text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยรินรดกลดสังข์หลั่งพระเต้า <bot>:บัณเฑาะว์เป่าสังข์แตรเซงแซ่เสียง ครั้นเสร็จสรงทรงเครื่องต้นขึ้นบนเตียง พี่เลี้ยงเคียงคอยหยิบจีบประจง | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธำมรงค์วงวาวเขียวขาวเหลือง <bot>:อร่ามเรืองนิ้วพระหัตถ์จำรัสฉาย ใส่เกือกทองรองบาทแล้วนาดกราย พระผันผายพามานั่งบัลลังก์รัตน์ ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งคั่งแค้นแน่นอกให้หมกมุ่น <bot>:ร้องเรียกขุนโหรยักษ์มาซักถาม จงเร่งดูผู้ร้ายหมายจะตาม ในเลขยามยังจะทันหรือฉันใด | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจากไปไกลเนตรทุเรศร้าง <bot>:ใครจะสางสระผมให้สมศรี ทั้งทางไกลไปมาก็กว่าปี ถูกธุลีลมต้องจะหมองมัว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ จะของดบทเบื้องเรื่องนี้ก่อน <bot>:จะกล่าวย้อนถึงพระยาพากันหนี เดินสารเรือเข้าไปในนที พอราตรีเกิดลมแดงดั่งแสงเพลิง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกศิษย์ทายกผลาผลไม้ <bot>:ประเคนให้ครูฉันเครื่องมันหวาน พระทรงศีลฉันเสร็จสำเร็จการ ท่านอาจารย์กลับมาหน้ากุฎี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารท้าวทศวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โทมนัสทุกข์ตรอมจนผอมเหลือง เสนาในไพร่นายก็ตายเปลือง เห็นบ้านเมืองแม่นมั่นจะอันตราย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสาวคนธ์โฉมยงขึ้นทรงสิงห์ <bot>:กลดกรรชิงรายเรียงเคียงสลอน ให้โบกธงสามชายกรีดกรายกร โห่สะท้อนสามลาเข้าป่าดง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาว่าถ้าแม้เหมือนแต่ก่อน <bot>:ยังเด็กอ่อนก็ไม่ห้ามตามวิสัย ประเดี๋ยวนี้ว่าพี่มิพาไป ใครใช้ให้เป็นสาวขึ้นเล่าน้อง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ควรจะให้ไปรักษาอาณาเขต <bot>:ครองประเทศธานินทร์เป็นถิ่นฐาน ทั้งเครื่องทรงมงกุฎสร้อยสังวาล ควรประทานให้เจ้าพราหมณ์ตามทำนอง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างร้องถามสามคู่สู้ศึกปาก <bot>:เดิมพันมากอยู่อ้ายเกลอเสมอไหน เสียงหัวร่อต่อรองกันก้องไป บาทหลวงได้ยินความเที่ยวถามดู ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาแผนที่คลี่ดูไม่รู้จัก <bot>:เห็นไกลนักผิดสังเกตทุกเขตขัณฑ์ เหลือประมาณการวิถีที่สำคัญ บนเขานั้นนกกาไม่หากิน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกษมสุขทุกข์โศกก็เสื่อมสิ้น <bot>:อยู่บ้านถิ่นเป็นสุขสนุกสนาน ถนอมหน่อกระษัตราไว้ช้านาน จนกุมารชันษาสิบห้าปี ฯ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผลัดกันทำย่ำเหยียบแล้วยืนหยัด <bot>:กระดูกดัดผัวะเผาะให้โผเผ ค่อยย่างเท้าก้าวเขยกดูเกกเก ออกโซเซเดินข้ามตามตะพาน | นิราศเมืองแกลง | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงตัดคลื่นฝืนไปทิศอิสาน <bot>:จะพบพานผู้วิเศษข้างเพทไสย จึงซักถามตามประสงค์จำนงใจ จงรีบไปเถิดออเจ้าเราจะลา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เออมังคลาว่ากระไรไปหรือหลาน <bot>:ขนสิงคารไปบำรุงซึ่งกรุงศรี อาจะได้ไปทูลพระมุนี โดยคดีตามประสงค์พระทรงธรรม์ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะเสียทีที่ประมาทจึงพลาดพลั้ง <bot>:ก็เพราะหวังว่าเป็นเชื้อในเนื้อไข จึ่งได้ตั้งคุมเหงไม่เกรงใจ ทั้งขับไล่รบราจะฆ่าฟัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูดวงเพชรเก็จแก้วแววสว่าง <bot>:แจ่มกระจ่างพร่างพรายเป็นหลายสี กลัวจะอึงถึงพระชนนี ให้มนตรีลอบไปฝังไว้ลังกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถอดหมวกพวกฝรั่งต่างคำนับ <bot>:เป็นลำดับน้อมประณตบทศรี ขอเป็นข้ากว่าจะตายวายชีวี พระเปรมปรีดิ์ปราศรัยทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเห็นนางครางครวญให้ป่วนปั่น <bot>:เข้านวดฟั้นโฉมยงด้วยสงสาร ค่อยปลอบถามความว่าพระอาการ ร้อนรำคาญขัดขวางเป็นอย่างไร | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นดาบสงดงามตามรุ่นรุ่น <bot>:ด้วยเคยคุ้นขอตามสามฤๅษี พระอภัยวัณฬาสุมาลี ไม่พาทีไต่ถามถึงความทัพ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งนายบ่าวหนาวฝนทนไม่รอด <bot>:ลงครางออดทุกข์ระทมทั้งลมหวน ทิ้งอาวุธทรุดหมอบลงหอบรวน พยุหวนพัดซ้ำกระหน่ำไป ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาหน้าเปรมเป็นเหมฮึก <bot>:เห็นสมนึกนิ่งเกลือกเสือกสลบ แกล้งเชิญองค์ลงมาหน้าหอรบ พอจวนพลบกลับเข้าไปเสียในวัง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ถึงช่องคลองน้ำชื่อ <bot>:กฤษนา เข้าตอกออกตอก๐ตำรา ร่ำไว้ คิดสบภบถ้ำมหา สนุกแน่แม่เอย นึกจปลงคงได้ กระดากเจ้าเฝ้าหวง | นิราศสุพรรณ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดาเตรียมไว้เร่งให้ยก <bot>:ไปทางบกตามระบอบคิดสอบสวน จงเร่งไปเร็วหนาเวลาจวน จัดกระบวนบอกให้ทั่วตัวขุนนาง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งน้ำข้าวเอาขึ้นใส่ไว้ให้ครบ <bot>:แม้นมาพบสารพัดไม่ขัดขวาง เดชะบุญทูลกระหม่อมไม่อับปาง เห็นหนทางจะได้มายังธานี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์ยินดีชลีหัตถ์ <bot>:ชวนกษัตริย์ทั้งสองเข้าห้องสรง ประดับเครื่องเรืองอร่ามทั้งสามองค์ ครั้นเสร็จทรงถือไม้เท้าของเจ้าตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาพระเมรุเอนเอียงเพียงจะคว่ำ <bot>:ทุกเถื่อนถ้ำเปรื่องเปรี้ยงเสียงประสาน สกุณินบินร้องก้องกังวาน เสียงประสานกาแกแซ่สำเนียง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์ลั่นเลื่อนสะเทือนก้อง <bot>:ฟ้าก็ร้องเสียงสนั่นลั่นเวหา พิรุณโรยโปรยต้องท้องสุธา พื้นนภาน้ำย้อยเป็นฝอยฟอง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเขาคู่คูนกโอ้อกเอ๋ย <bot>:เหมือนพี่เคยเคียงพักตร์สมัครสมาน เห็นธารนํ้ารำลึกเมื่อเล่นธาร เริงสำราญหรือมาร้างให้ห่างกัน | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงพระสรวลว่าจวนล่ม <bot>:คารี้คารมยังไม่หายอีกยายเอ๋ย นางพระยาว่าถึงแก่อุแม่เอย เห็นสาวแส้แลเงยเฝ้าเชยชม | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเกณฑ์ไพร่ในบุรีไว้สี่หมื่น <bot>:ฉวยค่ำคืนการขุกจะฉุกเฉิน จะได้เพิ่มเติมคนบนเชิงเทิน เสด็จเดินช้างตรวจทุกหมวดมา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันลงมาเดินไขว่อยู่ชายหาด <bot>:ใครขัดขาดข้าวปลามันหาให้ แม้นหลงอยู่ผู้นั้นก็บรรลัย มันลอบไปหักหางเสือให้เรือโคลง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นหลับเรียงเคียงน้องทั้งสองข้าง <bot>:ชิดกับนางเสาวคนธ์บนบรรจถรณ์ หมายว่าชู้รู้แท้ด้วยแสงอน นึกเคืองค้อนคิดจะทำให้หนำใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวนี้กลัวตายขายน้ำหน้า <bot>:ช่างชั่วช้าเต็มระยำอ้ายซำสาม แกด่าพลางเห็นไฟติดไหม้ลาม ลุกไปตามเชือกเสาทั้งเพลาใบ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สอดสะอิ้งพริ้งเพราเนาวรัตน์ <bot>:แจ่มจำรัสอย่างดีที่ลูกหลวง ทรงมงกุฎบุษราจินดาดวง เป็นรุ้งร่วงวับวามอร่ามตา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชันษาได้สิบสี่ปีมะเส็ง <bot>:ดูปลั่งเปล่งผิวฉวีดั่งสีสังข์ กำลังรุ่นโสภีเป็นศรีวัง เชื้อฝรั่งปนไทยจึ่งไพบูลย์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้เดินเชิญพระองค์ไปส่งด่าน <bot>:เป็นทหารแล้วจึงจะเป็นสนม พลางแอบองค์ทรงธรรม์ให้บรรทม เคลิ้มหลับในไพรพนมใต้ร่มรัง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยท่องเที่ยวเปลี่ยวอกเหมือนนกไร้ <bot>:ไม่มีไม้รวงรังเป็นฝั่งฝา อันโฉมงามพราหมณ์น้อยผู้น้องยา ขอฝากไว้ใต้ฝ่าบาทบงสุ์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนโฉมยงทรงครรภ์ขึ้นอ่อนอ่อน <bot>:พระบิดรรู้เรื่องเคืองนักหนา เสด็จเข้าห้องในที่ไสยา แล้วให้หามเหสีมาชี้แจง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วบังคมก้มกรานค่อยคลานคล้อย <bot>:ชวนน้องน้อยร่วมจิตขนิษฐา ไปปรางค์ทองห้องในที่ไสยา ค่อยแอบฝาคอยฟังกำบังกาย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บังคมกราบพระมุนินทร์ไปถิ่นที่ <bot>:ค่อยเปรมปรีดิ์เห็นลงในสงสาร อันร่างกายเห็นไม่จิรังการ เหมือนโรงร้านอาศัยใช่ของตน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ทั้งสามท้าวเศร้าใจอาลัยถวิล <bot>:ไม่รู้สิ้นมุ่งมาดปรารถนา ให้ร้อนรุ่มกลุ้มกลัดอัดอุรา จึงปรึกษากันเบาเบาเมื่อเข้านอน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ด้วยจำจากจำไกลจิตใจหาย เคลิ้มอารมณ์ลมจับแล้วกลับกลาย สู้ทรงกายกัลยาด้วยอาวรณ์ | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาผ้านั้นพันติดตะบิดรัด <bot>:ด้ายดิบมัดเหมือนดังตราสังผี แล้วเสกปลุกผูกจิตตามพิธี เอาฝังที่หลุมศพดินกลบไว้ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไก่กระชั้นขันขานประสานเสนาะ <bot>:ที่บนเกาะเจื้อยเจกวิเวกเสียง โกกิลากาแกแซ่สำเนียง ดุเหว่าเรียงร้องเร่งพระสุริยน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มยิ้มพริ้มพักตร์พจมาน <bot>:เจ้าว่าขานเข้าแบบเห็นแยบคาย จะเลี้ยงไว้ได้เป็นที่ปรึกษา ช่วยตรึกตราตรองงานการทั้งหลาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งแสนแค้นแน่นอัดตรัสไม่ออก <bot>:เหมือนเสี้ยนยอกเนตรสลายทั้งซ้ายขวา สุดจะขืนกลืนกลั้นตันอุรา ทรงโศกากรรมเอ๋ยไม่เคยเป็น | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชม้ายชายเนตรดูหลานรัก <bot>:ประไพพักตร์สวยสมทั้งคมสัน ดูผิวผ่องสองสีฉวิวรรณ สารพันกิริยาก็น่าชม | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลาว่าทำไมกับใต้เท้า <bot>:ข้าพเจ้ากลัวไปหลายสถาน แม้นตัวตายใครจะครองศฤงคาร มิสาธารณ์เป็นของเขาหรือเจ้าคุณ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางนาฏมณฑาพระยาหญิง <bot>:อนาถนิ่งนึกพรั่นประหวั่นไหว แล้วว่ากรรมเอ๋ยกรรมทำฉันใด จึงจะได้รู้ความตามพระองค์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายจะชิงหญิงสาวพวกดาวบส <bot>:ต่างเลี้ยวลดไล่ลัดสกัดจับ พระเทวราชฟาดฟันรอนรันรับ ผลาญยักษ์ยับย่นแยกตื่นแตกแตน | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระองค์ทรงพิภพสบสมัย <bot>:รับสั่งให้พนักงานอ่านเลขา ในสารศรีองค์กษัตริย์ขัตติยา พระมังคลาหน่อนรินทร์ปิ่นสากล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสำหรับขับบำเรออย่างฝรั่ง <bot>:มาพร้อมพรั่งสังคีตทั้งดีดสี แล้วทูลเชิญห้ากษัตริย์สวัสดี เสด็จที่ปรางค์มาศปวาสาทชัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผการำภาสะหรี <bot>:นั่งอยู่ที่พลับพลาเวลาสาย พอเห็นเหยี่ยวเฉี่ยวนกมาตกตาย เป็นลางร้ายจับยามตามตำรา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคำนับรับดอกไม้สงสัยจิต <bot>:ชำเลืองพิศผิวฉวีไม่มีหมอง ดูรุ่นสาวขาวล้วนนวลละออง พระยิ้มย่องเยื้อนถามตามสงกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เสียงฆ้องฆาตย่ำรุ่งก้องกรุงศรี ตื่นไสยาสน์หวาดผวาเห็นสามี มาร่วมที่แท่นรัตน์ชัชวาล | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เคลื่อนทัพขับพหลพลเหาะเหิน <bot>:ออกจากเนินจักรวาลชานสิงขร ต่างลอยเลื่อนเกลื่อนฟ้าข้ามสาคร ไม่หยุดหย่อนโยธารีบคลาไคล ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือขันตีวิจารณาอุตสาหะ <bot>:เสียสละรักษาวาจาจิต ศีลสัจจะการุญสูญชีวิต ขาดนิมิตเสมอทิพสิบประการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงร้องว่าฝรั่งสิ้นทั้งหลาย <bot>:บอกเจ้านายมึงให้แจ้งแถลงไข อันพวกพ้องสองพารากูพาไป รักษาไว้ในวังเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านเปรียบมาเหมือนหนึ่งตราราชสีห์ <bot>:ไม่พอที่เสียนวลอย่าควรเสีย เป็นอนงค์แล้วก็คงจะเป็นเมีย ย่อมมีเบี้ยปรับไหมวิสัยนาง | สุภาษิตสอนหญิง | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่โอรสพระอภัยมิได้หลับ <bot>:กลับล้อมจับย่องตอดยอดทหาร มีฤทธิ์เดชเวทมนตร์แล้วทนทาน ย่องตอดต้านทานตีต้องหนีมนต์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะคิดถ่ายเทด้วยเล่ห์หลอก <bot>:ขู่ตะคอกเข้าไปให้มาหา จึงจะคิดผ่อนผันด้วยปัญญา ให้เหมือนปลาติดลอบค่อยปลอบโยน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยสุริย์วงศ์ทรงพระสรวล <bot>:แกล้งเสชวนอุศเรนอันเรืองศรี อย่าตอบถ้อยถือความเลยตามที เชิญภูมีมาไปหาสุดาดวง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวเจ้าพาราการะเวก <bot>:พึ่งอภิเษกแทนกษัตริย์ที่ตัดษัย สง่างามนามพระสุริโยไทย อายุได้ยี่สิบสองขึ้นครองเมือง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหน้าหลังสังข์แตรเป่าแห่โหม <bot>:กลองประโคมครื้นป่าพนาสัณฑ์ ค้างคืนหนึ่งถึงเขาเจ้าประจัญ ลาลีวันทัพหน้าปัญญาไว | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียดายนักภัคินีเจ้าพี่เอ๋ย <bot>:แม้นได้เชยจะประคองครองสงวน ธุระรักหนักในใจรัญจวน ยิ่งอักอ่วนอารมณ์ให้ตรมตรอม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้งอนง้อขอโทษไม่โกรธขึ้ง <bot>:นั่นแหละจึงจะไม่ฆ่าให้อาสัญ แม้มิฟังตั้งปึ่งทำดึงดัน จะห้ำหั่นเสียให้แร้งมันแย่งกิน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงสินสมุทรสุดสงสัย <bot>:ตั้งแต่ใช้ให้อำมาตย์ถือราชสาร ไปฟากฝั่งลังกาก็ช้านาน คอยประมาณสามเดือนไม่เคลื่อนคลา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลงจากรากโษสเอื้อนโอษฐ์สั่ง <bot>:เองหยุดยั้งคอยท่าที่หน้าฉาน ฝ่ายเสนาพาเข้าไปในพระลาน แล้วกราบกรานทูลแถลงแจ้งคดี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครหายใจไม่ออกถึงนอกฟ้า <bot>:ผิดก็มาอยู่กับกูไม่รู้สิ้น กูอาศัยในแดนรักแผ่นดิน มึงกลับนินทาว่าสารพัน ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าน้องตรองตรึกนึกวิตก <bot>:พระจะยกทัพเดียวเปลี่ยวหนักหนา จะเกณฑ์ไพร่ให้ฝรั่งชาวลังกา คุมโยธาไปด้วยช่วยสงคราม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จพระเสด็จยุรยาตร <bot>:ขึ้นจากอาสน์แท่นสุวรรณด้วยหรรษา เข้าในวังยังที่ศรีไสยา พร้อมบรรดานางเสนอบำเรอราย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดให้งามตามยศพระสังฆราช <bot>:อย่าให้ขาดแห่ไปพักตำหนักสวน พวกปากน้ำได้ฟังสั่งกระบวน ให้ครบถ้วนมิให้ขาดราชการ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ็ดบุตรีมีศึกให้นึกรัก <bot>:กับนางยักษ์ชักชิดสนิทสนม ฝ่ายพี่น้องตรองตรึกนึกนิยม อยากใคร่สมปรารถนาอาสารบ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปกึงตั๋งกังจิ๋วจุนติ๋วเซียง <bot>:เข้าลัดเลี่ยงอ้ายมุ้ยแล่นฉุยมา ข้างพวกแขกแยกเยื้องเข้าเมืองเทศ อรุมเขตคุ้งสุหรัดปัตหนา | พระอภัยมณี | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงบัญชาว่านี่แน่นางยักษ์ <bot>:จะร่วมรักกันก็เห็นไม่เป็นผล อันเชื้อชาติอสุรินทร์ย่อมกินคน มาแปดปนเป็นมิตรเราคิดกลัว | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงกรุณาปรานีเหมือนพี่อยู่ <bot>:ช่วยเลี้ยงดูปกครองให้ผ่องใส ตรัสสั่งนางพลางสะท้อนถอนฤทัย พระชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เห็นลูกรักเศร้าสร้อยเหมือนโศกศัลย์ ไม่แต่งองค์ทรงสำอางอย่างทุกวัน ทีจะรัญจวนใจไม่เสบย | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกองทัพยับยั้งอยู่ชายป่า <bot>:ต่างตรวจตราเตรียมกันอยู่หวั่นไหว พอลมแดงแรงเร็วเหมือนเปลวไฟ พัดธงชัยสามทัพหักพับลง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:หญิงชั่วชู้ร้ายนัก <bot>:ฤๅคลาด เห็นบุรุษนักปราชญ์ เกลียดใกล้ แมลงวันย่อมเอาชาติ อสุภ เน่านา บ่เสาะกลิ่นดอกไม้ ดุจผึ้งภุมรา ฯ | โคลงโลกนิติ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังเหลือแต่เจ็ดลำทั้งอำมาตย์ <bot>:หัวหมื่นมหาดเล็กเจ้ากรมรมจักร จึงหยุดจอดทอดสมอแต่พอพัก คิดจะหักหาญศึกปรึกษากัน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้เล่าชาวลังกาเป็นข้าศึก <bot>:ช่างไม่ตรึกตรองหาที่อาศัย จะบวชเรียนเพียรผัดตัดอาลัย ข้าเบื่อใจไม่รู้ที่จะเจรจา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหวยสาวใช้ไปเชิญท่านครูเฒ่า <bot>:ว่าตัวเรามีธุระจะแถลง นางสาวใช้รีบไปแล้วชี้แจง เล่าแถลงเชิญเข้าไปในพารา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกเร่งรัดจัดไพร่ไล่พหล <bot>:ให้เพิ่มคนศักดาที่กล้าหาญ แล้วแต่งตัวขึ้นม้าอาชาชาญ ศิษย์อาจารย์ท้าวภุเกศขึ้นเขตแดน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับกลับมาสั่งม้าใช้ <bot>:ให้รีบไปเบิกด่านรับสารศรี ม้าใช้รับกลับมาฝั่งวารี บอกเสนีโปรดให้นำไปวัง ฯ | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายผู้ถือหนังสือลับกลับมาค่าย <bot>:บอกความนายตามจริงทุกสิ่งสรรพ์ ตรีเมฆฟังนั่งรำพึงอยู่ครึ่งวัน คิดพรั่นพรั่นเพื่อนเราจะเผาเรือน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอไปถึงเมืองด่านชานสมุทร <bot>:พากันหยุดยับยั้งกำลังหิว พวกปากน้ำทำของกองเป็นทิว ให้แก้หิวกินไปทั้งไพร่พล | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายครูพักตร์จักราพฤฒาเฒ่า <bot>:จึ่งก้มเกล้าทูลแจ้งแถลงไข คิดตัดรอนผ่อนศึกดั่งตรึกไตร เห็นจะได้สมประสงค์เหมือนทรงตรอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะไปปราบปรามเหมือนห้ามทัพ <bot>:ข้อบังคับแจ้งเหตุเทศนา พลางชวนดาบสีนีให้ลีลา ไปพลับพลาบนปราการชานบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายโจรใจทมิฬหินชาติ <bot>:เชิงฉลาดผันแปรคิดแก้ไข ปรึกษาพวกทัพพร้อมก็ยอมใจ ทั้งบ่าวไพร่แต่บรรดามาด้วยกัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เสนาการะเวกระวังด่าน <bot>:คุมทหารอยู่รับทัพสิงหล แล้วขึ้นนั่งหลังแรดบ่าวแปดคน ข้ามเขาด้นเดินทางตามหว่างเนิน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกถูกปลูกโรงละครโขน <bot>:เสียงตะโกนกู่ก้องท้องสนาม ผูกภูเขาเลากาแล้วทาคราม ผ้าขาวดามดาดหลังคาทุกหน้าโรง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ามีคุณบุญพี่ที่ได้บวช <bot>:จะรํ่ากรวดนํ้าสนองให้ผ่องใส ในชาตินี้มีกรรมต้องจำไกล จะเกิดไหนให้พบประสบกับ | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หลุดจากแก่งแสงสว่างกระจ่างหาย <bot>:พระพายชายพัดส่งตรงวิถี ไปทักษิณถิ่นประเทศเขตบุรี ลมก็ตีเรือแล่นแสนสบาย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝรั่งลังกาจะว่าได้ <bot>:ต้องขัดข้องหมองใจไม่พอที่ ฉวยขุกเข็ญเป็นศึกจะเสียที ด้วยพระพี่มิได้รู้อยู่ด้วยมัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันนามถ้ำกลำพันอันอุบาทว์ <bot>:เกิดปีศาจสาปนามไว้ตามที่ ชื่อว่าเขาเจ้ารำประจำปี ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเช่นโบราณ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายดาวิดคิดเห็นไม่เป็นผล <bot>:ดูเล่ห์กลปึกแผ่นยังแน่นหนา อันเราเปรียบเหมือนทูตมาพูดจา ไม่เห็นท่าทางไหนจะได้เมือง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญให้ท้าวเจ้าชวามาเสวย <bot>:เอาคนเคยเครื่องอานพานพระศรี แล้วเชิญบาทหลวงพลันด้วยทันที ขึ้นเก้าอี้พร้อมกันต่างวันทา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ทั้งไพร่นายเตรียมกันเสียงหวั่นไหว ถือปืนผาอาวุธทั้งชุดไฟ แต่ล้วนใส่ปีกบินสิ้นทั้งนั้น | สิงหไกรภพ | 55 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.