Datasets:

PL-MTEB

/

scifield

like 0

Follow

Polish Massive Text Embedding Benchmark 3

Film jako medium propagandowe Bardzo szybko doceniono rolę kina jako środka propagandowego, już w okresie dwudziestolecia międzywojennego w systemach totalitarnych propagandziści wykorzystywali potencjał tego medium. Przykładem jest wykorzystanie tego medium w propagandzie III Rzeszy. Joseph Goebels uważał, że przekazy odwołujące się do emocji, stereotypów i analogii mają największy wpływ na postawy odbiorców. Uważał, że najlepsze efekty perswazyjne można osiągnąć stwarzając odbiorcom przyjemne warunki odbioru treści sprzyjające ich dobremu samopoczuciu. Zapewniała to przestrzeń rozrywki. W związku z tym Goebels stwarzał warunki do rozwoju filmów rozrywkowych: muzycznych, które nie miały żadnych treści propagandowych ale sprzyjały budowie miłej atmosfery oraz fabularne i historyczne. W nich treści propagandowe były obecne, ale nie były one podane w sposób oczywisty. Treści perswazyjne były ukryte ale przeciętny widz był w stanie wyciągnąć odpowiednie z punktu widzenia nadawcy wnioski. Z tego okresu pochodzi np. film Fryderyk Wielki, który posługiwał się analogią. Ważną rolę w propagandzie Niemiec odgrywała też kronika filmowa, w niej treści propagandowe były komunikowane w sposób bezpośredni [6]. W Rosji Radzieckiej w tym okresie film również był traktowany, jako atrakcyjne medium, które mogło pomóc w legitymizacji partii i wywołania niechęci do wrogów klasowych przekazując treści zgodne z oficjalną ideologią państwową. Bardzo dobrze pokazują to przykłady wyreżyserowanych i zmontowanych przez Siergieja Eisensteina filmów: „Strajk” (1924), „Pancernik Potiomkin” (1925) i „Październik” (1928) [7].

Wspomniany trend wpisuje się w nurt wizerunkowego (i nie tylko) narcyzmu [4], [5]. Jednocześnie w przekonaniu wielu młodych ludzi obraz samego siebie, przynajmniej na pierwszy rzut oka, wydaje się być podatny na transformacje i łatwy do odwołania [6]. Dodajmy jeszcze, że zdjęcia gromadzone w portalach społecznościowych są przede wszystkim świadectwem określonego „teraz” i tracą wartość, gdy ono przemija. Jako takie służą więc przede wszystkim nawiązywaniu bieżących relacji, a udostępniający je liczą na szybki odzew życzliwego zainteresowania jako wiadomość zwrotną. W tym kontekście wartość zyskuje nie tylko odwiedzenie ciekawego miejsca, ale możliwość pochwalenia się tym na Instagramie.

Osoby fizyczne osiągające przychody z jednoosobowej działalności gospodarczej mogą skorzystać z jednej z trzech form opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W przypadku spółek cywilnych, spółek jawnych oraz spółek partnerskich podatnikami podatku dochodowego nie są te spółki, lecz ich wspólnicy. Dochody każdego ze wspólników określone proporcjonalnie do ich udziału w spółce (cywilnej, jawnej, partnerskiej) podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wspólnicy będący osobami fizycznymi mogą wybrać jedną z form opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przewidzianą dla danej spółki (por. tab. (1)). Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych może zostać zastosowany przez wspólników spółki cywilnej i jawnej, tylko wtedy jeżeli wszyscy wspólnicy wybiorą ryczałt jako formę opodatkowania. Jedynym wyjątkiem od tych zasad opodatkowania jest spółka jawna, której wspólnikami nie są wyłącznie osoby fizyczne i która nie złoży przed rozpoczęciem roku obrotowego informacji o podatnikach posiadających prawa do udziału w zysku tej spółki do odpowiedniego naczelnika urzędu skarbowego. W tym przypadku spółka jawna jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Iloczyn wektorowy dwóch wektorów \( {\bf a} \times {\bf b} \) jest nowym wektorem \( {\bf c} \), którego długość (wartość bezwzględna) jest równa iloczynowi długości tych wektorów i sinusa kąta pomiędzy nimi

Elektrony emitowane z katody są przyspieszane przez wysokie napięcie rzędu 10 \( ^{4} \) V (przyłożone pomiędzy katodą i anodą) i uderzają w anodę (tarczę). W anodzie elektrony są hamowane aż do ich całkowitego zatrzymania.

Trzecim powodem, może być nieformalna komunikacja, która utrudnia pracę (np. zakulisowe rozmowy, plotki i poczta pantoflowa) i przeszkadza w codziennych działaniach. Dzieje się tak wtedy, kiedy formalne kanały komunikacji wewnętrznej nie dostarczają pracownikom wiarygodnych informacji oraz nie stwarzają przestrzeni do redukowania niepokoju, m.in. podczas zebrań z pracownikami. Skutkiem może być tworzenie się wewnętrznych rozgrywek, marginalizowanie członków organizacji, a co istotne podejmowanie złych decyzji. Nieformalne rozmowy mogą być również cenne, jeżeli są właściwie przeprowadzone, nie są powodem do upustu negatywnych emocji, frustracji i nie szkodzą relacjom. Stają się produktywne, jeżeli pozwalają na wymienianie się opiniami, dzielenie informacjami, sprzyjają budowniu relacji i podtrzymywaniu zaufania [3].

Stosując do funkcji podcałkowej \( fg^{\prime}+f^{\prime}g \) w przedziale \( [a,b] \) twierdzenie Newtona-Leibniza, otrzymujemy

Perswazja lub komunikowanie perswazyjne to świadome i planowe wpływanie na postawy i zachowania odbiorców, wynikające z chęci wywołania zmian w ich poglądach, opiniach i postawach w kierunku zgodnym z intencjami nadawcy. Zasadniczą właściwością przekazów perswazyjnych jest takie odziaływanie na odbiorcę by nakłonić go do przyjęcia zmian i modyfikacji swoich postaw lub zachowań dobrowolnie bez stosowania przymusu, co wyklucza również posługiwanie się technikami manipulacyjnymi [1].

Srebro występuje w postaci rodzimej lub minerałów \( \ce{Ag_2S} \) argentyt, \( \ce{Ag_3SbS_3} \) pirargiryt, \( \ce{AgCl} \) chlorargiryt, stanowiących zanieczyszczenie rud miedzi i ołowiu. Złoto występuje w postaci rodzimej, tworząc żyły w skałach magmowych. W bardzo dużym rozdrobnieniu złoto również występuje w złożach pirytów, może występować w postaci związanej w minerale sylwanit \( \ce{AuAgTe_4} \).

Popioły wulkaniczne – najdrobniejsza (poniżej 2 mm średnicy) frakcja powstająca w wyniku krzepnięcia drobin ciekłej lawy lub rozdrobnienia starszego materiału wulkanicznego ( Rys. 4 ). Często są to bardzo drobne kryształy, niekiedy oblepione szkliwem wulkanicznym. Popioły są charakterystycznym materiałem lawy kwaśnej. Popioły o średnicy ziaren 0,05 mm – 2 mm często nazywamy piaskami, a poniżej 0,05 mm – pyłami.

Dla drgań swobodnych, dla których \( \omega_{r} = \omega_0 \) przesunięcie fazowe pomiędzy siłą, a wychyleniem, dane równaniem ( 8 ) jest równe \( \varphi = \pi/2 \). Oznacza to, że siła wymuszająca nie jest zgodna w fazie z wychyleniem. Zauważmy jednak, że moc pochłaniana przez oscylator zasilany siłą wymuszającą \( F \) zależy od prędkości

Polimeryzacje w roztworze stosuje się do produkcji kauczuku butylowego w roztworze chlorku metylu oraz poliizoprenu w roztworze n-pentanu [1].

W tym celu wystarczy sprawdzić, że funkcja ta spełnia warunki (i) i (ii) uwagi 1 z modułu "Funkcja Greena dla równania ciepła". Istotnie, zgodnie z wzorem ( 2 )

Istnieją też regulacje, które zwiększają bezpieczeństwo tego typu papierów wartościowych. Wymienia je np. PKO Bank Hipoteczny S.A., który w swoim przewodniku po listach zastawnych wskazuje, że bezpieczeństwo listów zastawnych jest związane ściśle z regulacjami ustawowymi, dotyczącymi ich emisji:

Absorpcja promieniowania elektromagnetycznego z zakresu bliskiego ultrafioletu (UV) i obszaru widzialnego (VIS) w spektroskopii absorpcyjnej UV-VIS) jest związana z przejściami elektronów ( \( {n}{\rightarrow}{\pi}{^*} \) i \( {\pi}{\rightarrow}{\pi}{^*} \)) pomiędzy poziomami elektronowymi cząsteczki. Dzieje się tak, ponieważ zdecydowana większość polimerów zbudowana jest z monomerów organicznych powstałych przez utworzenie pomiędzy atomami wiązań kowalencyjnych \( {\sigma} \) (opisywanych za pomocą orbitali cząsteczkowych powstałych w wyniku czołowego nakładania się orbitali atomowych) i \( {\pi} \) (opisywanych za pomocą orbitali cząsteczkowych powstałych w wyniku bocznego nakładania się orbitali atomowych typu p) wiążących ( \( {\sigma} \) i \( {\pi} \), o niższej energii niż energia orbitali atomowych) i antywiążących ( \( {\sigma}{^*} \) i \( {\pi}{^*} \), o energii wyższej niż e nergia orbitali atomowych) (zob. typy orbitali molekularnych ). W cząsteczkach organicznych różnica energii pomiędzy orbitalami \( {\sigma} \) i \( {\sigma}{^*} \) jest duża i wymaga długości fal <200 nm w celu przeniesienia elektronu pomiędzy tymi orbitalami. Natomiast orbitale \( {\pi} \) i \( {\pi}{^*} \) (wiązania podwójne) są mniej odległe od siebie, w rezultacie czego elektrony są przenoszone łatwiej między nimi ( \( {\pi}{\rightarrow}{\pi}{^*} \)). Elektrony na orbitalach cząsteczkowych niewiążących są jeszcze łatwiej przenoszone w wyniku przejścia \( {n}{\rightarrow}{\pi}{^*} \), gdyż różnica energii między tymi orbitalami jest jeszcze mniejsza. Ogólnie, długość fali promieniowania związana z danym przejściem ujawnia się jako wartość maksymalna absorpcji ( \( {\lambda}{_m}{_a}{_x} \)) w widmie UV-VIS.

Do tefry drobnoziarnistej zalicza się popioły i pyły wulkaniczne. Popioły wulkaniczne zbudowane są z frakcji psamitowej i drobniejszych, natomiast osady piroklastyczne składające się tylko z frakcji pelitowej i aleurytowej są pyłem wulkanicznym [5]. Stopień wysortowania tefry jest wyraźnie korelowalny z długością transportu. Wraz ze wzrostem dystansu pomiędzy wulkanem, a miejscem depozycji następuje poprawa wysortowania, która zaznacza się przez redukcję ilości materiału frakcji grubiej ziarnistych.

Różnicę wartości funkcji pierwotnej na końcach przedziału występującą we wzorze ( 1 ) zapisujemy również w następujący sposób:

Natomiast przy publicznych listach zastawnych jako zabezpieczenie może posłużyć gwarancja lub poręczenie, udzielone przez instytucje o wysokiej wiarygodności finansowej, jak np.:

Wskaźnik rotacji kapitału własnego (WRKW) jest relacją osiągniętych przychodów z działalności przedsiębiorstwa do przeciętnej wielkości zaangażowanego kapitału własnego:

Metoda rozdzielania albo separacji zmiennych, zwana też metodą Fouriera, jest jedną z najstarszych metod rozwiązywania równań różniczkowych cząstkowych. Polega ona na próbie wyznaczenia rozwiązania danego równania w postaci kombinacji funkcji o mniejszej ilości zmiennych. Najczęściej szukamy rozwiązania w postaci sumy lub iloczynu funkcji. W szczególności, jeśli szukane rozwiązanie \( \hskip 0.3pc u \hskip 0.3pc \) jest funkcją zmiennych \( \hskip 0.3pc x \hskip 0.3pc \) i \( \hskip 0.3pc t, \hskip 0.3pc \), to rozwiązania tego możemy szukać w postaci iloczynu dwóch funkcji z których jedna jest funkcją zmiennej \( \hskip 0.3pc x, \hskip 0.3pc \) a druga zmiennej \( \hskip 0.3pc t. \hskip 0.3pc \) Metoda ta jest szczególnie przydatna, jeśli szukamy rozwiązania w zbiorze ograniczonym o zadanych wartościach na brzegu obszaru. Zinterpretujemy to poniżej rozważając równanie struny ograniczonej jednorodnej o jednorodnych warunkach brzegowych.

MBS to modyfikowany udarowo terpolimer. MBS cechuje doskonała przepuszczalność światła, łatwość barwienia, przezroczystość, wysoka udarność i dobra odporność chemiczna, odporność na warunki atmosferyczne. Zastosowania MBS: opakowania, aspiratory, materiały do wyrobów medycznych, takich jak dializatory, pojemniki na wodę, artykuły gospodarstwa domowego i sprzęt, obudowy, zabawki, ogrodnictwo, komponenty medyczne, pojemniki kosmetyczne, wyroby medyczne, obudowy sanitarne, urządzenia, systemy do golenia, zabawki, długopisy oraz materiały elektroniczne, materiały odporne na zarysowania do obudów telewizorów, przezroczyste puszki.

Zależność ta przypisuje cząstce o masie \( m \), poruszającej się z prędkością \( v \) falę o długości \( \lambda \).

Plastyczne płynięcie jest efektem deformacji wewnętrznych lodu, które zachodzą w warunkach ciśnienia wywołanego śnieżno-lodowym nadkładem. Pod wpływem nacisku krystaliczna masa lodowa ulega uplastycznieniu i odkształceniom. Rozkład naprężeń w lodzie zależny jest od konfiguracji podłoża i masy lodu [8], [3]. Rośnie wraz ze wzrostem kąta nachylenia podłoża oraz grubości lodu. Na podłożu o zróżnicowanej morfologii następują zmiany układów naprężeń. Na terenie o wzrastającym nachyleniu, lód poddawany jest rozciąganiu (tensji), co powoduje wzrost tempa deformacji i szybsze przemieszczanie się lodowca. Na terenie o malejącym spadku zachodzi ściskanie (kompresja), które powoduje zwolnienie tempa deformacji i spadek prędkości ruchu. Układy naprężeń wpływają na ukierunkowanie przepływu lodu. W reżimie rozciągającym przepływy są skierowane ku dołowi i następuje ruch aktywny, natomiast w ściskającym ku górze, co wywołuje ruch pasywny [9], [10], [8], [3].

Źródło: The LatmimerGroup.com, The Recipe for Great Communication: Dean Brenner, 22.07.2014 (dostęp 13.07.2020). Dostępne w Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=qFWsTsvJ8Xw

gdzie: \( \Psi \) – funkcja falowa \( m \) – masa \( h \) – stała Plancka \( E \) – całkowita energia elektronu \( V \) – energia potencjalna elektronu

Rozpatrzmy sytuację, gdy źródło dźwięku spoczywa, a obserwator porusza się w kierunku źródła z prędkością \( v_o \) (względem ośrodka). Jeżeli fale o długości \( \lambda \) rozchodzą się z prędkością \( v \) to w czasie \( t \) dociera do nieruchomego obserwatora \( {{vt}/\lambda } \) fal. Jeżeli obserwator porusza się w kierunku źródła (wychodzi falom na przeciw), to odbiera jeszcze dodatkowo \( {v_ot/\lambda } \) fal. W związku z tym częstotliwość \( f \ ' \) słyszana przez obserwatora

W pierwszym okresie badań nad komunikowaniem, prowadzonych w amerykańskich ośrodkach naukowych w latach 20. i 30 XX., koncentrowano się głównie na wpływie mediów na odbiorców (wówczas filmów propagandowych) i ich biernej postawie wobec komunikatów medialnych. Dopiero w kolejnej dekadzie problematyka słuchacza, jego nastawienie wobec różnych treści medialnych oraz ich wybór, a także korzyści z tego wynikające zainteresowały nielicznych badaczy, w tym pochodzącą z Austrii Hertę Herzog [1], której opiekunem pracy doktorskiej był Paul Lazarsfeld profesor Columbia University. Prowadzone przez Herzog nietekstocentryczne badania zapoczątkowały nowe podejście zwane teorią użytkowania i korzyści, które w kolejnych dekadach miało coraz więcej zwolenników i zyskało status teorii naukowej.

Eklogity mają zabarwienie ciemne ( Rys. 2 ). Zwykle są ciemno-szare lub szaro-zielone z odcieniem fioletowym lub bordowym. Charakteryzują je struktury granoblastyczne, drobno- i średnioblastyczne lub rzadziej porfiroblastyczne, gdzie granaty (zob. Minerały protolitów ), reprezentowane zwykle przez pirop, występują w charakterze porfiroblastów. Obok granatów, drugim podstawowym składnikiem jest piroksen, najczęściej omfacyt [2], [1]. Jako składniki poboczne zawierają skalenie, kwarc, amfibole i inne minerały [5]. Eklogity są skałami o teksturach bezładnych, podrzędnie występują tekstury kierunkowe o typie laminacji.

Tak otrzymana siarka nie wymagała dalszego oczyszczania. Jednak ze względu na ograniczoną liczbę złóż oraz wysoki koszt eksploatacji obecnie siarkę na skalę przemysłową otrzymuje się z odsiarczania spalin i paliw kopalnianych. Z tych zasobów siarka pozyskiwana jest głównie w postaci siarkowodoru. Organiczne związki siarki, które są niepożądane w ropie naftowej poddaje się wodoroodsiarczaniu, które rozrywa wiązanie węgiel–siarka:

Monacyt ( Rys. 2C) w skałach magmowych tworzy drobne kryształy. Jest składnikiem głównie skał kwaśnych, występuje też w skałach obojętnych [2]. Powszechny jest w pegmatytach, gdzie tworzy większe, makroskopowo dostrzegalne kryształy. Stanowi minerał wypełniający druzy i geody. W skałach metamorficznych jest rzadszy. Przechodzi do środowiska osadowego, gdzie jest składnikiem stabilnym i wchodzi w skład wielu generacji skał klastycznych [3], [4].

W ostatnich latach obserwuje się znaczący postęp w produkcji polimerów, które ulegają biodegradacji. Polimery biodegradowalne w środowisku naturalnym ulegają degradacji, a produktami ich rozkładu są związki nietoksyczne. Polimery biodegradowalne są zazwyczaj wytwarzane z surowców naturalnych np. kukurydzy, trzciny cukrowej, pancerzy skorupiaków, odpadów rolnych itp. Tego typu polimery nazywane są często polimerami przyjaznymi środowisku (ang. environmentally friendly polymers). Klasyfikacja biodegradowalnych polimerów obejmuje dwie główne grupy polimerów w zależności z jakich źródeł one pochodzą. Polimery biodegradowalne mogą pochodzić ze źródeł odnawialnych lub petrochemicznych [1], [2]. Przykładem polimerów biodegradowalnych pochodzących ze źródeł odnawialnych są:

Fluoropolimery amorficzne są polimerami syntetycznymi składającymi się zwykle z węgla, fluoru i tlenu. Jest to nowy rodzaj polimerów fluorowych opracowany po raz pierwszy w połowie lat 80 ubiegłego wieku. Charakteryzują się wysoką temperaturą zeszklenia, budową liniową i dużą masą cząsteczkową. Posiadają wszystkie cechy fluoroplastów a dodatkowo są rozpuszczalne w wybranych rozpuszczalnikach i mają doskonałe własności optyczne. Najważniejsze cechy fluoropolimerów bezpostaciowych to [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7]:

Rozpatrzmy teraz pokazany na Rys. 1 najprostszy obwód zamknięty. Linią przerywaną zaznaczono rzeczywiste źródło prądu, tj. źródło siły elektromotorycznej \( \epsilon \) oraz opór wewnętrzny \( R_{w} \). Opornik zewnętrzny \( R_{z} \) przedstawia odbiornik mocy nazywany obciążeniem (np. żarówka, głośnik), a \( U_{z} \) jest napięciem zasilania (na biegunach źródła).

W miarę postępu polimeryzacji i wzrostu stężenia polimeru, zwiększa się lepkość. Za duża lepkość utrudnia mieszanie i odprowadzenie ciepła. Może to doprowadzić do miejscowego przegrzania, zwęglenia albo miejscowej degradacji produktu. Polimeryzację należy prowadzić zatem w temperaturze niższej od temperatury wrzenia monomeru, bo jego opary mogą powodować zapęcherzenie lepkiego polimeru. Przegrzane pary monomeru, które zostaną uwięzione w masie są przyczyną powstawania pęcherzy i pęknięć jak również skurczu polimeru po zakończonym procesie.

Jeśli połączenie pomiędzy kryształami powstało wzdłuż przypadkowych powierzchni, nie odpowiadającym kierunkom krystalograficznym, powstają zrosty. Zrosty dotyczą połączeń różnych minerałów.

a ponieważ prędkość środka masy mierzona względem środka masy jest równa zeru \( v_{śr.m.,wzg}= 0 \) więc drugi wyraz w równaniu ( 2 ) znika. Ostatecznie

Na Rys. 1 pokazana jest zależność \( N(E) \) dla trzech różnych temperatur i trzech odpowiednich wartości stałej \( A \).

Hipertekstowa struktura internetu umożliwiała użytkownikom nieograniczone serfowanie po zasobach sieci. Globalny charakter nowego medium ułatwiał kontakty z nieznajomymi na całym świecie, z którymi można było wspólnie wykonywać różne czynności, np. podejmować rozgrywki w grach wideo czy rozmawiać na czacie. Internet o wiele bardziej niż telewizja stał się oknem na świat, ponieważ w przeciwieństwie do starego medium można było przez to okno wejść do tego świata i go eksplorować według własnych potrzeb. W konsekwencji pojawili się użytkownicy, u których zauważano trudności w kontrolowaniu czasu spędzanego w internecie, mające wpływ na ich społeczne funkcjonowanie. Jako pierwsza zwróciła na to uwagę w 1996 roku psycholożka Kimberly Young, która opisała przypadek 43-letniej kobiety poświęcającej 60 godzin tygodniowo na rozmowy na czacie. Na podstawie szczegółowej rozmowy z pacjentką oraz z innymi pacjentami Young zaproponowała pierwszy zestaw kryteriów diagnostycznych dla zaburzenia, które nazwała „uzależnieniem od internetu” (Internet addiction) [3]. Young wyróżniła również kilka rodzajów uzależnień od internetu, takich jak: cyberseks, socjomania internetowa, e-hazard, aukcje internetowe, przeciążenie informacyjne (kompulsywne surfowanie po sieci) oraz uzależnienie od komputera (gier) [4]. Określenie „uzależnienie”, stosowane przez Young, nie zyskało jednak powszechnej aprobaty w środowisku psychologów i psychiatrów, zwracano uwagę, że ma ono charakter oceniający i pejoratywny oraz że nie ma dostatecznych dowodów, że zjawisko ma takie same cechy, jak inne rodzaje uzależnień, czyli tolerancję i zespół abstynencyjny. Niektórzy badacze proponowali, aby w sytuacji, kiedy nie ma jeszcze naukowych dowodów świadczących o prawdziwym uzależnieniu używać określenia „problemowe użytkowanie internetu” [3]. Po prawie 25 latach od opisania pierwszego przypadku niekontrolowanego użytkowania internetu przez K. Young nie ma jednoznacznej definicji ani samego zaburzenia, ani jego nazwy. Z tego też względu nie znalazło się ono w żadnej z obowiązujących klasyfikacji zaburzeń i chorób psychicznych (ICD-11 i DSM-5), choć psycholodzy i psychiatrzy je diagnozują.

W sieci przestrzennej chlorku sodu jony ułożone są w taki sposób, że każdy kation sodowy otoczony jest sześcioma anionami chlorkowymi i odwrotnie, tj. każdy anion \( \ce{Cl^-} \) otacza sześć kationów \( \ce{Na^+} \).

Hydrosfera to wody występujące w sferach ziemskich, na które składają się niezależnie od stanu skupienia: wody podziemne i powierzchniowe występujące w: rzekach, jeziorach, morzach i oceanach, lodowcach i lądolodach, a także woda zawarta w atmosferze i biosferze. Ponad \(71\%\) powierzchni globu jest przykryte przez wody oceanów i mórz, dlatego Ziemia nazywana jest „niebieską planetą” ( Rys. 4 ). Wody ziemskie zmieniają swoje położenie i migrują pomiędzy poszczególnymi sferami tworząc obieg wody. Napędzany on jest przez grawitację ziemską oraz energię słoneczną. Wody są ważnym elementem, który podtrzymuje życie, stanowią istotny czynnik morfotwórczy, modelujący powierzchnię Ziemi oraz ośrodek, w którym zachodzą procesy geologiczne.

i odniesiony do jednego nukleonu nosi nazwę energii wiązania, czyli energii potrzebnej do utrzymywania nukleonów w jądrze. Rozważmy fakt występowania defektu masy dla jądra helu, gdzie masa składników atomu tzn. 4 nukleonów (2 protonów, 2 neutronów) i 2 elektronów wynosi 4,033602 u, zaś masa atomowa jest równa 4,002602 u. Różnica więc wynosi ok. 0,031 u. Taka sama sytuacja występuje w przypadku innych jąder, np. dla jądra berylu różnica mas wynosi 0,0624 u, dla jądra tlenu 0,137 u. Wartości te są miarą trwałości jądra. Zależność energii wiązania nukleonów w jądrze od liczby masowej jądra (A) przedstawia Rys. 1 poniżej:

Mimo wszystkich zmian, z którymi mamy obecnie do czynienia w komunikacji wizualnej, nie możemy zapominać o tym, że obrazy nie tylko podlegają ustawicznym transformacjom zarówno w sferze formalnej, jak i znaczeniowej, ale też przechowują w sposób zdumiewająco efektywny przekazy i wzorce kulturowej pamięci. Jednym z pierwszych, którzy zwrócili na to uwagę był Aby Warburg (1866-1929) [1], [2]. W końcu 1927 roku rozpoczął on pracę nad dziełem zatytułowanym "Atlas Mnemosyne" [3] (zob. Online Bilder Atlas Mnemosyne: https://warburg.sas.ac.uk/library-collections/warburg-institute-archive/online-bilderatlas-mnemosyne). Nie był to zwykły projekt książki, czy albumu z ilustracjami. Autor przez wiele lat zbierał przedstawienia różnorodnych typów ikonograficznych, czyli charakterystycznych układów przedstawianych postaci, występujących w sztuce Zachodu, począwszy od antyku aż do czasów sobie współczesnych, zwracając uwagę na ich gestykulację, mimikę, towarzyszące im atrybuty, a nawet ich otoczenie. Zauważył niezwykłą wprost trwałość niektórych wyobrażeń, systematycznie pojawiających się w różnych wariantach.

\( NaNO_2, KNO_2 \) azotany (III) sodu i potasu są stosowane między innymi do diazowania – produkcji barwników oraz do konserwacji żywności.

Kontrakty futures są rozliczane według tych samych wzorów, co kontrakty forward, z tą różnicą, że izba rozliczeniowa codziennie rozlicza pozycje w tym kontrakcie. Przy czym, profil zysku będzie analogiczny jak w przypadku kontraktu forward, jedynie dotyczyć będzie codziennego zysku jednej ze stron.

Lepszy kontakt wiąże się z dbałością o klimat, nastrój, poprzez odpowiedni ton głosu, stwarzanie przychylnej atmosfery i sterowanie uwagą rozmówcy, by osiągnąć z nim bliższy i bardziej osobisty kontakt, który sprzyja przekonywaniu do własnych propozycji. Atrybuty zgody odnoszą się do budowania relacji międzyludzkich, które ulegają wzmocnieniu, jeśli unikamy narzekania, powracania do spraw zamkniętych, używania kategorycznych sformułowań oraz kiedy zachęcamy oponenta do energicznych reakcji i ukierunkowujemy jego energię na dochodzenie do konsensusu. Czynnik określony jako „nie tylko cena” jest funkcją założenia, że w swoich wyborach ludzie kierują się przede wszystkim potrzebami, a nie korzystną ceną. W tym kontekście sztuka wywierania wpływu polega przede wszystkim na identyfikowaniu tych potrzeb, uświadamianiu ich, a następnie zaspokajaniu. Chęć pomocy wyraża się głównie przez komunikację werbalną, choć treść może się także wyłaniać z mowy ciała. Efektywny środek komunikacji to z kolei czynnik ukierunkowany na dostrzeganie nowych form i możliwości komunikacji. Tendencyjność jako czynnik kształtowania procesu komunikacji uwypukla tok rozumowania i postępowania negocjatorów. Oceniając problem, zachowania innych czy przedmiot negocjacji, często odnoszą się do siebie, pomijając fakt, że druga strona może interpretować je na podstawie własnych wrażeń, percepcji i przypuszczeń [6].

Zostało to odzwierciedlone w nazwie tego typu gospodarki – gospodarka naturalna. Obecnie gospodarka naturalna występuje jedynie w społecznościach odizolowanych geograficznie.

Jeśli \( \hskip 0.3pc u_0\hskip 0.3pc \) jest ekstremalą, a ponadto druga wariacja jest określona dodatnio, funkcjonał \( \hskip 0.3pc {\cal F}\hskip 0.3pc \) osiąga na \( \hskip 0.3pc u_0\hskip 0.3pc \) minimum lokalne, jeśli jest określona ujemnie, maksimum lokalne.

Charakteryzują się wyższymi temperaturami wrzenia niż odpowiadające im . Mono podstawione halogenki węglowodorów mogą być gazami, podczas gdy dwu-, trzy- i cztery- podstawione halogenowe pochodne metanu są cieczami w temperaturze pokojowej.

Zaangażowanie i jego cechy Badacze różnie definiowali zaangażowanie użytkowników mediów [1]. W czasach przedinternetowych zwracano uwagę, że zaangażowanie jest jednym z typów aktywności widowni świadczącej o zaabsorbowaniu bądź zafascynowaniu swoim doświadczeniem medialnym, manifestujące się nie tylko w określonych zachowaniach, ale również przejawiające w sposób niewidoczny bądź słabo widoczny dla innych jako aktywność umysłowa (poznawcza bądź emocjonalna). Natomiast współcześnie „zaangażowaniem” określa się „kolekcjonowanie doświadczeń” odbiorcy lub użytkownika w kontakcie z marką medialną, które może mieć charakter utylitarny (np. dostarczać porad, wskazówek, pomysłów), hedonistyczny (np. pozwala uciec od rutyny i zrelaksować się) lub społeczno-psychologiczny [2]. Zaangażowanie jest zatem przede wszystkim aktywnością umysłową, której konsekwencją jest podejmowanie określonych działań.

Przekonanie o sile wpływu mediów masowych ulegało zmianom wraz z rozwojem badań nad efektami i skutkami odziaływania środków masowej komunikacji na odbiorców. Pozwala to wyodrębnić w historii rozwoju badań nad teorią oddziaływania mediów cztery zasadnicze fazy.

W przypadku kontraktu opcyjnego mówi się o aktywnej i pasywnej stronie kontraktu. Stroną aktywną jest posiadacz opcji, który może decydować o jej wykonaniu – raczej wykona opcję w sytuacji, gdy może to przynieść mu korzyści finansowe. Natomiast pasywną stroną jest wystawca opcji, który musi ją wykonać na żądanie posiadacza opcji.

Zastosowanie polimerów z pamięcią kształtu Polimery z pamięcią kształtu znalazły zastosowanie w wielu dziedzinach [1], [4], [5], [6]:

Niewielka część związków fosforu jest zdeponowana w osadach morskich, jeziornych lub rzecznych [4]. Zlityfikowane skały bogate w fosfor to fosforyty (Rys. 2B), (zob. Skały fosforanowe i manganowe). Są one wydobywane przez człowieka i przerabiane na nawóz sztuczny.

Instrumenty pożyczkowe działają na zasadzie zwrotności po określonym czasie użytkowania kapitału – kredyty, pożyczki, instrumenty dłużne. Instrumenty udziałowe umożliwiają nabycie części majątku, nabywane są przez inwestorów rynku finansowego w celach zarobkowych. Instrumenty rozrachunkowe służą do natychmiastowego rozrachunku między podmiotami rynkowymi. Z kolei instrumenty terminowe służą do rozrachunku w terminie późniejszym niż zawarcie umowy między podmiotami.

tlenki amfoteryczne - reagują zarówno z zasadami jaki i kwasami. Do tlenków amfoterycznych zaliczamy: \( \ce{BeO, Al_2O_3, Ga_2O_3, In_2O_3, SnO, SnO_2, PbO_2, PbO, Sb_2O_5, Sb_2O_3, TeO_2, As_2O_3, ZnO, MnO_2, Cr_2O_3} \).

Otrzymana zależność jest przybliżona ze względu na znaczne uproszczenia przyjętego modelu atomu jednak pokazuje, że przenikalność dielektryczna \( \varepsilon_{r} \) jest większa od jedności i że zależy od właściwości dielektryka, takich jak koncentracja atomów \( n \) i promień atomu \( R \).

Lodowiec dendrytyczny (himalajski) jest typem lodowca złożonego (Rys. 1, Rys. 2). Powstaje przez połączenie co najmniej kilku jęzorów lodowych, które zasilane są z odrębnych pól firnowych. Zespolenie form jednostkowych prowadzi do utworzenia znacznej długości strumienia lodu.

Alkany reagują z halogenkami ( 4 ) (reakcja substytucji). Reakcja ta odbywa się przy udziale energii świetlnej ( \( {h} \) \( \nu \) ). Jest to reakcja substytucji wolnorodnikowej:

Żelaziste skały siarczkowe zbudowane są najczęściej z pirytu i markasytu (zob. Siarczki), (Rys. 5). Powstają w środowisku redukcyjnym, przez wytrącanie z wody morskiej lub formowane są w etapie postdepozycyjnym, podczas procesów diagenetycznych i epigenetycznych. Cechują je tekstury fanerokrystaliczne, drobno- lub bardzo drobnoziarniste. Budują małe formy, zwykle konkrecyjne, które występują w obrębie osadów drobnoklastycznych o typie iłów, mułów, osadów węglanowych lub osadów zasobnych w organikę [2]. Często tworzą framboidy, czyli występujące w skałach osadowych kuliste agregaty kryształów siarczku żelaza.

Dolomityzacja może doprowadzić do utrwalenia lub zaniku cech skały pierwotnej. W zależności od charakteru przemian, w dolomitach zostaną zachowane wyjściowe cechy strukturalno-teksturalne wapieni lub nastąpi ich zatarcie. Dolomityzacja to proces długotrwały, zwykle przebiega gradacyjnie i wybiórczo. Najpierw przemianom podlegają małe ziarna węglanowe oraz mikrytowa masa podstawowa, natomiast składniki większe dolomityzowane są w dalszej kolejności. Dolomityzacja składników kalcytowych zachodzi wolnej niż aragonitowych, a najbardziej odporne są elementy zbudowane z wysokomagnezowego kalcytu. Przy bardziej zaawansowanej dolomityzacji pierwotne cechy wapieni ulegają całkowitemu zanikowi i wapienie ziarniste ulegają przekształceniu w homogeniczne teksturalnie, zwykle skrytokrystaliczne dolomity. W wyniku postępującej rekrystalizacji powstają dolomity krystaliczne, które zbudowane są ze sparytu dolomitowego. Odmiany, których świeże powierzchnie są chropowate i skrzące nazywane są dolomitami cukrowymi. Efekt świetlny połyskiwania wywołany jest mocnym szklistym połyskiem kryształów dolomitu.

Torf jest wyjściową odmianą węgli humusowych, która poddana diagenezie ulega przekształceniu w węgle brunatne [1], [2]. Węgle kamienne, będące następnym ogniwem szeregu węglowego, tworzą się z węgli brunatnych w procesie metamorfizmu, czyli w określonych warunkach fizycznych, związanych z podwyższonym ciśnieniem i podwyższonymi temperaturami (Rys. 1). Takie warunki występują w otoczeniu intruzji magmowych, w strefach objętych ruchami tektonicznymi lub wewnątrz skorupy ziemskiej. Podczas procesów metamorfizmu dochodzi do kondensacji pierwiastka węgla oraz odprowadzenia wodoru i tlenu. Wiążą się one z wydzielaniem produktów gazowych w formie wody, metanu i ditlenku węgla.

Zbiory \( \hskip 0.3pc V_{\lambda}^{(i)} \hskip 0.6pc i=1,\hskip 0.3pc 2,\ldots \hskip 0.3pc \) - są podprzestrzeniami wektorowymi przestrzeni \( \hskip 0.3pc \mathbb{R}^n\hskip 0.3pc \) i będziemy nazywać je podprzestrzeniami wektorów głównych rzędu \( \hskip 0.3pc i\hskip 0.3pc \). Podprzestrzenie wektorów głównych dla wartości własnej \( \hskip 0.3pc \lambda\hskip 0.3pc \) tworzą ciąg wstępujący

Widownia (audytorium) to termin, który jest stosowany jako zbiorowa nazwa dla odbiorców przekazów i jest on również używany do określenia podmiotów odbierających komunikaty medialne. Jednak ma pewne specyficzne cechy odróżniające ją od tradycyjnej antycznej widowni teatralnej, z której się wywodzi. Widownia mediów masowych jest konstruktem teoretycznym, który nie może być obserwowany i poznawany wprost, a jedynie za pośrednictwem odpowiednio przygotowanej metodologii i aparatury badawczej, np. badania telemetryczne, sondażowe itp. [1]. W rezultacie widownia jako termin określający odbiorców mediów masowych jest problematyczny, gdy chcemy go zdefiniować. Przyjmując kryterium techniczne i organizacyjne określamy tym terminem odbiorców określonego rodzaju medium lub kanału i wówczas mówimy, np. o widowni telewizyjnej, radiowej lub TVN-u. Możemy też w oparciu o czas wydzielić widownię, np. dzienną, nocną albo aktywną w najwyższym paśmie oglądalności, a o treść przekazu widzów konkretnych gatunków medialnych. Widownię można też wyodrębnić ze względu na miejsce, np. w przypadku mediów lokalnych lub ludzi, gdy program jest adresowany do konkretnych kategorii odbiorców, np. wieczorynka dla dzieci itp. [2]. Różne rodzaje widowni można definiować inaczej, w zależności od przyjętych kryteriów. Jedną z propozycji jest typologia definicji widowni autorstwa Virginii Nightingale (2003) [3].

Węglowodory cykliczne są niepolarne i mają właściwości fizyczne podobne do węglowodorów liniowych zawierających taką samą liczbą atomów węgla w cząsteczce. Są to związki nierozpuszczalne w wodzie, za wyjątkiem cyklopropanu. Ich temperatury topnienia i wrzenia są trochę wyższe niż temperatury dla ich odpowiedników o strukturze liniowej.

Największe znaczenie w środowisku mają biominerały węglanu wapnia (Rys. 1), (zob. Minerały węglanu wapnia), które występują w formie trygonalnego biokalcytu, bądź rombowego bioaragonitu. Wiele grup organizmów bezkręgowych wytwarza węglanowe elementy szkieletowe [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9] np. koralowce, mięczaki, szkarłupnie, mszywioły, ramienionogi, gąbki, pierścienice, z czego najbardziej masywne formy są szkieletami koralowców oraz mięczaków. Biowęglany produkowane są również przez protisty oraz rośliny, tj. otwornice, kokolity i glony. Preferencja do produkcji biokalcytu lub bioaragonitu jest indywidualną cechą taksonomiczną organizmu na poziomie gatunku, rodzaju lub wyższym. Z racji tego, że rombowy aragonit jest nietrwałą formą węglanu wapnia i przechodzi w formę trygonalną, zwykle biominerały węglanowe ze środowisk kopalnych reprezentowane są głównie przez biokalcyt. Powszechną formą występowania biominerałów węglanowych jest zachowanie ich w skałach jako ziarna, zwane bioklastami. Mogą być one elementami wszystkich skał osadowych, najczęściej jednak występują w wapieniach i marglach oraz w piaskowcach, mułowcach i iłowcach. Szczególnie duże ich nagromadzenia są głównym składnikiem skał biodetrytycznych, np., zlepów muszlowych, wapieni krynoidowych, mułu globigerynowego czy kredy piszącej (zob. Wapienie). Biomineralne struktury organiczne o typie budowli rafowych, biohermalnych i naskorupień tworzą wapienie organogeniczne.

Kryształy kowalentne składają się z atomów połączonych ze sobą parami wspólnych elektronów walencyjnych to jest elektronów z najbardziej zewnętrznej powłoki. Chmura wspólnych elektronów skupiona jest pomiędzy parą atomów, więc wiązania te mają kierunek i wyznaczają ułożenie atomów w strukturze krystalicznej. Przykładami kryształów kowalentnych są diament, german, krzem.

Koncepcję psychologii postaci tak podsumowywał Rudolf Arnheim (1904-2007): „Zobaczenie czegoś łączy się z wyznaczeniem mu miejsca w całości: z osadzeniem go w przestrzeni, z zakarbowaniem na skali jego rozmiarów, walorów i odległości. (...) Nie ustalamy z osobna rozmiarów, odległości, kierunków i nie porównujemy ich potem z fragmentami. Zazwyczaj postrzegamy je jako właściwości całego pola widzenia” [3]. Autor ten podkreślał znaczenie tradycyjnej sztuki, której dzieła pozwalały odnaleźć porządek w rzeczywistości [4], [5]. Arnheim wprowadził też pojęcie myślenia wzrokowego, które nie jest statyczne i umożliwia odkrywanie sensu w dynamice przekształcającego się świata [6].

W wyniku zderzeń elektrony tracą różne ilości energii (typowo elektron zostaje zatrzymany w wyniku wielu zderzeń z jądrami tarczy), otrzymujemy więc szereg fotonów o różnych energiach (różnych \( \lambda \)). Wobec tego promieniowanie rentgenowskie wytwarzane przez wiele elektronów będzie miało widmo ciągłe.

Pod wpływem nadkładu skalnego lub nacisków bocznych skały solne ulegają deformacjom. W ich obrębie powstają różnego rodzaju zafałdowania, które prowadzą nie tylko modyfikacji pierwotnych struktur wewnętrznych, ale powodują zdecydowaną zmianę morfologii ciał solnych (Rys. 3). W związku z tym, intrakrustalne skały solne rzadko tworzą warstwy. Zwykle mają formy wewnętrznie sfałdowanych poduszek, wałów, słupów lub diapirów solnych [6], [4]. Sole są podatne na deformacje ciągłe, ulegają uplastycznieniu pod wpływem niewielkiego ciśnienia (10 MPa). W środowiskach powierzchniowych Ziemi są skałami wybitnie nietrwałymi, gdyż ulegają ługowaniu. Zachowanie ewaporatów solnych zachodzi w warunkach odcięcia ich od wody i odbywa się przez szybkie pogrzebanie. Rolę izolatora, który zabezpiecza skały solne przed rozpuszczaniem, pełnią przewarstwienia skał mułowych i iłowych.

Pasywa w bilansie dzielą się na kapitał (fundusz) własny oraz zobowiązania i rezerwy, czyli kapitały (fundusze) obce.

Źródło: TEDxTalks, How to use rhetoric to get what you want: Camille A. Langston at Ted-Ed 2016, 01.09.2016 (dostęp 13.07.2020). Dostępne w Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=3klMM9BkW5o

Efekt Streisand Nazwa tego zjawiska pochodzi od procesu, który w 2003 roku wytoczyła amerykańska piosenkarka Barbra Streisand fotografowi, za umieszczenie zdjęcia lotniczego jej domu w publicznie wystawionej kolekcji liczącej 12 tysięcy zdjęć wybrzeża Kalifornii, które miały dokumentować jego postępującą erozję. W związku z nagłośnieniem sprawy przez samą Barbarę Streisand, zdjęcie stało się bardzo popularne wśród internautów, którzy przed tym pozwem nie interesowali się nim. Uzyskany efekt okazał się więc odwrotny od założonego. Efekt ten zadziałał również w przypadku WikiLeaks. W 2010 roku rząd USA nie tylko wydał ostrzeżenia swoim pracownikom, zabraniając im przeglądania WikiLeaks, ale także naciskał na kilka firm internetowych, aby odcięły dostęp do WikiLeaks. W odpowiedzi działacze internetowi stworzyli setki lustrzanych stron, na których znajdowały się kopie witryny WikiLeaks, udaremniając w ten sposób próby blokowania dostępu i generując negatywny rozgłos zarówno dla rządu, jak i firm, które współpracowały przy tym przedsięwzięciu [7].

Możemy więc wyznaczyć stosunek temperatur dowolnych zbiorników ciepła mierząc ilość ciepła przenoszoną podczas jednego cyklu Carnota. Wzór ( 1 ) stanowi definicję tak zwanej termodynamicznej skali temperatur.

Zauważmy teraz, że zamiana zmiennej niezależnej \( t\rightarrow\tau=-t \) odzworowuje układ ( 7 ) w układ

Dioda OLED zbudowana jest z kilku bardzo cienkich warstw materiałów nałożonych na siebie w sposób przypominający wyglądem kanapkę [2]:

Odwzorowane na zdjęciu środki pikseli ortoobrazu tracą pierwotną regularność, odległości między nimi są zmienne (Rys. 2). Przypisanie koloru RGB pikselom ortobrazu wymaga wymaga interpolacji.

Z równania ( 5 ) wynika, że opór właściwy pozostaje stały tak długo, jak długo stała jest prędkość \( u \). Przypomnijmy sobie (zob. Temperatura, równanie stanu gazu doskonałego ), że prędkość ruchu przypadkowego cząsteczek zależy tylko od temperatury. Tym samym opór właściwy też zależy od temperatury.

Doświadczenie pokazuje, że indukowane: siła elektromotoryczna, prąd i pole magnetyczne powstają w obwodzie tylko podczas ruchu magnesu. Gdy magnes spoczywa to bez względu na to czy znajduje się w oddaleniu od obwodu czy bezpośrednio przy nim nie obserwujemy zjawiska indukcji. Ponadto, gdy magnes rusza z miejsca i zwiększa swoją prędkość to rośnie indukowane pole magnetyczne, co oznacza, że rosną SEM indukcji i prąd indukowany. Dzieje się tak aż do chwili, gdy magnes zacznie poruszać się ze stałą prędkością. Natomiast gdy magnes zatrzymuje się (jego prędkość maleje) to indukowane pole, SEM i prąd również maleją zanikając do zera z chwilą zatrzymania magnesu.

Jeśli \( \hskip 0.3pc u\in C^2(\Omega)\hskip 0.3pc \) jest rozwiązaniem słabym, przy czym \( \hskip 0.3pc f\in C(\Omega),\hskip 0.3pc \) to można pokazać - wykorzystując wzory Greena - że \( \hskip 0.3pc u\hskip 0.3pc \) jest także rozwiązaniem równania ( 1 ) w sensie klasycznym. Na zakończenie chcemy zwrócić uwagę, że naszkicowana powyżej idea rozwiązań słabych we współczesnej teorii równań różniczkowych cząstkowych została szeroko wykorzystana i rozbudowana.

W przypadku, gdy \( C_1 \neq 0 \), rozwiązanie to można przedstawić w postaci równoważnej, przedstawiając \( y_2 \) jako funkcję \( y_1 \) poprzez wyrugowanie \( t \):

E-podręcznik opracowano w ramach Zintegrowanego Programu Rozwoju Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020. Oś III Szkolnictwo wyższe dla gospodarki i rozwoju, Działanie 3.5 Kompleksowe programy szkół wyższych.

Tereny o urozmaiconym pokryciu i użytkowaniu, zwłaszcza położone w umiarkowanej strefie klimatycznej, są z perspektywy lotniczej widoczne jako wielokolorowe i wielotonalne (od tej reguły są wyjątki). Dobrze naświetlone zdjęcie lotnicze powinno zawierać – w każdym kanale R,G,B – zróżnicowane jasności mieszczące się w przedziale [0,255], co daje efekt "szerokich histogramów" pokazany na Rys. 3. Z punktu widzenia dalszego przetwarzania zdjęcia korzystnie jest, aby minimalne i maksymalne jasności nie osiągały wartości brzegowych, tj. 0 i 255 odpowiednio, a nawet były od nich oddalone o kilka jednostek jasności (w miejscach gdzie występują skupienia pikseli o jasnościach bliskich 0 lub 255 zanika tekstura obrazu). Taka "rezerwa" otwiera drogę do działań korygujących zdjęcie, np. zmiana nasycenia kolorów, usuwanie dominanty koloru, zwiększenie kontrastu.

Rozważania o podstawowych własnościach przekształcenia Fouriera zakończymy twierdzeniem dotyczącym istnienia przekształcenia odwrotnego. W tym celu jest nam potrzebny natępujący lemat.

środek redukujący w hutnictwie metali ciężkich, służy do produkcji acetylenu dla potrzeb spawalnictwa, dawniej jako źródło światła w przenośnych lampach karbidówkach oraz w latarniach morskich. \( CaF_2 \) fluorek wapnia – topnik w metalurgii (produkcja aluminium), dodatek do emalii, surowiec do produkcji fluorowodoru:

Statut spółki może też przewidywać dodatkowe, osobiste uprawnienia dla wybranych akcjonariuszy. Zgodnie z art. 354 Kodeksu mogą one dotyczyć m.in.:

Duża ilość skał krzemionkowych powstaje w strefach abysalnych oceanów, gdzie deponowane są muły krzemionkowe. Ich sedymentacja jest uzależniona od produkcji organicznej planktonu krzemionkonośnego, głównie promienic. Skały zbudowane z krzemionki gąbkowej tworzą się w strefach płytszych zbiorników morskich. W zbiornikach słodkowodnych i morskich deponowane są diatomity (Rys. 2), odpowiednio jeziorne lub morskie. Ich powstanie jest związane z masowym wytwarzaniem elementów krzemionkowych podczas zakwitów planktonu okrzemkowego.

Człowiek widzi rzeczywistość w sposób ulotny. Utrwalanie widzianych obrazów było ludzkim marzeniem które spełniało się etapowo. Około tysiąc lat temu powstała camera obscura, protoplasta aparatu fotograficznego. Pierwotnie było to ciemne pomieszczenie, światło przechodziło tylko przez mały otworek na jednej ścianie a obraz wyświetlał się na przeciwległej. Późniejsza camera obscura to niewielka ciemna skrzynka, a jeszcze później w miejscu otworka pojawiła się soczewka czyli prosty obiektyw. Przez stulecia nie udawało się pokonać problemu utrwalania obrazu, musiał być kopiowany ręcznie. W XIX wieku powstała technika utrwalania obrazu na materiałach pokrytych związkami srebra (tzw. fotografia srebrowa), która była doskonalona przez kolejne dziesięciolecia [2]. Dopiero pod koniec ubiegłego wieku materiały srebrowe zostały zastąpione mikroskopijnymi fotodiodami, tworzącymi rzutnię współczesnego aparatu fotograficznego.

Terasy erozyjne to zespoły schodkowato podnoszących się, wyrównanych powierzchni abrazyjnych, o charakterze połogich wąskich platform (Rys. 1). Poszczególne terasy mają powierzchnie płaskie, nieznacznie nachylone w stronę zbiornika. Oddzielone są od siebie krótkimi, stromo nachylonymi i wciętymi w strefę brzegową stokami. Powstają w fazach recesji, przy sukcesywnie obniżającym się poziomie wód w jeziorze.

Na Rys. 1 widzimy wykres funkcji \( f \) z zaznaczonym na osi odciętych punktem \( x_0 \), w którym funkcja nie ma wartości, ale w sąsiedztwie którego jest określona. Na osi rzędnych zaznaczono liczbę \( g \). Chcemy pokazać, że liczba \( g \) jest granicą funkcji \( f \) w punkcie \( x_0 \). W tym celu bierzemy dowolne \( \epsilon > 0 \) i wyznaczamy przedział \( (g-\epsilon,g+\epsilon) \), który przedłużamy do pasa wzdłuż osi odciętych. Wyznaczamy punkty przecięcia prostych \( y=g-\epsilon \) i \( y=g+\epsilon \) z wykresem funkcji \( f \), które rzutujemy prostopadle na oś odciętych. Przez \( \delta \) oznaczymy najmniejszą z odległości zrzutowanych punktów od punktu \( x_0 \). Pokazujemy, że dla dowolnego argumentu \( x \) należącego do przedziału \( (x_0-\delta,x_0+\delta) \) wartość funkcji \( f \) dla tego argumentu \( f(x) \) wpada do przedziału \( (g-\epsilon,g+\epsilon) \), co spełnia warunki definicji Cauchy’ego granicy funkcji w punkcie.

Powszechnymi minerałami grupy epidotu, które występują w skałach metamorficznych są epidot, zoisyt i klinozoisyt( Rys. 1 ), [1].

Bardzo ważna jest umiejętność interpretacji geometrycznej równań i nierówności z modułem i argumentem liczby zespolonej.

Cechą charakterystyczną gliny zwałowej jest występowanie w niej materiału grubookruchowego. Większa część tego materiału znajdowała się w transporcie lodowcowym i wykazuje różny stopień obróbki mechanicznej, w tym obtoczenia. Materiał klastyczny dostarczany jest do lodowca na całej jego długości. Rozmiar materiału grubookruchowego jest zróżnicowany i w jego obrębie występuje bardzo duży rozrzut wielkości ziarna. Dla charakterystyki materiału grubookruchowego, który został przetransportowany w lodowcu na znaczne odległości i został złożony na obszarze o innej budowie geologicznej, używa się nazwy głazy narzutowe (eratyki) (Rys. 3), [3], [5]. Formowane są one zwykle ze skał masywnych i odpornych na niszczenie mechaniczne. Zaawansowana obróbka [8], [5], która odbywa się podczas długiego transportu eratyków sprawia, że są one dobrze i bardzo dobrze obtoczone, a na ich powierzchniach występują wygłady powierzchniowe oraz urzeźbienie rysami i zadziorami lodowcowymi. Głazy narzutowe są związane głównie z lodowcami kontynentalnymi, rzadziej występują w lodowcach górskich.

Zauważmy ponadto, że tylko przejściom elektronu na drugą orbitę (seria Balmera) towarzyszy emisja promieniowania z zakresu widzialnego. Seria Lymana obejmuje promieniowanie w zakresie nadfioletu, a seria Paschena w podczerwieni.

Z kolei pokażemy, że \( \hskip 0.3pc F\hskip 0.3pc \) jest funkcjonałem ciągłym na \( \hskip 0.3pc D(\mathbb R).\hskip 0.3pc \) Niech \( \hskip 0.3pc \{\varphi _i\} \subset D(\mathbb R),\hskip 0.3pc \) \( \varphi _i\to 0\hskip 0.3pc \) w \( \hskip 0.3pc D(\mathbb R).\hskip 0.3pc \) Zgodnie z lematem 1

Cechą skał zasadowych i ultrazasadowych jest dominacja skaleniowców (zob. Skaleniowce ) w grupie minerałów jasnych. Współwystępowanie skaleniowców oraz skaleni (zob. Skalenie ) jest podstawą wyróżnienia skał zasadowych, brak skaleni decyduje o przynależności do skał ultrazasadowych [1]. Skały te mają podrzędne znaczenie w budowie skorupy ziemskiej, zwykle tworzą niewielkie ciała magmowe, za wyjątkiem skał wylewnych, które spotykane są w większej ilości.

Kras, który już się nie rozwija, a którego formy zostały przykryte osadami młodszymi nazywamy krasem kopalnym [1].

Stąd dla składowej \( x \) (poziomej) prędkości otrzymujemy (porównaj z w module Ruch na płaszczyźnie )

Różniczkując wzory (3)– (5) odpowiednio względem \(x,y,p_x\) można wysnuć następujące wnioski 5 :

\( Ge_3N_2 \) azotek germanu – półprzewodnik, obecnie rzadko stosowany. \( Pb_3O_4 (PbO_2⋅2PbO) \) minia ołowiana, tlenek diołowiu (II) i ołowiu (IV), pigment o barwie pomarańczowo-czerwonej stosowany w zabezpieczeniach antykorozyjnych ( Rys. 4 ), do kitów uszczelniających oraz w hutnictwie szkła.

Oznacza to, że pierwiastkami wielomianu charakterystycznego macierzy trójkątnej (to samo rozumowanie można powtórzyć dla dowolnej macierzy trójkątnej dolnej) są elementy stojące na jej głównej przekątnej. Wynika stąd następujący wniosek.