title
stringlengths 1
108
| article
stringlengths 150
266k
| summary
stringlengths 126
13.8k
| url
stringlengths 31
613
|
|---|---|---|---|
Πρεδνιζόνη
|
Η πρεδνιζόνη χρησιμοποιείται για πολλές διαφορετικές αυτοάνοσες ασθένειες και φλεγμονώδεις καταστάσεις, όπως άσθμα, ουρική αρθρίτιδα, ΧΑΠ, χρόνια φλεγμονώδη απομυελωτική πολυνευροπάθεια, ρευματικές διαταραχές, αλλεργικές διαταραχές, ελκώδης κολίτιδα και νόσος του Crohn, κοκκιομάτωση με πολυαγγειίτιδα, επινεφριδιακή ανεπάρκεια, υπερασβεστιαιμία λόγω καρκίνου, θυρεοειδίτιδα, λαρυγγίτιδα, σοβαρή φυματίωση, κνίδωση, λιπδιακή πνευμονίτιδα, περικαρδίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, νεφρωσικό σύνδρομο, σαρκοείδωση, για την ανακούφιση των επιπτώσεων του έρπητα ζωστήρα, του λύκου, της μυασθένειας gravis, της έκθεσης σε δρυς δηλητηρίου, της νόσου του Ménière, της αυτοάνοσης ηπατίτιδας, της γιγαντοκυτταρικής αρτηρίτιδας, της αντίδρασης Ερξχάιμερ η οποία είναι κοινη κατά τη διάρκεια της θεραπείας της σύφιλης, της μυϊκής δυστροφίας του Duchenne, της ραγοειδίτιδας και ως μέρος μιας φαρμακευτικής αγωγής για την πρόληψη της απόρριψης οργάνων μετά από μεταμόσχευση.Η πρεδνιζόνη έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ημικρανίας και πονοκεφάλων και για σοβαρό έλκος. Η πρεδνιζόνη χρησιμοποιείται ως αντικαρκινικό φάρμακο. Είναι σημαντικό στη θεραπεία της οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας, των μη-Hodgkin λεμφωμάτων, του λεμφώματος Hodgkin, του πολλαπλού μυελώματος και άλλων ευαίσθητων σε ορμόνες όγκων, σε συνδυασμό με άλλα αντικαρκινικά φάρμακα. Η πρεδνιζόνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία της μη αντιρροπούμενης καρδιακής ανεπάρκειας μέσω της αύξησης της νεφρικής απόκρισης στα διουρητικά, ειδικά σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ανθεκτική στα διουρητικά με μεγάλες δόσεις διουρητικών της αγκύλης. Όσον αφορά τον μηχανισμό δράσης για το σκοπό αυτό: η πρεδνιζόνη, ένα γλυκοκορτικοειδές, μπορεί να βελτιώσει τη νεφρική ανταπόκριση στο κολπικό νατριουρητικό πεπτίδιο αυξάνοντας την πυκνότητα του υποδοχέα νατριουρητικού πεπτιδίου τύπου Α στον νεφρικό εγγύς σωληνάριο, προκαλώντας έτσι μια ισχυρή διούρηση.Σε υψηλές δόσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της απόρριψης οργάνου μετά από μεταμόσχευση. Οι βραχυπρόθεσμες ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως με όλα τα γλυκοκορτικοειδή, περιλαμβάνουν υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα (ειδικά σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή σε άλλα φάρμακα που αυξάνουν τη γλυκόζη στο αίμα, όπως το τακρόλιμους) και τις επιδράσεις των αλατοκορτικοειδών όπως η κατακράτηση υγρών. Οι επιδράσεις της πρεδνιζόνης στα αλατοκορτικοειδή είναι μικρές, γι 'αυτό δεν χρησιμοποιείται στη διαχείριση της ανεπάρκειας των επινεφριδίων, εκτός εάν χορηγείται ταυτόχρονα ένα πιο ισχυρό αλατοκορτικοειδές. Μπορεί επίσης να προκαλέσει κατάθλιψη ή καταθλιπτικά συμπτώματα και άγχος σε ορισμένα άτομα.Μακροπρόθεσμες παρενέργειες περιλαμβάνουν το σύνδρομο του Cushing, σύνδρομο άνοιας από στεροειδή, κεντρική αύξηση του σωματικού βάρους, οστεοπόρωση, γλαύκωμα και καταρράκτη, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και κατάθλιψη μετά από μείωση της δόσης ή διακοπή. Η πρεδνιζόνη οδηγεί επίσης σε λευκοκυττάρωση. Η καταστολή των επινεφριδίων θα αρχίσει να συμβαίνει εάν η πρεδνιζόνη λαμβάνεται για περισσότερο από επτά ημέρες. Τελικά, αυτό μπορεί να αναγκάσει το σώμα να χάσει προσωρινά την ικανότητα παραγωγής φυσικών κορτικοστεροειδών (ειδικά κορτιζόλης), με αποτέλεσμα την εξάρτηση από την πρεδνιζόνη. Για αυτόν τον λόγο, η πρεδνιζόνη δεν πρέπει να διακόπτεται απότομα εάν ληφθεί για περισσότερο από επτά ημέρες. Αντ 'αυτού, η δοσολογία πρέπει να μειωθεί σταδιακά. Αυτή η διαδικασία απογαλακτισμού μπορεί να διαρκέσει μερικές ημέρες εάν η θεραπεία της πρεδνιζόνης ήταν σύντομη, αλλά μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες ή μήνες εάν ο ασθενής είχε λάβει μακροχρόνια θεραπεία. Η απότομη απόσυρση μπορεί να οδηγήσει σε κρίση του Addison. Για όσους υποβάλλονται σε χρόνια θεραπεία, η εναλλασσόμενη ημερήσια δόση μπορεί να διατηρήσει τη λειτουργία των επινεφριδίων και έτσι να μειώσει τις παρενέργειες. Η πρεδνιζόνη είναι ένα συνθετικό γλυκοκορτικοειδές που χρησιμοποιείται για τις αντιφλεγμονώδεις και ανοσοκατασταλτικές του ιδιότητες. Η πρεδνιζόνη είναι ένα προφάρμακο. Μεταβολίζεται στο ήπαρ από το 11-β-HSD σε πρεδνιζολόνη, το δραστικό φάρμακο. Η πρεδνιζόνη δεν έχει ουσιαστικά βιολογικά αποτελέσματα έως ότου μετατραπεί μέσω ηπατικού μεταβολισμού σε πρεδνιζολόνη.Η πρεδνιζόνη απορροφάται στο γαστρεντερικό σωλήνα και έχει χρόνο ημιζωής 2-3 ώρες. Έχει όγκο διανομής 0,4-1 L / kg. Το φάρμακο απομακρύνεται με ηπατικό μεταβολισμό χρησιμοποιώντας ένζυμα κυτοχρώματος P450. Οι μεταβολίτες απεκκρίνονται στη χολή και στα ούρα. Η πρώτη απομόνωση και αναγνώριση της δομής της πρεδνιζόνης και της πρεδνιζολόνης έγινε το 1950 από τον Άρθουρ Νόμπιλ. Η πρώτη εμπορικά εφικτή σύνθεση πρεδνιζόνης πραγματοποιήθηκε το 1955 στα εργαστήρια της Schering Corporation, η οποία αργότερα έγινε Schering-Plough Corporation, από τον Άρθουρ Νόμπιλ και συνεργάτες του. Ανακάλυψαν ότι η κορτιζόνη θα μπορούσε να οξειδωθεί μικροβιολογικά σε πρεδνιζόνη από το βακτήριο Corynebacterium simplex. Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή πρεδνιζολόνης από υδροκορτιζόνης.Η πρεδνιζόνη και η πρεδνιζολόνη εισήχθησαν το 1955 από την Schering and Upjohn, με τα εμπορικά σήματα Meticorten και Delta-Cortef, αντίστοιχα. Αυτά τα συνταγογραφούμενα φάρμακα διατίθενται τώρα από έναν αριθμό κατασκευαστών ως γενόσημα φάρμακα.
|
Η πρεδνιζόνη είναι ένα γλυκοκορτικοειδές φάρμακο που χρησιμοποιείται κυρίως για την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και τη μείωση της φλεγμονής σε καταστάσεις όπως το άσθμα, η ΧΑΠ και οι ρευματολογικές ασθένειες. Χρησιμοποιείται επίσης για τη θεραπεία του υψηλού ασβεστίου στο αίμα λόγω καρκίνου και επινεφριδιακής ανεπάρκειας μαζί με άλλα στεροειδή. Λαμβάνεται από το στόμα.Οι συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες με μακροχρόνια χρήση περιλαμβάνουν καταρράκτη, απώλεια οστών, εύκολο μώλωπες, μυϊκή αδυναμία και στοματική μυκητίαση. Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν αύξηση βάρους, οίδημα, υψηλό σάκχαρο στο αίμα, αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης και ψύχωση. Γενικά θεωρείται ασφαλές κατά την εγκυμοσύνη και οι χαμηλές δόσεις φαίνεται να είναι ασφαλείς κατά τον θηλασμό. Μετά από παρατεταμένη χρήση, η πρεδνιζόνη πρέπει να σταματήσει σταδιακά. Η πρεδνιζόνη πρέπει να μετατραπεί σε πρεδνιζολόνη (Prezolon) από το συκώτι πριν ενεργοποιηθεί. Η πρεδνιζολόνη στη συνέχεια συνδέεται με τους υποδοχείς γλυκοκορτικοειδών, ενεργοποιώντας τους και προκαλώντας αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση.Η πρεδνιζόνη κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1954 και εγκρίθηκε για ιατρική χρήση στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1955. Διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο. Το 2017, ήταν το 22ο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από 25 εκατομμύρια συνταγές.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B5%CE%B4%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CF%8C%CE%BD%CE%B7
|
Δωροθέα του Χάναου-Μύντσενμπεργκ
|
Ήταν η πρώτη κόρη του Φιλίππου Γ΄ κόμη του Χάναου-Μύντσενμπεργκ και της Ελένης των Βίττελσμπαχ, κόρης του Ιωάννη Β΄ κόμη του Παλατινάτου-Ζίμμερν. Στις 15 Ιουνίου 1571 η Δωροθέα παντρεύτηκε τον Αντώνιο κόμη του Όρτενμπουργκ (5 Σεπτεμβρίου 1530 - 23 Μαΐου 1573), μέλος του Αυλικού Συμβουλίου και κυβερνήτη του Χάιντενχαϊμ εξ ονόματος της Βυρτεμβέργης. Ήταν γιος του Ιωακείμ κόμη του Όρτενμπουργκ, ο οποίος με τον σύμμαχό του Φρειδερίκο Γ΄ εκλέκτορα του Παλατινάτου καθιέρωσε τον Προτεσταντισμό στα εδάφη του, ενάντια στο γειτονικό Ρωμαιοκαθολικό δουκάτο της Βαυαρίας που κυβερνούσε ο Aλβέρτος Ε΄. Αυτός ο γάμος, κατά συνέπεια, ενίσχυσε την προτεσταντική μερίδα στη Γερμανία και εμμέσως θεωρήθηκε απειλή για τη Βαυαρία. Επιπλέον, η Δωροθέα είχε προίκα το τεράστειο ποσό των 10.000 φλορινίων, που χρειαζόταν η οικογένεια Όρτενμπουργκ, η οποία είχε έλλειψη χρημάτων εκείνη την εποχή λόγω του αγώνα της εναντίον της Βαυαρίας, και τα έξοδα του Αντωνίου ως Αυλικού Συμβούλου είχαν προκαλέσει σημαντικό επιπλέον κόστος. Μόλις μηνστεύθηκαν, ο Αντώνιος και η Δωροθέα κλήθηκαν στην Αυλή του εκλέκτορα του Παλατινάτου στη Χαϊδελβέργη τον Μάιο του 1570, όπου ο γαμπρός έφτασε από τη Συνέλευση του Σπάυερ. Η γαμήλια τελετή πραγματοποιήθηκε στο κάστρο του Όρτενμπουργκ, ακολουθούμενη από τέσσερις ημέρες εορταστικών εκδηλώσεων που κόστισαν 8.000 φλορίνια. Ο Aντώνιος απεβίωσε στις 23 Μαΐου 1573 αφήνοντας τη γυναίκα του έγκυο. Επτά μήνες αργότερα, την 1η Δεκεμβρίου 1573, η Δωροθέα γέννησε έναν γιο, τον Φρειδερίκο, ο οποίος έζησε μόνο τέσσερις ημέρες. Μετά το τέλος του συζύγου και του νεογέννητου γιου της, η 17χρονη χήρα ήθελε να επιστρέψει με την οικογένειά της στο Χάναου. Η οικονομική διευθέτηση αυτού του θέματος ήταν αργή. Μόνο το 1575 η Δωροθέα μπόρεσε να φύγει από το Όρτενμπουργκ, αν και η διαφωνία συνεχίστηκε μέχρι το 1582. Σύμφωνα με τον πατέρα της, αυτή η σύγκρουση του κόστισε 23.000 γκίλντερς. Στις 28 Νοεμβρίου 1585, η Δωροθέα παντρεύτηκε τον Φόλραντ κόμη των Γκλάιχεν-Kράνιχφελντ-Έρενσταϊν-Μπλάνκενχαϊν (4 Μαρτίου 1556 - 8 Μαρτίου 1627), ο οποίος ήταν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Ιένας κατά τα έτη 1573-76. Είχαν πέντε παιδιά. Ο δεύτερος γάμος της Δωροθέας έληξε με διαζύγιο το 1596. Δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ. Η Δωροθέα απεβίωσε στις 5 Σεπτεμβρίου 1638. Μετά την κηδεία της, εκδόθηκε ο επικήδειος λόγος που είχε εκφωνηθεί. μία κόρη (βαπτίστηκε στις 3 Μαρτίου 1587 στο Μπλάνκενχαϊν – πριν από το 1623). μία κόρη (βαπτίστηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1588 στο Μπλάνκενχαϊν – απεβ. πριν από το 1623). Δωροθέα-Σουζάνα (d. 1638), κληρονόμος των Μπλάνκενχαϊν και Kράνιχφελντ. παντρεύτηκε στις 1 Νοέμβριος 1619 τον Γεώργιο βαρόνο του Mέρσπεργκ και Μπέφορντ (1648). Άννα-Ελισάβετ (απεβ. νέα). Φρειδερίκος-Γουλιέλμος (απεβ. 1599).
|
Η Δωροθέα, γερμ.: Dorothea von Hanau-Münzenberg (4 Φεβρουαρίου 1556 - 5 Σεπτεμβρίου 1638) από τον Οίκο του Χάναου ήταν κόρη του κόμη του Χάναου-Μύντσενμπεργκ και με τους γάμους της έγινε πρώτα κόμισσα του Όρτενμπουργκ και μετά κόμισσα του Γκλάιχεν-Κράνιχφελντ-Έρενσταϊν-Μπλάνκενχαϊν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%89%CF%81%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A7%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CE%BF%CF%85-%CE%9C%CF%8D%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA
|
Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης 1993
|
Καλύτερη Ταινία: Η Λίστα του Σίντλερ Επιλαχών: Μαθήματα Πιάνου και Naked Καλύτερος Α' Ανδρικός Ρόλος: David Thewlis - Naked Επιλαχών: Άντονι Χόπκινς - The Remains of the Day και Shadowlands και Ντάνιελ Ντέι Λιούις - In the Name of the Father Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος: Χόλι Χάντερ - Μαθήματα Πιάνου Επιλαχών: Άσλεϊ Τζουντ - Ruby in Paradise και Έμμα Τόμσον - The Remains of the Day Καλύτερος Διευθυντής Φωτογραφίας: Janusz Kamiński - Η Λίστα του Σίντλερ Επιλαχών: Michael Ballhaus - The Age of Innocence και Stuart Dryburgh - The Piano Καλύτερη Σκηνοθεσία: Τζέιν Κάμπιον - Μαθήματα Πιάνου Επιλαχών: Στίβεν Σπίλμπεργκ - Η Λίστα του Σίντλερ και Mike Leigh - Naked Καλύτερο Ντοκιμαντέρ: Visions of Light Επιλαχών: The War Room και Rock Hudson's Home Movies Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία: Αντίο, παλλακίδα μου • Κίνα/Χονγκ Κονγκ Επιλαχών: The Story of Qiu Ju (Qiu Ju da guan si) • China and Highway Patrolman (El patrullero) • Mexico Καλύτερο Σενάριο: Τζέιν Κάμπιον - Μαθήματα Πιάνου Επιλαχών: Steven Zaillian - Η Λίστα του Σίντλερ και Danny Rubin και Harold Ramis - Groundhog Day Καλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος: Ραλφ Φάινς - Η Λίστα του Σίντλερ Επιλαχών: Λεονάρντο Ντι Κάπριο - What's Eating Gilbert Grape και This Boy's Life και Τζον Μάλκοβιτς - In the Line of Fire Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος: Gong Li - Farewell My Concubine (Ba wang bie ji) Επιλαχούσα: Rosie Perez - Fearless και Untamed Heart και Jennifer Jason Leigh - Short Cuts Ο Επίσημος ιστότοπος
|
Τα 59α Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης (αγγλικά: New York Film Critics Circle Awards), που ανακοινώθηκαν στις 15 Δεκεμβρίου 1993, απονεμήθηκαν στις 16 Ιανουαρίου 1994, τιμώντας την καλύτερη κινηματογραφική παραγωγή του 1993.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%A5%CF%8C%CF%81%CE%BA%CE%B7%CF%82_1993
|
Κάρλο Γκαμπίνο
|
Ο Γκαμπίνο γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1902 στο χωριό Κακάμο του Παλέρμο στη Σικελία. Καταγόταν από μια οικογένεια που ανήκει στην «Κοινωνία τιμής» (ιταλικά:Onorata Societa), εκείνη την εποχή γνωστή ως η μαφία της Σικελίας. Το 1921, πήγε παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες και εγκαταστάθηκε στο Μπρούκλιν με τη βοήθεια των ξαδερφών των Καστελάνο που είχαν μετακομίσει εκεί νωρίτερα. Αργότερα, ο Γκαμπίνο βοήθησε και τους αδελφούς του να μετακινηθούν στο εξωτερικό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, άρχισε να εμπλέκεται αμέσως σε εγκληματικές δραστηριότητες και σε ηλικία 19 ετών έγινε μέλος της Κόζα Νόστρα. Συμμετέχοντας σε μια από τις μεγαλύτερες εγκληματικές στη Νέα Υόρκη, με επικεφαλής τον Σαλβατόρε "Τοτό " Ντ' Ακουίλα. Στην ίδια οικογένεια συμπεριλαμβάνονταν ο θείος του Κάρλο, ο γκάνγκστερ Τζουζέπε Καστελάνο. Ως μέλος της Κόζα Νόστρα, ο Γκαμπίνο ανέπτυξε στενή σχέση με τους νέους μαφιόζους, μια ομάδας νεαρών Αμερικανο-Ιταλων που δεν ήταν ικανοποιημένοι με το «μουστάς Πίτ», δηλαδή την παλιά σχολή της μαφίας. Οι νέοι μαφιόζοι δεν ήθελαν να ζήσουν σύμφωνα με τις παλιές παραδόσεις που έχουν καθιερωθεί στη Σικελία, και ήταν δυσαρεστημένοι με την κατανομή της εξουσίας και του εισοδήματος στις τότε εγκληματικές «οικογένειες» και επίσης θεώρησαν απαραίτητο να συνεργαστούν με γκάνγκστερς μη σικελικής καταγωγής καθώς και με την εβραϊκή μαφία. Εκτός από τον ίδιο τον Κάρλο Γκαμπίνο η ομάδα των νέων μαφιόζων περιλάμβανε τα μετέπειτα γνωστά αφεντικά της μαφίας όπως: ο Τσαρλς "Λάκι" Λουτσιάνο, ο Φρανκ Κοστέλο, ο Άλμπερτ Ανασταζία, ο Φρανκ Σκαλίζε, ο Τζο Άντονις, ο Βίτο Τζενοβέζε και ο Μέγερ Λάνσκι. Όλοι τους ασχολούνταν με ληστείες, κλοπές, παράνομο τζόγο, και στις αρχές της δεκαετίας του 1920, μετά την εισαγωγή της Ποτοαπαγόρευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, στράφηκαν στο επικερδές λαθρεμπόριο αλκοόλ. Το 1930, ο Γκαμπίνο συνελήφθη κατηγορουμένος για κλοπές, αλλά κατάφερε να παραμείνει λίγο καιρό στην φυλακή. Τη δεκαετία του 1920, ο Σαλβατόρε Μαραντζάνο και ο Τζο Μασερία θεωρήθηκαν οι μεγαλύτερες ήγετες στον υπόκοσμο της Νέας Υόρκης, των οποίων η μεταξύ τους αντιπαλότητα οδήγησε στον περίφημο «Πόλεμο του Καστελαμαρέζε». Ο πόλεμος διήρκεσε σχεδόν τέσσερα χρόνια και είχε ως αποτέλεσμα πολλά θύματα, γεγονός που προκάλεσε ανησυχίες στην νέα γενιά των μαφιόζων. Συνειδητοποιώντας ότι η συνέχιση αυτού του πολέμου θα επιφέρει την παρακμή της ιταλο-αμερικανικής μαφίας, η οποία θα κοστίσει στην επιρροή των εβραϊκών και ιρλανδικών γκάνγκστερ, οι νέοι γκάνγκστερς αποφάσισαν να θέσουν τέρμα στον πόλεμο και να σχηματίσουν μια «εθνική συνδικαλιστική εγκληματική οργάνωση» η οποία έγινε γνωστή ως το Εθνικό Συνδικάτο του Εγκλήματος, που έπρεπε να περιλαμβάνει όλους τους Ιταλοααμερικανούς, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, καθώς και τις εβραϊκές συμμορίες. Στις 15 Απριλίου του 1931, ο Λουτσιάνο προσκάλεσε τον Τζο Μασερία στο εστιατόριο Nuova Tammaro στο Κόνεϊ Αϊλαντ, όπου δολοφονήθηκε από τους Αναστάζια, Άντονις, Τζενοβέζε και Σίγκελ. Μετά από αυτό, ο Μαραντζάνο αυτοανακήρυξε τον εαυτό του ως «το αφεντικό των αφεντικών». Με την άδειά του, την ηγεσία της μελλοντικής οικογένειας Γκαμπίνο ανέλαβε ο Βίνσεντ Μανγκάνο, ένας μαφιόζος της παλιάς σχολής που έκανε τον Γκαμπίνο υπαρχηγό του. Ωστόσο, οι «νέοι μαφιόζοι» δεν θα σταματούσαν. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1931, δολοφόνησαν επίσης τον Μαραντζάνο, όπου λίγο μετά το θάνατο του, με πρωτοβουλία του Λάκι Λουτσιάνο, τα αφεντικά των πέντε μεγαλύτερων και πιο σημαντικών «οικογενειών» της ιταλο-αμερικανικής μαφίας «που ήλεγχαν» τη Νέα Υόρκη, ο Βίνσεντ Μανγκάνο, ο Λάκι Λουτσιάνο, ο Τζο Μπονάνο, ο Τζο Προφάτσι και ο Τόμι Γκαλιάνο ίδρυσαν την Επιτροπή - ένα συμβούλιο που θα αναλάμβανε την επίλυση συγκρούσεων μεταξύ των συμμοριών για την αποφυγή μελλοντικών πολέμων όπως του Καστελαμαρέζε. Το 1932, ο 30χρονος Κάρλο Γκαμπίνο παντρεύτηκε την ξαδέλφη του, την Κάθριν Καστελάνο. Μαζί μεγάλωσαν τρεις γιους και μια κόρη. Ο Γκαμπίνο βγήκε ο πιο κερδισμένος στην οικογένεια Μανγκάνο. Οι δραστηριότητές του περιελάμβαναν τοκογλυφία, παράνομο τζόγο και επιχειρηματική προστασία. Παρά τη θέση και το εισόδημά του, ο Γκαμπίνο συνεχίζει να ζει σεμνά και όσο πιο νόμιμα γίνεται, έχοντας ένα μικρό σπίτι στο Μπρούκλιν. Η μόνη πραγματική ένδειξη της ματαιοδοξίας του Κάρλο ήταν η πινακίδα του αυτοκινήτου του Buick, η οποία εγράφε CG1. Το 1938, συνελήφθη με την κατηγορία της φοροδιαφυγής από την πώληση αλκοόλ και στις 23 Μαΐου 1939, καταδικάστηκε σε φυλάκιση για 22 μήνες και πρόστιμο 2.500 δολάρια. Ο Βίνσεντ Μανγκάνο ηγήθηκε της οικογένειας για 20 χρόνια. Ήταν ένας μαφιόζος όπως ο Μασερία και ο Μαραντζάνο και οι «νέοι μαφιόζοι» τον ανέχτηκαν μόνο λόγω των στενών και ισχυρών δεσμών του με τον Έμιλ Καμάρντα, τον ισχυρό αντιπρόεδρο της International Dockers Association, που επέτρεψε στην «οικογένεια Μανγκάνο» να ελέγχει τα λιμάνια της Νέας Υόρκης και του Μπρούκλιν. Επίσης, ο Μανγκάνο και ο Καμάρντα δημιούργησαν μαζί το City Democratic Club, φαινομενικά για να προωθήσουν τις βασικές αμερικανικές αξίες, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια βιτρίνα για την Murder Inc., μιας οργάνωσης πληρωμένων δολοφόνων που εκτελούσε σύμβολαια θανάτου για τις ιταλικές-αμερικανικές οικογένειες. Εκτός από τις δολοφονίες και τον έλεγχο λιμένων, η οικογένεια Μανγκάνο συμμετείχε σε διάφορους εκβιασμούς, παράνομο τζόγο, συμπεριλαμβανομένων των ιπποδρομιών, τοκογλυφία κτλ. Οι άνθρωποι με την μεγαλύτερη επιρροή στην οικογένεια Μανγκάνο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν ο αδερφός του Βίνσεντ Φιλ Μανγκάνο, ο Κάρλο Γκαμπίνο και ο ξαδελφός του Πωλ Καστελάνο. Στις 19 Απριλίου του 1951 ο Φιλ Μανγκάνο βρέθηκε νεκρός σε βαλτώδη περιοχή του Sheepshead Bay στο Μπρούκλιν. Την ίδια στιγμή, το αφεντικό της οικογένειας, ο Βίνσεντ Μανγκάνο, εξαφανίστηκε και η εξαφάνισή του παρέμεινε ένα μυστήριο. Υποτίθεται ότι και οι δύο αδελφοί σκοτώθηκαν από τον Άλμπερτ Ανασταζία , αλλά ούτε η αστυνομία ούτε η μαφία μπορούσαν να βρουν στοιχεία. Αλλά ο Αναστάζια, με τη βοήθεια του φίλου του Φρανκ Κοστέλο, κατάφερε να πείσει τους ηγέτες των άλλων οικογενειών ότι ο Βίνσεντ Μαγκάνο θα τον σκότωνε. Ως αποτέλεσμα, η Επιτροπή συμφώνησε να αναγνωρίσει τον Αναστάζια ως το νέο αφεντικό της οικογένειας. Μετά από αυτό, ο Γκαμπίνο έγινε ο υπαρχηγός και ο ξάδερφος του Πωλ Καστελάνο ανέλαβε την πρώην ομάδα του Γκαμπίνο ως Κάπο. Μετά την αναλήψη της ηγεσίας της οικογένειας Μανγκάνο απο τον Κάρλο Γκαμπίνο, η οποία μετονομάστηκε σε «οικογένεια Γκαμπίνο», αυτήν άνθισε και επέκτεινε τις σφαίρες επιρροής της. Νέες «ομάδες» δημιουργήθηκαν στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Λος Άντζελες, το Μαϊάμι, τη Βοστώνη, το Σαν Φρανσίσκο και το Λας Βέγκας. Οι Γκαμπίνο ανέλαβαν τον πλήρη έλεγχο του Μανχάταν και την εξαιρετικά κερδοφόρα επιχείρηση συλλογής και διάθεσης αποβλήτων και στους πέντε δήμους της πόλης. Με το διορισμό του υπαρχηγού του, Άντονο Σκόττο, ως προέδρου της Union Brooklyn Dockworkers, ο Κάρλο ενισχύσε τον έλεγχο στο λιμάνι του Μπρούκλιν. Ταυτόχρονα ξεκίνησε το λαθρεμπόριο ηρωίνης και κοκαΐνης, μιας πολύ επικερδής, αλλά πολύ επικίνδυνης δραστηριότητας, η οποία προσέλκυσε την προσοχή από τις διωκτικές αρχές και την κοινωνία. Ο Γκαμπίνο τότε αποαφασίσε να απαγόρευσει στα μέλη της οικογένειας να πωλούν ναρκωτικά, δηλώνοντας την αρχή του «Πουλήστε και πεθαίνετε» (αγγλικά:Deal and Die). Το 1962, ο Κάρλο Γκαμπίνο, με την υποστήριξη του Κοστέλο και του Λουτσιάνο, γίνεται επικεφαλής της Επιτροπής. Την ίδια χρονιά, θέλοντας να ενισχύσει τους δεσμούς του με την οικογένεια των Λουτσέζε, πάντρεψε τον μεγαλύτερο γιο του Τόμας με την κόρη του αφεντικού Τόμμυ Λουτσέζε, Φρανσίς. Τον γάμο παρακολούθησαν περισσότεροι από 1000 επισκέπτες, συγγενείς και φίλοι. Φημολογήθηκε ότι ο Γκαμπίνο έδωσε προσωπικά στον Λουτσέζε 30.000 δολάρια ως «γαμήλιο δώρο». Μαζί με την οικογένεια Λουτσέζε, οι Γκαμπίνο ανέλαβαν τον έλεγχο του Διεθνούς Αεροδρομίου Τζον Φ. Κέννεντυ. Στη δεκαετία του 1960, η οικογένεια Γκαμπίνο αποτελούνταν από περίπου 30 «ομάδες» με περίπου 500 στρατιωτών (σύμφωνα με άλλες πηγές 700 ή 800). Το ετήσιο εισόδημα της οικογένειας εκτιμήθηκε σε 500 εκατομμύρια δολάρια. Capeci, Jerry· Mustain, Gene (1996). Gotti: Rise and Fall. New York: Onyx. ISBN 0-451-40681-8. Davis, John H. (1993). Mafia Dynasty: The Rise and Fall of the Gambino Crime Family. New York: HarperCollins. ISBN 0-06-109184-7. Bonanno, Joseph (2003). A Man of Honor: The Autobiography of Joseph Bonanno. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-97923-1. Capeci, Jerry (2002). The Complete Idiot's Guide to the Mafia. Indianapolis: Alpha Books. ISBN 0-02-864225-2. Jacobs, James B.· Panarella, Christopher· Worthington, Jay (1994). Busting the Mob: The United States v. Cosa Nostra. New York: NYU Press. ISBN 0-8147-4230-0. Mannion, James (2005). 101 Things You Didn't Know About the Mafia: The Lowdown on Dons, Wiseguys, Squealers and Backstabbers. Avon, Massachusetts: Adams Media. ISBN 1-59337-267-1. Milhorn, H. Thomas (2005). Crime: Computer Viruses to Twin Towers. Boca Raton, Florida: Universal Publishers. ISBN 1-58112-489-9. Selwyn, Raab (2005). Five Families: The Rise, Decline, and Resurgence of America's Most Powerful Mafia Empires. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-30094-8. Kelly, Robert J.· Chin, Ko-lin· Schatzberg, Rufus, επιμ. (1994). Handbook of Organized Crime in the United States. Westport, Connecticut: Greenwood Press. ISBN 0-313-28366-4. Turkus, Burton B.· Feder, Sid (1992) [1951]. Murder, Inc.: The Story of the Syndicate. New York: Farrar, Straus and Young. ISBN 978-0-306-80475-5. «Federal Bureau of Investigation – Freedom of Information Privacy Act». Foia.fbi.gov. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009. https://web.archive.org/web/20071203045421/http://www.americanmafia.com/images/Frank_Gambino284x152.jpg «The Gambino Crime Family – Crime Library on». Trutv.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009. «Federal Bureau of Investigation New York Division – Press Release 2007 – Department of Justice». Newyork.fbi.gov. 30 Ιανουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009. «Fact and Fiction in The Godfather movie Crime Library – Crime Library on». Trutv.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009. «Verdict Is Termed A Blow To The Mafia». The New York Times. https://www.nytimes.com/1986/11/20/nyregion/verdict-is-termed-a-blow-to-the-mafia.html?pagewanted=all. Ανακτήθηκε στις 2016-10-12. Sibley, John (May 5, 1967). «GAMBINO FACING LOSS OF HIS BAIL; Forfeiture of $100,000 Is Ordered». The New York Times. https://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=FA0E16FE345C14738DDDAC0894DD405B878AF1D3. Ανακτήθηκε στις 2009-03-16. «The Gambino Crime Family». Κάρλο Γκαμπίνο στο Find a Grave (Αγγλικά)
|
Ο Κάρλο Γκαμπίνο (αγγλικά: Carlo Gambino), (24 Αυγούστου 1902 -15 Οκτωβρίου 1976 ήταν Αμερικανός γκάνγκστερ σικελικής καταγωγής, ο οποίος υπήρξε το αφεντικό σε μια από τις Πέντε Οικογένειες της ιταλο-αμερικανικής μαφίας της Νέας Υόρκης. Μετά την σύσκεψη των Απαλάχιων στις 14 Νοεμβρίου 1957 των αφεντικών της μαφίας ο Γκαμπίνο πήρε τον έλεγχο της λεγομένης Επιτροπής της Κόζα Νόστρα στις ΗΠΑ. Ο Γκαμπίνο ήταν γνωστός για την αυτοσυγκράτηση και τη μυστικότητα του. Αφού πέρασε 22 μήνες στη φυλακή (1938-1939), κατάφερε να αποφύγει περαιτέρω την φυλακισή του για τις παράνομες δραστηριότητές του και πέθανε στο κρεβάτι του από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 74 ετών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF_%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%BF
|
Δολάριο Γουιάνας
|
Το δολάριο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1839. Ήταν ίδιο σε αξία με 4 σελίνια και 2 πένες και αντικατέστησε το γκίλντερ της πάλαι ποτέ Βρετανικής Γουιάνας, σε ισοτιμία του 1 δολαρίου προς 3 1/8 του γκίλντερ. Από το 1935 το δολάριο της Βρετανικής Γουιάνας έγινε ίδιο σε αξία με το δολάριο των Βρετανικών Δυτικών Ινδιών (BWI$). Η τύπωση χαρτονομισμάτων στη Βρετανική Γουιάνα σταμάτησε το 1942 και τα τοπικά χαρτονομίσματα αντικαταστάθηκαν από αντίστοιχα των Βρετανικών Δυτικών Ινδιών, το 1951. Το 1955, το δολάριο των Βρετανικών Δυτικών Ινδιών εντάχθηκε στο δεκαδικό σύστημα και το 1965 αντικαταστάθηκε από το Δολάριο Ανατολικής Καραϊβικής. Η κυκλοφορία όμως του τελευταίου υπήρξε βραχύβια καθώς, με την ανεξαρτησία της Γουιάνας το 1966, κυκλοφόρησε το Δολάριο Γουιάνας ίδιο σε αξία με το Δολάριο Ανατολικής Καραϊβικής. Έπειτα από την εισαγωγή του δολαρίου, κυκλοφόρησαν βρετανικά νομίσματα με τα κέρματα των 2 και των 4 πενών να κυκλοφορούν και σε άλλες χώρες στις Βρετανικές Δυτικές Ινδίες. Τα έτη 1838, 1843 και 1848 εισήχθησαν τα κέρματα των 2 πενών. Την περίοδο από το 1891 ως το 1916 κυκλοφόρησαν κέρματα των 4 πενών ειδικά για τη «Βρετανική Γουιάνα και τις Δυτικές Ινδίες» και το 1917-1945 στο όνομα της «Βρετανικής Γουιάνας». Το 1916 είδε επίσης την κυκλοφορία των πρώτων χαρτονομισμάτων της Κυβέρνησης στη Βρετανική Γουιάνα, σε αξίες των 1, 2, 5, 20 και των 100 δολαρίων. Το 1966 εισήχθησαν κέρματα σε αξίες των 1, 5, 10, 25 και των 50 σεντς. Ο υπερπληθωρισμός οδήγησε στην εισαγωγή των κερμάτων του 1 δολαρίου και επίσης αυτών των 5 και των 10 δολαρίων. Στα τέλη του 19ου αιώνα εισήχθησαν ιδιωτικά χαρτονομίσματα από την Κεντρική και την αποικιακή τράπεζα της Βρετανικής Γουιάνας. Αμφότερες οι τράπεζες εξέδωσαν χαρτονομίσματα σε αξίες των 5, 20 και 100 δολαρίων. Η έκδοση χαρτονομισμάτων σταμάτησε και από τις δύο τράπεζες ως το 1917. Η Τράπεζα Μπάρκλεϊς ανέλαβε τον έλεγχο της Αποικιακής Τράπεζας και κυκλοφόρησαν τραπεζογραμμάτια σε αξίες των 5, 10, 20 και των 100 δολαρίων την περίοδο από το 1926 ως το 1941. Το 1909, εισήχθησαν χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων από τη Βασιλική Τράπεζα του Καναδά και αυτά ακολουθήθηκαν από εκείνα των 5 και των 20 δολαρίων, το 1913. Από το 1920 άρχισε να αναγράφεται και η αξία τους σε στερλίνες. Το 1920 σταμάτησε η έκδοση των χαρτονομισμάτων των 100 δολαρίων και το 1938 έγινε το ίδιο για τα τραπεζογραμμάτια των 5 και των 20 δολαρίων. Το 1966 κυκλοφόρησαν στην ανεξάρτητη Γουιάνα χαρτονομίσματα σε αξίες των 1, 5, 10 και των 20 δολαρίων. Ακολούθησε σειρά το 1989-1992 αποτελούμενη από χρήματα αξίας των 20, 100 και των 500 δολαρίων. Η σειρά του 1996-1999 συμπεριέλαβε τα τραπεζογραμμάτια των 20, 100, 500, και των 1000 δολαρίων, ενώ στη σειρά του 2000-2002 συμπεριελήφθησαν χαρτονομίσματα των 500 και 1000. Το 2005 εκδόθηκαν νέα χαρτονομίσματα των 100 και των 1000 δολαρίωνμε αυξημένα χαρακτηριστικά ασφαλείας.
|
To δολάριο είναι το νόμισμα της Γουιάνας από το 1839. Ο κωδικός του (ISO 4217) είναι: GYD και κανονικά γράφεται συντομογραφημένα με το σύμβολο του δολαρίου ($) ή εναλλακτικά με το BD$ με σκοπό να διακρίνεται από δολάρια άλλων χωρών. Υποδιαιρείται σε 100 λεπτά (cents) αν και τα κέρματα δε χρησιμοποιούνται πια εξαιτίας του πληθωρισμού.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Νόμος του Κουλόμπ
|
Μεταξύ φορτισμένων σωματιδίων που βρίσκονται ακίνητα (ή σχεδόν ακίνητα), αναπτύσσονται ηλεκτρικές δυνάμεις που προκαλούνται από αυτά και ονομάζονται ηλεκτροστατικές. Η ηλεκτροστατική δύναμη μεταξύ φορτίων με το ίδιο πρόσημο είναι απωστική, ενώ μεταξύ φορτίων με αντίθετο πρόσημο είναι ελκτική. Το μέτρο της ηλεκτρικής δύναμης, την οποία ένα σωματίδιο q 1 {\displaystyle q_{1}} ασκεί σε ένα άλλο q 2 {\displaystyle q_{2}} , είναι ευθέως ανάλογο προς το γινόμενο των φορτίων τους, και αντιστρόφως ανάλογο προς το τετράγωνο της μεταξύ τους απόστασης r {\displaystyle r} .Η μαθηματική διατύπωση του νόμου του Κουλόμπ είναι η εξής: F c = k | q 1 ⋅ q 2 | r 2 {\displaystyle F_{c}=k{\frac {|q_{1}\cdot q_{2}|}{r^{2}}}} Η διεύθυνση της δύναμης είναι κατά μήκος της ευθείας που ενώνει τα δύο σωματίδια, ενώ με k {\displaystyle k\,} συμβολίζεται η σταθερά αναλογίας η οποία ονομάζεται και ηλεκτροστατική σταθερά και ισούται με k = 1 4 π ϵ 0 ≈ 8.9875 × 10 9 N ⋅ m 2 ⋅ C − 2 {\displaystyle k={\frac {1}{4\pi \epsilon _{0}}}\approx 8.9875\times 10^{9}\,\mathrm {N\cdot m^{2}\cdot C^{-2}} } όπου ϵ 0 {\displaystyle \epsilon _{0}} είναι μια σταθερά η οποία ονομάζεται απόλυτη διηλεκτρική σταθερά του κενού και έχει τιμή στο S.I. : ϵ 0 = 8 , 85 ⋅ 10 − 12 C 2 ⋅ N − 1 ⋅ m − 2 {\displaystyle \epsilon _{0}=8,85\cdot 10^{-12}\ C^{2}\cdot N^{-1}\cdot m^{-2}} Όταν όμως παρεμβάλλεται μονωτικό υλικό μεταξύ των φορτίων με διηλεκτρική σταθερά ε, τότε η τιμή που παίρνει η σταθερά k δίνεται από τον τύπο: k = 1 4 π ϵ 0 ⋅ ϵ {\displaystyle k={\frac {1}{4\pi \epsilon _{0}\cdot \epsilon }}} Ανεξάρτητα από το πόσο είναι το φορτίο ή η μάζα καθενός από τα q 1 {\displaystyle q_{1}} και q 2 {\displaystyle q_{2}} , το μέτρο της δύναμης που ασκεί το πρώτο στο δεύτερο και το μέτρο της δύναμης που ασκεί το δεύτερο στο πρώτο είναι ίσα. Σύμφωνα με την αρχή της επαλληλίας, όταν τα φορτισμένα σωματίδια είναι παραπάνω από δύο, η ολική δύναμη που δέχεται ένα σωματίδιο είναι το διανυσματικό άθροισμα των δυνάμεων που θα του ασκούσε καθένα από τα υπόλοιπα φορτία ξεχωριστά. Κάθε φορτισμένο σώμα είναι η αιτία που δημιουργείται ένα ηλεκτρικό πεδίο στο χώρο γύρω από αυτό. Μάλιστα, όταν θέλουμε να διαπιστώσουμε αν υπάρχει ηλεκτρικό πεδίο σε κάποιο σημείο, τοποθετούμε ένα φορτισμένο σώμα, που αποκαλούμε δοκιμαστικό φορτίο(υπόθεμα) , σε εκείνο το σημείο. Αν στο δοκιμαστικό φορτίο επιδράσει ηλεκτρική δύναμη, τότε γνωρίζουμε πως σε εκείνη την περιοχή υπάρχει ηλεκτρικό πεδίο. Το μέτρο της ηλεκτρικής δύναμης (F) με την οποία αλληλεπιδρούν δύο σημειακά φορτία (q1 και q2) είναι ανάλογο του γινομένου των φορτίων και αντιστρόφως ανάλογο του τετραγώνου της μεταξύ τους απόστασης (r).κακά
|
Ο Νόμος του Κουλόμπ που διατυπώθηκε από τον Γάλλο φυσικό Σαρλ Ογκυστέν ντε Κουλόμπ, εκ του οποίου έλαβε και το όνομα, αναφέρεται στην ηλεκτροστατική, και είναι αυτός που παρέχει το μέτρο της ασκούμενης κάθε φορά δύναμης μεταξύ δύο ηλεκτρικών φορτίων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%8C%CE%BC%CF%80
|
Μιχαήλο Λάλιτς
|
Γεννήθηκε στο χωριό Τρέπτσα (στο δήμο Αντριέβιτσα στο βόρειο-ανατολικό Μαυροβούνιο το 1914. Τα πιο σημαντικά μυθιστορήματά του είναι "Svadba", "Zlo proljeće", "Raskid", "Hajka", "Ratna sreća", και το αριστούργημά του, "Lelejska gora". Κέρδισε το Βραβείο ΝΙΝ (το βραβείο του περιοδικού NIN για το μυθιστόρημα της χρονιάς) για το "Ratna sreća" το 1973, και ήταν ο πρώτος αποδέκτης της "Njegos βραβείο" για το "Lelejska gora". Στα μυθιστορήματά απεικονίζονται σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας του Μαυροβουνίου, παγκόσμιοι Πόλεμοι , ιδίως, και οι μάχες μεταξύ των ανταρτών και των τσέτνικ. Έζησε στο Χέρτσεγκ Νόβι και στο Βελιγράδι, και ήταν μέλος της Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών του Μαυροβουνίου και της σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, της οποίας ήταν ο αντιπρόεδρος. Ήταν επίσης μέλος της SKOJ και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Πέθανε στο Βελιγράδι το 1992. Izvidnica (Περιπολία) (1948) Prvi snijeg (Το Πρώτο Χιόνι) (1951) Na mjesečini (Υπό το Σεληνόφως) (1956) Posljednje brdo (Ο Τελευταίος Λόφος) (1967) Svadba (Ο Γάμος) (1950) Zlo proljeće (Η Κακή Άνοιξη) (1953) Raskid (Ο χωρισμός) (1955) Lelejska gora (Το Βουνό των δακρύων) (1957,1962) Hajka (Η Επιδίωξη) (1960) Pramen ήμερο (Η Κλειδαριά του Σκότους) (1970) Ratna sreća (Η Τύχη του Πολέμου) (1973) Zatočnici (Οι Δικηγόροι) (1976) Dokle gora zazeleni (Μέχρι το Βουνό γίνεται Πράσινο) (1982) Gledajući dolje na drumove (Κοιτάζοντας κάτω στους Δρόμους) (1983) Odlučan čovjek (Ο Αποφασισμένος) (1990) Λογοτεχνικά Έργα του Μαυροβουνίου online
|
Ο Μιχαήλο Λάλιτς (προφέρεται [mixǎilɔ lâlitɕ]; 7 Οκτωβρίου 1914, Τρέπτσα, Αντριέβιτσα, Βασίλειο του Μαυροβουνίου – 30 Δεκεμβρίου 1992, Βελιγράδι, Σερβία & Μαυροβούνιο) ήταν ένας εξέχων συγγραφέας της σερβικής λογοτεχνίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB%CE%BF_%CE%9B%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Μαυρίκιος Ιωσήφ της Σαβοΐας
|
Ο Μαυρίκιος Ιωσήφ Μαρία γεννήθηκε στο Βασιλικό Ανάκτορο του Τορίνο και ήταν τριτότοκος γιος του Βίκτωρα Αμεδαίου Γ΄ της Σαρδηνίας και της Μαρίας Αντωνίας Φερδινάνδης των Βουρβόνων, κόρης του Φιλίππου Ε΄ της Ισπανίας. Του αποδόθηκε, την ημέρα της γέννησής του, ο τίτλος του Δούκα Μομφερράτου και η πόλη του Μομφερράτου, το Καζάλε Μονφερράτο, έκανε μεγάλη εορτή την ημέρα εκείνη προς τιμήν του. Του δόθηκε ως πρόσοδος (appanage) το ποσό των 20.000.000 σκούδων του Πεδεμοντίου.Κατά την προέλαση του Ναπολέοντα στο Πεδεμόντιο διέφυγε μαζί με τα αδέλφια του Βίκτωρα Εμμανουήλ, Κάρολο Φήλικα και Ιωσήφ Βενέδικτο στη Σαρδηνία, όπου έμειναν στο Παλάτσο Καρκασσόνα. Ο μεγαλύτερος αδελφός τους, Κάρολος Εμμανουήλ Δ΄, διέφυγε στη Ρώμη. Το 1799 ο Κάρολος Εμμανουήλ Δ΄ τον έθεσε διοικητή της επαρχίας Σάσσαρι, στη βορειοδυτική Σαρδηνία. Εκεί ασθένησε από ελονοσία και απεβίωσε το ίδιο έτος. Τάφηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αλγκέρο της Σαρδηνίας. Ο νεότερος αδελφός του, Ιωσήφ Βενέδικτος, τοποθετήθηκε στη θέση του, αλλά απεβίωσε και αυτός από ελονοσία το 1802.
|
Ο Μαυρίκιος Ιωσήφ (Maurizio Giuseppe di Savoia, 13 Δεκεμβρίου 1762 - 2 Σεπτεμβρίου 1799) από τον Οίκο της Σαβοΐας ήταν δούκας του Μομφερράτου (1762 - 1799). Τοποθετήθηκε διοικητής στο Σάσσαρι, βορειοδυτικά του νησιού, από τον αδελφό του, Βασιλιά της Σαρδηνίας, αλλά απεβίωσε από ελονοσία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%99%CF%89%CF%83%CE%AE%CF%86_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%90%CE%B1%CF%82
|
Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης 1970
|
Καλύτερη Ταινία: Five Easy Pieces Καλύτερος Α' Ανδρικός Ρόλος: Τζορτζ Σι Σκοτ - Patton Επιλαχών: Μέλβιν Ντάγκλας - I Never Sang for My Father και Τζακ Νίκολσον - Five Easy Pieces Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος: Γκλέντα Τζάκσον - Women in Love Επιλαχών: Κάρεν Μπλακ - Five Easy Pieces και Λιν Ούλμαν - The Passion of Anna (En passion) Καλύτερη Σκηνοθεσία: Μπομπ Ράφελσον - Five Easy Pieces Επιλαχών: Φεντερίκο Φελίνι - Fellini Satyricon και Ρόμπερτ Άλτμαν - MASH Επιλαχών: The Passion of Anna (En passion) και MASH Καλύτερο Σενάριο: Ερίκ Ρομέρ - Μια νύχτα με τη Μοντ (Ma nuit chez Maud) Επιλαχών: Έλιο Πέτρι και Ugo Pirro - Υπεράνω πάσης υποψίας (Indagine su un cittadino al di sopra di ogni sospetto) Καλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος: Chief Dan George - Little Big Man Επιλαχών: Paul Mazursky - Alex in Wonderland και Frank Langella - Diary of a Mad Housewife Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος: Karen Black - Five Easy Pieces Επιλαχών: Φρανσουάζ Φαμπιάν - Μια νύχτα με τη Μοντ και Έλεν Μπέρστιν - Alex in Wonderland Ο Επίσημος ιστότοπος
|
Τα 36α Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης (αγγλικά: New York Film Critics Circle Awards), που ανακοινώθηκαν στις 28 Δεκεμβρίου 1970, απονεμήθηκαν στις 18 Ιανουαρίου 1971, τιμώντας την καλύτερη κινηματογραφική παραγωγή του 1970.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%A5%CF%8C%CF%81%CE%BA%CE%B7%CF%82_1970
|
Σύλλογος των Ωραίων Τεχνών
|
Ο «Σύλλογος των Ωραίων Τεχνών» ιδρύθηκε στις αρχές του 1882 από περίπου 40 ζωγράφους, γλύπτες, αρχιτέκτονες και φιλότεχνους, ανάμεσα στους οποίους οι Αριστείδης Οικονόμος, Δημήτριος Φιλιππότης, Νικόλαος Φαρμακίδης, Γεώργιος Βρούτος, Αλέξανδρος Καλούδης, Κοσμάς Απέργης, Ιωάννης Δούκας, Λάζαρος Φυτάλης, Σπυρίδων Χατζηγιαννόπουλος, Πολυχρόνης Λεμπέσης, Γεώργιος Μαργαρίτης, κ.ά. Συνιστούσε ουσιαστικά την πρώτη συστηματική προσπάθεια ενός μεγάλου αριθμού Ελλήνων καλλιτεχνών να οργανωθούν σ' ένα σωματείο και να διεκδικήσουν οι ίδιοι τα δικαιώματά τους, να προωθήσουν τα συμφέροντα και την επίλυση των προβλημάτων τους. Η ίδρυσή του πραγματοποιήθηκε σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία διάφορες επαγγελματικές τάξεις της Αθήνας οργανώνονται σε συλλόγους και σωματεία με συντεχνιακό χαρακτήρα. Το προεδρείο που εκλέχθηκε αποτελούνταν από τους Αριστείδη Οικονόμου (πρόεδρος), Νικόλαο Φαρμακίδη (αντιπρόεδρος), Κοσμά Απέργη (γραμματέας) και Ιωάννη Δούκα (ταμίας), ενώ ισόβιος πρόεδρος, σύμφωνα με το καταστατικό, οριζόταν ο διάδοχος Κωνσταντίνος, ο οποίος ανέλαβε τη βασιλική προστασία του νεοσύστατου συλλόγου. Στη συνέχεια, επίτιμος πρόεδρος αναγορεύτηκε ο Κωνσταντίνος Φρεαρίτης και επίτιμα μέλη διακεκριμένοι Έλληνες καλλιτέχνες που ζούσαν στο εξωτερικό (Νικόλαος Γύζης, Κλεονίκη Γενναδίου) και προσωπικότητες όπως ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Πέτρος Κυριακού, ο αρχιτέκτονας Θεόφιλος Χάνσεν και ο Άγγλος πολιτικός Γ. Γλάδστων. Ο αποκλεισμός, ωστόσο, από την ιδρυτική πράξη και τις αρχαιρεσίες εκλογής προεδρείου, καλλιτεχνών, κυρίως των καθηγητών του Καλλιτεχνικού Τμήματος του Πολυτεχνείου, οι οποίοι στη συνέχεια κλήθηκαν να συμμετάσχουν, προκάλεσε αντιδράσεις και υπονόμευσε το κύρος του Συλλόγου. Ο γλύπτης Κοσμάς Απέργης σε αγόρευσή του υπογράμμιζε τις προοπτικές του Συλλόγου: «Ο σκοπός... της ιδρύσεως του συλλόγου τούτου είνε η ανάπτυξις της καλλιτεχνίας, η δικαία των καλλιτεχνημάτων κρίσις και των καλλιτεχνών η αλληλοβοήθεια, ου μόνον προς ανάπτυξιν της ελληνικής ιδίως καλλιτεχνίας, αλλά και προς καθοδηγίαν και διαφώτισιν των εν Τουρκία και Αιγύπτω ελλήνων καλλιτεχνών... ο καλλιτεχνικός ημών ούτος σύλλογος, δύναται να κατασταθή του χρόνου προϊόντος το νομοθετικόν, ούτως ειπείν, σώμα της καλλιτεχνίας». Πρωταρχικοί στόχοι του Συλλόγου ήταν η ανάληψη σημαντικών πρωτοβουλιών για την ενίσχυση των Ελλήνων καλλιτεχνών, αλλά και η φιλοδοξία να αναδειχθεί σε ρυθμιστικό παράγοντα των καλλιτεχνικών ζητημάτων και να γίνει το σημείο αναφοράς για την ελληνική τέχνη, να προβάλλει τον εθνικό ρόλο και προορισμό του στη διαφώτιση και την καθοδήγηση των Ελλήνων καλλιτεχνών που ζούσαν στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δίπλα στις διακηρύξεις του για την ανωτερότητα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, προσπάθησε να προωθήσει μια σειρά πρακτικών αιτημάτων-προτάσεων όπως η επαναφορά των μαθημάτων της καλλιγραφίας και της ιχνογραφίας στη δημόσια εκπαίδευση (που είχαν καταργηθεί το 1868) με σκοπό την επαγγελματική αποκατάσταση των καλλιτεχνών και την καλλιτεχνική εκπαίδευση των νέων ή ο διορισμός γλυπτών σε αρχαιολογικά μουσεία. Ο Σύλλογος επικεντρώθηκε, επίσης, στη σημασία και την αναγκαιότητα ύπαρξης καλλιτεχνικών διαγωνισμών, επιδιώκοντας την ευρεία καθιέρωσή τους και τη συμμετοχή των μελών του στις διοριζόμενες κριτικές επιτροπές και, ταυτόχρονα, απαιτώντας ίσες ευκαιρίες, διασφάλιση διάφανων διαδικασιών και αποτροπή φαινομένων αυθαιρεσίας και ευνοιοκρατίας. Ο Σύλλογος ενδιαφέρθηκε για τη θεσμοθέτηση μιας ετήσιας έκθεσης στην Αθήνα, αντίστοιχη με το παρισινό Salon και τις εκθέσεις του Μονάχου, για να καλύψει ένα σημαντικό κενό στην προβολή και την ανάδειξη των καλλιτεχνών και την ενίσχυση της αγοράς έργων τέχνης. Η πρώτη έκθεση ορίσθηκε για τον Μάρτιο του 1883 και με ανακοίνωσή του ο Σύλλογος καλούσε να συμμετάσχουν όχι μόνο τα μέλη του αλλά όλους τους Έλληνες καλλιτέχνες που ζούσαν στην Αθήνα, την επαρχία, την Τουρκία, την Αίγυπτο και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Η ανάγκη μιας όσο το δυνατόν καλύτερης οργάνωσης οδήγησε στην αναβολή της έκθεσης για τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, και τελικά στη ματαίωσή της εξαιτίας των εσωτερικών προβλημάτων που ανέκυψαν στον Σύλλογο. Οι εκρηκτικές αντιπαραθέσεις που προκάλεσε ο διαγωνισμός για την ανέγερση του ανδριάντα του Γλάδστωνα που είχε προκηρύξει την ίδια περίοδο το Πανεπιστήμιο Αθηνών, και η άμεση εμπλοκή του Συλλόγου σ' αυτόν, στάθηκε η αφορμή για να ανέλθει στην επιφάνεια η υπολανθάνουσα ένταση, να κυριαρχήσουν μεταξύ των μελών του οι προσωπικές συγκρούσεις, αντιθέσεις και φιλοδοξίες. Το αποτέλεσμα ήταν η διάσπασή του σε δύο ομάδες με εκατέρωθεν αποδοκιμασίες, κατηγορίες και καταγγελίες, βίαιες ενέργειες και εισαγγελικές παρεμβάσεις που οδήγησαν στην παρακμή και τη σιωπηρή διάλυσή του τα επόμενα χρόνια. Ο «Σύλλογος των Ωραίων Τεχνών» αποτελεί την απαρχή μιας σειράς αντίστοιχων πρωτοβουλιών από την πλευρά των καλλιτεχνών τόσο τον 19ο αιώνα όσο και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού, που θα κορυφωθούν με την ίδρυση του Επιμελητήριου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (Ε.Ε.Τ.Ε.). Κώστας Μπαρούτας, Η εικαστική ζωή και η αισθητική παιδεία στην Αθήνα του 19ου αιώνα, εκδ. Σμίλη, Αθήνα 1990, σ. 73-74 Ιωάννης Ν. Μπόλης, Οι καλλιτεχνικές εκθέσεις. Οι καλλιτέχνες και το κοινό τους στην Αθήνα του 19ου αιώνα, αδημοσίευτη διδακτορική διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 2000, σ. 153-160 Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος, «Από τον "Σύλλογο των Ωραίων Τεχνών" στους "Νέους Έλληνες Ρεαλιστές". Καλλιτεχνικές ομάδες και οργανώσεις στην Ελλάδα», στο Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα (επιμ.), Εθνική Πινακοθήκη 100 χρόνια, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα 2001, σ. 157 Ευθυμία Ε. Μαυρομιχάλη, "Οι καλλιτεχνικοί σύλλογοι και οι στόχοι τους", Μνήμων 23 (2001), σ. 231-233 Σπύρος Μοσχονάς, Καλλιτεχνικά σωματεία και ομάδες τέχνης στην Ελλάδα κατά το α' μισό του 20ού αιώνα: η σημασία και η προσφορά τους, αδημοσίευτη διδακτορική διατριβή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, 2010, σ. 52-55
|
Ο Σύλλογος των Ωραίων Τεχνών είναι το πρώτο επαγγελματικό σωματείο των Ελλήνων εικαστικών καλλιτεχνών στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Ιδρύθηκε το 1882, είχε ωστόσο περιορισμένη διάρκεια βίου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A9%CF%81%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD_%CE%A4%CE%B5%CF%87%CE%BD%CF%8E%CE%BD
|
Μαγνητίτης
|
Ο μαγνητίτης κρυσταλλώνεται σε ολοεδρία κατά το κυβικό σύστημα, έχει χρώμα σιδηρόμαυρο έως μαύρο και μεταλλική λάμψη, ελαφρά στεατώδη. Βρίσκεται σε κοκκώδη, φλοιώδη και στιφρά συσσωματώματα σε μορφή κόκκων με το όνομα «μαγνητίτης άμμος». Είναι πολύ διαδεδομένος κυρίως σε κοιτάσματα μεταλλευμάτων πνευματολυτικής προέλευσης, σχηματίζοντας πολλές φορές και αυτοτελή κοιτάσματα, καθώς και σε κρυσταλλοσχιστώδη πετρώματα ιδίως χλωριτικών σχιστολίθων, ή μέσα σε άμμο σε μορφή αυτούσιων εκλύτων κόκκων, που συνοδεύεται συνήθως από σφαλερίτη, αρσενοπυρίτη, σιδηροπυρίτη, χαλκοπυρίτη, ολιβίνη, γρανάτη, απατίτη, ασβεστίτη και μαρμαρυγία. Μοιάζει πολύ με τον χρωμίτη, τον ιλμενίτη και τον νιγρίτη ή χαουζμανίτη, και εξαλλοιώνεται σε λειμωνίτη, αιματίτη ή σιδηρίτη. Το όνομα μαγνητίτης προέρχεται πιθανά από την αρχαία Μαγνησία, στη Μικρά Ασία, όπου και εντοπίστηκε κατά την αρχαιότητα. Κατά τον Πλίνιο, το όνομα προήλθε από τον βοσκό Μάγνητα που, κατά τα μυθολογούμενα, καθώς έβοσκε τα πρόβατά του ανακάλυψε πρώτος το ορυκτό που ασκούσε έντονη έλξη της άκρης της μεταλλικής ράβδου του, ή (το περισσότερο πιθανό) διαπίστωσε ότι μεγάλη ποσότητα άμμου παρέμενε προσκολλημένη σ΄ αυτή. Κυριότερες χώρες όπου απαντώνται μεγάλα κοιτάσματα μαγνητίτη είναι οι Σκανδιναβικές, (και ιδιαίτερα η Σουηδία, στην περιοχή Kiruna), οι ΗΠΑ και ο Καναδάς. Στην Ελλάδα το μεγαλύτερο κοίτασμα μαγνητίτη υφίσταται στη Σέριφο, στα Χάλαρα. Επίσης στη Τήνο, στην Ερμιόνη, στη Σκύρο και στο Πήλιο. Σημειώνεται επίσης ότι ο μαγνητίτης είναι ένα από τα κύρια συστατικά της σμύριδας Νάξου ή Ναξίας σμύριδας. Ο μαγνητίτης είναι ένα από τα κυριότερα μεταλλεύματα του σιδήρου. Τμήμα Γεωλογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης [1] Minerals.net Webmineral.com S. S. Augustithis, Atlas of the textural patterns of ore minerals and metallogenic proccesses, Walter de Gruyter, ISBN 3-11-013639-2 James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1-4437-4224-4 Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 0-395-91096-X Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0-395-51137-2
|
Ο μαγνητίτης είναι ορυκτό του σιδήρου. Από χημική άποψη είναι επιτεταρτοξείδιο του σιδήρου (Fe3O4). Το ορυκτό αυτό περιέχει περίπου 72,4% σίδηρο (Fe) και 27,6% οξυγόνο, (O), γνωστό και ως «μαγνήτις λίθος», λόγω των ιδιαίτερων ιδιοτήτων του, που και εξ αυτού ονομάζονται μαγνητικές.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Σαμνίτες
|
Σύμφωνα με τον Στράβων και με νομίσματα που κόπηκαν στην διάρκεια του Κοινωνικού Πολέμου οι Σαμνίτες εξορίστηκαν από τους Σαβίνες. Οι Σαβίνες νίκησαν σε πόλεμο τους Ομβρικούς, αποφάσισαν να αφιερώσουν τα λάφυρα και τα αιχμάλωτα μωρά στον θεό Μαρς. Όταν ενηλικιώθηκαν τα μωρά ενώθηκαν μεταξύ τους πολλοί Λουκανοί και έφυγαν να ιδρύσουν αποικία, ένας ταύρος τους καθοδήγησε στην νέα τους κατοικία, στην συνέχεια τον θυσίασαν στον θεό Μαρς. Τον 5ο αιώνα π.Χ. κατέλαβαν την Ιταλική Καμπανία, οι Ετρούσκοι εγκατέλειψαν την περιοχή. Δεν γνωρίζουμε πόσες Σαμνίτικες πόλεις και πόσοι άνδρες συμμετείχαν στην εκστρατεία, μια πιθανή πόλη είναι το Καύδιον. Η πιθανότερη αιτία της κατάκτησης ήταν το εύφορο έδαφος το οποίο χάρη στην γονιμότητα θα μπορούσε να εξασφαλίσει τροφή στους εξαντλημένους εποίκους, οι κατακτητές είχαν ελάχιστα εφόδια και δεν γνώριζαν γεωργικές μεθόδους. Τα επόμενα χρόνια οι υπόλοιποι Ιταλικοί λαοί όπως οι Λατίνοι, οι Βόλσκοι και οι Ηπειρώτες θα βρεθούν σε νέους πολέμους με τους Ρωμαίους. Παρά το ότι η παλιότερη καταγραφή αναφέρεται για τους Σαμνίτες σε Συνθήκη (354 π.Χ.) με την οποία καθορίζονταν τα σύνορα τους ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τους Ρωμαίους όταν κατέκτησαν τους Βόλσκους. Αμέσως μετά ξέσπασαν οι Σαμνίτικοι Πόλεμοι (343 π.Χ.), οι Σαμνίτες επιτέθηκαν στους Σιδικίνους οι οποίοι κατέφυγαν στην Κάπουα, οι Σαμνίτες πολιόρκησαν την Κάπουα και ξέσπασε πόλεμος με την Καμπανία. Οι Καμπάνιοι ηττήθηκαν σε δύο μάχες και πήγαν να ζητήσουν βοήθεια από τους Ρωμαίους, οι Σαμνίτες άφησαν στην περιοχή ισχυρή στρατιωτική παρουσία. Οι Ρωμαίοι συμφώνησαν να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις με τους Σαμνίτες, δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα και η Ρώμη κήρυξε τον πόλεμο στους Σαμνίτες. Οι σύγχρονοι ιστορικοί αμφιβάλλουν για τις υπερβολές που γράφει ο Τίτος Λίβιος σχετικά με την περιγραφή του Α΄ Σαμνίτικου Πολέμου, πιθανότατα η προσήλωση του στην Ρώμη τον οδήγησε σε διαστρεύλωση των γεγονότων. Το βέβαιο είναι ότι η Ρωμαίοι νίκησαν αλλά η συντριβή των Σαμνιτών δεν ήταν τόσο μεγάλη όπως την περιγράφει ο Λίβιος, ο πόλεμος έληξε όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν το Σάμνιον. Οι Σαμνίτες ξεκίνησαν ειρηνικές διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στην λήξη του πρώτου πολέμου.Ο Β΄ Σαμνίτικος Πόλεμος ξεκίνησε όταν οι πόλεις Φρεγέλλαι και Παλαιόπολις δέχθηκαν επίθεση από τους Σαμνίτες, συμμάχησαν με τους Βεστίνους, τα νέα έφτασαν στην Ρώμη που ετοιμάστηκε για μεγάλη στρατιωτική εκστρατεία εναντίον των Σαμνιτών. Μια άλλη θεωρία αναφέρει ότι τα κίνητρα του Β΄ Σαμνίτικου Πολέμου ήταν καθαρά οικονομικά. Στον πόλεμο εναντίον των Ρωμαίων συμμετείχαν πολλές Ιταλικές φυλές όπως οι Αύσονες, οι Σιδικίνοι, η Δαυνία, οι Ιάπυγες, οι Μεσσάπιοι ακόμα και η ίδια η πόλη του Τάραντα. Μετά την μάχη στα Καυδιανά δίκρανα ακολούθησε μια προσωρινή ανακωχή ανάμεσα στους Σαμνίτες και τους Ρωμαίους. Μετά από πολλά χρόνια μάχης οι Ετρούσκοι συμμάχησαν με τους Σαμνίτες αλλά ηττήθηκαν ξανά από τους Ρωμαίους, οι Σαμνίτες δραπέτευσαν στην Απουλία. Αργότερα ξέσπασε ο Γ΄ Σαμνίτικος Πόλεμος (298 π.Χ.), η αιτία ήταν οι εντάσεις ανάμεσα στους Ρωμαίους και στους Σαμνίτες όταν οι Λουκανοί ζήτησαν την βοήθεια των Ρωμαίων. Σύμφωνα με μια δεύτερη εκδοχή οι Ρωμαίοι και οι Ετρούσκοι βρέθηκαν σε σύγκρουση χάρη στις Συνθήκες που υπέγραψαν οι Ρωμαίοι και οι Πίκεντες. Μετά από λίγα χρόνια μάχης οι Ετρούσκοι προχώρησαν σε νέες εκστρατείες εναντίον των Ρωμαίων με αποκορύφωμα την νίκη των Ρωμαίων στην "Μάχη του Σεντίνουμ". Μετά την "Μάχη της Ακουιλονίας" ο Σαμνίτικος λαός διαλύθηκε και ενσωματώθηκε με τους Ρωμαίους, οι Ρωμαίοι ίδρυσαν νέα αποικία στην Βενόζα. Οι Σαμνίτες ήταν ένας από τους Ιταλικούς λαούς που πολέμησαν στο πλευρό του βασιλιά της Ηπείρου Πύρρου του Μέγα, νίκησαν τους Ρωμαίους αλλά όταν αποχώρησε ο Πύρρος βρέθηκαν σε αδυναμία και παραδόθηκαν. Όταν ξέσπασε ο Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος πολλοί από αυτούς πολέμησαν με τον Αννίβα αλλά οι περισσότεροι έμειναν πιστοί στην Ρώμη. Οι Σαμνίτες εξεγέρθηκαν με πολλές άλλες φυλές στον Κοινωνικό Πόλεμο επειδή αρνήθηκαν να τους δώσουν τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη, οι Ρωμαίοι τους υπέταξαν έδωσαν ωστόσο σε πολλούς τον τίτλο για να αποφύγουν περαιτέρω ταραχές. Οι Σαμνίτες υποστήριξαν κατόπιν τον εμφύλιο πόλεμο εναντίον του Σύλλα, ένας Σαμνίτης άντρας ο Πόντιος Τελεσίνος και άλλοι δύο ο ένας Λουκανός ανέλαβαν την ηγεσία εναντίον του Σύλλα. Η μάχη ήταν κλειστή αλλά ο Σύλλας νίκησε τους αντιπάλους του στην "Μάχη της Πύλιν Κόλιν", έπεσε και ο Πόντιος Τελεσίνος. Στην διάρκεια της μάχης ο Πόντιος Τελεσίνος πήγε στους στρατιώτες του και τους είπε σύμφωνα με την παράδοση ότι οι λύκοι δεν θα φύγουν αν δεν εξαφανίσουν πρώτα το δάσος στο οποίο ζούσαν. Salmon, Edward Togo. Samnium and the Samnites. Cambridge, UK: Cambridge University Press, 1967. Forsythe, Gary. A Critical History of Early Rome: From Prehistory to the First Punic War. Berkeley: University of California Press, 2005. Jones, Howard. Samnium: Settlement and Cultural Change: the Proceedings of the Third E. Togo Salmon Conference On Roman Studies. Providence, RI: Center for Old World Archaeology and Art, 2004. Paget, R. F. Central Italy: An Archaeological Guide; the Prehistoric, Villanovan, Etruscan, Samnite, Italic, and Roman Remains, and the Ancient Road Systems. 1st U.S. ed. Park Ridge, NJ: Noyes Press, 1973. Salvucci, Claudio R. A Vocabulary of Oscan: Including the Oscan and Samnite Glosses. Southampton, Pa.: Evolution Pub., 1999. Stek, Tesse. Cult Places and Cultural Change In Republican Italy: A Contextual Approach to Religious Aspects of Rural Society After the Roman Conquest. Amsterdam: Amsterdam University Press, 2010.
|
Οι Σαμνίτες ήταν αρχαίος Ιταλικός λαός στην κεντρική Ιταλία με πρωτεύουσα το Σάμνιον, στην περιοχή του σημερινού Αμπρούτσο, βρέθηκαν σε πολλούς πολέμους με την Ρωμαϊκή Δημοκρατία μέχρι τον 1ο αιώνα π.Χ. Μιλούσαν την Οσκική γλώσσα και ήταν παρακλάδι των Σαβίνων, χωρίστηκαν σε τέσσερις φυλές : Ιρπίνοι, Καυδίνοι, Καρακηνοί και Πέντροι. Όταν επιτέθηκαν οι Γαλάτες (354 π.Χ.) συμμάχησαν με την Ρώμη αλλά αργότερα έγιναν μεγάλοι εχθροί και βρέθηκαν σε μια σειρά από πολέμους (343 π.Χ. - 341 π.Χ., 327 π.Χ. - 304 π.Χ. και 298 π.Χ. - 290 π.Χ.). Παρά το γεγονός ότι οι Σαμνίτες συνέτριψαν τους Ρωμαίους σε μάχη στα Καυδιανά δίκρανα (321 π.Χ.) τελικά υποτάχθηκαν. Οι εξασθενημένοι Σαμνίτες βοήθησαν τον βασιλιά της Ηπείρου Πύρρο τον Μέγα και τον Αννίβα στους πολέμους τους εναντίον των Ρωμαίων (280 π.Χ. - 275 π.Χ. και 218 π.Χ. - 201 π.Χ.). Συμμετείχαν στους Κοινωνικούς Πολέμους (91 π.Χ. - 87 π.Χ.) και στον τελικό εμφύλιο πόλεμο (82 π.Χ.) που ο Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας τους νίκησε στην "Μάχη της Πύλης Κόλιν" (82 π.Χ.). Στην συνέχεια εξαφανίστηκαν σαν αυτόνομος λαός και ενσωματώθηκαν με τους Ρωμαίους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82
|
Παλμίρι
|
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ 1939 και 1943, το χωριό και το γύρω δάσος ήταν ένας από τους τόπους μαζικών εκτελέσεων Εβραίων, Πολωνών ιντελιγκέντσια, πολιτικών και αθλητών, που σκοτώθηκαν κατά τη γερμανική Επιχείριση AB στην Πολωνία. Τα περισσότερα από τα θύματα αρχικά συνελήφθησαν και βασανίστηκαν στη φυλακή Πάβιακ στη Βαρσοβία και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στον τόπο των εκτελέσεων. Συνολικά, περίπου 1.700 Πολωνοί δολοφονήθηκαν εκεί σε μυστικές εκτελέσεις μεταξύ 7 Δεκεμβρίου 1939 και 17 Ιουλίου 1941. Το 1946, τα πτώματα εκτάφηκαν και ενταφιάστηκαν εκ νέου σε ένα νέο νεκροταφείο, που βρίσκεται περίπου 5 χιλιόμετρα από το ίδιο το χωριό. Ο τόπος της εκ νέου ταφής είναι εθνικό μαυσωλείο της Πολωνίας από το 1948. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Palmiry στο Wikimedia Commons Εβραϊκή Κοινότητα στο Παλμίρι στο Virtual Shtetl
|
Το Παλμίρι (πολωνικά: Palmiry) είναι χωριό της Γκμίνα Τσόσνουφ, στο Πόβιατ Νόβι Ντβουρ Μαζοβιέτσκι του Βοεβοδάτου Μασοβίας στην ανατολική-κεντρική Πολωνία. Βρίσκεται στην άκρη του Δάσους Καμπίνος, περίπου 4 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Τσόσνουφ, 11 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Νόβι Ντβουρ Μαζοβιέτσκι και 23 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Βαρσοβίας. Το 2000 το χωριό είχε περίπου 220 κατοίκους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CE%AF%CF%81%CE%B9
|
Κούκος
|
Παρόλο που, η λέξη κούκος έχει «περάσει» στην ελληνική βιβλιογραφία με τη συγκεκριμένη ορθογραφία, είναι ορθότερη η εκδοχή της λέξης κούκκος. Αυτό συμβαίνει διότι το κούκος προέρχεται από το αρχαίο κόκκυξ που γράφεται με δύο κ (βλ. Ονοματολογία). Η ετυμολογία της λέξης κού(κ)κος, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Η λέξη είναι αρχαία ελληνική, ηχομιμητικής προέλευσης, αλλά η ρίζα της είναι σανσκριτική. Η επικρατέστερη ετυμολογική εκδοχή είναι η εξής: [ΕΤΥΜ. < αρχ. κόκκυξ, -υγος ≪κούκκος≫ < επιφών. κόκκυ ≪η κραυγή τού κούκκου≫, ονοματοποιημένη λ. από τον ήχο ku-ku, πβ. σανσκρ.kokila- ≪κούκκος≫, kukkuta ≪κόκορας≫, λατ. cuculus ≪κούκκος≫, αγγλ.cuckoe, γερμ. Kuckuck κ.ά.. Η λέξη κόκκυξ, με τη σειρά της, αναφέρεται στον Αριστοφάνη: «χώπόθ’ ο κόκκυξ είποι κόκκυ». Ο μεγάλος ποιητής κάνει λογοπαίγνιο με τις λέξεις, εκθέτοντας ταυτόχρονα την ετυμολογία της λέξης κόκκυξ : <κόκκυ + επίθημα -υξ/-υγος (πρβλ. όρτ-υξ, πτέρ-υξ). Το κόκκυ είναι η λέξη που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες για το σημερινό κούκου, δίνοντας ξεκάθαρη ηχομιμητική προέλευση στη λέξη: κόκκυ→κόκκυξ και κούκου→κούκος. Επιπροσθέτως, η ηχητική προέλευση της λέξης, υιοθετήθηκε τόσο στην επιστημονική (λατινική) ονομασία του γένους (Cuculus), όσο και σε όλες σχεδόν τις, ινδοευρωπαϊκής προέλευσης, γλώσσες. Ενδεικτικά αναφέρονται: Cuckoo, Kuckuck, Cuco, Coucou, Cuculo, Koekoek, Kуку́шка, Kukulca, Kakkuk, κλπ, ένα πραγματικό ηχητικό παιχνίδι που ξεκινάει, στην κυριολεξία, από δύο συλλαβές. Η επιστημονική ονομασία του είδους canorus (cănōrus, a, um, adj. canor), προέρχεται από τη λατινική λέξη canere (=τραγουδώ) και, σημαίνει «(μελ-)ωδικός, αρμονικός, καλλίφωνος» (πρβλ. cum hoc animal (gallus) sit canorum suă sponte, Cic. Div. 2, 26, 57: aves) . Η λέξη κόκκυγας, όπως ονομάζεται το οστάριο της κατώτερης μοίρας της σπονδυλικής στήλης, έχει μεταγενέστερη -πιθανόν μεσαιωνική- προέλευση και, προέρχεται από την ομοιότητα του οστού με το ράμφος του κούκου.. Ο κούκος έχει ευρύτατη εξάπλωση σε όλο τον Παλαιό Κόσμο και, στις περισσότερες περιοχές, αποτελεί κοινό είδος. Είναι πλήρως μεταναστευτικό πτηνό και, γενικά, αναπαράγεται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, σε όλη σχεδόν την Ευρασία, ενώ διαχειμάζει στην Αφρική και σε κάποιες ασιατικές περιοχές, ανάλογα με το υποείδος. Οι καλοκαιρινές περιοχές αναπαραγωγής του κούκου, καλύπτουν όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο και πολύ μεγάλο μέρος της Ασίας, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι, στην Ευρώπη, δεν υπάρχουν μόνιμοι (επιδημητικοί) πληθυσμοί, δηλαδή όλα τα άτομα μεταναστεύουν προς τις αφρικανικές περιοχές διαχείμασης. Στην Ευρώπη απαντά σε όλες σχεδόν τις χώρες, πλην της Ισλανδίας και τις Φερόες, ενώ απουσιάζει από την πολύ Β. Σκανδιναβία και το βορειοανατολικό τμήμα της Βαλτικής. Στην Ασία εξαιρείται όλη σχεδόν η Αραβική Χερσόνησος, το μεγαλύτερο μέρος της ινδικής υποηπείρου και της Ινδοκίνας και σχεδόν όλη η Ινδονησία. Το βόρειο όριο εξάπλωσης του είδους περνάει από το βόρειο άκρο της τάιγκα και της Νορβηγίας, μέχρι την Καμτσάτκα και την Ιαπωνία, περίπου κατά μήκος του Αρκτικού Κύκλου. Το νότιο όριο της επικράτειας «τρέχει» περίπου κατά μήκος του 40ού παραλλήλου.Στην Αφρική η αναπαραγωγή πραγματοποιείται σε κάποιους θύλακες του Μαρόκου, της Αλγερίας και της Τυνησίας. Οι περιοχές διαχείμασης των υποειδών του κούκου, βρίσκονται πλην ενός, στην Αφρική και, συγκεκριμένα, από το ύψος του ισημερινού και κάτω, μέχρι το νοτιότερο άκρο της Νότιας Αφρικής. Τα δυτικά όρια βρίσκονται στον Ατλαντικό, κοντά στη Σενεγάλη, και τα ανατολικά στις ακτές της Κένυας και της Σομαλίας, στον Ινδικό. Το υποείδος Cuculus canorus bakeri διαχειμάζει στη ΝΑ Ασία, το Ασσάμ και την ανατολική Βεγκάλη. Η εαρινή μετανάστευση πραγματοποιείται από το Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος και η φθινοπωρινή για τους τόπους διαχείμασης, ξεκινάει από τον Αύγουστο. Ο κούκος είναι ταξιδευτής μεγάλων αποστάσεων και κινείται κυρίως τη νύχτα. Τυχαίοι, περιπλανώμενοι επισκέπτες έχουν αναφερθεί μεταξύ άλλων από τις Φερόες, την Ισλανδία και τη Γροιλανδία, τις Σεϋχέλλες και τις Κομόρες, τα Μπαρμπάντος και τις ΗΠΑ.Στην Ελλάδα, ο κούκος είναι καλοκαιρινός αναπαραγόμενος επισκέπτης, ερχόμενος από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο και, απαντά σε όλη την επικράτεια. Ο κούκος απαντά σε όλες τις κλιματικές ζώνες της δυτικής Παλαιαρκτικής. Προτιμάει τα ανοικτά ενδιαιτήματα, τόσο τις δασικές (δάση φυλλοβόλων και κωνοφόρων), βαλτώδεις ή θαμνώδεις περιοχές, όσο και τα παραθαλάσσια (αμμόλοφοι, ακτές), έλη και στέπες. Δεν συχνάζει στην αρκτική τούνδρα και τα μεγάλα πυκνά δάση (τάιγκα). Η παρουσία των πουλιών-ξενιστών (βλ. Αναπαραγωγή) είναι αποφασιστικής σημασίας, όπως και οι επαρκείς μικρές δομές (θάμνοι, φράχτες, διάσπαρτα δέντρα, κολώνες διανομής ρεύματος), όπου μπορεί να σταθεί και να εποπτεύει το χώρο. Στην Ελβετία έχει παρατηρηθεί μέχρι τα 2400 μέτρα, περίπου, ενώ στην Ασία -σε εξαιρετικές περιπτώσεις- μέχρι 5250 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Επίσης, απαντάται αρκετά συχνά και σε περιαστικές τοποθεσίες.Στο Ηνωμένο Βασίλειο η στατιστική ανάλυση των 5 πρώτων προτιμητέων οικοσυστημάτων, δείχνει τα εξής αποτελέσματα: Καλαμιώνες, Βάλτοι, Θαμνότοποι, Κωνοφόρα και Ερεικώνες.Στις αφρικανικές περιοχές διαχείμασης, συχνάζει στη σαβάνα, κυρίως στις τοποθεσίες με δένδρα, απαραίτητα για την επιτήρηση του χώρου. Αποφεύγει τα δάση και, όταν το οικοσύστημα είναι γυμνό από δένδρα, προτιμάει τις περιαστικές περιοχές όπου υπάρχει τεχνητή φύτευση.Στην Ελλάδα απαντά σε αλσύλλια, ελαιώνες, αμπελώνες, αγρούς, πεδιάδες, δασικές παρυφές, θαμνώδεις περιοχές, αμμοθίνες, ρεματιές και βαλτότοπους. Ο κούκος είναι μετρίου μεγέθους πτηνό, περίπου όσο ένα σαΐνι που, η εμφάνιση και το πέταγμά του, θυμίζουν έντονα γεράκι, αν εξαιρέσει κανείς τις οξύληκτες πτέρυγες και τη μακριά, όχι τετράγωνη ουρά.Απαντάται σε δύο χρωματικές φάσεις: μία σκούρα γκρι, στην οποία ανήκουν όλα τα αρσενικά και, μία λιγότερο συχνή καφέ-καστανή, στην οποία ανήκουν τα νεαρά άτομα (juveniles) και αρκετά θηλυκά. Ο χρωματισμός των ενήλικων αρσενικών είναι σκούρος γκρι-μολυβί, σε όλη την άνω επιφάνεια του σώματος, το κεφάλι και τον τράχηλο, ενώ οι παρειές, ο λαιμός και το στήθος είναι πιο ανοιχτόχρωμα γκρι. Η υπόλοιπη κάτω επιφάνεια του σώματος είναι υπόλευκη με χαρακτηριστικές οριζόντιες γκριζόχρωμες ή καφετί ραβδώσεις. Τα θηλυκά αυτής της φάσης είναι σχεδόν όμοια με τα αρσενικά, εκτός από κάποιες περιπτώσεις, όπου παρουσιάζεται ένας ελαφρά καφετί χρωματισμός στις ραβδώσεις του στήθους και στις πλευρές του τραχήλου, πάντοτε όμως σε γκρι υπόβαθρο. Τα θηλυκά της καφετί φάσης είναι πολύ εύκολα αναγνωρίσιμα, με το χαρακτηριστικό κοκκινωπό κεφάλι και ουροπύγιο. Η στρογγυλεμένη και μακριά ουρά φέρει, και στις δύο χρωματικές φάσεις, χαρακτηριστικές, μικρές, λευκές κηλίδες. Η ίριδα είναι καστανή -σκούρα καφέ στα νεαρά άτομα-, ενώ διακρίνεται κίτρινος δακτύλιος γύρω από τον οφθαλμό. Είναι πιθανόν, η ύπαρξη δύο διαφορετικών χρωματικών φάσεων στα θηλυκά, να αποτελεί μέρος μίας επιλεκτικής διαδικασίας που σχετίζεται με τους ξενιστές πάνω στους οποίους παρασιτεί το είδος (βλ. Αναπαραγωγή).Ο κούκος μοιάζει αρκετά, από μακριά, με το ξεφτέρι, λόγω του περίπου ίδιου μεγέθους και του χαρακτηριστικού γκρι ραβδόμορφου πτερώματός του στο στήθος. Από κοντύτερα, όμως, διακρίνονται οι οξύληκτες πτέρυγες, η στρογγυλεμένη και μακρύτερη ουρά και, το λεπτό, χωρίς άγκιστρο ράμφος του.Ωστόσο, οι νεαροί κούκοι στο πρώτο φθινόπωρο της ζωής τους έχουν πολυποίκιλο φτέρωμα. Μερικοί έχουν καστανή, έντονα ραβδωτή κάτω επιφάνεια, ενώ άλλοι είναι απλά ομοιόμορφοι γκρι, με τους πρώτους να έχουν και ραβδωτή καστανοκοκκινωπή-καφέ άνω επιφάνεια, ενώ κάποια φτερά έχουν ανοικτές καφέ (κρεμ) άκρες. Όλα τα νεαρά άτομα έχουν υπόλευκες άκρες στα ανώτερα καλυπτήρια και στα πρωτεύοντα ερετικά φτερά. Τα δευτερεύοντα και τα μεγάλα καλυπτήρια φέρουν καφεκάστανες ραβδώσεις ή κηλίδες. Την άνοιξη, εκείνα τα πουλιά που είχαν εκκολαφθεί κατά το προηγούμενο έτος ενδέχεται να διατηρούν ορισμένα ραβδωτά δευτερεύοντα και καλυπτήρια των πτερύγων. Πάντως, τα πιο εμφανή χαρακτηριστικά αναγνώρισης των νεαρών κούκων είναι το άσπρο μπάλωμα στον αυχένα και τα λευκά κράσπεδα στα φτερά. Μήκος σώματος: (32-) 33 έως 34 (-35) εκατοστά. Βάρος: Αρσενικό (92-) 110 έως 140 (-158) γραμμάρια, Θηλυκό (83-) 95 έως 115 (-169) γραμμάρια. Ο κούκος τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με έντομα, κυρίως με κάμπιες συμπεριλαμβανομένων και εκείνων με σκληρές, δηλητηριώδεις τρίχες ή με έντονα χρώματα δηλωτικά δηλητηριώδους υφής που, άλλα πτηνά τις αποφεύγουν. Επίσης, τρέφεται με σκαθάρια, λιβελούλες, ακρίδες, κοριούς, μύγες και Υμενόπτερα. Σπανιότερα, καταναλώνει αράχνες, σαρανταποδαρούσες, γαιοσκώληκες, σαλιγκάρια και τα μικρούς βατράχους και φρύνους. Τα θηλυκά καταναλώνουν, αρκετές φορές, τα αυγά των ξενιστών τους. Οι νεοσσοί τρέφονται από τους γονείς-ξενιστές με ένα ευρύ φάσμα θηραμάτων, ανάλογα με το είδος της λείας με την οποία τρέφουν τα δικά τους γνήσια «τέκνα», αλλά και πάλι η κύρια τροφή είναι τα έντομα. Ο κούκος είναι ευρύτατα γνωστός για τη χαρακτηριστική φωνή του, ένα δισύλλαβο κάλεσμα που ακούγεται από το αρσενικό κάθε άνοιξη (στις περιοχές αναπαραγωγής), από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο, περίπου και, έχει αναλυθεί μουσικά με παλμογράφο. Από τις δύο συλλαβές, η πρώτη είναι αυτή που τονίζεται περισσότερο (θέση). Το διάστημα μεταξύ των δύο φθόγγων είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μία κατιούσα τρίτη μικρή (3rd minor), αλλά υπάρχουν αρκετά καλέσματα με διαστήματα από δεύτερη έως πέμπτη. Σε μετρήσεις που έγιναν σε 7 κούκους, τα αποτελέσματα στον παλμογράφο έδειξαν την πρώτη νότα στα 678 Hz και τη δεύτερη στα 565 Hz. Με την ολοκλήρωση των δύο συλλαβών, ακολουθεί παύση που διαρκεί περίπου 1-1½ δευτερόλεπτα, αλλά μεταβάλλεται ανάλογα με την ερωτική διάθεση του αρσενικού (βλ. παρακάτω). Αρθρώνονται 10-20 δισύλλαβα καλέσματα εν συνόλω, γίνεται παύση μερικών δευτερολέπτων και η διαδικασία επαναλαμβάνεται. Μελέτες δείχνουν ότι, τα διαστήματα μεταξύ των δύο κου- μεγαλώνουν όσο προχωράει η αναπαραγωγική περίοδος και, μερικά αρσενικά τον Ιούνιο προς Ιούλιο, «ξεχνάνε» τα κατιόντα διαστήματα και αρχίζουν τα ανιόντα (η δεύτερη συλλαβή σε μεγαλύτερη συχνότητα από την πρώτη).. Προσεκτικές παρατηρήσεις έδειξαν ότι η διαφορά στη συχνότητα μεταξύ των δύο κου-, οφείλεται στο ότι το πρώτο αρθρώνεται με σχετικά ανοικτό ράμφος, ενώ το δεύτερο με σχετικά κλειστό. Η παύση μεταξύ τους εξαρτάται από την κατάσταση οίστρου του αρσενικού: όσο μεγαλύτερος είναι ο οίστρος, τόσο μικρότερη διάρκεια έχει η παύση. Σε εξαιρετικές, μάλιστα, περιπτώσεις οίστρου μπορεί να ακουστούν τρία κου- στη σειρά. Επίσης, η παύση μικραίνει όσο το αρσενικό έρχεται πλησιέστερα προς το θηλυκό.Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται, το θηλυκό αρθρώνει επίσης ένα χαρακτηριστικό ήχο, εντελώς διαφορετικό από του αρσενικού, που μοιάζει με τρίλια, μία διαδοχή από μικρότατης διάρκειας συχνότητες, χωρίς παύσεις μεταξύ τους, κυρίως κατά την περίοδο αναπαραγωγής. Ο κούκος είναι ευρύτατα γνωστός για το φαινόμενο του παρασιτισμού που εμφανίζει, ο οποίος, στην περίπτωση αυτή, ονομάζεται αναπαραγωγικός παρασιτισμός (brood parasitism), διότι αναφέρεται αποκλειστικά στο φώλιασμα και την ωοτοκία του, σε σχέση με τα παρασιτούμενα πτηνά: σε γενικές γραμμές, ο θηλυκός κούκος γεννάει τα αυγά του στις φωλιές άλλων πουλιών, βρίσκοντας την κατάλληλη στιγμή και, απορρίπτοντας από την εκάστοτε φωλιά αντίστοιχο αριθμό αυγών του ιδιοκτήτη (συνήθως 1 αυγό ανά φωλιά, σπάνια 2). Κατόπιν απομακρύνεται γρήγορα, με την όλη διαδικασία να διαρκεί περίπου 10 δευτερόλεπτα. Ένα θηλυκό μπορεί να επισκεφθεί μέχρι και 25 φωλιές κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής (βλ. Ωοτοκία). Τα παρασιτούμενα πτηνά ονομάζονται ξενιστές και, πάνω από 100 είδη ξενιστών έχουν καταγραφεί, αλλά μόνον 40-45 είναι τα συνηθέστερα. Στη Β. Ευρώπη, κυρίως τα είδη Anthus pratensis, Prunella modularis και Acrocephalus scirpaceus. Στην Κ. Ευρώπη, κυρίως τα Anthus pratensis, Sylvia borin, Motacilla alba και Erithacus rubecula, ενώ στη Φινλανδία επίσης τα Fringilla montifringilla και Phoenicurus phoenicurus και στην Ουγγαρία το Acrocephalus arundinaceus.Ανάλογα με τον ξενιστή, οι θηλυκοί κούκοι χωρίζονται σε ομάδες που ονομάζονται κάστες (gentes). Κάθε κάστα παρασιτεί τη φωλιά ενός συγκεκριμένου πτηνού-ξενιστή και, συνήθως, τα αυγά κούκου-κάστας και ξενιστή μοιάζουν μεταξύ τους στο χρώμα και το σχέδιο, ούτως ώστε να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα απόρριψης του «ξένου» αυγού. Στοιχεία από αναλύσεις μιτοχονδριακού DNA δείχνουν ότι ο συγκεκριμένος μιμητισμός (mimikry) κληρονομείται και, επειδή αυτό συμβαίνει μόνο στα θηλυκά, το γονίδιο που ελέγχει τη συγκεκριμένη ιδιότητα, πρέπει να μεταφέρεται μέσω του χρωμοσώματος W που προσδιορίζει το φύλο (τα θηλυκά είναι WZ, τα αρσενικά ZZ). Γενετική ανάλυση στις κάστες υποστηρίζει αυτή την πρόταση, μέσω της εύρεσης σημαντικής διαφοροποίησης στο μιτοχονδριακό DNA, αλλά όχι στο DNA μικρών επαναλαμβανομένων συστοιχιών (Microsatellites). Μια δεύτερη υπόθεση για την κληρονόμηση αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι, τα γονίδια που ελέγχουν τα χαρακτηριστικά των αυγών βρίσκονται μάλλον σε μη φυλετικά χρωμοσώματα (αυτοσωμικά χρωμοσόματα) και όχι σε φυλετικά. Μάλιστα, κάποια άλλη γενετική ανάλυση των συμπατρικών καστών, συνηγορεί υπέρ της δεύτερης υπόθεσης μέσω της εύρεσης σημαντική γενετικής διαφοροποίησης, τόσο στο μιτοχονδριακό DNA, όσο και στο DNA μικρών επαναλαμβανομένων συστοιχιών.Λαμβάνοντας υπόψη την τάση των αρσενικών κούκων να ζευγαρώνουν με πολλά θηλυκά και να παράγουν απογόνους που ανατρέφονται από περισσότερους από έναν (1) ξενιστή, φαίνεται ότι τα αρσενικά δεν συμβάλλουν στη διατήρηση των καστών. Ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι μόνο το 9% των απογόνων ανατράφηκαν από μη αναμενόμενο ξενιστή (σύμφωνα με τις επιλογές του αρσενικού). Ως εκ τούτου, τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά μπορούν να συμβάλλουν στη διατήρηση της ιδιότητας του μιμητισμού των αυγών. Βέβαια, όσο ο κούκος εξελίσσεται προσαρμοστικά για να εναποθέτει αυγά που μιμούνται όλο και καλύτερα τα αυγά του ξενιστή, τόσο και ο ξενιστής προσαρμόζεται στο να ξεχωρίζει όλο και περισσότερο τα αυγά του κούκου. Μια μελέτη σε, συνολικά, 248 αυγά (κούκου και δύο ξενιστών), έδειξε ότι οι θηλυκοί κούκοι που παρασιτούν τις φωλιές του κοκκινούρη (Phoenicurus phoenicurus), εναποθέτουν αυγά που ταιριάζουν καλύτερα από εκείνα που εναποτίθενται στις φωλιές του θαμνοψάλτη (Prunella modularis). Η τεχνική της φασματοσκοπίας χρησιμοποιήθηκε για να εξηγήσει το πώς το είδος του ξενιστή ξεχώριζε τα αυγά των κούκων. Οι κούκοι που παρασιτούσαν τις φωλιές του Prunella modularis εναπόθεταν λευκά, με καφέ κηλίδες αυγά, σε αντίθεση με τα μπλε αυγά του «ιδιοκτήτη», δηλαδή αρκετά διαφορετικά. Αυτό σημαίνει ότι το είδος Phoenicurus phoenicurus, παρασιτείται από πολύ παλαιότερα, και έτσι τα αυγά που εναποτίθενται εκεί, έχουν εξελιχθεί να είναι περισσότερο όμοια από εκείνα στις φωλιές του Prunella modularis. Η αναπαραγωγική ικανότητα για τους κούκους της Ευρώπης, ξεκινά από το 2ο έτος της ηλικίας τους και η περίοδος αναπαραγωγής είναι συνήθως στις πρώτες ημέρες του Μαΐου, σπανιότερα στα τέλη του μήνα. Δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις περί μονογαμικότητας των αρσενικών και, πιθανόν, να συμβαίνει το αντίθετο. Τα αρσενικά καταφθάνουν στις επικράτειες αναπαραγωγής μία εβδομάδα, περίπου, πριν από τα θηλυκά.Η επιλογή των φωλιών γίνεται από το θηλυκό, σε περιοχή που την υπερασπίζεται σθεναρά από άλλα θηλυκά. Η διαδικασία επιλογής είναι διεξοδική και επίπονη, ενώ πριν την εναπόθεση των αυγών, υπάρχει ήδη στο «μυαλό» του θηλυκού το πλάνο επίσκεψης των διαφορετικών φωλιών, ώστε να μη χάνεται χρόνος. Επίσης, γνωρίζει επακριβώς, το πότε έχει αρχίσει η ωοτοκία των ξενιστών, ώστε να ξεκινήσει άμεσα ο παρασιτισμός.Το κάθε αυγό εναποτίθεται απ’ευθείας μέσα στη φωλιά του ξενιστή, ακόμη και όταν η φωλιά είναι θολωτή (domed), οπότε το θηλυκό κρεμιέται από την κορυφή για να εναποθέσει το αυγό, εάν δεν χωράει να μπει μέσα. Κάποιες «ανεπιτυχείς» επισκέψεις, έχουν ως αποτέλεσμα τα αυγά του κούκου να βρίσκονται μπροστά στην είσοδο της φωλιάς ή και κάτω απ’αυτήν. Κάθε αυγό που εναποτίθεται, συνοδεύεται από την απόρριψη αντίστοιχου αυγού του ξενιστή, ενώ περισσότερα από ένα (1) αυγά ανά φωλιά, δηλώνει την ύπαρξη και άλλου/άλλων θηλυκών στην περιοχή. Η εναπόθεση των αυγών πραγματοποιείται, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αργά το απόγευμα μέχρι να πέσει η νύχτα. Μελέτες που έγιναν στην κεντρική Ουγγαρία, σε 90 φωλιές του ξενιστή Acrocephalus arundinaceus έδειξαν ότι, υπήρχε μια «ασυνήθιστα υψηλή» συχνότητα παρασιτισμού στο συγκεκριμένο είδος, με το 64% των φωλιών να παρασιτείται. Το 64% του συνόλου των φωλιών περιείχαν ένα (1) αυγό κούκου, το 23% είχαν 2, το 10% είχαν 3, και μόλις το 3% είχαν 4 αυγά. Μάλιστα, ένα 58% των φωλιών περιείχαν ήδη αυγά από άλλους κούκους και, τα εκάστοτε «νεοφερμένα» θηλυκά, αφαιρούσαν ένα (1) τυχαίο αυγό, αδιαφορώντας αν ήταν του ξενιστή, ή ενός «παλαιότερου» κούκου.Διαπιστώθηκε ότι, οι φωλιές που βρίσκονται κοντά στην περιοχή κουρνιάσματος των κούκων, ήσαν οι πιο ευάλωτες: οι πολλαπλά παρασιτούμενες φωλιές ήσαν εγγύτατα, εκείνες που βρίσκονταν κοντά ήσαν όλες άπαξ παρασιτούμενες, ενώ όσο αυξανόταν η ακτίνα αυξάνονταν και οι μη παρασιτούμενες φωλιές. Επίσης, οι περισσότερο ορατές φωλιές είχαν περισσότερες πιθανότητες να επιλεγούν από τους κούκους, διότι τα θηλυκά χρησιμοποιούν συγκεκριμένες οπτικές γωνίες για να παρακολουθούν τους πιθανούς στόχους.Μελέτη σε φωλιές του ξενιστή Acrocephalus arundinaceus είχε, στατιστικά, την εξής ανταπόκριση: το 66% των πουλιών αποδέχθηκαν το αυγό/ά, το 12% το απέρριψαν, το 20% το εγκατέλειψαν στις φωλιές εντελώς, ενώ το 2% των ξενιστών έθαψαν (sic) τα αυγά. To 28% των αυγών του κούκου περιγράφηκαν ως «σχεδόν τέλεια» στη μίμηση τους, καθώς και τα απορριφθέντα αυγά ήσαν «ανεπαρκώς μιμητικά». Μάλιστα, ο βαθμός μιμητισμού σε κάποιες περιπτώσεις, δυσκόλεψε τόσο τον ξενιστή όσο και τους ερευνητές για να ξεχωρίσουν τα αυγά (!). Τα θηλυκά των κούκων, λόγω του φαινομένου του παρασιτισμού, εμφανίζουν και υψηλή ωοτοκία. Ο συνηθισμένος αριθμός αυγών που εναποτίθενται σε κάθε αναπαραγωγική περίοδο είναι 8-12 (μέσος όρος 9 αυγά) και μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 25 αυγά, σε πειραματικές συνθήκες. Οι περισσότεροι ξενιστές είναι πτηνά μικροτέρου μεγέθους από τον κούκο και, η εναπόθεση γίνεται μέρα παρά μέρα, ένα (1) αυγό κάθε φορά, σε διαφορετικές φωλιές, έτσι ώστε να συμπληρωθεί σταδιακά η όλη γέννα. Το κάθε αυγό έχει μέγεθος 22,7-16,9 χιλιοστά και ζυγίζει μόλις 3,2 γραμμάρια , εκ των οποίων το 7% είναι το κέλυφος. Έρευνα έχει δείξει ότι ο θηλυκός κούκος είναι σε θέση να κρατήσει το αυγό μέσα στο σώμα της για, επιπλέον 24 ώρες πριν από την εναπόθεση στη φωλιά του ξενιστή. Αυτό σημαίνει ότι ο νεοσσός κούκος μπορεί να εκκολαφθεί πριν τους νεοσσούς του ξενιστή, και να απορρίπτει τα μη εκκολαφθέντα αυγά του ξενιστή από τη φωλιά. Οι επιστήμονες επώασαν τεχνητά, αυγά κούκων για 24 ώρες στη θερμοκρασία του σώματος του πουλιού (40°C), και εξέτασαν τα έμβρυα, τα οποία βρέθηκαν «πολύ πιο ανεπτυγμένα» από ό,τι εκείνα άλλων πτηνών. Η ιδέα της «εσωτερικής επώασης» ετέθη για πρώτη φορά το 1802 και ήδη, από τους 18ο και 19ο αιώνες, συλλέκτες αυγών είχαν διαπιστώσει ότι τα έμβρυα των κούκων ήσαν πιο ανεπτυγμένα από εκείνα των ξενιστών.Αξιοσημείωτο είναι το μικρό βάρος των αυγών του κούκου, σε σχέση με το βάρος του ενηλίκου, που φθάνει μόνο το 2,5%, ενώ το βάρος των αυγών των ξενιστών φθάνει το 8-20% του βάρους του ενηλίκου πτηνού. Ο γυμνός, φωλεόφιλος (altricial) νεοσσός εκκολάπτεται μετά από 11-13 ημέρες, με μέσο όρο εκκόλαψης τις 12½ ημέρες. Ενστικτωδώς, αναπτύσσει επιθετική συμπεριφορά σε ό,τι βρίσκεται κοντά του (αυγό ή νεοσσός), με αποτέλεσμα να το απωθεί σταδιακά με σταθερές κινήσεις του σώματός του, συνήθως με την πλάτη, σε ένα σημείο όπου οι ώμοι σχηματίζουν ένα χαρακτηριστικό υποβοηθητικό κοίλωμα. Εάν στη φωλιά έχουν ήδη εκκολαφθεί κάποιοι από τους νεοσσούς του ξενιστή, ο κούκος παίρνει θέση ανάμεσά τους και, σταδιακά, τους ωθεί στο χείλος της φωλιάς και, τελικά, έξω από αυτήν. Η όλη διαδικασία διαρκεί 3-4 λεπτά της ώρας και επαναλαμβάνεται με το επόμενο «θύμα», μέχρι ο κούκος να μείνει ολομόναχος στη φωλιά. Η προσπάθεια αυτή είναι τόσο έντονα ανεπτυγμένη στο νεοσσό που, μετά την απόρριψη των «συνδαιτημόνων του», είναι ευδιάκριτες οι διογκωμένες φλέβες στην επιφάνειες του λαιμού και των πτερύγων του. Εάν τυχόν βρίσκονται δύο νεοσσοί κούκοι στην ίδια φωλιά, τότε ανταγωνίζονται μεταξύ τους στο ποιος θα πετάξει τον άλλον έξω απ’αυτήν. Πάντως η συγκεκριμένη «εκδιωκτική» συμπεριφορά εξασθενεί και εξαφανίζεται μετά από 3-4 ημέρες.Η αναγκαιότητα της συγκεκριμένης συμπεριφοράς παραμένει ακόμη ασαφής, αλλά, ανάλυση της ποσότητας τροφής που παρέχεται στους κούκους από τούς γονείς-ξενιστές, με την παρουσία και την απουσία αντίστοιχα των δικών τους νεοσσών έδειξε ότι, όταν ανταγωνίζονται με τους γνήσιους νεοσσούς, οι νεοσσοί του κούκου δεν λαμβάνουν αρκετή τροφή, που δείχνει μια ανικανότητα να ανταγωνίζονται. Πάντως, η μεγάλη πορτοκαλοκόκκινη χάσμη (gapes) του νεοσσού-κούκου, ασκεί ιδιαίτερη οπτική «πίεση» στον ξενιστή-γονέα, να αυξήσει την παροχή τροφής. Μία ανάλυση δεδομένων σχετικών με τη διάθεση τροφής σε φωλιές ξενιστών, παρουσία ή απουσία των γνήσιων νεοσσών, έδειξε ότι το βάρος των νεοσσών του κούκου μέχρι το πρώτο πέταγμα, ήταν πολύ μικρότερο στην πρώτη περίπτωση απ’ό,τι στη δεύτερη, αλλά εντός 12 ημερών οι κούκοι που μεγάλωναν μαζί με τους γνήσιους νεοσσούς, αύξησαν το βάρος τους ταχύτερα από τους κούκους που ήσαν μόνοι στη φωλιά, πράγμα που δεν συνηγορεί υπέρ της άποψης για την αναγκαιότητα ύπαρξης της «εκδιωκτικής συμπεριφοράς.Οι ξενιστές σιτίζουν τους νεοσσούς του κούκου με τροφή που θα έδιναν και στα δικά τους μικρά, κυρίως έντομα και, σε 14 ημέρες, ο νεοσσός έχει περίπου το τριπλάσιο μέγεθος ενός ενήλικου ξενιστή Acrocephalus arundinaceus. Έρευνες που αφορούν στη συμπεριφορά των ξενιστών εις βάρος των αυγών του κούκου, δείχνουν διαφορετική συμπεριφορά έναντι των ίδιων των νεοσσών. Πειράματα έχουν δείξει ότι οι νεοσσοί του κούκου «πείθουν» τους θετούς γονείς να τους σιτίζουν, μιμούμενοι μία ολόκληρη γκάμα φωνών «επαιτείας», που παραπέμπει εντυπωσιακά, στις φωνές των αυθεντικών νεοσσών του ξενιστή. Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι ο κούκος χρειάζεται φωνητικά «κόλπα» για να αποσπάσει την προσοχή των θετών γονέων και να καταναλώσει την τροφή, αλλά το συγκεκριμένο τέχνασμα κρύβει μία παγίδα: ο νεοσσός-κούκος χρειάζεται ποσότητα τροφής ίση με το σύνολο της τροφής που θα έδιναν οι ξενιστές-γονείς σε όλους τους δικούς τους νεοσσούς, ενώ η παρουσία ενός μόνο νεοσσού στη φωλιά, τείνει να αποτρέπει το γονέα από συχνή σίτιση. Για το λόγο αυτό, οι νεοσσοί κούκοι εκμεταλλεύονται στο έπακρο την παραμονή τους στη φωλιά, μένοντας περισσότερο από ό,τι οι γνήσιοι νεοσσοί, τόσο πριν όσο και μετά την ανάπτυξη του πρώτου πτερώματος (fledging).Οι νεοσσοί είναι ικανοί να πετάξουν περίπου στις 17-21 ημέρες μετά την εκκόλαψη, σε σύγκριση με τις 12-13 ημέρες που χρειάζονται οι νεοσσοί του ξενιστή Acrocephalus arundinaceus. Εάν ο θηλυκός ενήλικας δεν προλάβει να γεννήσει, ενώ ο ξενιστής έχει ήδη εναποθέσει τα δικά του αυγά, δεν θα διστάσει να τα φάει όλα, εξαναγκάζοντας με αυτό τον τρόπο τον ξενιστή σε δεύτερη γέννα. Η παρασιτική συμπεριφορά του κούκου παρατηρήθηκε και περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Αριστοτέλη, ενώ η συσχέτιση της παρασιτικής συμπεριφοράς με την ανατομική προσαρμογή από τον Edward Jenner, ο οποίος εξελέγη Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας το 1788 για το έργο αυτό. Η πρώτη τεκμηριωμένη συμπεριφορά καταγράφηκε σε ταινία το 1922 από τους Chance Edgar και Oliver G Pike, στο έργο «Το μυστικό του Κούκου». Γενικά, οι αναπαραγωγικοί πληθυσμοί του κούκου, βρίσκονται σε καλή κατάσταση, γι αυτό, η IUCN, έχει χαρακτηρίσει το είδος ως Ελαχίστης Ανησυχίας (LC), παγκοσμίως, αλλά με καθοδικές τάσεις, ιδιαίτερα στις χώρες της δυτικής Ευρώπης, ενώ στην ανατολική Ευρώπη τα πράγματα είναι καλύτερα. Στην Ελλάδα, ο κούκος έρχεται το καλοκαίρι και αναπαράγεται από τον Απρίλιο έως το Σεπτέμβριο, ιδιαίτερα στην κεντρική και νότια Ελλάδα, και σε πεδινές περιοχές της βόρειας χώρας. Η κύρια αιτία για τη μείωση των πληθυσμών του κούκου είναι η μείωση των πτηνών-ξενιστών. Αυτό είναι συνέπεια της καταστροφής και της απώλειας ενδιαιτημάτων λόγω της μεταβολής του γεωργικού τοπίου. Επιπλέον, η απότομη μείωση των εντόμων -με την αυξανόμενη χρήση φυτοφαρμάκων-, με τα οποία τρέφονται οι κούκοι και, η απώλεια των ενδιαιτημάτων τους, έχουν αρνητικές επιπτώσεις στον αριθμό τους. Πιθανά μέτρα προστασίας είναι η εκτατικοποίηση της γεωργίας, μέτρα αντιστάθμισης της υποβάθμισης των οικοτόπων, η προστασία ή αποκατάσταση των διαφόρων οικοτόπων-δομών στις παρυφές των αγρών και ο περιορισμός της χρήσης των βιοκτόνων για να διασφαλιστεί ότι τα αποθέματα των πτηνών-ξενιστών μπορούν να ανακάμψουν. Η αλλαγή του κλίματος θα μπορούσε να έχει αρνητικό αντίκτυπο στους πληθυσμούς του κούκου. Μερικά από τα πουλιά-ξενιστές, επηρεάζονται από τις κλιματικές αλλαγές, αρχίζοντας νωρίτερα την ωοτοκία τους, διότι αυτή εξαρτάται από τη θερμοκρασία. Αλλά ο κούκος τείνει να διατηρεί το χρονοδιάγραμμα των μεταναστευτικών περιόδων του, όντας ο ίδιος μεγάλης απόστασης μετανάστης. Έτσι, είναι δύσκολο να εγκατασταθεί σε φωλιές που ήδη βρίσκονται στην αρχή της αναπαραγωγής, πράγμα απαραίτητο για τους νεοσσούς του, οι οποίοι πρέπει να «προλάβουν» την ανατροφή των γνήσιων νεοσσών του ξενιστή. Στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα, ο ερχομός του κούκου έχει συσχετιστεί με τον ερχομό της άνοιξης, όπως γίνεται και με τα χελιδόνια. Μάλιστα, είναι το πρώτο πουλί που προαναγγέλλει την άνοιξη, «ο πρώτος των λοιπών πτηνών ημίν το έαρ αγγέλλων» (Διονυσίου, Ορνιθιακά, 1, 13) και σταματάει να λαλεί του Αγ. Ιωάννη, στις 24 Ιουνίου (βλ. και Παροιμίες) (Αικατερινίδης). Εκείνος που την άνοιξη (ή το Μάιο) θα πρωτακούσει νηστικός τη φωνή του κούκου, κινδυνεύει να πάθει κακό η υγεία του, ή να χάσει τη φωνή του (Αικατερινίδης). Η πρόληψη αυτή δηλώνεται με τα ρήματα κο(υ)μπώνω-κο(υ)μπώνομαι (« Σε κομπώνει ο κούκος») και ρο(υ)μπώνω-ρο(υ)μπώνομαι, τσακίζω, πλανώ κλπ («Με τσάκισε ο κούκος», «Με πλάνεψε ο κούκος»). Γι’ αυτό πολλοί το πρωί, μόλις σηκώνονταν, συνήθιζαν να τρώνε κάτι πριν ξεκινήσουν για τις εργασίες τους (Αικατερινίδης). Το λάλημά του, ανάλογα αν ακουγόταν νωρίς στην εποχή ή αργά, χρησίμευε για καιρικές προγνώσεις: «Αν λάληγε πριν του Βαγγελισμού, θα έκανε καλή χρονιά και θα ζέσταινε ο καιρός. Άμα άργηγε νά’ρθει, δεν κινάγαν να φύγουν, να πάρουν τα βουνά οι τσοπάνηδες» (Πύλος Μεσσηνίας).Ο κούκος και το χαρακτηριστικό κάλεσμά του, έχουν χρησιμοποιηθεί στα γνωστά μηχανικά ρολόγια, για να δηλώνουν την ώρα. Πολλά είναι τα γνωμικά που περιλαμβάνουν τον κούκο στη θεματολογία τους. Η συνήθεια του πτηνού να κάθεται μόνο του, προτιμώντας ψηλά σημεία (δένδρα, κολώνες κλπ), καθώς και να μην έχει δική του φωλιά, αλλά και η συνήθειά του να «πετάει» έξω από τη φωλιά των θετών του γονέων τους «συνδαιτημόνες» του ώστε να μείνει ολομόναχος, συνετέλεσαν ώστε το όνομά του να συνδέεται με τη μοναξιά και την ερημιά: «Απόμεινε σαν κούκος», «Έμεινε στο σπίτι σαν τον κούκο» «Ένας κούκος μοναχός». Η ίδια έκφραση χρησιμοποιείται και για δύο μοναχικά πρόσωπα (συνήθως άτεκνα ζευγάρια), ή το πολύ για τρία άτομα για να τονιστεί η περιορισμένη ποσότητα: «Ήταν όλοι τρεις κούκοι». Αυτή η συγκεκριμένη φράση υπάρχει επακριβώς στον Αριστοφάνη: « Κόκκυγες τρεις», (Αχαρνής 598), αλλά και στον Ησύχιο: «Κόκκυγες επί υπονοηθέντων πλειόνων είναι, και ολίγων όντων». Από τη φράση αυτή προήλθε και η έκφραση «Τρεις κι ο κούκος», που επιτείνει τη διακωμώδηση. Θα σου κοστίσει ο κούκος αηδόνι, για κάτι ασήμαντο που πληρώνεται ακριβά. Βουβάθηκε σαν ο κούκος τ’ αϊ-Γιαννιού, (βλ. και Λαογραφία) Κούκου, τρυγόνας κούμπωμα, τρία χρόνια σκόνταμα, για τις «γρουσούζικες» επιδράσεις του κούκου σε όποιον τον συναντούσε (βλ. και Λαογραφία) Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, επειδή χρειάζονται περισσότερα από ένα άτομα για την ευόδωση μιάς εργασίας. Howard and Moore, Checklist of the Birds of the World, 2003. Collin Harrison, Nests, Eggs and Nestlings Of British and European Birds, Collins, 1988. Christopher Perrins, Birds of Britain and Europe, Collins 1987. Bertel Bruun, Birds of Britain and Europe, Hamlyn 1980. Hermann Heinzel, RSR Fitter & John Parslow, Birds of Britain and Europe with North Africa and Middle East, Collins, 1995 Πάπυρος Λαρούς-Μπριτάνικα, τόμος 35 , λήμμα «Κούκος» (επιμέλεια-συμπλήρωση Β. Κιόρτσης) Ιωάννη Όντρια, Πανίδα της Ελλάδας, τόμος Πτηνά. Ντίνου Απαλοδήμου, Λεξικό των ονομάτων των πουλιών της Ελλάδας, 1988. «Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλουμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας, Αθήνα 1992» Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα 2002 IUCN Red List: http://www.iucnredlist.org/ Γ.Ν.Αικατερινίδης από συμπλήρωμα περί Λαογραφίας της Εγκυκλοπαίδειας Πάπυρος Λαρούς-Μπριτάνικα, τόμος 35 , λήμμα «Κούκος» Baker, K. (1993). Identification Guide to European Non-Passerines. British Trust for Ornithology. pp. 273–275. ISBN 0-903793-18-0. BTO Guide 24 Cramp, Stanley and Simmons, K. E. L. (editors): Handbook or the Birds of Europe, the Middle East and North Africa: the Birds of the Western Palearctic. Vol. 4: Terns to Woodpeckers. Oxford University Press, 1985 ISBN 0-19-857507-6 Davies, N. B.; de L. Brooke, M. (1989). "An experimental study of co-evolution between the Cuckoo, Cuculus canorus, and its hosts. II. Host egg markings, chick discrimination and general discussion". Journal of Animal Ecology 58 (1): 225–236. JSTOR 4996. Davies, N. B.; Kilner, R. M.; Noble, D. G. (1998). "Nestling cuckoos, Cuculus canorus, exploit hosts with begging calls that mimic a brood". Proceedings of the Royal Society B 265 (1397): 673–678. doi:10.1098/rspb.1998.0346. PMC 1689031. Fossoy, B. G.; Antonov, A.; Moksnes, A.; Roskfaft, E.; Vikan; Moller, A. P.; Shykoff, J. A.; Stokke (2011). "Genetic differentiation among sympatric cuckoohost races: Males matter". Proceedings of the Royal Society B 278: 1639–1645. doi:10.1098/rspb.2010.2090. More than one of |first1= and |first= specified (help) Gärtner, K. (1981): Die Wechselbeziehungen zwischen dem Kuckuck (Cuculus canorus) und dem Sumpfrohrsänger (Acrocephalus palustris) als Beispiel einer Brutparasit-Wirt-Beziehung. Dissertation Universität Hamburg Geltsch, N.; Hauber, M. E.; Anderson, M. G.; Ban, M.; Moskát, C. (2012). "Competition with a host nestling for parental provisioning imposes recoverable costs on parasitic cuckoo chick's growth". Behavioural Processes 90: 378–383. Gibbs, H. L.; Sorenson, M. D.; Marchetti, K.; Brooke, M. D.; Davies, N. B.; Nakamura, H. (2000). "Genetic evidence for female host-specific races of the common cuckoo". Nature 407: 183–186. doi:10.1038/35025058. Glutz von Blotzheim, U. N.; Bauer, K. M. (Hrsg.): Handbuch der Vögel Mitteleuropas, Band 9; 2. Aufl., AULA-Verlag, Wiesbaden 1994, ISBN 3-89104-562-X Hagemeijer, W. J. M. & Blair, M. J.:The EBCC Atlas of European Breeding Birds - their distribution and abundance. T & A D Poyser 1997, ISBN 0-85661-091-7, S. 396–397 Martín-Gálvez, D.; Soler, M.; Soler, J. J.; Martín-Vivaldi, M.; Palomino, J. J. (2005). "Food acquisition by common cuckoo chicks in rufous bush robin nests and the advantage of eviction behaviour". Animal Behavior 70: 1313–1321. doi:10.1016/j.anbehav.2005.03.031. Moskát, C.; Honza, M. (2002). "European Cuckoo Cuculus canorus parasitism and host's rejection behaviour in a heavily parasitized Great Reed Warbler Acrocephalus arundinaceus population". Ibis 144 (4): 614–622. doi:10.1046/j.1474-919X.2002.00085.x. Moskát, C.; Honza, M. (2000). "Effect of nest and nest site characteristics on the risk of cuckoo Cuculus canorus parasitism in the great reed warbler Acrocephalus arundinaceus". Ecography 23 (3): 335–341. doi:10.1111/j.1600-0587.2000.tb00289.x. Mullarney, K.; Svensson, L.; Zetterstrom, D.; Grant, P. (1999). Collins Bird Guide. HarperCollins. pp. 204–205. ISBN 0-00-219728-6 Snow, D. W.; Perrins, C. M. 1998. The Birds of the Western Palearctic vol. 1: Non-Passerines. Oxford University Press, Oxford. Wernham, C.; Toms, M.; Marchant, J.; Clark J. A.; Siriwardena, G. M.; Baillie S. (Editors)(2002): The Migration Atlas: Movements of the birds of Britain and Ireland. T. & A. D. Poyser, London
|
Ο Κούκος είναι πτηνό της οικογενείας των Κοκκυγιδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Cuculus canorus και περιλαμβάνει 4 υποείδη. Στην Ελλάδα απαντά το υποείδος Cuculus canorus canorus (Linnaeus, 1758). Το είδος είναι γνωστό στις περιοχές εξάπλωσής του, από δύο κύρια στοιχεία που το αφορούν: πρώτον, το χαρακτηριστικό δισύλλαβο κάλεσμά του, στο οποίο οφείλει την ονομασία του (βλ. Ονοματολογία) και, δεύτερον, την σπάνια για την ομοταξία -(πτηνά)- ηθολογία του, που εκφράζεται μέσω του παρασιτισμού του στις φωλιές άλλων πτηνών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82
|
Σοφιάν Σερφά
|
Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 2004 παίζοντας για την ομάδα νέων της Γαλλικής ΑΣ Μονακό, χωρίς να έχει επίσημη συμμετοχή. Από το 2005 μέχρι το 2007 έπαιξε για τη γαλλική Λουάν-Κουισό πραγματοποιώντας 59 εμφανίσεις και πετυχαίνοντας 5 τέρματα. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε με την φανέλα της επίσης γαλλικής Ρενς πετυχαίνοντας 2 τέρματα στις 30 του εμφανίσεις. Ένα χρόνο αργότερα εντάχθηκε στο δυναμικό της γαλλικής Σεντάν. Την περίοδο 2009 - 2011 αγωνίστηκε με τη φανέλα της γαλλικής ΛΜ Σατορού. Το 2011 εντάχθηκε στο δυναμικό της Ομόνοιας Λευκωσίας πετυχαίνοντας δύο τέρματα στις 22 του εμφανίσεις, για να παραχωρηθεί ως δανεικός στον Πανθρακικό το 2012. Το καλοκαίρι του 2013 επανεντάσσεται στην ομάδα της Ομόνοιας Λευκωσίας.Ο Σοφιάν Σερφά ήταν ένας από τους 14 ποδοσφαιριστές με Αλγερινή καταγωγή που αγωνίζονταν στη Γαλλία οι οποίοι επιλέχτηκαν και κλήθηκαν για να αποτελέσουν το ρόστερ της Ολυμπιακής εθνικής ποδοσφαιρικής ομάδας της Αλγερίας κάτω των 23 ετών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008, χωρίς όμως να αγωνιστεί σε επίσημο παιχνίδι της διοργάνωσης. Ο κατά δύο χρόνια νεότερος αδερφός του Ουαλίντ Σερφά είναι επίσης ποδοσφαιριστής στη θέση αμυντικού. Την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο αγωνίζεται για την Toulouse Rodéo FC. Κατά την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο του 2011, ο τότε προπονητής της Ομόνοιας Λευκωσίας, Νεόφυτος Λάρκου, επέδειξε έντονο ενδιαφέρον για το Σοφιάν Σερφά για κάλυψη κενών του κέντρου άμυνας της ομάδας του. Ενδιαφέρον είχαν επιδείξει και άλλες δύο κυπριακές ποδοσφαιρικές ομάδες για απόκτηση του αμυντικού ποδοσφαιριστή, ο Ερμής Αραδίππου και ο Απόλλων Λεμεσού. Το καλοκαίρι του 2011 υπήρξε έντονο παρασκήνιο για το ποια κυπριακή ποδοσφαιρική ομάδα θα τον αποκτούσε στο ρόστερ της. Είχε μάλιστα περάσει από δοκιμαστικά στην ομάδα της Αραδίππου, για να καταλήξει τελικά στην Ομόνοια Λευκωσίας καθώς η ομάδα του Ερμή Αραδίππου δεν είχε την οικονομική δυνατότητα για να τον αποκτήσει. Η συμμετοχή του Σερφά στο ρόστερ της λευκωσιάτικης ομάδας αποτελεί και την πρώτη του μεταγραφή σε ποδοσφαιρική ομάδα εκτός γαλλικών συνόρων. Κατά την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο του 2012, ο Γαλλοαλγερινός αμυντικός βρισκόταν εκτός πλάνων των ιθυνόντων της Ομόνοιας επειδή μετά την ολοκλήρωση του κύκλου μεταγραφών της ομάδας, οι στόπερ κρίθηκαν υπεράριθμοι για αυτό Ομόνοια και Πανθρακικός συμφώνησαν για το μονοετή δανεισμό του στον Πανθρακικό προς ενίσχυση της Θρακιώτικης ομάδας η οποία αγωνιζόταν στη Σούπερ Λίγκα.Τον χειμώνα της περασμένης σεζόν, λίγους μήνες μετά την παραχώρηση του ως δανεικού στον Πανθρακικό υπήρχαν ανεπίσημες δημοσιογραφικές πληροφορίες που ήθελαν τον προπονητή της Ομόνοιας Λευκωσίας Τόνι Σαβέβσκι, να ζητά την επιστροφή του κεντρικού αμυντικού στο ρόστερ της Ομόνοιας. Η λογική για την πρόωρη επιστροφή του Γαλλοαλγερινού στόπερ στην Κύπρο προέκυψε κυρίως μετά την αποχώριση του 31χρονου Μαυροβούνιου Σάβο Παβίσεβιτς και τη μεταγραφή του Χρήστου Καρυπίδη στον ΑΠΟΕΛ.Από την άλλη, οι φημολογίες για επιστροφή του Σερφά στην Ομόνοια Λευκωσίας διαψεύθησαν από τις αρχές του Πανθρακικού, οι οποίοι υποστηρίζαν ότι η συμφωνία μεταξύ των δύο ομάδων δεν προνοούσε κάτι τέτοιο. Ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής κάνοντας δηλώσεις σε δημοσιογράφους είχε επιβεβαιώσει τη φημολογία περί επιστροφής, όμως ταυτόχρονα είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν σκεφτόταν για εκείνη την ώρα να επιστρέψει στην Κύπρο. Με το τέλος της σεζόν 2012-2013, ο Σερφά ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις στην Ελλάδα για λογαριασμό του Πανθρακικού, και έτσι επέστρεψε στην Ομόνοια. Το σωματείο έθεσε στόχο την αναδιάρθρωση και διαχείριση του χρέους που συσσωρέυθηκε τις προηγούμενες χρονιές για αυτό και είχε προτείνει την ανανέωση των συμβολαίων των ποδοσφαιριστών με την ταυτόχρονη μείωση των απολαβών τους. Οι διαπραγματεύσεις με τον γαλλοαλγερινό ποδοσφαιριστή δεν είχαν αρχικά θετική κατάλήξη, με αποτέλεσμα ο Σερφά να προπονείται μόνος και να απέχει από τις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της ομάδας. Επίσης είχαν διαρρεύσει πληροφορίες για μεταγγραφή του στο στον ΟΦΗ, ιδέα που σύντομα εγκαταλείφθηκε διότι σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, η Ομόνοια δεν ήθελε να αποδεσμεύσει τον ποδοσφαιριστή. Εν τω μεταξύ, τα κενά που παρουσιάστηκαν στην άμυνα, κατά τη σύντομη ευρωπαϊκή πορεία της Ομόνοιας στο Europa League, προβλημάτισαν την προπονητική ομάδα και μετά από διαβουλεύσεις ξεκίνησε ένας νέος κύκλος διαπραγματεύσεων για ανανέωση του συμβολαίου του ποδοσφαιριστή με μειωμένες απολαβές. Οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν τελικά με την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος και για τις δύο πλευρές. Ο Σερφά ανανέωσε το συμβόλαιό του με την ομάδα της Λευκωσίας για 3 χρόνια.Εντούτοις, μετά τον πρώτο χρόνο, η συνεργασία διακόπηκε κοινή συναινέσει και ο ποδοσφαιριστής υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τον Πανθρακικό, ομάδα στην οποία έπαιξε προηγουμένως ως δανεικός. Ο Σοφιάν Σερφά αγωνίστηκε στην Αλγερία για λογαριασμό της ΚΣ Κονστατίν στην Κωνσταντίνη της χρονία 2017-2018, ενώ από το Δεκέμβριο 2017 αγωνίστηκε στην Abano Calcio, ομάδα της Ιταλικής Serie D. Στις 27 Ιουλίου 2018, επέστρεψε στην Κύπρο για να υπογράψει μονοετές συμβόλαιο με την Αλκή Ορόκλινης. Μετά τον υποβιβασμό της Αλκής Ορόκλινης στη Β΄ κατηγορία, υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με τον Ακρίτα Χλώρακας τον Αύγουστο του 2019. Ομόνοια Λευκωσίας Κύπελλο Κύπρου (1): 2012 Τελευταία ενημέρωση: 4 Μαρτίου 2014 Προσωπική Ιστοσελίδα Sofyane Cherfa
|
Ο Σοφιάν Σερφά (Γαλλικά: Sofyane Cherfa, Αραβικά: سفيان شرفة) (ημερ. γεν.: 13 Αυγούστου 1984, στην Τουλούζη) είναι Αλγερινός ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται ως αμυντικός και ανήκει στο δυναμικό του Ακρίτα Χλώρακας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%AC%CE%BD_%CE%A3%CE%B5%CF%81%CF%86%CE%AC
|
Σεφτσέτ Βερλάτσι
|
Το 1922, ο Βερλάτσι ήταν ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας της Αλβανίας. Ήταν ηγέτης του Προοδευτικού Κόμματος, του μεγαλύτερου συντηρητικού κόμματος στην Αλβανία, το οποίο αντιδρούσε σθεναρά σε οποιαδήποτε αγροτική μεταρρύθμιση που μείωνε την περιουσία των γαιοκτημόνων. Στο Προοδευτικό Κόμμα συμμετείχαν ως μέλη του και φύλαρχοι της βόρειας Αλβανίας και σημαίνοντες μουσουλμάνοι γαιοκτήμονες.Στα τέλη του 1922, ο Αχμέτ Ζόγου αρραβωνιάστηκε την κόρη του Βερλάτσι, κερδίζοντας την υποστήριξή του και τη θέση του πρωθυπουργού.Στις αρχές του 1924, ο Ζόγου αναγκάστηκε να παραχωρήσει τη θέση του πρωθυπουργού στον Βερλάτσι εξαιτίας ενός οικονομικού σκανδάλου και μιας απόπειρας δολοφονίας στην οποία ο Ζόγου τραυματίστηκε. Ο Βερλάτσι ανέλαβε τη θέση στις 5 Μαρτίου 1924 (ορισμένες πηγές αναφέρουν άλλες ημερομηνίες τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο). Ο Βερλάτσι έμεινε στη θέση του Πρωθυπουργού έως τις 2 Ιουνίου (ή 10 Ιουνίου) και στη συνέχεια διέφυγε στην Ιταλία. Κατά τη διάρκεια του επακόλουθου καθεστώτος του Φαν Νόλι, ειδικό δικαστήριο που σύστησε η κυβέρνηση καταδίκασε τον Βερλάτσι σε θάνατο ερήμην μαζί με την κατάσχεση ολόκληρης της περιουσίας του.Όταν ο Ζόγου στέφθηκε βασιλιάς το 1928, αμέσως έσπασε τον αρραβώνα του με την κόρη του Βερλάτσι. Έτσι, ο Βερλάτσι έγινε θανάσιμος εχθρός του βασιλιά Ζογ.Στις 12 Απριλίου 1939, μετά την ιταλική εισβολή στην Αλβανία, ο Βερλάτσι έγινε πρωθυπουργός της κυβέρνησης της Αλβανίας που σχηματίστηκε υπό την ιταλική κατοχή. Από τις 12 Απριλίου έως τις 16 Απριλίου (έως ότου ο βασιλιάς της Βίκτορας Εμμανουήλ Γ΄ αποδέχτηκε το αλβανικό στέμα), ο Βερλάτσι ήταν αρχηγός του κράτους. Ο Βερλάτσι ονομάστηκε επίσης γερουσιαστής του βασιλείου της Ιταλίας από τον βασιλιά Βίκτορα Εμμανουήλ Γ΄.Ο Βερλάτσι υποστήριξε τις διεκδικήσεις της Αλβανίας σε περιοχές κατοικούμενες από Αλβανούς σε Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα.Στις 28 Νοεμβρίου 1939, στα Τίρανα, υπήρξε μια αντι-ιταλική, αντιφασιστική και αντικυβερνητική διαδήλωση, μαζί με απεργία εργαζομένων σε βιομηχανίες και μεταφορές.Ο Βερλάτσι παρέμεινε επικεφαλής της κυβέρνησης μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου (άλλες πηγές αναφέρονται στις 10 Νοεμβρίου ή στις 3 Δεκεμβρίου) 1941.Πέθανε το 1946 στη Ζυρίχη της Ελβετίας και τάφηκε στο Προτεσταντικό Νεκροταφείο στη Ρώμη.
|
Ο Σεφτσέτ ή Σεφκέτ Μπέης Βερλάτσι (αλβανικά: Shefqet bej Vërlaci /[ʃɛfcɛt vəɾlat͡si]/, 15 Δεκεμβρίου 1877, Ελμπασάν, Βιλαέτι του Μοναστηρίου, Οθωμανική Αυτοκρατορία – 21 Ιουλίου 1946, Ζυρίχη, Ελβετία) ήταν Αλβανός πολιτικός και εύπορος γαιοκτήμονας. Μετά την κατάληψη της Αλβανίας από τις δυνάμεις της Φασιστικής Ιταλίας το 1939, αποτέλεσε τον πρώτο δωσίλογο πρωθυπουργό της χώρας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%86%CF%84%CF%83%CE%AD%CF%84_%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9
|
Coldplay
|
Οι "Coldplay" έγιναν ευρέως γνωστοί με την κυκλοφορία του σινγκλ τους Yellow. Ακολούθησε το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο Parachutes (2000), το οποίο ήταν υποψήφιο για το βραβείο Mercury. Ακολούθησε το δεύτερο άλμπουμ τους, A Rush of Blood to the Head (2002), το οποίο κέρδισε πολλά βραβεία, μεταξύ αυτών και το βραβείο του καλύτερου άλμπουμ της χρονιάς στα βραβεία του μουσικού περιοδικού ΝΜΕ. Το 2005 κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ με τίτλο X&Y, το οποίο είχε την ίδια θετική αντιμετώπιση από τον κόσμο. Το τέταρτό τους άλμπουμ Viva la Vida or Death and All His Friends που κυκλοφόρησε το 2008, με παραγωγό τον Μπράιαν Ίνο πήρε εξαιρετικές κριτικές και ήταν υποψήφιο για πολλά Βραβεία Γκράμι, τρία εκ των οποίων, τελικά, κέρδισε. Οι "Coldplay" πούλησαν πάνω από 50.000.000 άλμπουμ. Οι "Coldplay", στα πρώτα τους βήματα, δέχτηκαν πολλές κριτικές οι οποίες σύγκριναν την μουσική τους με εκείνη των Radiohead, Jeff Buckley, U2 και Travis. Οι Coldplay επηρεάστηκαν έντονα από άλλους μουσικούς. Στο "A Rush of Blood to the Head" είχαν δεχτεί επιρροή από τους Echo & the Bunnymen, Kate Bush και George Harrison, στο "X&Y" από τους Johnny Cash και Kraftwerk και στο "Viva la Vida or Death and All His Friends" από τους Blur, Arcade Fire και My Bloody Valentine. Οι Coldplay υπήρξαν ενεργοί υποστηρικτές διαφόρων κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων, όπως η καμπάνια "Oxfam's Make Trade Fair" και η Διεθνής Αμνηστία. Οι Coldplay, επίσης, συμμετείχαν σε διάφορα φιλανθρωπικά προγράμματα όπως είναι οι "Band Aid 20", "Live 8", "Sound Relief" και "Teenage Cancer Trust". Τα μέλη του συγκροτήματος γνωρίστηκαν όταν ήταν φοιτητές στο University College του Λονδίνου (UCL) το Σεπτέμβριο του 1996. Ο Μάρτιν και ο Μπάκλαντ ήταν τα αρχικά μέλη των Coldplay, οι οποίοι είχαν γνωριστεί στην εβδομάδα γνωριμίας του πανεπιστημίου. Πέρασαν το υπόλοιπο ακαδημαϊκό έτος, σχεδιάζοντας την δημιουργία ενός συγκροτήματος, το οποίο θα ονομαζόταν Pectoralz. Αργότερα, ένας συμμαθητής τους, ο Guy Berryman, έγινε μέλος του συγκροτήματος. Το 1997, το συγκρότημα μετονομάστηκε σε Starfish. Την ίδια χρονιά έδωσαν συναυλίες σε διάφορα μικρά κλαμπ στο Κάμντεν για να τραβήξουν την προσοχή διαφόρων μάνατζερ. Ο Μάρτιν προσέγγισε τον παλιό του συμμαθητή Φιλ Χάρβεϊ (Phil Harvey), ο οποίος ακολουθούσε κλασικές σπουδές στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και του ζήτησε να γίνει ο μάνατζερ του συγκροτήματος. Από εκείνη την μέρα, ο Φιλ θεωρείται το πέμπτο μέλος των Coldplay. Το συγκρότημα ολοκληρώθηκε, όταν έγινε μέλος και ο Γουίλ Τσάμπιον, και ήταν έτοιμο για δράση. Ο Γουίλ μεγάλωσε παίζοντας πιάνο, κιθάρα, μπάσο και ιρλανδική φλογέρα και γρήγορα έμαθε ντραμς, παρόλο που δεν είχε προηγούμενη πείρα. Το συγκρότημα, τελικά, κράτησε το όνομα Coldplay, το οποίο πρότεινε ο Τιμ Κρόμπτον (Tim Crompton), ένας συμφοιτητής τους. To 1997, ο Μάρτιν γνώρισε τον φοιτητή των κλασσικών Τιμ Ράις-Όξλεϊ (Tim Rice-Oxley). Κατά τη διάρκεια διημέρου τους στον ποταμό Virginia Water έπαιξαν ο καθένας τα δικά του τραγούδια, στο πιάνο. Ο Κρις συνειδητοποίησε ότι ο Τιμ Ράις-Όξλεϊ ήταν ταλαντούχος και του πρότεινε να μπει στο συγκρότημα, στα πλήκτρα. Ο Τιμ αρνήθηκε γιατί το δικό του συγκρότημα, οι "Keane", ήταν, ήδη, αρκετά γνωστοί. Το γεγονός αυτό άφησε τους Coldplay αμετάβλητους και τα δυο συγκροτήματα με τέσσερα μέλη. Το 1998, το συγκρότημα κυκλοφόρησε 500 αντίγραφα του Safety EP. Οι περισσότεροι δίσκοι δόθηκαν σε φίλους και δισκογραφικές εταιρείες και μόνο 50 έμειναν διαθέσιμοι για το κοινό. Το Δεκέμβρη, οι Coldplay υπέγραψαν με την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Fierce Panda. Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, η οποία αποτελείτο από τρία τραγούδια, ονομαζόταν Brothers and Sisters EP και ηχογραφήθηκε ταχύτατα, μέσα σε μόλις τέσσερις μέρες, το Φεβρουάριο του 1998. Όταν τελείωσαν με τις τελικές τους εξετάσεις, οι Coldplay υπέγραψαν με τη δισκογραφική Parlophone, με συμβόλαιο για πέντε άλμπουμ, την άνοιξη του 1999. Μετά την πρώτη τους εμφάνιση στο Glastonbury, το συγκρότημα μπήκε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το τρίτο EP, το οποίο είχε τον τίτλο The Blue Room. 5.000 αντίγραφα διατέθηκαν στο κοινό τον Οκτώβριο και το σινγκλ τους Bigger Stronger παίχτηκε από το BBC Radio 1. Κατά την διάρκεια της ηχογράφησης του The Blue Room, υπήρξαν ταραχές. Ο Κρις έδιωξε τον Γουίλ από το συγκρότημα και μετά από θερμές παρακλήσεις του, του επέτρεψε να επιστρέψει. Ο ίδιος, αργότερα, πήγε σε κέντρο απεξάρτησης από το αλκοόλ. Εκείνη την εποχή στο συγκρότημα μπήκαν κανόνες ώστε να διασφαλιστεί η ενότητά του. Οι Coldplay ήταν δημοκρατικοί και τα κέρδη θα μοιράζονταν στα ίσα, σε όλα τα μέλη του συγκροτήματος. Οι Coldplay λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσαν και συγκροτήματα όπως οι U2 και οι R.E.M. Τέλος, συμφώνησαν να διώχνουν όποιον έπαιρνε απαγορευμένες ουσίες. Το Μάρτιο του 1999, οι Coldplay ξεκίνησαν να δουλεύουν για τον πρώτο τους δίσκο, που ηχογραφήθηκε στα Rockfield Studios με παραγωγό τον Ken Nelson. Έπαιξαν επίσης στο Carling Tour. Μετά την κυκλοφορία των τριών EP χωρίς καμία επιτυχία, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους επιτυχημένο σινγκλ με τον τίτλο Shiver. Το Shiver κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2000, ανέβηκε στο νούμερο 35 του UK Singles Chart και έδωσε την ευκαιρία στους Coldplay να προβληθούν για πρώτη φορά από το MTV. Τον Ιούνιο του 2000 έκαναν την πρώτη μεγάλη τους περιοδεία, στην οποία συμπεριλαμβανόταν και μια συναυλία στο Glastonbury. Το συγκρότημα, επίσης, κυκλοφόρησε το σινγκλ Yellow, που είχε μεγάλη επιτυχία. Το τραγούδι βρέθηκε στο νούμερο 4 του UK Singles Chart και έβαλε τους Coldplay, για τα καλά, στην συνείδηση του κοινού. Οι Coldplay κυκλοφόρησαν το πρώτο μεγάλο τους άλμπουμ με τον τίτλο Parachutes, τον Ιούλιο του 2000, το οποίο βρέθηκε στην κορυφή του UK Albums Chart. Τα τραγούδια Yellow και Trouble είχαν μεγάλη ραδιοφωνική προβολή, τόσο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Η Parlophone περίμενε την πώληση περίπου 400.000 χιλιάδων αντιγράφων, αλλά μέχρι τα Χριστούγεννα είχαν πωληθεί 1.600.000 αντίγραφα σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία. Το άλμπουμ αυτό ήταν υποψήφιο για το Μουσικό Βραβείο Mercury, το Σεπτέμβριο του 2000.Ενώ είχαν αναγνωριστεί σε όλη την Ευρώπη, οι Coldplay έβαλαν πλώρη για την Νότια Αμερική. Κυκλοφόρησαν εκεί το άλμπουμ τους Parachutes, το Νοέμβριο του 2000. Ξεκίνησαν με μια εμφάνιση στο Βανκούβερ, στη Βρετανική Κολομβία και στον Καναδά και ακολούθησαν εμφανίσεις σε διάφορα κλαμπ των Ηνωμένων Πολιτειών, στις αρχές του 2001. Εμφανίστηκαν, επίσης, στο Saturday Night Live και στο Late Night with Conan O'Brien. Παρόλο που το Parachutes είχε αργό ρυθμό επιτυχίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξαφνικά έγινε διπλά πλατινένιο. Το άλμπουμ κέρδισε, δικαιολογημένα, το βραβείο του Καλύτερου Εναλλακτικού άλμπουμ στα Βραβεία Γκράμι του 2002. Οι Coldplay επέστρεψαν στο στούντιο, τον Οκτώβριο του 2001, για να δουλέψουν πάνω στο δεύτερο album τους με τον τίτλο A Rush of Blood to the Head. Παραγωγός ήταν, και πάλι, ο Κεν Νέλσον. Το album κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2002 και έδωσε πολλά επιτυχημένα κομμάτια όπως το "In my Place", το Clocks και το The Scientist. Οι Coldplay έκαναν περιοδεία από τον Ιούνη του 2002 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2003 για την προώθηση του δεύτερου album τους. Έλαβαν μέρος σε διάφορες εκδηλώσεις όπως ήταν το Φεστιβάλ του Γκλαστονμπέρι (Glastonbury Festival), V2003 και Rock Werchter. Σε πολλές εμφανίσεις τους χρησιμοποιήθηκαν περίπλοκοι φωτισμοί και ατομικές οθόνες κάτι που θύμιζε το Elevation Tour των U2. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης, αυτής, περιοδείας οι Coldplay κυκλοφόρησαν ένα live DVD και CD, με τον τίτλο Live 2003 στο Hordern Pavilion του Σίδνεϊ. Το Δεκέμβριο του 2003, οι αναγνώστες του περιοδικού Rolling Stones διάλεξαν τους Coldplay ως τους καλύτερους μουσικούς και το καλύτερο συγκρότημα της χρονιάς. Εκείνη την περίοδο, ερμήνευσαν το τραγούδι 2000 Miles που κυκλοφόρησαν οι The Pretenders το 1983. Το "2000 Miles" ήταν το πιο δημοφιλές τραγούδι για κατέβασμα εκείνη τη χρονιά, και μέρος των εσόδων δόθηκαν στην καμπάνια "Future Forests and Stop Handgun Violence". Το A Rush of Blood to the Head κέρδισε το βραβείο Γκράμι για το Καλύτερο Εναλλακτικό Album της χρονιάς, το 2003. Στα βραβεία Γκράμι του 2004, κέρδισαν το βραβείο του Καλύτερου Τραγουδιού της Χρονιάς για το Clocks. Οι Coldplay πέρασαν μεγάλο μέρος του 2004 μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κάνοντας διάλειμμα από την μεγάλη περιοδεία τους και ηχογραφώντας το τρίτο τους άλμπουμ. Τον Μάιο, ο Κρις και η γυναίκα του, η ηθοποιός Γκουίνεθ Πάλτροου, γιόρτασαν τη γέννηση της κόρης τους, την Απλ. Το τρίτο τους άλμπουμ, με τον τίτλο X&Y, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2005 σε Ηνωμένο Βασίλειο και Ευρώπη. Έγινε το πιο δημοφιλές άλμπουμ της χρονιάς 2005, με πωλήσεις 8.300.000 δίσκων παγκόσμια. Το κορυφαίο κομμάτι του άλμπουμ, που είχε τον τίτλο Speed of Sound, πρωτοπαίχτηκε στα ραδιόφωνα και κυκλοφόρησε στα διαδικτυακά μουσικά μαγαζιά στις 18 Απριλίου και κυκλοφόρησε σε CD στις 23 Μαΐου του 2005. To άλμπουμ ανέβηκε στο νούμερο 1 σε 30 χώρες, παγκόσμια, και ήταν το τρίτο άλμπουμ που ανελίχθηκε στην κορυφή τόσο γρήγορα στην ιστορία του UK Chart. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν ακόμα δυο σινγκλ: Το Fix You το Σεπτέμβρη και το Talk το Δεκέμβρη. Το τελευταίο βασίστηκε στη μελωδία του τραγουδιού Computer Love, που κυκλοφόρησε το 1981 από το γερμανικό συγκρότημα της synthpop Kraftwerk, το οποίο αναβίωσε την προηγούμενη χρονιά ο Νορβηγός κιθαρίστας Erik Wøllo. Παρόλη τη διαφημιστική επιτυχία του X&Y, οι κριτικές ήταν λιγότερο ενθουσιώδεις από εκείνες των προηγούμενων άλμπουμ. Ο κριτικός των New York Times, John Pareles, περιέγραψε τους Coldplay σαν "το πιο ανυπόφορο συγκρότημα της δεκαετίας". Οι συγκρίσεις που γίνονταν μεταξύ των Coldplay και των U2 γίνονταν όλο και πιο συχνά. Από τον Ιούνιο του 2005 μέχρι τον Ιούλιο του 2006, οι Coldplay έκαναν περιοδεία που ονόμασαν "Twisted Logic", που περιελάμβανε εκδηλώσεις όπως το Coachella, Isle of Wight Festival, Glastonbury και the Austin City Limits Music Festival. Τον Ιούλιο του 2005 εμφανίστηκαν στο Live 8 στο Hyde Park, όπου έπαιξαν το "Bitter Sweet Symphony" των Verve, με τον Richard Ashcroft στα φωνητικά. Το Σεπτέμβριο, οι Coldplay ηχογράφησαν μια νέα έκδοση του How You See The World, με διορθωμένους στίχους για το φιλανθρωπικό album Help!: A Day in the Life. Το Φεβρουάριο του 2006, κέρδισαν τα βραβεία του Καλύτερου Album και του Καλύτερου Single της χρονιάς στα Βραβεία BRIT. To 2006 κυκλοφόρησαν τα single The Hardest Part και What If. Το White Shadows κυκλοφόρησε στο Μεξικό, τον Ιούνιο του 2007. Τον Οκτώβριο του 2006, οι Coldplay ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στο τέταρτο άλμπουμ τους με τον τίτλο Viva la Vida or Death and All His Friends με παραγωγό τον Brian Eno. Κάνοντας διάλειμμα από την ηχογράφηση, το συγκρότημα περιόδευσε στην Λατινική Αμερική, στις αρχές του 2007. Ο Chris περιέγραφε το Viva la Vida σαν μια νέα κατεύθυνση για τους Coldplay. Πρόκειται για μια αλλαγή από τα τρία προηγούμενα album τους, τα οποία αναφέρονταν σε εμάς σαν τριλογία. Είπε, επίσης, ότι το album χαρακτηρίζεται από λιγότερο falsetto, αφού επέτρεψε στη χαμηλότερη φωνή του να έχει την προτεραιότητα. Το "Violet Hill" είναι επιβεβαιωμένα, το πρώτο single που ακούστηκε στα ραδιόφωνα στις 29 Απριλίου 2008. Μετά την πρώτη ακρόαση του τραγουδιού στο ραδιόφωνο, διατέθηκε δωρεάν για κατέβασμα από την ιστοσελίδα του συγκροτήματος, για μια εβδομάδα (το κατέβασαν πάνω από 2.000.000 άτομα), μέχρι που έγινε και εμπορικά διαθέσιμο στις 6 Μαΐου 2008. Το "Violet Hill" μπήκε στο βρετανικό Top 10 και το Top 40 των Ηνωμένων Πολιτειών (μπήκε, επίσης, και στο Top 10 των Hot Modern Rock Tracks) και πήγε αρκετά καλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Το ομώνυμο τραγούδι Viva la Vida κυκλοφόρησε αποκλειστικά από το iTunes και έγινε το πρώτο τραγούδι του συγκροτήματος που ανέβηκε στο νούμερο ένα του Billboard Hot 100, και το πρώτο τους νούμερο ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο, σύμφωνα μόνο από τις πωλήσεις που έγιναν από το κατέβασμα του τραγουδιού. Στις 15 Ιουνίου 2008, το Viva la Vida or Death and All His Friends, ανέβηκε στην κορυφή του UK album chart, παρόλο που είχε διατεθεί για πώληση στην αγορά, μόλις 3 μέρες πριν. Σε εκείνο το διάστημα πώλησε 302,000 αντίγραφα. Το BBC, μάλιστα, το χαρακτήρισε ως "μια από τις πιο γρήγορα πωληθείσες δισκογραφικές δουλειές στην ιστορία του UK Chart". Μέχρι το τέλος του Ιουνίου, έσπασαν ακόμα ένα ρεκόρ για το πιο πολυκατεβασμένο άλμπουμ όλων των εποχών. Τον Οκτώβριο του 2008, οι Coldplay κέρδισαν δυο Q Awards. Το συγκρότημα ολοκλήρωσε την ηχογράφηση του νέου άλμπουμ στα μέσα του 2011. Όταν ο Martin και ο Champion πήραν συνέντευξη από το BBC Radio και ρωτήθηκαν για τα θέματα που αναφέρονται οι στίχοι των τραγουδιών του άλμπουμ, ο Martin απάντησε: «Μιλάνε για αγάπη, εθισμό, OCD, διαφυγή και δουλειά σε κάποιον που δεν σας αρέσει». Όταν ρωτήθηκε αν το αν το πέμπτο άλμπουμ θα κυκλοφορούσε μέχρι το καλοκαίρι, οι Martin και Champion είπαν ότι έπρεπε να κάνουν πολλές δουλειές ακόμη μέχρι να το κυκλοφορήσουν. Έκαναν αρκετές εμφανίσεις σε φεστιβάλ πριν από την ημερομηνία κυκλοφορίας τους, συμπεριλαμβανομένου των πρωτοπόρων Glastonbury Festival 2011, T in the Park, Austin City Limits Music Festival, Rock in Rio, και Lollapalooza festival.Σε μια συνέντευξη στις 13 Ιανουαρίου 2011, οι Coldplay ανέφεραν δύο νέα τραγούδια που θα συμπεριληφθούν στο επερχόμενο πέμπτο άλμπουμ τους, το "Princess of China" και το "Every Teardrop Is a Waterfall". Σε μια συνέντευξη τον Φεβρουάριο, ο πρόεδρος της Parlophone, Miles Leonard, δήλωσε στο HitQuarters ότι το συγκρότημα ήταν ακόμα στο στούντιο που εργάζονταν το άλμπουμ και ότι περίμενε ότι η τελική έκδοση θα εμφανιστεί "προς το φθινόπωρο του τρέχοντος έτους". Στις 31 Μαΐου 2011, ο Coldplay ανακοίνωσε ότι το "Every Teardrop Is a Waterfall" ήταν το πρώτο single για το πέμπτο άλμπουμ. Κυκλοφόρησε στις 3 Ιουνίου 2011. Το συγκρότημα παρουσίασε επίσης πέντε νέα τραγούδια σε φεστιβάλ το καλοκαίρι του 2011, το "Charlie Brown", το "Hurts Like Heaven", το "Us Against the World", το "Princess of China" και το "Major Minus". Στις 12 Αυγούστου 2011, οι Coldplay ανακοίνωσαν μέσω του επίσημου ιστότοπού τους ότι το Mylo Xyloto ήταν ο νέος τίτλος άλμπουμ και ότι θα κυκλοφορήσει στις 24 Οκτωβρίου 2011. Στις 12 Σεπτεμβρίου το συγκρότημα κυκλοφόρησε το "Paradise", το δεύτερο single του επερχόμενου άλμπουμ τους. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2011, τα εισιτήρια για την ευρωπαϊκή περιοδεία των Coldplay κυκλοφόρησαν επίσημα. Η ζήτηση αποδείχθηκε πολύ υψηλή με τους περισσότερους χώρους να εξαντλούνται σε δευτερόλεπτα. Το Mylo Xyloto κυκλοφόρησε στις 24 Οκτωβρίου 2011, έλαβε κυρίως θετικά σχόλια και έφτασε στην κορυφή των charts σε περισσότερες από 34 χώρες.Στις 19 Οκτωβρίου 2011, οι Coldplay έπαιξαν τραγούδια στο ιδιωτικό μνημείο της Apple Inc. για τον Στηβ Τζομπς, συμπεριλαμβανομένων των "Viva la Vida", "Fix You", "Yellow" και "Every Teardrop Is a Waterfall". Στις 26 Οκτωβρίου, η συναυλία τους, "Amex Unstaged", στην πλατεία Plaza de Toros de Las Ventas στη Μαδρίτη της Ισπανίας, μεταδόθηκε από το YouTube ως ζωντανή εκπομπή στο web από τον Anton Corbijn. Στις 30 Νοεμβρίου 2011, οι Coldplay έλαβαν τρεις υποψηφιότητες για το Grammy Award για το 54ο ετήσιο βραβείο Grammy που πραγματοποιήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2012 στο Λος Άντζελες και το συγκρότημα εμφανίστηκε με την Rihanna στην τελετή. Στις 12 Ιανουαρίου 2012, οι Coldplay προτάθηκαν για δύο Brit Awards. Στις 21 Φεβρουαρίου 2012, τους απονεμήθηκε το Βραβείο Brit για το Καλύτερο Βρετανικό Γκρουπ για τρίτη φορά. Ο δίσκος ήταν το ροκ άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, με 908.000 αντίτυπα. Το δεύτερο single του άλμπουμ, "Paradise", ήταν επίσης το rock single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, που πούλησε 410.000 αντίτυπα. Στα βραβεία μουσικής βίντεο MTV του 2012 στις 6 Σεπτεμβρίου, το "Paradise" κέρδισε το βραβείο για το Best Rock Video. Το Mylo Xyloto έχει πουλήσει πάνω από 8 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Οι Coldplay πρωτοστάτησαν στην τελετή λήξης των Παραολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου 2012 στις 9 Σεπτεμβρίου 2012, όπου έπαιξαν μαζί με άλλους καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των Rihanna και Jay-Z. Για να ενταχθούν με την απόδοσή τους στην τελετή λήξης, το συγκρότημα έδωσε άδεια σε συγκροτήματα που συμμετείχαν στο Bandstand Marathon την ευκαιρία να παρουσιάσουν το σινγκλ του 2008 "Viva la Vida" για να γιορτάσουν το τέλος των αγώνων. Τον Οκτώβριο του 2012, κυκλοφόρησε το μουσικό βίντεο για το τραγούδι των Coldplay "Hurts Like Heaven". Το βίντεο βασίστηκε στην ιστορία του Mylo Xyloto, ενός αγοριού που μεγάλωσε σε τυραννία που διοικείται από τον Major Minus. Τα φανταστικά κόμικς με τίτλο Mylo Xyloto συνέχισαν την ιστορία που απεικονίστηκε στο μουσικό βίντεο όταν κυκλοφόρησε η σειρά στις αρχές του 2013. Μια συναυλία ντοκιμαντέρ και ζωντανό άλμπουμ Coldplay Live 2012 χρονολογεί την περιοδεία τους για την υποστήριξη του άλμπουμ Mylo Xyloto. Η ταινία έκανε πρεμιέρα θεατρικά μόνο για μία νύχτα, στις 13 Νοεμβρίου 2012, και κυκλοφόρησε σε CD και βίντεο στις 19 Νοεμβρίου 2012. Στις 21 Νοεμβρίου, μετά από μια συναυλία στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας στο πλαίσιο του Mylo Xyloto Tour του συγκροτήματος, οι Coldplay ανήγγειλαν ότι ήταν έτοιμοι να κάνουν ένα τριετές διάλειμμα από τις περιοδείες. Οι Coldplay πραγματοποίησαν δύο παραστάσεις με τον Jay-Z στο Barclays Center, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στις 30 Δεκεμβρίου και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, και τέθηκαν σε λειτουργία, οι οποίες ολοκλήρωσαν το Mylo Xyloto Tour. Το Mylo Xyloto Tour ανακηρύχθηκε η τέταρτη περιοδεία με τα υψηλότερα κέρδη παγκοσμίως για το 2012 με περισσότερα από 171,3 εκατομμύρια δολάρια από πωλήσεις εισιτηρίων. Κατά τη διάρκεια του Ghost Stories Tour, οι Coldplay εμφανίστηκαν το 2014 μιλώντας στον αυστραλιανό ραδιοφωνικό σταθμό 2Day FM, ο Chris Martin αποκάλυψε ότι ο τίτλος για το επόμενο άλμπουμ τους θα ήταν «πολύ πιο εύκολο να προφερθεί». Η φήμη του τριετή διαλείμματος ήρθε μόνο επειδή είπε σε μια συναυλία στην Αυστραλία ότι ίσως να μην επιστρέψουμε εκεί για τρία χρόνια. «Αυτό πιθανότατα ισχύει, αλλά έτσι λειτουργεί μια παγκόσμια περιοδεία. Δεν υπάρχει πιθανότητα να κάνουμε ένα τριετές διάλειμμα.» Στις 9 Αυγούστου 2013, οι Coldplay ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του τραγουδιού τους, "Atlas", το οποίο εμφανίστηκε στο soundtrack της ταινίας The Hunger Games: Catching Fire. Η κυκλοφορία του προωθήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2013 (παντού εκτός του ΗΒ) και στις 8 Σεπτεμβρίου (ΗΒ). Τον Δεκέμβριο του 2013, ανακοινώθηκε ότι οι μελλοντικές κυκλοφορίες των Coldplay θα διανεμηθούν από την Atlantic Records στις ΗΠΑ λόγω αναδιάρθρωσης εντός της Warner Music Group μετά την αγορά της Parlophone Records από την EMI. [142] Στις 25 Φεβρουαρίου 2014, το συγκρότημα παρουσίασε το "Midnight", ένα κομμάτι από το άλμπουμ που δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμη. Στις αρχές Μαρτίου 2014, ανακοινώθηκε ότι το έκτο άλμπουμ του συγκροτήματος, Ghost Stories, που κυκλοφόρησε στις 19 Μαΐου 2014. Το Ghost Stories είναι ένα πνευματικά καθοδηγημένο άλμπουμ που περιστρέφεται γύρω από δύο μεγάλα θέματα που ανέφερε ο Chris Martin. Το άλμπουμ διερευνά την ιδέα των παρελθόντων δράσεων και τις επιπτώσεις που μπορούν να έχουν στο μέλλον σας και στην θέληση κάποιου για άνευ λόγου αγάπη. Το συγκρότημα υιοθέτησε μια διαφορετική προσέγγιση στο έκτο στούντιο άλμπουμ του σε αντίθεση με τα προηγούμενα στούντιο άλμπουμ του, με τον Μάρτιν να καλεί το συγκρότημα να συνεισφέρει πρωτότυπο υλικό για το άλμπουμ, σε αντίθεση με το να χτίσει τραγούδια από τις ιδέες του όπως είχαν κάνει σε προηγούμενες ηχογραφήσεις. Από τον Απρίλιο έως τον Ιούλιο, οι Coldplay ξεκίνησαν ένα εξάμηνο το Ghost Stories Tour για να υποστηρίξουν το άλμπουμ, παίζοντας σε έξι πόλεις: στο Beacon Theatre της Νέας Υόρκης στις 5 Μαΐου, στο Royce Hall του Λος Άντζελες στις 19 Μαΐου, στο Casino de Paris του Παρισιού στις 28 Μαΐου, στο Δημαρχείο Tokyo Dome του Τόκιο στις 12 Ιουνίου, στο Enmore Theatre του Σίδνεϊ στις 19 Ιουνίου και έκλεισαν την περιοδεία στο Royal Albert Hall του Λονδίνου στις 2 Ιουλίου 2014. Το άλμπουμ διατέθηκε για προπαραγγελία στο iTunes, παράλληλα με το νέο single "Magic". Έχουν κυκλοφορήσει δύο ακόμη single από το άλμπουμ, το "A Sky Full of Stars" και το "True Love". Οι Ghost Stories έλαβαν κυρίως θετικές κριτικές. [149] Το άλμπουμ ανέβηκε στα charts στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και τις περισσότερες μεγάλες αγορές. Έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο Grammy για το καλύτερο ποπ φωνητικό άλμπουμ και το "A Sky Full of Stars" ήταν υποψήφιο για το καλύτερο ποπ ντουέτο/ομάδα. Τον Δεκέμβριο του 2014, το Spotify ανέφερε ότι οι Coldplay ήταν το συγκρότημα με τις περισσότερες ροές στον κόσμο για το 2014 και ο τρίτο καλλιτέχνης με τη μεγαλύτερη ροή μετά από τους Εντ Σίραν και Eminem. Μετά το προηγούμενο πολύ οικείο άλμπουμ, οι Coldplay επιστρέφουν το 2015 με ένα νέο άλμπουμ με τίτλο A Head Full of Dreams. Κυκλοφόρησε στις 4 Δεκεμβρίου 2015 εμώ το άλμπουμ προωθήθηκε κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης διεθνούς περιοδείας στα στάδια από τον Μάρτιο του 201622 έως τον Νοέμβριο του 2017. Πολλές φήμες σχετικά με τον πιθανό διαχωρισμό της μπάντας μετά από αυτό το άλμπουμ καθώς και το σόλο λανσάρισμα του τραγουδιστή έχουν προκύψει μετά τις δηλώσεις του Chris M στο BBC Radio 1: «Είμαστε στη μέση της ηχογράφησης. Αυτή είναι η έβδομη «συμβουλή» μας και την βλέπουμε ως το τελευταίο βιβλίο στο έπος του Χάρι Πότερ. Δεν λέμε ότι δεν θα κάνουμε άλλο ρεκόρ κάποια μέρα, αλλά είναι ένας κύκλος που τελειώνει. Ωστόσο, αυτές οι φήμες απορρίπτονται από τον ντράμερ του γκρουπ, Will Champion, λέγοντας στο περιοδικό Paris Match ότι ο Μάρτιν θα ήταν αρκετά έμπειρος σε τέτοιου είδους αντιδράσεις και ότι, όσον αφορά, ο κύκλος απέχει πολύ από το τέλος. Αυτό το άλμπουμ περιλαμβάνει πολλές συνεργασίες, συμπεριλαμβανομένης μιας με την Αμερικάνα τραγουδίστρια Beyoncé, έναν άλλο με τον Σουηδό τραγουδιστή Tove Lo και τέλος το τρίτο με τον κιθαρίστα και τον τραγουδιστή Noel Gallagher. Οι Coldplay βγάζουν πέντε singles από αυτόν τον δίσκο: Adventure of a Lifetime (6 Νοεμβρίου 2015), Hymn for the Weekend (25 Ιανουαρίου 2016), Up and Up (22 Απριλίου 2016), A Head Full of Dreams (19 Αυγούστου 2016) και Everglow (11 Νοεμβρίου 2016). Στις 22 Φεβρουαρίου 2017, η ομάδα κυκλοφόρησε ένα κομμάτι που προέκυψε από τη συνεργασία με το ντουέτο The Chainsmokers της Νέας Υόρκης. Το τραγούδι ονομάζεται Something Just Like This και είναι μέρος του άλμπουμ Memories ... Do Not Open. Οι Coldplay και Chainsmoskers το έκαναν στα Brit Awards 2017 στο O2 Arena του Λονδίνου 24,25. Χάρη σε αυτό το εξαιρετικό δίδυμο, το κλιπ για το hit Something Just Like This κατάφερε να ξεπεράσει τα 1,85 δισεκατομμύρια προβολές στο YouTube ως τον Οκτώβριο του 2020. Στις 2 Μαρτίου 2017, η ομάδα κυκλοφόρησε ένα νέο τραγούδι με τίτλο Hypnotized και ανακοίνωσε την κυκλοφορία ενός EP με τίτλο Kaleidoscope EP. Το 2017, αφού έκαναν περιοδεία για να προωθήσουν το A Head Full of Dreams, η ομάδα ανακοίνωσε ότι θα πάρει λίγο χρόνο από τη σκηνή για να πιάσει την ανάσα και να βρει έμπνευση. Σε μια συνέντευξη που δόθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2018, ο Dave Holmes, ο διευθυντής του ομίλου, δηλώνει ότι καμία περιοδεία δεν θα πραγματοποιηθεί πριν από το 2021 στην καλύτερη περίπτωση. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαλείμματος, τα μέλη των Coldplay πήραν μια νέα ταυτότητα και έκαναν νέα τραγούδια ως μέρος ενός φιλανθρωπικού έργου, το οποίο είναι μέρος του Global Citizen. Το EP με τίτλο Global Citizen - EP.1, που κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου 2018, αποτελείται από 4 ακυκλοφόρητα κομμάτια: το E -Lo, σε συνεργασία με τον Pharell Williams και τον ράπερ Jozzy, το Rise Up, στην οποία μπορούμε να ακούσουμε τη φωνή του Nelson Mandela, το Timbuktu, με τους Stormzy και Jess Kent. και Voodoo, σε συνεργασία με τη Νιγηριανή τραγουδίστρια Tiwa Savage, τον David Guetta και τον Danny Ocean. Τα έσοδα από την ΠΕ διατίθενται στην οργάνωση Global Citizen, η οποία στοχεύει στον τερματισμό της ακραίας φτώχειας στον κόσμο έως το 2030. Στα τέλη Οκτωβρίου 2019, εμφανίστηκαν διακριτικές αφίσες σε όλο τον κόσμο που αντιπροσωπεύουν μια παλαιωμένη φωτογραφία της ομάδας με τη λεζάντα «22 Νοεμβρίου 1919».Ταυτόχρονα, αρκετοί θαυμαστές σε όλο τον κόσμο έλαβαν ένα μυστηριώδες γράμμα δακτυλογραφημένο σε μια γραφομηχανή, ανακοινώνοντας την κυκλοφορία στις 22 Νοεμβρίου ενός διπλού άλμπουμ με τίτλο Everyday Life. Οι ίδιες πληροφορίες διαδίδονται σε αγγλικές και διεθνείς εφημερίδες, συμπεριλαμβανομένου του Le Monde στη Γαλλία, με τη μορφή διαφημιστικού ένθετου ή μιας μικρής διαφήμισης που περιγράφει λεπτομερώς τη λίστα τραγουδιών στο νέο δίσκο. Στις 24 Οκτωβρίου 2019, οι Coldplay, μέσω της ιστοσελίδας τους, έκαναν επίσημη την κυκλοφορία του όγδοου στούντιο άλμπουμ τους στις 8 Νοεμβρίου του 2019, με τίτλο Everyday Life, το οποίο θα χωριστεί σε δύο μέρη οκτώ τραγουδιών το καθένα, Sunrise και Sunset.Σε μια άλλη συνέντευξη στο BBC Radio1, ο Chris διευκρίνισε ότι το άλμπουμ αντικατοπτρίζει το όραμά του για τον σημερινό κόσμο και είναι μια αντίδραση στην αρνητικότητα του περιβάλλοντος. Το μουσικό βίντεο για το πρώτο single, Orphans, κυκλοφόρησε στις 25 Οκτωβρίου στο YouTube. Ένα άλλο single από το άλμπουμ με τίτλο Arabesque είναι επίσης διαθέσιμο, με την αποκλειστική συμμετοχή των Stromae και της Νιγηριανής σαξοφωνίστριας Femi Kuti. Στις 22 Νοεμβρίου 2019, την ημέρα της κυκλοφορίας του νέου τους άλμπουμ, έδωσαν μια συναυλία στην Ιορδανία με δωρεάν ζωντανή μετάδοση στο κανάλι τους στο YouTube. Παίζουν τα νέα κομμάτια τους, και του Sunrise και του Sunset. Ωστόσο, ανακοινώνουν ότι η κυκλοφορία του άλμπουμ δεν θα συνοδεύεται από κάποια διαφημιστική περιοδεία, καθώς το άλμπουμ είναι πολύ οικείο για να παιχτεί σε ζενίθ ή γήπεδα. Επιπλέον, πριν ξεκινήσει μια νέα περιοδεία, η ομάδα θέλει πρώτα να αφιερώσει χρόνο για να σκεφτεί πώς να ελαχιστοποιήσει το αποτύπωμα άνθρακά τους. Στις 24 Νοεμβρίου 2020, οι Coldplay ήταν υποψήφιοι δύο φορές για το βραβείο Grammy, κυρίως στην κατηγορία «άλμπουμ της χρονιάς», η δεύτερη υποψηφιότητα της ομάδας σε αυτήν την κατηγορία μετά το Viva la Vida or Death and All His Friends. Στις 21 Δεκεμβρίου 2020, ο τίτλος Flags κυκλοφόρησε διεθνώς, με το τραγούδι να ήταν μόνο ένα κομμάτι μπόνους στην ιαπωνική έκδοση του Everyday Life. Στις 29 Απριλίου 2021, οι Coldplay ανακοίνωσαν ένα νέο σίνγκλ με τίτλο "Higher Power" που κυκλοφόρησε στις 7 Μαΐου 2021 με ζωντανή ροή βίντεο. Ο Κρις Μάρτιν δήλωσε σε συνέντευξή του στον Zane Lowe ότι το συγκρότημα θα συνεργαζόταν με τον Max Martin και την ομάδα του τόσο στο τραγούδι όσο και στο νέο άλμπουμ. Είπε, "Ο Max είναι ο παραγωγός μας αυτή τη στιγμή για ό, τι κάνουμε". Στις 22 Μαΐου 2021, η προ-ηχογραφημένη τους παράσταση στο Glastonbury Festival μεταδόθηκε στο διαδίκτυο. Το συγκρότημα παρουσίασε επίσης ένα νέο τραγούδι που ονομάζεται "Human Heart", με το R&B ντουέτο King. Στις 8 Ιουνίου 2021, το επίσημο μουσικό βίντεο για το "Higher Power", σε σκηνοθεσία του Dave Meyers, έκανε πρεμιέρα στο YouTube, μετά από ένα απλούστερο μουσικό βίντεο με το συγκρότημα να εκτελεί το τραγούδι ενώ χορεύει με εξωγήινα ολογράμματα CGI που έκανε πρεμιέρα στις 7 Μαΐου 2021. Στις 20 Ιουλίου 2021, οι Coldplay ανακοίνωσαν ότι το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει στις 15 Οκτωβρίου 2021, καθώς και ένα νέο κομμάτι με τίτλο "Coloratura", το οποίο κυκλοφόρησε στις 23 Ιουλίου 2021. Chris Martin - βασικά φωνητικά, πιάνο, ρυθμική κιθάρα, πλήκτρα, φυσαρμόνικαGuy Berryman - μπάσο, φωνητικά, πλήκτρα, μαντολίνο, φυσαρμόνικαJonny Buckland - κύρια κιθάρα, φωνητικά, πλήκτρα, πιάνοWill Champion - τύμπανα, κρουστά, φωνητικά, κιθάρα, πιάνο, πλήκτραPhil Harvey (θεωρούταν πέμπτο μέλος ως το A Rush Of Blood To The Head) - διευθυντής (1998–2002), δημιουργικός διευθυντής (2005 – σήμερα) Επίσημος ιστότοπος Coldplay στο MySpace
|
Οι Coldplay είναι βρετανικό συγκρότημα της εναλλακτικής ροκ μουσικής που δημιουργήθηκε στο Λονδίνο το 1996. Το συγκρότημα αποτελείται από τους Κρις Μάρτιν (πρώτη φωνή, πλήκτρα, κιθάρα), Τζόνι Μπάκλαντ (πρώτη κιθάρα), Γκάι Μπέριμαν (μπάσο) και Γουίλ Τσάμπιον (ντραμς, φωνητικά και άλλα μουσικά όργανα).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Coldplay
|
Νάταν Άλτερμαν
|
Ο Άλτερμαν γεννήθηκε στη Βαρσοβία (τότε υπαγόμενη στη Ρωσική Αυτοκρατορία). Αλλά στην εφηβεία του, το 1925, μετανάστευσε με την οικογένειά του στο Τελ Αβίβ και ολοκληρωσε τη μέση εκπαίδευσή του στο Εβραϊκό Γυμνάσιο Χερτσλίγια. Στα 19 του χρόνια ο Νάταν πήγε στο Παρίσι προκειμένου να σπουδάσει στη Σορβόννη αλλά ένα χρόνο αργότερα απεφάσισε να σπουδάσει γεωπονία στο Νανσύ. Αν και επισκεπτόταν την οικογένειά του στις διακοπές, ο Άλτερμαν πέρασε τρία χρόνια στη Γαλλία και επηρεάσθηκε πολύ από τις περιστασιακές συναντήσεις του με Γάλλους καλλιτέχνες και συγγραφείς. Επιστρέφοντας στο Τελ Αβίβ το 1932, άρχισε να εργάζεται στη Γεωργική Σχολή Μικβέχ Ισραέλ, αλλά σύντομα την εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και την ποίηση. Το 1933 ο Άλτερμαν εντάχθηκε στον λογοτεχνικό κύκλο «Μαζί» (εβρ. יחדיו), που εξέδιδε το λογοτεχνικό περιοδικό «Στήλες» (טורים). Στις 22 Αυγούστου 1934 ο Άλτερμαν νυμφεύθηκε τη Ραχήλ Μάρκους, ηθοποιό στο Θέατρο Καμέρι του Τελ Αβίβ. Απέκτησαν μια κόρη τον Ιανουάριο του 1941, την Τίρτσα Άταρ, που όταν μεγάλωσε έγινε και εκείνη ποιήτρια. Ως γεωπόνος, ο Άλτερμαν πιστώνεται με την εισαγωγή των πρώτων σπόρων της ντομάτας του Μαρμάντ στο Ισραήλ, όπου σύντομα είχε γίνει η βασική ποικιλία που καλλιεργούσαν στη χώρα, μέχρι και τη δεκαετία του 1960. Από την ηλικία των 23 ετών ο Άλτερμαν άρχισε να γράφει τους στίχους για τραγούδια του θεάτρου βοντβίλ «Η σκούπα» (המטאטא). Το επόμενο έτος (1934) ξεκίνησε να δημοσιεύει στην ημερήσια εφημερίδα Νταβάρ μια έμμετρη στήλη με τίτλο «Σκίτσα του Τελ Αβίβ» (סקיצות תל אביביות). Μετά τη δημοσίευση 26 τέτοιων ομοιοκατάληκτων στηλών σε διάστημα 4 μηνών, ο Άλτερμαν παραιτήθηκε από την Νταβάρ τον Νοέμβριο του 1934 και άρχισε να γράφει για την ημερήσια εφημερίδα Χααρέτς μια παρόμοια στήλη υπό τον τίτλο «Στιγμές» (רגעים), μόνο που τώρα οι στίχοι είχαν λιγότερο λυρικό και περισσότερο σατιρικό χαρακτήρα. Στη Χααρέτς συνέχισε τη στήλη επί οκτώ χρόνια, φθάνοντας τις 297 τέτοιες στήλες. Η πρώτη τυπωμένη ποιητική συλλογή του Άλτερμαν ήταν η Kokhavim Bakhuts (= «Αστέρια έξω», 1938). Αυτή η συλλογή, με «τη νεο-ρομαντική θεματική, το φορτισμένο ύφος και τη μετρική επιδεξιότητα», όπως τη χαρακτήρισε ο Ισραηλινός κριτικός Μπέντζαμιν Χαρσάβ, καθιέρωσε τον ποιητή ως σημαντική δύναμη της σύγχρονης εβραϊκής λογοτεχνίας. Το επόμενο έργο του ήταν Η χαρά των φτωχών (1941). Είναι μια καλειδοσκοπική φαντασμαγορία αποτελούμενη από 31 διασυνδεδεμένα ποιήματα, όλα από τη σκοπιά του φαντάσματος ενός νεκρού άνδρα που έχει εμμονή με τη ζωντανή γυναίκα που αγαπά – μια αντιστροφή του μύθου του Ορφέως και της Ευρυδίκης. Ο νεκρός θέλει να προστατεύσει τη ζωντανή αγάπη του από τον πόλεμο και τη φτώχεια, ωστόσο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θέλει να την τραβήξει στον κόσμο του. Τα σχέδιά του όμως αποτυγχάνουν συνεχώς. Η υπόθεση θυμίζει υπερφυσικό θρίλερ, αλλά η δομή, οι ομοιοκαταληξίες και το μέτρο είναι ομαλά και κομψά. Το 1942, όταν τα πρώτα σκόρπια νέα σχετικώς με το Ολοκαύτωμα έφθασαν στην εβραϊκή κοινότητα στην υπό Βρετανική Εντολή Παλαιστίνη, ο Άλτερμαν έγραψε ένα ποίημα που μπορεί να περιγραφεί ως μια σαρκαστική και βλάσφημη παράφραση του ιουδαϊκού ύμνου-προσευχής για τους Εβραίους ως του «περιούσιου λαού» («Ευλογητός ει Σύ ... ο επιλέξας ημάς εξ όλων των εθνών»). Το 1943 έγραψε και ένα ποίημα επικριτικό για τον τότε Πάπα Πίο ΙΒ΄ και την αδιαφορία του για τα δεινά των Εβραίων, ποίημα που είναι αναρτημένο στο Γιαντ Βασσέμ.Το 1945-1947 ο ποιητής-δημοσιογράφος κατήγγελλε δια του τύπου τα καταπιεστικά μέτρα του βρετανικού στρατού και εξύμνησε τα παράνομα πλοιάρια με τους επιζώντες πρόσφυγες του Ολοκαυτώματος που έφθαναν στις ακτές της Παλαιστίνης, αψηφώντας τις απαγορεύσεις των Βρετανών.Στα πρώτα στάδια του Αραβο-ισραηλινού Πολέμου του 1948 ο Άλτερμαν έγραψε και αρκετά πατριωτικά ποίηματα, με το γνωστότερο να είναι «Ο ασημένιος δίσκος» (מגש הכסף, μεταγρ. magásh ha-késef). Είναι ένα κείμενο που απαγγέλλεται επισήμως κάθε χρόνο στην Ημέρα Μνήμης του Ισραήλ, και γράφηκε μετά τη δήλωση του Χαΐμ Βάιτσμαν τον Δεκέμβριο του 1947, μετά την υιοθέτηση του Σχεδίου του ΟΗΕ για τον Διαμελισμό της Παλαιστίνης: «Κανένα κράτος δεν προσφέρθηκε ποτέ πάνω σε ασημένιο δίσκο ... Το σχέδιο ... δεν δίνει στους Εβραίους παρά απλά μια ευκαιρία». Μερικά από τα ποιήματα του Άλτερμαν μελοποιήθηκαν σε δημοφιλή τραγούδια, όπως το «Μια συνάντηση δίχως τέλος» (פגישה לאין קץ). Ο Άλτερμαν ήταν πολύγλωσσος και πολύ παραγωγικός μεταφραστής, μεταφράζοντας στην εβραϊκή γλώσσα (αλλά και στα γίντις) έργα των Σαίξπηρ, Μολιέρου, Ρακίνα, Κάρλο Γκότσι, Φέρεντς Μολνάρ, Ζαν-Μπατίστ Λυλί, Ντοστογιέφσκι, Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, Ιονέσκο, Ζωρζ Κουρτελέν, Τζέιμς Μάθιου Μπάρι, Ζαν Ανούιγ, Μπωμαρσαί, Μπεν Τζόνσον, Αλεξάντρ Οστρόβσκι και άλλων. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 ο Άλτερμαν ήταν αντίθετος με τον στρατιωτικό νόμο που είχε επιβληθεί μακροχρόνια τότε στους Άραβες πολίτες του Ισραήλ (μέχρι το 1966), ενώ υπεστήριζε έντονα τους αγώνες των εργατών, όπως την απεργία των ναυτικών το 1952, η οποία καταπνίγηκε από την κυβέρνηση Μπεν Γκουριόν. Μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών ωστόσο, ο Άλτερμαν υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του «Κινήματος για το Μεγάλο Ισραήλ», συμμαχώντας με δεξιούς ακτιβιστές, στους οποίους είχε αντιτεθεί σφοδρά σε προηγούμενες δεκαετίες. Επέκρινε τον Νταβίντ Μπεν Γκουριόν (ο οποίος ήταν πλέον τότε απλός βουλευτής, αλλά ασκούσε ακόμα επιρροή) ότι ήταν υπερβολικά πρόθυμος να δώσει τα εδάφη που είχαν κερδηθεί με τον πόλεμο σε αντάλλαγμα για μια ειρηνευτική συμφωνία. Ο Νάταν Άλτερμαν απεικονίζεται στο ισραηλινό χαρτονόμισμα των 200 νέων σεκέλ από το 2016, μετά από απόφαση που λήφθηκε από το 2011. Το 1946 ο Άλτερμαν τιμήθηκε με το ισραηλινό Βραβείο Τσερνιχόφσκι για την «υποδειγματική μετάφραση» των θεατρικών έργων Φαίδρα του Ρακίνα και Οι εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ του Σαίξπηρ. Το 1947 του απονεμήθηκε το Βραβείο Ρουπιν για το έργο του Η χαρά των φτωχών. Το 1957 βραβεύθηκε με το λογοτεχνικό Βραβείο Μπιάλικ. Το 1967 τιμήθηκε και πάλι με το Βραβείο Τσερνιχόφσκι, για τη μετάφραση των έργων του Μολιέρου. Το 1968 βραβεύθηκε με το Βραβείο Ισραήλ για το λογοτεχνικό έργο του. (με μια απόδοση του τίτλου στην ελληνική) «Αστέρια έξω» (כוכבים בחוץ), Yachdav Publishing, 1938 Η χαρά των φτωχών (שמחת עניים), Machbarot Lesifrut Publishing, 1941 Η Εβδόμη Στήλη [τόμ. 1] (הטור השביעי : שירי העת והעתון), Am Oved Publishing, 1948 Η Εβδόμη Στήλη [τόμ. 2], Davar, 1954 Πόλη του περιστεριού (עיר היונה), Machbarot Lesifrut Publishing, 1957 Ποιήματα των δέκα αδελφών (שיר עשרה אחים), Machbarot Lesifrut Publishing, 1961 Θερινός εορτασμός (חגיגת קיץ), Machbarot Lesifrut, 1965 Η δίκη του Πυθαγόρα (משפט פיתגורס), Machbarot Lesifrut, 1965 Στιγμές (רגעים), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1974 Ο ασημένιος δίσκος: επιλεγμένα ποιήματα (מגש הכסף : מבחר שירים), εκδ. Υπουργείου Αμύνης του Ισραήλ, 1974 Ποιήματα, 1931-1935 (שירים 1935-1931), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1984 Kinneret, Kinneret (כנרת, כנרת), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1962 Το πανδοχείο των φαντασμάτων (פונדק הרוחות), Amikam, 1963 Εσθήρ η Βασίλισσα (אסתר המלכה), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1966 Οι τελευταίες ημέρες της Ουρ (ימי אור האחרונים), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1990 Ερωτικά ποιήματα (שירי אהבה), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1998 Σερενάτα του Τελ Αβίβ (סרנדה תל-אביבית), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1999 Θα έπρεπε να χτυπήσεις δυο φορές (ריך לצלצל פעמיים : שירי-זמר, שירי-ספר פזמונים), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, Israel Broadcasting Authority, 2002 Η τελική μάσκα (המסכה האחרונה), Maariv, 1968 Σπάζοντας τον κύκλο (במעגל : מאמרים ורשימות, תרצ״ב־תשכ״ח), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1971 Το τριγωνικό νήμα (החוט המשולש), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1971 Τα τετράδια του Άλτερμαν [τόμ. A] (מחברות אלתרמן, כרך א׳), εκδ. Hakibbutz Hameuchad και Katz Research Institute for Hebrew Literature, Πανεπ. Τελ Αβίβ, 1977 Το μικρό Τελ Αβίβ (תל־אביב הקטנה), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1979 Τα τετράδια του Άλτερμαν [τόμ. B] (מחברות אלתרמן, כרך ב׳), εκδ. Hakibbutz Hameuchad και Mosad Alterman, 1979 Τα τετράδια του Άλτερμαν [τόμ. Γ] (מחברות אלתרמן, כרך ג׳), εκδ. Hakibbutz Hameuchad και Mosad Alterman, 1981 Ανάμεσα στον ποιητή και στον πολιτικό (בין המשורר למדינאי), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1981 Τα τετράδια του Άλτερμαν [τόμ. Δ] (מחברות אלתרמן, כרך ד׳), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 1986 Αμφότεροι οι δρόμοι (על שתי הדרכים), εκδ. Hakibbutz Hameuchad και Mosad Alterman, 1989 Δοκίμια και άρθρα (סער ופרץ : פרוזה ומאמרים), εκδ. Hakibbutz Hameuchad, 2019 Το λήμμα «Άλτερμανν Νάθαν» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σελ. 523 «Νάταν ο Σοφός», άρθρο του Tsur Erlich στο περιοδικό Azure, άνοιξη 2007 (στην αγγλική γλώσσα) Δυο λόγια για τον Ν. Άλτερμαν στο Jewish Agency for Israel Poetry International Web Israel – Nathan Alterman O Yossi Banai διαβάζει ποίηση του Νάταν Άλτερμαν ο Άρικ Άινστεϊν ερμηνεύει το «Μια συνάντηση δίχως τέλος»
|
Ο Νάταν Άλτερμαν (πολων. Nathan Alterman, εβρ. תן אלתרמן, Αύγουστος 1910 – 28 Μαρτίου 1970) ήταν Ισραηλινός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και μεταφραστής γεννημένος στην Πολωνία. Παρά το ότι δεν υπήρξε ποτέ εκλεγμένος σε κάποια θέση ή αξίωμα, ο Άλτερμαν ασκούσε μεγάλη επιρροή στην πολιτική των σοσιαλιστών Σιωνιστών, τόσο πριν όσο και μετά την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ το 1948.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%BD_%CE%86%CE%BB%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Ντράζαν Γιέρκοβιτς
|
Σχεδόν σε όλη την σταδιοδρομία του ως παίκτης αγωνίστηκε στη Ντιναμό Ζάγκρεμπ με την οποία σημειώνει περίπου 300 γκολ σε 315 αγώνες. Η μεγάλη ικανότητά του στο σκοράρισμα βασίζονταν κυρίως στα πολύ ισχυρά σουτ που διέθετε. Με το σύλλογο κατέκτησε πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας το 1958 και δύο Λιγκ Καπ (1960 και 1965). Το 1962 ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 16 γκολ.Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε 21 φορές και σημείωσε 11 γκολ. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1960 σημείωσε τα δύο τελευταία γκολ στον συναρπαστικό ημιτελικό με τη Γαλλία (αποτέλεσμα 5–4) δίνοντας τη νίκη και την πρόκριση στην ομάδα του. Στον τελικό η Γιουγκοσλαβία ηττήθηκε από τη Σοβιετική Ένωση. Ο Γιέρκοβιτς αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 σημειώνοντας τέσσερα γκολ, ενώ η εθνική Γιουγκοσλαβίαθνς κατέλαβε την τέταρτη θέση. Αλλεπάλληλοι τραυματισμοί τον κόσμο υποχρεώσαν να αποχωρήσει από την ενεργό δράση σε ηλικία 30 ετών ακολουθώντας στη συνέχεια προπονητική καριέρα.Θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που αναδείχθηκε από την Κροατία. Ήταν ο πρώτος προπονητής της Εθνικής Κροατίας μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991.
|
Ο Ντράζαν Γιέρκοβιτς (κροατικά: Dražan Jerković, 6 Αυγούστου 1936 – 9 Δεκεμβρίου 2008) ήταν Γιουγκοσλάβος ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός και γνώρισε διεθνή καταξίωση σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο αναδεικνυόμενος δευτεραθλητής Ευρώπης το 1960 με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, ενώ ήταν πρώτος σκόρερ τόσο σε εκείνη τη διοργάνωση, όσο και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 (μαζί με άλλους πέντε παίκτες).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B6%CE%B1%CE%BD_%CE%93%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Δικαιώματα ΛΟΑΤ στην Αρμενία
|
Η Αρμενία από πολλούς χαρακτηρίζεται ώς ημίθεοκρατικο καθεστώς. Το σύνταγμα της χώρας αναγνωρίζει την επιρροή της Αρμενικής Αποστολικής εκκλησίας στην διοίκηση καθώς για να εγκριθεί ένας νόμος πρέπει να έχει την έγκριση και της βουλής και της ιεράς συνόδου. Η Αρμενία θεωρεί ηθικά παρηκμασμένες τις ιδέες περί ομοφυλοφιλικών δικαιωμάτων.Ο πρόεδρος της Αρμενίας Σέρζ Σαρκεσιάν δήλωσε ότι η Αρμενία δεν θα αλλάξει ποτέ ηθικά την κοινωνία της και δε θα δώσει σημασία στην ΛΟΑΤ μειονότητα διότι ο λαός δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο και θα αισθανόταν προσβολή και η εκκλησία δεν θα το ενέκρινε. Ο υπουργός δικαιοσύνης της χώρας όταν ρωτήθηκε από βρετανίδα δημοσιογράφο γιατί η κυβέρνηση του δεν θέλει να δυσαρεστήσει την εκκλησία και δεν ενδιαφέρεται για τα ΛΟΑΤ ατομα ξέσπασε σε ομοφοβικό παραλήρημα λέγοντας "θεοκρατία έχουμε και σε οποίον αρέσει.Δείτε τι γίνεται στο Ιράν και μετά μιλάτε".
|
Μέχρι το 2003 το νομικό σύστημα στην Αρμενία ακολουθούσε το αντίστοιχο Άρθρο 121 της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης που απαγόρευε την πρωκτική επαφή μεταξύ ανδρών. Το λεσβιακό και το μη πρωκτικό σεξ μεταξύ ομοφυλοφίλων (με συναίνεση) δεν αναφερόταν στον νόμο ως ποινικό αδίκημα. Το συγκεκριμένο άρθρο του ποινικού κώδικα ήταν το 116, από το 1936 και η ποινή έφτανε μέχρι και τα 5 χρόνια. Υπήρξαν 7 συλλήψεις το 1996, 4 συλλήψεις το 1997 κάτω από αυτόν τον νόμο και 4 συλλήψεις το 1999.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CE%9B%CE%9F%CE%91%CE%A4_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1
|
Καταναλωτισμός
|
Παρόλο που ο καταναλωτισμός συνήθως συνδέεται με τον καπιταλισμό και τον Δυτικό κόσμο, εντούτοις είναι πολυπολιτισμικός και μη γεωγραφικός, όπως φαίνεται σήμερα π.χ. στο Τόκιο, τη Σινγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ, την Ταϊπέι, το Τελ Αβίβ και το Ντουμπάι. Ο καταναλωτισμός με την έννοια της αγοράς και κατανάλωσης υλικών αγαθών πέρα από τις βασικές ανάγκες είναι όσο παλιός είναι και οι παλαιότεροι πολιτισμοί (π.χ. Αρχαία Αίγυπτος, Βαβυλώνα και Αρχαία Ρώμη). Από τότε που έκανε την εμφάνισή του ο καταναλωτισμός, πολλοί άνθρωποι και ομάδες αναζήτησαν συνειδητά εναλλακτικούς τρόπους μέσω μιας πιο απλής ζωής. Αν και ο καταναλωτισμός δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, επεκτάθηκε ευρέως τον 20ό αιώνα και ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, υπό την επίδραση του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης. Ο καταναλωτισμός, με την έννοια της κατανάλωσης αγαθών πέρα από τις βασικές ανάγκες, συνήθως δεν συνδέεται με τους λεγόμενους "πρωτόγονους" λαούς. Σε κριτικό πλαίσιο, ο καταναλωτισμός αναφέρεται στην τάση των ανθρώπων να ταυτίζονται έντονα με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που καταναλώνουν, ιδίως με προϊόντα που είναι γνωστές μάρκες και εμφανή σύμβολα κοινωνικού στάτους, π.χ. ένα ακριβό αυτοκίνητο, ακριβά κοσμήματα. Μια κοινωνία όπου έχει διεισδύσει καλά ο καταναλωτισμός ονομάζεται καταναλωτική κοινωνία. Οι παρορμητικοί αγοραστές που δεν μπορούν να αντισταθούν στο ξόδεμα χρημάτων είναι ωνιομανείς. Επικριτές του καταναλωτισμού υποστηρίζουν ότι οι πολλές πολυτέλειες και τα αχρείαστα καταναλωτικά αγαθά είναι κοινωνικά σύμβολα που επιτρέπουν στους ανθρώπους να αναγνωρίζουν άτομα παρόμοιας νοοτροπίας μέσω της κατανάλωσης και επίδειξης σχετικών προϊόντων. Μερικοί πιστεύουν ότι οι σχέσεις με ένα προϊόν ή μια μάρκα είναι υποκατάστατα των υγιών ανθρώπινων σχέσεων που απουσιάζουν από τη δυσλειτουργική σύγχρονη κοινωνία και ότι μαζί με τον ίδιο τον καταναλωτισμό αποτελούν μέρος της γενικής διαδικασίας κοινωνικού ελέγχου και πολιτισμικής ηγεμονίας στη σύγχρονη κοινωνία. Η φιλοσοφία του "ξεπερνώντας τον καταναλωτισμό" επικεντρώνεται στην ενεργό αντίσταση στον καταναλωτισμό. Χρησιμοποιείται από πολλά πανεπιστήμια ως όρος για ύλη του μαθήματος και ως εισαγωγή στη μελέτη της εμπορικής εκμετάλλευσης (marketing) με μία μη παραδοσιακή προσέγγιση. Ο κωμικός Μπιλ Χικς και ο σκηνοθέτης Πιερ Πάολο Παζολίνι ήταν μεγάλοι πολέμιοι του καταναλωτισμού. Ένας άλλος επικριτικός όρος είναι η θρησκεία του καταναλωτισμού, ο οποίος μπορεί να υποδηλώνει ότι ο καταναλωτισμός βασίζεται σε μια παράλογη πεποίθηση και όχι στη λογική, ή να φέρνει τον συνειρμό της θρησκευτικής έννοιας της ειδωλολατρίας. Σημαντική συνεισφορά στην κριτική ενάντια στον καταναλωτισμό έχει κάνει ο Γάλλος φιλόσοφος Μπερνάρ Στιγκλέ, αλλά πολύ μικρό μέρος του έργου του έχει μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες. Ο Στιγκλέ υποστηρίζει ότι ο καπιταλισμός σήμερα κυβερνάται όχι από την παραγωγή, αλλά από την κατανάλωση, και ότι οι διαφημιστικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της καταναλωτικής συμπεριφοράς οδηγούν στην καταστροφή της ψυχικής και συλλογικής ατομοποίησης. Η εκτροπή της σεξουαλικής ενέργειας προς την κατανάλωση καταναλωτικών αγαθών, υποστηρίζει, έχει ως αποτέλεσμα τον εθιστικό κύκλο της κατανάλωσης, ο οποίος οδηγεί σε υπερκατανάλωση, την εξάντληση του πόθου, και την κυριαρχία της συμβολικής μιζέριας. Ταυτόχρονα. όμως, δεν πιστεύει ότι η απλή αντιπαράθεση με τον καπιταλισμό αποτελεί βιώσιμη στρατηγική. Παρόλο που δεν υπάρχει συγκεκριμένο κίνημα διανοουμένων που να υποστηρίζει και να προωθεί τον καταναλωτισμό, εντούτοις τα τελευταία χρόνια υπάρχει κάποια έντονη κριτική στο αντικαταναλωτικό κίνημα. Η περισσότερη από αυτή προέρχεται από τη φιλελεύθερη σχολή. Για παράδειγμα, το περιοδικό Reason το 1999 επιτέθηκε στο αντικαταναλωτικό κίνημα, υποστηρίζοντας ότι μαρξιστές ακαδημαϊκοί παρουσιάζονται πλέον ως αντικαταναλωτιστές. Ο Τζέιμς Τουίτσελ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα και δημοφιλής συγγραφέας, αναφέρθηκε στα επιχειρήματα του αντικαταναλωτισμού ως "λάιτ μαρξισμός". Η φιλελεύθερη επίθεση στο αντικαταναλωτικό κίνημα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αντίληψη ότι πρόκειται για ελιτισμό. Συγκεκριμένα, οι φιλελεύθεροι θεωρούν ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για άλλους ποια αγαθά είναι απαραίτητα στη ζωή και ποια όχι, ή ότι οι πολυτέλειες είναι οπωσδήποτε σπατάλη, και έτσι υποστηρίζουν ότι ο αντικαταναλωτισμός είναι πρόδρομος της ελεγχόμενης οικονομίας ή της απολυταρχικής κοινωνίας. Ο Τουίτσελ, στο βιβλίο του Living It Up, επισημαίνει με σαρκασμό ότι το λογικό αποτέλεσμα του αντικαταναλωτικού κινήματος θα ήταν η επιστροφή σε πρωτόγονες (με τα σημερινά δεδομένα) νομοθεσίες που ίσχυαν στην Αρχαία Ρώμη ή κατά τον Μεσαίωνα. Αντίθετα, πολλοί αντικαταναλωτιστές πιστεύουν ότι μια σύγχρονη κοινωνία καταναλωτών δημιουργείται από την εκτεταμένη διαφήμιση και την επίδραση των ΜΜΕ, και όχι από τις φυσικές ιδέες των ανθρώπων για το τι χρειάζονται. Με άλλα λόγια, οι αντικαταναλωτιστές τείνουν να πιστεύουν ότι ο καταναλωτισμός είναι ένα τεχνητό δημιούργημα το οποίο συντηρείται από τεχνητές κοινωνικές πιέσεις, ενώ οι φιλελεύθεροι τείνουν να πιστεύουν ότι ο καταναλωτισμός είναι φυσικός και ότι ο μόνος τρόπος να εξαλειφθεί είναι με τεχνητές κοινωνικές πιέσεις. Οικονομικός υλισμός Ωνιομανία Υπερκαταναλωτισμός Θόρνσταϊν Βέμπλεν (1899): The Theory of the Leisure Class: an economic study of institutions, Dover Publications, Mineola, N.Y., 1994, ISBN 0-486-28062-4. (ηλεκτρονικά: Project Gutenberg e-text Αρχειοθετήθηκε 2020-04-14 στο Wayback Machine.) Dan Nissanoff (2006). FutureShop: How the New Auction Culture Will Revolutionize the Way We Buy, Sell and Get the Things We Really Want. Penguin. ISBN 1-59420-077-7. (246 σελ.) Jan Whitaker (2006): Service and Style: How the American Department Store Fashioned the Middle Class, St. Martin's Press, N.Y., ISBN 0-312-32635-1. (352 σελ.) Adam Curtis, The Century of the Self, σειρά ντοκιμαντέρ. "Consumerism in China" του Sean Gallagher AdBusters, αντικαταναλωτικό περιοδικό The Disaffected Individual του Μπερνάρ Στιγκλέ Fifty Possible Ways to Challenge Over-Commercialism του Albert J. Fritsch Spiritual Materialism and the Sacraments of Consumerism: A View from Thailand The Religion of Consumerism (κήρυγμα της First Unitarian Church of Rochester) The New Anti-Consumerism Lecture notes on consumerism Consumerium Development Wiki Kunkelfruit Wiki, the home for free articles about how popular products are made.
|
Ο καταναλωτισμός είναι όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την τάση της εξίσωσης της προσωπικής ευτυχίας με την απόκτηση υλικών αγαθών και την κατανάλωση. Συχνά συνδέεται με την κριτική έναντι στην κατανάλωση, την οποία εξέφρασαν πρώτοι οι Καρλ Μαρξ και Θορστάιν Βέμπλεν. Χρονολογείται από τους πρώτους ανθρώπινους πολιτισμούς. Στα οικονομικά, ο καταναλωτισμός μπορεί επίσης να αναφέρεται στις οικονομικές πολιτικές που δίνουν έμφαση στην κατανάλωση και την πεποίθηση ότι η ελεύθερη επιλογή των καταναλωτών πρέπει να υπαγορεύει την οικονομική δομή μιας κοινωνίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
|
Πειραματικός σχεδιασμός εκτεταμένης ατομικής ανάλυσης της συμπεριφοράς
|
Η έρευνα πάνω σε ένα μόνο υποκείμενο υπήρξε στα πρώτα βήματα της ψυχολογίας. Η μέθοδος της ενδοσκόπησης του Wundt, οι μελέτες του Ebbinghaus και τα πειράματα του Pavlov έγιναν με την χρήση μόνο ενός συμμετέχοντα. Ο στατιστικός Ronald Fisher όμως σκοπεύοντας να διευκολύνει την γεωπονική έρευνα το 1935 άλλαξε έμμεσα την πορεία της ψυχολογικής έρευνας θέτοντας με τη δημοσίευση του βιβλίου του τις βάσεις για τη διεξαγωγή και ανάλυση πειραμάτων με πολλά υποκείμενα. Από τότε άρχισαν όλοι οι ψυχολόγοι να χρησιμοποιούν τους σχεδιασμούς και τις στατιστικές διαδικασίες που ανέλυσε ο Fisher. Εξαίρεση αποτέλεσε ο Skinner (1938) που μαζί με τους μαθητές και τους συνεργάτες του ανέπτυξαν την προσέγγιση της πειραματικής ανάλυσης της συμπεριφοράς. Με τη μέθοδο αυτή γίνονταν πειράματα με έναν ή με λίγους μόνο συμμετέχοντες έτσι ώστε ένας οργανισμός να εξετάζεται λεπτομερώς σε υψηλά ελεγχόμενο περιβάλλον και να εξασφαλίζει έγκυρα και αξιόπιστα συμπεράσματα σχετικά με συγκεκριμένες πειραματικές συνθήκες. Οι πειραματικοί σχεδιασμοί μεμονωμένης περίπτωσης που ο B.F. Skinner και οι συνεργάτες του ανέπτυξαν, τελειοποιήθηκαν από τον Sidman και αναγνωρίστηκαν από την επιστημονική κοινότητα με την αύξηση της δημοτικότητας της θεραπείας της συμπεριφοράς. Σε αυτόν τον σχεδιασμό η συμπεριφορά του συμμετέχοντα στις πειραματικές συνθήκες συγκρίνεται με τη συμπεριφορά του πριν και μετά τον χειρισμό της ανεξάρτητης μεταβλητής. Η φάση Α αποτελεί τη βασική φάση και αναφέρεται στην καταγραφή και στην αξιολόγηση της συμπεριφοράς που ο ερευνητής μελετά πριν την παρέμβαση δηλαδή πριν από τον χειρισμό των επιπέδων της ανεξάρτητης μεταβλητής. Η φάση Β αποτελεί την φάση χειρισμού στην οποία ο ερευνητής παρεμβαίνει και ρυθμίζει τις περιβαλλοντικές συνθήκες έτσι ώστε να παρατηρήσει μια σημαντική και σταθερή αλλαγή στην συμπεριφορά. Αφού ολοκληρωθεί η φάση Β εφαρμόζεται ξανά η φάση Α που είναι η φάση ανατροπής (Ά). Σε αυτή τη φάση δηλαδή η ανεξάρτητη μεταβλητή επιστρέφει στο αρχικό της επίπεδο. Η πρώτη και η τρίτη φάση συμβολίζονται με το ίδιο γράμμα επειδή σε αυτές τις δύο φάσεις τα επίπεδα της ανεξάρτητης μεταβλητής παραμένουν ίδια. Η επαναφορά της συμπεριφοράς στο αρχικό επίπεδο (δηλαδή πριν την παρέμβαση) αποτελεί και τη μεγαλύτερη απόδειξη για την αξιοπιστία μιας παρατηρούμενης επίδρασης της ανεξάρτητης μεταβλητής. Σχέδιο ανατροπής ονομάζεται γιατί μετά από διαφοροποίηση του επιπέδου της ανεξάρτητης μεταβλητής ανατρέπεται το αρχικό της επίπεδο. Σχεδιασμός στον οποίο αφού προηγηθεί η αξιολόγηση και καταγραφή των συμπεριφορών του βασικού επιπέδου με διαφορετική χρονική ακολουθία, η πειραματική συνθήκη εφαρμόζεται διαδοχικά στο ίδιο υποκείμενο ή σε αρκετά υποκείμενα σε διαφορετικές καταστάσεις. Το πειραματικό σχέδιο στο οποίο η βασική φάση αλλάζει ως προς τη διάρκειά της για διαφορετικά υποκείμενα ονομάζεται πειραματικό σχέδιο πολλαπλού βασικού επιπέδου με διασταύρωση υποκειμένων. Αυτό το σχέδιο μελετά παράλληλα κατά πόσον μπορεί να γενικευτεί η λειτουργική σχέση μεταξύ των υποκειμένων. Το πειραματικό σχέδιο στο οποίο μελετάμε βασικές επιδόσεις για δύο ή περισσότερες συμπεριφορές ταυτόχρονα στον ίδιο συμμετέχοντα και διαφοροποιούμε τις συνθήκες με παρόμοιο τρόπο σε διάφορες χρονικές περιόδους για την κάθε συμπεριφορά ονομάζεται πειραματικό σχέδιο πολλαπλού βασικού επιπέδου με διασταύρωση συμπεριφορών. Απόδειξη του κατά πόσο η σχέση μεταξύ μεταβλητών είναι λειτουργική αποτελεί η παρατήρηση οτι ο χειρισμός της ανεξάρτητης μεταβλητής έχει παρόμοια επίδραση πάνω στην εξαρτημένη σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Σχεδιασμός της εκτεταμένης ατομικής ανάλυσης στον οποίο ύστερα από την καταγραφή της συμπεριφοράς που ο ερευνητής μελετά εφαρμόζεται μια πειραματική συνθήκη η οποία συνεχίζεται σε διαδοχικές φάσεις παρέμβασης στις οποίες το αρχικό κριτήριο αυξάνεται σταδιακά. Με άλλα λόγια η συμπεριφορά του υποκειμένου αλλάζει βαθμιαία προς το επιθυμητό επίπεδο μέσω της αλλαγής του κριτηρίου επιτυχίας κατά τη διάρκεια μιας αλληλουχίας εφαρμογών της πειραματικής συνθήκης.
|
Εκτεταμένη ατομική ανάλυση είναι η πειραματική μέθοδος η οποία περιλαμβάνει έναν μόνο συμμετέχοντα ή μια μόνο ομάδα συμμετεχόντων και έχει σκοπό τη διερεύνηση της επίδρασης μίας ή και περισσότερων πειραματικών συνθηκών σε κάθε συμμετέχοντα ξεχωριστά . Με τη μέθοδο αυτή οι επιδράσεις των εξωγενών μεταβλητών ελέγχονται άμεσα μέχρι το επίπεδο της εξαρτημένης μεταβλητής που μελετάται να είναι σταθερό οπότε και ακολουθεί ο χειρισμός της ανεξάρτητης μεταβλητής . Απόδειξη της αξιοπιστίας των επιδράσεων του πειραματικού χειρισμού αποτελεί η συστηματική χωροχρονική σχέση μεταξύ επιπέδων ανεξάρτητων και εξαρτημένων μεταβλητών . Η εκτεταμένη ατομική ανάλυση με άλλα λόγια, συμβάλλει στον προσδιορισμό αιτιωδών σχέσεων καθώς μελετά τις ατομικές διαφορές τις οποίες θεωρεί πολύ σημαντικές για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων και για τη δημιουργία πραγματικά ωφέλιμων αρχών . Χρησιμοποιείται κυρίως από την πειραματική ανάλυση της συμπεριφοράς και από την εφαρμοσμένη ανάλυση της συμπεριφοράς αλλά και από άλλες επιστήμες με υποκείμενα ανθρώπινα και μη ανθρώπινα όντα. Οι σχεδιασμοί ΑΒΑ,πολλαπλού βασικού επιπέδου και μεταβαλλόμενου κριτηρίου αποτελούν πειραματικά σχέδια της εκτεταμένης ατομικής ανάλυσης .
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82
|
Εμβιομηχανική
|
Η λέξη «εμβιομηχανική» (ουσιαστικό, 1899) και η σχετική «εμβιομηχανικός» (επίθετο, 1856) από τις αρχαιοελληνικές λέξεις βίος (ζωή) και μηχανική, αναφέρονται στη μελέτη των μηχανικών αρχών των ζωντανών οργανισμών, και πιο συγκεκριμένα της κίνησης και της δομής τους. Η εμβιομηχανική είναι στενά συνδεδεμένη με τη μηχανική, επειδή χρησιμοποιεί συχνά τις παραδοσιακές επιστήμες της μηχανικής για την ανάλυση των βιολογικών συστημάτων. Μερικές απλές εφαρμογές της Νευτώνειας μηχανικής και/ή των επιστημών των υλικών μπορούν να αποδώσουν ορθές προσεγγίσεις στη μηχανική πολλών βιολογικών συστημάτων. Η εφαρμοσμένη μηχανική, με πιο αξιοσημείωτους τους κλάδους της μηχανολογίας όπως η μηχανική συνεχούς, η ανάλυση των μηχανισμών, η δομική ανάλυση, η κινητική και οι δυναμική έχουν σημαντικό ρόλο στη μελέτη της εμβιομηχανικής. Συνήθως τα βιολογικά συστήματα είναι πολύ πιο περίπλοκα από τα συστήματα που κατασκευάζει ο άνθρωπος. Ως εκ τούτου εφαρμόζονται αριθμητικές αναλύσεις σε σχεδόν κάθε εμβιομηχανική μελέτη. Η έρευνα πραγματοποιείται σε μια επαναληπτική διαδικασία υπόθεσης και απόδειξης, στην οποία περιλαμβάνονται μερικά βήματα μοντελοποίησης, προσομοίωσης μέσω υπολογιστή και πειραματικών μετρήσεων. Στα εφαρμοσμένα υποπεδία της εμβιομηχανικής περιλαμβάνονται: Δυναμική μαλακού σώματος Κινησιολογία (κινητική + φυσιολογία) Κίνηση των ζώων & ανάλυση βαδίσματος Μυοσκελετική και ορθοπεδική εμβιομηχανική Καρδιαγγειακή εμβιομηχανική Εργονομία Μηχανολογία ανθρώπινου παράγοντα & επαγγελματική εμβιομηχανική Εμφυτεύματα, Ορθωτική & Πρόσθεση Αναμόρφωση Αθλητική εμβιομηχανική Αλλομετρία Εμβιομηχανική τραυματισμών Στην αθλητική εμβιομηχανική, οι νόμοι της μηχανικής εφαρμόζονται στην ανθρώπινη κίνηση ώστε κατανοηθούν καλύτερα οι αθλητικές επιδόσεις και επίσης να μειωθούν οι αθλητικοί τραυματισμοί. Εστιάζει στην εφαρμογή των επιστημονικών αρχών της μηχανικής φυσικής στην κατανόηση των κινήσεων της δράσης των ανθρώπινων σωμάτων και των αθλητικών οργάνων, όπως το ρόπαλο του κρίκετ, η ράβδος του χόκεϊ, το ακόντιο και άλλα. Στοιχεία της μηχανολογίας (π.χ. μηκυνσιόμετρα), της ηλεκτρολογικής μηχανικής (π.χ. ψηφιακό φιλτράρισμα), της επιστήμης των υπολογιστών (π.χ. αριθμητικές αναλύσεις), της ανάλυσης του βαδίσματος (π.χ. δυναμικές πλατφόρμες), και της κλινικής νευροφυσιολογίας (π.χ. επιφάνεια EMG) είναι συνηθισμένες μέθοδοι στην αθλητική εμβιομηχανική.Η εμβιομηχανική στα αθλήματα μπορεί να δηλωθεί ως οι μυϊκές, αρθρωτικές και σκελετικές κινήσεις του σώματος κατά τη διάρκεια της άσκησης για έναν σκοπό, ικανότητα και/ή τεχνική. Η κατάλληλη κατανόηση της εμβιομηχανικής σχετικά με τις αθλητικές ικανότητες έχει τις σημαντικότερες επιπτώσεις στα εξής: αθλητικές επιδόσεις, επανόρθωση και πρόληψη τραυματισμών, μαζί με τη δεξιοτεχνία του αθλήματος. Όπως σημειώνεται από τον Μάικλ Γιέσις, κάποιος μπορεί να πει πως ο καλύτερος αθλητής είναι αυτός που εκτελεί τις ικανότητες του/της με τον καλύτερο τρόπο. Η μηχανική ανάλυση των βιοϋλικών και των βιορευστών αναλύεται κυρίως μέσω των εννοιών της μηχανικής συνεχούς. Αυτή η παραδοχή δεν έχει ισχύ όταν οι κλίμακες μήκους του ενδιαφέροντος πλησιάζουν την τάξη των μικροδομικών λεπτομερειών του υλικού. Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά των βιοϋλικών είναι η ιεραρχική δομή τους. Με άλλα λόγια, τα μηχανικά χαρακτηριστικά αυτών των υλικών στηρίζονται στα φυσικά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα σε πολλαπλά επίπεδα, από τα μοριακά έως τα επίπεδα των ιστών και των οργάνων. Τα βιοϋλικά ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες, τους σκληρούς και τους μαλακούς ιστούς. Η μηχανική αποδόμηση των σκληρών ιστών (όπως το ξύλο, το κοχύλι, και το οστό) μπορεί να αναλυθεί μέσω της θεωρίας της γραμμικής ελαστικότητας. Από την άλλη πλευρά, οι μαλακοί ιστοί (όπως το δέρμα, ο τένοντας, ο μυς και ο χόνδρος) συνήθως υφίστανται μεγάλες αποδομήσεις και έτσι η ανάλυση τους στηρίζεται στη θεωρία πεπερασμένης έντασης και προσομοιώσεις μέσω υπολογιστών. Το ενδιαφέρον στη εμβιομηχανική συνεχούς ωθείται από την ανάγκη για ρεαλισμό στην ανάπτυξη ιατρικής προσομοίωσης. Η μηχανική των βιολογικών ρευστών, ή μηχανική βιορευστών, είναι η μελέτη τόσο των αέριων όσο και υγροποιημένων ρευστών μέσα ή γύρω από τους βιολογικούς οργανισμούς. Ένα πρόβλημα των υγροποιημένων βιορευστών που μελετάται συχνά είναι η ροή του αίματος στο ανθρώπινο καρδιαγγειακό σύστημα. Υπό συγκεκριμένες μαθηματικές περιστάσεις, η ροή του αίματος μπορεί να μοντελοποιηθεί μέσω των εξισώσεων Ναβιέρ-Στόουκς. Στους ζωντανούς οργανισμούς το πλήρες αίμα υποτίθεται πως είναι ασυμπίεστο Νευτώνειο ρευστό. Ωστόσο, η θεώρηση αυτή καταρρίπτεται όταν θεωρηθεί πως η ροή γίνεται μέσω των αρτηριδίων. Σε μικροσκοπική κλίμακα, οι συνέπειες των ατομικών ερυθρών αιμοσφαιρίων γίνονται σημαντικές, και το πλήρες αίμα δεν μπορεί να μοντελοποιηθεί ως συνεχές. Όταν η διάμετρος των αιμοφόρων αγγείων είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από τη διάμετρο των ερυθρών αιμοσφαιρίων λαμβάνει χώρα το φαινόμενο Φέιρεας-Λίντκβιστ και σημειώνεται μείωση στη διατμητική τάση των τοιχομάτων. Όμως, καθώς η διάμετρος των αιμοφόρων αγγείων μειώνεται περεταίρω, τα ερυθρά αιμοσφαίρια πρέπει να συμπιεστούν στο αγγείο και ορισμένες φορές να περνούν σε μια σειρά. Στην περίπτωση αυτή, συμβαίνει το αντίστροφο του φαινομένου Φέιρεας-Λίντκβιστ και η διατμητική πίεση των τοιχομάτων αυξάνεται. Ένα παράδειγμα προβλήματος αεροποιημένων βιορευστών είναι η ανθρώπινη αναπνοή. Πρόσφατα, έχουν μελετηθεί τα αναπνευστικά συστήματα των εντόμων για τη βιοανάσα και τον σχεδιασμό μικρορροϊκών συσκευών. Οι κύριες πτυχές της μηχανικής επαφής και της τριβολογίας σχετίζονται με την τριβή, τη φθορά και τη λίπανση. Όταν οι δύο επιφάνειες έρχονται σε επαφή κατά τη διάρκεια της κίνησης π.χ. όταν τρίβονται μεταξύ τους, η ανάλυση των φαινομένων της τριβής, της φθοράς και της λίπανσης είναι πολύ σημαντική ώστε να προσδιοριστεί η επίδοση του υλικού. Η βιοτριβολογία είναι η μελέτη της τριβής, της φθοράς και της λείανσης βιολογικών συστημάτων ειδικά των αρθρώσεων των ανθρώπων όπως στους γοφούς και τα γόνατα. Για παράδειγμα, τα μέρη των μηρών και των κνημών των εμφυτευμάτων γονάτου τρίβονται τακτικά μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της καθημερινής δραστηριότητας όπως το περπάτημα ή η ανάβαση σκαλιών. Εάν η επίδοση του μέρους της κνήμης χρειάζεται να αναλυθεί, οι αρχές της βιοτριβολογίας χρησιμοποιούνται για να καθοριστεί η επίδοση της φθοράς του εμφυτεύματος και των φαινομένων λίπανσης των αρθρικών υγρών. Επιπροσθέτως, η θεωρία της μηχανικής επαφής είναι σημαντική στην ανάλυση της φθοράς. Σε επιπλέον πτυχές της βιοτριβολογίας μπορούν να περιληφθούν η ανάλυση των καταστροφών της υποεπιφάνειας που έρχονται σε επαφή κατά τη διάρκεια κίνησης, λ.χ. όταν τρίβονται μεταξύ τους, όπως κατά την εξέλιξη μηχανικών ιστών των χόνδρων. Η συγκριτική εμβιομηχανική είναι η εφαρμογή της εμβιομηχανικής σε μη ανθρώπινους οργανισμούς, είτε χρησιμοποιείται για την απόκτηση μεγαλύτερης επίγνωσης στους ανθρώπους (όπως στη φυσική ανθρωπολογία) ή στις λειτουργίες, την οικολογία και την προσαρμογή των ιδίων των οργανισμών. Συνήθεις περιοχές έρευνας είναι η κίνηση και η διατροφή των ζώων, μιας και διαθέτουν ισχυρούς δεσμούς με την καταλληλότητα των οργανισμών ώστε να επιβάλονται μεγάλες μηχανικές απαιτήσεις. Η κίνηση των ζώων, έχει διάφορες εκδοχές, στις οποίες περιλαμβάνονται το τρέξιμο, το άλμα και το πέταγμα. Η κίνηση απαιτεί ενέργεια για την καταβολή της τριβής, της αντίστασης, της αδράνειας και της βαρύτητας, αν και ο κάθε παράγοντας υπερισχύει του περιβάλλοντος.Η συγκριτική εμβιομηχανική επικαλύπτει σε μεγάλο βαθμό πολλά άλλα πεδία, περιλαμβανομένης της οικολογίας, της νευροβιολογίας, της αναπτυξιακής βιολογίας, της ηθολογίας και της παλαιοντολογίας, σε τέτοιο βαθμό που είναι συνηθισμένο να εκδίδονται εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά αυτών των πεδίων. Η συγκριτική εμβιομηχανική εφαρμόζεται συχνά στην ιατρική (σε σχέση με συνηθισμένα μοντέλα οργανισμών όπως τα ποντίκια και οι αρουραίοι) όπως και στη βιομιμητική, η οποία ζητά λύσεις σε μηχανικά προβλήματα από τη φύση. Η εφαρμογή των αρχών της εμβιομηχανικής στα φυτά και τα όργανά τους έχει αναπτυχθεί στο υποπεδίο της εμβιομηχανικής των φυτών. Στις αρχές του 21ου αιώνα η μέθοδος πεπερασμένων στοιχείων έχει γίνει καθιερωμένη εναλλακτική στις χειρουργικές εκτιμήσεις των εν ζωή οργανισμών. Το κύριο πλεονέκτημα της Υπολογιστικής Εμβιομηχανικής εναπόκειται στη δυνατότητα της να καθορίσει την ενδοανατομική απόκριση μιας ανατομίας, δίχως να γίνεται θέμα ηθικών περιορισμών. Το γεγονός αυτό οδήγησε τη μοντελοποίηση πεπερασμένων στοιχείων στο σημείο του να αποκτήσει παρουσία σε πολλά πεδία της Εμβιομηχανικής ενώ πολλά προγράμματα υιοθέτησαν φιλοσοφία ανοιχτού κώδικα (όπως το BioSpine). Ο Αριστοτέλης έγραψε το πρώτο βιβλίο για την κίνηση των ζώων, το De Motu Animalium, ή Περί ζώων κινήσεων. Δεν θεώρησε μόνο τα σώματα των ζώων ως μηχανικά συστήματα, αλλά επιδίωξε την απάντηση ερωτημάτων, όπως για τη φυσιολογική διαφορά μεταξύ της φανταστικής εκτέλεσης μιας πράξης και της πραγματικής εκτέλεσης της. Σε ένα άλλο έργο, το Περί ζώων μορίων, παρείχε μια ακριβή περιγραφή του πως ο ουρητήρας χρησιμοποιεί την περίσταλση για να μεταφέρει τα ούρα από τα νεφρά στην κύστη. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι μελέτησε την ανατομία στο πλαίσιο της μηχανικής. Ανέλυσε τις μυϊκές δυνάμεις ως να δρουν σε γραμμές που συνδέουν την πηγή και την εισαγωγη, και μελέτησε τη λειτουργία των αρθρώσεων. Ο ντα Βίντσι έτεινε να μιμείται μερικά χαρακτηριστικά των ζώων στις μηχανές του. Για παράδειγμα, μελέτησε το πέταγμα των πουλιών για να βρει μέσα με τα οποία θα μπορούσαν να πετάξουν οι άνθρωποι, και επειδή τα άλογα ήταν η κύρια πηγή μηχανικής ισχύος την εποχή εκείνη, μελέτησε τα μυϊκά τους συστήματα για να σχεδιάσει μηχανές οι οποίες θα μπορούσαν να επωφεληθούν καλύτερα τις δυνάμεις που ασκούνται στο ζώο αυτό.Ο Γαλιλαίος Γαλιλέι έδειξε ενδιαφέρον στη δύναμη των οστών και πρότεινε την ιδέα πως τα οστά αυτά είναι κοίλα επειδή αυτό δίνει τη δυνατότητα για μεγαλύτερη δύναμη με το ελάχιστο βάρος. Σημείωσε πως οι μάζες των οστών των ζώων αυξάνονται δυσανάλογα με το μέγεθός τους. Συνεπώς, τα οστά πρέπει να αυξάνονται δυσανάλογα σε περιφέρεια και όχι μόνο σε μέγεθος. Αυτό συμβαίνει λόγω του γεγονότος πως η δύναμη κάμψης μιας σωληνοειδούς δομής (όπως το οστό) είναι πολύ πιο αποτελεσματική όταν σχετίζεται με το βάρος του. Ο Μέισον δηλώνει πως αυτή η διορατικότητα ήταν ένα από τα πρώτα βασικά σημεία των αρχών της βιολογικής βελτιστοποίησης.Τον 16ο αιώνα, ο Καρτέσιος πρότεινε ένα φιλοσοφικό σύστημα στο οποίο όλα τα ζωντανά συστήματα, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρωπίνου σώματος (αλλά όχι η ψυχή του), είναι απλώς μηχανές που διέπονται από τους ίδιους νόμους της μηχανικής, μια ιδέα που ήταν αρκετή για την προώθηση και την υποστήριξη της εμβιομηχανικής μελέτης. Ο Τζοβάνι Αλφόνσο Μπορέλι αγκάλιασε αυτή την ιδέα και μελέτησε το περπάτημα, το τρέξιμο, τα άλματα, το πέταγμα των πουλιών, το κολύμπι των ψαριών, και ακόμη τη δράση των καρδιακών εμβόλων εντός μηχανικού πλαισίου. Μπορούσε να προσδιορίσει τη θέση του ανθρώπινου κέντρου βάρους, να υπολογίσει και να μετρήσει τον όγκο του αέρα που εισπνέεται και εκπνέεται, και απέδειξε πως η εισπνοή καθοδηγείται από τους μύες και η εκπνοή εξαρτάται από την ελαστικότητα των ιστών. Ο Μπορέλι ήταν ο πρώτος που κατανόησε πως οι λοστοί του μυοσκελετικού συστήματος μεγαλώνουν με την κίνηση παρά με τη δύναμη, έτσι οι μύες πρέπει να παράγουν πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις από αυτές που αντιστέκονται στην κίνηση. Επηρεασμένος από το έργο του Γαλιλαίου, τον οποίο γνώριζε προσωπικά, διέθετε ενστικτώδη κατανόηση της στατικής ισορροπίας σε διάφορες αρθρώσεις του ανθρωπίνου σώματος πολύ πριν ο Νεύτωνας δημοσιεύσει τους νόμους της κίνησης. Τον 19ο αιώνα ο Ετιέν-Ζυλ Μαρέ χρησιμοποίησε την κινηματογραφία για να ερευνήσει επιστημονικά την κίνηση. Άνοιξε το πεδίο της σύγχρονης «κινητικής ανάλυσης» όντας ο πρώτος που συσχέτισε τις δυνάμεις αντίστασης του εδάφους με την κίνηση. Στη Γερμανία, οι αδελφοί Ερνστ Χάινριχ Βέμπερ και Βίλχελμ Έντουαρντ Βέμπερ υπέθεσαν μια σημαντική θεωρία για το ανθρώπινο βάδισμα, αλλά ήταν ο Κρίστιαν Βίχελμ Μπράουνε ο οποίος προώθησε σημαντικά την επιστήμη χρησιμοποιώντας τις πρόσφατες εξελίξεις στη μηχανολογία. Κατά την ίδια περίοδο, η μηχανολογία των υλικών άρχισε να ακμάζει σε Γαλλία και Γερμανία εν μέσω των απαιτήσεων της βιομηχανικής επανάστασης. Αυτό οδήγησε στην αναγέννηση της εμβιομηχανικής των οστών όταν ο μηχανικός σιδηροδρόμων Καρλ Κάλμαν και ο ανατόμος Χέρμαν φον Μέγιερ συνέκριναν τα πρότυπα της πίεσης στο ανθρώπινο μηριαίο οστό με αυτά σε ενός παρομοίου σχήματος από πελαργό. Εμπνευσμένος από αυτό το εύρημα ο Γιούλιους Βολφ πρότεινε τον περίφημο νόμο του Βολφ για την αναδιαμόρφωση των οστών. Η μελέτη της εμβιομηχανικής εκτείνεται από τις εσωτερικές διεργασίες ενός κυττάρου μέχρι την κίνηση και την ανάπτυξη των άκρων, τις μηχανικές ιδιότητες ενός μαλακού ιστού, και τα οστά. Σε μερικά απλά παραδείγματα εμβιομηχανικής έρευνας περιλαμβάνεται η έρευνα των δυνάμεων που ασκούνται στα άκρα, η αεροδυναμική του πετάγματος των πτηνών και των εντόμων, η υδροδυναμική της κολύμβησης των ψαριών, και η κίνηση γενικά σε όλες τις μορφές ζωής, από τα απλά κύτταρα έως ολόκληρους οργανισμούς. Η εμβιομηχανική των ανθρωπίνων όντων είναι βασικό μέρος της κινησιολογίας. Καθώς αναπτύσσεται μια καλύτερη κατανόηση της φυσιολογικής συμπεριφοράς των ζωντανών ιστών, οι ερευνητές έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν πρόοδο στη μηχανική των ιστών, καθώς και την ανάπτυξη βελτιωμένων θεραπειών για μεγάλο εύρος παθολογιών. Η εμβιομηχανική εφαρμόζεται ακόμη στη μελέτη των ανθρωπίνων μυοσκελετικών συστημάτων. Αυτού του είδους η έρευνα χρησιμοποιεί δυναμικές πλατφόρμες για τη μελέτη των δυνάμεων αντίστασης του εδάφους στον άνθρωπο και υπέρυθρη βιντεογραφία για την καταγραφή των τροχιών των σημαδιών που βρίσκονται στο ανθρώπινο σώμα για την τρισδιάστατη μελέτη της ανθρώπινης κίνησης. Στην έρευνα εφαρμόζονται ακόμη συστήματα ηλεκτρομυογραφίας (EMG) για τη μελέτη της μυϊκής ενεργοποίησης. Μέσω αυτού, γίνεται δυνατή η έρευνα των μυϊκών αποκρίσεων στις εξωτερικές δυνάμεις καθώς και τις διαταραχές. Η εμβιομηχανική χρησιμοποείται ευρύτατα στην ορθοπεδική βιομηχανία για τον σχεδιασμό ορθοπεδικών εμφυτευμάτων για ανθρώπινες αρθρώσεις, οδοντικών τμημάτων, εξωτερικών στερεωμάτων και για άλλους ιατρικούς σκοπούς. Η βιοτριβολογία είναι πολύ σημαντικό μέρος της. Πρόκειται για τη μελέτη των επιδόσεων και των λειτουργιών των βιοϋλικών που χρησιμοποιούνται σε ορθοπεδικά εμφυτεύματα. Είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση του σχεδιασμού και την κατασκευή επιτυχημένων βιοϋλικών για ιατρικούς και κλινικούς σκοπούς. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο ιστομηχανικός χόνδρος. Βιοϊατρική τεχνολογία Biomechanics and Movement Science Listserver (Biomch-L)
|
Εμβιομηχανική είναι η μελέτη της δομής και της λειτουργίας των βιολογικών συστημάτων όπως των ανθρώπων, των ζώων, των φυτών, των οργάνων, των μυκητών, και των κυττάρων μέσω των μεθόδων της μηχανικής.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE
|
Ρουμεϊσά Σουλτάνα
|
Γεννήθηκε στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Η μητέρα της ήταν μία Γαλλίδα μοδίστρα και ο πατέρας της ήταν ένας Βόσνιος ζωγράφος. Το αληθινό της όνομα ήταν Νάντια Φράνκος. Όταν η Νάντια ήταν 12 ήρθε στο χαρέμι. Με την ομορφιά και την εξυπνάδα της καταφέρε να προσελκύσει την προσοχή και έγινε Χασεκί του Ηγεμόνα Μουσταφά. Κατάφερε μάλιστα να κερδίσει την πρώτη παλλακίδα του Μουσταφά, την Αϊσέ Χατούν η οποία ζήλευε πολύ την Ρουμεϊσά. Το 1546 γέννησε τον πρώτο γιο της Ηγεμόνα Μεχμέτ. Γέννησε επίσης άλλα 3 παιδιά, τον Ηγεμόνα Ορχάν, το 1552, ο οποιος πέθανε σε βρεφική ηλικία,την Σαχ Σουλτάν, το 1547 και την Μιχρισάχ Σουλτάν. Μετά την εκτέλεση του Ηγεμόνα Μουσταφά το 1553, η Ρουμεϊσά Σουλτάν με την μητέρα του Μουσταφά, Μαχιντεβράν Σουλτάν και τα παιδιά της μετακόμισε στην Προύσα. Στην ηλικία των έξι ετών ο γιος της, Ηγεμόνας Μεχμέτ στραγγαλίστηκε με εντολή του Σουλεϊμάν Α' τον Μεγαλοπρεπή,όπως γινόταν μετά την εκτέλεση κάποιου ηγεμόνα,εκτελούσαν τους γιούς τους. Μετά το θάνατο του γιου της μετακόμισε στη Σμύρνη και εγκαταστάθηκε εκεί. Στη Σμύρνη η Ρουμεϊσά αποκαλούνταν Καντινεφέντι και ήταν απολύτως σεβαστή. Πέθανε στη Σμύρνη.
|
Η Χασεκί Ρουμεϊσά Σουλτάν (Τούρκικα:Haseki Rumeysa Sultan) ήταν σύζυγος του Ηγεμόνα Μουσταφά,γιού του Σουλτάνου Σουλεϊμάν Α' του Μεγαλοπρεπή και της Μαχιντεβράν Σουλτάν. Ήταν μητέρα του Ηγεμόνα Μεχμέτ, της Μιχρισάχ Σουλτάν του Ηγεμόνα Αχμέτ και της Σαχ Σουλτάν της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CF%8A%CF%83%CE%AC_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B1
|
Σαλιμζάν Νακπάγιεφ
|
Μετά την αποφοίτησή από το Ίδρυμα Εθνικής Οικονομίας του Αλμάτι με πτυχίο στα οικονομικά. Ο Νακπάγιεφ, ξεκίνησε να δουλεύει ως μηχανικός το 1983, στην Επαρχία Μακάτ. Μετά τη θητεία του στο Σοβιετικό Στρατό, επέστρεψε στην προηγούμενη δουλειά του, όπου δούλεψε για πάνω από τέσσερα χρόνια. Από το 1989 έως το 1992, ο Νακπάγιεφ δούλεψε ως οικονομολόγος στην τοπική επιτροπή σχεδιασμού. Μετά, εργάστηκε ως πρόεδρος της μικρής επιχείρησης Μακσάτ. Μετά, εργάστηκε ως βοηθός του επικεφαλής της διοίκησης της επαρχίας Μακάτ, και ως πρόεδρος της οικονομικής επιτροπής. Από το 2000 έως το 2003, ο Νακπάγιεφ ήταν ο ακίμ της επαρχίας Μακάτ. Από το Μάρτιο του 2003, ο Νακπάγιεφ ήταν ο διοικητής της εκτελεστικής διοίκησης του ακίμ τηςπεριφέρειας Ατιράου. Από τον Ιανουάριο του 2005, ήταν ο ακίμ της επαρχίας Ζιλγιόι, στην περιφέρεια Ατιράου. Τον Φεβρουάριο του 2006, έγινε ο βοηθός του ακίμ της περιφέρειας Ατιράου, και οχτώ μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, έγινε ο δήμαρχος της πόλης του Ατιράου. Επίσης, έχει βραβευτεί με το Τάγμα Κουρμέτ (καζακικά: Құрмет), και με το Μετάλλιο για την 10η επέτειο ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας του Καζακστάν (καζακικά: Қазақстан Республикасының тәуелсіздігіне 10 жыл). Ο Νακπάγιεφ έχει αποκτήσει ένα παιδί, τον Ζανγκιρχάν (γεννηθείς το 1994). Η σύζυγός του είναι η Λιαζάτ Τλεγκένοβνα Ερζάνοβα, και είναι μουσουλμάνος. E-Akimat Ατιράου: Ο δήμαρχος της πόλης του Ατιράου (στα ρωσικά) Προφίλ στην ιστοσελίδα ЦентрАзия (στα ρωσικά) Προφίλ στην ιστοσελίδα Παραγκράφ-WWW (στα ρωσικά)
|
Ο Σαλιμζάν Ζουμασούλι Νακπάγιεφ (καζακικά: Сәлімжан Жұмашұлы Нақпаев, προφέρεται sælɪmˈʒɑn ʒʊmɑʃʊˈlɯ nɑqˈpɑjəf, ρωσικά: Салимжан Жумашевич Накпаев, προφέρεται səlʲɪmˈʐan ʐʊˈmaʂɪvʲɪtɕ nɐˈkpaɪf), είναι Καζάκος πολιτικός. Γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου του 1966, στο Μιγιάλι, στην επαρχία Κιζιλκόγκα, στην περιφέρεια Ατιράου της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Καζακστάν (το σημερινό Καζακστάν). Από τον Οκτώβριο του 2006 έως τον Δεκέμβριο του 2009 υπηρέτησε ως δήμαρχος του Ατιράου, το διοικητικό κέντρο της περιφέρειας Ατιράου στο Καζακστάν
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%B6%CE%AC%CE%BD_%CE%9D%CE%B1%CE%BA%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CF%86
|
Στρατόπεδο συγκέντρωσης Ραμπ
|
Λόγω της αυξανόμενης αντιστασιακής δράσης που συνάντησαν τα ιταλικά στρατεύματα στην επαρχία της Λιουμπλιάνα, ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών Μάριο Ροάττα εξέδωσε διαταγή να μην διστάζουν οι δυνάμεις κατοχής να εκτελούν τους ομήρους, να καταστρέφουν τα σπίτια των κατοίκων, ακόμη και να αφανίζουν ολόκληρα χωριά. Στόχος του ήταν να εξορίσει τους κατοίκους της Σλοβενίας και να τους αντικαταστήσει με Ιταλούς έποικους. Κάτω από τις διαταγές του ανώτατου Ιταλού αξιωματικού, η εθνοκάθαρση και η βία συγκρινόταν με εκείνη των Γερμανών. Οι εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες, η σύλληψη ομήρων και τη θανάτωσή τους, τα αντίποινα, ο εγκλεισμός στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Ραμπ και του Γκόναρς, η λεηλασία των οικισμών καταδεικνύουν το μέγεθος της ανθρώπινης τραγωδίας και καταστροφής. Πρόσθετες ειδικές οδηγίες εκδόθηκαν αργότερα από τον ίδιο τον Ροάττα, στις οποίες προέτρεπε τις δυνάμεις κατοχής να ενεργούν "με σθένος και με καμία συμπόνια": "(...) εάν είναι απαραίτητο μην διστάσετε να επιδείξετε σκληρότητα. Πρέπει να είναι μια ολοκληρωμένη κάθαρση. Πρέπει να θέσουμε σε περιορισμό όλους τους κατοίκους και να τοποθετήσουμε ιταλικές οικογένειες στη θέση τους." Ένας από τους έγκλειστους, ο Ούρος Ρόσμαν (Uroš Roessmann) είχε δηλώσει: "Πολλές φορές, όταν [ταξιδεύαμε με] την αμαξοστοιχία από το χωριό μας Πόλιε (Polje) προς την Λιουμπλιάνα για να πάμε σχολείο, μας σταματούσαν Ιταλοί στρατιώτες και μας κατέβαζαν [για έλεγχο] όλους μας στον κεντρικό σταθμό [της πόλης]. Κάποιοι από εμάς αφήνονταν ελεύθεροι, ενώ κάποιοι άλλοι στέλνονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κανείς δεν ήξερε ποιος αποφάσισε και για ποιους λόγους".Το στρατόπεδο Ραμπ, που χτίστηκε δίπλα από το χωριό Καμπόρ (Kampor) του νησιού, ήταν ένα από τα αυτά τα στρατόπεδα που ιδρύθηκαν στις ακτές της Αδριατικής για την υποδοχή Σλοβένων και Κροατών φυλακισμένων. Άνοιξε τον Ιούλιο του 1942 και ονομάστηκε επίσημα "Στρατόπεδο συγκέντρωσης και εγκλεισμού αμάχων - Ραμπ" (Ιταλικά: Campo di concentramento per internati civili di Guerra – Arbe). Οι Σλοβένοι και οι Κροάτες έγκλειστοι, περιλαμβανομένων και αρκετών γυναικών και παιδιών, ακόμα και εγκύων και νεογέννητων, υπέφεραν από το κρύο και την πείνα, σε σκηνές και σε εξωτερικό χώρο, περιτριγυρισμένοι από αγκαθωτά σύρματα περίφραξης και πύργους φύλαξης. Στο απόγειο της λειτουργίας του είχαν φυλακιστεί πάνω 15.000 κρατούμενοι. Οι συνθήκες κράτησης χαρακτηρίζονταν ως απαράδεκτες, με εγκαταστάσεις "βρώμικες, λασπώδεις, υπερπλήρεις και γεμάτες με μεγάλα έντομα". Ο Σλοβένος ποιητής Μετόντ Μίλατς (Metod Milač) που ήταν έγκλειστος στο στρατόπεδο, περιγράφει στα απομνημονεύματά του πως ζούσε μαζί με άλλα πέντε άτομα σε μια σκηνή τεσσάρων ατόμων και πως λιμοκτονούσαν καθημερινά με μια φτωχή σούπα, λίγους σπόρους ρυζιού και μικρά κομμάτια ψωμιού. Οι κρατούμενοι συχνά διαπληκτίζονταν μεταξύ τους για έχουν πρόσβαση στο πενιχρό διαθέσιμο για πόση νερό, που φυλάσσονταν σε ένα μικρό βαρέλι, ενώ πολλοί είχαν μολυνθεί από ψείρες και ταλαιπωρούνταν από δυσεντερία που προκαλούνταν από τις κακές συνθήκες υγιεινής. Μέρος του καταυλισμού είχε επίσης παρασυρθεί από ξαφνικές πλημμύρες. Ορισμένες από τις ιταλικές αρχές, είχαν αναγνωρίσει εντέλει ότι η μεταχείριση των κρατουμένων ήταν αντιπαραγωγική. Τον Ιανουάριο του 1943, ο διοικητής του 14ου Τάγματος των καραμπινιέρων είχε αναφέρει: "Τις τελευταίες ημέρες, κάποιοι έγκλειστοι επέστρεψαν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης σε μια τέτοια κατάσταση σωματικής απίσχανσης, μερικοί σε σε απολύτως άθλια κατάσταση, που έχει δημιουργηθεί τρομερά [άσχημη] εντύπωση στο γενικό πληθυσμό. Η συμπεριφορά αυτή απέναντι στον Σλοβένικο πληθυσμό υπονομεύει την αξιοπρέπεια μας και είναι αντίθετη προς τις αρχές της δικαιοσύνης και της ανθρωπιάς, [αξίες] στις οποίες κάνουμε συνεχείς αναφορές στην προπαγάνδα μας". Εκτός από τους Κροάτες και τους Σλοβένους κρατούμενους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ραμπ, φυλακίζονταν και Εβραίοι κάτοικοι της Ιταλίας και των διάφορων περιοχών ιταλικής κατοχής. Στις 1 Ιουλίου 1943, αναφέρεται ότι υπήρχαν στο στρατόπεδο 2.118 Εβραίοι από τη Γιουγκοσλαβία, οι οποίοι είχαν αιχμαλωτιστεί από τον Ιταλικό Στρατό. Μάλιστα, στα μέσα του ιδίου έτους, στο στρατόπεδο έγινε νέα επέκταση των εγκαταστάσεων, ώστε να δημιουργηθεί ξεχωριστό τμήμα κράτησης, που χωρίζονταν από τα αντίστοιχα τμήματα των Σλοβένων και των Κροατών. Εν αντιθέσει με τους Σλάβους έγκλειστους, οι Εβραίοι απολάμβαναν στοιχειωδώς καλύτερη μεταχείριση από τους υπόλοιπους φυλακισμένους στο νησί Ραμπ. Τους είχαν παραχωρηθεί παραπήγματα φτιαγμένα με τούβλο και ξύλο, ενώ οι Κροάτες και οι Σλοβένοι κρατούμενοι διέμεναν σε σκηνές, με αποτέλεσμα να είναι πιο ευάλωτοι στις καιρικές συνθήκες και το λασπώδες έδαφος. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός, όπως αναφέρει ο ιστορικός Τζόναθαν Στάινμπεργκ (Jonathan Steinberg), στο ότι οι πολλοί Ιταλοί διακατέχονταν περισσότερο από ρατσιστικές απόψεις για τους Σλάβους γείτονές τους παρά για τους Εβραίους. Ένας άλλος λόγος είναι ότι οι Σλοβένοι και οι Κροάτες δεν μπορούσαν να ανεχτούν την ιταλική παρουσία, την κατοχή και την αυθαιρεσία, και είχαν οργανώσει δικές τους αντιστασιακές ομάδες. Αντίθετα, οι Εβραίοι δεν θεωρούνταν απειλή για τον ιταλικό επεκτατισμό. Ο ιστορικός Φρανκ Ποτόσνικ (Franc Potočnik) που ήταν έγκλειστος στο συγκεκριμένο στρατόπεδο, αναφέρει καλύτερη μεταχείριση των Εβραίων κρατουμένων σε σχέση με τον σλαβικό τομέα αφού "οι [Σλάβοι] κρατούμενοι στο στρατόπεδο, μπορούσαν να παρακολουθήσουν μέσα από τα εμπόδια [που δημιουργούσαν] τα διπλά συρματοπλέγματα τι γινόταν στο εβραϊκό τομέα. Οι Εβραίοι ζούσαν υπό συνθήκες εγκλεισμού ώστε να έχουν «προστασία», ενώ οι Σλοβένοι και Κροάτες ήταν σε ένα καθεστώς «καταστολής»... Έφεραν πολλές αποσκευές μαζί τους τις οποίες οι Ιταλοί στρατιώτες τις φύλασσαν σε συγκεκριμένα κτήρια... [ενώ έμεναν] σε μικρά σπίτια με τούβλα... Σχεδόν κάθε οικογένεια είχε το δικό της μικρό σπίτι... Ήταν αρκετά καλά ντυμένοι, σε σύγκριση βέβαια με τους άλλους κρατούμενους".Η διαφορετική μεταχείριση ήταν το αποτέλεσμα μιας συνειδητής πολιτικής από τις ιταλικές στρατιωτικές αρχές. Τον Ιούλιο του 1943, το Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων που ανήκε στο Αρχηγείο της 2ης Στρατιάς, εξέδωσε μνημόνιο με θέμα «Η μεταχείριση των Εβραίων στο στρατόπεδο Ραμπ". Το έγγραφο έγινε αμέσως δεκτό και εγκρίθηκε αμέσως από τους στρατιωτικούς προϊσταμένους. Ο συντάκτης του μνημονίου, ταγματάρχης Πρόλο, σημειώνει ότι το στρατόπεδο πρέπει να είναι "... άνετο για όλες τους κρατούμενους, χωρίς [να υπάρχει] κίνδυνος για τη διατήρηση της τάξης και της πειθαρχίας... η αεργία και η πλήξη είναι τρομερά δεινά που εργάζονται σιωπηλά, [δεν είναι παραγωγικά] για το άτομο και τη συλλογικότητα. Είναι ορθό ότι στο μεγάλο στρατόπεδο του Ραμπ πρέπει να υπάρξουν οι παραχωρήσεις αυτές στους Εβραίους [της πόλης] του Πόρτο Ρε (Kraljevica) για να ζουν πιο άνετα [και αυτό] δεν θα πρέπει να αγνοηθεί".Στο τέλος της επιστολής του κάνει σαφή αναφορά στην ιταλική ευαισθητοποίηση για τις σφαγές των Εβραίων που βρίσκονταν σε εξέλιξη στα κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ευρώπη. Γράφει ότι ""Οι Εβραίοι .... έχουν το δικαίωμα προστασίας..., και το δικαίωμα στην ισότιμη μεταχείριση, αλλά για συγκεκριμένους, εξαιρετικούς πολιτικούς και ενδεχόμενους λόγους [δίνεται έμφαση] φαίνεται ότι είναι σκόπιμο να παραγκωνιστούν τα δικαιώματα [αυτά], με την παράλληλη διατήρηση άριστης πειθαρχίας, [αλλά] με συνειδητή μεταχείριση [ώστε] να αισθάνεται ότι [ο φύλακάς του] είναι [ο ίδιος] ο «Ιταλός» που έχει συνηθίσει [στην κανονική του ζωή, μέσα] από τις στρατιωτικές αρχές μας, την εγκάρδια ευγένεια και όχι [να φερόμαστε ευγενικά] επειδή απλά έτσι πρέπει." Ακόμη, ορισμένα μέλη του ιταλικού στρατιωτικού προσωπικού διέβλεπαν, μέσα από ανθρώπινη μεταχείριση των Εβραίων, έναν τρόπο να διατηρήσουν τις στρατιωτικές και πολιτικές αξίες της Ιταλίας, εν όψει της [διαφαινόμενης] γερμανικής καταπάτησης της ιταλικής εθνικής κυριαρχίας. Ο Στάινμπεργκ περιγράφει αυτήν την συμπεριφορά ως "ένα είδος εθνικής συνωμοσίας [μεταξύ των ιταλικών στρατιωτικών] προκειμένου να ματαιώσουν την πολύ μεγαλύτερη και πιο συστηματική βία του ναζιστικού καθεστώτος. Διαφαίνεται ότι υπήρξε κάποιας μορφής συνεργασία και αλληλοβοήθεια μεταξύ του σλαβικού και του εβραϊκού τομέα, αφού σύμφωνα με το Σλοβένο επιζώντα του στρατοπέδου Ραμπ, Άντον Βρατούσα (Anton Vratuša), "ήτανε κρατούμενοι [όπως εμείς], ήταν προστατευτικοί [απέναντί μας και] χρησιμοποιούσαμε τη βοήθειά τους". Ο Άντον Βρατούσα, μετά την αποφυλάκισή του, έγινε πρέσβης της Γιουγκοσλαβίας στα Ηνωμένα Έθνη και στη συνέχεια πρωθυπουργός της Σλοβενίας. Στα μέσα του 1943, ο πληθυσμός του στρατοπέδου έφτανε τους 7.400, από τους οποίους οι 2.700 ήταν Εβραίοι. Μετά την πτώση του Μουσολίνι στα τέλη του Ιουλίου του ιδίου χρόνου, μεγάλωσε η πεποίθηση ότι οι Εβραίοι κρατούμενοι θα πέσουν στα χέρια των Γερμανών, και για αυτόν τον λόγο προέτρεψαν το Υπουργείο Εξωτερικών της Ιταλίας, να πιέσει το Γενικό Επιτελείο ώστε οι Εβραίοι κρατούμενοι να μην αποδεσμευτούν, εκτός εάν το ζήτησαν οι ίδιοι. Το υπουργείο άρχισε επίσης να θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο για την μαζική μεταφορά των Εβραίων στην ηπειρωτική Ιταλία. Ωστόσο αργότερα, στις 16 Αυγούστου 1943, οι ιταλικές στρατιωτικές αρχές αποφάσισαν ότι οι Εβραίοι έπρεπε να απελευθερωθούν ώστε να διασωθούν, ενώ όσοι επιθυμούσαν να παραμείνουν, μπορούσαν να μείνουν.Το νησί παρέμεινε σε ιταλικά χέρια έως την ανακωχή της Ιταλίας και την σύμπραξη με τους Συμμάχους στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, οπότε κατελήφθη από τους Γερμανούς. Περίπου 245 από τους Εβραίους κρατούμενους του στρατοπέδου εντάχθηκαν στο αντιστασιακό Τάγμα Ραμπ της 24ης Ταξιαρχίας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Γιουγκοσλαβίας. Οι υπόλοιποι Εβραίοι έγκλειστοι διέφυγαν προς τις περιοχές που έλεγχαν οι παρτιζάνοι αντιστασιακοί, ενώ 204 (το αντίστοχο 7.5%) παρέμειναν στο στρατόπεδο επειδή ή ήταν πολύ άρρωστοι ή ήταν πολύ αδύναμοι ως ηλικιωμένοι για να μετακινηθούν. Αυτοί που παρέμειναν πίσω, οδηγήθηκαν αμέσως από τους Γερμανούς στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς ώστε να εξολοθρευτούν. Για την επιτυχή διαφυγή των Εβραίων κρατουμένων που διέφυγαν στις περιοχές που έλεγχαν οι αντάρτες, τιμήθηκε από την ισραηλινή κυβέρνηση, ο παρτιζάνος Ιβάν Βρανέτιτς (Ivan Vranetić) με το παράσημο του Κροατών Δικαίων των Εθνών. Παρά το γεγονός ότι το 1955, ένα μνημείο σε σχέδιο του Σλοβένου αρχιτέκτονα Εντβάρντ Ράβνικαρ (Edvard Ravnikar) και ένα νεκροταφείο χτίστηκαν στο χώρο του στρατοπέδου, και μάλιστα από πολιτικούς κρατούμενους της φυλακής του Γκόλι Οτόκ (Goli Otok) της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας με αναφορά στους Κροάτες και Σλοβένους κρατούμενους, εντούτοις κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου, η βρετανική και η ιταλική κυβέρνηση δεν επέδειξαν καμία διάθεση να αναζητηθούν και να δικαστούν οι Ιταλοί εγκληματίες πολέμου μπροστά στον "κομμουνιστικό κίνδυνο". Η καταστολή της μνήμης οδήγησε σε ιστορικό ρεβιζιονισμό την Ιταλία, ενώ αίσθηση προκάλεσε δήλωση του Ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όταν ανέφερε ότι ο Μπενίτο Μουσολίνι "συνήθιζε να στέλνει τους ανθρώπους σε διακοπές". Εφημ. Καθημερινή, «Aθώος» ο Mουσολίνι κατά Mπερλουσκόνι, 12/09/2003 Αντώνης Λιάκος, H επιστροφή του Μουσολίνι, Εφημ. Το Βήμα, 26/10/2003 Ιστοσ. Story Doc, Ο Βρώμικος Πόλεμος του Μουσολίνι, Ένα ντοκυμαντέρ 52 λεπτών του Τζοβάνι Ντονφραντσέσκο Αρχειοθετήθηκε 2013-07-15 στο Wayback Machine., [Περιγραφή πλοκής ταινίας], 11/04/2008
|
Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Ραμπ (Σλοβενικά: Koncentracijsko taborišče Rab, Κροατικά: Koncentracijski logor Rab, Ιταλικά: Campo di concentramento per internati civili di Guerra – Arbe) ήταν ένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα τον Ιούλιο το 1942 στον νησί Ραμπ (σήμερα στην Κροατία). Το ιταλικό στρατόπεδο συγκέντρωσης εξυπηρετούσε τον ίδιο σκοπό με τα αντίστοιχα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης που χρησιμοποιήθηκαν από την ναζιστική Γερμανία για να εφαρμόσουν την τελική λύση. Το σχέδιο του αρχηγού της μυστικής στρατιωτικής υπηρεσίας του Ιταλικού Στρατού Μάριο Ροάττα (Mario Roatta) ήταν με την κατασκευή του στρατοπέδου να επιτύχει την εθνική κάθαρση των Σλοβένων κατοίκων της κατεχόμενης από την φασιστική Ιταλία επαρχίας της Λιουμπλιάνας, καθώς και των Κροατών κατοίκων της ορεινής περιοχής του Γκόρσκι Κοτάρ (Gorski kotar) και να εκπληρώσει, αυτό που είχε εκφωνήσει σε μια ρατσιστική ομιλία του ο Μπενίτο Μουσολίνι την δεκαετία του 1920, και που αντικατόπτριζε τα μελλοντικά εγκλήματα πολέμου της φασιστικής Ιταλίας εις βάρος των λαών της διαιρεμένης από τις δυνάμεις κατοχής Γιουγκοσλαβία: "Όταν έχουμε να κάνουμε με τα σλαβικά φύλα, που είναι υποδεέστερα και βαρβαρικά, δεν πρέπει να συνεχίζουμε με την πολιτική του καρότου, αλλά την πολιτική του ραβδιού...Δεν πρέπει να φοβόμαστε μήπως έχουμε νέα θύματα...Τα ιταλικά σύνορα πρέπει να φτάνουν μέχρι τη στενωπό του Μπρένερ (Passo del Brennero) στις Αυστριακές Άλπεις, τα οροπέδια του Σνέζνικ [ή Νεβόσο όπως αναφέρονται στα ιταλικά της νότιας Σλοβενίας] και τις Δειναρικές Άλπεις [κατά μήκος της Αδριατικής θάλασσας]...Μπορώ εύκολα να πω ότι μπορούμε εύκολα να θυσιάσουμε 500.000 βαρβάρους Σλάβους για 50.000 Ιταλούς..." — Ομιλία του Μπενίτο Μουσολίνι που εκφωνήθηκε στη Πούλα της Κροατίας στις 22 Φεβρουαρίου 1922.Σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα και τον ιστορικό Τζέιμς Γουόλστον (James Walston), η ετήσια θνησιμότητα στα ιταλικά στρατόπεδα ήταν τουλάχιστον στο 18 %, ενώ "δεκάδες χιλιάδες έγκλειστοι πέθαναν από τις ασθένειες και τον υποσιτισμό". Ο αριθμός των νεκρών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ραμπ υπολογίζεται γύρω στους 1.400 κρατούμενους, ενώ άλλοι 800 θανατώθηκαν αργότερα, όταν μεταφέρθηκαν σε άλλα στρατόπεδα, όπως στο Γκόναρς (Gonars) και στο Κιεζανουόβα (Chiesanuova) κοντά στη Πάντοβα.Τον Σεπτέμβριο του 1943, μετά την ανακωχή μεταξύ της Ιταλίας και των Συμμάχων, το στρατόπεδο έκλεισε και όσοι Εβραίοι έγκλειστοι βρίσκονταν σε αυτό, στάλθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς. Η Γιουγκοσλαβία, η Ελλάδα και η Αιθιοπία, ζήτησαν την έκδοση των 1.200 Ιταλών εγκληματιών πολέμου ώστε να λογοδοτήσουν σε δίκη αντίστοιχη της Νυρεμβέργης, αλλά η Βρετανική κυβέρνηση στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου είδε στο πρόσωπο του Ιταλού πρωθυπουργού Πιέτρο Μπαντόλιο ένα σύμμαχο σε μια αντικομμουνιστική μεταπολεμική Ιταλία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%BF_%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%A1%CE%B1%CE%BC%CF%80
|
Σκινές Χανίων
|
Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Schinea, στην επαρχία Κυδωνίας. Στην ενετική απογραφή του 1583 από τον Καστροφύλακα αναφέρεται ως Schinea με 36 οφειλόμενες αγγαρίες και 12 προνομιούχους, αλλά δεν αναφέρεται στην απογραφή πληθυσμού. Kαι ο Φραντσέσκο Μπαζιλικάτα το 1630 αναφέρει το χωριό ως Schinea. Στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834 αναφέρεται ως Σκένες ότι είχε 20 χριστιανικές και 4 τουρκικές οικογένειες. Το χωριό αναφέρει ο Μιχαήλ Χουρμούζης το 1842 στο έργο του Κρητικά, με το όνομα Σχοινιά.Το 1881 ανήκε στον δήμο Αλικιανού και σύμφωνα με την απογραφή είχε 286 χριστιανούς κατοίκους και 1 Τούρκο. Στην απογραφή του 1900 είχε 362 κατοίκους και υπαγόταν στον ίδιο δήμο. Το 1920 είχε οριστεί έδρα ομώνυμου αγροτικού δήμου. Το 1925 ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας η οποία συνέχισε να υπάρχει μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση το 1997, όταν εντάχθηκε στον τότε δήμο Μουσούρων.Δείτε επίσης: Κοινότητα Σκινέ Το χωριό καταστράφηκε από τους Γερμανούς τον Αύγουστο του 1941. Οι Γερμανοί ανατίναξαν τα σπίτια του χωριού, εξόρισαν τα γυναικόπαιδα και εκτέλεσαν 40 κατοίκους. Τον Μάρτιο του 1943 εκτέλεσαν άλλους 40 κατοίκους. Ο Anthony Beevor στο βιβλίο του "Κρήτη. Η μάχη και η αντίσταση" σημειώνει πως την 1η Αυγούστου, σύμφωνα με την Ειδική Επιχείρηση Νο.1 καταστράφηκαν κι άλλα χωριά και μεταξύ άλλων: Αλικιανός, Φουρνές και Σκινές. Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:
|
Ο Σκινές είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας του δήμου Πλατανιά στην περιφερειακή ενότητα Χανίων της Κρήτης. Ανήκε στην Επαρχία Κυδωνίας. Απέχει 15 χιλιόμετρα από τα Χανιά και είναι κτισμένος σε υψόμετρο 110 μέτρα στην κοιλάδα του ποταμού Κερίτη και περιβάλλεται από πορτοκαλεώνα. Το όνομα του χωριού προέρχεται από το φυτό σχίνος ή σκίνος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82_%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD
|
Μάχη της Αλεξάνδρειας (1801)
|
Η θέση των Βρετανών τη νύκτα της 20ής Μαρτίου εκτεινόταν κατά μήκος του ισθμού, με τη δεξιά πτέρυγα να στηρίζεται στα ερείπια της Νικόπολης και τη θάλασσα, και την αριστερή πτέρυγα με βάση στήριξης τη λίμνη του Αμπουκίρ και το κανάλι της Αλεξάνδρειας (είχε νερό πλέον μόνο κατά τις πλημμύρες του ποταμού Νείλου). Η γραμμή είχε μέτωπο γενικά προς τα νοτιοδυτικά προς την πόλη της Αλεξάνδρειας, με την Εφεδρική Μεραρχία υπό τον υποστράτηγο σερ Τζον Μουρ (Sir John Moore) στα δεξιά, την Ταξιαρχία Πεζών Φρουρών στο κέντρο, και τρεις άλλες ταξιαρχίες στ΄ αριστερά. Στη δεύτερη βρετανική γραμμή υπήρχαν δύο ταξιαρχίες πεζικού και το ιππικό της εκστρατευτικής δύναμης σε κατάσταση αφίππευσης. Στις 21 Μαρτίου ξημερώματα, τα στρατεύματα τέθηκαν υπό τα όπλα στις 3 π.μ., και στις 3:30 π.μ. οι Γάλλοι επιτέθηκαν και εισχώρησαν στα προκεχωρημένα βρετανικά φυλάκια. Το γαλλικό στράτευμα κινήθηκε ευθεία μπροστά με μεγάλη ταχύτητα, με τον συνήθη σχηματισμό του κατά φάλαγγες. Το κύριο βάρος της επίθεσης επέπεσε στις δυνάμεις του υποστράτηγου Μουρ στα δεξιά της βρετανικής διάταξης, και ειδικώς στο 28ο (Βόρειο Γκλόστερσαϊρ) Σύνταγμα Πεζικού. Οι Βρετανοί αναχαίτισαν το πρώτο κύμα, αλλά μια γαλλική φάλαγγα κατάφερε να εισχωρήσει υπό την κάλυψη του σκοταδιού ανάμεσα σε δύο βρετανικά συντάγματα. Ακολούθησε μια συγκεχυμένη μάχη στα ερείπια της αρχαίας Νικόπολης, κατά την οποία το 42o (Βασιλικοί Χαϊλάντερς) Σύνταγμα Πεζικού, το επονομαζόμενο "Μαύρη Φρουρά" (The Black Watch), απέσπασε ένα γαλλικό πολεμικό λάβαρο. Οι δε μπροστινές και πίσω σειρές του 28ου Συντάγματος Πεζικού ενεπλάκησαν ταυτόχρονα, ενώ δίδονταν οι διαταγές: Πρώτη σειρά, μείνετε όπως είστε, πίσω σειρά, μεταβολή!. Οι στρατιώτες του 28ου Συντάγματος πολέμησαν θαυμάσια, και με τη γενικότερη απόδοσή τους στη μάχη κέρδισαν την ξεχωριστή τιμή να φέρουν τιμητικά εμβλήματα τόσο στο εμπρόσθιο όσο και στο πίσω μέρος του στρατιωτικού τους καπέλου. Άλλα συντάγματα που βοήθησαν στην ανατροπή της γαλλικής φάλαγγας που είχε διεισδύσει αρχικώς, ήταν τα 23ο, 40ο και 58ο. Ακολούθησε δεύτερη γαλλική επίθεση, στην οποία το γαλλικό ιππικό προκάλεσε σοβαρές απώλειες στο 42ο Σύνταγμα Πεζικού. Ο σερ Ραλφ Αμπερκρόμπυ ενεπλάκη σε προσωπική μάχη με κάποιους Γάλλους δραγώνους, οπότε και τραυματίστηκε θανάσιμα από βολή πυροβόλου όπλου, παρότι παρέμεινε στο πεδίο της μάχης και στην κεφαλή της διοίκησης μέχρι το τέλος. Η δε γαλλική επίθεση στο βρετανικό κέντρο αναχαιτίστηκε από το ψύχραιμο και σταθερό πυρ των ανδρών της Ταξιαρχίας Πεζών Φρουρών, ενώ και το αριστερό βρετανικό πλευρό διατήρησε τη θέση του με άνεση, αλλά το γαλλικό ιππικό επανήλθε και ήρθε για δεύτερη φορά σε σύγκρουση με την εφεδρική δύναμη στα δεξιά της διάταξης των Βρετανών. Περίπου μετά τις 8.30 π.μ., η μάχη άρχισε να εξασθενεί, και στις 10 π.μ. ρίχθηκαν οι τελευταίοι πυροβολισμοί. Η κύρια επίθεση στο δεξί βρετανικό πλευρό είχε αναχαιτιστεί. Από τεχνικής απόψεως, οι λεπτομέρειες της μάχης απέδειξαν ότι, ενώ το βρετανικό πεζικό δεν ήταν έκδηλα καλύτερο στη συμπλοκή εκ του συστάδην από τους εμπειροπόλεμους Γάλλους, οι ομοβροντίες του είχαν τέτοια ισχύ που κανένα άλλο στράτευμα της εποχής εκείνης δεν διέθετε, και ήταν ακριβώς αυτές οι ομοβροντίες που αποτέλεσαν τον αποφασιστικό παράγοντα για την επιτυχή για τους Βρετανούς έκβαση της μάχης, περισσότερο και από το ατομικό πείσμα των στρατιωτών. Τμήμα των γαλλικών απωλειών προκλήθηκε από τα πυρά βρετανικών κανονιοφόρων που ναυλοχούσαν κοντά στην ακτή και κανονιοβολούσαν το αριστερό πλευρό των γαλλικών γραμμών, και από ένα βαρύ ναυτικό κανόνι που είχε τοποθετηθεί σε μια πυροβολαρχία στην ξηρά και το χειρίζονταν ναύτες. Μετά τη μάχη οι Βρετανοί προήλασαν στην Αλεξάνδρεια και την πολιόρκησαν. Η γαλλική φρουρά της πόλης παραδόθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1801.
|
Η Μάχη της Αλεξάνδρειας ή Μάχη της Κανώπου έλαβε χώρα στις 21 Μαρτίου 1801 μεταξύ του Γαλλικού Στρατού στην Αίγυπτο υπό τον στρατηγό Ζακ-Φρανσουά Μενού (Jacques-François Menou) και του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος στην Αίγυπτο υπό τον αντιστράτηγο σερ Ραλφ Αμπερκρόμπυ (Sir Ralph Abercrombie), κοντά στα ερείπια της αρχαίας ρωμαϊκής Νικόπολης της Αιγύπτου (πριν τους Ρωμαίους λεγόταν Κάνωπος και ήταν ελληνική πόλη), στη στενή λωρίδα γης ανάμεσα στη θάλασσα και τη λίμνη Αμπουκίρ (Abu Qir), κατά μήκος της οποίας είχαν προελάσει τα βρετανικά στρατεύματα καθ΄ οδόν προς την Αλεξάνδρεια, μετά τη μάχη του κάστρου Αμπουκίρ στις 8 Μαρτίου και τη μάχη της Μαντόρα στις 13 Μαρτίου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82_(1801)
|
Κύπελλο Ελλάδας πετοσφαίρισης γυναικών 2016-2017
|
Την Α΄ φάση του κυπέλλου Ελλάδας αποτέλεσαν τα κύπελλα των δέκα τοπικών ενώσεων. Από κάθε ένωση με διαβάθμιση κατηγοριών (ΕΣΠΑΑΑ, ΕΣΠΕΔΑ, ΕΠΕΣΘ, ΕΣΠΕΜ, ΕΣΠΕΚΕ, ΕΣΠΕΠ) δικαίωμα πρόκρισης στην Β΄ φάση είχαν τέσσερις ομάδες, και από τις ενώσεις χωρίς διαβάθμιση δύο ομάδες. Οι 32 ομάδες που πήραν την πρόκριση από τις τοπικές ενώσεις είναι: Στη Β' φάση εισήλθαν στη διοργάνωση και οι 41 ομάδες της Α2. Με τις 32 ομάδες των τοπικών ενώσεων αποτέλεσαν ένα σύνολο από 73 ομάδες. Στη φάση αυτή διεξήχθησαν 5 αγωνιστικές, έως ότου να μείνουν 4 ομάδες, που προκρίθηκαν στη Γ' Φάση. Οι κληρώσεις έγιναν με γεωγραφικά κριτήρια, ώστε να αποφευχθούν οι μεγάλες μετακινήσεις για τις ομάδες.. Από τις 73 ομάδες δημιουργήθηκαν 35 ζευγάρια, και 3 ομάδες πέρασαν με κλήρωση στην επόμενη αγωνιστική χωρίς αγώνα. Χωρίς αγώνα: Α.Σ.Σ. Αναγέννηση Σάμου, Α.Σ Νηρέας Καρδαμύλων (Χίου), Α.Ο.Φ. Πορφύρας Πειραιώς. Εισήλθαν 38 ομάδες. Διεξήχθησαν 6 αγώνες, ώστε να μείνουν 32 ομάδες για τις επόμενες αγωνιστικές. Διεξήχθησαν 8 αγώνες μεταξύ των 16 ομάδων που προκρίθηκαν από τις προηγούμενες αγωνιστικές. Διεξήχθησαν 4 αγώνες μεταξύ των 8 ομάδων που προκρίθηκαν από την 4η αγωνιστική. Στη Γ' φάση βρέθηκαν οι 4 ομάδες που προκρίθηκαν από τη Β' φάση, καθώς και οι δώδεκα ομάδες της Α1 γυναικών 2016–17. Η τελική φάση (Φάιναλ-φορ) διεξήχθη το διήμερο 4 και 5 Μαρτίου στη Αθήνα, στο Γυμναστήριο "Μάκης Λιούγκας" της Γλυφάδας και μεταδόθηκε τηλεοπτικά από τα κανάλια ΕΡΤ-2 και ΕΡΤ-3 της δημόσιας τηλεόρασης. Οι ημιτελικοί διεξήχθησαν στις 4 Μαρτίου. Ο πρώτος ημιτελικός ανάμεσα σε Α.Ο. Μαρκοπούλου και Πανναξιακό ξεκίνησε στις 17:00 ώρα Ελλάδος, και ο δεύτερος ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στις 20:20. Ο τελικός διεξήχθη στις 5 Μαρτίου με ώρα έναρξης 18:30. Πολυτιμότερη Παίκτρια (MVP): Άννα Λαζάρεβιτς Διαιτητές: Μυλωνάκης, Βασιλειάδης Συνθέσεις: Ολυμπιακός (Μπράνκο Κοβάτσεβιτς): Γιώτα 10 (7/13 επ., 2 άσοι, 1 μπλοκ), Λαζάρεβιτς 16 (14/27 επ., 1 άσος, 1 μπλοκ, 38% υπ. – 33% άριστες), Μαλασάι 13 (11/29 επ., 2 μπλοκ, 50% υπ. – 22% άριστες), Λαμπρούση 8 (6/13 επ., 2 μπλοκ), Χριστοδούλου 9 (6/11 επ., 1 άσος, 2 μπλοκ), Χίπε 18 (16/46 επ., 2 μπλοκ), Κονόμη (λ. –71% υπ. – 62% άριστες) / Τσίμα 3 (2/8 επ., 1 άσος) Πανναξιακός Α.Ο. Νάξου (Γιώργος Ρούσης}: Φρέσκο 14 (8/36 επ., 4 άσοι, 2 μπλοκ), Πότοκαρ 13 (12/32 επ., 1 μπλοκ, 27% υπ. – 13% άριστες), Δρακουλίδου 3 (1/6 επ., 2 μπλοκ), Οικονομίδου 9 (7/15 επ., 2 μπλοκ), Τοτσίδου 9 (8/35 επ., 1 μπλοκ, 41% υπ. – 28% άριστες), Ζακχαίου 12 (10/14 επ., 1 άσος, 1 μπλοκ), Κακουράτου (λ. – 37% υπ. – 20% άριστες) / Σεφεριάδου, Ξαγοραράκη Χρυσή Βίβλος Κυπέλλου Ελλάδας Γυναικών] www.volleyball.gr Πρόγραμμα και αποτελέσματα κυπέλλου Ελλάδας www.volleyball.gr - Επίσημος ιστότοπος Ε.Ο.ΠΕ. Απόλλων Πατρών - Μεσσηνιακός Καλαμάτας 1-3 Εφημερίδα "Θάρρος" Καλαμάτας Μπλακ Άουτ της ΔΕΗ στον αγώνα Μυγδονιακού - Νίκης Αλεξανδρούπολης www.volleyplanet.gr Παραίτηση της Νίκης Αλεξανδρούπολης www.volleyplanet.gr Αποχώρηση Μεσσηνιακού από τον αγώνα με τον Πορφύρα www.volleynews.gr Αναφορά στο Φάιναλ-4 www.volleyball.gr - Επίσημος ιστότοπος Ε.Ο.ΠΕ. Ημιτελικός: Πανναξιακός - Α.Ο. Μαρκοπούλου 3-2 www.volleyplanet.gr Ημιτελικός: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 3-0 www.volleyplanet.gr Τελικός Κυπέλλου: Ολυμπιακός - Πανναξιακός 3-1 www.volleyball.gr
|
Το κύπελλο Ελλάδας βόλεϊ γυναικών για την περίοδο 2016–17 ήταν η 19η διοργάνωση στην ιστορία του θεσμού, και διοργανώθηκε από την ΕΟΠΕ. Συνολικά δήλωσαν συμμετοχή 202 ομάδες από όλη την Ελλάδα . Η τελική φάση (φάιναλ-4) διεξήχθη το διήμερο 4 και 5 Μαρτίου στη Αθήνα, στο Γυμναστήριο "Μάκης Λιούγκας" της Γλυφάδας. Κυπελλούχος αναδείχθηκε ο Ολυμπιακός Πειραιώς για 7η συνεχόμενη χρονιά, που αποτέλεσε νέο ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων. Το Κύπελλο αυτό ήταν το 7ο στην ιστορία του Ολυμπιακού.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82_%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_2016-2017
|
Παλατινή Ανθολογία
|
Πρόκειται για πλουσιότατη ποιητική ανθολογία από 3.700 επιγράμματα 370 και πλέον ποιητών καταχωρισμένων σε δεκαπέντε κεφάλαια («βιβλία»). Βασίζεται σε συλλογή την οποία συνέταξε στις αρχές του δέκατου αιώνα ο Βυζαντινός κληρικός και λόγιος Κωνσταντίνος Κεφαλάς, βασιζόμενος σε αρχαίες συλλογές. Πήρε το όνομά της από την Παλατινή Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης στην οποία βρέθηκε το χειρόγραφο, ο κώδικας Palatinus 23, από τον Γάλλο λόγιο Σαλμάσιους (Claude de Saumaise). Σήμερα το μεγαλύτερο κομμάτι της βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης (MS Pal. gr. 23) και ένα μικρότερο στο Παρίσι (Par. Suppl. gr. 384).Παλατινή Ανθολογία ή «Παλατινή ή Ελληνική Ανθολογία» ή «Ελληνική ή Παλατινή Ανθολογία» αποκαλείται εναλλακτικά και το σύνολο των ποιημάτων του Παλατινού χειρογράφου (της «Παλατινής Ανθολογίας» σύμφωνα με τον προηγούμενο ορισμό) με την προσθήκη των 400 περίπου ποιημάτων της Ανθολογίας του Πλανούδη ως 16ο βιβλίο, συνολικά περίπου 4100 επιγράμματα/ποιήματα. Σημειώνεται ότι ο ορισμός αυτός έρχεται σε αντίθεση με τον πρώτο ορισμό, κατά τον οποίο με τον όρο Παλατινή Ανθολογία αναφέρονται αποκλειστικά τα ποιήματα του Παλατινού χειρογράφου (και μάλιστα όχι κάποια που είναι γραμμένα εκ των υστέρων πάνω στο χειρόγραφο αυτό, δες παρακάτω για τη Συλλογή Σπ, στη σχετική παράγραφο). Τέλος, σε έναν τρίτο ορισμό, από κάποιες πηγές ο όρος Παλατινή Ανθολογία είναι λίγο έως πολύ ισοδύναμος με τον όρο Ελληνική Ανθολογία. Σημειώνεται ότι ο ορισμός αυτός έρχεται σε αντίθεση με έναν από τους ορισμούς της Ελληνικής Ανθολογίας, σύμφωνα με τον οποίο Ελληνική Ανθολογία είναι το σύνολο των ελληνικών επιγραμμάτων και ποιημάτων, όχι μόνο από τις δυο συλλογές (Παλατινή και του Πλανούδη), αλλά και από πολλές άλλες πηγές. Σημειώνεται λοιπόν ότι οι πηγές χρησιμοποιούν (είτε -σπανιώτερα- ρητά, είτε -συνηθέστερα- έμμεσα) κάποιον από τους παραπάνω τρεις ορισμούς, οι οποίοι έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Στο παρόν κείμενο, περιγράφεται αναλυτικά η Παλατινή Ανθολογία κατά κύριο λόγο σύμφωνα με τον πρώτο ορισμό, δηλαδή αφορά περισσότερο το Παλατινό χειρόγραφο. Η Παλατινή Ανθολογία σύμφωνα με το δεύτερο και τρίτο ορισμό (είτε επιγράμματα από την Παλατινή και αυτή του Πλανούδη, είτε επιγράμματα από την Παλατινή και του Πλανούδη και από άλλες πηγές), περιγράφεται αναλυτικά στο άρθρο Ελληνική Ανθολογία. Η αξία της Ανθολογίας είναι μεγάλη γιατί διέσωσε το ελληνιστικό επίγραμμα, σημαντικό είδος της ελληνικής ποίησης από τους Αλεξανδρινούς χρόνους μέχρι την εποχή του Ιουστινιανού. Μεγάλη επίσης είναι και η επίδραση που άσκησε στη δυτική φιλολογία. Στη βιβλιογραφία χρησιμοποιούνται διαφορετικές ονομασίες για την Παλατινή Ανθολογία, άλλες από αυτές ακόμη και σε σημερινές εκδόσεις και άλλες χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν: το παλατινό χειρόγραφο ο παλατινός κώδικας (codex Palatinus), αναφερόμενο είτε στο σύνολο της Παλατινής Ανθολογίας, είτε στο τμήμα του κώδικα που βρίσκεται στην Παλατινή Βιβλιοθήκη, το MS Pal. gr. 23 Ανθολογία του Κεφαλά. Αν και σήμερα είναι γνωστό ότι η Παλατινή Ανθολογία έχει βασιστεί στην, αλλά δεν είναι η Ανθολογία του Κεφαλά, και στο παρελθόν αλλά σε μερικές περιπτώσεις και σε σύγχρονες δημοσιεύσεις χρησιμοποιείται ο όρος Ανθολογία του Κεφαλά για να περιγράψει την Παλατινή ο κώδικας του Βατικανού (codex Vaticanus), όρος που χρησιμοποιούνταν όταν το χειρόγραφο βρισκόταν στη Ρώμη, στο Βατικανό, πριν τη μετακίνησή του στο Παρίσι (μεταξύ 1623-1797) ο Παρισινός κώδικας (codex Parisinus), αναφερόμενο στο σύνολο της Παλατινής Ανθολογίας για όσο καιρό το χειρόγραφο βρισκόταν στο Παρίσι (1797-1815). Όταν γίνεται αναφορά στον Παρισινό κώδικα σε σύγχρονες πηγές εννοείται ο Par. Suppl. gr. 384, το τμήμα της Παλατινής Ανθολογίας που βρίσκεται σήμερα στο Παρίσι. Ελληνική Ανθολογία: Η Παλατινή Ανθολογία βρίσκεται σε πολλές εκδόσεις με τίτλο Anthologia Graeca ή Anthologie Grecque ή Greek Anthology. Επιπλέον σε κάποιες αναφορές αναφέρεται ως «Παλατινή ή Ελληνική Ανθολογία» ή και αντίστροφα «Ελληνική ή Παλατινή Ανθολογία». Σημειώνεται ότι ο όρος Ελληνική Ανθολογία σήμερα αναφέρεται συνηθέστερα είτε στο σύνολο των ποιημάτων / επιγραμμάτων της Παλατινής και της Ανθολογίας του Πλανούδη, είτε στο ευρύτερο σώμα ελληνικών επιγραμμάτων που έχουν βρεθεί, ενώ στο παρελθόν ήταν συνώνυμο με το έργο που σήμερα ονομάζουμε Ανθολογία του Πλανούδη. Για λεπτομέρειες και τεκμηρίωση, δείτε το άρθρο Ελληνική Ανθολογία.Σημειώνεται οι παραπάνω ονομασίες όπως παλατινός κώδικας, κώδικας του Βατικανού ή Παρισινός κώδικας χρησιμοποιούνται μόνο στο πλαίσιο κειμένων που αναφέρονται στην Παλατινή ή την Ελληνική Ανθολογία, γιατί με τις ονομασίες αυτές αποκαλούνται όλοι οι κώδικες που βρίσκονται στις συγκεκριμένες βιβλιοθήκες (δηλαδή κάθε κώδικας της Παλατινής Βιβλιοθήκης αποκαλείται Παλατινός κώδικας, ο οποιοσδήποτε κώδικας που φυλάσσεται στο Βατικανό λέγεται codex Vaticanus κλπ.). Η Παλατινή Ανθολογία στηρίχτηκε σε προγενέστερες συλλογές επιγραμμάτων, της ρωμαϊκής αυτοκρατορικής και ύστερης ρωμαϊκής εποχής: Πρώτος ο Μελέαγρος από τα Γάδαρα της Συρίας συστηματικά συγκέντρωσε (περί το 70 π.Χ.) επιγράμματα διαφόρων ποιητών, κατά αλφαβητική σειρά, σε μια συλλογή που την ονόμασε Στέφανο, όπου πρόσθεσε και δικά του ποιήματα (ο Στέφανος του Μελεάγρου). Στον πρόλογο της συλλογής του αναφέρει τους ποιητές που ανθολόγησε και παρομοιάζει τον καθένα μ’ ένα λουλούδι. Στο τέλος λέει ότι περιέλαβε ποιήματα και άλλων ποιητών των οποίων τα ονόματα δεν αναφέρει. Γύρω στο 40 μ.Χ. ο Φίλιππος ο Θεσσαλονικεύς «αντανέπλεξε Στέφανον» σε αλφαβητική κι αυτός σειρά, που περιλάμβανε έργα ποιητών μετά τον Μελέαγρο καθώς και δικά του, τον Στέφανο του Φιλίππου του Θεσσαλονικέως. Ο Διογενειανός ο Ηρακλειώτης το 140 μ.Χ. εξέδωσε το Επιγραμμάτων ανθολόγιον που περιλάμβανε επιγράμματα διαφόρων ποιητών• ο ίδιος δεν ήταν ποιητής. Τον 2ο αιώνα ο ποιητής Στράτων εξέδωσε τη συλλογή Μούσα Παιδική που για πολλούς αποτελούσε το όνειδος της αρχαίας Ελληνικής ποίησης. Περιείχε παιδεραστικά επιγράμματα από τους «Στεφάνους» που αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά και νεότερα και πολλά δικά του. Η παιδεραστία ήταν μια μορφή έρωτα αρκετά διαδεδομένη στην αρχαιότητα και μερικά από τα ποιήματα αυτά είναι πλημμυρισμένα από γνήσιο αίσθημα και συναγωνίζονται σε ομορφιά τα ωραιότερα ερωτικά ποιήματα. Πολλά βέβαια είναι στ’ αλήθεια αθυρόστομα μέχρις αισχρότητας. Τον 6ο αιώνα συγκροτήθηκε ο Κύκλος των νέων επιγραμμάτων από τον Αγαθία, ποιητή και ιστορικό. Περιλάμβανε ποιήματα δικά του και άλλων συγχρόνων του καταταγμένα ανάλογα με το περιεχόμενό τους, κατάταξη που μιμήθηκαν οι κατοπινοί ανθολόγοι.Στον «Κύκλο» σταματά η αρχαία επιγραμματική ποίηση. Τα λίγα επιγράμματα που προστέθηκαν από ‘κεί και πέρα (Σωφρονίου, Λεοντίου, Φωτίου κ.λ.) είχαν χριστιανικά θέματα και διαφορετική αισθητική αξία. Όμως, το έργο των αρχαίων επιγραμματοποιών θα μας ήταν ολότελα άγνωστο αν δεν υπήρχαν οι κωδικοποιήσεις βυζαντινών φιλολόγων της Μακεδονικής Αναγέννησης Στα τέλη του 9ου αι., ο πρωθιερέας (πρωτοπρεσβύτερος) της αυτοκρατορικής Αυλής της Κωνσταντινούπολης, Κωνσταντίνος Κεφαλάς, συνέθεσε το κύριο σώμα της Ανθολογίας, βασιζόμενος στους στεφάνους της αρχαιότητας και στα μετέπειτα επιγράμματα όπως αυτά του Παύλου Σιλεντιάριου και του Αγαθία. Στο έργο αυτό ο Κεφαλάς βοηθήθηκε από τον μάγιστρο Γρηγόριο από την Κάμψα, ο οποίος είχε φέρει πολλά επιτύμβια επιγράμματα και άλλες έμμετρες επιγραφές από την Ελλάδα και τη Μικρά Ασία (αυτά πέρασαν στη συλλογή του Κεφαλά ως ανώνυμα). Αυτό καθαυτό το χειρόγραφο του Κεφαλά έχει χαθεί, μπορεί όμως να ανασυντεθεί από την υπάρχουσα μορφή της Παλατινής Ανθολογίας, επειδή γύρω στα 980, ένας ανώνυμος συντάκτης το αντέγραψε εμπλουτίζοντάς το με τα βιβλία που σήμερα αριθμούνται ως Ι, ΙΙ, III, VIII, XIII. Στο ίδιο πρόσωπο αποδίδεται και η θεματική κατάταξη των ποιημάτων.Ο Μάξιμος Πλανούδης, ιερωμένος και αυτός, συνέθεσε την Ανθολογία του στα 1299. Περιείχε 2.400 επιγράμματα με 15.000 στίχους, στηριζόμενος στην Ανθολογία του Κεφαλά, από την οποία όμως παρέλειψε ή διασκεύασε όσα θεωρούσε άσεμνα. Ωστόσο, ο Πλανούδης πρόσθεσε 388 επιγράμματα που δεν περιλαμβάνονται στη συλλογή του Κεφαλά, αν και έχει υποστηριχθεί ότι αυτά τα ποιήματα προέρχονται από χαμένα χειρόγραφα του Κεφαλά. Και η δική του κατάταξη ήταν θεματική, διαφορετική όμως από αυτή της προηγούμενης ανθολογίας. Το χειρόγραφο της Παλατινής Ανθολογίας αποτελείται από 709 σελίδες. Το τμήμα που βρίσκεται σήμερα στην Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης (MS Pal. gr. 23) αποτελείται από τις σελίδες 1-614 και το άλλο που βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού (Par. Suppl. gr. 384) αποτελείται από τις σελίδες 615-709 (94 σελίδες).Το χειρόγραφο γράφτηκε από τέσσερις γραφείς γύρω στα 980 και ένα μέρος του ελέγχθηκε από διορθωτή και σχολιάστηκε από «λημματιστή». Οι γραφείς ήταν οι εξής: γραφέας Α: σελίδες 4-9.384.8 γραφέας J: σελίδες 9.348.9-9.563 (πιθανώς ο Κωνσταντίνος ο Ρόδιος) γραφέας Β: σελίδες 9.564-11.66.3 γραφέας Β2: σελίδες 11.66.4-11.118.1 γραφέας Β: σελίδες 11.118.1-13.31Ο γραφέας J έκανε διορθώσεις στο κείμενο του γραφέα Α και τέλος ένας διορθωτής C (Corrector) έκανε πολλές διορθώσεις στο κείμενο και του Α και του J Το χειρόγραφο της Παλατινής Ανθολογίας «ανακαλύφθηκε» το 1606, αλλά, το 1554, ο Ερρίκος Στέφανος (Henri Estienne) (με τη λατινο-ελληνική εκδοχή του ονόματος Henricus Stephanus) προχώρησε στην εκτύπωση του πρώτου του βιβλίου Ανακρεόντια, με μια σειρά ποιημάτων που θεωρούσε ότι ανήκαν στον Ανακρέοντα, από χειρόγραφο που βρήκε λίγα χρόνια πριν στη Λουβέν (Louvain) του σημερινού Βελγίου. Εκ των υστέρων φάνηκε ότι τα ποιήματα αυτά δεν είχαν καμιά διαφορά από εκείνα που βρέθηκαν στο χειρόγραφο της Παλατινής Ανθολογίας και θεωρείται ότι στη Λουβέν ο Εστιέν είχε βρει το Παλατινό χειρόγραφο, το οποίο, άγνωστο πώς, κατέληξε στη συνέχεια στην Παλατινή Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης. Μέχρι το 1606 ήταν γνωστή μόνο η ανθολογία του Πλανούδη, η οποία είχε γραφεί το 1299 και εκτυπωθεί το 1494. Το 1606 ο νέος τότε Γάλλος λόγιος Σαλμάσιος (Claude de Saumaise) ανακάλυψε το χειρόγραφο της Ανθολογίας στην Παλατινή Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης (ήταν τότε πρωτεύουσα της γερμανικής ηγεμονίας του Κάτω Παλατινάτου· από εδώ έγινε γνωστή ως Παλατινή Ανθολογία). Στα 1623 ο Μαξιμιλιανός της Βαυαρίας χάρισε όλο το χειρόγραφο στον Πάπα Γρηγόριο ΙΕ΄, ενώ το 1797 ο Ναπολέων αξίωσε να δοθεί το χειρόγραφο στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού. Μετά την πτώση του Ναπολέοντα, το 1815, οι Γερμανοί ζήτησαν το χειρόγραφο αλλά επιστράφηκε μόνο το μεγαλύτερο μέρος του, ο Παλατινός Κώδικας 23 (Χαϊδελβέργη, Codex Palatinus 23), που περιλάμβανε τα πρώτα 13 βιβλία της Ανθολογίας. Ένα τμήμα του (Parisinus Suppl. Gr. 384), με τα δύο τελευταία βιβλία, έμεινε στο Παρίσι. Το παλατινό χειρόγραφο του 980 (Palatinus 23 και Parisinus Suppl. Gr. 384) χωρίζεται σε δεκαπέντε βιβλία, για τα οποία έχει καθιερωθεί η λατινική αρίθμηση. Πριν από την έναρξη του πρώτου βιβλίου υπάρχουν επιγράμματα τα οποία έχουν καταγραφεί στις πρώτες σελίδες που ήταν κενές, κάποια άλλα στις τελευταίες και κάποια ενδιάμεσα τα οποία δε θεωρούνται μέρος της Παλατινής Ανθολογίας, αλλά συνήθως αναφέρονται ως μια από τις Syllogae minores, τις μικρότερες δηλαδή συλλογές που έχουν διασωθεί, με το όνομα Sylloge Σπ (Συλλογή Σπ). Τα επιγράμματα αυτά είναι 58 σε αριθμό και είναι ίδια με κάποια από αυτά της Ευφημιανής συλλογής. Το βιβλίο Ι περιέχει 123 χριστιανικά επιγράμματα. Το βιβλίο ΙΙ περιέχει «εκφράσεις» δηλ. περιγραφές των αγαλμάτων που βρίσκονταν στο δημόσιο γυμναστήριο του Ζευξίππου στην Κωνσταντινούπολη. Η “Έκφρασις” αυτή γράφτηκε από τον Χριστόδωρο και έχει 416 δακτυλικούς εξάμετρους στίχους• το γυμναστήριο καταστράφηκε από φωτιά λίγον καιρό μετά τη σύνθεση του ποιήματος. Το βιβλίο ΙΙΙ έχει δεκαεννέα επιγράμματα, τα «Κυζικηνά», που ήταν γραμμένα στον ναό της Απολλωνίδας στην Κύζικο. Το βιβλίο IV περιέχει τα προοίμια των Στεφάνων, του Μελέαγρου και του Φιλίππου, και του Κύκλου του Αγαθία, καθώς και δύο ακόμη ποιήματα του τελευταίου. Το βιβλίο V περιέχει 310 ερωτικά επιγράμματα απ’ όλες τις συλλογές. Πολλά απ’ αυτά είναι αληθινά αριστουργήματα σε αίσθημα και ύφος. Το βιβλίο VI περιέχει 358 αναθηματικά επιγράμματα. Είναι αυτά που γράφτηκαν (ή υποτίθεται ότι γράφτηκαν) για να συνοδεύσουν τα αφιερώματα γνωστών ιστορικών προσώπων (Παυσανίας, Λαΐς κ.ά.) ή απλών ανθρώπων, κυνηγών, ψαράδων, γεωργών κ.ά. Το βιβλίο VII, από τα καλύτερα της Ανθολογίας, περιέχει 748 επιτύμβια επιγράμματα, πραγματικά ή φανταστικά, σε τάφους γνωστών και αγνώστων προσώπων. Το βιβλίο VIIΙ περιέχει 254 επιγράμματα του Γρηγορίου του Ναζιανζηνού. Το βιβλίο IX έχει 827 επιγράμματα «επιδεικτικά», με διάφορα θέματα. Το βιβλίο X έχει 126 επιγράμματα προτρεπτικά, ηθικού και φιλοσοφικού περιεχομένου. Το βιβλίο XI περιέχει 442 επιγράμματα, από τα οποία τα πρώτα 64 είναι συμποτικά και τα υπόλοιπα σκωπτικά. Το βιβλίο XII είναι η Μούσα Παιδική του Στράτωνα (258 επιγράμματα). Το βιβλίο XIII περιέχει 31 επιγράμματα όλα με μέτρο διάφορο από το ελεγειακό δίστιχο. Το βιβλίο XIV έχει 150 προβλήματα, αινίγματα και χρησμούς. Το βιβλίο XV περιέχει 51 «σύμμικτα», δηλ. διαφόρων θεμάτων.Τα τρία τελευταία βιβλία με τις χριστιανικές παρεμβολές, τα «τεχνοπαίγνια» του XV βιβλίου, τα προβλήματα, αινίγματα κ.τ.λ. υστερούν κι αυτά σε λογοτεχνική αξία. Σε εκδόσεις της Ελληνικής Ανθολογίας, μετά τα δεκαπέντε βιβλία της Παλατινής Ανθολογίας, παρουσιάζεται ως βιβλίο XVI, κεφάλαιο με τα 388 επιγράμματα της Ανθολογίας του Μάξιμου Πλανούδη που δεν περιλαμβάνονται στο χειρόγραφο της Παλατινής ΑνθολογίαςΗ Παλατινή Ανθολογία αποτελείται από περίπου 3.700 ποιήματα με πάνω από 23.000 στίχους συνολικά. Η έκτασή τους ποικίλλει. Το πιο μακρύ επίγραμμα έχει 76 στίχους (Ι 10). Υπάρχουν μερικά που έχουν πάνω από 20 στίχους και μερικά μονόστιχα, αλλά τα περισσότερα έχουν 2-12 στίχους. Το μέτρο των ποιημάτων της Παλατινής Ανθολογίας είναι το ελεγειακό δίστιχο, δηλ. ο δακτυλικός εξάμετρος που απαντάται και στα ομηρικά έπη, συναρμοσμένος με τον δακτυλικό πεντάμετρο σε ένα είδος στροφής. Υπάρχουν βέβαια κάποιες εξαιρέσεις αλλά το ελεγειακό δίστιχο κυριαρχεί. Η Παλατινή αλλά και η Πλανούδειος Ανθολογία γράφηκαν με βάση την Ανθολογία του Κεφαλά. Η σύγκρισή τους δείχνει ότι η Παλατινή Ανθολογία είναι πολύ πιο ακριβής στην αντιγραφή των κειμένων, ενώ στην Πλανούδειο, ο Πλανούδης εκτός από αρκετά λάθη, είχε συμπληρώσει ή μεταβάλλει κάποια επιγράμματα. Φαίνεται ότι η Παλατινή Ανθολογία αντέγραψε και τη μορφή της Ανθολογίας του Κεφαλά, ενώ ο Πλανούδης είχε ταξινομήσει στα επιγράμματα με πολύ διαφορετικό τρόπο, ανά θέμα. Επιπλέον, δεν είχε αντιγράψει όλη την Ανθολογία αλλά άφησε σημαντικό αριθμό από επιγράμματα: Η Πλανούδειος έχει 2.400 επιγράμματα ενώ η Παλατινή 3.700. Παρόλα αυτά, 388 από τα επιγράμματα που αναφέρονται στην Πλανούδεια Ανθολογία δεν υπάρχουν στην Παλατινή. Τα επιγράμματα αυτά στη συνέχεια καταγράφηκαν ως το 16ο βιβλίο των εκδόσεων της Ελληνικής Ανθολογίας, αναφερόμενο ως Appendix Planudea. Μετά την ανακάλυψη και δημοσίευση των επιγραμμάτων του Παλατινού χειρογράφου, η Ανθολογία του Πλανούδη δεν έχει πια την αξία που είχε και χρησιμεύει μόνο ως βοήθημα. Η Παλατινή Ανθολογία είναι ένας χώρος στον οποίο, όπως έχει λεχθεί, «αριστουργήματα συντρίβουν αριστουργήματα» και στην οποία πρωταγωνιστούν ελάσσονες και άγνωστοι, στους πολλούς, ποιητές της ελληνιστικής και της πρωτοβυζαντινής εποχής, όπως οι Καλλίμαχος, Ήριννα, Ανύτη, Ασκληπιάδης, Λεωνίδας ο Ταραντίνος, Διοσκορίδης, Αντίπατρος ο Σιδώνιος, Μελέαγρος, Κριναγόρας, Φίλιππος ο Θεσσαλονικεύς, Μάρκος Αργεντάριος, Παλλαδάς, Ρουφίνος, Φιλόδημος, Αγαθίας, Παύλος ο Σιλεντιάριος. Περιέχει βέβαια και λαμπρά ονόματα, όπως οι Όμηρος, Αίσωπος, Πυθαγόρας, Πιττακός, Αλκαίος, Αρχίλοχος, Μίμνερμος, Σαπφώ, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Ανακρέων αλλά τα επιγράμματά τους και ελάχιστα είναι και ψευδεπίγραφα τα περισσότερα. Το ίδιο ισχύει και για άλλους σημαντικούς ποιητές και συγγραφείς όπως οι Σιμωνίδης ο Κείος (αν και είναι ο πατέρας του επιτύμβιου επιγράμματος), Αισχύλος, Βακχυλίδης, Εμπεδοκλής, Ευριπίδης, Θουκυδίδης, Πλάτων (που εξόρισε τους ποιητές από την Πολιτεία του), Μένανδρος, Θεόκριτος και Λουκιανός και που οπωσδήποτε η παρουσία τους στην Ανθολογία δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στην άλλη τους πνευματική παραγωγή. Κατά τον Αριστόξενο Σκιαδά η Ανθολογία «αποτελεί θησαυρό ανεκτίμητης αξίας για την κλασική φιλολογία». Ο Άρης Δικταίος μιλά για «το εκπληκτικό θαύμα...που φωτίζει την ελληνική μοίρα μας από τα προομηρικά ως τα μέσα βυζαντινά χρόνια». Πολλά από τα επιγράμματα είναι μικρά αριστουργήματα, αληθινά έργα τέχνης που συμπυκνώνουν με αξιοθαύμαστη βραχύτητα ένα υψηλό νόημα, μιαν ομορφιά σπάνιας ευαισθησίας ή το χαρακτηριστικά αστραποβόλο πνεύμα. Ο Βάλτερ Κράντς λέει ότι πολλά από τα επιτάφια επιγράμματα της ελληνιστικής εποχής «έχουν ομορφιά ξεχωριστή». Κι αν υπάρχουν μερικοί που θεωρούν ότι η βραχύτητα ενός έργου τέχνης αφαιρεί από την αξία του, υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν πως όσο λιτότερα κατορθώσει ο καλλιτέχνης να δώσει τελικά την εντύπωση που θέλει, τόσο πιο πετυχημένος είναι. Κατά τον Παλαμά οι ποιητές της Ανθολογίας κατόρθωσαν να κάνουν «ένα τετράστιχο κι’ ένα δίστιχο επίγραμμα… να αξίζη ολόκληρο ποίημα». Όμοια εγκωμιαστικοί οι λόγιοι Κάρλ Ότφριντ Μίλερ (Karl Otfried Muller) και Άλμπιν Λέσκι (Albin Lesky)Οπωσδήποτε η Ανθολογία έχει και τα ελαττώματά της. Ανάμεσα στα τόσα ποιήματα δεν ήταν δυνατόν να μην να έχουν εισχωρήσει και μερικά που η ποιότητά τους υστερεί. Είναι ορισμένα χωρίς αξιόλογο νόημα ή ποιητική πνοή, άλλα που είναι απλά στιχουργικά παιχνίδια (τεχνοπαίγνια, ακροστιχίδες, στίχοι με τα 24 γράμματα της αλφαβήτου κλπ). Υπάρχουν τέλος τα πορνικά και αθυρόστομα του ΧΙI βιβλίου, αν και δεν λείπει από αυτά το πάθος και το πνεύμα. Τέλος υπάρχουν αρκετά επιγράμματα λίγο ή πολύ όμοια στο περιεχόμενο, ακόμα και στη διατύπωση. Η ομοιότητα αυτή κάνει πολύ προβληματική την αξιολόγηση των ποιητών τους. Βέβαια η έμπνευση θα πρέπει να αποδοθεί στον αρχαιότερο ποιητή αλλά, με την αβεβαιότητα που υπάρχει ως προς την πατρότητα πολλών ποιημάτων και τα βιογραφικά των ποιητών, τα πράγματα περιπλέκονται κάπως. Πολλά επιγράμματα δεν ανήκουν, αναμφίβολα, στους ποιητές στους οποίους αποδίδονται, άλλων αμφισβητείται η πατρότητα ή προτείνονται άλλοι ποιητές από αυτούς που αναγράφει το κείμενο. Η πρώτη σημαντική έκδοση ποιημάτων της Παλατινής Ανθολογίας έγινε από τον Ράισκε (Reiske), ο οποίος εξέδωσε σημαντικό μέρος της Ανθολογίας το 1754 με εξαίρεση ποιήματα που του φάνηκαν υπερβολικά τολμηρά: Anthologiae Grecae a Constantino Cephala conditae libri tres, duo nunc primum, tertius post iensium iterum editi, cum Latina Interpretatione Commentariis et Notitia poetarum, cura Io. Iac. Reiske (Johann Jacob Reiske), in bibliopolio Gleditschiano ,Lipsiae, 1754 (Εξώφυλλο)Η πρώτη πλήρης έκδοση των ποιημάτων της Παλατινής Ανθολογίας μαζί με ποιήματα από άλλες πηγές έγινε από τον Ρίτσαρντ Μπρουνκ (Richard Brunck) μεταξύ 1772 και 1776 σε 3 τόμους με τίτλο «Analecta veterum poetarum Graecorum» (Ανάλεκτα αρχαίων ελλήνων ποιητών). Ο Brunck κατέταξε τα ποιήματα από το Παλατινό χειρόγραφο και τις άλλες πηγές ανά ποιητή παρουσιάζοντας για πρώτη φορά μια τόσο πλήρη εικόνα των Ελλήνων ποιητών. Παρακάτω φαίνονται οι τρεις τόμοι (με συνδέσμους στα πρωτότυπα): Analecta veterum poetarum Graecorum, Tom. I, ed. Richard Franz Philipp Brunck, Argentorati, Typis Ioannis Henrici HEITZ Academiae Typographi, 1772 (506 σελίδες) Analecta veterum poetarum Graecorum, Tom. II, ed. Richard Franz Philipp Brunck, Argentorati, Typis Ioannis Henrici HEITZ Academiae Typographi, 1773 (529 σελίδες) Analecta veterum poetarum Graecorum, Tom. III, ed. Richard Franz Philipp Brunck, Argentorati, Typis Ioannis Henrici HEITZ Academiae Typographi, 1776 (319 σελίδες)Είκοσι περίπου χρόνια αργότερα, μεταξύ των ετών 1794-1814, ο Φρίντριχ Γιάκομπς (Friedrich Jacobs) συμπλήρωσε τη δουλειά του Μπρουνκ με ένα έργο 13 τόμων. Σε αυτό το έργο, στους πρώτους τέσσερις τόμους, ξανατύπωσε (με επιμέλεια) τα ποιήματα του Analecta veterum poetarum Graecorum ακολουθώντας κατά γράμμα την έκδοση του Μπρουνκ (με αναφορά σε κάθε σελίδα των βιβλίων του Μπρουνκ). Ο τίτλος των τεσσάρων αυτών πρώτων βιβλίων ήταν Anthologia graeca sive Poetarum graecorum lusus («Ελληνική ανθολογία ή έργα ελλήνων ποιητών»). Ο πέμπτος τόμος ήταν τα Ευρετήρια (κάτι που έλειπε από τον Μπρουνκ) και από τον 6ο μέχρι τον 13 τα Animadversiones In Epigrammata Anthologiae Graecae Secundum Ordinem Analectorum Brunckii («Παρατηρήσεις στα Επιγράμματα της Ελληνικής Ανθολογίας Σύμφωνα με τη Διάταξη των Αναλέκτων του Μπρουνκ»), ένα σημαντικότατο έργο στο οποίο ο Γιάκομπς ανάλυσε κάθε επίγραμμα και σύγκρινε τις διάφορες εκδόσεις του (από την Παλατινή και την Ανθολογία του Πλανούδη, ή τις άλλες πηγές). Παρακάτω φαίνονται οι δεκατρείς τόμοι (με συνδέσμους στα πρωτότυπα): Anthologia graeca sive Poetarum graecorum lusus ex recensione Brunckii, Tom. I, Indices et Commentarium, Fredericus Iacobs, Lipsiae, in Bibliopolio Dyckio, MDCCXCIV (1794) - Τόμος 1 Anthologia graeca, sive poetarum graecorum lusus ex recensione Brunckii, Tom. IΙ, Indices et Commentarium, Fredericus Iacobs, Lipsiae, in Bibliopolio Dyckio, MDCCXCIV (1794) - Τόμος 2 Anthologia graeca, sive poetarum graecorum lusus ex recensione Brunckii, Tom. III, Indices et Commentarium, Fredericus Iacobs, Lipsiae, in bibliopoleio Dyckio, 1794 - Τόμος 3 και Anthologia graeca, sive poetarum graecorum lusus ex recensione Brunckii, Tom. IV, Indices et Commentarium Fredericus Iacobs, Lipsiae, in bibliopoleio Dyckio, 1794 - Τόμος 4(οι δυο τελευταίοι τόμοι είναι μαζί στο σύνδεσμο αυτό)Anthologia graeca sive Poetarum graecorum lusus ex recencione Brunckii, Tom. V qui Indices Complectitur (τόμος 5 που περιλαμβάνει ευρετήρια), Fredericus Iacobs, Lipsiae in Bilbiopolio Dyckio, MDCCXCV 1795 - Τόμος 5 Friderici Jacobs Animadversiones In Epigrammata Anthologiae Graecae Secundum Ordinem Analectorum Brunckii, Voluminis Primi, Pars Prior, Lipsiae in Bilbiopolio Dyckio MDCCXCVIII, 1798 - Τόμος 6 Friderici Jacobs Animadversiones In Epigrammata Anthologiae Graecae Secundum Ordinem Analectorum Brunckii, Voluminis Primi, Pars Posterior, Lipsiae in Bilbiopolio Dyckio MDCCXCVIII (1798) - Τόμος 7 Friderici Jacobs Animadversiones In Epigrammata Anthologiae Graecae Secundum Ordinem Analectorum Brunckii, Voluminis Secundi Pars Prima, Lipsiae in Bilbiopolio Dyckio MDCCXCΙΧ (1799) - Τόμος 8 και [1] Friderici Jacobs Animadversiones In Epigrammata Anthologiae Graecae Secundum Ordinem Analectorum Brunckii, Voluminis Secundi Pars Secunda, Lipsiae in Bilbiopolio Dyckio, MDCCC (1800) - Τόμος 9 και [2] Friderici Jacobs Animadversiones In Epigrammata Anthologiae Graecae Secundum Ordinem Analectorum Brunckii, Voluminis Secundi Pars Tertia, Lipsiae in Bilbiopolio Dyckio, MDCCCI (1801) - Τόμος 10 και [3] Friderici Jacobs Animadversiones In Epigrammata Anthologiae Graecae Secundum Ordinem Analectorum Brunckii, Voluminis Tertii, Pars Prima, Lipsiae in Bilbiopolio Dyckio, MDCCCII (1802) - Τόμος 11 Friderici Jacobs Animadversiones In Epigrammata Anthologiae Graecae Secundum Ordinem Analectorum Brunckii, Voluminis Tertii, Pars Secunda, Lipsiae in Bilbiopolio Dyckio, MDCCCIII (1803) - Τόμος 12 Friderici Jacobs Animadversiones In Epigrammata Anthologiae Graecae Secundum Ordinem Analectorum Brunckii, Voluminis Tertii, Pars Tertia, Lipsiae in Bilbiopolio Dyckio, MDCCCXIV (1814) - Τόμος 13Από το 1813 μέχρι το 1817, ο Γιάκομπς εξέδωσε την Ελληνική Ανθολογία, ακολουθώντας την κατάταξη του χειρογράφου της Παλατινής Ανθολογίας με δύο προσθήκες: των 388 επιγραμμάτων του Πλανούδη που δεν βρίσκονται στην Παλατινή (Anthologiae Planudeae epigrammata quae in Codice Palatino non reperiuntur) και 391 επιγραμμάτων από άλλες πηγές (Appendix epigrammatum apud scriptores veteres et in marmoribus servatorum). Στις εκδόσεις αυτές της Παλατινής Ανθολογίας χρησιμοποίησε το Apographum Gothanum, το απόγραφο (αντίγραφο) της Βιβλιοθήκης του Έρνεστ Β΄, Δούκα του Gotha, ένα πιστό χειρόγραφο αντίγραφο που έφτιαξε ο Σπαλέττι (Spaletti) από το πρωτότυπο όταν αυτό ήταν στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού και που είχε αγοράσει ο Δούκας του Gotha το 1776. Η έκδοση του Γιάκομπς, που περιέχει όχι μόνο τα επιγράμματα με τη σειρά του πρωτοτύπου, αλλά και τις σημειώσεις στα περιθώρια του Παλατινού χειρογράφου, είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο: Anthologia Graeca: ad fidem codicis oliim Palatini nunc Parisini ex apographo Gothano edita, Τόμος 1, Friedrich Jacobs, Opus impressum typis Hertelio-Breitkopfianis, Lipsiae, 1813 Anthologia graeca ad fidem codicis olim Palantini nunc Parisini ex apographo Gothano edita, Τόμος 2, Friedrich Jacobs, Opus impressum typis Hertelio-Breitkopfianis, Lipsiae, 1814 (αρχίζει στο βιβλίο ΙΧ) Anthologia Graeca ad fidem codicis olim Palatini nunc Parisini ex apographo Gothano edita, Τόμος 3, Friedrich Jacobs, Anton Jacob Paulssen, Lipsiae, Opus impressum typis Hertelio-Breitkopfianis venditur in Libraria Dyckiana, 1817Μια απλή έκδοση της Ανθολογίας, ελεύθερα διαθέσιμη στο διαδίκτυο, με το κείμενο στα ελληνικά, είναι η Anthologia Graeca ad Palatini codicis fidem edita σε τρεις τόμους του τυπογραφείου του Tauchnitz. Αυτή η έκδοση δεν είχε καθόλου σχολιασμό, ούτε μετάφραση. Το κείμενό της βασίζεται σε αυτό του Γιάκομπς: Anthologia Graeca ad Palatini codicis fidem edita, Editio stereotypa, Tomus I, Lipsiae, 1819, Karl Tauchnitz Βιβλίο I-VII (1-7) της Παλατινής Ανθολογίας Anthologia Graeca ad Palatini codicis fidem edita, Editio stereotypa, Tom. II, Lipsiae, 1829, Karl Tauchnitz (Sumtibus et typis Caroli Tauchninitii) (επανέκδοση 10 χρόνια αργότερα) - στο σύνδεσμο αυτό περιέχεται και το τρίτο βιβλίο. Βιβλίο VIII-X (8-10) της Παλατινής Ανθολογίας Anthologia Graeca ad Palatini codicis fidem edita, Editio stereotypa, Tomus III, Lipsiae, 1819, Karl Tauchnitz Βιβλίο XI-XV (11-15) της Παλατινής Ανθολογίας, Επιγράμματα της Πλανούδειας που δεν βρίσκονται στην Παλατινή (μετά τη σελίδα 231), Παράρτημα με άλλα επιγράμματα (μετά τη σελίδα 321) και στις τελευταίες σελίδες πίνακα των συγγραφέων.Η πρώτη έκδοση στην οποία συνδυάστηκαν τα χειρόγραφα της Παλατινής βιβλιοθήκης και αυτό του Παρισιού έγινε το 1911 από τον C. Preisedanz: C. Preisedanz, Anthologia Palatina, Codex Palatinus et codex Parisinus phototypice editi, 2 vols., Leiden, 1911Προσιτές σήμερα εκδόσεις είναι, μεταξύ άλλων, αυτή της Loeb Classical Library με πεζή αγγλική μετάφραση του Πάτον, του Μπέκμπι (Beckby) με γερμανική μετάφραση, κριτικό σημείωμα και σχόλια και των εκδόσεων Les Belles Lettres με πεζή γαλλική μετάφραση, εκτενή εισαγωγή, άφθονα σχόλια και κριτικό υπόμνημα. Πολλοί ασχολήθηκαν με κριτικές εργασίες για την Παλατινή Ανθολογία. Πλήρης βιβλιογραφία υπάρχει στις εκδόσεις του Μπέκμπι και της Les Belles Lettres (Εισαγωγή, σελ. LXX κ.ε.). Εδώ αναφέρονται οι μεταφρασμένες στα ελληνικά γενικές περί αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας μελέτες των Καρλ Ότφριντ Μίλερ, Βίλχελμ Φον Κριστ (Wilhelm von Christ), Βάλτερ Κραντς, Άλμπιν Λέσκι καθώς και οι ελληνικές του Κωνσταντίνου Τρυπάνη και όσες προλόγισαν τις μεταφράσεις που ακολούθησαν. Ήδη οι Λατίνοι ποιητές Αυσόνιος και Μαρτιάλης είχαν μεταφράσει έμμετρα μερικά επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας. Ο Ούγκο Γκρότιους μετέφρασε όπως είδαμε την Ανθολογία του Πλανούδη (1630-31). Προηγουμένως λατινικές μεταφράσεις της Ανθολογίας του Πλανούδη έκαναν ο Παύλος Μανούτιος, ο Eilhard Lubin (Χαϊδελβέργη 1604) κ.ά. Λατινική μετάφραση εκπόνησαν επίσης οι Boissonade, Bothe, και J. Lapaume στην έκδοση Dubner-Gougny. Παραπάνω αναφέρθηκε η γερμανική μετάφραση του Μπέκμπι. Μερικές από τις νεότερες γαλλικές μεταφράσεις είναι οι πεζές των Εκδόσεων Les Belles Lettres (βλ. και στην περί εκδόσεων παράγραφο) από τους Waltz, Desrousseaux, Surry κ.ά. καθώς και η έμμετρη των βιβλίων XIII-XV, στην ίδια έκδοση, του F. Buffiere. Ιταλικές μεταφράσεις υπάρχουν αυτές του Μπρούνο Λαβανίνι (Bruno Lavagnini), του Μπινιόνε (Bignone) και του Σαλβατόρε Κουασιμόντο (Salvatore Quasimodo)Στα Αγγλικά μετέφρασε όλη την Ανθολογία ο Πάτον (πεζή μετάφραση), στην προαναφερθείσα έκδοση της Loeb. Από τις νεότερες έμμετρες αγγλικές μεταφράσεις, μπορούν να μνημονευτούν αυτές των Ρ. Σκέλτον (R. Skelton) και η συλλογική παρουσίαση του 1973 με πρωτεργάτη τον Πίτερ Τζέι (Peter Jay).Από τις ελληνικές μεταφράσεις, αυτοτελείς εργασίες ή καταλαμβάνουσες αξιόλογη έκταση ανάμεσα σε γενικότερη μεταφραστική προσπάθεια, είναι του Σίμου Μενάρδου, Γιώργου Θέμελη, Ηλία Κυζηράκου, Γιάννη Δάλλα, Άρη Δικταίου, 33 επιγράμματα του Καλλίμαχου Λευτέρη Νεγρεπόντη, Κούλη Αλέπη, Νίκου Σφυρόερα, Νίκου Παναγιώτου. Επίσης στο περιοδικό Πνευματική Κύπρος 1965-66, 1968-69, 1969-70. Βασίλη Λαζανά, Γιώργου Ιωάννου. Δημοσιευμένες σε περιοδικά ή περιλαμβανόμενες σε γενικότερο έργο τους, μικρής όμως έκτασης, είναι οι μεταφράσεις που εξεπόνησαν ο Ιωάννης Πολέμης, Κωνσταντίνος Σκόκκος, Ηλίας Βουτιερίδης, Ε.Π. Φωτιάδης, Θεόδωρος Ξύδης, Παναγής Λεκατσάς, Τάκης Μπαρλάς, Τέλλος Άγρας, Κώστας Καιροφύλλας, Θρασύβουλος Σταύρου, Εύδοξος Τσολάκης, Αλέκος Κωστάκης, Λέων Κουκούλας, Συμεών Κουρήτης, Γ.Γ. Παπαγεωργίου, Σπύρος Παναγιωτόπουλος, Λεωνίδας Πολυδεύκης, Θανάσης Παπαθανασόπουλος, Ντίνος Χριστιανόπουλος. Αναφέρεται επίσης η πεζή μετάφραση του Αντρέα Λεντάκη και αυτή του Οδυσσέα Ελύτη των επιγραμμάτων του Κριναγόρα.Η Παλατινή Ανθολογία άσκησε μεγάλη επίδραση στη Δύση, αρχίζοντας από τον Προπέρτιο και φτάνοντας στον Έζρα Πάουντ. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Αμερικανού ποιητή Έντγκαρ Λι Μάστερς (Edgar Lee Masters), ο οποίος το 1915 εξέδωσε την περίφημη Spoon River Anthology που περιλαμβάνει 244 επιτάφια ποιήματα, καταφανώς εμπνευσμένα από την Παλατινή Ανθολογία. Κατάλογος ανθολογιών επιγραμμάτων ελληνικής γραμματείας ΡΟΥΦΙΝΟΣ, Τα επιγράμματα , (εκλογή), μτφρ. Τάσου Ρούσσου Νέα Εστία τ. 1725 (Ιούλιος-Αύγουστος 2000) Παλατινή ανθολογία, ερωτικά επιγράμματα, επιλογή-εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης, "στιγμή" 1999 Ρουφίνου, Επιγράμματα Ερωτικά, εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια Κώστας Χωρεάνθης, εκδόσεις Πατάκη 2000 Τα επιγράμματα του Ρουφίνου, έκδ. ΕΣΤΙΑ (2003) ISBN 960-05-1059-8) ΠΙΕ ΚΑΙ ΕΡΑ & ΣΥΝΙΣΤΩΡ ΑΛΑΛΗΤΩΝ, Άρη Μπιτσώρη ΣΥΜΠΟΤΙΚΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΤΙΝΗΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ εκδόσεις Άγρα, μετάφραση: Παντελής Μπουκάλας "ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ, ΒΑΣ. ΛΑΖΑΝΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΗΜΑ 1992 ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ - ΤΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ, μετάφραση : ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΩΛΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ : ΘΥΡΑΘΕΝ Αρχαία ελληνικά ερωτικά επιγράμματα, Εκδοτικός Οίκος Λιβάνη, 2003, μετάφραση : Μουλακάκης, Νίκος Μ. Ερωτικά Επιγράμματα, Εκδ, ΣΤΙΓΜΗ Δώδεκα Τραγουδάκια από την Παλατινή Ανθολογία,του Ηλία Πετρόπουλου (εκδ. Νεφέλη-1980) Αδιον ουδέν έρωτος της Νίκης Φιλιππουπολίτη, από τις εκδόσεις Κατάρτι, 2003 Ανθολογία Ελληνική Παλατινή. Ολόκληρη η Παλατινή από τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, μετάφραση: φιλολογική ομάδα Κάκτου Τα αρχαία ερωτικά επιγράμματα, Βασίλειος Λαζάνης, εκδ. Παπαζήση ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ «σαν ρόδο υποπόρφυρο», Ι.Ν.ΚΥΡΙΑΖΗΣ εκδ. Ενδυμίων ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΛΟΓΟΣ« Αρχαία Ελληνικά Επιτύμβια Επιγράμματα», ΡΟΚ ΝΤΕΝΙ σε μετάφρ. Παντελή Μπουκάλα, Εκδ. ΑΓΡΑ ISBN 960-325-287-8 Το χειρόγραφο Cod. Pal. graec. 23, Anthologia Palatina της Παλατινής Ανθολογίας, από τη Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης Πρώτη σελίδα του χειρογράφου της Παλατινής Ανθολογίας, από τη Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης Επιλογή επιγραμμάτων της Παλατινής Ανθολογίας με έμμετρη - ομοιοκατάληκτη απόδοσή τους
|
Η Παλατινή Ανθολογία (Anthologia Palatina) είναι συλλογή αρχαίων και βυζαντινών ελληνικών επιγραμμάτων της περιόδου από τον 7ο αιώνα π.Χ. μέχρι το 600 μ.Χ., που βρέθηκε σε χειρόγραφο το 1606 και θεωρείται ότι συντάχθηκε τον 10ο αιώνα με βάση την Ανθολογία του Κεφαλά. Μαζί με την Ανθολογία του Πλανούδη απαρτίζει τη συμβατικά ονομαζόμενη Ελληνική Ανθολογία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AE_%CE%91%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1
|
Μορίς Σολοβίν
|
Ο Σολοβίν γεννήθηκε στο Ιάσιο, μια πανεπιστημιακή πόλη στην ανατολική Ρουμανία, κοντά στα σύνορα με τη Μολδαβία. Ως νεαρός φοιτητής φιλοσοφίας στη Βέρνη, υπέβαλε αίτηση για να σπουδάσει φυσική με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, ανταποκρινόμενος σε μια αγγελία. Οι δύο άνδρες ανέπτυξαν στενή σχέση και ο Αϊνστάιν λέγεται ότι είπε στον Σολοβίν λίγες ημέρες μετά τη συνάντησή του: «Δεν είναι απαραίτητο να σου κάνω μαθήματα φυσικής. Η συζήτηση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα στη φυσική παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον- απλώς έλα σε μένα όταν το επιθυμείς. Χαίρομαι που μπορώ να σας μιλήσω». Μια μέρα ο Σολοβίν πρότεινε να διαβάσουν και να συζητάμε τα έργα μεγάλων συγγραφέων. Ο Αϊνστάιν συμφώνησε με ενθουσιασμό και σύντομα ο μαθηματικός Κονράντ Χάμπιχτ (1876-1958) συμμετείχε σε αυτό που έμελλε να γίνει γνωστό ως Ακαδημία Ολυμπίας (Akademie Olympia). Συχνά οι συναντήσεις τους, που γίνονταν στο διαμέρισμα του Αϊνστάιν, διαρκούσαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Μια φορά ο Σολοβίν έχασε μια προγραμματισμένη συνάντηση στο διαμέρισμά του, προτιμώντας να παρακολουθήσει μια συναυλία στην πόλη. Για τους φίλους του είχε ετοιμάσει ένα γεύμα με ένα σημείωμα: «Amicis carissimis ova dura et salutem». (Στους αγαπημένους φίλους, σφιχτά αυγά και χαιρετισμούς). Ωστόσο, ο Αϊνστάιν και ο Χάμπιχτ έκαναν άνω κάτω το διαμέρισμά του αφού είχαν φάει το γεύμα. Κάθε έπιπλο μετακινήθηκε και τα πιάτα, τα φλιτζάνια, τα πιρούνια, τα μαχαίρια και τα βιβλία διασκορπίστηκαν σε όλο το διαμέρισμα. Τα δωμάτια ήταν επίσης καλυμμένα με καπνό από την πίπα του Αϊνστάιν και το πούρο του Χάμπιχτ. Άφησαν μια "άξια προειδοποίηση" στον τοίχο που έλεγε: «Amico carissimo fumum spissum et salutem». (Στον αγαπημένο φίλο, πυκνός καπνός και χαιρετισμοί). Ο Αϊνστάιν λέγεται ότι χαιρέτησε τον Σόλοβιν το επόμενο βράδυ με τα εξής λόγια: «Βρωμιάρη, πώς είχες το θράσος να απουσιάζεις από μια συνεδρίαση της Ακαδημίας για να ακούσεις βιολί; Βάρβαρε, ηλίθιε, ηλίθιε, αν μας απογοητεύσεις ξανά έτσι, θα αποβληθείς από την Ακαδημία με ντροπή. Αυτή η συνεδρίαση διήρκεσε μέχρι το πρωί για να αναπληρωθεί ο χαμένος χρόνος». Ο Σολοβίν ήταν ο κύριος μεταφραστής των έργων του Αϊνστάιν από τη γερμανική στη γαλλική γλώσσα και εκπροσωπούσε τα οικονομικά συμφέροντα και τις συμφωνίες του Αϊνστάιν με τους εκδότες στη Γαλλία, για τις οποίες ο Αϊνστάιν του κατέβαλε ένα ποσοστό αμοιβής.Ο Σολοβίν παρέμεινε σε επαφή με τον Αϊνστάιν με επιστολές που χρονολογούνταν από τις 3 Μαΐου 1906 έως τις 27 Φεβρουαρίου 1955. Ο Σόλοβιν δημοσίευσε γαλλικές μεταφράσεις Ελλήνων φιλοσόφων.. Πέθανε στο Παρίσι. Φιλία με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν. Στην ἐφημερίδα: Physikalische Blätter. 15 (1959),3, S. 97–103 Άλμπερτ Αϊνστάιν. Επιστολές στον Μορίς Σολοβίν : Faksimile-Wiedergabe von Briefen aus den Jahren 1906 bis 1955, με γαλλική μετάφραση και τρεις φωτογραφίες (= Lettres à Maurice Solovine : reproduites en facsimilé et traduites en français avec une introduction et trois photographies. Einführung Maurice Solovine.) Γκοτιέ-Βιλάρ, Παρίσι 1956.Το ίδιο, συμπληρωμένο από γερμανική μετάφραση της εισαγωγής. Γερμανικός εκδοτικός οίκος επιστημών, Ανατολικό Βερολίνο 1960 Αλμπερτ Αϊνστάιν: Ο αιθέρας και η θεωρία της σχετικότητας. Μετάφραση Μορίς Σολοβίν. Γκοτιέ-Βιλάρ, Παρίσι 1921 (Neuausgabe 1953) Άλμπερτ Αϊνστάιν: Γεωμετρία και εμπειρία. Μετάφραση Μορίς Σολοβίν. Γκοτιέ-Βιλάρ, Παρίσι 1921 Άλμπερτ Αϊνστάιν: Η Θεωρία της Ειδικής και Γενικευμένης Σχετικότητας, Στοιχειώδης Δήλωση. Η σχετικότητα και το πρόβλημα του χώρου. Μετάφραση Μορίς Σολοβίνε. Γκοτιέ-Βιλάρ, Παρίσι 1923 (Neuausgabe 1954) Άλμπερτ Αϊνστάιν: Περί της ηλεκτροδυναμικής των κινούμενων σωμάτων. Μετάφραση Μορίς Σολοβίν. Γκωτιέ-Βιλάρ, Παρίσι 1925 (Neuausgabe 1955) Άλμπερτ Αϊνστάιν: Τα θεμέλια της θεωρίας της γενικής σχετικότητας (1916). Albert Einstein mit Walther Mayer: Unitary Theory of Gravitation and Electricity (1931). Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν για την κοσμολογική δομή του χώρου. Μεταφράσεις Μορίς Σολοβίν. Hermann, Παρίσι 1933 Άλμπερτ Αϊνστάιν: Περί του κοσμολογικού προβλήματος. Θεωρία της γενικευμένης βαρύτητας. Μετάφραση από τα αγγλικά Μορίς Σόλοβιν. Γκοτιέ-Βιλάρ, Παρίσι 1951 Άλμπερτ Αϊνστάιν: Τέσσερις διαλέξεις για τη θεωρία της σχετικότητας που δόθηκαν στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Μετάφραση Μορίς Σολοβίν. Γκοτιέ-Βιλάρ, Παρίσι 1955 Άλμπερτ Αϊνστάιν: Πώς βλέπω τον κόσμο. Μετάφραση Μορίς Σολοβίν. Flammarion, Παρίσι 1958 Πίτερ Τσάλμερς Μίτσελ: Μετάφραση Μορίς Σολοβίν. Πρόλογος Émile Boutroux. F. Alcan, Παρίσι 1916 Φιλοσοφικές σκέψεις. Επιλογή και μετάφραση Μορίς Σολοβίν, πρόλογος Ανατόλ Φρανς. 1918 Οι δάσκαλοι της επιστημονικής σκέψης. Συλλογή μνημονίων που δημοσιεύονται υπό την αιγίδα του Μορίς Σολοβίν. Παρίσι, 1920 Ζυλιέν Οφρέ ντε Λα Μέτρι: Ο άνθρωπος-μηχανή (L'homme machine suivi de L'art de jouir). Εισαγωγή και σημειώσεις του Μορίς Σολοβίν. Μποσάρ, Παρίσι 1921 Κλόντια Μπέκερν (επιμ.): Ζυλιέν Οφρέ ντε Λα Μέτρι : Ο άνθρωπος μηχανή : γαλλογερμανικά = Die Maschine Mensch. Φιλοσοφική Βιβλιοθήκη, 1990 Τόμσον: Ηλεκτρισμός και ύλη (Électricité et matière). Πρόλογος Πολ Λανγκεβέν, μετάφραση Μωρίς Σολοβίν. Γκοτιέ-Βιλάρ, Παρίσι 1922 Χανς Θίρινγκ: Η ιδέα της θεωρίας της σχετικότητας (L'idée de la théorie de la relativité). Μετάφραση Μορίς Σολοβίν. Παρίσι, Γκοτιέ-Βιλάρ, 1923. Επίκουρος: Δόγματα και μέγιστα. Μετάφραση: Μορίς Σολοβίν. Αλκάν, Παρίσι 1925 Επίκουρος και οι Επίκουροι. Μετάφραση Μορίς Σολοβίν. Επιλογή κειμένου Ζαν Μπρουν. Presses Universitaires de France, 2004 Φεντερίγο Ενρίκες: Ερωτήσεις σχετικές με τα μαθηματικά / point. ligne, surface. Μετάφραση Μορίς Σολοβίν. Γκοτιέ-Βιλάρ, Παρίσι 1927 Δημόκριτος: Δόγματα φιλοσοφικά και ηθικές σκέψεις (Doctrines philosophiques et réflexions morales). Μετάφραση και εισαγωγή Μορίς Σολοβίν. Αλκάν, Παρίσι 1928 Μόριτζ Σλικ: Ο χώρος και ο χρόνος στη σύγχρονη φυσική: Εισαγωγή στη θεωρία της σχετικότητας και της βαρύτητας. Μετάφραση Μορίς Σολοβίν. Γκοτιέ-Βιλάρ, Παρίσι 1929. Lewis Samuel Feuer: Einstein and the generations of science. Basic Books, New York 1974 Albrecht Fölsing: Albert Einstein. Eine Biografie. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1993, ISBN 3-518-38990-4 Jürgen Neffe: Einstein. Eine Biografie. Rowohlt, Reinbek bei Hamburg 2006 Carl Seelig: Albert Einstein. Eine dokumentarische Biographie. Europa, Zürich 1954, S. 68–72 Solovine, l’ami roumain d’Einstein, in: Nouvelles de Roumanie, März–April 2016 John Stachel (Hrsg.): The collected papers of Albert Einstein. 5. The Swiss years : correspondence, 1902–1914. Princeton, NJ : Princeton Univ. Press, 1993 ISBN 0-691-03322-6
|
Ο Μορίς Σολοβίν (Maurice Solovine, 21 Μαΐου 1875 - 13 Φεβρουαρίου 1958) ήταν Ρουμάνος φιλόσοφος και μαθηματικός. Είναι περισσότερο γνωστός για τη συνεργασία του με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%82_%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%BD
|
Νταρίο Φερνάντες
|
Ο Νταρίο Φερνάντες γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1978 στην πόλη Πούντα Άλτα της Αργεντινής. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα Σπόρτινγκ Πούντα Άλτα και το 2000 πήγε στην Ιντεπεντιέντε Ριβαδάβια. Ως το 2005 αγωνίστηκε σε διάφορες ομάδες της πατρίδας του. Στη συνέχεια ήρθε στην Ελλάδα, στον Πανιώνιο, στον οποίο υπήρξε βασικό στέλεχος της μεσαίας γραμμής επί τρεις σεζόν και βοήθησε αποφασιστικά την ομάδα στις διακρίσεις που πέτυχε στο πρωτάθλημα αλλά και στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το 2008-09 έπαιξε στην Μπειτάρ Ιερουσαλήμ του Ισραήλ, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Ισραήλ (Israel State Cup). Τη σεζόν 2009-10 επέστρεψε στο ελληνκό πρωτάθλημα και αγωνίστηκε ως δανεικός στον Άρη Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Μπεϊτάρ και τον Ιανουάριο 2011 πήγε στην κυπριακή Αλκή Λάρνακας. Το 2012 εέστρεψε στην Μπεϊτάρ. Κύπελλο Ισραήλ: 2009. http://www.zerozero.eu Αρχειοθετήθηκε 2008-01-03 στο Wayback Machine. Player CV Αρχειοθετήθηκε 2008-09-17 στο Wayback Machine. Base Datos Futbol Argentino
|
Ο Νταρίο Φερνάντες (Darío Ezequiel Fernández) (γεν. 1978) είναι Αργεντινός ποδοσφαιριστής. Έχει ύψος 1,79 μ., παίζει στη μεσαία γραμμή. Παλιότερα έκανε σημαντική καριέρα στον Πανιώνιο. Το 2009-10 αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική με τον Άρη Θεσσαλονίκης. Το 2011 έπαιξε στην Κύπρο και το 2012-13 στο Ισραήλ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF_%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82
|
Βάδη-Βυρτεμβέργη
|
Το ομοσπονδιακό κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης σχηματίσθηκε (ύστερα από δημοψήφισμα το 1951) στη μεταπολεμική Γερμανία το 1952 με τη συνένωση των τριών κρατιδίων της Βυρτεμβέργης-Βάδης, της Βάδης και της Βυρτεμβέργης-Χοεντσόλερν, που είχαν συσταθεί το 1945 από τις στρατιωτικές διοικήσεις των συμμαχικών δυνάμεων κατοχής, το πρώτο από την αμερικανική και τα άλλα δύο από τη γαλλική διοίκηση. Ένα τμήμα της Βυρτεμβέργης-Χοεντσόλερν ανήκε στην πρωσική επαρχία Χοεντσόλερν, η οποία ήταν απομακρυσμένη από την υπόλοιπη Πρωσία. Ο πληθυσμός του κρατιδίου εκτιμάται γύρω στα 10,7 εκατ. κατοίκους (1994). Σημαντικά αξιοθέατα του κρατιδίου αποτελούν ο Μέλανας Δρυμός και η λίμνη της Κωνσταντίας (γερμ. Bodensee). Πρωτεύουσα είναι η Στουτγκάρδη. Άλλες σημαντικές πόλεις είναι η Καρλσρούη, η Χαϊδελβέργη, το Φράιμπουργκ (αποκαλούμενο και πύλη του Μέλανα Δρυμού), το Φρίντριχσχαφεν (στις όχθες της λίμνης της Κωνσταντίας) και η φημισμένη λουτρόπολη Μπάντεν-Μπάντεν. Το έμβλημα του κρατιδίου ανήκε παλαιότερα στην οικογένεια Στάουφεν (Staufen), μια από τις παλαιότερες στην περιοχή, μέλη της οποίας υπήρξαν αυτοκράτορες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους και δούκες της Σουαβίας (γερμ. Schwaben). Οι οικονομικές δραστηριότητες του κρατιδίου είναι σημαντικές και ποικίλες, αν και δεν διαθέτει πολλούς φυσικούς πόρους. Εδρεύουν εκεί σημαντικές αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως η Daimler (γνωστή κυρίως ως Mercedes-Benz (Στουτγκάρδη-Ουντερτύρκχαϊμ, όπου και το περίφημο μουσείο αυτοκινήτου), η Audi / Άουντι (οι εγκαταστάσεις στο Νέκαρζουλμ, κοιλάδα του Νέκαρ, παλαιότερα έδρα της NSU) και η Porsche / Πόρσε (Στουτγκάρδη-Τσουφενχάουζεν). Εδρεύουν επίσης οι εταιρείες Bosch, Zeiss, Würth, Stihl, Lidl και SAP, καθώς και πλήθος μικρότερων βιομηχανιών και βιοτεχνιών, οι οποίες αποτελούν τη σπονδυλική στήλη της οικονομικής δραστηριότητας του κρατιδίου, μαζί με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Ο αστεροειδής 333 Βαδηνία (333 Badenia) που ανακαλύφθηκε το 1892, πήρε το όνομά του από τη Βάδη. Οι πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές στο κρατίδιο διεξήχθησαν στις 13 Μαρτίου 2016. Βάδη-Βυρτεμβέργη στο Curlie
|
Η Βάδη-Βυρτεμβέργη (γερμανικά: Baden-Württemberg) είναι ομοσπονδιακό κρατίδιο της Γερμανίας. Η έκτασή της είναι 35.751,65 τετρ. χλμ., έχει 11,07 εκατομ. κατοίκους και πρωτεύουσά της είναι η Στουτγκάρδη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CE%B4%CE%B7-%CE%92%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7
|
Παπικό κονκλάβιο
|
Οι διαδικασίες για την εκλογή του πάπα έχουν υποστεί σχεδόν δύο χιλιετίες εξέλιξης. Διαδικασίες παρόμοιες με το σημερινό σύστημα εισήχθηκαν το 1274 με την δημοσίευση του Ubi periculum από τον Γρηγόριο Ι΄, βάσει της δράσης των αξιωματούχων του Βιτέρμπο κατά την μεσοβασιλεία του 1268–1271. Καθώς οι Χριστιανικές κοινότητες σταθεροποιήθηκαν άρχισαν να εκλέγουν επισκόπους, επιλεγμένους από τον κλήρο και τους λαϊκούς της κοινότητας με την βοήθεια των επισκόπων γειτονικών επισκοπών. Pius X (25 December 1904). "Vacante Sede Apostolica". Apostolic constitution. Pii X Pontificis Maximi Acta. 3. (1908) pp. 239–288. Piux XI (1 March 1922). "Cum Proxime". Motu proprio. AAS. 14. (1922) pp. 145–146. Pius XI (25 March 1935). "Quae Divinitus". Apostolic constitution. AAS. 27 (1935) pp. 97–113. Paul VI (15 August 1967). Regimini Ecclesiae Universae (in Latin). Apostolic constitution. AAS. 59. (1967) pp. 885–928. Vatican City. John Paul II (28 June 1988). Pastor Bonus. Apostolic constitution. Vatican City: Vatican Publishing House. Beal, John P.; Coriden, James A.; Green, Thomas J., eds. (2000). New Commentary on the Code of Canon Law. Mahwah, New Jersey: Paulist Press International. ISBN 978-0809105021. Burkle-Young, Francis A. (1999). Passing the Keys: Modern Cardinals, Conclaves, and the Election of the Next Pope. New York: The Derrydale Press. ISBN 978-1568331300. Kurtz, Johann Heinrich (1889). Church History 1. New York: Funk & Wagnalls. ISBN 978-0217339285.* Levillain, Philippe; O'Malley, John W., eds. (2002). "The Papacy: An Encyclopedia". Routledge. ISBN 978-0415922289. Baumgartner, Frederic J. (2003). Behind Locked Doors: A History of the Papal Elections. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0312294632. Colomer, Josep M.; McLean, Iain (1998). "Electing Popes. Approval Balloting with Qualified-Majority Rule". Journal of Interdisciplinary History (MIT Press) 29 (1): 1–22. Duffy, Eamon (2006). Saints and Sinners: A History of the Popes (3rd ed.). Connecticut: Yale University Press. ISBN 978-0300115970. Guruge, Anura (2010). The Next Pope After Pope Benedict XVI. WOWNH LLC. ISBN 978-0615353722. Pastor, Ludwig von. "History of the Papacy, Conclaves in the 16th century; Reforms of Pope Gregory XV, papal bulls: Aeterni Patris (1621) and Decet Romanum Pontificem (1622)". Reese, T. J. (1996). "Revolution in Papal Elections". America 174 (12): 4. Wintle, W. J. (June 1903). "How the Pope is Elected". The London Magazine. "Papal Conclave" Catholic Almanac (2012). Huntington, Indiana: Our Sunday Visitor. "Inside the Vatican: National Geographic Goes Behind the Public Facade". National Geographic Channel. 8 April 2004. "How the Pope is Elected" Αρχειοθετήθηκε 2017-12-26 στο Wayback Machine.. ReligionFacts.com. Conclave infographic Papal elections and conclaves by century Notes on Papal Elections and Conclaves from 1073 Conclave Bibliography Short video "How Do They Choose the Pope?" A detailed examination of the voting procedure by Bruce Schneier The political science of papal electionsΙταλική ταινία τεκμηρίωσης στο YouTube (Αγγλικοί υπότιτλοι)The Conclave in history - Part 1 of 3 The Conclave in history - Part 2 of 3 The Conclave in history - Part 3 of 3
|
Για το κονκλάβιο του 2013, βλέπε Παπικό κονκλάβιο 2013.Για την εκλογή του Πάπα της Κοπτικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, βλέπε Πάπας της Κοπτικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας#Πατριαρχικές εκλογές. Το παπικό κονκλάβιο είναι μια σύγκληση του Κολλεγίου των Καρδιναλίων για να εκλεγεί ένας νέος Επίσκοπος Ρώμης, επίσης γνωστός ως Πάπας. Ο πάπας θεωρείται από τους Ρωμαιοκαθολικούς ως ο αποστολικός διάδοχος του Αγίου Πέτρου και επίγεια κεφαλή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το κονκλάβιο έχει υπάρξει η διαδικασία για την επιλογή του πάπα επί περισσότερο από την μισή περίοδο ύπαρξης της εκκλησίας, και είναι η παλαιότερη μέθοδος σε χρήση για την επιλογή του ηγέτη ενός θεσμού.Μια προϊστορία παρεμβάσεων στην παπική εκλογή και συνεπώς μακρές περίοδοι sede vacante μεταξύ των παπών, με αποκορύφωμα την μεσοβασιλεία του 1268–1271, προέτρεψε τον Πάπα Γρηγόριο Ι΄ να διατάξει κατά την Δεύτερη Σύνοδο της Λυών το 1274 ότι οι καρδινάλιοι εκλέκτορες θα έπρεπε να κλειδώνονται σε απομόνωση cum clave (στα λατινικά η φράση "με ένα κλειδί") και να μην τους επιτρέπεται να φύγουν μέχρι να εκλεγεί ένας νέος Επίσκοπος Ρώμης. Τα κονκλάβια διεξάγονται τώρα στην Καπέλα Σιξτίνα του Αποστολικού Παλατιού.Από την Αποστολική Περίοδο, ο Επίσκοπος Ρώμης, όπως άλλοι επίσκοποι, επιλεγόταν με την συναίνεση του κλήρου και των λαϊκών της επισκοπής. Το σώμα των εκλεκτόρων ορίστηκε ακριβέστερα όταν, το 1059, το Κολλέγιο των Καρδιναλίων καθορίστηκε ως το μόνο σώμα εκλεκτόρων. Έκτοτε άλλες λεπτομέρειες της διαδικασίας έχουν δημιουργηθεί. Το 1970 ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄ περιόρισε τους εκλέκτορες σε καρδινάλιους ηλικίας κάτω των 80 ετών. Οι διαδικασίες ορίστηκαν από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄ στο αποστολικό σύνταγμα του Universi Dominici Gregis όπως τροποποιήθηκε από motu proprios του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄ με ημερομηνία την 11η Ιουνίου 2007 και την 25η Φεβρουαρίου 2013. Μια υπερπλειοψηφία δύο τρίτων απαιτείται για να εκλεγεί ένας νέος πάπας τουλάχιστον κατά τις πρώτες τρεις εβδομάδες του κονκλαβίου, η οποία επίσης χρειάζεται την αποδοχή του προσώπου που εκλέχθηκε.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%B9%CE%BF
|
Ναϊρί Ζαριάν
|
Ο Ζαριάν γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1900 / 13 Ιανουαρίου 1901 στον οικισμό Χαραγκονίς της περιοχής Βαν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (εντός των ορίων της σημερινής Τουρκίας) και το 1915 κατέφυγε στη Ρωσική Αυτοκρατορία ως συνέπεια της Γενοκτονίας των Αρμενίων, κατά την οποία σκοτώθηκαν οι γονείς του με συνέπεια να περάσει σε διάφορα ορφανοτροφεία τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι την ενηλικίωσή του. Κατόπιν σπούδασε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Γερεβάν και εμφανίστηκε στα γράμματα το 1921, ενώ το 1926 δημοσίευσε την πρώτη συλλογή ποιημάτων του. Ταυτόχρονα συνεργάστηκε με αρκετά αρμενικά έντυπα και το 1930 εξέδωσε το - σοσιαλιστικού χαρακτήρα - επικό ποίημα «Ο βράχος του Ρουσάν», το οποίο αναφέρεται ως το πρώτο αυτού του είδους στην αρμενική λογοτεχνία. Την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου συνέγραψε λογοτεχνικά κείμενα πατριωτικού και αντιφασιστικού περιεχομένου στα οποία συγκαταλέγονται «Ο χορός της αθανασίας» (1941) και το δημοφιλές «Η φωνή της Πατρίδας»(1943), ενώ τιμήθηκε με το σοβιετικό μετάλλιο «Για την άμυνα του Καυκάσου». Από το 1944 μέχρι το 1946 διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Συγγραφέων Αρμενίας. Σημαντικά έργα του Ζαριάν θεωρούνται το μυθιστόρημα «Χατσαβάν» (1937-1947), με θέμα την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού σε ένα χωριό, καθώς και το «Άρα ο Όμορφος» (1946), μια έμμετρη τραγωδία σε πέντε πράξεις εμπνευσμένη από τον αρμενικό μύθο του Άρα και της Ασσύριας βασίλισσας Σεμιράμιδος. Άλλα έργα του είναι το δράμα «Κοντά στην Άνοιξη» (1950), η τραγωδία «Αρτάβασδος και Κλεοπάτρα» (1968) και η ποιητική συλλογή «Σε περιμένω» (1968), η οποία τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο της ΣΣΔ Αρμενίας μερικά χρονιά μετά τον θάνατο του Ζαριάν. Έργα του συγγραφέα έχουν μεταφραστεί μεταξύ άλλων στα αγγλικά, τα ρωσικά και τα ουκρανικά. Απεβίωσε στις 11 Ιουλίου του 1969 στο Γερεβάν. Ο Ζαριάν κατακρίθηκε από μια μερίδα Αρμενίων προσωπικοτήτων (όπως οι Χοβχαννές Σιράζ, Σογκομόν Ταρόντσι και Χοβχαννές Γκουκασιάν) για τη στάση του έναντι διωκόμενων συγγραφέων κατά τις περιόδους των σταλινικών εκκαθαρίσεων και των μεταπολεμικών χρόνων. Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, Εκδοτική Εταιρεία Ακάδημος, Αθήνα 1979, τόμος 3ος. Ara Baliozian, Armenia observed, Ararat Press, 1979. Vartan Gregorian, The Road to Home. My Life and Times, Simon and Schuster, New York 2004. Mischa Kudian, Soviet Armenian poetry, Mashtots Press, 1974. «Nairi Zaryan Αρχειοθετήθηκε 2020-01-03 στο Wayback Machine.». writers.am (στα Αγγλικά). Writers.am. «ЗАРЬЯ́Н, Наири». feb-web.ru (στα Ρωσικά). Краткая литературная энциклопедия (КЛЭ).
|
Ο Ναϊρί Ζαριάν (αρμενικά: Նաիրի Զարյան, φιλολογικό ψευδώνυμο του Χαγιαστάν Γεγκγιαζαριάν, Χαραγκονίς, Οθωμανική Αυτοκρατορία, 1900/1901 - Γερεβάν, Σοβιετική Ένωση, 1969) ήταν Αρμένιος κομμουνιστής λογοτέχνης, δημοσιογράφος και μεταφραστής που άκμασε κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%8A%CF%81%CE%AF_%CE%96%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD
|
Παιρισάδης Α΄ του Βοσπόρου
|
Ο Παιρισάδης γεννήθηκε από τον Λεύκωνα και μία μητέρα, που ονομαζόταν ίσως Θεοδοσία, αν και αυτό είναι ακόμη άγνωστο, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ήταν μητέρα του. Ήταν αντιβασιλιάς μαζί με τον Σπάρτοκο Β΄, πριν ανεβεί στον θρόνο, καθώς κυβερνούσε ως κυβερνήτης τα μικρότερα μέρη του βασιλείου, όπως η Θεοδοσία, λόγω του ότι δεν ήταν ο μεγαλύτερος. Ο Παιρισάδης έγινε ο μοναδικός ηγεμόνας τού βασιλείου τού Βοσπόρου, όταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Σπάρτοκος απεβίωσε το 342 π.Χ. μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης, από το 347 έως το 342 π.Χ. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Παιρισάδης πιθανότατα νυμφεύτηκε την εξαδέλφη του Koμοσαρύη, κόρη τού θείου του Γοργίππου και απέκτησαν τέσσερις γιους: τον Σάτυρο Β΄, που πιθανότατα πήρε το όνομά του από τον παππού του Σάτυρο Α΄, τον Εύμηλο, τον Γόργιππο Β΄, που ίσως πήρε το όνομά του από τον πατέρα τής Koμοσαρύης και θείο τού Παιρισάδη, και τον Πρύτανη. Είχε επίσης κόρη την Ακίδα. Μέσω αυτού τού γάμου, έγινε βασιλιάς των Σινδών. Ο Παιρισάδης μπορεί να είχε το επίθετο «Επιφανής», που σημαίνει «θεός φανερωμένος», ή ίσως το επίθετο «Θεός», επειδή ο λαός του τον υμνούσε συχνά ως θεό και τον τιμούσε ως θεό.Στη μάχη, ο Παιρισάδης είχε τρεις ενδυμασίες για διαφορετικές περιπτώσεις. Φορούσε μία στολή όταν επιθεωρούσε τα στρατεύματά του, μία άλλη όταν ήταν στη μάχη και, τέλος, φορούσε μία όταν αναγκαζόταν να φύγει από τη μάχη. Το έκανε αυτό, ώστε όταν εξέταζε τα στρατεύματά του, να γινόταν έτσι γνωστός σε όλους. Μετά όταν ήταν σε μάχη, ο εχθρός δεν θα τον γνώριζε, και όταν αναγκαζόταν να φύγει, κανείς δεν θα ήξερε ότι ήταν αυτός.Ήταν επίσης ενεργός στρατιωτικός ηγέτης, πιθανώς κατέκτησε την πόλη Τάναϊ και υπέταξε πολλές φυλές γύρω από τη Μαιώτιδα Λίμνη και επέκτεινε το βασίλειο περισσότερο από ό,τι ο πατέρας του στους Επεκτατικούς Πολέμους του Βοσπόρου, καθώς και να διεξήγαγε πόλεμο εναντίον των Σκυθών κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια τής βασιλείας του. Ο Παιρισάδης Α΄ απεβίωσε το 310/09 π.Χ., έχοντας κυβερνήσει περίπου 38 χρόνια ως βασιλιάς τού Βοσπόρου. Μετά το τέλος του, ο Σάτυρος Β΄, ο Πρύτανης και ο Εύμηλος συμμετείχαν στον Εμφύλιο Πόλεμο του Βοσπόρου, επειδή ο Εύμηλος είχε αξίωση για τον θρόνο και ήταν σύμμαχος με τον Αριφάρνη, ενώ ο Σάτυρος Β΄ δεν τον υποστήριζε και έτσι διεξήγαγε πόλεμο εναντίον τού αδελφού του. Ο νικητής Εύμηλος, επέκτεινε πολύ το βασίλειο κατά τη σύντομη, πενταετή βασιλεία του.
|
Ο Παιρισάδης Α΄, επίσης γνωστός ως Βιρισάδης ή Παρυσάδης, από τη δυναστεία των Σπαρτοκιδών, ήταν βασιλιάς τού βασιλείου του Βοσπόρου από το 342 έως το 310/9 π.Χ. Ο πατέρας του ήταν ο Λεύκων Α΄, ένας βασιλιάς τού Βοσπόρου που ήταν υπεύθυνος για την ίδρυση και επέκταση τού βασιλείου από μία απλή ηγεμονία, που επικεντρωνόταν γύρω από την πόλη Παντικάπαιον, σε ένα μεγάλο ελληνιστικό βασίλειο στον Κιμμέριο Βόσπορο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%84_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%BF%CF%83%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85
|
Ντίνι-λε-Μπαιν
|
Το τοπωνύμιο Dinia αναφέρεται από τον 1ο αιώνα μ.Χ. (Πτολεμαίος, Πλίνιος ο πρεσβύτερος). Σύμφωνα με τους μελετητές, το όνομα σχηματίζεται από τον γαλατικό όρο Din (σήμαινε νερό), με το επίθεμα -ia. Σύμφωνα με άλλους μελετητές, το όνομα προέρχεται από ένα ρωμαϊκό κύριο όνομα, Din(n)ius. Το παραδοσιακό γαλλικό όνομα της πόλης είναι Ντίνι. Η ονομασία Ντίνι-λε-Μπαιν επισημοποιήθηκε στις 25 Ιουνίου 1988, σύμφωνα με το διάταγμα της 21ης Ιουνίου 1988 που δημοσιεύθηκε στις 24 Ιουνίου του ίδιου έτους στην Επίσημη Εφημερίδα. Στα οξιτανικά της Προβηγκίας ή των Άλπεων (βιβαρο-αλπέν), τις κύριες παραδοσιακές γλώσσες της περιοχής, το όνομα γράφεται Dinha ή και Digno. Το Ντίνι-λε-Μπαιν βρίσκεται στο κέντρο του νομού Αλπ-ντε-Ωτ-Προβάνς, το δε υψόμετρο του κέντρου της πόλης είναι 608 μέτρα. Είναι η πρωτεύουσα του νομού και έχει πληθυσμό 16.186 κατοίκους (2016) και είναι το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής με 25.074 κατοίκους. Η έκταση είναι 117,07 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η πόλη είναι χτισμένη στις όχθες και την κοιλάδα του ποταμού Μπλεόν και εκτείνεται στους πρόποδες των Προάλπεων του Ντίνι. Η παλιά πόλη βρίσκεται σε λόφο μεταξύ του ποταμού Μπλεόν και του χείμαρρου Ω-Σωντ αλλά η πόλη έχει σταδιακά επεκταθεί. Με την συνένωση με γειτονικές κοινότητες, εκτείνεται σε μήκος 8 χιλιομέτρων. Στην κοιλάδα του χειμάρρου Ω-Σωντ (Ζεστά νερά) υπάρχει μια κρύα και οκτώ θερμές ιαματικές πηγές που χρησιμοποιούνται για υδροθεραπεία, μερικές από τις οποίες είναι ραδιενεργές. Το Ντίνι-λε-Μπαιν χαρακτηρίζεται από ένα υγρό υποτροπικό κλίμα (Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν: Cfa), με έντονο υγρό ηπειρωτικό κλίμα και θερμότερες μεσογειακές κλιματικές επιδράσεις (κλιματική ταξινόμηση Κέππεν: Dfa, Csa). Τα καλοκαίρια είναι ζεστά και σχετικά ξηρά, και οι χειμώνες είναι ήπια κρύοι και σχετικά υγροί, με κανονικούς παγετούς τους χειμερινούς μήνες. Στην περιοχή υπάρχει αγροτική δραστηριότητα: γεωργία, δασοκομία, αλιεία και κτηνοτροφία. Σημαντικά είναι η καλλιέργεια της λεβάντας, οι ελαιώνες της πόλης και σε μικρό βαθμό η αμπελοκαλλιέργεια. Η γεωργική δραστηριότητα των γύρω κοινοτήτων επιτρέπει την ύπαρξη του αγροτικού συνεταιρισμού Alp'Agri. Στα τέλη του 2010, ο δευτερογενής τομέας (βιομηχανία και κατασκευές) διέθετε 176 εγκαταστάσεις, απασχολώντας 377 υπαλλήλους, καμία εγκατάσταση δεν υπερβαίνει τους 50 υπαλλήλους.Ο τουρισμός και η υδροθεραπεία απασχολούν επίσης μεγάλο τμήμα του εργατικού δυναμικού της πόλης. Με ειδίκευση στη θεραπεία αναπνευστικών και ρευματικών προβλημάτων, τα ιαματικά λουτρά Θέρμες του Ντίνι-λε-Μπαιν βόρεια της πόλης προσφέρουν θεραπείες σπα, θεραπευτικές και ευεξίας. Το Ντίνι γιορτάζει τη λεβάντα, το σύμβολο της περιοχής, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Για την περίσταση οργανώνονται: αγορά παραγωγών, παραστάσεις, συναυλίες, χοροί και πυροτεχνήματα. Γίνεται παρέλαση, η πομπή της οποίας αποτελείται από δεκάδες άρματα που καλύπτονται από άνθη λεβάντας, που οδηγούνται από μουσικούς και χορευτές διαφόρων εθνών. Η γιορτή προσελκύει 10.000 έως 15.000 άτομα την ημέρα στην πόλη. Η παλιά πόλη με τους γραφικούς πεζόδρομουςΟ καθεδρικός ναός του Σαιν-Ζερόμ Ο παλιός καθεδρικός ναός της Παναγίας του Μπουρ Το Γεωλογικό φυσικό καταφύγιο της Άνω Προβηγκίας Ιστορικά σιντριβάνια Ο βοτανικός κήπος Κορντελιέ στο χώρο του παλιού μοναστηριού του Κορδελιέρων. Αυτός ο μεσαιωνικός κήπος, όπου καλλιεργούνται βότανα, λαχανικά και οπωροφόρα δέντρα, είναι περιοχή περιπάτου. Το μνημείο του Πιερ Γκασσεντί Η εκκλησία Παναγία της Λούρδης Το παρεκκλήσι του Σταυρού Το μουσείο Γκασσεντί, το οποίο περιλαμβάνει εκθέματα σχετικά με την τοπική ιστορία, την τέχνη και την επιστήμη. Στεγάζεται σε παλιό μέγαρο του 16ου αιώνα και περιλαμβάνει συλλογές ζωγραφικής του 17ου-19ου αιώνα, καθώς και σύγχρονα έργα τέχνης. Η επίσημη σελίδα της πόλης (γαλλικά) Η σελίδα του Γραφείου Τουρισμού (επιλογή γλώσσας)
|
Το Ντίνι-λε-Μπαιν (γαλλικά: Digne-les-Bains) είναι γαλλική κοινότητα, πρωτεύουσα του νομού Αλπ-ντε-Ωτ-Προβάνς και βρίσκεται στην περιοχή Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή, στα νοτιοανατολικά της Γαλλίας. Έχει πληθυσμό 16.186 κατοίκους (2016) και είναι το κέντρο ευρύτερης αστικής περιοχής με 25.074 κατοίκους. Το όνομα των κατοίκων του είναι Ντινιουά (ζ).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B9-%CE%BB%CE%B5-%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%BD
|
Η Αγκοστίνα Σεγκατόρι Καθισμένη στο Καφέ ντυ Ταμπουρέν
|
Το 1886, ο Βαν Γκογκ έφυγε για πάντα από την Ολλανδία. Μετακόμισε στο Παρίσι για να μείνει με τον αδελφό του Τέο, έναν Παρισινό έμπορο τέχνης. Ο Βίνσεντ έφτασε στο Παρίσι ως ένας συνεσταλμένος και μελαγχολικός άντρας. Αν και η προσωπικότητά του δεν θα άλλαζε ποτέ, εξελίχθηκε καλλιτεχνικά σε αυτό που θα περιέγραφε ένας κριτικός "πουλί που κελαηδάει". Έχοντας επηρεαστεί από τους μεγάλους δασκάλους της Ολλανδίας, ο ερχομός του στο Παρίσι σηματοδότησε την έκθεσή του στους Ιμπρεσιονιστές, συμβολιστές, πουαντιγιστές και την ιαπωνική τέχνη. Ο κύκλος των φίλων του περιελάμβανε τον Καμίλ Πισαρό, Τουλούζ Λωτρέκ, Πωλ Γκωγκέν, Εμίλ Μπερνάρντ, Πωλ Σινιάκ και άλλους. Τα έργα των Ιαπώνων τυπογράφων Hiroshige και Hokusai επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον Βαν Γκογκ, τόσο για το θέμα όσο και για το ύφος των επίπεδων χρωματικών μοτίβων χωρίς σκιά. Τα δύο χρόνια από το 1886 μέχρι το 1888, τα πέρασε δουλεύοντας στο Παρίσι εξερευνώντας τα διάφορα είδη ζωγραφικής και δημιουργώντας το μοναδικό δικό του ύφος. Στον πίνακα η Αγκοστίνα, μια γυναίκα στα σαράντα της, καπνίζει ένα τσιγάρο ενώ πίνει το δεύτερο ποτήρι μπύρας κάτι που αποδεικνύεται από τα δύο πιατάκια κάτω από την κούπα της μπύρας της. Στη συμπεριφορά και το στυλ, όπως τα ρούχα, το μακιγιάζ και το χτένισμά της, είναι μια σύγχρονη γυναίκα. Φοράει ένα μοντέρνο καπέλο. Σύμφωνα με το στυλ της εποχής, το παλτό της έχει διαφορετικό σχέδιο από το φόρεμά της. Μια ομπρέλα υπάρχει σε ένα από τα καθίσματα δίπλα της. Ο Βαν Γκογκ χρησιμοποίησε ως θέμα μια γυναίκα που κάθεται σε ένα μικρό τραπέζι, το οποίο εισήχθη από τους ιμπρεσιονιστές, όπως ο Εντγκάρ Ντεγκά και ο Εντουάρ Μανέ. Το τραπέζι και το σκαμπό ήταν σε σχήμα ντεφιού αρμόζοντας στο όνομα του καφέ. Στον τοίχο πίσω της υπάρχουν οι ιαπωνικές εκτυπώσεις Βαν Γκογκ, τις οποίες άρχισε να παρουσιάζει στο καφέ το Φεβρουάριο του 1887. Ο πίνακας με το θέμα που έχει ζωηρά χρώματα και αυτοπεποίθηση αντικατοπτρίζει την αλλαγή στη διάθεση του Βαν Γκογκ σε σχέση με τα προηγούμενα θέματά του, όπως οι σκουρόχρωμοι και τραγικοί χωρικοί. Επιπρόσθετα το Πορτρέτο του Μπάρμπα Τανγκί από το Φθινόπωρο του ίδιου χρόνου εξερευνά τη χρήση του χρώματος και προάγει καλύτερα τις ιαπωνικές εκτυπώσεις του. Μονμάρτη (σειρά έργων), ένα άρθρο σχετικά με τη δουλειά του Βαν Γκογκ που δημιουργήθηκε κοντά στο διαμέρισμά που μοιραζόταν με τον αδελφό του και το "Καφέ ντυ Ταμπουρέν".
|
Το έργο Η Αγκοστίνα Σεγκατόρι Καθισμένη στο Καφέ ντυ Ταμπουρέν ζωγραφίστηκε από τον Βίνσεντ βαν Γκογκ το 1887. Η Αγκοστίνα Σεγκατόρι ήταν ιδιοκτήτρια του Καφέ ντυ Ταμπουρέν, με την οποία ο Βαν Γκογκ σχετιζόταν στενά. Το καφενείο ήταν σημείο συνάντησης για τους Παρισινούς καλλιτέχνες και ένα μέρος όπου η δουλειά τους παρουσιαζόταν. Ο Βαν Γκογκ, μη μπορώντας να πληρώσει σε μετρητά τα γεύματά του, αντάλλασσε πίνακες για το τίμημά τους. Οι πίνακες κοσμούσαν το εστιατόριο. Επίσης είχε παρουσιάσει μια ειδική έκθεση των ιαπωνικών εκτυπώσεών του στο καφέ. Η σχέση του με την Αγκοστίνα και το καφέ τελείωσαν άδοξα όταν αυτή χρεοκόπησε και οι πίνακες του Βαν Γκογκ κατασχέθηκαν από τους πιστωτές. Αυτός ο πίνακας ωστόσο, καταδεικνύει μια καλλιτεχνική ανακάλυψη που κορυφώθηκε με το μοναδικό, δημιουργικό ύφος του που δεν ήταν κοντά στα όρια να γίνει κατανοητό.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%91%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%A3%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B9_%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%9A%CE%B1%CF%86%CE%AD_%CE%BD%CF%84%CF%85_%CE%A4%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AD%CE%BD
|
Σιχισμός στο Μπανγκλαντές
|
Ο Γκουρού Νάνακ επισκέφθηκε το Μπαγκλαντές και ίδρυσε μια σειρά από Γκουρντβάρα. Η Γκουρντβάρα Νάνακ Σάχι (গুরুদুয়ারা নানকশাহী) είναι η κύρια γκουρντβάρα (αίθουσα προσευχής) στη Ντάκα του Μπαγκλαντές. Βρίσκεται στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου της Ντάκα και θεωρείται ως η μεγαλύτερο των 7 γκουρντβάρα της χώρας. Μετά τη διχοτόμηση της Ινδίας, η κοινότητα των Σιχ έφυγε για την Ινδία. Μετά τον Ινδοπακιστανικό Πόλεμο του 1971 και τον απελευθερωτικό πόλεμο του Μπανγκλαντές, Ινδοί σιχιστές στρατιώτες βοήθησαν στην ανακαίνιση των Γκουρντβάρα που έμειναν στο Μπαγκλαντές.
|
Ο Σιχισμός στο Μπαγκλαντές χρονολογείται από το 1503, αλλά έχει μειωθεί μετά την διαίρεση της Ινδίας. Οι περισσότεροι σιχιστές της χώρας είναι υπάλληλοι της Ινδικής Υψηλής Επιτροπής ή προσκυνητές. Υπήρχαν δεκαοκτώ ιστορικά γκουρντβάρα στο Μπαγκλαντές αλλά τώρα μόνο επτά έχουν απομείνει.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%82
|
Ορθογώνιος πίνακας
|
Ένας ορθογώνιος πίνακας είναι ειδική κατηγορία ενός ορθομοναδιαίου πίνακα και έτσι είναι πάντα ένας κανονικός πίνακας. Παρόλο που μελετάμε μόνο πίνακες με πραγματικά στοιχεία, ο ορισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για πίνακες με στοιχεία από άλλα σώματα. Ωστόσο, οι ορθογώνιοι πίνακες προκύπτουν φυσικά από το εσωτερικό γινόμενο, και για τους πίνακες με μιγαδικούς αριθμούς οδηγούμαστε αντίθετα στην ορθομοναδιαία απαίτηση. Οι ορθογώνιοι πίνακες διατηρούν το εσωτερικό γινόμενο, οπότε, για τα διανύσματα u, v σε έναν n-διάστατο πραγματικό Ευκλείδειο χώρο ισχύει u ⋅ v = ( Q u ) ⋅ ( Q v ) {\displaystyle {\mathbf {u} }\cdot {\mathbf {v} }=\left(Q{\mathbf {u} }\right)\cdot \left(Q{\mathbf {v} }\right)\,} όπου Q είναι ένας ορθογώνιος πίνακας. Για να δούμε τη σχέση με το εσωτερικό γινόμενο, ας θεωρήσουμε το διάνυσμα v σε έναν n-διάστατο πραγματικό Ευκλείδειο χώρο. Σε σχέση με μία ορθοκανονική βάση, το τετράγωνο του μήκους του v είναι vTv. Εάν ένας γραμμικός μετασχηματισμός, σε μορφή πίνακα Qv, διατηρεί το μήκος του διαστήματος, τότε v T v = ( Q v ) T ( Q v ) = v T Q T Q v . {\displaystyle {\mathbf {v} }^{\mathrm {T} }{\mathbf {v} }=(Q{\mathbf {v} })^{\mathrm {T} }(Q{\mathbf {v} })={\mathbf {v} }^{\mathrm {T} }Q^{\mathrm {T} }Q{\mathbf {v} }.} Έτσι πεπερασμένης διάστασης γραμμικές ισομετρίες—περιστροφές, ανακλάσεις, και οι συνδυασμοί αυτών— παράγουν ορθογώνιους πίνακες. Το αντίστροφο είναι επίσης αληθές: ορθογώνιοι πίνακες συνεπάγονται ορθογώνιους μετασχηματισμούς. Ωστόσο η γραμμική άλγεβρα περιλαμβάνει ορθογώνιους μετασχηματισμούς μεταξύ χώρων οι οποίοι μπορεί να μην είναι ούτε πεπερασμένης διάστασης ούτε της ίδιας διάστασης, αυτοί δεν έχουν ισοδύναμο ορθογώνιο πίνακα. Οι ορθογώνιοι πίνακες είναι σημαντικοί για αρκετούς λόγους, τόσο θεωρητικούς όσο και πρακτικούς. Οι n×n ορθογώνιοι πίνακες σχηματίζουν μία ομάδα με πράξη τον πολλαπλασιασμό πινάκων, την ορθογώνια ομάδα που συμβολίζεται ως O(n), η οποία—μαζί με τις υποομάδες της— χρησιμοποιείται ευρέως στα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα ορθογώνιων πινάκων μικρής διάστασης και η πιθανή ερμηνεία τους. [ 1 0 0 1 ] ( τ α υ τ o τ ι κ o ς μ ϵ τ α σ χ η μ α τ ι σ μ o ς ) {\displaystyle {\begin{bmatrix}1&0\\0&1\\\end{bmatrix}}\qquad (\tau \alpha \upsilon \tau {\mbox{o}}\tau \iota \kappa {\mbox{o}}\varsigma \ \mu \epsilon \tau \alpha \sigma \chi \eta \mu \alpha \tau \iota \sigma \mu {\mbox{o}}\varsigma )} Ένα παράδειγμα 2×2 πίνακα περιστροφής: R ( 16.26 ∘ ) = [ cos θ − sin θ sin θ cos θ ] = [ 0.96 − 0.28 0.28 0.96 ] ( π ϵ ρ ι σ τ ρ o ϕ η κ α τ α 16.26 ∘ ) {\displaystyle R(16.26^{\circ })={\begin{bmatrix}\cos \theta &-\sin \theta \\\sin \theta &\cos \theta \\\end{bmatrix}}={\begin{bmatrix}0.96&-0.28\\0.28&\;\;\,0.96\\\end{bmatrix}}\qquad (\pi \epsilon \rho \iota \sigma \tau \rho {\mbox{o}}\phi \eta \ \kappa \alpha \tau \alpha \ 16.26^{\circ })} [ 1 0 0 − 1 ] ( α ν α κ λ α σ η ω ς π ρ o ς τ o ν α ξ o ν α x ) {\displaystyle {\begin{bmatrix}1&0\\0&-1\\\end{bmatrix}}\qquad (\alpha \nu \alpha \kappa \lambda \alpha \sigma \eta \ \omega \varsigma \ \pi \rho {\mbox{o}}\varsigma \ \tau {\mbox{o}}\nu \ \alpha \xi {\mbox{o}}\nu \alpha \ \operatorname {} x)} [ 0 − 0.80 − 0.60 0.80 − 0.36 0.48 0.60 0.48 − 0.64 ] ( σ τ ρ o ϕ o κ α τ o π τ ρ ι σ μ o ς : α ξ o ν α ς ( 0 , − 3 / 5 , 4 / 5 ) , γ ω ν ι α 90 ∘ ) {\displaystyle {\begin{bmatrix}0&-0.80&-0.60\\0.80&-0.36&\;\;\,0.48\\0.60&\;\;\,0.48&-0.64\end{bmatrix}}\qquad \left({\begin{aligned}&\sigma \tau \rho {\mbox{o}}\phi {\mbox{o}}\kappa \alpha \tau {\mbox{o}}\pi \tau \rho \iota \sigma \mu {\mbox{o}}\varsigma :\ \\&\alpha \xi {\mbox{o}}\nu \alpha \varsigma \ (0,-3/5,4/5),\gamma \omega \nu \iota \alpha \ 90^{\circ }\end{aligned}}\right)} [ 0 0 0 1 0 0 1 0 1 0 0 0 0 1 0 0 ] ( π ι ν α κ α ς μ ϵ τ α θ ϵ σ η ς ) {\displaystyle {\begin{bmatrix}0&0&0&1\\0&0&1&0\\1&0&0&0\\0&1&0&0\end{bmatrix}}\qquad (\pi \iota \nu \alpha \kappa \alpha \varsigma \ \mu \epsilon \tau \alpha \theta \epsilon \sigma \eta \varsigma \ )} Οι απλούστεροι ορθογώνιοι πίνακες είναι οι 1×1 πίνακες [1] και [−1] τους οποίους μπορούμε να ερμηνεύσουμε ως ταυτότητα και ανάκλαση της γραμμής των πραγματικών αριθμών από την αρχή της. Οι 2×2 πίνακες έχουν τη μορφή: [ p t q u ] , {\displaystyle {\begin{bmatrix}p&t\\q&u\end{bmatrix}},} και επειδή ειναι ορθογώνιοι ικανοποιούν τις τρεις εξισώσεις 1 = p 2 + t 2 , 1 = q 2 + u 2 , 0 = p q + t u . {\displaystyle {\begin{aligned}1&=p^{2}+t^{2},\\1&=q^{2}+u^{2},\\0&=pq+tu.\end{aligned}}} Εξετάζοντας την πρώτη εξίσωση, χωρίς βλάβη της γενικότητας ας είναι p = cos θ, q = sin θ τότε είτε t = −q, u = p ή t = q, u = −p. Μπορούμε να ερμηνεύσουμε την πρώτη περίπτωση ως περιστροφή κατά γωνία θ (οπου θ = 0 είναι η ταυτότητα), και τη δεύτερη σαν μία ανάκλαση ως προς μία γραμμή με γωνία θ/2. [ cos θ − sin θ sin θ cos θ ] ( π ϵ ρ ι σ τ ρ o ϕ η ) [ cos θ sin θ sin θ − cos θ ] ( α ν α κ λ α σ η ) {\displaystyle {\begin{bmatrix}\cos \theta &-\sin \theta \\\sin \theta &\cos \theta \\\end{bmatrix}}(\pi \epsilon \rho \iota \sigma \tau \rho {\mbox{o}}\phi \eta \ )\qquad {\begin{bmatrix}\cos \theta &\sin \theta \\\sin \theta &-\cos \theta \\\end{bmatrix}}(\alpha \nu \alpha \kappa \lambda \alpha \sigma \eta \ )} Στην ειδική περίπτωση που στον πίνακα ανάκλασης θέσουμε θ=90° έχουμε ανάκλαση κατα 45° της ευθείας y=x και ως εκ τούτου το x ανταλλάσεται με το y· έτσι προκύπτει ένας μεταθετικός πίνακας, με ενα 1 σε κάθε στήλη και γραμμή (και αλλού 0): [ 0 1 1 0 ] . {\displaystyle {\begin{bmatrix}0&1\\1&0\end{bmatrix}}.} Η ταυτότητα είναι επίσης μεταθετικός πίνακας. Μία ανάκλαση ειναι ίση με τον αντιστοφό της, αυτό συνεπάγεται ότι ενας πίνακας ανάκλασης είναι συμμετρικός (ισούται με τον αναστροφό του) καθώς και ορθογώνιος. Το γινόμενο δύο πινάκων περιστροφής είναι πίνακας περιστροφής, και το γινόμενο δύο πινάκων αναστροφής είναι πίνακας αναστροφής. Ασχέτως διάστασης, πάντα είναι δυνατό να κατατάξεις τους ορθογώνιους πίνακες ως καθαρώς περιστροφικούς ή όχι, αλλά για 3×3 πίνακες και μεγαλύτερους οι μη-περιστροφικοί πίνακες μπορεί να είναι πιο περίπλοκοι από τους πίνακες ανάκλασης. Για παράδειγμα, [ − 1 0 0 0 − 1 0 0 0 − 1 ] κ α ι [ 0 − 1 0 1 0 0 0 0 − 1 ] {\displaystyle {\begin{bmatrix}-1&0&0\\0&-1&0\\0&0&-1\end{bmatrix}}\kappa \alpha \iota {\begin{bmatrix}0&-1&0\\1&0&0\\0&0&-1\end{bmatrix}}} παριστάνουν μία αναστροφή ως προς την αρχή των αξόνων και ένα στροφοκατοπτρισμό γύρω από τον άξονα z. Επισης,οι περιστροφές γίνονται πιο περίπλοκες· δε μπορούν πλέον να χαρακτηριστούν πλήρως από μία γωνία, και μπορούν να επηρεάσουν περισσότερους από έναν επίπεδους υποχώρους. Ενώ είναι σύνηθες να περιγράφουμε ένα 3×3 πίνακα περιστροφής με βάση έναν άξονα και μία γωνία, η ύπαρξη του άξονα είναι μια τυχαία ιδιότητα αυτής της διάστασης και δεν ισχύει γενικά. Η πιο στοιχειώδης μετάθεση είναι η μεταφορά, προκύπτει από τον μοναδιαίο πίνακα με την ανταλλαγή δύο γραμμών. Καθε n×n μεταθετικός πίνακας μπορεί να κατασκευαστεί ως γινόμενο το πολύ n − 1 μεταφορών. Μια ανάκλαση Χαουζχόλντερ κατασκευάζεται από ένα μη-μηδενικό διάνυσμα v ως Q = I − 2 v v T v T v . {\displaystyle Q=I-2{{\mathbf {v} }{\mathbf {v} }^{\mathrm {T} } \over {\mathbf {v} }^{\mathrm {T} }{\mathbf {v} }}.} Εδώ ο αριθμητής είναι ένας συμμετρικός πίνακας ενώ ο παρονομαστής είναι ένας αριθμός, η τιμή του v στο τετράγωνο. Αυτό είναι μια ανάκλαση στο κάθετο υπερεπίπεδο στο v (κάνοντας αρνητικό κάθε διάνυσμα παράλληλο στο v). Αν το v είναι ένα μοναδιαίο διάνυσμα, τότε Q = I − 2vvT. Μια ανάκλαση Χαουζχόλντερ χρησιμοποιείται συνήθως στον ταυτόχρονο μηδενισμό των στοιχείων στο κατώτερο μέρος μιας στήλης, Καθε ορθογώνιος πίνακας μεγέθους n×n μπορεί να κατασκευαστεί ως γινόμενο το πολύ n τέτοιων ανακλάσεων. Μια περιστροφή Γκίβενς δρα σε ένα δισδιάστατο (επίπεδο) υποχώρο που παράγεται από δύο άξονες συντεταγμένων, περιστεφόμενο κατά επιλεγμένης γωνίας. Συνήθως χρησιμοποιείται για το μηδενισμό ενός υποδιαγώνιου στοιχείου. Κάθε πίνακας πειστροφής μεγέθους n×n μπορεί να κατασκευαστεί ως γινόμενο το πολύ n(n − 1)/2 τέτοιων περιστροφών. Στην περίπτωση των 3×3 πινάκων, τρεις τέτοιες περιστροφές επαρκούν· και με τον καθορισμό της ακολουθίας μπορούμε να περιγράψουμε συνεπώς όλους τους 3×3 πίνακες περιστροφής (αν και όχι μοναδικά) ως προς τις τρεις γωνίες που χρησιμοποιήθηκαν, συχνά γνωστές ως γωνίες Όιλερ. Μια περιστροφή Τζάκομπι έχει την ίδια μορφή με μια περιστροφή Γκίβενς, μόνο που χρησιμοποιείται για να μηδενιστουν και τα δύο μη-διαγώνια στοιχεία ενός 2×2 συμμετρικού υποπίνακα. Ένας τετραγωνικός πίνακας με πραγματικά στοιχεία είναι ορθογώνιος αν και μόνο αν οι στήλες του αποτελούν μία ορθοκανονική βάση του Ευκλείδειου χώρου Rn με το σύνηθες Ευκλείδειο εσωτερικό γινόμενο, το οποίο ισχύει αν και μόνο αν οι γραμμές του αποτελούν μία ορθοκανονική βάση στον Rn. Μπορεί να είναι δελεαστικό να υποθέσουμε ότι ένας πίνακας με ορθογώνιες (όχι ορθοκανονικές) στήλες θα ονομάζεται ορθογώνιος πίνακας, αλλά τέτοιοι πίνακες δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και καμία ειδική ονομασία· ικανοποιούν μόνο MTM = D, όπου D ένας διαγώνιος πίνακας. Η ορίζουσα οποιουδήποτε ορθογώνιου πίνακα είναι +1 ή −1. Αυτό προκύπτει από τις βασικές ιδιότητες των οριζουσών, ως εξής: 1 = det ( I ) = det ( Q T Q ) = det ( Q T ) det ( Q ) = ( det ( Q ) ) 2 . {\displaystyle 1=\det(I)=\det(Q^{\mathrm {T} }Q)=\det(Q^{\mathrm {T} })\det(Q)=(\det(Q))^{2}\,\!.} Το αντίστροφο δεν ισχύει· το να είναι μία ορίζουσα ίση με +1 δεν αποτελεί εγγύηση ορθογωνιότητα, ακόμη και με ορθογώνιες στήλες, όπως φαίνεται από το ακόλουθο αντιπαράδειγμα. [ 2 0 0 1 2 ] {\displaystyle {\begin{bmatrix}2&0\\0&{\frac {1}{2}}\end{bmatrix}}} Στους μεταθετικούς πίνακες η ορίζουσα αντιστοιχεί στο πρόσημο της μετάθεσης, που είναι +1 ή -1. Ισχυρότερο από τον κανόνα της ορίζουσας είναι το γεγονός ότι ένας ορθογώνιος πίνακας μπορεί να διαγωνιοποιείται πάνω από τους μιγαδικούς αριθμούς παρουσιάζοντας ένα πλήρες σύνολο ιδιοτιμών, οι οποίες πρέπει να έχουν (οι μιγαδικοί) απόλυτη τιμή 1. Ο αντίστροφος κάθε ορθογωνίου πίνακα είναι ορθογώνιος, όπως και το γινόμενο δύο ορθογώνιων πινάκων. Μάλιστα, το σύνολο όλων των n×n ορθογώνιων πινάκων ικανοποιεί όλες τις ιδιότητες της ομάδας. Είναι μια συμπαγής ομάδα Lie διάστασης n(n − 1)/2, που ονομάζεται ορθογώνια ομάδα και συμβολίζεται με O(n). Οι ορθογώνιοι πίνακες των οποίων η ορίζουσα είναι +1 σχηματίζουν μία κατά τόξο συνεκτική κανονική υποομάδα του O(n) με δείκτη 2, την ειδική ορθογώνια ομάδα SO(n) των περιστροφών. Η ομάδα πηλίκο O(n)/SO(n) είναι ισόμορφη με την O(1), με την προβολή της να παίρνει τιμές [+1] ή [−1] ανάλογα με την ορίζουσα. Ορθογώνιοι πίνακες με ορίζουσα -1 δεν περιλαμβάνουν την ταυτότητα, και έτσι δεν σχηματίζουν υποομάδα, αλλά μόνο ένα σύμπλοκο· είναι επίσης (χωριστά) συνεκτικό. Έτσι, κάθε ορθογώνια ομάδα χωρίζεται σε δύο κομμάτια· και επειδή η προβολή διασπάται η O(n) είναι το ημιευθύ γινόμενο της SO(n) επί O(1). Σε πρακτικούς όρους, μια παρόμοια κατάσταση είναι ότι κάθε ορθογώνιος πίνακας μπορεί να παραχθεί παίρνοντας ένα πίνακα περιστροφής και, ενδεχομένως, κάνοντας αρνητική μία από τις στήλες του, όπως είδαμε με τους 2×2 πίνακες. Εάν n είναι περιττός, τότε το ημιευθύ γινόμενο είναι στην πραγματικότητα ένα ευθύ γινόμενο, και κάθε ορθογώνιος πίνακας μπορεί να παραχθεί παίρνοντας έναν ανάστροφο πίνακα και, ενδεχομένως, κάνοντας αρνητικές όλες τις στήλες του. Αυτό προκύπτει από την ιδιότητα των οριζουσών ότι δηλαδή κάνοντας αρνητική μια στήλη κάνει αρνητική την ορίζουσα, και έτσι κάνοντας περιττό πλήθος στηλών (αλλά όχι άρτιο) αρνητικές κάνει την ορίζουσα αρνητική. Θεωρήστε τώρα (n+1)×(n+1) ορθογώνιους πίνακες με το κάτω δεξιά στοιχειο τους ίσο με 1. Το υπόλοιπο της τελευταιας στήλης (και τελευταίας γραμμής) πρέπει να έχει μηδενικά, και το γινόμενο δυο τέτοιων πινάκων έχει την ίδια μορφή. Το υπόλοιπο του πίνακα είναι ένας n×n ορθογώνιος πίνακας· έτσι η O(n) είναι υποομάδα της O(n + 1) (και ολων των μεγαλήτερων ομάδων). [ 0 O ( n ) ⋮ 0 0 ⋯ 0 1 ] {\displaystyle {\begin{bmatrix}&&&0\\&O(n)&&\vdots \\&&&0\\0&\cdots &0&1\end{bmatrix}}} Αφού μια στοιχειώδης ανάκλαση υπό τη μορφή ενός πίνακα Χαουζχόλντερ μπορεί να μετατρέψει κάθε ορθογώνιο πίνακα σε αυτή την περιορισμένη μορφή, μια σειρά από τέτοιες ανακλάσεις μπορεί να φέρει οποιαδήποτε ορθογώνιο πίνακα στον ταυτοτικό· έτσι μια ορθογώνια ομάδα είναι ομάδα ανακλάσεων. Η τελευταία στήλη μπορεί να μετατραπεί σε οποιοδήποτε μοναδιαίο διάνυσμα, και κάθε επιλογή δίνει ένα διαφορετικό αντίγραφο της O(n) στη O(n+1)· με τον τρόπο αυτό η O(n+1) είναι μια δέσμη πάνω από την σφαίρα Sn με ίνα O(n). Παρομοίως, η SO(n) είναι μια υποομάδα της SO(n+1)· και κάθε ειδικός ορθογώνιος πίνακας μπορεί να παραχθεί από περιστροφές επιπέδου Γκίβενς χρησιμοποιώντας μία ανάλογη διαδικασία. Η δομή της δέσμης εξακολουθεί να υφίσταται: SO(n) ↪ SO(n+1) → Sn. Μία μόνο περιστροφή μπορεί να παράγει ένα μηδενικό στοιχείο στην πρώτη γραμμή της τελευταίας στήλης, και η σειρά των n−1 περιστροφών θα μηδενίσει όλα τα στοχεία εκτός από την τελευταία σειρά της τελευταίας στήλης του n×n πίνακα περιστροφής. Δεδομένου ότι τα επίπεδα είναι καθορισμένα , κάθε περιστροφή έχει μόνο ένα βαθμό ελευθερίας, τη γωνία της. Με επαγωγή, η SO(n) έχει επομένως ( n − 1 ) + ( n − 2 ) + ⋯ + 1 = n ( n − 1 ) / 2 {\displaystyle (n-1)+(n-2)+\cdots +1=n(n-1)/2} βαθμούς ελευθερίας, και τους ίδιους έχει η O(n). Οι μεταθετικοί πίνακες είναι ακόμα πιο απλοί· δεν σχηματίζουν μια ομάδα Lie, αλλά μόνο μια πεπερασμένη ομάδα με τάξη n!, τη συμμετρική ομάδα Sn. Με το ίδιο επιχείρημα, η Sn είναι μια υποομάδα της Sn+1. Οι άρτιες μεταθέσεις παράγουν την υποομάδα των μεταθετικών πινάκων με ορίζουσα +1 με τάξη n!/2, την εναλλασσόμενη ομάδα. Γενικότερα, η επίδραση οποιουδήποτε ορθογώνιου πίνακα διαχωρίζεται σε ανεξάρτητες δράσεις σε ορθογώνιους διδιάστατους υποχώρους. Δηλαδή, αν Q είναι ειδικός ορθογώνιος ότε μπορεί κανείς να βρει πάντα ένα ορθογώνιο πίνακα P, μια (περιστροφική) αλλαγή βάσης που φέρνει τον Q σε μπλοκ διαγώνια μορφή: P T Q P = [ R 1 ⋱ R k ] ( n α ρ τ ι o ς ) , P T Q P = [ R 1 ⋱ R k 1 ] ( n π ϵ ρ ι τ τ o ς ) . {\displaystyle P^{T}QP={\begin{bmatrix}R_{1}&&\\&\ddots &\\&&R_{k}\end{bmatrix}}\ (n\ \alpha \rho \tau \iota {\mbox{o}}\varsigma \ ),\ P^{T}QP={\begin{bmatrix}R_{1}&&&\\&\ddots &&\\&&R_{k}&\\&&&1\end{bmatrix}}\ (n\ \pi \epsilon \rho \iota \tau \tau {\mbox{o}}\varsigma \ ).} όπου οι πίνακες R1,...,Rk είναι 2×2 πίνακες περιστροφής, και με τα υπόλοιπα στοιχεία μηδέν. Κατ 'εξαίρεση ένα μπλοκ περιστροφής μπορεί να είναι διαγώνιο, ±I. Έτσι, κάνοντας μία στήλη αρνητική, εάν είναι αναγκαίο, και γνωρίζοντας ότι μία ανάκλαση διαγωνοποιέιται σε +1 και -1, κάθε πίνακας μπορεί να προσαχθεί στη μορφή P T Q P = [ R 1 ⋱ R k 0 0 ± 1 ⋱ ± 1 ] , {\displaystyle P^{T}QP={\begin{bmatrix}{\begin{matrix}R_{1}&&\\&\ddots &\\&&R_{k}\end{matrix}}&0\\0&{\begin{matrix}\pm 1&&\\&\ddots &\\&&\pm 1\end{matrix}}\\\end{bmatrix}},} Οι πίνακες R1,...,Rk δίνουν διατεταγμένα ζεύγη ιδιοτιμών που βρίσκονται επί του μοναδιαίου κύκλου στο μιγαδικό επίπεδο· έτσι αυτή η ανάλυση επιβεβαιώνει ότι όλες οι ιδιοτιμές έχουν απόλυτη τιμή 1. Εάν n είναι περιττός, υπάρχει τουλάχιστον μία πραγματική ιδιοτιμή, 1 ή -1· για μια 3×3 περιστροφή, το ιδιοδιάνυσμα που αντιστοιχεί στο +1 είναι ο άξονας περιστροφής. Ας υποθέσουμε ότι οι είσοδοι του 'Q είναι διαφορίσιμες συναρτήσεις του t, και ότι για t = 0 δίνει Q = I. Παραγωγίζοντας την συνθήκη διαγωνιοποίησης Q T Q = I {\displaystyle Q^{\mathrm {T} }Q=I\,\!} παίρνουμε Q ˙ T Q + Q T Q ˙ = 0 {\displaystyle {\dot {Q}}^{\mathrm {T} }Q+Q^{\mathrm {T} }{\dot {Q}}=0} Για t = 0 (Q = I), συνεπάγεται Q ˙ T = − Q ˙ . {\displaystyle {\dot {Q}}^{\mathrm {T} }=-{\dot {Q}}.} Στην ορολογία των Lie ομάδων, αυτό σημαίνει ότι η άλγεβρα Lie μιας ομάδας ορθογωνίων πινάκων (μητρώων) αποτελείται από αντισυμμετρικούς πίνακες. Πηγαίνοντας προς την αντίθετη κατεύθυνση, ο εκθετικός πίνακας κάθε αντισυμμετρικού πίνακα είναι ένας ορθογώνιος πίνακας (στην πραγματικότητα, ειδικά ορθογώνιος). Για παράδειγμα, το τρισδιάστατο αντικείμενο της φυσικής που λέγεται γωνιακή ταχύτητα είναι μια διαφορική περιστροφή, έτσι ένα διάνυσμα στην άλγεβρα Lie s o ( 3 ) {\displaystyle {\mathfrak {so}}(3)} να εφάπτεται στο SO(3). Με δεδομένο ότι ω = (xθ,yθ,zθ), με v = (x,y,z) ένα μοναδιαίο διάνυσμα, η σωστή μορφή του αντισυμμετρικού πίνακα ω είναι Ω = [ 0 − z θ y θ z θ 0 − x θ − y θ x θ 0 ] . {\displaystyle \Omega ={\begin{bmatrix}0&-z\theta &y\theta \\z\theta &0&-x\theta \\-y\theta &x\theta &0\end{bmatrix}}.} Η εκθετική μορφή αυτού είναι ο ορθογώνιος πίνακας για περιστροφή γύρω από τον άξονα v με γωνία θ· Θέτοντας c = cos θ/2, s = sin θ/2, exp ( Ω ) = [ 1 − 2 s 2 + 2 x 2 s 2 2 x y s 2 − 2 z s c 2 x z s 2 + 2 y s c 2 x y s 2 + 2 z s c 1 − 2 s 2 + 2 y 2 s 2 2 y z s 2 − 2 x s c 2 x z s 2 − 2 y s c 2 y z s 2 + 2 x s c 1 − 2 s 2 + 2 z 2 s 2 ] . {\displaystyle \exp(\Omega )={\begin{bmatrix}1-2s^{2}+2x^{2}s^{2}&2xys^{2}-2zsc&2xzs^{2}+2ysc\\2xys^{2}+2zsc&1-2s^{2}+2y^{2}s^{2}&2yzs^{2}-2xsc\\2xzs^{2}-2ysc&2yzs^{2}+2xsc&1-2s^{2}+2z^{2}s^{2}\end{bmatrix}}.} Η αριθμητική ανάλυση εκμεταλλεύεται πολλές από τις ιδιότητες των ορθογώνιων πινάκων για την (αριθμητική) γραμμική άλγεβρα, και προκύπτουν φυσικά. Για παράδειγμα, είναι συχνά επιθυμητό να υπολογίσει μια ορθοκανονική βάση για ένα χώρο, ή μια ορθογώνια αλλαγή βάσης. Αμφότερα λαμβάνουν τη μορφή ορθογώνιου πίνακα. Έχουν χαρακτηριστικό πολυώνυμο ίσο με ± 1 και όλες οι ιδιοτιμές τους είναι τάξης 1, κάτι που βοηθά την αριθμητική σταθερότητα. Μία συνέπεια είναι ότι ο αριθμός κατάστασης είναι 1 (η οποία είναι το ελάχιστο), έτσι ώστε τα σφάλματα δεν αυξάνονται όταν πολλαπλασιάζονται με ένα ορθογώνιο πίνακα. Πολλοί αλγόριθμοι χρησιμοποιούν ορθογώνιους πίνακες, όπως αντανακλάσεις Householder και περιστροφές Givens για το λόγο αυτό. Είναι επίσης χρήσιμο το γεγονός ότι, όχι μόνο είναι ένας ορθογώνιος πίνακας είναι αντιστρέψιμος, αλλά παίρνουμε εύκολα τον αντίστροφό του με ανταλλαγή δεικτών. Οι μεταθέσεις είναι ουσιαστικής σημασίας για την επιτυχία πολλών αλγορίθμων, συμπεριλαμβανομένης της απαλοιφής Gauss με μερική οδήγηση (όπου οι μεταθέσεις κάνουν την οδήγηση). Ωστόσο, σπάνια εμφανίζονται ρητά ως πίνακες. Η ειδική μορφή τους επιτρέπει την αποτελεσματικότερη παρουσίαση, όπως μια λίστα από n δείκτες. Ομοίως, οι αλγόριθμοι που χρησιμοποιούν Household και Givens πίνακες συνήθως χρησιμοποιούν εξειδικευμένες μεθόδους πολλαπλασιασμού και της αποθήκευσης. Για παράδειγμα, μια περιστροφή Givens επηρεάζει μόνο δύο σειρές από έναν πίνακα που πολλαπλασιάζει, αλλάζοντας έναν πλήρη πολλαπλασιασμό τάξης n3 σε μια πολύ πιο αποτελεσματική n τάξη. Όταν χρήσεις αυτών των αντανακλάσεων και των περιστροφών εισάγουν μηδενικά σε ένα πίνακα, ο χώρος που περισσεύει είναι αρκετός για να αποθηκευτούν επαρκή στοιχεία για την αναπαραγωγή του μετασχηματισμού, και να το πράξουν ισχυρά. (Σύμφωνα με τον Stewart (1976), δεν αποθηκεύουμε μια γωνία περιστροφής, η οποία είναι ταυτόχρονα ακριβή και έχει κακή συμπεριφορά.) Ένας σημαντικός αριθμός αποσυνθέσεων πινάκων (Golub & Van Loan 1996) αφορούν ορθογώνιοι πίνακες, συμπεριλαμβανομένων ιδίως: QR αποσύνθεση: M = QR, Q ορθογώνια, R άνω τριγωνικός. Singular αποσύνθεσης αξίας: 'M = UΣVT, U και V ορθογώνια, Σ μη αρνητική διαγώνιο. Eigendecomposition ενός συμμετρικού μήτρας(αποσύνθεση σύμφωνα με φασματικό θεώρημα): S = QΛQT, S συμμετρική, Q ορθογώνια, Λ διαγώνια. Polar αποσύνθεση: M = QS, Q ορθογώνια, S συμμετρική μη αρνητική οριστική. Σκεφτείτε ένα υπερορισμένο σύστημα γραμμικών εξισώσεων, όπως μπορεί να συμβεί με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις ενός φυσικού φαινομένου για να αντισταθμίσει πειραματικά σφάλματα. Έστω Ax = b, όπου A είναι m×n, m > n. Μια QR αποσύνθεση μειώνει τον A στον άνω τριγωνικό R. Για παράδειγμα, εάν το A είναι 5×3 τότε το R έχει την μορφή R = [ ⋆ ⋆ ⋆ 0 ⋆ ⋆ 0 0 ⋆ 0 0 0 0 0 0 ] . {\displaystyle R={\begin{bmatrix}\star &\star &\star \\0&\star &\star \\0&0&\star \\0&0&0\\0&0&0\end{bmatrix}}.} Η μέθοδος των ελαχίστων τετραγώνων έγκειται στην εύρεση του x που ελαχιστοποιεί το ‖Ax − b‖, η οποία ισοδυναμεί με το προβάλλον διάνυσμα b του υποχώρου που επεκτείνεται από τις στήλες του A. Υποθέτοντας ότι οι στήλες του A (και ως εκ τούτου και του R) είναι ανεξάρτητες, η λύση βρίσκεται από την σχέση ATAx = ATb. Τώρα ο ATA είναι τετραγωνικός (n×n), και αντιστρέψιμος, και επίσης ίσος με RTR. Αλλά οι κατώτερες σειρές των μηδενικών R είναι περιττές στο γινόμενο, το οποίο ήδη είναι σε παρογοντοποιημένη κάτω τριγωνική ή άνω τριγωνική μορφή, όπως στην απαλοιφή Gauss (αποσύνθεση Cholesky). Εδώ η ορθογωνιότητα είναι σημαντική όχι μόνο για να μειωθεί η ATA = (RTQT)QR στην RTR, αλλά επίσης, για την λύση χωρίς μεγάλα αριθμητικά προβλήματα. Στην περίπτωση ενός γραμμικού συστήματος το οποίο υποτιμάται, ή αλλιώς ένας μη αντιστρέψιμου πίνακα, η ιδιάζουσα αποσύνθεση (SVD) είναι εξίσου χρήσιμη. Με τον Α στη μορφή UΣVT , μια ικανοποιητική λύση χρησιμοποιεί την ψευδοαντιστροφή Moore-Penrose, VΣ+UT, όπου Σ+ απλώς αντικαθιστά κάθε μη μηδενική διαγώνια καταχώρηση με το αντίστοιχό της. Έστω x η είσοδος για VΣ+UTb. Η περίπτωση ενός τετραγωνικού αντιστρέψιμου πίνακα έχει επίσης ενδιαφέρον. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι το Α είναι ένας 3×3 πίνακας περιστροφής ο οποίος έχει υπολογισθεί ως η σύνθεση των πολυάριθμων περιστροφών. Το σημείο περιστροφής δεν ταιριάζει με τη μαθηματική ιδέα των πραγματικών αριθμών, έτσι ώστε ο Α έχει χάσει σταδιακά την πραγματική ορθογωνιότητα του. Μια Gram-Schmidt διαδικασία θα μπορούσε να ορθογωνιοποιήσει τις στήλες, αλλά δεν είναι η πλέον αξιόπιστη, ούτε η πιο αποτελεσματική, ούτε η πιο αμετάβλητη μέθοδος. Η πολική αποσύνθεση παραγοντοποιεί έναν πίνακα σε ένα ζεύγος πινάκων, ο ένας εκ των οποίων είναι ο μοναδικός πιο κοντινός ορθογώνιος πίνακας στο δοσμένο πίνακα, ή ένας από τους πιο κοντινούς, αν ο δοσμένος πίνακας είναι ο χαρακτηριστικός πίνακας. (Παραπλήσια μπορεί να μετρηθεί με οποιαδήποτε νόρμα πίνακα αμετάβλητη σε μία ορθογώνια αλλαγή βάσης, όπως είναι η φασματική νόρμα ή η νόρμα Frobenius.) Για έναν σχεδόν ορθογώνιο πίνακα, η ταχεία σύγκλιση στον ορθογώνιο παράγοντα μπορεί να επιτευχθεί με μια προσεγγιστική "μέθοδο του Νεύτωνα" , χάρη στον Higham (1986),(1990), επαναλαμβάνοντας κατά μέσο όρο τον πίνακα με την αντίστροφη μεταφορά του. Ο Dubrulle (1994) έχει δημοσιεύσει μια ταχεία μέθοδο με ένα βολικό τεστ σύγκλισης. Για παράδειγμα, σκεφτείτε ένα μη ορθογώνιο πίνακα για τον οποίο ο απλός αλγόριθμος μέσου όρου διαρκεί επτά βήματα [ 3 1 7 5 ] → [ 1.8125 0.0625 3.4375 2.6875 ] → ⋯ → [ 0.8 − 0.6 0.6 0.8 ] {\displaystyle {\begin{bmatrix}3&1\\7&5\end{bmatrix}}\rightarrow {\begin{bmatrix}1.8125&0.0625\\3.4375&2.6875\end{bmatrix}}\rightarrow \cdots \rightarrow {\begin{bmatrix}0.8&-0.6\\0.6&0.8\end{bmatrix}}} και του οποίου η επιτάχυνση γίνεται σε δύο στάδια (με γ = 0.353553, 0.565685). [ 3 1 7 5 ] → [ 1.41421 − 1.06066 1.06066 1.41421 ] → [ 0.8 − 0.6 0.6 0.8 ] {\displaystyle {\begin{bmatrix}3&1\\7&5\end{bmatrix}}\rightarrow {\begin{bmatrix}1.41421&-1.06066\\1.06066&1.41421\end{bmatrix}}\rightarrow {\begin{bmatrix}0.8&-0.6\\0.6&0.8\end{bmatrix}}} Η Gram-Schmidt δίνει μια κατώτερη λύση, που φαίνεται από μια Frobenius απόσταση 8,28659 αντί του ελάχιστου 8,12404. [ 3 1 7 5 ] → [ 0.393919 − 0.919145 0.919145 0.393919 ] {\displaystyle {\begin{bmatrix}3&1\\7&5\end{bmatrix}}\rightarrow {\begin{bmatrix}0.393919&-0.919145\\0.919145&0.393919\end{bmatrix}}} Ορισμένες αριθμητικές εφαρμογές, όπως μέθοδοι Monte Carlo και η εξερεύνηση των μεγάλων διαστάσεων χώρων δεδομένων, απαιτείται η παραγωγή ομοιόμορφα κατανεμημένων τυχαίων ορθογώνιων πινάκων. Στο πλαίσιο αυτό, "ομοιόμορφη" ορίζεται από την άποψη του μέτρου Haar, το οποίο ουσιαστικά προϋποθέτει ότι η διανομή δεν αλλάζει αν πολλαπλασιάζεται με οποιοδήποτε τυχαία επιλεγμένο ορθογώνιο πίνακα. Ορθογωνιοποιήση πινάκων με ανεξάρτητες και ομοιόμορφα κατανεμημένες τυχαίες εισόδους δεν οδηγεί σε ομοιόμορφα κατανεμημένος ορθογώνιους πίνακες [παραπομπή που απαιτείται] , αλλά ταιριάζει η αποσύνθεση QR των ανεξάρτητων κανονικά κατανεμημένων τυχαίων εισόδων, εφ 'όσον ο διαγώνιος πίνακας R περιέχει μόνο θετικές τιμές. Ο Stewart (1980) αντικατέστησε αυτή τη μέθοδο με μια πιο αποτελεσματική ιδέα των Diaconis & Shahshahani (1987) αργότερα γενικευμένη ως «αλγόριθμος υποομάδα» (στην οποία μορφή λειτουργεί εξίσου καλά για τις μεταθέσεις και περιστροφές). Για να δημιουργηθεί ένας (n + 1)×(n + 1) ορθογώνιος πίνακας, παίρνουμε έναν n×n πίνακα και ένα ομοιόμορφα κατανεμημένο μοναδιαίο διάνυσμα διάστασης n + 1. Κατασκευάζουμε μια αντανάκλαση Householder από το διάνυσμα και την εφαρμόζουμε στη συνέχεια στο μικρότερο πίνακα (ενσωματωμένα σε μεγαλύτερο μέγεθος με μία μονάδα (1) στη γωνία κάτω δεξιά). Το πρόβλημα της εύρεσης του κοντινότερου ορθογώνιου πίνακα Q σε δοσμένο πίνακα M σχετίζεται με το πρόβλημα του Ορθογώνιου Προκρούστη. Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί τρόποι για να πάρουμε τη μοναδική λύση, η απλούστερη από τις οποίες παίρνει την ιδιάζουσα αποσύνθεση της M και αντικαθιστώντας τις ιδιάζουσες τιμές με μονάδες. Μία άλλη μέθοδος εκφράζει την R ρητά, αλλά απαιτεί τη χρήση της τετραγωνικής ρίζας πίνακα: Q = M ( M T M ) − 1 2 {\displaystyle Q=M(M^{\mathrm {T} }M)^{-{\frac {1}{2}}}} Αυτό μπορεί να συνδυαστεί με την Βαβυλωνιακή μέθοδο για την εξαγωγή της τετραγωνικής ρίζας ενός πίνακα για να δώσει μια επαναληπτική σχέση που συγκλίνει σε έναν ορθογώνιο πίνακα τετραγωνικά: Q n + 1 = 2 M ( Q n − 1 M + M T Q n ) − 1 {\displaystyle Q_{n+1}=2M(Q_{n}^{-1}M+M^{\mathrm {T} }Q_{n})^{-1}} όπου Q 0 = M {\displaystyle Q_{0}=M} . Αυτές οι επαναλήψεις είναι σταθερές εφόσον ο αριθμός κατάσταση του M είναι μικρότερος του 3. Ένα λεπτό τεχνικό πρόβλημα επηρεάζει ορισμένες χρήσεις των ορθογώνιων πινάκων. Δεν είναι μόνο τα στοιχεία ομάδας με χαρακτηριστική 1 και -1 που δεν είναι συνδεδεμένα το ένα με το άλλο, ακόμη και το στοιχείο με χαρακτηριστική +1 , SO(n), που δεν είναι απλά συνδεδεμένο (με εξαίρεση για το SO(1), η οποία είναι τετριμμένη). Έτσι, μερικές φορές είναι βολικό, ή ακόμα και απαραίτητο, να εργαστεί κανείς με μια επικαλυπτόμενη ομάδα για το SO(n), την ομάδα spin, Spin(n). Ομοίως, ο O(n) έχει επικαλυπτόμενες ομάδες, τις pin ομάδες, Pin(n). Για n > 2, η Spin(n) είναι απλά συνδεδεμένη και, συνεπώς, η γενική ομάδα που επικαλύπτει για SO(n). Μέχρι στιγμής, το πιο διάσημο παράδειγμα μιας spin ομάδας είναι Spin(3), η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η SU(2), ή η ομάδα των quaternions μονάδας. Το Pin και ομάδες Spin βρίσκονται μέσα στην άλγεβρα Clifford , που οι ίδιες μπορούν να κατασκευαστούν από ορθογώνιους πίνακες. Αν Q δεν είναι ένας τετραγωνικός πίνακας, τότε οι σχέσεις QTQ = I και QQT = I δεν είναι ισοδύναμες. Η σχέση QTQ = I λέει ότι οι στήλες του Q είναι ορθοκανονικές. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν το Q είναι ένας m×n πίνακας με n ≤ m. Ομοίως, η σχέση QQT = I λέει ότι οι γραμμές του Q είναι ορθοκανονικές, η οποία απαιτεί n ≥ m. Δεν υπάρχει τυπική ορολογία για αυτούς τους πίνακες. Μερικές φορές ονομάζεται ΄΄ορθοκανονικοί πίνακες΄΄ και ενίοτε «ορθογώνιοι πίνακες", και μερικές φορές απλά "πίνακες με ορθοκανονικές σειρές ή στήλες". Diaconis, Persi; Shahshahani, Mehrdad (1987), «The subgroup algorithm for generating uniform random variables», Prob. In Eng. And Info. Sci. 1: 15–32, doi:10.1017/S0269964800000255, ISSN 0269-9648 Dubrulle, Augustin A. (1999), «An Optimum Iteration for the Matrix Polar Decomposition», Elect. Trans. Num. Anal. 8: 21–25, http://etna.mcs.kent.edu/ Golub, Gene H.; Van Loan, Charles F. (1996), Matrix Computations (3/e έκδοση), Baltimore: Johns Hopkins University Press, ISBN 978-0-8018-5414-9 Higham, Nicholas (1986), «Computing the Polar Decomposition—with Applications», SIAM Journal on Scientific and Statistical Computing 7 (4): 1160–1174, doi:10.1137/0907079, ISSN 0196-5204, http://locus.siam.org/SISC/volume-07/art_0907079.html, ανακτήθηκε στις 2013-06-06 Higham, Nicholas; Schreiber, Robert (July 1990), «Fast polar decomposition of an arbitrary matrix», SIAM Journal on Scientific and Statistical Computing 11 (4): 648–655, doi:10.1137/0911038, ISSN 0196-5204, http://locus.siam.org/SISC/volume-11/art_0911038.html, ανακτήθηκε στις 2013-06-06 [1] Stewart, G. W. (1976), «The Economical Storage of Plane Rotations», Numerische Mathematik 25 (2): 137–138, doi:10.1007/BF01462266, ISSN 0029-599X Stewart, G. W. (1980), «The Efficient Generation of Random Orthogonal Matrices with an Application to Condition Estimators», SIAM J. Numer. Anal. 17 (3): 403–409, doi:10.1137/0717034, ISSN 0036-1429 Hazewinkel, Michiel, επιμ.. (2001), «Orthogonal matrix», Encyclopedia of Mathematics, Springer, ISBN 978-1-55608-010-4, http://www.encyclopediaofmath.org/index.php?title=p/o070320 Tutorial and Interactive Program on Orthogonal Matrix
|
Στη γραμμική άλγεβρα, ένας ορθογώνιος πίνακας είναι ένας τετραγωνικός πίνακας με πραγματικά στοιχεία του οποίου οι γραμμές και οι στήλες είναι ορθογώνια μοναδιαία διανύσματα (π.χ., ορθοκανονικά διανύσματα). Ισοδύναμα, ένας πίνακας Q είναι ορθογώνιος εάν ο ανάστροφος του ισούται με τον αντίστροφο του: Q T = Q − 1 , {\displaystyle Q^{\mathrm {T} }=Q^{-1},\,} το οποίο συνεπάγεται Q T Q = Q Q T = I , {\displaystyle Q^{\mathrm {T} }Q=QQ^{\mathrm {T} }=I,\,} όπου I ο μοναδιαίος πίνακας (ή ταυτοτικός). Ένας ορθογώνιος πίνακας Q είναι αναγκαστικά αντιστρέψιμος (με αντίστροφο Q−1 = QT), ορθομοναδιαίος (Q−1 = Q*), και κανονικός (Q*Q = QQ*). Η ορίζουσα κάθε ορθογώνιου πίνακα είναι είτε +1 ή −1. Ως ένας γραμμικός μετασχηματισμός, ένας ορθογώνιος πίνακας διατηρεί το εσωτερικό γινόμενο των διανυσμάτων, συνεπώς δρα ως μια ισομετρία του Ευκλείδειου χώρου, όπως η περιστροφή ή η ανάκλαση. Με άλλα λόγια είναι ένας ορθομοναδιαίος μετασχηματισμός. Το σύνολο των n × n ορθογώνιων πινάκων σχηματίζει μία ομάδα O(n), γνωστή ως ορθογώνια ομάδα. Η υποομάδα SO(n) που αποτελείται από ορθογώνιους πίνακες με ορίζουσα +1 καλείται ειδική ορθογώνια ομάδα, και κάθε στοιχείο της είναι ένας ειδικός ορθογώνιος πίνακας. Ως γραμμικός μετασχηματισμός, κάθε ειδικός ορθογώνιος πίνακας δρα σαν μια περιστροφή.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82
|
Ερριέττα της Κλέβης
|
Ήταν η πρώτη κόρη του Φραγκίσκου Α΄ δούκα του Νεβέρ & κόμη του Ρετέλ και της Μαργαρίτας των Βουρβόνων-Λα Μαρς, κόρης του Καρόλου δούκα του Βαντόμ. Διαδέχθηκε τον αδελφό της ως δούκισσα του Νεβέρ & κόμισσα του Ρετέλ. Παντρεύτηκε το 1565 τον Λουδοβίκου Γκοντζάγκα πρίγκιπα της Μάντουα και είχε τέκνα: Αικατερίνη 1568-1629, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Α΄ των Βαλουά, δούκα του Λονγκεβίλ. Μαρία-Ενριέττα 1571-1614, παντρεύτηκε τον Ερρίκο της Λωρραίνης, δούκα του Μαγιέν. Κάρολος Α΄ δούκας του Νεβέρ και Ρετέλ· ως Κάρολος Γ΄ δούκας της Μάντουα. Boltanski, Ariane (2006). Les ducs de Nevers et l'État royal: genèse d'un compromis (ca 1550 - ca 1600) (in French). Librairie Droz. Commire, Anne; Klezmer, Deborah, eds. (2000). Women in World History: Harr-I. Yorkin Publications. Elliott, Lisa Keane (2012). "Charitable Intent in Late Sixteenth Century France: The Nevers Foundation and Single Poor Catholic Girls". In Scott, Anne M. (ed.). Experiences of Poverty in Late Medieval and Early Modern England and France. Routledge. Strage, Mark (1976). Women of Power: The Life and Times of Catherine de' Medici. Harcourt Brace Jovanovich.
|
H Ερριέττα, γαλλ. Henriette de Cleves / de La Mark (31 Οκτωβρίου 1542 - 24 Ιουνίου 1601) από τον Οίκο του Λα Μαρκ ήταν κόρη του δούκα του Νεβέρ και με τον γάμο της έγινε πριγκίπισσα της Μάντουας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%B9%CE%AD%CF%84%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%BB%CE%AD%CE%B2%CE%B7%CF%82
|
Έξι βιλαέτια
|
Το 1864, η Οθωμανική Αυτοκρατορία προχώρησε στην υλοποίηση αριθμού διοικητικών εδαφικών μεταρρυθμίσεων, επηρεασμένες από το ναπολεόντειο συγκεντρωτικό σύστημα, αντικαθιστώντας τις επαρχίες της αυτοκρατορίας από εικοσιεπτά βιλαέτια, τα οποία και έλαβαν την ονομασία της τοπικής έδρας τους. Κατόπιν αριθμού σχετικών τροποποιήσεων (το 1878, το 1880 και το 1895), το ανατολικό τμήμα της Ανατολίας, τελικώς, διαιρέθηκε διοικητικά, συνολικά, σε έξι βιλαέτια, στοχεύοντας, μέσω αυτού, στην αποδυνάμωση των αρμενικών πληθυσμών, μέσω της συνύπαρξής τους με άλλους λαούς, προκειμένου να μην αποτελούν συμπαγή πληθυσμιακή πλειοψηφία εντός συγκεκριμένων διοικητικών υποδιαιρέσεων, γεγονός το οποίο θα ήταν δυνατό να οδηγήσει σε εκ μέρους τους απαιτήσεις για περαιτέρω αυτονομία. Ο όρος «έξι αρμενικές επαρχίες», αρχικώς, χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου του Βερολίνου το 1878, όπου η Οθωμανική Αυτοκρατορία όφειλε να εγγυηθεί για την υλοποίηση σχετικών μεταρρυθμίσεων. Αρμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, 1912 Επίσημη οθωμανική απογραφή, 1914 Η πλειοψηφία εκ των σημερινών δυτικών ιστορικών συμφωνούν στο γεγονός πως η επίσημη οθωμανική απογραφή του 1914 υποτιμά τον ακριβή αριθμό των πληθυσμιακών μειονοτήτων, μεταξύ των οποίων και εκείνη των Αρμενίων. Συγκεκριμένα, η οθωμανική απογραφή δεν απαριθμεί τις εθνοτικές ομάδες, αλλά τις θρησκευτικές ομάδες. Συνεπώς, ως Αρμένιοι λογίζονται όσοι είναι πιστοί της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας, ωστόσο, οι Αρμένιοι οι οποίοι ισχυρίστηκαν πως ήσαν Μουσουλμάνοι κατεγράφησαν ως Μουσουλμάνοι, ενώ οι Αρμένιοι Προτεστάντες, όπως συνέβη και με τους Πόντιους, τους Έλληνες του Καυκάσου, καθώς και τους Λαζούς, κατεγράφησαν ως Άλλοι. Χάρτες Το σύνολο των αριθμητικών στοιχείων χρονολογείται από τις απαρχές του 20ού αιώνα. Δυτική Αρμενία Ιστορία των Αρμενίων κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Οθωμανικός αρμενικός πληθυσμός Διοίκηση της Δυτικής Αρμενίας Ρωσική Αρμενία Γενοκτονία των Αρμενίων
|
Τα έξι βιλαέτια · · (οθωμανικά τουρκικά: ولايت سته, Vilâyat-ı Sitte · · ), επίσης αναφερόμενα ως έξι αρμενικά βιλαέτια (αρμενικά: Վեց հայկական վիլայեթներ, Vets' haykakan vilayet'ner, τουρκικά: Altı vilayet, Altı Ermeni ili), ήταν βιλαέτια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τα οποία κατοικούνταν, κατά πληθυσμιακή πλειοψηφία, από Αρμένιους. Τα συγκεκριμένα έξι βιλαέτια ήσαν τα κάτωθι: το Βιλαέτι του Βαν, το Βιλαέτι του Ερζουρούμ, το Βιλαέτι του Μαμουρέτ-ουλ-Αζίζ, το Βιλαέτι του Μπιτλίς, το Βιλαέτι του Ντιγιάρμπακιρ, καθώς και το Βιλαέτι της Σεβαστείας · · · . Μαζί, αναφέρονται, ορισμένες φορές, ως «Οθωμανική Αρμενία» · , ως αντιπαράθεση προς την Ρωσική Αρμενία. Τα συγκεκριμένα βιλαέτια παραπέμπουν στις «επαρχίες κατοικούμενες από τους Αρμένιους», όπως αναφέρονται εντός του άρθρου 16 της συνθήκης ειρήνης η οποία υπεγράφη στον Άγιο Στέφανο (σημερινό Γιεσίλκιοϊ), στις 3 Μαρτίου 1878, καθώς και, στη συνέχεια, εντός του άρθρου 61 της τελική πράξεως του Συνεδρίου των Εθνών, το οποίο διεξήχθη στο Βερολίνο από τις 13 Ιουνίου 1878 έως τις 13 Ιουλίου του ιδίου έτους. Μέσω των συγκεκριμένων όρων, η Υψηλή Πύλη δεσμευόταν, αρχικώς, «για την υλοποίηση των βελτιωτικών εργασιών και μεταρρυθμίσεων, οι οποίες αποτελούν απαίτηση των τοπικών κοινωνιών των επαρχιών οι οποίες κατοικούνται από τους Αρμένιους», καθώς και, επίσης, «για την εγγύηση της ασφάλειάς τους απέναντι στους Κούρδους, καθώς και τους Κιρκάσιους» · .
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BE%CE%B9_%CE%B2%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%AD%CF%84%CE%B9%CE%B1
|
Reputation
|
Στις 18 Αυγούστου 2017, η Τέλιορ εκκαθάρισε όλους τους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και την επίσημη ιστοσελίδα της, προκαλώντας υποψίες για αναμονή νέου άλμπουμ. Στις 23 Αυγούστου 2017, ανακοίνωσε μέσω του Instagram τον τίτλο του νέου της άλμπουμ, καθώς και την ημερομηνία της κυκλοφορίας του, ενώ την επόμενη μέρα, βγήκε το πρώτο τραγούδι και σινγκλ, το "Look What You Made Me Do". Στις 3 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, κυκλοφόρησε ως δεύτερο τραγούδι και πρώτο προωθητικό το ...Ready For It?, το οποίο επανακυκλοφόρησε ως σινγκλ στο 24 Οκτωβρίου. Στις 20 Οκτωβρίου τα μεσάνυχτα, κυκλοφόρησε ένα τρίτο τραγούδι, το "Gorgeous", το οποίο προωθήθηκε μέσω ενός lyric video (βιντεοκλίπ με στίχους). Το τέταρτο τραγούδι και δεύτερο προωθητικό το "Call It What You Want", κυκλοφόρησε στις 2 Νοεμβρίου. Το άλμπουμ βγήκε ολόκληρο στην κυκλοφορία στις 10 Νοεμβρίου 2017. Στις 24 Αυγούστου 2017, κυκλοφόρησε το πρώτο τραγούδι και σινγκλ από το άλμπουμ, το "Look What You Made Me Do". Το τραγούδι αυτό έσπασε σημαντικό αριθμό μεγάλων ρεκόρ, όπως τα περισσότερα stream στο Spotify σε ένα 24ωρο, από κάθε καλλιτέχνη. Επίσης, ανέβηκε στο νούμερο ένα του τσαρτ Billboard Hot 100, με τις μεγαλύτερες πωλήσεις της χρονιάς, κάντοντας το τραγούδι το πέμπτο νο.1 της Τέιλορ Σουιφτ αλλά και το πρώτο από σόλο γυναίκα καλλιτέχνη μετά το Hello της Αντέλ. Το μουσικό του βίντεο έκανε πρεμιέρα στος 27 Αυγούστου 2017, κατά τη διάρκεια των MTV Video Music Awards 2017, και προβλήθηκε μέσα σε ένα 24ωρο 43,2 εκατομμύρια φορές στο YouTube, τις περισσότερες προβολές από κάθε βίντεο σπάζοντας το ρεκόρ του Hello της Αντέλ που είχε 27,7 εκταομμύρια το 2015. Στις 23 Οκτωβρίου του 2017, κυκλοφόρησε teaser του βιντεοκλίπ του τραγουδιού ...Ready For It?, το οποίο είχε ήδη κυκλοφορήσει ως προωθητικό τραγούδι από τις 3 Σεπτεμβρίου . Στις 24 Οκτωβρίου, το τραγούδι κυκλοφόρησε ως κανονικό και δεύτερο σινγκλ καθώς εστάλη στο ραδιόφωνο rhythmic contemporary, ενώ το βίντεο βγήκε στο YouTube στις 27 του μηνός. Στις 19 Οκτωβρίου 2017, ανακοινώθηκε ένα νέο τραγούδι, το "Gorgeous", το οποίο έγινε διαθέσιμο την επόμενη μέρα μέσω διαδυκτυακών διαρροών ώς το πρώτο προωθητικό τραγούδι του άλμπουμ.Στις 2 Νοεμβρίου 2017, μέσω ανακοινώσεων στους λογαριασμούς της στο Instagram και στο Twitter, η Τέιλορ ανακοίνωσε πως εμπρόκειτο να κυκλοφορήσει το δεύτερο προωθητικό τραγούδι του άλμπουμ, το "Call It What You Want", το οποίο κυκλοφόρησε τελικά τα μεσάνυχτα της 3ης Νοεμβρίου. Διασκευές Το "Look What You Made Me Do" περιλαμβάνει το ρυθμό από το τραγούδι "I'm Too Sexy" του συγκροτήματος Right Said Fred.
|
Το Reputation (που σημαίνει φήμη) είναι το έκτο στούντιο άλμπουμ της αμερικανίδας τραγουδίστριας - τραγουδοποιού Τέιλορ Σουίφτ. Κυκλοφόρησε στις 10 Νοεμβρίου του 2017 από την εταιρεία Big Machine Records. Το άλμπουμ γράφτηκε από την ίδια την Τέιλορ, αλλά και από τους παραγωγούς Τζακ Αντόνοφ, Μαξ Μάρτιν και Shellback. Το Reputation αναδείχτηκε το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ του 2017. Επιπλέον η Τέιλορ δέχτηκε συγχαρητήρια από τους κριτικούς για την μουσική και τους στίχους του άλμπουμ, συγκεντρώνοντας μεγάλο αριθμό βραβείων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Reputation
|
Αεροπορία Στρατού (Ελλάδα)
|
Μέχρι να σχηματιστεί η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία ως ενιαίο Όπλο οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις λειτούργησαν σε διάφορες σχολές εκπαίδευσης στο Στρατό και στο Πολεμικό Ναυτικό. Το 1912 συγκροτήθηκε ο πρώτος αεροπορικός στόλος και συμπεριλήφθηκε στον Ελληνικό Στρατό ο Λόχος Αεροπορίας με υπαγωγή στο Τάγμα Συγκοινωνιών του Μηχανικού και έδρα τη Λάρισα. Το 1913, ιδρύθηκε προσωρινά ο Λόχος Αεροπόρων, με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Με εγκύκλιο του υπουργείου Στρατιωτικών κλήθηκαν 800 αξιωματικοί από τα Σώματα Στρατού αλλά μόνο 6 επιλέχθηκαν. Τρία χρόνια αργότερα, το 1915, δημιουργήθηκε η Αεροπορική Υπηρεσία Στρατού, η οποία περιλαμβάνει Έμπεδο, Λόχο Αεροπόρων και Αεροπορική Μοίρα, με έδρα το Παλαιό Φάληρο. Μεταξύ 1915-1917, η Αεροπορική Υπηρεσία Στρατού μετακινήθηκε από και προς τη Θεσσαλονίκη αρκετές φορές για να φτάσει στο αεροδρόμιο Σέδες. Στις 19 Δεκεμβρίου 1929 ιδρύθηκε το Υπουργείο Αεροπορίας, το οποίο έθεσε υπό ενιαία διοίκηση τις αεροπορικές δυνάμεις με αποτέλεσμα μέχρι και το 1949 να μην συνεχιστεί η ανάπτυξη της αεροπορικής δύναμης ως μέλους του Στρατού Ξηράς ή του Πολεμικού Ναυτικού και να μην εκπαιδεύονται στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων αεροπόροι, μιας και το 1931 ιδρύθηκε η Σχολή Αεροπορίας, μετέπειτα Σχολή Ικάρων . Το έμβλημα αναπαριστά τον Πήγασο, το φτερωτό άλογο της ελληνικής μυθολογίας, όπου συμβολίζουν τα σύγχρονα φτερωτά άλογα της Αεροπορίας Στρατού που πετούν στους αιθέρες, ημέρα και νύχτα για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους. Το σύνθημα "Τοις Τολμώσιν η Τύχη" προέρχεται από το απόφθεγμα του Θουκυδίδη, "τοις τολμώσιν η τύχη αεί ξύμφορός έστιν" και σημαίνει "Σ' αυτούς που τολμούν, η τύχη είναι πάντα ευνοϊκή". Ο συνδυασμός συμβόλου και ρήσης δεν είναι τυχαίος, αλλά έχει άμεση σχέση με το έργο και την αποστολή της ΑΣ καθώς τα στελέχη της διδάσκονται ότι η τόλμη αποτελεί το κοινό προτέρημα όλων των μεγάλων ανθρώπων, αποκτάται με τη μελέτη και τη συνεχή άσκηση και μαζί με την τύχη, η οποία ακολουθεί τους τολμηρούς, οδηγεί στην επιτυχία και τη νίκη. Με σκοπό την σωστή παρατήρηση, ώστε να μπορεί να είναι αποτελεσματικότερο το Πυροβολικό, αποφασίσθηκε να δημιουργηθεί Μονάδα Εναέριας Παρατήρησης ονομαζόμενη Εναέριας Παρατήρησης Πυροβολικού (Ε.ΠΑΡ Πυροβολικού)η οποία θα χρησιμοποιούσε αεροσκάφη για την παρατήρηση. Η Ε.ΠΑΡ στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκε και για άλλες αποστολές όπως η συλλογή πληροφοριών, η λήψη αεροφωτογραφιών, η μεταφορά αξιωματικών και επιτελών, η αναγνώριση εδάφους και άλλες σημαντικές αποστολές για τον Στρατό. Το 1947 θεωρείται ως χρονική αφετηρία. της Αεροπορίας Στρατού Τον Ιανουάριο του 1947 θα μεταβούν στην Αγγλία, στην Σχολή Αεροπορίας οι πρώτοι δύο αξιωματικοί Πυροβολικού ώστε να εκπαιδευτούν ως χειριστές και στο Άντοβερ (RAF Andover) ως εναέριοι παρατηρητές. Η διάρκεια εκπαίδευσης ήταν ένας χρόνος. Το 1948 δημιουργήθηκε ένα τμήμα Ε.ΠΑΡ. με την επάνδρωση ενός αξιωματικού του Πυροβολικού ο οποίος είχε εκπαιδευτεί στην Αγγλία και αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας. Διοικητής ήταν ο Υποσμηναγός Σταμάτιος Καραθανάσης. Τα αεροπλάνα της μονάδας ήταν AUSTER και Harvard. Το Ε.ΠΑΡ. θα εκτελέσει τις πρώτες του αποστολές στις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά τον Εμφύλιο στις περιοχές της Ρούμελης, Κορωνίδας, Γράμμου και Βίτσι. Σκοπός της αποστολής ήταν η αναγνώριση και η επιτήρηση εδάφους.Το 1949 με μέριμνα του ΓΕΑ θα δημιουργηθεί άλλο ένα τμήμα Ε.ΠΑΡ το οποίο με ενέργειες της Διεύθυνσης Πυροβολικού και το ΓΕΣ θα ονομαστεί Σμήνος Συνεργασίας Σμήνος Ε.ΠΑΡ με έδρα το Α/Δ Κοζάνης και θα επανδρωθεί με προσωπικό του Πυροβολικού (7) και της Αεροπορίας (6). Το 1949 το Σμήνος Ε.ΠΑΡ θα λάβει μέρος στην στρατιωτική επιχείρηση "Πυρσός" και αμέσως μετά θα διαλυθεί.Στα Τέλη του 1949 μετά από προσπάθειες της Διεύθυνσης Πυροβολικού θα αποφασισθεί η δημιουργία Μοίρας Ε.ΠΑΡ στον Ελληνικό Στρατό ώς ανεξάρτητη μονάδα του Πυροβολικού βασισμένη στα πρότυπα στρατών ξένων χωρών και η οποία δεν θα έχει καμία εξάρτηση από την Πολεμική Αεροπορία . Τον Απρίλιο του 1950 θα κληθούν αξιωματικοί του Πυροβολικού να εκπαιδευτούν στην Σχολή Αεροπορίας στο Τατόι ως χειριστές αεροσκαφών. Τον Αύγουστο του 1950 θα συγκροτηθεί η πρώτη Μονάδα Εναέριας Παρατήρησης 190 Μ.Ε.ΠΑΡ και θα ανήκει στο Πυροβολικό, με έδρα το βοηθητικό αεροδρόμιο Μεγάρων . Σ’ αυτήν θα χορηγηθούν τα πρώτα οκτώ αεροσκάφη τύπου Piper L-18B και θα επανδρωθεί με χειριστές (Ε.ΠΑΡ) αξιωματικούς Πυροβολικούκαι χειριστές της Πολεμικής Αεροπορίας . Μέχρι τα τέλη του 1951 η Μοίρα θα διαθέτει 22 χειριστές και 15 αεροσκάφη. Η εκπαίδευση των χειριστών γινόταν στην Σχολή Αεροπορίας και των τεχνικών σε διάφορες άλλες μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας. Αποφασίσθηκε λοιπόν να σταλούν χειριστές στη σχολή Αεροπορίας οι οποίοι θα έπαιρναν το πτυχίο του εκπαιδευτή πτήσεων και αργότερα θα αναλάμβαναν την εκπαίδευση των υπολοίπων Αξιωματικών Πυροβολικού. Με αυτό τον τρόπο θα άρχιζε σιγά-σιγά να ανεξαρτητοποιείται ο Στρατός από την Αεροπορία. To 1952 ιδρύεται στα Μέγαρα η Σχολή Εναέριας Παρατήρησης, με αποστολή την εκπαίδευση χειριστών Ε.ΠΑΡ Πυροβολικού. To 1953 θα συγκροτηθούν Σμήνη Ε.ΠΑΡ. σε κάθε Διοίκηση Πυροβολικού Σώματος Στρατού και Μεραρχίας . Το 1954 η 190 Μοίρα Ε.ΠΑΡ θα πάψει να είναι ανεξάρτητη και θα υπαχθεί στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο , ως Πτέρυγα Ε.ΠΑΡ της Σχολής Πυροβολικού . Την ίδια χρονιά θα συγκροτηθεί η 200 Μοίρα Ε.ΠΑΡ. με έδρα το Α/Δ Βόλου , με σκοπό την συντήρηση των αεροσκαφών. To 1956 θα συγκροτηθούν οι 197, 198 και 199 Μοίρες Ε.ΠΑΡ και οι οποίες θα τοποθετηθούν στην Α' Β' και Γ' Στρατιά. Παρατήρηση Βολών Πυροβολικού Συλλογή Πληροφοριών Παρατηρήσεις δραστηριότητας Αναγνώριση εδάφους Αναγνώριση περιοχών μελλοντικής ανάπτυξης Πτήσεις διοικητών και επιτελείου Πτήσεις Επαφής Για καθορισμό θέσεων στρατιωτικών τμημάτων Υποβοήθηση τμημάτων τεθωρακισμένων Λήψη αεροφωτογραφιών Έλεγχο μονάδων και παραλλαγής Εκτύλιξη τηλεφωνικών γραμμών Βελτίωση δικτύου ασύρματων επικοινωνίας με την χρήση αεροσκαφών ως σταθμών αναμετάδοσης Ρίψη εφοδίων και μεταφορά Υλικού Η δεκαετία του ΄60 θα αποτελέσει σταθμό για την Αεροπορία Στρατού, τα Ε.ΠΑΡ θα μετονομαστούν σε Αεροπορία Στρατού καθιερώνοντας το όνομα μέχρι και σήμερα, ενώ την ίδια χρονιά θα αποφασισθεί στην Σχολή χειριστών Μοίρας Ε.ΠΑΡ. να εκπαιδεύονται χειριστές όλων των Όπλων Σωμάτων. Έτσι, οι Μοίρες Ε.ΠΑΡ. θα διαλυθούν και θα ανασυγκροτηθούν με την ονομασία Λόχοι Αεροπορίας Στρατού (Λ.Α.Σ.). Αποτέλεσμα της ανασυγκρότησης αυτής είναι η Πτέρυγα Ε.ΠΑΡ να μετονομαστεί το 1961 σε Σχολή Αεροπορίας Στρατού (Σ.Α.Σ). Το 1968 θα συγκροτηθεί στο ΓΕΣ η Διεύθυνση Αεροπορίας Στρατού, στην οποία και θα ανατεθεί ο έλεγχος και η παρακολούθηση των Μονάδων . Το 1969 θα συγκροτηθεί ο πρώτος Λόχος Ελικοπτέρων Λ.Ε/Π με έδρα το Στρατιωτικό Αεροδρόμιο Βόλου στην περιοχή του Στεφανοβίκειου με την απόκτηση ελικοπτέρων τύπου Bell OH-13 την ίδια χρονιά θα έρθουν και τα πρώτα ελικόπτερα του Αμερικανικού Στρατού τύπου UH-1H ή όπως παγκοσμίως ειναι γνωστά ως "ΧΙΟΥΙ". Την δεκαετία του '70 του ΄80 και του ΄90 θα γίνουν πολλές αλλαγές στην Αεροπορία Στρατού . Το 1971 θα συγχωνευθεί ο Λόχος Ελικοπτέρων με το 24ο Λ.ΑΣ και θα συγκροτήσουν το 1ο Τ.Ε.Α.Σ. Το 1974 θα συγκροτηθεί το 307 Τάγμα Συντήρησης Αεροπορικού Υλικού (Τ.ΣΥ.Α.Υ.) Το 1975 θα καταργηθούν οι Λ.Α.Σ των Μεραρχιών και το 1977 θα συγκροτηθεί το 2ο Τ.Ε.Α.Σ με την συγχώνευση του 25ου Λ.Α.Σ. Το 1982 θα συγκροτηθεί η Διμοιρία Μέσης Μεταφορικής Ικανότητας με την απόκτηση 5 Boeing CH-47 Chinook . Την ίδια χρονιά οι Λ.Α.Σ. των Σωμάτων Στρατού θα καταργηθούν . Το 1995 εκπαιδεύονται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής οι πρώτοι χειριστές Ε/Π AH-64 Apache και θα συγκροτηθεί το 1ο Τάγμα Επιθετικών Ελικοπτέρων. Το 1996 είναι η σημαντικότερη στιγμή της Αεροπορίας Στρατού γιατί οι συνθήκες πλέον επιβάλουν η Αεροπορία Στρατού να γίνει ξεχωριστό Όπλο , έτσι στα πλαίσια Ανασυγκροτήσεως του Ελληνικού Στρατού η Αεροπορία Στρατού γίνεται το 6ο Όπλο ως όπλο υποστηρίξεως Μάχης . Το 1998 συγκροτείται η 1η Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού η οποία υπάγεται στο Β' Σώμα Στρατού και είναι ο πρώτος επιχειρησιακός σχηματισμός της Αεροπορίας Στρατού έχει ως αποστολή την οργάνωση , τον συντονισμό και την εκτέλεση των επιχειρήσεων της Αεροπορίας Στρατού. Σε αυτήν ανήκουν όλες οι Μονάδες Αεροπορίας Στρατού (Μ.Α.Σ.) και φροντίζει για την διοίκηση των έλεγχο και την εκπαίδευση αυτών . Την ίδια χρονιά συγκροτείται και το Τάγμα Υποστήριξης Τ. ΥΠ/1ης ΤΑΞ.Α.Σ. το οποίο το 2006 θα μετονομασθεί σε 1ο Τάγμα Υποστήριξης. Το 2006 συγκροτείται το 2ο Τ.Ε.Ε/Π με έδρα τα Μέγαρα και την απόκτηση 12 νέων AH-64D Apache. Το 2021 ιδρύεται η Διοίκηση Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) και αποφασίζεται και η δημιουργία της Μονάδας Αεροπορικών Ειδικών Επιχειρήσεων (ΜΑΕΕ) στη βάση της Πάγχης Μεγάρων στην Αττική. Σκοπός της είναι η παροχή οργανικού αεροπορικού πυλώνα για την ΔΕΠ, ώστε να καλυφθεί η Σύνθετη Τμηματική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων που έχει αποφασιστεί. Η ΜΑΕΕ θα επιχειρεί με τα τέσσερα ελικόπτερα ειδικών επιχειρήσεων NH-90 που έχουν παραγγελθεί, καθώς και με δύο ελικόπτερα CH-47SD που φέρουν σύστημα αυτοπροστασίας και δεξαμενές αυξημένης χωρητικότητας καυσίμων. Αποστολή της Αεροπορίας Στρατού είναι η εκτέλεση αποστολών Μάχης , η διεξαγωγή επιχειρήσεων σε συνεργασία με τα άλλα όπλα του Στρατού Ξηράς η υποστήριξης Μάχης και Διοικητικής Μέριμνας. Μετακινήσεις υψηλών προσώπων και μετακινήσεις της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Σημαντική είναι και η προσφορά της στο κοινωνικό σύνολο συμμετέχοντας σε επιχειρήσεις μεταφοράς ασθενών από διάφορες περιοχές της Ελλάδος. Σε επιχειρήσεις αεροπυρόσβεσης, δασοπροστασίας και σε περιπτώσεις όπου πληγείσες από θεομηνίες περιοχές χρειάζονται άμεσης βοήθειας παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια. Διεύθυνση Αεροπορίας Στρατού (ΔΑΣ) - Έδρα: Γενικό Επιτελείο Στρατού Σχολή Αεροπορίας Στρατού (ΣΑΣ) - Έδρα: Αλεξάνδρεια Ημαθίας Κέντρο Εκπαίδευσης Αεροπορίας Στρατού (ΚΕΑΣ) - Έδρα: Αλεξάνδρεια Ημαθίας 307 Τεχνικό Συγκρότημα Υποστηρίξεως Αεροπορικού Υλικού (307 ΤΣΥΑΥ) - Έδρα: Στεφανοβίκειο Μαγνησίας1η Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού (1η ΤΑΞΑΣ) - Έδρα: Στεφανοβίκειο Μαγνησίας, στην οποία ανήκουν οργανωτικά: Στρατηγείο Ταξιαρχίας - Έδρα: Στεφανοβίκειο Μαγνησίας Λόχος Στρατηγείου - Έδρα: Στεφανοβίκειο Μαγνησίας 1o Tάγμα Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού (1o ΤΕΑΣ) - Έδρα: Στεφανοβίκειο Μαγνησίας, με ελικόπτερα UH-1H Huey και AB-205, καθώς και τα αποκτηθέντα OH-58D Kiowa Warrior 3o Tάγμα Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού (3o ΤΕΑΣ) - Έδρα: Αλεξάνδρεια Ημαθίας, με ελικόπτερα UH-1H Huey και AB-205 1o Tάγμα Επιθετικών Ελικοπτέρων (1o ΤΕΕΠ) - Έδρα: Στεφανοβίκειο Μαγνησίας, με επιθετικά ελικόπτερα AH-64A+ 2o Tάγμα Επιθετικών Ελικοπτέρων (2o ΤΕΕΠ) - Έδρα: Στεφανοβίκειο Μαγνησίας, με επιθετικά ελικόπτερα AH-64DHA 1ο Τάγμα Υποστήριξης Αεροδρομίου (1ο ΤΥΑΔ) - Έδρα: Στεφανοβίκειο Μαγνησίας 17ος Λόχος Διαβιβάσεων - Έδρα: Στεφανοβίκειο Μαγνησίας 2ο Συγκρότημα Αεροπορίας Στρατού (2ο ΣΥΑΣ) όπου υπάγονται οι παρακάτω μονάδες: 2o Tάγμα Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού (2o ΤΕΑΣ) - Έδρα: Μέγαρα Αττικής, με ελικόπτερα UH-1H Huey και AB-205 καθώς και τα νεότερα NH-90 4o Tάγμα Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού (4o ΤΕΑΣ) - Έδρα: Μέγαρα Αττικής, με όλα τα βαρέα ελικόπτερα CH-47 Chinook όλων των εκδόσεων 2ο Τάγμα Υποστηρίξεως Αεροδρομίου (2ο ΤΥΑΔ) - Έδρα: Μέγαρα Αττικής Ελληνική Πολεμική Αεροπορία ΓΕΣ Ιστορία της Αεροπορίας Στρατού Σχετικές Πληροφορίες ΑΣ Η Πορεία προς την Ενιαία Πολεμική Αεροπορία Υποπτεράρχος Αντώνιος Σκαρμαλιωράκης. ΜΝΗΜΕΣ και ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ (από το 1941 έως το 1973) – Μύθοι και Αλήθεια. ISBN 960-7931-56-4.
|
Η Αεροπορία Στρατού (ΑΣ) είναι ένα από τα έξι Όπλα του Ελληνικού Στρατού. Οργανικά ανήκει στη Διεύθυνση Αεροπορίας Στρατού, η οποία υπάγεται στο Γενικό Επιτελείο Στρατού. Η Αεροπορία Στρατού έγινε Όπλο του στρατού το 1996. Αρχικά δε λειτουργούσε ως ανεξάρτητος κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά υπήρχε ως τμήμα του Στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D_(%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1)
|
Ερνστ Τρελτς
|
Ο Τρέλτς γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1865 στο Χάουνστέττεν της Σουαβίας, κοντά στο Άουγκσμπουργκ. Ήταν το μεγαλύτερο τέκνο της λουθηρανικής οικογένειας του Βαυαρού γιατρού Έρνστ Τρελτς και της Ευγενίας Κέπελ που προερχόταν από τη Νυρεμβέργη. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο γυμνάσιο του Άουγκσμπουργκ στη συνέχεια γράφτηκε το 1884 στο Πανεπιστήμιο του Έρλανγκεν, όπου σπούδασε λουθηρανική θεολογία, καθώς αν και αρχικά σκεφτόταν να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, εν τέλει προτίμησε τη θεολογία, πιστεύοντας πως μελετώντας τη, θα συνδύαζε τα δύο κύρια ενδιαφέροντά του, τα οποία ήταν η μεταφυσική και η ιστορία. Έπειτα από ένα χρόνο και έχοντας διαπιστώσει τη διαφορά φιλοσοφίας μεταξύ του ίδιου και του συντηρητικού κλίματος που κυριαρχούσε στον θεολογικό κλάδο του πανεπιστημίου, αποχώρησε, συνεχίζοντας στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και από εκεί στο Γκαίτινγκεν έχοντας το ίδιο κύριο αντικείμενο σπουδών. Από το 1891 και μετά δίδαξε σε αρκετά γερμανικά πανεπιστήμια: αρχικά στο Γκαίτινγκεν ως υφηγητής, μετά στη Βόννη ως έκτακτος καθηγητής, στη Χαϊδελβέργη ως τακτικός καθηγητής και αργότερα στο Βερολίνο. Κατά τα 21 έτη παραμονής του στη Χαϊδελβέργη εξέδωσε το 1902 το βιβλίο «Θεμελιώδη προβλήματα της Ηθικής» και μια σειρά από άρθρα που πραγματεύονταν την ανάπτυξη των χριστιανικών εκκλησιών. Κυριότερο έργο του Τρελτς θεωρείται το «Οι κοινωνικές θεωρίες των Χριστιανικών Εκκλησιών και ομάδων» (γερμ: Die Soziallehren der christlichen Kirchen und Gruppen), το οποίο εκδόθηκε το 1912. Τρία χρόνια αργότερα, στράφηκε από την κλασική θεολογία στην φιλοσοφία της θρησκείας και ακολούθως ανέλαβε την έδρα της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, την οποία και κράτησε μέχρι τον θάνατό του. Απεβίωσε την 1η Φεβρουαρίου του 1923 στο Βερολίνο, όπου και θάφτηκε. Ήταν παντρεμένος από το 1901, ενώ από γάμο του απέκτησε το 1913 έναν γιο. Ο Έρνστ Τρελτς μελέτησε την κοινωνική φιλοσοφία του Χριστιανισμού και ειδικότερα του Προτεσταντισμού. Θεωρείται ως ένας από τους θεμελιωτές της κοινωνιολογίας της θρησκείας βασισμένος σε μια κοινωνιολογία του Χριστιανισμού. Η έντονη ενασχόλησή του με τον ιστορισμό (Historismus) προκάλεσε τον χαρακτηρισμό του ως Φιλοσόφου της ιστορίας, και ταυτόχρονα ξεπερνά διλήμματα τύπου: θεολογία-θρησκειολογία. Ο Τρελτς, είδε τη σχέση θρησκείας και κοινωνίας με τη ματιά του θεολόγου κι όχι μόνο του οικονομολόγου. Αν ο Μαξ Βέμπερ έβλεπε μέσα από το έργο του, τους πόλους της θρησκείας και της κοινωνίας να ταυτίζονται και ο μαρξισμός τη θρησκεία ως εποικοδόμημα της κοινωνίας, ο Τρελς υπερβαίνει την όποια μεταξύ τους διάσταση. Επιπλέον, δεν αντιμετώπισε την φιλοσοφία της θρησκείας από φιλοσοφική σκοπιά, αλλά σε σχέση με τη ζώσα θρησκεία. Ο Τρελτς θεωρείται ως ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της θρησκειοϊστορικής σχολής της κοινωνιολογίας, καθώς και της ιστορικής θεώρησης της θρησκείας. Ο Τρελτς διακρίνει τρεις μορφές του χριστιανικού φαινομένου: την Εκκλησία, τη θρησκευτική αίρεση ή σέκτα και τον μυστικισμό. Πρόκειται για τρεις ιδεότυπους με βάση τις ιστορικές εμπειρίες του Καθολικισμού και του Προτεσταντισμού. Από την άλλη πλευρά, δεν φαίνεται να ασχολήθηκε με την μελέτη της Ορθόδοξης Εκκλησίας και δεν είναι γνωστό σε ποια έκταση μπορεί να εφαρμοστούν οι παρατηρήσεις του και εκεί. Σύμφωνα με τον Τρελτς: «Εκκλησία είναι ένας θεσμός στον οποίο έχει δοθεί η χάρη και η σωτηρία σαν αποτέλεσμα της Λύτρωσης του ανθρώπου. Είναι σε θέση να δεχθεί τις μάζες και να προσαρμοστεί στις συνθήκες του κόσμου γιατί, ως ένα σημείο, μπορεί να αγνοεί την ανάγκη της υποκειμενικής αγιότητας προς όφελος των αντικειμενικών θησαυρών της χάρης και της λύτρωσης. Η θρησκευτική μερίδα ή σέκτα είναι μια εκούσια κοινωνία που τη συνθέτουν χριστιανοί με αυστηρές και καθορισμένες πεποιθήσεις, που τους συνδέει μεταξύ τους το γεγονός ότι έχουν όλοι τους την εμπειρία της νέας γέννησης. Οι πιστοί αυτοί ζουν ξέχωρα από τον κόσμο, σε μικρές ομάδες, δίδουν έμφαση στο νόμο μάλλον παρά στη χάρη, και δημιουργούν, σε ποικίλους βαθμούς τη χριστιανική τάξη που βασίζεται στην αγάπη μέσα στον ιδιαίτερο κύκλο τους. Όλα αυτά γίνονται σαν προπαρασκευή και σε αναμονή της έλευσης της βασιλείας του Θεού. Ο μυστικισμός σημαίνει ότι ο κόσμος των ιδεών, που κρυσταλλώθηκε σε τυπικά τελετουργικά και δόγματα, μετατρέπεται σε μια καθαρά προσωπική και εσωτερική εμπειρία. Αυτό οδηγεί στο σχηματισμό ομάδων σε καθαρά προσωπική βάση, χωρίς μόνιμες μορφές , ου τείνουν να εξασθενίσουν τη σημασία των λατρευτικών μορφών του δόγματος και του ιστορικού στοιχείου Αυτές οι έννοιες έχουν γίνει από τότε κεντρικής σημασίας για την κοινωνιολογική μελέτη των θρησκειών. Έχουν αναφερθεί ως επιδρώντες επί της σκέψης του Τρελτς οι Γκέοργκ Ζίμελ, Φ. Τένις, Κάρολος Μαρξ (αν και ο ίδιος απέρριπτε τον μαρξισμό), Καντ, Ντιλνάι, Σπένγκλερ, Σλάιερμάχερ και ο Μαξ Βέμπερ, αλλά και οι Αλβέρτος Ρίτσλ, Χέρμαν Λότζε, Lagerde, η ιστορικοθρησκευτική έρευνα, το νεοϊδεαλιστικό κίνημα, και η υπερλογική φιλοσοφία της ζωής. Αν και υπήρξε διαπρεπής προσωπικότητα της εποχής του, αμέσως μετά τον θάνατό του, ο Τρελτς και το έργο του θεωρήθηκαν ξεπερασμένοι και πέρασαν στη λήθη, κυρίως υπό το βάρος των αρνητικών πορισμάτων του Καρλ Μπαρτ, στο πλαίσιο της ευρύτερης απόρριψης της προτεσταντικής φιλελεύθερης θεολογίας (της οποίας κύριος εκπρόσωπος ήταν ο Τρελτς), από το αντίστοιχο ρεύμα της νεορθοδοξίας. Ωστόσο με αφετηρία τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Τρελτς και η θεολογία του επανήλθαν στο προσκήνιο. Στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και στην εκεί υπάρχουσα θεολογική σχολή λειτουργεί ερευνητικό κέντρο με αντικείμενο τη μελέτη της σκέψης και την έκδοση του έργου του Γερμανού θεολόγου. Παράλληλα με τη συγγραφική και επιστημονική του πορεία, ο Τρελτς ασχολήθηκε ενεργά και με τα πολιτικά πράγματα. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Χαϊδελβέργη ήταν μέλος της Άνω Βουλής του Μπάντεν, ενώ μετέπειτα συμμετείχε στην Πρωσική Βουλή. Κατά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε μεταξύ των διανοούμενων που στήριξαν δημόσια την είσοδο της Γερμανικής Αυτοκρατορίας στη σύγκρουση, ωστόσο από τα τέλη του 1916 αναθεώρησε τις απόψεις του. Μεταπολεμικά διετέλεσε μέλος του φιλελεύθερου Γερμανικού Δημοκρατικού Κόμματος και μεταξύ των ετών 1919 και 1921 τοποθετήθηκε στη θέση του γραμματέα του Γερμανικού Υπουργείου Πολιτισμού, με αρμοδιότητα στα θρησκευτικά ζητήματα. Grundprobleme der του Ethik, 1902 (ελληνικά: Θεμελιώδη προβλήματα της Ηθικής) Die Soziallehren der christlichen Kirchen und Gruppen, 2 Vols. Tübingen: J.C.B. Mohr (Paul Siebeck). 1912 (ελλ: Οι κοινωνικές θεωρίες των Χριστιανικών Εκκλησιών και ομάδων) Der Historismus und seine Probleme, Tübingen:J.C.B. Mohr (Paul Siebeck). 1922 (ελλ: Ιστορισμός και τα προβλήματά του) A.Hasenfauss, «Ernst Troeltsch», Μεγάλη Παιδαγωγική Εγκυκλοπαίδεια, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, τόμος 5 (1968), σελ. 395 Νικολαΐδη, Αποστόλου Β. (2007). Κοινωνιολογία της Θρησκείας. Αθήνα: εκδόσεις Γρηγόρη. Απόστολος Νικολαΐδης, Κοινωνιολογία των αιρέσεων. Από την αίρεση στην εκκλησία και από την Εκκλησία στις αιρέσεις και στο μυστικισμό. Σπουδή στον Ernst Troeltsch και το σύγχρονο αιρετισμό, εκδ. Γρηγόρης, Αθήνα, 2009,σελ. 19-24 Νικολαΐδης, Απόστολος Β. (2009). Κοινωνική Ηθική. Αθήνα: εκδόσεις Γρηγόρη. Δημήτρης Τσαούσης, Χρηστικό λεξικό κοινωνιολογίας, εκδ. Gutenberg, Αθήνα, 1989, σελ. 376 Δημήτρης Τσαούσης, Η κοινωνία του ανθρώπου. Εισαγωγή στην κοινωνιολογία, εκδ. Gutenberg, Αθήνα, 1981, σελ. 535-537 britannica [1] Encyclopedia of Religion and Society [2] Ernst Troeltsch Research Centre [3] Βασίλης Φίλιας, Κοινωνιολογία του Πολιτισμού, Δεύτερος τόμος, εκδ.Παπαζήσης, Αθήνα, 2001, σελ.219-246 DEMOSTHENES SAVRAMIS,«Anfang und Ausbau der Religionssoziologie (Ernst Troeltsch-Max Weber)» , ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΝΒ', Τεύχος 1,(1981), σελ. 63-74 [4]
|
Ο Έρνστ Τρέλτς (γερμανικά: Ernst Troeltsch, 17 Φεβρουαρίου 1865 - 1η Φεβρουαρίου 1923) ήταν Γερμανός θεολόγος, θρησκειολόγος, φιλόσοφος και συγγραφέας προτεσταντικού δόγματος. Ασχολήθηκε με τις κοινωνικές πτυχές της ιστορίας του Χριστιανισμού και θεωρείται βασικός εκπρόσωπος της θρησκειοϊστορικής σχολής, ενώ με την αμφισβήτηση του ισχυρισμού πως η Εκκλησία κατέχει την απόλυτη αλήθεια, άσκησε μεγάλη επίδραση στους νεότερους θεολόγους της εποχής του. Παράλληλα με την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία, ασχολήθηκε ενεργά και με την πολιτική, καταλαμβάνοντας δημόσια αξιώματα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%83%CF%84_%CE%A4%CF%81%CE%B5%CE%BB%CF%84%CF%82
|
Περικλής Κρητικός
|
Από μικρή ηλικία ο Κρητικός έγινε μέλος του Παναχαϊκού Γ.Σ. ήταν μάλιστα από τους πρώτους αθλητές του αναφέρεται στους εταίρους του συλλόγου το 1892, εταίροι ήταν τα μέλη κάτω από 18 ετών. Στους πρώτους εσωτερικούς αγώνες του Παναχαϊκού το 1892 ήταν πρώτος σε αγώνα δρόμου, δεν διασώθηκε η απόσταση, στον προκριματικό ήταν επίσης πρώτος, είχε πάρει μέρος και στην αναρρίχηση επί κάλω. Στους Β' ετήσιους εσωτερικούς αγώνες του Παναχαϊκού το 1893 πήρε μέρος χωρίς να κατακτήσει κάποιο από τα αθλοθετημένα έπαθλα. Το 1893 ο Παναχαϊκός δημιούργησε και μουσική μπάντα ο Κρητικός αναφέρεται στους μουσικούς της. Το 1916 μετά τον θάνατο του πατέρα του Χαράλαμπου ανέλαβε την οικογενειακή βιοτεχνία κατασκευής κεφαλομαντήλων. Ο Περικλής Κρητικός επέκτεινε τη βιοτεχνία του πατέρα του και δημιούργησε εργοστάσιο κατασκευής νημάτων που έγινε ανώνυμος εταιρία το 1929 και λειτούργησε συνεχώς έως το 2000 που έκλεισε . Στην συνέχεια η εταιρεία επεκτείνεται και στον κλάδο των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων με την αγορά και λειτουργία του ξενοδοχείου "Majestik" στο κέντρο της πόλης που το κτίριο διασώζεται ακόμα και σήμερα. Το 1952 επέκτεινε την εταιρεία σε παρασκευή συναφών προϊόντων με τα νήματα και την κατασκευή νέου εργοστασίου. Το 1921 είχε αγοράσει το θερινό θέατρο "Παράδεισος" στο κέντρο, σήμερα, της πόλης που στην θέση του κατασκεύασε τον κινηματογράφο-θέατρο "Πάνθεον" όπου καταστράφηκε το 1940 σε βομβαρδισμό και ανακατασκευάστηκε από τον Κρητικό για να του δοθεί η σημερινή του μορφή . Ο Περικλής Κρητικός είχε βοηθήσει οικονομικά στην αποπεράτωση του στρατιωτικού νοσοκομείου, στην δωρεά οίκου τυφλού, κι άλλα. Ο Κρητικός ασχολήθηκε με την πολιτική. Στην κυβέρνηση του Μεταξά το 1936 ήταν Υπουργός πρόνοιας από το 1936 ως το 1938 και υφυπουργός Αγορανομίας το 1937-1938 (15/5/1937-12/12/1938)
|
Ο Περικλής Κρητικός, (Πάτρα ? - Πάτρα 1955), ήταν Έλληνας βιομήχανος πολιτικός, βουλευτής και υπουργός. Ήταν γόνος οικογένειας των Πατρών. Ο πατέρας του Χαράλαμπος ήταν ο πρώτος από την οικογένεια που ασχολήθηκε με το εμπόριο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82
|
Σεμπαστιάνο Βισκόντι Πράσκα
|
Γεννήθηκε στη Ρώμη, στις 23 Ιανουαρίου 1883, όντας μέλος της οικογένειας ευγενών των Βισκόντι Πράσκα, πατρικίων της Αλεσσάντρια. Έχοντας καταταγεί στον Βασιλικό Στρατό, ξεκίνησε σπουδές στη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία Πεζικού και Ιππικού της Μόντενα, από την οποία και αποφοίτησε με τον βαθμό του λοχαγού πεζικού το 1904. Συμμετείχε στον Ιταλοτουρκικό Πόλεμο, μετά το πέρας του οποίου έλαβε την τιμητική διάκριση του Χάλκινο Μετάλλιο της Στρατιωτικής Αξίας, και, στη συνέχεια, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά το πέρας του οποίου έλαβε, για δεύτερη φορά, την τιμητική διάκριση του Χάλκινου Μεταλλίου της Στρατιωτικής Αξίας, καθώς και εκείνη του Πολεμικού Σταυρού της Αξίας. Έχοντας προαχθεί ως αντισυνταγματάρχης το 1917, έγινε δεκτός στη Σχολή Πολέμου του Στρατού του Τορίνο, όπου μετά το πέρας των σπουδών του υπηρέτησε εντός του γενικού επιτελείου. Τον Ιανουάριο του 1920, μετέβη στη Γερμανία ως μέλος της Διασυμμαχικής Επιτροπής για την Άνω Σιλεσία, ωστόσο, το 1921, επέστρεψε στην Ιταλία, όπου διορίστηκε στο Υπουργείο Πολέμου, ενώ, το 1922, έγινε δεκτός στο Συμβούλιο του Στρατού. Με σημείο εκκίνησης τον Μάρτιο του 1924, διετέλεσε στρατιωτικός ακόλουθος της Πρεσβείας του Βασιλείου της Ιταλίας στο Βελιγράδι, όπου και παρέμεινε για χρονικό διάστημα διάρκειας, συνολικά, έξι ετών, προτού ανακληθεί το 1930, έχοντας προηγουμένως κατηγορηθεί, με αρκετά ευθύ τρόπο, από την Κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας για κατασκοπευτική δράση εντός των εθνικών εδαφών της. Επιστρέφοντας για σύντομο χρονικό διάστημα στο γενικό επιτελείο, ανέλαβε τη διοίκηση του 36ου Συντάγματος Πεζικού και, στη συνέχεια, τη στρατιωτική διοίκηση της πόλης της Μπολόνια. Τον Οκτώβριο του 1933, διορίστηκε στο γραφείο του αρχηγού του γενικού επιτελείου του στρατού, στρατηγού Πιέτρο Μπαντόλιο. Στη συνέχεια, απομακρύνθηκε των καθηκόντων του κατόπιν σχετικής αποφάσεως του ίδιου του αρχηγού του γενικού επιτελείου, καθώς θεωρείτο ύποπτος για την αποκάλυψη μυστικής συμφωνίας η οποία είχε συναφθεί μεταξύ του ίδιου του Μπαντόλιο και του Γάλλου στρατηγού Μωρίς Γκαμελέν. Πάντοτε θεωρούμενος ως γαλλόφιλος, είχε δηλώσει, λίγους μήνες μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πως η ήττα του Γ΄ Ράιχ απέναντι στους Συμμάχους θα έπρεπε να θεωρείται ως αναπόφευκτη. Κατά τη διάρκεια του Οκτωβρίου του ίδιου έτους, εξέδωσε βιβλίο στρατιωτικής στρατηγικής υπό τον τίτλο Guerra decisiva, εντός του οποίου ανέπτυσσε τη θεωρία ενός κεραυνοβόλου πολέμου, γρήγορου και ταραχώδους, τον οποίο διαβάστηκε προς της έκδοσής του από τον ίδιο τον Μπενίτο Μουσσολίνι. Ο Ντούτσε εκτίμησε δεόντως το συγκεκριμένο βιβλίο, ενώ δεν αποκλείεται πως το τελευταίο επηρέασε καθοριστικά αρκετά από τα γεγονότα που οδήγησαν στο ξέσπασμα του Πολέμου της Αιθιοπίας. Ο Μουσσολίνι είχε ιδιαίτερη εκτίμηση προς το πρόσωπό του, από την εποχή που ήταν στρατιωτικός ακόλουθος στο Βελιγράδι. Ήδη, από το 1931, ο θαυμασμός του προς το πρόσωπό του ήταν τέτοιος που σχετική αναφορά γίνεται εντός των σημειώσεων των αρχείων του στρατηγού Πιέτρο Γκατσέρα. Τον Απρίλιο του 1934, ως απεσταλμένος του Μπαντόλιο, πραγματοποίησε αναγνωριστική επίσκεψη στην Ερυθραία, όπου, μετά την επιστροφή του, συνέταξε σχετική έκθεση η οποία βοήθησε στην οργάνωση των επιχειρησιακών σχεδίων εισβολής στην Αιθιοπία, τα οποία και υλοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του αμέσως επόμενου έτους.Κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, ορίστηκε διοικητής του ιταλικού εκστρατευτικού σώματος το οποίο ήταν υπεύθυνο για τον έλεγχο του Σάαρ, στο πλαίσιο σχετικής απόφασης η οποία είχε ληφθεί από την Κοινωνία των Εθνών για την εποπτεία των τοπικών εκλογών οι οποίες θα λάμβαναν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή. Τον Ιανουάριο του 1935, προβιβάστηκε στον βαθμό του στρατηγού μεραρχίας, καθιστάμενος, παράλληλα, επίτιμος υπασπιστής της Αυτού Εξοχότητας Βασιλέα Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ΄. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, ανέλαβε τη διοίκηση της 5ης Ταξιαρχίας Πεζικού «Κοσσερία», ενώ τον Σεπτέμβριο του 1937 προήχθη στον βαθμό του στρατηγού μεραρχίας και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ανέλαβε τη διοίκηση της 2ης Μεραρχίας Ιππικού «Εμανουέλε Φιλιμπέρτο Τέστα ντι Φέρρο». Για σύντομο χρονικό διάστημα, διετέλεσε στρατιωτικός ακόλουθος της ιταλικής πρεσβείας στο Παρίσι, όπου και ακολούθησε η ταχεία επιδείνωση των γαλλοϊταλικών διμερών σχέσεων, η οποία έλαβε χώρα αμέσως μετά την εισβολή των γερμανικών δυνάμεων στην Τσεχοσλοβακία. Έπειτα από την κατάληψη της Αλβανίας, η οποία έλαβε χώρα τον Απρίλιο του 1939, παρέμεινε στη θέση του στο Παρίσι, προτού, ωστόσο, ανακληθεί στην Ιταλία στα τέλη του έτους, όπου και διορίστηκε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού. Για σύντομο χρονικό διάστημα, διετέλεσε διοικητής της Γ΄ Σώματος Στρατού, το οποίο βρισκόταν σταθμευμένο κατά μήκος των γαλλοϊταλικών συνόρων, ενόψει της εισόδου στον πόλεμο του Βασιλείου της Ιταλίας, στο πλευρό της Γερμανίας. Στις 26 Μαΐου, κατόπιν σχετικής υποδείξεως του Υπουργού Εξωτερικών, Γκαλεάτσο Τσιάνο και του στρατηγού Ουμπάλντο Σόντου, υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ορίστηκε αρχιδιοικητής των ιταλικών ενόπλων δυνάμεων οι οποίες ήσαν παρούσες στην Αλβανία (ιταλικά: Comando Superiore Truppe Albania), στη θέση του στρατηγού Κάρλο Τζελόζο. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης γνωριμίας του με τον Μουσσολίνι, η οποία έλαβε χώρα στο Παλάτσο Βενέτσια, δεν υπήρξε η οποιαδήποτε συζήτηση περί πολέμου με την Ελλάδα ή τη Γιουγκοσλαβία. Κατά την άφιξή του στην Αλβανία, ανέλαβε τη διοίκηση ενισχυμένου σώματος στρατού, το οποίο αποτελείτο από, περίπου, 100.000 άνδρες, ενώ αποτελείτο από πέντε μεραρχίες, καθώς και βοηθητικές μονάδες και αλβανικές μεραρχίες, οι οποίες, αριθμητικά, αντιστοιχούσαν σε, περίπου, δύο μεραρχίες.Από την ανάληψη, κιόλας, των καθηκόντων του ως διοικητής δραστηριοποιήθηκε άμεσα για τον σχηματισμό ορισμένων αλβανικών ομάδων ατάκτων, υπό τη διοίκηση των Τζαφέρ Μπέη Ίπι και Καζίμ Μπέη Κοκούλι. Την 1η Ιουνίου, λίγες ημέρες προ της εισόδου της Ιταλίας στον πόλεμο, προήχθη στον βαθμό του στρατηγού στρατιωτικού σώματος. Κατά τον μήνα Ιούλιο, ο Μουσσολίνι, ωθούμενος από τον Υπουργό Εξωτερικών, Γκαλεάτσο Τσιάνο, προκειμένου να αντισταθμίσει την ήττα του Γκρατσιάνι στη Βόρεια Αφρική, καθώς και τις στρατιωτικές επιτυχίες της Βέρμαχτ, έλαβε τη απόφαση να επιτεθεί σε ουδέτερη χώρα, δίχως προηγουμένως να έχει συμβουλευτεί τη σύμμαχό του, Γερμανία. Το Βασίλειο της Ελλάδας αποτέλεσε τον επιλεγμένο στόχο, καθώς η κατάληψή του θεωρείτο εύκολη, λαμβάνοντας υπόψη σχετική εκτίμησή του για την έλλειψη επιθυμίας για πόλεμο εκ μέρους των Ελλήνων.Το Γενικό Επιτελείο Στρατού προχώρησε στην οργάνωση σχεδίου εισβολής, το οποίο ήταν γνωστό ως «Esigenza G» ή «Emergenza G». Το αρχικό επιχειρησιακό σχέδιο εκπονήθηκε από τον στρατηγό Τζελόζο, κατόπιν σχετικής εντολής του Μουσσολίνι, έπειτα από την επιστροφή του από την Αλβανία. Προέβλεπε τη χρησιμοποίηση, συνολικά, 11 μεραρχιών, δύο συνταγμάτων ιππικού, καθώς και εντός συντάγματος γρεναδιέρων, ωστόσο, προκειμένου αυτό να είναι επιτυχημένο, θα έπρεπε, παράλληλα, ο βουλγαρικός στρατός να πραγματοποιήσει επίθεση στη Θράκη, υποχρεώνοντας μέρος των ελληνικών δυνάμεων να αποχωρήσουν από το μέτωπο της Ηπείρου. Το αμέσως επόμενο σχέδιο προέβλεπε τη χρησιμοποίηση, συνολικά, είκοσι μεραρχιών, οι οποίες θα έχριζαν σχετικής υλικοτεχνικής υποστήριξης, οι οποίες θα έπρεπε να βρίσκονται, ήδη, στην Αλβανία προ της έναρξης των εχθροπραξιών. Στις 11 Αυγούστου, κλήθηκε από τον Τσιάνο στη Ρώμη, όπου και ο υπουργός τον ενημέρωσε για την απόφαση εισβολής στην περιοχή της Τσαμουριάς, καθώς και στα Ιόνια Νησιά, δίνοντάς του εντολή να προετοιμαστεί για την εκκίνηση των επιχειρήσεων προ του τέλους του μήνα. Στα Τίρανα, εργάστηκε για καιρό για τη σύνταξη σχεδίου εισβολής στην Ελλάδα, το οποίο προϋπέθετε τη χρήση, συνολικά, τεσσάρων «διπλών» μεραρχιών (divisione binaria), δηλαδή μεραρχιών που είχαν στη σύνθεσή μόνο δυο συντάγματα πεζικού, οι οποίες θα πραγματοποιούσαν επίθεση σε μέτωπο συνολικού μήκους, περίπου, 60 μιλίων. Στις 14 Οκτωβρίου, ο Μπαντόλιο, έχοντας ενημερωθεί σχετικά με την προηγούμενη συνάντηση η οποία, ήδη, είχε πραγματοποιηθεί, τον διέταξε να υπακούει παρά μόνον στις εντολές οι οποίες προέρχονταν από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Στις 13 Οκτωβρίου, ελήφθη η επίσημη απόφαση επίθεσης στην Ελλάδα, την οποία και μετέφερε ο Μουσσολίνι στον Μπαντόλιο κατά τη διάρκεια συνάντησης κορυφής στην οποία συμμετείχαν, πέραν του ιδίου, οι Μουσσολίνι, Μπαντόλιο, Τσιάνο και Φραντσέσκο Γιακομόνι ντι Σαν Σαβίνο, με την ημερομηνία έναρξης των στρατιωτικών επιχειρήσεων να ορίζεται στις 26 Οκτωβρίου, προτού, στη συνέχεια, αναβληθεί για τις 28 Οκτωβρίου. Στις 28 Οκτωβρίου, καθώς η χειμερινή περίοδος πλησίαζε, τα ιταλικά στρατεύματα ξεκίνησαν επίθεση κατά μήκος του απόκρημνου και επικίνδυνου ορεινού εδάφους το οποίο αποτελούσε το μέτωπο της Ηπείρου, συναντώντας κατά την προέλασή τους μικρή αντίσταση, με αποτέλεσμα να σταλεί σχετικό τηλεγράφημα στη Ρώμη, σύμφωνα με το οποίο η προέλαση πραγματοποιούνταν με «ταχύ ρυθμό». Ωστόσο, λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, καθώς και της απαρχής αντεπιθέσεων οι οποίες πραγματοποιούνταν από τον αρχηγό του γενικού επιτελείου του ελληνικού στρατού, Αλέξανδρου Παπάγου, η προέλαση ανεκόπη στις 8 Νοεμβρίου. Ο Μουσσολίνι, όντας αγανακτισμένος με τους χειρισμούς του, τον απομάκρυνε από την ηγεσία των στρατευμάτων την ίδια μέρα, αντικαθιστώντας τον με τον στρατηγό Ουμπάλντο Σόντου, ο οποίος, επίσης δεχόμενος ασταμάτητες πιέσεις από τον δικτάτορα, απέτυχε να ανατρέψει την έκβαση των συγκρούσεων, με αποτέλεσμα, με τη σειρά του, να αντικατασταθεί, λίγο καιρό αργότερα, άμεσα από τον νέο αρχηγό του γενικού επιτελείου στρατού, τον στρατηγό Ούγκο Καβαλλέρο, ο οποίος και μετέβη από τη Ρώμη στα Τίρανα, προκειμένου να διευθύνει από εκεί τις πολεμικές επιχειρήσεις στο ελληνικό μέτωπο. Ο Καβαλλέρο του ανέθεσε τη διοίκηση της νεοσχηματισθείσας 11ης Στρατιάς, η οποία σχηματίστηκε στις 9 Νοεμβρίου, ως αποτέλεσμα της συγχώνευσης μεταξύ των προϋπαρχόντων Comando Superiore Truppe Albania και Η΄ και ΚΕ΄ Σώματος Στρατού (πρώην Σώματος Στρατού «Τσαμουριά»), προτού αναπτυχθεί εντός του νότιου τομέα του μετώπου. Στη συνέχεια, οι δυνάμεις της αναπτύχθηκαν περαιτέρω κατά μήκος ζώνης εκτεινόμενης από την οροσειρά της Πίνδου έως το Ιόνιο Πέλαγος. Κατά την άφιξη του Σόντου στην Αλβανία, ο τελευταίος διέταξε την άμεση μεταβολή των στρατευμάτων σε στάση άμυνας, καθώς η αρχική επίθεση θα έπρεπε να θεωρείται ως αποτυχημένη. Ο ιταλικός στρατός, καθώς και, γενικότερα, η φασιστική εξωτερική πολιτική υπέστησαν, λόγω της σημαντικής διπλωματικής και στρατιωτικής αποτυχίας, σημαντικό αντίκτυπο: στις 4 Δεκεμβρίου η παραίτηση του αρχηγού του γενικού στρατιωτικού επιτελείου, του Στρατάρχη της Ιταλίας Μπαντόλιο, έγινε δεκτή από τον Μουσσολίνι, ο οποίος και τον αντικατέστησε με τον στρατηγό Καβαλλέρο. Είχε προηγηθεί, στις 11 Νοεμβρίου, η απομάκρυνση του Βισκόντι Πράσκα από τη διοίκηση της 11ης Στρατιάς, με τον Κάρλο Τζελόζο να τον αντικαθιστά, ενώ, τον Δεκέμβριο, αποστρατεύτηκε πλήρως. Σε αρκετές περιπτώσεις, ανεπιτυχώς, προσπάθησε να ανατρέψει τη συγκεκριμένη απόφαση, ωστόσο ουδέποτε ανεκλήθη εκ νέου σε υπηρεσία. Έπειτα από την ανακωχή της 8ης Σεπτεμβρίου 1943, εντάχθηκε στα αντιστασιακά κινήματα εναντίον των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων, ωστόσο, στις 24 Οκτωβρίου, συνελήφθη και, στη συνέχεια, καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του μετατράπηκε σε φυλάκιση εντός γερμανικού εδάφους, όπου και φυλακίστηκε εντός του Offizierslager 64Z του Σόκεν (Πόζναν), από το οποίο και απελευθερώθηκε τον Απρίλιο του 1945, μαζί με αριθμό άλλων ανώτατων αξιωματικών του Κόκκινου Στρατού. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου, υπήρξε ο ίδιος μάρτυρας της εισόδου των σοβιετικών στρατευμάτων στο Βερολίνο. Κατά την επιστροφή του στην Ιταλία, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, εξέδωσε αυτοβιογραφία του υπό τον τίτλο Ho aggredito la Grecia (Rizzoli, 1946), μία επινοητική εκ μέρους του προσπάθεια για την προσωπική του επανόρθωση, καθώς και μία απόπειρα μείωσης της προσωπικής του ευθύνης στην καταστροφή του ιταλικού στρατού στο ελληνικό μέτωπο. Πάντοτε μετά το πέρας του πολέμου, είχε ζητήσει, ανεπιτυχώς, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Λουίτζι Εϊνάουντι, την επανεξέταση της ένστασής του κατά της απόφασης καθαίρεσής του το 1940. Υπήρξε Μέγας Μάγιστρος του Συνοδικού Στρατιωτικού Τάγματος των Ιπποτών της Ομόνοιας. Από το 1951 και έως τον θάνατό του, υπήρξε Μέγας Μάγιστρος του Κυρίαρχου Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Γεωργίου Καρινθίας. Παντρεμένος με την Αντζέλικα Τσόππι, κόρης του γερουσιαστή Βιττόριο, απεβίωσε στο Μόντε Πόρτσιο Κατόνε, πλησίον της Ρώμης, στις 25 Φεβρουαρίου 1961. Χάλκινο Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας «Υπεύθυνος για τη μεταφορά των διαταγών και των ενημερώσεων στις διάφορες στρατιωτικές μονάδες, παρά το γεγονός πως τραυματίστηκε ελαφρά κατά την απαρχή των συγκρούσεων, συνέχισε το έργο του με θάρρος και ανδρεία καθ'όλη τη διάρκεια της ημέρας. Μεργκέμπ, 27 Ιανουαρίου 1912». Χάλκινο Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας «Κατά τη διάρκεια περισσότερων από δύο ετών πολέμων, υπό αριθμό διαφορετικών καταστάσεων, πραγματοποίησε παράτολμες αποστολές αναγνώρισης κατά μήκος του μετώπου, ενώ ως αξιωματικός διαβίβασε εντολές μεταξύ των διαφορετικών στρατιωτικών μονάδων, επιδεικνύοντας αποφασιστικότητα και άγνοια κινδύνου. Μέντιο Ιζόντσο, Μάιος 1915 - Σεπτέμβριος 1917». Αναμνηστικό Μετάλλιο της Εκστρατείας της Αλβανίας Πολεμικός Σταυρός της Αξίας Αναμνηστικό Μετάλλιο του Ιταλοαυστριακού Πολέμου του 1915-18 (4 έτη εκστρατείας) Αναμνηστικό Μετάλλιο της Ενοποίησης της Ιταλίας Ιταλικό Αναμνηστικό Μετάλλιο της Νίκης Ιππότης του Τάγματος των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου Αξιωματούχοι του Τάγματος των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου Ταξίαρχος του Τάγματος των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου Μέγας Αξιωματούχος του Τάγματος των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου — 15 Απριλίου 1940 Ιππότης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας Αξιωματούχος του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας Ταξίαρχος του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας — Βασιλικό διάταγμα της 13ης Ιανουαρίου 1924 Ελληνοϊταλικός Πόλεμος Ουμπάλντο Σοντού Κάρλο Τζελόζο Περιοδικά (Αγγλικά) «Sebastiano Visconti Prasca». www.generals.dk. Generals. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2019.
|
Ο Σεμπαστιάνο Βισκόντι Πράσκα (ιταλικά: Sebastiano Visconti Prasca, Ρώμη, 28 Φεβρουαρίου 1883 - Μόντε Πόρτσιο Κατόνε, 25 Φεβρουαρίου 1961) ήταν Ιταλός στρατηγός, βετεράνος του Ιταλοτουρκικού Πολέμου, καθώς και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Έφτασε ως τον βαθμό του στρατηγού στρατιωτικού σώματος του Βασιλικού Στρατού, ενώ είναι γνωστός για την αποτυχημένη στρατιωτική ηγεσία του κατά τις απαρχές του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, στο πλαίσιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BF_%CE%92%CE%B9%CF%83%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9_%CE%A0%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1
|
Saab 900
|
Η πρώτη γενιά εισήχθη τον Μάιο του 1978, για την σεζόν του 1979. Είναι διαχρονικά γνωστή ως η «κλασική γενιά 900» και είχε βασιστεί στην πλατφόρμα του προκατόχου Saab 99, αλλά με μακρύτερο ρύγχος, προκειμένου να εκπληρώσει τις προδιαγραφές των δοκιμών πρόσκρουσης των ΗΠΑ. Αυτό, επίσης, βελτίωσε και την αεροδυναμική του μοντέλου και ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd ήταν 0,34 - νούμερο ιδιαίτερα καλό για τα τότε στάνταρ. Το 1980, όλα τα 900 έλαβαν μεγαλύτερα πίσω φώτα από αυτά του 99, καθώς και λίγο χαμηλότερα και ρυθμιζόμενα προσκέφαλα στα μπροστινά καθίσματα. Επίσης, το 1980 εισήχθη για πρώτη φορά 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο, αν και αρχικά ήταν διαθέσιμο μόνο στο 900 EMS και στο 900 Turbo. Διαθέσιμο ήταν και ένα 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο T-37 από την εταιρεία Borg-Warner. Την άνοιξη του 1986, μπήκε στην παραγωγή και η έκδοση 900 καμπριολέ, με σκοπό την αναθέρμανση των πωλήσεων. Μέσα στο 1987, το 900 υπέστη μια ελαφρά αισθητική ανανέωση, με πιο αεροδυναμικούς προβολείς και μπροστινούς και πίσω προφυλακτήρες, αν και το αμάξωμα παρέμεινε αμετάβλητο, για λόγους μείωσης του κόστους. Ταυτόχρονα, υιοθέτησε αρκετά μηχανικά μέρη από το Saab 9000, ενώ άρχισε να προσφέρει και έξτρα καταλύτες, μαζί με ηλεκτρονικό ψεκασμό καυσίμου. Από τη σεζόν του 1990, εισήγαγε και ABS, που ήταν στάνταρ στην έκδοση Turbo, ενώ ειδικά στη Βόρεια Αμερική ήταν στάνταρ σε όλες τις εκδόσεις του 900, όπως επίσης και ο αερόσακος οδηγού, ο οποίος εισήχθη ταυτόχρονα. Η παραγωγή της πρώτης γενιάς του 900 έληξε στις 26 Μαρτίου 1993, αν και η εκδοχή σεντάν είχε διακοπεί ήδη από το 1991. Ειδικότερα όμως το 900 καμπριολέ διατηρήθηκε στην παραγωγή έως τα μέσα του 1994. Συνολικά κατασκευάστηκαν 908.817 αντίτυπα, από τα οποία τα 48.888 ήταν καμπριολέ. Η δεύτερη γενιά του 900 εισήχθη το καλοκαίρι του 1993, είναι γνωστή ως η «νέα γενιά 900» και βασίστηκε στην πλατφόρμα του μητρικού (μεταξύ του 1990 και του 2010) αμερικανικού ομίλου της General Motors με τον κωδικό GM2900 platform. Ως αποτέλεσμα, το νέο 900, μολονότι εμφανισιακά θύμιζε έντονα το αρχικό μοντέλο, μοιραζόταν την πλατφόρμα με το Opel Vectra, αν και προωθήθηκε από την General Motors ως αυτοκίνητο μιας ανώτερης τάξης από το Vectra και με υψηλότερες τιμές πώλησης. Στα μέσα του 1998, το 900 υπέστη πάνω από 1.100 μικρές μηχανικές αναβαθμίσεις (αν και μερικές είχαν καθιερωθεί ήδη από την έναρξη της σεζόν του 1998) και μετονομάστηκε σε Saab 9-3 στα περισσότερα κράτη, ενώ ειδικά στις ΗΠΑ η αλλαγή του ονόματος έγινε το 1999. Συνολικά κατασκευάστηκαν 273.568 αντίτυπα της δεύτερης γενιάς του 900. Με την νέα ονομασία, η γενιά αυτή διατηρήθηκε στην παραγωγή έως το 2002. Δεξιοτίμονο Saab 900 S του 1996 Horner, Richard. The Classic Saab 900. Amberley Publishing (2016). ISBN 978-1445653730. Automobil Revue, Katalognummer 1982 (Daten). Saab 900 Betriebsanleitung für Modelljahr 1995. The Saab Museum/ Saab Classic 900 Model Year Changes The Saab Museum/ Saab GM900 Model Year Changes Αρχειοθετήθηκε 2015-05-08 στο Wayback Machine. www.saabclub.gr
|
Το Saab 900 ήταν ένα μεσαίο αυτοκίνητο της κατηγορίας D, που παρήχθη από τη (σήμερα ανενεργή) σουηδική αυτοκινητοβιομηχανία Saab από τα μέσα του 1978 έως τα μέσα του 1998, σε δύο γενιές. Τα 900 κατασκευάζονταν ως 4-πορτα και 2-πορτα σεντάν, καθώς και ως 3-πορτα και 5-πορτα hatchback, ενώ επιπλέον από το 1986 και ως καμπριολέ (convertible). Εκτός από τις εγκαταστάσεις της SAAB Automobile στη Σουηδία, το 900 παραγόταν και από την Valmet Automotive στη Φινλανδία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Saab_900
|
Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1965-1966
|
Ολυμπιακός Συμμετοχές/τέρματα Ο Ν. Σιδέρης αγωνιζόταν επίσης στην άμυνα, οι Πολυχρονίου, Γκαϊτατζής, Νεοφώτιστος στο κέντρο και οι Αγανιάν, Γιούτσος στην επίθεση. Σύστημα βαθμολογίας: 3 βαθμοί η νίκη – 2 η ισοπαλία – ένας (1) η ήττα. Κριτήρια κατάταξης: 1) βαθμοί, 2) συντελεστής τερμάτων (γκολ υπέρ δια γκολ κατά), 3) αγώνας κατάταξης (μπαράζ) σε ουδέτερο γήπεδο με 30λεπτη παράταση στην περίπτωση ισοπαλίας, 4) κλήρωση.Θέσεις 1η (πρωταθλητής) και 14η (παραμονή στην κατηγορία): εφαρμογή των κριτηρίων 2) και 3) σε αντίστροφη σειρά.Σημείωση: στον Πανιώνιο και δύο φορές την ΑΕΚ επιβλήθηκαν οι ποινές της κατακύρωσης αγώνα με 0-2 σε βάρος τους και της αφαίρεσης του βαθμού της ήττας (μηδενισμός). α Πανιώνιος-Ολυμπιακός 1-1 της 16ης αγωνιστικής: διακόπηκε στο ημίωρο όταν ο Δανός διαιτητής Μίκαλσεν δέχθηκε επίθεση των γηπεδούχων παικτών έπειτα από τον καταλογισμό πέναλτι σε βάρος τους και την πρότερη αποβολή δύο από αυτούς (23' και 26'). Κατακυρώθηκε 2-0 υπέρ των φιλοξενούμενων και ο Πανιώνιος τιμωρήθηκε με αφαίρεση του βαθμού της ήττας.β ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 1-2 της 19ης αγωνιστικής: διακόπηκε στο 88' όταν ο Πορτογάλος διαιτητής Λοσάντα δέχθηκε επίθεση των γηπεδούχων παικτών έπειτα από την κατακύρωση του δεύτερου τέρματος σε βάρος τους. Παρότι στο φύλλο αγώνα αναγραφόταν η ολοκλήρωσή της, η συνάντηση κατακυρώθηκε με 2-0 υπέρ των φιλοξενούμενων και από την ΑΕΚ αφαιρέθηκε ο βαθμός της ήττας.γ Πανσερραϊκός-ΑΕΚ της 20ης αγωνιστικής: δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας μη προσέλευσης των φιλοξενούμενων ως διαμαρτυρία στην τιμωρία τους για τα επεισόδια της προηγούμενης Κυριακής. Κατακυρώθηκε 2-0 υπέρ των γηπεδούχων και η ΑΕΚ τιμωρήθηκε με αφαίρεση του βαθμού της ήττας (εκ νέου μηδενισμός). Ευρύτερη νίκη: 6-0 ΑΕΚ-Νίκη Βόλου, Παναθηναϊκός-Παναιγιάλειος. Ευρύτερη νίκη εκτός έδρας: 0-5 Τρίκαλα-Ολυμπιακός, Ηρακλής-Παναθηναϊκός, Νίκη Βόλου-Παναθηναϊκός. Για τις θέσεις 13 έως 15 και παραμονή των δύο από τους τρεις στην κατηγορία: Κυριακή 3 Ιουλίου στη Λάρισα, Πανσερραϊκός-Παναιγιάλειος 1-0 (Καλαποδάς 18') Τετάρτη 6 Ιουλίου στη Ν. Φιλαδέλφεια, Παναιγιάλειος-Προοδευτική 1-0 (Κρητικόπουλος 80') Κυριακή 10 Ιουλίου στα Τρίκαλα, Προοδευτική-Πανσερραϊκός 2-1 (Σκούφος 40', Γρυπαίος 44' / Φραγκόπουλος 86').Ο Παναιγιάλειος, ο οποίος είχε επίσης λάβει μέρος στο περυσινό τριπλό μπαράζ (με επιτυχία), υποβιβάστηκε κατόπιν και της νέας ισοβαθμίας εξαιτίας χαμηλότερου συντελεστή τερμάτων στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Προσμετρούμενων και των 5 στα μπαράζ, σημειώθηκαν 672 γκολ (σε ίδια επίπεδα με τα 682 της περιόδου 1964-65) άρα 2,8 ανά αγώνα. Τα 6 αντιστοιχούν στην αναμέτρηση που κατακυρώθηκε με 2-0 (Πανσερραϊκός-ΑΕΚ) και στις δύο με 0-2 (Πανιώνιος-ΟΣΦΠ, ΑΕΚ-ΠΑΟ), όπου πριν τη διακοπή των τελευταίων είχαν επιτευχθεί 5 τέρματα. Τα περισσότερα κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού υπήρξαν τα 7 που οι φίλαθλοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σε τέσσερις περιπτώσεις, τις τρεις υπέρ ή κατά των Αιγαλεωτών: Εθνικός-Άρης 6-1, Αιγάλεω-Παναθηναϊκός 2-5, Αιγάλεω-Νίκη Βόλου και Πιερικός-Αιγάλεω 5-2. Καταλογίστηκαν 54 πέναλτι, σε αναλογία 1,8 ανά αγωνιστική ή ένα κάθε 4½ συναντήσεις, με τα 42 από αυτά να εκτελούνται εύστοχα (ποσοστό 78%). Ο Τάκης Λουκανίδης χρίστηκε 7 φορές σκόρερ με το συγκεκριμένο τρόπο και οι δύο που απέτυχε ήταν οι μοναδικές για τον Παναθηναϊκό, την ομάδα που με 12 πέναλτι υπέρ της είχε τα περισσότερα από όλες.Ο Παναγιώτης Σκούφος της Προοδευτικής σημείωσε γκολ με απευθείας κτύπημα κόρνερ στην εντός έδρας νίκη επί του Παναιγιάλειου με 2-1. Πρόκειται για το 9ο ανάλογο τέρμα στις 7 περιόδους της Α΄ Εθνικής, ενώ κατά την πρώτη 20ετία της (έως την καθιέρωση του επαγγελματισμού το 1979), θα συμπληρωθούν 27. Στη διοργάνωση χρησιμοποιήθηκαν 346 συνολικά παίκτες (6% λιγότεροι από τους 368 της περασμένης), άρα κατά μέσο 22 σχεδόν ανά ομάδα (η ουραγός Νίκη Βόλου με 32 τους περισσότερους). Σε κάθε έναν από τους 30 αγώνες μετείχαν 19, η πλειονότητα των οποίων αμυντικοί (α) ή επιθετικοί (ε) και περιέργως μόνον ένας τερματοφύλακας (τ): Πανόπουλος (ε, Αιγάλεω), Γιαννίμπας (α, Απόλλων), Βαλλιάνος (τ, Εθνικός), Αγγελόπουλος (α) και Κουρτίδης (α, Ηρακλής), Κουκλάκης (ε, Νίκη), Βασιλείου (ε) και Ζαντέρογλου (α, ΟΣΦΠ), Στεργίου (μ, Παναιγιάλειος), Σκρέκης (α) και Χάιτας (μ-ε, Πανιώνιος), Δομάζος (μ-ε), Καμάρας (α) και Σούρπης (μ-α, ΠΑΟ), Αφεντουλίδης (ε) και Βασιλειάδης (ε, ΠΑΟΚ), Θ. Κυζίρογλου (μ-α, Πιερικός), Γεωργιτσάκης (α, Προοδευτική), Ζαφειρόπουλος (μ-ε, ΑΟ Τρίκαλα).Γεωργιτσάκης και Στεργίου αγωνίστηκαν επίσης στα δύο μπαράζ παραμονής που έδωσαν οι ομάδες τους. Υπήρξε το δεύτερο συνεχές πρωτάθλημα όπου δεν απουσίασαν σε κάποια του αναμέτρηση οι Γεωργιτσάκης, Ζαντέρογλου (με τη Νίκη Β. στο προηγούμενο), Σκρέκης, Σούρπης και το τέταρτο για τον Αριστείδη Καμάρα. Το δικό του σερί εμφανίσεων θα διακοπεί με την έναρξη της νέας περιόδου, αλλά αγωνιζόμενος επί 4 και πλέον έτη πριν (20 Μαΐου 1962 με 18 Ιουνίου 1966), αφενός αποτέλεσε τον πρώτο που συμπλήρωσε 200 στην Α΄ Εθνική (το 1970 θα ξεπεράσει τις 300, επίσης πρώτος), αφετέρου δημιούργησε ένα ρεκόρ 124 συνεχόμενων (ο Ζαντέρογλου το 1969, θα το επεκτείνει στις 164 που διατηρείται έκτοτε). Ο Σιδέρης είχε επίσης σκοράρει στη συνάντηση Πανιώνιος-Ολυμπιακός 1-1 και οι Σακελλαρίδης, Παπαϊωάννου (με πέναλτι), Λουκανίδης στην ΑΕΚ-ΠΑΟ 1-2, οι οποίες κατακυρώθηκαν 2-0 υπέρ των φιλοξενούμενων.Ο Παπαϊωάννου καταγράφεται ότι χρίστηκε σκόρερ επί 5 συνεχείς αγώνες και μάλιστα 11 φορές, δηλαδή τις μισές σχεδόν της χρονιάς. Απουσίασε τέλος από τις αρχικές υποχρεώσεις της ομάδας του, όντας σε καλλιτεχνική περιοδεία με το δίδυμο Καζαντίδη-Μαρινέλλας στη Γερμανία, πέτυχε όμως γκολ στα εναρκτήρια 20' της επιστροφής του την 4η αγωνιστική και το εκτός έδρας 3-2 επί του περυσινού πρωταθλητή Παναθηναϊκού (πρώτη νίκη της ΑΕΚ σε αθηναϊκό ντέρμπι την τελευταία πενταετία και μετά από τρεις ισοπαλίες και 6 ήττες). Με βάση το άθροισμα της ατομικής βαθμολογίας (3: άριστος, 1: καλός) ανά αγώνα, την οποία δημοσίευε η εβδομαδιαία εφημερίδα Ομάδα και σύμφωνα με το αρχείο του αθλητικογράφου και αναλυτή στατιστικών στοιχείων ποδοσφαίρου Γιώργου Παγιωτέλη, την ιδανική 11άδα της διοργάνωσης απάρτιζαν οι εξής: Κάποιες αλλαγές και –ειδικά προς τη λήξη της διοργάνωσης– λύσεις συνεργασίας χωρίς αντικατάσταση, ενδέχεται να μην περιλαμβάνονται καθώς δεν αναφέρονται σε μεταγενέστερες πηγές.Κατά την έναρξη του πρωταθλήματος, μόλις 6 σωματεία απασχολούσαν Έλληνα προπονητή (ή τεχνικό δίδυμο), ενώ 7 από την πρώην ενιαία Γιουγκοσλαβία και 3 την Ουγγαρία. Τις αναμετρήσεις διεύθυναν 128 διαφορετικοί διαιτητές, αριθμός χαρακτηριζόμενος ως υπερβολικός, με μόλις το ⅓ (οι 43) να πρόκειται για Έλληνες και οι υπόλοιποι προερχόμενοι από 15 άλλες χώρες. Ο πρώην αμυντικός της ΑΕΚ Λέλος Βαμβακόπουλος, του συνδέσμου Αθηνών και μετέπειτα διαιτητής UEFA, ορίστηκε σε 9 αγώνες και περισσότερους όλων, οι δε Ελβετοί Μάγερ και Μάρσαλ με τέσσερις διαιτησίες υπήρξαν οι αντίστοιχοι από την πλευρά των ξένων. Διατέθηκαν περίπου 1.765.000 εισιτήρια, άρα κατά μέσο όρο 7.400 ανά συνάντηση και 59.000 κάθε αγωνιστική ημέρα. Την 11η από αυτές σημειώθηκε η μεγαλύτερη προσέλευση με 90.372 θεατές, βασικά λόγω του ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός (1-0) όπου πωλήθηκαν 40.200 εισιτήρια. Παρότι τα τελευταία δεν αποτέλεσαν εθνικό ρεκόρ σε επίπεδο πρωταθλήματος, η αγωνιστική η ίδια εμφάνισε την υψηλότερη συγκέντρωση φιλάθλων από την εισαγωγή της Α΄ Εθνικής το 1959 και ουσιαστικά του ελληνικού ποδοσφαίρου μέχρι τότε. Ωστόσο, αισθητή υπήρξε η μείωση στον συνολικό αριθμό θεατών (της τάξης του -15%), ο οποίος την προηγούμενη χρονιά είχε ανέλθει μεταξύ 2 και 2,1 εκατομμυρίων. Για το ντέρμπι Ολυμπιακός-ΑΕΚ (4-0) της 18ης αγωνιστικής στις 27 Μαρτίου 1966, διατέθηκαν τα περισσότερα εισιτήρια της περιόδου και συγκεκριμένα 40.600.Οι πρωταθλητές Πειραιώτες εμφάνισαν μέσο όρο εισιτηρίων 27.770 σε 15 αγώνες ως γηπεδούχοι και με πληρότητα έδρας 65% (τότε χωρητικότητα σταδίου Καραϊσκάκη: 42½ χιλιάδες), ενώ 16.991 στις ισάριθμες ως φιλοξενούμενοι. Β΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1965-66 Γ΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1965-1966 Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1965-66. Ανδρέας Μπόμης, Γκολ 2000 • Ένας αιώνας ποδόσφαιρο: αλμανάκ, ιστορία, σχόλια, Εκδόσεις Πελεκάνος, Αθήνα 2000, ISBN 978-000-4000-05-3 Γιώργος Παγιωτέλης, Το έπος της Α΄ Εθνικής, σειρά άρθρων αφιερωμάτων περιοδ. Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ τχ. 12-15, 17, και 31-32 (Δεκ 1994-Μάρτ 1995, Μάϊ 1995 και Ιούλ-Αύγ 1996) Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Η ιστορία του Ολυμπιακού • 71 χρόνια Ολυμπιακός, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996 ψηφιοποιημένο αρχείο εφημερίδας ΕΘΝΟΣ, ιστότοπος Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος Greece - Final Tables > 1965/66 [με σφάλματα στους σκόρερ], Dinant Abbink-Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF) (Αγγλικά).
|
Το πρωτάθλημα Ελλάδας της περιόδου 1965-66 υπήρξε το 7ο που διεξήχθη σε μορφή εθνικής κατηγορίας. Το κατέκτησε ο Ολυμπιακός για 16η φορά στην ιστορία του, συγκεντρώνοντας έναν βαθμό περισσότερο από τον πρωταθλητή της προηγούμενης χρονιάς Παναθηναϊκό. Η διοργάνωση διάρκεσε από 28 Νοεμβρίου 1965 έως 19 Ιουνίου 1966 και οι αγώνες κατάταξης που προέκυψαν ολοκληρώθηκαν ένα μήνα αργότερα. Η καθυστέρηση για την έναρξη οφειλόταν σε "διοικητικές ταραχές στην ΕΠΟ", αναλυτικότερα σε παρασκηνιακή αντιπαράθεση μεταξύ του "κατεστημένου" των Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού με το συνασπισμό δυνάμεων της ΑΕΚ και των μακεδονικών συλλόγων (πρωτοστάτης ο Νίκος Καμπάνης του Άρη), οι οποίοι είχαν εξασφαλίσει προσωρινά τον έλεγχο της Επιτροπής Διεξαγωγής Πρωταθλήματος. Παράπλευρη συνέπεια, υπήρξε το γεγονός ότι Άρης και ΠΑΟΚ αγωνίστηκαν έναν γύρο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, οι δε Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δύο, χωρίς να έχουν επίσημες αναμετρήσεις στο ενεργητικό τους. Η πρεμιέρα μάλιστα των Πειραιωτών με τον Πανιώνιο μετατέθηκε περαιτέρω προς διευκόλυνσή τους, καθώς παρεμβαλλόταν στις διαδοχικές Τετάρτες όπου για το κύπελλο Κυπελλούχων θα αντιμετώπιζαν την κάτοχό του, αγγλική Γουέστ Χαμ (0-4 εκτός έδρας και 2-2 εντός).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%84_%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_1965-1966
|
Ελευθερία του Τύπου (αναφορά)
|
Η διαδικασία βαθμολόγησης εμπλέκει δεκάδες αναλυτές (προσωπικό του Freedom House και συμβούλους) που καταρτίζουν σχέδια αξιολογήσεων χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από τις επαγγελματικές επαφές σε διάφορες χώρες, ταξίδια του προσωπικού και συμβούλων, διεθνείς επισκέπτες, τα πορίσματα των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας του τύπου, ειδικούς σε γεωγραφικούς και γεωπολιτικούς τομείς, μέλη του δικτύου International Freedom of Expression Exchange (IFEX), και μια ποικιλία από εγχώρια και διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στις χώρες δίνεται μια συνολική βαθμολογία από 0 (περισσότερο ελεύθερη) έως 100 (λιγότερο ελεύθερη) με βάση μια σειρά από 23 μεθοδολογικές ερωτήσεις και 109 δείκτες που χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες που καλύπτουν το νομικό, πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον. Με βάση τα αποτελέσματα, οι χώρες ταξινομούνται κατόπιν ως "Ελεύθερες" (0-30), «Εν μέρει ελεύθερες" (31 έως 60), ή «Μη Ελεύθερες" (61-100). Τα σχέδια αξιολογήσεων επιθεωρούνται σε ανεξάρτητη και σε συγκριτική βάση, σε σύγκριση με τις διαπιστώσεις του προηγούμενου έτους, τυχόν προτεινόμενες σημαντικές αριθμητικές αλλαγές ή αλλαγές κατηγορίας υπόκεινται σε εξονυχιστικό έλεγχο, και αξιολογήσεις γίνονται για να εξασφαλιστεί η συγκρισιμότητα και η συνέπεια στα ευρήματα από χώρα σε χώρα, από περιοχή σε περιοχή, και από ένα έτος στο άλλο. Ενώ υπάρχει ένα στοιχείο υποκειμενικότητας που συνδέεται με τη διαδικασία αξιολόγησης, τονίζει την πνευματική αυστηρότητα, αναγνωρίζει τις πολιτιστικές διαφορές, διαφορετικά εθνικά συμφέροντα, και διαφορετικά επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης, και προσπαθεί να παράγει ισορροπημένες και αμερόληπτες εκτιμήσεις. [3] Η αναφορά Ελευθερία του Τύπου 2015 καλύπτει γεγονότα που έλαβαν χώρα μεταξύ 1 Ιανουαρίου 2014 και 31 Δεκεμβρίου 2014. Δείκτης Ελευθερίας του Τύπου από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα
|
Η Ελευθερία του Τύπου (αγγλικά: Freedom of the Press) είναι μια ετήσια έκθεση από την αμερικανική μη κυβερνητική οργάνωση Freedom House, με την μέτρηση του επιπέδου της ελευθερίας και συντακτικής ανεξαρτησίας που απολαμβάνει ο Τύπος σε χώρες και σημαντικά αμφισβητούμενα εδάφη σε όλο τον κόσμο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A4%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85_(%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC)
|
Οδός Σταδίου
|
Η σύγχρονη οδός ανακατασκευάστηκε αρχικά από τις αρχές έως τα μέσα του 19ου αιώνα. Αρχικά ήταν ρέμα, το οποίο καλύφθηκε. Στη συνέχεια η οδός ασφαλτοστρώθηκε. Άμαξες και τρόλεϊ άρχισαν να χρησιμοποιούν την οδό κατά τον 20ό αιώνα και η οδός ήταν τότε διπλής κατεύθυνσης. Παλαιά διώροφα και τριώροφα νεοκλασικά κτήρια βρισκόταν επί της οδού. Μετά τον Εμφύλιο πόλεμο η οδός έγινε μονής κατεύθυνσης με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας και χώρους στάθμευσης. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και κατά τη δεκαετία του 1960 αρκετά κτήρια γκρεμίστηκαν και στη θέση τους κατασκευάστηκαν οκταώροφα και δεκαώροφα νέα κτήρια, κυρίως γραφείων (λόγω μιας έντονης κατασκευαστικής τάσης οικοδόμησης πολυκατοικιών και μιας νοοτροπίας θεώρησης των νεοκλασικών κτηρίων ως αναχρονιστικά, τάσεις που κυριάρχησαν στην κοινή γνώμη της χώρας την τότε εποχή), αν και αρκετά νεοκλασικά κτήρια διασώθηκαν. Πρόκειται κυρίως για μια εμπορική οδό, με πολυτελή καταστήματα να βρίσκονται πλησίον της Πλατείας Συντάγματος και τα λαϊκότερα κοντά στην Πλατεία Ομονοίας. Τα καταστήματα είναι παραδοσιακά καταστήματα ένδυσης και υπόδυσης, τα οποία συγκεντρώνονται στο τμήμα από την οδό Αιόλου, ενώ η περιοχή κοντά στη Πλατεία Κλαυθμώνος ήταν νωρίτερα το κέντρο των καταστημάτων ηλεκτρονικών. Στις αρχές της δεκαετίας του 2010 τα λουκέτα στα καταστήματα της οδού έγιναν καταιγιστικό φαινόμενο λόγω της οικονομικής κρίσης, αν και στα νεότερα χρόνια η κατάσταση εμφανώς βελτιώθηκε. Πλατεία Ομονοίας (Αρχή οδού) Οδός Αιόλου (90μ.) Οδός Εμμανουήλ Μπενάκη (130μ.) Οδός Σανταρόζα (210μ.) Οδός Γεωργίου Σταύρου/Οδός Αρσάκη (260μ.) Οδός Πεσμαζόγλου (360μ.) Οδός Δραγατσανίου (470μ.) Οδός Κοραή (520μ.) Οδός Ιωάννου Παπαρρηγόπουλου (570μ.) Οδός Χρήστου Λαδά/Οδός Εδουάρδου Λω (660μ.) Οδός Ομήρου (740μ.) Οδός Κολοκοτρώνη/Οδός Αμερικής (820μ.) Οδός Βουκουρεστίου (930μ.) Οδός Καραγιώργη Σερβίας/Οδός Βασιλέως Γεωργίου Α' (980μ., τέλος οδού)
|
Η Οδός Σταδίου είναι ιστορικός δρόμος στο κέντρο της Αθήνας. Συνδέει την Πλατεία Ομονοίας με την Πλατεία Συντάγματος, με διεύθυνση βορειοδυτική-νοτιοανατολική. Εντάσσεται στο ρυμοτομικό πλέγμα του πολεοδομικού σχεδίου που εφαρμόστηκε βόρεια της παλαιάς πόλης, αναπτυσσόμενη περιμετρικά του ιστορικού κέντρου και παραλλήλως της Ακαδημίας και της Πανεπιστημίου. Η ονομασία του δρόμου προέρχεται από το Παναθηναϊκό Στάδιο στο οποίο οδηγεί πίσω από τα Παλαιά Ανάκτορα και τον Εθνικό Κήπο. Σημείο αφετηρίας είναι η Ομόνοια, ενώ διέρχεται μπροστά από την Παλαιά Βουλή και την Πλατεία Κλαυθμώνος. Θεωρείται διαχρονικά ένας από τους πιο ενδιαφέροντες δρόμους της αστικής κοινωνίας των Αθηνών, στεγάζοντας το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών, κινηματοθέατρα, τραπεζικά καταστήματα και εμπορικά κτίσματα. Γνωστά κτήρια επί της οδού είναι το κτήριο της Τράπεζας της Ελλάδος, η Παλαιά Βουλή, η Πλατεία Κλαυθμώνος, που βρίσκεται στο μέσον της οδού και το Υπουργείο Εσωτερικών. Η οδός υπήρχε από την αρχαία εποχή. Η σύγχρονη οδός είχε σχεδιαστεί αρχικά ώστε να καταλήγει έως το Παναθηναϊκό Στάδιο, από τους αρχιτέκτονες Κλεάνθη και Σάουμπερτ. Το μήκος της οδού περιορίστηκε από τον αρχιτέκτονα Κλέντσε κατά την αναθεώρηση του σχεδίου πόλεως της Αθήνας, η οποία έγινε για να ικανοποιηθούν οι αντιδράσεις των οικοπεδούχων, που θιγόντουσαν από το σχέδιο των Κλεάνθη και Σάουμπερτ, το όνομα της οδού όμως παρέμεινε. Η οδός είχε μετονομαστεί επισήμως σε «Οδό Τσώρτσιλ» μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο προς τιμήν του Βρετανού πρωθυπουργού, αλλά οι Αθηναίοι παρέμειναν πιστοί στη παραδοσιακή ονομασία της οδού. Το ίδιο συνέβη και με τις άλλες δύο κύριες οδικές αρτηρίες της Αθήνας που βρίσκονται παράλληλα με την Οδό Σταδίου: «Οδός Ελευθερίου Βενιζέλου» και «Οδός Ρούζβελτ» για τις οδούς «Πανεπιστημίου» και «Ακαδημίας» αντίστοιχα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Zendaya
|
Γεννήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1996 στο Όουκλαντ της Καλιφόρνια από την εκπαιδευτικό Κλερ Στόερμερ και τον μουσικό παραγωγό Καζέμπ Ατζάμου (πραγματικό όνομα: Σάμουελ Ντέιβιντ Κόλμαν). Έχει πέντε μεγαλύτερα ετεροθαλή αδέλφια από την μεριά του πατέρα της, που λέγονται Κάιλι, Αναμπέλα, Κατιάννα, Όστιν και Ζιλιέν. Ο πατέρας της είναι Αφροαμερικανός ενώ η μητέρα της κατάγεται από τη Γερμανία και τη Σκωτία. Το όνομα "Ζεντέγια" σημαίνει "Δίνω ευχαριστώ" στη γλώσσα της Μοζαμβίκης. Φοίτησε στο σχολείο Oakland School for the Arts όπου συμμετείχε σε διάφορες θεατρικές παρουσιάσεις ενώ ξεκίνησε και την ενασχόληση της γενικά με το θέατρο. Ξεκίνησε την καριέρα της στο χώρο του θεάματος, ως μοντέλο των εταιρειών Macy's, Mervyns και Old Navy. Επίσης, συμμετείχε σε διαφημιστικό σποτ για την προώθηση των παιχνιδιών της σειράς ICarly και ως χορεύτρια σε διαφημιστικό σποτ της εταιρείας Sears μαζί με την Σελίνα Γκόμεζ. Το 2009 συνεργάστηκε με το Kidz Bop στο cover του βίντεοκλιπ για το τραγούδι «Hot n' Cold» της Κέιτι Πέρι. Τον Νοέμβριο του 2009, πέρασε από οντισιόν για το ρόλο της "Σίσι Τζόουνς" στη σειρά «Dance Dance Chicago», η οποία αργότερα μετονομάστηκε και κυκλοφόρησε ως «Shake It Up» και εκείνη πήρε τελικά το ρόλο της "Ρόκι Μπλου". Για την οντισιόν της, ερμήνευσε το το τραγούδι «Leave Me Alone» του Μάικλ Τζάκσον. Το «Shake It Up» έκανε πρεμιέρα στις 7 Νοεμβρίου 2010 και μέτρησε συνολικά 6.2 εκατομμύρια θεατές, με αποτέλεσμα να είναι η δεύτερη σε ακροαματικότητα σειρά του Disney Channel. Το 2011, η Ζεντέγια κυκλοφόρησε ένα προωθητικό ανεξάρτητο τραγούδι, το «Swag It Out» ενώ λίγο αργότερα την ίδια χρονιά, κυκλοφόρησε το τραγούδι «Watch Me» με την Μπέλα Θορν. Στις 5 Ιουνίου 2011, το «Shake It Up» είχε ένα επεισόδιο μαζί με την σειρά «Good Luck Charlie». Ακόμα, το 2011, τα αμερικανικά πολυκαταστήματα Target, κυκλοφόρησαν μια σειρά ρούχων εμπνευσμένη από τα ρούχα της Ζεντέγια και των υπόλοιπων πρωταγωνιστών του «Shake It Up». Ο πρώτος της ρόλος σε ταινία, ήταν το 2012, στην τηλεταινία του Disney Channel, «Frenemies». Την ίδια χρονιά, κυκλοφόρησε πέντε τραγούδια με την Μπέλα Θορν (στα πλαίσια της σειράς), τα: «Something To Dance For», «Live 2 Dance», «Made In Japan», «Same Heart» και «Fashion In Krytonite». Επίσης, συμμετείχε σε ένα επεισόδιο της σειράς «A.N.T. Farm» και υπέγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Hollywood Records. Το 2013, συμμετείχε ως διαγωνιζόμενη στο τηλεοπτικό σόου χορού «Dancing with the Stars», σε ηλικία 16 ετών και όντας η νεότερη διαγωνιζόμενη που πέρασε ποτέ από εκεί μέχρι τότε. Την ίδια χρονιά, δάνεισε τη φωνή της στην ταινία «Super Buddies» και κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ ως τραγουδίστρια, με τίτλο «Replay».Το 2014, έπαιξε στην τηλεταινία «Zapped», εμφανίστηκε στο σόου «SWAY: A Dance Trilogy» και σε ένα επεισόδιο του «Project Runway» ως guest κριτής. Το 2015 κυκλοφόρησε το τραγούδι «Something New» μαζί με τον Chris Brown και την σειρά υποδημάτων "Daya", το οποίο ήταν και το παιδικό της ψευδώνυμο. Επίσης, ξεκίνησε να πρωταγωνιστεί στη σειρά του Disney Channel, «K.C. Undercover». Στις 4 Νοεμβρίου 2016, κυκλοφόρησε τη σειρά ρούχων "Daya by Zendaya". Τον Ιούλιο του 2017, έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, παίζοντας στην ταινία «Spider-Man: Homecoming», η οποία ξεπέρασε τα 117 εκατομμύρια δολάρια σε εισπράξεις, την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας. Τον Αύγουστο εμφανίστηκε στο videoclip τραγουδιού του Μπρούνο Μαρς και τον Δεκέμβριο πρωταγωνίστησε μαζί με τους Χιου Τζάκμαν και Ζακ Έφρον, στην ταινία «The Greatest Showman», όπου ερμήνευσε και το soundtrack «Rewrite The Stars». Ακόμη, εμφανίστηκε ξανά σε ένα επεισόδιο του «Project Runway» ως guest κριτής. Το 2018, τελείωσε η σειρά του Disney Channel, «K.C. Undercover», έπειτα από τρεις σεζόν και έτσι έληξε και η συνεργασία της με την Disney, μετά από οκτώ χρόνια. Την ίδια χρονιά, δάνεισε τις φωνές της στις ταινίες κινουμένων σχεδίων «Duck Duck Goose» και «Smallfoot». Τον Ιούνιο του 2018, ανακοινώθηκε η συμμετοχή της στη σειρά του HBO, «Euphoria» με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της "Ρου Μπένετ" ενώ λίγο αργότερα ο σχεδιαστής Τόμι Χίλφιγκερ την επέλεξε για να είναι η κεντρική εκπρόσωπος παγκοσμίως, να συμμετέχει στις καμπάνιες και να δημιουργήσουν τη κολεξιόν "Tommy X Zendaya". Χαρακτηρίστηκε από το site μόδας Net-a-Porter, ως μια από τις πιο καλοντυμένες γυναίκες της χρονιάς. Το 2019, έπαιξε σε τρία επεισόδια της σειράς «The OA», στην ταινία «Spider-Man: Far from Home» και στη σειρά «Euphoria». Επίσης, ξεκίνησε συνεργασία με την εταιρεία καλλυντικών «Lancome». Έχει κυκλοφορήσει ένα στούντιο άλμπουμ, δέκα single, τρία διαφημιστικά single, δεκαπέντε μουσικά βίντεο και μερικές εμφανίσεις άλμπουμ. Η πρώτη της εμφάνιση ήταν ως μέρος του Kidz Bop Kids στο άλμπουμ Kidz Bop Dance Party, το 2010. Το 2011, η Zendaya κυκλοφόρησε το ντεμπούτο ανεξάρτητο σινγκλ της, "Swag It Out". Το επόμενο σινγκλ της, " Watch Me ", έφτασε στο νούμερο 86 στο αμερικανικό Billboard Hot 100 . Στις 8 Αυγούστου 2012, τραγούδησε το Hollywood Records και ξεκίνησε να γράφει τραγούδια για το άλμπουμ του ντεμπούτου της. Το ντεμπούτο single της ''Replay'', το οποίο δημοσιεύθηκε στις 16 Ιουλίου 2013, είχε ως παραγωγό τον Mick Schultz και είχε γραφτεί από την Tiffany Fred και τον Paul ''Phamous'' Shelton, Το ντεμπούτο της το κυκλοφόρησε στις 17 Σεπτεμβρίου του 2013 και έφτασε την 51η πρώτη θέση στο US Billboard 200 Στις 6 Μαρτίου 2015, ο Timbaland επιβεβαίωσε ότι συνεργαζόταν με την Zendaya για το δεύτερό της album Μιλώντας για το άλμπουμ, η Zendaya είπε στο MTV News (αμερικάνικο τηλεοπτικό κανάλι) ''η μουσική είναι ένα νέο κύμα της R&B. Είναι εκεί όπου νομίζω θα έπρεπε να παέι ή θα έπρεπε να κατευθύνεται προς; Είναι ένα πολύ old-school vibe, αλλά είναι μια νέα ηλικιακή εκδοχή. Στις 8 Νοεμβρίου 2015, ανέβασε άλλο ένα βίντεο από ένα lip-syncing της σε ένα R&B τραγούδι, το οποίο θα συμπεριλαμβανόταν στο τότε άλμπουμ της Ένα διαφημιστικό music video δημοσιεύθηκε από το Hunger TV στις 12 Νοεμβρίου 2015 .Στις 1 Ιανουαρίου 2016 αναφέρθηκε ότι το δεύτερο άλμπουμ της θα κυκλοφορούσε τον Φεβρουάριο και θα προηγούταν από το single ''Somethin New'', με τον Chris Brown; το τραγούδι κυκλοφόρησε στις 5 Φεβρουαρίου από την Hollywood Records και Republic Records Από το 2021 είναι ζευγάρι με τον ηθοποιό Τομ Χόλλαντ. Swag It Out Tour (2012-2014)
|
H Ζεντέγια Μαρί Στόερμερ Κόλμαν (αγγλικά: Zendaya Maree Stoermer Coleman, γενν. 1 Σεπτεμβρίου 1996) πιο γνωστή απλά ως Ζεντέγια, είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια. Είναι παγκοσμίως γνωστή για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο ως "Ρόκι Μπλου" στη νεανική σειρά του Disney Channel, «Shake It Up» (2010-2013) ενώ ακολούθησε η συμμετοχή της στο σόου χορού «Dancing with the Stars» (2013) όπου έλαβε τη δεύτερη θέση καθώς και άλλες επιτυχημένες δουλειές, όπως η σειρά νεανική σειρά του «K.C. Undercover» (2015-2018) και οι ταινίες «The Greatest Showman», «Spider-Man: Homecoming» και «Spider-Man: Far from Home» και «Spider-man: No Way Home». Το 2019, πρωταγωνιστεί στη δραματική σειρά του HBO, «Euphoria» και υποδύεται την "Ρου Μπένετ", μια ομοφυλόφιλη έφηβη χρήστη ναρκωτικών. Για την ερμηνεία στην συγκεκριμένη σειρά, απέσπασε την πρώτη της υποψηφιότητα για Έμμυ Α' Γυναικείου Ρόλου σε Δραματική Σειρά. Ως τραγουδίστρια, ξεκίνησε την καριέρα της το 2011, με τα τραγούδια «Swag It Out» και «Watch Me». Υπέγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Hollywood Records το 2012 και αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο της solo single και άλμπουμ «Replay», το οποίο μπήκε στο νούμερο 40 των Billboard Hot 100 των ΗΠΑ. Το 2017, ερμήνευσε το soundtrack της ταινίας «The Greatest Showman», «Rewrite The Stars».
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Zendaya
|
Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων
|
Στον Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων περιλαμβάνονται (με αλφαβητική σειρά) οι εξής Δημοτικές Ενότητες, που υποδιαιρούνται σε Δημοτικές Κοινότητες και Τοπικές Κοινότητες (από την απογραφή του 2011): Δημοτική Κοινότητα Δονούσης [ 167 ] Αγία Παρασκευή (νησί) [ 0 ] Δονούσα [ 141 ] Καλοταρίτισσα [ 2 ] Μάκαρες (νησί) [ 0 ] Μαχαίρες (νησί) [ 0 ] Μερσίνη [ 22 ] Σκυλονήσιο (νησί) [ 0 ] Στρογγυλή (νησί) [ 0 ] Χαραυγή [ 2 ] Δημοτική Κοινότητα Απεράθου [ 904 ] Αζάλας [ 29 ] Απέραθος [ 722 ] Κανάκι [ 14 ] Κλειδώ [ 24 ] Λυγαρίδια [ 23 ] Μουτσούνα [ 84 ] Πάνερμος [ 8 ] Δημοτική Κοινότητα Φιλοτίου [ 1.487 ] Καλαντός [ 10 ] Φιλότιον [1.477]. Τοπική Κοινότητα Δαμαριώνος [ 507 ] Αγιασσός [ 83 ] Βουρβουριά [ 11 ] Δαμαλάς [ 32 ] Δαμαριώνας [ 333 ] Πυργάκι [ 48 ] Τοπική Κοινότητα Δανακού [ 108 ] Δανακός [ 108 ] Τοπική Κοινότητα Κεραμωτής [ 58 ] Κεραμωτή [ 58 ] Τοπική Κοινότητα Κορωνίδος [ 594 ] Αγιά [ 31 ] Απόλλων [ 129 ] Κάμπος [ 31 ] Κορωνίς [ 279 ] Μυρίσης [ 55 ] Ταξιάρχης [ 22 ] Φαρακλό [ 5 ] Χίλια Βρύση [ 42 ] Τοπική Κοινότητα Κορώνου [ 647 ] Αργοκοιλιώτισσα [ 26 ] Ατσιπάπη [ 15 ] Κόρωνος [ 526 ] Λιώνας [ 80 ] Τοπική Κοινότητα Μέσης [ 97 ] Μέση [ 97 ] Τοπική Κοινότητα Μονής [ 216 ] Μονή [ 216 ] Σίφωνες [ 0 ] Τοπική Κοινότητα Σκαδού [ 83 ] Σκαδόν [ 83 ] Τοπική Κοινότητα Χαλκείου [ 543 ] Ζωοδόχος Πηγή [ 174 ], απαρτίζεται από τους οικισμούς Τσικαλαριό και Χείμαρρο Ράχη [ 1 ] Χαλκείον [ 368 ] Δημοτική Κοινότητα Ηρακλείας [ 141 ] Άγιος Γεώργιος [ 105 ] Βενέτικο (νησί) [ 0 ] Ηράκλεια [ 36 ] Μεγάλος Αβελάς (νησί) [ 0 ] Μικρός Αβελάς (νησί) [ 0 ] Δημοτική Κοινότητα Κουφονησίων [ 399 ] Άγιος Ανδρέας (νησί) [ 0 ] Βούλγαρη (νησί) [ 0 ] Γλαρονήσιο (νησί) [ 0 ] Δασκαλιό (νησί) [ 0 ] Κάτω Κουφονήσιον (νησί) [ 0 ] Κέρος (νησί) [ 0 ] Κουφονήσιον (νησί) [ 391 ] Λάζαρος (νησί) [ 0 ] Μεγάλη Πλάκα (νησί) [ 0 ] Πλακή (νησί) [ 0 ] Πρασούρα (νησί) [ 0 ] Τσουλούφι (νησί) [ 0 ] Φοίνικας [ 8 ] Δημοτική Κοινότητα Αγίου Αρσενίου [ 1.327 ] Αγία Άννα [ 176 ] Άγιοι Πάντες [ 103 ] Άγιος Αρσένιος [ 717 ] Άγιος Προκόπιος [ 96 ] Μάραγκας [ 73 ] Μαστοράκης [ 5 ] Στελίδα [ 157 ] Δημοτική Κοινότητα Νάξου [ 7.374 ] Αγκίδια [ 299 ] Μονή Χρυσοστόμου [ 5 ] Νάξος [ 7.070 ] Τοπική Κοινότητα Βίβλου [ 672 ] Βίβλος [ 654 ] Πλάκα [ 18 ] Τοπική Κοινότητα Γαλανάδου [ 455 ] Γαλανάδον [ 455 ] Τοπική Κοινότητα Γαλήνης [ 273 ] Γαλήνη [ 273 ] Τοπική Κοινότητα Γλινάδου [ 585 ] Γλινάδον [ 585 ] Τοπική Κοινότητα Εγγαρών [ 178 ] Εγγαρές [ 178 ] Τοπική Κοινότητα Κινιδάρου [ 388 ] Ακρωτήρι [ 47 ] Κινίδαρος [ 341 ] Τοπική Κοινότητα Μελάνων [ 652 ] Άγιος Θαλέλαιος [ 106 ] Κουρουνοχώριον [ 105 ] Μέλανες [ 414 ] Μύλοι [ 27 ] Τοπική Κοινότητα Ποταμιάς [ 285 ] Άνω Ποταμιά [ 127 ] Κάτω Ποταμιά [ 99 ] Μέση Ποταμιά [ 59 ] Τοπική Κοινότητα Σαγκρίου [ 537 ] Άνω Σαγκρίον [ 210 ] Κανακάριον [ 49 ] Καστράκι [ 158 ] Κάτω Σαγκρίον [ 27 ] Μικρή Βίγλα [ 93 ] Παναγία (νησί) [ 0 ] Δημοτική Κοινότητα Σχοινούσσης [ 227 ] Μεσαριά [ 16 ] Σχοινούσσα [ 211 ] ... 1975-1980 Χριστόδουλος Φραγκουδάκης 1980 Κωνσταντίνος Λατίνας (1937-2014) 1980-1982 Χριστόδουλος Φραγκουδάκης 1983-1990 Κωνσταντίνος Λατίνας (1937-2014) 1991-2006 Βασίλειος Κόκκοτας 2007-2010 Νικόλαος Μαράκης 2011-2019 Εμμανουήλ Μαργαρίτης (ΝΔ) 2019-σήμερα: Δημήτριος Λιανός (ΝΔ) Πρόγραμμα Καλλικράτης - ΦΕΚ Α87 της 07/06/2010 Απόφαση 45892 του Υπ. Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης - ΦΕΚ Β1292 της 11/08/2010 Υπουργείο Εσωτερικών, σχέδιο Καλλικράτης ΕΕΤΑΑ- Αποτελέσματα εκλογών στον Δ. Νάξου και στον Δ. Νάξου και Μικρών Κυκλάδων
|
Ο Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων είναι δήμος της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου που περιλαμβάνει τη Νάξο και τα νησιά των Μικρών Κυκλάδων Δονούσα, Κουφονήσια, Κέρος, Σχοινούσα και Ηρακλειά, Δημιουργήθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης από την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Νάξου και Δρυμαλίας και των κοινοτήτων Δονούσας, Κουφονησίων, Σχοινούσας και Ηρακλειάς. Η έκταση του νέου Δήμου είναι 495,76 τ.χλμ και ο πληθυσμός του 18.904 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.. Έδρα του δήμου ορίστηκε η Χώρα της Νάξου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%9D%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CF%85_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD
|
Φρέντερικ Τζον Κίσλερ
|
Τα κτήρια που έχει κατασκευάσει είναι τα εξής: Film Guide Cinema (1929) στη Νέα Υόρκη και με τον Armand Phillip Bartos τη Λάρνακα του Βιβλίου (Shrine of the Book), κτίσμα όπου φυλάσσονται οι πάπυροι της Νεκράς Θάλασσας, στην Ιερουσαλήμ (1959-1965). Επιπλέον σχεδίασε το πρώτο κυκλικό θέατρο όταν ήταν αρχιτέκτονας και διευθυντής του Διεθνούς Μουσικού Φεστιβάλ της Βιέννης (1924). Σχεδίασε επίσης για το φεστιβάλ μια έκθεση βασισμένη στην αρχή των αναρτήσεων, την οποία αργότερα χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει μια «αιωρούμενη πόλη» στη Διεθνή Έκθεση των Διακοσμητικών Τεχνών και Σύγχρονων Βιομηχανιών στο Παρίσι (1925). Κατασκεύασε το Space House για μία εταιρεία επίπλων (Modernage Furniture Company) στη Νέα Υόρκη (1933). Στο συγκεκριμένο έργο ο Kiesler καταργεί την ύπαρξη πρεκιού και το αντικαθιστά με ένα αυτοστηριζόμενο κέλυφος. Ο Frederick Kiesler δημιουργεί μαζί με τον Μαξ Ερνστ, τον Ζουάν Μιρό, τον Μάτα, τον Μαρσέλ Ντυσάν και άλλους στην «Αίθουσα της δεισιδαιμονίας» ένα χώρο, οπού η αρχιτεκτονική, η γλυπτική και η ζωγραφική έχουν ισότιμη συμμετοχή (1947). Σχεδίασε την έκθεση Blood Flames (1947) στην Hugo Gallery στη Νέα Υόρκη, που περιλάμβανε τη δουλειά των Arshile Gorky, David Hare, Roberto Matta και Isamu Noguchi. Ο Kiesler μετέτρεψε τα μικρά δωμάτια της gallery σε έναν ατελείωτο χώρο με τη χρήση χρωμάτων. Το ενοποιημένο περιβάλλον προεικονίζει τη λογική σε ένα μετέπειτα σημαντικό έργο του, το Endless House. Το έργο του Endless House (Σπίτι χωρίς τέλος), από το οποίο έγινε ευρέως γνωστός, είναι ένα ελευθέρου σχεδίου οικοδόμημα σε σχήμα γαστέρας. Το «Σπίτι χωρίς Τέλος» του Kiesler δεν οικοδομήθηκε ποτέ σε φυσικό μέγεθος, αλλά μια μεγάλη μακέτα από μπετόν εκτέθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (1960). Το οίκημα αυτό είχε περισσότερο τον χαρακτήρα γλυπτού παρά αρχιτεκτονήματος. Ακόμη έκανε σχέδια για έκθεση παραθύρων για το New York department store Saks on Fifth Avenue (1927). Επίσης σχεδίασε μερικά συναρπαστικά έπιπλα. Το πιο δημοφιλές ήταν το αλουμινένιο «Two- Part Nesting Table» (1935). Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ Μανιφέστα και προγράμματα της αρχιτεκτονικής του 20ου αιώνα (Ούρλιχ Κόνραντς) FREDERICK KIESLER Artiste-architecte monographie (Centre Georges Pompidou) Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Friedrich Kiesler στο Wikimedia Commons
|
Ο Φρέντερικ Τζον Κίσλερ (Frederick John Kiesler) ήταν αυστροαμερικάνικης καταγωγής αρχιτέκτονας, γλύπτης και σκηνογράφος. Γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1890 στο Czernowitsz (τμήμα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, που ανήκει σήμερα στην Ουκρανία) και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1965. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Βιέννης καθώς και στην Ακαδημία Εικαστικών Τεχνών (Academy of Fine Arts) και στη συνέχεια εργάστηκε με τον Άντολφ Λως (Adolf Loos), πρωτοπόρο στην κίνηση σύγχρονης αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη. Η γνωριμία του με αρκετές μεγάλες φυσιογνωμίες της Ευρωπαϊκής Αβάν-γκαρντ ίσως τον επηρέασε στις καλλιτεχνικές του απόψεις. Πολλοί κριτικοί ισχυρίζονται ότι ήταν πολύ πιο μπροστά από τους σύγχρονούς του και οι επικριτές του τον είχαν χαρακτηρίσει ως εκκεντρικό. Όμως μόνο τα τελευταία χρόνια οι Ακαδημαϊκοί μελέτησαν σοβαρά τον Kiesler, ο οποίος είναι δύσκολο να καταταχθεί σε συγκεκριμένη κατηγορία. Κάποιοι υποστήριζαν ότι αν ο Kiesler ήταν ένας επιτυχημένος αρχιτέκτων ίσως να μη χρειαζόταν να διδάσκει και να γράφει για να ζήσει. Μετακινήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1926 όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του. Το συγγραφικό του έργο ήταν εκτεταμένο και η θεωρητική του δουλειά εμπεριείχε δύο μανιφέστα, το άρθρο «Pseudo- Functionalism in Modern Architecture» (1949) και το βιβλίο «Contemporary Art Applied to the store and its Display» (1930). Από το 1937 ως το 1943 ο Kiesler ήταν ο διευθυντής του εργαστηρίου για το συσχετισμό (Laboratory for Design Correlation) στο τμήμα Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Τα ανορθόδοξα αρχιτεκτονικά του σχέδια τα οποία ονόμαζε «πολυδιάστατα» ήταν συναφή με σουρεαλιστικά σχέδια. Ο Kiesler συχνά αποφευγόταν από τους ομοίους του παρόλο που το 1952 είχε εκλεγεί σαν ένας από τους 15 κορυφαίους καλλιτέχνες της εποχής του από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA_%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD_%CE%9A%CE%AF%CF%83%CE%BB%CE%B5%CF%81
|
Ντεσισλάβα της Βουλγαρίας
|
Αμφιθαλή αδέλφια της ήταν ο Ιβάν Σισμάν τσάρος της Βουλγαρίας στο Τάρνοβο, ο Ιβάν Ασέν Ε΄ πρίγκιπας της Βουλγαρίας και η Μαρία Κυράτζα σύζυγος του Ανδρονίκου Δ΄ Παλαιολόγου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Από τον πρώτο γάμο τού πατέρα της, είχε τρία ετεροθαλή αδέλφια: Μιχαήλ Ασέν Δ΄ διάδοχος, Ιβάν Ασέν Δ΄ πρίγκιπας, Ιβάν Σρατσιμίρ τσάρος της Βουλγαρίας στο Βιντίν και Ταμάρα σύζυγο τού Μουράτ Α΄ σουλτάνου των Οθωμανών.
|
Η Ντεσισλάβα' της Βουλγαρίας, βουλγαρικά: Десислава / Desislava (β' ήμισυ 14ου αι.) από τον Οίκο του Σρατσιμίρ ήταν κόρη του Ιβάν-Αλεξάνδρου τσάρου της Βουλγαρίας και της δεύτερης συζύγου του Σάρας, μίας Εβραίας που με τον γάμο της έγινε Ορθόδοξη με το όνομα Θεοδώρα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σαντζάκι της Δράμας
|
Το σαντζάκι δημιουργήθηκε ως μέρος των μεταρρυθμίσεων του Τανζιμάτ περί το 1846, από περιοχές που ελήφθησαν από διάφορες επαρχίες. Η ίδια η Δράμα ανήκε στο Σαντζάκι των Σερρών. Το νέο Σαντζάκι Δράμας ανήκε στο εγιαλέτι της Θεσσαλονίκης και μετά το 1867 στο βιλαέτι της Θεσσαλονίκης. Την περίοδο 1867–69, το σαντζάκι της Δράμας συγχωνεύθηκε στο σαντζάκι των Σερρών, αποκαταστάθηκε και στη συνέχεια καταργήθηκε προσωρινά το διάστημα 1872–73. Το 1891, τα εδάφη του ανατολικά του ποταμού Νέστου περιήλθαν στο σαντζάκι της Αδριανούπολης. Το 1912, το σαντζάκι περιλάμβανε έξι υποδιοικήσεις (καζάδες): Δράμα, Καβάλα, Σαρίσαμπαν, Θάσος και Πράβι. Η επαρχία διαλύθηκε όταν καταλήφθηκε από βουλγαρικά στρατεύματα κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο και το 1913, μετά το Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο περιήλθε στην επικράτεια της Ελλάδας. Οι διοικητικές διαιρέσεις του σαντζακίου το 1912 ήταν οι εξής: Καζάς της Δράμας (Δράμα) Καζάς της Καβάλας (Καβάλα) Καζάς του Σαρίσαμπαν (Χρυσούπολη) Καζάς του Πραβίου (Ελευθερούπολη) Καζάς της Θάσου (Θάσος) Birken, Andreas (1976). Die Provinzen des Osmanischen Reiches. Beihefte zum Tübinger Atlas des Vorderen Orients (στα Γερμανικά). 13. Reichert. σελ. 76. ISBN 9783920153568. Ι. Χιόνης, Κωνσταντίνος (2015). Ο μακεδονικός αγώνας στο σαντζάκι της Δράμας. Καβάλα: Εκδόσεις Ξυράφι. ISBN 978-618-82068-2-3.
|
Το σαντζάκι της Δράμας (οθωμανικά τουρκικά: Sancak-i/Liva-i Drama) ήταν δευτέρου επιπέδου επαρχία (σαντζάκι ή λιβάς) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που περιλάμβανε την περιοχή γύρω από την πόλη της Δράμας, η οποία μετέπειτα περιήλθε στην Ελλάδα και ειδικότερα στην ανατολική Μακεδονία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B9_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%94%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82
|
Γιαν Μπουόνσκι
|
Ο Μπουόνσκι γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1931. Κατά τη διάρκεια της κατοχής της Πολωνίας από τη Ναζιστική Γερμανία, έγινε μάρτυρας της εκκαθάρισης του Γκέτο της Βαρσοβίας το 1942, όταν περίπου 300.000 Εβραίοι στάλθηκαν στην Τρεμπλίνκα και εξοντώθηκαν σε μία μόνο απόρρητη επιχείρηση. Ο Μπουόνσκι έγραψε αργότερα ότι ένα Εβραίο αγόρι που δραπέτευσε, έπεσε πάνω του στο δρόμο, αλλά δεν τον βοήθησε, κάτι που πολλά χρόνια αργότερα προκάλεσε ένα βαθύ αίσθημα ενοχής, και ενέπνευσε το πιο γνωστό γραπτό του που δημοσιεύτηκε από το περιοδικό Tygodnik Powszechny το 1987, υπό τον πολωνικό τίτλο "Biedni Polacy patrzą na getto" («Οι άμοιροι Πολωνοί κοιτάζουν το γκέτο») υπονομεύοντας πάντα την ιστορική σημασία της διάσωσης των Εβραίων από τους Πολωνούς κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.Ο Μπουόνσκι τελείωσε τις Πολωνικές σπουδές του στο Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο το 1952 κατά τη διάρκεια των πιο σκοτεινών χρόνων του σταλινικού τρόμου στην Πολωνία. Το 1953, συμμετείχε στη δυσφήμιση καθολικών ιερέων από την Κρακοβία, τρεις από τους οποίους καταδικάστηκαν σε θάνατο από την κομμουνιστική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της Σταλινιστικής στημένης δίκης της Κούρια της Κρακοβίας – ήταν ένας από τους πολλούς υπογράφοντες ανοιχτής επιστολής προς τις πολωνικές αρχές υποστηρίζοντας τη δίωξη των Καθολικών θρησκευτικών ηγετών που κατηγορήθηκαν αβάσιμα για προδοσία και φυλακίστηκαν από το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας – οι θανατικές ποινές τους δεν εκτελέστηκαν αν και ο Πατέρας Γιόζεφ Φουντάλι πέθανε υπό ανεξήγητες συνθήκες ενώ βρισκόταν στη φυλακή. Ο Μπουόνσκι έλαβε θέση στο Ινστιτούτο Λογοτεχνικών Σπουδών της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών το 1959–62 (μετά τον Πολωνικό Οκτώβρη). Από το 1970 εργάστηκε στο Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο. Ήταν αντιπρύτανης για διδακτικά θέματα (1981–84), διευθυντής του Ινστιτούτου Πολωνικών Σπουδών (1988–91), διευθυντής του Τμήματος Θεάτρου (1977–1980) και του Τμήματος Πολωνικής Λογοτεχνίας του 20ού αιώνα ( 1995–97). Ως καθηγητής, δίδαξε επίσης πολωνική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στο Πανεπιστήμιο του Κλερμόν-Φεράν και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού IV. Πέθανε στις 10 Φεβρουαρίου 2009 στην Κρακοβία. Πέθανε ο μελετητής του Ολοκαυτώματος Γιαν Μπουόνσκι, JTA, 12 Φεβρουαρίου 2009 Pożegnanie Jana Błońskiego (Αντίο στον Γιαν Μπουόνσκι - σειρά άρθρων) (πολωνικά)
|
Ο Γιαν Μπουόνσκι (πολωνικά: Jan Błoński) (15 Ιανουαρίου 1931 – 10 Φεβρουαρίου 2009) ήταν Πολωνός ιστορικός, κριτικός λογοτεχνίας, δημοσιογράφος και μεταφραστής. Ήταν κορυφαίος εκπρόσωπος της σχολής λογοτεχνικής κριτικής της Κρακοβίας και θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς κριτικούς της μεταπολεμικής Πολωνίας. Ο Μπουόνσκι εγκαταστάθηκε στο Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο λόγω του έργου του με τίτλο Μικόουαϊ Σενπ Σαζίνσκι και οι απαρχές του πολωνικού μπαρόκ. Ήταν ο λογοτεχνικός συντάκτης για τη δημοσίευση των συλλεκτικών έργων του Βίτολντ Γκομπρόβιτς το 1986–88 μέσω του Wydawnictwo Literackie. Ήταν επίσης ο συνεργάτης του Collegium Invisibile. Το 1996-2001 υπηρέτησε ως κριτής για το Λογοτεχνικό Βραβείο Νίκε. Τον Νοέμβριο του 1995 του απονεμήθηκε το Βραβείο Βιβλίου του Μήνα στην Κρακοβία για τα συγκεντρωτικά έργα του Σουαβόμιρ Μρόζεκ, μακροχρόνιου φίλου του από τη σταλινική περίοδο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%8C%CE%BD%CF%83%CE%BA%CE%B9
|
Αγία Μόνικα
|
Η Μόνικα θεωρείται ότι γεννήθηκε στην Θαγάστη (σημερινή Σουκ Αχράς, Αλγερία). Πιστεύεται ότι ήταν Βέρβερη βάσει του ονόματός της. Παντρεύτηκε νέα με τον Πατρίκιο, έναν Ρωμαίο ειδωλολάτρη, ο οποίος κατείχε επίσημη θέση στην Θαγάστη. Ο Πατρίκιος είχε μια βίαιη ιδιοσυγκρασία και φαίνεται ότι είχε καταστροφικές συνήθειες. Οι ελεημοσύνες, οι πράξεις και οι συνήθειες προσευχής της Μόνικας ενοχλούσαν τον Πατρίκιο, αλλά λέγεται ότι πάντα την σεβόταν.Η Μόνικα είχε τρία παιδιά, δύο γιους, τον Αυγουστίνο και τον Ναυίγιο, και μια κόρη, την Περπέτουα Ιππώνος. Ανίκανη να τους εξασφαλίσει το βάπτισμα, θρήνησε πολύ όταν ο Αυγουστίνος αρρώστησε. Στην αγωνία της ζήτησε από τον Πατρίκιο να επιτρέψει στον Αυγουστίνο να βαφτιστεί. Συμφώνησε και στη συνέχεια απέσυρε αυτήν τη συγκατάθεση όταν το αγόρι ανάρρωσε.Όμως η ανακούφιση της Μόνικα κατά την ανάρρωση του Αυγουστίνου μετατράπηκε σε άγχος καθώς συνέχισε λάθος την ανανεωμένη ζωή του με το να είναι ιδιότροπος και, όπως λέει και ο ίδιος, τεμπέλης. Τελικά στάλθηκε στο σχολείο στην Μάδαυρο. Ήταν 17 ετών και σπούδαζε ρητορική στην Καρχηδόνα όταν πέθανε ο Πατρίκιος.Ο Αυγουστίνος στην Καρχηδόνα έγινε Μανιχαϊστής. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του και μοιράστηκε τις απόψεις του σχετικά με τον Μανιχαϊσμό, η Μόνικα τον έδιωξε από το τραπέζι της. Ωστόσο, λέγεται ότι είχε βιώσει ένα όραμα που την έπεισε να συμφιλιωθεί μαζί του.Τότε επισκέφτηκε έναν συγκεκριμένο (ανώνυμο) επίσκοπο που την παρηγορούσε με τα λόγια, «το παιδί αυτών των δακρύων δεν θα χαθεί ποτέ». Η Μόνικα ακολούθησε τον γιο της προς τη Ρώμη, όπου είχε πάει κρυφά. Όταν έφτασε, ο Αυγουστίνος είχε ήδη πάει στο Μιλάνο, αλλά τον ακολούθησε και πάλι. Εδώ βρήκε τον Αμβρόσιο και μέσω αυτού είδε τελικά τον Αυγουστίνο να μετατρέπεται σε χριστιανός μετά από 17 χρόνια αντίστασης. Στο βιβλίο του Confessions (ελληνικά: Ομολογίες), ο Αυγουστίνος έγραψε μια περίεργη πρακτική της μητέρας του στην οποία «έφερε σε ορισμένα, ανεγερμένα στη μνήμη των αγίων ρητορεία, προσφορές , ψωμί, νερό και κρασί». Όταν μετακόμισε στο Μιλάνο , ο επίσκοπος Αμβρόσιος της απαγόρευσε να χρησιμοποιήσει την προσφορά του κρασιού, καθώς «μπορεί να είναι μια ευκαιρία λαιμαργίας για όσους είχαν ήδη δοθεί ποτό». Έτσι, ο Αυγουστίνος έγραψε για αυτήν:Στη θέση ενός καλαθιού γεμάτου φρούτων της γης, είχε μάθει να φέρνει στα ρητορεία των μαρτύρων μια καρδιά γεμάτη αγνότητα και να δίνει ό, τι μπορούσε στους φτωχούς - έτσι ώστε εμείς, η κοινωνία του σώματος του Κυρίου, να γιορτάζουμε σωστά σε εκείνα τα μέρη όπου, μετά το παράδειγμα του πάθους του, οι μάρτυρες θυσιάστηκαν και στέφθηκαν. - Confessions 6.2.2Η Μόνικα και ο γιος της πέρασαν έξι ειρηνικούς μήνες στο Ρας Κασικιάκουμ (σημερινή Κασσάγκο Μπριάνζα), μετά τους οποίους ο Αυγουστίνος βαφτίστηκε από τον Αμβρόσιο στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στο Μιλάνο. Η Μόνικα και ο Αυγουστίνος έφυγαν για την Αφρική και ξεκίνησαν το ταξίδι τους, σταματώντας στη Σιβιταβέτσια και στην Όστια. Εκεί πέθανε η Μόνικα και η θλίψη του Αυγουστίνου ενέπνευσε το βιβλίο του Confessions (ελληνικά: Ομολογίες). Η Αγία Μόνικα θάφτηκε στην Όστια και αρχικά φαίνεται να είχε σχεδόν ξεχαστεί, αν και το σώμα της μεταφέρθηκε τον 6ο αιώνα σε μια κρυφή κρύπτη στην εκκλησία της Αγίας Αύρας στην Όστια. Η Μόνικα θάφτηκε κοντά στον τάφο της Αγίας Αύρας στην Όστια. Ο τάφος της μεταφέρθηκε αργότερα στη Βασιλική του Αγίου Αυγουστίνου της Ρώμης. Ο Ανίσιους Αυχένιους Μπάσους έγραψε τον επιτύμβιο της Μόνικας, ο οποίος επέζησε σε αρχαία χειρόγραφα. Η πραγματική πέτρα στην οποία γράφτηκε ανακαλύφθηκε ξανά το καλοκαίρι του 1945 στην εκκλησία της Αγίας Αύρας. Η πέτρα ανακαλύφθηκε αφού δύο αγόρια έσκαψαν μια τρύπα για να εγκαταστήσουν ένα στύλο ποδοσφαίρου (για να φτιάξουν το τέρμα) στην αυλή δίπλα στην Αγία Αύρα. Μια μετάφραση από τα Λατινικά, του Ντάγκλας Μπόιν, έχει ως εξής:Εδώ, η πιο ενάρετη μητέρα ενός νεαρού άνδρα, έβαλε τις στάχτες της, ένα δεύτερο φως για την αξία σου, τον Αυγουστίνο. Ως ιερέας, υπηρετώντας τους ουράνιους νόμους της ειρήνης, δίδαξες [ή, διδάσκεις] τους ανθρώπους που σου έχουν εμπιστευτεί τον εαυτό τους. Μια δόξα μεγαλύτερη από τον έπαινο των επιτευγμάτων σας στέφει και τους δύο - Μητέρα των Αρετών, και ακόμα πιο τυχερή λόγω του απογόνου της. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα, η λατρεία της Αγίας Μόνικας άρχισε να εξαπλώνεται και γιορτή προς τιμήν της έγινε στις 4 Μαΐου. Το 1430, ο Πάπας Μαρτίνος Ε΄ διέταξε τα λείψανά της να μεταφερθούν στη Ρώμη. Λέγεται ότι πολλά θαύματα συνέβησαν στο δρόμο, και η λατρεία της Αγίας Μόνικας ήταν σίγουρα καθιερωμένη. Αργότερα ο αρχιεπίσκοπος της Ρουέν, Γκουιλόμ ντ'Έστουτβιλ, έχτισε μια εκκλησία στη Ρώμη προς τιμήν του Αγίου Αυγουστίνου, την Βασιλική του Αγίου Αυγουστίνου, και απέθεσε τα λείψανα της Αγίας Μόνικας σε ένα παρεκκλήσι στα αριστερά του ψηλού βωμού. Το αξίωμα της Αγίας Μόνικας, ωστόσο, δεν φαίνεται να είχε βρει την θέση του στη Ρωμαϊκή Σύνοψη Προσευχών (αγγλικά: Roman Breviary, το βιβλίο των λατινικών λειτουργικών τελετών της Καθολικής Εκκλησίας) πριν από τον 19ο αιώνα.Το 1934, στην Ολλανδική πόλη της Ουτρέχτης, ιδρύθηκε η Τάξη του «Zusters Augustinessen van Sint-Monica», κάνοντας κοινωνική εργασία, προσφέροντας καταφύγιο σε γυναίκες με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες ή γυναίκες που ήταν θύματα ενδοοικογενειακής βίας ή κακοποίησης. Οι καλόγριες ξεκίνησαν επίσης ορισμένα δημοτικά σχολεία. Στην ακμή της η Τάξη είχε έξι συνέδρια, στο Άμστερνταμ, την Ουτρέχτη, τον Σίταρντ, το Μάαστριχτ, το Χίλφερσουμ και το Άρνουβιλ στα περίχωρα του Παρισιού. Δεδομένου ότι το μοναστήρι του Χίλφερσουμ η Πόλη του Θεού, έκλεισε το 2014, μόνο η Ουτρέχτη παραμένει ως ξενώνας για τους ηλικιωμένους, ένα καταφύγιο σε δάσος κοντά στο Χίλφερσουμ, όπου οι νέοι εξακολουθούν να είναι ευπρόσδεκτοι για μια διαλογιστική παραμονή.Η πόλη της Σάντα Μόνικα, Καλιφόρνια, πήρε το όνομά της από την Αγία Μόνικα. Ένας θρύλος δηλώνει ότι τον 18ο αιώνα ο πατέρας Χουάν Κρέσπι ονόμασε μια τοπική πηγή που στάζει νερό «Las Lagrimas de Santa Monica» (Τα δάκρυα της Αγίας Μόνικας) που θυμίζουν τα δάκρυα που έριξε η Αγία Μόνικα στις αρχές της ασέβειας του γιου της. Ωστόσο, όπως καταγράφει στο ημερολόγιό του, ο Κρέσπι ονόμασε τον τόπο San Gregorio (Άγιος Γρηγόριος). Αυτό που είναι σίγουρα γνωστό είναι ότι μέχρι το 1820, το όνομα Santa Monica (Αγία Μόνικα) ήταν σε χρήση και η πρώτη επίσημη αναφορά του έγινε το 1827 με τη μορφή άδειας βοσκής. Υπάρχει ένα άγαλμα της αγίας στο Πάρκο Πάλισεϊντς της Σάντα Μόνικα από τον γλύπτη Γιούτζιν Μόραχαν το οποίο ολοκληρώθηκε το 1934. Η Πατρίτσια ΜακΓκερρ φαντάστηκε τη ζωή της Μόνικας στο μυθιστόρημα του 1964, «Αδέρφια μου, Θυμηθείτε την Μόνικα: Μία Νουβέλα για την Μητέρα του Αυγουστίνου».Στην ταινία του 2010, «Αυγουστίνος: Η Παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» (αγγλικά: Augustine: The Decline of the Roman Empire), η Αγία Μόνικα απεικονίζεται από την Ιταλίδα ηθοποιό Μόνικα Γκουεριτόρε.Στο ποίημά του "Confessional", ο Φρανκ Μπιντάρτ συγκρίνει τη σχέση μεταξύ της Αγίας Μόνικας και του γιου της Αυγουστίνου με τη σχέση μεταξύ του ομιλητή του ποιήματος και της μητέρας του. Απο την Ορθόδοξη αλλά και την Καθολική Εκκλησία τιμάται στις 4 Μαΐου εκάστου έτους.Απο την Λατινική Εκκλησία, την Εκκλησία της Αγγλίας και την Λουθηρανική Εκκλησία-Σύνοδος του Μιζούρι εορτάζεται 27 Αυγούστου εκάστου έτους. Volker Schier and Corine Schleif, Opening the Geese Book: The Feast of Saint Monica, 2018 Peter Brown, Augustine of Hippo: A Biography: New Edition with an Epilogue, Berkeley, University of California Press, 2000 Everett Ferguson, Encyclopedia of Early Christianity, Taylor & Francis, 1998, p. 776 John J. O'Meara, The Young Augustine: The Growth of St. Augustine's Mind up to His Conversion, London, Longmans, Green and Co., 1954
|
Η Αγία Μόνικα ήταν μία Αφρικανή παλαιοχριστιανική αγία και η μητέρα του Αγίου Αυγουστίνου Ιππώνος. Τιμάται απο την Καθολική και την Ορθόδοξη Εκκλησία, αν και σε διαφορετικές ημέρες γιορτής, για τις εξαιρετικές χριστιανικές αρετές της, ιδιαίτερα για τα βάσανα που προκλήθηκαν από τη μοιχεία του συζύγου της, και για την προσευχητική της ζωή που αφιέρωσε στην αναμόρφωση του γιου της, ο οποίος έγραψε εκτενώς για αυτήν και τις ευσεβείς της πράξεις. Οι δημοφιλείς χριστιανικοί θρύλοι θυμούνται την Αγία Μόνικα να κλαίει κάθε βράδυ για τον γιο της Αυγουστίνο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%9C%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B1
|
Διοργανώσεις Ε.Π.Σ. Πειραιά 1988–89
|
Α΄ με 30 ομάδες σε δύο ομίλους των 15. Β΄ με 32 ομάδες σε δύο ομίλους των 16. Γ΄ με 38 ομάδες σε τρεις ομίλους των 13-13-12 ομάδων. Πρωταθλητές ομίλων που ανέβηκαν στη Δ΄ Εθνική: Αμφιάλη Α.Σ. Ποντίων Αγώνας για τον Υπερπρωταθλητή: 27 Μαΐου 1989, γήπεδο Νίκαιας: Αμφιάλη - Α.Σ. Ποντίων: 1-0. Αγώνας για την Τρίτη Θέση και άνοδο στη Δ΄ Εθνική: 24 Ιουνίου 1989, γήπεδο Κορυδαλλού: Α.Σ. Δραπετσώνας - Α.Ο. Καστέλλας: 1-0.Την επόμενη περίοδο έγινε αύξηση των ομάδων της Α΄ κατηγορίας και δεν υποβιβάστηκε καμία ομάδα Οι τελικές βαθμολογίες των δυο ομίλων ήταν οι εξής: Μεγαρικός και Ερμής Νίκαιας ήταν οι πρωταθλητές των δυο ομίλων. Με την αναδιάρθρωση και την αύξηση των ομάδων της Α΄ της επόμενης περιόδου οι πέντε πρώτες κάθε ομίλου προβιβάστηκαν και δεν υποβιβάστηκε καμία (ενώ προβλεπόταν οι 4 τελευταίες κάθε ομίλου)Οι τελικές βαθμολογίες των ομίλων Στη Γ΄ ΕΠΣΠ συμμετείχαν 38 σύλλογοι χωρίς κανένα καινούριο σύλλογο και την «απώλεια» του Αστέρα Ευγενείας που δε δήλωσε συμμετοχή. Οι πρωταθλητές και δευτεραθλητές κάθε ομίλου προβιβάστηκαν στη Β΄ ενώ μετά την αναδιάρθρωση που εγινε το καλοκαίρι τους ακολουθησαν και οι τρίτοι κάθε ομίλου. Πρωταθλητές Ομίλων: ΑΕ Καμινίων Δίας Κορυδαλλού Παντζιτζιφιακός Δευτεραθλητές/Τριταθλητές που προβιβάστηκαν στη Β΄: ΑΟ Κορυδαλλού / Άρης Μεγάρων ΑΕΚ Παλιάς Κοκκινιάς / ΑΕ Αίγινας Νίκη Κερατσινίου / Θησέας Πειραιά Στο θεσμό του κυπέλλου συμμετέχουν τα σωματεία της Ε.Π.Σ. Πειραιά. Το Κύπελλο της περιόδου 1988-89 κατέκτησε ο Α.Σ. Ποντίων Δραπετσώνας για δεύτερη φορά στην ιστορία του, επικρατώντας στον τελικό του συντοπίτη του Α.Σ. Δραπετσώνα. Ηλεκτρονικό αρχείο "ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΗΧΟΥΣ"
|
Το πρωτάθλημα της Ένωσης Πειραιώς της περιόδου 1988-89 διοργανώθηκε σε τρεις κατηγορίες. Συνολικά, στα πειραϊκά πρωταθλήματα πήραν μέρος 100 σύλλογοι. Τους τίτλους των δυο ομίλων της Α΄ Κατηγορίας κατέκτησαν η Αμφιάλη και ο ΑΣ Ποντίων. Υπερπρωταθλήτρια Πειραιώς ανακηρύχθηκε η ομάδα της Αμφιάλης, επικρατώντας του αντιπάλου της με σκορ 1-0. Και οι δυο πρωταθλήτριες ανέβηκαν στη Δ΄Εθνική της περιόδου 1989-90, όπως και η νικήτρια του μπαράζ δευτεραθλητριών ΑΣ Δραπετσώνα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%95.%CE%A0.%CE%A3._%CE%A0%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%AC_1988%E2%80%9389
|
Μινωική γλώσσα
|
Η Μινωική Κρήτη ήταν η πρώτη γνωστή περιοχή στην Ευρώπη όπου αναπτύχθηκε και χρησιμοποιήθηκε σύστημα γραφής, γεγονός που αποτελεί ισχυρή ένδειξη ύπαρξης ανεπτυγμένου πολιτισμού. Καθώς τα κρητικά ιερογλυφικά δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί, ενώ η Γραμμική Α έχει αποκρυπτογραφηθεί μόνο εν μέρει, η γλώσσα παραμένει άγνωστη και αταξινόμητη, καθώς δεν είναι καν δυνατό να διαπιστωθεί αν οι δύο γραφές αποτυπώνουν την ίδια γλώσσα -η Γραμμική Β έχει διαπιστωθεί πως είναι η γραπτή μορφή της μυκηναϊκής ελληνικής-. Η ετεοκρητική γλώσσα της οποίας δείγματα διασώζονται σε κάποιες αλφαβητικές επιγραφές, είναι κατά 1000 χρόνια μεταγενέστερη της Μινωικής και πιθανώς απόγονος της, ωστόσο και η ίδια παραμένει αταξινόμητη. Οι Μινωίτες αρχικά χρησιμοποιούσαν ένα είδος γραφής, την ιερογλυφική, που μοιάζει πολύ με την ιερογλυφική της Αιγύπτου, αλλά διαφέρει στο ότι η γραφή αυτή χρησιμοποιεί μεν εικόνες ως σημεία, αλλά παίρνουν την φωνητική αξία των λέξεων που δηλώνουν τα αποτυπωμένα αντικείμενα. Συνυπήρχε δε με τη Γραμμική γραφή Α κατά την Παλαιοανακτορική περίοδο. Στην Νεοανακτορική περίοδο επικρατεί όμως η Γραμμική Α. Οι δύο αυτές μορφές γραφής συνυπάρχουν τόσο χρονικά όσο και τοπικά, όπως προκύπτει από τις ανασκαφές στο ανάκτορο των Μαλίων της Κρήτης και αλλού. Οι ανασκαφές στην Κνωσσό από τον Άρθουρ Έβανς έφεραν στο φως επιγραφές με συλλαβικές γραφές που τις ονόμασε Γραμμική Α και Γραμμική Β. Η αποκρυπτογράφηση της τελευταίας το 1952 από τον Άγγλο αρχιτέκτονα Μάικλ Βέντρις απέδειξε ότι στην Κνωσσό μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους Αχαιούς, την Ελληνική. Μια συστηματική μελέτη των επιγραφών, σφραγίδων και άλλων ενεπίγραφων αντικειμένων κατέστησε δυνατή την ανάγνωση της Μινωικής γλώσσας. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για την ύπαρξη γένους, ουσιαστικού, ρηματικών καταλήξεων και διαφόρων ειδών λεξιλογίου. Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα ιερογλυφικά και η Γραμμική Α έχουν παρόμοιες φωνητικές αξίες με την Γραμμική Β, αλλά ακόμα μας είναι άγνωστες. Ανασκαφές φέρνουν στο φως επιγραφές με κρητικά ιερογλυφικά και συλλαβικές γραφές. Ενεπίγραφα δαχτυλίδια, όπως αυτά του θησαυρού των Αηδονίων, ο περίφημος και πολυσυζητημένος Δίσκος της Φαιστού, ο διπλός πέλεκυς του Αρκαλοχωρίου και άλλες λίθινες και χάλκινες πινακίδες καταμαρτυρούν την ύπαρξη μιας αιγαιακής γραφής. Gareth Owens. 1999. The structure of the Minoan language. Journal of Indo-European Studies 27. 15-55. Yves Duhoux. 2010. Eteocypriot and Cypro-Minoan 1-3. Kadmos 48. 39-75. Best, Jan. 1989. The Language of Linear A. In Best, Jan and Woudhuizen, Fred (eds.), Lost Languages from the Mediterranean, 1-34. E.~J.~Brill. Γραμμική Α Γραμμική Β Ετεοκρητική γλώσσα Κρητικά Ιερογλυφικά Αιγαιακά ψηφία Η Ελληνικότητα των κρητικών γραφών Μινωική γλώσσα Αρχειοθετήθηκε 2012-10-10 στο Wayback Machine.
|
Η Μινωική γλώσσα (ISO 639-3: omn, Glottolog: mino1236) είναι η γλώσσα του Μινωικού πολιτισμού στην Κρήτη η οποία γραφόταν με χρήση των κρητικών ιερογλυφικών και μετέπειτα με το συλλαβάριο της Γραμμικής Α.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1
|
Βάντελγκαρτεν Φάουμπαν
|
Η πρωτοβουλία πολιτών απολαμβάνει την κηπουρική χωρίς χημικά και χωρίς την χρήση μηχανών. Μοιράζονται τις γνώσεις τους, όπως και τη συγκομιδή και απολαμβάνουν να εργάζονται με όλα τα φυτά. Αναπτύσσουν μια ποικιλία στερεών, συχνά σπάνιων λαχανικών, αρωματικών και φαρμακευτικών βοτάνων. Προσέχουν το έδαφος και το υπέδαφος και παράγουν το δικό τους υψηλής ποιότητας κομπόστ και κομποστ από σκουλίκια από την φάρμα γαιοσκώληκων που υπάρχει στον λαχανόκηπο. Βιώνουν και αφουγκράζονται τους κύκλους της φύσης και μαθαίνουν από αυτήν. Το δίκτυο γειτονιάς του λαχανόκηπου είναι ανθρώποι όλων των ηλικιών με μια ποικιλία εμπειριών και ενδιαφερόντων, κυρίως από τις περιοχές Vauban, St. Georgen και Merzhausen. Οργανώνουν, σχεδιάζουν και ασχολούνται με τον λαχανόκηπο συνεργατικά. Οι μουριές, τα λουλούδια και τα φυτά που περιστοιχίζουν τον λαχανόκηπο είναι συχνά επισκέψιμα από τις αποικίες μελισσών του μελισσοκόμου του Vauban Wolfgang Berger. Οι επισκέπτες εκπλήσσονται με την ποικιλία γνωστών και λιγότερο γνωστών λαχανικών και βοτάνων, καθώς και των μορφών καλλιέργειας (υπερυψωμένη, λόφου και lasagna beds) στην περιοχή των 800 τετραγωνικών μέτρων. Οι κηπουροί δεν είναι επαγγελματίες, μαθαίνουν μαζί, και ο ένας από τον άλλον. Ο κήπος δεν έχει περιφράξεις και είναι ελεύθερα προσβάσιμος σε όλους. Είναι λοιπόν ένας ιδανικός τόπος επικοινωνίας και προσφέρεται για μαζώξεις και συναντήσεις. Τα μέλη της πρωτοβουλίας για τον λαχανόκηπου μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον, αλλά και με συνδιαλλαγές με περαστικούς και επισκέπτες, καθώς και ομάδες επισκεπτών από όλο τον κόσμο και είναι πάντα πρόθυμοι να μεταδώσουν τις γνώσεις τους. Οι επιβάτες των λεωφορείων και των τραμ κατα την διάρκεια της αναμονής τους στην στάση που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον λαχανόκηπο, επιχειρούν σύντομες ή και πιό μακροσκελείς επισκέψεις και περιηγήσεις στον κήπο. Οπότε, ο λαχανόκήπος εξελίσσεται σε ένα μέρος μάθησης και συνεργατικότητας, όπου οι άνθρωποι συναντιούνται και δραστηριοποιούνται μαζί. Έτσι, πραγματοποιούνται πολλές συζητήσεις σχετικά με τη βιολογική γεωργία, την επισιτιστική αυτάρκεια, την αεικαλλιέργεια και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την ζωή χωρίς αυτοκίνητα και πολλά θέματα από τα οποία η πρωτοβουλία Wandelgarten και οι επισκέπτες του λαχανόκηπου αντλούν έμπνευση και νέες ιδέες. Στην αρχή κάθε έτους καλλιέργειας, η πρωτοβουλία Wandelgarten σχεδιάζει το πώς και το τι θα σπείρουν και θα φυτέψουν στο νέο έτος. Υπάρχουν όμως και χώροι καλλιέργειας στα οποία εργάζονται μεμονωμένα κάποιοι κηπουροι. Υπάρχουν πάντα νέα project, και κάποια που είναι ήδη σε λειτουργία που κρατάνε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, όπως το έργο "Making Good Floor" και "Paprika instead of Parking". Συνελεύσεις πραγματοποιούνται μία ή δύο φορές την εβδομάδα,ώστε να γίνει καταμερισμός εργασιών και ανταλλαγή ιδεών, με τελικό σκοπό να περατωθούν τα ήδη προγραμματισμένα για την καλλιέργεια του συγκεκριμένου έτους. Υπάρχει ευσυνειδησία σχετικά με τον αστικό λαχανόκηπο ως κοινό, την αειφορία του και τις μελλοντικές γενιές που θα τον χρησιμοποιήσουν, και μια οικολογική συνείδηση με βλέμμα στο μέλλον. Στο υπό εξέλιξη έργο «Making good soil», ανασχηματίζεται σταδιακά το άγονο έδαφος. Το τμήμα κήπων της πόλης του Φράιμπουργκ και η γειτονιά, υποστηρίζουν ενεργά τον αστικό λαχανόκηπο του Wandelgarten. Η καντίνα με τα βιολογικά στο VillaBan προσφέρει τα απορρίμματα λαχανικών για το αγρόκτημα σκουληκιών. Το παιδικό αγρόκτημα “Adventure Farm” προμηθεύει τον κήπο κοπριά, και οι καφετέριες της γύρω περιοχής δωρίζουν κόκκους καφέ. Στον Wandelgarten παράγεται υψηλής ποιότητας κομπόστα γαιοσκωλήκων (vermincompost). Κάθε χρόνο, η πρωτοβουλία διοργανώνει διάφορα εργαστήρια, τα «Make worm compost yourself», όπου μεταδίδουν τις εμπειρίες τους σε γείτονες και ενδιαφερόμενα μέρη. Υπάρχει επίσης συμμετοχή στο γερμανικό έργο 2000 κήπων «We make soy at home» (2016), το οποίο υποστηρίχθηκε επιστημονικά από το Πανεπιστήμιο του Hohenheim. Τον Σεπτέμβριο του 2016, η πρωτοβουλία κατάφερε να στείλει στο πανεπιστήμιο περισσότερους από 4000 λοβούς από 12 διαφορετικές σειρές σπόρων που καλλιεργήσαν για αξιολόγηση. Διεξάγεται ακόμη έρευνα για το ποιες ποικιλίες σόγιας ευδοκιμούν καλύτερα στη Γερμανία, προκειμένου να εξαρτώνται λιγότερο από τις εισαγωγές και τα γενετικά τροποποιημένα φασόλια. Κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, η πρωτοβουλία του λαχανόκηπου φροντίζει μια ομάδα παιδιών. Τα παιδιά μπορούν να εξερευνήσουν τον κήπο, να καλλιεργήσουν πατάτες, να εξερευνήσουν το αγρόκτημα σκουληκιών, και να βρουν βότανα για να φτιάξουν τσάι στις εγκαταστάσεις του κήπου. Με συμμετέχοντες 10 σχολικές τάξεις και περισσότερους από 250 μαθητές μέχρι στιγμής, ο λαχανόκηπος πραγματοποίησε το έργο αειφορίας «Paprika instead of Parking» το 2016 και το 2017, μαζί με το Innovation Academy eV, το Auto Freiverein eV, το International World College και την εταιρία παραγωγής tofu «Taifun». Χωρισμένοι σε μικρές ομάδες, δημιούργησαν υπερυψωμένες καλλιέργειες, έμαθαν μεθόδους παραγωγής κομποστοποίησης και πραγματοποίησαν μελέτες σχετικά με την αειφόρο ανάπτυξη αστικών και ανοιχτών χώρων. Προσδιόρισαν την κατανάλωση γης με συγκεκριμένες επιφάνειες χώρου και υπολόγισαν πόσες υπερυψωμένες καλλιέργειες θα μπορούσαν να υπάρξουν στην περιοχή ενός χώρου στάθμευσης και ποια φαγητά θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν σε αυτόν τον χώρο ώστε να υποστηρίξουν μια οικογένεια.
|
Ο Βάντελγκαρτεν Φάουμπαν (Wandelgarten Vauban) είναι αστικός λαχανόκπηπος από την αντίστοιχη πρωτοβουλία πολιτών στην πόλη μετάβασης (transition town) Φράιμπουργκ στην επαρχία Φάουμπαν, τμήμα του παγκόσμιου κινήματος της “αστικής γεωργίας”. Στην πρωτοβουλία αυτή μπορεί να βοηθήσει και να συνεισφέρει οποιοσδήποτε. Ο αστικός λαχανόκηπος βρίσκεται στην οδό Bergiselstrasse, 79111 Freiburg. Είναι ακριβώς απέναντι από την τελική στάση της γραμμής 3 του τραμ, Innsbrucker Straße, στο Weidenpalast.Ο Βάντελγκαρτεν συμβολίζει την περαιτέρω μεταμόρφωση της περιοχής Vauban του Freiburg προς την αειφορία. Θεωρείται έργο αστικής κηπουρικής και γεωργίας, και εντάσσεται στο παγκόσμιο κίνημα της Μεταβατικής Πόλης (transition town). Ως αστικός λαχανόκηπος στον οποίο όλοι μπορούν να συμμετέχουν, προωθεί την ανάπτυξη της γειτονιάς και των κοινωνικών δικτύων στην περιοχή. Για τους κηπουρούς του λαχανόκηπου είναι σημαντικό να καλλιεργούνται λαχανικά και να βελτιώνεται το έδαφος μέσω απλής κομποστοποίησης, κομποστοποίηση bokashi, μέσω ενεργού άνθρακα, με εκτροφεία γαιοσκώληκων και πολτοποίησης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BD_%CE%A6%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD
|
Σαβίνα της Βαυαρίας
|
Ήταν η τρίτη κόρη του Αλβέρτου Δ΄ δούκα της Βαυαρίας και της Κουνιγούνδης των Αψβούργων, κόρης του Φρειδερίκου Γ΄ δούκα της Έσω Αυτρίας, αρχιδούκα της Αυστρίας & βασιλιά της Γερμανίας. Παντρεύτηκε το 1513 τον Ούλριχ δούκα της Βυρτεμβέργης και είχε τέκνα: Χριστόφορος 1515-1568, δούκας της Βυρτεμβέργης. Άννα 1513-1530, απεβ. 17 ετών. Πορτραίτα και Βιογραφίες Γερμανών
|
H Σαβίνα, γερμ. Sabina von Bayern von Wittelsbach (24 Απριλίου 1492 - 30 Αυγου΄στου 1564) από το νΟίκο του Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του δούκα της Βαυαρίας και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Βυρτεμβέργης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μουσείο της Ρομαντικής Ζωής
|
Το Μουσείο της Ρομαντικής Ζωής βρίσκεται στην περιοχή Νουβέλ Ατέν (Νέα Αθήνα) στο 9ο διαμέρισμα του Παρισιού, στην οδό Σαπτάλ 16, στο μέγαρο Σέφερ-Ρενάν, το πρώην σπίτι του ζωγράφου ολλανδικής καταγωγής Άρι Σέφερ (1795-1858) και εστία ρομαντικής έμπνευσης κατά το πρώτο μέρος του 19ου αιώνα. Το ισόγειο του κτηρίου, που χτίστηκε το 1830, είναι αφιερωμένο στην μυθιστοριογράφο Ζωρζ Σαντ (Γεωργία Σάνδη), η οποία επισκεπτόταν συχνά τον ζωγράφο, καθώς έμενε δίπλα. Στα σαλόνια ιχνογραφείται η ζωή της μέσα από έργα ζωγραφικής, σχέδια, γλυπτά, έπιπλα, κοσμήματα και αντικείμενα τέχνης από το σπίτι της στο Νοάν που κληροδοτήθηκαν το 1928 στην πόλη του Παρισιού από την εγγονή της. Στον επάνω όροφο, οι αίθουσες είναι αφιερωμένες στον Άρι Σέφερ και εκτίθενται οι πίνακές του καθώς και έργα συγχρόνων ζωγράφων. Εκτίθενται επίσης πορτρέτα, αντικείμενα και η βιβλιοθήκη του διάσημου μελετητή και συγγραφέα Ερνέστ Ρενάν, που παντρεύτηκε την ανιψιά του Άρι Σέφερ. Το κτήριο περιλαμβάνει θερμοκήπιο, μικρό κήπο και πλακόστρωτη αυλή. Το ακίνητο παρέμεινε σε ιδιωτικά χέρια και πέρασε διαδοχικά στους κληρονόμους μέχρι το 1982, όταν έγινε μουσείο με το όνομα «Μουσείο Ρενάν-Σέφερ». Είναι ένα από τα τρία λογοτεχνικά μουσεία της πόλης του Παρισιού, μαζί με την Οικία Μπαλζάκ και την Οικία του Βίκτωρα Ουγκώ. Μετά από μια εκτεταμένη ανακαίνιση που πραγματοποίησε ο Ζακ Γκαρσία, το μουσείο άνοιξε πάλι το 1987 ως Μουσείο της Ρομαντικής Ζωής. Ο Ντανιέλ Μαρσεσώ διορίστηκε διευθυντής του μουσείου το Νοέμβριο του 1998. Για 13 χρόνια ανέπτυξε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εκθέσεων και εξαγορών και η προσέλευση του κοινού αυξήθηκε ευρέως, από 18.000 επισκέπτες το χρόνο το 1998 σε 145.000 το 2010. Μετά τη συνταξιοδότησή του το 2013, τον διαδέχθηκε ο Ζερόμ Φαριγκούλ. Στο μουσείο διοργανώνονται δύο ετήσιες περιοδικές εκθέσεις, καθώς και συναυλίες, αναγνώσεις και δραστηριότητες για παιδιά. Στον κήπο του μουσείου υπάρχει τσαγιερία, στο χώρο του παλιού θερμοκηπίου.Το μουσείο είναι ανοιχτό καθημερινά εκτός από τη Δευτέρα. Οι μόνιμες συλλογές είναι δωρεάν. Για προσωρινές εκθέσεις χρεώνεται τέλος εισόδου. Το κυρίως κτήριο, που χτίστηκε το 1830, ήταν η οικία του Γαλλο-Ολλανδού ζωγράφου Άρι Σέφερ (1795-1858) , σημαντικού καλλιτέχνη της Γαλλικής τέχνης του 19ου αιώνα, δασκάλου των παιδιών του βασιλιά Λουδοβίκου-Φιλίππου και της οικογένειάς του. Για δεκαετίες, ο Σέφερ και η κόρη του δέχονταν κάθε Παρασκευή βράδυ στο σαλόνι τους, που ήταν μεταξύ των πιο διάσημων της περιοχής. Στο σαλόνι συχνή καλεσμένη ήταν η Γεωργία Σάνδη (1804-1876) που έμενε κοντά και πήγαινε με τον Φρεντερίκ Σοπέν, συναντώντας άλλους συγγραφείς και καλλιτέχνες, μεγάλα ονόματα του Ρομαντισμού, όπως τον Ευγένιο Ντελακρουά, τον Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ, τον Αλφόνς ντε Λαμαρτίν, τον Φρανς Λιστ, τον Τζοακίνο Ροσσίνι και την τραγουδίστρια όπερας Πωλίν Βιαρντό, που ήταν τακτικοί επισκέπτες του σαλονιού. Αργότερα στον 19ο αιώνα, το σπίτι επισκέπτονταν συχνά μεταξύ άλλων ο Τσαρλς Ντίκενς, ο Ιβάν Τουργκένιεφ και ο συνθέτης Σαρλ Γκουνό. Η ιστοσελίδα του Μουσείου της Ρομαντικής Ζωής (γαλλικά, αγγλικά) Βίντεο από το youtube(γαλλικά)
|
Το Μουσείο της Ρομαντικής Ζωής (γαλλικά: Musée de la Vie romantique) βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου της Μονμάρτρης στο 9ο διαμέρισμα του Παρισιού, σε ένα ιδιωτικό μέγαρο του 1830.Είναι ένα από τα 14 Μουσεία της πόλης του Παρισιού που από την 1η Ιανουαρίου 2013 τα διαχειρίζεται το δημόσιο διοικητικό ίδρυμα Παρίσι Μουσεία.Οι πλησιέστεροι σταθμοί μετρό είναι Πιγκάλ, Μπλανς και Σαιν-Ζωρζ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A1%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%96%CF%89%CE%AE%CF%82
|
Δραπετσώνα
|
Βρίσκεται στο ΝΔ άκρο της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά περιλαμβάνοντας την Ηετώνεια ακτή με τις πύλες Ε1 για Δωδεκάνησα και τις πύλες Ε2 για Χίο, Μυτιλήνη. Συνορεύει βόρεια με την Ανάσταση Κερατσινίου, νότια με την Ηετώνεια ακτή, ανατολικά με τον Άγιο Διονύσιο, την ακραία δυτική συνοικία του κεντρικού Πειραιά και την πρώην βιομηχανική περιοχή Γκάζι-Παπαστράτος. Το όριο είναι η οδός Αγίου Δημητρίου. Δυτικά βρέχεται από τη θάλασσα και την είσοδο του στενού της Σαλαμίνας, ενώ σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκεται η νήσος Ψυττάλεια με το εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού, όπου γίνεται η επεξεργασία των λυμάτων της Αττικής. Μέσα στα όρια του Δήμου Δραπετσώνας στα ανατολικά πολύ κοντά στην εκκλησία και τη γέφυρα του Αγίου Διονυσίου βρίσκονταν τα Βούρλα όπου λειτούργησε στο παρελθόν το συγκρότημα οίκων ανοχής και μετέπειτα φυλακή πολιτικών κρατούμενων.Η Ηετώνεια ακτή περιβάλει τον οικισμό της Δραπετσώνας. Στα νότια και δυτικά κινείται η σύγχρονη περιμετρική λεωφόρος του ΟΛΠ με πολλές γέφυρες και τούνελ που ενώνει απευθείας την Δραπετσώνα με το Κερατσίνι. Η οδός Εθνικής Αντιστάσεως διασχίζει την Δραπετσώνα στην μέση, είναι ο κεντρικότερος δρόμος που ξεκινά από το Δημοτικό Στάδιο Δραπετσώνας πάνω από την Ηετώνεια ακτή και καταλήγει στο μεγάλο πάρκο Ηλία Ηλιού απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου. Είναι κεντρικός δρόμος με πολλά καταστήματα, εστιατόρια και καφετέριες. Η χερσόνησος της Δραπετσώνας ήταν ένας βοσκότοπος με τα ίχνη των αρχαίων ερειπίων επάνω της. Οι δύο πύργοι της Ηετιώνειας Πύλης, θεμέλιο τείχους που κάλυπτε τον αρχαίο ναύσταθμο στον όρμο Κρεμμυδαρούς, ένα θεμέλιο κυκλικού κτίσματος στα δυτικά, στην περιοχή του μετέπειτα εργοστασίου Λιπασμάτων. Η έκταση προφανώς χαρακτηριζόταν από ρέματα και γυμνούς λοφίσκους, με κορυφές πεπλατυσμένες ή με μεγάλες πλακερές πέτρες, γι’ αυτό χαρακτηρίστηκε πιθανότατα με μια αρχαία λέξη σαν την «Τραπέζι», «Τραπέτζι», «Τραπέτζα» (στην Κάσο), με την κατάληξη –ώνα, μεγεθυντική ή δηλώνουσα το πλήθος από όμοιες, που έδωσε και την ονομασία Τραπετζώνα. Πρώτες ενδείξεις αραιού εποικισμού παρατηρούνται μετά την ίδρυση του νεότερου Πειραιά, τη δεκαετία του 1830. Η πρώτη εκκλησία, ο Άγιος Διονύσιος, από τις παλιότερες της περιοχής λειτούργησε μετά το 1834 ως το πρώτο νεκροταφείο της νεοσύστατης πόλης. Από τα τέλη του 19ου αιώνα άρχισε να οικοδομείται μικρή έκταση ανάμεσα στα Βούρλα και τον Άγιο Διονύση. Από τη δεκαετία του 1910 και κυρίως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή έρχεται ένα μεγάλο πληθυσμιακό κύμα προσφύγων και στήνεται ο μεγαλύτερος προσφυγικός συνοικισμός παραπηγμάτων της Αττικής, παράλληλα με άλλους οργανωμένους όμως οικισμούς της Νέας Κοκκινιάς, Ανάστασης, Αμφιάλης κ.α.. Κατά τα μεσοπολεμικά και μεταπολεμικά χρόνια στη συνοικία αναπτύχθηκαν ταβέρνες που συγκέντρωναν ομάδες μουσικών με ρεπερτόριο το ρεμπέτικο τραγούδι. Πριν από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο δικτάτωρ Ιωάννης Μεταξάς επιχείρησε ανεπιτυχώς να μετονομάσει την συνοικία της Δραπετσώνας σε "Συνοικισμό της 4ης Αυγούστου". Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι μετακατοχικές κυβερνήσεις επιχείρησαν να "αναμορφώσουν" την παραγκούπολη της Δραπετσώνας προχωρώντας στην ανέγερση οργανωμένης δόμησης πολυκατοικιών, αποσκοπώντας ταυτόχρονα και στην εξασθένηση των "αριστερών" τάσεων της εν λόγω εργατικής συνοικίας. Τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο 1960, οι κάτοικοι αντέδρασαν με εξέγερση στην επιχείρηση της κατεδάφισης των παραπηγμάτων. Η "Μάχη της Παράγκας" όπως ονομάστηκε απέτρεψε την εξαφάνιση της παραγκούπολης. Το σχέδιο επεβλήθη τελικά από τη δικτατορία των συνταγματαρχών μετά το 1967, οπότε και εκτάσεις απαλλοτριώθηκαν υπέρ του κράτους και οι παράγκες γκρεμίστηκαν. Το 1968 αρχίζει η ανέγερση μεγάλων οικοδομικών συγκροτημάτων εργατικών κατοικιών για τη στέγαση αυτών. Κατά το τέλος του 19ου αιώνα το λιμάνι του Πειραιά εκβαθύνθηκε και επεκτάθηκε πέρα από την Ηετιώνεια περιλαμβάνοντας τον Προλιμένα. Από τότε η Δραπετσώνα, άρχισε να αποτελεί τόπο ίδρυσης βιομηχανικών και μεγάλων λιμενικών εγκαταστάσεων. Οι Μόνιμες Κτιστές Δεξαμενές (1898-1912), ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Αγίου Διονυσίου των ΣΕΚ (1904), το Μηχανοποιείο και Ναυπηγείο Γεωργίου Βασιλειάδη (1906), το εργοστάσιο της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων-Λιπάσματα Δραπετσώνας (1909), το εργοστάσιο τσιμέντων ΑΓΕΤ "Ηρακλής" (1911), το Σιλό Σιτηρών (1936) είναι οι μεγαλύτερες μονάδες ή εγκαταστάσεις που κτίστηκαν στην ακτή της Δραπετσώνας. Ο σύγχρονος δήμος καλύπτει έκταση περίπου 2 τετραγωνικών χιλιομέτρων σε μεγάλο τμήμα της οποίας οικοδομήθηκαν εργατικές κατοικίες. Ο πληθυσμός της ανέρχεται σύμφωνα με την απογραφή του 2001 σε 13.399 άτομα. Η παράκτια ζώνη της περιοχής μέχρι στιγμής δεν έχει αξιοποιηθεί, μετά την απομάκρυνση των χημικών εγκαταστάσεων Λιπασμάτων. Το οικόπεδο του εργοστασίου Λιπασμάτων, το οποίο ισοπεδώθηκε το 2002, παραχωρήθηκε στον Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας το 2015 προκειμένου να διαμορφωθεί αστικό πάρκο. Από το 2011 η περιοχή (και πρώην Δήμος) της Δραπετσώνας είναι ενοποιημένος δήμος με το Κερατσίνι, με βάση το σχέδιο Καλλικράτη, και αποτελούν τον Δήμο Κερατσινίου - Δραπετσώνας. Ο παλιός Δήμος Δραπετσώνας είχε αποσπαστεί από την πόλη του Πειραιά το 1950 και υπάχθηκε στο Δήμο Κερατσινίου. Ένα χρόνο μετά, το 1951 αναγνωρίστηκε ως Δήμος, χάρη στις προσπάθειες του Ιωάννη Χριστόπουλου, κατοίκου της περιοχής πριν από την Μικρασιατική καταστροφή. Στην περιοχή αυτή κατά την αρχαιότητα πιθανολογείται και η θέση του αρχαίου δήμου Θυμοιταδών, που αποτελούσε τμήμα του Τετρακώμου του Πειραιά. Πρώτος οικιστής και δήμαρχος του δήμου ήταν ο Γεώργιος Μ. Αφάρας (1899-1967). Το αναπτυξιακό σχέδιο που έχει κατατεθεί για την περιοχή της Δραπετσώνας προβλέπει ανάπλαση από την ακτή Βασιλειάδη έως το λιμένα Ηρακλέους. Έργα και παρεμβάσεις προϋπολογισμού εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στοχεύουν στην αξιοποίηση της ακτής με σκοπό να την καταστήσουν σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο του Σαρωνικού. Ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς πρόκειται να κατασκευάσει το κέντρο στην πρώην βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας- Κερατσινίου με χρηματοδότηση από την Εθνική Τράπεζα, έκταση περίπου 640 στρεμμάτων. Θα εγκατασταθεί Ναυτιλιακό Επιχειρηματικό Κέντρο, καθώς και δύο σύγχρονες μαρίνες στους όρμους της περιοχής. Η πρώτη θα εξυπηρετεί τον ελιμενισμό yacht και megayacht και προσανατολίζεται σε ψυχαγωγικές και τουριστικές δραστηριότητες, ενώ η δεύτερη θα συγκροτήσει ναυτιλιακό όμιλο που θα προσανατολίζεται σε ναυταθλητικές δραστηριότητες. Ο Άγιος Διονύσιος, η πρώτη εκκλησία που χτίστηκε στην περιοχή στις αρχές του 19ου αιώνα, ανήκει σήμερα στην γειτονική συνοικία του Πειραιά Παπαστράτος ή Άγιος Διονύσιος. Οι ευσεβείς πρόσφυγες που έφτασαν στην Δραπετσώνα μετά την Μικρασιατική καταστροφή έκτισαν μετά το 1925 μια σειρά από μεγαλοπρεπείς ναούς. Ο ναός του Αγίου Φανουρίου, στην καρδιά της πόλης, οικοδομήθηκε από το 1922 αρχικά σαν πρόχειρη σκηνή, σε δεύτερη φάση τον έχτισαν με πέτρα και κοκκινόχωμα και το 1952 με την τελική του μορφή. Πολύ κοντά στον ναό του Αγίου Φανουρίου, στην ίδια πλατεία Βάρναλη, οικοδομήθηκε από το 1925 ο ναός του Αγίου Παντελεήμονος, δωρεά της Συμιακής Φωτεινής Κουντουδιού, ο ναός ολοκληρώθηκε το 1938 οπότε άρχισε και η λειτουργία του. Στον ναό του Αγίου Παντελεήμονα αναγγέλθηκε το 1951 από τον τότε πρωθυπουργό Θεμιστοκλή Σοφούλη η ανακήρυξη της κοινότητας σε δήμο. Ο Ιερός ναός Αναλήψεως Δραπετσώνας εγκαινιάστηκε απο τους πρόσφυγες το 1927, το 1952 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του και ξεκίνησε η λειτουργία του. Στον ναό της Αναλήψεως μεταφέρθηκαν τα λείψανα των Αγίων Αναργύρων απο την Μαλακοπή της Μικράς Ασίας και πολύτιμα αντικείμενα από άλλες εκκλησίες. Στη Δραπετσώνα εδρεύουν τα παρακάτω ιστορικά σωματεία του Πειραιά: Α.Σ. Δραπετσώνα Α.Σ. Ποντίων Δραπετσώνας Α.Π.Μ.Ο. Νέοι Δραπετσώνας Α.Σ. Αστέρια ΔραπετσώναςΣτη Δραπετσώνα υπάρχουν οι παρακάτω αθλητικές εγκαταστάσεις: Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Δραπετσώνας Δημοτικό Γήπεδο Δραπετσώνας «Ιωάννης Βάζος» Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο Δραπετσώνας «Αριστείδης Παπαμιχαήλ» Η Μάχη της Παράγκας Στα Προσφυγικά της Δραπετσώνας - Φωτογραφικό Οδοιπορικό Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς - Ιεροί Ναοί
|
Η Δραπετσώνα είναι πόλη, δημοτική ενότητα του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά στην Περιφέρεια Αττικής. Έχει πληθυσμό 13.968 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και έκταση 1,725 τ.χμ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%83%CF%8E%CE%BD%CE%B1
|
Ολιβιέ Σορλέν
|
Ο Σορλέν αγωνίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στη Γαλλία έχοντας αγωνιστεί με τις ομάδες Βαλένς, Μονπελιέ, ΑΣ Μονακό και Ρεν. Τον Ιανουάριο του 2008 ήρθε ως δανεικός στον ΠΑΟΚ από τη Ρεν όπου εντυπωσίασε με την απόδοση του. Το Ιούνιο του 2009 υπέγραψε διετές συμβόλαιο συνεργασίας με την ομάδα της Θεσσαλονίκης που τον απέκτησε με μεταγραφή από τη Ρεν. Στις 29 Αυγούστου 2010, ο Σορλέν ζήτησε να συναντηθει με τον προεδρο του ΠΑΟΚ. Στη συνάντηση που είχαν του ανακοινωσε ότι αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά οικογενειακά προβληματα τα οποία τον αναγκάζουν να επιστρέψει στη Γαλλία και ζήτησε να λυθεί το συμβόλαιο του. Συνέχισε την καρίερα του στην ποδοσφαιρικη ομάδα του Εβιάν, η οποία αγωνίζεταν στη Β' Γαλλίας στο τέλος της σεζόν 2010-11 πανηγύρισε την άνοδο με την ομάδα στη μεγάλη κατηγορία στο Γαλλικό πρωτάθλημα. Τα στατιστικά του Ολιβιέ Σορλέν στο Γαλλικό πρωτάθλημα Τα στατιστικά του Σορλέν στο Ελληνικό πρωτάθλημα
|
Ο Ολιβιέ Σορλέν είναι Γάλλος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, γεννημένος στις 9 Απριλίου 1979 στην πόλη Σαιντ-Ετιέν. Ο Σορλέν αγωνιζόταν ως μέσος στην ομάδα του ΠΑΟΚ.Απο το καλοκαίρι του 2010 ανήκει στη Γαλλική Εβιάν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%AD_%CE%A3%CE%BF%CF%81%CE%BB%CE%AD%CE%BD
|
Στεφανία Λυμπερακάκη
|
Το 2013 η Λυμπερακάκη συμμετειχε στην τρίτη σεζόν της ολλανδικής τηλεοπτικής εκπομπής ταλέντων The Voice Kids. Μετά από ανώνυμη ακρόαση συμμετείχε στην ομάδα του Μάρκο Μπορσάτο, αλλά αποκλείστηκε στον επόμενο γύρο του διαγωνισμού. Στη συνέχεια συμμετείχε στην παιδική χορωδία Kinderen voor Kinderen, από την οποία αποχώρησε δύο χρόνια μετά. Το 2016, εκπροσώπησε την Ολλανδία στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2016, ως μέλος των Kisses. Το γκρουπ έλαβε την 8η θέση. Το 2018, η Λυμπερακάκη ανέβασε το πρώτο της τραγούδι "Stupid Reasons". Το 2019, ανέβασε ακόμη τρία, το "Wonder", το "I'm Sorry (Whoops)" και το "Turn Around". Η Λυμπερακάκη έγινε γνωστή στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2019, μετά την εμφάνισή της στα MAD Video Music Awards 2019 με το τραγούδι "Con Calma" του Daddy Yankee, το οποίο ερμήνευσε μαζί με την Ιλένια Ουίλιαμς και την Κόνι Μεταξά.Από το 2018 πρωταγωνιστεί στην ολλανδική σειρά Brugklas, στον ρόλο της Fenna. Επίσης πρωταγωνίστησε στις ολλανδικές ταινίες: Brugklas: De tijd van m'n leven (2019), De Club van Lelijke Kinderen (2019, στον ρόλο της τραγουδίστριας) και 100% Coco New York (2019, στον ρόλο της Lilly). Στα τέλη του 2019, η Λυμπερακάκη αναφέρθηκε ως πιθανή υποψήφια να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον 65ο Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision, που θα γινόταν στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Στις 3 Φεβρουαρίου 2020 η ΕΡΤ επιβεβαίωσε ότι πράγματι η Λυμπερακάκη είχε επιλεγεί ως η Ελληνίδα εκπρόσωπος. Θα ερμήνευε το τραγούδι "SUPERG!RL" στον δεύτερο ημιτελικό της 14ης Μαΐου 2020. Στις 18 Μαρτίου η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) ανακοίνωσε ότι ο διαγωνισμός για πρώτη φορά θα ακυρωθεί λόγω της επιδημίας COVID-19. Ωστόσο, την ίδια μέρα η ΕΡΤ ανακοίνωσε ότι θα ήθελε η Λυμπερακάκη να ξανά-εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2021.Την Τετάρτη 10 Μαρτίου κυκλοφόρησε το τραγούδι "Last Dance" με το οποίο η Stefania εκπροσώπησε την Ελλάδα στον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2021, κατακτώντας την 10η θέση. Μετά τη 10η θέση στη Eurovision 2021 η Στεφανία κυκλοφόρησε στις 25 Ιουνίου το τραγούδι "Mucho Calor", ενώ έκανε τρεις εμφανίσεις στα Mad Video Music Awards 2021, ερμηνεύοντας το "Last Dance" σε συνεργασία με τον Archolekas, το "Σ'αγαπάω σου φώναξα" σε συνεργασία με τον Πέτρο Ιακωβίδη και το "Mucho Calor". Η οικογένεια της Λυμπερακάκη κατάγεται από το Θούριο Έβρου. Από το 2018, η Λυμπερακάκη είχε δεσμό με τον Ολλανδό τραγουδιστή Γιάννες Χόιβελμανς που επίσης έχει εκπροσωπήσει την χώρα του στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision ως μέλος του συγκροτήματος Fource. Χώρισαν τον Απρίλιο του 2021. Θείος της είναι ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου. Το "Supergirl" (στιλιζαρισμένο ως SUPERG!RL) είναι ένα τραγούδι ηχογραφημένο από την Ελληνο-Ολλανδή τραγουδίστρια Stefania, που κυκλοφόρησε ψηφιακά την 1η Μαρτίου 2020. Το έγραψε ο Δημήτρης Κοντόπουλος, η στιχουργός Σάρον Βον και η ομάδα παραγωγής Arcade. Το τραγούδι προοριζόταν να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2020 πριν από την ακύρωση της εκδήλωσης λόγω της πανδημίας της νόσου του κορωνοϊού 2019 (COVID-19) και της εξάπλωσής της σε όλο τον κόσμο. Η Στεφανία είχε επιλεγεί εσωτερικά ως εκπρόσωπος της χώρας από την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση (ΕΡΤ). Το κομμάτι είναι ένα dance-pop τραγούδι που ενθαρρύνει τους εφήβους να πιστέψουν στον εαυτό τους και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Για προβολή, η Στεφανία κυκλοφόρησε ένα μουσικό βίντεο του τραγουδιού και εμφανίστηκε σε talk show τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ολλανδία. Στις 3 Φεβρουαρίου 2020, σε εκπομπή ειδήσεων της Ελληνικής Ραδιοτηλεόρασης (ΕΡΤ), η Στεφανία ανακοινώθηκε ως η Ελληνίδα συμμετέχουσα στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2020 με το τραγούδι "Supergirl". Το "Supergirl" γράφτηκε από τον Δημήτρη Κοντόπουλο, τη στιχουργό Sharon Vaughn και την ομάδα παραγωγής Arcade, αποτελούμενη από τους Αναστάσιο Ράμμο, Ντιβέρνο, Γκάμπριελ Ράσελ και Παύλο Μανώλη. Το τραγούδι και το μουσικό βίντεο που το συνοδεύει κυκλοφόρησαν την 1η Μαρτίου 2020, κατά την πρεμιέρα της εκπομπής της ΕΡΤ Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision - Αντίστροφη Μέτρηση, με παρουσιαστή τον Μιχάλη Μαρίνο. Δεδομένου ότι η Στεφανία ήταν η νεότερη καλλιτέχνης που επιλέχθηκε ποτέ για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα, στα 17 της, ο Κοντόπουλος δήλωσε ότι ήταν δύσκολο να βρει το κατάλληλο τραγούδι για εκείνη, καθώς αναζητούσε ένα που να ταιριάζει τόσο στην ηλικία όσο και στην προσωπικότητά της. Σε ένα δελτίο τύπου, η ΕΡΤ περιέγραψε το "Supergirl" ως ένα "ανερχόμενο ποπ τραγούδι με έθνικ στοιχεία", ενώ η Στεφανία πρόσθεσε ότι είναι "ένα χορευτικό ποπ τραγούδι σε αληθινό στυλ Ariana Grande". Η ΕΡΤ περιέγραψε επίσης ότι το τραγούδι ενθαρρύνει τους εφήβους να πιστέψουν στον εαυτό τους και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, εμπνευσμένο από τους καθημερινούς αγώνες της Στεφανίας να συνδυάσει τα καθήκοντά της ως φοιτήτρια ενώ επιδιώκει το όνειρό της να τραγουδήσει. Το μουσικό βίντεο κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με την πρεμιέρα του τραγουδιού την 1η Μαρτίου 2020. Ο Κωνσταντίνος Καρύδας σκηνοθέτησε το βίντεο, το οποίο γυρίστηκε σε διάστημα δύο ημερών σε τέσσερις τοποθεσίες μέσα και γύρω από την Αθήνα. Ο Καρύδας είπε: "Δημιουργήσαμε μια ιστορία με σουρεαλιστικά στοιχεία. Ακολουθούμε μια νεαρή κοπέλα που βρίσκει τη δύναμη να αγκαλιάσει την ειδικότητά της σε μια κοινωνία που τη βλέπει σαν κάτι ξένο. Είναι ένα ταξίδι εξερεύνησης της εξουσίας μέσα σε αυτό. Το βίντεο έρχεται να συμπληρώσει το τραγούδι, που είναι δυναμικό και φρέσκο. Όλη η ομάδα αποτελείται από επαγγελματίες που στον τομέα τους έχουν δώσει το 100% για να βγει ένα τέλειο αποτέλεσμα. Επίσης είχαμε μια εξαιρετική συνεργασία με τη Στεφανία που μας εξέπληξε με τη σκληρή δουλειά και τις υποκριτικές της ικανότητες". Το βίντεο απεικονίζει τη Στεφανία ως ένα υπερφυσικό ον με την ικανότητα να πετάει και να χρησιμοποιεί τηλεκίνηση. Απρόθυμη να επιδείξει τις δυνάμεις της, φαίνεται να βοηθά έναν συμμαθητή της να αποφύγει να γλιστρήσει πάνω σε μια μπανάνα και σώζει μια γάτα από ένα δέντρο. Σε όλο το βίντεο ένας συμμαθητής ενδιαφέρεται για εκείνη και τελικά συνειδητοποιεί ότι "η μεγαλύτερη δύναμη μπορεί να είναι η αγάπη".Η Στεφανία έχει εμφανιστεί έκτοτε τόσο στον έντυπο όσο και στον ραδιοτηλεοπτικό τύπο στην Ελλάδα και την πατρίδα της, την Ολλανδία. Εμφανίστηκε στο δημοφιλές ολλανδικό talk show Jinek μιλώντας για τον ενθουσιασμό της που συμμετείχε στον διαγωνισμό και στη συνέχεια εμφανίστηκε σε ένα εξώφυλλο για το περιοδικό Gala. Το ολλανδικό τηλεοπτικό δίκτυο VPRO την ηχογράφησε επίσης για ένα ντοκιμαντέρ. Στην Ελλάδα, η προώθηση της Στεφανίας ξεκίνησε ένα χρόνο πριν με την ερμηνεία της στο τραγούδι "Con Calma" στα MAD Video Music Awards τον Ιούνιο του 2019. Πριν από τη Eurovision, η ΕΡΤ προσπάθησε να δει αν η Στεφανία και το ελληνικό κοινό είχαν σχέση. Μετά την επιλογή και την εμφάνισή της στην ελληνική τηλεόραση, διαπίστωσε ότι οι Έλληνες παπαράτσι θα την ακολουθούσαν και οι θαυμαστές άρχισαν να την αναγνωρίζουν, κάτι που η Στεφανία αποκάλεσε "μια πολύ αστεία εμπειρία". Μια unplugged έκδοση του τραγουδιού παρουσιάστηκε στα τέλη Μαρτίου ως μέρος της πρωτοβουλίας του Κοντόπουλου "Qsessions" κατά τη διάρκεια του lockdown που σχετίζεται με τον COVID-19. Χρησιμοποίησε ως την πρώτη της ζωντανή εκτέλεση του τραγουδιού. Προφίλ στην IMDb Επίσημη ιστοσελίδα Κανάλι στο YouTube
|
Η Στεφανία Λυμπερακάκη (Stefania Liberakakis, Ουτρέχτη, 17 Δεκεμβρίου 2002), καλλιτεχνικά γνωστή ως Stefania, είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια, ηθοποιός, και YouTuber που ζει και δραστηριοποιείται στην Ολλανδία. Είναι πρώην μέλος του κοριτσίστικου μουσικού συγκροτήματος Kisses, το οποίο εκπροσώπησε την Ολλανδία στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2016. Πρωταγωνίστησε στην ολλανδική τηλεοπτική σειρά Brugklas. Θα εκπροσωπούσε την Ελλάδα στον 65ο Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2020 με το τραγούδι "SUPERG!RL" στο πρώτο μισό του δεύτερου ημιτελικού. Στις 18 Μαρτίου η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) ανακοίνωσε ότι ο διαγωνισμός για πρώτη φορά ακυρώνεται λόγω έξαρσης κρουσμάτων COVID-19 στην Ευρώπη. Ωστόσο, την ίδια μέρα η ΕΡΤ ανακοίνωσε επίσημα ότι η Λυμπερακάκη θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα και στο Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2021 με το τραγούδι "Last Dance". Στον μεγάλο τελικό της Eurovision 2021 κατέλαβε την 10η θέση με 170 βαθμούς.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CE%9B%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B7
|
Πατσακούτι Ίνκα Γιουπάνκι
|
Πριν την ενθρόνιση του ως αυτοκράτορας, ο Πατσακούτι που τότε λεγόταν ακόμα Κούσι Ίνκα, υπηρέτησε τον πατέρα του ως στρατηγός-διοικητής στα νότια σύνορα του βασιλείου των Ίνκας. Ο Κούσι Ίνκα ήταν τριτότοκος γιος του αυτοκράτορα Βιρακότσα οπότε και δεν είχε ελπίδες να τον διαδεχθεί νόμιμα στο θρόνο της αυτοκρατορίας ωστόσο δεν είχε σκεφτεί ποτέ να εκθρονίσει τον πατέρα του και να αμφισβητήσει την πρωτοκαθερδία του αδερφού του, του Ίνκα Ούρκον (Κέτσουα: Inka Urcon). Όμως τα αποτελέσματα της λανθασμένης κατακτητικής και εξωτερικής πολιτικής του πατέρα του τον οδήγησαν στην ανάληψη της εξουσίας με τη βία. Συγκεκριμένα, ύστερα από λανθασμένες κινήσεις του Βιρακότσα Ίνκα (Κέτσουα: Viracocha Inca), η φυλή των Τσάνκας εισέβαλε, από τα δυτικά, στην επαρχία του Κούσκο και βάδιζαν προς την πρωτεύουσα των Ίνκας. Ο αυτοκράτορας με τον διάδοχο του είχαν εγκαταλείψει το Κούσκο, την πρωτεύουσα δηλαδή, για να οχυρωθούν στο οχυρό του Κάλκα, στα ανατολικά. Τότε οι θείοι του Βιρακότσα, οι στρατηγοί Άπου Μάιτα (Κέτσουα: Apu Mayta) και Βικακίραο Ίνκα (Κέτσουα: Vicaquirao Inca), έστεψαν αυτοκράτορα τον Κούσι Ίνκα και τον διόρισαν ηγέτη των στρατευμάτων της αυτοκρατορίας. Οι τρεις άνδρες μαζί, επικεφαλής της νότιας στρατιάς των Ίνκας και της φρουράς του Κούσκο, αναμετρήθηκαν με τους Τσάνκας έξω από την πρωτεύουσα και τους νίκησαν. Στη συνέχεια τους κατεδίωξαν έξω από την επικράτεια των Ίνκας. Ο πατέρας του Κούσι Ίνκα δεν δέχτηκε να παραδώσει την εξουσία του υπέρ του γιου του που νίκησε τους Τσάνκας και έσωσε την αυτοκρατορία, ενώ μάλιστα ο λαός τον είχε ήδη μετονομάσει από Κούσι σε Πατσακούτι βλέποντας στην προσωπικότητα του ότι δεν κατάφερε να δει στο πρόσωπο του Βιρακότσα. Ωστόσο, ο Βιρακότσα πέθανε, πιθανότατα από γηρατειά, στο οχυρό της Κάλκα. Έτσι ανέλαβε την ηγεσία της μερίδας που δεν ήθελε για αυτοκράτορα τον Πατσακούτι, ο νόμιμος διάδοχος, Ίνκα Ούρκον. Ο Πατσακούτι ήδη είχε ξεκινήσει να βαδίζει με το στρατό του εναντίον της Κάλκα για να υποτάξει την ατίθαση μερίδα των αριστοκρατών. Ο Ίνκα Ούρκον συγκέντρωσε και αυτός τα πιστά του στρατεύματα και τα οδήγησε στο πεδίο της μάχης. Εκεί όμως βρήκε τραγικό θάνατο αφήνοντας στον Πατσακούτι το σύνολο της αυτοκρατορίας να το διοικήσει δίχως έτερους διεκδικητές του στέμματος. Ο θάνατος του νόμιμου διαδόχου ερμηνεύτηκε από τους ιερείς ως θεϊκό σημάδι και έδειχνε ότι ο Πατασκούτι Ίνκα ήταν ο μοναδικός εκλεκτός του Θεού Ήλιου για να διοικήσει την αυτοκρατορία και να την ανασυγκροτήσει. Αναμφίβολα μετά από την υποστήριξη που κέρδισε ο Πατσακούτι από το ιερατείο δεν μπορούσε κάποιος άλλος διεκδικητής του θρόνου να τον εκθρονίσει, τουλάχιστον σύντομα. Έτσι αποφάσισε να αντεπιτεθεί στους Τσάνκας αφού είχε καλυμμένα τα νώτα του. Πρώτα κατέλαβε τις περιοχές Σόρας και Βίλκας και ύστερα από δυο μάχες κατάφερε να επιβάλλει νέα συνθήκη ειρήνης στη φυλή των Τσάνκας. Ανάμεσα στα έτη 1441 και 1450 ο Πατσακούτι Ίνκα έστειλε τον στρατηγό Κάπακ Γιουπάνκι (Κέτσουα: Qhapaq Yupanki), που ήταν αδερφός του και συνονόματος με τον παλαιό αυτοκράτορα των Ίνκας, στα νότια σύνορα με εντολή να περάσει τον ορεινό όγκο και να εγκαθιδρύσει την επιρροή των Ίνκας στα νότια παράλια. Αυτή αποτελούσε την πρώτη επαφή των Ίνκας με ναυτικούς λαούς της Νότιας Αμερικής και πιστεύεται ότι, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πατσακούτι Ίνκα, ήταν η πρώτη απόπειρα των Ίνκας να κατασκευάσουν πλοία και να ανοιχτούν στον Ειρηνικό Ωκεανό. Η επιχείρηση έληξε με επιτυχία και ο στρατηγός Κάπακ Γιουπάνκι επέστρεφε στο Κούσκο. Στη διαδρομή όμως λεηλάτησε περιοχές που ανήκαν στους Τσάνκας παραβιάζοντας τη συνθήκη ειρήνης. Με τη σειρά τους οι Τσάνκας κατέλαβαν την περιοχή των Κόγια (ισπ. Colla) στα βόρεια της λίμνης Τιτικάκας. Ο αυτοκράτορας Πατσακούτι δυσαρεστήθηκε με αυτήν την εξέλιξη αλλά συγχώρεσε τον αδερφό του για την ανόητη πράξη του. Για να σώσει την κατάσταση ο αυτοκράτορας έπεισε τους Τσάνκας να εκστρατεύσουν από κοινού στα εχθρικά βασίλεια του βορρά ενώ διόρισε πάλι αρχηγό του εκστρατευτικού σώματος των Ίνκας, τον αδερφό του. Του έδωσε μάλιστα και μια συμβουλή, να μην προχωρήσει με το στρατό του βορειότερα της τοποθεσίας Γιαναμάγιο (ισπ. Yanamayo). Στη διάρκεια της εκστρατείας δεν έλειψαν τα "θερμά επεισόδια" μεταξύ των Τσάνκας και των Ίνκας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απόφαση να δολοφονήσουν τους αξιωματικούς του στρατού των Τσάνκας. Οι τελευταίοι το πληροφορήθηκαν έγκαιρα αυτό και βάδισαν με το στρατό τους στο τροπικό δάσος βορειοανατολικά του Γιαναμάγιο με σκοπό να σώσουν τις ζωές τους. Ο Κάπακ Γιουπάνκι αρνούμενος να δεχτεί τέτοια ταπείνωση, τους κατεδίωξε πέραν του Γιαναμάγιο, κάτι που του είχε απαγορεύσει ο Πατσακούτι. Το τροπικό δάσος έκρυβε θανάσιμες παγίδες για τα, ασυνήθιστα σε τέτοιο περιβάλλον, στρατεύματα του Γιουπάνκι και έτσι ο στρατηγός αποφάσισε με έναν ελιγμό να κινηθεί βορειοδυτικά και να καταλάβει την πόλη της Καχαμάρκας, της φυλής Τσιμού. Ο Γιουπάνκι άφησε φρουρά στην πόλη και βάδισε προς το Κούσκο για να αναφερθεί στον αυτοκράτορα. Οι Τσιμού όμως συγκέντρωσαν στρατό και πολιόρκησαν τη φρουρά των Ίνκας στην Καχαμάρκα όταν έφυγε ο Γιουπάνκι. Όλες οι ενέργειες του Κάπακ Γιουπάνκι εξόργισαν τον Πατσακούτι διότι παραβίασε συνθήκη ειρήνης, αγνόησε τις εντολές του, κατέλαβε μια ουδέτερη πόλη και άνοιξε δυο μέτωπα πολέμου, με τους Τσάνκας και τους Τσιμού. Φήμες ήθελαν τον Κάπακ Γιουπάνκι να τα προκαλεί όλα αυτά για να σφετεριστεί το θρόνο του Πατσακούτι και έτσι ο αυτοκράτορας έστειλε αξιωματικούς του να τον δολοφονήσουν ώστε να μην αποτελεί πλέον απειλή, πράγμα που εκτελέστηκε με επιτυχία. Το βασίλειο των Ίνκας κινδύνευε από δυο ισχυρές φυλές, τους Τσιμού στο βορρά και τους Τσάνκας στα δυτικά. Ο Πατσακούτι είχε αντιμετωπίσει ξανά την ίδια κατάσταση στο παρελθόν, όταν οι Τσάνκας εισέβαλλαν από τα δυτικά και ο πατέρας με τον αδερφό του από τα ανατολικά. Έτσι χρησιμοποίησε μια παρεμφερή τακτική με εκείνη που χρησιμοποίησε τότε. Συγκέντρωσε όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις και τις χώρισε σε δυο στρατεύματα. Το ένα το έθεσε υπό τη διοίκηση του Τούπακ Ίνκα Γιουπάνκι, που ήταν δευτερότοκος γιος του, την οποία την έστειλε στα δυτικά εναντίον των Τσάνκας ενώ τη δεύτερη στρατιά την ανέλαβε ο ίδιος ο Πατσακούτι με τον πρωτότοκο γιο του και την οδήγησε στη λίμνη Τιτικάκα ώστε να την απελευθερώσει από τους Τσάνκας και να καλύψει τα νώτα του. Ο σωστός σχεδιασμός της επιχείρησης δικαίωσε τον Πατσακούτι διότι η νότια στρατιά απελευθέρωσε τους Κόγια στην Τιτικάκα και υπέταξε τους Λουπάκα. Αντίστοιχα ο γιος του Τούπακ Ίνκα κατάφερε να υποτάξει οριστικά τους Τσάνκας ενώ αργότερα κατευθύνθηκε προς το βορρά και έλυσε την πολιορκία της πόλης Καχαμάρκα. Στη συνέχεια οδήγησε το στρατό του εναντίον της πόλης Τσαν Τσαν, που ήταν πρωτεύουσα των Τσιμού. Αφού την υπέταξε και αυτή κατευθύνθηκε προς τα νότια και υπέταξε και όλες τις πόλεις σε όλα τα νότια παράλια έως την πόλη Πατσακάμακ. Η επωνυμία "Πατσακούτι", που έδωσε ο λαός στον Κούσι Ίνκα, έπρεπε να δικαιωθεί από την πλευρά του αυτοκράτορα και πραγματικά έτσι έγινε. Ο Πατσακούτι ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας των Ίνκας που έδωσε εντολή μαζί με κάθε εκστρατευτικό σώμα που εκτελούσε μια στρατιωτική επιχείρηση να το ακολουθεί και ένα επιτελείο κρατικών υπαλλήλων. Αυτοί οι κρατικοί υπάλληλοι και αξιωματούχοι ήταν νομοθέτες, ιερείς, λογιστές, αρχιτέκτονες και γραμματείς ενώ στόχος τους ήταν κάθε φορά που ο στρατός εισέρχοταν σε μια νέα περιοχή και την κατακτά να τη χαρτογραφούν, να συγκεντρώνουν πληροφορίες για αυτήν αλλά παράλληλα να διδάξουν στους ντόπιους λαούς τα ήθη και έθιμα των Ίνκας αλλά και τους νόμους του αυτοκράτορα. Ίδια επιτελεία έστειλε ο αυτοκράτορας Πατσακούτι και στις ήδη κατακτημένες περιοχές για να τις αναμορφώσει και να τις αναβαθμίσει. Παράλληλα χώρισε την αυτοκρατορία σε τέσσερις κύριες επαρχίες, οπότε και έλαβε το όνομα Ταουαντισούγιου (Κέτσουα: Tawantinsuyu) Καθώς η αυτοκρατορία επεκτείνονταν εδαφικά ήταν επιτακτική ανάγκη και ο στρατός να μεγαλώσει αριθμητικά αλλά ούτε αυτό δεν έφτανε. Έπρεπε και οι υποταγμένοι λαοί να αισθανθούν ως μέλος της αυτοκρατορίας και όχι ως υποβαθμισμένοι πολίτες. Έτσι, ο Πατσακούτι, επέβαλε την γλώσσα Κέτσουα ως επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας. Η επιλογή της γλώσσας δεν ήταν τυχαία καθώς οι Ίνκας εθνολογικά ανήκαν στην οικογένεια Κέτσουα, μαζί με τις φυλές γύρω από το Κούσκο. Με αυτό το σχέδιο, μπορούμε να πούμε, ότι ο Πατσακούτι προσπάθησε και ως ένα βαθμό το πέτυχε, να "εκ-κετσουανίσει" τους λαούς της αυτοκρατορίας του. Ήθελε με αυτό το τρόπο να πετύχει να θυμίσει στους γείτονες λαούς ότι είναι συγγενικά φύλα ώστε να τροφοδοτήσουν το στρατό του Πατσακούτι με νέους στρατιώτες. Ταυτόχρονα όμως έδωσε στους άλλους λαούς να καταλάβουν ότι αποτελούν και αυτοί μέρος της ίδιας αυτοκρατορίας αλλά και ότι μοιράζονταν τις ίδιες ανησυχίες με τους άλλους λαούς ως υπηκόοι. Σημαντική ήταν η συνεισφορά του Πατσακούτι στην αναδιαμόρφωση της πρωτεύουσας των Ίνκας, το Κούσκο. Στόλισε πολλούς ναούς και ιδιαίτερα αυτούς που είχε παραμελήσει ο πατέρας του, Βιρακότσα, αλλά και έκτισε αρκετούς ιδιαίτερα στο βόρειο τομέα της πόλης. Ακόμα διαίρεσε την πόλη σε τομείς ανάλογα με την εθνολογική προέλευση και την ταξική θέση των ομάδων. Στο κέντρο της πόλης, που ήταν και το πιο αναβαθμισμένο, έμενε η βασιλική οικογένεια με τους ανώτατους αξιωματούχους και τους αρχιερείς. Η δημιουργία αυτών των τομέων θυμίζει σήμερα την τακτική δημιουργίας των γκέτο πράγμα όπως που εκείνη την εποχή ήταν αναγκαίο για την καλύτερη διακίνηση των εμπορευμάτων και τη χορήγηση προνομίων στις διάφορες ομάδες. Εκτός από τον διαχωρισμό των ομάδων για το Κούσκο έκανε και άλλα ζωτικά έργα όπως τη δημιουργία καναλιών στους ποταμούς Ουκαγιάλι (ισπ. Ucayali), Ουατανάι και Τουλυμάγιο (Κέτσουα: Huakaqiali, Huatanay και Tulumayo αντίστοιχα) για να εμποδίσει τις συχνές πλημμύρες στην περιοχή ενώ ταυτόχρονα μπόρεσε να δώσει στους καλλιεργητές περισσότερες καλλιεργήσιμες γαίες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο επεκτάσεις και μετεγκατάστασεις ορισμένων φυλών ή ομάδων, κυρίως για την τόνωση ορισμένων αραιοκατοικημένων περιοχών, ο Πατσακούτι έκτισε αρκετές πόλεις ενώ κορυφαίο παράδειγμα για τη σημασία που έδινε στην ορθή δόμηση των πόλεων αποτελεί το Μάτσου Πίτσου που κτίστηκε επί ημερών του και συγκεκριμένα το 1460. Στην πόλη έχουν βρεθεί οργανωμένοι τομείς εργασίας, αποθήκευσης, λατρείας και μελέτης που εξυπηρετούσαν καλύτερα το διοικητικό προσωπικό, τους κατοίκους και τους εργάτες. Ο Πατσακούτι ήταν τριτότοκος γιος του αυτοκράτορα Βιρακότσα και ανέβηκε στο θρόνο χάρις σε μια στρατιωτική και πολιτική συγκυρία αλλά ήταν ιδιαίτερα διορατικός και μπορούσε να καταλάβει τις ανάγκες της αυτοκρατορίας πέρα από πρωτόκολλα και παραδόσεις. Ο Πατσακούτι είχε δυο γιους, τον πρωτότοκο Αμάρου Γιουπάνκι (Κέτσουα: Amaru Yupanqui) ο οποίος όμως ήταν φιλήδονος και ανίκανος να διοικήσει και τον δευτερότοκο Τούπακ Ίνκα Γιουπάνκι (Κέτσουα: Tupaq Inka Yupanki) ο οποίος είχε ήδη δείξει την αξία του ως πολεμιστής και διοικητής στρατιωτών με επιτυχία. Έτσι ο σώφρων αυτοκράτορας για να αποφύγει διενέξεις και για να διατηρήσει τη συνοχή του βασιλείου που έχτισε, παραιτήθηκε από το θρόνο υπέρ του Τούπακ Ίνκα Γιουπάνκι το 1471. Παρότι ο Πατσακούτι Ίνκα Γιουπάνκι δεν ήταν επικεφαλής των στρατευμάτων του, αφότου έγινε αυτοκράτορας, παρά μόνο μια φορά, σε αυτόν χρεώνονται όλες οι μεγάλες και επιτυχημένες εκστρατείες των Ίνκας την περίοδο 1438 έως 1470. Η αλήθεια είναι ότι ενώ στηρίχτηκε σε στρατηγούς, για να επιτύχει τις γεωστρατηγικές του πολιτικές και επομένως σε αυτούς τους στρατηγούς θα έπρεπε να πιστώνουμε τις επιτυχίες, δεν πρέπει να λησμονείται το εξής: Ο Πατσακούτι πριν αναρριχηθεί στο θρόνο της αυτοκρατορίας, διετέλεσε επιτυχημένα στρατηγός του πατέρα του και χάρισε σημαντικές νίκες στην αυτοκρατορία. Άλλωστε για αυτό το λόγο οι δυο στρατηγοί πρόσφεραν σε αυτόν το στέμμα των Ίνκας. Ένα ακόμα στοιχείο ήταν ότι δεν έθετε τον εαυτό του επικεφαλής των στρατιών που έστελνε διότι πίσω από κάθε καλά οργανωμένη εκστρατεία αυτός ήταν που είχε χαράξει το σχέδιο και τη γραμμή στην οποία θα κινούνταν. Με αυτά στο νου, οι ιστορικοί της Νότιας Αμερικής τον ονόμασαν "Ναπολέων των Άνδεων" ενώ το όνομα του έχει ταυτιστεί με την ανεξαρτησία του Περού και ο ίδιος θεωρείται πλέον εθνικός ήρωας της χώρας. Η δυναμικότητα του χαρακτήρα αλλά και η ενωτική πολιτική του πρώην προέδρου του Περού Αλεχάνδρο Τολέδο θύμισε στους σύγχρονους Περουβιανούς τον ισχυρό ένατο αυτοκράτορα των Ίνκας και για αυτό ο Τολέδο ονομάστηκε από το πλήθος "Πατσακούτι". ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΙΝΚΑΣ, Δεληγίαννης Π., τεύχος 147, εκδόσεις ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ, Νοέμβριος 2008 Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΥΣ ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΑΝΝΙΚΑ, Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, Αθήνα, 1996 History of the Incas, Sarmiento de Gamboa P., S. Bauer B., Smith V., Decoster J., University of Texas Press, March 2007
|
Ο Πατσακούτι Ίνκα Γιουπάνκι (Κέτσουα: Pachakutiq Inka Yupanki, ήταν ο ένατος αυτοκράτορας των Ίνκας. Το όνομα Pachakutiq σημαίνει "αυτός που θα αναδομήσει ξανά τον κόσμο", ενώ το Yupanki σήμαινε "λογιστής", θέλοντας με αυτό το τρόπο να δείξουν οι Ίνκας ότι ευελπιστούν στο πρόσωπο του νέου αυτοκράτορα να βρουν έναν ηγέτη που θα ανασυγκροτήσει την αυτοκρατορία τους. Ήταν γιος του Βιρακότσα Ίνκα και της Μάμα Ρούνου. Ήταν ο τέταρτος βασιλέας της δυναστεία Άναν (ισπ. Hanan), που ίδρυσε ο Ίνκα Ρόκα. Βασίλεψε από το 1438 έως το 1471 αν και κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι παρέδωσε την εξουσία του ένα χρόνο αργότερα. Το κανονικό του όνομα ήταν Κούσι Ίνκα (Κέτσουα: Cusi Inka) και η γυναίκα του ονομαζόταν Μάμα Αναουάρκε (ισπ. Mama Anahuarque).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9_%CE%8A%CE%BD%CE%BA%CE%B1_%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B9
|
Ασιατικές γλώσσες
|
Με βάση των αριθμό ομιλητών, οι μεγαλύτερες γλωσσικές οικογένειες στην Ασία είναι η Ινδοευρωπαϊκή, οι Ινδοάριες γλώσσες και οι Δραβιδικές γλώσσες στη Νότια Ασία και η Σινοθιβετική οικογένεια στην Ανατολική Ασία. Η Σινοθιβετική οικογένεια περιλαμβάνει τα Κινέζικα, τα Θιβετιανά, τα Βιρμανικά, τα Κάρεν και πολλές γλώσσες του Θιβετιανού Οροπεδίου, της νότιας Κίνας, της Βιρμανίας και της Βορειοανατολικής Ινδίας. Οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες εκπροσωπούνται κυρίως από το ινδοϊρανικό κομμάτι της Ασίας. Η οικογένεια αυτή περιλαμβάνει τις Ινδοάριες γλώσσες (Σινχάλα, Χίντι, Ούρντου, Βεγγαλικά, Ούρντου, Ασαμέζικα, Παντζάμπι, Σίντι, Κασμίρι, Μαράτι, Γκουτζαράτι, Μαλαγιαλάμ και άλλες γλώσσες που ομιλούνται κυρίως στη Νότια Ασία) και τις ιρανικές γλώσσες (Περσικά, Κουρδικά, Παστού, Μπαλούχι και άλλες γλώσσες που ομιλούνται κυρίως στο Ιράν, την Ανατολία, τη Μεσοποταμία, την Κεντρική Ασία, τον Καύκασο και τμήματα της Νότιας Ασίας). Επιπλέον, άλλες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες που ομιλούνται στην Ασία είναι οι σλαβικές, στις οποίες περιλαμβάνονται τα ρωσικά, που είναι η κύρια γλώσσα στη Σιβηρία, τα ελληνικά γύρω από τον Εύξεινο Πόντο και τα αρμενικά καθώς και εξαφανισμένες γλώσσες όπως η Χεττιτική γλώσσα και οι Τοχαρικές γλώσσες του (Κινέζικου)Τουρκεστάν. Ορισμένες μικρότερες, αλλά σημαντικές γλωσσικές οικογένειες που έχουν εξαπλωθεί σε όλη την Κεντρική και Βόρεια Ασία συνδέονται εδώ και πολύ καιρό στην μη αποδεδειγμένη αλταϊκή οικογένεια. Αυτές είναι οι τουρκικές, οι μογγολικές, οι τουνγκουζικές (συμπεριλαμβανομένης της Μαντσού), όπως επίσης τα κορεατικά και τα ιαπωνικά. Οι γλώσσες Κρα-Ντάι (επίσης γνωστές ως Τάι-Καντάι) βρίσκονται στη νότια Κίνα, τη βορειοανατολική Ινδία και τη Νοτιοανατολική Ασία. Οι γλώσσες αυτές περιλαμβάνουν τα ταϊλανδέζικα (σιαμέζικα) και την λαοτινή γλώσσα . Οι Αφροασιακές γλώσσες στην Ασία είναι μέρος του Σημιτικού κλάδου. Οι σημιτικές γλώσσες ομιλούνται στη Δυτική Ασία και περιλαμβάνουν τα αραβικά, τα εβραϊκά και τα αραμαϊκά, αλλά και εξαφανισμένες γλώσσες (π.χ. ακκαδιανά). Εκτός από τις ήδη αναφερθείσες οικογένειες Altaic, υπάρχουν πολλές οικογένειες μικρών και απομονωμένων γλωσσών που ομιλούνται σε ολόκληρη τη Βόρεια Ασία. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι Ουραλικές γλώσσες της δυτικής Σιβηρίας (γνωστές για τα Ουγγρικά και τα Φινλανδικά στην Ευρώπη), οι Γιενεσιανές γλώσσες (που συνδέονται με τις τουρκικές και τις γλώσσες της Αθάμπασας της Βόρειας Αμερικής), Yukaghir, Nivkh of Sakhalin, Ainu της βόρειας Ιαπωνίας, Chukotko-Kamchatkan στην ανατολική Σιβηρία, και οριακά τα Eskimo – Aleut . Ορισμένοι γλωσσολόγοι σημείωσαν ότι οι κορεατικές γλώσσες μοιράζονται περισσότερες ομοιότητες με τις παλαιοσιβηριανές γλώσσες από ότι με τις αλταϊκές γλώσσες. Τρεις μικρές οικογένειες ομιλούνται στον Καύκασο : Καρτοβιανές γλώσσες, όπως η Γεωργιανή, ταΒορειοανατολικά Καυκάσια (γλώσσες Dagestanian), όπως η Τσετσενία, και τα βορειοδυτικά καυκάσια. Παρόλο που κυριαρχούνται από πιο διαδεδομένες γλώσσες, υπάρχουν πολλές άλλες οικογένειες στη Νότια Ασία και τη Νοτιοανατολική Ασία. Από τα δυτικά προς τα ανατολικά, αυτές περιλαμβάνουν: εξαφανισμένες γλώσσες της Γόνιμης Ημισελήνου όπως Σουμεριακά, Ελαμιτικά και Πρωτο-Ευφράτικα εξαφανισμένες γλώσσες της Νότιας Ασίας: η μη ταξινομημένη γλώσσα της Χαράπας οικογένειες μικρών ή και απομονωμένων γλωσσών της ινδικής ηπείρου: Burushaski, Kusunda και Nihali. οι δύο Ανδαμανέζικες γλωσσικές οικογένειες μη ταξινομημένες γλώσσες στη Νοτιοανατολική Ασία: Kenaboi . Απομονωμένη και ανεξάρτητη γλωσσική οικογένεια στην Αρουνάτσαλ : Digaro, Hrusish (συμπεριλαμβανομένων των γλωσσών Miji ), Midzu, Puroik, Siangic, και Kho-Bwa Hmong – Mien (Miao-Yao) διάσπαρτα σε όλη τη νότια Κίνα και τη Νοτιοανατολική Ασία αρκετές οικογένειες «Παπούα» του κεντρικού και ανατολικού αρχιπελάγους της Μαλαισίας: γλώσσες Halmahera, Ανατολικό Τιμόρ και εξαφανισμένη Ταμπόρα Sumbawa. Ορισμένες νοηματικές γλώσσες είναι διαδεδομένες σε όλη την Ασία. Αυτές περιλαμβάνουν την οικογένεια Ιαπωνικής Νοηματικής Γλώσσας, την Κινέζικη Νοηματική Γλώσσα, την Ινδο-Πακιστανική Νοηματική Γλώσσα, καθώς και μια σειρά από μικρές αυτόχθονες νοηματικές γλώσσες χωρών όπως το Νεπάλ, την Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ . Πολλές επίσημες νοηματικές γλώσσες ανήκουν στην οικογένεια της Γαλλικής Νοηματικής Γλώσσας .
|
Η Ασία περιέχει μια ποικιλία γλωσσών από διαφορετικές οικογένειες γλωσσών. Μερικές μάλιστα προέρχονται από απομονωμένες ομάδες που δεν μπορούν να καταταγούν σε μια βασική οικογένεια. Οι κύριες γλωσσικές οικογένειες περιλαμβάνουν την Αλταϊκή, την Αυστροασιατική, την Αυστρονική, την Καυκάσια, τη Δραβιδιανή, την Ινδοευρωπαϊκή, την Αφροασιακή, τη Σιβηρία, τη Σινοθιβετική και την Τάι-Καντάι. Οι περισσότερες, αν και όχι όλες, έχουν μακρά ιστορία ως γραπτές γλώσσες.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%82
|
Σύνδεσμος Ελληνίδων Επιστημόνων
|
Ο πρωταρχικός σκοπός της ιδρύσεώς του ήταν να επιτραπεί στις γυναίκες αποφοίτους των πανεπιστημίων να ασκούν το επάγγελμα που σπούδασαν, όπως και οι άνδρες. Όσο κι αν αυτό σήμερα φαίνεται αυτονόητο, το 1924 δεν ήταν. Από τότε οι σκοποί του εξελίχθηκαν, προσαρμοζόμενοι στις ανάγκες των ελληνίδων επιστημόνων και της ελληνικής κοινωνίας. Σύμφωνα με το ισχύον καταστατικό (τελευταία τροποποίηση 1999), οι σκοποί του ΣΕΕ είναι: Η προσπάθεια να καταργηθούν όλες οι δυσμενείς για τη γυναίκα διακρίσεις. Η δημιουργία και διασφάλιση συνθηκών για την αξιοποίηση της επιστημονικής κατάρτισης και την εξύψωση της επαγγελματικής και επιστημονικής στάθμης των γυναικών πτυχιούχων ανωτάτων σχολών. Η ανάπτυξη του αισθήματος κοινωνικής ευθύνης στις επιστήμονες γυναίκες, ώστε να διαθέτουν τη μόρφωση και την επαγγελματική τους κατάρτιση για την εξύψωση, την αλληλοβοήθεια και τη δημιουργική συνεργασία όλων των Ελληνίδων. Η καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, η αναπροσαρμογή της παιδείας στις σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές ανάγκες και γενικά η προστασία των ανηλίκων. Η προάσπιση της δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, της ειρήνης και των ατομικών ελευθεριών του πολίτη.Οι σκοποί αυτοί πραγματοποιούνται: Με τη σύσταση, ειδικών επιτροπών για την έρευνα και μελέτη προβλημάτων και επιστημονικών θεμάτων. Με τη διοργάνωση διαλέξεων, εκθέσεων, συνεδρίων και γενικά με την ανάπτυξη κάθε μορφής δραστηριότητας, που αποβλέπει στην προαγωγή των σκοπών του ΣΕΕ. Με την έκδοση περιοδικού ή άλλου εντύπου. Με τη συνεργασία με τη Διεθνή Ομοσπονδία των Γυναικών Επιστημόνων και γενικότερα με ελληνικές και αλλοδαπές επιστημονικές και μη οργανώσεις, με γυναικεία σωματεία, με την τοπική αυτοδιοίκηση και κάθε άλλο φορέα που έχει σχέση με τα προβλήματα που απασχολούν τις γυναίκες επιστήμονες του ΣΕΕ. Τακτικά μέλη γίνονται, με γραπτή αίτησή τους, ανεξάρτητα από την θρησκεία, τη φυλή ή τις πολιτικές τους πεποιθήσεις Ελληνίδες, κάτοικοι Αττικής και των ομόρων νομών, πτυχιούχοι των ελληνικών ανωτάτων σχολών και ισοτίμων προς αυτές σχολών του εξωτερικού καθώς και πτυχιούχοι παιδαγωγικών ακαδημιών και νηπιαγωγών. Αντεπιστέλλοντα μέλη γίνονται, με γραπτή αίτησή τους, επιστήμονες που έχουν μεν τα προσόντα των τακτικών μελών, δεν κατοικούν όμως στην έδρα του σωματείου. Αλλοδαπές, πτυχιούχοι ισοτίμων με τα παραπάνω Ιδρύματα, μπορούν να γίνουν δεκτές σαν τακτικά ή αντεπιστέλλοντα μέλη του Συνδέσμου, μετά από σχετική απόφαση του διοικητικού συμβουλίου. Όσα τακτικά μέλη εγκαθίστανται μόνιμα μακριά από την έδρα του ΣΕΕ, περνούν στην τάξη των αντεπιστελλόντων μελών και το αντίστροφο. Ιδρύτρια του ΣΕΕ και πρώτη του πρόεδρος ήταν η Μαρία Φλαμπουριάρη - νομικός, η οποία λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει και τον Σύνδεσμο Ελληνίδων Φοιτητριών, του οποίου υπήρξε και πρόεδρος. Τα άλλα μέλη του πρώτου διοικητικού συμβουλίου ήταν: η Κ. Σακελαρίου - φυσικός, η Κ. Καρύδη - φαρμακοποιός, η Κωνσταντίνα (Ντίνα) Πετρουντζή - νομικός, η Ελένη Κανελλοπούλου Πατρικίου - αρχιτέκτων μηχανικός, η Θηρεσία Σερβετά - μαθηματικός, η Ισμήνη Περράκη Παπατέστα - ιατρός, η Ν. Κιοσέ - φαρμακοποιός, η Μαρίκα Μπότση - φαρμακοποιός, η Ε. Δουκάκη - φιλόλογος και η Μ. Λεούση - οδοντίατρος. Στη διάρκεια της πορείας του ο ΣΕΕ εργάζεται για τη συνειδητοποίηση των γυναικείων προβλημάτων και γενικότερα παρέχοντας έργο κοινωνικής προσφοράς και ενεργού συμμετοχής στα προβλήματα του τόπου. Το πρώτο επίτευγμά του ήταν η παροχή άδειας ασκήσεως επαγγέλματος στις επιστήμονες δικηγόρους, το 1925, ενώ αργότερα μαζί με άλλα γυναικεία σωματεία, αγωνίστηκε για την παροχή πολιτικών δικαιωμάτων στις γυναίκες, πράγμα που κατακτήθηκε μετά από πολλούς αγώνες το 1955. Ουσιαστικό έργο προσέφερε και η συντονιστική επιτροπή των γυναικείων σωματείων από γυναίκες όλων των κομματικών & γυναικείων οργανώσεων, οι οποίες αγωνίστηκαν για την αναθεώρηση των διατάξεων του Οικογενειακού Δικαίου του Αστικού Κώδικα, ενάντια στη στράτευση των γυναικών και για άλλα θέματα που αφορούσαν τις διεκδικήσεις των γυναικών τη δεκαετία του '80. Από την ίδρυσή του ο ΣΕΕ αγωνίζεται για την προώθηση των Ελληνίδων επιστημόνων, είτε στην ιεραρχία της δημόσιας διοίκησης, είτε στην άσκηση του ελευθέρου επαγγέλματος. Έτσι σήμερα, πολλά μέλη του ΣΕΕ βρίσκονται στις ανώτερες θέσεις της δημόσιας ζωής, στη δημοσιοϋπαλληλική ιεραρχία, στην ακαδημαϊκή ζωή, στην επιστημονική έρευνα, στους διεθνείς οργανισμούς, στον επαγγελματικό τομέα. Το 1992, ο ΣΕΕ καθιέρωσε την απονομή του βραβείου «ΥΠΑΤΙΑ» σε γυναίκες επιστήμονες, για την προσφορά τους στην επιστήμη, την τέχνη και την προβολή του ελληνικού πολιτισμού. Η απονομή του συνήθως συνδυάζεται με τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας (8 Μαρτίου). Ο ΣΕΕ τιμά κατ’ αυτόν τον τρόπο την Αλεξανδρινή φιλόσοφο, μαθηματικό και αστρονόμο Υπατία. Το βραβείο «ΥΠΑΤΙΑ» μέχρι σήμερα έχει απονεμηθεί: Στην Μελίνα Μερκούρη, τότε υπουργό πολιτισμού, για τον αγώνα της για την επιστροφή στην Ελλάδα, των γλυπτών του Παρθενώνα. Στην Marianne McDonald (1993), καθηγήτρια πανεπιστημίου των Η.Π.Α., για τη δημιουργία ηλεκτρονικού αρχείου επτά εκατομμυρίων λημμάτων της ελληνικής γλώσσας. Στην Ζακλίν ντε Ρομιγί,(1995) ακαδημαϊκό, για την μελέτη, τη διδασκαλία και τη διάδοση των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Στις Κύπριες δασκάλες Ελένη Φωκά, Γιαννούλα Βασιλείου, Δέσποινα Μουρούζη, για την προσπάθεια διατήρησης της ελληνικής παιδείας στα κατεχόμενα σχολεία της Κύπρου. Στην Ντόλλυ Γουλανδρή (2003), ιδρύτρια και πρόεδρο του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, για την προσφορά της στον πολιτισμό και την τέχνη. Στην Ελένη Μπιμπίκου - Αντωνιάδη (2007), καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας στην École des hautes études en sciences sociales (Παρίσι), για το ριζοσπαστικό επιστημονικό της έργο και τον πολιτικό της ακτιβισμό. Στην Αντωνία Σοφικίτου (2010), καθηγήτρια της Ελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο της Σικελίας, για την προσφορά της στην διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού και τη συμβολή της στην επανένωση των διασκορπισμένων μαρμάρων του Παρθενώνα. Στην Δρ. Αντωνία (Τώνια) Μοροπούλου (2012), καθηγήτρια στη Σχολή Χημικών Μηχανικών και Αντιπρύτανη του ΕΜΠ, για την προσφορά της στην επιστήμη, την κοινωνία και τον πολιτισμό. Από τα αρχεία του ΣΕΕ προκύπτει ότι υπήρξαν πρόεδροι γυναίκες επιστήμονες, μεταξύ των οποίων: η Άννα Σταματελλάτου, καθηγήτρια Δημ. Εμπορικής Σχολής, με αρθρογραφία στο περιοδικό «Ο Αγώνας της Γυναίκας». η Μαρίτσα Μινέττα - Θανοπούλου, νομικός, η οποία υπήρξε πρόεδρος και σε άλλες γυναικείες οργανώσεις. η Νίκη Γουλανδρή, πρόεδρος του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, η οποία είναι γνωστή για τους αγώνες της για την προστασία του περιβάλλοντος. Η κ. Γουλανδρή έχει λάβει πολλές διεθνείς διακρίσεις για το έργο της, μεταξύ των οποίων η εκλογή της ως γυναίκας της Ευρώπης το 1991. η Ελένη Κούκου, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών,γνωστή για την εκτεταμένη μελέτη της ζωής και του έργου του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. η Ευαγγελία Παπαντωνίου, νομικός στο ασφαλιστικό και εργατικό δίκαιο. Είναι η πρώτη γυναίκα γενικός διευθυντής της δημόσιας διοίκησης. η Αμαλία Φλέμινγκ, η οποία προσέφερε επιστημονικό έργο και στην προεδρία της οποίας ο ΣΕΕ γνώρισε άνθιση. η Ειρήνη Δηλάρη, χημικός, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία υπήρξε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών (1975). η Μαρία Κορομάντζου, βοηθός στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών η Καλλιόπη (Πόπη) Νικολάου, οικονομολόγος, πρώην ευρωβουλευτής, δραστηριοποιημένο μέλος πολλών συλλόγων και πρόεδρος του ΣΕΕ για πάνω από 10 χρόνια. Είναι η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε το 1966 τη θέση της επιτρόπου του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου. Σύνδεσμος Ελληνίδων Επιστημόνων
|
Ο Σύνδεσμος Ελληνίδων Επιστημόνων (ΣΕΕ) είναι γυναικεία, μη κυβερνητική και μη κερδοσκοπική οργάνωση, με μέλη της Ελληνίδες απόφοιτες πανεπιστημιακών σχολών. Είναι από τις παλαιότερες γυναικείες οργανώσεις. Ιδρύθηκε το 1924 και από τότε λειτουργεί αδιαλείπτως. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν διέκοψε την λειτουργία του ούτε στην περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου, ούτε στην περίοδο της χούντας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD_%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CF%89%CE%BD
|
Μωρίς ντ'Ελμπέ
|
Έφτασε στη Γαλλία το 1777, όπου και έλαβε την υπηκοότητα, εισήλθε σε ένα σύνταγμα ιππικού, έφτασε έως τον βαθμό του υπολοχαγού, ενώ παραιτήθηκε το 1783. Νυμφεύθηκε, στις 17 Νοεμβρίου 1788 στην Εκκλησία της Γκωμπρετιέρ, την Μαργκερίτ-Σαρλότ ντυ Ου ντ'Ωτρίβ, και έκτοτε αποσύρθηκε σε μια εξοχική κατοικία που διέθετε κοντά στο Μπωπρεώ στο Ανζού. Ο γιος του, Λουί-Ζοζέφ Μωρίς ντ'Ελμπέ, γεννημένος στις 12 Μαρτίου 1793, κατόρθωσε να επιβιώσει. Ο Μωρίς ντ'Ελμπέ ακολούθησε τους Γάλλους ευγενείς στο Κόμπλεντς, ωστόσο επέστρεψε υπακούοντας στον νόμο που διέταζε τους εμιγκρέδες να επιστρέψουν στην χώρα. Το 1793, οι χωρικοί του Μπωπρεώ κατάφεραν να τον πείσουν να τεθεί επικεφαλής τους. Στο ήδη υπάρχον στράτευμά του ήρθαν να προστεθούν αυτά των Μπονσάν, Κατελινώ και Στοφλέ. Υπηρέτησε, αρχικά, υπό τις διαταγές του Κατελινώ, ενώ αναγνωρίστηκε ως αρχιστράτηγος με τον θάνατο του τελευταίου, νίκησε τους Δημοκρατικούς στο Κορόν και το Μπωλιέ, όμως στη συνέχεια δεν μέτρησε παρά μόνο ήττες. Ήταν με τον βαθμό του αρχιστράτηγου που βρέθηκε, στις 30 Ιουλίου 1793, στην μάχη του Λυσόν, την οποία κέρδισαν οι Δημοκρατικοί και στη διάρκεια της οποίας βρέθηκε αντιμέτωπος με τους μεγαλύτερους κινδύνους, καταφέρνοντας να στρώσει τα στρατεύματα της Βαντέ από μια ολοκληρωτική πανωλεθρία. Μια δεύτερη ήττα των στρατευμένων αυτών στο Λυσόν, στις 13 Αυγούστου του αμέσως επόμενου έτους, είχε ακόμη πιο βαριές απώλειες για τα στρατεύματα της Βαντέ. Ο στρατός των βασιλοφρόνων καταστράφηκε ολοσχερώς στην μάχη του Σολέ από τον στρατηγό Ζαν-Μπατίστ Κλεμπέρ. Ο Ντ'Ελμπέ, έχοντας τραυματιστεί σοβαρά στη διάρκεια της τελευταίας αυτής μάχης, μεταφέρθηκε αρχικά στο Μπωπρεώ, και στη συνέχεια στο Νουαρμουτιέ. Τρεις μήνες αργότερα, και καθώς οι Μπλε είχαν καταλάβει το νησί αυτό, οδηγήθηκε ενώπιον στρατοδικείου, όπου καταδικάστηκε σε θάνατο και τουφεκίστηκε σε δημόσια θέα στην πόλη του Νουαρμουτιέ. Εκεί είχε μεταφερθεί με την βοήθεια μιας πολυθρόνας, καθώς τα συνολικά δεκατέσσερα τραύματα που είχε υποστεί στη διάρκεια της μάχης δεν του επέτρεπαν να σταθεί όρθιος (το κάθισμα αυτό το αγόρασε αργότερα η οικογένεια Ντ'Ελμπέ που το κράτησε στην οικία της, έως το 1975, όταν και ανήκε στον μαρκήσιο Σαρλ Μωρίς ντ'Ελμπέ. Όταν ο τελευταίος έμαθε ότι ένα μουσείο με θέμα την συγκεκριμένη περίοδο βρισκόταν υπό κατασκευή στο Νουαρμουτιέ, έκανε δωρεά την πολυθρόνα αυτή, η οποία, πλέον, βρίσκεται στο κάστρο του Νουαρμουτιέ). Σύμφωνα με αρκετούς βιογράφους και ιστορικούς, ο Ντ'Ελμπέ ήταν ένας ιδιαιτέρως θρήσκος άνθρωπος, μ μεγάλο θάρρος. Οι στρατιώτες του του είχαν αποδώσει τον χαρακτηρισμό του στρατηγού λα Προβιντάς. Από την πλευρά του ως άτομο ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, ο στρατηγός δεν επιθυμούσε να βρίσκεται στο προσκήνιο, σε βαθμό που οι ιστορικοί ξέχασαν για καιρό να του αναγνωρίσουν τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε στο Πόλεμο της Βαντέ. Ιδιαιτέρως ικανός στρατιωτικός, ήταν ιδιαιτέρως αγαπητός από τους στρατιώτες του: ο Τυρώ στα απομνημονεύματά του, ανέφερε ότι υπήρχαν στρατιώτες που δάκρυζαν μονάχα στο άκουσμα του ονόματος του Ντ'Ελμπέ. Η Μαντάμ ντ'Ελμπέ τουφεκίστηκε με την σειρά της, είκοσι μέρες μετά τον σύζυγό της, τον Ιανουάριο του 1794, και θάφτηκε πρόχειρα σε μια τάφρο μαζί με την κυρία Μουραίν. Τα λείψανά της ανακαλύφθηκαν τυχαία πολύ καιρό αργότερα. Ο γιος του, Λουί-Ζοζέφ Μωρίς ντ'Ελμπέ μεγάλωσε στο Μπωπρεώ. Υπηρέτησε στα στρατεύματα του Ναπολέοντα, όπου διακρίθηκε στην Λειψία, καθώς και στην μάχη του Χάναου. Έχοντας τραυματιστεί στο Χάναου, πιάστηκε αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Πόστνταμ, όπου και απεβίωσε την επόμενη χρονιά. Στην μεγάλη αυτή στρατιά, κύριος αρχηγός ήταν, τότε, ο Κ. Ντ'Ελμπέ. Πιο συγκεκριμένα, ήταν διοικητής της στρατιωτικής μονάδας που αποτελείτο από ανθρώπους προερχόμενους από τα περίχωρα του Σολέ και του Μπωπρεώ. Επρόκειτο για έναν παλιό υπολοχαγό του πεζικού, ο οποίος είχε αποσυρθεί εδώ και λίγα χρόνια. Ήταν μικρόσωμος, δεν είχε ζήσει ποτέ του στο Παρίσι ούτε πουθενά αλλού, ενώ ήταν εξαιρετικά ευσεβής, ενθουσιώδης, απίστευτου θάρρους και συνάμα ήρεμος: αυτή ήταν και η κυριότερη αρετή του. Η προσωπικότητά του ήταν ευαίσθητη: ξέφευγε στα λόγια του, αν και ήταν εξαιρετικά ευγενικός, είχε ορισμένες φιλοδοξίες, οι οποίες όμως ήσαν περιορισμένες, όπως και τα περισσότερα από τα ιδανικά για τα οποία αγωνιζόταν. Στις μάχες ήξερε να βαδίζει μονάχα εμπρός, λέγοντας: « Παιδιά μου, η Θεία Πρόνοια θα μας δώσει τη νίκη. » Η πίστη του ήταν πάντα σε λογικά πλαίσια, όμως, καθώς έβλεπε ότι ήταν ένα μέσο προσέγγισης και ενθάρρυνσης των αγροτών, έβαζε έναν τόνο συμπόνιας στα κηρύγματά του, καθώς και τσαρλατανισμού που τις περισσότερες φορές φαινόταν γελοίος. Έφερε κάτω από τον ρουχισμό του εικόνες-φυλαχτά, ενώ προσευχόταν και έκανε παροτρύνσεις στους στρατιώτες, και κυρίως τους μιλούσε, συνεχώς, για την Θεία Πρόνοια. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που οι χωρικοί, αν και τον αγαπούσαν πολύ και σέβονταν οτιδήποτε σχετικό με την θρησκεία, τον αποκαλούσαν, χωρίς αυτό να έχει γίνει κακοπροαίρετα, ο στρατηγός λα Προβιντάνς. Παρά τις κωμικοτραγικές αυτές καταστάσεις, ο Κ. Ντ'Ελμπέ ήταν κατά βάθος ένας άνθρωπος τόσο αξιόλογος και ενάρετος, που όλος ο κόσμος έτρεφε γι'αυτόν αγάπη και σεβασμό. Έχοντας παρουσιαστικό ευγενές και που τον έκανε να ξεχωρίζει, ο Ντ'Ελμπέ διέθετε όλα τα χαρίσματα που χρειαζόταν ο ηγέτης ενός κινήματος. Έμπειρος στρατιωτικός, είχε εκπαιδεύσει τους κατοίκους της Βαντέ να πολεμούν σύμφωνα με τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά του τόπους τους, καθώς και με τις ίδιες τις δυνάμεις τους. Ο ηγέτης αυτός του κινήματος είχε όλα τα προσόντα για να επιτύχει στο έργο του. [...] Ο Ντ'Ελμπέ κατάφερε να αποδείξει τις στρατιωτικές του ικανότητες με την εκτέλεση των πολεμικών του σχεδίων. Οι κατώτεροί του αξιωματικοί ηττώνταν κάθε φορά που δεν ακολουθούσαν το σχέδιο μάχης που είχε φτιάξει ο ίδιος. Ο Ντ'Ελμπέ διέθετε την χάρη του λόγου. Εκφραζόταν με σοφία και άνεση, ταυτόχρονα. Η ευγλωττία του ήταν ήρεμη και πειστική ταυτοχρόνως. Ήξερε να χρησιμοποιεί εκφραστικό τόνο και λεξιλόγιο ανάλογα με τις περιστάσεις. Ενώπιον των εξεγερμένων χρησιμοποιούσε αυτόν του ανθρώπου που ενέπνεε και ενθάρρυνε, και είχε σε τέτοιο βαθμό κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη τους, που μετά τον θάνατό του, είδα κρατούμενους από την Βαντέ να δακρύζουν, στο άκουσμα του ονόματός του. « Μωρίς ντ'Ελμπέ », στο Charles Mullié, Biographie des célébrités militaires des armées de terre et de mer de 1789 à 1850, 1852 Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Maurice d'Elbée στο Wikimedia Commons
|
Ο Μωρίς Ζοζέφ Λουί Ζιγκόστ ντ'Ελμπέ, στρατηγός των στρατευμάτων της Βαντέ, γεννημένος στις 21 Μαρτίου 1752, στην Δρέσδη, προερχόμενος από γαλλική οικογένεια ευγενών εγκατεστημένη στην Σαξωνία. Πέθανε στις 6 Ιανουαρίου 1794.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82_%CE%BD%CF%84%27%CE%95%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AD
|
Αμαλία του Παλατινάτου
|
Ήταν η δεύτερη κόρη του Φιλίππου εκλέκτορα του Παλατινάτου και της Μαργαρίτας των Βίττελσμπαχ, κόρης του Λουδοβίκου Θ΄ δούκα της Βαυαρίας. Παντρεύτηκε το 1513 τον Γεώργιο Α΄ δούκα της Πομερανίας και είχε τέκνα: Μπόγκισλαβ ΙΑ΄ 1514, απεβίωσε νήπιο. Φίλιππος Α΄ 1515-1560, δούκας της Πομερανίας. Μαργαρίτα 1518-1569, παντρεύτηκε τον Ερνέστο Γ΄ δούκα τού Μπράουνσβαϊγκ-Γκρούμπενχάγκεν. Friedrich Wilhelm Barthold: Geschichte von Rügen und Pommern, Perthes, 1845, pp. 83 ff and 178 Johann Samuel Ersch: Allgemeine encyclopädie der wissenschaften und künste, J. f. Gleditsch, 1847, section 3, part 23, p 136
|
Η Αμαλία, γερμ. Amalie (25 Ιουλίου 1490 - 6 Ιανουαρίου 1524) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του εκλέκτορα του Παλατινάτου και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Πομερανίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85
|
Εδουάρδο Σανταμαρίνα
|
Libre para amarte (2013) - Ramón Sotomayor Por ella soy Eva (2012) - Diego Fonticoda Ni contigo ni sin ti (2011) - Leonardo Cornejo Triunfo del amor (2010) - Octavio Iturbe Yo amo a Juan Querendón (2007-2008) - Juan Domínguez Amor sin maquillaje (2007) Rubi (2004) - Alejandro Cárdenas Ruiz Velo de novia (2003) - José Manuel del Álamo/Jorge Robleto Amigas y rivales (2001) - José Alcántara El precio de tu amor (2000-2001) - Antonio Ríos Cuento de Navidad (1999) - Hombre ángel Serafín (1999) - Miguel Armendáriz Rencor apasionado (1998) - Mauricio Gallardo Del Campo Salud, dinero y amor (1997-1998) - Jorge Miguel La antorcha encendida (1996) - Félix Marisol (1996) - José Andrés Garcés del Valle La dueña (1995) - Mauricio El vuelo del águila (1994) - Dr. Ortega Prisionera de amor (1994) - Rodrigo Miranda Más allá del puente (1993-1994) - Luis Enrique De frente al sol (1992) - Luis Enrique El abuelo y yo (1992) - Ulises La picara soñadora (1991) Mujeres asesinas (2009) - Marcos La Familia Peluche Ο Εδουάρδο Σανταμαρίνα στο IMDb Βιογραφία του Εδουάρδο Σανταμαρίνα στο esmas Αρχειοθετήθηκε 2014-08-04 στο Wayback Machine. Ο Εδουάρδο Σανταμαρίνα στο Alma Latina
|
Ο Εδουάρδο Σανταμαρίνα (Eduardo Santamarina, γενν. 9 Ιουλίου 1968) είναι Μεξικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. Ο Σανταμαρίνα πήρε μαθήματα υποκριτικής στο Centro de Educación Artística (CEA- Κέντρο της Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης) στην Πόλη του Μεξικού. Έκανε το ντεμπούτο του το 1992. Οι πιο ξεχωριστοί ρόλοι του ήταν μέχρι σήμερα στις τηλενουβέλες Marisol το 1996 και Rubi το 2004.Ο Εδουάρδο νυμφεύθηκε την ηθοποιό Ιτατί Καντοράλ το 2000, που γέννησε τα δίδυμα αγόρια του ζευγαριού, Χοσέ Εδουάρδο και Ρομπέρτο Μιγκέλ. Ο Σανταμαρίνα και η Καντοράλ υπέβαλαν αίτηση διαζυγίου το 2003 και ο γάμος διαλύθηκε τυπικά το 2004. Μετά από το διαζύγιο τους, άρχισε μια σχέση με την ηθοποιό Σουσάνα Γκονσάλες μέχρι τον χωρισμό τους τον Νοέμβριο του 2007. Σήμερα είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Μαϊρίν Βιγιανουέβα, που γέννησε την κόρη τους Χούλια στις 18 Ιουλίου 2009.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF_%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1
|
Δωδεκάδελτος
|
Η διαμάχη των πληβείων με τους πατρικίους εξαιτίας την αυθαιρεσίας των τελευταίων αποτέλεσε την αιτία δημιουργίας του. Το 455 π.Χ. μετά από πρόταση του δημάρχου των πληβείων η Σύγκλητος αναθέτει σε τριμελή επιτροπή τη μελέτη όλων των έννομων τάξεων με γνώμονα την παράδοση της Αθήνας και της σολώνειας νομοθεσίας. Το 451 π.Χ. διορίζεται επίσης από την Σύγκλητο 10μελής επιτροπή αποκλειστικά από πατρικίους για την σύνταξη ενός κώδικα. Το έργο των Ρωμαίων ολοκληρώθηκε και αποτελούταν από 10 πινακίδες- δέλτους με τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Ωστόσο το έργο τους θεωρήθηκε ελλιπές γεγονός που οδήγησε στην σύνταξη μιας ακόμα επιτροπής, αυτή τη φορά αποτελούμενη από ισάριθμους πατρίκιους και πληβείους εξέδωσε δύο ακόμα δέλτους. Οι δύο τελευταίες μαζί με τις δέκα προηγούμενες αποτέλεσαν την Δωδεκάδελτο, η οποία και δημοσιεύτηκε το 449/8 π.Χ.στη Ρωμαϊκή Αγορά (Forum Romanum). Αρχική παρατήρηση ότι η δωδεκάδελτος δεν έχει διασωθεί ακέραιη και το περιεχόμενό της το γνωρίζουμε από μεταγενέστερους νομικούς. Περιλαμβάνει Δικονομικές διατάξεις, διατάξεις οικογενειακού, εμπράγματου και ενοχικού δικαίου. Διατάξεις αναφορικά με την Διαθήκη και την εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή, όπως επίσης και δημόσια αδικήματα. Οι δύο τελευταίες δέλτοι, αναφέρονται στις πολιτικές διαπραγματεύσεις των πατρικίων με τους πληβείους, όπου και στους τελευταίους αναγνωρίζεται το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι», η απαγόρευση εκτελέσεων, αν δεν έχει προηγηθεί δίκη, και το δικαίωμα προσφυγής στην κρίση του λαού προσώπων που καταδικάσθηκαν σε θάνατο ή σε βαριές σωματικές ποινές. Αποτελεί το σημείο εισαγωγής της αρχής, ότι ο νεότερος νόμος καταργεί τον παλαιότερο. Σ. ΤΡΩΙΑΝΟΣ - Ι. ΒΕΛΙΣΣΑΡΟΠΟΥΛΟΥ- ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ, Ιστορία Δικαίου
|
Η Δωδεκάδελτος (λατινικά lex duodecim tabularum) μαζί με τον Ακουίλιο νόμο, υπήρξαν από τους σημαντικότερους νόμους της δημοκρατικής περιόδου της ρωμαϊκής δημοκρατίας. Χρονολογείται περί τον 5ο αιώνα π.Χ., ενώ χαρακτηριστικό της αποτελεί η μακροβιότητα της καθώς αποτελούσε νομική πυξίδα μέχρι και το τέλος των Ιουστινιάνειων χρόνων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%89%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Διατροφή στο διάστημα
|
Η τροφή είναι μία από τις βασικότερες ανάγκες του ανθρώπου για επιβίωση είτε βρίσκεται στη Γη είτε στο διάστημα. Προσφέρει στους αστροναύτες τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και θερμίδες που χρειάζονται για να λειτουργεί ο οργανισμός τους σωστά σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας και για να επιτελούν όλες τις καθημερινές τους εργασίες. Όμως η «διαστημική τροφή» διαφέρει κατά πολύ από την «γήινη».Το 1961, χρονιά την οποία έγιναν τα πρώτα ταξίδια στο διάστημα, η τροφή των αστροναυτών της αποτελούνταν από πολτοποιημένη τροφή που βρισκόταν μέσα σε μεταλλικά σωληνάρια. Λίγα χρόνια αργότερα στις αμερικανικές αποστολές η τροφή εκτός από υγρή ήταν και σε μορφή σκόνης ή κύβων. Όμως ήταν δύσκολο για τους πρώτους ανθρώπους στο διάστημα να την καταναλώσουν, καθώς δεν είχε γεύση κάνοντάς την κάτι πρωτόγνωρο και άγνωρο γι’ αυτούς που είχαν συνηθίσει το φαγητό στη Γη. Όμως, λόγω της έλλειψης της βαρύτητας δεν πρέπει να δημιουργούνται ψίχουλα, κάτι το οποίο αποτρέπεται από την χρήση ειδικών δίσκων και σωληναρίων. Οι δίσκοι χωρίζονται ανάλογα με τη χώρα-ήπειρο από την οποία προέρχεται η τροφή: κόκκινοι-Ρωσία, μπλε-Αμερική/Ευρώπη. Επιπλέον θα πρέπει η τροφή να είναι αποτρεπτική ως προς την δημιουργία πολλών αποβλήτων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την κατανάλωση τροφών όπως οι ξηροί καρποί. Το φαγητό όμως δεν συμβάλλει μόνο στην επιβίωση αλλά και στην ψυχική υγεία των κοσμοναυτών. Είναι ένα από τα λίγα πράγματα που απολαμβάνουν, διότι η απουσία αγαπημένων προσώπων τους προκαλεί ένα αίσθημα μοναξιάς. Αυτός λοιπόν είναι ένας τρόπος να νιώσουν λίγο πιο κοντά στο σπίτι τους και σε όσα αγαπάνε στη Γη. Έτσι οι επιστήμονες με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας έχουν καταφέρει να διατηρούν τη γεύση κάποιων τροφών αναλλοίωτη. Έτσι οι σύγχρονοι αστροναύτες καταναλώνουν σχεδόν όλα τα είδη τροφών όπως δημητριακά, φρούτα, ψάρια και κρέας. Η συσκευασία της τροφής πρέπει να έχει όσο το δυνατότερο λιγότερο βάρος, να είναι ανακυκλώσιμη και να έχει συγκεκριμένο μέγεθος ανάλογα με το τι εμπεριέχει. Επιπλέον η τροφή περνάει από ειδική επεξεργασία και ανάλογα χωρίζεται στις ακόλουθες κατηγορίες: Τροφές επανενυδάτωσης: Σε αυτές περιλαμβάνονται τα ροφήματα και τα δημητριακά. Το νερό αφαιρείται από την τροφή για να είναι πιο εύκολη η αποθήκευσή της. Αργότερα στο σταθμό, προστίθεται νερό στις τροφές πριν από την κατανάλωσή τους. Τροφές που έχουν υποστεί θερμική σταθεροποίηση: Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται τα περισσότερα φρούτα και τα ψάρια. Οι τροφές αυτές αφού υποστούν θερμική επεξεργασία μπορούν να αποθηκευτούν σε θερμοκρασία δωματίου μέσα σε κονσέρβες. Ακτινοβολημένες τροφές: Εδώ περιλαμβάνεται το βοδινό κρέας που μαγειρεύεται και συσκευάζεται σε εύκαμπτες αλουμινένιες θήκες και αποστειρώνεται με ιονίζουσα ακτινοβολία ώστε να μπορούν να διατηρηθεί σε θερμοκρασία δωματίου.
|
Μια στελεχωμένη από ανθρώπους διαστημική αποστολή που μπορεί να διαρκέσει από κάποιους μήνες μέχρι και χρόνια θα πρέπει να έχει εφοδιαστεί με τις κατάλληλες προμήθειες φαγητού για τους αστροναύτες. Προκύπτουν έτσι πολλά ερευνητικά ερωτηματικά για τις τροφικές προμήθειες που θα δώσουν τη δυνατότητα στα μέλη της διαστημικής αποστολής να επιβιώσουν στις ιδιαίτερες συνθήκες του διαστήματος. Αξίζει λοιπόν να γίνει αναφορά στον τρόπο συσκευασίας των τροφίμων, στη σύσταση και περιεκτικότητά τους σε θρεπτικά συστατικά αλλά και στο βάρος που θα πρέπει να έχουν οι συσκευασίες τροφίμων όπως επίσης και στη διαδικασία συντήρησής τους στο διαστημόπλοιο. Οι αστροναύτες τρέφονται με τρία ημερήσια γεύματα, πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1
|
Κρίστιαν Ράουντ
|
Αυτός και ο αδελφός του πέρασαν τα πρώτα τους χρόνια στη Μερίκουλα, όπου ο πατέρας τους ήταν αγροφύλακας. Μετά τον πρόωρο θάνατό του, γράφτηκαν στο ενοριακό σχολείο στο Ράκβερε, όπου διδάχτηκαν στα γερμανικά. Αργότερα, πήγε στο κολέγιο δασκάλων στο Τάρτου και δίδαξε στα τοπικά σχολεία εκεί για αρκετά χρόνια. Το 1892, δυσαρεστημένος με την καριέρα του, μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη, όπου τα σχέδιά του έπεσαν στην προσοχή του Γιόχαν Κέλερ. Σκέφτηκε ότι ο Ράουντ είχε κάποιες δυνατότητες και τον συμβούλεψε να εγγραφεί στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, πήγε στη Γερμανία, για να αναπτύξει τις δεξιότητές του. Πέρασε χρόνο στο Ντίσελντορφ με τον Πέτερ Γιάνσεν, και μετά πήγε στο Μόναχο, όπου πήρε ιδιαίτερα μαθήματα από τον Άντον Άζμπε και μαθήματα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Όταν επέστρεψε στο Τάρτου, οργάνωσε ένα σχολείο για νέους καλλιτέχνες, έγραψε άρθρα για τις τοπικές εφημερίδες και δίδαξε στο γυμνάσιο. Μετά το θάνατο του Γιάκομπ Χούρτ το 1907, έγινε συνήγορος για την ίδρυση ενός μουσείου αφιερωμένου στη λαογραφία. Δύο χρόνια αργότερα, έγινε ένας από τους ιδρυτές και διοργανωτές του Εθνικού Μουσείου της Εσθονίας. Την επόμενη χρονιά, παρείχε εικονογραφήσεις για τα ποιήματα του Γιούχαν Λίιβ. Στις αρχές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μετακόμισε στο Ταλίν, για να ζήσει με τον αδελφό του. Για άλλη μια φορά έγινε δάσκαλος ενώ συνέχισε να ζωγραφίζει. Το 1919, ολοκλήρωσε το έργο Η Κόρη του Τάφου, εξελέγη Πρόεδρος της Εσθονικής Εταιρείας Μουσείων και άρχισε να εργάζεται για το Υπουργείο Παιδείας. Το αποκορύφωμα της καριέρας του ήρθε το 1935, όταν η Εσθονική Λογοτεχνική Εταιρεία εξέδωσε μια νέα έκδοση του Καλεβιπόεγκ, του εθνικού έπους της Εσθονίας, με τους πίνακές του ως εικονογραφήσεις. Η πρώτη εκτύπωση έφτασε τα 10.000 αντίτυπα, που ήταν ένας πολύ μεγάλος αριθμός εκείνη την εποχή. Το 1938, του απονεμήθηκε το παράσημο του Ερυθρού Σταυρού της Εσθονίας. Η δέσμευσή του στη ζωγραφική ήταν τέτοια που, ακόμη και στο κρεβάτι του θανάτου του στο νοσοκομείο, συνέχιζε να ζωγραφίζει. Το χειμώνα του 1942, λίγους μήνες πριν το θάνατό του, ολοκλήρωσε το έργο Η επιστροφή του Κάλεβ. Πέθανε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, έτσι, παρά τη φήμη του, η κηδεία του ήταν πολύ λιτή. Την άνοιξη του 1940, λίγο πριν τη σοβιετική κατοχή, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη έκθεση με τα έργα του και η κυβέρνηση ανακήρυξε το έτος ως «Έτος Κρίστιαν Ράουντ». Το μνημείο του ανεγέρθηκε επί σοβιετικής κυβέρνησης το 1969. Το 1973 θεσπίστηκε το Βραβείο Τέχνης Κρίστιαν Ράουντ από την Εσθονική Ένωση Καλλιτεχνών σε συνδυασμό με την πόλη του Ταλίν. Το βραβείο αυτό απονέμεται σε καλλιτέχνες, ιστορικούς τέχνης για τη δουλειά τους ή για ένα καλλιτεχνικό έργο, που δημιούργησαν ή παρουσίασαν για πρώτη φορά κατά το προηγούμενο έτος. Σπανιότερα το βραβείο αυτό δίνεται σε καλλιτέχνες για την συνολική τους προσφορά στην τέχνη. Από το 2012, το έπαθλο ήταν αξίας 2.240 ευρώ . Από το 1992 έως το 2011, όταν η Εσθονία υιοθέτησε το ευρώ, ο Ράουντ απεικονιζόταν στο τραπεζογραμμάτιο της μίας κορώνας. Rasmus Kangro-Pool, Kristjan Raud, 1865-1943, Eesti NSV Kunst, 1961. Lehti Viiroja, Kristjan Raud 1865 - 1943: looming ja mōtteavaldused, Eesti NSV Kunst, 1981. Mai Levin, Kristjan Raud - His Life, Work and the Shaping of Estonian Culture, 2021. The Kristjan Raud House Museum Collection Αρχειοθετήθηκε 2017-04-15 στο Wayback Machine. @ Art Museums of Estonia. «Building up/on Power: αναπαραστάσεις του εθνικού χαρακτήρα της Εσθονίας στα έργα και τα λόγια του Κρίστιαν Ράουντ από την Elo-Hanna Seljamaa @ το Εσθονικό Ινστιτούτο. Ο Kristjan Raud and the Kalevipoeg @ Bifröst Museo
|
Ο Κρίστιαν Ράουντ (22 Οκτωβρίου 1865, Κιρικούκουλα, Ενορία Βίννι – 19 Μαΐου 1943, Ταλίν) ήταν Εσθονός συμβολιστής ζωγράφος και εικονογράφος, που ήταν ένας από τους ιδρυτές του Εθνικού Μουσείου της Εσθονίας. Τα φολκλορικά στοιχεία φιγουράρουν σε μεγάλο βαθμό στη θεματολογία του και το ύφος του θυμίζει πρωτογονισμό. Ο δίδυμος αδερφός του, Παύλος, έγινε επίσης γνωστός ζωγράφος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CE%A1%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84
|
Isle of Wight (μουσικό άλμπουμ)
|
1. Midnight Lightning (Hendrix) - 7:212. Foxy Lady (Hendrix) - 8:403. Lover Man (James) - 3:184. Freedom (Hendrix) - 4:215. All Along the Watchtower (Dylan) - 4:276. In from the Storm (Hendrix) - 6:08 Isle of Wight (άλμπουμ)Επίσημη κυκλοφορία: Νοέμβριος 1971 Οι μουσικοί οι οποίοι ηχογράφησαν το "Isle of Wight" είναι οι εξής: Τζίμι Χέντριξ - κιθάρα, φωνητικά Μπίλι Κοξ - μπάσο Μιτς Μίτσελ - τύμπανα Isle of Wight - Jimi Hendrix | Songs, Reviews, Credits, Awards | AllMusic Jimi Hendrix - Isle Of Wight (Vinyl, LP, Album) at Discogs JIMI HENDRIX Blue Wild Angel: Live at the Isle of Wight reviews and MP3 - Prog Archives
|
Isle of Wight είναι ο τίτλος του ζωντανά ηχογραφημένου άλμπουμ του Τζίμι Χέντριξ, το οποίο κυκλοφόρησε σε μορφή δίσκου βινυλίου τον Νοέμβριο του 1971 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Polydor Records". Η ηχογράφηση του άλμπουμ πραγματοποιήθηκε στις 30 Αυγούστου 1970 στο φεστιβάλ "Isle of Wight" της Αγγλίας, στην τελευταία ζωντανή εμφάνιση του Χέντριξ στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν τον θάνατο του, μερικές ημέρες αργότερα. Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι τραβηγμένη στην συναυλία του στο Deutschlandhalle του Βερολίνου, στις 4 Σεπτεμβρίου 1970.Το άλμπουμ ανέβηκε στο βρετανικό Top-20 φθάνοντας μέχρι το # 17 και σκαρφάλωσε στο # 26 των νορβηγικών τσαρτ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Isle_of_Wight_(%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC)
|
Πολωνία Α και Β
|
Η διάκριση είναι ανεπίσημη και με κάποιους τρόπους υπεραπλουστευμένη, αλλά αναγνωρίζεται και συζητείται ευρέως στην Πολωνία. Ιστορικά, η πηγή της Πολωνίας Α και Β μπορεί να ανιχνευθεί στην περίοδο των διαμελισμών της Πολωνίας και σε διαφορετικές πολιτικές των διαμερισμάτων, η οποία είχε ως αποτέλεσμα μια πολύ μεγαλύτερη βιομηχανική ανάπτυξη του Πρωσικού Διαμελισμού, σε σύγκριση με τους Αυστριακές και Ρωσικές Διαμελισμούς (συμπεριλαμβανομένης του λεγόμενου ανατολικού Κρέσι), όπου οι αυτοκρατορικές πολιτικές εκμετάλλευσης ήταν ανεξέλεγκτες.Σε αυτό το χάσμα πρέπει να σημειωθεί ότι τα σύνορα της Πολωνίας άλλαζαν με τους αιώνες. Μετακινήθηκαν προς τα δυτικά μετά το 1945, για να αντανακλούν την Πολωνία των Πιάστ και την Πολωνία των Γιαγκελλόνων. Για παράδειγμα, η Βαρσοβία ήταν αρχικά ένας οικισμός στην ανατολική Πολωνία. Έγινε πρωτεύουσα τον 16ο αιώνα, και ιστορικά αναπτύχθηκε ως κεντρικό τμήμα του Στέμματος του Βασιλείου της Πολωνίας, αργότερα δυτικο-κεντρικό τμήμα της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Τώρα βρίσκεται στο κεντρικό-ανατολικό τμήμα της χώρας. Οι βραδύτερα αναπτυσσόμενες δυτικές επαρχίες είναι συχνά πρώην γερμανικές περιοχές που ήταν ήδη πυκνοκατοικημένες και ανεπτυγμένες όσον αφορά τις υποδομές και τη βιομηχανία πριν από το 1945 και τώρα κατοικούνται κυρίως από Πολωνούς από τις πρώην περιοχές της Ανατολικής Πολωνίας. Για παράδειγμα, το προαναφερθέν Όλστιν ήταν μέρος της Πρωσίας από την εποχή του Τευτονικού Τάγματος. Η διαφορά μεταξύ της Πολωνίας Α και Β είναι ιδιαίτερα εμφανής στα πρότυπα ψηφοφορίας των δύο περιοχών. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, η Πολωνία Α έτεινε να ευνοεί τη Δημοκρατική Αριστερή Συμμαχία (Sojusz Lewicy Demokratycznej, ή SLD), ως ένα κοσμικό, κοινωνικά φιλελεύθερο εκ των πραγμάτων διάδοχο στην πολιτική μετά το 1989 του πρώην κυβερνών κόμματος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας. Η Πολωνία Β από την άλλη πλευρά ψήφισε είτε το Πολωνικό Λαϊκό Κόμμα (τώρα οικονομικά φιλελεύθερο, αλλά κοινωνικά συντηρητικό, τότε Χριστιανικό αριστερό) ή την Εκλογική Δράση Αλληλεγγύης (δεξιό, επίσης κοινωνικά συντηρητικό). Οι εκλογές του 2001 ήταν οι μοναδικές όπου η Πολωνία Α και Β δεν εμφανίστηκαν στους χάρτες, καθώς η Δημοκρατική Αριστερή Συμμαχία κέρδισε τόσο στην ανατολή όσο και στα δυτικά της χώρας. Από το 2005 περίπου, η Πολωνία είδε μια ευθυγράμμιση στο πολιτικό της σύστημα. Οι κάτοικοι της Πολωνίας Α έχουν υποστηρίξει το φιλελεύθερο συντηρητικό κόμμα Πολιτική Πλατφόρμα (ΠΠ). Οι κάτοικοι της Πολωνίας B (εκτός της Βαρσοβίας), από την άλλη πλευρά, τείνουν να υποστηρίζουν το εθνικό συντηρητικό Νόμος και Δικαιοσύνη (ΝΚΔ). Ανακτημένες Περιοχές Την παγκόσμια διαίρεση Βορρά-Νότου και παρόμοια κοινωνικοοικονομικά χάσματα: Βέλγιο Ιταλία Κίνα Κορέα Ταϊβάν Ηνωμένες Πολιτείες Ηνωμένο Βασίλειο Κόζακ Μ., Πισκόφσκι Α., Σέβτσικ Ρ. 2001, Słownik Rozwoju Regionalnego, PARR, Βαρσοβία. Ιβόνα Μπορκόφσκα, Polska Polsce nierówna, Raport Polska.pl 2008-06-04. Αρχείο Διαδικτύου. Gazeta Wyborcza (1999) «Polska A, B i C» (Πολωνία Α, Β και Γ), 4 Αυγούστου 1999
|
Το Πολωνία Α και Β (πολωνικά: Polska A i B) αναφέρεται στην ιστορική, πολιτική και πολιτιστική διάκριση μεταξύ του δυτικού και του ανατολικού τμήματος της χώρας, με την Πολωνία Α, δυτικά του Βιστούλα, να είναι πολύ πιο αναπτυγμένη και να έχει ταχύτερη ανάπτυξη από την Πολωνία Β, ανατολικά του ποταμού. Ο Γενικός Γραμματέας του Πολωνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Μάρεκ Κουότσκο, δήλωσε σε συνέντευξή του το 2007 ότι τα τμήματα είναι πιο απλωμένα και σχηματίζουν τρεις ξεχωριστές κατηγορίες. Την Πολωνία A να είναι οι μητροπολιτικές πόλεις, την Πολωνία B να είναι η υπόλοιπη χώρα και την Πολωνία Γ να είναι οι πεδιάδες και τα πάρκα τοπίων ανατολικά του Βιστούλα (Πολωνία Z, σύμφωνα με τον Κουότσκο), τα οποία απαιτούν διαφορετική μεταχείριση.Σύμφωνα με πληροφορίες, οι πλούσιες πόλεις της Πολωνίας είναι η Βαρσοβία, το Γκντανσκ, το Βρότσουαφ και το Πόζναν, και αυτές που παλεύουν με λιγότερες επενδύσεις βρίσκονται στα ανατολικά: Ζέσουφ, Λούμπλιν, Όλστιν και Μπιαουίστοκ. Ωστόσο, τα τρέχοντα στατιστικά στοιχεία για την ανεργία στην Πολωνία γενικά δεν δείχνουν αυτή τη διάκριση και μάλιστα δείχνουν αντίθετη τάση τα τελευταία χρόνια, με τα βορειοδυτικά ποσοστά ανεργίας να είναι υψηλότερα από την ανατολική-κεντρική Πολωνία. Το 2014, μεταξύ των υψηλότερων ποσοστών στο έθνος ήταν στα βοεβοδάτα Κουγιαβίας-Πομερανίας και Δυτικής Πομερανίας (συγκρίνετε τον ιστορικό χάρτη σιδηροδρόμων και τον διοικητικό χάρτη, δεξιά, με τον χάρτη ανεργίας του 2014, από την πύλη επιχειρήσεων eGospodarka.pl), ενώ μεταξύ των χαμηλότερων ποσοστών στη χώρα ήταν στο ανατολικό-κεντρικό Βοεβοδάτο Μασοβίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CE%91_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%92
|
Κυβέρνηση Ίβιτσα Ντάτσιτς 2012
|
Ίβιτσα Ντάτσιτς, πρωθυπουργός, Ίβιτσα Ντάτσιτς, υπουργός εσωτερικών,Αλεξάνταρ Βούτσιτς, πρώτος αναπληρωτής υπουργός υπεύθυνος για την άμυνα, την ασφάλεια και την καταπολέμηση της διαφθοράς και του εγκλήματος, Βέλικο Οντάλοβιτς, γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, Ρασίμ Λιάγιτς, αντιπρόεδρος και υπουργός εξωτερικών και εσωτερικών εμπορίου και τηλεπικοινωνιών. Γιόβαν Κρικομπάμπιτς, αντιπρόεδρος και υπουργός πολιτικής εργασίας, απασχόλησης και κοινωνικών.Λάζαρ Κρστιτς, υπουργός οικονομικών. Ιβάν Μρίκιτς, υπουργός εξωτερικών. Νεμπόισα Ρόντιτς, υπουργός άμυνας. Ιγκόρ Μίροβιτς, υπουργός περιφερειακής ανάπτυξης και τοπικής αυτοδιοίκησης. Σάσα Ραντούλοβιτς υπουργός οικονομίας. Αλεξάνταρ Άντιτς, υπουργός μεταφορών. Βέλιμιρ Ίλιτς, υπουργός χωροταξίας και δημοσίων έργων, από τις 3 Σεπτεμβρίου 2013 υπουργός δημοσίων έργων και αστικής ανάπτυξης. Νίκολα Σελάκοβιτς, υπουργός δικαιοσύνης και δημόσιας διοίκησης. Ντράγκαν Γκλάμοσιτς, υπουργός γεωργίας δασών και διαχείρισης υδάτων. Τόμισλαβ Γιοβάνοβιτς, υπουργός παιδείας επιστημών και τεχνολογικής ανάπτυξης. Σλάβιτσα Ντούκιτς Ντεγιάνοβιτς, υπουργός υγείας. Ζοράνα Μιχαήλοβιτς, υπουργός προστασίας ενέργειας ανάπτυξης και περιβάλλοντος. Ιβάν Τάσοβατς, υπουργός πολιτισμού και μέσων ενημέρωσης. Μίλαν Μπάγιεβιτς, υπουργός φυσικών πόρων ορυχείων και χωροταξίας. Βάνια Ουντοβίσιτς, υπουργός νεολαίας και αθλητισμού. Σουλεϊμάν Ουγκλιάνιν, υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου αρμόδιος για τη βιώσιμη ανάπτυξη των υπανάπτυκτων περιοχών. Αλεξάνταρ Βουλίν, υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, αρμόδιος για το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Μπράνκο Ρούζιτς, υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, αρμόδιος για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης αντικαταστάθηκαν 11 υπουργοί. Λάζαρ Κρστιτς υπουργός οικονομικών, αντικατέστησε τον Κοινοβούλιο της Σερβίας
|
Η Κυβέρνηση του Ίβιτσα Ντάτσιτς ήταν κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Σερβίας η οποία σχηματίστηκε στις 27 Ιουλίου 2012 κι αντικαταστάθηκε το 2014 από την Κυβέρνηση Αλεξάνταρ Βούτσιτς 2014.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%8A%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B1_%CE%9D%CF%84%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%84%CF%82_2012
|
Μοντάνα
|
Η ονομασία Montana προέρχεται από την ισπανική λέξη montaña, η οποία με τη σειρά της προέρχεται από τη λατινική λέξη montanea, που σημαίνει "βουνό", ή γενικότερα, "ορεινή χώρα". Το Montaña del Norte ήταν το όνομα που έδωσαν οι πρώτοι Ισπανικοί εξερευνητές σε ολόκληρη την ορεινή περιοχή της δύσης. Η ονομασία Montana προστέθηκε σε ένα νομοσχέδιο από την εγχώρια επιτροπή των εδαφών των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία προήδρευε εκείνη την εποχή από τον Rep. James Ashley του Οχάιο, για την επικράτεια που θα γινόταν έδαφος του Αϊντάχο. Το όνομα άλλαξε από τους αντιπροσώπους Henry Wilson (Μασαχουσέτη) και τον Benjamin F. Harding (Όρεγκον), ο οποίος παραπονέθηκε ότι η Montana δεν είχε "νόημα". Όταν ο Ashley παρουσίασε ένα νομοσχέδιο για την ίδρυση προσωρινής κυβέρνησης το 1864 για μια νέα περιοχή που θα χαραχθεί από το Αϊντάχο, επέλεξε και πάλι την περιοχή της Μοντάνα. Αυτή τη φορά, ο κ. Samuel Cox, επίσης του Οχάιο, αντιτάχθηκε στο όνομα. Ο Cox διαμαρτυρήθηκε ότι το όνομα ήταν μια εσφαλμένη ονομασία δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας δεν ήταν ορεινό και ένα όνομα Native American θα ήταν πιο κατάλληλο από ένα ισπανικό. Επισημάνθηκαν και άλλα ονόματα όπως το Shoshone, αλλά η Επιτροπή Θεωρήσεων αποφάσισε ότι θα μπορούσαν να το ονομάσουν ό, τι ήθελαν, οπότε υιοθετήθηκε το αρχικό όνομα της Μοντάνα. Η Μοντάνα είναι μια από τις οκτώ πολιτείες του βουνού (Rocky Mountains), που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της περιοχής γνωστό ως Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Συνορεύει με τη Βόρεια Ντακότα και τη Νότια Ντακότα στα ανατολικά. Το Ουαϊόμινγκ βρίσκεται στα νότια, το Αϊντάχο στα δυτικά και τα νοτιοδυτικά, ενώ οι καναδικές επαρχίες της Βρετανικής Κολομβίας, της Αλμπέρτα και του Σασκάτσουαν βρίσκονται στα βόρεια, καθιστώντας το το μόνο κράτος που συνορεύει με τρεις καναδικές επαρχίες. Με έκταση 147.040 τετραγωνικά μίλια (380.800 τ.χλμ.), η Μοντάνα είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από την Ιαπωνία. Είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πολιτεία στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την Αλάσκα, το Τέξας και την Καλιφόρνια: είναι η μεγαλύτερη αμερικανική πολιτεία των ΗΠΑ. Η τοπογραφία της πολιτείας ορίζεται κατά προσέγγιση από το Continental Divide, το οποίο χωρίζει μεγάλο μέρος της πολιτείας σε ξεχωριστές ανατολικές και δυτικές περιοχές. Οι περισσότερες από τις εκατοντάδες ή περισσότερες οροσειρές της Μοντάνα βρίσκονται στο δυτικό μισό της πολιτείας, οι περισσότερες από τις οποίες είναι γεωλογικά και γεωγραφικά μέρος των βόρειων Βραχωδών Ορέων. Οι σειρές Absaroka και Beartooth στο νότιο-κεντρικό τμήμα της πολιτείας αποτελούν τεχνικά μέρος των Central Rocky Mountains. Το Rocky Mountain Front είναι ένα σημαντικό χαρακτηριστικό στο βόρειο-κεντρικό τμήμα της πολιτείας, και απομονωμένες σειρές νησιών που διακόπτουν το λιβάδι που είναι κοινό στα κεντρικά και ανατολικά μέρη του κράτους. Περίπου το 60 τοις εκατό του κράτους είναι λιβάδι, μέρος των βόρειων μεγάλων πεδιάδων. Τα βουνά Bitterroot - μία από τις μεγαλύτερες συνεχείς περιοχές στην αλυσίδα Rocky Mountain από την Αλάσκα έως το Μεξικό - μαζί με μικρότερες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων των βουνών Coeur d'Alene και των βουνών του υπουργικού συμβουλίου, διαιρούν την πολιτεία από το Αϊντάχο. Το νότιο τρίτο της σειράς Bitterroot συνδυάζεται με το Continental Divide. Άλλες σημαντικές οροσειρές δυτικά του χάσματος περιλαμβάνουν τα όρη του υπουργικού συμβουλίου, τη σειρά Anaconda, τις αποστολές, τη σειρά Garnet, τα όρη Sapphire και τη σειρά Flint Creek. Το βόρειο τμήμα του χάσματος, όπου τα βουνά υποχωρούν γρήγορα στο λιβάδι, είναι μέρος του Rocky Mountain Front. Το μπροστινό μέρος είναι πιο έντονο στο Lewis Range, που βρίσκεται κυρίως στο Glacier National Park. Λόγω της διαμόρφωσης των οροσειρών στο Εθνικό Πάρκο του Παγετώνα, το Northern Divide (που ξεκινά στη Χερσόνησο Seward της Αλάσκας) διασχίζει αυτήν την περιοχή και στρίβει ανατολικά στη Μοντάνα στο Triple Divide Peak. Αναγκάζει τους ποταμούς Waterton, Belly και Saint Mary να ρέουν βόρεια στην Αλμπέρτα του Καναδά. Εκεί ενώνουν τον ποταμό Σασκάτσουαν, ο οποίος τελικά εκκενώνεται στον κόλπο του Χάντσον. Ανατολικά του χάσματος, αρκετές περίπου παράλληλες περιοχές καλύπτουν το νότιο τμήμα της πολιτείας, συμπεριλαμβανομένων των Gravelly Range, Madison Range, Gallatin Range, Absaroka Mountains και Beartooth Mountains. Το Beartooth Plateau είναι η μεγαλύτερη συνεχής μάζα εδάφους ύψους άνω των 10.000 μέτρων (3.000 μ.) Στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Περιέχει το υψηλότερο σημείο της πολιτείας, το Granite Peak, ύψους 12.799 πόδια (3.901 μ.). Βόρεια από αυτές τις σειρές είναι τα Big Belt Mountains, Bridger Mountains, Tobacco Roots και πολλές σειρές νησιών, συμπεριλαμβανομένων των Crazy Mountains και Little Belt Mountains. Η περιοχή της σημερινής Μοντάνας κατοικούνταν από διάφορες φυλές ιθαγενών ινδιάνων για χιλιάδες χρόνια. Οι ιστορικές φυλές που ήρθαν σε επαφή με τους Ευρωπαίους έποικους από τις ΗΠΑ περιλάμβαναν τους Κράου στα νοτιοδυτικά, τους Τσεϊέν στα νοτιοανατολικά, και τους Μπλάκφιτ, τους Ασινιμπόιν και Γκρος Βέντρες στα κεντρικά και βορειοκεντρικά, καθώς και τους Κουτενάι και τους Σάλις στα δυτικά της σημερινής πολιτείας. Επίσης, οι μικρότερες φυλές Πεντ Ντορέιλ και Κάλισπελ ζούσαν κοντά στη λίμνη Φλάτχεντ και τις δυτικές οροσειρές αντίστοιχα. Η περιοχή της Μοντάνας ανατολικά από την ηπειρωτική διαχωριστική γραμμή αποτέλεσε μέρος της συμφωνίας αγοράς της Λουιζιάνα το 1803. Σε συνέχεια της εξερευνητικής αποστολής των Λιούις και Κλαρκ, και μετά την ανακάλυψη χρυσού και χαλκού στην περιοχή στα τέλη της δεκαετίας του 1850, η Μοντάνα έγινε επικράτεια των ΗΠΑ στις 26 Μαΐου του 1864, και στις 8 Νοεμβρίου του 1889, η 41η πολιτεία τους. Ο πρώτος οικισμός Ευρωπαίων αποίκων στην Μοντάνα ιδρύθηκε από Γάλλους Ιησουίτες ιεραπόστολους. Η φυλή των Σάλις είχε γνωρίσει τους μοναχούς από την επικοινωνία με τις φυλές των Ιροκούις, μαθαίνοντας μεθόδους γεωργίας και ιατρικής, παράλληλα με τον ρωμαιοκαθολικσιμό. Το ενδιαφέρον των Σάλις για τους ιεραπόστολους έγινε εντονότερο και με αποστολή στο Σεντ Λούις το 1831 αλλά και το 1837, ζήτησαν την επίσκεψή τους στις περιοχές τους. Ιδιαίτερου κύρους Πανεπιστήμια της πολιτείας της Μοντάνας είναι το "Montana State University" και το "University of Montana", αμφότερα κρατικά, στα οποία η εισαγωγή αλλοδαπών φοιτητών κρίνεται σχετικά δύσκολη. Και τα δύο χορηγούν Bachelor's, Master's και Διδακτορικό Δίπλωμα. Επίσης και τα δύο παρέχουν φοιτητικό ξενώνα και εστιατόριο. Κυβερνήτης της Μοντάνα είναι ο Ρεπουμπλικανός Γκρεγκ Τζιανφόρτε, από τις 4 Ιανουαρίου 2021. Μοντάνα στο Curlie
|
Μοντάνα (αγγλ. State of Montana) (/mɒnˈtænə/), είναι μια βορειοδυτική πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Πρωτεύουσά της είναι η Χέλενα και μεγαλύτερη πόλη το Μπίλινγκς. Έχει έκταση 380.831 τ.χλμ., (4η μεγαλύτερη των ΗΠΑ) και πληθυσμό 1.139.507 κατοίκους (εκτίμηση 2023).Η Μοντάνα έχει αρκετά ψευδώνυμα, αν και κανένα δεν είναι επίσημο, συμπεριλαμβανομένων των "Big Sky Country" και "The Treasure State", και συνθήματα που περιλαμβάνουν το "Land of the Shining Mountains" και πιο πρόσφατα το "The Last Best Place". Η Μοντάνα είναι η τέταρτη μεγαλύτερη περιοχή, η 8η λιγότερο πολυπληθής και η τρίτη λιγότερο πυκνοκατοικημένη από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ. Το δυτικό μισό της Μοντάνα περιέχει πολλές οροσειρές. Μικρότερες οροσειρές βρίσκονται σε ολόκληρη την πολιτεία. Συνολικά, 77 ονομαστικές σειρές αποτελούν μέρος των Βραχωδών Ορέων. Το ανατολικό μισό της Μοντάνα χαρακτηρίζεται από δυτικό λιβάδι και πεδινές εκτάσεις. Η Μοντάνα συνορεύει με το Αϊντάχο στα δυτικά, το Ουαϊόμινγκ στα νότια, τη Βόρεια Ντακότα και τη Νότια Ντακότα στα ανατολικά, και τις καναδικές επαρχίες της Βρετανικής Κολομβίας, της Αλμπέρτα και του Σασκάτσουαν στα βόρεια. Η οικονομία βασίζεται κυρίως στη γεωργία, συμπεριλαμβανομένης της εκτροφής και της καλλιέργειας σιτηρών. Άλλοι σημαντικοί οικονομικοί πόροι περιλαμβάνουν πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακα, εξόρυξη σκληρών βράχων και ξυλεία. Οι τομείς της υγειονομικής περίθαλψης, των υπηρεσιών και της κυβέρνησης είναι επίσης σημαντικοί για την οικονομία του κράτους. Ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος τομέας του κράτους είναι ο τουρισμός. Σχεδόν 13 εκατομμύρια τουρίστες επισκέπτονται το Εθνικό Πάρκο Γκλέισιερ, το Εθνικό Πάρκο Γιέλοουστοουν, τον Αυτοκινητόδρομο Μπέαρτουθ, την Λίμνη Φλάτχεντ, το Θέρετρο Μπίγκ Σκάι και άλλα αξιοθέατα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B1
|
Κήλη δίσκου οσφύος
|
Στα πρώιμα αιγυπτιακά, ελληνικά και ρωμαϊκά κείμενα φαίνεται κάποιο ενδιαφέρον για τις παθήσεις της σπονδυλικής στήλης. Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τους όρους οσφυαλγία και ισχιαλγία ήταν ο Ιπποκράτης (460-370 π.Χ.), ο πατέρας της ιατρικής, στο βιβλίο «Περί άρθρων». Ο Κορνήλιος Κέλσος (Αulus Aurelius Cornelius Celsus, 25 π.Χ.-50 μ.Χ.) παρατήρησε θάνατο επί ορισμένων τραυματισμών του αυχένα και περιέγραψε τον τραυματισμό του νωτιαίου μυελού. Ο Γαληνός (129-210 μ.Χ.) απέδειξε ότι η παράλυση αφορά το κάτω μέρος του σώματος μετά τη διατομή νωτιαίου μυελού. Toν Μεσαίωνα η θεραπευτική της οσφυαλγίας φαίνεται κάθε άλλο παρά ευχάριστη ήταν, καθώς μοιάζει περισσότερο για βασανιστήριο παρά για θεραπεία, όπως φαίνεται από τις γκραβούρες του Andrea Pralard στο σύγγραμμά του, "Operum Hippocratis coi et Galeni"(1685) . Ασθενείς ουρλιάζουν καθώς τους τραβάνε με μοχλούς ή τους κρεμάνε σε σκάλα για τέντωμα! Από τον μεσαίωνα μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα, δεν είχαμε καμία σπουδαία εξέλιξη στη μελέτη και θεραπεία της δισκοπάθειας (κήλη δίσκου οσφύος). Οι μόνες θεραπείες που εφαρμόζονταν ήταν χειροπρακτική, λουτροθεραπεία και παυσίπονα βότανα όπως το όπιο. Το 1829 ο A.G Smith πραγματοποίησε την πρώτη εγχείρηση πεταλεκτομής και δισκεκτομής στις ΗΠΑ, αλλά δεν ήταν επιτυχής. Το 1864 ο Γάλλος lasegue περιέγραψε το ομώνυμο τεστ που δείχνει παγίδευση Ισχιακού νεύρου από Δισκοκήλη. Η πραγματική επιστημονική έρευνα άρχισε στις αρχές του 20ού αιώνα με τη βοήθεια των ακτινογραφιών (εφεύρεση 1895), και αργότερα με την μυελογραφία με σκιαγραφικό (περί το 1930) αλλά πρακτικά δεν υπήρξε καμία ωφέλεια για τους ασθενείς. Πρακτική ωφέλεια για τους ασθενείς επήλθε με την εφεύρεση παυσίπονων αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και με την εισαγωγή εγχειρήσεων στη σπονδυλική στήλη. Το 1909 ο Γερμανός Fedor Krause πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχή αφαίρεση Κήλης Δίσκου στήν ιστορία. Το 1973 και 1980 εξεδόθη η ιατρική μονογραφία σταθμός των Dr. Hugo Keim, καθηγητή Ορθοπεδικής Νέας Υόρκης και Dr. W.Η Kirkaldy Willis, καθηγητή Ορθοπεδικής στο Πανεπιστήμιο Saskatoon του Καναδά, "Low Back pain" , με έγχρωμες εικόνες του χειρουργού ζωγράφου Dr. Frank Netter, που διανεμήθηκε ανά τον πλανήτη από την εταιρεία Ciba Geigy, έκανε πασίγνωστες πλέον τις γνώσεις για την Κήλη Δίσκου και την Σπονδυλική στένωση. Ο Keim εισήγαγε πλέον και τεχνική πεταλεκτομής και σπονδυλοδεσίας με μοσχεύματα.. Η Μονογραφία αυτή παραμένει ακόμα και σήμερα ιστορική για τις τέλειες εικόνες της που καλύπτουν όλο το φάσμα της πάθησης. Το 1975 στις ΗΠΑ ο Dr. Lyman Smith, εισήγαγε μια επαναστατική θεραπεία με ένα ένζυμο της Πολυνησίας, την Chymopapaine, την οποία εισήγαγε στο δίσκο με βελόνα και τον συρρίκνωνε. Όμως η θεραπεία είχε θανατηφόρες αλλεργικές αντιδράσεις και σύντομα απαγορεύθηκε από το FDA. Το 1975 και 1989 επήλθαν δύο επαναστάσεις στην Ιατρική. Η εισαγωγή της Αξονικής Τομογραφίας (1975) και της Μαγνητικής Τομογραφίας (1989). Έτσι απεικονίστηκαν σχεδόν τα πάντα στη σπονδυλική στήλη και οι εγχειρήσεις πλέον άρχισαν να γίνονται με προγραμματισμό και ενδείξεις. Το 1975 ο Γεώργιος Χαρτοφυλακίδης ταξινόμησε τις δισκοκήλες σε 3 στάδια βάσει της Αξονικής Τομογραφίας (προβολή, πρόπτωση, έκθλιψη), ενώ το 1989 ταξινομήθηκαν οι βλάβες Δίσκων σε 6 στάδια βάσει της Μαγνητικής Τομογραφίας (προβολή Ι, πρόπτωση ΙΙ, έκθλιψη ΙΙΙ, έκθλιψη με κατάδυση ή ανάδυση ΙV, εκφύλιση-στένωση V, και εξαφάνιση δίσκου VI Από το 1975 μέχρι σήμερα έχουμε μια σταδιακή και ραγδαία εξέλιξη στις μεθόδους θεραπείας της Κήλης Δίσκου, που περιλαμβάνει Συντηρητικές μεθόδους όπως φάρμακα, μηχανήματα έλξεων, σύγχρονη Φυσικοθεραπεία, και πολλών ειδών εγχειρήσεις όπως ανοικτή δισκεκτομή, διεδερμική ενδοσκοπική δισκεκτομή, τοποθέτηση τεχνητού δίσκου προσθίως ή ενθεμάτων οπισθίως, σπονδυλοδεσίες, και νέες πρωτοποριακές θεραπείες όπως η ένεση Gel και οι επερχόμενες βιολογικές θεραπείες με βλαστοκύτταρα κλπ. Είναι προφανές ότι όλες οι μέθοδοι έχουν προβλήματα και ουδεμία έχει λύσει το πρόβλημα 100%. Το έτος 1997 ανακοινώθηκαν πολύ καλά αποτελέσματα στη συμπτωματική αγωγή του νευροπαθητικού πόνου της Κήλης Δίσκου με το φάρμακο Γκαμπαπεντίν (Gabapentin, NEURONTIN Pfizer), του οποίου η μετεξέλιξη είναι από το έτος 2008 το Pregabalin (LYRICA Pfizer) Το έτος 2007 ανακοινώθηκε από το Πανεπιστήμιο του Stanford των ΗΠΑ, η χρήση της Στερεοτακτικής Ακτινοχειρουργικής (Radiosurgery, English Wikipedia) με το μηχάνημα CyberKnife, χωρίς καμμία χειρουργική τομή και αναμένουμε περισσότερες εξελίξεις στο μέλλον από αυτή τη μέθοδο.. Η τεχνολογία αυτή ήρθε στήν Ελλάδα το έτος 2010 από το κέντρο ΙΑΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΕ, Χαλάνδρι, Αθήνα.. Ετος 2008: Η έρευνα σήμερα στρέφεται σε δύο κατευθύνσεις: Στο να βρεθεί μέθοδος που να προλαμβάνει την εκφύλιση των δίσκων, και στο να βρεθεί μέθοδος βιολογικής αναγέννησης των δίσκων και βιολογικής επούλωσης της Δισκοκήλης. Η Γονιδιακή Θεραπεία (Gene Therapy) και η θεραπεία με Βλαστοκύτταρα (Stem Cells) φαίνεται ότι θα είναι η ιδεώδης λύση στο μέλλον, και θα στοχεύει στην ανάπλαση πρωτεϊνών του δίσκου όπως ήδη δημοσιεύθηκε από Ιάπωνες Ορθοπεδικούς το έτος 2008 To έτος 2010 ανακοινώθηκε ότι η χρήση των νέων φαρμάκων που αποκαλούνται Anti-TNF Factors, π.χ. το Adalimumab (HUMIRA), το Etarencept (ENBREL), κλπ μειώνει τα συμπτώματα Οσφυαλγίας Ισχιαλγίας (πόνος στο πόδι) και μειώνει μέσα σε 6 μήνες την πιθανότητα για εγχείρηση. Το ακριβές πόρισμα της μελέτης στην Ελβετία και Ιταλία δεν φαίνεται τόσο εντυπωσιακό αλλά αξίζει να μελετηθεί: "Conclusion: Use of adalimumab is associated with a reduction in leg pain at 6 months in patients with sciatica. Use of adalimumab is associated with a reduced need for surgical diskectomy at 6 months in patients with sciatica".. Το έτος 2013 δημοσιεύθηκε μεγάλη πολυκεντική μελέτη από Αυστραλούς Ορθοπεδικούς και Νευροχειρουργούς, στό αξιόπιστο περιοδικό Spine όπου αποδείχθηκε ότι δύο επισκληρίδιες διαπεταλιακές ενέσεις Etanercept (ENBREL) 12,5 mg με μεσοδιάστημα μιας εβδομάδας, είχαν αξιόλογα αποτελέσματα στήν ύφεση του πόνου Οσφυαλγίας και ισχιαλγίας σε ασθενείς με κήλη δίσκου οσφύος, σε σχέση με ομάδα Placebo. Το έτος 2011 ανακοινώθηκε μιά νέα μέθοδος θεραπείας της Δισκοκήλης οσφύος, αναίμακτη, που γίνεται με τοπική αναισθησία και υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο ή υπό έλεγχο αξονικής τομογραφίας (ακτινοβολία). Η νέα μέθοδος της δισκικής συρρίκνωσης, με παρακέντηση και ενδοδισκική έγχυση ειδικού gel με επεξεργασμένη αιθανόλη και σκιαγραφικό Tungsten σε μικρομοριακή μορφή, άρχισε ήδη να εφαρμόζεται και στην Ελλάδα και τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής είναι ικανοποιητικά. Επειδή τέτοια ενθουσιώδη αποτελέσματα είχαν ανακοινωθεί και για τη διαδερμική δισκεκτομή, και για τον τεχνητό δίσκο και για τις σπονδυλοδεσίες, καλό είναι να θεωρείται η μέθοδος συρρίκνωσης ως "ευρισκόμενη υπό πειραματικό έλεγχο" μέχρι να τεκμηριωθούν τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματά της.. To έτος 2012 ο Dr.Francis Williams στο Λονδίνο δημοσίευσε μελέτη όπου ανακάλυψε ότι το γονίδιο PARK2 ευθύνεται για τη Δισκοπάθεια και τον ίδιο χρόνο οι A.Kadi και συνεργάτες δημοσίευσαν άρθρο όπου το γονίδιο ERAP1 ευθύνεται για τη Δισκοπάθεια-Σπονδυλαρθρίτιδα Οσφυαλγία (από το οσφύς + άλγος, αγγλικά low back pain, ή backache) είναι σύμπτωμα που αφορά κάθε πόνο στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (στη μέση), ανεξάρτητα από την αιτία που τον προκαλεί. Λουμπάγκο: Η λέξη lumbago είναι γαλλική και σημαίνει «οσφυαλγία», αλλά εισήχθη και στα Αγγλικά και στα Ελληνικά. Η οσφυαλγία λοιπόν (ή λουμπάγκο), δεν είναι ασθένεια αλλά ένα σύμπτωμα υπάρχουσας ασθένειας. Ισχιαλγία: Η Ισχιαλγία, ή ισχιάδα (αγγλικά sciatica), ή σύνδρομο οσφυοϊερής ριζοπάθειας (Lumbosacral Radicular syndrome, LRS) είναι σύνολο συμπτωμάτων που αφορά πόνο κατά μήκος του ισχιακού νεύρου, με αισθητικές διαταραχές.. Η ισχιαλγία ακολουθεί μια μεγάλη διαδρομή, από τη μέση, στον γλουτό, στον μηρό, στο γόνατο, στη γάμπα και μερικές φορές μέχρι τον αστράγαλο και τα δάκτυλα του ποδιού, σπάνια δε στο περίνεο και στα γεννητικά όργανα. Ανάλογα με το ποια ρίζα του ισχιακού πλέγματος είναι ερεθισμένη, είναι διαφορετικά και τα συμπτώματα (ρίζες Ο4, Ο5, Ι1). Η ισχιαλγία συνυπάρχει κατά κανόνα με την οσφυαλγία, αλλά όχι πάντα, και έχει χαρακτηριστικά πόνου που αλλάζει θέση, με ή χωρίς αίσθημα σαν «κάψιμο», ή αίσθημα «ψυχρού» στο πόδι, με «μουδιάσματα» ή «βελονιάσματα» στο δέρμα του μηρού, της γάμπας και του ποδιού. Σπανιότερα υπάρχει και «τοπική» ισχιαλγία, δηλαδή πόνος σε μία μόνο περιοχή κατανομής της ρίζας του ισχιακού πλέγματος, δηλαδή ο ασθενής μπορεί να πονάει μόνο στον αστράγαλο, στην περόνη, ή μόνο στον γλουτό, κ.λπ. Δισκοπάθεια: Με τον γενικό όρο δισκοπάθεια εννοούμε τη «νόσο του εκφυλισμένου δίσκου», σε όλες τις μορφές και τα στάδια αυτής. Ο όρος αυτός δεν περιλαμβάνει τις βλάβες δίσκου από μικρόβια (λέγονται μικροβιακές σπονδυλοδισκίτιδες) ούτε τις βλάβες δίσκων από νεοπλασίες (όγκους) της περιοχής σπονδυλικής στήλης. Η οσφυαλγία είναι αρκετά συχνή. Κατά τον Andrew J. Haig, M.D., Διευθυντή του Spine Program, University of Michigan USA, εκδηλώνεται στο 50% των ενηλίκων κάθε χρόνο, και προσβάλλει τουλάχιστον το 75%-100% των ανθρώπων σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Επίσης, η Οσφυαλγία είναι το δεύτερο αίτιο προσέλευσης στον γενικό ιατρό στις ΗΠΑ, μετά τις λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού . Έρευνες στην Ελλάδα που έγιναν σε 18.000 ασθενείς έδειξαν ότι η οσφυαλγία από νοσήματα των δίσκων αποτελεί το πρώτο αίτιο προσέλευσης στον ορθοπεδικό, με ποσοστό 40% των προσερχομένων ασθενών. Κατά τους Kirkaldy Willis και Frank Netter, παγκοσμίως η οσφυαλγία ήταν το 1979 το δεύτερο αίτιο πόνου μετά τον πονοκέφαλο.. Η συχνότητα της ισχιαλγίας στις ΗΠΑ κυμαίνεται από το 1-10%, ενώ στην Ολλανδία που έχει περίπου τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα είναι 0,5% Το ετήσιο κόστος της θεραπείας των ατόμων με οσφυαλγία - ισχιαλγία στην Ολλανδία είναι αστρονομικό, περί τα 1.180.000.000 ευρώ, σε άμεσο και έμμεσο κόστος νοσηλείας και στις ΗΠΑ το ετήσιο κόστος διάγνωσης και θεραπείας ασθενών με Οσφυαλγία ανέρχεται στα 50.000.000.000 δολλάρια.Στατιστικά βρέθηκε ότι το 95% των ασθενών με κήλη δίσκου έχει ισχιαλγία, ενώ το αντίθετο είναι σπανιότατο, δηλαδή ασθενής με κήλη δίσκου χωρίς ισχιαλγία είναι μία στις πεντακόσιες περιπτώσεις. Η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης έχει μια αξιοθαύμαστη ανατομική συγκρότηση, με σκοπό τόσο να φέρει τα φορτία του κορμού όσο και για να επιτελεί τις κινήσεις στο χώρο. Τα βασικά ανατομικά στοιχεία είναι οι πέντε σπόνδυλοι, οι πέντε μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, οι δέκα αρθρικές αποφύσεις (Facets Joints), ο νωτιαίος μυελός και στη συνέχεια η ιππουρίδα, η σκληρά μήνιγξ, οι νωτιαίες ρίζες, τα νωτιαία γάγγλια, ο πρόσθιος επιμήκης σύνδεσμος, ο οπίσθιος επιμήκης σύνδεσμος και ο ωχρός σύνδεσμος. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, είναι βιολογικά εξαρτήματα - στοιχεία σε σχήμα οβάλ δίσκου, με κατασκευή περίπου όπως αυτή των ελαστικών αυτοκινήτων. Περιβάλλονται από τον ινώδη δακτύλιο (annulus fibrosous), όπως στη ρόδα το λάστιχο περικλείει το επίσωτρο (σαμπρέλλα), και στο κέντρο περιέχουν ρευστή υγρή γέλη (gel), όπως ο αέρας στα λάστιχα. Η γέλη αυτή είναι υδατικό διάλυμα πολλών ινών και ουσιών, που ονομάζεται πηκτοειδής πυρήνας (nucleus pulposus). Η σταθεροποίηση των δίσκων στη θέση τους γίνεται με συνδέσμους που τους προσκολλούν στον πρόσθιο και οπίσθιο επιμήκη σύνδεσμο αλλά και στα σπονδυλικά σώματα. Οι σύνδεσμοι αυτοί φέρουν μικρά αγγεία και νεύρα για την τροφοδοσία και νεύρωση του ινώδους δακτυλίου. Η λειτουργία των δίσκων παρομοιάζεται με αυτή των αμορτισέρ. Χάρις σε αυτούς, τα θηλαστικά μπορούν και κάμπτουν τη σπονδυλική στήλη στις 3 κατευθύνσεις του χώρου. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται διεθνώς ο όρος νόσος του εκφυλισμένου δίσκου (αγγλικά, Degenerative Disc Disease, DDD) και στον όρο αυτό εμπεριέχονται όλες οι παραλλαγές και τα στάδια εκφυλιστικών βλαβών του δίσκου και των γειτονικών οστικών δομών. Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, ή δισκοκήλη, είναι κάθε βλάβη του δίσκου, όπου επέρχεται ρήξη του ινώδους δακτυλίου του και ο πηκτοειδής πυρήνας προσπαθεί να εξέλθει. Η αρχική αιτία της Δισκοκήλης είναι η εκφύλιση του δίσκου πού σχεδόν πάντα προηγείται. Ο Πηκτοειδής πυρήνας χάνει την υδροφιλική του ιδιότητα, και παύει να λειτουργεί ως ασυμπίεστο κολλοειδές. Ταυτόχρονα, ο ινώδης δακτύλιος χάνει σταδιακά την ελαστικότητά του και εμφανίζει ρωγμές, ιδίως στο πλάγιο-οπίσθιο τμήμα του, πoυ έχει μικρότερο πάχος. Επί πλέον σ' αυτό συντελεί και η κατασκευή του Οπίσθιου επιμήκους συνδέσμου (ΟΕΣ), ο οποίος στο κέντρο είναι ισχυρότατος ενώ στα πλάγια λεπτός. Οι παλαιότερες απόψεις απέδιδαν τη Δισκοκήλη σε τραυματικά αίτια. Σήμερα η πάθηση ανήκει στα εκφυλιστικά νοσήματα, αλλά παρ' όλα αυτά, υφίσταται και "Τραυματική Δισκοκήλη", ή "Τραυματική βλάβη Δίσκου", κάτι ανάλογο με τούς Μηνίσκους στα γόνατα, όπου υφίσταται και "τραυματική ρήξη" και "εκφυλιστική βλάβη-ρήξη". Ο Hugo Keim περιγράφει, ότι τής δημιουργίας της Δισκοκήλης προηγούνται αρχικώς περιφερικές ρήξεις ινών του ινώδους δακτυλίου (Circumferential tears), ακολουθούν οι ακτινωτές ρήξεις ινών (Radial tears), και τέλος εκδηλώνεται η Δισκοκήλη (Herniation). Φυσιολογικά, ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι σχεδόν άνευρος (άνευ νεύρων), εκτός της περιφέρειας του δακτυλίου του, όπου έχει κάποιες προσκολλημένες νευρικές ίνες. Έχει αποδειχθεί σε έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Lancet, ότι όταν επισυμβαίνουν ρήξεις του δακτυλίου εκφυλιστικές ή τραυματικές, τότε κατά τη διαδικασία επούλωσης διεισδύουν μέσα από τη ρωγμή σε αυτόν νευρικά ινίδια ανάπλασης, που καθιστούν τον εκφυλισμένο δίσκο πλέον επώδυνο. Έτσι εξηγείται γιατί πονούν οι ασθενείς με εκφύλιση δίσκου ακόμα και αν δεν έχουν δισκοκήλη. Η έρευνα είχε ως εξής: Δείγματα βιοψίας δίσκων από ζώντες υπό εγχείρηση δισκεκτομής, και δείγματα δίσκων από πτώματα ανάλογης ηλικίας και φύλου, που έπασχαν από δισκοπάθεια, έδειξαν στο επίπεδο εμπλοκής του δίσκου νέο σχηματισμό αγγείων και νευρικών δομών στον ινώδη δακτύλιο και στον πηκτοειδή πυρήνα, που δεν προϋπήρχαν στα δείγματα των μαρτύρων. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι αυτή η νέα ανάπτυξη νεύρων στους πάσχοντες από οσφυαλγία αντιπροσωπεύει μία απόπειρα μίας διαδικασίας επούλωσης. Εφόσον αυτά τα νεύρα οδηγούν στην αίσθηση του πόνου τουλάχιστον εν μέρει με τη μεσολάβηση της ουσίας Ρ, οι θεραπείες που μεταβάλλουν αυτή την έκτοπη νευρική ανάπτυξη ή ρυθμίζουν την ουσία P μπορεί να γίνουν πολύτιμες για τη θεραπεία της οσφυαλγίας στο μέλλον.. Η πρώτη ταξινόμηση των σταδίων Κήλης Δίσκου με βάση την Αξονική τομογραφία, έγινε από τον καθηγητή Ορθοπεδικής Γεώργιο Χαρτοφυλακίδη ("Ορθοπεδική", 1981), σε εποχή που δεν υπήρχε η Μαγνητική τομογραφία. Κατ' αυτόν, παθολογοανατομικά αλλά και απεικονιστικά οι βλάβες - κήλες δίσκου οσφύος ταξινομούνται σε τρία στάδια βαρύτητας:. Η οξεία βλάβη του δίσκου λέγεται δισκοκήλη ενώ οι χρόνιες βλάβες λέγονται εκφυλιστικές δισκοπάθειες ή δισκαρθροπάθειες και οδηγούν σταδιακά σε σπονδυλαρθρίτιδα (νόσος πού οι σπόνδυλοι «τρίβονται» μεταξύ τους). Τα τρία (3) στάδια Δισκοκήλης κατά Γεώργιο Χαρτοφυλακίδη είναι: προβολή (στάδιο Ι, (Disc Protrusion, Bulging), πρόπτωση (στάδιο ΙΙ, Disc Prolapse, Prolapsed disc, ή Slipped disc) έκθλιψη (στάδιο ΙΙΙ, Disc Extrusion, Extruded disc). Η πλήρης εκφύλιση του δίσκου θεωρείται ατύπως τέταρτο στάδιο δισκοπάθειας.Μετά την ευρεία χρήση της Μαγνητικής Τομογραφίας (1988) και μέχρι σήμερα, επικρατεί η σε έξι (6) στάδια βλαβών (σταδιακής εκφύλισης) των δίσκων, δηλαδή:Ι προβολή (Disc Protrusion, Bulging), ΙΙ πρόπτωση (Disc Prolapse, Prolapsed disc, ή Slipped disc), ΙΙΙ έκθλιψη (Disc Extrusion, Extruded disc), IV έκθλιψη με κατάδυση ή ανάδυση (Descendent Disc, Resurgent Disc) V στένωση - εκφύλιση (μαύρος δίσκος) (Narrowed disc, Black Disc) VI πλήρης εκφύλιση-εξαφάνιση (Totaly Degenerated Disc) Γενικά: Ήδη από την προπολεμική περίοδο, άρχισε η έρευνα για την ανεύρεση της αιτίας της βλάβης των δίσκων. Υπολογίζεται ότι έχουν δημοσιευθεί μέχρι σήμερα πάνω από 10.000 εργασίες. Οι πιο πολλές εργασίες είναι επιδημιολογικού χαρακτήρα, ακολουθούν αυτές που ασχολούνται με θεραπευτικές μεθόδους και πολύ λίγες είναι αυτές που αφορούν την αιτιολογία, δηλαδή τη βιοχημεία του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν είναι 100% γνωστή η αιτιολογία της Κήλης Δίσκου. Επικρατούν διάφορες θεωρίες: Μηχανική Θεωρία: Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος δεν είναι ένα άφθαρτο εξάρτημα στον άνθρωπο . Η πίεση που δέχεται ένας οσφυϊκός μεσοσπονδύλιος δίσκος, είναι σε όρθια θέση, ίση με το υπερκείμενο βάρος του σώματος, σε καθιστική θέση η πίεση αυτή διπλασιάζεται, και όταν σκύβουμε, στην ανόρθωση, τετραπλασιάζεται. Δηλαδή, για ένα άτομο 80 κιλών, στην ορθία θέση παίρνει φορτίο περίπου 65 κιλών, στην καρέκλα όταν κάθεται παίρνει 160 κιλά και όταν σκύβει για να σηκώσει ένα χαρτί 320 κιλά.. Συνεπώς ο κίνδυνος να υποστεί βλάβη ένας δίσκος ακόμα και με ένα σκύψιμο είναι υπαρκτός. Ο κίνδυνος αυτός όμως πολλαπλασιάζεται όταν ήδη ο δίσκος αρχίζει να εκφυλίζεται. Βιολογική - Εκφυλιστική θεωρία: Η εκφυλιστική νόσος των δίσκων (DDD) είναι μιά αργή βιοχημική διαδικασία πολλαπλών αιτίων που ήδη βρίσκεται υπό ερευνητικό έλεγχο. Το έτος 2008 στο περιοδικό The Journal of Bone and Joint Diseases, το άρθρο "Η παθοφυσιολογία της εκφύλισης του δίσκου" των A.G. Hadjipavlou et al, από την Ιατρική Σχολή του Τέξας των ΗΠΑ, είχε μέγεθος 13 σελίδες. Επίσης το βιβλίο του καθηγητή Γεώργιου Σάπκα Εμβιομηχανική και Παθοφυσιολογία του Μεσοσπονδύλιου Δίσκου (2006) έχει μέγεθος 426 σελίδες. Κληρονομική - Γενετική θεωρία: Τα τελευταία χρόνια οι έρευνες των Φινλανδών Paassilta και Marini δείχνουν ότι βασική αιτία για τις δισκοκήλες είναι κάποιο γονίδιο που οδηγεί σε ελλατωματικό κολλαγόνο ΙΧ στις ίνες του ινώδους δακτυλίου του δίσκου,. Τη θεωρία αυτή ήρθε να επιβεβαιώσει μιά τεράστια Αμερικανική μελέτη. Τα αποτελέσματα της μελέτης των φακέλλων σε 2.000.000 άτομα υποστηρίζουν μια κληρονομική προδιάθεση για την οσφυϊκή δισκοπάθεια, όπως απέδειξε Αμερικανική έρευνα του Dr. Alpesh Α. Patel, MD, και συνεργατών, δημοσιευμένη στο περιοδικό Journal of Bone and Joint Surgery, 2 Φεβρουαρίου 2011 . Μικτή θεωρία πολλαπλών αιτίων: Σε γενικές γραμμές, η κήλη δίσκου οσφύος, φαίνεται να οφείλεται σε πολλαπλά αίτια όπως η κληρονομική προδιάθεση, κάποιο γονίδιο, ή γονίδια, η ηλικία, η χρόνια καταπόνηση με άρσεις βαρών, η χρόνια ορθοστασία, η χρόνια σκυφτή εργασία, οι τραυματισμοί, η διαφορετική κατασκευή και κινητικότητα (Biomechanics) σπονδύλων και δίσκων, κλπ. Όπως έχει παρατηρηθεί στατιστικά, δεν υφίστανται όλοι οι δίσκοι κήλη δίσκου, στην ίδια αναλογία. Ειδικά στην οσφυϊκή μοίρα, η μεγαλύτερη αναλογία κήλης δίσκου εκδηλώνεται στον Ο4-Ο5 δίσκο (ποσοστό 60%), ακολουθεί ο Ο5-Ι1 (30%) και μετά ακολουθούν και μοιράζονται το 10% οι υπόλοιποι δίσκοι. Αυτό το στατιστικό φαινόμενο εξηγείται από τις διαφορετικές πιέσεις που δέχεται κάθε δίσκος, όπως έχει αποδειχθεί παλιά από τον Peter Junghanns (1972). Επίσης, από παλαιά έχει αποδειχθεί ότι επιβαρυντικό αίτιο για δισκοπάθεια είναι και το κάπνισμα, λόγω αγγειοσύσπασης των αγγείων του δίσκου. Ανθρωπολογική εξελικτική θεωρία: Η τελευταία θεωρία του Aahron Filler πού επικρατεί στις ΗΠΑ (έτος 2007), γνωστή πολλά χρόνια στους ορθοπεδικούς είναι ότι η οσφυαλγία λόγω δισκοκήλης είναι το τίμημα της όρθιας βάδισης του ανθρώπου, λόγω της λόρδωσης πού επέφερε η ορθοστάτηση, της μεταφοράς των εγκαρσίων αποφύσεων και της ασύμμετρης και έντονης φόρτισης των δίσκων. Ο Aahron Filler, ορθοπεδικός και ανθρωπολόγος στο βιβλίο του “Upright Ape -a new origin of the species” (Ο Όρθιος Πίθηκος -μια νέα καταγωγή των ειδών), διατείνεται ότι η δίποδη βάδιση εμφανίστηκε νωρίς στην εξέλιξη των πρωτευόντων θηλαστικών. Ο άνθρωπος συνέχισε να περπατά όρθιος, ενώ οι ανθρωποειδείς πίθηκοι -χιμπατζής, γορίλας, ουραγκοτάγκος- εξελίχθηκαν «προς τα πίσω» και ξανάρχισαν να περπατούν στα τέσσερα. Λόγω των ανατομικών της ιδιαιτεροτήτων, η ανθρώπινη σπονδυλική στήλη συμπιέζεται κάθετα όταν τα χέρια σηκώνουν φορτία. Αυτό ευθύνεται για τις συχνές κακώσεις στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, τους ελαστικούς σχηματισμούς ανάμεσα στους σπονδύλους που δίνουν στη ραχοκοκαλιά την ευελιξία της.,. Αν και η Ορθοπεδική κοινότητα εν μέρει πίστευε αυτή τη θεωρία πριν από τη δημοσίευσή της, λόγω της οσφυϊκής λόρδωσης που επέφερε η ορθοστάτηση και κατ επέκταση της έκκεντρης φόρτισης των 3 τελευταίων δίσκων, δυστυχώς η θεωρία του Aahron Filler επιδέχεται κριτική διότι με τα νέα τεχνολογικά μέσα ανακαλύφθηκε ότι υπάρχει και δισκοκήλη σε πιθηκοειδή. Ήδη Γερμανική ομάδα διέγνωσε και τεκμηρίωσε μετά από ευθανασία, Πρόπτωση δισκοκήλης Ο4-Ο5, σε Αφρικανικό πράσινο πίθηκο με σημαντικά νευρολογικά ελλείμματα και ορθοκυστικές διαταχές. Αλλα πιθανά αίτια: Το είδος των φαγητών δεν έχει σχέση με την Κήλη Δίσκου- δισκοπάθεια. Το είδος του επαγγέλματος έχει σχέση με την οσφυαλγία αλλά οι διαφορές μεταξύ οικοδόμων και υπαλλήλων γραφείου δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικές στατιστικά, όπως αποδείχθηκε από Ιαπωνική έρευνα. To έτος 2013 δημοσιεύθηκε ότι σε βιοψίες δίσκων από επεμβάσεις ασθενών με χρόνια Οσφυαλγία βρέθηκε ότι οι μισοί περίπου ήταν μολυσμένοι από το Προπιονοβακτηρίδιο της ακμής. Η χορήγηση αντιβιοτικού Bioclavid είχε θετικά αποτελέσματα στό 40% των περιπτώσεων Εκδήλωση Κρίσεων: Συνήθως η οξεία οσφυαλγία εκδηλώνεται μετά από συνεχή καταπόνηση ή μιά άρση βάρους. Άλλες φορές εκδηλώνεται μετά από ένα πολύωρο ταξίδι αυτοκινήτου ή μετά από μια ιογενή λοίμωξη. Μια κρίση οσφυαλγίας - ισχιαλγίας δεν χρειάζεται πάντα μεγάλη άρση βάρους για να εκδηλωθεί. Ακόμα και με ένα απλό σκύψιμο ή φτάρνισμα, ή απλό γέλιο, ή έντονο βήχα μπορεί να εμφανισθεί, αν υπάρχει αλλοίωση του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Πολλές περιπτώσεις Οξείας Οσφυαλγίας εκδηλώνονται μετά από απλή κούραση στο πλύσιμο πιάτων στην κουζίνα, ή στο ξύρισμα στο νιπτήρα, ή στο σιδέρωμα ρούχων, ή με άνα απλό σκύψιμο για δέσιμο των κορδονιών των υποδημάτων, κλπ. Αεροπορικά ταξίδια και υποπίεση: Μιά άλλη αιτία εμφάνισης Οσφυαλγίας είναι ένα αεροπορικό ταξίδι πολλών ωρών, σε μιά καμπίνα αεροσκάφους που δεν έχει πίεση 1 ατμόσφαιρας δηλαδή 1.024 mBars (συνήθως έχει 750-900 mBar). Πιθανόν ο δίσκος απορροφάει νερό στην υπο-πίεση αυτή της καμπίνας και μετά την προσγείωση, ο δίσκος έχει πλέον υπερ-πίεση, οπότε ο ασθενής όταν σηκώσει τη βαλίτσα του ο ινώδης δακτύλιος τεντώνεται και μπορεί να υποστεί πρόπτωση δισκοκήλης . Ο ρόλος των μετεωρολογικών Παραμέτρων: Έχει παρατηρηθεί και καταγραφεί αύξηση του προϋπάρχοντος μυοσκελετικού πόνου κάθε είδους (δισκοπάθεια, οστεοαρθρίτις), είτε μετά από μια αλλαγή του καιρού προς το κρύο (πτώση τουλάχιστον 5 C), ή μετά από μιά απότομη πτώση της ατμοσφαιρικής βαρομετρικής πίεσης πέραν των 4MBar. Επιδημιολογικά, οι Γερμανοί, Weinbrecth WU και Simon F βρήκαν ότι "η πτώση θερμοκρασίας και η αύξηση της υγρασίας αυξάνει τις εισαγωγές στα Νοσοκομεία, ατόμων με Κήλη Δίσκου Οσφύος" . Βλάβη σε δόσεις: Όπως προαναφέρθηκε, με βάση τις απεικονίσεις της Μαγνητικής τομογραφίας, υπάρχουν 6 στάδια της σταδιακής βλάβης των δίσκων στη νέα ταξινόμηση. Με απλά λόγια πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι δίσκοι "φθείρονται" σταδιακά, σε "δόσεις" και η συνολική "καρριέρα" ενός δίσκου από την πρώτη μικρή του βλάβη μέχρι την πλήρη εκφύλισή του και στένωσή του μπορεί να διαρκέσει από 10-30 χρόνια. Η κλινική πείρα δείχνει ότι η συμπτωματολογία του κάθε ασθενούς εξαρτάται από το είδος -στάδιο της βλάβης, από το ποια νέα βλάβη προστέθηκε στην προϋπάρχουσα, και από την ηλικία του ασθενούς. Σε γενικές γραμμές τα συμπτώματα των ασθενών ταξινομούνται στις εξής ομάδες: Πόνος Οσφύος (οσφυαλγία): Η οξεία Οσφυαλγία εκδηλώνεται συνήθως μετά από καταπόνηση αλλά όχι πάντα. Δεν είναι εφικτό να εντοπισθεί πάντα ένα συμβάν πυροδότησης. Οι περισσότεροι ασθενείς εμφανίζουν πόνο στη μέση, και ο πόνος αυτός συνήθως επιτείνεται και απλώνεται στη γύρω περιοχή με κάποιες κινήσεις όπως επίσης με το βήχα, με το γέλιο και με το φτάρνισμα .Συχνά ο ασθενής δεν μπορεί ακόμα και να περπατήσει στραβώνει (σκολίωση) και αναγκάζεται να μείνει πολλές μέρες στο κρεβάτι. Άλλοτε τα ενοχλήματα είναι ελαφρά και ο ασθενής μπορεί και εργάζεται κανονικά. Πόνος Ισχιακού Νεύρου(Ισχιαλγία ή Μηραλγία): Συχνό σύμπτωμα των ασθενών είναι ο πόνος κατά μήκος κάποιας ρίζας του ισχιακού πλέγματος. Ο πόνος αυτός μπορεί να είναι ελαφρός ή και αφόρητος. Η κλασσική ισχιαλγία εμπεριέχει πέραν του πόνου και τις αισθητικές διαταραχές. Οι Αισθητικές διαταραχές κάτω άκρων είναι μούδιασμα τύπου "σέλας αλόγου", καυσαλγίες, μυρμηκιάσεις, υπαισθησία, κλπ. Πέραν της ολικής κλασσικής ισχιαλγίας (πόνος από γλουτό μέχρι δάκτυλα) υπάρχει και η τοπική ισχιαλγία, η οποία συχνά δημιουργεί διαγνωστικά προβλήματα στους άπειρους ιατρούς. Η τοπική ισχιαλγία είναι τριών μορφών συνήθως, η άνω (πόνος μόνο στο γλουτό), η μέση (πόνος μόνο στην ιγνυακή κοιλότητα) και η κάτω τοπική ισχιαλγία (πόνος στο έξω σφυρό πίσω από την Περόνη). Ανταλγική σκολίωση, ή Ανταλγική κλίση Κορμού ("στράβωμα"): Το κλινικό αυτό εύρημα δείχνει μεγάλη Κήλη Δίσκου με πίεση ρίζας Ισχιακού Νεύρου. Η ανταλγική σκολίωση συνήθως επανέρχεται σε 15-20 μέρες. Νευρολογικά ελλείμματα στα κάτω άκρα: Η πίεση κάθε ρίζας του οσφυοϊερού πλέγματος από Κήλη Δίσκου επιφέρει ενίοτε πέραν του πόνου, και κάποια απώλεια στα αντανακλαστικά και τη μυϊκή ισχύ. Έτσι σε γενικές γραμμές ισχύουν τα εξής ατά προσέγγιση:Δίσκος Ο3-Ο4: Πιέζει τη ρίζα Ο4. Καταργεί το Επιγονατιδικό αντανακλαστικό. Οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία και ατροφία τον τετρακέφαλο μυ. Ενίοτε επηρεάζει και τον Πρόσθιο Κνημιαίο Μύ (Ο4). Δίσκος Ο4-Ο5: Πιέζει τη ρίζα Ο5. Δεν επηρεάζει κάποιο αντανακλαστικό. Οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία και ατροφία τους εκτείνοντες μύες των δακτύλων του άκρου ποδός. Ενίοτε προκύπτει ατελής ή και ολική Παραλυτική Ιπποποδία (Πτώση άκρου ποδός- Drop Foot). Ο ασθενής αδυνατεί να περπατήσει στις πτέρνες των ποδιών. Δίσκος Ο5-Ι1: Πιέζει τη ρίζα Ι1, αλλά και ενίοτε όλη την Ιππουρίδα. Καταργεί το Αχίλλειο ανταναλαστικό. Οδηγεί σε μυική αδυναμία ή μυϊκή ατροφία τον γαστροκνήμιο μυ. Ο ασθενής αδυνατεί να περπατήσει στις μύτες των ποδιών.Ιππουριδική συνδρομή (cauda equina syndrome): Πρόκειται για σπάνια επιπλοκή τη Κήλης Δίσκου Οσφύος που εκδηλώνεται όταν ο δίσκος πιέζει έντονα την Ιππουρίδα. Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει παράλυση ριζών ιππουρίδας με διαταραχές βαδίσματος στις πτέρνες και τις μύτες των ποδιών και απώλεια ούρων και κοπράνων) Νευρογενής διαλείπουσα χωλότητα: Διαλείπουσα χωλότητα είναι ένα σύμπτωμα όπου ο ασθενής δεν μπορεί να περπατήσει πολύ γιατί αισθάνεται κράμπα ή πόνο στις γάμπες ή στη μία μόνο, ή πόνο κατά μήκος όλου του κάτω άκρου ("του κόβονται τα πόδια") και σταματάει. Το σύμπτωμα συτό σημαίνει είτε αποφρακτική αρτηριοποάθεια είτε πλάγια ή κεντρική σπονδυλική στένωση . Ασθενείς με εικονική οσφυαλγία: Είναι σημαντικό να επισημανθεί, ότι η οσφυαλγία και η κήλη δίσκου είναι ένα συχνό αίτιο ωφελιμιστικών διεκδικήσεων από εικονικούς ασθενείς (ψευδο-ασθενείς). Οι ωφελιμιστικές αυτές διεκδικήσεις αφορούν συνήθως αναρρωτικές άδειες σκόπιμης αποφυγής εργασίας («λούφα»), ή χρηματικές αποζημιώσεις με δικαστική διεκδίκηση μετά από τραυματισμούς επιθέσεων ή τροχαία ατυχήματα. Το πρόβλημα αυτό είναι γενικευμένο σε όλα τα κράτη, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, οι δε Αμερικανοί ιατροί με σκωπτική διάθεση γράφουν ότι «η καλύτερη θεραπεία είναι τα πράσινα επιθέματα» εννοώντας αποζημίωση με δολλάρια. Ορισμένοι από τους ασθενείς αυτούς, έρχονται προετοιμασμένοι στον ιατρό, έχοντας διαβάσει τα συμπτώματα και τα κλινικά ευρήματα της δισκοκήλης, με σκοπό την εξαπάτησή του. Δεν γνωρίζουν όμως ότι υπάρχει ειδικό πρωτόκολλο εξέτασης, απόρρητο και μη δημοσιεύσιμο, με ειδικά τέστ, που αποκαλύπτουν ευθέως την απάτη, όπως ξεχνούν και τη μαγνητική τομογραφία και το ηλεκτρονευρογράφημα. Οι βασικές κλινικές δοκιμασίες (Tests) που πρέπει να υποβάλλεται ο ασθενής με εικόνα Κήλης Δίσκου Οσφύος κατά Stanley Hoppenfeld είναι τα εξής:(1) Απλό βάδισμα, επισκόπηση, έλεγχος για ανταλγική σκολίωση. (2) Βάδισμα στις μύτες των ποδιών (έλεγχος της Ι1 ρίζας, Γαστροκνήμιος μύς, Παραλυτική Πτερνοποδία). (3) Βάδισμα στις Πτέρνες των Ποδιών (έλεγχος της Ο5 ρίζας, Εκτείνοντες Μύες και Πρόεθιος Κνημιαίος, Παραλυτική Ιπποποδία). (4) Ενεργητικές Κινήσεις Κάμψης και έκτασης της Οσφυϊκής Μοίρας Σπονδυλικής Στήλης. (5) Δοκιμασία Ανάσπασης Τεντωμένου Ποδιού, ή Test Lasegue, ή Test S.L.R. (Straight Leg Raising). (6) Ελεγχος Αντακλαστικών κάτω άκρων: Επιγονατιδικό (Ο4) και Αχίλλειο (Ι1). (7) Ελεγχος με ψηλάφηση και ακρόαση κοιλίας ηλικιωμένων για τυχόν Ανεύρυσμα Κοιλιακής Αορτής ή Καρκίνο Παγκρέατος. (8) Ελεγχος περιφερικών αρτηριών με ψηλάφηση ή Υπέρηχο Ροής Doppler 8 MHz για Αποφρακτική Αρτηριοπάθεια (Σύνδρομο Leriche) Στις ελαφρές περιπτώσεις Οσφυαλγίας ή Ισχιαλγίας, είναι αρκετά ένα ιστορικό του ασθενούς, μιά κλινική εξέταση, και δύο Ακτινογραφίες οσφύος Face και profil. Οι επιμένουσες περιπτώσεις που διαρκούν πάνω από 15 μέρες χρειάζονται πληρέστερο έλεγχο με άλλες μεθόδους όπως: Εξετάσεις αίματος, ακτινογραφία λεκάνης, Αξονική Τομογραφία, Μαγνητική Τομογραφία, Ηλεκτρονευρογράφημα κάτω άκρων, Σπινθηρογράφημα σκελετού με ραδιενεργό Τεχνήτιο 99m, Υπερηχογράφημα κοιλίας, κλπ. Η χρήση αυτών των εξετάσεων έχει την εξής αξία σε καθεμία ξεχωριστά . (α) Οι απλές ακτινογραφίες ΟΜΣΣ: Είναι χρήσιμες για εντοπισμό συγγενών ανωμαλιών των σπονδύλων, Ιεροποίησης του Ο5 Σπονδύλου, Υπεράριθμου L6 σπονδύλου, Ασυμμετρίας Τροπισμού των Facets, Δυσχιδούς ράχης του πετάλου του Ι1 σπονδύλου, Σκολίωσης, Σπονδυλόλυσης, Σπονδυλολίσθησης, Οστικών όγκων σπονδύλων, καταγμάτων σπονδύλων, κλπ. Η ακτινογραφία Λεκάνης μπορεί να αποκαλύψει παθήσεις του ισχίου που μιμούνται την Ισχιαλγία αλλά και βλάβες των οστών της λεκάνης (Π.χ. μεταστάσεις από Καρκίνο του Προστάτη στα λαγόνια οστά, Οστεοαρθρίτις Ισχίου, Ασηπτη νέκρωση Κεφαλής Μηριαίου, κλπ). (β) Οι εξετάσεις αίματος: Μπορεί να φανούν χρήσιμες για εντοπισμό παθολογικών προβλημάτων που εκδηλώνονται με Οσφυαλγία. Τέτοια είναι η Βρουκέλλωση, η Ουρολοίμωξη, η Λευχαιμία, η Μικροβιακή Σπονδυλοδισκίτις, ορισμένα Ρευματολογικά Νοσήματα όπως η Αγκυλωτική Σπονδυλίτις, η Ρευματοειδής Αρθρίτις, η Ψωριασική Αρθρίτις, οι Μεταστάσεις Καρκίνου, κλπ. (γ) Το σπινθηρογράφημα οστών με Τεχνήτιο 99m: Γίνεται όταν υπάρχει υποψία για πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή οστικό όγκο στη σπονδυλική στήλη, ή σε άλλα σημεία του σκελετού, όπως επίσης για διάγνωση Μικροβιακής Οστεομυελίτιδος, ή οστεοπορωτικού κατάγματος. Οι λήψεις φωτογραφιών γίνονται σε τρία χρονικά στάδια (Σπινθηρογράφημα 3 φάσεων) και χρειάζεται αρκετή προσοχή στην ερμηνεία, γιατί ανάλογη εικόνα με τις οστικές βλάβες νεοπλασιών δίνουν οι οστεοαρθρίτιδες και η σπονδυλαρθρίτιδα, όπως και τα κατάγματα σπονδύλων από οστεοπόρωση. (δ) Το Υπερηχογράφημα Κοιλίας είναι ενίοτε χρήσιμο για την απεικόνιση οργάνων της Κοιλίας που προκαλούν αντανακλώμενο πόνο που εμφανίζεται ως Οσφυαλγία. Τέτοιες παθήσεις είναι η Νεφρολιθίαση, οι Ογκοι των Νεφρών, η Οπισθοπεριτοναϊκή Ινωση, οι Κύστεις Ωοθηκών, οι μεγάλοι όγκοι Κοιλίας, τα Ανευρύσματα της Κοιλιακής αορτής, κλπ. (ε) Η Αξονική Τομογραφία Οσφύος: Τείνει σταδιακά να εγκαταλλειφθεί λόγω της μεγάλης ακτινοβολίας που έχει. Μιά Αξονική Τομογραφία Οσφύος, έχει περίπου 100-250 φορές περισσότερη ακτινοβολία, από μιά απλή ακτινογραφία Θώρακος . Ετσι, xρησιμοποιείται σε ειδικές περιπτώσεις όπου χρειάζεται καλή απεικόνιση τομών Οστών (σπονδύλων), για περιπτώσεις καταγμάτων και Οστικών Όγκων. (στ) Η Μαγνητική Τομογραφία Οσφύος: Σήμερα (2010) η πλέον ακριβέστερη μέθοδος για απεικόνιση της κατάστασης των Μεσοσπονδύλιων Δίσκων, των Νωτιαίων Ριζών και του Νωτιαίου Μυελού είναι η Μαγνητική Τομογραφία, ή Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού (MRI). Η εξέταση αυτή - που δεν έχει καθόλου ιονίζουσα ακτινοβολία - δείχνει αφ΄ενός μεν αν ο δίσκος είναι υγιής ή εκφυλισμένος, αλλά επίσης αν και πόσο προβάλλει, αν και κατά πόσο "έσπασε" ο Ινώδης Δακτύλιος και αν και κατά πόσο πιέζονται οι ρίζες, και ο Νωτιαίος μυελός. Επίσης δείχνει αν υπάρχουν - σπάνια - όγκοι των μαλακών μορίων της περιοχής, όπως και μιά τυχόν σπονδυλοδισκίτιδα. Αρκετά διαγνωστική είναι η MRI στην πρώϊμη διάγνωση των Ρευματολογικών παθήσεων της Οσφυϊκής Μοίρας Σπ.Στήλης. Η Μαγνητική Τομογραφία σε συσχέτιση με την κλινική νευρολογική εικόνα του ασθενούς, αποτελούν τα κριτήρια απόφασης για εγχείρηση ή όχι. Χωρίς Μαγνητική Τομογραφία σήμερα, ουδείς Νευροχειρουργός ή Ορθοπεδικός Σπ. Στήλης δέχεται ασθενή για εγχείρηση. Ομως αυτή η καταπληκτική εξέταση, έχει και τα μειονεκτήματά της. Το πλέον σύνηθες είναι αυτό της κλειστοφοβίας και των κρίσεων πανικού που προκαλούν τα κλειστά μηχανήματα στο 30% των ασθενών. Αυτό μπορεί να παρακαμφθεί με τη χορήγηση 2 ώρες πριν ενός αγχολυτικού π.χ. Βρωμαζεπάμη (Lexotanil) 3 mg, είτε με άλλο μηχάνημα ανοικτού τύπου. Το μεγάλο πρόβλημα με την MRI είναι τα στατιστικά ευρήματα που λένε: "Herniated disks are found on magnetic resonance imaging in 9% to 76% of asymptomatic patients; bulging disks, in 20% to 81%; and degenerative disks, in 46% to 93%". Δηλαδή ένα μεγάλο ποσοστό ασυμπτωματικών ανθρώπων 9-81% έχει δισκοκήλη και δεν το ξέρει (ή το ξέρει),. Φυσικά εδώ γεννιέται το ερώτημα, αν κάποιος πονάει και η MRI δείξει δύο Δισκοκήλες πως ξέρουμε ποια είναι η "ανενεργής" (ασυμπτωματική) και ποια είναι η "ενεργή" (In progress); Εδώ καλείται η πείρα του Ορθοπεδικού και του Νευροχειρουργού αλλά και η Κλινική εικόνα να δώσουν λύση. (1) Η τραγωδία της Χυμοπαπαίνης: Μέχρι σήμερα - παγκοσμίως - δεν έχει εφευρεθεί φάρμακο που να δρά θεραπευτικά ή προληπτικά πάνω στις κήλες μεσοσπονδυλίων δίσκων. Κάποτε (1975-1978) χρησιμοποιήθηκε στις ΗΠΑ το ένζυμο χυμοπαπαίνη (chymopapaine) με βελόνη, για διάλυση της δισκοκήλης, αλλά πέραν των πενιχρών αποτελεσμάτων υπήρξαν θανατηφόρες αλλεργίες που επέσυραν δικαστικές αγωγές και άμεση απόσυρση του φαρμάκου . Έτσι οι θεραπείες είναι σήμερα, είτε συντηρητικές, με σκοπό να κατευνάσουν τα ενοχλήματα του ασθενούς μέχρι να επουλωθεί - συρρικνωθεί η δισκοκήλη, και να φύγουν τα οξέα συμπτώματα, είτε χειρουργικές. Οι χειρουργικές επεμβάσεις στη δισκοκήλη έχουν ως σκοπό την αφαίρεση της δισκοκήλης, ή ολόκληρου του δίσκου και σε ορισμένες περιπτώσεις την αντικατάσταση του δίσκου με τεχνητό, ή την σπονδυλοδεσία. (2) Η ξάπλα (κλινοστατισμός): Στην οξεία κρίση Οσφυαλγίας - Ισχιαλγίας, χρειάζεται λίγες μέρες κλινοστατισμός (=ξάπλα 3-5 μέρες) ή έστω λίγη ξεκούραση και φάρμακα παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά, και χρήση θερμοφόρας. Η ζέστη απεδείχθη ωφέλιμη. Οι παλιές τακτικές των Ορθοπεδικών που κρατούσαν τους ασθενείς ξάπλα 1 έως και 3 μήνες απεδείχθησαν καταστροφικές ως προς τις επιπτώσεις στo μυοσκελετικό και την ψυχοσύνθεση των ασθενών. Γράφει ο καθηγητής Ορθοπεδικής Andrew J. Haig, director of the Spine Program, University of Michigan, USA: "For every week you spend in bed, you need six to eight weeks to regain lost muscle and get yourself back in shape" ("για κάθε βδομάδα που περνάτε στο κρεβάτι, χρειάζεστε 6-8 βδομάδες για να αναπληρώσετε τη χαμένη μυϊκή μάζα, και να επαναφέρετε τη μέση σας σε φόρμα"). (3) Γενικές Οδηγίες - Φυσικοθεραπεία - Ασκήσεις - Χειροπρακτική: Στο διάστημα οξείας κρίσης οσφυαλγίας - ισχιαλγίας απαγορεύεται ή αποφεύγεται η πολύωρη ορθοστασία, η άρση βαρών, η καταπόνηση, η πολύωρη οδήγηση αυτοκινήτου κλπ. Όπως αποδείχθηκε σε έρευνα στο Texas (2007), "στην οξεία κρίση Δεν βοηθούν οι ειδικές ασκήσεις" . Στη φάση ανάρρωσης από Οξεία Οσφυαλγία, είναι μάλλον αποδεκτό από την πλειονότητα των συγγραφέων, ότι βοηθά λίγο ή αρκετά η Φυσικοθεραπεία, τουλάχιστον στην αποκατάσταση της κινητικότητας και του μυοσκελετικού τόνου, με ερωτηματικό δε στα υπόλοιπα συμπτώματα. Επειδή κατά εποχές έχουν προταθεί διάφορες "ειδικές" τεχνικές (Π.χ. ΜcKenzie, κλπ) για τη φάση αυτή της oξείας oσφυαλγίας, μιά έγκυρη μελέτη στο Lancet το έτος 2007 απέδειξε ότι "τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και οι χειρισμοί κινητοποίησης είναι αναποτελεσματικά στην οξεία οσφυαλγία, ο δε χρόνος ανάρρωσης είναι ο ίδιος στατιστικά ακόμα και αν δεν κάνεις τίποτα, και απλώς περιμένεις" . Οι κρίσεις αυτές οσφυαλγίας μπορεί να κρατήσουν από μία μέρα μέχρι και ένα μήνα το πολύ, εκτός εξαιρέσεων. Από τα στατιστικά ανάρρωσης εξάγεται πως το 95% των ασθενών γίνεται καλά σε 3 μήνες, ανεξαρτήτως θεραπείας.. Το συμπέρασμα άλλης Αμερικανικής εργασίας του 1999 ήταν: "Τόσο η χειροπρακτική όσο και η συμβατική αντιμετώπιση σε ασθενείς με υποξεία χαμηλή οσφυαλγία, έδωσαν παρόμοια κλινικά αποτελέσματα. Να τονιστεί πάντως, ότι η χρήση φαρμάκων (αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά) υπήρξε σημαντικά μεγαλύτερη για τους υπό την συνήθη, συμβατική αγωγή συμμετέχονες". . Η Χειροπρακτική είναι αμφισβητήσιμη στη θεραπεία της Κήλης Δίσκου. Η Dr. Desiree Lie του Πανεπιστημίου του Texas γράφει επακριβώς: "Αν και η θεραπεία με χειρισμούς κινησιομαλέξων μπορεί να προσφέρει κάποια βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, εάν συγκριθεί με τις λεγόμενες θεραπείες απάτης, τα ωφέλη είναι περιορισμένα σε σχέση με τις καθιερωμένες θεραπείες" ("Although spinal manipulative therapy may provide short-term benefits, when compared with sham therapy (= θεραπεία απατεώνων), benefits are limited in comparison with standard treatments".) . (4) Τα παυσίπονα φάρμακα: Ως προς την επιλογή φαρμάκων για τη θεραπεία Δισκοκήλης, όπως είπαμε, ΔΕΝ υπάρχει ειδικό φάρμακο για Δισκοκήλη. Επίσης δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι κάποια αντιφλεγμονώδη ή μυοχαλαρωτικά φάρμακα υπερέχουν των άλλων. Αυτό είναι σημαντικό ως προς το σκέλος κοστολόγιου (παράδειγμα: ένα ΜΣΑΦ κοστίζει 1,97 Εuro το κουτί των 20, και άλλο ΜΣΑΦ κοστίζει 8,67Χ2=17.34 Euro πάλι στο κουτί των 20). Σε μιά άλλη έρευνα του έτους 2009 βρέθηκε ότι το αντιφλεγμονώδες Κελεκοξίμπη (Celebrex Pfizer) σε δόση 200 mg 1X2, είναι στατιστικά ανώτερο ως παυσίπονο σε σχέση με το ναρκωτικό τραμαδόλη (Oxxalgan) σε δόση 50 mg 1X4 . Σε άλλη έρευνα του έτους 2009 βρέθηκε ότι "η συγχορήγηση Δικλοφαινάκης (Diclofenac, Voltaren Novartis) με βιταμίνες συμπλέγματος Β για 3 μέρες από το στόμα (Neurobion, Merck) ήταν αποτελεσματικότερη στον πόνο από τη μονοθεραπεία με δικλοφαινάκη", αλλά καλό είναι να επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα αυτά και από άλλους ερευνητές, διότι η επικρατούσα άποψη σήμερα είναι ότι οι βιταμίνες B-Complex δεν κάνουν τίποτε στην οσφυαλγία - ισχιαλγία, και είναι φάρμακο placebo. Δυστυχώς, συχνά ο πόνος της οσφυαλγίας ισχιαλγίας στην έκθλιψη δισκοκήλης είναι τόσο τρομακτικός, αγγίζει το 9,5 στην κλίμακα 01-10, που ακόμα και οι συνδυασμοί αντιφλεγμονώδους + μυοχαλαρωτικού δεν επαρκούν για να κατευνάσουν έστω το 50% του πόνου. Εκεί πλέον, έχουν ένδειξη τα ναρκωτικά παυσίπονα φάρμακα όπως Κωδείνη (Lonarid, Lonalgal, Boehringer) ή η Τραμαδόλη (Tramadol, Oxxalgan), ή τα νεότερα φάρμακα για τον νευροπαθητικό πόνο γκαμπαπεντίνη (Neurontin, Pfizer) και πρεγκαμπαλίνη (Lyrica, Pfizer). (5) Τα φάρμακα νευροπαθητικού πόνου: Όπως αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι άνευρος (άνευ νεύρων), εκτός της περιφέρειας του δακτυλίου του, όπου έχει κάποιες προσκολλημένες νευρικές ίνες. Εχει αποδειχθεί σε μελέτη με δίσκους ζώντων και από πτώματα, ότι όταν επισυμβαίνουν ρήξεις του δακτυλίου, εκφυλιστικές ή τραυματικές, τότε κατά τη διαδικασία επούλωσης διεισδύουν μέσα από τη ρωγμή σε αυτόν νευρικά ινίδια ανάπλασης, που καθιστούν τον εκφυλισμένο δίσκο πλέον επώδυνο ,. Έτσι εξηγείται γιατί πονάνε οι ασθενείς με εκφυλισμένο δίσκο, ακόμα και αν δεν έχουν κήλη δίσκου, ή η κήλη δεν πιέζει ρίζα. Στις περιπτώσεις αυτές φαίνεται ότι η θεραπεία του άμεσου μέλλοντος θα είναι τα φάρμακα νευροπαθητικού πόνου. Σε Ιαπωνική έρευνα του 2007 επί 76 ασθενών με ισχιαλγία, σε 3μηνη χορήγηση, απεδείχθη ότι η Gabapentin (Neurontin Pfizer) είναι δραστική τόσο στην Κήλη Δίσκου όσο και στη Σπονδυλική Στένωση . Σε μιά εργασία του 2009 από το Μιλάνο της Ιταλίας, τεκμηριώθηκε ότι "ο συνδυασμός Pregabalin (Lyrica, Pfizer) + Celecoxib (Celebrex, Pfizer) είναι ανώτερος της μονοθεραπείας για τη Χρόνια οσφυαλγία". (6) Η Γλυκοζαμίνη είναι άχρηστη: Η Γλυκοζαμίνη (Glucosamine), ανήκουσα επί σειρά ετών στα "συμπληρώματα διατροφής", απεδείχθη με έρευνα στο Όσλο της Νορβηγίας, ότι δεν είναι δραστική στην οσφυαλγία και τη δισκοπάθεια . (7) Οι ενέσεις Κορτικοειδών: Η Κλινική εμπειρία έδειξε ότι υπάρχει σημαντική ωφέλεια, σε επιλεγμένες περιπτώσεις ασθενών, με τις εγχύσεις κορτιζόνης, τοπικού αναισθητικού και άλλων φαρμάκων στον επισκληρίδιο χώρο. Κορτικοστεροειδών Φαρμάκων (Dexamethasone=Celestone, ή Triamcinolone=Kenacort). Ελληνική έρευνα Αναισθησιολόγων του 2000 στο Ιατρείο Πόνου του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών έδειξε ότι "Η επισκληρίδια χορήγηση κορτικοστεροειδών (Depo Medrol) με Bupivacaine (Marcaine, Astra) και Fentanyl σε περιπτώσεις ριζίτιδας έχει θεαματική ανταπόκριση μειώνοντας τον χρόνο θεραπείας και προκαλώντας ύφεση των ενοχλημάτων και επιστροφή των ασθενών στην εργασία τους" . Αντίθετα σε Αμερικανικό άρθρο του έτους 2009 γράφει ότι οι ενέσεις Κορτιζόνης προσφέρουν προσωρινό αποτέλεσμα: «The efficacy of spinal injections is limited. Epidural corticosteroid injections may offer temporary relief of sciatica». Είναι προφανές ότι οι διαφορές αυτές πρέπει να αποδοθούν σε διαφορετικά Target group ασθενών που αντιδρούν διαφορετικά στις ενέσεις Κορτιζόνης στη σπονδυλική στήλη. Οι ενέσεις κορτικοειδών ή άλλων κατάλληλων φαρμάκων στη σπονδυλική στήλη πρέπει να εκτελούνται από εκπαιδευμένο γιατρό (αναισθησιολόγο, ακτινολόγο, ορθοπαιδικό ή νευροχειρουργό) σε κατάλληλο χώρο με άσηπτες συνθήκες και ακτινοσκοπικό έλεγχο. Πρακτικά, οι παρασπονδυλικές εγχύσεις Κορτιζόνης σε Δισκοπάθεια και σπονδυλαρθρίτιδα, είναι μιά παλιά τακτική, που έστω και βραχυπρόθεσμα έχει καλά αποτελέσματα αρκεί να γίνεται από έμπειρο Ορθοπεδικό ή νευροχειρουργό. Φροντίζουμε ώστε οι ενέσεις αυτές να γίνονται πάνω ή δίπλα στίς αρθρώσεις των γληνίσκων (Facets) και αποφεύγουμε σε κάθε ένεση το τοπικό αναισθητικό (Ξυλοκαίνη) να είναι μεγαλύτερου όγκου από 1ml, πρός αποφυγή ανεπιθύμητης επισκληρίδιας αναισθησίας. Οι επιπλοκές είναι πρακτικά ανύπαρκτες έως σπανιότατες. Το 2014 δημοσιεύθηκε μία περίπτωση ισχαιμίας του νωτιαίου μυελού από παρασπονδυλική ένεση Κορτιζόνης που οδήγησε την ασθενή σε παραπληγία. Φαίνεται ότι η ένεση δεν ήταν το αίτιο αλλά η αφορμή που πυροδότησε την ισχαιμία σε ένα στενωμένο περιβάλλον πλάγιας σπονδυλικής στένωσης. (8) Νευρολογικά ελλείμματα κάτω άκρων: Οι Περιπτώσεις με Ιππουριδική συνδρομή (απώλεια ούρων και κοπράνων) είναι απαραίτητο να χειρουργούνται επειγόντως. Οι περιπτώσεις με Ολική Παραλυτική ιπποποδία (Drop Foot) καλό είναι να χειρουργούνται σύντομα, ενώ περιπτώσεις με Ατελή Παραλυτική Ιπποποδία μπορούν να αντιμετωπισθούν συντηρητικά και αναμονή παρακολούθησης. Ομως, συμβαίνουν και παράδοξα. Από αναδρομική μελέτη σε 18.000 ασθενείς, εκ των οποίων το 30-40% έπασχε από δισκοκήλες, διαπιστώθηκε ότι oλικές παραλυτικές ιπποποδίες, είτε χειρουργηθούν είτε όχι, έχουν το ίδιο ποσοστό αποκατάστασης, περί το 50%. Επίσης, στην ίδια μελέτη, παρατηρήθηκε ότι οι ατελείς παραλυτικές ιπποποδίες λόγω δισκοκήλης, που δεν χειρουργήθηκαν, επανήλθαν με παρασπονδυλικές ενέσεις Κοτικοστεροειδών σε ποσοστό 95% μέσα σε 45 μέρες, και οι υπόλοιποι ασθενείς σε 6 μήνες. Σπάνια παρέμειναν αισθητικές διαταραχές πέραν των 12 μηνών και ελαφρά μυϊκή αδυναμία (9) Συσκευές και Ιατρεία Πόνου: Τελευταία εμφανίσθηκαν στο εμπόριο ηλεκτρονικές συσκευές παυσίπονης ηλεκτροθεραπείας SCS οι οποίες εμφυτεύονται με ηλεκτρόδια κάτω από το δέρμα. Στα λεγόμενα Ιατρεία πόνου οι αναισθησιολόγοι εμφυτεύουν διαδερμικά ένα λεπτό καθετήρα στον επισκληρίδιο χώρο, τον ακινητοποιούν στο δέρμα, και από εκεί κάνουν ενέσεις μίγματος Πεθιδίνης (ναρκωτικό παυσίπονο) ή Φαιντανύλης, με Μαρκαίνη(Marcaine Astra) (τοπικό αναισθητικό μεγάλης διάρκειας) μέχρι να υποχωρήσει η κρίση Οσφυαλγίας. (10) Ελξεις: Το έτος 2009 παρουσιάσθηκε από ορισμένα Θεραπευτήρια των Αθηνών το μηχάνημα αυτόματης σπονδυλικής Ελξης "DRS System 9000" με σκοπό την "ανάταξη της κήλης δίσκου, μέσα σε δέκα συνεδρίες και με ποσοστό επιτυχίας 85%". Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου είναι αμφισβητούμενη, η επιλογή των ασθενών δεν γίνεται με επιστημονικά κριτήρια, το κόστος είναι υψηλό και οι σύγχρονοι "Προκρούστες" εκμεταλεύονται την καλοήθη, συνήθως, φυσική ιστορία της δισκοπάθειας. Η Dr Desiree Lie, γράφει: "Traction has not been shown to improve symptoms for LBP patients with or without sciatica. Bed rest provides no benefits, and staying active is recommended" ("Οι έλξεις δεν προσφέρουν τίποτα στην Οσφυαλγία ισχιαλγία, όπως επίσης και η πολύ ξάπλα δεν προσφέρει. Συνιστούμε να παραμείνετε σε κίνηση δραστήριοι"). (11) Κινεζικός Βελονισμός: Τα αποτελέσματα της θεραπείας με τον κινεζικό βελονισμό στην Οσφυαλγία Ισχιαλγία είναι αντικρουόμενα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας καθορίζει σαφέστατα ότι ο Βελονισμός ΔΕΝ θεραπεύει καμμία πάθηση, αλλά σε ορισμένες (παραθέτει πίνακα) βοηθά βραχυπρόθεσμα με παυσίπονη δράση. Ομως αυτή η παυσίπονη δράση του είναι βραχεία έως ανύπαρκτη. Η κλασσική απάντηση στους θιασώτες του Βελονισμού είναι ότι η παυσίπονη δράση οφείλεται είτε σε "placebo effect" σε άτομα αποκαλούμενα παλαιά ΝΦΔ (νευροφυτικές διαταραχές), είτε είναι βραχείας ισχύος λόγω απελευθέρωσης ενδορφινών. Σαφώς όμως, ο Βελονισμός έχει ανύπαρκτο θεραπευτικό αποτέλεσμα στη Δισκοκήλη. Σε βραχείες ελαφρές περιπτώσεις, η παυσίπονη δράση του βελονισμού "συγχρονίζεται" με τον χρόνο ανάρρωσης της παθήσεως, και ο ασθενής νομίζει ότι δήθεν "έγινε καλά με το βελονισμό", κάτι ανάλογο με τα εικονικά φάρμακα placebo "για το λαιμό" που πωλούνται στα φαρμακεία για το κοινό συνάχι. Τα πάρεις, δεν τα πάρεις, γίνεσαι καλά σε 7-10 μέρες. Σε εργασία του Πανεπιστημίου Texas διαβάζουμε: "Απόδειξη για την αποτελεσματικότητα του Κινεζικού Βελονισμού είναι πεδίο διαμάχης, αλλά μεγάλες ποιοτικές μελέτες δεν έδειξαν καμμία ωφέλεια" ("Evidence for the benefit of acupuncture is conflicting, but no benefit has been proven in higher-quality trials"). Στο μεταξύ, επειδή η μέθοδος του κινεζικού βελονισμού διαδόθηκε αρκετά στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, και μάλιστα ασκείται συχνά και από μη ιατρούς, πράγμα παράνομο, τον Οκτώβριο 2010 δημοσιεύθηκε βρεττανική μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Exeter όπου αναφέρεται ότι "...δεκάδες άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους από κακή εφαρμογή μεθόδων βελονισμού στη Βρετανία, ενώ καλούνται όλοι οι εναλλακτικοί γιατροί της χώρας να περάσουν συμπληρωματική, αυστηρή εκπαίδευση. Ογδόντα έξι άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους τα τελευταία 45 χρόνια, στη Βρεττανία, επειδή οι γιατροί δεν είχαν τη σωστή εκπαίδευση". (12) Η Χρόνια Οσφυαλγία: Στην Χρόνια Φάση Οσφυαλγίας Ισχιαλγίας (ασυμπτωματική φάση), χρειάζονται συνήθως απλώς προφυλάξεις, κολύμβηση (τέλεια λύση είναι οι θερμαινόμενες πισίνες) και οι ειδικές ασκήσεις γυμναστικής. "Διατηρήσου Ισχυρός, Εύκαμπτος, και Ευθυγραμμισμένος ("Stay Strong, Flexible and Coordinated") συνιστούν οι Αμερικανοί ειδικοί του Πανεπιστημίου της Washington. Τα κυριώτερα αίτια που βλάπτουν στη Χρόνια Οσφυαλγία, είναι η Παχυσαρκία, η άρση βαρών, η πολύωρη ορθοστασία και η σκυφτή εργασία. Σπάνια να χρειασθεί εγχείρηση ένας ασθενής με χρόνια οσφυαλγία ισχιαλγία. Συνήθως αυτό συμβαίνει αν εμφανισθεί Σπονδυλική Στένωση. Μέθοδοι θεραπείας όπως οι έλξεις, το ΤENS, ο Βελονισμός, η Μαγνητοθεραπεία κλπ είναι άνευ πρακτικού θεραπευτικού αποτελέσματος, ίσως προσφέρουν απλώς προσωρινή ανακούφιση ως "εικονικό φάρμακο" (placebo effect), και μάλλον "συγχρονίζονται με τον χρόνο ανάρρωσης του ασθενούς", όπως εύστοχα γράφουν οι Αμερικανοί Hugo Keim, Kirkaldy Willis και Frank Netter . (13)Ζώνες Οσφύος: Η Ζώνη Οσφύος και οι "ειδικοί" νάρθηκες δεν είναι αποδεκτές από τους περισσότερους ειδικούς ερευνητές, και είναι στατιστικά αναποτελεσματικές όπως απέδειξε διπλή τυφλή μελέτη, αν και μερικοί ασθενείς ωφελούνται από τη θερμότητα που προκαλούν οι ζώνες. Αμερικανική εργασία των Wassell και συνεργατών σε 13.873 εργάτες, του έτους 2000 απέδειξε ότι οι ζώνες οσφύος δεν προσφέρουν τίποτε στην οσφυαλγία ούτε την προλαμβάνουν., και . (14) Ορθοπεδικά στρώματα ύπνου: Επειδή, αρκετοί ασθενείς ρωτούν "τι στρώμα ύπνου να αγοράσω;", είναι σίγουρο ότι αυτό που προέχει είναι το κρεββάτι κάτω από το στρώμα να έχει σανίδια, και όχι ελαστικά σύρματα που βουλιάζουν (σουμιές), πράγμα που δεν το βλέπουμε πιά σε οικίες αλλά -όλως παραδόξως- το βλέπουμε σε ξενοδοχεία 5 αστέρων, μάλλον από άγνοια της Διεύθυνσης! Όσο για την επιλογή Στρώματος Ύπνου, πρακτικά δεν έχει καμμία σημασία η επιλογή του, όπως απέδειξε η συγκριτική μελέτη ιατρών από τη Δανία, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα "Ένα στρώμα νερού (Akva, Denmark) και ένα στρώμα αφρού (μαλακή πολυουρεθάνη, Tempur, Denmark) επηρεάζει γενικά θετικώς τα συμπτώματα οσφυαλγίας, τη λειτουργία, και τον ύπνο, πιο θετικά από ένα σκληρό στρώμα (Hard Mattress), αλλά οι διαφορές ήταν στατιστικά μικρές".(Conclusion: "The Waterbed (Akva, Denmark) and foam mattress (Tempur) did influence back symptoms, function and sleep more positively as apposed to the hard mattress (Innovation Futon), but the differences were small"). (15) Διατροφή και δισκοπάθεια: Στο ευρύ κοινό, επικρατεί η λανθασμένη άποψη, ότι δήθεν η διατροφή με αλμυρές τροφές, προκαλεί τη δημιουργία αλάτων στη Σπονδυλική Στήλη. Μέχρι σήμερα όμως, ουδεμία συσχέτιση έχει αποδειχθεί μεταξύ είδους διατροφής και εκφυλιστικών αλλοιώσεων της Σπονδυλικής Στήλης, δηλαδή Κήλη Δίσκου, εκφυλιστική Δισκοπάθεια, και Εκφυλιστική Σπονδυλαρθρίτιδα. Φυσικά, είναι εντελώς ατεκμηρίωτη επιστημονικά αλλά και αστεία, η συμβουλή ορισμένων παλιών ιατρών προς τούς ασθενείς με Σπονδυλαρθροπάθεια "εχεις άλατα στη σπονδυλική στήλη, μη τρώς αλμυρά και σάλτσες". Εξ'άλλου, τα οστεόφυτα (αυτά αποκαλεί ο λαός "άλατα") αποτελούνται από Φωσφορικό Ασβέστιο [Ca3(PO4)2], ενώ τό αλάτι των τροφών είναι τό Χλωριούχο Νάτριο (ΝaCl) που έχει επιπτώσεις στην Υπέρταση, όχι στη Δισκοπάθεια. Η αλήθεια είναι ότι οι ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση στη Δισκοκήλη αλλάζουν ραγδαία με τα χρόνια. Οι δυτικές κοινωνίες, και ιδίως η Ελληνική διάκεινται με μεγάλη επιφυλακτικότητα και αρνητισμό απέναντι σε εγχειρήσεις στη σπονδυλική στήλη. Αυτό εξαρτήθηκε από πολλούς παράγοντες. Ένας παράγων είναι η απόκτηση αρνητικής εμπειρίας ασθενών με τις πολλές επιπλοκές στο παρελθόν. Δεύτερος παράγων είναι η εφεύρεση της Μαγνητικής Τομογραφίας. Πιο εύκολα τώρα οι ιατροί μπορούν να επιλέξουν "ποιος χρειάζεται εγχείρηση, και ποιος όχι". Ένας τρίτος παράγων είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας εργαλείων για την επέμβαση. Όμως, ο κυριότερος παράγων που μάλλον αποκρύπτεται βιβλιογραφικά, είναι η "ιατρογενής ζήτηση" λόγω της μεγάλης αύξησης του αριθμού Ορθοπεδικών και ιδίως Νευροχειρουργών τα τελευταία χρόνια. Στις ΗΠΑ με πληθυσμό 308.000.000 άτομα, γίνονται ετησίως 500.000 εγχειρήσεις για Δισκοπάθεια (Half million Back operations). Ο πρώτος Νευροχειρουργός που έκανε στην Ελλάδα τέτοιες εγχειρήσεις είναι ο Δώρος Οικονόμου στην Πολυκλινική Αθηνών. Σταδιακά άρχισαν να κάνουν τέτοιες εγχειρήσεις τη δεκαετία του 80 οι Ορθοπεδικοί με εξειδίκευση στη Σπονδυλική Στήλη στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Πάτρα, Κρήτη, κλπ και μάλιστα με ασκόπως μεγάλο εύρος ενδείξεων. Όμως η καταιγίδα των επιπλοκών εξανάγκασε την Ορθοπεδική κοινότητα να ανακρούσει πρύμναν και παρά τη βελτίωση της τεχνολογίας - το ειδικό χειρουργικό κρεββάτι για εγχείρηση Δισκεκτομής εφευρέθηκε το 1980 - οι εγχειρήσεις μειώθηκαν, ώσπου ανέλαβαν οι Νευροχειρουργοί τη μεγάλη πλειοψηφία των εγχειρήσεων αυτών τη δεκαετία μετά το 1990. Μετά τη μεγάλη εμπειρία που αποκτήθηκε από τις διάφορες μεθόδους Δισκεκτομής, οι ενδείξεις για εγχείρηση σε κήλη δίσκου οσφύος καθορίζονται σήμερα υποχρεωτικά με βάση το συνδυασμό της κλινικής εικόνας με την εικόνα της Μαγνητικής Τομογραφίας. Στον παρατιθέμενο πίνακα φαίνονται ποιες ομάδες ασθενών χρειάζονται συντηρητική αγωγή και ποιες ομάδες χρειάζονται επέμβαση. Εγχειρήσεις που γίνονται σήμερα για Δισκοκήλη (στο 5-10% των ασθενών) είναι η κλασσική θυριδωτή δισκεκτομή (Fenestretion), η διαδερμική δισκεκτομή, η Δισκεκτομή με σπονδυλοδεσία, ο Τεχνητός Δίσκος, κλπ. Όλες γίνονται με οπίσθια προσπέλαση εκτός του τεχνητού δίσκου που γίνεται με πρόσθια προσπέλαση (από την κοιλιά). Με τα χρόνια η αποτελεσματικότητα των εγχειρήσεων αυξάνεται, και οι επιπλοκές μειώνονται. Σε μιά τυχαιοποιημένη μελέτη 5 ερευνητών στην Ολλανδία (2008) που δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal και στο Medscape Journal of Medicine ελέγχθηκε η αποτελεσματικότητα της συντηρητικής και της χειρουργικής θεραπείας για Κήλη Δίσκου με Ισχιαλγία. Τα συμπεράσματα είναι ότι "μετά από 1-2 χρόνια δεν υπήρξαν διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων, απλώς οι χειρουργημένοι απαλλάσσονταν νωρίτερα από τον πόνο στο κάτω άκρο". Ειδικότερα, το ακριβές συμπέρασμα έχει ως εξής: "Conclusions: Five investigators from The Netherlands report in the British Medical Journal in 2008 on a randomized controlled trial at 9 Dutch hospitals of 283 patients who had had sciatica for 6-12 weeks. After 1 and 2 years, there were no significant differences in disability between the surgical and the conservative arms of the trial. Twenty percent (20%) of both groups reported an unsatisfactory outcome at 2 years. However, surgery did provide more rapid relief of leg pain early on, and 44% of the group treated conservatively eventually had surgery. Both treatments of sciatica are obviously unsatisfactory for many patients". Φαίνεται ότι σε "έμπειρα χέρια" σήμερα η Οσφυϊκή Δισκεκτομή -σε αντίθεση με το παρελθόν- έχει βραχυπρόθεσμα καλά αποτελέσματα πάνω από 90%, αν και σε κάποιες χώρες τρόπος κρίσης των αποτελεσμάτων θεωρείται λάθος. Το σωστό είναι η πιστοποίηση και ο έλεγχος να γίνεται ανωνύμως από άλλα κέντρα μακριά από το ερευνητικό. Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της Οσφυϊκής Δισκεκτομής είναι σαφώς χειρότερα από τα βραχυπρόθεσμα, λόγω της συμπλησίασης των δύο παρακείμενων σπονδύλων, προκαλείται δηλαδή πάντα οστεοαρθρίτις των Γληνίσκων (Facets Syndrome) εκτός και αν γίνει τοποθέτηση μεταλλικών εξαρτημάτων (σπονδυλοδεσία, διαχωριστής ακανθωδών αποφύσεων, μεταλικοί κύλινδροι στο μεσοσπονδύλιο διάστημα, κλπ). Δυστυχώς ουδείς χειρουργημένος ασθενής είναι ευχαριστημένος 100% μακροπρόθεσμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνονται εγχειρήσεις Δισκεκτομής. Τελευταία παρουσιάσθηκε και μικρή τεχνητή άρθρωση για τις αρθρώσεις των Γληνίσκων (Fenix). Ο Τεχνητός Δίσκος, διαδεδομένος στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, με πληθώρα δικαστικών αγωγών για Ιατρική Αμέλεια, αν και υποσχέθηκε πολλά, μάλλον απογοήτευσε τους Ορθοπεδικούς. Οι επιπλοκές των εγχειρήσεων Δισκεκτομής, Σπονδυλοδεσίας ή τοποθέτησης Τεχνητού Δίσκου είναι σημαντικές και πολλές, αλλά ευτυχώς όχι συχνές: Αιματώματα του Κοιλιακού τοιχώματος (abdominal wall hematomas), Διεγχειρητικές βλάβες αγγείων (vascular injury), Διεγχειρητικές Ρήξεις της Σκληράς Μήνιγγος (dural tears), Διεγχειρητικές Κακώσεις Νεύρων (Nerve injury), Παλίνδρομη εκσπερμάτιση στους άνδρες (Retrograde ejaculation in males), Παρεκτόπιση της πρόθεσης (Migration of the prosthesis).. Μετεγχειρητικές Λοιμώξεις Μετεγχειρητικές Θρομβώσεις και Πνευμονική εμβολή Υποτροπή Δισκοκήλης ή ατελής αφαίρεση αυτής Κεντρική ή πλάγια σπονδυλική στένωση από ράκη δίσκου ή μετεγχειρητική ουλή ή πάχυνση συνδέσμων. Οστεοαρθρίτις των Γληνίσκων (Facets Syndrome) Η σωματική άσκηση στον ασθενή με δισκοπάθεια, είναι σημαντικός παράγων τόσο για την πρόληψη, όσο και στην αποθεραπεία κρίσεων οσφυαλγίας. Μέχρι τη δεκαετία του 70 είχαμε στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ πρακτικά μόνο τη λεγόμενη Σουηδική Γυμναστική, μετά άρχισε η μόδα του αργού τρεξίματος σε εξωτερικούς χώρους (Jogging), και από τη δεκαετία του 80 μέχρι σήμερα επικρατεί το λεγόμενο fitness (φόρμα), δηλαδή ενόργανη γυμναστική σε κλειστά γυμναστήρια. Ήδη αποκτήθηκε αρκετή πείρα σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της άθλησης και μάλιστα το American College of Sports Medicine έχει συγκεντρώσει αρκετά δεδομένα τεκμηρίωσης των γνώσεων (http://www.exerciseismedicine.org). Έτσι, σε γενικές γραμμές σήμερα επικρατούν οι εξής απόψεις για τον ρόλο της άθλησης στη Δισκοπάθεια:. Βλαπτική άθληση: Είναι γνωστό ότι στις οξείες κρίσεις κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου απαγορεύεται η άθληση κάθε είδους. Ηπια άθληση αρχίζει στη φάση ανάρρωσης με ασκήσεις κοιλιακών μυών. Στις χρόνιες Οσφυαλγίες, ή στην Χρόνια Ασυμπτωματική Φάση (ΧΑΦ) ενός ασθενούς με Κήλη Δίσκου Οσφύος κάθε άθλημα που πονάει θα πρέπει να αποφεύγεται. Η εμπειρία έχει δείξει ότι γενικώς βλάπτουν οι εξής 4 ομάδες αθλημάτων: (1) Αθλήματα με στροφική καταπόνηση (π.χ. ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλλευ, τέννις, karate) (2) Αθλήματα με έντονη κινητική ενέργεια: (π.χ. ρακέτες, μπάσκετ) (3) Αθλήματα με εμβολοειδή καταπόνηση: (π.χ. ιππασία, χοροπηδήματα χορευτικής «aerobic», ποδήλατο βουνού, surfing, moto cross, κλπ) (4) Αθλήματα με κάθετη φόρτιση οσφύος (π.χ. άρση βαρών, αλμα εις τριπλούν) Ωφέλιμη άθληση: Πολλά αεροβικά αθλήματα έχουν ευνοϊκή επίδραση στην οσφυαλγία λόγω Κήλης Δίσκου. Τέτοια είναι, η κολύμβηση (40 λεπτά στο νερό), το περπάτημα, μία ώρα κάθε μέρα, το ελαφρό τρέξιμο (Jogging), η πεζοπορία πόλης, η ορεινή πεζοπορία, η ήπια ποδηλασία, η ήπια αεροβική γυμναστική εδάφους (aerobic), και η σουηδική γυμναστική. Σε καθημερινή βάση ενδείκνυνται οι ειδικές ασκήσεις Οσφυαλγίας. Ζητείστε από το φυσικοθεραπευτή σας να σας εκπαιδεύσει σ’ αυτές. Οργανα γυμναστικής: Δεκάδες μοντέλα οργάνων γυμναστικής έχουν σχεδιασθεί και πουληθεί ως ενδεικνυόμενα για τη σπονδυλική στήλη, ακόμα και αυτοκόλλητες συσκευές ηλεκτρομυοεκγύμνασης. Δυστυχώς όλα αυτά τα όργανα οικίας, σύντομα "τα βαριέται" ο ασθενής και εγκαταλείπει τη χρήση τους. Στο γυμναστήριο, τα όργανα γυμναστικής που ωφελούν ή βλάπτουν, είναι: Ωφελεί, ο διάδρομος (τάπητας δρόμου, Runner) με ταχύτητα μέχρι 6Km/h. Ωφελεί το στατικό ποδήλατο (επίπεδο 5. Ωφελούν οι έλξεις σε μονόζυγο. Βλάπτει η άρση βαρών. Ποτέ δεν χρησιμοποιούμε όργανα με άρση βαρών όρθιοι ή καθιστοί. Βάρη μπορεί να χρησιμοποιούνται μόνο σε πάγκο με τον ασθενή ξαπλωμένο. Βλάπτουν τα όργανα που προκαλούν κάθετη φόρτιση της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης ή έντονες εμβολοειδείς κινήσεις. Επικίνδυνο όργανο για βλάβη δίσκου είναι το όργανο κάθετων δονήσεων Power Plate και πρέπει να αποφεύγεται, γιατί αναφέρθηκαν περιστατικά ρήξης δίσκων και μηνίσκων.. Αυτό είναι ένα πολυ μεγάλο θέμα και η αλήθεια είναι ότι σε κανένα κλασσικό σύγγραμμα δεν θα συναντήσουμε αντίστοιχη καταχώρηση. Πιο πάνω περιγράφηκε ένας μεγάλος αριθμός αιτίων που προκαλεί την "Εκφυλιστική Νόσο των Δίσκων" και κατ επέκταση την Κήλη Δίσκου. Πρακτικά δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα τρία σημαντικότερα αίτια που προκαλούν τη νόσο. Τα γονίδιά μας, που ευθύνονται για το ελλατωματικό Κολλαγόνο ΙΧ στο δακτύλιο, ούτε να αναστρέψουμε το γήρας, αλλά ούτε και να ξαναγυρίσουμε στην τετραποδική στήριξη των Πιθηκοειδών! Μπορούμε όμως να λάβουμε υπόψη μας κάποια απλά μέτρα που αποδεδειγμένα αυξάνουν ή μειώνουν τους κινδύνους Κήλης Δίσκου. Αυτά είναι: Η Παχυσαρκία αυξάνει στατιστικά τον κίνδυνο εμφάνισης Κήλης Δίσκου, λόγω υπερφόρτισης, αν και μεγάλο ποσοστό χειρουργηθέντων ασθενών με δισκοκήλη ήταν κομψοί (νορμοβαρείς). Η Πλήρης έλλειψη άσκησης αυξάνει τον κίνδυνο, αλλά και η ανεξέλεγκτη λανθασμένη άσκηση επίσης τον αυξάνει. Ο μεσημβρινός ύπνος, βελτιώνει τη βιολογική τροφοδοσία του δίσκου και προλαμβάνει τη Δισκοκήλη. Το Κάπνισμα προκαλεί αγγειοσύσπαση των αγγείων του δίσκου και σταδιακή εκφύλισή του, άρα Δισκοκήλη . Οι επαναλαμβανόμενες άρσεις βαρών, η επαναλαμβανόμενη σκυφτή εργασία, η πολύωρη καθιστική ζωή και η πολύωρη ορθοστασία, αυξάνουν τον κίνδυνο για εκδήλωση Κήλης Δίσκου Οσφύος. Συμβουλές μάλλον άχρηστες: Στην κλινική πράξη, οι Ιατροί Γενικής Ιατρικής και οι Ορθοπεδικοί, συνηθίζουν να συμβουλεύουν τους ασθενείς με Οσφυαλγία - Ισχιαλγία, τι να προσέχουν στο μέλλον ώστε να μήν έχουν συχνές υποτροπές, αρκετοί μάλιστα δίνουν τις συμβουλές αυτές σε έντυπο. Στο ερώτημα αν καταφέρνουν τίποτε με αυτές τις συμβουλές οι ιατροί η απάντηση είναι "μία τρύπα στο νερό" (δηλαδή όχι) όπως απέδειξε μιά αναδρομική μελέτη Δανών Ορθοπεδικών. Ειδικότερα η μελέτη καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: "Conclusion: Η εκπαίδευση στη βελτίωση τεχνικών ανύψωσης βαρών και στη βελτίωση τεχνικών συμπεριφοράς (συμβουλές) δεν είναι συνακόλουθη (συνεπής, εκ μέρους των ασθενών ), και γενικά δεν έχει επίδραση στην εμφάνιση κρίσεων οσφυαλγίας". Η Οστεοαρθρίτις των Γληνίσκων (Facet Joint osteoarthritis), λέγεται και Αρθρίτις των Ζυγοαποφυσιακών αρθρώσεων των σπονδύλων, είναι συνήθως μέρος μιας γενικευμένης διαδικασίας εκφύλισης των δίσκων της σπονδυλικής στήλης, αλλά εκδηλώνεται ενίοτε και παράλληλα με Σπονδυλαρθρίτιδα των Σπονδυλικών Σωμάτων (Σπονδυλαρθρίτις της Σπονδυλικής Στήλης). Αυτό σημαίνει ότι το αίτιο του σύνδρομου των γληνίσκων είναι συνήθως μια πιο ευρεία νόσος που προσβάλλει τη σπονδυλική στήλη. Το σύνδρομο των Γληνίσκων (οστεοαρθρίτις) είναι ένα φυσιολογικό μέρος της διαδικασίας γήρανσης, και δεν είναι πάντα συμπτωματικό στην πλειοψηφία των προσβεβλημένων ατόμων. Τι είναι η Οστεοαρθρίτις των Γληνίσκων: (Facet joint Arthritis) Οι αρθρώσεις των γληνίσκων είναι δύο ζεύγη πίσω από κάθε σπόνδυλο και συνδέουν δύο διαδοχικούς σπονδύλους μεταξύ τους. Εχουν ένα λοξό προσανατολισμό στο χώρο, που διαφέρει από το ένα σπονδυλικό επίπεδο σε άλλο. Ο προσανατολισμός αυτός λέγεται Τροπισμός των Γληνίσκων (Facet Tropism). Η επαφή του ενός σπονδύλου με τον άλλο γίνεται σε τρία σημεία, στο δίσκο, και στά δύο ζεύγη γληνίσκων, γι αυτό το όλο σύστημα λέγεται και «The three joint Complex» (το σύμπλεγμα των τριών αρθρώσεων) και είναι υπεύθυνο για τις λεπτές κινήσεις που κάνει η σπονδυλική στήλη. Συμπερασματικά, οι αρθρώσεις των Γληνίσκων αποτελούνται από δύο ζευγάρια οστικών προσεκβολών που ακουμπούν το ένα πάνω στο άλλο, στην πίσω πλευρά της σπονδυλικής στήλης. Οι Γληνίσκοι καλύπτονται από ένα μικρό απαλό και ελαστικό στρώμα αρθρικού χόνδρου (articular cartilage). Όταν αυτός ο χόνδρος για οποιοδήποτε αίτιο φθαρεί η πάθηση είναι επώδυνη και λέγεται Οστεοαρθρίτις των Γληνίσκων.Αίτια της οστεοαρθρίτιδος των γληνίσκων: (1) Η κύρια αιτία της οστεοαρθρίτιδος των Γληνίσκων είναι η σταδιακή καταπόνηση εκ φορτίσεως στα σημεία επαφής των Γληνίσκων. Επειδή οι δίσκοι με την ηλικία στενεύουν σε πάχος, οι σπόνδυλοι συμπλησιάζουν ο ένας στον άλλο, και «τρίβονται» μεταξύ τους οι Γληνίσκοι. Αυτός είναι ο κυριότερος μηχανισμός πρόκλησης της ασθένειας. (2) Εάν συνυπάρχει σκολίωση ή ασύμμετρος τροπισμός των Γληνίσκων, το πρόβλημα καθίσταται εντονότερο. Αποτέλεσμα αυτής της καταπόνησης είναι η φθορά και η σταδιακή εξαφάνιση του χόνδρου της άρθρωσης. (3) Στην περίπτωση της Δυσχιδούς ράχης του Ο5 ή του Ι1 σπονδύλου επίσης παρατηρήθηκε τέτοια φθορά. (4) Η γενικευμένη αρθρίτις της σπονδυλικής στήλης είναι η κύρια αιτία του συνδρόμου γληνίσκων. Η οστεοαρθρίτις της σπονδυλικής στήλης είναι επίσης ένα φυσιολογικό τμήμα της φυσιολογικής γήρανσης για τον περισότερο πληθυσμό. Ο καθένας θα έχει κάποιο βαθμό οστεοαρθρίτιδος, και εκφύλισης των γληνίσκων καθώς γερνάει. Ευτυχώς όμως ένα μικρό ποσοστό πονάει από αυτή την αιτία. Τα λεγόμενα οστεόφυτα των οστών (bone spurs) μπορεί να σχηματισθούν γύρω από τις αρθρώσεις των γληνίσκων και μπορεί να προκαλέσουν πόνο ή άλλα συμπτώματα. Περιστασιακά, μπορεί να προκαλέσουν τοπικές μικρές νευραλγίες ή και να πυροδοτήσουν συμπτώματα ισχιαλγίας.Οστεοαρθρίτις των Γληνίσκων μετά από εγχείρηση Δισκεκτομής: Σε περιπτώσεις εγχείρησης απλής δισκεκτομής, μέσα στην επόμενη πενταετία ίσως και νωρίτερα οι σπόνδυλοι συμπλησιάζουν, τα υπολείματα του δίσκου λεπταίνουν (σαν πίτσα) και τελικά έχουμε τριβή με αποτέλεσμα οστεοααρθρίτιδα στα σπονδυλικά σώματα και στους γληνίσκους. Αυτό λέγεται μετεγχειρητική Οστεοαρθρίτις των Γληνίσκων. Πέραν αυτού υπολείμματα του δίσκου και ράκη (ρινίσματα) εισέρχονται στα πλάγια σπονδυλικά τρήματα και προκαλούν διογκούμενα ισχιαλγία. Αυτό λέγεται Πλάγια σπονδυλική Στένωση και είναι δύσκολη στη θεραπεία.Η Νόσος DDD (Εκφυλιστική Νόσος των Δίσκων) μπορεί να προκαλέσει σύνδρομο γληνίσκων: Καθώς οι δίσκοι με το χρόνο στενεύουν και χάνουν ύψος, οι σπόνδυλοι συμπλησιάζουν. Αυτό αυξάνει την τριβή ανάμεσα στους σπονδύλους και ιδίως μεταξύ των αρθρώσεων των γληνίσκων. Αυτή η φθορά είναι φυσιολογική με το χρόνο και συνήθως δεν είναι επώδυνη κατάσταση. Η καταπόνηση της Σπονδυλικής Στήλης, είναι ίδιον ορισμένων αθλητικών ή επαγγελματικών ενασχολήσεων και δεν αφορά τη μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ως αίτιο εκφύλισης. Μια θεωρία λέει ότι η καταπόνηση της σπονδυλικής στήλης με άθληση, βάρη, γυμναστική, επιταχύνει τις εκφυλιστικές αλλοιώσεις χρονικά. Η εκφύλιση της αρθρώσεων των γληνίσκων είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο συναρτώμενο με το γήρας. Εάν θέλουμε να το σταματήσουμε, πρέπει να σταματήσουμε να ζούμε. Οχι καλή ιδέα! Το καλύτερο είναι να αποδεχθούμε αυτές της αλλαγές του χρόνου. Να μην αντιμετωπίζουμε με φόβο τα λίγα ενοχλήματα και τα κάνουμε χειρότερα. Η αρθρίτιδα των γληνίσκων ΔΕΝ είναι σοβαρή πάθηση. Αντιμετωπίζεται συμπτωματικά εύκολα με πολλές μεθόδους.Συμπτώματα της Αρθρίτιδος των Γληνίσκων. Τα βασικά συμπτώματα είναι τα εξής: Σημαντικός πόνος στη μέση μετά από καθιστή θέση πολλής ώρας Αύξηση του πόνου μετά από ένα μικρό υπνάκο, ή τα χαράματα. Πόνος στη μέση όταν ο ασθενής ξαπλώνει στα πλάγια (άμφω) είτε ύπτιος. Μούδιασμα στα κάτω άκρα Μυρμήγκιασμα στα κάτω άκρα Τοπική εικόνα φλεγμονής και ερεθισμού.Η αμφοτερόπλευρη Οστεοαρθρίτιδα των Γληνίσκων: Αμφοτερόπλευρη αρθρίτιδα των γληνίσκων είναι αυτή που προσβάλει και τις δύο αρθρώσεις των γληνίσκων, δεξιά και αριστερά. Αυτό οφείλεται συνήθως σε υπερβολιά φορτία που έρει ο υπερκείμενος σπόνδυλος στον υποκείμενο. Η μορφή αυτή φέρεται και με το όνομα αμφοτερόπλευρη αρθροπάθεια.Η Θεραπεία της οσταρθρίτιδος των Γληνίσκων: Η αρθρίτιδα των γληνίσκων μπορεί να αντιμετωπισθεί θεραπευτικά είτε με συντηρητικές μεθόδους είτε με χειρουργικές μεθόδους. Η ιατρική συμβουλή στα αρχικά στάδια της παθήσεως μπορεί να επιφέρει μια αξιοσημείωτη βελτίωση. Οι βασικές θεραπευτικές αρχές για την αρθρίτιδα των Γληνίσκων (σε έξαρση) είναι οι εξής: (1) Πρακτικά μέτρα: Δώστε αρκετή ξεκούραση στις αρθρώσεις για μία ή δυό μέρες ΜΟΝΟ. Οχι περισσότερο. Κοιμηθείτε σε σκληρό στρώμα που να μη βουλιάζει εύκολα. Θα σας ανακουφίσει. Αποφεύγετε την πολύωση ξάπλα. Επιδεινώνει τον πόνο και τη δυσκαμψία. Ξαπλώστε και κοιμηθείτε με τα γόνατα μαζεμένα σε κάμψη. Ειδικές ασκήσεις είναι χρήσιμες. (2) Χρησιμοποιήστε Αντιφλεγμονώδη φάρμακα (π.χ. Tabs FELDENE 20 mg ένα ημερησίως), σπανιότερα μυοχαλαρωτικά ή κορτικοστεροειδή. Μπορεί να παίρνει κανείς θεραπεία για 1- μήνα μέγιστο. (3) Η Φυσικοθεραπεία, η Λουτροθεραπεία σε θερμαινόμενη πισίνα, το περπάτημα (μία ώρα) και η Κολύμβηση (μία ώρα) και οι Ειδικές Ασκήσεις μπορεί να φανούν αρκετά χρήσιμα. (4) Σε χρόνιες υποτροπές έχουν ένδειξη οι τοπικές ενέσεις Κορτιζόνης μέσα στις αρθρώσεις των Γληνίσκων. (5) Εάν όλα αυτά αποτύχουν τότε προβαίνουμε σε εγχείρηση πεταλεκτομής και σπονδυλοδεσίας. (6) Τελευταία (2010) κυκλοφόρησε στο εμπόριο μια μικρή ενδοπρόθεση για ολική αρθροπλαστική στους Γληνίσκους (απαιτεί εγχείρηση).
|
Η κήλη δίσκου οσφύος (Lumbar Disk Herniation) είναι μια συχνότατη νόσος της σπονδυλικής στήλης (εν προκειμένω στην οσφυϊκή μοίρα), οφειλόμενη σε συγκεκριμένη βλάβη μεσοσπονδύλιου δίσκου, η οποία προκαλεί οσφυαλγία (πόνο στη μέση), ισχιαλγία (πόνο στα κάτω άκρα) αλλά και άλλα συνοδά συμπτώματα. Πάθηση παρόμοια με την κήλη δίσκου οσφύος είναι και η κήλη δίσκου αυχένος (Cervical Disk Herniation) και η κήλη δίσκου θώρακος (Thoracic Disk Herniation), στην αυχενική και τη θωρακική μοίρα σπονδυλικής στήλης αντίστοιχα. Η λέξη «δίσκος» (disc) είναι αρχαία ελληνική και εννοεί τη λαξευμένη πέτρα του αγωνίσματος της δισκοβολίας, κατ' επέκτασιν δε και τα σκεύη κουζίνας με ανάλογο σχήμα. Στα αγγλικά, κατόπιν σύμβασης, η λέξη γράφεται disk όταν πρόκειται για τον μεσοσπονδύλιο δίσκο και disc όταν πρόκειται για άλλους δίσκους (π.χ. μουσικής, φαγητού, ιπτάμενους δίσκους κ.λπ.). Η συμφωνία αυτή τηρείται εν μέρει στη βιβλιογραφία (Medline, Medscape, περιοδικά Spine, JBJS, κλπ), αλλά όχι πάντα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AE%CE%BB%CE%B7_%CE%B4%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85_%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%8D%CE%BF%CF%82
|
Ζακαριδική Αρμενία
|
Με σημείο εκκίνησης τα τέλη του 10ου αιώνα, τα βασίλεια των Βαγρατιδών και των Αρτσρουνί της Μεγάλης Αρμενίας άρχισαν, σταδιακά, να τίθενται υπό βυζαντινό έλεγχο: το Ταρόν το 968, το Ταΐκ το 1001, το Βασπουρακάν το 1021 ή το 1022, το Ανί το 1045, το Καρς το 1065, με μοναδική εξαίρεση το Λορί το οποίο πέτυχε να διατηρήσει την ανεξαρτησία του. Η συγκεκριμένη βυζαντινή κυριαρχία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την φυγή του πυρήνα της αρμενικής τάξης των ευγενών προς τις περιοχές της Ανατολίας και της Κιλικίας, τελικώς απεδείχθη σύντομης χρονικής διάρκειας, καθώς η απειλή των Σελτζούκων Τούρκων άρχισε να διαφαίνεται. Η πρώτη εισβολή έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1045-1046, ακολουθούμενη από αριθμό άλλων αντίστοιχων, ενώ, στις 16 Αυγούστου 1064, ο σουλτάνος Αλπ Αρσλάν κατέλαβε το Ανί. Εκείνη την περίοδο, το μεγαλύτερο τμήμα της Αρμενίας υπέκυψε στις σελτζουκικές εισβολές, εξαιρουμένων του Λορί και της Σιουνίας, ενώ η Μάχη του Μαντζικέρτ, το 1071, επισφράγισε την κατάληψη της Αρμενίας, καθώς και την γεωγραφική αποκοπή μεταξύ του Βυζαντίου και της συγκεκριμένης χώρας. Στη συνέχεια, τα εδάφη της τελευταίας ενσωματώθηκαν σε εκείνα της σελτζουκικής Περσίας, ενώ η διακυβέρνησή τους ανατέθηκε σε αριθμό εμίρηδων οι οποίοι έδρευαν, μεταξύ άλλων, στο Ντβιν και στο Γκανζάκ, με τις ύστατες νησίδες αντίστασης (Λορί και Σιουνία) να υποκύπτουν κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα. Σημαντικό τμήμα του πληθυσμού το οποίο επιβίωσε των συγκεκριμένων εισβολών υποχρεώθηκε σε φυγή προς την Καππαδοκία, καθώς και προς ακόμη μακρύτερες αποστάσεις, όπως την Πολωνία και την Γαλικία, σε μία περίοδο κατά την οποία ολόκληρη η περιοχή του Καυκάσου γνώρισε (έως τον 15ο αιώνα) μεταναστευτικά κύματα τουρκικών λαών. Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, εκμεταλλευόμενοι τον διαμελισμό της Σελτζουκικής Αυτοκρατορίας, οι Βαγρατίδες της Γεωργίας, υπό τον Δαυίδ Δ΄ τον Ανακατασκευαστή και τον Γεώργιο Γ΄, χαίροντας της υποστήριξης, μεταξύ άλλων, αριθμού ναχαράρκ οι οποίοι είχαν αναζητήσει καταφύγιο στη Γεωργία, ξεκίνησαν προσπάθειες απελευθέρωσης του βόρειου τμήματος της Αρμενίας. Το 1118, το Λορί και το Αχταλά κατελήφθησαν, ενώ, το 1123, το Ανί κατελήφθη για σύντομο χρονικό διάστημα. Εντός της γεωργιανής αυλής, μία αρμενικής καταγωγής οικογένειας, οι Ζακαριάν, πρώην υποτελείς των βασιλέων του Λορί οι οποίοι, πλέον, είχαν δώσει όρκο υποτέλειας στους Βαγρατίδες της Γεωργίας, πέτυχαν να αναρριχηθούν στις ανώτερες τάξεις των ευγενών του βασιλείου και να αποκτήσουν καθοριστικής σημασίας επιρροή εντός της αυλής κατά τη διάρκεια της περιόδου βασιλείας της βασίλισσας Θάμαρ, με τους αδερφούς Ζακαρέ και Ιβανέ Ζακαριάν να καταλαμβάνουν, αντιστοίχως, τα αξιώματα του αμιρσπανταλάρ («διοικητής του ιππικού») και του αταμπέη («πατέρας του βασιλέα»). Οι τελευταίοι, ολοκληρώνοντας την απελευθέρωση σημαντικού τμήματος των εδαφών της Μεγάλης Αρμενίας, κατέλαβαν το Αμπέρντ το 1196, την πεδιάδα του Αϊραράτ και το Ανί το 1199, το Ντβιν το 1203, νίκησαν τον Σουλεϊμάν Β΄ Σαχ, Σουλτάνο του Ρουμ, το 1204 και έφθασαν ως την βόρεια όχθη της Λίμνης Βαν το 1208/1209, ενώ, παράλληλα, έθεσαν φόρου υποτελείς προς τους ίδιους τους εμίρηδες του Καρίν (Ερζουρούμ) και του Γιερζενκά (Ερζιντζάν). Στη συνέχεια, ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες τους, η βασίλισσα τους παραχώρησε ως φέουδο τα συγκεκριμένα αρμενικά εδάφη, με τον Ζακαρέ να εδρεύει στο Ανί και τον Ιβανέ στο Ντβιν, κατέχοντας, και οι δύο τους, τον τίτλο του βασιλέα. Θεωρητικά υπό γεωργιανή κυριαρχία, ωστόσο, αυτή η «Ζακαριδική Αρμενία», τα εδάφη της οποίας εκτείνονταν από το Αρτσάχ έως το Καρς, έχαιρε ευρείας αυτονομίας. Η συγκεκριμένη σχετικά ειρηνική περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας η Αρμενία ανέκαμψε, όμως, απέτυχε να θέσει τέλος στις έριδες και αντιπαλότητες μεταξύ των ευγενών, με σημαντικότερες εξ'αυτών τις διαμάχες μεταξύ των Ζακαριάν και των Ορμπελιάν της Σιουνίας. Ωστόσο, οι Ζακαριάν δεν είχαν υπό τον άμεσο έλεγχό τους το σύνολο των εδαφών τους, καθώς, στο πλευρό παλαιών οικογενειών ναχαράρκ, με τις οποίες, συχνά, συγγένευαν μέσω γάμων (μεταξύ άλλων, των Αρτσρουνί, από τους οποίους και καταγόταν η μητέρα των Ζακαρέ και Ιβανέ), όρισαν ως επικεφαλείς ορισμένων εκ των κτήσεών τους αριθμό εκ των πολεμιστών τους, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας νέας τάξης ευγενών. Ωστόσο, το 1220, οι Μογγόλοι, με δύναμη 20.000 στρατιωτών η οποία κυνηγούσε τον Αλά αντ-Ντιν Μουχάμαντ, βασιλέα της Χωρεσμίας, συνάντησαν και νίκησαν την στρατιά του βασιλέα Γεωργίου Δ΄ της Γεωργίας, της οποίας ηγείτο ο Ιβανέ. Τον Ιανουάριο του 1221, συνέχισαν τις εισβολές τους και λεηλάτησαν το βόρειο τμήμα της Αρμενίας, καθώς και τα νοτιοανατολικά της Γεωργίας. Το 1222, τις εισβολές τους ακολούθησαν εκείνες Κιπτσάκων οι οποίοι και νίκησαν τα στρατεύματα του Ιβανέ Ζακαριάν, ο οποίος, ωστόσο, τελικώς πέτυχε να τους νικήσει το 1223. Μεταξύ του 1225 και του 1230, οι Χωρέσμιοι υπό τον Τζαλάλ αντ-Ντιν πραγματοποίησαν εισβολή, λεηλατώντας, μεταξύ άλλων, το Ντβιν, το Λορί και την Τιφλίδα, προτού, στη συνέχεια, ηττηθούν από έναν συνασπισμό αποτελούμενο, μεταξύ άλλων, από στρατεύματα του Σουλτανάτου του Ρουμ και Κιλίκιων. Το 1236, οι Μογγόλοι πραγματοποίησαν εκ νέου εισβολή, η οποία ώθησε την Γεωργιανή βασίλισσα Ρουσουντάν Α΄ να αναζητήσει καταφύγιο στη Δυτική Γεωργία μαζί με την αυλή της, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα της Ζακαριδικής Αρμενίας (συμπεριλαμβανομένου του Ανί και του Καρς το 1239) τέθηκε υπό τον έλεγχο των κατακτητών, με τα υπόλοιπα εδάφη της χώρας, στα νότια και στα δυτικά, να ακολουθούν μεταξύ του 1242 και του 1245. Ο Αβάγκ Ζακαριάν, στρατάρχης ο οποίος διαδέχθηκε τον Ιβανέ (αποβιώσας το 1227/1228), αναγνώρισε την μογγολική κυριαρχία, όπως και ο άρχοντας του Ανί (σε αντίθεση με τον πληθυσμό της συγκεκριμένης πόλης, ο οποίος σφαγιάστηκε) και υιός του Ζακαρέ (αποβιώσας το 1213), Σαχενσάχ Ζακαριάν. Ο πρώτος μετέβη στο Καρακορούμ, όπου και παρέμεινε για χρονικό διάστημα, τουλάχιστον, πέντε ετών, ενώ, στη συνέχεια, τον ακολούθησαν οι υιοί του Σαχενσάχ. Από την πλευρά τους, οι Μογγόλοι εγκαθίδρυσαν ένα πολιτικό καθεστώς στην περιοχή το οποίο ενσωμάτωνε τις προϋπάρχουσες διοικητικές δομές και προχώρησαν στη διαίρεση της Αρμενίας σε δύο βιλαέτια, εκείνο της Μεγάλης Αρμενίας και εκείνο της Γεωργίας, στο οποίο υπάγονταν, μεταξύ άλλων, τα εδάφη των Ζακαριάν, των οποίων οι τελευταίοι διατήρησαν τον έλεγχο, τα οποία, με τη σειρά τους, διαιρέθηκαν σε τρία τουμάν (στρατιωτικές περιφέρειες) υπό την διοίκηση των Αβάγκ και Σαχενσάχ, καθώς και του συγγενή τους, Βαχράμ του Γκαγκ. Το 1243, ο χάνος Γκουγιούκ επέβαλε βαριά φορολογία στα κατακτηθέντα εδάφη, με συνέπεια μία εξέγερση των τοπικών ευγενών το 1248/1249, η οποία, ωστόσο, κατεστάλη βιαίως. Το 1256, έλαβε χώρα η εγκαθίδρυση του Ιλχανάτου των Χουλαγκιδών στο Ιράν, εντός του οποίου και ενσωματώθηκε η Αρμενία, ενώ η στρατολόγηση εντός των μογγολικών στρατευμάτων η οποία ακολούθησε (ο Ζακαρέ, υιός του Σαχενσάχ, διακρίθηκε εντός του συγκεκριμένου πλαισίου κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Βαγδάτης το 1258), και η οποία άφησε την χώρα δίχως δυνατότητα αντίστασης εμπρός στις επιδρομές νομαδικών λαών, συνέβαλε στην περαιτέρω ενίσχυση της δυσαρέσκειας και οδήγησε στο ξέσπασμα μίας δεύτερης εξεγέρσεως μεταξύ του 1259 και του 1261, η οποία και αντιμετωπίστηκε με πανομοιότυπο τρόπο με την αμέσως προηγούμενη. Ο Σαχενσάχ συνελήφθη και με δυσκολία πέτυχε να σώσει την ζωή του, ενώ ο υιός του, Ζακαρέ, σκοτώθηκε. Με σημείο εκκίνησης το 1261, η ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου αποτέλεσε πεδίο συγκρούσεων ενδομογγολικών διαμαχών μεταξύ του Ιλχανάτου και της Χρυσής Ορδής. Η άνοδος του Γαζάν στον θρόνο των Χαουλαγκιδών, το 1295, σηματοδότησε μία αλλαγή ως προς την κατοχή, καθώς ο συγκεκριμένος μονάρχης ασπάστηκε το Ισλάμ, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν αντιχριστιανικοί διωγμοί, οι οποίοι και οδήγησαν στο ξέσπασμα μίας τρίτης εξεγέρσεως, η οποία, επίσης, κατεστάλη με ιδιαίτερη βιαιότητα. Το 1335, έπειτα από τον θάνατο του Αμπού Σαΐντ Μπαχαντούρ, το Ιλχανάτο διαμελίστηκε εδαφικά και ο έλεγχος της Αρμενίας αποτέλεσε το αντικείμενο συγκρούσεων μεταξύ δύο παρατάξεων, των Τσουπανιδών και των Τζαλαγιριδών, στο πλαίσιο των οποίων το Ανί λεηλατήθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1350 από τους Τσουπανίδες. Το 1357, η κυριαρχία των τελευταίων αντικαταστάθηκε από εκείνη της Χρυσής Ορδής, την οποία, με τη σειρά τους, οι Τζαλαγιρίδες νίκησαν το 1358. Ωστόσο, το 1374, οι κτήσεις τους διαμελίστηκαν μεταξύ των Μογγόλων, των Τουρκομάνων και των Κούρδων. Έχοντας, πλέον, περιοριστεί σε καθαρά τοπικού επιπέδου διοικητικό ρόλο μετά το 1350, από την πλευρά τους, οι Αρμένιοι ευγενείς έπαυσαν να αναφέρονται εντός των ιστορικών πηγών της συγκεκριμένης περιόδου, συμπεριλαμβανομένων των Ζακαριάν, οι αναφορές προς τους οποίους έπαυσαν μετά το 1360. Έπειτα από την παύση που σηματοδότησε η εισβολή των Σελτζούκων, οι αρμενικές πόλεις άρχισαν εκ νέου να αναπτύσσονται μεταξύ των τελών του 12ου αιώνα και των αρχών του 13ου αιώνα, με σημαντικότερες εξ'αυτών το Ανί και το Ντβιν. Οι μετζατούν, η αναδυόμενη αστική τάξη των εύπορων εμπόρων, είδαν την επιρροή τους και τον πλούτο τους να αυξάνονται, παράλληλα με την αποκατάσταση του διεθνούς εμπορίου, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται από την αύξηση της κοπής χρυσών νομισμάτων (καθώς τα χάλκινα νομίσματα προορίζονταν αποκλειστικά για το εσωτερικό εμπόριο). Οι συγκεκριμένοι μετζατούν ξεκίνησαν, παράλληλα, να αντικαθιστούν τους ναχαράρκ ως γαιοκτήμονες. Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, οι τέχνες και ο πολιτισμός άνθισαν εκ νέου στη Μεγάλη Αρμενία. Η αρμενική αρχιτεκτονική, επηρεαζόμενη από τους Γεωργιανούς απελευθερωτές, χαρακτηρίστηκε, στη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου, από μεγαλύτερου του συνηθισμένου ύψους εκκλησίες, ενώ, παράλληλα, τα μοναστήρια, τα οποία έχαιραν, μεταξύ άλλων, δωρεών προερχόμενων από τις εύπορες τάξεις, βρίσκονταν σε διαρκή ανάπτυξη, κοσμήθηκαν περαιτέρω με την προσθήκη χαρακτηριστικών γκαβίτ, τζαματούν και κωδωνοστασίων, καθώς και άλλων ειδών κτιρίων. Από την πλευρά της, η γλυπτική χαρακτηρίστηκε από την σύνθετη και πλούσια διακόσμηση η οποία και περιελάμβανε αριθμό παραστατικών συνθέσεων, ενώ, παράλληλα, κατέστη ως σημαντική μορφή τέχνης, με κύριο εκπρόσωπο, μεταξύ άλλων, τον Μομίκ, με τα χατσκάρ, επίσης, να αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα υψηλής δεξιοτεχνίας ως προς την τέχνη τους. Ακόμη, η ζωγραφική, αποτελούμενη κυρίως από θρησκευτικής φύσεως διακοσμήσεις, επίσης επηρεάστηκε από τη Γεωργία, γεγονός το οποίο είναι έως σήμερα ορατό στον Άγιο Γρηγόριο του Τιγκράν Χονέντς στο Ανί ή στο Κομπαΐρ. Τέλος, η τέχνη των βιβλίων συνέχισε την περαιτέρω ανάπτυξή της, με κύριο κέντρο παραγωγής, μεταξύ άλλων, το Χαγπάτ, ενώ οι μικρογραφίες οι οποίες φιλοτεχνούνταν στις συγκεκριμένες περιοχές χαρακτηρίζονταν, επίσης, από τον μνημειακό χαρακτήρα τους, καθώς και τον έντονο χρωματισμό τους. Ο πνευματικός βίος αναγεννήθηκε έχοντας ως πυρήνα τα μοναστήρια, τα οποία ορισμένες φορές αναφέρονταν και ως χαμαλσαράν («πανεπιστήμια»), με αποτέλεσμα, πέραν παλαιών μοναστικών κέντρων όπως το Χαγπάτ και το Σαναχίν, να ιδρυθούν νέα μοναστήρια, όπως το Γκοσαβάνκ, το Γκλαντζόρ και το Τατέβ (μεταξύ άλλων, κατόπιν σχετικών ενεργειών του Γρηγορίου του Τατέβ), καθώς και το Χορανασάτ. Η ιστοριογραφία παρέμεινε μία αρμενική ειδικότητα, με εκπροσώπους, μεταξύ άλλων, τον Κιρακός του Γκαντζάκ, μέσω του έργου του, Ιστορία των Αρμενίων, και τον Βαρντάν Αρεβελτσί, μέσω του έργου του, Παγκόσμια Ιστορία, οι οποίοι υπήρξαν μαθητευόμενοι του Χοβχαννές Βανακάν, καθώς και τον Στεπανός Ορμπελιάν, μέσω του έργου του, Ιστορία της Σιουνίας. Το δίκαιο, το οποίο μέχρι τη συγκεκριμένη περίοδο αποτελούσε ελάσσονος σημασίας συνιστώσα των αρμενικών επιστημών, γνώρισε σημαντική ανάπτυξη το 1184, μέσω της εκδόσεως του Βιβλίου των Νόμων του Μχιτάρ Γκος, το οποίο αποτελούσε μία τμηματική κωδικοποίηση, η οποία, σύντομα, κατέστη ως ο βασικός πυρήνας του αρμενικού αστικού και θρησκευτικού δικαίου της εποχής εκείνης. Παράλληλα, οι Ζακαριάν έθεσαν εκ νέου σε ισχύ τους νόμους οι οποίοι ίσχυαν κατά την περίοδο βασιλείας των Βαγρατιδών. Από την πλευρά της, η λογοτεχνία σε δημώδη γλώσσα άνθισε κυρίως υπό την μορφή μύθων, συνήθως θρησκευτικής εμπνεύσεως, με κύριους εκπροσώπους συγγραφείς όπως ο Μχιτάρ Γκος, ο οποίος και έθεσε τις βάσεις για την σταδιακή εκκοσμίκευσή της, όπως αυτό απαντάται εντός του έργου, μεταξύ άλλων, του Χατσατούρ Κετσαρετσί και του Φρικ στα τέλη του 13ου αιώνα. Η συγκεκριμένη «ζακαριδική αναγέννηση» υπέστη τις αρνητικές επιπτώσεις της μογγολικής κατάκτησης, καθώς η οικονομία καταστράφηκε μέσω της βαριάς φορολογίας η οποία επιβλήθηκε με σημείο εκκίνησης το 1243, γεγονός το οποίο και οδήγησε σε ένα νέο κύμα διασποράς, με κατεύθυνση, μεταξύ άλλων, την Κριμαία. Παράλληλα, η Εκκλησία, αν και για ορισμένο χρονικό διάστημα ήταν απαλλαγμένη από την υποχρέωση καταβολής φόρου, ωστόσο, υπέστη σημαντικό πλήγμα από τους διωγμούς οι οποίοι έλαβαν χώρα στα τέλη του ίδιου αιώνα, αν και ο βίος και η πνευματική ανάπτυξη των μοναστηριών πέτυχαν σε σχετικό βαθμό να διαφυλαχθούν. Αριθμός πόλεων λεηλατήθηκαν, όπως το Ανί το 1236, ενώ οι πόλεις οι οποίες δεν γνώρισαν ανάλογη κατάληξη, όπως το Ντβιν, εισήλθαν σε μία περίοδο παρακμής. Παραδόξως, το διεθνές εμπόριο (σε αντίθεση με το εσωτερικό εμπόριο, το οποίο δέχθηκε σημαντικό πλήγμα) πέτυχε σε σχετικό βαθμό να επιβιώσει, καθώς, με αντάλλαγμα μέρος των εσόδων τους, οι μετζατούν και τα καραβάνια τους έχαιραν της προστασίας των Μογγόλων, γεγονός το οποίο, σε συνδυασμό με την ευρεία έκταση της Αυτοκρατορίας τους ώθησε προς νέες αγορές, με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση του πλούτου τους. Ωστόσο, οι πολιτικές συνθήκες των τελών του 14ου αιώνα έθεσαν οριστικό τέλος στη συγκεκριμένη κατάσταση, καθώς η Μεγάλη Αρμενία μετατράπηκε σε μία ερημωμένη έκταση. Μεταξύ των Τουρκομάνων, μία πληθυσμιακή ομάδα εγκατεστημένη στο κεντρικό και στο νότιο τμήμα της Αρμενίας πέτυχε να κυριαρχήσει κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1380, οι Καρά Κογιουνλού. Ωστόσο, η χώρα παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό κατακερματισμένη και σε αδυναμία υπεράσπισης των εδαφών της, ιδιαιτέρως απέναντι στις εισβολές του Ταμερλάνου, το 1386-1387, το 1394-1396 και το 1399-1403. Η τελευταία εξ'αυτών οδήγησε στην πλήρη ερήμωση ορισμένων αρμενικών περιοχών. Στα τέλη της συγκεκριμένης περιόδου, η οποία σηματοδότησε την επάνοδο στην εξουσία των Καρά Κογιουνλού, η κοινωνική δομή της χώρας είχε καταστραφεί, ενώ οι πριγκιπικές οικογένειες είχαν αφανιστεί. Η Αρμενία εισήλθε στη «σκοτεινή περίοδο» της ιστορίας της, η οποία χαρακτηρίστηκε από τις λιγοστές ως προς τον αριθμό τους ιστορικές μαρτυρίες, όπως εκείνη του Θωμά του Μετσόπ. Ανί Μχαργκρντζέλι-Ζακαρίδες Ιστορία της Γεωργίας
|
Ζακαριδική Αρμενία ή Αρμενία των Ζακαριάν (αρμενικά: Զաքարյան Հայաստան) είναι η ονομασία η οποία χρησιμοποιείται για τον ορισμό των αρμενικών εδαφών τα οποία παραχωρήθηκαν ως φέουδο, το 1201, από τη βασίλισσα Θάμαρ της Γεωργίας στα μέλη της οικογένειας των Ζακαριάν. Το 1236, έπειτα από την κατάληψη του Ανί από τους Μογγόλους, η κυριαρχία των τελευταίων αντικατέστησε εκείνη των Γεωργιανών. Ωστόσο, οι Ζακαριάν πέτυχαν, έστω με δυσκολίες, να διατηρήσουν την εξουσία τους έως την δεκαετία του 1330, όταν και η Αρμενία κυριεύτηκε από τουρκομανικές φυλές, ενώ η ίδια η οικογένεια έπαυσε να αναφέρεται εντός των ιστορικών πηγών προς το 1360. Κατά κυριολεξία, ωστόσο, η «ζακαριδική περίοδος» καλύπτει το πρώτο μισό του 13ου αιώνα, ενώ ολοκληρώνεται προς το 1260. Κατά τη διάρκεια της περιόδου βασιλείας των πριγκίπων της οικογένειας των Ζακαριάν, τα συγκεκριμένα εδάφη γνώρισαν μία σχετική σταθερότητα, η οποία και οδήγησε στην ακμή των αρμενικών πόλεων. Παράλληλα, αριθμός μοναστηριών ιδρύθηκαν, ενώ μία πραγματική αναγέννηση έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου. Έπειτα από την πτώση τους, η Μεγάλη Αρμενία γνώρισε μία νέα σκοτεινή περίοδο της ιστορίας της.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1
|
Γουίλιαμ Γκλάντστοουν
|
Στην νεότερη ελληνική ιστορία ο Ουίλλιαμ Γκλάντστοουν συνέδεσε το όνομά του τόσο με την ένωση των Ιονίων νήσων με την Ελλάδα όσο και με το Κυπριακό ζήτημα. Ειδικότερα επί του τελευταίου ένα χρόνο πριν πεθάνει (1897) έκανε την ακόλουθη εξομολόγηση: "Αναλογίζομαι - έγραφε - τι ικανοποίηση θα αισθανόμουν αν είχα την τύχη πριν από το τέρμα της μικρής μου ζωής να δω τον πληθυσμό αυτής της Ελληνικής Νήσου (της Κύπρου) να ενσωματωθεί ύστερα από φιλικό διακανονισμό με τους αδελφούς του, του Βασιλείου της Ελλάδος".Σημαντική είναι η απόφασή του να συνεχίσουν τα Ελληνικά σχολεία της Κύπρου να διδάσκουν στην Ελληνική γλώσσα, σε αντίθεση με εισήγηση που του έκαναν όταν ήταν υπουργός αποικιών, λέγοντας ότι δεν αξίζει να κάνουμε στους Έλληνες ό,τι κάναμε σε άλλους λαούς, δηλαδή να τους επιβάλουμε τη γλώσσα μας. Ο Γκλάντστοουν ήταν από τους πρώτους μείζονες Βρετανούς πολιτικούς που υιοθέτησε την πολιτική άποψη ότι η Βρετανία μπορούσε να παρεμβαίνει για την προστασία των χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μάλιστα να δικάζει τους υπεύθυνους για τις διώξεις. Η πολιτική αυτή βασιζόταν σε διεθνείς συνθήκες όπως η Συνθήκη των Παρισίων του 1856 με την οποία έληξε ο Κριμαϊκός Πόλεμος. Θαύμαζε την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία σαν έναν ενωτικό εθνικό και θρησκευτικό οργανισμό και εμπνεόταν από την Επανάσταση του 1821. Μετά τη σφαγή χιλιάδων Βουλγάρων χριστιανών από τους Τούρκους τον Μάιο του 1876, ο Γκλάντστοουν κάλεσε τη βρετανική κυβέρνηση να αναλάβει ενεργό ρόλο σαν προστάτης και δικαστής. Οι θέσεις του έγιναν γνωστές μέσω ενός φυλλαδίου με τον τίτλο "Bulgarian Horrors and the Question of the East" (Βουλγαρική φρίκη και το Ανατολικό Ζήτημα). Η εκστρατεία του Γκλάντστοουν υπέρ των Ορθοδόξων της Τουρκίας προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον σε κύκλους της Βρετανίας, περιλαμβανομένων των Αγγλικανικών Εκκλησιών, και σχηματίστηκαν διάφορες οργανώσεις για την υποστήριξη Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων Ορθοδόξων της Τουρκίας.Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον μεγάλο φιλέλληνα, στήθηκε, από πανελλήνιο έρανο, ο ανδριάντας του στην είσοδο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Βουλευτής 1832-1845, 1847-1895Υφυπουργός Πολέμου και Αποικιών 1835 Υφυπουργός Εμπορείου 1841-1843 Υπουργός Εμπορείου 1843-1845 Υπουργός Πολέμου και Αποικιών 1845-1846 Μέγας Θησαυροφύλακας 1852-1855 Κυβερνήτης των Ιονίων Νήσων 1859 Μέγας Θησαυροφύλακας 1859-1866 Ηγέτης της Συμπολίτευσης στη Βουλή των Κοινοτήτων 1865-1866 Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου 1868-1874 Μέγας Θησαυροφύλακας 1873-1874 Μέγας Θησαυροφύλακας 1880-1881 Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου 1880-1885 Ηγέτης της Συμπολίτευσης στη Βουλή των Κοινοτήτων 1880-1885 Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου 1886 Ηγέτης της Συμπολίτευσης στη Βουλή των Κοινοτήτων 1886 Μέγας Σφραγιδοφύλακας 1886 Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου 1892-1894 Ηγέτης της Συμπολίτευσης στη Βουλή των Κοινοτήτων 1892-1894 Μέγας Σφραγιδοφύλακας 1892-1894 Επίτομο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ηλίου
|
Ο Ουίλλιαμ Γιούαρτ Γκλάντστοουν (William Ewart Gladstone, 29 Δεκεμβρίου 1809 – 19 Μαΐου 1898, στην παλαιά ελληνική βιβλιογραφία ως Ουίλλιαμ Γλάδστων) ήταν διαπρεπής Άγγλος πολιτικός του Φιλελεύθερου Κόμματος που διετέλεσε Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου. Διακρίθηκε για τη ρητορική του δεινότητα και τον φιλελληνισμό του. Ήταν επίσης εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας και μέλος της Βασιλικής Στατιστικής Εταιρείας. Το 1834 έγινε δεύτερος Λόρδος Θησαυροφύλακας και το 1835 Υφυπουργός Αποικιών, οπότε τάχθηκε επανειλημμένα υπέρ της κατάργησης της δουλείας στις αποικίες. Το 1862, ως Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Πάλμερστον, ψήφισε υπέρ της ενώσεως των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα. Το 1867 διαδέχθηκε τον Λόρδο Ράσσελ στην αρχηγία του κόμματος των Φιλελευθέρων και το 1868 σχημάτισε την πρώτη υπό την προεδρία του κυβέρνηση, οπότε και κατάφερε να ψηφιστεί νόμος για τον χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. Παραιτήθηκε το 1873 κατόπιν απορρίψεως ενός νομοσχεδίου του και δεν έπαψε να παρακολουθεί τα πολιτικά γεγονότα, επιτιθέμενος με δριμύτητα κατά της φιλοτουρκικής πολιτικής του Μπέντζαμιν Ντισραέλι. Κατά τη διάρκεια των εκλογών του 1880, με πλειοψηφία κέρδισε τις εκλογές και έγινε για δεύτερη φορά πρωθυπουργός. Έτσι πέτυχε να σταλεί στο Βερολίνο για τη συνδιάσκεψη, η οποία τελικά θα έδινε τη Θεσσαλία στην Ελλάδα, το 1881. Το 1886 σχημάτισε την τρίτη του κυβέρνηση με πρόγραμμα τη χορήγηση πλήρους αυτονομίας στην Ιρλανδία. Επειδή η Βουλή καταψήφισε το σχετικό νομοσχέδιο, έγιναν εκλογές το 1892, οι οποίες τον έφεραν για τέταρτη φορά στη θέση του πρωθυπουργού. Το νομοσχέδιο του ψηφίστηκε από την Βουλή, αλλά απορρίφθηκε από την Βουλή των Λόρδων. Τελικά, ο Γκλάντστοουν παραιτήθηκε οριστικά από την πολιτική το 1893, οπότε και ασχολήθηκε με τη μετάφραση των Ωδών του Ορατίου και άλλων συγγραφέων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC_%CE%93%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BF%CF%85%CE%BD
|
Ε/Γ - Ο/Γ Κνωσός Παλάς (2001)
|
Κατά τη δεκαετία του 1990, οι εταιρίες Minoan Lines και Superfast Ferries βρίσκονταν σε σκληρό ανταγωνισμό όσον αφορά την ακτοπλοϊκή σύνδεση Ελλάδας και Ιταλίας, με την Superfast Ferries να αποκτά πλοία υψηλών ταχυτήτων Superfast I και Superfast II το 1995, τα οποία ο υπάρχων στόλος των Μινωικών Γραμμών δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί. Για την προμήθεια συνολικά επτά νέων πλοίων, και εν μέσω επενδυτικού προγράμματος της εταιρείας που ξεκίνησε το 1995, επιλέχθηκε το Ιταλικό ναυπηγείο Fincantieri στην Γένοβα. Τα δύο πλοία από αυτά, ονομάστηκαν Knossos Palace και Festos Palace και τοποθετήθηκαν στη γραμμή Πειραιάς-Ηράκλειο Τα άλλα πέντε, τοποθετήθηκαν στη γραμμή της Αδριατικής, ενώνοντας τη δυτική Ελλάδα με την Ιταλία και παραδόθηκαν σε δύο δόσεις. Στην πρώτη δόση, παραδόθηκαν τα τρία πρώτα καράβια, τα οποία εστίαζαν στη μεταφορά επιβατών, οχημάτων αλλά και φορτίου, και βαπτίστηκαν Προμηθέας, Αριάδνη Palace και Ωκεανός (αργότερα μετονομάστηκε Αριάδνη Palace Ι), από ονόματα τα οποία προήλθαν από τους αντίστοιχους χαρακτήρες της Ελληνικής μυθολογίας. Στη δεύτερη δόση, παραδόθηκαν τα δύο τελευταία καράβια, τα οποία εστίαζαν αποκλειστικά στη μεταφορά επιβατών και οχημάτων και βαπτίστηκαν Olympia Palace και Europa Palace. Τα Olympia Palace και Europa Palace κατασκευάστηκαν με παρόμοιο τρόπο με τα συγγενικά πλοία τους Knossos Palace και Festos Palace, καθώς και τα τέσσερα πλοία έχουν ίδιες εξωτερικές διαστάσεις. Οι κυριότερες διαφορές τους αφορούν κατά κύριο λόγο τις εξωτερικές τους όψεις στο οπίσθιο μέρος, ενώ επίσης το γκαράζ των δύο πρώτων έχει μεγαλύτερη χωρητικότητα, επιτρέποντας αυξημένη μεταφορά φορτίου σε σχέση με τα δύο τελευταία, που έχουν μικρότερο γκαράζ αλλά αυξημένη χωρητικότητα επιβατών. Οι κινητήρες τους, όμως, είναι ίδοι και στα τέσσερα πλοία, επιτρέποντας ανάπτυξη ταχυτήτων μέχρι 31 κόμβους. Το Olympia Palace κατασκευάστηκε από το ναυπηγείο Fincantieri στη Γένοβα, στη θέση Sestri Ponente, και καθελκύστηκε στις 14 Ιουνίου 2001, ενώ παραδόθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Στις 21 Δεκεμβρίου του 2001, δρομολογήθηκε στην γραμμή Πάτρα - Ηγουμενίτσα - Ανκόνα, την οποία εξυπηρετούσε μέχρι το 2009, ενώ ορισμένες φορές εκτελούσε και συμπληρωματικά δρομολόγια στη γραμμή Πειραιάς-Ηράκλειο. Αρχικά, ήτο χρώματος λευκού, με μία πορτοκαλί διαμήκους ρίγα, πορτοκαλο-πράσινη τσιμινιέρα, και τις λέξεις "MINOAN LINES" με πράσινα γράμματα και "highspeed" με πορτοκαλί, αλλά από το 2007, η τσιμινιέρα βάφτηκε εξ' ολοκλήρου κόκκινη, το ίδιο και ρίγα και η λέξη "highspeed", ενώ το "MINOAN LINES" βάφτηκε μαύρο και άλλαξε γραμματοσειρά και ο "Πρίγκηπας των Κρίνων" στην τσιμινιέρα έγινε ανάγλυφος. Η αλλαγή αυτή των σινιάλων, εφαρμόστηκε και στα υπόλοιπα πλοία της εταιρείας.Το 2009, με την άφιξη των τότε ολοκαίνουργιων πλοίων Cruise Europa και Cruise Olympia, το Olympia Palace αποσύρθηκε από τη γραμμή της Ανκόνας και μεταφέρθηκε στη γραμμή Πάτρα - Κέρκυρα - Ηγουμενίτσα - Βενετία, την οποία μέχρι τότε εκτελούσαν τα Ikarus Palace και Pasiphae Palace, ενώ τα Cruise Europa και Cruise Olympia τοποθετήθηκαν στη γραμμή Πάτρα - Ηγουμενίτσα - Ανκόνα. Με τη μετατόπιση του Olympia Palace στη γραμμή Βενετίας, το Pasiphae Palace μεταφέρθηκε στη SNCM εξυπηρετώντας δρομολόγια ανάμεσα στη Μασσαλία και την Κορσική, ενώ το Ikarus Palace ενοικιάστηκε από τη Grimaldi Lines και ξεκίνησε να εκτελεί δρομολόγια μεταξύ Τυνησίας, Ιταλίας, Ισπανίας και Μαρόκου. Στις αρχές της δεκαετίας το 2010, με την οικονομική κρίση που έπληξε σε μεγάλο βαθμό και την Ελλάδα και την Ιταλία, μειώθηκε σημαντικά η επιβατική κίνηση, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το 2012 οι Μινωικές Γραμμές να καταργήσουν τα δρομολόγια από και προς Βενετία. Το Olympia Palace αποσύρθηκε προσωρινά στο Πέραμα υπό την Grimaldi Lines, ενώ τον Ιούλιο του ίδιου έτους μεταφέρθηκε στην ιταλική εταιρία Tirrenia. Στις 19 Ιουλίου 2012, το Olympia Palace έπλευσε στο ναυπηγείο Palumbo στη Μεσσίνα για τις απαραίτητες μετατροπές. Οι χρωματισμοί του πλοίου παρέμειναν κόκκινοι όσον αφορά τη διαμήκους ρίγα, τη λέξη "highspeed" και την τσιμινιέρα, ενώ οι λέξεις "MINOAN LINES" αντικαταστάτηκαν από τη λέξη "tirrenia" βαμμένη μπλε, ενώ ο πρίγκηπας την κρίνων στην τσιμινιέρα αντικαταστάθηκε με ένα μπλε γράμμα "t" μέσα σε ένα λευκό κύκλο. Μετέπειτα το πλοίο μετονομάστηκε σε Bonaria, τάχθηκε υπό ιταλική σημαία και ο ναύσταθμός του άλλαξε από Ηράκλειο σε Κάλιαρι. Τον Αύγουστο του 2012, το πλοίο τοποθετήθηκε στη γραμμή Τσιβιταβέκια - Κάλιαρι, ενώνοντας την ηπειρωτική Ιταλία με τη Σαρδηνία, αντικαθιστώντας τα τότε προϋπάρχοντα πλοία της κλάσης Strade Romane που εκτελούσαν αυτή τη διαδρομή, μειώνοντας έτσι τη διάρκεια ταξιδιού από 15-16 ώρες σε 11 ώρες. Ωστόσο, η διαδρομή δεν εκτελούταν με την μέγιστη ταχύτητα πλεύσης του πλοίου, καθώς αυτό θα αυξάνει το κόστος λειτουργίας λόγω της υψηλής κατανάλωσης. Έτσι, έπειτα από συμβολή του Υπουργείου Μεταφορών, το ταξίδι διανυόταν με ταχύτητα 21-22 κόμβων, χρησιμοποιώντας μόνο τους δύο από τους τέσσερις κινητήρες. Κατά τη χειμερινή περίοδο, το Bonaria εκτελεί δρομολόγια στη γραμμή Γένοβα - Πόρτο Τόρρες και Τσιβιταβέκια - Όλμπια, λόγω υψηλότερης ανάγκης μεταφοράς φορτίου σε αυτές τις διαδρομές, ενώ τα δρομολόγια Τσιβιταβέκια - Κάλιαρι τα εκτελούσαν πλοία της κλάσης Bithia. Στις 22 Ιανουαρίου 2018, έληξε το συμβόλαιο ναύλωσης υπό Tirrenia, με το καράβι να μεταβιβάζεται στην Grimaldi Lines και να μετονομάζεται σε Cruise Bonaria, ενώ εξακολουθεί να εξυπηρετεί κίνηση από και προς τη Σαρδηνία, αυτή τη φορά εκτελώντας δρομολόγια στη γραμμή Λιβόρνο - Όλμπια. Στα τέλη του 2019, το πλοίο έπλευσε στη Βαλέτα για ορισμένες σημαντικές ανακαινίσεις. Συγκεκριμένα, τοποθετήθηκαν νέες προπέλες και πλαστικοποιήθηκαν τα ύφαλα, ενώ επίσης, τοποθετήθηκαν scrubbers (συσκευές κατάλυσης) στην τσιμινιέρα, με σκοπό την μείωση ρύπων σύμφωνα με την νέα νομοθεσία. Η αλλαγή αυτή έγινε και σε άλλα πλοία της εταιρείας. Το Δεκέμβριο του 2020, ο όμιλος Grimaldi, ιδιοκτήτης των Minoan Lines και Grimaldi Lines, αποφάσισε να προβεί σε μεταξύ ανταλλαγή πλοίων των δύο μεταξύ τους εταιριών. Πιο συγκεκριμένα, αποφασίστηκε το Knossos Palace των Minoan Lines να ανταλλαχθεί με το Cruise Bonaria των Grimaldi Lines. Έτσι, το Knossos Palace ενσωματώθηκε στο στόλο της ιταλικής εταιρίας ως Cruise Bonaria ενώ το ομώνυμο καράβι των Grimaldi επαναφέρθηκε στις Μινωικές Γραμμές και μετονομάστηκε σε Knossos Palace, αντικαθιστώντας το ομώνυμο καράβι. Ο λόγος για αυτή την ανταλλαγή ήταν διότι στην γραμμή Πειραιάς-Ηράκλειο υπήρχε ανάγκη για μεγαλύτερο γκαράζ λόγω του υψηλού φόρτου οχημάτων, και το νέο "Knossos Palace" διέθετε μεγαλύτερο γκαράζ από το προϋπάρχον. Η μετατροπή έλαβε χώρα στο Πέραμα με ορισμένες τροποποιήσεις ώστε να πληροί τις προδιαγραφές των Minoan Lines ώστε να ξαναπλεύσει υπό ελληνική σημαία. Στις 7 Ιανουαρίου 2021 τοποθετήθηκε στη γραμμή Πειραιάς-Ηράκλειο. Το πλοίο αρχικά εκτελούσε ως Olympia Palace τη γραμμή Πάτρα - Ηγουμενίτσα - Ανκόνα και τούμπαλιν μέχρι το 2009,Μεταφέρθηκε στη γραμμή Πάτρα - Κέρκυρα - Ηγουμενίτσα - Βενετία μέχρι το 2012. Ορισμένες φορές εκτελούσε και συμπληρωματικά δρομολόγια στη γραμμή Πειραιάς-Ηράκλειο.Ως Bonaria υπό την Tirrenia, εξυπηρετούσε τη γραμμή Τσιβιταβέκια - Κάλιαρι και το αντίθετο.Ως Cruise Bonaria υπό την Grimaldi Lines, εξυπηρετούσε τη γραμμή Λιβόρνο - Όλμπια και το αντίθετο.Σήμερα, To Knossos Palace εξυπηρετεί την γραμμή Πειραιάς - Ηράκλειο και το αντίθετο. Στις 14 Ιουλίου 2006, στο λιμάνι της Πάτρας, το επίπεδο του τόξου του πλοίου συγκρούστηκε με την προβλήτα του λιμανιού, με αποτέλεσμα την ακινητοποίησή του μέχρι τις 19 Ιουλίου. Στις 24 Ιανουαρίου 2019, κατά τη διάρκεια ενός ελιγμού αναχώρησης στο λιμάνι της Όλμπιας, ισχυροί άνεμοι το οδήγησαν στο να εκτραπεί από την πορεία του, με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με το πλοίο Athara της εταιρείας Tirrenia που ήταν αγκυροβολημένο σε μικρή απόσταση από το Cruise Bonaria . Το Athara υπέστη μικρές ζημιές στη γέφυρά του. Στις 18 Ιουνίου 2020, ενώ το πλοίο ολοκλήρωνε ένα δρομολόγιο μεταξύ Λιβόρνου και Όλμπιας, ξέσπασε φωτιά στο πάνω κατάστρωμα του γκαράζ. Ξεκινώντας από ένα ρυμουλκούμενο ψυγείο, το περιστατικό τέθηκε γρήγορα υπό έλεγχο από το πλήρωμα με τη βοήθεια πυροσβεστικής. Το "Cruise Bonaria" αγκυροβόλησε τελικά στην προβλήτα Isola Bianca περίπου στις 6.30 μ.μ. με τους 150 επιβάτες του να αποβιβάζονται εκεί. Festos Palace Minoan Lines H/S/F Knossos Palace στην επίσημη ιστοσελίδα της Minoan Lines Αρχειοθετήθηκε 2019-02-10 στο Wayback Machine.
|
Το Knossos Palace είναι επιβατηγό/οχηματαγωγό πορθμείο, που αποτελεί τμήμα του στόλου της Minoan Lines. Ναυπηγήθηκε το 2000 στα ναυπηγεία της Sestri Cantieri Navale Spa. Είναι αδελφό πλοίο του Festos Palace, με το οποίο έχει την ίδια χωρητικότητα, ταχύτητα και όψεις, αλλά και με το Kydon Palace, με το οποίο όμως έχουν διαφορετικές όψεις, ενώ έχουν άλλο ένα αδερφό, το "Cruise Bonaria" της Grimaldi Lines. Χωράει μέχρι 2.184 επιβάτες το καλοκαίρι, 1.865 τον χειμώνα και 735 οχήματα Ι.Χ.[1], διαθέτει 660 κλίνες και 700 καθίσματα αεροπορικού τύπου για τους επιβάτες, 600 οικονομικής θέσης και 100 διακεκριμένης. Το σκάφος τροφοδοτείται από τέσσερις ντιζελοκινητήρες Wärtsilä 16V46C με συνδυασμένη δύναμη των 67,517 kW, και φτάνει ταχύτητες μέχρι 31,6 κόμβους. Το όνομα του πλοίου σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει 'Παλάτι της Κνωσσού". Οι καμπίνες είναι εξοπλισμένες με τηλέφωνο και Τηλεόραση, και διαχωρίζονται σε λουξ, τετράκλινες και δίκλινες, ενώ τα αεροπορικά καθίσματα σε οικονομικής και VIP. Το πλοίο διαθέτει δύο εστιατόρια (A La Carte και Self Service) και κυλικείο για την παρασκευή γευμάτων, καθώς και συνεδριακό κέντρο, κινηματογράφο, καζίνο, ντισκοτέκ, Internet Cafe, δορυφορικό τηλέφωνο και φαξ, πισίνες, παιδική χαρά, κυλιόμενες σκάλες, καταστήματα, νοσοκομείο και πτερύγια ευστάθειας, ενώ διαθέτει Online internet.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95/%CE%93_-_%CE%9F/%CE%93_%CE%9A%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%8C%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%82_(2001)
|
Δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν
|
Η δολοφονία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν ήταν το αποκορύφωμα μιας συγκέντρωσης κατά της βίας υπέρ της ειρηνευτικής διαδικασίας του Όσλο. Ο Ράμπιν απαξιώθηκε προσωπικά από τους δεξιούς συντηρητικούς και τους ηγέτες του Λικούντ που αντιλήφθηκαν την ειρηνευτική διαδικασία ως απόπειρα υποχώρησης των κατεχόμενων εδαφών και συνθηκολόγηση με τους εχθρούς του Ισραήλ.Οι εθνικοί θρησκευτικοί συντηρητικοί και οι ηγέτες του κόμματος Λικούντ πίστευαν ότι η απόσυρση από οποιαδήποτε «εβραϊκή» γη ήταν αίρεση. Ο ηγέτης του Λικούντ και μελλοντικός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, κατηγόρησε την κυβέρνηση του Ράμπιν ότι «απομακρύνθηκε από την εβραϊκή παράδοση [...] και τις εβραϊκές αξίες». Οι δεξιοί ραβίνοι που συνδέονται με το κίνημα των εποίκων απαγόρευσαν εδαφικές παραχωρήσεις στους Παλαιστίνιους και απαγόρευσαν στους στρατιώτες των ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων να εκκενώσουν Εβραίους εποίκους βάσει των συμφωνιών. Μερικοί ραβίνοι διακήρυξαν το ντιν ρόντεφ, με βάση έναν παραδοσιακό εβραϊκό νόμο αυτοάμυνας, εναντίον του Ράμπιν προσωπικά, υποστηρίζοντας ότι οι Συμφωνίες του Όσλο θα έθεταν σε κίνδυνο τις ζωές των Εβραίων.Οι συγκεντρώσεις που οργανώθηκαν από το Λικούντ και άλλες δεξιές ομάδες παρουσίαζαν απεικονίσεις του Ράμπιν με στολή των SS ή στο στόχαστρο ενός όπλου. Οι διαδηλωτές συνέκριναν το Εργατικό Κόμμα με τους Ναζί και τον Ράμπιν με τον Αδόλφο Χίτλερ και φώναζαν, «Ο Ράμπιν είναι δολοφόνος» και «Ο Ράμπιν είναι προδότης». Τον Ιούλιο του 1995, ο Νετανιάχου οδήγησε μια εικονική νεκρική πομπή με ένα φέρετρο και τη θηλιά του δήμιου σε μια συγκέντρωση κατά του Ράμπιν όπου οι διαδηλωτές φώναζαν, "Θάνατος στον Ράμπιν". Ο επικεφαλής της εσωτερικής ασφάλειας, Κάρμι Γκίλον, ειδοποίησε τότε τον Νετανιάχου για μια συνωμοσία για τη ζωή του Ράμπιν και του ζήτησε να μετριάσει τη ρητορική των διαδηλώσεων, κάτι που ο Νετανιάχου αρνήθηκε να κάνει. Ο Νετανιάχου επίσης αρνήθηκε οποιαδήποτε πρόθεση υποκίνησης βίας. Ο ίδιος ο Ράμπιν αγνόησε τέτοιες διαμαρτυρίες . Σύμφωνα με τον Γκίλον, ο Ράμπιν αρνήθηκε να φορέσει ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο και προτίμησε να μην χρησιμοποιήσει το θωρακισμένο αυτοκίνητο που αγόρασε για αυτόν. Υποστηρικτές της Αριστεράς οργάνωσαν συγκεντρώσεις υπέρ της ειρήνης για την υποστήριξη των Συμφωνιών του Όσλο. Μία τέτοια συγκέντρωση ήταν και στο Τελ Αβίβ που έγινε η δολοφονία. Δράστης ήταν ο Γιγκάλ Αμίρ, ένας 25χρονος πρώην ακροδεξιός φοιτητής νομικής στο Πανεπιστήμιο Μπαρ-Ιλάν. Ο Αμίρ είχε εναντιωθεί σθεναρά στην ειρηνευτική πρωτοβουλία του Ράμπιν, ιδιαίτερα στην υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο, επειδή ένιωθε ότι η αποχώρηση του Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη θα στερούσε στους Εβραίους τη «βιβλική κληρονομιά που είχαν ανακτήσει με την ίδρυση οικισμών». Ο Αμίρ είχε φτάσει να πιστεύει ότι ο Ράμπιν ήταν Ρόντεφ, που σημαίνει «διώκτης» που έθετε σε κίνδυνο τις ζωές των Εβραίων. Η έννοια του Ντιν Ρόντεφ ("νόμος του διώκτη") είναι μέρος του παραδοσιακού εβραϊκού νόμου. Ο Αμίρ πίστευε ότι θα δικαιωνόταν υπό τον Ντιν Ρόντεφ να απομακρύνει τον Ράμπιν ως απειλή για τους Εβραίους στα εδάφη. Στους ισραηλινούς οικισμούς, φυλλάδια που συζητούσαν την εγκυρότητα της εφαρμογής του ντιν ρόντεφ και του ντιν μόσερ («νόμος του πληροφοριοδότη») στον Ράμπιν και τις Συμφωνίες του Όσλο διανεμήθηκαν σε συναγωγές. Υπήρχε διαφωνία μεταξύ των θρησκευόμενων Σιωνιστών ως προς το αν ο Αμίρ εξασφάλισε ποτέ την άδεια από έναν ραβίνο για να πραγματοποιήσει τη δολοφονία του Ράμπιν. Ο πατέρας του δήλωσε αργότερα ότι τους μήνες πριν από τη δολοφονία, ο Αμίρ «είπε επανειλημμένα ότι ο πρωθυπουργός έπρεπε να δολοφονηθεί επειδή εκδόθηκε ένα ντιν ρόντεφ εναντίον του». Κατά τη διάρκεια της μετέπειτα δίκης του, ο Αμίρ δήλωσε: «Ενέργησα σύμφωνα με τον ντιν ρόντεφ... Δεν ήταν προσωπική πράξη, απλώς ήθελα [ο Ράμπιν] να απομακρυνθεί από τη θέση του». Για τις ριζοσπαστικές δραστηριότητές του, ο Γιγκάλ Αμίρ είχε τεθεί υπό την προσοχή της ισραηλινής υπηρεσίας εσωτερικής ασφάλειας (Σιν Μπετ), αλλά η οργάνωση είχε πληροφορίες μόνο για την προσπάθεια του Αμίρ να δημιουργήσει μια αντιαραβική πολιτοφυλακή, όχι για σχόλια σχετικά με τη δολοφονία του Ράμπιν, τα οποία ο ίδιος είχε ανοιχτά δηλώσει σε έναν αριθμό ατόμων. Ένα άλλο περιστατικό που περιγράφει τα σχόλια του Αμίρ σε έναν συμφοιτητή του σχετικά με τη δήλωση του πριν από μια προηγούμενη, ματαιωμένη απόπειρα κατά της ζωής του, αγνοήθηκε από την οργάνωση ως "μη αξιόπιστη". Η πηγή αρνήθηκε να αναφερθεί στον Αμίρ ονομαστικά, αλλά τον περιέγραψε ως «κοντό Υεμενίτη με σγουρά μαλλιά». Σε απάντηση στις έντονες διαμαρτυρίες στους δρόμους από δεξιούς αντιπάλους της ειρηνευτικής διαδικασίας του Όσλο, ένας συνασπισμός αριστερών κομμάτων και ειρηνευτικών ομάδων οργάνωσε μια συγκέντρωση υπέρ της ειρηνευτικής διαδικασίας στην πλατεία Βασιλέων του Τελ Αβίβ στις 4 Νοεμβρίου 1995. Ο Ράμπιν παρευρέθηκε στη συγκέντρωση, μαζί με άλλους, όπως ο Υπουργός Εξωτερικών Σιμόν Πέρες. Η συγκέντρωση προσέλκυσε πλήθος άνω των 100.000 ατόμων. Στις δηλώσεις του στη συγκέντρωση, ο Ράμπιν δήλωσε: «Πάντα πίστευα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν ειρήνη και είναι έτοιμοι να ρισκάρουν γι' αυτήν». Μετά το συλλαλητήριο, ο Ράμπιν περπάτησε από τα σκαλιά του δημαρχείου προς το αυτοκίνητό του. Καθώς μπήκε στο αυτοκίνητο, ο Αμίρ πλησίασε το αυτοκίνητο από το πίσω μέρος και πυροβόλησε δύο φορές τον Ράμπιν με ένα ημιαυτόματο πιστόλι Beretta 84F. Ο Ράμπιν χτυπήθηκε στην κοιλιά και στο στήθος. Ο Αμίρ ακινητοποιήθηκε αμέσως από τους σωματοφύλακες και την αστυνομία του Ράμπιν στον τόπο και πυροβόλησε ακόμη μια φορά τον σωματοφύλακα Γιοράμ Ρούμπιν κατά τη διάρκεια του μάχης, τραυματίζοντάς τον ελαφρά. Ο Αμίρ συνελήφθη επί τόπου με το όπλο. Μετά οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα λίγα τετράγωνα πιο πέρα.Ο Γιοράμ Ρούμπιν προσπάθησε να πάρει τον Ράμπιν στο αυτοκίνητο, αλλά το σώμα του ήταν "βαρύ".Ένας άλλος από τους σωματοφύλακες του Ράμπιν, ο Σάι Γκλάσερ, βοήθησε να τοποθετηθεί ο Ράμπιν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Ο οδηγός, Μεναχέμ Νταμάτι, έλαβε εντολή να μεταφερθεί στο Ιατρικό Κέντρο του Τελ Αβίβ Σουράσκυ, σε μικρή απόσταση με το αυτοκίνητο. Ωστόσο ο Νταμάτι αποπροσανατολίστηκε από την υστερία των πυροβολισμών και τα πλήθη που στριμώχνονταν στους δρόμους, με αποτέλεσμα να χάσει τον προσανατολισμό του. Ο Ράμπιν, ο οποίος αιμορραγούσε πολύ, είχε αρχικά τις αισθήσεις του και είπε ότι νόμιζε ότι είχε πληγωθεί αλλά όχι πολύ άσχημα πριν λιποθυμήσει. Ο Νταμάτι οδήγησε μανιωδώς προσπαθώντας να βρει το νοσοκομείο, ανάβοντας τα κόκκινα φανάρια για να αποφύγει τους πεζούς. Όταν εντόπισε έναν αστυνομικό, τον διέταξε να μπει στο όχημα και να τον κατευθύνει στο νοσοκομείο. Δύο λεπτά αργότερα στις 21:52, περίπου δέκα λεπτά μετά τον πυροβολισμό, το αυτοκίνητο έφτασε στο νοσοκομείο.Εκείνη τη στιγμή, ο Ράμπιν δεν ανέπνεε και δεν είχε σφυγμό. Οι γιατροί πραγματοποίησαν μια αρχική εξέταση, Στη συνέχεια του αφαίρεσαν τον αέρα που είχε εισχωρήσει στη δεξιά θωρακική κοιλότητα του με έναν σωλήνα που εισήχθη στο πλευρό του. Μετά την αποστράγγιση του αέρα από το στήθος του Ράμπιν, ο σφυγμός του επανεμφανίστηκε. Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση. Εν τω μεταξύ, υπουργοί της κυβέρνησης, στρατιωτικοί, αξιωματούχοι ασφαλείας και μέλη της οικογένειας του Ράμπιν έφτασαν στο νοσοκομείο, όπως και ο Αρχηγός του Επιτελείου του Ράμπιν, Εϊτάν Χάμπερ. Όταν τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν τον πυροβολισμό, πλήθος θεατών και δημοσιογράφων άρχισε να συγκεντρώνεται μπροστά από το νοσοκομείο. Κάποια στιγμή, οι γιατροί κατάφεραν να σταθεροποιήσουν για λίγο τα ζωτικά του σημεία και αφού ενημερώθηκε, ο Χάμπερ είπε σε υψηλόβαθμο στέλεχος του Υπουργείου Άμυνας να ξεκινήσει τις προετοιμασίες για τη δημιουργία ενός αυτοσχέδιου γραφείου στο νοσοκομείο με τηλέφωνα και γραμμές φαξ για να μπορέσει ο Ράμπιν να συνεχίσει το έργο του ως Πρωθυπουργός ενώ αναρρώνει. Ωστόσο, η κατάσταση του Ράμπιν επιδεινώθηκε γρήγορα και πάλι. Αφού σταμάτησε η καρδιά του, ένας χειρουργός έκανε καρδιακές μαλλλάξεις σε μια τελευταία προσπάθεια να τον σώσει. Στις 23:02, μία ώρα και τριάντα δύο λεπτά μετά τον πυροβολισμό, οι γιατροί εγκατέλειψαν τις προσπάθειές τους και διαπίστωσαν τον θάνατό του. Στις 23:15, ο Εϊτάν Χάμπερ εξήλθε από το νοσοκομείο και ανακοίνωσε στα μέσα ενημέρωσης τον θάνατο του Ράμπιν: «Η κυβέρνηση του Ισραήλ ανακοινώνει με έκπληξη και βαθιά θλίψη τον θάνατο του πρωθυπουργού και υπουργού Άμυνας Γιτζάκ Ράμπιν, ο οποίος δολοφονήθηκε απόψε στο Τελ Αβίβ. Η κυβέρνηση θα συνέλθει σε μία ώρα για να πενθήσει στο Τελ Αβίβ. Ευλογημένη η μνήμη του». Στην τσέπη του Ράμπιν υπήρχε ένα αιματοβαμμένο φύλλο χαρτιού με τους στίχους του γνωστού ισραηλινού τραγουδιού "Σιρ ΛαΣαλόμ" ("Τραγούδι για την Ειρήνη"), το οποίο τραγουδήθηκε στο συλλαλητήριο και αναφέρεται στην αδυναμία επιστροφής ενός νεκρού στη ζωή και, επομένως, στην ανάγκη για ειρήνη. Λίγο μετά το θάνατο του Ράμπιν, πραγματοποιήθηκε έκτακτη συνεδρίαση του ισραηλινού υπουργικού συμβουλίου κατά την οποία ο Σιμόν Πέρες, ο οποίος τότε υπηρετούσε ως υπουργός Εξωτερικών, ανέλαβε χρέη πρωθυπουργού. Περίπου τρεις ώρες μετά τον θάνατο του Ράμπιν, ο Γιεχούντα Χις, ο επικεφαλής παθολόγος της ισραηλινής κυβέρνησης, έφτασε στο Νοσοκομείο Ιτσίλοφ για να πραγματοποιήσει αυτοψία μαζί με δύο βοηθούς, συμπεριλαμβανομένου ενός φωτογράφου. Η αυτοψία διαπίστωσε ότι μια σφαίρα είχε εισέλθει στο κάτω μέρος της πλάτης του Ράμπιν, έσπασε τη σπλήνα του και τρύπησε τον αριστερό του πνεύμονα, ενώ η άλλη τρύπησε την πλάτη του κάτω από την κλείδα, έσπασε το πλευρό του και τρύπησε τον δεξιό του πνεύμονα. Ο Χις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ράμπιν είχε πεθάνει από τεράστια απώλεια αίματος και την καταστροφή και των δύο πνευμόνων του και ότι οι πιθανότητές του να επιζήσει από τον πυροβολισμό ήταν εξαιρετικά χαμηλές. Ένα επακόλουθο εγκεφαλογράφημα βρήκε μια εμβολή σε μια από τις εγκεφαλικές αρτηρίες του Ράμπιν, έναν μεγάλο θύλακα αέρα που είχε εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος του στους πνεύμονες και έφτασε στον εγκέφαλο, περιορίζοντας τη ροή του αίματος και του οξυγόνου. Αυτή η απόφραξη είχε εμποδίσει την προσπάθεια ανάνηψης.Ο Αμίρ ανακρίθηκε από τον επικεφαλής επιθεωρητή Μότι Ναφτάλι. Έκανε μια πλήρη ομολογία και αφού του είπαν ότι ο Ράμπιν πέθανε, ο Αμίρ εξέφρασε τη χαρά του. Αστυνομικοί και μελη της Σιν Μπετ εισέβαλαν στη συνέχεια στο σπίτι της οικογένειας Αμίρ στην Χερτζίλια, όπου συνέλαβαν τον αδελφό του Αμίρ, Χαγκάι, τον οποίο είχε εμπλέξει ως συνεργό του κατά την ανάκρισή του. Η κηδεία του Ράμπιν έγινε στις 6 Νοεμβρίου, δύο ημέρες μετά τη δολοφονία, στο νεκροταφείο του Όρους Χερτζλ στην Ιερουσαλήμ , όπου ο Ράμπιν τάφηκε αργότερα. Εκατοντάδες παγκόσμιοι ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων περίπου 80 αρχηγών κρατών. Μεταξύ άλλων παρευρέθηκαν στην κηδεία: ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπιλ Κλίντον, ο Βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας , η Βασίλισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας, ο Ρώσος πρωθυπουργός Βίκτορ Τσερνομιρντίν, ο Ισπανός πρωθυπουργός και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Φελίπε Γκονζάλεθ, ο Πρωθυπουργός του Καναδά Ζαν Κρετιέν, ο ασκών καθήκοντα πρωθυπουργού του Ισραήλ και Υπουργός Εξωτερικών Σιμόν Πέρες, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπούτρος Γκάλι, και ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ.Μια εθνική ημέρα μνήμης για τον Ράμπιν ορίζεται την ημερομηνία του θανάτου του σύμφωνα με το εβραϊκό ημερολόγιο. Ο Γιγκάλ Αμίρ δικάστηκε για τη δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν, ενώ ο αδελφός του Χαγκάι Αμίρ και ο Ντρορ Αντάνι, που ήταν συνεργοί του στη δολοφονία, δικάστηκαν για συνωμοσία για τη δολοφονία του Ράμπιν. Ο Γιγκάλ Αμίρ καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία του Ράμπιν και επιπλέον έξι χρόνια για τον τραυματισμό του Γιοράμ Ρούμπιν. Ενώ στο Ισραήλ συνηθίζεται ο Πρόεδρος να μειώνει την ισόβια κάθειρξη σε καθορισμένη περίοδο, συνήθως 20–30 ετών, με δυνατότητα περαιτέρω μείωσης για καλή συμπεριφορά, η ποινή του Αμίρ δεν μειώθηκε. Το 2001, η Κνεσέτ ψήφισε αργότερα τον νόμο Γιγκάλ Αμίρ, ο οποίος απαγορεύει σε μια επιτροπή αποφυλάκισης να προτείνει χάρη ή μείωση ποινής για τον δολοφόνο ενός πρωθυπουργού. Ο Αντάνι καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλάκιση, ενώ ο Χαγκάι Αμίρ καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση, η οποία αυξήθηκε σε 16 χρόνια μετά από έφεση και αργότερα έλαβε ένα επιπλέον έτος φυλάκισης για απειλή να σκοτώσει τον πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν. Ο Αντάνι αφέθηκε ελεύθερος το 2002 και ο Χαγκάι Αμίρ το 2012. Ο Γιγκάλ Αμίρ παραμένει έγκλειστος εώς σήμερα.Μετά τη δολοφονία, αποκαλύφθηκε ότι ο Αβισάι Ραβίβ, ένας πολύ γνωστός δεξιός εξτρεμιστής εκείνη την εποχή, ήταν στην πραγματικότητα ένας πράκτορας της Σιν Μπετ με την κωδική ονομασία Σαμπανέ. Ο Ραβίβ αργότερα αθωώθηκε στο δικαστήριο από τις κατηγορίες ότι δεν κατάφερε να αποτρέψει τη δολοφονία. Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις ότι ο Ραβίβ γνώριζε ότι ο Γιγκάλ Αμίρ σχεδίαζε να σκοτώσει τον Ράμπιν. Η δολοφονία του Ράμπιν συγκλόνισε την ισραηλινή κοινή γνώμη. Συλλαλητήρια και μνημόσυνα πραγματοποιήθηκαν κοντά στην Πλατεία Βασιλέων του Ισραήλ -που αργότερα μετονομάστηκε σε Πλατεία Ράμπιν προς τιμήν του- καθώς και κοντά στο σπίτι του Ράμπιν, στο κτίριο της Κνεσέτ και στο σπίτι του δολοφόνου. Πολλοί άλλοι δρόμοι και δημόσια κτίρια εντός του Ισραήλ και διεθνώς ονομάστηκαν επίσης για τον Ράμπιν. Η δολοφονία έχει περιγραφεί ως εμβληματική ενός «πολιτιστικός αγώνας» μεταξύ θρησκευτικών δεξιών και κοσμικών αριστερών δυνάμεων εντός του Ισραήλ. Ο Ιλάν Πέλεγκ του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής έχει περιγράψει τη δολοφονία του Ράμπιν ως «αντανάκλαση ενός βαθέος πολιτισμικού χάσματος εντός του πολιτικού σώματος του Ισραήλ [...] στενά συνδεδεμένο με την ειρηνευτική διαδικασία» που δείχνει και τα δύο αυξημένα πόλωση και πολιτική σύγκρουση στη χώρα.Στις 28 Μαρτίου 1996, η Επιτροπή Σάνμγκαρ εξέδωσε την τελική της έκθεση σχετικά με τη δολοφονία. Ήταν επικριτική απέναντι στην Σιν Μπετ επειδή έθεσε τον Πρωθυπουργό σε κίνδυνο και αγνόησε τις απειλές για τη ζωή του από Εβραίους εξτρεμιστές.Λόγω της τελικής αποτυχίας περαιτέρω προόδου στις Συμφωνίες του Όσλο, υπάρχει μια κυρίαρχη άποψη για τη δολοφονία που τη θεωρεί ως εξαιρετικά "επιτυχημένη" αν όχι την "πιο επιτυχημένη" πολιτική δολοφονία στη σύγχρονη ιστορία όσον αφορά την επίτευξη των πολιτικών στόχων του δράστη της. Karpin, Michael· Friedman, Ina (1998). Murder in the Name of God: The Plot to Kill Yitzhak Rabin. Granta. ISBN 0-8050-5749-8. "Israel marks Rabin assassination", BBC, Nov 12, 2005 "A sombre night in Rabin Square", BBC, Nov 12, 2005 Could He Have Been Saved? An article by Ronen Bergman in Haaretz 10-minute video of Rabin's assassination hosted on Google Video Assassination part of the Kempler video on CNN (10 seconds) Koenraad Elst on Yitzhak Rabin's Assassination Αρχειοθετήθηκε 2008-05-13 στο Wayback Machine. «The Night in Question». This American Life. Επεισόδιο 570. Chicago. October 16, 2015. Public Radio Exchange. WBEZ. http://www.thisamericanlife.org/radio-archives/episode/570/the-night-in-question. Covers the assassination and its conspiracy theories, including an interview with Yigal Amir's brother and co-conspirator Hagai Amir and a new forensic examination of the shirt Rabin was wearing when he was shot.
|
Η δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν, του πέμπτου πρωθυπουργού του Ισραήλ, έλαβε χώρα στις 21:30 μ.μ στις 4 Νοεμβρίου 1995, στο τέλος μιας συγκέντρωσης για την υποστήριξη των Συμφωνιών του Όσλο στην Πλατεία Βασιλέων του Ισραήλ στο Τελ Αβίβ. Ο δολοφόνος, ένας Ισραηλινός υπερεθνικιστής ονόματι Γιγκάλ Αμίρ, αντιτάχθηκε ριζικά στην ειρηνευτική πρωτοβουλία του πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν, ιδιαίτερα στην υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%B9%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BA_%CE%A1%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD
|
Ισαβέλλα Μαγκόεβα
|
Η Μαγκόεβα στην εφηβεία της εργάστηκε ως μοντέλο μόδας. Άρχισε να ενδιαφέρεται για την αριστερή ιδεολογία όταν ήταν στο τέλος της εφηβείας της και άρχισε να συμμετέχει σε πολιτικά γεγονότα κατά τη διάρκεια των ρωσικών διαμαρτυρίων του 2011-2012.Ήταν μια από τις κορυφαίες ομιλήτριες στην τρίτη διαδήλωση του κινήματος «March of Millions» στη Μόσχα και μια από τους διοργανωτές της «Σχολής Δημοτικής Δημοσιογραφίας» για την Επιτροπή της 6ης Μαΐου (ένας οργανισμός που υποστηρίζει τους Ρώσους πολιτικούς κρατούμενους). Συμμετείχε επίσης σε πολλές συζητήσεις, μερικές από τις οποίες προβλήθηκαν στη Ρωσική Τηλεόραση. Κατά τη διάρκεια των εκλογών του Συμβουλίου Συντονισμού της Αντιπολίτευσης, ήταν υποψήφια από το μπλοκ «Νέα Αριστερά». Ορισμένοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί ακτιβιστές την συνέκριναν με τη γνωστή ακτιβίστρια της Χιλής Καμίλα Βαλέχο. Σε μια συνέντευξη της στην εφημερίδα «Moi Raion» (Η Περιφέρεια Μου) , η Μαγκόεβα μίλησε για την ανάπτυξη των κοινωνικών κινημάτων και την ανάγκη να αγωνιστεί η ίδια για την πολιτική εξουσία, για τις εκλογές στο Συντονιστικό Συμβούλιο της Αντιπολίτευσης, για τον αριστερό φεμινισμό, τον αντι-φασισμό και τι μπορούν να μάθουν οι σύγχρονοι πολιτικοί ακτιβιστές από την αρχαία Ιαπωνική τέχνη της περιφρούρησης. «Είναι ανακριβές όταν χαρακτηρίζουν όλους μας ότι επιδιώκουμε μια επιστροφή στο παρελθόν. Αυτό απλά δεν είναι αλήθεια. Είμαστε μια νέα εκσυγχρονισμένη μορφή σοσιαλισμού». Είμαι στο Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα επειδή ο σταλινισμός είναι απαράδεκτος για μένα και η σοσιαλιστική μου επιλογή είναι αδιαχώριστη από το σύγχρονο διεθνές κίνημα ενάντια στην παντοδυναμία της αγοράς και του παγκόσμιου καπιταλισμού. Και, φυσικά, η οργάνωση για μένα δεν είναι ηγέτες που περιβάλλονται από σιωπηλούς σημαιοφόρους, αλλά μια συλλογική ισότητα, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται δημοκρατικά». Isabel Magkoeva's page Αρχειοθετήθηκε 2012-10-08 στο Wayback Machine. at Opposition Coordination Council site.Ισαβέλλα Μαγκόεβα, επίσημος λογαριασμός στο Twitter. Ισαβέλλα Μαγκόεβα, επίσημος λογαριασμός στο Facebook.
|
Η Ισαβέλλα Μαγκόεβα (Ρωσικά: Изабель Казбековна Магкоева, γεννημένη στις 20 Ιανουαρίου 1991) είναι Ρωσίδα πολιτική ακτιβίστρια. Είναι απόφοιτη του Ρωσικού κρατικού πανεπιστημίου για τις ανθρωπιστικές επιστήμες, με ειδίκευση στις ανατολίτικες σπουδές και την ιαπωνική λογοτεχνία και εξέχουσα μέλος του ρωσικού σοσιαλιστικού κινήματος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CE%B5%CE%B2%CE%B1
|
Τράμπζονσπορ
|
Το ποδοσφαιρικό τμήμα είναι η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα της Τουρκίας που δεν εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη και η οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα της πρώτης κατηγορίας της χώρας. Το τμήμα καλαθοσφαίρισης είναι το μοναδικό που έχει φτάσει σε τελικό ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, όταν το 2015 αγωνίστηκε στον τελικό του Γιουροτσάλεντζ, όπου και ηττήθηκε από τη Ναντέρ με 64–63. Το 1984, η Τράμπζονσπορ σχεδίαζε να δημιουργήσει ομάδα χειροσφαίρισης, αλλά το εγχείρημα εγκαταλήφθηκε αργότερα. Έπειτα από 26 χρόνια, στις 24 Φεβρουαρίου του 2010 δημιουργήθηκε η ομάδα χειροσφαίρισης του συλλόγου, το τρίτο κατά σειρά ομαδικό τμήμα, η οποία γρήγορα κατάφερε να φτάσει στην κορυφαία κατηγορία της χώρας (Türkiye Erkekler Hentbol Süper Ligi). Επίσημος ιστότοπος
|
Η Τράμπζονσπορ (τουρκικά: Trabzonspor, προφέρεται: [ˈtrabzonspor]) είναι τούρκικος αθλητικός σύλλογος με έδρα την Τραπεζούντα. Ιδρύθηκε στις 2 Αυγούστου του 1967. Διαθέτει τμήματα ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης, πετοσφαίρισης, χειροσφαίρισης, στίβου, κολύμβησης, επιτραπέζιας αντισφαίρισης, τζούντο και σκοποβολής. Τα τμήματα ποδοσφαίρου και καλαθοσφαίρισης αγωνίζονται σε επαγγελματικό επίπεδο, ενώ τα υπόλοιπα τμήματα είναι ερασιτεχνικά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%81
|
Εκκλησία Κιντανέ Μεχρέτ (Ιερουσαλήμ)
|
Το Κιντανέ Μεχρέτ (ኪዳነ ምሕረት) είναι φράση στη Γλώσσα Γκεζ, η οποία μεταφράζεται ως «Σύμφωνο του Ελέους». Αναφέρεται σε αιθιοπική παράδοση σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς υποσχέθηκε στη μητέρα του πως θα συγχωρούσε τα αμαρτήματα εκείνων οι οποίοι ζήτησαν την μεσολάβησή της.Ο εορτασμός της Παναγίας του Συμφώνου του Ελέους εορτάζεται στις 16 Γιεκατίτ (αιθιοπικό ημερολόγιο), ημερομηνία η οποία αντιστοιχεί στις 24 Φεβρουαρίου (γρηγοριανό ημερολόγιο), με εξαίρεση τα δίσεκτα έτη, όταν και η συγκεκριμένη ημερομηνία αντιστοιχεί στις 25 Φεβρουαρίου, καθώς, βάση του αιθιοπικού ημερολογίου, η πρόσθετη ημέρα εντάσσεται στον, σύμφωνα με το γρηγοριανό ημερολόγιο, μήνα Σεπτέμβριο. Ο Αυτοκράτορας της Αιθιοπίας, Ιωάννης Δ΄, χρησιμοποίησε λάφυρα πολέμου τα οποία είχαν αποκτηθεί κατά τη διάρκεια πολεμικής σύγκρουσης με το Χεδιβάτο της Αιγύπτου προκειμένου να προχωρήσει στην απόκτηση γαιών, νότια της Παλαιάς Πόλεως της Ιερουσαλήμ. Οι εργασίες ανέγερσης ξεκίνησαν το 1893, έπειτα από τον θάνατο του Ιωάννη, το 1889, ενώ η κατασκευή της εκκλησίας ολοκληρώθηκε το 1901, κατά τη διάρκεια της περιόδου βασιλείας του Αυτοκράτορα Μενελίκ Β΄. Η Εκκλησία Κιντανέ Μεχρέτ στην Ιερουσαλήμ είναι κυκλικού σχήματος, με θόλο ύψους, περίπου, 30 μέτρων. Όπως και στην πλειοψηφία των αιθιοπικών εκκλησιών, το εσωτερικό αποτελείται από τρεις ομόκεντρους δακτυλίους. Στο μέσον, ευρίσκεται το τετραγωνικό μεκντές (αμχαρικά: መቅደስ), «ιερό», επίσης ονομαζόμενο ως κιντιστέ κιντουσάν (αμχαρικά: ቅድስተ ቅዱሳን), «άγιο των αγίων», όπου μόνον οι ιερείς και οι διάκονοι έχουν δικαίωμα εισόδου, ενώ περιέχει το ταμπότ, τον πίνακα επί του οποίου εορτάζεται η Θεία Ευχαριστία. Περιμετρικά αυτού, βρίσκεται το κυκλικό τμήμα, το οποίο είναι γνωστό ως κιντίστ (αμχαρικά: ቅድስት), «άγιο», το οποίο προορίζεται για εκείνους οι οποίοι είναι σε θέση να λάβουν την Θεία Κοινωνία. Ο εξωτερικός κυκλικός δακτύλιος, το κνε μαχλέτ (αμχαρικά: ቅኔ ማሕሌት) προορίζεται για τους ψάλτες, ενώ δικαίωμα πρόσβασης έχει το σύνολο των πιστών, ανεξαιρέτως. Το μοναστήρι του Ντεμπρέ Γκενέτ δεν είναι το μοναδικό της Ιερουσαλήμ που να περιλαμβάνει Αιθίοπες μοναχούς. Συγκεκριμένα, επί της οροφής του Παρεκκλησίου της Αγίας Ελένης της Εκκλησίας του Παναγίου Τάφου, Αιθίοπες μοναχοί είναι εγκατεστημένοι από το 1850, εντός υποτυπώδους μοναστηριού γνωστού ως Ντεΐρ ες-Σουλτάν, καθώς και δύο συνδεόμενων παρεκκλησίων, από το 1970. Το καθεστώς ιδιοκτησίας τους, αποτελεί αντικείμενο διαμάχης μεταξύ της Αιθιοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Κοπτικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Αλεξανδρείας.
|
Η Εκκλησία Κιντανέ Μεχρέτ (αμχαρικά: ኪዳነ ምሕረት) στην Ιερουσαλήμ αποτελεί τμήμα του μοναστηριού του Ντεμπρέ Γκενέτ (ደብረ ገነት), του οποίου η ονομασία μεταφράζεται ως «Μοναστήρι του Παραδείσου».Το μοναστήρι και η εκκλησία του υπάγονται θρησκευτικά στην Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AD_%CE%9C%CE%B5%CF%87%CF%81%CE%AD%CF%84_(%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%BC)
|
Αντίστροφη μηχανική
|
Σήμερα η μηχανική αυτή βρίσκει εφαρμογές στη μηχανική των υπολογιστών, τη μηχανολογία, την ηλεκτρονική μηχανική, τη χημική μηχανική, και τη βιολογία συστημάτων. Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται ορισμένες φορές για να κατασκευαστεί ένα προϊόν αντίστοιχο αυτού που ήδη υπάρχει, αλλά δε διαθέτουμε επαρκή στοιχεία και άλλες φορές για να συμπληρώσουμε τις γνώσεις µας µε στόχο την επέκταση αυτού του προϊόντος. Ο τελικός στόχος είναι να εξάγουμε συμπεράσματα, που δεν θα απαιτούν επιπλέον μελέτη του υλικού για να προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια που συνδέεται µε αυτό. Η αρχή της αντίστροφης μηχανικής εμφανίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 2010, όταν και εμφανίστηκε η ανάγκη κατανόησης της ραγδαία αναπτυσσόμενης τεχνολογίας τόσο για τις συσκευές όσο και τα προϊόντα, που είχαν υλοποιηθεί. Ο απώτερος στόχος είναι η παροχή τεχνογνωσίας στην κατασκευαστική και την παραγωγική βιομηχανία για τη δραστική βελτίωση αλλά και αναβάθμιση των υπαρχόντων υλικών και την παροχή καινοτομικών, που θα μπορούν να υπερτερούν ποιοτικά έναντι αυτών, που βρίσκονται ήδη σε κυκλοφορία. Φυσικά ο επόμενες διαδικασίες, που αφορούν πολλά και διαφορετικά στοιχεία της παραγωγής, της συναρμολόγησης, των πωλήσεων, της προώθησης, μένουν ως έχουν. Η αντίστροφη μηχανική ως σχεδιαστικό µέσο, εμφανίστηκε αρχικά στην Ιαπωνία, και εισήχθη κυρίως για την αντιγραφή προϊόντων. Αρχικά αντιμετωπίστηκε ιδιαιτέρως αρνητικά τόσο από τις επιχειρήσεις παραγωγής και όσο και από τις εταιρείες εμπορίας. Μάλιστα το κοινό, δεν αναγνώριζε κανένα δείγμα καινοτομίας ανάπτυξης ή πρωτοτυπίας. Όπως ήταν αναμενόμενο, έμεινε ως ένα δείγμα έλλειψης πρωτότυπων ιδεών, καθώς και στασιμότητας που είχε επέλθει στην τεχνολογία σχεδιασμού (design) και υλοποίησης προϊόντων (product manufacturing). Κατά τη διαδικασία επανασχεδιασμού θα πρέπει σε πρώτη φάση να ελεγχθεί το προϊόν σε εργαστηριακές συνθήκες, όπως ήταν εκείνες -τότε στο παρελθόν- όταν και σχεδιάστηκε. Η αποσυναρμολόγηση του θεωρείται αναγκαία, ώστε να μελετηθεί αρχικά μακροσκοπικά και οπτικά για τα επιμέρους στοιχεία που το συγκροτούν. Σε αυτό το στάδιο µπορεί να μελετηθεί η δομή του προϊόντος όπως και ο τρόπος µε τον οποίο συνυπάρχουν και λειτουργούν όλα τα επιμέρους τμήματα του. Με τον τρόπο αυτό επιχειρείται κατανόηση για τον τρόπο λειτουργίας του και έπεται στη συνέχεια η αρχική σχεδίαση ενός παρόμοιου µε βάση τόσο φυσικά επιμέρους χαρακτηριστικά, όσο και ιδιότητες. Αυτό λαμβάνει χώρα τόσο σε επίπεδο υποσυστήματος (δηλ. προσαρμοστικό), είτε διαφορετικά σε επίπεδο εξαρτήματος (δηλ. διαφοροποίηση). Η διαδικασία της αντίστροφης μηχανικής περιλαμβάνει τρία (3) στάδια: Το στάδιο της σάρωσης (scanning) Το στάδιο της επεξεργασίας σημείων (point processing) Το στάδιο της γεωμετρικής ανάπτυξης του μοντέλου (geometric model development)Η όλη στρατηγική της αντίστροφης μηχανικής πρέπει να λαμβάνει υπόψη της: τον αριθμό υποσυστημάτων που θα σαρωθούν (ένα ή πολλά), το μέγεθος του υποσυστήματος (μεγάλο – μικρό), την πολυπλοκότητα του υποσυστήματος, το υλικό του υποσυστήματος (μαλακό ‐ σκληρό), το φινίρισμα του υποσυστήματος (στιλπνό – θαμπό), τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του υποσυστήματος (εσωτερικό – εξωτερικό μέρος), και την ακρίβεια που απαιτείται (γραμμική – ογκομετρική). Κρυπτανάλυση Μηχανισμός των Αντικυθήρων Νοητικό πείραμα Συγκριτική προτυποποίηση
|
Αντίστροφη μηχανική, ή ανάστροφη μηχανική (αγγλ.: reverse engineering) είναι η διαδικασία ή μέθοδος, διά της οποίας επιχειρείται προσπάθεια ανάγνωσης και ανακάλυψης των τεχνικών χαρακτηριστικών µίας συσκευής, ενός προϊόντος, ή ακόμη και ενός συστήματος, αναλύοντας τα επιμέρους στοιχεία του, όπως π.χ. τη δομή, τη λειτουργία του ή την απόκρισή του ως διάταξη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B7_%CE%BC%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE
|
Αφρός σιλικόνης
|
Σε παρεμβύσματα Σε φύλλα Σε σωλήνες υψηλής θερμοκρασίας για αυτόκλειστα Σε αντιπυρικά συστήματα Σε επιφανειοδραστικά Όταν τα συστατικά στοιχεία του αφρού σιλικόνης αναμειγνύονται μαζί, παράγουν αέριο υδρογόνο, που προκαλεί το σχηματισμό φυσαλίδων μέσα στο ελαστικό, καθώς αλλάζει από υγρό σε στερεό. Αυτό καταλήγει σε μια εξωτερική πίεση, προκαλώντας τριβή μεταξύ του αφρού και του οτιδήποτε χύνεται μέσα. Η θερμοκρασία και η υγρασία μπορούν να επηρεάσουν τον βαθμό επέκτασης. Αν το αέριο διαφεύγει με την πάροδο του χρόνου, αυτή η τριβή μειώνεται. United States Nuclear Regulatory Commission Event Number: 46261: 1" gap appeared in the RTV silicone foam firestop in an Appendix R wall between Fire Area (FA) 29 and FA 30 at PRAIRIE ISLAND, MN, NRC Region 3, Notification Date: 09/20/2010, Notification Time: 17:26 (ET), Event Date: 09/16/2010, Event Time: 13:43 (CDT), Last Update Date: 09/20/2010 Silicone foam used as high temperature tube for autoclave Stockwell Elastomerics silicone foam used in gasketing Silicone sponge sheets United States Nuclear Regulatory Commission Information Notice 88-04, INADEQUATE QUALIFICATION AND DOCUMENTATION OF FIRE BARRIER PENETRATION SEALS - Bounding United States Nuclear Regulatory Commission Information Notice 88-04 Supplement 1, INADEQUATE QUALIFICATION AND DOCUMENTATION OF FIRE BARRIER PENETRATION SEALS - 4 fires in Diablo Canyon starting inside silicone foam United States Nuclear Regulatory Commission Information Notice 88-56 POTENTIAL PROBLEMS WITH SILICONE FOAM FIRE BARRIER PENETRATION SEALS United States Nuclear Regulatory Commission Information Notice 94-28 POTENTIAL PROBLEMS WITH FIRE-BARRIER PENETRATION SEALS) ccnr.org Representative Ed Markey's Statements concerning flammable firestops Silicone foam surfactant, the Marangioni effect on cell stabilisation
|
Ο αφρός σιλικόνης είναι ένα προϊόν συνθετικού καουτσούκ που χρησιμοποιείται στη στεγανοποίηση, σε φύλλα και σε αντιπυρικά συστήματα. Είναι διαθέσιμο σε στερεή, σκληρυμένη μορφή καθώς και σε μεμονωμένα υγρά συστατικά για εγκαταστάσεις πεδίου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%86%CF%81%CF%8C%CF%82_%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Ρόμπερτ Σο
|
Ο Ρόμπερτ Άρτιμπαλντ Σο γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου 1927 στο Λάνκασιρ. Ήταν γιος της πρώην νοσοκόμας Ντορίν Νόρα (το γένος Έιβερι), που γεννήθηκε στη Σουαζιλάνδη και του Τόμας Άρτιμπαλντ Σο, γιατρού σκωτσέζικης καταγωγής. Είχε τρεις αδερφές που ονομάζονταν Ελίζαμπεθ, Τζοάνα και Γουέντι και έναν αδερφό, τον Αλεξάντερ. Όταν ήταν επτά ετών, η οικογένεια μετακόμισε στη Σκωτία, στις Ορκάδες. Ο πατέρας του αυτοκτόνησε όταν ο Σο ήταν 12 ετών και η οικογένεια στη συνέχεια μετακόμισε στην Κορνουάλη, όπου ο Σο παρακολούθησε το ανεξάρτητο σχολείο Truro. Στη συνέχεια, φοίτησε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου, αποφοιτώντας το 1948. Ο Σο ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός στο θέατρο, κάνοντας περιοδείες σε όλη την Αγγλία. Έπαιξε τον Άνγκους σε μια παραγωγή του Μάκβεθ στο Στράτφορντ-απόν-Έιβον το 1946. Το 1947, εμφανίστηκε στον Βυσσινόκηπο στη βρετανική τηλεόραση. Επίσης, στο ίδιο μέσο, ερμήνευσε σκηνές από τη Δωδέκατη νύχτα και τον Μάκβεθ. Είχε ένα μικρό ρόλο στη Συμμορία των εντιμότατων (1951), υποδυόμενος έναν τεχνικό εργαστηρίου της αστυνομίας προς το τέλος της ταινίας. Ο Σο έπαιξε μικρούς ρόλους στα Τα φρούρια καταρρέουν (1955), Doublecross (1956) και A Hill in Korea (1956) (μαζί με άλλους νέους ηθοποιούς όπως ο Μάικλ Κέιν). Ο Σο έγινε τηλεοπτικός αστέρας στο Ηνωμένο Βασίλειο όταν πρωταγωνίστησε στη σειρά The Buccaneers (1956–57) που προβλήθηκε για 39 επεισόδια. Το 1961, εμφανίστηκε σε μια παραγωγή στο Μπρόντγουεϊ του έργου Ο επιστάτης του Χάρολντ Πίντερ μαζί με τον Ντόναλντ Πλέζανς και τον Άλαν Μπέιτς. Έπαιξε πρωταγωνιστικούς ρόλους στις τηλεοπτικές εκδόσεις των έργων Το χειμωνιάτικο παραμύθι και Ο πατέρας (και τα δύο το 1962). Το πρώτο μυθιστόρημα του Σο με τίτλο The Hiding Place, που δημοσιεύτηκε το 1960, έλαβε θετικές κριτικές. Το δεύτερο μυθιστόρημά του με τίτλο The Sun Doctor (1961), τιμήθηκε με το βραβείο Hawthornden το 1962. Ο Σο έγινε πολύ γνωστός ως ηθοποιός του κινηματογράφου όταν έπαιξε τον ρόλο του δολοφόνου Ντόναλντ Γκραντ στη δεύτερη ταινία της σειράς Τζέιμς Μποντ, που είχε τίτλο Από τη Ρωσία με αγάπη (1963). Έπαιξε έναν ρόλο στο A Carol for Another Christmas (1964). Το 1964, ο Σο επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ σε μια παραγωγή του The Physicists σε σκηνοθεσία του Πίτερ Μπρουκ, η οποία διάρκεσε για μόνο για 55 παραστάσεις. Ο Σο ήταν ο αδυσώπητος διοικητής της Βέρμαχτ συνταγματάρχης Χέσλερ στη Μάχη των Αρδεννών (1965) και ο νεαρός Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας στο Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (1966), που του χάρισε μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Έπαιξε επίσης τον Μαρτίνος Λούθηρος στο Luther (τηλεταινία του 1968). Ο Σο πέτυχε τη μεγαλύτερη κινηματογραφική του αναγνώριση υποδυόμενος τον ψαρά στην ταινία Τα σαγόνια του καρχαρία (1975), αν και στην αρχή ήταν απρόθυμος να πάρει τον ρόλο, καθώς δεν του άρεσε το βιβλίο, αλλά αποφάσισε να δεχτεί μετά από παρότρυνση της γυναίκας του και της γραμματέως του — «Την τελευταία φορά που ήταν τόσο ενθουσιώδεις ήταν στο Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Από τη Ρωσία με αγάπη. Και είχαν δίκιο». Στη συνέχεια, ο Σο εμφανίστηκε στα 4 τέλεια εγκλήματα (1975), Διαμάντια: Η μεγαλύτερη ληστεία του 20ού αιώνα (1975) Το ρόδο και το βέλος (1976) μαζί με την Όντρεϊ Χέπμπορν και τον Σον Κόνερι και ως πράκτορας της ισραηλινής Μοσάντ Ντέιβιντ Καμπάκοφ στη Συναγερμός στο Λος Άντζελες (1977). Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Ομάδα κρούσεως 10 απ' το Ναβαρόνε (1978) ο Σο είπε: «Σκέφτομαι σοβαρά ότι αυτή μπορεί να είναι η τελευταία μου ταινία . . . Δεν έχω πια τίποτα αληθινό να πω. Κάποιες ατάκες με απωθούν. . . Δεν νιώθω άνετα στον κινηματογράφο. Δεν μπορώ να θυμηθώ την τελευταία ταινία που μου άρεσε να γύρισα». Έκανε μια ακόμη ταινία, Το εξπρές του θανάτου (1979). Ο Σο και ο σκηνοθέτης/παραγωγός Μαρκ Ρόμπσον πέθαναν και οι δύο από καρδιακή προσβολή μέσα σε λίγους μήνες ο ένας από τον άλλον. Ο Ρόμπσον τον Ιούνιο του 1978 και ο Σο τον Αύγουστο του 1978. Ο Σο είχε πει ότι θα χρησιμοποιούσε τα έσοδα από την ταινία για να πληρώσει τους φόρους του. Ο Σο παντρεύτηκε τρεις φορές και είχε 10 παιδιά, δύο από τα οποία ήταν υιοθετημένα. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Τζένιφερ Μπουρν από το 1952 έως το 1963, με την οποία απέκτησε τέσσερις κόρες. Η δεύτερη σύζυγός του ήταν η ηθοποιός Μαίρη Γιούρε από το 1963 έως το 1975, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά, μεταξύ των οποίων τις κόρες Ελίζαμπεθ (γεννήθηκε το 1963) και Χάνα (γεννήθηκε το 1965). Υιοθέτησε τον Κόλιν (γεννήθηκε το 1961) από τον προηγούμενο γάμο της συζύγου του με τον θεατρικό συγγραφέα Τζον Όσμπορν. Σύμφωνα με μια συνέντευξη με τον Κόλιν, ήταν ο γιος του Σο που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια μιας σχέσης ενώ η Γιούρε ήταν ακόμη παντρεμένη με τον Όσμπορν. Ο γιος του Σο, Ίαν (γεννήθηκε το 1969) έγινε επίσης ηθοποιός. Αυτός ο γάμος έληξε με το θάνατο της Γιούρε από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Η τρίτη και τελευταία σύζυγός του ήταν η Βιρτζίνια Γιάνσεν από το 1976 μέχρι το θάνατό του το 1978, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Τόμας. Υιοθέτησε επίσης τον γιο της, Τσαρλς, από προηγούμενη σχέση. Τα τελευταία επτά χρόνια της ζωής του, ο Σο έζησε στην κομητεία Μέγιο, στην Ιρλανδία. Όπως και ο πατέρας του, ο Σο ήταν αλκοολικός το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο Σο πέθανε στην Ιρλανδία σε ηλικία 51 ετών από καρδιακή προσβολή στις 28 Αυγούστου 1978, ενώ οδηγούσε. Ξαφνικά ένιωσε άσχημα, σταμάτησε να οδηγεί, βγήκε, στη συνέχεια κατέρρευσε και πέθανε στην άκρη του δρόμου. Συνοδευόταν τότε από τη σύζυγό του Βιρτζίνια και τον γιο του Τόμας. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Γενικό Νοσοκομείο Castlebar, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Μόλις είχε ολοκληρώσει την ταινία Το εξπρές του θανάτου. Το σώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του σκορπίστηκαν κοντά στο σπίτι του, όπου χτίστηκε πέτρινο μνημείο τον Αύγουστο του 2008. Ένα παμπ Wetherspoons στη γενέτειρά του Σο πήρε το όνομά του από αυτόν. Ο κακός Σεμπάστιαν Σο από το κόμικ X-Men πήρε το όνομά του και βασίστηκε πάνω στον Σο. Στα Βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 1966, ο Σο έγινε ο δεύτερος ηθοποιός που έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ερμηνεία του ως Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας στην ταινία Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (1966). Ήταν επίσης υποψήφιος για την 24η Χρυσή Σφαίρα για τον ίδιο ρόλο. Ρόμπερτ Σο στο Internet Broadway Database (Αγγλικά) Robert Shaw at the British Film Institute Ρόμπερτ Σο στην IMDb Robert Shaw – For All Seasons Ρόμπερτ Σο στο AllMovie
|
Ο Ρόμπερτ Άρτιμπαλντ Σο (Αγγλικά: Robert Archibald Shaw, 9 Αυγούστου 1927 – 28 Αυγούστου 1978) ήταν Άγγλος ηθοποιός, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. Ξεκινώντας την καριέρα του στο θέατρο, ο Σο εντάχθηκε στο Shakespeare Memorial Theatre μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εμφανίστηκε σε παραγωγές των Μάκβεθ, Ερρίκος Η΄, Κυμβελίνος και άλλων θεατρικών έργων του Σέξπιρ. Με τον θίασο Ολντ Βικ (1951–52), συνέχισε κυρίως σε σεξπιρικούς ρόλους. Ο Σο ήταν υποψήφιος για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για τον ρόλο του ως Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας στη δραματική ταινία Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (1966). Άλλοι κινηματογραφικοί του ρόλοι ήταν ο μαφιόζος Ντόιλ Λόνεγκαν στο Κεντρί (1973) και ο κυνηγός καρχαριών Κουίντ στα Σαγόνια του καρχαρία (1975). Έπαιξε επίσης ρόλους στα Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Από τη Ρωσία με αγάπη (1963), Η μάχη της Αγγλίας (1969), Τα ταραγμένα χρόνια ενός γίγαντα (1972) κ.ά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CE%A3%CE%BF
|
Λαοδίκη του Πόντου
|
Ο Μιθριδάτης Β' ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Δυναστείας των Μιθριδατιδών που εισήγαγε το αίμα των Σελευκιδών, ηγεμόνων της Συρίας και της Μέσης Ανατολής, στο οικογενειακό δέντρο της. Νυμφεύθηκε τη Λαοδίκη το 245 π.Χ. λαμβάνοντας ως γαμήλιο δώρο τα εδάφη της Μεγάλης Φρυγίας.Το 246 π.Χ., απεβίωσε ο πεθερός του Μιθριδάτη, Αντίοχος Β', κληροδοτώντας το θρόνο του στο γιο του Σέλευκο Β' τον Καλλίνικο. Ο τελευταίος αντιμετώπισε τη σοβαρή πρόκληση ενός πολέμου με την Πτολεμαϊκή Αίγυπτο, καταφέρνοντας να διατηρήσει το θρόνο του παρά τις εδαφικές απώλειες που υπέστη. Σχεδόν ταυτόχρονα, ο αδελφός του Αντίοχος, ο επονομαζόμενος «ο Ιέραξ», επαναστάτησε διεκδικώντας για τον εαυτό του εδάφη και στέμμα. Με τη σειρά του ο Μιθριδάτης κλήθηκε να λάβει θέση και να συνταχθεί με ένα από τα δύο αδέλφια της συζύγου του, Λαοδίκης. Επέλεξε τον Αντίοχο και σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές συγκρούστηκε με το Σέλευκο στην Καππαδοκία, στερώντας του 20.000 στρατιώτες οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στο πεδίο της μάχης.Η Λαοδίκη χάρισε στο σύζυγό της δύο κόρες, οι οποίες επίσης μοιράστηκαν το όνομα της μητέρας τους (και της γιαγιάς τους). Το 222 π.Χ. ο Μιθριδάτης Β' ανανέωσε τη συμμαχία του με το κράτος των Σελευκιδών, δίδοντας το χέρι της κόρης του, Λαοδίκης, στο νεαρό βασιλιά της Συρίας, Αντίοχο Γ', ο οποίος αργότερα χάρις στα επιτεύγματά του χαρακτηρίστηκε «Μέγας». Ο γάμος έλαβε χώρα στη Σελεύκεια (γνωστή και ως Ζεύγμα), πόλη στον Ευφράτη ποταμό, όπου ο Διόγνητος, ναύαρχος από την Ποντική Καππαδοκία, συνόδεψε το κορίτσι. Οι τελετές ήταν μεγαλοπρεπείς και λίγο αργότερα η Λαοδίκη έλαβε στην Αντιόχεια επίσημα τον τίτλο της Βασίλισσας. Η δεύτερη κόρη του, η οποία επίσης είχε λάβει το όνομα Λαοδίκη, ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τον Αχαιό, επιφανή στρατηγό των Σελευκιδών, ο οποίος σε κάποια φάση της ιστορίας κυβέρνησε σημαντικό τμήμα της αυτοκρατορίας. Η κοπέλα αυτή πριν από το γάμο της διέμενε στην πόλη της Πισιδίας, Σέλγη, υπό τη φροντίδα του Λόγβαση, που την ανέθρεψε σαν δική του κόρη. Δεν είναι γνωστό κατά πόσο η Λαοδίκη υπήρξε επίσης μητέρα του διαδόχου του συζύγου της, Μιθριδάτη Γ'. Επιπλέον δεν διασώζονται πληροφορίες αναφορικά με το τέλος της ζωής της. Δυναστεία των Σελευκιδών Δυναστεία των Μιθριδατιδών Αυτοκρατορία των Σελευκιδών Βασίλειο του Πόντου Ελληνιστική Περίοδος Πρωτογενείς πηγές (Έλληνες και Ρωμαίοι) Ευσέβιος ο Καισαρείας, «Χρονικό», Αγγλικά Ιουστίνος, «Επιτομή των Φιλιππικών του Πομπήιου Τρόγου», Λατινικά & Αγγλικά Πολύβιος, «Ιστορίες», ΑγγλικάΔευτερογενείς πηγές Bosworth A.B., Wheatley P.V., «The Origins of the Pontic House», JHS, 188, 1998, 155-164 McGing B.C., «The Kings of Pontus. Some Problems of Identity and Date», RhMus, 129, 1986, 248-259 Meyer Ε., «Geschichte des Königreichs Pontos», Chicago 1968 Molev E.A., «On the Origin of the Mithridates Dynasty in Pontus», VDI, 1983, 131-139 Panitschek P., «Zu den genealogischen Konstruktionen der Dynastien von Pontos und Kappadokien», RSA, 17-18, 1987, 73-95 Jona Lendering (2006). ««Laodice»». Articles on Ancient History. Livius.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2009.
|
Η Λαοδίκη (3ος αιώνας π.Χ.) ήταν Βασίλισσα του Πόντου που έζησε κατά την ελληνιστική περίοδο. Καταγόταν από τον Οίκο των Σελευκιδών αποτελώντας κόρη του ηγεμόνα Αντίοχου Β' του Θεού. Μητέρα της ήταν η Λαοδίκη Α' της Συρίας, γνωστή για την εμπλοκή της στα γεγονότα που οδήγησαν στην έναρξη του Τρίτου Συριακού Πολέμου. Στον Πόντο βασίλεψε ως σύζυγος του Μιθριδάτη Β' με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85
|
Εξοχικό Φιλιατρών Μεσσηνίας
|
Το Εξοχικό βρίσκεται περίπου 4,5 χιλιόμετρα βόρεια των Φιλιατρών σε υψόμετρο 50 μέτρα και απέχει λιγότερο από 2 χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Το χωριό έχει ιστορία, η οποία ξεκινά από τα μέσα του 19ου αιώνα. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν το Κατσίμπαλη ή ο Κατσίμπαλης, ενώ ως το Εξοχικόν επίσημα αναφέρεται από το 1957. Για την παλαιότερη ονομασία του χωριού, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή του Δήμου Τριφυλίας, αλλά και τις τοπικές παραδόσεις αναφέρεται, είτε η εκδοχή, ότι πήρε το όνομά του από τον Τούρκο τοπικό αγά Κατσίμπαλη, είτε από ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, το οποίο ονομαζόταν Κατσίμπαλης. Θεωρείται επίσης ότι οι αρχικοί ιδρυτές του χωριού ήταν Αρκάδες από την Αλωνίσταινα και τον Κατσίμπαλη της Αρκαδίας. Πάντως το χωριό συναντάται με την ονομασία ο Κατσίμπαλης ή το Κατσίμπαλη ή το Κατσίμπαλι σε διάφορες βιβλιογραφικές πηγές-αναφορές. Το Κατσίμπαλη προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Εράνης στο χρονικό διάστημα, πιθανώς μετά το 1845 και σίγουρα προ του 1879, ενώ το 1899 μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας, για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας, ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το χωριό αποσπάται από τον Δήμο Εράνης και εντάσσεται στην Κοινότητα Φιλιατρών, ως και το 1919, που το Κατσίμπαλι αποσπάται από την κοινότητα αυτή και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Κατσιμπαλίου. Το Κατσίμπαλι παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1919 ως το 1957, που το χωριό μετονομάζεται σε Εξοχικόν και η Κοινότητα σε Κοινότητα Εξοχικού και συνέχισε με το νέο όνομα ως έδρα της Κοινότητας Εξοχικού από το 1957 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Φιλιατρών, ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας. Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 179 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται σε διάφορες αγροτικές εργασίες, όπως η ελαιοκομία, άλλες δενδροκαλλιέργειες και με τα θερμοκήπια. Εκτός από τα σπίτια στο χωριό υπάρχει το παλαιό κλειστό δημοτικό σχολείο. Η εκκλησία του χωριού είναι ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννη, ο οποίος υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Τριφυλίας και Ολυμπίας. Καθώς η βασική ενασχόληση των κατοίκων είναι με την ελαιοκομία, στην περιοχή του Εξοχικού έχει τη βάση της μονάδα παραγωγής διαφόρων προϊόντων με βάση την ελιά (όπως π.χ. τουρσιά κ.λπ.), τα οποία προορίζονται κυρίως για εξαγωγές. Στο χωριό διοργανώνει επίσης διάφορες εκδηλώσεις ο "Σύλλογος Απανταχού Κατσιμπαλαίων", όπως τοπικό γλέντι, στο οποίο προσφέρεται γίδα παραδοσιακά βρασμένη σε καζάνι πάνω σε φωτιά από ξύλα. Σε απόσταση μικρότερη από 2 χιλιόμετρα από το χωριό βρίσκεται επίσης η Παραλία του Στομίου. Φιλιατρά Δήμος Τριφυλίας Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας πρώην Δήμος Φιλιατρών Δήμος Τριφυλίας, από την ιστοσελίδα: www.dimostrifylias.gr του Δήμου Τριφυλίας.
|
Το Εξοχικό (επίσημη ονομασία: Εξοχικόν) (παλαιότερες ονομασίες: Κατσίμπαλης ή Κατσίμπαλη ή Κατσίμπαλι), είναι πεδινός οικισμός κοντά στα Φιλιατρά και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD_%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Down to Earth
|
Μετά το πέρας της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου "Long Live Rock 'n Roll", το καλοκαίρι του 1978, ο μπασίστας Μπομπ Ντέισλι και ο κιμπορντίστας Ντέηβιντ Στόουν απολύθηκαν. Ο πρώην μπασίστας των Deep Purple, Ρότζερ Γκλόβερ συνεργάστηκε με το συγκρότημα για την παραγωγή και τη συγγραφή νέων κομματιών. Ο κιθαρίστας και ιδρυτής των Rainbow, Ρίτσι Μπλάκμορ, απέλυσε και τον τραγουδιστή Ρόνι Τζέιμς Ντίο λόγω των συνεχών διαφωνιών τους οι οποίες τους είχαν οδηγήσει στο σημείο να μη μιλούν αναμεταξύ τους. Μέχρι τα Χριστούγεννα του 1978, ο Ντον Έρεϊ εντάχθηκε στο συγκρότημα ενώ για το μπάσο είχε έρθει μαζί του ο Κλάιβ Τσέημαν για ένα μικρό διάστημα. Για την θέση του τραγουδιστή, ο Μπλάκμορ έκανε πρόταση στον Ίαν Γκίλαν ο οποίος αρνήθηκε. Τελικά, το μικρόφωνο του συγκροτήματος ανέλαβε ο Γκράχαμ Μπονέτ και ο Ρότζερ Γκλόβερ έγινε ο νέος μπασίστας του συγκροτήματος. Την άνοιξη του 1979, πήγαν στο Château Pelly de Cornfeld στη Γαλλία, όπου ηχογράφησαν το νέο τους δίσκο, "Down to Earth", μέχρι τις αρχές Ιουλίου, με τη μίξη να γίνεται άμεσα για να προλάβουν στα τέλη του μήνα την επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας του. Ο δίσκος γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη Μεγάλη Βρετανία όπου έγινε χρυσός και συνοδευόταν από δύο Top-10 επιτυχίες, τα σινγκλ "Since You've Been Gone" (το οποίο έγραψε ο Ρας Μπάλαρντ) και "All Night Long". Παρ' όλη την άνοδο των πωλήσεων που παρουσίασε ο δίσκος στις Ηνωμένες Πολιτείες σε σύγκριση με τα προηγούμενα άλμπουμ του συγκροτήματος, στον υπόλοιπο κόσμο η εμπορική επιτυχία του δίσκου κινήθηκε σε μέτρια επίπεδα, φτάνοντας στο Top-20 αρκετών ευρωπαϊκών χωρών, ενώ τα δύο σινγκλ δε γνώρισαν ιδιαίτερη επιτυχία εκτός Μεγάλης Βρετανίας. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου οι Rainbow εμφανίστηκαν σαν πρώτο όνομα στο φεστιβάλ "Monsters of Rock" στο Ντόνινγκτον της Αγγλίας. Αυτός ήταν ο μοναδικός δίσκος του συγκροτήματος με τον Μπονέτ στα φωνητικά, ενώ μετά την περιοδεία για την προώθηση του, αποχώρησε από το συγκρότημα και ο ντράμερ Κόζι Πάουελ, για να αντικατασταθεί από τον Μπόμπι Ροντινέλι. 1. All Night Long (Blackmore, Glover) - 3:53 2. Eyes of the World (Blackmore, Glover) - 6:42 3. No Time to Lose (Blackmore, Glover) - 3:45 4. Makin' Love (Blackmore, Glover) - 4:38 5. Since You've Been Gone (Bullard) - 3:25 6. Love's No Friend (Blackmore, Glover) - 4:55 7. Danger Zone (Blackmore, Glover) - 4:31 8. Lost in Hollywood (Blackmore, Glover, Powell) - 4:51 Down to Earth (άλμπουμ)Ηνωμένο Βασίλειο (BPI Certification): Χρυσός Η σύνθεση του συγκροτήματος κατά την ηχογράφηση του "Down to Earth" είχε την εξής μορφή:Γκράχαμ Μπονέτ - φωνητικάΡίτσι Μπλάκμορ - κιθάρα, μπάσοΝτον Έρεϊ - πλήκτραΡότζερ Γκλόβερ - μπάσοΚόζι Πάουελ - τύμπανα Allmusic review Επίσημη ιστοσελίδα Ronnie James Dio Rate Your Music review Sputnik Music review Encyclopaedia Metallum review Classic Rock Radio Deluxe edition review Βρετανικά τσαρτ Σουηδικά τσαρτ Ολλανδικά τσαρτ Αμερικανικά τσαρτ Γερμανικά τσαρτ
|
Down to Earth είναι ο τίτλος του τέταρτου στούντιο δίσκου του βρετανικού χαρντ ροκ συγκροτήματος Rainbow, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1979 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Polydor".
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Down_to_Earth
|
Ομβρικοί
|
Σύμφωνα με τις αρχαίες Ρωμαϊκές πηγές, οι Όμβριοι ήταν Κέλτες και, σύμφωνα με τον Κορνήλιο Μπόκχο (Lucius Cornelius Bocchus), κατάγονταν από αρχαία Γαλατική φυλή. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, συνδέονται με την Κελτο-Γερμανική φυλή Άμβρωνες, που μεταφράζεται ως «βασιλιάς των Βόιων», και στην Κάτω Ούμβρια κατοικούσαν οι Ίνσουβροι, μια άλλη Γαλατική φυλή.Ο Κάτων ο Πρεσβύτερος ορίζει με τον ίδιο τρόπο τους Γαλάτες ως «προπάτορες των Ομβρίων». Οι Άμβρωνες, οι Λομβαρδοί και οι Σουηβοί αναφέρονται στο Γερμανικό ποίημα Το τραγούδι των ταξιδιωτών σαν τα παλιότερα Γερμανικά φύλλα στη βόρεια Ευρώπη. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι συγγραφείς έγραφαν ότι η καταγωγή τους ήταν από τη Γερμανία ή τη Σκανδιναβία. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος γράφει σχετικά με το όνομά τους:Οι Ούμβροι πιστεύεται ότι ήταν η αρχαιότερη φυλή στην Ιταλία, θεωρείται ότι ονομάστηκαν «Όμβριοι» [σ.σ. άνθρωποι από την καταιγίδα, ὄμβρος = καταρρακτώδης βροχή] από τους Έλληνες, επειδή επιβίωσαν από τις βροχές που είχαν κατακλύσει τη γη [σ.σ. κατακλυσμός]. Διαβάζουμε ότι 300 από τις πόλεις τους κατακτήθηκαν από τους Ετρούσκους. [...]Κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα οι Ομβρικοί άρχισαν να κατασκευάζουν τα πρώτα ιερά και ναούς. Λάτρευαν πολλές θεότητες με κυριότερες τη Φερόνια, τη Βαλέντια, τη Μινέρβα Ματούσια και την Κλίτιμους. Σε χάλκινες πινακίδες που βρέθηκαν το 1444 αναπαριστούν θρησκευτικές τελετές με θυσίες ζώων. Η πολιτική ιεραρχία της κοινωνίας των Ομβρικών ήταν περιορισμένη λόγω του μεγέθους των πόλεων. Το ανώτερο αξίωμα (uhtur) το κατείχαν δύο άντρες οι οποίοι ήταν δικαστές και υπεύθυνοι για τις τελετές. Υπήρχε άλλη μία κατώτερη θέση στην ιεραρχία (maron), και τέλος ο kvestur που ήταν ο θρησκευτικός ηγέτης. Μέλη της αριστοκρατικής οικογένειας Νέρβα, που είχε Ομβρική καταγωγή, έγιναν γερουσιαστές και αυτοκράτορες. Οι Ρωμαίοι ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με την Ούμπρια το 310 π.Χ. και εγκατέστησαν εκεί αποικίες το 299 π.Χ., το 268 π.Χ. και το 241 π.Χ.. Θα ολοκληρώσουν την κατάκτηση της Ούμπρια, περίπου το 260 π.Χ.. Η ενσωμάτωση της Ούμπρια στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έγινε τον 3ο αιώνα π.Χ. Τον ίδιο αιώνα εγκαταστάθηκαν στην περιοχή 40.000 άποικοι Ρωμαίοι. Από το 220 π.χ. ή Ούμπρια συνδεόταν με τη Ρώμη μέσω της Φλαμινία οδού, ενώ πολλές πόλεις ήταν σύμμαχοι των Ρωμαίων και έστελναν στρατεύματα σε πολέμους. Κοντά στη σημερινή Σιένα έχουν βρεθεί οικισμοί των Ομβρικών που χρονολογούνται στον 7ο με 8ο αιώνα π.Χ. Οικισμοί έχουν βρεθεί επίσης κοντά στην Περούτζια, η οποία ήταν το κέντρο της Ούμπρια. Αρχαία Ουμπριανή πόλη είναι η Ασίζη (Asisium), για την οποία η μυθολογία αναφέρει ότι ιδρύθηκε το 847 π.χ. από τον Δάρδανο. Bradley, Guy. Ancient Umbria. State, culture, and identity in central Italy from the Iron Age to the Augustan era. Oxford: Oxford University Press, 2000.Buck, Carl Darling. A Grammar of Oscan and Umbrian. Boston: Ginn and Company Publishers, 1904.Domenico, Roy P. Regions of Italy: A Reference Guide to History and Culture. Greenwood Publishing Group, 2001. pp. 367-371.Pliny. Natural History with an English translation in ten volumes by H. Rackham. Cambridge: Harvard University Press, 1961.Poultney, James Wilson. «The Bronze Tables of Iguvium.» American Philological Association, Number XVIII. 1959.
|
Οι Ομβρικοί ή Όμβροι, Όμβριοι ή και Ούμβροι (από την ελληνική μεταγραφή του Umbri) ήταν από τις αρχαιότερες αυτόχθονες φυλές της Ιταλίας. Οι περισσότερες πόλεις τους ιδρύθηκαν ανάμεσα στον 9ο και 4ο αιώνα π.Χ.. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών είχαν εμπορικές σχέσεις με τους Ετρούσκους και τους Έλληνες. Τα όρια της περιοχής που καταλάμβαναν είχαν φυσικά σύνορα τον Τίβερη, τα Απέννινα μέχρι την Αδριατική. Η γλώσσα τους ήταν μέρος μιας γλωσσικής ομάδας που ονομάζετε Οσκανο-ουβριακή και είναι συγγενής προς τη λατινική.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF
|
Άνδρος Κυπριανού
|
Ο Άνδρος Κυπριανού γεννήθηκε στον Στρόβολο στις 26 Οκτωβρίου 1955. Ομιλεί, πέρα από την ελληνική, την αγγλική και την ιταλική γλώσσα. Το 1976 απέκτησε πτυχίο πολιτικής μηχανικής από το Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο (ΑΤΙ). Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα παιδαγωγικών στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου. Ακολούθησε μετεκπαίδευση σε θέματα τεχνολογίας του ξύλου στην Εκπαιδευτική Σχολή του Ρίμινι στην Ιταλία. Την περίοδο 1978-1988 εργοδοτήθηκε στο Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο. Αποχώρησε από το ΑΤΙ για να εργαστεί στο ΑΚΕΛ. Από τότε είναι επαγγελματικό στέλεχος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ.Είναι νυμφευμένος και έχει μια κόρη και έναν γιό. Το 1974 έγινε μέλος του ΑΚΕΛ. Το 1988 εργοδοτήθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ. Από το 1990 είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, από το 1995 είναι μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ και από το 2000 είναι μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ. Διετέλεσε εκπρόσωπος τύπου του ΑΚΕΛ την περίοδο 2003-2009. Ήταν μέλος της Συμπλεγματικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ Στροβόλου και μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής του ΑΚΕΛ Λευκωσίας.Στις Δημοτικές εκλογές του 1996 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Στροβόλου με το ΑΚΕΛ.Στις βουλευτικές εκλογές του 2001 εκλέχθηκε βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας με το ΑΚΕΛ για την Η΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο. Επανεκλέχθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 2006 για την Θ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο, στις βουλευτικές εκλογές του 2011 για την Ι΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο, στις βουλευτικές εκλογές του 2016 για την ΙΑ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο και στις βουλευτικές εκλογές του 2021 για την ΙΒ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.Ως βουλευτής, διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Επιλογής, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εσωτερικών, αρχηγός της αντιπροσωπείας της Βουλής στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και ένας εκ των αντιπροέδρων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για το έτος 2008. Είναι αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις και μέλος της Επιτροπής Επιλογής. Στις 21 Ιανουαρίου 2009 εκλέχτηκε Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, διαδεχόμενος τον Δημήτρη Χριστόφια. Επανεκλέχθηκε το 2010 και το 2015. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2021, ακολούθησε το 23ο τακτικό συνέδριο του κόμματος στο οποίο ο Άνδρος Κυπριανού δεν επαναδιεκδίκησε επανεκλογή στη θέση του Γενικού Γραμματέα, όπως και θέση στην Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ. Βουλευτικές εκλογές Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στις οποίες επικεφαλής του κόμματος ήταν ο Άνδρος Κυπριανού. Προεδρικές εκλογές Ως επικεφαλής του ΑΚΕΛ οδήγησε το κόμμα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις για την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας. Στις προεδρικές εκλογές του 2013 και στις προεδρικές εκλογές του 2018 το ΑΚΕΛ υποστήριξε τον Σταύρο Μαλά, ο οποίος πέρασε και στις δύο αναμετρήσεις στον β΄ γύρο, αλλά δεν εκλέχθηκε. Ευρωεκλογές Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στις οποίες επικεφαλής του κόμματος ήταν ο Άνδρος Κυπριανού. «ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Άντρος». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2021. «ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Άντρος». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019. «Γενικός Γραμματέας». ΑΚΕΛ. 4 Φεβρουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019.
|
Ο Άνδρος Κυπριανού (Λευκωσία, 26 Οκτωβρίου 1955) είναι Ελληνοκύπριος πολιτικός. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ την περίοδο 2009-2021. Από το 2001 είναι βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας εκλεγμένος με το ΑΚΕΛ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D
|
Δημοκρατία του Ριφ
|
Πρωτεύουσα ήταν το Ατζντίρ και νόμισμα το Ριφφάν. Η εθνική Ημέρα της Ανεξαρτησίας εορταζόταν στις 18 Σεπτεμβρίου και ο συνολικός πληθυσμός του εκτιμόταν σε 550.000 άτομα. Η ανεξαρτησία του Ριφ ανακοινώθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1921 με τον Μοχάμεντ Αμπντ αλ-Κριμ ως πρόεδρος ή αρχηγός. Η Δημοκρατία του Ριφ συστάθηκε επίσημα στις 1 Φεβρουαρίου 1923, με τον Αμπντ αλ-Κριμ ως αρχηγό του κράτους. Ο πρωθυπουργός, από τον Ιούλιο του 1923 έως τις 27 Μαΐου 1926, ήταν ο Μπεν Χατζ Χατμί και ο Στρατηγός Ντρις Ρίφι Τεμσάμανι ονομαζόταν Μπασά ή Κυβερνήτης του Ριφ. Το κράτος διαλύθηκε από τις ισπανικές και γαλλικές δυνάμεις κατοχής στις 27 Μαΐου του 1926, μετά από τις μεγάλες και αιματηρές μάχες του πολέμου του Ριφ. Στις μάχες χρησιμοποιήθηκαν γερμανικά χημικά όπλα κατά των βερβερικών πληθυσμών από τις ισπανικές και γαλλικές δυνάμεις κατοχής. Αν και οι Βέρβεροι αντιστέκονταν ενάντια στους Ισπανούς και Γάλλους εισβολές στο Μαρόκο, δεν ήταν σε θέση να εδραιώσουν την εξουσία και επανειλημμένα επέστρεφαν στις εμφύλιες διαμάχες. Η εξέγερση μετά τη συνθήκη της Φεζ του 1912 κατέληξε σε αποτυχία, διότι οι φυλετικές συμμαχίες εναντίον του γαλλικού κράτους διαλύθηκαν μέσα σε λίγους μήνες. Ο Μουχάμαντ Ίμπν Αμπντ αλ Καρίμ αλ-Χατάμπι, πρώην δικαστής (καντής), έγινε αρχηγός των Βερβέρων στο Ριφ. Έχοντας δημιουργήσει μια δομή διοίκησης και εξουσίας, ο Αμπντ νίκησε επανειλλημένως τους Ισπανούς και τους περιόρισε σε μερικά παράκτια φυλάκια. Ήθελε να δημιουργήσει σταθερό βερβερικό κράτος για να τους προστατεύσει από τις μακροχρόνιες συγκρούσεις. Ο Αμπντ ελ-Κριμ απέστειλε διπλωματικούς εκπροσώπους στο Λονδίνο και στο Παρίσι για να προσπαθήσει να εδραιώσει διπλωματικές σχέσεις με την Ευρώπη. Στα τέλη του 1925, οι Γάλλοι και Ισπανοί δημιούργησαν κοινή ομάδα εργασίας 500.000 ανδρών υποστηριζόμενη από άρματα μάχης και αεροσκάφη. Από το 1923 και μετά, οι Ισπανοί χρησιμοποιούσαν γερμανικά χημικά όπλα. Η Δημοκρατία του Ριφ κατέρρευσε τον Μάιο του 1926, αλλά οι αντάρτες του Ριφ συνέχισαν να παλεύουν μέχρι το 1927.
|
Η Δημοκρατία του Ριφ (βερβερικές γλώσσες: ⵜⴰⴳⴷⵓⴷⴰ ⵏ ⴰⵔⵔⵉⴼ, Tagduda n Arrif, επίσημα Συνομόσπονδη Δημοκρατία των Φυλών του Ριφ) ήταν βραχύβια δημοκρατία στο βόρειο Μαρόκο που υπήρχε μεταξύ του 1921 και 1926. Δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1921, όταν οι άνθρωποι του Ριφ επαναστάτησαν και ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους από την ισπανική κατοχή, καθώς και από το σουλτάνο του Μαρόκου Γιουσέφ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A1%CE%B9%CF%86
|
Quadrophenia
|
Μετά το τέλος της περιοδείας για την προώθηση του "Who's Next", ο κιθαρίστας Πιτ Τάουνσεντ επέμενε στο να κάνουν ένα μεγάλο διάλειμμα, αφού δεν είχαν σταματήσει να περιοδεύουν και να ηχογραφούν από την δημιουργία τους. Τον Μάιο του 1972, ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στο επόμενο τους άλμπουμ με αρχικό τίτλο "Rock is Dead – Long Live Rock", αλλά λόγω του ότι το συγκρότημα δεν ήταν ικανοποιημένο με τα νέα κομμάτια, οι ηχογραφήσεις εγκαταλείφθηκαν. Τα μέλη των Who αντιμετώπιζαν προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά το υπόλοιπο του 1972 μετά από μία σύντομη ευρωπαϊκή περιοδεία, οι Ντάλτρι και Τάουνσεντ δούλεψαν με τον Λου Ράιζνερ σε μία ορχηστρική εκδοχή του "Tommy". Την επόμενη χρονιά, το συγκρότημα αποφάσισε να ηχογραφήσει το νέο του άλμπουμ με τίτλο "Quadrophenia", του οποίου η ιστορία των στίχων αναφέρεται σε έναν έφηβο ονόματι Τζίμι, ο οποίος περνάει κρίση προσωπικότητας. Οι στίχοι μιλούν για τις σχέσεις του με την οικογένεια, τους φίλους και την κοινωνία. Την περίοδο των ηχογραφήσεων, οι The Who αντιμετώπιζαν προβλήματα με το μάνατζμεντ τους, το οποίο πλέον ανέλαβε ο Μπιλ Κάρμπισλι.Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 19 Οκτωβρίου 1973 στην Μεγάλη Βρετανία και στις 1 Νοεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες, σκαρφαλώνοντας στην δεύτερη θέση των τσαρτ στην πατρίδα τους και την τέταρτη στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Το "Quadrophenia" έχει πλέον βραβευθεί ως πλατινένιο από την RIAA και χρυσό στην Μεγάλη Βρετανία, ενώ συνοδευόταν από τα σινγκλ "5.15", "Love, Reign o'er Me" και "The Real Me". Η περιοδεία για την προώθηση του ήταν γεμάτη προβλήματα. Ο Τάουνσεντ θέλησε να προσθέσει στην σύνθεση του σχήματος για τις ζωντανές τους εμφανίσεις, τον κιμπορντίστα του Τζο Κόκερ, Κρις Στέντον, ο οποίος έπαιζε στο άλμπουμ, αλλά ο Ντάλτρι αρνήθηκε. Τελικά, χρησιμοποιήθηκαν προ-ηχογραφημένες εκτελέσεις των μερών των πλήκτρων, αλλά οι πρόβες διακόπηκαν όταν σε μία διαφωνία τους, ο Ντάλτρι χτύπησε τον Τάουνσεντ αφήνοντας τον λιπόθυμο. Σε μία από τις εμφανίσεις τους στο Νιούκασλ, οι κασέτες παρουσίασαν πρόβλημα και ο Τάουνσεντ τράβηξε τον μηχανικό ήχου, Μπομπ Πρίντεν στην σκηνή, όπου αφού τον γελοιοποίησε, διέλυσε τους ενισχυτές και τις ταινίες. Η συναυλία συνεχίστηκε με παλιότερες επιτυχίες του συγκροτήματος, όπου στο τέλος ο Τάουνσεντ διέλυσε την κιθάρα του και ο Μουν το σετ τυμπάνων του.Το αμερικάνικο κομμάτι της περιοδείας ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου 1973 από το "Cow Palace" της Καλιφόρνια, με τον Κιθ Μουν να λιποθυμάει κατά την διάρκεια του "Won't Get Fooled Again" και αφού συνήλθε, λιποθύμησε και πάλι στο κομμάτι "Magic Bus". Ο Τάουνσεντ ρώτησε το κοινό αν υπήρχε κάποιος για να παίξει τύμπανα και ο οπαδός του συγκροτήματος, Σκοτ Χάλπιν, συμπλήρωσε την σύνθεση του σχήματος μέχρι το τέλος της συναυλίας. Επίσης, μετά την εμφάνιση τους στο Μόντρεαλ, οι Τάουνσεντ, Εντουίστλ και Μουν προκάλεσαν ζημιές μεγάλης αξίας στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διέμεναν, με αποτέλεσμα να συλληφθούν από τις τοπικές αρχές. Το "Quadrophenia" θεωρείται ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του συγκροτήματος και οι Who δείχνοντας την εκτίμηση τους για την αναγνώριση που λαμβάνει ο δίσκος από το κοινό και τους μουσικοκριτικούς, περιόδευσαν στην Βόρεια Αμερική παίζοντας ολόκληρο τον δίσκο. Το περιοδικό "Rolling Stone" το έχει κατατάξει 267ο στην λίστα με τα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, το "Q" το έβαλε στην 56η θέση της λίστας με τα 100 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, η "Observer" στην 75η θέση της αντίστοιχης λίστας της και το "VH1" 86ο στα 100 καλύτερα ροκ εντ ρολ άλμπουμ όλων των εποχών. 1. I Am the Sea (Townshend) - 2:082. The Real Me (Townshend) - 3:203. Quadrophenia (Townshend) - 6:134. Cut My Hair (Townshend) - 3:445. The Punk and the Godfather (Townshend) - 5:106. I'm One (Townshend) - 2:377. The Dirty Jobs (Townshend) - 4:288. Helpless Dancer (Townshend) - 2:339. Is It in My Head? (Townshend) - 3:4310. I've Had Enough (Townshend) - 6:14 1. 5:15 (Townshend) - 5:002. Sea and Sand (Townshend) - 5:013. Drowned (Townshend) - 5:264. Bell Boy (Townshend) - 4:555. Doctor Jimmy (Townshend) - 8:366. The Rock (Townshend) - 6:377. Love, Reign o'er Me (Townshend) - 5:48 Quadrophenia (άλμπουμ)Ηνωμένο Βασίλειο (BPI Certification): Χρυσός Ηνωμένες Πολιτείες (RIAA Certification): Πλατινένιος Γαλλία (SNEP Certification): Χρυσός Καναδάς (CRIA Certification): Πλατινένιος Το "Quadrophenia" ηχογραφήθηκε από τους εξής μουσικούς: Ρότζερ Ντάλτρι - φωνητικά, κρουστά Πιτ Τάουνσεντ - κιθάρα, συνθεσάιζερ, πιάνο, βιολί, μπάντζο, φωνητικά Τζον Εντουίστλ - μπάσο, χάλκινα, φωνητικά Κιθ Μουν - τύμπανα, κρουστά, φωνητικάΓκεστ συμμετοχέςΤζον Καρλ - Φωνή Κρις Στέντον - πιάνο Quadrophenia - The Who | Songs, Reviews, Credits, Awards | AllMusic The Who - Quadrophenia (album review ) | Sputnikmusic BBC - Music - Review of The Who - Quadrophenia
|
Quadrophenia είναι ο τίτλος του έκτου, διπλού άλμπουμ του βρετανικού ροκ συγκροτήματος The Who, το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1973 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Track Records". Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι η δεύτερη ροκ-όπερα του συγκροτήματος και το κοινό στιχουργικό περιεχόμενο των κομματιών του παρουσιάζει την κοινωνία της Βρετανίας των μέσων της δεκαετίας του '70 από την οπτική ενός εφήβου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Quadrophenia
|
Τέρι Ίγκλετον
|
Αρκετά έργα του Ίγκλετον, κυκλοφορούν στα ελληνικά: Ο Μαρξισμός και η λογοτεχνική κριτική, Ύψιλον (1981) Μαρξ, Ενάλιος (2002) Οι αυταπάτες της μετανεωτερικότητας, Εκδόσεις Καστανιώτη (2003) Η έννοια της κουλτούρας, Πόλις (2003) Η ιδεολογία του αισθητικού, Πολύτροπον (2006) Μετά τη θεωρία, Μεταίχμιο (2007) Ιερός τρόμος, Εκδόσεις Πατάκη (2007) Εισαγωγή στη θεωρία της λογοτεχνίας, Οδυσσέας (2008) Λογική, πίστη και επανάσταση, Εκδόσεις Πατάκη (2011) Γιατί ο Μαρξ είχε δίκιο, Εκδόσεις Πατάκη (2012) Συνέντευξη με τον Τέρι Ίγκλετον, rnbnet.gr Άρθρο για την θεολογική αντίληψη του Ίγκλετον, Ντένια Αθανασοπούλου-Κυπρίου, Ενθέματα της Αυγής Ανθολόγιο άρθρων του Ίγκλετον (στα αγγλικά), London Review of Books Άρθρο για τον Σοσιαλισμό (στα αγγλικά), redpepper.org.uk
|
Ο Τέρενς Φράνσις "Τέρι" Ίγκλετον (αγγλ.: Terence Francis "Terry" Eagleton, γεν.: 22 Φεβρουαρίου 1943) είναι επιφανής Βρετανός διανοούμενος, κριτικός και θεωρητικός της λογοτεχνίας Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής της Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ, καθηγητής Θεωρίας του Πολιτισμού στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας και διακεκριμένος επισκέπτης καθηγητής Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Νορτ Νταμ. Έχει συγγράψει πάνω από σαράντα βιβλία, ενώ αποτελεί σημαντικό ενάντιο του Μενταμοντερνισμού καθώς και του Νέου Αθεϊσμού των Ρίτσαρντ Ντόκινς και Κρίστοφερ Χίτσενς.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AD%CF%81%CE%B9_%CE%8A%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%BD
|
Γουίλιαμ Μπεργκ, 3ος κόμης του Άλστερ
|
Ο Γουίλιαμ Μπεργκ τον Νοέμβριο του 1332 θανάτωσε με πείνα στο Γκρινκάστλ τον ξάδελφο του Σερ Γουόλτερ Λιαθ του Μπεργκ, η αδελφή του θύματος Ζιλ του Μπεργκ και σύζυγος του Σερ Ρίτσαρντ του Μάντεβιλ αναζητώντας εκδίκηση σχεδίασε την δολοφονία του Γουίλιαμ. Τον Ιούνιο του 1333 ο Γουίλιαμ θανατώθηκε από μια ομάδα ευγενών ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν ο Σερ Ρίτσαρντ του Μάντεβιλ και ο Σερ Τζων ντε Λογκάν. Τα "Χρονικά των Τεσσάρων Μάστερ" σημειώνουν : "Ο Γουίλιαμ Μπεργκ κόμης του Άλστερ θανατώθηκε από τους Άγγλους του Άλστερ, οι οπαδοί του βασιλιά εκδικήθηκαν τους δολοφόνους και τους θανάτωσαν με απαγχονισμό ή δολοφονία ή ακρωτηριασμό". Η χήρα του Ματθίλδη δραπέτευσε στην Αγγλία και παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Σερ Ραλφ Ούφφορντ (8 Αυγούστου 1343), μετά τον θάνατο του έγινε Αυγουστινιανή μοναχή στο Κάμπσει που τάφηκε. Η δολοφονία του Γουίλιαμ στάθηκε η αφορμή για την έκρηξη του "εμφυλίου πολέμου των Μπεργκ" ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας. Archer, Thomas Andrew (1886). "Burgh, William de". In Stephen, Leslie. Dictionary of National Biography. 7. London: Smith, Elder & Co. Ancestral Roots of Certain American Colonists Who Came to America Before 1700 by Frederick Lewis Weis; Lines 73-30, 177B-8, 177B-9. The Tribes and customs of Hy-Many, John O'Donovan, 1843 The Surnames of Ireland, Edward MacLysaght, Dublin, 1978. The Anglo-Normans in Co. Galway: the process of colonization, Patrick Holland, Journal of the Galway Archaeological and Historical Society, vol. 41,(1987–88) Excavation on the line of the medieval town defences of Loughrea, Co. Galway, J.G.A.& H.S., vol. 41, (1987–88) Anglo-Norman Galway; rectangular earthworks and moated sites, Patrick Holland, J.G.A. & H.S., vol. 46 (1993) Rindown Castle: a royal fortress in Co. Roscommon, Sheelagh Harbison, J.G.A. & H.S., vol. 47 (1995) The Anglo-Norman landscape in County Galway; land-holdings, castles and settlements, Patrick Holland, J.G.A.& H.S., vol. 49 (1997) Annals of Ulster at CELT: Corpus of Electronic Texts at University College Cork Annals of Tigernach at CELT: Corpus of Electronic Texts at University College Cork Revised edition of McCarthy's synchronisms at Trinity College Dublin. Cawley, Charles, Medieval Lands Project on Richard Mor de Burgh, son of William, Lord of Connaught and his descendants, Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy
|
Ο Γουίλιαμ Μπεργκ, 3ος κόμης του Άλστερ και 4ος βαρόνος του Κόνοτ (17 Σεπτεμβρίου 1312 - 6 Ιουνίου 1333) Άγγλος αριστοκράτης και 3ος Κόμης του Άλστερ ήταν γιος του Τζων του Μπεργκ (1286 - 1313) και της Ελισάβετ του Κλερ, ο παππούς του ήταν ο Ρίτσαρντ Όγκ ντε Μπεργκ, 2ος κόμης του Άλστερ. Η δολοφονία του σε ηλικία 20 ετών ήταν η αιτία για την έκρηξη του "Εμφυλίου πολέμου των Μπεργκ". Κλήθηκε στο Κοινοβούλιο από τις 10 Δεκεμβρίου 1327 μέχρι τις 15 Ιουνίου 1328, διορίστηκε Υπολοχαγός της Ιρλανδίας για έναν χρόνο (1331).Ο Γουίλιαμ Μπεργκ παντρεύτηκε (16 Νοεμβρίου 1327) μετά την απαραίτητη παπική απαλλαγή (1 Μαίου 1327) την Ματθίλδη του Λάνκαστερ, κόμισσα του Άλστερ κόρη του Ερρίκου, 3ου κόμη του Λάνκαστερ και της συζύγου του Ματθίλδης Τσάουορθ. Απέκτησαν μια κόρη την Ελισάβετ Μπεργκ, 4η κόμισσα του Άλστερ που ήταν 13 μηνών όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας της, παντρεύτηκε τον Λάιονελ της Αμβέρσας δεύτερο γιο του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας και της Φιλίππης του Αινώ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC_%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA,_3%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%86%CE%BB%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81
|
Λαζάρ Ος
|
Ο Λαζάρ Ος γεννήθηκε στο Μοντρέιγ, από το 1787 προάστιο των Βερσαλλιών, από φτωχούς γονείς. Ο πατέρας του ήταν ιπποκόμος στους στάβλους του βασιλιά στις Βερσαλλίες και ο Λαζάρ ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και έγινε επίσης ιπποκόμος το 1782. Το 1784, σε ηλικία 16 ετών, στρατολογήθηκε στη γαλλική ανακτορική φρουρά. Στον ελεύθερο χρόνο του εργαζόταν για να κερδίσει επιπλέον αμοιβή από εξωτερικές εργασίες, με σκοπό να παρέχει στον εαυτό του βιβλία και αυτή η αγάπη για τη μελέτη, που συνδυάστηκε με μια ισχυρή αίσθηση καθήκοντος και προσωπικό θάρρος, σύντομα οδήγησε στην άνοδό του. Όταν η γαλλική ανακτορική φρουρά διαλύθηκε το 1789, στρατολογήθηκε με τον βαθμό του λοχία στην αμειβόμενη Εθνική φρουρά της πόλης του Παρισιού. Συμμετείχε στην πορεία στις Βερσαλλίες κατά τις ημέρες 5 και 6 Οκτωβρίου 1789. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος της Γαλλίας με την Αυστρία και την Πρωσία (πόλεμος του Πρώτου Συνασπισμού), ο Ος έλαβε μέρος στην υπεράσπιση της Τιονβίλ και διακρίθηκε στις εκστρατείες κατά την εισβολή στις Αυστριακές Κάτω Χώρες τον χειμώνα του 1792–93, στα βόρεια σύνορα της Γαλλίας. Υπηρέτησε ως υπασπιστής του στρατηγού Λε Βενέρ και συμμετείχε στη μάχη του Βαλμί (20 Σεπτεμβρίου 1792) και στη μάχη του Νέερβιντεν (18 Μαρτίου 1793). Όταν ο Σαρλ Ντυμουριέ αυτομόλησε στους Αυστριακούς τον Απρίλιο 1793, ο Ός, μαζί με τον Λε Βενέρ και άλλους, κατηγορήθηκαν για προδοσία. Ωστόσο, αφού συνελήφθη και κρατήθηκε μακριά από το στράτευμα για μερικούς μήνες, συμμετείχε στην υπεράσπιση της Δουνκέρκης, και τον ίδιο χρόνο (1793) προήχθη σε στρατηγό. Τον Οκτώβριο του 1793 διορίστηκε διοικητής της στρατιάς του Μοζέλα και μέσα σε λίγες εβδομάδες βρισκόταν στο πεδίο μάχης επικεφαλής της στρατιάς του στη Λωρραίνη. Έχασε την πρώτη του μάχη στο Καϊζερσλάουτερν σις 28-30 Νοεμβρίου 1793 εναντίον των Πρώσων αλλά στις 22 Δεκεμβρίου 1793 κέρδισε τη μάχη του Φροσβιλέρ, και οι εκπρόσωποι της Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας στη στρατιά του πρόσθεσαν αμέσως τη στρατιά του Ρήνου στη σφαίρα διοίκησής του. Ο όμορφος, ορμητικός Ος αποδείχθηκε λαμπρός στρατηγός. Με τη δεύτερη μάχη του Βίσεμπουργκ στις 26 Δεκεμβρίου 1793 και τη λύση της πολιορκίας του Λαντό στις 29 Δεκεμβρίου, οι στρατιές του ελευθέρωσαν την Αλσατία αναγκάζοντας τα αυστροπρωσικά στρατεύματα να υποχωρήσουν πίσω από τον Ρήνο. Πριν ξεκινήσει την επόμενη εκστρατεία του, παντρεύτηκε την Άννα Αδελαΐδα Ντεσό στην Τιονβίλ (11 Μαρτίου 1794). Αλλά δέκα μέρες αργότερα συνελήφθη ξαφνικά, καθώς κατηγορήθηκε, για συμμετοχή στη λέσχη των Κορδελιέρων που εκείνη την εποχή βρίσκονταν υπό διωγμό ως οπαδοί του Δαντών, στην Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας για προδοσία από τον συνάδελφο και αντίπαλό του, στρατηγό Σαρλ Πισεγκρύ, τον εκτοπισμένο διοικητή του στρατού του Ρήνου. Ο Ος συνελήφθη τον Μάρτιο του 1794, διέφυγε την εκτέλεση αλλά φυλακίστηκε στο Παρίσι μέχρι την πτώση του Ροβεσπιέρου και την κατάρρευση του καθεστώτος των Ιακωβίνων στα τέλη Ιουλίου, αποφυλακίστηκε στις 4 Αυγούστου. Το Νοέμβριο του 1794, ο Ος τοποθετήθηκε διοικητής της στρατιάς της Βρέστης και ξεκίνησε να υποτάξει τους Ρωμαιοκαθολικούς και αγρότες που υπό την ηγεσία μοναρχικών ήταν σε συνεχή εξέγερση κατά τον πόλεμο της Βανδέας από το 1793. Υιοθετώντας μια συμβιβαστική πολιτική, έβαλε τέλος στις μάχες τον Φεβρουάριο 1795, αλλά τον Ιούνιο τα βρετανικά πλοία μετέφεραν Γάλλους εμιγκρέ (αυτοεξόριστους ευγενείς) στον κόλπο του Κιμπερόν στη Βρετάνη. Ο Ος απέκρουσε γρήγορα τους εισβολείς και μέχρι τον Ιούλιο του 1796 είχε ολοκληρώσει την ειρήνευση των εξεγερμένων της Βανδέας. Οι στρατιωτικοί θρίαμβοι του Λαζάρ Ος και η έκταση της περιοχής υπό την ηγεσία του τον έκαναν έναν από τους πιο ισχυρούς άνδρες στη Γαλλία. Ανέλαβε τη διοίκηση της στρατιάς του Ρήνου τον Ιανουάριο του 1797 και νίκησε τους Αυστριακούς στο Νόηβιντ (σήμερα ανήκει στη Γερμανία) στις 18 Απριλίου, τερματίζοντας έτσι τον πόλεμο με την Αυστρία με τη συνθήκη του Λεόμπεν. Στις αρχές Σεπτεμβρίου ένα τμήμα του στρατού του Ος βοήθησε τις δυνάμεις του Ναπολέοντα Βοναπάρτη να εκδιώξουν τους βασιλικούς από την κυβέρνηση του Διευθυντηρίου στο Παρίσι. Λίγο αργότερα, στις 19 Σεπτεμβρίου 1797, ο Λαζάρ Ος πέθανε σε ηλικία 39 ετών, ίσως από φυματίωση, στο στρατηγείο του στο Βέτσλαρ. Υπήρξαν φήμες ότι είχε δηλητηριαστεί, αλλά οι υποψίες φαίνεται ότι ήταν αβάσιμες. Αρχικά θάφτηκε δίπλα στον φίλο του Φρανσουά Μαρσώ στο φρούριο στο Κόμπλεντς του Ρήνου. Το 1919, ο γαλλικός στρατός του Ρήνου μετέφερε τα οστά του στο κατασκευασμένο από το 1797 Μνημείο του Στρατηγού Ος στο Βάισεντουρμ κοντά στο Νόηβιντ, όπου είχε ξεκινήσει την τελευταία του εκστρατεία κατά των Αυστριακών. Σε πολλές πόλεις της Γαλλίας ανεγέρθηκαν αγάλματα και ονομάστηκαν πλατείες και δρόμοι με το όνομά του, όπως η διάσημη Λεωφόρος Ος (Αβενύ Ος) στο 8o διαμέρισμα του Παρισιού. Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Βόρειος πυλώνας, Στήλη 3).
|
Ο Λουί Λαζάρ Ος (Γαλλικά: Louis Lazare Hoche) (24 Ιουνίου 1768 - 19 Σεπτεμβρίου 1797) ήταν Γάλλος στρατηγός κατά τη διάρκεια των πολέμων της Γαλλικής επανάστασης. Το 1793 εξεδίωξε τις αυστροπρωσικές στρατιές από την Αλσατία και αργότερα συμμετείχε στην καταστολή του πολέμου της Βανδέας. Το όνομά του είναι ένα από τα 558 ονόματα αξιωματικών που αναγράφονται κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου. Ο ιστορικός Ρίτσαρντ Χολμς αναφέρει ότι ήταν «εύστροφος, αυστηρός και αδίστακτος ... στρατηγός με πραγματικό ταλέντο του οποίου ο πρόωρος θάνατος ήταν μια απώλεια για τη Γαλλία». Διάσημη δήλωση του στρατηγού Ος: "Facta, non verba" («Πράξεις, όχι λόγια»).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CF%81_%CE%9F%CF%82
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.