηση των: Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ), European Research Council (ERC), Rosa Luxemburg Foundation, International Consortium of Critical Theory Programs (University of California Berkeley and Mellon Foundation), European Commission (Action grants, Seventh Framework Programme, Sixth Framework Programme), Marie Curie Fellowship (academic adviser), Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ). Έχει διατελέσει επιστημονική συνεργάτιδα (Fellow) του Center for the Study of Social Difference του Πανεπιστημίου Columbia (ΗΠΑ) και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΣΕΚ). Είναι μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και μέλος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς. Είναι μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής (Editorial Advisory Board) των περιοδικών Critical Times, Feminist Formations, Philosophy and Society, feministiqά, Journal of Modern Greek Studies, Journal of Greek Media and Culture. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε τομείς όπως: ανθρωπολογική θεωρία, πολιτισμική θεωρία, σπουδές φύλου, βιοπολιτική, πολιτική της μνήμης και του πένθους, τραύμα και κοινωνική οδύνη, ευαλωτότητα και αντίσταση, φεμινιστική και queer θεωρία, ανθρωπολογία του σώματος, ανθρωπολογία της υγείας και οι σπουδές αναπηρίας. Οι επιστημονικές εργασίες που έχει δημοσιεύσει έχουν ασκήσει μεγάλη επιρροή και αποτελούνται από εξίσου μεγάλη ποικιλία περιλαμβάνοντας μονογραφίες, συλλογικούς τόμους και άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά. Παράλληλα, συνεχίζει και στηρίζει το έργο της μέσα από δημόσιες παρεμβάσεις, συνεντεύξεις, συμμετοχές σε συνέδρια και ημερίδες, ερευνητικές και καλλιτεχνικές εκθέσεις. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως: differences: A Journal of Feminist Cultural Studies, Redescriptions: Political Thought, Conceptual History and Feminist Theory, European Journal of English Studies, Identities, Cultural Anthropology, Philosophy and Society, Open Democracy, L' Internationale, αλλά και σε συλλογικούς τόμους, όπως: Vulnerability in Resistance (ed. Judith Butler, Zeynep Gambetti, and Leticia Sabsay. Duke University Press, 2016), Impulse to Act: A New Anthropology of Resistance and Social Justice (ed. Othon Alexandrakis. Indiana University Press, 2016), and Former West: Art and the Contemporary after 1989 (ed. Maria Hlavajova and Simon Sheikh. MIT Press, 2017). Athanasiou, A. 2017. Agonistic Mourning: Political Dissidence and the Women in Black. Edinburgh: University Press. Butler, J. & Athanasiou, A. 2013. Dispossession: The Performative in the Political. Cambridge: Polity Press. Athanasiou, A. (Co-Ed.). 2010. Rewriting Difference: Luce Irigaray and ‘the Greeks’. State University of New York Press. Αθανασίου, Α. 2012. Η Κρίση ως ‘Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης’: Κριτικές και Αντιστάσεις. Αθήνα: Σαββάλας. Αθανασίου, Α. (Επιμ.). 2016. Αποδομώντας την Αυτοκρατορία: Θεωρία και Πολιτική της Μετααποικιακής Κριτικής. Αθήνα: Νήσος. Αθανασίου, Α. (Επιμ.). 2011. Βιοκοινωνικότητες. Αθήνα: Νήσος. Αθανασίου, Α. 2007. Ζωή στο Όριο: Δοκίμια για το Σώμα, το Φύλο και τη Βιοπολιτική. Αθήνα: Εκκρεμές. Αθανασίου, Α. (Επιμ.). 2006. Φεμινιστική Θεωρία και Πολιτισμική Κριτική. Αθήνα: Νήσος. Ακαδημαϊκό προφίλ https://220.academia.edu/AthenaAthanasiou

Η Αθηνά Αθανασίου είναι Ελληνίδα ανθρωπολόγος. Στα ερευνητικά και θεωρητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η σύγχρονη κριτική θεωρία, η κοινωνική και πολιτισμική θεωρία, οι σπουδές φύλου, οι τεχνολογίες σώματος, η βιοπολιτική, οι πολιτικές της μνήμης και τα κοινωνικά κινήματα. Είναι Καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, στην Αθήνα. Μερικές από τις πιο σημαντικές της δουλειές περιλαμβάνουν τα Agonistic Mourning: Political Dissidence and the Women in Black (2017), Dispossession: The Performative in the Political (2013), Ζωή στο όριο: Δοκίμια για το σώμα, το φύλο και τη βιοπολιτική (2007).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC_%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85

Stadium Arcadium

Jupiter Mars Venus (b-sides) To άλμπουμ κυκλοφόρησε σε ένα limited edition 3D box set μαζί με ένα βιβλίο 28 σελίδων, μια βελούδινη τσάντα με μπίλιες, μια ξύλινη σβούρα, ένα σημειωματάριο και τέσσερα σημειώματα, ένα από κάθε μέλος της μπάντας. Επίσης περιείχε ένα DVD με το μουσικό βίντεο του "Dani California" , αναλυτικές περιγραφές κάθε τραγουδιού από τη μπάντα και το making-of του "Dani California". Το box set έχει πια εξαντληθεί. Το 2007, το box set κέρδισε το Grammy Award for Best Boxed or Special Limited Edition Package. Flea – μπάσο, φωνητικά, τρομπέτα John Frusciante – κιθάρα, φωνητικά, αρμόνιο Anthony Kiedis – φωνή Chad Smith – ντραμς, κρουστά Natalie Baber, Mylissa Hoffman, Alexis Izenstark, Spencer Izenstark, Dylan Lerner, Kyle Lerner, Gabrielle Mosbe, Monique Mosbe, Sophia Mosbe, Isabella Shmelev, Landen Starman, Wyatt Starkman – φωνητικά στο "We Believe" Michael Bolger – τρομπόνι στο "Turn It Again" Lenny Castro – κρουστά Paulinho da Costa – κρουστά Richard Dodd – τσέλο στο "She Looks to Me" Emily Kokal – φωνητικά χορωδίας στο "Desecration Smile" Billy Preston – clavinet στο "Warlocks" Omar Rodríguez-López – σόλο κιθάρας στο "Especially in Michigan" Brad Warnaar – γαλλικό κόρνο on "Stadium Arcadium" Steve Hoffman – mastering (βινύλιο) Vlado Meller – mastering (CD) Rick Rubin – παραγωγός Andrew Scheps – μίξινγκ, μηχανικός Dana Nielsen - μηχανικός Ryan Hewitt – μίξινγκ, μηχανικός Shane Jackson – βοηθός φωτογραφίας Gus Van Sant – καλλιτεχνική διεύθυνση Επίσημη κυκλοφορία: 6 Μαΐου 2006

Το Stadium Arcadium είναι το ένατο άλμπουμ του αμερικάνικου ροκ συγκροτήματος Red Hot Chili Peppers.Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 6 Μαΐου 2006 από την Warner Bros. Records. Το άλμπουμ περιείχε 5 σινγκλ: "Dani California", "Tell Me Baby", "Snow (Hey Oh)", "Desecration Smile", και"Hump de Bump". θεωρείται από τα πιο πετυχημένα τους άλμπουμ αφού στα βραβεία Γκράμι 2007 κέρδισε σε 5 από τις 7 υποψηφιότητες.Παραγωγός ήταν ο Ρικ Ρούμπιν. Επειδή το συγκρότημα είχε μαζέψει πολύ υλικό αποφασίστηκε το άλμπουμ να είναι διπλό,με συνολική διάρκεια 122 λεπτά. Ο ένας δίσκος θα ονομαζόταν Jupiter (Δίας) και ο άλλος Mars (Άρης). Επίσης τα b-side των singles ονομάστηκαν Venus (Αφροδίτη). Η ηχογράφηση έγινε,όπως και στο Blood Sugar Sex Magik,στην έπαυλη που είχε αγοράσει ο Ρικ Ρούμπιν,την περίφημη The Mansion.Ήταν το τελευταίο άλμπουμ των Red Hot Chili Peppers με κιθαρίστα τον John Frusciante που έφυγε ειρηνικά από το συγκρότημα το 2009.

https://el.wikipedia.org/wiki/Stadium_Arcadium

Αμυγδαλοκεφάλι Χανίων

Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Amyghdalo Chief(al)a, στην επαρχία Κισάμου. Στην ενετική απογραφή του 1583 από τον Καστροφύλακα αναφέρεται ως Amigdallo Chieffali με 158 κατοίκους και ο Φραντσέσκο Μπαζιλικάτα το 1630 αναφέρει το χωριό ως Amigdalochiefali.Το 1881 ανήκε στον δήμο Εννέα Χωριών και σύμφωνα με την απογραφή είχε 179 κατοίκους. Στην απογραφή του 1900 είχε 213 κατοίκους και υπαγόταν στον ίδιο δήμο. To 1920 αποτελούσε έδρα ομώνυμου αγροτικού δήμου. Το 1926 ορίστηκε έδρα της κοινότητα Αμυγδαλοκεφαλίου μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση το 1997, όταν εντάχθηκε στον δήμο Ιναχωρίου.Δείτε: Κοινότητα Αμυγδαλοκεφαλίου Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές: Κοντά στην παραλία του χωριού βρίσκεται ο ναός του Αγίου Φωτίου. Χρονολογείται από την ενετική εποχή και στο εσωτερικό του σώζονται τοιχογραφίες.

Το Αμυγδαλοκεφάλι (επίσημο: το Αμυγδαλοκεφάλιον) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας του δήμου Κισσάμου στην περιφερειακή ενότητα Χανίων της Κρήτης. Απέχει 26 χιλιόμετρα από το Καστέλι Κισάμου και 68 χιλιόμετρα από τα Χανιά. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 460 μέτρα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%85%CE%B3%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B9_%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD

Dark Arena

Μια εγκατάσταση προπόνησης για στρατιώτες χτίζεται σε ένα μικρό, απομονωμένο νησί. Μια γενετική συναρμογή διεξήχθη για τη δημιουργία γενετικών τροποποιημένων οργανισμών, και όταν τα failsafes ασφαλείας απέτυχαν, οι οργανισμοί γρήγορα κατέλαβαν τη βάση. Στη συνέχεια, η Angelina Bradshaw και η ομάδα ειδικών δράσεων πήγαν να εξαλείψουν την απειλή, αλλά απωθήθηκαν στο κέντρο της βάσης, και η Angelina είναι η μόνη που έχει μείνει ζωντανή. Στη συνέχεια, ξέρει ότι έχει να καταλήξουν σε υπόστεγο στα περίχωρα του νησιού πριν μια πυρηνική βόμβα σβήσει ως η λύση για να καταστραφούν τα πλάσματα. Το παιχνίδι έχει διαφορετικά τέλη ανάλογα με τη δυσκολία: άμα ο παίκτης παίζει στην εύκολη δυσκολία, η Angelina πεθαίνει στο υπόστεγο. Άμα παίζει στην μέτρια δυσκολία, σχεδόν δραπετεύει, ενώ άμα παίξει στη σκληρή δυσκολία, δραπετεύει με ευκολία. Το Dark Arena δέχτηκε κυρίως μεικτές κριτικές, έχοντας επικριθεί για την τεχνητή νοημοσύνη των εχθρών και μη εμπνευσμένο σχεδιασμό των επιπέδων, αλλά και με έπαινο να έχει δοθεί σε μικρές λεπτομέρειες που συχνά δε περιλαμβάνονται σε άλλα παιχνίδια του ίδιου είδους. Dark Arena στο MobyGames

Το Dark Arena είναι βιντεοπαιχνίδι βολών πρώτου προσώπου που αναπτύχθηκε από τη Graphic State Games και κυκλοφόρησε από τη Majesco και THQ για το Game Boy Advance. Ήταν το πρώτο παιχνίδι του είδους που ανακοινώθηκε για το Game Boy Advance, αλλά το τέταρτο που κυκλοφόρησε για τη κονσόλα. Ένα άλλο παιχνίδι της ίδιας κονσόλας, το Cruis'n Velocity, χρησιμοποίησε την ίδια μηχανή.Πολλοί θεωρούν το παιχνίδι ως ένα Doom clone, καθώς έχει παρόμοιο gameplay, και οι σχεδιαστές του παιχνιδιού είχαν προσληφθεί από τη κοινότητα modding του Doom.

https://el.wikipedia.org/wiki/Dark_Arena

Γαλλικό φιλί

Το φιλί με ανοιχτό στόμα αναφέρεται στα σανσκριτικά κείμενα από το 1500 π.Χ. Το Κάμα Σούτρα από τον 3ο αιώνα αναφέρει το φιλί στο εσωτερικό του στόματος. Ένα γαλλικό φιλί ονομάζεται έτσι επειδή στις αρχές του 20ού αιώνα, στον αγγλόφωνο κόσμο, οι Γάλλοι είχαν αποκτήσει τη φήμη για πιο περιπετειώδεις και παθιασμένες σεξουαλικές πρακτικές. Προέρχεται από την Αμερική και τη Μεγάλη Βρετανία. Στη Γαλλία, αναφέρεται ως un baiser amoureux («φιλί του εραστή») ή un baiser avec la langue («φιλί με τη γλώσσα») και προηγουμένως ήταν γνωστό ως un baiser Florentin («φιλί της Φλωρεντίας»). Το γαλλικό λεξικό Petit Robert του 2014, που κυκλοφόρησε το 2013, πρόσθεσε το γαλλικό ρήμα «se galocher», αργκό για το φιλί με γλώσσες. Το γαλλικό φιλί ενέχει μέτριο κίνδυνο μετάδοσης του HPV. Η πιθανότητα μόλυνσης από τον ιό ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας από γαλλικά φιλιά είναι εξαιρετικά χαμηλή, καθώς η μετάδοση θα απαιτούσε ανοιχτές πληγές. Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών θεωρούν τη μετάδοση της ηπατίτιδας Β μέσω γαλλικού φιλιού ως απίθανο τρόπο μόλυνσης, ωστόσο το βαθύ φιλί που περιλαμβάνει την ανταλλαγή μεγάλων ποσοτήτων σάλιου μπορεί να οδηγήσει σε μόλυνση εάν υπάρχουν κοψίματα ή εκδορές στο στόμα του μολυσμένου ατόμου, ειδικά εάν έχει υψηλό ιικό φορτίο. Περιστασιακά η σύφιλη μπορεί να μεταδοθεί μέσω παρατεταμένου γαλλικού φιλιού, αλλά αυτό συνήθως απαιτεί επαφή με μια ενεργή βλάβη. Το γαλλικό φιλί είναι ένας απίθανος τρόπος μετάδοσης της λοίμωξης από γονόρροια. Έως το 2019, το μπονόμπο είναι το μόνο μη ανθρώπινο ζώο που έχει παρατηρηθεί να εμπλέκεται σε φιλί με γλώσσα. Ανθρώπινη σεξουαλική δραστηριότητα Στοματικό σεξ Αιδοιολειχία Πεολειξία Διαμηρισμός Σοσιαλιστικό αδελφικό φιλί Συζήτηση για τη «βιοχημεία, ψυχολογία, ανθρωπολογία και ιστορία του φιλιού» στο BBC Radio 4 τον Ιούλιο του 2017.

Το γαλλικό φιλί, γνωστό και ως καταγλωττισμός ή φιλί με γλώσσα ή βαθύ φιλί, είναι ερωτικό φιλί στο οποίο οι γλώσσες των συμμετεχόντων εκτείνονται για να αγγίξουν η μία τα χείλη ή τη γλώσσα του άλλου. Ένα φιλί με γλώσσα διεγείρει τα χείλη, τη γλώσσα και το στόμα του συντρόφου, τα οποία είναι ευαίσθητα στην αφή και προκαλούν φυσιολογική σεξουαλική διέγερση. Η αίσθηση όταν αγγίζονται δύο γλώσσες έχει αποδειχθεί ότι διεγείρει την απελευθέρωση ενδορφινών και μειώνει τα επίπεδα του οξέος στρες. Το εκτεταμένο γαλλικό φιλί μπορεί να είναι μέρος του προκαταρκτικού ερωτικού χαϊδολογήματος. Ο όρος προέρχεται από τις αρχές του 20ού αιώνα, στη Βόρεια Αμερική και τη Μεγάλη Βρετανία, καθώς οι Γάλλοι είχαν αποκτήσει τη φήμη για πιο περιπετειώδεις και παθιασμένες σεξουαλικές πρακτικές. Το γαλλικό φιλί μπορεί να είναι ένας τρόπος μετάδοσης ασθενειών, ιδιαίτερα εάν υπάρχουν ανοιχτές πληγές.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF

Διμερές ήλιο

Με βάση τη θεωρία των μοριακών τροχιακών, το διήλιο (He2) δεν θα έπρεπε να υπάρχει, αφού κανένας χημικός δεσμός δεν προβλέπεται (από αυτήν τη θεωρία) να σχηματιστεί μεταξύ δύο ατόμων ηλίου. Ωστόσο, η δύναμη φαν ντερ Βαάλς υπάρχει μεταξύ ατόμων ηλίου, όπως αποδεικνύει η ύπαρξη υγρού ηλίου, ενώ υπάρχει ένα συγκεκριμένο εύρος αποστάσεων μεταξύ δύο ατόμων ηλίου που η έλξη φαν ντερ Βάαλς υπερνικά την άπωση. Έτσι, ένα μόριο που αποτελείται από δύο άτομα ηλίου συνδεμένων με δύναμη φαν ντερ Βάαλς μπορεί να υπάρξει. Η ύπαρξη αυτού του μορίου πρωτοπροτάθηκε το 1930.Το μόριο του διμερούς ηλίου είναι το μεγαλύτερο γνωστό μόριο αποτελούμενο από δύο άτομα στη βασική τους κατάσταση, λόγω του εξαιρετικά μεγάλου μήκους δεσμού του, με απόσταση διαχωρισμού των δυο ατόμων περί τα 5.200 pm. Αυτό είναι το μέγιστο για ένα διατομικό μόριο χωρίς διέγερση περιστροφής ή και ταλάντωσης. Η ενέργεια δεσμού του είναι μόλις περίπου 1,1·10–5 kcal/mol (=10–7 eV ή 1,3 mK). Πρόκειται για δεσμό περίπου 5.000 φορές ασθενέστερο από τον ομοιοπολικό δεσμό του διυδρογόνου (H2).Και τα δύο άτομα ηλίου στο διμερές μπορούν να ιονιστούν από ένα μοναδικό φωτόνιο με ενέργεια 63,86 eV. Ο προτεινόμενος μηχανισμός για αυτόν το διπλό ιονισμό είναι ότι το φωτόνιο εκτοξεύει ένα ηλεκτρόνιο από ένα άτομο ηλίου και αυτό στη συνέχεια χτυπά το άλλο άτομο, ιονίζοντάς το και αυτό. Μετά το διμερές ήλιο εκρίγνυται σε δυο κατιόντα ηλίου (He+) που αλληλαπωθούνται και απομακρύνονται με το ίδιο μέτρο ταχύτητας, αλλά με αντίθετες κατευθύνσεις.Ένα μόριο διηλίου συνδεμένου με δεσμούς φαν ντερ Βάαλς πρωτοπροτάθηκε από τον Τζον Κλάρκε Σλέιτερ (John Clarke Slater), το 1928. Το διμερές ήλιο μπορεί να σχηματιστεί σε μικρές ποσότητες όταν αέριο ήλιο διαστέλεται και ψύχεται καθώς περνά μέσα από ένα στόμιο ως δέσμη αερίου. Μόνο το ισότοπο 4He μπορεί να σχηματίσει τέτοια μόρια (4He4He). Τα ισοτοπικά χημικά είδη 4He3He και 3He3He δεν υπάρχουν, καθώς δεν έχουν σταθερή δεσμική κατάσταση. Το ποσοστό σχηματισμού διμερούς ηλίου στη δέσμη αερίου είναι της τάξης του 1%. Το He2+ (κατιόν διηλίου) είναι συγγενικό ιόν που συνδέεται με μισό ομοιοπολικό δεσμό. Μπορεί να παραχθεί με ηλεκτρική εκκένωση σε ήλιο. Ανασυνδυάζεται με ηλεκτρόνια για να σχηματίζει ένα ηλεκτρονιακά διεγερμένο διεγερσιμερές μόριο He2(a3Σ+u). Και τα δυο αυτά μόρια είναι πολύ μικρότερα σε σύγκριση με το He2, δηλαδή με πολύ κανονικότερες διατομικές αποστάσεις. Το He2+ αντιδρά με N2, Ar, Xe, O2 και CO2, σχηματίζοντας τα αντίστοιχα ανιόντα (N2–, Ar–, Xe–, O2– και CO2–) και ουδέτερα άτομα ηλίου. Το ιόν αυτό είναι ισοηλεκτρονιακό με το ανιόν διυδρογόνου (H2–). Το He22+ (δικατιόν διηλίου) είναι εξαιρετικά απωθητικό και απελευθέρωνει πολλή ενέργεια όταν διασπάται, γύρω στα 835 kJ/mol. Αυτό το δυναμικά σταθερό ιόν προβλέφθηκε από το Λάινους Πόλινγκ. Ένα ενεργειακό εμπόδιο των 33,2 kJ/mol εμποδίζει την άμεση διάσπασή του. Το ιόν αυτό είναι ισοηλεκτρονιακό με το μόριο του διυδρογόνου (Η2). Ακόμη, αποτελεί το μικρότερο πιθανό μοριακό ιόν με ηλεκτρικό φορτίο +2. Είναι ανιχνεύσιμο χρησιμοποιώντας φασματοσκοπία μάζας.Το He2− (ανιόν διμερούς ηλίου) είναι μετασταθές και ανακαλύφθηκε από τους Μπαι, Κογκιόλα και Πέτερσον (Bae, Coggiola & Peterson) το 1984, περνώντας He2+ μέσα από ατμούς καισίου. Ακολούθως ο Μίτσελς (H. H. Michels) επιβεβαίωσε θεωρητικά την ύπαρξη του He2− και συμπέρανε ότι η κατάσταση 4Πg του He2− είναι δεσμικά συγγενική με την κατάσταση a2Σ+u του He2. Υπολόγησε ότι η ηλεκτρονιακή συγγένειά του είναι 0,233 eV, συγκρινόμενη με την αντίστοιχη του ιόντος He−[4P∘], που υπολογίστηκε σε 0,077 eV. Το He2− διασπάται μέσω του μακροβιότερου 5/2 g συνθετικών, με τ∼350 μsec και μέσω των πολύ βραχυβιότερων συνθετικών 3/2 g και 1/2 g, με τ∼10 μsec. Η κατάσταση 4Πg έχει ηλεκτρονιακή διαμόρφωση 1σ2g1σu2σg2πu, με ηλεκτρονιακή συγγένεια E = 0,18±0,03 eV, και διάρκεια ζωής 135±15 μsec. Μόνο η δονητική κατάσταση v=0 είναι υπεύθυνη για τη μακροβιότερη κατάσταση.Το μοριακό ανιόν ηλίου βρίσκεται επίσης στο υγρό ήλιο που έχει διεγερθεί με ηλεκτρόνια που έχουν ενεργειακό επίπεδο μεγαλύτερο από 22 eV. Αυτό συμβαίνει αρχικά με τη διέλευση μέσα από το υγρό ήλιο, που απαιτεί 1,2 eV, ακολουθούμενη από τη διέγερση ενός ηλεκτρονίου ατόμου ηλίου στο επίπεδο 3P, που απαιτεί 19,8 eV. Το ηλεκτρόνιο αυτό συνδυάζεται με ένα άλλο άτομο ηλίου και σχηματίζει τη διεγερμένη μορφή του He2−, απωθεί τα γύρω του άτομα ηλίου, οπότε έχει ένα σχετικό κενό γύρω από αυτό. Μετά τα He2− τείνουν να μετακινηθούν στην επιφάνεια του υγρού ηλίου, όπου ελαχιστοποιούνται τα άτομα ηλίου που υπάρχουν γύρω του, οπότε ελαχιστοποιείται και η άπωση. Σε ένα κανονικό άτομο ηλίου, τα δυο ηλεκρόνια βρίσκονται στο 1s ατομικό τροχιακό. Ωστόσο, αν προστεθεί επαρκής ενέργεια, το ένα από τα ηλεκτρόνια μπορεί να ανέβει σε ένα υψηλότερο ενεργειακό επίπεδο, π.χ. στο 2s. Τότε το ηλεκτρόνιο στο υψηλότερης ενέργειας τροχιακό γίνεται ηλεκτρόνιο σθένους, ενώ το ηλεκτρόνιο που έχει απομείνει στο 1s τροχιακό γίνεται εσωτερικό ηλεκτρόνιο. Δύο τέτοια διεγερμένα άτομα ηλίου μπορούν να αντιδράσουν μεταξύ τους, σχηματίζοντας έναν ομοιοπολικό δεσμό. Το μόριο που έτσι σχηματίζεται ονομάζεται διήλιο (dihelium) και κρατά για μικρό χρονικό διάστημα, που κυμαίνεται από ~1 μsec ως ~1 sec. Τα διεγερμένα άτομα ηλίου στην 23S κατάσταση κρατούν ως και μία ώρα, και αντιδρούν όπως τα άτομα των αλκαλιμετάλλων.

Το διμερές ήλιο (αγγλικά: helium dimer) είναι μια ασταθής αλλομορφή του ήλιου, του οποίου το μόριο αποτελείται από δυο (2) άτομα αυτού του χημικού στοιχείου, που συνδέονται μεταξύ τους με δυνάμεις φαν ντερ Βάαλς. Παριστάνεται με το χημικό τύπο He2.Αυτό το χημικό είδος έχει το μεγαλύτερο (σε μήκος δεσμού, 5,2 ± 0,4 nm) διατομικό μόριο. Ο χημικός δεσμός που συγκρατεί τα δυο άτομα είναι τόσο αδύναμος, ώστε σπάει αν το μόριο περιστραφεί ή ταλαντωθεί πολύ. Για το λόγο αυτό υπάρχει μόνο σε πολύ χαμηλές κρυογονικές θερμοκρασίες. Δυο διεγερμένα άτομα ηλίου μπορούν επίσης να σχηματίσουν πραγματικό ομοιοπολικό δεσμό. Το χημικό είδος που προκύπτει με αυτόν τον τρόπο ονομάζεται διεγερσιμερές (excimer). Αυτό ανακαλύφθηκε από το φάσμα του ηλίου, που περιέχει περιοχές που πρωτοπαρατηρήθηκαν το 1912. Παριστάνεται με το χημικό τύπο He2*, όπου το * σημαίνει διεγερμένη κατάσταση. Είναι το πρώτο γνωστό μόριο Ράιντμπεργκ (Rydberg molecule).Επίσης, υπάρχουν αρκετά ιόντα διηλίου, έχοντας καθαρά ηλεκτρικά φορτία, -1, +1 και +2, δηλαδή He2–, He2+ και He22+ αντίστοιχα. Δυο άτομα ηλίου μπορούν να περιέχονται μαζί χωρίς δεσμό σε ένα «κλουβί» ενός φουλερενίου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AD%CF%82_%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF

Μαξιμιλιάν Λους

Ο Μαξιμιλιάν Λους είναι γιος του του αγγλικά: Charles-Desire Luce‎ (1823-1888) και της αγγλικά: Louise-Josephine Dunas‎ (1822-1878). Η οικογένεια ζούσε στο Μονπαρνάς, μια εργατική συνοικία του Παρισιού. Σπούδασε χαρακτική. Το 1872, ο δεκατέσσερις ετών Λούτσε έγινε μαθητής του χαράκτη Ανρί-Θεόφιλο (1824-1897). Αργότερα σπούδασε στο εργαστήριο της Σχολής Καλών Τεχνών της Ακαδημίας της Σουηδίας και του γαλλικά: Eugene Fromann‎. Μαζί με τον Λουσιέν Πίσσαρο, γιο του καλλιτέχνη Καμίλ Πισαρό, ίδρυσε την ομάδα τέχνης „Groupe de Lagny“ στη Lanya, θέτοντας ως έργο του την ανάπτυξη της θεωρίας χρωμάτων του Σερά και της τεχνικής του διαχωρισμού χρωμάτων. Ο Λους εκτιμά επίσης το έργο του γαλλικά: Camille Corot‎. Από το 1887 εκτός από έργα με τοπία, δημιουργεί και πορτρέτα. . Η διατηρημένη δημιουργική κληρονομιά του καλλιτέχνη είναι 4.200 έργα ζωγραφικής και περίπου 3000 σχέδια. Το Μουσείο Ορσέ αξιολογεί τον Luce ως "έναν από τους καλύτερους εκπροσώπους του νεο-ιμπρεσιονιστικού κινήματος". Το έργο του καλλιτέχνη Παναγία των Παρισίων, που γράφτηκε το 1900, πωλήθηκε σε πλειστηριασμό τον Μάιο του 2011 για 4.200.000 δολάρια, καθορίζοντας ένα ρεκόρ για την Λους.

Μαξιμιλιάν Λους (γαλλικά: Maximilien Luce‎, 13 Μαρτίου 1858, Παρίσι — 6 Φεβρουαρίου 1941, Παρίσι) — γάλλος νεο-ιμπρεσιονιστής ζωγράφος. Γνωστός για έργα ζωγραφικής, γραφικά, εικονογραφήσεις βιβλίων και για τις αναρχικές του δράσεις .

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BD_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CF%82

Λασκάρ Γκα

Το όνομα Λασκάρ Γκα στη περσική γλώσσα σημαίνει "στρατιωτικός καταυλισμός" (στρατώνες). Αναπτύχθηκε πριν μία χιλιετία περίπου, ως παρόχθιος στρατώνας - φυλάκιο για τους στρατιώτες που συνόδευαν τους βασιλείς στις μετακινήσεις τους. Έτσι σιγά σιγά άρχισε ν΄ αναπτύσσεται ως πόλη όπου και κατέληξε πρωτεύουσα της περιοχής. Στη περιοχή αυτή υφίσταται το μεγάλο "κάστρο του Μποστ", Καλά-ι-Μποστ, που παραμένει ένα εντυπωσιακό δείγμα οχύρωσης και αρχιτεκτονικής των μουσουλμανικών δυναστειών. Η σύγχρονη πόλη άρχισε ν΄ αναπτύσσεται μετά την εγκατάσταση Αμερικανών μηχανικών που ανέλαβαν τη κατασκευή μεγάλων αρδευτικών έργων στη κοιλάδα Χελμάντ κατά τη δεκαετία του 1950. Έτσι η πόλη ξαναχτίστηκε σε αμερικανικό πρότυπο, με ευρείς δεντρόφυτους δρόμους και σπίτια με τούβλα και περίβολους που χωρίζουν από το δρόμο. Μετά τη σοβιετική εισβολή, όταν ξέσπασε ο αφγανικός εμφύλιος πόλεμος, τα δένδρα αυτά κόπηκαν. Μεταξύ των δεκαετιών του 1940 και του 1970 από τα μεγάλα τότε αρδευτικά έργα δημιουργήθηκε μία από τις πλέον εκτεταμένες ζώνες καλλιέργειας στο νότιο Αφγανιστάν, και πολλές χιλιάδες εκτάρια της ερήμου δόθηκαν τότε για γεωργική καλλιέργεια και κατοικίες. Το μεγάλο αρδευτικό έργο επικεντρώνεται σε τρία μεγάλα κανάλια: το Μπόγρα, το Σαμαλάν και το Νταρβισάν. Έτσι δημιουργήθηκαν νέες κοινότητες στη Nad-i-Ali Marja και βρίσκεται Δ.ΝΔ. της Λασκάρ Γκα. Η Λασκάρ Γκα είναι το πιο κοσμοπολίτικο μέρος της έρημης γεωγραφικής αυτής περιοχής. Ο πληθυσμός, ωστόσο, αποτελεί σαφώς μια Παρσιβανική πλειοψηφία, τόσο στην πόλη όσο και στη γύρω περιοχή. Από την άποψη αυτή, η Λασκάρ Γκα βρίσκεται εθνοτικά ενάντια προς την Κανταχάρ στην οποία πλειοψηφούν οι Παστούν. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τομ.12ος, σ.381 Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Lashkar Gah στο Wikimedia Commons

Η Λασκάρ Γκα, ή Λασκαργκά, (γνωστή και ως Μποστ ή Μπουστ) είναι μία ιστορική πόλη στο νότιο Αφγανιστάν, δυτικά της Κανταχάρ στη περιοχή Χελμάντ. Βρίσκεται μεταξύ των Χελμάντ και Αργκαντάμπ ποταμών. Η Λασκάρ Γκα συνδέεται με αυτοκινητοδρόμους με την Κανταχάρ προς τα ανατολικά, την Ζαράν προς τα δυτικά και τη Χεράτ βορειοδυτικά. Πρόκειται για πολύ άγονη και έρημη περιοχή. Ωστόσο, υφίσταται ανεπτυγμένη γεωργία μόνο γύρω από τους παραπάνω ποταμούς. Η πόλη διαθέτει και ένα αεροδρόμιο, όχι πολύ αξιόλογο που βρίσκεται στην ανατολική όχθη του ποταμού Χελμάντ, 8 χλμ. βόρεια της συμβολής των δύο ποταμών. Ο πληθυσμός της το 2006 αριθμούσε 45.850 κατοίκους.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AC%CF%81_%CE%93%CE%BA%CE%B1

Θεθέο

Η επέκταση αυτού του χαρακτηριστικού στην Ανδαλουσία είναι περίπου αυτή που αναφέρεται στις μελέτες του γλωσσικό και εθνογραφικό άτλαντα της Ανδαλουσίας. Ως εκ τούτου, η περιοχή της κυριαρχίας του Θεθέο θα επεκτεινόταν σχεδόν στο σύνολο της επαρχίας του Κάδιθ, εκτός από την πόλη του Κάδιθ που ως επί το πλείστον σεσεΐζουν, το μεγαλύτερο μέρος της Μάλαγας, εκτός από την περιοχή της Αντεκέρας, ο μισός νότος των επαρχιών της Ουέλβας και η περιφέρεια της δυτικής Αλμερίας. Επιπλέον, υπάρχουν ορισμένοι πυρήνες πληθυσμού που θεθεΐζουν, απομονωμένοι από την πλειοψηφία του συνόλου που σεσεΐζει στη Χαέν και την Κόρδοβα. Στις κυριότερες ανδαλουσιανές πόλεις μη θεθεΐζουσες στην περιοχή της κυριαρχίας του θεθέο, όπως στην περίπτωση της Σεβίλλης και του Κάδιθ (σεσεάντες) ή της Γρανάδας (με τρέχουσα κυριαρχία διαφοροποιημένη, με μεγάλο ποσοστό να σεσεΐζει), υπάρχει ένα σημαντικό μέρος, μη αυτοχθόνων, του πληθυσμού που θεθεΐζει, που συνηθίζει να διατηρεί σε κάποιο βαθμό το γλωσσικό χαρακτηριστικό της μητρικής τους γλώσσας. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τα ποσοστά του σεσέο, του θεθέο και τη διαφοροποίηση σε τρεις επιλεγμένες πόλεις, σύμφωνα με στοιχεία της δεκαετίας 1982-19922 Από ιστορική άποψη, το θεθέο είχε πολύ χειρότερη κοινωνική αποδοχή από ότι το σεσέο, η άλλη πιθανή λύση αυτού του διαλεκτικού φωνητικού χαρακτηριστικού που είναι το θεθέο/σεσέο, γνωστό επίσης ως ‘μη διαφοροποίηση’. Παλαιότερα, οι καλλιεργημένοι ομιλητές των περιοχών της Ανδαλουσίας που θεθέιζαν, άλλαζαν αυτή την άρθρωση με αυτή του σεσέο. Στην εποχή μας, υπάρχει σε ορισμένα άτομα με μητρικό θεθέο, σε καταστάσεις γλωσσικής έντασης, η τάση να αντικαθιστούν τη μη διαφοροποίηση του θεθέο από διάκριση, συνήθως ανδαλουσιανή (με αυτό το προραχιαίο σύμφωνο). Ωστόσο, στις μέρες μας η προφορά του σεσέο εκτιμάται καλύτερα μεταξύ των ομιλητών που την ασκούν και η κοινωνική θεώρηση του φαινομένου έχασε, εντός του συνόλου της χρήσης του και σε μικρότερο βαθμό στην υπόλοιπη Ανδαλουσία, το στίγμα που μεταφερόταν όσον αφορά το σεσέο ή τη διαφοροποίηση από αυτό. Προς το παρόν, κατά πλειοψηφία οι ομιλητές του θεθέο δεν βλέπουν πια την ανάγκη να το αποποιηθούν και εκδηλώνουν μόνο μια στροφή προς τη διαφοροποίηση ή περιστασιακά προς το σεσέο, σε γλωσσικής έντασης πλαίσια ομιλίας στα οποία κάποιος συνομιλητής δεν θεθεΐζει. Επαναφορά των συριστικών της ισπανικής Σεσέο · Alvar, Manuel (ed.) (1999). Manual de dialectología hispánica: el español de España. Βαρκελώνη: Ariel. Penny, Ralph (1993). Gramática histórica del español. Βαρκελώνη: Ariel. ISBN 84-344-8265-7 Zamora Vicente Alonso (1996). Dialectología Española. Μαδρίτη: Gredos. «Elogio del ceceo», του Luis Carlos Díaz Salgado«El seseo y el ceceo», της Mirta Muñoz Πρότυπο:PDF

Το θεθέο (ισπανικά: ceceo) είναι ένα γλωσσικό φαινόμενο το οποίο στην ισπανική γλώσσα συνεπάγεται ότι τα φωνήματα της ιβηρικής ισπανικής γλώσσας /s/ και /θ/ (το δεύτερο είναι ο ήχος του <z> στα ισπανικά της βόρειας Ισπανίας προφέρονται με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή, ως οδοντικό συριστικό [s̪̟] (όμοιο με το άηχο οδοντικό τριβόμενο σύμφωνο [θ] αν και όχι ταυτόσημο φωνητικά. Στην κυριαρχία των ισπανικών το θεθέο είναι ένα χαρακτηριστικό της ανδαλουσιανής διαλέκτου, ειδικότερα από τη νοτιοδυτική Ανδαλουσία έως και την περιοχή της δυτικής Αλμερίας, όπου εμφανίζεται μόνο στο Βορρά και την Ανατολή σε απομονωμένα σημεία. Από ιστορική σκοπιά, το φαινόμενο παρατηρήθηκε σε κείμενα του Νότου της Ισπανίας τον XV και XVI αιώνα, στα οποία εμφανίζονταν τύποι όπως το paço αντί για passo (αυτό το φαινόμενο ονομάστηκε çeçeo) ή caza αντί για casa (αυτό ονομάστηκε zezeo).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%B8%CE%AD%CE%BF

Άγιος Ηλίας Αμμοχώστου

Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο έως το 1973. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 δεν πραγματοποιήθηκε απογραφή στο χωριό από την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού το έδαφος του δεν ελέγχεται από αυτήν. «Agios Elias». www.prio-cyprus-displacement.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2018.

Ο Άγιος Ηλίας είναι κοινότητα της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%91%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85

Αντρέα Ντάντολο

Ο Αντρέα Ντάντολο ασχολήθηκε έντονα με την ιστοριογραφία και τη νομική, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβας και διορίστηκε Καθηγητής νομικής μέχρι την εκλογή του στη θέση του δόγη. O Οίκος των Ντάντολο ήταν αρχαία Βενετική οικογένεια ευγενών με έντονο πολιτικό ρόλο στη Δημοκρατία της Βενετίας από τον 12ο μέχρι τον 15ο αιώνα. Οι Ντάντολο εξέλεξαν τέσσερις δόγηδες ο τελευταίος από τους οποίους ήταν ο Αντρέα, αμέτρητους στρατάρχες και επιφανείς Βενετούς πολίτες, οι παλιότεροι δόγηδες ήταν : Ενρίκο Ντάντολο, Τζοβάνι Ντάντολο και Φραντσέσκο Ντάντολο. Ο προ - προ - προπάππους του ήταν ο Πιέτρο Ντάντολο, μεγαλύτερος αδελφός του Βιτάλ Ντάντολο του πατέρα του Ενρίκο Ντάντολο. Η άνοδος του Αντρέα Ντάντολο ήταν ταχύτατη, σε ηλικία μόλις 25 ετών εξελέγη εφημέριος στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου (1331). Εξελέγη δόγης της Βενετίας σε ηλικία 37 ετών (1343). Έμεινε γνωστός σαν προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών, πρόσθεσε στη βασιλική του Αγίου Μάρκου το παρεκκλήσι του Αγίου Ισιδώρου, επέβλεψε τις αλλαγές στου Παλά ντ'Όρο και επέκτεινε το Βαπτιστήριον. Αναμόρφωσε το νομικό σύστημα της Βενετίας, διακήρυξε ένα νέο νομικό πλαίσιο (1346) με όλους τους νόμους οι οποίοι είχαν εφαρμοστεί μέχρι τότε στη Δημοκρατία. Ο στενός του φίλος Πετράρχης έγραψε για τον Αντρέα Ντάντολο "είναι εξαιρετικά σοφός, αγαπητός, δίκαιος, γεμάτος με αγάπη, πατριώτης και ανθρώπινος".Η κυβέρνηση του συνοδεύτηκε με έντονες καταστροφές ένας ισχυρός σεισμός ισοπέδωσε τη Βενετία (25 Ιανουαρίου 1348) με χιλιάδες θύματα. Η Μαύρη πανώλη θέρισε την τριετία 1348 - 1350 το ένα τρίτο του πληθυσμού. Η Βενετία προχώρησε σε καταστροφικό πόλεμο με την Ουγγαρία μετά την έβδομη εξέγερση της Ζάνταρ εναντίον της Δημοκρατίας (1345). Η Γένοβα σε συμμαχία με τους Ούγγρους εξαπέλυσε έναν τεράστιο στόλο στην Αδριατική Θάλασσα υπό την ηγεσία του Παγκανίνο Ντόρια, λεηλάτησε όλες τις Βενετικές περιοχές και απείλησε την ίδια την πόλη. Η Βενετία σώθηκε μόνο χάρη στη μεγάλη της νίκη στη ναυμαχία της Λοτζέρο. Ο Αντρέα Ντάντολο πέθανε σχετικά νέος (1354), ήταν ο τελευταίος δόγης που τάφηκε στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου. Ο Αντρέα Ντάντολο έγραψε στα Λατινικά δυο Χρονικά για την ιστορία της Βενετίας την περίοδο 1344 - 1352 που εκτείνονται από το 46 μέχρι το 1260, αποτελούν τον τόμο ΧΙΙ στο έργο του Λουντοβίκο Αντόνιο Μουρατόρι (1672 - 1750) "Ιταλικές Βασιλικές Πηγές". Ο κλάδος της οικογένειας Ντάντολο που ζει σήμερα στη Γαλλία κατάγεται απ'ευθείας από τον Αντρέα Ντάντολο, ο κλάδος της Πικαρδίας αποτελεί τμήμα της Ιταλικής αριστοκρατίας και φέρει τον τίτλο του κόμη. Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Dandolo". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. Madden, Thomas F (2012). Venice : A New History (Hardback) Δόγηδες της Βενετίας

Ο Αντρέα Ντάντολο (ιταλικά: Andreas Dandolo 1306 - 7 Σεπτεμβρίου 1354) ήταν 54ος Δόγης της Βενετίας (1343 - 1354) σαν διάδοχος του Μπαρτολομέο Γκραντενίγκο που πέθανε στα τέλη του 1342.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%B1_%CE%9D%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF

Κωνσταντίνος Κωνσταντίνοβιτς της Ρωσίας (1858-1915)

Γεννήθηκε στη Στρέλνα της Αγ. Πετρούπολης και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Κωνσταντίνου Νικολάγιεβιτς, μεγάλου δούκα της Ρωσίας, και της Αλεξάνδρας των Βέττιν, κόρης του Ιωσήφ δούκα της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ. Υπήρξε Γερουσιαστής, Γενικός Επιθεωρητής των Στρατιωτικών Σχολών, Πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών και ένας από τους ιδρυτές του Σπιτιού του Πούσκιν. Ήταν επίσης ποιητής. Ανακαλύφθηκε έκθεση αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του στο εσωτερικό του Υπουργικού Συμβουλίου και στην Αίθουσα Μουσικής του Μεγάλου Δούκα στην οποία ο ίδιος υπήρξε τελευταίος ιδιοκτήτης του Μαρμάρινου Παλατιού. Απεβίωσε το 1915 στο Παυλόβσκ σε ηλικία 57 ετών. Νυμφεύτηκε το 1884 την 2η εξαδέλφη του Ελισάβετ των Βέττιν, κόρη του Μαυρικίου πρίγκιπα της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ και είχε τέκνα: Ιβάν 1886-1918, πρίγκιπας της Ρωσίας. Γαβριήλ 1887-1955, πρίγκιπας της Ρωσίας. Τατιάνα 1890-1979, παντρεύτηκε πρώτα τον Κωνσταντίνο Μπαγκρατιόν πρίγκιπα του Μουκράνι Γεωργίας και μετά τον Αλέξανδρο Βασίλιεβιτς Κοροτσένζοφ. Κωνσταντίνος 1891-1918, απεβίωσε 27 ετών. Ολέγκ 1892-1914, απεβίωσε 22 ετών. Ιγκόρ 1894-1918, απεβίωσε 24 ετών. Γεώργιος 1903-1938, πρίγκιπας της Ρωσίας. Βέρα 1906-2001. Ναταλία 1905, απεβ. δύο μηνών. K. R. Poems (in Russian) The King of the Jews, (Play), Funk & Wagnalls, NY, 1914. from Archive.org

Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνοβιτς (ρωσικά: Великий князь Константи́н Константи́нович‎) (22 Αυγούστου 1858, Στρέλινα — 15 Ιουνίου 1915, Πάβλοβσκ), εγγονός του αυτοκράτορα Νικολάου Α΄ από τον Οίκο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ ήταν μεγάλος δούκας της Ρωσίας. Αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες μορφές της ρωσικής ιστορίας του 19ου – 20ου αι.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82_(1858-1915)

Σχέσεις Ελλάδας και Τσεχοσλοβακίας

Η Τσεχοσλοβακία ξεκίνησε επίσημες διπλωματικές σχέσεις με την Ελλάδα το 1920. Το συγκεκριμένο έτος θεωρείται έτος έναρξης των ελληνοτσεχικών σχέσεων. Ο πρώτος Πρέσβης της Τσεχοσλοβακίας στην Ελλάδα ήταν ο Κάρελ Μετσίρ (1876-1947), ο οποίος διετέλεσε πρέσβης της χώρας του και στο Βέλγιο, ενώ η αντιπροσωπεία της Τσεχοσλοβακίας στην Ελλάδα άρχισε τις εργασίες της στις 8 Απριλίου 1922. Στις 15 Μαρτίου 1939 οι διμερείς σχέσεις διακόπηκαν, λόγω της διαίρεσης της Τσεχοσλοβακίας το 1938-39, καθώς τα εδάφη της προσαρτήθηκαν στη Γερμανία, τη Πολωνία, την Ουγγαρία και επίσης δημιουργήθηκε ανεξάρτητο σλοβακικό κράτος (το οποίο επανενώθηκε με την Τσεχία στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου για να σχηματίσει τη νέα Τσεχοσλοβακία, αν και δεν συμπεριλάμβανε την Καρπαθο-Ουκρανία που παραχωρήθηκε στη Σοβιετική Ένωση και τη ΣΣΔ Ουκρανίας γιατί ήθελε να έχει σύνορο με την Ουγγαρία). Οι δύο χώρες ήταν σύμμαχοι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και βρίσκονταν υπό την κατοχή του Άξονα. Η Τσεχοσλοβακία και η Ελλάδα ήταν μέλη διαφόρων διεθνών οργανισμών, όπως για παράδειγμα η Κοινωνία των Εθνών. Οι δύο χώρες ήταν ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Το 1945-49 η Τσεχοσλοβακία διατηρούσε γραφείο στην Αθήνα. Παράλληλα, στα τέλη της δεκαετίας του 1940, η τσεχοσλοβάκικη κυβέρνηση υποδέχτηκε 13.000 πολιτικούς πρόσφυγες από τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο, αρκετοί από τους οποίους ζουν μέχρι σήμερα στην Τσεχία. Λίγα χρόνια αργότερα, υπήρξε ένα άνοιγμα στις διμερείς σχέσεις, το οποίο τελείωσε με την εγκαθίδρυση της Χούντας των Συνταγματαρχών. Οι σχέσεις των δύο χωρών διεκόπησαν και πάλι στις 1 Ιανουαρίου 1993, αυτή τη φορά μόνιμα, όταν η Τσεχοσλοβακία διαλύθηκε σε δύο νέα ανεξάρτητα κράτη, τη Τσεχία και τη Σλοβακία. Η Ελλάδα αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δύο χωρών την ίδια μέρα. Για μια επισκόπηση των σχέσεων της Ελλάδας με τα διάδοχα κράτη της Τσεχοσλοβακίας, δείτε: Σχέσεις Ελλάδας και Σλοβακίας Σχέσεις Τσεχίας-Ελλάδας

Οι σχέσεις Ελλάδας και Τσεχοσλοβακίας αναφέρονται στις διμερείς σχέσεις της Ελλάδας και της Τσεχοσλοβακίας (1918-1993). Η Τσεχοσλοβακία διατηρούσε πρεσβεία στην Ελλάδα και η Ελλάδα διατηρούσε πρεσβεία στην Τσεχοσλοβακία.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%87%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82

Ταυτοχρονισμός

Επειδή οι υπολογισμοί σε ένα ταυτόχρονο σύστημα μπορεί να αλληλεπιδρούν καθώς εκτελούνται, ο αριθμός των πιθανών μονοπατιών εκτέλεσης στο σύστημα μπορεί να είναι πολύ μεγάλος και το τελικό αποτέλεσμα να μην προσδιορίζεται. Η ταυτόχρονη χρήση κοινόχρηστων πόρων μπορεί να προκαλεί αυτήν την απροσδιοριστία, με αποτέλεσμα να προκύπτουν αδιέξοδα (deadlocks) και η λιμοκτονία πόρων (resource starvation).Η σχεδίαση ταυτόχρονων συστημάτων συχνά απαιτεί τεχνικές συντονισμού της εκτέλεσής τους, ανταλλαγής δεδομένων, δέσμευσης μνήμης και χρονοπρογραμματισμού της εκτέλεσης, ώστε να ελαχιστοποιείται ο χρόνος απόκρισης και να μεγιστοποιείται η απόδοση του συστήματος. Η θεωρία του ταυτοχρονισμού είναι ενεργό ερευνητικό πεδίο της θεωρητικής πληροφορικής. Μια από τις πρώτες συνεισφορές ήταν η σημαντική δουλειά του Καρλ Άνταμ Πέτρι (Carl Adam Petri) στα δίκτυα Πέτρι στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Στο χρόνια που ακολούθησαν, αναπτύχθηκαν πολλοί φορμαλισμοί για τη μοντελοποίηση και τη συλλογιστική του ταυτοχρονισμού. Έχουν αναπτυχθεί αρκετοί φορμαλισμοί για τη μοντελοποίηση και την κατανόηση των ταυτόχρονων συστημάτων, κάποιοι από αυτούς είναι: Η Παράλληλη Μηχανή Τυχαίας Προσπέλασης (Parallel Random Access Machine) Το μοντέλο Actor Μοντέλα υπολογιστικής γεφύρωσης (computational bridging models) όπως το BSP Τα δίκτυα Πέτρι Οι λογισμοί διεργασιών Οι χώροι ν-άδων (tuple spaces), όπως στη Linda Το μοντέλο SCOOPΚάποια από αυτά τα μοντέλο ταυτοχρονισμού έχουν σαν κύριο σκοπό τους να υποστηρίξουν τη συλλογιστική και τον ορισμό ταυτόχρονων συστημάτων, ενώ άλλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ολόκληρο τον κύκλο ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένης της σχεδίασης, της υλοποίησης, της απόδειξης, της δοκιμής και της εξομοίωσης των ταυτόχρονων συστημάτων. Η ποικιλία διαφορετικών μοντέλων για τον ταυτοχρονισμό έκανε κάποιους ερευνητές να αναπτύξουν τρόπους να ενοποιήσουν αυτά τα διαφορετικά θεωρητικά μοντέλα. Για παράδειγμα, οι Lee και Sangiovanni-Vincentelli έδειξαν ότι ένα μοντέλο "tagged-signal" μπορεί να είναι ένα κοινό πλαίσιο για τον ορισμό δηλωτικής σημασιολογίας για αρκετά μοντέλα ταυτοχρονισμού, ενώ οι Nielsen, Sassone και Winskel έδειξαν ότι η θεωρία κατηγοριών μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να παρέχει μια παρόμοια ενοποιημένη θεώρηση διαφορετικών μοντέλων.Το Θεώρημα Αναπαράστασης του Ταυτοχρονισμού (Concurrency Representation Theorem) στο μοντέλο Actor παρέχει έναν αρκετά γενικό τρόπο να αναπαριστώνται ταυτόχρονα συστήματα που είναι κλειστά και δε λαμβάνουν μηνύματα επικοινωνίας από τον εξωτερικό κόσμο. (Άλλα συστήματα ταυτοχρονισμού, όπως οι λογισμοί διεργασιών, μπορούν να μοντελοποιηθούν στο μοντέλο Actor χρησιμοποιώντας το two-phase commit protocol.) Η μαθηματική σημασία που δηλώνεται από ένα κλειστό σύστημα S κατασκευάζεται από διαδοχικές βελτιωμένες προσεγγίσεις από μια αρχική συμπεριφορά που αποκαλείται ⊥S, με τη χρήση μιας συνάρτησης εκτίμησης συμπεριφοράς progressionS για την κατασκευή μιας σημασίας για το S ως εξής: DenoteS ≡ ⊔i∈ω progressionSi(⊥S)Κατά αυτόν τον τρόπο, το S μπορεί να χαρακτηριστεί μαθηματικά με βάση όλες τις πιθανές συμπεριφορές του. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφοροι τύποι χρονικής λογικής για την ανάλυση ταυτόχρονων συστημάτων. Κάποιες από αυτές τις λογικές, όπως η γραμμική χρονική λογική και η λογική υπολογιστικού δένδρου, επιτρέπουν βεβαιώσεις για ακολουθίες καταστάσεων, από τις οποίες μπορεί να περάσει ένα ταυτόχρονο σύστημα. Άλλες, όπως η λογική ενεργειών υπολογιστικού δένδρου (action computational tree logic), η λογική Hennessy-Milner και η Χρονική Λογική των Ενεργειών του Leslie Lamport, κατασκευάζουν τις βεβαιώσεις τους από ακολουθίες ενεργειών (actions), που είναι οι αλλαγές κατάστασης. Η βασική εφαρμογή αυτών των λογικών είναι στη συγγραφή προδιαγραφών για ταυτόχρονα συστήματα. Ο ταυτόχρονος προγραμματισμός περιλαμβάνει τις γλώσσες προγραμματισμού και τους αλγορίθμους που χρησιμοποιούνται στην υλοποίηση ταυτόχρονων συστημάτων. Ο ταυτόχρονος προγραμματισμός (concurrent programming) συχνά θεωρείται γενικότερος από τον παράλληλο προγραμματισμό (parallel programming) γιατί μπορεί να έχει αυθαίρετες και δυναμικές μορφές επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, ενώ τα παράλληλα συστήματα έχουν συνήθως προκαθορισμένο και καλά δομημένο τρόπο επικοινωνίας. Οι βασικοί σκοποί του ταυτόχρονου προγραμματισμού είναι η ορθότητα (correctness), η ταχύτητα (performance) και η ανθεκτικότητα (robustness). Ταυτόχρονα συστήματα όπως τα λειτουργικά συστήματα και τα συστήματα διαχείρισης βάσεων δεδομένων γενικά σχεδιάζονται για να εκτελούνται χωρίς χρονικό όριο, με αυτόματη ανάκαμψη από σφάλματα, χωρίς να τερματίζουν απροσδόκητα (δείτε Έλεγχος ταυτοχρονισμού). Κάποια ταυτόχρονα συστήματα υλοποιούν μια μορφή διαφανούς (transparent) ταυτοχρονισμού, στον οποίο οι ταυτόχρονες υπολογιστικές οντότητες μπορούν να ανταγωνίζονται για έναν πόρο, αλλά οι λεπτομέρειες αυτού του ανταγωνισμού να μη φαίνονται στον προγραμματιστή. Επειδή χρησιμοποιούν κοινόχρηστους πόρους, τα ταυτόχρονα συστήματα γενικά απαιτούν κάποια μορφή διαιτησίας (arbiter) στην υλοποίησή τους (συχνά το ίδιο το υλικό), για να ελέγχεται η πρόσβαση σε αυτούς τους πόρους. Η χρήση διαιτητών εισάγει την πιθανότητα απροσδιοριστίας, που έχει συνέπειες στην πράξη, ειδικά στην ορθότητα και στην ταχύτητα. Για παράδειγμα, η διαιτησία εισάγει μη-ντετερμινισμό χωρίς άνω όριο (unbounded nondeterminism), ο οποίος προκαλεί προβλήματα στον έλεγχο μοντέλων γιατί προκύπτει έκρηξη του χώρου των καταστάσεων, σε σημείο που τα μοντέλα μπορεί να έχουν ακόμα και άπειρο αριθμό καταστάσεων. Κάποια μοντέλα ταυτόχρονου προγραμματισμού περιλαμβάνουν συν-διεργασίες (coprocesses) και ντετερμινιστικό ταυτοχρονισμό. Σε αυτά τα μοντέλα, τα νήματα του ελέγχου επιστρέφουν ρητά τις θυρίδες χρόνου που τους δίνονται, είτε στο σύστημα, είτε σε κάποια άλλη διεργασία. Έλεγχος Ταυτοχρονισμού Μοντέλο πελάτη-διακομιστή Νήμα (υπολογιστές) Παράλληλα και κατανεμημένα συστήματα Επικοινωνούσες Ακολουθιακές Διεργασίες (Communicating Sequential Processes, CSP) OpenMP Lynch, Nancy A. (1996). Distributed Algorithms. Morgan Kauffman. ISBN 1558603484. Tanenbaum, Andrew S.· Van Steen, Maarten (2002). Distributed Systems: Principles and Paradigms. Prentice Hall. ISBN 0-13-088893-1. Kurki-Suonio, Reino (2005). A Practical Theory of Reactive Systems. Springer. ISBN 3-540-23342-3. Garg, Vijay K. (2002). Elements of Distributed Computing. Wiley-IEEE Press. ISBN 0-471-03600-5. Magee, Jeff· Kramer, Jeff (2006). Concurrency: State Models and Java Programming. Wiley. ISBN 0-470-09355-2. Concurrent Systems, The WWW Virtual Library (Αγγλικά)

Στην επιστήμη υπολογιστών, ο ταυτοχρονισμός (concurrency) είναι η ιδιότητα ενός συστήματος, στο οποίο εκτελούνται ταυτόχρονα πολλοί υπολογισμοί, που μπορούν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Οι υπολογισμοί μπορεί να εκτελούνται σε πολλούς πυρήνες του ίδιου τσιπ, σαν χρονοπρογραμματισμένα νήματα στον ίδιο επεξεργαστή, ή σε φυσικά διακριτούς επεξεργαστές. Έχουν αναπτυχθεί διάφορα μαθηματικά μοντέλα για γενικούς ταυτόχρονους υπολογισμούς, μεταξύ αυτών τα δίκτυα Πέτρι (Petri nets), οι λογισμοί διεργασιών (process calculi), το μοντέλο της Παράλληλης Μηχανής Τυχαίας Προσπέλασης (Parallel Random Access Machine) και το μοντέλο Actor.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

Παϊτακαράν

Η επαρχία ενσωματώθηκε εντός του Βασιλείου της Αρμενίας από τον Αρταξία Α΄ κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα π.Χ., προτού τεθεί, το 59 π.Χ., υπό ρωμαϊκό έλεγχο, κατόπιν σχετικής αποφάσεως του Πομπήιου, ο οποίος και προχώρησε στην αναδιοργάνωση της περιοχής. Στη συνέχεια, ανακατελήφθη και παρέμεινε υπό αρμενικό έλεγχο έως το 428, ημερομηνία διάλυσης του αρμενικού βασιλείου, όταν και ενσωματώθηκε εντός των εδαφών της Ατροπατηνής. Η επαρχία ήταν διοικητικά διαιρεμένη σε έντεκα διαμερίσματα ή καντόνια (αρμενικά: գավառ, μτγ. γκαβάρ): Χρακότ-Περόζ/Ροτεστάκ (αρμενικά: Հրաքոտ–Պերոժ), Βαρντανακέρτ (αρμενικά: Վարդանակերտ), Οβτινπορακάν-Μπαγκίνκ (αρμενικά: Յոթնփորակյան Բագինք), Μπαγάν-Ροτ/Ροτ-ι Μπαγά (αρμενικά: Ռոտ-ի-Բաղա), Αρός (αρμενικά: Առոս), Πιτσάν (αρμενικά: Պիճան), Χανί (αρμενικά: Հանի), Ατσί-Μπαγκαβάν (αρμενικά: Աթշի–Բագավան), Σπανταράν-Περόζ (αρμενικά: Սպանդարան-Պերոժ), Ορμίζντ-Περόζ (αρμενικά: Որմիզդ-Պերոժ), Κβοεκάν (αρμενικά: Քոեկյանը), Αλεβάν (αρμενικά: Ալևան).

Το Παϊτακαράν (αρμενικά: Փայտակարան‎), επίσης αναφερόμενο ως Κασπιανή, ήταν η ενδέκατη επαρχία της ιστορικής Αρμενίας σύμφωνα με τον Ανανία του Σιράκ, καθώς και ανατολικότερη του παλαιού βασιλείου. Ευρισκόμενη μεταξύ των κατώτερων ροών του Αράξη και του Κύρου, ανατολικά του Ουτίκ, σήμερα, αντιστοιχεί γεωγραφικά στο βορειοδυτικό τμήμα του Ιράν, καθώς και το νότιο τμήμα του Αζερμπαϊτζάν.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BD

The office gallery

To 2015 έλαβε μέρος στην διεθνή έκθεση Art Brussels με την παρουσίαση των έργων του Σκωτσέζου καλλιτέχνη Robert Montgomery και του Έλληνα καλλιτέχνη Δημήτρη Μεράτζα, με τίτλο "Proof against the obtainment of new artwork". A PLACE TO WASH YOUR HEART - Charlotte Ballesteros, 6 Οκτ 2022 - 6 Ιαν 2023 NAPK - THR // NIC INTONATIONS - Nazgol Ansarinia - Φάνος Κυριάκου, 06 Δεκ 2019 - 11 Ιαν 2020 Α CLOUD PASSING OVER CAIRO Γλαύκος Κουμίδης (&) Φάνος Κυριάκου - Broomberg & Chanarin, 2 Μάι - 14 Μάι 2019 ISOLATO-SPLENDIDO-MARGINALE, Mario Carbone, 16 Μάι - 27 Ιούν 2018 Giornata, the Office, 22 Μάι 2017 LOST IN TIME, Patrick Bernatchez, Screenings: Απρ 10, Μάι 10, Ιούν 8 2017 To Express the Feelings of a Chair When We Sit on it, Ομαδική έκθεση: Nazgol Ansarinia, Michelangelo Antonioni, Francis Bacon, Deepti Barth, Christos Th. Bokoros, Μάρio Carbone, Broomberg & Chanarin, Laurie Franck, Asteris Gkekas, Apollo Glykas, Bernhard Hosa, Glavkos Koumides, Dimitris Merantzas, Carol Christian Poell, 02 Οκτ 2016 - 22 Οκτ 2016 Hyperkinesia, Bernhard Hosa, 30 Ιούν 2016 - 22 Ιούλ 2016 Yond.Side.Fore.Hind., Harris Gkekas, 07 Μάρ 2016 Horsetail Knickerbelt, Delgado Fuchs, 20 Νοε 2015 - 30 Νοε 2015 Investment Opportunities, Ομαδική έκθεση: Günter Brus, Nazgol Ansarinia, Charlotte Ballesteros, Pascal Bernier, Cali Thornhill Dewitt, Elizabeth Hoak-Doering, Masahisa Fukase, Yannis Gaitis, Kurt Hentschläger, Andreas Karayan, Glavkos Koumides, Robert Montgomery, Andreas Nicolaou, Nicholas Panayi, Carol Christian Poell, Francesca Woodman, Soteris Kallis, Diamantis Diamantopoulos, 10 Σεπ 2015 - 13 Οκτ 2015 All Kingdoms smashed and buried in the sky, Robert Montgomery, 18 Δεκ 2014 - 17 Ιαν 2015 Selbstverstrickung, Günter Brus, 2 Ιούν 2014 - 30 Ιούν 2014 Transgression, Deepti Barth, 24 Οκτ 2013 - 16 Νοε 2013 Cluster, Kurt Hentschläger, 10 Μάι 2013 - 31 Μάι 2013 Foundations and Remains, Polly Morgan, 11 Απρ 2013 - 5 Μάι 2013 The Last Bride, Asteris Gkekas, 21 Μάρ 2013 - 5 Απρ 2013 Οδός Ελευθερίας, Christos Bokoros, 01 Ιούν 2012 - 30 Ιούν 2012 Carthago Delenda Est, Nicolas Panayi, 24 Οκτ 2011 - 31 Οκτ 2011 Scars are Like Flowers, Charlotte Ballesteros + Hubert Μάρot, 07 Ιούλ 2011 Apollon Glykas, Η Βιτρίνα, 20 Ιούν 2011 Nicolas Panayi, Τα Πάθη, 18 Απρ 2011 Υποδήματα, Asteris Gkekas, 05 Νοε 2010 - 30 Νοε 2010 Το ταξίδι ΙΙ, Andreas Nicolaou, 04 Ιούν 2010 - 30 Ιούν 2010 Arrest, Nicolas Panayi, 11 Νοε 2009 - 25 Νοε 2009 Art Brussels, 25 Απρίλίου 2015 - 27 Απριλίου 2015 http://theofficegallery.com/index.php http://www.philenews.com/el-gr/politismos-anthropoi/389/275398/tassos-a-gkekas-i-dimiourgia-syllogis-ergon-technis-einai-mia-diarkis-anazitisi-tou-mi-perittou http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=128697

The Office gallery είναι αίθουσα σύγχρονης τέχνης, που βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης της Λευκωσίας στην Κύπρο. Συγκεκριμένα, τοποθετείται στα όρια της Πράσινης Γραμμής ή αλλιώς της Νεκρής Ζώνης η οποία καθιστά την Λευκωσία ως την τελευταία πρωτεύουσα υπό διαίρεση στην Ευρώπη . Η τοποθεσία αυτή στην οποία συναντάται, αποτελεί ερέθισμα για κάποιους από τους καλλιτέχνες που έχουν εκθέσει τα έργα τους στο the Office. Λειτουργεί από το 2009, με ιδρυτή της τον Ελλαδίτη Τάσο Α. Γκέκα. Συνολικά έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 20 εκθέσεις Ευρωπαίων και μη καλλιτεχνών. Το 2015 και 2016 ανάμεσα σε προσωπικές εκθέσεις, το the Office διοργάνωσε δύο ομαδικές εκθέσεις με έργα Κυπρίων και διεθνών καλλιτεχνών. Η έκθεση με τίτλο «Investment Opportunities» του 2015 αποτελείτο αποκλειστικά από τα έργα της συλλογής του Office, ενώ στην έκθεση «To Express the Feelings of a Chair When We Sit on it» του 2016, εκτός από έργα της συλλογή του Office, συμπεριλήφθηκαν και έργα τα οποία παραχωρήθηκαν ειδικά για αυτή την παρουσίαση.

https://el.wikipedia.org/wiki/The_office_gallery

Μάγμα

Το μάγμα αποτελεί ένα φυσικό ετερογενές μείγμα από διάφορα σώματα, που σχηματίζουν δύο διακρινόμενες φάσεις μία πυριγενή υγρά και μία πυριγενή αέρια φάση που και οι δύο βρίσκονται σε μια φυσικοχημική ισορροπία. Η υγρά φάση του μάγματος περιλαμβάνει διάφορα οξείδια μετάλλων και κυρίως πυριτίου, τιτανίου, αργιλίου, σιδήρου, μαγνησίου, ασβεστίου, νατρίου, καλίου, φωσφόρου κ.α. των οποίων το σημείο τήξεως βρίσκεται πάνω από 1000 °C. Τα οξείδια αυτά ονομάζονται "πυρήνες του μάγματος" επειδή από αυτά σχηματίζονται τα διάφορα ορυκτολογικά συστατικά των πετρωμάτων της λιθόσφαιρας. Η αέρια φάση του μάγματος περιλαμβάνει διάφορα οξείδια αμετάλλων και άλλα αέρια ή πτητικά υλικά όπως διοξείδιο του άνθρακα, αμμωνία, υδρογόνο, χλώριο, άζωτο, βόριο, φθόριο κ.α. των οποίων το σημείο τήξεως βρίσκεται κάτω από 50 °C. Τα σώματα αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό ορυκτών στη διάρκεια της μαγματικής διάσπασης προσδίδοντας μεγαλύτερη ρευστότητα στο μάγμα υποβιβάζοντας το σημείο τήξης των πυριτικών ενώσεων. Το μάγμα δημιουργείται υπό μεγάλη πίεση σε βάθη μεγαλύτερα των 16χλμ. από την επιφάνεια της Γης. Θεωρείται ότι το υλικό του ανώτερου μανδύα είναι εξ ολοκλήρου το μάγμα. Μπορεί να εξέλθει ως λάβα στην επιφάνεια (ή στον πυθμένα της θάλασσας), οπότε στερεοποιούμενο δίνει ηφαιστειακά πετρώματα, ή να στερεοποιηθεί κάτω από την επιφάνεια ως πλουτώνιο πέτρωμα. Η θερμοκρασία του είναι συνήθως 700-1.300 βαθμοί Κελσίου. Τα μάγματα, ανάλογα με τη σύστασή τους, ταξινομούνται σε κατηγορίες, κυριότερες από τις οποίες είναι: Βασαλτικά μάγματα Ανδεσιτικά μάγματα Γρανιτικά μάγματα Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, τόμ. 12ος, σελ. 711

Το μάγμα είναι φυσικό διάπυρο τήγμα πετρωμάτων που βρίσκεται στα έγκατα της Γης, το οποίο φθάνοντας στην επιφάνεια, δηλαδή στη λιθόσφαιρα, στερεοποιείται δημιουργώντας τα εκρηξιγενή ή πυριγενή πετρώματα, που λέγονται επίσης και μαγματογενή. Τη διεθνή σήμερα ονομασία του έλαβε από το ελληνικό αρχαίο ρήμα μάσσειν (= ζυμώνω).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1

Τρικέφαλος βραχιόνιος μυς

Οι τρείς εκφυτικές κεφαλές που εμφανίζει ο τρικέφαλος βραχιόνιος μυς είναι η μακρά κεφαλή (η οποία εκφύεται από το υπογλήνιο φύμα της ωμοπλάτης), η έξω κεφαλή (η οποία εκφύεται από την οπίσθια επιφάνεια του βραχιονίου οστού και το έξω μεσομύιο διάφραγμα) και η έσω κεφαλή (η οποία εκφύεται από την οπίσθια επιφάνεια του βραχιονίου οστού και την σπειροειδή αύλακα). Οι κεφαλές αυτές ενώνονται και όλες μαζί καταφύονται με κοινό τένοντα στην οπίσθια επιφάνεια του ωλέκρανου. Ο μυς νευρώνεται από το κερκιδικό νεύρο. Ο τρικέφαλος βραχιόνιος μυς με ενέργειά του εκτείνει τον πήχυ, ενώ μόνο η μακρά κεφαλή προκαλεί προσαγωγή του βραχίονα. Ο τρικέφαλος βραχιόνιος μυς μπορεί να γυμναστεί μέσω της κολύμβησης, των κινήσεων των βραχιόνων στο σκι αντοχής και των κινήσεων ρίψης και κρούσης, μιας και στις παραπάνω κινήσεις η μακρά κεφαλή του μυός έλκει τον βραχίονα απο τη θέση ανάτασης και πρότασης προς τα κάτω και πίσω. Συντακτική ομάδα Care. «Μυς του άνω άκρου - οπίσθια επιφάνεια». care.gr. ΑΝΝΑ ΤΣΙΛΙΓΚΙΡΟΓΛΟΥ-ΦΑΧΑΝΤΙΔΟΥ (1989). Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. UNIVERSITY STUDIO PRESS A.E. σελίδες 193–4. ISBN 960-12-0243-9.

Ο τρικέφαλος βραχιόνιος μυς ή τρικέφαλος βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του βραχίονα. Αποτελείται από τρεις εκφυτικές κεφαλές που ενώνονται και συγκλίνουν σε κοινό καταφυτικό τένοντα, ο οποίος καταφύεται στο ωλέκρανο. Με ενέργειά του προκαλείται έκταση και προσαγωγή του πήχυ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%B2%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BC%CF%85%CF%82

Μηχανικό πληκτρολόγιο

Το βασικό χαρακτηριστικό που κάνει ξεχωριστά τα μηχανικά πληκτρολόγια είναι οι διακόπτες κάτω από κάθε κουμπί, ή αλλιώς key switches. Είναι το δομικό στοιχείο που προσδίδει μια συγκεκριμένη ιδιότητα στο πληκτρολόγιο. Ο διαχωρισμός τους γίνεται με βάση το χρώμα. Επιγραμματικά τα πιο διαδομένα είδη είναι: Μαύρα, Κόκκινα, Καφέ, Μπλε. Μαύροι διακόπτεςΈνα κουμπί απαιτεί δύναμη ενεργοποίησης 60cN. Θεωρούνται ως οι πιο δύσκαμπτοι διακόπτες και γι’ αυτό το λόγο δε συστήνονται για δακτυλογράφηση. Η υψηλή απαιτούμενη δύναμη τους καθιστά ιδανικούς για παιχνίδια. Κόκκινοι διακόπτεςΈνα κουμπί απαιτεί δύναμη ενεργοποίησης 45cN. Σε σχέση με τους μαύρους διακόπτες, είναι πιο μαλακοί και ακόμα πιο επικρατέστεροι στον τομέα των παιχνιδιών Μπλε διακόπτεςΈνα κουμπί απαιτεί δύναμη ενεργοποίησης 50cN. Είναι ιδανικοί για δακτυλογράφηση λόγω του χαρακτηριστικού θορύβου τους. Ο θορυβώδης ήχος είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από τον υποψήφιο αγοραστή. Ο χρήστης αντιλαμβάνεται άμεσα αν έχει πατηθεί ένα κουμπί μέσω του ήχου και η δακτυλογράφηση γίνεται πιο αποδοτική. Μόλις ενεργοποιηθεί ο διακόπτης, δηλαδή πατηθεί μέχρι το κατώτερο σημείο είναι δύσκολο να ξαναπατηθεί χωρίς να το αντιληφθεί, το λεγόμενο double taping αποφεύγεται. Καφέ διακόπτεςΈνα κουμπί απαιτεί δύναμη ενεργοποίησης 45cN. Αποτελούν ένα υβριδικό μοντέλο που συνδυάζει την γρηγοράδα του μπλε διακόπτη για αποδοτικότερη δακτυλογράφηση και την ακρίβεια του κόκκινου διακόπτη. Είναι ιδανικοί για όσους γράφουν αρκετά, αλλά παράλληλα χρησιμοποιούν τον υπολογιστή σαν παιχνιδομηχανή. Ανάλογα με τον τρόπο που επιθυμεί ο χρήστης να χρησιμοποιεί το πληκτρολόγιο του, καλείται να επιλέξει τον κατάλληλο τύπο διακόπτη για το μηχανικό του πληκτρολόγιο που θα αγοράσει. Μερικά πλεονεκτήματα σύμφωνα με το havit1) Ανθεκτικότητα Κάθε κουμπί έχει τον δικό του ξεχωριστό διακόπτη. Η ποιότητα κατασκευής είναι καλύτερα σε σχέση με τα συμβατικά πληκτρολόγια. Επιπλέον, τα εργοστάσια εφαρμόζουν ελέγχους ποιότητας, υποβάλλοντας κάθε πληκτρολόγιο σε απαιτητικές δοκιμασίες που προσομοιώνουν ακραίες καταστάσεις. 2) Βάρος Το βάρος είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Όσο πιο βαρύ είναι, τόσο πιο πολύ στιβαρή και ανθεκτική είναι η κατασκευή του. Επίσης, είναι λιγότερο πιθανό να μετατοπίζεται την ώρα που χρησιμοποιείται. Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό είναι υποκειμενικά ένα πλεονέκτημα. Για ορισμένους χρήστες, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα μειονέκτημα. 3) Tactile αίσθηση Ένα πλήκτρο για να καταχωρηθεί ως πατημένο απαιτείται μια ελάχιστη άσκηση δύναμης. Από εκεί και πέρα είναι στη διακριτική ευχέρεια του χρήστη για το αν θα πατήσει το πλήκτρο μέχρι το χαμηλότερο σημείο. Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό που διαχωρίζει για το αν θα είναι κατάλληλο για γρήγορη δακτυλογράφηση. 4) Καταχώρηση πολλαπλών πλήκτρων Τα μηχανικά πληκτρολόγια δίνουν τη δυνατότητα να πατιούνται οσαδήποτε κουμπιά την ίδια στιγμή και να καταχωρούνται όλα ώς πατημένα. Πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό για όσους ασχολούνται με το gaming. 5) Καθαρισμός Κάθε κουμπί μπορεί να αφαιρεθεί, καθιστώντας πολύ εύκολο τον καθαρισμό του πληκτρολογίου. Ο καθαρισμός του πληκτρολογίου συμβάλλει στη διατήρηση τόσο της ποιότητας του, αλλά και της υγιεινής. Είναι μια από τις συχνά χρησιμοποιούμενες συσκευές, συνεπώς αποτελεί μια εστία συγκέντρωσης μικροβίων. 6) Τροποποίηση Ένα άλλο πλεονέκτημα του γεγονότος ότι κάθε κουμπί μπορεί να αφαιρεθεί. Ο χρήστης μπορεί να τροποποιήσει τα καπάκια ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και να δημιουργήσει ένα ευπαρουσίαστο αποτέλεσμα. Μια άλλη σημαντική προσθήκη είναι ο φωτισμός πίσω από κάθε πλήκτρο. Δημιουργώντας εντυπωσιακά αποτελέσματα για τους θερμόαιμους gamers. Μερικά μειονεκτήματα σύμφωνα με το havit 1) Κόστος Ένας σημαντικός παράγοντας είναι το κόστος αγοράς ενός μηχανικού πληκτρολογίου. Επειδή τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι πιο ακριβά, αυξάνεται και η τελική τιμή αγοράς. 2) Βάρος Λόγω της υποκειμενικότητας του συγκεκριμένου παράγοντα, όπως προαναφέρθηκε, μπορεί να θεωρηθεί και ως μειονέκτημα επειδή κάποιοι χρήστες συνηθίζουν να μετακινούνται συχνά. Σε τέτοιες περιπτώσεις ένα αρκετά ογκώδες και βαρύ πληκτρολόγιο είναι εμπόδιο. 3) Θόρυβος Κάθε διακόπτης έχει έναν χαρακτηριστικό θόρυβο και ειδικότερα οι μπλε είναι οι πιο θορυβώδεις. Σε περιβάλλοντα όπως είναι τα γραφεία, ο θόρυβος είναι σημαντικό στοιχείο. Παρακάτω παρουσιάζεται ένας συνοπτικός πίνακας με την σύγκριση των μηχανικών πληκτρολογίων με τα πληκτρολόγια μεμβράνης.

Ένα μηχανικό πληκτρολόγιο έχει πραγματικούς, φυσικούς διακόπτες στην κάτω μεριά των κουμπιών που δημιουργούν την αίσθηση πληκτρολόγησης σε μια γραφομηχανή. Το πληκτρολόγιο είναι μια περιφερειακή συσκευή, απολύτως απαραίτητη για κάθε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ο κύριος στόχος του είναι η αλληλεπίδραση του χρήστη με τον υπολογιστή. Κατά την πάροδο των χρόνων έχουν δημιουργηθεί διαφορετικά κατασκευαστικά είδη. Μια από τις πιο διαδομένες τεχνολογίες είναι τα πληκτρολόγια μεμβράνης (membrane keyboard). Τα πληκτρολόγια μεμβράνης χαρακτηρίζονται από την χρήση μιας μεμβράνης πάνω στην οποία είναι ενσωματωμένα τα κουμπιά σε μια οριζόντια, ευλύγιστη επιφάνεια, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Nelson Miller.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF

Κοίλα Κοζάνης

Τα Κοίλα βρίσκονται προς τα βόρεια του νομού σε υψόμετρο 690 μέτρα σε απόσταση 3 χλμ. βόρεια από την πόλη της Κοζάνης. Μαζί με τους οικισμούς Νέα Καρδιά και Μελίσσια αποτελούν την τοπική κοινότητα Κοίλων που ανήκει στη δημοτική ενότητα Κοζάνης του δήμο Κοζάνης και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 1.643 κατοίκους, ενώ ως οικισμός 1.115. Στην περιοχή των Κοίλων βρίσκεται το ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας και το Εκθεσιακό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας. Το χωριό έχει έκταση 11 τ. χλμ. από την οποία η καλλιεργήσιμη γη είναι 4 τ.χλμ. Περιβάλλεται από βραχώδη και άγονα βουνά που προσφέρονται για βοσκότοποι κυρίως μικρών ζώων (αιγοπροβάτων). Από τα Κοίλα διέρχεται η οδός που ενώνει το βόρειο τμήμα της πόλης με την Εγνατία Οδό, τον κάθετο άξονα της Εγνατίας Οδού και Αυτοκινητόδρομο 27 με την Πτολεμαΐδα, τη Φλώρινα και το τελωνείο της Νίκης. Επί τουρκοκρατίας τα Κοίλα ονομάζονταν Ισλαμλή και ανήκαν στην Τοπαρχία του Εγρί Μπουτζάκ, που είχε έδρα το Δρέπανο. Αργότερα ονομάστηκαν Λιμνάδες και στη συνέχεια πήραν τη σημερινή τους ονομασία από την κοιλάδα στην οποία είναι χτισμένο. Το 1920 είχε 188 κατοίκους και το 1928 είχε 317 κατοίκους. Στα Κοίλα εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από περιοχές του Πόντου και από το Αδά Παζάρ (Adapazarı) της σημερινής επαρχίας Κοτζάελι της Τουρκίας (αρχαία Νικομήδεια). Ένα από τα χωριά από όπου ήρθαν πρόσφυγες, οι οποίοι μιλούσαν την Τουρκοαρμενική διάλεκτο, ήταν το Φούντοκλη, το οποίο πυρπολήθηκε την περίοδο της σφαγής του ελληνισμού. Ο συνοικισμός Μελίσσια επί Τουρκοκρατίας ονομάζονταν Σινεκλί και το 1928 είχε 212 κατοίκους. Το 1986 θεμελιώθηκε ο ναός του Αγίου Χαραλάμπου και αποπερατώθηκε το 1991. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η εκκλησία των Αγίων Αποστόλου Πέτρου και Παύλου με τα δύο καμπαναριά της που πανηγυρίζει στις 29 Ιουνίου. Η ανέγερσή του ναού ξεκίνησε το 1938, διεκόπη το 1940 λόγω του πολέμου και ολοκληρώθηκε στην δεκαετία του 1950. Πρώτος ιερέας των Κοίλων ήταν ο Νικόλαος Χρυσοπολίτης, που εφημέρευσε από το 1924 έως το 1927. Δίπλα και δυτικά του εκκλησιαστικού οικοπέδου υπάρχει το Κοινοτικό Κατάστημα και η παιδική χαρά. Στο γειτονικό χωριό Μελίσσια υπάρχει ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου που κτίστηκε το 1950. Μπροστά στο ναό κτίστηκε κενοτάφιο σε μνήμη των ανθρώπων που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους το 1920 στο χωριό Φούντοκλη του Αδά Παζάρ. Πρώτος ιερέας του οικισμού ο Χρήστος Μαυρόπουλος που ήρθε χειροτονημένος πρόσφυγας κληρικός και εφημέρευσε έως το 1938.

Για συνώνυμο οικισμό δείτε το λήμμα Κοίλα ΈβρουΤα Κοίλα είναι χωριό του δήμου Κοζάνης στην περιφερειακή ενότητα Κοζάνης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχουν 1.115 κατοίκους.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%AF%CE%BB%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82