text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือปืนตับคาบศิลาพาทหาร <bot>:เดินขนานแออัดล้วนจัดสรร คชไกรพลายพังทั้งดั้งกัน โห่สนั่นกลับตรงเข้าดงดอน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพวกกันออกมาเข้าหาบ้าง <bot>:ที่ถอยหลังเลียบตลิ่งวิ่งออกฉุย บ้างโดดน้ำลงไปว่ายตะกายตะกุย เอามือพุ้ยน้ำว่ายต่ายขึ้นเรือ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ทรงเครื่องเก่าเศร้าหมองไม่ผ่องใส จึงแกล้งตรัสตัดพ้ออรไท ในจิตใจพี่นี้เหมือนจะเลื่อนลอย | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูสะบันเยว่าเทเวศร์ <bot>:ประสิทธิ์เดชดังพระกาฬผลาญวิสัย เมื่อถึงจึงเราจะเข้าไป ตัดหัวไอ้อาเขยไม่เลยละ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอลาไปรมจักรนัคเรศ <bot>:นางเทวษโดยดิ้นถวิลหา เมื่อคลอดแล้วเสร็จสรรพจะกลับมา อยู่ลังกาบวชบ้างอย่างพระองค์ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเชิญองค์พระอภัยให้มานั่ง <bot>:ร่วมบัลลังก์เหลี่ยมผาหน้าสิงขร ต่างปราศรัยไต่ถามนามกร ทั้งบิดรมารดานามธานี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญพระราชสารศรีมีรับสั่ง <bot>:พระจอมวังนครินทร์ปิ่นมหา ถวายองค์ทรงชัยพระอัยกา ให้ทราบใต้บาทาฝ่าละออง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคำท่านศาลเจ้าบอกเล่าแน่ <bot>:เดินเลียบแลหาดทรายข้างซ้ายขวา เห็นพี่น้องสององค์ทรงโศกา น้อยน้อยน่าเอ็นดูกับกุมาร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วยอกรอ่อนเกล้าคุกเข่ากราบ <bot>:ด้วยเรียบราบรํ่าว่าน่าสงสาร ขอเดชะพระองค์ผู้ทรงญาณ โปรดประทานทิพมนตร์ดลวิชา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสั่งเหล่าพระเจ้าหลาน <bot>:ให้เตรียมการค่ายคูดูรักษา จงตั้งมั่นกันศัตรูดูปัญญา มันจะมารุกรานสถานใด ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ครองกรุงฟุ้งเฟื่องเปรื่องปรากฎ <bot>:เกียรติยศอยู่ตลอดอย่าถอดถอน ท่านอารีมีใจอาไลยวอน ถึงจากจรใจจิตรยังคิดคุณ | นิราศเจ้าฟ้า | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงฟังมเหสี <bot>:ว่ายายนี่ค่อยว่าไม่ปราศรัย อย่าวิตกไปเลยหนาข้าจะไป คอยชิงชัยรบรับกับทมิฬ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลความตามธรรมเนียมเจียมปัญญา <bot>:ธรรมดาข้าบาทในราชการ ก็เรียนรู้อยู่คงเข้ายงยุทธ์ เพลงอาวุธป้องปัดประหัตประหาร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแก่กกงกเงิ่นเดินไม่รอด <bot>:จะสู้กอดแก้วตาจนอาสัญ ซึ่งพระน้องกองทัพมารับนั้น ถึงผูกพันพวกลากไม่อยากไป | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนางนิ่งยิ่งเตือนยิ่งเบือนบิด <bot>:กระแซะกระชิดชวนชอบปลอบประเหลาะ แกล้งยุดเย้าเซ้าซี้จี้จำเพาะ นางหัวเราะทั้งน้ำตาว่าน่าแค้น | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อผัวอยู่กูก็ผิดกูคิดสู้ <bot>:ถึงลูกเต้าเล่าก็กูเป็นครูสอน ต้องอับอายหลายทีทีนี้นอน ให้มึงถอนเถือเนื้อใส่เกลือกิน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่หรือพระอนุกูลพระทูลเกล้า <bot>:ไปหลงเฝ้าฟูมฟักเมืองยักษี จึงเพลิดเพลินเนิ่นช้าอยู่กว่าปี เพราะมีที่พิศวาสไม่คลาดคลาย | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซ้ำคิดถึงบิตุราชมาตุรงค์ <bot>:สองพระองค์จะเคืองเข็ญเป็นไฉน โอ้กรรมเอ๋ยเคยสร้างไว้ปางใด จึงจำให้ยากเย็นไม่เว้นวาย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราห่างเหินเนิ่นนานไม่พานพบ <bot>:จึงชวนรบชะรอยจิตจะคิดถึง ที่ท้าทายปลายคำจะรำพึง เป็นเชิงหึงเห็นจะรักหนักอุรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังร้องว่าใช่ข้าศึก <bot>:จงตรองตรึกบอกนายให้ผายผัน อันเรือกูผู้เป็นพระมาปะกัน อย่าดุดันดอกไม่ใช่พวกไพรี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นลมหวนป่วนปั่นสนั่นก้อง <bot>:เสียงฟ้าร้องครางครึมกระหึมโหย หอบเอากลิ่นยาไปดั่งปรายโปรย ลมก็โชยโบกไปในค่ายพลัน ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทราบสิ้นยินดีเป็นที่สุด <bot>:พาพระบุตรีไปเฝ้าทั้งเจ้าหลาน ท้าวรายาว่าแก่องค์นางนงคราญ ให้พาหลานมาข้างนี้ไหว้พี่ยา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ไม่ต้องด้วยบทจึงงดไว้ <bot>:สู้ข้ามไปผลาญโคตรท้าวยักษา ต่อเสร็จศึกรับอนงค์องค์สีดา มาพาราสมประสงค์จำนงปอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกสนิทชิดชื่นระรื่นกลิ่น <bot>:กลัวขาดศีลเสียกิจผิดวิสัย เสียดายพรตอดกลั้นอ้นอั้นใจ ลุกขึ้นไปห่างนางข้างคีรี | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุดหัตถ์ตรัสห้ามด้วยความรัก <bot>:ยังเด็กนักหนาพ่อคุณอย่าหุนหัน ล้วนพวกพ้องของสุหรั่งอยู่ทั้งนั้น จะสู้มันที่ไหนได้อย่าไปเลย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงซักไซ้ไต่ถามไปตามเรื่อง <bot>:อันชาวเมืองพูดได้หลายภาษา ฝรั่งแขกจีนจามพราหมณ์ลังกา ฟังภาษารู้ทุกคำด้วยชำนาญ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จันทร์กระจ่างกลางคืนเป็นคลื่นคลั่ง <bot>:ทั้งหน้าหลังแล่นลัดตัดเฉลียง ตามเรือนำสำคัญโคมคู่เคียง จนเดือนเที่ยงก็พอทันกำปั่นนาง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปรียบเหมือนปลอกสันทัดเข้ารัดถัง <bot>:มันแน่นปังชมชิดไม่ผิดผวน ดีกว่าไทยใครได้ชิดสนิทนวล เล่นเอาป่วนอยู่ในเล่ห์ประเวณี ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เล่าเรียนเพียรต่อทั้งพ่อลูก <bot>:เหมือนส้มสูกแทรกเจือเหลือขยัน ผู้ใดกินกลืนซ่านทั้งหวานมัน ไว้แก้กันตัวเจ้าเมื่อคราวจน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดิ้นกระเดือกเสือกอ่อนตามก้อนคลื่น[๑๐] <bot>:สะอึกสะอื้นอ้างว้างมากลางหน เทพเจ้าเข้าด้วยช่วยชูชนม์ จึงรอดตนชีวิตไม่ปลิดวาย | สิงหไกรภพ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างละเลิงเชิงชมภิรมย์รื่น <bot>:อันรสอื่นหรือจะเปรียบประเทียบถึง นางเมียยั่วผัวเย้าเฝ้าเคล้าคลึง จนเหนื่อยจึงเคลิ้มหลับระงับไป ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกองล้อมป้อมหอรบต่างหลบวิ่ง <bot>:เห็นจวนจริงโจนกำแพงเสียแข้งขา หัสกันนั้นผู้รู้วิชา พาขึ้นม้าฝ่าฟันป้องกันไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่บ้านเมืองเคืองเข็ญไม่เป็นทุกข์ <bot>:เล่นสนุกปรีดิ์เปรมเกษมศรี ถูกนางเมียอ่อนคอใช่พอดี เล่นเอาตีเพลงช้าพะว้าพะวัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดสนุกลุกขึ้นโลด <bot>:แกว่งดาบโดดลงกำปั่นแล้วผันผาย ให้โบกธงลงข้างขวามาข้างซ้าย สัญญานายเรือรบสมทบทัพ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงเชิญพวกพระวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ให้จังหวัดทุกพระองค์เผ่าพงศา ให้เสด็จเรือที่นั่งอลังการ์ ที่จัดมารีบไปในนคร ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หกกษัตริย์ทัศนาเห็นปรากฏ <bot>:ทั่วกันหมดทั้งจังหวัดจึ่งตรัสถาม เป็นเหตุแต่ก่อนเก่าพ่อเล่าความ ให้รู้ตามของสิ่งใดอยู่ใต้ดิน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บางขวางข้างเขดแคว้น <bot>:แขวงนน สองฟากหมากมพร้าวผล พรรไม้ หอมรื่นชื่นเช่นปน แป้งประปรางเอย เคลิ้มจิตคิดว่าใกล้ กลิ่นเนื้อเจือจรร | นิราศสุพรรณ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:ตรัสประภาษกับทหารชาญสมร ให้ถอยทัพกลับพหลพลนิกร ขึ้นที่ดอนทางบนพ้นลูกปืน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดอุบายหมายมุ่งจนรุ่งเช้า <bot>:เข้าไปเฝ้าหน่อนาถในราชฐาน ทำทูลถามตามเรื่องเคืองรำคาญ พระกุมารเล่าแถลงให้แจ้งใจ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้ใดเซอะเคอะคะจะเป็นเหยื่อ <bot>:เปรียบเหมือนเนื้อทั้งปวงติดบ่วงหวาย จงกลับใจไหว้กราบอย่าหยาบคาย บอกเจ้านายมึงให้รู้ว่ากูนี้ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาวบ้านนั้นปั้นอีเลิ้งใส่เพิงพะ <bot>:กระโถนกระทะอ่างโอ่งกระโถงกระถาง เขาวานน้องร้องถามไปตามทาง ว่าบางขวางฤๅไม่ขวางพี่นางมอญ | นิราศเจ้าฟ้า | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เป็นปิ่นเกศกระษัตรามหาศาล ไม่โศกเศร้าเช้าค่ำแสนสำราญ เยาวมาลย์ทรงครรภ์ไม่คั่นปี | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสว่าน่าสงสาร <bot>:ช่างอ่อนหวานวาจาอัชฌาสัย จะขอเจ้าเอาเป็นลูกร่วมฤทัย จะยอมไปหรือมิไปอย่าได้พลาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พวกแพทย์หมอยารักษาด้วย <bot>:จะได้ช่วยแรงเขาข้างเป่าปัด หม่อมฉันกับหมอขอค้างอยู่ปรางค์รัตน์ จะได้ผลัดนอนนั่งฟังอาการ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือใบใหญ่น้อยลอยขนาน <bot>:อยู่เหนือด่านทอดสู้เป็นคู่ขัน จอดอยู่กลาดดาษดาสักห้าพัน พูดกับมันไม่รู้ว่าภาษาใด ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางซบพักตร์ลงกับเพลาเฝ้ากันแสง <bot>:พระจะแกล้งตัดชีวังให้สังขาร์ อันชาตินี้มีกรรมจำนิรา จะมรณาเสียให้สิ้นมลทินอาย ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าลังกาวัณฬาหญิง <bot>:ยังเกรงกริ่งเกลือกวิบัติจะขัดสน ให้ตรวจตราหน้าที่ต้อนรี้พล ขึ้นอยู่บนป้อมรอบขอบบุรี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิจจาเอ๋ยเคยหอมถนอมสนิท <bot>:เคยนอนชิดชมน้องประคองขวัญ เคยยิ้มสรวลชวนชื่นทุกคืนวัน เมื่อกระนั้นน้อยหรือใจไม่ไยดี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลูกต้นไม้ไว้ในสวนล้วนนิมิต <bot>:เสกประสิทธิ์ดอกดวงเป็นพวงผล ใครดมกลิ่นกินลูกก็ถูกมนตร์ ให้วกวนเวียนหลงในพงพี | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าวะลำสำปันหนา <bot>:ฟังเทวากล่าวกลอนสุนทรถาม จึงกล่าวคำร่ำแสดงให้แจ้งความ ข้าแล่นข้ามมาแต่ฝั่งเกาะลังกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีค่อยมีจิต <bot>:คะนึงคิดก็ค่อยวายที่ใจเสีย พลางลืมตาหน้าตึงคิดถึงเมีย ที่ละเหี่ยหิวละห้อยค่อยประทัง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันไม่เชื่อเผื่ออึงจะถึงพ่อ <bot>:คิดระย่อท้อใจมิใคร่หาย ลูกอยู่เล่าเจ้าประคุณพลอยวุ่นวาย แม้นลูกตายเสียก็พ้นมลทินไป ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิพามเหเสือไปเรือเสีย <bot>:จะคลอเคลียนางอนงค์ไว้จงผลาญ อันความรู้กูก็เห็นไม่เป็นการ คงบันดาลเสื่อมสิ้นเหมือนกินบอน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งสมทบรบให้ได้ในวันนี้ <bot>:เอาเรือตีเรียงรายทั้งซ้ายขวา จับให้ได้อ้ายเฒ่าเจ้ามารยา อย่าเพ่อฆ่าให้มันตายวายชีวง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวาลีฝีมือแม่นเกาทัณฑ์ <bot>:เขย่งยันยิงท้าวเจ้าลังกา ทั้งสามลูกถูกเกราะกะเทาะทะลุ ลูกหนึ่งปรุปักแน่นที่แขนขวา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงกราบทูลมูลเหตุประเทศถิ่น <bot>:ทั้งฟ้าดินมิได้เห็นว่าเป็นไฉน ตามแต่จะโปรดปรานสถานใด จะปล่อยไปหรือจะจอดทอดเภตรา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีจิตคิดสงสาร <bot>:ด้วยเหมือนหลานลูกศิษย์สนิทสนม จึงว่ากูผู้สถิตในกิจกรม ไม่มีสมบัติอะไรที่ไหนเลย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ศิษย์เคาะระฆังดังสนั่น <bot>:ก็ก้องลั่นไปถึงปากชะวากเหว เคยสำเหนียกเหมือนร้องเรียกนางมาเร็ว ออกจากเหวแหวกว่ายชายวาริน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้จีนจามพราหมณ์ฝรั่งแขกอังกฤษ <bot>:ล้วนหาญจิตเจนศึกได้ฝึกฝน ทั้งผู้รู้ผู้วิเศษทรงเวทมนตร์ รู้ทำกลต่างต่างช่างชำนาญ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งเตรียมรถแก้วมณีศรีสวัสดิ์ <bot>:จงปูปัดให้สำอางกระจ่างศรี ทั้งเครื่องลาดถาดจำลองล้วนของดี บรรดามีแปดรถให้งดงาม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มณฑาทิพย์กลีบกลิ่นประทิ่นหอม <bot>:จะอ่อนน้อมโน้มลงน่าสงสาร สาโรชรื่นชื่นแช่มจะแย้มบาน ผกาก้านเกสรขจรโรย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งบังคมหน่อกษัตริย์ <bot>:จึงทูลทัดด้วยปัญญาอัชฌาสัย เข้าหักด่านวานนี้จนมีชัย พลไกรหิวโหยโรยกำลัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงยากเย็นเห็นรูปได้ลูบไล้ <bot>:ค่อยชื่นใจผัวรักขึ้นอักโข มาชวดจูบรูปงามเมื่อยามโซ หัวอกโอ้อาภัพอัประมาณ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งพี่ชายสายสวาทขาดชีวิต <bot>:พี่ยังคิดทุกเวลาน้ำตาไหล เพราะสิ้นบุญหุนหันจึงบรรลัย พลไพร่ก็ย่อมรู้อยู่ด้วยกัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จออกเสนาพฤฒามาตย์ <bot>:ให้หมายบาดการใหญ่อันไพศาล ทั้งเครื่องเล่นเต้นรำประจำงาน ในสถานสารพัดปักฉัตรธง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายข้าเฝ้าเอาเภตราใส่ข้าศึก <bot>:ออกแล่นลึกแหลมเงาะเกาะกุนตั๋ง เที่ยวปล่อยที่มีน้ำเป็นกำลัง ตามรับสั่งเสร็จสรรพแล้วกลับมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:ตรัสประภาษปราศรัยเจ้าไอศูรย์ พ่อมีสารไปถึงอาหาประยูร อาไปทูลพระเชษฐาสุดสาคร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เรือใช้ไปทำรบแล้วหลบถอย <bot>:ออกแล่นลอยคอยกันเข้าบรรจบ จะเข้าด้วยช่วยระดมอย่าสมทบ ให้เขารบกันกับพระมังคลา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองตระเวนเจนแจ้งว่าโจรยับ[๖] <bot>:ทำกลอกกลับล่อไล่มิให้ถึง เห็นจวนทันลั่นปืนสัญญาปึง เสียงตูมตึงตังตามกันสามที | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชวาว่าไปเสียให้ลับ <bot>:จงรีบกลับไปแอบอิงริมสิงขร แล้วข้ามไปเสียให้ไกลเขตนคร เขาราญรอนรบกันจะบรรลัย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:ให้หวั่นหวาดที่ในเล่ห์เสน่หา พลางขวยเขินเมินพักตร์ไม่พูดจา ในอุราร้อนเริงดั่งเพลิงรุม ฯ | พระอภัยมณี | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังทายหมายแน่เหมือนแลเห็น <bot>:จึงว่าเป็นไปเพราะหลงอย่างสงสัย อันพระพี่นี้แต่ก่อนร่อนชะไร จะพอใจจู้จี้ไม่มีเลย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายพวกไพร่ได้เห็นมาเป็นโจทก์ <bot>:จะทำโทษตามบทในกฎหมาย นางแม่สื่อซื้อหน้าฆ่าให้ตาย แต่เจ้านายเนรเทศจากเขตคัน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้องค์พระอภัยอยู่ไหนเล่า <bot>:ไม่บอกเราหรือกระไรทำไขหู จะควักเอานัยนาออกมาดู ตะคอกขู่คุกถามคำรามรน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระวลาตรวจตราทัพ <bot>:จะคอยรับรบพุ่งเหมือนมุ่งหมาย ขนดาบหอกออกแจกแบกสะพาย ตั้งค่ายรายปืนรอบขอบเขตคัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลุกจากเชิงผาศิลาลาด <bot>:พระหน่อนาถเชิญสุพรรณมัจฉา ให้บทจรเลียบชะง่อนศิลามา ตามสิทธามาหยุดยังกุฎี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเวลามารบมิได้ขาด <bot>:ไม่พลั้งพลาดตีตลบรบด้วยฝน พราหมณ์วิเชียรโมราเจ้าสานน เข้ามณฑลโดยตำราวิชาการ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกผู้หญิงวิ่งผวาถลาล้ม <bot>:ผ้านุ่งห่มหายไปไม่ได้สักผืน พวกฝรั่งสังฆราชซ้ำสาดปืน ต่างวิ่งตื่นแตกพลัดกระจัดกระจาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนที่ถูกยาเบื่อครั้นเหื่อตก <bot>:ตัวสั่นงกดูเหมือนเพ้อละเมอฝัน พอสุริยนสนธยาลงสายัณห์ พลขันธ์สร่างเมาบรรเทาคลาย ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผีเสื้อเหลือโกรธโลดทะลึ่ง <bot>:เสียงโผงผึงเผ่นโผนตะโกนผัว เหตุไฉนไปนั่งกำบังตัว เชิญทูนหัวเยี่ยมหน้ามาหาน้อง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเรียกหามาใกล้ซักไซ้ถาม <bot>:ได้ข้อความตามจริงทุกสิ่งสรรพ์ บุตรหญิงชายนายด่านชาญฉกรรจ์ พี่สาวนั้นได้สิบเอ็ดน้องเจ็ดปี | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมหยุดคลื่นซาท้องฟ้าสาง <bot>:ค่อยสว่างอาทิตย์แดงส่งแสงฉาน ที่พยับอับพื้นโพยมมาน ก็บันดาลเสื่อมหายในนที | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกรีกุนอุ่นจิตเห็นติดสอย <bot>:เหลือบชม้อยค่อยค่อยแจ้งแถลงไข บอกชื่อนามตามจริงทุกสิ่งไป จำความได้ปีระกามารดาตาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลานราราช <bot>:ฟังอำมาตย์ทราบสิ้นบดินทร์สูร จึงตรัสกับเสวกาที่มาทูล จะอนุกูลอย่าวิตกในอกใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายวิรุณกุนตันมันแรงร้าย <bot>:ทั้งสองนายเห็นทหารต้านไม่ไหว ต่างหัวร่อหน่อกษัตริย์หัสไชย เหมือนลูกไก่กระจ้อยร่อยมาพลอยตาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิงโตเต้นเล่นหางที่หว่างเขา <bot>:บ้างหมอบเจ่าคุดคู้ดูมันขัน มีลูกแอบแนบชิดเข้าติดพัน กิเลนผันเผ่นโผนโจนทะยาน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกลับหลงธงหักให้รักหญิง <bot>:พลอยว่าจริงเหมือนแม่ว่าน่าอดสู ทะลวงทะลึ่งตึงตังมาพรั่งพรู พลางขับขู่เคืองค้อนขว้างหมอนอิง ฯ | พระอภัยมณี | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะบุญคุณพระมาปะพบ <bot>:ไม่ต้องรบชิงช่วงดวงสมร คงได้คู่สู่สมสยมพร อย่าทุกข์ร้อนเลยพระองค์จงสำราญ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าเรานี้มีความวิตกนัก <bot>:จะหาญหักให้กระจุยเป็นผุยผง ก็ยังคอยสังฆราชผู้อาจอง ยังไม่คงคืนมาถึงธานี ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม้เท้านี้ดีจริงแม้หญิงจับ <bot>:เห็นจะกลับเสื่อมมนต์ดลคาถา เข้าเลียมลองต้องตัวให้มัวตา หน่อยหนึ่งหน้าก็จะก่ำดังตำลึง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดามานั่งก็ตั้งกริ้ว <bot>:ว่าบิดพลิ้วสารพัดจะบัดสี หรือว่าพระจะภิเษกนางวาลี พระบุตรีตรึกตรองให้หมองใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างฝ่ายพวกตาพระยารักษาด่าน <bot>:เกณฑ์ทหารพลฉกรรจ์ได้พันสอง ให้ขึ้นป้อมขัดตาทัพไว้รับรอง ปืนจุกช่องลากไปใส่เสมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนรุ่นราวสาวน้อยได้ร้อยถ้วน <bot>:วิไลล้วนลักขณาอัชฌาสัย นางมนุษย์บุตรท้าวเจ้ากรุงไกร บิดาไปพามาให้ช้านาน | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ช้านักจักมาพาราเจ้า <bot>:โฉมเฉลาเนื้อละมุนอย่าขุ่นหมอง พอเสร็จสรรพพี่จะกลับมาประคอง นุชน้องเจ้าอย่าหมางจงวางใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโยธาการะเวกพวกวาโหม <bot>:ไล่รุกโรมเร็วรวดหวดประหาร มันแทงฟันหันเหซวนเซซาน สู้ต้านทานทนคงทรงกำลัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:อุตส่าห์ขืนขัดความตามวิสัย ทั้งนี้เพราะเคราะห์กรรมลูกทำไว้ เผอิญให้พบปะพระธิดา | สิงหไกรภพ | 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางพูดเก้อเออเจ้าคุณมาถึงไหน <bot>:ยังใกล้ไกลแถวทางกลางวิถี บาทหลวงว่าอ่อนใจทำไมมี ไม่ช้าทีคงสมอารมณ์ปอง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ตระเตรียมเทียมรถรับเสด็จ <bot>:ครั้นสรรพเสร็จไปประณตบทศรี ทูลพระองค์ทรงพรตดาบสนี เหมือนทำที่ไว้ถวายท้ายบรรพต ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครสู่ขอพ่อจะแต่งไม่แกล้งว่า <bot>:เห็นแก่หน้าลูกรักเป็นภักษ์ผล อ้ายมนุษย์สุดแค้นด้วยแสนกล อย่าแปดปนเป็นมิตรฟังบิดา ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ต้องว่าชี้แจงแห่งละน้อย <bot>:ลำดับถ้อยตามดำริอย่าติฉิน จะว่าคนผู้เฉลยไม่เคยกิน ประเทศถิ่นทุกภาษาพยายาม | พระอภัยมณี | 58 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.