title
stringlengths 1
108
| article
stringlengths 150
266k
| summary
stringlengths 126
13.8k
| url
stringlengths 31
613
|
|---|---|---|---|
Πινό Νουάρ
|
Το πινό νουάρ θεωρείται μία από τις τρεις βασικές ποικιλίες αμπέλου επιτρεπόμενες για την παραγωγή της σαμπάνιας. Η ποικιλίας πινό νουάρ καλλιεργείται σχεδόν σε όλο τον κόσμο, κυρίως στις περιοχές με εύκρατο ψυχρό κλίμα: στη Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Ελβετία, Ιαπωνία, ΗΠΑ και στις χώρες του Νέου Κόσμου. Σημαντική ποσότητα της αμπέλου καλλιεργείται και στην περιοχή Καμπανίας στη Γαλλία για την παραγωγή αφρωδών οίνων. Τα συνώνυμα της ποικιλίας είναι: Blauburgunder, Blauer Arbst, Blauer Spätburgunder, Burgunder, Cortaillod, Morillon, Morillon Noir, Mourillon, Spätburgunder, Rulandské modré, Pinot Franc, Pinot Nero, Savagnin Noir, Salvagnin Noir.
|
Το πινό νουάρ (γαλλικά: Pinot noir, γερμανικά: Spätburgunder) είναι μια ποικιλία της αμπέλου για παραγωγή των ερυθρών κρασιών. Στα γαλλικά η ονομασία της ποικιλίας σημαίνει "μαύρο κουκουνάρι" επειδή οι πυκνοί βότρυες της που έχουν μικρό μέγεθος μοιάζουν με τα κουκουνάρια των κωνοφόρων. Θεωρείται ότι η ποικιλία αυτή κατάγεται από τη Βουργουνδία. Εδώ βρίσκεται η λεγόμενη "Χρυσή κλίση" που παράγονται "μεγάλα κρασιά Βουργουνδίας".
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CE%BD%CF%8C_%CE%9D%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81
|
Ρεπάνι
|
Η χρήση του ραπανιού, που στην αρχαιότητα ήταν γνωστό ως ραφανίδα (Θεόφραστος), αναφέρεται στη θεραπευτική από πολλούς αρχαίους συγγραφείς. Το συνιστούσαν ως ορεκτικό, αντιβηχικό, για τη διάλυση νεφρολίθων, χολόλιθων, ως φάρμακο κατά της υδρωπικίας, του ερυσιπέλατος, της αρθρίτιδας, των ηπατικών παθήσεων κτλ. Η λέξη προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ῥᾰφᾰνίς -ῖδος, ἡ, πρβλ. ῥάπυς-υος, ῥάφανος (Λατ. raphanus) από την ΙΕ ρίζα rāp-/rĕp- «γογγύλι» (πρβλ. λατ. rāpum«γογγύλι», αρχ. σλαβ. rěpa, αρχ. άνω γερμ. ruoba, γερμ. Rube, γαλλ. rave). Καλλιεργείται για τη σαρκώδη ρίζα του σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο. Ο βλαστός του έχει διατομή σε σχήμα δίσκου, όπως του καρότου και των τεύτλων. Τα φύλλα του είναι τριχωτά, συνήθως ακέραια και φύονται σαν ρόδα κοντά στο δίσκο. Η σαρκώδης ρίζα του (ριζοκόνδυλος) έχει σχήμα σφαιρικό ή κωνικό και μακρύ ανάλογα με την ποικιλία. Το χρώμα της ρίζας ποικίλει από λευκό, κόκκινο, ροζ και πορφυρό. Το βάρος της είναι από μερικά γραμμάρια και φτάνει μέχρι ένα κιλό στη ποικιλία νταϊκόν της Ιαπωνίας. Τα ρεπάνια είναι ανθεκτικά στις χαμηλές θερμοκρασίες. Οι διάφορες ποικιλίες διακρίνονται σε ανοιξιάτικες που δίνουν ριζοκόνδυλους για λίγο χρόνο και 30 περίπου μέρες μετά τη σπορά. Η γεύση τους είναι ήπια καυστική. Τυπικά καλοκαιρινές που δίνουν ριζοκόνδυλους για αρκετό χρονικό διάστημα και 40-50 μέρες μετά τη σπορά. Χειμωνιάτικες που οι ρίζες τους αναπτύσσονται αργά, έχουν πιο καυτερή γεύση. Η σπορά των ρεπανιών αρχίζει από την Άνοιξη και συνεχίζεται κάθε 10 μέρες για να υπάρχει συνεχής παραγωγή. Όταν αποκτήσουν μέγεθος κατάλληλο τότε ξεριζώνονται και στέλνονται στο εμπόριο. Τα ρεπάνια είναι πλούσια σε βιταμίνη C και έχουν πολλές φυτικές ίνες συμβάλλοντας στην κινητικότητα του εντέρου. Τρώγονται ωμά και σε σαλάτες είναι δε περίφημο ορεκτικό λόγω της πικάντικης γεύσης τους. Υπάρχουν κάποιες ποικιλίες λιγότερο γνωστές στην Ελλάδα που δεν καλλιεργούνται για τη ρίζα τους αλλά για τα φύλλα τους και τους καρπούς τους και τρώγονται κυρίως στις περιοχές της Ασίας. «Στάδια βλάστησης σε ρεπάνι», μακροσκοπική παρουσίαση σε βίντεο από YouTube. «Στάδια βλάστησης σε ρεπάνι», καλύπτει διάστημα 68 ημερών. Παρουσίαση σε βίντεο 2,5 λεπτων στο YouTube.
|
Το ραπάνι ή ρεπάνι είναι μονοετές ή διετές φυτό του γένους Ράφανος και ανήκει στην οικογένεια των Κραμβοειδών (Brassicaceae). Τα ραπανάκια καλλιεργούνται και καταναλώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο, κυρίως καταναλώνονται ωμά με σαλάτες λαχανικών. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες, ανάλογα με το μέγεθος, τη γεύση, το χρώμα και το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να ωριμάσουν. Τα ραπανάκια οφείλουν την έντονη γεύση τους στις διάφορες χημικές ενώσεις που παράγονται από τα φυτά, συμπεριλαμβανομένης της γλυκοσινολάτης, της μυροσινάσης και του ισοθειοκυανικού. Μερικές φορές καλλιεργούνται ως σύνθετα φυτά και υποφέρουν από λίγα παράσιτα και ασθένειες. Αναπτύσσονται γρήγορα, ενώ οι κοινές μικρότερες ποικιλίες είναι έτοιμες για κατανάλωση μέσα σε ένα μήνα, ενώ οι μεγαλύτερες ποικιλίες νταϊκόν χρειάζονται αρκετούς μήνες. Όντας εύκολο να αναπτυχθούν και γρήγορα να συγκομιστούν, τα ραπάνια φυτεύονται συχνά από αρχάριους κηπουρούς. Μια άλλη χρήση για το ραπανάκι είναι ως κάλυμμα ή συγκομιδή αλιευμάτων το χειμώνα, ή ως ζωοτροφή. Μερικά ραπάνια καλλιεργούνται για τους σπόρους τους. Για παράδειγμα, το νταϊκόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ελαίων. Άλλοι χρησιμοποιούνται για βλάστηση.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B9
|
Αστυάγης
|
Ο Αστυάγης είχε για κόρη του την Μανδάνη που εξαιτίας ενός ονείρου που είδε την πάντρεψε με έναν Πέρση, τον Καμβύση. Αργότερα είδε ένα άλλο όνειρο που σήμαινε, σύμφωνα με τους ερμηνευτές, ότι ο γιος της Μανδάνης θα του έπαιρνε τον θρόνο. Έτσι όταν το παιδί γεννήθηκε ο Αστυάγης ανέθεσε στον Άρπαγο, συγγενή του και διαχειριστή της ιδιοκτησίας του, να το θανατώσει. Ο Άρπαγος μη θέλοντας να αναμειχθεί σε τέτοιο φόνο διέταξε έναν από τους βοσκούς του βασιλιά, τον Μιτραδάτη να παρατήσει το βρέφος στο βουνό. Όμως εκείνος το λυπήθηκε και παρουσίασε στον Άρπαγο όχι τον νεκρό Κύρο, αλλά τον γιο του που είχε γεννηθεί νεκρός. Όταν ο Κύρος έφτασε σε ηλικία δέκα ετών η ταυτότητα του αποκαλύφθηκε. Ο Κύρος έκανε τον βασιλιά σ ’ένα παιχνίδι που έπαιζε με άλλα παιδιά. Ο γιος ενός επιφανούς Μήδου όμως δεν τον υπάκουσε και έτσι ο Κύρος τον μαστίγωσε. Μετά από παράπονα του πατέρα του παιδιού ο Αστυάγης κάλεσε τον Κύρο και τον βοσκό στο παλάτι του και έτσι κατάλαβε ποιος ήταν. Μετά από αυτά ο Αστυάγης για να τιμωρήσει τον Άρπαγο έσφαξε τον γιο του και του τον έδωσε να τον φάει. Επίσης έστειλε τον Κύρο πίσω στην Περσία, στους γονείς του, επειδή οι μάγοι του είπαν ότι δεν υπήρχε πια κίνδυνος να του πάρει τον θρόνο, με τη δικαιολογία ότι έγινε ήδη βασιλιάς στο παιχνίδι που έπαιζε με τα άλλα παιδιά. Τα επόμενα χρόνια ο Άρπαγος για να εκδικηθεί τον Αστυάγη έπεισε τους Μήδους ευγενείς να εκθρονίσουν τον Αστυάγη για χάρη του Κύρου. Έτσι, όταν οι Πέρσες έκαναν εκστρατεία εναντίον της Μηδίας στην μάχη που έγινε οι Μήδοι που ήταν μπλεγμένοι στην συνωμοσία αυτομόλησαν στους Πέρσες και έτσι οι Πέρσες νίκησαν. Σ ’αυτή την μάχη ο Αστυάγης όρισε αρχηγό τον Άρπαγο ξεχνώντας προφανώς πώς του είχε φερθεί. Στην συνέχεια έγινε και άλλη μάχη όπου οι Μήδοι ηττήθηκαν εκ νέου και ο Αστυάγης πιάστηκε αιχμάλωτος. Έτσι η βασιλεία του Αστυάγη έλαβε τέλος μετά από τριάντα πέντε χρόνια. Ηρόδοτος, Ιστορία 1 Κλειώ, Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα: Ιούλιος 1994, σσ. 171-201, ISBN 978-960-352-070-2.
|
Ο Αστυάγης, γιος του Κυαξάρη, ήταν σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ο τέταρτος και τελευταίος βασιλιάς των Μήδων που βασίλεψε κατά πάσα πιθανότητα από το 585 ως το 549 π.Χ. Η βασιλεία του τελείωσε με την ήττα του Μηδικού στρατού από τον Περσικό στρατό με αρχηγό τον εγγονό του Αστυάγη, Κύρο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%AC%CE%B3%CE%B7%CF%82
|
Κάστρο Φεράκλου
|
Το φρούριο χτίστηκε αρχικά στη βυζαντινή εποχή. Καταλήφθηκε από τους Οσπιτάλιους Ιππότες στις 20 Σεπτεμβρίου 1306, αποτελώντας την πρώτη τους κτήση στο νησί που θα γινόταν η βάση τους. Μέχρι το 1408 είχε ερειπωθεί και επισκευάστηκε υπό τους Μεγάλους Μαγίστρους Τζοβάνι Μπατίστα Ορσίνι (1467-76) και Πιερ ντ' Ομπισόν (1476-1503) ως προπύργιο για την προστασία της περιοχής, και ιδιαίτερα για των αγκυροβολίων στις παραλίες στο Χαράκι και την Αγία Αγάθη. Μετά το 1470, οι Οσπιτάλιοι εγκατέλειψαν όλες τις άλλες οχυρώσεις στο νησί, εκτός από τον Φεράκλο, την κοντινή Λίνδο και την πόλη της Ρόδου, οι οποίες με τη σειρά τους ενισχύθηκαν περαιτέρω. Ένα διάταγμα του 1474 όριζε ότι το κάστρο του Φεράκλου ήταν το καταφύγιο των κατοίκων των χωριών Μαλώνα, Σαλία, Καταγρός, Ζηνοδότου και Καμινάρι, όταν υπήρχε κίνδυνος.Το φρούριο καταλήφθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1523 μετά από μακρά πολιορκία, λίγους μήνες μετά την κατάληψη της Ρόδου. Οι Οθωμανοί δεν χρησιμοποίησαν το κάστρο και έκτοτε εγκαταλείφθηκε. Το φρούριο έχει ακανόνιστη πολυγωνική διάταξη, με περίμετρο τοίχου 680 μέτρα που περιβάλλει έκταση 1.700 τετραγωνικών μέτρων. Το βόρειο και το δυτικό τμήμα χρονολογούνται στους Βυζαντινούς χρόνους, αλλά τα υπόλοιπα είναι προσθήκες ή τροποποιήσεις των Οσπιτάλιων. Μία πύλη και δύο κυλινδρικοί πύργοι σώζονται στο νότιο τμήμα των τειχών, μαζί με μια δεξαμενή στο εσωτερικό. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Feraklos Castle στο Wikimedia Commons
|
Το Κάστρο Φερακλού ή Φεράκλου ή Φαρακλού, επίσης Φαρακλενόν Κάστρο,, είναι ερειπωμένο μεσαιωνικό φρούριο, που βρίσκεται σε ύψος 85 μέτρων με θέα το χωριό Χαράκι στην ανατολική ακτή του νησιού της Ρόδου, Ελλάδα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF_%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%85
|
Μονζά Ροϊντεφό
|
Γεννήθηκε το 1965 και είναι γιος του Μονζά Ζαόνα, επίσης πολιτικού της Μαδαγασκάρης. Το 2006 διεκδίκησε το προεδρικό αξίωμα και ήρθε τελευταίος με μόλις 21 ψήφους στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 3 Δεκεμβρίου του 2006. Ωστόσο, την περίοδο εκείνη είχε αναπτύξει επιτυχημένη επιχειρηματική δραστηριότητα. Στις 7 Φεβρουαρίου του 2009, ο Ραζοελίνα διόρισε σκιώδη πρωθυπουργό τον Ροϊντεφό, υπό προσωρινή αρχή. Την ίδια ημέρα περί τους 50 ανθρώπους σκοτώθηκαν από πυροβολισμούς του στρατού, κατά τις ταραχές του 2009. Ο Ροϊντεφό, ο οποίος κατηγόρησε για το "έγκλημα" της 7ης Φεβρουαρίου τον πρόεδρο Ραβαλομανάνα ανακοίνωσε το διορισμό 4 υπουργών για την προσωρινή του κυβέρνηση και δήλωσε ότι οι υπόλοιποι θα διορίζονταν ως το τέλος της εβδομάδας Ο Ραζοελίνα υποσχέθηκε τη συνέχιση του αγώνα σε διαδήλωση στις 17 Φεβρουαρίου και την ίδια ημέρα έγιναν καθιστικές διαμαρτυρίες από υποστηρικτές της αντιπολίτευσης κοντά σε σημαντικά υπουργεία. Εκ μέρους της κυβέρνησης, ο υπουργός Άμυνας Ραναϊβονιαρίβο προσκάλεσε τον Ροϊντεφό σε συνομιλίες. Στις 14 Μαρτίου του 2009, στον απόηχο της ανταρσίας το στρατού εναντίον του προέδρου Μαρκ Ραβαλομανάνα, ο ίδιος ο Ροϊντεφό ανακοίνωσε την ανατροπή του Ραβαλομανάνα και την ανάληψη της εξουσίας από τον Ραζοελίνα, με την εντολή να διεξαγάγει εκλογές εντός 24 μηνών. Έπειτα από τη συμφωνία για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, απολύθηκε από τον πρόεδρο Ραζοελινά στις 10 Οκτωβρίου 2009 και νέος πρωθυπουργός διορίστηκε το πρόσωπο κοινής αποδοχής, Εζέν Μανγκαλαζά. Ο Ροϊντεφό προσέφυγε στο Συμβούλιο του Κράτους στις 12 Οκτωβρίου 2009, απαιτώντας την ακύρωση του διατάγματος με το οποίο διορίστηκε ο Μανγκαλαζά, ισχυριζόμενος ότι η διαδικασία παρουσίαζε σφάλματα και ότι οι ηγέτες των παρατάξεων χρειαζόταν να υπογράψουν τη συμφωνία με σκοπό την κύρωσή της. Στις 15 Οκτωβρίου η ισχύς του διατάγματος ανεστάλη από το Συμβούλιο ωστόσο λίγες ημέρες αργότερα το τελευταίο αρνήθηκε να ακυρώσει το διορισμό στην τελεσίδική του απόφαση που εκδόθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2009.
|
Ο Μονζά Ροϊντεφό (Monja Roindefo Zafitsimilavo) είναι πολιτικός από τη Μαδαγασκάρη. Διορίστηκε στην πρωθυπουργία από τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, Αντρί Ραζοελίνα, στις 7 Φεβρουαρίου του 2009 και απολύθηκε από τον ίδιο στις 11 Οκτωβρίου 2009. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από την αντιπολίτευση, το Μάρτιο του 2009, ανέλαβε και επίσημα πρωθυπουργός. Ανήκει στο κόμμα Αποφασισμένη Νεολαία της Μαδαγασκάρης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B6%CE%AC_%CE%A1%CE%BF%CF%8A%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%86%CF%8C
|
Τάο-Τάο
|
Η σειρά έχει προβληθεί στα φινλανδικά στα κανάλια Yleisradio . Η αφήγηση της σειράς έγινε στα φινλανδικά από την Ίνκερι Βαλένιους και με τη μουσική υπόκρουση του αυστριακού τηλεοπτικού καναλιού ORF . Η σειρά μεταδόθηκε επίσης στο Ισραήλ όπου μεταγλωττίστηκε στα εβραϊκά και το θέμα της τραγουδήθηκε στα εβραϊκά από την τραγουδίστρια Ιλανίτ . Στην Ελλάδα η σειρά μεταδόθηκε τη δεκαετία του 1980 από την ΕΡΤ στα ελληνικά.Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 μεταδόθηκε στα Αφρικάανς στη Νότια Αφρική . Το άνιμε μεταδόθηκε επίσης στις αρχές της δεκαετίας του 1990 πολλές φορές ως «تاو» και εξακολουθεί να είναι δημοφιλές στον αραβικό κόσμο . Η σειρά μεταδόθηκε και στην Αλβανία στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Εν τω μεταξύ, ο κομμουνιστής πρωθυπουργός της Αλβανίας Αντίλ Τσαρτσάνι αναφέρθηκε ανεπίσημα ως Τάο-Τάο από τους Αλβανούς αντιφρονούντες κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων που οδήγησαν στην πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία . Η σειρά έχει προβληθεί και στα γαλλικά στο γαλλόφωνο τμήμα του Καναδά στην Télévision de Radio-Canada και στη Γαλλία το 1987 μέσω του FR3 . Το φινλανδικό συγκρότημα Guava κυκλοφόρησε τη θεματική μουσική της σειράς σαν single το 2003. https://web.archive.org/web/20080331060753/http://www.yle.fi/lapset/taotao/ Το single του Guava Tao Tao Ehonkan στην εγκυκλοπαίδεια Anime News Network
|
Το Τάο-Τάο (ιαπ.:タオタオ絵本館) είναι μια σειρά anime που προβλήθηκε σε 52 επεισόδια στο TV Osaka από τις 7 Οκτωβρίου 1983 έως τις 30 Μαρτίου 1984. Μια άλλη σειρά με τον ίδιο τίτλο προβλήθηκε από τις 9 Οκτωβρίου 1984 έως τις 9 Απριλίου 1985. Πριν από την τηλεοπτική σειρά, κυκλοφόρησε μια ταινία άνιμε στις 26 Δεκεμβρίου 1981. Αποτελεί κινεζοϊαπωνογερμανική συμπαραγωγή και σκηνοθετήθηκε από τους Σουίτσι Νακαχάρα και Τατσούο Σιμαμούρα. Η σειρά αφορά τον Τάο-Τάο, ένα μικρό πάντα . Στις ιστορίες, ο Τάο-Τάο μπλέκεται σε περιπέτειες με τους φίλους του τα ζώα και ακούει τις ιστορίες της μητέρας του, της μητέρας πάντα. Τους τίτλους αρχής της σειράς δημιούργησε ο Τσέχος συνθέτης Κάρελ Σβόμποντα .
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%BF-%CE%A4%CE%AC%CE%BF
|
Μπάγκος Πέδρο
|
Τα Κης Πέδρο, στις γεωγραφικές συντεταγμένες 17°00′Β, 77°50′Δ, είναι 4 μικρά, επίπεδα (με υψόμετρο 2 έως 5 μέτρα), χαμηλά και κατά το μεγαλύτερο τμήμα τους ακατοίκητα κης, που βρίσκονται περίπου στο μισό της απόστασης κατά μήκος του νότιου άκρου του ανατολικού μισού του Μπάγκος Πέδρο. Η αραιή χερσαία βλάστηση αποτελείται από 6 είδη φυτών, εκ των οποίων κανένα δεν είναι ενδημικό. Τα κης είναι σημαντική περιοχή για τις φωλιές και την ξεκούραση των θαλάσσιων πτηνών και επίσης παρέχουν σε αρκετά υπό εξαφάνιση είδη χελώνας μέρη για τις φωλιές τους. Οι νησίδες έχουν λίγα αποθέματα γκουανό και κοκοφοίνικες. Σημαντικό είναι ότι αντιπροσωπεύουν την κύρια περιοχή συλλογής για τις μεγάλες εξαγωγές του Μαλάκιου (κοχύλι) Βασίλισσα από την Καραϊβική περιοχή. Τα κατέλαβαν οι Βρετανοί το 1863 και έγιναν τμήμα της Τζαμάικα το 1882. Θεωρούνται τμήμα της ενορίας του Κίνγκστον, για κάθε σκοπό εκτός από τους φόρους. Βορειοανατολικό Κη (ή Τοπ Κη), 0,075 χμ², 17°03′Β, 77°46′Δ, καλύπτεται με χαμόκλαδα και έχει μια ομάδα φοινίκων που μεγαλώνει στην βορειοδυτική πλευρά του. Υπάρχει ένας φωτεινός ραδιοφάρος στα βόρεια. Μεσαίο Κη, 0,04 χμ², 17°01′Β, 77°47′Δ, καλύπτεται με χαμηλές χλόες και θάμνους. Ένας σταθμός της Ακτοφυλακής της Τζαμάικα και μια κατασκήνωση ψαράδων με καλύβες και ένα μεγάλο υπόστεγο βρίσκονται στα νοτιοανατολικά Νοτιοδυτικό Κη (ή Μπερντ Κη - Κη Πτηνών), 0,152 χμ², 16°59′Β, 77°49′Δ, το μεγαλύτερο από τα Πέδρο Κης, είναι προστατευόμενο καταφύγιο πτηνών, με ένα μεγάλο δέντρο. Νότιο Κη (ή Σάντυ Κη - Αμμώδες Κη), 0,02 χμ², 16°57′Β, 77°50′Δ, αποτελείται από κοράλλια και κοχύλια. Είναι το νοτιότερο σημείο ξηράς της Τζαμάικα.Υπό μια ευρύτερη έννοια, κάποιοι βράχοι πάνω από το νερό, μικρές προεξοχές οολιτικού ασβεστόλιθου πάνω από τις οποίες σπάει το νερό, θεωρούνται τμήμα των Πέδρο Κης: Βράχος Πόρτλαντ (λέγεται και Ανατολικό Πέδρο Κη), 17°06′Β, 77°27′Δ, βρίσκεται περίπου 63 χμ Ν-ΝΔ του Σημείου Πόρτλαντ, του νοτιότερου άκρου της Νήσου Τζαμάικα. Ο βράχος αποτελείται από 2 κορυφές που παρατίθενται σε μια κατεύθυνση από ανατολή προς δύση. Βράχος Μπλόουερ (Φυσερό), 17°03′Β, 77°31′Δ, βρίσκεται 8 χμ νοτιοδυτικά του Βράχου Πόρτλαντ, και έχει ύψος 0,6 μέτρα. Βράχος Σάννον, 17°02′Β, 77°40′Δ, βρίσκεται περίπου 15 χμ Δ-ΝΔ του Βράχου Μπλόουερ, και έχει ύψος 0,5 μέτρα.Υπάρχουν μερικά υποθαλάσσια χαρακτηριστικά στο Μπάγκος Πέδρο, όπως τα: Ύφαλος Μπάννερ (Λάβαρο), 16°52′Β, 78°06′Δ, πλυμμηρισμένος με μήκος 2,4 χμ, βρίσκεται 26 χμ Δ-ΝΔ του Νότιου Κη. Νοτιοδυτικός Βράχος, 16°48′Β, 78°11′Δ, βρίσκεται περίπου 9 χμ νοτιοδυτικά του Υφάλου Μπάννερ. Βράχος Ουΐλλστηντ, 17°08′Β, 77°37′Δ, με βάθος 12 μέτρα, βρίσκεται 13 χμ βορειοδυτικά του Βράχου Μπλόουερ. Ξέρα Ντόυλ, 17°09′Β, 77°33′Δ, με βάθος 14 μέτρα, βρίσκεται 13 χμ Β-ΒΔ του Βράχου Μπλόουερ. Πάουελλ Νολλ (Βουναλάκι Πάουελλ), 16°47′Β, 77°43′Δ, βρίσκεται 32 χμ νοτιοδυτικά του Βράχου Σάννον, με μικρότερο βάθος στα 28,8 μέτρα. Είναι το νοτιότερο γεωγραφικό χαρακτηριστικό της Τζαμάικα, μη υπολογίζοντας το Μπάγκος Αλίκης, που το διεκδικεί η Τζαμάικα αλλά θεωρείται τμήμα της Κολομβίας. Sailing Directions, Caribbean Sea, Vol. I Gazetteer: Geographic Names of Jamaica Pedro Bank and Cays Management Area UN System-Wide Earthwatch: Island Directory Αρχειοθετήθηκε 2006-07-15 στο Wayback Machine. Nature Conservancy: Pedro Bank Article on Reef Assessment on Pedro Bank
|
Το Μπάγκος Πέδρο είναι μια μεγάλης έκτασης ανύψωση του θαλάσσιου πυθμένα ή στήθος (ναυτική ορολογία) από άμμο και κοράλλια, εν μέρει καλυμμένο με φύκια, περίπου 80 χμ νότια και νοτιοδυτικά της Τζαμάικα, και υψώνεται απότομα από τον θαλάσσιο πυθμένα βάθους 800 μέτρων. Κλίνει ήπια από τα Πέδρο Κης στα δυτικά και βόρεια με βάθη από 13 έως 30 μέτρα. Η συνολική επιφάνεια του μπάγκος εντός του ισοβάθους των 100 μέτρων είναι 8.040 χμ². Η περιοχή ενός βάθους στα 40 μέτρα είναι τριγωνική, με μήκος από ανατολή προς δύση στα 70 χμ, και πλάτος 43 χμ. 2.400 χμ² βρίσκονται σε βάθος λιγότερο των 20 μέτρων. Με τις νησίδες, κης και βράχους του, συνολικής έκτασης 0,27 χμ² (27 εκτάρια), είναι η τοποθεσία μιας από τις δύο νησιωτικές ομάδες της Τζαμάικα που βρίσκονται σε απόσταση από το κυρίως νησί, η άλλη είναι τα Μοράντ Κης (η Τζαμάικα έχει επίσης νησιά κοντά στην ακτή της όπως τα Πορτ Ρόγιαλ Κης). Το κέντρο του μπάγκος βρίσκεται στις γεωγραφικές συντεταγμένες 17°06′Β, 78°20′Δ. Το Μπάγκος Πέδρο είναι τμήμα της υποθαλάσσιας Ανύψωσης της Νικαράγουα, που εκτείνεται από το Κάμπο Γκράτσιας α Ντίος μέσω του Μπάγκος Ροζαλίντας έως την Τζαμάικα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%BF
|
Ζεύξις
|
Ο κλασικός φιλόλογος του 17ου αιώνα Ζαν Αρντουέν (Jean Hardouin) θεωρεί πιθανό τόπο καταγωγής του την Ηράκλεια της Λευκανίας μια και ο Ζεύξις είχε δημιουργήσει ένα διάσημο έργο για τη γειτονική πόλη του Κρότωνα. Ωστόσο, υπάρχει και η άποψη πως πρόκειται για την Λυγκηστίδα Ηράκλεια στη Μακεδονία, μια και ο Ζεύξις απολάμβανε της εκτίμησης του βασιλιά Αρχέλαου Α´ της Μακεδονίας.Οι απόψεις αυτές, όμως, φαίνεται πως στηρίζονται περισσότερο στη φήμη των έργων του καλλιτέχνη στις δύο αυτές περιοχές παρά σε άλλα στοιχεία και μάλλον ο Ζεύξις γεννήθηκε πριν την ίδρυση της Ηράκλειας στην Ιταλία, μετά το 433 π.Χ. Είναι πιο πιθανό πως πατρίδα του ήταν η Ηράκλεια η Ποντική στη Βιθυνία της Μικράς Ασίας, η οποία ήταν και η πιο διάσημη Ηράκλεια της εποχής και συνεπώς δεν προσδιορίζονταν πάντοτε συγκεκριμένα ως η Ποντική από τους αρχαίους συγγραφείς. Ωστόσο, το ενδεχόμενο να πρόκειται για την Ηράκλεια της Λευκανίας παραμένει, επίσης, πιθανό. Η χρονολόγηση του Ζεύξιδος έχει γίνει αντικείμενο αμφισβήτησης, η οποία δημιουργήθηκε από τα ασαφή γραφόμενα του Πλίνιου του Πρεσβύτερου, ο οποίος είναι η κύρια πηγή πληροφοριών για τη ζωή του καλλιτέχνη. Αναφέρει πως «Τις πύλες της τέχνης, που άνοιξε ο Απολλόδωρος των Αθηνών, τις διάβηκε ο Ζεύξις της Ηράκλειας κατά το 4ο έτος της 95ης Ολυμπιάδας (400-399 π.Χ.)», αλλά είναι ασαφές το αν εννοείται ως η χρονολογία όπου ο Ζεύξις είχε φτάσει στο απόγειο της δόξας του ή είχε μόλις ξεκινήσει να αναπτύσσεται.Θεωρείται πολύ πιθανό πως ο Ζεύξις έφτασε στο απόγειο της τέχνης του κατά το τελευταίο τέταρτο του 5ου αιώνα π.Χ., καθώς τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν πως ήταν ήδη καταξιωμένος καλλιτέχνης στην Αθήνα και γεννήθηκε περίπου το 455 π.Χ., πηγαίνοντας στην Αθήνα λίγο πριν ή μετά από την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου. Στη Μακεδονία εμφανίζεται κατά τη βασιλεία του Αρχέλαου Α´, δηλαδή το 413 π.Χ. ή λίγο αργότερα. Πέρασε επίσης κάποιο διάστημα στη Μεγάλη Ελλάδα, όπως μαρτυρείται από τη δημιουργία της εικόνας της Ελένης, την οποία δημιούργησε για την πόλη του Κρότωνα και είναι, επίσης, πιθανό πως επισκέφτηκε και τη Σικελία. Ωστόσο, αναφέρεται πως ταξίδεψε και στην Ολυμπία.Η ημερομηνία θανάτου του είναι άγνωστη, αν και είναι πιθανό πως πέθανε πριν το 355 π.Χ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διασώζονται, ο Ζεύξις πέθανε γελώντας, καθώς ζωγράφίζε την εικόνα μιας ηλικιωμένης γυναίκας. Στον «Πρωταγόρα» του Πλάτωνα ο Σωκράτης μιλά για τον νεαρό ζωγράφο Ζεύξιππο, που ήρθε στην Αθήνα («τοῦ νεανίσκου τοῦ νῦν νεωστὶ ἐπιδημοῦντος, Ζευξίππου τοῦ Ἡρακλεώτου»). Στον «Γοργία» αναφέρεται ρητά ο ζωγράφος Ζεύξις. Στα δε έργα του άλλου μαθητή του, τού Ξενοφώντα, ο Σωκράτης αναφέρεται εγκωμιαστικά στον Ζεύξι : «τεθαύμακα....ἐπὶ ζωγραφίᾳ Ζεῦξιν». Στους «Αχαρνής» τέλος, όπου δύο στίχοι μιλούν για ένα «ζωγραφισμένο Έρωτα στεφανωμένο με λουλούδια», ο σχολιαστής της Σούδας σημειώνει ότι πρόκειται για έργο του Ζεύξι στον ναό της Αφροδίτης της «εν Κήποις». *** Δεδομένου, λοιπόν, ότι ο Ζεύξις καταγόταν από την (μιαν) Ηράκλεια, όπως και ο Ζεύξιππος του «Πρωταγόρα», ότι οι ηλικίες και η ενασχόληση με τη ζωγραφική συμφωνούν στους σύγχρονους αυτούς συγγραφείς, πιθανολογείται πως το «Ζεύξις» ήταν συντετμημένη μορφή του ονόματος «Ζεύξιππος». Ο Πλίνιος αναφέρει πως ο Ζεύξις ήταν μαθητής είτε του Δημόφιλου ή του Νησέα της Θάσου. Σε κάθε περίπτωση ανήκε σε σχολή ζωγραφικής τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της οποίας ήταν η ακρίβεια της αναπαράστασης. Ο Ζεύξις φαίνεται, επίσης, να επηρεάστηκε κατά την περίοδο που βρισκόταν στην Αθήνα και από τον Αθηναίο ζωγράφο Απολλόδωρο, ως προς την απόδοση του φωτός και της σκίασης. Αναφέρεται επίσης πως ο Ζεύξις αναπαριστούσε τα μέλη του σώματος μεγεθυσμένα σε σχέση με την πραγματικότητα. Ο Κικέρων περιγράφει με λεπτομέρειες τη διήγηση σχετικά με την περίοδο κατά την οποία ο Ζεύξις βρίσκονταν στον Κρότωνα και διάλεξε πέντε όμορφες παρθένες ως μοντέλα για τη ζωγραφιά της Ελένης, έργο το οποίο αφιερώθηκε στον ναό της Ήρας στην πόλη. Το έργο αυτό θεωρούνταν ως ένα από τα ωραιότερα του Ζεύξι και μια από τις τελειότερες αναπαραστάσεις του γυναικείου σώματος, μια και χρησιμοποίησε το πιο όμορφο σημείο του σώματος της κάθε παρθένας για να ολοκληρώσει το έργο του. Ο ίδιος ο Ζεύξις αναφέρεται πως θεωρούσε το έργο αυτό το καλύτερό του και πως δεν μπορούσε να ξεπεραστεί. Ο Κλαύδιος Αιλιανός αναφέρει και μια ιστορία σύμφωνα με την οποία πριν η ζωγραφιά αφιερωθεί στον ναό, ο Ζεύξις την εξέθεσε σε κοινή θέα με εισιτήριο, κερδίζοντας έτσι αρκετά χρήματα. Αυτό όμως έδωσε την αφορμή σε κάποιους σχολιαστές της εποχής να αποδώσουν τον συμπληρωματικό χαρακτηρισμό Εταίρα στον πίνακα της Ελένης. Η θεματολογία του έργου ακολουθήθηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού από καλλιτέχνες που εμπνεύστηκαν από την περιγραφή του αρχικού έργου. Η ακριβής αναπαράσταση άψυχων αντικειμένων ήταν ένας τομέας όπου ο Ζεύξις και ο νεότερός του Παρράσιος διακρίθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η διήγηση του Πλίνιου αναφέρει πως όταν κατά τη διάρκεια ενός διαγωνισμού μεταξύ Ζεύξι και Παρράσιου, ο πρώτος ζωγράφισε ένα τσαμπί σταφύλια, η απεικόνιση ήταν τόσο τέλεια ώστε τα πουλιά προσέκρουαν στον πίνακα προσπαθώντας να φάνε τα σταφύλια.Έτσι, ο Ζεύξις, βέβαιος για τη νίκη του στο διαγωνισμό, ζήτησε από τον Παρράσιο να μη χρονοτριβεί και να αφαιρέσει το κάλυμμα από τη δική του ζωγραφιά ώστε να φανεί ποιος είναι ο καλύτερος. Ωστόσο, το κάλυμμα δεν ήταν πραγματικό αλλά ήταν η ίδια η ζωγραφιά που είχε δημιουργήσει ο Παρράσιος, ξεγελώντας έτσι τον Ζεύξι, ο οποίος αναγνώρισε την ήττα του, λέγοντας πως ο ίδιος κατάφερε να ξεγελάσει τα πουλιά, αλλά ο Παρράσιος κατάφερε να ξεγελάσει ένα καλλιτέχνη.Μια παρόμοια ιστορία που αναφέρεται επίσης από τον Πλίνιο, λέει πως ο Ζεύξις αργότερα ζωγράφισε ένα αγόρι να κρατάει σταφύλια, οπότε πάλι ένα πουλί ξεγελάστηκε νομίζοντας πως τα σταφύλια είναι αληθινά. Αλλά ο Ζεύξις δεν ήταν ικανοποιημένος από τη ζωγραφιά αυτή λέγοντας πως ζωγράφισε τα σταφύλια καλύτερα από το αγόρι, κι έτσι τα πουλιά δεν τρόμαξαν νομίζοντας πως το αγόρι ήταν πραγματικό. Πέρα από τις ικανότητες του στη ρεαλιστική αναπαράσταση, πολλά από τα έργα του Ζεύξι διέθεταν και μεγάλη εκφραστικότητα ως προς τη δραματική απεικόνιση, όπως στην απεικόνιση του Ηρακλή ως νεογνού που πνίγει το φίδι, όπου η κύρια εκφραστικότητα απεικονίζεται στον τρόμο της μητέρας του Αλκμήνης και του Αμφιτρύωνα καθώς παρακολουθούν την πάλη. Όταν δημιουργήθηκε το έργο αυτό ο Ζεύξις είχε φτάσει ήδη στο απόγειο της φήμης του και διέθεσε τον πίνακα δωρεάν. Ένα άλλο διάσημο έργο του αποτελεί και η Ιπποκένταυρος, το οποίο περιγράφει ο Λουκιανός ο οποίος είχε δει ένα αντίγραφο του έργου στην Αθήνα. To αυθεντικό είχε χαθεί σε ναυάγιο στο ακρωτήριο του Μαλέα, όταν το έστειλε στη Ρώμη ο Ρωμαίος δικτάτορας Σύλλας. Ο πίνακας απεικόνιζε μια ειρηνική και ευτυχισμένη ομάδα Κενταύρων, όπου η εικόνα της μητέρας Κενταύρου να θηλάζει το μικρό της, ερχόταν σε όμορφη αντίθεση με το αθλητικό και γεροδεμένο παράστημα του πατέρα Κενταύρου, ο οποίος ήταν μερικώς ορατός σε ένα ύψωμα πίσω από τη μητέρα και το μικρό, κρατώντας ένα σκύμνο (νεαρό λιοντάρι) για να φοβίζει τους μικρούς κενταύρους. Ο αρσενικός Κένταυρος, αν και χαμογελαστός, διέθετε μια αγριότητα και σκληρότητα, ενώ η θηλυκή Κένταυρος συνδύαζε αρμονικά την ομορφιά της γυναικείας μορφής στο πάνω μέρος με αυτές του αλόγου, στο κάτω μέρος, με τόση δεξιοτεχνία, όπου ήταν αδύνατο να εντοπιστεί το συγκεκριμένο σημείο, όπου γινόταν η μετάβαση από την ανθρώπινη στη ζωώδη μορφή. Οι μικροί κένταυροι, αν και νεογέννητοι, είχαν εμφανή τα σημάδια της αγριότητας της φύσης τους, αναμεμειγμένη περίτεχνα με τον φόβο και την περιέργεια τους, απέναντι στους σκύμνους, τους οποίους κοιτούσαν ενώ αποτραβιόντουσαν στην προστασία της αγκάλης της μητέρας τους.Η αναπαράσταση ενός θηλυκού Κενταύρου να θηλάζει το μικρό της, η οποία είναι σχεδόν βέβαιο πως εμπνεύστηκε από το έργο του Ζεύξιδος, υπάρχει σε ένα κόσμημα στην πινακοθήκη Ουφίτσι. Άλλα έργα του περιλαμβάνουν τον ένθρονο Δία, με τους υπόλοιπους θεούς να βρίσκονται γύρω του, έργο το οποίο χαρακτηρίζεται από τον Πλίνιο ως μεγαλειώδες (magnificus), και θεωρείται επίσης ως ένα από τα κορυφαία έργα του καλλιτέχνη. Αναφέρεται επίσης ο Μαρσύας Δεσμώτης (Marsyas religatus), στον ναό της Κονκόρντια (Ομονοίας) στη Ρώμη. Ο Μενέλαος του Ζεύξι αναφέρεται από τον βυζαντινό λόγιο του 12ου αιώνα, Ιωάννη Τζέτζη, ενώ ο Βορέας ή Τρίτων από τον Λουκιανό. Ο Πλίνιος αναφέρει πως ο Ζεύξις ζωγράφιζε επίσης και μονόχρωμες αναπαραστάσεις αναμειγνύοντας τις διάφορες σκιάσεις του γκρίζου χρώματος, καθώς και πως υπήρχαν και αμφορείς τους οποίους ο διάσημος ζωγράφος φιλοτέχνησε στην πόλη της Αμβρακίας. Υπάρχει πλήθος αναφορών στον Ζεύξι κατά τη διάρκεια όλης της αρχαιότητας και έπειτα ως και την Αναγέννηση, και εξακολουθεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης στη σύγχρονη εποχή.Είναι αξιοπρόσεκτο το ότι απουσιάζουν εντελώς αναφορές οι οποίες να προέρχονται από τον περιηγητή του 2ου αιώνα μ.Χ. Παυσανία. Αυτό πιθανώς οφείλεται στο ότι τα έργα του Ζεύξι δημιουργούνταν σε γενικά μικρές επιφάνειες αντί για τοιχογραφίες, και ενδεχομένως να είχαν καταστραφεί ή χαθεί κατά τον καιρό του Παυσανία, ιδιαίτερα επειδή οι Ρωμαίοι μετέφεραν μεγάλο αριθμό έργων από τις ελληνικές πόλεις προς τη Ρώμη.Ο Ρέμπραντ ζωγράφισε μια αυτοπροσωπογραφία του βασισμένη στον Ζεύξι, ο οποίος σύμφωνα με τον μύθο γέλασε μέχρι θανάτου όταν ζωγράφιζε την προσωπογραφία μιας άσχημης γριάς που του παρήγγειλε να την απεικονίσει ως Αφροδίτη.Ο Ιερώνυμος, εκκλησιαστικός συγγραφέας του 4ου αιώνα μ.Χ., αναφέρει πως τα λουτρά του Ζεύξιππου στην Κωνσταντινούπολη πήραν το όνομα τους από τον Ζεύξι, έργα του οποίου κοσμούσαν τις εγκαταστάσεις. Λουκιανός. Ζεύξις ή Αντίοχος. perseus.tufts.edu. Κλαύδιος Αιλιανός. Ποικίλη Ιστορία. Hochschule Augsburg. (Λατινικά) Κικέρων. De Inventione Rhetorica. perseus.tufts.edu. (Λατινικά) Πλίνιος ο Πρεσβύτερος. Naturalis Historiae. perseus.tufts.edu. (Αγγλικά) Zeuxis, A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology, William Smith, Ed. (λεπτομερείς ιστορικές και εικαστικές πληροφορίες)
|
Ο Ζεύξις ή Ζεύξιππος (5ος - 4ος αιώνας π.Χ.) ήταν ένας από τους διασημότερους ζωγράφους της αρχαιότητας, με καταγωγή από την Ηράκλεια, δεν είναι βέβαιο ποια αλλά πιθανώς την Ηράκλεια την Ποντική στη Βιθυνία ή την Ηράκλεια της Λευκανίας. Κατά τον συγγραφέα του 1ου αιώνα μ.Χ. Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, ο οποίος αποτελεί μια από τις κύριες πηγές για τη ζωή του Ζεύξιδος, η τέχνη του ξεπέρασε όλους τους ζωγράφους της εποχής του, εκτός από τον Παρράσιο, και συγκρινόταν σε καλλιτεχνική ολοκλήρωση με καλλιτέχνες όπως ο Φειδίας και ο Πολύγνωτος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B5%CF%8D%CE%BE%CE%B9%CF%82
|
Μουάι Τάι
|
Το 1238, δημιουργήθηκε ο πρώτος στρατός της Ταϊλάνδης στη βόρεια πόλη της Σουκοτάι (Sukhothai), πρωτεύουσας του Σιάμ. Η καταγεγραμμένη ιστορία δείχνει ότι υπήρχε ανάγκη υπεράσπισης της πρωτεύουσας λόγω πολλών πολέμων μεταξύ γειτονικών φυλών και βασιλείων. Ο στρατός του Σιάμ δημιουργήθηκε για να προστατεύσει την κυβέρνηση και τους κατοίκους της μέσα στην πόλη και στα γύρω χωριά. Οι στρατιώτες είχαν διδαχθεί μάχη σώμα με σώμα και πώς να χρησιμοποιούν όπλα, καθώς και το πώς να χρησιμοποιούν ολόκληρο το σώμα ως όπλο. Η εκπαίδευσή τους είναι αυτό που τελικά εξελίχθηκε σε Μουάι Τάι και Κράμπι Κραμπόνγκ. Η μάθηση των πολεμικών τεχνών ή «Μουάι Τάι» ριζώθηκε στον πολιτισμό του λαού του Σιάμ. Με τη συνεχή απειλή του πολέμου, σταδιακά άρχισαν να εμφανίζονται κέντρα εκπαίδευσης σε όλο το βασίλειο. Αυτές ήταν οι πρώτες κατασκηνώσεις Μουάι Τάι. Οι νεαροί άνδρες εκπαιδευόταν στην τέχνη για διάφορους λόγους: αυτοάμυνα, σωματική άσκηση, πειθαρχία. Ακόμα και Μοναχοί εκπαιδευόντουσαν σε πολλούς βουδιστικούς ναούς, περνώντας τις γνώσεις και την ιστορία από τη μια γενιά στην επόμενη. Καθώς το Μουάι Τάι γινόταν δημοφιλές στους φτωχούς και τους κοινούς ανθρώπους, γινόταν επίσης ένα απαραίτητο προσόν για την υψηλή κοινωνία. Οι δύο γιοι του βασιλιά Phokhun Sri, πρώτου βασιλιά του Σουκοτάι, στάλθηκαν για να μάθουν στο προπονητικό κέντρο Σάμακορν (Samakorn). Πίστευαν ότι οι καλοί πολεμιστές γίνονται γενναίοι ηγέτες και αυτό θα τους προετοίμαζε ως μελλοντικούς κυβερνήτες του βασιλείου. Το πανεπιστήμιο Phokhun Ram Khamhaeng ονομάστηκε από τον συγγραφέα του πρώτου αρχαίου κειμένου Μουάι Τάι, το οποίο βρίσκεται στην Μπανγκόκ μαζί με την Αρχή Αθλητισμού της Ταϊλάνδης. Με πολλούς πολέμους και μάχες μεταξύ των αναπτυσσόμενων χωρών της Ταϊλάνδης, της Βιρμανίας και της Καμπότζης, κατέστη αναγκαία η ανάπτυξη μεγάλων στρατευμάτων για την προστασία και τη διασφάλιση της επιβίωσης του βασιλείου της Ταϊλάνδης. Οι νεαροί άνδρες εκπαιδευόταν στις πολεμικές επιχειρήσεις σε εκπαιδευτικά κέντρα σε όλη τη χώρα, αφιερώνοντας τον εαυτό τους στην εκμάθηση μάχης σώμα με σώμα ("Μουάι Τάι"), μάχης με σπαθί και μάχης με ράβδο ("Κράμπι Κραμπόνγκ "). Το κέντρο εκπαίδευσης Phudaisawan για ξίφη και ράβδους είχε γίνει το πιο διάσημο από τα κέντρα κατάρτισης, και για εκείνη την εποχή θεωρήθηκε ότι ήταν ισοδύναμο ενός κολεγίου ή κάποιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Ο βασιλιάς Naresuan αγαπούσε το Μουάι Τάι και τους διαγωνισμούς μεταξύ των εκπαιδευόμενων. Τελικά, θα γινόταν ένας μύθος του Μουάι Τάι, καλώντας τους άνδρες που είχαν υποστεί ξυλοδαρμό και εξορίστηκαν από τους πολεμιστές της Βιρμανίας να γίνουν ανιχνευτές, κατάσκοποι και "στρατιώτες της ζούγκλας" όπου και τελικά θα απελευθέρωναν την Ταϊλάνδη από τους κατακτητές της Βιρμανίας, γύρω στο 1600. Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής το Μουάι Τάι ή Muay Kaad Chuak όπως ονομαζόταν τότε, έγινε εθνικό άθλημα, αναπτύσσοντας τις θεμελιώδεις παραδόσεις που παρέμειναν ίδιες για τα επόμενα 400 χρόνια. Εισήχθησαν η Mongkong (κορδέλα) και το pa pra jiat (περιβραχιόνιο) και το πρώτο «ρινγκ» έγινε από ένα πεσμένο σχοινί στο έδαφος δημιουργώντας ένα τετράγωνο ή κύκλο ως μια καθορισμένη περιοχή μάχης. Οι μαχητές χρησιμοποιούσαν σχοινιά κάνναβης και νήματα ως καλύμματα που τυλίγονταν γύρω από τα χέρια και τους βραχίονες. Ένα παχύ, αμυλώδες υγρό θα χρησιμοποιηθεί κάποιες φορές για να δέσει τα νήματα και να κάνει την επιφάνεια πιο σκληρή. Στις πρώτες επαγγελματικούς αγώνες, οι μαχητές δεν κατατάσσονταν σύμφωνα με το βάρος, το ύψος, την ηλικία ή την εμπειρία και δεν υπήρχαν χρονικά όρια. Συνέχιζαν να αγωνίζονται μέχρι να υπάρξει ένας σαφής νικητής. Οι τοπικοί πρωταθλητές αντιπροσώπευαν την πόλη ή το χωριό τους και συχνά πολεμούσαν για λογαριασμό των πλούσιων επιχειρηματιών ή των βασιλιάδων ως ένας τρόπος επίλυσης των διαφορών τους. Χάνοντας έναν αγώνα συχνά είχε ως αποτέλεσμα για τον μαχητή και/ή τον επιχειρηματία να χαθεί ο σεβασμός στο πρόσωπο του. Τα στοιχήματα στους αγώνες Μουάι Τάι ήταν τόσο δημοφιλή τότε, όσο είναι και τώρα. Ο βασιλιάς Prachao Sua αγαπούσε να αγωνίζεται στο Μουάι Τάι. Ήταν γνωστός για τη συμμετοχή του σε τουρνουά σε μικρές πόλεις και χωριά όπου μεταμφιεζόταν ως κοινός. Επειδή κανείς δεν αναγνώριζε ότι ήταν ο βασιλιάς, του επέτρεπαν να συμμετάσχει σε τουρνουά εναντίον αρκετών άξιων μαχητών. Σύμφωνα με τον μύθο, νίκησε τρεις μαχητές που ονομάζονταν Nai Klan Madthai (δολοφονικές γροθιές), Nai Yai Madklek (σιδερένιες γροθιές), και Nai Lek Madnok (Δυνατές γροθιές). Ο «Tiger King" αναγκαζόταν να μεταμφιεστεί, επειδή οι άνθρωποι της Ταϊλάνδης είχαν τον βασιλιά τους σε τόσο μεγάλη εκτίμηση, που από σεβασμό κανείς δεν θα αγωνιζόταν μαζί του. Ο Prachao Sua αγαπούσε το άθλημα τόσο πολύ, που έκανε τους δύο γιους του, πρίγκιπες της Ταϊλάνδης, να μελετήσουν Μουάι Τάι, μάχη με σπαθί και πάλη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ιδρύθηκε το Βασιλικό Τμήμα Πυγμαχίας με σκοπό την εύρεση και πρόσληψη άξιων ανδρών που θα μαχόταν για ψυχαγωγία για τους βασιλιά και για να γίνουν φύλακες στο Thani Lir, το βασιλικό δικαστήριο. Ως βασιλικοί φρουροί, τους δόθηκε επίσης, το έργο της εκπαίδευσης των μελών της βασιλικής οικογένειας στη μάχη και στο Μουάι Τάι, δεδομένου ότι ήταν ακόμη σε εμπόλεμη κατάσταση με την Καμπότζη και τη Βιρμανία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου γνωστή ως η εποχή του Thonburi, η Ταϊλάνδη γνώρισε μία περίοδο ειρήνης και το βασίλειο σταδιακά επανέκαμψε. Η εκπαίδευση στο Μουάι Τάι ήταν κυρίως για τους στρατιώτες και μια αγαπημένη ανάμνηση του παρελθόντος για τους υπόλοιπους. Με την ειρήνη που μόλις είχε αποκτήσει η χώρα, το άθλημα άρχισε να γίνεται πιο ανταγωνιστικό. Στρατόπεδα επέλεγαν τους καλύτερους μαχητές τους για να αγωνισθούν μεταξύ τους για ψυχαγωγία. Επειδή δεν υπήρχαν ακόμη επίσημοι κανόνες, ο αγώνας διαρκούσε μέχρι να υπάρξει ένας σαφής νικητής, ο οποίος ήταν συνήθως ο τελευταίος που στεκόταν όρθιος. Την εποχή της βασιλείας του Rama I, το Μουάι Τάι είχε γίνει μια εθνική πολεμική τέχνη και άρχισαν να εισάγονται οι πρώτοι κανόνες. Το άθλημα έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι εορτασμών και εκδηλώσεων σε όλη τη χώρα. Τη διάρκεια του κάθε γύρου την καθόριζε μία καρύδα με μια μικρή οπή από την οποία θα έμπαινε νερό. Τοποθετούσαν την καρύδα σε ένα βαρέλι με νερό, όταν η καρύδα γέμιζε με νερό και βυθιζόταν στον πυθμένα του βαρελιού τελείωνε ο γύρος, αν και δεν υπήρχε ακόμη όριο για τον αριθμό των γύρων ανά αγώνα. Οι μαχητές συνέχιζαν να παλεύουν μέχρι να επιλεχτεί ένας σαφής νικητής ή να μείνει όρθιος μόνο ένας. Ο βασιλιάς Rama ήταν ενθουσιασμένος με το Μουάι Τάι. Από την παιδική του ηλικία εκπαιδευόταν και ταξίδευε για να παρακολουθήσει αγώνες σε όλο το βασίλειο, ενώ σύμφωνα με τον μύθο, το 1788, δύο αδέλφια από τη Γαλλία ταξίδεψαν στην Ταϊλάνδη σε αναζήτηση πυγμαχικών αγώνων. Ένας από αυτούς ήταν μαχητής με κάποια φήμη και είχε αγωνιστεί σε άλλες χώρες κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους. Ο σκοπός του ήταν να αγωνιστεί με χρηματικό έπαθλο εναντίον ενός Ταϊλανδού πυγμάχου.Ο βασιλιάς διασαλεύθηκε με τον επικεφαλής του υπουργείου βασιλικής πυγμαχίας, Pra Raja Wangbowon, όπου συμφωνήθηκε ένα έπαθλο των 4000 μπατ και να διεξαχθεί ο αγώνας στο Μεγάλο Παλάτι, στον ναό του σμαραγδένιου Βούδα. Ένα ρινγκ 20 Χ 20 μέτρων κατασκευάστηκε ειδικά για τον αγώνα. Στην αρχή του αγώνα, φαινόταν ότι ο μαχητής από τη Γαλλία ήταν πολύ δυνατός για τον ελαφρύτερο αλλά γρηγορότερο Ταϊλανδό. Τελικά άρχισε να κουράζεται, και βλέποντας ότι ήταν στα πρόθυρα να χάσει, ο αδελφός του έσπασε τους κανόνες και μπήκε στο ρινγκ για να βοηθήσει. Αυτό προκάλεσε μια ταραχή και μάχη ακολούθησε μεταξύ των ξένων και Ταϊλανδών φυλάκων, αλλά και των θεατών. Ντροπιασμένοι από τις ενέργειές τους, οι αδελφοί έφυγαν αμέσως μετά. Ο βασιλιάς Rama V συνειδητοποίησε την αξία του Μουάι Τάι και έκανε πολλά για να προωθήσει το άθλημα από τα τέλη του 1880 μέχρι και τα τέλη του αιώνα. Διοργάνωσε τουρνουά και τα "Μουάι Λουάνγκ", κέντρα πυγμαχίας σε όλο το βασίλειο, το οποία συχνά προσφερόντουσαν ως ένας τρόπος για να βρεθεί η προσωπική του φρουρά ή βασιλικοί υπάλληλοι όταν ένας μαχητής ήταν νικητής. Συχνά, οι κορυφαίοι μαχητές του βασιλικού κέντρου Μουάι Τάι δεχόντουσαν προσωπικές προσκλήσεις από τον βασιλιά για να αγωνιστούν σε τουρνουά, φεστιβάλ και σημαντικές διεθνείς διοργανώσεις. Το υπουργείο παιδείας δημιουργήθηκε το 1887, με το Μουάι Τάι να είναι μέρος του προγράμματος σπουδών της στρατιωτικής σχολής. Το Μουάι Τάι εισήχθη στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Ταϊλανδοί στρατιώτες ήταν τοποθετημένοι στη Γαλλία και ο διοικητής τους οργάνωνε αγώνες Μουάι Τάι για να ενισχύσει το ηθικό των στρατιωτών. Γάλλοι πυγμάχοι συχνά συμμετείχαν και ανταγωνιζόντουσαν τους Ταϊλανδούς μαχητές. Το πρώτο μόνιμο στάδιο πυγμαχίας χτίστηκε στη σχολή Suan Khoolab, μετά τον πόλεμο. Λόγω του ότι δεν είχαν τα σύγχρονα γάντια που χρησιμοποιούνται σήμερα, τα χέρια των μαχητών ήταν τυλιγμένα σε βαμβάκι και κάνναβη. Φορούσαν Mongkongs στο κεφάλι τους και pra-jiats γύρω από τους δικέφαλους τους. Τα βασικά στοιχεία που καθορίζουν το Thai Boxing ως ένα στυλ μάχης είχαν αρχίσει να ριζώνουν. Μέσω της εκπαίδευσης, των στρατιωτικών ασκήσεων, της μάχης και την απώλειας ζωών, οι τεχνικές έγιναν ακριβείς και συγκεκριμένες. Ο στόχος του κάθε χτυπήματος και της κάθε κίνησης είναι να παραδώσει ένα βασανιστικό, εξουθενωτικό πλήγμα που θα επέτρεπε στον μαχητή να υπερισχύσει των αντιπάλων του χωρίς να αφήνει τον εαυτό του εκτεθειμένο σε κάποια επίθεση. Έτσι, τα χτυπήματα με σωστή τεχνική και δύναμη ήταν ένα ζωτικής σημασίας στοιχείο στην εκπαίδευσή τους. Οι βετεράνοι στρατιώτες και οι πατέρες δίδασκαν στους μαθητές και τους γιους τους, επιθετικές και αμυντικές τακτικές και τεχνικές, σωστή στάση του σώματος και δεξιότητες για να αυξήσουν την ικανότητα επίγνωσης σε μια μάχη. Αυτοί οι μαθητές και οι γιοι δίδαξαν τα δικά τους παιδιά και έτσι δημιουργήθηκαν τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν το Μουάι Τάι σήμερα. Οι Ταϊλανδοί ήταν συνεχώς σε επιφυλακή περιμένοντας επιθέσεις από γειτονικές χώρες όπως η Βιρμανία και η Καμπότζη. Οι Βιρμανοί και οι Ταϊλανδοί είχαν πολεμήσει ο ένας τον άλλον σε πολλούς πολέμους κατά τη διάρκεια των αιώνων, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές και στις δύο χώρες. Οι πόλεμοι κατά της Βιρμανίας, της Καμπότζης και άλλων εισβολέων βοήθησε να βελτιωθεί η τέχνη του Μουάι Τάι, διδάσκοντας τους Ταϊλανδούς πολεμιστές πως να εμπλέκονται στη μάχη. Όταν οι νέοι άνδρες επέστρεψαν από το καθήκον τους με τον Ταϊλανδέζικο στρατό, συχνά συμμετείχαν σε αγώνες για άθληση και διασκέδαση. Παλαιότεροι στρατιώτες, που είχαν επιζήσει από πολλές μάχες και αντιπαραθέσεις σώμα με σώμα, έγιναν "Kroo Muay" - εκπαιδευτές και δάσκαλοι. Ένας τοπικός μαχητής από κάθε επαρχία, πόλη και χωριό, που έδειχνε να είναι ικανός στο άθλημα συγκέντρωνε τον σεβασμό και την υποστήριξη των κατοίκων της περιοχής. Η αγάπη για το άθλημα και η σημασία ενός αποτελεσματικού αμυντικού συστήματος για το βασίλειο έκανε το Μουάι Τάι ένα ζωτικό μέρος του Ταϊλανδέζικου πολιτισμού για τα επόμενα 500 χρόνια, καθώς οι τεχνικές και η φιλοσοφία περνούσαν από γενιά σε γενιά. Το Μουάι Τάι έχει εξελιχθεί σημαντικά τα τελευταία 100 χρόνια. Λόγω της αισθητής εθνικής δημοτικότητας, άρχισε να συγκεντρώνει διεθνή αναγνώριση. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την επίσημη εισαγωγή τους στο Μουάι Τάι, οι ξένοι το ονόμασαν "Siam Boxing", όπως λεγόταν στο παρελθόν η Ταϊλάνδη. Οι Γάλλοι το χαρακτήρισαν ως "Orient Le Sport" δηλαδή πολεμικό στυλ της Ανατολής. Στρατιώτες από την Ευρώπη και την Αμερική παρακολουθούσαν προσεκτικά καθώς οι Ταϊλανδοί στρατιώτες εξασκούνταν στο Μουάι Τάι. Ήταν τόσο εντυπωσιασμένοι με το ύφος της πάλης, που ζητούσαν από τους Ταϊλανδούς στρατιώτες να τους διδάξουν τις βασικές αρχές και τις παραδόσεις του Μουάι Τάι. Καθώς γινόταν πιο δημοφιλές διεθνώς, οι κανόνες άρχισαν να αλλάζουν έτσι ώστε να μπορούσε να οργανωθεί καλύτερα, όπως καθιερωμένα αθλήματα, σαν την πυγμαχία. Στη δεκαετία του 1920, εισήχθησαν "ρινγκ" για να αντικατασταθούν οι ανοιχτές αυλές. Γάντια παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται σε αγώνες πυγμαχίας αντικατέστησαν τα σχοινιά κάνναβης, τα κομμάτια δέρματος και προστέθηκε το σπασουάρ ως επιπλέον προστασία από τα βίαια λακτίσματα και τις γονατιές. Οι πρώτοι επίσημοι κανόνες εισήχθησαν στο άθλημα του Μουάι μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μάχες χωρίστηκαν σε 5 γύρους με συγκεκριμένο χρονικό όριο για τον κάθε γύρο. Χρησιμοποιήθηκε ρολόι για να καθορίσει το μήκος του κάθε γύρου αντί για ένα κέλυφος καρύδας με τρύπες που βυθιζόταν σε ένα βαρέλι με νερό, καθώς και κατασκευάστηκαν μεγάλα γήπεδα Μουάι Τάι σε μεγάλες πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα (δηλαδή Μπανγκόκ, Σούκοται και Τσιανγκ Μάι). Το στάδιο Λουμπίνι στην Μπανγκόκ θεωρείται σχεδόν «ιερό έδαφος» για τους μαχητές του Μουάι Τάι, ντόπιους και ξένους. Ένα ολοκληρωμένο σύστημα κατηγοριοποίησης των μαχητών ανάλογα με το βάρος τους, απόλυτων κανόνων και επισήμων πρωταθλημάτων δημιουργούταν σιγά - σιγά τα επόμενα χρόνια και η οργάνωση του αθλήματος άρχισε να μοιάζει με την πυγμαχία. Σε αντίθεση με την πυγμαχία στην Ευρώπη και την Αμερική, οι αθλητές του Μουάι Τάι κερδίζουν πολύ λίγα χρήματα. Οι περισσότεροι αγωνίζονται κάθε 3-4 εβδομάδες, κερδίζοντας 4000-6000 μπατ (100 δολάρια, τα οποία μετά βίας φθάνουν για να καλύψουν τις προσωπικές τους ανάγκες. Οι αθλητές του Μουάι Τάι εκπαιδεύονται πολλές ώρες την ημέρα και συχνά αρχίζουν στην ηλικία των 6-8 ετών. Συνήθως, αγωνίζονται για πρώτη φορά στην ηλικία των 8-10 ετών και μπορεί να φτάσουν τους 120-150 αγώνες (τρεις φορές περισσότερους από έναν ενεργό πυγμάχο), πριν φτάσουν στην ηλικία των 25 ετών. Λόγω των έντονων σωματικών απαιτήσεων του αθλήματος και του γεγονότος ότι μάχονται από μικρή ηλικία, οι αθλητές του Μουάι Τάι γενικά δεν έχουν μακρά επαγγελματική σταδιοδρομία. Είναι γνωστοί για το σκληρό δέρμα τους και την ικανότητα να αγνοούν τον πόνο και τους τραυματισμούς, οι οποίοι είναι αρκετά συχνοί. Κατά τη διάρκεια της καριέρας τους έρχονται αντιμέτωποι με όλων των ειδών τους τραυματισμούς, από κοψίματα και πληγές στο πρόσωπο και το κεφάλι μέχρι σπασμένα κόκαλα και σοβαρά διαστρέμματα. Ο Βουδισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις πολεμικές τέχνες. Σήμερα ο Βουδισμός πιστεύει στον καθαρισμό της ψυχής μέσω του διαλογισμού. Σε προηγούμενους αιώνες, ωστόσο, η σωματική άσκηση ήταν ο τρόπος για την πνευματική φώτιση. Το Μουάι Τάι ήταν ένα φυσικό μέσο για τον βουδιστικό τρόπο ζωής, έτσι και οι ναοί συνέβαλαν στην ανάπτυξη του αθλήματος. Οργάνωναν αγώνες Μουάι Τάι έτσι ώστε τα παιδιά να βγάζουν κάποια χρήματα. Αυτός ήταν ο τρόπος τους να τα βοηθήσουν να επιβιώσουν και να τα αποτρέψουν από το να γίνουν κλέφτες. Η σύνδεση μεταξύ των μοναχών και των φτωχών παιδιών είναι μια σχέση που είναι μοναδική στο Μουάι Τάι και με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μια σχέση μεταξύ του πνευματικού και του φυσικού κόσμου. Ωστόσο δεν είναι ο καθένας εντυπωσιασμένος με την υποτιθέμενη σχέση μεταξύ αυτών των δύο. Οι παιδικοί αγώνες πλήρης επαφής πυροδότησαν ένα καταιγισμό διαμαχών περί ηθικής στις δυτικές χώρες. Σύμφωνα όμως με τους Ταϊλανδούς είναι μία από τις λίγες διαθέσιμες επιλογές επιβίωσης σε μια φτωχή, αγροτική κοινωνία όπως της Ταϊλάνδης. Ωστόσο η βουδιστική επιρροή στο Μουάι Τάι, τρέχει πιο βαθιά από τη χρήση του ως φιλανθρωπικό διέξοδο. Πηγαίνοντας πίσω στις πρώτες μέρες του πολέμου των συνόρων, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι μοναχοί ευλογούσαν τους Ταϊλανδούς πολεμιστές πριν από μια μάχη, μια πρακτική που μεταφέρθηκε στο "ρινγκ" ως προσευχή για την ασφάλεια των μαχητών και ως κάλεσμα των προγόνων τους για να είναι μαζί τους στην αρένα. Οι άνθρωποι της Ταϊλάνδης είναι γνωστοί για τις προλήψεις και την πίστη τους σε κακά πνεύματα και φαντάσματα. Οι Ταϊλανδοί μαχητές του Μουάι Τάι χρησιμοποιούν εδώ και αιώνες ειδικά τατουάζ, φυλαχτά και τελετές για την αύξηση της καλής τύχης τους και για να διώξουν την κακή τύχη και τα κακά πνεύματα που θα μπορούσαν να τους ακολουθήσουν και να τους βλάψουν στο "ρινγκ". Συχνά φορούν κομμάτια οστών των προγόνων τους, τυλιγμένα μέσα στα κεφαλομάντηλα Mongkong (Μογκονγκ) ή σε ένα βραχιόλι δεμένο στο χέρι τους. Τα οστά πιστεύουν ότι εκπροσωπούν τα καλά πνεύματα των προγόνων τους και τους παρέχουν προστασία από τραυματισμούς και κακά πνεύματα. Ιδιαίτερα πιστεύουν ότι τα πνεύματα των προγόνων ενός μαχητή ενσωματώνονται στο κεφάλι. Αυτός είναι ο λόγος που οι Ταϊλανδοί μαχητές φοράνε το Μόνγκονγκ στο κεφάλι και δεν αφήνουν τις γυναίκες να αγγίζουν τα κεφάλια τους. Είναι, επίσης, ο λόγος που πηδούν πάνω από τα σχοινιά για να μπουν στο "ρινγκ", διότι αν πάνε δια μέσου των σχοινιών, τα κεφάλια τους θα μπορούσαν να τα αγγίξουν και να χάσουν τη δύναμή τους. Μερικοί μαχητές, αλλά και απλοί άνθρωποι της Ταϊλάνδης, πηγαίνουν συχνά σε ναούς ή σε κάποιον υψηλόβαθμο ιερέα για να χαράξουν στο δέρμα τους επιγραφές στην Ταϊλανδική γλώσσα. Οι ισχυρές επιγραφές πιστεύουν ότι παρέχουν ειδική προστασία από ορισμένες επιδράσεις, όπως κακή τύχη, φαντάσματα, πνεύματα, κλπ. Άλλα τατουάζ πιστεύουν ότι δίνουν καλή τύχη, δύναμη, θάρρος και μεγάλη διάρκεια ζωής. Συχνά πριν από τους αγώνες, οι μαχητές τρίβουν ειδικά λάδια και φίλτρα στο δέρμα τους για να αγνοούν τον πόνο και να είναι άτρωτοι. Ειδικά φυλαχτά (kreung Rang) φοριούνται γύρω από τον λαιμό που επίσης πιστεύεται ότι διαθέτουν ειδικές μαγικές δυνάμεις. Κάποια φυλακτά που περιέχουν γραπτές επιγραφές τυλίγονται σε ένα μικρό κύλινδρο. Άλλα φυλαχτά προέρχονταν από σημαντικούς ναούς και φέρουν την εικόνα του Βούδα. Όποια και αν είναι τα φυλαχτά, τατουάζ, λάδια, φίλτρα ή επιγραφές, έχουν ως σκοπό να δώσουν αυτοπεποίθηση στον μαχητή λόγω των ισχυρών πεποιθήσεών του. Ο πρόγονος όμως όλων των τελετουργικών του Μουάι Τάι είναι ένας χορός που ονομάζεται Γουάι Κρου Ραμ Μουάι (Wai Khru Ram Muay), που εκτελείται από κάθε διαγωνιζόμενο πριν από τον αγώνα. Είναι ένα προσεκτικά χορογραφημένο σύνολο κινήσεων που αποδίδει σεβασμό στους προγόνους του, τους δασκάλους του μαχητή, καθώς και την προπονητική σχολή στην οποία ανήκει και επιδεικνύει τις ικανότητές του όσον αφορά την ισορροπία και τον έλεγχο. Το γονάτισμα ως ένδειξη σεβασμού προς τον Θεό και τον Βούδα και μια προσευχή για την ασφάλεια των μαχητών αποτελούν τα βασικά συστατικά του Wai Khru Ram Muay. Οι μαχητές του Μουάι Τάι έπρεπε να είναι επινοητικοί και να βασίζονται σε άμεσα διαθέσιμα εργαλεία για την εκπαίδευση και τη φυσική τους κατάσταση. Το τροπικό περιβάλλον της Ταϊλάνδης παρέχει αφθονία σε μπανανιές και δέντρα καρύδας, σε ποτάμια και σε ρέματα και σε χειρωνακτική εργασία. Σε αυτά βασιζόντουσαν οι μαχητές για να γίνουν καλύτεροι και πιο ικανοί στο άθλημα. Μία από τις πιο δημοφιλής και γνωστές τεχνικές κατάρτισης "παλαιού τύπου", ήταν να χτυπάνε με τα πόδια τους σε μπανανιές. Η μαλακή και πορώδης φύση της μπανανιάς ήταν ιδανική για την εξάσκηση χτυπημάτων με το πόδι και το γόνατο. Οι μαχητές χτυπούσαν ένα δέντρο περίπου 18-24 εκατοστά σε διάμετρο, και σιγά-σιγά το έριχναν κάτω χρησιμοποιώντας μια ποικιλία από τεχνικές. Η μπανανιά προτιμήθηκε επειδή ήταν αρκετά μαλακή, ώστε να μην βλάψει το πόδι των μαχητών, αλλά και αρκετά σκληρή για να χρειαστεί πολλά δυνατά χτυπήματα με τα πόδια ή τα γόνατα μέχρι να πέσει. Πολλές φορές οι μαχητές κυλούσαν μικρούς κορμούς πάνω στις κνήμες τους ή τις χτυπούσαν με σάκους άμμου, η πρόθεση ήταν να σκληρύνει το δέρμα και να αποκτήσουν κάλους που θα παρείχαν επιπλέον προστασία κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Οι σκληρές κνήμες και το σκληρό δέρμα ήταν σημαντικό μέρος του να είσαι καλός μαχητής του Μουάι Τάι. Η χουρμαδιά επίσης χρησιμοποιήθηκε με πολλούς δημιουργικούς τρόπους. Οι Ταϊλανδοί μαχητές ανέβαιναν συχνά για να δυναμώσουν τα πόδια τους. Ο τραχύς φλοιός βοήθησε να σκληραίνουν τα πόδια τους, και ακόμη και οι καρύδες είχαν χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσουν στην εκπαίδευση. Οι μαχητές τοποθετούσαν το μισό ενός σπασμένου κελύφους καρύδας στο έδαφος, εν μέρει, γεμισμένο με άμμο, και στη συνέχεια χτυπούσαν επανειλημμένα τους αγκώνες τους στο κέλυφος και την άμμο. Αυτό βοηθούσε στη σκλήρυνση των αγκώνων τους. Για την εξάσκηση ακρίβειας των χτυπημάτων τους σε κινούμενο στόχο, οι Ταϊλανδοί πολεμιστές κρεμούσαν μια καρύδα με ένα σχοινί και χτυπούσαν με γροθιές, κλωτσιές, αγκώνες και γόνατα τον κινούμενο στόχο που αντιπροσώπευε τον αντίπαλό τους στο "ρινγκ". Πιστεύεται επίσης ότι οι μαχητές χτυπούσαν με τις γροθιές τους σιγά-σιγά και μεθοδικά το σκληρό φλοιό της καρύδας, μέχρι να ανοίξει, φανερώνοντας το εσωτερικό του φρούτου. Μια άλλη δημοφιλής και αποτελεσματική μέθοδος για την ενδυνάμωση τους, ήταν να σκάβουν ένα μικρό λάκκο περίπου 50 εκατοστών και να πηδάνε μέσα και έξω από αυτόν. Οι Ταϊλανδοί μαχητές περπατούσαν επίσης ενάντια στη ροή ενός ισχυρού ρεύματος και μέσα από παχιά, λασπώδη χωράφια ρυζιού για να την απόκτηση ισχυρών μυών και των μηρών. Για να μην ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους όταν δεχόντουσαν κάποιο χτύπημα στο πρόσωπο, οι μαχητές του Μουάι Τάι στεκόντουσαν σε ποταμούς και χαστούκιζαν με νερό τα πρόσωπά τους, ενώ προσπαθούσαν να κρατήσουν τα μάτια τους ανοιχτά. Μία άλλη αγαπημένη και πολύ δημοφιλής τεχνική κατάρτισης, ονομάζεται κύκλος του Μουάι Τάι. Μια ομάδα μαχητών αποτελούσαν έναν κύκλο με ένα άτομο στη μέση. Ο μαχητής στη μέση, στη συνέχεια θα εξασκούνταν με κάθε άτομο στον κύκλο για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα, αλλάζοντας σε ίσα χρονικά διαστήματα. Συχνά άλλαζαν 5-6 αντιπάλους στη σειρά, για περίπου 10 λεπτά, για να βελτιώσουν τις ικανότητες τους στο clinch (μάχη του αυχένα), καθώς και στην αντοχή. Εάν ένας μαχητής μπορούσε να εξασκείτε για 10 λεπτά χωρίς διάλειμμα, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να αντέξει ένα γύρο τριών λεπτών στο "ρινγκ". Όπως και σε όλα τα ανταγωνιστικά μαχητικά αθλήματα πλήρους επαφής, έτσι και το Μουάι Τάι δίνει μεγάλη έμφαση στην προετοιμασία του σώματος. Η εκπαίδευση του Μουάι Τάι έχει σχεδιαστεί ειδικά για να προωθήσει το επίπεδο της φυσικής κατάστασης και αντοχής που απαιτείται για τον ανταγωνισμό μέσα στο "ρινγκ". Περιλαμβάνει κλασσικές μεθόδους προπόνησης μαχητικών αθλημάτων όπως το τρέξιμο, η σκιαμαχία, το σχοινάκι, ασκήσεις αντίστασης του σωματικού βάρους, ασκήσεις με ιατρική μπάλα, ασκήσεις κοιλιακών, και σε ορισμένες περιπτώσεις ασκήσεις με βάρη. Οι μαχητές του Μουάι Τάι εστιάζουν την προπόνησή τους με τους προπονητές τους χρησιμοποιώντας, Thai pads, γάντια εστίασης, σάκους και φιλικούς αγώνες(sparring). Η καθημερινή εκπαίδευση περιλαμβάνει πολλούς γύρους (διάρκειας 3-5 λεπτών που χωρίζονται από μια σύντομη ανάπαυση, περίπου 1-2 λεπτά) χρησιμοποιώντας τις παραπάνω μεθόδους εξάσκησης. Τα Thai pads αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της εκπαίδευσης στο Μουάι Τάι και περιλαμβάνει εξάσκηση με γροθιές, κλωτσιές, γόνατα, και αγκώνες σε έναν εκπαιδευτή που φοράει παχιά μαξιλάρια που καλύπτουν τους πήχεις και τα χέρια του. Αυτά τα ειδικά μαξιλάρια χρησιμοποιούνται για να απορροφήσουν τον αντίκτυπο των χτυπημάτων των μαχητών και να επιτρέψει στον μαχητή να αντιδράσει στις αντεπιθέσεις του εκπαιδευτή. Οι εκπαιδευτές συχνά φορούν ένα μαξιλάρι γύρω από την κοιλιακή τους περιοχή, έτσι ώστε ο μαχητής να μπορεί να επιτεθεί με ευθείες κλωτσιές στο σώμα ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια του γύρου. Τα γάντια εστίασης είναι ειδικά σχεδιασμένα για τη βελτίωση της ταχύτητας χτυπημάτων ενός μαχητή, των συνδυασμών γροθιών, τον συγχρονισμό, τη δύναμη χτυπημάτων και την άμυνα. Χρησιμοποιούνται επίσης για την εξάσκηση χτυπημάτων με αγκώνες. Η εκπαίδευση στο βαρύ σάκο είναι μια άσκηση φυσικής κατάστασης και δύναμης που ενισχύει τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στα Thai pads και στα γάντια εστίασης. Οι φιλικοί αγώνες(sparring) είναι ένα μέσο για να ελεγχθεί η τεχνική, οι δεξιότητες, η στρατηγική και ο συγχρονισμός εναντίον ενός συναθλητή. Οι φιλικοί αγώνες είναι συχνά μια λύση για τους ερασιτέχνες και ημιεπαγγελματίες αθλητές, επειδή οι επαγγελματίες αθλητές που ακολουθούν ένα πλήρες πρόγραμμα προπόνησης συνιστάται να τους αποφεύγουν για να μην οδηγηθούν σε τραυματισμούς από σκληρές μάχες. Συγκεκριμένες τακτικές και στρατηγικές εξασκούνται με το sparring συμπεριλαμβανομένων μάχη στενής επαφής, μάχη του αυχένα(clinch) και μάχη μόνο με γόνατα, ή χρήση τεχνικών για να κρατήσουν έναν επιθετικό μαχητή σε απόσταση. Αρχαίες: Muay Chaiya,Muay Korat,Muay Lopburi, Muay Pra Nakom. Σύγχρονες: Σήμερα υπάρχουν λιγότερες μορφές οι οποίες έχουν εξελιχθεί από τις παλαιότερες, το αγωνιστικό Μουάι Τάι, το οποίο είναι οι πρακτικές εφαρμογές των τεχνικών πάνω στο "ρινγκ". Ελληνική Ακαδημία General Tienchai World Academy Μουάι Μποράν Αρχειοθετήθηκε 2012-06-23 στο Wayback Machine. Διεθνής Ακαδημία Μουάι Τάι Μπόραν Αρχειοθετήθηκε 2013-07-27 στο Wayback Machine. [1]
|
Το Muay (Thai) (Μουάι Τάι) (ταϊλανδέζικα: มวยไทย προφέρεται Μουάι τάι), ή στην ελληνική ορολογία, Ταϊλανδέζικη πυγμαχία (Thai Boxing) είναι μαχητική πολεμική τέχνη με καταγωγή από την Ταϊλάνδη. Είναι το εθνικό άθλημα στην Ταϊλάνδη και η εγγενής πολεμική τέχνη. Ονομάζεται και τέχνη των 8 άκρων (χέρια, αγκώνες, γόνατα, πόδια) Έγινε δημοφιλές σε όλο τον κόσμο στη δεκαετία του '90. Το 1995, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, ιδρύθηκε η Πρώτη Παγκόσμια Ερασιτεχνική Ομοσπονδία (Ι.Α.Μ.Τ.F.) με πρόεδρο τον General Tienchai Sirisumpan, για να γίνει γνωστό παγκοσμίως στην ερασιτεχνική του εκδοχή.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%B9_%CE%A4%CE%AC%CE%B9
|
Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας (νέα)
|
Η Νέα Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας βρίσκεται παράλληλα στη Σχολή Τεχνών του Πανεπιστημίου της Αλεξάνδρειας και κοιτάζει προς τη Μεσόγειο με τη βόρεια πλευρά της. Η περιοχή της Σελσέλα, όπως ονομάζεται, βρίσκεται στη συνοικία του Σάτμπι και είναι σχεδόν η ίδια περιοχή με εκείνη την οποία καταλάμβανε η αρχαία βιβλιοθήκη. Στην περιοχή του Βρουχίου αποκαλύφθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία φιλοξενούνται πλέον στο Μουσείο της Βιβλιοθήκης. Η θέα προς τον ανατολικό λιμένα αποκαλύπτει τo παλιό φρούριο των Μαμελούκων στο Καΐτ Μπέι, το οποίο χτίστηκε το 1480, πάνω στα χαλάσματα του περίφημου Φάρου. Η Βιβλιοθήκη σχεδιάστηκε έτσι ώστε να συγκλίνει προς τη θάλασσα, ενώ ένα τμήμα της είναι βυθισμένο σε μια δεξαμενή νερού, έτσι ώστε να συμβολίζει τον αρχαίο αιγυπτιακό ήλιο που προβάλλει από τη θάλασσα. Η επικλινής στέγη του οικοδομήματος επιτρέπει την έμμεση χρήση του ηλιακού φωτός στα περισσότερα τμήματα της βιβλιοθήκης και ταυτόχρονα δίνει καθαρή θέα προς τη θάλασσα. Σχεδιασμένος σαν βέλος ένας αεροδιάδρομος ενώνει τη βιβλιοθήκη με το Πανεπιστήμιο, ενώ όλο το κτίριο είναι περιτειχισμένο με πέτρα από γρανίτη του Ασουάν, πάνω στον οποίο είναι σχεδιασμένα καλλιγραφικά γράμματα και αντιπροσωπευτικές επιγραφές από όλους τους πολιτισμούς του κόσμου. Στην ουσία ο όλος σχεδιασμός αποδίδει την κληρονομιά του παρελθόντος και την αναβίωση μιας πολιτισμικής ακτινοβολίας που αγγίζει και τις πιο μακρινές γωνιές του κόσμου. Η βιβλιοθήκη καλύπτει μια συνολική περιοχή 40.000 ενώ το συνολικό εμβαδόν των ορόφων της καλύπτει τα 69.000 μ2. Η αχανής κύρια αίθουσα έχει 13 επάλληλα διαζώματα μέ 3.500 θέσεις μελέτης, 8.000.000 τόμοι (προς το παρόν), 50.000 χάρτες, 100.000 χειρόγραφα, 30 βάσεις δεδομένων, 10.000 σπάνιες εκδόσεις, 200.000 δίσκοι και μαγνητοταινίες με μουσικά θέματα, 50.000 βίντεο και 578 εργαζόμενοι (προς το παρόν). Οπωσδήποτε οι αριθμοί θα αλλάξουν δραστικά μέσα στην επόμενη δεκαετία, καθώς αναμένεται μεγαλύτερη ανταπόκριση από τις κυβερνήσεις για οικονομική και σε είδος βοήθεια, αυστηρά σε θέματα ανάπτυξης της βιβλιοθήκης. Στο όλο σύμπλεγμα τέλος περιλαβάνεται συνεδριακό κέντρο με 3.200 θέσεις, μουσείο επιστημών, πλανητάριο, σχολή πληροφορικής, ινστιτούτο καλλιγραφίας και μουσείο. Κατάλογος μεγαλύτερων βιβλιοθηκών Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας επίσημος δικτυακός τόπος Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας δικτυακό αρχείο φωτογραφίες του οικοδομικού συγκροτήματος
|
Με τον όρο Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, ή bibliotheca alexandrina εννοείται η προσπάθεια αναβίωσης της αρχαίας βιβλιοθήκης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου υπό την αιγίδα της UNESCO και της αιγυπτιακής και ελληνικής κυβέρνησης. Από το 2002 που έγινε η έναρξή της η Νέα Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας προμηθεύει την παγκόσμια ακαδημαϊκή κοινότητα και κάθε ενδιαφερόμενο που μπορεί να έχει πρόσβαση στα αρχεία της με μοναδικές συλλογές γνώσης πάνω σε θέματα αρχαίων και μεσαιωνικών πολιτισμών, καθώς και σύγχρονων επιστημών και προσφέρει τα μέσα για κοινωνικές και οικονομικές μελέτες σε τοπικό, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο. Οι ξεναγήσεις γίνονται από το προσωπικό και στά ελληνικά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82_(%CE%BD%CE%AD%CE%B1)
|
Μια τρελλή τρελλή οικογένεια
|
Η Μίκα (Τζένη Καρέζη) αναχωρεί για τη Βενετία δύο ημέρες πριν από τον γάμο της με το Μίκη (Δημήτρης Καλλιβωκάς). Εκεί, γνωρίζει και παντρεύεται τον Ανδρέα (Αλέκος Αλεξανδράκης), ο οποίος είχε πάει επίσης για διακοπές εκεί. Μόλις επιστρέφουν, η Μίκα ανακοινώνει στην οικογένειά της τον γάμο της. Όμως ο Ανδρέας συνηδειτοποιεί πως σχεδόν κανείς δεν νοιάζεται για κανέναν σε αυτή την οικογένεια, και ο καθένας δρα ανεξάρτητα και χωρίς όρια. Ο Ανδρέας το καταλαβαίνει αυτό από την πρώτη στιγμή, βλέποντας την αλλοπαρμένη και μισότρελη μητέρα της, την Τζίνα ή Πάστα Φλώρα (Μαίρη Αρώνη), την αδελφή της Μίκας, Σίσσυ (Κατερίνα Γώγου) και τον πατέρα της, Στέλιο (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος), που του φαίνεται ο μόνος λογικός. Ο Στέλιος έχει φύγει από το σπίτι εδώ και ένα μήνα, διότι η Πάστα Φλώρα δεν άντεχε άλλο αυτόν το γάμο. Ο Ανδρέας σηκώνει χέρι στη Μίκα για να της θέσει κάποια όρια και εκείνη λέει ότι θα τον χωρίσει. Τότε, ο Ανδρέας αποφασίζει να βοηθήσει τον Στέλιο να δείξει πως έχει κάποια θεση στην οικογένεια και να καταφέρει να τους λογικέψει. Έτσι, εξαγοράζει μια νεαρή κοπέλα για να υποδυθεί την ερωμένη και μέλλουσα γυναίκα του Στέλιου και καλεί την οικογένεια της Μίκας σε ένα γεύμα σε ταβέρνα. Η Πάστα Φλώρα αρχίζει να ζηλεύει, ενώ η Μίκα δεν μπορεί να ανεχτεί μία οποιαδήποτε γυναίκα δίπλα στον πατέρα της. Στην πορεία, η Μίκα καταλαβαίνει το σχέδιο του Ανδρέα και θα αρχίζει να ξαναβγαίνει με τον Μίκη. Ο Ανδρέας ζηλεύει και τελικά οι δυο τους τα ξαναβρίσκουν μετά την αναχώρηση του Μίκη για το Λονδίνο. Τέλος, η Πάστα Φλώρα τα ξαναβρίσκει με τον Στέλιο, ο οποίος είναι πλέον ο αρχηγός της οικογένειας... Τζένη Καρέζη ως Μίκα Αλέκος Αλεξανδράκης ως Ανδρέας Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ως Στέλιος Μαίρη Αρώνη ως Πάστα Φλώρα Δημήτρης Καλλιβωκάς ως Μίκης Χατζησταύρου Κατερίνα Γώγου ως Σίσσυ Λίλη Παπαγιάννη ως Νανά Νίτσα Μαρούδα ως Φιλιώ Αλέκος Τζανετάκος ως Μίλτος Αθηνόδωρος Προύσαλης ως Μανώλης Πηγή: Γ. κ. Πηλιχός, Εφημερίδα Τα Νέα, Οκτώβριος 1965 Ο όρος "φροντισμένη ταινία στα ελληνικά μέτρα" θα μπορούσε άφοβα να χρησιμοποιηθεί για αυτή τη χρωματιστή μουσική κωμωδία, που φιλοδόξησε, προφανώς, να γίνει μία στα καθ’ ημάς παραλλαγή της γνωστής σαιξπηρικής "Στρίγγλας που έγινε αρνάκι" (αλλά... εις διπλούν), και που, τελικά, έγινε απλώς ένα φιλμ για να αρέσει στο λεγόμενο "πλατύ κοινό". Ανάλογα με το υλικό που είχε ο Ντίνος Δημόπουλος (και σίγουρα δεν είχε το " Φίλησε με, Καίτη" του Πόρτερ, ούτε τα μέσα, ούτε τους πρωταγωνιστές εκείνης της αξέχαστης αμερικανικής μουσικής κωμωδίας-διασκευής της "Στρίγγλας") κατάφερε να κάνει μια " ευπρόσωπη ταινία", που θα ικανοποιήσει το κοινό για το οποίο έγινε· γιατί δεν είναι τίποτα περισσότερο από "ευπρόσωπη" και για "πλατύ κοινό" αυτή η ταινία που θέλει να περνάει για "μουσική κωμωδία" με αστειάκια σαν το "Πέθανε πολύ;" ή "Εσύ διαβάζεις βουλωμένο γράμμα" ή "Δεν είναι πολύ φανατικός άντρας" και με τραγουδάκια που μοιάζουν πιο πολύ με δίλεπτο διαφημιστικό φιλμ για ηλεκτρικές κουζίνες... Αλλά ας σταματήσουμε καλύτερα εδώ, προσθέτοντας δυο λόγια ακόμα για τους ερμηνευτές. Γενικά, όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να κερδίσουν, ο καθένας με το μέρος του, το θεατή. Η ταινία αποτελεί ένα δημοφιλές έργο του παλιού, καλού, ελληνικού κινηματογράφου μέχρι σήμερα, αναδεικνύοντας την Μαίρη Αρώνη με τον ρόλο της ως Πάστα Φλώρα. Η ίδια θα πρωταγωνιστήσει ακόμη σε δύο ταινίες την επόμενη χρονιά: Η γυναίκα μου τρελλάθηκε και Φουσκοθαλασσιές. Για τον ρόλο της περίφημης Πάστα Φλώρας είχε προταθεί αρχικά η Ρένα Βλαχοπούλου, ωστόσο δε δέχτηκε να υποδυθεί την μητέρα της Καρέζη για λόγους γυναικείας φιλαρέσκειας. Τελικά, επιλέχθηκε η μοναδική Μαίρη Αρώνη, που ξεχώρισε στην καλύτερη-κατά κάποιους κριτικούς-κινηματογραφική εμφάνιση (ανάμεσα σε ελάχιστες). Το φινάλε της ταινίας, γυρισμένο σε μια χάρτινη Βενετία, περιείχε ένα μουσικοχορευτικό νούμερο, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Γιάννης Βογιατζής τραγούδησε στα ιταλικά το τραγούδι "Η πρώτη μας νύχτα", που ακούστηκε στα ελληνικά από τον Λάκη Παυλίδη στο μιούζικαλ του 1962 Μερικοί το προτιμούν κρύο..., σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη. Κατά τη διάρκεια μιας σκηνής, το γύρισμα διακόπτηκε και η Μαίρη Αρώνη αποχώρησε από το πλατό απειλώντας πως δεν θα ξαναγυρίσει. Ο λόγος ήταν ένα δυνατό χαστούκι που της είχε δώσει, για τις ανάγκες της ταινίας, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος. Ο παραγωγός της ταινίας Φιλοποίμην Φίνος, της έστειλε στο σπίτι της λουλούδια ώστε να τη συγχωρέσουν και να την πείσουν να επανέλθει στα γυρίσματα. Μάλιστα, ο ίδιος ο Παπαγιαννόπουλος είχε παραδεχτεί πως πολλές φορές τα χαστούκια που έδινε στις ταινίες, ήταν πέρα για πέρα αληθινά. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά την 25η Οκτωβρίου 1965 και έκοψε συνολικά 521.134 εισιτήρια, ενώ κατατάχθηκε στην 5η θέση ανάμεσα σε 101 ταινίες της ίδιας σεζόν. Κυκλοφόρησε και με τη μορφή ντιβιντί στις 28 Φεβρουαρίου 2006. Μια τρελλή τρελλή οικογένεια στην IMDb
|
Το Μια τρελλή τρελλή οικογένεια είναι ελληνική μουσική-κωμική, αισθηματική ταινία του 1965, σε παραγωγή Φίνος Φιλμ, σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου και σενάριο των Νίκου Τσιφόρου και Πολύβιου Βασιλειάδη. Το σενάριο της ταινίας βασίστηκε στο θεατρικό έργο των Τσιφόρου-Βασιλειάδη, "Οι γυναίκες προτιμούν τους σκληρούς".
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE_%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE_%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1
|
Βάλτα Μεσσηνίας
|
Το χωριό αρχικά ήταν κτισμένο ανατολικά της σημερινής του θέσης, σε τοποθεσία που εγκαταλείφθηκε για λόγους ασφαλείας. Το χωριό αναφέρεται σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Η Βάλτα (Valta) ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδιάς (Κυπαρισσία), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης). Ο οικισμός αναφέρεται το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως κομμάτι του δήμου Εράνης της επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 66 κατοίκων ενώ αργότερα, μέχρι και το 1997, αποτέλεσε ομώνυμη κοινότητα της ίδιας επαρχίας. Το 1997, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας» υπήχθη στο δήμο Γαργαλιάνων ενώ από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει στο δήμο Τριφυλίας. Οι κάτοικοι της Βάλτας ασχολούνται κατά κύριο λόγο με την γεωργία (ελαιοπαραγωγή, παραγωγή σταφίδας και αμπέλια). Στο κτίριο του παλιού σχολείου λειτουργεί μουσείο στο οποίο εκτίθενται πετρώματα και απολιθώματα από την Ελλάδα και την Αφρική καθώς και πίνακες ζωγραφικής. Κοντά στη χωριό βρίσκονται ο καταρράκτης του φαραγγιού «Κόκκινα Πατερά» και το δάσος της Βαγγελίστρας που πήρε την ονομασία του από την ομώνυμη μονή. Στο ομώνυμο δάσος υπάρχει και φράγκικη βρύση που χρονολογείται στις αρχές του 13ου αιώνα. Από τη Βάλτα κατάγονται ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.) Γεώργιος Παρασκευόπουλος και ο ζωγράφος Σωτήρης Γκαρδιακός ή Garsot. Γαργαλιάνοι Δήμος Τριφυλίας Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας πρώην Δήμος Γαργαλιάνων Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985). Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987. Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993, σελ. 115 (Territorio d' Arcadia - Valta), 130 (Messenia - Arcadia). Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Δήμος Τριφυλίας, από την ιστοσελίδα: www.dimostrifylias.gr του Δήμου Τριφυλίας.
|
Η Βάλτα είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας κτισμένο σε υψόμετρο 260 μέτρων ανάμεσα στις κωμοπόλεις των Φιλιατρών και των Γαργαλιάνων. Είναι έδρα της τοπικής κοινότητας Βάλτας του δήμου Τριφυλίας και σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011 έχει πληθυσμό 277 κατοίκων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1_%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών
|
Η ιστορία της ΜΥΚ ξεκινάει το 1953 και ακολουθεί τυπικά την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Η Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών δημιουργήθηκε σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα των "Underwater Demolition Teams". Αρχικά λειτούργησε ως ομάδα αμφιβίων αναγνωρίσεων για την υποστήριξη αποβατικών σκαφών του Πολεμικού Ναυτικού. Ακολούθησε η αποστολή Ελλήνων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών στις ΗΠΑ, έτσι ώστε να δημιουργηθεί πυρήνας στελεχών εκπαιδευτών. Τα πρώτα στελέχη οργάνωσαν στη συνέχεια τη Σχολή Υ/ΚΤ στην Ελλάδα. Επισήμως, η λειτουργία της ξεκίνησε το 1957 στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κανελλόπουλος (ΚΕΚΑΝ) υπό τη διοίκηση του πλοιάρχου Κ. Εγκολφόπουλου. Το 1968 δημιουργήθηκε η Διοίκηση Ομάδων Υποβρυχίων Καταστροφών (Δ/ΟΥΚ), με διοικητή τον αντιπλοίαρχο Γ. Στεφανάδη. Από το 1968 τόσο η σχολή Υ/ΚΤ όσο και οι ομάδες υποβρυχίων αναγνωρίσεων εντάχθηκαν στη Διοίκηση Ναυτικής Εκπαιδεύσεως (ΔΝΕ). Η μετονομασία της Δ/ΟΥΚ σε ΜΥΚ έγινε το 1969, με ταυτόχρονη αύξηση του αριθμού των επιχειρησιακών ομάδων, των οποίων η τελική μορφή καθορίστηκε το 1976. Το 2002 η Μονάδα μετονομάστηκε σε Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών. Σύμφωνα με τον νόμο για τη συμμετοχή των στρατευμένων σε σχολείο ΥΚ χρειάζεται υπόλοιπο θητείας 12 μηνών.Μπορούν να συμμετάσχουν οι Επαγγελματίες Οπλίτες (ΕΠ.ΟΠ.), οι Οπλίτες Βραχείας Ανακατατάξεως (Ο.Β.Α.), ΣΜΥΝ ή ΣΜΥ, οι μόνιμοι υπαξιωματικοί/αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού και οποιοδήποτε στρατιωτικό προσωπικό άλλων κλάδων των Ειδικών Δυνάμεων ή Ξένων Κρατών ή προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, που διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα και πληροί το όριο ηλικίας. Οι απαιτούμενες επιδόσεις έχουν ως εξής: Τρέξιμο 1 μίλι ξηράς (1609 μέτρα) < 7:30 λεπτά Κολύμβηση 300 μέτρα σε πισίνα < 7 λεπτά 8 έλξεις 30 κάμψεις 30 κοιλιακοί Αναρρίχηση σχοινιού 5 μέτρων μόνο με χρήση χεριών Υποβρύχια κολύμβηση (μακροβούτι) τουλάχιστον δεκαπέντε (15) μέτρων με περιβολή κολυμβήσεως, άνευ χρονικού περιορισμού. Σχολείο Υ/ΚΤ. Σχολείο Αυτοδυτών. Σχολείο Καταδυτικής Ιατρικής. Σχολείο Τυποποιημένων Πυρομαχικών Σχολείο Χειριστών ΥΠΟΧ. (Υποβρύχιων Οχημάτων) Σχολείο Κυβερνητών ΣΑΠ. (Σκαφών Ανορθοδόξου Πολέμου) Σχολείο Εξουδετερώσεων Ναρκών Η ΔYK είναι οργανωμένη σε υπομονάδες που ονομάζονται Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών, κοινώς γνωστές σε συντετμημένη μορφή ως ΟΥΚ, που ειδικεύονται σε ένα συγκεκριμένο τομέα. Κάθε υπομονάδα αποτελείται από 25 άνδρες περίπου και χωρίζονται σε πέντε ομάδες των πέντε. OYK 1&2 : Αυτές είναι οι κύριες επιθετικές ομάδες των ΟΥΚ που ειδικεύονται σε σαμποτάζ, επιδρομές και στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας στη θάλασσα. OYK 3 : Η ομάδα αυτή ειδικεύεται στην αναγνώριση και εκκαθάριση τόπων παράκτιων περιοχών πριν από μία κύρια αμφίβια επίθεση. ΟΥΚ 4 : Η ομάδα αυτή ειδικεύεται στις υποβρύχιες καταστροφές/ανατινάξεις εναντιων στόχων που μπορούν να εμποδίσουν μια αμφίβια προσέγγιση εχθρικής ακτής. ΟΥΚ 5 : Αυτή η ομάδα είναι τμήμα της εφεδρείας που ενεργοποιείται μόνο σε περιόδους πολέμου ή σοβαρής έκτακτης ανάγκης. Αποτελειται από εφέδρους της MYK και εκπαιδευτές από το κύριο σώμα. Η επιλογή των υποψηφίων και η εκπαίδευσή τους διαρκεί περίπου επτά μήνες και χωρίζεται σε τρεις φάσεις, είναι παρόμοια με εκείνη των Navy SEALs εκπαίδευση BUD / S του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού. Η εκπαίδευση έχει ένα εξαιρετικά υψηλό ποσοστό αποτυχίας παρόμοιο με εκείνο των SEALs. Επιτήρηση ακτών. Ασφάλεια θαλασσίων συνόρων. Έρευνα/Σύλληψη παράτυπων μεταναστών, εκτελούμενη και από ανάλογη μονάδα του Λιμενικού Σώματος Συμμετοχή σε ειρηνευτικές αποστολές Ασφάλεια πολεμικών πλοίων που πλέουν στο εξωτερικό ή σε ευαίσθητες περιοχές ναυτικών εν καιρώ κρίσης. Εκτέλεση νηοψιών. Ανάληψη αντιτρομοκρατικών αποστολών Συμμετοχή σε επιχειρήσεις Ναρκοθηρίας/Ναρκαλιείας Επιδείξεις σε τηλεοπτικούς σταθμούς και εκπροσώπους ξένων κρατών Επιδείξεις κατά την διάρκεια Ν. Εβδομάδας. Ασφάλεια κωπηλατικών / ιστιοπλοϊκών αγώνων. Ανευρέσεις / διασώσεις πνιγμένων. Συνδρομή σε έργα έναντι θεομηνιών. Ασφάλεια υψηλών προσώπων. Εξουδετερώσεις ανευρεθέντων εκρηκτικών τυποποιημένων μηχανισμών σε θαλάσσιες περιοχές. Συνδρομή σε καταδυτικές δραστηριότητες αρχαιολόγων. Ασφάλεια εμπορικών πλοίων.
|
Η Διοίκηση Υποβρύχιων Καταστροφών είναι μια από τις Διοικήσεις του Αρχηγείου Στόλου του Πολεμικού Ναυτικού. Άλλοτε γνωστή ως ΜΥΚ, είναι η Διοίκηση στην οποία συμπεριλαμβάνονται οι Ομάδες Ανορθόδοξου Πολέμου (ΟΑΠ), η Ομάδα Αμφίβιων Επιχειρήσεων (ΟΑΕ), η Ομάδα Εξουδετερώσεων Ναρκών (ΟΕΝ), τα Σκάφη Ανορθόδοξου Πολέμου (ΣΑΠ), τα Υποβρύχια Οχήματα (ΥΠΟΧ), η Σχολή Υποβρυχίων Καταστροφών (ΣΥΚ) και η Βάση Υποβρυχίων Καταστροφών (ΒΥΚ).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%A5%CF%80%CE%BF%CE%B2%CF%81%CF%85%CF%87%CE%AF%CF%89%CE%BD_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%8E%CE%BD
|
Κάστρο του Παντοκράτορα
|
Ο πορθμός που οδηγεί από το Ιόνιο πέλαγος στον Αμβρακικό κόλπο ήταν από την αρχαιότητα στρατηγικής σημασίας, καθώς οδηγεί από την ανοικτή και πολλές φορές αφιλόξενη θάλασσα του Ιονίου στον απάνεμο και ασφαλή και ιχθυοτρόφο Αμβρακικό. Η αρχή του πορθμού είναι στο δυτικό άκρο του και ονομάζεται Στενόν Πρεβέζης. Έχει στη βόρεια πλευρά του την ακτή της Ηπείρου και στη νότια την Ακαρνανική ακτή. Το Στενό αποτελείται από αβαθή νερά και βραχώδη, στο μεγαλύτερο μέρος του, πυθμένα. Για αυτόν τον λόγο η πορεία που πρέπει να ακολουθήσουν τα εισπλέοντα πλοία ήταν από την αρχαιότητα συγκεκριμένη και γινόταν από σημεία τα οποία από τη φύση τους ήταν βαθύτερα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 η διέλευση γίνεται μέσω ενός υφαλαύλακα που εκβαθύνθηκε τεχνητά. Τα βαθύτερα σημεία του στενού βρίσκονταν, πριν τη δημιουργία του τεχνητού υφαλαύλακα, πιο κοντά στην Ηπειρωτική ακτή. Ως εκ τούτου, εάν κάποιος ήθελε να ελέγξει τα Στενά, έπρεπε να οχυρώσει την Ηπειρωτική τους ακτή. Ο μέγας στρατηγός σουλτάνος Μωάμεθ β΄, ο πορθητής, κατανόησε τη στρατηγική θέση του πορθμού και το 1478 κατασκεύασε, στο πέρασμα αυτό, το πρώτο κάστρο, το οποίο οι Οθωμανοί ονόμασαν Πρέβεζε καλεσί. Από τότε και στο εξής όποιος ήλεγχε το Στενό, ήλεγχε και τον Αμβρακικό. Στα τέλη του 18ου αιώνα, η Ήπειρος και η Ακαρνανία ήταν υπό την κυριαρχία του πασά των Ιωαννίνων Αλή Τεπελενλή, του γνωστού Αλή πασά. Τρία σημαντικά κάστρα της περιοχής αυτής, όμως, ήταν υπό ενετική κυριαρχία. Η Πάργα, η Βόνιτσα και η Πρέβεζα. Με την Πρέβεζα υπό ενετική διοίκηση, το θαλάσσιο στενό ελεγχόταν κυρίως από τους Ενετούς. Ο Αμβρακικός κόλπος αντίθετα ήταν στην πλειονότητά του (πλην της Πρέβεζας και της Βόνιτσας) υπό την κυριαρχία του Αλή πασά, ο οποίος ήταν λογικό να θέλει να ελέγξει και αυτός τα στενά της εισόδου. Για τον λόγο αυτό, αποφάσισε να κατασκευάσει οχυρό στην Ακαρνανική ακτή των στενών, η οποία ήταν στην κυριότητά του. Έτσι, στα τέλη του 18ου αιώνα, περί το 1795, ανεγέρθηκε η πρώτη φάση του κάστρου του Ακτίου. Οι ιστορικές εξελίξεις της εποχής ήταν ραγδαίες. Με την είσοδο του Μεγάλου Ναπολέοντα στη Βενετία, στις 12 Μαΐου 1797, καταλύθηκε η Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας και οι όποιες κτήσεις της στην Αδριατική και το Ιόνιο περιήλθαν αυτοδικαίως και αναίμακτα στη Γαλλική Αυτοκρατορία. Ενάμισι χρόνο αργότερα, τον Οκτώβριο του 1798, ο Αλή πασάς βρήκε τη ευκαιρία και επιτέθηκε στην Πρέβεζα, καταλαμβάνοντάς την και εκδιώκοντας τους λίγους εναπομείναντες Γάλλους και τους Γαλλόφιλους Έλληνες κατοίκους της πόλης, κατά τα γεγονότα που έμειναν γνωστά ως «ο Χαλασμός της Πρέβεζας». Στα άμεσα σχέδια του νέου κατακτητή Αλή πασά ήταν η οχύρωση της περιοχής. Οι επιθυμίες του, όμως, ανασχέθηκαν προσωρινά, λόγω της παρέμβασης της Ρωσίας και της δημιουργίας μιας αυτόνομης κοινοπολιτείας, που αποτελούταν από τις πρώην ενετικές κτήσεις της Ηπειρωτικής ακτής (Πρέβεζα, Πάργα, Βόνιτσα, Βουθρωτό). Έξι χρόνια αργότερα, στα τέλη του 1806, με ύπουλο και πάλι τρόπο, ο γιος του Αλή πασά, Βελή, καταλαμβάνει την Πρέβεζα και ο Αλή γίνεται πλέον απόλυτος κυρίαρχος όλης της περιοχής, χωρίς πλέον την ύπαρξη των μικρών σε έκταση, αλλά στρατηγικών σε θέση, θυλάκων. Από τις αρχές του 1807 αρχίζει ένας οργασμός οχυρωματικών έργων στην περιοχή της Πρέβεζας, τα οποία εκτελούνταν από εκατοντάδες εργάτες, εξειδικευμένους και μη, που διατάχθηκαν να έρθουν στην Πρέβεζα από όλη την επικράτεια του Αλή πασά. Δούλευαν νυχθημερόν, με τη διαδικασία της αγγαρίας, δηλαδή, της υποχρεωτικής εργασίας με μόνη παροχή ένα ελάχιστο ημερήσιο φαγητό. Ο Αλή πασάς, φίλα προσκείμενος, την εποχή εκείνη, στους Γάλλους, τους ζητά να του προτείνουν τον καλύτερο τρόπο αμυντικής θωράκισης των στενών της Πρέβεζας. Ο τότε υποτιθέμενος φίλος του, Γάλλος πρόξενος στα Γιάννενα Φρανσουά Πουκεβίλ, παρεμβαίνει στη Γαλλική κυβέρνηση, η οποία στέλνει δύο αξιωματικούς του πυροβολικού και μηχανικούς για να συμβουλεύσουν τον Αλή στην οχύρωση των στενών της Πρέβεζας, μεταξύ άλλων. Ο συνταγματάρχης του γαλλικού πυροβολικού Φρεντερίκ Φρανσουά Γκυγιώμ (γαλλικά: Frédéric François Guillaume) (1772-1845), ο οποίος αργότερα πήρε τον τίτλο ντε Βωντοκούγ (de Vaudoncourt), και ο λοχαγός μηχανικός Πονσετόν (γαλλικά: Ponceton) ήταν οι δύο σημαντικότεροι σύμβουλοι του Αλή. Με την αρχική φάση του κάστρου του Ακτίου να έχει ήδη κτιστεί από τον Αλή στο στενότερο σημείο του Στενού, η κατασκευή ενός κάστρου στην ακριβώς απέναντι Ηπειρωτική ακτή είναι η λογική απόφαση για τον έλεγχο των στενών, του Αμβρακικού. Αυτή ήταν και η πρόταση των Γάλλων αξιωματικών και μηχανικών προς τον Αλή πασά. Θέλοντας να κατασκευάσει το οχυρό όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ο πασάς φέρνει στην Πρέβεζα 300 εργάτες και 200 κτιστάδες και σε χρόνο ρεκόρ ολοκληρώνεται το κάστρο που σήμερα ονομάζεται του αγ. Γεωργίου. Όπως διασώζουν οι σημειώσεις των Γάλλων μηχανικών και παρόλο ότι έγιναν κάποιες αλλαγές στην κατασκευή με τη θέληση του Αλή πασά, το κάστρο ολοκληρώθηκε μέσα σε λίγους μήνες! Ο θεμέλιος λίθος μπήκε τον Μάρτιο του 1807, παρουσία και του Γάλλου προξένου, και μέχρι το Φθινόπωρο του ίδιου έτους το κάστρο ήταν έτοιμο! Οι ρυθμοί κατασκευής των οχυρωματικών έργων στην Πρέβεζα ήταν τόσο ταχείς ώστε την ίδια περίοδο επισκευάστηκε και βελτιώθηκε το κάστρο του αγ. Ανδρέα, κτίστηκε ο παραθαλάσσιος εξωτερικός περίβολός του και κατασκευάστηκε η περιμετρική αμυντική τάφρος (τάπια) της Πρέβεζας. Ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα οι αποδώσεις των πυροβόλων όπλων βελτιώνονταν συνεχώς και με αλματώδεις ρυθμούς, με το βεληνεκές τους να γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Το Στενόν Πρεβέζης μπορούσε πλέον να ελεγχθεί και από μεγαλύτερη απόσταση. Έτσι, ο Αλή πασάς αποφάσισε την κατασκευή νέου κάστρου, στη δυτική άκρη των στενών. Όσοι ανεπιθύμητοι στον πασά αποφάσιζαν να εισέλθουν στο Στενό θα δέχονταν πλέον τα πυρά από νωρίς, και σε συνδυασμό με τα πυρά του κάστρου του αγ. Γεωργίου αποτρέπονταν ευκολότερα η είσοδός τους στον Αμβρακικό κόλπο. Όλοι οι σύγχρονοι μελετητές συμφωνούν στο ότι το κάστρο του Παντοκράτορα κατασκευάστηκε την περίοδο των 14 ετών που ο Αλή πασάς κατείχε την Πρέβεζα (τέλος του 1806 μέχρι το 1820). Ο ακριβής χρόνος κατασκευής του κάστρου, όμως, δεν συμφωνείται από όλους. Η ομάδα του καθηγητή κ. Γιώργου Βελένη, που μελέτησε το κάστρο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, κατέληξε στην απόλυτη άποψη ότι η πρώτη φάση του κάστρου, το εσωτερικό πεντάγωνο οχυρό, κατασκευάστηκε το 1807-1808, βάση σχεδίων του Γάλλου μηχανικού Φρεντερίκ Φρανσουά Γκυγιώμ ντε Βωντοκούγ (Frédéric François Guillaume de Vaudoncourt), και ότι η δεύτερη κατασκευαστική φάση, το εξωτερικό τμήμα του με τον μεγάλο τριγωνικό προμαχώνα, κτίστηκε στις προχωρημένες δεκαετίες του 19ου αιώνα.Πρόσφατες μελέτες υποστηρίζουν ότι το Κάστρο του Παντοκράτορα κατασκευάστηκε από τον Αλή πασά αργότερα από τα υπόλοιπα κάστρα της Πρέβεζας. Σύμφωνα με αυτές, η κατασκευή του κάστρου πρέπει να πραγματοποιήθηκε το 1818 περίπου, διότι: Οι εκθέσεις των Γάλλων αξιωματικών του πυροβολικού, και μηχανικών Guillaume de Vaudoncourt και Ponceton που εντοπίστηκαν στα αρχεία της Γενναδείου Βιβλιοθήκης των Αθηνών και μελετήθηκαν από την Δρ. Emily Neumeier, ξεκαθαρίζουν ότι το κάστρο που κατασκευάστηκε με σχέδιά τους ήταν αυτό που σήμερα ονομάζουμε του αγ. Γεωργίου και όχι του Παντοκράτορα. Ο Ουίλιαμ Γκούντισον (αγγλικά: William Goodisson), ένας από του Άγγλους στρατιωτικούς γιατρούς που υπηρετούσαν από το 1814 στα Αγγλοκρατούμενα Επτάνησα, σε μία επίσκεψη, με οσμή κατασκοπίας, στην Πρέβεζα το καλοκαίρι του 1818, ανέφερε ότι η κατασκευή του κάστρου του Παντοκράτορα ήταν τότε σε εξέλιξη και δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Ο χειρόγραφος χάρτης του Ζαν Γκυγιώμ Μπαρμπιέ ντι Μποκάζ (γαλλικά: Jean-Guillaume Barbié du Bocage), ο οποίος σχεδιάστηκε μετά από αίτημα του Γάλλου προξένου, στην Πάτρα τότε, Πουκεβίλ, και φέρει χρονολογία 1818, δεν σημειώνει το κάστρο του Παντοκράτορα, αλλά μόνο την εκκλησία που υπήρχε στον ίδιο σχεδόν χώρο. Όταν ο χάρτης δημοσιεύθηκε από τον Πουκεβίλ δύο χρόνια αργότερα, το 1820, πάνω στον χάρτη σημειώνεται το Νέο κάστρο (γαλλικά: Fort Neuf), δίπλα στην εκκλησία του Παντοκράτορα.Εάν όντως το κάστρο του Παντοκράτορα κατασκευάστηκε σε δύο χρονικές φάσεις, όπως υποστηρίζει η ομάδα Βελένη και όπως φαίνεται να μαρτυρούν αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του ίδιου του κάστρου, τότε η δεύτερη κατασκευαστική φάση ολοκληρώθηκε πριν το 1830, χρόνο κατά τον οποίο η νότια όψη του κάστρου αποτυπώθηκε από Άγγλους στρατιωτικούς μηχανικούς του Βρετανικού Ναυαρχείου και δημοσιεύθηκε σε χάρτες της ίδιας χρονιάς. Η όψη αυτή συμπεριέχει και τη θεωρούμενη, από την ομάδα Βελένη και όσους βασίζονται σε αυτή, ως δεύτερη κατασκευαστική φάση.Μετά την εκδίωξη του Αλή πασά από την Πρέβεζα, το 1820, οι σουλτανικές δυνάμεις κατοχής είναι σχεδόν βέβαιο ότι βελτίωσαν τα οχυρωματικά έργα της Πρέβεζας, ιδιαίτερα αφού μια δεκαετία αργότερα το Στενόν Πρεβέζης θα γίνει μεθόριος γραμμή μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του νεοσύστατου Ελληνικού Βασιλείου. Τα εξωτερικά, ανεξάρτητα κάστρα, όπως αυτό του Παντοκράτορα, στέγαζαν τη φρουρά τους και τη διοίκησή τους και έτσι χρειάζονταν αρκετούς στεγασμένους χώρους, οι οποίοι φαίνεται να διατηρούνταν στο κάστρο και το 1912, όπως μαρτυρούν φωτογραφίες της εποχής. Με την απελευθέρωση της Πρέβεζας, τον Οκτώβριο του 1912, στο κάστρο εγκαταστάθηκε μικρή μονάδα του Ελληνικού Ναυτικού, η οποία χρησιμοποιώντας τα υπάρχοντα οθωμανικά πυροβόλα του κάστρου και του απέναντί του λόφου Κάλκ Μπαμπά, ήλεγχε την κίνηση των πλοίων προς τον Αμβρακικό κόλπο.Τα ίδια κτίσματα συνέχισαν να υφίστανται και κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1920, όταν ο Πρεβεζάνος εκδότης Νικήτας Τσουτσάνης εξέδωσε καρτ ποστάλ που απεικονίζει το Κάστρο του Παντοκράτορα. Έτσι ήταν το φρούριο όταν το επισκέφθηκε ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης, όπως αναφέρεται στο πεζό κείμενό του Κάθαρσις. Η Πρέβεζα από το 1913 έγινε έδρα Πρωτοδικείου και ως εκ τούτου έπρεπε, κατά τα τότε ισχύοντα, να διαθέτει και φυλακές. Αρχικά αυτές στεγαζόταν στο απέναντι Φρούριο του Ακτίου. Λίγο πριν το 1930 οι φυλακές μεταφέρθηκαν στο κάστρο του Παντοκράτορα. Στις αρχές του 1940 το Υπουργείο Οικονομικών παραχώρησε τη χρήση του κάστρου στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο ήταν υπεύθυνο για τις φυλακές. Πιθανότατα τότε προστέθηκαν στο κάστρο νέες κατασκευές από οπλισμένο σκυρόδεμα. Άλλωστε, το παρεκκλήσιο των αγίων Αναργύρων στην κορυφή του κάστρου καθιδρύθηκε στις 2 Ιουλίου 1939 από τον τότε μητροπολίτη Ανδρέα Μαντούδη. Οι φυλακές καταργήθηκαν από τη Δικτατορία το 1968, μαζί με πολλές άλλες ανά την επικράτεια. Την ίδια περίοδο, το κάστρο του Παντοκράτορα συνδέθηκε και με τα τραγικά γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1944. Τότε, και με το τέλος της Γερμανικής κατοχής της Πρέβεζας, έπρεπε να υλοποιηθούν τα όσα συμφωνήθηκαν στη Γέφυρα της Πλάκας μεταξύ των αντίπαλων ελληνικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ. Αντί, όμως, των συμφωνηθέντων, έγιναν άλλα και προκλήθηκαν έτσι οι εμφύλιες συρράξεις του Σεπτεμβρίου 1944, οι οποίες κατέληξαν σε εκατέρωθεν φυλακίσεις και τελικά στις άθλιες και ανεπίτρεπτες και απάνθρωπες εκτελέσεις της Παργινόσκαλας. Στις φυλακές της Πρέβεζας κρατείτο, στις αρχές του 1950, ως πολιτικός κρατούμενος, ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο οποίος, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στη διάρκεια προεκλογικής του εκστρατείας στην Ήπειρο το 1985, «στην Πρέβεζα πέρασα ζάχαρη». Ο λόγος ήταν ότι ο Φλωράκης συγκρατείτο στο ίδιο κελί με «έναν Μπαξεβάνη» (όπως ο ίδιος τον θυμόταν), ο οποίος ήταν Πρεβεζάνος ποινικός κρατούμενος, λόγω παράνομης οπλοκατοχής κλπ. Οι οικείοι του «Μπαξεβάνη» κατάφερναν και έφερναν συχνά πίτες και σπιτικά φαγητά και γλυκίσματα, τα οποία ο ίδιος μοιραζόταν με τον Φλωράκη και έτσι η φυλακή της Πρέβεζας έγινε ελαφρύτερη για αυτόν. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 απεφεύχθη η εκποίηση του κάστρου και μετά από αντιδράσεις και παρεμβάσεις των τοπικών αρχών επιτράπηκε να διαμένουν σε κάποια από τα οικήματά του άπορες οικογένειες. Το 1982, το κάστρο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού «ως ενετικό φρούριο»!Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Δήμος Πρέβεζας, υπό την ηγεσία του χαρισματικού και οραματιστή δημάρχου κ. Νίκου Δ. Γιαννούλη, ανέθεσε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ερευνητικό πρόγραμμα με αντικείμενο μελέτης το κάστρο του Παντοκράτορα, το οποίο και χρηματοδότησε. Της ερευνητικής ομάδας ηγείτο ο καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας κ. Γιώργος Βελένης και μεταξύ των ειδικών συνεργατών του συγκαταλέγονταν η Δρ. Ιωάννα Στεριώτου, ειδική στα οχυρωματικά έργα, κυρίως της Ενετικής περιόδου. Με την ολοκλήρωση της μελέτης Βελένη το 1991, ακολούθησε μελέτη εφαρμογής των προτάσεων Βελένη, η οποία και εγκρίθηκε από την αρμόδια Διεύθυνση του ΥΠ.ΠΟ. Η υλοποίησή της, όμως, έγινε από τον Δήμο Πρέβεζας, χωρίς να γνωρίζουμε εάν εφαρμόστηκε πλήρως και κατά γράμμα η μελέτη εφαρμογής. Τότε καθαιρέθηκαν οι τσιμεντοκατασκευές και αφαιρέθηκαν οι επιχώσεις των υπόγειων στοών και προμαχώνων. Το κάστρο ‒το οποίο είναι στις μέρες μας γνωστό ως του Παντοκράτορα, λόγω της ομώνυμης εκκλησίας που υπήρχε στον ίδιο σχεδόν χώρο πριν κατασκευαστεί το κάστρο‒ ονομάστηκε αρχικά από τους Οθωμανούς Γενή καλέ (νέο κάστρο). Οι Γάλλοι, μεταφράζοντας την τουρκική ονομασία του κάστρου, το σημειώνουν στους χάρτες τους, ήδη από το 1820, ως Φωγ Νεφ (γαλλικά: Fort Neuf). Η ονομασία, όμως, Γενή καλέ είχε δοθεί, ήδη από το 1807, στο κάστρο που σήμερα είναι γνωστό ως του αγίου Γεωργίου, ένα περίπου χιλιόμετρο ανατολικά του Παντοκράτορα. Φαίνεται ότι η ονομασία αυτή δεν μπόρεσε να απαλειφθεί από το κάστρο του αγίου Γεωργίου και έτσι το νέο κάστρο επικράτησε να λέγεται Κάστρο του Παντοκράτορα, ήδη από το 1830, όπως αποδεικνύεται από ναυτικούς χάρτες του Βρετανικού Ναυαρχείου. Σημειώσεις
|
Το κάστρο του Παντοκράτορα είναι ένα από τα πολλά οχυρωματικά έργα της Πρέβεζας, στο στόμιο του πορθμού που οδηγεί από το Ιόνιο πέλαγος στον Αμβρακικό κόλπο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1
|
Αλφόνσος Δ΄ των Έστε
|
Γεννήθηκε στο δουκικό ανάκτορο της Μόντενα και ήταν ο πρώτος γιος, από όσους επιβίωσανως την ενηλικίωση, του Φραγκίσκου Α΄ δούκα της Μόντενα και του Ρέτζο και της πρώτης συζύγου του, Μαρίας-Αικατερίνης Φαρνέζε, κόρης του Ρανούκιο Α΄ δούκα της Πάρμας. Νεότερος αδελφός του ήταν ο Ρινάλντο μετέπειτα δούκας της Μόντενα και του Ρέτζιο. Το 1658 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε. Η υγεία του όμως ήταν αδύνατη: υπέφερε από ποδάγρα και φυματίωση. Νυμφεύτηκε την κόρη του καρδινάλιου Μαζαρέν· ο γάμος έγινε δι' αντιπροσώπου στη Γαλλία, στο ανάκτορο ντε Κομπιέν, όταν η Λάουρα έγινε 16 ετών· τον Αλφόνσο Δ΄ αντιπροσώπευσε ο κόμης του Σουασόν. Έτσι ενδυναμώθηκε η συμμαχία με τη Γαλλία. Το 1659 έληξε ο Γαλλο-Ισπανικός Πόλεμος και η Μόντενα αμείφθηκε για την υποστήριξή της στη Γαλλία με την πόλη Κορέτζο. Ο Αλφόνσος Δ΄, έπειτα από τέσσερα έτη εξουσίας, απεβίωσε το 1662 σε ηλικία 27 ετών και τον διαδέχθηκε ο δύο ετών γιος του Φραγκίσκος Β΄. To 1655 νυμφεύτηκε τη Λάουρα Μαρτινότσι, ανιψιά του καρδιναλίου Μαζαρέν και είχε τέκνα: Μαρία 1658-1718, παντρεύτηκε τον Ιάκωβο Β΄ της Αγγλίας και Ζ΄ της Σκωτίας από τον Οίκο των Στιούαρτ. Φραγκίσκος Β΄ 1660-1694, δούκας της Μόντενας και του Ρέτζο. Chiappini, Luciano (2001). Gli Estensi. Mille anni di storia. Ferrara.
|
O Αλφόνσος Δ΄, ιταλ. Alfonso IV, (14 Οκτωβρίου 1634 - 16 Ιουλίου 1662) από τον Οίκο των Έστε, ήταν δούκας της Μόντενας και του Ρέτζο (1658-1662).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CF%86%CF%8C%CE%BD%CF%83%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%84_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%88%CF%83%CF%84%CE%B5
|
Γιώργος Κουμουτσάκος
|
Ο Γιώργος Κουμουτσάκος γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1961 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Λεόντειο Λύκειο το 1979 και άρχισε τις σπουδές του στις Πολιτικές Επιστήμες, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, ενώ στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές σε θέματα Διπλωματίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου και Διεθνούς Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών. Από το 1995 έως και το 1997 υπηρέτησε στο Γραφείο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου. Στη συνέχεια και μέχρι το 2001, ήταν μέλος της Αντιπροσωπείας της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από το 2001 έως και το 2003 διετέλεσε υπεύθυνος για θέματα διμερών σχέσεων, ελληνικής μειονότητας και σχέσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αλβανίας στην Ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα. Από το 2003 έως το 2004 διετέλεσε Επικεφαλής του Γραφείου του Υπουργού Εξωτερικών Πέτρου Μολυβιάτη. Από το Μάρτιο του 2004 διατέλεσε Εκπρόσωπος του Υπουργείου των Εξωτερικών έως τις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009, οπότε και εκλέγεται με τη Νέα Δημοκρατία ευρωβουλευτής. Ως ευρωβουλευτής συμμετείχε στην Επιτροπή Μεταφορών και Τουρισμού και την Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων. Στις περιφερειακές εκλογές του 2014, κατήλθε ως υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής με τον συνδυασμό «180 μοίρες - η Αττική αλλάζει πρόσωπο». Στον πρώτο γύρο των εκλογών συγκέντρωσε ποσοστό 14,08%, το οποίο δεν του εξασφάλισε την συμμετοχή του στον δεύτερο γύρο. Εξελέγη μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Β' Αθηνών, στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 και για δεύτερη φορά στις 20 Σεπτεμβρίου 2015. Στις 6 Νοεμβρίου 2015, κατά τη διάρκεια συμμετοχής του σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας, δέχθηκε λεκτική και σωματική επίθεση από μερικούς διαδηλωτές. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας καταδίκασε την ενέργεια αυτή. Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας είχε ως σημείο αφετηρίας τις πρότερες δηλώσεις του τότε υπουργού Παιδείας, Νίκου Φίλη, στις οποίες χαρακτήρισε την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ως εθνοκάθαρση.Στις 13 Ιανουαρίου 2016, με απόφαση του προέδρου της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη, ανέλαβε εκπρόσωπος τύπου της Νέας Δημοκρατίας, θέση την οποία κατείχε μέχρι τον ορισμό της νέας "σκιώδους κυβέρνησης" της ΝΔ οπότε και ανέλαβε υπεύθυνος του Τομέα Κοινοβουλευτικού Έργου του Υπουργείου Εξωτερικών. Στις εκλογές του 2019 εξελέγη βουλευτής για την εκλογική περιφέρεια Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών, λαμβάνοντας 34.257 ψήφους στην 4η εκλόγιμη θέση.Στις 9 Ιουλίου διορίστηκε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη αρμόδιος για την Μεταναστευτική Πολιτική στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στις 15 Ιανουαρίου 2020, τοποθετήθηκε με απόφαση του Πρωθυπουργού, ως Αναπληρωτής Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, ως επικεφαλής στο νέο Υπουργείο. Στις εκλογές του Μαΐου 2023, επανεξελέγη βουλευτής για την εκλογική περιφέρεια Β1' Βόρειου Τομέα Αθηνών, λαμβάνοντας 26.501 ψήφους στην 8η εκλόγιμη θέση. Στις εκλογές του Ιουνίου 2023, δεν κατάφερε να επανεκλεγεί στο βουλευτικό αξίωμα, ερχόμενος ως πρώτος επιλαχών. Επίσημη ιστοσελίδα Γ. Κουμουτσάκου Επίσημη Ιστοσελίδα συνδυασμού 180ο
|
Ο Γιώργος Κουμουτσάκος (Αθήνα, 17 Σεπτεμβρίου 1961) είναι Έλληνας πολιτικός επιστήμονας, διπλωμάτης, πρώην βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, πρώην αναπληρωτής υπουργός και πρώην ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82
|
Κορνέλις Μάχου
|
Ο Μάχου γεννήθηκε στην Αμβέρσα. Τίποτε δεν είναι γνωστό για την εκπαίδευσή του, μέχρι που έγινε "Δάσκαλος" στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά το 1638. Το 1633 νυμφεύτηκε τη Μπριγκίττα Βόλφουτ, θυγατέρα του ζωγράφου και εμπόρου έργων τέχνης Βίκτορ Βόλφουτ Ι και αδελφή του ζωγράφου Βίκτορ Βόλφουτ ΙΙ. Πιθανώς να ήταν δάσκαλός του ο πεθερός του. Εκτός του γιου του, Βίκτορ, είχε τρις μαθητές, από τους οποίους γνωστότερος είναι ο Χάσπαρ Πέιτερ Φερμπρούγκεν. Ο γιος του, Βίκτορ (1665 – 1700), συνέχισε ζωγραφίζοντας ρωπογραφίες στο ύφος του πατέρα του.Ο Μάχου απεβίωσε στην Αμβέρσα το 1689. Ο Μάχου ήταν ευέλικτος καλλιτέχνης, που ασχολήθηκε με πολλά είδη ζωγραφικής, όπως νεκρές φύσεις, νωπογραφίες και θαλασσογραφίες. Δεν υπήρξε πάντα πρωτοπόρος, αλλά επέδειξε υψηλό επίπεδο ικανότητας στις συνθέσεις του. Σημαντική επιρροή στις νεκρές του φύσεις άσκησαν οι μονοχρωματικοί πίνακες με "πρωινά" (ontbijtjes) και "συμπόσια" (banketjes) ζωγράφων της Σχολής του Χάαρλεμ, όπως οι Πίτερ Κλες και Βίλλεμ Κλέσοον Χέντα. Στις νεκρές του φύσεις τόνισε το στοιχείο του ρεαλισμού, ενώ ζωγράφισε και "φλαμανδικού τύπου" νεκρές φύσεις, περισσότερο στο ύφος του Γιαν Πάουβελ Χίλλεμανς του πρεσβύτερου.Σημαντικό παράδειγμα νεκρής φύσης του είναι η νεκρή φύσεη με πορτοκάλι σε πιάτο από κασσίτερο, μια πορσελάνινη κανάτα, ένα ποτήρι, ψωμί κι ένα κουτί καπνού πάνω σε τραπέζι (πωλήθηκε από τον οίκο "De Jonckheer Master Paintings"). Στη διάταξη των διαφόρων αντικειμένων εμφανίζει μια επιρροή από το ύφος της Σχολής του Χάαρλεμ. Το έργο "συλλαμβάνει" το μάτι του θεατή με τις ζωηρές αντιθέσεις μεταξύ φωτός και σκιάς (Κιαροσκούρο). Η νεκρή φύση "μεταφέρει" το αναπόφευκτο μήνυμα της vanitas (λατ. ματαιότητα), τυπικής για τις βορειοευρωπαϊκές νεκρές φύσεις της εποχής. Το μήνυμα μεταδίδεται μέσω των συνήθων συμβόλων του είδους: Το κομμένο πορτοκάλι, που συμβολίζει το πέρασμα της ζωής, που είναι πικρή στην ουσία και στο νόημα, αν δεν συνδυαστεί με μια υψηλότερη πνευματική πραγματικότητα, και το αναμμένο κερί, το οποίο μετρά αμείλικτα το χρόνο και τα όρια των υλικών και αισθησιακών ιδανικών. Ο Μάχου ήταν πολύ επιδέξιος ζωγράφος ρωπογραφιών είτε σε εσωτερικό είτε σε εξωτερικό χώρο. Εμπνεόταν από διάφορα θέματα που εξέλιξαν οι Ντάβιντ Τένιερς ο νεότερος, Άντριεν φαν Οστάντε και Γιαν Μίνσε Μόλενερ, όπως εσωτερικό αχυρώνων, δωμάτια φυλάκων και εσωτερικό ταβερνών. Οι γεμάτοι ζωντάνια αυτοί πίνακες είναι γεμάτοι μορφές με υπερβολικά και αδρά χαρακτηριστικά. Ο Μάχου ήταν ένας από τους λίγους Φλαμανδούς καλλιτέχνες που απεικόνισαν "σκηνές σε δωμάτια φυλάκων". Πρόκειται για είδος ζωγραφικής που είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ολλανδική Δημοκρατία των μέσων του 17ου αιώνα. Στη Φλάνδρα το εξάσκησαν και μερικοί άλλοι, όπως οι Ντάβιντ Τένιερς ο νεότερος, Άμπραχαμ Τένιερς, Άντον Χουμπάου, Χίλλις φαν Τίλμπορχ και Γιαν Μπάπτιστ Τάισσενς ο νεότερος. Ένας τέτοιος πίνακας τυπικά απεικονίζει το εσωτερικό μιας αίθουσας με αξιωματικούς και στρατιώτες να επιδίδονται σε διασκεδαστικές δραστηριότητες. Συχνά περιλαμβάνονταν μισθοφόροι ή πόρνες να μοιράζουν λάφυρα, να παρενοχλούν κρατουμένους ή να επιδίδονται σε άλλες καταδικαστέες πράξεις.Ο Μάχου ζωγράφισε μια σκηνή με Δωμάτιο φυλάκων με την απελευθέρωση του Αγίου Πέτρου (πωλήθηκε από την "Agraa Art" στις 17 Οκτωβρίου 2004), η οποία αντλεί την έμπνευσή της από δύο συνθέσεις του Ντάβιντ Τένιερς του νεότερου (μία βρίσκεται στη Συλλογή Ουάλλας και η άλλη στην Κρατική Συλλογή Έργων Τέχνης στη Δρέσδη). Το έργο του Μάχου απεικονίζει στρατιώτες και αξιωματικούς σε τρία διαφορετικά επίπεδα να επιδίδονται σε ποικίλες δραστηριότητες, όπως χαρτοπαίγνια, κάπνισμα και συνομιλίες. Μπροστά και αριστερά υπάρχει μια στοίβα όπλων κι ένα τύμπανο. Η πανοπλία που απεικονίζεται ήταν ήδη παρωχημένη την εποχή που ζωγραφίστηκε, καθώς οι μεταλλικές πανοπλίες, οι θώρακες και τα κράνη είχαν αποσυρθεί ήδη από τη δεκαετία του 1620. Πιθανόν, στα πλαίσια του ηθικοπλαστικού συμβολισμού, που περιλαμβανόταν σε πίνακες αυτού του είδους, να αποτελεί αναφορά στη vanitas (=λατ. ματαιότητα) για το εφήμερο της ισχύος και της δόξας. Η σύνθεση περιλαμβάνει, επίσης, μια θρησκευτική σκηνή με την "απελευθέρωση του Αγίου Πέτρου", ορατής μέσω της πύλης στο παρασκήνιο. Η συμπερίληωη αυτής της σκηνής σε μεγάλη σύνθεση είναι υπόμνηση του έργου των καλλιτεχνών της Αμβέρσας του 16ου αιώνα, όπως οι Πίτερ Άρτσεν και Γιοάχιμ Μπεκελάερ, που τοποθετούσαν μικρές θρησκευτικές σκηνές στο παρασκήνιο πλούσιων σκηνών στην αγορά. Αν και περισσότερο γνωστός για τις νεκρές φύσεις και τις ρωπογραφίες του, ο Μάχου ζωγράφισε και μερικές θαλασσογραφίες, που αναδεικνύουν την πρωτοτυπία του. Στις θαλασσογραφίες συνήθως απεικονίζονται πλοία σε αγριεμένη θάλασσα, περιστασιακά με σκηνές σε λιμάνι ή με πλοία σε δύσκολη κατάσταση. Στην παλέτα του χρησιμοποιεί μια μίξη αποχρώσεων του πράσινου και του καφέ. Οι θαλασσογραφίες του Μάχου, με τις πυκνές νεφώσεις και τις αγριεμένες θάλασσες είναι παρόμοιες με αυτές του Μποναβεντούρα Πέιτερς, του κορυφαίου εκπροσώπου της μονοχρωμίας στη θαλασσογραφία. Άλλες θαλασσογραφίες του παρουσιάζουν ομοιότητα με αυτές του Γιαν Πορσέλλις. Κατάλογος Φλαμανδών ζωγράφων Φλαμανδική ζωγραφική Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Cornelis Mahu στο Wikimedia CommonsHans Vlieghe (1998). Flemish Art and Architecture, 1585-1700. Pelican History of Art. New Haven: Yale University Press. ISBN 0-300-07038-1
|
Ο Κορνέλις Μάχου (φλαμανδικά: Cornelis Mahu, 1613 – 16 Νοεμβρίου 1689) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος νεκρών φύσεων, ρωπογραφιών και θαλασσογραφιών, που μαρτυρούν υψηλό επίπεδο δεξιοτεχνίας στις συνθέσεις τους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CF%82_%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%85
|
BBC Earth (τηλεοπτικό κανάλι)
|
Τον Οκτώβριο του 2013, το BBC είχε ανακοινώσει ότι θα ξεκινήσουν να εκπέμπουν 3 νέα τηλεοπτικά κανάλια, το BBC Earth, το BBC First και το BBC Brit, με το BBC Brit να είναι ψυχαγωγικό κανάλι. Αργότερα ανακοινώθηκε ότι το κανάλι θα μεταδίδει σειρές όπως το Frozen Planet και το Wonders of the Universe. Το κανάλι θα αντικαταστήσει το BBC Knowledge, ωστόσο, αν το κανάλι συνεχίσει να έχει υψηλά έσοδα είναι πιθανόν να παραμείνει.Στις 4 Νοεμβρίου 2014, ανακοινώθηκε ότι ο σταθμός θα κάνει πρεμιέρα στην Πολωνία. Το κανάλι ξεκίνησε να εκπέμπει στις 1 Φεβρουαρίου του 2015, αντικαθιστώντας το BBC Knowledge. Στην Ελλάδα, το κανάλι ξεκίνησε να μεταδίδεται στις 1 Οκτώβριου του 2017 μέσω της συνδρομητικής δορυφορικής πλατφόρμας COSMOTE TV. Επίσημη ιστοσελίδα BBC Earth
|
Το BBC Earth είναι κρατικό συνδρομητικό τηλεοπτικό κανάλι του BBC Worldwide με ντοκιμαντέρ. Το κανάλι ανήκει και διευθύνεται εξ' ολοκλήρου από το BBC Worldwide και κανονικά θα ξεκινούσε να εκπέμπει παγκοσμίως το 2014. Αργότερα, ανακοινώθηκε ότι ο σταθμός θα ξεκινήσει μέσα στο 2015, ξεκινώντας από την Πολωνία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/BBC_Earth_(%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CE%B9)
|
Κινναμυλική αλκοόλη
|
Σε εστεροποιημένη μορφή βρίσκεται στο στύρακα, στο βάλσαμο του Περού, και στα φύλλα κανέλας. Μπορεί να παραχθεί από την υδρόλυση του στύρακα. Η κινναμυλική αλκοόλη έχει μια χαρακτηριστική οσμή που περιγράφηκε ότι θυμίζει γλυκό, βάλσαμο, υάκινθο, πικάντικο, πράσινο, φρέσκο, κανέλλα. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και ως αποσμητικό. Η κονναμυλική αλκοόλη είναι φυσικό συστατικό, αλλά οι φυσικές πηγές την παρέχουν σε μικρή μόνο ποσότητα, οπότε η βιομηχανική ζήτηση για την ένωση αυτή ικανοποιείται συνήθως με χημική σύνθεση, με πρόδρομη ύλη την κινναμαλδεΰδη (PhCH=CHCHO). H κονναμυλική αλκοόλη έχει βρεθεί ότι έχει μια ευαισθητοποιητική (αλλεργική) επίδραση σε μερικά άτομα και ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι αντικείμενο περιοριστικών προτύπων που εκδόδονται από την Παγκόσμια Ένωση Πρόσθετων Τροφίμων (IFRA). Η ροζαρίνη και η ροσαβίνη είναι γλυκοζίτες της κινναμυλικής αλκοόλης που απομονώθηκαν από τη Ροδιόλα τη ροδόχρου (Rhodiola rosea). Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972 Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991 SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
|
Η κινναμυλική αλκοόλη (αγγλικά cinnamyl alcohol) είναι αρωματική οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και οξυγόνο, με μοριακό τύπο C9H10O, αν και αποδίδεται πιο αναλυτικά από τον ημισυντακτικό του τύπο PhCH=CHCH2OH. H χημικά καθαρή κινναμυλική αλκοόλη, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι λευκό κρυσταλλικό στερεό, αλλά παρουσιάζεται με τη μορφή κίτρινου ελαίου, όταν είναι έστω και ελαφρώς ακάθαρτη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%BF%CF%8C%CE%BB%CE%B7
|
Βαλδουίνος του Ιμπελέν
|
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Μπαριζάν κυρίου του Ιμπελέν και της Ελβίς, κόρης και κληρονόμου του Βαλδουίνου Α΄ κυρίου της Ράμλα. Εμφανίζεται μάρτυρας σε καταστατικά το 1148 μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Ούγο. Ο Ούγος, τρίτος σύζυγος της Αγνής των Κουρτεναί (χήρας του Αμωρί Α΄ των Ανζού της Ιερουσαλήμ) απεβίωσε άτεκνος το 1169 και ο Βαλδουίνος τον διαδέχθηκε ως κύριος (καστελάνος) του Ιμπελέν και της Ράμλα. Ο Βαλδουίνος ήταν και κύριος του Μιραμπέλ (Αντιπατρίς), έτσι κράτησε τη Ράμλα και παραχώρησε το Ιμπελέν στον νεότερο αδελφό τους Μπαλιάν. Η κόρη του Εσίβα παντρεύτηκε τον Αμωρί των Λουζινιάν και ο Βαλδουίνος τον σύστησε για πρώτη φορά στην Αυλή. Οι αδελφοί Βαλδουίνος και Μπαλιάν υποστήριξαν τον Ραϋμόνδο Γ΄ της Τουλούζης κόμη της Τρίπολης έναντι του Μιλ του Πλανσύ το 1174, ως αντιβασιλιά κατά την ανηλικιότητα του Βαλδουίνου Δ΄ του Ανζού της Ιερουσαλήμ. Οι δύο αδελφοί το 1177 ήταν παρόντες στη μάχη του Μονζιζάρ. Ανιψιός του ήταν ο Βαλδουίνος των Ιμπελέν σενεσάλης της Κύπρου. Νυμφεύτηκε πρώτα πριν το 1157 τη Ρισίλντ ντε Μπετσάν και είχε τέκνα: Θωμάς πριν το 1175-π. 1188, κύριος της Ράμλα· άγαμος. Εσίβα π. 1160-χειμώνας του 1196-97, παντρεύτηκε τον Αμωρί των Λουζινιάν βασιλιά της Κύπρου, Β΄ της Ιερουσαλήμ. Όταν αυτή απεβίωσε, ο Αμωρί νυμφεύτηκε την Ισαβέλλα Α΄ των Ανζού της Ιερουσαλήμ. Στεφανία, παντρεύτηκε τον Αμωρύ υποκόμη του Ναμπλούς (Νεάπολης).Το 1174 ο γάμος ακυρώθηκε και ο Βαλδουίνος το 1175 έκανε δεύτερο γάμο με την Ισαβέλλα/Ελισάβετ, κόρη του Ιωάννη Γκότμαν· δεν απέκτησαν απογόνους. Το 1177/78 απεβίωσε η Ισαβέλλα και το 1180 ο Βαλδουίνος έκανε τρίτο γάμο με τη Μαρία, κόρη του Ρενιέ κοντόσταυλου της Τρίπολης· δεν απέκτησαν απογόνους. William of Tyre, A History of Deeds Done Beyond the Sea. E. A. Babcock and A. C. Krey, trans. Columbia University Press, 1943. Peter W. Edbury, The Conquest of Jerusalem and the Third Crusade: Sources in Translation. Ashgate, 1996. Peter W. Edbury, John of Ibelin and the Kingdom of Jerusalem. Boydell Press, 1997. Bernard Hamilton, The Leper King and his Heirs. Cambridge University Press, 2000. H. E. Mayer, "Carving Up Crusaders: The Early Ibelins and Ramlas", in Outremer: Studies in the history of the Crusading Kingdom of Jerusalem presented to Joshua Prawer. Yad Izhak Ben-Zvi Institute, 1982. Steven Runciman, A History of the Crusades, vol. II: The Kingdom of Jerusalem. Cambridge University Press, 1952.
|
Ο Βαλδουίνος, γερμ. Baldwin, γαλλ. Baudouin d'Ibelin (αρχές της δεκαετίας του 1130 - π. 1187 ή 86/88) από τον Οίκο του Ιμπελέν ήταν ένας σημαντικός ευγενής του Σταυροφορικού βασιλείου της Ιερουσαλήμ τον 12ο αι. Ήταν κύριος του Μιραμπέλ, του Ιμπελέν και της Ράμλα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD
|
Γυναικείοι Αγώνες Πανιωνίου 1927
|
Στη διοργάνωση δόθηκε αρκετή επισημότητα αλλά η προσέλευση θεατών δεν ήταν μεγάλη, διότι «η πανήγυρις της Τήνου παρέσυρε προς την Μεγαλόχαρην άνω των 90.000 προσκυνητών, η δε σύμπτωσις της διημέρου αργίας εκατοντάδας άλλας χιλιάδας κόσμου προς τας εξοχάς και τας νήσους». Το εισιτήριο κόστιζε 10 ή 5 δρχ ανάλογα με το διάζωμα. Οι αθλήτριες του Πανιωνίου εντυπωσίασαν: «Αύται απετέλουν μίαν ομάδα αρκετά πολυπληθή και εκγυμναμένην», σχολίαζε αθηναϊκή εφημερίδα. Οι περισσότερες ήταν καινούργιες αθλήτριες, που δεν είχαν εμφανιστεί την προηγούμενη σεζόν, κυρίως μαθήτριες παρθεναγωγείων. Όμως, κάποιες από αυτές ήταν εντελώς άπειρες, με αποτέλεσμα να έχουν ενθουσιασμό αλλά να φέρονται επιπόλαια ως να ευρίσκονταν στην αυλή του σχολείου τους. «Το γυναικείον τμήμα του Πανιωνίου μας επέδειξεν φέτος νέας αθλητρίας, κατά πολύ νεαρωτέρας του παρελθόντος έτους, τινές των οποίων, μη έχουσαι την πείραν του στίβου, εξέλαβον αυτόν δι' αυλήν παρθεναγωγείου, εις την οποίαν κλαίουν οσάκις η διδασκάλισσα τας επιπλήξη, εκτός της δεσπ. Μπεναρδή πραγματικής αθλητρίας. Αλλά αι νεαραί αθλήτριαι επέδειξαν μίαν θέλησιν, ένα ενθουσιασμόν δια την αθλητικήν προσπάθειαν, εις ην καταγίνονται με πραγματικόν ζήλον, τα δε πρώτα αποτελέσματα της προπονήσεώς των πείθουν πάντα ότι ταχέως θα φθάσουν εις ανώτερα.»Αγωνιστικά και πάλι έλαμψε το άστρο της Σοφίας Μπεναρδή που νίκησε σε 5 αγωνίσματα (80μ, μήκος, ύψος, λιθοβολία, ελληνική δισκοβολία). Νικήτριες επίσης ήσαν οι αθλήτριες: Ν. Ζησίμου (50μ), Φ. Νικολοπούλου (150μ) και Κ. Νικολοπούλου (80μ κορασίδων). Διεξήχθη και σκυταλοδρομία 4Χ50μ. Μετείχαν 20 αθλήτριες. Στο τέλος των αγώνων στις νικήτριες απονεμήθηκαν βραβεία και διπλώματα. Πέτρος Λινάρδος, «Η Σμύρνη του Πανιωνίου», 1998 Θοδωρής Μπελίτσος, «Οι Αγώνες Αθλητριών του Πανιωνίου (1926-1930) εισάγουν το γυναικείο αθλητισμό στην Ελλάδα», εφ. «Κυανέρυθρη Πλατεία», φ. 48 (27/10/2012) εφ. «Βραδυνή», 13 ως 18/8/1927. εφ. «Εμπρός», 13/8 ως 17/8/1927 εφ. «Σκριπ», 17/8/1927. Αγώνες Αθλητριών Πανιωνίου 1926 Γυναικείοι Αγώνες Πανιωνίου 1928 Γυναικείοι Αγώνες Πανιωνίου 1929 Γυναικείοι Αθλητικοί Αγώνες 1930
|
Οι Β΄ Γυναικείοι Αθλητικοί Αγώνες" ή "Αγώνες Αθλητριών του Πανιωνίου διεξήχθησαν στις 14 και 15 Αυγούστου 1927 στο Παναθηναϊκό Στάδιο με συμμετοχή 20 αθλητριών, παράλληλα με τους «ομαδικούς αγώνες» ανδρών, τους οποίους διοργάνωσαν οι δύο «γηραιοί σύλλογοι» Πανιώνιος και Πανελλήνιος Γ.Σ., όπως τους αποκαλεί ο τύπος. Οι αγώνες αυτοί υπήρξαν ένα άτυπο γυναικείο πρωτάθλημα, δεδομένου πως δεν υπήρχε άλλη επίσημη διοργάνωση γυναικείου στίβου αλλά ούτε άλλος σύλλογος διέθετε ενεργό τμήμα γυναικείου στίβου: «Εις τους αγώνας μετέχουσι μόνο αθλήτριαι του γυναικείου αθλητικού τμήματος του Πανιωνίου, του μοναδικού λειτουργούντος εν Αθήναις συστηματικώς.»Παρά τον καύσωνα οι αγώνες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CE%B9_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85_1927
|
Βαρονέτος
|
Η δημιουργία του Βαρονέτου ως τίτλος εισήχθη στην Αγγλία και την Ιρλανδία από τον Ιάκωβο Α' το 1611 με σκοπό την αναζωογόνηση της οικονομίας των χωρών. Ο τίτλος του βαρονέτου δεν έχει ευρωπαίους ομολόγους, αν και οι κληρονόμοι ιππότες, Γερμανίας και Αυστρίας (Τίτλοι: Ritter και Erfridder) μπορούν να θεωρηθούν παρόμοιοι σε αξίωμα με αυτόν. Ωστόσο, στη Βρετανία, κάτω από τους βαρώνους υπάρχουν οι ιππότες. Ο τίτλος είναι πάντοτε κληρονομικός αλλά όχι αρκετά υψηλός όσο του ατόμου από το οποίο κληρονομήθηκε. Έτσι ο/η κάτοχος αυτού του τίτλου δεν μπορεί να καθίσει στην Βουλή των Λόρδων. Όταν ένας Βαρονέτος πεθάνει, ο τίτλος κληροδοτείται στον γιο του, με εξαίρεση τις περιπτώσεις όπου ο απελθών βαρονέτος δεν έχει αποκτήσει απογόνους και έτσι ο τίτλος αλλά και η περιουσία του περνάνε εξ αδιαθέτου στον επόμενο νόμιμο κληρονόμο. Ο τίτλος του Βαρονέτου είναι κατώτερος του Βαρώνου. Ο βαθμός του Βαρονέτου, στην πραγματικότητα, βρίσκεται στα μισά του δρόμου μεταξύ του Βαρώνου και του από κληρονομιάς ιππότη. Οι βαρονέτοι της Αγγλίας, της Ιρλανδίας, της Μεγάλης Βρετανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου (δηλ. όλοι εκτός από τους βαρονέτους της Νέας Σκωτίας) μπορούν να εμφανίσουν το κόκκινο χέρι του Όλστερ (αριστερή έκδοση) ως εραλδικό σήμα, όπου ήταν το σύμβολο των αρχαίων βασιλιάδων του Όλστερ. Αυτό το σήμα περιγράφεται ως εξής: Ασημί, αριστερό χέρι (sinister) κουλουριασμένο στον καρπό και εκτείνεται, σε χλωμό κόκκινο. Ο Βασιλιάς Ιάκωβος Α´ της Αγγλίας καθιέρωσε την κληρονομική τάξη των βαρονέτων στην Αγγλία στις 22 Μαΐου 1611, με τα λόγια του Collins' Peerage (1741): "για τον αποικισμό και την προστασία ολόκληρου του Βασιλείου της Ιρλανδίας, αλλά ειδικότερα για την άμυνα και την ασφάλεια της επαρχίας του Όλστερ, και επομένως για τη διάκρισή τους εκείνοι αυτής της τάξης και οι απόγονοί τους μπορούν να φέρουν το σήμα (Κόκκινο Χέρι του Όλστερ) στα οικόσημά τους είτε σε καντόνι (μικρός χώρος συνήθως πάνω αριστερά του εραλδικού σήματος) είτε μόνο του κατά την επιλογή τους.". Από το 1929, αυτοί οι βαρονέτοι μπορούν επίσης να εμφανίζουν μόνο τους το Κόκκινο Χέρι του Όλστερ ως σήμα, αναρτημένο από μια κορδέλα κάτω από την ασπίδα των όπλων τους. Οι βαρoνέτοι της Νέας Σκωτίας, σε αντίθεση με άλλους βαρονέτους, δεν χρησιμοποιούν το σήμα των βαρονέτων του Όλστερ, αλλά έχουν το δικό τους σήμα που δείχνει το εθνόσημο της Νέας Σκωτίας: Ασημί (υπόβαθρο), αλμυρό κυανό με έναν θυρεό του Βασιλικού Στρατού της Σκωτίας. Από πριν από το 1929 έως σήμερα, είναι συνήθης πρακτική για τέτοιους βαρονέτους να εμφανίζουν αυτό το σήμα μόνο του, ανασταλμένο από την κορδέλα που τοποθετούν κάτω από την ασπίδα τους. Μερικά από τα γνωστά πρόσωπα της ιστορίας που κατείχαν τον τίτλο του βαρονέτου είναι: Σερ Τσαρλς Ουέντγουερθ Ντιλκ, 2ος Βαρονέτος, Βρετανός πολιτικός, συγγραφέας και φιλέλληνας (1843 - 1911) Σερ Τσαρλς Νόουλς, 2ος Βαρονέτος, αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, της Μεγάλης Βρετανίας (1754 - 1831) Σερ Τόμας Χάρντυ, αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού της Μεγάλης Βρετανίας, έγινε Αντιναύαρχος το 1837 (1769 - 1839) Άρθουρ Κρόσφιλντ, Άγγλος βουλευτής του βρετανικού κοινοβουλίου, επιχειρηματίας και αθλητής (1865 - 1938) Τζον Χέρσελ, Άγγλος αστρονόμος και μαθηματικός. Γιος του επίσης αστρονόμου Σερ Ουίλιαμ Χέρσελ (1792 - 1871) Baronet, Encyclopædia Britannica.
|
Βαρονέτος, (αγγλικά: Baronet) είναι κληρονομικός τίτλος ευγενείας που απονέμεται από το βρετανικό στέμμα και συνοδεύεται με ιδιοκτησία γης, το βαρονέτο. Το θηλυκό ισοδύναμο είναι Βαρονέτα, ωστόσο ο τίτλος αυτός δεν κληροδοτείται στην σύζυγο του Βαρονέτου, αλλά μόνο στην ιδιοκτήτρια της γης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Σφιεντοχουοβίτσε
|
Η πόλη είναι γνωστή από τον 13ο αιώνα. Ανήκε στη Γερμανία ως το 1920, οπότε πέρασε στην Πολωνία (παρόλο που το 51,9% του πληθυσμού ψήφισε υπέρ της παραμονής στη Γερμανία). Το 1939 ενσωματώθηκε εκ νέου στη Γερμανία και το 1945 ξανά στην Πολωνία. Το 1943 δημιουργήθηκε στην πόλη γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, το Άιντραχτχίτε (Eintrachthütte). Το 1945 το στρατόπεδο άνοιξε πάλι από το κομμουνιστικό καθεστώς ως στρατόπεδο συγκέντρωσης με το όνομα Ζγκόντα. Εκεί εκτελέστηκαν περίπου 2.500 αντικαθεστωτικοί. Το Σφιεντοχουοβίτσε βρίσκεται στη νότια πλευρά της πεδιάδας της Σιλεσίας. Η πόλη έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητα πληθυσμού στην Πολωνία και μια από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη (4.200 κάτοικοι ανά τ.χλμ.). Το Σφιεντοχουοβίτσε έχει το τυπικό κλίμα της Κρακοβίας και της Σιλεσίας. Η βροχή φτάνει το ύψος των περίπου 700 mm το χρόνο. Η θερμοκρασία ποικίλλει μεταξύ -2,5 °C τον Ιανουάριο και 18 °C τον Ιούλιο. Επίσημος ιστότοπος
|
Το Σφιεντοχουοβίτσε (πολωνικά: Świętochłowice, γερμανικά: Schwientochlowitz) είναι πόλη στη Σιλεσία της νότιας Πολωνίας, κοντά στο Κατοβίτσε. Βρίσκεται στο Βοεβοδάτο Σιλεσίας από τη δημιουργία του το 1999 και προηγουμένων βρισκόταν στο πρώην Βοεβοδάτο Κατοβίτσε. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 49,762 κάτοικοι (2019).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%86%CE%B9%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B5
|
Μπράντον Γούλφραμ
|
Ο Γούλφραμ ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ από το λύκειο Αμαρίλο στην γενέτειρα του και φοίτησε στο πανεπιστήμιο του Ελ Πάσο από το 1997 ως το 2001. Σε σύνολο 114 αγώνων, είχε μέσους όρους 16,1 πόντων και 6,4 ριμπάουντ, αλλά δεν κατάφερε να γίνει ντραφτ για το ΝΒΑ.Τον Οκτώβριο του 2001, φόρεσε την φανέλα του Άρη Θεσσαλονίκης για δύο αγώνες, με μέσους όρους 8,0 πόντων και 4,5 ριμπάουντ, πριν αφεθεί ελεύθερος. Συνέχισε στην πολωνική Προυζκόφ για ένα μόλις παιχνίδι, πορεία που επανέλαβε και για την Βίρτους Ρόμα. Τελικά, ολοκλήρωσε την σεζόν στην Σκαφάτι Μπάσκετ από την δεύτερη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος.Μετά από δύο σεζόν που παρέμεινε εκτός επαγγελματικού αθλητισμού, επανήλθε ενεργά με την ομάδα της Χιχόν από την Ισπανία το 2004-05, όπου κατέλαβε την δέκατη θέση στην λίγκα LEB Oro, δεύτερη κατηγορία του πρωταθλήματος, με τον Γούλφραμ να σημειώνει 12,2 πόντους και 5,6 ριμπάουντ ανά αγώνα. Την επόμενη χρονιά μεταγράφηκε στην Ταραγόνα, καταλαμβάνοντας την έβδομη θέση στην LEB Oro, με 12,4 πόντους και 5,7 ριμπάουντ.Το καλοκαίρι του 2006, επέστρεψε στην Χιχόν, όπου παρέμεινε για δύο σεζόν, με την ομάδα να υποβιβάζεται στην τρίτη κατηγορία του πρωταθλήματος, LEB Plata, το 2007, αλλά να κατακτά την δεύτερη θέση στην ίδια κατηγορία το 2008, με τον Γούλφραμ να αναδεικνύεται πέμπτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 16,9 πόντους ανά αγώνα.Το 2008-09, φόρεσε την φανέλα της Πένιας Ουέσκα, όπου αναδείχθηκε τέταρτος σκόρερ της λίγκας με 16,4 και το 2009-10 μεταγράφηκε στην Ρίβερ Ανδόρα, τερματίζοντας δεύτερος σε ποσοστό τριπόντων στο πρωτάθλημα με 48%. El americano Brandon Wolfram ficha por el CB Peñas Federación Española de Baloncesto - Competiciones FEB Brandon Wolfram: estadisticas, datos | MueveteBasket.es
|
Ο Μπράντον Γούλφραμ, γεννημένος στις 25 Ιουλίου 1979 στο Ώστιν του Τέξας, είναι πρώην επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής. Έχει ύψος 2,05 μέτρα και αγωνιζόταν στη θέση του πάουερ φόργουορντ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%93%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CF%86%CF%81%CE%B1%CE%BC
|
Κέντσο-τζι
|
Ο αντιβασιλέας της Καμακούρα Χότζο Τοκιγιόρι ήταν ο κύριος προστάτης του ναού κατά τα πρώτα χρόνια του. Η χορηγία ήταν πνευματική (ήταν κοντά σε έναν δάσκαλο του Ζεν ο ίδιος) καθώς και πολιτική: η Καμακούρα Γκόζαν, οργάνωση της οποίας ήταν επικεφαλής αυτός ο ναός, είχε σημαντικό ρόλο στην οργάνωση του σογκουνάτου. Το σύστημα, στο οποίο ο Ασικάγκα πρόσθεσε μια σειρά από πέντε ναούς στο Κιότο, που ονομαζόταν Κιότο Γκόζαν, υιοθετήθηκε για την προώθηση του Ζεν στην Ιαπωνία, ωστόσο, εκεί όπως είχε ήδη συμβεί στην Κίνα, σύντομα ελέγχθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τις άρχουσες τάξεις της χώρας για τους δικούς τους διοικητικούς και πολιτικούς σκοπούς. Το σύστημα Γκόζαν επέτρεψε στους κορυφαίους ναούς να λειτουργούν ως de facto υπουργεία, χρησιμοποιώντας το εθνικό τους δίκτυο ναών για τη διανομή των κυβερνητικών νόμων και κανόνων και για την παρακολούθηση των τοπικών συνθηκών για τους στρατιωτικούς ανωτέρους τους. Οι Χότζο πρώτα και οι Ασικάγκα αργότερα μπόρεσαν να κρύψουν τη δύναμή τους κάτω από μια θρησκευτική μάσκα, ενώ μοναχοί και ιερείς εργάζονταν για την κυβέρνηση ως μεταφραστές, διπλωμάτες και σύμβουλοι. Υπό την αιγίδα των δασκάλων τους, ο Κέντσο-τζι και οι ναοί των Πέντε Βουνών σταδιακά έγιναν κέντρα μάθησης και ανέπτυξαν μια χαρακτηριστική λογοτεχνία, που ονομάζεται Ιαπωνική Λογοτεχνία των Πέντε Βουνών. Κατά τον ιαπωνικό Μεσαίωνα, οι μελετητές του άσκησαν εκτεταμένη επιρροή στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις της χώρας. Το σύστημα Γκόζαν τελικά παρήκμασε με τη διάλυση του σογκουνάτου Ασικάγκα, που το είχε υποστηρίξει. Η ίδια η αναγέννηση του Κέντσο-τζι ήρθε τον 19ο αιώνα υπό την καθοδήγηση του δασκάλου του Ζεν Αοζόρα Κάντο. Το Κέντσο-τζι αρχικά αποτελούνταν από ένα σιτσίντο γκάραν με 49 υποναούς, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς χάθηκαν σε πυρκαγιές τον 14ο και τον 15ο αιώνα. Είναι ακόμα ένα κλασικό παράδειγμα ενός Ζεν γκάραν με τα κτήριά του ευθυγραμμισμένα από βορρά προς νότο. Το συγκρότημα σήμερα αποτελείται από δέκα υποναούς. Οι πιο σημαντικές κατασκευές του περιλαμβάνουν (με σειρά από την πρώτη πύλη): Το Σόμον (εξωτερική πύλη), όπου βρίσκονται οι θυρίδες εισιτηρίων, το οποίο μεταφέρθηκε εδώ από τον ναό Χάντζου Ζανμάι-ιν στο Κιότο. Η Σάνμον (Κύρια Πύλη), που χτίστηκε το 1754 με δωρεές από όλη την περιοχή Καντό. Σύμφωνα με έναν δημοφιλή μύθο, ένας σκύλος ρακούν (ένα τανούκι) βοήθησε να συγκεντρωθούν τα χρήματα μεταμορφώνοντας τον εαυτό του σε μοναχό, για να ανταποδώσει την καλοσύνη των ιερέων του ναού. Για το λόγο αυτό, ακόμη και σήμερα το σάνμον ονομάζεται συχνά Τανούκι-μον (狸門, Tanuki-mon, πύλη Τανούκι). Το Μπόνσο (καμπαναριό), είναι ένας Εθνικός Θησαυρός. Το Μπουτσούντεν (κυριολεκτικά Αίθουσα του Βούδα), μια σημαντική πολιτιστική ιδιοκτησία, που μεταφέρθηκε στην Καμακούρα από το Ζότζο-τζι στο Τόκιο το 1647. Το Χαττό (Αίθουσα Ντάρμα), που χτίστηκε το 1814, όπου πραγματοποιούνται δημόσιες τελετές. Είναι η μεγαλύτερη βουδιστική ξύλινη κατασκευή στην Ανατολική Ιαπωνία. Το Καράμον (Μεγάλη Πύλη), μια άλλη σημαντική πολιτιστική ιδιοκτησία, μεταφέρθηκε εδώ από το Ζότζο-τζι μαζί με το Μπουτσούντεν. Το Χότζο (ο χώρος διαβίωσης του αρχιερέα), επίσης μετακόμισε από το Χάντζου Ζανμάι-ιν στο Κιότο, που χρησιμοποιείται για θρησκευτικές τελετές. Το Μοναστήρι, όπου οι μοναχοί εκπαιδεύονται στο διαλογισμό, το οποίο ωστόσο είναι μόνιμα κλειστό για το κοινό. Αποτελείται από ένα Ζεν-ντό (αίθουσα διαλογισμού), από ένα κάισαν-ντό (αίθουσα των ιδρυτών, μια αίθουσα που περικλείει τον ιδρυτή του ναού) και από τα διοικητικά γραφεία. Ο μεγάλος κήπος του Ζεν πίσω από το Χότζο, που ονομάζεται Σιν-τζι Ίκε (心字池) και έχει σχήμα σαν τον κινεζικό χαρακτήρα για το «νους», σχεδιάστηκε από τον διάσημο δάσκαλο του Ζεν, λόγιο, ποιητή και σχεδιαστή κήπου Μούσο Σοσέκι. Ένας πρόσφατος πίνακας οροφής του Κοϊζούμι Τζουνσάκου (2003) που απεικονίζει έναν δράκο διακοσμεί την οροφή του Χαττό, του κτηρίου πίσω από το Μπουτσούντεν. Για το λόγο αυτό, το Χαττό ονομάζεται συχνά Ριούο-ντεν.Μπροστά από το Μπουτσούντεν στέκονται μερικά μεγάλα κινέζικα δέντρα αρκεύθου, που έχουν χαρακτηριστεί Φυσικοί Θησαυροί. Την εποχή της ίδρυσης του ναού, αυτά τα μεγάλα δέντρα ήταν απλά δενδρύλλια, που έφερε από την Κίνα ο ιδρυτής Ντοριού. Κάτω από το μεγαλύτερο, ένα μεγάλο πέτρινο μνημείο περιτριγυρισμένο από αλυσίδες έχει στηθεί προς τιμή των πολιτών της Καμακούρα, που πέθαναν κατά τη διάρκεια του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου του 1904-1905. Κοντά στο τέλος του κήπου του ναού, πάνω από έναν λόφο βρίσκεται το Χανσόμπο, το μεγάλο σιντοϊστικό ιερό. Το κατοχυρωμένο πνεύμα είναι το Χανσόμπο Νταϊγκόνγκεν. Το γκόνγκεν ήταν αρχικά το πνεύμα προστάτης (chinju (鎮守/鎮主)) του Χόκο-τζι στη Σιζουόκα και μεταφέρθηκε εδώ το 1890 από τον Αοζόρα Κάντο. Τα αγάλματα στις σκάλες που οδηγούν στο ιερό αντιπροσωπεύουν τον Τένγκου, οντότητες παρόμοιες με τους καλικάντζαρους που συνοδεύουν το γκόνγκεν. Μερικά από τα πλάσματα έχουν φτερά και ράμφος: είναι ένας τύπος τένγκου, που ονομάζεται Καράσου-τένγκου (Karasu-tengu) (κοράκι τένγκου) λόγω της εμφάνισής τους. Σε μια καθαρή μέρα, από το ιερό μπορεί κανείς να δει το όρος Φούτζι στα δυτικά και τον κόλπο Σαγκάμι και το νησί Ίζου Οσίμα στα νότια. Οι πέτρες στον κήπο είναι γεμάτες ονόματα: είναι εκείνα των πιστών, που πρόσφεραν στον ναό και ανήκουν σε πάνω από 100 διαφορετικές θρησκευτικές οργανώσεις. Αυτή η περιοχή ήταν το Εσωτερικό Ιερό του ναού, το οποίο εξακολουθεί να στέκεται ανάμεσα στα δέντρα στην κορυφή του λόφου και στο οποίο μπορείτε να φτάσετε ανεβαίνοντας τις απότομες σκάλες, που ξεκινούν στα δεξιά του ιερού, μπροστά από το Τζίζο-ντό. Δίπλα στο ιερό υπάρχει ένα κατάστρωμα παρατήρησης από το οποίο, τις καθαρές μέρες, είναι ορατές η Καμακούρα, η Γιουιγκαχάμα και το όρος Φούτζι. Στο τέλος του κήπου, δίπλα στο Χανσόμπο, σε έναν μικρό λόφο με θέα σε μια λίμνη βρίσκεται το Κάισουν-ιν. Αυτός ο απομακρυσμένος ναός χτίστηκε το 1334 και φιλοξενεί ένα άγαλμα του Μόντζου Μποσάτσου. Στις 15 Ιουλίου (Ομπόν, ή το φεστιβάλ των νεκρών) ο Κέντσο-τζι γιορτάζει την περίφημη νεκρική τελετή Σάνμον Κατζίβαρα Σεγκάκι-ε (三門梶原施餓鬼会, Sanmon Kajiwara Segaki-e). Οι κανονικές τελετές κηδείας γίνονται νωρίς το πρωί κάτω από την πύλη Σάνμον. Μόνο στο Κέντσο-τζι, επαναλαμβάνονται αργότερα ρητά για την ψυχή του Κατζίβαρα Καγκετοκί, ενός σαμουράι της περιόδου Καμακούρα, που πέθανε κατά τη διάρκεια της πολιτικής αναταραχής, που ακολούθησε το θάνατο του Μιναμότο νο Σανετόμο. Η προέλευση της τελετής λέγεται ότι ανάγεται στις ημέρες του Ντοριού. Ο θρύλος λέει ότι μια μέρα, αμέσως μετά το τέλος ενός σεγκάκι, (μια βουδιστική τελετή υπέρ των πνευμάτων, που υποφέρουν) εμφανίστηκε ένα φάντασμα. Αφού ανακάλυψε ότι το σεγκάκι είχε ήδη τελειώσει, ο πολεμιστής φαινόταν τόσο λυπημένος, που ο ιερέας επανέλαβε την τελετή μόνο για αυτόν. Στη συνέχεια, ο άνδρας αποκάλυψε ότι ήταν το φάντασμα του Κατζίβαρα Καγκετοκί. Kamakura Shōkō Kaigijo (2008). Kamakura Kankō Bunka Kentei Kōshiki Tekisutobukku (στα Japanese). Kamakura: Kamakura Shunshūsha. ISBN 978-4-7740-0386-3. Mutsu, Iso (Ιουνίου 1995). Kamakura. Fact and Legend. Tokyo: Tuttle Publishing. ISBN 0-8048-1968-8. "A Brief Guide to Kenchoji", English language pamphlet from Kenchō-ji, October 15, 2008 The Gozan Temples, by Michael Dunn, The Japan Times, August 23, 2007, retrieved on July 4, 2008 (in ιαπωνική) Kamakura Gozan, Kyoto Gozan, from Bukkyō, retrieved on July 4, 2008 Dumoulin, Heinrich (2005). Zen Buddhism: A History. 2: Japan. Bloomington, IN: World Wisdom. ISBN 0-941532-90-9. , page 151 and following Kamiya, Michinori (2008). Fukaku Aruku - Kamakura Shiseki Sansaku Vol. 1 & 2 (στα Japanese). Kamakura: Kamakura Shunshūsha. ISBN 4-7740-0340-9.
|
Το Κέντσο-τζι (建長寺, Kenchō-ji) είναι βουδιστικός ναός της σχολής Ρινζάι Ζεν στην Καμακούρα, στην επαρχία Καναγκάβα, στην Ιαπωνία, ο οποίος κατατάσσεται πρώτος μεταξύ των λεγόμενων Πέντε Μεγάλων Ναών Ζεν της Καμακούρα (το Καμακούρα Γκόζαν) και είναι το παλαιότερο εκπαιδευτικό μοναστήρι Ζεν στην Ιαπωνία. Αυτοί οι ναοί βρίσκονταν στην κορυφή του Συστήματος των Πέντε Βουνών, ενός δικτύου ναών του Ζεν, που ξεκίνησε από τους Αντιβασιλείς Χότζο. Ακόμα πολύ μεγάλο, είχε αρχικά ένα γεμάτο σιτσίντο γκάραν και 49 υποναούς. Το σάνγκο είναι Κοφουκουσάν (Kofukusan) (巨福山). Ο ναός κατασκευάστηκε με εντολή του αυτοκράτορα Γκο-Φουκακούσα και ολοκληρώθηκε το 1253, το πέμπτο έτος της εποχής Κέντσο, από την οποία πήρε το όνομά του. Ιδρύθηκε από τον Ρανκέι Ντοριού, έναν Κινέζο δάσκαλο του Ζεν, ο οποίος μετακόμισε στην Ιαπωνία το 1246, περνώντας μερικά χρόνια στο Κιούσου και το Κιότο πριν έρθει στην Καμακούρα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%BF-%CF%84%CE%B6%CE%B9
|
Κοινοβούλιο της Γεωργίας
|
Το γεωργιανό κοινοβούλιο είναι το ανώτατο όργανο εκπροσώπησης της χώρας, που επιτελεί τη νομοθετική εξουσία, καθορίζει τις κύριες κατευθύνσεις της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας, ελέγχει τη δραστηριότητα της κυβέρνησης, εντός των ορίων που ορίζει το σύνταγμα, και ασκεί διάφορα άλλα καθήκοντα.Το κοινοβούλιο προεδρεύεται από τον πρόεδρό του. Ο Ζουράμπ Ζβάνια κατείχε τη θέση του προέδρου από τον Νοέμβριο του 1995 έως ότου διαφώνησε με τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε και παραιτήθηκε από τη θέση του, στις 1 Νοεμβρίου 2001. Κατά το κλείσιμο μιας μαραθώνιας συνεδρίασης, η Νίνο Μπουρτζανάτζε εξελέγη πρόεδρος στις 10 Νοεμβρίου 2001. Εκείνη ήταν η πρόεδρος έως τις νέες βουλευτικές εκλογές του 2008, καθώς είχε επιλέξει να μην συμμετάσχει σε εκείνες τις εκλογές. Ο Νταβίτ Μπακράτζε, ο οποίος ήταν επικεφαλής της εκλογικής λίστας του κυβερνώντος κόμματος «Εθνικού Κινήματος» στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2008, εξελέγη πρόεδρος του κοινοβουλίου το 2008. Μετά τις εκλογές του 2016, ο Ντέιβιντ Ουσουπασβίλι αντικαταστάθηκε από τον Ιρακλί Κομπακίτζε. Στις 26 Μαΐου 2012, ένα νέο κτίριο του κοινοβουλίου εγκαινιάστηκε στην πόλη Κουταΐσι, 231 χιλιόμετρα δυτικά της Τυφλίδας, αντικαθιστώντας το κτήριο του κοινοβουλίου στη Λεωφόρο Ρουσταβέλι 8 στην Τυφλίδα.Η κυβέρνηση, κατά την κατασκευή του νέου κτιρίου, το προώθησε ως σύμβολο του «λαμπρού, δημοκρατικού μέλλοντος της Γεωργίας». Η θέση του στο Κουταΐσι χαρακτηρίστηκε ως ώθηση για την περιφερειακή οικονομία εκεί, καθώς και ένας τρόπος να βρεθούν οι περιοχές της χώρας πιο κοντά. Οι επικριτές του νέου κτιρίου, χαρακτήρισαν αυτό ως ένα σπάταλο έργο και υποστήριξαν ότι το γεγονός ότι αυτό βρίσκεται στο Κουταΐσι, τη στιγμή που η υπόλοιπη κυβέρνηση παραμένει στην Τυφλίδα, θα το έκαναν αναποτελεσματικό.
|
Το Κοινοβούλιο της Γεωργίας (γεωργιανά: საქართველოს პარლამენტი) είναι το ανώτατο νομοθετικό σώμα της Δημοκρατίας της Γεωργίας. Είναι μονοθάλαμο και αριθμεί 150 μέλη, γνωστοί ως λαϊκοί αντιπρόσωποι, από τους οποίους οι 77 βουλευτές εκλέγονται μέσω του συστήματος της απλής αναλογικής και οι 73 εκλέγονται μέσω ενός ενιαίου περιφερειακού συστήματος πολυφωνίας, που αντιπροσωπεύει τις εκλογικές τους περιφέρειες. Όλα τα μέλη του κοινοβουλίου εκλέγονται για τέσσερα χρόνια με βάση την καθολική ψηφοφορία. Από τον Μάιο του 2012 το κοινοβούλιο συνεδριάζει σε ένα νέο κτίριο στο Κουτάισι.Το Σύνταγμα της Γεωργίας παρέχει στο κοινοβούλιο της χώρας μια κεντρική νομοθετική εξουσία, η οποία περιορίζεται από τα κοινοβούλια των αυτόνομων Δημοκρατιών Αζαρίας και Αμπχαζίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μονή Μαχαιρά
|
Η Ιερά, Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά, βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της οροσειράς του Τροόδους κοντά στην κορυφή Κιόνια (1423 μ), σε υψόμετρο 870 μέτρων. Είναι κτισμένη σε μια βουνοπλαγιά, που καταλήγει στον χείμαρρο Πεδιαίο. Ονομάζεται βασιλική γιατί κτίσθηκε με βασιλική βοήθεια, και σταυροπηγιακή, γιατί κατέστη εκκλησιαστικά αυτοδιοίκητη, πράγμα το όποιο συμβολίζεται με την τοποθέτηση σταυρού στα θεμέλια της. Η Μονή είναι αφιερωμένη στην Παναγία και πανηγυρίζει στα Εισόδια της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου. Οι πατέρες Ιγνάτιος και ένας άλλος γηραιός μοναχός ο Προκόπιος αποφάσισαν, να ανεγείρουν μοναστήρι, το οποίο θα λειτουργούσε σύμφωνα με το κοινοβιακό πρότυπο που ακολουθούσαν τα μεγάλα μοναστικά κέντρα της εποχής. Για τον λόγο αυτό μετέβησαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησαν τον αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνό (1143-1180) και του εξέθεσαν την επιθυμία τους. Ο φιλόχριστος αυτοκράτορας όχι μόνο τους χορήγησε τα απαραίτητα χρήματα, αλλά επίσης δώρισε στο νέο μοναστήρι το όρος στο οποίο θα ανεγειρόταν μαζί με την γύρω περιοχή, έδωσε σ' αυτό το Σταυροπήγιο και το προνόμιο να είναι η Μονή ελεύθερη και αφορολόγητη τόσο από το δημόσιο όσο και από ιδιώτες. Αυτά τα προνόμια αργότερα κατοχυρώθηκαν και από τους αυτοκράτορες Ισαάκιο και Αλέξιο της δυναστείας των Αγγέλων. Ο Άγιος Ιγνάτιος με γραπτή διάταξη άφησε διάδοχο του τον Άγιο Νείλο που είναι και ο πρώτος ενθρονισμένος ηγούμενος του κοινοβίου. Ο Άγιος Νείλος το 1201 έγραψε Τυπική Διατάξη, δηλαδή κανόνες που ρυθμίζουν τον μοναχικό βίο και την ομαλή λειτουργία του κοινοβίου, η οποία σώζεται μέχρι σήμερα και από την οποία αντλούνται όλες οι πληροφορίες για την ίδρυση της Μονής. Εξελέγη επίσκοπος Ταμασού το 1209 αφήνοντας διάδοχο και νέο ηγούμενο τον Ιωακείμ, ενώ πολύ πιθανόν να έγινε και αρχιεπίσκοπος Κύπρου μεταξύ των ετών 1215-1221. Ως επίσκοπος Ταμασού επεκύρωσε την Διάταξη που έγραψε ως ηγούμενος και ίδρυσε γυναικείο μοναστήρι αφιερωμένο στην Θεοτόκο, το οποίο ονόμασε Βλαχερνίτισσα. Η μνήμη των ιδρυτών της Μονής Μαχαιρά Νεοφύτου, Ιγνατίου, Προκοπίου και Νείλου εορτάζεται στις 13 Δεκεμβρίου. Καθώς τα χρόνια κυλούν, η Κύπρος καταλαμβάνεται από εξωτερικούς κατακτητές. Την περίοδο του Βυζαντίου διαδέχεται η περίοδος της Λατινοκρατίας (1192-1571) με πρώτους τους Φράγκους και έπειτα τους Ενετούς. Αυτή η περίοδος ήταν για τον λαό και την Εκκλησία της Κύπρου ιδιαίτερα δύσκολη. Οι Φράγκοι κατακτητές, δεν αρκέστηκαν μόνο στο να υποβιβάσουν τους Κυπρίους στην τάξη των δουλοπάροικων, άλλα προσπάθησαν να τους υποδουλώσουν και πνευματικά. Ίδρυσαν Λατινική Εκκλησία στην Κύπρο και εξαπέλυσαν κατά μέτωπο επίθεση εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ιδιαίτερα έπληξαν τα μοναστήρια, των οποίων περιόρισαν τον αριθμό των μοναχών, άλλα και παρενέβαιναν στην εσωτερική τους λειτουργία. Στις προσπάθειες αυτές αντιτάχθηκε σθεναρά ο Κυπριακός κλήρος. Το 1231 η Μονή προσέφερε στην Εκκλησία δύο οσιομάρτυρες, τους αγίους Γεράσιμο και Γεννάδιο οι οποίοι, μαζί με άλλους ένδεκα μονάχους της Μονής της Παναγίας της Καντάρας θανατώθηκαν από τους Λατίνους κατακτητές, υπερασπιζόμενοι την αγία πίστη της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μετά από τριετή φυλάκιση και φρικτές κακουχίες, αφού πρώτα τους έσυραν στην κοίτη του πόταμου Πεδιαίου δεμένους πίσω από άλογα μέχρι που κατεκόπησαν οι σάρκες τους από τις πέτρες, έπειτα έκαψαν ότι απέμεινε από τα σώματα τους. Η μνήμη τους τιμάται στις 19 Μαΐου, ημέρα του μαρτυρίου τους. Κατά την περίοδο αυτή, και συγκεκριμένα το έτος 1357, ο χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς αναφέρει ότι η τότε βασίλισσα Αλίς αποπειράθηκε να εισέλθει στον ναό της Μονής. Ο Όσιος Νείλος στην Τυπική του Διάταξη ορίζει το μοναστήρι νά είναι άβατο για τις γυναίκες. Αυτός ο θεσμός διατηρήθηκε για 150 τουλάχιστον χρόνια από την ίδρυσή του. Η βασίλισσα λοιπόν, παραβαίνοντας το άβατο, τιμωρήθηκε παραδειγματικά από την Παναγία χάνοντας αμέσως την φωνή της και μένοντας βωβή για τρία χρόνια. Η περίοδος της Λατινοκρατίας τελειώνει με την κατάληψη της νήσου από τους Τούρκους. Οι Τούρκοι κατείχαν το νησί για τρεις αιώνες (1571-1878) και αυτή η περίοδος ήταν εξ'ίσου δύσκολη με αυτή των Λατίνων κατακτητών, με εξαίρεση το ότι η Εκκλησία της Κύπρου ανέκτησε ξανά την ανεξαρτησία της. Η απάνθρωπη όμως συμπεριφορά και η φοβερή εκμετάλλευση των Τούρκων αξιωματούχων, οδήγησε τον λαό σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Η Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά συνέχισε την προσφορά της και σε αυτή την περίοδο ως πνευματική και εθνική εστία, και διεδραμάτισε σπουδαίο ρόλο, μαζί με τα υπόλοιπα μοναστήρια, στο να ανασχεθεί το κύμα εξισλαμισμού και να διασωθεί η χριστιανική και η ελληνική ταυτότητα των Κυπρίων υποδούλων. Στο μοναστήρι λειτουργούσε σχολείο, στο οποίο καλλιεργούνταν τα γράμματα, οι τέχνες, η εκκλησιαστική μουσική κ.ά. Στην ανάπτυξη της παιδείας συνέβαλε επίσης με την παραχώρηση γης για την ίδρυση της πρώτης Ελληνικής Σχολής, του Παγκυπρίου Γυμνασίου στην Λευκωσία, την ίδρυση εκπαιδευτηρίων σε όλο το νησί και για την ανέγερση λεπροκομείου. Στα δύσκολα αυτά και θλιβερά χρόνια της Τουρκοκρατίας, η Μονή Μαχαιρά ανέδειξε ένα από τα μεγάλα αναστήματα της Εκκλησίας της Κύπρου στους τελευταίους αιώνες, τον εθνομάρτυρα Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, γέννημα αλλά συγχρόνως και καύχημα της Μονής. Γεννήθηκε το 1756 στον Στρόβολο και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός στην Μονή Μαχαιρά, Πάνω ο Εθνομάρτυρας Κυπριανός όπου έμαθε και τα πρώτα του γράμματα. Διακόνησε στην Μονή αρκετά χρόνια και βοήθησε στη διεκπεραίωση υποθέσεων της στο εξωτερικό. Το 1810 χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος. Μεταξύ των πολλών ευεργεσιών του προς την Μονή ήταν και η ανέγερση του μετοχίου Άγιος Ελευθέριος στην Λευκωσία. Η προσφορά του, γενικά, στην Εκκλησία και το Έθνος ήταν πολύ μεγάλη. Η άρνηση του τόσο να εγκαταλείψει την Κύπρο, όσο και να αλλαξοπιστήσει, προκειμένου να σωθεί, και ο μαρτυρικός του θάνατος από τους Τούρκους στις 9 Ιουλίου 1821, υπήρξαν ζωντανό παράδειγμα προς τους Χριστιανούς, και τους ενεδυνάμωσαν ώστε να μην αρνηθούν την πίστη τους, αλλά να υπομείνουν τα δεινά της σκλαβιάς. Τους Τούρκους κατακτητές διαδέχθηκαν οι Άγγλοι αποικιοκράτες με μια συμφωνία που έγινε στις 4 Ιουνίου 1878. Οι Οθωμανοί κράτησαν την κυριαρχία της Κύπρου και παραχώρησαν στους βρετανούς τη διοίκηση. Σε αντάλλαγμα η βρετανία αναλάμβανε να υποστηρίξει τους Οθωμανούς ενάντια στη Ρωσσία. Οι Οθωμανοί δήλωσαν ότι έπαιρναν κάθε χρόνο 92800 λίρες σαν φόρο, και οι βρετανοί, χωρίς να εξετάσουν αν αυτό ήταν σωστό, συμφώνησαν να δίνουν κάθε χρόνο αυτό το ποσό στους τούρκους. Από εδώ προέκυψε η λανθασμένη άποψη πως «οι βρετανοί αγόρασαν την Κύπρο», πράγμα που είναι ιστορικά λάθος. Οι βρετανοί όμως ποτέ δεν έδωσαν αυτό το ποσό στους τούρκους και το κρατούσαν οι ίδιοι. Λίγα χρόνια μετά, το 1892, η Ιερά Μονή Μαχαιρά για δεύτερη φορά καταστράφηκε τελείως από πυρκαγιά - η πρώτη έλαβε χώρα το 1530. Η ανέγερση εκ βάθρων τελείωσε το 1900. Κατ' αυτή την περίοδο η Μονή συνδέθηκε με τον απελευθερωτικό αγώνα εξ αιτίας του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου, ο οποίος συχνά έβρισκε καταφύγιο στους χώρους της. Όμως, κατόπιν προδοσίας εντοπίσθηκε στο κρησφύγετο του, το όποιο βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι. Μετά από πολύωρη μάχη, αφού έχασαν οι Άγγλοι κάθε ελπίδα να τον συλλάβουν ζωντανό, από ελικόπτερο περιέλουσαν το κρησφύγετο με βενζίνη και τον έκαψαν ζωντανό στις 3 Μαρτίου 1957. Μετά την ανεξαρτησία της νήσου, η Μονή πέρασε δύσκολες στιγμές, οικονομικές και πνευματικές. Όταν ανέλαβε την ηγουμενία ο αρχιμανδρίτης Παύλος, μετέπειτα Μητροπολίτης Κυρηνείας, έθεσε τα θεμέλια για την πνευματική ανύψωση της Μονής στην μικράς διαρκείας περίοδο στην οποία ηγουμένευσε. Η διαδοχή στην ηγουμενία του αγιορείτη ιερομόναχου Αθανασίου (1993) σημάδεψε την σύγχρονη ιστορία της Μονής και απετέλεσε σημαντικό σταθμό. Ο νέος ηγούμενος ανακαίνισε εξ ολοκλήρου την Μονή, κτιριακά και πνευματικά, μετατρέποντας την σε κοινόβιο κατά τα παραδοσιακά μοναστηριακά πρότυπα των αρχαίων κοινοβίων, τα όποια διασώθηκαν διά μέσου των αιώνων στο Άγιον Όρος. Ανεγέρθηκαν καινούργιοι ναοί και παρεκκλήσια, δημιουργήθηκαν νέοι χώροι για φιλοξενία, για διακονήματα, το σκευοφυλάκιο κ.ά. Μετά την εκλογή του π. Αθανασίου σε Μητροπολίτη Λεμεσού το 1999, τον διαδέχθηκε ως ηγούμενος ο αρχιμανδρίτης Αρσένιος, ο οποίος συνέχισε το έργο του προκατόχου του. Βρήκε όμως απρόσμενο θάνατο μαζί με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρο, επίσης πνευματικό τέκνο της Μονής, όταν το ελικόπτερο στο όποιο επέβαιναν συντρίβηκε στην θάλασσα στις 11 Σεπτεμβρίου 2004. 1900-1937: Αρχιμανδρίτης Μητροφάνης 1937-1948: Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος 1949-1960: Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος (μετέπειτα Επίσκοπος Πατάρων, Αρχιεπισκοπής Θυατείρων Αγγλίας) 1961-1964: Αρχιμανδρίτης Ελπίδιος 1964-1987: Αρχιμανδρίτης Διονύσιος 1988-1993: Αρχιμανδρίτης Παύλος (Τέως Μητροπολίτης Κυρηνείας) 1993-1999: Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος (Νυν Μητροπολίτης Λεμεσού) 1999-2004: Αρχιμανδρίτης Αρσένιος 2004-σήμερα: Επίσκοπος Λήδρας Επιφάνιος (Νυν Επίσκοπος Λήδρας) Σήμερα η αδελφότητα αριθμεί 30 μοναχούς με ηγούμενο τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Λήδρας κ. Επιφάνιο. Πατέρες της Μονής προ ολίγων ετών εγκαταστάθηκαν στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Μέσα Ποταμό και στην Ιερά Μονή Συμβούλου Χριστού πλησίον του χωριού Επισκοπή Λεμεσού αναστηλώνοντας και επαναλειτουργώντας τις ως κοινόβια. Ώρες Λειτουργίας: (Βλέπε https://machairas.cy/hours/) Από την Ιερά Μονή έχουν περάσει αρκετοί Πατέρες οι οποίοι έχουν ανέλθει στο Επισκοπικό αξίωμα. Συγκεκριμένα, στην σημερινή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου, οι Κιτίου Χρυσόστομος, Λεμεσού Αθανάσιος, Νεαπόλεως Πορφύριος, Αμαθούντος Νικόλαος και Λήδρας Επιφάνιος είναι πνευματικά τέκνα της Μονής, όπως ήτο και ο Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρος,[11]πρώην Κυρηνείας, μακαριστός κυρός Παύλος. Χαρακτηριστικά ο Ηγούμενος της Μονής φέρει τον τρίτο βαθμό της Ιερωσύνης, αυτόν του Επισκόπου Λήδρας. Επίσης, η προσφορά της Μονής είναι σημαντική και στον εθνικό τομέα, με τα γνωστά γεγονότα του αγωνιστή Γρηγόρη Αυξεντίου, ο οποίος έμεινε στην ιστορία και ως "Σταυραετός του Μαχαιρά". Παναγία η Μαχαιριώτισσα Επισκοπή Λήδρας ΒΙΝΤΕΟ ΜΟΝΗΣ ΜΑΧΑΙΡΑ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%96%CE%84 Μικρό ιστορικό της Ιεράς Μονής της Παναγίας του Μαχαιρά Athos memory in the world - Μονή Παναγίας του Μαχαιρά Άπαντα Ορθοδοξίας - Ιερά Μονή Μαχαιρά, Κύπρος Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ - THE MONASTERY OF THE VIRGIN MARY OF MACHAIRAS Ιερά Μονή Μαχαιρά (1) (με φωτογραφίες) Iερά Μονή Μαχαιρά (2) (με φωτογραφίες) Ιερά Μονή Μαχαιρά https://machairas.cy/ΒΙΝΤΕΟ: Μονή Μαχαιρά (Ταινία-Ντοκιμαντέρ) Εκκλησία Κύπρου - Μονή Μαχαιρά Επίσκοπος Λήδρας κ. Επιφάνιος YOUTUBE Ιερές Μονές της Κύπρου Εκκλησία της Κύπρου
|
Η Ιερά Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά ή αλλιώς Ιερά Μονή Μαχαιρά ή ακόμα και Μαχαιράς, είναι μια ανδρώα Μονή που ανήκει στην Εκκλησία της Κύπρου. Είναι από τις 5 Σταυροπηγιακές Μονές της Εκκλησίας της Κύπρου και ο Ηγούμενός της είναι ο Επίσκοπος Λήδρας. Στην Μονή υπάρχει και η εικόνα της Παναγίας της Μαχαιριώτισσας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE_%CE%9C%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AC
|
Μουσεία Βατικανού
|
Τα Μουσεία ξεκίνησαν με την αγορά μιας μαρμάρινης γλυπτικής σύνθεσης πριν από 500 χρόνια. Το άγαλμα αυτό ήταν του ιερέα Λαοκόοντα, που σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, προσπάθησε να πείσει τους αρχαίους Τρώες να μην δεχθούν σαν «δώρο» των Ελλήνων, τον Δούρειο Ίππο. Ανακαλύφθηκε σε αμπελώνα δίπλα στην βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζόρε της Ρώμης στις 14 Ιανουαρίου του 1506 και με εντολή του Πάπα Ιουλίου Β’ εξετάστηκε από τους αρχιτέκτονες του Βατικανού Μιχαήλ Άγγελο και Τζουλιάνο ντα Σανγκάλλο. Οι δυο τους πρότειναν την άμεση αγορά του αγάλματος, όπως και έγινε. Ο πάπας τοποθέτησε το σύμπλεγμα του Λαοκόοντα και των παιδιών του που στραγγαλίζονται από φίδια σε δημόσια θέα ακριβώς ένα μήνα μετά την ανακάλυψή του. Τα Μουσεία γιόρτασαν επισήμως την 500ή τους επέτειο τον Οκτώβριο του 2006 με το άνοιγμα προς το κοινό των εκθεμάτων από τις ανασκαφές της νεκρόπολης του Βατικανού . Τα Μουσεία του Βατικανού είναι στην πραγματικότητα ένα σύνολο μουσείων και συλλογών. Αποτελούνται σήμερα από τα Μουσεία και τους επισκέψιμους χώρους των ανακτόρων του Βατικανού. Η Βατικανή Πινακοθήκη (Pinacoteca vaticana) Η συλλογή της πινακοθήκης αρχικά στεγάστηκε στο διαμέρισμα του Βοργία έως ότου ο Πάπας Πίος ΙΑ΄ κατασκεύασε το κατάλληλο κτήριο με αρχιτέκτονα τον Λούκα Μπελτράμι. Το μουσείο αυτό διαθέτει αρκετούς διάσημους πίνακες ζωγραφικής του Τζιότο (Τρίπτυχο Στεφανέσκι-Trittico Stefaneschi), του Ραφαήλ (Η Παναγία του Φολίνιο - Madonna di Foligno, Μεταμόρφωση - Transfigurazione), του Λεονάρντο Ντα Βίντσι (Ο Άγιος Ιερώνυμος στην έρημο - San Girolamo in deserto) και του Καραβάτζιο (Αποκαθήλωση - Deposizione). Συλλογή Σύγχρονης Θρησκευτικής Τέχνης του Βατικανού Η συλλογή καταλαμβάνει 55 αίθουσες που βρίσκονται στα διαμερίσματα Βοργία και κάτω από την Καπέλα Σιστίνα. Αποτελείται από περίπου 800 πίνακες, χαρακτικά και γλυπτά από 250 καλλιτέχνες διεθνούς φήμης όπως οι Αύγουστος Ροντέν, Βίνσεντ βαν Γκογκ, Πωλ Γκωγκέν, Εμίλ Μπερνάρ, Βασίλι Καντίνσκι, Μαρκ Σαγκάλ, Πάουλ Κλέε, Έρνστ Μπάρλαχ, Μαξ Μπέκμαν, Ότο Ντιξ, Μωρίς Ουτριλλό, Τζόρτζιο ντε Κίρικο, Τζιόρτζιο Μοράντι, Ζωρζ Ρουώ, Όσκαρ Κοκόσκα, Μπερνάρ Μπουφέ, Ρενάτο Γκουτούσο, Τζιάκομο Μπάλλα, Φράνσις Μπέικον, Εδουάρδο Τσιλλίδα, Σαλβαδόρ Νταλί και Πάμπλο Πικάσο. Η πλειοψηφία των έργων αυτών αποτελούν δωρεές συλλεκτών προς στο Βατικανό. Η συλλογή ξεκίνησε μετά από μια συνάντηση του Πάπα Παύλου ΣΤ’ με καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια κηρύγματός του στην Καπέλα Σιστίνα τον Μάιο του 1964. Τα επίσημα εγκαίνια έλαβαν χώρα το 1973. Μουσείο Πίου και Κλήμη (Museo Pio-Clementino) Ο Πάπας Κλήμης ΙΔ΄ ίδρυσε το μουσείο αυτό το 1771 και αρχικά περιελάμβανε αναγεννησιακά και αρχαία έργα. Επεκτάθηκε επί διαδόχου του Πάπα Πίου του ΣΤ΄ και σήμερα διαθέτει αρχαία Ρωμαϊκά και Ελληνικά αγάλματα. Υπάρχουν συνολικά 54 γκαλερί, η τελευταία εκ των οποίων βρίσκεται εντός της Καπέλας Σιξτίνα και είναι διαχωρισμένο σε ενότητες όπως αυτές αφιερωμένες σε προτομές, σε μάσκες και σε αγάλματα. Αξιοσημείωτα εκθέματα είναι αυτά των πορφυρών σαρκοφάγων της Κωνσταντίας και της Ελένης, αδερφής και μητέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, καθώς και το άγαλμα του Ηρακλή (στην Sala Rotonda, μικρογραφία του Πάνθεου). Ιεραποστολικό-Εθνολογικό Μουσείο (Museo Missionario-Etnologico) Ιδρύθηκε από τον πάπα Πίο ΙΒ΄ το 1926, και συγκεντρώνει έργα θρησκευτικού χαρακτήρα κυρίως, προερχόμενα απ' όλα τα μέρη του κόσμου. Πρίκειται, κατά πλειονότητα, για δώρα προς του πάπες. Γρηγοριανό Αιγυπτιακό Μουσείο (Museo Gregoriano Egizio) Ιδρύθηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΣΤ’ και στεγάζει μεγάλη συλλογή αρχαίων Αιγυπτιακών εκθεμάτων όπως πάπυρους, μούμιες, το περίφημο «Βιβλίο των Νεκρών»καθώς και την Συλλογή Γκράσσι (Collezione Grassi). Γρηγοριανό Ετρουσκικό Μουσείο (Museo Gregoriano Etrusco) Ιδρύθηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΣΤ’ το 1836, διαθέτει οκτώ αίθουσες και φιλοξενεί ετρουσκικά εκθέματα προερχόμενα από αρχαιολογικές ανασκαφές. Μεταξύ αυτών αγγεία, σαρκοφάγοι, μπρούντζινα αντικείμενα και την ονομαστή Συλλογή Γκουλιέλμι (Collezione Guglielmi). Χριστιανικό Μουσείο του (πάπα) Πίου (Museo Pio Cristiano) Ιδρύθηκε το 1854 από τον Πίο Θ΄ και διαιρείται σε δύο μεγάλα τμήματα. Το πρώτο περιλαμβάνει αρχιτεκτονικά μέλη, γλυπτά, μωσαϊκά και την σημαντικότατη συλλογή σαρκοφάγων. Το δεύτερο συγκεντρώνει επιγραφικό υλικό. Γρηγοριανό Μουσείο κοσμικής τέχνης (Museo Gregoriano Profano) Ιδρύθηκε από τον Γρηγόριο ΙΣΤ΄στο Ανάκτορο του Λατερανού το 1844, και μεταφέρθηκε στο Βατικανό το 1970. Περιλαμβάνει εκθέματα μη θρησκευτικής τέχνης, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονται από ευρήματα και ανασκαφές που έγιναν στα Παπικά κράτη. Το Περίπτερο των Αμαξών (Padiglione delle Carrozze) Διατηρεί μερικά από το οχήματα με τα οποία μετακινούνταν οι πάπες στο παρελθόν. Αποτελεί τμήμα του Ιστορικού Μουσείου του Βατικανού (Museo Storico Vaticano) που στεγάζεται στο Ανάκτορο του Λατερανού. Φιλοτελικό και Νομισματικό Μουσείο (Museo Filatelico e Numismatico) Περιλαμβάνει γραμματόσημα και άλλο ταχυδρομικό υλικό καθώς και τα νομίσματα του Βατικανού από το 1929. Μουσεία της Αποστολικής Βατικανής Βιβλιοθήκης (Musei della Biblioteca Apostolica Vaticana) Πρόκειται για ένα από τα πιο πολυσύνθετα και εκτεταμένα τμήματα των Μουσείων του Βατικανού. Δεκατρείς αίθουσες με περίτεχνη διακόσμηση στεγάζουν ισάριθμα τμήματα, που περιλαμβάνουν πλήθος εκθεμάτων εκτός από τα χειρόγραφα και τα τυπωμένα βιβλία. Μουσείο Κιαραμόντι Ονομάστηκε προς τιμήν του Πάπα Πίου Ζ’ (κατά κόσμον Βαρνάβα Κιαραμόντι) που το ίδρυσε στις αρχές του 19ο αιώνα. Αποτελείται από μια μεγάλη αψιδωτή γκαλερί που στις πλευρές της έχει διάφορα αγάλματα, σαρκοφάγους και διακοσμητικά διαζώματα. Στη νέα πτέρυγά του (Braccio Nuovo), το μουσείο φιλοξενεί το άγαλμα του Αύγουστου της Πρίμα Πόρτα, ενώ η Γκαλλερία Λαπιντάρια (Galleria Lapidaria) διαθέτει πάνω από 3.000 πινακίδια και επιγραφές σε πέτρα (η μεγαλύτερη του κόσμου), αλλά είναι ανοιχτή στο κοινό μόνο μετά από ειδική άδεια και για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Οι διάδρομοι (gallerie) Των πέτρινων επιγραφών (Galleria Lapidaria) Της Νέας Πτέρυγας (la galleria detta Braccio Nuovo) Των Κηροπηγίων (Galleria dei Candelabri) Των Ταπισερί (Galleria degli Arazzi) Των Γεωγραφικών Χαρτών (Galleria delle carte geografiche) Τα παρεκκλήσια (le cappelle) Καπέλα Σιστίνα (Cappella Sistina) Καπέλα Νικολίνα (Cappella Niccolina) Του Ουρβανού Η΄ (Cappella di Urbano VIII) Οι αίθουσες (le stanze o sale) Αίθουσα της Άμαξας (Sala della biga) Διαμέρισμα του Πίου Ε΄ (Appartamento di san Pio V) Αίθουσα Σομπιέσκι (Sala Sobieski) Αίθουσα της Αμώμου Συλλήψεως (Sala dell'Immacolata) Αίθουσες του Ραφαήλ (Stanze di Raffaello) Στοά του Ραφαήλ (Loggia di Raffaello) Αίθουσα των Κιαροσκούρι (Sala dei Chiaroscuri) Διαμερίσματα του Βοργία (Appartamento Borgia)Τα Μουσεία Βατικανού δέχονται επισκέψεις άνευ εισιτηρίου την τελευταία Κυριακή κάθε μήνα. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σύνηθες να παρουσιάζονται μεγάλες ουρές επισκεπτών επί εκατοντάδων μέτρων και διάρκειας αρκετών ωρών αναμονής. Μουσεία Καπιτωλίου Εθνικό Ετρουσκικό Μουσείο της Βίλλα Τζούλια Guida ai Musei e alla Città del Vaticano, Ed. Musei Vaticani, 2003 Επίσημος ιστότοπος Αγορά εισιτηρίων στον επίσημο ιστότοπο Περισσότερες πληροφορίες (αγγλικά)
|
Τα Μουσεία Βατικανού (ιταλ. Musei Vaticani) που στεγάζονται εντός του Βατικανού (Città del Vaticano) στη Ρώμη, είναι συγκρότημα μερικών εκ των κορυφαίων μουσείων του κόσμου με ετήσια επισκεψιμότητα άνω των 4,3 εκατ. τουριστών (2008) . Διαθέτουν εκθέματα της μακραίωνης και τεράστιας συλλογής της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, περιλαμβανομένων διάσημων αγαλμάτων του αρχαίου κόσμου και αριστουργημάτων της Αναγέννησης και του σήμερα. Για να τα θαυμάσει, ο επισκέπτης περνά από την Καπέλα Σιστίνα και τα «Δωμάτια του Ραφαήλ», που είναι πασίγνωστα για τη διακόσμησή τους με νωπογραφίες (frescoes). Τα μουσεία ιδρύθηκαν από τον Πάπα Ιούλιο Β’ στις αρχές του 16ου αιώνας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%92%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D
|
Caught in a Mosh: BBC Live in Concert
|
CD 1 1. A.I.R. (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante) - 6:46 2. Metal Thrashing Mad (Turbin, Ian, Lilker) - 3:11 3. Panic (Turbin, Ian, Lilker) - 3:13 4. The Enemy (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante) - 6:06 5. Iam The Law (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante, Lilker) - 5:44 6. Madhouse (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante) - 8:35 7. Howling Furies (Ian, Lilker) - 4:14 8. Medusa (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante, Zazula) - 8:35 9. Armed and Dangerous (Turbin, Ian, Lilker) - 4:53 10. Sabbath Bloody Sabbath (Osbourne, Iommi, Butler, Ward) - 5:28 11. God Save the Queen (Cook, Jones, Lydon, Matlock) - 2:57 12. Gung-Ho (Turbin, Ian, Lilker) - 5:54 CD 2 1. Among the Living (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante) - 4:23 2. Caught in a Mosh (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante) - 5:10 3. Madhouse (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante) - 4:01 4. Iam The Law (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante, Lilker) - 5:41 5. Medusa (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante, Zazula) - 4:35 6. Indians (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante) - 5:37 7. God Save the Queen (Cook, Jones, Lydon, Matlock) - 3:10 8. A.I.R. (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante) - 4:16 9. I'm the Man (Belladonna, Spitz, Ian, Bello, Benante, Rooney) - 4:16 Τα τραγούδια του "Caught in a Mosh: BBC Live in Concert" ηχογραφήθηκαν από τους εξής μουσικούς: Τζόν Μπους - φωνητικά Ρομπ Κατζιάνο - κιθάρα Σκοτ Ίαν - κιθάρα Φρανκ Μπέλο - μπάσο Τσάρλι Μπενάντε - τύμπανα, φωνητικά Caught in a Mosh: BBC Live in Concert - Anthrax | Songs, Reviews, Credits, Awards | AllMusic Anthrax - Caught in a Mosh: BBC Live in Concert | Sputnikmusic Caught in a Mosh: BBC Live in Concert - Encyclopaedia Metallum
|
Το Caught in a Mosh: BBC Live in Concert είναι διπλό, ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του αμερικάνικου thrash metal συγκροτήματος Anthrax, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2007 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Universal Music". Στις Ηνωμένες Πολιτείες κυκλοφόρησε στις 10 Νοεμβρίου 2009 μέσω της "Island Records". Το πρώτο μέρος της συγκεκριμένης κυκλοφορίας ηχογραφήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1987 στο "Hammersmith Odeon" του Λονδίνου, ενώ το το δεύτερο ηχογραφήθηκε στις 22 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς στο Ντόνινγκτον, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ "Monsters of Rock". Τα τραγούδια του άλμπουμ προέρχονται από τα τρία πρώτα στούντιο άλμπουμ των Anthrax, ενώ περιλαμβάνονται διασκευές σε τραγούδια των Black Sabbath και Sex Pistols. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ "Among the Living".
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Caught_in_a_Mosh:_BBC_Live_in_Concert
|
Λώρενς Λέσιγκ
|
Ο Λέσιγκ γεννήθηκε στη Νότια Ντακότα αλλά μεγάλωσε στο Γουίλιαμσπορτ της Πενσυλβάνιας και αποφοίτησε με πτυχίο στα οικονομικά και μεταπτυχιακό στη διεύθυνση από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Μετά πήρε μεταπτυχιακό στη φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ στην Αγγλία και επαγγελματικό νομικό διδακτορικό από τη νομική σχολή του Γέιλ το 1989 . Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα το 1991 στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Σικάγο όπου έμεινε μέχρι το 1997. Μετά και μέχρι το 200 ήταν στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, μετά πήγε στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ όπου δημιούργησε το Κέντρο για το Διαδίκτυο και την Κοινωνία στη Νομική Σχολή του . Ο Λέσιγκ επέστρεψε στο Χάρβαντ το Δεκέμβριο του 2008 σαν καθηγητής και διευθυντής του Κέντρου Ηθικής.Το 2013 του απονεμηθεί τιμητικό διδακτορικό από τη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Λουντ, στη Σουηδία. Ο Λέσιγκ θεωρείται πολιτικά φιλελεύθερος ή αριστερός στις ΗΠΑ. Έχει τονίσει σε συνεντεύξεις του ότι εμπειρία του από τη φιλοσοφία στο Κέμπριτζ άλλαξε ριζικά τις αξίες του και τη πορεία της καριέρας του. Προηγουμένως είχε μια ισχυρή συντηρητική ή ελευθεριακή πολιτική άποψη, επιθυμούσε μια επιχειρηματική καριέρα, ήταν ιδιαίτερα ενεργό μέλος των εφήβων Ρεπουμπλικανών, υπηρέτησε σαν διοικητής της νεολαίας στην Πενσυλβάνια και σχεδόν επιδίωξε μια πολιτική καριέρα με τους Ρεπουμπλικάνους. Η διαμονή του, που ήταν να είναι για ένα έτος στο Κέμπριτζ, τον έπεισε να μείνει άλλα δύο χρόνια για να ολοκληρώσει ένα πτυχίο στη φιλοσοφία και να αναπτύξει τις νέες του πολιτικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ταξίδεψε επίσης στο Ανατολικό μπλοκ, από όπου απέκτησε ένα ισόβιο ενδιαφέρον για το νόμο και την πολιτική στην ανατολική Ευρώπη. Ο Λέσιγκ αρνείται να υποστηρίξει το συμβατικό φιλελευθερισμό. Ενώ παραμένει δύσπιστος στην κυβερνητική παρέμβαση, τάσσεται υπέρ των κανονισμών και υπέρ του συντάγματος. Από το ιστολόγιο του υποστήριξε την υποψηφιότητα του Μπαράκ Ομπάμα με το Δημοκρατικό Κόμμα , επικαλούμενος τη μετασχηματική φύση της εκστρατείας του Ομπάμα ως έναν από τους βασικούς λόγους. Σε μια ομιλία του το 2011, ο Λέσιγκ αποκάλυψε ότι ήταν απογοητευμένος με την απόδοση του Ομπάμα στη θητεία του σαν πρόεδρος και την επικρίνει ως "προδοσία". Έχει ζητήσει από τις κυβερνήσεις των πολιτειών να καλέσουν για μια εθνική συνταγματική συνέλευση και ότι η συνέλευση θα πρέπει να αποτελείται από μια "τυχαία αναλογική επιλογή πολιτών" που πρότεινε θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Είπε ότι "η πολιτική είναι ένα σπάνιο άθλημα όπου ο ερασιτέχνης είναι καλύτερος από τον επαγγελματία".Ο Λέσιγκ έχει εκτενώς ασχοληθεί με το θέμα της πολιτικής διαφθοράς, σε μια ομιλία του το 2013, αναφέρει ότι η Αμερικανική "δημοκρατία" είναι διεφθαρμένη από τους χορηγούς που χρηματοδοτούν τα πολιτικά κόμματα και "επιλέγουν" τους υποψηφίους για τις εκλογές. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους εκλεγμένους από το λαό αντιπροσώπους που λόγο της εξάρτησης τους από τους χορηγούς έχουν μια αναπτυγμένη "έκτη αίσθηση" στο να μην τους δυσαρεστούν. Σημαντικό μέρος της ζωής του έχει αποτελέσει η ενασχόληση του με διάφορα θέματα που έχουν να κάνουν με την ελευθερία στο διαδίκτυο, την ελεύθερη κουλτούρα (Free culture) και την ουδετερότητα των δικτύων. Είναι γνωστότερος για την κριτική που ασκεί σχετικά με τη νομοθεσία των πνευματικών δικαιωμάτων. Το 2002 βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού με το Βραβείο για την ανάπτυξη του Ελεύθερου Λογισμικού και στις 28 Μαρτίου του 2004 εκλέχτηκε στο συμβούλιο διευθυντών του ιδρύματος . Το 2006 ο Λέσιγκ εκλέχτηκε στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών . Πρότεινε την έννοια της "Ελεύθερης Κουλτούρας" (Free Culture). Επίσης υποστηρίζει το ελεύθερο λογισμικό και τις ελεύθερες ραδιοσυχνότητες . Στην ομιλία του το 2002 στο Συνέδριο O'Reilly για τον ανοιχτό κώδικα, ένα μέρος της ομιλίας ήταν για της πατέντες λογισμικού τις οποίες βλέπει σαν μια αναδυόμενη απειλή για το ελεύθερο λογισμικό και για την καινοτομία. Code and Other Laws of Cyberspace (2000) ISBN 978-0-465-03913-5 The Future of Ideas (2001) ISBN 978-0-375-50578-2 Free Culture (2004) ISBN 978-1-59420-006-9 Code: Version 2.0 (2006) ISBN 978-0-465-03914-2 Remix: Making Art and Commerce Thrive in the Hybrid Economy (2008) ISBN 978-1-59420-172-1 Republic, Lost: How Money Corrupts Congress—and a Plan to Stop It (2011) ISBN 978-0-446-57643-7 One Way Forward: The Outsider's Guide to Fixing the Republic (2012) ISBN 978-1-61452-023-8 Lesterland: The Corruption of Congress and How to End It (2013, CC-BY-NC) ISBN 978-1-937382-34-6 Προσωπικό ιστολόγιο Προσωπική σελίδα στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Ομιλία στο TED: Εμείς οι άνθρωποι και η δημοκρατία που πρέπει να επανακτήσουμε Αρχειοθετήθηκε 2014-02-13 στο Wayback Machine. Νόμοι που πνίγουν τη δημιουργικότητα Αρχειοθετήθηκε 2011-04-03 στο Wayback Machine.
|
Ο Λώρενς Λέσιγκ (Lester Lawrence "Larry" Lessig III, 3 Ιουνίου 1961) είναι Αμερικανός ακαδημαϊκός και πολιτικός ακτιβιστής. Γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου του 1961 στη μικρή πόλη Ράπιντ της Νότιας Ντακότας των Η.Π.Α. Είναι υπέρμαχος της μείωσης των νομικών περιορισμών στην πνευματική ιδιοκτησία, στα εμπορικά σήματα και για το φάσμα των ραδιοσυχνοτήτων ιδιαίτερα στις εφαρμογές της τεχνολογίας.Είναι διευθυντής του Κέντρου Ηθικής Έντμοντ Σάφρα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και καθηγητής στη Νομική σχολή του πανεπιστημίου. Μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρίας και έχει βραβευτεί πολλές φορές, συμπεριλαμβανομένων του βραβείου Ελευθερίας του Ιδρύματος του Ελεύθερου Λογισμικού και έχει επιλεχτεί σαν ένας από τους 50 μεγαλύτερους οραματιστές από το περιοδικό Scientific American . Προηγουμένως είχε διατελέσει καθηγητής της νομικής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ και ιδρυτής του Κέντρου για το Διαδίκτυο και την Κοινωνία. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου των Creative Commons, ιδρυτής του ΜΚΟ Rootstrikers. Είναι στις συμβουλευτικές επιτροπές της Democracy Cafe του Ιδρύματος Sunlight και στο Americans Elect . Πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Ελεύθερου Λογισμικού, του Νομικού Κέντρου για την Ελευθερία του Λογισμικού και του Ιδρύματος Ηλεκτρονικού Μετώπου (Electronic Frontier Foundation).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%8E%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%82_%CE%9B%CE%AD%CF%83%CE%B9%CE%B3%CE%BA
|
Διονύσης Χαριτόπουλος
|
Οι Άτακτοι (Πρόσωπα και Γεγονότα) 2022 Έρωτες στη Μεταπολίτευση (μυθιστορηματική αυτοβιογραφία) 2019 Σχέσεις (δοκίμιο) 2017 Πειραιώτες (ιστορίες και ειδήσεις, 1947-1967) 2016 Πρόβες πολέμου (νουβέλα) 2014 Συλλεκτική Έκδοση 2013 Εκ Πειραιώς (μυθιστόρημα) 2012 Εγχειρίδιο βλακείας (δοκίμιο) 2008 Ο άνεμος κουβάρι (μυθιστόρημα) 2005 Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων (ιστορική βιογραφία του Άρη Βελουχιώτη) οριστική έκδοση 2003 Ημών των ιδίων (δοκίμια) 2003 Λίστα γάμου (θεατρικό) 1998 Αυγά μαύρα (θεατρικό) 1998 Από εδώ πέρασε ο Κιλρόι (νουβέλα) 1992 Εναντίον του Marlboro (νουβέλα) 1991 Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι (διηγήματα) 1989 Δέσποινα (νουβέλα) 1984 Τα παιδιά της Χελιδόνας (μυθιστόρημα) 1983 525 τάγμα πεζικού (μυθιστόρημα) 1981 Δανεικιά γραβάτα (διηγήματα) 1976 Ο Διονύσης Χαριτόπουλος στη Biblionet.gr
|
Ο Διονύσης Χαριτόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά στις 27 Αυγούστου 1947 και είναι Έλληνας συγγραφέας. Μεγάλωσε στις φτωχικές συνοικίες του Πειραιά, όπου και εργάσθηκε σε διάφορες χειρωνακτικές εργασίες, στο λιμάνι και στα γύρω μηχανουργεία. Νωρίς εγκατέλειψε δυο απόπειρες σπουδών στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Εργάσθηκε στην διαφήμιση μέχρι το 1990. Υπήρξε σύζυγος της δημοσιογράφου Μαλβίνας Κάραλη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
|
Πίστη εναντίον Δεδομένων: Γιατί η Επιστήμη και η Θρησκεία είναι Ασυμβίβαστες (βιβλίο)
|
Ο Κόιν ορίζει την επιστήμη ως μια συλλογή μεθόδων η οποία παράγει γνώση, η οποία μπορεί να ελεγχθεί μέσω από πειραματισμό. Με αυτό τον ορισμό στο χέρι, ισχυρίζεται πως επιστήμη και θρησκεία είναι ασυμβίβαστες επειδή έχουν διαφορετικές μεθοδολογίες να καταλήγουν στην γνώση της πραγματικότητας, διαφορετικές μεθόδους να ελέγχουν την αξιοπιστία της γνώσης αυτής και στο τέλος καταλήγουν σε συγκρουόμενα συμπεράσματα για το σύμπαν. Πιστεύει πως οι θεϊστικές θρησκείες προχωρούν σε ισχυρισμούς που αντιμάχονται την επιστήμη με τρεις τρόπους: μεθοδολογία, αποτελέσματα και φιλοσοφία. Ένα μεγάλο μέρος του βιβλίο κριτικάρει την θεϊστική εξέλιξη υποστηρίζοντας πως αν ο Θεός χρησιμοποιούσε την εξελικτική μέθοδο για την δημιουργία του κόσμου, θα υπήρχαν σημεία που έδειχναν καθοδήγηση. Το Kirkus Reviews χαρακτήρισε το βιβλίο σημαντικό και πως του αξίζει ένα αναγνωστικό κοινό με ανοικτό μυαλό. Πρόσθεσε πως παρόλο που κάνει ένα καθαρό και στιβαρό επιχείρημα, ίσως ανακαλύψει ξανά πως κηρύττει στους δικούς του ανθρώπους."Ο Rau Olson του Booklist Online εγραψε "κανένας [από τους Νέους Άθεους] δεν επιχειρηματολογεί υπέρ του τελικού διαζυγίου επιστήμης και θρησκείας, με μόνιμες οδηγίες μόνιμες εντολές ενάντια στην παρενόχληση και την καταδίωξη της επιστήμης από τη θρησκεία, καλύτερα από τον Κόιν".Μερικοί όμως σχολιαστές, δεν πίστεψαν πως ο Κοιν σκιαγράφησε αρκετά δυνατά το επιχείρημα γιατί η θρησκεία και η επιστήμη πρέπει να είναι χωριστά. Ο βιολόγος Austin L. Hughes έγραψε πως αυτό που επιχειρεί στο βιβλίο του ο Κόιν εντάσσεται στην κατηγορία της φιλοσοφίας, όμως ο Κόιν δεν δεν είναι αρκετά προετοιμασμένος για τέτοιο ρόλο. Αδυνατεί να σχηματίσει σταθερή ορολογία και κατασκευάζει επιχειρήματα με διάφορους βαθμούς αυστηρότητας.
|
Το βιβλίο 'Πίστη εναντίον Δεδομένων: Γιατί η Επιστήμη και η Θρησκεία είναι ασυμβίβαστες' (Faith Versus Fact: Why Science and Religion are Incompatible) του εξελικτικού γενετιστή, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου Τζέρι Κόιν (Jerry A. Coyne), εξετάζει την σχέση θρησκείας και επιστήμης. Ο Κόιν υπερασπίζεται την θέση πως η θρησκεία και η επιστήμη είναι ασύμβατες, εξετάζοντας την ιστορία της επιστήμης. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η θρησκεία και η επιστήμη πραγματοποιούν δηλώσεις για το σύμπαν, αλλά μόνο η επιστήμη αποδέχεται το ενδεχόμενο να είναι λάθοςΟ Κόιν ήταν έκπληκτος αφού μετά την δημοσίευση του βιβλίου του «Η εξέλιξη είναι Γεγονός» (Why Evolution is True), τα ποσοστά δημιουργιστών στην Αμερική παρέμειναν σταθερά στο 40-46%. Υποψιαζόταν πως η Πίστη ήταν ο λόγος που εμπόδιζε τους ανθρώπους να αποδεχτούν τα γεγονότα και τις αποδείξεις της εξέλιξης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF%CE%BD_%CE%94%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD:_%CE%93%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF_%CE%B7_%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B7_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%B7_%CE%98%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9_%CE%91%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%AF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82_(%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF)
|
Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας-Κέντρο Μελέτης Ανατολικής Κρήτης
|
Το ινστιτούτο ιδρύθηκε το 1997 ως τμήμα του Ινστιτούτου Αιγαιακής Προϊστορίας (αγγλικά: Institute for Aegean Prehistory ή INSTAP), με έδρα τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Αποστολή του είναι η υποστήριξη αρχαιολογικών ερευνών στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου Πελάγους, πιο συγκεκριμένα εντός του ανατολικού τμήματος της Κρήτης, όπου υφίστανται αριθμός αρχαιολογικών τοποθεσιών χρονολογούμενων από τη μινωική περίοδο. Το ινστιτούτο στεγάζεται εντός κτιρίου σε κοντινή απόσταση του χωριού Παχεία Άμμος του Δήμου Ιεράπετρας. Παρέχει στους ερευνητές, καθώς και στις ερευνητικές αποστολές και ερευνητικά εγχειρήματα, ερευνητικές, διδακτικές, καθώς και εργαστηριακές εγκαταστάσεις, βιβλιοθήκη, καθώς και εγκαταστάσεις για την εναπόθεση και την φύλαξη τέχνεργων και λοιπών αρχαιολογικών ευρημάτων. Μεταξύ των διαφόρων ερευνητικών και αρχαιολογικών εγχειρημάτων στα οποία το ινστιτούτο έχει παράσχει την υποστήριξή του περιλαμβάνονται τα κάτωθι: Αζοριάς Χρυσοκάμινο Γουρνιά Καβούσι Κάστρο Καβούσι Βροντάς Μόχλος Ψείρα (Αγγλικά) Επίσημος ιστότοπος
|
Το Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας-Κέντρο Μελέτης Ανατολικής Κρήτης (αγγλικά: Institute for Aegean Prehistory Study Center for East Crete ή INSTAP-SCEG) είναι αρχαιολογικό ερευνητικό κέντρο, με έδρα την Παχεία Άμμο Λασιθίου, στο νησί της Κρήτης, στην Ελλάδα. Ως ερευνητικό αντικείμενο έχει τη μελέτη της προϊστορικής περιόδου της ιστορίας του ανατολικού τμήματος της Κρήτης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF_%CE%91%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%8A%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF_%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82
|
Μάρια Γιάνιον
|
Γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1926 στο Μόνκι της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας. Ο πατέρα της ήταν ο Τσίπριαν Γιάνιον και η μητέρα της η Λουντβίκα (το γένος Κούρντικ). Μέχρι το 1945 διέμενε στο Βίλνιους, όπου αποφοίτησε από το γυμνάσιο και πέρασε τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν μέλος του Πολωνικού Συλλόγου Προσκοπισμού και Καθοδήγησης (πολωνικά: Związek Harcerstwa Polskiego , ZHP), ο οποίος ήταν συνδεδεμένος με τον Πολωνικό Εσωτερικό Στρατό και εργαζόταν ως αξιωματικός σύνδεσμος. Μετά τον πόλεμο, αυτή και η οικογένειά της μετακόμισαν στο Μπίντγκοστς ως αποτέλεσμα των μεταπολεμικών μετακινήσεων πληθυσμού.Το 1945, πέρασε τις απολυτήριες εξετάσεις στο Τόρουν. Σπούδασε πολωνικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λοτζ. Από το 1946, παρακολούθησε ένα μάθημα λογοτεχνικής κριτικής που διεύθυνε ο Στέφαν Ζουουκιέφσκι του εβδομαδιαίου περιοδικού Kuźnica. Το 1947 άρχισε να δημοσιεύει δικά της άρθρα και κριτικές και εντάχθηκε στην Ακαδημαϊκή Ένωση Νέων Αγωνιστών «Ζωή». Το 1948 έγινε μέλος του συντακτικού προσωπικού του εβδομαδιαίου Wieś («Εξοχή»). Το 1948, εργάστηκε στο Ινστιτούτο Λογοτεχνικής Έρευνας της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών, όπου εργάστηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή της το 1996.Μεταξύ των ετών 1948 και 1978 ήταν ενεργό μέλος του Ενιαίου Εργατικού Κόμματος Πολωνίας. Το 1951 απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Το 1957 άρχισε να εργάζεται στην Ανώτερη Παιδαγωγική Σχολή στο Γκντανσκ (WSP). Το 1968 διορίστηκε επικεφαλής του Τμήματος Ιστορίας Λογοτεχνίας του 19ου αιώνα. Μετά τα γεγονότα του Μαρτίου 1968, απολύθηκε από τη θέση της στο WSP, καθώς οι κομμουνιστικές αρχές ανησυχούσαν για την αυξανόμενη επιρροή της στους φοιτητές του πανεπιστημίου. Οι διαλέξεις της έδωσαν έμφαση στις επαναστατικές και ελευθεριακές πτυχές του ρομαντισμού που δεν τηρούσαν την επίσημη και γενικά αποδεκτή ερμηνεία του λογοτεχνικού κανόνα και ενθάρρυναν τους μαθητές της να υιοθετήσουν μια τολμηρή, προκλητική και πρωτότυπη οπτική της πολωνικής λογοτεχνίας. Μετά την ίδρυση του Πανεπιστημίου του Γκντανσκ, άρχισε να εργάζεται στη Σχολή Πολωνικής Φιλολογίας.Το 1970, η Γιάνιον εντάχθηκε σε μυστικές εταιρείες που στόχευαν κατά του κομμουνισμού στην Πολωνία. Ήταν μία από τους ιδρυτές μιας ανεξάρτητης Εταιρείας Μαθημάτων Σπουδών. Το 1973 έλαβε τον τίτλο της καθηγήτριας ανθρωπιστικών επιστημών. Το 1979 έγινε μέλος της Ένωσης Πολωνών Συγγραφέων (Związek Literatów Polskich).Έγινε πιο επικριτική για τις επιβεβλημένες απόψεις και αξίες σε σχέση με την πολωνική λογοτεχνία, τόσο την κλασική όσο και τη σύγχρονη, και τις πολωνικές απόψεις για τον πόλεμο, τους στρατιώτες, τον ηρωισμό, τις στρατιωτικές εξεγέρσεις και τα μαρτύρια. Το 1976 δημοσίευσε μια μελέτη για τον πόλεμο και τη μορφή, συζητώντας την πρόσφατα δημοσιευμένη Ιδιωτική Εφημερίδα της Εξέγερσης της Βαρσοβίας του ποιητή Μίρον Μπιαουοσέφσκι. Επειδή περιέγραψε το περιοδικό ως ένα έργο που απεικονίζει τον πόλεμο και την εξέγερση από μια εμφύλια, μη μυθολογική, μη ηρωική οπτική, επικρίθηκε ευρέως. Κατηγορήθηκε, όπως ο Μίρον Μπιαουοσέφσκι, για ντροπή των πολωνικών αξιών. Οι ανεξάρτητες απόψεις της, που κέρδισαν το σεβασμό μεταξύ των φοιτητών και των ακαδημαϊκών μελών, καθώς και οι διασυνδέσεις της με την αντιπολίτευση, την έκαναν να γίνει πιθανός εχθρός του κράτους.Όταν ξεκίνησε το κίνημα της Αλληλεγγύης, η Γιάνιον υπέγραψε την επιστολή που εξέδωσαν 64 διανοούμενοι που υποστήριζαν τις απεργίες, καλώντας ωστόσο για ενέργειες που δεν θα συνέβαλαν σε αιματοχυσία. Το 1981 έκανε μια εμφάνιση στο Συνέδριο του Πολωνικού Πολιτισμού, το οποίο διεκόπη με την εισαγωγή του στρατιωτικού νόμου στην Πολωνία. Ζήτησε να μετατραπεί σε πνευματική προσπάθεια το τεράστιο εθνικό κίνημα, το οποίο μέχρι τότε βασιζόταν κυρίως στο πάθος.Στη δεκαετία του 1990, εντάχθηκε στην Εταιρεία για τον Ανθρωπισμό και την Ανεξάρτητη Ηθική (Stowarzyszenia na Rzecz Humanizmu i Etyki Niezależnej). Το 1989 έγινε μέλος της Ένωσης Πολωνών Συγγραφέων και το 1991 της Πολωνικής Λέσχης PEN. Το 1994, της απονεμήθηκε τιμητικό πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Γκντανσκ. Μεταξύ 1997 και 2004 υπηρέτησε στην κριτική επιτροπή του Βραβείου Νίκε, του κορυφαίου λογοτεχνικού βραβείου της Πολωνίας, και από το 2000 έως το 2004 εργάστηκε ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής. Από το 1992 έως το 2010, συνέχισε να δίνει ανοιχτές διαλέξεις στο Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας και Φιλοσοφίας της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών.Πέθανε στις 23 Αυγούστου 2020 στη Βαρσοβία, σε ηλικία 93 ετών. Στο βιβλίο Niesamowita Słowiańszczyzna («Παράξενη Σλαβοκρατία»), η Γιάνιον ανέπτυξε την έννοια του Οριενταλισμού του Έντουαρντ Σαΐντ για να αποδείξει ότι κατά τον Μεσαίωνα οι Δυτικοί Σλάβοι υπέστησαν αποικισμό από τον Ρωμαιοκαθολικισμό. Σύμφωνα με την Γιάνιον, οι Πολωνοί που εισήλθαν στο βασίλειο της λατινικής επιρροής τους αποκόμισαν από την ειδωλολατρική παράδοση και έχουν γίνει γι΄ αυτούς πηγή τραύματος, το οποίο συνεχίζει να επηρεάζει την παρούσα συλλογική τους ταυτότητα. Αυτή η ερμηνεία αμφισβητήθηκε από τον Ντάριους Σκουρτσέφσκι ως εσφαλμένη εφαρμογή της μετααποικιακής θεωρίας και μια παρερμηνεία του ρόλου του Χριστιανισμού στα πολωνικά εδάφη. Ανακοίνωσε δημόσια πως ήταν λεσβία στο βιβλίο με τίτλο Janion. Transe – traumy – transgresje. Προώθησε ενεργά τον φεμινισμό στην Πολωνία και ήταν γνωστή για την κριτική της στον ρατσισμό, στον αντισημιτισμό, στην ομοφοβία και στον μισογυνισμό.
|
Η Μάρια Γιάνιον (πολωνικά: Maria Janion) (24 Δεκεμβρίου 1926 – 23 Αυγούστου 2020) ήταν Πολωνή λόγιος, θεωρητικός της λογοτεχνίας και κριτικός, καθώς και φεμινίστρια. Ήταν καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Λογοτεχνικής Έρευνας της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών, με ειδίκευση στον λογοτεχνικό ρομαντισμό.Η Γιάνιον ήταν επίσης μέλος της Πολωνικής Ακαδημίας Μάθησης. Κατείχε επίτιμο πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Γκντανσκ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1_%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CE%BD
|
Σχέσεις Ελλάδας και Τυνησίας
|
Οι διμερείς σχέσεις των δύο χωρών είναι πολύ καλές και χαρακτηρίζονται από αμοιβαία εκτίμηση και κατανόηση. Επίσης έχουν αναπτύξει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων στο πλαίσιο της διμερούς τους συνεργασίας. Η Ελλάδα υποστηρίζει σταθερά την ανάπτυξη των σχέσεων της Τυνησίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει, επίσης, πολύ καλή συνεργασία στον τομέα της ανταλλαγής υποψηφιοτήτων στο πλαίσιο των διεθνών οργανισμών. Στις 17-19 Μαρτίου 2016, ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Νίκος Βούτσης, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Τύνιδα, κατόπιν πρόσκλησης του Τυνήσιου ομολόγου του Μοχάμεντ Ενακούρ. Στις 2 Νοεμβρίου 2016, ο Υφυπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Μάρδας, πραγματοποίησε διήμερη επίσκεψη στην Τυνησία, όπου μετέβη ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στο πλαίσιο της 10ης Συνόδου της Μεικτής Διυπουργικής Επιτροπής Ελλάδας-Τυνησίας. Στις 29 Νοεμβρίου 2016 ο Γενικός Γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών, Γιώργος Τσίπρας, συμμετείχε στη Διεθνή Διάσκεψη «ΤΥΝΗΣΙΑ 2020», η οποία πραγματοποιήθηκε στην Τύνιδα. Στις 11 Φεβρουαρίου 2018 ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος πραγματοποίησε επίσκεψη εργασίας στην Τύνιδα. Εξωτερικές σχέσεις της Ελλάδας Εξωτερικές σχέσεις της Τυνησίας Ελληνική διασπορά Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών για τις σχέσεις με την Τυνησία Ελληνική πρεσβεία στη Τύνιδα http://www.diplomatie.gov.tn/site/index.php?a=article&id=457
|
Οι Διεθνείς σχέσεις Ελλάδας - Τυνησίας αφορούν τις εξωτερικές σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Τυνησίας. Και οι δύο χώρες ξεκίνησαν να έχουν διπλωματικές σχέσεις το 1956, όταν η Τυνησία απέκτησε την ανεξαρτησία της. Η Ελλάδα έχει πρεσβεία στη Τύνιδα και η Τυνησία έχει πρεσβεία στο Αθήνα. Και οι δύο χώρες είναι μέλη της Ένωσης για τη Μεσόγειο και του Διεθνούς Οργανισμού Γαλλοφωνίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A4%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μαθητικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα (1990-91)
|
Αφορμή των γεγονότων στάθηκε το πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε ο υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, που δηµοσιεύτηκε στο φύλλο της Εφηµερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) στις 21 Νοεμβρίου 1990 και προέβλεπε τεράστιες αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ξεχώρισαν ιδιαίτερα οι διατάξεις που αφορούσαν την κατάργηση της παροχής δωρεάν πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και περικοπές κοινωνικών παροχών, όπως στη δωρεάν σίτιση και στέγαση. Επίσης, βίαιες αντιδράσεις προκάλεσαν οι διατάξεις για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που προέβλεπαν την κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών, την επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας (από αυτό, έγινε τότε γνωστό και ως «το πολυνομοσχέδιο της ποδιάς»), επέκταση του πειθαρχικού ελέγχου ακόμα και στην καθημερινή εξωσχολική ζωή των μαθητών, κατάργηση των σχολικών περιπάτων και εκδρομών, θέσπιση γραπτών εισαγωγικών εξετάσεων από το γυμνάσιο στο λύκειο χωρίς τη δυνατότητα επανεξέτασης, μέτρα που χαρακτηρίστηκαν ιδιαίτερα αναχρονιστικά για τα δεδομένα της εποχής. Σύντομα ξέσπασε ένα κύμα καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα που ξεκίνησε στα τέλη Νοεμβρίου του 1990. Έφτασαν να τελούν υπό κατάληψη περισσότερα από το 70% των γυμνασίων και λυκείων της χώρας. Σε ένα από τα σχολεία που βρίσκονταν υπό κατάληψη, δολοφονήθηκε ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας κατά την διάρκεια συμπλοκής που σημειώθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1991, όταν γονείς και μέλη της τοπικής ΟΝΝΕΔ προσπάθησαν να ανακαταλάβουν το σχολείο. Ο Νίκος Τεμπονέρας χτυπήθηκε με λοστό στο κεφάλι, από τον πρόεδρο της τοπικής ΟΝΝΕΔ Ιωάννη Καλαμπόκα, ο οποίος καταδικάστηκε για το γεγονός σε φυλάκιση. Στο συλλαλητήριο που διοργανώθηκε με αφορμή την δολοφονία Τεμπονέρα, στις 10 Ιανουαρίου, πήρε φωτιά το κατάστημα Κ. Μαρούσης της οδού Πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους τέσσερα άτομα. Σύμφωνα με αναφορές, η φωτιά προκλήθηκε από δακρυγόνο που ρίχτηκε από την αστυνομία. Ο υπουργός Βασίλης Κοντογιαννόπουλος που είχε παραιτηθεί αμέσως μετά το γεγονός της δολοφονίας του Τεμπονέρα, αντικαταστάθηκε από τον Γεώργιο Σουφλιά, ο οποίος απέσυρε το πολυνομοσχέδιο και η κατάσταση εκτονώθηκε.
|
Οι μαθητικές κινητοποιήσεις, που ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 1990 και τελείωσαν τον Ιανουάριο του 1991, ήταν μαθητικές κινητοποιήσεις που σημειώθηκαν στην Ελλάδα και συνοδεύτηκαν από καταλήψεις σχολείων και επεισοδιακά γεγονότα. Τραγική κατάληξη των γεγονότων ήταν ο θάνατος του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα και, δύο μέρες μετά, τεσσάρων ανθρώπων στο κατάστημα Κ. Μαρούσης στην Αθήνα, το οποίο πήρε φωτιά κατά τη διάρκεια πορείας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1_(1990-91)
|
Χονζάλες Κόκουες
|
Ο Κοκουές γεννήθηκε στην Αμβέρσα, γιος του Πίτερ Βίλλεμσεν Κοκ και της Άννε Μπέυς. Δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη η ακριβής ημερομηνία γέννησής του. Οι εκτιμήσεις εκτείνονται μεταξύ 8ης Δεκεμβρίου 1614, οπότε κάποιος(α) Χονζάλα Κόκουες βαπτίστηκε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου της Αμβέρσας (πιθανόν μεγαλύτερη αδελφή του, αν και η κατάληξη "α", που υποδεικνύει θήλυ άτομο, συνηθιζόταν και στα αγόρια στην Αμβέρσα του 17ου αιώνα) και του 1618, όπως αναγράφεται κάτω από το χαρακτικό της προσωπογραφίας του στο βιογραφικό βιβλίο Het Gulden Cabinet του Κορνέλις ντε Μπι του 1611. Η ημερομηνία αυτή είναι λιγότερο πιθανή, καθώς ο Κοκουές άρχισε τη μαθητεία του το 1626, κάτι πιο πιθανό για 12χρονο αγόρι παρά για 8χρονο. Ο Χονζάλες Κόκουες καταγράφεται για πρώτη φορά το 1626-1627 στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά της Αμβέρσας ως μαθητής του Πίτερ Μπρίγκελ του νεότερου ή του γιου του, Πίτερ Μπρίγκελ ΙΙΙ. Ο Ντάβιντ Ράικερτ (δεν είναι σαφές αν πρόκειται για τον Ντάβιντ Ράικερτ Ι ή τον γιο του, Ντάβιντ Ράικερτ ΙΙ) αναφέρεεται ως δάσκαλός του σε πορτρέτο χαραγμένο από τον Γιοάννες Μάισσενς, που περιλήφθηκε στην έκδοση του Μάισσενς Image de divers hommes of 1649. Ο Κόκουες έγινε "Δάσκαλος" στη Συντεχνία το 1640-41. Στις 11 Αυγούστου 1643 νυμφεύτηκε την Καταρίνα Ράικερτ (η οποία απεβίωσε στις 2 Ιουλίου 1674), θυγατέρα του Ντάβιντ Ράικερτ ΙΙ, του υποτιθέμενου Δασκάλου του. Ο επιφανής ζωγράφος της Αμβέρσας Ντάβιντ Ράικερτ ΙΙΙ ήταν, κατά συνέπεια, κουνιάδος του. Η θυγατέρα τους, Καταρίνα Χονζαλίνε γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1644. Από τον γάμο αυτό γεννήθηκε και δεύτερη θυγατέρα.Από την υφολογική ανάλυση τεκμαίρεται ότι ο Κόκουες πιθανότατα εργαζόταν για τον βαν Ντάικ. Η πρώτη περίοδος συνεργασίας τους πιθανόν ήταν μεταξύ 1629 και 1632, δηλ. μετά την επιστροφή του βαν Ντάικ στη Φλάνδρα και την αναχώρησή του για την Αγγλία. Η δεύτερη περίοδος ήταν κατά τα έτη 1634 - 1635, όταν ο βαν Ντάικ είχε επιστρέψει στην Αμβέρσα. Η πολύ καλή γνώση μερικών από τις όψιμες συνθέσεις του βαν Ντάικ στην Αγγλία, δείχνει πιθανή διαμονή του Κόκουες στη χώρα, κατά τη διάρκεια της τελευταίας παραμονής του βαν Ντάικ εκεί. Αυτό εξηγεί και γιατί το εγχάρακτο πορτρέτο που δημιούργησε ο Μάισσενς αναφέρει ότι ο Κόκουες εργάστηκε για τον Κάρολο Α΄ της Αγγλίας. Εργάστηκε, επίσης, για τους δυο γιους του Καρόλου Α΄, Χένρυ Στούαρτ, Δούκα του Γκλόστερ και Κάρολο Β΄ της Αγγλίας κατά την εξορία τους στη Μπρυζ κατά την περίοδο 1656 -1657. Παρόμοιο ταξίδι στο εξωτερικό θα εξηγούσε, επίσης, το μεγάλο κενό μεταξύ της χρονολογίας που ο Κόκουες άρχισε τη μαθητεία του (1620) και αυτής που έγινε "Δάσκαλος" στη Συντεχνία (1640).Ο Κόκουες ήταν μέλος των Συντεχνιών ρητορικής στην Αμβέρσα. Υπηρέτησε δύο φορές ως "Διάκονος" στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά. Το 1671 έγινε ο Αυλικός ζωγράφος του Χουάν Ντομίνικο ντε Θουνίγα υ Φονσέκα, Κυβερνήτη των Νότιων Κάτω Χωρών, ο οποίος διέμενε στις Βρυξέλλες.Μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του, ο Κόκουες νυμφεύτηκε την Καταρίνα Ραϊσέφελς (Catharina Rysheuvels) στις 21 Μαρτίου 1675 (αυτή απεβίωσε στις 25 Νοεμβρίου 1684.). Το ζευγάρι δεν απέκτησε παιδιά.Ο Κόκουες εργάστηκε για την οικονομικά εύρωστη αριστοκρατία της Αμβέρσας, καθώς και για αριστοκράτες πάτρονες, όπως οι Χουάν Ντομίνικο ντε Θουνίγα υ Φονσέκα, Ιωάννης της Αυστρίας ο νεότερος, Φρειδερίκος Γουλιέλμος, εκλέκτορας του Βρανδεμβούργου και Φρειδερίκου-Ερρίκου, πρίγκηπα της Οράγγης.Ο Κόκουες απολάμβανε της πατρονίας της Ολλανδικής Αυλής στη Χάγη, πιθανόν επειδή τα έργα του ήταν στο ύφος του βαν Ντάικ και είχαν ως χαρακτηριστικά σκηνές με βοσκούς και βοσκοπούλες, που ταίριαζαν στις προτιμήσεις της Αυλής της εποχής.Ελάχιστα είναι γνωστά για τις πρακτικές εργαστηρίου του Κόκουες. Οι κατάλογοι της Συντεχνίας του Αγίου Λουκά καταγράφουν δύο μαθητές του, τους Κορνέλις φαν ντερ Μπος (1643/44) και Λενάρντους-Φρανσίσκους Φέρντουσσεν (1665/66), καλλιτέχνες για τους οποίους τίποτε άλλο δεν είναι γνωστό.Απεβίωσε στην Αμβέρσα στις 18 Απριλίου 1684. Ο Κόκουες είναι κατά κύριο λόγο γνωστός ως ζωγράφος ατομικών και οικογενειακών πορτρέτων, τα οποία τυπικά είναι φτιαγμένα σε κλίμακα μικρότερη αυτής που συνηθιζόταν κατά την εποχή του. Αν και αυτοί οι μικροί πίνακες αναφέρονται ως "conversation pieces" (πίνακες που απεικονίζουν με κομψότητα ομαδικά πορτρέτα, των οποίων πιστώνεται ως ο επινοητής, οι σύγχρονοι λόγιοι εμφατικά υποστηρίζουν ότι τα ομαδικά πορτρέτα του πρέπει να θεωρούνται περισσότερο "αφηγηματικά πορτρέτα" παρά πορτρέτα - ρωπογραφίες, "conversation pieces" ή χαρούμενες συντροφιές.Παρά την προτίμησή του να δημιουργεί μικρών διαστάσεων πίνακες, είναι γνωστό ότι ζωγράφισε και πορτρέτα μεγάλων διαστάσεων και πίνακες με ιστορικά θέματα, σε συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες, στην Αυλή της Χάγης, αλλά περισσότερες λεπτομέρειες δεν είναι γνωστές. Τέλος, ο Κόκουες συνεργάστηκε και οργάνωσε την εκτέλεση των αποκαλουμένων "πινάκων με πινακοθήκες". Ο Κόκουες είναι γνωστός κυρίως για τα πορτρέτα του και, ιδιαίτερα, για τα ομαδικά πορτρέτα του. Το έργο του δείχνει επιδράσεις από μεγάλους ζωγράφους της Αμβέρσας, όπως ο Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς. Εν τούτοις, αυτός που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή στο έργο του ήταν ο βαν Ντάικ. Μερικά από τα έργα του Κόκουες είναι όντως δυνατό να θεωρηθούν μεταφορές συνθέσεων του βαν Ντάικ σε μικρότερη κλίμακα. Μπορεί να επιωθεί ότι προμήθευε την ευκατάστατη αριστοκρατία με έργα παρόμοια με αυτά που ο βαν Ντάικ προμήθευε τον αριστοκράτη πάτρονά του. Στον ρόλο αυτό υποκατέστησε, κατά τη δεκαετία του 1640, τον άλλο κορυφαίο πορτρετίστα της αριστοκρατίας του 17ου αιώνα στην Αμβέρσα, τον Κορνέλις ντε Φος, ο οποίος εκείνη την εποχή είχε επικεντρωθεί περισσότερο σε πίνακες με ιστορικό περιεχόμενο. Σε αυτόν πιστώνεται η εισαγωγή ενός νέου είδους πορτρέτου στη Φλάνδρα: Μικρής κλίμακας ομαδικά πορτρέτα, στα οποία οι απεικονιζόμενοι εμφανίζονται να κάνουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες στο σπίτι ή στον κήπο τους. Τα πορτρέτα αυτά ήταν αφηγηματικής περισσότερο παρά ρωπογραφικής φύσεως. Από τις πρώιμες "δοκιμαστικές" συνθέσεις του αργότερα αναπτύσσει την ικανότητα να συνθέτει καλά οργανωμένες πολύπλοκες σκηνές. Τα πορτρέτα αυτά είχαν τις ρίζες τους στην προσωπογραφία της αριστοκρατίας και είχαν ως σκοπό να αναδείξουν το στάτους και τα προνόμια των εικονιζομένων. Για τον σκοπό αυτόν απεικονίζονται σε σκηνές που τονίζουν τα πνευματικά και υλικά τους επιτεύγματα, όπως μουσικές εκτελέσεις, γεύματα εκτός οικίας, ήσυχους περιπάτους και κυνηγετικές σκηνές. Στις συνθέσεις του ενσωμάτωσε στοιχεία ενετικής ζωγραφικής, όπως κλασικά αρχιτεκτονήματα και υφάσματα, όπως πρωτοποριακά είχε κάνει ο βαν Ντάικ.Τα οικογενειακά πορτρέτα του δεν είναι ποτέ στερεότυπα, αν και οι πελάτες του είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν από μοντέλα - δείγματα. Αυτό εξηγεί γιατί εμφανίζονται πρόσωπα σε ίδιες πόζες σε μια σειρά από διαφορετικές εικόνες. Εν τούτοις, κάθε παρασκήνιο είναι διαφορετικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οικογενειακού πορτρέτου είναι η σύνθεση Πορτρέτο οικογένειας σε ένα τοπίο (σήμερα στη Συλλογή Ουάλλας). Απεικονίζει τον πατέρα της οικογένειας να κρατά κόσμια το χέρι της συζύγου του, ενώ με το άλλο χέρι δείχνει τους γιους του που επιστρέφουν από κυνήγι. Η εικόνα καταδεικνύει την προνομιούχο θέση των μελών της οικογένειας, καθώς το κυνήγι, λίγο πριν τη χρονολογία δημιουργίας του πίνακα΄, αποτελούσε αποκλειστικό προνόμιο των ευγενών. Η θυγατέρα συντροφεύει τους γιους. Το καλάθι με τα φρούτα που μεραφέρει μπορεί να είναι αλληγορία της ελπίδας ενός καρποφόρου γάμου. Ο καλοδιατηρημένος κήπος διακοσμείται με γλυπτά και κρήνες και αποκαλύπτει το στάτους και την οικονομική επιφάνεια των απεικονιζομένων. Τηρείται σαφώς και η οικογενειακή ιεραρχία, αλλά η τοποθέτηση των απεικονιζομένων δεν είναι τυπική, λόγω της παρουσίας παιδιών και κατοικιδίων. Πιθανόν το παρασκήνιο του πίνακα να έχει δημιουργηθεί από άλλον καλλιτέχνη. Ο Κόκουες ζωγράφισε μερικές σειρές αλληγορικών πορτρέτων που απεικονίζουν τις πέντε αισθήσεις. Ως μοντέλα για τα πορτρέτα αυτά χρησιμοποίησε συναδέλφους του καλλιτέχνες από την Αμβέρσα. Η σειρά στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών Αμβέρσας αποτελείται από τα εξής πορτρέτα: Όραση (πορτρέτο του Άρτους Κουελλίνους του πρεσβύτερου, Ακοή (πορτρέτο του Γιαν Φίλιπ φαν Τίλεν), Όσφρηση (πορτρέτο του Λούκας Φάιντερμπε), Αφή (πορτρέτο του Πίτερ Μέιρτ) και Γεύση (πιθανόν αυτοπροσωπογραφία). Ο Κόκουες δημιούργησε αρκετές σειρές με το ίδιο θέμα. Υπάρχουν πλήρεις σειρές στο Εθνικό Μουσείο Μπρούκενταλ στο Σίμπιου της Ρουμανίας και στην Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου.Καθένας από τους απεικονιζομένους εμφανίζεται απασχολημένος σε ενέργειες που αντιπροσωπεύουν την αντίστοιχη αίσθηση, σύμφωνα με την οποία ονομάζεται ο πίνακας. Για παράδειγμα, στον πίνακα Όραση στην Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου, ο Ρόμπερτ φαν ντεν Χούκε εμφανίζεται με μια παλέτα και πινέλα στο ένα του χέρι, ενώ κρατά με το άλλο έναν ολοκληρωμένο πίνακα ενός τοπίου. Ο φαν ντεν Χούκε ήταν ζωγράφος, ο οποίος επίσης υπηρέτησε και ως Contrôleur des fortifications (επιθεωρητής των οχυρώσεων} στη Φλάνδρα και ο χάρτης, η ζώνη που κρέμεται από τον ώμο του και το σπαθί αναφέρονται στο αξίωμα αυτό. Ο Κόκουες εργάστηκε επίσης στο είδος ζωγραφικής που αποκαλείται "πίνακας με αίθουσες εκθέσεων". Το είδος αυτό είναι γηγενές της Αμβέρσας, όπου οι Φρανς Φράνκεν ο νεότερος και Γιαν Μπρίγκελ ο πρεσβύτερος ήταν οι πρώτοι ζωγράφοι που δημιούργησαν πίνακες που απεικόνιζαν έργα τέχνης και συλλογές περίεργων αντικειμένων κατά τη δεκαετία του 1620. Οι πίνακες αυτού του είδους απεικονίζουν μεγάλες αίθουσες, στις οποίες εκτίθενται πολλοί πίνακες και άλλα πολύτιμα αντικείμενα σε κομψό περιβάλλον. Τα πρώιμα έργα αυτού του είδους απεικονίζουν αντικείμενα τέχνης μαζί με άλλα αντικείμενα, όπως επιστημονικά όργανα ή περίεργα δείγματα οργανισμών. Το είδος έγινε αμέσως ιδιαίτερα δημοφιλές και το υποστήριξαν και άλλοι καλλιτέχνες, όπως οι Γιαν Μπρίγκελ ο νεότερος, Κορνέλις ντε Μπελιέρ, Χανς Γιόρντενς, Ντάβιντ Τένιερς ο νεότερος, Χίλλις φαν Τίλμπορχ, Βίλχεμ Σούμπερτ φαν Έρενμπερχ και Χιερόνυμους Γιάνσσενς. Οι πίνακες απεικονίζουν είτε πραγματικές είτε φανταστικές αίθουσες, ορισμένες φορές με αλληγορικές μορφές. Ο Κόκουες διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο είδος κατά το δεύτερο ήμισυ του 17ου αιώνα και είναι γνωστό ότι επέβλεπε την εκτέλεση αυτού του είδους πινάκων, που συνήθως απαιτούσε τη συνεργασία πολλών ζωγράφων.Παράδειγμα έργου του Κόκουες σε αυτό το είδος ζωγραφικής είναι ο πίνακας Εσωτερικό πινακοθήκης με μορφές ( σήμερα στο Mauritshuis, Χάγη). Πιθανόν πρόκειται για συνεργασία με τον Ντιρκ φαν Ντέλεν, ο οποίος ζωγράφισε το αρχιτεκτονικό σκηνικό. Παλαιότερα πιστευόταν ότι το αρχιτεκτονικό σκηνικό είχε δημιουργηθεί από τον Βίλχελμ Σούμπερτ φαν Έρενμπερχ. Η σύνθεση απεικονίζει μια μεγάλη πινακοθήκη με πολλούς πίνακες στους τοίχους και τοποθετημένους όρθιους στο δάπεδο. Ένας άνδρας και μια γυναίκα κάθονται στο τραπέζι, πάνω στο οποίο είναι τοποθετημένα πολλά γλυπτά και πλάι τους στέκονται δυο παιδιά. Πιθανόν η σύνθεση να απεικονίζει τον συλλέκτη από την Αμβέρσα Άντοον φαν Λέιντεν (1626-1686), τη σύζυγό του Μαρίε-Αν Εϊβέρφεν και τις δυο τους θυγατέρες. Το ζευγάρι φαίνεται ότι βρίσκεται στη διαδικασία εκτίμησης και συζήτησης ορισμένων έργων τέχνης στην πινακοθήκη. Η σύνθεση αυτή αντιπροσωπεύει μια ύστερη εξέλιξη του είδους, την οποία πρωτοεισήγαγε ο Ντάβιντ Τένιερς ο νεότερος, η οποία δεν δέχεται ύπαρξη αντικειμένων πλην έργων τέχνης στην πινακοθήκη. Οι μορφές απεικονίζονται ως να αποτελούν τμήμα μιας ελίτ, η οποία κατέχει προνομιακές γνώσεις πάνω στην τέχνη. Αυτό το είδος ζωγραφικής είχε, εκείνη την εποχή, καταστεί ένα μέσο για να τονίζει την αντίληψη ότι οι δυνάμεις της δυνατότητας διάκρισης που σχετίζονται με τη γνώση της τέχνης είναι κοινωνικά ανώτερες από άλλες μορφές γνώσης. Οι πίνακες που απεικονίζονται φαίνεται να αντιπροσωπεύουν έργα κορυφαίων ζωγράφων της Αμβέρσας. Η παρουσία των παιδιών σε αυτό το είδος σύνθεσης εξηγείται από τη δημοφιλία που παρουσίασε στις Κάτω Χώρες, κατά τις δεκαετίες 1660 και 1670, η απεικόνιση σκηνών εσωτερικών κατοικιών και "κανονικών" ανθρώπων. Ο Κόκουες συνεργαζόταν τακτικά με ειδικευμένους ζωγράφους. Καταγράφονται (ή αποδίδονται) συνεργασίες του με τους εξής καλλιτέχνες:Φρανς Φράνκεν ο νεότερος, Φρανς Βάουτερς, Χασπάρ ντε Βίττε και Ζαν ντ'Αρτουά (τοπιογράφοι), Γιαν Πέιτερς Ι (ναυτικές σκηνές), Πίτερ Νέιφς ο πρεσβύτερος και Πίτερ Νέιφς ο νεότερος (ζωγράφοι αρχιτεκτονημάτων), καθώς και με τον Ντιρκ φαν Ντέλεν. Όταν, το 1649, ο Κόκουες ανέλαβε την παραγγελία για τη διακόσμηση του Oranjezaal στο Huis ten Bosch, το εξοχικό της χήρας του κυβερνήτη της Χάγης Αμάλια φον Ζολμς, οργάνωσε τους συναδέλφους του ζωγράφους, όπως οι Πίτερ Τάις, Γιούστους Νταννέιλς και Πίτερ ντε Βίττε ΙΙ για να εκτελεστεί η παραγγελία.Ο Κόκουες σποραδικά εργάστηκε σε πίνακες με γιρλάντες, στους οποίους ζωγράφιζε τις μορφές, ενώ τις γιλράντες λουλουδιών ή φρούτων ζωγράφιζε κάποιος άλλος καλλιτέχνης. Στους πίνακες αυτούς τυπικά απεικονίζεται μια γιρλάντα από άνθη ή φρούτα, που περιβάλλει μιαν αναθηματική εικόνα ή άλλο θρησκευτικό σύμβολο, όπως ο Καθαγιασμένος Άρτος. Αυτό το είδος πινάκων εξελίχθηκε στην Αμβέρσα του 17ου αιώνα, ως ειδικός τύπος νεκρής φύσης από καλλιτέχνες όπως οι Γιαν Μπρίγκελ ο πρεσβύτερος και Χέντρικ φαν Μπάλεν κατά παράκληση του Ιταλού Καρδιναλίου Φεντερίκο Μπορρομέο]. Άλλοι καλλιτέχνες που συνέβαλαν στο είδος αυτό ήταν οι Άντριες Ντάνιελς, Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς και Ντάνιελ Σέγκερς. Το είδος αρχικά συνδέθηκε με την οπτική απεικόνιση της κίνησης της Αντιμεταρρύθμισης. Πηγή περαιτέρω έμπνευσης αποτέλεσε η λατρεία και η αφοσίωση στην Παρθένο Μαρία, που κυριαρχούσε στην Αυλή των Αψβούργων (τότε κυβερνητών των νότιων Κάτω Χωρών) και στην Αμβέρσα γενικά.Πιστεύεται ότι ο Κόκουες συνεργάστηκε με τους ειδικευμένους σε νεκρές φύσεις καλλιτέχνες όπως οι Χέραρντ Σέγκερς, Γιαν Μπρίγκελ ο νεότερος και Καταρίνα Άικενς - Φλοκέ για τη δημιουργία πινάκων με γιρλάντες. Marion Lisken-Pruss, Gonzales Coques (1614-1684): Der Kleine Van Dyck, Brepols Publishers, 2011 Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Gonzales Coques στο Wikimedia Commons
|
Ο Χονζάλες Κόκουες (φλαμανδικά: Gonzales Coques, μεταξύ 1614 και 1618 - 18 Απριλίου 1684) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος πορτρέτων και ιστορικών θεμάτων. Λόγω της καλλιτεχνικής του ομοιότητα με τα έργα του Άντονι βαν Ντάικ, έλαβε το προσωνύμιο "de kleine van Dyck" (ο μικρός βαν Ντάικ). Ο Κόκουες εργάστηκε, επίσης, ως έμπορος έργων τέχνης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CE%BD%CE%B6%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%82_%CE%9A%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%82
|
Βιβλίο
|
Σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, η λέξη βιβλίο, αρχαιοελληνικά βιβλίον, προέρχεται από το βυβλίον, με προληπτική αφομοίωση του -υ- σε -ι-, και αυτό από το βύβλος, από το όνομα της φοινικικής πόλης Βύβλου, από όπου εισαγόταν ο κατεργασμένος πάπυρος. Το ίδιο το Βύβλος είναι σημιτικής προέλευσης (πρβλ. εβραϊκό Gēbăl «περιοχή, σύνορο»), και το αρχικό Β-, αντί του αναμενόμενου Γ-, ίσως οφείλεται σε αφομοίωση.Στα ιταλικά, η λέξη libro «βιβλίο» προέρχεται από το λατινικό liber, που σήμαινε αρχικά «φλοιός (δέντρου)» αλλά κατέληξε με τρόπο ανάλογο του ελληνικού βύβλος να σημαίνει «λογοτεχνικό έργο». Στην αγγλική γλώσσα, η λέξη book «βιβλίο» προέρχεται από το παλαιοαγγλικό bōc, από τη γερμανική ρίζα *bōk-, από όπου και beech «οξιά». Σχετικό με την οξιά είναι το σλαβικό буква (μπούκβα) «γράμμα (αλφαβήτου)». Το λατινικό codex/codice, με τη σημερινή έννοια «βιβλίο» (βλ. Κώδικας), σήμαινε αρχικά «κομμάτι ξύλο». Το εσωτερικό ή σώμα του βιβλίου Το εσωτερικό του βιβλίου, ή σώμα του βιβλίου, αποτελείται από φύλλα, ή κόλες, διαφόρων διαστάσεων, συνήθως 58×86 εκ., 61×86 εκ. και 70×100 εκ., οι οποίες τυπώνονται και από τις δύο όψεις και διπλωμένες κατάλληλα δίνουν τα 8σέλιδα, 16σέλιδα ή 32σέλιδα του βιβλίου. Το «τυπογραφικό φύλλο», δηλαδή η κόλα χαρτιού που τυπώθηκε, διαστάσεων 58×86 εκ., κομμένο στη μέση δίνει δύο 16σέλιδα με διαστάσεις 14,5×21,5 εκ. Το «τυπογραφικό φύλλο» 70×100 εκ., κομμένο στη μέση, δίνει δύο 16σέλιδα με διαστάσεις 17,5×25 εκ. Οι σελίδες του βιβλίου έχουν τη δική τους ονομασία. Η αριστερή σελίδα λέγεται verso και η δεξιά recto ή καλή σελίδα. Οι δυο απέναντι σελίδες λέγονται μερικές φορές σαλόνι. Κάθε σελίδα του σώματος έχει δική της αρίθμηση. Πρωτόγραμμα είναι ένα γράμμα στην αρχή μιας λέξης, ενός κεφαλαίου, ή μιας παραγράφου που είναι μεγαλύτερο από το υπόλοιπο κείμενο και συνήθως καλλιγραφικό. Το πρωτόγραμμα έκανε την εμφάνιση του από τα χειρόγραφα κείμενα και βιβλία αλλά διατηρήθηκε στη συνέχεια και με την ανάπτυξη της τυπογραφίας. Φύλλα ονομάζονται τα συνδεδεμένα τεμάχια στα οποία τυπώνεται το περιεχόμενο του βιβλίου. Αυτά μπορούν να έχουν παραχθεί από πρωτότυπο ή ανακυκλωμένο χαρτί. Ο κλάδος της επιστήμης που ασχολείται με τη δημιουργία και αναπαραγωγή του έντυπου βιβλίου ονομάζεται τυπογραφία. Για την προσθήκη περιεχομένου (εκτύπωση) στο βιβλίο η τυπογραφία χρησιμοποιεί διαφορετικές διαδικασίες και τεχνικές αναλόγως του υλικού των φύλλων. Σελίδες ονομάζονται οι δύο όψεις κάθε φύλλου. Σελίδα Τίτλου ονομάζεται η πρώτη σελίδα του βιβλίου και αριθμείται συνήθως ως η πρώτη. Φέρει συνήθως τον τίτλο του έργου και το όνομα του συγγραφέα με μικρότερα γράμματα απ' ότι εμφανίζονται στο εξώφυλλο. Σπανιότερα, η σελίδα τίτλου εμφανίζεται εντελώς κενή ή φέρει κείμενο μικρού όγκου (αφιέρωση, ανώνυμη ή επώνυμη φράση, γνωμικό κλπ). Σελίδα Πνευματικών Δικαιωμάτων (Copyright Page) ονομάζεται η έτερη του πρώτου φύλλου. Φέρει γενικές και ειδικές πληροφορίες για την έκδοση του βιβλίου όπως:στοιχεία συγγραφέα, εκδότη, τυπογραφείου και ενδεχόμενων συντελεστών (γλωσσική, εικαστική, νομική, διαφημιστική επιμέλεια) αύξοντα αριθμό ανατύπωσης καθεστώς, δικαιούχους και δήλωση επιφύλαξης πνευματικών δικαιωμάτων αριθμό ISBN (International Standard Book Number) λοιπές πληροφορίεςΟι επόμενες σελίδες έως και το κυρίως περιεχόμενο, το αντικείμενο του βιβλίου, μπορούν να περιλαμβάνουν την εργογραφία του συγγραφέα ή παρεμφερή κατάλογο, ειδικές σημειώσεις και συνήθως τη Σελίδα Περιεχομένων. Η Σελίδα Περιεχομένων (Περιεχόμενα) βρίσκεται συνήθως ανάμεσα στα τρία πρώτα φύλλα του βιβλίου, κατά την σύγχρονη εκδοτική και λογοτεχνική άποψη, για λόγους ευκολότερης πρόσβασης από τον αναγνώστη.Η εμφάνιση της σελίδας περιεχομένων βρίσκεται σε συνάρτηση με το περιεχόμενο και τη δομή του βιβλίου, την διάρθρωση αυτού σε ενότητες και υποενότητες. Η σελίδα περιεχομένων έτσι ενέχει θέση ενδεικτικής προεπισκόπησης και ανασκόπησης της δομής του αντικείμενου περιεχομένου του έργου. Επίσης ενέχουν υπόσταση σελιδοδείκτη κεφαλαίων και τμημάτων. Η αρίθμηση σελίδων στα περιεχόμενα παρουσιάζεται αύξουσα και συνηθέστερα απέναντι δεξιά των επικεφαλίδων των κεφαλαίων, ενοτήτων κλπ του έργου. Το κυρίως περιεχόμενο ενός βιβλίου παρουσιάζει ανά τους χρόνους και τους τόπους διάφορες δομές, ανάλογα το αντικείμενο, το είδος και το ύφος. Το καθαυτό έργο είθισται να ξεκινάει σε δεξιά σελίδα (recto). Το έργο μπορεί να εμφανίζει πρόλογο, εισαγωγή αλλά και επίμετρο, βιογραφικές ή ακαδημαϊκές πληροφορίες του έργου και του συγγραφέα τα οποία μπορεί και να τοποθετούνται στο τέλος του βιβλίου.Το κύριο μέρος του μπορεί να παρουσιάζεται ενιαίο, ακολουθώντας εξακολουθητική ροή, είτε να δομείται τμηματικά σε αυτοτελείς ή συνδεόμενες ενότητες. Στα βιβλία επιστημονικού θρησκευτικού και σπανιότερα λογοτεχνικού περιεχομένου εμφανίζεται και εικαστικό περιεχόμενο (σκίτσα, ζωγραφιές, διαγράμματα, φωτογραφίες κλπ). Στις τελευταίες σελίδες ενός βιβλίου λαμβάνουν χώρο επίμετρα, επίλογοι, παραθέσεις, ευχαριστίες, υποδείξεις, λεξιλόγιο, βιβλιογραφία, επεξηγήσεις, πληροφορίες εκτύπωσης, διορθώσεις κ.α. Στο έντυπο βιβλίο είθισται τα ακραία φύλλα (εμπρόσθια και οπίσθια) να παραμένουν κενά. Ο όγκος του περιεχομένου περιβάλλεται από ένα παχύτερο και σκληρότερο, φύλλο, το εξώφυλλο. Εκείνο μπορεί να αποτελείται από χαρτί (χαρτοδεσία), χαρτόνι, δέρμα (δερματοδεσία), και σπανιότερα, ξύλο, ύφασμα, μέταλλο, ορυκτό, πέτρωμα ή σύνθεση τους. Το εξώφυλλο ενός βιβλίου απαρτίζεται από το (recto) εμπρόσθιο και (verso) οπίσθιο (οπισθόφυλλο) τα οποία ενώνει η ράχη του βιβλίου. Το εμπρόσθιο τμήμα (εκείνο που κοινώς αναφέρεται ως εξώφυλλο) αποτελεί μια εικαστική και έγγραφη περίληψη του περιεχομένου και του αντικείμενου του βιβλίου. Πρόκειται για την εξωτερική εικόνα του, εκείνη που θα προσελκύσει ή απομακρύνει τον επίδοξο αναγνώστη. Γι' αυτό το λόγο οι εμπλεκόμενοι στις εκδόσεις ασχολούνται σημαντικά με την εμφάνιση του εξωφύλλου, αναθέτοντας τη δημιουργία του σε επαγγελματίες των εικαστικών και φωτογραφικών τεχνών. Κατά κανόνα το εξώφυλλο φέρει εικαστικό παρασκήνιο και γλωσσικό προσκήνιο. Παρασκήνιο Το παρασκήνιο παρουσιάζει φωτογραφία, ζωγραφική, γράφημα, σκίτσο, απλώς χρώμα, ή μικτή τεχνική. Το αντικείμενο τους διαφέρει αναλόγως του είδους του βιβλίου. Κατά κανόνα:Στο λογοτεχνικό βιβλίο (πεζό, έμμετρο, μικτό) είθισται να χρησιμοποιείται τοπίο, πορτραίτο, σκίτσο, αφηρημένη σύνθεση κ.α. Στο θρησκευτικό προτιμάται η αγιογραφία και η σχετική φωτογραφία. Το επιστημονικό παρουσιάζει ενδεικτικά του αντικειμένου σκίτσα, γραφήματα, αναπαραστάσεις. Σπανιότερα φωτογραφία ή ζωγραφική. Το διαφημιστικό, τουριστικό, εμπορικό βιβλίο και συναφή, συνήθως ενσωματώνει στο εξώφυλλο φωτογραφική σύνθεση των περιεχομένων του.φέρει συνήθως στο άνω κέντρο τον τίτλο του βιβλίου και από κάτω το όνομα/ψευδώνυμο του/των συγγραφέα/ων. Βιβλία που παράγονται ή μετατρέπονται σε ηλεκτρονική μορφή ονομάζονται ηλεκτρονικά βιβλία. Προσκήνιο Το προσκήνιο παρουσιάζει γλωσσικό χαρακτήρα.Κεντρικά (συνηθέστερα) άνω ή (σπανιότερα) κάτω, ακόμα σπανιότερα μεσοκεντρικά τυπώνεται το όνομα του συγγραφέα, από κάτω ο τίτλος του βιβλίου. Η παρουσία αυτή συνήθως καταλαμβάνει το ένα δέκατο της επιφάνειας του εξώφυλλου. Ο τίτλος φέρει μεγαλύτερα γράμματα από το όνομα του συγγραφέα. Με μικρότερα του τίτλου γράμματα αναγράφεται ενδεχόμενος υπότιτλος. Πλησίον των τιτλικών στοιχείων και συνήθως στις άνω γωνίες εμφανίζονται σχετικές της κυκλοφορίας πληροφορίες όπως αριθμός ενδεχόμενης ανατύπωσης, (π.χ. ΕΙΚΟΣΤΗ ΧΙΛΙΑΔΑ), αναφορές στο συγγραφέα και την έκδοση (π.χ. Από τον συγγραφέα του "..." ή BEST SELLER). Η μεσαία επιφάνεια του εξώφυλλου συνήθως δε διαθέτει προσκήνιο κείμενο αλλά εμφανίζεται το παρασκήνιο περιεχόμενο. Στην κάτω πλευρά και συμμετρικά των τιτλικών στοιχείων εμφανίζεται το όνομα και το λογότυπο του εκδότη. Αν αυτός δεν είναι υπάρχει και αυτοχρηματοδοτείται από τον συγγραφέα η έκδοση τότε συνήθως αναγράφεται η χρονολογία εκτύπωσης και η γενέτειρα, ο τόπος συγγραφής ή ο τόπος έκδοσης του βιβλίου (π.χ. ΑΘΗΝΑ 2000). Το ηλεκτρονικό βιβλίο ("e-book") είναι ένα σύνολο πληροφοριών που εμφανίζονται σε ψηφιακή μορφή των οποίων το περιεχόμενο και η μορφή προσομοιάζουν το έντυπο βιβλίο. Δημιουργείται μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή ή σχετικών ψηφιακών συσκευών και σε διάφορα λειτουργικά συστήματα. Όσον αφορά στα Windows, τα προγράμματα που, κατά κύριο λόγο, χρησιμοποιούνται για τη συγγραφή και τη σελιδοποίηση του βιβλίου είναι το MS Word, το Open Office Writer, από την Adobe Inc τα InDesign, Acrobat και Reader και παλαιότερα το Pagemaker, και το Quark Express της Quark. Όσον αφορά στη δημιουργία του εξώφυλλου χρησιμοποιούνται, κατά κύριο λόγο, τα (Adobe) Photoshop, Illustrator και Indesign και τα Corel Draw και Quark Express. Το ηλεκτρονικό βιβλίο μπορεί επίσης να δημιουργηθεί σε σχετικές ιστοσελίδες ανάλογων ιστοσελίδων στο διαδίκτυο όπως για παράδειγμα η Βικιπαίδεια. Η διάθεση του ηλεκτρονικού βιβλίου συμβαίνει μέσω φορέων ψηφιακής πληροφορίας όπως το Διαδίκτυο, και υλικά ψηφιακά μέσα όπως το CD-ROM, το DVD-ROM, το USB Stick κ.α. Οι δανειστικές βιβλιοθήκες σήμερα, δημιουργούν ή παρέχουν, επιπρόσθετα στις συλλογές έντυπου υλικού, πρόσβαση σε ψηφιακές συλλογές ηλεκτρονικών βιβλίων. Αυτό συμβαίνει τόσο για πρακτικούς λόγους όπως η εξοικονόμηση χώρου και η ευκολία αναζήτησης, όσο και για τεχνικούς πολλά βιβλία πλέον διατίθενται μόνο σε ηλεκτρονική μορφή. Εντούτοις και παρά τις εξελίξεις στον χώρο της τεχνολογίας της πληροφόρησης και την εμφάνιση του ηλεκτρονικού βιβλίου, δεν έχει παρατηρηθεί ακόμη ουσιαστική μείωση στους ρυθμούς έκδοσης και εμπορίας έντυπων βιβλίων. Τα πλεονεκτήματα του ηλεκτρονικού βιβλίου εν σχέσει με το έντυπο είναι πολλά. Κάποια απ' αυτά είναι τα εξής: Ελάχιστο έως μηδενικό κόστος παραγωγής και διάθεσης (Διαδίκτυο) Ελάχιστο έως μηδενικό κόστος αναπαραγωγής Ελάχιστος όγκος μεταφοράς, αποθήκευσης και έκθεσης Οικολογικό λόγω της ανυπαρξίας υλικού μέσου πλην του φορέα διάθεσής του (βλ. παραπάνω) Απουσία φθοράς λόγω της άυλης υπόστασης του Ευκολότερη και ταχύτερη αναζήτηση, ολική ή μερική επεξεργασία και αναπαραγωγή (αναλόγως της άδειας χρήσης) Ευκολότερη και μεγαλύτερη πρόσβαση στο ευρύ κοινό, ακόμα και σε σπάνια έργα Ευκολότερη πρόσβαση στη διάθεση και γνωστοποίηση των έργων τους από εντύπως ανέκδοτους ή απέχοντες δημιουργούς Δυνατότητα επισύναψης σχετικού οπτικοακουστικού υλικού στο έργο Δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας και σχολιασμού (Διαδίκτυο) με εκδότες, αναγνώστες και σχετικά φυσικά και νομικά πρόσωπα Δυνατότητα άμεσου και ολικού κέρδους των εμπλεκομένων (δημιουργών, εκδοτών) χωρίς την απόδοση κερδών σε τυπογράφους, διανομείς, βιβλιοπωλεία και εκθετήριαΤα μειονεκτήματα του ηλεκτρονικού εν σχέσει με το έντυπο βιβλίο είναι ανάλογα. Κάποια από αυτά είναι τα εξής: Το μηδενικό κόστος παραγωγής και διάθεσης είναι δυνατό να ανατρέψει το εργασιακό και λειτουργικό γίγνεσθαι της εκδοτικής βιομηχανίας και βιοτεχνίας καθώς και των εμπλεκόμενων δικτύων διανομής Κίνδυνος αλλοίωσης της αναγνωστικής κουλτούρας καθώς, κατά κοινή ομολογία, η αισθητική απόλαυση ενός βιβλίου δεν περιλαμβάνει μόνο την ανάγνωση του έργου αλλά και την αναζήτησή του, την απόκτηση, την αφή και την οσμή του χαρτιού, το ξεφύλλισμα, την προσοχή του από φθορά, την ταξινόμηση και τοποθέτηση, το περιβάλλον ανάγνωσης, το δανεισμό και σχολιασμό σε οικείους κ.α. Το έντυπο βιβλίο μεταφέρεται και διαβάζεται εύκολα εν αντιθέσει με το ηλεκτρονικό το οποίο για να αναπαράγει την ανάγνωση στο ίδιο μέγεθος γραμματοσειράς και σελίδων ενός έντυπου βιβλίου απαιτεί χρήση ογκωδέστερου υλικού φορέα (σταθερός ή φορητός υπολογιστής, iPad κλπ) Καταστρέφεται εύκολα και ολοσχερώς με την καταστροφή του φορέα διάδοσης (αποθηκευτικά μέσα RAM και ROM, Η/Υ, κλπ) εν αντιθέσει με το έντυπο βιβλίο το οποίο μπορεί να διασωθεί ολικά ή έστω τμηματικά ακόμα και από φυσικές καταστροφές. Αισθητικά και πραγματιστικά, η βιβλιοθήκη υπερέχει ενός απλού φακέλου αρχείων σε κάποιο ψηφιακό φορέα. Η ευκολία αναπαραγωγής και ενδεχόμενης επεξεργασίας ενός ηλεκτρονικού βιβλίου δημιουργεί τον κίνδυνο καταπάτησης πνευματικών δικαιωμάτων, αλλοίωσης του πρωτότυπου, άνευ αδείας ή συναινέσεως κάρπωση υλικών ή ηθικών κερδών Η αμεσότητα και ευκολία επικοινωνίας και σχολιασμού του έργου και του δημιουργού από τους αναγνώστες μπορεί να λειτουργήσει ανταγωνιστικά και κακεντρεχώς στηλιτευτικά για τον ίδιο. Βιβλιογραφία ονομάζεται η συστηματική καταγραφή πληροφοριών για βιβλία, και οπτικοακουστικά υλικά οργανωμένη σε μια λογική σειρά που παρέχει στοιχεία για : Α. Τη μορφή: ενδεικτική, αναλυτική, περιγραφική και κριτική βιβλιογραφία Β. Το περιεχόμενο: γενική βιβλιογραφία και ειδική Γ. Την έκταση: εξαντλητική και κατ’ επιλογή βιβλιογραφία Δ. Το χρόνο κάλυψης: τρέχουσα βιβλιογραφία αναδρομική βιβλιογραφία Ε. Την ταξινόμηση: αλφαβητική, θεματική και χρονολογική βιβλιογραφία Ζ. Τον τρόπο σύνταξης: άμεση βιβλιογραφία και έμμεση Η βιβλιογραφική περιγραφή αφορά το μεμονωμένο βιβλίο και περιέχει όλα τα στοιχεία ενός συγκεκριμένου έργου: τίτλος, δημιουργοί/συντελεστές ή πνευματικά υπεύθυνοι, στοιχεία έκδοσης αλλά και στοιχεία φυσικής περιγραφής με τη σειρά που ορίζει ένα συγκεκριμένο πρότυπο όπως (για παράδειγμα το MLA, APA, Harvard ή οι Αγγλοαμερικανικοί Κανόνες Καταλογογράφησης - AACR II). Κάποια από τα πρότυπα φυσικής περιγραφής όπως το APA περιλαμβάνει μόνο τα βασικά στοιχεία ενός τεκμηρίου, σε αντίθεση με τους AACR II οι οποίοι απαιτούν τα πλήρη στοιχεία του τεκμηρίου, που περιλαμβάνουν όλους τους συντελεστές όπως και τη φυσική περιγραφή του. Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας - από το 1901 Βραβείο Ντάιαγκραμ, από το 1978 (κωμικού περιεχομένου) Βραβείο Φραντς Κάφκα - από το 2001 Διεθνές βραβείο Μαν Μπούκερ - από το 2005 Μονογραφία Ηλεκτρονικό βιβλίο Συγγραφέας Τυπογραφία Βιβλιοδεσία Βιβλιοθήκη Βιβλιοπωλείο ISBN Βραβείο Ντάϊγκραμ Frederic Barbier, Ιστορία του Βιβλίου, μτφρ. Μαρία Παπαηλιάδη, εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα, 2001. Το βιβλίο στις προβιομηχανικές κοινωνίες, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Αθήνα, 1982. Prytherch, R.1995. "Harrod’s librarians’ glossary:9,000 terms used in information management,library science,publishing, the book trades and archive management". Aldershot: Gower. ΚΑΚΟΥΡΗ, Μ., 1998. Ελληνικές και ξένες πηγές πληροφόρησης. Θεσσαλονίκη: ΑΤΕΙΘ. INFOPEOPLE, 2005. Bibliographic description [online]. Προσβάσιμη από: www.infopeople.org/training/past/2006/beyond/bcc_glossary.doc ODLIS: ONLINE DICTIONARY FOR LIBRARY AND INFORMATION SCIENCE, 2004. Bibliographic description [online]. Προσβάσιμη από: http://lu.com/odlis/search.cfm Αρχειοθετήθηκε 2008-08-07 στο Wayback Machine. UNESCO,1995. Bibliographic description [online]. Προσβάσιμη από: http://www.unesco.org/webworld/mdm/administ/en/guide/guide011.html#B Εθνικό Κέντρο Βιβλίου Κέντρο για την ιστορία του βιβλίου (Αγγλικά) Ιστορία του τυπωμένου βιβλίου Αρχειοθετήθηκε 2008-10-18 στο Wayback Machine. (Αγγλικά)
|
Το Βιβλίο είναι υλικός φορέας γραπτού ή και εικαστικού περιεχομένου. Παγκοσμίως εννοείται ως βασική κατηγορία έντυπου λόγου και αποτελείται από αριθμό συνδεδεμένων τεμαχίων χαρτιού και εξώφυλλο. Βιβλίο αποκαλείται επίσης το σύνολο του περιεχομένου του αντικειμένου αυτού ως πνευματικό έργο. Αν και η ύπαρξη του έντυπου λόγου χρονολογείται από την απαρχή της ανθρώπινης ιστορίας, το βιβλίο αποτελεί το κατεξοχήν μέσο διάδοσης της γνώσης από την εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Ιωάννη Γουτεμβέργιο έως και σήμερα. Η αξία και το περιεχόμενο του βιβλίου συνδέθηκε περισσότερο με τη λογοτεχνία, την επιστήμη, και τη θρησκεία. Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας το βιβλίο εμφανίζεται τις τελευταίες δεκαετίες και σε μη υλικούς φορείς, όπως το ηλεκτρονικό βιβλίο (e-book) και το ακουστικό βιβλίο (audio book). Τα βιβλία απαντώνται στην τυπογραφική βιομηχανία, στις εκδοτικές επιχειρήσεις, στα βιβλιοπωλεία, στις βιβλιοθήκες, σε ιδιωτικές συλλογές και αλλού.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF
|
Έλεν Σάρμαν
|
Η Σάρμαν γεννήθηκε στο Grenoside του Σέφιλντ, όπου παρακολούθησε το Grenoside Junior and Infant School και μετακόμισε αργότερα στο Greenhill. Μετά από σπουδές στο Jordanthorpe Comprehensive, απέκτησε πτυχίο χημείας BSUTc στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ το 1984 και διδακτορικό από το Birkbeck, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου το 1987. Εργάστηκε ως τεχνολόγος έρευνας και ανάπτυξης για την GEC στο Λονδίνο και αργότερα ως χημικός για τον Άρη που ασχολείται με αρωματικές ιδιότητες σοκολάτας. Αυτό αργότερα οδήγησε τον βρετανικό τύπο να την ονομάσει "Το κορίτσι από τον Άρη". Μετά την απάντησή της σε μια ραδιοφωνική διαφήμιση που ζητούσε από τους αιτούντες να γίνουν ο πρώτος βρετανός εξερευνητής διαστήματος, η Έλεν Σάρμαν επιλέχθηκε για την αποστολή ζωντανά στο ITV, στις 25 Νοεμβρίου 1989, μπροστά από σχεδόν 13.000 άλλους υποψηφίους. Το πρόγραμμα ήταν γνωστό ως Project Juno και ήταν μια συνεταιριστική Σοβιετική Ένωση - βρετανική αποστολή που συγχρηματοδοτήθηκε από μια ομάδα βρετανικών εταιρειών. Η Σάρμαν επιλέχθηκε σε μια διαδικασία που έδωσε βάρος σε επιστημονικά, εκπαιδευτικά και αεροδιαστημικά υπόβαθρα καθώς και στην ικανότητα εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας. Πριν από την πτήση, η Σάρμαν πέρασε 18 μήνες στην εντατική εκπαίδευση πτήσεων στο Star City . Η κοινοπραξία του προγράμματος Juno απέτυχε να συγκεντρώσει τα προσδοκώμενα χρήματα και το πρόγραμμα σχεδόν ακυρώθηκε. Με σκοπό τον αντίκτυπο της πτήσης στις διεθνείς σχέσεις, το έργο προχώρησε με σοβιετική δαπάνη, αν και ως μέτρο εξοικονόμησης κόστους, τα λιγότερο ακριβά πειράματα αντικατέστησαν αυτά που περιλαμβάνονται στα αρχικά σχέδια. Η αποστολή Soyuz TM-12, η οποία περιελάμβανε τους σοβιετικούς κοσμοναύτες Anatoly Artsebarsky και Sergei Krikalev, ξεκίνησε στις 18 Μαΐου 1991 και διήρκεσε οκτώ ημέρες, από τις οποίες το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου πέρασε στο διαστημικό σταθμό Mir. Τα καθήκοντα της Σάρμαν περιελάμβαναν ιατρικές και γεωργικές εξετάσεις, φωτογράφηση των Βρετανικών Νήσων, και συμμετοχή σε ένα ερασιτεχνικό ραδιοερασιτεχνική εκπομπή με βρετανούς μαθητές. Προσγειώθηκε στο Soyuz TM-11 στις 26 Μαΐου 1991, μαζί με τον Viktor Afanasyev και τον Musa Manarov . Η Σάρμαν ήταν 27 ετών και 11 μηνών όταν πήγε στο διάστημα, γεγονός το οποίο την έκανε ( Ως τις 2017 ) το έκτο νεότερο από τα 556 άτομα που έχουν πετάξει στο διάστημα. Η Σάρμαν δεν έχει επιστρέψει στο διάστημα, αν και ήταν μία από τις τρεις βρετανικές υποψήφιες στη διαδικασία επιλογής αστροναύτη της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας του 1992 και ήταν στη λίστα των 25 υποψηφίων το 1998. Δεδομένου ότι το πρόγραμμα Juno δεν ήταν αποστολή του Ευρωπαικού Οργανισμού Διαστήματος, ο Tim Peake έγινε ο πρώτος Βρετανός αστροναύτης της ESA περισσότερο από 20 χρόνια αργότερα. Για τα επιτεύγματά της στο πρόγραμμα Juno, η Σάρμαν έλαβε ένα αστέρι στο Sheffield Walk of Fame . Η Σάρμαν έσπασε πολλά ρεκόρ όπως: Η Σάρμαν πέρασε τα οκτώ χρόνια μετά την αποστολή της στο Mir, ως αυτοαπασχολούμενη επικοινωνώντας την επιστήμη με το κοινό. Η αυτοβιογραφία της, Seise the Moment, δημοσιεύθηκε το 1993. Το 1997 δημοσίευσε ένα παιδικό βιβλίο, The Space Place . Έχει παρουσιάσει ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα, συμπεριλαμβανομένων των σχολείων BBC . Μέχρι το 2011, εργαζόταν στο Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής ως επικεφαλής της ομάδας Surface and Nanoanalysis Group. Η Σάρμαν έγινε Διευθύντρια Επιχειρήσεων για το Τμήμα Χημείας στο Imperial College London το 2015. Συνεχίζει τις δραστηριότητες προσέγγισης που σχετίζονται με τη χημεία και τον διαστημική πτήση της και το 2015 της απονεμήθηκε επίτιμη υποτροφία από την British Science Association . Τον Αύγουστο του 2016, η Σάρμαν εμφανίστηκε ως η ίδια σε ένα επεισόδιο της σαπουνόπερας Channel 4 Hollyoaks . Τον Ιανουάριο του 2020, η Σάρμαν είπε σε μια συνέντευξή της ότι "υπάρχουν εξωγήινοι, δεν υπάρχει αμφιβολία γι 'αυτό" αλλά ότι "είναι δυνατόν ... απλά δεν μπορούμε να τους δούμε", μια αναφορά στην ιδέα μιας σκιώδους βιόσφαιρας . Η Έλεν Σάρμαν απονεμήθηκε το χάλκινο, ασημένιο και χρυσό μετάλλιο του Royal Aero Club, το 1990. Στη συνέχεια, το 1991, επιλέχθηκε να ανάψει τη φλόγα στο 1991 Summer Universiade, που πραγματοποιήθηκε στο Σέφιλντ. Σε ζωντανή διεθνή τηλεόραση, έπεσε ενώ έτρεχε μέσα από το πεδίο του Don Valley Stadium, στέλνοντας την φωτιά από τη δάδα της στην πίστα. Ενθαρρυμένη να συνεχίσει το τρέξιμό της, χωρίς φλόγα από το φακό, προχώρησε γύρω από την πίστα και ανέβηκε στην τελετουργική φλόγα. Παρά την έλλειψη φωτιάς από τη δάδα, η τελετουργική φλόγα συνέχισε να ανάβει. Για τις αποφασιστικές πρωτοποριακές της προσπάθειες, η Σάρμαν διορίστηκε αξιωματικός του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (ΟΒΕ) στα Γενέθλια του 1992 και τον επόμενο χρόνο ως Επίτιμος Συνεργάτης της Βασιλικής Εταιρείας Χημείας (HonFRSC). Η Σάρμαν διορίστηκε Σύντροφος του Τάγματος των St Michael και St George (CMG) στις Τιμές Πρωτοχρονιάς του 2018 για υπηρεσίες στο Science and Technology Outreach. Στις 26 Μαΐου 1991, με διάταγμα του Προέδρου της ΕΣΣΔ Νο. UP-2010, απονεμήθηκε στην Έλεν το «Τάγμα Φιλίας των Λαών». Στις 12 Απριλίου 2011, με διάταγμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας αρ. 437, της απονεμήθηκε το μετάλλιο "Αξίας για την Εξερεύνηση του Διαστήματος". Το Βρετανικό Σχολείο στο Άσεν της Ολλανδίας ονομάζεται Σχολή Έλεν Σάρμαν μετά από αυτήν. Επιπλέον, υπάρχει ένα σπίτι που πήρε το όνομά του στο Γυμνάσιο Wallington για τα κορίτσια, ένα σχολείο γραμματικής στο δήμο του Λονδίνου του Sutton, όπου κάθε σπίτι πήρε το όνομά του από μια γυναίκα με μεγάλη επιτυχία και επιρροή. Το επιστημονικό μπλοκ της σχολής Bullers Wood, Chislehurst, Kent άνοιξε η Σάρμαν 1994 και ονομάζεται σπίτι Σάρμαν. Υπάρχει επίσης ένα σπίτι που φέρει το όνομά της στο Rugby High School for Girls, ένα γυμνάσιο σχολείο θηλέων όπου τα σπίτια πήραν το όνομά τους από τέσσερις γυναίκες με επιρροή, και ένα σπίτι Σάρμαν στο Moorlands School, Leeds, όπου τα σπίτια πήραν το όνομά τους από αξιέπαινους ανθρώπους από το Γιορκσάιρ . Επιπλέον, μια οικιστική ανάπτυξη στο Stafford στα West Midlands της Αγγλίας έχει έναν δρόμο που ονομάζεται δρόμος Έλεν Σάρμαν προς τιμήν της, καθώς και πιο πρόσφατα ένα συγκρότημα φοιτητικών διαμερισμάτων στο Σέφιλντ φέρει το όνομά της. Έχει λάβει πολλά τιμητικά πτυχία από πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως: Bums on Seats: Πώς να δημοσιεύσετε την εκπομπή σας (A & C Black, 1992.(ISBN 978-0713636628) ) Seise the Moment: Αυτοβιογραφία του πρώτου αστροναύτη της Βρετανίας, αυτοβιογραφία, με τον Christopher Priest και πρόλογο του Arthur C. Clarke (Λονδίνο : Gollancz, 1993 -(ISBN 0-575-05819-6) The Space Place (Making Sense of Science), παιδικό βιβλίο, εικονογραφημένο από τον Mic Rolph (Portland Press, 1997).(ISBN 1-85578-092-5)ISBN 1-85578-092-5 ) Η επίσημη ιστοσελίδα της Ελένης Σάρμαν «Ζωή στο διάστημα» Ένα Masterclass για παιδιά από την Helen Sharman Freeview Video από το Vega Science Trust Βιογραφία Spacefacts της Ελένης Σάρμαν BSN - The Helen Sharman School, Άσεν
|
Η Η Έλεν Πατρίσια Σάρμαν, CMG, OBE, HonFRSC (γεννήθηκε στις 30 Μαΐου 1963) είναι χημικός που έγινε η πρώτη Βρετανίδα αστροναύτης και η πρώτη γυναίκα της Δυτικής Ευρώπης στο διάστημα (και συγκεκριμένα η πρώτη Βρετανίδα κοσμοναύτης ) καθώς και η πρώτη γυναίκα που επισκέφτηκε το Διαστημικός σταθμός Mir τον Μάιο του 1991.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%B5%CE%BD_%CE%A3%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Ζωνόεδρο
|
Οποιαδήποτε πρίσμα πάνω από ένα κανονικό πολύγωνο με άρτιο αριθμό πλευρών σχηματίζει ένα ζωνόεδρο. Αυτά τα πρίσματα μπορεί να σχηματίζονται έτσι ώστε όλες οι επιφάνειες είναι κανονικές: δύο αντίθετες επιφάνειες είναι ίσες με το κανονικό πολύγωνο από το οποίο σχηματίστηκε το πρίσμα, και είναι συνδεδεμένες σε μία αλληλουχία τετράγωνων επιφανειών. Τα ζωνόεδρα αυτού του τύπου είναι ο κύβος, το εξαγωνικό πρίσμα, το οκταγωνικό πρίσμα, το δεκαγωνικό πρίσμα, το δωδεκαγωνικό πρίσμα, και ούτω καθεξής. Στην άπειρη αυτή οικογένεια των ζωνόεδρων με κανονικές έδρες, υπάρχουν τρία επιπλέον Αρχιμήδεια στερεά, που όλα είναι παγκόλουρα των κανονικών μορφών: Το κόλουρο οκτάεδρο, με έδρες 6 τετράγωνα και 8 εξάγωνα (παγκόλουρο τετράεδρο). Το κόλουρο κυβοκτάεδρο, με έδρες 12 τετράγωνα, 8 εξάγωνα και 6 οκτάγωνα (παγκόλουρος κύβος). Το κόλουρο εικοσιδωδεκάεδρο, με έδρες 30 τετράγωνα, 20 εξάγωνα και 12 δεκάγωνα (παγκόλουρο δωδεκάεδρο).Επιπλέον, ορισμένα Καταλανικά στερεά (δυϊκά των Αρχιμήδειων στερεών) είναι επίσης ζωνόεδρα: Το ρομβικό δωδεκάεδρο, που είναι το δυϊκό του κυβοκταέδρου. Το ρομβικό τριακοντάεδρο, που είναι το δυϊκό του εικοσιδωδεκαέδρου.Άλλα πολύεδρα με όλες τις έδρες τους ρόμβους: Ρομβικό εικοσάεδρο Ρομβόεδρο Ρομβικό εννενηκοντάεδρο Αν και δεν είναι γενικά αληθές ότι το κάθε πολύεδρο αποσυντίθεται σε οποιαδήποτε άλλο πολύεδρο του ίδιου όγκου (βλέπε Τρίτο πρόβλημα του Χίλμπερτ), είναι γνωστό ότι οποιαδήποτε δύο ζωνόεδρα ίσων όγκων μπορούν να αποσυντίθενται το ένα στο άλλο. Το άθροισμα Μινκόφσκι των ευθύγραμμων τμημάτων σε οποιαδήποτε διάσταση αποτελεί ένα είδος πολύτοπου που ονομάζεται ζωνότοπο. Οι επιφάνειες του κάθε ζωνότοπου είναι και αυτές ζωνότοπα μίας διάστασης κάτω. Παραδείγματα ζωνότοπων τεσσάρων διαστάσεων περιλαμβάνουν το τεσσεράκτιο (αθροίσματα Μινκόφσκι των d αμοιβαίων κατακόρυφων ίσου μήκους ευθύγραμμων τμημάτων), το μεγάλο πρισματοδεκάχωρο και το περικομμένο εικοσιτερτάχωρο. Κάθε μετετραμμένο πολύεδρο (permutohedron) είναι ένα ζωνότοπο. Coxeter, Harold Scott MacDonald (1962). «The Classification of Zonohedra by Means of Projective Diagrams». J. Math. Pures Appl. 41: 137–156. Reprinted in Coxeter, Harold Scott MacDonald (1999). The Beauty of Geometry. Mineola, NY: Dover. σελίδες 54–74. ISBN 0-486-40919-8. Eppstein, David (1996). «Zonohedra and zonotopes». Mathematica in Education and Research 5 (4): 15–21. http://www.ics.uci.edu/~eppstein/junkyard/ukraine/ukraine.html. Grünbaum, Branko (1972). Arrangements and Spreads. Number 10 in Regional Conf. Series in Mathematics, American Mathematical Society. Fedorov, Evgraf Stepanovich (1893). «Elemente der Gestaltenlehre». Zeitschrift für Krystallographie und Mineralogie 21: 671–694. Rolf Schneider, Chapter 3.5 "Zonoids and other classes of convex bodies" in Convex bodies: the Brunn-Minkowski theory, Cambridge University Press, Cambridge, 1993. Shephard, G. C. (1974). «Space-filling zonotopes». Mathematika 21 (2): 261–269. doi:10.1112/S0025579300008652. Taylor, Jean E. (1992). «Zonohedra and generalized zonohedra». American Mathematical Monthly 99 (2): 108–111. doi:10.2307/2324178. https://archive.org/details/sim_american-mathematical-monthly_1992-02_99_2/page/108. Weisstein, Eric W. «Zonohedron». MathWorld. Eppstein, David. «The Geometry Junkyard: Zonohedra and Zonotopes». ics.uci.edu. Hart, George W. «Virtual Polyhedra: Zonohedra». georgehart.com. Weisstein, Eric W. «Primary Parallelohedron». MathWorld. Bulatov, Vladimir. «Zonohedral Polyhedra Completion». bulatov.org.
|
Το ζωνόεδρο είναι ένα κυρτό πολύεδρο που η κάθε του επιφάνεια είναι ένα πολύγωνο με κάποιο σημείο συμμετρίας (ή, ισοδύναμα, συμμετρία με 180° περιστροφή). Το κάθε ζωνόεδρο μπορεί να περιγραφεί ισοδύναμα ως το άθροισμα Μινκόφσκι του συνόλου των ευθύγραμμων τμημάτων του στον τρισδιάστατο χώρο, ή ως τρισδιάστατη προβολή υπερκύβου. Τα ζωνόεδρα ορίστηκαν και μελετήθηκαν αρχικά από έναν Ρώσο μαθηματικό και κρυσταλλογράφο, τον Yevgraf Stepanovich Fyodorov. Γενικότερα, σε οποιαδήποτε διάσταση, το άθροισμα Μινκόφσκι των ευθύγραμμων τμημάτων αποτελεί ένα πολύτοπο γνωστό και ως ζωνότοπο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%89%CE%BD%CF%8C%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF
|
Από το Πλευρό του Αδάμ
|
Η Ντόρις Άττινγκερ (Τζούντι Χόλιντεϊ) ακολουθεί τον σύζυγό της (Τομ Γιούελ) με ένα όπλο μια μέρα και βλέπει ότι έχε μια σχέση με μια άλλη γυναίκα (Τζιν Χάγκεν). Πάνω στο θυμό της, πυροβολεί το ζευγάρι αρκετές φορές. Μία από τις σφαίρες χτυπά τον σύζυγό της στο χέρι. Το επόμενο πρωινό, οι παντρεμένοι δικηγόροι, Άνταμ και Αμάντα Μπόνερ (Σπένσερ Τρέισι και Κάθριν Χέπμπορν) διαβάζουν για το περιστατικό στην εφημερίδα. Οι δύο τους φιλονικούν για την υπόθεση· η Αμάντα δείχνει κατανόηση προς το κορίτσι, αναφέροντας συγκεκριμένα τα δύο σταθμά που υπάρχουν για τους άνδρες και τις γυναίκες σχετικά με την μοιχεία, ενώ ο Άνταμ νομίζει ότι είναι ένοχη για απόπειρα δολοφονίας. Όταν ο Άνταμ φθάνει στη δουλειά, μαθαίνει ότι του έχει ανατεθεί η υπόθεση (από την πλευρά του ενάγοντος). Όταν η Αμάντα το ακούει αυτό, αναζητά την Ντόρις και, προς απογοήτευση του Άνταμ, γίνεται η συνήγορος υπεράσπισής της. Η Αμάντα βασίζει την περίπτωση της στην πεποίθηση ότι οι γυναίκες και οι άνδρες είναι ίσοι, και ότι η Ντόρις εξαναγκάσθηκε σε αυτή τη στάση μέσω της λάθος μεταχείρισης από τον σύζυγό της. Ο Άνταμ αισθάνεται ότι εκείνη δείχνει μια αδιαφορία για τον νόμο καθώς δεν θα έπρεπε ποτέ να υπάρχει δικαιολογία για μια τέτοια συμπεριφορά. Ένταση αναπτύσσεται σταδιακά στο σπίτι καθώς το ζευγάρι μάχεται ο ένας τον άλλο στο δικαστήριο. Η κατάσταση κορυφώνεται όταν η Αμάντα εξευτελίζει τον Άνταμ κατά την διάρκεια της δίκης, βλαζοντας την γυναίκα μάρτυρά της να τον φλερτάρει, και ο Άνταμ αργότερα ξεσπά έξω από το σπίτι τους. Όταν εκδίδεται η ετυμηγορία για την δίκη, η παρότρυνση της Αμάντα προς τους ενόρκους να "κρίνουν την υπόθεση ωσάν τα φύλα να ήταν αντιστραμμένα" αποδεικνύεται επιτυχής, και η Ντόρις κρίνεται αθώα. Εκείνη τη νύχτα, ο Άνταμ βλέπει την Αμάντα και τον γείτονά τους Κιπ (Ντέιβιντ Γουέιν), ο οποίος δείχνει ξεκάθαρα ενδιαφέρον για την Αμάντα, μαζί μέσα από το παράθυρο. Εισβάλλει στο διαμέρισμα, στοχεύοντας τους δύο με ένα όπλο. Η Αμάντα τρομοκρατείται, και λέει στον Άνταμ "Δεν έχεις δικαίωμα να το κάνεις αυτό, ουδείς έχει!", το οποίο ικανοποιεί τον Άνταμ καθώς αισθάνεται ότι έχει αποδείξει την άποψη του σχετικά με την αδικία της γραμμής υπεράσπισης της Αμάντα. Τότε βάζει το όπλο στο στόμα του, ενώ η Αμάντα και ο Κιπ ουρλιάζουν, αλλά ο Άνταμ απλά δαγκώνει το όπλο—ήταν φτιαγμένο από γλυκόριζα. Η Αμάντα αναστατώνεται με αυτή τη φάρσα, και ξεκινά μια διαμάχη ανάμεσα στους τρεις. Το ζευγάρι επανενώνεται απρόθυμα για μια συνάντηση με τον λογιστή τους, όπου μιλούν σχετικά με τη σχέση τους σε παρελθόντα χρόνο. Σύντομα αρχίζουν να λυπούνται όταν μιλούν για τη φάρμα που έχουν, και συνειδητοποιούν πόσο αγαπούν ο ένας τον άλλο. Πηγαίνουν στη φάρμα, όπου ο Άνταμ ανακοινώνει ότι έχει επιλεγεί ως Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για Κομητειακός Δικαστής (County Court Judge). Η Αμάντα αστειεύεται ότι θα διεκδικήσει την ίδια θέση ως υποψήφια των Δημοκρατικών. Κωμωδία σε σενάριο των Ρουθ Γκόρντον και Γκάρσον Κέινιν σκηνοθετημένη από το μετρ των σοφιστικέ κωμωδιών της χρυσής εποχής του χόλυγουντ, Τζορτζ Κιούκορ. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο Σπένσερ Τρέισι και Κάθριν Χέπμπορν διατηρούσαν φιλικές σχέσεις τόσο με τους δυο σεναριογράφους όσο και με το σκηνοθέτη. Ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν Man And Wife, αλλά απερρίφθη από τη διεύθυνση της εταιρίας Metro-Goldwyn-Mayer. Η ταινία αποτελεί την έκτη από τις 9 συνεργασίες της Χέπμπορν με τον Τρέισι ακολουθώντας τις: Η Γυναίκα της Χρονιάς (The Woman Of The Year, 1942), Ο φύλακας της φλόγας (The Keeper Of The Flame, 1942), Χωρίς αγάπη (Without Love, 1945), Θάλασσα από γρασίδι/Παραστρατημένη μητέρα (The Sea Of Grass, 1947) και Μετανοώ (State Of Union, 1948), ενώ προηγήθηκε των: Πατ και Μάικ (Pat & Mike, 1952), Αυτή που σ' Όλα Απαντά (Desk Set, 1957) και Μάντεψε ποιος θα'ρθει το βράδυ (Guess Who's Coming To Dinner, 1967). Οι δυο πρωταγωνιστές ήταν ζευγάρι και στη ζωή από τη γνωριμία τους το 1942 ως το θάνατο του Τρέισι το 1967, αλλά η σχέση τους κρατήθηκε κρυφή λόγω του γεγονότος ότι ο Τρέισι ήταν ήδη παντρεμένος. Στην ταινία κάνει το ντεμπούτο της και η Τζούντι Χόλιντεϊ, κωμική ηθοποιός που έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Ο Χάρι Κον, διευθυντής της εταιρίας Columbia είδε την ερμηνεία της Χόλιντεϊ ως οντισιόν προκειμένου να της παραχωρήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του 1950 Γεννημένη Χθες (Born Yesterday) που της χάρισε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου κατατροπώνοντας τις θρυλικές ερμηνείες των: Μπέτι Ντέιβις για το Όλα για την Εύα (All About Eve) και Γκλόρια Σουάνσον στο Η Λεωφόρος της Δύσης (Sunset Boulevard). Η Χόλιντεϊ ήταν τρομοκρατημένη με την ιδέα ότι θα έπαιζε σε ταινία στο πλευρό της Χέπμπορν, αλλά η μεγάλη ηθοποιός διέκρινε το ταλέντο της Χόλιντεϊ και ενθάρρυνε τον Τζορτζ Κιούκορ να της κάνει περισσότερα κοντινά πλάνα στις σκηνές που μοιράζονταν οι δυο τους. Η Χέπμπορν υποστήριξε επίσης την ηθοποιό ώστε να λάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Γεννημένη Χθες. Η ταινία προτάθηκε για όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου αλλά έχασε από το Ένα γράμμα σε τρεις συζύγους (A letter to three wives, 1949) του Τζόζεφ Μάνκiεβιτς. Υποψηφιότητα: Πρωτότυπου Σεναρίου – Ρουθ Γκόρντον & Γκάρσον Κέινιν Το Ινστιτούτο Αμερικανικού Κινηματογράφου κατέταξε την ταινία στην 7η θέση της λίστας με τις καλύτερες ρομαντικές κομεντί όλων των εποχών. Το 1992 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών. Η ταινία στο imdb Η ταινία στο cine.gr
|
Η ταινία Από το Πλευρό του Αδάμ (Adam's Rib), γνωστό κι ως Αδάμ και Εύα, είναι σοφιστικέ κωμωδία παραγωγής 1949 σε σενάριο Ρουθ Γκόρντον και Γκάρσον Κέινιν και σκηνοθεσία Τζορτζ Κιούκορ. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Σπένσερ Τρέισι και Κάθριν Χέπμπορν ως παντρεμένο ζευγάρι δικηγόρων που έρχεται αντιμέτωπο στο δικαστήριο, ενώ η ηθοποιός Τζούντι Χόλιντεϊ κάνει κινηματογραφικό ντεμπούτο στην ταινία. Η μουσική επένδυση της ταινίας έγινε από το Μίκλος Ρόζα, ενώ το τραγούδι Farewell, Amanda έγραψε ο Κόουλ Πόρτερ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%BF_%CE%A0%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8C_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%B4%CE%AC%CE%BC
|
Λαδοπόταμος (Μακεδονία)
|
Ο ποταμός αποτελεί κύριο υδροφορέα πόσιμου νερού της πόλης της Καστοριάς και άλλων παραλίμνιων οικισμών της ομώνυμης λίμνης, αλλά και καλλιεργειών κατά μήκος του ρου του ποταμού. Είναι μικρός ποταμός με συνεχή ροή. Το άνω τμήμα του ποταμού έχει χαρακτηριστεί ως βιότοπος «Corine» και το τμήμα του Φαραγγιού της Κορομηλιάς ως «τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους». Η ευρύτερη περιοχή των Κορεστίων που ανήκει, αποτελεί «τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους», οι ορεινοί όγκοι του Βέρνου αποτελούν χαρακτηρισμένο βιότοπο «Corine» και η περιοχή της Βίγλας Πισοδερίου όπου βρίσκονται οι πηγές του ποταμού, έχει χαρακτηριστεί «τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους». Αποτελεί σημαντική περιοχή για τη βίδρα, τον χρυσαετό και άλλα αρπακτικά πουλιά. Αποτελεί μια από τις λίγες γνωστές περιοχές φωλιάσματος του ποταμότρυγγα στην Ελλάδα. Άλλα αξιόλογα πτηνά είναι η γυδοβυζάχτρα, ο ποταμοσφυριχτής, η μεσοτσικλητάρα, ο βλάχος, η δεντροσταρήθρα, η λευκοσουσουράδα, η σταχτοσουσουράδα, ο σφηκιάρης και η πρασινοτσικλητάρα. Χαρακτηρίζεται από καλή κατάσταση με κίνδυνο υποβάθμισης λόγω των έργων οδοποιίας, των υγρών αποβλήτων των παρακείμενων οικισμών, της υλοτόμησης ενός δάσους βελανιδιών και του κυνηγιού. Στις όχθες του μπορούμε να συναντήσουμε φουντουκιές και ιτιές. Στη θέση του σπηλαίου των πηγών της Κορομηλιάς και σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από τον οικισμό, έχουν ανακαλυφθεί ενδιαφέροντα ευρήματα της παλαιοντολογικής και σπηλαιολογικής ιστορίας της περιοχής. Η θέση αυτή βρίσκεται σε υψόμετρο 850 μέτρων, 9 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης της Καστοριάς. Η ανθρώπινη παρουσία με την μορφή οστράκων μαρτυρά την κατοίκηση της περιοχής την νεολιθική περίοδο. Εμφανίζεται συσχέτιση των ευρημάτων με κεραμικά της ίδιας περιόδου από την Καστοριά, της λεκάνης της Κορυτσάς, της λεκάνης της Εορδαίας, της πεδιάδας της Πελαγονίας και της κοιλάδας του Αλιάκμονα. Ανάλογη γνωστή νεολιθική θέση στη Μακεδονία όπου παρατηρείται χρήση σπηλαίων, υπάρχει στο Ροδοχώρι Ημαθίας.Σποραδικά ευρήματα υπάρχουν και την βυζαντινή περίοδο όπως οχυρώσεις που φανερώνουν τη στρατηγική σημασία της διάβασης, όχι μόνο στη θέση «Αρματωλός» όπου υπήρχε οχυρωμένος οικισμός, αλλά και σε συνδυασμό με άλλες οχυρώσεις κατά μήκος του ποταμού, όπως στη θέση «Κάλε» μεταξύ των οικισμών Βατοχωρίου και Γάβρου και σε κοντινές αποστάσεις όπως οι οχυματικές περίβολοι των λεγόμενων «κάστρων» του Λογγά και των Βοσογράδων. Στο ύψος του οικισμού Κορομηλιά, υπάρχει τοξωτό γεφύρι της οθωμανικής περιόδου που κτίστηκε το 1865. Δίπλα από τον παραπόταμο, περνάει ο κύριος οδικός άξονας που συνδέει την Καστοριά, μέσω του αυτοκινητοδρόμου Α29, με προορισμούς όπως τα πλινθόκτιστα χωριά των Κορεστίων, τις Πρέσπες, το χιονοδρομικό κέντρο Βίγλας Πισοδερίου και την πόλη της Φλώρινας. Αποτελεί μια δενδρόφυτη διαδρομή που ακολουθεί παραπλεύρως το ποταμό μέχρι τις πηγές του στην Βίγλα Πισοδερίου, όπου μπορούμε να παρατηρήσουμε τα χωριά με την τοπική πλινθόκτιστη αρχιτεκτονική.Το τμήμα του Λαδοποτάμου μετά το φαράγγι της Κορομηλιάς, προσφέρεται για ποτάμια αθλήματα (whitewater sports), ενώ η διαδρομή στον Αλιάκμονα μέχρι την κωμόπολη της Νεάπολης, είναι από τις λίγες διαδρομές του μεγαλύτερου ποταμού της Ελλάδας που προσφέρεται για την δραστηριότητα αυτή.
|
Ο Λαδοπόταμος (άλλα ονόματα: Λιβαδοπόταμος, Ζελοβίτης ή Ζέλοβας) είναι ποταμός της Μακεδονίας, ο οποίος εκχέεται στο ποταμό Αλιάκμονα του οποίου θεωρείται παραπόταμός του. Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παραποτάμους του Αλιάκμονα μαζί με το Στραβοπόταμο, το Βέλος (ή Βέλας), την Πραμορίτσα και τον Βενέτικο.Τροφοδοτείται από την λεκάνη απορροής που σχηματίζεται από τα όρη Βαρνούντας στα βόρεια, Τρικλάριο και Όρλοβο στα δυτικά και Βέρνο στα νότια και ανατολικά. Τα ύδατα του ποταμού εκχέονται στο οροπέδιο της Ορεστίδας στο ύψος του οικισμού Πορειά, όπου συναντά την κοιλάδα του Αλιάκμονα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%B4%CE%BF%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%82_(%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1)
|
Γ.Α.Σ. Απόλλων Πτολεμαΐδας
|
Ο Απόλλωνας ιδρύθηκε στις 10 Αυγούστου του 1989 στην Πτολεμαΐδα για να εισάγει το γυναικείο μπάσκετ στην τοπική κοινωνία και στον αθλητισμό των μικρών κορασίδων. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην οργάνωση των τμημάτων υποδομής νεαρών κοριτσιών με αξιόλογα αποτελέσματα. Αθλήτριες του συλλόγου έχουν συμμετάσχει κατά καιρούς στις Εθνικές ομάδες Νεανίδων και Γυναικών. Οι πρώτες διακρίσεις του συλλόγου ήρθαν τις περιόδους 1992-93 και 1993-94 οπότε και κατέκτησε την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα που διοργανώνει η Ε.ΚΑ.Σ.ΔΥ.Μ. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλισε τη συμμετοχή του στα πανελλήνια πρωταθλήματα.Το καλοκαίρι του 1995 ο ισχυρός οικονομικός παράγοντας της Πτολεμαΐδας, Στέφανος Κωνσταντινίδης, αναλαμβάνει τη διοίκηση της ομάδας μαζί με τους συνεργάτες του. Την περίοδο που ακολούθησε (1995-96), η ομάδα της Πτολεμαϊδας αναδείχθηκε πρωταθλήτρια της Β' Εθνικής Κατηγορίας (η οποία σήμερα έχει καταργηθεί), πετυχαίνοντας την άνοδο στην κορυφαία κατηγορία των ελληνικών πρωταθλημάτων. Ο σύλλογος ισχυροποιήθηκε ακόμη περισσότερο με τη συγχώνευσή του με τον Αρίωνα Πτολεμαΐδας το ίδιο καλοκαίρι.Την περίοδο 1996-97 υποβιβάστηκε, ωστόσο την άνοιξη της επόμενης χρονιάς, 1997-98, κατέκτησε το πρωτάθλημα της νεοσύστατης Α2 Εθνικής Κατηγορίας. Έκτοτε συμμετείχε αδιάλλειπτα στο πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής Κατηγορίας για κάτι λιγότερο από μία δεκαπενταετία, κατακτώντας τις περισσότερες από αυτές τις χρονιές κάποια θέση στην αρχική πεντάδα. Στα πλαίσια του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδος, η ομάδα του Απόλλωνα έχει λάβει μέρος σε τρία Final-4 χωρίς ωστόσο να κατακτήσει ποτέ το τρόπαιο. Αρχικά, στις 22-23 Απριλίου 2000 στις Σέρρες, όπου και αντιμετώπισε διαδοχικά τη Μ.Ε.Ν.Τ. (62-60) στον ημιτελικό και την ομάδα του Παναθηναϊκού στον τελικό, από τον οποίο και ηττήθηκε οριακά με σκορ 74-72. Κατόπιν, στις 15-16 Μαρτίου 2008 στη Βέροια, όπου και αγωνιστικε εναντίον του Παλαιού Φαλήρου (65-52) στον ημιτελικό και της ομάδας των Εσπερίδων Καλλιθέας στον τελικό, οπότε και γνώρισε την ήττα με σκορ 53-67. Πιο πρόσφατα, στις 17-18 Απριλίου 2010, και πάλι στη Βέροια, όπου ηττήθηκε από τον Αθηναϊκό με σκορ 59-47 στον ημιτελικό, κερδίζοντας εν τέλει τον Πανιώνιο Σμύρνης στο μικρό τελικό με σκορ 59-43. Ο Απόλλων Πτολεμαΐδας έχει λάβει μέρος τα τελευταία χρόνια στις παρακάτω διοργανώσεις εκτός συνόρων: 2000: Ronchetti Cup 2001: Ronchetti Cup 2003: FIBA Europe Cup for Women 2005: FIBA Europe Cup Women 2007: EuroCup Women 2008: EuroCup Women 2008-09 Κατά την αγωνιστική περίοδο 2008-09 ο Απόλλων Πτολεμαΐδας κατετάγη στην 6η θέση της τελικής κατάταξης, εξασφαλίζοντας με άνεση την παραμονή του στην κατηγορία. Ωστόσο δεν κατάφερε να κερδίσει κάποια από τις προνομιούχες θέσεις που οδηγούν στη συμμετοχή στο EuroCup Γυναικών. Στη διοργάνωση του Κυπέλλου γνώρισε την ήττα από τον Παναθηναϊκό με σκορ 67-69 κατά την Γ' Φάση με αποτέλεσμα να αποκλειστεί.2009-10 Κατά την αγωνιστική περίοδο 2009-10 ο Απόλλων αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής καταλαμβάνοντας την 4η θέση. Εκτός από την άνετη παραμονή της στην κατηγορία, η ομάδα εξασφάλισε παράλληλα και μία θέση για συμμετοχή στο EuroCup Γυναικών κατά τη νέα αγωνιστική περίοδο, δικαίωμα από το οποίο, ωστόσο, παραιτήθηκε. Στα πλαίσια του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδος Γυναικών ο σύλλογος κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο φάιναλ φορ που διεξήχθη στη Βέροια, επικρατώντας με 59-43 του Πανιωνίου Σμύρνης.2010-11 Κατά την αγωνιστική περίοδο 2010-11 ο σύλλογος τερμάτισε στην 8η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Στις υποχρεώσεις του Κυπέλλου, η ομάδα της Πτολεμαΐδας γνώρισε την ήττα με σκορ 53-67 από τον Αθηναϊκό κατά την Γ' Φάση, οπότε και αποκλείστηκε.2011-12 Κατά την αγωνιστική περίοδο, 2011-12 ο Απόλλων ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στη 12η και τελευταία θέση της βαθμολογίας με 3 νίκες, 18 ήττες και 1 μηδενισμό, καθώς δήλωσε αδυναμία συμμετοχής στον αγώνα του με τις Εσπερίδες Καλλιθέας. Κατά συνέπεια υποβιβάστηκε απευθείας στην Α2 Εθνική. Στο Κύπελλο Ελλάδος ο σύλλογος αποκλείστηκε κατά τη Β' Φάση, όπου γνώρισε την ήττα από τον Πρωτέα Βούλας με σκορ 59-51.2012-13 Τη χρονιά 2012-13 η ομάδα της Πτολεμαΐδας έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα του 1ου Ομίλου Βορρά της Α2 Εθνικής Κατηγορίας, ολοκληρώνοντας τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις στην 6η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Σε μία μεταβατική χρονιά για τη δομή των γυναικείων εθνικών πρωταθλημάτων, ο Απόλλων υποβιβάστηκε στο οικείο του τοπικό Πρωτάθλημα. Στα πλαίσια του θεσμού του Κυπέλλου ηττήθηκε με σκορ 73-42 από τον Παναθλητικό Συκεών, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό στην 1η Αγωνιστική της Α' Φάσης. Τον Αύγουστο του 2013 ανακοινώθηκε η απορρόφηση του γυναικείου τμήματος του Αρίωνα Πτολεμαΐδας από τον Απόλλωνα και η από κοινού συμμετοχή τους στο Πρωτάθλημα της Ε.ΚΑ.Σ.ΔΥ.Μ. Η συγχώνευση θα ολοκληρωθεί τυπικά το 2014.: Κατά την αγωνιστική περίοδο, 2015-16, ο Γ.Α.Σ. Απόλλων Πτολεμαΐδας έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα Γυναικών που διοργανώνει η Ε.ΚΑ.Σ.ΔΥ.Μ. και τερμάτησε στη δεύτερη θέση. Ο σύλλογος χρησιμοποιεί ως έδρα το Δημοτικό Γυμναστήριο Πτολεμαΐδας χωρητικότητας 600 ατόμων. Καθήκοντα προπονήτριας ασκεί η Έλενα Παπαδημητρίου. Η ομάδα των κορασίδων του Απόλλωνα Πτολεμαΐδας αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια Ελλάδος κατά την περίοδο 2005-06. Η ομάδα των νεανίδων κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδος την περίοδο 2011-12. Απόλλων Πτολεμαΐδας, επίσημη ιστοσελίδα γυναικείου τμήματος καλαθοσφαίρισης. Απόλλων Πτολεμαΐδας, ιστοσελίδα της FIBA για το 2008. «Απόλλων Πτολεμαΐδας – 20 χρόνια προσφοράς στον αθλητισμό», άρθρο στον ιστότοπο PrLogos.gr, 11 Αυγούστου 2009. https://www.facebook.com/ΓΑΣ-Απολλων-Πτολεμαιδας
|
Ο Γυμναστικός Αθλητικός Σύλλογος Απόλλων Πτολεμαΐδας είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο, που δραστηριοποιείται στην πόλη της Πτολεμαΐδας, στο Νομό Κοζάνης, όπου και βρίσκεται η έδρα του, το Δημοτικό Γυμναστήριο Πτολεμαΐδας. Επίσημα χρώματά του είναι το κόκκινο, το μπλε και ενίοτε το άσπρο. Έμβλημά του είναι ο αρχαιοελληνικός θεός Απόλλωνας. Διαθέτει τμήματα γυναικείας καλαθοσφαίρισης όλων των ηλικιακών κατηγοριών: μίνι κορασίδων, παγκορασίδων, νεανίδων και γυναικών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93.%CE%91.%CE%A3._%CE%91%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD_%CE%A0%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
0,999...
|
Αλγεβρικές αποδείξεις που δείχνουν ότι 0,999 ... αντιπροσωπεύει τον αριθμό 1 χρησιμοποιούν έννοιες , όπως κλάσματα,διχοτόμηση, και ψηφίο χειρισμού για τη δημιουργία μετασχηματισμών που διατηρούν την ισότητα από 0,999 ... προς 1. Ένας λόγος για τον οποίο είναι άπειρα δεκαδικά μια αναγκαία προέκταση των πεπερασμένων δεκαδικών είναι να εκπροσωπεί τα κλάσματα. Χρησιμοποιώντας διχοτόμηση, μια απλή διαίρεση των ακεραίων, όπως 1/9 γίνεται ένα επαναλαμβανόμενο δεκαδικό, 0,111 ..., όπου τα ψηφία επαναλαμβάνουν χωρίς τέλος. Αυτό το δεκαδικό δίνει μια γρήγορη απόδειξη για 0,999 ... = 1. Πολλαπλασιασμός των 9 φορές 1 παράγει 9 σε κάθε ψηφίο, έτσι 9 × 0,111 ... ισούται με 0,999 ... και 9 × 1/9 ισούται με 1, οπότε 0,999 ... = 1: 0 , 9 ¯ = 0 , 9 ¯ 9 × 0 , 9 ¯ = 9 × 0. 9 ¯ 9 × 0 , 9 ¯ = ( 10 − 1 ) × 0 , 9 ¯ 9 × 0 , 9 ¯ = 9 , 9 ¯ − 0 , 9 ¯ 9 × 0 , 9 ¯ = 9 0 , 9 ¯ = 1 {\displaystyle {\begin{aligned}0,{\bar {9}}&=0,{\bar {9}}\\9\times 0,{\bar {9}}&=9\times 0.{\bar {9}}\\9\times 0,{\bar {9}}&=(10-1)\times 0,{\bar {9}}\\9\times 0,{\bar {9}}&=9,{\bar {9}}-0,{\bar {9}}\\9\times 0,{\bar {9}}&=9\\0,{\bar {9}}&=1\end{aligned}}} Μια άλλη μορφή αυτής της απόδειξης πολλαπλασιάζει το 1/3 = 0,333 ... με το 3. Όταν ένας αριθμός σε δεκαδική μορφή πολλαπλασιάζεται με το 10, τα ψηφία δεν αλλάζουν, αλλά κάθε ψηφίο μετακινείται κατά μία θέση προς τα αριστερά. Έτσι, 10 × 0,999 ... ισούται με 9,999 ..., το οποίο είναι 10 μεγαλύτερος από τον αρχικό αριθμό. Για να γίνει αυτό, θεωρείστε ότι αφαιρώντας 0,999 ... από 9,999 ..., καθένα από τα ψηφία μετά την υποδιαστολή μηδενίζεται, δηλαδή το αποτέλεσμα είναι 9-9 = 0 για κάθε τέτοιο ψηφίο. Το τελικό βήμα χρησιμοποιεί άλγεβρα: x = 0 , 999 … 10 x = 9 , 999 … 10 x − x = 9 , 999 … − 0 , 999 … 9 x = 9 x = 1 {\displaystyle {\begin{aligned}x&=0,999\ldots \\10x&=9,999\ldots \\10x-x&=9,999\ldots -0,999\ldots \\9x&=9\\x&=1\end{aligned}}} Παρόλο που αυτές οι αποδείξεις αποδεικνύουν ότι 0,999 ... = 1,ο βαθμός στον οποίο αυτές "εξηγούν" την εξίσωση εξαρτάται από το κοινό. Στην εισαγωγική αριθμητική, όπως αποδείξεις που βοηθούν να κατανοηθεί γιατί 0,999 ... = 1, αλλά 0,333 ... < 0,34. Και στην εισαγωγική άλγεβρα, οι αποδείξεις εξηγούν γιατί η γενική μέθοδος μετατροπής κλασμάτων και δεκαδικών ψηφίων λειτουργεί. Αλλά οι αποδείξεις ρίχνουν λίγο φως στη θεμελιώδη σχέση μεταξύ δεκαδικών ψηφίων και των αριθμών που αντιπροσωπεύουν, το οποίο κρύβεται πίσω από το ερώτημα "πώς δύο διαφορετικές δεκαδικές αναπαραστάσεις μπορούμε να πούμε ότι είναι ίσες σε όλα". Ο Γουίλιαμ Μπάγιερς υποστηρίζει ότι ένας μαθητής ο οποίος συμφωνεί ότι 0,999 ... = 1 λόγω των παραπάνω αποδείξεων, αλλά χωρις να έχει αποσαφηνίσει τα πράγματα, δεν καταλαβαίνει πραγματικά την εξίσωση. Ο Φρεντ Ρίχμαν ισχυρίζεται ότι το πρώτο επιχείρημα "παίρνει τη δύναμή του από το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μάθει να δέχονται την πρώτη εξίσωση χωρίς να σκέφτονται". Μόλις ένα σύστημα αναπαράστασης ορίζεται, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει τους κανόνες της δεκαδικής αριθμητικής που χρησιμοποιείται στις παραπάνω αποδείξεις. Επιπλέον, μπορεί κανείς άμεσα να αποδείξει ότι και το 0,999 ... και το 1,000 ... αντιπροσωπεύουν το ίδιο πραγματικό αριθμό. Αυτό γίνεται παρακατω. Δεδομένου ότι το ζήτημα 0,999 ... δεν επηρεάζει την επίσημη ανάπτυξη των μαθηματικών, μπορεί να μετατεθεί μέχρι να αποδειχθούν τα βασικά θεωρήματα της πραγματική ανάλυση. Μια απαίτηση είναι να χαρακτηριστούν πραγματικοί αριθμοί που μπορούν να γραφτούν σε δεκαδική μορφή, αποτελούμενοι από ένα προαιρετικό σύμβολο, μια πεπερασμένη ακολουθία οποιουδήποτε αριθμού ψηφίων που αποτελούν ακέραιο μέρος, μια υποδιαστολή, και μια ακολουθία ψηφίων που σχηματίζουν ένα κλασματικό μέρος. Για τους σκοπούς της συζήτησης 0,999 ..., το ακέραιο μέρος μπορεί να συνοψιστεί ως b0 και παραμελώντας τους αρνητικούς ,η δεκαδική επέκταση έχει τη μορφή b 0 . b 1 b 2 b 3 b 4 b 5 … {\displaystyle b_{0}.b_{1}b_{2}b_{3}b_{4}b_{5}\dots } Το κλασματικό μέρος, σε αντίθεση με το ακέραιο μέρος, δεν περιορίζεται σε έναν πεπερασμένο αριθμό ψηφίων. Αυτή είναι μια ένδειξη θέσης, έτσι ώστε για παράδειγμα, το 5 στο 500 συμβάλλει δέκα φορές όσο το 5 στο 50 και το 5 στο 0,05 συνεισφέρει ένα δέκατο όσο και το 5 σε 0,5. Ίσως η πιο κοινή ανάπτυξη των δεκαδικών επεκτάσεων είναι να ορίσουμε ως ποσά των άπειρες σειρές. Σε γενικές γραμμές: b 0 . b 1 b 2 b 3 b 4 … = b 0 + b 1 ( 1 10 ) + b 2 ( 1 10 ) 2 + b 3 ( 1 10 ) 3 + b 4 ( 1 10 ) 4 + ⋯ . {\displaystyle b_{0}.b_{1}b_{2}b_{3}b_{4}\ldots =b_{0}+b_{1}\left({\tfrac {1}{10}}\right)+b_{2}\left({\tfrac {1}{10}}\right)^{2}+b_{3}\left({\tfrac {1}{10}}\right)^{3}+b_{4}\left({\tfrac {1}{10}}\right)^{4}+\cdots .} Για 0,999 ... μπορεί κανείς να εφαρμόσει το Σύγκλιση θεώρημα σχετικό με την γεωμετρική σειρά Αν | r | < 1 {\displaystyle |r|<1\,\!} τότε a r + a r 2 + a r 3 + ⋯ = a r 1 − r . {\displaystyle ar+ar^{2}+ar^{3}+\cdots ={\frac {ar}{1-r}}.} Από τότε που το 0,999 ... είναι ένα τέτοιο ποσό με κοινή αναλογία r = 1⁄10, το θεώρημα κάνει σύντομη εργασία του θέματος: 0 , 999 … = 9 ( 1 10 ) + 9 ( 1 10 ) 2 + 9 ( 1 10 ) 3 + ⋯ = 9 ( 1 10 ) 1 − 1 10 = 1. {\displaystyle 0,999\ldots =9\left({\tfrac {1}{10}}\right)+9\left({\tfrac {1}{10}}\right)^{2}+9\left({\tfrac {1}{10}}\right)^{3}+\cdots ={\frac {9\left({\tfrac {1}{10}}\right)}{1-{\tfrac {1}{10}}}}=1.\,} Η απόδειξη αυτή (δηλαδή ότι το 10 ισούται με 9,999 ...) Εμφανίζεται ήδη από το 1770 στο βιβλίο του Λέοναρντ Όιλερ Στοιχεία της άλγεβρας.Το άθροισμα της γεωμετρικής σειράς είναι το ίδιο ένα αποτέλεσμα ακόμη μεγαλύτερο από του Όιλερ. Μια τυπική παραγωγή του 18ου αιώνα που ήδη χρησιμοποιεί έναν όρο προς όρο χειρισμό παρόμοιο με την αλγεβρική απόδειξη που αναφέρεται παραπάνω, το 1811, από το βιβλίο του Μπόνικαστλ "μια εισαγωγή στην Άλγεβρα" χρησιμοποιεί ένα τέτοιο επιχείρημα για γεωμετρική σειρά για να δικαιολογήσει τον ίδιο ελιγμό στο 0,999 ... Μια αντίδραση του 19ου αιώνα σε αυτές τις φιλελεύθερες μεθόδους άθροισης οδήγησε στον ορισμό που εξακολουθεί να κυριαρχεί σήμερα: το άθροισμα μιας σειράς ορίζεται να είναι το όριο της ακολουθίας των μερικών αθροισμάτων της. Μια αντίστοιχη απόδειξη του θεωρήματος που υπολογίζει ρητές ακολουθίες. Μπορεί να βρεθεί σε οποιαδήποτε απόδειξη που βασίζεται στο λογισμό ή ανάλυση.Η ακολουθία (x0, x1, x2, ...)έχει όριο Χ αν στην απόσταση |x − xn| γίνουν n αυθαίρετες μικρές αυξήσεις. Η δήλωση ότι 0,999 ... = 1 μπορεί να ερμηνευθεί και να αποδειχθεί ως ένα όριο: 0.999 … = lim n → ∞ 0. 99 … 9 ⏟ n = lim n → ∞ ∑ k = 1 n 9 10 k = lim n → ∞ ( 1 − 1 10 n ) = 1 − lim n → ∞ 1 10 n = 1. {\displaystyle 0.999\ldots =\lim _{n\to \infty }0.\underbrace {99\ldots 9} _{n}=\lim _{n\to \infty }\sum _{k=1}^{n}{\frac {9}{10^{k}}}=\lim _{n\to \infty }\left(1-{\frac {1}{10^{n}}}\right)=1-\lim _{n\to \infty }{\frac {1}{10^{n}}}=1.\,} Το τελευταίο βήμα, του ότι το 1⁄10n → 0 όταν το n → ∞, συχνά αιτιολογείται από το Ιδιοκτησία του Αρχιμήδη των πραγματικών αριθμών. Αυτή η βασισμένη στο όριο στάση απέναντι στο 0,999 ... συχνά βάλει σε πιο υποβλητικούς αλλά λιγότερο ακριβείς όρους. Για παράδειγμα, το βιβλίο 'Αριθμητική για το πανεπιστήμιο' εξηγεί "αν το 0,999, συνέχιζε στο άπειρο θα γινόταν 1, Επειδή κάθε προσάρτηση των 9 φέρνει την τιμή πιο κοντά στο 1 ". Το βιβλίο 'Αριθμητική για τα Σχολεία' λέει , "... όταν ένας μεγάλος αριθμός με 9 έχει ληφθεί, η διαφορά μεταξύ 1 και 0,99999 ... γίνεται απίστευτα μικρή". Ο ορισμός σειράς παραπάνω είναι ένας απλός τρόπος για να καθοριστεί ο πραγματικός αριθμός που ονομάζεται από μια δεκαδική επέκταση. Μια συμπληρωματική προσέγγιση έχει προσαρτηθεί στην αντίθετη διαδικασία: για ένα δοσμένο πραγματικό αριθμό, καθορίστε τη δεκαδική επέκταση (-ες) για να τον ονομάσετε. Εάν ένας πραγματικός αριθμός x είναι γνωστό ότι ανήκει στο κλειστό διάστημα [0, 10] (δηλαδή, είναι μεγαλύτερος από ή ίσος με το 0 και μικρότερος από ή ίσος με το 10), μπορεί κανείς να φανταστεί τη διαίρεση του διαστήματος σε δέκα κομμάτια που επικαλύπτονται μόνο στα άκρα τους: [0, 1], [1, 2], [2, 3], και ούτω καθεξής μέχρι [9, 10]. Ο αριθμός Χ πρέπει να ανήκει σε ένα από αυτά? Αν ανήκει στο [2, 3], τότε καταγράφεται το ψηφίο «2» και υποδιαιρεί το διάστημα σε [2, 2.1], [2.1, 2.2], .. ., [2,8, 2,9], [2,9, 3]. Συνεχίζοντας αυτή τη διαδικασία προκύπτει μια άπειρη ακολουθία του ένθετα διαστήματα,που επισημαίνονται με μια άπειρη ακολουθία ψηφίων b0, b1, b2, b3 ..., και γράφεται x = b 0 . b 1 b 2 b 3 … {\displaystyle x=b_{0}.b_{1}b_{2}b_{3}\dots } Σε αυτό το φορμαλισμό, οι ταυτότητες 1 = 0,999 ... και 1 = 1,000 ... αντανακλούν, αντίστοιχα, το γεγονός ότι το 1 έγκειται στο [0, 1] και [1, 2], οπότε μπορεί να επιλεχθεί κάποιο υποδιάστημα κατά την εύρεση ψηφίων του. Για να εξασφαλιστεί ότι αυτή η σημείωση δεν καταχράται το σύμβολο «=», κάποιος χρειάζεται ένας τρόπος για να ανακατασκευαστεί ένας μοναδικός πραγματικός αριθμός για κάθε δεκαδικό. Αυτό μπορεί να γίνει με τα όρια, αλλά και άλλες κατασκευές συνεχίζονται με το απαιτούμενο θέμα.Μια απλή επιλογή είναι το θεώρημα ένθετων διαστημάτων, που εγγυάται ότι δοσμένης μιας ακολουθίας ένθετων, κλειστών διαστημάτων των οποίων τα μήκη έχουν γίνει αυθαίρετα μικρά, τα διαστήματα περιέχουν ακριβώς ένα πραγματικό αριθμό τομή τους. Έτσιb0.b1b2b3... ορίζεται να είναι ο μοναδικός αριθμός που περιέχεται σε όλα τα διαστήματα [b0,b0 + 1],[b0.b1,b0.b1+0.1], και ούτω καθεξής. 0.999 ... τότε είναι ο μοναδικός πραγματικός αριθμός που βρίσκεται σε όλα τα χρονικά διαστήματα [0, 1], [0.9, 1], [0.99, 1], και [0,99 ... 9, 1], για κάθε πεπερασμένη συμβολοσειρά 9s. Καθώς το 1 είναι ένα στοιχείο του καθενός από αυτά τα διαστήματα, 0,999 ... . = 1 Η Φωλιά θεώρημα διαστήματα συνήθως στηρίζεται σε ένα πιο θεμελιώδες χαρακτηριστικό των πραγματικών αριθμών: η ύπαρξη ελάχιστο άνω φράγμα s ή suprema. Για να εκμεταλλευθούν άμεσα αυτά τα αντικείμενα, μπορεί να καθοριστεί b0.b1b2b3... ως το ελάχιστο άνω φράγμα του συνόλου των approximants {b0,b0.b1,b0.b1b2, ...}. Έτσι στη συνέχεια μπορεί να αποδειχθεί ότι αυτός ο ορισμός (ή το ένθετων ορισμός διαστήματα) είναι σύμφωνος με τη διαδικασία υποδιαίρεσης, υπονοώντας 0.999 ... = 1 και πάλι.Ο Tom Apostol συμπεραίνει οτι Το γεγονός ότι ένας πραγματικός αριθμός μπορεί να έχει δύο διαφορετικές δεκαδικές αναπαραστάσεις είναι απλώς μια αντανάκλαση του γεγονότος ότι δύο διαφορετικά σύνολα των πραγματικών αριθμών μπορεί να έχουν την ίδιο ελάχιστο άνω φράγμα .. Ορισμένες προσεγγίσεις ορίζουν ρητά πραγματικούς αριθμούς δομές που δημιουργήθηκαν κατά την αριθμιτική ορθολογική, με αξιωματική θεωρία συνόλων. Οι φυσικός αριθμός - 0, 1, 2, 3, και ούτω καθεξής - αρχίζουν με 0 και συνεχίζουν προς τα πάνω, έτσι ώστε κάθε αριθμός έχει διάδοχο. Κάποιος μπορεί να επεκτείνει τους φυσικούς αριθμούς με τα αρνητικά τους να δώσουν όλα τα ακέραιος , και να επεκτείνει περαιτέρω τις αναλογίες, δίνοντας την αριθμιτική ορθολογική . Αυτά τα αριθμητικά συστήματα συνοδεύονται από την αριθμητική πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση. Πιο διακριτικά, περιλαμβάνουν διάταξη, έτσι ώστε ένας αριθμός να μπορεί να συγκριθεί με ένα άλλο και βρέθηκε να είναι μικρότερος από, μεγαλύτερος από, ή ίσος με άλλο αριθμό. Το βήμα από ρητούς σε πραγματικούς είναι μια σημαντική επέκταση. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο δημοφιλείς τρόποι για να επιτευχθεί αυτό το βήμα, και οι δύο δημοσιευμένοι το 1872: Dedekind cut s\ και ακολουθία Cauchy. Αποδείξεις ότι 0.999 ... = 1 που χρησιμοποιούν άμεσα αυτές τις κατασκευές δεν βρίσκονται στα σχολικά βιβλία για την πραγματική ανάλυση, όπου η σύγχρονη τάση για τις τελευταίες δεκαετίες ήταν να χρησιμοποιήθει μια αξιωματική ανάλυση. Ακόμα και όταν μια κατασκευή προσφέρεται, συνήθως εφαρμόζεται προς απόδειξη αξιωμάτων των πραγματικών αριθμών, τα οποία υποστηρίζουν στη συνέχεια τις παραπάνω αποδείξεις. Ωστόσο, αρκετοί συγγραφείς εκφράζουν την ιδέα ότι, ξεκινώντας με μια κατασκευή είναι πιο λογικά σκόπιμο, και οι αποδείξεις που προκύπτουν είναι πιο ολοκληρωμένες. Κατά την προσέγγιση της τομής Ντέντεκιντ , κάθε πραγματικός αριθμόςΧ ορίζεται ως άπειρο σύνολο του συνόλου των ρητών αριθμών λιγότερο απόΧ. Συγκεκριμένα, ο πραγματικός αριθμός 1 είναι το σύνολο όλων των ρητών αριθμών που είναι μικρότεροι από 1. Κάθε θετική δεκαδική επέκταση καθορίζει εύκολα ένα Dedekind cut:. Το σύνολο των ρητών αριθμών που είναι μικρότεροι από κάποιο στάδιο της επέκτασης. Έτσι, ο πραγματικός αριθμός 0.999 ... είναι το σύνολο των ρητών αριθμών r τέτοιοι ώστε r<0, orr<0.9, orr<0.99, orr είναι μικρότεροι από κάποιον άλλο αριθμό του εντύπου 1 − ( 1 10 ) n {\displaystyle {\begin{aligned}1-\left({\tfrac {1}{10}}\right)^{n}\end{aligned}}} Κάθε στοιχείο των 0.999 ... είναι μικρότερο από 1, έτσι ώστε να είναι ένα στοιχείο του πραγματικού αριθμού 1. Αντιστρόφως, ένα στοιχείο 1 είναι ένας ρητός αριθμός a b < 1 , {\displaystyle {\begin{aligned}{\tfrac {a}{b}}<1\end{aligned}},} η οποία συνεπάγεται a b < 1 − ( 1 10 ) b . {\displaystyle {\begin{aligned}{\tfrac {a}{b}}<1-\left({\tfrac {1}{10}}\right)^{b}\end{aligned}}.} Από το 0.999 ... 1 και περιέχουν τους ίδιους ρητούς αριθμούς, είναι το ίδιο σύνολο: 0.999 ... = 1. Ο ορισμός των πραγματικών αριθμών ως Dedekind Cut εκδόθηκε για πρώτη φορά από την Richard Dedekind το 1872. Η παραπάνω προσέγγιση για την ανάθεση πραγματικού αριθμού σε κάθε δεκαδικό επέκτασης οφείλεται σε ένα χαρτί expository τίτλου "Is 0,999 ... = 1;" από τον Fred Richman στο Μαθηματικά Magazine, το οποίο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς συλλογικών μαθηματικών, ιδιαίτερα στο κατώτερο / ανώτερο επίπεδο, και τους μαθητές τους. Ο Richman σημειώνει ότι η λήψη Dedekind Cut σε οποιοδήποτε πυκνό υποσύνολο των ρητών αριθμών παράγει τα ίδια αποτελέσματα. Ειδικότερα, χρησιμοποιεί δεκαδικό κλάσμα , για τα οποία η απόδειξη είναι πιο άμεση. Σημειώνει, επίσης, ότι συνήθως οι ορισμοί επιτρέπουν το {X: x <1} να είναι μια περικοπή, αλλά όχι το {x: x ≤ 1}. (Ή το αντίστροφο) "Γιατί αυτο;" Ακριβώς για να αποκλείσει την ύπαρξη διακριτών αριθμών 0.9 * και 1 [...] Έτσι, βλέπουμε ότι στον παραδοσιακό ορισμό των πραγματικών αριθμών, η εξίσωση 0.9 * = 1 είναι χτισμένη στο ξεκίνημα. Μια περαιτέρω τροποποίηση της διαδικασίας οδηγεί σε μια διαφορετική δομή όπου τα δύο δεν είναι ίσα. Παρά το γεγονός ότι είναι συνεπείς, πολλοί από τους κοινούς κανόνες των δεκαδικών αριθμητικών δεν ισχύουν πλέον, για παράδειγμα, το κλάσμα 1/3 δεν έχει εκπροσώπηση. Βλέπε "Εναλλακτικά συστήματα αριθμός" παρακάτω. Μια άλλη προσέγγιση είναι να ορίσουμε ένα πραγματικό αριθμό με 'το όριο της ακολουθίας Cauchy ρητών αριθμών ». Η κατασκευή των πραγματικών αριθμών χρησιμοποιεί τη διάταξη των ρητών λιγότερο άμεσα. Πρώτον, η απόσταση μεταξύ των x και y ορίζεται ως η απόλυτη τιμή |x − y|, όπου η απόλυτη τιμή | z | ορίζεται ως το μέγιστο των Ζ και − Ζ, συνεπώς ποτέ αρνητική. Στη συνέχεια, οι πραγματικοί ορίζεται να είναι οι ακολουθίες των ρητών που έχουν την ιδιότητα των ακολουθιών Cauchy χρησιμοποιώντας αυτή την απόσταση.Δηλαδή, στην ακολουθία (x0, x1, x2, ...), μια χαρτογράφηση από φυσικούς αριθμούς σε ρητούς, για κάθε θετικό δ υπάρχει ένα Ν τέτοιο ώστε |xm − xn| ≤ δ για κάθε m, n > Ν. (Η απόσταση μεταξύ των όρων γίνεται μικρότερη από οποιαδήποτε θετικό αριθμό.)Αν (xn) και (yn) είναι δύο ακολουθείες Cauchy ,τότε αυτές ορίζονται στο είναι ίση με πραγματικούς αριθμούς, αν η ακολουθία (xn − yn) έχει όριο το 0. Η αποκοπή του δεκαδικού αριθμού b0.b1b2b3... παράγει μια ακολουθία ρητών που είναι Cauchy, αυτό χρησιμοποιείται για να καθορίσει την πραγματική αξία του αριθμού. Έτσι, στόχος αυτής της διαδικασίας είναι να δείξουμε ότι η ακολουθία ( 1 − 0 , 1 − 9 10 , 1 − 99 100 , … ) = ( 1 , 1 10 , 1 100 , … ) {\displaystyle \left(1-0,1-{9 \over 10},1-{99 \over 100},\dots \right)=\left(1,{1 \over 10},{1 \over 100},\dots \right)} έχει όριο το 0.Λαμβάνοντας υπόψη την nστη διάρκεια της ακολουθίας, για n=0,1,2,..., επομένως, πρέπει να αποδειχθεί ότι lim n → ∞ 1 10 n = 0. {\displaystyle \lim _{n\rightarrow \infty }{\frac {1}{10^{n}}}=0.} Το όριο αυτό είναι απλό, μια πιθανή απόδειξη είναι ότι για ε = a/b > 0 μπορεί κανείς να πάρει N = b στον ορισμό του όριο μίας ακολουθίας. Έτσι και πάλι 0.999... = 1. Ο ορισμός των πραγματικών αριθμών, όπως ακολουθίες Cauchy εκδόθηκε για πρώτη φορά ξεχωριστά από τον Eduard Heine και τον Georg Cantor, το 1872. Η παραπάνω προσέγγιση στις δεκαδικές επεκτάσεις, συμπεριλαμβανομένης της απόδειξης ότι 0.999 ... = 1, ακολουθεί στενά το βιβλίο των κλασικών μαθηματικών "Μια σύγχρονη ερμηνεία" έργο των Griffiths και Hilton. Το βιβλίο είναι γραμμένο ειδικά για να προσφέρει μια δεύτερη ματιά σε γνωστές έννοιες σε ένα σύγχρονο πρίσμα. Το αποτέλεσμα ότι 0.999 ... = 1 γενικεύεται εύκολα με δύο τρόπους. Πρώτον, κάθε μη μηδενικό αριθμό με πεπερασμένο δεκαδικό συμβολισμό (ισοδύναμα, ατελείωτα 0 πίσω) έχει ένα αντίστοιχο με καταληκτικά 9. Για παράδειγμα, ο 0,24999 ... ισούται με 0,25. Οι αριθμοί αυτοί είναι ακριβώς τα δεκαδικά κλάσματα, και είναι πυκνή.Δεύτερον, ένα παρόμοιο θεώρημα ισχύει σε κάθε ρίζα ή βάσης. Για παράδειγμα, στη βάση 2, (το δυαδικό σύστημα αρίθμησης) 0.111 ... ισούται με 1, και στη βάση 3 (το τριαδικό σύστημα αρίθμησης) 0.222 ... ισούται με 1. Τα διδακτικά βιβλία της πραγματικής ανάλυσης είναι πιθανό να παραλείψουν το παράδειγμα των 0.999 ... και παρουσιάζουν μία ή δύο από αυτές τις γενικεύσεις από την αρχή.Εναλλακτικές αναπαραστάσεις για το 1 εμφανίζονται ακόμα και σε μη ακέραιες βάσεις. Για παράδειγμα, στο λόγος χρυσής βάσης, οι δύο τυπικές αναπαραστάσεις είναι 1.000 ... και 0.101010 ..., και υπάρχουν απείρως πολλά περισσότερες παραστάσεις που περιλαμβάνουν γειτονικά 1. Γενικώς, το σχεδόν όλων q μεταξύ 1 και 2, υπάρχουν αμέτρητες βάσης q επεκτάσεις του 1. Από την άλλη πλευρά, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά μη αριθμήσιμα q (συμπεριλαμβανομένων όλων των φυσικών αριθμών μεγαλύτερο από 1) για τις οποίες υπάρχει μόνο μία βάση q επέκταση των 1, εκτός από το ασήμαντο 1.000 .... Το αποτέλεσμα ήταν το πρώτο που λαμβάνεται από τον Paul Erdős, τον Miklos Horváth και τον István Joó γύρω στο 1990. Το 1998 ο Vilmos Komornik και η Paola Loreti καθορίζουν μια μικρότερη τέτοια βάση, την Komornik-Loreti σταθερά q = 1,787231650 .... Σε αυτή τη βάση, 1 = 0.11010011001011010010110011010011 ...Τα ψηφία δίνονται από την Thue-Morse ακολουθία, η οποία δεν επαναλαμβάνεται.Μια πιο εκτεταμένη γενίκευση μη τυποποιημένων θέσεων αριθμητικών συστημάτων. Έχουν πάρα πολλές παραστάσεις, και κατά κάποιο τρόπο οι δυσκολίες είναι μεγαλύτερες. Για παράδειγμα: Στο ισορροπημένο τριαδικό σύστημα, 1/2 = 0.111... = 1.111.... Στο αντίστροφο παραγοντικό σύστημα αρίθμησης (χρήση βάσεων 2,3,4, ... για τις θέσεις μετά την υποδιαστολή), 1 = 1.000 ... = 0,1234 .... Το ότι όλα αυτά τα διαφορετικά αριθμητικά συστήματα πάσχουν από πολλαπλές αναπαραστάσεις για ορισμένους πραγματικούς αριθμούς μπορεί να αποδοθεί σε μια θεμελιώδη διαφορά μεταξύ των πραγματικών αριθμών, ως διατεταγμένο σύνολο και συλλογές άπειρες σειρές των συμβόλων, διέταξε λεξικογραφικά. Πράγματι, οι ακόλουθες δύο ιδιότητες εκφράζουν τη δυσκολία: Αν ένα διάστημα του πραγματικού αριθμού s είναι διαμέριση σε δύο μη κενά τμήματα L,R , έτσι ώστε κάθε στοιχείο της L είναι (απολύτως) μικρότερο από κάθε στοιχείο του R, τότε είτε L περιέχει ένα μεγαλύτερο στοιχείο ή R περιέχει ένα μικρότερο στοιχείο, αλλά όχι δύο. Η συλλογή του άπειρου εγχόρδων s συμβόλων που λαμβάνονται από κάθε πεπερασμένο «αλφάβητο», λεξικογραφικά διατεταγμένη, μπορεί να χωριστεί σε δύο μη κενά τμήματα L,R , έτσι ώστε κάθε στοιχείο του L να είναι μικρότερο από κάθε στοιχείο του R, ενώ L περιέχει ένα μεγαλύτερο στοιχείο και R περιέχει ένα μικρότερο στοιχείο. Πράγματι, αρκεί να λάβει δύο πεπερασμένο πρόθεμα (αρχική substrings) p1,p2 των στοιχείων από τη συλλογή, όπως ότι διαφέρουν μόνο στο τελικό τους σύμβολο, για το οποίο σύμβολο έχουν διαδοχικές τιμές, και να λάβει για L το σύνολο όλων των χορδών στη συλλογή του οποίου το αντίστοιχο πρόθεμα είναι p1, και για R το υπόλοιπο, οι χορδές στη συλλογή του οποίου είναι τουλάχιστον p2. Στη συνέχεια,L έχει ένα μεγαλύτερο στοιχείο, ξεκινώντας μεp1 και επιλέγοντας το μεγαλύτερο διαθέσιμο σύμβολο σε όλες τις παρακάτω θέσεις, ενώR έχει ένα μικρότερο στοιχείο που λαμβάνεται ακολουθώντας p2 από το μικρότερο σύμβολο σε όλες τις θέσεις.Το πρώτο σημείο προκύπτει από τις βασικές ιδιότητες των πραγματικών αριθμών: L έχει μια supremum και τοR έχει μια infimum, τα οποία είναι εύκολα φαίνεται να είναι ίσα. ένα πραγματικός αριθμός βρίσκεται είτε στο R ή L, αλλά όχι και στα δύο καθώς τα L και R υποτίθεται ότι είναι ασυνεχές. Το δεύτερο σημείο γενικεύει την 0.999.../1.000 ... ζεύγος που λαμβάνεται για p1="0",p2="1". Στην πραγματικότητα, το ένα δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί το ίδιο αλφάβητο για όλες τις θέσεις (έτσι ώστε, για παράδειγμα, μικτή radix συστήματα μπορούν να περιλαμβάνονται) ή να εξετάσει την πλήρη συλλογή των πιθανών χορδών. Το μόνο σημαντικό σημείο είναι ότι σε κάθε θέση ένα πεπερασμένο συμβόλων (τα οποία μπορεί ακόμη και να εξαρτώνται από τα προηγούμενα σύμβολα) μπορεί να επιλεγεί από (αυτό είναι απαραίτητο για να διασφαλιστεί η μέγιστη και ελάχιστη επιλογή), και ότι κάνοντας μια έγκυρη επιλογή για κάθε θέση που θα πρέπει να οδηγήσει σε μια έγκυρη άπειρη χορδή (έτσι ένα δεν πρέπει να επιτρέψει "9" σε κάθε θέση, ενώ απαγορεύουν μια άπειρη διαδοχή "9"). Βάσει των υποθέσεων αυτών, το ανωτέρω επιχείρημα δείχνει ότι ο Για τη διατήρηση χάρτης από τη συλλογή των χορδών σε ένα διάστημα των πραγματικών αριθμών δεν μπορεί να είναι μια bijection: είτε ορισμένοι αριθμοί δεν αντιστοιχούν σε οποιαδήποτε σειρά, ή ορισμένες από αυτές αντιστοιχούν σε περισσότερες από μία χορδή. Ο Marko Petkovšek έχει αποδειχθεί ότι για κάθε θέση σύστημα που ονομάζει όλους τους πραγματικούς αριθμούς, το σύνολο των πραγματικών με πολλαπλές αναπαραστάσεις είναι πάντα πυκνό. Χρησιμοποιεί την απόδειξη "μια διδακτική άσκηση στο δημοτικό σημείο που τοπολογία",που Περιλαμβάνει την προβολή σύνολων της θέσης αξίες με τη χώρου Stone και την παρατήρηση ότι οι πραγματικές αντιπροσωπείες τους δίνονται από συνεχείς συναρτήσεις Κατά την προσέγγιση της τομής Ντέντεκιντ , κάθε πραγματικός αριθμόςΧ ορίζεται ως άπειρο σύνολο του συνόλου των ρητών αριθμών λιγότερο απόΧ. Συγκεκριμένα, ο πραγματικός αριθμός 1 είναι το σύνολο όλων των ρητών αριθμών που είναι μικρότεροι από 1. Κάθε θετική δεκαδική επέκταση καθορίζει εύκολα ένα Dedekind cut:. Το σύνολο των ρητών αριθμών που είναι μικρότεροι από κάποιο στάδιο της επέκτασης. Έτσι, ο πραγματικός αριθμός 0.999 ... είναι το σύνολο των ρητών αριθμών r τέτοιοι ώστε r<0, orr<0.9, orr<0.99, orr είναι μικρότεροι από κάποιον άλλο αριθμό του εντύπου 1 − ( 1 10 ) n {\displaystyle {\begin{aligned}1-\left({\tfrac {1}{10}}\right)^{n}\end{aligned}}} Κάθε στοιχείο των 0.999 ... είναι μικρότερο από 1, έτσι ώστε να είναι ένα στοιχείο του πραγματικού αριθμού 1. Αντιστρόφως, ένα στοιχείο 1 είναι ένας ρητός αριθμός a b < 1 , {\displaystyle {\begin{aligned}{\tfrac {a}{b}}<1\end{aligned}},} η οποία συνεπάγεται a b < 1 − ( 1 10 ) b . {\displaystyle {\begin{aligned}{\tfrac {a}{b}}<1-\left({\tfrac {1}{10}}\right)^{b}\end{aligned}}.} Από το 0.999 ... 1 και περιέχουν τους ίδιους ρητούς αριθμούς, είναι το ίδιο σύνολο: 0.999 ... = 1. Ο ορισμός των πραγματικών αριθμών ως Dedekind Cut εκδόθηκε για πρώτη φορά από την Richard Dedekind το 1872. Η παραπάνω προσέγγιση για την ανάθεση πραγματικού αριθμού σε κάθε δεκαδικό επέκτασης οφείλεται σε ένα χαρτί expository τίτλου "Is 0,999 ... = 1;" από τον Fred Richman στο Μαθηματικά Magazine, το οποίο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς συλλογικών μαθηματικών, ιδιαίτερα στο κατώτερο / ανώτερο επίπεδο, και τους μαθητές τους. Ο Richman σημειώνει ότι η λήψη Dedekind Cut σε οποιοδήποτε πυκνό υποσύνολο των ρητών αριθμών παράγει τα ίδια αποτελέσματα. Ειδικότερα, χρησιμοποιεί δεκαδικό κλάσμα , για τα οποία η απόδειξη είναι πιο άμεση. Σημειώνει, επίσης, ότι συνήθως οι ορισμοί επιτρέπουν το {X: x <1} να είναι μια περικοπή, αλλά όχι το {x: x ≤ 1}. (Ή το αντίστροφο) "Γιατί αυτο;" Ακριβώς για να αποκλείσει την ύπαρξη διακριτών αριθμών 0.9 * και 1 [...] Έτσι, βλέπουμε ότι στον παραδοσιακό ορισμό των πραγματικών αριθμών, η εξίσωση 0.9 * = 1 είναι χτισμένη στο ξεκίνημα. Μια περαιτέρω τροποποίηση της διαδικασίας οδηγεί σε μια διαφορετική δομή όπου τα δύο δεν είναι ίσα. Παρά το γεγονός ότι είναι συνεπείς, πολλοί από τους κοινούς κανόνες των δεκαδικών αριθμητικών δεν ισχύουν πλέον, για παράδειγμα, το κλάσμα 1/3 δεν έχει εκπροσώπηση. Βλέπε "Εναλλακτικά συστήματα αριθμός" παρακάτω. Μια άλλη προσέγγιση είναι να ορίσουμε ένα πραγματικό αριθμό με 'το όριο της ακολουθίας Cauchy ρητών αριθμών ». Η κατασκευή των πραγματικών αριθμών χρησιμοποιεί τη διάταξη των ρητών λιγότερο άμεσα. Πρώτον, η απόσταση μεταξύ των x και y ορίζεται ως η απόλυτη τιμή |x − y|, όπου η απόλυτη τιμή | z | ορίζεται ως το μέγιστο των Ζ και − Ζ, συνεπώς ποτέ αρνητική. Στη συνέχεια, οι πραγματικοί ορίζεται να είναι οι ακολουθίες των ρητών που έχουν την ιδιότητα των ακολουθιών Cauchy χρησιμοποιώντας αυτή την απόσταση.Δηλαδή, στην ακολουθία (x0, x1, x2, ...), μια χαρτογράφηση από φυσικούς αριθμούς σε ρητούς, για κάθε θετικό δ υπάρχει ένα Ν τέτοιο ώστε |xm − xn| ≤ δ για κάθε m, n > Ν. (Η απόσταση μεταξύ των όρων γίνεται μικρότερη από οποιαδήποτε θετικό αριθμό.)Αν (xn) και (yn) είναι δύο ακολουθείες Cauchy ,τότε αυτές ορίζονται στο είναι ίση με πραγματικούς αριθμούς, αν η ακολουθία (xn − yn) έχει όριο το 0. Η αποκοπή του δεκαδικού αριθμού b0.b1b2b3... παράγει μια ακολουθία ρητών που είναι Cauchy, αυτό χρησιμοποιείται για να καθορίσει την πραγματική αξία του αριθμού. Έτσι, στόχος αυτής της διαδικασίας είναι να δείξουμε ότι η ακολουθία ( 1 − 0 , 1 − 9 10 , 1 − 99 100 , … ) = ( 1 , 1 10 , 1 100 , … ) {\displaystyle \left(1-0,1-{9 \over 10},1-{99 \over 100},\dots \right)=\left(1,{1 \over 10},{1 \over 100},\dots \right)} έχει όριο το 0.Λαμβάνοντας υπόψη την nστη διάρκεια της ακολουθίας, για n=0,1,2,..., επομένως, πρέπει να αποδειχθεί ότι lim n → ∞ 1 10 n = 0. {\displaystyle \lim _{n\rightarrow \infty }{\frac {1}{10^{n}}}=0.} Το όριο αυτό είναι απλό, μια πιθανή απόδειξη είναι ότι για ε = a/b > 0 μπορεί κανείς να πάρει N = b στον ορισμό του όριο μίας ακολουθίας. Έτσι και πάλι 0.999... = 1. Ο ορισμός των πραγματικών αριθμών, όπως ακολουθίες Cauchy εκδόθηκε για πρώτη φορά ξεχωριστά από τον Eduard Heine και τον Georg Cantor, το 1872. Η παραπάνω προσέγγιση στις δεκαδικές επεκτάσεις, συμπεριλαμβανομένης της απόδειξης ότι 0.999 ... = 1, ακολουθεί στενά το βιβλίο των κλασικών μαθηματικών "Μια σύγχρονη ερμηνεία" έργο των Griffiths και Hilton. Το βιβλίο είναι γραμμένο ειδικά για να προσφέρει μια δεύτερη ματιά σε γνωστές έννοιες σε ένα σύγχρονο πρίσμα. Μία εφαρμογή του 0.999 ... ως μια αναπαράσταση του 1 εμφανίζεται στη στοιχειώδη θεωρία αριθμων. Το 1802, ο H. Goodwin δημοσίευσε μια παρατήρηση για την εμφάνιση του ψηφιου 9 στις επαναλαμβανόμενες δεκαδικές αναπαραστάσεις των κλασμάτων των οποίων οι παρονομαστές είναι ορισμένα πρώτων αριθμών. Παραδείγματα περιλαμβάνουν: 1/7 = 0.142857142857 ... και 142 + 857 = 999. 1/73 = 0.0136986301369863 ... και 0136 + 9863 = 9999. Ο Ε. Midy απεδειξε ένα γενικό αποτέλεσμα για τετοια κλασματα, που σήμερα ονομάζεται θεώρημα του Midy, το 1836. Η δημοσίευση ήταν ασαφής, και δεν είναι σαφές αν η απόδειξη του εμπλέκεται άμεσα με το 0.999 ..., αλλά τουλάχιστον μία σύγχρονη απόδειξη του WG Leavitt το κάνει. Εάν μπορεί να αποδειχθεί ότι ένα δεκαδικό ψηφίο με τη μορφή 0.b1b2b3 ... είναι ένας θετικός ακέραιος, τότε θα πρέπει να είναι ο 0,999 ..., η οποία είναι η πηγή του 9 στο θεώρημα. Έρευνες σε αυτή την κατεύθυνση μπορουν να παρακινήσουν τετοιες έννοιες όπως αυτη του μεγιστου κοινού διαιρέτη, modular αριθμητική, Fermat primes, σειρες από στοιχεία της ομάδας, και τετραγωνική αμοιβαιότητα.Επιστρέφοντας στην πραγματική ανάλυση, η βάση-3 αναλογα 0.222 ... = 1 διαδραματίζει καίριο ρόλο σε ένα χαρακτηρισμό ενός από τα απλούστερα fractals, τα μεσαία τρίτα Cantor: Ένα σημείο στο διάστημα μονάδας έγκειται στο σύνολο Cantor, αν και μόνο αν μπορεί να αναπαρασταθεί σε τριαδικο χρησιμοποιώντας μόνο τα ψηφία 0 και 2.Το nστο ψηφίο του παρουσιάζει τη θέση του σημείου στοnστο στάδιο της κατασκευής. Για παράδειγμα, το σημείο 2/3 είναι δεδομένη η συνηθισμένη αναπαράσταση των 0,2 ή 0,2000 ..., δεδομένου ότι βρίσκεται στα δεξιά της πρώτης διαγραφής και στα αριστερα καθε επομενης διαγραφης. Το σημείο 1/3 παριστάνεται όχι ως 0.1 αλλά ως 0,0222 ..., δεδομένου ότι βρίσκεται στα αριστερά της πρώτης διαγραφής και στα δεξιά της κάθε διαγραφής στη συνέχεια.Η επανάληψη των 9 επίσης εμφανιζεται σαν ένα ακόμη από τα έργα του Georg Cantor. Θα πρέπει να ληφθούν υπόψη για να κατασκευάσει μια έγκυρη απόδειξη, εφαρμόζοντας το διαγώνιο επιχείρημα του , του 1891 σε δεκαδικες επεκτάσεις, και της μη μετρισημοτητας του διαστήματος της μονάδας. Μια τέτοια απόδειξη θα πρέπει να είναι σε θέση να δηλώσει ορισμένα ζεύγη των πραγματικών αριθμών να είναι διαφορετικα με βάση τις δεκαδικες επεκτάσεις τους, έτσι κάποιες πρέπει να αποφεύγονται, όπως ζεύγη 0,2 και 0,1999 ... Μια απλή μέθοδος αντιπροσωπεύει όλους τους αριθμούς με ατερμωνες επεκτάσεις. η αντίθετη μέθοδος καταργει την επανάληψη του 9 . Μια παραλλαγή που μπορεί να είναι πιο κοντά στο αρχικό επιχείρημα του Cantor στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί βάση το 2, και μετατρεποντας σε βάσης-3 επεκτάσεις σε βάση-2, μπορεί ακομη κανείς να αποδείξει την μη-μετρησιμοτητα του συνόλου Cantor. Οι φοιτητές των μαθηματικών συχνά απορρίπτουν την ισότητα των 0.999 ... και 1, για λόγους που πηγάζουν από βαθιές ανησυχίες όσον αφορά την έννοια όριο και τις διαφωνίες σχετικά με τη φύση των απειροελάχιστων. Υπάρχουν πολλοί κοινοί παράγοντες που συμβάλλουν στη σύγχυση: Οι μαθητές είναι συχνά «διανοητικά δεσμευμένοι στην ιδέα ότι ένας αριθμός μπορεί να αναπαρασταθεί με ένα και μονάδικο τρόπο ως δεκαδικός." Βλέποντας δύο προδήλως διαφορετικά δεκαδικά ψηφία που αντιπροσωπεύουν τον ίδιο αριθμό φαίνεται να είναι ένα παράδοξο, το οποίο ενισχύεται από την εμφάνιση του φαινομενικά καλώς εννοούμενου αριθμού 1 Μερικοί μαθητές ερμηνεύουν τον "0.999 ..." (ή παρόμοια μορφή) ως μια μεγάλη, αλλά πεπερασμένη σειρά από 9, ενδεχομένως με ένα μεταβλητό, απροσδιόριστο μήκος. Εάν δέχονται μια άπειρη σειρά από εννιάρια, μπορούν να αναμένουν ακόμα ένα τελευταίο 9 "στο άπειρο». Η διαισθητική και διφορούμενη διδασκαλία οδηγεί τους μαθητές να σκεφτούν το όριο μιας ακολουθίας ως ένα είδος άπειρης διαδικασίας και όχι μια σταθερή αξία, δεδομένου ότι μια ακολουθία δεν χρειάζεται να φθάσει το όριο της. Όταν οι μαθητές δέχονται τη διαφορά ανάμεσα σε μια ακολουθία αριθμών και το όριό της, θα μπορούν να διαβάζουν "0.999 ..." υπό την έννοια της αλληλουχίας και όχι του ορίου της.Οι ιδέες αυτές λανθασμένα βρίσκονται στο πλαίσιο του προτύπου πραγματικών αριθμών, αν και μερικές μπορεί να ισχύουν σε άλλα συστήματα αριθμών είτε επειδή εφευρέθηκαν για τη γενική μαθηματική χρησιμότητά τους ή ως διδακτικό αντιπαράδειγμα s για την καλύτερη κατανόηση του 0.999 ... Πολλές από αυτές τις εξηγήσεις βρέθηκαν από τον David Tall, ο οποίος έχει μελετήσει τα χαρακτηριστικά της διδασκαλίας και της γνωστικής λειτουργίας που τον είχαν οδήγησει εκει από κάποιες παρεξηγήσεις που είχαν προκυψει από τους φοιτητές του. Παίρνοντας συνέντευξη από τους μαθητές του για να καθορίσει γιατί η συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε αρχικά την ισότητα, διαπίστωσε ότι «οι μαθητές συνέχισαν να αντιλαμβανονται το 0,999 ... ως μια ακολουθία αριθμών όλο και πιο κοντά στο 1 και όχι ως μια σταθερή αξία, διότι « δεν έχει καθοριστει πόσες θέσεις υπάρχουν »ή« είναι το κατά το δυνατόν πλησιέστερο δεκαδικό κάτω του 1 ».Από τις στοιχειώδεις αποδείξεις, πολλαπλασιάζοντας το 0.333 ... =1/3 με 3 φαίνεται να είναι μια επιτυχημένη στρατηγική για να πείσει τους μαθητές που αμφιβαλλουν ότι το 0.999 ... = 1. Παρόλα αυτά, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τη σύγκρουση μεταξύ της πίστης τους στην πρώτη εξίσωση και τη δυσπιστίας τους για τη δεύτερη, κάποιοι μαθητές είτε αρχίζουν να αμφισβητουν την πρώτη εξίσωση ή απλά μπερδευονται. Καμια από τις πιο εξελιγμένες ,ακομη , μεθόδους δεν είναι αλάνθαστη: φοιτητές που είναι πλήρως ικανοι για την εφαρμογή αυστηρών ορισμών μπορεί ακόμα να εκπλαγουν στην οψη των αποτέλεσματων σε προχωρημένα μαθηματικά, συμπεριλαμβανομένων του 0.999 .... Για παράδειγμα, ένας μαθητής της πραγματικης ανάλυσης ήταν σε θέση να αποδείξει ότι ο 0.333 ... = 1 /3 χρησιμοποιώντας τον supremum ορισμό, αλλά επέμεινε στη συνέχεια, ότι το 0.999 ... <1 βασιζόμενος στην προηγούμενη κατανόηση του για την διχοτόμηση. Άλλοι εξακολουθούν να είναι σε θέση να αποδείξουν ότι 1/3= 0,333 ..., αλλά, μετά προκειμενου να μην βρεθούν αντιμέτωποι με την [κλασματική απόδειξη, επιμένουν ότι η «λογική» αντικαθιστά τους μαθηματικούς υπολογισμούς. Ο Joseph Mazur αφηγείται την ιστορία ενός κατά τα άλλα λαμπρου του φοιτητή λογισμού που "αμφισβήτησε σχεδόν ό,τι είπα στην τάξη, αλλά ποτέ δεν αμφισβήτησε τον υπολογιστή του," και ο οποίος πίστευε ότι εννέα ψηφία είναι το μόνο που χρειάζεται κανεις για τα μαθηματικά, όπως τον υπολογισμό της ρίζας του 23. Ο μαθητής παρέμεινε με τον περιοριστικο επιχείρημα ότι ο 9,99 ... = 10, αποκαλώντας το «αγριοφάνταστη άπειρη αναπαραγωγικη διαδικασία».Ως μέρος της APOS Ed Dubinsky θεωρίας της μαθηματικής εκπαίδευσης, ο ίδιος και οι συνεργάτες του (2005) προτείνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι συλλάβουν το 0,999 ... ως ένα πεπερασμένο, αορίστου μηκους με μια απείρως μικρή απόσταση από το 1 "δεν έχουν κατασκευάσει ακόμη μια πλήρη αντίληψη της διαδικασίας των άπειρων δεκαδικών». Άλλοι φοιτητές οι οποίοι έχουν πλήρη αντίληψη της διαδικασίας του 0.999 ... μπορεί να μην είναι ακόμη σε θέση να "ενσωματώσουν" αυτή τη διαδικασία στην " αντικειμενική αντίληψη", όπως η αντικειμενική αντίληψη που έχουν του 1, και έτσι βλέπουν την διαδικασία 0.999 ... και το αντικείμενο 1, ως ασυμβίβαστα. Ο Dubinsky et al. επίσης, συνδέει αυτή τη διανοητική ικανότητα της ενθυλάκωσης να βλέπουν το 1/3 ως μια σειρά από μόνη της και να ασχολείται με το σύνολο των φυσικών αριθμών σαν ένα σύνολο. Με την άνοδο του Διαδικτύου, οι συζητήσεις για το 0.999 ... έχουν ξεφύγει από την τάξη και είναι κοινός τόπος για τις ομάδες συζητήσεων καιτους πίνακες μηνυμάτων, συμπεριλαμβανομένων πολλών που έχουν ονομαστικά λίγο να κάνουν με τα μαθηματικά. Στο newsgroup sci.math, διαφωνώντας για τον 0.999 ... έχει περιγράφεται ως ένα "δημοφιλές άθλημα", και είναι ένα από τα ερωτήματα που απαντά στο FAQ. Το FAQ ισα που καλύπτει το 1/3, το πολλαπλασιασμό με 10, και τα όρια, και επίσης παραπέμπει σε ακολουθίες Cauchy. Μια έκδοση του 2003 της στηλης γενικου ενδιαφέροντος της εφημερίδας The Straight Dope εξετάζει το 0.999 ... μέσω του 1/3 και τών ορίων, λέγοντας πραγματα που δεν είναι ορθά, Το κάτω πρωτευόντων σε μας διατηρείτε ακόμα, λέγοντας: .999 ~ δεν αντιπροσωπεύει πραγματικά μια σειρά, στη συνέχεια, αλλά μια διαδικασία. Για να βρείτε έναν αριθμό πρέπει να σταματήσει η διαδικασία, στο σημείο στο οποίο ο .999 ~ = 1 τα πράγματα δεν συμβαινουν .Επομενως είναι ανοησίεςΔύο αποδείξεις προσφέρονται στη συνέχεια, με βάση τα όρια και τον πολλαπλασιασμό με 10. 0.999 ... εμφανιζεται επισης και στη μαθηματική λαογραφία, συγκεκριμένα στα ανέκδοτα που ακολουθούν: Ε: Πόσοι μαθηματικοί χρειάζονται για να βιδώσουν μια λάμπα; Α:0.9999999 Παρά το γεγονός ότι οι πραγματικοί αριθμοί αποτελούν ένα εξαιρετικά χρήσιμο σύστημα αριθμών, η απόφαση να ερμηνευτεί η ένδειξη «0,999 ..." με την ονοματοδοσία του πραγματικού αριθμού είναι τελικά μια σύμβαση, και ο Timothy Gowers υποστηρίζει στα Μαθηματικά οτι: μια πολύ σύντομη εισαγωγή ότι η προκύπτουσα ταυτότητα 0.999 ... = 1 είναι επίσης μια σύμβαση : Ωστόσο, δεν είναι σε καμία περίπτωση μια αυθαίρετη σύμβαση, διότι δεν θεσπίστηκε ώστε να αναγκάζει ούτε να εφεύρει παράξενα νέα αντικείμενα ή να εγκαταλείψει κάποιους από τους γνωστους κανόνες της αριθμητικής. Κάποιος μπορεί να καθορίσει και άλλα αριθμητικά συστήματα που χρησιμοποιούν διαφορετικούς κανόνες ή νέα αντικείμενα΄ σε μερικά τέτοια συστήματα αριθμών, οι παραπάνω αποδείξεις θα πρέπει να ερμηνευθούν εκ νέου και θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει ότι, σε ένα δεδομένο σύστημα αριθμών, το 0.999 ... και το 1, μπορεί να μην είναι ταυτόσημα. Ωστόσο, πολλά συστήματα αριθμών είναι προέκταση της, και όχι από ανεξάρτητες εναλλακτικές λύσεις προς το σύνολο των πραγματικών αριθμών, έτσι ώστε το 0.999 ... = 1 εξακολουθεί να ισχύει. Ακόμη και σε τέτοια συστήματα αριθμών, όμως, αξίζει τον κόπο να εξετάσει κανεις εναλλακτικά αριθμητικά συστήματα, όχι μόνο για το πώς ο 0,999 ... συμπεριφέρεται (αν, πράγματι, ένας αριθμός που εκφράζεται ως "0.999 ..." είναι τόσο ουσιαστικος και ξεκάθαρος), αλλά επίσης και για τη συμπεριφορά των σχετικών φαινομένων. Εάν τέτοια φαινόμενα διαφέρουν από εκείνα στο πραγματικό σύστημα αριθμών, τότε τουλάχιστον μία από τις υποθέσεις που είναι ενσωματωμένη στο σύστημα πρέπει να μην ισχύει. Μερικές αποδείξεις ότι ο 0.999 ... = 1 βασίζονται στην Αρχιμήδια ιδιοκτησία των πραγματικών αριθμών: ότι δεν υπάρχουν μη μηδενικά απειροελάχιστα. Συγκεκριμένα, η διαφορά 1 - 0,999 ... πρέπει να είναι μικρότερη από οποιοδήποτε θετικο ρητό αριθμό, έτσι πρέπει να είναι ένα απειροελάχιστο' αλλά επειδή οι πραγματικοί δεν περιέχουν μη μηδενικά απειροστά, η διαφορά είναι επομένως μηδέν, και ως εκ τούτου οι δύο τιμές είναι ίδιες. Ωστόσο, υπάρχουν μαθηματικά συνεκτικά διατεταγμένες αλγεβρικές δομές, συμπεριλαμβανομένων των διαφόρων εναλλακτικών λύσεων για τους πραγματικούς αριθμούς, τα οποία είναι μη-Αρχιμήδια. Για παράδειγμα, οι διπλοί αριθμοί περιλαμβάνουν ένα νέο απειροελάχιστο στοιχείο ε, ανάλογη προς την φανταστική μονάδα i στους μιγαδικούς αριθμούς εκτός του ότι ε2 = 0. Η δομή που προκύπτει είναι χρήσιμη στην αυτόματη διαφοροποίηση.Στους δύο αριθμούς μπορεί να δοθεί μια λεξικογραφική σειρά, στην οποία τα πολλαπλάσια του ε καθίστανται μη Αρχιμήδια στοιχεία. Ως προέκταση των πραγματικών αριθμών, στους διπλούς αριθμούς ισχυει ακόμα ότι 0.999 ... = 1. Σχετικά με αύτο, ενώ ε υπάρχει στους διπλούς αριθμούς, το ίδιο κάνει και το ε / 2, οπότε το ε δεν είναι "ο μικρότερος διπλός θετικός αριθμός," και, μάλιστα, όπως και στους πραγματικούς, δεν υφίστανται τέτοιοι αριθμοί. Ο Lightstone δείχνει πώς να συνδέσει σε κάθε αριθμό μια ακολουθία αριθμών, 0. d 1 d 2 d 3 … ; … d ∞ − 1 d ∞ d ∞ + 1 … , {\displaystyle 0.d_{1}d_{2}d_{3}\dots ;\dots d_{\infty -1}d_{\infty }d_{\infty +1}\dots ,} Αναπροσαρμόζονται από τoυς hypernatural αριθμούς. Ενώ ο ίδιος δεν συζητά άμεσα τον 0.999 ..., δείχνει τον πραγματικό αριθμό 1/3 να αντιπροσωπεύεται από 0.333 ...? ... 333 ... η οποία είναι συνέπεια της αρχή της μεταφοράς. Κατά συνέπεια, ο αριθμός 0.999 ...? ... 999 ... = 1. Με αυτόν τον τύπο δεκαδική αναπαράσταση, δεν είναι κάθε επέκταση που αντιπροσωπεύει έναν αριθμό. Ειδικότερα, "0.333 ...? ... 000 ..." και "0.999 ...? ... 000 ..." δεν ανταποκρίνονται σε οποιονδήποτε αριθμό. Ο τυπικός ορισμός του αριθμού 0.999 ... είναι το [όριο [μίας αλληλουχίας | ορίου της αλληλουχίας]] 0,9, 0,99, 0,999, ... Ένας διαφορετικός ορισμός θεωρεί ότι η κλάση ισοδυναμίας [(0,9, 0,99, 0,999, ...)] της παρόντος ακολουθίας στην κατασκευή Ultrapower, το οποίο αντιστοιχεί σε έναν αριθμό που είναι απείρως μικρότερο από 1. Γενικότερα, ο hyperreal αριθμός uΧ=0,999 ...?...999000..., με το τελευταίο ψηφίο 9 στο άπειρο hypernatural rankΧ, ικανοποιεί μια αυστηρή ανισότητα uΧ<1. Ως εκ τούτου,ο Karin Katz και ο Mikhail Katz έχουν προτείνει μια εναλλακτική ερμηνεία του «0,999 ...": 0. 999 … ⏟ H = 1 − 1 10 H . {\displaystyle {\underset {H}{0.\underbrace {999\ldots } }}\;=1\;-\;{\frac {1}{10^{H}}}.} Όλες αυτές οι ερμηνείες του "0,999 ..." είναι απείρως κοντά στο 1. Ian Stewart χαρακτηρίζει αυτή την ερμηνεία ως τον «απολύτως λογικο» τρόπο για να δικαιολογήσει αυστηρά την διαίσθηση ότι «υπάρχει ένα μικρό κομμάτι που λείπει" από 1 σε 0,999 .... Μαζί με Katz & Katz, ο Robert Ely αμφισβητεί επίσης την υπόθεση ότι οι ιδέες των μαθητών σχετικά με 0.999 ... <1 είναι λανθασμένες διαισθήσεις σχετικά με τους πραγματικούς αριθμούς, την ερμηνεία τους και όχι συνηθισμένες διαισθήσεις που θα μπορούσαν να αποδειχθούν πολύτιμες για την εκμάθηση του λογισμού.Ο Χοσέ Benardete στο βιβλίο του Infinity: Ένα δοκίμιο στη μεταφυσική υποστηρίζει ότι κάποιες φυσικές προ-μαθηματικες διαίσθησεις δεν μπορεί να εκφραστουν αν περιορίζονται σε ένα υπερβολικά περιοριστικό σύστημα αριθμων: Η ευκρίνεια της συνέχειας έχει βρεθεί-πολλές φορές-να απαιτει ότι ο τομέας των πραγματικών αριθμών να διευρυνθεί για να συμπεριλάβει απειροελάχιστα . Αυτή η διευρυμένη περιοχή μπορεί να ορισεί το πεδίο συνεχειας των αριθμών. Θα είναι πλέον προφανές ότι 0.9999 ... δεν είναι ίσο με 1, αλλά είναι απειροελάχιστα κοντα του. Νομίζω ότι το 0.9999 ... Πρέπει βέβαια να γίνει δεκτό ως αριθμός ' ... αν και όχι ως πραγματικός αριθμός Η συνδυαστική θεωρία παιγνίων παρέχει εναλλακτικους πραγματικούς, καθώς, με το άπειρο Blue-Red Hackenbush ως ένα ιδιαίτερα σημαντικό παράδειγμα. Το 1974, η Elwyn Berlekamp περιγράφει μια αλληλογραφία μεταξύ Hackenbush χορδές και δυαδικες επεκτάσεις των πραγματικών αριθμών, η οποία υποκινήθηκε από την ιδέα της συμπίεσης δεδομένων. Για παράδειγμα, η αξία των Hackenbush εγχόρδων LRRLRLRL ... είναι 0.0101012 ... = 1/3. Ωστόσο, η αξία της LRLLL ... (που αντιστοιχούν σε 0,111 ... 2) απειροελάχιστα λιγότερο από 1. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ο σουρεαλιστικός αριθμός 1/ω, όπου ω είναι η πρώτη άπειρη τακτικη' το σχετικό παιχνίδι είναι LRRRR ... ή 0.000 ... 2. Αυτό είναι στην πραγματικότητα αληθές των δυαδικών επεκτάσεων των πολλών ρητών αριθμών, όπου οι τιμές των αριθμών είναι ίσες, αλλά οι αντίστοιχες διαδρομές δυαδικόυ δέντρου είναι διαφορετικες. Για παράδειγμα, 0,10111 ... 2 = 0,11000 ... 2, τα οποία είναι και τα δύο ίσα με 3/4, αλλά η πρώτη αναπαράσταση αντιστοιχεί στο δυαδικό LRLRRR διαδρομή δέντρο ... ενώ η δεύτερη αντιστοιχεί στη διαφορετική LRRLLL διαδρομής\ .... Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο οι αποδείξεις θα μπορούσαν να υπονομευθούν αν είναι 1 - 0,999 ... απλά δεν υπάρχει, διότι η αφαίρεση δεν είναι πάντα δυνατό. Μαθηματικές δομές με μια λειτουργία προσθήκης, αλλά όχι λειτουργία αφαίρεσης περιλαμβάνουν αντιμεταθετική semigroup s, αντιμεταθετική monoid s και semiring s. Richman θεωρεί δύο τέτοια συστήματα,σχεδιασμένα έτσι ώστε 0.999 ... <1. Πρώτον,ο Richman ορίζει ένα μη αρνητικό δεκαδικό αριθμό ως μια κυριολεκτική δεκαδική επέκταση . Αυτός ορίζει τη λεξικογραφική σειρά και η λειτουργία της πρόσθεσης, σημειώνοντας ότι 0.999 ... <1 μόνο και μόνο επειδή 0 <1 στη θέση του ενός, αλλά και για οποιαδήποτε nonterminatingΧ, ένα έχει 0.999 ... + Χ = 1 + Χ. Έτσι, μία ιδιαιτερότητα των δεκαδικών αριθμών είναι ότι η προσθήκη αυτή δεν μπορεί πάντα να ακυρωθεί?Επίσης κανένας δεκαδικός αριθμός δεν αντιστοιχεί σε 1⁄3. Μετά τον ορισμό του πολλαπλασιασμού, οι δεκαδικοί αριθμοί αποτελούν ένα θετικό, εντελώς διατεταγμένο, ευμετάβλητο semiring.Κατά τη διαδικασία καθορισμού πολλαπλασιασμού,ο Richman ορίζει επίσης ένα άλλο σύστημα που ο ίδιος αποκαλεί "cut D", το οποίο είναι το σύνολο των Dedekind cut s των δεκαδικών κλασμάτων. Κανονικά ο ορισμός αυτός οδηγεί στους πραγματικούς αριθμούς, αλλά για ένα δεκαδικό κλάσμαd επιτρέπει τόσο η μείωση (- ∞, Α)όσο και το "κύριο cut" (- ∞, d]. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πραγματικοί αριθμοί είναι «ανήσυχα ζουν μαζί με" τα δεκαδικά κλάσματα. πάλι 0,999 ... <1. δεν υπάρχει καμία θετική infinitesimals στην περικοπήD», αλλά υπάρχει« ένα είδος αρνητικής απειροελαχιστοποίησης, "0-., η οποία δεν έχει δεκαδική επέκταση.Επίσης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι 0.999... = 1 + 0−, ενώ η εξίσωση "0.999...+x=1" δεν έχει καμία λύση. Όταν ρωτάμε για το 0.999 ..., αρχάριοι συχνά πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει ένα «τελικό 9," πιστεύοντας ότι 1 − 0,999 ... είναι ένας θετικός αριθμός που γράφεται ως "0.000 ... 1". Το αν έχει νόημα ή όχι είναι σαφής: η προσθήκη ενός 1 στην τελευταία 9 σε 0.999 ... θα φέρουν όλα τα 9 σε 0 και θα αφήσει ένα 1 στη πρώτη θέση. Η ιδέα αυτή αποτυγχάνει, επειδή δεν υπάρχει "τελευταίο 9" σε 0.999 .... Ωστόσο, υπάρχει ένα σύστημα που περιέχει μια άπειρη σειρά από 9 συμπεριλαμβανομένης ενός τελευταίου 9. Οι p-αδικό αριθμοί είναι ένα εναλλακτικό σύστημα ενδιαφέρον για την Θεωρία Αριθμών. Όπως και οι πραγματικοί αριθμοί, οι p-adic αριθμοί μπορoύν να κατασκευαστούν μέσω ακολουθιών Cauchy. Η κατασκευή χρησιμοποιεί ένα διαφορετικό μετρικό όπου το 0 είναι πιο κοντά στο p, και πολύ πιο κοντά στο pn, απ'ότι είναι στο 1. Οι p-adic αριθμοί αποτελούν ένα τομέα πεδίου για το πρώτο p και ένα δακτυλίου για τα άλλα p, συμπεριλαμβανομένων 10 . Έτσι η αριθμητική μπορεί να πραγματοποιηθεί στους p-αδικούς, και δεν υπάρχουν απειροστά. Στους 10 adic αριθμούς, τα ανάλογα των δεκαδικών επεκτάσεων τρέχουν προς τα αριστερά. Η 10-adic επέκταση ... 999 έχει ένα τελευταίο 9, και δεν έχει ένα πρώτο 9. Κάποιος μπορεί να προσθέσει 1 σ' αυτά, και να αφήσει πίσω του μόνο 0 μετά την εκτέλεση, μέσω: 1 + ...999 = ...000 = 0, και έτσι ...999 = −1. Μια άλλη παραγωγή χρησιμοποιεί μια γεωμετρική σειρά. Η άπειρη σειρά αποτελείται από "...999" που δεν συγκλίνουν σε πραγματικούς αριθμούς, αλλά συγκλίνουν στους 10 adics, και έτσι μπορεί κανείς να επαναχρησιμοποιήσει το γνωστό τύπο: … 999 = 9 + 9 ( 10 ) + 9 ( 10 ) 2 + 9 ( 10 ) 3 + ⋯ = 9 1 − 10 = − 1. {\displaystyle \ldots 999=9+9(10)+9(10)^{2}+9(10)^{3}+\cdots ={\frac {9}{1-10}}=-1.} (Σύγκριση με τη σειρά παραπάνω.) Μια τρίτη παραγωγή επινοήθηκε από μια μαθήτρια που αμφισβητούσε την δασκάλα της ότι το 0.999 ... = 1, αλλά εμπνεύστηκε να πάρει την πολλαπλώς κατά 10 απόδειξη ανωτέρω προς την αντίθετη κατεύθυνση: αν x = ...999 τότε 10x = ...990, έτσι x = x − 9, ως εκ τούτου,x = −1 και πάλι. Ως τελική επέκταση, δεδομένου ότι 0.999... = 1 (στους πραγματικούς) και ...999 = −1 (στους 10-adics), στη συνέχεια μπορεί κανείς να προσθέσει τις δύο εξισώσεις και να καταλήξει σε ...999.999... = 0.. Αυτή η εξίσωση δεν έχει νόημα, είτε σε μια 10-adic επέκταση ή σε μια δεκαδική επέκταση, αλλά αποδεικνύεται για να έχει νόημα και αλήθεια, αν κάποιος αναπτύσσει μια θεωρία των "διπλών δεκαδικών" με τελικά επαναλαμβανόμενα αριστερά άκρα για να αντιπροσωπεύουν ένα γνωστό σύστημα: τους πραγματικούς αριθμούς.
|
Στα μαθηματικά, ο περιοδικός δεκαδικός 0,999…, ο οποίος μπορεί επίσης να γραφτεί ως 0 , 9 ¯ {\displaystyle 0,{\bar {9}}} ή 0 , 9 ˙ {\displaystyle 0,{\dot {9}}} , συμβολίζει ένα πραγματικό αριθμό που μπορεί να αποδειχθεί πως είναι ο αριθμός 1. Με άλλα λόγια, οι συμβολισμοί "0,999…" και "1" αναπαριστούν τον ίδιο αριθμό. Η ισότητα 0,999… = 1 είναι εδώ και καιρό αποδεκτή από τους μαθηματικούς και συμπεριλαμβάνεται σε ακαδημαϊκά συγγράμματα. Τις τελευταίες δεκαετίες οι ερευνητές της διδακτικής των μαθηματικών μελέτησαν τον βαθμό στον οποίο το κοινό αποδέχεται την εν λόγω ισότητα. Μερικοί την απορρίπτουν λόγω των αντιλήψεων τους ότι κάθε αριθμός έχει μοναδική δεκαδική γραφή, ότι θα πρέπει να υπάρχουν μη-αρνητικοί απειροστοί αριθμοί, ή ότι η γραφή του 0,999… και κατ' επέκταση το πλήθος των ψηφίων του είναι πεπερασμένο. Γενικά, βάσει της ισότητας 0,999...=1 κάθε αριθμός μπορεί να αναπαρασταθεί με δύο τρόπους, ως απλός δεκαδικός αριθμός και ως περιοδικός αριθμός (επί παραδείγματι το 8,32 και το 8,31999... αναπαριστούν τον ίδιο αριθμό). Η πρώτη αναπαράσταση είναι αυτή που προτιμάται σχεδόν πάντα με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η λανθασμένη αντίληψη ότι είναι η μόνη αναπαράσταση.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/0,999...
|
Ξιφογάμπαρη
|
Το γένος περιλαμβάνει τα εξής είδη: Solenocera acuminata Pérez Farfante & Bullis, 1973 Solenocera africana Stebbing, 1917 Solenocera agassizii Faxon, 1893 Solenocera alfonso Pérez Farfante, 1981 Solenocera algoensis Barnard, 1947 Solenocera alticarinata Kubo, 1949 Solenocera annectens Wood-Mason in Wood-Mason & Alcock, 1891 Solenocera atlantidis Burkenroad, 1939 Solenocera australiana Pérez Farfante & Grey, 1980 Solenocera barunajaya Crosnier, 1994 Solenocera bedokensis Hall, 1962 Solenocera bifurcata Dall, 1999 Solenocera burukovskyi Timofeev, 1993 Solenocera choprai Nataraj, 1945 Solenocera comata Stebbing, 1915 Solenocera crassicornis H. Milne Edwards, 1837 [in Milne Edwards, 1834-1840] Solenocera faxoni de Man, 1907 Solenocera florea Burkenroad, 1938 Solenocera geijskesi Holthuis, 1959 Solenocera gurjanovae Starobogatov, 1972 Solenocera halli Starobogatov, 1972 Solenocera hextii Wood-Mason & Alcock, 1891 Solenocera koelbeli de Man, 1911 Solenocera maldivensis Borradaile, 1910 Solenocera mascarensis Burukovsky, 1993 Solenocera melantho de Man, 1907 Solenocera membranacea Risso, 1816 Solenocera moosai Crosnier, 1985 Solenocera mutator Burkenroad, 1938 Solenocera necopina Burkenroad, 1939 Solenocera pectinata (Spence Bate, 1888) Solenocera pectinulata Kubo, 1949 Solenocera phuongi Starobogatov, 1972 Solenocera rathbuni Ramadan, 1938 Solenocera spinajugo Hall, 1961 Solenocera vioscai Burkenroad, 1934 Solenocera waltairensis M.J. George & Muthu, 1970 Solenocera zarenkovi Starobogatov, 1972
|
Η ξιφογάμπαρη (επιστημονική ονομασία Solenocera) είναι γένος μεγάλης γαρίδας (γάμπαρης) που ζει στους ωκεανούς, σε βάθη από 0 έως 2.067 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η αλίευσή της γίνεται στον βορειοδυτικό Ειρηνικό με τράτες. Το γένος ανήκει στην οικογένεια Solenoceridae.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9E%CE%B9%CF%86%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B7
|
Έστριντ Σβέινσνταττερ
|
Το 1014 πέθανε ο πατέρας της και στη συνέχεια η Έστριντ Σβέινσντάττερ παντρεύτηκε στον πρώτο της γάμο τον Ρώσο πρίγκηπα Βσέβολοφ γιο του μεγάλου πρίγκιπα Βλαδίμηρου Α΄ του Μέγα που πέθανε σύντομα (1015). Μετά την άνοδο του αδελφού της Κνούτου στον θρόνο της Δανίας έκανε συμφωνία με τον δούκα Ριχάρδο Β΄ της Νορμανδίας να παντρευτεί τον γιο του Ροβέρτο αλλά ο γάμος πολύ πιθανό να μην έγινε καθόλου. Ο Ραλφ Γκλάμπερ αναφέρει ότι μια άλλη αδελφή του Κνούτου παντρεύτηκε τον Ροβέρτο, ο Αδάμ της Βρέμης λέει αντίστοιχα ότι τον παντρεύτηκε και στη συνέχεια η Έστριντ πήγε ταξίδι στην Ιερουσαλήμ περιμένοντας τον σύζυγο της που δεν έφτασε ποτέ στη συνέχεια παντρεύτηκε τον Ουλφ Γιαρλ, άλλοι ιστορικοί δεν αναφέρουν καθόλου το γεγονός. Ο αδελφός της Κνούτος τακτοποίησε στη συνέχεια τον γάμο της με έναν από τους πιο πιστούς του ανθρώπους τον κόμη Ουλφ Γιαρλ ο οποίος δολοφονήθηκε λόγω προδοσίας υπό τις οδηγίες του Κνούτ, πολύ πιθανό και η ίδια η Έστριντ να συμφώνησε σε αυτό. Ο αδελφός της την εμπιστευόταν πάντοτε παρέχοντας της πλούσια δώρα ενώ έδωσε στον γιο της Σβεν πολύ καλή εκκλησιαστική εκπαίδευση, ίδρυσε την πρώτη πέτρινη εκκλησία στη Δανία η οποία μετατράπηκε στη συνέχεια στον Καθεδρικό ναό του Ρόσκιλντ και τον υποστήριξε να ανέβει στον θρόνο της Δανίας λόγω των δικαιωμάτων της μητέρας του (1047). Η Έστριντ έλαβε από τον γιο της τον τίτλο της βασίλισσας ο οποίος διατηρήθηκε από όλους τους απογόνους του κάτι πολύ τιμητικό για μια γυναίκα η οποία δεν είχε φορέσει το στέμμα ποτέ της. Η αδελφή του Ουλφ Γιαρλ Γκύτα Θορελσντοτίρ παντρεύτηκε τον Γκόντγουιν, κόμη του Ουέσσεξ κάτι που έδωσε στη δυναστεία της πολλά δικαιώματα στον Αγγλοσαξωνικό θρόνο. Εκτός από τον βασιλιά Σβεν Β΄ της Δανίας η Έστριντ είχε άλλον έναν γιο τον Μπόρν Έστριντσον. Ann Williams, Alfred P. Smyth, D. P. Kirby, A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland, and Wales (1991) M. K. Lawson, Cnut: England's Viking King (2004) Pauline Stafford, Queen Emma and Queen Edith (1997) Ευρωπαίοι βασιλείς Έστριντ Μαργαρίτα της Δανίας Βλαδίμηρος ο Μέγας
|
Η Έστριντ Σβέινσνταττερ της Δανίας (μεταξύ 990/997 - μεταξύ 1057/1073) Δανίδα πριγκήπισσα, τιτλούχος βασίλισσα της Ρωσίας και δούκισσα της Νορμανδίας ήταν μικρότερη κόρη και παιδί του βασιλιά της Δανίας Σβεν του διχαλογένη και της Σλαβο-Πολωνής συζύγου του Σίγκριντ Στοράντα και μικρότερη αδελφή του Κνούτου του Μέγα. Με τον γάμο της με τον κόμη Ουλφ Γιαρλ έγινε η γενάρχης του βασιλικού Οίκου των Έστριντσον, που βασίλευσε στη Δανία για περισσότερους από 3 αιώνες κατά την περίοδο του μεσαίωνα (1047 - 1375), όλοι οι βασιλείς της δυναστείας την τιμούσαν ως γενάρχη τους γι'αυτό την ανέφεραν ως "βασίλισσα Έστριντ" παρόλο που δεν είχε φορέσει ποτέ το στέμμα με τον σύζυγο της, στην Έστριντ έδιναν βαρύνουσα σημασία επειδή ήταν βασιλικής καταγωγής ενώ δεν ήταν ο σύζυγος της.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%84_%CE%A3%CE%B2%CE%AD%CE%B9%CE%BD%CF%83%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%B5%CF%81
|
Μικαέλ Λαντρό
|
Ο Μικαέλ Λαντρό πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στις 2 Οκτωβρίου 1996 σε μία αναμέτρηση απέναντι στην ΣΚ Μπαστιά σε ηλικία 17 ετών και 141 ημερών. Αποδείχτηκε καθοριστικός στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, αποκρούοντας πέναλτι το οποίο εκτέλεσε ο Σλοβάκος Λιούμπομιρ Μόραβτσικ. Ο νεαρός τερματοφύλακας κατάφερε να καθιερωθεί σε σύντομο διάστημα ως βασικός τερματοφύλακας και έγινε αρχηγός της πρώτης ομάδας του συλλόγου σε ηλικία, μόλις, 19 ετών. ήταν επίσης από τους παίκτες-κλειδιά της ομάδας που κατέκτησε το Πρωτάθλημα Γαλλίας το 2001, καθώς και το Κύπελλο Γαλλίας το 1999 και το 2000. Στις 11 Οκτωβρίου 2003, υποβλήθηκε σε εγχείρηση στον μηνίσκο, ο οποίος και ήταν ο πρώτος σοβαρός τραυματισμός της καριέρας του. Στις 17 Απριλίου 2004, κατά τη διάρκεια αναμέτρησης για το Λιγκ Καπ απέναντι στη Σοσό, επιχείρησε μία πανένκα στη διάρκεια της διαδικασίας των πέναλτι, ωστόσο απομακρύνθηκε από τον Τεντί Ρισέρ. Το πέναλτι αυτό θα μπορούσε να είχε χαρίσει τη νίκη στην ομάδα του, ωστόσο η ΦΚ Ναντ τελικώς ηττήθηκε σε αυτό τον τελικό. Στις 30 Ιουλίου 2005, με την ευκαιρία της αναμέτρησης για τη Λιγκ 1 μεταξύ της Ναντ και της ΡΚ Λανς, γιόρτασε την 300ή του συμμετοχή στο πρωτάθλημα σε ηλικία, μόλις, 26 ετών. Ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αποχωρίσει από την ομάδα που τον ανέδειξε στο τέλος της σεζόν 2005-2006. Στη διάρκεια της τελευταίας του αναμέτρησης στο Σταντ ντε λα Μπωζουάρ στις 6 Μαΐου 2006, βραβεύτηκε από τους οπαδούς του συλλόγου οι οποίοι του αναγνώρισαν την αγάπη του και την πίστη στην ομάδα, όπου και παρέμεινε για συνολικά δεκατρείς σεζόν. Τη σεζόν που ακολούθησε της αποχώρησής του, η ΦΚ Ναντ υποβιβάστηκε στη Λιγκ 2. Ο Λαντρό υπέγραψε συμβόλαιο διάρκειας τεσσάρων ετών με την Παρί Σεν Ζερμέν στις 15 Μαΐου 2006. Οι δύο πρώτες του σεζόν στον σύλλογο της γαλλικής πρωτεύουσας αποδείχτηκαν εξίσου δύσκολες με τις τελευταίες του στη Ναντ, καθώς η ΠΣΖ βρέθηκε να δίνει μάχη μέχρι τέλους για την αποφυγή του υποβιβασμού. Ωστόσο, η Παρί Σεν Ζερμέν κατέκτησε το Λιγκ Καπ το 2008. Στις 14 Φεβρουαρίου 2009, αγωνίστηκε για εκατοστή συνεχόμενη φορά σε αναμέτρηση της Λιγκ 1 με τα χρώματα της Παρί και αγωνίστηκε στο σύνολο των αναμετρήσεων για το πρωτάθλημα, στη διάρκεια των τριών ετών παραμονής του στο Παρίσι. Στις 29 Ιουνίου 2009, έβαλε την υπογραφή του σε συμβόλαιο συνεργασίας διάρκειας τριών ετών με τη Λιλ ΟΣΚ, με το κόστος της μεταγραφής να ανέρχεται στα 1,6 εκατομμύρια ευρώ. Στις 3 Ιουλίου, υπέστη ρήξη των χιαστών συνδέσμων στο δεξιό του γόνατο. Αρχικά εκτός αγωνιστικής δράσης για διάστημα έξι μηνών και νοσηλευόμενος στο Νοσοκομείο της Σαλπετριέρ, επέστρεψε στην αποστολή της πρώτης ομάδας στις 22 Οκτωβρίου για μία αναμέτρηση για το Γιουρόπα Λιγκ απέναντι στην Τζένοα (3-0), ενώ δέχτηκε θερμή υποδοχή από τους φίλους του συλλόγου κατά την πρώτη του επίσημη συμμετοχή μετά τον τραυματισμό, σε αναμέτρηση για τη Λιγκ 1 στις 31 Οκτωβρίου 2009 με αντίπαλο την Γκρενόμπλ. Τον Φεβρουάριο του 2011, ο Μικαέλ Λαντρό ανανέωσε το συμβόλαιο του για διάρκεια δύο ετών, παραμένοντας πλέον στο Νορ έως τον Ιούνιο του 2014. Στις 13 Φεβρουαρίου 2011, σημείωσε την 500ή του συμμετοχή στη Λιγκ 1 σε αναμέτρηση για την 23η αγωνιστική του πρωταθλήματος απέναντι στην Τουλούζ (νίκη με 2-0). Το 2011, οι πολύ καλές του εμφανίσεις για το πρωτάθλημα του απέφεραν το βραβείο του καλύτερου τερματοφύλακα της Λιγκ 1 στα Βραβεία UNFP, με την ΛΟΣΚ να πραγματοποιεί το νταμπλ Κύπελλο-Πρωτάθλημα. Στις 27 Ιουλίου 2011, έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που να αγωνίζεται στο Σούπερ Καπ Γαλλίας με τρεις διαφορετικούς συλλόγους. Με ασταθή απόδοση από την αρχή της σεζόν, η θέση του ως βασικού στην ΛΟΣΚ έγινε όλο και πιο αμφίβολη. Του προσάπτονταν κυρίως ότι συχνά έφερε ευθύνη στα τέρματα που δεχόταν η ομάδα του από την αρχή της σεζόν. Στις 5 Δεκεμβρίου 2012, προς γενικότερη έκπληξη, ήταν ο αντικαταστάτης του, Στιβ Ελανά που αγωνίστηκε ως βασικός κάτω από την εστία του συλλόγου της Λιλ για την τελευταία αναμέτρηση της ομάδας για το Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν (ήττα με σκορ 0-1 απέναντι στη Βαλένθια ΚΦ). Το ίδιο, ωστόσο, σενάριο είχε λάβει χώρα και στην αμέσως προηγούμενη αναμέτρηση για το Τσάμπιονς Λιγκ, απέναντι στην ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ. Στις 6 Δεκεμβρίου 2012, η εφημερίδα L'Équipe έκανε γνωστό ότι η ΛΟΣΚ και Μικαέλ Λαντρό ήρθαν σε μεταξύ τους συμφωνία για τη λύση του συμβολαίου του παίκτη, καθώς οι σχέσεις του με τον Ρουντί Γκαρσιά και το τεχνικό του επιτελείο είχαν χειροτερέψει αισθητά το τελευταίο διάστημα, με αντάλλαγμα τρεις μήνες από τον μισθό του, δηλαδή 360.000 ευρώ καθαρά. Στις 23 Δεκεμβρίου 2012, ο Μικαέλ Λαντρό υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας διάρκειας έξι μηνών με την ΣΚ Μπαστιά, με όρο ανανέωσης για ακόμη έναν χρόνο σε περίπτωση παραμονής του συλλόγου στη Λιγκ 1. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με τον κορσικανικό σύλλογο σε εκτός έδρας αναμέτρηση στα πλαίσια της 20ής αγωνιστικής του πρωταθλήματος απέναντι στη Σταντ ντε Ρενς. Οι Κορσικανοί σημείωσαν τη δεύτερη εκτός έδρας νίκη τους για τη σεζόν, με τελικό σκορ 2-1, με τον Μικαέλ Λαντρό να πραγματοποιεί σειρά καθοριστικών επεμβάσεων. Τον Ιούλιο του 2013, ανακοίνωσε την ανανέωση της συνεργασίας του με την Μπαστιά για έναν πρόσθετο χρόνο, ελπίζοντας να καταφέρει να σπάσει το ρεκόρ συμμετοχών στη Λιγκ 1, το οποίο κατείχε ο Ζαν-Λυκ Ετορί (602 συμμετοχές). Ήλπιζε, επίσης, να ολοκληρώσει την καριέρα του με την ίδια αναμέτρηση (ΣΚ Μπαστιά-ΦΚ Ναντ), με την οποία και είχε ξεκινήσει το 1996. Στις 1 Δεκεμβρίου 2013, στα πλαίσια της 15ης αγωνιστικής, πραγματοποίησε απέναντι στην Εβιάν-Τονόν-Γκαγιάρ την 602η συμμετοχή του στη Λιγκ 1, ισοφαρίζοντας με αυτόν τον τρόπο το ρεκόρ του Ζαν-Λυκ Ετορί, ο οποίος, μάλιστα, με αυτή την αφορμή, ήρθε να τον βοηθήσει στην προθέρμανσή του πριν από την έναρξη της συγκεκριμένης αναμέτρησης. Αγωνίστηκε, ακόμη, στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, για πρώτη φορά ως αρχηγός της ΣΚ Μπαστιά (2-0). Στις 4 Δεκεμβρίου 2013, κατά τη διάρκεια του Ντέρμπι της Κορσικής για την 16η αγωνιστική του πρωταθλήματος απέναντι στην Αζαξιό (1-1), έσπασε το ρεκόρ συμμετοχών στη Λιγκ 1 έχοντας, πλέον, 603 συμμετοχές. Στις 11 Μαΐου 2014, ανακοίνωσε το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας μετά την λήξη της τελευταίας αναμέτρησης για την σεζόν 2013-2014. Μία τελευταία αναμέτρηση η οποία διεξήχθη απέναντι στην ομάδα που τον ανέδειξε ποδοσφαιρικά, την ΦΚ Ναντ, ενώ ολοκληρώθηκε με ισόπαλο λευκό σκορ, όπως και στην πρώτη του αναμέτρηση απέναντι στην Μπαστιά, στο ίδιο αυτό Σταντ Αρμάν-Σεζαρί, στη διάρκεια της οποίας είχε την ευκαιρία να συστηθεί στο ποδοσφαιρικό κοινό της Γαλλίας. Πραγματοποίησε, επίσης, δωρεά 100 θέσεων στους οπαδούς της Ναντ που πραγματοποίησαν το σχετικό ταξίδι για να δουν τον αγώνα. Παράλληλα με την καριέρα του στην ΦΚ Ναντ, ο Μικαέλ Λαντρό πραγματοποίησε συνολικά 43 συμμετοχές με την Εθνική Γαλλίας U21 μεταξύ του 1997 και του 2002. Πραγματοποίησε την πρώτη του διεθνή συμμετοχή με την πρώτη ομάδα της Γαλλίας, στις 3 Ιουνίου 2001 απέναντι στο Μεξικό στα πλαίσια του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών (νίκη με σκορ 4-0). Ο Λαντρό κατέκτησε με αυτή την ευκαιρία τον πρώτο του τίτλο με την Εθνική Γαλλίας, προτού επαναλάβει την επιτυχία αυτή δύο χρόνια αργότερα στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2003. Ήταν στη διάρκεια αυτής της διοργάνωσης που σημείωσε τη δεύτερη διεθνή του συμμετοχή, στις 22 Ιουνίου 2003 απέναντι στη Νέα Ζηλανδία (νίκη με σκορ 5-0). Έπειτα, ήταν μέλος των 23 παικτών που επελέγησαν από τον Ζακ Σαντινί για να λάβουν μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004, και στη συνέχεια από τον Ραϊμόν Ντομενέκ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, ως τρίτος τερματοφύλακας πίσω από τους αναντικατάστατους Φαμπιάν Μπαρτέζ και Γκρεγκορί Κουπέ. Ο Μικαέλ Λαντρό παρέμεινε χωρίς να έχει δεχτεί τέρμα για παραπάνω από επτά συμμετοχές (693 αγωνιστικά λεπτά συγκεκριμένα), προτού δεχτεί το πρώτο του τέρμα στην όγδοη διεθνή συμμετοχή του, απέναντι στη Σκωτία (ήττα με σκορ 0-1) στο Παρκ ντε Πρενς. Σημείωσε την ενδέκατη και τελευταία του συμμετοχή μέχρις σήμερα στις 16 Νοεμβρίου 2007 απέναντι στο Μαρόκο (ισοπαλία με σκορ 2-2). Το 2008, προεπελέγη στην αποστολή των τριάντα παικτών που κλήθηκαν να λάβουν μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 για τη Γαλλία, ωστόσο δεν συμπεριλήφθηκε στην τελική αποστολή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο έμπειρος τερματοφύλακας πλήρωσε το γεγονός της κακής του φόρμας σε ατομικό επίπεδο, σε συνδυασμό με τη γενικότερη κακή πορεία της Παρί Σεν Ζερμέν. Στις 11 Μαΐου 2010, ήταν μεταξύ των τριάντα παικτών που κλήθηκαν από τον Ραϊμόν Ντομενέκ για να λάβουν μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 στη Νότια Αφρική, ωστόσο για ακόμη μια φορά δεν ήταν μεταξύ της τελικής αποστολής των 23 παικτών για την τελική φάση της διοργάνωσης. Ο Λαντρό εξήγησε το γεγονός αυτό αργότερα, αναφέροντας ότι ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Γαλλίας τον είχε ενημερώσει νωρίτερα για την πρόθεσή του να καλέσει τον Σεντρίκ Καρασό ως τρίτη επιλογή για τη θέση του τερματοφύλακα, ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Χωρίς να έχει κληθεί στην εθνική ομάδα για διάστημα δύο ετών, ο Λαντρό ήταν μεταξύ των παικτών που κλήθηκαν από τον Ντιντιέ Ντεσάν για να λάβουν μέρος στις δύο αναμετρήσεις για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 απέναντι στη Φινλανδία και τη Λευκορωσία, στις 7 και στις 11 Σεπτεμβρίου 2012. Λίγες ημέρες αφότου βραβεύτηκε για τη συνολική του παρουσία στο γαλλικό ποδόσφαιρο από την UNFP και αφότου ανακοίνωσε ότι αποχωρούσε από την ενεργό δράση με το πέρας της σεζόν, κλήθηκε μεταξύ των 23 παικτών από τον Ντιντιέ Ντεσάν που θα λάμβαναν μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 στη Βραζιλία. Ο Μικαέλ Λαντρό κατέχει την καλύτερη επίδοση μεταξύ των τωρινών τερματοφυλάκων της Εθνικής Γαλλίας, έχοντας δεχθεί μόλις 3 τέρματα σε σύνολο 11 συμμετοχών. ΦΚ Ναντ Πρωταθλητής Γαλλίας το 2001 Νικητής του Κυπέλλου Γαλλίας το 1999 και το 2000 Νικητής του Σούπερ Καπ Γαλλίας το 1999 και το 2001 Φιναλίστ του Λιγκ Καπ το 2004 Φιναλίστ του Σούπερ Καπ Γαλλίας το 2000.Παρί ΣΖ Νικητής του Λιγκ Καπ το 2008 Φιναλίστ του Σούπερ Καπ Γαλλίας το 2006.Λιλ ΟΣΚ Πρωταθλητής Γαλλίας το 2011 Νικητής του Κυπέλλου Γαλλίας το 2011 Φιναλίστ του Σούπερ Καπ Γαλλίας το 2011. Εθνική Γαλλίας U21 Νικητής του Τουρνουά της Τουλόν το 1997 Δευτεραθλητής Ευρώπης U21 το 2002 Εθνική Γαλλίας Νικητής του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών το 2001 και το 2003 Δευτεραθλητής Κόσμου το 2006. Βραβείο fair-play στα Βραβεία UNFP το 2003 Χρυσό Αστέρι France Football των τερματοφυλάκων το 2003 και το 2013 Βραβείο Καλύτερου Παίκτη του Μήνα UNFP τον Φεβρουάριο του 2011. Τιμητική Βράβευση στα Βραβεία UNFP το 2014 Τον Ιούνιο του 2012, ο Λαντρό εντάχθηκε στο δυναμικό του beIN Sport ως σχολιαστής για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2012. Τον Δεκέμβριο του 2013, ανέλαβε χρέη σχολιαστή για λογαριασμό του συνδρομητικού καναλιού Canal+ Sport για τις αναμετρήσεις της Boxing Day της αγγλικής Πρέμιερ Λιγκ. Τον Αύγουστο του 2014, θα αναλάβει χρέη σχολιαστή για λογαριασμό του Canal+. Ήταν παντρεμένος με την τενίστρια Αν-Γκαέλ Σιντό μεταξύ του 2002 και του 2006. Τον Ιούνιο του 2009, νυμφεύθηκε τη Λενί Μαρσάλ, πρώην συμμετέχουσα στο Star Academy 4. Επίσημη ιστοσελίδα του Μικαέλ Λαντρό Προφίλ του Μικαέλ Λαντρό στο footballdatabase.eu
|
Ο Μικαέλ Λαντρό, γεννημένος στις 14 Μαΐου 1979 στο Μασεκούλ (Λουάρ-Ατλαντίκ, Γαλλία), είναι διεθνής Γάλλος ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζεται στη θέση του τερματοφύλακα. Προερχόμενος από τα τμήματα υποδομών της ΦΚ Ναντ, κατέκτησε με την τελευταία το Πρωτάθλημα Γαλλίας το 2001 και το Κύπελλο Γαλλίας το 1999 και το 2000. Στη συνέχεια πήρε μεταγραφή για την Παρί ΣΖ, προτού μετακομίσει στη Λιλ με την οποία πραγματοποίησε το νταμπλ Πρωτάθλημα-Κύπελλο Γαλλίας το 2011. Τον Δεκέμβριο του 2012, έλυσε το συμβόλαιό του με τον σύλλογο της Λιλ και υπέγραψε στην ΣΚ Μπαστιά. Κατέχει, από τις 4 Δεκεμβρίου 2013, το ρεκόρ συμμετοχών στη Λιγκ 1, το οποίο κατείχε μέχρι πρότινος ο Ζαν-Λυκ Ετορί. Έχοντας συνολικά 11 διεθνείς συμμετοχές με την Εθνική Γαλλίας, ήταν φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006, ενώ κατέκτησε δύο φορές το Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 2001 και το 2003.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%AD%CE%BB_%CE%9B%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%8C
|
Βασίλης Σπανούλης
|
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στις ομάδες εφήβων του Γυμναστικού και του Κεραυνού στη Λάρισα, παίζοντας από το 1994 έως το 1999. Το ντεμπούτο του στην επαγγελματική κατηγορία το έκανε το 1999, σε ηλικία 17 ετών, με τη Λάρισα. Τις σεζόν 1999-00 και 2000-01, αγωνίστηκε στην Α2 με τη Λάρισα. Μετά από δύο σεζόν στην ομάδα της Λάρισας, υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με το Μαρούσι, το οποίο αγωνιζόταν στην Α1, στο EuroChallenge και αργότερα στο ULEB Eurocup. Στο Μαρούσι παρέμεινε έως το 2005.Τη σεζόν 2001-02, βοήθησε το Μαρούσι να φτάσει στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, χωρίς να το κατακτήσει. Όμως, ήταν μία μεγάλη επιτυχία για την ομάδα, καθώς πρώτη της φορά συμμετείχε σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας. Το Μαρούσι, επίσης, αγωνίστηκε και στο Κύπελλο Κόρατς, εκείνη τη χρονιά. Η επόμενη σεζόν ήταν καλύτερη για τον παίκτη, καθώς βοήθησε την ομάδα του να πάει στα ημιτελικά του EuroChallenge. Είχε 10,8 πόντους ανά παιχνίδι και 6,4 ασίστ με 40% ευστοχία στα τρίποντα, ενώ ονομάστηκε και ο Καλύτερος Νέος παίκτης της χρονιάς στην Α1. Η σεζόν 2003-04, ήταν καλύτερη, καθώς οδήγησε την ομάδα του μέχρι τον τελικό των πλέι οφ, χάνοντας τον τίτλο από τον Παναθηναϊκό. Τον τελικό του EuroChallenge, τον κέρδισε η Ούνικς Καζάν. Είχε άλλη μία προσωπική επιτυχία, καθώς ονομάστηκε ο Πιο Βελτιωμένος Παίκτης της χρονιάς στην Α1. Ωστόσο, εκείνη τη χρονιά έγινε και NBA Ντραφτ, στον δεύτερο γύρο από τους Ντάλας Μάβερικς. Το 2004, έκανε και το ντεμπούτο του στην Εθνική Ελλάδας, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Την τελευταία χρονιά του στην ομάδα του Αμαρουσίου, είχε μέσο όρο ανά παιχνίδι 15,9 πόντους και 37,8% ευστοχία στα τρίποντα, στους 25 αγώνες που έδωσε εκείνη τη χρονιά στην Α1. Στο Eurocup είχε 15,2 πόντους ανά παιχνίδι και 40,0% ευστοχία στα τρίποντα σε 12 αγώνες. Συνολικά, σε όλες τις διοργανώσεις είχε 157 στους πόντους και 38,3 στα τρίποντα, στους 47 αγώνες που έδωσε εκείνη τη χρονιά με το Μαρούσι. Αγωνίστηκε στο All - Star Game και βρέθηκε στην καλύτερη πεντάδα της Α1. Η σεζόν αυτή, ήταν καλύτερη από τις προηγούμενες, καθώς ο μέσος όρος του σε πόντους ήταν 11,1 ανά παιχνίδι. Βοήθησε το Μαρούσι να καταταγεί δεύτερο στην κανονική περίοδο στην Α1 και βγήκε και ο 6ος καλύτερος Ευρωπαίος ρούκι, για το Eurocup. Κάποιοι Ευρωπαίοι φίλαθλοι άρχισαν να τον αποκαλούν «Ο Έλληνας Στιβ Νας», μετά από αυτή τη χρονιά. Επίσης η σεζόν 2004-05, ήταν εξαιρετική για αυτόν καθώς βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα του, στα τελικά του Πρωταθλήματος και το ULEB Eurocup. Μετά την πάρα πολύ καλή χρονιά που προηγήθηκε με το Μαρούσι, υπέγραψε τριετές συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό, έναντι 1,6 εκατομμυρίων ευρώ. Με τον ατζέντη του έβαλαν όρο στο συμβόλαιο, να μπορεί να γίνει εξαγορά μετά από τον πρώτο χρόνο, η οποία ορίστηκε στα 400.000 δολάρια.Με τον Παναθηναϊκό, την πρώτη του σεζόν, 2005-06, κέρδισε και το πρωτάθλημα και το κύπελλο. Ο Παναθηναϊκός τερμάτισε πρώτος στην κανονική περίοδο με 24-2 και στην τελική φάση, πήρε το πρωτάθλημα αήττητος με 8-0 και 32-2 συνολικά στο πρωτάθλημα, ωστόσο και το Κύπελλο το κατέκτησε με 5-0, συνολικά δηλαδή στις διοργανώσεις του στην Ελλάδα είχε 37 νίκες και μόλις 2 ήττες. Και αυτή τη χρονιά συμμετείχε στο All-Star Game και βρέθηκε στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος. Επίσης, βρέθηκε στην καλύτερη δεύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας για εκείνη τη σεζόν. Με μέσο όρο συμμετοχής 28,8 λεπτά, είχε μέσο όρο σε πόντους 14,6, σε ασίστ 3,1, σε ριμπάουντ 2,0 και σε κλεψίματα 1,4, σε συνολικά 23 παιχνίδια, τη σεζόν 2005-06. Επίσης, εκτελούσε με ποσοστό ευστοχίας 61,8% στα δίποντα και 36,8% στα τρίποντα. Ήταν ο πρώτος σκόρερ για τον Παναθηναϊκό στη διοργάνωση, αν και τις περισσότερες φορές ήρθε από τον πάγκο. Τη σεζόν αυτή ο Παναθηναϊκός τερμάτισε με επίδοση 16-7 νίκες. Στο τέλος της σεζόν, ψηφίστηκε από τη FIBA Europe ως ο 7ος καλύτερος Ευρωπαίος στον κόσμο (συμπεριλαμβανομένου και το NBA), στην ψηφοφορία του Βραβείου FIBA Europe Πολυτιμότερος Παίκτης. Πλέον, πολλοί φίλαθλοι, στην Ευρώπη, άρχισαν να τον αποκαλούν «Ευρωπαίο Κόμπι», μετά από τις πάρα πολύ καλές τους εμφανίσεις ως ρούκι στην Ευρωλίγκα. Τον Ιούλιο του 2006, και συγκεκριμένα στις 19 του μήνα, έγινε ο τέταρτος Έλληνας στο ΝΒΑ, υπογράφοντας προσύμφωνο με τους Χιούστον Ρόκετς με συνολικές απολαβές από το συμβόλαιο στα 5.832.000 δολάρια για τρία χρόνια (τα πρώτα δύο εξασφαλισμένα), ενώ οι Χιούστον πλήρωσαν και τη ρήτρα από το συμβόλαιο του. Το πόσο του συμβολαίου του τον κατέστησε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη του δεύτερου γύρου των ντραφτ. Οι Ρόκετς τον απέκτησαν επίσημα στις 24 Ιουνίου του 2006, τη βραδιά των ντραφτ, όταν επέλεξαν να δώσουν για ανταλλαγή την 55η επιλογή, τον Λουίς Φλόρες και χρηματικό πόσο που ανερχόταν στα 300.000 δολάρια, στους Ντάλας Μάβερικς, που τον είχαν επιλέξει στη θέση 50 στον δεύτερο γύρο. Ο τότε μάνατζερ των Ρόκετς, Κάρολ Ντουόνσον, είχε πει, μεταξύ άλλων: «Είναι πολύ καλός χειριστής της μπάλας [...] Είναι καλός στα τελειώματα και έχει προοπτικές. Θέλει να γίνει καλός παίκτης. Όλοι πρόκειται να συμπαθήσουν αυτόν τον νεαρό, γιατί είναι πολύ σκληρός παίκτης. Έχουμε παρακολουθήσει από κοντά την εξέλιξή του. [...] Θέλει μεγάλη προσαρμογή για να έρθεις στο NBA, από την Ευρώπη, αλλά δουλεύει σκληρά.» Την πρώτη του σεζόν, είδε μικρό χρόνο συμμετοχής, ενώ είχε μέσο όρο στους πόντους 2,7, στις ασίστ 0,9 σε μόλις 8,8 λεπτά συμμετοχής, και είχε και 31,9% σε ευστοχία στα σουτ (17,2% από τη γραμμή των τρίποντων), ενώ αγωνίστηκε σε 31 αγώνες ερχόμενος από τον πάγκο. Κατά τη διάρκεια της πρώτης του σεζόν στο NBA, παρουσιάστηκαν προβλήματα μεταξύ των Σπανούλη και Τζεφ Βαν Γκάντι, προπονητή των Ρόκετς, σχετικά με τον χρόνο συμμετοχής. Ο Σπανούλης, για να υπογράψει στους Ρόκετς, και να πραγματοποιήσει το όνειρό του και να παίξει NBA, υπέγραψε μικρότερο συμβόλαιο από αυτό που το προσφέρθηκε από τον Παναθηναϊκό. Έτσι λοιπόν, δέχθηκε να αγωνισθεί στους Χιούστον Ρόκετς απορρίπτοντας την πρόταση της παλιάς του ομάδας, η οποία ανερχόταν στο 1,6 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για τρία έτη, μόνο και μόνο για να έχει την ευκαιρία να αγωνισθεί στο NBA. Βοήθησε στο ροτέισιον τους Ρόκετς, όμως, τελικά, παρέμεινε στον πάγκο, αφού ο Βαν Γκάντι υποστήριζε ότι δεν είχε καλές αποδόσεις έως τώρα και ότι ο Σπανούλης ήταν επιρρεπής στο λάθος, ενώ δεν είχε και καλό μακρινό σουτ, στοιχεία τα οποία ήταν απαραίτητα για το σύστημα που ήθελε να ακολουθήσει ο προπονητής.Ο Σπανούλης έγινε ανταλλαγή από τους Ρόκετς, στους Σαν Αντόνιο Σπερς, στις 12 Ιουλίου του 2007, ως αντάλλαγμα δόθηκαν οι Τζάκι Μπάτλερ (σέντερ) και ο Λουίς Σκόλα, ο Αργεντίνος φόργουορντ. Ακολούθως, στις 19 Αυγούστου του 2007, οι Σπερς τον άφησαν ελεύθερο, δίνοντάς του την ευκαιρία να επιστρέψει πίσω στη χώρα του, και να παίξει στον Παναθηναϊκό, όπως ο ίδιος είχε ζητήσει. Η επίσημη ανακοίνωση έγινε στις 23 Αυγούστου του 2007. Ο παίκτης είχε επικαλεστεί «οικογενειακούς λόγους», στην απόφασή του να μη συνεχίσει στο NBA, με τον ατζέντη του να φτάνει στο σημείο να συγκρίνει την απροθυμία των Ρόκετς να σπάσουν το συμβόλαιο, με τη σκλαβιά. Ακολούθως, επέλεξε να παίξει στην Α1 και στην Ευρωλίγκα με τον Παναθηναϊκού. Στις 19 Αυγούστου του 2007 στον Παναθηναϊκό. Οι οικογενειακοί λόγοι που επικαλέσθηκε αφορούσαν τη μητέρα του που ήταν άρρωστη. Υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό με συνολικές απολαβές 5,5 εκατομμύρια ευρώ αγωνιζόμενος ως πλέι μέικερ και ως σούτινγκ γκαρντ, στο πλευρό του Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος μεσουρανούσε εκείνη την περίοδο. Επίσης, στα γκαρντ ο σύλλογος ενισχύθηκε εκείνη τη σεζόν και με τον Σαρούνας Γιασικέβιτσιους, πρώην παίκτη του NBA. Ο ατζέντης του κανόνισε το συμβόλαιο με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί σε ένα χρόνο να φύγει, αν το θελήσει. Τη σεζόν 2007-08, βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα του και στις δύο διοργανώσεις που συμμετείχε, πετυχαίνοντας 661 πόντους και μοιράζοντας 215 ασίστ, σε 36 αγώνες στην Α1 και σε 20 στην Ευρωλίγκα έχοντας μέσο όρο 11,8 πόντους ανά παιχνίδι και 3,8 ασίστ σε 56 παιχνίδια. Αναδείχθηκε πρώτος σε ασίστ στην Α1. Στο All Star Game, ψηφίστηκε στην καλύτερη πεντάδα της συνάντησης. Τη χρονιά αυτή ο Παναθηναϊκός πήρε και το πρωτάθλημα και το κύπελλο, και ο Σπανούλης συνείσφερε τα μέγιστα. Στον τελικό Κυπέλλου του 2008, είχε εξαιρετική παρουσία κόντρα στον Ολυμπιακό, πετυχαίνοντας 20 πόντους και μοιράζοντας 7 ασίστ. Το 2009 κατέκτησε με την ομάδα του Παναθηναϊκού το Τριπλ Κράουν. Στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας εκείνης της χρονιάς, που διεξήχθη στο Βερολίνο, αναδείχθηκε MVP του φάιναλ φορ. Παράλληλα αναδείχθηκε μέλος της δεύτερης καλύτερης ομάδας της Ευρωλίγκας. Επίσης αναδείχθηκε και MVP της Α1. Με το πέρας της σεζόν, μία ακόμα διάκριση ήρθε στον Σπανούλη, αφού ανακηρύχθηκε Αθλητής των Βαλκανίων για το 2009, ένα βραβείο που δίνεται στον καλύτερο παίκτη, που αγωνίζεται στον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων. Στο τελικό Κυπέλλου Ελλάδας βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Ολυμπιακό και κέρδισε 80-70 σημειώνοντας 9 πόντους. Στο πρωτάθλημα, αν και στην κανονική περίοδο ο Παναθηναϊκός βγήκε δεύτερος πίσω από τον Ολυμπιακό, κατάφερε στους τελικούς να τον κερδίσει με επιμέρους σκορ 1-3. Ο Σπανούλης έπαιξε και στους τέσσερις αγώνες του τελικού και πέτυχε 40 πόντους και είχε 11 ασίστ. Στην Ευρωλίγκα στην κανονική περίοδο ο Παναθηναϊκός πέρασε με 7-3 στους "16" και πρώτος με 5-1. Στα προημιτελικά βρήκε τη Σιένα, κερδίζοντάς την με επιμέρους σκορ 3-1. Ο Σπανούλης έπαιξε και στους 4 αγώνες, βάζοντας, τελικά 49 πόντους και μοιράζοντας 22 ασίστ. Στον ημιτελικό, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε τον μεγάλο του αντίπαλο (στα εγχώρια), και τον απέκλεισε με σκορ 82-84. Ο Σπανούλης σε εκείνο τον αγώνα πέτυχε 18 πόντους και μοίρασε 2 ασίστ. Στον τελικό ο Παναθηναϊκός αναμετρήθηκε με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και τη νίκησε 73-71, πανηγυρίζοντας τον 5ο ευρωπαϊκό τίτλο με 13 πόντους του Σπανούλη. Εν συνεχεία ήταν και MVP του φάιναλ φορ, για πρώτη φορά στην καριέρα του. Και την επόμενη σεζόν κέρδισε το Πρωτάθλημα Ελλάδας με αντίπαλο τον Ολυμπιακό νικώντας τον με επιμέρους σκορ 3-1. Ο Σπανούλης αγωνίστηκε και στους τέσσερις αγώνες, έχοντας πετύχει 29 πόντους και μοιράσει 11 ασίστ. Συνολικά, στο πρωτάθλημα, έπαιξε σε 31 αγώνες, πέτυχε 312 πόντους, μοίρασε 103 ασίστ, και από το σημείο του τρίποντου είχε 43,3% ποσοστό ευστοχίας. Στην Ευρωλίγκα αγωνίστηκε σε 14 αγώνες σημειώνοντας 144 πόντους και μοιράζοντας 51 ασίστ. Εκείνη τη χρονιά, ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από τη φάση των "16", με 2-4. 2010 - 2013 Ο Σπανούλης έκανε τη μεγάλη ανατροπή όταν, στις 11 Ιουλίου του 2010, συμφώνησε με την ομάδα του Ολυμπιακού, υπογράφοντας συμβόλαιο τριών χρόνων, με συνολικές αποδοχές 7,2 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ, αν υπολογιστεί και η εφορία, η μεταγραφή ξεπέρασε τα €13.2 εκατομμύρια ευρώ. Η μεταγραφή αυτή συζητήθηκε πολύ, και από πολλούς ονομάστηκε «η μεταγραφή του καλοκαιριού». Ο Σπανούλης, μετά τις υπογραφές είχε δηλώσει: «Είναι ένα νέο βήμα στην καριέρα μου και το κίνητρο για μένα είναι πολύ μεγάλο. Ήθελα μια αλλαγή στη ζωή μου και ο Ολυμπιακός ήταν η καλύτερη επιλογή. Όταν μου έδειξε ο Ολυμπιακός πόσο πολύ με θέλει μου μπήκε στο μυαλό, αλλά σίγουρα δεν ήταν καθόλου εύκολη αυτή η απόφαση και σίγουρα θα υπάρχουν δυσκολίες, αλλά δεν φοβάμαι. [...] Ο Ολυμπιακός με προσέγγισε με τον πιο σωστό τρόπο και για αυτό είμαι παίκτης του. Γυρίζω σελίδα στην καριέρα μου και στη ζωή μου κι εύχομαι η μετεγγραφή μου να είναι η αρχή για τίτλους της ομάδας μου». Το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Ολυμπιακού, το έκανε σε ένα φιλικό αγώνα με την Ολίν Εντιρνέ, στις 27 Σεπτέμβρη του 2010, με τελικό σκορ 75-57 υπέρ του Ολυμπιακού. Σε εκείνο τον αγώνα είχε 7 πόντους ενώ είχε μοιράσει και 9 ασίστ. Το επίσημο ντεμπούτο του το έκανε σε αγώνα του Κυπέλλου, στη φάση των προημιτελικών, με αντίπαλο τον Πανελλήνιο, στις 13 Οκτώβρη του 2010. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Πανελλήνιο με σκορ 57-85, με τον Σπανούλη να σημειώνει 15 πόντους. Η πρώτη του εμφάνιση μπροστά στο κοινό του Ολυμπιακού, συνδυάστηκε και με το ντεμπούτο του στην Ευρωλίγκα, σε αγώνα κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, στον οποίον ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει με 82-66, στις 18 Οκτωβρίου 2010, πετυχαίνοντας, μάλιστα, και 16 πόντους, ενώ μοίρασε και 7 ασίστ σε 31 λεπτά συμμετοχής.Τη χρονιά 2010-11, ο σύλλογος τερμάτισε πρώτος και αήττητος στην κανονική περίοδο με το σύλλογο. Η εξέλιξη ήταν διαφορετική, καθώς ο Ολυμπιακός ηττήθηκε στον τελευταίο των τελικών του πρωταθλήματος από τον Παναθηναϊκό με επιμέρους σκορ 1-3. Στην Ευρωλίγκα, αποκλείστηκε από τη Σιένα, με επιμέρους σκορ, ξανά 1-3 στα προημιτελικά, τη διοργάνωση, τελικά, την κατέκτησε ο Παναθηναϊκός. Παρόλα αυτά, πανηγύρισε ένα τίτλο εκείνη τη χρονιά με τον Ολυμπιακό, το Κύπελλο Ελλάδας. Αφού πρώτα είχε αποκλείσει στους προημιτελικούς τον Πανελλήνιο, κατόπιν αποκλείει τον ΠΑΟΚ, με σκορ 2-0, και στον τελικό, κατακτά το κύπελλο, νικώντας τον Παναθηναϊκό 74-68. Σε αυτόν τον αγώνα δεν συμμετείχε, καθώς τον ταλαιπωρούσε τραυματισμός, από την άλλη όμως, είχε κριθεί έτοιμος, γεγονός που δεν επαληθεύτηκε. Τη σεζόν αυτή βρέθηκε στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος. Πετυχαίνοντας 318 πόντους σε όλους τους αγώνες της Α1 (και τελικούς), μοίρασε 155 ασίστ, και είχε ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα 28,7%, σε 30 αγώνες. Στις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις, σε 20 αγώνες, σημείωσε συνολικά 284 πόντους (14,2 μέσο όρο, ανά παιχνίδι), μοίρασε 85 ασίστ και είχε ποσοστό ευστοχίας 34,7% στα τρίποντα.Το 2010-11 ξεκίνησε δύσκολα με το σύλλογο καθώς το προεδρείο είπε πως θα αποχωρήσει από την ηγεσία της ΚΑΕ τον Ιούνιο του 2011. Μαζί με αυτούς θα αποχωρούσαν οι συνεργάτες του Μίρζα Ραζνιάτοβιτς (ατζέντης), μεταξύ αυτών και ο Σπανούλης (Ίβκοβιτς, Κέσελ και Νίλσεν, οι άλλοι). Υπήρξαν αποχωρήσεις, όπως του Θοδωρή Παπαλουκά, του Γιάννη Μπορούση, του Λουκά Μαυροκεφαλίδη και του Μίλος Τεόντοσιτς. Οι αποχωρήσεις των δυο γκαρντ, μεγάλωσαν τις ευθύνες του Σπανούλη, απέναντι στην ομάδα του, ρόλος στον οποίον, πάντως, ανταποκρίθηκε πλήρως. Υπήρξαν και προσθήκες εκείνη τη σεζόν που βοήθησαν τα μέγιστα την ομάδα, όπως ο Κάιλ Χάινς, ο Γιώργος Πρίντεζης, και ο Λάζαρος Παπαδόπουλος. Ο Σπανούλης, πλαισιώθηκε με νεαρούς παίκτες στα γκραντ, όπως ο Κώστας Σλούκας, ο Βαγγέλης Μάντζαρης και ο Κώστας Παπανικολάου. Ο Ολυμπιακός νίκησε τον πρώτο του επίσημο αγώνα, στις 12 Οκτώβρη του 2011 με αντίπαλο τον Άρη με σκορ 59-80 για το Κύπελλο Ελλάδας, στη φάση των προημιτελικών. Ο Σπανούλης σε αυτόν τον αγώνα είχε 14 πόντους. Στο Κύπελλο, απέκλεισε στη φάση των ημιτελικών τον ΠΑΟΚ, αλλά στον τελικό δεν τα κατάφερε χάνοντας από τον Παναθηναϊκό, με 71-70. Ο Σπανούλης στον τελικό είχε 12 πόντους, αλλά μία μέτρια συνολικά εμφάνιση. Πάρα το κακό ξεκίνημα, η χρονιά τελικά ολοκληρώθηκε ιδανικά, τόσο για τον παίκτη, όσο και για τον Ολυμπιακό. Σε 24 αγώνες στο πρωτάθλημα, η ομάδα κάνει μόνο μία ήττα στην κανονική περίοδο. Στους τελικούς πέρασε αήττητος από τον ΠΑΟΚ και τον Πανιώνιο. Στον τελικό αγωνίσθηκε κόντρα στον Παναθηναϊκό, και τον νίκησε με επιμέρους σκορ 3-2, κατακτώντας το Πρωτάθλημα Ελλάδας, ύστερα από 15 χρόνια. Ο Σπανούλης πέτυχε συνολικά στους 5 αγώνες 66 πόντους και μοίρασε 24 ασίστ. Συνολικά στο πρωτάθλημα, πέτυχε 362 πόντους, μοίρασε 155 ασίστ και είχε 36,5% ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα. Εκείνη τη σεζόν βρέθηκε στην καλύτερα πεντάδα του πρωταθλήματος, αλλά και ονομάστηκε ο MVP του πρωταθλήματος. Οι επιτυχίες για τον Σπανούλη και την ομάδα του συνεχίστηκαν και στην Ευρωλίγκα. Ξεκίνησαν τις υποχρεώσεις του με αντίπαλο στην τότε Γκέσκραπ, γνωρίζοντας την ήττα με 76-61, είχε πετύχει 9 πόντους σε αυτόν τον αγώνα. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, καθώς ο Ολυμπιακός πέρασε στην επόμενη φάση, κερδίζοντας 6 αγώνες και χάνοντας άλλες 3 (εκτός από τον πρώτο). Στους "16" της διοργάνωσης ο σύλλογος βγήκε δεύτερος με 3-3, και στους "8" της διοργάνωσης αντιμετώπισε πάλι τη Σιένα, αυτή τη φορά όμως την κέρδισε 1-3 επιμέρους σκορ και πέρασε στο φάιναλ φορ (εκεί βρέθηκε και ο Παναθηναϊκός). Σε αυτούς του τέσσερις αγώνες ο Σπανούλης είχε 103 λεπτά συμμετοχής και σημείωσε 10,8 πόντους ανά παιχνίδι, μοίρασε 13 ασίστ, ενώ χαμηλά κινήθηκε στα τρίποντα (ποσοστό ευστοχίας 22,2%). Στον ημιτελικό της διοργάνωσης αντιμέτωπη βρέθηκε η Μπαρτσελόνα. Στον αγώνα αυτόν ο Ολυμπιακός επικράτησε 68-64, πηγαίνοντας για 5η φορά σε τελικό Ευρωλίγκας. Ο Σπανούλης είχε πολύ καλή απόδοση, πετυχαίνοντας 21 πόντους και μοιράζοντας 6 ασίστ. Στον τελικό που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, ο Ολυμπιακός βρέθηκε να αντιμετωπίζει την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Επικράτησε με 62-61, ενώ βρέθηκε να χάνει και με 19 πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο. Ήταν ο δεύτερος τίτλος στην ιστορία του Ολυμπιακού μετά τη σεζόν 1996-97. Ο Σπανούλης έβαλε 15 πόντους και μοίρασε 2 ασίστ, από τις οποίες η μία ήταν στον Γιώργο Πρίντεζη, που πέτυχε το νικηφόρο καλάθι στα 0,7 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της αναμέτρησης. Ο Σπανούλης κρίθηκε MVP του φάιναλ φορ για δεύτερη φορά στην καριέρα του. Αναδείχθηκε, επίσης, μέλος της καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκας για την σεζόν 2011-12. Η νέα χρονιά ξεκίνησε με τον Ολυμπιακό να έχει πλέον άλλον προπονητή, καθώς ο Ντούσαν Ίβκοβιτς αποχώρησε, και στη θέση του ήρθε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ενώ τα διοικητικά προβλήματα φάνηκαν να μένουν στον παρελθόν. Παρόλα αυτά, ο Σπανούλης εκείνη τη σεζόν, έπαιξε με έναν παλιό του συμπαίκτη από τον Παναθηναϊκό, τον Στράτο Περπέρογλου. Στο τέλος της σεζόν ανανέωσε για 3 χρόνια το συμβόλαιό του στον Ολυμπαικό. Τη σεζόν 2012-13 το πρωτάθλημα ξεκίνησε με έναν αγώνα κόντρα στον ΠΑΟΚ, στο ΣΕΦ, τον οποίον κέρδισε ο Ολυμπιακός με 89-64, με τον Σπανούλη σε εκείνον τον αγώνα να σημειώνει 11 πόντους και 4 ασίστ. Ο Ολυμπιακός τερμάτισε πρώτος στην κανονική περίοδο, έχοντας μόνο μία ήττα από τον ΠΑΟΚ με σκορ 76-71, παρόλα αυτά στον τελικό των πλέι οφ ηττήθηκε με 3-0 επιμέρους σκορ από τον Παναθηναϊκό, χάνοντας έτσι τον τίτλο. Ο Σπανούλης σε 33 συνολικά αγώνες για το πρωτάθλημα πέτυχε 346 πόντους, μοίρασε 189 ασίστ και είχε 29,53 % ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα. Στο κύπελλο, ο Ολυμπιακός έφτασε κι εκεί στον τελικό, αλλά έχασε από τον Πανθηναϊκό με 81-78, με τον Σπανούλη να πετυχαίνει 12 πόντους. Στην Ευρωλίγκα εκείνη τη σεζόν ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε κόντρα στη Λαμποράλ, στο ΣΕΦ, κερδίζοντάς την 85-81, με τον Σπανούλη να πετυχαίνει 16 πόντους και να μοιράζει 6 ασίστ. Στην κανονική διάρκεια τερμάτισε δεύτερος πίσω από τη Ζαλγκίρις, κάνοντας 8 νίκες και 2 ήττες. Στους "16" τερμάτισε δεύτερος με 9-5, πίσω από την πρώτη Μπαρτσελόνα. Στα πλέι οφ ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την Αναντολού Εφές, κερδίζοντάς την με επιμέρους σκορ 3-2, με τον Σπανούλη να πετυχαίνει 52 πόντους και να μοιράζει 33 ασίστ. Στο φάιναλ φορ, αντίπαλος του Ολυμπιακού τέθηκε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την οποία κιόλας κέρδισε με 52-69, με τον Σπανούλη να πετυχαίνει 8 πόντους και να μοιράζει 4 ασίστ. Έτσι, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά βρίσκεται στον τελικό της διοργάνωσης. Εκεί αντιμετώπισε τη Ρεάλ Μαδρίτης, νικώντας την 100-88, και κατέκτησε για δεύτερη συνεχόμενη φορά την Ευρωλίγκα (αυτή ήταν τρίτη συνολικά της ομάδας του Ολυμπιακού). Αξιοσημείωτο και εκείνη τη χρονιά ήταν το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός, αυτή τη φορά, γύρισε το παιχνίδι, ενώ έχανε αρχικά με 17 πόντους. Ο Σπανούλης ανακηρύχθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά MVP του φάιναλ φορ, φτάνοντας τον Τόνι Κούκοτς, στη σχετική λίστα. Εκείνη τη σεζόν πέτυχε συνολικά στην Ευρωλίγκα 457 πόντους (14,7%), μοίρασε 170 ασίστ (5,5), και είχε 32,1% ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα. 2013 - 2021 Τη σεζόν 2013-14, ο παίκτης, δεν πανηγύρισε κανέναν τίτλο με την Ολυμπιακό, εκτός του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, κερδίζοντας με συνολικό σκορ 2-0, τη βραζιλιάνικη ομάδα Πινιέιρος, ένα τρόπαιο που κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία του ο σύλλογος. Στο Πρωτάθλημα Ελλάδος, τερμάτισε δεύτερος στην κανονική περίοδο, πίσω από τον Παναθηναϊκό και στους τελικούς του πρωταθλήματος, έχασε με συνολικό σκορ 3-2 από τον μεγάλο του αντίπαλο. Στο Κύπελλο Ελλάδας αποκλείστηκε στους ημιτελικούς της διοργάνωσης από τον Παναθηναϊκό (ο οποίος και το κατέκτησε), με σκορ 67 - 59. Στην Ευρωλίγκα, αυτή τη χρονιά, αποκλείστηκε στη φάση των "8" από τη Ρεάλ Μαδρίτης με συνολικό σκορ 3-2, αφού πρώτα ο Ολυμπιακός είχε ισοφαρίσει το 2-0 της Ρεάλ. Ποτέ στην ιστορία του θεσμού (τουλάχιστον έως τότε) δεν κατάφερε να προκριθεί, γυρίζοντας το σκορ μετά από το 2-0.Ο Σπανούλης εκείνη τη σεζόν στο πρωτάθλημα αγωνίσθηκε σε 19 αγώνες στην κανονική περίοδο, πετυχαίνοντας 157 πόντους και έχοντας ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα 29,4%, ενώ μοίρασε και 90 ασίστ. Στα πλέι οφ αγωνίσθηκε σε 10 αγώνες πετυχαίνοντας 116 πόντους, με ακριβώς το ίδιο ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα και μοίρασε 51 ασίστ. Συνολικά είχε σε 29 αγώνες, 273 πόντους, 44,1 % στα δίποντα, 29,4% στα τρίποντα και μοίρασε 141 ασίστ. Στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις του αγωνίσθηκε και στους 10 αγώνες, στη φάση των ομίλων, πετυχαίνοντας 158 πόντους, και είχε ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα 41,7%, ενώ μοίρασε 48 ασίστ. Στη φάση των "16", αγωνίσθηκε σε 11 αγώνες, πετυχαίνοντας 150 πόντους, με ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα 29,4%, ενώ μοίρασε και 46 ασίστ. Στη φάση των "8" αγωνίσθηκε σε 5 παιχνίδια και πέτυχε 84 πόντους, με 34,3% ευστοχία στα τρίποντα, μοιράζοντας 25 ασίστ. Συνολικά, αγωνίσθηκε σε 26 παιχνίδια, πετυχαίνοντας 392 πόντους, με 51,3% ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα, με 34,4% ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα, ενώ μοίρασε και 119 ασίστ. Τέλος, στο Διηπειρωτικό Κύπελλο ο Σπανούλης χρίστηκε MVP της διοργάνωσης.Η σεζόν 2014-15 δεν ξεκίνησε καλά για την ομάδα του Ολυμπιακού, καθώς αποκλείστηκε στους προημιτελικούς του Κυπέλλου, από τον Παναθηναϊκό με σκορ 77-76, σε ένα παιχνίδι που φαινομενικά θα το κέρδιζε. Η ήττα αυτή ακολουθήθηκε κι από την παραίτηση του προπονητή Γιώργου Μπαρτζώκα. Η θέση του αρχικά καλύφθηκε από τον βοηθό του Μίλαν Τόμιτς, έως ότου έρθει και υπογράψει συμβόλαιο για δύο χρόνια ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Ξεπερνώντας αυτές τις δυσκολίες ο Ολυμπιακός εκείνη τη σεζόν, ο Σπανούλης, πανηγύρισε το Πρωτάθλημα Ελλάδος, τερματίζοντας αρχικά, πρώτος στην κανονική περίοδο και στους τελικούς των πλέι οφ κέρδισε με συνολικό σκορ 3-0 τον Παναθηναϊκό. Αυτό το 3-0 ήταν μία μεγάλη επιτυχία για τον σύλλογο καθώς ήταν το πρώτο sweep της ιστορίας του σε τελικούς πλέι οφ της ΕΣΑΚΕ. Ο Σπανούλης στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς των τελικών, ήταν ο κορυφαίος του αγώνα πετυχαίνοντας 23 πόντους.Στην Ευρωλίγκα της σεζόν, ο Ολυμπιακός τερμάτισε δεύτερος, χάνοντας στον τελικό της διοργάνωσης από τη Ρεάλ Μαδρίτης με 78 - 59. Παρόλα αυτά, ο παίκτης μνημονεύεται σε εκείνη τη διοργάνωση για τον πρώτο αγώνα του φάιναλ κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, στον οποίον είχε στα πρώτα 3 δεκάλεπτα, μόλις 2 πόντους, ενώ στο τελευταίο πέτυχε 11. Ο σύλλογος είχε τερματίσει πρώτος στον όμιλο, με τον Σπανούλη να έχει 175 πόντους, σε 10 αγώνες και να έχει μοιράσει 52 ασίστ, ενώ στα τρίποντα είχε ποσοστό ευστοχίας 34,4%. Στη φάση των "16", ο Ολυμπιακός τερμάτισε τρίτος στον όμιλο, και με τον Σπανούλη να έχει 134 πόντους σε 10 παιχνίδια, ενώ μοίρασε και 66 ασίστ. Στη φάση των "8", ο Ολυμπιακός απέκλεισε την Μπαρτσελόνα, με συνολικό σκορ 3-1, με τον Σπανούλη να πετυχαίνει 49 πόντους, αγωνιζόμενος και στα τέσσερα παιχνίδια. Συνολικά έβαλε 374 πόντους σε 26 παιχνίδια, με ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα 46,9% και στα τρίποντα 33,3%, ενώ μοίρασε και 142 ασίστ. Στο Πρωτάθλημα Ελλάδας αγωνίσθηκε σε 31 αγώνες εκείνη τη σεζόν και πέτυχε 384 πόντους, έχοντας ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα 52,55 %, στα τρίποντα 37,50 %, μοιράζοντας και 174 ασίστ.Η χρονιά 2015-16 δεν ξεκίνησε ιδιαίτερα καλά, καθότι η ομάδα του Πειραιά, αποκλείστηκε ξανά από τον θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδας από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος αργότερα το κατέκτησε. Ο Σπανούλης, σε εκείνο τον αγώνα είχε μέτρια απόδοση, καθώς κατάφερε να πετύχει μόλις 2 πόντους. Στην Ευρωλίγκα, επίσης, δεν κατάφερε να διακριθεί και μετά από καιρό δεν πέρασε στη φάση των "8". Ο παίκτης αγωνίστηκε στα περισσότερα παιχνίδια της ομάδας, συγκεντρώνοντας ποσοστό ευστοχίας 36,8% στα δίποντα, 26% και στα τρίποντα, 70,6% στις βολές, ενώ μοίρασε 108 ασίστ σε 20 αγώνες. Η επιτυχία της χρονιάς τόσο για τον παίκτη όσο και τον σύλλογό του ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, πράγμα που είχε να γίνει από τις σεζόν 1995-96 και 1996-1997, τα οποία ήταν 2 από τα 5 συνεχόμενα που είχε κατακτήσει εκείνη τη δεκαετία. Στην κανονική περίοδο, ο Σπανούλης αγωνίστηκε σε 21 αγώνες, πετυχαίνοντας 258 πόντους και μοιράζοντας 121 ασίστ. Στα πλέι οφ αγωνίστηκε σε 8 αγώνες, σημειώνοντας 123 πόντους και μοιράζοντας 36 ασίστ. Συνολικά, εκείνη τη σεζόν, στο πρωτάθλημα πέτυχε 381 πόντους σε 29 αγώνες και μοίρασε 157 ασίστ. Είχε ποσοστό ευστοχίας 46,0% στα δίποντα, 33,3% στα τρίποντα και 82,2% στις ελεύθερες βολές.Στους τελικούς του πρωταθλήματος, ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει 3-1 τον Παναθηναϊκό. Οι τελικοί αυτοί ονομάστηκαν από δημοσιογράφους και παίκτες από τους καλύτερους του ελληνικού πρωταθλήματος, λόγω της ατμόσφαιρας και των ανατροπών τους. Άλλο αξιοσημείωτο των τελικών είναι ότι στον τέταρτο αγώνα, το παιχνίδι κρίθηκε στη δεύτερη παράταση και μαζί του και ο τίτλος, ενώ ο εν λόγω αγώνας ήταν και ο τελευταίος αγώνας του Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος αποχώρησε από την ενεργό δράση. Στους τελικούς αυτούς, ένας από τους μεγαλύτερους, αν όχι ο μεγαλύτερος, πρωταγωνιστής ήταν ο Βασίλης Σπανούλης. Στον πρώτο αγώνα που σημειώθηκε ήττα για αυτόν και την ομάδα του, πέτυχε 15 πόντους. Στο δεύτερο παιχνίδι των τελικών, ο Ολυμπιακός κερδίζει 66-68 τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας. Ο αγώνας κι αυτός είχε τις συγκινήσεις του, αφού μόλις στο 8ο δευτερόλεπτο, πριν το τέλος, ο Διαμαντίδης ευστοχεί σε τρίποντο, ενώ με τη λήξη του αγώνα, ο Σπανούλης ευστόχησε κι αυτός σε τρίποντο, διαμορφώνοντας το τελικό αποτέλεσμα. Ήταν, επίσης, η πρώτα φορά που σουτ του Σπανούλη, καθόρισε αποτέλεσμα μεταξύ αυτών των δύο συλλόγων, στο ΟΑΚΑ, από το 2010, που φόρεσε τα ερυθρόλευκα. Κατόπιν, ακολούθησε ένας ακόμα σπουδαίος αγώνας, με τον ΠΑΟ να κερδίσει στο 35ο λεπτό με 59-66. Ο Σπανούλης σημείωσε 22 πόντους σε 27 λεπτά, με τους 7 να τους πετυχαίνει το τελευταίο καθοριστικό πεντάλεπτο. Το τελευταίο παιχνίδι κρίθηκε στη δεύτερη παράταση, αφού εκεί οδηγήθηκε, όταν ο Μάντζαρης, ισοφάρισε σε 71-71 με τρίποντο, στο τέλος της παράτασης, μετά από δύο χαμένες βολές του Ντάνιελ Χάκετ. Το τελικό σκορ κρίθηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα της δεύτερης παράτασης, όταν ο Σπανούλης πέτυχε τρίποντο στο 1,9 δευτερόλεπτο, δίνοντας προβάδισμα στον Ολυμπιακό με 81-82 τελικό σκορ. Ο παίκτης πέτυχε 26 πόντους σε εκείνον τον αγώνα. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού τη σεζόν 2016-17 αγωνίστηκε σε 18 αγώνες της κανονικής περιόδου, έχοντας σε περίπου 20 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα 144 πόντους, 21,1% στα τρίποντα, 85,7% στις βολές, μοιράζοντας και 98 ασίστ. Στα πλέι οφ αγωνίστηκε συνολικά σε επτά αγώνες, ανεβάζοντας το ποσοστό του στις ασίστ και στα δίποντα και ρίχοντάς το στις βολές και στα τρίποντα. Στους τελικούς, ο Ολυμπιακός αν και με πλεονέκτημα έδρας έχασε το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό με σκορ 2-3. Στο Κύπελλο Ελλάδος, αποκλείστηκε στον ημιτελικό, πάλι από τον Παναθηναϊκό (ο οποίος έκανε νταμπλ εκείνη τη σεζόν), χάνοντας έτσι και τους δύο εγχώριους τίτλους. Από τους 30 αγώνες της Ευρωλίγκας, η οποία άλλαξε το σύστημα διεξαγωγής της από τότε, ο Σπανούλης αγωνίστηκε σε 29 αγώνες, βάζοντας 12,6 πόντους, έχοντας 47,9% ευστοχία στα δίποντα, 31,5% στα τρίποντα και 75,9% στις βολές, ενώ μοίρασε 6,1 ασίστ ανά παιχνίδι. Μάλιστα σε έναν αγώνα κόντρα στην Μπασκόνια, στις 27 Οκτωβρίου του 2016, μοίρασε 15 ασίστ κι έγινε ο παίκτης του Ολυμπιακού με τις περισσότερες ασίστ σε έναν αγώνα, δεύτερος πλέον είναι ο Θοδωρής Παπαλουκάς με 14. Εκτός από αυτό, τη σεζόν 2016-17 έγινε ο πρώτος σε ασίστ καλαθοσφαιριστής στην εγχώρια και ευρωπαϊκή ιστορία του Ολυμπιακού. Επίσης, έγινε ο δεύτερος σε ασίστ καλαθοσφαιριστής στην ιστορία τόσο της Ευρωλίγκας όσο και του Ελληνικού Πρωταθλήματος, με πρώτο και στις δύο κατηγορίες να βρίσκεται ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Εκείνη τη σεζόν, τελικά, ο Ολυμπιακός ξεπερνώντας στη φάση των "16" την Εφές Αναντολού, προκρίθηκε στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης, αποκλείοντας αρχικά στον ημιτελικό την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Σε εκείνον τον αγώνα ο Σπανούλης αγωνίστηκε 36 λεπτά και πέτυχε 14 πόντους, μοιράζοντας και 6 ασίστ. Στον τελικό αντιμετώπισε την Φενερμπαχτσέ, από την οποία και ηττήθηκε, με τον Έλληνα αθλητή να αγωνίζεται 37 λεπτά και να πετυχαίνει 9 πόντους, ενώ μοίρασε και 8 ασίστ.Η σεζόν 2017-18, ξεκίνησε με πρόβλημα για τον Λαρισαίο καλαθοσφαιριστή. Στις 4 Οκτωβρίου του 2017, έπαιξε τον πρώτο του αγώνα με αντίπαλο τον Φάρο, σε αγώνα για το Κύπελλο Ελλάδας, σκοράροντας 7 πόντους και δίνοντας 4 ασίστ, με τελικό σκορ 67-97, υπέρ των "ερυθρόλευκων". Ωστόσο, αυτός ήταν και ο μοναδικός επίσημος αγώνας έως και τις 3 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, αφού τον ταλαιπωρούσε τενοντίτιδα στο γόνατο. Η επιστροφή του άργησε καθότι, ούτε ο ίδιος ούτε η ιατρική ομάδα ήθελε να ρισκάρει. Τελικά, μετά από αρκετές αναβολές, αγωνίστηκε έπειτα από 60 ημέρες, σε έναν αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στον Κόροιβο Αμαλιάδας, σε αγώνα που έληξε 79-58, υπέρ του Ολυμπιακού. Ο Σπανούλης, έκανε καλή εμφάνιση, πετυχαίνοντας 13 πόντους και μοιράζοντας 5 ασίστ σε 16 λεπτά συμμετοχής. Στις 23 Δεκεμβρίου του 2017 ο Σπανούλης, εισήλθε στην καλύτερη πεντάδα της αγωνιστικής, στη διοργάνωση της Ευρωλίγκας, μετά την καλή του εμφάνιση κόντρα στην Εφές Αναντολού, πετυχαίνοντας 12 πόντους, μοιράζοντας 4 ασίστ και κερδίζοντας ισάριθμα ριμπάουντ. Τον Ιανουαρίου του 2018, σε ψηφοφορία της Ευρωλίγκας ο Σπανούλης αναδείχθηκε ως Κορυφαίος Ηγέτης της διοργάνωσης. Τη συγκεκριμένη σεζόν, αν και η ομάδα του δεν πανηγύρισε κανέναν τίτλο, ο Σπανούλης, σημείωσε σημαντικά ατομικά ρεκόρ εγχώρια και ευρωπαϊκά: Τον Απρίλιο του 2018, έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Ελληνικού Πρωταθλήματος της Α1 Κατηγορίας, ξεπερνώντας τον Νίκο Χατζή, σημειώνοντας πάνω από 5.200 πόντους. Λίγες μέρες νωρίτερα, τον Μάρτιο του 2018, έγινε ο πρώτος σε ασίστ καλαθοσφαιριστής της Ευρωλίγκας, ξεπερνώντας τον Δημήτρη Διαμαντίδη, με πάνω από 1.255 τελικές πάσες, σε έξι λιγότερα παιχνίδια από τον προκάτοχο. Επιπλέον, έγινε ο μόνος παίκτης της Ευρωλίγκας που μπήκε για 8η φορά στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.Τη σεζόν 2018-19, ο Σπανούλης, ανανέωσε τη συνεργασία του με τον Ολυμπιακό, για δύο ακόμη χρόνια. Στις 26 Ιουνίου 2021 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Ο Βασίλης Σπανούλης αγωνιζόταν με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδος από το αρχές του 2000 έως και το 2015. Το ντεμπούτο του με την Εθνική Ανδρών έγινε το 2004, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Όλα αυτά τα χρόνια συμμετείχε σε 145 επίσημους αγώνες της Εθνικής Ανδρών, πετυχαίνοντας 1.486 πόντους (10,2 μέσο όρο). Με τη Β' Ανδρών έπαιξε ένα παιχνίδι, με την Εφήβων 31 αγώνες πετυχαίνοντας 337 πόντους και με τη Νέων Ανδρών αγωνίστηκε σε 25 αγώνες, πετυχαίνοντας 359 πόντους.Στην κατά προσέγγιση 15ετή παρουσία τους με τις Εθνικές ομάδες κατάφερε να κερδίσει δύο χρυσά μετάλλια: ένα στο Ευρωμπάσκετ Νέων Ανδρών (2002) κι ένα στο Ευρωμπάσκετ Ανδρών (2005), δύο ασημένια μετάλλια: Μεσογειακοί Αγώνες Ανδρών (2001) και Παγκόσμιο Ανδρών (2006) και, τέλος, δύο χάλκινα μετάλλια: Ευρωμπάσκετ Εφήβων (2000) και Ευρωμπάσκετ Ανδρών (2009). Συνολικά με την Εθνική Ανδρών συμμετείχε σε 5 Ευρωμπάσκετ (2005, 2007, 2009, 2013, 2015), σε 2 Μουντομπάσκετ (2006, 2010) και σε 2 Ολυμπιακούς Αγώνες (2004, 2008). Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2015, μετά το τέλος του αγώνα κόντρα στη Λετονία, ο Βασίλης Σπανούλης ανακοίνωσε το τέλος του από την Εθνική Ελλάδος, κάνοντας την παρακάτω δήλωση: «Ήρθε η ώρα να σταματήσω από την Εθνική ομάδα. Πιστεύω ότι μεγάλωσα με την Εθνική ομάδα, καθώς ήμουν από 17 χρονών. Ένας κύκλος κλείνει για μένα. Πιστεύω πως πρόσφερα αρκετά πράγματα. Η καριέρα είναι γεμάτη χαρές, λύπες, διακρίσεις, αποτυχίες. Έτσι είναι η καριέρα του αθλητή. Καταφέραμε με τα υπόλοιπα παιδιά, με όλους τους προπονητές, με όλες τις ομάδες να φέρουμε στην Ελλάδα τρία μετάλλια. Άλλες φορές πετύχαμε, άλλες αποτύχαμε. Είμαι περήφανος. Αυτή την στιγμή είμαι συναισθηματικά φορτισμένος, γιατί πραγματικά είμαι από 17 χρονών στις εθνικές ομάδες. Αυτά έχει η ζωή του αθλητή. Είναι η κατάλληλη στιγμή να σταματήσω. Να παίξουν και τα υπόλοιπα παιδιά τα επόμενα χρόνια, γιατί έχουν ταλέντο. Θα είμαστε μαζί τους» 2000: Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης εφήβωνΗ πρώτη μεγάλη διοργάνωση του Σπανούλη, με την Εθνική Εφήβων, πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης εφήβων του 2000, όταν η Ελλάδα πήρε το χάλκινο μετάλλιο, κερδίζοντας στον μικρό τελικό την αντίστοιχη εθνική της Ιταλίας. Ο παίκτης είχε σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της ομάδας, ο οποίος τελείωσε τη διοργάνωση με 10,1 πόντους, 1,1 ριμπάουντ και 1,9 ασίστ ανά αγώνα. Αγωνίστηκε και στα 8 παιχνίδια της διοργάνωσης, με συμπαίκτες τότε τον Χρήστο Ταπούτο (ο οποίος ήταν και ο αρχηγός) και τον Νίκο Ζήση. 2002: Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης νέων ανδρώνΤο 2002, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης νέων ανδρών πραγματοποιήθηκε η δεύτερη συμμετοχή του σε μεγάλη διοργάνωση. Τα ποσοστά του σε αυτή τη διοργάνωση είναι καλύτερα από την προηγούμενη, πετυχαίνοντας 16,0 πόντους, 3,1 ριμπάουντ και 5,5 ασίστ ανά παιχνίδι. Σε αυτή τη διοργάνωση κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με την Εθνική κόντρα στην αντίστοιχη ομάδα της Ισπανίας, με συμπαίκτες τον Νίκο Ζήση (MVP), τον Κώστα Καϊμακόγλου, τον Γιάννη Μπορούση κ.ά. Αξιομνημόνευτη στιγμή για τον παίκτη είναι οι τελευταίες δύο εύστοχες ελεύθερες βολές του, 13 δευτερόλεπτα πριν τελειώσει ο αγώνας, οι οποίες βοήθησαν κι αυτές στην κατάκτηση του Χρυσού, το οποίο ήταν το πρώτο σε αυτήν την κατηγορία την Εθνική Ελλάδας. Ο Σπανούλης αγωνίστηκε και στους 8 αγώνες της τελικής φάσης της διοργάνωσης. Ολυμπιακοί Αγώνες Ολυμπιακοί Αγώνες (2004)Το καλοκαίρι του 2004, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, έκανε το επίσημο ντεμπούτο του με την Εθνική Ελλάδας Ανδρών, όταν ο προπονητής τότε της Εθνικής Παναγιώτης Γιαννάκης, τον κάλεσε στην αποστολή. Ο Σπανούλής αγωνίστηκε σε 6 αγώνες, πετυχαίνοντας 3,8 πόντους, 0,7 ριμπάουντ και 1,0 ασίστ ανά αγώνα. Με συμπαίκτες, σπουδαίους τότε καλαθοσφαιριστές, όπως ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Δήμος Ντικούδης, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, αλλά και ο Νίκος Ζήσης, κατάφεραν να φτάσουν έως τη 5η θέση της διοργάνωσης. Στα προημιτελικά είχαν αποκλειστεί από την Αργεντινή, του Μανού Τζινόμπιλι, η οποία αργότερα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Η 5η θέση ήταν η καλύτερη θέση της Εθνικής έως τότε, μία πρώτη επιτυχία της συγκεκριμένης Εθνικής. Ολυμπιακοί Αγώνες (2008) και προκριματικά 2012Το καλοκαίρι του 2008 συμμετέχει ξανά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνο. Αυτή τη φορά η Εθνική Ελλάδας αποκλείστηκε από τη φάση των προημιτελικών κόντρα στην Αργεντινή. Ο Σπανούλης με περισσότερο χρόνο συμμετοχής από ό,τι στους προηγούμενος Ολυμπιακούς Αγώνες, πετυχαίνει 14 πόντους, 3 ριμπάουντ και 3 ασίστ μέσο όρο ανά παιχνίδι.Το 2012, για τα προκριματικά των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, η Εθνική Ελλάδας γνώρισε τον αποκλεισμό από την Εθνική Νιγηρίας με 80-79, και δεν κατάφερε να συμμετάσχει στους Αγώνες του Λονδίνου, γεγονός που θεωρήθηκε μεγάλη έκπληξη. Ο Σπανούλης, ωστόσο, αγωνιζόμενος σε τρεις αγώνες, πέτυχε 19,3 πόντους, 2,7 ριμπάουντ και 5,7 ασίστ μέσο όρο ανά αγώνα.Προκριματικά Ολυμπιακών Αγώνων (2021) Το 2021 ο Σπανούλης ανακοινώνει την επιστροφή του στην Εθνική Ελλάδας μετά από έξι χρόνια, αποδεχόμενος την πρόταση του ομοσπονδιακού προπονητή, Ρικ Πιτίνο, για να συμμετάσχει στο Προολυμπιακό Τουρνουά που θα διεξαχθεί στη Βικτόρια του Καναδά. Παρότι ενσωματώθηκε στις πρώτες προπονήσεις της ομάδας, μια θλάση στη γαστροκνημία δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί στα φιλικά προετοιμασίας και έμεινε εκτός αποστολής για το τουρνουά. Ευρωμπάσκετ Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2005 (Χρυσό Μετάλλιο) Στο Ευρωμπάσκετ του 2005, στο Βελιγράδι, ο Σπανούλης συμμετέχει για πρώτη φορά στην εν λόγω διοργάνωση. Ο προπονητής τότε Παναγιώτης Γιαννάκης, τον συμπεριέλαβε στην αποστολή, παρ' όλο που πολλοί είχαν αμφισβητήσει την επιλογή του να τον εντάξει στο δυναμικό της εθνικής ομάδας. Με συμπαίκτες όπως ο Νίκος Ζήσης, ο Θεόδωρος Παπαλουκάς, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Μιχάλης Κακιούζης (ο οποίος ήταν ο αρχηγός), κατάφεραν να κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο, κόντρα στη Γερμανία, του σπουδαίου Ντιρκ Νοβίτσκι, με τελικό σκορ 78-62. Στον τελικό αγωνίστηκε μόλις 9 λεπτά πετυχαίνοντας μόνο 1 πόντο.Στην ημιτελική φάση κόντρα στη Γαλλία, σε εκείνον τον περίφημο αγώνα, όπου η Εθνική έκανε την ανατροπή, γυρίζοντας διαφορά 55-62 σε 67-66, κι ενώ έμεναν 47 δευτερόλεπτα, ο Λαρισαίος καλαθοσφαιριστής, αγωνίστηκε μόλις 9 λεπτά, χωρίς να πετύχει πόντο. Παρόλα αυτά, συμμετείχε σε 7 αγώνες (συνολικά 72 λεπτά), πετυχαίνοντας 2,4 πόντους, 1,1 ριμπάουντ και 0,3 ασίστ ανά αγώνα. 2007Τον Σεπτέμβριο του 2007, στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας, είχε εμφανώς πιο αυξημένο χρόνο συμμετοχής από αυτόν του 2005, παίζοντας σε 9 αγώνες (συνολικά 235 λεπτά), πετυχαίνοντας 11,7 πόντους, 1,8 ριμπάουντ και 2 ασίστ ανά αγώνα. Στον ημιτελικό η Ελλάδα είχε αποκλειστεί από την Ισπανία, με 82-77, σε εκείνο τον αγώνα έπαιξε 31 λεπτά πέτυχε 24 πόντους, και ήταν πρώτος σκόρερ. Στον μικρό τελικό, η Εθνική ηττήθηκε από τη Λιθουανία, με σκορ 78-69, με τον Σπανούλη να μην κάνει καλό αγώνα, πετυχαίνοντας μόλις 2 πόντους σε 16 λεπτά συμμετοχής. Έτσι, η Εθνική κατέλαβε την 4η θέση της διοργάνωσης. 2009 (Χάλκινο Μετάλλιο)Στο Ευρωμπάσκετ του 2009, ο Σπανούλης ανέβασε τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα, πετυχαίνοντας 14,1 πόντους ανά παιχνίδι και ήταν πάλι ο πρώτος παίκτης της Εθνικής Ελλάδος σε αυτήν την κατηγορία. Πρώτος ήταν και στις ασίστ, μοιράζοντας 4,2 ανά αγώνα. Συνολικά αγωνίστηκε σε 9 παιχνίδια του τουρνουά, έχοντας 47,7% στα δίποντα, 43,6% στα τρίπονα και 82,9% στις βολές.Σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, ο Σπανούλης έκανε μία από τις καλύτερες διοργανώσεις του με την Εθνική. Στα προημιτελικά εναντίον των Τούρκων, σημείωσε 23 πόντους. Στον ημιτελικό η Εθνική έχασε από την Ισπανία, η οποία αργότερα κατέκτησε και το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στη διοργάνωση. Στον μικρό τελικό, ο παίκτης δεν έκανε καλή εμφάνιση, πετυχαίνοντας μόλις 3 πόντους. Ωστόσο, η Εθνική κέρδισε τη Σλοβενία και κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο. Το εν λόγω μετάλλιο είναι και το τελευταίο, έως τώρα, που έχει πάρει η Εθνική Ελλάδος στις επίσημες μεγάλες διοργανώσεις. Ο Σπανούλης, τελικά, βρέθηκε μέσα στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης, ανάμεσά του οι Μίλος Τεόντοσιτς, Ρούντι Φερνάντεθ, Εράζεμ Λόρμπεκ και Πάου Γκασόλ, ο οποίος ανακηρύχθηκε και ο MVP της διοργάνωσης. Ο Έλληνας καλαθοσφαιριστής διακρίθηκε σε πολλές κατηγορίες, στους σκόρερ τερμάτισε έβδομος μαζί με τον Τεόντοσιτς, με 127 πόντους, έκτος στις ασίστ, με 38, ένατος στα κλεψίματα (μαζί με άλλους τρεις αθλητές και, τέλος, πέμπτος στον χρόνο συμμετοχής, με 282 λεπτά. 2015Το Ευρωμπάσετ του 2015 ήταν η τελευταία μεγάλη διοργάνωση του Βασίλη Σπανούλη με την Εθνική Ελλάδας. Σε εκείνο το Ευρωμπάσκετ η Εθνική ξεκίνησε με πέντε νίκες σε πέντε αγώνες στους ομίλους. Στην επόμενη φάση πέτυχε το Βέλγιο που το απέκλεισε εύκολα. Στην επόμενη φάση, εναντίον της Ελλάδας τέθηκε η Ισπανία, η οποία την απέκλεισε, ενώ αργότερα κέρδισε το τρίτο Ευρωμπάσκετ της ιστορίας της. Σε εκείνον τον αγώνα παρά τους 10 πόντους που πέτυχε και τις 5 ασίστ που μοίρασε δεν είχε την αναμενόμενη απόδοση στα κρίσιμα σημεία.Ήταν από τους καλύτερους διεθνείς και σε αυτό το τουρνουά, σημειώνοντας 11,4 πόντους ανά αγώνα, γεγονός που τον καθιστά ξανά τον πρώτο σκόρερ της Εθνικής. Πρώτος και πάλι ήταν και στην κατηγορία των ασίστ με 5,3 ανά αγώνα, θέση που μοιράστηκε με τον Νικ Καλάθη. Στους αγώνες κατάταξης της διοργάνωσης η Εθνική κέρδισε τη Λετονία με 97-90, με τον Σπανούλη να πετυχαίνει 16 πόντους και να μοιράζει 4 ασίστ. Αυτός ο αγώνας δεν ήταν μονάχα ο τελευταίος του Σπανούλη αλλά και του Νίκου Ζήση. Μουντομπάσκετ Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2006 - Ασημένιο Μετάλλιο Στο Μουντομπάσκετ του 2006, ο Σπανούλης έκανε το ντεμπούτο του στην εν λόγω διοργάνωση της FIBA. Ο πρώτος του αγώνες έγινε στις 19 Αυγούστου, κόντρα στο Κατάρ, σε ένα παιχνίδι που σημείωσε 17 πόντους σε 26 λεπτά συμμετοχής Η Ελλάδα βρισκόταν στον τρίτο όμιλο, από τον οποίον κατάφερε να τερματίσει πρώτη και να περάσει στην επόμενη φάση. Η Κίνα ήταν η επόμενη αντίπαλος, την οποία η Εθνική Ελλάδος κέρδισε 95-64, περνώντας στη φάση των "8". Ο Σπανούλης πέτυχε 15 πόντους σε 22 λεπτά συμμετοχής. Στη φάση αυτή, η Ελλάδα αντιμετώπισε τη Γαλλία, την οποία και κέρδισε 73-56, με τον Σπανούλη να πετυχαίνει 11 πόντους σε 27 λεπτά συμμετοχής.Περισσότερο, η εν λόγω διοργάνωση, μνημονεύεται για τον αγώνα των ημιτελικών κόντρα στην Εθνική των Ηνωμένων Πολιτειών. Την 1η Σεπτεμβρίου του 2006, η Εθνική Ελλάδος κερδίζει τις ΗΠΑ, με τελικό σκορ 101-95, με τον Σπανούλη να είναι πρώτος σκόρερ του αγώνα με 22 πόντους. Παρόλα αυτά, στον τελικό αντιμετώπισε την Ισπανία, η οποία επιβλήθηκε 70-47. Ωστόσο, η νίκη επί των Ηνωμένων Πολιτειών, μνημονεύεται έως και σήμερα ως μία από τις σπουδαιότερες νίκες στην ιστορία της ελληνικής καλαθοσφαίρισης. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έκαναν άλλη ήττα σε επίσημο παιχνίδι τους από τότε. Έτσι ο Λαρισαίος καλαθοσφαιριστής έλαβε το ασημένιο μετάλλιο, ενώ ήταν και ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής, με μέσο όρο 11,7 πόντους και τέταρτος στις ασίστ με 1,3 ανά αγώνα. 2010Στο Μουντομπάσκετ του 2010, η Εθνική Ελλάδας κατάφερε ξανά να περάσει τη φάση των ομιλών, αυτή τη φορά στην τρίτη θέση. Ο αντίπαλός της στη φάση των "16" ήταν η Ισπανία η οποία επιβλήθηκε ξανά με σκορ 80-72. Ο Σπανούλης, αγωνίστηκε σε όλους τους αγώνες της διοργάνωσης, βγαίνοντας ξανά πρώτος σκόρερ της Εθνικής με μέσο όρο 13,7 πόντους και τρίτος σε ασίστ με μέσο όρο 2,3 ανά αγώνα. Κεραυνός Λάρισας (Γυμναστικός) Panhellenic Youth Championship: 1999Ολυμπιακός 3× Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2012, 2015, 2016 Κύπελλο Ελλάδος: 2011 2× Πρωταθλήματα Euroleague: 2012, 2013 Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2013Παναθηναϊκός 4× Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2006, 2008, 2009, 2010 3× Κύπελλα Ελλάδας: 2006, 2008, 2009 Πρωτάθλημα Euroleague: 2009 Ασημένιο μετάλλιο στο 2000 Τουρνουά Άλμπερτ Σβάιτσερ Χάλκινο μετάλλιο στο 2000 FIBA Europe U-18 Ασημένιο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2001 Χρυσό μετάλλιο στο πρωτάθλημα 2002 FIBA Europe U-20 Νικητής σε 9 Τουρνουά Ακρόπολις: 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2013, 2015 Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2005 Χρυσό μετάλλιο στο Κύπελλο Στάνκοβιτς 2006 Ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006 Χρυσό μετάλλιο στο Προολυμπιακό τουρνουά καλαθοσφαίρισης ανδρών 2008 Χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2009 Πολυτιμότερος παίκτης της Ευρωλίγκας: 2012–13 8× Μέλος της ομάδας της Ευρωλίγκας: 2005–06, 2008–09, 2010–11, 2011–12, 2012–13, 2013–14, 2014–15, 2017–18 3× Μέλος της πρώτης ομάδας της Ευρωλίγκας: 2011–12, 2012–13 και 2014–15 5× Μέλος της δεύτερης ομάδας της Ευρωλίγκας: 2005–06, 2008–09, 2010–11, 2013–14 και 2017–18 3× Γκαρντ της Χρονιάς στην Ευρωλίγκα: 2012, 2013, 2015 2× Πρώτος σε σύνολο πόντων στην Ευρωλίγκα: 2012, 2013 2× Πρώτος σε σύνολο ασίστ στην Ευρωλίγκα: 2013, 2017 Μέλος της καλύτερης πεντάδας του Ευρωμπάσκετ: 2009 Ευρωπαϊκό Αστέρι ΦΙΜΠΑ: 2007 Αθλητής των Βαλκανίων για τη χρονιά: 2009 10× Παιχνίδι All-Star του ελληνικού πρωταθλήματος: 2005, 2006, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2018, 2019 10× Μέλος της καλύτερης πεντάδας του Πρωταθλήματος Ελλάδας: 2005, 2006, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2015, 2016, 2017 Πανευρωπαϊκός φρουρός της χρονιάς: 2013 Πρώτη Ομάδα Πανευρωπαϊκών: 2013 2× Δεύτερη Ομάδα Πανευρωπαϊκών: 2009, 2012 2× Κορυφαίος Καλαθοσφαιριστής στην Ευρώπη: 2012, 2013 3× Πανευρωπαϊκός Γκαρντ της Χρονιάς: 2009, 2012, 2013 3× Πρώτη Ομάδα Πανευρωπαϊκής: 2009, 2012, 2013 Δεύτερη ομάδα όλης της Ευρώπης: 2011 3× Πολυτιμότερος παίκτης στα Final Four της Ευρωλίγκας: 2009, 2012, 2013 Πρώτος σκόρερ στο Φάιναλ της Ευρωλίγκα: 2013 3× Πρώτος σκόρερ στα Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας: 2009, 2012, 2013 3× Πολυτιμότερος παίκτης της Ευρωλίγκας του μήνα: Φεβρουάριο του 2012, Νοέμβριος 2012, Οκτώβριος 2014 8× MVP της Ευρωλίγκας του γύρου: 2006 (2× – Κανονική σεζόν Γύρος 2 και Πλέι οφ Αγώνες 1 και 2), 2014 (2× – Κανονική σεζόν Γύρος 8 και Top 16 Γύρος 1), 2017 (2× - Κανονική σεζόν Γύρος 2 και 5ος αγώνας πλέι οφ), 2018 (κανονική περίοδος, γύρος 23), 2019 (κανονική σεζόν, γύρος 14) 2× Πολυτιμότερος παίκτης στο Τουρνουά Ακρόπολις: 2007, 2009 4× Πολυτιμότερος παίκτης στα Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2006, 2009, 2012, 2016 4× Πολυτιμότερος παίκτης στους τελικούς Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2006, 2008, 2015, 2016 2× Πρωτάθλημα Ελλάδας Δημοφιλέστερος Παίκτης: 2015, 2017 4× Πρωτάθλημα Ελλάδας Εγχώριος Παίκτης της Χρονιάς: 2006, 2009, 2013, 2016 12× Πρωτάθλημα Ελλάδας Εγχώριος Ομάδα: 2005, 2006, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018 3× Γκαρντ της Χρονιάς στο Πρωτάθλημα Ελλάδας: 2009, 2012, 2016 Πρώτος σκόρερ στο Πρωτάθλημα Ελλάδος: 2005 4× Πρώτος στις ασίστ στο Πρωτάθλημα Ελλάδος: 2005, 2008, 2012, 2013 Κορυφαίος Σκόρερ Τελικών Κυπέλλου Ελλάδος: 2018 Πολυτιμότερος παίκτης στο Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2013 Διεθνές Αθλητικό Βραβείο Παγκόσμιος Αθλητής της Χρονιάς: 2013 Ο πιο Clutch παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκας: 2017 Κορυφαίος Ηγέτης της Ευρωλίγκας: 2018 ΦΙΜΠΑ Ολυμπιακών αγώνων Ντριμ Τιμ 1992–2020: 2020 ΦΙΜΠΑ Ευρωμπάσκετ Ντριμ Τιμ 2000–2020: 2020 Στην καλύτερη δεκάδα παικτών της Ευρωλίγκας τη δεκαετία 2010–2020 Ευρωλίγκας Παίκτης της δεκαετίας 2010–2020 Κορυφαίος Νέος Παίκτης Ελληνικού Πρωταθλήματος: 2003 Πιο Βελτιωμένος Παίκτης Ελληνικού Πρωταθλήματος: 2004 Πρώτος σκόρερ στο Πρωτάθλημα Ελλάδας εφήβων: 1999 Πολύτιμοτερος Παίκτης Πρωτάθλημα Ελλάδας εφήβων: 1999 Πρώτος συνολικά σκόρερ στο στην ιστορία της επαγγελματικό πρωτάθλημα ΕΣΑΚΕ (1992–παρόν) Πρώτος συνολικά στις ασίστ στην ιστορία της πρωταθλήματος της Α1 (1986–παρόν) Πρώτος συνολικά στις ασίστ στην ιστορία της πρωταθλήματος της ΕΣΑΚΕ (1992–παρόν) Δεύτερος συνολικά στα τρίποντα στην ιστορία της επαγγελματικό πρωτάθλημα ΕΣΑΚΕ (1992–παρόν) Πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ΦΙΜΠΑ Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης και ΦΙΜΠΑ Ευρωλίγκας και Ευρωλίγκας Μπάσκετ (1958–παρόν) με 4.454 πόντους Πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας Μπάσκετ (2000–παρόν) με 4.454 πόντους Οι 75 καλύτεροι διεθνείς παίκτες του HoopsHype: 2021 Βραβείο ''Θρύλος της Ευρωλίγκα'': 2022 Ελλάδα Μπάσκετ Λιγκ Χολ οφ Φέιμ: 2022 Ξεκίνησε να ασχολείται με το μπάσκετ σε ηλικία επτά ετών, ακολουθώντας τα χνάρια του μεγαλύτερου αδελφού του, Δημήτρη. Το 1997, ο χαμός του πατέρα του, Θανάση, τον επηρέασε ψυχολογικά και οικονομικά.Από το 2007 ο Σπανούλης είναι ζευγάρι με το πρώην μοντέλο και Σταρ Ελλάς 2006, Ολυμπία Χοψονίδου. Παντρεύτηκαν την 1η Δεκεμβρίου του 2009 με πολιτικό γάμο, ενώ στις 24 Ιουνίου 2011 πραγματοποίησαν και θρησκευτικό γάμο. Έχουν αποκτήσει μαζί έξι παιδιά: τον Θανάση (γενν. 2010), τον Βασίλη (γενν. 2012), τον Δημήτρη (γενν. 2013), την Αιμιλία (γενν. 2015), την Αναστασία (γενν. 2017) και την Αλεξάνδρα (γενν. 2020). Βασίλης Σπανούλης, επίσημο ιστολόγιο. Βασίλης Σπανούλης, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Ελληνικά). Vassilis Spanoulis, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Euroleague Basketball (Αγγλικά). (Αγγλικά) Βασίλης Σπανούλης, στατιστικά στην επίσημη ιστοσελίδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου Καλαθοσφαίρισης 2010. «Βασίλης Σπανούλης: Από τον Κεραυνό Λάρισας στο "αιώνιο" δρομολόγιο». Αφιέρωμα στον ιστότοπο Contra.gr. 11 Ιουλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-08-08. https://web.archive.org/web/20100808095536/http://www.contra.gr/Basketball/Hellas/A1Basket/Olympiacos/280232.html. Ανακτήθηκε στις 2010-08-02. youtube.com, Το video που έφτιαξε η Euroleague για τον MVP 2012-13 Βασίλη Σπανούλη. Βασίλης Σπανούλης: Οι θρύλοι για τον θρύλο στο SPORT24, Ντούσαν Ίβκοβιτς, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Δημήτρης Διαμαντίδης, Μάικ Μπατίστ και άλλοι αθλητές που μίλησαν για τον Βασίλη Σπανούλη
|
Ο Βασίλης Σπανούλης (Λάρισα, 7 Αυγούστου 1982) είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής και νυν προπονητής. Αγωνίστηκε ως πόιντ γκαρντ και σούτινγκ γκαρντ εξίσου και θεωρείται από τους καλύτερους Έλληνες παίκτες όλων των εποχών. Έχει κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή 4 φορές με τον Παναθηναϊκό και 3 φορές με τον Ολυμπιακό. Παράλληλα, είναι ο πρώτος σε τελικές πάσες στην ιστορία του Ελληνικού Πρωταθλήματος και στην ιστορία της Ευρωλίγκας, πρώτος σε εύστοχα σουτ εντός παιδιάς, καθώς και πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκας με 4.455 πόντους. Ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά στη Λάρισα, κατόπιν πήγε στο Μαρούσι, όπου το 2003 βραβεύτηκε ως Καλύτερος Νέος της σεζόν. Επίσης, η σεζόν 2004-05, ήταν εξαιρετική για αυτόν, καθώς βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα του, στα τελικά του Πρωταθλήματος και στο ULEB Cup. Την επόμενη σεζόν βρέθηκε στον Παναθηναϊκό, όπου έγινε ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Στην Ευρωλίγκα της σεζόν 2005-06, έκανε πολύ καλές εμφανίσεις και βρέθηκε στην καλύτερη ομάδα. Κατόπιν, έκανε ένα μικρό πέρασμα από το NBA, τη σεζόν 2006-07, παίζοντας στους Χιούστον Ρόκετς. Επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, βοηθώντας την ομάδα του να κατακτήσει την Ευρωλίγκα της σεζόν 2008-09, ενώ, παράλληλα, ανακηρύχθηκε ως ο πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ της διοργάνωσης.Το 2010 πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Με τη βοήθειά του η νεαρή σε ηλικία ομάδα του Ολυμπιακού, κατάφερε να αλλάξει επίπεδο και να πρωταγωνιστήσει για δυο σερί χρονιές στην Ευρωλίγκα, τη σεζόν 2011-12 και τη σεζόν 2012-13 όπου κέρδισε το πρωτάθλημα. Παράλληλα, ανακηρύχθηκε πολυτιμότερος παίκτης (MVP) και των δύο φάιναλ φορ, φτάνοντας το ρεκόρ του Τόνι Κούκοτς, οι μόνοι Ευρωπαίοι παίκτες που το έχουν καταφέρει τρεις φορές. Μερικές από τις μεγαλύτερες βραβεύσεις που έχει είναι ότι ονομάστηκε Καλύτερος Παίκτης των Βαλκανίων το 2009, Καλύτερος Ευρωπαίος Παίκτης το 2012 και το 2013, το Διεθνές Αθλητικό Βραβείο Παγκόσμιος Αθλητής της Χρονιάς το 2013, και MVP της Ευρωλίγκας την ίδια χρονιά. Επίσης, έχει βρεθεί 8 φορές στην καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκας, ο μόνος που το έχει καταφέρει έως τώρα.Καθοριστικός ήταν και ο ρόλος του, στην Εθνική Ελλάδας, με την κατάκτηση του δεύτερου χρυσού μεταλλίου στην ιστορία της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2005. Σημαντικότερη ήταν, όμως, η προσφορά του στο ασημένιο μετάλλιο, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006, σημειώνοντας δε 22 πόντους, σε εκείνο το αξιομνημόνευτο παιχνίδι, στα ημιτελικά της διοργάνωσης κόντρα στις ΗΠΑ, το οποίο και είχε κερδίσει η Ελλάδα, με 101-95. Κατέκτησε και ένα χάλκινο μετάλλιο, στο Ευρωμπάσκετ του 2009, και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.Ψηφίστηκε ανάμεσα στους κορυφαίους παίκτες στον κόσμο, που έχουν αγωνιστεί στη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων ανά θέση. Ψηφίστηκε ανάμεσα στους κορυφαίους 5 παίκτες, που έχουν αγωνιστεί στη διοργάνωση των Ευρωμπάσκετ αγώνων ανά θέση, και στην καλύτερη δεκάδα παικτών της Ευρωλίγκας τη δεκαετία 2010-20 (ψήφισε συνολικά # 1). Αποτέλεσε βασικό στέλεχος όλων των ηλικιακών βαθμίδων της Εθνικής Ελλάδας, κατακτώντας 9 μετάλλια (7 ΦΙΜΠΑ). Από τις 2 Οκτωβρίου 2023 είναι ο προπονητής της Εθνικής Ομάδας Καλαθοσφαίρισης της Ελλάδας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82
|
Δικαιώματα των ζώων
|
Η όλη λογική των δικαιωμάτων των ζώων έχει ως βάση της την ηθική, και επομένως φιλοσοφική, υπεράσπιση των ζώων και δεν πρέπει να συγχέεται με τη φιλοζωία, ειδικά με την αγάπη για τα κατοικίδια ζώα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι άνθρωποι που αγαπούν το κατοικίδιό τους ή φροντίζουν τα αδέσποτα ζώα δεν υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ζώων. Η ιδέα των δικαιωμάτων των ζώων προέκυψε κυρίως από τη φιλοσοφική παράδοση που γεννήθηκε μέσα από την περιβαλλοντική ηθική. Κάποιοι φιλόσοφοι, με πιο σημαντικούς τον Πίτερ Σίγκερ (Peter Singer), τον Τομ Ρέιγκαν (Tom Regan), τον Gary Lawrence Francione, Steven Best, κ.α. υποστήριξαν ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε ηθικά τα μη ανθρώπινα ζώα. Βεβαίως, κάθε ένας απ' αυτούς υποστηρίζει αυτή τη θέση από τη δική του φιλοσοφική σκοπιά. Ο Πίτερ Σίνγκερ (Peter Singer) με το βιβλίο του Η Απελευθέρωση των Ζώων, που κυκλοφόρησε το 1975, άνοιξε το ζήτημα της ηθικής αντιμετώπισης των ζώων από τη σκοπιά της φιλοσοφίας. Ο Σίνγκερ έχει μια ωφελιμιστική προσέγγιση για το ζήτημα, πράγμα που σημαίνει ότι δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο ζήτημα του πόνου, επηρεασμένος από τον πατέρα του ωφελιμισμού Τζέρεμι Μπένθαμ (Jeremy Bentham). Ένα βασικό πρόβλημα που υπάρχει σχετικά με τα ζώα είναι να ορίσουμε ποια ζώα πρέπει να έχουν δικαιώματα και ποια δικαιώματα είναι αυτά. Η επίκληση της ικανότητας του πόνου και της ευχαρίστησης, δηλαδή της ικανότητας του αισθάνεσθαι, αποτέλεσε για τον Σίγνκερ μία λύση, αφού πρέπει να έχουμε ηθικό ενδιαφέρον για τα ζώα που έχουν αυτή την ικανότητα. Έτσι, ο Σίνγκερ γράφει: "Αν ένα ον υποφέρει, δεν υπάρχει καμία ηθική δικαιολόγηση για να αρνηθούμε να λάβουμε υπόψη αυτόν τον πόνο. Ανεξάρτητα από τη φύση αυτού του όντος, η αρχή της ισότητας επιβάλλει να λάβουμε υπόψη μας αυτόν τον πόνο όπως και κάθε άλλο παρόμοιο πόνο οποιουδήποτε άλλου όντος, στο βαθμό βέβαια που μπορούν να γίνουν τέτοιες χονδροειδείς συγκρίσεις. Αν ένα ον δεν είναι ικανό να υποφέρει, ή να βιώνει ευχαρίστηση ή απόλαυση, δεν υπάρχει τίποτα που να πρέπει να λάβουμε υπόψη. Έτσι, το κριτήριο του αισθάνεσθαι (sentience) (χρησιμοποιώντας αυτόν τον όρο ως ένα βολικό, αν και όχι ως αυστηρή συντόμευση της δυνατότητας για πόνο και/ή ευχαρίστηση) είναι το μόνο εύλογο όριο του ενδιαφέροντός μας για τα συμφέροντα των άλλων."Επιπλεόν ο Σίνγκερ χρησιμοποίησε τον όρο "ειδισμός" (speciesism). Ο ειδισμός είναι μια μορφή προκατάληψης υπέρ των συμφερόντων των μελών του ιδίου είδους και εναντίον των μελών των άλλων ειδών. Ο Σίνγκερ, αν και παραδέχεται ότι δεν είναι πολύ καλός ο όρος, τον χρησιμοποιεί για να δείξει ότι αυτή η στάση είναι αντίστοιχη με τον ρατσισμό και τον σεξισμό. Όπως δηλαδή ο ρατσιστής είναι προκατειλημμένος υπέρ των μελών της φυλής του και ο σεξιστής υπέρ των μελών του φύλου του, έτσι και ο ειδιστής είναι προκατειλημμένος υπέρ των ανθρώπων. Ο όρος αυτός αποδίδεται επίσης στα ελληνικά ως σπισισμός ή ειδοκρατία. Ο φιλόσοφος Τομ Ρέιγκαν (Tom Regan) είναι αυτός που μίλησε πρώτος για τα δικαιώματα των ζώων. Ο Ρέιγκαν υποστηρίζει ότι τα ζώα έχουν εγγενή αξία, και άρα έχουν δικαιώματα τα οποία και πρέπει να σεβαστούμε. Σύμφωνα με τον Ρέιγκαν, ένα μεγάλο μέρος των ζώων έχουν αυτοσυνειδησία, πεποιθήσεις και επιθυμίες, και άρα πρέπει να τους αποδώσουμε ηθικά δικαιώματα. Άμεση συνέπεια της θεωρίας του είναι ο τερματισμός των πειραμάτων, της κτηνοτροφίας και η χρήση ζώων για λόγους ψυχαγωγίας του ανθρώπου. Υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων έχουν ταχθεί και κάποιες φεμινίστριες, με πιο σημαντικές την Lori Gruen, την Carol Adams και την Josephine Donovan. Αυτές οι φεμινίστριες υποστηρίζουν την υπεράσπιση των ζώων από τη σκοπιά των γυναικών, τονίζοντας τη σχέση της καταπίεσης που έχουν υποστεί οι γυναίκες από τους άντρες με αυτή που έχουν υποστεί τα μη ανθρώπινα ζώα από τα ανθρώπινα. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στην Άνταμς, η οποία στο βιβλίο της The Sexual Politics of Meat τονίζει το πώς τόσο οι γυναίκες όσο και τα μη ανθρώπινα ζώα αντιμετωπίζονται ως "σάρκα" στο πλαίσιο του πατριαρχικού πολιτισμού. Πολλές είναι πλέον που ασχολούνται με τα δικαιώματα των ζώων. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν η οργάνωση Άνθρωποι για την Ηθική Μεταχείριση των Ζώων (PETA: People for the Ethical Treatment of Animals). Η οργάνωση αυτή προβαίνει σε ακτιβιστικές ενέργειες, μη βίαιου χαρακτήρα, προσπαθώντας να καταδείξει την καταπίεση που υπόκεινται τα ζώα στο πλαίσιο της κτηνοτροφίας και των πειραματισμού. Επίσης ασχολείται και με το ζήτημα του εμπορίου ζώων και του γουνεμπορίου. Πολλοί αστέρες του Χόλιγουντ έχουν υποστηρίξει κατά καιρούς τη συγκεκριμένη οργάνωση, με πιο γνωστή την Πάμελα Άντερσον (Pamela Anderson). Σημαντικό ακτιβιστικό ρόλο έχει παίξει η οργάνωση Μέτωπο για την Απελευθέρωση των Ζώων (Animal Liberation Front). Η συγκεκριμένη οργάνωση είναι παράνομη, καθώς χτυπά εταιρίες που πραγματοποιούν πειράματα με ζώα ή απελευθερώνουν ζώα που είναι έγκλειστα σε φάρμες ή είναι πειραματόζωα. Το Μέτωπο για την Απελευθέρωση των Ζώων δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 40 χώρες. Άμεση συνεπαγωγή της ηθικής ενασχόλησης με τα ζώα και των ηθικών δικαιώματων των ζώων είναι η χορτοφαγική διατροφή από την πλευρά των ανθρώπων. Όποιος ή όποια πιστεύει στα δικαιώματα των ζώων οφείλει να τηρεί μια ακρεοφαγική/χορτοφαγική διατροφή (vegetarianism) ή μια αυστηρή χορτοφαγική διατροφή (βίγκαν-βιγκανισμός-veganism). Χορτοφαγία είναι η αποχή από το κρέας, ενώ αυστηρή χορτοφαγία είναι η αποxή και από τα ζωικά παράγωγα (γαλακτομικά προϊόντα, αυγά, μέλι). Το βιβλίο του Πίτερ Σίνγκερ Η Απελευθέρωση των Ζώων ονομάστηκε από κάποιους ως η "βίβλος της χορτοφαγίας" αφού θεμελίωσε φιλοσοφικά την ηθική χορτοφαγία και αυστηρή χορτοφαγία. Ωστόσο, η χορτοφαγία για ηθικούς λόγους δεν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον 20ο αιώνα. Μπορούμε να πούμε ότι, ανάμεσα στους άλλους λόγους (π.χ. θρησκευτικούς), και η ηθική υπαγόρευε τη χορτοφαγική διατροφή σε κάποιους αρχαίους Έλληνες, όπως οι πυθαγόρειοι. Αυτή τη στάση υποστήριξε και ο Πορφύριος ο Τύριος στο βιβλίο του Περί Αποχής Εμψύχων. Ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα που σχετίζεται με το ζήτημα των δικαιωμάτων των ζώων είναι αυτό της χρήσης πειραματόζωων σε πειράματα διαφόρων επιστημών, όπως της ψυχολογίας, της ιατρικής, αλλά και σε άλλους τομείς, όπως είναι η πολεμική βιομηχανία, οι δοκιμές προϊόντων και στην εκπαίδευση (ανατομίες). Το ζήτημα έχει απασχολήσει όχι μόνο τους ηθικούς φιλοσόφους αλλά και τους επιστήμονες με επιχειρήματα τόσο υπέρ όσο και κατά της χρήσης πειραματόζωων. Καραγεωργάκης, Σταύρος, Ζώα, Στα Πλοκάμια της Ανθρώπινης Ηθικής, Ευτοπία, Αθήνα, 2019. Καραγεωργάκης, Σταύρος (επ.), Ζώα και Ηθική, Αντιγόνη, Θεσσαλονίκη, 2012. Καραγεωργάκης, Σταύρος, Περιβαλλοντική Φιλοσοφία και Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Συλλογή Άρθρων, Ευτοπία, Αθήνα, 2016. Καραγεωργάκης, Σταύρος, Περιβαλλοντική ηθική και πολιτική οικολογία, Οι υποχρεώσεις μια οικολογικής κοινωνίας απέναντι στο μη ανθρώπινο κόσμο, Διδακτορική Διατριβή, Πανεπιστήμιο Αθηνών και Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, 2006.[1] Jamieson, Dale, “Τα δικαιώματα των ζώων και οι αξιώσεις της φύσης,” στο Άννα Λυδάκη & Γιάννης Μπασκόζος (επ.), Περί Ζώων, Με λογική και συναίσθημα, Ψυχογιός, Αθήνα, 2011, σσ. 304-323. Επιμέλεια άρθρου: Σταύρος Καραγεωργάκης. Singer, Peter, Η Απελευθέρωση των Ζώων, μτφρ. Σταύρος Καραγεωργάκης, Αντιγόνη, Θεσσαλονίκη, 2010. Singer, Peter, “Αντιμετωπίζοντας τα Ζώα με Ηθική,” στο Άννα Λυδάκη & Γιάννης Μπασκόζος (επ.), Περί Ζώων, Με Λογική και Συναίσθημα, Ψυχογιός, Αθήνα, 2011, σσ. 357-361. Regan, Tom, “Άδεια Κλουβιά: Μια Εισαγωγή στα Δικαιώματα των Ζώων”, στο Συλλογικό, Άνθρωποι-Ζώα-Φύση, Από τον Ανθρωποκεντρισμό στον Οικοβιοκεντρισμό, Για τα Δικαιώματα της Φύσης και της Ζωής, Πρακτικά 1ης Ημερίδας Περιβαλλοντικής Ηθικής στην Ελλάδα, Αειφορία, Αθήνα, 2009, σσ. 83-103. Regan, Tom, “Δικαιώματα των Ζώων και Περιβαλλοντική Ηθική,” στο Άννα Λυδάκη & Γιάννης Μπασκόζος (επ.), Περί Ζώων, Με λογική και συναίσθημα, Ψυχογιός, Αθήνα, 2011, σσ. 339-355. Επιμέλεια άρθρου: Σταύρος Καραγεωργάκης. Ιστοσελίδα του Πίτερ Σίνγκερ (Peter Singer) [2] Ελληνικό μπλογκ για την περιβαλλοντική φιλοσοφία [3] PETA: People for the Ethical Treatment of Animals [4]
|
Με τη φράση δικαιώματα των ζώων εννοούμε την ιδέα ότι μερικά ή όλα τα μη ανθρώπινα ζώα έχουν το δικαιώμα στη ζωή, όπως και άλλα βασικά δικαιώματα, όπως είναι η ελευθερία, η σύναψη οικογενειακών δεσμών, κ.α., προκειμένου να ικανοποιούν τα πιο βασικά τους συμφέροντα. Αυτό συνεπάγεται την απαγόρευση της χρήσης μη ανθρώπινων ζώων σε πειραματισμό, τσίρκο, κτηνοτροφία, καθώς και οποιαδήποτε άλλη χρήση προς όφελος του ανθρώπου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%B6%CF%8E%CF%89%CE%BD
|
Μαγειρικό λάδι
|
Ενώ η κατανάλωση μικρών ποσοτήτων κορεσμένων λιπαρών είναι κοινή στις διατροφές, οι μετα-αναλύσεις βρήκαν σημαντική συσχέτιση μεταξύ της υψηλής κατανάλωσης κορεσμένων λιπαρών και της συγκέντρωσης της λιποπρωτεΐνης χαμηλής πυκνότητας (LDL) στο αίμα, παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις. Άλλες μετα-αναλύσεις βασισμένες σε μελέτες σειράς και σε ελεγχόμενες, τυχαιοποιημένες δοκιμές βρήκαν θετική, ή ουδέτερη, επίδραση από την κατανάλωση πολυακόρεστων λιπών αντί για κορεσμένα λίπη (10% χαμηλότερος κίνδυνος για 5% αντικατάστασης).Η Mayo Clinic έχει επισημάνει ορισμένα έλαια που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη, όπως το κοκοφοινικέλαιο, το φοινικέλαιο και το φοινικοπυρηνέλαιο. Αυτά που έχουν χαμηλότερες ποσότητες κορεσμένων λιπαρών και υψηλότερα επίπεδα ακόρεστων (κατά προτίμηση ωμέγα-3) λιπαρών όπως το ελαιόλαδο, το φυστικέλαιο, το κραμβέλαιο, το σογιέλαιο και το βαμβακέλαιο είναι γενικά πιο υγιεινά. Το Εθνικό Ινστιτούτο Καρδιάς, Πνεύμονα και Αίματος των ΗΠΑ προέτρεψε τα κορεσμένα λίπη να αντικατασταθούν με πολυακόρεστα και μονοακόρεστα λίπη, αναφέροντας τα ελαιόλαδα και τα κραμβέλαια ως πηγές πιο υγιεινών μονοακόρεστων ελαίων ενώ τα σογιέλαια και τα ηλιέλαια ως καλές πηγές πολυακόρεστων λιπαρών. Μια μελέτη έδειξε ότι η κατανάλωση μη υδρογονωμένων ακόρεστων ελαίων όπως η σόγια και ο ηλίανθος είναι προτιμότερη από την κατανάλωση φοινικέλαιου για τη μείωση του κινδύνου καρδιακών παθήσεων.Το έλαιο από κάσιους και άλλα έλαια με βάση τους ξηρούς καρπούς δεν αποτελούν κίνδυνο για άτομα με αλλεργία σε ξηρούς καρπούς, επειδή τα έλαια είναι κυρίως λιπίδια και οι αλλεργικές αντιδράσεις οφείλονται στις επιφανειακές πρωτεΐνες του ξηρού καρπού.Οι σπόροι των περισσότερων καλλιεργούμενων φυτών περιέχουν υψηλότερα επίπεδα ωμέγα-6 λιπαρών οξέων από τα ωμέγα-3, με ορισμένες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις. Η ανάπτυξη σε ψυχρότερες θερμοκρασίες τείνει να έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερα επίπεδα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων στα σπορέλαια. Σε αντίθεση με άλλα διαιτητικά λίπη, τα τρανς λιπαρά δεν είναι θρεπτικά και δεν προάγουν την καλή υγεία. Η κατανάλωση τρανς λιπαρών αυξάνει τον κίνδυνο για στεφανιαία καρδιακή νόσο αυξάνοντας τα επίπεδα της LDL χοληστερόλης και μειώνοντας τα επίπεδα της HDL χοληστερόλης. Τα τρανς λιπαρά από μερικώς υδρογονωμένα έλαια είναι πιο επιβλαβή από τα φυσικά έλαια.Αρκετές μεγάλες μελέτες υποδεικνύουν μια σχέση μεταξύ της κατανάλωσης υψηλών ποσοτήτων τρανς λιπαρών και της στεφανιαίας καρδιακής νόσου, και πιθανώς ορισμένων άλλων ασθενειών. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών (FDA), το Εθνικό Ινστιτούτο Καρδιάς, Πνεύμονας και Αίματος και η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία (AHA) συνέστησαν όλοι τον περιορισμό της πρόσληψης τρανς λιπαρών. Στις ΗΠΑ, τα τρανς λιπαρά δεν είναι πλέον «γενικά αναγνωρισμένα ως ασφαλή» και δεν μπορούν να προστεθούν σε τρόφιμα, συμπεριλαμβανομένων των μαγειρικών ελαίων, χωρίς ειδική άδεια. Η θέρμανση καθώς και το δοχείο θέρμανσης αλλάζουν γρήγορα τα χαρακτηριστικά του μαγειρικού λαδιού. Τα λάδια που είναι υγιεινά σε θερμοκρασία δωματίου μπορεί να γίνουν ανθυγιεινά όταν θερμαίνονται πάνω από συγκεκριμένες θερμοκρασίες, ειδικά όταν θερμαίνονται επανειλημμένα. Ο τοξικός κίνδυνος συνδέεται με την οξείδωση των λιπαρών οξέων και τα λιπαρά οξέα με υψηλότερα επίπεδα ακόρεστου οξειδώνονται πιο γρήγορα κατά τη θέρμανση στον αέρα. Επομένως, όταν επιλέγετε ένα μαγειρικό λάδι, είναι σημαντικό να ταιριάζει η ανοχή του λαδιού στη θερμότητα με τη θερμοκρασία που θα χρησιμοποιηθεί. και να αλλάζετε τηγανέλαιο μερικές φορές την εβδομάδα. Οι θερμοκρασίες βαθιού τηγανίσματος σε λίπος είναι συνήθως στην περιοχή των 170-190 °C. Επίσης, λιγότερο συχνά, χρησιμοποιούνται χαμηλότερες θερμοκρασίες της τάξης των ≥ 130 °C.Το φοινικέλαιο περιέχει περισσότερα κορεσμένα λίπη από το κραμβέλαιο, το αραβοσιτέλαιο, το λινέλαιο, το σογιέλαιο, το καρθαμέλαιο και το ηλιέλαιο. Ως εκ τούτου, το φοινικέλαιο μπορεί να αντέξει το βαθύ τηγάνισμα σε υψηλότερες θερμοκρασίες και είναι ανθεκτικό στην οξείδωση σε σύγκριση με τα φυτικά έλαια υψηλής περιεκτικότητας σε πολυακόρεστα. Από το 1900 περίπου, το φοινικέλαιο ενσωματώνεται όλο και περισσότερο στα τρόφιμα από την παγκόσμια εμπορική βιομηχανία τροφίμων επειδή παραμένει σταθερό στο τηγάνισμα ή στο ψήσιμο σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες και για τα υψηλά επίπεδα φυσικών αντιοξειδωτικών, αν και το εξευγενισμένο φοινικέλαιο που χρησιμοποιείται στα βιομηχανικά τρόφιμα έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της περιεκτικότητάς του σε καροτενοειδή (και το πορτοκαλοκόκκινο χρώμα του).Τα παρακάτω λάδια είναι κατάλληλα για τηγάνισμα σε υψηλή θερμοκρασία λόγω του υψηλού σημείου καπνού τους: Λάδι από αβοκάντο Λάδι μουστάρδας Φοινικέλαιο Φιστικέλαιο (διατίθεται στο εμπόριο ως «αραχιδέλαιο» στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ινδία) Λάδι από φλοιό ρυζιού Καρθαμέλαιο Ελαιόλαδο Ημιεπεξεργασμένο σησαμέλαιο Ημιεπεξεργασμένο ηλιέλαιοΧρησιμοποιούνται συχνά λιγότερο επιθετικές θερμοκρασίες τηγανίσματος. Ένα ποιοτικό τηγανέλαιο έχει ήπια γεύση, τουλάχιστον 200 °C σημείο καπνού και 315 °C σημείο ανάφλεξης, με μέγιστα 0,1% ελεύθερα λιπαρά οξέα και 3% λινολενικό οξύ. Αυτά τα έλαια με υψηλότερα λινολενικά κλάσματα αποφεύγονται λόγω πολυμερισμού ή κόμμεως που χαρακτηρίζεται από αύξηση του ιξώδους με την ηλικία. Το ελαιόλαδο αντιστέκεται στη θερμική αποδόμηση και χρησιμοποιείται ως τηγανέλαιο για χιλιάδες χρόνια. Όλα τα έλαια αποικοδομούνται ως απόκριση στη θερμότητα, το φως και το οξυγόνο. Για να καθυστερήσει η έναρξη του τάγγισης, ένα στρώμα από ένα αδρανές αέριο, συνήθως άζωτο, εφαρμόζεται στον χώρο ατμών στο δοχείο αποθήκευσης αμέσως μετά την παραγωγή – μια διαδικασία που ονομάζεται κάλυψη δεξαμενής.Σε ένα δροσερό, ξηρό μέρος, τα λάδια έχουν μεγαλύτερη σταθερότητα, αλλά μπορεί να πήξουν, αν και σύντομα θα επιστρέψουν σε υγρή μορφή εάν αφεθούν σε θερμοκρασία δωματίου. Για να ελαχιστοποιηθούν οι επιβλαβείς επιπτώσεις της θερμότητας και του φωτός, τα λάδια πρέπει να αφαιρούνται από την ψυχρή αποθήκευση για αρκετό χρόνο για χρήση. Τα εξευγενισμένα έλαια με υψηλή περιεκτικότητα σε μονοακόρεστα λίπη, όπως το λάδι από μακαδάμια, διατηρούνται έως και ένα χρόνο, ενώ εκείνα με υψηλή περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα λίπη, όπως το σογιέλαιο, διατηρούνται περίπου έξι μήνες. Οι δοκιμές τάγγισης έδειξαν ότι η διάρκεια ζωής του καρυδέλαιου είναι περίπου 3 μήνες, περίοδος σημαντικά μικρότερη από την ημερομηνία λήξης που αναγράφεται στις ετικέτες.Αντίθετα, τα έλαια με υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη, όπως το λάδι από αβοκάντο, έχουν σχετικά μεγάλη διάρκεια ζωής και μπορούν να αποθηκευτούν με ασφάλεια σε θερμοκρασία δωματίου, καθώς η χαμηλή περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα λιπαρά διευκολύνει τη σταθερότητα. Τα μαγειρικά λάδια αποτελούνται από διάφορα κλάσματα λιπαρών οξέων. Για το τηγάνισμα των τροφίμων, τα λάδια με υψηλή περιεκτικότητα σε μονοακόρεστα ή κορεσμένα λίπη είναι γενικά δημοφιλή, ενώ τα έλαια με υψηλή περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα λιπαρά είναι λιγότερο επιθυμητά. Τα έλαια με υψηλή περιεκτικότητα σε ελαϊκό οξύ περιλαμβάνουν τα αμύγδαλο, μακαδάμια, ελιά, πεκάν, φιστίκι και ποικιλίες καρθάκου και ηλίανθου με υψηλή περιεκτικότητα σε ελαϊκό οξύ. Το σημείο καπνού επισημαίνεται με «ένα συνεχόμενο σπινθήρισμα καπνού». Είναι η θερμοκρασία στην οποία ένα λάδι αρχίζει να καίγεται, οδηγώντας σε καμένη γεύση στα τρόφιμα που παρασκευάζονται και σε αποικοδόμηση των θρεπτικών συστατικών και των φυτοχημικών χαρακτηριστικών του ελαίου.Πάνω από το σημείο καπνού υπάρχουν σημεία ανάφλεξης και πυρκαγιάς. Το σημείο ανάφλεξης είναι η θερμοκρασία στην οποία οι ατμοί λαδιού θα αναφλεγούν αλλά δεν παράγονται σε επαρκείς ποσότητες για να παραμείνουν αναμμένοι. Το σημείο ανάφλεξης εμφανίζεται γενικά στους περίπου 275-330 °C. Το σημείο πυρκαγιάς είναι η θερμοκρασία στην οποία το καυτό λάδι παράγει αρκετούς ατμούς που θα πιάσουν φωτιά και θα καούν. Καθώς αυξάνονται οι ώρες τηγανίσματος, όλα αυτά τα σημεία θερμοκρασίας μειώνονται. Εξαρτώνται περισσότερο από την οξύτητα ενός λαδιού παρά από το προφίλ λιπαρών οξέων.Το σημείο καπνού των μαγειρικών ελαίων ποικίλλει γενικά σε σχέση με τον τρόπο εξευγενισμού του λαδιού: υψηλότερο σημείο καπνού προκύπτει από την απομάκρυνση των ακαθαρσιών και των ελεύθερων λιπαρών οξέων. Ο υπολειπόμενος διαλύτης που απομένει από τη διαδικασία εξευγενισμού μπορεί να μειώσει το σημείο καπνού. Έχει αναφερθεί ότι αυξάνεται με τη συμπερίληψη αντιοξειδωτικών (BHA, BHT και TBHQ). Για αυτούς τους λόγους, τα δημοσιευμένα σημεία καπνού των λαδιών ενδέχεται να διαφέρουν.Τα έλαια εξάγονται από ξηρούς καρπούς, σπόρους, ελιές, δημητριακά ή όσπρια με εκχύλιση με βιομηχανικές χημικές ουσίες ή με μηχανικές διεργασίες. Η συμπίεση με εξώθηση είναι μια διαδικασία χωρίς χημικά που συλλέγει λάδια από μια πηγή χρησιμοποιώντας μια μηχανική πρέσα με ελάχιστη θερμότητα. Τα έλαια ψυχρής έκθλιψης εξάγονται υπό ελεγχόμενη θερμοκρασία συνήθως κάτω από τους 105 °C, που προορίζονται για τη διατήρηση φυτοχημικών ουσιών που απαντώνται στη φύση, όπως πολυφαινόλες, τοκοτριενόλες, φυτικές στερόλες και βιταμίνη Ε που επηρεάζουν συλλογικά το χρώμα, τη γεύση, το άρωμα και τη θρεπτική αξία. Η εξαγωγή και ο εξευγενισμός του μαγειρικού λαδιού είναι ξεχωριστές διαδικασίες. Η εκχύλιση αφαιρεί πρώτα το λάδι, συνήθως από σπόρους, ξηρούς καρπούς ή φρούτα. Στη συνέχεια, η βελτίωση αλλάζει την εμφάνιση, την υφή, τη γεύση, τη μυρωδιά ή τη σταθερότητα του λαδιού για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του αγοραστή. Υπάρχουν τρεις γενικοί τύποι εκχύλισης λαδιού: Εκχύλιση με χημικό διαλύτη, συνηθέστερα με χρήση εξανίου Πρεσάρισμα, χρησιμοποιώντας πρέσα εξώθησης ή ψυχρή πρέσα (πρεσάρισμα σε χαμηλές θερμοκρασίες για αποφυγή θέρμανσης λαδιού) Φυγόκεντρος αποχέτευσηΣε μεγάλης κλίμακας βιομηχανική εκχύλιση λαδιού θα παρουσιάζεται συχνά κάποιο συνδυασμό συμπίεσης, χημικής εκχύλισης ή/και φυγοκέντρησης προκειμένου να εξαχθεί η μέγιστη δυνατή ποσότητα λαδιού. Το μαγειρικό λάδι μπορεί είτε να είναι μη ραφιναρισμένο είτε να εξευγενιστεί χρησιμοποιώντας μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες διαδικασίες εξευγενισμού (σε οποιονδήποτε συνδυασμό): Απόσταξη, η οποία θερμαίνει το λάδι για να εξατμιστούν οι χημικοί διαλύτες από τη διαδικασία εκχύλισης. Αποκόλλωμα, περνώντας ζεστό νερό μέσα από το λάδι για να κατακρημνιστούν κόμμεα και πρωτεΐνες που είναι διαλυτά στο νερό αλλά όχι στο λάδι, και στη συνέχεια πετάμε το νερό μαζί με τις ακαθαρσίες. Εξουδετέρωση, ή αποξύνωση, η οποία επεξεργάζεται το λάδι με υδροξείδιο του νατρίου ή ανθρακικό νάτριο για να αποσπάσει ελεύθερα λιπαρά οξέα, φωσφολιπίδια, χρωστικές ουσίες και κεριά. Λεύκανση, η οποία αφαιρεί τα «άχρωμα» συστατικά με επεξεργασία με σμηκτίτη, ενεργό άνθρακα ή ενεργό άργιλο, που ακολουθείται από θέρμανση, φιλτράρισμα και μετά ξήρανση για την ανάκτηση του λαδιού. Η αποκήρωση, ή η χειμερίαση, βελτιώνει τη διαύγεια των ελαίων που προορίζονται για ψύξη, ρίχνοντάς τα σε χαμηλές θερμοκρασίες και αφαιρώντας τυχόν στερεά που σχηματίζονται. Απόσμηση, με επεξεργασία με ατμό υψηλής πίεσης για την εξάτμιση λιγότερο σταθερών ενώσεων που μπορεί να προκαλέσουν «ασυνήθιστες» οσμές ή γεύσεις. Προσθήκη συντηρητικού, συμπεριλαμβανομένων αντιοξειδωτικών όπως βουτυλιωμένη υδροξυανισόλη, βουτυλιωμένο υδροξυτολουόλιο και τοκοφερόλης για να βοηθήσει στη διατήρηση των ελαίων που έχουν γίνει λιγότερο σταθερά λόγω της επεξεργασίας σε υψηλή θερμοκρασία.Το φιλτράρισμα, μια μη χημική διεργασία που εξαλείφει τα μεγαλύτερα σωματίδια, θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα βήμα βελτίωσης, αν και δεν αλλάζει την κατάσταση του λαδιού. Τα περισσότερα μεγάλης κλίμακας ραφιναρίσματα εμπορικού μαγειρικού λαδιού περιλαμβάνουν όλα αυτά τα βήματα προκειμένου να επιτευχθεί ένα προϊόν ομοιόμορφο σε γεύση, οσμή και εμφάνιση και με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Το μαγειρικό λάδι που προορίζεται για την αγορά υγιεινών τροφών συχνά δεν είναι επεξεργασμένο, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε λιγότερο σταθερό προϊόν αλλά ελαχιστοποιεί την έκθεση σε υψηλές θερμοκρασίες και χημική επεξεργασία. Η σωστή απόρριψη του χρησιμοποιημένου μαγειρικού λαδιού είναι μια σημαντική ανησυχία για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Το λάδι μπορεί να πήξει στους σωλήνες, προκαλώντας υπερχείλιση αποχέτευσης.Εξαιτίας αυτού, το μαγειρικό λάδι δεν πρέπει ποτέ να ρίχνεται στον νεροχύτη της κουζίνας ή στη λεκάνη της τουαλέτας. Ο σωστός τρόπος απόρριψης του λαδιού είναι να το βάλετε σε ένα σφραγισμένο μη ανακυκλώσιμο δοχείο και να το πετάξετε μαζί με τα κανονικά σκουπίδια. Η τοποθέτηση του δοχείου λαδιού στο ψυγείο για να σκληρύνει επίσης κάνει την απόρριψη πιο εύκολη και λιγότερο ακατάστατη. Το μαγειρικό λάδι μπορεί να ανακυκλωθεί. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ζωοτροφές, σαπούνι, μακιγιάζ, ρούχα, καουτσούκ, απορρυπαντικά, απευθείας ως καύσιμο και για την παραγωγή βιοντίζελ.Στη βιομηχανία ανακύκλωσης, το χρησιμοποιημένο μαγειρικό λάδι που ανακτάται από εστιατόρια και βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων (συνήθως από φριτέζες ή ψησταριές) ονομάζεται κίτρινο γράσο, ανακυκλωμένο φυτικό λάδι (RVO), χρησιμοποιημένο φυτικό λάδι (UVO) ή απόβλητα φυτικών ελαίων (WVO). Οι λιποπαγίδες συλλέγουν λίπη και λάδια από νεροχύτες κουζίνας και αποχετεύσεις δαπέδου. Το αποτέλεσμα ονομάζεται καφέ γράσο, και σε αντίθεση με το κίτρινο γράσο, οι σοβαροί ρύποι του καθιστούν πολύ πιο δύσκολη την ανακύκλωσή του. Το λάδι αποχέτευσης είναι όρος που χρησιμοποιείται στην Κίνα για να περιγράψει το ανακυκλωμένο λάδι που έχει υποστεί επεξεργασία ώστε να μοιάζει με παρθένο λάδι, αλλά περιέχει τοξικούς ρύπους και πωλείται παράνομα για μαγείρεμα. Η προέλευσή του είναι συχνά καφέ γράσο από τα σκουπίδια.Στην Κένυα, κλέφτες πωλούν κλεμμένους ηλεκτρικούς μετασχηματιστές σε χειριστές πάγκων με τρόφιμα στην άκρη του δρόμου για επαναχρησιμοποίηση του λαδιού στο βαθύ τηγάνισμα, κατάλληλοι για παρατεταμένη χρήση από το συνηθισμένο μαγειρικό λάδι, αλλά απειλούν την υγεία των καταναλωτών λόγω της παρουσίας πολυχλωριωμένων διφαινύλιων και πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων. Fats and Oils στο Curlie
|
Το μαγειρικό λάδι είναι φυτικό, ζωικό ή συνθετικό υγρό λίπος που χρησιμοποιείται στο τηγάνισμα, το ψήσιμο και άλλους τύπους μαγειρέματος. Χρησιμοποιείται επίσης στην προετοιμασία και αρωματισμό τροφίμων που δεν περιλαμβάνει θερμότητα, όπως σάλτσες για σαλάτες και ντιπ ψωμιού, και μπορεί να ονομάζεται βρώσιμο λάδι. Το μαγειρικό λάδι είναι συνήθως ένα υγρό σε θερμοκρασία δωματίου, αν και ορισμένα έλαια που περιέχουν κορεσμένα λίπη, όπως το κοκοφοινικέλαιο, το φοινικέλαιο και το φοινικοπυρηνέλαιο είναι στερεά.Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία μαγειρικών ελαίων από φυτικές πηγές όπως το ελαιόλαδο, το φοινικέλαιο, το σογιέλαιο, το κραμβέλαιο (ελαιοκράμβη), το αραβοσιτέλαιο, το φυστικέλαιο και άλλα φυτικά έλαια, καθώς και ζωικά έλαια όπως το βούτυρο και το λαρδί. Το λάδι μπορεί να αρωματιστεί με αρωματικά τρόφιμα όπως βότανα, τσίλι ή σκόρδο. Το μαγειρικό σπρέι είναι ένα αεροζόλ μαγειρικού λαδιού.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9
|
Καχραμάνμαρας
|
Η πόλη ιδρύθηκε ως χιττική πόλη-κράτος περίπου το 1000 π.Χ.. Αργότερα η πόλη αποκαλούνταν, στα χρόνια των Ρωμαίων και Βυζαντινών αυτοκρατόρων, Γερμανίκεια (λατινικά: Germanicia Caesarea). Η πόλη ουσιαστικά άλλαξε όνομα το 1973 όταν στο όνομα της πόλης το οποίο ήταν Μαράς, προστέθηκε το Καχραμάν το οποίο σημαίνει, στα τουρκικά, «ήρωας». Το Δεκέμβριο του 1978 η πόλη αυτή έγινε το σημείο σφαγής αριστερών Αλεβιδών. Για το συμβάν αυτό, στο οποίο σκοτώθηκαν πάνω από 100 άτομα, ευθύνεται η τουρκική εθνικιστική οργάνωση Γκρίζοι Λύκοι.
|
Το Καχραμάνμαρας (τουρκικά: Kahramanmaraş, αρμενικά: Մարաշ Μαράς, αραβικά: مرعش, ελληνικά: Γερμανίκεια) είναι πόλη στη νότια Τουρκία και πρωτεύουσα της επαρχίας του Καχραμάνμαρας. Η πόλη βρίσκεται στους πρόποδες του Ταύρου. Έχει πληθυσμό 517.923 κατοίκους (εκτίμηση 2018). Η πόλη συνδέεται επίσης αεροπορικώς με την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. Από αυτήν την πόλη κατάγονταν ο Αυτοκράτορας Λέων Γ' και ο Νεστόριος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Death Magnetic
|
Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2004, ο Τζέιμς Χέτφιλντ δήλωσε ότι το συγκρότημα ήλπιζε να επιστρέψει στο στούντιο το 2005 με σκοπό την ηχογράφηση του ένατου τους δίσκου. Κάτι τέτοιο δεν πραγματοποιήθηκε στο επιθυμητό χρονικό διάστημα αλλά το 2006, με τον Λαρς Ούλριχ να αποκαλύπτει ότι το συγκρότημα είχε ήδη συνθέσει 6-7 τραγούδια. Επίσης, έγινε γνωστό ότι παραγωγός του δίσκου θα ήταν ο Ρικ Ρούμπιν και όχι ο Μπομπ Ροκ, ο οποίος είχε κάνει την παραγωγή όλων των δίσκων τους από το 1991 και έπειτα. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν σε τρία στούντιο, τα "Sound City Studios" στο Βαν Νάις της Καλιφόρνια, τα "Shangri La Studios" στο Μαλιμπού και τα "HQ" στο Σαν Ραφαέλ. Στις 14 Μαρτίου 2007, στην επίσημη ιστοσελίδα των Metallica ανακοινώθηκε ότι το συγκρότημα μετέβη από τα "HQ" στα "Sound City Studios". Τρεις μήνες αργότερα, ο Ρόμπερτ Τρουτζίλο προέβλεψε την πιθανή κυκλοφορία του άλμπουμ τον Φεβρουάριο του 2008. Τουλάχιστον δεκαπέντε τραγούδια παρέμειναν εκτός δίσκου, τέσσερα εκ των οποίων συμπεριλήφθηκαν στο ΕΡ "Beyond Magnetic", το 2011. Ο τίτλος του άλμπουμ προέρχεται από στίχο του τραγουδιού "My Apocalypse", ενώ ένας άλλος πιθανός τίτλος ήταν το"Songs of Suicide and Forgiveness". Στις αρχές του 2008 ανακοινώθηκε η καθυστέρηση της κυκλοφορίας του άλμπουμ μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2008. Ο δίσκος ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς και κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτεμβρίου σε όλο τον κόσμο εκτός της Αυστραλίας, όπου εκδόθηκε την επομένη. Οπαδοί και κριτικοί δέχτηκαν τον δίσκο ως επιστροφή στον κλασικό τους ήχο μετά την αρνητική υποδοχή του "St. Anger". Ο Μάικ Πορτνόι, ντράμερ των Dream Theater εκείνη την περίοδο, θεώρησε το "Death Magnetic" ως το καλύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος των τελευταίων είκοσι χρόνων. Το "Allmusic" έδωσε στον δίσκο τέσσερα αστέρια με άριστα τα πέντε, το "Sputnik Music" μέσο όρο βαθμολογιών 3,2 / 5, το "Metal Archives" 72 %, το "Metal Storm" 7,4 / 10, το "Consequence of Sound" 4,5 / 5, το "Rolling Stone" 4/ 5, η "The Guardian" 4 / 5 και το "Uncut", επίσης 4 / 5. Ο δίσκος κέρδισε την πρώτη θέση στις λίστες με τα άλμπουμ της χρονιάς στο "Kerrang!", το "Metal Hammer" και το "Revolver", ενώ το περιοδικό "TIME" το κατέταξε τρίτο και το "Rolling Stone" ένατο. Το "Death Magnetic" σκαρφάλωσε στην κορυφή των τσαρτ του Billboard κατά την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του με πωλήσεις που ξεπέρασαν τις 490.000 αντίτυπα. Το γεγονός αυτό έκανε τους Metallica το πρώτο συγκρότημα το οποίο έχει πέντε συνεχόμενα # 1 στούντιο άλμπουμ στο ενεργητικό του. Ο δίσκος παρέμεινε στο # 1 για τρεις εβδομάδες και στις λίστες του Billboard για σχεδόν ένα χρόνο. Επίσης, ανέβηκε στο # 1 σε 34 χώρες, μεταξύ αυτών η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία, ο Καναδάς και η Αυστραλία. Πιο συγκεκριμένα, κατά την πρώτη του εβδομάδα, το "Death Magnetic" πούλησε πάνω 75.000 αντίτυπα στο Ηνωμένο Βασίλειο, 81.000 αντίτυπα στον Καναδά, 55.000 αντίτυπα στην Αυστραλία και 100.000 αντίτυπα στη Γερμανία. Το άλμπουμ βραβεύθηκε ως διπλά πλατινένιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γερμανία και την Αυστραλία, τετραπλά πλατινένιο στον Καναδά και πλατινένιο στη Μεγάλη Βρετανία. Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ονομάστηκε "World Magnetic Tour" και ξεκίνησε στις 12 Σεπτεμβρίου 2008 από το "Cow Palace" της Καλιφόρνια, με τους Metallica να δίνουν 28 συναυλίες στη Βόρεια Αμερική μέχρι τα τέλη της χρονιάς, συνεχίζοντας με άλλες δέκα ζωντανές εμφανίσεις τον Ιανουάριο του 2009. Το πρώτο ευρωπαϊκό κομμάτι της περιοδείας πραγματοποιήθηκε στα τέλη Φεβρουαρίου και αρχές Μαρτίου με πέντε συναυλίες στη Μεγάλη Βρετανία και από μία σε Βέλγιο και Σουηδία, πριν επιστρέψουν στα τέλη του Μαρτίου για άλλες έξι εμφανίσεις και τον Μάιο για εννέα συναυλίες στη Σουηδία, τη Γερμανία και την Αυστρία. Στις αρχές Ιουνίου, το συγκρότημα έδωσε τρεις συναυλίες στο "Foro Sol" της Πόλης του Μεξικού, για να συνεχίσει με 26 εμφανίσεις σε όλη την Ευρώπη. Μέχρι τα τέλη του 2009, οι Metallica συνέχισαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, για να μεταβούν στη Λατινική Αμερική τον Ιανουάριο του 2010 και στην Κεντρική Αμερική δύο μήνες αργότερα, συνεχίζοντας την άνοιξη στην Ευρώπη και το Ισραήλ. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε με εμφανίσεις στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και την Ιαπωνία, τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο του 2010. Από το νέο άλμπουμ, συμπεριέλαβαν στο set list των ζωντανών τους εμφανίσεων τα "That Was Just Your Life", "The End of the Line", "Broken, Beat & Scarred", "The Day That Never Comes", "All Nightmare Long" και "Cyanide", αν και όλα τα τραγούδια του δίσκου εκτελέστηκαν ζωντανά τουλάχιστον μία φορά. Όλα τα τραγούδια γραμμένα από τους Metallica Η σύνθεση του συγκροτήματος κατά τις ηχογραφήσεις του "Death Magnetic" είχε την εξής μορφή: Τζέιμς Χέτφιλντ - κιθάρα, κύρια φωνητικά Κερκ Χάμμετ - κιθάρα Ρόμπερτ Τρουτζίλο - μπάσο Λαρς Ούλριχ - τύμπανα Death Magnetic - Metallica | Songs, Reviews, Credits, Awards | AllMusic Metallica - Death Magnetic (album review ) | Sputnikmusic Metallica - Death Magnetic - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives Metallica - Death Magnetic review - Metal Storm
|
Death Magnetic είναι ο τίτλος του ένατου στούντιο δίσκου του αμερικάνικου heavy metal συγκροτήματος Metallica, ο οποίος κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτεμβρίου του 2008 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας Warner Bros. Το συγκεκριμένο άλμπουμ χαρακτηρίστηκε από κριτικούς και κοινό ως η επιστροφή στον κλασικό ήχο των πρώτων άλμπουμ των Metallica και είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος με τον Ρόμπερτ Τρουχίγο στη σύνθεση τους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Death_Magnetic
|
Achmea
|
Η Achmea B.V. προέκυψε από τη συγχώνευση της Achmea Holding N.V. με την Eureko B.V. στις 19 Νοεμβρίου του 2011. Η εταιρεία δεν έχει εισηγμένες μετοχές στο χρηματιστήριο και έχει ένα συνεταιριστικό προφίλ. Σχεδόν τα δύο τρίτα των μετοχών της Achmea (65,3%) ανήκουν στην Vereniging Achmea, μια ένωση πελατών της Achmea και μια πλατφόρμα για τη συλλογή πελατών μελών. Η Rabobank κατέχει το 29.2% των μετοχών.Τα διεθνή εμπορικά σήματα όπως Interamerican, Union, Eurekosigorta, Achmea Australia, Onlia απαρτίζουν το χαρτοφυλάκιο της Achmea. Οι εταιρείες στοχεύουν στις τοπικές αγορές, διατηρώντας την πελατοκεντρική στρατηγική του ομίλου.Μία από τις θυγατρικές της, η Achmea Bank, παρέχει υπηρεσίες λιανικής τραπεζικής (συμπεριλαμβανομένων στεγαστικών δανείων και αποταμιεύσεων) σε ιδιώτες πελάτες στην Ολλανδία. Η Achmea είναι δομημένη ως συνεταιρισμός και επομένως κατέχει την πλειοψηφία (65%) από τους πελάτες της μέσω του Συνδέσμου Achmea (Vereniging Achmea) Coöperatieve Rabobank U.A. Η Rabobank κατέχει το ένα τρίτο των μετοχών της Achmea και το υπόλοιπο κατέχεται από συνεταιριστικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Η δραστηριότητά της επεκτείνεται πέρα από την Ολλανδία και σε επτά ευρωπαϊκές χώρες, την Ιρλανδία, την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Σλοβακία, τη Ρωσία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Επιπρόσθετα, δραστηριοποιείται και στον Καναδά, ενώ έχει συνεργασία με τη Rabobank στην Αυστραλία. Η κύρια δραστηριότητα της Achmea και στο εξωτερικό, είναι η ασφάλιση. Απασχολεί περίπου 16.500 άτομα, εκ των οποίων 14.000 στην Ολλανδία. Η Achmea παρέχει κυρίως ασφαλιστικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών υγείας, ζωής και ζημιών, καθώς και υπηρεσίες διαχείρισης συντάξεων και περιουσιακών στοιχείων. Στην Ολλανδία, η Achmea έχει τρεις κορυφαίες μάρκες: Centraal Beheer, Zilveren Kruis και Interpolis. Η Achmea προσφέρει διαχείριση περιουσιακών στοιχείων για θεσμικούς και ιδιώτες επενδυτές και η Syntrus Achmea επενδύει σε ακίνητα και στεγαστικά δάνεια για λογαριασμό θεσμικών επενδυτών. Η Union Slovakia είναι μια Σλοβακική ασφαλιστική εταιρεία που παρέχει ασφάλειες ζημιών, υγείας και ζωής μέσω των καναλιών άμεσης και μεσιτείας. Το 2020, η Achmea ενίσχυσε την παρουσία της στη Σλοβακία εξαγοράζοντας την ασφαλιστική εταιρεία Poštová poisťovňa. Η συναλλαγή πραγματοποιήθηκε από τη θυγατρική της Achmea, Union poisťovňa. Η εξαγορά της Poštová poisťovňa εγκρίθηκε από τις εποπτικές αρχές στη Σλοβακία. Το 2021, η Poštová poist'ovňa συγχωνεύθηκε με την Union poist'ovňa. Η Interamerican Greece είναι μια ασφαλιστική εταιρεία στην Ελλάδα, η οποία παρέχει ασφαλιστικά προϊόντα ζημιών, υγείας και ζωής μέσω των καναλιών απευθείας ή και μεσιτείας. Το 2021, η Achmea απέκτησε όλες τις μετοχές της ιστοσελίδας σύγκρισης τιμών Insurance Market, στην ελληνική ασφαλιστική αγορά. Η εταιρεία κατέχει έτσι το 100% των μετοχών της. Αυτό αλλάζει την ταξινόμηση της Money Market Agents SA από συγγενή σε θυγατρική του ομίλου Achmea. Στην Τουρκία, η Eureko Sigorta έχει στρατηγική συνεργασία με την Garanti Bank και πουλά ασφαλιστικά προϊόντα εκτός ζωής και υγείας. Επίσημος ιστότοπος Achmea Wikipedia
|
Η Achmea είναι ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία που παρέχει χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες με έδρα την Ολλανδία. Αποτελεί τη μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία στην Ολλανδία, με βάση τα έσοδα ασφαλίστρων. Η Achmea είναι η μητρική εταιρεία για μία σειρά από ολλανδικές ασφαλιστικές μάρκες, όπως Centraal Beheer Achmea, Interpolis, FBTO, Zilveren Kruis και Avero Achmea.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Achmea
|
Gulfstream V
|
Το Gulfstream V (ή G-V όπως αποκαλείται) πέταξε πρώτη φορά το 1995, έλαβε τα κατάλληλα πιστοποιητικά το 1997 και έγινε ένα από τα πρώτα επιχειρηματικά αεροσκάφη πολύ μεγάλης εμβέλειας (περισσότερα από 6000 ναυτικά μίλια). Έχοντας την ικανότητα να μεταφέρει 16 επιβάτες, σε κανονική διαμόρφωση καθισμάτων, και να πετάει σε αποστάσεις μέχρι 6500 ναυτικά μίλια (12.038 χλμ), το G-V έγινε το επιχειρηματικό αεροσκάφος με τη μεγαλύτερη εμβέλεια (κατά τη διάρκεια της παρουσίασής του). Σε υπηρεσία στις Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις το Gulfstream V φέρει την ονομασία C-37A και χρησιμοποιείται ως αεροσκάφος μεταφοράς κυβερνητικών και στρατιωτικών αξιωματούχων. Το C-37A φέρει σύστημα ελέγχου πτήσης συνδεδεμένο με δορυφορικό Σύστημα Εντοπισμού Θέσης, εξελιγμένο ραντάρ καιρού και σύστημα αυτόματου πιλότου, οθόνες απεικόνισης στο ύψος των ματιών των πιλότων (head-up display) και συστήματα ενίσχυσης της όρασης (Enhanced Vision Systems), για μεγαλύτερη ασφάλεια σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας. Παράλληλα το αεροσκάφος είναι εξοπλισμένο με συμβατικά και στρατιωτικά συστήματα τηλεπικοινωνιών που εξασφαλίζουν την ασφαλή πραγματοποίηση κλήσεων και αποστολή και λήψη δεδομένων. Το C-37A έχει την ικανότητα να πετάει σε υψόμετρο 51.000 ποδών και η τυπική σύνθεση του πληρώματος, στα πλαίσια της Αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, περιλαμβάνει δύο πιλότους, έναν ιπτάμενο μηχανικό, ένα χειριστή τηλεπικοινωνιών και έναν ιπτάμενο φροντιστή. ΗΠΑ Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία Αμερικανικό Ναυτικό Αμερικανικός Στρατός Αμερικανική Ακτοφυλακή Gulfstream IV Gulfstream G500/G550 Bombardier Global Express Bombardier Global 5000 Dassault Falcon 7X Boeing Business Jet Airbus A318 Elite Το C-37A στην επίσημη ιστοσελίδα της Αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας Το Gulfstream V στο airliners.net Φωτογραφίες του Gulfstream V στο airliners.net Το C-37A στο globalsecurity.org Το C-37A στο fas.org
|
Το Gulfstream V είναι επιχειρηματικό αεροσκάφος, κατασκευασμένο από την Αμερικανική Gulfstream Aerospace. Η στρατιωτική έκδοση του, σε χρήση από τις Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, φέρει την ονομασία C-37A, ενώ τα Gulfstream G500 και G550 αποτελούν βελτιωμένες εκδόσεις του.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Gulfstream_V
|
Βέρα Γκεντρόιτς
|
Η Γκεντρόιτς διαγνώστηκε με καρκίνο το 1931 και πέθανε τον Μάρτιο του 1932, σε ηλικία 61 ετών, από καρκίνο της μήτρας. Θάφτηκε στο κοιμητήριο Σωτηρίας-Μεταμόρφωσης του Κιέβου, από τον Αρχιεπίσκοπο Έρμογκεν, ο οποίος ήταν ασθενής της. Άφησε τα προσωπικά της χαρτιά στους γείτονές της, τους ζωγράφους, Ιρίνα Αβντίγιεβα και τον σύζυγό της Λεονίντ Ποβολότσκι. Κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων του 1937-1938, το διαμέρισμα του ζευγαριού δέχτηκε επιδρομή και ανακαλύφθηκαν τα χαρτιά της Γκεντρόιτς. Ένα από αυτά ήταν μια επιστολή από τον καθηγητή της, Σεζάρ Ρου, η οποία έγραφε πως είχε κληροδοτήσει στην Γκεντρόιτς το Τμήμα Χειρουργικής του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Με βάση την επιστολή, το ζευγάρι κατηγορήθηκε για ιμπεριαλισμό και ο Ποβολότσκι εξαφανίστηκε βιαίως. Με δικά της κόστη το 1928, η Γκεντρόιτς δημοσίευσε 58 επιστημονικές εργασίες, οι οποίες περιελάμβαναν άρθρα και εγχειρίδια που ασχολούνται με τη γενική χειρουργική, καθώς και ανακατασκευές προσώπου και οδοντιατρικής, στρατιωτική επιτόπια εργασία και παιδιατρική χειρουργική. Τα περισσότερα από τα έργα της κυκλοφόρησαν στα ρωσικά, αν και μερικά δημοσιεύθηκαν στα γαλλικά, τα γερμανικά ή τα σουηδικά. Гедро́йц (Γκεντρόιτς), В. И. (V. I.) (1902). «19 случаев коренной операции бедренной грыжи по способу проф. Roux (Lausanne) [19 cases of radical surgery of the femoral hernia according to the method of Prof. Roux (Lausanne)]» (στα ρωσικά). Русский врач (Αγία Πετρούπολη) (28): 1026. Гедро́йц (Γκεντρόιτς), В. И. (V. I.) (1902). «Коренная операция бедренной грыжи по способу проф. Roux [A major operation of the femoral hernia according to the method of Prof. Roux]» (στα ρωσικά). Русский врач (Αγία Πετρούπολη) (31): 1123. Гедро́йц (Γκεντρόιτς), В. И. (V. I.) (Δεκέμβριος 1903). «Отчет больницы завода Мальцевского портланд-цемента Калужской губ. Жиздринского уезда за 1901 [Report of the Hospital of the Maltsev Portland Cement Plant of the Kaluga Gubernia, Zhizdrinsky district for 1901]» (στα ρωσικά). Хирургия (Αγία Πετρούπολη) XIV: 698–699. Гедро́йц (Γκεντρόιτς), В. И. (V. I.) (1905-07-27) (στα ρωσικά). Отчет подвижного дворянского отряда (Report). Bryansk, Ρωσία. Гедро́йц (Γκεντρόιτς), В. И. (V. I.) (1906) (στα ρωσικά). Новый способ иссечения коленного сустава (Report). Bryansk, Ρωσία, p. 48. Гедро́йц (Γκεντρόιτς), В. И. (V. I.) (1909) (στα ρωσικά). Отчет главного хирурга фабрик и заводов Мальцовского акционерного Общества (Report). Μόσχα. Гедро́йц (Γκεντρόιτς), В. И. (V. I.) (1914). Беседы о хирургии для сестер и врачей (στα Ρωσικά). Αγία Πετρούπολη. Гедро́йц (Γκεντρόιτς), В. И. (V. I.) (1924). «Биологическое обоснование питания [Biological foundations of nutrition]» (στα ρωσικά). Вестник стоматологии (6): 19–26. Гедро́йц (Γκεντρόιτς), В. И. (V. I.) (1928). «Хирургическое лечение при туберкулезе колена [Surgical treatment of tuberculosis of the knee]» (στα ρωσικά). Русск. клин (9): 693–704. Abade, J. (1918). «Wounds of the Abdomen». Στο: Keogh, Alfred. Medical and Surgical Therapy. 3: Wounds. New York, New York: D. Appleton and Company. σελίδες 269–554. OCLC 1139976. Bennett, J D C (1992-12-19). «Princess Vera Γκεντρόιτς: military surgeon, poet, and author». The BMJ (Λονδίνο: British Medical Association) 305 (6868): 1532–1534. doi:10.1136/bmj.305.6868.1532. ISSN 0959-8138. PMID 1286373. PMC 1884717. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-07. https://web.archive.org/web/20180607133325/https://www.bmj.com/content/bmj/305/6868/1532.full.pdf. Ανακτήθηκε στις 2018-06-07. Блохина (Blokhina), Н. Н. (N. N.) (2016a). «Врач-Хирург В.И. Гедройц — Ученица Лозаннского Хирурга Цезаря Ру (Cesare Roux). Часть I» (στα ρωσικά). История медицины (Μόσχα: Ρωσική Ακαδημία Ιατρικών Επιστημών) 94 (2): 154–160. doi:10.18821/0023-2149-2016-94-2-154-160. ISSN 2311-6919. https://cyberleninka.ru/article/v/vrach-hirurg-v-i-gedroyts-uchenitsa-lozannskogo-hirurga-tsezarya-ru-cesare-roux-chast-i. Ανακτήθηκε στις 2018-06-10. Блохина (Blokhina), Н. Н. (N. N.) (2016b). «Врач В. И. Гедройц — главный хирург фабрик и заводов Мальцовского акционерного общества. Часть II» (στα ρωσικά). История медицины (Μόσχα: Ρωσική Ακαδημία Ιατρικών Επιστημών) 94 (11): 875–877. doi:10.18821/0023-2149-2016-94-11-875-880. ISSN 2311-6919. https://cyberleninka.ru/article/v/zhenschina-vrach-v-i-gedroyts-1870-1932-glavnyy-hirurg-fabrik-i-zavodov-maltsovskogo-aktsionernogo-obschestva-chast-ii. Ανακτήθηκε στις 2018-06-10. Cornwell, Neil (2002). The Routledge Companion to Ρωσίαn Literature. Abingdon-on-Thames, England: Routledge. ISBN 978-1-134-56907-6. Гедройц (Γκεντρόιτς), Александр (Alexander) (5 Δεκεμβρίου 2015). «Правду утверждай жизнью» [Confirm Life with Truth (pt 1)]. istpravda.ru (στα Ρωσικά). Историческая правда. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2018. και Гедройц (Γκεντρόιτς), Александр (Alexander) (14 Δεκεμβρίου 2015). «Правду утверждай жизнью Часть 2» [Confirm Life with Truth (pt 2)]. istpravda.ru (στα Ρωσικά). Историческая правда. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2018. Ивановна (Ivanovna), Самарина Марина (Samarina Marina) (2016). «Княжна Вера Игнатьевна Гедройц (1870—1932): скальпель и перо» [Princess Vera Ignatyevna Γκεντρόιτς (1870–1932): Scalpel and a pen]. educontest.net (στα Ρωσικά). Orel, Ρωσία: Lyceum No. 18. Paper № 18948. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2018. Изяслав (Izyaslav), Тверецкий (Tvereckiy) (2012). «Архиепископ ЕРМОГЕН (Голубев) (1896–1978)» [Archbishop Ermogen (Golubev) (1896–1978)]. church.necropol.org (στα Ρωσικά). Tver, Ρωσία: Церковный некрополь. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2018. Хохлов (Khokhlov), Владимир Георгиевич (Vladimir Georgievich) (1995). «Вера Игнатьевна Гедройц—Главный Хирург Мальцовских Заводов» (στα ρωσικά). Из истории Брянского края: материалы юбилейной историко-краеведческой конференции, посвященной 50-летию образования Брянской области и 50-летию Победы в Великой Отечественной войне (The history of the Bryansk Territory. Materials of the jubilee historical and regional studies conference dedicated to the 50th anniversary of the Bryansk region and the 50th anniversary of the Victory in the Great Patriotic War). Bryansk, Ρωσία: Издательство БПГУ, pp. 170–177. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-12-01. https://web.archive.org/web/20171201143336/http://kfinkelshteyn.narod.ru/Tzarskoye_Selo/Gedroitz4.htm. Ανακτήθηκε στις 2018-06-05. Кожемякин (Kozhemyakin), Михаил (Mikhail) (23 Σεπτεμβρίου 2010). «Военный хирург Вера Гедройц – княжна с милосердными руками» [Military surgeon Vera Γκεντρόιτς – a princess with merciful hands]. Белая Россия (White Ρωσία) (στα Ρωσικά). Saint Petersburg, Ρωσία: BelΡωσία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2018. Maire, Svetlana (2012-11-09). «Véra Giedroyc: une princesse pas comme les autres». Στο: Desprès, Isabelle; Enderlein, Evelyne, επιμ (στα γαλλικά). Les femmes créatrices en Russie, du XVIIIe siècle à la fin de l'âge d'Argent. Lyon, France: l’Institut européen Est-Ouest. http://institut-est-ouest.ens-lsh.fr/spip.php?article366. Ανακτήθηκε στις 2018-06-05. Мец (Metz), А.Г. (A. G.) (1992). «Новое о Сергее Гедройц» (PDF). Лица. Биографический альманах [Faces Biographic Almanac: New about Sergei Γκεντρόιτς] (στα Ρωσικά). Μόσχα: Феникс. σελίδες 291–316. ISBN 978-5-85042-046-8. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2018. Мец (Metz), A. Г. (A. G.)· Заверный (Zaverny), Л. Г. (L. G.) (1989). «Гедройц Вера Игнатьевна (Гедройц Сергей: биографическая справка)». Στο: Николаев (Nikolaev), П. А. (P. A.). Русские писатели. 1800—1917. Биографический словарь [Γκεντρόιτς, Vera Ignatievna (Γκεντρόιτς Sergei: biographical information] (στα Ρωσικά). 1: А—Г. Μόσχα: Советская энциклопедия. ISBN 978-5-85270-011-7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2017. Pruitt, Jr., Basil A. (Ιούνιος 2006). «Combat Casualty Care and Surgical Progress». Annals of Surgery (Philadelphia, Pennsylvania: Lippincott Williams & Wilkins) 243 (6): 715–729. doi:10.1097/01.sla.0000220038.66466.b5. ISSN 0003-4932. PMID 16772775. PMC 1570575. https://archive.org/details/sim_annals-of-surgery_2006-06_243_6/page/715. Rappaport, Helen (2014). Four Sisters:The Lost Lives of the Romanov Grand Duchesses. Λονδίνο: Pan Macmillan Books. ISBN 978-1-4472-5048-7. Romanov, Alexandra Feodorovna (1922a). Nabokov, Vladimir Dmitrievich, επιμ. Письма императрицы Александры Федоровны к императору Николаю II [Letters from Tsarina Alexandra Feodorovna to Tsar Nicholas II] (στα Ρωσικά, Αγγλικά, και Γερμανικά). I: 1914–1915. Berlin, Germany: Слово. OCLC 6468144. Romanov, Alexandra Feodorovna (1922b). Nabokov, Vladimir Dmitrievich, επιμ. Письма императрицы Александры Федоровны к императору Николаю II [Letters from Tsarina Alexandra Feodorovna to Tsar Nicholas II] (στα Ρωσικά, Αγγλικά, και Γερμανικά). II: 1916. Berlin, Germany: Слово. OCLC 6468144. Сосновская (Sosnovskaya), Ирина (Irina) (Απρίλιος 2015). «Суровая правда солдат: к 145-летию со дня рождения» (στα ρωσικά). Орловский Военный Вестник (Oryol, Ρωσία: Карту́ш) 34 (4): 91–97. ISSN 2409-871X. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-05. https://web.archive.org/web/20180605195338/http://www.gosarchiv-orel.ru/docs/statiy_SosnovskayaIA_2015.pdf. Ανακτήθηκε στις 2021-04-19. Виленский (Vilensky), Юрий (Yuriy) (1996-09-05). «Необыкновенная жизнь Веры Гедройц» (στα ρωσικά). Kiev, Ukraine: День. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-05. https://web.archive.org/web/20180605182814/https://day.kyiv.ua/ru/article/obshchestvo/neobyknovennaya-zhizn-very-gedroyc. Ανακτήθηκε στις 2018-06-05. Whelan, Jr., Thomas J. (Ιούλιος–Αύγουστος 1981). «Surgical Lessons Learned in the Care of the Wounded». Medical Bulletin (New York, New York: 7th Medical Command, U.S. Department of the Army) 38 (7–8): 4–12. OCLC 2483943. https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015007095006;view=1up;seq=221. Ανακτήθηκε στις 2018-06-09. Wilson, Ben J. (2007-03-31). «Relearning in military surgery: The contributions of Princess Vera Γκεντρόιτς». Στο: Stapleton, Melanie, επιμ. Proceedings of the 16th Annual History of Medicine Days March 30 and 31, 2007. Calgary, Alberta, Canada: University of Calgary, pp. 159–167. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-10. https://web.archive.org/web/20180610190830/https://prism.ucalgary.ca/bitstream/handle/1880/47556/Wilson_2007.pdf?sequence=1&isAllowed=y. Ανακτήθηκε στις 2018-06-10. «Malaya Lubyanka». Discover Moscow (στα Αγγλικά). Μόσχα: The Moscow City Government. n.d. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2018. «Мемориальные доски у больницы Семашко» [Memorial plaques near the hospital Semashko]. gorod-pushkin (στα Ρωσικά). Pushkin, Ρωσία: City of Pushkin. 16 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2018. Хохлов (Khokhlov), Владимир Георгиевич (Vladimir Georgievich) (2011). Цвет жизни белой (στα Ρωσικά). Bryansk, Ρωσία: Брянское СРП ВОГ. ISBN 978-5-903513-36-9.
|
Η Κνιάζ Βέρα Ιγκνάτιεβνα Γκεντρόιτς (ρωσικά: Ве́ра Игна́тьевна Гедро́йц, ουκρανικά: Віра Ігнатіївна Гедройць) (7 Απριλίου 1870 ΙΗ/ 19 Απριλίου 1870 ΓΗ - Μάρτιος 1932), λογοτεχνικό όνομα Σέργκεϊ Γκεντρόιτς (Sergei Gedroits), ήταν Ρωσίδα ιατρός και συγγραφέας. Ήταν η πρώτη γυναίκα στρατιωτικός χειρουργός στη Ρωσία, η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια χειρουργικής και η πρώτη γυναίκα που υπηρέτησε ως γιατρός στο Αυτοκρατορικό Παλάτι της Ρωσίας. Μετά την ανάμιξή της σε ένα φοιτητικό κίνημα, η Γκεντρόιτς δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τις σπουδές της στη Ρωσία, και παρά το γεγονός ότι ήταν ανοιχτά λεσβία, μπήκε σε ένα γάμο ευκαιρίας, ο οποίος της επέτρεψε να αποκτήσει διαβατήριο με άλλο όνομα και να φύγει από τη χώρα. Στην Ελβετία, εγγράφηκε στα ιατρικά μαθήματα του Σεζάρ Ρου και αποφοίτησε το 1898, εργαζόμενη ως βοηθός του Ρου, αλλά επέστρεψε στη Ρωσία λόγω ασθενειών στην οικογένειά της. Ως νεαρή ιατρός, η Γκεντρόιτς ανησυχούσε για τα χαμηλά πρότυπα υγιεινής και διατροφής και διατύπωσε προτάσεις για τη βελτίωση των συνθηκών. Στον Ρωσοϊαπωνικό Πόλεμο, έκανε χειρουργικές επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα ενάντια στην καθιερωμένη πολιτική, οδηγώντας σε αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η ιατρική στο πεδίο της μάχης. Παρασημοφορήθηκε ευρέως για την πολεμική της θητεία, υπηρέτησε ως ιατρός στη βασιλική αυλή μέχρι το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εκπαιδεύοντας την Τσαρίνα Αλεξάνδρα Φιόντοροβνα και τις κόρες της ως νοσηλεύτριες. Στην αρχή της Ρωσικής Επανάστασης, η Γκεντρόιτς επέστρεψε στο μέτωπο της μάχης. Τραυματίστηκε, μεταφέρθηκε στο Κίεβο, όπου συνέχισε την εργασία της ως ιατρός και ακαδημαϊκός. Το 1921, προσλήφθηκε για να διδάξει παιδιατρική χειρουργική στο Ιατρικό Ινστιτούτο του Κιέβου και μέσα σε δύο χρόνια διορίστηκε καθηγήτρια ιατρικής. Η σοβιετική εκκαθάριση εκείνη την εποχή την απομάκρυνε από το γραφείο το 1930 και της αρνήθηκε τη σύνταξη. Η Γκεντρόιτς έστρεψε την προσοχή της στη συγγραφή αυτοβιογραφικών μυθιστορημάτων μέχρι το θάνατό της από καρκίνο της μήτρας το 1932.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CE%93%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%B9%CF%84%CF%82
|
Οικογένεια Μπαρότσι
|
Ιάκωβο Μπαρότσι (Giacomo ή Jacopo I Barozzi) ανακηρύχθηκε ως Βαρώνος Σαντορίνη και Θήρας. δούκας της Κρήτης 1244-45. Ο Ανδρέας, γιος του Ιάκωβο, ήταν στρατηγός. Ένα από τα πιο γνωστά μέλη του είναι ο μαθηματικός Φραγκίσκος Μπαρόκιος (Francesco Barozzi). Το έργο του Περιγραφή του νησιού της Κρήτη, που καταρτίστηκε το 1577, χρησιμοποιείται ακόμη ως αναφορά για νησιωτικές μελέτες. Για τους απογόνους των μελών της οικογένειας Μπαρότσι, που εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη, οφείλουμε τη συλλογή Barocci, η οποία βρίσκεται τώρα στη βιβλιοθήκη Μπόντλιαν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδη.Ο Άγγελος ήταν Πατριάρχης του Grado, ο Γιάννης ήταν ο Πατριάρχης Βενετίας.H Έλενα Μπαρότσι (Elena Barozzi) ζωγραφίστηκε από τον Τιτσιάνο και τον Τζόρτζο Βαζάρι. Παλάτι Barozzi Emo Treves de Bonfili στη Βενετία Το Ενετικό Μουσείο Νάξου ή Domus Della Rocca-Barozzi Πύργος Μπαρότζι Σκάρου στο Ημεροβίγλι Θήρας di Crollalanza, Aldo, Goffredo e Giovanni (1884). Annuario della nobiltà italiana. Presso la direzione del Giornale araldico. σελ. 212. Tassini, Giuseppe (1863). Curiosita Veneziane Ovvero Origini Delle Denominazioni Stradali di Venezia. σελ. 62. Chaitali Aik· Sia OE (2002). «Pocket Tourist Guide of Santorini». Chaitali, Aik., & Sia O.E. σελ. 33. Monumenti antichi. L'Accademia nazionale dei Lincei. 1981. σελ. 409. ISBN 978-3-8053-0186-2. Spadaro, Giuseppe (1994). Letteratura cretese e Rinascimento italiano. Rubbettino. σελ. 13. ISBN 978-88-7284-321-5. Zorzi, Alvise· Marton, Paolo (1989). I palazzi veneziani. Magnus. σελ. 206. ISBN 978-88-7057-083-0. Isēgonē, Margarita I. (2006). Smyrnē: hē Smyrna stē zōē henos daskalou : apo tis aphēgēseis tēs Stasas Isēgonē. Ekdoseis Kastaniōtē. ISBN 978-960-03-4224-6.
|
Οι Μπαρότσι (Barozzi) είναι βενετική αριστοκρατική οικογένεια. Αρχικά από την Πάδοβα, από όπου περνά στο Torcello και στη συνέχεια στη Βενετία, η οικογένεια Μπαρότσι ανήκε στην παλαιότερη ενετική αριστοκρατία, στην ομάδα των είκοσι τεσσάρων λεγόμενων Παλιά σπίτια, τα πρώτα αρχεία χρονολογούνται από την εποχή της Αττίλας.Θεωρείται ως μία από τις ιδρυτικές οικογένειες της Βενετίας, συμμετέχει στο συμβούλιο των δέκα, στους εισαγγελείς του Αγίου Μάρκου και στη διαχείριση φέουδων στην Ελλάδα και στη Μικρά Ασία. Το 1204 ιδρύθηκε το πριγκηπάτο των νησιών της Σαντορίνη και της Θήρας. Κράτησαν στρατιωτικά φέουδα στο νησί της Κρήτης. Οι άντρες του ήταν στρατιώτες, διπλωμάτες, λόγιοι και επίσκοποι.Στην Ελλάδα mε την πάροδο των αιώνων, το επώνυμο Barozzi, εξελληνίστηκε σε, Βαρότσης. Με το αρχικό Αγγλικό b να προφέρετε σαν Ελληνικό β και να παίρνει ένα τελικό ς. Στην Κέρκυρα, το επώνυμο Barozzi συναντάτε στα αρχεία του Libro d Oro το 1433μ.Χ. Απόγονοι της οικογένειας υπάρχουν ακόμη και σήμερα σε Νάξο, Κρήτη και Κέρκυρα. Στη Βενετία υπάρχει ακόμα και σήμερα το παλάτι της οικογένειας Barozzi, Palazzo Barozzi και επανασχεδιάστηκε από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Bartolomeo Manopola το 1600μ.Χ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%B9
|
Έντβαρντ Γκριγκ
|
Ο Έντβαρντ Χάγκερουπ Γκρηγκ γεννήθηκε στο Μπέργκεν της Νορβηγίας (τότε μέρος της Σουηδίας – Νορβηγίας). Γονείς του ήταν ο Αλεξάντερ Γκρηγκ (1806-1875), έμπορος και αντιπρόξενος στο Μπέργκεν και η Γκέσινε Γιούντιτε Χάγκερουπ (1814-1875), δασκάλα μουσικής και κόρη του δικηγόρου και πολιτικού Έντβαρντ Χάγκερουπ. Το οικογενειακό όνομα, αρχικά Greig, συνδέεται με το Σκωτσέζικο Γένος Γκρέγκορ. Μετά τη Μάχη του Κάλλοντεν το 1746 ο προπαππούς του Γκρηγκ, Αλεξάντερ Γκρηγκ, ταξίδεψε πολύ, εγκαταστάθηκε στη Νορβηγία περίπου το 1770 και έγινε επιχειρηματίας στο Μπέργκεν. Ο πρώτος ξάδερφος του Γκρηγκ, από αδελφή του πατέρα του, ήταν ο Καναδός πιανίστας Γκλεν Γκουλντ. Ο Έντβαρντ Γκρηγκ μεγάλωσε σε μια μουσική οικογένεια. Η μητέρα του ήταν η πρώτη του δασκάλα στο πιάνο και τον έμαθε να παίζει σε ηλικία έξι ετών. Ο Γκρηγκ σπούδασε σε διάφορα σχολεία, συμπεριλαμβανομένης της Ανώτερης Δευτεροβάθμιας Σχολής Τανκ. Το καλοκαίρι του 1858 ο Γκρηγκ γνώρισε τον περίφημο Νορβηγό βιολιστή Ολε Μπουλ, που ήταν οικογενειακός φίλος. Ο αδερφός του Μπουλ ήταν παντρεμένος με τη θεία του Γκρηγκ. Ο Μπουλ αναγνώρισε το ταλέντο του 15χρονου αγοριού και έπεισε τους γονείς του να τον στείλουν στο Ωδείο της Λειψίας, του οποίου το τμήμα πιάνου διεύθυνε Ο Ιγκνατς Μόσελες.Ο Γκρηγκ γράφτηκε στο ωδείο, με αντικείμενο το πιάνο και απόλαυσε τις πολλές συναυλίες και ρεσιτάλ που δίνονταν στη Λειψία. Δεν του άρεσε η πειθαρχία του μαθήματος του ωδείου. Εξαίρεση ήταν το όργανο, που ήταν υποχρεωτικό για τους μαθητές του πιάνου. Σχετικά με τη μελέτη του στο ωδείο έγραψε στον βιογράφο του, Aιμαρ Γκρένβολντ, το 1881: "Πρέπει να παραδεχτώ, σε αντίθεση με τον Σβέντσεν, ότι έφυγα από το Ωδείο της Λειψίας εξίσου αδαής, όπως μπήκα. Φυσικά έμαθα κάτι εκεί, αλλά η ατομικότητα μου ήταν ακόμα ένα κλειστό βιβλίο για μένα. Την άνοιξη του 1860 επέζησε από δύο απειλητικές για τη ζωή του πνευμονικές παθήσεις, πλευρίτιδα και φυματίωση. Καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του η υγεία του χειροτέρευε από έναν κατεστραμμένο αριστερό πνεύμονα και σημαντική παραμόρφωση της θωρακικής σπονδυλικής στήλης του. Υπέφερε από πολλές αναπνευστικές λοιμώξεις και τελικά ανέπτυξε πνευμονική και καρδιακή ανεπάρκεια. Διέμεινε πολλές φορές σε ιαματικά λουτρά και σανατόρια τόσο στη Νορβηγία όσο και στο εξωτερικό. Αρκετοί από τους γιατρούς του έγιναν προσωπικοί του φίλοι. Το 1861 ο Γκρηγκ έκανε το ντεμπούτο του ως πιανίστας συναυλιών στο Κάρλσχαμν της Σουηδίας. Το 1862 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Λειψία και πραγματοποίησε την πρώτη του συναυλία στην πατρίδα του, όπου το πρόγραμμά του περιελάμβανε την Παθητική σονάτα του Μπετόβεν. Το 1863 ο Γκρηγκ πήγε στην Κοπεγχάγη της Δανίας και έμεινε εκεί για τρία χρόνια. Γνώρισε τους Δανούς συνθέτες Γ. Π. E. Χάρτμαν και Nιλς Γκάντε. Γνώρισε επίσης τον συνάδελφό του Νορβηγό συνθέτη Ρίκαρντ Νόρντραακ (συνθέτη του Νορβηγικού εθνικού ύμνου), που έγινε καλός φίλος και πηγή έμπνευσής του. Ο Νόρντραακ πέθανε το 1866 και ο Γκρηγκ συνέθεσε ένα επικήδειο εμβατήριο προς τιμήν του. Στις 11 Ιουνίου 1867 ο Γκρηγκ παντρεύτηκε την πρώτη εξαδέλφη του Νίνα Χάγκερουπ (1845–1935), λυρική σοπράνο. Τον επόμενο χρόνο γεννήθηκε το μοναδικό παιδί τους, η Αλεξάνδρα, που πέθανε το 1869 από μηνιγγίτιδα. Το καλοκαίρι του 1868 ο Γκρηγκ έγραψε το Κοντσέρτο για Πιάνο σε A μινόρε, ενώ έκανε διακοπές στη Δανία. Ο Έντμουντ Νέουπερτ παρουσίασε την πρώτη εκτέλεση του κοντσέρτου στις 3 Απριλίου 1869 στο Θέατρο Καζίνο της Κοπεγχάγης. Ο ίδιος ο Γκρηγκ δεν μπόρεσε να παραβρεθεί λόγω των δεσμεύσεων του ως μαέστρου στη Χριστιανία (σημερινό Όσλο). Το 1868 ο Φραντς Λιστ, που δεν είχε ακόμη γνωρίσει τον Γκρηγκ, έγραψε μια συστατική επιστολή γι 'αυτόν στο Νορβηγικό Υπουργείο Παιδείας, με αποτέλεσμα να λάβει μια ταξιδιωτική επιχορήγηση. Οι δύο άνδρες συναντήθηκαν στη Ρώμη το 1870. Κατά την πρώτη επίσκεψη του Γκρηγκ, ασχολήθηκαν με τη Σονάτα του Νο. 1 για Βιολί, που άρεσε πολύ στον Λιστ. Κατά τη δεύτερη επίσκεψή του τον Απρίλιο ο Γκρηγκ έφερε μαζί του το χειρόγραφο του Κοντσέρτου του για Πιάνο, που ο Λιστ εκτέλεσε χωρίς οπροετοιμασία (συμπεριλαμβανομένης της ενορχήστρωσης). Η ερμηνεία του Λιστ εντυπωσίασε πολύ το κοινό του, αν και ο Γκρηγκ του επεσήμανε ευγενικά ότι έπαιξε το πρώτο μέρος πολύ γρήγορα. Ο Λιστ έδωσε επίσης στον Γκρηγκ κάποιες συμβουλές σχετικά με την ενορχήστρωση (για παράδειγμα, για να δώσει τη μελωδία του δεύτερου θέματος του πρώτου μέρους σε μια σόλο τρομπέτα). Το 1874–76 ο Γκρηγκ συνέθεσε τη μουσική για την πρεμιέρα του έργου του Χένρικ Ίψεν Πέερ Γκυντ, κατόπιν αιτήματος του συγγραφέα. Ο Γκρηγκ είχε στενούς δεσμούς με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Μπέργκεν (Harmonien) και αργότερα έγινε Μουσικός Διευθυντής της ορχήστρας από το 1880 ως το 1882. Το 1888 ο Γκρηγκ συναντήθηκε με τον Τσαϊκόφσκι στη Λειψία και έμεινε κατάπληκτος από το μεγαλείο του. Ο Τσαϊκόφσκι εκτίμησε πολύ τη μουσική του Γκρηγκ, επαινώντας την ομορφιά, την πρωτοτυπία και τη ζεστασιά της. Στις 6 Δεκεμβρίου 1897 ο Γκρηγκ και η σύζυγός του ερμήνευσαν έργα του σε ιδιωτική συναυλία στο Κάστρο του Ουίντσορ για τη Βασίλισσα Βικτώρια και την αυλή της. Ο Γκρηγκ ανακηρύχθηκε δύο φορές επίτιμος διδάκτωρ, πρώτα του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ το 1894 και στη συνέχεια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης το 1906. Η Νορβηγική κυβέρνηση παρείχε στον Γκρηγκ σύνταξη καθώς έφτασε στην αντίστοιχη ηλικία. Την άνοιξη του 1903 ο Γκρηγκ εξέδωσε εννέα δίσκους γραμμοφώνου 78 σ.α.λ. της μουσικής του στο πιάνο. Όλοι αυτοί οι δίσκοι επανεκδόθηκαν τόσο σε LP όσο και σε CD, παρά την περιορισμένη πιστότητα. Το 1899 ο Γκρηγκ ακύρωσε τις συναυλίες του στη Γαλλία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την Υπόθεση Ντρέιφους, ένα αντισημιτικό σκάνδαλο που τότε συντάραζε τη γαλλική πολιτική. Σχετικά με αυτό το σκάνδαλο ο Γκρηγκ έγραψε ότι ήλπιζε ότι οι Γάλλοι θα μπορούσαν, "Σύντομα να επιστρέψουν στο πνεύμα του 1789, όταν η Γαλλική Δημοκρατία δήλωσε ότι θα υπερασπιστεί τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα." Ως αποτέλεσμα της θέσης του στην υπόθεση αυτή έγινε στόχος πολλών γαλλικών μηνυμάτων μίσους εκείνη την εποχή. Το 1906 γνώρισε το συνθέτη και πιανίστα Πέρσυ Γκρέινγκερ στο Λονδίνο. Ο Γκρέινγκερ ήταν θαυμαστής της μουσικής του και γρήγορα δημιουργήθηκε μεταξύ μια ισχυρή αλληλοκατανόηση. Σε μια συνέντευξη του 1907 ο Γκρηγκ δήλωσε: "Έχω γράψει Νορβηγούς Αγροτικούς Χορούς, που κανείς στη χώρα μου δεν μπορεί να παίξει, και εδώ έρχεται αυτός ο Αυστραλός που τους παίζει όπως έπρεπε να παιχτούν! Είναι μια ιδιοφυΐα που εμείς οι Σκανδιναβοί δεν μπορούμε να κάνουμε παρά να αγαπήσουμε. "Ο Έντβαρντ Γκρηγκ πέθανε στο Δημοτικό Νοσοκομείο του Μπέργκεν της Νορβηγίας, στις 4 Σεπτεμβρίου 1907 σε ηλικία 64 ετών από καρδιακή ανεπάρκεια. Είχε υποφέρει από μια μακρά περίοδο ασθένειας. Τα τελευταία του λόγια ήταν «Λοιπόν, αν πρέπει να γίνει έτσι». Η κηδεία συγκέντρωσε 30.000 ως 40.000 ανθρώπους στους δρόμους της πόλης του για να τον τιμήσουν. Μετά από επιθυμία του το δικό του Επικήδειο Εμβατήριο προς Τιμή του Ρίκαρντ Νόρντραακ εκτελέστηκε με ενορχήστρωση του φίλου του Γιόχαν Χάλβορσεν, που είχε παντρευτεί την ανιψιά του. Επιπλέον εκτελέστηκε το μέρος Επικήδειο Εμβατήριο από τη Σονάτα για πιάνο No. 2 του Σοπέν. Ο Γκρηγκ αποτεφρώθηκε και η στάχτη του ενταφιάστηκε σε κρύπτη σε βουνό κοντά στο σπίτι του, στο Τρολντχάουγκεν. Μετά το θάνατο της συζύγου του η στάχτη της τοποθετήθηκε δίπλα στη δική του. Ο Έντβαρντ Γκρηγκ και η σύζυγός του ήταν Ουνιταριανοί και η Nίνα παρευρέθηκε στην Ουνιταριανή εκκλησία της Κοπεγχάγης μετά το θάνατό του. .Έναν αιώνας μετά το θάνατό του η κληρονομιά του Γκρηγκ εκτείνεται πέρα από το πεδίο της μουσικής. Υπάρχει ένα μεγάλο άγαλμα του στο Σιάτλ, ενώ ένα από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία του Μπέργκεν (την πατρίδα του) ονομάζεται Quality Hotel Edvard Grieg (με πάνω από 370 δωμάτια) και ένας μεγάλος κρατήρας στον πλανήτη Ερμή φέρει το όνομά του. Από τα πρώτα έργα του Γκρηγκ είναι μια συμφωνία (την οποία αργότερα αποκήρυξε) και μια σονάτα για πιάνο. Έγραψε επίσης τρεις σονάτες για βιολί και μια για βιολοντσέλο. [6] Ο Γκρηγκ συνέθεσε επίσης τη μουσική για το έργο του Χένρικ Ίψεν Πέερ Γκυντ, που περιλαμβάνει το περίφημο απόσπασμα με τίτλο "Στην Αίθουσα του Βασιλιά των Βουνών". Αυτό το μουσικό κομμάτι αναφέρεται στις περιπέτειες του αντιήρωα Πέερ Γκυντ, συμπεριλαμβανομένου του επεισοδίου στο οποίο κλέβει μια νύφη από το γάμο της. Οι θυμωμένοι καλεσμένοι τον κυνηγούν και ο Πέερ πέφτει, χτυπώντας το κεφάλι του πάνω σε βράχο. Ξυπνά σε ένα βουνό που περιβάλλεται από τρολ. Η μουσική του "Στην Αίθουσα του Βασιλιά των Βουνών" συμβολίζει τα θυμωμένα τρολ, που χλευάζουν τον Πέερ και δυναμώνει κάθε φορά που το θέμα επαναλαμβάνεται. Η μουσική τελειώνει με τον Πέερ να δραπετεύει από το βουνό. Σε μια επιστολή του 1874 προς το φίλο του Φρασντς Μπέγιερ ο Γκρηγκ εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το Χορό της Κόρης του Βασιλιά των Βουνών, ένα από τα μέρη που συνέθεσε για τον Πέερ Γκυντ, γράφοντας "Έχω επίσης γράψει κάτι για τη σκηνή στην αίθουσα του Βασιλιά των βουνών - κάτι που κυριολεκτικά δεν αντέχω να το ακούω, γιατί βρωμάει αγελάδες, υπερβάλλοντα νορβηγικό εθνικισμό και τρολική αυτοϊκανοποίηση! Αλλά έχω μια διαίσθηση ότι η ειρωνεία θα είναι διακριτή. " Η Σουίτα του Χόλμπεργκ του Γκρηγκ γράφτηκε αρχικά για πιάνο και αργότερα διασκευάσθηκε από το συνθέτη για ορχήστρα εγχόρδων. Ο Γκρηγκ μελοποίησε στίχους των ποιητών Χάινριχ Χάινε, Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε, Χένρικ Ίψεν, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Ράντγιαρντ Κίπλινγκ και άλλων. Ο Ρώσος συνθέτης Νικολάι Μιασκόφσκι χρησιμοποίησε ένα θέμα από τον Γκρηγκ για τις παραλλαγές με τις οποίες έκλεισε το Τρίτο Κουαρτέτο Εγχόρδων του. Η Νορβηγίδα πιανίστρια Εβα Κνάρνταλ ηχογράφησε το σύνολο της μουσικής για πιάνο του συνθέτη σε 13 LP για την BIS Records από το 1977 ως το 1980. Οι ηχογραφήσεις επανεκδόθηκαν το 2006 σε 12 μικρούς δίσκους, επίσης από τη BIS Records. Ο ίδιος ο Γκρηγκ ηχογράφησε πολλά από αυτά τα έργα πιάνου πριν από το θάνατό του το 1907. Κοντσέρτο για πιάνο σε Λα ελάσσονα, Op.16, 1868 Σίγκουρντ Γιόρσαλφαρ, σουΐτα, Op.56, 1872,1892 Πέερ Γκυντ, σουίτα, No. 1, Op. 46, 1875 Πέερ Γκυντ, σουίτα, No. 2, Op. 55, 1875, 1891 Κουαρτέτο Εγχόρδων σε Σολ ελάσσονα, Op. 27, 1877-78 Τέσσερις νορβηγικοί χοροί, Op.35, 1881 Σονάτα για πιάνο σε Ε ελλάσονα, Op.7 Σονάτα για βιολί, No. 1 σε F μείζονα, Op. 8 Συναυλία Ουβερτούρα το Φθινόπωρο, Op. 11 Σονάτα για βιολί No. 2 in Σολ μείζονα, Op. 13 Μουσική για το έργο Σίγκουρντ Γιόρσαλφαρ του Μπιέρνστιερνε Μπιέρνσον, Op. 22 Μουσική για το έργο Πέερ Γκυντ του Χένρικ Ίψεν, Op. 23 Μπαλάντα με τη Μορφή Παραλλαγών ενός Νορβηγικού Παραδοσιακού Τραγουδιού σε Σολ ελάσσονα, Op. 24 Δύο Ελεγιακές Μελωδίες για έγχορδα ή πιάνο, Op. 34 Τέσσερις Νορβηγικοί Χωροί για πιάνο, Op. 35 (περισσότερο γνωστό σε ενορχηστρώσεις του Χανς Σιτ και άλλων) Σονάτα για τσέλο σε Λα ελάσσονα, Op. 36 Σουίτα του Χόλμπεργκ για πιάνο, διασκ. μεταγενέστερα ορχήστρα εγχόρδων, Op. 40 Σονάτα για βιολί No. 3 σε C ελάσσονα, Op. 45 Λυρική Σουίτα για ορχήστρα, Op. 54 (ενορχήστρωση τεσσάρων Λυρικών Κομματιών) Τέσσερις Συμφωνικοί Χοροί για πιάνο, διασκ. μεταγενέστερα ορχήστρα, Op. 64 Κύκλος Τραγουδιών Χάουγκτουσα του Αρνε Γκάρμποργκ, Op. 67 Εξήντα έξι Λυρικά Κομμάτια για πιάνο, 10 τόμοι (1897-1901), Opp. 12, 38, 43, 47, 54, 57, 62, 65, 68 and 71, μεταξύ αυτών : Αριέτα, Στην Ανοιξη, Μικρό Πουλί, Πεταλούδα, Νυκτωδία, Μέρα Γάμου στο Τρολντχάουγκεν, Στα Πόδια Σου, Λαχτάρα για το Σπίτι, Μάρτιος των Νάνων, Poème érotique και Περασμένα. Αρχείο του Γκρηγκ στη Βιβλιοθήκη του Μπέργκεν
|
Ο Έντβαρντ Χάγκερουπ Γκριγκ (νορβηγικά: Edvard Hagerup Grieg, 15 Ιουνίου 1843, Μπέργκεν - 4 Σεπτεμβρίου 1907, Μπέργκεν) ήταν Νορβηγός συνθέτης και πιανίστας. Θεωρείται ευρέως ένας από τους κορυφαίους συνθέτες της ρομαντικής περιόδου και η μουσική του είναι μέρος του τυπικού κλασικού ρεπερτορίου παγκοσμίως. Η χρήση και η εξέλιξη της νορβηγικής παραδοσιακής μουσικής που έκανε στις δικές του συνθέσεις διέδωσε διεθνώς τη μουσική της Νορβηγίας, καθώς επίσης συνέβαλε στην ανάπτυξη μιας εθνικής ταυτότητας, όπως έκανε ο Γιαν Σιμπέλιους στη Φινλανδία και ο Μπέντριχ Σμέτανα στη Βοημία.Ο Γκριγκ είναι το πιο διάσημο άτομο από το Μπέργκεν, με πολλά αγάλματά του και πολλά πολιτιστικά ιδρύματα να φέρουν το όνομά του: το μεγαλύτερο κτίριο συναυλιών της πόλης (Αίθουσα Συναυλιών Γκριγκ), η ανώτερη μουσική σχολή της (Ακαδημία Γκριγκ) και η επαγγελματική της χορωδία (Χορωδία Έντβαρντ Γκριγκ). Το Μουσείο Έντβαρντ Γκριγκ στην πρώην κατοικία του στο Τρολντχάουγκεν είναι αφιερωμένο στο έργο του.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84_%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BA
|
Νορντ Στριμ
|
Σύμφωνα με τη Gazprom, το κόστος των χερσαίων αγωγών στη Ρωσία και τη Γερμανία εκτιμήθηκε στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Το υποθαλάσσιο τμήμα του έργου αναμενόταν να κοστίσει €8,8 δισεκατομμύρια. Το 30% της χρηματοδότησης διατέθηκε μέσω ιδίων κεφαλαίων που παρείχαν οι μέτοχοι ανάλογα με τα μερίδιά τους στο έργο, ενώ το 70% προήλθε από εξωτερική τραπεζική χρηματοδότηση.Η πληρωμή έγινε με δύο δόσεις. Η πρώτη δόση ύψους 3,9 δισεκατομμυρίων ευρώ περιλαμβάνει ένα 3,1 δισεκατομμυρίων 10ετές ακάλυπτο εμπορικό δάνειο 10 ετών, του οποίου η εξυπηρέτηση γίνεται από τα έσοδα των συμβάσεων μεταφοράς. Ένα δάνειο 1,6 δισεκατομμυρίων ευρώ καλύπτεται από το γαλλικό πιστωτικό ίδρυμα Euler Hermes, ένα ποσό 1 δισεκατομμυρίου ευρώ από τη γερμανική United Loan Guarantee Programme και 500 εκατομμύρια από τον ιταλικό τραπεζικό οργανισμό SACE SpA. Τα δάνεια τα παρείχαν 26 εμπορικές τράπεζες με πιο σημαντικές τις Crédit Agricole, Société Générale, Commerzbank, UniCredit, Deutsche Bank και Sumitomo Mitsui Banking Corporation. Οι οικονομικοί σύμβουλοι ήταν οι Société Générale, Royal Bank of Scotland (ABN Amro), Dresdner Kleinwort (Commerzbank) και Unicredit. Ο νομικός σύμβουλος του Νορντ Στριμ ήταν η αμερικανική εταιρεία White Case και νομικός σύμβουλος για τους δανειστές ήταν η εταιρεία Clifford Chance.
|
Ο Νορντ Στριμ (ρωσικά: Северный поток) είναι ένας υπεράκτιος αγωγός φυσικού αερίου από το Βίμποργκ της Ρωσικής Ομοσπονδίας προς το Γκράιφσβαλντ της Γερμανίας και ανήκει και λειτουργεί από την εταιρεία Nord Stream AG. Το έργο περιλαμβάνει δύο παράλληλες γραμμές. Η πρώτη γραμμή είχε ολοκληρωθεί το Μάιο του 2011 και εγκαινιάστηκε στις 8 Νοεμβρίου 2011. Η δεύτερη γραμμή ολοκληρώθηκε το 2011-2012 και εγκαινιάστηκε στις 8 Οκτωβρίου 2012. Έχοντας 1.222 χιλιόμετρα μήκος, είναι ο μακρύτερος υποθαλάσσιος αγωγός στον κόσμο, ξεπερνώντας τον αγωγό Λάντζελντ κατά 54 χιλιόμετρα. Έχει ετήσια δυναμικότητα 55 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, αλλά η ικανότητά του σχεδιάζεται να διπλασιαστεί σε 110 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα μέχρι το 2019, με την τοποθέτηση δύο επιπλέον γραμμών. Ωστόσο, λόγω των κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Gazprom, χρησιμοποιούνται στην πραγματικότητα μόνο 22,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα της χωρητικότητάς του. Ο Νορντ Στριμ περιστασιακά έχει ευρύτερο νόημα, συμπεριλαμβανομένου του χερσαίου αγωγού τροφοδοσίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, και περαιτέρω συνδέσεις στη Δυτική Ευρώπη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84_%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BC
|
Μπερνάρδο Ουσάυ
|
Ο Μπερνάρδο Αλμπέρτο Ουσάυ γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες και ήταν τέκνο μεταναστών από τη Γαλλία, των Αλμπέρ και Κλάρα Houssay. Παιδί με πρόωρη διανοητική ανάπτυξη, ο Μπερνάρδο έγινε δεκτός στο Τμήμα Φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες σε ηλικία 14 ετών, και στη συνέχεια στην Ιατρική Σχολή του ίδιου ιδρύματος από το 1904 μέχρι το 1910. Στο τρίτο έτος των σπουδών της Ιατρικής, ο Ουσάυ ανέλαβε μία θέση ως βοηθός έρευνας και διδασκαλίας στην έδρα της φυσιολογίας. Μετά την αποφοίτησή του, εκπόνησε και παρουσίασε μέσα σε ένα έτος τη διδακτορική διατριβή του επί των φυσιολογικών δράσεων ιστών της υποφύσεως, που εκδόθηκε το 1911. Το ίδιο θέμα θα τον απασχολούσε για την υπόλοιπη επιστημονική του σταδιοδρομία. Από το 1908 ήταν ήδη βοηθός λέκτορα στην Ιατρική Σχολή και αμέσως μετά το διδακτορικό του έγινε καθηγητής της φυσιολογίας στην Κτηνιατρική Σχολή. Ταυτόχρονα, άρχισε να ασκεί την ιατρική, τόσο ιδιωτικά, όσο και ως βοηθός ιατρός στο δημοτικό νοσοκομείο του Μπουένος Άιρες. Το 1913 διορίσθηκε ιατρός Α΄ στο Νοσοκομείο Αλβεάρ και το 1915 επικεφαλής του Τομέα Πειραματικής Παθολογίας στα Εθνικά Εργαστήρια Δημόσιας Υγείας στο Μπουένος Άιρες. Το 1919 ο Ουσάυ διορίσθηκε στην έδρα της φυσιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες και, μέχρι το 1943, την είχε μεταμορφώσει σε ένα υψηλού κύρους ερευνητικό κέντρο στο πεδίο της πειραματικής φυσιολογίας και ιατρικής. Εκείνη τη χρονιά ωστόσο η στρατιωτική δικτατορία τον απέλυσε από τις πανεπιστημιακές του θέσεις εξαιτίας των φιλελεύθερων πολιτικών ιδεών του. Τότε ο Ουσάυ επαναδραστηριοποίησε τους συνεργάτες του και τις έρευνές του σε ένα ιδιωτικώς χρηματοδοτούμενο «Ινστιτούτο Βιολογίας και Πειραματικής Ιατρικής» (Instituto de Biología y Medicina Experimental), το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα, συνδεδεμένο πλέον με το Πανεπιστήμιο. Αυτή η κατάσταση επεκτάθηκε και επί Περόν, μέχρι το 1955, όταν ο Περόν έχασε την εξουσία και ο Ουσάυ αποκαταστάθηκε στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες, όπου παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του, σε ηλικία 84 ετών. Από το 1957 ήταν επίσης επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Επιστημονικών και Τεχνικών Ερευνών. Ο Ουσάυ ερεύνησε σε πολλά πεδία της φυσιολογίας, σχετικά με το νευρικό, το πεπτικό, το αναπνευστικό και το κυκλοφορικό σύστημα, αλλά η κυριότερη συνεισφορά του, που αναγνωρίσθηκε και με το Βραβείο Νόμπελ, ήταν στην πειραματική διερεύνηση του ρόλου του πρόσθιου λοβού της υποφύσεως (αδενοϋπόφυση) στον μεταβολισμό των υδατανθράκων, ιδιαίτερα στον σακχαρώδη διαβήτη. Ο Ουσάυ απέδειξε κατά τη δεκαετία 1930-1939 τη διαβητογόνο δράση των εκκριμμάτων της αδενοϋποφύσεως και τη μείωση του σακχάρου στο αίμα μετά από αφαίρεσή της. Αυτές οι ανακαλύψεις παρακίνησαν τη μελέτη των ορμονικών αναδραστικών μηχανισμών ελέγχου, που βρίσκονται στο επίκεντρο όλων των πλευρών της σύγχρονης ενδοκρινολογίας. Οι μαθητές του Ουσάυ άσκησαν αργότερα και οι ίδιοι σημαντική επίδραση στην επιστήμη, καθώς εξαπλώθηκαν σε άλλες χώρες, με εξέχοντες περιπτώσεις τον Εδουάρδο Μπράουν-Μενέντες και τον Μιγκέλ Ρολάντο Κοβιάν (ο οποίος έγινε ο «πατέρας» της βραζιλιάνικης νευροφυσιολογίας ως πρόεδρος του Τμήματος Φυσιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σάο Πάουλο). Μαζί τους ο Ουσάυ συνέγραψε το σύγγραμμα ανθρώπινης φυσιολογίας με τη μεγαλύτερη επίδραση στη Λατινική Αμερική, που χρησιμοποιήθηκε σε όλες σχεδόν τις ιατρικές σχολές της ηπείρου. Συνολικά, ο Ουσάυ δημοσίευσε περισσότερες από 600 επιστημονικές εργασίες και αρκετά εξειδικευμένα βιβλία. Εκτός από το Νόμπελ, τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και βραβεία από 19 διαφορετικά πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων αυτά του Κέμπριτζ, της Οξφόρδης, των Παρισίων και Χάρβαρντ, καθώς και με το Μετάλλιο Ντέιλ της Εταιρείας Ενδοκρινολογίας του Λονδίνου το 1960. Ο Ουσάυ υπήρξε επίσης ιδιαίτερα δραστήριος ως επιστημονικός ηγέτης και προαγωγός της επιστημονικής έρευνας και της ιατρικής εκπαιδεύσεως, τόσο στην Αργεντινή, όσο και γενικότερα στη Λατινική Αμερική. Το «φαινόμενο Ουσάυ»: η αυθόρμητη υποχώρηση του διαβήτη μετά από καταστροφή ή αφαίρεση της υποφύσεως. Παρόμοιο: Το «σύνδρομο Ουσάυ»: η βελτίωση του διαβήτη σε περίπτωση ασθένειας που επηρεάζει την υπόφυση. Το πειραματόζωο από το οποίο έχουν αφαιρεθεί το πάγκρεας και η υπόφυση αποκαλείται και «ζώο του Οσάυ» (Hossay animal, παρά την παραφθορά, πρόκειται για τον ίδιο επιστήμονα) Ο αστεροειδής 2550 Ουσάυ (Houssay), που ανακαλύφθηκε 5 χρόνια μετά τον θάνατό του. Ο κρατήρας Ουσάυ στη βόρεια πολική περιοχή της Σελήνης. Functions of the Pituitary Gland, Βοστώνη 1936 «The Hypophysis and Secretion of Insulin» Journal of Experimental Medicine, τόμος 75, σσ. 547-566 (Νέα Υόρκη 1942) Escritos y Discursos, Μπουένος Άιρες 1942 «Ο ρόλος της υποφύσεως στον μεταβολισμό των υδατανθράκων και στον διαβήτη, η διάλεξη Nobel το 1947 Fisiologia Humana, Μπουένος Άιρες 1950 Επίσημος ιστότοπος για τη ζωή και το έργο του (στα ισπανικά) Bernardo Alberto Houssay «από ποιον ονομάστηκε» στην ιατρική Βιογραφία στο ίδρυμα Nobel
|
Ο Μπερνάρδο Αλμπέρτο Ουσάυ (Bernardo Alberto Houssay, 10 Απριλίου 1887 – 21 Σεπτεμβρίου 1971) ήταν Αργεντινός ιατρός, φυσιολόγος και ενδοκρινολόγος, ο οποίος τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1947 για την ανακάλυψη του ρόλου των ορμονών της υποφύσεως στη ρύθμιση του σακχάρου του αίματος (γλυκόζης) στα ζώα. Υπήρξε έτσι ο πρώτος Αργεντινός, αλλά και γενικότερα Νοτιοαμερικανός, που πήρε Βραβείο Νόμπελ σε κάποια επιστήμη. Μοιράσθηκε το Βραβείο με τους Καρλ Φέρντιναντ Κόρι και Γκέρτυ Κόρι, οι οποίοι ερεύνησαν τον ρόλο της γλυκόζης στον μεταβολισμό των υδατανθράκων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF_%CE%9F%CF%85%CF%83%CE%AC%CF%85
|
13 Μαρτίου
|
624 - Ο στρατός του Μωάμεθ νικά τους Κουραϊσίτες στη μάχη του Μπαντρ, η οποία αποτελεί το σημαντικότερο στρατιωτικό γεγονός στην ιστορία του Ισλάμ. Η μάχη έλαβε χώρα στην περιοχή Χετζάζ της δυτικής Αραβίας. 874 - Τα οστά του Αγίου Νικηφόρου ενταφιάζονται στο Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη. 1138 - Ο καρδινάλιος Γκρεγκόριο Κόντι εκλέγεται Αντίπαπας με το όνομα Βίκτωρ Δ΄, διαδεχόμενος τον Ανάκλητο Β΄. 1639 - Το κολέγιο Χάρβαρντ παίρνει το όνομά του από τον κληρικό Τζων Χάρβαρντ. 1781 - Ο Ουίλιαμ Χέρσελ ανακαλύπτει τον πλανήτη Ουρανό. 1809 - Πραγματοποιείται πραξικόπημα εναντίον του βασιλιά Γουσταύου Δ΄ Αδόλφου της Σουηδίας. 1845 - Κάνει πρεμιέρα στη Λειψία το «Κοντσέρτο για βιολί» του Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντυ. 1862 - Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ απαγορεύει σε όλους τους αξιωματικούς του στρατού της Ένωσης να επιστρέφουν τους δραπέτες σκλάβους στους ιδιοκτήτες τους, θέτοντας έτσι τις βάσεις για τη Διακήρυξη Χειραφέτησης. 1865 - Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: οι Συνομόσπονδες Πολιτείες της Αμερικής συμφωνούν με τη χρήση αφροαμερικανικών στρατευμάτων. 1881 - Ο Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας δολοφονείται κοντά στο παλάτι του από ρίψη βόμβας. 1884 - Αρχίζει η πολιορκία του Χαρτούμ στο Σουδάν. 1900 - Δεύτερος Πόλεμος των Μπόερς: οι βρετανικές δυνάμεις καταλαμβάνουν το Μπλουμφοντέιν στο Ελεύθερο Κράτος της Οράγγης. 1930 - Η είδηση για την ανακάλυψη του Πλούτωνα τηλεγραφείται στο Αστεροσκοπείο του Χάρβαρντ. 1940 - Λήγει ο Ρωσοφινλανδικός πόλεμος. 1943 - Ολοκαύτωμα: οι γερμανικές δυνάμεις προβαίνουν σε εκκαθάριση του εβραϊκού γκέτο της Κρακοβίας. 1957 - Κουβανοί επαναστάτες φοιτητές εισβάλουν στο προεδρικό παλάτι στην Αβάνα σε μία αποτυχημένη προσπάθεια κατά της ζωής του προέδρου Φουλχένσιο Μπατίστα. 1965 - Νέος ισχυρότατος σεισμός ολοκληρώνει την καταστροφή στην Αλόννησο και ισοπεδώνει τη Σκόπελο. 1969 - Πρόγραμμα Απόλλων: Η αποστολή Απόλλων 9 επιστρέφει με ασφάλεια στη Γη. 1979 - Ο Μόρις Μπίσοπ απομακρύνει τον πρωθυπουργό Έρικ Γκέρι σ' ένα σχεδόν αναίμακτο πραξικόπημα στη Γρενάδα. 1992 - Στην ανατολική Τουρκία 500 άνθρωποι σκοτώνονται από σεισμό 6,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. 1996 - Κρατώντας τέσσερα όπλα, ένας άνδρας σκοτώνει 16 μαθητές και τη δασκάλα τους σε σχολείο της Σκωτίας. 2003 - Σε συναγερμό τίθεται η παγκόσμια ιατρική κοινότητα, καθώς μία θανατηφόρος επιδημία γρίπης και πνευμονίας, το SARS, έχει ξεσπάσει στην Ασία. Τα συμπτώματα του ιού είναι υψηλός πυρετός, βήχας και δύσπνοια. 2013 - Ο Αρχιεπίσκοπος Μπουένος Άιρες Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο εκλέγεται Πάπας και λαμβάνει το όνομα Φραγκίσκος. 963 - Άννα Πορφυρογέννητη, μεγάλη πριγκίπισσα του Κιέβου 1372 - Λουδοβίκος Α΄, δούκας της Ορλεάνης 1615 - Πάπας Ιννοκέντιος ΙΒ΄ 1741 - Ιωσήφ Β΄ των Αψβούργων, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας 1753 - Λουίζα Μαρία Αδελαΐδα των Βουρβόνων, δούκισσα της Ορλεάνης 1781 - Καρλ Φρίντριχ Σίνκελ, Γερμανός αρχιτέκτονας 1849 - Περικλής Πανταζής, Έλληνας ζωγράφος 1855 - Πέρσιβαλ Λόουελ, Αμερικανός αστρονόμος 1860 - Χούγκο Βολφ, Αυστριακός συνθέτης 1872 - Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Έλληνας συγγραφέας 1874 - Έλερι Κλαρκ, Αμερικανός αθλητής 1900 - Μπέλα Γκούτμαν, Ούγγρος ποδοσφαιριστής 1900 - Γιώργος Σεφέρης, Έλληνας ποιητής 1907 - Μίρτσεα Ελιάντε, Ρουμανός ιστορικός και συγγραφέας 1913 - Λάμπρος Κωνσταντάρας, Έλληνας ηθοποιός 1913 - Σεργκέι Μιχαλκόφ, Ρώσος συγγραφέας 1914 - Πέτρος Στεργιώτης, Έλληνας πολιτικός 1916 - Ζακ Φρέσκο, Αμερικανός μελλοντολόγος 1923 - Δημήτριος Ιωαννίδης, Έλληνας στρατιωτικός 1929 - Πάεκ Ναμ Σουν, Βορειοκορεάτης πολιτικός 1942 - Σκάτμαν Τζον, Αμερικανός τραγουδιστής 1945 - Ανατόλι Φομένκο, Ρώσος μαθηματικός 1945 - Δημήτρης Ποταμίτης, Κύπριος ηθοποιός και σκηνοθέτης 1949 - Ρένα Παγκράτη, Ελληνίδα ηθοποιός 1954 - Σιαρέι Σιντόρσκι, Λευκορώσος πολιτικός 1955 - Έντμουντ Χο, Κινέζος πολιτικός 1967 - Αντρές Εσκομπάρ, Κολομβιανός ποδοσφαιριστής 1987 - Χρήστος Αραβίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής 1229 - Λευκή της Ναβάρρας (1177-1229) 1332 - Θεόδωρος Μετοχίτης, Βυζαντινός αξιωματούχος και συγγραφέας 1490 - Κάρολος Α΄, δούκας της Σαβοΐας 1516 - Βλαδίσλαος Β΄, βασιλιάς της Ουγγαρίας 1569 - Λουδοβίκος Α΄, πρίγκιπας του Κοντέ 1711 - Νικολά Μπουαλώ, Γάλλος ποιητής και κριτικός 1808 - Χριστιανός Ζ΄, βασιλιάς της Δανίας 1814 - Λουδοβίκος Φραγκίσκος Ιωσήφ, πρίγκιπας του Κοντί 1844 - Ιωσήφ ο από Ανδρούσης, Έλληνας αγωνιστής 1858 - Γεώργιος Κουντουριώτης, Έλληνας πολιτικός 1881 - Αλέξανδρος Β', τσάρος της Ρωσίας 1891 - Τεοντόρ ντε Μπανβίλ, Γάλλος συγγραφέας 1896 - Νικόλαος Καλλιφρονάς, Έλληνας πολιτικός 1901 - Μπέντζαμιν Χάρρισον, 23ος πρόεδρος των Η.Π.Α. 1940 - Δημήτριος Λιάλιος, Έλληνας συνθέτης 1942 - Ιωάννης Γρυπάρης, Έλληνας συγγραφέας 1961 - Μιχαήλ Σεργάκης, Έλληνας πολιτικός 1965 – Φαν Νόλι, Αλβανός πολιτικός 1975 - Ίβο Άντριτς, Γιουγκοσλάβος συγγραφέας 1978 - Τζον Καζάλ, Αμερικανός ηθοποιός 1988 - Τζων Χολμς, Αμερικανός πορνογραφικός ηθοποιός 1996 - Κριστόφ Κισλόφσκι, Πολωνός σκηνοθέτης 1998 - Μπιλ Ρηντ, Καναδός καλλιτέχνης 1999 - Διονύσιος Τσερώνης, Έλληνας πολιτικός 2002 - Χανς-Γκέοργκ Γκάνταμερ, Γερμανός φιλόσοφος 2007 - Άρνολντ Σκάαλαντ, Αμερικανός παλαιστής 2014 - Αχμάντ Τετζάν Κάμπαχ, πρόεδρος της Σιέρα Λεόνε 2020- Φίλιππος Πετσάλνικος, Έλληνας πολιτικός - Πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού, Παγκόσμια Ημέρα Δράσης των Σιδηροδρομικών. Βατικανό: εθνική εορτή (ημερομηνία εκλογής του Πάπα) (2013) Ανακομιδή λειψάνων Νικηφόρου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού (874) Πουπλίου επισκόπου Αθηνών († β΄αι.) Ιερομάρτυρος Μαρίου επισκόπου Σεβαστείας Μαρτύρων Αβίβου του Αιγυπτίου, Αφρικανού, Πουπλίου, Τερεντίου και Χριστίνης της εκ Περσίας Μαρτύρων Αλεξάνδρου, Διονυσίου και Φρόντωνος Οσίας Ευφρασίας Οσιομάρτυρος Θεοκτίστου
|
Ιανουάριος | Φεβρουάριος | Μάρτιος | Απρίλιος | Μάιος 12 Μαρτίου | 13 Μαρτίου | 14 Μαρτίου Η 13η Μαρτίου είναι η 72η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο (73η σε δίσεκτα έτη). Υπολείπονται 293 ημέρες.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/13_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85
|
Γραμμή Κάρμαν
|
Στο τελευταίο κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας του, ο Κάρμαν συζητά το θέμα του ορίου του διαστημικού χώρου: «Το πού αρχίζει το διάστημα... ...μπορεί στην πραγματικότητα να προσδιορισθεί από την ταχύτητα ενός σκάφους και το υψόμετρό του πάνω από την επιφάνεια της Γης. Θεωρείστε π.χ. την πτήση-ρεκόρ του Ιβάν Κίντσελο (Ivan Kincheloe) με το πυραυλοκίνητο αεροπλάνο X-2: Πέταξε με δυο χιλιάδες μίλια την ώρα σε ύψος 126 χιλιάδες πόδες ή 24 μίλια. Σε αυτό το υψόμετρο και με αυτή την ταχύτητα η αεροδυναμική δύναμη σηκώνει ακόμα το 98% του βάρους του σκάφους, και μόλις 2% αντιστοιχεί στη φυγόκεντρο δύναμη ή δύναμη Κέπλερ, όπως την αποκαλούν οι διαστημικοί επιστήμονες. Αλλά σε υψόμετρο 300 χιλιάδες πόδες (57 μίλια) αυτή η σχέση αντιστρέφεται, επειδή δεν υπάρχει πλέον αρκετός αέρας για να συνεισφέρει σε αεροδύναμη. Η φυγόκεντρος υπερισχύει. Αυτό αποτελεί σαφώς ένα φυσικό όριο, όπου τελειώνει η αεροδυναμική και αρχίζει η αστροναυτική. Σκέφτηκα λοιπόν: γιατί να μην είναι και ένα όριο δικαιοδοσίας; Ο Andrew G. Haley το έχει αποκαλέσει με μεγάλη ευγένεια προς εμένα, «Γραμμή Δικαιοδοσίας Κάρμαν» (Kármán Jurisdictional Line). Κάτω από αυτό το όριο, ο χώρος ανήκει σε κάθε κράτος (εθνικός εναέριος χώρος). Πάνω από αυτό το όριο, θα υπήρχε ελεύθερο διάστημα.» Μία ατμόσφαιρα δεν σταματά απότομα σε κάποιο συγκεκριμένο ύψος, απλώς καθίσταται προοδευτικά αραιότερη με την αύξηση του υψομέτρου. Επιπλέον, ανάλογα με το πώς ορίζονται τα διάφορα στρώματα που αποτελούν τον χώρο περί τη Γη (και ανάλογα με το εάν αυτά θεωρούνται μέρος της πραγματικής ατμόσφαιρας), ο ορισμός του ορίου του διαστήματος μπορεί να κυμαίνεται πολύ: Αν θεωρηθούν η θερμόσφαιρα και η εξώσφαιρα μέρος της ατμόσφαιρας και όχι του διαστήματος, το όριο του τελευταίου είναι σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 10.000 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η γραμμή Κάρμαν είναι ένας αυθαίρετος ορισμός, που βασίζεται στα ακόλουθα: Το κάθε αεροσκάφος παραμένει στον αέρα αν κινείται συνεχώς προς τα εμπρός σε σχέση με τον αέρα που το περιβάλλει, έτσι ώστε οι πτέρυγές του να μπορούν να αναπτύσσουν αεροδύναμη (άντωση). Και όσο αραιότερος είναι ο αέρας, τόσο ταχύτερα πρέπει να κινείται το σκάφος ώστε να αναπτύσσεται αρκετή αεροδύναμη για να παραμένει στο ίδιο ύψος. Η απαιτούμενη δύναμη μπορεί να υπολογισθεί σε κάποιο δοθέν σημείο από την εξίσωση: L = 1 2 ρ v 2 S C L {\displaystyle L={\tfrac {1}{2}}\rho v^{2}SC_{L}} όπου: L είναι η άντωσηρ είναι η πυκνότητα του αέραv είναι η ταχύτητα του σκάφους σε σχέση με τον αέρα που το περιβάλλειS είναι το εμβαδό των πτερύγων του σκάφουςCL είναι ο συντελεστής άντωσης.Η L που αναπτύσσεται είναι λοιπόν ευθέως ανάλογη της πυκνότητας του αέρα (ρ), οπότε αν οι άλλοι παράγοντες παραμένουν σταθεροί, η ταχύτητα σε σχέση με τον αέρα (v) πρέπει να αυξηθεί ώστε να εξισορροπήσει τη μικρότερη ρ σε μεγαλύτερα ύψη. Τώρα, ένα διαστημικό σκάφος σε τροχιά γύρω από τη Γη παραμένει σε αυτή μόνο αν η φυγόκεντρη συνιστώσα της επαρκεί για να εξισορροπήσει την προς τα κάτω βαρυτική έλξη της Γης (το βάρος του). Αν κινείται βραδύτερα, το βάρος του θα μειώνει βαθμιαία το υψόμετρό του. Η απαιτούμενη ταχύτητα ονομάζεται τροχιακή ταχύτητα και εξαρτάται από το ύψος της τροχιάς. Για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ή έναν τεχνητό δορυφόρο σε χαμηλή περιγήινη τροχιά, η τροχιακή ταχύτητα είναι περίπου 27.000 χιλιόμετρα ανά ώρα. Για ένα αεροπλάνο που πετά ολοένα και ψηλότερα, ο αραιότερος αέρας παρέχει όλο και λιγότερη στήριξη, οπότε απαιτείται όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα. Στο τέλος θα φθάσει σε ένα υψόμετρο στο οποίο θα πρέπει να πετά τόσο γρήγορα για την ίδια αεροδύναμη, ώστε θα φθάσει την τροχιακή ταχύτητα που αντιστοιχεί στο ίδιο αυτό υψόμετρο. Η γραμμή Κάρμαν είναι το υψόμετρο αυτό: εκεί όπου η ταχύτητα η απαραίτητη για την αεροδυναμική στήριξη ολόκληρου του βάρους του σκάφους ισούται με την τροχιακή. Στην πράξη, η στήριξη όλου του βάρους δεν θα ήταν απαραίτητη για τη διατήρηση του υψομέτρου, επειδή η καμπυλότητα της Γης προσθέτει φυγόκεντρο δύναμη καθώς το αεροπλάνο φθάνει στην τροχιακή ταχύτητα. Ωστόσο, ο ορισμός της γραμμής Κάρμαν αγνοεί την επίδραση αυτή, επειδή η τροχιακή ταχύτητα είναι εξ ορισμού επαρκής για να διατηρήσει το όποιο υψόμετρο, ανεξάρτητα της ατμοσφαιρικής πυκνότητας. Επομένως η γραμμή Κάρμαν είναι το μεγαλύτερο υψόμετρο στο οποίο η τροχιακή ταχύτητα παρέχει αρκετή αεροδύναμη ώστε το σκάφος να πετά σε ευθεία που δεν ακολουθεί την καμπυλότητα της γήινης επιφάνειας. Πάνω από τα 100 χιλιόμετρα, η πυκνότητα του αέρα είναι 2,2 εκατομμύρια φορές μικρότερη από την πυκνότητα στην επιφάνεια της Γης. Με βάση την παραπάνω εξίσωση, στη γραμμή Κάρμαν η πυκνότητα ρ είναι τέτοια ώστε: L = 1 2 ρ v 0 2 S C L = m g {\displaystyle L={\tfrac {1}{2}}\rho v_{0}^{2}SC_{L}=mg} όπου v0 είναι η ταχύτητα μιας κυκλικής τροχιάς στο ίδιο υψόμετρο στο κενόm είναι η μάζα του σκάφουςg είναι η επιτάχυνση της βαρύτητας.Παρά το ότι το εξαγόμενο υψόμετρο είναι λίγο μικρότερο από τα 100 χιλιόμετρα, ο Κάρμαν πρότεινε τα 100 χιλιόμετρα να είναι το επίσημο όριο του διαστήματος, επειδή ο «στρογγυλός» αριθμός είναι εύκολα απομνημονεύσιμος και επειδή το υπολογιζόμενο υψόμετρο μεταβάλλεται ελάχιστα με τη μεταβολή ορισμένων παραμέτρων. Μία διεθνής επιτροπή συνέστησε τη «γραμμή» των 100 χλμ. στη FAI, και με την υιοθέτησή της από αυτή έγινε ευρύτατα αποδεκτή ως το όριο του διαστήματος για πολλά θέματα. Ωστόσο, δεν υπάρχει ακόμα διεθνής νομικός ορισμός του συνόρου ανάμεσα στον εθνικό εναέριο χώρο ενός κράτους και στο διάστημα.Και η φύση εξάλλου θέτει εμπόδια στον αυστηρό ορισμό του ορίου του διαστήματος. Το κυριότερο από αυτά είναι η δυναμική φύση της γήινης ατμόσφαιρας. Π.χ. σε υψόμετρο χιλίων χιλιομέτρων η πυκνότητα της ατμόσφαιρας μπορεί να κυμαίνεται κατά έναν παράγοντα του 5, ανάλογα με την ώρα του 24ώρου, την εποχή του έτους και τον δείκτη της ροής του ηλιακού ανέμου. Η FAI χρησιμοποιεί τη γραμμή Κάρμαν ως έναν βολικό ορισμό της διακρίσεως «μεταξύ αεροναυτικής και αστροναυτικής»: Αεροναυτική για τη FAI είναι κάθε εναέρια δραστηριότητα, περιλαμβανομένων όλων των αεραθλημάτων, σε ύψος μέχρι και 100 χλμ. από την επιφάνεια της Γης. Αστροναυτική για τη FAI είναι κάθε δραστηριότητα που λαβαίνει χώρα σε ύψος μεγαλύτερο των 100 χλμ. από την επιφάνεια της Γης. Σε ορισμένα κείμενα χρησιμοποιείται χαλαρά η έκφραση «άκρη του διαστήματος» ή «χείλος του διαστήματος» (edge of space) για να υποδηλώσει μία περιοχή κάτω από το όριο των 100 χλμ., και συχνότατα πολύ κάτω από αυτό. Για παράδειγμα, κάποιες πτήσεις αεροστάτων ή αεροπλάνων μπορεί να περιγραφούν ως αγγίζουσες την «άκρη του διαστήματος». Σε αυτές τις περιπτώσεις η φράση φθάνει να αναφέρεται απλώς στο ότι έφθασαν υψηλότερα από όσο συνήθως φθάνουν παρόμοια αεροναυτικά σκάφη. Το 1963 ο Andrew G. Haley πραγματεύθηκε το θέμα της γραμμής Κάρμαν στο βιβλίο του Space Law and Government («Διαστημικό Δίκαιο και Διακυβέρνηση»). Στο κεφάλαιο για τα όρια της εθνικής κυριαρχίας, μελέτησε τις απόψεις στη σχετική βιβλιογραφία και αναφέρει την ενδογενή προσεγγιστικότητα της γραμμής: «Η γραμμή αντιπροσωπεύει μία μέση μέτρηση, συγκρίσιμη με μετρήσεις που αναφέρονται σε νομικά κείμενα όπως η μέση στάθμη της θάλασσας και η γραμμή της παλίρροιας. Αλλά είναι πιο πολυσύνθετη από αυτές. Για να φθάσουμε στη γραμμή δικαιοδοσίας φον Κάρμαν, πρέπει να ληφθούν υπόψιν χιλιάδες παράγοντες, πέρα από την αεροδύναμη. Αυτοί οι παράγοντες έχουν συζητηθεί σε ένα μεγάλο σώμα βιβλιογραφίας.... περιλαμβάνουν τη φύση και τη διαστολή του αέρα, τη βιολογική και τη φυσιολογική βιωσιμότητα, και άλλους ακόμα παράγοντες, που υπεισέρχονται λογικά για να καθορίσουν ένα σημείο στο οποίο δεν υπάρχει πια αέρας και στο οποίο τερματίζεται ο εναέριος χώρος.» Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, πιστή στο αγγλοσαξονικό σύστημα μονάδων, ορίζει ως αστροναύτη έναν άνθρωπο που έχει πετάξει σε υψόμετρο άνω των 50 μιλίων ξηράς, δηλαδή 80 χιλιόμετρα, μετρώντας από τη μέση στάθμη της θάλασσας. Αυτό αντιστοιχεί στο όριο μεταξύ μεσόσφαιρας και θερμόσφαιρας. Η NASA παλαιότερα χρησιμοποιούσε το όριο των 100 χιλιομέτρων της FAI, αλλά το 2005 άλλαξε τον ορισμό και υιοθέτησε επίσης τα 80 χιλιόμετρα, προκειμένου να μην δημιουργείται αναντιστοιχία στις πτήσεις τους. Ωστόσο, οι ΗΠΑ ως κράτος δεν ορίζουν επισήμως ένα «σύνορο του διαστήματος». Το 2005, τρεις βετεράνοι πιλότοι της NASA που είχαν πετάξει με πυραυλοκίνητα αεροσκάφη X-15 σε ύψη μεταξύ 90 και 108 χλμ. κατά τη δεκαετία του 1960, οι Τζων Μπ. Μακκέυ, Γουίλιαμ Ντάνα και Τζόζεφ Α. Γουόκερ, δέχθηκαν (οι δύο μεταθανατίως) τη διάκριση των «πτερύγων του αστροναύτη» (astronaut wings), παρότι την εποχή του επιτεύγματός τους δεν είχαν αναγνωρισθεί ως αστροναύτες.Σε συζητήσεις Διεθνούς Δικαίου έχει προταθεί ένας άλλος ορισμός: Το κατώτατο όριο του διαστήματος είναι το υψόμετρο του χαμηλότερου περιγείου που μπορεί να επιτύχει ένα διαστημικό σκάφος σε τροχιά. Αυτός ο ορισμός δεν αναφέρει κάποιο συγκεκριμένο υψόμετρο. Εξαιτίας της αντιστάσεως του αέρα, το μικρότερο υψόμετρο στο οποίο ένα σώμα σε κυκλική τροχιά περί τη Γη μπορεί να ολοκληρώσει μία τουλάχιστον πλήρη περιφορά χωρίς προώθηση είναι περίπου 150 χλμ., αλλά ένα σώμα μπορεί να διατηρηθεί σε ελλειπτική τροχιά με περίγειο γύρω στα 130 χλμ. με προώθηση. Για σύγκριση με μία άλλη «αίσθηση» του διαστήματος, ένας αστροναύτης βλέπει τον ουρανό να είναι τελείως μαύρος κατά τη διάρκεια της ημέρας σε υψόμετρο άνω των 160 χιλιομέτρων ή 100 μιλίων. Ατμόσφαιρα της Γης Τροπόσφαιρα Στρατόσφαιρα Μεσόσφαιρα Θερμόσφαιρα Εξώσφαιρα Πύραυλος V-2 – το πρώτο τεχνητό αντικείμενο που διέσχισε τη γραμμή Κάρμαν. `Αρθρο για τη γραμμή KármánΑρχειοθετήθηκε 2019-01-07 στο Wayback Machine. στον ιστότοπο της FAI Τα στρώματα της ατμόσφαιρας Αρχειοθετήθηκε 2005-12-19 στο Wayback Machine. από τη NOAA The Kármán Line: μουσικό video με κινηματογραφικό υλικό της NASA Υπολογισμός της γραμμής Κάρμαν
|
Γραμμή Κάρμαν (Kármán line ή Karman line, στην πραγματικότητα είναι γεωμετρική επιφάνεια) ονομάζεται το σύνολο των σημείων με υψόμετρο 100 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ως συμβατικό όριο λήξης της γήινης ατμόσφαιρας, πάνω από το οποίο αρχίζει το διάστημα. Ο ορισμός αυτός γίνεται επίσημα δεκτός από τη Διεθνή Αεροναυτική Ομοσπονδία (Fédération Aéronautique Internationale, FAI), τον οργανισμό που θέτει τα πρότυπα, κρατά τα αρχεία και επικυρώνει τα ρεκόρ σχετικά με την αεροναυτική και την αστροναυτική, όπως π.χ. το πόσοι άνθρωποι στην ιστορία έχουν ταξιδέψει στο διάστημα. Η «γραμμή» πήρε το όνομά της προς τιμή του Τέοντορ φον Κάρμαν (1881–1963), ενός ουγγρικής καταγωγής Αμερικανού μηχανικού και φυσικού, που καταπιάστηκε κυρίως με θέματα αεροναυτικής και αστροναυτικής. Υπήρξε ο πρώτος που υπολόγισε ότι από αυτό το ύψος και πάνω η γήινη ατμόσφαιρα είναι υπερβολικά αραιή, ώστε να μη μπορεί πλέον να υποστηρίξει αεροναυτική πτήση, καθώς ένα σκάφος σε αυτό το υψόμετρο θα έπρεπε να κινείται ταχύτερα από την τροχιακή ταχύτητα ώστε να βρίσκει αρκετή αεροδυναμική άντωση που να το κρατά στο ίδιο ύψος (μη λαβαίνοντας υπόψη τη φυγόκεντρο δύναμη). Η γραμμή Κάρμαν βρίσκεται στο όριο πάνω από το οποίο τα αέρια της ατμόσφαιρας δεν είναι καλώς αναμεμιγμένα, ανάμεσα στη μεσόπαυση (80 - 85 χιλιόμετρα) και στη θερμόσφαιρα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AE_%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Tenet (ταινία)
|
Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν συνέλαβε την κεντρική ιδέα του Tenet πάνω από είκοσι χρόνια πριν, αλλά ανέφερε ότι εργαζόταν στο σενάριο 6 με 7 χρόνια. Ο τίτλος είναι καρκινική γραφή, που διαβάζεται το ίδιο κανονικά ή ανάποδα. Ο Νόλαν προσπάθησε συνειδητά να απέχει από οποιαδήποτε επιρροή του είδους κατασκοπείας εκτός από τη δική του μνήμη. Ο Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον, ο Ρόμπερτ Πάτινσον και η Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι επιλέχθηκαν τον Μάρτιο του 2019. Οι ηθοποιοί Ντίμπλε Καπάντια, Άαρον Τέιλος-Τζόνσον, Κλεμάνς Ποεσί, Μάικλ Κέιν και Κένεθ Μπράνα ανακοινώθηκαν με την έναρξη των γυρισμάτων. Ο Χιμές Πατέλ προσχώρησε τον Αύγουστο, και ο Ντένζιλ Σμιθ τον επόμενο μήνα. Ο Μάρτιν Ντόνοβαν αποκαλύφθηκε κατά την κυκλοφορία του πρώτου τρέιλερ. Τον Ιανουάριο του 2020, ο παλαίμαχος παίκτης χόκεϊ επί πάγου, Σον Άβερι, έκανε γνωστή τη συμμετοχή του. Οι Τζακ Κάτμορ-Σκοτ και Ριτς Σεράουλο Κο συμπεριλήφθηκαν τον Φεβρουάριο και τον Ιούνιο αντίστοιχα.Ο Νόλαν επέλεξε τον Ουάσιγκτον λόγω της ερμηνείας του στην Παρείσφρηση (BlacKkKlansman) (2018). Ο Ουάσινγκτον, ο Πάτινσον και η Ντεμπίκι είπαν ότι τους επιτράπηκε να διαβάσουν το σενάριο μόνο όταν ήταν κλειδωμένοι σε ένα δωμάτιο. Ο Πάτινσον βάσισε τη μανιέρα του χαρακτήρα του σε εκείνη του συγγραφέα Κρίστοφερ Χίτσενς. Για μια μέρα εργασίας, ο Κέιν είχε απλώς τις σελίδες του και ο Νόλαν δεν επικοινώνησε μαζί του έκτοτε. Τα γυρίσματα, με προσωπικό 250 ατόμων, ξεκίνησαν τον Μάιο του 2019 και πραγματοποιήθηκαν σε επτά χώρες - Δανία, Εσθονία, Ινδία, Ιταλία, Νορβηγία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες.Τα γυρίσματα στην Εσθονία πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, με το Λίναχαλ, τον αυτοκινητόδρομο Πέρνου και τους παρακείμενους δρόμους να κλείνουν για να τα διευκολύνουν. Ο δήμαρχος του Ταλίν Μιχαήλ Κούλβαρτ εξέφρασε ανησυχίες για πιθανές διακοπές, καθώς το αρχικό πρόγραμμα λήψης απαιτούσε το κλείσιμο της αρτηριακής οδού Λάαγκνα για ένα μήνα. Η παραγωγή κατέληξε τελικά σε συμβιβασμό που αφορούσε προσωρινά κλείσιμο και χρήση παρακαμπτήριων δρόμων, μετά την οποία η δημοτική κυβέρνηση τους χορήγησε παράταση δύο ημερών.Σκηνές γυρίστηκαν στο Ραβέλο, στην Ιταλία και στο Χάμπστιντ και στο Κάνον Χωλ στο βόρειο Λονδίνο στα τέλη Αυγούστου, και στο κτίριο της Όπερας του Όσλο και στο Τιουβχούλμεν στη Νορβηγία και στο Ραιμπιχάουν της Δανίας και το υπεράκτιο αιολικό πάρκο Νίστεντ στις αρχές Σεπτεμβρίου. Γυρίσματα διάρκειας πέντε ημερών πραγματοποιήθηκε αργότερα τον ίδιο μήνα στη Βομβάη, όπου ο Νόλαν είχε ταξιδέψει τον Φεβρουάριο και τον Απρίλιο για εντοπισμό τοποθεσίας. Αποφάσισε το νοσοκομείο Breach Candy Hospital, το Cafe Mondegar, τη λεωφόρο Κολάμπα, την αγορά Κολάμπα, την πύλη της Ινδίας, το βασιλικό ναυτικό όμιλο της Βομβάης και το Taj Mahal Palace Hotel. Ένα εστιατόριο που ονομάστηκε "Chaand" χτίστηκε κοντά στο ξενοδοχείο, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε, χρησιμεύοντας μόνο ως εναλλακτική λύση. Σαράντα βάρκες τοποθετήθηκαν στην πύλη της Ινδίας, όπου το συνεργείο έσωσε επίσης έναν άνδρα που προσπάθησε να αυτοκτονήσει.Λίγο αργότερα τα γυρίσματα μεταφέρθηκαν στο Βίκτορβιλ, στην Καλιφόρνια, μεταμφιέζοντάς το ως Όσλο και στα γυρίσματα συμμετείχαν 90 κομπάρσοι. Αντί να χρησιμοποιήσει μινιατούρες και οπτικά εφέ για μια σκηνής συντριβής αεροπλάνου, ο Νόλαν αποφάσισε ότι η αγορά ενός Boeing 747 ήταν οικονομικά πιο συμφέρουσα. Τον Οκτώβριο εθεάθηκαν σε μια έρημο έξω από το Παλμ Σπρινγκς, όπου είχε κατασκευαστεί μια εγκαταλελειμμένη πόλη και εκατοντάδες ντυμένοι με στρατιωτικές στολές καμουφλάζ.Με προϋπολογισμό 200 με 225 εκατομμύρια δολάρια είναι η ακριβότερη ταινία του Νόλαν βασισμένη σε πρωτότυπο σενάριο. Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον ως ο Πρωταγωνιστής Ρόμπερτ Πάτινσον ως Νιλ Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι ως Κατ, η εν διαστάση σύζυγος ου Αντρέι Ντίμπλε Καμπάντια ως Πρίγια Μάικλ Κέιν Κένεθ Μπράνα ως Αντρέι Σάτορ Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον Κλαμάνς Ποεζί ως Μπάρμπαρα Χιμές Πατέλ Ντένζιλ Σμιθ ως έμπορος όπλων Μάρτιν Ντόνοβαν Σων Άβερι Τζακ Κάτμουρ-Σκοτ Ριτς Κεραούλο Κο Φιόνα Ντούριφ Γιούρι Κολοκόλικοφ Στο Rotten Tomatoes, το Tenet έχει 82% αποδοχή με βάση 57 κριτικές, με μέσο όρο 7,13/10. Σύμφωνα με την συναίνεση του ιστοτόπου: «Ένας οπτικά εκθαμβωτικός γρίφος για τους λάτρεις των ταινιών, το Tenet δρα ως το εγκεφαλικό θέαμα που περιμένουν οι θεατές από μια παραγωγή του Κρίστοφερ Νόλαν». Στο Metacritic, η ταινία έχει μέσο όρο 70 στα 100, με βάση 21 κριτικές, ένδειξη για γενικά θετικά κριτικές.Ο Ρόμπι Κόλιν του The Telegraph το συνέκρινε θετικά σε σχέση με το Inception και εκθείασε τις ερμηνείες των Πάτινσον και Ντεμπίκι. Ο Μάικ ΜακΚέιχιλ του IndieWire ανέφερε ότι αν και ήταν η ταινία που αναμενόταν με την περισσότερη προσμονή, το χαρακτήρισε ως απογοήτευση χωρίς χιούμορ. Η Λέσλι Φέλπεριν του The Hollywood Reporter ανέφερε ότι ο Ουάσινγκτον ήταν κάπως βαρετός, ενώ η Ντεμπίκι προσθέτει χρώμα και έχει πειστική χημεία με τον Μπράνα στην μεταξύ τους δυσλειτουργική σχέση πάθους-μίσους. Ο Γκάι Λοτζ του Variety περιέγραψε το Tenet ως πολύ διασκεδαστική ταινία. Επίσημη ιστοσελίδα Tenet στην IMDb
|
Το Tenet είναι μία αμερικανική ταινία δράσης, κατασκοπείας και επιστημονικής φαντασίας, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Κρίστοφερ Νόλαν. Πρωταγωνιστούν οι Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον, Ρόμπερτ Πάτινσον, Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι, Ντίμπλε Καπάντια, Μάικλ Κέιν και Κένεθ Μπράνα. Η παραγωγή άρχισε τον Μάρτιο του 2019 και τα γυρίσματα έλαβαν χώρα σε Δανία, Εσθονία, Ινδία, Ιταλία, Νορβηγία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες αρχίζοντας από τον Μάιο του 2019. Ο κινηματογραφιστής Χόιτε φαν Χοϊτέμα χρησιμοποίησε φιλμ 70mm και IMAX.Η ταινία, μετά από αρκετές αναβολές, κυρίως λόγω της πανδημίας COVID-19, κυκλοφόρησε στις 26 Αυγούστου 2020. Η ταινία έχει ως βασικό χαρακτήρα τον stergios τα εφπιελικά του ντραφτ και το εύρημα της καμπύλωσης του χωροχρόνου και πως μπορεί να γίνει abuse για έξτρα ντραφτ σε κάθε GW. Χαρακτηριστική η σκηνή της ταινίας που έχει αποφασίσει να μην αλλάξει επιθετικό, αλλά γυρίζει πίσω στο παρελθόν για να τον αλλάξει τελικά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Tenet_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1)
|
Ζόι Καζάν
|
Η Καζάν γεννήθηκε στο Λος Άντζελες, κόρη των σεναριογράφων Νίκολας Καζάν και Ρόμπιν Σουίκορντ. Οι παππούδες της από την πλευρά του πατέρα της ήταν ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου Ελία Καζάν και η θεατρική συγγραφέας Μόλι Καζάν (το γένος Thacher). Ο Ελιά Καζάν ήταν Έλληνας μετανάστης από την Κωνσταντινούπολη. Το οικογενειακό της επώνυμο ήταν αρχικά το Καζαντζόγλου. Η Καζάν εκπαιδεύτηκε στα ιδιωτικά σχολεία Wildwood, Windward, καθώς και στο σχολείο Marlborough, που βρίσκεται στο Hancock Park, στο Λος Άντζελες. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Yale (το πανεπιστήμιο που σπούδασε και ο παππού της), όπου ήταν μέλος της Κοινότητας Χειρογράφων και αποφοίτησε το 2005 με πτυχίο Bachelor of Arts στο θέατρο. Μετά την ταινία ντεμπούτο της το 2003 παίζοντας Samantha στο Swordswallowers και Thin άνδρες, η Καζάν έπαιξε τον πρώτο επαγγελματικό της ρόλο στο θέατρο σε παράσταση του 2006 εκτός Μπρόντγουεϊ στην αναβίωση του The Prime of Μις Jean Brodie με πρωταγωνίστρια τη Σίνθια Νίξον. Το 2007 είχε έναν μικρό ρόλο στο The Savages, στο οποίο πρωταγωνίστησαν η Λόρα Λίνεϊ και ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν. Εμφανίστηκε, επίσης, ένα επεισόδιο του Medium. Στη συνέχεια εμφανίστηκε στις ταινίες Fracture και In the Valley of Elah. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς, επέστρεψε στη σκηνή σε μία παραγωγή του The New Group το 100 Saints You Should Know και στο έργο του Τζόναθαν Μαρκ Σέρμαν Things We Want, σε σκηνοθεσία του Ίθαν Χοκ. Τον Ιανουάριο του 2008, η Καζάν έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ απέναντι από την S. Epatha Merkerson και τον Κέβιν Άντερσον σε μία αναβίωση του Γουίλιαμ Ινγκ Come Back, Little Sheba. Ο Μπεν Μπράντλεϊ από τους The New York Times χαρακτήρισε την εκτέλεση της «πρώτης τάξεως», προσθέτοντας, «Η κα Καζάν είναι καταπληκτική στη μεταφορά της αυτογνωσίας του χαρακτήρα». Το φθινόπωρο, εμφανίστηκε στη σκηνή ως Masha σε μία αναβίωση του Μπρόντγουεϊ του Ο Γλάρος του Άντον Τσέχωφ με τους Κρίστιν Σκοτ Τόμας, Κάρεϊ Μάλιγκαν και Πίτερ Σάρσγκαρντ. Την ίδια χρονιά είχε ρόλους στα έργαΑύγουστος, Me και Orson Welles και Revolutionary Road. Η Καζάν είναι επίσης θεατρική συγγραφέας. Το 2009, το έργο της Absalom έκανε πρεμιέρα στο Humana Festival of New American Plays στο Louisville, Κεντάκι. Το έργο, για τις τεταμένες σχέσεις ενός πατέρα με τα παιδιά του, είχε διαβαστεί και επεξεργαστεί εκτενώς από το πρότελευταίο έτος τη Καζάν στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Κλείνει τη χρονιά παίζοντας την κόρη της Μέριλ Στριπ στην κωμωδία της Νάνσι Μάγιερς It's Complicated. Εμφανίστηκε στην παραγωγή του A Behanding in Spokane στο Μπρόντγεουϊ με τους Κρίστοφερ Γουόκεν και Σαμ Ρόκγουελ μέχρι τις 6 Ιουνίου 2010. Έπαιξε επίσης βασικό ρόλο στις ταινίες I Hate Valentine's Day και The Exploding Girl, οι οποίες κυκλοφόρησαν και οι δύο το 2009. Το 2010, είχε βασικό ρόλο στην κωμωδία- Happythankyoumoreplease ως Mary Catherine, η ξαδέλφη του χαρακτήρα του Τζος Ράντνορ. Πρωταγωνίστησε επίσης ως Millie Gately το 2010 (μαζί με τον Πολ Ντέινο, που έπαιζε τον σύζυγό της) στο ανεξάρτητο γουέστερν δράμα Meek's Cutoff της Κέλυ Ράιχαρντ. Το φθινόπωρο, η Καζάν έπαιξε την Harper Pitt στην παραγωγή του Signature Theater Company για την 20η επέτειο του έργου του Τόνι Κούσνερ Angels in America. Στη μικρή οθόνη, η Καζάν εμφανίστηκε στη συνέχεια σε τέσσερα επεισόδια του HBO Bored to Death ως Νίνα, το ερωτικό ενδιαφέρον ενός φανταστικού Jonathan Ames που έπαιζε ο Τζέισον Σουόρτσμαν. Το έργο της We Live Here, σχετικά με μία δυσλειτουργική οικογένεια, έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του από τις 12 Οκτωβρίου έως τις 6 Νοεμβρίου 2011, στο εκτός Μπρόντγουεϊ Manhattan Theatre Club στη Νέα Υόρκη. Μεταξύ των ηθοποιών ήταν η Έιμι Ίρβινγκ και σκηνοθέτης ήταν ο νικητής του βραβείου Obie για το 2010 Σαμ Γκολντ. Το επόμενο έργο της, για το οποίο έγραψε το σενάριο, ήταν το Ruby Sparks, μία ρομαντική κωμωδίας σε σκηνοθεσία των Τζόναθαν Ντέιτον και Βάλερι Φάρις, με πρωταγωνίστρια την Καζάν, μαζί με τους Πολ Ντέινο, Κρις Μεσίνα, Αντόνιο Μπαντέρας, Ανέτ Μπένινγκ, Ντέμπορα Αν Γουόλ και Στιβ Κούγκαν. Το 2014, το τρίτο έργο της Trudy και Max in Love άνοιξε στο South Coast Repertory. Επίσης, το 2014, πρωταγωνίστησε στη μίνι σειρά του HBO Olive Kitteridge, για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το βραβείο Έμμυ για την καλύτερη ηθοποιό σε μία σειρά περιορισμένης διάρκειας Το 2017, η Καζάν πρωταγωνίστησε στην ανεξάρτητη ταινία με διθυραμβικές κριτικές The Big Sick μαζί με τους Κουμάλ Ναντζάνι και Χόλι Χάντερ. Το 2018, το Wildlife κυκλοφόρησε με εξαιρετικές κριτικές. Η Καζάν συνέγραψε την ταινία με τον σύντροφό της Πολ Ντέινο, ο οποίος τη σκηνοθέτησε επίσης. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Κάρεϊ Μάλιγκαν και Τζέικ Τζίλενχαλ. Στη συνέχεια, η Καζάν πρωταγωνίστησε στη ανθολογική ταινία γουέστερν των αδελφών Κοέν, The Ballad of Buster Scruggs. Εμφανίζεται στο σύντομο χρονογράφημα "The Gal Who Got Rattled". Πολλοί κριτικοί χαρακτήρισαν την ερμηνεία της ως ένα από τα σημαντικότερα σημεία της ταινίας. Το 2020, η Καζάν πρωταγωνίστησε στην μίνι σειρά The Plot Against America ως Elizabeth "Bess" Levin. Η σειρά βασίζεται στο βιβλίο του Φίλιπ Ροθ και έκανε το ντεμπούτο του στο HBO. Η Καζάν πρωταγωνίστησε μαζί με τη Γουϊνόνα Ράιντερ και τον Τζον Τορτούρο.Ο Kazan θα πρωταγωνιστήσει στο Clickbait, μία μίνι σειρά για το Netflix. Η Καζάν βρίσκεται σε σχέση με τον ηθοποιό Πολ Ντέινο από το 2007. Έχουν μια κόρη, την Alma Day, που γεννήθηκε τον Αύγουστο του 2018. Ζόι Καζάν στην IMDb Ζόι Καζάν στο Internet Broadway Database (Αγγλικά) Zoe Kazan at the Internet Off-Broadway Database
|
Η Ζόι Σουίκορντ Καζάν (γεννημένη στις 9 Σεπτεμβρίου 1983) είναι αμερικανίδα ηθοποιός, θεατρική συγγραφέας και σεναριογράφος. Η Καζάν έκανε το ντεμπούτο της στην ταινί Swordswallowers and Thin Men (2003) και αργότερα εμφανίστηκε σε ταινίες όπως το The Savages (2007), το Revolutionary Road (2008) και το It's Complicated (2009). Πρωταγωνίστησε στο Happy.Thank you. More. Please (2010), Meek's Cutoff (2010), Ruby Sparks (2012) και What If (2013). Το 2014, εμφανίστηκε στη μίνι σειρά του HBO Olive Kitteridge, για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για τα βραβεία Emmy. Έπαιξε την Emily Gardner στην ταινία The Big Sick (2017) και το 2018 εμφανίστηκε στην ταινία των αδελφών Κοέν The Ballad of Buster Scruggs στο επεισόδιο "The Gal Who Got Rattled". Η Καζάν έχει παίξει σε πολλές παραγωγές του Μπρόντγουεϊ. Έγραψε επίσης το Ruby Sparks και συνέγραψε το Wildlife (2018) με τον σύντροφό της, Πολ Ντέινο, ο οποίος σκηνοθέτησε την ταινία. Το 2020, εμφανίστηκε στη μίνι σειρά του HBO The Plot Against America .
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%8C%CE%B9_%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%BD
|
Ινδομεθακίνη
|
Ως ΜΣΑΦ, η ινδομεθακίνη είναι αναλγητικό, αντιφλεγμονώδες και αντιπυρετικό. Οι κλινικές ενδείξεις για την ινδομετακίνη περιλαμβάνουν:Αρθροπάθειες ρευματοειδής αρθρίτιδα αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα οστεοαρθρίτιδα ουρική αρθρίτιδα οξεία επώδυνη θυλακίτιδα ώμων ή τενοντίτιδαΠονοκέφαλοι Αυτονόμη κεφαλαλγία τριδύμου Παροξυσμικές ημικρανίες Χρόνια παροξυσμική ημικρανία Επεισοδιακή παροξυσμική ημικρανία Συνεχής ημικρανία Πονοκέφαλοι που προκαλούνται από δοκιμασία βαλσάλβα Πρωταρχικός πονοκέφαλος από βήχα Πρωτοπαθής πονοκέφαλος από άσκηση Πρωτοπαθής πονοκέφαλος που σχετίζεται με σεξουαλική δραστηριότητα (προοργασματικός και οργασμός) Πρωτογενής κεφαλαλγία (σύνδρομο τρυπήματος και τραυματισμών) Υπνικός πονοκέφαλος Ταυτόχρονο πεπτικό έλκος ή ιστορικό νόσου έλκους Αλλεργία στην ινδομεθακίνη, την ασπιρίνη ή άλλα ΜΣΑΦ Γαστρική παράκαμψη Ρου-εν-Υ και ασθενείς με γαστρικό μανίκι Ασθενείς με ρινικούς πολύποδες που αντιδρούν με αγγειοοίδημα σε άλλα ΜΣΑΦ Παιδιά κάτω των 2 ετών (με εξαίρεση τα νεογνά με ανοικτό αρτηριακό πόρο) Σοβαρή προϋπάρχουσα νεφρική και ηπατική βλάβη Προσοχή: προϋπάρχουσα βλάβη του μυελού των οστών (υποδεικνύονται συχνές μετρήσεις κυττάρων αίματος) Προσοχή: τάσεις αιμορραγίας άγνωστης προέλευσης (η ινδομετακίνη αναστέλλει τη συσσώρευση αιμοπεταλίων ) Προσοχή: Νόσος του Πάρκινσον, επιληψία, ψυχωτικές διαταραχές (η ινδομετακίνη μπορεί να επιδεινώσει αυτές τις καταστάσεις) Ταυτόχρονη χρήση με καλιοσυντηρητικά διουρητικά Ασθενείς που έχουν καρδιακό ελάττωμα εξαρτώμενο από αρτηριακό πόρο (όπως η μεταφορά των μεγάλων αγγείων ) Σημαντική υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση) Ταυτόχρονη χορήγηση αλάτων λιθίου (όπως ανθρακικό λίθιο) Γενικά, οι ανεπιθύμητες ενέργειες που παρατηρούνται με την ινδομετακίνη είναι παρόμοιες με όλες τις άλλες ΜΣΑΦ. Για παράδειγμα, η ινδομετακίνη αναστέλλει τόσο την κυκλοοξυγενάση-1 όσο και την κυκλοοξυγενάση-2, η οποία στη συνέχεια αναστέλλει την παραγωγή προσταγλανδινών στο στομάχι και το έντερο που είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση της βλεννογονικής επένδυσης της γαστρεντερικής οδού. Η ινδομετακίνη, επομένως, όπως και άλλοι μη εκλεκτικοί αναστολείς COX, μπορεί να προκαλέσει πεπτικά έλκη. Αυτά τα έλκη μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρή αιμορραγία ή διάτρηση, απαιτώντας νοσηλεία του ασθενούς. Όλα τα ΜΣΑΦ, συμπεριλαμβανομένης της ινδομετακίνης, αυξάνουν επίσης τη δραστηριότητα της ρενίνης στο πλάσμα και τα επίπεδα αλδοστερόνης και αυξάνουν την κατακράτηση νατρίου και καλίου. Η δραστηριότητα της αγγειοπιεσίνης ενισχύεται επίσης. Μαζί αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε: Οίδημα (πρήξιμο λόγω κατακράτησης υγρών) Υπερκαλιαιμία (υψηλά επίπεδα καλίου) Υπερνατριαιμία (υψηλά επίπεδα νατρίου) ΥπέρτασηΕίναι επίσης δυνατές αυξήσεις της κρεατινίνης στον ορό και σοβαρότερη νεφρική βλάβη όπως οξεία νεφρική ανεπάρκεια, χρόνια νεφρίτιδα και νεφρωσικό σύνδρομο. Αυτές οι καταστάσεις συχνά ξεκινούν με οίδημα και υψηλά επίπεδα καλίου στο αίμα. Σπάνιες περιπτώσεις έχουν δείξει ότι η χρήση αυτού του φαρμάκου από έγκυες γυναίκες μπορεί να έχει επίδραση στην καρδιά του εμβρύου, πιθανόν να οδηγήσει σε θάνατο του εμβρύου μέσω πρόωρου κλεισίματος του αρτηριακού πόρου.Τον Οκτώβριο του 2020, η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ζήτησε να ενημερωθεί η ετικέτα φαρμάκου για όλα τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα για να περιγράψει τον κίνδυνο νεφρικών προβλημάτων σε αγέννητα μωρά που έχουν ως αποτέλεσμα χαμηλό αμνιακό υγρό. Συνιστούν την αποφυγή ΜΣΑΦ σε έγκυες γυναίκες στις 20 εβδομάδες ή αργότερα κατά την εγκυμοσύνη. Η ινδομεθακίνη, ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (ΜΣΑΦ), έχει παρόμοιο τρόπο δράσης σε σύγκριση με άλλα φάρμακα αυτής της ομάδας. Είναι ένας μη εκλεκτικός αναστολέας της κυκλοοξυγενάσης (COX) 1 και 2, τα ένζυμα που συμμετέχουν στη σύνθεση προσταγλανδίνης από αραχιδονικό οξύ. Οι προσταγλανδίνες είναι μόρια που μοιάζουν με ορμόνες που βρίσκονται συνήθως στο σώμα, όπου έχουν μεγάλη ποικιλία επιδράσεων, μερικά από τα οποία οδηγούν σε πόνο, πυρετό και φλεγμονή. Με την αναστολή της σύνθεσης των προσταγλανδινών, η ινδομεθακίνη μπορεί να μειώσει τον πόνο, τον πυρετό και τη φλεγμονή. Ο μηχανισμός δράσης της ινδομεθακίνης, μαζί με πολλά άλλα ΜΣΑΦ που αναστέλλουν το COX, περιγράφηκε το 1971.Ο ρόλος της ινδομεθακίνης στη θεραπεία ορισμένων πονοκεφάλων είναι μοναδικός σε σύγκριση με άλλα ΜΣΑΦ. Εκτός από την ταξική επίδραση της αναστολής COX, υπάρχουν ενδείξεις ότι η ινδομετακίνη έχει την ικανότητα να μειώνει την εγκεφαλική ροή του αίματος όχι μόνο μέσω της διαμόρφωσης των οδών του μονοξειδίου του αζώτου, αλλά και μέσω της ενδοκρανιακής προτριχοειδικής αγγειοσυστολής. Η ιδιότητα της ινδομεθακίνης να μειώνει την εγκεφαλική ροή αίματος είναι χρήσιμη στη θεραπεία της αυξημένης ενδοκρανιακής πίεσης. Μια αναφορά περίπτωσης έχει δείξει ότι μια ενδοφλέβια δόση ινδομεθακίνης που χορηγείται με συνεχή έγχυση 2 ωρών είναι ικανή να μειώσει την ενδοκρανιακή πίεση κατά 37% σε 10 έως 15 λεπτά και αυξάνει την πίεση εγκεφαλικής έγχυσης κατά 30% ταυτόχρονα. Αυτή η μείωση της εγκεφαλικής πίεσης μπορεί να είναι υπεύθυνη για την αξιοσημείωτη αποτελεσματικότητα σε μια ομάδα πονοκεφάλων που αναφέρεται ως «πονοκέφαλοι που ανταποκρίνονται στην ινδομετακίνη». Από την άλλη πλευρά, η ενεργοποίηση του ανώτερου σιελογόνου πυρήνα στο εγκεφαλικό στέλεχος χρησιμοποιείται για τη διέγερση του αυτονομικού αντανακλαστικού τόξου του τριδύμου, προκαλώντας έναν τύπο πονοκεφάλου που ονομάζεται αυτονομική κεφαλαλγία τριδύμου. Η ινδομεθακίνη αναστέλλει τον ανώτερο σιελικό πυρήνα, ανακουφίζοντας έτσι αυτόν τον τύπο πονοκέφαλου. Οι προσταγλανδίνες προκαλούν επίσης συστολές της μήτρας σε έγκυες γυναίκες. Η ινδομετακίνη είναι ένας αποτελεσματικός τοκολυτικός παράγοντας, ικανός να καθυστερήσει τον πρόωρο τοκετό μειώνοντας τις συστολές της μήτρας μέσω της αναστολής της σύνθεσης προσταγλανδίνης στη μήτρα και πιθανώς μέσω αποκλεισμού διαύλων ασβεστίου.
|
Η ινδομετακίνη, επίσης γνωστή ως ινδομεθακίνη, είνα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (ΜΣΑΦ) που χρησιμοποιείται συνήθως ως συνταγογραφούμενο φάρμακο για τη μείωση του πυρετού, του πόνου, της δυσκαμψίας των αρθρώσεων και του πρηξίματος από φλεγμονή. Λειτουργεί αναστέλλοντας την παραγωγή προσταγλανδινών, ενδογενών μορίων σηματοδότησης που είναι γνωστό ότι προκαλούν αυτά τα συμπτώματα. Αυτό το κάνει αναστέλλοντας την κυκλοοξυγενάση, ένα ένζυμο που καταλύει την παραγωγή προσταγλανδινών.Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας κατατέθηκε το 1961 και εγκρίθηκε για ιατρική χρήση το 1963. Διατίθεται στο εμπόριο με περισσότερες από δώδεκα διαφορετικές εμπορικές ονομασίες. Όσον αφορά το 2015 το κόστος για έναν τυπικό μήνα φαρμακευτικής αγωγής στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μικρότερο από 25 USD. Το 2017, ήταν η 291η πιο συχνά συνταγογραφούμενη φαρμακευτική αγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από ένα εκατομμύριο συνταγές.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7
|
Εξηκίας
|
Τα έργα που σώθηκαν είναι κυρίως κύλικες και αμφορείς του, που σήμερα βρίσκονται σε διάφορα μουσεία της Ευρώπης. Στις ανασκαφές που έχουν γίνει έχουν βρεθεί 11 αγγεία. Τα καλύτερα έργα του είναι: ο αμφορέας του Βατικανού, ο οποίος στη μία του όψη εικονίζει τον Αχιλλέα και τον Αίαντα να παίζουν πεσσούς και στην άλλη την επιστροφή των Διοσκούρων στο πατρικό σπίτι η κύλικα του Μονάχου, στην οποία εικονίζεται ο Διόνυσος να ταξιδεύει στη θάλασσα ξαπλωμένος σε πλοίο, ενώ γύρω του κολυμπούν οι μεταμορφωμένοι σε δελφίνια πειρατές ο αμφορέας με τον Αχιλλέα που σκοτώνει με ακόντιο τον Έκτορα ο αμφορέας του Βρετανικού Μουσείου με την παράσταση του Αχιλλέα, που σκοτώνει την αμαζόνα Πενθεσίλεια ο περίφημος αμφορέας της Βουλόνης (Γαλλία) , που εικονίζει με τραγική μεγαλοπρέπεια την αυτοκτονία του Αίαντα Επίσης, έργο του Εξηκία είναι και μία ομάδα από πήλινες πλάκες με θέματα που αναφέρονται στην κηδεία του νεκρού, οι οποίες κοσμούσαν ένα ταφικό μνημείο. Αρχαία ελληνική κεραμική Αμφορέας του Εξηκία Εγκυκλοπαίδεια Δέκα
|
Ο Εξηκίας ήταν αγγειογράφος και αγγειοπλάστης αττικών αγγείων, ο οποίος άκμασε μεταξύ 560 και 530 π.Χ στην Αθήνα. Ο Εξηκίας και ο «ζωγράφος του Άμαση» θεωρούνται οι πιο σημαντικοί τεχνίτες του μελανόμορφου αττικού ρυθμού, όπως είχε διαμορφωθεί στα μέσα του 6ου αιώνα, και αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές τάσεις της εποχής. Τα περισσότερα έργα του εξάγονταν σε παραθαλάσσιες πόλεις της Μεσογείου όπως στην Ετρουρία, άλλα μερικά έργα απόμειναν και στην Αθήνα. Θεωρείται πως μαθητής του ήταν ο Ζωγράφος του Ανδοκίδη. Ο Εξηκίας ζωγράφιζε κυρίως μυθολογικά θέματα και κατόρθωνε να αποδίδει την ιδιαίτερη προσωπικότητα κάθε ήρωα. Δουλεύει πάνω σε παλιά, δημιουργεί όμως και νέα σχήματα. Το έργο του το χαρακτηρίζει η λεπτότητα του σχεδίου, η αγάπη για τη λεπτομέρεια, η υπολογισμένη σύνθεση και προπάντων η δραματική ένταση.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%B7%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ντάουγκαβπιλς
|
Το Ντάουγκαβπιλς αναφέρεται με πολλά ιστορικά ονόματα σε διάφορες γλώσσες. Μερικά από αυτά χρησιμοποιούνται ακόμα σήμερα. λευκορωσικά: Дзвінск (Ντζβινσκ) γερμανικά: Dünaburg φινλανδικά: Väinänlinna λετονικά: Daugavpils Λιθουανικά: Daugpilis πολωνικά: Dźwinów, Dźwińsk, με την ονομασία Ντύνεμπουργκ (Dyneburg) να είναι η μοναδική που χρησιμοποιείται στα Πολωνικά σήμερα ρωσικά: Даугавпилс, Борисоглебск (Μπορισογκλέμπσκ 1656–1667), Двинcк (Ντβινσκ) γίντις: (Ντίνεμπουργκ)Ιδού η χρονολόγηση στις αλλαγές των ονομάτων: Ντίναμπουργκ (1275—1656) → Μπορισογκλέμπσκ (1656—1667) → Ντίναμπουργκ (1667—1893) → Ντβινσκ (1893—1920) → Ντάουγκαβπιλς (1920—σήμερα) Εθνοτική σύνθεση την 1 Ιανουαρίου του 2015 του Ντάουγκαβπιλς. Ρώσοι: 50,9% (49.269) Λετονοί : 18,2% (17.575) Πολωνοί: 14,1% (13.667) Λευκορώσοι: 7,4% (7.168) Ουκρανοί: 2,0% (1.951) Άλλοι: 7,4% (7.118). Η ιστορία της πόλης άρχισε το 1275, όταν χτίστηκε το Κάστρο του Ντίναμπουργκ από το Τάγμα της Λιβονίας 20 χλμ. πάνω από τον ποταμό Ντάουγκαβα από εκεί που σήμερα είναι το Ντάουγκαβπιλς. Το 1561 έγινε τμήμα της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας (ως τμήμα του Δουκάτου της Λιβονίας) και το 1566 έγινε πρωτεύουσα της της Βοϊβοντίνας Ινφλάντι, που υπήρχε μέχρι την Πρώτη Διαίρεση της Πολωνίας. Το 1577 το κάστρο του Ντιναμπούργκ καταλήφθηκε και καταστράφηκε από τον Τσάρο της Ρωσίας Ιβάν τον Δ΄. Την ίδια χρονιά ένα νέο κάστρο χτίστηκε 20 χλμ. κάτω από το ποτάμι. Το 1582 το Ντάουγκαβπιλς απέκτησε τα δικαιώματα των πόλεων του Μαγδεβούργου. Τον 17ο αιώνα, κατά τη διάρκεια του Ρωσο-Σουηδικού πολέμου που διεξήγαγε ο Τσάρος Αλέξιος της Ρωσίας οι Ρώσοι κατέλαβαν το Ντάουγκαβπιλς, μετονόμασαν την πόλη σε Μπορισογκλέμπσκ και κατάφεραν να ελέγξουν την περιοχή για 11 χρόνια από το 1656 ως το 1667. Η Ρωσία όμως έπρεπε να επιστρέψει την περιοχή στην Πολωνία ακολουθώντας τη Συνθήκη του Αντρούσοβο. Από το 1784 και μετά, η πόλη είχε έναν μεγάλο και δραστήριο πληθυσμό Εβραίων με αρκετές σημαντικές προσωπικότητες. Σύμφωνα με την απογραφή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας του 1897, από τον συνολικό πληθυσμό των 69.700 κατοίκων, οι Εβραίοι αποτελούσαν τις 32.400 (επομένως περίπου 44%).Ως τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ονομάζονταν Ντβίνσκ (1893-1920). Η πόλη μετονομάστηκε σε Ντάουγκαβπιλς το 1920 ως τμήμα της ανεξάρτητης Λετονίας. Η πόλη αποτέλεσε το πεδίο της Μάχης του Ντάουγκαβπιλς από το 1919 έως το 1920. Το Ντάουγκαβπιλς ήταν τμήμα της ΕΣΣΔ στις περιόδους 1940-41 και 1944-1991, ενώ οι Ναζί το κατέλαβαν την τριετία 1941-44. Οι Ναζί δημιούργησαν το Γκέτο του Ντάουγκαβπιλς για τους Εβραίους. Η πόλη υπήρξε το πεδίο μιας λυσσαλέας εβραϊκής αντίστασης στη διάρκεια αυτών των χρόνων. Στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου φιλοξενούσε την αεροπορική βάση του Λοτσίκι, 12 χλμ. βορειοανατολικά της πόλης. Το Ντάουγκαβπιλς είναι ένα σημαντικό πολιτιστικό κέντρο στην ανατολική Λετονία. Υπάρχουν 22 σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τέσσερα επαγγελματικά σχολεία, και η σχολή Καλών Τεχνών Σάουλες. Περισσότεροι από 1.000 καθηγητές και μηχανικοί αποφοιτούν από το Πανεπιστήμιο του Ντάουγκαβπιλς και το τοπικό παράρτημα του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Ρίγα σε ετήσια βάση. Το θέατρο της πόλης αναστηλώθηκε προ διετίας. Υπάρχει επίσης ένας κινηματογράφος καθώς και άλλοι πολιτιστικοί θεσμοί. Το κέντρο για την προβολή της πόλης προσφέρει πολλές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Υπάρχουν επίσης μια σειρά από αρχιτεκτονικά, ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία στο Ντάουγκαβπιλς. Το πιο λαμπρό είναι το Κάστρο του Ντάουγκαβπιλς και χρονολογείται στις αρχές του 19ου αιώνα. Το Διεθνές Αεροδρόμιο του Ντάουγκαβπιλς βρίσκεται 12 χλμ. βορειοανατολικά από το Ντάουγκαβπιλς, κοντά στο χωριό Λοτσίκι. Το αεροδρόμιο σήμερα είναι υπό κατασκευή προκειμένου να φιλοξενήσει τόσο εσωτερικές όσο και διεθνείς πτήσεις, καθώς και πτήσεις μεταφορών εμπορευμάτων και πτήσεις τσάρτερ. Αναμένεται ότι θα τεθεί σε λειτουργία το 2013. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες Ντίναμπουργκ ΦΚ και ΦΚ Ντάουγκαβα Ντάουγκαβπιλς παίζουν στο στάδιο Τσέλτνιεκς του Ντάουγκαβπιλς. Υπάρχει επίσης και μια ομάδα χόκεϋ με το όνομα ΔΧΚ Λατγκάλε, που παίζει προς το παρόν στην Εξτραλίγκα της Λευκορωσίας. Το 2008 ξεκίνησε η κατασκευή του Πολυλειτουργικού Αθλητικού Κέντρου του Ντάουγκαβπιλς. Θα ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο του 2009. Information portal Information-entertaining portal Daugavpils history Jewish community Vishki,a shtetl Vishki,a shtetl in Latvia Population of Daugavpils by mother tongue in 1897
|
Το Ντάουγκαβπιλς (λετονικά: Daugavpils προφορά [ˈdaʊɡaʊpils]) είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη στη Λετονία. Βρίσκεται περί τα 230 χλμ. νότιο-ανατολικά από την πρωτεύουσα της Λετονίας Ρίγα, στις όχθες του ποταμού Ντάουγκαβα. Το Ντάουγκαβπιλς έχει μια ευνοϊκή γεωγραφική θέση, καθώς συνορεύει με τη Λευκορωσία και τη Λιθουανία (σε απόσταση 33 και 25 χλμ. αντίστοιχα). Βρίσκεται περί τα 120 χλμ. από τα σύνορα της Λετονίας με τη Ρωσία. Είναι μεγάλος σιδηροδρομικός κόμβος και βιομηχανικό κέντρο. Η πόλη περιβάλλεται από πολλές λίμνες και φυσικά πάρκα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%B2%CF%80%CE%B9%CE%BB%CF%82
|
Κατάλογος ελέγχου
|
οι κατάλογοι ελέγχου προ της πτήσης (pre-flight checklists), βοηθούν στον τομέα της ασφάλειας των αερομεταφορών, εξασφαλίζοντας ότι δεν ξεχνιούνται τα κρίσιμα στοιχεία χρησιμοποιείται στην ιατρική πρακτική, για να διασφαλιστεί ότι ακολουθούνται οι κατευθυντήριες γραμμές της κλινικής πρακτικής (clinical practice guidelines). Ένα παράδειγμα είναι η λίστα ελέγχου χειρουργικής ασφαλείας η οποία έχει αναπτυχθεί από τον Δρ. Atul Gawande, για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Τα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία υποστηρίζουν τις χειρουργικές λίστες ελέγχου, είναι αβέβαια αλλά περιορισμένα. χρησιμοποιείται στον τομέα της διασφάλισης ποιότητας της τεχνολογίας λογισμικού (software engineering), να ελεγχθούν η συμμόρφωση της διαδικασίας, ο κωδικός τυποποίησης, η πρόληψη λάθους κ.ά. χρησιμοποιείται συχνά στη βιομηχανία, στις λειτουργικές διαδικασίες. χρησιμοποιείται στις αστικές διαφορές (civil litigation), για να αντιμετωπίσει την πολυπλοκότητα της ανακάλυψης και τα πρακτικά προτάσεων των ψηφισμάτων. Ένα παράδειγμα είναι η λίστα ελέγχου άσκησης προσφυγών ανοιχτής πηγής (open-source litigation). χρησιμοποιείται από ορισμένους επενδυτές, ως ένα κρίσιμο τμήμα της επενδυτικής τους διαδικασίας μπορεί να βοηθήσει στην μετρίαση των αξιώσεων εξ αμελείας, στις αξιώσεις αστικής ευθύνης να είναι σε θέση, με την παροχή των αποδεικτικών στοιχείων ενός συστήματος διαχείρισης κινδύνων. ένας ορνιθολογικός κατάλογος ελέγχου, ένας κατάλογος των πτηνών, με τυποποιημένες τις ονομασίες, ο οποίος βοηθά τους ορνιθολόγους να επικοινωνούν με το κοινό, χωρίς τη χρήση των Λατινικών επιστημονικών ονομασιών. ένα δημοφιλές εργαλείο για την παρακολούθηση συλλογών αθλητικών καρτών. Τυχαία εισηγμένες σε συσκευασίες, οι κάρτες του καταλόγου ελέγχου παρέχουν πληροφορίες σχετικά με το περιεχόμενο του σετ των αθλητικών καρτών Οι κατάλογοι ελέγχου, συνήθως παρουσιάζονται με κενά κουτάκια στην αριστερή πλευρά της σελίδας. Ένα μικρό σημάδι ή σήμα ελέγχου, γράφεται στο αντίστοιχο κουτάκι πλαίσιο, μετά από την ολοκλήρωση του στοιχείου. Επίσης, μερικές φορές χρησιμοποιούνται άλλες μορφές. Οι κατάλογοι ελέγχου της αεροπορίας, γενικά, αποτελούνται από ένα σύστημα και η δράση χωρίζεται από μια διακεκομμένη γραμμή και δεν έχουν ένα πλαίσιο ελέγχου, καθώς συχνά διαβάζονται μεγαλόφωνα και συνήθως προορίζονται για να επαναχρησιμοποιηθούν. Η υπερβολική εξάρτηση των καταλόγων ελέγχου, μπορεί να επηρεάσει την απόδοση, όταν ασχολούνται με μια χρόνο-κρίσιμη κατάσταση, για παράδειγμα, μια ιατρική έκτακτη ανάγκη ή μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης εν πτήση. Οι λίστες ελέγχου δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο της κοινής λογικής. Η εντατική κατάρτιση, συμπεριλαμβανομένης της μηχανικής εκμάθησης των καταλόγων ελέγχου μπορεί να βοηθήσει στην ενσωμάτωση της χρήσης των καταλόγων ελέγχου με πιο ευπροσάρμοστες και ευέλικτες τεχνικές επίλυσης προβλημάτων. Φύλλο ελέγχου Επτά βασικά εργαλεία της ποιότητας Παραπομπές σημειώσεων (Αγγλικά) Checklist examples- βάση δεδομένων με χιλιάδες καταλόγους ελέγχου, όπου μπορεί κανείς να δει περισσότερα παραδείγματα (Αγγλικά) How the Pilot's Checklist Came About Αρχειοθετήθηκε 2012-10-14 στο Wayback Machine.
|
Ο κατάλογος ελέγχου ή άλλως η λίστα ελέγχου (checklist), είναι ο τύπος του πληροφοριακού εργασιακού βοηθήματος, ο οποίος χρησιμοποιείται προκειμένου να μειώσει την αποτυχία (failure), αποζημιώνοντας για τους πιθανούς περιορισμούς στη ανθρώπινη μνήμη και την προσοχή (attention). Βοηθά στη διασφάλιση της συνοχής και της πληρότητας, κατά την εκτέλεση μιας εργασίας. Ένα βασικό παράδειγμα είναι η «λίστα υποχρεώσεων» ("to do list"). Ένας πιο προηγμένος κατάλογος ελέγχου θα ήταν η δρομολόγηση (schedule), η οποία καθορίζει τα καθήκοντά τα οποία πρέπει να γίνουν, ανάλογα με την ώρα της ημέρας ή άλλους παράγοντες.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%85
|
Επεξεργασία εικόνας
|
Γεωμετρικές μετατροπές: Αλλαγή στο μέγεθος ολόκληρης ή τμήματος της εικόνας, περιστροφή, παραμόρφωση, αλλαγή προοπτικής, αλλαγή ανάλυσης (σε ψηφιογραφικές εικόνες) κτλ. Χρωματικές μετατροπές και διορθώσεις: Αλλαγή των χρωματικών τόνων μιας εικόνας, ρύθμιση φωτεινότητας, αντίθεσης, αλλαγή του χρωματικού χώρου (μοντέλου), π.χ. από RGB σε CMYK. Συμπίεση και μετατροπή της μορφής αποθήκευσης μιας εικόνας στον υπολογιστή (file conversion), π.χ. από μορφή .jpg σε μορφή .tif. Εφαρμογή φίλτρων με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας της εικόνας ή τον τονισμό γνωρισμάτων της (αφαίρεση αμυχών, εξάλειψη φαινομένου «κόκκινων ματιών» από εικόνες προσώπων, ανίχνευση ακμών και τονισμός των περιγραμμάτων, μείωση θορύβου κτλ). Ανάμιξη δύο ή περισσότερων εικόνων ώστε να αποτελούν μία (φωτομοντάζ). Κατάτμηση της εικόνας σε περιοχές, με στόχο τον καθορισμό των τομέων ενδιαφέροντος στην εικόνα (Regions of Interest, ROI). Ενδεικτικά, μπορεί να γίνει δυαδική κατάτμηση σε προσκήνιο και παρασκήνιο. Αποκατάσταση, με στόχο την εξαγωγή μίας «ορθής» εκδοχής της εικόνας από μία ενθόρυβη / θολωμένη / παραμορφωμένη εικόνα εισόδου.Ανεξάρτητα από την κατηγορία επεξεργασίας, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, η διαδικασία σχεδίασης και υλοποίησης των αλγορίθμων επεξεργασίας απαιτεί πολύ καλές γνώσεις μαθηματικών. Το σύγχρονο, έτοιμο λογισμικό επεξεργασίας απαλλάσσει, φυσικά, το χρήστη από την ανάγκη να διαθέτει αυτές τις γνώσεις. Γραφιστική Φωτογραφία Επεξεργασία εικόνας για ιατρικούς σκοπούς Ανάλυση μικροσκοπικών παρατηρήσεων Ταυτοποίηση προσώπων (σύγκριση στα χαρακτηριστικά προσώπου, δακτυλικών αποτυπωμάτων κτλ.) Εφαρμογές στην τεχνητή νοημοσύνη: μηχανική όρασηΣε σχέση με άλλα, συγγενή γνωστικά πεδία, η ψηφιακή επεξεργασία εικόνας διαφοροποιείται ως εξής: Η ψηφιακή επεξεργασία εικόνας εξετάζει αλγορίθμους οι οποίοι δέχονται ως είσοδο εικόνες / βίντεο και παράγουν ως έξοδο εικόνες / βίντεο. Τα γραφικά υπολογιστή εξετάζουν αλγορίθμους οι οποίοι δέχονται ως είσοδο συμβολικές περιγραφές οπτικών σκηνών και παράγουν ως έξοδο εικόνες / βίντεο (με ή χωρίς αλληλεπίδραση με τον χρήστη). Η μηχανική όραση εξετάζει αλγορίθμους οι οποίοι δέχονται ως είσοδο εικόνες / βίντεο και παράγουν συμβολικές περιγραφές των εν λόγω οπτικών σκηνών. Ψηφιακή Επεξεργασία Εικόνας, Πήτας Ι., 2010 Φίλτρα και εφαρμογές τους Ανάλυση και σχηματική αλλοίωση εικόνων, Πανεπ. Johns Hopkins (pdf) Βασικές Αρχές Eπεξεργασίας Eικόνας, Πανεπ. Dartmuth (pdf) photoshop online
|
Επεξεργασία εικόνας ονομάζεται κάθε μορφή αλγοριθμικής επεξεργασίας, ανάλυσης και χειρισμού ψηφιακών δεδομένων εικόνας ή βίντεο, όπως και το σχετικό επιστημονικό πεδίο της πληροφορικής. Στην επεξεργασία εικόνας, τόσο η είσοδος όσο και η έξοδος των υπολογισμών είναι δεδομένα εικόνας / βίντεο (έγχρωμα, ασπρόμαυρα ή σε αποχρώσεις του γκρίζου). Από την επεξεργασία εικόνας εκπορεύονται επίσης και αλγόριθμοι ανάλυσης / κατανόησης εικόνας, αλλά εκεί υφίσταται επικάλυψη με το συγγενές γνωστικό πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης ονόματι μηχανική όραση. Μεγάλο μέρος του επιστημονικού υποβάθρου της επεξεργασίας εικόνας παρέχεται από την επεξεργασία σήματος, καθώς η ψηφιακή εικόνα μπορεί να θεωρηθεί δισδιάστατο χωρικό σήμα και το βίντεο τριδιάστατο χωροχρονικό σήμα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1_%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Οξεία χολαγγειίτιδα
|
Άτομο με χολαγγειίτιδα μπορεί να παραπονείται για κοιλιακό άλγος (ειδικά στο δεξιό πάνω τεταρτημόριο της κοιλιακής χώρας), πυρετό, ρίγος και αίσθημα έντονης δυσφορίας. Μερικοί αναφέρουν ίκτερο (κίτρινη χρώση στο δέρμα και στο σκληρό χιτώνα του ματιού). Κλινικές εξετάσεις περιλαμβάνουν εξέταση ίκτερου και ψηλάφηση της άνω κοιλιακής χώρας και κλινικά χαρακτηρίζεται από την τριάδα του Charcot (κοιλιακό άλγος, ίκτερο και πυρετό με ρίγος). Στο παρελθόν αυτό κάλυπτε το 50-70% των περιπτώσεων, ενώ πρόσφατα η συχνότητα έχει αναφερθεί ότι έπεσε στο 15-20%. Η πεντάδα του Reynolds περιλαμβάνει την τριάδα του Charcot με την παρουσία σηπτικού σοκ (septic shock) και διανοητική σύγχυση. Ο συνδυασμός αυτών των συμπτωμάτων δείχνει χειροτέρευση της κατάστασης και ανάπτυξη σήψης και εμφανίζεται λιγότερο.Στους ηλικιωμένους η νόσος είναι ασυμπτωματική (χωρίς τυπικές ενδείξεις και συμπτώματα) και μπορεί να υπάρξει κατάρρευση λόγω σηψαιμίας. Σε εκείνους με ενδοφλέβια στεντ μπορεί να μην εμφανισθεί ίκτερος. Η έμφραξη του χοληδόχου πόρου (ΧΠ) που εμφανίζεται στην οξεία χολαγγειίτιδα οφείλεται γενικά στην εμφάνιση χολόλιθων. 10-30% των περιπτώσεων όμως οφείλονται σε άλλα αίτια, όπως καλοήθη νεοπλάσματα (benign structuring, στένωση του ΧΠ χωρίς παρουσία όγκου), μετεγχειρητική φθορά ή μεταβολή του ΧΠ, όπως στένωση της θέσης της αναστόμωσης (χειρουργική σύνδεση) και διάφορα νεοπλάσματα (καρκίνος του ΧΠ, καρκίνος της χοληδόχου κύστης, καρκίνος του φύματος του Vater, καρκίνος του παγκρέατος ή καρκίνος του δωδεκαδακτύλου). Η χολαγγειίτιδα μπορεί επίσης να περιπλέξει τις ιατρικές διαδικασίες που έχουν σχέση με τον ΧΠ, ειδικά την ERCP (Endoscopic Retrograde Cholangio-Pancreatography). Για να μη γίνεται αυτό προτείνεται αυτοί που υποβάλλονται σε ERCP (ενδοσκοπική παλίνδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία) να λαμβάνουν αντιβιοτικά για προληπτικό λόγο.Η παρουσία μόνιμου χολικού στεντ (όπως στον καρκίνο του παγκρέατος) αυξάνει ελαφρά τον κίνδυνο χολαγγειίτιδας, αλλά τα στεντ αυτού του τύπου χρειάζονται για να διατηρήσουν τον ΧΠ ώστε να ανθίσταται στην εξωτερική πίεση. Οι αιματολογικές εξετάσεις ρουτίνας δείχνουν χαρακτηριστικά οξείας φλεγμονής (αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων και αύξηση πρωτεϊνών C) και συνήθως μη φυσιολογικών αποτελεσμάτων ήπατος (LFTs). Στις περισσότερες περιπτώσεις τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν απόφραξη: υψηλά επίπεδα χολερυθρίνης, αλκαλικής φωσφατάσης και γ-glutamyl transpeptidase. Στα αρχικά στάδια όμως, η πίεση στα ηπατικά κύτταρα μπορεί να είναι το κύριο χαρακτηριστικό και οι εξετάσεις μοιάζουν με αυτές της ηπατίτιδας, με αυξημένα επίπεδα σε alanine transaminase και aspartate transaminase (τρανσαμινάσες).Οι εξετάσεις καθίζησης αίματος συχνά γίνονται σε άτομα με συμπτώματα πυρετού και ενδείξεις οξείας λοίμωξης. Αυτές οι εξετάσεις αποδεικνύουν την ύπαρξη βακτηριακής λοίμωξης σε 36% των περιπτώσεων, συνήθως μετά από 24-48 ωρών περιόδου επώασης. Στη χολή επίσης μπορεί να γίνει εξέταση ERCP (Endoscopic Retrograde Cholangio-Pancreatography). Τα πλέον συνηθισμένα βακτήρια που προξενούν οξεία χολαγγειίτιδα είναι gram (-) βακτήρια: Escherichia coli (25-50%), Klebsiella (15-20%) και Enterobacter (5-10%). Τα gram(+) cocci, enterococcus συντελούν σε ποσοστό 10-20%. Ένα μικρό ποσοστό των περιπτώσεων σε ηλικιωμένους και ειδικά σε ήδη χειρουργημένους στο χοληφόρο σύστημα οφείλεται σε οργανισμούς όπως Clostridium και Bacteroides. Στον αναπτυσσόμενο κόσμο η χολαγγειίτιδα μπορεί να προκληθεί από παρασιτικούς οργανισμούς όπως Ascaris lumbricoides και Clonorchis sinensis. Σε άτομα με AIDS ένας μεγάλος αριθμός από ευκαιριακούς οργανισμούς είναι γνωστό ότι προκαλούν AIDS χολαγγειοπαθεια, αλλά ταχέως έχει ελαττωθεί ο κίνδυνος αφότου εισήχθη η αποτελεσματική θεραπεία του AIDS. Με την προϋπόθεση ότι η οξεία χολαγγειίτιδα συνήθως λαμβάνει χώρα κατά την έναρξη της απόφραξης του ΧΠ, πολλοί τύποι απεικονιστικών τεχνικών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αναγνωρίσουν την περιοχή και την φύση της απόφραξης. Η πρώτη είναι με χρήση υπέρηχων καθώς είναι η πλέον προσιτή και διαθέσιμη. Οι υπέρηχοι μπορούν να δείξουν διεύρυνση του ΧΠ και αναγνωρίζουν 38% των χολόλιθων στο ΧΠ. Η μέθοδος αυτή όμως είναι σχετικά μειονεκτική στο να αναγνωρίζει χολόλιθους πιο κάτω από τον ΧΠ. Οι υπέρηχοι μπορούν να διαχωρίσουν περιπτώσεις χολαγγειίτιδας και χολοκυστίτιδας (λοίμωξη της χοληδόχου κύστης), που παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα με την χολαγγειίτιδα αλλά εμφανίζεται διαφορετικά στους υπέρηχους. Καλύτερος έλεγχος μπορεί να γίνει με την μαγνητική χολαγγειογραφεία (MRCP) που χρησιμοποιεί μαγνητική απεικόνιση συχνοτήτων (MRI). Μικρότεροι λίθοι μπορεί να μην διαγνωσθούν με την MRCP και εξαρτάται από την ποιότητα του τεχνολογικού εξοπλισμού των νοσοκομείων.Η καλύτερη εξέταση για χοληδόχο απόφραξη είναι ακόμα η ενδοσκοπική χολαγγειοπαγκρεατογραφεία (ERCP). Περιλαμβάνει την χρήση ενδοσκοπίου (σωλήνας διερχόμενος από την στοματική κοιλότητα στον οισοφάγο, στομάχι και τέλος στον δωδεκαδάκτυλο) για να περάσει μια μικρή κάνουλα μέσα στο ΧΠ. Σε εκείνο το σημείο διοχετεύεται κατάλληλο υγρό για να δημιουργήσει συνθήκες ραδιοαντίθεσης και χρησιμοποιούνται ακτίνες Χ για παραλαβή οπτικής απεικόνισης του χοληφόρου συστήματος. Στην ενδοσκοπική απεικόνιση του φύματος μπορεί κάποιος να δει τυχόν διαστολές στο σχήμα του φύματος που οφείλονται στους χολόλιθους στην περιοχή του ΧΠ, ή κάποια επιμήκυνση στον ΧΠ. Στην απεικόνιση ακτινών Χ (χολαγγειόγραμμα) οι χολόλιθοι φαίνονται ως ανωμαλίες στις καμπύλες του πόρου. Για διαγνωστικούς σκοπούς, η ERCP τώρα έχει αντικατασταθεί από την MRCP. Το υγρό της χολής παράγεται από το ήπαρ και χρησιμεύει στο να εξαλείφει την χοληστερόλη και την χολερυθρίνη από το σώμα, όπως επίσης υδρολύει τα λιπίδια ώστε να γίνονται πιο διαλυτά στο ύδωρ για υποβοήθηση στην πέψη. Σχηματίζεται στο ήπαρ με την βοήθεια ηπατικών κυττάρων (hepatocytes) και εκκρίνεται μέσα στον ηπατικό πόρο. Μέρος του υγρού αποθηκεύεται μέσα στην χοληδόχο κύστη λόγω της πίεσης που ασκείται από τον σφιγκτήρα του Oddi, και μπορεί να ελευθερωθεί κατά την διάρκεια της πέψης. Η χοληδόχος κύστη επίσης συγκεντρώνει το υγρό της χολής με απορρόφηση ύδατος και διάλυση αλάτων από αυτό. Όλο το υγρό της χολής φθάνει στον δωδεκαδάκτυλο διαμέσου του κοινού τμήματος του ΧΠ και του φύματος του Vater. Ο σφιγκτήρας Oddi, βρίσκεται επί της επαφής του φύματος του Vater και του δωδεκαδάκτυλου, είναι ένας κυκλικός μυς που ελέγχει την έκλυση του υγρού της χολής και τις παγκρεατικές εκκρίσεις μέσα στην πεπτική οδό.Το χοληφόρο δένδρο φυσιολογικά είναι ελεύθερο από βακτηρίδια λόγω μηχανισμών προστασίας. Ο σφιγκτήρας του Oddi, ενεργεί ως μηχανικό φράγμα. Το χοληφόρο σύστημα φυσιολογικά παρουσιάζει χαμηλή πίεση (8-12 cm H2O) και επιτρέπει το υγρό να ρέει με ελεύθερη ροή. Η συνεχής ροή αποβάλλει τα βακτήρια, αν υπάρχουν αυτά, μέσα στον δωδεκαδάκτυλο και δεν επιτρέπει τη δημιουργία κάποιας λοίμωξης. Τα χοληφόρα άλατα που περιέχονται στο χολικό υγρό και οι ανοσοσφαιρίνες που καλύπτονται από το επιθήλιο του ΧΠ, προσφέρουν προστατευτικό ρόλο. Η βακτηριδιακή μόλυνση από μόνη της απουσία της απόφραξης δεν καταλήγει σε χολαγγειίτιδα [2]. Όμως η αυξανόμενη πίεση εντός του χοληφόρου συστήματος (πάνω από 20 cm H2O) που προκαλείται από την απόφραξη του ΧΠ αυξάνει το πλάτος της απόστασης μεταξύ των κυττάρων, προσβάλλει βακτηριακά το χοληφόρο υγρό και εισχωρεί στην κυκλοφορία του αίματος. Επιπλέον επιζημίως επηρεάζει την λειτουργία των κυττάρων Kupffer που εξειδικεύονται ως κύτταρα βακτηριοφάγου τα οποία εμποδίζουν τα βακτήρια να εισέλθουν στο χοληφόρο σύστημα. Τέλος, η αυξανόμενη πίεση του χοληφόρου συστήματος μειώνει την παραγωγή των IgA ανοσοσφαιρινών στο χοληφόρο υγρό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πάνω στην βακτηριακή εισβολή στην ροή του αίματος και δημιουργεί ενεργοποίηση του συνδρόμου SIRS (systematic inflammatory response syndrome) παρουσιάζοντας πυρετό με ρίγος, ταχυκαρδία, αυξανόμενη αναπνευστική λειτουργία και αύξηση της συγκέντρωσης των λευκών αιμοσφαιρίων. Το σύνδρομο SIRS παρουσία πιθανής ή επιβεβαιωμένης λοίμωξης καλείται σήψαιμία.Στην οξεία χολαγγειίτιδα, θεωρείται ότι οι οργανισμοί επιστρέφουν πίσω στο ΧΠ ως αποτέλεσμα μερικής απόφραξης και ελαττωμένης λειτουργίας του σφιγκτήρα του Oddi. Άλλες θεωρίες σχετικά με την προέλευση των βακτηριδίων όπως διαμέσου της πυλαίας φλέβας ή δημιουργία από το έντερο είναι λιγότερο αξιόπιστες. Η χολαγγειίτιδα απαιτεί εισαγωγή σε νοσοκομείο. Προτείνονται χορήγηση ενδοφλέβιων υγρών, ειδικά αν η πίεση του αίματος είναι χαμηλή, και λήψη αντιβιοτικών. Η αγωγή με αντιβιοτικά ευρέου φάσματος είναι συνήθης και αναγκαία έως ότου είναι γνωστό με βεβαιότητα ποιό παθογενές βακτήριο προκαλεί την λοίμωξη και σε πιο αντιβιοτικό είναι ευαισθητοποιημένο. Συνδυασμοί πενικιλίνης και aminoglycosides χρησιμοποιούνται ευρέως αν και η ciprofloxacin έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική στις περισσότερες περιπτώσεις και μπορεί να προτιμηθεί από τα aminoglycosides λόγω λιγότερων παρενεργειών. Η metronidazole συχνά προστίθεται για ειδική αγωγή της αναεροβικής παθογένειας, ειδικά σε αυτούς που είναι πολύ άρρωστοι ή διατρέχουν κίνδυνο αναεροβικής λοίμωξης. Τα αντιβιοτικά συνεχίζονται για 7-10 μέρες. Τα φάρμακα τα οποία αυξάνουν την πίεση του αίματος (αντιπηκτικά vasopressors) μπορεί επίσης να απαιτηθούν για να αντισταθμίσουν την χαμηλή πίεση αίματος. Η καθοριστική αντιμετώπιση για την χολαγγειίτιδα είναι η ανακούφιση από υποθήλια χοληφόρο απόφραξη. Αυτό συνήθως αναβάλλεται μέχρι 24-48 ώρες μετά την εισαγωγή, όταν ο ασθενής είναι σταθερός και έχει δείξει μερική πρόοδο με αντιβιοτικά, αλλά μπορεί να χρειαστεί ως επείγουσα αντιμετώπιση στην περίπτωση εξέλιξης της επιδείνωσης παρότι ακολουθεί ικανοποιητική αγωγή ή τα αντιβιοτικά δεν είναι ικανοποιητικά στο να ελαττώσουν τις ενδείξεις λοίμωξης (το οποίο συμβαίνει στο 15% των περιπτώσεων).Η απεικόνιση ERCP είναι η πλέον συνηθισμένη προσέγγιση στο να αποφράξει το ΧΠ (χοληδόχο πόρο). Αυτό περιλαμβάνει ενδοσκόπηση (εισαγωγή αγωγού εσωτερικά διαμέσου στομάχου μέχρι τον δωδεκαδάκτυλο), αναγνώριση του φύματος του Vater και εισαγωγή ενός μικρού αγωγού μέσα στον ΧΠ. Μια σφιγκτεροτομή (κάνοντας τομή στον σφιγκτήρα του Oddi) γίνεται για να διευκολύνει την ροή του χοληφόρου υγρού από τον πόρο και να επιτρέψει εισαγωγή οργάνων για να εξαγάγουν τους χολιδόλιθους που αποφράσουν το κοινό τμήμα του ΧΠ. Εναλλακτικά ή πρόσθετα, το κοινό τμήμα στένωσης του ΧΠ μπορεί να διασταλεί με χρήση μπαλονιού. Οι λίθοι μπορούν να αφαιρεθούν ή με απευθείας απορρόφηση ή χρησιμοποιώντας διάφορα όργανα συμπεριλαμβανομένων μπαλόνια και καλάθια να απορροφηθούν επιλεκτικά οι λίθοι από ΧΠ στον δωδεκαδάκτυλο. Οι αποφράξεις που προκαλούνται από μεγαλύτερους λίθους μπορούν να απαιτήσουν την χρήση ενός οργάνου που είναι γνωστό ως μηχανικός λιθοσπάστης για να τεμαχίσει τους λίθους πριν από την απομάκρυνση. Οι λίθοι που αποφράσσουν που είναι πολύ μεγάλοι για να απομακρυνθούν ή να τεμαχιστούν μηχανικά με την μέθοδο ERCP, μπορεί να επιτευχθούν με εξωσωματική λιθοτριψία. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιεί ηχητικά κρουστικά κύματα ελεγχόμενα εξωτερικά του σώματος για να σπάσουν τις πέτρες. Μια εναλλακτική ενδοσκοπία που είναι γνωστή ως χολαγγειοσκοπία εισάγεται με την μέθοδο ERCP για απευθείας οπτικό έλεγχο των λίθων. Ένας καθετήρας χρησιμοποιεί ηλεκτρισμό για να παράγει κρουστικά κύματα τα οποία τεμαχίζουν τους λίθους φραγής. Σπάνια, εγχειρητική εξερεύνηση του κοινού τμήματος του ΧΠ (με τον όρο χολιδοεκτομή), η οποία μπορεί να εφαρμοσθεί με λαπαροσκόπηση, απαιτείται για να αφαίρεσει τον λίθο.Οι στενώσεις μπορούν να γεφυρωθούν με ένα στέντ, από κοιλοσωλήνα που διατηρεί τον πόρο ανοικτό. Αφαιρούμενα πλαστικά στέντς χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις χολόλιθων λιγότερο πολύπλοκες ενώ μόνιμα αυτοδιαστολούμενα μεταλλικά στέντς με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής χρησιμοποιούνται αν η απόφραξη οφείλεται σε πίεση η οποία προκαλείται από όγκο όπως είναι ο καρκίνος του παγκρέατος. Η ρινοσωλήνωση σ΄ αυτή την περίπτωση δεν είναι εφαρμόσιμη. Η ρινοσωλήνωση είναι ένας πλαστικός σωλήνας διερχόμενος από τον ΧΠ διαμέσου του στομάχου και της ρινός και επιτρέπει το συνεχές στράγγισμα του χοληφόρου υγρού σε ένα εξωτερικό δοχείο. Είναι όμοια της γαστροσκόπησης, αλλά περνά στην κοινή περιοχή του ΧΠ απευθείας και επιτρέπει το απευθείας Χ ray χολαγγειογράμματα να γίνονται για να διερευνήσουν το μέγεθος της έμφραξης του ΧΠ. Μπορεί να προβεί δύσκολο να επιτευχθεί ενδοσκοπική πρόσβαση στην έμφραξη στην ψιλότερη περιοχή του Χοληφόρου συστήματος ή όταν υπάρχει στένωση στην προηγειθίσα αναστόμωση ανάμεσα στον ΧΠ με τον δωδεκαδάκτυλο. Όταν αυτό συμβεί (PTC) (percutaneous transhepatic cholamgiography) μπορεί να απαιτηθεί για ανακούφιση της πίεσης. Αυτό περιλαμβάνει ταυτοποίηση του ΧΠ από υπέρηχο και μετά διαπερνώντας ένα σωλήνα διαμέσου του δέρματος (percutaneous). Η μέθοδος PTC γενικά εκτελείται από ραδιολόγους. Επειδή η PTC παρουσιάζει επιπλοκές κατά την διαδικασία, περαιτέρω σποραδικές προσπάθειες προτιμώνται από έμπειρους ιατρούς με την μέθοδο ERCP.Συνεχής μόλυνση του ΧΠ από στέντς ( όπως μπορούν να συμβούν σε χρόνιες περιπτώσεις όπως όγκος στην κεφαλή του πάγκρεας)απαιτεί επαναλαμβανόμενους ραδιολογικούς ελέγχους των στέντς για αντικατάσταση. Όλοι οι χολόλιθοι της οξείας χολαγγειίτιδας πραγματικά προέρχονται από την χοληδόχο κύστη, αλλά χολοκυστεκτομή ( χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως) συστήνεται γενικά σε άτομα τα οποία έχουν αντιμετωπιστεί για χολαγγειίτιδα που οφείλεται σε χολόλιθους. Αυτή καθυστερείται έως ότου όλα τα συμπτώματα έχουν διαγνωσθεί και ERCP ή MRCP έχουν επιβεβαιώσεί ότι ο ΧΠ είναι καθαρός από χολόλιθους. Τα άτομα τα οποία δεν έχουν υποστεί χολοκυστεκτομή παρουσιάζουν αυξανόμενο κίνδυνο επαναφοράς πόνου, ικτέρου και περαιτέρω επεισόδια χολαγγειίτιδας, και χρειάζονται περαιτέρω μέθοδο ERCP ή σχετικές με αυτή μεθόδους. Στην περίπτωση αυτή ο κίνδυνος του θανάτου είναι επίσης αυξημένος. Στην οξεία χολαγγειίτιδα υπάρχει και ο κίνδυνος του θανάτου με κύρια αιτία το σοκ με επιπλοκές λοιμώξεων. Πρόοδοι στην διάγνωση και θεραπεία έχουν φέρει μείωση στη θνησιμότητα. Πριν το 1980 η θνησιμότητα ήταν μεγαλύτερη του 50%, αλλά μετά το 1980 ήταν 10-30% [6].. Ασθενείς με συμπτώματα δυσλειτουργίας πολλαπλών οργάνων πιθανόν να πεθάνουν εκτός και αν υποβληθούν από νωρίς σε καθετηριασμό και θεραπεία με αντιβιοτικά. Αλλοι λόγοι θανάτου επακόλουθοι της χολαγγειίτιδας περιλαμβάνουν καρδιακή ανεπάρκεια και πνευμονία.Παράγοντες κινδύνου με αυξημένη επικινδυνότητα θανάτου περιλαμβάνουν μεγάλη ηλικία, τις γυναίκες (θηλυκό γένος), ιστορικό κίρρωσης ήπατος, στένωση χοληδόχων λόγω καρκίνου και αποστήματα στο πάγκρεας. Επιπλοκές που ακολουθούν οξεία χολαγγειίτιδα περιλαμβάνουν νεφρική ανεπάρκεια, αναπνευστική ανεπάρκεια (ανικανότητα του αναπνευστικού συστήματος να οξυγονώσει το αίμα και ή να εξαλείψει μειώσει το διοξείδιο του άνθρακα), καρδιακές αρρυθμίες, πνευμονία, εσωτερική αιμορραγία στο γαστρεντερικό σύστημα και ισχαιμία του μυοκαρδίου ( έλλειψη ροής αίματος στην καρδιά που έχει ως επακόλουθο τις καρδιακές προσβολές. Στο δυτικό κόσμο, περίπου 15% των ανθρώπων έχουν χολόλιθους στη χοληδόχο κύστη τους αλλά η πλειονότητα δεν το γνωρίζουν και δεν έχουν συμπτώματα (είναι ασυμπτωτικοί). Πάνω από 10 έτη, 15-26% θα υποφέρουν με ένα ή και παραπάνω επεισόδια κολικού ήπατος (αφύσικο πόνο λόγω της διέλευσης χολόλιθων διαμέσου του ΧΠ μέσα στην πεπτική οδό), και 2-3% θα εμφανίσουν επιπλοκές όπως οξεία παγκρεατίτιδα, χολοκυστίτιδα ή οξεία χολαγγειίτιδα. Εξάπλωση των ασθενειών σχετικά με τη χολή αυξάνουν με την ηλικία και το λίπος του σώματος (δείκτης λίπους, παχυσαρκίας, λιπομέτρησης). Όμως κίνδυνος επίσης αυξάνει στα άτομα που χάνουν βάρος γρήγορα, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τέλος οι χολόλιθοι είναι περισσότερο στις γυναίκες συνήθεις από ότι στους άνδρες, και η εγκυμοσύνη αυξάνει περαιτέρω τον κίνδυνο. Ο Dr Jean-Martin-Charcot, εργαζόμενος στο νοσοκομείο Salperiere του Παρισιού, ασχολήθηκε με την χολαγγειίτιδα το 1877 και ο κλινικός χαρακτηρισμός τριάδα του Charcot πήρε το όνομά του. Ο Dr Benedict M. Reynolds, αμερικάνος χειρουργός το 1959 με το συνεργάτη του Dr. Everett L. Dargan καθιέρωσαν την πεντάδα των συμπτωμάτων που καθορίζουν την χολαγγειίτιδα και πήρε και το όνομά του. Παρέμεινε ως περίπτωση χειριζόμενη από χειρουργούς με έρευνα του ΧΠ και εκτομή των χολόλιθων, έως την επικράτηση της τεχνικής και διαγνωστικής μεθόδου ERCP, το 1968 Η ERCP εκτελείται από εσωτερικό παθολόγο ή ειδικούς γαστρεντερολόγους. Το 1992 αποδείχτηκε ότι η ERCP ήταν γενικά ασφαλέστερη από την χειρουργική επέμβαση στην οξεία χολαγγειίτιδα.
|
Η οξεία xολαγγειίτιδα ή χολαγγειίτιδα (cholangitis προέρχεται από την ελληνική chol- χολή + ang- αγγείο + itis - φλεγμονή) είναι φλεγμονή του χοληδόχου πόρου (ΧΠ) που συνήθως προκαλείται από βακτήρια ανερχόμενα από τον δωδεκαδάκτυλο (το πρώτο τμήμα του λεπτού εντέρου). Αυτό συμβαίνει όταν ο ΧΠ είναι ήδη μερικώς φραγμένος από χολόλιθους. Η χολαγγειίτιδα μπορεί να είναι θανατηφόρος και θεωρείται ιατρικώς επείγουσα. Τα χαρακτηριστικά της συμπτώματα περιλαμβάνουν ίκτερο, πυρετό, κοιλιακό άλγος και σε βαριές περιπτώσεις, χαμηλή αρτηριακή πίεση και σύγχυση. Αρχικά αντιμετωπίζεται με ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και αντιβιοτικών, αλλά υπάρχει συχνά ένα σημαντικό πρόβλημα (καθώς υπάρχουν χολόλιθοι στον ΧΠ) που περαιτέρω εξετάσεις και αγωγές μπορεί να απαιτηθούν, συνήθως ενδοσκοπικά για να επέλθει απόφραξη του ΧΠ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BE%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B1
|
Αγία Βλαχέρνα Ευρυτανίας
|
H Αγία Βλαχέρνα είναι ορεινός οικισμός στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού Ευρυτανίας. Βρίσκεται στις νοτιοδυτικές πλαγιές της κορυφής «Πικροβούνι» (1.637 μ.) και πολύ κοντά στο νότιο τμήμα της τεχνητής Λίμνης Κρεμαστών, στις βόρειες όχθες του ποταμού Αρβανίτη και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 540. Απέχει περίπου 34 χλμ. ΝΔ. του Καρπενησίου. Η τοπική κοινότητα Αγίας Βλαχέρνας είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός με έκταση 17,742 χμ² (2011). Στην κοινότητα υπάγονται και οι οικισμοί Αμπέλια και Βαμβακιές. (σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας) Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1836 ως Ερκίστα και προσαρτήθηκε στον δήμο Πολιτοχωρίων του, τέως, νομού Ακαρνανίας & Αιτωλίας. Το 1899 εντάχθηκε στον νομό Ευρυτανίας και το 1909 στον νομό Αιτωλοακαρνανίας. Το 1930 μετονομάστηκε σε Αγία Βλαχέρνα και το 1943 υπήχθη οριστικά στον νομό Ευρυτανίας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997, ο οικισμός αποσπάστηκε από την κοινότητα Αγίας Βλαχέρνας και προσαρτήθηκε στον δήμο Καρπενησίου. Κατά τα πρώιμα Βυζαντινά χρόνια λέγονταν Χρυσούπολη. Στη σύντομη κάθοδο των Σλάβων ονομάστηκε Ερκίστα, μέχρι και το 1930, όταν μετονομάστηκε σε Αγία Βλαχέρνα από τους κατοίκους της που έζησαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου υπήρχε ο φερώνυμος ναός. Το χωριό υπέστη ιστορικά κάποια γεωλογική καταστροφή (κατολίσθηση), που ακόμα και σήμερα αναφέρεται. Και στους τρεις μαχαλάδες του χωριού, υπάρχουν ακόμη παλιά αρχοντικά απομεινάρια μιας άλλης εποχής. Η εκκλησία Κοίμησης της Θεοτόκου Η Παναγία Βλαχέρνα σε πολύ όμορφη υψηλή τοποθεσία που πανηγυρίζει με μεγάλη λαμπρότητα κάθε 2 Ιουλίου. Ερείπια τειχών στις θέσεις «Παλιόκαστρο» και «Καστρί». Τα δύο αυτά κάστρα έφραζαν την μία από τις πέντε δυτικές εισόδους της εύφορης κοιλάδας του Καρπενησιώτη ποταμού. Η σιδερένια κρεμαστή γέφυρα τύπου ‘’Belly’’, στη θέση «Στενά». Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 1978, 2006 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 Εγκυκλοπαίδεια Δομή, εκδ. 2002-4 Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς) Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010 Google Earth eetaa.gr
|
Η Αγία Βλαχέρνα είναι οικισμός και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας και δήμου Καρπενησίου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Ευρυτανίας, στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πρίν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στην επαρχία και νομό Ευρυτανίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας. Μέχρι το 1930, ο οικισμός ονομαζόταν Ερκίστα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%92%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B1_%CE%95%CF%85%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σκωτικός Τύπος
|
Ο Σκωτικός Τύπος, ο οποίος άλλοτε αντιμετωπίζεται ως ανεξάρτητο σώμα με πλήρη εξουσία μόνο στους βαθμούς πέραν των συμβολικών, και άλλοτε ασκείται ως ενιαίο σύστημα μυητικής εξέλιξης από τον 1° έως τον 33° βαθμό, ακολούθησε μια πολύπλοκη εξελικτική πορεία κατά τη διάρκεια της οποίας ανεξάρτητοι βαθμοί και μικρότερα συστήματα βαθμών. Ενδεικτικά, αξίζει να αναφερθεί ο Τύπος της Τελειοποίησης ή Τύπος του Morin στη Γαλλία που περιλάμβανε 25 βαθμούς. Κατά την παράδοση, ο Φρειδερίκος ο Μέγας αναδιάρθρωσε τους βαθμούς από 25 σε 33, αποφασίζοντας να συνταχθούν σε ένα τεκτονικό σώμα όλα τα διαφορετικά Σκωτικά συστήματα, καθώς αυτά αποτελούν κλάδους «ενός και του αυτού δένδρου» όπως αναφέρουν τα Μεγάλα Συντάγματα που υπογράφτηκαν το 1786 στο Βερολίνο. Την 31 Μαΐου 1801, ιδρύεται στο Charleston (Νότια Καρολίνα) από τους Gentlemen of Charleston το πρώτο Ύπατο Συμβούλιο του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου στην Shepheard’s Tavern, ενώ στις 22 Σεπτεμβρίου 1804 ιδρύεται από τον de Grasse-Tilly το πρώτο Ύπατο Συμβούλιο της Γαλλίας και της Ευρώπης. Από αυτή την ημερομηνία και εντεύθεν, υπάρχει ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος στην Ευρώπη, με την αυστηρή έννοια του όρου.Σύμφωνα με τον έγκριτο ιστορικό του Ελευθεροτεκτονισμού, Alain Bernheim, ειδικά οι συμβολικοί βαθμοί που αναπτύχθηκαν στη Γαλλία για τις ανάγκες του Σκωτικού Τύπου, βασίστηκαν στο Three Distinct Knocks που εκδόθηκε το 1760 στο Λονδίνο.Ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος είναι αποτέλεσμα σημαντικού συγκρητισμού, συνδυάζοντας το «εγκυκλοπαιδικό» πνεύμα της εποχής με την αντίθεση σε ακραίες ιδεολογίες, τον οικουμενισμό, και τη σύνθεση ποικίλων παραδόσεων και ρευμάτων όπως ο Διαφωτισμός, ο Ιλλουνισμός, ο Ερμητισμός, η Καμπαλά, η ελληνική και λατινική φιλοσοφία, καθώς και στοιχεία από παλαιότερα και νεότερα τυπικά. Η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος ιδρύθηκε και άρχισε να λειτουργεί στην Ελλάδα υπό την ονομασία Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος το 1868, αφού η Μεγάλη Ανατολή της Ιταλίας με απόφαση του Μεγάλου Διδασκάλου παραχώρησε σχετική άδεια στις 16 Φεβρουαρίου 1867 στο μέχρι τότε Διευθυντήριο, που διοικούσε από το 1864 τον υφιστάμενο Ελληνικό Τεκτονισμό (με πρώτες καταγεγραμμένες στοές στις πόλεις Αθήνα, Πειραιά, Χαλκίδα, Πάτρα, Σύρο, Λαμία και Άργος). Το Ύπατο Συμβούλιο του 33° του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου της Ελλάδος ιδρύθηκε και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το έτος 1872, υπό του Δημητρίου Ροδοκανάκη που ανυψώθηκε στον 33° βαθμό από το Ύπατο Συμβούλιο της Σκωτίας, με εξουσιοδότηση για την ίδρυση Υπάτου Συμβουλίου στην Ελλάδα. Το 1936, η Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος μετονομάσθηκε σε Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, και εδρεύει μέχρι σήμερα στην Αθήνα, επί της οδού Αχαρνών 19 και Σουρμελή, ενώ ο Σκωτικός Τύπος ήταν ο μόνος ενεργός Τεκτονικός Τύπος στην Ελλάδα μέχρι και το 1980, οπότε και ξεκίνησε η εισαγωγή του Τύπου της Υόρκης που οδήγησε το 1986 στη διάσπαση της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και στη δημιουργία της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, που εδρεύει έως σήμερα στο Τεκτονικό Μέγαρο της οδού Ερεσσού 38Α. Ύστερα από την διάσπαση της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, μέλη που διαφώνησαν με τις προωθούμενες από τον τότε Μεγάλο Διδάσκαλο αλλαγές στο καταστατικό, τις αρχές και τα τυπικά, αποχώρησαν διακηρύσσοντας την αποκλειστική προσήλωσή τους στον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο, ίδρυσαν τη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου το 1988, και προχώρησαν στη σύσταση του αντίστοιχου Υπάτου Συμβουλίου του 33° του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου της Ελλάδος το 1991, με έδρα το Τεκτονικό Μέγαρο στην οδό Κοδριγκτώνος αριθμός 30. Το αρχαιότερο Ύπατο Συμβούλιο του 33° του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου της Ελλάδος - με έδρα στην οδό Αχαρνών 19 και Σουρμελή - διασπάστηκε εκ νέου εξαιτίας προσωπικών διαφορών που οδήγησαν το 2008 σε δικαστικές διαμάχες. Συνέπεια αυτού ήταν η σύσταση δύο ακόμη Υπάτων Συμβουλίων - το πρώτο με έδρα στην οδό Βρεσθένης και το δεύτερο στην οδό Σουρμελή. Αντίστοιχα, το ιδρυθέν το 1991 Ύπατο Συμβούλιο, συνδεδεμένο σταθερά με την συστεγαζόμενη Μεγάλη Στοά του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου που είχε ιδρυθεί το 1988, διασπάστηκε επίσης εξαιτίας προσωπικών διαφορών, με αποτέλεσμα ένας αριθμός μελών να αποχωρήσει από το Τεκτονικό Μέγαρο της Κοδριγκτώνος και να εγκαθιδρύσει νέα Μεγάλη Στοά - την Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος - και Ύπατο Συμβούλιο. Το εν λόγω εγχείρημα δημιούργησε στον Ελλαδικό χώρο άλλα δύο παράλληλα σώματα με το ίδιο όνομα, επιφέροντας στρεβλώσεις στην εκπροσώπησή τους σε τεκτονικές δυνάμεις και ενώσεις που βρίσκονται υπό την επιρροή της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας. Στις 17 Μαρτίου 2019, η Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, έλαβε, από τη Grande Loge de France, καθιέρωση ως κανονική - κατά τα πρότυπα της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας - Σκωτική τεκτονική δύναμη για την Ελλάδα, μέσω της χορήγησής σε αυτήν σχετικής χάρτας. Είναι η πρώτη φορά που τέτοια εξουσιοδότηση παραχωρείται από τη Μεγάλη Στοά της Γαλλίας σε μια Μεγάλη Στοά στην Ελλάδα, γεγονός που πιστοποιεί τη στενή σχέση και συνεργασία των δύο αυτών δικαιοδοσιών. Το Ύπατο Συμβούλιο που σήμερα εδρεύει στην οδό Αβέρωφ, είναι αυτό που ιδρύθηκε το 1872. Συνδέεται με τις δύο Μεγάλες Στοές στον Ελλαδικό χώρο και είναι το μόνο Νόμιμο και αυτό με τις περισσότερες διεθνείς αναγνωρίσεις. Από το 1926 και μετά ιδρύθηκαν μικτές στοές που εντάχθηκαν στο Διεθνές Μικτό Τεκτονικό Τάγμα «LE DROIT HUMAIN - ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΟ». Η Ελληνική Ομοσπονδία του Διεθνούς Μικτού Τεκτονικού Τάγματος LE DROIT HUMAIN χρησιμοποιεί τα επίσημα και διεθνώς εγκεκριμένα τυπικά του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου.Το 1996, ιδρύθηκε το Διεθνές Μικτό Τεκτονικό Τάγμα «ΔΕΛΦΟΙ» από τον Βασίλειο Πάτκα, μέχρι πρότινος Πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Ομοσπονδίας του LE DROIT HUMAIN, σε συνεργασία με αποχωρήσαντα μέλη, όταν αυτός διεγράφη από το Ύπατο Συμβούλιο του Τάγματος. Το 2010, ιδρύθηκε η Μεγάλη Αμιγής Γυναικεία Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου υπό την αιγίδα του Γυναικείου Υπάτου Συμβουλίου της Γαλλίας. Οι αναγνωρισμένοι σήμερα 33° του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου είναι: Μαθητής Εταίρος Διδάσκαλος Μυστικός Διδάσκαλος Τέλειος Διδάσκαλος Εξ Απορρήτων Γραμματεύς Έφορος και Δικαστής Επόπτης των Οικοδομών Εκλεκτός Διδάσκαλος των 9 Εκλεκτός Διδάσκαλος των 15 Υπέρτατος Εκλεκτός των 12 Μέγας Διδάσκαλος Αρχιτέκτων Ιππότης της Βασιλικής Αψίδος Μέγας Εκλεκτός, Τέλειος και Υπέρτατος Τέκτων Ιππότης Ανατολής ή του Ξίφους Πρίγκηψ της Ιερουσαλήμ Ιππότης Ανατολής και Δύσεως Πρίγκηψ Ροδόσταυρος, Ιππότης του Αετού και του Πελεκάνος Μέγας Ποντίφηξ Μέγας Διδάσκαλος των Συμβολικών Στοών Νωαχίτης ή Πρώσσος Ιππότης Ιππότης Βασιλικού Πελέκεως ή Πρίγκηψ του Λιβάνου Αρχηγός της Σκηνής Πρίγκηψ της Σκηνής Ιππότης του Χαλκού Όφεος Πρίγκηψ της Χάριτος Ιππότης Ταξιάρχης του Ναού Ιππότης του Ηλίου Σκώτος Ιππότης του Αγίου Ανδρέου Ιππότης Καδώς, Ιππότης του Λευκού και του Μέλανος Αετού Μέγας Επιθεωρητής Ταξιάρχης Δικαστής Υπέρτατος Πρίγκιψ του Βασιλικού Μυστικού Ύπατος Μέγας Γενικός Επιθεωρητής Ύπατο Συμβούλιο του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου Εθνική Μεγάλη Στοά της Ελλάδος (Ερεσσού 38Α) Ηνωμένη Μεγάλη Στοά του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου (Ευελπίδων 1) Μεγάλη Στοά του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου (Κοδριγκτώνος 30) Διεθνές Μικτό Τεκτονικό Τάγμα «LE DROIT HUMAIN - ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΟ» (Θήρας 87) Διεθνές Μικτό Τεκτονικό Τάγμα «ΔΕΛΦΟΙ» (Επιδάμνου 49) Μεγάλη Μικτή Στοά Ελευθεροτεκτόνων Ελλάδος Scottish Rite of Freemasonry - Southern Jurisdiction Scottish Rite of Freemasonry - Northern Jurisdiction DE PHILOSOPHIA SCOTICA - Ερευνητικός Άρειος Πάγος « Sources » Παρισίων Μελέτη δημοσιευθείσα και βραβευθείσα υπό του Centro Ibérico de Estudios Masónicos (CIEM) Μελέτη δημοσιευθείσα και βραβευθείσα υπό του Centro Ibérico de Estudios Masónicos (CIEM) Για την αγγλική έκδοση
|
Ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος του Ελευθεροτεκτονισμού, γνωστός απλά και ως Σκωτικός Τύπος, είναι μια ενιαία πνευματικά και εννοιολογικά σειρά 33 προοδευτικών βαθμών, οργανωμένων σε δύο διακριτές σειρές: Τον Συμβολικό Τεκτονισμό (1°- 3°) που συνήθως έχει διακριτή δομή και υπάγεται στη διοίκηση της οικείας Μεγάλης Στοάς. Τον Φιλοσοφικό Τεκτονισμό (4°- 33°), διοικούμενο από το Ύπατο Συμβούλιο (υπό την προεδρία του Υπάτου Μεγάλου Ταξιάρχη), που συνιστά και «φύλακα» (δηλαδή τον πνευματικό καθοδηγητή και «προστάτη») του Τύπου.Ο Φιλοσοφικός Τεκτονισμός είναι μία από τις δύο κύριες εξελίξεις του Συμβολικού Τεκτονισμού (1°- 3°) που ένας Διδάσκαλος Τέκτων μπορεί να ακολουθήσει για εμβάθυνση στις αρχές και έννοιες του Ελευθεροτεκτονισμού. Η άλλη κύρια εξέλιξη είναι ο Τύπος της Υόρκης, που καθιδρύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%A4%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%82
|
Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας
|
Είναι το πρώτο μουσείο που δημιουργήθηκε στην μετεπαναστατική Ελλάδα και αρχικά λειτούργησε ως Κεντρικό Μουσείο. Ιδρύθηκε το 1828 από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια στην τότε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους Αίγινα και αρχικά στεγάστηκε στο Εϋνάρδειο Διδασκαλείο. Τα εγκαίνιά του έγιναν τον Μάρτιο του 1829, ενώ κατ' άλλες πηγές, η ίδρυση του Μουσείου τοποθετείται στις 21 Οκτωβρίου 1829 και η στέγασή του έγινε αρχικά στο Κυβερνείο, αργότερα στο λεγόμενο "Ορφανοτροφείο", το πρώτο δημόσιο κτίσμα που κατασκευάστηκε στην Αίγινα μετά την άφιξη του Καποδίστρια, μέχρι που, το 1929 ως το 1980 στεγάστηκε στο Εϋνάρδειο, πλάι στη Μητρόπολη της πόλης της Αίγινας. Πρώτος διευθυντής του διετέλεσε ο Ανδρέας Μουστοξύδης, ενώ τη καταλογοποίηση των αρχαιολογικών ευρημάρων ανέλαβε ο Αρχιμανδρίτης Λεόντιος Καμπάνης υπό την επίβλεψη του Μουστοξύδη. Από τον Ιούλιο του 1832 τη καταλογογράφηση και επίβλεψη της συλλογής ανέλαβε ο Ιατρίδης.Από τον Οκτώβριο του 1834, όταν έφορος Αρχαιοτήτων της Ελλάδας ανέλαβε ο Λουδοβίκος Ρος, το Μουσείο της Αίγινας παύει να είναι Κεντρικό Μουσείο, ενώ οι περισσότερες συλλογές μεταφέρονται στην Αθήνα, για να συγκροτήσουν εκεί το νέο Κεντρικό Μουσείο. Επί εφορίας του Κυριάκου Πιττάκη αποφασίστηκε η μεταφορά και των υπόλοιπων συλλογών στην Αθήνα, τον Σεπτέμβριο του 1837. Έμειναν όμως στην Αίγινα διάφορες επιγραφές, αγάλματα και αγγεία, που αποθηκεύτηκαν στο Ορφανοτροφείο και σε σχολικά κτίρια στο νησί. Σήμερα το Μουσείο στεγάζεται σε κτίσμα στους πρόποδες του λόφου της περιοχής Κολώνα της Αίγινας, κτίσμα που έγινε δωρεά από Βαυαρούς αρχαιολόγους, μελετητές της ιστορίας της Αίγινας. Δεδομένου ότι το Μουσείο ήταν το πρώτο ίδρυμα αυτού του τύπου που δημιουργήθηκε στον ελληνικό χώρο, εμπλουτίστηκε με αρχαιολογικά ευρήματα που δεν προέρχονταν μόνον από την Αίγινα, αλλά σε αυτό μεταφέρθηκαν αντικείμενα από πολλά σημεία της τότε ελεύθερης Ελλάδας, τα περισσότερα μάλιστα προέρχονταν από την περιοχή της Ρήνειας, όπου και το νεκροταφείο της Δήλου. Το 1837 τα περισσότερα από τα εκθέματά του μεταφέρθηκαν στην τότε νεοσύστατη πρωτεύουσα της Ελλάδας, την Αθήνα, αν και το κτήριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου άρχισε να κατασκευάζεται το 1866.Ορισμένα από τα ανάγλυφα της Ρήνειας εξακολουθούν να παραμένουν στο Μουσείο.Σήμερα το κτίσμα που στεγάζει το Μουσείο διαθέτει τρεις αίθουσες, στις οποίες εκτίθενται κατά κύριο λόγο ευρήματα από τον ναό της Αθηνάς Αφαίας, το άγαλμα του Ηρακλή, προερχόμενο από τον ναό του Απόλλωνα, όπως και η Σφίγγα της Αίγινας, που προέρχεται από τον ίδιο χώρο (ιερό του Απόλλωνα στην περιοχή Κολώνα του νησιού) και αποκαλύφθηκε κατά τις ανασκαφές στον χώρο της Κολώνας το 1903. Στο Μουσείο υπάρχει επίσης αναπαράσταση πρωτοελλαδικής διώροφης κατοικίας, το χυτήριο χαλκού, κεραμικά, ευρήματα της αρχαϊκής περιόδου του 7ου ως τον 5ο π.Χ. αιώνα, καθώς και θραύσματα των αετωμάτων των ναών της Αθηνάς Αφαίας και του Απόλλωνα.Εκτίθενται, επίσης, αγγεία από τις Κυκλάδες και την Κρήτη - δείγμα των ισχυρών εμπορικών δεσμών αυτών των περιοχών και της Αίγινας - αντικείμενα καθημερινής ζωής και εργαλεία. Το Μουσείο παραμένει ανοικτό καθ' όλη τη διάρκεια του έτους (τον χειμώνα κατά τις ώρες 08:30΄- 15:00΄ και το καλοκαίρι από τις 09:00΄ ως τις 16:00΄), ενώ είναι κλειστό κατά τη Δευτέρα κάθε εβδομάδας. Reinhard Kekulé von Stradonitz (1839-1911) (1869). Die antiken Bildwerke im Theseion zu Athen. W. Engelmann. σελίδες v-vi. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2011. www.aegina.com Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού Αρχειοθετήθηκε 2009-09-01 στο Wayback Machine. Discoveraegina.gr Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας, Ναός Κολώνας Ωράριο & τιμή εισιτηρίου
|
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας ή Αρχαιολογικό Μουσείο Αιγίνης βρίσκεται στην Κολώνα Αιγίνης. Ιδρύθηκε το 1828 ή το 1829 από τον Ιωάννη Καποδίστρια και σήμερα στεγάζεται σε ιδιόκτητο κτίριο, δωρεά Βαυαρών αρχαιολόγων, στο οποίο μεταφέρθηκε το 1980. Φιλοξενεί συλλογή αρχαίων κοσμημάτων, κεραμικής και γλυπτικής, νομισμάτων, όπλων και χάλκινων αγγείων με σημαντικότερο έκθεμα το άγαλμα της Σφίγγας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%91%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Εθνική Βιβλιοθήκη του Μπουρούντι
|
Η Εθνική Βιβλιοθήκη του Μπουρούντι δημιουργήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1989 από το Τμήμα Πολιτισμού του Υπουργείου Νεολαίας, Αθλητισμού και Πολιτισμού βάσει της υπουργικής απόφασης αριθ. 670/1358 . Εθνικός βιβλιοθηκάριος είναι η Marie Bernadette Ntahorwamiye . Η βιβλιοθήκη περιλαμβάνει τόσο τη βιβλιοθήκη όσο και τα εθνικά αρχεία. Αν και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η συλλογή δεν ήταν ακόμη ικανοποιητικά οργανωμένη λόγω ελλείψεως προσωπικού και χρηματοδότησης, η βιβλιοθήκη διαθέτει καταλόγους βιβλίων και χαρτών και αναγνωστήριο . Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, το 2014, περίπου το 61% των ενηλίκων του Μπουρούντι είναι εγγράμματοι . Η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Μπουρούντι άνοιξε το 1981 και εγκαινιάστηκε επίσημα το 1985. Είχε περίπου 150.000 τόμους στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το Ανώτατο Στρατιωτικό Ινστιτούτο διέθετε τότε 4600 τόμους. Οι πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες προσφέρουν ξεναγήσεις και οδηγίες στους φοιτητές στην αρχή κάθε ακαδημαϊκού έτους. Το Τμήμα Βιβλιοθηκονομίας του Πανεπιστημίου του Μπουρούντι προσφέρει ένα διετές πρόγραμμα σπουδών για επίδοξους βιβλιοθηκονόμους. Υπάρχει επίσης μια συλλογή στο Ινστιτούτο Γεωργίας της Gitega . Οι κυβερνητικές συλλογές περιλαμβάνουν το Εθνικό Κέντρο Στατιστικής Τεκμηρίωσης του Υπουργείου Προγραμματισμού, τη Βιβλιοθήκη Αγρονομικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Γεωργίας, τη βιβλιοθήκη του Τμήματος Επιστημονικής Έρευνας του Υπουργείου Παιδείας και το Κέντρο Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης του Υπουργείου Δημόσιας Διοίκησης. J.B. Cuypers (1969), Burundi: Musée national; annexes: Bibliothèque nationale, Archives nationales, Unesco, OCLC 36184294, http://unesdoc.unesco.org/Ulis/cgi-bin/ulis.pl?catno=8835 Marcel Lajeunesse, επιμ. (2008). «Burundi». Les Bibliothèques nationales de la francophonie (PDF) (στα Γαλλικά) (3rd έκδοση). Βιβλιοθήκη και τα Εθνικά Αρχεία του Κεμπέκ. σελ. 22. OCLC 401164333. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2022. Bibliothèque nationale du Burundi Κατάλογος μεγαλύτερων βιβλιοθηκών Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Europeana Ευρωπαϊκή Βιβλιοθήκη Μπουρούντι Μπουζουμπούρα Επίσημη ιστοσελίδα Αρχειοθετήθηκε 2022-01-02 στο Wayback Machine.
|
Η Εθνική Βιβλιοθήκη του Μπουρούντ μαζί με τα Aρχεία βρίσκονται στην Μπουζουμπούρα. Η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Μπουρούντι άνοιξε το 1981 και εγκαινιάστηκε επίσημα το 1985. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 διέθετε περίπου 150.000 τόμους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9
|
Πέτρα του Διγενή
|
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο έως το 1973. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 δεν πραγματοποιήθηκε απογραφή στο χωριό από την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού το έδαφος του δεν ελέγχεται από αυτήν. «Petra tou Digeni». www.prio-cyprus-displacement.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2018.
|
Η Πέτρα του Διγενή είναι κοινότητα της επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το χωριό δεν ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το έδαφος της κοινότητας ανήκει εκ του νόμου (de jure) στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ εκ των πραγμάτων (de facto) ανήκει στο μη αναγνωρισμένο κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%94%CE%B9%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AE
|
Φενέρμπαχτσε Σπορ Κουλουμπού
|
Το ποδοσφαιρικό της τμήμα είναι το περισσότερο δημοφιλές. Η ομάδα έχει κατακτήσει 19 Πρωταθλήματα (το πρώτο το 1959, το τελευταίο το 2014), 6 Κύπελλα (το πρώτο το 1968, το τελευταίο το 2013), 8 σούπερ καπ (το πρώτο το 1968,το τελευταίο το 2009) και ένα Βαλκανικό κύπελλο (το 1967, όταν νίκησε στον τελικό την ΑΕΚ). Διεθνής επιτυχία Βαλκανικό Κύπελλο: Νικήτρια (1): 1966-67 Εγχώριες διοργανώσεις Τουρκική Super League: Νικήτρια (19): 1959, 1960-61, 1963-64, 1964-65, 1967-68, 1969-70, 1973-74, 1974-75, 1977-78, 1982-83 , 1984-85, 1988-89, 1995-96, 2000-01, 2003-04, 2004-05, 2006-07, 2010-11, 2013-14 Δεύτερη (18): 1960, 1961-62, 1966-67, 1970-71, 1972-73, 1975-76, 1976-77, 1979-80, 1983-84, 1989 -90, 1991-92, 1993-94, 1997-98, 2001-02, 2005-06, 2007-08, 2009-10, 2011-12 Κύπελλο Τουρκίας (ποδόσφαιρο ανδρών): Νικήτρια (6): 1967-68, 1973-74, 1978-79, 1982-83, 2011-12, 2012-13 Φιναλίστ (7): 1962-63, 1964-1965, 1988-89, 1995-96, 2000-01, 2004-05, 2005-06 Τουρκικό Super Cup Νικήτρια (7 ): 1968, 1973, 1975, 1984, 1985, 1990, 2007 Φιναλίστ (7): 1970, 1974, 1978, 1979, 1983, 1989, 1996 League Cup Νικήτρια (8): 1944-45, 1945-46, 1949-50, 1972-73, 1979-80, 1988-89, 1992-93, 1997-98 Φιναλίστ (7): 1943-44, 1970-71, 1975-76, 1976-77, 1991-92, 1993-94, 1994-95 Τουρκικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου: Νικήτρια (3): 1933, 1935, 1944 Δεύτερη (2): 1940, 1947 Εθνική λίγκα: Νικήτρια (6): 1936-37, 1939-40, 1942-43, 1944-45, 1945-46, 1949-50 Δεύτερη (2): 1943-44, 1946-47 Κύπελλο TSYD: Νικήτρια (12): 1969-70, 1973-74, 1975-76, 1976-77, 1978-79, 1979-80, 1980-81, 1982-83, 1985-86, 1986 -87, 1994-95, 1995-96 Κύπελλο Ατατούρκ: Νικήτρια (2): 1963-1964, 1998 Τοπικό Πρωτάθλημα Κωνσταντινούπολης: Νικήτρια (16): 1911-12, 1913-14, 1914-15, 1920-21, 1922-23, 1929-30, 1932-33, 1934-35, 1935-36, 1936 -37, 1943-44, 1946-47, 1947-48, 1952-53, 1956-57, 1958-59 Φιναλίστ (18): 1915-16, 1917-18, 1921-22, 1925-26, 1926-27, 1928-29, 1930-31, 1933-34, 1937-38 , 1938-39, 1939-40, 1940-41, 1942-43, 1944-45, 1945-46, 1949-50, 1955-56, 1957-58 Κύπελλο Κωνσταντινούπολης: Νικήτρια (1): 1945 Κωνσταντινούπολη Shield: Νικήτρια (4): 1930, 1934, 1938, 1939 Κύπελλο Spor-Toto: Νικήτρια (1): 1967 Κύπελλο Στόλου: Νικήτρια (4 ): 1982, 1983, 1984, 1985 Η ομάδα μπάσκετ της Φενέρμπαχτσε απέκτησε το καλοκαίρι του 2006 έναν σημαντικό χορηγό, τη βιομηχανία τροφίμων Ülker κι αυτό σαν αποτέλεσμα είχε την κατάκτηση των 2 τελευταίων πρωταθλημάτων και τη συμμετοχή του συλλόγου στην Ευρωλίγκα. Αγωνίζεται στην Ülker Sports Arena, χωρητικότητας 13.000 θέσεων. Τίτλοι Πρωτάθλημα Τουρκίας (10): 1991, 2007, 2008, 2010, 2011, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022 Κύπελλο Τουρκίας (ποδόσφαιρο ανδρών) (7): 1967, 2010, 2011, 2013, 2016, 2019, 2020 Σούπερ Καπ Τουρκίας (7): 1990, 1991, 1994, 2007, 2013, 2016, 2017 Επίσημη ιστοσελίδα
|
Η Φενέρμπαχτσε ΣΚ (τουρκικά: Fenerbahçe SK, προφέρεται: [feˈnɛrbaht͡ʃe]) είναι ένας τουρκικός αθλητικός σύλλογος που ιδρύθηκε το 1907. Εδρεύει στην Ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Kadıköy (είναι η αρχαία Χαλκηδόνα). Η ονομασία Fenerbahçe σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση ο κήπος του φάρου, ονομασία που δόθηκε από έναν ιστορικό φάρο που υπάρχει στην ευρύτερη περιοχή. Σε αντίθεση με την διαδεδομένη και λανθασμένη ελληνική αντίληψη, ο σύλλογος δεν σχετίζεται με την ονομαστή συνοικία του Φαναρίου. Ο σύλλογος καλλιεργεί 9 αθλήματα: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, στίβο, πυγμαχία, κολύμβηση, κωπηλασία, ιστιοπλοΐα και πινγκ πονγκ. Η Φενερμπαχτσέ θεωρείται πως έχει τους περισσότερους οπαδούς στην Τουρκία. Επίσης διαθέτει από το 2004 και ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό, το «FB TV». Στις 28 Ιουνίου του 2013, ο Ερσούν Γιανάλ συμφώνησε να αναλάβει τα ηνία της Φενέρμπαχτσε, αντικαθιστώντας τον Αγιούκ Κοτζαμάν ο οποίος παραιτήθηκε στα τέλη Μαΐου. Ο ερχομός του Ερσούν Γιανάλ συμπίπτει με δύσκολες στιγμές για την Φενέρμπαχτσε, καθώς της απαγορεύτηκε η συμμετοχή σε ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις για δύο αγωνιστικές περιόδους, λόγο εμπλοκής σε σκάνδαλο στημένων αγώνων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%87%CF%84%CF%83%CE%B5_%CE%A3%CF%80%CE%BF%CF%81_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D
|
Γενικές εκλογές στην Κόστα Ρίκα 2022
|
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Κόστα Ρίκα, ο Πρόεδρος εκλέγεται με δημοκρατικές, άμεσες εκλογές, με καθολική και μυστική ψηφοφορία, για τετραετή θητεία. Το εκλογικό σύστημα είναι απλό πλειοψηφικό δύο γύρων. Ο υποψήφιος που θα πλειοψηφήσει, συγκεντρώνοντας τουλάχιστον 40% των ψήφων, ανακηρύσσεται νικητής. Αν στον πρώτο γύρο δεν αναδειχθεί νικητής τότε διεξάγεται δεύτερος γύρος στον οποίο συμμετέχουν οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι του πρώτου. Δικαίωμα υποψηφιότητας έχουν όλοι οι Κοσταρικανοί πολίτες, ηλικίας άνω των 30 ετών. Η Νομοθετική Συνέλευση της Κόστα Ρίκα αποτελείται από 57 μέλη, τα οποία εκλέγονται για τετραετή θητεία. Το εκλογικό σύστημα είναι αναλογική εκπροσώπηση από 7 πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες (από 4 μέχρι 21 έδρες ανά περιφέρεια). Η κατανομή των εδρών γίνεται με τροποποιημένη μέθοδο απλής ποσόστωσης. Η προσέλευση στην ψηφοφορία είναι υποχρεωτική για όλους τους πολίτες ηλικίας άνω των 18 ετών. Οι εκλογείς ψηφίζουν από καταλόγους πολιτικών κομμάτων (όχι από καταλόγους υποψηφίων). Στις εκλογές συμμετείχαν 25 υποψήφιοι. Τα ψηφοδέλτια άρχισαν να τυπώνονται από τις 10 Δεκεμβρίου 2021. Το Εθνικό Απελευθερωτικό Κόμμα είναι μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς με ιδεολογία τη σοσιαλδημοκρατία και τον Φιγκερισμό. Στις 31 Μαρτίου 2021 ο Χοσέ Μαρία Φιγκέρες ανακοίνωσε ότι θέλει να συμμετάσχει στις προεδρικές εκλογές. Στις 6 Ιουνίου, στις προκριματικές εκλογές του κόμματος, ο Χοσέ Μαρία Φιγκέρες κέρδισε με το 37% των ψήφων. Ο Ροντρίγο Τσάβες συμμετείχε στις εκλογές με το νεοσύστατο κόμμα Σοσιαλδημοκρατική Πρόοδος. Ο Φαμπρίτσιο Αλβαράδο είναι τραγουδιστής ευαγγελικής Χριστιανικής μουσικής και πολιτικός. Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2018, στις οποίες ήρθε δεύτερος, παραιτήθηκε από το Κόμμα Εθνικής Αποκατάστασης στο οποίο ήταν μέλος από το 2005. Από τον Ιανουάριο του 2019 εκπροσωπεί το Νέο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ένα νέο Χριστιανικό δεξιό συντηρητικό κόμμα. Τον Ιούνιο του 2021 το κλασικό φιλελεύθερο ΦΠΚ και η Χριστιανοδημοκρατική Συμμαχία συζήτησαν την πιθανότητα να σχηματίσουν μία δεξιά «Συμμαχία για Αλλαγή». Τελικά, η ιδέα δεν υλοποιήθηκε. Στις 4 Απριλίου 2021 η δικηγόρος Λινέτ Σαμπόριο Τσαβέρι ανακοίνωσε ότι θέλει να συμμετάσχει στις προεδρικές εκλογές. Στις 27 Ιουνίου 2021 κέρδισε στις προκριματικές εκλογές του κόμματος ΧΚΕ.
|
Στις 6 Φεβρουαρίου 2022 διεξήχθησαν γενικές εκλογές στην Κόστα Ρίκα, για να εκλεγούν ο Πρόεδρος, δύο Αντιπρόεδροι και τα 57 μέλη της Νομοθετικής Συνέλευσης.Οι κάλπες άνοιξαν από τις 6 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα, σε 6.767 εκλογικά κέντρα σε όλην την χώρα για σχεδόν 3,5 εκατομμύρια εγγεγραμμένους ψηφοφόρους και σε 52 εκλογικά κέντρα σε όλον τον κόσμο για γύρω στους 50 χιλιάδες Κοσταρικανούς του εξωτερικού. Κατά τη διεξαγωγή οι αρχές επόπτευσαν με μεγάλη προσοχή ώστε να τηρηθούν τα πρωτόκολλα υγιεινής προς αποφυγή της εξάπλωσης του κορονοϊού, δηλαδή οι εκλογείς έπρεπε να φοράνε μάσκες και να τηρούν τις αποστάσεις.Στις προεδρικές εκλογές, για να διαδεχθούν τον απερχόμενο Πρόεδρο Κάρλος Αλβαράδο, συμμετείχαν 25 υποψήφιοι. Στον πρώτο γύρο δεν αναδείχθηκε νικητής, δηλαδή κανένας υποψήφιος δεν συγκλέντρωσε τουλάχιστον 40% των ψήφων. Στις 3 Απριλίου 2022 διεξήχθη ο δεύτερος γύρος των εκλογών, στον οποίο οι εκλογείς έπρεπε να διαλέξουν έναν από τους δύο: τον Χοσέ Μαρία Φιγκέρες ή τον Ροντρίγκο Τσάβες. Ο Ροντρίγο Τσάβες κέρδισε με το 52,9% των ψήφων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9A%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B1_%CE%A1%CE%AF%CE%BA%CE%B1_2022
|
Ο βιαστικός (μυθιστόρημα)
|
Ο Πιερ Νιόξ, ένας 35χρονος Παριζιάνος έμπορος αντικών, έχει εμμονή με το πέρασμα του χρόνου. Εξουθενωτικός με το περιβάλλον του, δεν μένει ακίνητος, αγοράζει, πουλάει, τρέχει μάλλον παρά περπατά, ταξιδεύει σ' όλο τον κόσμο για τη δουλειά του, κάνει χίλια πράγματα κάθε μέρα, στην προσωπική του ζωή σαγηνεύει χωρίς να αγαπά. Ανίκανος να μείνει στη θέση του, οδηγεί τη ζωή του ολοταχώς στην προσπάθειά του να δαμάσει τον χρόνο, μη μπορώντας να αντέξει την ιδέα να χάσει ούτε μια στιγμή.Στη ξέφρενη κούρσα του, συναντά την Εντβίζ και βλέπει για πρώτη φορά τον χρόνο να επιβραδύνεται. Ερωτευμένος παράφορα μαζί της, την παντρεύεται, νομίζοντας ότι επιτέλους βρήκε την ηρεμία. Όμως ο ανυπόμονος χαρακτήρας του αναβιώνει σύντομα. Με τον ιλιγγιώδη ρυθμό που ζει, δεν απολαμβάνει πια την αξία της ζωής, ούτε τις στιγμές οικειότητας με τη γυναίκα του, ούτε την ποίηση των πραγμάτων. Καταναλώνει τον εαυτό του και τους γύρω του ορμώντας προς έναν στόχο τον οποίο ανανεώνει κάθε φορά που τον φτάνει. «Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι φτάσαμε κάπου αν δεν σταματήσουμε ποτέ;» ρωτά η σοφή Εντβίζ. Όταν φτάνει στο σημείο να ζητήσει από την έγκυο γυναίκα του να προκαλέσει τοκετό δύο μήνες νωρίτερα, η σχέση τους αναπόφευκτα καταρρέει και η Εντβίζ τον εγκαταλείπει.Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Πιέρ σε μια ολοένα πιο ιλιγγιώδη ταχύτητα που έρχεται σε αντίθεση ακόμη και με τα δικά του φυσικά όρια αντοχής, παθαίνει έμφραγμα και μαθαίνει ότι οι μέρες του είναι πλέον μετρημένες. Είναι η ώρα για να αντιμετωπίσει τον εαυτό του. 1977: L’Homme pressé με τον ελληνικό τίτλο Αδίστακτος χρυσοδάκτυλος, σε σκηνοθεσία Εντουάρ Μολιναρό με πρωταγωνιστές τον Αλαίν Ντελόν και τη Μιρέιγ Νταρκ. 2005: L’Homme pressé, τηλεοπτική ταινία σε σκηνοθεσία Σεμπαστιάν Γκραλ με τον Άντονι Ντελόν και τη Ματίλντα Μέι. 1997: L'homme pressé, τραγούδι του συγκροτήματος Noir Désir. Ο βιαστικός. Μετάφραση: Ολυμπία Γλυκιώτη, εκδόσεις Ίνδικτος, 2005
|
Ο βιαστικός (γαλλικά: L'Homme pressé ) είναι μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Πωλ Μοράν που εκδόθηκε το 1941. Αφηγείται την ιστορία ενός πολυάσχολου παλαιοπώλη από το Παρίσι που δεν φαίνεται να μπορεί να χαλαρώσει και να ηρεμήσει, καταστρέφοντας τα πάντα, τη φιλία, την αγάπη, την πατρότητα, με την πυρετώδη βιασύνη του να βιώσει τον χρόνο, έως ότου τελικά αντιλαμβάνεται ότι αυτή η βιασύνη τον οδηγεί πιο γρήγορα στο ραντεβού με τον θάνατο. Το αυτοσαρκαστικό - και προφητικό για τη σημερινή εποχή - κείμενο, σύμφωνα με τον συγγραφέα, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτοβιογραφικά στοιχεία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%B2%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1)
|
Strange Kind of Woman
|
Το συγκεκριμένο κομμάτι ηχογραφήθηκε για το δίσκο "Fireball". Σαν αρχική ιδέα για το σινγκλ του δίσκου είχαν το τραγούδι "Freedom" αλλά επειδή κανείς από το συγκρότημα δεν ήταν ικανοποιημένος με το συγκεκριμένο κομμάτι, αντικαταστάθηκε από το "Strange Kind of Woman". Μία μεγαλύτερη χρονικά εκτέλεση του συγκεκριμένου τραγουδιού ήταν προγραμματισμένη για το δίσκο, αλλά λόγω αρκετά μεγάλου αριθμού κομματιών έμεινε μόνο ως σινγκλ, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις 12 Φεβρουαρίου του 1971 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου με το "I'm Alone" στη δεύτερη πλευρά, παγκοσμίως . Τον Μάρτιο του 1971 επανακυκλοφόρησε σε Γαλλία και Ιταλία και τον Ιούλιο του ίδιου έτους επανακυκλοφόρησε στην Ιαπωνία. Τον Απρίλιο του 1979 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" και 12" βινυλίου με το "Black Night" στην πρώτη πλευρά, κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία. Το εν λόγω τραγούδι έχει ηχογραφηθεί και σε αρκετούς ζωντανούς δίσκους των Deep Purple: Made in Japan (1972) Deep Purple in Concert (1980) Nobody's Perfect (1988) In the Absence of Pink (1991) Live in Japan (1993) Total Abandon: Australia '99 (1999) Live in Denmark 1972 (2007) Live at Montreux 2006 (2007) Live at Montreux 2011 (2011) Live In Verona (2014) From The Setting Sun… (In Wacken) (2015) …To The Rising Sun (In Tokyo) (2015) The Infinite Live Recordings Vol 1 (2017) Live in Rome 2013 (2019) Strange Kind of Woman (σινγκλ) Επίσημη κυκλοφορία: 12 Φεβρουαρίου 1971 Το Strange Kind of Woman ηχογραφήθηκε από τη δεύτερη σειρά μελών του συγκροτήματος. Τα μέλη της ήταν τα εξής: Ίαν Γκίλαν - φωνητικά Ρίτσι Μπλάκμορ - κιθάρα Τζον Λορντ - πλήκτρα Ρότζερ Γκλόβερ - μπάσο Ίαν Πέις - τύμπανα Deep Purple Fireball 25th Anniversary CD Booklet 1996 EMI Records The Complete Deep Purple, Michael Heatley, Reynolds & Hearn, 2005 Ian Gillan: The Autobiography of "Deep Purple's" Lead Singer, Blake Publishing, 1998 www.deeppurple.com band history www.classicbands.com - Deep Purple www.danskehitlister.dk
|
Το Strange Kind of Woman είναι ο τίτλος τραγουδιού του χαρντ ροκ συγκροτήματος Deep Purple το οποίο κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου στις 12 Φεβρουαρίου του 1971 και έφτασε ως το # 8 των βρετανικών τσαρτ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Strange_Kind_of_Woman
|
Βλαισοπλατυποδία
|
Πελματογράφημα (Foot Print) είναι η απεικονιστική εξέταση κατά την οποία λαμβάνεται αποτύπωμα του πέλματος σε κατάσταση φόρτισης του ποδός. Αρχικά τα πελματογραφήματα λαμβάνονταν απλώς με το πάτημα του βρεγμένου ποδιού πάνω σε τζάμι ή στο πάτωμα, στη συνέχεια με αποτύπωμα του πέλματος με μελάνι πάνω σε χαρτί (Graham Appley, 1984), ακολούθως με φωτογράφιση μέσω καθρέπτη ενώ ο ασθενής πατά πάνω σε αλεξίσφαιρο άθραυστο τζάμι (Χ. Γκούβας, 1990) και τέλος με ηλεκτρονικό ψηφιακό πελματογράφο από το έτος 2000 και μετά., Φυσιολογικά η ποδική καμάρα αρχίζει να αναπτύσσεται στα νήπια μετά την ηλικία των 12 - 18 μηνών, αφού δηλαδή το βρέφος αρχίσει να περπατάει, και ολοκληρώνεται γύρω στα 6 χρόνια. Είναι φυσικό στην περίοδο αυτή η ποδική καμάρα να είναι ελαττωμένη, γι' αυτό μόνο εφόσον συνοδεύεται από βλαισότητα της πτέρνας, το εύρημα αυτό αξιολογείται. Οι περιπτώσεις πλατυποδίας στα παιδιά, που έχουν ανάγκη θεραπευτικής αντιμετώπισης, δεν είναι πολλές. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι σπάνια ένας Ορθοπεδικός αντιμετωπίζει ενήλικες ασθενείς με πλατυποδία που να χρειάζονται συντηρητική θεραπεία και ακόμα σπανιότερα χειρουργική θεραπεία. Είναι δύσκολο αυτό να αποδοθεί αποκλειστικά και μόνο στην καλή αντιμετώπιση που γίνεται σήμερα με ορθοπεδικά παπούτσια, διότι και στο παρελθόν τέτοιες περιπτώσεις ήταν σπάνιες. Το συμπέρασμα είναι ότι το πρόβλημα της πλατυποδίας παρουσιάζεται πολύ πιο διογκωμένο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Παλαιότερα τα πράγματα ήταν απίστευτα.. Η ασήμαντη αυτή διαταραχή πού λέγεται πλατυποδία, θεωρούνταν από τους γιατρούς δήθεν σοβαρό πρόβλημα αναπηρίας, και μάλιστα οι στρατιώτες με πλατυποδία κρίνονταν ικανοί «γιώτα πέντε» (Ι-5) και έπαιρναν απαλλαγή από τη στρατιωτική θητεία, ίσως γιατί οι τότε ιατροί πίστευαν ότι δεν θα άντεχαν στις πολύωρες πεζοπορίες πολλών χιλιομέτρων! Πολλοί Έλληνες γλύτωσαν τον θάνατο στους πολέμους γιατί έπασχαν από πλατυποδία, και μετέπειτα απέφυγαν την στρατιωτική θητεία, πράγμα που σήμερα φαντάζει ιατρικώς αστείο.. Η χρησιμότητα της ποδικής καμάρας είναι η ελαστικοποίηση της προσκρούσεως - φορτίσεως του άκρου ποδός. Το βάδισμα του ανθρώπου έχει τρεις φάσεις:Ι. Εναέριος φάση: (airborne phase) (α) Ανέβασμα στον αέρα (follow through) (β) Κατέβασμα κνήμης και ποδός = πρόσθια αιώρηση (forward wwing) (γ) Κατέβασμα ποδός (foot descent)ΙΙ. Φάση στήριξης: (support phase) (α) Πρόσκρουση - επαφή πτέρνας (heel strike) (β) Μεσαία φάση - επαφή πέλματος (midstance) (γ) Επαφή δακτύλων και ανάσπαση (toe-off) Η χρησιμότητα της καμάρας αφορά τη φάση ΙΙβ. Χάρις στην ελαστικότητα της πελματιαίας απονεύρωσης (plantar fascia) η καμάρα απορροφά τη βίαιη πρόσκρουση του πέλματος και μειώνει τις πιέσεις στα σφηνοειδή (Chopart) και στα Μετατάρσια (Lisfranc). Γενικά η πλατυποδία διακρίνεται σε : 1 ) Χαλαρή και 2) Δύσκαμπτη. Η χαλαρή πλατυποδία: Χαλαρή πλατυποδία: Είναι κατά κανόνα αμφοτερόπλευρη και οφείλεται συνήθως σε χαλαρότητα των συνδέσμων του άκρου ποδός (Graham Appley, 1984). Λιγότερο συχνά παρατηρείται σε εξωτερική στροφή των σκελών, σε βλαισά γόνατα, βραχύ αχίλλειο τένοντα κλπ. Οι γονείς συνήθως παραπονούνται για εύκολη κόπωση των παιδιών, συχνές πτώσεις κατά το βάδισμα ή το τρέξιμο και γρήγορη φθορά των παπουτσιών από την εσωτερική πλευρά των τακουνιών. Από όλα αυτά μόνο το τελευταίο φαίνεται να έχει σημασία, ενώ τα δύο πρώτα είναι αμφίβολης αξίας. Κατά την κλινική εξέταση ο μικρός ασθενής πρέπει να πατά με γυμνά πόδια επάνω σε σκληρό δάπεδο ή χαμηλό τραπέζι. Εκτός από την πτώση της ποδικής καμάρας και τη βλαισότητα της πτέρνας, συχνά η κεφαλή του αστράγαλου και το σκαφοειδές προέχουν προς τα έσω. Όταν υπάρχει υπεράριθμο σκαφοειδές, υπάρχει χαρακτηριστική προεξοχή στο έσω μέρος του οστού αυτού. Η εξέταση συμπληρώνεται με έλεγχο και των άλλων αρθρώσεων για συνδεσμική χαλαρότητα. Ακτινολογικά στην πλάγια προβολή σε όρθια στάση και με φόρτιση διαπιστώνεται η πτώση της ποδικής καμάρας, ενώ στην προσθιοπίσθια ακτινογραφία η γωνία των αξόνων αστράγαλου - πτέρνας υπερβαίνει τη φυσιολογική των 30°. (Π.Συμεωνίδης, 1996)., Η δύσκαμπτη βλαισοπλατυποδία: Ο ασθενής (εκτός από την περίπτωση του κάθετου αστράγαλου), συνήθως είναι έφηβος ή άτομο μεγαλύτερης ηλικίας και παραπονείται κυρίως για πόνο και δυσκαμψία στα πόδια. Τα αίτια της δύσκαμπτης πλατυποδίας μπορεί να διακριθούν σε συγγενή και επίκτητα. Στα συγγενή ανήκουν: α) Οστική ή χόνδρινη γέφυρα που συνδέει την πτέρνα με το σκαφοειδές ή με τον αστράγαλο. β) Κάθετος αστράγαλος, που αποτελεί ανωμαλία της διάπλασης του άκρου ποδός κατά την οποία ο αστράγαλος φέρεται κάθετα μεταξύ πτέρνας και σκαφοειδούς, έτσι ώστε ο αυχένας του να κάνει άρθρωση με το σκαφοειδές. Στα επίκτητα ανήκουν: α) Κατάγματα ενδαρθρικά της πτέρνας ή του αστράγαλου, β) Φλεγμονές της αστραγαλοπτερνικής άρθρωσης, όπως είναι η φυματιώδης, η ρευματοειδής κλπ. Κλινική εικόνα: Η κλινική εξέταση δείχνει επώδυνο περιορισμό της κινητικότητας της υπαστραγαλικής άρθρωσης (κλίση σε ραιβότητα - βλαισότητα), σπασμό των περονιαίων και αρκετά συχνά διαφόρου βαθμού πλατυποδία. Ειδικά στην περίπτωση του κάθετου αστράγαλου η παραμόρφωση είναι εντυπωσιακή, διότι πρακτικά αναστρέφεται η καμπυλότητα της καμάρας, η οποία γίνεται κυρτή. Γι' αυτό οι γονείς φέρνουν συνήθως το παιδί στο γιατρό μόλις αρχίσει να βαδίζει. Ακτινολογική εικόνα: Ακτινολογικά σχεδόν πάντα υπάρχουν ευρήματα όπως : α) Οστικές γέφυρες του ταρσού που φαίνονται όμως σε ειδικές προβολές, όπως είναι η λοξή του ταρσού και η αξονική της πτέρνας, β) Κατάγματα της περιοχής, γ) Κάθετη θέση του αστράγαλου κλπ. (Π. Συμεωνίδης, 1996)., Περιπτώσεις χαλαρής πλατυποδίας ελαφρού μέχρι μέτριου βαθμού είναι ανώδυνες και δε χρειάζονται ιδιαίτερη θεραπεία. Όταν η βλαισότητα της πτέρνας ξεπερνά το μέτριο, η εφαρμογή ορθοπεδικών υποδημάτων με ανύψωση του τακουνιού από το έσω μέρος κατά 5 χιλ. περίπου μαζί με σύγχρονη ενίσχυση της καμάρας βοηθάει στη διόρθωση της θέσης του ποδιού και στη σωστή ανάπτυξή του. Αυτή είναι η κλασική παλαιά θεραπεία. Έχει όμως δύο μειονεκτήματα. Πρώτον ότι ενίοτε δυσφορούν τα παιδιά από την πίεση του ανάσπαστρου της καμάρας και βγάζουν τα υποδήματα, και δεύτερον το οικονομικό πρόβλημα της συνεχούς αλλαγής υποδημάτων. Έτσι τα τελευταία χρόνια, από το 1990 και μετά χρησιμοποιούμε πιο απλή θεραπεία με υποπτέρνια σιλικόνης με κλίση – έσω ανάσπαση. Οι ασκήσεις βάδισης στις μύες των ποδιών (στα δάκτυλα), που αποτελούν το δεύτερο σκέλος της κλασικής θεραπείας της πλατυποδίας, βελτιώνουν την καμάρα του ποδιού και είναι στην πράξη εφαρμόσιμες σε ένα μικρό παιδί. Άλλωστε το μικρό παιδί με τη διαρκή κινητικότητά του κάνει πολύ περισσότερες ασκήσεις από όσες του χρειάζονται. Η θεραπείες αυτές μπορεί να γίνουν μέχρι ηλικίας 6 ετών, μετά μάλλον είναι άσκοπες, γιατί δεν έχουν αποτέλεσμα πλέον. Η πλατυποδία στους ενήλικες αποτελεί διαφορετικό πρόβλημα. Η χρησιμοποίηση πελμάτων πλατυποδίας σε συνδυασμό με αποφυγή ορθοστασίας καθημερινά για πολλές ώρες βοηθούν στην ανακούφιση του αρρώστου. Χειρουργική θεραπεία σπάνια έχει ένδειξη στην χαλαρή βλαισοπλατυποδία και μόνο σε περιπτώσεις επίμονου άλγους που δεν υποχωρεί με τα ειδικά υποδήματα ή νάρθηκες. Η εγχείρηση συνίσταται σε οστεοτομία παρεκτόπισης της πτέρνας προς τα έσω, όπως περιγράφτηκε από τον Κουτσογιάννη και συνεργάτες το 1971, ή οστεοτομία με αφαίρεση σφήνας με τη βάση προς τα έσω με την οποία διορθώνεται η παραμόρφωση της πτέρνας. (Παναγιώτης Συμεωνίδης, 1996). Στα αρχικά στάδια της βλαισοπλατυποδίας, και εφόσον η ηλικία του παιδιού είναι 3-6 ετών δοκιμάζονται πέλματα πλατυποδίας ή και ακινητοποίηση σε γύψο για 4 - 6 εβδομάδες. Σε μεγάλα παιδιά ή ενήλικες η συντηρητική θεραπεία δεν έχει αποτέλεσμα και εάν θέλουν να κάνουν μεγάλη απόσταση βαδίσεως ή αθλήσεως, χρειάζονται ειδικούς πάτους βλαισοπλατυποδίας γ γενιάς από πολυπροπυλένιο. Στις περιπτώσεις που υπάρχει οστική γέφυρα πριν από την ανάπτυξη οστεοαρθριτικών αλλοιώσεων, η χειρουργική αφαίρεση της γέφυρας μπορεί να αποκαταστήσει την κινητικότητα και να απαλλάξει τον άρρωστο από τα συμπτώματα. Στον κάθετο αστράγαλο η αντιμετώπιση είναι χειρουργική, δηλαδή ανοικτή ανάταξη του αστράγαλου και συγκράτησή του στη σωστή θέση με βελόνα Kirschner όσο είναι δυνατό νωρίτερα. Σε όλες τις περιπτώσεις που έχουν αναπτυχθεί οστεοαρθρικές αλλοιώσεις στην υπαστραγαλική άρθρωση, συνιστάται εγχείρηση τριπλής αρθρόδεση του ταρσού. (Π. Συμεωνίδης, 1996). Η ανεπάρκεια του οπίσθιου κνημιαίου τένοντα αποτελεί την πιο συχνή αιτία της επίκτητης πλατυποδίας ενηλίκου. Οι ακριβείς αιτιολογικοί παράγοντες δεν είναι ακόμα γνωστοί και η σταδιοποίηση της νόσου γίνεται βάση κλινικών και ακτινολογικών ευρημάτων. Στο πρώτο στάδιο (στάδιο Ι) δεν υπάρχει έκδηλη κλινική παραμόρφωση. Οι ασθενείς παρουσιάζονται με άλγος στην πορεία του τένοντα και σημεία φλεγμονώδους επεξεργασίας. Το δεύτερο στάδιο (στάδιο ΙΙ) χαρακτηρίζεται από «δυναμική» παραμόρφωση του οπισθίου ποδός. Το τρίτο στάδιο (στάδιο ΙΙΙ) αφορά στη μόνιμη παραμόρφωση του οπισθίου ποδός και τη θέση υπτιασμού του προσθίου μέρους του χωρίς όμως παραμόρφωση της ποδοκνημικής άρθρωσης. Στο τέταρτο στάδιο (στάδιο IV) η επίμονη, χρόνια παραμόρφωση του οπίσθιου ποδός οδηγεί σε παραμόρφωση της ποδοκνημικής άρθρωσης. Η αρχική θεραπεία σε κάθε στάδιο οφείλει να είναι συντηρητική με εφαρμογή ακινητοποίησης, χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονώδων φαρμάκων ακόμη και χρήση ορθωτικών συσκευών. Η έγχυση κορτικοστεροειδών δεν έχει θέση στη συντηρητική αγωγή. Όταν τα συντηρητικά μέσα αποτύχουν, η θεραπεία επικεντρώνεται στη χειρουργική αντιμετώπιση. Αυτή αφορά στις επεμβάσεις μαλακών μορίων χωρίς ή με συνδυασμό οστεοτομίας ή αρθρόδεσης. Το πρώτο στάδιο αντιμετωπίζεται με συμφυσιόλυση και εκτομή του τενοντοελύτρου. Η μετάθεση μαλακών μορίων δεν φαίνεται να δίνει λύση στο δεύτερο στάδιο από μόνη της, αλλά απαιτείται και αρθρική παρέμβαση με οστεοτομία ή αρθρόδεση. Η διπλή ή τριπλή υποστραγαλική αρθρόδεση επιλέγεται για το τρίτο στάδιο. Η πτερνοκνημική ή πελματική αρθρόδεση συχνά εφαρμόζεται στο τέταρτο στάδιο. (Beals et al, 1999).
|
Πλατυποδία (flat foot, flat feet, pes planus) είναι η ελάττωση του ύψους ή και η εξάλειψη της ποδικής καμάρας. Βλαισοποδία, ή βλαισοπτερνία (pes valgus) λέγεται η παραμόρφωση όπου η πτέρνα πατάει με κλίση προς τα έξω. Βλαισοπλατυποδία (flat foot ή pes planoνalgus) λέγεται ο συνδυασμός πλατυποδίας με βλαισοποδία. Σύμφωνα με τις νέες απόψεις, μετά το 1980, πρακτικά η απλή πλατυποδία δεν θεωρείται πλέον ασθένεια. Ασθένεια θεωρείται μόνο η βλαισοπλατυποδία. Παρ’ όλα αυτά περιγράφεται στα βιβλία και στους πίνακες ταξινομήσεως Οργανισμών με το διεθνές όνομα flatfoot ή flat feet και με τους εξής κωδικούς ICD-10: M21.4, Q66.5, ICD-9: 734, DiseasesDB: 4852, MedlinePlus: 001262, eMedicine: orthoped/540, MeSH: D005413.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CE%B1
|
Ιωάννης Τρικούπης
|
Ο Ιωάννης Τρικούπης γεννήθηκε το 1750 στο Μεσολόγγι και ήταν ο πρωτότοκος γιος του ναυτικού και προεστού Ματθαίου Τρικούπη. Παρακολούθησε τα πρώτα εγκύκλια μαθήματα στη γενέτειρά του, δίπλα στον ονομαστό λόγιο Παναγιώτη Παλαμά και αργότερα πραγματοποίησε φιλοσοφικές σπουδές στην Ιθάκη, όπου διδάχτηκε και την ιταλική. Έπειτα εγκαταστάθηκε στην Πάτρα προς ανεύρεση εργασίας. Εκεί γνωρίσθηκε με τον τότε επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γαβριήλ και το 1771 ανέλαβε γραμματέας του. Το 1780, όταν ο Γαβριήλ εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη. Στο Μεσολόγγι επέστρεψε το 1785 έπειτα από κλήση του πατέρα του που ήταν προεστός της πόλης. Παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Παλαμά, με την οποία απέκτησε επτά γιους ( τους Σπυρίδωνα, Αναστάσιο, Κωνσταντίνο, Νικόλαο, Μάνθο, Απόστολο και Θεμιστοκλή ) και δύο κόρες ( τις Ειρήνη και Μαρία ). Μετά το θάνατο του πατέρα του, εκλέχτηκε και ο ίδιος προεστός του Μεσολογγίου, θέση που κράτησε για μια οκταετία, πετυχαίνοντας μεταξύ άλλων να αποκτήσει την εύνοια του Αλή πασάΜυήθηκε στη Φιλική Εταιρία από τον Πορφύριο Άρτης, και αργότερα, όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, εξ αυτού εκλέχθηκε πρόεδρος των δημογερόντων στο Μεσολόγγι. Αργότερα, εκλέχθηκε από τους συμπολίτες του πρώτα πρόεδρος των δημογερόντων και έπειτα των εφόρων του Μεσολογγίου.Κατά την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου το 1822, συνεισέφερε στην άμυνα της πόλης και στις 9 Νοεμβρίου 1822, με τη σύσταση της Γερουσία της Δυτικής Ελλάδας εκλέχθηκε γερουσιαστής και αργότερα μέλος του συμβουλίου της γενικής διεύθυνσής της και της τριμελούς επιτροπής που αναπλήρωνε τον πρόεδρο Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο κατά την απουσία του.Πέθανε στις 30 Ιουλίου του 1824 στο Μεσολόγγι. Σύμφωνα με την αναγγελία του θανάτου του στα «Ελληνικά Χρονικά» του Μάγερ, απεβίωσε εξαιτίας τηκτικής θέρμης. Οικογένεια Τρικούπη
|
Ο Ιωάννης Τρικούπης (Μεσολόγγι, 1750 - Μεσολόγγι, 30 Ιουλίου 1824) ήταν Έλληνας αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Γιος του ήταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Σπ. Τρικούπης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%82
|
Άγιοι Τόποι
|
Από τους πρώτους χρόνους του Χριστιανισμού άρχισαν να συρρέουν στους Αγίους Τόπους ευλαβείς προσκυνητές και σιγά σιγά να καθιερώνονται τα προσκυνήματα. Ακόμα και μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ από τους Άραβες το 637 εξακολουθούσαν ακώλυτες οι αποδημίες των Χριστιανών στους Αγίους Τόπους. Αντίθετα όταν οι Σαρακηνοί κατέλαβαν την Παλαιστίνη έθεσαν σε εφαρμογή φοβερά πιεστικά μέτρα, κατά των προσκυνητών, των οποίων τα παθήματα και οι θρήνοι διέγειραν τη Δύση σε κοινή επιθυμία να αποσπασθεί από τους άπιστους η «Αγία Γη». Προς τούτο έγιναν επανειλημμένες εκστρατείες που έφεραν το κοινό όνομα Σταυροφορίες. Το 1517 οι Άγιοι Τόποι περιήλθαν υπό τη διοίκηση των Οθωμανών. Τα προσκυνήματα και τα διάφορα άλλα χριστιανικά μνημεία των Αγίων Τόπων υπέστησαν κατά καιρούς διάφορες καταστροφές. Έτσι μετά τη κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τον Πέρση Βασιλέα Χοσρόη Β' 614, οι Πέρσες επεδόθηκαν επί δύο συνεχόμενα χρόνια σε συστηματική λεηλασία των ιερών κειμηλίων και καταστροφή μνημείων μεταξύ των οποίων και λαφυραγώγησαν και τον Τίμιο Σταυρό. Μετά από δέκα χρόνια το 626 άρχισε η ανοικοδόμηση και αποκατάσταση των καταστραφέντων πρωτοστατούντος του Αρχιδιακόνου του Πατριαρχείου Μόδεστου. Οι εκστρατείες των Σταυροφόρων για την έλεγχο των Αγίων Τόπων προξένησαν νέες καταστροφές. Υπό τον όρο status quo γενικά νοείται το σύνολο των κανόνων που ορίζουν τα δικαιώματα και τα προνόμια που έχουν διάφοροι εκκλησιαστικοί οργανισμοί επί της ιδιοκτησίας και λατρευτικής χρήσης των Αγίων Τόπων. Οι Άγιοι Τόποι παρέμειναν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1517 μέχρι της υπαγωγή της Παλαιστίνης στην Βρετανική προστασία το 1918. Υπό την Οθωμανική Διοίκηση απέκτησε μεγάλη ισχύ το Τάγμα των Φραγκισκανών το οποίο ήταν υπό την προστασία διαφόρων δυτικών δυνάμεων και κυρίως της Γαλλίας. Η τελευταία, με το σύστημα των διομολογήσεων, ουσιαστικά έλεγχε την οικονομική ζωή της Οθωμ. Αυτοκρατορίας. Ανάλογα με τις διεθνείς συγκυρίες και τις εσωτερικές ανάγκες της Αυτοκρατορίας, άλλαζε διαρκώς το καθεστώς των Προσκυνημάτων και τα δικαιώματα των διαφόρων χριστιανικών "μιλλέτ". Η κατάσταση σταθεροποιήθηκε το 1757 υπό την πίεση της Ρωσίας. Τότε εκδόθηκε φιρμάνι με το οποίο παρέχονταν κυριαρχικά δικαιώματα στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο οπότε αυτό απέκτησε τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους των Προσκυνημάτων. Τα δικαιώματα και τα προνόμια δόθηκαν σε "εθνικές" Εκκλησίες (μιλλέτ) και όχι σε κεντρικούς εκκλησιαστικούς οργανισμούς. Από πλευράς Ορθοδόξων τα προνόμια κατέχει το "Ρωμαίικο" Πατριαρχείο, όπως παλαιότερα κατείχε και η Γεωργιανή Εκκλησία. Από τους Μονοφυσίτες προνόμια έχουν η Αρμενική, η Αιθιοπική και η Κοπτική Εκκλησία ξεχωριστά. Η Καθολική Εκκλησία έχει προνόμια μέσω του εκεί Τάγματος των Φραγκισκανών. Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή πέρασε στην Εντολή (Mandate) της Βρετανίας με απόφαση της Κοινωνίας των Εθνών. Στη σχετική συνθήκη, άρθρο 14, υπάρχει πρόβλεψη για τη διατήρηση του στάτους των Αγίων Τόπων. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την απόσυρση της Βρετανίας, η πόλη της Ιερουσαλήμ υπήχθη σε ειδικό καθεστώς με απόφαση του ΟΗΕ. Βάσει αυτής της απόφασης διατηρήθηκε το status quo. Ως πολιτική αρχή με ευθύνη για τη διατήρησή του ορίστηκε ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ στην Ιερουσαλήμ. Αυτή η πρόβλεψη δεν εφαρμόστηκε στην πράξη, αφού αρχικά η Ιερουσαλήμ βρέθηκε υπό την κατοχή του Ισραήλ και της Ιορδανίας, και μετά το 1967 υπό την κατοχή του Ισραήλ. Το τελευταίο, μη θέλοντας να δημιουργήσει περαιτέρω διεθνή προβλήματα, διατήρησε το status quo χωρίς ωστόσο να το θεσμοθετήσει. Η Ισραηλινή κυβέρνηση αφήνει τη διοίκηση των Προσκυνημάτων στις διάφορες Εκκλησίες και παρέχει οικονομική βοήθεια για τη διατήρησή τους. Σε διεθνές επίπεδο, το Ισραήλ επιβεβαίωσε τη διατήρηση του status quo με τη "Θεμελιώδη Συμφωνία" που συνήψε με το Βατικανό το 1993. Κατά καιρούς τα δικαιώματα έχουν γίνει αντικείμενο αντιπαράθεσης μεταξύ χριστιανικών οργανισμών, κυρίως δε μεταξύ του Ορθόδοξου Πατριαρχείου, του Τάγματος των Φραγκισκανών και το Αρμενικό Πατριαρχείο. Αυτοί οι τρεις οργανισμοί ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος των ιερών χώρων. Άλλοι παράγοντες που εμπλέκονται στην αντιπαράθεση είναι διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις, το κράτος του Ισραήλ, και ο ΟΗΕ. Οι περιοχές αυτές υπήρξαν στην ιστορία πεδίο έντονων διενέξεων, όπως κατά τις Σταυροφορίες ή πιο πρόσφατα στην σύγκρουση Ισραήλ-Αράβων. Περιήγηση στους Άγιους Τόπους (Φωτογραφίες) IslamOnline.net
|
Ο όρος Άγιοι Τόποι αναφέρεται στις περιοχές της Παλαιστίνης σήμερα και του Ισραήλ που έχουν ιστορική και θρησκευτική αξία κυρίως για το Χριστιανισμό, αλλά και για τον Ιουδαϊσμό και τον Ισλαμισμό. Σε αυτούς περιλαμβάνονται οι τόποι εκείνοι στους οποίους διαδραματίσθηκαν τα εις τη Καινή Διαθήκη αναφερόμενα γεγονότα και ειδικότερα τα "Αγιοταφικά προσκυνήματα" όπως καθιερώθηκε να λέγονται τα επίσημα αρχαία μνημεία του Χριστιανισμού και όχι μόνο. Σπουδαιότερα δε αυτών είναι ο Πανάγιος Τάφος και ο Γολγοθάς στην Ιερουσαλήμ, το Σπήλαιο και η Φάτνη στη Βασιλική της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ, το όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ όπου αναλήφθηκε ο Κύριος, η Γεσθημανή επίσης στην Ιερουσαλήμ όπου κοιμήθηκε η Θεοτόκος, η Βηθανία όπου αναστήθηκε ο Λάζαρος, η Ναζαρέτ όπου και έλαβε χώρα ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, το Θαβώρ, η Κανά, ο Ιορδάνης ποταμός και άλλες πόλεις και τοποθεσίες. Επίσης, συμπεριλαμβάνονται σε αυτά η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ δίπλα στον χείμαρρο των Κέδρων, ο τάφος του Προφήτη Ησαΐα κ.ά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9_%CE%A4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9
|
Άντρα Πραντές
|
Σύμφωνα με τον νόμο του 1956 "Περί αναδιοργάνωσης της χώρας" που τέθηκε σε ισχύ τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, η πολιτεία Άντρα Πραντές σχηματίσθηκε με τη συγχώνευση του κράτους Χαϊντεραμπάντ με την περιοχή που ομιλούταν η γλώσσα τελούγκου, η δε περιοχή που ομιλούταν η γλώσσα μαράθι συγχωνεύτηκε με την πολιτεία της Βομβάης και οι περιοχές όπου επικρατούσε η γλώσσα κανάντα συγχωνεύθηκαν με το κράτος της Μυσόρης. Έτσι η Άντρα Πραντές τοπογραφικά ορίζεται από τα πλάτη 12° 41' και 22° Β. και γεωγραφικά μήκη 77° και 84° 40' Α., συνορεύοντας με τις πολιτείες Μαχαράστρα, Τσατίσγκαρ και Ορίσα στα βόρεια, το κόλπο της Βεγγάλης στα ανατολικά, με ανάπτυγμα ακτογραμμής 972 χλμ. (2η σε ακτογραμμή πολιτεία της Ινδίας), την Ταμίλ Ναντού νότια και την Καρνάτακα δυτικά. Η δε πολιτεία χωρίζεται σε τρεις γεωγραφικές περιοχές: την Τελανγκάνα, την Παράκτια Άντρα, και την Ραγιαλασίμα. Την Άντρα Πραντές διατρέχουν δύο κύριοι ποταμοί ο Γκοντάβαρι και ο Κρίσνα. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στοιχείο της πολιτείας είναι η μεγάλη παραγωγή ρυζιού που φθάνει το 77% της ινδικής παραγωγής, περί τους 18 εκατομμύρια τόνους. Άλλες μεγάλες πόλεις εκτός της πρωτεύουσας είναι οι: Βισαχαπατνάμ, Βιτζαγιαβάντα, Γκουντούρ και η Ρατζαμούντρυ. Επίσημη γλώσσα είναι η τελούγκου με δεύτερη την ορντού, ενω λιγότερο ομιλούμενες είναι η χίντι, η μαράθι, η κανάντα και ορίγια. "Stateman΄s Year-Book 1987-88" σελ.657-658. "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα". Map of Andhra Pradesh Official website of the Government of Andhra Pradesh Andhra Pradesh Government Tourism Department Andhra Pradesh Portal at NIC website Αρχειοθετήθηκε 2011-05-11 στο Wayback Machine. AP Directorate of Economics & Statistics Official website of State Police of Andhra Pradesh Citizen Reports and Latest News from Andhra Pradesh
|
Η Άντρα Πραντές είναι μία από τις 28 Ομόσπονδες Πολιτείες που συγκροτούν σήμερα την Ινδία. Βρίσκεται στο ΝΑ. τμήμα της χώρας και η συνολική της έκταση είναι 162.970 τ.χλμ. ενώ ο πληθυσμός της 49.386.799 κάτοικοι το 2011 (ή 84,665,533 κάτοικοι συμπεριλαμβανομένης της Τελανγκάνα, η οποία έγινε ξεχωριστή πολιτεία το 2014). Πρόκειται για την τέταρτη μεγαλύτερη σε έκταση πολιτεία της Ινδίας και την πέμπτη σε πληθυσμό. Πρωτεύουσά της είναι η πόλη Χαϊντεραμπάντ, η πολυπληθέστερη της πολιτείας. Λόγω της διάσπασης της πολιτείας μετά την απόσχιση της Τελανγκάνα και την μετατροπή της σε ξεχωριστή Ομόσπονδη πολιτεία, η ντε φάκτο πρωτεύουσα είναι το Αμαραβάτι. Σύμφωνα με τον Νόμο Αναδιοργάνωσης του Άντρα Πραντές το 2014, αναφέρεται ότι το Χαϊντεραμπάντ θα είναι η πρωτεύουσα της Τελανγκάνα και του Άντρα Πραντές για μια περίοδο όχι μεγαλύτερη των 10 χρόνων, και ότι μια νέα πρωτεύουσα θα αναπτυχθεί ανάμεσα στο Γκουντούρ και την Βιτζαϊγιάντα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B1_%CE%A0%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%82
|
Αγγλοαυστριακή Συμμαχία
|
Το 1725 η Αυστρία υπέγραψε τη Συνθήκη της Βιέννης, προσφέροντας υλική υποστήριξη στους Ισπανούς που προσπαθούσαν να ανακαταλάβουν το Γιβραλτάρ από τους Βρετανούς. Η Βρετανία τότε συμμάχησε με τη Γαλλία, όμως η σχέση αυτή σιγά-σιγά ασθένησε και μέχρι το 1731, Γαλλία και Αγγλία θεωρούνταν και πάλι εχθροί. Όταν, το 1727, οι Ισπανοί πολιόρκησαν το Γιβραλτάρ, κατά τη διάρκεια του Αγγλο-Ισπανικού Πολέμου, Βρετανοί διπλωμάτες έπεισαν τους Αυστριακούς να μην συνδράμουν τους Ισπανούς προσφέροντας τους μια σειρά από ανταλλάγματα. Η ταπεινωμένη Ισπανία αναγκάστηκε να διακόψει την πολιορκία και να συνάψει συνθήκη ειρήνης.Για κάποιο χρονικό διάστημα, μια σειρά Βρετανών πολιτικών υποστήριζαν μια συμμαχία με την Αυστρία, καθώς η τελευταία θεωρούνταν η μόνη χώρα με χερσαίες δυνάμεις που θα μπορούσαν να αντιπαρατεθούν με τους Γάλλους στην Ευρώπη. Οι αυστρόφιλοι ενθαρρύνθηκαν όταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος της Αυστρίας, Τσαρλς Τάουνσεντ, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το αξίωμά του το 1730. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για μια σημαντική προσέγγιση μεταξύ Λονδίνου και Βιέννης και έδωσε στον Τόμας Πέλαμ Χολς, 1ο Δούκα του Νιούκασλ, μεγαλύτερο έλεγχο στη βρετανική εξωτερική πολιτική. Ο Τόμας Πέλαμ Χολς ήταν ιδιαίτερα πεπεισμένος ότι μια συμμαχία με την Αυστρία ήταν απαραίτητη. Το 1727 οι Αυστριακοί συμφώνησαν να αναστείλουν την λειτουργία της Εταιρείας της Οστένδης, της οποίας το εξωτερικό εμπόριο προκαλούσε ένταση με τους Βρετανούς. Αυτό έθεσε τις βάσεις για τη Συνθήκη της Βιέννης (1731), η οποία καθιέρωσε μια επίσημη συμμαχία μεταξύ των δύο δυνάμεων. Υπογράφηκε στις 16 Μαρτίου του 1731 από τον Πρίγκιπα Ευγένιο της Σαβοΐας, τον Φίλιππος Λούντβιχ Βένζελ φον Σίνζεντορφ, τον Γκούντακερ Τόμας Στάρχμπεργκ και τον Βρετανό απεσταλμένο Φίλιπ Στάνχοπ, 4ο Κόμη του Τσέστερφιλντ. Ένα άμεσο αποτέλεσμα ήταν η πλήρης διάλυση της Εταιρείας της Οστάνδης, κάτι που χαροποίησε τη βρετανική κυβέρνηση. Η Βρετανία και η Αυστρία εγγυήθηκαν την αμοιβαία παύση της επιθετικότητας.Οι Βρετανοί παρείχαν υλική υποστήριξη στους Αυστριακούς στον Πόλεμο της Αυστριακής Διαδοχής, αποστέλλοντας στρατεύματα και παρέχοντας μεγάλες οικονομικές επιδοτήσεις, που επέτρεψαν στη Μαρία Θηρεσία να εξασφαλίσει τον αυστριακό θρόνο, παρά τα όσα όριζε ο Σαλικός Νόμος. Γύρω στο 1745, η Αυστρία φαινόταν να βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο να διαμελιστεί από την Πρωσία και τη Γαλλία, αλλά η βρετανική εκστρατεία κατά των Γάλλων στη Φλάνδρα επέτρεψε στους Αυστριακούς να ανασυνταχθούν. Οι Βρετανοί άσκησαν διπλωματική πίεση στον [Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκο Β΄ της Πρωσίας]], προκειμένου να τον πείσουν να συνομολογήσει ειρήνη στην Συνθήκη της Δρέσδης, ώστε η Αυστρία να μπορέσει να στρέψει πλήρως την προσοχή της εναντίον των Γάλλων.Η Αγγλο-Αυστριακή Συμμαχία κινδύνευσε να τερματιστεί σε διάφορες περιστάσεις. Οι Αυστριακοί πίστευαν ότι οι Βρετανοί δεν είχαν πράξει αρκετά για να αποτρέψουν τη Γαλλία από την κατάληψη των Βρυξελλών το 1746, γεγονός που οδήγησε σε περαιτέρω αύξηση των συγκρούσεων. Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου της Μπρέντα, που στόχο είχε τον τερματισμό του πολέμου και οδήγησε στην τελική διευθέτηση της Συνθήκη του Αΐξ-λα-Σαπέλ, οι Βρετανοί ενοχλήθηκαν από την καθυστερημένη πρόοδο των διαπραγματεύσεων εξαιτίας της κωλυσιεργίας της Αυστρίας. Απείλησαν μάλιστα να υπογράψουν τη συνθήκη μονομερώς εάν η Αυστρία δεν συμφωνούσε σε αυτήν εντός τριών εβδομάδων. Η Αυστρία υπέγραψε απρόθυμα τη συνθήκη. Ενοχλήθηκε ιδιαίτερα για τα μικρά κέρδη που αποκόμιζε, ενώ οι Βρετανοί θεωρούσαν ότι οι όροι που έθεσαν οι Γάλλοι ήταν πολύ γενναιόδωροι. Πέρα από τα ανωτέρω, η συμμαχία φαινόταν ότι θα διατηρούνταν. Οι Αυστριακοί είχαν έναν ενθουσιώδη υποστηρικτή στο πρόσωπο του Τόμας Πέλαμ Χολς και δεν είχαν κανέναν άλλο σημαντικό σύμμαχο για να στραφούν. Οι Βρετανοί θεωρούσαν τη συμμαχία, μεταξύ της Βρετανίας, του Αννοβέρου, της Αυστρίας και της Ολλανδικής Δημοκρατίας, σημαντική για να διατηρηθεί η εδαφική ακεραιότητα της Γερμανίας. Στην Αυστρία εξακολουθούσε να πιστεύει ότι οι Βρετανοί δεν ήταν πλήρως αφοσιωμένοι στη συμμαχία. Η απουσία της Βρετανίας από τον Πόλεμο της Πολωνικής Διαδοχής και η αποτυχία της να επιμείνει στην επιστροφή της Σιλεσίας στην Αυστρία κατά τη Συνθήκη του Αΐξ-λα-Σαπέλ επισημάνθηκαν ως σημάδια κακής πίστης. Ουσιαστικά, θεωρούνταν ότι η Βρετανία ενδιαφέρεται για τη συμμαχία μόνο όταν ταίριαζε στους δικούς της στόχους. Μία από τις κορυφαίες αντιβρετανικές μορφές ήταν ο Βενζέλ Αντόν Γκραφ Κάουνιτς, ο οποίος έγινε υπουργός εξωτερικών το 1753. Το 1756, υποψιαζόμενη ότι η Πρωσία επρόκειτο να εισβάλει στη Βοημία και φοβούμενη ότι οι Βρετανοί δεν θα έκαναν τίποτα για να τους βοηθήσουν, η Αυστρία σύναψε συμμαχία με τον παραδοσιακό εχθρό της Βρετανίας, τη Γαλλία. Η Βρετανία ως απάντηση υπέγραψε μια βιαστική συμμαχία με την Πρωσία, ελπίζοντας ότι η νέα ισορροπία δυνάμεων θα απέτρεπε τον πόλεμο.Η Βρετανία στάθηκε ανίκανη να ελέγξει τον Πρώσο σύμμαχό της, Μέγα Φρειδερίκο, ο οποίος επιτέθηκε στην Αυστρία το 1756. Παρά το γεγονός ότι η Βρετανία και η Αυστρία δεν κήρυξαν πόλεμο η μία εναντίον της άλλης, ήταν πλέον ευθυγραμμισμένες σε αντιτιθέμενους συνασπισμούς δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια της κατάληψης του Έμντεν το 1758, οι βρετανικές και αυστριακές δυνάμεις έφτασαν κοντά σε σημείο να συγκρουστούν. Παρά τις προσπάθειές της κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Αυστρία τελικά δεν μπόρεσε να ανακαταλάβει την Σιλεσία και το 1763 στη Συνθήκη του Παρισιού αναγνώρισε τον έλεγχό της από την Πρωσία. Η Βρετανία έγινε όλο και λιγότερο ευνοϊκή απέναντι στην Αυστρία και οι αυστροφόφιλοι στη Βρετανία είδαν την επιρροή τους να μειώνεται κατά τη διάρκεια και μετά τον Επταετή Πόλεμο. Η Αυστρία θεωρούνταν πλέον ως μία περισσότερο απολυταρχική δύναμη και δυσανεκτική στην εξάπλωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Το 1778, όταν η Γαλλία εισήλθε στον Αμερικανικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας για να βοηθήσει τους Αμερικανούς αποίκους να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, η Βρετανία προσπάθησε να κερδίσει την αυστριακή υποστήριξη στις προσπάθειές της να καταπνίξει την επανάσταση. Η είσοδος της Αυστρίας στον πόλεμο, θεωρείται, ότι θα είχε αποσύρει τα γαλλικά στρατεύματα που στάλθηκαν στην Αμερική. Ωστόσο, η Αυστρία αρνήθηκε να εξετάσει την βρετανική πρόταση. Η Βρετανία και η Αυστρία έγιναν ξανά σύμμαχοι κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, όμως ήταν και οι δύο μέρος ενός ευρύτερου αντιγαλλικού συνασπισμού. Η σχέση τους δεν έγινε ποτέ τόσο στενή όσο ήταν κατά την εποχή της Αγγλο-Αυστριακής Συμμαχίας. Anderson, Fred. Crucible of War: The Seven Years' War and the Fate of Empire in British North America, 1754-1766. Faber and Faber, 2001 Browning, Reed. The Duke of Newcastle. Yale University Press, 1975. McLynn, Frank. 1759: The Year Britain Became Master of the World. Pimlico, 2005. Murphy, Orvile T. Charles Gravier: Comete de Vergennes: French Diplomacy in the Age of Revolution. New York Press, 1982. Simms, Brendan. Three Victories and a Defeat: The Rise and Fall of the First British Empire. Penguin Books, 2008. Whiteley, Peter. Lord North: The Prime Minister who lost America. The Hambledon Press, 1996.
|
Η Αγγλο-Αυστριακή Συμμαχία προσέδεσε το Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και την Αψβουργική Μοναρχία, κατά το πρώτο μισό του 18ου αιώνα. Ήταν σε μεγάλο βαθμό έργο του Βρετανού πολιτικού Τόμας Πέλαμ Χολς, 1ου Δούκα του Νιούκασλ, ο οποίος θεώρησε μια συμμαχία με την Αυστρία κρίσιμη για να αποτρέψει την περαιτέρω επέκταση της Γαλλικής ισχύος. Η συμμαχία διήρκεσε από το 1731 έως το 1756 και αποτελούσε μέρος των λεγόμενων «μεγαλοπρεπών καντρίλιων», με τις οποίες οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης άλλαζαν συνεχώς τις συμμαχίες τους για να προσπαθήσουν να διατηρήσουν μία ισορροπία δυνάμεων. Η κατάρρευση της συμμαχίας κατά τη διάρκεια της Διπλωματικής Επανάστασης οδήγησε τελικά στον Επταετή Πόλεμο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CE%B1%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1
|
Μια νύχτα στην Καζαμπλάνκα
|
Στην Καζαμπλάνκα λίγο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο δραπέτης ναζιστής εγκληματίας πολέμου Χάινριχ Στούμπελ έχει δολοφονήσει κατά σειρά τους τρεις διευθυντές του ξενοδοχείου Καζαμπλάνκα. Μεταμφιεσμένος σε κόμη Πφέφερμαν, ο στόχος του Στούμπελ είναι να ανακτήσει ένα θησαυρό που είναι κρυμμένος σε κάποιο μυστικό δωμάτιο του ξενοδοχείου. Ωστόσο, ο μόνος τρόπος που μπορεί να το κάνει αυτό απαρατήρητα είναι να δολοφονήσει τους διευθυντές του ξενοδοχείου και να διευθύνει ο ίδιος το ξενοδοχείο. Νέος διευθυντής του ξενοδοχείου Καζαμπλάνκα αναλαμβάνει ο πρώην ιδιοκτήτης ενός μικρού μοτέλ, ο Ρόναλντ Κόρνμπλοου, ο οποίος αγνοεί ότι έχει προσληφθεί επειδή κανείς άλλος δεν θα τολμήσει να αναλάβει τη θέση. Ο ανίκανος Κόρνμπλοου αναλαμβάνει την ευθύνη του ξενοδοχείου και τελικά διασταυρώνεται με τον Κορμπάτσιο, ιδιοκτήτη της εταιρείας Yellow Camel, ο οποίος ορίζει τον εαυτό του ως σωματοφύλακα του Κόρνμπλοου, με τη βοήθεια και τη συνοδεία του υπηρέτη του Στούμπελ, Ράστι. Στις πολλές προσπάθειές του να δολοφονήσει τον Κόρνμπλοου ο Στούμπελ στέλνει την όμορφη Μπεατρίς Ράϊνερ για να σαγηνεύσει τον ανίδεο μάνατζερ. Προτού ο Στούμπελ προλάβει να διαφύγει στο αεροδρόμιο με τον θησαυρό, ο Κόρνμπλοου, ο Κορμπάτσιο, ο Ράστι και η Μπεατρίς εισβάλλουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του και περνούν κρυφά μια βαλίτσα από μια ντουλάπα και πάλι πίσω για να ξεπακετάρουν τις βαλίτσες του, κάτι που τον τρελαίνει τελείως. Καθώς συλαμβάνονται με ψευδείς κατηγορίες, οι Κόρνμπλοου, Κορμπάτσιο, και Ράστι καταρίπτουν τελικά το αεροπλάνο του Στούμπελ και τον οδηγούν σε ένα αστυνομικό τμήμα όπου τα αδέρφια τον εκθέτουν ως δραπέτη Ναζιστή. Γκράουτσο Μαρξ ως Ρόναλντ Κόρνμπλοου Χάρπο Μαρξ ως Ράστι Τσίκο Μαρξ ως Κορμπάτσιο Τσαρλς Ντρέικ ως Πιέρ Ντελμάρ Λόις Κόλιερ ως Ανέτ Σιγκ Ρούμαν ως Κόμης Πφέφερμαν/ Χάινριχ Στούμπελ Λιζέτ Βερέα ως Μπεατρίς Ρέινερ Λούι Ράσελ ως κυβερνήτης Γκανταλού Νταν Σέιμουρ ως αρχηγός αστυνομίας Μπριζάρ Φρέντερικ Τζιέρμαν ως Κερτ Χάρο Μέλορ ως Εμίλ Ντέιβιντ Χόφμαν ως κατασκόπος Πωλ Χάρβεϊ ως κύριος Σμάιθ Οι New York Times έδωσαν μια μικτή κριτική για την ταινία αναφέροντας μεταξύ άλλων πως: "Το τέλος αυτού του μεταπολεμικού εφιάλτη στην Καζαμπλάνκα είναι μια σειρά από αεροπλάνο - μια χοντροκομμένη έκθεση Σλάπστικ που είναι ανόητη χωρίς να είναι διασκεδαστική. Συνολικά, το «Μια νύχτα στην Καζαμπλάνκα» προτείνεται με επιφυλάξεις ακόμη και στους καλύτερους φίλους των Μαρξ." Μια δημοφιλής ιστορία (που διαδόθηκε εν μέρει από τον ίδιο τον Γκραούτσο) γύρω από την ταινία είναι ότι οι αδελφοί Μαρξ απειλήθηκαν με μήνυση από τη Warner Bros. για τη χρήση της λέξης «Καζαμπλάνκα» στον τίτλο της ταινίας, επειδή ήταν παραβίαση των δικαιώματων της εταιρείας για την ταινία του 1942 Καζαμπλάνκα. Ο Γκράουτσο απάντησε με μια επιστολή βεβαιώνοντας ότι ο ίδιος και τα αδέρφια του είχαν χρησιμοποιήσει τη λέξη «αδελφοί» πριν από την ίδρυση της Warner Brothers (και πολλοί άλλοι πριν από αυτό), και συχνά λέγεται η ιστορία ότι ο Γκράουτσο απείλησε με ανταγωγή με βάση αυτόν τον ισχυρισμό. Ανέφερε επίσης ότι θα εξετάσει το ενδεχόμενο περαιτέρω νομικής δράσης επισημαίνοντας στην Warners ότι ο τίτλος της τρέχουσας επιτυχημένης ταινίας τους Night and Day παραβίαζε τους τίτλους δύο ταινιών των αδελφών Μαρξ που κυκλοφόρησαν από την MGM : Μια νύχτα στην Όπερα και Μια μέρα στους αγώνες . Η αληθινή ιστορία είναι ότι η αρχική ιστορία της ταινίας προοριζόταν να είναι παρωδία της Καζαμπλάνκα, με τους χαρακτήρες να έχουν παρόμοια ονόματα με τους χαρακτήρες και τους ηθοποιούς της ταινίας του 1942. Ο Γκράουτσο Μαρξ ανέφερε ότι ένα πρώιμο προσχέδιο ονόμασε τον χαρακτήρα του "Χάμφρει Μπόγκους", μια αναφορά στον πρωταγωνιστή της Καζαμπλάνκα, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Η Warner Bros δεν άσκησε δικαστική διαμάχη, ούτε απείλησε να προσφύγει. Ωστόσο, το στούντιο εξέδωσε επίσημη έρευνα στους αδελφούς Μαρξ σχετικά με την πλοκή και το σενάριο της ταινίας. Οι Αδελφοί Μαρξ εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για δημοσιότητα, κάνοντας να φαίνεται στο κοινό ότι ετοιμαζόταν μια επιπόλαιη μήνυση και ο Γκράουτσο έστειλε πολλές ανοιχτές επιστολές στη Warner Bros . Αυτές οι επιστολές ήταν μεταξύ εκείνων που δώρισε στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και τις επαντύπωσε στο βιβλίο του The Groucho Letters το 1967. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η Warner Bros απάντησε ποτέ σε κάποια από τις επιστολές του Groucho. Τελικά, το θέμα έληξε χωρίς νομική διάμαχη και η ιστορία της ταινίας άλλαξε για να είναι ένα απόσπασμα του είδους και όχι συγκεκριμένα η Καζαμπλάνκα. Ο τίτλος Μια νύχτα στην Καζαμπλάνκα είναι ένα θεατρικό έργο στην έκφραση του "Μια νύχτα στη Βενετία" του 1929 με πρωταγωνιστές τον Τεντ Χέλι και τους Τρίο Στούτζες (Μο Χάουαρντ, Λάρι Φάιν και Σεμπ Χάουαρντ). Μια νύχτα στην Καζαμπλάνκα στον κατάλογο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου Μια νύχτα στην Καζαμπλάνκα στην IMDb Μια νύχτα στην Καζαμπλάνκα στο AllMovie A Night in Casablanca at the TCM Movie Database The Warner Bros. story at snopes.com The letter to Warner Bros. Αρχειοθετήθηκε 2003-02-25 στο Wayback Machine. (broken link) The Marx Brothers Council Podcast episode discussing the film
|
Το Μια νύχτα στην Καζαμπλάνκα (αγγλικά: A Night in Casablanca) είναι αμερικανική κωμική ταινία του 1946 με πρωταγωνιστές τους αδερφούς Μαρξ: (Γκράουτσο, Χάρπο και Τσίκο) σε σκηνοθεσία του Άρτσι Μάγιο και σενάριο των Τζόζεφ Φιλντς και Ρόλαντ Κίμπι. Στην ταινία συμμετέχουν επίσης το Τρίο Τζούτζες και σε υποστηρικτικούς ρόλους οι Φίλιπ βαν Ζάντ, Εθερέλντα Λέοπολντ, Εουτζίν Μπόρντεν, Χάρι Σέμελς και την ηθοποιό και τραγουδίστρια Λιζέτ Βερέα στην τελευταία της ταινία με τους Μαρξ. Τον κακό υποδύεται ο Σιγκ Ρούμαν, ο οποίος είχε ρόλους και στις προηγούμενες ταινίες των αδελφών Μαρξ Μια νύχτα στην Όπερα (1935) και Μια μέρα στους αγώνες (1937).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CE%BD%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B1
|
Ξανθίνη
|
Η ξανθίνη σχηματίζεται στον ανθρώπινο οργανισμό ως μεταβολικό παράγωγο της αδενίνης, της γουανίνης, της υποξανθίνης και της ξανθοσίνης. Το ένζυμο ξανθινοξειδάση (οξειδάση της ξανθίνης) μετατρέπει την ξανθίνη σε ουρικό οξύ, το οποίο αποβάλλεται από τον οργανισμό μέσω των νεφρών στα ούρα. Σε άτομα που πάσχουν από την σπάνια γενετική διαταραχή ξανθινουρία, δεν υπάρχει επαρκής ποσότητα του ενζύμου ξανθινοξειδάση, με συνέπεια να δυσχεραίνεται ο μεταβολισμός της ξανθίνης σε ουρικό οξύ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση της ξανθίνης στο αίμα και τα αυξημένα επίπεδά της στα ούρα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό λίθων ξανθίνης στους νεφρούς. Γνωστές ενώσεις που περιέχουν μεθύλια ως υποκαταστάτες σε κάποια από τα άτομα αζώτου του πουρινικού δακτυλίου της ξανθίνης είναι η καφεΐνη (1,3,7-τριμεθυλοξανθίνη), η θεοφυλλίνη (1,3-διμεθυλοξανθίνη) και η θεοβρωμίνη (3,7-διμεθυλοξανθίνη): Τα μεθυλιωμένα αυτά παράγωγα της ξανθίνης έχουν παρόμοια φυσιολογική δράση ως διεγερτικές, καρδιοτονωτικές και αγγειοσυσταλτικές ουσίες. Πουρίνες Ουρικό οξύ Ξανθινουρία R. F. Murray, H. W. Harper, D. K. Granner, P. A. Mayes, V. W. Rodwell, Harper's Illustrated Biochemistry, McGraw-Hill, 2006. L. Stryer, Βιοχημεία, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1997.
|
Η ξανθίνη είναι μια ετεροκυκλική χημική ένωση με χημικό τύπο C5H4N4O2. Σχηματίζεται ως ενδιάμεσο προϊόν του μεταβολισμού των πουρινών, και στον οργανισμό μετασχηματίζεται σε ουρικό οξύ. Παράγωγα της ξανθίνης είναι τα αλκαλοειδή καφεΐνη, θεοφυλλίνη και θεοβρωμίνη, τα οποία βρίσκονται στον καφέ, το τσάι και το κακάο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9E%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%AF%CE%BD%CE%B7
|
Οράσιο Κάρτες
|
Ο Οράσιο Κάρτες γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1956 στην Ασουνσιόν της Παραγουάης. Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης εταιρείας αρμόδιας για τη διακίνηση των αεροπλάνων Τσέσνα στην Παραγουάη, ενώ ο ίδιος ο Κάρτες σπούδασε αεροναυτική μηχανική στις ΗΠΑ. Στα 19 του έτη, ξεκίνησε μία επιχείρηση ανταλλαγής συναλλάγματος που εξελίχθηκε στη σημερινή τράπεζα Banco Amambay. Στην πορεία δημιούργησε 25 επιχειρήσεις, μεταξύ αυτών και την Tabesa, τη μεγαλύτερη εταιρεία επεξεργασίας καπνού της Παραγουάης . Ο Κάρτες φυλακίστηκε για επτά μήνες το 1989 με την κατηγορία της απάτης και, στην πορεία, αθωώθηκε από το δικαστήριο. Το 2000, η αστυνομία δίωξης ναρκωτικών ουσιών κατάσχεσε ένα αεροπλάνο που μετέφερε μαριχουάνα και κοκαΐνη και βρισκόταν στο κτήμα του. Ο Κάρτες ισχυρίστηκε ότι το αεροπλάνο έκανε αναγκαστική προσγείωση στο κτήμα και ότι δεν σχετιζόταν με την εμπορεία ναρκωτικών, καθώς και ότι τάσσεται ενάντια στη νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Το όνομά του εμφανίστηκε σε λίστα με ονόματα που ενεπλάκησαν σε σκάνδαλο με υπεράκτιες εταιρείες σχετικά με μία οικονομική οντότητα που ήταν εγκατεστημένη στις Νήσους Κουκ και σχετιζόταν με την Banco Amambay, ενώ το Wikileaks ανέφερε ότι ο Κάρτες αποτελούσε επίκεντρο έρευνας για υπόθεση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Μέχρι το 2008, ο Κάρτες δεν ασχολούνταν με την πολιτική, ενώ δεν ήταν καν εγγεγραμμένος ψηφοφόρος. Έγινε μέλος του κεντροδεξιού Κόμματος Κολοράδο το 2009, δηλώνοντας ότι ήθελε να αντιμετωπιστεί η μεταστροφή της Λατινικής Αμερικής προς την αριστερά. Ο Κάρτες μετατράπηκε σε αποτελεσματικό πολιτικό και αντιπροσώπευε μία νέα γενιά πολιτικών που δεν είχε καμία σχέση με την ιστορία του κόμματος, το οποίο είχε στηρίξει την στρατιωτική δικτατορία του Αλφρέδο Στρέσνερ. Η ικανότητά του στα οικονομικά συνέβαλε στην εκλογή του στη θέση του προέδρου της Παραγουάης το 2013. Σημαντικά σημεία της προεκλογικής του εκστρατείας ήταν η υπόσχεση της αύξησης του ιδιωτικού κεφαλαίου για τις δημόσιες υποδομές, ο εκσυγχρονισμός των δημοσίων επιχειρήσεων, η προσέλκυση ξένων επενδυτών και η δημιουργία θέσεων εργασίας. Στις 21 Απριλίου 2013, ο Οράσιο Κάρτες εξελέγη πρόεδρος της Παραγουάης, συγκεντρώνοντας το 45,8% των ψήφων. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του, ο Κάρτες έκανε ορισμένες ομοφοβικές δηλώσεις, καθώς συνέκρινε τους ομοφυλόφιλους με τις μαϊμούδες, ενώ δήλωσε ότι θα πυροβολούσε τον γιο του στους όρχεις εάν μάθαινε ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Horacio Cartes στο Wikimedia Commons
|
Ο Οράσιο Μανουέλ Κάρτες Χάρα (ισπ. Horacio Manuel Cartes Jara, 1956-) είναι Παραγουανός επιχειρηματίας και πολιτικός ο οποίος εξελέγη πρόεδρος της Παραγουάης μετά τις εκλογές του Απριλίου του 2013, ενώ θα αναλάβει τα καθήκοντά του στις 15 Αυγούστου 2013. Ο Κάρτες είναι ιδιοκτήτης 25 επιχειρήσεων που ανήκουν στον όμιλο Grupo Cartes, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται εταιρείες επεξεργασίας καπνού, αναψυκτικών και κρέατος, καθώς και τραπεζικές επιχειρήσεις. Είναι, επίσης, πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας Κλουμπ Λιμπερτάδ από το 2001.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF_%CE%9A%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B5%CF%82
|
Παράδοξο της φιλίας
|
Παρά την προφανή παράδοξη φύση του, το φαινόμενο είναι αληθινό, και μπορεί να εξηγηθεί σαν συνέπεια των γενικών μαθηματικών ιδιοτήτων των κοινωνικών δικτύων. Τα μαθηματικά του παραδόξου σχετίζονται άμεσα με την αριθμο-γεωμετρική μέση ανισότητα και την ανισότητα Κοσί–Σβαρτς. Τυπικά, ο Φελντ υποθέτει ότι ένα κοινωνικό δίκτυο έχει τη μορφή ενός μη κατευθυνόμενου γράφου G = ( V , E ) {\displaystyle G=(V,E)} , όπου το σύνολο V των κόμβων αντιστοιχεί στους ανθρώπους στο κοινωνικό δίκτυο, και το σύνολο E των ακμών αντιστοιχεί στις φιλικές σχέσεις ανάμεσα στα ζευγάρια των ανθρώπων στο γράφο. Ο Φελντ θεωρεί ότι η φιλία είναι συμμετρική σχέση: αν ο X είναι φίλος του Y, τότε ο Y είναι φίλος του X. Ορίζει το μέσο αριθμό των φίλων ενός ατόμου στο κοινωνικό δίκτυο ως τον μέσο όρο των βαθμών των κόμβων στο γράφο. Αυτό σημαίνει πως αν ένα κόμβος v έχει d ( v ) {\displaystyle d(v)} ακμές που η μια άκρη τους είναι αυτός (δηλαδή οι ακμές αναπαριστούν ένα άτομο που έχει d ( v ) {\displaystyle d(v)} φίλους), τότε ο μέσος αριθμός μ {\displaystyle \mu } των φίλων ενός τυχαίου ατόμου στον γράφο είναι μ = ∑ v ∈ V d ( v ) | V | = 2 | E | | V | {\displaystyle \mu ={\frac {\sum _{v\in V}d(v)}{|V|}}={\frac {2|E|}{|V|}}} .Ο μέσος αριθμός των φίλων που τυπικά έχει ένας φίλος μπορεί να διατυπωθεί διαλέγοντας, με ομοιόμορφη τυχαιότητα, μια ακμή στον γράφο (που αντιστοιχεί σε ένα ζευγάρι φίλων) και την άκρη αυτής της ακμής (ένας από τους δύο φίλους), και υπολογίζοντας ξανά τον βαθμό του συγκεκριμένου άκρου. Αυτό μαθηματικά έχει ως εξής ∑ u v ∈ E d ( v ) 2 2 | E | = μ + σ 2 μ {\displaystyle {\frac {\sum _{uv\in E}d(v)^{2}}{2|E|}}=\mu +{\frac {\sigma ^{2}}{\mu }}} ,όπου το σ 2 {\displaystyle {\sigma }^{2}} είναι η διακύμανση των βαθμών στο γράφο. Για ένα γράφο που έχει κόμβους με ποικιλία βαθμών (όπως σε ένα τυπικό κοινωνικό δίκτυο), και το μ {\displaystyle \mu } και το σ 2 {\displaystyle {\sigma }^{2}} είναι θετικά και άρα συνεπάγεται πως ο μέσος βαθμός ενός φίλου είναι αυστηρά μεγαλύτερος από τον μέσο βαθμό ενός τυχαίου κόμβου. Ένας ακόμα τρόπος να κατανοηθεί πως βγαίνει ο πρώτος τύπος είναι ως εξής. Για κάθε φιλία v-u, ο κόμβος u αναφέρει ότι ο v είναι φίλος του και ο v έχει d ( v ) {\displaystyle d(v)} φίλους. Υπάρχουν d ( v ) {\displaystyle d(v)} τέτοιοι φίλοι που το αναφέρουν αυτό. Συνεπώς προκύπτει το τετράγωνο του d ( v ) {\displaystyle d(v)} . Αυτό προστίθεται σε όλες τις φιλίες στο κοινωνικό δίκτυο και από την πλευρά του u και από του v, έτσι διαμορφώνεται ο αριθμητής. Ο παρανομαστής είναι ο αριθμός όλων των φιλιών, που μετράει το σύνολο των ακμών στο δίκτυο δύο φορές (μια από την πλευρά του u και μια από του v). Μετά από αυτή την ανάλυση, ο Φελντ συνεχίζει διατυπώνοντας κάποιες επιπλέον ποιοτικές υποθέσεις για την στατιστική συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των φίλων που έχουν δύο φίλοι, βασισμένος σε θεωρίες των κοινωνικών δικτύων όπως η ομοφιλική μίξη (assortative mixing), και αναλύει τι σημαίνουν αυτές οι υποθέσεις για τον αριθμό των ανθρώπων των οποίων οι φίλοι έχουν περισσότερους φίλους απ' ό,τι οι ίδιοι. Βασισμένος σε αυτήν την ανάλυση, ο Φελντ συμπεραίνει ότι στα πραγματικά κοινωνικά δίκτυα οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πιθανότερο να έχουν λιγότερους φίλους απ' ό,τι ο μέσος αριθμός των φίλων των φίλων τους. Ωστόσο, αυτό το συμπέρασμα δεν είναι μαθηματικά σίγουρο, καθώς υπάρχει ένας μη κατευθυνόμενος γράφος (όπως ένας γράφος που διαμορφώνεται από την αφαίρεση μιας ακμής από έναν μεγάλο πλήρη γράφο) που είναι μεν λίγο απίθανο να υπάρχει ως κοινωνικό δίκτυο, αλλά στην περίπτωση του οι κόμβοι έχουν ψηλότερο βαθμό από τον μέσο όρο των βαθμών των γειτόνων τους. Οι άνθρωποι με περισσότερους φίλους είναι πιθανότερο να είναι φίλοι σου έτσι κι αλλιώς. Αυτό συμβαίνει επειδή εξ ορισμού έχουν μεγαλύτερη τάση να κάνουν φίλους. Ένα ακόμα παράδειγμα που αφορά το Twitter: Τα άτομα που ακολουθεί κάποιος σχεδόν σίγουρα έχουν περισσότερους ακόλουθους απ' ό,τι ο ίδιος. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν περισσότερες πιθανότητες να ακολουθούν αυτούς που είναι δημοφιλείς απ ότι αυτούς που δεν είναι. Συνεπώς, πάνω από το 98% των χρηστών υπόκεινται στο παράδοξο της φιλίας. Από την ανάλυση του παράδοξου της φιλίας συνάγεται ότι οι φίλοι τυχαίων ατόμων έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν μεγαλύτερο βαθμό, δηλαδή να είναι πιο κεντρικοί. Αυτή η παρατήρηση χρησιμοποείται για την πρόβλεψη και την επιβράδυνση της εξάπλωσης επιδημιών, χρησιμοποιώντας αυτήν την τυχαία επιλογή, διαλέγουμε ορισμένα άτομα για να μετράμε την μόλυνση, αποφεύγοντας τους πολύπλοκους υπολογισμούς του βαθμού κεντρικότητας όλων των κόμβων ενός δικτύου. Μια έρευνα στην επιθεώρηση PloS One αποκάλυψε ότι αυτοί που είναι στο κέντρο του κοινωνικού τους δικτύου μπορούν να εντοπίσουν μια γρίπη περίπου δύο βδομάδες πριν από τις παραδοσιακές μεθόδους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το να χρησιμοποιούν το παράδοξο της φιλίας για να αναλύσουν την υγεία κεντρικών φίλων (με την έννοια της κεντρικότητας στο κοινωνικό τους δίκτυο) είναι "ένας ιδανικός τρόπος να προβλέψουν τα ξεσπάσματα, αφού δεν υπάρχει λεπτομερής πληροφορία στις περισσότερες ομάδες, και το να την δημιουργήσουν θα ήταν μια χρονοβόρα και ακριβή διαδικασία".To “γενικευμένο παράδοξο της φιλίας” αναφέρει ότι το παράδοξο της φιλίας εφαρμόζεται και σε άλλα χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, αυτοί που υπογράφουν μαζί σας μια εργασία είναι κατά μέσο όρο πιθανότατα πιο γνωστοί απο εσάς, με περισσότερες δημοσιεύσειςή οι ακολούθοι στο Twitter έχουν περισσότερους ακολούθους από εσάς. Self-evaluation maintenance theory Strogatz, Steven (17 Σεπτεμβρίου 2012). «Friends You Can Count On». New York Times. http://opinionator.blogs.nytimes.com/2012/09/17/friends-you-can-count-on/. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013.
|
Το παράδοξο της φιλίας (friendship paradox) είναι ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από τον κοινωνιολόγο Σκοτ Φελντ (Scott L. Feld) το 1991, σύμφωνα με το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν λιγότερους φίλους από ότι κατά μέσο όρο έχουν οι φίλοι τους. Μπορεί να εξηγηθεί ως μια μορφή δειγματοληπτικού θορύβου, κατά τον οποίο άνθρωποι με μεγαλύτερο αριθμό φίλων έχουν αυξημένη πιθανότητα να βρεθούν φίλοι κάποιου τρίτου ατόμου. Σε αντίφαση με αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν περισσότερους φίλους από τους φίλους τους.Η ίδια παρατήρηση μπορεί να εφαρμοστεί πιο γενικά σε όσα κοινωνικά δίκτυα ορίζονται από σχέσεις εκτός από τη φιλία: για παράδειγμα, οι ερωτικοί σύντροφοι των περισσότερων ανθρώπων έχουν (κατά μέσο όρο) περισσότερους συντρόφους από ότι εκείνοι.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Ουέστμινστερ
|
Η ονομασία Ουέστμινστερ προέρχεται από την παλαιά ανεπίσημη ονομασία της μονής του αγίου Πέτρου (η οποία μετέπειτα εξελίχθηκε στο αββαείο του Ουέστμινστερ) δυτικά από το Σίτι του Λονδίνου, η οποία στην καθομιλουμένη της εποχής προσδιοριζόταν και ως Ουέστ Μίνστερ (Δυτική μονή, Δυτική / West και Μονή / Minster).Ως όρος, πλέον το Ουέστμινστερ συχνά χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει το βρετανικό κοινοβούλιο ή την βρετανική κυβέρνηση. Η περιοχή αποτελεί την έδρα των κυβερνητικών οργανισμών της Αγγλίας ήδη από το 1200 κατά την περίοδο των Ανδεγαυών ηγεμόνων, και μετέπειτα της βρετανικής κυβέρνησης -ως Ηνωμένο Βασίλειο- από το 1707 και έπειτα. Η όλη ανάπτυξη και επέκταση της περιοχής έγινε με επίκεντρο το παλαιό παλάτι του Ουέστμινστερ και το αββαείο. Καθώς η πρόσβαση στο αββαείο απαγορευόταν στους υπηρέτες του παλατιού, κτίστηκε η γειτονική εκκλησία της Σαιντ Μάργκαρετς για τις λατρευτικές τους ανάγκες. Με τις θρησκευτικές αναδιατάξεις του Ερρίκου Η´ στις αρχές του 16ου αιώνα, το έως τότε καθολικό αββαείο μετατράπηκε σε αγγλικανικό καθεδρικό ναό, και ως συνέπεια η περιοχή του Ουέστμινστερ απέκτησε την ιδιότητα πόλης. Αυτό διήρκεσε για την περίοδο μεταξύ 1539 με 1556, με τον καθεδρικό να μετατρέπεται σε αββαείο και πάλι, ωστόσο η ιδιότητα της πόλης παρέμεινε στην περιοχή, ενώ οι πρώτοι γνωστοί βουλευτές οι οποίοι αντιπροσώπευαν την περιοχή εκλεχθήκαν το 1545 στο αγγλικό κοινοβούλιο.Ο ιστορικός πυρήνας του Ουέστμινστερ είναι η πρώην νήσος Θόρνεϋ η οποία δεν υφίσταται πλέον και επί της οποίας κατασκευάστηκε το αββαείο του Ουέστμινστερ. Το αββαείο εξελίχθηκε στην παραδοσιακή τοποθεσία για τις τελετές στέψεως των Άγγλων βασιλέων και βασιλισσών από το 1066 και έπειτα. Από περίπου το 1200, το παλάτι του Ουέστμινστερ δίπλα από την μονή έγινε η κύρια βασιλική κατοικία, παράλληλα με την εγκατάσταση του βασιλικού θησαυροφυλακίου και οικονομικών εγγράφων από την προηγούμενη τοποθεσία τους στο Ουίντσεστερ. Στα τέλη του 13ου αιώνα το παλάτι άρχισε να φιλοξενεί το κοινοβούλιο και τις δικαστικές αρχές. Έτσι ιστορικά, το γειτονικό και μεγαλύτερο σε μέγεθος την εποχή εκείνη Σίτι του Λονδίνου εξελίχθηκε σε οικονομικό κέντρο, ενώ το Ουέστμινστερ σε πολιτικό.Αργότερα η βασιλική έδρα μετακινήθηκε στο παλάτι Σαιντ Τζέιμσις και το παλάτι του Ουάιτχωλ τα οποία βρισκόταν σε κοντινή απόσταση στα βορειοανατολικά, και κατόπιν στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ ως κύρια κατοικία, ενώ οι δικαστικές αρχές απέκτησαν το δικό τους κτήριο στην κοντινή τοποθεσία του Στραντ το 1882. Ιστότοπος της ευρύτερης πόλης του Ουέστμινστερ
|
Το Ουέστμινστερ (αγγλικά: Westminster) είναι περιοχή του κεντρικού Λονδίνου, εντός της πόλης του Ουέστμινστερ στην βόρεια όχθη του ποταμού Τάμεση. Εντός της μικρής έκτασης των 1,6 τ.χλμ, βρίσκονται συγκεντρωμένα μερικά από τα σημαντικότερα ιστορικά κτήρια του Λονδίνου, όπως τα ανάκτορα του Ουέστμινστερ όπου στεγάζεται το βρετανικό κοινοβούλιο, το αββαείο του Ουέστμινστερ στο οποίο είναι ενταφιασμένοι οι βασιλείς και οι ιστορικά σημαντικές προσωπικότητες, τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ η οποία είναι η κύρια βασιλική κατοικία, και η Ντάουνινγκ Στρητ αριθμός 10 η οποία είναι η πρωθυπουργική κατοικία καθώς και πολλά από τα υπουργεία της βρετανικής κυβέρνησης επί της οδού Ουάιτχωλ. Οι πλησιέστεροι σταθμοί στην περιοχή είναι ο σταθμός του Ουέστμινστερ, σταθμός του Σαιντ Τζέιμσις Παρκ, και ο σταθμός του Ουότερλου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81
|
Κυριάκος Φλόκας
|
Ο σχετικός θρύλος, αποδίδει την παραχώρηση των προνομίων του Μετσόβου στην εύνοια κάποιου μεγάλου βεζύρη προς τον Μετσοβίτη αρχιτσέλιγκα, σε ανταπόδοση του γεγονότος ότι τον φιλοξένησε και τον έκρυψε όταν είχε πέσει στη δυσμένεια του σουλτάνου και κινδύνευε να εκτελεστεί. Συγκεκριμένα, ο υψηλόβαθμος Οθωμανός αξιωματούχος, ντυμένος με στολή κτηνοτρόφου, ακολουθούσε επί τρία χρόνια τα κοπάδια του Φλόκα στα χειμαδιά της Θεσσαλίας και τα θερινά βοσκοτόπια του Μετσόβου. Διαπιστώθηκε, ωστόσο, ότι είχε πέσει θύμα συκοφαντίας γι αυτό και ο Σουλτάνος τον αμνήστευσε, τον αναζήτησε και τον αποκατέστησε στην θέση του. Όταν αργότερα τον επισκέφτηκε μετά από πρόσκλησή του ο Φλόκας, του έδωσε άφθονα και πλούσια δώρα και τον εφοδίασε με σουλτανικό φιρμάνι, μέσω του οποίου παραχωρούνταν ειδικά προνόμια στο Μέτσοβο και τα όμορα προς αυτό χωριά. Χωρίς να έχει τεκμηριωθεί ιστορικά η ύπαρξη του Κυριάκου Φλόκα και του συγκεκριμένου βεζύρη, η οικογένεια Φλόκα εμφανίζεται στις πηγές του Μετσόβου ως μία από τις ισχυρότερες του ανώτερου κοινωνικού στρώματος. Κατά την διάρκεια του 18ου αιώνα συναντάμε μέλη της να κατέχουν ηγετικές θέσεις, να χρηματοδοτούν κοινωφελή έργα και να δωρίζουν γαίες σε ναούς και μονές της περιοχής. Παράλληλα, η κεντρικότερη συνοικία του Μετσόβου, όπου σήμερα βρίσκεται η κεντρική πλατεία, έφερε παλιότερα την ονομασία ο «Μαχαλάς του Φλόκα». Η εκκλησία του Μετσόβου τελεί κάθε χρόνο κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας μνημόσυνο προς τιμήν του. Το φιρμάνι και το πατριαρχικό σιγίλλιο με το οποίο από το 1659 το Μέτσοβο υπήχθη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, φυλάσσονται σε σιδερένιο κιβώτιο στο Αβερώφειο γραφείο του Μετσόβου. Β. Σκαφιδάς, «Τα προνόμια του Μετσόβου», ΗΕ 1 (1952), σ. 657-660. V. Diamandi, «Meţoviţeanul Floca şi privilegiile obţinute de el», Convorbiri literare (1910),σελ. 480-483. Γ.Πλατάρης - Τζίμας, Κώδικας Διαθηκών, Μείζονες και ελάσσονες ευεργέτες του Μετσόβου, τόμ. Β΄, εκδ. Νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων και Δήμου Μετσόβου, Μέτσοβο/Αθήνα 2004, σελ 262-263. Α. Βακαλόπουλος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τόμ. Β΄, Θεσσαλονίκη 1961, σελ. 340. Γ. Πλατάρης, Κώδικας Χώρας Μετσόβου των ετών 1708-1907, Αθήνα 1982, σελ. 7, 11, 34, 40, 64, 66, 68, 72-73, 78, 81, 84, 92- 93, 103, 119, 155.
|
Ο Κυριάκος ή Κύρ(γ)ιος Φλόκας ήταν το πρόσωπο που σύμφωνα με την προφορική ιστορική παράδοση συνέβαλε καθοριστικά ώστε να χορηγηθεί το 1659 από τους Οθωμανούς, το προνομιακό καθεστώς στην περιοχή του Μετσόβου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%BB%CF%8C%CE%BA%CE%B1%CF%82
|
Μολιέρος
|
Ο Μολιέρος ήταν ο μεγαλύτερος γιος ενός έμπορου υφασμάτων στο Παρίσι, ο οποίος έγινε το 1631 βασιλικός διακοσμητής. Έτσι, ο πατέρας του Μολιέρου τον προόριζε να γίνει θαλαμηπόλος του βασιλιά. Φοίτησε σε ένα Ιησουιτικό κολέγιο στο Παρίσι. Την πρώτη του επαφή με το θέατρο την έκανε μαζί με τον παππού του, ο οποίος αγαπούσε το θέατρο.Στα 16 του χρόνια έφυγε να σπουδάσει νομική στην Ορλεάνη. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι έγινε δικηγόρος. Το 1642 γνώρισε μία ηθοποιό, τη Μαντλέν Μπεζάρ, η οποία ενίσχυσε την αγάπη του για το θέατρο. Ο πατέρας του όμως ήταν αντίθετος προς το θέατρο. Έτσι, το 1643 ο Μολιέρος αναγκάστηκε να παρατήσει το επάγγελμα του δικηγόρου και ίδρυσε μαζί με τους αδερφούς της ερωμένης του και μαζί με μερικούς άλλους κωμικούς έναν θεατρικό θίασο. Αυτός ο θίασος μετά από τις πρώτες αποτυχίες (είχε καταλήξει και σε χρεοκοπία για μια στιγμή) άρχισε να παρουσιάζει επιτυχίες στη Δυτική και στη Νότια Γαλλία. Ο Μολιέρος όμως άρχισε από το 1645 να γράφει δικά του θεατρικά έργα. Το 1658 ο Μολιέρος επέστρεψε στο Παρίσι και άρχισε να έχει επαφές με τον αδερφό του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄. Προσκλήθηκε να παρουσιάσει μερικά έργα στη βασιλική αυλή. Την ίδια περίοδο άρχισε να γίνεται σιγά σιγά διάσημος. Το 1659 εμφανίστηκε το έργο του "Οι γελοίες κομψές κυρίες", το οποίο έκανε θραύση και κέρδισε αμέσως την εμπιστοσύνη του βασιλιά.Η επόμενη πολύ μεγάλη επιτυχία ήταν το 1662 το θεατρικό έργο "Το σχολείο των γυναικών". Ο βασιλιάς, βλέποντας τη μεγάλη επιτυχία του Μολιέρου, άρχισε να τον ενισχύει οικονομικά. Σε προσωπικό επίπεδο η ζωή του Μολιέρου ήταν πολύ καλή και απέκτησε μαζί με τη μνηστή του και παιδί, το οποίο όμως πέθανε σε μικρή ηλικία. Τον Μάιο του 1664 ο Μολιέρος, που είχε γίνει διευθυντής του θεατρικού θιάσου του βασιλιά, διοργάνωσε μια φαντασμαγορική γιορτή στους κήπους των Βερσαλλιών, όπου παρουσίασε 4 νέα θεατρικά κομμάτια: την Πριγκίπισσα της Ήλιδας (La Princesse d'Élide), τον Γάμο με το στανιό, τους Εκνευριστικούς και τον Ταρτούφο (Le Tartuffe). Η τελευταία αυτή κωμωδία, ο Ταρτούφος, είχε ήδη αρχίσει να προκαλεί την έντονη κριτική και τις αντιδράσεις μερικών ευγενών της Αυλής πριν ακόμη γίνει η πρώτη επίσημη παρουσίαση.Ο Μολιέρος γράφει τον Ταρτούφο το 1664, σε ηλικία 43 χρονών. Προτού τον τελειώσει, ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ τον επιστρατεύει για να συνεργαστεί με τον συνθέτη Ζαν Μπατίστ Λυλί και τον σκηνογράφο Βιγκαρίνι σε μια φαντασμαγορική φιέστα στις Βερσαλλίες. Ο ίδιος ο Μολιέρος υποδύεται τον θεό Πάνα, σκαρφαλωμένος σ΄ ένα τεράστιο μαγικό βουνό. Τη στερνή μέρα της γιορτής παρουσιάζει, σαν επίλογο, τις τρεις πρώτες πράξεις από τον Ταρτούφο. Ο βασιλιάς τον έχει ωστόσο προειδοποιήσει: «Μην τα βάζεις με τους θρησκόληπτους. Θα σε φάνε». Η κωμωδία είχε ως βασικό πρωταγωνιστή έναν επιφανειακά θρησκομανή άνθρωπο, ο οποίος όμως στην πραγματικότητα ήταν ένας απατεώνας που επιδίωκε δύναμη.Μετά την παρουσίαση ξέσπασε μεγάλη αγανάκτηση στην «παλαιά αυλή», στους ευγενείς δηλαδή που ήταν μεγάλη σε ηλικία και αναπολούσαν τις μέρες πριν το 1661, πριν αναλάβει την εξουσία ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, τότε δηλαδή που είχαν πολιτική δύναμη. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, αν και κατηγορηματικός απέναντι στη στάση των ευγενών αυτών, κάτω από τη μεγάλη πίεσή τους αναγκάστηκε να απαγορεύσει επίσημα κάθε παρουσίαση του θεατρικού αυτού έργου. Τα επόμενα χρόνια του Μολιέρου πέρασαν με τον διαρκή και επίμονο αγώνα του για τον Ταρτούφο. Παρ' όλα αυτά ο βασιλιάς συνέχισε να υποστηρίζει τον Μολιέρο και μάλιστα το καλοκαίρι του 1665 αύξησε το επίδομά του προς αυτόν από τις 1000 στις 6000 λίβρες, ενώ ο θεατρικός θίασος του οποίου ηγούνταν ο Μολιέρος μετονομάστηκε σε επίσημο βασιλικό θεατρικό θίασο. Αυτά τα δύο ευχάριστα γεγονότα συνέβησαν αμέσως μετά τη γέννηση της κόρης του, η οποία έμελλε να είναι η μόνη που θα επιζούσε από τα παιδιά του Μολιέρου. Το καλοκαίρι του 1667 ο Μολιέρος ανέλαβε μια επεξεργασμένη έκδοση του Ταρτούφου, την οποία μετονόμασε Ο Απατεώνας. Όμως, ο πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου του Παρισιού αντέδρασε άμεσα με μία απαγόρευση του κομματιού, ενώ ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού απείλησε τον Μολιέρο ακόμη και με αφορισμό. Ο βασιλιάς όμως επέτρεψε να γίνει η παρουσίαση του θεατρικού έργου ιδιωτικά από τον αδελφό του. Μόλις στις 5 Φεβρουαρίου 1669, όταν η «παλιά Αυλή» είχε αποδυναμωθεί τελείως και ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ κρατούσε στα χέρια του γερά τα ηνία της γαλλικής κυβέρνησης, μπόρεσε ο Μολιέρος χωρίς κανένα πρόβλημα πλέον και χωρίς αντιδράσεις, κριτικές και αφορισμούς, να παρουσιάσει επίσημα τη θεατρική κωμωδία Ταρτούφος ή ο απατεώνας (Tartuffe, ou l'Imposteur), με τεράστια επιτυχία.Εν τω μεταξύ ασχολήθηκε πάλι με το θέμα της υποκρισίας: στα τέλη του 1664, μετά την πρώτη απαγόρευση του Ταρτούφου, συνέγραψε τον Δον Ζουάν, μία κωμωδία με θέμα έναν αριστοκράτη απατεώνα γυναικών, που στο τέλος καταλήγει στην κόλαση. Τον Ιούνιο του 1666 ο Μολιέρος εξέδωσε την κωμωδία Ο Μισάνθρωπος, μία σάτιρα σχετικά με την υποκριτική ευγένεια και την ανέντιμη κολακεία στη βασιλική αυλή αλλά και στα σαλόνια του Παρισιού. Η ασυνήθιστα έντονα αυτοβιογραφικά αποτυπωμένη φιγούρα του Άλκηστου, του πρωταγωνιστή του Μισάνθρωπου, αντικατοπτρίζει την απέχθεια του Μολιέρου και τη μη θέλησή του να ενταχθεί στη ζωή της βασιλικής αυλής, όπου κυριαρχούσε το ψεύδος, η υποκρισία, οι ίντριγκες και η κολακεία. Το 1668, μετά τη δεύτερη απαγόρευση του Ταρτούφου, ο Μολιέρος για πρώτη φορά εξέφρασε ήπια κριτική στον προστάτη του και μαικήνα του θεάτρου βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ΄, στο έργο του Αμφιτρύων. Μια από τις πιο γνωστές στιγμές της ζωής του Μολιέρου είναι και η τελευταία του η οποία έγινε θρύλος. Ο Μολιέρος δεν πέθανε, όπως πιστεύεται, πάνω στη σκηνή. Κατά τη διάρκεια στης παράστασης Ο κατά φαντασίαν ασθενής κατέρρευσε στη σκηνή βήχοντας και αιμορραγώντας και παρά τις πιέσεις του βασιλιά Λουδοβίκου XIV για ξεκούραση, εκείνος συνέχισε να παίζει μέχρι το τέλος του έργου. Ύστερα από αυτό κατέρρευσε ξανά έχοντας μεγαλύτερη αιμορραγία αυτή τη φορά και πέθανε λίγες ώρες αργότερα στο σπίτι του. Ενταφιάστηκε χωρίς χριστιανική κηδεία και όντας ηθοποιός απαγορευόταν εκ νόμου να ταφεί στο ιερό χώμα ενός νεκροταφείου. Η σύζυγός του Αρμάντ Μπεζάρ ζήτησε από τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ΄ να επιτρέψει μια απλή τελετή αργά τη νύχτα. Εκείνος δέχτηκε και ο Μολιέρος τοποθετήθηκε στο μέρος του νεκροταφείου που προοριζόταν για τα αβάπτιστα βρέφη. Σε εκείνη τη μυστική κηδεία παραβρέθηκαν πάνω από 800 άτομα. Το 1792 τα οστά του μεταφέρθηκαν στο μουσείο μνημείων της Γαλλίας και το 1817 μεταφέρθηκαν στο κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ. Λέγεται πως τη νύχτα που πέθανε, ο Μολιέρος φορούσε πράσινα ρούχα και έκτοτε υπάρχει η προκατάληψη πως το πράσινο χρώμα φέρνει κακοτυχία στους ηθοποιούς. Η φυσική νοημοσύνη δεν μπορεί να νικήσει τη φυσική ηλιθιότητα. Le Médecin volant (Ο ιπτάμενος γιατρός, 1645), μονόπρακτη φάρσα σε πρόζα La Jalousie du Barbouillé (Η ζήλια του Μπαρμπουιγιέ, 1650), μονόπρακτη φάρσα σε πρόζα L'Étourdi ou les Contretemps (Ο ασυλλόγιστος, 1655), έμμετρη πεντάπρακτη κωμωδία—μτφ. Στ. Φωτιάδης ("Θέατρο" 1965)Le Dépit amoureux (Τα ερωτικά πείσματα, 1656), έμμετρη πεντάπρακτη κωμωδία Les Précieuses ridicules (Οι γελοίες κομψευόμενες, 1659), μονόπρακτη κωμωδία σε πρόζα Sganarelle ou le Cocu imaginaire (Σγαναρέλος ή ο κατά φαντασίαν κερατάς, 1660), έμμετρη μονόπρακτη κωμωδία Dom Garcie de Navarre ou le Prince jaloux (Ο ντον Γκαρσία της Ναβάρας ή ο ερωτευμένος πρίγκιπας, 1661), έμμετρη πεντάπρακτη «ηρωική» κωμωδία L'École des maris (Το σχολείο των συζύγων, 1661), έμμετρη τρίπρακτη κωμωδία Les Fâcheux (Οι ενοχλητικοί, 1661), έμμετρη τρίπρακτη κωμωδία-μπαλέτο L'École des femmes (Το σχολείο των γυναικών, 1662), έμμετρη πεντάπρακτη κωμωδία—μτφ. Κώστας Βάρναλης (εκδ. "Κέδρος")La Critique de l'école des femmes (Η κριτική του σχολείου των γυναικών, 1663), μονόπρακτη κωμωδία σε πρόζα L'Impromptu de Versailles (Ο αυτοσχεδιασμός των Βερσαλλιών, 1663), μονόπρακτη κωμωδία σε πρόζα Le Mariage forcé (Ο γάμος με το στανιό, 1664), μονόπρακτη κωμωδία σε πρόζα La Princesse d'Élide (Η πριγκίπισσα της Ήλιδας, 1664), πεντάπρακτη ερωτική κωμωδία με μουσική και μπαλέτο, σε στίχους και πρόζα Dom Juan ou le Festin de pierre (Δον Ζουάν ή Το πέτρινο συμπόσιο, 1665), πεντάπρακτη κωμωδία σε πρόζα—μτφ. Παντελής Πρεβελάκης ("Θέατρο" 1966)L'Amour médecin (Ο έρωτας γιατρός, 1665), τρίπρακτη κωμωδία σε πρόζα Le Misanthrope ou l'Atrabilaire amoureux (Ο Μισάνθρωπος ή ο Μελαγχολικός ερωτευμένος, 1666), έμμετρη πεντάπρακτη κωμωδία—μτφ. Ι. Σκυλίτσης —μτφ. Κώστας Βάρναλης (εκδ. "Κέδρος")Le Médecin malgré lui (Ο γιατρός με το στανιό, 1666), τρίπρακτη κωμωδία σε πρόζα—μτφ. Γιάννης Μαγκλής (εκδ. "Δωρικός")Mélicerte (Μελικέρτη, 1666), έμμετρη δίπρακτη ποιμενική ηρωική κωμωδία-μπαλέτο, ημιτελής Pastorale comique (Ποιμενικό κωμικό, 1667), μπαλέτο με μουσική Λουλλύ, σωζόμενο εν μέρει Le Sicilien ou l'Amour peintre (Ο Σικελός ή Ο έρωτας ζωγράφος, 1667), μονόπρακτη κωμωδία σε πρόζα, με μουσική Λουλλύ Amphitryon (Αμφιτρύων (1668), έμμετρη τρίπρακτη κωμωδία George Dandin ou le Mari confondu (Ζωρζ Νταντέν ή Ο αμήχανος σύζυγος, 1668) τρίπρακτη κωμωδία-μπαλέτο σε πρόζα, με μουσική Λυλί. L'Avare ou l'École du mensonge (Ο Φιλάργυρος ή η Σχολή του Ψεύδους, 1668), πεντάπρακτη κωμωδία σε πρόζα—μτφ. /διασκευή Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων ως «Ο Εξηνταβελώνης», 1816 (εκδ. "Ερμής", 1987) —μτφ. Ι. Σκυλίτσης —μτφ. Λέων Κουκούλας —μτφ. Γ. ΣημηριώτηςTartuffe ou l'Imposteur (Ταρτούφος ή ο Απατεώνας, 1669), έμμετρη πεντάπρακτη κωμωδία—μτφ. Ι. Κοκκινάκης, 1815 —μτφ. Ι. Σκυλίτσης, 1851 —μτφ. Θρασύβ. Σταύρου —μτφ. Γ. Σημηριώτης —μτφ. Α. Αλεξάκης (εκδ. "Δωδώνη")Monsieur de Pourceaugnac (Ο κύριος ντε Πουρσονιάκ, 1669), τρίπρακτη κωμωδία-μπαλέτο σε πρόζα Les Amants magnifiques (Οι υπέροχοι εραστές, 1670), πεντάπρακτη κωμωδία σε πρόζα Le Bourgeois gentilhomme (Ο Αρχοντοχωριάτης, 1670), πεντάπρακτη κωμωδία-μπαλέτο σε πρόζα—μτφ. Γ. Ν. Πολίτης (εκδ. "Δωδώνη")Psyché (Ψυχή, 1671), έμμετρη πεντάπρακτη τραγωδία-μπαλέτο Les Fourberies de Scapin (Οι κατεργαριές του Σκαπίνου, 1671), τρίπρακτη κωμωδία σε πρόζα La Comtesse d'Escarbagnas (Η κόμισσα ντ’ Εσκαρμπανιάς, 1671), μονόπρακτη κωμωδία σε πρόζα Les Femmes savantes (Οι σοφές γυναίκες, 1672), έμμετρη πεντάπρακτη κωμωδία Le Malade imaginaire (Ο κατά φαντασίαν ασθενής, 1673), τρίπρακτη κωμωδία σε πρόζα με μουσική και χορό—μτφ. Ιωάννης Πολέμης —μτφ. Ν. Χαρτουλάρης (εκδ. "Δωδώνη") Κατάλογος ελληνικών παραστάσεων των θεατρικών έργων του Μολιέρου.
|
Ο Μολιέρος (Molière, Μολιέρ, πραγματικό όνομα: Jean-Baptiste Poquelin, Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, Παρίσι, 15 Ιανουαρίου 1622 - Παρίσι, 17 Φεβρουαρίου 1673) ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός, ο οποίος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους της κωμωδίας στη δυτική λογοτεχνία. Οι Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Μπόρεσε και έφερε την κωμωδία σε ίση θέση με την τραγωδία, και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασικισμού.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82
|
Φραγκίσκος του Σαιν-Πολ
|
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Φραγκίσκου δούκα του Βαντόμ και της Μαρίας του Οίκου του Λουξεμβούργου, κόρης και κληρονόμου του Πέτρου Β΄ κόμη του Σαιν-Πολ. Το 1515, μετά τη μάχη του Μαρινιάνο χρίστηκε ιππότης από τον Πιέρ Τεράιγ κύριο του Μπαγιάρ. Έλαβε μέρος στην άμυνα του Μεζιέρ το 1521. Υπό τους Γκιγιώμ Γκουφιέ κύριο του Μπονιβέ και Πιέρ Τεράιγ συμμετείχε στην μάχη της Σεζιά που ηττήθηκαν (1524). Μετά τη μάχη της Παβίας, το επόμενο έτος, αιχμαλωτίστηκε.Το 1527 έγινε κυβερνήτης του Δελφινάτου και υπεύθυνος των Γαλλικών επιχειρήσεων εναντίον της Σαβοΐας και του Πεδεμοντίου. Στη μάχη του Λαντριάνο ο στρατός του καταστράφηκε και ο ίδιος φυλακίστηκε ως τη Συνθήκη του Καμπραί (1529). Ήταν παρών στη συνάντηση του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας και του πάπα Κλήμη Ζ΄ στη Μασσαλία (1533). Ακολούθησε τον διάδοχο (δελφίνο) στην Πικαρδία και στο Λουξεμβούργο (1542). Το επόμενο έτος συμμετείχε στη διοίκηση του στρατού εναντίον των Άγγλων και των Ισπανών στην Πικαρδία. Στον Ιταλικό Πόλεμο (1542-46) ανέλαβε την κατάκτηση της Σαβοΐας. Συμβούλεψε να μη γίνει η μάχη του Σερεζόλ, αλλά ακολουθήθηκε η συμβουλή του Μπλαίζ ντε Λεσράν-Μασενκόμ κυρίου του Μονλύκ, ο οποίος νίκησε στη μάχη. Τον Φεβρουάριο του 1534 νυμφεύτηκε την Αντριέν κυρία του Εστουντβίλ. Τον Σεπτέμβριο η κυριότητα του Εστουτβίλ αναβαθμίστηκε σε δουκάτο (Συνέλευση της Ρουέν). Είχε τέκνα: Φραγκίσκος Β΄ 1536-1546, απεβ. 10 ετών. Μαρία 1539-1601, κόμισσα του Ανγκιέν, παντρεύτηκε πρώτα τον εξάδελφό της Ιωάννη των Βουρβόνων κόμη του Ανγκιάν και μετά τον Λέονορ των Βαλουά δούκα του Λονγκεβίλ. Charles Gavard, «Galerie Historique du Palais de Versailles. Vol.VIII» (1846) Imprimerie Royale.
|
Ο Φραγκίσκος, γαλλ. François (6 Οκτωβρίου 1491 - 1 Σεπτεμβρίου 1545) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν κόμης του Σαιν-Πολ. Ήταν σημαντικός στρατιωτικός διοικητής κατά τη διάρκεια των Ιταλικών Πολέμων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%B1%CE%B9%CE%BD-%CE%A0%CE%BF%CE%BB
|
Εκλογές της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών 2022
|
Ακολουθεί ο κατάλογος των "ανοιχτών" για εκλογές της Γερουσίας πολιτειών. Επεξηγήσεις: Το "Δ" αφορά το Δημοκρατικό Κόμμα, ενώ το "Ρ" αφορά το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Κ/Π: Κανένα πλεονέκτημα για αμφότερους αντιπάλους (ισοπαλία) Ελαφρώς (μικρό/σχετικό πλεονέκτημα για ένα κόμμα) Πιθανώς (πλεονέκτημα για ένα κόμμα) Ασφαλώς (ισχυρό εκλογικό πλεονέκτημα για ένα κόμμα/σχεδόν σίγουρη νίκη) Αξιολόγηση Σύμφωνα με την Politico, οι εκλογές για τη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν ευνοούν κανένα από τα δύο κόμματα, καθώς τις κατατάσσει ως «Κ/Π» (κανένα πλεονέκτημα) (αγγλικά: Toss-Up). Πριν από το καλοκαίρι του 2022, το γενικότερο κλίμα φαινόταν ότι ευνοούσε τους Ρεπουμπλικανούς, όμως αυτό πλέον δεν ισχυεί σύμφωνα με τα περισσότερα προγνωστικά και τις περισσότερες έγκριτες δημοσκοπικές εταιρείες, αφού το Δημοκρατικό Κόμμα έχει καταφέρει να αυξήσει αρκετά τις πιθανότητές του, προκειμένου να διατηρήσει τον έλεγχο της Γερουσίας, κατά το 118ο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε γενικότερο επίπεδο, οι εκλογές για την Γερουσία για το 2022, θεωρούνται αμφίρροπες και ανταγωνιστικές και για τα δύο κόμματα.Οι πιο αμφίρροποι και ανταγωνιστικοί εκλογικοί αγώνες, αναμένεται να πραγματοποιηθούν στις εξής πολιτείες (κατά σειρά αξιολόγησης): Νεβάδα, Τζόρτζια, Οχάιο, Ουισκόνσιν, Βόρεια Καρολίνα και Αριζόνα. Αρκετά ανταγωνιστικοί κρίνονται επίσης και οι εκλογικοί αγώνες, στην Πενσυλβάνια, το Νιου Χάμσαϊρ, και την Φλόριντα.Τις τελευταίες ημέρες πριν από τις εκλογές, έχει δημιουργηθεί ένα απότομο κλίμα υπέρ του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (εκλογικό ριμπάουντ) με αποτέλεσμα οι εκλογές για την Γερουσία να είναι ακόμη πιο ανταγωνιστικές, αν όχι ελαφρώς υπέρ των Ρεπουμπλικανών. Οι πιθανότητες για τους Δημοκρατικούς σε έδρες σε Πενσυλβάνια, Τζόρτζια, Αριζόνα και Νιου Χάμσαϊρ, έχουν μειωθεί σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Παράλληλα, σε Οχάιο, Ουισκόνσιν, Βόρεια Καρολίνα και Φλόριντα, οι πιθανότητες υπέρ των Ρεπουμπλικανών έχουν αυξηθεί. Ο επί 4 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Μάικ Κρέιπο, επιδιώκει επανεκλογή για 5η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στο Άινταχο. Στις προηγούμενες εκλογές (2016), είχε λάβει το 66.1% των ψήφων. Υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος είναι ο Ντέιβιντ Ροθ. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Ρεπουμπλικανός Μάικ Κρέιπο. Ο επί 7 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Τσακ Γκράσλεϊ, επιδιώκει επανεκλογή για 8η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στην Άιοβα. Στις προηγούμενες εκλογές (2016) είχε λάβει το 60.1% των ψήφων. Υποψήφιος των Δημοκρατικών είναι ο ναύαρχος ε.α. και πρώην βοηθός του Γερουσιαστή από την Μασαχουσέτη Τεντ Κένεντι, Μάικλ Φράνκεν. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Ρεπουμπλικανός Τσακ Γκράσλεϊ, ο οποίος επανεξελέγη σε ηλικία 89 ετών. Στην Αλαμπάμα, ο επί 6 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Ρίτσαρντ Σέλμπι, τον Φεβρουάριο του 2021, είχε ανακοινώσει ότι θα αποσυρθεί από τη Γερουσία, και ως εκ τούτου δεν θα είναι υποψήφιος το 2022 για επανεκλογή. Η Κέιτι Μπριτ, πρώην προσωπάρχης του Γερουσιαστή Σέλμπι, είναι η υποψήφια των Ρεπουμπλικανών για την έδρα της Γερουσίας στην Αλαμπάμα. Υποψήφιος από το Δημοκρατικό Κόμμα για την έδρα, είναι ο πάστορας Γουίλ Μπόιντ. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε η Ρεπουμπλικανή Κέιτι Μπριτ. Είναι η πρώτη γυναίκα γερουσιαστής από την Αλαμπάμα στην ιστορία της πολιτείας. H επί 3 θητείες Ρεπουμπλικανή Γερουσιαστής Λίζα Μαρκόφσκι, επιδιώκει επανεκλογή για 4η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στην Αλάσκα. Στις προηγούμενες εκλογές (2016) είχε λάβει ποσοστό 44.4% των ψήφων. Η επίσης Ρεπουμπλικανή επίτροπος Διοίκησης της Αλάσκας, Κέλι Τσιμπάκα, είναι αντίπαλος, της Λίζα Μαρκόφσκι, και υποστηρίζεται από τον πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος, είναι η δασκάλα Πατ Τσέσμπορο. Ο Δημοκρατικός Γερουσιαστής Μαρκ Κέλι, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα τον Δεκέμβριο του 2020, ύστερα από την νίκη του στην ειδική εκλογή για την Γερουσία, επιδιώκει εκλογή για πλήρη θητεία για την έδρα της Γερουσίας στην Αριζόνα. Στην ειδική εκλογή του 2020, είχε λάβει το 51.2% των ψήφων. Υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα, είναι ο επιχειρηματίας και συγγραφέας Μπλέικ Μάστερς. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Δημοκρατικός Γερουσιαστής Μαρκ Κέλι, ο οποίος εξελέγη για πλήρη θητεία. Ο επί 2 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Τζον Μπούζμαν, επιδιώκει επανεκλογή για 3η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στο Αρκάνσας. Στις προηγούμενες εκλογές (2016) είχε λάβει ποσοστό 59.8% των ψήφων. Υποψήφια των Δημοκρατικών είναι η κτηματομεσίτρια Νάταλι Τζέιμς. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Ρεπουμπλικανός Τζον Μπούζμαν, ο οποίος επανεξελέγη. Στο Βερμόντ, ο (αρχαιότερος της Γερουσίας) επί 8 θητείες Δημοκρατικός Γερουσιαστής και Αναπληρωτής Πρόεδρος της Γερουσίας Πάτρικ Λέιχι, τον Νοέμβριο του 2021, είχε ανακοινώσει ότι θα αποσυρθεί από τη Γερουσία, και ως εκ τούτου δεν θα είναι υποψήφιος το 2022 για επανεκλογή. Ο Πήτερ Γουέλς, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών για την μονοεδρική περιφέρεια του Βερμόντ, είναι ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για την έδρα της Γερουσίας. Από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, υποψήφιος για την έδρα είναι ο πρώην στρατιωτικός Τζέραλντ Μαλόι. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Δημοκρατικός Πήτερ Γουέλς. Στη Βόρεια Καρολίνα, ο επί 3 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Ρίτσαρντ Μπερ, είχε προανακοινώσει ήδη από την προηγούμενη εκλογή του το 2016, ότι θα αποσυρθεί από τη Γερουσία, και ως εκ τούτου δεν θα είναι υποψήφιος το 2022 για επανεκλογή. Το 2016, ο Μπερ είχε λάβει το 51.0% των ψήφων. Ο Τεντ Μπαντ, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών για την 13η περιφέρεια της Βόρειας Καρολίνας, είναι ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα. Από το Δημοκρατικό Κόμμα, υποψήφια για την έδρα της Γερουσίας, είναι η πρώην Αρχιδικαστής του πολιτειακού Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βόρειας Καρολίνας, Σέρι Μπίσλεϊ. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Ρεπουμπλικανός Τεντ Μπαντ. Ο επί 2 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Τζον Χόουβεν, επιδιώκει επανεκλογή για 3η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στη Βόρεια Ντακότα. Στις προηγούμενες εκλογές (2016) είχε λάβει το 78.5% των ψήφων. Υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος, είναι η καθηγήτρια μηχανικής Κατρίνα Κρίστιανσεν. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Ρεπουμπλικανός Τζον Χόουβεν, ο οποίος επανεξελέγη. Ο επί 2 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Μάικ Λι, επιδιώκει επανεκλογή για 3η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στη Γιούτα. Στις προηγούμενες εκλογές του 2016, είχε λάβει το 68.2% των ψήφων. Το Δημοκρατικό Κόμμα στην πολιτεία δεν θα έχει υποψήφιο για την συγκεκριμένη εκλογή, αντ'αυτού υποστηρίζει τον πρώην πράκτορα της CIA και ανεξάρτητο προεδρικό υποψήφιο του 2016, Έβαν ΜακΜάλιν, ο οποίος είναι ανεξάρτητος υποψήφιος. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Ρεπουμπλικανός Μάικ Λι, ο οποίος επανεξελέγη. Η Δημοκρατική Γερουσιαστής Τάμι Ντάκγουορθ, η οποία εξελέγη πρώτα φορά στις εκλογές του 2016, λαμβάνοντας ποσοστό 54.9% των ψήφων, επιδιώκει επανεκλογή για την έδρα της Γερουσίας στο Ιλινόι. Υποψήφια του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα, είναι η δικηγόρος Κάθι Σάλβι. Νικήτρια αναδείχθηκε η Δημοκρατική Τάμι Ντάκγουορθ. Ο Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Τοντ Γιανγκ, ο οποίος εξελέγη πρώτη φορά στις εκλογές του 2016, λαμβάνοντας ποσοστό 52.1% των ψήφων, επιδιώκει επανεκλογή για την έδρα της Γερουσίας στην Ιντιάνα. Υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος, είναι ο Δήμαρχος του Χάμοντ, Τόμας ΜακΝτέρμοτ. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Ρεπουμπλικανός Τοντ Γιανγκ, ο οποίος επανεξελέγη. Ο Δημοκρατικός Γερουσιαστής Άλεξ Παντίγια, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα τον Ιανουάριο του 2021, ύστερα από τον διορισμό του στην έδρα από τον Κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Γκάβιν Νιούσομ, προκειμένου να καλύψει την κενή έδρα που προέκυψε από την παραίτηση της Κάμαλα Χάρις, για να αναλάβει την Αντιπροεδρία της χώρας. Ο Παντίγια, επιδιώκει να εκλεγεί στην έδρα της Γερουσίας, προκειμένου να υπηρετήσει πλήρη θητεία. Υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για την έδρα, είναι ο δικηγόρος Μαρκ Μιούσερ. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Δημοκρατικός Άλεξ Παντίγια, ο οποίος κέρδισε πλήρη θητεία στη Γερουσία. Ο επί 2 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Τζέρι Μοράν, επιδιώκει επανεκλογή για 3η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στο Κάνσας. Στις προηγούμενες εκλογές (2016), ο Μοράν είχε λάβει το 62.2% των ψήφων. Υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για την έδρα, είναι ο πάστορας και πρώην Δήμαρχος του Κάνσας Σίτι, Μαρκ Χόλαντ. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Ρεπουμπλικανός Τζέρι Μοράν, ο οποίος επανεξελέγη. Ο επί 2 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Ραντ Πολ, επιδιώκει επανεκλογή για 3η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στο Κεντάκι. Στις προηγούμενες εκλογές (2016), ο Πολ είχε λάβει το 57.3% των ψήφων. Υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος, είναι ο πρώην πολιτειακός βουλευτής Τσαρλς Μπούκερ. Νικητής της εκλογής, αναδείχθηκε ο Ρεπουμπλικανός Ραντ Πολ, ο οποίος και επανεξελέγη. Ο επί 2 θητείες Δημοκρατικός Γερουσιαστής Μάικλ Μπένετ, επιδιώκει επανεκλογή για 3η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στο Κολοράντο. Στις προηγούμενες εκλογές του 2016, ο Μπένετ, είχε λάβει το 50.0% των ψήφων. Υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα, είναι ο επιχειρηματίας Τζο Ο'Ντία. Ο επί 2 θητείες Δημοκρατικός Γερουσιαστής Ρίτσαρντ Μπλούμενταλ, επιδιώκει επανεκλογή για 3η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στο Κονέκτικατ. Στις προηγούμενες εκλογές του 2016, ο Μπλούμενταλ, είχε λάβει το 63.2% των ψήφων. Υποψήφια του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα της Γερουσίας, είναι η επιχειρηματίας Λέορα Λέβι. Ο Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Τζον Νίλι Κένεντι, ο οποίος εξελέγη για πρώτη φορά στις εκλογές του 2016, λαμβάνοντας ποσοστό 60.6% των ψήφων, επιδιώκει επανεκλογή για την έδρα της Γερουσίας στην Λουιζιάνα. Από το Δημοκρατικό Κόμμα, υπάρχουν δύο υποψήφιοι. Ο Δημοκρατικός Γερουσιαστής Κρις Βαν Χόλεν, η οποία εξελέγη για πρώτη φορά στις εκλογές του 2016, λαμβάνοντας ποσοστό 60.9% των ψήφων, επιδιώκει επανεκλογή για την έδρα της Γερουσίας στο Μέριλαντ. Υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα, είναι ο επιχειρηματίας Κρις Τσέιφι. Στο Μιζούρι, ο επί 2 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Ρόι Μπλαντ, είχε ανακοινώσει τον Μάρτιο του 2021, ότι θα αποσυρθεί από τη Γερουσία, και ως εκ τούτου δεν θα είναι υποψήφιος το 2022 για επανεκλογή. Το 2016, ο Μπλαντ, είχε λάβει το 49.2% των ψήφων. Ο Γενικός Εισαγγελέας της πολιτείας, Έρικ Σμιτ, είναι ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα της Γερουσίας. Υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος για την έδρα, είναι η κόρη του ιδιοκτήτη της εταιρείας μπύρας "Anheuser-Busch", Τρούντι Μπους-Βαλεντίν. Ο επί 4 θητείες Δημοκρατικός Γερουσιαστής και νυν ηγέτης της πλειοψηφίας της Γερουσίας, Τσακ Σούμερ, επιδιώκει επανεκλογή για 5η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στη Νέα Υόρκη. Στις προηγούμενες εκλογές του 2016, ο Σούμερ, είχε λάβει το 70.6% των ψήφων. Υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα, είναι ο τηλεοπτικός παρουσιαστής του συντηρητικού δικτύου Newsmax, Τζο Πίνιον. Η Δημοκρατική Γερουσιαστής Κάθριν Κόρτεζ Μάστο, η οποία εξελέγη πρώτα φορά στις εκλογές του 2016, λαμβάνοντας ποσοστό 47.1% των ψήφων, επιδιώκει επανεκλογή για την έδρα της Γερουσίας στη Νεβάδα. Υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα της Γερουσίας, είναι ο πρώην Γενικός Εισαγγελέας της πολιτείας, Άνταμ Λάξαλτ. Νικήτρια των εκλογών αναδείχθηκε η Δημοκρατική Κάθριν Κόρτεζ Μάστο, η οποία επανεξελέγη για δεύτερη θητεία. Η Δημοκρατική Γερουσιαστής Μάγκι Χάσαν, η οποία εξελέγη πρώτα φορά στις εκλογές του 2016, λαμβάνοντας ποσοστό 48.0% των ψήφων, επιδιώκει επανεκλογή για την έδρα της Γερουσίας στο Νιου Χάμσαϊρ. Υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα της Γερουσίας, είναι ο ταξίαρχος ε.α. Ντον Μπόλντουκ. Νικήτρια αναδείχθηκε η Δημοκρατική Μάγκι Χάσαν. Ο Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Τιμ Σκοτ, ο οποίος εξελέγη πρώτη φορά για πλήρη θητεία (είχε διοριστεί το 2013) στις εκλογές του 2016, λαμβάνοντας ποσοστό 60.6% των ψήφων, επιδιώκει επανεκλογή για την έδρα της Γερουσίας στη Νότια Καρολίνα. Υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος για την έδρα, είναι η πολιτειακή βουλευτής Κριστλ Μάθιους. Νικητής είναι ο Ρεπουμπλικανός Τιμ Σκοτ. Ο επί 3 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής και υφηγητής της μειοψηφίας της Γερουσίας, Τζον Θουν, επιδιώκει επανεκλογή για 4η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στη Νότια Ντακότα. Στις προηγούμενες εκλογές (2016), ο Θουν είχε λάβει το 71.8% των ψήφων. Υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος, είναι ο συγγραφέας και καθηγητής ποινικού δικαίου, Μπράιαν Μπενγκς. Ο Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Τζέιμς Λάνκφορντ, ο οποίος εξελέγη για πλήρη θητεία (είχε εκλεγεί πρώτη φορά σε ειδική εκλογή το 2014) στις εκλογές του 2016, λαμβάνοντας ποσοστό 67.7% των ψήφων, επιδιώκει επανεκλογή για την έδρα της Γερουσίας στην Οκλαχόμα. Υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος για την έδρα, είναι η ειδικός κυβερνοασφάλειας, Μάντισον Χορν. Στο Μιζούρι, ο επί 5 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Τζιμ Ίνχοφ, είχε ανακοινώσει τον Φεβρουάριο του 2022, ότι θα αποσυρθεί από τη Γερουσία, και ως εκ τούτου δεν θα είναι υποψήφιος για επανεκλογή. Στις εκλογές του 2020, ο Ίνχοφ, είχε λάβει το 63.0% των ψήφων. Ο Μάρκγουεϊν Μάλιν, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών για την 2η περιφέρεια της Οκλαχόμα, είναι ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, για την ειδική εκλογή της Γερουσίας. Από το Δημοκρατικό Κόμμα, υποψήφια για την έδρα, είναι η Κέντρα Χορν, πρώην μέλος μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών για την 5η περιφέρεια της Οκλαχόμα. Ο επί 4 θητείες Δημοκρατικός Γερουσιαστής Ρον Γουάιντεν, επιδιώκει επανεκλογή για 5η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στο Όρεγκον. Στις προηγούμενες εκλογές του 2016, ο Γουάιντεν, είχε λάβει το 56.6% των ψήφων. Υποψήφια του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα, είναι η οικονομική αναλύτρια η Τζο Ράε Πέρκινς. H επί 5 θητείες Δημοκρατική Γερουσιαστής Πάτι Μάρεϊ, επιδιώκει επανεκλογή για 6η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στην πολιτεία της Ουάσινγκτον. Στις προηγούμενες εκλογές (2016) είχε λάβει ποσοστό 58.8% των ψήφων. Υποψήφια του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα, είναι η νοσηλεύτρια Τίφανι Σμάιλι. Ο επί 2 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Ρον Τζόνσον, επιδιώκει επανεκλογή για 3η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στο Ουισκόνσιν. Στις προηγούμενες εκλογές (2016), ο Τζόνσον είχε λάβει το 50.2% των ψήφων. Yποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για την έδρα, είναι ο Αντικυβερνήτης της πολιτείας Μαντέλα Μπαρνς. Στο Οχάιο, ο επί 2 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Ρομπ Πόρτμαν, είχε ανακοινώσει τον Ιανουάριο του 2021, ότι θα αποσυρθεί από τη Γερουσία, και ως εκ τούτου δεν θα είναι υποψήφιος το 2022 για επανεκλογή. Το 2016, ο Πόρτμαν, είχε λάβει το 58.0% των ψήφων. Ο επιχειρηματίας και συγγραφέας Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς, είναι ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα της Γερουσίας. Υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για την έδρα, είναι ο Τιμ Ράιαν, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών για την 13η περιφέρεια του Οχάιο. Στην Πενσυλβάνια, ο επί 2 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Πατ Τούμεϊ, είχε ανακοινώσει τον Οκτώβριο του 2020, ότι σκοπεύει να αποσυρθεί από τη Γερουσία, και ως εκ τούτου δεν θα είναι υποψήφιος το 2022 για επανεκλογή. Το 2016, ο Τούμεϊ, είχε λάβει το 48.8% των ψήφων. Ο Τουρκικής καταγωγής, διάσημος τηλεοπτικός παρουσιαστής (The Dr. Oz Show) και ιατρός, Μεχμέτ Οζ, είναι ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα της Γερουσίας. Είναι ο πρώτος μουσουλμάνος υποψήφιος για την Γερουσία. Εκτός από την Αμερικανική υπηκοότητα, ο Οζ, κατέχει και την Τουρκική υπηκοότητα. Κατάφερε και έλαβε το χρίσμα για την εκλογή, ύστερα από πολύ στενή νίκη με τον εσωκομματικό του αντίπαλο, Ντέιβιντ ΜακΚόρμικ. Υποψήφιος από το Δημοκρατικό Κόμμα, είναι ο Αντικυβερνήτης της πολιτείας, Τζον Φέτερμαν. Νικητής της εκλογής ήταν ο Δημοκρατικός Τζον Φέτερμαν. Ήταν πρώτη και η μοναδική ανατροπή έδρας στη Γερουσία εκ μέρους των Δημοκρατικών σε αυτόν τον εκλογικό γύρο. Ο Δημοκρατικός Γερουσιαστής Ράφαελ Γουόρνοκ, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα τον Ιανουάριο του 2021, ύστερα από την νίκη του στην ειδική επαναληπτική εκλογή για την Γερουσία, επιδιώκει εκλογή για πλήρη θητεία για την έδρα της Γερουσίας στην Τζόρτζια. Στην ειδική εκλογή της 5ης Ιανουαρίου 2021, είχε λάβει το 51.0% των ψήφων. Υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα, είναι ο πρώην παίκτης του NFL, Χέρσελ Γουόκερ. Νικητής στην επαναληπτική εκλογή του Δεκεμβρίου 2022, αναδείχθηκε ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Ράφαελ Γουόρνοκ, ο οποίος επανεξελέγη με ποσοστό 51.4% των ψήφων. Ο επί 2 θητείες Ρεπουμπλικανός Γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο, επιδιώκει επανεκλογή για 3η θητεία για την έδρα της Γερουσίας στην Φλόριντα. Στις προηγούμενες εκλογές του 2016, είχε λάβει το 52.0% των ψήφων. Υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος για την έδρα, είναι η Βαλ Ντέμινγκς, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών για την 10η περιφέρεια της Φλόριντα. Ο Δημοκρατικός Γερουσιαστής Μπράιαν Σατς, ο οποίος είχε διοριστεί στη Γερουσία το 2012 και είχε εκλεγεί σε ειδική εκλογή το 2014, εξελέγη για πλήρη θητεία πρώτη φορά στις εκλογές του 2016, λαμβάνοντας ποσοστό 73.6% των ψήφων, επιδιώκει επανεκλογή για δεύτερη πλήρη θητεία για την έδρα της Γερουσίας στην Χαβάη. Υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την έδρα της Γερουσίας, είναι ο πολιτειακός βουλευτής Μπομπ ΜακΝτέρμοτ. Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών Γερουσία (ΗΠΑ) Κατάλογος τρεχόντων Γερουσιαστών των Ηνωμένων Πολιτειών Ηγέτες των κομμάτων της Γερουσίας των ΗΠΑ Εκλογές Κυβερνητών των Ηνωμένων Πολιτειών 2022
|
Οι εκλογές της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών του 2022 (αγγλικά: 2022 United States Senate elections) διεξήχθησαν στις 8 Νοεμβρίου 2022, προκειμένου να εκλεγούν 34 από τα 100 μέλη της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι θα υπηρετήσουν εξαετή θητεία (από τις 3 Ιανουαρίου 2023 έως τις 3 Ιανουαρίου 2029). Οι γερουσιαστές, χωρίζονται σε τρεις τάξεις, έτσι ώστε το 1/3 της Γερουσίας να ανανεώνεται κλιμακωτά κάθε δύο χρόνια (σε κάθε περίοδο του Κογκρέσου δηλαδή). Στις εκλογές του 2022, συμμετείχαν γερουσιαστές, που εξελέγησαν τελευταία φορά στις εκλογές της Γερουσίας του 2016.Η σημερινή "τρίτη τάξη", αποτελείται από 20 Ρεπουμπλικανούς και από 14 Δημοκρατικούς γερουσιαστές. Έως τον Μάιο του 2021, 5 από τους 20 Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές, έχουν δηλώσει ότι δεν επιθυμούν επανεκλογή, ενώ από ένας από τους 14 Δημοκρατικούς γερουσιαστές, έχει δηλώσει ότι δεν επιθυμεί επανεκλογή. Επίσης, ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζιμ Ίνχοφ από την Οκλαχόμα, σκοπεύει να παραιτηθεί από το αξίωμα στις 3 Ιανουαρίου 2023, ως εκ τούτου πραγματοποιήθηκε ειδική εκλογή στις 8 Νοεμβρίου 2022, και διάδοχός του αναδείχθηκε ο μέχρι τώρα Ρεπουμπλικανός βουλευτής Μάρκγουεϊν Μάλιν. Οι Εκλογές της Γερουσίας του 2022, διεξήχθησαν παράλληλα με τις Εκλογές των Κυβερνητών, τις Εκλογές της Βουλής των Αντιπροσώπων, καθώς και με πολιτειακές και τοπικές εκλογές. Οι Δημοκρατικοί κατάφεραν να διατηρήσουν την πλειοψηφία τους στη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, ύστερα από την νίκη τους στην πολιτεία της Νεβάδας. Επίσης, ανέτρεψαν την έδρα της Γερουσίας στη Πενσυλβάνια.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD_2022
|
Ο Λύκος
|
Η ταινία βασίζεται στη ζωή του Μικέλ Λεζάρζα, ενός πράκτορα της ισπανικής υπηρεσίας πληροφοριών που έδρασε στις αρχές της δεκαετίας του 1970. O «Λύκος» είναι ένας κυβερνητικός πράκτορας ο οποίος κατάφερνει να διεισδύσει στον μηχανισμό της τρομοκρατικής οργάνωσης των Βάσκων αυτονομιστών ΕΤΑ και να εξαρθρώσει το ένα τέταρτο περίπου των μελών της. Στην συνέχεια ο Λύκος παρεμποδίζει τα σχέδια της οργάνωσης για μια μεγάλη απόδραση μελών της από τις φυλακές καθώς και μια εκστρατεία τρομοκρατικών επιθέσεων. Στηριγμένος αρχικά και προδωμένος όμως αργότερα από τις Μυστικές Υπηρεσίες του Ισπανού δικτάτορα Φράνκο, ο Λύκος ωστόσο κατάφερε να διαφύγει και να συνεχίσει την αποστολή του ενεργώντας πια για λογαριασμό του. Η ETA τον καταδικάζει σε θάνατο και δημοσιεύει τις φωτογραφίες του σε όλη τη χώρα των Βάσκων, με την ελπίδα ότι κάποιος θα αναφέρει για το πού βρίσκεται. Τελικά, ο Λύκος αλλάζει ταυτότητα, κάνει πλαστική αλλάζοντας το πρόσωπό του και εξαφανίζεται για πάντα χωρίς να αφήσει πίσω του κανένα ίχνος. Από τότε, η ΕΤΑ έχει φυλαγμένη μια σφαίρα με το όνομα του "Λύκου" γραμμένη επάνω της... Εντοάρντο Νοριέγκα ως...ο Λύκος Χοσέ Κορονάντο ως...Ρικάρντο Μελάνι Ντουτέ ως...Αμάγια Σίλβια Αμπασκάλ ως...Μπεγκόνα Σαντιάγκο Ράμος ως Πάντσο Πάτρικ Μπρουέλ ως...Νέλσον Χόρχε Σανζ ως...Άζιερ Μανουέλ Ζάρζο ως...Ματίας Ο Λύκος στην IMDb
|
Ο Λύκος (ισπανικά: El Lobo) είναι μια βιογραφική δραματική ταινία Ισπανικής παραγωγής του 2004 σε σκηνοθεσία Μιγκέλ Κουρτουά και σενάριο του Αντόνιο Ονέτι. Πρωταγωνιστούν: Εντοάρντο Νοριέγκα και Χοσέ Κορονάντο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%9B%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82
|
Εθνική Γιβραλτάρ (καλαθοσφαίριση γυναικών)
|
Πορεία σε European Promotion Cup / European Championship Division C / Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μικρών Κρατών FIBA Ακολουθούν οι τελικές θέσεις κατάταξης της Εθνικής Ομάδας του Γιβραλτάρ σε European Promotion Cup / European Championship Division C / Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μικρών Κρατών FIBA: Gibraltar, ιστορικό ανά έτος στον επίσημο ιστότοπο των αρχείων της FIBA. (Αγγλικά)
|
Τελ. Ενημέρωση: Απρίλιος 2019 Η εθνική ομάδα καλαθοσφαίρισης γυναικών του Γιβραλτάρ αντιπροσωπεύει το Γιβραλτάρ στις διεθνείς διοργανώσεις γυναικείας καλαθοσφαίρισης που οργανώνει η FIBA. Βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης Ερασιτεχνών του Γιβραλτάρ (Gibraltar Amateur Basketball Association).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%93%CE%B9%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%AC%CF%81_(%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD)
|
Δημήτρης Μάντζος
|
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1982. Είναι απόφοιτος Νομικής ΑΠΘ με μεταπτυχιακό στο Εμπορικό δίκαιο την περίοδο 2004 - 2006 στοΕΚΠΑ. Από το 2012 είναι παντρεμένος με τη δικηγόρο Άννα Παναγιωτίδου και έχουν αποκτήσει έναν υιό. Μιλά αγγλικά και γερμανικά. Έχει υπηρετήσει στο παρελθόν ως διευθυντής της ΚΟ του ΚΙΝΑΛ, αλλά και ως σύμβουλος της Φώφης Γεννηματά για θέματα δικαιοσύνης και θεσμών και πριν από τη Συνταγματική αναθεώρηση, συμμετείχε στην Επιτροπή Θέσεων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (πρόγονος του ΚΙΝΑΛ) για τη Συνταγματική και Θεσμική Μεταρρύθμιση. Την περίοδο 2011- 2014 διετέλεσε σύμβουλος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Από τις 22 Ιανουαρίου 2022 είναι εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στις εκλογές του Μαΐου 2023 και επανεξελέγη έναν μήνα αργότερα, από την κάλπη της 25ης Ιουνίου 2023. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος μαζί με τον Μιχάλη Κατρίνη.
|
Ο Δημήτρης Μάντζος (Πάτρα, 1982 - ) είναι Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός που υπηρετεί ως βουλευτής Επικρατείας και μέχρι τις 27 Ιουλίου 2023, εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%BF%CF%82
|
Οπιούχα
|
Η χρήση οπιούχων έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση ευφορίας. Τα τυχόν υπάρχοντα δυσάρεστα συναισθήματα εξαφανίζονται και δημιουργείται μια κατάσταση εφησυχασμού, συναισθηματικής αδιαφορίας, χωρίς παρορμήσεις. Το άτομο αισθάνεται ότι «όλα είναι ωραία» και «όπως ακριβώς έπρεπε να είναι». Ταυτόχρονα υπάρχει ισχυρή αναλγησία. Συνυπάρχουν εξάλλου, μικρός βαθμός υπνηλίας, μύση, βραδύπνοια (λόγω καταστολής του αναπνευστικού κέντρου) καθώς και ελάττωση της σεξουαλικής διάθεσης. Τέλος,μπορεί να προκληθεί εμετός (λόγω ερεθισμού της χειμειοαισθητικής ζώνης του προμήκη), δυσκοιλιότητα, κατακράτηση ούρων και δυσουρία, καθώς επίσης ελαφρά πτώση της αρτηριακής και αύξηση της ενδοκρανιακής πίεσης. Οξεία τοξικότητα στα οπιούχα εμφανίζεται με την υπέρβαση της δοσολογίας και η κλινική εικόνα της δηλητηρίασης εμφανίζεται με τη χαρακτηριστική τριάδα κώμα-βραδύπνοια-μύση. Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να επέλθει ακόμα και θάνατος, από τρεις κυρίως αιτίες: την καταστολή του αναπνευστικού κέντρου την καρδιακή αρρυθμία,που οφείλεται κυρίως στην ανοξαιμία και το πνευμονικό οίδημα, που η παθοφυσιολογία του είναι προς το παρόν αδιευκρίνιστη. Αρκετοί ερευνητές πιστεύουν ότι τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν στις διάφορες προσμίξεις, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτό οφείλεται στην εντονότατη υποξαιμία και τις καρδιακές αρρυθμίες που ακολουθούν την δηλητηρίαση με οπιούχα. Όσον αφορά στη χρόνια τοξικότητα δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η παρατεταμένη χρήση οπιούχων προκαλεί οργανικές εγκεφαλικές βλάβες ή αλλοιώσεις σε άλλα όργανα. Το μόνο ίσως σύστημα που επηρεάζεται, είναι το ενδοκρινολογικό και ιδιαίτερα το γεννητικό, όπου παρουσιάζεται ελάττωση της γενετήσιας ορμής και ειδικότερα στις γυναίκες, διαταραχές του φυσιολογικού ρυθμού του έμμηνου κύκλου. Τα μόνα σημεία που παρατηρούνται από τα άλλα συστήματα, είναι μια μέτρια βραδύπνοια, μια μέτρια ταχυσφυγμία και μια ελαφρά αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος. Υπάρχουν όμως πολλές περιπλοκές από τη χρησιμοποίηση μολυσμένων συρίγγων, όπως: ηπατίτιδα, ενδοκαρδίτιδα, σηψαιμία, τέτανος, AIDS, νεφροπάθεια με έντονη πρωτεινουργία, συστηματικές μυκητιάσεις, πνευμονικό απόστημα, οστεομυελίτιδα, χρόνια ηπατοπάθεια, θρομβοβλεβίτιδα, σκλήρυνση και απόφραξη των φλεβών, κυτταρίτιδα και τοπικά αποστήματα. Επιπρόσθετοι κίνδυνοι αναφύονται από διάφορες ουσίες που προστίθενται σκόπιμα για την νόθευση της καθαρής ουσίας. Πιο συγκεκριμένα η ηρωίνη είναι το ευρύτατα χρησιμοποιούμενο οπιούχο αναλγητικό. Η ηρωίνη είναι ένα ισχυρό παυσίπονο, το οποίο καταστέλλει τον εγκέφαλο. Παράγει ένα αίσθημα χαλάρωσης, ασφάλειας και ευεξίας. Η καθαρή ηρωίνη είναι μια άσπρη σκόνη με πικρή γεύση, η οποία παράγεται από την «παπαρούνα του οπίου». Η παράνομα παραγόμενη ηρωίνη μπορεί να ποικίλει στο χρώμα από άσπρο σε βαθύ καφετί, λόγω των ρύπων που απομένουν από τη διαδικασία παρασκευής, ή την παρουσία νοθευτικών ουσιών. Η σκόνη συνήθως διαλύεται σε νερό και στη συνέχεια προσλαμβάνεται με ένεση, αν και μπορεί επίσης να καπνιστεί, ανακατεμένη με καπνό, ή να θερμανθεί σε αλουμινόχαρτο, για την εισπνοή των καπνών, ή να φαγωθεί τυλιγμένη σε χαρτί. Συνοψίζοντας θα γίνει αναφορά στο σύνδρομο στέρησης των οπιούχων. Τα πρώτα στερητικά συμπτώματα εμφανίζονται μέσα σε δέκα περίπου ώρες από την τελευταία λήψη και χαρακτηρίζονται από άγχος, ιδεοληπτική αναζήτηση του φαρμάκου και έντονη καταβολή δυνάμεων. Στις επόμενες ώρες κυριαρχούν ανησυχία και κύματα ρίγους. Μεταξύ της 20ης και 30ης ώρας από την τελευταία λήψη, εμφανίζεται η πλέον κρίσιμη φάση,που έχει ως κύρια συμπτώματα εντονότατη αγχώδη αντίδραση, νευρικότητα, ημικρανία, ναυτία, ανορεξία, γαστρεντερικές διαταραχές, κοιλιακούς κολικούς και μυοσκελετικούς πόνους. Η κορύφωση των συμπτωμάτων συμπίπτει με τη δεύτερη και την τρίτη μέρα. Τα υποκειμενικά συμπτώματα εξακολουθούν να είναι νευρικότητα και ημικρανία, ενώ στα αντικειμενικά κλινικά σημεία περιλαμβάνονται αύξηση της θερμοκρασίας μέχρι υπερπυρεξίας, μυδρίαση, ιδιαίτερα επιθετική συμπεριφορά, κύματα ανατριχίλας, έντονη εφίδρωση, υπέρταση, στύση και αυτόματες εκσπερματώσεις, σιελόρροια, επίμονα χασμουρητά, ρινόρροια, δακρύρροια, τρεμούλα, επίμονος βήχας, διάρροιες, εμετοί και διπλωπία. Τα συμπτώματα υποχωρούν προοδευτικά μέχρι την όγδοη μέρα. Το σύνδρομο στέρησης από τα οπιούχα, παρά τη θορυβώδη του μορφή, σπάνια οδηγεί στο θάνατο. "Εξαρτησιογόνες ουσίες"Σύγγραμμα, Μαρσέλος Μάριος, 1997, Τυπωθήτω ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΔΑΝΟΣ. http://preprod.www.psychiatry24x7.gr/bgdisplay.jhtml?itemname=substance_analgesics:
|
Οι οπιούχες ουσίες περιλαμβάνουν το όπιο (ρητίνη που λαμβάνεται από το περικάρπιο της παπαρούνας), τη μορφίνη, την ηρωίνη και την κωδεΐνη. Παράγονται όλα από το ακατέργαστο όπιο μέσω μιας αρκετά απλής χημικής επεξεργασίας. Τα συνθετικά αναλγητικά παρασκευάζονται υπό μορφήν σκόνης, ταμπλετών ή υγρού. Περιλαμβάνουν το σιρόπι μεθαδόνης, το physeptone, ήτοι ταμπλέτα μεθαδόνης, την πεθυδίνη, το diconal και το palfium.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%80%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%B1
|
Εθνική Κιργιζίας (καλαθοσφαίριση γυναικών)
|
Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι το 1991 οι αθλήτριες με καταγωγή από την Κιργιζία εντάσσονταν στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Σοβιετικής Ένωσης. Μέχρι σήμερα η Κιργιζία δεν έχει ποτέ λάβει μέρος σε κάποια Ολυμπιακή Διοργάνωση, ούτε σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η πρώτη της συμμετοχή στο Ασιατικό Πρωτάθλημα της FIBA Asia έλαβε χώρα το 1995, ενώ διαθέτει, παράλληλα, δικαίωμα συμμετοχής σε διοργανώσεις της CABA, θυγατρικής της FIBA Asia για την περιοχή της Κεντρικής Ασίας.Επίσης, η Κιργιζία διαθέτει δικαίωμα συμμετοχής στους Ασιατικούς Αγώνες και στους Αγώνες Κεντρικής Ασίας υπό τη σκέπη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Πορεία σε Ασιατικά Πρωταθλήματα Ακολουθούν οι τελικές θέσεις κατάταξης της Εθνικής Ομάδας της Κιργιζίας σε Ασιατικά Πρωταθλήματα: Εθνική Κιργιζίας (καλαθοσφαίριση ανδρών) Kirgiziya, ιστορικό ανά έτος στον επίσημο ιστότοπο των αρχείων της FIBA. (Αγγλικά) Kyrgyz Basketball Federation, επίσημος ιστότοπος.
|
Τελ. Ενημέρωση: 25 Ιανουαρίου 2015Η εθνική ομάδα καλαθοσφαίρισης γυναικών της Κιργιζίας αντιπροσωπεύει την Κιργιζία στις διεθνείς διοργανώσεις γυναικείας καλαθοσφαίρισης που οργανώνει η FIBA. Βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης της Κιργιζίας (Kyrgyz Basketball Federation).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9A%CE%B9%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B6%CE%AF%CE%B1%CF%82_(%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD)
|
Κοστόβαρος
|
Ο Κοστόβαρος ήταν οικείος φίλος του Ηρώδη Α΄, όταν εκείνος ανερχόταν στην εξουσία. Όταν το 37 π.Χ. η Ιερουσαλήμ συνθηκολόγησε με τον Μάρκο Αντώνιο, που είχε εκστρατεύσει εναντίον της, και ο Ηρώδης Α΄ συνθηκολόγησε με τον Αντίγονο Β΄ της Ιουδαίας, ο Κοστόβαρος έλεγχε τις εξόδους από την πόλη. Τότε περίπου ο Μ. Αντώνιος διόρισε τον Ηρώδη ως τετράρχη της Ιουδαίας και ο Ηρώδης με τη σειρά του όρισε τον Κοστόβαρο ως κυβερνήτη της Ιδουμαίας και της Γάζας. Περί το 34 π.Χ. ο Ηρώδης πάντρεψε την αδελφή του Σαλώμη Α΄ με τον Κοστόβαρο. Ο Κοστόβαρος δέχθηκε με χαρά αυτή την εύνοια, που ήταν πιο πολύ από ό,τι περίμενε. Καταγόταν από ευγενή και ιερατική οικογένεια της Ιδουμαίας. Έτσι είχε τις φιλοδοξίες του πάντα προς την περιοχή αυτή. Όταν αυτό έγινε, έπαυσε να είναι "άνθρωπος του Ηρώδη". Ήταν δυσαρεστημένος, που ο Ιωάννης Υρκανός (πρόπαππος του Αντίγονου Β΄) είχε κάνει τους Ιδουμαίους να υιοθετήσουν τις εβραϊκές συνήθειες και νόμους. Ο Κοστόβαρος δεν σκεπτόταν σωστό για τον ίδιο να εκτελεί τις εντολές του Ηρώδη, ή ότι οι Ιδουμαίοι πρέπει να τις υπακούσουν. Είχε τη φιλοδοξία να κυβερνήσει την Ιδουμαία για τον εαυτό του και να επιτύχει περισσότερα πράγματα. Αυτή η διάθεσή του τον οδήγησε να κάνει τρεις ενέργεις, που εξόργισαν τον Ηρώδη, ο οποίος τελικά τον εκτέλεσε. Η πρώτη του παράβαση που έγινε γνωστή είναι ότι προσέγγισε την Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου και της ζήτησε, ο Μ. Αντώνιος να μεταφέρει την Ιδουμαία σε αυτήν, καθώς "ανήκε πάντα στους προγόνους της". Ο Κοστόβαρος ήταν έτοιμος να μεταβιβάσει την υποτέλειά του σε αυτήν και μετά ήλπιζε να γίνει κυβερνήτης της. Η Κλεοπάτρα το ζήτησε, αλλά ο Αντώνιος αρνήθηκε. Μόλις ο Ηρώδης το ανακάλυψε, θέλησε να τον σκοτώσει, αλλά η αδελφή του και η μητέρα του τον απέτρεψαν. Στο τέλος ο Ηρώδης τον συγχώρησε για την πράξη του, αλλά από τότε δεν τον εμπιστευόταν. Το επόμενο γεγονός ήταν μέρος του διαζυγίου, που η Σαλώμη ζήτησε από τον Κοστόβαρο. Το 27-26 π.Χ. αυτή εξέδωσε γραπτή ακύρωση του γάμου τους, σύμφωνα όμως με τον εβραϊκό νόμο, ο άνδρας μπορούσε να το κάνει αυτό, όχι η γυναίκα. Η Σαλώμη είπε, ότι το έκανε λόγω πίστης προς τον Ηρώδη και τον πληροφόρησε ότι ο Κοστόβαρος θα διέφευγε από τη χώρα με την παρέα τού Φερόρα (αδελφού του Ηρώδη). Ο Φερόρας είχε πέσει στη δυσμένεια του Ηρώδη, διότι ο βασιλιάς, αν και είχε κανονίσει τον γάμο τού Φερόρα, αυτός αρνήθηκε λόγω του ενθουσιασμού του με μία δούλα. Τότε η Σαλώμη αποκάλυψε μία ακόμη παράβαση, που είχε γίνει πριν από τις άλλες: ο Κοστόβαρος προστάτευε, εδώ και 12 έτη, τους γιους του Μπάμπα, εχθρούς του Ηρώδη. Πράγματι, όταν ο Κοστόβαρος φρουρούσε τις εξόδους της Ιερουσαλήμ το 37 π.Χ., ο Μπάμπα και η οικογένειά του ήταν από αυτούς που ο Ηρώδης ήθελε να κρατήσει. Όμως ο Κοστόβαρος τους έκρυψε στην ιδιοκτησία του, καθώς ήταν δημοφιλείς. Έπειτα αρνήθηκε ότι τους ήξερε. Όταν λοιπόν ο Ηρώδης πληροφορήθηκε όλα αυτά, έστειλε αξιωματικούς στο μέρος που αναφέρθηκε ότι έμεναν και τους σκότωσε μαζί με όσους είχαν κατηγορηθεί με αυτούς. Έτσι ο Κοστόβαρος εκτελέστηκε το 27-26 π.Χ. Ο Κοστόβαρος Α΄ νυμφεύτηκε τη Σαλώμη Α΄, κόρη του Αντίπατρου του Ιδουμαίου και είχε τέκνα: Αντίπατρος Γ΄, νυμφεύτηκε την Κύπρο Β΄, κόρη του Ηρώδη Α΄ του Μεγάλου και είχε τέκνα: Κοστόβαρος Β΄. Σαούλ(ος)/Σαύλος. Κύπρος Γ΄, παντρεύτηκε τον Αλεξά Χεκλία Α΄ θησαυροφύλακα του Ναού. Βερενίκη, παντρεύτηκε πρώτα τον Αριστόβουλο διάδοχο της Ιουδαίας και μετά τον Θευδίωνα, αδελφό της Δωρίδας (1ης συζύγου του Ηρώδη Α΄). Αν και ο Ιώσηπος δεν αναφέρει τους γονείς τους, το όνομα δηλώνει ότι ο πάππος τους θα ήταν ο Κοστόβαρος, 2ος σύζυγος της Σαλώμης (αδελφής του Ηρώδη Α΄). Το όνομα είναι ασύνηθες και στα έργα του Ιωσήπου υπάρχουν μόνο αυτοί οι δύο. Οι δύο τους πρέπει να είναι τέκνα του Αντίπατρου Γ΄, γιου του Κοστόβαρου Α΄. Ο Κοστόβαρος Β΄ και ο Σαούλ ήταν συγγενείς του Αντίπα (γιου του Αλεξά Χελκία Α΄) και του Ηρώδη Αγρίππα Β΄. Ο Αντίπας ήταν ανιψιός τους: ήταν γιος του Αλεξά Χελκία Α΄, που είχε νυμφευτεί την Κύπρο Δ΄, αδελφή των Κοστόβαρου Β΄ και Σαούλ. Ο Ηρώδης Αγρίππας Β΄ ήταν γιος του εξαδέλφου τους Ηρώδη Αγρίππα Α΄, καθώς ο τελευταίος ήταν γιος τη Βερενίκης, αδελφής του πατέρα τους Αντιπάτρου. Όταν άρχισε να δυναμώνει η εβραϊκή εξέγερση εναντίον της Ρωμαϊκής κυριαρχίας, ο Κοστόβαρος Β΄, ο Σαούλ και ο Αντίπας ζήτησαν από τον Αγρίππα Β΄ να στείλει βοήθεια για να αποτρέψει την επικείμενη εξέγερση. Τα δύο αδέλφια δραστηριοποιήθηκαν εναντίον των ανταρτών. Όμως μετά τη μάχη του Μπεθ-χορόν (25 Νοεμβρίου 66 μ.Χ.), όπου οι Εβραίοι αντάρτες νίκησαν τον Ρωμαίο στρατηγό Κέστιο, οι τρεις τους πολιορκήθηκαν στο ανάκτορο. Έπειτα οι Κοστόβαρος και Σαούλ διέφυγαν από την Ιερουσαλήμ και επανενώθηκαν με τον Κέστιο. Αυτός τους έστειλε στον Αυτοκράτορα Νέρωνα, στην Αχαΐας της Ελλάδας. Αλλά ο Αντίπας, που είχε μείνει στην Ιερουσαλήμ, συνελήφθη από τους αντάρτες και στη φυλακή δολοφονήθηκε από τον Ιωάννη μπεν Ντόρκους/Ταμπιθά, ο οποίος εκτέλεσε εντολή των ζηλωτών. Υπάρχει μία περιθωριακή θεωρία, ότι ο Σαούλ στα έργα του Ιώσηπου είναι ο Σαούλ της Καινής Διαθήκης. Σύμφωνα με αυτήν, οι αναφορές του Παύλου στις Πράξεις των Αποστόλων και στην Επιστολή του Παύλου, πιστεύεται ότι αποκαλύπτουν συνδέσεις με τη βασιλική δυναστεία τού Ηρώδη. Έτσι στις Πράξεις ο Σαούλ αναφέρεται σε έναν κατάλογο Χριστιανών προφητών και διδασκάλων, ακολούθων του Μαναέν, ο οποίος "μεγάλωσε μαζί με τον Ηρώδη τον τετράρχη", όμως η φράση δεν συνδέει τον Σαούλ με τον Μαναέν ή τον Ηρώδη. Επίσης στην Προς Ρωμαίους Επιστολή, στο τελευταίο κεφάλαιο, ο Παύλος στέλνει χαιρετισμούς σε κάποιον Ηρωδίωνα (όνομα όχι κοινό στον αρχαίο κόσμο), που τον αποκαλεί συγγενή και ο Παύλος αναφέρεται σε μερικούς άλλους ως συγγενείς στο ίδιο κεφάλαιο. Η έννοια πιθανόν να σημαίνει απλά ότι ο Ηρωδίωνας είναι επίσης Εβραίος (και οι συγγενείς είναι απλά Εβραίοι). Αν ήταν μέλος της Ηρωδιανής δυναστείας, ο Σαούλ θα ήταν Ρωμαίος πολίτης. Η συμπεριφορά του, η οποία είχε κάνει ζημιά στην Εκκλησία πριν τη μεταστροφή του, μπορεί να θεωρηθεί ότι θυμίζει αυτή των Κοστομπάρ και Σαούλ, που "όταν ήταν παράνομοι, λεηλατούσαν όσους ήταν πιο αδύναμοί τους". Ωστόσο η αφήγηση του Ιώσηπου είναι κατά δεκαετίες προγενέστερη της μεταστροφής του Παύλου στον Χριστιανισμό. Flavius, Josephus (77 CE); Thackery, H. StJ. [translator] (1989). The Jewish war (Loeb Classical Library ed.). Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0 674 99223 7. Flavius, Josephus (93 CE); Marcus, Ralph [translator]; Wikgren, Allen [translator] (1990). Jewish Antiquities (Loeb Classical Library ed.). Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0 674 99451 5.
|
Ο Κοστόβαρος Α΄, λατιν. COSTOBAR(US), ήταν ένας φίλος του Ηρώδη Α΄ της Ιουδαίας, ο οποίος τον έκανε κυβερνήτη της Ιδουμαίας. Ο Κοστόβαρος νυμφεύτηκε την αδελφή εκείνου Σαλώμη Α΄. Ο Κοστόβαρος Β΄ και ο αδελφός του Σαούλ μάλλον ήταν εγγονοί του του Κοστόβαρου Α΄.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82
|
337 Δεβόζα
|
Η διάμετρος της Δεβόζας υπολογίσθηκε σε 59,1 χιλιόμετρα (από δεδομένα του IRAS), ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 216 τρισεκατομμύρια τόνους για μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. Ο φασματικός τύπος της είναι M (μεταλλικός), ενώ το άλβεδό της είναι 0,161 (από δεδομένα του IRAS). Η Δεβόζα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 4 ώρες και 39 λεπτά, μία μάλλον γρήγορη περιστροφή για αστεροειδή. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 95 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
|
Η Δεβόζα (Devosa) είναι αρκετά μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 8,74. Ανακαλύφθηκε το 1892 από τον Γάλλο αστρονόμο Ωγκύστ Σαρλουά, που παρατηρούσε από τη Νίκαια.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/337_%CE%94%CE%B5%CE%B2%CF%8C%CE%B6%CE%B1
|
Τσάμηδες
|
Στους Τσάμηδες, δόθηκε ο έλεγχος κάποιων εκτάσεων απο τους Οθωμανους κατά την Οθωμανική περίοδο στις εκβολές του Αχέροντα, τη Σαγιάδα, τη Μαζαρακιά, το Φανάρι, το Μαργαρίτι μέχρι και την περιοχή της Παραμυθιάς. Οικονομικά βασίζονταν στην αλιεία, το αλάτι, τους ελαιώνες, τους εύφορους κάμπους της περιοχής, την καλλιέργεια ρυζιού, σιτηρών και αραβόσιτου. Κατά την Τουρκοκρατία οι Τσάμηδες μουσουλμάνοι αγάδες συμμετείχαν για πολλά χρόνια στο ασκέρι του Αλή Πασά. Και αργότερα ακολούθησαν αρκετοί απ΄ αυτούς το οθωμανικό στράτευμα του Ομέρ Βρυώνη στην Πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου, εναντίον της Επανάστασης του 1821. Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, η παρουσία των Τσάμηδων στην Ήπειρο δεν δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα σε σχέση με τους τριγύρω χριστιανικούς πληθυσμούς, λόγω του χαρακτήρα της πολυεθνικής και πολυθρησκευτικής συνύπαρξης που είχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με τους Βαλκανικούς Πολέμους όμως, η κατάσταση μεταβάλλεται, καθώς αλλάζει και το πλαίσιο μέσα στο οποίο μέχρι τότε συνυπήρχαν διαφορετικοί πληθυσμοί εντός του οθωμανικού κράτους. Η αντίπαλη δράση ελληνικών και αλβανικών παραστρατιωτικών ομάδων δημιουργεί κύκλους εκδίκησης κι αντεκδίκησης μεταξύ Ελλήνων και Τσάμηδων, θέτοντας το νέο πλαίσιο εντός του οποίου θα δημιουργηθεί στο μέλλον το πρόβλημα των Τσάμηδων εντός του ελληνικού κράτους.Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους η περιοχή της Θεσπρωτίας, όπως και η υπόλοιπη περιφέρεια της Ηπείρου, ενσωματώθηκε στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής των πληθυσμών το 1923, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες εξαιρέθηκαν από αυτή ύστερα από έντονες πιέσεις της Αλβανίας. Στην ανταλλαγή των πληθυσμών, όσοι ήταν μουσουλμάνοι στην Ελλάδα θεωρούνταν «Τούρκοι» και ανταλλάξιμοι. Ωστόσο οι ίδιοι οι Τσάμηδες, μην επιθυμώντας να φύγουν από την περιοχή τους, έκαναν διάφορα διεθνή διαβήματα, με τα οποία τόνιζαν την ιδιαίτερη σχέση με τον τόπο τους και, ουσιαστικά, να τους θεωρήσουν ως αλλόθρησκους Έλληνες στη διαδικασία του προσδιορισμού των «ανταλλάξιμων» πληθυσμών. Τελικά εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή και σε αυτό έπαιξε ρόλο, εκτός από τους παραπάνω, και η σθεναρή απροθυμία της Τουρκίας να τους δεχτεί. Ένα μικρό μόνο μέρος των μουσουλμάνων της περιοχής συμμετείχε στο πρόγραμμα ανταλλαγής πληθυσμών και μετοίκησε στην Τουρκία. Υποστηρίζεται ότι οι Τσάμηδες δεν είχαν διαμορφώσει εθνική συνείδηση αλλά προσδιορίζονταν κυρίως από τη θρησκεία, γεγονός που εξηγεί τη σύγχυση για το αν θα συμπεριλαμβάνονταν στην ανταλλαγή ή όχι.Η εφαρμογή της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είχε ως αποτέλεσμα ένα μέρος των προσφύγων που ήρθαν στην Ελλάδα από τη Μικρά Ασία να εγκατασταθεί στην περιοχή των Τσάμηδων. Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για αυτήν την εγκατάσταση αποδίδεται στην επιθυμία της να ασκηθεί πίεση προς τους Τσάμηδες, με στόχο τον εξαναγκασμό σε εθελούσια αναχώρηση από την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, η απαλλοτρίωση μεγάλων γαιοκτησιών, που κατείχε μια πλούσια μειοψηφία Τσάμηδων, ώστε να μοιραστεί γη στους ακτήμονες Έλληνες πρόφυγες που είχαν καταφτάσει, αύξησε τις εντάσεις μεταξύ των δυο πληθυσμιακών ομάδων, μουσουλμάνων Τσάμηδων και χριστιανών Ελλήνων. Αν και οι περισσότεροι πρόσφυγες εξαιτίας των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν, μετεγκαταστάθηκε σε άλλες περιοχές, στη Δυτική Μακεδονία, το αίσθημα εχθρότητας χριστιανών και μουσουλμάνων δεν έσβησε. Σε αυτό προστέθηκε και η νέα διάσταση των ντόπιων χριστιανικών πληθυσμών που, στο πλαίσιο των νέων πολιτικών συνθηκών με την αλλαγή των συνόρων, θεωρούσαν πλέον τους Τσάμηδες ως ξένους εντός του ελληνικού εθνικού κράτους και εποφθαλμιούσαν τις περιουσίες τους, ιδιαίτερα εκείνες των πλούσιων μπέηδων. Στη διατήρηση των προβλημάτων στη συμβίωση μουσουλμάνων και χριστιανών έπαιξε ρόλο και η μη επικύρωση των ελληνοαλβανικών συμφωνιών του 1925, για την αποζημίωση όσων περιουσιών Τσάμηδων θα απαλλοτρίωνε το ελληνικό κράτος, διότι κρίθηκε τελικά πολύ ευνοϊκή για την αλβανική πλευρά.Οι τριβές μεταξύ των μουσουλμάνων Τσάμηδων και των χριστιανών Ελλήνων επεκτάθηκαν και πέρα από την οικονομική σφαίρα και το ζήτημα των περιουσιών. Για παράδειγμα, οι μουσουλμάνοι γονείς αρνούνταν τη φοίτηση των παιδιών τους στα Δημοτικά Σχολεία για θρησκευτικούς κυρίως λόγους. Επίσης αρνούνταν τους Έλληνες χριστιανούς δασκάλους και την από κοινού φοίτηση αγοριών και κοριτσιών. Το ελληνικό κράτος προσέλαβε μουσουλμάνους δασκάλους για τη διδασκαλία των θρησκευτικών και της αραβικής γλώσσας. Η ρευστότητα των Αλβανικών συνόρων σε συνδυασμό με την επιρροή της Ιταλίας δημιούργησε μια αλβανική ελίτ μουσουλμάνων Τσάμηδων η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1940. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ποτέ δεν προσέλκυσε τη στήριξη των Τσάμηδων, καθώς η πολιτική του φάνταζε κοσμική και εκσυγχρονιστική. Ελληνο-ιταλικός πόλεμος (1940-1941) Μετά την ιταλική κατοχή της Αλβανίας το 1939, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν ως όργανο προπαγάνδας από τους Ιταλούς για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Ελλάδα, ενώ με την έναρξη της ιταλικής επίθεσης, το ελληνικό κράτος εξόρισε ηγετικές μορφές Τσάμηδων, κάτι που φανέρωσε την αρνητική οπτική του στη μειονότητα. Αρκετοί Τσάμηδες πρόσφυγες με επικεφαλής του Αζίζ Τσάμι και Μουχαρέμ Ντέμι κατατάχθηκαν εθελοντικά στον ιταλικό στρατό, ενώ οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας υποδέχτηκαν τα ιταλικά στρατεύματα και τις αλβανικές δυνάμεις που τα συνόδευαν ως απελευθερωτές. Εκείνο το διάστημα τμήματα Τσάμηδων πυρπόλησαν και λεηλάτησαν οικισμούς όπως την Παραμυθιά, τους Φιλιάτες, τη Σαγιάδα, ενώ προέβησαν και σε δολοφονίες ντόπιων λόγω προηγούμενων αντιδικιών. Ω αποτέλεσμα ένα μέρος του ελληνικού πληθυσμού αναγκάστηκε να καταφύγει προς τα εδάφη που βρίσκονταν εκτός ιταλικού ελέγχου. Όμως όταν έγινε ανακατάληψη των εδαφών από τον Ελληνικό στρατό, σχεδόν όλος ο αντρικός πληθυσμός εξορίστηκε ενώ υπήρξε ανοχή στις τυφλές πράξεις βίας του Ελληνικού πληθυσμού που υπήρξε προηγουμένως θύμα της δράσης των Τσάμηδων. Κατοχή και δωσίλογη δράση Κατά τη διάρκεια της κατοχής (1941-1944), η πλειοψηφία συντάχθηκε με τις δυνάμεις του άξονα με αλυτρωτικούς σκοπούς, για τη δημιουργία της "Μεγάλης Αλβανίας". Ως απόρροια των ακροτήτων που διαπράχθηκαν από Τσάμηδες εκείνο το διάστημα (1941-1944) σε συνεργασία με τις κατοχικές αρχές, ο τοπικός χριστιανικός πληθυσμός είτε μεταναστεύει, είτε αντιστέκεται με τη δημιουργία μικρών αντιστασιακών ομάδων, ή εντάσσεται στο ΕΑΜ και στον ΕΔΕΣ.To 1942 πραγματοποιούνται ορισμένες δολοφονίες από Τσάμηδες μεταξύ αυτών εκτελείται ο διορισμένος από την Κατοχική κυβέρνηση Νομάρχης Θεσπρωτίας στην Ηγουμενίτσα, ενώ δημιουργούνται τα "Εθνικά Αλβανικά Συμβούλια Τοπικής Αυτοδιοίκησης" όπου ανέλαβαν τις κρατικές αρμοδιότητες. Το 1943, οι Τσάμηδες συνεργάζονται σε επιχειρήσεις με τον Ιταλικό στρατό Κατοχής, συγκροτώντας πολιτοφυλακή με Ιταλικές στολές με περιβραχιόνιο με την επισήμανση "Τσάμης" στα πρότυπα της Βλάχικης Λεγεώνας. Το 1943 η περιοχή των Τσάμηδων περνάει σε Γερμανική Κατοχή και περίπου 300 πολίτες δολοφονούνται από την πολιτοφυλακή των Τσάμηδων.Το διάστημα 29 Ιουλίου-31 Αυγούστου 1943, κοινό Γερμανικά-Τσάμικα τμήματα εξαπέλυσαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στα βουνά της περιοχής, σε επιχείρηση γνωστή με την επωνυμία "Αύγουστος". Κατά τη διάρκειά της 600 Έλληνες και 50 Αλβανοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους και 70 χωριά καταστράφηκαν. Στις 27 Σεπτεμβρίου ομάδες αποτελούμενες από κοινού από Ναζί και Τσάμηδες εξαπέλυσαν επίθεσης πυρπόλησης και καταστροφής χωριών στη βόρεια της Παραμυθιάς: Ελευθεροχώρι, Σέλιανη, Άγιος Νικόλαος, Σεμελίκα, σκοτώνοντας 50 Έλληνες χωρικούς. Στη συγκεκριμένη επιχείρηση η Τσάμικη ομάδα, 150 ατόμων, πήρε τα εύσημα από τον Γερμανό διοικητή για την "αποτελεσματικότητα" της. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1943 πραγματοποιείται, με μεθοδεύσεις των Τσάμηδων ηγετών, Μαζάρ και Νούρι Ντίνο, η εκτέλεση 49 προκρίτων της Παραμυθιάς. Στα εκτελεστικά αποσπάσματα συμμετείχαν και Τσάμηδες ένοπλοι. Η ένοπλη δοσιλογική δράση ομάδων Τσάμηδων επεκτάθηκε και στην Αλβανία, όπου το Τάγμα "Νούρι Ντίνο", δύναμης 1,000 ατόμων, εντάχθηκε στη Βέρμαχτ και συμμετείχε στην επιχείρηση "Χόριντο", με αποτέλεσμα το θάνατο 500 Αλβανών υπηκόων στην περιοχή της Κονισπόλης. Η ποιότητα της από κοινού βίας με τις δυνάμεις της Βέρμαχτ χαρακτηρίζεται και ως εθνοκάθαρση. Απελευθέρωση και φυγή Προς το τέλος του πολέμου ένας πολύ περιορισμένος αριθμός πρώην δοσίλογων Τσάμηδων εντάσσεται στον ΕΛΑΣ και αποτέλεσε το 4/15 τάγμα του ΕΛΑΣ, που αποτελούταν από "Τουρκοαλβανούς". Το τάγμα όμως, αποτελούταν κυρίως από Χριστιανούς και Μουσουλμάνους Τσάμηδες της Αλβανίας, ενώ πήρε μέρος μόνο σε αψιμαχίες, και δεν έχει καταγραφεί δράση τους κατά των Γερμανών, παρά μόνο κατά του ΕΔΕΣ.Τους επόμενους μήνες Γερμανοί και Τσάμηδες από κοινού προσπάθησαν να επανακαταλάβουν την Παραμυθιά όμως χωρίς επιτυχία. Ο ΕΔΕΣ και για δεύτερη φορά προέτρεψε τους εκπρόσωπους των Τσάμηδων να εγκαταλείψουν τη φιλοναζιστική στάση τους και να παραδώσουν τα όπλα. Η έκκληση αυτή συνοδεύτηκε και από εγγυήσεις των Συμμάχων αλλά ακόμη και τότε επέμεναν να μείνουν στο πλευρό τους Βέρμαχτ και απάντησαν αρνητικά. Μάλιστα, η ηγεσία των Τσάμηδων οργανώθηκε στρατιωτικά και στρατολόγησε ολόκληρο τον αντρικό πληθυσμό της, από 16 μέχρι 60 ετών, για πόλεμο εναντίον του προελαύνοντα ΕΔΕΣ. Στις αρχές Αυγούστου 1944 η ένοπλη αντίσταση των Τσάμηδων εξουδετερώθηκε, ενώ στις 17-18 Αυγούστου ένοπλα τμήματα Ναζί-Τσάμηδων ηττήθηκαν από τους μαχητές του ΕΔΕΣ στη Μάχη της Μενίνας. Η μάχη αυτή ήταν η σημαντικότερη που δόθηκε από τις αντιστασιακές δυνάμεις κατά των Γερμανών στην Ήπειρο. Εκεί οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ νίκησαν τους Γερμανούς και τα τμήματα Τσάμηδων που τους υποστήριζαν. Ανάμεσα στις απώλειες καταμετρούνται και 86 νεκροί και αρκετοί αιχμάλωτοι ανάμεσα στους οποίους και 9 Τσάμηδες.. Οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ τελούσαν υπό των εντολών του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής με το στόχο την παραπλάνηση των Γερμανών ότι επίκειται Συμμαχική απόβαση στην Ήπειρο, ενώ ο Κρις Μόνταγκιου Γουντχάους σε μεταγενέστερο υπηρεσιακό σημείωμα του 1945, αναφέρει ότι ο Ζέρβας ως ηγέτης του ΕΔΕΣ έπραξε κατόπιν ενθάρρυνσης της Συμμαχικής Αποστολής. Επακόλουθα, οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ προέβησαν σε συλλογική βία έναντι του πληθυσμού της μειονότητας. Μετά τη μάχη η κοινότητα των Τσάμηδων ξεκίνησε να περνάει τα σύνορα και κατέφευγε μαζικά στην Αλβανία. Οι Τσάμηδες που πολέμησαν στους Φιλιάτες κατά του ΕΔΕΣ, φυλακίστηκαν, δικάστηκαν και εκτελέστηκαν την επόμενη ημέρα. Παρ' όλα αυτά οι ηγέτες τους Μαζάρ και Νούρι Ντίνο κατάφεραν να διαφύγουν στην Αλβανία, μαζί με σημαντικό τμήμα του Τσάμικου πληθυσμού μαζί με τον γερμανικό στρατό και με μέσα της Βέρμαχτ.Η ποιότητα της βίας χαρακτηρίζεται και ως εθνοκάθαρση. Συνολικά τα θύματα υπολογίζονται περισσότεροι από 1200, ενώ κάποιες Αλβανικές πηγές αναφέρουν ότι ήταν 2000. Τη βία εναντίον των Τσάμηδων την αποδέχτηκαν ή έμμεσα υποστήριξαν οι Βρετανοί και Αμερικάνοι σύνδεσμοι. Οι εκφάνσεις βίας δεν είχαν συγκατάθεση της ηγεσίας ΕΔΕΣ ούτε της βρετανικής αποστολής, όμως ήταν αδύνατον να αποτραπούν απόλυτα, καθώς άμαχοι πολίτες και χαμηλόβαθμοι αντιστασιακοί ήταν εξοργισμένοι από τη δωσίλογη ένοπλη δράση ομάδων Τσάμηδων και απαιτούσαν δικαιοσύνη. Άτομα που ανήκαν στον ΕΛΑΣ είχαν επίσης εμπλοκή σε αντεκδικήσεις που κατέληξαν σε θανάτους Τσάμηδων. Χαρακτηριστικά ο αξιωματικός του ΕΛΑΣ, Θανάσης Γιοχαλάς, συνέλαβε και εκτέλεσε 40 Μουσουλμάνους στην Πάργα. Τα γυναικόπαιδα διασώθηκαν από τμήματα του ΕΔΕΣ τα οποία τελικά συνέλαβαν και εκτέλεσαν τον Γιοχαλά. Σε σύγκριση πάντως με τα αιματηρά επεισόδια με θύματα (εθνοτικά) Γερμανούς και άλλους πρόσφυγες που καταγράφηκαν κατά την προέλαση του Κόκκινου Στρατού τους τελευταίους μήνες των συγκρούσεων στο Ανατολικό Μέτωπο, τα βίαια επεισόδια εναντίον αμάχων Μουσουλμάνων σε περιοχές της Θεσπρωτίας ήταν εξαιρετικά περιορισμένα και αυτό επειδή τελικά ο Ζέρβας μπόρεσε να επιβάλει την αναγκαία πειθαρχία για την περιφρούρηση του συγκεντρωμένου σε διάφορα ασφαλή σημεία άμαχου μουσουλμανικού πληθυσμού. Μετά το τέλος του πολέμου, σχεδόν ολόκληρος ο πληθυσμός των μουσουλμάνων Τσάμηδων διέφυγε στην Αλβανία, λόγω του φόβου αντιποίνων με αιτία τη δοσιλογικής δραστηριότητας του. Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην Αλβανία και μικρότερος αριθμός στην Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το καθεστώς της Λαϊκής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Αλβανίας τους παραχώρησε σπίτια με σκοπό να διασπάσει τη συμπαγή παρουσία σε περιοχές που διαβιούσαν ελληνικοί πληθυσμοί (Βόρεια Ήπειρος). Παράλληλα, περίπου 8.000 Έλληνες που ζούσαν στην Αλβανία, υπό καθεστώς πιέσεων, διέφυγαν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο (1945-1946). Στην Ελλάδα, από τους περίπου 20.000 Τσάμηδες που υπήρχαν προπολεμικά στη Θεσπρωτία, σύμφωνα με την απογραφή του 1951 είχαν παραμείνει μόνο 127.Η ηγεσία του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, προσανατολίστηκε στη στρατολόγηση στις τάξεις του ΔΣΕ Τσάμηδων που είχαν καταφύγει στην Αλβανία, κάτι που συνάντησε τη σταθερή άρνηση τους, γεγονός που οδήγησε σε νέες διώξεις από το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα. Στις αρχές του 1949, μετά από συνεννόηση του ΚΚΕ με την αλβανική κυβέρνηση έγιναν προσπάθειες στρατολόγησης Τσάμηδων στον ΔΣΕ. Ωστόσο στις αρχές Απριλίου του 1949 υπήρχαν περίπου 130-150 εθελοντές και ταυτόχρονα 800 εκτοπισμένοι σε στρατόπεδα εργασίας διότι αρνούνταν να πολεμήσουν, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί οριστικά το εν λόγω σχέδιο.Γενικά, οι Τσάμηδες που είχαν διαφύγει στην Αλβανία μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αντιμετωπίστηκαν με ιδιαίτερη καχυποψία από το εκεί νεαρό σοσιαλιστικό καθεστώς ως αντικομμουνιστές, αλλά και συλλήβδην ως ταξικοί εχθροί λόγω της ύπαρξης, μεταξύ αυτών, των παλιών μεγαλοτσιφλικάδων της Θεσπρωτίας, μια ιδιότητα που, αν και είχαν λίγοι Τσάμηδες, αποδόθηκε σε όλους αδιάκριτα. Το 1947, οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας φέρονταν ως εμπλεκόμενοι σε μια, ενδεχομένως κατασκευασμένη από τις αλβανικές κομμουνιστικές αρχές, συνωμοσία, με αποτέλεσμα η θέση τους να γίνει ακόμα πιο δύσκολη, με δεδομένη και την απροθυμία τους να ενισχύσουν το ΔΣΕ κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου στη γειτονική Ελλάδα. Η εικόνα του αλβανικού καθεστώτος απέναντί τους επηρέασε αρνητικά και τη θέση των Τσάμηδων της Αλβανίας, δηλ. αυτών που ήταν Αλβανοί υπήκοοι και κατοικούσαν ήδη στην ενδοχώρα. To 1953 ο Χότζα χορήγησε την Αλβανική υπηκοότητα στους πρόσφυγες Τσάμηδες που ζούσαν στο κράτος της Αλβανίας, ενώ όσοι αντιστάθηκαν στην εφαρμογή της νομοθεσίας διώχθησαν ή φυλακίστηκαν. Αργότερα ο Χότζα επικρίθηκε από πολιτικούς κύκλους και οργανώσεις Τσάμηδων για τους χειρισμούς στο ζήτημα· για το αλβανικό κομμουνιστικό καθεστώς οι Τσάμηδες συνιστούσαν πάντα μια αμφιλεγόμενη, ή και ύποπτη ακόμα, μειονότητα λόγω της παλιάς συνεργασίας με τις δυνάμεις του Άξονα. Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία, οργανώσεις Τσάμηδων ζήτησαν την επιστροφή τους στην Ελλάδα. Το 1990 δημιουργήθηκε ο Πατριωτικός σύλλογος Τσαμουριά με κύριο σκοπό όπως διατυπώθηκε στη συνεδρίαση της 17η Μαρτίου 1991 και δημοσιεύθηκε στο επίσημο δημοσιογραφικό όργανο της Τσαμουριά - Πατρική εστία η αναγνώριση και προάσπιση των δικαιωμάτων των Τσάμηδων. Κατηγορήθηκε η τότε ελληνική κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ότι προσπάθησε να υποβαθμίσει το θέμα των Τσάμηδων. Η πρωτοβουλία αυτή των Τσάμηδων δημιούργησε την εντύπωση ότι υπήρχε μια μεγάλη πληθυσμιακά μειονότητα στην Ήπειρο και συγκεκριμένα στη Θεσπρωτία. Με βάση όμως την εθνική απογραφή στις 17/03/1991 οι Τσάμηδες που καταγράφηκαν ήταν πολλοί λίγοι: αριθμούν 56 άτομα σε τρεις κοινότητες. Τσάμηδεςετυμ. ή Τσιάμηδες ονομάζονταν οι κάτοικοι της Τσαμουριάς, περιοχής που συμπίπτει γενικά με τη Θεσπρωτία, στη βορειοδυτική Ελλάδα. Το όνομα Τσάμης προέρχεται από παραφθορά του ονόματος του ποταμού (Θύαμις>Τσιάμης), που σήμερα ειναι γνωστός και ως ποταμός Καλαμάς. Μετά την απελευθέρωση και την ενσωμάτωση της περιοχής στην Ελλάδα (1913) ο όρος Τσάμηδες προσδιόριζε κυρίως τους αλβανόφωνους μουσουλμάνους της περιοχής, στενά συνυφασμένος με αλυτρωτικό προερχόμενο από αλβανικούς κύκλους. Ως Τσάμηδες αυτοπροσδιορίζονται ακόμη και σήμερα τοπικοί πληθυσμοί ηλικιωμένων, μετά την απομάκρυνση του αλβανικού-μουσουλμανικού πληθυσμού λόγω δωσίλογης δράσης κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα. Οι Τσάμηδες είχαν τη δική τους ιδιαίτερη πολιτιστική ταυτότητα. Οι αλβανόφωνοι μιλούσαν τη τόσκικη διάλεκτο. Γκότοβος, Αθανάσιος (2013). Ετερότητα και Σύγκρουση: Ταυτότητες στην Κατοχική Θεσπρωτία και ο Ρόλος της Μουσουλμανικής Μειονότητας. Δωδώνη, Επιστημονική Επετηρίδα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2017. Στάθης Καλύβας, «Ποιοι ήταν οι Τσάμηδες», Το Βήμα, 24 Νοεμβρίου 2008. Τάσος Κωστόπουλος, «Μια ανεπιθύμητη μειονότητα Αρχειοθετήθηκε 2016-07-30 στο Wayback Machine.», Εφημερίδα των Συντακτών, 26.06.2016. Μαντά, Ελευθερία (2009). «The Cams of Albania and the Greek State (1923 - 1945)». Journal of Muslim Minority Affairs 4 (9). https://www.academia.edu/7570145. Ανακτήθηκε στις 2 February 2016. Τσουτσουμπής, Σπυρίδων (December 2015). «Violence, resistance and collaboration in a Greek borderland: the case of the Muslim Chams of Epirus "Qualestoria" n. 2, dicembre 2015». Qualestoria: 119–138. https://www.academia.edu/24269752. Ανακτήθηκε στις 14 June 2016. Γκότοβος, Αθανάσιος (2013). Ετερότητα και σύγκρουση: ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτία και ο Ρόλος της Μουσουλμανικής Μειονότητας. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Δωδώνη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2017. Καλλιβρετάκης Λεωνίδας (1995). "Η Ελληνική Κοινότητα της Αλβανίας υπό το Πρίσμα της Ιστορικής Γεωγραφίας και Δημογραφίας Ο Ελληνισμός της Αλβανίας '. Πανεπιστήμιο Αθηνών.
|
Οι Τσάμηδες ή Τσιάμηδες αποτελούν υποομάδα των Αλβανών οι οποίοι κατοικούσαν στην περιοχή της Ηπείρου, σε μία περιοχή που είναι γνωστή ως Τσαμουριά. Είχαν τη δικιά τους ιδιαίτερη πολιτιστική ταυτότητα, μείγμα αλβανικών και ελληνικών επιρροών, καθώς και δικών τους στοιχείων. Μιλούσαν τη δικιά τους διάλεκτο, τα τοσκικά. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν μουσουλμάνοι και μερικοί ορθόδοξοι χριστιανοί. Κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής των πληθυσμών το 1923, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες εξαιρέθηκαν. Στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις του Άξονα, κάτι που προκάλεσε τη βίαιη εκδίωξη τους από τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ υπό την υποστήριξη των Βρετανών και Αμερικάνων στρατιωτικών συνδέσμων, στην Αλβανία. Μεταπολεμικά συνάντησαν ιδιαίτερη καχυποψία από το κομμουνιστικό καθεστώς. Ενώ μετά τη πτώση του καθεστώτος, υπάρχουν από οργανώσεις Τσάμηδων προσπάθειες ανακίνησης θεμάτων -μεταξύ άλλων- επιστροφής περιουσιών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%AC%CE%BC%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CF%82
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.