| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 31,0018,001,ที่ตึงเกินไปก็ลดหย่อนผ่อนลงมาหาความพอเหมาะพอดี ถ้าสิกขาบทไหน | |
| 31,0018,002,พอเหมาะพอดีอยู่แล้ว ก็ไม่ต้องมีอนุบัญญัติ. | |
| 31,0018,003,ส. ป. | |
| 31,0018,004,ถ. เมื่อมีเหตุขึ้น คือมีผู้ประพฤติผิดแล้ว พระองค์ก็ทรงบัญญัติ | |
| 31,0018,005,ตามลำพังของพระองค์หรือ ๆ ทรงทำอย่างไร ? | |
| 31,0018,006,ต. มิใช่ว่าเมื่อมีผู้ทำผิดแล้ว พระองค์จะทรงบัญญัติเอาตามลำพัง | |
| 31,0018,007,ของพระองค์ พระองค์ทรงให้ประชุมสงฆ์ เรียกผู้ทำผิดมาไต่สวนแล้ว | |
| 31,0018,008,ชี้โทษแห่งการทำผิด ชี้คุณแห่งการสำรวมระวังแล้วทรงบัญญัติห้ามมิให้ | |
| 31,0018,009,ทำต่อไป. | |
| 31,0018,010,ส. ป. | |
| 31,0018,011,ถ. ภิกษุผู้ทำผิดคราวแรก ซึ่งเป็นเหตุให้ทรงบัญญัติสิกขาบท | |
| 31,0018,012,ท่านเรียกว่ากระไร ? และถูกลงโทษอย่างไร ? | |
| 31,0018,013,ต. ภิกษุผู้ทำผิดคราวแรก ซึ่งเป็นเหตุให้ทรงบัญญัติสิกขาบท | |
| 31,0018,014,ท่านเรียกว่าภิกษุอาทิกัมมิกะ แปลว่าผู้มีกรรมเป็นเบื้องต้น. ไม่ต้อง | |
| 31,0018,015,ถูกลงโทษในเพราะความเป็นอาทิกัมมิมะนั้น เพราะทำผิด ซึ่งเป็นเหตุ | |
| 31,0018,016,ให้ทรงบัญญัติสิกขาบทคราวแรก. | |
| 31,0018,017,ส. ป. | |