text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งทั้งสิ้นได้ยินตรัส <bot>:แจ้งรหัสโดยยังรับสั่งถาม จึ่งกราบทูลที่พระองค์ประสงค์ความ ครั้นเมื่อตามนางพระยาเธอคลาไคล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามบาลีชี้แจงให้แจ้งเรื่อง <bot>:ในบทเบื้องข้อคำธรรมขันธ์ พอจบเสร็จนางคำรพอภิวันท์ พระนักธรรม์สัพพีแล้วภิปราย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครสู่ขอพ่อจะแต่งไม่แกล้งว่า <bot>:เห็นแก่หน้าลูกรักเป็นภักษ์ผล อ้ายมนุษย์สุดแค้นด้วยแสนกล อย่าแปดปนเป็นมิตรฟังบิดา ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะมีผู้ชูช่วยไม่ม้วยมอด <bot>:คงจะรอดมานิเวศน์ประเทศสถาน ข้างต้นร้ายปลายมือรื้อสำราญ จะได้ผ่านสมบัติกับภัสดา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรขับสิงห์วิ่งกระโดด <bot>:ทะลวงโลดไล่ละหม่านชาญสมร บ้างรบรับจับกุมตะลุมบอน สุดสาครเสาวคนธ์ช่วยพลรบ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นมนเทียรเฝ้าองค์นางนงลักษณ์ <bot>:แจ้งประจักษ์ทูลเรื่องแต่เบื้องหลัง ฝ่ายสุมาลัยอนงค์ได้ทรงฟัง สมที่หวังค่อยสบายวายอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงด่านกลางทางแวะเข้าไต่ถาม <bot>:นายด่านห้ามอย่าเพ่อไปในกรุงศรี เป็นลูกค้ามาขายหรือไพรี เล่าคดีให้กระจ่างอย่าพรางกัน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทีนี้หมดมดหมอไม่หลอเหลือ <bot>:เห็นสิ้นเชื้อสุริย์วงศ์เผ่าพงศา แม้มิห่วงดวงจิตด้วยธิดา จะกลืนยาพิษให้บรรลัยลาญ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทัพพระมเหสีพ้นที่ล้อม <bot>:รีบยกอ้อมมาถึงเนินเชิงเทินขวาง เห็นพวกพลคนหลามมาตามทาง ให้ขุนนางถามดูว่าผู้ใด | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงคงจะตามเจ้าพราหมณ์น้อย <bot>:อย่าเศร้าสร้อยทรงประดิษฐ์คิดอักษร พระฟังความสามนายค่อยคลายร้อน จึงเขียนกลอนแกล้งไว้อาลัยลาน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่พาไปให้ทันทำขวัญเขา <bot>:ก็ดูเอาวันนี้แหละสิหนา ทำฮึดฮัดตรัสเร่งเร็วเร็วมา นางพระยาตกใจกระไรเลย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งแสนรักสุดรักให้หนักอก <bot>:เหมือนหนึ่งยกเมรุไกรไศลหลวง โอ้อกใครในแผ่นดินสิ้นทั้งปวง ไม่เหมือนทรวงเจ้าละมานที่ลานรัก | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาปลายมีดกรีดเชือดเลือดสดสด <bot>:อร่อยรสน้ำส้มด้วยคมสัน เนื้อพังผืดตืดไตกินไส้ตัน ยิ่งกลืนมันเมามายทำชายตา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าทั้งสองครองคู่อยู่เป็นสุข <bot>:อย่ามีทุกข์สืบวงศ์เผ่าพงศา อันโรคภัยก็อย่าได้มาบีฑา ทั้งมังคลาบุษบงจงจำเริญ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างสามพาราแห่มาถึง <bot>:ตำหนักซึ่งทำไว้ท่าท้าววาโหม กั้นห้องหับประดับประดาระย้าโคม เชิญวาโหมให้เข้าไปในบุรี ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงกลับไปให้สำราญผ่านสมบัติ <bot>:สืบกษัตริย์สุริย์วงศ์ซึ่งทรงศักดิ์ โอรสพระมเหสีเป็นที่รัก ไม่หน่วงหนักนึกเสียดายจะวายปราณ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่สัตย์ซื่อชื่อเสียงจงจดไว้ <bot>:แล้วจงใช้ทูตที่เปรื่องเมืองสวรรค์ มาจิกหัวคนประมาทฉกาจฉกรรจ์ ไปลงทัณฑกรรมไว้ให้มันกลัว | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนตัวท่านราญรอนจนอ่อนฤทธิ์ <bot>:ครั้นสุดคิดแล้วก็ละสละหนี ยังกลับมาท้าทายอายไม่มี นับถือผีพวกยักษ์จักรวาล | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแค้นนักหักโหมเข้าโรมรุก <bot>:ฉันนี้ทุกข์ที่จะต้านทานไม่ไหว จะรับรองป้องกันทำฉันใด จึงจะให้ศึกเสร็จสำเร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงหอรบพบฝรั่งสังฆราช <bot>:อภิวาทถามไถ่เหมือนใจหมาย เห็นเมฆเบิกฤกษ์ดีจะคลี่คลาย แต่การภายหลังนั้นให้ทันการ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำใจพี่ที่จริงไม่ทิ้งขว้าง <bot>:ใคร่พานางไปนิเวศน์ประเทศสถาน แต่เกรงเหล่าเผ่าพงศ์พระวงศ์วาน จะว่าขานครหาเป็นราคี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางควบสิงห์วิ่งขวางหนทางถาม <bot>:ตัวนายนามใดบอกอย่าหลอกหลอน แม้บุตรลาลีวันเป็นมารดร จะหยุดหย่อนยังไม่ล้างให้วางวาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันโยธาฝรั่งกำลังหลับ <bot>:ตื่นจะกลับตะโกรงทำโฉงเฉง ปลุกด้วยปี่ถึงตื่นไม่ครื้นเครง ด้วยฟังความตามเพลงวังเวงใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าไว้ใจในการกลศึก <bot>:จะโหมฮึกอ้อมทบตลบหลัง เห็นผิดอย่างทางบนพ้นกำลัง จะยับยั้งข้าเห็นไม่เป็นการ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมุนีหลวงชีสอง <bot>:เสวยของโอชาผลาผล เจ็ดกษัตริย์ขัตติยาเจ้าสากล ให้ตรวจพลล้อมรอบขอบกำแพง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฒ่าทั้งสองป้องหน้าด้วยตามัว <bot>:เห็นแต่งตัวเต็มดีสีชมพู หัวร่อร่าว่าอุแหม่เจ้าแม่เอ๋ย กระไรเลยเหลือดีเหมือนอีหนู | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างควบขับกลับหลังเข้าวังใน <bot>:ต่างพาไปเข้าห้องทั้งสองศรี เมื่อคราวผัวมัวยาในราตรี นางเมียมิอยากนอนจนอ่อนแรง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จตุสดมภ์กรมวังที่ยังเหลือ <bot>:เที่ยวดับเชื้อเพลิงลากเก็บซากผี พวกหญิงชายฝ่ายอาณาประชาชี บ้างพลัดพี่เสียน้องนองน้ำตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งองค์ทรงเครื่องเรืองจำรัส <bot>:อย่างกษัตริย์บิตุเรศพระเชษฐา พี่เลี้ยงเหล่าสาวสรรค์กัลยา ล้วนปรีชาเชิญพระแสงแต่งเป็นชาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์หัวร่อพ่ออย่าประมาทหมิ่น <bot>:อันรูปกลิ่นรสเสียงสำเนียงหวาน กับสัมผัสสตรีฤดีดาล เห็นวิมานลิบลิบไม่พริบตา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวสืบเสาะเกาะแก่งทุกแห่งห้อง <bot>:ที่ในท้องวังวนชลสาย ไม่ได้ความถามข่าวถึงเจ้านาย ฝ่ายนายท้ายแล่นเข้าออกบุรี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉวยเพลี่ยงพลั้งครั้งนี้เป็นที่สุด <bot>:จะโทรมทรุดเสียยศให้อดสู ทั้งเสียทีกระหม่อมฉันกตัญญู ไม่ได้รู้เรื่องสารรำคาญใจ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระองค์ทรงศิลป์นรินทร์รัตน์ <bot>:โสมนัสปรีดิ์เปรมเกษมศานต์ ด้วยได้น้องตรองตริดำริการ กับอาจารย์ผู้วิเศษในเขตคัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งฤกษ์พาฟ้าฝนบนสวรรค์ <bot>:มีสูรย์จันทร์แจ้งสิ้นถิ่นวิถี เป็นที่พึ่งจึงว่าครูความรู้ดี ก็ฤๅษีเชี่ยวชาญประการใด | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครบเจ็ดวันแจ้งเหตุเทศนา <bot>:พระสิทธาชี้แจงแถลงไข สอนให้ตัดอาวรณ์เรื่องร้อนใจ แล้วกลับไปอยู่ในถ้ำค่อยสำราญ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:จรจากอาสน์อ่าองค์สรงสนาน ประดับเครื่องเรืองรัตน์ชัชวาล แก้วประพาฬแวววามอร่ามองค์ | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงก็เสือกูก็เสือเหมือนเรือใหญ่ <bot>:จงตั้งใจผ่อนปรนขนเอาของ มานะให้ได้สมอารมณ์ปอง กูจะตรองเรื่องตำรับฉบับครู | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บวชเป็นพระจะให้ว่ามุสาวาท <bot>:จะมิขาดศิลถือหรือไฉน ข้าตัดรอนสอนสั่งเมื่อครั้งไร มาแกล้งใส่โทษว่าสารพัด | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าวาหุโลมราช <bot>:กษัตริย์ชาติเชื้อยักษ์กินปักษี พระชันษาห้าสิบพอดิบพอดี ทั้งพ่วงพีผิวดำดังน้ำรัก | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยุดประทับรับขุนนางที่ข้างหน้า <bot>:ทั้งพวกล่าทัพกลับมาคับคั่ง ขอโทษตัวกลัวตายด้วยพ่ายพัง เพราะกำลังหลับทั่วทุกตัวคน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นที่ครูสุริย์วงศ์ทรงพระนาม <bot>:ได้ปราบปรามบ้านเมืองเรืองเจริญ ฯ ฝ่ายละเวงวัณฬาสุดาสดับ กิตติศัพท์ซึ่งรำพันสรรเสริญ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดกริ่มแย้มยิ้มเยื้อน <bot>:เพราะโปรดเหมือนหมายจิตคิดประสงค์ สมคะเนทูลไปอย่างใจจง ฉันนี้คงรักนางไม่ห่างไกล | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำปั่นใช้ใบเปลี่ยวลำเดี่ยวโดด <bot>:ให้ลิงโลดเหลียวแลชะแง้หา คิดคะนึงถึงพระน้องสองนัดดา อยู่ไกลตาตายเป็นไม่เห็นกัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คาดปั้นเหน่งเปล่งเม็ดเพชรรัตน์ <bot>:แจ่มจำรัสแพรวพราววาวเวหา ฉลององค์ตาดแดงแย่งนาคา ทรงมาลาขนวิหคนกอินทรี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศีลมุนินทร์นาถ <bot>:ตรัสประภาษโดยจริตกิจฤๅษี ภิปรายปราศรัยน้องสองนารี ค่อยเปรมปรีดิ์อยู่หรือน้องทั้งสองนาง ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งชำนาญปืนใหญ่ยิงไวแน่ <bot>:แก้อาถรรพณ์ผันแปรแก้คุณไสย รู้เล็ดลอดสอดแนมสืบความใน ทำนาได้ผลดีรู้ที่ทำ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าไม่ไปจะได้หรือ <bot>:พลางฉุดมือหลานขวัญให้ผันผาย ดูดู๋ดื้อถือตัวไม่กลัวยาย ทำเหลียวซ้ายแลขวาหาไม้เรียว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระวลายุดาได้ไสยเวท <bot>:แสนวิเศษสมจิตที่คิดหมาย จึ่งชำระสระสนานสำราญกาย พอเดือนบ่ายได้ฤกษ์เบิกบัตรพลี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมุนีมีประโยชน์โปรดเทเวศร์ <bot>:จึงตรัสเทศนาคำธรรมขันธ์ ประนมหัตถ์ขัดสมาธิ์ขึ้นสองชั้น แล้วรำพันพจนาตามบาลี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้มิไปไม่ดีเหมือนขี้ขลาด <bot>:ไม่องอาจอายใจใครจะเหมือน พอพระกาลให้ม้าใช้ออกไปเตือน ไม่บิดเบือนบอกว่าเราจะเข้าไป | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลาปรีชาฉลาด <bot>:เห็นสมมาดที่ในเล่ห์เสน่หา จึ่งโลมเล้าท้าวไทให้ไคลคลา ด้วยวาจาเจือจานทั้งหวานมัน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยักษ์อสูรฉุนแค้นกางแขนรวบ <bot>:ตะครุบรวบฉวยคว้าไล่ถาโถม นางขว้างจักรยักษ์ขาดเลือดสาดโซม อสูรโอมอ่านเวทวิเศษมนตร์ | สิงหไกรภพ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับรสพจนารถฉลาดฉลอง <bot>:ลูกขอรองข้อรับสั่งดั่งนุสนธิ์ มิให้ข้องเคืองขัดบาทยุคล อย่ากังวลที่ในนุชพระบุตรี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพี่เลี้ยงเคียงขนองประคองไว้ <bot>:ต่างแก้ไขค่อยฟื้นสะอื้นองค์ อุตส่าห์ฝืนขืนอารมณ์ดมโอสถ ระรื่นรสนาสาด้วยยาผง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองภิรมย์สมรักสมัครสมาน <bot>:ดั่งได้ผ่านเมืองฟ้าเวหาหน จนเที่ยงคืนชื่นสำราญบานกมล ที่ห้องบนท้ายบาหลีทั้งปรีดิ์เปรม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอายเอียงเถียงองค์พระทรงศักดิ์ <bot>:อย่ามาทักทายหม่อมฉันพรั่นใจหาย ถ้าท้องไส้ใหญ่โตต้องโย้ย้าย อายเขาตายเสียแล้วกรรมทำอย่างไร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวเมืองดีใจครั้นได้ทรัพย์ <bot>:แล้วคำนับนั่งลงส่งภาษา ว่าขอบใจที่ท่านกรุณา มาจะพาไปตำแหน่งแห่งอาจารย์ | พระอภัยมณี | 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่โอบอ้อมพร้อมพรักด้วยรักพี่ <bot>:ส่วนเขามีแต่จะรุมกันคุมเหง จะไปว่าถ้าทีนี้เขามิเกรง แม่ละเวงวัณฬาอย่าอาลัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นห้องหับลับลี้ที่กำบัง <bot>:ถึงฝรั่งพลเรือนก็เหมือนกัน ใครบรรลัยไปบอกพระบาทหลวง มาควักดวงเนตรให้ไปสวรรค์ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้มังคลาพาวลายุดาน้อง <bot>:กับทั้งสองนัดดานราสรรค์ เชิญสองท้าวสาวสุรางค์นางกำนัล องค์สุวรรณมาลีบุตรีมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมณีศรีสุวรรณ <bot>:เห็นกำปั่นโอบอ้อมเข้าล้อมหลัง ดูมากมายซ้ายขวาดาประดัง จึงตรัสสั่งสินสมุทรสุดศักดา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าวาหุโลมราช <bot>:ยุรยาตรอ่าองค์สรงสนาน ประดับเครื่องเรืองจำรัสชัชวาล เกราะประสานสร้อยกระสันกันอาวุธ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ศาลาเสาแก่นตั้ง <bot>:ติดดิน โอไป่ควรปลวกกิน กัดได้ นุชพี่จักควรถวิล หวังห่วง เสน่ห์นอ เรียมก็ไกลใช่ใกล้ เกลือกชู้ชิงสงวน | นิราศวัดรวก | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้ารักนักมักหน่ายคล้ายอิเหนา <bot>:ต้องจากเยาวยุพินจินตะหรา แม้นพระองค์ทรงเดชเจตนา จงตรึกตราตรองความตามบุราณ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งรับกลับมาทูลหน่อกษัตริย์ <bot>:ต่างรีบรัดขึ้นไปพลันด้วยหรรษา แล้วจัดแจงแต่งตัวเป็นพฤฒา เหมือนพวกพาณิชละม้ายคล้ายคล้ายกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าโมราว่าพ่อให้ดอกรัก <bot>:นางนงลักษณ์ตอบความตามสงสัย ว่าสมรักแล้วจะร้างให้ห่างไป พ่อแก้ไขคิดปลอบให้ชอบที ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งกระษัตริย์จัตุพักตร์ที่รักใคร่ <bot>:ให้ธงชัยกับพระขรรค์เหมือนมั่นหมาย พวกพารามารันอันเป็นชาย จะถวายเกียรติยศให้งดงาม | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหน่อไทไปทูลสองกระษัตริย์ <bot>:โสมนัสนับถือพระฤๅษี ราธนามาทั้งสิ้นด้วยยินดี ให้นั่งที่แท่นแก้วพรอยแพรวพราย | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งถ้อยคำที่แกร่ำพิไรกล่าว <bot>:มันรานร้าวไปเสียสิ้นเขากินแหนง จำจะถามดูบ้างฟังสำแดง เจ้าคุณแคลงเมียข้าว่าไม่ดี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเรียกรักทักเธอไม่เก้อเขิน <bot>:บ้างหยอกเอินเอาลูกไม้ไปให้ฉัน บ้างแลเห็นเป็นผู้หญิงวิ่งชิงกัน ดูรูปโฉมโนมพรรณเพียงขวัญตา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สว่างแจ้งแสงชวาลากระจ่าง <bot>:กำนัลนางเถ้าแก่มาแออัด เรียกภูษาผ้าขาวโขมพัตถ์ เร่งให้จัดขันทองรองวารี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คุณพระพี่ที่ลังการบข้าศึก <bot>:น้องก็นึกอยู่ทุกสิ่งจริงจริงหนะ อย่าพักร่ำลำเลิกเลยพุคะ มิใช่จะลืมพระคุณกรุณา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างนบนอบปลอบถามทรามสงวน <bot>:หรือประชวรอย่างไรจงไขขาน โปรดให้แจ้งแห่งเรื่องพระอาการ ขออยู่งานนวดฟั้นให้บรรทม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพาราการะเวกใช่วงศ์ญาติ <bot>:หมิ่นประมาทเมืองเราให้เศร้าหมอง เอาโคตรเพชรค่าเมืองงามเรืองรอง ซึ่งเป็นของคู่ลังกาไปธานี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวศรีสุวรรณวงศ์ทรงสวัสดิ์ <bot>:อยู่กรุงรัตนพารามหาสถาน ครั้นเรือใช้ไปแถลงให้แจ้งการณ์ พากุมารสินสมุทรรีบรุดมา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสุริยงลงยอแสงระยับ <bot>:ชวนกันกลับมาอยู่ในคูหา พอพยับอับแสงสุริยา ยักษ์ก็มาถึงถํ้าด้วยกำลัง | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประดับเพชรเจ็ดสีมณีโชติ <bot>:ตั้งพระโกศแก้วแกมแจ่มจรัส แล้วมีงานการพาราสารพัด ตามกระษัตริย์สู่สวรรคครรไล | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขืนเฝ้าจุกจิกจะหยิกหัตถ์ <bot>:ฉันขอผัดอย่าเพิ่งวุ่นพ่อคุณเอ๋ย เวลานี่น้องก็ไม่สบายเลย แล้วจึ่งเชยใช้ประชดที่อดออม | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อครั้งครองลังกาก็ผาสุก <bot>:ให้ไปรุกรบวุ่นจนขุ่นเข็ญ ต้องพลัดพรากจากพาราน้ำตากระเด็น ใครเขาเป็นอย่างนี้ไม่มีเลย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอบ่ายคล้อยหน่อยหนึ่งจะถึงฤกษ์ <bot>:เสียงเอิกเกริกเรียกเร่งกันเซ็งแซ่ เรือที่นั่งตั้งขนัดอยู่อัดแอ ต่างคอยแลดูเสด็จให้เสร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบพิตรอดิศร <bot>:สู้อดนอนมารักษามารศรี เห็นนางหลับจับพัชนีวี อยู่ข้างที่แท่นทองจนสองยาม ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองภิรมย์สมสวาทในอาสน์รัตน์ <bot>:นางกษัตริย์เคียงข้างไม่ห่างเห พระมังคลาชื่นชมสมคะเน ไม่ห่างเหพระธิดายุพาพิน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหมดหงส์ลงเล่นชลาสินธุ์ <bot>:เที่ยวโบกบินร้องจำเรียงเสียงประสาน จนเดือนดับลับขอบจักรวาล สองสำราญอยู่ในที่ศรีไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกยาเบื่ออ้ายฝรั่งสังฆราช <bot>:ลงนอนกลาดกลิ้งเกลือกเสลือกสลน พ่อกับอามาไปกับไพร่พล จะได้ขวนขวายแก้ที่แน่ไป | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่จะไปเมืองกำพลอย่าหม่นหมอง <bot>:จงปรองดองกันไว้อย่าได้หมาง อยู่ด้วยกันให้จงดีทั้งสี่นาง เธอสั่งพลางแต่งองค์อลงกรณ์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเดินโดนโคนตอยองย่อยอบ <bot>:ลงฟุบหมอบมือนวดปวดขมอง บ้างบุกหนามความกลัวหนังหัวพอง ตุ๊กแกร้องบ้างล้มกลิ้งบ้างวิ่งโทง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดซื่อรื้อกำชับ <bot>:จะยกทัพรบพุ่งเอากรุงศรี ร้ายกว่าเสือเหลือรู้สู้สตรี การโลกีย์พระก็รู้อยู่แต่ไร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สวดภาษามลายูผู้วิเศษ <bot>:ตามสังเกตยักย้ายหลายสถาน จบสำเร็จเสร็จสวดพิธีการ พนักงานผู้เลี้ยงมาเรียงราย | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต่างกราบกรานชื่นชมเห็นสมหวัง แล้วลาออกนอกเขตนิเวศน์วัง ต่างลอบสั่งบ่าวไพร่พร้อมใจกัน | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เตรียมคนพลรบสมทบไว้ <bot>:กำปั่นใหญ่ทหารหมื่นถือปืนผา เกือบจะใกล้เขตแคว้นแดนลังกา ท้าวรายาก็บังคับกำชับพล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ทำนายทายที่ความดีไว้ <bot>:ให้ชื่นใจไพร่พหลพลขันธ์ แล้วให้หามาประชุมชุมนุมกัน ให้โหรนั้นทายลางจะอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเสกทรายปรายขว้างมากลางคลื่น <bot>:ดังลูกปืนยิงยักษ์ให้ตักษัย ผีเสื้อกลัวตัวสั่นเพียงบรรลัย ก็หลบไปตามวนชลธาร ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าในห้องตรองตรึกฝึกไอ้ยักษ์ <bot>:มึงหาญหักลักให้ได้ดังใจหมาย ฝ่ายยักษ์ใหญ่ไปแอบดูแยบคาย พอเบี่ยงบ่ายฝ่ายพระมังคลา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างยิ้มแล้วเยื้อนว่า <bot>:จะรักษาทรามวัยเสียให้หาย อันต้องเทพารักษ์ขี้มักร้าย ให้กระวนกระวายละอายใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่องค์ท่านจะกังวลไปหนใด <bot>:ยังมิได้แจ้งจิตในกิจจา ฯ นางทรงฟังสั่งเหล่าพวกชาวบ้าน จงสำราญเรียนท่านให้หรรษา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นิจจาเอ๋ยเคยอยู่คู่ชีวี <bot>:ออกต่อตีตามผู้หญิงไม่ทิ้งกัน ตั้งแต่นี้มีทุกข์ถึงยุคเข็ญ ไม่แลเห็นผู้ใดทั้งไอศวรรย์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คาดปั้นเหน่งเปล่งเม็ดเพชรรัตน์ <bot>:อย่างกษัตริย์เจ้าแผ่นดินปิ่นไอศูรย์ ทรงภูษาค่าเมืองเรืองจำรูญ สนับเพลารูปอสูรเครือสุวรรณ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรชำระพระสุบินจนสิ้นเสร็จ <bot>:ไล่ฤกษ์เกร็ดคูณหารวิตถารแถลง ฝันว่าว่ายสายสมุทรจนสุดแรง จะพลัดแพลงถิ่นฐานรำคาญเคือง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าฝนหายกูจะกลับเข้ารับรบ <bot>:ตีตลบเอาให้ได้ไอศวรรย์ จนเกือบใกล้รังสีรวีวรรณ ที่ฟ้าลั่นก็ค่อยเบาบรรเทาคลาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจคอเป็นพ่อม่าย <bot>:จะวุ่นวายไว้ใจได้หรือหนะ ฉวยจวนจริงหญิงกับชายหมายชนะ พ่อเจ้าจะได้ตะครุบเอาปุบเดียว ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.