text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขนุนขนันจันทน์อินผลลิ้นจี่ <bot>:เก็บแต่ที่สิ่งของต้องประสงค์ แล้วเดินตัดลัดมาจากป่าดง ถวายองค์สองมุนีด้วยปรีดา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกำปั่นนั้นจึ่งว่าใช่ข้าศึก <bot>:เจ้าผลึกผู้บำรุงกรุงสยาม ท่านจงกลับไปประมูลทูลเนื้อความ ให้ต้องตามเยี่ยงอย่างทางโบราณ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีแต่สัตว์มัจฉาว่ายคลาคล่ำ <bot>:บ้างผุดดำในมหาชลาสินธุ์ ฝูงกระโห่โลมาในวาริน กระเบนบินปลาทุกังฝูงมังกง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชวนบรรทมชมเชยเหมือนเคยชื่น <bot>:ไม่เห็นผืนสไบถามตามสงสัย กุมาราว่าบิดรซ่อนเอาไป นางเข้าใจทำว่าน่ารำคาญ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ็ดบุตรีมีศึกให้นึกรัก <bot>:กับนางยักษ์ชักชิดสนิทสนม ฝ่ายพี่น้องตรองตรึกนึกนิยม อยากใคร่สมปรารถนาอาสารบ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเชื่อคำตำราจึงลาพรต <bot>:ทรงเครื่องยศอย่างพราหมณ์ตามวิสัย ตั้งบวงสรวงดวงชาตาสุราลัย ให้เชือดแพะแกะไก่ไหว้เทวัญ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยิงล่อพอให้เมียนั้นเสียโฉม <bot>:เมื่อผัวโลมจะได้เห็นว่าเป็นแผล พอลีวันผันเพ่งไปเล็งแล นางหมายแน่ยิงขวับกลับอัสดร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะบอกน้องแล้วก็เห็นยังเด็กอยู่ <bot>:กลัวว่ารู้ถึงยักษ์จะตักษัย จึงจำจนทนเทวษทุกวันไป แล้วกอดน้องร้องไห้ระทวยกาย | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกท้าวโกสัยไปไหนหวา <bot>:มาปรึกษากันกับกูดูอีกหน เห็นจะยังไม่ยับถึงอับจน กูก็บนพระเป็นเจ้าอย่าเศร้าใจ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงผีย่าวายุพัฒน์ <bot>:เขาเคยจัดของเซ่นเป็นนิสัย ถ้วนคำรบเจ็ดวันเข้าทันใด ก็เคยไปรับประทานของหวานคาว | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นาคราชอาสน์ทิพย์สามสิบเศียร <bot>:ประหวั่นเวียนวงกลมประทมสินธุ์ เสียงรื่นเรื่อยเฉื่อยฉํ่าด้วยอำรินทร์ คอยดีดพิณเพลงสวรรค์กล่อมบรรทม | สิงหไกรภพ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสององค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:ไม่ควรพลัดพระนิเวศน์เขตสถาน แม้นับถือซื่อตรงเป็นวงศ์วาน อย่าทำการเกินพระราชอาชญา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเดือนหกตกแรมดำรัสสั่ง <bot>:ให้แต่งวังที่ประทับรับวงศา เป็นสามแห่งแต่งไว้ใกล้คงคา เสร็จคอยท่าเกี่ยวดองทั้งสองเมือง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือว่าพระมเหสีสหายผัว <bot>:เป็นเพื่อนตัวตื้นลึกได้ปรึกษา ทั้งนางยักษ์รักเทพกินรา ค่อยพูดจาปรนนิบัตินั่งพัดวี ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือไม้ท้าวดาวบสสู้กรดได้ <bot>:ไฟไม่ไหม้ลุกลามไม่ขามเข็ด จะแก้ไขใช้ปัญญากาละเม็ด ครั้นสรรพเสร็จทรงพระยาม้ามังกร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นรินทร์รัตน์กราบก้มบังคมบาท <bot>:พระจอมราชอัยกาตรัสว่าหลาน เจ้าจงอยู่สุโขมโหฬาร อย่ามีการทุกข์ยากลำบากใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อวรนาถราชบุตร <bot>:สินสมุทรมีปัญญาอัชฌาสัย ทูลพระอาว่าเห็นมิเป็นไร เราอ้างเอาท้าวไทพระอัยกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสว่างต่างตื่นยืนสะพรั่ง <bot>:ทั้งพระมังคลาถามตามสงสัย ทราบว่านางโจนลงคงคาลัย ตกพระทัยไห้สะอื้นกลืนน้ำตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ครวญคร่ำรำลึกสะอึกสะอื้น <bot>:จะข่มขืนหักรักหักไม่หาย ดูเวหาว่าเดชะขอพระพาย ช่วยส่งท้ายไปให้ถึงเหมือนหนึ่งนึก | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ขุนเทนิราศแก้ว <bot>:กุมการ ไต่ชาติเจียนยุวมาลย์ แม่ไว้ ยังลุล่มบาดาล พลิราช วันนา สามิลุแก้วใกล้ ชาตินี้ลุนยัง | โคลงนิราศหริภุญชัย | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจูงนางย่างย่องเข้าห้องสรง <bot>:สำอางองค์ขัดสีฉวีหลาน กันกระหมวดกวดเกล้าให้เยาวมาลย์ สุคนธารแผ้วผัดให้นัดดา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างชวนกันแลเขม้นก็เห็นศาล <bot>:ที่สถานพร้อยพรายเป็นลายขำ ที่ขาวช่วงดวงมณีสอดสีดำ ที่แดงก่ำรุ้งร่วงเหมือนดวงดาว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมคลายสายคลื่นก็รื่นราบ <bot>:ธงตะขาบปลายปลิวริ้วริ้วไหว ดูกว้างขวางกลางทะเลว้าเหว่ใจ จะดูไหนใจหายสุดสายตา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเมียเคล้ามีข้าวกินแล้วสิ้นทุกข์ <bot>:อยู่ไหนไหนได้เป็นสุขสนุกสนาน แล้วลืมองค์หลงเลี้ยวพูดเกี้ยวพาน สามกระดานแล้วหนาจำนางรำภา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าลังกาวัณฬาฉลาด <bot>:อภิวาทเชิญเสด็จไปเขตขัณฑ์ มอบสมบัติให้พระหัสไชยนั้น กับลูกน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเที่ยงแท้แน่จิตไม่ผิดนึก <bot>:มันยั่วศึกก็เพราะจิตริษยา ครั้นจะไล่มิให้อยู่ในพารา จะเป็นข้าศึกไปในบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิเสียที่ดีแล้วหวาที่ตาคิด <bot>:มันเหมาะจิตถูกตำหรับกูนับถือ อันการงานสารพัดเร่งหัดปรือ กระนี้หรือน่าชมสมปรองดอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลความตามซื่อเพราะถือสัตย์ <bot>:จึงข้องขัดข้อนี้ไม่มีผัว จะยอมอยู่คู่สองก็หมองมัว จะฆ่าตัวเสียให้ตายวายชีวา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเห็นผิดทัพบิดา <bot>:จะกลับลำเขาก็ล้อมไว้พร้อมเพรียง มานะหนักชักใบขึ้นใส่รอก จะกลับออกปากอ่าวแล่นก้าวเฉียง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาย่อมว่าเหมือนกับราวหม้อข้าวแตก <bot>:จะมาแบกตุ่มไหใส่ข้าวสาร เอาอะไรหุงต้มนั่งซมซาน ไม่เป็นการแล้วหนอเรามาเมามัว | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มังกรกัดฟัดม้ามังคลาโลด <bot>:กลับกระโดดดิ้นสลัดมันกัดติด นายต่อนายหมายสังหารผลาญชีวิต ต่างฟันฟาดพลาดผิดหวิดหวิดตัว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วมิหนำซ้ำเกณฑ์อ้ายเดนตาย <bot>:เอาศพสายสวาทมามารยาครัน ชิชะพระอภัยกระไรหนอ ทั้งหลอกล่อลามเลยมาเย้ยหยัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยหรือพระอภัยช่างใจชั่ว <bot>:ลูกของตัวเจียวยังตัดว่าขัดขวาง ให้แสนแค้นแน่นในฤทัยนาง กันแสงพลางอุตส่าห์ฝืนกลืนน้ำตา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงจึ่งเรียกหาเอาผ้ามุ้ง <bot>:มาเย็บถุงช่วยกันให้ขันแข็ง ใครทำอะไรไว้มีจงชี้แจง เอาเขียนแจ้งเป็นหนังสือชื่อของตัว | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นท่วงทีมีฤทธิ์รูปผิดเพศ <bot>:รู้พระเวทเหาะเหินเดินเวหา เห็นผู้ชายหมายเขม้นแลเล่นตา ดูท่วงทีกิริยาจะบ้ากาม | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อตัวต่ำน้ำใจจะใฝ่สูง <bot>:เหมือนนกยูงมุ่งเมฆเมืองสวรรค์ ต้องซูบผอมกรอมใจด้วยไกลกัน ด้วยหมายมั่นมุ่งมิตรให้ผิดทาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสว่าประสาซื่อ <bot>:จะเอาชื่อผัวนางไปข้างไหน พระบิตุรงค์หลงรักเฝ้าซักไซ้ ฉันมิใช่พงศ์พันธุ์นางวัณฬา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ถอยทัพกลับหลังเข้ายังด่าน <bot>:แสนรำคาญที่ในจิตพิศวง ทั้งไพร่พลบางเบาบรรเทาลง จะทำสงครามไปก็ใช่ที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอท่านจงกรุณาเมตตาด้วย <bot>:จงชี้ช่วยเป่าปัดที่ขัดขวาง พอจะได้รู้แจ้งแห่งหนทาง ในระหว่างแถวถิ่นบุรินทร์ใด ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จมาปราสาทไสยาสน์หลับ <bot>:ไม่ไหวติงนิ่งระงับหลับสนิท หากพี่เลี้ยงเพียงพี่ช่วยชีวิต จึงทรงฤทธิ์รอดมาเห็นหน้าน้อง | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สไบฉีกปีกขนที่หล่นอยู่ <bot>:จะไว้ดูต่างกายสายสมร พระครวญครํ่ารํ่าว่าด้วยอาวรณ์ สะอื้นอ่อนอารมณ์ให้ตรมตรอม | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งเข้าใกล้ได้กลิ่นเหมือนกินเหล้า <bot>:ให้มัวเมาความรักหักไม่หาย เสน่ห์ยาทาปนกระวนกระวาย อยากใคร่ก่ายกอดจูบใคร่ลูบโลม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์พาข้าเฝ้าเหล่าอำมาตย์ <bot>:เฝ้าพระบาทบัญชาตรัสปราศรัย ถึงถิ่นฐานบำรุงซึ่งกรุงไกร พราหมณ์ทูลให้ทราบอุบลแต่ต้นมา | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวกาข้าทูลละอองบาท <bot>:พลางรับราชสารไปแล้วไต่ถาม ว่าท่านจะคอยอยู่ให้รู้ความ หรือจะตามเราไปถึงในวัง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเวียงวังคลังนากลาโหม <bot>:ยกไปโจมจับฆ่าให้อาสัญ พวกขุนนางต่างสั่งคับคั่งกัน พัลวันวิ่งไขว่ทั้งไพร่พล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกข้าศึกฮึกโหมเข้าโจมจับ <bot>:พระรบรับตีแยกแตกไปหมด ไล่ข้างหน้ามาข้างหลังเหมือนดังมด ต้องขับรถรับพลางอยู่กลางทัพ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดังกำลังมังกรสำแดงฤทธิ์ <bot>:ให้มืดมิดกลางทะเลแลเวหา ลงเล่นน้ำดำดึ่งถึงสุธา สะท้านกระทั่งหลังปลาอนนต์นอน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทับลำหน่อนรินทร์สินสมุทร <bot>:พระทรงภุชเกษมสันต์ด้วยหรรษา ต่างถวายอัญชลีด้วยปรีดา ทรงปรึกษาการณรงค์จะสงคราม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางร้องว่าแม่จะลาไปก่อนแล้ว <bot>:แม้นลูกแก้วอยู่ที่นี่อย่าผลีผลาม จงจำคำมารดาอย่าอ่อนความ ให้ต้องตามบทเบื้องเรื่องบุราณ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีกับบาทหลวง <bot>:ทุกกระทรวงพร้อมพรั่งนั่งไสว ท้าวจึ่งให้ผูกม้าอาชาไนย บาทหลวงไปขึ้นรถบทจร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งนงเยาว์เสาวคนธ์ให้อ้นอั้น <bot>:พลอยโศกศัลย์เศร้าหมองไม่ผ่องใส สะอื้นร่ำพร่ำว่าด้วยอาลัย พระจะไปป่าหนามทั้งสามองค์ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลว่าข้าศึกให้มีสาร <bot>:จะโปรดปรานอย่างไรจะให้หา หรือจะไล่ไปให้พ้นจากพารา ตามชงคาจะโปรดปรานสถานใด ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่องค์พระกฤษณาไม่ผาสุก <bot>:ระทมทุกข์เต็มประดาน้ำตาไหล คิดถึงนุชสุดที่รักให้หนักใจ ถอนฤทัยหวนคะนึงถึงยุพิน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่ากลับมาหน้าเป็นเหม <bot>:แสนเกษมอยู่ในใจคงได้สม เดชะเวทวิทยาทั้งอาคม คงจะสมที่คะเนเหมือนเทครัว | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พินิจชมคมขำล้ำมนุษย์ <bot>:ดูงามสุดสิ้นอย่างนางสวรรค์ ตะลึงหลงลงกระดูกให้ผูกพัน จนสุดกลั้นผันผ่อนพูดงอนง้อ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาเงินทองแจกจ่ายสิ้นหลายแสน <bot>:ไม่หวงแหนแจกไพร่ดังใจถวิล คนรักใคร่ไปมาเป็นอาจิณ ทั้งตัดสินความเขาเอาแต่จริง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถนอมไว้ในเขตนิเวศน์สถาน <bot>:จัดทหารล้อมกำแพงแข็งขยัน ให้ล้อมปราสาทเพชรไว้เจ็ดชั้น ช่วยป้องกันพระธิดายุพาพาล ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำคัญเข็มเล็มแล่นตามแผนที่ <bot>:ตรงดาวศีรษะจระเข้ในเวหา ไปเดือนหนึ่งถึงจังหวัดกรุงรัตนา ชาวพาราร้องตื่นเสียงครื้นครึก | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยกทัพนับโกฏิมาเกี้ยวชู้ <bot>:ใครจะสู้ส่งลำเลียงเสบียงไหว จะอ้อยอิ่งวิงวอนจนอ่อนใจ เห็นพวกไพร่จะผอมโซเพราะโลกีย์ ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้ไปจัดสุพรรณภาชน์ <bot>:มะตูมมะตาดผลไม้มาให้เสวย ข้าวตอกข้าวเม่าข้าวต้มคลุกนมเนย พระอิ่มเลยลามาพอสายัณห์ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดาข้าศึกไม่นึกร้าย <bot>:ทั้งสองฝ่ายเหลือทนปนกันได้ ด้วยเพลิงอุ่นรุนเบียดเสียดเข้าไป ทั้งนายไพร่ล้อมรอบขอบคิรี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเกณฑ์ฝรั่งทั้งหลายนายทหาร <bot>:ขึ้นปราการกำแพงล้วนแข็งขัน ใส่ปืนป้อมล้อมรอบเขตขอบคัน กะเกณฑ์กันเตรียมการจะราญรอน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยื่นมะม่วงพวงให้กับลูกน้อย[๗] <bot>:ประคองค่อยกอดจูบแล้วลูบหลัง เมื่อวันนี้บิดาไปป่ารัง เขม่นหนังนัยนาอยู่ริกริก | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสว่างนางให้หาโหราราช <bot>:ทั้งอำมาตย์เมืองผลึกมาปรึกษา เป็นเหตุใหญ่ไพรีจะมีมา เสวกาจะคิดอ่านประการใด | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งข้างหน้าข้างในจงไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยอวยสวัสดิ์พิพัฒน์ผล อำมาตย์รับอภิวาทบาทยุคล พระขึ้นมนเทียรรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแกถูกยอหัวร่อเร่อ <bot>:เสียงอือเออขาดเหลือจะเกื้อหนุน เองนับถือกูเป็นพระเดชะบุญ จะมีคุณไปกับตัวอย่ากลัวใคร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดแจงแต่งปราสาทอาสนะ <bot>:ให้แปดพระสิทธาเธออาศัย เสร็จธุระกระษัตราลาครรไล ไปห้องไพชยนต์รัตน์ชัชวาล | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าลังกามาขอให้โอรส <bot>:พระทรงยศยกให้ดังใจหวัง พอเรือซัดพลัดพรากมาจากวัง พวกฝรั่งเห็นจะมาอยู่ธานี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ต้องรบต้องสู้เป็นคู่ขัน <bot>:ในเจ็ดวันกรุงไกรคงได้หวา ถูกยาเบื่อก็จะดิ้นสิ้นชีวา กรุงลังกาก็จะป่นไม่พ้นมือ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูคมขำสำอางเหมือนอย่างหุ่น <bot>:ชื่อโฉมยงองค์อรุณรัศมี ดังดวงจิตบิตุเรศชนนี พระอัยกีอัยกาเอามาไว้ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ขึ้นทรงรถ <bot>:กั้นกลิ้งกลดคันทองผุดผ่องเหลือง ทหารแห่แซ่ซ้องดูนองเนือง ขึ้นจากเมืองใหม่ตรงเข้าดงดอน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างแกว่งกลอกหอกดาบดูวาบวับ <bot>:ทั้งหน้าหลังคั่งคับสลับสลอน สมถวิลยินดีชุลีกร กราบบิดรทูลลาจะราวี | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงพวกคนพลไพร่จ่ายสำรับ <bot>:อเนกนับจานเจือจนเหลือเหลิง ขุนหมื่นไพร่ให้กินจนสิ้นเชิง สำราญเริงอิ่มทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองเกษมเปรมปรีดิ์เป็นที่ชื่น <bot>:สำราญรื่นรสรักสมัครสมาน ตระกองกรช้อนพุ่มปทุมมาลย์ สองสำราญหลับไปในไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มันชั่วมากนะอนงค์อย่าหลงใหล คนสูบฝิ่นกินสุราพาจัญไร แม้นหญิงใดร่วมห้องจะต้องจน | สุภาษิตสอนหญิง | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากห้องร้องเรียกโยธาหาญ <bot>:ไม่เห็นขานขอรับยังหลับใหล ยิ่งโกรธาด่าวุ่นเป็นฟุนไฟ พระฉวยไม้ไล่หวดทุกหมวดกอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยสุริย์วงศ์ทรงพระแสง <bot>:ออกกวัดแกว่งต้อนพหลพลอาสา ให้เข้าตีเมืองด่านชานชลา ทั้งกองหน้ากองหนุนหมุนเข้าไป | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจูงองค์นงคราญลงชานพัก <bot>:เห็นพร้อมพรักนักสนมบังคมสนอง นางหวาดหวั่นพรั่นจิตผิดทำนอง ดูพวกพ้องพนักงานหมอบกรานเตรียม | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นหูกวางกวางย่องมองเขม้น <bot>:บ้างโลดเต้นต่างต่างฝูงกวางโผน ลูกหูกวางกวางชิงวิ่งกระโจน ลงลุยโคลนวิ่งกรูกินหูกวาง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกปืนใหญ่ใส่ดินประจุเสร็จ <bot>:แล้วสำเร็จยืนเรียงเคียงสลอน กรอดดินหูซูซุดจุดไฟฟอน เสียงสะท้อนสะท้านดังเสียงตังตึง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่อยู่เก่าเจ้าลยาชวาฉวี <bot>:แต่ล้วนตีเมืองไม่ได้ก็ไม่กลับ ต่างขี่ม้าพาทหารออกต้านรับ ปะทะทัพดูทีกิริยา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้สิบวันลมคล่องแต่ล่องแล่น <bot>:จะข้ามแดนสำปันหนาชวาฉวี เกิดเมฆแดงมีแสงดั่งอัคคี คลื่นก็มีลมกล้าสลาตัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะต่างชาติวาสนาน้องน้อยนัก <bot>:อย่าริรักอนุกูลเลยทูนหัว จะพลอยพาฝ่าละอองให้หมองมัว ขอฝากตัวตามประสาเป็นข้าไท ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกแล่นลอยคอยดูอยู่ห่างห่าง <bot>:ถ้าขัดขวางก็จะได้แก้ไขหลาน อังกุหร่าบังคมค่อยก้มคลาน มาเตรียมการพร้อมพรั่งระวังภัย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูอุดหนุนกรุณามาแต่ย่อม <bot>:สู้โอบอ้อมจงรักหมายภักษ์ผล กลับเป็นงูสู้หมอทรชน จำจะค้นคว้าไปให้ได้ตัว | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างปลอบตอบสมร <bot>:เธอทุกข์ร้อนเล่าแจ้งแถลงไข ชอบมิชอบตอบเล่นก็เป็นไร ไว้อาลัยล่อลวงดูท่วงที | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้านิเวศน์เวียงชัยไม่เป็นสุข <bot>:ยิ่งแสนทุกข์โตราวเท่าสิงขร พลางสั่งสองกัลยาพะงางอน ด้วยอาวรณ์เรื่องรักหนักอุรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เครื่องเสบียงข้าวปลากระยาหาร <bot>:ทั้งคาวหวานบรรทุกที่คนมี่สำ ทั้งไก่แกะแพะเอาไปใส่ทุกลำ คนประจำทุกหมวดเร่งตรวจตรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบอยู่ <bot>:ทำจู่ลู่ก็จะขัดอัชฌาสัย จะรอรั้งฟังดูภูวไนย แม้นไม่ให้โดยดีก็มิฟัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่จะให้ไทยอยู่อย่าหมายมาด <bot>:คงจะกวาดให้กระจุยเป็นผุยผง จะขอสู้กว่าชีวิตจะปลิดปลง เอาให้คงคืนมาเหมือนวาจัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรยุดแย่งแล้วแกล้งลูบ <bot>:แต่ถูกจูบนิดก็เดือดจะเชือดศอ ไว้ค่อยตายภายหลังจงรั้งรอ เดี๋ยวนี้ข้อความผิดยังติดพัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปราศรัยให้หามาข้างนี้ <bot>:พลางพาทีไต่ถามตามนุสร มีธุระอย่างไรหนาสุดสาคร ดูรีบจนมาจงกล่าวเล่าคดี ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยลอยเลื่อนเคลื่อนคลายตามสายเมฆ <bot>:แลวิเวกอ้างว้างกลางเวหา งามพระองค์นงลักษณ์เคียงพักตรา ดังสุริยาเคียงกันกับจันทร | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกเดินทางอย่างนี้ต้องนิมิต <bot>:รูปจึงผิดไปกว่าเก่าเจ้าจึงแหนง ไม่ปิดงำอำพรางอย่าคลางแคลง แม่แกล้งแปลงตัวตามเจ้างามมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันจะจมน้ำดำไปได้ยังค่ำ <bot>:อยู่ในถ้ำที่สำนักของยักษี ถือกระบองแกว่งกวัดในนที เป็นอัคคีลุกไปในสายชล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพราหมณ์เฒ่าเสาวนารับว่าคะ <bot>:ข้าเจ้าจะช่วยให้ท่านรีบผันผาย อันเรื่องจะสนองคุณอย่าวุ่นวาย แม้นรอดตายจะไดัครรไลจร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเอื้อนอรรถตรัสสั่งท้าวโกสัย <bot>:ท่านอยู่ในเวียงวังดั่งถวิล คอยจับจ่ายเครื่องเสบียงเลี้ยงกันกิน ทั้งลูกดินอาวุธยุทธนา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับโฉมแก้วกินรีบุตรียักษ์ <bot>:เป็นคู่รักร่วมสร้างทางกุศล จึงอาเพศเหตุการณ์บันดาลดล ถึงไพชยนต์ทิพรัตน์ด้วยสัจจา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เกรี่ยงลว้าพาขึ้นฉโงก <bot>:โกรกสูง แลค่างล่างช้างฝูง ฟูดฉเง้อ กลิ่นใกล้ไล่โยกยูง ยางค่นต้นแฮ เขย่งคึ้นยื่นงวงเหญ้อ ยุดไม้ไต่เฃา | นิราศสุพรรณ | 90 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีกอย่างหนึ่งหญิงสอพลอพวกตอแหล <bot>:กระต่ายแก่ลวงเสือให้ตกถัง จะเกิดความหมองมัวให้ผัวชัง จงระวังตัวไว้อย่าใจเบา | พระอภัยมณี | 65 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.