title
stringlengths 1
108
| article
stringlengths 150
266k
| summary
stringlengths 126
13.8k
| url
stringlengths 31
613
|
|---|---|---|---|
Λευκορωσικές διαδηλώσεις του 2020
|
Ο Αλεξάντερ Λουκασένκο έχει χαρακτηριστεί «ο τελευταίος δικτάτορας» της Ευρώπης. Κατέχει την εξουσία 26 χρόνια (από το 1994), γεγονός που τον καθιστά τον μακροβιότερο αρχηγό κράτους στην πρώην Σοβιετική Ένωση.Η κυβέρνηση του για μεγάλο μέρος της προεδρίας του είχε πετύχει μια αξιόλογη οικονομική ανάπτυξη και την εξασφάλιση ενός βασικού μισθού για μεγάλος μέρος της λευκορωσικής κοινωνίας. Η οικονομική ανάπτυξη όμως ανακόπηκε στα μέσα της δεκαετίας του 2010 βάζοντας τη χώρα σε οικονομικά προβλήματα. Η πανδημία του νέου κορωνοϊού, ήταν ένα άλλο γεγονός που περιέπλεξε το πλαίσιο για τις προεδρικές εκλογές της 9ης Αγούστου του 2020. Τα αίτια που οδήγησαν στο ξέσπασμα των διαδηλώσεων είναι πολλά, αλληλένδετα και πολυδιάστατα. Καταρχήν, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν τα οικονομικά προβλήματα τα οποία αντιμετώπιζε η χώρα. Έπειτα από κάποια χρόνια ανάπτυξης, η οικονομία της Λευκορωσίας περιέπεσε σε στασιμότητα. Η κυβέρνηση, με σκοπό να αναζωογονήσει την οικονομία επέβαλε διάφορα μέτρα λιτότητας, τα οποία έπληξαν τη δημοτικότητα της κυβέρνησης. Ήταν ο ίδιος λόγος ο οποίος πυροδότησε και τις, μικρές αλλά αξιοσημείωτες, διαδηλώσεις του 2017. Ακόμα, οι χειρισμοί της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού επικρίθηκαν έντονα. Συγκεκριμένα, κατηγορείται για υποτίμηση της επικινδυνότητας του ιού και για μη λήψη ουσιαστικών μέτρων ενάντια στην πανδημία. Χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Αλεξάντερ Λουκασένκο είχε δηλώσει ότι πίνοντας βότκα μπορείς να σκοτώσεις τον κορωνοϊό, ενώ η κυβέρνησή του προτίμησε να αφήσει ανοικτά τα γήπεδα, τις εκκλησίες κλπ. Έως και το καλοκαίρι του 2020 είχαν καταγραφεί περίπου 67 χιλιάδες κρούσματα και περίπου 550 θάνατοι στη Λευκορωσία. Επίσης διαχρονικό κίνητρο υπήρξε ο σκληρός αυταρχισμός της κυβέρνησης. Η αντιπολίτευση ανέκαθεν ζήταγε περισσότερες ελευθερίες, ενώ δεν έχει αναγνωρίσει καμία εκλογή από ο 1994 και μετά, κατηγορώντας την κυβέρνηση για νοθεία και παραποίηση των αποτελεσμάτων. Εξάλλου, αυτές δεν ήταν οι πρώτες εκλογές έπειτα από τις οποίες η αντιπολίτευση αντέδρασε. Διαδηλώσεις είχαν συμβεί και έπειτα από τις Προεδρικές εκλογές του 2010, στις οποίες οι αρχές είχαν απαντήσει με άμεση καταστολή. Ωστόσο, άλλοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι τα αληθινά αίτια των διαδηλώσεων είναι πολύ βαθύτερα και βρίσκονται στον πυρήνα των κοινωνικών ζυμώσεων που συντελούνται στη Λευκορωσία. Συγκεκριμένα αναφέρουν έπειτα από δεκαετίες πολιτικής σταθερότητας, οι πολίτες της Λευκορωσίας είναι έτοιμοι για μία αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Απλοί άνθρωποι που μπορεί να μην είχαν ασχοληθεί καθόλου στο παρελθόν με την πολιτική, πολιτικοποιήθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο. Σε αυτό πιστεύεται ότι βοήθησε και η συγκυρία, αφού με την πανδημία του κορωνοϊού και τα απαγορευτικά μέτρα που εφαρμόστηκαν, πολλοί Λευκορώσοι μετανάστες έχασαν τη δουλειά τους και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, μεταφέροντας ταυτόχρονα όμως και τις εμπειρίες άλλων πιο δημοκρατικών και φιλελεύθερων κοινωνιών. Τέλος, καταλυτικός ήταν και ο ρόλος της λευκορωσικής νεολαίας. Η τελευταία, νιώθοντας περισσότερο συνδεδεμένη με τον υπόλοιπο κόσμο, υποστήριξε με ενθουσιασμό το κίνημα της αλλαγής. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων χρησιμοποιήθηκαν διάφορα σύμβολα και σημαίες. Η πλευρά των διαδηλωτών και γενικότερα η Λευκορωσική αντιπολίτευση χρησιμοποίησε μία λευκοκόκκινη σημαία. Πρόκειται για τη σημαία ενός βραχύβιου Λευκορωσικού κράτους, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Λευκορωσίας, το 1918-1919. Αυτή η σημαία χρησιμοποιήθηκε επίσης και κατά τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της Λευκορωσίας, στα 1991-1995. Άλλο σύμβολο που χρησιμοποίησε η αντιπολίτευση είναι το ιστορικό εθνόσημο της Λευκορωσίας, γνωστό ως Παονία. Παριστάνει έναν ιππότη καβάλα στο άλογό του σε ένα κόκκινο φόντο. Το εθνόσημο αυτό είχε υιοθετηθεί από το κράτος τις αντίστοιχες περιόδους που είχε γίνει με τη σημαία. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτά τα σύμβολα δεν τα υιοθέτησε η αντιπολίτευσης μόνο στις διαδηλώσεις του 2020 αλλά και σε κάθε διαμαρτυρία εναντίον του Λουκασένκο, σχεδόν από τότε που ο τελευταίος ανέλαβε την εξουσία, το 1994. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση του Λουκασένκο είχε υιοθετήσει από το 1995 μία διαφορετική πρασινοκόκκινη σημαία, που έμοιαζε σε μεγάλο βαθμό με τη σημαία της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Λευκορωσίας. Επίσης το αντίστοιχο εθνόσημο που είχε υιοθετηθεί δεν είχε σχέση με την Παονία, αλλά ήταν το σχήμα της Λευκορωσίας περιτριγυρισμένο από μία υδρόγειο (κάτω) ένα κόκκινο αστέρι (πάνω) και ανθοδέσμες με λουλούδια και στάχυα τυλιγμένες με μία πρασινοκόκκινη λωρίδα. Επίσης στις συγκεντρώσεις υποστήριξης του Λουκασένκο χρησιμοποιήθηκαν και Ρωσικές σημαίες καθώς και σημαίες της σοβιετικής εποχής. Εν όψει των επερχόμενων εκλογών πολλοί ήταν αυτοί που θέλησαν να δηλώσουν υποψηφιότητα: Ο Σεργκέι Τσιχανόφσκι, ένας διάσημος μπλόγκερ και youtuber, σφοδρός επικριτής της κυβέρνησης ανακοίνωσε την πρόθεσή του για να αναμετρηθεί με τον Λουκασένκο στις εκλογές. Ωστόσο, λίγες ημέρες αργότερα συνελήφθη από τις αρχές, με την κατηγορία της υποκίνησης εξεγέρσεων. Ο Βαλέρι Τσέπκαλο, ιδρυτής και διευθυντής του πάρκου υψηλής Τεχνολογίας στη Λευκορωσία αποφάσισε να θέσει κι αυτός υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές. Η υποψηφιότητά του απορρίφθηκε. Ο Βίκτωρ Μπαμπάρικο, διευθύνων σύμβουλος τράπεζας, αποφάσισε να κατέβει κι αυτός στις εκλογές του Αυγούστου. Η υποψηφιότητά του υποστηρίχθηκε ιδιαιτέρως και πολλούς διανοούμενους ανθρώπους της Λευκορωσίας, συμπεριλαμβανομένης και της βραβευμένης με νόμπελ λογοτεχνίας Σβετλάνα Αλεξιέβιτς. Θεωρήθηκε ως ο βασικότερος αντίπαλος του Λουκασένκο, με μεγάλες πολιτικές ικανότητες. Η υποψηφιότητά του όμως απορρίφθηκε και ο ίδιος συνελήφθη στα μέσα Ιουνίου με τις κατηγορίες της απάτης και υπεξαίρεσης στη λευκορωσικών - ρωσικών συμφερόντων τράπεζα "Belgazprombank", της οποίας ήταν διοικητής. Πολλοί υποστηρικτές του Τσιχανόφσκι άρχισαν να διαδηλώνουν μόλις ανακοινώθηκε η σύλληψή του. Αυτές οι πρώτες διαδηλώσεις είχαν μικρό χαρακτήρα. Ωστόσο μετά την ανάδειξη του Βίκτορ Μπαμπάρικο σαν πιθανό αντίπαλο του Λουκασένκο οι συγκεντρώσεις υποστήριξης της αντιπολίτευσης μεγάλωσαν και γενικεύτηκαν.Παραδείγματος χάρη, στις 5 με 7 Ιουνίου διαδήλωσαν γύρω στα 5.000 άτομα στο Μινσκ. Η ανακοίνωση της σύλληψης του Μπαμπάρικο ήταν αφορμή για ένα νέο κύμα διαδηλώσεων. Εργάτες, μαθητές και απλοί πολίτες συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες. Βλέποντας τον όγκο των διαδηλώσεων να αυξάνεται, η αστυνομία άρχισε να αλλάζει τακτική, χρησιμοποιώντας σπρέι πιπεριού και δακρυγόνα, καθώς και αυξάνοντας τις συλλήψεις. Έπειτα από τη σύλληψη του Βίκτορ Μπαμπάρικο η αντιπολίτευση έμεινε χωρίς κανέναν αξιόλογο υποψήφιο. Το κενό αυτό επιχείρησε να καλύψει η Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια, η οποία αποφάσισε να κατέβει στις εκλογές αφότου συνελήφθη ο σύζυγός της, Σεργκέι Τσιχανόφσκι. Η Τσιχανόφσκαγια κατάφερε να συσπειρώσει γύρω της ολόκληρη τη Λευκορωσική αντιπολίτευση. Μαζί με άλλες δύο γυναίκες, τη Βερόνικα Τσέπκαλο, σύζυγο του απορριφθέντος υποψηφίου Βαλέρι Τσέπκαλο, και τη Μαρία Κολενσίκοβα, στενής συνεργάτιδας του Βίκτορ Μπαμπάρικο, επιστράτευσαν όλα τα μέσα για τη συγκέντρωση υποστήριξης σε αυτό το κίνημα. Η υποψηφιότητά της Τσιχανόφσκαγια τελικά εγκρίθηκε για τις πρεδρικές εκλογές του Αυγούστου. Σε αυτό το κλίμα η αντιπολίτευση διοργάνωσε ογκώδεις αντικυβερνητικές πορείες και προεκλογικές συγκεντρώσεις. Στις 29 Ιουλίου, δέκα μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές, το υπουργείο εσωτερικών ανέφερε ότι συνέλαβε 32 Ρώσους μαχητές του ιδιωτικού στρατιωτικού ομίλου Βάγκνερ, οι οποίοι φέρεται ότι είχαν ως στόχο να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα εν όψει των εκλογών. Ακόμα το υπουργείο ανέφερε ότι ο συνολικός αριθμός των Ρώσων μισθοφόρων στη Λευκορωσία ανέρχεται σε 200. Το περιστατικό αποτέλεσε αιτία για σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ της Ρωσίας και της Λευκορωσίας, δύο ιστορικά φιλικών κρατών. Στα μέσα της ημέρας αναφέρθηκε ότι η πρόσβαση στο ίντερνετ είχε διακοπεί. Η εκλογική διαδικασία δεν ήταν ομαλή καθώς αναφέρθηκαν πολλές συλλήψεις, νοθεία και επεισόδια έξω από εκλογικά τμήματα. Η αστυνομία είχε κατεβάσει χιλιάδες άνδρες στη πρωτεύουσα Μινσκ για να εμποδίσει πιθανούς πολίτες από το να διαμαρτυρηθούν για τα αποτελέσματα, στα οποία ο Λουκασένκο νικούσε με ένα τεράστιο προβάδισμα, συγκεντρώνοντας το 80% των ψήφων.Σε κάποια εκλογικά τμήματα αναφέρθηκε ότι η Τσιχανόφσκαγια προηγούνταν με διαφορά, όμως αυτό δεν επιβεβαιώθηκε από τα επίσημα αποτελέσματα. Παρόλ' αυτά, την ημέρα των εκλογών έλαβε χώρα μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις από τότε που η Λευκορωσία έγινε ανεξάρτητη. Οι δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν περίπου 3.000 άτομα τη νύχτα. Μερικοί από τους διαδηλωτές τραυματίστηκαν σοβαρά και τουλάχιστον 50 διαδηλωτές μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, μερικοί από αυτούς σε κρίσιμη κατάσταση. Ένας από τους διαδηλωτές τελικά απεβίωσε. Οι διαδηλωτές κατέκλυσαν το κέντρο του Μινσκ και έστησαν οδοφράγματα σε διάφορα σημεία. Τα μεσάνυκτα τελικά η αστυνομία κατάφερε να ανακτήσει τον έλεγχο στο κέντρο της πόλης. Αναφέρθηκε ότι οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν πλαστικές σφαίρες, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και κανόνια νερού. Μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, σύμφωνα με τα οποία ο πρόεδρος Λουκασένκο νικούσε μία έκτη θητεία συγκεντρώνοντας το 80% των ψήφων, ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας στο Μινσκ καθώς και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Λευκορωσίας. Στις 11 του μήνα, δύο ημέρες μόνο μετά τις εκλογές, η Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια κατέφυγε στη γειτονική Λιθουανία, όπου βρίσκονταν ήδη και τα δύο της παιδιά. Τόσο η ίδια όσο και οι αρχές της Λευκορωσίας δήλωσαν ότι δεν εξαναγκάστηκε να φύγει. Στη Λευκορωσία, συγκρούσεις συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες. Μέχρι τις 12 Αυγούστου είχαν καταγραφεί δύο θάνατοι διαδηλωτών: ένας στο πεδίο των διαδηλώσεων και ένας κατέληξε ενώ βρισκόταν υπό κράτηση. Ακόμα, αναφέρθηκαν 250 τραυματίες και πάνω από έξι χιλιάδες συλλήψεις. Τις επόμενες ημέρες όμως η πίεση προς την κυβέρνηση αυξήθηκε ιδιαιτέρως. Απεργίες των εργατών των περισσότερων κρατικών εργοστασίων καθώς και των γιατρών και άλλων επαγγελμάτων ανάγκασαν τις αρχές να απελευθερώσουν χίλιους συλληφθέντες. Ο υπουργός εσωτερικών της Λευκορωσίας Γιούρι Καράγεφ ζήτησε συγγνώμη από τους πολίτες για τη σύλληψη πολλών αθώων πολιτών. Παράλληλα η αστυνομία μείωσε τη βία εναντίων των διαδηλωτών και δεν παρενέβη σε αντικυβερνητική διαμαρτυρία στο Μινσκ στις 14 Αυγούστου. Παρόλ' αυτά στις 15 Αυγούστου αναφέρθηκε και ένα τρίτος θάνατος διαδηλωτή, τον 34-χρονο Αλεξάντερ Ταραϊκόφσκι. Οι συγγενείς του κατήγγειλαν την αστυνομία ότι τον πυροβόλησε, ωστόσο οι αρχές αρνήθηκαν κάτι τέτοιο και υποστήριξαν ότι κρατούσε στα χέρια του εκρηκτικό μηχανισμό που καταλάθος εξερράγη. Στις 16 Αυγούστου δεκάδες χιλιάδες άτομα κατέβηκαν ξανά στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την επανεκλογή του Λουκασένκο. παράλληλα όμως για πρώτη φορά από τις εκλογές διοργανώθηκαν πορείες υποστηρικτών του προέδρου. Οι συμμετέχοντες σε αυτές τις πορείες υπολογίζονται σε μερικές χιλιάδες. Στις 17 Αυγούστου κι ενώ οι απεργίες συνεχίζονταν, ο Λουκασένκο δήλωσε ότι προτίθεται να αλλάξει το σύνταγμα και να παραιτηθεί από τη θέση του προέδρου έπειτα από δημοψήφισμα. Συμπλήρωσε όμως ότι δεν θα κάνει κάτι τέτοιο όσο συνεχίζεται η πίεση από τις διαδηλώσεις. Στις 19 Αυγούστου ανακοινώθηκε από την αντιπολίτευση η σύσταση του συντονιστικού συμβουλίου, ενός άτυπου οργάνου που θα είχε ως σκοπό να συντονίσει τον διάλογο ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους διαδηλωτές για μία ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας. Ωστόσο ο Λουκασένκο αρνήθηκε να διαπραγματευτεί καταγγέλλοντας το συντονιστικό συμβούλιο για απόπειρα πραξικοπήματος. Στις 22 Αυγούστου αναφέρθηκε ότι ένας ηγέτης απεργών συνελήφθη μέσα στη μέρα, ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση απείλησε τους εργάτες με ποινικές διώξεις σε περίπτωση που δεν σταματούσαν τις απεργίες. Ακόμα, ο Λουκασένκο κατηγόρησε τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για υποκίνηση των διαμαρτυριών εναντίον του. Οι πορείες συμπαράστασης για την κυβέρνηση του Λουκασένκο συνεχίστηκαν σε διάφορες μεγάλες πόλεις. Στις 23 Αυγούστου οι διαδηλώσεις κατά του Λουκασένκο συνεχίστηκαν με εντυπωσιακή συμμετοχή. Υπολογίζεται ότι εκείνη τη μέρα (Κυριακή) συμμετείχαν 200.000 πολίτες μόνο στο Μίνσκ. Η κυβέρνηση φέρεται να έκλεισε πάνω από 50 ιστοσελίδες που υποστηρίζουν και καλύπτουν τις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης. Υπάρχουν πληροφορίες για αστυνομικούς που παραιτήθηκαν και τάχθηκαν στην πλευρά των διαδηλωτών. Πάντως, μέχρι τότε η αστυνομία υπολογίζεται ότι είχε συλλάβει επτά χιλιάδες διαδηλωτές. Την επομένη, 24, συνελήφθησαν δύο μέλη του συντονιστικού συμβουλίου, ενώ ο Λουκασένκο δήλωσε ότι όσοι συμμετέχουν στη «παράλληλη κυβέρνηση» του συντονιστικού συμβουλίου θα πρέπει να κατηγορηθούν για «υπόσκαψη της εθνικής ασφάλειας». Στις 27 του μήνα σε μία μεγάλη διαδήλωση της αντιπολίτευσης συνελήφθησαν τουλάχιστον 20 δημοσιογράφοι ξένων ΜΜΕ. Εκπρόσωπος του υπουργείου εσωτερικών ανέφερε ότι οι δημοσιογράφοι οδηγήθηκαν σε αστυνομικό τμήμα για να πιστοποιηθεί η άδειά τους. Την ίδια ημέρα, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι έπειτα από παράκληση του Λουκασένκο είναι έτοιμος να στείλει τη ρωσική αστυνομία να συνδράμει τη Λευκορωσική, αν και συμπλήρωσε ότι δεν υπάρχει ακόμα τέτοια ανάγκη. Στις 30 του μήνα, ανήμερα των 66ων γενεθλίων του Αλεξάντερ Λουκασένκο οι διαδηλωτές επιχείρησαν να προσεγγίσουν το προεδρικό μέγαρο, όμως απωθήθηκαν από την αστυνομία. Αναφέρθηκαν ότι συνελήφθησαν 125 διαδηλωτές. Την ίδια μέρα ο Βλαντιμίρ Πούτιν τηλεφώνησε στο Λουκασένκο για να του ευχηθεί και για να τον προσκαλέσει να επισκεφθεί τη Ρωσία μέσα στον Σεπτέμβριο. Στις 31 του Αυγούστου ένα τρίτο μέλος του συντονιστικού συμβουλίου συνελήφθη, η Λίλια Βλάσοβα, ενώ αργότερα κλήθηκε για ανάκριση ο εκπρόσωπος τύπου του συμβουλίου, ο Αντόν Ροντένκοφ. Κατά τον Σεπτέμβριο οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν δυναμικά. Παρόλο που η συμμετοχή ήταν εμφανώς χαμηλότερη από αυτή του προηγούμενου μήνα, οι διαδηλωτές ξεπέρασαν πολλές φορές τις 100.000, σύμφωνα με τους διοργανωτές τους. Στην πρώτη του μήνα οι χώρες τις Βαλτικής (Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία), σε κοινή ανακοίνωσή τους κήρυξαν ανεπιθύμητους περίπου 30 Λευκορώσους αξιωματούχους. Οι κυρώσεις ήρθαν πριν την απόφαση της Ε.Ε. για την κρίση στη Λευκορωσία, καθώς οι τρεις χώρες φοβούνται ότι η τελευταία θα διστάσει ή θα καθυστερήσει υπερβολικά πριν την επιβολή κυρώσεων. Στις διαδηλώσεις της πρώτης Σεπτεμβρίου πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν ο μαθητές και οι φοιτητές καθώς η μέρα αυτή είναι η μέρα έναρξης του σχολικού έτους στη Λευκορωσία. Η μαθητική πορεία κινήθηκε προς το προεδρικό μέγαρο όμως απωθήθηκε από την αστυνομία και έτσι κατέληξε στην πλατεία ανεξαρτησίας, την κεντρική πλατεία του Μινσκ. Συνελήφθησαν 20 μαθήτες, οι οποίοι οδηγήθηκαν σε αστυνομικό τμήμα, και αφέθηκαν ελεύθεροι έπειτα από κάποιες ώρες.Στη διάρκεια του Σεπτεμβρίου οι αρχές σταδιακά είτε φυλάκισαν είτε απέλασαν όλα τα μέλη του Συντονιστικού Συμβουλίου. Αρχικά, στις 5 Σεπτεμβρίου η Όλγα Κοβάλκοβα απελάθηκε στην Πολωνία. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 7 Σεπτεμβρίου αναφέρθηκε ότι το ηγετικό στέλεχος του συντονιστικού συμβουλίου και της αντιπολίτευσης, Μαρία Κολεσνίκοβα απήχθη από αγνώστους και δεν είναι γνωστό πού βρίσκεται. Το ίδιο ισχύει και για τον εκπρόσωπο τύπου του Συντονιστικού συμβουλίου τον Αντόν Ροντένκοφ. Την επόμενη αναφέρθηκε ότι η Μαρία Κολεσνίκοβα έσκισε το διαβατήριό της σε μία προσπάθεια να αποτρέψει τη διά της βίας απέλασή της στη γειτονική Ουκρανία, κάτι που έγινε για τον Αντόν Ρόντενκοφ και άλλο ένα μέλος του Συντονιστικού Συμβουλίου. Τελικά, στις 9 Σεπτεμβρίου η Μαρία Κολεσνίκοβα συνελήφθη ως ύποπτη για εσχάτη προδοσία με την κατηγορία της υποκίνησης κατάληψης της εξουσίας. Την ίδια ημέρα, τα εναπομείναντα δύο μέλη του συντονιστικού συμβουλίου, Μαξίμ Ζνακ και Ίλια Σάλεϋ συνελήφθησαν. Η βραβευμένη με νόμπελ λογοτεχνίας, Σβετλάνα Αλεξίεβιτς κατηγόρησε την κυβέρνηση του Λουκασένκο για τρομοκρατία εναντίον του λαού. Η καταστολή των διαδηλώσεων αυξήθηκε σημαντικά κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου. Για παράδειγμα σε μία διαδήλωση στις 13 Σεπτεμβρίου, η αστυνομία απέκλεισε με συρματοπλέγματα διάφορες πλατείες στο κέντρο του Μινσκ και στη συνέχεια προχώρησε σε βίαιες συλλήψεις διαδηλωτών. Διαδηλωτές δήλωσαν ότι οι συλλήψεις άρχισαν πριν την έναρξη της πορείας και ότι η αστυνομία χώριζε τους διαδηλωτές σε ομάδες, τους περικύκλωνε και τη συνέχεια τους ξυλοκοπούσαν και τους συνέλαβαν. Σε μία διαδήλωση γυναικών, φασκοφόροι άνδρες άρχισαν να συλλαμβάνουν εκατοντάδες συμμετέχοντες. Μεταξύ τους ήταν και η 73-χρονη Νίνα Μπαγκίνσκαγια, μία κορυφαία μορφή του γυναικείου κυνήματος διαμαρτυριών. Στις 14 του μήνα ο Λουκασένκο συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν στο Σότσι της νότιας Ρωσίας. Όπως αναφέρθηκε, συζήτησαν για θέματα όπως το εμπόριο και η ενέργεια, ενώ ο Λουκασένο ευχαρίστησε τη Ρωσία για την υποστήριξή της. Ακόμα, συμφωνήθηκε η παραχώρηση δανείου ύψους 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ από τη Ρωσία στη Λευκορωσία. Η συνάντηση αυτή πυροδότησε πλήθος αντιδράσεων στη Λευκορωσία αφού χιλιάδες ήταν αυτοί που, για ακόμα μία φορά, κατέβηκαν στους δρόμους ζητώντας από τον Λουκασένκο να παραιτηθεί. Τον Οκτώβριο οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν με αρκετή συμμετοχή. Στις αρχές Οκτωβρίου η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε κυρώσεις σε 40 Λευκορώσους αξιωματούχους, για πρώτη φορά έπειτα από τις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου. Ωστόσο, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο δεν συμπεριλαμβάνεται στα πρόσωπα αυτά. Στις 11 Οκτωβρίου ο Λουκασένκο εξέπληξε τους πάντες, όταν επισκέφθηκε φυλακή και συνάντησε διάφορους κρατούμενους, συμπεριλαμβανομένων και πολιτικών του αντιπάλων. Αναφέρεται ότι συνάντησε, μεταξύ άλλων, τον Βίκτωρ Μπαμπάρικο με τον γιο του. Η ίδια πηγή αναφέρει ότι ο πρόεδρος της Λευκορωσίας συζήτησε μαζί τους σχετικά με τις αλλαγές στο σύνταγμα τις οποίες προτείνει. Φέρεται να είπε, κιόλας, ότι το σύνταγμα δεν μπορεί να γραφτεί στους δρόμους.Ωστόσο, ο Οκτώβριος χαρακτηρίστηκε από την προσπάθεια της αντιπολίτευσης να δώσει ένα τέλος στην πολιτική κρίση, πηγαίνοντας τα πράγματα στα άκρα: στις 13 Οκτωβρίου, η Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια ανακοίνωσε ότι αν η κυβέρνηση δεν ικανοποιήσει τρία υποχρεωτικά αιτήματα μέχρι τις 26 Οκτωβίου τότε θα κηρυχθεί πανεθνική απεργία σε όλα τα επαγγέλματα και ο λαός θα βγει μαζικά στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί. Τα τρία υποχρεωτικά αιτήματα ήταν τα εξής:Ο πρόεδρος Λουκασένκο να ανακοινώσει την παραίτησή του Η βία στους δρόμους να σταματήσει πλήρως Όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι να αφεθούν ελεύθεροιΣτα μεσάνυκτα της 25ης Οκτωβρίου έληξε το τελεσίγραφο της αντιπολίτευσης προς τον Λουκασένκο,. Συνεπώς η Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια ανακοίνωσε την έναρξη απεργιακής κινητοποίησης σε όλη την επικράτεια της χώρας. Είχε προηγηθεί μία ογκώδης αντικυβερνητική διαδήλωση στο Μινσκ, στην οποία η συμμετοχή, σύμφωνα με κάποιες πηγές, ξεπερνούσε τα 100.000 άτομα. Πολλοί σταθμοί του μετρό ήταν κλειστοί, σε μία προσπάθεια της κυβέρνησης να αποτρέψει τη μαζική συμμετοχή. Πολλοί ανέφεραν ότι εκείνη την ημέρα η πρόσβαση στο ίντερνετ ήταν περιορισμένη. Οι συλλήψεις που αναφέρθηκαν ξεπέρασαν τις χίλιες. Η αστυνομία προχώρησε στη χρήση χειροβομβίδων κρότου-λάμψης και δακρυγόνων για να διαλύσει τη διαδήλωση. Από την 26η Οκτωβρίου λοιπόν, ξεκίνησε η πανεθνική απεργία που είχε προαναγγείλει η αντιπολίτευση. Η συμμετοχή στην απεργία, δεν μπορεί να εξακριβωθεί με ακρίβεια καθώς οι πληροφορίες ήταν συγκεχυμένες και αντιφατικές. Η κυβέρνηση ανέφερε ότι τα κρατικά εργοστάσια λειτουργούσαν κανονικά, κι ότι οι απεργοί ήταν ελάχιστοι. Αντίθετα, σύμφωνα με κατοίκους της Λευκορωσίας, οι απεργοί ήταν χιλιάδες. Πηγές της αντιπολίτευσης ανέφεραν ότι η Λευκορωσική KGB είχε στήσει μπλόκα έξω από τα κρατικά εργοστάσια συλλαμβάνοντας απεργούς, και εκφοβίζοντας τους εργαζόμενους ότι αν απεργούσαν θα έχαναν τη δουλειά τους.Στις 27 Οκτωβρίου, η απεργία συνεχίστηκε, ωστόσο, πηγές της αντιπολίτευσης ανέφεραν ότι πολλοί εργαζόμενοι που θέλησαν να απεργήσουν για δεύτερη μέρα, δέχτηκαν ασφυκτική πίεση για να μην το πράξουν. Επίσης, ο Λουκασένκο χαρακτήρισε τις κινητοποιήσεις της αντιπολίτευσης «τρομοκρατικές απειλές». Η αυτοεξόριστη ηγέτις της αντιπολίτευσης Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια κάλεσε εκ νέου τους Λευκορώσους να στηρίξουν την πανεθνική απεργία. Μετά από περίπου τρεις μήνες ιστορικών διαδηλώσεων που δεν είχε ξαναδεί η Λευκορωσία, το δημοκρατικό κίνημα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Κανένα από τα αιτήματά του δεν είχε ικανοποιηθεί καθώς ο Αλεξάντερ Λουκασένκο βρισκόταν ακόμα στην εξουσία, η βία εναντίον των διαδηλωτών παρέμενε αμείωτη, και οι πολιτικοί κρατούμενοι αυξάνονταν. Όλες οι ηγετικές φυσιογνωμίες του κινήματος είχαν είτε καταφύγει σε γειτονικές χώρες, είτε είχαν φυλακιστεί. Οι απεργίες έληξαν γρήγορα, έπειτα από πίεση της κυβέρνησης, και οι δυνάμεις ασφαλείας, έμειναν στη συντριπτική τους πλειοψηφία πιστές στην κυβέρνηση. Ακόμα, το κίνημα πλέον, ήρθε αντιμέτωπο και με την κούραση του λαού από τις συνεχείς και κυρίως ατελέσφορες κινητοποιήσεις καθώς και με τον χειμώνα που ερχόταν. Όλα αυτά ανάγκασαν το κίνημα να αλλάξει τακτική. Πλέον, αντί να οργανώνεται μία μαζική διαδήλωση στο κέντρο του Μινσκ ή άλλων πόλεων οι πολίτες παροτρύνονται να οργανώσουν πολλές μικρές πορείες κοντά στις γειτονιές τους. Ακόμα, οι πολίτες ενθαρρύνονται στο να οργανώνουν και άλλες μορφές δράσης, όπως πχ συναυλίες στην από το σπίτι τους. Έτσι οι πολίτες μπορούν να συμμετέχουν πιο ενεργά στο κίνημα και ταυτόχρονα να αποφεύγουν την άμεση καταστολή των αρχών. Στην 1 Νοεμβρίου περίπου είκοσι χιλιάδες πολίτες συμμετείχαν σε πορεία στο ανατολικό Μινσκ, στο Κουραπάτι, μία δασώδης περιοχή στην οποία διακόσες χιλιάδες άνθρωποι είχαν εκτελεστεί στη διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης του Στάλιν τις χρονιές 1938 με 1941. Οι διαδηλωτές φώναζαν «η μνήμη του λαού [ζει] περισσότερο από τη ζωή μιας δικτατορίας» καθώς επίσης «σταμάτα να βασανίζεις τον λαό σου». Η αστυνομία προχώρησε σε τουλάχιστον 240 συλλήψεις. Στις 3 Νοεμβρίου η ομάδα εργασίας του Συμβουλίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ χαιρέτισαν τα επιτεύγματα της κυβέρνησης της Λευκορωσίας στον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των τελευταίων ετών. Παρόλα αυτά η ομάδα επεσήμανε ότι ανησυχεί για συνεχιζόμενη χρήση βίας από τις αρχές προς τον λαό της Λευκορωσίας έπειτα από τις αμφιλεγόμενες εκλογές του Αυγούστου. Στις 5 Νοεμβρίου ο ΟΑΣΕ σε έκθεσή του αναφέρει ότι δεν αναγνωρίζει τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών. Καλεί την κυβέρνηση της Λευκορωσίας να ακυρώσει τα αποτελέσματα και να επαναλάβει τις εκλογές, βασισμένες σε διεθνή πρότυπα. Ακόμα επισημένει « συστηματικά βασανιστήρια ως απάντηση σε ειρηνικές διαμαρτυρίες » και καλεί τις αρχές να σταματήσουν τη χρήση βίας. Ολόκληρη η έκθεση του ΟΑΣΕ (στα αγγλικά) εδώ Στις 7 Νοεμβρίου, κι ενώ ο Αλεξάντερ Λουκασένκο εγκαινίαζε έναν πυρηνικό σταθμό στα δυτικά της χώρας, στο Μινσκ γυναίκες και υγειονομικοί έλαβαν μέρος σε διαφορετικές πορείες, απαιτώντας να σταματήσει η βία της αστυνομίας και να παραιτηθεί ο Λουκασένκο. Στις 8 Νοεμβρίου χιλιάδες άτομα κατέβηκαν ξανά στους δρόμους του Μινσκ για να διαδηλώσουν ενάντια στο καθεστώς του Λουκασένκο. Ήταν από τις τελευταίες μαζικές κινητοποιήσεις της αντιπολίτευσης. Η αστυνομία προχώρησε σε τουλάχιστον 340 συλλήψεις. Η Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια, αφού συνεχάρη τον Τζο Μπάιντεν στη νίκη του στις Αμερικανικές προεδρικές εκλογές, δήλωσε εκείνη την ημέρα ότι είναι πεπεισμένη ότι ο Τζο Μπάιντεν θα συναντηθεί σύντομα με τον «δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο μίας ελεύθερης Λευκορωσίας». Από την άλλη, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο δήλωσε ότι οι εκλογές στις ΗΠΑ αποτελούν «παρωδία της δημοκρατίας». Στις 13 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης της αντιπολίτευσης, πηγές ανέφεραν ότι ο 31ων ετών, τοπικά γνωστός καλλιτέχνης, Ράμαν Μπαντάρεκα ξυλοκοπήθηκε άγρια από την αστυνομία. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όμως έπειτα από λίγο επιβεβαιώθηκε ο θάνατός του. Ο θάνατος του διαδηλωτή προκάλεσε οργή εναντίον του καθεστώτος, παρόλο που η κυβέρνηση αρνείται κάθε ανάμειξη με τον θάνατό του και υποστηρίζει ότι σκοτώθηκε σε συμπλοκή του με πολίτες. Την Κυριακή, 15 Νοεμβρίου, δύο μέρες μετά τον θάνατο του νεαρού καλλιτέχνη, χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν για μία ακόμη αφορά στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της Λευκορωσίας για να αξιώσουν την παραίτηση του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο. Οι διαδηλωτές φώναζαν «σταματήστε να μας σκοτώνεται» και «θα βγω έξω», οι τελευταίες λέξεις που έγραψε ο Ράμαν Μπαντάρενκα. Πολλοί ήταν αυτοί που κατέθεσαν λουλούδια και στεφάνια προς τιμήν του. Η αστυνομία συνέλαβε περίπου 390 άτομα, ενώ αυτόπτες μάρτυρες κατήγγειλαν ότι η αστυνομία χρησιμοποιούσε σφαίρες καουτσούκ εναντίον των διαδηλωτών. Στις 22 Νοεμβρίου η Λευκορωσική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία (να μην συγχέεται με την Λευκορωσική Ορθόδοξη Εκκλησία) αναθεμάτισε τον Λουκασένκο επειδή «επί 26 χρόνια κυβερνεί σαν δικτάτορας, δολοφόνος και βασανιστής του Λευορωσικού λαού». Η ανακοίνωση επεξηγεί ότι «η εκκλησία είναι ένας πνευματικός και μη πολιτικός θεσμός, ωστόσο, διδάσκει κιόλας να παλεύουμε για την αλήθεια, συνεπώς δεν μπορεί να παρακολουθεί αμέτοχη τις εξελίξεις της τρομοκρατίας των Λευκορώσων». Στις 24 Νοεμβρίου ένας γνωστός αναρχιστής και οργανωτής διαδηλώσεων στη Λευκορωσία συνελήφθη αφότου οι δυνάμεις ασφαλείας έκαναν έφοδο στο σπίτι του. Πηγές ανέφεραν ότι οι αστυνομικοί τον βασάνισαν και τον απείλησαν ότι θα τον δολοφονούσαν ή θα τον βίαζαν αν έλεγε τίποτα στη φυλακή για τον βασανισμό του. Στις 27 Νοεμβρίου σε μία επίσκεψή του σε νοσοκομείο, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο δήλωσε ότι δεν θα δεν συνεχίσει να είναι πρόεδρος όταν υιοθετηθεί ένα καινούριο σύνταγμα. Ωστόσο δεν διευκρίνισε πότε αυτό θα μπορούσε να γίνει. Στις 29 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν πολλές πορείες σε διάφορες συνοικίες του Μινσκ καθώς και άλλων πόλεων. Οι οργανωτές των διαδηλώσεων ζήτησαν από τους πολίτες να συγκεντρωθούν σε ομάδες σε πολλά σημεία της πόλης ώστε να ξεφύγουν από την κατασταλτική δράση της αστυνομίας. Παρόλα αυτά, περισσότεροι από 170 προσήχθησαν από τις αρχές και δεν έλειψαν τα μικροεπεισόδια, με την αστυνομία να κάνει εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και άλλων χημικών για να διαλύσει τις συγκεντρώσεις. Στις 30 Νοεμβρίου περισσότεροι από 1.000 συνταξιούχοι κατέβηκαν στους δρόμους, φωνάζοντας «ντροπή» και «γιαγιάδες και παππούδες ας βαδίσουμε προς τη νίκη!». Αναφέρθηκαν τουλάχιστον 12 συλλήψεις συνταξιούχων. Την πρώτη του μήνα η Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός «βιβλίου εγκλημάτων» στο οποίο θα καταγράφονταν όλες οι περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας και αλόγιστης χρήσης βίας από τις Λευκορωσικές αρχές. Τα γεγονότα αυτά θα επαληθεύονταν από ανεξάρτητους νομικούς.Στις 6 Δεκεμβρίου πολλοί ήταν αυτοί που κατέβηκαν να διαδηλώσουν στις γειτονιές τους, ακολουθώντας τη νέα τακτική της αντιπολίτευσης που θέλει να οργανώνονται πολλές μικρές πορείες αντί μίας μεγάλης στο κέντρο της πόλης, ώστε να μην τραβήξουν την προσοχή της αστυνομίας. Η αστυνομία, από τη μεριά της, από το πρωί είχε κατεβάσει θωρακισμένα οχήματα στους δρόμους του Μινσκ και είχε αποκλείσει την πρόσβαση σε διάφορες κεντρικές πλατείες. Επίσης πολλοί σταθμοί του μετρό ήταν κλειστοί και η πρόσβαση σε κάποιες ηλεκτρονικές πλατφόρμες ήταν περιορισμένη. Αναφέρθηκαν τουλάχιστον 340 συλλήψεις. Δύο δημοσιογράφοι συνελήφθησαν στην πόλη Γκόντνο, στο δυτικό μέρος της χώρας. Την επομένη, 7 Δεκεμβρίου, μερικές εκατοντάδες ήταν αυτοί που διαδήλωσαν στο κέντρο του Μινσκ καθώς και σε άλλες πόλεις. Στην πορεία συμμετείχαν κυρίως συνταξιούχοι καθώς και υγειονομικοί, οι οποίοι απαιτούσαν την παραίτηση του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο. Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία Γιακούμπ Κολάς, στο κέντρο του Μινσκ, ωστόσο η αστυνομία τους απέτρεψε από το να ακολουθήσουν την προγραμματισμένη διαδρομή τους και να πάνε προς την πλατεία Ανεξαρτησίας. Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν και ένας Πολωνός δημοσιογράφος μαζί με τον κάμεραμαν που τον συνόδευε.Στις 13 Δεκεμβρίου οι Λευκορώσοι κατέβηκαν ξανά να διαδηλώσουν στις γειτονιές τους. Καταγράφηκαν τουλάχιστον 70 διαφορετικές συγκεντρώσεις μόνο στο Μινσκ. Σε αυτές συμμετείχαν περίπου μερικές χιλιάδες ατόμων. Αναφέρθηκε υπέρμετρη χρήση βίας εκ μέρους της αστυνομίας. Οι συλλήψεις έφτασαν τις διακόσιες. Αυτή η Κυριακή ήταν η πρώτη από τον Αύγουστο που όλοι οι σταθμοί του μετρό στο Μινσκ ήταν ανοικτοί και η πρόσβαση στο ίντερνετ ήταν σχετικά ανεμπόδιστη. Πάντως παρόλο που η μείωση των συμμετεχόντων στις διαδηλώσεις ήταν αισθητή, η πίεση προς την κυβέρνηση δεν έχει υποχωρήσει ανάλογα.Στις 14 Δεκεμβρίου οι συνταξιούχοι βγήκαν να διαδηλώσουν για μια φορά ακόμα. Υπολογίζεται ότι συμμετείχαν μερικές εκατοντάδες ατόμων. Στη διαδήλωση συμμετείχε και η γνωστή ηλικιωμένη ακτιβίστρια Νίνα Μπαγκίνσκαγια. Πολλοί κρατούσαν λευκοκόκκινες σημαίες, η σημαία της αντιπολίτευσης. Οι συλληφθέντες έφτασαν τους 80, με τον μεγαλύτερο σε ηλικία να είναι 78 χρονών.Στις 20 Δεκεμβρίου πολλές διαδηλώσεις αναφέρθηκαν σε διάφορες περιφέρειες της Λευκορωσίας και πόλεις όπως το Μινσκ, Γκόντνο και Μπρεστ. Αυτή ήταν η 20η συνεχόμενη Κυριακή που διαδήλωναν οι Λευκορώσοι από τις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου. Οι συλληφθέντες ήταν περίπου 150.Στις 27 Δεκεμβρίου, παρά το πολύ κρύο και χιόνι διαδηλωτές βγήκαν και διαδήλωσαν σε διάφορες πόλεις της Λευκορωσίας. Η πορεία ονομάστηκε «ποερία των μπαλονιών» επειδή πολλοί άφησαν λευκά και κόκκινα μπαλόνια στο ουρανό. Αναφέρθηκαν συλλήψεις στο Μινσκ, το Μπρεστ και αλλού. Οι διαδηλώσεις, παρόλο που είχαν χάσει τη δυναμική τους, συνεχίστηκαν και το 2021. Στις 3 Ιανουαρίου ομάδες διαδηλωτών διαδήλωσαν στο Μινσκ φέροντας την ιστορική σημαία της Λευκορωσίας και φωνάζοντας διάφορα συνθήματα κατά του Λουκασένκο και υπέρ της αντιπολίτευσης. Δέκα άτομα συνελήφθησαν. Στις 9 και 10 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκαν διάφορες διαδηλώσεις και πόλεις και κωμοπόλεις της Λευκορωσίας. Οι διαδηλώσεις ήταν πολλές και μικρές, καθώς οι διαδηλωτές προσπαθούσαν να αποφύγουν την καταστολή των αρχών. Διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν και στις 17 Ιανουαρίου, καθώς και στις 24 του μήνα. Στις 24 Ιανουαρίου μάλιστα, σημειώθηκαν περίπου 160 συλλήψεις. Αυτή ήταν η 170η ημέρα των διαδηλώσεων από την 9η Αυγούστου.Τον Φεβρουάριο οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν παρά το κρύο και τη σκληρή καταστολή των αρχών. Στα μέσα του μήνα συνεδρίασε για πρώτη φορά η λεγόμενη Λαϊκή Συνέλευση της Λευκορωσίας. Αυτή συστάθηκε από την κυβέρνηση του Λουκασένκο και υποτίθεται ότι τα 2.700 μέλη της εκπροσωπούν τον λαό. Στόχος της είναι να προτείνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στο σύνταγμα αλλά και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα. Κατά τις συνεδριάσεις της συνέλευσης, ο Λουκασένκο είπε ότι το νέο Σύνταγμα θα κατατεθεί σε δημοψήφισμα, ενώ αρνήθηκε την ύπαρξη πολιτικών κρατουμένων στη Λευκορωσία. Η αντιπολίτευση το έχει χαρακτηρίσει ως απάτη του καθεστώτος. Η κυβέρνηση ήδη πριν το αποκορύφωμα του κινήματος τον Αύγουστο είχε προχωρήσει σε ευθεία καταστολή πολλών αντικυβερνητικών συγκεντρώσεων. Η βία από την αστυνομία υποχώρησε λίγο στα μέσα του Αυγούστου, για να αυξηθεί εκ νέου στα τέλη του Αυγούστου και έπειτα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για την καταστολή είναι κυρίως οι μαζικές συλλήψεις, η διάλυση των διαδηλώσεων με δακρυγόνα, κροτίδες κρότου-λάμψης και σπρέι πιπεριού καθώς και με την ανάπτυξη οχημάτων εκτόξευσης νερού. Σύμφωνα με μαρτυρίες το άγριο ξυλοκόπημα διαδηλωτών είναι ένας άλλος τρόπος της αστυνομίας να διαλύσει τις διαδηλώσεις. Επίσης, οι αρχές για να δυσκολέψουν την οργάνωση μαζικών κινητοποιήσεων κυρίως στην πρωτεύουσα Μινσκ, συνήθιζαν να κλείνουν τους περισσότερους σταθμούς του μετρό καθώς και να εμποδίζουν ολοκληρωτικά ή σε μερικό βαθμό την πρόσβαση στο ίντερνετ. Συμπληρωματικά μέτρα είναι ο αποκλεισμός πλατειών και δρόμων που χρησιμοποιούν συνήθως οι διαδηλωτές. Στα μέσα Οκτωβρίου οι αστυνομικές αρχές είχαν απειλήσει να χρησιμοποιήσουν αληθινές σφαίρες εναντίον των διαδηλωτών. Πάντως η χρήση πλαστικών σφαιρών και σφαιρών καουτσούκ σε διαδηλώσεις είναι συχνό φαινόμενο. Οι συλλήψεις συνολικά από την αρχή των διαδηλώσεων υπολογίζονται σε πάνω από 30.000. Μία αναφορά του ΟΗΕ για τη Λευκορωσία τον Νοέμβριο υπολόγιζε τους συλληφθέντες σε 25.000, όμως τώρα, η εκτίμηση αυτή θεωρείται ξεπερασμένη. Οι συλλήψεις συχνά ήταν βίαιες. Σχεδόν όλοι από τους συλληφθέντες θεωρούνται πολιτικοί κρατούμενοι και πολλοί από αυτούς κρατούμενοι συνείδησης. Επίσης, κατά τη διάρκεια της κράτησης τους πολλοί άνθρωποι κατήγγειλαν κακοδιαχείριση, ακόμα και βασανισμό. Η Διεθνής Αμνηστία έχει αναφέρει ότι υπήρξαν πολλοί κρατούμενοι που δήλωσαν ότι υπέστησαν βασανιστήρια στα κρατητήριά τους και κάποιοι δήλωσαν ότι απειλήθηκαν να βιαστούν. Συγκεκριμένα πολλοί υποστήριξαν ότι δέχθηκαν ξυλοδαρμό και ότι ήταν δεμένοι στα κελιά τους, με ελάχιστο νερό και φαγητό. Με το ξέσπασμα της κρίσης στη Λευκορωσία, πολλά γνωστά πρόσωπα της αντιπολίτευσης κατέφυγαν σε γειτονικές χώρες για να ξεφύγουν από τη σύλληψή τους από την αστυνομία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της ηγέτις της αντιπολίτευσης, Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια η οποία μόλις δύο ημέρες μετά τις εκλογές διέφυγε στη Λιθουανία, όπου και της χορηγήθηκε βίζα παραμονής ενός έτους. Πέρα από αυτό όμως, η κυβέρνηση προώθησε τη διαφυγή στο εξωτερικό ηγετικών μορφών της αντιπολίτευσης, ακόμα και με αθέμιτους τρόπους, ως έναν τρόπο για να στερήσει από το κίνημα οργάνωση και ορμή. Συγκεκριμένα, όσα μέλη του συντονιστικού συμβουλίου δεν συνελήφθησαν, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Πολλές φορές άτομα απελάθηκαν δια της βίας. Παραδείγματος χάρη, η Μαρία Κολενσίκοβα, απήχθη στις αρχές Σεπτεμβρίου από μασκοφόρους, για να οδηγηθεί μία μέρα αργότερα στα σύνορα με την Ουκρανία όπου οι αρχές προσπάθησαν να την απελάσουν. Τελικά η Κολεσνίκοβα έμεινε στη Λευκορωσία επειδή έσκισε το διαβατήριό της, αν και στη συνέχεια συνελήφθη.Συμπληρωματικά, η κυβέρνηση εκφόβιζε τακτικά πολλά πρόσωπα. Πριν τις εκλογές η Σβετλάνα Τσιχανόσκαγια είχε δεχθεί μηνύματα από αγνώστους οι οποίοι απειλούσαν να απαγάγουν τα δυό της παιδιά και να τα βάλουν σε ορφανοτροφείο. Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα εκφοβισμού πολιτών, με χαρακτηριστικότερο τον εκφοβισμό της νομπελίστριας Σβετλάνα Αλεξίεβιτς. Αυτή ήταν το τελευταίο μέλος του συντονιστικού συμβουλίου που δεν είχε συλληφθεί ή απελαθεί, παρόλα αυτά κατήγγειλε τις αρχές ότι έβαζε αγνώστους να την παίρνουν τηλεφωνήματα και να της χτυπάνε το κουδούνι. Μέχρι το τέλος του 2020 είχαν καταγραφεί τέσσερις θάνατοι διαδηλωτών που επιβεβαιωμένα σχετίζονταν με την αστυνομική βία κατά των διαδηλώσεων. Παρακάτω όμως ακολουθούν και ονόματα που πιθανώς σχετίζονται με αστυνομική βία: Στις 10 Αυγούστου έχασε τη ζωή του ο 34χρονος Αλεξάντερ Ταραϊκόφσκι κοντά σε έναν σταθμό του μετρό. Το υπουργείο εσωτερικών δήλωσε ότι προσπάθησε να πετάξει προς την αστυνομία έναν εκρηκτικό μηχανισμό που όμως αυτός ανατινάχτηκε στα χέρια του. Η σύντροφός του όμως, που τον αναγνώρισε στο νεκροτομείο, υποστηρίζει ότι δέχθηκε χτύπημα στο στέρνο, πιθανώς από σφαίρα. Το σενάριο αυτό ενισχύει ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε στο Associated Press στις 15 Αυγούστου, το οποίο δείχνει τον Ταραϊκόφσκι να έχει άδεια τα χέρια και να δέχεται πυροβολισμό από αστυνομικό. Στις 15 Αυγουστου χιλιάδες ήταν αυτοί που συμμετείχαν στην κηδεία του Αλεξάντερ Ταραϊκοφσκι. Στις 12 Αυγούστου ένας νέος θάνατος διαδηλωτή αναφέρθηκε στο Γκόμελ. Πρόκειται για τον 25χρονο Αλεξάντερ Βίκορ. Οι συνθήκες θανάτου του δεν είναι εξακριβωμένες. Η μητέρα του υποστηρίζει ότι είχε προβλήματα με την καρδιά του και του παρουσιάστηκε πρόβλημα όταν περίμενε για ώρες σε αστυνομικό βαν αφότου είχε συλληφθεί. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο όμως λίγο αργότερα επιβεβαιώθηκε ο θάνατός του. Επίσης στις 12 Αυγούστου, ο 28χρονος Νικίτα Κριβστόφ εξαφανίστηκε. Το σώμα του βρέθηκε στις 22 Αυγούστου σε ένα δάσος κοντά στο Μινσκ. Οι αστυνομικές αρχές δήλωσαν ότι επρόκειτο για αυτοκτονία ωστόσο οι συνθήκες θανάτου του μειώνουν αυτές τις πιθανότητες κατά πολύ και εγείρουν υποψίες για δολοφονία. Το γεγονός ότι η αστυνομία αρνήθηκε να δείξει το σώμα στην οικογένεια, κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι αστυνομικοί τον χτύπησαν και τον σκότωσαν. Στις 15 Αυγούστου εξαφανίστηκε ο 29χρονος Κωνσταντίν Σισμάκοφ. Νωρίς το απόγευμα είχε πει στη γυναίκα του από το τηλέφωνο ότι ερχόταν σπίτι, όμως ποτέ δεν γύρισε και το σώμα του βρέθηκε σε ένα ποτάμι. Αναφέρθηκε ότι προηγουμένως είχε αρνηθεί να υπογράψει ένα πρωτόκολλο από την τοπική εκλογική επιτροπή για τις εκλογές της 9ης Αυγούστου. Στις 19 Αυγούστου ο 44χρονος Τζεννάδι Σουτόφ πέθανε στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Μινσκ αφού είχε δώσει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή τις προηγούμενες μέρες. Είχε πυροβοληθεί στις 11 Αυγούστου, στη διάρκεια διαδήλωσης στο Μπρέστ. Στις 3 Οκτωβρίου ο 41χρονος Ντενίς Κουζνέτσωφ πέθανε ενώ νοσηλευόταν σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Είχε συλληφθεί στις 29 Σεπτεμβρίου και κάποιοι γιατροί ανέφεραν ότι ο ασθενής έφερε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και κατάγματα στα πλευρά, προφανώς λόγω ξυλοδαρμού. Στις 11 Νοεμβρίου ο 31χρονος καλλιτέχνης Ράμαν Μπανταρένκα, απήχθη από αγνώστους από την αυλή του. Μετά από λίγο κλήθηκε ένα ασθενοφόρο να πάει στη Κεντρική Διεύθυνση του υπουργείου Εσωτερικών από όπου πήρε τον Ράμαν Μπαντερένκα, ήδη τότε αναίσθητο. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο του Μινσκ όπου για περίπου μία μέρα έδινε μάχη για τη ζωή. Τελικά το απόγευμα της 12ης Νοεμβρίου ανακοινώθηκε ο θάνατός του.Το υπουργείο Εσωτερικών της Λευκορωσίας υποστηρίζει ότι κανένας θάνατος δεν ευθύνεται στις αστυνομικές αρχές. Οι διεθνείς αντιδράσεις που ακολούθησαν τις εκλογές του Αυγούστου ποικίλλουν. Πολλές χώρες και οργανώσεις έχουν εκφράσει την άποψή τους, πολλές να απορρίπτουν τα αποτελέσματα αλλά και άλλες να συγχαίρουν τον Λουκασένκο για τη νίκη του. Οι χώρες που απέρριψαν τα αποτελέσματα αποτελούν σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης με εξαίρεση, την Τουρκία, τη Ρωσία και τη Μολδαβία. Επίσης απέρριψαν την επανεκλογή του Λουκασένκο οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Ιαπωνία. Συμπληρωματικά, κάποιες χώρες εξέφρασαν ανησυχία για την κλιμακούμενη πολιτική κρίση. Τέτοιες χώρες ήταν η Αυστραλία, η Νότια Κορέα, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Γκάνα, το Μεξικό κ.α. Από την άλλη δεν απέρριψαν τα αποτελέσματα αλλά αντίθετα συνεχάρησαν τον Λουκασένκο για τη νίκη του η Ρωσία, η Τουρκία, η Κίνα, οι περισσότερες χώρες της κεντρικής Ασίας καθώς και άλλες όπως το Βιετνάμ και η Βενεζουέλα. Κάποιες χώρες που απέρριψαν τα αποτελέσματα των εκλογών επέβαλαν επιπλέον κυρώσεις εις βάρος αξιωματούχων, πολλές φορές και κατά του ίδιου του Αλεξάντερ Λουκασένκο: Οι Λιθουανία, Εσθονία και Λετονία ήταν οι πρώτες χώρες που επέβαλαν κυρώσεις συμπεριλαμβανομένου του Λουκασένκο στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2020.Η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε αρχικά κυρώσεις κατά διαφόρων κυβερνητικών προσώπων, όχι όμως του Λουκασένκο, στις 2 Οκτωβρίου. Αυτό έγινε στις 6 Νοεμβρίου, όταν η ΕΕ επέβαλε κυρώσεις τόσο στον ίδιο όσο και σε άλλους 13 Λευκορώσους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του γιου του, Βίκτορ Λουκασένκο. Οι ΗΠΑ έχουν κι αυτές με τη σειρά τους έχουν επιβάλει κυρώσεις εναντίον του καθεστώτος του Λουκασένκο. Η Βρετανία στις 29 Σεπτεμβρίου, ανακοίνωσε ότι επιβάλει κυρώσεις σε οκτώ Λευκορώσους αξιωματούχους συμπεριλαμβανομένου του Αλεξάντερ Λουκασένκο και του γιου του. Με το ξέσπασμα της κρίσης στη Λευκορωσία πολλές χώρες υποστήριξαν τη μία ή την άλλη πλευρά, με κάποιες να το κάνουν με έναν ιδιαίτερα ενεργητικό τρόπο. Ρωσία Ρωσία και η Λευκορωσία ανέκαθεν υπήρξαν στενοί σύμμαχοι και συνεργάτες σε όλα τα επίπεδα - οικονομία, πολιτική, άμυνα, κλπ. Μάλιστα,το 1999 είχαν υπογράψει, τη συνθήκη Ένωσης μία συνθήκη που προέβλεπε την εναρμόνιση των διάφορων πολιτικών των δύο χωρών (όπως φορολογία, νομοθεσία, ενεργειακή πολιτική, αγροτική πολιτική), με απώτερο στόχο ίσως ολική την ενοποίηση των δύο χωρών. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια η σχέση τους διαταράχτηκε με την μεν Ρωσία να πιέζει για πιο στενές σχέσεις, και τη δε Λευκορωσία να ανοίγει διαύλους επικοινωνίας με την Ε.Ε., τις ΗΠΑ, και το ΝΑΤΟ. Η κατάσταση αυτή έφτασε στο αποκορύφωμά της, όταν οι Λευκορωσικές αρχές συνέλαβαν άτομα με την κατηγορία της κατασκοπείας από τη Ρωσία (βλέπε σε αυτό το άρθρο παρ. 4.4). Παρόλα αυτά μετά τις εκλογές η Ρωσία υποστήριξε σθεναρά την επανεκλογή του Λουκασένκο, ενώ και αυτός απομακρύνθηκε από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ για να προσεταιριστεί τη Ρωσία. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε στις 27 Αυγούστου του 2020 ότι η ρωσική αστυνομία είναι έτοιμη να συνδράμει τη Λευκορωσική στην καταστολή των διαδηλώσεων, εφόσον χρειαστεί. Στις 3 Σεπτεμβρίου ο Ρώσος πρωθυπουργός επισκέφτηκε το Μινσκ, ενώ στα μέσα του μήνα, ο Λουκασένκο συναντήθηκε με τον Πούτιν στο Σότσι της Ρωσίας. Εκεί συμφωνήθηκε δάνειο που ξεπερνούσε σε ύψος τα 1 δισεκατομμύρια δολλάρια. Ευρωπαϊκή Ένωση Η Ευρωπαϊκή Ένωση αν και μόλις είχε αρχίσει μία διαδικασία προσεταιρισμού της Λευκορωσίας και συγκεκριμένα του Λουκασένκο, από την αρχή στήριξε το κίνημα διαδηλώσεων και απαίτησε επανάληψη των εκλογών. Ωστόσο οι κυρώσεις εναντίον της κυβέρνησης του Λουκασένκο σχετικά άργησαν καθώς επεβλήθησαν στις αρχές Οκτωβρίου του 2020. Υπήρξαν προτάσεις για μία πιο πολύπλευρη πίεση προς το καθεστώς του Λουκασένκο, όπως αυτή της Πολωνίας, που πρότεινε τη δημιουργία ενός «σχεδίου Μάρσαλ» για τη Λευκορωσία. Συγκεκριμένα πρότεινε να δημιουργηθεί ένα ειδικό ταμείο με κεφάλαια που θα έφταναν τα 1 δισεκατομμύρια ευρώ, ως αντίβαρο στο Ρωσικό δάνειο. Τα κεφάλαια αυτά θα χρηματοδοτούσαν το πέρασμα στη μετά-Λουκασένκο εποχή στη Λευκορωσία και προϋπόθεση για την εκταμίευση τους θα ήταν η επανάληψη των εκλογών και η δημοκρατική μεταρρύθμιση στη Λευκορωσία. Παρόλα αυτά το σχέδιο δεν προχώρησε. Ουκρανία, Λιθουανία Πέρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση στενοί υποστηρικτές της Λευκορωσικής αντιπολίτευσης υπήρξαν και η Ουκρανία καθώς και Λιθουανία (η οποία αν και είναι μέλος της Ε.Ε. έδρασε αυτόνομα για να υποστηρίξει τη Λευκορωσική αντιπολίτευση). Η Ουκρανία αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα αποτελέσματα των εκλογών και υποστήριξε την επανάληψή τους. Ο Λουκασένκο είχε υποστηρίξει την Ουκρανία στην κρίση της Κριμαίας, το 2014, αρνούμενος να αναγνωρίσει την τελευταία ως έδαφος της Ρωσίας. Παρόλα αυτά ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντιμήρ Ζελένσκυ δεν δίστασε να κατηγορήσει τον Λουκασένκο για νοθεία και να αναστείλει όλες τις διπλωματικές επαφές με τη Λευκορωσία. Επίσης η Ουκρανία προσφέρθηκε να φιλοξενήσει πολιτικούς πρόσφυγες από τη Λευκορωσία.Η Λιθουανία έδρασε ξεχωριστά από την Ε.Ε. και υποστήριξε σθεναρά τη Λευκορωσική αντιπολίτευση. Ήταν η πρώτη που επέβαλε κυρώσεις κατά πολλών αξιωματούχων, ανάμεσά τους και στον Λουκασένκο, μαζί με την Εσθονία και τη Λετονία, χωρίς να περιμένει την απόφαση της Ε.Ε. Έγινε η κύρια χώρα υποδοχής πολιτικών αντιφρονούντων, φιλοξενώντας την ηγέτιδα της Λευκορωσικής αντιπολίτευσης Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια. Επίσης στη χώρα έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες συγκεντρώσεις υποστήριξης της αντιπολίτευσης της Λευκορωσίας.
|
Οι Λευκορωσικές διαδηλώσεις του 2020-2021 ήταν μια σειρά από μαζικές διαδηλώσεις που συγκλόνισαν τη Λευκορωσία το 2020. Οι διαδηλώσεις ήταν κατά του καθεστώτος του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο. Οι διαδηλώσεις εξελίχθηκαν τόσο πριν, όσο και μετά τις Λευκορωσικές Προεδρικές εκλογές του 2020. Οι διαδηλωτές έχουν ως αίτημα την παραίτηση του προέδρου, την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, και τη διεξαγωγή νέων, ελεύθερων και δίκαιων εκλογών.Την περίοδο πριν τις εκλογές (Μάιο έως 9 Αυγούστου 2020) οι διαδηλώσεις ταυτίζονται εν μέρει με την προεκλογική εκστρατεία της υποψήφιας της αντιπολίτευσης, Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια. Έπειτα από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών στα οποία ο Λουκασένκο κέρδιζε με μία συντριπτική νίκη, ακολούθησε ένα μαζικό κίνημα ειρηνικών συλλαλητηρίων - το αποκορύφωμα των διαδηλώσεων. Το κίνημα διατηρήθηκε για πολλούς μήνες, ωστόσο σταδιακά έχανε την ορμή του. Παρόλο που κάποιες μικρές διαμαρτυρίες συνεχίζονται ακόμα και σήμερα, θεωρείται ότι το κίνημα έχει ατονήσει. Σημαντικές προσωπικότητες του κινήματος είναι ο Βίκτωρ Μπαμπάρικο, υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές ο οποίος όμως συνελήφθη λίγες μέρες αφότου κατέθεσε την υποψηφιότητα του, οπότε και τον διαδέχθηκε η Σβετλάνα Τσιχανόφσκαγια, σύζυγος ενός άλλου συλληφθέντα υποψηφίου του Σεργκέι Τσιχανόφσκι.Η κυβέρνηση προχώρησε σε απροκάλυπτη καταστολή των διαδηλώσεων, με δεκάδες χιλιάδες συλλήψεις και εκτεταμένη χρήση βίας εις βάρος διαδηλωτών. Μέχρι σήμερα, έχουν χάσει τη ζωή τους 4 άτομα, οι τραυματίες υπολογίζονται σε εκατοντάδες και οι συλληφθέντες υπολογίζονται σε πάνω από 30.000 σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_2020
|
Angry Birds: Η Ταινία 2
|
Πουλιά και γουρούνια συνεχίζουν την αντιπαράθεσή τους, όταν όμως εμφανίζεται μια απειλή που βάζει σε κίνδυνο και τα δυο νησιά αποφασίζουν να οργανώσουν μια κοινή ομάδα αντιμετώπισής της. Τζέισον Σουντέικις - Ρεντ Τζος Γκαντ - Τσακ Ντάνι ΜακΜπράιντ - Μπαμ Πίτερ Ντίνκλατζ - Πανίσχυρος Αετός Μπιλ Χέιντερ - Λέοναρντ Ακουαφίνα - Κόρτνεϊ Ρέιτσελ Μπλουμ - Σίλβερ Τίφανι Χάντις - Ντέμπι Λέσλι Τζόουνς - Ζέτα Μάγια Ρούντολφ - Ματίλντα Τζότζο Σίουα - Τζέι Νταβ Κάμερον - Έλλα Νίκι Μινάζ - Πίνκι Στέρλινγκ Κ. Μπράουν - Γκάρι Λιλ Ρελ Χάουερι - Άλεξ Εουχένιο Ντερμπέζ - Γκλεν Τόνι Χέιλ - Μίμος Μπεκ Μπένετ - Μπραντ / Χανκ Γκάτεν Ματαράτσο - Μπάμπα Μπρούκλιν Πρινς - Ζόι Τζένεσις Τένον - Βιβή Άλμα Βερσάνο - Σαμ-Σαμ Κόλιν Μπάλινγκερ - Ρωξάνη Ντέιβιντ Ντόμπρικ - Άξελ Άλεξ Χιρς - Στιβ Άντονι Παντίγια - Χαλ Πιτ Ντέιβιντσον - Τζέρι Ζακ Γουντς - Καρλ Νόλαν Νορθ - Τέρενς Κέλλυ Πράιζεμαν - Η Μαμά του Μπαμ Σκηνοθετική Επιμέλεια: Πέτρος Δαμουλής Μετάφραση: Λένα Μαραβέα Προσαρμογή: Πέτρος Δαμουλής
|
Το Angry Birds: Η Ταινία 2 (αγγλικά: The Angry Birds Movie 2) είναι αμερικανική κωμωδία κινουμένων σχεδίων με υπολογιστή παραγωγής 2019 και είναι η συνέχεια της ταινίας κινουμένων σχεδίων του 2016 Angry Birds: Η Ταινία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Angry_Birds:_%CE%97_%CE%A4%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1_2
|
Μαίρη Μπελ
|
Η μητέρα της Μπελ, Μπέτι Μακ Κρίκετ, ήταν μια πόρνη που συχνά ταξίδευε στη Γλασκώβη για να δουλέψει. Η Μαίρη (που την φώναζαν Μέι από το αγγλικό May που σημαίνει Μάιος) ήταν το πρώτο της παιδί και το γέννησε όταν ήταν μόλις 17 χρονών. Δεν είναι γνωστό ποιος ήταν ο βιολογικός της πατέρας. Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της πίστευε ότι ήταν ο Μπίλι Μπελ, ένας εγκληματίας που αργότερα συνελήφθη για ένοπλη ληστεία. Ο Μπελ παντρεύτηκε την Μακ Κρίκετ όταν η Μαίρη ήταν μωρό. Η Μπέτι προσπάθησε πολλές φορές να σκοτώσει τη Μαίρη και να κάνει το θάνατό της να φανεί ατύχημα κατά τα πρώτα της χρόνια ζωής. Η οικογένειά της άρχισε να γίνεται ύποπτη όταν η Μαίρη "έπεσε" από ένα παράθυρο και όταν "κατά λάθος" κατανάλωσε υπνωτικά χάπια. Σε μια τέτοια περίπτωση, ένας τυχαίος μάρτυρας είδε τη Μπέτι να δίνει τα χάπια στην κόρη της ως γλυκά. Η ίδια η Μαίρη λέει ότι υποβλήθηκε σε επανειλημμένη σεξουαλική κακοποίηση, αφού η μητέρα της την ανάγκαζε από την ηλικία των τεσσάρων ετών να συμμετέχει σε σεξουαλικές πράξεις με άνδρες. Μετά το «πέσιμο» της Μαίρης, αναφέρθηκε ότι είχε υποστεί εγκεφαλική βλάβη, αλλά τώρα αυτή η ζημία αποδίδεται στην παιδική κακοποίηση της μητέρας της. Η Μαίρη είχε βλάβη στον προμετωπιαίο φλοιό της, μια περιοχή που συνδέεται με τις εθελοντικές κινήσεις και τη λήψη αποφάσεων. Στις 25 Μαΐου 1968, μία ημέρα πριν από τα 11α γενέθλιά της, η Μαίρη Μπελ στραγγαλίζει τον 4χρονο Μάρτιν Μπράουν σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Θεωρήθηκε ότι διέπραξε μόνο αυτό το έγκλημα. Μεταξύ αυτής και δεύτερης δολοφονίας, μία φίλη της Μαίρης, η Νόρμα Τζόις Μπελ (συνωνυμία), ηλικίας 13 ετών, διέρρηξε και βανδάλισε ένα νηπιαγωγείο στο Scotswood, αφήνοντας σημειώσεις που υποστήριζαν την ευθύνη της για τη δολοφονία. Η αστυνομία απέρριψε αυτό το περιστατικό ως φάρσα. Στις 31 Ιουλίου 1968, τα δύο κορίτσια έλαβαν μέρος στον στραγγαλισμό του 3χρονου Brian Howe σε μια ερημιά του Scotswood. Οι αστυνομικές αναφορές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Μαίρη Μπελ επέστρεψε αργότερα στο σώμα του για να χαράξει ένα "M" στην κοιλιά του αγοριού και χρησιμοποίησε ένα ψαλίδι για να κόψει μερικά από τα μαλλιά του, να χαράξει σημάδια στα πόδια του και να ακρωτηριάσει τα γεννητικά του όργανα. Στις 17 Δεκεμβρίου 1968, στο Newcastle Assizes, η Νόρμα Μπελ αθωώθηκε, αλλά η Μαίρη Μπελ καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία. Οι δικαστικοί συμβεβλημένοι ψυχίατροι ανέφεραν ότι παρουσίαζε «κλασικά συμπτώματα ψυχοπαθίας». Ο δικαστής Cusack την περιέγραψε ως επικίνδυνη και είπε ότι έθεσε «σε πολύ σοβαρό κίνδυνο τα άλλα παιδιά». Καταδικάστηκε στη ποινή at Her Majesty's pleasure, πράγματι μια αόριστη ποινή φυλάκισης. Αρχικά στάλθηκε στην ασφαλή μονάδα της Red Bank στο Newton-Le-Willows, Lancashire - την ίδια εγκατάσταση που θα στεγάσει τον Jon Venables, έναν από τους δολοφόνους του James Bulger, 25 χρόνια αργότερα. Μετά την καταδίκη της, η Μπελ ήταν το επίκεντρο του βρετανικού τύπου και επίσης του γερμανικού περιοδικού Stern. Η μητέρα της πωλούσε επανειλημμένα ιστορίες γι 'αυτήν στον τύπο και συχνά έδινε στους δημοσιογράφους γραπτά που ισχυριζόταν ότι ήταν από την κόρη της. Η Μπελ βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα τον Σεπτέμβριο του 1977, όταν δραπέτευσε για λίγο από την ανοιχτή φυλακή του Moor Court, όπου είχε κρατηθεί από τη μεταφορά της από ένα νεαρό έγκλημα σε μια ενήλικη φυλακή πριν από ένα χρόνο. Η ποινή της για αυτό ήταν η απώλεια των προνομίων φυλάκισης για 28 ημέρες. Για κάποιο διάστημα, η Μπελ έζησε επίσης στο Cumberlow Lodge στο νότιο Norwood (ένα σπίτι που χτίστηκε από τον βικτοριανό εφευρέτη William Stanley). Το 1980, η 23χρονη Μπελ απελευθερώθηκε από την ανοιχτή φυλακή του Askham Grange μετά από 12 χρόνια κράτησης και της δόθηκε ανωνυμία (συμπεριλαμβανομένου ενός νέου ονόματος), επιτρέποντάς της να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Η Μπελ φαίνεται ότι επέστρεφε επανειλημμένα στην Tyneside και είχε ζήσει εκεί για κάποιο διάστημα μετά την απελευθέρωσή της. Τέσσερα χρόνια αργότερα γέννησε μια κόρη, στις 25 Μαΐου 1984. Η κοπέλα δεν ήξερε τίποτα για το παρελθόν της μητέρας της, μέχρι που οι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν το σπίτι της Μπελ το 1998. Η ανωνυμία της κόρης της Μπελ ήταν αρχικά προστατευμένη μόνο μέχρι την ηλικία των 18 ετών. Ωστόσο, στις 21 Μαΐου 2003, η Μπελ κέρδισε μια μάχη στο High Court και παρέτεινε τη δική της ανωνυμία και της κόρης της. Κατά συνέπεια, οποιαδήποτε δικαστική απόφαση που προστατεύει μόνιμα την ταυτότητα ενός αιχμάλωτου στη Βρετανία είναι μερικές φορές γνωστή ως «διαταγή Μαίρη Μπελ». Η εντολή αργότερα συμπεριέλαβε την εγγονή της Μαίρης (τον Ιανουάριο του 2009). Η Μπελ έγινε το αντικείμενο δύο βιβλίων της Gitta Sereny: "Η υπόθεση της Μαίρη Μπελ" (1972), μια αναφορά των δολοφονιών και της δίκης, και "Cries Unheard: Η ιστορία της Μαίρη Μπελ" (1998), μια βιογραφία που αναλύει σε βάθος συνεντεύξεις με την Μπελ και συγγενείς, φίλους και επαγγελματίες που την γνώριζαν κατά τη διάρκεια της φυλάκισή της και μετά από αυτή. Η δημοσίευση του Cries Unheard ήταν αμφιλεγόμενη επειδή η Μπελ πληρώθηκε για να συμμετάσχει. Η πληρωμή επικρίθηκε από τον Τύπο και ο Τόνι Μπλερ προσπάθησε να βρει νομικά μέσα για να εμποδίσει τη δημοσίευσή του, με το σκεπτικό ότι ένας εγκληματίας δεν θα έπρεπε να επωφελείται από τα εγκλήματά του, αλλά η προσπάθεια ήταν ανεπιτυχής. Η Μπελ είναι ένας από τα δεκατρία παιδιά-δολοφόνοι που αναφέρθηκαν στο βιβλίο "Τα παιδιά που σκοτώνουν: Προφίλ προ-εφήβων και εφήβων δολοφόνων" από τον συγγραφέα Carol Anne Davis, που δημοσιεύθηκε το 2004.
|
Η Μαίρη Φλόρα Μπελ γεννήθηκε στις 26 Μαΐου του 1957 και είναι μια αγγλίδα που στην ηλικία των 10-11 ετών της, το 1968, στραγγάλισε έως θανάτου δύο μικρά αγόρια στο Scotswood, μια περιοχή στο West End του Newcastle upon Tyne. Καταδικάστηκε τον Δεκέμβριο του 1968 για την ανθρωποκτονία του Martin Brown (ηλικίας 4 ετών) και του Brian Howe (ηλικίας 3 ετών). Από την απελευθέρωσή της, από τη φυλακή το 1980, έζησε κάτω από μια σειρά ψευδώνυμων. Η ταυτότητά της προστατεύεται με δικαστική απόφαση, η οποία έχει επεκταθεί και για την προστασία της ταυτότητας της κόρης της. Το 1998, η Μπελ συνεργάστηκε με τη Gitta Sereny, στην οποία περιγράφει λεπτομερώς την κακοποίηση που υπέστη ως παιδί από τα χέρια της πορνείας μητέρας της και των πελατών της.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B7_%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BB
|
Ο Τόμας και ο Μαγικός Σιδηρόδρομος (ταινία, 2000)
|
Ο Sir Topham Hatt και η οικογένειά του έχουν φύγει από το νησί Sodor στις διακοπές, αφήνοντας τον κύριο αγωγό υπεύθυνο για τους κινητήρες Ο Γκόρντον παραπονιέται στον Τόμας, όταν ο Diesel 10 αγωνίζεται, φοβίζει και τους δύο κινητήρες. Εν τω μεταξύ, στο Shining Time, ο κ. Conductor υφίσταται κρίση. Η παροχή μαγικής σκόνης χρυσού είναι ανησυχητικά χαμηλή και δεν επαρκεί για να ταξιδέψει πίσω από το Sodor. Στο Tidmouth Sheds, ο Thomas μιλά με τον Τζέιμς, όταν φτάνει ο Diesel 10 και ανακοινώνει το σχέδιό του να απαλλαγεί από τον Sodor από ατμομηχανές, βρίσκοντας και καταστρέφοντας τη Lady, τον χαμένο κινητήρα, το κλειδί για ατμομηχανές που ζουν σε ειρήνη. Ο Τόμας φεύγει για να παραλάβει τον κ. Μαέστρο Η Lady είναι κρυμμένη σε ένα εργαστήριο στο Muffle Mountain μετά την προηγούμενη προσπάθεια της Diesel 10 να την καταστρέψει. Η Lady δεν είναι σε θέση να κάνει ατμό παρά το ότι έχει δοκιμάσει όλα τα κάρβουνα στην Indian Valley. Στα υπόστεγα, οι ατμομηχανές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να βρουν Lady πριν από το Diesel 10, αγνοώντας ότι οι πετρελαιοκηλίδες του Splatter και Dodge τους κατασκοπεύουν. Εκείνο το βράδυ, το Diesel 10 πλησιάζει το υπόστεγο όπου κοιμούνται οι ατμομηχανές και καταστρέφει την πλευρά του με το νύχι του. Ο κ. Conductor προσπαθεί να τον κρατήσει σε τάξη, αλλά η χρυσή σκόνη αποτυγχάνει και ο κ. Conductor φοβίζει τον Diesel 10 μακριά απειλώντας να ρίξει μια σακούλα ζάχαρης στις δεξαμενές καυσίμων του. Η εγγονή της Burnett, Lily Stone, επισκέπτεται τον παππού της. Συναντά ένα σκυλί με το όνομα Mutt στο σιδηροδρομικό σταθμό. Η Λίλι συναντά τον ξάδερφο του κ. Αγωγού Τζούνιορ και τη Στάσι Τζόουνς πριν μεταφερθεί στο σπίτι του Μπέρνετ. Ο κ. Μαέστρος καλεί τον ξάδελφό του, τον κ. C. Junior, για να τον βοηθήσει με την κρίση της χρυσής σκόνης. Εκείνο το βράδυ, ο Percy και ο Thomas καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας μυστικός σιδηρόδρομος μεταξύ Sodor και Shining Time. Αφού κατασκοπεύει τη συνομιλία τους, ο Diesel 10 πηγαίνει στο ναυπηγείο για να πει στον Splatter και τον Dodge τα σχέδιά του να καταστρέψει τη Lady. Παρατηρώντας αυτό, ο Toby αποσπά την προσοχή του Diesel 10 χτυπώντας το κουδούνι του, αναγκάζοντας τον Diesel 10 να χτυπήσει ένα από τα στηρίγματα από το υπόστεγο με το νύχι του, το οποίο καταρρέει από την οροφή. Το επόμενο πρωί, ο Thomas συλλέγει έξι φορτηγά άνθρακα για τον Henry, και ένα από αυτά κυλάει κατά λάθος στα buffer που οδηγούν στον μυστικό σιδηρόδρομο. Αργότερα εκείνη την ημέρα, ο κ. Conductor απήχθη από τον Diesel 10, ο οποίος απειλεί να τον αφήσειοδογέφυρα εκτός εάν αποκαλύπτει τη θέση των ρυθμιστικών, αλλά ο κ. αγωγός κόβει έναν από τους υδραυλικούς σωλήνες του νυχιού με ένα ζευγάρι ψαλιδισμάτων κασσίτερου και ρίχνεται ελεύθερος. Προσγειώνεται στον ανεμόμυλο Sodor, όπου βρίσκει στοιχεία για την πηγή της σκόνης χρυσού. Η Λίλι συναντά τον Patch, που την παίρνει στο Shining Time, όπου συναντά ξανά τον Junior. Η Τζούνιορ την παίρνει μέσω του Magic Railroad στο Sodor, όπου συναντούν τον Thomas. Ο Τόμας δεν είναι χαρούμενος που βλέπει τον Τζούνιορ, αλλά συμφωνεί να τον βοηθήσει και τη Λίλι και τους μεταφέρει στον ανεμόμυλο, όπου βρίσκουν τον κ. Μαέστρο. Ο Junior ανεβαίνει σε ένα από τα πανιά και ρίχνεται στην οροφή του Diesel 10. Αργότερα εκείνο το βράδυ, ο Percy διαπιστώνει ότι ο Splatter και ο Dodge βρήκαν την είσοδο Sodor στο Magic Railroad και πηγαίνει να προειδοποιήσει τον Thomas. Ο Τόμας συμφωνεί να πάει τη Λίλι στο σπίτι. Καθώς ταξιδεύει μέσω του Magic Railroad, ο Thomas ανακαλύπτει το χαμένο άνθρακα φορτηγό, το οποίο συλλέγει. Η Λίλι πηγαίνει να βρει τον Μπέρνετ, αφήνοντας τον Τόμας λανθάνον. Ο Τόμας κατεβαίνει το βουνό και μπαίνει ξανά στο Magic Railroad μέσω μιας άλλης μυστικής πύλης. Εν τω μεταξύ, ο Junior επανενώνεται με τον Mr. Η Λίλι βρίσκει τον Μπέρνετ στο εργαστήριό του και εξηγεί το πρόβλημα με το να κάνει τη Λαίδη να χαϊδεύει. Η Lily προτείνει τη χρήση ειδικού άνθρακα από τη Sodor. Το Patch ανακτά το φορτηγό και ο Burnett χρησιμοποιεί τον άνθρακα για να ξεκινήσει το Lady. Τώρα στον ατμό, η Lady παίρνει τους Burnett, Lily, Patch και Mutt κατά μήκος του Magic Railroad. Ο Thomas φτάνει και οι δύο κινητήρες επιστρέφουν στο Sodor, όπου συναντούν τον κ. Conductor και τον Junior. Το Diesel 10 φτάνει με τους Splatter και Dodge, που αποφασίζουν να σταματήσουν να τον βοηθούν. Ο Diesel 10 κυνηγά τον Thomas και την Lady στην οδογέφυρα, όπου οι ατμομηχανές το κάνουν με ασφάλεια, αλλά η οδογέφυρα καταρρέει κάτω από το βάρος του Diesel 10 και πέφτει και προσγειώνεται σε μια φορτηγίδα γεμάτη λάσπη. Ο Thomas, η Lady και ο Burnett επιστρέφουν στο σπήλαιο. Η Lily συνδυάζει νερό από ένα πηγάδι που επιθυμεί και ξέσματα από το Magic Railroad για να κάνει περισσότερη σκόνη χρυσού. Ο Τζούνιορ αποφασίζει να πάει να δουλέψει στο Sodor και ο κ. Conductor του δίνει το καπέλο του αγωγού του πριν τον στείλει σε άλλο σιδηρόδρομο. Η Λίλι, ο Μπέρνετ, ο Patch και ο Mutt επιστρέφουν στο Shining Time, και η Lady επιστρέφει στο Magic Railroad ενώ ο Thomas ταξιδεύει σπίτι στο ηλιοβασίλεμα. Ο Άλεκ Μπάλντουιν ως Mr. Conductor Ο Πίτερ Φόντα ως Burnett Stone: ο παππούς της Lily και ο οδηγός της Lady Μάρα Ουίλσον ως Lily Stone: εγγονή του Burnett. Μάικλ Ε. Ρότζερς ως κ. C. Junior: Ο τεμπέλης ξάδερφος του κ. Μαέστρου. Κόντι ΜακΜέινς ως Patch. Ντίντι Κον ως Stacy Jones: η θεία του Matt και του Dan και ο διευθυντής του Shining Time. Ο Ράσελ Μινςως Billy Twofeathers: ο εγγονός του William, ο θείος του Kit και ο ξάδελφος του Tucker. Έπαιξε προηγουμένως από τον Tom Jackson στο Shining Time Station . Lori Hallier ως κυρία Stone: Η μητέρα της Lily και η γυναίκα του Stone. Laura Bower ως Tasha Stone: η πρώην σύζυγος του Μπέρνετ και η γιαγιά της Λίλι.Επιπλέον, ο Doug Lennox πρωταγωνίστησε ως PT Boomer, αντίπαλος του Burnett και ως συναισθηματικά λασπώδης ποδηλάτης, έως ότου οι σκηνές του κόπηκαν εντελώς από την ταινία. Ο Ρόμπερτ Τίνκλερ χαρακτήρισε τον Patch ως ενήλικο σε σκηνές που επίσης δεν συμπεριλήφθηκαν στο τελικό κομμάτι. Έντι Γκλεν ως Thomas : ένας φιλικός κινητήρας μπλε δεξαμενών που τρέχει τη δική του γραμμή κλάδου . Μπριτ Όλκροφτ ως Lady : ένας όμορφος χαμένος μαγικός κινητήρας δεξαμενών που ανήκει στον Burnett Stone, ο οποίος διαχειρίζεται το Magic Railroad. Νιλ Κρόουν ωςDiesel 10 : μια κακή ατμομηχανή Diesel με υδραυλικό νύχι, που μισεί τις μηχανές ατμού και θέλει να τις καταστρέψει. Splatter : ένα συναρπαστικό μοβ και γκρι ντίζελ και το δίδυμο του Dodge. Gordon : ένας μεγάλος μπλε κινητήρας με ενσωματωμένο βαγόνι κάρβουνου που κάνει την κύρια γραμμή express Ο Tumbleweed με νότιο-αμερικανική προφορά.Ο Κέβιν Φρανκ ωςDodge : ένα συναρπαστικό ελαιόλαδο και γκρι ντίζελ και το δίδυμο του Splatter. Henry : ένας μεγάλος πράσινος κινητήρας μικτής κυκλοφορίας. Bertie: ένα μικρό κόκκινο λεωφορείο που του αρέσει να τρέχει με τον Thomas. Harold: ένα λευκό ελικόπτερο διάσωσης που πετά γύρω από το Sodor. Linda Ballantyne ως Percy : μια μηχανή πράσινης δεξαμενής σέλας που παίρνει το ταχυδρομείο και είναι ο καλύτερος φίλος του Thomas. Η Susan Roman ως Τζέιμς : ένας καυχημένος αλλά καλός κόκκινος υπέροχος μικτός κινητήρας. Colm Feore ως Toby : μια μηχανή καφέ τραμ που μερικές φορές παίρνει την Henrietta. Shelley-Elizabeth Skinner ως Annie και Clarabel : Προπονητές του κλάδου του Thomas. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο χαρακτήρας του Thomas η μηχανή δεξαμενών - προσαρμόστηκε από την αναθ Γ. Όντρι «s σιδηροδρομικό Series στην τηλεοπτική σειρά του Thomas the Tank Engine & Friends , που δημιουργήθηκε από Μπριτ Όλκροφτ - ήταν στο απόγειο της δημοτικότητάς του μετά από τρεις επιτυχημένη σειρά. Ταυτόχρονα, το Shining Time Station - μια αμερικανική σειρά που συνδύαζε επεισόδια από την προηγούμενη σειρά με πρωτότυπους χαρακτήρες και σενάρια ζωντανής δράσης, που δημιουργήθηκαν επίσης από την Όλκροφτ μαζί με τον Rick Siggelkow - έγινε επίσης επιτυχημένη. Ήδη από το 1994, πριν από την έναρξη της Thomas ' s τέταρτη σειράΟ Μπριτ Όλκροφτ σχεδίαζε να δημιουργήσει μια ταινία μεγάλου μήκους που βασίζεται και στις δύο αυτές σειρές και θα έκανε χρήση των μοντέλων τρένων από τον Thomas και την αισθητική ζωντανής δράσης του Shining Time Station. Τον Φεβρουάριο του 1996, ο Μπριτ Όλκροφτ πλησίασε ο Barry London, τότε αντιπρόεδρος της Paramount Pictures , με μια ιδέα για την ταινία Thomas . Ο Britt υπέγραψε συμβόλαιο για τη σύνταξη του σεναρίου για την ταινία με τον τίτλο εργασίας Thomas and the Magic Railroad . Το ενδιαφέρον του Λονδίνου πιστεύεται ότι προήλθε από την τρίχρονη κόρη του, η οποία μαγεύτηκε από τον Τόμας . Σύμφωνα με δελτίο τύπου, η μαγνητοσκόπηση θα γινόταν στα Shepperton Studios , στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες, με την ημερομηνία θεατρικής κυκλοφορίας για το 1997. Ωστόσο, αργότερα εκείνο το έτος, μετά την αποχώρηση του Λονδίνου από την εταιρεία, η Paramount έθεσε τα σχέδια για η ταινία. Αυτό άφησε την Όλκροφτ να αναζητήσει άλλες πηγές χρηματοδότησης. Συζητήσεις μεΤο PolyGram για την ταινία πραγματοποιήθηκε, αλλά όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα, επειδή η εταιρεία βρίσκεται στη μέση μιας εταιρικής αναδιάρθρωσης και πώλησης. Το καλοκαίρι του 1998, κατά τη διάρκεια της Σειράς 5 της Thomas ' την παραγωγή, Όλκροφτ είδε μια Isle of Man αγγελία Επιτροπής Κινηματογράφου. Προσφέρουν φορολογικά κίνητρα σε εταιρείες που θέλουν να κινηματογραφούν στο νησί. Η Όλκροφτ επισκέφτηκε και ένιωθε ότι η τοποθεσία ήταν τέλεια. Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς, ο Barry London έγινε Πρόεδρος των νεοσύστατων Destination Films (που ανήκουν στη Sony Pictures ). Ανανέωσε το ενδιαφέρον του για το έργο και το Destination Films έγινε ο κύριος οικονομικός υποστηρικτής και στούντιο για την ταινία. Στις αρχές Αυγούστου 1999, ανακοινώθηκε ότι οι Άλεκ Μπάλντουιν , Μάρα Ουίλσον και Πίτερ Φόντα είχαν ενταχθεί στο καστ για να παίξουν οι Mr. Conductor, Lily Stone και Burnett Stone αντίστοιχα.Ο David Jacobs, ο πρώην αντιπρόεδρος της εταιρείας Μπριτ Όλκροφτ , δήλωσε ότι ο Baldwin συμμετείχε στο έργο επειδή η κόρη του Ιρλανδία ήταν οπαδός της σειράς. Ο Τζον Μπέλις ήταν αρχικά προσκολλημένος στη φωνή Thomas, αλλά αντικαταστάθηκε από τον καναδικό ηθοποιό Edward Glen . Ο Ewan McGregor και ο Bob Hoskins είχαν επίσης εκφράσει ενδιαφέρον για τον ρόλο. Michael Angelis, ο αφηγητής του Ηνωμένου Βασιλείου για τις τηλεοπτικές σειρές Thomas & Friends εκείνη την εποχή, αρχικά μετατράπηκε σε φωνή τόσο του Τζέιμς όσο και του Percy, αλλά αργότερα αντικαταστάθηκε από τις ηθοποιούς φωνής Susan Roman και Linda Ballantyne . Ο Keith Scott αρχικά αναγκάστηκε να εκφράσει το Diesel 10, αλλά αργότερα αντικαταστάθηκε από τον Νιλ Κρόουν στην τελική ταινία. Patrick Breen , γνωστή και ως αφηγητής της Όλκροφτ του Magic περιπέτειες του Mumfie , είχε αρχικά οριστεί να εκφράσουν τόσο πιτσιλίσματα και Dodge, αλλά τελικά αντικαταστάθηκε από δύο Kevin Frank και Νιλ Κρόουν. Η κύρια φωτογραφία ξεκίνησε στις 2 Αυγούστου 1999 και ολοκληρώθηκε στις 15 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Η ταινία γυρίστηκε στο Strasburg Rail Road στο Strasburg, Pennsylvania (Ηνωμένες Πολιτείες), καθώς και στο Τορόντο , το Οντάριο , τον Καναδά και στο Isle of Man . Ο σιδηροδρομικός σταθμός Castletown στο Isle of Man Railway αποτελούσε μέρος του Shining Time Station και τα εμπορεύματα που ρίχθηκαν στο σιδηροδρομικό σταθμό Port St Mary έγιναν εργαστήριο του Burnett Stone. Τρέχουσες λήψεις της " Κοιλάδας της Ινδίας"Το τρένο γυρίστηκε στην τοποθεσία Strasburg Rail Road. Ο μεγάλος σταθμός επιβατών όπου η Lily επιβιβάζεται στο τρένο είναι το Harrisburg Transportation Center . Norfolk & Western 4-8-0 475 ξαναβάφτηκε ως ατμομηχανή Indian Valley. Το Sodor πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας μοντέλα και χρώματα κλειδί . Τα μοντέλα ήταν κινούμενα με τηλεχειριστήριο ζωντανής δράσης, όπως στην τηλεοπτική σειρά . Οι ακολουθίες μοντέλων γυρίστηκαν στο Τορόντο αντί για τα Shepperton Studios, το "σπίτι" της αρχικής τηλεοπτικής εκπομπής. Ωστόσο, αρκετοί από τους βασικούς υπαλλήλους της εκπομπής μεταφέρθηκαν για να συμμετάσχει. Το Magic Railway δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας μοντέλα, CGI και υδατογραφίες ματ πίνακες . Σε μια συνέντευξη του 2007 με το Sodor Island Forums & Fansite, η σκηνοθέτης Μπριτ Όλκροφτ αποκάλυψε ότι πριν από τη θεατρική κυκλοφορία της ταινίας, αυτή και ο συντάκτης Ron Wisman αναγκάστηκαν να αλλάξουν εντελώς την ταινία από το πώς την είχε γράψει αρχικά, αφαιρώντας τον αντίπαλο του Μπέρνετ ΠΤ Μπούμερ (έπαιξε) από τον Νταγκ Λένοξ ), ο οποίος ήταν ο αρχικός ανταγωνιστής και χαρακτήρας που αρχικά ήταν υπεύθυνος για την καταστροφή της Lady, επειδή το κοινό δοκιμών στις προβολές προεπισκόπησης του Μαρτίου 2000 στο Λος Άντζελες θεώρησε ότι ο Boomer "ήταν πολύ τρομακτικός" για μικρά παιδιά. Η Λίλι Στόουν (έπαιξε η Μάρα Γουίλσον ) προοριζόταν να είναι ο αφηγητής της ιστορίας.Πριν από τη μαγνητοσκόπηση, η φωνή του Τόμας παρείχε ο Τζον Μπέλις, ένας Βρετανός πυροσβέστης και ένας οδηγός ταξί μερικής απασχόλησης που εργάστηκε στην ταινία ως συντονιστής μεταφορών και διευθυντής εγκαταστάσεων της Νήσου Μαν. Η Μπέλις έλαβε τον ρόλο όταν έτυχε να παραλάβει την Μπριτ Όλκροφτ και το πλήρωμά της από το αεροδρόμιο Isle of Man τον Ιούλιο του 1999. Σύμφωνα με την Όλκροφτ, αφού άκουσε να μιλά για πρώτη φορά, είπε στους συναδέλφους της, "Μόλις άκουσα τη φωνή του Θωμά. Αυτός ο άνθρωπος είναι ακριβώς ο ήχος του Θωμά! Λίγες μέρες αργότερα, προσέφερε το ρόλο στον Μπέλις, και δέχτηκε. Ωστόσο, το δοκιμαστικό κοινό ένιωσε ότι η φωνή του ακούγεται «πολύ παλιά» για τον Τόμας, αν και ο Μπέλις έλαβε την πίστωση στην οθόνη ως Συντονιστής Μεταφορών, και η φωνή του παραμένει άθικτη στο αρχικό τρέιλερ του Ηνωμένου Βασιλείου. Συντριμμένος και εξοργισμένος από τις αλλαγές, ο Μπέλλις είπε ότι ήταν «εντερικός», αλλά ακόμα ευχήθηκε καλά οι δημιουργοί. Σε μια συνέντευξη του Απριλίου 2000, μετά τις αλλαγές, είπε, «Υποτίθεται ότι ήταν το μεγάλο μου διάλειμμα, αλλά δεν με έβαλε καθόλου και ελπίζω να έρθει κάτι άλλο». Ο Άγγλος ηθοποιός Μάικλ Αντζέλις ήταν η αρχική φωνή τόσο του Τζέιμς όσο και του Πέρσι, αλλά αναδιατυπώθηκε για τον ίδιο λόγο με τον Μπέλις. Ο Αυστραλός ηθοποιός Keith Scott αρχικά εξέφρασε το Diesel 10 (όπως αποδεικνύεται τόσο στα ρυμουλκούμενα των ΗΠΑ όσο και του Ηνωμένου Βασιλείου), αλλά πιστεύει ότι ήταν αναδιατυπωμένος επειδή το κοινό δοκιμών ισχυρίστηκε ότι η απεικόνιση του ήταν «πολύ τρομακτική» για τα μικρά παιδιά. Ο Τόμας και ο Μαγικός Σιδηρόδρομος είναι ένα soundtrack που κυκλοφόρησε σε CD και κασέτα την 1η Αυγούστου 2000. Διαθέτει δώδεκα μουσικά κομμάτια από την ταινία μεγάλου μήκους που συνέθεσε η Hummie Mann . Ο Thomas και το Magic Railroad κυκλοφόρησαν θεατρικά στις 14 Ιουλίου 2000, στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, και στις 26 Ιουλίου του ίδιου έτους στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Η ταινία κυκλοφόρησε επίσης στην Αυστραλία στις 14 Δεκεμβρίου 2000 και στη Νέα Ζηλανδία στις 7 Απριλίου 2001. Πριν από αυτό, η ταινία έκανε πρεμιέρα στην πλατεία Odeon Leicester . για το σκοπό αυτό, ατμομηχανή ατμού, αρ. 47298 ζωγραφισμένα για να μοιάζουν με τον Τόμα , μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο από το low loader στις 9 Ιουλίου 2000. Η εθνική κάλυψη του Τύπου ήταν χαμηλή, καθώς πολλοί δημοσιογράφοι επικεντρώνονταν στην κυκλοφορία του βιβλίου, ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς , για το οποίο ένα ειδικό τρένο που ονομάζεται " Hogwarts Express"θα διαρκέσει από τις 8 έως τις 11 Ιουλίου. Τον Σεπτέμβριο του 2020, ανακοινώθηκε ότι η ταινία θα κυκλοφορήσει ξανά στις αίθουσες στις 24 Οκτωβρίου 2020, για την 20ή επέτειο της ταινίας. In September 2020, it was announced that the film would be re-released in theaters on October 24, 2020, for the film's 20th anniversary. Ο Τόμας και ο Μαγικός Σιδηρόδρομος κυκλοφόρησε αρχικά σε VHS και DVD από Icon Home Entertainment στις 19 Οκτωβρίου, 2000 στο Ηνωμένο Βασίλειο, και από Columbia TriStar Home Video στις 31 Οκτωβρίου του ίδιου έτους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2007, η ταινία κυκλοφόρησε ως μέρος ενός διπλού χαρακτηριστικού με το The Adventures of Elmo στο Grouchland . Κυκλοφόρησε επίσης ως μέρος ενός τριπλού χαρακτηριστικού με τους The Adventures of Milo και Otis και The Bear. Επανεκκίνηση της ταινίας σε DVD και Blu-ray ως 20η επέτειος από το Shout. Η 20η επέτειος έκδοση περιλαμβάνει ένα ντοκιμαντέρ δύο μερών της ταινίας, νέες συνεντεύξεις με το καστ και το πλήρωμα, και μια τραχιά έκδοση της ταινίας, συμπεριλαμβανομένων εκτεταμένων και διαγραμμένων σκηνών, καθώς και η ιστορία του PT Boomer. Η ταινία κέρδισε 19,7 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως έναντι προϋπολογισμού παραγωγής 19 εκατομμυρίων δολαρίων. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου Σαββατοκύριακου προβολής στη Βρετανία, χρειάστηκαν 170.000 £. Στο Rotten Tomatoes , η ταινία έχει βαθμολογία έγκρισης 21% με βάση 68 κριτικές, μαζί με μέση βαθμολογία 3,97 / 10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: "Τα παιδιά αυτές τις μέρες απαιτούν πρωτοποριακά εφέ ή τουλάχιστον μια έξυπνη πλοκή με χαριτωμένους χαρακτήρες. Αυτή η ταινία δεν έχει, ούτε χάσει, στην αμερικανικοποίηση, τι έκανε το βρετανικό πρωτότυπο. "Στο Metacritic, η ταινία έχει σκορ 19 στα 100 με βάση 23 κριτικούς, δείχνοντας «συντριπτική αντιπάθεια». Το κοινό που ερωτήθηκε από το CinemaScore έδωσε στην ταινία έναν μέσο βαθμό "B" σε κλίμακα A + έως F. Ρότζερ Έμπερτ του Σικάγο Sun-Times έδωσε στην ταινία ένα αστέρι στα τέσσερα και έγραψε "(το γεγονός) ότι ο Τόμας και ο Μαγικός Σιδηρόδρομος το έφτιαξαν σε θέατρα είναι κάτι μυστήριο. Αυτή είναι μια παραγωγή με γραμμένο σε όλο το βίντεο. που τους αρέσουν τα βιβλία του Thomas μπορεί να του αρέσει. Ειδικά νεότερα παιδιά. Πραγματικά μικρότερα παιδιά. Διαφορετικά, όχι. " Ενώ θαύμαζε τα μοντέλα και την κατεύθυνση της τέχνης, επέκρινε πώς τα στόματα των κινητήρων δεν κινούνταν όταν μιλούσαν, την υπερβολικά καταθλιπτική απόδοση του Πίτερ Φόντα , καθώς και τη συνολική έλλειψη συνέπειας στην πλοκή. Ο Έλβις Μίτσελ από τους New York Times έδωσε αρνητική κριτική στην ταινία, λέγοντας: "Η επίθεση του κ. Baldwin - δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το θέσουμε - είναι αξέχαστη."Ο Γουίλιαμ Τόμας της Αυτοκρατορίας έδωσε μια ταινία στα πέντε αστέρια, ήταν επικριτικός για τις ταινίες ειδικά εφέ, δηλώνοντας, "Αλλά, είτε το πιστεύετε είτε όχι, οι αληθινοί κακοί του έργου είναι, στην πραγματικότητα, τα" ειδικά "εφέ. Πολύ πώς - στη σημερινή εποχή του slo-mo και του απρόσκοπτου ψηφιακού μάγου - ένα τόσο άσχημο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί είναι η εικασία του καθένα. Με την αθόρυβη μπλε οθόνη, το ματ έργο spot-a-mil-off και την απόλυτη έλλειψη συνέργειας μεταξύ της πραγματικής ζωής και κινούμενη δράση, όλα συνωμοτούν να παρέχουν μια κατάλληλα ερασιτεχνική γυαλάδα. " Το Plugged In δήλωσε, "Ενώ το animation διατηρεί την απλή του εμφάνιση, η πλοκή είναι απλώς απλή. Και αυτό δεν είναι καλό νέο για τα πολλά tots που αποτελούν την πλειοψηφία του Thomas "κοινό. Η εναλλαγή μεταξύ Shining Time και Sodor, που συνδυάζει δύο σχετικά περίπλοκες ιστορίες, μπορεί να προκαλέσει σύγχυση περισσότερο από ό, τι προκαλεί. Οι γονείς μπορεί να διαπιστώσουν ότι τα παιδιά τους σφίγγουν στα καθίσματά τους πολύ πριν ο Tόμας οδηγήσει τις μαγικές ράγες του στο ηλιοβασίλεμα. Τούτου λεχθέντος, και παρόλα αυτά η μαγεία, οι δακτύλιοι που καταφέρνουν να κατανοήσουν τις περίπλοκες ιστορίες, και μπορούν να καθίσουν ακίνητοι για μιάμιση ώρα, θα μάθουν καλά μαθήματα για τη φιλία, το θάρρος, τη σκληρή δουλειά και την καλοσύνη. "Nell Το Minow of Common Sense Media έδωσε στην ταινία τρία στα πέντε αστέρια και γράφοντας ότι "θα ευχαριστήσει τους θαυμαστές του Thomas" αλλά ότι η πλοκή "μπορεί να μπερδέψει τα παιδιά". Βιντεοπαιχνίδι To Ηνωμένο Βασίλειο κυκλοφόρησε ένα βιντεοπαιχνίδι βασισμένο στην ταινία, με τίτλο Thomas and the Magic Railroad: Print Studio . Δημοσιεύθηκε από την Hasbro Interactive , κυκλοφόρησε για υπολογιστή στις 25 Αυγούστου 2000. 20η επέτειος βίντεο παρουσίασης Μια ειδική παρουσίαση βίντεο για τον εορτασμό της 20ης επετείου της ταινίας και της 75ης επετείου του franchise Thomas & Friends (που παράγεται από την Rainbow Sun Productions) έκανε πρεμιέρα στο YouTube στις 20 Ιουλίου 2020 και ήταν διαθέσιμη για προβολή έως τις 2 Αυγούστου. , σκηνοθεσία του Eric Scherer, ήταν μια εικονική ανάγνωση σεναρίου μιας "επαναπροσδιορισμένης εκτεταμένης έκδοσης" της ταινίας, χρησιμοποιώντας στοιχεία από το προσχέδιο του Μαΐου 1999, το σενάριο του Αυγούστου 1999 και την τελική ταινία του 2000, μαζί με νέο πρωτότυπο υλικό και ζωντανές εμφανίσεις των τραγουδιών της ταινίας να διαχωρίζονται με την ανάγνωση. Περιελάμβανε ειδικές εμφανίσεις από αστέρια ταινιών, τηλεόρασης και θεάτρου, συμπεριλαμβανομένων των Scherer (Station Announcer / Adult Patch), Stephen J. Anderson (Diesel 10), Zackary Arthur (Young Burnett), Alexander Bello (Lily and Patch's son), Kimberly J. Brown (Stacy Jones), Chelsea Davis (Mutt), Lucas Davis (The Previous Mr. Conductor), Alice Fearn (Storyteller / Adult Lily), Jake Ryan Flynn (Patch), Irene Gallin (Young Tasha / Clarabel), Michael I. Haber (Boy Delivery Delivery), Jessa Halterman (Lily's Mother), Logan Hart (Bertie), Alex Haynes (Thomas), Theresa Jett (Passenger), Richard Kind (PT Boomer), Victoria Kingswood (Lily), Miriam-Teak Lee (Lady), Killian Thomas Lefevre (Toby), Noel MacNeal(Edward), Tim Mahendran (Harold), Amy Matthews (Lady Hatt), John McGowan (Mr. C. Junior), Blake Merriman (George), Harper Miles (Annie), Colin Mochrie (Burnett Stone), Michael Moore (Splatter) ), Katie Nail (Station Master), Angelisse Perez (Dodge), Jonah Platt (Mr. Conductor), Rob Rackstraw (Τζέιμς), Kyle Roberts (Percy), John Scott-Richardson (Billy Twofeathers), Carolyn Smith (Lily and Patch's) κόρη), Keith Wickham (Sir Topham Hatt / Gordon) και J. Paul Zimmerman (Henry). Ο Nick Cartell υπηρέτησε ως αφηγητής σεναρίων. Η Irene Gallin, ο Logan Hart, η Jessa Halterman και η Victoria Kingswood άνοιξαν την παρουσίαση με μια παράσταση του "Thomas 'Anthem" και αργότερα έπαιξαν "Είναι ένας πραγματικά χρήσιμος κινητήρας". Dayna Manningέπαιξε μια νέα έκδοση του "I Know How The Moon Must Feel" κατά τη διάρκεια της αντίστοιχης σκηνής της στην παρουσίαση. Οι Arun Blair-Mangat και Miriam-Teak Lee ερμήνευσαν ένα εξώφυλλο του "Some Things Never Leave You", όπως και οι Eric Scherer και Katie Nail με το "Shining Time". Ο Scherer έπαιξε επίσης το "Summer Sunday" στη σκηνή όπου ο κ. Conductor καλεί τον κ. C. Junior. Τρία τραγούδια από την αρχική σειρά που δεν ακούστηκαν στην αρχική ταινία καλύφθηκαν σε αυτήν την έκδοση: Ο Connor Warren Smith, ο Jake Ryan Flynn και ο Alexander Bello έπαιξαν το "Είναι υπέροχο να είσαι κινητήρας" κατά τη διάρκεια της σκηνής όπου οι κ. C. Junior και Lily φτάνουν στο νησί του Sodor μετά την πτήση τους πάνω από το Magic Railroad. Ο Eric Scherer και η Katie Nail έπαιξαν το "Night Train" κατά τη διάρκεια της σκηνής όπου ο Thomas και ο Percy συνειδητοποίησαν για την ύπαρξη του Magic Railroad.Ο Bradley Dean και η Alice Fearn έπαιξαν το "The Island Song" μετά την κλιματική σκηνή. Οι κομμένες και εκτεταμένες ακολουθίες, ιδίως εκείνες με τοn PT Boomer, αποκαταστάθηκαν για αυτήν την ανάγνωση. Ο Edward και ο George the Steamroller, δύο χαρακτήρες από το franchise που δεν εμφανίστηκαν στα αρχικά σενάρια και στην ταινία του 2000, ενσωματώθηκαν σε αυτήν την έκδοση. Ο Edward απεικονίζεται εδώ ως το τρένο που παίρνει τον Sir Topham Hatt και τη Lady Hatt στις διακοπές τους, εξηγώντας έτσι την απουσία του από την ταινία. Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με μια παράσταση του " The Locomotion " από μέλη των εταιρειών Off-Broadway και West End του Bat Out of Hell: The Musical . Το 100% των δωρεών που συλλέχθηκαν πριν και κατά τη διάρκεια της παρουσίασης κατευθύνθηκαν απευθείας στο Autistic Self Advocacy Network. Την 1η Ιουλίου 2000, αναφέρθηκε ότι το Destination Films άρχισε να αναπτύσσεται σε μια συνέχεια, αλλά ακυρώθηκε ήσυχα. Το HiT είπε ότι η θεατρική του ενότητα θα δοκιμαζόταν από μια ταινία του Thomas. Αρχικά στοχεύτηκε για μια κυκλοφορία στα τέλη του 2010 , τον Σεπτέμβριο του 2009 αναθεωρήθηκε στην Άνοιξη του 2011. Από τον Ιανουάριο του 2011, η ημερομηνία κυκλοφορίας είχε προωθηθεί περαιτέρω, έως το 2012. Το αρχικό προσχέδιο του σεναρίου γράφτηκε από Josh Klausner, ο οποίος έχει επίσης είπε ότι η ταινία θα οριστεί γύρω από την εποχή του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ? Οι Will McRobb και Chris Viscardi βοήθησαν επίσης να γράψουν το σενάριο. Στις 8 Ιουνίου 2011, ανακοινώθηκε ότι ο 9 σκηνοθέτης Shane Acker θα διευθύνει τη ζωντανή δράση προσαρμογή του The Adventures of Thomas , με το Weta Digitalσχεδιάζοντας τα οπτικά εφέ της ταινίας. Στις 6 Οκτωβρίου 2020, ανακοινώθηκε ότι ο Marc Forster θα σκηνοθέτησε μια νέα ταινία ζωντανής δράσης / κινουμένων σχεδίων Thomas & Friends . Official website αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2000 Ο Τόμας και ο Μαγικός Σιδηρόδρομος στο IMDb Ο Τόμας και ο Μαγικός Σιδηρόδρομος στο Rotten Tomatoes* Cinema.com: Thomas and the Magic Railroad Britt Allcroft Engineers Magic - Frazier Moore, AP Αρχειοθετήθηκε 2017-09-10 στο Wayback Machine.
|
Ο Τόμας και ο Μαγικός Σιδηρόδρομος (ή Ο μαγικός κόσμος του Τόμας) είναι μια ταινία περιπέτειας φαντασίας του 2000 που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Μπριτ Όλκροφτ και δημιουργήθηκε από τους Όλκροφτ και Φιλ Φέρλ. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Άλεκ Μπάλντουιν ως κ. Μαέστρος, Πίτερ Φόντα , Μάρα Ουίλσον , Ντίντι Κον , Ράσελ Μινς , Κόντι ΜακΜέινς, Μάικλ Ε. Ρότζερς, και οι φωνές των Έντι Γκλεν και Νιλ Κρόουν. Η ταινία βασίζεται στη βρετανική παιδική σειρά The Railway Series από τον Αιδεσιμότατο Γ. Όντρι, την τηλεοπτική του προσαρμογή Τόμας το τρενάκι (Thomas & Friends), και η αμερικανική τηλεοπτική σειρά Shining Time Station από τους Όλκροφτ και Rick Siggelkow. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Λίλι Στόουν (Μάρα Γουίλσον), της εγγονής του επιστάτη (Fonda) ενός μαγευμένου ατμομηχανή που στερείται κατάλληλης τροφοδοσίας άνθρακα, και του κ. Διευθυντή (Baldwin) του Shining Time Station, του οποίου οι προβλέψεις για την μαγική σκόνη χρυσού η οποία βρίσκεται σε κρίσιμο χαμηλό. Για να βελτιώσουν αυτά τα προβλήματα, η Λίλι και ο κύριος αγωγός ζητούν τη βοήθεια του Τόμας (Έντι Γκλεν) , ο οποίος αντιμετωπίζει τον αδίστακτο, Nτίζελ 10(Νeil Crone) που μισεί τις ατμομηχανές. Τα σχέδια για μια πρωτότυπη ταινία Thomas & Friends ξεκίνησαν με την Paramount Pictures, αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν. Λίγο αργότερα, η Destination Films άρχισε να χρηματοδοτεί το έργο και η παραγωγή ξεκίνησε το 1998. Η μαγνητοσκόπηση πραγματοποιήθηκε στο Σιδηρόδρομο του Στρασβούργου, στην Πενσυλβάνια , στο Τορόντο του Καναδά και στο Isle of Man . Η ταινία υπέστη πολλές αλλαγές στη μετα-παραγωγή μετά από δοκιμαστικές προβολές, συμπεριλαμβανομένης της απομάκρυνσης του χαρακτήρα του Doug Lennox PT Boomer - ο οποίος αρχικά προοριζόταν να είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας - και η αναδιατύπωση πολλών ηθοποιών φωνής. Ο Thomas and the Magic Railroad έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στην πλατεία Odeon Leicester στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 9 Ιουλίου 2000. Έλαβε συντριπτικά αρνητικές κριτικές από τους κριτικούς κατά την κυκλοφορία, κυρίως από το Ηνωμένο Βασίλειο, με κριτική για την ηθοποιία, την πλοκή, τα ειδικά εφέ, και έλλειψη πιστότητας στο αρχικό του υλικό. Η ταινία ήταν μια βόμβα box office , που κέρδισε 19,7 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, έναντι προϋπολογισμού παραγωγής 19 εκατομμυρίων δολαρίων. Η Όλκροφτ παραιτήθηκε από την εταιρεία της τον Σεπτέμβριο του 2000 λόγω της κακής απόδοσης της ταινίας. Η HiT Entertainment απέκτησε την εταιρεία δύο χρόνια αργότερα, συμπεριλαμβανομένων των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του Thomas. Από τον Οκτώβριο του 2020, μια δεύτερη ζωντανή δράση / κινούμενη εικόνα. Η ταινία Thomas & Friends βρίσκεται σε εξέλιξη στο Mattel , με σκηνοθέτη τον Marc Forster.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%A4%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%BF_%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CF%8C%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1,_2000)
|
Σιδηροδρομική καταστροφή του Νταλεράου
|
Το βράδυ της 27ης Μαΐου 1971, λίγο μετά τις 21:00, ένα τρένο αποτελούμενο από δύο αυτοκινητάμαξες κατηγορίας VT 95 της Γερμανικών Ομοσπονδιακών Σιδηροδρόμων εκτελούσε δρομολόγιο ως ειδική υπηρεσία Eto 42227 ( μονάδες 795 375 + 995 325) στη μονή γραμμή μεταξύ Βούπερταλ - Ομπερμπάρμεν (Oberbarmen) και Ράντεφορμβαλντ. Το τρένο ήταν γεμάτο με τελειόφοιτους μαθητές ενός γυμνασίου του Ράντεφορμβαλντ, τους δασκάλους τους και το συνοδευτικό προσωπικό των σιδηροδρόμων, στο ταξίδι της επιστροφής από μια εκδρομή της τάξης στη Βρέμη . Η υπηρεσία καθυστέρησε περίπου 30 λεπτά όταν έφευγε από τον προηγούμενο σταθμό στο Βούπερταλ - Μπέγιενμπουργκ. Ένα κανονικό τοπικό εμπορικό τρένο, το Ng 16856 (ελκυόταν από μηχανή τύπου 212 030, DB Class V 100 ) πλησίαζε προς τον σταθμό Νταλεράου από την αντίθετη κατεύθυνση εκείνη τη στιγμή, έτσι οι σηματωροί στο Νταλεράου και στο Μπέγιενμπουργκ συμφώνησαν ότι το εμπορικό τρένο έπρεπε να σταματήσει στο σταθμό Νταλεράου για να αφήσει το καθυστερημένο ειδικό τρένο να περάσει. Σε κανονικές συνθήκες, το εμπορικό τρένο δεν σταματούσε στο Νταλεράου . Ο σταθμός του Νταλεράου ήταν εξοπλισμένος με σήματα εισόδου, τα οποία θα μπορούσαν να εμφανίζουν ενδείξειε Hp 0 (stop) ή Hp 1 (συνέχεια). αλλά δεν υπήρχαν σήματα εξόδου για τον έλεγχο των τρένων που αναχωρούσαν. Στη θέση των σημάτων εξόδου, υπήρχαν σανίδες «stop» στο τέλος της πλατφόρμας. Ελλείψει οποιουδήποτε άλλου σήματος, όλα τα τρένα ήταν υποχρεωμένα να σταματήσουν για να περιμένουν οδηγίες. Ο σηματωρός, ωστόσο, μπορούσε να δείξει μια πράσινη λυχνία χειρός σε ένα τρένο που πλησίαζε, κάτι που επέτρεπε στο πλήρωμά του να αγνοήσει τον πίνακα στάσης. Αυτό θα συνέβαινε κανονικά με το εμπορικό τρένο. Η εμπορική αμαξοστοιχία πέρασε κανονικά το σήμα εισόδου και προχώρησε αργά στο σταθμό, αναμένοντας τις οδηγίες του σηματωρού. Αν και δεν ήταν απολύτως απαραίτητο σύμφωνα με τους κανόνες, ο σηματωρός δήλωσε ότι έδειξε μια κόκκινη λυχνία στο εμπορικό τρένο που πλησίαζε για να βεβαιωθεί απολύτως ότι θα σταματήσει (σύμφωνα με τους κανόνες, ο πίνακας «σταματήστε» ήταν αρκετός για να σταματήσει το τρένο). Δεν είναι σαφές τι συνέβη στη συνέχεια, αλλά το τρένο απέτυχε να σταματήσει όπως έπρεπε και αναχώρησε προς το Βούπερταλ. Ο μηχανοδηγός αργότερα ισχυρίστηκε ότι ο σηματωρός είχε δείξει πράσινη λυχνία, σήμα για να περάσει τον πίνακα «σταματήστε». Το τρένο ακολούθησε τα σημεία που είχαν ήδη καθοριστεί για την επιβατική αμαξοστοιχία. Η συνέχεια των σημείων, η οποία σπάζει σε μια τέτοια περίπτωση, διαπιστώθηκε αργότερα ότι έλειπε. Περίπου 800 μέτρα βόρεια του σταθμού, σε μια καμπύλη, και τα δύο τρένα συγκρούστηκαν. Η αυτοκινητάμαξα του ειδικού τρένου με τα δύο βαγόνια συμπιέστηκε στο ένα τρίτο του μήκους της και ωθήθηκε προς τα πίσω 100 μέτρα από την εμπορική μηχανή, η οποία ήταν πέντε φορές πιο βαριά και 20 εκ. ψηλότερη από την αυτοκινητάμαξα. Ο σηματωρός στο Νταλεράου προσπάθησε να σταματήσει το εμπορικό τρένο που αναχωρούσε τρέχοντας δίπλα του και δίνοντας σήματα έκτακτης ανάγκης, αλλά δεν κατάφερε να τραβήξει την προσοχή του οδηγού. Στη συνέχεια τηλεφώνησε αμέσως στον σηματωρό στο Μπέγιενμπουργκ για να προσπαθήσει να σταματήσει το επιβατικό τρένο, αλλά αυτό είχε ήδη φύγει. Κανένας από τους σταθμούς ούτε τα τρένα δεν ήταν εξοπλισμένα με ραδιόφωνο και δεν υπήρχαν άλλα σήματα μεταξύ των τρένων. Οι σηματοδότες ήταν ανίσχυροι να σταματήσουν τα τρένα. Αντιμέτωπος με μια αναπόφευκτη πλέον συντριβή, ο σηματοδότης του Νταλεράου τηλεφώνησε στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης και τους είπε τι επρόκειτο να συμβεί. Ασθενοφόρα, πυροσβέστες και αστυνομία στάλθηκαν αμέσως από το Ράντεφορμβαλντ, το Βούπερταλ και το Ζόλινγκεν. Η προσπάθεια διάσωσης παρεμποδίστηκε από το απρόσιτο σημείο του ατυχήματος στην πλαγιά ενός λόφου και από γονείς που περίμεναν το τρένο στο σταθμό Ράντεφορμβαλντ και είχαν έρθει τώρα να αναζητήσουν τα παιδιά τους, καθώς και θεατές που προσελκύσθηκαν από την προσπάθεια διάσωσης. Χάρη στη γρήγορη διάσωση και την ιατρική περίθαλψη, 25 άνθρωποι επέζησαν παρά τους σοβαρούς τραυματισμούς, αλλά 41 μαθητές, δύο δάσκαλοι, μια μητέρα και δύο υπάλληλοι των σιδηροδρόμων έχασαν τη ζωή τους. Ένας μόνος μαθητής ήταν το μόνο άτομο που γλίτωσε χωρίς να τραυματιστεί. Στο δημαρχείο του Ράντεβορμβαλντ δημιουργήθηκε μια ομάδα κρίσης. Λόγω του μεγάλου αριθμού σωμάτων, οι νεκροί τοποθετήθηκαν στο γυμναστήριο Μπρέντερστρασσε. Μερικά από τα γραφεία τελετών που κλήθηκαν να προμηθεύσουν φέρετρα τη νύχτα νόμιζαν αρχικά ότι λάμβαναν κλήσεις φάρσας λόγω της υποτιθέμενης απίθανότητας ενός τόσο σοβαρού ατυχήματος. Οι δικαστικές διαδικασίες για τη διερεύνηση των αιτιών του ατυχήματος συνεχίστηκαν επί έναν χρόνο. Η ακριβής σειρά των γεγονότων δεν προσδιορίστηκε ποτέ, καθώς ο σηματωρός του Ντάλεραου σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα λίγο μετά το δυστύχημα του τρένου. Αποδείχθηκε ότι το τροχαίο δεν προκλήθηκε από τον σηματωρό, αποκλείοντας την αυτοκτονία. Ο οδηγός της εμπορικής αμαξοστοιχίας, που επέζησε από το ατύχημα, κατέθεσε στο δικαστήριο ότι είδε πράσινο φως από τον φανό χειρός του σηματωρού, που του έκανε σήμα να περάσει από το σταθμό χωρίς να σταματήσει. Η πραγματική αιτία του ατυχήματος δεν διευκρινίστηκε ποτέ πλήρως. Είναι γενικά αποδεκτό ότι η πιθανή αιτία ήταν κάποια μορφή ανθρώπινου λάθους . Καθώς ο ρυθμιστής κυκλοφορίας πέθανε κατά τη διάρκεια των ακροάσεων, η υπόθεση δεν πήγε ποτέ στο δικαστήριο. Ως συνέπεια του περιστατικού, οι Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι αφαίρεσαν τον έγχρωμο φακό από τους φανούς χειρός, οι οποίοι προηγουμένως μπορούσαν να αλλάξουν μεταξύ της ένδειξης πράσινου και κόκκινου φωτός, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος σύγχυσης. Οι κανόνες άλλαξαν έτσι, ώστε ένα τρένο που επρόκειτο να κάνει μια απρογραμμάτιστη στάση σε σταθμό χωρίς σήματα εξόδου έπρεπε να σταματήσει στο σήμα εισόδου πριν επιτραπεί να εισέλθει στον σταθμό. Το ατύχημα προκάλεσε επίσης κριτική για την ελαφρά κατασκευή της αυτοκινητάμαξας η οποία χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950. Οι αντικαταστάτες τους, οι αυτοκινητάμαξες DB Class 628, που κατασκευάστηκαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και μετά, κατασκευάστηκαν πολύ πιο στιβαρά. Μετά το τέλος της έρευνας, η κατεστραμμένη αυτοκινητάμαξα διαλύθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1971. Η μηχανή της εμπορικής αμαξοστοιχίας, η οποία δεν υπέστη μεγάλες ζημιές, κατασκευάστηκε εκ νέου και συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 2001 Το Ράντεφορμβαλντ είναι μια μικρή πόλη με πληθυσμό περίπου 20.000 κατοίκους και οι συνέπειες του ατυχήματος ήταν καταστροφικές για τον πληθυσμό της. Ένα ολόκληρο έτος μαθητών εξαφανίστηκε και σχεδόν όλοι επηρεάστηκαν άμεσα ή έμμεσα. Οι περισσότεροι από τους νεκρούς έφηβους μαθητές αναπαύθηκαν σε ξεχωριστό τάφο στο νεκροταφείο του Ράντεφορμβαλντ. Η κηδεία έγινε στις 2 Ιουνίου 1971, μια εξαιρετικά ζεστή μέρα, και παρευρέθηκαν περίπου 10.000 άτομα, μεταξύ των οποίων ο καγκελάριος Βίλλυ Μπραντ , ο υπουργός Μεταφορών και ο πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου. Η δημόσια ζωή σταμάτησε εκείνη την ημέρα, καθώς τα καταστήματα έκλεισαν και η υπηρεσία τρένων στη σιδηροδρομική γραμμή ανεστάλη κατά τη διάρκεια της κηδείας. Συλλυπητήρια έφθασαν από μέρη μέχρι τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Θείος ενός μαθητή που πέθανε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα υπέστη καρδιακή προσβολή λόγω της ζέστης και αργότερα πέθανε. Το 1972, μια πέτρινη κολόνα που περιέχει την επιγραφή " Komme Geist von den vier Winden herbei und hauche diese Toten an, damit sie lebendig werden " ( Ιεζεκιήλ 37.9, μεταφράζεται ως "Έλα από τους τέσσερις ανέμους, ω ανάσα, και ανάπνευσε πάνω σε αυτούς τους σκοτωμένους, για να ζήσουν» ) τοποθετήθηκε δίπλα στους τάφους. Στην αρχή, η επιγραφή επικρίθηκε ως υπερβολικά και ακατάλληλα αισιόδοξη («...να ζήσουν»). οι καταγγελίες διευθετήθηκαν αργότερα. Σαράντα χρόνια μετά το περιστατικό, το σιδηροδρομικό δυστύχημα είναι ένα πολυσυζητημένο γεγονός στον πληθυσμό του Ράντεφορμβαλντ, ειδικά κατά την επέτειό του. Ενώ μερικοί θεωρούν ότι η συζήτηση του θέματος είναι εντυπωσιασμός, άλλοι θεωρούν τη συνεχή αντιμετώπιση των γεγονότων ως έλλειψη ή αποτυχία συμβιβασμού με αυτό. Δεδομένου ότι δεν ήταν ακόμη σύνηθες στη δεκαετία του 1970 η παροχή ψυχολογικής συμβουλευτικής σε όσους εμπλέκονται στο ατύχημα, π.χ. όπου η γεωγραφική κατανομή των θυμάτων είναι συνήθως λιγότερο ρηχή), μερικά μοναδικά πρότυπα συμπεριφοράς μπορούν να παρατηρηθούν στο Ράντεφορμβαλντ. Οι περισσότεροι πολίτες γνωρίζουν για το ατύχημα και πολλοί είχαν συγγενείς ή φίλους που ενεπλάκησαν με κάποιο τρόπο στο ατύχημα. Οι άνθρωποι που έχασαν μέλη της οικογένειας γίνονται επιθετικοί απέναντι σε όσους επέζησαν, βλάπτοντας το κοινωνικο-ψυχολογικό κλίμα της μικρής πόλης. Έχει αναφερθεί ότι μερικοί άνθρωποι, τώρα στα 20 τους, πάσχουν από διαταραχή μετατραυματικού στρες, παρόλο που δεν ζούσαν τη στιγμή του ατυχήματος, και έφτασαν στο σημείο να μην χρησιμοποιούν καθόλου τρένα. Αυτή είναι μια συμπεριφορά που είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν με παιδιά επιζώντων του Ολοκαυτώματος . Τα σήματα εξόδου, εξοπλισμένα με το αυτόματο σύστημα στάσης τρένου "Indusi", εγκαταστάθηκαν στο σταθμό Ντάλεραου το 1975. Η γραμμή από το Βούπερταλ προς το Ράντεφορμβαλντ έκλεισε το 1976. Από το 1989, υπάρχει πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιας υπηρεσίας μουσείων στη γραμμή. Η πρωτοβουλία αγόρασε μέρος της πρώην σιδηροδρομικής γραμμής το 1994, συμπεριλαμβανομένου του σταθμού Ντάλεραου και του τόπου όπου συνέβη το περιστατικό. Η γραμμή συνεχίζει μόνο μέχρι ένα σημείο λίγα χιλιόμετρα νότια του σταθμού. το υπόλοιπο μήκος της διαδρομής προς το Ράντεφορμβαλντ πλημμύρισε κατά την κατασκευή του φράγματος Wupper στη δεκαετία του 1980. Eisenbahn-Kurier Special #43: Die DB 1971. EK-Verlag, Freiburg. (Γερμανικά) WDR - Aktuelle Stunde vom 27.05.06 - Περιλαμβάνει και βίντεο (Γερμανικά) Bahnen im Bergischen: Das Zugunglück von Dahlerau
|
Η σιδηροδρομική καταστροφή του Νταλεράου (Dahlerau) ήταν σιδηροδρομικό δυστύχημα που συνέβη στις 27 Μαΐου 1971, στο Νταλεράου, μια μικρή πόλη στο Ράντεφορμβαλντ (Radevormwald), στη Δυτική Γερμανία, στο οποίο ένα φορτηγό και ένα επιβατικό τρένο συγκρούστηκαν μετωπικά. Σαράντα έξι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα. Σαράντα ένας ήταν τελειόφοιτοι του Geschwister-Scholl-Schule στο Ραντέφορμβαλντ . Ήταν το πιο θανατηφόρο δυστύχημα στη Δυτική Γερμανία από τη δημιουργία της το 1949, το οποίο ξεπέρασε μετά την επανένωση της Γερμανίας το δυστύχημα του τρένου στο Εσχέντε (Eschede) το 1998.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%BF%CF%85
|
Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας
|
Το ΙΤΕ αποτελείται από την Κεντρική Διεύθυνση, τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, το Επιστημονικό και Τεχνολογικό πάρκο Κρήτης Αρχειοθετήθηκε 2019-09-23 στο Wayback Machine. το Δίκτυο ΠΡΑΞΗ Αρχειοθετήθηκε 2019-09-23 στο Wayback Machine. και κυρίως τα παρακάτω ερευνητικά ινστιτούτα: ΙΗΔΛ: Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ IMBB: Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας ΙΠ: Ινστιτούτο Πληροφορικής ΙΥΜ: Ινστιτούτο Υπολογιστικών Μαθηματικών ΙΜΣ: Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών ΕΙΧΗΜΥΘ: Ινστιτούτο Χημικής Μηχανικής και Χημικών Διεργασιών Υψηλής Θερμοκρασίας ΙΒΕ: Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Ερευνών IA: Ινστιτούτο Αστροφυσικής ΙΠΕ: Ινστιτούτο Πετρελαϊκής Έρευνας Το ΙΤΕ διοικείται από το Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.), το οποίο αποτελείται από τον Διευθυντή της Κεντρικής Διεύθυνσης (Πρόεδρος), τους Διευθυντές των Ινστιτούτων, εκπρόσωπο της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας, εκπρόσωπο των Ερευνητών και εκπρόσωπο των εργαζομένων του ΙΤΕ. Το Δ.Σ. είναι το ανώτατο όργανο διοίκησης του ΙΤΕ. Τη θέση του Διευθυντή της Κεντρικής Διεύθυνσης του ΙΤΕ κατείχαν οι ακόλουθοι: Ελευθέριος Ν. Οικονόμου, 1983-2004 Στέλιος Ορφανουδάκης, 2004-2005 Αλκιβιάδης Χ. Παγιατάκης, 2005-2009 Βασίλειος Δουγαλής, 2010-2011 (Διευθύνων) Κώστας Φωτάκης, 2011-2016 Νεκτάριος Ταβερναράκης, 2016-σήμερα Η Βιβλιοθήκη του Ινστιτούτου Πληροφορικής (Ι.Π.-Ι.Τ.Ε.) του Ιδρύματος Τεχνολογίας & Έρευνας (Ι.Τ.Ε.), ιδρύθηκε και ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1988 και βρίσκεται στο Κεντρικό Κτίριο του Ιδρύματος (Κτίριο Α). Είναι μέλος του οργανισμού IFLA (International Federation of Library Associations and Institutions) και του Συνδέσμου Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών HEAL-Link. Η βιβλιοθήκη είναι ακαδημαϊκή και η κοινότητα που καλύπτει είναι όλα τα μέλη του Ινστιτούτου Πληροφορικής και όλων των υπολοίπων Ινστιτούτων του Ιδρύματος Τεχνολογίας & Έρευνας (Ι.Τ.Ε.), δηλαδή το διοικητικό και διδακτικό προσωπικό και οι σπουδαστές. Κύριος σκοπός της είναι να εξυπηρετεί τις πληροφοριακές ανάγκες των χρηστών της μέσα από τις υπηρεσίες και τις πηγές πληροφόρησης που παρέχει, να διαθέτει ένα κατάλληλο χώρο για μελέτη και έρευνα και να απασχολεί εκπαιδευμένο προσωπικό που να είναι σε θέση να καθοδηγεί και να πληροφορεί τον χρήστη σε ζητήματα που την αφορούν. Με την οικονομική της διαχείριση, έρχονται νέες προσκτήσεις στη βιβλιοθήκη βάσει των αναγκών των χρηστών της και τις απαιτήσεις τους, αναβαθμίζονται οι παρεχόμενες υπηρεσίες της βάσει των νέων τεχνολογιών και εξοπλίζεται με κατάλληλες υποδομές. Οι υπηρεσίες που παρέχει η βιβλιοθήκη για την εξυπηρέτηση των χρηστών της είναι οι εξής: Δανεισμός. Η βιβλιοθήκη δανείζει το υλικό της μόνο στα ενεργά μέλη του Ινστιτούτου Πληροφορικής και όλων των υπολοίπων Ινστιτούτων του Ι.Τ.Ε. και τα δικαιώματα ποικίλλουν για τις διάφορες κατηγορίες χρηστών σύμφωνα με κανονισμούς. Διαδανεισμός. Μέσω της συμμετοχής της στο Εθνικό Δίκτυο Επιστημονικών και Τεχνολογικών Βιβλιοθηκών (Ε.Δ.Ε.Τ.Β.) και της συνεργασίας της με άλλες βιβλιοθήκες, παρέχει στους χρήστες υπηρεσίες διαδανεισμού και τους δίνει τη δυνατότητα να εντοπίσουν και να αποκτήσουν υλικό από άλλη βιβλιοθήκη. Ηλεκτρονικές Πηγές Πληροφόρησης. Παρέχει στους χρήστες της ηλεκτρονικές πηγές πληροφόρησης με πληροφορίες για τις συλλογές της, τις υπηρεσίες της και το προσωπικό της καθώς επίσης και συνδέσεις στον ηλεκτρονικό κατάλογο της, σε βιβλιογραφικές βάσεις δεδομένων, σε ηλεκτρονικά περιοδικά και σε άλλες πηγές πληροφόρησης. Η πρόσβαση πραγματοποιείται μόνο εντός του χώρου της και του χώρου του Ι.Τ.Ε. μέσω του Διαδικτύου. Αναπαραγωγή Υλικού. Οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα φωτοτύπησης και εκτύπωσης μόνο υλικού της βιβλιοθήκης, μέσω των μηχανημάτων που διαθέτει. Κατάλογος της βιβλιοθήκης (OPAC). Ο ηλεκτρονικός της κατάλογος είναι στη διάθεση των χρηστών σε ηλεκτρονική μορφή και ο κάθε χρήστης μπορεί να κάνει αναζήτηση στο υλικό της μόνο με πρόσβαση στο Διαδίκτυο από τις κτιριακές εγκαταστάσεις του Ιδρύματος. Η βιβλιοθήκη λειτουργεί καθημερινά από τις 08:30-18:00, ενώ Σάββατο και Κυριακή είναι κλειστή. Επίσημη ιστοσελίδα Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας - IΜBΒ (Ηράκλειο, Κρήτη) Ινστιτούτο Πληροφορικής - ΙΠ (Ηράκλειο, Κρήτη) Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ - IΗΔΛ (Ηράκλειο, Κρήτη) Ινστιτούτο Υπολογιστικών Μαθηματικών - IΥΜ (Ηράκλειο, Κρήτη) Ερευνητικό Ινστιτούτο Χημικής Μηχανικής και Χημικών Διεργασιών Υψηλής Θερμοκρασίας - ΕΙΧΗΜΥΘ (Πάτρα) Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Ερευνών - ΙΒΕ (Ιωάννινα) Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών - IMΣ (Ρέθυμνο, Κρήτη) Ινστιτούτο Αστροφυσικής - ΙΑ (Ηράκλειο, Κρήτη) Ινστιτούτο Πετρελαϊκής Έρευνας - ΙΠΕ (Χανιά, Κρήτη) Επίσημη Ιστοσελίδα της Βιβλιοθήκης του Ιδρύματος
|
Το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο άρτια οργανωμένα, εξοπλισμένα και στελεχωμένα ερευνητικά κέντρα της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1983 και λειτουργεί κάτω από την εποπτεία της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων και από το 2019 αποτελείται από οκτώ Ερευνητικά Ινστιτούτα που λειτουργούν σε κομβικά σημεία της ελληνικής περιφέρειας: Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά, Πάτρα και Ιωάννινα. Η έδρα του κέντρου, καθώς και τα γραφεία της Κεντρικής Διεύθυνσης, βρίσκονται στα Βασιλικά Βουτών, 8 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ηρακλείου της Κρήτης. Οι ερευνητικές και τεχνολογικές κατευθύνσεις του κέντρου επικεντρώνονται σε τομείς μεγάλου επιστημονικού, κοινωνικού και οικονομικού ενδιαφέροντος, όπως: Πληροφορική, Μοριακή βιολογία, Λέιζερ, Αστροφυσική, Τηλεπικοινωνίες, Μικροηλεκτρονική, Ρομποτική, Βιοτεχνολογία, Υλικά, Χημική Μηχανική, Υπολογιστικά Μαθηματικά, Βιοχημική Μηχανική και Ιστορικές Έρευνες. Η ιστορία του ΙΤΕ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με μια ξεχωριστή ομάδα πέντε Ελλήνων επιστημόνων από το εξωτερικό, δηλαδή των Ελευθερίου Οικονόμου, Φώτη Καφάτου, Διονύσιου (Ντένη) Τσιχριτζή, Γρηγόρη Σηφάκη και Παναγιώτη Λαμπρόπουλου, η οποία σχεδίασε την ιδέα και και με την συμπαράσταση του Υπουργού Ερευνάς και Τεχνολογίας (ΥΕΤ) Γεωργίου Λιάνη, έπεισε την ελληνική κυβέρνηση να δημιουργήσει τα πρώτα τρία Ινστιτούτα του Ερευνητικού Κέντρου Κρήτης (ΕΚΕΚ) στο Ηράκλειο: το Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας (IMBB), το Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ (ΙΗΔΛ) και το Ινστιτούτο Πληροφορικής (ΙΠ). Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του κ. Οικονόμου ως πρώτου Διευθυντή (1983-2004), το ΕΚΕΚ επεκτάθηκε αρχικά με το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών (ΙΜΣ) στο Ρέθυμνο και Υπολογιστικών Μαθηματικών (ΙΥΜ) στο Ηράκλειο. Το 1987 σε συναίνεση με τους Γιώργο Παπαθεοδώρου και Ιάκωβο Βασάλου Διευθυντών των Ερευνητικών Ινστιτούτων που είχε δημιουργήσει το ΥΕΤ στη Πάτρα (1984, Ερευνητικό Ινστιτούτο Χημικής Μηχανικής και Χημικών Διεργασιών Υψηλής Θερμοκρασίας - ΕΙΧΗΜΥΘ) και στη Θεσσαλονίκη (1985, Ερευνητικό Ινστιτούτο Τεχνικής Χημικών Διεργασιών - ΕΙΤΧΗΔ) το ΕΚΕΚ συνενώθηκε με τα δυο Ινστιτούτα ιδρύοντας το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ). Ταυτόχρονα με χρηματοδότηση από την ΕΟΚ (ΕΕ) άρχισε η ανέγερση των κτιρίων του ΙΤΕ στο Ηράκλειο, Πάτρα, Θεσσαλονίκη και η αναπαλαίωση του κτιρίου του ΙΜΣ στο Ρέθυμνο. Με πρωτοβουλία και συνεργασία του ΙΤΕ με τη ΓΓΕΤ δημιουργήθηκαν Τεχνολογικά Πάρκα συνδεδεμένα με τα Ινστιτούτα στο Ηράκλειο, Πάτρα και Θεσσαλονίκη και ανεγέρθηκαν αντίστοιχα κτήρια με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Οι κτιριακές υποδομές του ΙΤΕ στο Ηράκλειο το 2004 είχαν έκταση 30 000 τ.μ.. Ο σχεδιασμός και επίβλεψη των περισσότερων κτιρίων έγινε από τον Πάνο Κουλέρμο, τότε καθηγητή αρχιτεκτονικής στο University of Southern California (ΗΠΑ). Το 2002 το Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Ερευνών στα Ιωάννινα ενοποιήθηκε με το ΙΤΕ. Έτσι το ΙΤΕ υπήρξε το πρώτο Ελληνικό περιφερειακό (εκτός Αττικής -Αθηνών) Ερευνητικό Κέντρο με Ινστιτούτα σε πέντε Ελληνικές πόλεις. Να σημειωθεί ότι το 2000 το Ινστιτούτο Τεχνικής Χημικών Διεργασιών στη Θεσσαλονίκη έγινε ανεξάρτητο από το ΙΤΕ και μετονομάστηκε Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ). Σήμερα το ΙΤΕ έχει να επιδείξει υψηλές επιστημονικές επιδόσεις, καθώς και μια σπουδαία κοινωνική και οικονομική προσφορά, στοιχεία που το καθιστούν το κορυφαίο ερευνητικό ίδρυμα της Ελλάδας και ένα από τα καλύτερα διεθνώς.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%B4%CF%81%CF%85%CE%BC%CE%B1_%CE%A4%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%88%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Άι Γιαννάκης Ηλείας
|
Ο Άι Γιαννάκης είναι κτισμένος σε υψόμετρο 661 μέτρων, στις νοτιοδυτικές απολήξεις του όρους Ερύμανθος, μέσα στο δάσος της Φολόης. Απέχει 47 χλμ. Β.-ΒΑ. του Πύργου (μέσω Λάλα), 32 χλμ. ΒΑ. από την Αρχαία Ολυμπία (έδρα του δήμου) και 3 χλμ. Δ. από τον Κούμανη. Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά το 2001 όταν και απογράφεται στο τότε Τοπικό Διαμέρισμα Κούμανη του καποδιστριακού δήμου Φολόης. Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης μαζί με τον Κούμανη και την Καστανιά αποτελούν την τοπική κοινότητα Κούμανης που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Φολόης του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας.
|
Ο Άι Γιαννάκης είναι μικρός ορεινός οικισμός του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας στην περιφερειακή ενότητα Ηλείας της Πελοποννήσου (περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας). Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 8 κατοίκους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B9_%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82_%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Καθεδρικός Ναός του Κουμούρντο
|
Το θολωτό κτίριο ήταν πέτρινο και διακοσμημένο με εξαιρετικά έργα χαρακτικής. Τα παράθυρα γύρω από την Αγία Τράπεζα είναι διακοσμημένα με απεικονίσεις ταύρων, αετών, λιονταριών και αγγέλων. Το εσωτερικό του καθεδρικού ναού είναι διακοσμημένο με τοιχογραφίες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα ανάγλυφο πορτρέτο της βασίλισσας Γκουραντούχτ, της μητέρας του Βασιλιά Μπαγκράτ Γ'. Στην εκκλησία υπάρχουν πολυάριθμες επιγραφές: «Με τη βοήθεια του Θεού, ο επίσκοπος Ιωάννης έβαλε τα θεμέλια για αυτήν την εκκλησία μέσω του χειρός μου - εμού του αμαρτωλού Σακοτσάρι» «Αγία εκκλησία, προστάτεψε και συγχώρησε τους υπηρέτες σου και όλους τους οικοδόμους εκείνη την Ημέρα της Κρίσης. Ανέφερε τον ταπεινό Γεώργιο στην προσευχή σου.»Επιγραφή για τον επίσκοπο Ιωάννη (964): «Χριστέ, δείξε έλεος στον Επίσκοπο Ιωάννη, δημιουργού αυτού, ετούτην την ημέρα»Εορταστική επιγραφή για τον εριστάβι Βάχε (964): «Στο όνομα του Θεού, Εγώ, ο Επίσκοπος Ιωάννης, όρισα για ημέρα εορτασμού του Εριστάβι Βάχε την ημέρα του Πάσχα. Όποιος την αλλάξει, να είναι καταραμένος από αυτήν την εικόνα, το σταυρό μου.»Εορταστική επιγραφή για τοn Γολιάθ (10ος-11ος αιώνας): «Στο όνομα του Θεού, Εγώ, ο Επίσκοπος Γρηγόριος, όρισα για ημέρα εορτασμού του Γολιάθ, την Ημέρα του Ιγνάτιου. Όποιος την αλλάξει να είναι καταραμένος από αυτήν την εικόνα, το σταυρό μου»Επιγραφή του Ζώσιμου του Κουμούρντο (1027-1072): «Στο όνομα του Θεού, Εγώ, ο Ζώσιμος του Κουμούρντο, επένδυσα την Αγία Τράπεζα, το Δισκοπότηρο, τον σταυρό, και διακόσμησα την εικόνα του Σωτήρα με το χέρι του Δαβίδ. Όρισα για την ημέρα του εορτασμού του με το Κύριε ελέησον για την πέμπτη ημέρα της εβδομάδας των Βαΐων: ο αρχιερέας ας εορτάσει την εορτή κατά την ημέρα της Αγίας Τριάδας τραγουδώντας έναν ύμνο. Όποιος το αλλάξει αυτό ας είναι καταραμένος από αυτήν την εικόνα»Επιγραφές στο τύμπανο της δυτικής εισόδου για το παρεκκλήσι (1511-1525).«Ιησού Χριστέ, δόξασε στις δύο ζωές τον δεύτερο οικοδόμο, τον χορηγό Ελισμπαλ, την μητέρα τους Κριστίν, τη σύζυγό τους Μαρίκχ, τους γιους και τις κόρες τους, αμήν.» «Ο σταυρός του Χριστού.» «Ο Θεός να δείξει έλεος στον Ζώσιμο του Κουμούρντο, αμήν.» «Ο Θεός να δείξει έλεος στον λιθοκτιστή Μικέλα.» (Γεωργιανά) ვალერი სილოგავა, კუმურდოს ტაძრის ეპიგრაფიკა. თბილისი, 1994.
|
Ο Καθεδρικός Ναός του Κουμούρντο ( γεωργιανά: კუმურდო) είναι μία Γεωργιανή Ορθόδοξη καθεδρική εκκλησία. Βρίσκεται στο Οροπέδιο Τζαβαχέτι, 12 χλμ. νοτιοδυτικά από το Αχαλκαλάκι. Σύμφωνα με τις επιγραφές στους τοίχους, που είναι γραμμένες με το αρχαίο Γεωργιανό σύστημα γραφής ασομταβρούλι, ο καθεδρικός ναός του Κουμούρντο χτίστηκε από τον Επίσκοπο Ιωάννη κατά την περίοδο που βασιλεύς των Αμπχαζιανών ήταν ο Λέων Γ', το 964. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το Κουμούρντο ήταν ένα σημαντικό πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και θρησκευτικό κέντρο. Ο καθεδρικός ναός έχει ανακαινιστεί δύο φορές (1930, 1970-1980), αλλά εξακολουθεί να μην διαθέτει θόλο. Το 2015 παρουσιάστηκε ένα σχέδιο για την πλήρη ανακατασκευή του καθεδρικού ναού.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF
|
Μίκαελ Λάουντρουπ
|
Η επαγγελματική του καριέρα ξεκίνησε το 1981 στη δανική Κοπεγχάγη Μπόλντκλουμπ και τελείωσε το 1998 στον Άγιαξ. Στο ενδιάμεσο αγωνίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ομάδες της Ευρώπης, όπως η Γιουβέντους, η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης. Μεταξύ του 1989 και 1994, υπήρξε μέλος της σπουδαίας Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ, κατακτώντας εννέα τρόπαια, μεταξύ των οποίων τέσσερις Λα Λίγκα και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων. Σε ηλικία 18 ετών έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική Δανίας, το 1982, με την οποία αγωνίστηκε έως και το 1998, όντας βασικό στέλεχος και πραγματοποιώντας 104 επίσημες συμμετοχές, σημειώνοντας και 37 γκολ. Ενώ υπήρξε και 28 φορές αρχηγός της, από το 1994 και μετά. Με την Εθνική του συμμετείχε σε τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα: 1984, 1988 και 1996, καθώς και σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα: 1986 και 1998. Το 1995, κατέκτησε και το Κύπελλο Συνομοσπονδιών, το πρώτο στην ιστορία της Δανίας. Το 2000 ψηφίστηκε 55ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS και κορυφαίος της χώρας του. Μεταξύ άλλων διακρίσεων που έλαβε κατά το τέλος της καριέρας του ήταν την ίδια χρονιά, όταν ψηφίστηκε ο καλύτερος ξένος του Ισπανικού ποδοσφαίρου, τα τελευταία 25 χρόνια. Τον Απρίλιο του 2000, έγινε ιππότης, λαμβάνοντας το Μετάλλιο του Ντάνεμποργκ. Το 2003, στη γιορτή της UEFA επιλέχτηκε από τη Δανική Ποδοσφαιρική Ένωση, ως ο Χρυσός παίκτης των προηγούμενων 50 ετών. Το 2006, ονομάστηκε επισήμως από τη Ένωση, ως ο καλύτερος Δανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Το 2004, επελέγη στη λίστα του Πελέ, FIFA 100, η οποία περιέχει τους 125 σπουδαιότερους εν ζωή ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Το 2013, η Marca, τον συμπεριέλαβε ανάμεσα στους 11 καλύτερους ξένους της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Λάουντρουπ, θεωρείται από κάποιους, ο καλύτερος Σκανδιναβός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, προσπερνώντας το Γκούναρ Νόρνταλ και τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς.Μετά το τέλος της καριέρας του, ο Λάουντρουπ, έγινε προπονητής και από το 2000 έως και το 2002 υπήρξε βοηθός στη Εθνική Δανίας. Το 2002, ανέλαβε ως πρώτος προπονητής τη δανική Μπρόντμπυ, όπου παρέμεινε έως και το 2006, κατακτώντας και ένα Πρωτάθλημα Δανίας. Το 2006, ανέλαβε τη Χετάφε, με την οποία σημείωσε εξαιρετική πορεία στο Κύπελλο Ισπανίας και στο UEFA. Κατόπιν, έγινε προπονητής στη Σπαρτάκ Μόσχας, τη Μαγιόρκα και στη Σουόνσι Σίτι. Γιουβέντους Διηπειρωτικό Κύπελλο : 1985 Πρωτάθλημα Ιταλίας : 1985–86Μπαρτσελόνα Κύπελλο Ισπανίας : 1989–90 Πρωτάθλημα Ισπανίας (4): 1990–91 , 1991–92 , 1992–93 , 1993–94 Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας (2): 1991 , 1992 Ευρωπαϊκό Κύπελλο : 1991–92 Σούπερ κύπελλο UEFA : 1992Ρεάλ Μαδρίτης Πρωτάθλημα Ισπανίας : 1994–95Άγιαξ Πρωτάθλημα Ολλανδίας : 1997–98 Κύπελλο Ολλανδίας KNVB : 1997–98Δανία Κύπελλο Συνομοσπονδιών FIFA : 1995Ατομικές διακρίσεις Δανός Παίκτης της Χρονιάς (2) : 1982, 1985 Βραβείο Don Balón - Καλύτερος ξένος παίκτης της ισπανικής Λίγκας της Χρονιάς : 1991–92 Ομάδα ESM της Χρονιάς : 1994–95 Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου : 1998 Καλύτερος ξένος παίκτης στο ισπανικό ποδόσφαιρο τα τελευταία 25 χρόνια : 1974-1999 UEFA Golden Player (Κορυφαίος Δανός ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 ετών) : 2003 FIFA 100 IFFHS : 55ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα και κορυφαίος της χώρας του Ο καλύτερος παίκτης της Δανίας όλων των εποχών : 2006 Καλύτερος παίκτης της Σκανδιναβίας όλων των εποχών : 2015 Δανέζικο ποδόσφαιρο Hall of Fame World Soccer περιοδικό : Οι 100 καλύτεροι ποδοσφαιριστές όλων των εποχών Μπρόντμπι Δανική Σούπερλιγκα : 2004–05 Κύπελλο Δανίας : 2002–03 , 2004–05 Σούπερ Κύπελλο Δανίας: 2002Σουόνσι Κύπελλο : 2012–13Λέχβια Πρωτάθλημα Qatar Stars : 2014–15 Κύπελλο Πρίγκιπα : 2014–15Ατομικές διακρίσεις Δανός προπονητική της Χρονιάς: 2002–03 , 2004–05 Προφίλ Μίκαελ Λάουντρουπ στο BDFutbol Μίκαελ Λάουντρουπ: προφίλ ως προπονητής στο BDFutbol Michael Laudrup at Real Madrid (Αγγλικά) (Ισπανικά) Brøndby IF profile (Δανικά) Danish national team profile (Δανικά)
|
O Μίκαελ Λάουντρουπ (δανικά: Michael Laudrup, γεννήθηκε 15 Ιουνίου 1965) είναι Δανός πρώην ποδοσφαιριστής, που αγωνιζόταν ως συνήθως ως επιθετικός μέσος και νυν προπονητής ποδοσφαίρου. Θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του. Το 2000 ψηφίστηκε 55ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα από την IFFHS. Ο αδερφός του Μπρίαν είναι επίσης επιτυχημένος ποδοσφαιριστής, ενώ υπήρξαν και συμπαίκτες.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B5%CE%BB_%CE%9B%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80
|
Θανατηφόρος Βοηθός
|
Η προσωπικότητα και η ιδιοσυγκρασία του Μορτ ως εφήβου τον έκαναν μάλλον ακατάλληλο να συνεχίσει την αγροτική οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του, του Λέζεκ (Lezek). Κατά την άποψη του τελευταίου, ο Μορτ σκεφτόταν πάρα πολύ, γεγονός που δεν του επέτρεπε να κάνει πρακτικές δουλειές. Έτσι, αναγκαστικά, ο Λέζεκ τον πηγαίνει σε ένα τοπικό πανηγύρι που μαζεύονταν όσοι νέοι ήθελαν να πιάσουν κάπου δουλειά, με την ελπίδα ότι κάποιος θα τον πάρει στη δούλεψή του ως μαθητευόμενο. Μ’ αυτό τον τρόπο, όχι μόνο θα έβρισκε ο γιος του δουλειά, αλλά και ο ίδιος θα απαλλασσόταν από το πρόβλημα να έχει κοντά του κάποιον που σκέφτεται πολύ. Η ώρα όμως περνά και δεν τον διαλέγει κανείς. Ο Μορτ πεισμώνει και περιμένει μέχρι το τέλος του πανηγυριού, τα μεσάνυχτα. Λίγο πριν το ρολόι του πύργου χτυπήσει για δωδέκατη φορά, μια σκοτεινή φιγούρα ντυμένη με μαύρο μανδύα τους πλησιάζει καβάλα σε ένα άσπρο άλογο. Λέει ότι ψάχνει έναν νεαρό για να τον βοηθήσει στη δουλειά του και παίρνει τον Μορτ. Στη συνέχεια αποκαλύπτεται ότι η μορφή αυτή είναι ο Χάρος, και προσφέρει στον Μορτ την ευκαιρία να μαθητεύσει κοντά του στέλνοντας τις ψυχές των νεκρών στον άλλο κόσμο. Ο πατέρας του δεν καταλαβαίνει τίποτε από αυτά και νομίζει ότι ο γιος του θα δουλέψει σε γραφείο κηδειών. Σημ.: Ο Χάρος επιλέγει τον Μορτ και λόγω του ονόματός του (στα γαλλικά και σε όλες τις λατινογενείς γλώσσες mort σημαίνει θάνατος). Στην ελληνική έκδοση το όνομα του Μορτ έχει αποδοθεί ως Θάνος. Η πίεση της δουλειάς και ο έρωτάς του για μία πριγκίπισσα που πρόκειται να πεθάνει, οδηγεί τον Μορτ σε μερικά λάθη, αλλά όπως όλοι οι καλοί ήρωες, μαθαίνει και σκληραίνει, αποκτά κάποιον αυτοέλεγχο, προκαλεί τον Χάρο σε μονομαχία και παίρνει στο τέλος το κορίτσι, αλλά όχι το κορίτσι που θα "έπρεπε", σύμφωνα με τα κλισέ των μυθιστορημάτων φαντασίας. Παντρεύεται την Υζαμπέλ (Ysabell), την υιοθετημένη κόρη του Θανάτου και ζουν σχετικά καλά και εμείς καλύτερα ως Δούκας και Δούκισσα του Στο Χελίτ (Sto Helit), μετά τον κατά λάθος θάνατο του πραγματικού Δούκα, κατά τη διάρκεια της μονομαχίας. Η ιστορία των δύο και της κόρης τους Σούζαν (Susan) συνεχίζεται στο μεταγενέστερο μυθιστόρημα Soul Music (Μουσική των Ψυχών, δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά). Ο «Θανατηφόρος Βοηθός» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα στο οποίο εμφανίζεται η Υζαμπέλ (το πρώτο ήταν Το Φως της Φαντασίας (The Light Fantastic)). Εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Αλβέρτος (Alberto Malich), πρώην μεγάλος μάγος και τώρα υπηρέτης του Θανάτου. Ο γνωστός από τα πρώτα μυθιστορήματα του Δισκόκοσμου μάγος Ανεμοβρόχης (Rincewind) κάνει μία σύντομη καμεό εμφάνιση. Ο «Θανατηφόρος Βοηθός» υπήρξε ένα από τα πλέον επιτυχημένα μυθιστορήματα της σειράς και αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα του ιδιότυπου χιούμορ του Τέρι Πράτσετ. Στην Αγγλία διασκευάστηκε και σε θεατρικό έργο. Dunne Hein (ολλανδικά) Mortimer (γαλλικά) Gevatter Tod (γερμανικά) Mort, a Halál Kisinasa (ουγγρικά) Il Mondo del Disco (ιταλικά) Dødens læregutt (νορβηγικά) Mort (σερβικά) Mort (σουηδικά) Mort (τουρκικά) Σχόλια για το Θανατηφόρο Βοηθό (στα αγγλικά) Αποσπάσματα από τον Θανατηφόρο Βοηθό (στα αγγλικά) Περίληψη του Θανατηφόρου Βοηθού (στα αγγλικά) Ανεπίσημη ταινία μικρού μήκους και η ιστοσελίδα της Εκδόσεις Παρά Πέντε
|
Ο Θανατηφόρος Βοηθός (Mort ο αγγλικός του τίτλος) είναι ένα μυθιστόρημα της σειράς του Δισκόκοσμου του Τέρι Πράτσετ (Terry Pratchett) με πρωταγωνιστή τον Μορτ. Κυκλοφόρησε το 1987, είναι το τέταρτο μυθιστόρημα της σειράς και το πρώτο που αναφέρεται στον Χάρο, ο οποίος στα προηγούμενα μυθιστορήματα εμφανίζεται ως δευτερεύων χαρακτήρας. Στα Ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παρά Πέντε το 1997.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%BF%CE%B7%CE%B8%CF%8C%CF%82
|
Άγιος Βλάσιος Κέρκυρας
|
Ο Άγιος Βασίλειος είναι πεδινός οικισμός στην κεντρική Κέρκυρα, κοντά στην κύρια επαρχιακή οδό του νησιού και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 50. Απέχει περίπου 7 χλμ Δ. της πόλης της Κέρκυρας. Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1940 ως Καραμουτσαίικα και προσαρτήθηκε στον κοινότητα Άφρας. Το 1955 μετονομάστηκε σε Άγιος Βλάσιος. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Άφρας και προσαρτήθηκε στον δήμο Παρελίων. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Παρελίων και προσαρτήθηκε στον δήμο Κερκυραίων. Με το ΦΕΚ 43Α - 09/03/2019 αποσπάστηκε από τον δήμο Κερκυραίων και προσαρτήθηκε στον δήμο Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ) Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4 Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς) eetaa.gr
|
Ο Άγιος Βλάσιος είναι οικισμός της Κέρκυρας. Υπάγεται διοικητικά στην τοπική κοινότητα Άφρας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Παρελίων, του δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Κέρκυρας, στην περιφέρεια Ιονίων Νήσων, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία και νομό Κερκύρας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ιονίων Νήσων. Μέχρι το 1955 ο οικισμός ονομαζόταν Καραμουτσαίικα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Κυπριακή Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης
|
Αποτελεί παράρτημα του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού και εδρεύει στη Λευκωσία. Ιδρύθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1965 και έγινε πλήρες μέλος της F.I.B.A. το 1974. Εν ενεργεία Πρόεδρος είναι ο Ανδρέας Μουζουρίδης. Οι εγχώριες διοργανώσεις ενηλίκων για τις οποίες είναι υπεύθυνη ως διοργανώτρια αρχή η Κυπριακή Ομοσπονδία είναι οι ακόλουθες: Αντίστοιχες διοργανώσεις διεξάγονται κάθε χρόνο για τις ηλικιακές ομάδες των εφήβων, των νέων, των νεανίδων, των παίδων, των κορασίδων, καθώς και διάφορα τουρνουά. Η Κυπριακή Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης είναι υπεύθυνη για την εύρυθμη λειτουργία των Εθνικών Ομάδων Καλαθοσφαίρισης της Κύπρου, σε διεθνείς διοργανώσεις. Οι Εθνικές Ομάδες Καλαθόσφαιρας της Κύπρου που είναι ενεργές είναι οι εξής: Εθνική Ανδρών Εθνική Γυναικών Εθνική Τροχοκαθίσματος Εθνική Ανδρών Κ18 Εθνική Ανδρών Κ16 Εθνική Γυναικών Κ18 Εθνική Γυναικών Κ16 Η Κυπριακή Ομοσπονδία Καλαθόσφαιρας είναι υπεύθυνη για την οργάνωση των δραστηριοτήτων των δύο Εθνικών Ομάδων ενηλίκων της χώρας, δηλαδή της Εθνικής Κύπρου Ανδρών και της Εθνικής Κύπρου Γυναικών, καθώς και των αντίστοιχων νεανικών ομάδων που συμμετέχουν στις διοργανώσεις της F.I.B.A. Μέχρι σήμερα οι κυπριακές ομάδες δεν έχουν συμμετάσχει στην τελική φάση κάποιας μεγάλης διοργάνωσης (Ολυμπιακοί, Παγκόσμιο ή Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα), έχουν όμως διακριθεί στους Αγώνες Καλαθοσφαίρισης Μικρών Κρατών Ευρώπης (π.χ. χρυσό μετάλλιο στους πρώτους Αγώνες το 1985 στο Σαν Μαρίνο).Σε συλλογικό επίπεδο, η ΑΕΛ Λεμεσού αποτελεί τη μοναδική κυπριακή ομάδα στην ιστορία που έχει καταφέρει να κατακτήσει κάποιο ευρωπαϊκό τίτλο (σε οποιοδήποτε άθλημα): το FIBA Regional Challenge Cup του 2003. Κυπριακή Ομοσπονδία Καλαθόσφαιρας, επίσημος ιστότοπος. Κυπριακή Ομοσπονδία Καλαθόσφαιρας, καταστατικό (2012). Cyprus Αρχειοθετήθηκε 2012-08-16 στο Wayback Machine., πληροφορίες για την ομοσπονδία στην επίσημη σελίδα της FIBA. (Αγγλικά) Cyprus, οι συμμετοχές και τα αποτελέσματα των εθνικών ομάδων της Κύπρου στο αρχείο της F.I.B.A. (Αγγλικά)
|
Η Κυπριακή Ομοσπονδία Καλαθόσφαιρας (τουρκικά: Kıbrıs Basketbol Federasyonu, αγγλικά: Cyprus Basketball Federation) είναι ο ανώτατος διοικητικός οργανισμός για την καλαθοσφαίριση στην Κύπρο. Υπό την εποπτεία της βρίσκονται τα επαγγελματικά και ερασιτεχνικά πρωταθλήματα στο νησί, καθώς επίσης και οι εθνικές ομάδες που αντιπροσωπεύουν την Κύπρο στις διεθνείς ανδρικές και γυναικείες διοργανώσεις.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82
|
Κοιλιακό ανεύρυσμα
|
Τα κοιλιακά ανευρύσματα συνήθως αναπτύσσονται με πολύ αργό ρυθμό, αλλά μπορούν ακόμα να δημιουργήσουν προβλήματα. Συνήθως, αυτός ο τύπος ανευρύσματος αναπτύσσεται στην αριστερή κοιλία . Αυτή η φυσαλίδα έχει τη δυνατότητα να εμποδίσει τη ροή του αίματος στο υπόλοιπο σώμα, και έτσι να περιορίσει την αντοχή του ασθενούς. Σε άλλες περιπτώσεις, ένα παρόμοιο ανεπτυγμένο ψευδοανεύρυσμα («ψευδές ανεύρυσμα») μπορεί να εκραγεί, μερικές φορές με αποτέλεσμα τον θάνατο του ασθενούς. Επίσης, θρόμβοι αίματος μπορεί να σχηματιστούν στο εσωτερικό των κοιλιακών ανευρυσμάτων και να σχηματίσουν εμβολισμούς. Εάν ένας τέτοιος θρόμβος διαφύγει από το ανεύρυσμα, θα μετακινηθεί με την κυκλοφορία σε όλο το σώμα. Εάν κολλήσει μέσα σε κάποιο αιμοφόρο αγγείο, μπορεί να προκαλέσει ισχαιμία στα άκρα, μια οδυνηρή κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη κίνηση και θάνατο ιστών στο άκρο. Εναλλακτικά, εάν ένας θρόμβος εμποδίσει ένα αγγείο που πηγαίνει στον εγκέφαλο, μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλικό επεισόδιο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα κοιλιακά ανευρύσματα προκαλούν κοιλιακή ανεπάρκεια ή αρρυθμία. Σε αυτό το στάδιο, η θεραπεία είναι απαραίτητη. Τα κοιλιακά ανευρύσματα είναι συνήθως επιπλοκές που προκύπτουν μετά από καρδιακή προσβολή. Όταν ο καρδιακός μυς νεκρώνεται εν μέρει κατά τη διάρκεια καρδιακής προσβολής, ένα στρώμα μυός μπορεί να επιβιώσει και, όταν εξασθενήσει σοβαρά, αρχίζει να εξελίσσεται σε ανεύρυσμα. Το αίμα μπορεί να ρέει στον γύρω νεκρό μυ και να διογκώνει το εξασθενημένο πτερύγιο του μυός σε φυσαλίδα. Μπορεί επίσης να είναι συγγενής. Όταν ένα άτομο επισκέπτεται το νοσοκομείο ή το γιατρό με άλλα συμπτώματα, ειδικά με ιστορικό καρδιακών προβλημάτων, θα πρέπει κανονικά να υποβληθεί σε ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ), το οποίο παρακολουθεί την ηλεκτρική δραστηριότητα εντός της καρδιάς και εμφανίζει ανωμαλίες όταν υπάρχει καρδιακό ανεύρυσμα. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί ως διόγκωση σε ακτινογραφία θώρακος και, στη συνέχεια, θα γίνει ακριβέστερη διάγνωση χρησιμοποιώντας ηχοκαρδιογράφημα, το οποίο χρησιμοποιεί υπερήχους για να «φωτογραφίσει» την καρδιά και πώς λειτουργεί ενώ κτυπά. Επίσης, δεν πρέπει να συγχέεται με ένα ψευδοανεύρυσμα, ανεύρυσμα στεφανιαίας αρτηρίας ή ρήξη του μυοκαρδίου (που περιλαμβάνει οπή στο τοίχωμα, όχι μόνο μια διόγκωση. ) Το καρδιακό εκκόλπισμα ή το κοιλιακό εκκόλπισμα ορίζεται ως συγγενής δυσπλασία του ινώδους ή μυϊκού τμήματος της καρδιάς, η οποία είναι ορατή μόνο κατά την ακτινογραφία θώρακος ή κατά τη διάρκεια ανάγνωσης ηχοκαρδιογραφημάτων. Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με την κοιλιακή εκτροπή, καθώς το τελευταίο είναι υποτύπος που προέρχεται από το τελευταίο σε συγγενείς περιπτώσεις. είναι συνήθως ασυμπτωματικό και ανιχνεύεται μόνο με απεικόνιση. Ο ινώδης εκφυλισμός χαρακτηρίζεται από ασβεστοποίηση εάν υπάρχει στην άκρη (κορυφή) ή θρόμβους που μπορεί να αποκολληθούν για να σχηματίσουν έμβολο (θρόμβο η φυσαλίδα). Ο μυϊκός εκφυλισμός χαρακτηρίζεται από σχηματισμό προσαρτήματος στον αιθέρα των κοιλιών. Είναι σπάνια ανωμαλία και μπορεί να διαγνωστεί προγεννητικά. Η διάγνωση γίνεται συνήθως με ακτινογραφία θώρακος και η σιλουέτα προβάλλεται γύρω από την καρδιά. Η ανάγνωση του ηχοκαρδιογραφήματος παρουσιάζει παρόμοια εικόνα με τα κοιλιακά ανευρύσματα στο τμήμα ST. Η διαχείριση εξαρτάται από την κατάσταση που παρουσιάζεται και τη σοβαρότητα της υπόθεσης. Συνήθως, συνιστάται χειρουργική εκτομή αλλά σε προγεννητικές περιπτώσεις, λόγω συνδυασμού με άλλες καρδιακές ανωμαλίες, ειδικά στα τελευταία τρίμηνα, αλλά η περικαρδιοκέντηση είναι χρήσιμη τεχνική για τη μείωση της υπεζωκοτικής συλλογής ή / και των δευτερογενών διαταραχών. Μερικοί άνθρωποι ζουν με αυτόν τον τύπο ανευρύσματος για πολλά χρόνια χωρίς καμία συγκεκριμένη θεραπεία. Η θεραπεία περιορίζεται σε χειρουργική επέμβαση ( κοιλιακή μείωση ) για αυτό το ελάττωμα της καρδιάς. Ωστόσο, δεν απαιτείται χειρουργική επέμβαση στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά συνιστάται ο περιορισμός των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας του ασθενούς για μείωση του κινδύνου αύξησης του ανευρύσματος. Επίσης, οι αναστολείς ACE φαίνεται να εμποδίζουν την αναδιαμόρφωση της αριστερής κοιλίας και το σχηματισμό ανευρύσματος. Μπορεί να χορηγηθούν παράγοντες αραίωσης του αίματος (αντιπηκτικά), για να βοηθήσουν στη μείωση της πιθανότητας πύκνωσης του αίματος και σχηματισμού θρόμβων, μαζί με τη χρήση φαρμάκων για τη διόρθωση του ακανόνιστου ρυθμού της καρδιάς (εμφαίνεται στο ηλεκτροκαρδιογράφημα), Ανεύρυσμα στεφανιαίας αρτηρίας
|
Τα κοιλιακά ανευρύσματα είναι μία από τις πολλές επιπλοκές που μπορεί να εμφανιστούν μετά από καρδιακή προσβολή . Η λέξη ανεύρυσμα αναφέρεται σε διόγκωση ή «θύλακα» του τοιχώματος ή της επένδυσης ενός αγγείου, που εμφανίζεται συνήθως στα αιμοφόρα αγγεία στη βάση του διαφράγματος ή εντός της αορτής. Στην καρδιά, συνήθως προκύπτουν από ένα τμήμα εξασθενημένου ιστού σε ένα κοιλιακό τοίχωμα, το οποίο διογκώνεται σε μια φυσαλίδα γεμάτη με αίμα. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να μπλοκάρει τις διόδους που οδηγούν έξω από την καρδιά, οδηγώντας σε σοβαρά περιορισμένη ροή αίματος στο σώμα. Τα κοιλιακά ανευρύσματα μπορεί να είναι θανατηφόρα. Συνήθως δεν θραύονται επειδή είναι επενδεδυμένα με ουλώδη ιστό.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C_%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BC%CE%B1
|
Ανόρθωσις Κάτω Πολεμιδιών
|
Η Εθνική Ένωσις Νέων Ανόρθωσις Κάτω Πολεμιδιών ιδρύθηκε το 1940 ως λέσχη. Στις 19 Δεκεμβρίου 2013 η λέσχη μετατράπηκε σε σωματείο. Η ποδοσφαιρική ομάδα της Ανόρθωσις συμμετείχε στα πρωταθλήματα της Ποδοσφαιρικής Αθλητικής Αγροτικής Ομοσπονδίας Κύπρου (ΠΑΑΟΚ). Το καλοκαίρι του 1985 η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ) αποφάσισε τη δημιουργία της Δ΄ κατηγορίας. Η Ανόρθωσις ήταν ανάμεσα στις ομάδες που επελέγησαν από τη ΣΤΟΚ για να συμμετάσχει στο πρώτο πρωτάθλημα της κατηγορίας και έτσι εντάχθηκε στις τάξεις της ΚΟΠ. Την εποχή εκείνη η Δ΄ κατηγορία ήταν χωρισμένη σε τρεις ομίλους. Η Ανόρθωσις συμμετείχε στον όμιλο Λεμεσού-Πάφου. Στην πρώτη της συμμετοχή, την περίοδο 1985-86, τερμάτισε στην προτελευταία θέση. Την περίοδο 1986-87 τερμάτισε στην 12η θέση και αγωνίστηκε σε αγώνες μπαράζ με τις δωδέκατες ομάδες των άλλων δύο ομίλων. Στους αγώνες μπαράζ τερμάτισε στην τελευταία θέση (ισοβαθμούσε με τις άλλες δύο ομάδες αλλά υστερούσε στη διαφορά τερμάτων) και υποβιβάστηκε. Επέστρεψε στα αγροτικά (τοπικά) πρωτάθλημα. Συμμετείχε στις διοργανώσεις της ΠΑΑΟΚ. Μέσω του πρωταθλήματος ένταξης επανήλθε στη Δ΄ κατηγορία το 1990. Την περίοδο 1990-91 τερμάτισε στην 5η θέση του ομίλου της. Ακολούθησε η 7η θέση την περίοδο 1991-92. Η περίοδο 1992-93 ήταν η τελευταία που η Δ΄ κατηγορία διεξαγόταν με ομίλους και έτσι οι περισσότερες ομάδες και των τριών ομίλων υποβιβάστηκαν στα αγροτικά πρωταθλήματα. Η Ανόρθωσις τερμάτισε στην 9η θέση και υποβιβάστηκε. Επέστρεψε στο τοπικό πρωτάθλημα της ΠΑΑΟΚ. Το 1997 επανήλθε στη Δ΄ κατηγορία μέσω του πρωταθλήματος ένταξης. Συμμετείχε στο πρωτάθλημα της περιόδου 1997-98, όπου τερμάτισε στην 12η θέση και υποβιβάστηκε στα αγροτικά (τοπικά) πρωταθλήματα. Από τότε συμμετέχει στις διοργανώσεις της ΠΑΑΟΚ. 1Η Δ΄ κατηγορία ήταν χωρισμένη σε ομίλους. Η Ανόρθωσις συμμετείχε στον όμιλο Λεμεσού-Πάφου. Τερεζόπουλος, Λουκής, επιμ. (2011). Επετειακό λεύκωμα για τα 60 χρόνια της ΠΑΑΟΚ (Μέρος Γ), σελ. 52. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-12. https://web.archive.org/web/20160412210512/http://paaok.org/images/stories/STAVROS/HISTORY/c_part_new.pdf. Ποδόσφαιρο στην Κύπρο Επίσημος ιστότοπος
|
Η Εθνική Ένωσις Νέων Ανόρθωσις Κάτω Πολεμιδιών (ή η Ανόρθωσις Κάτω Πολεμιδιών) είναι κυπριακή ποδοσφαιρική ομάδα από τα Κάτω Πολεμίδια της επαρχίας Λεμεσού. Η ομάδα έχει έξι συμμετοχές στο πρωτάθλημα Δ΄ κατηγορίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%8C%CF%81%CE%B8%CF%89%CF%83%CE%B9%CF%82_%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BD
|
Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 1934
|
Οι πανελλήνιοι αγώνες γυναικών του 1934 συνδυάστηκαν με τους αντίστοιχους των ανδρών και σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Η αναβολή της διεξαγωγής τους το προηγούμενο έτος και η μετάθεσή τους για την άνοιξη του 1934 είχε προκαλέσει αμφιβολία κατά πόσο ο ΣΕΓΑΣ αντιμετώπιζε με σοβαρότητα το γυναικείο αθλητισμό. Έτσι η ταυτόχρονη διεξαγωγή τους με των ανδρών τους αναβάθμισε και καθησύχασε τους ανησυχούντες. Συμμετείχαν αθλήτριες από 8 τουλάχιστον συλλόγους του κέντρου και κορίτσια από πολλά Γυμνάσια Θηλέων. Σύμφωνα με την προκήρυξη οι αγώνες θα αποτελούσαν κριτήριο πρόκρισης για τη βαλκανιάδα του Ζάγκρεμπ, αλλά τελικά δεν διεξήχθησαν γυναικείοι αγώνες στους βαλκανικούς αγώνες. Ίσχυσε το σύστημα βαθμολογίας 6-5-4-3-2-1 για τις έξι πρώτες νικήτριες κάθε αγωνίσματος. Πολλές αθλήτριες-μαθήτριες ανήκαν σε συλλόγους αλλά βαθμολογήθηκαν με την ομάδα του γυμνασίου τους στερώντας τους βαθμούς από συλλόγους που τους προπονούσαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Στεργίου του Πανιωνίου. Κυριάρχησαν οι αθλήτριες: Δομνίτσα Λανίτου, Αγγελοπούλου, Γεωργία Στεργίου, Ειρήνη Αρμάου. Στον τύπο σημειώνεται χαρακτηριστικά πως η Ινές Βέλλα μετείχε για τελευταία φορά σε αγώνες πριν από το γάμο της, κάτι ιδιαίτερα σύνηθες για τον γυναικείο στίβο ως τη δεκαετία του '60, δηλαδή να εγκαταλείπουν οι αθλήτριες τον αθλητισμό μετά το γάμο τους. Την ίδια χρονιά αναφέρονται άλλες δυο αθλήτριες του Π. Φαλήρου, αλλά δεν είναι γνωστό αν μετείχαν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Είναι η ακοντίστρια Παράσχου που πέτυχε 24,54μ και η δισκοβόλος Φ. Ιωακείμ με 25,23μ στους εσωτερικούς αγώνες του συλλόγου. Αξιόλογη δουλειά στο γυναικείο αθλητισμό αναφέρεται και σε κάποια γυμνάσια, τα οποία μετείχαν στους αγώνες, αν και στο πρόγραμμα δεν προβλέπονταν αγώνες Β΄ κατηγορίας (κορασίδων ως 16 ετών), όπως τα προηγούμενα έτη. Π.χ. το Β΄ Γυμνάσιο Θηλέων Αθήνας υπό την καθοδήγηση της γυμνάστριας Αφροδίτης Μανάου είχε δύο αθλητικές ομάδες που πήραν μέρος στα αντίστοιχα πανελλήνια πρωταθλήματα. Η μία ήταν ομάδα σκοποβολής (Γαλάτη, Α. Σπυρόγλου, Ησαΐα, Χαρτουλέρη, Κλώνη, Ζωϊοπούλου) και η δεύτερη στίβου (Γεωργία Στεργίου, Δέσπ. Παυλίδου, Λούλα Ντάβου, Ναυσικά Ανδρονίκου, Σίση Κουμαριανού, Ευθυμία Μαστροκώστα, Ελένη Δρίβα, Κική Διονυσοπούλου). Οι σύλλογοι που είναι γνωστό ότι μετείχαν ήταν οι ακόλουθοι: "Αθλητικά Χρονικά", 25/5/1934 κ.επ. (ψηφιακές σελ. 163 κ.επ.). Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine. "Αθλητικός Χρόνος", ψηφ. σελ. 128. Αρχειοθετήθηκε 2015-09-28 στο Wayback Machine. "Ακρόπολις" Αρχειοθετήθηκε 2020-08-10 στο Wayback Machine.
|
Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 1934 διεξήχθη για πρώτη φορά μαζί με το ανδρικό από το Σάββατο 26 ως τη Δευτέρα 28 Μαΐου 1934 στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας με διοργανωτή το ΣΕΓΑΣ. Πολυνίκης σύλλογος αναδείχθηκε ο Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF_%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CF%85_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_1934
|
Δ΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 2012-13
|
Οι ομάδες που προβιβάστηκαν στο νέο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής Ερασιτεχνικής κατηγορίας της περιόδου 2013-14 είναι οι εξής: Από τον 1ο όμιλο : Άρης Ακροποτάμου, Έβρος Σουφλίου, Δόξα Πετρούσας, Βυζάντιο Κοκκινοχώματος, Ορφέας Ελευθερούπολης και Π.Α.Ο. Κοσμίου Από τον 2ο όμιλο : Ηρακλής Αμπελοκήπων, Καμπανιακός, Αγροτικός Αστέρας, Διγενής Λακκώματος, Εθνικός Νέου Αγιονερίου και Κιλκισιακός Από τον 3ο όμιλο : Φ.Σ. Κοζάνη, Ένωση Αποστόλου Παύλου, Φ.Α.Σ. Νάουσα, Αχιλλέας Νεοκαισαρείας, Α.Σ. Λευκαδίων, Πυρσός Γρεβενών και Κάστωρ Από τον 4ο όμιλο : Α.Σ. Λαμία, Α.Ο. Καρδίτσας, Δωτιέας Αγιάς, Α.Σ. Πυργετός, Αχιλλέας Δομοκού, Ρήγας Φεραίος Βελεστίνου και Αμπελωνιακός Από τον 5ο όμιλο : Α.Ε. Μεσολογγίου, Όλυμπος Κέρκυρας, Εθνικός Φιλιππιάδας, Άρης Αιτωλικού, Α.Σ. Τρίκαλα 2011, Καραϊσκάκης Άρτας και Κεραυνός Θεσπρωτικού Από τον 6ο όμιλο : Π.Φ.Ο. Πανόπουλου, Ατρόμητος Λάππα, Εθνικός Σαγέικων, Παναρκαδικός, Δόξα Νέας Μανωλάδας και Αχαϊκή Από τον 7ο όμιλο : Α.Ε. Ερμιονίδας, Μανδραϊκός, Πανελευσινιακός, Παναργειακός, Πέλοπας Κιάτου, Α.Ο. Χαλκίδα και Πανναυπλιακός Από τον 8ο όμιλο : Α.Ο. Αιγάλεω, Α.Ε. Κηφισιάς, Ηλυσιακός, Α.Ο. Περιστερίου, Α.Ο. Νέας Ιωνίας, Α.Ο. Πεύκης και Α.Ο. Τράχωνες Αλίμου Από τον 9ο όμιλο : Ιωνικός Νικαίας, Πανναξιακός, Ατρόμητος Πειραιά, Αστέρας Βάρης, Περαμαϊκός, Τριγλία Ραφήνας και Ολυμπιακός Λαυρίου Από τον 10ο όμιλο : Π.Ο. Ατσαλένιου, Π.Α.Ο. Κρουσώνα, Ηρόδοτος Νέας Αλικαρνασσού, Ερμής Ζωνιανών, Γιούχτας Αρχανών και Κισσαμικός Οι ομάδες που υποβιβάστηκαν στα τοπικά πρωταθλήματα Ε.Π.Σ. της περιόδου 2013-14 είναι οι εξής: Από τον 1ο όμιλο : Γ.Σ. Προσοτσάνη (Ε.Π.Σ. Δράμας), Οδυσσέας Αναγέννησης, Μέγας Αλέξανδρος Ν. Ζίχνης και Ολυμπιακός Ροδόπολης (Ε.Π.Σ. Σερρών) Από τον 2ο όμιλο : Αχιλλέας Τριανδρίας, Εθνικός Νέων Μαλγάρων (Ε.Π.Σ. Μακεδονίας), Π.Α.Ο. Κρηστώνης και Δόξα Χέρσου (Ε.Π.Σ. Κιλκίς) Από τον 3ο όμιλο : Α.Ε. Αλεξάνδρειας (Ε.Π.Σ. Ημαθίας), Παναργειακός Άργους Ορεστικού (Ε.Π.Σ. Καστοριάς), Μακεδονικός Κοζάνης (Ε.Π.Σ. Κοζάνης) και Π.Α.Σ. Γρεβενά Αεράτα (Ε.Π.Σ. Γρεβενών) Από τον 4ο όμιλο : Π.Ο. Ελασσόνας (Ε.Π.Σ. Λάρισας), Ανδρούτσος Γραβιάς (Ε.Π.Σ. Φθιώτιδας), Α.Ε. Λεονταρίου (Ε.Π.Σ. Καρδίτσας) και Αίολος Καρπενησίου (Ε.Π.Σ. Ευρυτανίας) Από τον 5ο όμιλο : Μετέωρα Καλαμπάκας (Ε.Π.Σ. Τρικάλων), Α.Ο. Φιλοθέης Άρτας (Ε.Π.Σ. Άρτας), Οδυσσέας Νυδριού (Ε.Π.Σ. Πρέβεζας-Λευκάδας) και Αναγέννηση Περιβολίου (Ε.Π.Σ. Κέρκυρας) Από τον 6ο όμιλο : Διαγόρας Βραχνέικων (Ε.Π.Σ. Αχαΐας), Εθνικός Μελιγαλά, Εράνη Φιλιατρών και Πάμισος Μεσσήνης (Ε.Π.Σ. Μεσσηνίας) Από τον 7ο όμιλο : Παρνασσός Αράχωβας (Ε.Π.Σ. Βοιωτίας), Α.Ο. Λουκισίων, Ευβοϊκός Αγίου Νικολάου (Ε.Π.Σ. Ευβοίας) και Πορτοχελιακός (Ε.Π.Σ. Αργολίδας) Από τον 8ο όμιλο : Α.Ο. Ιάσων Νέων Λιοσίων, Άγιαξ Ταύρου, Π.Α.Ο. Ρουφ (Ε.Π.Σ. Αθηνών) και Αιολικός Μυτιλήνης (Ε.Π.Σ. Λέσβου) Από τον 9ο όμιλο : Α.Π.Ο Νικολακάκης (Ε.Π.Σ. Ανατολικής Αττικής), Α.Π.Ο. Κερατσίνι (Ε.Π.Σ. Πειραιά), Α.Ο. Δικαίου Κω, Διαγόρας Ρόδου (Ε.Π.Σ. Δωδεκανήσου) και Α.Σ. Άνω Μερά Μυκόνου (Ε.Π.Σ. Κυκλάδων) Από το 10ο όμιλο: Αναγέννηση Ιεράπετρας, Ο.Φ. Ιεράπετρας (Ε.Π.Σ. Λασιθίου), Α.Ε. Κατσαμπά και Πατούχας Βιάννου (Ε.Π.Σ. Ηρακλείου) Στον πρώτο όμιλο συμμετείχαν 10 ομάδες. Αυτές είναι οι Ολυμπιακός Ροδόπολης, Γ.Σ. Προσοτσάνη, Έβρος Σουφλίου, Μέγας Αλέξανδρος Νέας Ζίχνης, Π.Α.Ο. Κοσμίου, Ορφέας Ελευθερούπολης, Βυζάντιο Κοκκινοχώματος, Άρης Ακροπόταμου, Δόξα Πετρούσας και Οδυσσέας Αναγέννησης. Οι νομοί από τους οποίους προέρχονταν είναι: Έβρος, Ροδόπη, Ξάνθη, Καβάλα, Δράμα, Σέρρες. Βαθμολογία: Στον πρώτο όμιλο συμμετέίχαν 10 ομάδες. Αυτές είναι οι Διγενής Λακκώματος, Κιλκισιακός, Δόξα Χέρσου, Ηρακλής Αμπελοκήπων, Εθνικός Νέου Αγιονερίου, Καμπανιακός, Εθνικός Νέων Μαλγάρων, Αγροτικός Αστέρας, Π.Α.Ο. Κρηστώνης και Αχιλλέας Τριανδρίας. Οι νομοί από τους οποίους προέρχονταν είναι: Κιλκίς, Πέλλα, Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική. Βαθμολογία: Στον τρίτο όμιλο συμμετείχαν 11 ομάδες. Αυτές είναι οι Π.Α.Σ. Γρεβενά Αεράτα, Παναργειακός Αργους Ορεστικού, Πυρσός Γρεβενών, Α.Σ. Λευκαδίων, Φ.Α.Σ. Νάουσα, Κάστωρ, Ένωση Αποστόλου Παύλου, Φ.Σ. Κοζάνη, Αχιλλέας Νεοκαισάρειας, Α.Ε. Αλεξάνδρειας και Μακεδονικός Κοζάνης. Οι νομοί από τους οποίους προέρχονταν είναι: Ημαθία, Πιερία, Φλώρινα, Καστοριά, Κοζάνη, Γρεβενά. Βαθμολογία: Στον τέταρτο όμιλο συμμετείχαν 11 ομάδες. Αυτές είναι οι Π.Ο. Ελασσόνας, Π.Α.Σ. Λαμία 1964, Δωτιέας Αγιάς, Αίολος Καρπενησίου, Α.Σ. Πυργετός, Α.Ε. Λεονταρίου, Α.Ο. Καρδίτσας, Ρήγας Φεραίος Βελεστίνου, Αχιλλέας Δομοκού, Αμπελωνιακός και Ανδρούτσος Γραβιάς Οι νομοί από τους οποίους προέρχονται είναι: Λάρισα, Καρδίτσα, Μαγνησία, Φθιώτιδα, Ευρυτανία, Φωκίδα. Βαθμολογία: Στον πέμπτο όμιλο συμμετείχαν 11 ομάδες. Αυτές είναι οι Οδυσσέας Νυδριού, Α.Σ. Τρίκαλα 2011, Αετός Διασέλλου, Εθνικός Φιλιππιάδας, Κεραυνός Θεσπρωτικού, Όλυμπος Κέρκυρας, Αναγέννηση Περιβολίου, Α.Ε. Μεσολογγίου, Μετέωρα Καλαμπάκας, Α.Ο. Φιλοθέης Αρτας και Άρης Αιτωλικού. Οι νομοί από τους οποίους προέρχονταν είναι: Τρίκαλα, Ιωάννινα, Θεσπρωτία, Πρέβεζα, Άρτα, Αιτωλοακαρνανία, Κέρκυρα, Λευκάδα. Βαθμολογία: Στον έκτο όμιλο συμμετέχουν 10 ομάδες. Αυτές είναι οι Π.Φ.Ο. Πανόπουλου, Εθνικός Μελιγαλά, Ατρόμητος Λάππα, Δόξα Νέας Μανωλάδας, Πάμισος Μεσσήνης, Εθνικός Σαγέικων, Αχαϊκή, Διαγόρας Βραχνέικων, Εράνη Φιλιατρών και Παναρκαδικός. Οι νομοί από τους οποίους προέρχονται είναι: Αχαΐα, Ηλεία, Μεσσηνία, Λακωνία, Αρκαδία, Κεφαλληνία, Ζάκυνθος. Βαθμολογία: Στον έβδομο όμιλο συμμετείχαν 11 ομάδες. Αυτές είναι οι Πέλοπας Κιάτου, Παναργειακός, Α.Ο. Λουκισίων, Α.Ε. Ερμιονίδας, Πορτοχελιακός, Α.Ο. Χαλκίδα, Παρνασσός Αράχωβας, Πανελευσινιακός, Πανναυπλιακός, Ευβοϊκός Αγίου Νικολάου και Μανδραϊκός. Οι νομοί από τους οποίους προέρχονταν είναι: Αργολίδα, Κορινθία, Εύβοια, Βοιωτία, Δυτική Αττική. Βαθμολογία: Στον έβδομο όμιλο συμμετείχαν 11 ομάδες. Αυτές είναι οι Ηλυσιακός, Α.Ο. Περιστερίου, Α.Ο. Νέας Ιωνίας, Άγιαξ Ταύρου, Ιάσων Νέων Λιοσίων, Αιολικός Μυτιλήνης, Α.Ε. Κηφισιάς, Π.Α.Ο. Ρουφ, Α.Ο. Αιγάλεω, Α.Ο. Πεύκης και Α.Ο. Τράχωνες Αλίμου Οι ομάδες προέρχονταν από τις: Αθήνα, Λέσβος. Βαθμολογία: Στον ένατο όμιλο συμμετείχαν 12 ομάδες. Αυτές είναι οι Ατρόμητος Πειραιά, Διαγόρας Ρόδου, Ολυμπιακός Λαυρίου, Πανναξιακός, Ιωνικός Νικαίας, Α.Ο. Δικαίου Κω, Τριγλία Ραφήνας, Περαμαϊκός, Α.Π.Ο. Κερατσίνι, Α.Σ. Άνω Μερά Μυκόνου, Αστέρας Βάρης και Α.Π.Ο. Νικολακάκης. Οι ομάδες προέρχονταν από: Πειραιά, Ανατολική Αττική, Κυκλάδες και Δωδεκάνησα. Βαθμολογία: Στον δέκατο όμιλο συμμετείχαν 10 ομάδες. Αυτές είναι οι Ερμής Ζωνιανών, Α.Ε. Κατσαμπά, Πατούχας Βιάννου, Κισσαμικός, Γιούχτας Αρχανών, Αναγέννηση Ιεράπετρας, Ο.Φ. Ιεράπετρας, Π.Ο. Ατσαλένιου, Ηρόδοτος Νέας Αλικαρνασσού και Π.Α.Ο. Κρουσώνα. Οι νομοί από τους οποίους προέρχονταν είναι: Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Λασίθι. Βαθμολογία: ΕΠΟ, πρωτάθλημα Δ Εθνικής Sports Net Δ' Εθνική
|
Το πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής ποδοσφαίρου ανδρών 2012–13 ήταν το τελευταίο της κατηγορίας,ξεκίνησε το διήμερο 20-21 Οκτωβρίου με τους αγώνες της πρώτης αγωνιστικής. Το πρωτάθλημα είχε αρχικά σχεδιαστεί να διεξαχθεί με τη συμμετοχή 96 ομάδων, χωρισμένων σε έξι ομίλους. Για τον λόγο αυτό δεν προβιβάστηκαν όλοι οι πρωταθλητές των Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων, άλλα πραγματοποιήθηκαν τον Μάιο αγώνες μπαράζ με την μορφή του ειδικού ερασιτεχνικού πρωταθλήματος. Τον Αύγουστο όμως η ΕΠΟ με νέα απόφαση, ακύρωσε τη διαδικασία των μπαράζ αποφασίζοντας την άνοδο όλων των πρωταθλητών και τη διεξαγωγή του νέου πρωταθλήματος με 124 ομάδες, χωρισμένες σε 10 ομίλους. Τελικά το πρωτάθλημα ξεκίνησε με 107 ομάδες, αφού 16 παραιτήθηκαν και ο Α.Ο. Καβάλα με απόφαση της ΕΠΟ συνέχισε στο πρωτάθλημα της Φούτμπολ Λιγκ. Οι ομάδες που παραιτήθηκαν ήταν οι: Κτηνοτροφικός Αστέρας Καλληράχης, Ενωση Άνθειας/Αρίστεινου, Θύελλα Αμπελοκήπων, Π.Α.Ο. Κρύας, Α.Ο. Διλινάτα, Μολαϊκός, Αστέρας Μαγικού, Άρης Αμφιάλης, Μ. Αλέξανδρος Ν. Μυλοτόπου, Ά.Ε. Βαθύλλου-Πανσαμιακού, Ελλάς Ανω Καλλινίκης, Αετός Σκύδρας, Π.Ο. Νέας Καλλικράτειας, Αετός Βαρβάρας, Ατρόμητος Αγ. Γεωργίου Χίου και Όλυμπος Αγιάσου. Επίσης δεν έγινε δεκτό το αίτημα του Μακεδονικού να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%84_%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_2012-13
|
Μίοντραγκ Μένταν
|
Γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1970 στο Μοστάρ της Γιουγκοσλαβίας, που βρίσκεται στη σημερινή Βοσνία-Ερζεγοβίνη αλλά είναι Σέρβος στη εθνικότητα. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην τοπική Λοκομοτίβα (Lokomotiva Mostar) και ακολούθως έπαιξε στις Μπάτσκα (Bačka), Ραντ Βελιγραδίου και Σλόμποντα Ούζιτσε (FK Sloboda Užice) στη Σερβία. Το Δεκέμβριο του 1995 ήρθε στην Ελλάδα κι έπαιξε με τον Πανηλειακό στην Α΄ Εθνική. Τη σεζόν 1996-97 μεταπήδησε στον Πανιώνιο, που έπαιζε στη Β΄ Εθνική και τον βοήθησε να κατακτήσει τον τίτλο και την άνοδο στην Α΄ Εθνική. Την επόμενη σεζόν ήταν ο κορυφαίος σκόρερ της ομάδας της Νέας Σμύρνης στο πρωτάθλημα με 9 γκολ και βασικός συντελεστής στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος. Πέτυχε δυο γκολ στο νικηφόρο 4-2 πρώτο ματς του προημιτελικού επί του Απόλλωνα Καλαμαριάς ενώ στον τελικό, στο Στάδιο Καραϊσκάκη, ήταν στην αρχική ενδεκάδα και αγωνίστηκε ως το 66΄. Το 1998-99 αγωνίστηκε με τον ΠΑΣ Γιάννινα, στη Β΄ Εθνική, του οποίου υπήρξε ο κορυφαίος σκόρερ με 16 γκολ και ο δεύτερος σκόρερ στην κατηγορία. Όμως, η ομάδα του έχασε την άνοδο αν και ισοβάθμησε στην 3η θέση με την Καλαμάτα, λόγω χειρότερης διαφοράς τερμάτων. Τα επόμενα χρόνια αγωνίστηκε στις μικρές κατηγορίες με διάφορες ομάδες του κέντρου: στον Εθνικό, στον Πανελευσινιακό και στον Ηλυσιακό. Στον Ηλυσιακό, με προπονητή το Γιώργο Δώνη, πήρε πρωτάθλημα Δ΄ Εθνικής το 2003 και την αμέσως επόμενη σεζόν την 3η θέση και την άνοδο από τη Γ΄ Εθνική (με 7 δικά του γκολ). Έκλεισε την καριέρα του στην Αθηναΐδα Κυψέλης το Δεκέμβριο του 2004, με την οποία πέτυχε το τελευταίο του επίσημο γκολ στις 19/12/2004 στο 68΄ της εντός έδρας ήττας με 1-3 από τον Ηρόδοτο, κατά την 11η αγωνιστική του πρωταθλήματος του νοτίου ομίλου της Γ΄ Εθνικής. Στην πολύχρονη καριέρα του αγωνίστηκε σε περισσότερα από 230 ματς σε όλες τις ελληνικές εθνικές κατηγορίες και πέτυχε 80 περίπου γκολ. Όταν σταμάτησε να αγωνίζεται, έγινε βοηθός προπονητή ακολουθώντας τον Δώνη στη Λάρισα, στην ΑΕΚ και τη σεζόν 2009-10 στον Ατρόμητο. Είναι παντρεμένος και έχει ένα παιδί. Κύπελλο Ελλάδος: 1998 (Πανιώνιος) Πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής: 1997 (Πανιώνιος). Πρωτάθλημα Δ΄ Εθνικής: 2003 (Ηλυσιακός). Γ΄ Εθνική (3η θέση, άνοδος): 2004 (Ηλυσιακός). http://www.rsssf.com/tablesg/grk96.html https://archive.today/20130702040709/www.atromitosfc.gr/english/the-team/coach-and-staff/ http://www.rsssf.com/tablesg/grk03.html http://www.rsssf.com/tablesg/grk04.html https://web.archive.org/web/20110816212012/http://www.ael1964.gr/inside.asp?lang=el&pid=6&sel=18&ch=57 http://www.ethnikos.gr/P-Istoriki-Anadromi-1999-2000.htm Αρχειοθετήθηκε 2009-12-11 στο Wayback Machine.
|
Ο Μίοντραγκ Μένταν (Miodrag Medan, 27 Απριλίου 1970) είναι Βόσνιος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόταν στην θέση του επιθετικού, ενώ κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος το 1998 με τον Πανιώνιο. Αγωνίστηκε για μια δεκαετία ως σεντερ-φορ σε πολλές ελληνικές ομάδες και στη συνέχεια εργάστηκε ως βοηθός προπονητή και σκάουτερ. Το 2009-10 ήταν στον Ατρόμητο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%BF%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA_%CE%9C%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD
|
Άννα του Αρμανιάκ
|
Γεννήθηκε το 1402 στο Γκαζές, κοντά στο Ροντέζ της Γαλλίας, ως κόρη του Bερνάρδου Ζ΄, κόμη του Σαρολαί και κόμη του Αρμανιάκ και της Bόννης των Βαλουά. Η Άννα είχε έξι αδέλφια, μεταξύ των οποίων ο Ιωάννης Δ' του Αρμανιάκ, ο Βερνάρδος του Αρμανιάκ και η Μπόννη, σύζυγος του Καρόλου Α΄ δούκα της Ορλεάνης. Είχε τρία ετεροθαλή αδέλφια από τον γάμο τής μητέρας της με τον κόμη Αμεδαίο, συμπεριλαμβανομένου του Αμεδαίου Η΄ της Σαβοΐας. Οι γονείς του πατέρα της ήταν ο Ιωάννης Β' του Αρμανιάκ και η Ιωάννα του Περιγόρ. Οι γονείς της μητέρας της ήταν ο Ιωάννης, δούκας του Μπερί και η Ιωάννα του Αρμανιάκ. Ο πατέρας της Άννας ήταν επικεφαλής της ισχυρή, φιλογαλλικού, φιλο-ορλεανικής μερίδας των Αρμανιάκ, η οποία έπαιξε εξέχοντα ρόλο στη γαλλική πολιτική στις αρχές του 15ου αι. και του οποίου οι σκληροί αντίπαλοι κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου Αρμανιάκ-Βουργουνδίας ήταν οι φιλο-άγγλοι Βουργουνδοί με επικεφαλής τον Ιωάννη τον Ατρόμητο. Στις 30 Δεκεμβρίου 1415 ο πατέρας της διορίστηκε κοντόσταυλος της Γαλλίας. Έλεγχε την κυβέρνηση του δελφίνου Καρόλου (του μελλοντικού βασιλιά Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας). Στις 12 Ιουνίου 1418 δολοφονήθηκε από ταραχοποιούς Παριζιάνους. Η Άννα απεβίωσε σε άγνωστη ημερομηνία, λίγο πριν τον Μάρτιο του 1473. Ο σύζυγός της Κάρολος Α΄ απεβίωσε το 1471. Η κυριότητα του Aλμπρέ πέρασε στον Aλαίν, τον εγγονό του Καρόλου Α΄ και της Άννας. Η κομητεία του Ντρε πήγε στον Aρνώ-Αμανιέ, αλλά αργότερα καταλήφθηκε από τον Aλαίν. Στις 28 Οκτωβρίου 1417, συντάχθηκε και υπογράφηκε ένα συμβόλαιο γάμου και σε λιγότερο από έξι μήνες αργότερα, στις 23 Απριλίου 1418, η Άννα παντρεύτηκε τον Κάρολο Β΄ των Αλμπρέ, κύριο του Αλμπρέ και τιτουλάριο κόμη του Ντρέ (1401–1471). Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Καρόλου Α΄, κοντόσταυλου της Γαλλίας που είχε σκοτωθεί στη μάχη του Aζενκούρ στις 25 Οκτωβρίου 1415, και της Mαρίας του Συλύ, πριγκίπισσας του Μπουαζμπέλ. Ο Κάρολος και η Άννα μαζί είχαν: Ιωάννης Α΄, κύριος του Αλμπρέ, υποκόμης του Ταλβάς (απεβ. στις 3 Ιανουαρίου 1468). Νυμφεύτηκε την Καρλόττα του Ροάν το 1447, από την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά, συμπεριλαμβανομένου του Aλαίν Α΄ του Αλμπρέ, πεθερού του Καίσαρα Βοργία. Aρνώ-Αμανιέ, κύριος του Ορβάλ (απεβ. το 1463). Νυμφεύτηκε στις 25 Νοεμβρίου 1457, ως 2ος σύζυγός της, την Iσαβέλλα του Λα Τουρ ντ'Ωβέρν (απεβ. στις 8 Σεπτεμβρίου 1488), κόρη του Μπερτράν Ε΄ του Λα Τουρ, κόμη του Ωβέρν και του Μπουλόν και της Ζακέτ ντυ Πεσέν, από την οποα απέκτησε τρία παιδιά, συμπεριλαμβανομένου του Ιωάννη κυρίου του Ορβάλ, πατέρα της Mαρίας, κόμισσας του Ρετέλ. Κάρολος, κύριος του Σαιν-Μπαζιέλ (αποκεφαλίστηκε στις 7 Απριλίου 1473). Νυμφεύτηκε τη Μαρί ντ'Ασταράκ. Λουδοβίκος (1422- 4 Σεπτεμβρίου 1465), καρδινάλιος, επίσκοπος του Καόρ. Ζιλ, κύριος του Καστελμορόν (απεβ. στις 8 Αυγούστου 1479),. Νυμφεύτηκε την Άννα του Αγκιγιόν, από την οποία είχε τέκνα. Μαρία (απεβ. μετά τις 4 Ιανουαρίου 1485), στις 11 Ιουνίου 1456 παντρεύτηκε τον Κάρολο Α΄ κόμη του Nεβέρ και κόμη του Ρετέλ. Ο γάμος ήταν άτεκνος. Ιωάννα, κόμισσα του Ντρέ (απεβ. στις 20 Σεπτεμβρίου 1444), το 1442 παντρεύτηκε ως ςη σύζυγό του, τον Aρθούρο Γ΄, δούκα της Βρετάνης. Ο γάμος ήταν άτεκνος. Το 1470, η Anne καταγράφεται ως ιδιοκτήτρια του une pierre pour toucher les yeux, enchassié en or (πέτρα για το άγγιγμα των ματιών, σε χρυσό). Δεν είναι γνωστό πώς και πού απέκτησε αυτή τη «μαγική πέτρα» που φέρεται να είχε θεραπευτικές δυνάμεις. Απεβίωσε λίγο πριν τον Μάρτιο του 1473. Autrand, Françoise (2000). Jean de Berry: L'art et le pouvoir (στα French). Fayard. ISBN 9782213648156. Chattaway, Carol Mary (2006). The Order of the Golden Tree: The Gift-giving Objectives of Duke Philip the Bold of Burgundy (PDF). Isd. Sumption, Jonathan (2015). The Hundred Years War, Volume 4: Cursed Kings. University of Pennsylvania Press.
|
Η Άννα, γαλλ.: Anne d' Armagnac, dame d'Albret, countess of Dreux (1402 – πριν από τον Μάρτιο του 1473) από τον Οίκο του Αρμανιάκ ήταν Γαλλίδα ευγενής και μέλος της ισχυρής παράταξης Γασκώνων, που έπαιξε εξέχοντα ρόλο στη γαλλική πολιτική κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο και ήταν οι κύριοι αντίπαλοι των Βουργουνδών σε όλο τον Εμφύλιο Πόλεμο Αρμανιάκ-Βουργουνδίας. Η Άννα ήταν σύζυγος του Καρόλου Β΄ του Αλμπρέ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%BA
|
Μάχη της Δωδεκανήσου
|
Τα Δωδεκάνησα βρίσκονταν υπό ιταλική κατοχή από τον Ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1911. Κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής τα στρατηγικής σημασίας νησιά έγιναν το κέντρο των αποικιακών φιλοδοξιών της Ιταλίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ρόδος, το μεγαλύτερο από τα νησιά αποτελούσε σημαντική στρατιωτική και αεροπορική βάση. Η Λέρος με το βαθύ λιμάνι της στο Λακκί (Πόρτο Λάγο) είχε μεταμορφωθεί σε μία βαρύτατα οχυρωμένη αεροναυτική βάση. Μετά την πτώση της ηπειρωτικής Ελλάδας τον Απρίλιο του 1941 και τη συμμαχική ήττα στη μάχη της Κρήτης τον Μάιο, η Ελλάδα και τα νησιά της βρίσκονταν υπό την κατοχή των γερμανικών και ιταλικών δυνάμεων. Με την ήττα των δυνάμεων του Άξονα στη Βόρεια Αφρική την άνοιξη του 1943 ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος ενδιαφερόταν έντονα για αυτή την περιοχή, έστρεψε τις βλέψεις του προς τα νησιά αυτά. Οι Βρετανοί σχεδίαζαν μια επιχείρηση για την κατάληψη των Δωδεκανήσων και της Κρήτης, όχι μόνο για να στερήσουν από τις δυνάμεις του Άξονα από τις προκεχωρημένες βάσεις τους στη Μεσόγειο αλλά και να ασκήσει πίεση στην ουδέτερη Τουρκία να εμπλακεί στον πόλεμο. Η ιδέα του Τσώρτσιλ αφορούσε τη δημιουργία μίας εναλλακτικής διαδρομής προς τη Ρωσία μέσω των Δαρδανελίων από αυτή που ακολουθούσαν τις αρκτικές νηοπομπές. Η τελική έγκριση για τις επιχειρήσεις δόθηκε στη Σύνοδο της Καζαμπλάνκα και ο Τσώρτσιλ διέταξε τους διοικητές του να καταστρώσουν τα σχέδια στις 27 Ιανουαρίου 1943. Τα σχέδια, με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Accolade», αφορούσαν μια επίθεση στη Ρόδο και την Κάρπαθο από τρεις μεραρχίες πεζικού, μία τεθωρακισμένη ταξιαρχία και τις σχετικές δυνάμεις υποστήριξης. Η απόβαση στην Κρήτη, ή οποία ήταν καλά οχυρωμένη και διέθετε ισχυρή γερμανική φρουρά, απορρίφθηκε. Το κύριο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι εμπνευστές της επιχείρησης ήταν η δυσκολία να αντιμετωπίσουν το 10 Αεροπορικό Σώμα (X Fliegerkorps) της Γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας (Luftwaffe) εξαιτίας της ελλιπούς αεροπορικής κάλυψης, μιας και τα Αμερικανικά και Βρετανικά αεροσκάφη επιχειρούσαν από βάσεις στην Κύπρο και τη Μέση Ανατολή. Το εγχείρημα επιδεινώνονταν περαιτέρω από τις ανάγκες της επικείμενης απόβασης στη Σικελία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν σκεπτικές για την επιχείρηση, η οποία θεωρούσαν θα είχε πολιτικά πλεονεκτήματα μεταπολεμικά μόνο για τη Μεγάλη Βρετανία και ήταν μία περιττή εκτροπή από το κύριο μέτωπο της Ιταλίας. Αρνήθηκαν λοιπόν να υποστηρίξουν την επιχείρηση, προειδοποιώντας τους Βρετανούς ότι αν προχωρούσαν με την υλοποίηση του σχεδίου τους θα το έπρατταν μόνοι τους. Καθώς η παράδοση των Ιταλών φαινόταν ολοένα και πιο πιθανή, τον Αύγουστο του 1943 οι Βρετανοί ξεκίνησαν τις προετοιμασίες για να αποκτήσουν το πλεονέκτημα από μια πιθανή ιταλογερμανική ρήξη, με τη μορφή μίας μικρότερης σε κλίμακα επιχείρησης. Μια δύναμη βασιζόμενη στην 8η Ινδική Μεραρχία άρχισε να συγκεντρώνεται και ζητήθηκε αμερικανική βοήθεια για την παραχώρηση μοιρών μαχητικών αεροσκαφών μεγάλης εμβέλειας P-38 Lightning. Ως συνέπεια όμως της Διάσκεψης του Κεμπέκ και της αμερικανικής άρνησης για συνδρομή στα βρετανικά σχέδια οι δυνάμεις και τα πλοία που προορίζονταν για την «Επιχείρηση Accolade» εστάλησαν σε άλλα μέτωπα, σχεδόν μία εβδομάδα πριν από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας στις 8 Σεπτεμβρίου. Με την ανακοίνωση στης Ανακωχής οι ιταλικές φρουρές στα περισσότερα νησιά των Δωδεκανήσων ήθελαν είτε να αλλάξουν πλευρά και να πολεμήσουν στο πλευρό των Συμμάχων είτε να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Όμως, αναμένοντας την ιταλική συνθηκολόγηση, οι γερμανικές δυνάμεις, επιχειρώντας από την ηπειρωτική Ελλάδα, προωθήθηκαν γρήγορα σε πολλά από τα νησιά ώστε να ανακτήσουν τον έλεγχο. Οι γερμανικές δυνάμεις ήταν τμήμα της 12ης Στρατιάς που διοικούνταν από τον Πτέραρχο Αλεξάντερ Λαιρ (Generaloberst Alexander Löhr). Η σημαντικότερη γερμανική δύναμη στα Δωδεκάνησα ήταν η Μεραρχία Εφόδου «Ρόδος» (Sturm-Division Rhodos), με 7.500 άνδρες, υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Ούλριχ Κλέμαν (Generalleutnant Ulrich Kleemann). Η μεραρχία είχε δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στη Ρόδο, που αποτελούσε το διοικητικό κέντρο των Δωδεκανήσων και διέθετε τρία στρατιωτικά αεροδρόμια. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Ρόδος ήταν ο κύριος στρατιωτικός στόχος τόσο των Συμμάχων όσο και των Γερμανών. Στις 8 Σεπτεμβρίου η ιταλική φρουρά στο Καστελόριζο παραδόθηκε σε ένα βρετανικό απόσπασμα, το οποίο ενισχύθηκε τις επόμενες ήμερες από πλοία των συμμαχικών ναυτικών. Την επόμενη ήμερα μία βρετανική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής των Λόρδο Τζέλικο, έπεσε με αλεξίπτωτο στη Ρόδο προκειμένου να πείσει τον Ιταλό διοικητή, Ναύαρχο Ινίγκο Καμπιόνι, να ενωθεί με τους Συμμάχους. Οι άμεσες ενέργειες των γερμανικών δυνάμεων όμως πρόλαβαν τους Συμμάχους. Χωρίς να περιμένουν τους Ιταλούς να αποφασίσουν ο Κλήμαν επιτέθηκε στην Ιταλική φρουρά των 40.000 ανδρών στις 9 Σεπτεμβρίου και την ανάγκασε να παραδοθεί στις 11 Σεπτεμβρίου. Η απώλεια της Ρόδου κατάφερε ένα βαρύ και κρίσιμο χτύπημα στις συμμαχικές ελπίδες. Παρά την απώλεια της Ρόδου η Βρετανική Ανώτατη Διοίκηση επέμεινε στην κατοχή των υπολοίπων νήσων, κυρίως των τριών μεγαλύτερων, της Κω, της Σάμου και της Λέρου. Οι Γερμανοί είχαν διασπαρεί στο Αιγαίο ενώ οι Σύμμαχοι είχαν απόλυτη υπεροχή σε θάλασσα και η αεροπορική κάλυψη, την οποία παρείχαν δύο μοίρες Spitfire (η 7η Μοίρα της Νοτιοαφρικανικής Πολεμικής Αεροπορίας και η 74η Μοίρα της RAF) από την Κω κρίνονταν επαρκής. Ήλπιζαν ότι από αυτά τα νησιά, με τη συνδρομή των Ιταλών, μία επίθεση εναντίον της Ρόδου θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Έτσι από τις 10 έως τις 17 Σεπτεμβρίου η Βρετανική 234η Ταξιαρχία Πεζικού, υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Φ. Τζ. Ρ. Μπρίτορους (Major General F. G. R. Brittorous), προερχόμενη από τη Μάλτα, μαζί με 160 άνδρες της SBS, 130 άνδρες από το LRDG, τον 1ο Λόχο του 11ου Τάγματος Αλεξιπτωτιστών και αποσπάσματα του ελληνικού Ιερού Λόχου κατέλαβαν τα νησιά Κω, Κάλυμνο, Σάμο, Λέρο, Σύμη και Αστυπάλαια, με την υποστήριξη πλοίων του Βρετανικού και Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Η γερμανική αντίδραση ήταν άμεση. Στις 19 Σεπτεμβρίου η Κάρπαθος, η Κάσος και τα ιταλοκρατούμενα νησιά των Σποράδων και των Κυκλάδων ήταν σε γερμανικά χέρια. Στις 23 Σεπτεμβρίου ο αντιστράτηγος Φρίντριχ Βίλχελμ Μύλλερ (Generalleutnant Friedrich-Wilhelm Müller) έλαβε εντολή να καταλάβει την Κω και τη Λέρο. Ο Μύλλερ ήταν διοικητής της 22ης Μεραρχίας Πεζικού που φρουρούσε το «Φρούριο Κρήτη». Αναγνωρίζοντας το ζωτικό ρόλο του μοναδικού αεροδρομίου των Συμμάχων στην Κω η γερμανική 10η Αεροπορική Δύναμη (X Fliegerkorps) άρχισε στις 18 Σεπτεμβρίου να πραγματοποιεί βομβαρδισμούς, τόσο στο αεροδρόμιο όσο και σε θέσεις των Συμμάχων στο νησί. Παράλληλα άρχισαν να φτάνουν ενισχύσεις σε αεροσκάφη, παρέχοντας στους Γερμανούς 362 επιχειρησιακά αεροσκάφη στην περιοχή του Αιγαίου έως την 1η Οκτωβρίου. Οι Βρετανικές δυνάμεις στην Κω αποτελούνταν από 1.500 άνδρες, 680 από τους οποίους άνηκαν στo 1ο Τάγμα Ελαφρού Πεζικού του Ντάρχαμ (1st Bn, Durham Light Infantry) και οι υπόλοιποι ήταν κυρίως προσωπικό της ΡΑΦ ενώ υπήρχαν και 3.500 Ιταλοί του 10ου Συντάγματος της 50ης Μεραρχίας Πεζικού «Βασίλισσα» ("Regina"). Στις 3 Οκτωβρίου οι Γερμανοί ξεκίνησαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών και αμφίβιες αποβάσεις, σε μία επιχείρηση που έγινε γνωστή ως «Επιχείρηση Πολική Αρκούδα» (Unternehmen Eisbär), και έφτασαν στις παρυφές της πρωτεύουσας του νησιού αργότερα την ίδια μέρα. Οι Βρετανοί υποχώρησαν κατά τη διάρκεια της νύχτας και παραδόθηκαν την επόμενη ημέρα. Η πτώση της Κω αποτέλεσε καίριο χτύπημα για τους Βρετανούς καθώς τους αποστέρησε από την απαραίτητη αεροπορική κάλυψη. Οι Γερμανοί αιχμαλώτισαν 1388 Βρετανούς και 3145 Ιταλούς. Στις 3 Οκτωβρίου γερμανικά στρατεύματα εκτέλεσαν του αιχμάλωτο Ιταλό διοικητή του νησιού Συνταγματάρχη Φελίτσε Λέγγιο (Felice Leggio) και 101 από τους αξιωματικούς του. Οι εκτελέσεις αυτές έγιναν σύμφωνα με τη διαταγή του Αδόλφου Χίτλερ στις 11 Σεπτεμβρίου να εκτελούνται οι αιχμάλωτοι Ιταλοί αξιωματικοί. Μετά την πτώση της Κω η ιταλική φρουρά της Καλύμνου παραδόθηκε, παρέχοντας στους Γερμανούς μία πολύτιμη επιχειρησιακή βάση εναντίον του επόμενου στόχου τους, της Λέρου. Η επιχείρηση, με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Λεοπάρδαλη» (Unternehmen Leopard), είχε αρχικά σχεδιαστεί για τις 9 Οκτωβρίου, όμως στις 7 Οκτωβρίου το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό αναχαίτισε και κατέστρεψε τη γερμανική νηοπομπή που κατευθύνονταν στην Κω. Πέρα από την απώλεια αρκετών εκατοντάδων ανδρών οι Γερμανοί έχασαν τα περισσότερα από τα βαριά αποβατικά σκάφη τους. Οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να φέρουν σιδηροδρομικά και στις 5 Νοεμβρίου είχαν καταφέρει να σχηματίσουν ένα στόλο 24 ελαφρών οπλιταγωγών. Για να αποφύγουν τον εντοπισμό από τις συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις τα διασκόρπισαν σε διαφορετικά νησιά του Αιγαίου και τα έκρυψαν. Παρά τις συμμαχικές προσπάθειες να εντοπίσουν και να καταστρέψουν τον εχθρικό στόλο, καθώς και τους διαρκείς βομβαρδισμούς των λιμανιών των γερμανοκρατούμενων νησιών, οι Γερμανοί υπέστησαν μικρές απώλειες και κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν το στόλο τους, υπό τη διοίκηση του υποστρατήγου Μύλλερ, για την επικείμενη «Επιχείρηση Τυφώνα» (Unternehmen Taifun) στις 12 Νοεμβρίου. Η γερμανική δύναμη εισβολής αποτελούνταν από προσωπικό προερχόμενο από όλους τους κλάδους της Βέρμαχτ, συμπεριλαμβανομένων βετεράνων από την 22η Μεραρχία Πεζικού, ένα τάγμα αλεξιπτωτιστών (Fallschirmjäger) και ένα λόχο αμφίβιων επιχειρήσεων από τις μονάδες ειδικών δυνάμεων (Brandenburger). Η συμμαχική φρουρά της Λέρου αποτελούνταν από το σύνολο σχεδόν της 234ης Ταξιαρχίας Πεζικού, περίπου 3.000 από το 2ο Τάγμα, τους Βασιλικούς Ιρλανδούς Τυφεκιοφόρους (The Royal Irish Fusiliers), υπό τη διοίκηση του Αντισυνταγματάρχη Μώρις Φρεντς, το 4ο Τάγμα, τους Buffs του Βασιλικού Συντάγματος του Ανατολικού Κεντ (The Royal East Kent Regiment), το 1ο Τάγμα του Βασιλικού Συντάγματος του Λάνκαστερ (The King's Own Royal Regiment (Lancaster)) και το 2ο λόχο του 2ου Τάγματος του Βασιλικού Συντάγματος του Δυτικού Κεντ (Queen's Own Royal West Kent Regiment), υπό τη διοίκηση του ταξίαρχου Ρόμπερτ Τίλνεϊ, ο οποίος ανέλαβε τη διοίκηση στις 5 Νοεμβρίου. Υπήρχαν επίσης περίπου 8000 τακτικοί Ιταλοί στρατιώτες, κυρίως ναύτες, υπό τη διοίκηση του ναυάρχου Λουίτζι Μασκέρπα. Η Λέρος υπήρξε στόχος διαρκών αεροπορικών από τη Luftwaffe, οι οποίοι ξεκίνησαν στις 26 Σεπτεμβρίου και είχαν ήδη προκαλέσει σημαντικές απώλειες και ζημιές τόσο στους υπερασπιστές του νησιού όσο και στις ναυτικές δυνάμεις. Τις πρώτες ώρες της 12ης Νοεμβρίου η γερμανική δύναμη εισβολής, χωρισμένη σε δύο ομάδες, προσέγγισε το νησί από τα ανατολικά και τα δυτικά. Παρά τις καθυστερήσεις σε ορισμένες περιοχές οι Γερμανοί κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα προγεφύρωμα, την ώρα που αερομεταφερόμενες δυνάμεις προσγειώθηκαν επιτυχώς στο όρος Ράχη, στο μέσο του νησιού. Αποκρούοντας τις συμμαχικές αντεπιθέσεις και μετά την ενίσχυση των δυνάμεων τους το επόμενο βράδυ οι Γερμανοί κατόρθωσαν γρήγορα να κόψουν το νησί στα δύο, με αποτέλεσμα οι Σύμμαχοι να παραδοθούν στις 16 Νοεμβρίου. Οι Γερμανοί είχαν 520 απώλειες και αιχμαλώτισαν 3.200 Βρετανούς και 5.350 Ιταλούς στρατιώτες . Δεδομένου ότι το θέατρο των επιχειρήσεων αποτελούνταν από πληθώρα νησιών και του γεγονότος ότι τόσο οι Σύμμαχοι όσο και οι Γερμανοί έπρεπε να στηριχθούν σε ναυτικές δυνάμεις για ενισχύσεις και εφόδια, το ναυτικό κομμάτι της εκστρατείας ήταν ιδιαίτερα έντονο. Αρχικά η ναυτική παρουσία αμφότερων των πλευρών υπήρξε χαμηλή. Τα περισσότερα από τα συμμαχικά πλοία είχαν μεταφερθεί στην κεντρική Μεσόγειο για την υποστήριξη των επιχειρήσεων στην Ιταλία, ενώ οι Γερμανοί δεν διέθεταν μεγάλη ναυτική δύναμη στο Αιγαίο. Οι αεροπορικές δυνάμεις τους όμως τους χάριζαν αεροπορική υπεροχή, προκαλώντας πολλές απώλειες σε συμμαχικά πλοία. Ο αντιναύαρχος Βέρνερ Λάνγκε (Werner Lange), ο Γερμανός Ναυτικός Διοικητής του Αιγαίου, προσπάθησε να ενισχύσει τις απομονωμένες γερμανικές φρουρές και πραγματοποίησε επιχειρήσεις εναντίον των συμμαχικών φρουρών, ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να μεταφέρει Ιταλούς αιχμαλώτους πολέμου στην ηπειρωτική χώρα, γεγονός που προκάλεσε πολλές τραγικές απώλειες. Ταυτόχρονα τα συμμαχικά πλοία προσπαθούσαν να αναχαιτίσουν τις γερμανικές ενέργειες. Κατά τη διάρκεια αυτών τον επιχειρήσεων η πρώτη συμμαχική απώλεια, στις 14 Σεπτεμβρίου, ήταν το υποβρύχιο του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού Κατσώνης, το οποίο εμβολίστηκε και βυθίστηκε από το καταδιωκτικό υποβρυχίων UJ 2101. Στις 23 Σεπτεμβρίου το αντιτορπιλικό του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού HMS Eclipse βύθισε την τορπιλάκατο TA 10 και το ατμόπλοιο Donizetti, στο οποίο επέβαιναν 1.576 Ιταλοί αιχμάλωτοι. Η ίδια τραγωδία επαναλήφθηκε ένα μήνα αργότερα, όταν βομβαρδιστικά B-25 της USAAF και Beaufighter της RAF βύθισαν το φορτηγό πλοίο Sinfra, στο οποίο επέβαιναν 2.389 Ιταλοί αιχμάλωτοι πολέμου, από τους οποίους σώθηκαν μόνο 539. Στο σημείο αυτό επενέβη δυναμικά η Luftwaffe. Στις 26 Σεπτεμβρίου 25 Junkers 88 βύθισαν το ελληνικό αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα και το Βρετανικό HMS Intrepid στον όρμο Λακκί της Λέρου, την 1 Οκτωβρίου το ιταλικό αντιτορπιλικό Euro, ενώ στις 9 Οκτωβρίου βύθισαν το HMS Panther και προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στο HMS Carlisle. Παράλληλα η περιορισμένη εμβέλεια των αντιτορπιλικών κλάσης Hunt HMS Aldenham, Πίνδος και Θεμιστοκλής δεν τους επέτρεψε να αναχαιτίσουν τη γερμανική νηοπομπή που κατευθύνονταν προς την Κω. Οι απώλειες και από τις δύο πλευρές συνεχίστηκαν, παρόλο που μετά την πτώση της Κω και της αεροπορικής κάλυψης τα συμμαχικά ναυτικά επικεντρώθηκαν κυρίως σε αποστολές εφοδιασμού των απειλούμενων νήσων Λέρου και Σάμου, πραγματοποιώντας τις αποστολές τους κυρίως τη νύχτα. Από τις 22 έως τις 24 Οκτωβρίου ένα γερμανικό ναρκοπέδιο ανατολικά της Καλύμνου προκάλεσε τη βύθιση των HMS Hurworth και HMS Eclipse, ενώ το ΒΝ Αδριάς έχασε ολόκληρη την πλώρη του. Το πλοίο παρ'όλα αυτά κατάφερε να φτάσει στα τουρκικά παράλια και, μετά από επιτόπιες αυτοσχέδιες επισκευές, απέπλευσε για την Αλεξάνδρεια. Τη νύχτα της 10 προς 11 Νοεμβρίου μία ομάδα που αποτελούνταν από τα βρετανικά αντιτορπιλικά HMS Petard, HMS Rockwood και το πολωνικό ORP Krakowiak βομβάρδισαν την Κάλυμνο και το HMS Faulknor την Κω, όπου συγκεντρώνονταν οι γερμανικές δυνάμεις για την επικείμενη επίθεση στη Λέρο. Παρόλα αυτά, η γερμανική νηοπομπή έφτασε με ασφάλεια στη Λέρο στις 12 Νοεμβρίου, συνοδευόμενη από περισσότερα από 25 πλοία, κυρίως καταδιωκτικά υποβρυχίων, τορπιλάκατους και ναρκαλιευτικά. Τις επόμενες νύχτες τα συμμαχικά αντιτορπιλικά προσπάθησαν να εντοπίσουν και να καταστρέψουν τα γερμανικά σκάφη, χωρίς όμως επιτυχία, και περιορίστηκαν στο βομβαρδισμό των γερμανικών θέσεων στη Λέρο. Όμως με την πτώση της Λέρου στις 16 Νοεμβρίου, τα συμμαχικά πλοία αποσύρθηκαν, εκκενώνοντας τις εναπομείνασες βρετανικές φρουρές. Παράλληλα οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν τα Do-217 της KG.100 μοίρας σε συνδυασμό με τον νέο τηλεκατευθυνόμενο πύραυλο Henschel Hs 293, σημειώνοντας δύο επιτυχίες, την πρόκληση σοβαρών ζημιών στο HMS Rockwood στις 11 Νοεμβρίου και τη βύθιση του HMS Dulverton δύο μέρες αργότερα. Οι Σύμμαχοι, μεταξύ της 7ης Σεπτεμβρίου και της 18 Νοεμβρίου 1943, συνολικά έχασαν έξι αντιτορπιλικά και δύο καταδρομικά, ενώ άλλα δύο αντιτορπιλικά υπέστησαν ζημιές. Μετά την πτώση της Λέρου η Σάμος και τα άλλα μικρότερα νησιά εκκενώθηκαν. Οι Γερμανοί βομβάρδισαν τη Σάμο με αεροσκάφη Stuka (από το 1ο Σμήνος της 3ης Πτέρυρας Stuka στα Μέγαρα), αναγκάζοντας την ιταλική φρουρά, δυνάμεως 2.500 ανδρών, να παραδοθεί στις 22 Νοεμβρίου. Με την κατάληψη της Πάτμου, των Φούρνων και της Ικαρίας στις 18 Νοεμβρίου οι Γερμανοί ολοκλήρωσαν την κατάκτηση των Δωδεκανήσων, τα οποία κατείχαν μέχρι το τέλος του πολέμου. Η Μάχη της Δωδεκανήσου είναι μία από τις τελευταίες μεγάλες ήττες του Βρετανικού Στρατού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μία από τις τελευταίες γερμανικές νίκες. Η γερμανική νίκη επιτεύχθηκε κυρίως λόγω της απόλυτης αεροπορικής υπεροχής τους, η οποία προκάλεσε σημαντικές απώλειες στους Συμμάχους, ιδίως σε πλοία, και επέτρεψε τους Γερμανούς να ανεφοδιάζουν και να υποστηρίζουν τις δυνάμεις τους αποτελεσματικά. Στα πλαίσια του Ολοκαυτώματος, η συμμαχική αποτυχία να καταλάβουν τα Δωδεκάνησα επηρέασε τον εβραϊκό πληθυσμό των νησιών. Στη Ρόδο, τα 1.700 μέλη της εβραϊκής κοινότητας συνελήφθησαν από τη Γκεστάπο τον Ιούλιο του 1944 και επιβίωσαν μόνο 160. Η Μάχη της Δωδεκανήσου, και κυρίως η Μάχη της Λέρου, ενέπνευσε το μυθιστόρημα «Τα Κανόνια του Ναβαρόνε» του 1957 και την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του 1961. Jeffrey Holland (1988). The Aegean Mission: Allied Operations in the Dodecanese, 1943. United Kingdom: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-26283-8. Anthony Beevor (1991). Crete, The Battle and the Resistance. United Kingdom: John Murray (Publishers). ISBN 0-7195-6831-5. Peter Schenk (2000). Kampf um die Ägäis. Die Kriegsmarine in den griechischen Gewässern 1941-1945. Germany: Mittler & Sohn. ISBN 978-3-8132-0699-9. Anthony Rogers (2007). Churchill's Folly: Leros and the Aegean — The Last Great British Defeat of World War II. Athens: Iolkos. ISBN 978-960-426-434-6. Viscount Cunningham of Hyndhope (1951). A Sailor's Odyssey. England: Hutchinson & Co. (Publishers) Ltd. Hans Peter Eisenbach (2009): "Fronteinsätze eines Stuka-Fliegers" Mittelmeer 1943 ISBN 978-3-938208-96-0, Helios-Verlag Aachen. Isabella Insolvibile (2010). Kos 1943-1948. La strage, la storia. Italy: Edizioni Scientifiche Italiane. ISBN 9788849520828. Ανδρουλάκης, Γεώργιος, Ημέρες πολέμου στην Κω, Το χρονικό της στρατιωτικής καταιγίδας - 1943, Ιωλκός, Αθήνα 2013, (ISBN 978-960-426-698-2) Ειδικές επιχειρήσεις στα Δωδεκάνησα (Αγγλικά) Η Λέρος στο Β' Π.Π. Σύντομη περιγραφή της Μάχης της Λέρου (Αγγλικά) Περιγραφή της Μάχης της Λέρου (Αγγλικά) Χρονολόγιο του Β' Π.Π. (Αγγλικά) Γερμανοί αλεξιπτωτιστές (Brandenburgers) στη Λέρο (Αγγλικά)
|
Η Μάχη της Δωδεκανήσου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μια προσπάθεια των συμμαχικών δυνάμεων να καταλάβουν τα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα στο Αιγαίο, μετά από την παράδοση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943, και να τα χρησιμοποιήσουν ως βάσεις για επιθέσεις εναντίον των γερμανοκρατουμένων Βαλκανίων. Η συμμαχική απόπειρα απέτυχε και τα Δωδεκάνησα κατελήφθησαν από τους Γερμανούς μέσα σε δύο μήνες, ενώ οι σύμμαχοι υπέστησαν μεγάλες απώλειες τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και σε πλοία. Οι επιχειρήσεις στα Δωδεκάνησα διήρκεσαν από τις 8 Σεπτεμβρίου έως τις 22 Νοεμβρίου 1943.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%94%CF%89%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85
|
Κώστας Ζηλεμένος
|
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομική και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και το Παρίσι, όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου των Παρισίων (Panthéon). Παράλληλα, επί δύο χρόνια, παρακολούθησε μαθήματα στο Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών (Institut des Ètudes Internationales), επίσης στο Παρίσι, καθώς επίσης στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης με υποτροφία «Νικολάου Πολίτη» που επιφυλάσσει το Πανεπιστήμιο των Παρισίων για τους αριστούχους διδάκτορές του. Στη συνέχεια μετέβη στο Λονδίνο και τη Ρώμη όπου μελέτησε το αγγλοσαξονικό Δίκαιο και το ιταλικό Δημόσιο Δίκαιο.Από το 1957 έως το 1962 διατέλεσε διευθυντής και αρχισυντάκτης της στρατιωτικής εφημερίδας «Στρατιωτικά Νέα», ενώ από το 1966 έως το 1971 ήταν προϊστάμενος στο Τμήμα Διαφωτίσεως και Ψυχολογικού Πολέμου του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ). Λόγω αυτών των δραστηριοτήτων του κατηγορήθηκε ως χουντικός στην μεταπολίτευση.Διατέλεσε νομικός σύμβουλος της εφημερίδας «Αυριανή», του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, μεταξύ άλλων. Το 1989-90 ήταν δικηγόρος του διοικητή του ΟΤΕ, Θεοφάνη Τόμπρα (ο οποίος είχε κυνηγηθεί από την χούντα ως μέλος του ΑΣΠΙΔΑ)· ο Τόμπρας εξήρε την συμβολή του Ζηλεμένου στην υπεράσπισή του (τελικά απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες). Το 1994 ίδρυσε το Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών και Σπουδών «Ιωάννης Καποδίστριας». Πέθανε στην Αθήνα στις 14 Μαρτίου 1997.
|
Ο Κώστας (Κωνσταντίνος) Ζηλεμένος (29 Ιουλίου 1927 - 14 Μαρτίου 1997) ήταν Έλληνας νομικός και πανεπιστημιακός, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης. Έγινε κυρίως γνωστός ως δικηγόρος του εκδότη Γιώργου Κουρή και της εφημερίδας «Αυριανή» κατά την δεκαετία του 1980.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%96%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82
|
Πιρούνι (σκάκι)
|
Εκτός από την επίθεση σε κομμάτια, ο στόχος του πιρουνιού μπορεί να είναι η άμεση απειλή για ματ (για παράδειγμα, μια επίθεση σε απροστάτευτο ίππο από την βασίλισσα που ταυτόχρονα δημιουργεί μια μπαταρία με έναν αξιωματικό για να απειλήσει με ματ). Επίσης ο στόχος μπορεί να είναι μια σιωπηρή απειλή (για παράδειγμα, ένας ίππος μπορεί να επιτεθεί σε ένα απροστάτευτο κομμάτι, ενώ ταυτόχρονα απειλεί να κάνει πιρούνι στη βασίλισσα και κάποιον πύργο). Τα πιρούνια χρησιμοποιούνται συχνά ως μέρος ενός συνδυασμού που μπορεί να περιλαμβάνει επίσης και άλλα είδη σκακιστικών τακτικών. Ο τύπος του πιρουνιού παίρνει το όνομά του από το είδος του κομματιού που το κάνει. Για παράδειγμα, ένα πιρούνι ίππου είναι μια κίνηση ίππου που επιτίθεται ταυτόχρονα σε δύο ή περισσότερα κομμάτια του αντιπάλου. Κάθε είδος κομματιού μπορεί να εκτελέσει πιρούνισμα, συμπεριλαμβανομένου και του βασιλιά. Επίσης, κάθε είδος κομματιού μπορεί να πεσει θύμα πιρουνιού. Το πιρούνι είναι πιο αποτελεσματικό όταν αναγκάζει τον αντίπαλο να κάνει μια κίνηση (για παράδειγμα, όταν δίδεται σαχ στον βασιλιά). Οι ίπποι χρησιμοποιούνται συχνά για πιρούνια, δεδομένου ότι μπορούν να επιτεθούν ταυτόχρονα σε δύο κομμάτια χωρίς αυτά να τους αντεπιτίθενται. Η βασίλισσα επίσης χρησιμοποιείται συχνά για πιρούνια, αλλά δεδομένου ότι η βασίλισσα είναι συνήθως πιο πολύτιμη από τα κομμάτια στα οποία επιτίθεται, κερδίζει συνήθως το υλικό μόνο όταν τα κομμάτια αυτά είναι ανυπεράσπιστα ή αν κάποιο είναι ανυπεράσπιστο και το απειλήσει ταυτόχρονα με σαχ στον αντίπαλο βασιλιά. Οι δυνατότητες για πιρούνια βασίλισσας είναι πραγματική απειλή, όταν η βασίλισσα είναι ανοιγμένη, όπως συχνά συμβαίνει στο φινάλε. Αν ένας παίκτης θέλει να αναγκάσει τον αντίπαλό του σε ανταλλαγή βασιλισσών, μπορεί να το πετύχει με πιρούνι στην αντίπαλη βασίλισσα και στον βασιλιά (ή σε απροστάτευτο κομμάτι), ενώ η δική του βασίλισσα είναι καλώς προστατευμένη. Τα πιόνια, εκτός από αυτά που βρίσκονται στη στήλη α και τη στήλη θ, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για πιρούνια με ταυτόχρονη επίθεση σε δύο κομμάτια του εχθρού διαγωνίως (το ένα προς τα αριστερά και το άλλο προς τα δεξιά). Μπορεί ενδεχομένως να δραπετεύσει κάποιος από πιρούνια όταν ο βασιλιάς του δεν είναι σε θέση σαχ. Ένα από τα πιρουνισμένα κομμάτια, για παράδειγμα η βασίλισσα, μπορεί να κάνει σαχ στον αντίπαλο βασιλιά, μια ενδιάμεση κίνηση, κερδίζοντας χρόνο ώστε στην επόμενη κίνηση να μετακινήσει σε ασφαλές μέρος και το άλλο πιρουνισμένο κομμάτι. Το πιρούνι στον βασιλιά και τη βασίλισσα, που είναι το καλύτερο δυνατό πιρούνι για κέρδος υλικού, πολλές φορές ονομάζεται βασιλικό πιρούνι. Το πιρούνι στον βασιλιά του αντιπάλου, τη βασίλισσα και έναν ή δύο πύργους πολλές φορές ονομάζεται μεγάλο πιρούνι. Το πιρούνι από ίππο στον βασιλιά του αντιπάλου, τη βασίλισσα και ενδεχομένως και άλλα κομμάτια πολλές φορές ονομάζεται οικογενειακό πιρούνι ή οικογενειακό σαχ. Burgess, Graham (2009), The Mammoth Book of Chess (3η έκδοση), Running Press, ISBN 978-0-7624-3726-9 Golombek, Harry (1977), Golombek's Encyclopedia of Chess, Crown Publishing, ISBN 0-517-53146-1 Hooper, David Vincent; Whyld, Kenneth (1992), The Oxford Companion to Chess (2η έκδοση), Oxford University Press, ISBN 0-19-866164-9
|
Στο σκάκι, το πιρούνι (ή το πιρούνισμα) (στα αγγλικά fork) είναι μια τακτική, όπου ένας πεσσός κάνει ταυτόχρονα δύο ή περισσότερες επιθέσεις σε πεσσούς του αντιπάλου. Συμβαίνει συχνότερα να απειλούνται δύο κομμάτια, και έτσι πολλές φορές η τακτική αυτή ονομάζεται διπλή επίθεση ή διπλή απειλή ή διπλό χτύπημα. Ο επιτιθέμενος επιδιώκει συνήθως να αποκτήσει υλικό συλλαμβάνοντας κάποιο από τα κομμάτια του αντιπάλου. Ο αμυνόμενος συχνά δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει δύο ή περισσότερες απειλές από μια τέτοια κίνηση. Το κομμάτι που επιτίθεται ονομάζεται κομμάτι που πιρουνίζει, ενώ τα κομμάτια που δέχονται την επίθεση λέγονται πιρουνισμένα. Εάν ένα κομμάτι υποστηρίζεται παραμείνει πιρουνισμένο, εάν το κομμάτι που κάνει το πιρούνι είναι κατώτερης αξίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9_(%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B9)
|
Αλέξανδρος Ν. Σούτσος
|
Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Νικολάου Σούτσου, μεγάλου διερμηνέα της Υψηλής Πύλης & γόνου εύπορης Φαναριωτικής οικογένειας. Σπούδασε στην Πατριαρχική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης. Διατέλεσε δραγουμάνος του στόλου και στη συνέχεια, το 1799, διορίστηκε διερμηνέας της Υψηλής Πύλης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1801. Στις 10 Ιουνίου του ίδιου χρόνου διορίστηκε ηγεμόνας της Μολδαβίας, θέση που διατήρησε μόλις μέχρι τον Οκτώβριο. Το 1802 τοποθετήθηκε ηγεμόνας της Βλαχίας, αλλά αναγκάστηκε να καταφύγει στη Κωνσταντινούπολη μετά την εισβολή των Ρώσων. Τον Απρίλιο του 1805 που οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις είχαν συνασπιστεί κατά του Ναπολέοντα, στη Κωνσταντινούπολη είχαν αναπτυχθεί -ειδικά από τους Φαναριώτες- δύο πολιτικές μερίδες, η φιλορωσική και η φιλογαλλική. Μετά δε και την μάχη του Αούστερλιτς, επικράτησε η φιλογαλλική μερίδα, που ενισχύονταν ιδιαίτερα από τον τότε Γάλλο πρέσβη Οράτιο Σεβαστιάνη, ο οποίος και έχαιρε της εμπιστοσύνης του σουλτάνου. Με την παρέμβαση αυτού αντικαταστάθηκαν το 1806, ως ρωσόφιλοι, οι Ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας Αλέξανδρος Μουρούζης και Κωνσταντίνος Υψηλάντης και στη θέση τους ανέλαβαν οι Φαναριώτες (γαλλόφιλοι) Αλέξανδρος Ν. Σούτσος και Σκαρλάτος Καλλιμάχης αντίστοιχα. Τον Δεκέμβριο όμως του ίδιου έτους αναγκάστηκαν και αυτοί να επιστρέψουν στη Κωνσταντινούπολη, μετά την εισβολή των Ρώσων στη Μολδοβλαχία. Τελικά ο Αλέξανδρος Ν. Σούτσος πήγε στη Βλαχία στις 17 Νοεμβρίου του 1818, όπου και παρέμεινε στον θρόνο μέχρι το τέλος του. Ο Αλέξανδρος Ν. Σούτσος, από τη θέση του δραγουμάνου του Οθωμανικού στόλου, προσέφερε πολλά στην πατρίδα και ιδιαίτερη στην ανάπτυξη της Ελληνικής ναυτιλίας. Ειδικότερα όταν το 1806 διορίστηκε πρίγκιπας της Βλαχίας, μαζί με τον Σκαρλάτο Καλλιμάχη προέτρεψαν τον τότε φερόμενο πατριάρχη Καλλίνικο Ε΄ σε παραίτηση υπέρ του Γρηγορίου Ε΄, όπου και συνέβη στις 22 Σεπτεμβρίου του 1806. Υποστηρίζεται ότι ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία και ότι το τέλος του οφείλεται σε δηλητηρίαση από μέλη της Φιλικής Εταιρείας, λόγω υποψιών που υπήρχαν για συνεργασία με τους Τούρκους. Απεβίωσε ξαφνικά στις 18 (ή 19) Ιανουαρίου του 1821 στο Βουκουρέστι.
|
Ο Αλέξανδρος Ν. Σούτσος (1758 - 18 Ιανουαρίου 1821) ήταν δραγουμάνος του στόλου, μέγας διερμηνέας της Υψηλής Πύλης και ηγεμόνας της Βλαχίας το 1802, και την περίοδο 1818-1821, καθώς και ηγεμόνας της Μολδαβίας το 1801-1802.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9D._%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82
|
Γιάννης Σπάρτακος
|
Γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1914 στην Αθήνα. Διδάχθηκε πιάνο από μικρή ηλικία. Σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο με τη Σοφία Σπανούδη και θεωρητικά με τον Αλέκο Κόντη. Ως έφηβος συνόδευε τις προβολές βουβών ταινιών σε κινηματογράφο των Αθηνών. Τη δεκαετία του 1930 ξεκίνησε την καθαρά επαγγελματική του καριέρα ως πιανίστας στα βαριετέ και στα καμπαρέ της εποχής. Το 1940 γνώρισε τη Ρένα Βλαχοπούλου, με την οποία συνεργάστηκε για πρώτη φορά, αλλά η καλλιτεχνική επαφή τους διακόπηκε λόγω του Ελληνοϊταλικού πολέμου και της επιστράτευσης. Συναντήθηκαν πάλι στη διάρκεια της Κατοχής και συνεργάστηκαν σε επιθεωρήσεις του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου, με μεγάλη επιτυχία. Ο Σπάρτακος άσκησε μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της Βλαχοπούλου ως τραγουδίστριας, η οποία κέρδισε τότε από το κοινό τον τίτλο «βασίλισσα της τζαζ» και ο Σπάρτακος τον αντίστοιχο του «βασιλιά».Ο Σπάρτακος συνέχισε την καλλιτεχνική παρουσία του στις δεκαετίες 1940-1960, κυρίως ως επικεφαλής μουσικών σχημάτων σε διάσημα κέντρα των Αθηνών, όπως τα «Αστέρια» (όπου η Νανά Μούσχουρη τραγούδησε το 1957 για πρώτη φορά συνοδευόμενη από ορχήστρα) και το «Κing's Palace», το ξενοδοχείο «Ακροπόλ», αλλά και το κέντρο «Κάστρα» της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, περιόδευε τακτικά και για μεγάλα χρονικά διαστήματα εκτός Ελλάδος, στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, παίζοντας ακόμη κι ενώπιον του βασιλιά της Αιγύπτου Φαρούκ και του Σάχη της Περσίας. Την περίοδο 1946-1951 περιόδευσε με τη Βλαχοπούλου, η οποία είχε πρωτοτραγουδήσει στην Κατοχή την μετέπειτα παγκόσμια επιτυχία του «Θα σε πάρω να φύγουμε» (στο κινηματοθέατρο «Σινέ Νιους» της Οδού Σταδίου, ο μεταγενέστερος κινηματογράφος «Άστορ»). Το τραγούδι αυτό ηχογραφήθηκε, με τον τίτλο «Greek Βolero», από τη διάσημη ορχήστρα του Κουβανο-ισπανού Σαβιέ Κουγάτ (Ξαβιέ Κουγκάτ) στην Αμερική.Στις γνωστές συνθέσεις του συγκαταλέγονται τα τραγούδια «Εσένα» (1959), τρίτο βραβείο στο Α΄ Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού (Αθήνα, 1959), με το οποίο καθιερώθηκε ως ερμηνευτής ο Γιάννης Βογιατζής, τα «Τι κρίμα αγάπη μου», «Ένα φιλάκι να σού 'δινα», «Αν είχατε τα μάτια τα δικά μου», «Σιγοψιχαλίζει» κ.ά.. Στον Σπάρτακο ανήκει και το τραγούδι «Θα γυρίσεις ξανά», που υπήρξε η πρώτη ηχογράφηση της Σοφίας Βέμπο το 1935. Ο Σπάρτακος προτίμησε να το δώσει σε εκείνην, παρά στη Σούλα Καραγιώργη, που τότε μεσουρανούσε. Στους παλιότερους καλλιτέχνες που ερμήνευσαν συνθέσεις του περιλαμβάνεται η γνωστή τραγουδίστρια Ροζίτα (Ροσίτα) Σεράνο από τη Χιλή, καθώς και οι Σούλα Καραγιώργη, Πάνος Παπαθανασίου, Δανάη, Ζωίτσα Κουρούκλη. Από τη νεότερη γενιά, τραγούδια του ερμήνευσαν -μεταξύ άλλων- οι Μαρινέλλα, Τάνια Τσανακλίδου, Μπέσσυ Αργυράκη, Δάκης και ο Γιάννης Πετρόπουλος.Ο Γιάννης Σπάρτακος απεβίωσε στην Αθήνα, στις 31 Ιουλίου 2001, στον Ευαγγελισμό, από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Αφιερώματα. Γιάννης Σπάρτακος (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) (Τμήμα Ψυχαγωγικών Εκπομπών ΕΤ-1, 1995). Μουσική Βραδυά. Τραγούδια του '40 (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) (Εκπομπή του Γιώργου Παπαστεφάνου, 1977· ο Γιάννης Σπάρτακος στο 19΄46΄΄). «Συνέντευξη του Γιάννη Σπάρτακου στον Μανώλη Νταλούκα (Μάρτιος 1999)». freedomgreece.blogspot.gr. 22 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2017. Δισκογραφία (μόνο άλμπουμ, LP/CD) του Γιάννη Σπάρτακου, ως Γιάννης Σπάρτακος και ως Γιάννης Σπάρτακος και το Ρυθμικό του Συγκρότημα, Discogs.com. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2017.
|
Ο Γιάννης Σπάρτακος ήταν Έλληνας συνθέτης και πιανίστας της ελαφράς μουσικής και της τζαζ. Το πραγματικό όνομά του ήταν Σπάρτακος-Ιωάννης Αναστασίου. Λέγεται ότι καθιέρωσε το καλλιτεχνικό Γιάννης Σπάρτακος για χάρη της συζύγου του. Σύμφωνα με τον Χρήστο Χαιρόπουλο, ο Γιάννης Σπάρτακος, με την εμφάνισή του στην ελληνική μουσική σκηνή, άλλαξε τη μορφή του ελληνικού τραγουδιού, υποτάσσοντας το ρυθμό, που μέχρι τότε κυριαρχούσε, στη μελωδία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%82
|
Εργασίες σε ύψος
|
Παραδείγματα εργασιών σε ύψος είναι: οι εργασίες σε στέγες ή πλατώματα χωρίς προστατευτικά κιγκλιδώματα, οι εργασίες σε στύλους και πυλώνες τηλεπικοινωνιών και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, οι εργασίες σε ανεμογεννήτριες κλπ. Υπάρχουν δύο κατηγορίες εργαζομένων σε ύψος, οι απλοί εργαζόμενοι σε ύψος και οι εναερίτες. Οι απλοί εργαζόμενοι σε ύψος χρησιμοποιούν μέσα συλλογικής αλλά και ατομικής προστασίας από πτώση, όμως η πρόσβαση και η θέση εργασίας τους επιτυγχάνεται με τη χρήση απλών μέσων όπως φορητές κλίμακες (σκάλες), ικριώματα (σκαλωσιές), εξέδρες εργασίας κλπ. Οι απλοί εργαζόμενοι σε ύψος δηλαδή, δεν αναρτώνται ποτέ από τη ζώνη τους, παρά μόνο σε περίπτωση πτώσης. Οι εναερίτες, χρησιμοποιούν μέσα ατομικής προστασίας από πτώση όμως η πρόσβαση ή/και η θέση εργασίας τους επιτυγχάνεται με τη χρήση ατομικών μέσων πρόσβασης και σταθεροποίησης θέσης εργασίας όπως η ζώνη σταθεροποίησης και ανάρτησης, ο σταθεροποιητής θέσης εργασίας, το σχοινί κλπ. Οι εναερίτες δηλαδή, αναρτώνται από τη ζώνη τους για να εργαστούν, ευρισκόμενοι είτε σε επαφή με τις επιφάνειες εργασίας, είτε εντελώς αιωρούμενοι στο κενό. Η ελληνική νομοθεσία που αφορά την ασφάλεια των εργαζομένων σε ύψος είναι το Π.Δ. 155/2004, το Π.Δ. 395/1994 και το Π.Δ. 396/1994.
|
Εργασίες σε ύψος είναι όλες οι εργασίες, ανεξαρτήτως αντικειμένου, μέσου πρόσβασης, διάρκειας εργασιών ή ύψους στο οποίο εκτελούνται, που εμπεριέχουν τον κίνδυνο τραυματισμού του εργαζόμενου από πτώση.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82_%CF%83%CE%B5_%CF%8D%CF%88%CE%BF%CF%82
|
Ντενί Παπάς
|
Διετέλεσε χρέη πρώτου προπονητή της ομάδας της Λυών από τον Οκτώβριο του 1987 ως τον Μάρτιο του 1988 (δεύτεροις προπονητής στην ιστορία της ομάδας υπό τον Ζαν-Μισέλ Ολάς). 1947-1957 : ΦΚ Βιλφράνς 1957-1960 : Γκρενόμπλ ΦΚ 1960-1961 : Ολιμπίκ Λυών 1962-1968 : ΦΚ Βιλφράνς 1968-1971 : ΚΣ Κουισό και στη συνέχεια ΚΣ Λουάν-Κουισό 1966-1968 : ΦΚ Βιλφράνς 1969-1971 : ΚΣ Κουισό 1971-1974 : ΦΚ Βιλφράνς 1976-1985 : ΚΣ Κουισό-Λουάν Οκτώβριος 1987-Μάρτιος 1988, και στη συνέχεια ως αθλητικός διευθυντής ως τον Ιούνιο : Ολιμπίκ Λυών 1989-1998 : ΦΚ Βιλφράνς Προφίλ του Ντενί Παπάς στο footballdatabase.eu.
|
Ο Ντενί Παπαστρατιντές, γνωστός και ως Παπάς, είναι πρώην Γάλλος ποδοσφαιριστής, ελληνικής καταγωγής, γεννημένος στις 15 Αυγούστου 1937 στη Λυών (Ρον). Αγωνίστηκε με τα χρώματα της Ολιμπίκ Λυών το 1960.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%AF_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%82
|
Κρίστοφερ Χίτσενς
|
Ο Χίτσενς γεννήθηκε στο Πόρτσμουθ της Αγγλίας και φοίτησε στην Οξφόρδη και στο Κέιμπριτζ. Στα νεανικά του χρόνια μέχρι και τον ερχομό στις ΗΠΑ στις αρχές του της δεκαετίας του 1980, ο Χίτσενς ανήκε στον πολιτικό χώρο της Ριζοσπαστικής αριστεράς, όντας υποστηρικτής τροτσκιστικών ιδεών, αλλά και αρθρογράφος σε διάφορα έντυπα τα οποία πρόσκειντο σε αριστερά κόμματα. Με την πάροδο του χρόνου όμως, ο Χίτσενς διαφοροποίησε τη στάση του από την Αριστερά σε ζητήματα που αφορούσαν την ισλαμική τρομοκρατία. Ο ίδιος υποστήριξε την επέμβαση στο Ιράκ του 2003. Εν τούτοις, ο Χίτσενς έχει παραμείνει μεγάλος πολέμιος των θρησκειών και της κατοχής της Παλαιστίνης. Είναι επίσης γνωστή η πολεμική του κατά του Χένρυ Κίσινγκερ, τον οποίο κατηγορεί ότι διέπραξε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όσο ήταν υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ. Τον Ιούνιο του 2010 ο Χίτσενς διαγνώστηκε με καρκίνο του οισοφάγου. Ενάμιση χρόνο αργότερα, στις 15 Δεκεμβρίου 2011, άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Χιούστον στο Τέξας, έπειτα από επιπλοκές. Ο θάνατος του αποδόθηκε σε πνευμονία. Το 2007 ο Χίτσενς έλαβε την αμερικανική υπηκοότητα. (2000) Μητέρα Τερέζα, εκδ. «Στάχυ» (2002) Η δίκη του Χένρι Κίσινγκερ, εκδ. «Βιβλιοπωλείον της Εστίας»(2003) Γράμματα σε ένα νέο αντιρρησία, «Βιβλιοπωλείον της Εστίας»(2008) Ο Θεός δεν είναι μεγάλος, εκδ. «Scripta»(2011) Hitch-22, εκδ. «Μεταίχμιο»(2009) Τα δικαιώματα του ανθρώπου, εκδ. «Ελληνικά Γράμματα» Βιβλιονέτ, Χίτσενς, Κρίστοφερ, 1949-2011. Κρίστοφερ Χίτσενς: Ο Θεός παραμένει νεκρός Καθημερινή 26/08/07, ανάκτηση 08/05/08 Χίτσενς: Πολλά ανθρώπινα δεινά οφείλονται στις θρησκείες Καθημερινή 21/11/07, ανάκτηση 08/05/08 Τέσσερις αντιρρήσεις για τη θρησκεία Καθημερινή 11/11/07, ανάκτηση 08/05/08 Ο Κίσινγκερ ήξερε για την ανατροπή του Μακαρίου Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων 13/02/01, ανάκτηση 08/05/08
|
Ο Κρίστοφερ Χίτσενς (Christopher Eric Hitchens, 13 Απριλίου 1949 – 15 Δεκεμβρίου 2011) ήταν Αγγλοαμερικανός συγγραφέας και αρθρογράφος ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός ως δημοσιογράφος σε διάφορα αμερικανικά και βρετανικά έντυπα πολιτικού περιεχομένου. Το βιβλίο του Ο Θεός δεν είναι μεγάλος πραγματεύεται την ανυπαρξία του Θεού. Πέθανε σε ηλικία 62 ετών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B5%CF%81_%CE%A7%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BD%CF%82
|
Μιχαήλ ο Γενναίος
|
Ο Μιχαήλ γεννήθηκε με το επώνυμο Πατράσκου (Pătraşcu). Το 1601, κατά τη διάρκεια διαμονής στην Πράγα, απεικονίσθηκε από το ζωγράφο Αιγίδιο Σάντελερ, που σημείωσε στο πορτρέτο τις λέξεις aetatis XLIII («στο 43ο του έτος»), που υποδεικνύουν το 1558 ως το έτος γέννησης του Μιχαήλ. Πολύ λίγα είναι γνωστά για την παιδική του ηλικία και τα πρώτα χρόνια ως ενήλικα. Υποστηρίζεται από τους περισσότερους ιστορικούς ότι ήταν νόθος γιος του Πρίγκιπα της Βλαχίας Pătraşcu cel Bun (Πατράσκου του Καλού) του κλάδου Ντρακουλέστι του Οίκου των Βασάραβα Α΄, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι απλώς επινόησε την καταγωγή του, προκειμένου να δικαιολογήσει την ηγεμονία του. Μητέρα του ήταν η Θεοδώρα Καντακουζηνή, μέλος των Καντακουζηνών, οικογένειας ευγενών της Βλαχίας και της Μολδαβίας, που υποτίθεται ότι καταγόταν από το Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνό. Η πολιτική άνοδος του Μιχαήλ ήταν αρκετά εντυπωσιακή, καθώς έγινε Μπαν του Μεχεντίντσι το 1588, στόλνικος (βογιάρος) στην αυλή του Μινέα Τουρτσιτούλ από το τέλος του 1588, καθώς και Μπαν της Κραϊόβα το 1593 - κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Αλέξανδρου τσελ Ράου. Ο τελευταίος τον είχε βάλει να ορκιστεί μπροστά σε 12 βογιάρουςότι δεν ήταν πριγκιπικής καταγωγής. Ακόμα το Μάιο του 1593 ξέσπασε σύγκρουση μεταξύ του Αλέξανδρου και του Μιχαήλ, που αναγκάστηκε να καταφύγει στην Τρανσυλβανία, συνοδεόμενος από τον ετεροθαλή αδελφό του Ράντου Φλορέσκου, το Ράντου Μπουζέσκου και αρκετούς άλλους υποστηρικτές. Αφού πέρασε δύο εβδομάδες στην αυλή του Σιγισμόνδου Μπάτορι, έφυγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου, με βοήθεια από τον ξάδελφό του, Ανδρόνικο Καντακουζηνό (το μεγαλύτερο γιο του Μιχαήλ Σαϊτάνογλου Καντακουζηνού), και τον Πατριάρχη Ιερεμία Β΄, διαπραγματεύτηκε την Οθωμανική υποστήριξη για την άνοδό του στο θρόνο της Βλαχίας. Υποστηρίχθηκε από τον Άγγλο πρεσβευτή στην Οθωμανική πρωτεύουσα, Εντουαρντ Μπάρτον, και βοηθήθηκε με δάνειο 200.000 φιορινιών. Ο Μιχαήλ τοποθετήθηκε Πρίγκηπας από το Σουλτάνο Μουράτ Γ΄ το Σεπτέμβριο του 1593 και άρχισε την ουσιαστική του διακυβέρνηση στις 11 Οκτωβρίου. Θεωρήθηκε προδότης καθώς αναγκάστηκε να αγοράσει τον τίτλο του Domnitor (ηγεμόνα). Λίγο μετά αφότου ο Μιχαήλ έγινε Πρίγκιπας της Βλαχίας στράφηκε εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Την επόμενη χρονιά προσχώρησε στη Χριστιανική συμμαχία των Ευρωπαϊκών δυνάμεων που σχημάτισε ο Πάπας Κλήμης Η΄ εναντίον των Τούρκων και υπέγραψε συμφωνίες με τους γείτονές του: το Σιγισμόνδο Μπάτορι της Τρανσυλβανίας, τον Ααρών τον Τύρανο της Μολδαβίας και το Ροδόλφο Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ξεκίνησε μια εκστρατεία εναντίον των Τούρκων το φθινόπωρο του 1594, κατακτώντας αρκετά κάστρα κοντά στο Δούναβη, συμπεριλαμβανομένων των Τζιούρτζιου, Βραΐλας, Χίρσοβα και Σιλίστρας, ενώ οι Μολδαβοί σύμμαχοί του νίκησαν τους Τούρκους στο Ιάσιο και σε άλλα μέρη της Μολδαβίας. Ο Μιχαήλ συνέχισε τις επιθέσεις του βαθιά μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, παίρνοντας τα οχυρά της Νικόπολης, του Ρίμπνικ και της Κίλια, φτάνοντας μέχρι την Αδριανούπολη. Το 1595 ο Σιγισμόνδος Μπάτορι έστησε ένα περίτεχνο σχέδιο και απομάκρυνε από την εξουσία τον Ααρών τον Τύρανο, βοεβόδα της Μολδαβίας. Ο Ιστβαν Γιόσικα (καγκελάριος του Μπάτορι και εθνοτικά Ρουμάνος) ήταν υπεύθυνος για την επιχείρηση. Ο Στέφαν Ραζβάν συνέλαβε τον Ααρών με την κατηγορία της προδοσίας τη νύχτα της 24ης Απριλίου (5 Μαΐου) και τον έστειλε στην πρωτεύουσα της Τρανσυλβανίας Άλμπα Ιούλια (Γκιουλαφέχερβαρ). Ο Ααρών πέθανε δηλητηριασμένος στα τέλη Μαΐου στο κάστρο του Βιντς. Ο Σιγισμόνδος αναγκάστηκε να δικαιολογήσει τις ενέργειές του ενώπιον των Ευρωπαϊκών δυνάμεων, καθώς ο Ααρών είχε διαδραματίσει ενεργό ρόλο στον αντιοθωμανικό συνασπισμό. Αργότερα, στην ίδια πόλη Άλμπα Ιούλια, οι βογιάροι της Βλαχίας υπέγραψαν μια συνθήκη με το Σιγισμόνδο για λογαριασμό του Μιχαήλ . Από τη σκοπιά της εσωτερικής πολιτικής της Βλαχίας η Συνθήκη της Άλμπα Ιούλια επισημοποίησε αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί καθεστώς των βογιάρων, ενισχύοντας την ήδη σημαντική πολιτική δύναμη της ελίτ των ευγενών. Σύμφωνα με τη συνθήκη ένα συμβούλιο 12 μεγάλων βογιάρων θα συμμετείχε παράλληλα με το βοεβόδα στην εκτελεστικη εξουσία της χώρας. Οι βογιάροι δεν μπορούσαν πλέον να εκτελεσθούν χωρίς τη γνώση και την έγκριση του Πρίγκιπα της Τρανσλαβανίας και, αν καταδικάζονταν για προδοσία, οι περιουσίες τους δεν μπορούσαν πλέον να κατασχεθούν. Προφανώς ο Μιχαήλ ήταν δυσαρεστημένος με την τελική μορφή της συνθήκης που διαπραγματεύτηκαν οι απεσταλμένοι του, αλλά αναγκάστηκε να συμμορφωθεί. Ο Πρίγκιπας Μιχαήλ είπε σε μια συνομιλία με τον Πολωνό απεσταλμένο Λουμπιενιέτσκι: ... δεν συνέχισαν όπως αναφερόταν στις οδηγίες τους, αλλά όπως απαιτούσε ότι το δικό τους καλό και απέκτησαν προνόμια για τον εαυτό τους. Στο υπόλοιπο της βασιλείας του Θα προσπαθούσε να αποφύγει τις υποχρεώσεις που του επιβλήθηκαν. Κατά τη βασιλεία του ο Μιχαήλ βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στην αφοσίωση και την υποστήριξη μιας ομάδας αρχόντων της Ολτενίας, οι σημαντικότεροι από τους οποίους ήταν οι Αδελφοί Μπουζέσκου (Ρουμανικά : Fraţii Buzeşti) και οι συγγενείς του από την πλευρά της μητέρας του, οι Καντακουζηνοί. Ετσι προστάτευσε τα συμφέροντά τους καθ 'όλη τη διάρκεια της βασιλείας του. Για παράδειγμα, πέρασε έναν νόμο που δέσμευε τους δουλοπάροικος σε εδάφη που ανήκουν σε αριστοκράτες. Από τη σκοπιά της θρησκευτικής δικαιοδοσίας η Συνθήκη της Άλμπα Ιούλια είχε μια άλλη σημαντική συνέπεια: έθετε όλους τους Ορθόδοξους επισκόπους της Τρανσυλβανίας υπό τη δικαιοδοσία της Μητροπολιτικής Εδρας του Τιργκόβιστε. Την περίοδο αυτή ο Οθωμανικός στρατός, που εδρεύει στο Ρούσε, προετοιμαζόταν να διασχίσει το Δούναβη και ανέλαβε μια μεγάλη επίθεση. Ο Μιχαήλ αναγκάστηκε γρήγορα να υποχωρήσει και οι Οθωμανικές δυνάμεις άρχισαν να διασχίζουν το Δούναβη στις 4 Αυγούστου 1595. Καθώς ο στρατός του ήταν μικρότερος, ο Μιχαήλ απέφυγε να μεταφέρει τη μάχη σε ανοιχτό πεδίο και αποφάσισε να τη δώσει σε ένα βαλτότοπο κοντά στο χωριό Τσιλουγκιρένι, στον ποταμό Νεαίλοφ. Η Μάχη του Τσιλουγκιρένι ξεκίνησε στις 23 Αυγούστου και ο Μιχαήλ νίκησε τον Οθωμανικό στρατό με επικεφαλής το Σινάν Πασά. Παρά τη νίκη του υποχώρησε στο χειμερινό στρατόπεδο του στο Στογενέστι επειδή είχε πολύ λίγα στρατεύματα για να αναλάβει ευρείας κλίμακας πόλεμο εναντίον των υπόλοιπων Οθωμανικών δυνάμεων. Στη συνέχεια ένωσε τις δυνάμεις του με το στρατό 40.000 ανδρών του Σίσιμσουντ Μπάστορυ (υπό τον Ιστβαν Μπότσκαϊ) και αντεπιτέθηκε στους Οθωμανούς, απελευθερώνοντας τις πόλεις Τιργκόβιστε (8 Οκτωβρίου), Βουκουρέστι (12 Οκτωβρίου) και Βραΐλα, αποσπώντας προσωρινά τη Βλαχία από την Οθωμανική επικυριαρχία. Ο αγώνας εναντίον των Οθωμανών συνεχίστηκε το 1596, όταν ο Μιχαήλ έκανε αρκετές εισβολές νότια του Δούναβη σε Βίντιν, Πλέβεν, Νικόπολη και Μπαμπαντάγκ, όπου βοηθήθηκε από τους ντόπιους Βούλγαρους, κατά την πρώτη εξέγερση του Τίρνοβο. Στα τέλη του 1596 ο Μιχαήλ αντιμετώπισε μια απροσδόκητη επίθεση από τους Τάταρους, που είχαν καταστρέψει τις πόλεις Βουκουρέστι και Μπουζάου. Οταν ο Μιχαήλ συγκέντρωσε το στρατό του για να αντεπιτεθεί οι Τάταροι υποχώρησαν γρήγορα και έτσι δεν διεξήχθη μάχη. Ο Μιχαήλ ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει τον πόλεμο εναντίον των Οθωμανών, αλλά δεν του το επέτρεπε η έλλειψη στήριξης του Σιγισμόνδου Μπάτορι και του Ροδόλφου Β΄. Στις 7 Ιανουαρίου 1597 ο Χασάν Πασάς διακήρυξε την ανεξαρτησία της Βλαχίας υπό την ηγεμονία του Μιχαήλ, που όμως γνώριζε ότι αυτή ήταν μόνο μια προσπάθεια να τον εκτρέψει από την προετοιμασία για μια μελλοντική επίθεση. Ο Μιχαήλ ζήτησε εκ νέου την υποστήριξη του Ρούντολφ Β΄, που συμφώνησε τελικά να στείλει οικονομική βοήθεια στον ηγεμόνα της Βλαχίας. Στις 9 Ιουνίου 1598 επετεύχθη επίσημη συνθήκη μεταξύ του Μιχαήλ και του Ρούντολφ Β΄. Σύμφωνα με τη συνθήκη ο Αυστριακός ηγεμόνας θα έδινε στη Βλαχία αρκετά χρήματα για να διατηρεί στρατό 5.000 ατόμων, καθώς και εξοπλισμό και προμήθειες. Λίγο μετά την υπογραφή της συνθήκης ο πόλεμος με τους Οθωμανούς επαναλήφθηκε και ο Μιχαήλ πολιόρκησε τη Νικόπολη στις 10 Σεπτεμβρίου 1598 και ανέλαβε τον έλεγχο του Βίντιν. Ο πόλεμος με τους Οθωμανούς συνεχίστηκε μέχρι τις 26 Ιουνίου 1599, όταν ο Μιχαήλ, χωρίς πόρους και υποστήριξη για τη συνέχιση της διεξαγωγής του πολέμου, υπέγραψε ειρηνευτική συνθήκη. Τον Απρίλιο του 1598 ο Σιγισμόνδος παραιτήθηκε από Πρίγκιπας της Τρανσυλβανίας υπέρ του Αυτοκράτορα Ροδόλφου Β΄ (που ήταν επίσης Βασιλιάς της Ουγγαρίας), αναίερσε την απόφασή του τον Οκτώβριο του 1598 και στη συνέχεια παραιτήθηκε και πάλι υπέρ του Καρδινάλιου Αντρέα Μπάτορι, εξαδέλφου του. Ο Μπάτορι είχε ισχυρούς δεσμούς με τον Πολωνό καγκελάριο και στρατάρχη Γιαν Ζαμόισκι και έθεσε την Τρανσυλβανία υπό την επιρροή του Βασιλιά της Πολωνίας, Σιγισμούνδυς Γ΄ Βάσα. Ήταν επίσης έμπιστος σύμμαχος του νέου Μολδαβού Πρίγκιπα Ιερεμία Μοβίλα, ενός από τους μεγαλύτερους εχθρούς του Μιχαήλ. Ο Μοβίλα είχε εκθρονίσει το Στέφαν Ράζβαν με τη βοήθεια του Πολωνού στρατάρχη Γιαν Ζαμόισκι τον Αύγουστο του 1595. Αντιμετωπίζοντας αυτή τη νέα απειλή, ο Μιχαήλ ζήτησε από τον Αυτοκράτορα Ροδόλφο να γίνει επικυρίαρχος της Βλαχίας. Στις 25 Σεπτεμβρίου (5 Οκτωβρίου) ο Μπάτορι εξέδωσε τελεσίγραφο ζητώντας από το Μιχαήλ να εγκαταλείψει το θρόνο του. Ο Μιχαήλ αποφάσισε αμέσως να του επιτεθεί για να αποτρέψει την εισβολή. Θα περιγράψει αργότερα τα γεγονότα: Ξεσηκώθηκα με τη χώρα μου, τα παιδιά μου, παίρνοντας τη σύζυγό μου και όλα όσα είχα και με το στρατό μου [βαδίσαμε στην Τρανσυλβανία], έτσι ώστε ο εχθρός να μη με τσακίσει εδώ. Έφυγε από το Τιργκόβιστε στις 2 Οκτωβρίου και στις 9 Οκτωβρίου είχε φτάσει στο Πρέιμερ στη νότια Τρανσυλβανία, όπου συναντήθηκε με απεσταλμένους από την πόλη του Μπρασόβ. Εξασφαλίζοντας την πόλη, προχώρησε στην Τσάρτα, όπου ένωσε τις δυνάμεις του με τους Σεκελι. Στις 18 Οκτωβρίου ο Μιχαήλ κατήγαγε μια αποφασιστική νίκη εναντίον του στρατού του πρίγκιπα-καρδιναλίου Αντρέα Μπάτορι στη Μάχη του Σέλιμπαρ, κερδίζοντας τον έλεγχο της Τρανσυλβανίας. Καθώς υποχωρούσε από τη μάχη, ο Αντρέα Μπάτορι σκοτώθηκε από ένα αντίπαλόο του Σέκελι στις 3 Νοεμβρίου κοντά στο Σαντόμινιτς και ο Μιχαήλ του παρείχε πριγκηπική ταφή στο Ρωμαιοκαθολικό Καθεδρικό της Άλμπα Ιούλια. Με τον εχθρό του νεκρ, ο Μιχαήλ μπήκε στην πρωτεύουσα της Τρανσυλβανία Άλμπα Ιούλια και πήρε τα κλειδιά του φρουρίου από τον επίσκοπο Δημήτριο Νάπραγκι, γεγονός που αργότερα απεικονίστηκε ως βαρυσήμαντο στη Ρουμανική ιστοριογραφία. Ο ιστορικός Ιστβαν Σαμόσκοζι, Αρχεοφύλακας εκείνη την εποχή, κατέγραψε το γεγονός με μεγάλη λεπτομέρεια. Έγραψε επίσης ότι δύο μέρες πριν από τη σύνοδο της Δίαιτας στις 10 Οκτωβρίου οι Τρανσυλβανόφωνοι ευγενείς εξέλεξαν το Μιχαήλ το βοεβόδα ως Πρίγκιπα της Τρανσυλβανίας. Οταν συνήλθε η Δίαιτα ο Μιχαήλ ζήτησε από τις γενικές τάξεις να ορκιστούν πίστη στον Αυτοκράτορα Ροδόλφο, κατόπιν στον εαυτό του και τρίτον στο γιο του. Ακόμη και αν αναγνωρίστηκε από τη Δίαιτα της Τρανσυλβανίας ως μόνο αυτοκρατορικός κυβερνήτης υποτελής στον Αυτοκράτορα, ήταν ωστόσο ηγέτης της Τρανσυλβανίας. Στην Τρανσυλβανία ο Μιχαήλ χρησιμοποιούσε την ακόλουθη υπογραφή στα επίσημα έγγραφα: Michael Valachiae Transalpinae Woivoda, Sacrae Caesareae Regiae Majestatis Counteriarius per Transylvaniam Locumtenens, cis transylvaniam partium eius super exercitu Generalis Capitaneus("Μιχαήλ, βοεβόδας της Βλαχίας, σύμβουλος της Αυτού Μεγαλειότητας του Αυτοκράτορα Και Βασιλιά, αντιπρόσωπός του στην Τρανσυλβανία και Γενικός Δοικητής των στρατευμάτων του της Τρανσυλβανίας") Όταν ο Μιχαήλ εισήλθε στην Τρανσυλβανία δεν απελευθέρωσε αμέσως ή δεν χορήγησε δικαιώματα στους Ρουμάνους κατοίκους, που ήταν κυρίως αγρότες, αλλά, παρ 'όλα αυτά, αποτελούσαν σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού. Ο Μιχαήλ επέδειξε την υποστήριξή του διατηρώντας την Ένωση των Τριών Εθνών, που αναγνώριζε μόνο τα παραδοσιακά δικαιώματα και προνόμια των Ούγγρων, των Σέκελι και των Σαξόνων, αλλά δεν αναγνώριζε τα δικαιώματα των Ρουμάνων. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Μιχαήλ θέλησε οι Ρουμάνοι της Τρανσυλβανίας να διαδραματίσουν έναν πολιτικό ρόλο. Πράγματι, ενώ έφερε μερικούς από τους βοηθούς του της Βλαχίας στην Τρανσυλβανία, κάλεσε επίσης μερικούς Σέκελι και άλλους Ούγγρους της Τρανσυλβανίας να βοηθήσουν στη διοίκηση της Βλαχίας, όπου ήθελε να μεταφέρει το πολύ πιο προηγμένο φεουδαρχικό σύστημα της Τρανσυλβανίας. Ο Μιχαήλ άρχισε να διαπραγματεύεται με τον Αυτοκράτορα στην επίσημη θέση του στην Τρανσυλβανία. Ο τελευταίος ήθελε το Πριγκηπάτο υπό άμεση Αυτοκρατορική κυριαρχία με το Μιχαήλ ως κυβερνήτη. Ο βοεβόδας της Βλαχίας, από την άλλη, ήθελε τον τίτλο του Πρίγκηπα της Τρανσυλβανίας για τον εαυτό του και διεκδικούσε επίσης την περιοχή του Πάρτιουμ (Δυτική Τρανσυλβανία). Ο Μιχαήλ, ωστόσο, ήταν διατεθειμένος να αναγνωρίσει την επικυριαρχία των Αψβούργων. Ο Πρίγκιπας της Μολδαβίας Ιερεμίας Μοβίλα ήταν από παλιά εχθρός του Μιχαήλ, έχοντας υποκινήσει τον Αντρέα Μπάτορι να στείλει στο Μιχαήλ το τελεσίγραφο που απαιτούσε την παραίτησή του. Ο αδελφός του, Συμεών Μοβίλα διεκδικούσε το θρόνο της Βλαχίας για τον εαυτό του και χρησιμοποιούσε τον τίτλο του Βοεβόδα από το 1595. Γνωρίζοντας την απειλή που εκπροσωπούσαν οι Μοβίλα, ο Μιχαήλ είχε ιδρύσει το Βανάτο του Μπουζάου και της Βραϊλας τον Ιούλιο του 1598 και ο νέος μπαν επιφορτίσθηκε με τη συνεχή παρακολούθηση των κινήσεων των Μολδαβών, των Τατάρων και των Κοζάκων, παρόλο που ο Μιχαήλ σχεδίαζε μια εκστρατεία στη Μολδαβία για αρκετά χρόνια. Στις 28 Φεβρουαρίου ο Μιχαήλ συναντήθηκε με Πολωνούς απεσταλμένους στο Μπρασόβ. Ήταν πρόθυμος να αναγνωρίσει τον Πολωνό Βασιλιά ως επίκυρίαρχό του με αντάλλαγμα το στέμμα της Μολδαβίας και την αναγνώριση του κληρονομικού δικαιώματος των αρρένων κληρονόμων του επί των τριών πριγκιπάτων, Τρανσυλβανίας, Μολδαβίας και Βλαχίας. Αυτό όμως δεν καθυστέρησε σημαντικά την επίθεσή του. Στις 14 Απριλίου 1600 τα στρατεύματα του Μιχαήλ εισήλθαν στη Μολδαβία από πολλά σημεία, με τον ίδιο τον Πρίγκιπα να ηγείται του κύριου πλήγματος στο Τρότους και στο Ρόμαν. Έφτασε στην πρωτεύουσα Ιάσιο στις 6 Μαΐου. Η φρουρά παρέδωσε το κάστρο την επόμενη μέρα και οι δυνάμεις του Μιχαήλ πρόφθασαν το διαφεύγοντα Ιερεμία Μοβίλα, που γλύτωσε τη σύλληψή του μόνο θυσιάζοντας τον οπισθοφύλακά του. Ο Μοβίλα βρήκε καταφύγιο στο κάστρο του Χοτίν μαζί με την οικογένειά του, μια χούφτα πιστών βογιάρων και τον πρώην Πρίγκιπα της Τρανσγυαλβανίας, Σιγισμόνδο Μπάτορι. Οι Μολδαβοί στρατιώτες στο κάστρο λιποτάχτησαν, αφήνοντας ένα μικρό Πολωνικό απόσπασμα ως μοναδικό υπερασπιστή. Κάποια στιγμή πριν από τις 11 Ιουνίου, ο Μοβίλα κατάφερε να ξεφύγει νύχτα από τα τείχη και περνώντας το Δνείστερο στο στρατόπεδο του στρατάρχη Στάνισλαβ Ζολκιέβσκι. Τα γειτονικά κράτη θορυβήθηκαν από αυτή την ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων, ιδιαίτερα οι Ούγγροι ευγενείς στην Τρανσυλβανία, που εξεγέρθηκαν κατά του Μιχαήλ. Με τη βοήθεια του Μπάστα νίκησαν το Μιχαήλ στη Μάχη του Μιρισλάου, αναγκάζοντας τον πρίγκιπα να εγκαταλείψει την Τρανσυλβανία μαζί με όσα στρατεύματά του του απέμεναν πιστά. Ένας Πολωνικός στρατός με επικεφαλής το Γιαν Ζαμόισκι εκδίωξε τους Βλάχους από τη Μολδαβία και νίκησε το Μιχαήλ στο Νιένι, το Τσέπτουρα και το Μπουτσόβ. Ο Πολωνικός στρατός μπήκε επίσης στην ανατολική Βλαχία και εγκατέστησε κυβερνήτη το Συμεών Μοβίλα. Δυνάμεις πιστές στο Μιχαήλ παρέμειναν μόνο στην Ολτενία. Ο Μιχαήλ ζήτησε ξανά βοήθεια από τον Αυτοκράτορα Ροδόλφο κατά την επίσκεψή του στην Πράγα μεταξύ 23 Φεβρουαρίου και 5 Μαρτίου 1601, που του δόθηκε όταν ο αυτοκράτορας άκουσε ότι ο Στρατηγός Τζόρτζο Μπάστα είχε χάσει τον έλεγχο της Τρανσυλβανίας από τους Ούγγρους ευγενείς, με επικεφαλής το Σιγισμόνδο Μπάτορι, που αποδεχόταν την Οθωμανική προστασία. Εν τω μεταξύ, δυνάμεις πιστές στο Μιχαήλ στη Βλαχία με επικεφαλής το γιο του, Νικολάι Πατράσκου, εκδίωξαν το Συμεών Μοβίλα από τη Μολδαβία και ήταν έτοιμοι να ξαναεισβάλουν στην Τρανσυλβανία. Ο Μιχαήλ, συμμαχώντας με το Μπάστα, νίκησε τον Ουγγρικό στρατό στη Μάχη του Γκουρουσλίου. Λίγες μέρες αργότερα ο Μπάστα, που επιζητούσε να ελέγχει ο ίδιος την Τρανσυλβανία, προέβη στη δολοφονία του Μιχαήλ με τη διαταγή του Αυτοκράτορα των Αψβούργων. Έλαβε χώρα κοντά στο Κάμπια Τουρζίι στις 9 Αυγούστου 1601. Σύμφωνα με το Ρουμάνο ιστορικό Κονσταντίν Γ. Τζουρέσκου: Η διακυβέρνηση του Μιχαήλ του Γενναίου, με τη ρήξη του με την Οθωμανική κυριαρχία, τις τεταμένες σχέσεις με άλλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις και την ηγεσία των τριών κρατών, θεωρήθηκε σε μεταγενέστερες περιόδους ως πρόδρομος μιας σύγχρονης Ρουμανίας, θέση που υποστηρίχθηκε πολύ έντονα από το Νικολάε Μπιλτσέσκου. Αυτή η θεωρία έγινε σημείο αναφοράς για τους εθνικιστές, καθώς και καταλύτης για διάφορες Ρουμανικές δυνάμεις για την επίτευξη ενός ενιαίου Ρουμανικού κράτους. Από τους Ρουμάνους εθνικιστές θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους εθνικούς ήρωες της Ρουμανίας. Ο πρίγκιπας άρχισε να εκλαμβάνεται ως ενοποιητής προς τα μέσα του 19ου αιώνα. Μια τέτοια ερμηνεία λείπει εντελώς από την ιστοριογραφία των χρονικογράφων του 17ου αιώνα και ακόμη και από εκείνη της Σχολής της Τρανσυλβανίας γύρω στο 1800. Αυτό που τόνισαν, εκτός από την εξαιρετική προσωπικότητα του ίδιου του Μιχαήλ, ήταν η ιδέα της Χριστιανοσύνης και οι στενές σχέσεις τυ με τον Αυτοκράτορα Ροδόλφο. Η φιλοδοξία του κατακτητή αναφερεται επίσης συχνά ως κίνητρο για τη δράση του, καταλαμβάνοντας στο ερμηνευτικό σχήμα τη θέση που αργότερα κατέλαβε η Ρουμανική ιδέα. Στα γραπτά του Μολδαβού χρονικογράφου Μίρον Κοστίν ο Μιχαήλ ο Γενναίος εμφανίζεται στο ρόλο του κατακτητή της Τρανσυλβανίας και της Μολδαβίας, "αιτία πολλών αιματοχυσιών μεταξύ Χριστιανών" και χωρίς ιδιαίτερη εκτίμηση ακόμη και από τους δικούς του Βλάχους: "Οι Βλάχοι κουράστηκαν από τη φιλοπόλεμη κυβέρνηση του Βοεβόδα Μιχαήλ". Η άποψη των ίδιων των Βλάχων εντοπίζεται στην Ιστορία των Πριγκίπων της Βλαχίας, που αποδίδεται στο χρονικογράφο Ράντου Ποπέσκου (1655-1729), που συνδέει αδιακρίτως όλους τους αντιπάλους του Μιχαήλ, Ρουμάνους και αλλοδαπούς: "Υπέταξε τους Τούρκους, τους Μολδαβούς και τους Ούγγρους στην κυριαρχία του, σαν να ήταν γαϊδούρια του". Η γραφική έκφραση χρησιμεύει μόνο για να επιβεβαιώσει την απουσία οποιασδήποτε Ρουμανικής ιδέας. Ο Σαμουήλ Μίκου, μέλος της Σχολής της Τρανσυλβανίας, αναφέρει στο έργο του Σύντομη Εξήγηση της Ιστορίας των Ρουμάνων (που γράφτηκε στη δεκαετία του 1790): «Το έτος 1593, ο Μιχαήλ, που ονομάζεται ο Γενναίος, ανέλαβε την ηγεμονία της Βλαχίας. Ήταν ένας μεγάλος πολεμιστής ο οποίος πολέμησε τους Τούρκους και νίκησε τους Τρανσυλβανούς. Και πήρε την Τρανσυλβανία και την έδωσε στον Αυτοκράτορα Ροδόλφο». Ο Πέτρε Π. Παναϊτέσκου δηλώνει ότι κατά την εποχή του Μιχαήλ η έννοια του Ρουμανικού έθνους και η επιθυμία για ενοποίηση δεν υπήρχαν ακόμη. Ο Α. Ν. Ξένοπολ αναφέρει σαφώς την απουσία οποιουδήποτε εθνικού στοιχείου στην πολιτική του Μιχαήλ, υποστηρίζοντας ότι η έλλειψη επιθυμίας του να συνενώσει τις διοικήσεις των πριγκιπάτων απέδειξε ότι οι ενέργειές του δεν είχαν κίνητρο μια τέτοια έννοια. Το Μιχάι Βιτεάζουλ, μια κοινότητα στην Επαρχία του Κλουζ, πήρε το όνομά του από το Μιχαήλ το Γενναίο. Ο Μιχαήλ τιμάται επίσης από τους μοναχούς της Μονής Σίμωνος Πέτρας του Άγιου Όρους για τις μεγάλες χορηγίες του με τη μορφή γης και χρημάτων για την ανακατασκευή του μοναστηριού που είχε καταστραφεί από πυρκαγιά. Το Μιχάι Βιτεάζουλ, μια ταινία του Σέρτζιου Νικολαέσκου, διάσημου Ρουμάνου σκηνοθέτη, αποτελεί μια αναπαράσταση της ζωής του ηγεμόνα της Βλαχίας και της θέλησής του να ενώσει τα τρία Ρουμανικά πριγκιπάτα (Βλαχία, Μολδαβία και Τρανσυλβανία) σε μια χώρα. Το Παράσημο του Μιχαήλ του Γενναίου, η υψηλότερη στρατιωτική διάκριση της Ρουμανίας, πήρε το όνομά του από το Μιχαήλ. Το όνομα και το πορτρέτο του Μιχαήλ του Γενναίουτ εμφανίζονται σε τουλάχιστον δύο ρουμανικά νομίσματα: των 5 Λέι του 1991, του οποίου κόπηκαν μόνο 3 κομμάτια και το κέρμα δεν τέθηκε σε κυκλοφορία και των 100 Λέι, που κυκλοφόρησε τη δεκαετία του 1990. Όλο αυτό το δύσκολο, αλλά σωτήριο, έργο του για τη Ρουμανία οδήγησε το έθνος του να τον αναφέρει στον εθνικό του ύμνο, Desteapta-te Romane (Ξύπνα, Ρουμάνε): «Priviţi, măreţe umbre, Mihai, Ştefan, Corvine, Româna naţiune, ai voştri strănepoţi, Cu brațele armate, cu focul vostru-n vine, "Viața-n libertate ori moarte!", strigă toți». που σημαίνει: «Δείτε, δοξασμένες σκιές, Μιχαήλ, Στέφανε, Κορβίνε, το Ρουμανικό έθνος, τα δισέγγονα σας, Με τα χέρια οπλισμένα, με τη φωτιά σας στις φλέβες, "Ζωή εν ελευθερία ή θάνατος!" φωνάζουν όλοι.» Πέθανε το 1601.Στον Μιχαήλ έγραψε εκτενές χρονικό ποίημα 1312 ζευγαρωτών ομοικατάληκτων στίχων ο ακόλουθός του Σταυρινός από την Ήπειρο, με τίτλο «Διήγησις ωραιοτάτη του Μιχαήλ Βοϊβόδα, πως αφέντευσεν εις την Βλαχίαν και πώς έκοψε τους Τούρκους όπου ευρέθησαν εκεί και πώς έκαμε πολλαίς ανδραγαθίαις και ύστερα εθανατώθη διά φθόνον χωρίς πόλεμον». Η Ελληνική δημοτική παράδοση διέσωσε τη μνήμη της επανάστασης του Μιχαήλ του Γενναίου που έδωσε ελπίδες στους υπόδουλους Έλληνες με το ακόλουθο αφηγηματικό τραγούδι της Δυτικής Θράκης: Μιχάλμπεης βουλεύτηκε τους Τούρκους να χαλάσει με τετρακόσια κάτεργα κι εξήντα δυό γαλιόνια. Μπροστά πααίν' τα κάτεργα και πίσω τα γαλιόνια, στη μέσ' πααίν' Μιχάλμπεης, μεγάλος καπετάνιος! Στο 'να του χέρ' κρατά σταυρό και στ' άλλο το σπαθί του, τον τρέμει ούλη η Τουρκιά και της Βλαχιάς τα μέρη. Η σφραγίδα περιλαμβάνει τα οικόσημα της Μολδαβίας, της Βλαχίας και της Τρανσυλβανίας: στο μέσο, σε ασπίδα, ο ταύρος της Μολδαβίας, πάνω από τον αετό της Βλαχίας, ανάμεσα στον ήλιο και το φεγγάρι, που κρατάει σταυρό στο ράμφος, κάτω από το οικόσημο της Τρανσυλβανίας: δυο όρθια λιοντάρια, που κρατάνε ένα σπαθί, πατώντας σε επτά βουνά. Η Μολδαβική ασπίδα κρατιέται από δύο μορφές εστεμμένων. Υπάρχουν δύο επιγραφές στη σφραγίδα. Η πρώτη κυκλική, στη Σλαβονική, στο Ρουμανικό Κυριλλικό αλφάβητο "IO MIHAILI UGROVLAHISCOI VOEVOD ARDEALSCOI MOLD ZEMLI", που σημαίνει "Εγώ ο Μιχαήλ, Βοεβόδας της Βλαχίας, των Χωρών της Τρανσυλβανίας και της Μολδαβίας». Η δεύτερη κατά μήκος ενός κυκλικού τόξου που χωρίζει το οικόσημο της Βλαχίας από την υπόλοιπη σύνθεση "I ML BJE MLRDIE", που θα μπορούσε να μεταφραστεί "Μέσω της Μεγάλης Χάρης του Θεού". Η ζωή και η δράση του Μιχαήλ του Γενναίου, έγινε ταινία από του διάσημο Ρουμάνο σκηνοθέτη Σέργιου Νικολαέσκου (Sergiu Nicolaescu). Δουλαβέρα Βίκη, «Άγνωστος θρήνος για τον θάνατο του Μιχαήλ του Γενναίου», Θησαυρίσματα, τομ. 28 (1998), σελ. 255-274
|
Ο Μιχαήλ ο Γενναίος (ρουμανικά: Mihai Viteazul ή Mihae Bravu, ουγγρικά: Vitéz Mihály, 1558 - 9 Αυγούστου 1601) ήταν πρίγκιπας της Βλαχίας (ως Μιχαήλ Β΄, 1593–1601), της Μολδαβίας (1600) και de facto ηγεμόνας της Τρανσυλβανίας (1599–1600). Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εθνικούς ήρωες της Ρουμανίας και θεωρείται από τη Ρουμανική ιστοριογραφία ο πρωτουργός της Ρουμανικής ενότητας. Η διοίκησή του της Βλαχίας άρχισε το φθινόπωρο του 1593. Δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε πόλεμος με τους Οθωμανούς, μια σύγκρουση κατά την οποία ο Πρίγκιπας πολέμησε στη μάχη του Τσιλουγκιρένι, που θεωρείται μία από τις σημαντικότερες μάχες της βασιλείας του. Παρόλο που οι Βλάχοι εξήλθαν νικητές από τη μάχη, ο Μιχαήλ αναγκάστηκε να υποχωρήσει με τα στρατεύματά του και να περιμένει βοήθεια από τους συμμάχους του, τον πρίγκιπα Σιγισμόνδο Μπάτορι της Τρανσυλβανίας και το Ροδόλφο Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι τον Ιανουάριο του 1597, αλλά η ειρήνη κράτησε μόνο ενάμισι χρόνο, για να επανέλθει στα τέλη του 1599, όταν ο Μιχαήλ δεν μπόρεσε να συνεχίσει τον πόλεμο λόγω έλλειψης υποστήριξης από τους συμμάχους του. Το 1599 ο Μιχαήλ κέρδισε τη Μάχη του Σέλιμπιρ και σύντομα εισήλθε στην Άλμπα Ιούλια, γινόμενος αυτοκρατορικός κυβερνήτης (δηλαδή de facto ηγεμόνας) της Τρανσυλβανίας. Λίγους μήνες αργότερα τα στρατεύματα του Μιχαήλ εισέβαλαν στη Μολδαβία και έφθασαν στην πρωτεύουσα της, το Ιάσιο. Ο ηγέτης της Μολδαβίας Ιερεμίας Μοβίλα κατέφυγε στην Πολωνία και ο Μιχαήλ ανακηρύχθηκε Πρίγκιπας της Μολδαβίας. Ο Μιχαήλ διατήρησε τον έλεγχο και των τριών επαρχιών για λιγότερο από ένα χρόνο πριν οι ευγενείς της Τρανσυλβανίας και ορισμένοι βογιάροι στη Μολδαβία και στη Βλαχία ξεσηκωθούν εναντίον του με μια σειρά εξεγέρσεων. Στη συνέχεια ο Μιχαήλ συμμάχησε με το στρατηγό της Αυτοκρατορίας Τζόρτζο Μπάστα και κατέστειλε μια εξέγερση των Ούγγρων ευγενών στο Γκουρουσλάου της Τρανσυλβανίας. Αμέσως μετά από αυτή τη νίκη, ο Ροδόλφος διέταξε τη δολοφονία του Μιχαήλ, που πραγματοποιήθηκε στις 9 Αυγούστου 1601 από τους άνδρες του Μπάστα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%BF_%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82
|
Σουβλάκι
|
Ονομάστηκε έτσι λόγω του τρόπου παρασκευής του: γιατί είναι κομμάτια κρέατος περασμένα σε μικρές μεταλλικές βέργες ή αλλιώς μικρές σούβλες. Η συνταγή είναι γνωστή από την ελληνική αρχαιότητα. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Αθήναιου στο έργο του Δειπνοσοφιστές, ότι ο Ηγήσιππος στο Οψαρτυτικό του, δηλ. στον οδηγό μαγειρικής που έγραψε, αναφέρει ένα έδεσμα που λεγόταν κάνδαυλος και ήταν κάτι ανάλογο με το σημερινό σουβλάκι. Συνδύαζε κομμάτια από ψητό κρέας, πίτα, τυρί και άνηθο και σερβιριζόταν με ζουμί (Αθήναιος, Δειπνοσοφιστές, 12, 516d). Το σουβλάκι από εντόσθια αναφέρεται σε ρωμαϊκά κείμενα του 1ου αιώνα μ.Χ. αλλά και αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, όπου μετά την άλωση, μικροπωλητές πωλούσαν στους δρόμους, εκτός από φρούτα ή λαχανικά, και σουβλάκι με πίτα. Η λέξη «σουβλάκι» προέρχεται από τη σούβλα, που με τη σειρά της προέρχεται από το λατινικό subulus. Αποτελείται από κομμάτια χοιρινού κρέατος περασμένου σε μικρή ξύλινη σούβλα από καλαμιά (για αυτό το λόγο σε κάποιες περιοχές ονομάζεται καλαμάκι) τα οποία για να καταναλωθούν πρέπει να ψηθούν. Μπορεί να φτιαχτεί από κρέας κοτόπουλου, που αν τυλιχτεί με μπέικον, αποκαλείται «κοτομπέικον». Μπορεί να συνδυαστεί με πίτα. Σπανιότερα φτιάχνεται και από κρέας αρνιού. Στην Ελλάδα, το αρνίσιο σουβλάκι (ντονέρ) δεν είναι τόσο διαδεδομένο, όπως για παράδειγμα είναι στις ανατολικές χώρες (Τουρκία, Αίγυπτος). Εκτός από το κλασσικό σουβλάκι, στα εστιατόρια φτιάχνονται και μεγαλύτερα σουβλάκια (μερίδες), όπου ανάμεσα στο κρέας υπάρχουν υλικά όπως κομμάτια ντομάτας ή και πιπεριάς, που συνοδεύονται από πατάτες. Το κοντοσούβλι είναι παραλλαγή του σουβλακίου που ψήνεται μακριά και λεπτή μεταλλική σούβλα και καταναλώνεται συνήθως το Πάσχα. Τα κομμάτια του κρέατος πρέπει να είναι κομμένα μεγάλα, περίπου τρία έως πέντε εκατοστά.Εναλλακτικά υπάρχει και το «εξοχικό» που συνήθως αποτελείται από κομμάτια χοιρινού, βοδινού ή κατσικίσιου κρέατος. Σε ορισμένες περιοχές της Νότιας Ελλάδας, αποκαλείται καλαμάκι (που του αποδίδεται στο υλικό κατασκευής της σούβλας). Σερβίρεται σε μερίδες (συνοδευόμενο από διάφορα εδέσματα όπως πατάτες κ.τ.λ. ή σαλάτες), ως μονάδα (σαν σουβλάκι με κομμάτι ψωμιού), ως τυλιχτό (τυλιγμένο σε πίτα ή μικρή μπαγκέτα και παραγγέλνεται ως σουβλάκι σε πίτα ή μπαγκέτα μαζί με πατάτες, ντομάτα, κρεμμύδι, κέτσαπ και μουστάρδα, ενώ προαιρετικά μπορεί να προστεθεί κάποιο είδος σαλάτας σε μορφή σάλτσας, όπως τζατζίκι, τυροκαυτερή, κηπουρού, αγγουρομαγιονέζα κ.τ.λ.) και σκεπαστό (με πίτα πάνω-κάτω και στη μέση το κρέας με όλους τους πιθανούς προαναφερθέντες συνδυασμούς). Στην Κέρκυρα το τυλιχτό σουβλάκι ονομάζεται απλά πίτα και μπορεί να συνοδευτεί και από σάλτσα ντομάτας (σάρτσα στη κερκυραϊκή διάλεκτο) μαζί με τα υπόλοιπα υλικά. Εννοιολογική διαμάχη Το σουβλάκι αποτελεί θέμα εννοιολογικής διαμάχης μεταξύ των κατοίκων της Βορείου και της Νοτίου Ελλάδας. Στη Μακεδονία ως σουβλάκι εννοείται το σκέτο κρέας στη σούβλα του, ενώ στη Στερεά Ελλάδα εννοείται (συνήθως) το κρέας με αφαιρεμένη τη σούβλα και τυλιγμένο σε πίτα, και καλαμάκι το σκέτο κρέας μαζί με την ξύλινη (καλαμένια) σούβλα του. Στην Κύπρο, η αναφορά στο έδεσμα γίνεται συνήθως στον πληθυντικό (εκτός και αν η αναφορά γίνεται για να καθοριστεί το κύριο υλικό, π.χ. κοτόπουλο σουβλάκι), καθώς στα σουβλατζίδικα σερβίρεται πάντοτε σε κυπριακή πίτα, η οποία (με το περιεχόμενό της) αποτελεί πλήρες γεύμα. Η παραδοσιακή (κυπριακή) πίτα, εκτός από χοιρινά σουβλάκια, περιλαμβάνει ντομάτα, μαϊντανό και κρεμμύδι, ενώ συχνά μπαίνει αγγουράκι και ψιλοκομμένο λάχανο (όπου στην Κύπρο λέγεται γραμπί). Αναφορικά με τα δευτερεύοντα συστατικά που συνοδεύουν τα σουβλάκια, υπάρχουν και ακόμη πιο τοπικές διαφοροποιήσεις, όπως για παράδειγμα το διαδεδομένο συνήθειο στη Λάρνακα να βάζουν στην πίτα και ταχίνι(ή τασιή στην Κύπρο), και στη Λεμεσό να βάζουν και πίκλες. Εκτός από χοιρινό σουβλάκι, τα σουβλατζίδικα στην Κύπρο σήμερα προσφέρουν επίσης κοτόπουλο σουβλάκι και σεφταλιά, τα οποία μπορούν να παραγγελθούν και σε συνδυασμό (π.χ. μία πίτα «μίξη», η οποία περιέχει κατά το ήμισυ σουβλάκια και κατά το ήμισυ σεφταλιά), καθώς και άλλα είδη σχάρας, όπως χαλούμι ή μανιτάρια στην πίτα.
|
Το σουβλάκι, είναι ελληνικό έδεσμα από ψημένα κομμάτια κρέατος. Είναι ονομαστό σε όλο τον κόσμο και σερβίρεται κυρίως σε ειδικά καταστήματα (σουβλατζίδικα). Είναι επίσης και ένας τύπος γρήγορου φαγητού που συναντάται σε υπαίθριες εκδηλώσεις εορταστικού χαρακτήρα. Στα ελληνικά πανηγύρια, σχεδόν πάντα συναντώνται πρόχειρες ψησταριές που πουλούν σουβλάκια με ψωμί.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B9
|
Τζόνας Σαβίμπι
|
Ο Σαβίμπι γεννήθηκε στο Μουνιάνγκο της επαρχία Μπιέ, μια μικρή πόλη επί του σιδηροδρόμου της Μπενγκέλα και μεγάλωσε στο Κιλέσο, στην ίδια επαρχία. Ο πατέρας του Σαβίμπι, Λότε, ήταν σταθμάρχης στον σιδηρόδρομο της Μπενγκέλα και ιεροκήρυκας της Προτεσταντικής Igreja Evangélica Congregacional de Angola (Ευαγγελική Εκκλησία της Ανγκόλας), η οποία ιδρύθηκε και συντηρήθηκε από Αμερικανούς ιεραπόστολους. Και οι δύο γονείς του ήταν μέλη της ομάδας Μπιένο των Οβιμπούντου, των ανθρώπων που αργότερα υπηρέτησαν ως η κύρια πολιτική βάση του Σαβίμπι.Στα πρώτα του χρόνια, ο Σαβίμπι εκπαιδεύτηκε κυρίως σε προτεσταντικά σχολεία, αλλά παρακολούθησε επίσης ρωμαιοκαθολικά σχολεία. Σε ηλικία 24 ετών, έλαβε υποτροφία για σπουδές στην Πορτογαλία. Εκεί τελείωσε τις δευτεροβάθμιες σπουδές του, με εξαίρεση το μάθημα «πολιτική οργάνωση» που ήταν υποχρεωτικό κατά τη διάρκεια του καθεστώτος που καθιέρωσε ο Αντόνιο ντι Ολιβέιρα Σαλαζάρ, έτσι ώστε δεν μπόρεσε να ξεκινήσει να σπουδάζει ιατρική όπως αρχικά προοριζόταν.Αντ' αυτού, συνδέθηκε με φοιτητές από την Ανγκόλα και άλλες πορτογαλικές αποικίες που προετοιμάζονταν για αντιαποικιακή αντίσταση και είχαν επαφές με το παράνομο Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Γνώρισε τον Αγκοστίνιο Νέτο, ο οποίος εκείνη την εποχή σπούδαζε ιατρική και ο οποίος αργότερα έγινε πρόεδρος του MPLA και ο πρώτος πρόεδρος του κράτους της Ανγκόλας. Κάτω από την αυξανόμενη πίεση της πορτογαλικής μυστικής αστυνομίας, ο Σαβίμπι έφυγε από την Πορτογαλία για την Ελβετία με τη βοήθεια Πορτογάλων και Γάλλων κομμουνιστών και άλλων υποστηρικτών και τελικά κατέληξε στη Λωζάνη. Εκεί μπόρεσε να λάβει μια νέα υποτροφία από Αμερικανούς ιεραπόστολους και σπούδασε κοινωνικές επιστήμες. Στη συνέχεια πήγε στο Πανεπιστήμιο του Φριμπούρ για περαιτέρω σπουδές.Ενώ βρισκόταν εκεί, πιθανότατα τον Αύγουστο του 1960, γνώρισε τον Χόλντεν Ρομπέρτο, ο οποίος ήταν ήδη ανερχόμενη προσωπικότητα στους κύκλους των εμιγκρέδων. Ο Ρομπέρτο ήταν ιδρυτικό μέλος του UPA (União das Populações de Angola, Λαϊκή Ένωση της Ανγκόλας) και ήταν ήδη γνωστός για τις προσπάθειές του να προωθήσει την ανεξαρτησία της Ανγκόλας στα Ηνωμένα Έθνη. Προσπάθησε να στρατολογήσει τον Σαβίμπι που φαίνεται να ήταν αναποφάσιστος αν θα δεσμευτεί στην υπόθεση της ανεξαρτησίας της Ανγκόλας σε αυτό το σημείο της ζωής του. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1960, ο Σαβίμπι κλήθηκε να δώσει μια ομιλία στην Καμπάλα της Ουγκάντας εξ ονόματος της UDEAN (União Democrática dos Estudantes da Africa Negra, Δημοκρατική Ένωση Φοιτητών της Αφρικής), μιας φοιτητικής οργάνωσης που συνδεόταν με το MPLA. Σε αυτή τη συνάντηση γνώρισε τον Τομ Εμπόγια που τον πήγε στην Κένυα για να συναντήσει τον Τζόμο Κενυάτα. Και οι δύο τον προέτρεψαν να ενταχθεί στο UPA. Σε Γάλλους δημοσιογράφους ανέφερε «J'ai été convaincu par Kenyatta» («Πείστηκα από τον Κενυάτα»). Έγραψε αμέσως μία επιστολή στον Ρομπέρτο που έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του, πηγαίνοντας αυτοπροσώπως στη Νέα Υόρκη από τον Εμπόγια. Με την επιστροφή του στην Ελβετία, ο Ρομπέρτο του τηλεφώνησε. Συναντήθηκαν στο Λεοπολντβίλ (Κινσάσα) τον Δεκέμβριο του 1960 και έφυγαν αμέσως για την Αμερική. Ήταν η πρώτη από τις πολλές επισκέψεις. Υπάρχουν σημαντικές διαφορές στο πηγαίο υλικό σχετικά με την ημερομηνία επίσημης εισαγωγής του Σαβίμπι στο UPA. Ο Φρεντ Μπρίτζλαντ, ο οποίος έγραψε βιογραφία του Σαβίμπι, αναφέρει πως ο Σαβίμπι «εισήχθη στο UPA» την 1η Φεβρουαρίου 1961. Παρ' όλα αυτά, ενδέχεται να μην είχε ενταχθεί επίσημα στο UPA μέχρι τα τέλη του 1961.Φαίνεται σίγουρα ότι ο Σαβίμπι δεν ήταν στον στενό κύκλο των ακτιβιστών του UPA στις αρχές του 1961. Δεν πήρε μέρος στον προγραμματισμό της εξέγερσης του Μαρτίου 1961, ούτε συμμετείχε σε αυτήν. Ο Σαβίμπι έμεινε στο Λεοπολντβίλ μέχρι τα τέλη Μαρτίου του 1961, στη συνέχεια πήγε στην Ελβετία για να προετοιμαστεί για εξετάσεις. Μπορεί να απέτυχε από τότε που εγκατέλειψε τις ιατρικές σπουδές στο Φριμπούρ και τον Δεκέμβριο του 1961 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης στη Νομική και τη Διεθνή Πολιτική. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1961, Αφρικανοί από τις πορτογαλικές αποικίες που σπούδαζαν στο εξωτερικό δημιούργησαν το UGEAN (União Geral dos Estudantes da Africa Negra Sob Dominacão Colonial Portuguesa, Γενική Ένωση Φοιτητών της Μαύρης Αφρικής υπό Πορτογαλική Αποικιακή Διοίκηση) σε μια συνάντηση στο Ραμπάτ του Μαρόκου. Και πάλι, αυτός ο οργανισμός συνδέθηκε με το MPLA. Ο Χόλντεν Ρομπέρτο και το UPA ήθελαν μια φοιτητική οργάνωση συνδεδεμένη με το κόμμα τους. Τον Δεκέμβριο του 1961, ο Ρομπέρτο προήδρευσε σε μια συνάντηση κοντά στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια. Ο Σαβίμπι παραβρέθηκε σε αυτή τη συνάντηση και έγινε ένας από τους διοργανωτές που ίδρυσαν την UNEA (União Nacional dos Estudantes Angolanos, Εθνική Ένωση Φοιτητών Ανγκόλας) τον Μάρτιο του 1962 στη Λουκέρνη της Ελβετίας. Ο Σαβίμπι εξελέγη Γενικός Γραμματέας.Ο Σαβίμπι συμμετείχε σε δραστηριότητες της UPA ενώ συνέχισε να σπουδάζει στην Ελβετία. Ταξίδεψε για λογαριασμό της οργάνωσης στη Γιουγκοσλαβία στην πρώτη Σύνοδο Κορυφής των Αδεσμεύτων τον Σεπτέμβριο του 1961 με τον Χόλντεν Ρομπέρτο και στη Νέα Υόρκη για τη συνάντηση των Ηνωμένων Εθνών αργότερα το φθινόπωρο. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του UPA. Ήταν αυτός που ενθάρρυνε τη συνένωση του PDA (Partido Democrático de Angola, Δημοκρατικό Κόμμα της Ανγκόλας) σε ενιαίο μέτωπο με το UPA, δημιουργώντας το FNLA (Frente Nacional de Libertação de Angola, Εθνικό Μέτωπο Απελευθέρωσης της Ανγκόλας) και όταν αυτά τα κόμματα δημιούργησαν το GRAE (Govêrno Revolucionário de Angola no Exílio, Εξόριστη Επαναστατική Κυβέρνηση της Ανγκόλας) στις 3 Απριλίου 1962, με τον Σαβίμπι να γίνεται υπουργός Εξωτερικών αυτής της οργάνωσης. Ο Σαβίμπι αναζήτησε ηγετική θέση στο MPLA με την ένταξή του στη νεολαία του κόμματος στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Απορρίφθηκε από το MPLA και ένωσε τις δυνάμεις του με το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο της Αγκόλας (FNLA) το 1964. Την ίδια χρονιά ίδρυσε την UNITA με τον Αντόνιο ντα Κόστα Φερνάντες. Ο Σαβίμπι μετέβη στην Κίνα για βοήθεια και του υποσχέθηκαν όπλα και στρατιωτική εκπαίδευση. Επιστρέφοντας στην Ανγκόλα το 1966 παρουσίασε την UNITA και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως αντάρτης ενάντια στην Πορτογαλία. Πολέμησε επίσης το FNLA και το MPLA, καθώς τα τρία κινήματα αντίστασης προσπάθησαν να τοποθετηθούν ως ηγέτες της μεταπολιτευτικής Ανγκόλας. Η Πορτογαλία κυκλοφόρησε αργότερα αρχεία της μυστικής αστυνομίας τα οποία αποκαλύπτουν ότι ο Σαβίμπι είχε υπογράψει σύμφωνο συνεργασίας με τις πορτογαλικές αποικιακές αρχές για την καταπολέμηση του MPLA.Μετά την ανεξαρτησία της Ανγκόλας το 1975, ο Σαβίμπι τράβηξε σταδιακά την προσοχή των ισχυρών Κινέζων και, τελικά, των Αμερικανών πολιτικών και διανοουμένων. Εκπαιδευμένος στην Κίνα κατά τη δεκαετία του 1960, ο Σαβίμπι ήταν ένας πολύ επιτυχημένος αντάρτης μαθητής που είχε εκπαιδευτεί σε κλασικές μαοϊκές πολεμικές προσεγγίσεις, συμπεριλαμβανομένου του δολώματος των εχθρών του με πολλαπλά στρατιωτικά μέτωπα, μερικά από τα οποία πραγματοποιούσαν επιθέσεις και μερικά από αυτά υποχωρούσαν συνειδητά. Όπως ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός του Μάο Τσετούνγκ, έτσι και ο Σαβίμπι κινητοποίησε σημαντικά, αν και εθνοτικά περιορισμένα τμήματα της αγροτικής αγροτιάς - κυρίως Οβιμπούντου - ως μέρος της στρατιωτικής του τακτικής. Από στρατιωτικής στρατηγικής, μπορεί να θεωρηθεί ένας από τους πιο αποτελεσματικούς αντάρτες του 20ού αιώνα. Καθώς το MPLA υποστηριζόταν από το σοβιετικό μπλοκ από το 1974 και αυτοανακηρύχθηκε μαρξιστικό-λενινιστικό το 1977, ο Σαβίμπι απαρνήθηκε τις προηγούμενες μαοϊκές τάσεις και τις επαφές του με την Κίνα, παρουσιάζοντας τον εαυτό του στη διεθνή σκηνή ως πρωταγωνιστής του αντικομμουνισμού. Ο πόλεμος μεταξύ του MPLA και της UNITA, ανεξάρτητα από τους εσωτερικούς λόγους και τη δυναμική του, έγινε έτσι μέρος του Ψυχρού Πολέμου, με τη Μόσχα και την Ουάσινγκτον να θεωρούν τη σύγκρουση σημαντική για την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων. Υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών Το 1985, με την υποστήριξη της κυβέρνησης Ρήγκαν και μέσω των προσπαθειών πίεσης του Πολ Μάναφορτ και της εταιρείας του η οποία λάμβανε 600.000 $ κάθε χρόνο από τον Σαβίμπι από το 1985, του Τζακ Αμπράμοφ και άλλων συντηρητικών των ΗΠΑ οργάνωσαν τη Δημοκρατική Διεθνή στη βάση του Σαβίμπι στην Τζάμπα, στην επαρχία Κουάντο Κουμπάνγκο στη νοτιοανατολική Αγκόλα. Ο Σαβίμπι υποστηρίχθηκε σημαντικά από το επιδραστικό, συντηρητικό Ίδρυμα Χέριτεϊτζ. Ο αναλυτής της εξωτερικής πολιτικής του ιδρύματος Μάικλ Τζονς και άλλοι συντηρητικοί επισκέπτονταν τακτικά τον Σαβίμπι στα παράνομα στρατόπεδα του στην Τζάμπα και παρείχαν στον ηγέτη των ανταρτών συνεχή πολιτική και στρατιωτική καθοδήγηση στον πόλεμό του εναντίον της κυβέρνησης της Ανγκόλας.Οι υποστηρικτές του Σαβίμπι στις ΗΠΑ αποδείχθηκαν τελικά επιτυχείς στο να πείσουν τη CIA να διοχετεύσει μυστικά όπλα και να στρατολογήσει αντάρτες για τον πόλεμο του Σαβίμπι εναντίον της μαρξιστικής κυβέρνησης της Ανγκόλας. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Ουάσινγκτον, το 1986, ο Ρήγκαν κάλεσε τον Σαβίμπι να συναντηθεί μαζί του στον Λευκό Οίκο. Μετά τη συνάντηση, ο Ρήγκαν μίλησε για τη νίκη της UNITA vw «μια νίκη που ηλεκτρίζει τον κόσμο».Δύο χρόνια αργότερα, με τον εμφύλιο πόλεμο της Ανγκόλας να εντείνεται, ο Σαβίμπι επέστρεψε στην Ουάσιγκτον, όπου εξήρε το έργο του Ιδρύματος Χέριτεϊτζ για λογαριασμό της UNITA. Στρατιωτικές και πολιτικές προσπάθειες Μαζί με τις στρατιωτικές του ικανότητες, ο Σαβίμπι εντυπωσίασε επίσης πολλούς με τις πνευματικές του ιδιότητες. Μιλούσε άπταιστα επτά γλώσσες, όπως πορτογαλικά, γαλλικά και αγγλικά. Σε επισκέψεις σε ξένους διπλωμάτες και σε ομιλίες ενώπιον του αμερικανικού κοινού, ανέφερε συχνά την κλασική δυτική πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία, και τελικά έγινε ένας από τους πιο μαχητικούς αντικομμουνιστές του Τρίτου Κόσμου.Η βιογραφία του Σαβίμπι τον περιγράφει ως «έναν απίστευτο γλωσσολόγο. Μιλούσε τέσσερις ευρωπαϊκές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των αγγλικών, αν και δεν είχε ζήσει ποτέ σε αγγλόφωνη χώρα. Ήταν εξαιρετικά καλά διαβασμένος. Ήταν ένας εξαιρετικά καλός συνομιλητής και ένας πολύ καλός ακροατής.» Ο Σαβίμπι κατηγόρησε επίσης τους πολιτικούς του αντιπάλους για μαγεία. Αυτές οι αντίθετες εικόνες του Σαβίμπι θα εμφανίζονταν καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, με τους εχθρούς του να τον αποκαλούν πολεμιστή που διψούσε για δύναμη και τους Αμερικανούς και άλλους συμμάχους του να τον χαρακτηρίζουν μια κρίσιμη φιγούρα στην προσπάθεια της Δύσης να κερδίσει τον Ψυχρό Πόλεμο. Καθώς η υποστήριξη των ΗΠΑ άρχισε να εντείνεται και οι κορυφαίοι συντηρητικοί των ΗΠΑ υποστήριξαν την υπόθεσή του, ο Σαβίμπι κέρδισε σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και πάλι στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αφού είχε συμμετάσχει ανεπιτυχώς στις εθνικές εκλογές του 1992. Κατά συνέπεια, η Μόσχα και η Αβάνα άρχισαν να επανεκτιμούν την εμπλοκή τους στην Ανγκόλα, καθώς οι σοβιετικοί και οι κουβανοί νεκροί αυξάνονταν και ο έλεγχος εδάφους του Σαβίμπι αυξανόταν.Μέχρι το 1989, η UNITA είχε τον πλήρη έλεγχο αρκετών περιορισμένων περιοχών, αλλά μπόρεσε να αναπτύξει σημαντικές επιχειρήσεις ανταρτών παντού στην Ανγκόλα, με εξαίρεση τις παράκτιες πόλεις και την επαρχία Ναμίμπε. Στο αποκορύφωμα της στρατιωτικής του επιτυχίας, το 1989 και το 1990, ο Σαβίμπι άρχισε να εξαπολύει επιθέσεις σε κυβερνητικούς και στρατιωτικούς στόχους μέσα και γύρω από την πρωτεύουσα της χώρας, Λουάντα. Οι παρατηρητές θεώρησαν ότι η στρατηγική ισορροπία στην Ανγκόλα άλλαξε και ότι ο Σαβίμπι έθετε την UNITA για μια πιθανή στρατιωτική νίκη.Ο Σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, σηματοδοτώντας την ανησυχία ότι η Σοβιετική Ένωση προκαλούσε την πρόοδο του Σαβίμπι στην Ανγκόλα, έθεσε το ζήτημα του πολέμου της Ανγκόλας στον Ρήγκαν κατά τη διάρκεια πολυάριθμων συνόδων κορυφής ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης. Εκτός από τη συνάντηση με τον Ρήγκαν, ο Σάβμπι συναντήθηκε επίσης με τον διάδοχο του Ρήγκαν, Τζορτζ Μπους, ο οποίος υποσχέθηκε στον Σαβίμπι «κάθε κατάλληλη και αποτελεσματική βοήθεια». Τον Ιανουάριο του 1990 και ξανά τον Φεβρουάριο του 1990, ο Σαβίμπι τραυματίστηκε σε ένοπλη σύγκρουση με κυβερνητικά στρατεύματα της Ανγκόλας. Τα τραύματα δεν τον εμπόδισαν να επιστρέψει ξανά στην Ουάσινγκτον, όπου συναντήθηκε με τους Αμερικανούς υποστηρικτές του και τον πρόεδρο Μπους σε μια προσπάθεια να αυξήσει περαιτέρω την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια στην UNITA. Οι υποστηρικτές του Σαβίμπι προειδοποίησαν ότι η συνεχιζόμενη σοβιετική υποστήριξη στο MPLA απειλούσε ευρύτερη παγκόσμια συνεργασία μεταξύ του Γκορμπατσώφ και των ΗΠΑ.Τον Φεβρουάριο του 1992, ο Αντόνιο ντα Κόστα Φερνάντες και ο Ενζάου Πούνα απομακρύνθηκαν από την UNITA, δηλώνοντας δημόσια ότι ο Σαβίμπι δεν ενδιαφέρεται για μια πολιτική δοκιμή, αλλά για την προετοιμασία ενός άλλου πολέμου. Κάτω από τη στρατιωτική πίεση της UNITA, η κυβέρνηση της Ανγκόλας διαπραγματεύτηκε κατάπαυση του πυρός με τον Σαβίμπι και ο Σαβίμπι έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος στις εθνικές εκλογές του 1992. Οι ξένοι παρατηρητές υποστήριξαν ότι οι εκλογές ήταν δίκαιες. Επειδή όμως ούτε ο Σαβίμπι (40%) ούτε ο Πρόεδρος της Ανγκόλας Ζοζέ Εντουάρντο ντος Σάντος (49%) έλαβαν το 50 τοις εκατό που ήταν απαραίτητο για να επικρατήσει, προγραμματίστηκε επανάληψη των εκλογών.Στα τέλη Οκτωβρίου 1992, ο Σαβίμπι έστειλε στη Λουάντα τον Αντιπρόεδρο της UNITA Τζερεμίας Τσιτούντα και τον ανώτερο σύμβουλο της UNITA Ελίας Σαλουπέτο Πένα για να διαπραγματευτούν τις λεπτομέρειες της επανάληψης των εκλογών. Στις 2 Νοεμβρίου 1992 στη Λουάντα, η συνοδεία του Τσιτούντα και του Πένα δέχτηκε επίθεση από τις κυβερνητικές δυνάμεις και οι δύο τους απομακρύνθηκαν από το αυτοκίνητό τους και σκοτώθηκαν. Τα πτώματά τους πήραν οι κυβερνητικές αρχές και έκτοτε αγνοούνται. Η επίθεση του MPLA εναντίον της UNITA και της FNLA έγινε γνωστή ως η σφαγή των αποκριών όπου πάνω από 10.000 ψηφοφόροι τους σφαγιάστηκαν σε εθνικό επίπεδο από τις δυνάμεις της MPLA. Υποστηρίζοντας κυβερνητική εκλογική απάτη και αμφισβητώντας τη δέσμευση της κυβέρνησης για ειρήνη, ο Σαβίμπι αποσύρθηκε από τον δεύτερο γύρο των εκλογών και ξανάρχισε τον αγώνα, κυρίως με ξένα κεφάλαια. Η UNITA προχώρησε ξανά γρήγορα στρατιωτικά, περικυκλώνοντας την πρωτεύουσα Λουάντα.Το 1994, η UNITA υπέγραψε νέα ειρηνευτική συμφωνία. Ο Σαβίμπι αρνήθηκε τον αντιπρόεδρο που του προσφέρθηκε και ανανέωσε ξανά τον αγώνα το 1998. Ο Σαβίμπι, επίσης, φέρεται να απομάκρυνε μερικούς από αυτούς που ήταν εντός της UNITA τους οποίους μπορεί να θεωρούσε ως απειλές για την ηγεσία του ή ως αμφισβήτηση της στρατηγικής του πορείας. Ο υπουργός Εξωτερικών του Σαβίμπι Τίτο Τσινγκούντζι και η οικογένειά του δολοφονήθηκαν το 1991 αφού ο Σαβίμπι υποψιάστηκε ότι ο Τσινγκούντζι ήταν σε μυστικές, μη εγκεκριμένες διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της Ανγκόλας κατά τη διάρκεια των διαφόρων διπλωματικών αναθέσεων του Τσινγκούντζι στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Σαβίμπι αρνήθηκε τη συμμετοχή του στη δολοφονία του Τσινγκούντζι και κατηγόρησε τους αντιφρονούντες της UNITA. Αφού επέζησε από περισσότερες από δώδεκα απόπειρες δολοφονίας και έχοντας αναφερθεί ως νεκρός τουλάχιστον 15 φορές, ο Σαβίμπι σκοτώθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2002, σε μάχη με κυβερνητικά στρατεύματα της Ανγκόλας σε ποταμό στην επαρχία Μόξικο, τη γενέτειρά του. Κατά τη μάχη, ο Σαβίμπι υπέστη 15 τραύματα από πυροβόλο όπλο στο κεφάλι, το λαιμό, το πάνω μέρος του σώματος και τα πόδια. Ενώ ο Σαβίμπι ανταπέδωσε τα πυρά, οι πληγές του αποδείχθηκαν μοιραίες και πέθανε σχεδόν αμέσως.Η σχετικά μυστικιστική φήμη του Σαβίμπι πως απέφευγε τον στρατό της Ανγκόλας και τους Σοβιετικούς και Κουβανούς στρατιωτικούς συμβούλους οδήγησε πολλούς Ανγκολέζους να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα των αναφορών για το θάνατό του το 2002. Μόνο όταν οι φωτογραφίες του γεμάτου σφαίρες και αίμα σώματος του εμφανίστηκαν στην κρατική τηλεόραση της Ανγκόλας και το Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών το επιβεβαίωσε στη συνέχεια, οι αναφορές για τον θάνατο του Σαβίμπι σε μάχη έγιναν πιστευτές στη χώρα. Ο Σαβίμπι κηδεύτηκε στο κεντρικό νεκροταφείο της Λουένα στην επαρχία Μοξίκο. Στις 3 Ιανουαρίου 2008, ο τάφος του Σαβίμπι βανδαλίστηκε και τέσσερα μέλη της νεανικής πτέρυγας του MPLA κατηγορήθηκαν και συνελήφθησαν. Έγινε εκταφή του Σαβίμπι και ετάφη ξανά δημόσια το 2019. Bridgland, Fred (1988). Jonas Savimbi: A Key to Africa. Hodder & Stoughton. ISBN 0-340-42218-1. Chilcote, Ronald H (1972). Emerging nationalism in Portuguese Africa. Stanford, CA: Hoover Institution Press, Stanford University. ISBN 0-8179-1971-6. Houser, George M. (1989). No One Can Stop The Rain: Glimpses of Africa's Liberation Struggle. New York: The Pilgrim Press. ISBN 0-8298-0795-0. Loiseau, Yves (1987). Portrait d'un Révolutionaire en Général: Jonas Savimbi (στα Γαλλικά). Paris: La Table Ronde. ISBN 2-7103-0330-2. Messiant, Christine (Οκτ 2003). Les Églises et la dernière guerre en Angola. Les voies difficiles de l'engagement pour une paix juste. Social sciences & missions (στα Γαλλικά). LFM. σελίδες 75–117. Το Neto, Pedro Figueiredo. "The Consolidation of the Angola—Zambia Border: Violence, Forced Displacement, Smugglers and Savimbi." Journal of Borderlands Studies 32.3 (2017): 305-324. Paget, Karen (2015). Patriotic Betrayal: The Inside Story of the CIA's Secret Campaign to Enroll American Students in the Crusade Against Communism. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 978-0-300-20508-4. Siler, Michael J (2004). Strategic Security Issues in Sub-Saharan Africa: A Comprehensive Annotated Bibliography. σελ. 311. Tvedten, Inge. "US Policy towards Angola since 1975." Journal of Modern African Studies 30.1 (1992): 31-52. Windrich, Elaine. Cold War Guerrilla: Jonas Savimbi, the U.S. Media & the Angolan War (1992) 183 pp. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jonas Savimbi στο Wikimedia Commons
|
Ο Τζόνας Μαλέιρο Σαβίμπι (πορτογαλικά: Jonas Malheiro Savimbi, 3 Αυγούστου 1934 – 22 Φεβρουαρίου 2002) ήταν Ανγκολέζος επαναστάτης πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης που ίδρυσε και ηγήθηκε της Εθνικής Ένωσης για την Ολική Ανεξαρτησία της Αγκόλας (UNITA). Η UNITA διεξήγαγε ανταρτοπόλεμο κατά της αποικιοκρατίας της Πορτογαλίας από το 1966 έως το 1974 και στη συνέχεια αντιμετώπισε το Λαϊκό Κίνημα για την Απελευθέρωση της Ανγκόλας κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της Ανγκόλας. Ο Σαβίμπι σκοτώθηκε σε σύγκρουση με κυβερνητικά στρατεύματα το 2002.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%BC%CF%80%CE%B9
|
Συμμετοχή της Βουλγαρίας στη Eurovision
|
Η Βουλγαρία αγωνίστηκε για πρώτη φορά στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 2005 εκπροσωπούμενη από την μπάντα Kaffe) με το τραγούδι τους "Lorraine". Συγκέντρωσε μόνο 49 βαθμούς και κατατάχθηκε στην 19η θέση στον ημιτελικό, ενώ κατάφερε να προκριθεί στον τελικό. Την επόμενη χρονιά τη χώρα εκπροσώπησε η Μαριάνα Πόποβα με το τραγούδι "Let Me Cry", μη καταφέρνοντας, ωστόσο, να προκριθεί στον τελικό, κατακτώντας τη 17 θέση στον ημιτελικό με 36 βαθμούς. Η Βουλγαρία πρώτη φορά προκρίθηκε στον τελικό το 2007, όταν η Ελίτσα Τοντόροβα και ο Στόγιαν Γιάνκουλοβ ερμήνευσαν το τραγούδι "Water" (Βουλγάρικα: Voda/Вода - σημαίνει Νερό). Αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι στη βουλγαρική γλώσσα με το οποίο η χώρα έλαβε μέρος στο διαγωνισμό, έχοντας καταταχθεί 6η στον ημιτελικό με 146 βαθμούς. Οι Τοντόροβα και Γιάνκουλοβ επανέλαβαν την επιτυχία τους στον τελικό και πήραν 157 βαθμούς. Η χώρα κατέλαβε έτσι την 5η θέση ανάμεσα σε 24 χώρες. Κατά τα προηγούμενα έτη, αν μια χώρα τερμάτιζε στις πρώτες δέκα θέσεις στον τελικό, θα προκρινόταν αυτόματα στον τελικό του επόμενου διαγωνισμού. Άν ίσχυε ο κανόνας αυτός και για το διαγωνισμό του 2008, η Βουλγαρία θα είχε απευθείας πρόκριση στον τελικό. Ωστόσο, η αλλαγή των κανόνων λόγω της μεγάλης πρόσληψης χωρών που συμμετέχουν στο διαγωνισμό σήμαινε ότι μόνο πέντε χώρες, η οικοδέσποινα χώρα και οι Big 4, θα προκρίνονται αυτόματα στον τελικό. Ως εκ τούτου, η Βουλγαρία αναγκάστηκε να διαγωνιστεί σε έναν από τους δύο ημιτελικούς του διαγωνισμού του 2008 στη Σερβία. Στο διαγωνισμό του 2008, η Βουλγαρία εκπροσωπήθηκε από τους Deep Zone & DJ Balthazar με το τραγούδι "DJ, Take Me Away". Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να επαναλάβουν το αποτέλεσμα των Τοντόροβα και Γιάνκουλοβ, λαμβάνοντας μόνο 56 βαθμούς και την 11η θέση στις 19 χώρες. Η Βουλγαρία διαγωνίστηκε στο διαγωνισμό του 2009 στη Ρωσία. Η Βουλγαρία ήταν η πρώτη χώρα η οποία ξεκίνησε την επιλογή για την πέμπτη συμμετοχή της Βουλγαρίας στην Eurovision, με το "Be a Star", τον εθνικό τελικό, που άρχισε τον Οκτώβριο του 2008. Ο νικητής ήταν ο Κράσιμιρ Αβράμοφ με το τραγούδι "Illusion". Απέτυχε να προκριθεί στον τελικό της Μόσχας, τερματίζοντας 16η στις 18 συμμετέχουσες χώρες στον πρώτο ημιτελικό. Τον Οκτώβριο του 2009 το BNT ανακοίνωσε ότι ο Μιροσλάβ Κοσταντίνοβ θα εκπροσωπούσε τη χώρα στο Όσλο. Τραγούδησε το "Angel si ti" που ήταν το πρώτο από το 2007 που τραγουδήθηκε στα βουλγαρικά εξ ολοκλήρου. Ωστόσο, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, η Βουλγαρία απέτυχε να προκριθεί, τερματίζοντας 15η στους 17 συμμετέχοντες στον ημιτελικό. Το 2011, η Βουλγαρία εκπροσωπήθηκε από την Πόλι Γκένοβα και η συμμετοχή της χώρας τραγουδήθηκε στα βουλγαρικά για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Το τραγούδι της ονομαζόταν "Na Inat", και έχασε μια θέση για τον τελικό άφου τερμάτισε 12η στο δεύτερο ημιτελικό, καθιστώντας το 2011 την τέταρτη συνεχόμενη χρονιά που η Βουλγαρία δεν έφθασε στον τελικό. Σε εκείνο το έτος αγωνίστηκε με 18 περισσότερους τραγουδιστές στον τελικό του "EuroBGvision" (όπου μέσω SMS ψηφίζοντας το τηλεοπτικό κοινό επιλέγει ποιος θα εκπροσωπήσει τη Βουλγαρία στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision). Αυτή ήταν η τέταρτη φορά της, στην οποία πήρε μέρος στο "EuroBGvision" και η πρώτη νίκη της. Η τραγουδίστρια Σόφι Μαρίνοβα εκπροσώπησε τη Βουλγαρία στον διαγωνισμό της Eurovision 2012 στο Μπακού με ένα τραγούδι που ονομάζεται "Love Unlimited" (βουλγαρικά: Lubov bez granitsi / Любов без граници). Το τραγούδι της ήταν κυρίως στα βουλγαρικά αλλά περιέχει επίσης τη φράση "Σε αγαπώ" σε 12 άλλες γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων Τουρκικά, Ελληνικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Σέρβικα και άλλες. Η Βουλγαρία ισοφάρισε με τη Νορβηγία για την 10η θέση στον ημιτελικό. Ωστόσο, η ισοπαλία έσπασε υπέρ της Νορβηγίας, επειδή έλαβε βαθμούς από περισσότερες χώρες, καθιστώντας το 2012 την πέμπτη συνεχόμενη χρονιά που η Βουλγαρία δεν είχε προκριθεί στον τελικό. Το 2013, οι Ελίτσα Τοντόροβα και Στόγιαν Γιανκούλοφ επιλέχθηκαν ξανά και εκπροσώπησαν τη Βουλγαρία για δεύτερη φορά, αυτή τη φορά στο Μάλμε της Σουηδίας. Το τραγούδι τους, Samo shampioni (βουλγαρικά: Само Шампиони), ήρθε 6ο στην ψηφοφορία των τηλεθεατών του δεύτερου ημιτελικού, αλλά ήταν στη 17η θέση (τελευταία) στα αποτελέσματα της κριτικής επιτροπής. Το δίδυμο τερμάτισε 12ο με 45 βαθμούς, και η Βουλγαρία έμεινε εκτός τελικού για μια ακόμη φορά. Στις 22 Νοεμβρίου 2013, η Βουλγαρία ανακοίνωσε ότι δεν θα συμμετέχει στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2014 λόγω οικονομικών προβλημάτων.Στις 15 Σεπτεμβρίου 2014, ανακοινώθηκε ότι η Βουλγαρία είχε υποβάλει μια προκαταρκτική αίτηση για να συμμετάσχει στον διαγωνισμό του 2015, αλλά τον επόμενο μήνα, ανακοινώθηκε ότι δεν θα επέστρεφαν στον διαγωνισμό. Στις 31 Οκτωβρίου 2014, ανακοινώθηκε ότι η συμμετοχή της Βουλγαρίας ήταν ακόμη αναποφάσιστη λόγω της πολιτικής κατάστασης της χώρας. Η EBU χορήγησε παράταση και περίμενε την τελική απόφαση. Στις 18 Δεκεμβρίου 2014, η BNT επιβεβαίωσε μέσω του επίσημου λογαριασμού της στην Eurovision στο Twitter ότι δεν θα λάβουν μέρος στον διαγωνισμό του 2015.Στις 15 Σεπτεμβρίου 2015, ανακοινώθηκε ότι η BNT έστειλε μια προκαταρκτική αίτηση για να διαγωνιστεί στον διαγωνισμό του 2016, και η ουσιαστική συμμετοχή επιβεβαιώθηκε περαιτέρω στις 26 Νοεμβρίου 2015. Η Πόλι Γκένοβα επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει τη Βουλγαρία για δεύτερη φορά, αφού προηγουμένως το είχε κάνει το 2011. Με το "If Love Was a Crime", η Πόλι εμφανίστηκε δωδέκατη στον δεύτερο ημιτελικό στις 12 Μαΐου 2016 και προκρίθηκε στον τελικό τερματίζοντας στην 5η θέση με 220 βαθμούς. Στον τελικό στις 14 Μαΐου 2016, εμφανίστηκε όγδοη και τερμάτισε 4η με 307 βαθμούς. Το 2017, ο Κριστιάν Κόστοβ εκπροσώπησε τη Βουλγαρία με το "Beautiful Mess", όντας ο πρώτος τραγουδιστής στη Eurovision που γεννήθηκε τη δεκαετία του 2000. Κατέλαβε την 1η θέση στον δεύτερο ημιτελικό, με 403 βαθμούς, το καλύτερο σκορ ποτέ σε οποιοδήποτε ημιτελικό, προκρίνοντας τη Βουλγαρία στους τελικούς για τρίτη φορά. Ο Κόστοβ κατέληξε να έχει το καλύτερο αποτέλεσμα για τη Βουλγαρία μέχρι σήμερα, τερματίζοντας στη 2η θέση με 615 βαθμούς. Το 2018, η BNT επέλεξε τους Equinox με το "Bones". Το γκρουπ εμφανίστηκε δέκατο στον πρώτο ημιτελικό και προκρίθηκε στον τελικό, καταλαμβάνοντας την 7η θέση με 177 βαθμούς. Η Βουλγαρία έφτασε στον τελικό για τέταρτη φορά, τερματίζοντας 14η με 166 βαθμούς. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2018, ανακοινώθηκε ότι η Βουλγαρία είχε υποβάλει προκαταρκτική αίτηση για να συμμετάσχει στον διαγωνισμό του 2019, αλλά στις 15 Οκτωβρίου 2018, η BNT ανακοίνωσε ότι δεν θα λάβει μέρος λόγω οικονομικών δυσκολιών.Στις 30 Οκτωβρίου 2019, η BNT ανακοίνωσε ότι η Βουλγαρία θα επέστρεφε για τον διαγωνισμό του 2020. Η χώρα επέλεξε εσωτερικά τη Victoria ως εκπρόσωπο της με το "Tears Getting Sober". Ωστόσο, λόγω της πανδημίας COVID-19, ο διαγωνισμός ακυρώθηκε και η Victoria διατηρήθηκε αργότερα ως εκπρόσωπος της Βουλγαρίας για τον διαγωνισμό του 2021. Η συμμετοχή της για το 2021, "Growing Up Is Getting Old", επιλέχθηκε εσωτερικά από μια επιλογή τραγουδιών από το EP της A Little Dramatic, με τη συμβολή του κοινού και διαφόρων ομάδων εστίασης. Η Victoria εμφανίστηκε δέκατη τρίτη στον δεύτερο ημιτελικό και προκρίθηκε στον τελικό, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση με 250 βαθμούς, πετυχαίνοντας έτσι την πέμπτη και τελευταία εμφάνιση της Βουλγαρίας. Στη συνέχεια τερμάτισε 11η με 170 βαθμούς. Το 2022, η BNT επέλεξε το Intelligent Music Project με το "Intention". Το γκρουπ δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, τερματίζοντας 16ο στον πρώτο ημιτελικό με 29 βαθμούς. Η BNT επιβεβαίωσε αργότερα την απουσία της από τον διαγωνισμό του 2023, επικαλούμενη οικονομικούς περιορισμούς. Μέχρι το 2022, το ιστορικό ψηφοφορίας της Βουλγαρίας έχει ως εξής: Στους τελικούς: Κ.Ε. → Κριτική ΕπιτροπήT. → Τηλεψηφοφορία Στους ημιτελικούς: Κ.Ε. → Κριτική ΕπιτροπήT. → Τηλεψηφοφορία Βαθμοί προς και από τη Βουλγαρία Αρχειοθετήθηκε 2021-06-02 στο Wayback Machine. eurovisioncovers.co.uk
|
Η Βουλγαρία έχει συμμετάσχει στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 14 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο της στο διαγωνισμό του 2005 στο Κίεβο. Το καλύτερο αποτέλεσμα της χώρας είναι η δεύτερη θέση του Κρίστιαν Κόστοβ και το τραγούδι "Beautiful Mess" στο διαγωνισμό του 2017. Η Βουλγαρία δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό σε 9 από τις 14 συμμετοχές της στο διαγωνισμό. Το 2012, η Σόφι Μαρίνοβα έχασε την 10η προκριματική θέση στο δεύτερο ημιτελικό σε ένα τάι-μπρέικ με τη Νορβηγία. Ωστόσο, σε τρεις από τις πέντε φορές που έφτασε τελικό, η Βουλγαρία τερμάτισε μέσα στην πρώτη πεντάδα: με τους Ελίτσα & Στόγιαν να τερματίζουν 5οι το 2007, με την Πόλι Γκένοβα να τερματίζει 4η το 2016 και τον Κριστιάν Κόστοβ να τερματίζει στη 2η θέση το 2017. Στις δύο πιο πρόσφατες εμφανίσεις της Βουλγαρίας στον τελικό, το σούπεργκρουπ Equinox τερμάτισε στη 14η θέση το 2018 και η Βικτόρια Τζορτζίεβα τερμάτισε στην 11η θέση το 2021.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7_Eurovision
|
Ναόκο Τακεούτσι
|
Η Τακεούτσι γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1967 στο Κόφου του Γιαμανάσι της Ιαπωνίας από την Ίκουκο και τον Κέντζι Τακεούτσι. Έχει ένα μικρότερο αδερφό, τον Σίνγκο. Έχει δώσει τα ονόματα των συγγενών της στους χαρακτήρες που δημιούργησε για τη σειρά Sailor Moon, πράγμα που αναφέρει σε συνεντεύξεις για σε αρκετά κόμικ στριπ που έχει παράγει, στο κομμάτι των σημειώσεων του συγγραφέα. Η Τακεούτσι πήγε στο λύκειο Kofu Ichi. Φορούσε ναυτικές σχολικές στολές και έμπαινε σε λέσχες αστρονομίας και manga. Αυτές οι εμπειρίες επηρρέασαν το έργο της στη Sailor Moon, συμπεριλαμβανομένων και άλλων έργων όπως τα Love Call και Rain Kiss. Οι προηγούμενες λυκειακές εμπειρίες της επηρρέασαν τη πορεία της ως καλλιτέχνιδας manga. Ο πατέρας της Τακεούτσι την ενθάρρυνε να κυνηγήσει άλλα είδη καριέρας, σε περίπτωση που δεν τα κατάφερνε να γίνει επιτυχημένη επαγγελματίας καλλιτέχνιδα, πράγμα που την οδήγησε στο να σπουδάσει χημεία στο πανεπιστήμιο. Αποφοίτησε από το Kyoritsu University of Pharmacy, απ' όπου πήρε πτυχίο στη χημεία και έγινε πιστοποιημένη φαρμακοποιός. Πριν γίνει καλλιτέχνιδα manga, η Τακεούτσι ήταν μίκο στο Shiba Daijingu, ένα ναό κοντά στο πανεπιστήμιό της. Αυτή η εμπειρία αργότερα έγινε η βάση για μία από τις χαρακτήρες της στη Sailor Moon, τη Rei Hino.Αφού αποφοίτησε από το Kyoritsu University of Pharmacy στην ηλικία των 19 ετών, εισήλθε στη βιομηχανία των manga δίνοντας το έργο της με τίτλο Love Call στην Kodansha, για το οποίο απέσπασε το δεύτερο βραβείο της εταιρείας στην κατηγορία Νέος Καλλιτέχνης Manga. Έπειτα έγραψε μονόπρακτα κομμάτια, μέχρι που έγραψε το manga Maria, που εκδιδόταν στο περιοδικό Nakayoshi από τις αρχές έως τα μέσα του 1990. Μετά της ολοκλήρωση του manga αυτού, η Τακεούτσι εργάστηκε στη σειρά με θέμα το πατινάζ, The Cherry Project. Αυτή εκδιδόταν από τα τέλη του 1990 μέχρι το 1991 στο Nakayoshi. Ενώ δούλευε στο Cherry Project, ήθελε να κάνει ένα manga που θα εξελίσσεται στο διάστημα με κοπέλες πολεμίστριες. Ο editor της, Φούμιο Όσανο, της πρότεινε οι πολεμίστριες να φορούν ναυτικές στολές. Αυτή η ιδέα πραγματοποιήθηκε σε ένα μονόπρακτο με τίτλο Codename: Sailor V, που αργότερα ξεκίνησε να κυκλοφορεί στο περιοδικό RunRun. Όταν η Toei Amination σχεδίαζε να κάνει το manga σειρά anime, η Τακεούτσι ξαναδούλεψε στο έργο και πρόσθεσε τέσσερις ακόμη πολεμίστριες. Το 1993 βραβεύτηκε με το 17o Kodansha Manga Award για τη Sailor Moon, στην κατηγορία Shōujo. Ναόκο Τακεούτσι στο IMDb Ναόκο Τακεούτσι στο Anime News Network Ναόκο Τακεούτσι στι MyAnimeList Ναόκο Τακεούτσι στο TV Tropes Ναόκο Τακεούτσι στη Wikia
|
Η Ναόκο Τακεούτσι (ιαπωνικά: 武内 直子, Χέπμπορν: Takeuchi Naoko, 15 Μαρτίου 1967) είναι Γιαπωνέζα δημιουργός και καλλιτέχνιδα manga. Είναι ευρύτερα γνωστή ως η δημιουργός της σειράς Sailor Moon, μίας από τις δημοφιλέστερες σειρές manga όλων των εποχών.Έχει αποσπάσει πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Kodansha Manga Award το 1993 για τη Sailor Moon.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CE%BA%CE%BF_%CE%A4%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9
|
Παναγία Τουρλιανή Μυκόνου
|
Κατά την παράδοση το Μοναστήρι της Παναγίας Τουρλιανής κτίστηκε από φυγάδες Μοναχούς της Αρχόντισσας Πάρου, που ζήτησαν άσυλο στο νησί της Μυκόνου. Οι Μοναχοί κατέφυγαν στο άνω μέρος του νησιού, στον μικρό ναό της Παναγίας, όπου υπηρετούσε η Μοναχή Τούρλη. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή το όνομα του μοναστηριού οφείλεται στο γεγονός ότι η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας βρέθηκε στη θαλάσσια περιοχή Τούρλος έξω από τη Χώρα της Μυκόνου.Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας θεωρείται ότι είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Ανήκει στη Ιερά Μητρόπολη Σύρου.Το μοναστήρι της Παναγιάς της Τουρλιανής ιδρύθηκε το 1542 εκεί όπου παλιότερα υπήρχε μία εκκλησία των Εισοδίων της Παναγίας. Στα 1757 – 1767 έγινε ανακαίνιση της μονής από τον ιερομόναχο Ιγνάτιο Μπάσουλα και απέκτησε έτσι τη σημερινή της μορφή. Η μονή είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου.Τον Δεκαπενταύγουστο γίνεται μεγάλο πανηγύρι στη μονή. Στις 23 Αυγούστου (Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου) είναι η κύρια γιορτή του μοναστηριού. Η εικόνα της Παναγίας Τουρλιανής μεταφέρεται με λιτανεία κάθε πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής στην Χώρα, σε έναν από τους τρεις ενοριακούς ναούς της Χώρας (Μεγάλη Παναγιά, Πανάχραντος, Αγία Κυριακή), όπου παραμένει μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου.Το καθολικό της μονής είναι τρίκλιτος σταυροειδής βυζαντινός ναός με τρούλο και διαθέτει ένα πανύψηλο μαρμάρινο κωδωνοστάσιο. Το κεντρικό κλίτος του καθολικού είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, το αριστερό κλίτος είναι αφιερωμένο στο Γενέσιο της Θεοτόκου και το δεξιό κλίτος στον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο. Το καθολικό της μονής διαθέτει ένα επιβλητικό επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο σε στυλ μπαρόκ, το οποίο φιλοτεχνήθηκε και κατασκευάστηκε το 1775 από καλλιτέχνες της Φλωρεντίας. Το τέμπλο έχει μήκος 10,20 μέτρα και καλύπτει και τα τρία κλίτη του ναού. Οι εικόνες του τέμπλου έγιναν από τον αγιογράφο Ιωάννη τον εκ Κερκύρας.Στην μονή λειτουργεί εκκλησιαστικό μουσείο.Στα εκθέματα περιλαμβάνονται εικόνες, χρυσοκέντητοι επιτάφιοι, αλλά και οι πρώτες καμπάνες της Μονής.Στις αρχές του 20ου αιώνα το μοναστήρι λειτούργησε ως γηροκομείο και αργότερα ως ορφανοτροφείο. Με δωρεάν παραχώρηση οικοπέδων του μοναστηριού δημιουργήθηκαν νηπιαγωγείο, δημοτικό σχολείο, πλατεία και πνευματικό κέντρο. Η αρχική έκδοση του παρόντος λήμματος βασίστηκε σε κείμενο δημοσιευμένο από την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Δημοσιεύεται στη Βικιπαίδεια κατόπιν άδειας.
|
Η Παναγία Τουρλιανή είναι το σημαντικότερο μοναστήρι της Μυκόνου και η πολιούχος του νησιού. Βρίσκεται στην Άνω Μερά Μυκόνου σε απόσταση επτά χιλιομέτρων από τη Χώρα της Μυκόνου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE_%CE%9C%CF%85%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85
|
Όλιβερ Στόουν
|
Ο Όλιβερ Στόουν έχει παντρευτεί τρεις φορές. Την πρώτη φορά είχε παντρευτεί την Νάγουα Σάρκις στις 22 Μαΐου 1971 και χώρισαν το έτος 1977. Τότε επίσης παντρεύτηκε την Ελίζαμπεθ Μπάρκιτ Κοξ, μια βοηθό σε παραγωγή ταινίας, στις 7 Ιουνίου 1981. Έχουν δύο γιούς, τον Σον/Αλί (γεν.το 1984) και τον Μαΐκλ Τζακ (γεν. το 1991). Ο Σον εμφανίστηκε σε κάποιες από τις ταινίες του πατέρα του, ενώ ήταν παιδί. Χώρισαν το 1993. Τώρα ο Όλιβερ Στόουν είναι παντρεμένος με την Sun-jung Jung, και το ζευγάρι έχει μια θυγατέρα, την Τάρα(γεν.το 1995).Το 1999, ο Στόουν συνελήφθη και βρέθηκε ένοχος για κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών και μπήκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης από τα ναρκωτικά. Συνελήφθη ξανά την νύχτα της 27ης Μαΐου του 2005 στο Λος Άντζελες για κατοχή μιας παράνομης αγνωστοποίητης ουσίας. Στις 27 Μαΐου του 2005,συνελήφθη επειδή οδηγούσε υπο την επήρεια και κατοχή ναρκωτικών. Απελευθερώθηκε την επόμενη ημέρα με $15,000 δολάρια πρόστιμο. Τον Αύγουστο του 2005, τελικά πλήρωσε πρόστιμο $100 δολάρια.
|
Ο Όλιβερ Στόουν (William Oliver Stone, 15 Σεπτεμβρίου 1946) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός γνωστών ταινιών όπως Πλατούν (Platoon), Γεννημένος την 4η Ιουλίου (Born in Fourth of July), Αλέξανδρος και Αγριότητα (Savages). Γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου του έτους 1946, στην Νέα Υόρκη και επίσης είναι βετεράνος. Κατά την δεκαετία του ’60, εγκατέλειψε τον πανεπιστήμιο του Γέιλ,για να κατατάχτει ως στρατιώτης στον πόλεμο του Βιετνάμ και υπηρέτησε στο αμερικανικό πεζικό το 1967-68. Στο Βιετνάμ έδειξε πολύ θάρρος, τραυματίστηκε δύο φορές και του απονεμήθηκε μπρούτζινο αστέρι ανδρείας. Αφού επέστρεψε από το Βιετνάμ, σπούδασε στην κινηματογραφική σχολή της Νέας Υόρκης. Έχει κερδίσει δύο βραβεία Όσκαρ, 3 Χρυσές Σφαίρες και ένα βραβείο ΒΑFΤΑ. Επίσης, έχει ψηφιστεί ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών από το Entertainment Weekly. Είναι παντρεμένος και έχει τρια παιδιά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CF%81_%CE%A3%CF%84%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%BD
|
ΡΣΦΠ Τελχινίς
|
Η Τελχινίδα (ΡΣΦΠ Τελχινίς) ιδρύθηκε το 2008. Αρχικά διέθετε μόνο τμήματα πετοσφαίρισης άμμου αλλά στη συνέχεια δημιούργησε και τμήματα πετοσφαίρισης σάλας. Ως έδρα των αγώνων σάλας χρησιμποποιεί το ΔΑΚ «Καλλιμάτεια».Απόσπασμα από το καταστατικό του συλλόγου: Ο Ροδιακός Σύλλογος Φίλων Πετοσφαίρισης 'ΤΕΛΧΙΝΙΣ' είναι αθλητικό σωματείο που έχει σα σκοπό τη συστηματική ανάπτυξη και ενίσχυση των σωματικών, πνευματικών και ψυχικών ικανοτήτων των μελών του για τη συμμετοχή τους σε αθλητικούς αγώνες ιδιαίτερα των αθλημάτων πετοσφαίρισης (βόλεϊ) και πετοσφαίρισης άμμου (μπιτς βόλεϊ). Αποσκοπεί ακόμα στην ανάπτυξη του φίλαθλου πνεύματος παράλληλα με τη μορφωτική και πολιτιστική ανάπτυξη και καλλιέργεια των μελών του. Το όνομα «Τελχινίς» ήταν μία από τις ονομασίες της Ρόδου, και οφείλεται στους πρώτους κατοίκους του νησιού τους Τελχίνες. Πίνακας με τους τίτλους που έχουν κατακτήσει τα τμήματα βόλεϊ στα Δωδεκάνησα (έως την περίοδο 2022-23) Οι ομάδες Νεανίδων και Κορασίδων της Τελχινίδας έχουν ανακηρυχθεί αρκετές φορές Πρωταθλήτριες Αιγαίου (Ζ΄ Περιφέρειας). Πρωτάθλημα Αιγαίου Νεανίδων: 2020-21Πρωτάθλημα Αιγαίου Κορασίδων: 2020-21, 2022-23 Επιτυχίες αθλητριών και αθλητών της Τελχινίδας στο μπιτς βόλεϊ (από το 2013 έως το Μάρτιο του 2020) Επίσημη ιστοσελίδα www.telchinis.gr Ροδιακός Σύλλογος Φίλων Πετοσφαίρισης "Τελχινίς" www.volleyball.gr Αρχειοθετήθηκε 2023-05-11 στο Wayback Machine. Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης www.volleyball.gr Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης - Πετοσφαίριση άμμου www.volleyball.gr Τελχινίδα: Πρωταθλήτριες Δωδεκανήσου οι νεάνιδες (2020) www.kostoday.com Αρχειοθετήθηκε 2023-06-05 στο Wayback Machine. Πρωταθλήτριες Αιγαίου οι κορασίδες και οι νεάνιδες της Τελχινίδας (2021) telchinis.wordpress.com Αρχειοθετήθηκε 2023-02-01 στο Wayback Machine. Τίτλοι περιόδου 2021-22 telchinis.wordpress.com Αρχειοθετήθηκε 2023-03-24 στο Wayback Machine. Πρωταθλήτριες Κορασίδων Δωδεκανήσου 2009 έως 2023 telchinis.wordpress.com Αρχειοθετήθηκε 2023-05-08 στο Wayback Machine.
|
Ο ΡΣΦΠ Τελχινίς (Ροδιακός Σύλλογος Φίλων Πετοσφαίρισης «Τελχινίς») είναι αθλητικό σωματείο με έδρα τη Ρόδο. Το σωματείο δραστηριοποιείται στα αθλήματα της πετοσφαίριση σάλας και της πετοσφαίρισης άμμου (μπιτς βόλεϊ).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%A3%CE%A6%CE%A0_%CE%A4%CE%B5%CE%BB%CF%87%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CF%82
|
Δρυ Λακωνίας
|
Το χωριό είναι κτισμένο σε υψόμετρο 180 μέτρων επί λόφου κοντά στις ακτές του Μεσσηνιακού κόλπου. Η ονομασία του οφείλεται στο δέντρο δρυς (βελανιδιά) που υπάρχει στην περιοχή. Το 1618, σύμφωνα με υπόμνημα που συντάχτηκε από τον Πέτρο Μεδίκο με αποδέκτη τον Κάρολο του Νεβέρ, στο Δρυ κατοικούσαν 85 οικογένειες, ενώ κατά τη δεκαετία του 1850 ζούσαν στο χωριό 48 οικογένειες. Διοικητικά, υπαγόταν κατά τα μέσα του 19ου αιώνα στον δήμο Μέσσης της επαρχίας Οιτύλου. Παρά τη μεταγενέστερη κατάργηση των δήμων συνέχισε να ανήκει στην επαρχία Οιτύλου μέχρι και το 1997, ενώ στη συνέχεια υπήχθη στον καποδιστριακό δήμο Οιτύλου. Από το 2011 ανήκει στον νεοσύστατο δήμο Ανατολικής Μάνης.
|
Το Δρυ είναι παραδοσιακός οικισμός του δήμου Ανατολικής Μάνης του νομού Λακωνίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 37 μόνιμους κατοίκους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%81%CF%85_%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
STS-97
|
Το πλήρωμα που επάνδρωσε την πτήση: *Αριθμός πτήσεων (συμπεριλαμβανομένης της παρούσας STS-97), ακολουθούμενος από τα εμβλήματα των αποστολών, στις οποίες έχουν πάρει μέρος. Κατά τη διάρκεια της ενδεκαήμερης αποστολής, ο αρχικός στόχος εκπληρώθηκε, ο οποίος ήταν να παραδοθεί και να συνδεθεί με το διεθνή διαστημικό σταθμό το πρώτο σύνολο παροχής ενέργειας από ηλιακά κύτταρα. Οι αστροναύτες διενήργησαν τρεις διαστημικούς περιπάτους, κατά τη διάρκεια των οποίων προετοίμασαν μια μονάδα ελλιμενισμού για την άφιξη της εργαστηριακής ενότητας Destiny, εγκατέστησαν επιπλέοντες ανιχνευτές δυναμικού (αγγλ. Floating Potential Probes) για την μέτρηση του ηλεκτρικού δυναμικού που περιβάλλει το σταθμό, εγκατέστησαν ένα καλώδιο φωτογραφικών μηχανών έξω από την μονάδα Unity, και μετέφεραν προμήθειες, εξοπλισμό και απορρίμματα μεταξύ του διαστημικού λεωφορείου και του σταθμού.Την τρίτη ημέρα της πτήσης, ο κυβερνήτης Brent Jett επέτυχε την σύνδεση με τον σταθμό. Από μέσα από το διαστημόπλοιο, ο Garneau χρησιμοποίησε το Canadarm για να ξεφορτώσει το P6 ζευκτόν από το αμπάρι του διαστημικού λεωφορείου, φέρνοντάς το στην θέση διανυκτέρευσης. Ο Tanner και ο Noriega πέρασαν μέσα από την σήραγγα ελλιμενισμού του διαστημοπλοίου και άνοιξαν την μπούκα του σταθμού και τοποθέτησαν τα πρώτα πακέτα με προμήθειες και υλικό υπολογιστών στον σταθμό. Την τέταρτη μέρα της πτήσης, το τριμελές πλήρωμα της αποστολής 1 μπήκε στη μονάδα Unity για πρώτη φορά. Την Παρασκευή, 8 Δεκεμβρίου, το πλήρωμα έκανε την πρώτη επίσκεψη στο πλήρωμα της αποστολής 1 που κατοικεί στο διαστημικό σταθμό. Μέχρι τότε η μπούκα μεταξύ του σταθμού και του διαστημοπλοίου είχε παραμείνει κλειστή για αποφυγή τυχόν διαρροής ατμοσφαιρικής πίεσης, αφού το πλήρωμα του διαστημοπλοίου έκανε διαστημικούς περιπάτους. Μετά από τα καλωσορίσματα και την υποχρεωτική ενημέρωση, οι οκτώ αστροναύτες διενήργησαν δοκιμαστικά στον σταθμό και στους ηλιακούς συλλέκτες, μετέφεραν εξοπλισμό και προμήθειες, και έλεγξαν το καλώδιο τηλεοπτικών φωτογραφικών μηχανών που είχαν εγκαταστήσει ο Tanner και ο Noriega προετοιμάζοντας την επερχόμενη αποστολή.Στις 9 Δεκεμβρίου, τα δύο πληρώματα ολοκλήρωσαν τις εργασίες φόρτωσης και εκφόρτωσης μεταξύ του σταθμού και του διαστημοπλοίου. Το πλήρωμα του Εντέβορ αποχαιρέτισε το πλήρωμα της αποστολής 1 που έμεινε στον σταθμό και έκλεισε τις πόρτες, αποσυνδέθηκε από το σταθμό μετά από αυτή την εξαήμερη διαμονή και ξεκίνησε για την επιστροφή στην γη.Η πτήση STS-97 ήταν η δέκατη πέμπτη πτήση του Εντέβορ και η εκατοστή πρώτη αποστολή διαστημικού λεωφορείου. περιληπτική περιγραφή (Αγγλικά) STS-97 Video Highlights
|
Η πτήση STS-97 (αγγλ. Space Transportation System, διαστημικό σύστημα μεταφορών) είναι ο κωδικός που χαρακτηρίζει μια από τις αποστολές της NASA στον διεθνή διαστημικό σταθμό (ISS). Πραγματοποιήθηκε με το διαστημικό λεωφορείο Εντέβορ από τις 30 Νοεμβρίου μέχρι τις 11 Δεκεμβρίου του 2000 από το συγκρότημα εκτοξεύσεων LC-39Β του ακρωτηρίου Κέννεντυ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/STS-97
|
Κύπελλο Συνομοσπονδιών 2003
|
1Η Τουρκία αγωνίστηκε στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, επειδή η φιναλίστ του Euro 2000 Ιταλία αρνήθηκε να συμμετάσχει. Οι αγώνες πραγματοποιήθηκαν στα στάδια: Το Κύπελλο Συνομοσπονδιών FIFA 2003 στην επίσημη ιστοσελίδα της FIFA Αρχειοθετήθηκε 2016-11-25 στο Wayback Machine.
|
Το Κύπελλο Συνομοσπονδιών FIFA 2003 ήταν το έκτο Κύπελλο Συνομοσπονδιών στην ιστορία του θεσμού. Διεξάχθηκε στη Γαλλία από τις 18 έως τις 29 Ιουνίου 2003. Η Γαλλία είχε κατακτήσει τη διοργάνωση του 2001.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF_%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BD_2003
|
Σουηδική Αυτοκρατορία
|
Ως αποτέλεσμα δεκαοκτώ ετών πολέμου, η Σουηδία απέκτησε μικρές και διάσπαρτες κτήσεις, αλλά είχε εξασφαλίσει τον έλεγχο τριών κύριων ποταμών στη βόρεια Γερμανία - του Όντερ, του Έλβα και του Βέζερ - και απέκτησε δικαιώματα είσπραξης διοδίων για αυτές τις σημαντικές εμπορικές αρτηρίες, και έτσι επωφελήθηκε η σουηδική οικονομία. Δύο βασικοί λόγοι για τις μικρές αποζημιώσεις ήταν ο φθόνος της Γαλλίας και η ανυπομονησία της βασίλισσας Χριστίνας. Ως αποτέλεσμα της παρέμβασης της Σουηδίας, η Σουηδία βοήθησε στην εξασφάλιση της θρησκευτικής ελευθερίας στην Ευρώπη για τους Προτεστάντες, και έγινε ηγετική δύναμη του ηπειρωτικού Προτεσταντισμού για 90 χρόνια. Η ανύψωση της Σουηδίας στο βαθμό μιας αυτοκρατορικής δύναμης απαιτούσε να παραμείνει μια στρατιωτική μοναρχία, εξοπλισμένη για πιθανή έκτακτη ανάγκη. Η φτώχεια και ο αραιός πληθυσμός της Σουηδίας σήμαιναν ότι η χώρα ήταν ακατάλληλη για αυτοκρατορικό καθεστώς. Ωστόσο, στα μέσα του 17ου αιώνα, με σταθερό σύμμαχο τη Γαλλία, η ασυμβατότητα μεταξύ των δυνάμεών της και των αξιώσεών της δεν ήταν τόσο εμφανής. Ιστορία της Δανίας Ιστορία της Εσθονίας Ιστορία της Λετονίας Ιστορία της Νορβηγίας Ιστορία της Πομερανίας Ιστορία της Φινλανδίας Στρατός της Σουηδικής Αυτοκρατορίας Σουηδικές υπερπόντιες αποικίες Andersson, Ingvar (1956). A History of Sweden. New York: Praeger. ελεύθερο να δανειστεί για δύο εβδομάδες σελ. 153–237 Bain, R. Nisbet. Ο Charles XII and the Collapse of the Swedish Empire, 1682–1719 (1899) διαδικτυακά Μπρεμς, Χανς. "Sweden: From Great Power to Welfare State" Journal of Economic Issues 4#2 (1970) σελ. 1–16 διαδικτυακά Evans, Malcolm (1997). Religious Liberty and International Law in Europe. Cambridge University Press. ISBN 0-521-55021-1. 0-521-55021-1 Frost, Robert I. (2000). The Northern Wars. War, State and Society in Northeastern Europe 1558-1721. Longman. ISBN 978-0-582-06429-4. 978-0-582-06429-4 Kent, Neil (2008). A Concise History of Sweden. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-01227-0. 978-0-521-01227-0 Κίρμπι, Ντέιβιντ. Northern Europe in the Early Modern Period: The Baltic World 1492 - 1772 (1990). Λισκ, Τζιλ. The Struggle for Supremacy in the Baltic 1600 - 1725 (1967). Λόκχαρτ, Πολ Ντάγκλας. Η Σουηδία στον δέκατο έβδομο αιώνα (2004). Mckay, Derek· H.M. Scott (1983). The Rise of the Great Powers 1648 – 1815. Pearson. σελίδες 10–14. ISBN 9781317872849. 9781317872849 Magnusson, Lars (2000). An Economic History of Sweden. London: Routledge. ISBN 0-415-18167-4. 0-415-18167-4 Moberg, Vilhelm· Austin, Paul Britten (2005). A History of the Swedish People: Volume II: From Renaissance to Revolution. Nordstrom, Byron J. (2002). The History of Sweden. Greenwood Press. ISBN 0-313-31258-3. 0-313-31258-3 Oakley, Stewart. Scandinavian History 1520 - 1970 (1984). Ρόμπερτς, Μάικλ. Η Σουηδία ως Μεγάλη Δύναμη 1611 - 1697 (1968). Ρόμπερτς, Μάικλ. Sweden's Age of Greatness 1632 - 1718 (1973). Ρόμπερτς, Μάικλ. Η σουηδική αυτοκρατορική εμπειρία 1560–1718 (Cambridge UP, 1984). Ρόμπερτς, Μάικλ. From Oxenstierna to Charles XII: Four Studies (Cambridge UP, 1991). Roberts, Michael (1986). The Age of Liberty: Sweden, 1719–1772. Scott, Franklin D. (1988). Sweden: The Nation's History (2nd έκδοση). Southern Illinois University Press. ISBN 0-8093-1489-4. 0-8093-1489-4 (έρευνα από κορυφαίο μελετητή) Sprague, Martina (2005). Sweden: An Illustrated History. Hippocrene Books. ISBN 0-7818-1114-7. 0-7818-1114-7 Upton, A. Charles XI and Swedish Absolutism (Cambridge University Press, 1998). Warme, Lars G. (1995). A History of Swedish Literature.
|
Η Σουηδική Αυτοκρατορία ήταν ευρωπαϊκή μεγάλη δύναμη που ασκούσε εδαφικό έλεγχο σε μεγάλο μέρος της περιοχής της Βαλτικής κατά τον 17ο και στις αρχές του 18ου αιώνα (σουηδικά: Stormaktstiden, «η Εποχή της Μεγάλης Δύναμης»). Η αρχή της αυτοκρατορίας λαμβάνεται συνήθως ως η βασιλεία του Γουσταύου Β΄ Αδόλφου της Σουηδίας, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο το 1611, και το τέλος της ως η απώλεια εδαφών το 1721 μετά τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο.Μετά τον θάνατο του Γουσταύου Αδόλφου το 1632, η αυτοκρατορία ελεγχόταν για μεγάλες περιόδους από μέρος της υψηλής αριστοκρατίας, όπως η οικογένεια Ούξενχανα, που ενεργούσε ως αντιβασιλείς για ανήλικους μονάρχες. Τα συμφέροντα των υψηλών ευγενών έρχονται σε αντίθεση με την πολιτική ομοιομορφίας (δηλαδή, η διατήρηση της παραδοσιακής ισότητας στο καθεστώς των σουηδικών κτημάτων που ευνοούνταν από τους βασιλιάδες και την αγροτιά). Σε εδάφη που αποκτήθηκαν κατά τις περιόδους της de facto ευγενούς κυριαρχίας, η δουλοπαροικία δεν καταργήθηκε, ενώ υπήρχε επίσης μια τάση δημιουργίας αντίστοιχων κτημάτων στην ευρύτερη Σουηδία. Η «Μεγάλη Μείωση» του 1680 έβαλε τέλος σε αυτές τις προσπάθειες των ευγενών και τους ζήτησε να επιστρέψουν τα κτήματα που είχαν αποκτήσει από το στέμμα στον βασιλιά. Η δουλοπαροικία, ωστόσο, παρέμεινε σε ισχύ στις κυριαρχίες που αποκτήθηκαν στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στη Σουηδική Εσθονία, όπου η συνακόλουθη εφαρμογή της πολιτικής ομοιομορφίας παρεμποδίστηκε από τις συνθήκες με τις οποίες αποκτήθηκαν. Μετά τις νίκες στον Τριακονταετή Πόλεμο, η Σουηδία έφτασε στο αποκορύφωμα της εποχής των μεγάλων δυνάμεων κατά τον Δεύτερο Βόρειο Πόλεμο, όταν ο κύριος αντίπαλός της, Δανία-Νορβηγία, εξουδετερώθηκε από τη Συνθήκη του Ροσκίλντε το 1658 (έγινε όταν η Σουηδική Αυτοκρατορία ήταν στη μεγαλύτερη έκτασή της). Ωστόσο, στην περαιτέρω πορεία αυτού του πολέμου, καθώς και στον επόμενο Σκάνιο Πόλεμο, η Σουηδία μπόρεσε να διατηρήσει την αυτοκρατορία της μόνο με την υποστήριξη του στενότερου συμμάχου της, του Βασιλείου της Γαλλίας. Ο Κάρολος ΙΑ΄ της Σουηδίας εδραίωσε την αυτοκρατορία, όμως, μια παρακμή ξεκίνησε με τον γιο του, Κάρολο ΙΒ΄ της Σουηδίας. Μετά τις αρχικές σουηδικές νίκες, ο Κάρολος εξασφάλισε την αυτοκρατορία για κάποιο διάστημα με την Συνθήκη του Τραβένταλ (1700) και τη Συνθήκη του Άλτρανστατ (1706), πριν από την καταστροφή που ακολούθησε τον πόλεμο του βασιλιά στη Ρωσία. Η ρωσική νίκη στη Μάχη της Πολτάβας έβαλε τέλος στην επέκταση της Σουηδίας προς τα ανατολικά και μέχρι τον θάνατο του Καρόλου ΙΒ΄ το 1718 είχε απομείνει μόνο μια πολύ εξασθενημένη και πολύ μικρότερη περιοχή. Τα τελευταία ίχνη της κατεχόμενης ηπειρωτικής επικράτειας εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων και με τη Φινλανδία να πηγαίνει στη Ρωσία το 1809, με τον ρόλο της Σουηδίας ως μεγάλης δύναμης να εξαφανίζεται επίσης. Η Σουηδία είναι η μόνη σκανδιναβική χώρα που έχει φτάσει ποτέ στο καθεστώς της στρατιωτικής μεγάλης δύναμης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B7%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1
|
Γεωδαισιακή
|
Η συντομότερη διαδρομή μεταξύ δύο σημείων σε εναν καμπυλωμένο χώρο μπορεί να βρεθεί γράφοντας την εξίσωση για το μήκος της καμπύλης (μια συνάρτηση f από ένα ανοιχτό διάστημα του R στην πολλαπλότητα) και, στη συνέχεια, ελαχιστοποιώντας αυτό το μήκος, χρησιμοποιώντας τον λογισμό των μεταβολών. Αυτό έχει κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα, επειδή υπάρχει ένας άπειρων διαστάσεων χώρος από διαφορετικούς τρόπους για να το παραμετροποιήσει κανείς τη συντομότερη διαδρομή. Είναι απλούστερο να απαιτήσει όχι μόνο η καμπύλη τοπικά να ελαχιστοποιεί το μήκος, αλλά επίσης να είναι παραμετροποιημένη "με σταθερή ταχύτητα", με την έννοια ότι η απόσταση από την f(s) στην f(t) κατά μήκος της γεωδαισιακής γραμμής είναι ανάλογη του |s−t|. Αντίστοιχα, μια διαφορετική ποσότητα που μπορεί να οριστεί, ονομάζεται η ενέργεια της καμπύλης. Η ελαχιστοποίηση της ενέργειας οδηγεί στις ίδιες εξισώσεις για μια γεωδαισιακή (εδώ "σταθερή ταχύτητα" είναι μια συνέπεια της ελαχιστοποίησης). Διαισθητικά, μπορεί κανείς να καταλάβει αυτή τη δεύτερη διατύπωση, σημειώνοντας ότι μια ελαστική ζώνη τεντωμένη ανάμεσα σε δύο σημεία θα συρρικνώσει το μήκος της, και κάνοντάς το αυτό θα ελαχιστοποιήσει την ενέργεια της. Το σχήμα που προκύπτει από την ζώνη είναι μια γεωδαισιακή. Στην κατά Ρίμαν γεωμετρία οι γεωδαισιακές δεν είναι το ίδιο με τις "συντομότερες καμπύλες" ανάμεσα σε δύο σημεία, αν και οι δύο έννοιες είναι στενά συνδεδεμένες. Η διαφορά είναι ότι οι γεωδαισιακές είναι μόνο σε τοπικό επίπεδο η μικρότερη απόσταση μεταξύ των σημείων, και είναι παραμετροποιημένες με "σταθερή ταχύτητα". Πηγαίνοντας "από τον μακρύ δρόμο γύρω" σε ένα μέγιστο κύκλο μεταξύ δύο σημείων σε μια σφαίρα δημιουργείται μια γεωδαισιακή αλλά αυτή δεν είναι η συντομότερη διαδρομή μεταξύ των σημείων. Η απεικόνιση t → t2 ορισμένη από το μοναδιαίο διάστημα στο ίδιο δίνει τη συντομότερη διαδρομή μεταξύ του 0 και του 1, αλλά δεν είναι μια γεωδαισιακή επειδή η ταχύτητα της αντίστοιχης κίνησης ενός σημείου δεν είναι σταθερή. Οι γεωδαισιακές είναι συχνά εμφανιζόμενες στη μελέτη της γεωμετρίας κατά Ρίμαν και γενικότερα στη μετρική γεωμετρία. Στη γενική θεωρία της σχετικότητας, οι γεωδαισιακές περιγράφουν την κίνηση των σημειακών σωματίδια υπό την επίδραση της βαρύτητας και μόνο. Συγκεκριμένα, η διαδρομή που λαμβάνεται από πτώση βράχου, η τροχιά δορυφόρου ή το σχήμα μιας πλανητικής τροχιάς είναι όλα γεωδαισιακές σε καμπυλωμένο χωρόχρονο. Γενικότερα, η γεωμετρία πολλαπλοτήτων του Ρίμαν ασχολείται με τα μονοπάτια που τα αντικείμενα μπορεί να πάρουν όταν δεν είναι ελεύθερα και η κίνησή τους περιορίζεται με διάφορους τρόπους. Αυτό το άρθρο παρουσιάζει τον μαθηματικό φορμαλισμό που εμπλέκεται στον καθορισμό, την εύρεση, και την απόδειξη της ύπαρξης των γεωδαισιακών, στην περίπτωση των κατά Ρίμαν και ψευδο-Ρίμαν πολλαπλοτήτων. Τα πιο γνωστά παραδείγματα είναι οι ευθείες γραμμές στην Ευκλείδεια γεωμετρία. Σε μια σφαίρα, οι εικόνες των γεωδαισιακών είναι οι μέγιστοι κύκλοι. Η συντομότερη διαδρομή από το σημείο Α στο σημείο Β σε μια σφαίρα δίνεται από το μικρότερο τόξο του μέγιστου κύκλου που διέρχεται από τα Α και Β. Αν τα Α και Β είναι αντιδιαμετρικά σημεία, τότε υπάρχουν άπειρα συντομότερα μονοπάτια μεταξύ τους. Οι γεωδαισιακές σε ένα ελλειψοειδές συμπεριφέρονται με πιο περίπλοκο τρόπο από ό,τι σε μια σφαίρα. Ειδικότερα, δεν είναι κλειστά στη γενική περίπτωση (βλ. σχήμα). Στη μετρική γεωμετρία, μια γεωδαισιακή είναι μια καμπύλη που είναι παντού τοπικά ένας ελαχιστοποιητής της απόστασης . Πιο συγκεκριμένα, μια καμπύλη γ : I → M από ένα διάστημα I υποσύνολο των πραγματικών αριθμών στο μετρικό χώρο M είναι μια γεωδαισιακή αν υπάρχει μια σταθερά v ≥ 0 τέτοια ώστε για κάθε t ∈ I , υπάρχει μια περιοχή J του t στο I τέτοια ώστε για κάθε t1, t2 ∈ J έχουμε d ( γ ( t 1 ) , γ ( t 2 ) ) = v | t 1 − t 2 | . {\displaystyle d(\gamma (t_{1}),\gamma (t_{2}))=v\left|t_{1}-t_{2}\right|.} Αυτό γενικεύει την έννοια της γεωδαισιακής για πολλαπλότητες κατά Ρίμαν. Ωστόσο, στη μετρική γεωμετρία η θεώρηση της γεωδαισιακής είναι συχνά εξοπλισμένη με φυσική παράμετρο , δηλαδή στην παραπάνω ταυτότητα v = 1 και d ( γ ( t 1 ) , γ ( t 2 ) ) = | t 1 − t 2 | . {\displaystyle d(\gamma (t_{1}),\gamma (t_{2}))=\left|t_{1}-t_{2}\right|.} Αν η τελευταία ισότητα ικανοποιείται για όλα τα t1, t2 ∈ I, η γεωδαισιακή ονομάζεται ελαχιστοποιούσα γεωδαισιακή ή συντομότερη διαδρομή. Σε γενικές γραμμές, ένας μετρικός χώρος μπορεί να μην έχει γεωδαισιακές, εκτός από τις σταθερές καμπύλες. Στο άλλο άκρο, οποιαδήποτε δύο σημεία σε έναν μετρικό χώρο αποστάσεων ενώνονται με μια ελαχιστοποιούσα ακολουθία μονοπατιών με υπολογίσιμο μήκος, αν και αυτή η ελαχιστοποιούσα ακολουθία δεν χρειάζεται να συγκλίνει σε μια γεωδαισιακή. Σε μια κατά Ρίμαν πολλαπλότητα M με μετρικό τανυστή g, το μήκος μιας συνεχώς διαφορίσιμης καμπύλης γ : [a,b] → M ορίζεται από τον τύπο L ( γ ) = ∫ a b g γ ( t ) ( γ ˙ ( t ) , γ ˙ ( t ) ) d t . {\displaystyle L(\gamma )=\int _{a}^{b}{\sqrt {g_{\gamma (t)}({\dot {\gamma }}(t),{\dot {\gamma }}(t))}}\,dt.} Η απόσταση d(p, q) μεταξύ δύο σημείων p και q του M ορίζεται ως το μέγιστο κάτω πέρας του μήκους που λαμβάνεται από όλες τις συνεχείς, τμηματικά συνεχώς διαφορίσιμες καμπύλες γ : [a,b] → M τέτοιες ώστε γ(a) = σ και γ(b) = q. Με αυτόν τον ορισμό της απόστασης, οι γεωδαισιακές σε πολλαπλότητα κατά Ρίμαν είναι τα τοπικά μονοπάτια που ελαχιστοποιούν την απόσταση. Οι ελαχιστοποιούντες καμπύλες L σε ένα αρκετά μικρό ανοικτό σύνολο του M μπορούν να επιτευχθούν με τεχνικές του λογισμού των μεταβολών. Συνήθως, κανείς εισάγει την ακόλουθη δράση ή λειτουργική ενέργεια E ( γ ) = 1 2 ∫ a b g γ ( t ) ( γ ˙ ( t ) , γ ˙ ( t ) ) d t . {\displaystyle E(\gamma )={\frac {1}{2}}\int _{a}^{b}g_{\gamma (t)}({\dot {\gamma }}(t),{\dot {\gamma }}(t))\,dt.} Για μια τμηματικά C 1 {\displaystyle C^{1}} καμπύλη (γενικότερα, μια W 1 , 2 {\displaystyle W^{1,2}} καμπύλη), η ανισότητα Κωσύ-Σβαρτς δίνει L ( γ ) 2 ≤ 2 ( b − a ) E ( γ ) {\displaystyle L(\gamma )^{2}\leq 2(b-a)E(\gamma )} με ισότητα αν και μόνο αν g ( γ ′ , γ ′ ) {\displaystyle g(\gamma ',\gamma ')} είναι ίσο με μια σταθερά. Συμβαίνει ότι οι ελαχιστοποιούσες καμπύλες της E ( γ ) {\displaystyle E(\gamma )} ελαχιστοποιούν επίσης το L ( γ ) {\displaystyle L(\gamma )} , επειδή είναι αφινικά παραμετροποιημένες και η ανισότητα είναι ισότητα. Η χρησιμότητα αυτής της προσέγγισης είναι ότι το πρόβλημα της αναζήτησης καμπυλών που ελαχιστοποιούν το E είναι ένα πιο ισχυρό μεταβολικό πρόβλημα. Πράγματι, η Ε είναι μια "κυρτή συνάρτηση" της γ {\displaystyle \gamma } , έτσι ώστε σε κάθε ισόμορφη κλάση "λογικών συναρτήσεων", πρέπει να περιμένουμε την ύπαρξη, την μοναδικότητα και την κανονικότητα των καμπυλών που ελαχιστοποιούν. Σε αντίθεση,οι ελαχιστοποιούντες καμπύλες του συναρτησιακού L ( γ ) {\displaystyle L(\gamma )} γενικά δεν είναι πολύ κανονικές, γιατί επιτρέπεται η αυθαίρετη αναπαραμετρικοποίηση. Οι εξισώσεις Όιλερ-Λαγκράνζ της κίνησης για το συναρτησιακό E δίνονται τότε στις τοπικές συντεταγμένες από τις εξισώσεις d 2 x λ d t 2 + Γ μ ν λ d x μ d t d x ν d t = 0 , {\displaystyle {\frac {d^{2}x^{\lambda }}{dt^{2}}}+\Gamma _{\mu \nu }^{\lambda }{\frac {dx^{\mu }}{dt}}{\frac {dx^{\nu }}{dt}}=0,} όπου Γ μ ν λ {\displaystyle \Gamma _{\mu \nu }^{\lambda }} είναι τα σύμβολα Κριστόφελ της μετρικής. Αυτή είναι η εξίσωση της γεωδαισιακής, που συζητιέται παρακάτω. Τεχνικές του κλασικού λογισμού των μεταβολών μπορούν να εφαρμοστούν για να εξεταστεί το ενεργειακό συναρτησιακό E. Η πρώτη μεταβολή της ενέργειας ορίζεται σε τοπικές συντεταγμένες από τον τύπο δ E ( γ ) ( φ ) = ∂ ∂ t | t = 0 E ( γ + t φ ) . {\displaystyle \delta E(\gamma )(\varphi )=\left.{\frac {\partial }{\partial t}}\right|_{t=0}E(\gamma +t\varphi ).} Τα κρίσιμα σημεία από την πρώτη μεταβολή είναι ακριβώς οι γεωδαισιακές. Η δεύτερη μεταβολή ορίζεται από τον τύπο δ 2 E ( γ ) ( φ , ψ ) = ∂ 2 ∂ s ∂ t | s = t = 0 E ( γ + t φ + s ψ ) . {\displaystyle \delta ^{2}E(\gamma )(\varphi ,\psi )=\left.{\frac {\partial ^{2}}{\partial s\,\partial t}}\right|_{s=t=0}E(\gamma +t\varphi +s\psi ).} Με μια κατάλληλη έννοια,τα μηδενικά της δεύτερης μεταβολής κατά μήκος μιας γεωδαισιακής γ ανακύπτουν κατά μήκος πεδίων Τζακόμπι. Τα πεδία Τζακόμπι θεωρούνται, ως εκ τούτου μεταβολές μέσω των γεωδαισιακών. Με την εφαρμογή των μεταβολικών τεχνικών από την κλασική μηχανική, κάποιος μπορεί επίσης να θεωρήσει τις γεωδαισιακές ως χαμιλτονιανές ροές. Είναι λύσεις των σχετικών εξισώσεων Χάμιλτον, με την (ψευδο-)Ρίμαν μετρική να θεωρείται ως χαμιλτονιανή μετρική . Μια γεωδαισιακή σε μια ομαλή πολλαπλότητα M με αφινική σύνδεση ∇ ορίζεται ως μια καμπύλη γ(t) τέτοια ώστε μια παράλληλη μεταφορά κατά μήκος της καμπύλης διατηρεί το εφαπτόμενο διάνυσμα στην καμπύλη, έτσι ώστε σε κάθε σημείο κατά μήκος της καμπύλης, όπου γ ˙ {\displaystyle {\dot {\gamma }}} είναι η παράγωγος ως προς t {\displaystyle t} . Πιο συγκεκριμένα, προκειμένου να καθορίσει τη συναλλοίωτη παράγωγο της γ ˙ {\displaystyle {\dot {\gamma }}} είναι απαραίτητο πρώτα να επεκταθεί η γ ˙ {\displaystyle {\dot {\gamma }}} σε ένα συνεχώς διαφορίσιμο διανυσματικό πεδίο σε ένα ανοικτό σύνολο. Ωστόσο, η τιμή που προκύπτει από το (1) είναι ανεξάρτητη από την επιλογή της επέκτασης. Χρησιμοποιώντας τοπικές συντεταγμένες στο M, μπορούμε να γράψουμε τη γεωδαισιακή εξίσωση (χρησιμοποιώντας την συνθήκη αθροίσεως) ως d 2 γ λ d t 2 + Γ μ ν λ d γ μ d t d γ ν d t = 0 , {\displaystyle {\frac {d^{2}\gamma ^{\lambda }}{dt^{2}}}+\Gamma _{\mu \nu }^{\lambda }{\frac {d\gamma ^{\mu }}{dt}}{\frac {d\gamma ^{\nu }}{dt}}=0\ ,} όπου γ μ = x μ ∘ γ ( t ) {\displaystyle \gamma ^{\mu }=x^{\mu }\circ \gamma (t)} είναι οι συντεταγμένες της καμπύλης γ(t) και Γ μ ν λ {\displaystyle \Gamma _{\mu \nu }^{\lambda }} είναι τα σύμβολα Κριστόφελ του συνδέσμου ∇. Αυτή είναι απλά μια συνήθης διαφορική εξίσωση για τις συντεταγμένες. Έχει μια μοναδική λύση, που δίνεται από μια αρχική θέση και μια αρχική ταχύτητα. Ως εκ τούτου, από την άποψη της κλασικής μηχανικής, οι γεωδαισιακές μπορούν να θεωρηθούν ως τροχιές των ελεύθερων σωματιδίων σε μια πολλαπλότητα. Πράγματι, η εξίσωση ∇ γ ˙ γ ˙ = 0 {\displaystyle \nabla _{\dot {\gamma }}{\dot {\gamma }}=0} σημαίνει ότι η επιτάχυνση της καμπύλης δεν έχει συνιστώσες στην κατεύθυνση της επιφάνειας (και ως εκ τούτου, είναι κάθετη στο εφαπτόμενο επίπεδο της επιφάνειας σε κάθε σημείο της καμπύλης). Έτσι, η κίνηση καθορίζεται πλήρως από την κάμψη της επιφάνειας. Αυτή είναι, επίσης, η ιδέα της γενικής σχετικότητας, όπου τα σωματίδια κινούνται πάνω σε γεωδαισιακές και η κάμψη προκαλείται από τη βαρύτητα. Το θεώρημα τοπικής ύπαρξης και μοναδικότητας για τις γεωδαισιακές δηλώνει ότι οι γεωδαισιακές σε μια ομαλή πολλαπλότητα με αφινική σύνδεση υπάρχουν και είναι μοναδικές. Πιο συγκεκριμένα: Για κάθε σημείο p στην M και για κάθε διάνυσμα V που ανήκει στο TpM (ο εφαπτόμενος χώρος στην M στο p) υπάρχει μια μοναδική γεωδαισιακή γ {\displaystyle \gamma \,} : I → M τέτοια ώστε γ ( 0 ) = p {\displaystyle \gamma (0)=p\,} και γ ˙ ( 0 ) = V {\displaystyle {\dot {\gamma }}(0)=V} , όπου I είναι ένα μεγιστικό ανοικτό διάστημα στο R που περιέχει το 0.Σε γενικές γραμμές, το I μπορεί να μην είναι όλο το R , όπως για παράδειγμα για έναν ανοικτό δίσκο στο R2. Η απόδειξη αυτού του θεωρήματος προκύπτει από τη θεωρία των συνήθων διαφορικών εξισώσεων, παρατηρώντας ότι η εξίσωση των γεωδαισιακών είναι μια συνήθης διαφορική εξίσωση δεύτερης τάξης . Η ύπαρξη και η μοναδικότητα, στη συνέχεια, απορρέουν από το θεώρημα Πικάρ-Λίντελοφ για τις λύσεις των συνήθων διαφοτικών εξισώσεων με τις δοθείσες αρχικές συνθήκες. Η γ εξαρτάται ομαλά και από το p και από το V. Η γεωδαισιακή ροή είναι μια τοπική R-δράση για την εφαπτομένη δέσμη TM μιας πολλαπλότητας M που ορίζεται με τον ακόλουθο τρόπο G t ( V ) = γ ˙ V ( t ) {\displaystyle G^{t}(V)={\dot {\gamma }}_{V}(t)} όπου t ∈ R, V ∈ TM και η γ V {\displaystyle \gamma _{V}} δηλώνει τη γεωδαισιακή με τα αρχικά δεδομένα γ ˙ V ( 0 ) = V {\displaystyle {\dot {\gamma }}_{V}(0)=V} . Έτσι, Gt(V) = exp(tV) είναι η εκθετική συνάρτηση του διανύσματος tV . Μια κλειστή τροχιά της γεωδαισιακής ροής αντιστοιχεί σε μια κλειστή γεωδαισιακή στην M. Σε μια (ψευδο-)Ρίμαν πολλαπλότητα , η γεωδαισιακή ροή ταυτίζεται με μια χαμιλτονιανή ροή για την συνεφαπτομένη δέσμη. Η χαμιλτονιανή ,στη συνέχεια, δίνεται από την αντίστροφη (ψευδο-)Ρίμαν μετρική, υπολογίζοντας την κανονική 1-μορφή. Ειδικότερα η ροή διατηρεί την (ψευδο-)Ρίμαν μετρική g {\displaystyle g} , δηλ. g ( G t ( V ) , G t ( V ) ) = g ( V , V ) . {\displaystyle g(G^{t}(V),G^{t}(V))=g(V,V).\,} Ειδικότερα, όταν το V είναι ένα μοναδιαίο διάνυσμα, η γ V {\displaystyle \gamma _{V}} παραμένει μοναδιαία ταχύτητας παντού, έτσι η γεωδαισιακή ροή είναι εφαπτόμενη στην μοναδιαία εφαπτόμενη δέσμη. Το θεώρημα Λιουβίλ συνεπάγεται την αναλλοιωσιμότητα του κινηματικού μέτρου της μοναδιαίας εφαπτομένης δέσμης. Η γεωδαισιακή ροή ορίζει μια οικογένεια καμπυλών στην εφαπτομένη δέσμη. Οι παράγωγοι αυτών των καμπυλών ορίζουν ένα διανυσματικό χώρο στον ολικό χώρο της εφαπτόμενης δέσμης, που είναι γνωστός ως γεωδαισιακό σπρέι. Πιο συγκεκριμένα, μία αφινική σύνδεση προκαλεί διάσπαση της διπλής εφαπτομένης δέσμης TTM σε οριζόντιες και κάθετες δέσμες: T T M = H ⊕ V . {\displaystyle TTM=H\oplus V.} Ο γεωδαισιακό σπρέι είναι το μοναδικό οριζόντιο διανυσματικό πεδίο W που ικανοποιεί την σχέση π ∗ W v = v {\displaystyle \pi _{*}W_{v}=v\,} σε κάθε σημείο v ∈ TM . Εδώ π∗ : TTM → TM δηλώνει τη pushforward (διαφορική) κατά μήκος της προβολής π : TM → M που συνδέεται με την εφαπτομένη δέσμη. Γενικότερα, η ίδια κατασκευή επιτρέπει σε κάποιον να κατασκευάσει ένα διανυσματικό πεδίο για κάθε σύνδεση Έρσμαν (Ehresmann σύνδεση) στην εφαπτομένη δέσμη. Για να είναι το διανυσματικό πεδίο που προκύπτει ένα σπρέι (στη διαγραμμένη εφαπτομένη δέσμη TM \ {0}) είναι αρκετό η σύνδεση να είναι ισαλλοίωτη υπό θετικές αλλαγές παραμετροποίησης: δεν χρειάζεται να είναι γραμμική. Είναι αρκετό ότι η οριζόντια κατανομή ικανοποιεί την σχέση H λ X = d ( S λ ) X H X {\displaystyle H_{\lambda X}=d(S_{\lambda })_{X}H_{X}\,} για κάθε X ∈ TM \ {0} και λ > 0. Εδώ η d(S,λ) είναι η pushforward (διαφορική) κατά μήκος της βαθμωτής ομοιοθεσίας S λ : X ↦ λ X . {\displaystyle S_{\lambda }:X\mapsto \lambda X.} Μια ιδιαίτερη περίπτωση μη γραμμικής σύνδεσης που προκύπτει με αυτό τον τρόπο, είναι αυτή που συνδέεται με την Φίνσλερ πολλαπλότητα. Η εξίσωση (1) είναι αναλλοίωτη υπό συσχετισμένες (αφινικές) αναπαραμετροποιήσεις. Αυτές είναι παραμετροποιήσεις της μορφής t ↦ a t + b {\displaystyle t\mapsto at+b} όπου τα a και b είναι σταθεροί πραγματικοί αριθμοί. Έτσι, εκτός από τον καθορισμό μιας ορισμένης κλάσης εμφυτευμένων καμπυλών, η γεωδαισιακή εξίσωση καθορίζει επίσης μια προτιμώμενη κλάση παραμετροποιήσεων σε κάθε μία από τις καμπύλες. Συνεπώς, οι λύσεις της (1) ονομάζονται γεωδαισιακές με συσχετισμένη παράμετρο. Μία συσχετισμένη σύνδεση καθορίζεται από την οικογένεια των αφινικά παραμετρικοποιημένων γεωδαισιακών, μέχρι την στρέψη (Σπάιβακ 1999, Κεφάλαιο 6, Παράρτημα ι). Η στρέψη μόνη της δεν επηρεάζει στην πραγματικότητα την οικογένεια των γεωδαισιακών, αφού η γεωδαισιακή εξίσωση εξαρτάται μόνο από το συμμετρικό μέρος της σύνδεσης. Πιο συγκεκριμένα, αν ∇ , ∇ ¯ {\displaystyle \nabla ,{\bar {\nabla }}} είναι δύο συνδέσεις,τέτοιες ώστε ο τανυστής διαφοράς D ( X , Y ) = ∇ X Y − ∇ ¯ X Y {\displaystyle D(X,Y)=\nabla _{X}Y-{\bar {\nabla }}_{X}Y} είναι αντισυμμετρικός, τότε ∇ {\displaystyle \nabla } και ∇ ¯ {\displaystyle {\bar {\nabla }}} έχουν τις ίδιες γεωδαισιακές, με τις ίδιες συσχετισμένες (αφινικές) παραμετροποιήσεις. Επιπλέον, υπάρχει μια μοναδική σύνδεση που έχει τις ίδιες γεωδαισιακές όπως η ∇ {\displaystyle \nabla } , αλλά με μηδενιζόμενη στρέψη. Οι γεωδαισιακές χωρίς ιδιαίτερη παραμετροποίηση περιγράφονται από μια προβολική σύνδεση. Αποτελεσματικοί επιλυτές για το ελάχιστο γεωδαισιακό πρόβλημα σε επιφάνειες που τίθεται ως Είκοναλ εξισώσεις μπορούν να βρεθούν στα Οι γεωδαισιακές χρησιμεύουν ως βάση για τον υπολογισμό: γεωδαισιακών ατράκτων γεωδαισιακών δομών – για παράδειγμα γεωδαισιακών θόλων οριζόντιων αποστάσεων πάνω ή κοντά στη Γη αντιστοίχιση εικόνων σε επιφάνειες, για την απόδοση τους του προγραμματισμού της κίνησης ρομπότ (π. χ., όταν βάφουν μέρη αυτοκινήτων) Spivak, Michael (1999), A Comprehensive introduction to differential geometry (Volume 2), Houston, TX: Publish or Perish, ISBN 978-0-914098-71-3 Adler, Ronald; Bazin, Maurice; Schiffer, Menahem (1975), Introduction to General Relativity (2nd ed.), New York: McGraw-Hill, ISBN 978-0-07-000423-8 . Δείτε κεφάλαιο 2. Abraham, Ralph H.; Marsden, Jerrold E. (1978), Foundations of mechanics, London: Benjamin-Cummings, ISBN 978-0-8053-0102-1 . Δείτε ενότητα 2.7. Jost, Jürgen (2002), Riemannian Geometry and Geometric Analysis, Berlin, New York: Springer-Verlag, ISBN 978-3-540-42627-1 . Δείτε ενότητα 1.4. Kobayashi, Shoshichi; Nomizu, Katsumi (1996), Foundations of Differential Geometry, Vol. 1 (New ed.), Wiley-Interscience, ISBN 0-471-15733-3 . Landau, L. D.; Lifshitz, E. M. (1975), Classical Theory of Fields, Oxford: Pergamon, ISBN 978-0-08-018176-9 . Δείτε ενότητα 87. Misner, Charles W.; Thorne, Kip; Wheeler, John Archibald (1973), Gravitation, W. H. Freeman, ISBN 978-0-7167-0344-0 Ortín, Tomás (2004), Gravity and strings, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-82475-0 . Σημειώστε ειδικά σελίδες 7 και 10. Volkov, Yu.A. (2001), "Geodesic line", in Hazewinkel, Michiel, Encyclopedia of Mathematics, Springer, ISBN 978-1-55608-010-4 . Weinberg, Steven (1972), Gravitation and Cosmology: Principles and Applications of the General Theory of Relativity, New York: John Wiley & Sons, ISBN 978-0-471-92567-5 . Δείτε κεφάλαιο 3. Geodesics Revisited — Εισαγωγή στις γεωδαισιακές συμπεριλαμβανομένων δύο μεθόδων παραγωγής της εξίσωσης της γεωδαισιακής με εφαρμογές στην γεωμετρία (γεωδαισιακή στην σφαίρα και στο τόρο), στην μηχανική (brachistochrone) και στην οπτική (ακτίνες φωτός σε ανομοιογενές μέσο). Geodesics on a parametric surface -- sage interact — Διαδραστικό Sagemath φύλλο εργασίας για τον σχεδιασμό και τον σχεδιασμό των γεωδαισιακών σε παραμετροποιημένες επιφάνειες. Totally geodesic submanifold στον Manifold Atlas
|
Στη διαφορική γεωμετρία, γεωδαισιακή είναι μια γενίκευση της έννοιας της «ευθείας γραμμής» σε «καμπυλωμένους χώρους». Ο όρος «γεωδαισιακή» προέρχεται από τη γεωδαισία, την επιστήμη της μέτρησης του μεγέθους και του σχήματος της Γης. Στην αρχική έννοια, μια γεωδαισιακή ήταν η συντομότερη διαδρομή μεταξύ δύο σημείων στην επιφάνεια της Γης, δηλαδή, ένα τμήμα ενός μέγιστου κύκλου. Ο όρος έχει γενικευτεί για να περιλαμβάνει μετρήσεις σε πολύ περισσότερα γενικά μαθηματικά πεδία. Για παράδειγμα, στη θεωρία γραφημάτων, θα μπορούσε κανείς να εξετάσει μια γεωδαισιακή μεταξύ δύο κορυφων/κόμβων ενός γραφήματος. Στην παρουσία ενός αφινικού συνδέσμου, μια γεωδαισιακή ορίζεται να είναι μια καμπύλη της οποίας τα εφαπτόμενα διανύσματα παραμένουν παράλληλα εάν μεταφέρονται κατά μήκος της. Αν αυτός ο σύνδεσμος είναι ο Λέβι-Τσιβίτα σύνδεσμος που προκαλείται από μια μετρική κατά Ρίμαν, τότε οι γεωδαισιακές είναι (τοπικά) η συντομότερη διαδρομή μεταξύ των σημείων στο χώρο. Οι γεωδαισιακές έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη γενική σχετικότητα. Οι χρονοειδείς γεωδαισιακές στη γενική θεωρία της σχετικότητας περιγράφουν την κίνηση της ελεύθερης πτώσης των σημειακών σωματιδίων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%89%CE%B4%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE
|
Ζωή Ρηγοπούλου
|
Η Ρηγοπούλου υπήρξε απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Πέλου Κατσέλη και κόρη των επίσης ηθοποιών Κάκιας Αναλυτή και Κώστα Ρηγόπουλου. Είναι πτυχιούχος του τμήματος πολιτικών επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου. Επίσης έχει πτυχίο διδασκαλίας στην αγγλική γλώσσα. Είναι μεταφράστρια θεατρικών και κινηματογραφικών έργων, παραγωγός μουσικών εκπομπών στο ραδιόφωνο επί σειρά ετών (Super FM, Κανάλι 15, Cool FM) και επί τρία χρόνια ήταν παρουσιάστρια και γενική υπεύθυνη της τηλεοπτικής εκπομπής για το θέατρο «Στάσιμον», στο SEVEN X. Έχει διδάξει Υποκριτική στην Δραματική Σχολή ΚΕΑ, στον Πειραϊκό Σύνδεσμο και στην Δραματική σχολή ΜΕΛΙΣΣΑ.
|
Η Ζωή Ρηγοπούλου (24 Νοεμβρίου 1956, Αθήνα) είναι Ελληνίδα ηθοποιός της τηλεόρασης και του θεάτρου. Είναι η κόρη των ηθοποιών Κάκιας Αναλυτή και Κώστα Ρηγόπουλου, και μητέρα της Κατερίνας Βασιλείου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%89%CE%AE_%CE%A1%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85
|
Θέμις Μπαζάκα
|
Από τη δεκαετία του 1980 έχει εμφανιστεί σε αρκετές γνωστές και αξιόλογες ταινίες, όπως Παραγγελιά! (1980), Ρεμπέτικο, Πέτρινα Χρόνια (1985), Ήσυχες μέρες του Αυγούστου (1991), Ακροπόλ (1996) κ.ά.. Πρόσφατες γνωστές δουλειές της είναι το Ο Ηλίας του 16ου (2008) και το Αν... (2012). Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί στις σειρές, Η Αρχαία Σκουριά , Το Μινόρε της Αυγής , Ρεμπέτικο , Πέτρινα Χρόνια , Σαν τα τρελά πουλιά , Η φανέλα με το "9", Ξενοδοχείο Αμόρε , Ο Πύργος των Μοσκώφ , Υπογραφή Πρίφτης , Ανατομία ενός εγκλήματος , Γυναίκες , Εξ’ αδιαιρέτου, Τμήμα Ηθών , Ασημένιο Δηνάριο , Ρακοσυλλέκτες , Το γελοίον του πράγματος ,Απών ,Εκείνες κι εγώ ,Μια νύχτα σαν κι αυτή ,Σαν αδελφές Κόκκινος Κύκλος ,Ταξίμ ,Οι γυναίκες της ζωής της ,Φεύγα ,10η εντολή ,Γάμος με τα όλα του ,Μου λείπεις ,Δυο μέρες μόνο ,Υπέροχα πλάσματα ,Το σόι σου ,,Σκοτεινή Θάλασσα ,Φλόγα και Άνεμος ,Milky Way Η Μάγισσα Έχει βραβευθεί τρεις φορές από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, δύο φορές για Β' Γυναικείο Ρόλο για τις ταινίες Ρεμπέτικο και Οι ακροβάτες του κήπου και με Βραβείο Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία τα Πέτρινα χρόνια. Για αυτόν τον ρόλο, απέσπασε και Εύφημο Μνεία, από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας. Θέμις Μπαζάκα στο IMDb Θέμις Μπαζάκα: Συνέντευξη στην ATHENS VOICE για τη ζωή της, τον κινηματογράφο, το θέατρο και τον ρόλο της στην παράσταση «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι»
|
Η Θέμις Μπαζάκα (Θεσσαλονίκη, 3 Μαρτίου 1957-) είναι Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου με καταγωγή από την Ξιφιανή Αλμωπίας της περιφερειακής ενότητας Πέλλας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AD%CE%BC%CE%B9%CF%82_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B1
|
Γκλόρια Αρόγιο
|
Γεννήθηκε ως Maria Gloria Macaraeg Macapagal στη Λουμπάο της Παμπάνγκα στις 5 Απριλίου του 1947. Κόρη του 9ου Προέδρου της χώρας, Ντιοσδάδο Μακαπαγκάλ, σπούδασε Οικονομικά στις Φιλιππίνες και στις ΗΠΑ. Παντρεύτηκε το 1968 τον Χοσέ Μιγκέλ Αρόγιο (Jose Miguel Arroyo) (1946-), με τον οποίο απέκτησε 3 παιδιά. Το 1978 έκανε Μάστερ στο πανεπιστήμιο της Ατενέο ντε Μανίλα και έπειτα διδακτορικό στις Οικονομικές επιστήμες από το πανεπιστήμιο των Φιλιππίνων, το 1985 . Δίδαξε σε διάφορα πανεπιστήμια ως το 1987 και αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική το 1992, χρονιά κατά την οποία εκλέγεται στη Γερουσία για τριετή θητεία, όπως και το 1995. Ήδη το 1989 διορίστηκε υφυπουργός εμπορίου. Το 1998 γίνεται αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του Τζόζεφ Εστράδα. Η θητεία της ως αντιπροέδρου ξεκίνησε στις 30 Ιουνίου του 1998. Η Αρόγιο είναι η πρώτη γυναίκα και η μοναδική ως σήμερα που έγινε αντιπρόεδρος στις Φιλιππίνες. Το 2001 ο Πρόεδρος κηρύσσεται έκπτωτος από τη Γερουσία, έπειτα από λαϊκή εξέγερση και σκάνδαλο (κατηγορούνταν για διαφθορά). Στις 20 Ιανουαρίου 2001, ημέρα απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τον Εστράδα, ο Στρατός προσέφερε την υποστήριξή του στην Αρόγιο. Την ίδια μέρα η Αρόγιο ορκίστηκε Πρόεδρος, ενώ ο Εστράδα αμφισβήτησε τις εξουσίες της. Λίγους μήνες μετά ο προκάτοχός της συνελήφθη. Υποστηρικτές του Εστράδα προέβησαν σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας το Μάιο του 2001 και επεχείρησαν να καταλάβουν το προεδρικό μέγαρο,με σκοπό να εξαναγκάσουν σε παραίτηση την Αρόγιο. Τέσσερα άτομα πέθαναν και 100 τραυματίστηκαν στις συγκρούσεις ανάμεσα στους ταραχοποιούς και στις δυνάμεις ασφαλείας. Η πρόεδρος κήρυξε τη Μανίλα σε κατάσταση πολιορκίας και διατάχθηκε η σύλληψη των ηγετών της αντιπολίτευσης, οι οποίοι ήταν οι πρωταίτιοι των ταραχών και κατηγορήθηκαν για συνωμοσία με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Έπειτα από μία εβδομάδα άρθηκε η κατάσταση πολιορκίας. Στις ενδιάμεσες βουλευτικές εκλογές του 2001 κέρδισαν οι φιλοκυβερνητικοί υποψήφιοι. Στις 27 Ιουλίου του 2003, η Αρόγιο απειλήθηκε από ανταρσία στο στρατό, αλλά με τηλεοπτικό της μήνυμα «έβαλε στη θέση τους» τα πράγματα. Οι 321 ένοπλοι στασιαστές, αυτοαποκαλούμενοι "Bagong Katipuneros" Τελικά οι στασιαστές παραδόθηκαν και ένας συνεργάτης του Εστράδα συνελήφθη ως υπαίτιος για την απόπειρα πραξικοπήματος. Στις 10 Μαΐου του 2004 η Αρόγιο επανεξελέγη Πρόεδρος, καθώς κέρδισε άνετη νίκη στις εκλογές, με αντίπαλο τον πρώην κινηματογραφικό αστέρα Φερνάντο Πόε Τζούνιορ. Ορκίστηκε στις 30 Ιουνίου 2004, στο νησί Cebu, και ήταν η πρώτη Πρόεδρος που ορκίστηκε στο μέρος αυτό. Η εκλογική της νίκη αμφισβητήθηκε . Στις 24 Φεβρουαρίου 2006, έγινε νέα απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον της και η ίδια κήρυξε το στρατιωτικό νόμο. Ακολούθησε ογκώδης διαδήλωση της αντιπολίτευσης, που διαλύθηκε βίαια από την αστυνομία. Παράλληλα, η κυβέρνηση επέβαλε περιορισμούς στον Τύπο και στα ΜΜΕ. Στις 29 Νοεμβρίου του 2007 ομάδα στρατιωτικών, μεταξύ των οποίων 12 υπόδικοι για παλαιότερη πραξικοπηματική απόπειρα, κατέλαβαν κεντρικό ξενοδοχείο της Μανίλας στο Μακάτι ζητώντας την απομάκρυνση της Αρόγιο. Εν συνεχεία επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας τη νύχτα. Η νέα εξέγερση τερματίστηκε με την επέμβαση του στρατού σχεδόν αναίμακτα, με απολογισμό 2 ελαφρά τραυματίες. Λίγες ημέρες μετά την ανταρσία, το περιφερειακό δικαστήριο του Μακάτι απήλλαξε των κατηγοριών περί εξέγερσης όλους τους 14 μη στρατιωτικούς που ενεπλάκησαν στο περιστατικό και διέταξε την απελευθέρωσή τους. Το 2010 την διαδέχθηκε στο προεδρικό αξίωμα ο Μπενίνιο Ακίνο. Γραφείο Προέδρου των Φιλιππίνων Επίσημος ιστότοπος για την Αρόγιο Reporter's Notebook: Ang Palasyo Reporter's Notebook Special, 12/04/2007 Η Αρόγιο με το Συμβούλιο των Γυναικών Ηγετών
|
Η Μαρία Γκλόρια Μακαπαγκάλ Αρόγιο (Maria Gloria Macapagal-Arroyo, 5 Απριλίου 1947) είναι πολιτικός από τις Φιλιππίνες, που χρημάτισε πρόεδρος της χώρας από το 2001 ως τις 20 Ιουνίου 2010. Είναι η δεύτερη γυναίκα που ανέλαβε αρχηγός κράτους της χώρας, μετά την Κορασόν Ακίνο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BB%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1_%CE%91%CF%81%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF
|
Επαρχία Ηλείας
|
Δημιουργήθηκε αρχικά με την διοικητική διαίρεση του 1833 ως μία από τις τέσσερις επαρχίες του νομού Αχαΐας και Ήλιδος που αργότερα (1835) έγιναν πέντε. Η επαρχία Ηλείας αποτελούταν από την μέχρι τότε επαρχία Γαστούνης και τα μέρη της επαρχίας Πύργου που ήταν στη δεξιά όχθη του Αλφειού. Καταργήθηκε στην συνέχεια με την διοικητική διαίρεση του 1836 η οποία κατήργησε προσωρινά το νομαρχιακό σύστημα και επανασυστάθηκε το 1845. Η επαρχία Ηλείας επανασυστάθηκε με τη διοικητική διαίρεση του 1845. Σε αυτήν ενσωματώθηκε και τμήμα της επαρχία Διποταμίας που είχε δημιουργηθεί το 1835. Με την διοικητική διαίρεση του 1899 αποτέλεσε ξεχωριστό νομό. Το 1939 ενώθηκε με την επαρχία Ολυμπίας και σχημάτισε τον νομό Ηλείας. Η επαρχία καταργήθηκε το 1997 με το σχέδιο Καποδίστριας. Με το σχέδιο Καλλικράτης που ακολούθησε το σχέδιο Καποδίστρια δημιουργήθηκαν στην περιοχή οι δήμοι Ανδραβίδας - Κυλλήνης, Αρχαίας Ολυμπίας, Ήλιδας, Πηνειού και Πύργου.
|
Η επαρχία Ηλείας ήταν πριν το 1997 μία από τις δύο επαρχίες του νομού Ηλείας. Έδρα της ήταν ο Πύργος. Καταλάμβανε το βόρειο τμήμα του νομού και συνόρευε με τις επαρχίες Ολυμπίας στα νότια με τον νομό Αρκαδίας στα ανατολικά και με τον νομό Αχαΐας στα βόρεια.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1_%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Μεσιέ 97
|
Το Μεσιέ 97 χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο περίπλοκα πλανητικά νεφελώματα. Το κεντρικό άστρο έχει φαινόμενο μέγεθος 16 και έχει περίπου 0,7 ηλιακές μάζες. Το νεφέλωμα μόνο του έχει μάζα ίση περίπου με 0,15 ηλιακές μάζες και σχηματίστηκε περίπου πριν 6.000 χρόνια. Το νεφέλωμα πήρε το όνομά του εξαιτίας των δύο "οφθαλμών κουκουβάγιας" που είναι ορατοί με τηλεσκόπια μεγαλύτερα των 20 εκατοστών. The Owl Nebula at Calar Alto Observatory The Owl Nebula @ SEDS Messier pages NightSkyInfo.com - M97, the Owl Nebula M97, imaged with a semiprofessional amateur-telescope
|
Το Μεσιέ 97 (γνωστό και ως νεφέλωμα Κουκουβάγια (Owl Nebula), Μ97 και NGC 3587) είναι πλανητικό νεφέλωμα σε απόσταση περίπου 2.000 ετών φωτός στον αστερισμό Μεγάλη Άρκτος. Ανακαλύφθηκε από τον Πιέρ Μεσαίν το 1781. Στην περιγραφή του αναφέρει επίσης τους Μεσιέ 108 και Μεσιέ 109.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%AD_97
|
Διοργανώσεις Ε.Π.Σ. Πειραιά 2008–09
|
Α΄ με 29 ομάδες σε δύο ομίλους των 15 και 14 ομάδων. Β΄ με 26 ομάδες σε δύο ομίλους των 13 ομάδων. Γ΄ με 17 ομάδες σε ενιαίο όμιλο. Πρωταθλητές που ανέβηκαν στη Δ΄ Εθνική: Ελλάς Ποντίων Άρης Αμφιάλης Πρωταθλητές ομίλων: άνοδος στην Α΄. 1ος όμιλος: Αμπελακιακός 2ος όμιλος: Θύελλα Κορυδαλλού Δευτεραθλητές: άνοδος στην Α΄. 1ος όμιλος: Αναγέννηση Μοσχάτου 2ος όμιλος: Σαλαμινομάχοι Πρωταθλητής: άνοδος στη Β΄. Α.Σ. Ποντίων Δραπετσώνας Άνοδος στη Β΄: άλλες πέντε ομάδες. Α.Ο.Π.Ε. Μιθριδάτης Ρέντη Α.Ο. Πανιώνιος Κερατσινίου Α.Ο. Πολυκράτης Πειραιά Π.Α.Σ. Ειρήνη 2005 Α.Ο. Άνω Νεάπολη Νίκαιας Στο θεσμό του κυπέλλου συμμετέχουν τα σωματεία της Ε.Π.Σ. Πειραιά. Το κύπελλο της περιόδου 2008–09 κατέκτησε η Αθλητική Ένωση Περάματος. ΕΠΣ Πειραιά "Αρχείο Σεζόν 2008-09".
|
Το Πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Πειραιώς την περίοδο 2008-09 διεξήχθη σε τρεις κατηγορίες με τη συμμετοχή 72 ομάδων συνολικά. Τους τίτλους των δυο ομίλων της Α΄ Κατηγορίας κατέκτησαν οι Ελλάς Ποντίων και Άρης Αμφιάλης. Και οι 2 πρωταθλητές προβιβάστηκαν στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής της σεζόν 2009-10.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%95.%CE%A0.%CE%A3._%CE%A0%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%AC_2008%E2%80%9309
|
Κατάλογος αστέρων του Φοίνικος
|
ESA (1997). «The Hipparcos and Tycho Catalogues». Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2006. Kostjuk, N. D. (2002). «HD-DM-GC-HR-HIP-Bayer-Flamsteed Cross Index». Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2006. Roman, N. G. (1987). «Identification of a Constellation from a Position». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2006. Gould, B. A. «Uranometria Argentina». Reprinted and updated by Pilcher, F. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2010. «AAVSO Website». American Association of Variable Star Observers. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2014.
|
Ο παρών κατάλογος αστέρων του Φοίνικος παραθέτει τους σημαντικότερους αστέρες στον αστερισμό Φοίνιξ κατά φθίνουσα φωτεινότητα (φαινόμενο μέγεθος), μαζί με τους προσδιορισμούς και κωδικοποιήσεις των αστρονομικών καταλόγων που διαθέτουν και τα βασικά χαρακτηριστικά τους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A6%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82
|
Πέτρος Πλάνκιος
|
Ο Πλάνκιος γεννήθηκε στο Dranoutre της Φλάνδρας και σπούδασε Θεολογία στη Γερμανία και στην Αγγλία. Στη συνέχεια, σε ηλικία 24 ετών, έγινε πάστορας της Ολλανδικής Μεταρρυθμισμένης Εκκλησίας. Εξαιτίας του φόβου θρησκευτικών διωγμών από την Ιερά Εξέταση, έφυγε από τις Βρυξέλλες όταν η πόλη καταλήφθηκε από τους Ισπανούς και κατέφυγε στο Άμστερνταμ το 1585. Εκεί, ενδιαφέρθηκε για τη ναυσιπλοΐα και τη Χαρτογραφία, οπότε, έχοντας κατά τύχη πρόσβαση σε ναυτικούς χάρτες που είχαν έρθει πρόσφατα από την Πορτογαλία, αναγνωρίσθηκε σύντομα ως ειδικός στους πλόες προς την Ινδία. Πίστευε πολύ στην ιδέα της υπάρξεως ενός βορειοανατολικού θαλάσσιου περάσματος (βόρεια από την Ασία), μέχρι που η αποτυχία του Βίλεμ Μπάρεντς στο τρίτο του ταξίδι το 1597 φάνηκε ότι μηδενίζει τη δυνατότητα μιας τέτοιας θαλάσσιας διαδρομής. Ο Πλάνκιος υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, για λογαριασμό της οποίας συνέταξε πάνω από 100 χάρτες. Το 1592 εξέδωσε τον γνωστότερο παγκόσμιο χάρτη του, που είχε τον τίτλο Nova et exacta Terrarum Tabula geographica et hydrographica. Εκτός από χάρτες, δημοσίευσε οδηγούς ναυσιπλοΐας και ανέπτυξε μία νέα μέθοδο για τον προσδιορισμό του γεωγραφικού μήκους. Επίσης, εισήγαγε τη Μερκατορική προβολή στους ναυτικούς χάρτες. Ο Πλάνκιος είχε στενή γνωριμία με τον εξερευνητή της Αμερικής Χένρυ Χάντσον (τον Ούδσωνα). Το 1589 ο Πλάνκιος κατασκεύασε μία ουράνια σφαίρα χρησιμοποιώντας τις λιγοστές πληροφορίες που ήταν διαθέσιμες για τους νότιους ουρανούς: τον Σταυρό του Νότου, το Νότιον Τρίγωνον και τα Νέφη του Μαγγελάνου. Το 1595 ζήτησε από τον Pieter Dirkszoon Keyser, αρχιπλοηγό του πλοίου Hollandia, να πραγματοποιήσει παρατηρήσεις ώστε να συμπληρωθεί η κενή περιοχή γύρω από τον Νότιο Ουράνιο Πόλο στους ευρωπαϊκούς χάρτες του νότιου ουρανού. Ο Keyser πέθανε στην Ιάβα το επόμενο έτος (δυστυχώς η αποστολή είχε πολλές ανθρώπινες απώλειες), αλλά ο κατάλογος που είχε καταρτίσει στο μεταξύ με 135 αστέρες ταξινομημένους σε 12 νέους αστερισμούς (μερικούς ίσως εμπνευσμένους από μύθους των ιθαγενών), ετοιμασμένος με τη βοήθεια του εξερευνητή και συναδέλφου του Frederick de Houtman, παραδόθηκε στον Πλάνκιο. Εκείνος έγραψε τα ονόματα των νέων αστερισμών σε μία ουράνια σφαίρα που ετοίμασε το έτος 1598. Οι αστερισμοί του Keyser ήταν οι εξής: Πτηνόν (το πουλί του Παραδείσου), Χαμαιλέων, Δοράς (το δελφινόψαρο), Γερανός, Ύδρος, Ινδός, Μυία (η μύγα), Ταώς (το παγώνι), Φοίνιξ, Νότιον Τρίγωνον, Τουκάνα και Ιπτάμενος Ιχθύς (το χελιδονόψαρο). Αυτοί οι αστερισμοί, μαζί με έναν ακόμα που είχε εισαχθεί ήδη το 1592 από τον ίδιο τον Πλάνκιο, την Περιστερά, ενσωματώθηκαν από τον Γιόχαν Μπάγιερ στην Ουρανομετρία του, το 1603 και σήμερα ανήκουν στους 88 επίσημα αποδεκτούς από τους αστρονόμους αστερισμούς. Leo Bagrow: History of Cartography, αναθ. & επεκτ. R.A. Skelton, Watts, Λονδίνο 1964 Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Petrus Plancius στο Wikimedia Commons
|
Ο Πέτρος Πλάνκιος (λατινικά: Petrus Plancius, 1552 – 15 Μαΐου 1622) ήταν ένας Ολλανδός αστρονόμος, χαρτογράφος και κληρικός. Το πραγματικό του όνομα, το οποίο αργότερα εκλατίνισε, ήταν Pieter Platevoet.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Θα Μείνει Μεταξύ μας
|
Δύο διαζευγμένοι πατέρες, ο Αντουάν και ο Λορέν, παίρνουν τις κόρες τους Λουνά και Μαρί, 17 και 18 ετών αντίστοιχα, για διακοπές στην Κορσική, όπου ένας από τους δύο βρίσκει τον εαυτό του να παρασύρεται ερωτικά από την 17χρονη κόρη του άλλου. Βενσάν Κασέλ ως Λορέν Φρανσουά Κλιουζέ ως Αντουάν Αλίς Ισάζ ως Μαρί Λόλα Λε Λαν ως Λουνά Φιλίπ Ναχόν ως Ο γείτονας Ανελίζ Εσμέ ως Συλβί Νοεμί Μερλάν ως Λιντά Θα Μείνει Μεταξύ μας στην IMDb
|
Η ταινία Θα Μείνει Μεταξύ μας (γαλλικά: Un moment d'égarement) είναι δραματική κωμωδία γαλλικής παραγωγής του 2015, σε σκηνοθεσία του Ζαν-Φρανσουά Ρισέ. Είναι ριμέικ της ταινίας Un moment d'égarement του 1977, σκηνοθετημένη από τον Κλοντ Μπερί.Παραγωγός της ταινίας ήταν ο γιος του Μπερί, Τομά Λανγκμάν, και ο Σεμπαστιάν Ντελογιέ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B1_%CE%9C%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9_%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CF%8D_%CE%BC%CE%B1%CF%82
|
Φίλιππος της Γαλλίας (1116-1131)
|
Ο μικρός Φίλιππος ήταν ο αγαπημένος γιος του πατέρα του γι'αυτό τον έστεψε συμβασιλιά (1129), διέψευσε όμως όλες τις ελπίδες, επειδή παρά την πολύ μικρή του ηλικία αποδείχτηκε βίαιος, αλαζονικός και αυταρχικός, σε αντίθεση με τον πατέρα του και όλους τους προγόνους του, πρώτους βασιλείς της δυναστείας των Καπετιδών, όπως περιγράφει αναλυτικά ο ιστορικός Βάλτερ Μαπ. Η συμπεριφορά του δημιούργησε πολλά προβλήματα τόσο στον πατέρα του όσο και στους ευγενείς του βασιλείου αλλά η σύντομη περίοδος αντιβασιλείας του τελείωσε άδοξα σε δυο χρόνια. Στην διάρκεια ιππασίας με μια παρέα κατά μήκος του Σηκουάνα, το άλογό του δέχτηκε επίθεση από έναν αγριόχοιρο· το άλογό του έπεσε απότομα, ο ίδιος έπεσε από μεγάλο ύψος και τα μέλη του κομματιάστηκαν. Έμεινε αναίσθητος και πέθανε την επόμενη μέρα· τάφηκε στη βασιλική του Σαιν-Ντενί. Διάδοχος του Γαλλικού θρόνου ορίστηκε ο δεύτερος αδελφός του Λουδοβίκος (Ζ΄) ο Νέος, ο οποίος, πέρα από τα άλλα προβλήματα που κληρονόμησε, ήταν και η υπόσχεση του Φιλίππου να πάει σε Σταυροφορία· σειρά είχε να το κάνει ο ίδιος ο Λουδοβίκος, που ορκίστηκε να πάει στην Β΄ Σταυροφορία, η οποία αποδείχτηκε καταστροφική. Ο Φίλιππος, λόγω του όταν ήταν συμβασιλιάς δύο χρόνια με τον πατέρα του, κατατάσσεται στον κατάλογο των Φράγκων βασιλέων. Elizabeth A. R. Brown, French Historical Studies, Vol. 16, No. 4 (Autumn, 1990) Meade, Marion, Eleanor of Aquitaine Ordericus Vitalis, The Ecclesiastical History of England and Normandy
|
Ο Φίλιππος, διάδοχος της Γαλλίας (Philippe de France, 29 Αυγούστου 1116 – 13 Οκτωβρίου 1131), βασιλιάς των Φράγκων (1129–1131) ως συμβασιλιάς με τον πατέρα του, ήταν μεγαλύτερος γιος του βασιλιά των Φράγκων Λουδοβίκου ΣΤ΄ του Παχύ και της δεύτερης συζύγου του Αδελαΐδας του Μωριέν, κόρης του Ουμβέρτου Β΄ κόμη της Σαβοΐας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82_(1116-1131)
|
Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού
|
Σύμφωνα με τη μυθολογία, η δημιουργία του πιο πολυτελούς τάφου στην Αρχαιότητα, του Μαυσωλείου στην Αλικαρνασσό, συνδέεται με έναν βασιλικό έρωτα. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του σατράπη Μαύσωλου της Καρίας, ενός κράτους στα παράλια της Μικράς Ασίας, η περίλυπη χήρα του, βασίλισσα Αρτεμισία, έχτισε ένα ταφικό μνημείο ως ένδειξη της αφοσίωσής της. Ακόμα και ο διόλου ρομαντικός συγγραφέας Πλίνιος ο Πρεσβύτερος συγκινήθηκε από την ιστορία: «Αυτός ο τάφος χτίστηκε για τον Μαύσωλο, τον βασιλιά της Καρίας, από την σύζυγό του Αρτεμισία Β΄ της Καρίας... [Οι μεγαλύτεροι] καλλιτέχνες [της περιοχής] εργάστηκαν τόσο σκληρά γι` αυτό το έργο, που συγκαταλέχθηκε στα επτά θαύματα... Η βασίλισσα πέθανε πριν από την αποπεράτωση του οικοδομήματος. Όμως, το έργο δεν εγκαταλείφθηκε, καθώς οι τεχνίτες το θεωρούσαν μνημείο της δικής τους δόξας και δεξιοτεχνίας...». Η Αρτεμισία Β΄ της Καρίας, που ήταν αδελφή και σύζυγος του Μαύσωλου, πέθανε το 351 π.Χ., μόνο δύο χρόνια μετά τον αδελφό και σύζυγό της, άρα η ανέγερση είχε αρχίσει αρκετόν καιρό πριν τον θάνατο του Μαύσωλου. Μια τόσο μεγάλη και περίτεχνη κατασκευή, όπως το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, με έναν εξαιρετικά πλούσιο γλυπτό διάκοσμο, οπωσδήποτε θα απαιτούσε πολύ καιρό για την ολοκλήρωσή του. Το σχετικό απόσπασμα του Πλίνιου, που χρονολογείται στο 75 μ.Χ., είναι η πληρέστερη περιγραφή. Ο Ρωμαίος συγγραφέας τονίζει ότι για το Μαυσωλείο προσλήφθηκαν τουλάχιστον πέντε κορυφαίοι γλύπτες της Ελλάδας. Τέσσερις γλύπτες, που ο καθένας είχε αναλάβει και από μία όψη του Μαυσωλείου, συναγωνίζονταν για το ποιος θα φιλοτεχνήσει τα πιο όμορφα ανάγλυφα και γλυπτά. Σύμφωνα με τον Πλίνιο, «το μήκος της βόρειας και της νότιας πλευράς είναι εξήντα τρία [ιωνικά] πόδια, η μπροστινή και η πίσω όψη έχουν μικρότερο μήκος, ενώ όλη η περίμετρος ανέρχεται σε τετρακόσια σαράντα πόδια. Το ύψος του είναι σαράντα πόδια και περιβάλλεται από τριάντα έξι κίονες. Οι άνθρωποι καλούν την περιβάλλουσα κιονοστοιχία «πτερό». Ο Σκόπας εργάστηκε στην ανατολική πλευρά, ο Βρύαξις στη βόρεια, ο Τιμόθεος στη νότια και ο Λεωχάρης στη δυτική... Ένας πέμπτος καλλιτέχνης συμμετείχε στο έργο. Επάνω από το πτερό βρίσκεται μια πυραμίδα, η οποία έχει ύψος ίσο με το χαμηλότερο τμήμα κι αποτελείται από είκοσι τέσσερις βαθμίδες ως την κορυφή. Στην κορυφή βρίσκεται ένα μαρμάρινο τέθριππο, έργο του Πύθεου. Μαζί με την προσθήκη στην κορυφή, το όλο έργο έχει ύψος εκατόν σαράντα πόδια...». Αν και είχε ολοκληρωθεί σχεδόν 20 χρόνια προτού ο Αλέξανδρος κατακτήσει την Αλικαρνασσό, η δημιουργική ανάμειξη αρχιτεκτονικών ρυθμών, που χαρακτηρίζει το Μαυσωλείο, αποτελεί πρόδρομο του εκλεπτικισμού της μεταγενέστερης ελληνιστικής περιόδου. Ζωντανό παράδειγμα γόνιμης πολιτισμικής σύνθεσης, οι κύριες επάλληλες «ζώνες» του μνημείου συνδύαζαν στοιχεία των πολιτισμών της Λυκίας, της Ελλάδας και της Αιγύπτου. Η βάση (πόδιον), το «κάτω μέρος» κατά τον Πλίνιο, είχε ύψος γύρω στα 18 μέτρα και ακολουθούσε τις παραδοσιακές αρχές της αρχιτεκτονικής ταφικών μνημείων της Λυκίας. Πάνω στη βάση στηριζόταν το «δεύτερο τμήμα», δηλαδή ένα περιστύλιο ιωνικού ρυθμού με 36 κίονες, ύψους 12 μέτρων. Η βαθμιδωτή πυραμιδοειδής στέγη αποτελούνταν από 24 μαρμάρινους αναβαθμούς, που κατέληγαν σε μια μικρή ορθογώνια βάση, ύψους 7 μέτρων. Το μαρμάρινο τέθριππο με τον ηνίοχο προσέθετε μερικά μέτρα ακόμα στο συνολικό ύψος. Αν και ο Πλίνιος υπολογίζει σωστά το συνολικό ύψος, υποτιμά τις διαστάσεις της κάτοψης του κτιρίου (πιθανόν 36x30 μέτρα περίπου). Το μνημείο, που ήταν επενδυμένο με λευκό στιλπνό μάρμαρο, ήταν χτισμένο στη διασταύρωση των δύο κύριων οδών στο κέντρο της πόλης και υψωνόταν πολύ πιο πάνω από τα τείχη της Αλικαρνασσού. Με φόντο τους βραχώδεις λόφους και θέα στην καταγάλανη θάλασσα, το Μαυσωλείο είχε έναν αιθέριο χαρακτήρα. Δεν είναι γνωστό γιατί ο Μαύσωλος κατασκεύασε έναν τόσο περίτεχνο τάφο. Οι ιστορικοί υποθέτουν ότι επιθυμούσε να αφήσει μετά τον θάνατό του ένα μνημείο που θα πρόβαλλε τον ρόλο του ως ηγεμόνα της Αλικαρνασσού, που την έκανε ευημερούσα πόλη της ανατολικής Μεσογείου. Ως προς την αντοχή του στο χρόνο, το ταφικό αυτό μνημείο ξεπέρασε όλα τα άλλα θαύματα της Αρχαιότητας, πλην ενός, μέχρι που κατεδαφίστηκε από τους Ιωαννίτες ιππότες, 1.900 χρόνια μετά την ανέγερσή του. Η εξαιρετική ποιότητα του γλυπτού διάκοσμου και η έξοχη ένταξή του στο οικοδόμημα καθιστούσαν το Μαυσωλείο θαυμαστό στα μάτια των επισκεπτών από τον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Δυστυχώς, σχεδόν όλα τα θραύσματα που ανασύρθηκαν από τα ερείπια φέρουν μεγάλες φθορές και είναι σχετικά συνηθισμένα. Εξαιρούνται δύο εξαίσια αγάλματα, ενός άντρα και μιας γυναίκας. Η ανδρική μορφή, που είναι πιο καλοδιατηρημένη και κάποτε είχε λανθασμένα θεωρηθεί απεικόνιση του Μαύσωλου, συνδυάζει τη ρεαλιστική αποτύπωση των ανατομικών λεπτομερειών με την ευαίσθητη απόδοση της έκφρασης του προσώπου και του ψυχικού κόσμου του μοντέλου. Αν είχαν διασωθεί περισσότερα από τα εκατό και πλέον αγάλματα του τάφου -όλα υπερφυσικών διαστάσεων- το Μαυσωλείο θα ήταν ένας θησαυρός γλυπτών αριστουργημάτων. Αν και τον 13ο αιώνα το Μαυσωλείο καταστράφηκε από σεισμό, το μεγαλύτερο μέρος του οικοδομήματος δεν είχε καταρρεύσει ώς το 1522 μ.Χ., όταν διατάχθηκε η κατεδάφισή του. Ο πατήρ Σάββας του Καστιλιόνε, ένας χριστιανός μοναχός που ζούσε στη γειτονική Ρόδο, έγραφε ότι ο Μέγας Μάγιστρος του ιπποτικού τάγματος των Ιωαννιτών «όπως είναι φυσικό, διάκειται εχθρικά προς την Αρχαιότητα». Όπως και άλλοι σύγχρονοί τους, ο Μέγας Μάγιστρος και οι ιππότες του θεωρούσαν την ειδωλολατρική τέχνη επικίνδυνη για τη χριστιανική πίστη. Οι Ιωαννίτες ιππότες, που χρειάζονταν δομικά υλικά για το κάστρο του Αγίου Πέτρου, κοντά στη μικρή πόλη Μποντρούμ, ώστε να αντιμετωπίσουν μια επικείμενη τουρκική επίθεση, αφαίρεσαν αρχιτεκτονικά μέλη του Μαυσωλείου, το οποίο στη συνέχεια καλύφθηκε από τη λάσπη που έφερε η βροχή. Ευτυχώς, μερικά γλυπτά ενσωματώθηκαν στα τοιχώματα του κάστρου ως διακοσμητικά, κι έτσι διασώθηκαν. Πενήντα χρόνια αργότερα, ο Κλωντ Γκισάρ από τη Λυών περιέγραψε πώς οι ιππότες κονιορτοποίησαν τα γλυπτά και τα μετέτρεψαν σε ασβέστη. Ξήλωσαν πρώτα τα μαρμάρινα σκαλιά της στέγης, ώστε να αποκαλυφθεί το κεντρικό κτίσμα: «Σύντομα διαπίστωσαν ότι όσο βαθύτερα πήγαιναν, τόσο μεγάλωνε το οικοδόμημα, παρέχοντάς τους πέτρωμα για την παρασκευή ασβέστου αλλά και για οικοδομικές εργασίες. Ύστερα από τέσσερις ή πέντε ημέρες, και αφού μέσα σε ένα απόγευμα είχαν αποκαλύψει μεγάλο χώρο, είδαν ένα άνοιγμα που οδηγούσε σε ένα υπόγειο. Πήραν ένα κερί και αφού πέρασαν μέσα από το άνοιγμα, βγήκαν σε μια ωραία τετράγωνη αίθουσα, με μαρμάρινους κίονες γύρω γύρω, με τις βάσεις, τα κιονόκρανα, το επιστύλιο, τη ζωφόρο και τα γείσα τους σκαλισμένα σε έκτυπο ανάγλυφο. Το διάστημα ανάμεσα στους κίονες κάλυπταν πλάκες και ταινίες από μάρμαρο σε διάφορα χρώματα, στολισμένα με χυτά στοιχεία και γλυπτά... και τοποθετημένα στο λευκό φόντο του τοίχου με ανάγλυφες σκηνές μάχης. Αφού στην αρχή θαύμασαν τα έργα και τη μοναδικότητα των γλυπτών, τα τεμάχισαν και τα έθραυσαν...». Η ειρωνεία της τύχης θέλησε να πραγματοποιηθεί η τουρκική επίθεση στη Ρόδο και όχι στην Αλικαρνασσό. Σύντομα οι Ιωαννίτες ιππότες εγκατέλειψαν το προγεφύρωμά τους στη Μικρά Ασία, αφού όμως είχαν ισοπεδώσει αυτό το αρχαίο θαύμα. National Geographic Society, «Τα Θαύματα του Κόσμου», Ελληνική Έκδοση, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, 1998
|
Το έργο μαυσωλείο της Αλικαρνασσού θεωρείται ένα τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ήταν ο τάφος του Μαύσωλου, σατράπη της Καρίας. Η λέξη μαυσωλείο χρησιμοποιείται από τότε για να δηλώσει μεγάλο, μνημειώδη τάφο. Αυτό το μεγαλοπρεπές έργο χτίστηκε για να φυλαχθεί το σώμα του Μαύσωλου και της γυναίκας του Αρτεμισίας. Υπολογίζεται ότι το ύψος του Μαυσωλείου ήταν 45 μέτρα και ήταν λευκού χρώματος. Οι Έλληνες αρχιτέκτονες, Σάτυρος και Πύθεος, το σχεδίασαν και άλλοι τέσσερις Έλληνες γλύπτες το φιλοτέχνησαν.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%83%CF%89%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%8D
|
Τόμας Γκάμπριελ Φίσερ
|
Ο Φίσερ γεννήθηκε στην Ελβετία το 1963. Η μουσική του καριέρα ξεκίνησε στα δεκαοκτώ του χρόνια, όταν σχημάτισε τους Hammerhead μαζί με τον μπασίστα Ουρς Σπρένγκερ και το ντράμερ Πιτ Στράτον. Σύντομα, μετονομάστηκαν σε Hellhammer και ηχογράφησαν το ντέμο "Triumph of Death", το οποίο παρά τις θετικές κριτικές, απορρίφθηκε από τις δισκογραφικές εταιρείες στις οποίες στάλθηκε. Ο Μάρτιν Έρικ Έιν ανέλαβε το μπάσο και ηχογράφησαν το ντέμο "Satanic Rites", πριν κυκλοφορήσουν το ΕΡ "Apocalyptic Raids", την μοναδική επίσημη κυκλοφορία τους. Ο Φίσερ και ο Έιν, διέλυσαν τους Hellhammer τον Μάιο του 1984, για να σχηματίσουν τους Celtic Frost μαζί με το ντράμερ Ισαάκ Ντάρσο. Πρώτη κυκλοφορία του συγκροτήματος ήταν το μίνι-άλμπουμ "Morbid Tales", μετά την ηχογράφηση του οποίου έγινε μέλος του συγκροτήματος ο ντράμερ Ριντ Σεντ Μαρκ. Κατά την περιοδεία που ακολούθησε, ο Φίσερ έμαθε ότι δύο μέλη του βοηθητικού προσωπικού είχαν σχηματίσει τους Coroner και συμμετείχε στο ντέμο τους, "Death Cult", του οποίου ανέλαβε και την παραγωγή.Ακολούθησε η κυκλοφορία του ΕΡ "Emperor's Return" τον Αύγουστο του 1985 και τρεις μήνες αργότερα ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο "To Mega Therion". Ο Ντόμινικ Στάινερ αντικατέστησε τον Έιν και οι Celtic Frost περιόδευσαν για μερικούς μήνες, πριν ηχογραφήσουν το άλμπουμ "Into the Pandemonium" στις αρχές του 1987. Ο δίσκος χαρακτηρίστηκε ως Avant-garde Metal, αποτελώντας το έναυσμα για την δημιουργία του gothic metal. Μετά την περιοδεία για τον δίσκο, η σύνθεση των Celtic Frost άλλαξε και πάλι, με τον Φίσερ να είναι το μοναδικό μέλος που παρέμεινε. Ο ίδιος ο τραγουδιστής, λόγω προσωπικών προβλημάτων, συμμετείχε λιγότερο στην δημιουργία του επόμενου τους άλμπουμ, με αποτέλεσμα το "Cold Lake" να έχει πολλές glam metal επιρροές και να λάβει αρνητικές κριτικές.Το συγκρότημα επανήλθε με το "Vanity/Nemesis" το 1990, ένα thrash metal άλμπουμ, το οποίο παρά την αποδοχή του κοινού δεν κατάφερε να επαναφέρει το όνομα του συγκροτήματος στην παλιότερη δημοτικότητα του. Μετά την κυκλοφορία της συλλογής "Parched With Thirst Am I and Dying", ο Φίσερ αποφάσισε να διαλύσει το συγκρότημα. Στις αρχές του 1995, ο Φίσερ σχημάτισε τους Apollyon Sun μαζί με τον κιθαρίστα Έρολ Ουνάλα, κυκλοφορώντας το ΕΡ "God Leaves (And Dies)" το 1998, ακολουθούμενο από τον δίσκο "Sub" το 2000. Την ίδια περίοδο, εκδόθηκε η αυτοβιογραφία του, με τίτλο "Are You Morbid?: Into the Pandemonium of Celtic Frost" από την "Sanctuary Publishing". Οι Apollyon Sun σχεδίαζαν τον επόμενο τους δίσκο με τίτλο "Flesh", ο οποίος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, γιατί ο Φίσερ σχημάτισε και πάλι τους Celtic Frost μαζί με τον Έιν και τον Ουνάλα. Ο τραγουδιστής προσκλήθηκε να συμμετάσχει στο ομώνυμο άλμπουμ των Probot, του πρότζεκτ του Ντέιβ Γκρολ, πρώην ντράμερ των Nirvana.Ο έκτος δίσκος των Celtic Frost, με τίτλο "Monotheist", κυκλοφόρησε το 2006 μέσω της "Prowling Death Records". Για την προώθηση του, το συγκρότημα πραγματοποίησε μία μεγάλη παγκόσμια περιοδεία, η οποία ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2007. Λίγους μήνες αργότερα, οι Celtic Frost ανακοίνωσαν την διάλυση τους. Ο Φίσερ σχημάτισε τους Triptykon τον Σεπτέμβριο του 2008, κυκλοφορώντας τους δίσκους "Eparistera Daimones" και "Melana Chasmata". Tom G. Warrior - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives Tom G Warrior - Biography - Celtic Frost A Perfect Noise: Thomas Gabriel Fischer Of Triptykon Interviewed The Official Website for Triptykon Celtic Frost Celtic Frost (Fan Page) | Facebook
|
Ο Τόμας Γκάμπριελ Φίσερ (αγγλικά: Thomas Gabriel Fischer) είναι Ελβετός τραγουδιστής και κιθαρίστας της χέβι μέταλ μουσικής, γνωστός ως ηγετικό μέλος των Hellhammer και των Celtic Frost, ενώ πλέον δραστηριοποιείται με τους Triptykon.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%82_%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B5%CE%BB_%CE%A6%CE%AF%CF%83%CE%B5%CF%81
|
Κωνσταντίνος Λεκαπηνός
|
Ήταν ο τρίτος γιος του Ρωμανού Α΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και της Θεοδώρας, αγνώστου καταγωγής. Οι Συνεχιστές Θεοφάνη τον αναφέρουν ως τον πιο μικρό γιο, ενώ ο Γ. Κεδρηνός του 11ου αι. ως τον τρίτο. Μεγαλύτερα αδέλφια του ήταν ο Χριστόφορος, ο Στέφανος, η Ελένη σύζυγος του Κωνσταντίνου Ζ΄ των Μακεδόνων και η Αγάθη σύζυγος του Ρωμανού Λεκαπηνού. Μικρότερα αδέλφια του ήταν ο Θεοφύλακτος μετέπειτα Πατριάρχης (933-956), μία αδελφή σύζυγος του μάγιστρου Ρωμανού Μοσελέ και ακόμη μία αδελφή σύζυγος του μαγίστρου Ρωμανού Σαρωνίτη. Ο πατέρας του Ρωμανός (Α΄) από στρατηγός της Σάμου έγινε δρουγγάριος του πλωίμου και το 919 ανήλθε στην εξουσία, όταν κατόρθωσε να διοριστεί αντιβασιλιάς για τον 14ετή Κωνσταντίνο Ζ΄ των Μακεδόνων. Τότε πάντρεψε την κόρη του Ελένη με τον Αυτοκράτορα και έτσι έλαβε τον τίτλο του βασιλεοπάτορα. Το επόμενο έτος έγινε Καίσαρ και στις 17 Δεκεμβρίου 920 έγινε ανώτερος Αυτοκράτορας. Για να κρατήσει την εξουσία, σκέφθηκε να αντικαταστήσει τη Μακεδονική δυναστεία με τη δική του, έτσι έκανε τον πρωτότοκο γιο του Χριστόφορο συναυτοκράτορα (Μάιος 921) και μετά τους επόμενους γιους του Στέφανο και Κωνσταντίνο συναυτοκράτορες (25 Δεκεμβρίου 924). Το 931 απεβίωσε πρόωρα ο Χριστόφορος και οι Στέφανος και Κωνσταντίνος ανήλθαν σε σημασία, έτσι στην πράξη ο Κωνσταντίνος Ζ΄ υποβαθμίστηκε. Ωστόσο οι δύο αδελφοί αναφέρονταν επίσημα μετά τον Κωνσταντίνο Ζ΄. Το 939 ο Κωνσταντίνος νυμφεύτηκε την Ελένη, κόρη του πατρίκιου Αδριανού, Αρμένιου. Ο Συμεών ο μάγιστρος αναφέρει ότι αυτή απεβίωσε στις 14 Ιανουαρίου 940 και στις 2 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους ο Κωνσταντίνος νυμφεύτηκε την Θεοφανώ Μάμα. Γιος του ήταν ο Ρωμανός. Η Ελένη και ο Κωνσταντίνος Ζ΄ απέκτησαν γιο τον Ρωμανό (Β΄). Τα δύο αδέλφια ήλθαν στο προσκήνιο το 943, όταν αντιτέθηκαν σε έναν δυναστικό γάμο του ανιψιού τους Ρωμανού (Β΄). Ο πατέρας τους ήθελε να τον νυμφεύσει με την Ευφροσύνη, κόρη του επιτυχημένου στρατηγού Ιωάννη Κουρκούα. Αν και αυτός ο γάμος θα στερέωνε την πίστη του στρατού στους Λεκαπηνούς, όμως θα δυνάμωνε και τη θέση της Μακεδονικής δυναστείας, που αντιπροσώπευε ο Ρωμανός (Β΄) και ο πατέρας του Κωνσταντίνος Ζ΄ εις βάρος των δύο αδελφών. Όπως αναμενόταν, οι δύο αδελφοί αντιτέθηκαν στην απόφαση και υπερίσχυσαν του πατέρα τους, που τότε ήταν ασθενής και ηλικιωμένος, έτσι ο Ιωάννης απολύθηκε το φθινόπωρο του 944. Ο Ρωμανός Β΄ νυμφεύτηκε τη Βέρθα των Μποζονιδών, νόθη κόρη του Ούγου βασιλιά της Λομβαρδίας ("Ιταλίας"), που μετά τον γάμο της άλλαξε το όνομά της σε Ευδοκία. Με τον Ρωμανό Α΄ να πλησιάζει στο τέλος του, το θέμα της διαδοχής έγινε επείγον. Το 943 ο πατέρας τους σύνταξε διαθήκη, που άφηνε μετά το τέλος του ως ανώτερο Αυτοκράτορα τον Κωνσταντίνο Ζ΄. Αυτό αναστάτωσε πολύ του δύο γιους του, που φοβήθηκαν ότι ο επ'αδελφή γαμπρός τους Κωνσταντίνος Ζ΄ θα τους εκτόπιζε και θα τους έκειρε μοναχούς. Παρακινούμενοι -κατά τον Στήβεν Ράνσιμαν- εν μέρει από αυτοσυντήρηση και εν μέρει από γνήσια φιλοδοξία, άρχισαν να σχεδιάζουν την κατάληψη της εξουσίας μέσω πραξικοπήματος, με τον Στέφανο αρχηγό και τον Κωνσταντίνο απρόθυμο συνεργάτη. Ακολούθησαν στη συνωμοσία ο Μαριανός Αργυρός, ο πρωτοσπαθάριος Βασίλειος Πετεινός, ο Μανουήλ Κουρτίκης, ο στρατηγός Διογένης, ο Κλάδων και ο Φίλιππος. Ο Γεώργιος Κεδρηνός θεωρεί τον Πετεινό ότι υπηρέτησε ως πράκτορας του Κωνσταντίνου Ζ΄, μεταξύ των συνωμοτών. Στις 20 Δεκεμβρίου 944, οι συνωμότες έθεσαν σε κίνηση τα σχέδιά τους: οι δύο αδελφοί μετέφεραν λαθραία τους υποστηρικτές τους μέσα στο Μεγάλο Παλάτι της Κωνσταντινούπολης, κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού διαλείμματος των δραστηριοτήτων του Παλατιού. Μετά τους οδήγησαν στο δωμάτιο του Ρωμανού Α΄, όπου εύκολα αιχμαλώτισαν τον αδύναμο γέροντα. Έπειτα μπόρεσαν να τον μεταφέρουν στο πλησιέστερο λιμάνι και από εκεί στην Πρώτη των Πριγκιποννήσων, συνήθη τόπο εξορίας. Εκεί ο Ρωμανός Α΄ συμφώνησε να καρεί μοναχός και να αποσυρθεί του θρόνου. Έχοντας καταφέρει να εκτοπίσουν ήσυχα τον πατέρα τους, οι δύο αδελφοί έπρεπε τώρα να χειριστούν τον Κωνσταντίνο Ζ΄. Ατυχώς γι'αυτούς οι φήμες απλώθηκαν γρήγορα στην Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ότι μετά την εκτόπιση του Ρωμανού Α΄, η ζωή του Κωνσταντίνου Ζ΄ βρισκόταν σε κίνδυνο. Έτσι μεγάλο πλήθος συγκεντρώθηκε μπροστά από το παλάτι, ζητώντας να δουν τον Αυτοκράτορά τους. Ο Λιουτπράνδος της Κρεμόνας που ήταν τότε εκεί, σημειώνει πως οι πρέσβεις και οι αντιπρόσωποι από το Αμάλφι, τη Γκαέτα, τη Ρώμη και την Προβηγκία που ήταν παρόντες, επίσης υποστήριξαν τον Κωνσταντίνο Ζ΄. Έτσι οι δύο αδελφοί έπρεπε να υποκύψουν στο αναπόφευκτο, αναγνωρίζοντας τον γαμπρό τους ως ανώτερο Αυτοκράτορα. Οι τρεις είχαν μείνει Αυτοκράτορες για 37 ημέρες. Σύντομα διόρισαν νέους ηγέτες στον στρατό: ο Βάρδας Φωκάς ο πρεσβύτερος διορίστηκε ως ο νέος δομέστικος των Σχολών και ο Κωνσταντίνος Γογγύλης επικεφαλής του ναυτικού. Οι δύο αδελφοί κατόρθωσαν να αμείψουν τους συνωμότες ακολούθους τους: ο Πετεινός έγινε πατρίκιος και μέγας Εταιρειάρχης, ο Αργυρός κόμης των Στάβλων, ο Κουρτίκης πατρίκιος και δρουγγάριος της Βίγλας. Στις 26 Ιανουαρίου 945 ωστόσο με παρότρυνση της Ελένης, ένα άλλο πραξικόπημα απομάκρυνε τους δύο αδελφούς της από την εξουσία και αποκατέστησε μόνον Αυτοκράτορα τον Κωνσταντίνο Ζ΄. Αρχικά οι δύο αδελφοί στάλθηκαν στη νήσο Πρώτη. Οι Ρωμαίοι χρονικογράφοι έχουν τον πατέρα τους να τους δέχεται με ένα χωρίο του Βιβλίου του Ησαΐα (κεφ. 1:2): "Άκουσε ουρανέ και δώσε αυτί ω γη. Διότι ο Γιαχβέ μίλησε: Έθρεψα και μεγάλωσα παιδιά και εξεγέρθηκαν εναντίον μου". Ο Λιουτπράνδος της Κρεμόνας πάντως, δίνει μία ελαφρώς διαφορετική αφήγηση: ο Ρωμανός Α΄ τους δέχτηκε πικρόχολα, ευχαριστώντας τους για το ότι δεν τον παραμέλησαν και παρακαλώντας τους να συγχωρέσουν τους μοναχούς, που δεν ήξεραν πώς να δεχθούν σωστά τους Αυτοκράτορες. Ο Κωνσταντίνος σύντομα μεταφέρθηκε στην Τένεδο και μετά στη Σαμοθράκη. Τελικά φονεύθηκε, ενώ προσπαθούσε να δραπετεύσει από το νησί. Τη στιγμή του τέλους του ο εξόριστος Ρωμανός Α΄ είδε σε όνειρο τον γιο του να κατεβαίνει στην Κόλαση, όπως αναφέρουν οι Συνεχιστές Θεοφάνη. Από αυτό χρονολογούμε το τέλος του Κωνσταντίνου μεταξύ του 946 και 948, οπότε απεβίωσε ο πατέρας του. Νυμφεύτηκε πρώτα την Ελένη, κόρη του πατρίκιου Αδριανού, ενός Αρμενίου. Αυτή απεβίωσε στις 14 Ιανουαρίου 940. Στις 2 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους ο Κωνσταντίνος έκανε δεύτερο γάμο με τη Θεοφανώ, κόρη του Μάμα. Είχε έναν γιο (δεν γνωρίζουμε από ποιον γάμο): Ρωμανός. Το 945 ευνουχίστηκε για να μην διεκδικήσει τον θρόνο. Έγινε πατρίκιος και έπαρχος της Κωνσταντινούπολης. Cawley, Charles (14 February 2011). "Medieval Lands Project: Byzantium 395–1057". Foundation for Medieval Genealogy. Retrieved 20 February 2012. Charanis, Peter (1963). The Armenians in the Byzantine Empire. Lisbon, Portugal: Fundação Calouste Gulbenkian. Kazhdan, Alexander Petrovich, ed. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. New York, New York and Oxford, United Kingdom: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-504652-6. Runciman, Steven (1988) [1929]. The Emperor Romanus Lecapenus and His Reign: A Study of Tenth-Century Byzantium. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 0-521-35722-5. Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 0-8047-2630-2.
|
Ο Κωνσταντίνος (απεβ. 946-948) από τη Δυναστεία των Λεκαπηνών ήταν συναυτοκράτορας των Ρωμαίων (924-945). Πρώτα έγινε με τον πατέρα του, τους δύο μεγαλύτερους αδελφούς του και τον Κωνσταντίνο Ζ΄ (924-931), μετά με τον πατέρα του, τον μεσαίο αδελφό του και τον Κωνσταντίνο Ζ΄ (931-944) και μετά μαζί με τον μεσαίο αδελφό του και τον Κωνσταντίνο Ζ΄ (944-945, για 37 ημέρες). Εξορίστηκε στη Σαμοθράκη και όταν προσπάθησε να δραπετεύσει, φονεύθηκε.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%9B%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82
|
Σημασιολογία
|
Πρώτος ο Reisig χρησιμοποίησε τον όρο σημασιολογία (Semasiologie) για να δηλώσει τον κλάδο της επιστήμης που εξετάζει τις σημασίες των λέξεων. Έπειτα ο γάλλος σημασιολόγος Breal χρησιμοποίησε τον όρο sémantique (αγγλ. semantics, γερμ. Semantik) απο το ελληνικό επίθετο σημαντικός ("ο σημαίνων" ή "ο έχων σημασία"). Το θηλυκό του επιθέτου σημαντική χρησιμοποιείται σε άλλους τομείς έρευνας γι' αυτό και στην Ελληνική χρησιμοποιείται ο όρος σημασιολογία. Ανάλογα με την θεωρητική σκοπιά που βλέπει κανείς την σημασία καθορίζει και την έννοιά της, έτσι ώστε η ποικιλία των ορισμών είναι τεράστια. Έτσι οι γλωσσολόγοι "θα διαφωνούσαν λιγότερο" μ' έναν ορισμό της έννοιας της σημασίας της εξής γενικής μορφής: Σημασία είναι το σύνολο των παραδειγματικών και των συνταγματικών σημασιολογικών σχέσεων που χαρακτηρίζουν κάθε λέξη. Με άλλα λόγια, η θέση μιας λέξης στο σημασιολογικό σύστημα της γλώσσας και οι σχέσεις που αναπτύσσει χρησιμοποιούμενη στις συγκεκριμένες προτάσεις της ίδιας γλώσσας. Η μελέτη της σημασίας εμφανίζεται από την αρχαία ελληνική φιλοσοφική γραμματική και αργότερα στη γραμματική των τροπιστών (Modistae) του Μεσαίωνα, όμως η συστηματική σπουδή της είναι σχετικά πρόσφατη κατάκτηση της γλωσσολογίας. Τόσο η αρχαία και η μετέπειτα φιλοσοφική γραμματική όσο και η ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία, μελέτησαν την σημασία απο τελείως διαφορετική σκοπιά, απ' ό,τι η σύγχρονη σημασιολογία. Η παλαιότερη φιλοσοφική γραμματική έδωσε έμφαση στη σχέση των λέξεων (ως γλωσσικών σημείων) με τα αντικείμενα που σημαίνουν, δηλ. στη σχέση δηλώσεως (denotatio) και μάλιστα σε ονομασιολογικό επίπεδο παρα σε σημασιολογικό. Στην ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία ό,τι ενδιέφερε ήταν η μελέτη της μεταβολής των σημασιών των λέξεων και η αναζήτηση των αρχικών (ετυμολογικώς) σημασιών, που θεωρούνταν απαραίτητες για την επανασύνθεση των πρωτογλωσσών και στην μελέτη της ιστορίας των επιμέρους γλωσσών. Όπως και σε κάθε κλάδο της γλωσσολογίας έτσι και τη σημασιολογία μπορούμε να εξετάσουμε τα γλωσσικά φαινόμενα κατα δύο τρόπους: διαχρονικώς και συγχρονικώς. Η Διαχρονική Σημασιολογία, ή αλλιώς Ιστορική/συγκριτική Σημασιολογία, εξετάζει τις μεταβολές των σημασιών των λέξεων. Κυριότερος εκπρόσωπος είναι ο J.Breal, που πρώτος εντόπισε και περιέγραψε τις διαδικασίες με τις οποίες επιτελούνται οι μεταβολές στην σημασία των λέξεων. Τέτοιες διαδικασίες είναι οι ακόλουθες: 1) διεύρυνση/επέκταση σημασίας (élargissement de sens) π.χ. παιδεύω «ανατρέφω παιδιά» > «διδάσκω παιδιά» > «διδάσκω» (γενικά)/ «εκπαιδεύω» (και ζώα) τράπεζα «τραπέζι» > «τραπέζι συναλλαγών, πιστωτικό ίδρυμα» 2) στένωση/περιορισμός (réduction de sens) π.χ.κώπη «λαβή» > «κουπί» 3) μεταφορά (transfert de sens) εμφανίζεται με διάφορες μορφές: α)ως απλή μεταφορική έννοια, π.χ. πόδι (ανθρώπου) > πόδι (τραπεζιού) β)ως σχέση περιέχοντος – περιεχομένου, π.χ. χόρτος (κήπος) > χόρτο (πόα) γ)ως μετωνυμία, π.χ. επωνυμία εργοστασίου Carlo et figlio > καριοφίλι (είδος όπλου)4)ως μετασχηματισμός (déformation de sens), δηλαδή μεταβολή της σημασίας θετικά (mélioratif) ή αρνητικά (pejoratif), π.χ. απο το αρχαίο αγγλικό cwén «γυναίκα» (*gwen-) προήλθαν οι λέξεις quean, «παλιογυναίκα» και queen «βασίλισσα». Τυπική σημασιολογία Φιλοσοφία της γλώσσας Μπαμπινιώτης Γ. 1985: Εισαγωγή στη σημασιολογία (Αθήνα: Γ.Γκέλμπεσης) Breal M. 1970: Essai de sémanique. (science des significations). (Paris: Hachette). Carnap R. 1958: Introduction to semantics (1942) and Formalization of logic (1943). (Cambridge, Mass.: Harvard Univ. Press). Chomsky N. 1957: Syntactic Structures. (The Hague: mouton). Chomsky N. 1972: Studies on semantics in generative grammar. (The Hague: mouton). Chomsky N. 1975: Reflections on language (London: Temple Smith). Katz J. 1972: Semantic theory. (N.York: harper & Row Publ.). Lakoff G. 1971: On generative semantics. Βλ. Steinberg-Jakobovits (εκδ.): Semantics, 232-296 Leech G. 1969: Towards a semantic description of English. (London: Longmans). Löbner S. 2003: Semantik. Eine Einführung. (Berlin: Walter de Gruyter). Lyons J. 1963: Structural semantics. An analysis of part of the vocabulary of Plato. (Oxford: Blackwell). Saussure F. 1916: The Course of General Linguistics (Cours de linguistique générale). Steinberg D.-Jakobovits L. (εκδ.), 1971: Semantics. (An interdisciplinary reader in philosophy, linguistics and psychology). (Cambridge: The Univ. Press). Σημασιολογία Αρχειοθετήθηκε 2011-08-15 στο Wayback Machine., μάθημα "Υπολογιστική Γλωσσολογία", ΕΚΠΑ. Ηλεκτρονικός Κόμβος για την υποστήριξη των διδασκόντων την Ελληνική Γλώσσα του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας. The Linguist List (Αγγλικά) Language Log (Αγγλικά) Lingformant (Αγγλικά)
|
Η σημασιολογία ορίζεται ως: i) Ο κλάδος της γλωσσικής επιστήμης που εξετάζει την σημασιολογική δομή της/μιας γλώσσας (γενικότερη έννοια). ii) Ο γραμματικός τομέας που, παράλληλα με την Μορφοσύνταξη την Φωνητική και την Φωνολογία, αναλύει την σημασία των λέξεων και ερμηνεύει (Ερμηνευτική σημασιολογία) την σημασιολογική δομή των προτάσεων, ή, παράγει (Γενετική σημασιολογία) εξ ολοκλήρου τις προτάσεις με βάση αρχικά καθολικά σημασιολογικά σχήματα (ειδικότερη έννοια).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1
|
Γεγονότα Ιανουαρίου 2013
|
Πόλεμος και επιθέσειςΈνοπλοι σκοτώνουν 5 γυναίκες εκπαιδευτικούς και 2 ακόμα άτομα σε ενέδρα εναντίον φορτηγού που μετέφερε εργάτες στην επαρχία Χιμπέρ Παχτούνκουα του Πακιστάν. (AP) (BBC)Τραγωδίες και δυστυχήματαΤουλάχιστον 60 άτομα ποδοπατούνται μέχρι θανάτου και περί τα 250 άλλα τραυματίζονται στη διάρκεια πανικού κατά τη ρίψη πυροτεχνημάτων στους πρωτοχρονιάτικους εορτασμούς στο Αμπιτζάν της Ακτής Ελεφαντοστού. (BBC) (CNN) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-02 στο Wayback Machine. Δυο άνθρωποι πέθαναν από τα πυροτεχνήματα στην περιοχή Καμπάνια της Νότιας Ιταλίας ενώ δεκάδες ήταν αυτοί που τραυματίστηκαν. (AtiikiPress) Σε μετωπική σύγκρουση ανάμεσα σε δύο λεωφορεία στο Τιές της Σενεγάλης σκοτώνονται τουλάχιστον 18 άτομα και άλλα 16 τραυματίζονται. (AFP μέσω NDTV)ΟικονομίαΤίθεται σε ισχύ το δημοσιονομικό σύμφωνο για τις χώρες που ανήκουν στη ζώνη του ευρώ. (Reporter.gr)Διεθνείς σχέσειςΗ Αργεντινή, η Αυστραλία, το Λουξεμβούργο, η Νότια Κορέα και η Ρουάντα γίνονται μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. (News24) Αρχειοθετήθηκε 2013-04-13 στο Wayback Machine. Το Ηνωμένο Βασίλειο αναλαμβάνει την προεδρία της ομάδας των G8. (BBC)Πολιτική και εκλογέςΓια αναγέννηση της χώρας το 2013 μίλησε στο πρωτοχρονιάτικό του μήνυμα προς τον ελληνικό λαό ο πρωθυπουργός της χώρας Αντώνης Σαμαράς, (Καθημερινή). Στην Ελβετία, Πρόεδρος της Ελβετικής Συνομοσπονδίας αναλαμβάνει για 1 έτος ο Ουέλι Μάουρερ. (Blick.ch) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-06 στο Wayback Machine. (γερμανικά) Σε ισχύ τίθεται στη Ρωσία ο νόμος που απαγορεύει τις υιοθεσίες παιδιών από Αμερικανούς. (Καθημερινή) Εγκρίνεται από την αμερικανική Γερουσία μια συμφωνία για τη φορολογική πολιτική, ώστε να αποφευχθεί η θεραπεία με μέτρα σκληρής λιτότητας λόγω του "δημοσιονομικού γκρεμού" στην πρώτη οικονομία παγκοσμίως, που θα άρχιζε από 1ης Ιανουαρίου 2013. (madata.gr)ΑθλητισμόςΟ επιθετικός της Σάντος Νεϊμάρ ψηφίζεται ως Καλύτερος Νοτιαμερικανός ποδοσφαιριστής για το 2012, επικρατώντας των Πάολο Γκερέρο και Λούκας Μόουρα. (ESPN) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-24 στο Wayback Machine. (HDTV Sports) (Sambafoot) Το ρεκόρ του Γκάρι Κασπάροφ καταρρίπτει ο Νορβηγός Μάγνους Κάρλσεν στην κατάταξη της FIDE. Ο Κάρλσεν έφτασε σε Elo 2861, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ του Κασπάροφ που ήταν 2851 (Ιούλιος 1999). (Chess Base.com) Πόλεμος και επιθέσειςΕμφύλιος πόλεμος στη Συρία: Δεκάδες άνθρωποι σκοτώνονται και πολλοί ακόμα τραυματίζονται από αεροπορική επίθεση σε πρατήριο καυσίμων της Δαμασκού. (Al Jazeera) Αρχειοθετήθηκε 2016-03-07 στο Wayback Machine. Τα Ηνωμένα Έθνη ανακοινώνουν ότι ο αριθμός των νεκρών από τη σύρραξη στη Συρία πιθανότατα θα ξεπεράσει τις 60.000. (UN) Στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία οι αντάρτες σταματούν να προελαύνουν προς την πρωτεύουσα Μπανγκί και συμφωνούν στη διεξαγωγή ειρηνευτικών συνομιλιών στη Λιμπρεβίλ της Γκαμπόν. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-03 στο Wayback Machine. Ο Πρόεδρος Φρανσουά Μποζιζέ απολύει τον αρχηγό του Στρατού και γιο του, Ζαν Φρανσίς Μποζιζέ από υπουργό Άμυνας και αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο ο ίδιος. (Deutsche Welle)Νόμος και έγκλημαΈνοπλος σε κατάσταση μέθης σκοτώνει 3 γυναίκες και τραυματίζει 2 άτομα στο χωριό Νταϊγιόν στο καντόνι Βαλς της Ελβετίας. (Chicago Tribune)Επιστήμη και περιβάλλονΗ Μαυριτανία απαγορεύει τη χρήση της πλαστικής σακούλας. (BBC) Πόλεμος και επιθέσειςΣε βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στην πόλη Μουσαγιάμπ του Ιράκ σκοτώνονται 27 Σιίτες προσκυνητές και άλλοι 60 τραυματίζονται.(Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-06 στο Wayback Machine. Τέχνες και κουλτούραΟ Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, δίνει τη ρωσική υπηκοότητα στο Γάλλο ηθοποιό Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ο οποίος αποφάσισε να μην είναι πλέον Γάλλος υπήκοος, εξαιτίας της υψηλής φορολογίας στη χώρα του. (AFP μέσω ABC News)Πολιτική και εκλογέςΟρκίζεται το 113ο Αμερικανικό Κογκρέσο, με τον Τζον Μπένερ να επανεκλέγεται Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων. (CNN) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-06 στο Wayback Machine. Πόλεμος και επιθέσειςΔεκάδες χιλιάδες άτομα συγκεντρώνονται στη Γάζα σε ένδειξη ενότητας ανάμεσα στο κυβερνών κόμμα της Χαμάς και το κόμμα της αντιπολίτευσης, τη Φατάχ. (BBC) (Al Jazeera) (The Guardian) Ομαδικός βιασμός στο Δελχί 2012: Επεκτείνονται οι διαδηλώσεις σε ολόκληρη την Ασία, με συγκεντρώσεις εναντίον της βίας κατά των γυναικών στο Νεπάλ, στη Σρι Λάνκα, στο Πακιστάν και στο Μπανγκλαντές. (The Guardian)Τραγωδίες και δυστυχήματαΑπό πυρκαγιά σε ορφανοτροφείο της πόλης Χενάν της Κίνας, χάνουν τη ζωή τους τουλάχιστον 7 παιδιά. (South China Morning Post) (The Irish Times) Από τη συντριβή αεροσκάφους τύπου Beechcraft BE35 επάνω σε σπίτι στην παραλία της Ντεϊτόνα στη Φλόριδα των ΗΠΑ, σκοτώνονται 3 άτομα. (CNN)ΠολιτικήΟ πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ανακηρύσσεται επίσημα από το Κογκρέσο νικητής των προεδρικών εκλογών του 2012. (CNN) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-07 στο Wayback Machine. Ο βασιλιάς της Ισπανίας Χουάν Κάρλος Α΄ δίνει μια σπάνια τηλεοπτική συνέντευξη επί ευκαιρία της συμπλήρωσης των 75 του χρόνων. (BBC)ΘρησκείαΗ Εκκλησία της Αγγλίας αίρει την απαγόρευση στους ομοφυλόφιλους (με ένωση) κληρικούς να χειροτονούνται επίσκοποι. (BBC) (The Guardian) ΚαταστροφέςΜαίνονται εκτός ελέγχου 4 μεγάλες πυρκαγιές στην πολιτεία της Τασμανίας της Αυστραλίας. (AAP μέσω TV New Zealand)Νόμος και έγκλημαΟ φίλος (και μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας) της κοπέλας που βιάστηκε ομαδικά από 6 Ινδούς τη νύχτα της 16ης Δεκεμβρίου 2012, μιλά για πρώτη φορά δημοσίως και αναφέρει ότι η φίλη του ήταν “αισιόδοξη” και ήθελε να ζήσει ακόμα και μετά το αποτρόπαιο γεγονός. (Zee News) Τρεις όμηροι και ο δράστης που τους κρατούσε πέφτουν νεκροί σε ανταλλαγή πυρών ανάμεσα στην αστυνομία και στο δράστη σε σπίτι της Ορόρα του Κολοράντο των ΗΠΑ. (CNN) (BBC) (Fox News) Πόλεμος και επιθέσειςΟ Πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ σε μια σπάνια εμφάνισή του στην τηλεόραση μιλά για την κρίση στην αραβική χώρα και καταγγέλλει τους Σύριους αντάρτες ως "εχθρούς του Θεού και μαριονέτες της Δύσης". Είναι η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση από τον Ιούνιο του 2012. (BBC)ΠολιτικήΟ Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς δίνει εντολή να χρησιμοποιείται στα επίσημα έγγραφα η ονομασία "Κράτος της Παλαιστίνης". (BBC)ΑθλητισμόςΣτο χόκεϊ επί πάγου, αποσοβείται η αναβολή της αγωνιστικής περιόδου 2012-13 έπειτα από τη συμφωνία ανάμεσα στον Εθνικό Σύνδεσμο του Χόκεϊ (National Hockey League) και στην Ένωση Παικτών της Εθνικής Ένωσης Χόκεϊ (National Hockey League Players' Association). (Think Progress) ΚαταστροφέςΑπό έκρηξη σε ανθρακωρυχείο στην επαρχία Ζονγκουλντάκ της Τουρκίας σκοτώνονται 8 εργάτες. (Hürriyet Daily News)Νόμος και έγκλημαΙνδικό δικαστήριο απαγγέλλει κατηγορίες εναντίον 5 ανδρών για το θάνατο μιας 23χρονης, έπειτα από τον ομαδικό βιασμό της σε λεωφορείο στις 16 Δεκεμβρίου 2012. (BBC)Πολιτική και εκλογέςΟ Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα προτείνει για υποψήφιο υπουργό Άμυνας τον Τσακ Χέιγκελ και για τον επόμενο διευθυντή της CIA τον Τζον Ο. Μπρέναν. (BBC)ΑθλητισμόςΟ ποδοσφαιριστής Λιονέλ Μέσι από την Αργεντινή κερδίζει τη Χρυσή Μπάλα ΦΙΦΑ για 3η συνεχή φορά. Η Αμερικανίδα Άμπι Γουάμπακ κερδίζει το βραβείο της παίκτριας της χρονιάς της FIFA. Είναι η πρώτη φορά έπειτα από 10 χρόνια που μια Αμερικανίδα κερδίζει το εν λόγω βραβείο. (ABC News Australia) ΠόλεμοςΗ Ινδία κατηγορεί το στρατό του Πακιστάν για το θάνατο 2 στρατιωτών της σε ανταλλαγή πυροβολισμών στο υπό ινδικό έλεγχο τμήμα του Κασμίρ. Αυτό γίνεται δύο ημέρες μετά από παρόμοιες καταγγελίες από την πλευρά του Πακιστάν, για το θάνατο 1 στρατιώτη στη διαφιλονικούμενη ζώνη. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-11 στο Wayback Machine.Νόμος και έγκλημαΈπειτα από δεύτερη έρευνα για τα αίτια του θανάτου της τραγουδίστριας Έιμι Γουάινχαουζ, επιβεβαιώνεται ότι η Αγγλίδα πέθανε από δηλητηρίαση εξαιτίας κατανάλωσης αλκοόλ. (CNN)ΕπιστήμηΓίνεται γνωστό ότι το 2012 καταγράφηκε ως η θερμότερη χρονιά όλων των εποχών στις ΗΠΑ. (Associated Press) Πολιτική και εκλογέςΤην παραίτησή της ανακοινώνει η Αμερικανίδα υπουργός Εργασίας Χίλντα Σόλις, σε ισχύ από τα τέλη του μήνα. (CNN) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-13 στο Wayback Machine. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Βενεζουέλας αποφαίνεται ότι η ορκωμοσία του προέδρου Ούγκο Τσάβες θα αναβληθεί εξαιτίας της θεραπείας για καρκίνο στην οποία υποβάλλεται ο πρόεδρος. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-03-10 στο Wayback Machine.ΑθλητισμόςΣτο μπέιζμπολ για πρώτη φορά από το 1996 κανείς υποψήφιος δεν γίνεται δεκτός στο Εθνικό Hall of Fame του μπέιζμπολ. (The New York Times) Πόλεμος και επιθέσειςΑπό τη διπλή βομβιστική επίθεση σε αίθουσα μπιλιάρδου της πόλης Κουέτα του νοτιοδυτικού Πακιστάν σκοτώνονται τουλάχιστον 81 άνθρωποι και μέχρι 120 τραυματίζονται. Η επίθεση συνέβη λίγες ώρες μετά την έκρηξη βόμβας σε αγορά της ίδιας πόλης, με απολογισμό 11 νεκρούς. (BBC) Ανακαλύπτονται από την γαλλική αστυνομία τα πτώματα του Σακίν Τσανσίζ, εκ των συνιδρυτών του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν και 2 ακόμα Κούρδων ακτιβιστών, οι οποίοι σκοτώθηκαν από πυρά σε κουρδικό κέντρο πληροφοριών στο Παρίσι.(BBC) Οι ισλαμιστές του Μαλί καταλαμβάνουν την πόλη Κόνα, της οποίας τον έλεγχο είχε μέχρι πρότινος ο κυβερνητικός στρατός. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-11 στο Wayback Machine.ΕπιστήμηΟ αστεροειδής 99942 Apophis περνά πολύ κοντά από τη Γη, με τους Ευρωπαίους αστρονόμους να τον υπολογίζουν να είναι μεγαλύτερος από ότι πιστευόταν αρχικά. (CBS News) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-12 στο Wayback Machine. Πόλεμος και επιθέσειςΕμφύλιος πόλεμος στη Συρία: Οι αντάρτες καταλαμβάνουν την αεροπορική βάση της Ταφτανάζ στα βόρεια της Συρίας. (USA Today)ΤραγωδίεςΑπό κατολισθήσεις που θάβουν ένα χωριό στην επαρχία Γιουνάν της Κίνας χάνουν τη ζωή τους 18 άτομα και εκφράζονται φόβοι ότι άλλα 40 έχουν θαφτεί. (BBC) Σε δυστύχημα με λεωφορείο σε ορεινό δρόμο του Ντότι, στο Νεπάλ, σκοτώνονται 29 άνθρωποι και άλλοι 12 τραυματίζονται. (BBC) Από πυρκαγιά σε συγκρότημα κατοικιών στη Μανάμα του Μπαχρέιν, όπου διέμεναν αλλοδαποί εργάτες, χάνουν τη ζωή τους 13 αλλοδαποί. (BBC) ΠόλεμοςΣύρραξη στο Μάλι: Ένας Γάλλος πιλότος σκοτώνεται σε επιδρομή στα βόρεια του Μάλι. (CNN) Σε μια αποτυχημένη προσπάθεια για απελευθέρωση ενός Γάλλου ομήρου στο Μπούλο Μάρερ της Σομαλίας, σκοτώνεται 1 Γάλλος και 17 Σομαλοί εξτρεμιστές. (France 24)ΠολιτικήΟλοκληρώνονται (με τη διεξαγωγή της δεύτερης ημέρας της ψηφοφορίας) οι πρώτες άμεσες προεδρικές εκλογές στην Τσεχία. Στον πρώτο γύρο των εκλογών δεν συγκεντρώθηκε το απαιτούμενο ποσοστό ώστε να εκλεγεί ο νέος πρόεδρος. Στον δεύτερο γύρο (στις 25-26 Ιανουαρίου) θα αναμετρηθούν ο πρώην πρωθυπουργός Μίλος Ζέμαν και ο πρώην υπουργός Κάρελ Σβάρτσενμπεργκ. (Καθημερινή) Χιλιάδες άτομα συγκεντρώνονται στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας για ένα μαζικό συλλαλητήριο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις άδικες πολιτικές και αποφάσεις της κυβέρνησης. (News Straits Times) (Malaysiakini) Στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία ο Φοστέν-Αρσάνζ Τουαντερά αποπέμπεται από πρωθυπουργός από τον πρόεδρο Φρανσουά Μποζιζέ, στα πλαίσια της συμφωνίας που υπέγραψαν χθες, έπειτα από συνομιλίες στην Γκαμπόν η κυβέρνηση και οι αντάρτες Σελέκα. (France24) ΠόλεμοςΓάλλοι στρατιώτες παρατάσσονται στο Μάλι με σκοπό την πάταξη των ισλαμιστών τρομοκρατών. Βρετανικά στρατεύματα και γειτονικές αφρικανικές χώρες βοηθούν την γαλλική επιχείρηση. (in.gr)Τέχνες και πολιτισμόςΗ ταινία της Time Warner Inc. Αργώ κερδίζει βραβεία καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας κατά την 70ή τελετή απονομής των Χρυσών Σφαιρών.(Fox News) (BBC) (Bloomberg)ΤραγωδίεςΣτη Χίο εντοπίζονται τα πτώματα 3 μεταναστών, που πέθαναν από πνιγμό. (Καθημερινή)ΠολιτικήΔιαδηλωτές διαμαρτύρονται στο Παρίσι για την προώθηση ενός νόμου από την κυβέρνηση, με βάση τον οποίο θα καταστούν νόμιμες οι ενώσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Στο μεταξύ, στη Ρώμη συλλαμβάνονται φεμινίστριες επειδή διαμαρτυρήθηκαν γυμνόστηθες στην πλατεία του Αγίου Πέτρου υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων. (enet.gr) Πόλεμος και επιθέσειςΕπίθεση με Καλάζνικοφ σημειώνεται στο γραφείο του πρωθυπουργού της Ελλάδας Αντώνη Σαμαρά. Ο πολιτικός κόσμος στο σύνολό του καταδικάζει την επίθεση. (star.gr) Ισλαμιστές αντάρτες καταλαμβάνουν την πόλη Ντιαμπαλί στο Μάλι, ενώ γαλλικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν θέσεις ανταρτών στην Γκάο. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-20 στο Wayback Machine. Ο κυβερνητικός στρατός της Βιρμανίας βομβαρδίζει την πόλη Λάιζα, που κατέχουν οι αντάρτες, για πρώτη φορά από τότε που αναζωπυρώθηκαν οι εχθροπραξίες το 2011, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 3 άμαχοι και άλλοι 6 να τραυματιστούν. (Al Jazeera)ΑθλητισμόςΑρχίζει το Αυστραλιανό Όπεν στο τένις για το 2013, στο πάρκο της Μελβούρνης στην Αυστραλία(AP μέσω USA Today) Πόλεμος και επιθέσειςΣε μπαράζ εκρήξεων και επιθέσεων με ρουκέτες στο πανεπιστήμιο του Αλέπο, στη Συρία, σκοτώνονται 83 άνθρωποι και περισσότεροι από 150 τραυματίζονται. (Times of India) (Reuters) (Antiwar.com) Το Πακιστάν κατηγορεί την Ινδία για το θάνατο στρατιώτη του από πυρά κοντά στη γραμμή ελέγχου στο Κασμίρ. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-19 στο Wayback Machine.ΔυστυχήματαΑπό εκτροχιασμό τρένου που μεταφέρει νεοσύλλεκτους στρατιώτες κοντά στην Γκίζα του Καΐρου, σκοτώνονται 19 από αυτούς και άλλοι 120 τραυματίζονται. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-24 στο Wayback Machine. (Al Jazeera) (AP via ABC News)Νόμος και έγκλημαΤο Ανώτατο Δικαστήριο του Πακιστάν διατάσσει τη σύλληψη εντός 24 ωρών του Πρωθυπουργού Ραγιά Περβέζ Ασράφ αναφορικά με υπόθεση δωροδοκίας. (AP via ABC News) (The Washington Post) (The New York Times) Πόλεμος και επιθέσειςΣτη Συρία εκρήγνυνται τρία οχήματα σε κτήρια στο Ιντλίμπ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 24 άτομα. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-20 στο Wayback Machine. Ένοπλοι ισλαμιστές καταλαμβάνουν τις εγκαταστάσεις της BP στο Ιν Αμένας της Αλγερίας, σκοτώνοντας τουλάχιστον 2 εργάτες και παίρνοντας ομήρους περί τους 40. Μια άγνωστη ως τώρα οργάνωση που έχει σχέσεις με την Αλ Κάιντα αναλαμβάνει την ευθύνη και επικαλείται αντίποινα για τις γαλλικές επιδρομές εναντίον ισλαμιστών στο Μάλι. (Fox News) (BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-19 στο Wayback Machine.ΤραγωδίεςΑπό κατάρρευση σε συγκρότημα πολυκατοικιών στην Αλεξάνδρεια, σκοτώνονται τουλάχιστον 25 άτομα. (The Daily Star) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-22 στο Wayback Machine. (RIA Novosti)ΑθλητισμόςΟ φόργουορντ των Μαϊάμι Χιτ Λεμπρόν Τζέιμς γίνεται ο νεαρότερος σε ηλικία παίκτης του NBA στην ιστορία που σκοράρει 20.000 πόντους στο σύνολο της καριέρας του. (USA Today) Πόλεμος και επιθέσειςΑξιωματούχος στην Αλγερία αναφέρει ότι ομάδα από ομήρους δραπέτευσαν από τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου στην Ιν Αμένα, που είχαν καταληφθεί από ισλαμιστές. Σύμφωνα με πληροφορίες περί τα 20 άτομα δραπέτευσαν. (BBC) (Los Angeles Times) (Fox News) Ο αλγερινός στρατός φέρεται να σκότωσε 15 απαγωγείς και 34 ομήρους. Περί τους 7 όμηροι παραμένουν σώοι αλλά υπό κράτηση. (Al Jazeera) Κατά τις νέες συγκρούσεις στη Συρία σκοτώνονται άτομα στη Χομς, ανάμεσα στα οποία και πολλά παιδιά. Τα θύματα μαχαιρώθηκαν, κάηκαν ζωντανά ή πυροβολήθηκαν μέχρι θανάτου από κυβερνητικές δυνάμεις, πιστές στον πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2015-11-23 στο Wayback Machine. (BBC) (Al Jazeera) (The Guardian) Ο αριθμός των Γάλλων στρατιωτών στο Μάλι φθάνει τις 1.400. Η ΕΕ αποφασίζει την αποστολή 450-500 στρατευμάτων στο Μάλι, τα οποία δεν θα πάρουν μέρος σε μάχες αλλά είναι εκπαιδευτές. (Al Jazeera) Εισέρχονται στο Μάλι τα πρώτα στρατεύματα από τη Δυτική Αφρική. Πρόκειται για 100 στρατιώτες του Τόγκο. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-20 στο Wayback Machine. Στο Ιράκ σε εκρήξεις βομβών σε διάφορα σημεία της χώρας, χάνουν τη ζωή τους συνολικά 33 άτομα. (AP μέσω USA Today) Ισλαμιστές της ομάδας Αλ Σαμπάαμπ στη Σομαλία ανακοινώνουν ότι εκτέλεσαν το Γάλλο μυστικό πράκτορα που ήταν στόχος μιας επιχείρησης διάσωσης στην Μπούλο Μαρέρ στις 11 Ιανουαρίου. Οι Γάλλοι αντίθετα ισχυρίζονται ότι ο πράκτορας σκοτώθηκα κατά την ίδια την επιχείρηση. (Al Jazeera)ΤραγωδίεςΕκτεταμένες πλημμύρες πλήττουν την Τζακάρτα της Ινδονησίας, με αποτέλεσμα 4 νεκρούς και πάνω από 2.000 να έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους. (BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-20 στο Wayback Machine. Σκοτώνονται 8 άτομα, ανάμεσά τους και 3 παιδιά, από συντριβή μικρού αεροσκάφους στην πολιτεία Τσιάπας του Μεξικού. (Latin American Herald Tribune) Αρχειοθετήθηκε 2014-08-04 στο Wayback Machine.ΑθλητισμόςΑφαιρείται το χάλκινο μετάλλιο (που είχε κερδίσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000) από τον ποδηλάτη Λανς Άρμστρονγκ με απόφαση της ΔΟΕ, εξαιτίας της εμπλοκής του σε σκάνδαλο αναβολισμού. (BBC) (AP μέσω Los Angeles Times) (Olympic.org) Πόλεμος και επιθέσειςΑνακαταλαμβάνεται από τον κυβερνητικό στρατό στο Μάλι η πόλη Κόνα. (BBC) (Bloomberg) (The Telegraph) Σημειώνεται έκρηξη δύο παγιδευμένων με εκρηκτικά αυτοκινήτων στα νότια της Δαμασκού, κοντά σε τζαμί στη Συρία, με απολογισμό πολλά θύματα. (AP) Έκρηξη βόμβας σημειώνεται και στο Χαλέπι, επίσης με θύματα. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-21 στο Wayback Machine. (The Hindu) Σκοτώνονται στη Συρία ο Γάλλος δημοσιογράφος Ιβ Ντεμπέ από ελεύθερο σκοπευτή και ο ρεπόρτερ του Αλ Τζαζίρα Μοχάμεντ αλ-Χοράνι επίσης από ελεύθερο σκοπευτή σε άλλο επεισόδιο στην Μπάσρα αλ Χαρίρ. (CNN)ΑθλητισμόςΟ Αμερικανός ποδηλάτης Λανς Άρμστρονγκ παραδέχεται ότι ήταν ντοπαρισμένος και στις 7 νίκες του στο Γύρο της Γαλλίας, σε τηλεοπτική του συνέντευξη στην Όπρα Γουίνφρεϊ. (BBC) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-21 στο Wayback Machine. (AP) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-21 στο Wayback Machine. Στο ποδόσφαιρο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κατακτούν το Κύπελλο Εθνών του Περσικού Κόλπου νικώντας το Ιράκ 2–1 στην παράταση του τελικού. (AFP via Google) (Soccerway) Πόλεμος και επιθέσειςΕξουδετερώνεται επίθεση με αεροβόλο όπλο από έναν σεσημασμένο ονόματι Οκτάι Ενιμεχμέντοφ, εναντίον του προέδρου του τουρκικού κόμματος στη Βουλγαρία, Αχμέτ Ντογάν, στη διάρκεια του συνεδρίου της Κίνησης για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες, όπως λέγεται το κόμμα του οποίου ο ίδιος ηγείται. (in.gr) Ο αριθμός των παιδιών που έχουν σκοτωθεί στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία έφτασε τις 3.538, με το σύνολο των θυμάτων να ξεπερνά τις 60.000. (Al Jazeera) Ο στρατός της Αλγερίας εξαπολύει την τελειωτική επίθεση σε εγκαταστάσεις αερίου κοντά στην πόλη Ιν Αμένας, όπου εξτρεμιστές κρατούν ομήρους έναν άγνωστο αριθμό από αλλοδαπούς εργάτες από τις 16 Ιανουαρίου. Συνολικά σκοτώθηκαν τουλάχιστον 23 όμηροι και 32 τρομοκράτες κατά το τετραήμερο της κρίσης. (BBC) (CNN) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine.ΥγείαΕγκρίνεται από σχεδόν 140 χώρες στη Γενεύη η διεθνής σύμβαση για τον υδράργυρο, βάσει της οποίας θα μειωθούν οι τοξικές εκπομπές υδραργύρου διεθνώς. (kathimerini.gr)ΑθλητισμόςΟλοκληρώνεται στο Σαντιάγο της Χιλής το Ράλι Ντακάρ για το 2013, με το Στεφάν Πετερχάνσελ να κερδίζει την 11η συνολική νίκη του στη διοργάνωση που αποτελεί ρεκόρ και το Γάλλο συμπατριώτη του, Σιρίλ Ντεπρέ να κερδίζει στις μοτοσυκλέτες για 5η συνολική φορά.(Autosport) Πόλεμος και επιθέσειςΈκρηξη σημειώνεται στο εμπορικό κέντρο The Mall Athens, στο Μαρούσι, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν ελαφρά δύο άνθρωποι της ασφάλειας. (enet.gr) Ισλαμιστές στο Μάλι εγκαταλείπουν την πόλη Ντιαμπαλί, έπειτα από συνεχείς βομβαρδισμούς από γαλλικά αεροσκάφη. Η κυβέρνηση του Μάλι ανακοινώνει ότι έχει θέσει υπό τον έλεγχό της την εν λόγω πόλη. (AP)Νόμος και έγκλημαΈνοπλος πυροβολεί και σκοτώνει 5 άτομα, ανάμεσα στα οποία και 3 παιδιά, σε οικία κοντά στο Αλμπουκέρκε του Νιου Μέξικο των ΗΠΑ. Ως ύποπτος για την επίθεση συνελήφθη ένας έφηβος. (BBC)Πολιτική και εκλογέςΣτις βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται στο γερμανικό κρατίδιο Κάτω Σαξωνία, προβάδισμα αποκτούν οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι, οι οποίοι εξασφαλίζουν συνολικά 69 έδρες έναντι 68 για τους Χριστιανοδημοκράτες. (kathimerini.gr) Υπέρ της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας τάσσονται σε ποσοστό 60% οι πολίτες στην Αυστρία σε δημοψήφισμα. Το 40% ψήφισε υπέρ ενός επαγγελματικού στρατού. (Τα Νέα) Αρχίζει η δεύτερη προεδρική θητεία του Μπαράκ Ομπάμα. Ορκίζεται και ο Αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν. (in.gr) Ο Ραχούλ Γκάντι διορίζεται ως αντιπρόεδρος του κόμματος του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου. (The Times of India) (HDTV)ΑθλητισμόςΣτο Snooker, ο Μαρκ Σέλμπι κερδίζει το τουρνουά Μάστερς για το 2013 επικρατώντας του Νιλ Ρόμπερτσον στον τελικό με σκορ 10–6. (BBC) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-13 στο Wayback Machine. (Snooker.org) Πόλεμος και επιθέσειςΣυριακός εμφύλιος πόλεμος: Από έκρηξη με παγιδευμένο όχημα στη Σαλαμιγιέ σκοτώνονται περισσότερα από 30 άτομα. (Al Jazeera) Στασιαστές του στρατού καταλαμβάνουν το υπουργείο Πληροφοριών στην Ασμάρα, αναγκάζοντας τα κρατικά ΜΜΕ να ζητήσουν την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Η ύποπτη απόπειρα πραξικοπήματος αποτυγχάνει. (BBC) (Al Jazeera) (New York Times) Γάλλοι και Μαλινέζοι στρατιώτες ανακαταλαμβάνουν τις πόλεις Ντιαμπαλί και Ντουέντζα, καθώς υποχωρούν οι δυνάμεις των ισλαμιστών. (BBC) (France 24) Η Αλγερία επιβεβαιώνει ότι σκοτώθηκαν 37 όμηροι από άλλες χώρες στην πρόσφατη κρίση των ομήρων και κάνει γνωστές τις εθνικότητες των εξτρεμιστών. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-22 στο Wayback Machine. (AP via Yahoo!) (Algeria Press Service)Δυστυχήματα και καταστροφέςΑπό εκτροπή λεωφορείου από την πορεία του στο δρόμο Γιούνγκας και βουτιά του σε χαράδρα, στη Βολιβία, σκοτώνονται 18 άνθρωποι και άλλοι 24 τραυματίζονται. (Bernama) (RIA Novosti) (Voice of Russia) Ένα κορίτσι 14 ετών σκοτώνεται και άλλοι 15 άνθρωποι τραυματίζονται από σεισμό 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που σημειώνεται στην Ινδονησία. (CNN) (AFP μέσω ABC)Πολιτική και εκλογέςΟρκίζεται και ενώπιον πλήθους στην Ουάσινγκτον ο Μπαράκ Ομπάμα ως Πρόεδρος των ΗΠΑ για τη δεύτερη θητεία του. (BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-21 στο Wayback Machine. (AP) Ο μέχρι σήμερα υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας Γεροέν Ντισελμπλόεμ, διαδέχεται το Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ως επικεφαλής του Euro Group. (Presseurop) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-24 στο Wayback Machine. Πόλεμος και επιθέσειςΑπό εκρήξεις παγιδευμένων με εκρηκτικά οχημάτων στη Βαγδάτη του Ιράκ σκοτώνονται τουλάχιστον 17 άτομα και τραυματίζονται δεκάδες άλλων. (BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-23 στο Wayback Machine. Η κυβέρνηση της Ερυθραίας αναφέρει ότι επικρατεί ηρεμία στην πρωτεύουσα Ασμάρα μία ημέρα μετά την κατάληψη του υπουργείου Πληροφοριών και των κρατικών ΜΜΕ από στασιαστές στρατιώτες. (BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-06-30 at Archive.is (Al Jazeera)Νόμος και έγκλημαΈνοπλος Καναδός σκοτώνει με πυροβολισμούς 2 άτομα σε δικαστική αίθουσα στο Σέμπου των Φιλιππίνων, τραυματίζοντας ένα ακόμα άτομο. (BBC) (CNN)Πολιτική και εκλογέςΣτις κάλπες για τις βουλευτικές εκλογές προσέρχονται οι ψηφοφόροι στο Ισραήλ.(BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-22 στο Wayback Machine. (AFP διά Times of India)ΑθλητισμόςΗ Σαχτάρ Ντονέτσκ κερδίζει το Σούπερ Καπ των Πρωταθλητών, επικρατώντας της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης στο Άμπου Ντάμπι στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. (Ιστότοπος της Σαχτάρ) Πόλεμος και επιθέσειςΣε βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σε τζαμί του Ταζ Χόρματο του Ιράκ σκοτώνονται τουλάχιστον 23 άτομα. (BBC)ΟικονομίαΑνοίγουν στο Νταβός οι εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για το 2013. (USA Today) (WEF)Πολιτική και εκλογέςΟ στρατός των ΗΠΑ αίρει την απαγόρευση των γυναικών να υπηρετούν στις μάχιμες μονάδες του στρατού, καταργώντας τον κανονισμό του 1994. (BBC) (USA Today) Διεξάγονται βουλευτικές εκλογές στην Ιορδανία με την αντιπολίτευση να μη συμμετέχει και να κάνουν λόγο για νοθεία.(BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-02-02 στο Wayback Machine. ΠόλεμοςΟ στρατός του Μάλι αναφέρει ότι ερευνά καταγγελίες ότι οι στρατιώτες έχουν διαπράξει συνοπτικές εκτελέσεις στον υπό ισλαμικό έλεγχο Βορρά. (BBC)ΤραγωδίεςΣε δυστύχημα με λεωφορείο κοντά στην πόλη Ταπέρας της Βραζιλίας, σκοτώνονται 17 άτομα και άλλα 34 τραυματίζονται.(AP διά Washington Post) (EFE διά La Prensa) Νόμος και έγκλημαΟ Ντέιβιντ Χέντλεϊ καταδικάζεται σε φυλάκιση 35 ετών για το ρόλο του στις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Μουμπάι το2008. (BBC) (AP μέσω ABC News) (NDTV) (Chicago Tribune) Πολιτική και εκλογέςΟι αρχές στη Βόρεια Κορέα ανακοινώνουν ένα νέο πυρηνικό όπλο και δοκιμάζουν με επιτυχία έναν πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς, απειλώντας τον νούμερο ένα εχθρό της, τις ΗΠΑ. (BBC) (The New York Times) (AP διά CBS News)Επιστήμη και τεχνολογίαΟι επιστήμονες στο Χίνξτον της Αγγλίας χρησιμοποιούν με επιτυχία το DNA ως μέσο αποθήκευσης δεδομένων στον υπολογιστή. (Nature) (The Wall Street Journal) Πόλεμος και επιθέσειςΣυριακός εμφύλιος πόλεμος: Από εκρήξεις παγιδευμένων αυτοκινήτων στα Υψώματα του Γκολάν (που βρίσκονται υπό συριακό έλεγχο) σκοτώνονται 8 άτομα. (AP διά Fox News) (Voice of America) Μαζικές διαδηλώσεις εναντίον του Μοχάμεντ Μόρσι λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρη την Αίγυπτο, με αφορμή τη δεύτερη επέτειο από την επανάσταση του 2011, Τουλάχιστον 6 πολίτες και 1 αστυνομικός σκοτώνονται από πυρά στην αιγυπτιακή πόλη Σουέζ, ενώ σε όλη τη χώρα τραυματίζονται 456 άτομα. (CBS) Αρχειοθετήθηκε 2013-11-13 στο Wayback Machine. (USA Today) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-02-02 στο Wayback Machine. (BBC) Σε επεισόδια που ξεσπούν σε φυλακή του Μπαρκισιμέτο στη Βενεζουέλα, χάνουν τη ζωή τους τουλάχιστον 50 άτομα και γύρω στα 90 τραυματίζονται. (BBC) (CNN) (Al Jazeera) Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις των Σουνιτών Μουσουλμάνων του Ιράκ εναντίον της κυβέρνησης του Νούρι αλ Μαλίκι με απολογισμό 7 διαδηλωτές και 2 στρατιώτες νεκρούς στην πόλη Φαλούτζα. Περισσότεροι από 60 ακόμα τραυματίζονται και τουλάχιστον 3 απάγονται από αγνώστους οπλοφόρους.(Tampa Bay News)ΑθλητισμόςΑνακοινώνονται από την UEFA λεπτομέρειες για το Euro 2020: πρόκειται να διεξαχθεί σε 13 πόλεις στην Ευρώπη με μόνο έναν τόπο να επιτρέπεται. Ο ημιτελικός και ο τελικός θα διεξαχθούν στο ίδιο γήπεδο. (The Guardian) Πόλεμος και επιθέσειςΤουλάχιστον 24 εξτρεμιστές σκοτώνονται σε συγκρούσεις στα σύνορα του Πακιστάν με το Αφγανιστάν. (AP μέσω News Limited) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-30 στο Wayback Machine. Τουλάχιστον 30 άτομα σκοτώνονται σε βίαια επεισόδια στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου, έπειτα από την επιβολή της θανατικής ποινής σε 21 άτομα για το ρόλο τους στην περσινή τραγωδία σε γήπεδο της πόλης.(BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine. (Jerusalem Post) Οι υπό γαλλική διοίκηση στρατιωτικές δυνάμεις στο Μάλι θέτουν υπό τον έλεγχό τους το διεθνές αεροδρόμιο και την πόλη Γκάο.(BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-02-02 στο Wayback Machine. Πολιτική και εκλογέςΟ Μίλος Ζέμαν κερδίζει τις προεδρικές εκλογές της Τσεχίας επικρατώντας του Κάρελ Σβάρτσενμπεργκ. (BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-29 στο Wayback Machine. Η Κάθλιν Γουίν εκλέγεται αρχηγός του κυβερνώντος Φιλελεύθερου Κόμματος του Οντάριο και θα γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στην καναδική επαρχία του Οντάριο και η πρώτη ανοικτά ομοφυλόφιλη πρωθυπουργός στην ιστορία του Καναδά.(Bloomberg)ΑθλητισμόςΗ Βικτόρια Αζαρένκα κερδίζει τον τίτλο στο απλό του Αυστραλιανού Όπεν, επικρατώντας με 3-0 σετ της Λι Να στον τελικό. (BBC) (ESPN) Πόλεμος και επιθέσειςΤουλάχιστον 20 μέλη της αφγανικής εθνικής αστυνομίας σκοτώνονται σε βομβιστικές επιθέσεις το τελευταίο 24ωρο με 8 νεκρούς αξιωματικούς στην τελευταία επίθεση της Κανταχάρ.(Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-02-01 στο Wayback Machine. Διαδηλώσεις στην Αίγυπτο το 2012-13: Επτά ακόμα άτομα σκοτώνονται και 630 τραυματίζονται στη διάρκεια της κηδείας των 33 ατόμων που σκοτώθηκαν την προηγούμενη ημέρα στο Πορτ Σαΐντ. (Ahram Online) (BBC) (Al Jazeera) Σε τηλεοπτικό του διάγγελμα, ο πρόεδρος της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι κηρύσσει τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για 30 ημέρες και επιβάλλεται απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 9:00 μ.μ. ως τις 6:00 π.μ. στις πόλεις Πορτ Σαΐντ, Σουέζ και Ισμαηλία. (Al Jazeera)ΤραγωδίεςΑπό πυρκαγιά σε νυχτερινό κλαμπ στην πόλη Σάντα Μαρία της νότιας Βραζιλίας χάνουν τη ζωή τους τουλάχιστον 235 άτομα και άλλα 169 τραυματίζονται. (BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-02-01 στο Wayback Machine. (CNN) (AP) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-27 στο Wayback Machine. Από φωτιά σε εργοστάσιο της Ντάκα του Μπανγκλαντές, πεθαίνουν 7 εργάτες. (The Wall Street Journal) Από ανατροπή λεωφορείου και πτώση του σε χαράδρα κοντά στην πόλη Σερτά της ανατολικής Πορτογαλίας, σκοτώνονται 11 άνθρωποι και άλλοι 32 τραυματίζονται. (BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-06-30 at Archive.is (UPI) Από κατάρρευση τοίχου σε γήπεδο ποδοσφαίρου στη διάρκεια αγώνα στην επαρχία Σιρνάκ της Τουρκίας σκοτώνονται 7 άτομα και άλλα 3 τραυματίζονται. (UPI) (Sanliurfa) (World Bulletin)Πολιτική και εκλογέςΔεκάδες χιλιάδες άτομα διαδηλώνουν στο Παρίσι υπέρ της νομοθεσίας για το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων και για την υιοθεσία στη Γαλλία. (AP διά Washington Post) Στις κάλπες για το δημοψήφισμα που αφορά την εγκατάσταση ενός ακόμα πυρηνικού σταθμού (στο Μπέλενε προσέρχονται οι πολίτες στη Βουλγαρία. (BBC)ΑθλητισμόςΟ Σέρβος Νόβακ Τζόκοβιτς κατακτά το Αυστραλιανό Όπεν στο απλό ανδρών, νικώντας στον τελικό τον Άντι Μάρεϊ και γίνεται ο πρώτος Σέρβος που κατακτά 3 συνεχείς τίτλους στο απλό του Αυστραλιανού Όπεν.(BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-01-30 στο Wayback Machine. Η Ισπανία αναδεικνύεται παγκόσμια πρωταθλήτρια στη χειροσφαίριση ανδρών, επικρατώντας με 35–19 στον τελικό της Δανίας. (IHF) ΠόλεμοςΣτρατεύματα της Γαλλίας μπαίνουν χωρίς αντίσταση στο αεροδρόμιο του Τιμπουκτού του Μάλι. (BBC) Οι ισλαμιστές που αποχωρούν βάζουν φωτιά στη βιβλιοθήκη της πόλης, πυρπολώντας τα σπάνια χειρόγραφα που φυλάσσονται εκεί.(Sky News) (Al Jazeera) (The Guardian) ΔυστυχήματαΑπό σύγκρουση μεταγωγικής αμαξοστοιχίας με λεωφορείο σε ισόπεδη διάβαση στην κινέζικη πόλη Χέιχε της επαρχίας Χεϊλονγκγιάνγκ, σκοτώνονται τουλάχιστον 10 άτομα και άλλα 11 τραυματίζονται.(AP διά Washington Post) (UPI) (NDTV)Πολιτική και εκλογέςΗ Βασίλισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας ανακοινώνει την επικείμενη παραίτησή της από το θρόνο υπέρ του γιου της, Βίλεμ-Αλέξανδρου με ισχύ από τις 30 Απριλίου 2013. (BBC) (The Telegraph) (AP διά ABC News)Επιστήμη και τεχνολογίαΤα κρατικά ΜΜΕ του Ιράν ανακοινώνουν την εκτόξευση με επιτυχία ενός πιθήκου στο Διάστημα και την επιστροφή του στη Γη με τον πύραυλο "Πίσγκαμ". (BBC) (Al Jazeera) (The Guardian) ΠόλεμοςΤο Ηνωμένο Βασίλειο ανακοινώνει ότι θα παρατάξει 330 στρατιωτικούς στο Μάλι και σε άλλες χώρες της Δυτικής Αφρικής σε συνδρομή των γαλλικών δυνάμεων που επιχειρούν στην περιοχή. (BBC) Τα γαλλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το Τιμπουκτού ενώ οι δυνάμεις των Τουαρέγκ ισχυρίζονται ότι κατέλαβαν την πόλη Κιντάλ στα βόρεια του Μάλι. (CNN) (France 24)ΔυστυχήματαΑπό πτώση αεροσκάφους τύπου Bombardier CRJ200 της SCAT Air κοντά στην πόλη Αλμάτι του Καζακστάν, σκοτώνονται όλοι οι 15 επιβάτες και το 5μελές πλήρωμα, συνολικά 20 άτομα. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine. (BBC)Νόμος και έγκλημαΟυκρανικό δικαστήριο καταδικάζει τον πρώην αρχηγό της αστυνομίας Ολέξι Πούκατς σε ισόβια κάθειρξη για το φόνο του δημοσιογράφου Γκεόργκι Γκονγκάτζε το 2000. (BBC) (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2014-08-21 στο Wayback Machine.Πολιτική και εκλογέςΗ Γερουσία των ΗΠΑ επιβεβαιώνει τον Τζον Κέρι στο αξίωμα του υπουργού Εξωτερικών με ψήφους 94–3. Ο Κέρι διαδέχεται την 1η Φεβρουαρίου τη Χίλαρι Κλίντον. (Washington Post)ΑθλητισμόςΈνα 15σέλιδο άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό France Football με τίτλο Σκάνδαλο Κατάρ Γκέιτ αποκαλύπτει μαρτυρίες ότι το Κατάρ εξαγόρασε ψήφους για να κερδίσει το δικαίωμα στην διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022. (RT) Πολιτική και εκλογέςΣτην Αυστραλία η Πρωθυπουργός Τζούλια Γκίλαρντ ανακοινώνει ότι οι επόμενες γενικές εκλογές θα διεξαχθούν στις 14 Σεπτεμβρίου.(BBC) (Reuters) (ABC News Australia) ΚαταστροφέςΣφοδρή καταιγίδα πλήττει τις μεσοδυτικές και τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, με απολογισμό υλικές ζημιές και τουλάχιστον 2 νεκρούς. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-02-02 στο Wayback Machine. (CNN) (USA Today)Επιστήμη και τεχνολογίαΗ Νότια Κορέα εκτοξεύει τον πρώτο της πολιτικό δορυφόρο, με το Naro-1. (Reuters) Αρχειοθετήθηκε 2013-02-01 στο Wayback Machine. (BBC) (CNN) ΔυστυχήματαΣτο Ντιτρόιτ της πολιτείας Μίσιγκαν των ΗΠΑ εξαιτίας φυσικού φαινομένου γίνεται μεγάλη καραμπόλα με 30 αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 3 άνθρωποι και άλλοι 15 να τραυματιστούν.(WXYZ) Από έκρηξη στην έδρα του "Πεμέξ" στην Πόλη του Μεξικό, σκοτώνονται 37 και τραυματίζονται άλλα 126 άτομα. (BBC) (Reuters)Αρχειοθετήθηκε 2013-02-02 στο Wayback Machine. (Euronews) Αρχειοθετήθηκε 2013-02-04 στο Wayback Machine. (Milenio)Επιστήμη και τεχνολογίαΈνας κύριος αστεροειδής που ανακαλύφθηκε τον Αύγουστο του 2008 στο Αστρονομικό Παρατηρητήριο Αντρουσβίνκα της Ουκρανίας, παίρνει την ονομασία 274301 Wikipedia από την εγκυκλοπαίδεια Wikipedia. (Minor Planet Center)
|
Γεγονότα το 2013 : Ιανουάριος • Φεβρουάριος • Μάρτιος • Απρίλιος • Μάιος • Ιούνιος • Ιούλιος • Αύγουστος • Σεπτέμβριος • Οκτώβριος • Νοέμβριος • Δεκέμβριος
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B1_%CE%99%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_2013
|
Μιχαήλ Κουτσιλιέρης
|
Είναι πτυχιούχος Ιατρικής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ; 1980) με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ενδοκρινολογία & Μεταβολισμό (Endocrinology & Metabolism) στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο «Royal Victoria Hospital», Department of Medicine, Division of Endocrinology, Πανεπιστημίου McGill (1982-1987); Άδεια Άσκησης στο Quebec, Canada (no. 91164: College des Medecins du Quebec, Province of Quebec, Canada). Έχει αναγνώριση της κλινικής εκπαίδευσης του στην «Ενδοκρινολογίας» στον Καναδά και Άδεια Άσκησης της «Ενδοκρινολογίας» (ΚΕΣΥ - ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ) στην Ελλάδα. Έχει εκπονήσει τη διπλωματική του Διατριβή (Ph.D) στην «Πειραματική Ιατρική - Experimental Medicine», Faculty of Graduate Studies, Department of Experimental Medicine, [THESIS: Prostate-derived mitogen(s) with selective activity for osteoblasts: implications for the pathophysiology of osteoblastic metastasis from prostate cancer (Scientific field: PHYSIOLOGY/ENDOCRINOLOGY:ENDOCRINE-ONCOLOGY)] του Πανεπιστημίου McGill, Montreal, PQ, Canada [THESIS ADVISOR: Professor David Goltzman, MD - Calcium Research Laboratory, McGill University (1983-1987)]. Έχει πανεπιστημιακή καριέρα (16 χρόνων) στον Καναδά στα Πανεπιστήμια McGill (Research & Clinical Fellow: 1982-1987); Sherbrooke (Research Associate: 1987-1988); και Laval [Assistant Professor (1988-91); Associate Professor (1991-1997); Professor (1997)] και έχει διατελέσει ανεξάρτητο ερευνητικό στέλεχος σε διάφορες Ερευνητικές Μονάδες και Εργαστήρια, όπως το «ΟΡΜΟΝΙΚΗΣ ΒΙΟΡΥΘΜΙΣΗΣ (BIOREGULATION HORMONALE)», «ΜΟΡΙΑΚΗΣ ΕΝΔΟΚΡΙΝOΛΟΓΙΑΣ (ENDOCRINOLOGIE MOLECULAIRE)» και «ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗ (CLINIQUE DE LA PROSTATE)». Tο 1997, εκλέχτηκε μέλος ΔΕΠ του Εργαστηρίου Φυσιολογίας (Καθηγητής Πειραματικής Φυσιολογίας) και από το 2004 είναι Δ/ντής του Εργαστηρίου Φυσιολογίας, Ιατρικής Σχολής, Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης έχει εκλεγεί και υπηρετήσει δύο φορές ως Διευθυντής του Τομέα Βασικών Ιατρικών Επιστημών στην Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ (2004-2006 & 2018-2020). Διατηρεί τον ακαδημαϊκό τίτλο του Συνεργαζόμενου Καθηγητή - Αdjunct Professor στο Τμήμα Φυσιολογίας - Department of Physiology, Faculty of Medicine, Laval University, Quebec, Canada, από το 2008 έως σήμερα και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστήμιο Κύπρου, από το 2014 έως σήμερα. Επίσης, έχει τον τίτλο του Επισκέπτη Καθηγητή – Visiting Professor στην Ιατρική Σχολή του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Κύπρου, από το 2016 έως σήμερα, ενώ έχει ανακηρυχθεί ως Διακεκριμένο Μέλος – Distinguished Fellow του New Westminster Medical College στο Βανκούβερ του Καναδά, από το 2013 έως σήμερα. Είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής «Σχεδιασμού & Συγκρότησης της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου», Υπουργείο Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 2008 έως σήμερα. Έχει διατελέσει μέλος του «Εθνικού Συμβουλίου για την Έρευνα» στις Βιοιατρικές Επιστήμες του Υπουργείου Παιδείας (2011-2015) και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ερευνητικού Κέντρου «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΛΕΜΙΝΓΚ» (2006-08 & 2010-12). Έχει διατελέσει μέλος της ανεξάρτητης αρχής «Εθνική Επιτροπή Δεοντολογίας για τις Κλινικές Μελέτες στην Ελλάδα» του Υπουργείου Υγείας (2013-2017). Είναι Μέλος του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας & Καινοτομίας, Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Ελληνική Κυβέρνηση (2018-). Είναι ιδρυτής της Ελληνικής Εταιρείας Φυσιολογίας (ΕΕΦ-2006) και έχει διατελέσει πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος της ΕΕΦ τα έτη 2007-2009 & 2009-2011, ενώ είναι έκτοτε εκλεγμένο μέλος ΔΣ της ΕΕΦ (2011-2013; 2013-2015; 2015-2017; 2017-2019; 2019-2021). Επίσης, έχει εκλεγεί 3 φορές πρόεδρος της Ένωσης Καθηγητών Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΙΠΑ) τα έτη 2009-2011; 2011-2013 και 2013-1015 και έχει ανακηρυχθεί «Επίτιμος Πρόεδρος της ΕΚΙΠΑ» (2015). Από το 2016 έως το 2020 διετέλεσε πρόεδρος του «EXERCISE IS MEDICINE-GREECE» και πέτυχε ως Πρόεδρος του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Φυσιολογίας & Άσκησης στην Ιατρική (ΙΕΦΑΙ) την αναγνώριση της «Θεραπευτικής Άσκησης» ως Συμπληρωματική Θεραπεία στη σύγχρονη ιατρική από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας, Υπουργείο Υγείας (ΚΕΣΥ). Είναι υπεύθυνος για τη διδασκαλία της Φυσιολογίας του Ανθρώπου (2 εξαμήνων - Φυσιολογία Χειμερινού & Φυσιολογία Εαρινού Εξαμήνου) στο Προπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών της Ιατρικής Σχολής, ΕΚΠΑ και των Τμημάτων Οδοντιατρικής, Νοσηλευτικής και Φαρμακευτικής, ΕΚΠΑ. Συμμετέχει διαχρονικά στις επιτροπές για την «αναμόρφωση του προπτυχιακού προγράμματος & μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών» της Ιατρικής Σχολής. Επίσης, είναι ιδρυτής και υπεύθυνος του κατ’ επιλογήν μαθήματος «Σεμινάρια Κλινικής Φυσιολογίας» και της προαιρετικής άσκησης «Εφαρμοσμένη Φυσιολογία: Κλινικές δεξιότητες», τα οποία έχουν γίνει δεκτά με ενθουσιασμό από τους φοιτητές της Ιατρικής Σχολής. Είναι ιδρυτής και Διευθυντής/Επιστημονικός Υπεύθυνος του ιδιαίτερα επιτυχημένου Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών της Ιατρικής Σχολής στη «Μοριακή & Εφαρμοσμένη Φυσιολογία». Είναι αξιολογητής εθνικών επιτροπών για την κρίση ερευνητικών προγραμμάτων, όπως είναι το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) και οι εθνικές επιτροπές κρίσεως του Υπουργείου Παιδείας για τα προγράμματα ΘΑΛΗΣ – ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ – ΠΕΝΕΔ - ΕΛΙΔΕΚ. Επίσης, συμμετέχει στις επιτροπές για την κρίση διεθνών ερευνητικών προγραμμάτων σε διεθνή Ιδρύματα, όπως είναι τα: CANADA - MEDICAL RESEARCH COUNCIL, UK - CANCER RESEARCH COUNCIL, THE NETHERLANDS - DUTCH CANCER SOCIETY, ROMANIA - ROMANIAN RESEARCH COUNCIL & ITALY - ITALIAN RESEARCH COUNCIL. Με την αριθμ. 105280/Z1/12.08.2020 απόφαση της Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων ορίστηκε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.) Έχει πολλές επιστημονικές διακρίσεις στη Βασική και Μεταφραστική Έρευνα (υποτροφίες, διακρίσεις & βραβεία) και κοινωνικές διακρίσεις στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων: Υπότροφος του Εθνικού Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας του Καναδά (Medical Research Council of Canada; 1984-1988); «Βραβείου Νέου Ερευνητή-Young Investigator Award» της Αμερικανικής Εταιρείας για την Έρευνα στα οστά και μέταλλα (American Society for Bone & Mineral Research (1985) – απονομή από εκπρόσωπο της ΑΕ τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Ronald Reagan; Βραβείο του «Υπότροφου Νέου Ερευνητή/Scholar» του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας του Κεμπέκ (Fonds de la Recherche en Sante du Quebec-FRSQ; (1989-1992); Βραβείο του «Υπότροφου Ερευνητή / Scholar» του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας του Κεμπέκ (Fonds de la Recherche en Sante du Quebec-FRSQ, (1993-1996); «Βραβείο Εθελοντισμού» από το Υπουργείο Υγείας, απονομή από την ΑΕ τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλο, για την οργάνωση & συμμετοχή σε προγράμματα «Πρώιμης Διάγνωσης του Καρκίνου Προστάτη στην Ανατολική Μάνη», από το οποίο έχουν ευεργετηθεί δεκάδες πολιτών που έπασχαν από τη νόσο (2005); “Senior Member” της Ευρωπαϊκής Εταιρείας των Ιατρικών Εξειδικεύσεων «European Association of Medical Experts» (2010), Τιμητική Διάκριση της Ακαδημίας Αθηνών στη «Μοριακή Ιατρική» (2011) για την Εργασία στο Επιστημονικό Περιοδικό “Molecular Medicine” και θέμα «Insulin-like growth factor 1 Ec expression in eutopic and ectopic endometrium”; Τιμητική Διάκριση του Δήμου Ανατολικής Μάνης για τη διασύνδεση του «Κέντρου Υγείας Αρεοπόλεως με την «Ιατρική Σχολή», ΕΚΠΑ (2011); Ανακήρυξη σε «Επίτιμο Δημότη» του Δήμου Ανατολικής Μάνης (2013); Απονομής του τίτλου του «Διακεκριμένου Ερευνητή» (Distinguished Fellow) του New Westminster Medical College, Vancouver, Canada (2013); Τίτλος του «Διακεκριμένου Ερευνητή» από την Ελληνική Εταιρεία Παχυσαρκίας (2015); Βραβείο «Ερευνητικής Εργασίας» της European Muscle Conference, Warsaw, Poland (2015) Τίτλος του «Διακεκριμένου Δάσκαλου» από την Ελληνική Παιδιατρική Ακαδημία (2016); Το «Βραβείο Άριστης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας» εις μνήμη «Β. Ξανθόπουλου – Σ. Πνευματικού» του «Ιδρύματος Έρευνας & Τεχνολογίας (ΙΤΕ)» του Πανεπιστημίου Κρήτης - απονομή από την ΑΕ τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Π. Παυλόπουλο (2017). Τιμητική Διάκριση της Ακαδημίας Αθηνών στην «Χειρουργική Ουρολογία» (2018) για την Εργασία στο Επιστημονικό Περιοδικό “Molecular Medicine” με θέμα «Oncogenic role of Ec in prostate cancer»; Βραβείο «Ερευνητικής Εργασίας» της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας για την Εργασία «Κυκλοφορούντα Καρκινικά Κύτταρα στον Καρκίνο Ουροδόχου Κύστεως» με την ερευνητική του ομάδα (2018); “Απολλώνειο Βραβείο” για την προσφορά στην Επιστήμη και την Ελληνική Κοινωνία από τους Συλλόγους «Ελλήνων Ολυμπιονικών, Πανελλήνια Φιλογυμναστική Εταιρεία, Παλαιμάχων Αθλητών Καλαθοσφαίρησης, Πανελλήνιο Σύνδεσμο Γυμναστηρίων, Ινστιτούτο Διεθνούς & Ελληνικού Αθλητικού Δικαίου και Ιδιοκτητών Γυμναστηρίων Αττικής» στην 18η Πανελλήνια Εκδήλωση «Τέχνης – Αθλητισμού – Επιστήμης & Κοινωνίας (2019); Τιμητική Διάκριση της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας της UNESCO-Πειραιώς & Νήσων για τo ακαδημαϊκό έτος 2019 – 2020; Τίτλος του «Επίτιμου Καθηγητή» του Ιατρικού Τμήματος, Σχολή Επιστημών Υγείας, Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (2019) Τίτλος του Επίτιμου Διδάκτορας του Τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2021) Τίτλος του Επίτιμου Προέδρου του Εθνικού Ιδρύματος "H Άσκηση είναι Φάρμακο-Ελλάς" (Exercise is medicine - Greece) (2020) Με την αριθμ.105280/Z1/12.08.2020 απόφαση της Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων ορίστηκε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.[11]) Τίτλος του Επίτιμου Διδάκτορα του Τμήματος Φυσικοθεραπείας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (2022) Μοριακή Φυσιολογία (Molecular Physiology), Μοριακή Ενδοκρινολογία (Molecular Endocrinology), Ενδοκρινική Ογκολογία (Endocrine Oncology), Οστικές Μεταστάσεις στον Καρκίνο Προστάτη (Bone Metastasis in Prostate Cancer), Φυσιολογία της Άσκησης/Θεραπευτική Άσκηση (Exercise Physiology) και Ιατρική Εκπαίδευση (Medical Education). Publications > 330 επιστημονικές δημοσιεύσεις (pubmed) h-index > 63 (google scholar) i10 –index > 250 Citations > 13.700 (google scholar) Επιστημονικά άρθρα από τον Μελετητή της Google Είναι Ιδρυτής και Πρόεδρος του Ινστιτούτου για την Προβολή και την Ανάπτυξη της Μάνης "Όμοιοι της Μάνης". Είναι ιδρυτής και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Φυσιολογίας & Άσκησης στην Ιατρική (ΙΕΦΑΙ) και από τους ιδρυτές του Ελληνικού Εθνικού Κέντρου & Επίτιμος Πρόεδρος του ‘‘Exercise is Medicine-Greece”.
|
Ο Μιχαήλ Ν. Κουτσιλιέρης (Πειραιάς, 10 Ιουλίου 1954) είναι Έλληνας Πανεπιστημιακός. Ενδοκρινολόγος, Καθηγητής Πειραματικής Φυσιολογίας, Πρόεδρος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (2020- ), Διευθυντής Εργαστηρίου Φυσιολογίας (2004-2020), Διευθυντής Τομέα Βασικών Ιατρικών Επιστημών (2006-2008 & 2018-2020), Ιατρική Σχολή, Σχολή Επιστημών Υγείας, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82
|
Μίλιτσα Κούμπουρα
|
Η Μίλιτσα Κούμπουρα ξεκίνησε την καριέρα της στο βόλεϊ, παροτρυνόμενη από τη μεγαλύτερη αδελφή της, στον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, με τον οποίο αναδείχθηκε δύο φορές πρωταθλήτρια και Κυπελλούχος Σερβίας (2011-13). Το 2014 μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες για να σπουδάσει, και εκεί αγωνίστηκε με την ομάδα του Πανεπιστημίου της πολιτείας της Φλόριδας από το 2014 έως το 2018. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στις ΗΠΑ το 2018, επέστρεψε στη Σερβία, για λογαριασμό της Παρτιζάν Βελιγραδίου. Την περίοδο 2019-20, η Κούμπουρα μετακόμισε στη Γερμανία, έπαιξε στην Σ.Κ. Δρέσδης και κατέκτησε το Κύπελλο Γερμανίας. Το Καλοκαίρι του 2021 επρόκειτο αρχικά να υπογράψει στην ΒολΑλτο της Καζέρτας, αλλά ο ιταλικός σύλλογος δεν πήρε έγκριση για να αγωνιστεί στην Α΄1, οπότε η Μίλιτσα Κούμπουρα ήρθε στην Ελλάδα και αγωνίστηκε με τον Π.Α.Ο.Κ. Θεσσαλονίκης, κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδας. Την επόμενη περίοδο παρέμεινε εκτός αγωνιστικών υποχρεώσεων, καθώς παντρεύτηκε με Έλληνα, έγινε μητέρα και είναι πλέον κάτοικος Αθηνών. Τον Ιούλιο του 2022 υπέγραψε στον Ολυμπιακό Πειραιώς για να καλύψει το κενό στη θέση της διαγώνιας που άφησε με την αποχώρηση της η Σάσκια Χίπε. Η Μίλιτσα Κούμπουρα φόρεσε το 2010 για πρώτη φορά τη φανέλα της Εθνικής Σερβίας Κ-18, με την οποία κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ-18 το 2011, ενώ ένα χρόνο αργότερα, κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ-20. Το 2019, συμμετείχε με την Εθνική Γυναικών της Σερβίας στη νέα διοργάνωση Νέισονς Λίγκ. Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ-20 2012 (Σερβία)Παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ-19 2011 (Άγκυρα - Τουρκία) 2 Πρωταθλήματα Σερβίας 2011-12, 2012-13 (Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου)Πρωτάθλημα Ελλάδας 2η Θέση: 2022-23 (Ολυμπιακός Πειραιώς) 2 Κύπελλα Σερβίας 2011-12, 2012-13 (Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου)1 Κύπελλο Γερμανίας 2020 (Σ.Κ. Δρέσδη)1 Κύπελλο Ελλάδας 2021 (Π.Α.Ο.Κ. Θεσσαλονίκης) Μίλιτσα Κούμπουρα: Ατομικά στοιχεία - Διακρίσεις - Ομάδες καριέρας women.volleybox.net Μίλιτσα Κούμπουρα - Ευρωπαϊκή παρουσία www-old.cev.eu Μίλιτσα Κούμπουρα: Παρουσίασή της στο πρωτάθλημα Γερμανίας www.volleyball-bundesliga.de Αρχειοθετήθηκε 2023-04-27 στο Wayback Machine.
|
Η Μίλιτσα Κούμπουρα (20 Μαρτίου 1995, Βελιγράδι) είναι Σέρβα διεθνής αθλήτρια πετοσφαίρισης, η οποία την περίοδο 2022-23 αγωνίζεται με τη φανέλα του Ολυμπιακού Πειραιώς στο Πρωτάθλημα Ελλάδας ως διαγώνια.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1
|
Στήλη των Λαβυαδών
|
Το 1893, λίγο μετά την έναρξη της Μεγάλης Ανασκαφής στους Δελφούς, εντοπίστηκε μια στήλη τετραγωνικής κάτοψης που έφερε και στις τέσσερις πλευρές της επιγραφές. Ο διευθυντής ανασκαφών Th. Homolle ήταν ο πρώτος που μελέτησε την επιγραφή και αποφάνθηκε ότι επρόκειτο για ένα σύνολο κανόνων που αφορούσαν στην εύρυθμη λειτουργία και τις εσωτερικές σχέσεις μιας φρατρίας, αυτής των Λαβυαδών. Για χρόνια η στήλη έμενε κυριολεκτικά στην αφάνεια, καθώς στο πρώτο μουσείο η θέση της στήλης ήταν σε σημείο σκοτεινό. Η μεταφορά της στην Επιγραφική Στοά του Αρχαιολογικού Μουσείου Δελφών αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον των ερευνητών, που μπορούσαν πλέον να διαβάσουν καλύτερα την επιγραφή . Προέκυψαν αρκετά ερωτήματα, όπως αν οι Λαβυάδαι ήταν πράγματι μια φρατρία, καθώς πουθενά στην επιγραφή δεν κατονομάζονται ως τέτοια. Η αναφορά όμως στον "Ποσειδώνα Φράτριο" εξακολουθεί να συνηγορεί υπέρ της θεωρίας της φρατρίας. Η επιγραφή χρονολογείται στην ύστερη κλασική εποχή. Ιδιαίτερα εκτεταμένη είναι η αναφορά στις επικήδειες τελετουργίες, όπου αναφέρεται ότι ο νεκρός έπρεπε να συνοδεύεται στην τελευταία του κατοικία με απόλυτη ησυχία, χωρίς θρήνους. Homolle, Th, "La stèle des Labyades", BCH 1895 Bousquet, Jean (1966). «Le cippe des Labyades». Bulletin de correspondance hellénique 90 (1): 82-92. http://www.persee.fr/doc/bch_0007-4217_1966_num_90_1_2232. Sebillote, V., Les Labyades: Une phratrie a Delphes? Cahiers du Centre Gustave Glotz, 8, 1997, 39-49
|
Η στήλη ή επιγραφή των Λαβυαδών είναι μία από τις πρώτες επιγραφές που βρέθηκαν στους Δελφούς και φαίνεται να καθορίζει τους κανόνες που καθόριζαν τη λειτουργία της φρατρίας των Λαβυαδών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AE%CE%BB%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%9B%CE%B1%CE%B2%CF%85%CE%B1%CE%B4%CF%8E%CE%BD
|
Psychotic Waltz
|
Οι Psychotic Waltz προήλθαν από το συγκρότημα Aslan, το οποίο δημιουργήθηκε το 1983 και πήρε το όνομα του από το βιβλίο "Το Χρονικό της Νάρνια: Το Λιοντάρι, η Μάγισσα και η Ντουλάπα" του Κλάιβ Στέιπλς Λιούις. Από έσοδα ζωντανών εμφανίσεων κατάφεραν να συγκεντρώσουν τα χρήματα για την ηχογράφηση του πρώτου τους ντέμο. Αφού έμαθαν ότι υπήρχε ένα άλλο συγκρότημα με την ίδια ονομασία, μετονομάστηκαν σε Psychotic Waltz, κυκλοφορώντας το ομώνυμο ντέμο τους, το 1988. Η σύνθεση του συγκροτήματος αποτελούνταν από τον τραγουδιστή Ντέβον Γκρέιβς (Μπάντι Λάκι), τους κιθαρίστες Μπράιαν ΜακΆλπιν και Νταν Ροκ, τον μπασίστα Γουόρντ Έβανς και το ντράμερ Νόρμαν Λέτζιο. Το ντεμπούτο-άλμπουμ τους κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1990 μέσω της γερμανικής "Rising Sun Productions" με τίτλο "A Social Grace", λαμβάνοντας ιδιαίτερα θετικές κριτικές. Στην πατρίδα του συγκροτήματος, ο δίσκος κυκλοφόρησε μέσω της δικής τους εταιρείας, "Sub Sonic Records", αλλά χωρίς την απαραίτητη προώθηση, παρέμειναν άγνωστοι στις Ηνωμένες Πολιτείες, την ίδια περίοδο που στην Ευρώπη συμμετείχαν στο "Dynamo Festival" της Ολλανδίας.Μετά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, ο Νταν Ροκ είχε ένα σοβαρό ατύχημα ενώ έκανε καταρρίχηση, αναγκάζοντας το συγκρότημα να αναβάλλει τα σχέδια του για τους επόμενους μήνες. Το Νοέμβριο του 1992, κυκλοφόρησε το δεύτερο τους άλμπουμ με τίτλο "Into the Everflow". Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στη Γερμανία και κυκλοφόρησε μέσω της "Dream Circle Records" σε παραγωγή του Ραλφ Χούμπερτ. Το συγκρότημα έλαβε υποψηφιότητα για το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς στα "San Diego Music Awards".Το 1993, υπέγραψαν στη "Zardoz Music" για την κυκλοφορία του τρίτου τους άλμπουμ, το οποίο ηχογραφήθηκε στα "Record Plant Studios" στα τέλη του 1993 και κυκλοφόρησε με τίτλο "Mosquito" στις 25 Ιουλίου 1994. Ο δίσκος παρουσίασε ένα πιο συμβατικό ύφος σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, προκαλώντας αντιδράσεις από τους φανατικούς τους οπαδούς. Για την προώθηση του άλμπουμ, περιόδευσαν δύο φορές στην Ευρώπη, πριν ο Έβανς αντικατασταθεί από τον Φιλ Κουτίνο.Ο τέταρτος δίσκος των Psychotic Waltz κυκλοφόρησε στις 1 Ιουλίου 1996 μέσω της "Bullet Proof Records", με τίτλο "Bleeding". Αυτό ήταν το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος πριν τη διάλυση τους την επόμενη χρονιά και κατά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ο Στιβ Κοξ αντικατέστησε τον Μπράιαν ΜακΆλπιν. Το συγκρότημα διαλύθηκε μετά τη μήνυση που δέχθηκαν από την ηθοποιό του βίντεο κλιπ για το τραγούδι "Faded", η οποία τους κατηγόρησε ότι το φως ενός προβολέα της προκάλεσε μερική τύφλωση. Η ηθοποιός και το συγκρότημα ήλθαν σε συμβιβασμό, με το χρηματικό ποσό να πληρώνει ο ντράμερ Νόρμαν Λέτζιο. Το συγκρότημα επανενώθηκε στις αρχές του 2011, με τη σύνθεση των Λάκι, Ροκ, ΜακΆλπιν, Έβανς και Λέτζιο και συμμετείχε στην περιοδεία "Power of Metal", μαζί με τους Nevermore, τους Symphony X και τους Thaurorod. Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκαν στα φεστιβάλ "Rock Hard" και "Keep It True" και τον Δεκέμβριο πραγματοποίησαν τις πρώτες τους ζωντανές εμφανίσεις στην Ελλάδα, ως πρώτο όνομα.Η "Century Media Records" κυκλοφόρησε το box-set "The Architects Arise: The First Ten Years", ένα πακέτο επτά δίσκων βινυλίου που περιελάμβανε τα δύο ντέμο τους και τα τέσσερα άλμπουμ τους, με το "A Social Grace" σε διπλή έκδοση.Το καλοκαίρι του 2012, οι Psychotic Waltz ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω σε νέο υλικό με σκοπό την κυκλοφορία του πέμπτου τους άλμπουμ. Psychotic Waltz - Biography - Metal Storm Psychotic Waltz - Prog Archives Psychotic Waltz - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives Επίσημη ιστοσελίδα των Psychotic Waltz
|
Οι Psychotic Waltz είναι αμερικάνικο progressive metal συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1983 και διαλύθηκε το 1997, έχοντας κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ. Το συγκρότημα γνώρισε επιτυχία στην Ευρώπη, αλλά η έλλειψη προώθησης στις Ηνωμένες Πολιτείες τους εμπόδισε να φτάσουν σε ανάλογα επίπεδα δημοτικότητας. Το 2011 επανενώθηκαν και πραγματοποίησαν την πρώτη τους περιοδεία μαζί με τους Nevermore και τους Symphony X, ενώ έχουν ανακοινώσει την ηχογράφηση του πέμπτου τους άλμπουμ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Psychotic_Waltz
|
Αγιόκαμπος Λάρισας
|
Ο Αγιόκαμπος είναι παράλιος οικισμός στο ανατολικό τμήμα του νομού Λαρίσης, στην ακτή του Αιγαίου και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 5. Βρίσκεται νότια της εκβολής του Πλατανορέματος και απέχει 53 χλμ. περίπου Α.ΒΑ. της Λάρισας. Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1961 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Σκήτης. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 ο οικισμός αποσπάστηκε από την κοινότητα Σκήτης και προσαρτήθηκε στον δήμο Μελιβοίας Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 ο οικισμός αποσπάστηκε από τον δήμο Μελιβοίας και προσαρτήθηκε στον δήμο Αγιάς(Πηγή: ) Ανασκαφές στην περιοχή έφεραν στο φως αρχαία νομίσματα από την Ιστιαία της Εύβοιας. Πρωτοκατοικήθηκε στη δεκαετία του 1930, από ελάχιστες οικογένειες που ήλθαν από τη Σκήτη. Τα τελευταία χρόνια ο Αγιόκαμπος έχει εξελιχθεί σε πολυσύχναστο παραθεριστικό κέντρο και αλιευτικό καταφύγιο (μαρίνα Αγιοκάμπου). Το κάστρο, πάνω από το λιμάνι, τα «σκαλοπάτια του Ξέρξη» και το τοξωτό γεφύρι που είναι φτιαγμένο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Η μαρίνα του οικισμού με εκτεταμένο προβλήτα Η γέφυρα στο Πλατανόρεμα, στον δρόμο που συνδέει το χωριό με την Βελίκα Η μεγάλη αμμώδης παραλία του οικισμού (που μαζί με εκείνες της Βελίκας και της Κάτω Σωτηρίτσας, φθάνει τα 14 χλμ.). Το πανηγύρι της Αγίας Άννας, στις 25 Ιουλίου Το τριήμερο πανηγύρι των Ταξιαρχών (6-8 Σεπτεμβρίου) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ) Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4 Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς) eetaa.gr https://www.facebook.com/agiokampos.larissa/ Διαδικτυακός τόπος Αγιοκάμπου Παράλια Νομού Λάρισας
|
Ο Άγιόκαμπος είναι χωριό της τοπικής κοινότητας Σκήτης, της δημοτικής ενότητας (πρώην δήμου) Μελιβοίας, του δήμου Αγιάς, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λάρισας, στην περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Αγιάς του νομού Λαρίσης, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θεσσαλίας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%82_%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B1%CF%82
|
Σιδηροδρομικό δυστύχημα στη Φιουμαρέλλα
|
Το τρένο, με προορισμό το Καταντζαρο αποτελούνταν από το αυτοκινούμενο βαγόνι Breda M2.123 και το ρυμουλκούμενο βαγόνι Breda RA 1006. Το ατύχημα σημειώθηκε όταν το τρένο πέρασε στην οδογέφυρα στην καμπύλη της Φιουμαρέλλα, περίπου μία ώρα μετά την αναχώρηση από τον σταθμό της κωμόπολης Σοβερία Μαννέλλι (Soveria Mannelli), που έλαβε χώρα στις 6:43΄. Το ρυμουλκούμενο βαγόνι εκτροχιάστηκε από τη γραμμή και, λόγω θραυσης του αγκίστρου έλξης τύπου τραμ, αποσπάστηκε από το βαγόνι έλξης και έπεσε στο ρέμα κάτω του από ύψος 47 μέτρων. Μέσα στο όχημα βρίσκονταν 99 επιβάτες από τους οποίους μεγάλος αριθμός αποτελούνταν από μαθητές: 69 από αυτούς σκοτώθηκαν στην πτώση ή τις επόμενες ώρες, άλλοι 2 λίγες μέρες αργότερα στο νοσοκομείο, . 28 τραυματίστηκαν περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά . Το περιστατικό πυροδότησε έντονη κοινοβουλευτική συζήτηση , η οποία οδήγησε την κυβέρνηση (με τον Νόμο 1855 της 23ης Δεκεμβρίου 1963 που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ιταλικής Δημοκρατίας αρ. 337 της 30ής Δεκεμβρίου 1963) να ανακαλέσει την παραχώρηση στην εταιρεία "Mediterranea Calabro Lucane" . Συστάθηκε κυβερνητική επιτροπή διαχείρισης της "Ferrovie Calabro Lucane" . Η σιδηροδρομική κυκλοφορία μεταξύ Σοβερία Μαννέλλι και Καταντζάρο διακόπηκε για μερικά χρόνια και αντικαταστάθηκε από μετακινήσεις με λεωφορεία. Στην Ντεκολλατούρα, τόπο καταγωγής πολλών θυμάτων, ανεγέρθηκε μνημείο . Ξεκίνησε υπουργική έρευνα με τη σύσταση μιας επιτροπής αποτελούμενης από τους μηχανικούς Τζίνο Ραφφαέλι (Gino Raffaelli, επικεφαλής της επιθεώρησης πολιτικής μηχανοκίνησης), Βίτο Σπανιόλο (Vito Spagnolo) και Νικόλα Αουγκέλλο (Nicola Augello), αντίστοιχα της υπηρεσίας έλξης και της υπηρεσίας κίνησης του τμήματος Ρέτζιο Καλάμπρια των κρατικών σιδηροδρόμων. Της δικαστικής έρευνας ηγήθηκε ο εισαγγελέας Λουίτζι Αμμιράτι (Luigi Ammirati), ο οποίος εξέδωσε στις 27 Δεκεμβρίου ένταλμα σύλληψης για τον οδηγό Τσίρο Μιτσέλι (Ciro Miceli) και για τον προϊστάμενο του συρμού Λουίτζι Αριστόντεμο (Luigi Aristodemo) με τις κατηγορίες της καταστροφής, πολλαπλής ανθρωποκτονίας και συνακόλουθων τραυματισμών . Τα συμπεράσματα, στα οποία κατέληξε η εξεταστική επιτροπή ήταν ότι ο εκτροχιασμός και η επακόλουθη θραύση του άγκιστρου έλξης προκλήθηκαν από υπερβολική ταχύτητα (63 km/h) σε σύγκριση με τα 35 km/h που επιτρέπονταν λόγω των κακών συνθηκών του εξοπλισμού στο συγκεκριμένο τμήμα . Στις 2 Απριλίου 1966 το δικαστήριο του Καταντζάρο καταδίκασε τον μηχανοδηγό, που κρίθηκε ένοχος για υπερβολική ταχύτητα, σε 10 χρόνια φυλάκιση. Η υπεράσπιση του οδηγού είχε υποστηρίξει ότι η ταχύτητα ήταν υπερβολική λόγω δυσλειτουργίας των φρένων . Giovanni Petronio (2017). I ragazzi della Fiumarella. Un disastro ferroviario a colori. postfazione di Giuseppe Soriero. Lamezia Terme: LinkEdizioni. σελ. 224. ISBN 978-88-85789-04-3.
|
΅Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στη Φιουμαρέλλα ήταν σιδηροδρομικό δυστύχημα, το οποίο συνέβη στις 23 Δεκεμβρίου 1961 στις 7:45΄ π.μ. στη σιδηροδρομική γραμμή Κοζέντσα - Καταντζάρο, στα προάστια του Καταντζάρο της Ιταλίας. Προκάλεσε τον θάνατο 71 επιβατών, 31 από τους οποίους προέρχονταν από την κωμόπολη Ντεκολλατούρα .
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B4%CF%85%CF%83%CF%84%CF%8D%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%A6%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1
|
Δήμος Βασιλικών
|
Κατά την επανάσταση του 1821 οι κάτοικοι της περιοχής αγωνίστηκαν κατά των Οθωμανών. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο Τριαντάφυλλος Αγοραστός από την Περιστερά, ο Εμμανουήλ Φιλίππου από τα Βασιλικά και οι Θεοδόσιος Στεργίου (1780-1865) και οπλαρχηγός Άγγελος Στεργίου από το Λιβάδι. Ο δήμος περιλάμβανε τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμούς (σε αγκύλες ο πληθυσμός σύμφωνα με την απογραφή του 2001): Δ.δ. Βασιλικών [ 4.163 ] Βασιλικά Τοπική Κοινότητα Λακκιάς [432]Λακκιά Δ.δ. Αγίας Παρασκευής [1.226]Αγία Παρασκευή Δ.δ. Αγίου Αντωνίου [ 1.195 ] ο Άγιος Αντώνιος [ 779 ] το Μονοπήγαδον [ 416 ] Δ.δ. Λιβαδίου [751]Λιβάδι Δ.δ. Περιστεράς -- η Περιστερά [ 1.021 ] Δ.δ. Σουρωτής [947]Σουρωτή Υπουργείο εσωτερικών, δήμοι του σχεδίου Καποδίστριας Αρχειοθετήθηκε 2009-09-24 στο Wayback Machine. .
|
Ο Δήμος Βασιλικών ήταν δήμος του Νομού Θεσσαλονίκης. Με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης καταργήθηκε και εντάχθηκε στον δήμο Θέρμης. Βρισκόταν στο νότιο τμήμα του νομού. Αποτελούνταν από 6 δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 9303 κατοίκους (σύμφωνα με την απογραφή του 2001). Έδρα του δήμου ήταν τα Βασιλικά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD
|
Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 1963-64
|
Σε σχέση με το πρωτάθλημα Α΄ κατηγορίας 1962-63, στο πρωτάθλημα της περιόδου 1963-64 δεν συμμετείχε ο Ορφέας Λευκωσίας ο οποίος είχε υποβιβαστεί στη Β΄ κατηγορία. Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει αλφαβητικά τις ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα και τα στάδια που χρησιμοποίησαν. Η βαθμολογία του πρωταθλήματος την ημέρα της διακοπής ήταν: Το σύστημα βαθμολόγησης που ίσχυε ήταν: Νίκη=3 βαθμοί, Ισοπαλία=2 βαθμοί, Ήττα=1 βαθμός Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Αναλογία τερμάτων (Η αναλογία τερμάτων προέκυπτε από το γινόμενο γκολ κατά x 100 διαιρεμένου με τον αριθμό των γκολ υπέρ. Η ομάδα με το μικρότερο αποτέλεσμα είχε την καλύτερη αναλογία τερμάτων οπόταν καταλάμβανε υψηλότερη θέση στη βαθμολογία). Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα όσων αγώνων διεξήχθησαν πριν τη διακοπή του πρωταθλήματος: ΚΟΠ (Φεβρουάριος 2014). Το περιοδικό της ΚΟΠ. Λευκωσία: ΚΟΠ, σελ. 74-78. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-08-31. https://www.webcitation.org/6bCdeTwgI?url=http://www.cfa.com.cy/images/DownloadsGr/KOPT7FINAL.pdf. Ανακτήθηκε στις 2015-06-30. De Dekker, Guy (6 Ιανουαρίου 2005). «Cyprus - List of Final Tables 1931-1998». RSSSF. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2015. Γαβριηλίδης, Μιχάλης· Παπαμωυσέως, Στέλιος (2001). Ένας αιώνας Κυπριακό ποδόσφαιρο. Λευκωσία: Ο Συγγραφέας. σελ. 75. ISBN 9963-8720-1-8. Στεφανίδης, Γιώργος (2015). Μεγάλες Στιγμές Κυπριακού Ποδοσφαίρου 1934-2014. Κύπρος: Γιώργος Στεφανίδης. σελίδες 141–148. ISBN 978-9963-8841-3-1. Στυλιανού, Πάμπος· Γεωργίου, Νεόφυτος (1988). Νέα Σαλαμίνα, 40 χρόνια πρωτοπόρας αθλητικής πορείας. Κύπρος: Νέα Σαλαμίνα Αμμοχώστου. σελ. 135. Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου Κύπελλο Κύπρου ποδοσφαίρου ανδρών 1963-64
|
Η Α΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 1963-64 ξεκίνησε ως η 26η έκδοση της Α΄ κατηγορίας ποδοσφαίρου της Κύπρου. Ωστόσο, λόγω των διακοινοτικών ταραχών στην Κύπρο το Δεκέμβριο του 1963, η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, στις 28 Δεκεμβρίου 1963 αποφάσισε τη διακοπή του πρωταθλήματος.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%84_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85_1963-64
|
Stranger in Moscow
|
Στο The Many Faces of Michael Jackson, ο Λι Πίνκερτον, όπως και άλλοι κριτικοί, σημείωσε ότι κομμάτια του HIStory όπως Stranger in Moscow, ήταν απάντηση του Τζάκσον για πρόσφατα γεγονότα στην προσωπική του ζωή. Το 1993, οι σχέσεις μεταξύ Τζάκσον και Τύπου χάλασαν ολοκληρωτικά όταν κατηγορήθηκε για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Αν και ποτέ δεν κρίθηκε ένοχος, ο Τζάκσον έγινε θέμα σε εξονυχιστικό έλεγχο των μέσων ενώ πραγματοποιούταν ποινική έρευνα. Τα παράπονα σε σχέση με την κάλυψη του γεγονότος από τα μέσα συμπεριλαμβάνουν ότι τα θέματα δεν υποστήριζαν τις συναισθηματικές επικεφαλίδες, αποδεχόμενος ιστορίες για τη συμμετοχή, για χρήματα, του Τζάκσον σε εγκλήματα, αποδεχόμενος υλικό που είχε διαρρεύσει από αστυνομική έρευνα με αντάλλαγμα χρήματα, σκόπιμα χρησιμοποιώντας φωτογραφίες, στις οποίες ο Τζάκσον φαίνεται στα χειρότερα του, έχοντας έλλειψη αντικειμενικότητας και χρησιμοποιώντας επικεφαλίδες που παρουσίαζαν τον Τζάκσον ένοχο.Εκείνη τη στιγμή, ο Τζάκσον δήλωσε για την αντίδραση των μέσων, «Θα πω ότι είμαι θυμωμένος για την κάλυψη του υλικού από τα μέσα. Με κάθε ευκαιρία, τα μέσα έχουν διαχωρίσει και επηρεάσει αυτούς τους ισχυρισμούς για να φθάσουν σε δικά τους συμπεράσματα». Ο Τζάκσον άρχισε να παίρνει αναλγητικά, Valium, Xanax και Avitan για να αντιμετωπίσει το άγχος. Λίγους μήνες αργότερα, ο Τζάκσον φαίνεται να έχασε 4.5 κιλά και στάματησε να τρώει. Λίγο αργότερα, η υγεία του Τζάκσον είχε επιδεινωθεί και ο Τζάκσον αναγκάστηκε να ακυρώσει μερικές συναυλίες του Dangerous World Tour και άρχισε την αποκατάσταση του. Ο Τζάκσον ζήτησε όλο τον 4ο όροφο μιας κλινικής και έλαβε Valium IV για να απεξαρτηθεί από τα αναλγητικά. Ο εκπρόσωπος τύπου του τραγουδιστή είπε στους δημοσιογράφους ότι ο Τζάκσον «ήταν μετά βίας ικανός να λειτουργήσει ικανοποιητικά σε πνευματικό επίπεδο». Ενώ ήταν στην κλινική, ο Τζάκσον συμμετείχε σε ομάδα και σε θεραπείες ένα-σε-ένα.Όταν ο Τζάκσον έφυγε από τις ΗΠΑ για αποκατάσταση, τα μέσα έδειξαν στον Τζάκσον λίγη συμπάθεια. Το 1993, η Daily Mirror, διοργάνωσε τον διαγωνισμό «Spot the Jacko», προσφέροντας στους αναγνώστες ταξίδι στο Disney World, αν μπορούσαν να γράψουν ακριβώς που θα εμφανιζόταν μετά ο Τζάκσον. Τον ίδιο χρόνο, η Daily Express, δημοσίευσε άρθρο με τον τίτλο «Drug Treatment Star Faces Life on the Run», ενώ ο τίτλος ενός άρθρου του News of the World κατηγορούσε τον Τζάκσον ότι ήταν φυγόδικος - οι εφημερίδες επίσης εσφαλμένα ισχυρίστηκαν ότι ο Τζάκσον ταξίδεψε στην Ευρώπη για να κάνει πλαστική εγχείρηση, με αποτέλεσμα να γίνει αγνώριστος κατά την επιστροφή του. Ο Τζέραλντο Ριβέρα σύστησε μια παρωδία δίκης, με μια επιτροπή αποτελούμενη από τα μέλη του ακροατηρίου, αν και ο Τζάκσον δεν κατηγορήθηκε για κανένα έγκλημα.Το Stranger in Moscow είναι μια R&B μπαλάντα, που γράφτηκε από τον Τζάσκον το 1993, κατά τις συναυλίες του Dangerous World Tour στη Μόσχα. Αρχικά γράφτηκε ως ποίημα, και τότε υιοθετήθηκε σε τραγούδι. Μια background κιθάρα παίζεται από τον Στηβ Λουκάθερ ενώ τα πληκτρολόγια, τα συνθεσάιζερ και τα μπάσα παίζονται από τους Ντέιβιν Πάιχ και Στηβ Πορκάρο. Αρχικά, το HIStory σχεδιαζόταν ως μια κυκλοφορία greatest hits, με λίγα νέα κομμάτια. Ωστόσο, ο Τζάκσον και οι συνεργάτες ήταν πολύ ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα του Stranger in Moscow και αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το HIStory ως απόλυτο στούντιο άλμπουμ σε δεύτερο δίσκο. Ο Τζάκσον χρησιμοποίησε στοιχεία των ρωσικών εικόνων και συμβολισμών για να βοηθήσει στην προώθηση του θέματος του φόβου και της αποξένωσης στο κομμάτι, όπως το έκαναν οι Simply Red στο άλμπουμ Love and the Russian Winter αρκετά χρόνια αργότερα. Συμπεριλαμβάνει μια αφήγηση, την οποία εκτελεί ένας ανακριτής της KGB. Σε μετάφραση, το κείμενο είναι, «Γιατί ήρθες από τη Δύση; Ομολόγα! Για να κλέψεις τα μεγάλα επιτεύγματα του λαού, τα επιτεύγματα των εργαζομένων ...» Το τραγούδι έλαβε γενικά θετικές απόψεις από κριτικούς και μουσικούς παραγωγούς. Ο Τζέιμς Χάντερ, του Rolling Stone, σχολίασε «[ο Τζάκσον είναι] θυμωμένος, άθλιος, βασανισμένος, φλεγμονώδης, έξαλλος για ότι ονομάζει, στο Stranger in Moscow, μια γρήγορη και ξαφνική πτώση από την επιείκεια...το HIStory μοιάζει με κακή περίπτωση νοσταλγίας του Thriller. Μερικές φορές αυτό λειτουργεί προς όφελος του Τζάκσον: Στο Stranger in Moscow θυμάται το synth-pop της δεκαετίας του 1980 ενώ κατασκευάζει ταλαίπωρους ισχυρισμούς κινδύνου και μοναξιάς».Ο Τζων Πάρελς, της The New York Times, δήλωσε «οι μπαλάντες είναι πλούσια μελωδικές. Το Stranger In Moscow, με περίεργους στίχους όπως Stalin's tomb won't let me be (δεν θα με αφήσει ο τάφος του Στάλιν να το κάνω), με υπέροχο ρεφρέν που επαναλαμβάνει την ερώτηση How does it feel?». Ο Φρέντ Σάστερ, της Daily News of Los Angeles, περιγράφει το κομμάτι ως «καταπράσινη, υπέροχη μπαλάντα σε μικρή κλείδα με ένα από τα καλύτερα ρεφρέν του άλμπουμ» (αν και το τραγούδι δεν παίζεται σε μικρή κλείδα). Ο Στέφεν Τόμας Έρλεβαϊν, του Allmusic, σημείωσε για το HIStory, «ο Τζάκσον παράγει πολλά καλά ποπ τραγούδια που ανήκουν στο καλύτερο του υλικό...το Stranger in Moscow είναι μια από τις πιο συχνές μπαλάντες του». Ο Μπρους Σβήντεν, συνεργάτης του Τζάκσον για πολύ καιρό, περιέγραψε το Stranger in Moscow ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια του Τζάκσον. Ο Πάτρικ ΜακΝτόναλντ, της The Seattle Times, περιέγραψε το Stranger in Moscow ως «μια όμορφη μπαλάντα που διανθίζονται με τους ήχους της βροχής». Επιπλέον επαίνοι ήρθαν το 2005 όταν η Τζόσεφιν Ζόχνι, του PopMatters, ένιωσε ότι το τραγούδι επιτυχημένα δείχνει την «παράξενη μοναξιά» και το χαρακτήρισε ωραίο. Ο Τομ Μόλλεϊ, της Associated Press, το περιέγραψε ως «αιθέρια και ανακατεμένη περιγραφή ενός άνδρα που είχε ταχεία και απότομη πτώση από την επιείκεια περπατώντας στη σκιά του Κρεμλίνου».Ο Κρις Βίλμαν, της Los Angeles Times, δήλωσε ότι το Stranger in Moscow, «είναι ένα βήμα που αφαιρέθηκε από την παράνοια που εστίασε το υπόλοιπο άλμπουμ, μοιάζει πιο βαθύ, ασαφής τρόμος του παρελθόντος όπως το Billie Jean. Ο Τζάκσον φαντάζει τον εαυτό του μόνο σε μια ψυχική Ρωσία, πριν το γκλάσνοστ, κυνηγημένος από το αόρατο KGB: Here abandoned in my fame / Armageddon of the brain (Εδώ εγκταλείφθηκε η φήμη / Έχω Αρμαγεδδών στο μυαλό μου), τραγούδα στους ζοφερούς, στενάχωρους στίχους του, ενώ αργότερα θα κλαίει για μια έρημη, απαρηγόρητη μοναξιά. Εδώ, σε αυτό το τραγούδι, είναι η αληθινή ιδιοφυΐα - και πιθανώς η πραγματική προσωπικότητα - του Μάικλ Τζάκσον». Ο Ροντ Τέμπερτον, συνθέτης κομματιών του Τζάκσον στο παρελθόν, πιστεύει ότι αυτό είναι το καλύτερο του τραγούδι. Το μουσικό βίντεο του κομματιού, το οποίο διευθύνθηκε από τον Νικ Μπραντ και γυρίστηκε στο Λος Άντζελες, επικεντρώνεται σε έξι άσχετους ανθρώπους που ζουν σε αστικό τοπίο, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος κινείται γύρω τους σε αργή κίνηση. Το πρώτο μισό του βίντεο εισάγει αυτούς τους ανθρώπους. Εκεί δείχνει ένα άνδρα που κοιτά την πόλη από το παράθυρο του δωματίου του, μια γυναίκα που κάθεται μόνη σε μια καφετέρια, ένα άστεγο που κοιμάται στον δρόμο, μια μοναχική φιγούρα που ταΐζει πουλιά, ένα αγόρι που εξοστρακίστηκε από ένα παιχνίδι μπέιζμπολ, και τον Τζάκσον, ο οποίος είναι η έκτη φιγούρα, που φαίνεται να περπατά στους δρόμους της πόλης. Χρησιμοποιήθηκαν ειδικά εφέ για να δείχνουν τα πουλιά και τις σφήκες να πετούν, το σπάσιμο του γυαλιού και το χύσιμο του καφέ, όλα σε αργή κίνηση. Στο δεύτερο μισό του βίντεο, αρχίζει να πέφτει βροχή στην πόλη και οι κάτοικοι προσπαθούν να φύγουν, όλοι φαίνονται σε αργή κίνηση. Από την ασφάλεια του καταφύγιου, οι έξι «ξένοι» παρακολουθούν τις προσπάθειες του καθενός να αποφεύγει τη ξαφνική αλλαγή του καιρού. Αργότερα, αποφασίζουν να βγουν έξω, να δουν τον ουρανό και να αφήσουν τη βροχή να τους απορροφά. Το βίντεο τελειώνει με τον Μάικλ να κτυπά τα μαλλιά του. Κατά τη διάρκεια της σκηνής, ακούγεται μια φωνή στα ρωσική, μια παραπομπή στη Μόσχα. Ο βιογράφος του Τζάκσον, Τ. Ράντι Ταραμπορρέλλι, δήλωσε ότι το βίντεο βασίζεται στην αληθινή ζωή του Τζάκσον. Ο τραγουδιστής συνήθιζε να περπατά τις νύχτες ψάχνοντας για φίλους, ακόμα και στο αποκορύφωμα της καριέρας του. Η δεκαετία του 1980 είδε τον τραγουδιστή πολύ λυπημένο - ο Τζάκσον εξήγησε, «Ακόμα και στο σπίτι, είμαι μόνος. Κάθομαι στο δωμάτιο μου και κλαίω. Είναι τόσο δύσκολο να κάνω φίλους...Μερικές φορές περπατώ στη γειτονιά μου τη νύχτα, απλά ελπίζοντας να βρω κάποιον να μιλήσω. Αλλά επιστρέφω πάντα σπίτι μόνος». Το γερμανικό electronica συγκρότημα Transformer di Roboter κυκλοφόρησε μια επανεκδοχή του Stranger in Moscow στη σελίδα τους στο MySpace, στις 1 Ιανουαρίου 2002. Η γραμμή μπάσου του κομματιού χρησιμοποιούσε Apple Macintosh. Σύνθεση, παραγωγή, κύρια και background φωνητικά από τον Μάικλ Τζάκσον Background κιθάρα από τον Στηβ Λουκάθερ Πληκτρολόγια, συνθεσάιζερ και μπάσο από τον Ντέιβιντ Πάιχ Πληκτρολόγια και συνθεσάιζερ από τον Στηβ Πορκάρο Campbell, Lisa (1995). Michael Jackson: The King of Pops Darkest Hour. Branden. ISBN 0828320039. George, Nelson (2004). Michael Jackson: The Ultimate Collection. Sony BMG. Pinkerton, Lee (1998). The Many Faces of Michael Jackson. Music Sales Distribution. ISBN 0711967830. Taraborrelli, J. Randy (2004). The Magic and the Madness. Terra Alta, WV: Headline. ISBN 0-330-42005-4.
|
Το Stranger in Moscow είναι το πέμπτο και τελευταίο single του Μάικλ Τζάκσον από το άλμπουμ HIStory: Past, Present and Future, Book I. Το τραγούδι κυκλοφόρησε παγκοσμίως τον Νοέμβριο του 1996, αλλά στις ΗΠΑ κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1997. Το κομμάτι γράφτηκε από τον Τζάκσον το 1993, κατά τη διάρκεια της δίκης για την κατηγορία σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων το 1993, ενώ ήταν στη Μόσχα, για συναυλίες του Dangerous World Tour. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στη Μόσχα τον Σεπτέμβριο, ο Τζάκσον έγραψε το Stranger in Moscow που θα κυκλοφορούσε το 1995, ως κομμάτι του άλμπουμ HIStory. Γράφθηκε σε μια στιγμή που ο Τζάκσον ένιωθε πολύ μόνος, πολύ μακριά από οικογένεια και φίλους, αν και μετά τις νυχτερινές συναυλίες, θαυμαστές στέκονταν έξω από το ξενοδοχείο του για να τον υποστηρίξουν. Το μουσικό βίντεο του κομματιού δείχνει τη ζωή 6 ατόμων, συμπεριλαμβανομένου του Τζάκσον, που έμειναν εγκλωβισμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι εικόνες του βίντεο χρησιμοποιήθηκαν σε τηλεοπτικές διαφημίσεις. Μετά την αρχική του κυκλοφορία, και χρόνια μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη, το τραγούδι έλαβε κάποιες από τις καλύτερες κριτικές στην καριέρα του Τζάκσον. Πολλοί συνεργάτες του Τζάκσον και κριτικοί δηλώνουν ότι αποτελεί το καλύτερο τραγούδι του Τζάκσον.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Stranger_in_Moscow
|
Γιάννης Σαμαράς
|
Ο Γιάννης Σαμαράς σε ηλικία 13 ετών ήρθε με τους γονείς του από την Αυστραλία στην Ελλάδα. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον ερασιτεχνικό σύλλογο της Σπίθας Νίκαιας και σύντομα, σε ηλικία μόλις 19 ετών, αποκτήθηκε από τον Βύζαντα Μεγάρων. Με την ομάδα των Μεγάρων έλαβε μέρος τόσο στη Β΄ Εθνική (1979-80 έως και 1982-83), όσο και στη Γ΄ Εθνική, όταν και εντυπωσίασε. Το καλοκαίρι του 1984 υπέγραψε συμβόλαιο με τον ΟΦΗ και σε ηλικία 23 ετών πραγματοποίησε την πρώτη του συμμετοχή στη μεγάλη κατηγορία. Είχε τέσσερις εξαιρετικά αποδοτικές περιόδους, ώσπου το Δεκέμβριο του 1988 μεταγράφηκε (ουσιαστικά ανταλλάχθηκε με τον Κώστα Μπατσινίλα) στον Παναθηναϊκό. Τις επόμενες δυόμισι περιόδους κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1989-1990, 1990-1991) και ισάριθμα Κύπελλα (1988-1989, 1990-1991). Είχε προηγηθεί η κατάκτηση ενός ακόμη τροπαίου με τον ΟΦΗ, του Κυπέλλου 1986-1987. Το καλοκαίρι του 1991 επέστρεψε στην Κρήτη και τον ΟΦΗ για να συνεχίσει τη μακρόχρονη καριέρα του για άλλες 5 περιόδους. Σταμάτησε το ποδόσφαιρο το καλοκαίρι του 1996, όταν πια είχε κλείσει τα 35 του χρόνια. Με τον ΟΦΗ είχε 217 παρουσίες και 33 γκολ σε 9,5 χρονιές, ενώ με τον Παναθηναϊκό (2,5 έτη) συμπλήρωσε 48 εμφανίσεις, σκοράροντας 15 τέρματα. Το διάστημα 1986-1990 αγωνίστηκε με την Ελλάδα 16 συνολικά φορές, επιτυγχάνοντας και ένα τέρμα. Το ντεμπούτο του με τη γαλανόλευκη φανέλα πραγματοποιήθηκε στις 26 Μαρτίου 1986 στην εντός έδρας φιλική αναμέτρηση εναντίον της Ανατολικής Γερμανίας (2-0), όταν υπό τις οδηγίες του Μίλτου Παπαποστόλου είχε περάσει ως αλλαγή στη θέση του Δημήτρη Σαραβάκου. Μετά το πέρας της αγωνιστικής του καριέρας αναχώρησε για την Ολλανδία, όπου ανέλαβε τεχνικός, κυρίως σε ακαδημίες ποδοσφαίρου, αλλά εργάσθηκε και ως μάνατζερ διαφόρων συλλόγων ή και σκάουτερ, όπως ήταν και ο πατέρας του Γιώργος στην Αυστραλία. Το διάστημα 2000-2002 υπήρξε προπονητής του ΟΦΗ, ενώ τα τελευταία χρόνια είχε επιστρέψει στην Ελλάδα και ήταν ο επικεφαλής των Ακαδημιών του Παναθηναϊκού. Στις 10 Νοεμβρίου του 2012 ανακοινώθηκε η ένταξή του στο δυναμικό της πρώτης ομάδας του Παναθηναϊκού, με αυξημένες αρμοδιότητες. Η καριέρα του Γιάννη Σαμαρά στο national-football-teams Το προφίλ του Γιάννη Σαμαρά στο transfermarkt "ΤΟ ΒΗΜΑ", φύλλο Κυριακής 18 Νοεμβρίου 2012, σελ. Α42, "Τα (άλλα) πρόσωπα της επόμενης ημέρας"
|
Ο Γιάννης Σαμαράς (γενν. Μελβούρνη, 3 Μαΐου 1961) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής. Αγωνίσθηκε για 12 συνεχόμενα έτη στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής κατηγορίας, λαμβάνοντας μέρος σε συνολικά 265 επίσημους αγώνες πρωταθλήματος, επιτυγχάνοντας, παράλληλα, 48 τέρματα. Αγωνιζόταν ως μεσοεπιθετικός, ενώ ξεχώριζε για το επιβλητικό του παράστημα και το ύψος του (1,87 μ.). Είναι ο πατέρας του πρώην ποδοσφαιριστή και νυν αντιπροέδρου του ΟΦΗ, Γιώργου Σαμαρά.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82
|
Κατερίνα Γώγου
|
Ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 5 ετών να παίζει σε διάφορες παιδικές παραστάσεις, όπου την χαρακτήριζαν παιδί-θαύμα. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, λόγω Κατοχής και Εμφυλίου Πολέμου. Στην εφηβεία της, η Κατερίνα έμενε με τον πατέρα της, ο οποίος ήταν πολύ αυστηρός απέναντι της, κατόπιν έμεινε με τη μητέρα της. Ο πατέρας της την υποστήριξε πραγματικά, στην επιθυμία της να ακολουθήσει την υποκριτική. Σπούδασε στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη, η οποία εθεωρείτο μια από τις καλύτερες της εποχής. Παράλληλα τελείωσε και τη σχολή χορού Πράτσικα Ζουρούδη και Βαρούτη.Το 1967 παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσιο, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Μυρτώ Τάσιου. Ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της και η κλονισμένη ψυχολογία της την οδήγησαν στην αυτοκτονία το 1993. Η Μυρτώ βρέθηκε νεκρή από αδιευκρίνιστα αίτια το 2015. Η Κατερίνα Γώγου εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο με τον θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου, το 1961, στο έργο των Ευαγγελίδη - Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό». Οι περισσότερες ταινίες όπου συμμετείχε, ήταν παραγωγής Φίνος Φιλμ.Έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία Ο Άλλος. Ως ηθοποιός είναι γνωστή περισσότερο για δευτερεύοντες ρόλους, όπως στην ταινία το Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο ή το Μια τρελή τρελή οικογένεια. Οι ρόλοι της συνήθως απεικόνιζαν αστείες και ανέμελες γυναίκες. Της έχει απονεμηθεί, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το Βραβείο Α΄ Γυναικείου ρόλου, για την ταινία Το βαρύ πεπόνι. Ως ποιήτρια, είναι γνωστή για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό τρόπο γραφής της, καθώς και τις αναρχικές της ιδέες. Οι στίχοι της ήταν γεμάτοι οργή και επαναστατικότητα. Τρία κλικ αριστερά, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1978Μεταφράστηκε στα Αγγλικά ("Three clicks left") από τον Jack Hirschman και κυκλοφόρησε στην Αμερική to 1983, από τις εκδόσεις "Night Horn Books" του San Francisco. (Night Horn Books, 495 Ellis Str., Box 1156, San Francisco, CA 94102) και από τον ΔT and JC στην Αμερική τo 2020 "Free May Day Book #9: Cherish x Abolish" ΒBLACK INK (256-page paperback featuring Ruth Wilson Gilmore, bell hooks, Dev Hynes, Gilles Bertin, Kuwasi Balagoon, Toni Morrison, Zoé Samudzi, Jean Weir, Willem Van Spronsen, Michael Kimble, EZLN, Black Panther Party, Jean Genet, George Jackson, Kanno Sugako, Marilyn Buck, Stevie Wilson, and a new translation of Katerina Gogou’s 1978 book Three Clicks Left.)Ιδιώνυμο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1980 Το ξύλινο παλτό, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-0292-8, 1η έκδοση 1982 Απόντες, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1986 Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1988 Νόστος, Εκδόσεις Λιβάνη, 1η έκδοση 1990 - Εκδόσεις Καστανιώτη, 2η έκδοση 2004 Με λένε Οδύσσεια, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-3227-4, 1η έκδοση 2002 Νόστος, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-3796-9, Επανέκδοση 2004 Τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 978-960-03-5988-6, Επανέκδοση 2015 Βιργινία Σπυράτου: Κατερίνα Γώγου: Έρωτας Θανάτου, Εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος, 1η έκδοση 2007 Ποιήματα από ήδη εκδοθέντα βιβλία της χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία του (πρώην συζύγου της) Παύλου Τάσσιου "Παραγγελιά" (με υπόθεση βασισμένη στην ιστορία του Νίκου Κοεμτζή). Η μουσική της ταινίας, που έγραψε ο (μετέπειτα διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος) Κυριάκος Σφέτσας και επένδυσε τα εν λόγω ποιήματα, κυκλοφόρησε σε δίσκο (ΕΜΙ-1981) με τίτλο "ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ". Λίγο μετά το θάνατό της η EMI-Minos κυκλοφόρησε το δίσκο "ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ" σε CD (remastered ADD) το 1995. Κυκλοφόρησε σε CD και το 2006 (σε περιορισμένα αντίτυπα) στη σειρά "Αποκλειστικές Επανεκδόσεις" των "Metropolis". Περισσότερες πληροφορίες για κάθε παράσταση εμφανίζονται ενεργοποιώντας τον σύνδεσμο που υπάρχει στο όνομα της κάθε παράστασης τηλεοπτική εκπομπή αφιερωμένη στην Κατερίνα Γώγου αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου ιστοσελίδα με ποιήματα, συνεντεύξεις, φωτογραφίες τουρνουά αφιερωμένο στην Κατερίνα Γώγου Αρχειοθετήθηκε 2016-03-08 στο Wayback Machine.
|
Η Κατερίνα Γώγου (Αθήνα, 1 Ιουνίου 1940 - Αθήνα, 3 Οκτωβρίου 1993) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και ηθοποιός. Ξεκίνησε από μικρή την καριέρα στην ηθοποιία, αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%93%CF%8E%CE%B3%CE%BF%CF%85
|
Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ (ταινία 1945)
|
Το 1886, στο βικτωριανό Λονδίνο, ο διεφθαρμένος λόρδος Χένρι Γουότον (Τζορτζ Σάντερς), συναντά έναν όμορφο και αγαθό νέο τον Ντόριαν Γκρέυ (Χερντ Χάτφιλντ), ο οποίος ποζάρει ως μοντέλο για τον ταλαντούχο ζωγράφο Μπάζιλ Χόλγουορντ (Λόουελ Γκίλμορ). Ο Μπάζιλ ολοκληρώνει το πορτραίτο, ενώ ο Χένρι προσπαθεί να διαφθείρει το μυαλό και την ψυχή του νέου, ωθώντας τον να ζήσει μια ζωή γεμάτη ηδονές. Ο Μπάζιλ δίνει το πορτραίτο στον Ντόριαν μαζί με το άγαλμα μιας Αιγύπτιας θεότητας με μορφή γάτας και ο όμορφος άνδρας αναρωτιέται τι θα γινόταν αν το πορτραίτο γερνούσε, ενώ εκείνος θα παρέμενε για πάντα νέος. Ο Ντόριαν εύχεται να συμβεί αυτό, λέγοντας ότι θα έκανε τα πάντα για να μείνει για πάντα νέος. Έπειτα ο Ντόριαν πηγαίνει σε ένα κακόφημο μαγαζί του Λονδίνου, στο οποίο εμφανίζεται, η Σίμπιλ Βέιν (Άντζελα Λάνσμπερι), μια τραγουδίστρια επιθεώρησης. Ο Ντόριαν ερωτεύεται τη Σίμπιλ και αποφασίζει να την παντρευτεί, αλλά ο λόρδος Γουότον αντιτίθεται στον γάμο και του προτείνει να δοκιμάσει την τιμή της Σίμπιλ. Η Σίμπιλ ενδίδει στη γοητεία του Ντόριαν κι εκείνος την αφήνει. Τότε ο όμορφος νέος φεύγει για το εξωτερικό και όταν επιστρέφει πληροφορείται από τον λόρδο Χένρι, ότι η Σίμπιλ αυτοκτόνησε. Τα χρόνια περνούν, ο Ντόριαν παραμένει νέος και τίποτα στο πρόσωπο του δεν μαρτυρά τη διαφθορά της ψυχής του. Μόνος μάρτυρας των εγκλημάτων του και των αμαρτιών στις οποίες είναι βουτηγμένος είναι το πορτραίτο το οποίο γερνάει στη θέση του, ενώ η μόνη του ελπίδα για λύτρωση είναι η σχέση του με την ανιψιά του Μπάζιλ, Γκλάντις (Ντόνα Ριντ), που είναι το μοναδικό άτομο στη γη το οποίο ο Ντόριαν αγαπάει αληθινά. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ, το οποίο διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας Άλμπερτ Λιούιν. Σύμφωνα με την Άντζελα Λάνσμπερι, ο ηθοποιός Μάικλ Ντάιν που ήταν φίλος της, ήταν ένα από τα υποψήφια ονόματα για τον ρόλο του Ντόριαν Γκρέυ. Ο Ντάιν πρότεινε τη Λάνσμπερι για το ρόλο της Σίμπιλ Βέιν και ο υπεύθυνος για το κάστινγκ στην Metro-Goldwyn-Mayer, τη θεώρησε επίσης κατάλληλη για το ρόλο της Αγγλίδας υπηρέτριας στην ταινία του Τζορτζ Κιούκορ Εφιάλτης (Gaslight 1944). Η Λάνσμπερι συναντήθηκε τόσο με τον Κιούκορ, όσο και με το Λιούιν την ίδια μέρα και έλαβε και τους δυο ρόλους. Η Ντόνα Ριντ που υποδύθηκε την Γκλάντις δεν ήταν ευχαριστημένη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, εφόσον αρχικά της είχαν υποσχεθεί το ρόλο της Σίμπιλ Βέιν. Ο Μπέιζιλ Ράθμποουν ήθελε να αναλάβει τον ρόλο του λόρδου Χένρι Γουότον και πίστευε ότι το γεγονός ότι είχε πρόσφατα ερμηνεύσει τον Σέρλοκ Χολμς θα τον βοηθούσε στο να πάρει το ρόλο, που δόθηκε τελικά στον Τζορτζ Σάντερς. Ο Χερντ Χάτφιλντ θεωρούσε ότι δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφος την περίοδο που γύριζε την ταινία και αναρωτήθηκε πολλές φορές τον λόγο που επελέγη για τον ρόλο του Ντόριαν Γκρέυ. Ο συγκεκριμένος ρόλος στοίχειωσε την μετέπειτα καριέρα του καθώς αναλάμβανε συνεχώς παρόμοιους ρόλους. Το πορτραίτο του γερασμένου και διεφθαρμένου Ντόριαν Γκρέυ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στο τέλος της ταινίας, φιλοτεχνήθηκε από τον Ίβαν Λε Λορέιν Ολμπράιτ, χρειάστηκε ένα χρόνο για να ετοιμαστεί. Πλέον αυτό το πορτραίτο κοσμεί το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγου. Ο Ενρίκε Μεντίνα φιλοτέχνησε το πορτραίτο του νεαρού Ντόριαν Γκρέυ. Χρόνια αργότερα ένας φίλος του Χερντ Χάτφιλντ, αγόρασε το πορτραίτο του νεαρού Ντόριαν Γκρέυ σε δημοπρασία και το δώρισε στον ηθοποιό. Η Σύμπιλ Βέιν στο μυθιστόρημα ήταν ηθοποιός του θεάτρου και όχι τραγουδίστρια σε επιθεώρηση. Σύμφωνα με το μυθιστόρημα ήταν η αγάπη της για τον Ντόριαν Γκρέυ που την έκανε να χάσει την υποκριτική της ικανότητα κάτι που οδήγησε τον νεαρό άνδρα να την αφήσει. Στο μυθιστόρημα η Σίμπιλ αποκαλεί τον Ντόριαν Γοητευτικό Πρίγκιπα ενώ στην ταινία Τριστάνο. Η ερωτική σχέση του Ντόριαν στο τέλος του μυθιστορήματος δεν είναι με την Γκλάντις, την ανιψιά του Μπάζιλ, αλλά με μια κοπέλα από το χωριό, τη Χέτι Μέρτον. Στο μυθιστόρημα η Γκλάντις, είναι μια δούκισσα παντρεμένη με έναν άνδρα εξήντα χρονών και αδελφή του Τζορτζ Κλάουστον. Η πράξη αυτοθυσίας που κάνει ο Ντόριαν στο τέλος του μυθιστορήματος δεν είναι η διάλυση των αρραβώνων του με τη Γκλάντις, αλλά με τη Χέτι Μέρτον. Στο τέλος του μυθιστορήματος οι υπηρέτες του βρίσκουν το Ντόριαν νεκρό και όχι ο λόρδος Γουότον, η Γκλάντις και ο Ντέιβ. Σε αντίθεση με το μυθιστόρημα, στην ταινία στο πορτραίτο του Ντόριαν απεικονίζεται ένα άγαλμα μιας αιγυπτιακής γάτας με την ικανότητα να πραγματοποιήσει την ευχή του για παντοτινή νιότη. Η ταινία έλαβε συνολικά τρεις υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, κερδίζοντας το Όσκαρ Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας. Η Άντζελα Λάνσμπερι έλαβε τη δεύτερη υποψηφιότητά της για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου, το οποίο έχασε Αν Ριβίαρ η οποία κρίθηκε νικήτρια για την ερμηνεία της στην ταινία Ο αλήτης και η αμαζόνα (National Velvet), μια ταινία στην οποία συμμετείχε και η Λάνσμπερι υποδυόμενη την κόρη της Ριβίαρ. Βράβευση: Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας - Χάρι ΣτράντλινγκΥποψηφιότητα: Β' Γυναικείου Ρόλου - Άντζελα Λάνσμπερι Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης - Σέντρικ Γκίμπονς, Τζον Μπόουναρ, Χιου Χαντ, Χανς Πίτερς & Έντγουιν ΓουίλιςΧαρακτηριστικά: Το Πορτραίτο του Ντόριαν ΓκρέυΣτο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ περιγράφεται η συγκλονιστική ιστορία ενός νεαρού, του Ντόριαν, ο οποίος συνεπαρμένος από το πορτρέτο του ζωγράφου Μπάζιλ Χόλγορτ, πουλάει την ψυχή του στον διάβολο με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα.Έτσι, σε αντίθεση με το άψογο παρουσιαστικό του, το πορτρέτο φέρει τα σημάδια της φθοράς. Επομένως, θα υποστηρίζαμε πως το Πορτρέτο Του Γκρέυ είναι ένα δράμα εποχής μέσα από το οποία παρουσιάζονται με προκλητικό τρόπο τα ανθρώπινα πάθη, και οι εμμονές. Ο Ντόριαν αποτελεί αρχικά το αψεγάδιαστο δείγμα του νέου ανθρώπου με προοπτικές τόσο μεγάλες, ικανές να φέρουν όλο τον κόσμο στα πόδια του. Δεν έχει μόνο ένα όμορφο και γοητευτικό παρουσιαστικό αλλά και μια καθαρή ψυχή. Μια ψυχή όμως που επιλέγει να θυσιάσει, ορμώμενος από συναισθήματα και ανίερες σκέψεις. Πουλάει την ψυχή του στον διάβολο, χωρίς να αναλογίζεται ότι η επιλογή του αυτή θα φέρει μαζί της δυσβάσταχτες συνέπειες. Ο έλληνας ποιητής, Κώστας Καρυωτακης, βλέπει σαν το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ τις αμαρτίες των γενεών και την ασέλειά τους πάνω στην πανάρχαια ομορφιά της αρετής των Ελλήνων, την ελευθερία, της οποίας το πορτρέτο πούλησαν οι ιδανικοί αυτόχειρες Έλληνες στους «εμπόρους των εθνών» για μια χούφτα δολάρια. Εν κατακλείδι, ο ποιητής στηλιτεύει τη σήψη και την αλλοτρίωση των κοινωνιών, ειδικότερα μέσα από την έκπτωση των αξιών και των ιδανικών. Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ (ταινία 1945) στην IMDb
|
Η ταινία Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ (αγγλ. The Picture of Dorian Gray) είναι δράμα παραγωγής 1945 σε σκηνοθεσία Άλμπερτ Λιούιν. Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Όσκαρ Ουάιλντ, που γράφτηκε το 1890, ενώ η διασκευή του σεναρίου έγινε από τον ίδιο τον Λιούιν. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Χερντ Χάτφιλντ στον ρόλο του Ντόριαν Γκρέυ, ο Τζορτζ Σάντερς στο ρόλο του Λόρδου Γουότον, η Άντζελα Λάνσμπερι στο ρόλο της Σίμπιλ Βέιν και ο Λόουελ Γκίλμορ στο ρόλο του Μπάζιλ Χόλγουορντ. Η ταινία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου σε ασπρόμαυρη φωτογραφία, ενώ οι σκηνές στις οποίες απεικονίζεται το πορτραίτο είναι έγχρωμες.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9D%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%AD%CF%85_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1_1945)
|
Ιππασία στους Ολυμπιακούς Αγώνες
|
Το 1904 και το 1908 το άθλημα αφαιρέθηκε από το πρόγραμμα των Ολυμπιάδων. Όμως, το 1908 στο Λονδίνο διεξήχθη το συγγενές άθλημα του πόλο με άλογα. Στις πρώτες Ολυμπιάδες υπήρχαν ορισμένα επιπλέον αγωνίσματα, τα οποία σήμερα δεν διεξάγονται, όπως τα άλματα εις μήκος και εις ύψος. Από το 1924 σταθεροποιήθηκε ο αριθμός των έξι αγωνισμάτων (τριών ατομικών και τριών ομαδικών) που διεξάγεται μέχρι σήμερα. Δύο φορές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων οι ιππικοί αγώνες διεξήθχησαν σε άλλη πόλη από τους υπόλοιπους του προγράμματος. 1956: στη Στοκχόλμη αντί στη Μελβούρνη. 2008: στο Χονγκ Κονγκ αντί στο Πεκίνο. Σημείωση: Οι ασκήσεις αλμάτων σε ίππους (Equestrian vaulting) διεξήχθησαν μόνο το 1920 και ήταν συνδυασμός γυμναστικών και χορευτικών ασκήσεων πάνω σε άλογα, ένα είδος δεξιοτεχνίας που συνηθίζεται κυρίως στο τσίρκο.
|
Η ιππασία είναι ένα από τα παλιότερα ολυμπιακά αθλήματα, αφού μπήκε στις Ολυμπιάδες το 1900 στο Παρίσι. Από το 1912 διεξάγεται συνεχώς. Είναι το μόνο άθλημα που δεν υπάρχουν ξεχωριστά ανδρικά και γυναικεία αγωνίσματα αλλά σε κάθενα από τα τρία αγωνίσματα μπορούν να συμμετέχουν είτε ιππείς είτε αμαζόνες. Επίσης, εκτός από τον νικητή αθλητή που κερδίζει μετάλλιο, βραβεύεται και ο ίππος με ειδικό έπαθλο.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%80%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82_%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82
|
Ελληνικές βουλευτικές εκλογές Δεκεμβρίου 1915
|
Ο πόλεμος (που έχει μείνει στην ιστορία ο Εθνικός Διχασμός) που είχε ξεσπάσει μεταξύ Ελευθερίου Βενιζέλου και Βασιλιά Κωνσταντίνου για την είσοδο ή όχι της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (και στο πλευρό τίνος), οδήγησε τον Βασιλιά, με μια πραξικοπηματική ενέργεια να καθαιρέσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο από την Πρωθυπουργία στις 24 Σεπτεμβρίου 1915 (π.η.), και να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην δεύτερη σε κοινοβουλευτική δύναμη ομάδων των φιλοβασιλικών βουλευτών (αυτών που ασπάζονταν τις επιλογές του Βασιλιά), που επέλεξαν ως Πρωθυπουργό τον μετριοπαθή Αλέξανδρο Ζαΐμη. Συγκεκριμένα, ενώ ο Πρωθυπουργός Βενιζέλος υπερασπιζόταν από το βήμα της Βουλής, την άφιξη στις 21 Σεπτεμβρίου (π.η.) των αγγλογαλλικών στρατευμάτων στην Θεσσαλονίκη και την προώθησή τους μέχρι τη Σερβία, αλλά και την γενικότερη εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, στο πλευρό των Αγγλογάλλων, ο Βασιλιάς ο οποίος επιζητούσε την ουδετερότητα της χώρας, με παράλληλη μυστική υποστήριξη των γερμανικών δυνάμεων, καθαίρεσε τελικά τον Βενιζέλο, αποφασίζοντας να διορίσει στην θέση του, του μετριοπαθή πολιτικό Αλέξανδρο Ζαΐμη, ο οποίος υποστηρίχτηκε από την μειοψηφούσα κοινοβουλευτική παράταξη, των βασιλοφρόνων. Ωστόσο, η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη δεν κατάφερε, όπως ήταν αναμενόμενο, να λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης του Σώματος που κυριαρχούνταν από βουλευτές των Φιλελευθέρων. Ο Βασιλιάς, τότε, αποφάσισε να διορίσει, τον Στέφανο Σκουλούδη, πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του, ως Πρωθυπουργό, με σκοπό να διεξαγάγει εκ νέου εκλογές τον Δεκέμβριο του 1915. Το κόμμα των Φιλελευθέρων αρνήθηκε να πάρει μέρος στις εκλογές (θεωρώντας τις πράξεις του Βασιλιά, αντισυνταγματικές) και προέτρεψε τον λαό σε αποχή. Πράγματι, το ποσοστό της συμμετοχής ήταν ιδιαίτερα χαμηλό, κάτι που εξηγείται και από την προτροπή του Βενιζέλου αλλά κυρίως από την γενική επιστράτευση την οποία είχε διατάξει στις 17 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση Βενιζέλου. για πιο αναλυτική περιγραφή των ιστορικών γεγονότων, δείτε στο Ιστορία της Βόρειας Ηπείρου την περίοδο 1913-1921Μετά την υπογραφή της συμφωνίας, που έμεινε γνωστή ως Πρωτόκολλο της Κέρκυρας τον Μάιο του 1914, οι επαρχίες της Κορυτσάς και του Αργυροκάστρου (αυτές δηλαδή που αποτελούσαν την Βόρειο Ήπειρο), κατέκτησαν την διοικητική αυτονομία τους. Με το ξέσπασμα όμως του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, η περιοχή που ουσιαστικά δεν είχε ειρηνεύσει ακόμα, βρέθηκε και πάλι στην δίνη αναταραχών και εξεγέρσεων, οι οποίες καθιστούσαν αδύνατη την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου. Η ελληνική κυβέρνηση - με την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων - απέστειλε στρατό στις περιοχές αυτές προστατεύοντας έτσι τον ελληνικό πληθυσμό. Το ίδιο έκανε όμως, για την περιοχή της Αυλώνας και η Ιταλία, με αποτέλεσμα οι Μεγάλες Δυνάμεις να μεταθέσουν την οριστική επίλυση του προβλήματος μετά την λήξη του πολέμου. Οι ελληνικές βουλευτικές εκλογές που προκηρύχτηκαν για τον Μάιο του 1915, οδήγησαν τους Βορειοηπειρώτες, στο να διεξαγάγουν (χωρίς συνεννόηση με την κυβέρνηση) και εκείνοι τις δικές τους εκλογές για την ελληνική βουλή. Στην πρώτη συνεδρίαση της Βουλής, στις 3 Αυγούστου του 1915, θύελλα διαμαρτυριών ξέσπασε από Έλληνες βουλευτές για την μη αναγραφή στον κατάλογο των βορειοηπειρωτών συναδέλφων τους. Κατά την διάρκεια της συζήτησης που ξεκίνησε, διαπιστώθηκε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση Γούναρη, δεν θεώρησε έγκυρες τις εκλογές αυτές, καθώς δεν είχε επεκταθεί ο ελληνικός εκλογικός νόμος επίσημα στην Βόρεια Ήπειρο. Με αυτή την άποψη, συμφώνησε και η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση Βενιζέλου, με τον αρχηγό της να δηλώνει χαρακτηριστικά : «εκλογάς εν Βορείω Ηπείρω η κυβέρνησις δεν διέταξεν, εκλογαί εν Βορείω Ηπείρω δεν διεξήχθησαν». Οι 16 νέοι βουλευτές της Βόρειας Ηπείρου, θα γίνουν τελικά δεκτοί στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές της 6ης Δεκεμβρίου του 1915. Βουλευτές Νομού Αργυροκάστρου (10) : Δημήτριος Δούλης, Σπύρος Σπυρομήλιος, Βασίλειος Σωτηριάδης, Πέτρος Ζάππας, Δημήτριος Παπούλας, Θεμιστοκλής Μπαμίχας, Κυριάκος Κυρίτσης, Χριστόδουλος Τόσκας, Βασίλειος Πουτέτσης, Θεμιστοκλής Αδαμίδης.Βουλευτές Νομού Κορυτσάς (6) : Ιωσήφ Αδαμίδης, Κωνσταντίνος Πολένας, Δημήτριος Ζήκος, Επαμεινώνδας Χαρισιάδης, Κωνσταντίνος Σκενδέρης, Ευκλείδης Σιώμος Εκλογικό Σύστημα : Πλειοψηφικό με ευρεία και στενή περιφέρεια. Η ψηφοφορία έγινε με σφαιρίδιο Εκλογικός Νόμος : Άρθρο 66 του Συντάγματος του 1911 - Εκλογικός νόμος ΧΜΗ΄ του 1877 και ΓΡΙΣΤ΄ του 1906 Εκλογικές περιφέρειες : 19 Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι: Ψήφισαν :334.945
|
Οι (πρόωρες) βουλευτικές εκλογές της Τετάρτης 6 Δεκεμβρίου 1915 - οι δεύτερες εκλογές μέσα στον ίδιο χρόνο - πραγματοποιήθηκαν, από τη μη εκλεγμένη κυβέρνηση του Στέφανου Σκουλούδη, όπου το Κόμμα των Εθνικοφρόνων σημείωσε καθολική νίκη με 256 από τις 332 έδρες. Στις εκλογές αυτές όμως είχε αρνηθεί να συμμετάσχει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο ηγέτης του ισχυρότερου μέχρι τότε Κόμματος Φιλελευθέρων, αφού θεωρούσε αντισυνταγματική την πράξη των Ανακτόρων να διαλύσουν την κυβερνήσή του για δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο χρόνο, στις 24 Σεπτεμβρίου. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών ήταν η πολύ μικρή προσέλευση των ψηφοφόρων εξαιτίας της αποχής των Φιλελευθέρων — από τους 703.000 ψηφοφόρους των εκλογών του Μαΐου, τώρα προσήλθαν μόνο οι 334.945.}}</ref> Κατ' άλλους, ο λόγος, ο λόγος της αποχής ήταν η επιστράτευση του Οκτωβρίου— οι μισοί σχεδόν ψηφοφόροι ήταν επιστρατευμένοι και δεν μπορούσαν να προσέλθουν στα εκλογικά τμήματα — έτσι έφτασαν μόνο 280.00 από 714.000. Στη νέα Βουλή έγιναν δεκτοί και οι εκλεγέντες από τις προηγούμενες εκλογές, βουλευτές της Βορείου Ηπείρου, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των εδρών σε 332. Ο νικητής και ηγέτης των Εθνικοφρόνων Δημήτριος Γούναρης αρνήθηκε την πρωθυπουργία, αφού η κυβέρνηση Σκουλούδη αντιπροσώπευε και εφάρμοζε ήδη την πολιτική της φιλοβασιλικής παράταξης, την οποία και ο ίδιος εκπροσωπούσε.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_1915
|
Αλωνίσταινα Αρκαδίας
|
Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.220 μέτρων στις πλαγιές του Μαινάλου, στη δυτική πλευρά της κορυφής της Οστρακίνας και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Πελοποννήσου. Απέχει 25 χιλιόμετρα από την Τρίπολη. και βρίσκεται σε κοιλάδα ανάμεσα στη Βυτίνα και την Πιάνα.Εικάζεται πως δημιουργήθηκε επί Φραγκοκρατίας, ενώ πιθανότατα ταυτίζεται με τη μεσαιωνική Λινίσταινα, που αναφέρεται στο Χρονικό του Μορέως ως βυζαντινό επαναστατικό κέντρο κατά το 1304, υπό την ηγεσία των Ιωάννη και Γεωργίου Μικρονά και η οποία καταστράφηκε από τον Φράγκο Φίλιππο Σαβαυδικό που κατέστειλε την εξέγερση. Κατά τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας υπολογίζεται πως είχε γύρω στους 750 κατοίκους, ενώ τον Ιούλιο του 1818 διεξήχθη εντός της Αλωνίσταινας, συμπλοκή μεταξύ μικρού οθωμανικού σώματος που βρισκόταν στο χωριό με αφορμή μια τοπική γιορτή και περαστικών Ελλήνων ένοπλων συνοδών Πελοποννησίων βεκίληδων, υπό τους Δ. Πλαπούτα και Νικηταρά, η οποία ξέσπασε έπειτα από αντεγκλήσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές. Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης αποτέλεσε έδρα στρατοπέδου των ελληνικών δυνάμεων, με επακόλουθο να καταστραφεί τον Απρίλιο του 1821 από τον οθωμανικό στρατό. Ωστόσο γρήγορα χρησίμευσε ξανά ως βάση των επαναστατών, έχοντας συμβολή στις επιχειρήσεις για την κατάληψη της Τριπολιτσάς και αργότερα στην αντίσταση έναντι των δυνάμεων του Ιμπραήμ πασά της Αιγύπτου, ο οποίος εκστράτευσε κατά της Αλωνίσταινας, αιχμαλωτίζοντας αρκετούς αμάχους.Στα πρώτα χρόνια ύπαρξης του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, η Αλωνίσταινα γνώρισε σημαντική πληθυσμιακή αύξηση, ξεπερνώντας τους 2000 κατοίκους κατά τη δεκαετία του 1850, ωστόσο στη συνέχεια ο πληθυσμός της μειώθηκε σημαντικά, εξαιτίας της εσωτερικής μετανάστευσης προς τη Μεσσηνία και της αντίστοιχης εξωτερικής προς τις ΗΠΑ.Ο κεντρικός ναός του οικισμού είναι αφιερωμένος στην Αγία Παρασκευή και είναι κτίσμα του 1898, ενώ στον προαύλιό του βρίσκεται ο τάφος της μητέρας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Ζαμπίας Κωτσάκη. Στην Αλωνίσταινα γεννήθηκε η μητέρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Ζαμπία Κωτσάκη, ενώ και ο ίδιος έζησε εκεί ορισμένα χρόνια της παιδικής του ηλικίας. Στον οικισμό γεννήθηκε και ο πολιτικός Θεόδωρος Τουρκοβασίλης, Επιπλέον, η Αλωνίσταινα αποτελεί τόπο καταγωγής, του αντιστράτηγου και πολιτικού Γεωργίου Κοσμά, καθώς και του ιατρού και πολιτικού Παρασκευά Αυγερινού. Μένουμε Ελλάδα - Στην Αλωνίσταινα Αρκαδίας Ιστοσελίδα traveltripolis, Δήμου Τρίπολης
|
Η Αλωνίσταινα είναι ορεινό χωριό του Δήμου Τρίπολης στην Αρκαδία της Πελοποννήσου. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Απογραφής του 2011, ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 124 κατοίκους. Από το 1998 έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B1_%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Κατοικία Λαναρά
|
H κεντρική ιδέα συνυφάνθηκε με την κατασκευή και υλοποιήθηκε με την δημιουργία ενός γυάλινου στερεού που εμπεριέχεται σε δύο λεπτές πλάκες σκυροδέματος, οι οποίες εγγράφονται αφαιρετικά στο τοπίο. Η δυναμικότητα της προεξοχής των πλακών με μεγάλο πρόβολο για την προστασία από το δυτικό ήλιο, σε συνδυασμό με την διαφάνεια των επιφανειών, συνδράμουν στην ενίσχυση της σύζευξης του μέσα και του έξω. «Αντιληπτικά και πρακτικά, οι κόσμοι του εξωτερικού και του εσωτερικού αλληλοαποκλείονται . Δεν μπορεί να είναι και στους δύο ταυτόχρονα. Και όμως, συνορεύουν άμεσα μεταξύ τους. Χρειάζεται να περάσει κανείς μια πολύ λεπτή πόρτα για να αφήσει τον ένα κόσμο και να μπει στον άλλο» Στη κατοικία Λανάρα, αυτή η " λεπτή πόρτα " που αναφέρει ο Arnheim, η καθαρότητα και η ειλικρίνεια της διαφάνειας , αποτελεί το νευραλγικό σημείο συρραφής του μέσα και του έξω . Ο επαναπροσδιορισμός αυτής της σχέσης , γίνεται ακόμα με την χρήση συρόμενων κουφωμάτων που δύναται να ανοίξουν σε όλο το μήκος της πρόσοψης και να ελευθερώσουν τη θέαση προς τη θάλασσα. Ο κατασκευαστικός κάναβος αποτελείται από λεπτά βαμμένα χαλύβδινα υποστυλώματα. Τα έπιπλα είναι μεταλλικά, ελαφριά και με δέρμα και σχεδιάστηκαν εξίσου από τον αρχιτέκτονα . Η κατοικία διαπνέεται από τις βασικές αρχές σχεδιασμού του μοντερνισμού και τις επιρροές του αρχιτέκτονα Mies van der Rohe , ερμηνεύοντάς τες στο ελληνικό τοπίο με προηγμένη τεχνολογική κατασκευαστική λογική για την εποχή . Η κάτοψη του κτηρίου είναι αρκετά σαφής, οργανώνεται σε λειτουργικές ζώνες, με διαχωρισμό των δημόσιων λειτουργιών σε σχέση με τις ιδιωτικές . Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το κτήριο ως προς τη σύλληψη του σε σχέση με την τομή . Η τομή του κτηρίου διαρθρώνεται κυρίως σε δύο επίπεδα και αποτελείται επί της ουσίας από δύο παράλληλες πλάκες με ορθολογικά τοποθετημένα υποστυλώματα. Εκ πρώτης όψεως, η κτιριακή τομή φαίνεται αρκετά συμβατική. Το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός πως η τομή χρησιμοποιήθηκε ως ένα εργαλείο νόησης της προ υπάρχουσας γεωμορφολογίας . Ήδη από τα πρώτα σκίτσα του αρχιτέκτονα, διακρίνεται αυτή η προσπάθεια του σκαψίματος, του ‘’κόπτειν΄΄ για την ερμηνεία του υπάρχοντος και την ανάδειξή του. «Τα σκίτσα που εφαρμόστηκαν στην Ανάβυσσο εκφράζουν την ιδανική σχέση ελληνικού τοπίου με αρχιτεκτόνημα. Όπως όλα τα γεωμορφικά κτίσματα, και αυτό εδώ δίνει την ψευδαίσθηση ότι υπήρχε πάντα σε αυτό το σημείο, δεμένο με τα 'άχρονα' στοιχεία του τοπίου» . Η τομή λαμβάνει τριπλή υπόσταση και ερμηνεία στη κατοικία Λαναρά. Πρώτον , προσδιορίζεται ως εσωτερικό πνευματικό εργαλείο κατανόησης της προκατασκευαστικής μελέτης του οικοπέδου. Ένα εφαλτήριο διανοητικής διαδικασίας που έχει στόχο μελετήσει σαφέστατα τις γεωλογικές αξίες του οικοπέδου, τις ποιότητες του εδάφους ,τον τοπιακό διάλογο . Δεύτερον , αποτελεί μια βασική συνθετική αρχή σχεδιασμού που ενισχύεται με τη χρήση συγκεκριμένου αρχιτεκτονικού λεξιλογίου. Διακρίνονται εδαφικές διαμορφώσεις που ενσωματώνουν πέτρινους τοίχους διάφορων υψών , υπόστεγα και πέργκολες μέσω των οποίων επιτυγχάνεται ποικιλία στους υπαίθριους χώρους. Η τομή εδώ λειτουργεί σαν έμπρακτο εργαλείο παραγωγής χωρικών σχέσεων, σχέσεων μεταξύ αρχιτεκτονήματος και τοπίου . Δημιουργείται μια διαδρομή, μια συσχέτιση του σώματος και της ανθρώπινης κλίμακας με αυτές τις εδαφικές διαμορφώσεις , με την καθίζηση ,το σκάψιμο, την ανάδυση. Τρίτον, το τελικό δομημένο κτήριο επαναπροσδιορίζει την σχέση του με την τομή του τόπου και την ενισχύει. Η κατοικία συμπληρώνει το λόφο και αντιστρόφως, μια ‘’αδιαμεσολάβητη σχέση τεκτονικής και τοπίου, εικόνα αρχέγονης κατοίκησης’’ .Η όψη αποτελεί και την τομή της . Η μορφή της ξεπροβάλλει δυναμική μέσα από την απλότητα των χαράξεων που ενεργοποιούν το ευρύτερο τρισδιάστατο χωρικό πεδίο γύρω της. Εκθέσεις 5th International Exhibition of Architecture,Biennale di Venezia 1991,XIX Triennale Μιλάνου, 1996ένα από τα 757 καλύτερα κτήρια του 20ου αιώνα σύμφωνα με το 20th- Century World Architecture Αίσωπος Γ. ,Σημαιοφορίδης Γ.(επιμ) , Τοπία εκμοντερνισμού. Ελληνική Αρχιτεκτονική ’60 και ’90, Αθήνα, 2002, σ. 75-77. Κονταράτος, Σ. Wang, W.,Αρχιτεκτονική του 20ου αιώνα .Ελλάδα ,E.I.A., D.A.M.,Prestel,2000,σ.182-183 20th- Century World Architecture, The Phaidon Atlas, 2012, p. 537. Δ. Φιλιππίδης, Νεοελληνική αρχιτεκτονική, Αθήνα, 1984, σ. 358. ελληνικό ινστιτούτο αρχιτεκτονικής, ΝΙΚΟΣ ΒΑΛΣΑΜΑΚΗΣ|3 ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ (1961-63),Αθήνα ,2015 Φεσσά-Εμμανουήλ , Ε. Δοκίμια για τη Νέα Ελληνική Αρχιτεκτονική -Θεωρία, Ιστορία, Κριτική, Αθήνα , 2001, σ.274- 275 Αντωνιάδης, Α., Σύγχρονη Ελληνική Αρχιτεκτονική ,Αθήνα,1979, σ.90-96 Constantopoulos,E., Nicos Valsamakis, 1950-1983 , London,1984, σ.24-25,σ.26-29 , σ.30-33 http://www.kathimerini.gr/274393/article/politismos/arxeio-politismoy/n-valsamakhs-o-stoxasths-arxitektonas http://domesindex.com/buildings/katoikia-sthn-anabysso/
|
Η κατοικία Λαναρά στην Ανάβυσσο αποτελεί έργο του Έλληνα αρχιτέκτονα Νικόλαου Βαλσαμάκη η οποία αποπερατώθηκε το 1963. Η τοποθεσία της βρίσκεται σε λόφο επι της κεντρικής οδού Αθηνών – Σουνίου και συνολικά καταλαμβάνει επιφάνεια 600 m2 .Το αρχιτεκτόνημα , προοριζόταν ως οικία τετραμελούς οικογένειας για τους θερινούς μήνες. Κεντρική ιδέα ήταν η δημιουργία μιας κατοικίας με απέραντη θέα στη θάλασσα, στο ηλιόλουστο τοπίο του Σαρωνικού κόλπου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1_%CE%9B%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AC
|
Ερρίκος Σλήμαν
|
Ο Σλήμαν γεννήθηκε στη πόλη Νοϋμπούκοφ, στο δουκάτο του Μεκλεμβούργου Σβερίν. Επειδή η οικογένειά του ήταν φτωχή, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τις γυμνασιακές του σπουδές για να εργαστεί αρχικά σε παντοπωλείο. Τότε αποφάσισε να μεταβεί στη Βενεζουέλα για καλύτερη τύχη και επιβιβάστηκε σε πλοίο ως ναυτόπαις. Το πλοίο όμως ναυάγησε στην Κύπρο και ο Σλήμαν βρέθηκε στο χωριό Πύλα, όπου μετά από πολλές στερήσεις κατάφερε να βρει δουλειά σε εμπορικό οίκο. Τότε του δόθηκε η ευκαιρία της συμπλήρωσης της μόρφωσής του μαθαίνοντας διάφορες ξένες γλώσσες. Το 1848 ο Σλήμαν φθάνει στην Αγία Πετρούπολη ως αντιπρόσωπος εμπορικού γραφείου, όπου και αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα με δικό του εμπορικό οίκο, ο οποίος κατά το 1854 του απέδιδε ετήσιο εισόδημα 250.000 φράγκων. Θαυμάζοντας όμως από μικρός τις διάφορες ιστορίες της Ελληνικής Μυθολογίας και ιδιαίτερα τα αναφερόμενα στο Τρωικό πόλεμο, σπούδασε στη Πετρούπολη αρχαία και νέα ελληνική γλώσσα και το 1859 επισκέπτεται για πρώτη φορά την Ελλάδα. Το 1864 επανήλθε και αφού περιηγήθηκε σε διάφορα μέρη πέρασε στην Μικρά Ασία, φθάνοντας μέχρι την Ινδία, την Κίνα και την Ιαπωνία. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Παρίσι, όπου σπούδασε επί διετία αρχαιολογία. Το 1868 έρχεται για τρίτη φορά στην Ελλάδα όπου και νυμφεύθηκε τη Σοφία Εγκαστρωμένου, με την οποία απέκτησε την Ανδρομάχη Σλήμαν (1871 – 1962), μετέπειτα σύζυγο του Λέοντος Μελά, και τον Αγαμέμνονα Σλήμαν (1878-1954), μετέπειτα πολιτικό. Ο Σλήμαν απεβίωσε στη Νάπολη και η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα· τάφηκε σε μαυσωλείο που μοιάζει με αρχαίο ελληνικό ναό, σχεδιασμένο από τον Ερνστ Τσίλλερ. Άρχισε την ανασκαφή της Τροίας, την πιο διάσημη της ζωής του, το 1870, μετά τις ανασκαφές του στην Ιθάκη, όπου αναζητούσε το παλάτι του Οδυσσέα. Στην Ιθάκη έφερε στην επιφάνεια αρκετές (20) τεφροδόχους, ένα θυσιαστικό εγχειρίδιο, ένα πήλινο ειδώλιο αρχαίας θεάς και άλλα μικρότερης σημασίας ευρήματα, αλλά όχι το ανάκτορο του Οδυσσέα. Έτσι, στράφηκε προς την αναζήτηση της Τροίας και έφυγε για την Τουρκία. Παρ' όλες τις ενδείξεις αρχαιολογικών ευρημάτων στο Μπουρνάμπασι, που θεωρείτο εκείνη την εποχή πιθανώς τόπος της Τροίας, εκείνος καθοδηγούμενος από τις ομηρικές αναφορές και το ένστικτό του στράφηκε στον λόφο του Χισαρλίκ. Ερχόμενος σε συμφωνία με τον Άγγλο ιδιοκτήτη της ανατολικής πλευράς του λόφου Φρανκ Κάλβερτ (Frank Calvert) – ο οποίος μάλιστα δεν του ζήτησε τίποτα σε αντάλλαγμα - ξεκίνησε αμέσως ανασκαφές, που του απέδωσαν τα ερείπια ενός ανακτόρου, αλλά όχι τα ευρήματα που αναζητούσε. Κατόπιν επέστρεψε στην Ελλάδα για να παντρευτεί τη Σοφία Εγκαστρωμένου και έφυγε πάλι για το Χισαρλίκ. Εκεί, με αντάλλαγμα τις πέτρες που ξέθαβε η ανασκαφή, οι Τούρκοι ιδιοκτήτες της δυτικής πλευράς του λόφου του επέτρεψαν να συνεχίσει την ανασκαφή στην ιδιοκτησία τους. Η παλινωδία των ιδιοκτητών, όμως, και η απροθυμία της τουρκικής κυβέρνησης να του δώσει επίσημη άδεια, οδήγησαν την ανασκαφή σε προσωρινή αποτυχία. Μετά από αρκετές προσπάθειες και αφού υποσχέθηκε τον μισό από τον θησαυρό που θα έβρισκε, οι ανασκαφές συνεχίστηκαν και στις 30 Μαΐου 1873 έκανε τη μεγάλη του ανακάλυψη: Ανάμεσα στα ευρήματα του χώρου που ανέσκαψαν προσωπικά ο Ερρίκος και η Σοφία -δίνοντας άδεια σε όλο το προσωπικό για να μη διαρρεύσει ευρύτερα το μυστικό- υπήρχαν μια ορειχάλκινη ασπίδα, μια χύτρα, ένα αργυρό αγγείο, ένα ορειχάλκινο αγγείο, ένα χρυσό, δύο χρυσά κύπελλα, ένα μικρό κύπελλο από ήλεκτρο, δύο χρυσά διαδήματα, 56 χρυσά σκουλαρίκια και 8.750 χρυσά δαχτυλίδια και κουμπιά. Ο θησαυρός απεκρύφθη και διασκορπίστηκε σε φίλους σε όλη την Ελλάδα, για να μην μπορεί να τον διεκδικήσει η τουρκική ή η ελληνική κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο Σλήμαν δεν είχε ανακαλύψει την ομηρική Τροία, αλλά μία από τις εννιά πόλεις που είχαν ακμάσει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους στον λόφο του Χισαρλίκ. Τα ευρήματά του χρονολογούνται 1.000 χρόνια νωρίτερα από την εποχή του Τρωικού Πολέμου. Σήμερα, μικρά τμήματα του θησαυρού εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας και στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης. Το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού, τον οποίο είχε πάρει ο Σοβιετικός Στρατός (Κόκκινος Στρατός) από το Μουσείο Περγάμου στο Βερολίνο , εκτίθεται στο Μουσείο Πούσκιν της Μόσχας. Ερχόμενος σε διάσταση με την τουρκική κυβέρνηση για την απόκρυψη των θησαυρών της Τροίας, απευθύνθηκε στην ελληνική κυβέρνηση για να δεχθεί τους θησαυρούς που είχε οικειοποιηθεί, με αντάλλαγμα την άδεια της ανασκαφής των Μυκηνών. Η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε κατ’ αρχήν τον θησαυρό του Σλήμαν, αλλά του έδωσε την άδεια της ανασκαφής με την προϋπόθεση να παρακολουθείται από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές. Τον Αύγουστο του 1876 ξεκίνησε την ανασκαφή του κοντά στην Πύλη των Λεόντων και σύντομα έφθασε στα ταφικά συμπλέγματα και την ανασκαφή του Ταφικού Περιβόλου Α΄. Εξαιτίας της αφθονίας των χρυσών τέχνεργων που ανακάλυψε, θεώρησε πως είχε βρει τα σώματα του Αγαμέμνονα, της Κασσάνδρας, της Κλυταιμνήστρας και του Αίγισθου. Οι νεότεροι ερευνητές και αρχαιολόγοι άσκησαν δριμεία κριτική στον Σλήμαν για τις καταστροφικές μεθόδους του, συγκρινόμενες βέβαια με αυτές που έχει υιοθετήσει η σύγχρονη αρχαιολογική μέθοδος. Ωστόσο, πιστώνεται με τη δημιουργία μιας μεθόδου που ούτε καν υπήρχε στην εποχή του (την έρευνα με βάση τις αρχαίες πηγές), όσο και για το γεγονός ότι απέδειξε πως η ανασκαφή είναι κάτι περισσότερο από κυνήγι θησαυρού και ότι μπορεί να αποκαταστήσει τη γνώση για τους αρχαίους πολιτισμούς. Ο αστεροειδής 3302 Σλήμαν, που ανακαλύφθηκε το 1977, ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν του Ερρίκου Σλήμαν. Brackman, Arnold C.: The Dream of Troy, 1974 Ceram, C. W.: Gods, Graves, and Scholars, 2η αναθεωρ. έκδ., 1967 Poole, Lynn and Gray: One Passion, Two Loves: The Story of Heinrich and Sophia Schliemann, 1966 Schliemann, Heinrich: Memoirs of Heinrich Schliemann, επιμ. Leo Deuel, 1977 Schuchhardt, Karl: Schliemann's Excavations, αγγλ. μετάφρ. Eugenie Sellers, 1891, ανατύπωση Schwichtenberg, Holly (2006). «Heinrich Schliemann». EMuseum. Minnesota State University, Mankato. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2009. Payne, Robert: The Gold of Troy: The Story of Heinrich Schliemann and the Buried Cities of Ancient Greece, Funk &Wagnalls Co. New York, 1959. Johannes Irmsher: «O Eρρίκος Σλίμαν και οι κλασικές σπουδές σήμερα», Επιστημονική Επετηρίδα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τόμ. 28 (1979-1985), σσ. 39-51
|
Ο Ερρίκος Σλήμαν (γερμανικά: Heinrich Schliemann, 6 Ιανουαρίου 1822 – 26 Δεκεμβρίου 1890) ήταν Γερμανός επιχειρηματίας, σημαντικός πρωτοπόρος στον τομέα της αρχαιολογίας. Έγινε γνωστός για τις ανασκαφές του στην αρχαία Τροία και στις Μυκήνες. Οι ανακαλύψεις του βοήθησαν να καθιερωθεί ένα ιστορικό υπόβαθρο για τις ιστορίες και τους μύθους που τραγούδησαν ο Όμηρος και ο Βιργίλιος, μύθοι που γοήτευσαν τον Σλήμαν από την παιδική του ηλικία.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης Α1 εθνικής κατηγορίας ανδρών 1998-1999
|
1Ο Πανιώνιος έχει έναν μηδενισμό Α' Φάση (στις 2 νίκες) Συμμετείχαν οι ομάδες που κατέλαβαν τις θέσεις 5-12 στην κανονική περίοδο. Προημιτελικοί (στις 2 νίκες) Στη διοργάνωση εισήλθαν οι ομάδες των θέσεων 1-4. Ημιτελικοί (στις 2 νίκες) Τελικοί (στις 3 νίκες) Στη σειρά του Μεγάλου τελικού, ο Παναθηναϊκός έσπασε το πλεονέκτημα έδρας του Ολυμπιακού στον τελευταίο αγώνα και κατέκτησε το πρωτάθλημα για 2η συνεχή χρονιά. Την τρίτη θέση κατέλαβε ο ΠΑΟΚ. Μικρός Τελικός Σημείωση1: Ο Άρης επικράτησε με 75−64, αλλά ο ΠΑΟΚ κατέθεσε και κέρδισε ένσταση για αντικανονική συμμετοχή των παικτών του Άρη Μιούρσεπ και Αγγελίδη, οι οποίοι είχαν βρεθεί θετικοί σε έλεγχο ντόπινγκ. Ο αγώνας κατωχυρώθηκε υπέρ του ΠΑΟΚ με 0−20 στα χαρτιά. Μεγάλος Τελικός Σημείωση: δ.χ. = δε χρειάστηκε Τα Νέα 29-03-1999 Βαθμολογία Ιστότοπος archive.sport.gr Κανονική περίοδος Ιστότοπος archive.sport.gr Τα πλέι οφ Ιστότοπος archive.sport.gr
|
Το πρωτάθλημα της περιόδου 1998-1999 κατέκτησε ο Παναθηναϊκός για 21η φορά στην ιστορία του. Πρώτος στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος τερμάτισε ο Ολυμπιακός αλλά στον τελικό των Play Off ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό με 3-2 νίκες. Οι ομάδες που υποβιβάστηκαν ήταν ο Απόλλων Πατρών και ο Παπάγου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%911_%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_1998-1999
|
Δικαιώματα ΛΟΑΤ στη Ρωσία
|
Η ομοφυλοφιλία τιμωρούνταν με φυλάκιση στο Κράτος των Ρως.Ο Τσάρος Ιβάν ο τρομερός εξέδωσε το 1569 νόμο με τον οποίο η ποινή για την ανδρική ομοφυλοφιλία τιμωρούνταν με εκτέλεση. Μετά την Οκτωβριανή επανάσταση το 1918 η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε από τον Λένιν αλλά ακόμα και στο αθεϊστικό καθεστώς που αυτός ίδρυσε παρόλο που δεν υπήρχε η παραμικρή θρησκευτική επιρροή παρέμεινε κοινωνικά στιγματισμένη και μη προστατευμένη από τυχόν διακρίσεις. Ο διάδοχος του Λένιν, ο Στάλιν στο πλαίσιο της συντηρητικής στροφής του προκειμένου να εξυπηρετήσει κρατικά συμφέροντα και να αναδιοργανώσει το κράτος υποστήριξε τη Ρωσική εκκλησία καθιστώντας την όμως ένα μέσο κομματικής προπαγάνδας του ΚΚ της ΕΣΣΔ και ποινικοποίησε εκ νέου την ομοφυλοφιλία με νόμο το 1936 σύμφωνα με τον οποίο όποιος ομοφυλόφιλος συλλαμβάνονταν στελνόταν σε καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία στα οποία οι συνθήκες εργασίας ήταν άθλιες και πολλά άτομα έχασαν τη ζωή τους. Η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε εκ νέου το 1993 μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ από τον πρόεδρο Μπόρις Γιέλτσιν.Ωστόσο ο κοινωνικός και πολιτικός στιγματισμός της διατηρήθηκε πολύ ισχυρός. Η ανάληψη της εξουσίας από τον Βλαντίμιρ Πούτιν σήμανε μια πιο αυστηρή πολιτική στα δικαιώματα των ΛΟΑΤ και σταδιακά πολλές περιφέρειες της Ρωσίας υιοθέτησαν νόμους περιορισμού των δικαιωμάτων των σεξουαλικών μειονοτήτων. Ο διάδοχος του στη Ρωσική Προεδρία Ντμίτρι Μεντβέντεφ έλαβε μερικά μέτρα φιλελευθεροποίησης της χώρας τα οποία όμως δεν είχαν καθόλου ουσιαστικά αποτελέσματα.Η επανεκλογή του Πούτιν στο αξίωμα του Προέδρου σημαδεύτηκε από την καθολική ψήφιση του νομού της γκέι προπαγάνδας ο οποίος σχεδόν ποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία κατατάσσοντας την στην κατηγορία των μη παραδοσιακών σχέσεων μαζί με την παιδεραστία και την κτηνοβασία. Παρόμοιοι νόμοι ψηφίστηκαν τους επόμενους μήνες. Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ζήτησε από τη Ρωσική Δουμά να εγκρίνει ένα νέο νόμο που είχε προετοιμάσει η κυβέρνηση του ο οποίος απαγόρευε την προπαγάνδα των μη παραδοσιακών σχέσεων (π.χ κτηνοβασία, ομοφυλοφιλία, παιδεραστία κ.α) σε δημόσιους χώρους. Με βάση αυτό τον νόμο σύμφωνα με ευρωπαϊκά και αμερικανικά ΜΜΕ ακόμα και ένα ομοφυλοφιλικό φιλί σε δημόσιο χώρο μπορεί να οδηγήσει σε σύλληψη. Σύμφωνα με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο νόμος πήγαινε τη Ρωσία πίσω στον Μεσαίωνα και φανέρωνε θεοκρατούμενο κράτος αφού η ορθόδοξη εκκλησία της χώρας είχε προτείνει-όπως έλεγαν- τον συγκεκριμένο νόμο.Κατά πολλούς ευρωπαίους σχολιαστές η Ρωσική κυβέρνηση με τις μεταρρυθμίσεις της προωθούσε τον συντηρητισμό σε συνεργασία με την εκκλησία με σκοπό να διαφοροποιηθεί από τη Δύση και να δημιουργήσει δική της κοινωνία εντελώς αντίθετη από τη δυτική. Ο νόμος εγκρίθηκε με όλα τα μέλη της Δούμας να ψηφίζουν υπέρ και μόνο μία αποχή. Τον Οκτώβριο του 2015 κατατεθηκε στην Κρατική Δούμα από 2 βουλευτές του κομμουνιστικού κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης νέος νόμος με τον οποίο ποινικοποιείται το δημόσιο coming out με δεκαπενταήμερη φυλάκιση και επιπλέον όσοι ομοφυλόφιλοι άνδρες εκφράζουν δημόσια την ερωτική τους προτίμηση με τον σύντροφο τους(μέσω φιλιού π.χ) θα τιμωρούνται με βαρύτατο πρόστιμο και έναν μήνα φυλάκιση. Ο νόμος θα τεθεί προς ψηφοφορία στο κοινοβούλιο στις 19 Ιανουαρίου 2016. Στη Ρωσία δεν έχει διεξαχθεί ποτέ ως τώρα νόμιμη παρέλαση υπερηφάνειας. Τα Πράιντ ποτέ δεν έπαιρναν άδεια από τις αρχές για να διεξαχθούν. Το ΕΔΑΔ καταδίκασε τη Ρωσία το 2011 να πληρώσει αποζημίωση στους ακτιβιστές που είχαν φέρει την υπόθεση στα δικαστήρια και να φροντίσει για σωστή διεξαγωγή πραιντ τόσο στη Μόσχα όσο και στην Αγία Πετρούπολη. Ωστόσο ο Ρώσος υπουργός δικαιοσύνης δήλωσε πως η Ρωσία δεν θα υπακούσει σε μια απόφαση που της ζητάει να αγνοήσει τη συντριπτική άποψη της κοινής γνώμης και που εξυπηρετεί σκοτεινά συμφέροντα ενώ ανέφερε ότι η απόφαση δεν έχει ισχύ στη Ρωσία μια και η χώρα δεν ανήκει στην Ε.Ε ούτε και επιθυμεί να γίνει μέλος της υποδεικνύοντας χώρες που έχουν πιο αυστηρή νομοθεσία για την ομοφυλοφιλία Απόπειρες να διοργανωθούν Πράιντ χωρίς άδεια κατέληξαν σε βίαια επεισόδια με συλλήψεις κυρίως υποστηρικτών των ΛΟΑΤ δικαιωμάτων ενώ πολλά άτομα που ερχόταν από το εξωτερικό για να λάβουν μέρος στα Πράιντ δεν μπόρεσαν να εισέλθουν στη χώρα. Το 2012 η Ρωσία με απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου απαγόρευσε τα γκέι Πράιντ για 100 χρόνια με 15 ψήφους υπέρ και 0 κατά ενώ το 2013 με τον νόμο περί γκέι προπαγάνδας τα γκέι Πράιντ θεωρήθηκε ότι προπαγανδίζουν την ομοφυλοφιλία και απαγορεύτηκαν δια παντός. Το 2015 η κυβέρνηση της χώρας πέρασε από το κοινοβούλιο νόμο που επιτρέπει στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας να μην υπακούει καθόλου στις αποφάσεις του ΕΔΑΔ κάτι που είχαν ήδη κάνει χώρες όπως το Ιράν, η Αίγυπτος και η Αρμενία. Η Κοινή γνώμη είναι κάθετα αντίθετη στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Το 2014 σε δημοσκόπηση της Ε.Ε παρατηρήθηκε ότι το 91% των Ρώσων δήλωσε ότι δεν εγκρίνει τον ομοφυλοφιλικό γάμο, το 85% δήλωσε ότι δεν πρέπει η ομοφυλοφιλία να γίνει αποδεκτή από την κοινωνία και το 72% χαρακτήρισε την ομοφυλοφιλία ως ασθένεια που όμως πιστεύουν ότι θεραπεύεται.Μόνο το 8% δήλωσε ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να γίνει αποδεκτή από την κοινωνία και μόνο το 6% δήλωσε ότι εγκρίνει τον ομοφυλοφιλικό γάμο και την υιοθέτηση παιδιού. Υποστήριξη για το γάμο ομοφύλων (2014 δημοσκόπηση) Ενάντια (91%) Υπέρ (6%) Ουδέτεροι (3%)Η Ρωσία είναι κοινωνικά συντηρητική τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ, με τις δημοσκοπήσεις του 2014 να δείχνουν πολύ μεγάλη πλειοψηφία των Ρώσων να α επιθυμεί να αντιταχθεί όχι μόνο στα ανθρώπινα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων αλλά και την υποστήριξη τους προς νόμους που εισάγουν τεράστιες διακρίσεις εις βάρος των ΛΟΑΤ. [32] [33] [34] Διακριτική μεταχείριση στην απασχόληση [ Επεξεργασία ] Anton Κρασόφσκι, μια άγκυρα τηλεοπτικών ειδήσεων σε κυβέρνηση-run KontrTV, αμέσως απολύθηκε [35] από τη δουλειά του, τον Ιανουάριο του 2013, όταν είχε ανακοινωθεί κατά τη διάρκεια ζωντανής εκπομπής ότι είναι ομοφυλόφιλος και αηδιασμένος από την εθνική αντι-γκέι "προπαγάνδα" της νομοθεσίας που είχε έχουν προταθεί αλλά δεν έχει ακόμη περάσει. [17] [36] Τον Σεπτέμβριο του 2013, Khabarovsk δάσκαλος και ακτιβιστής των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, Alexandr Yermoshkin, απολύθηκε από δύο δουλειές του ως δάσκαλος σε σχολείο και πανεπιστήμιο ερευνητής. [37] Μια εβδομάδα νωρίτερα, είχε δεχθεί επίθεση από μέλη μιας τοπικής νεοναζιστικής ομάδας "Shtolz Khabarovsk ". [38] [ νεκρός σύνδεσμος ] Μια ομοφοβική ακτιβιστική ομάδα που ονομάζεται "Κίνηση ενάντια στην προπαγάνδα των σεξουαλικές διαστροφές" είχε αγωνιστεί για την απόλυσή του. [39] [ νεκρός σύνδεσμος ] Ο ομοσπονδιακός νόμος για την απαγόρευση των ΛΟΑΤ προπαγάνδας ψηφίστηκε ομόφωνα από τη Ρωσική Δούμα με όλους τους βουλευτές να ψηφίζουν υπέρ ενώ έτσι όπως το νομοσχέδιο τροποποιήθηκε τον υπάρχοντα νόμο για την προστασία των παιδιών, είναι πολύ ρατσιτσικός. Λίγα πολιτικά κόμματα τα οποία βρίσκονται εκτός κοινοβουλίου και τα οποία έχουν ιδιάιτερα χαμηλά ποοστά κάτω από 1-2% έχουν εκφράσει περιορισμένη υποστήριξη προς τους ομοφυλόφιλους ενώ τα μεγάλα κόμματα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση έχουν πάρει θέση κατά των ομοφυλόφιλων και των δικαιωμάτων τους λόγω της ομοφοβικής άποψης που κυριαρχεί συντριπτικά στους Ρώσους ψηφοφόρους. Το ρωσικό Σύνταγμα ορίζει ρητά τον γάμο μεταξύ άντρα και γυναίκα. Όλα σχεδόν τα ζευγάρια παντρεύονται με θρησκευτικό γάμο.Υπάρχει επίσης ο ελάχιστα διαδεδομένος πολιτικός γάμος. Σύμφωνο συμβίωσης δεν υπάρχει στη νομοθεσία.Δεν επιτρέπεται στους ομοφυλόφιλους να έχουν την υιοθεσία παιδιών.Ο Ρώσος υπουργός δικαιοσύνης κατά τη συνάντηση του με τον πατριάρχη Κύριλλο της Ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας την ημέρα της Ορθοδοξίας δήλωσε ότι η Ρωσία πάντα θα ζητά τη συμβουλή και την άδεια της εκκλησίας προκειμένου να περάσει έναν νόμο και πως η Ρωσία δεν θα παρακμάσει ποτέ ηθικά σαν τη δύση για να τιμά το ""αφύσικο"" αλλά θα προστατέψει τις πατροπαράδοτες αξίες τονίζοντας το χρέος του κράτους να παραδώσει μια κοινωνία με τις αξίες αμετάβλητες και άθικτες από όπως ακριβώς τις παρέλαβαν.
|
Τα ομοφυλόφιλα άτομα στη Ρωσία έχουν ελάχιστα έως και σχεδόν ανύπαρκτα δικαιώματα. Το ποσοστό των ομοφυλόφιλων στη Ρωσία έφτανε το 2003 περίπου το 3,7%.ωστόσο μετά από το 2012 οπότε και λόγω μιας πολιτικής διακρίσεων υποστηριζόμενων από το Κράτος και την Κυβέρνηση της Χώρας το ποσοστό αυτό υπολογίζεται ότι είχε πέσει σε μόλις 1,2% το 2014. Οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι έχουν πλέον εγκαταλείψει τη χώρα και ζουν στο εξωτερικό. Η Ρωσία είναι μια ιδιαίτερα συντηρητική χώρα. Κατά την εποχή της αναγέννησης και του διαφωτισμού παρέμεινε ανέπαφη με τη Δύση με σκοπό να διατηρήσει τις παραδοσιακές αντιλήψεις της. Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ρώσων είναι ενάντια στην αποδοχή της ομοφυλοφιλίας και έδειξαν την υποστήριξή τους νόμους διακρίσεις εις βάρος των ομοφυλόφιλων. Ούτε οι γάμοι ατόμων του ιδίου φύλου, ούτε Σύμφωνα Συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου επιτρέπονται στη Ρωσία. Τον Ιούλιο του 2013, ο Πατριάρχης Κύριλλος, ο ηγέτης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, εκ των οποίων περίπου το 87% των Ρώσων είναι μέλη, είπε ότι η ιδέα του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου ήταν "ένα πολύ επικίνδυνο σημάδι της Αποκάλυψης". [17] Σε μια 2011 συνέντευξη Τύπου, η επικεφαλής του Ληξιαρχείου Μόσχας, Ιρίνα Μουράβιοβα, δήλωσε:. "Οι προσπάθειες ζευγάρια του ίδιου φύλου να παντρεύονται τόσο στη Μόσχα και αλλού στη Ρωσία είναι καταδικασμένες να αποτύχουν Ζούμε σε μια κοινωνία των πολιτών, που καθοδηγείται από το ομοσπονδιακό νόμο, [και] από το Σύνταγμα που λέει ξεκάθαρα: γάμος στη Ρωσία είναι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας μια τέτοια γάμο [του ιδίου φύλου] δεν μπορεί να συναφθεί στη Ρωσία ".. [18] Η συντριπτική πλειοψηφία της ρωσικής κοινής γνώμης είναι επίσης, ενάντια στο γάμο ατόμων του ιδίου Φύλου. Όσον αφορά την κοινότητα LGBT δικτύου, υπάρχουν μόνο σε μεγάλες πόλεις όπως η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη, συμπεριλαμβανομένων των νυχτερινά κέντρα και πολιτικών οργανώσεων εκ των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία-το 82-84%-έχουν πλέον κλείσει.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CE%9B%CE%9F%CE%91%CE%A4_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1
|
Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες 2002
|
Καλύτερη Ταινία: Σχετικά με τον Σμιτ Επιλαχών: Ο Παράδεισος Είναι Μακριά Καλύτερη Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ – Talk to Her (Hable con ella) Επιλαχών: Τοντ Χέινς – Ο Παράδεισος Είναι Μακριά Α' Ανδρικός Ρόλος (TIE): Ντάνιελ Ντέι Λιούις – Συμμορίες της Νέας Υόρκης Τζακ Νίκολσον – Σχετικά με τον Σμιτ Α' Γυναικείος Ρόλος: Τζούλιαν Μουρ – Ο Παράδεισος Είναι Μακριά και Οι ώρες Επιλαχούσα: Ιζαμπέλ Υπέρ – The Piano Teacher (La pianiste) Β' Ανδρικός Ρόλος: Κρις Κούπερ – Adaptation. Επιλαχών: Κρίστοφερ Γουόλκερ – Catch Me If You Can Β' Γυναικείος Ρόλος: Edie Falco – Sunshine State Επιλαχούσα: Κάθι Μπέιτς – Σχετικά με τον Σμιτ Καλύτερο Σενάριο: Αλεξάντερ Πέιν και Jim Taylor – Σχετικά με τον Σμιτ Επιλαχών: Charlie Kaufman και Donald Kaufman – Adaptation. Καλύτερου Διευθυντή Φωτογραφίας: Edward Lachman – Far from Heaven Επιλαχών: Conrad L. Hall – Ο δρόμος της απώλειας Καλύτερος Σχεδιασμός Παραγωγής: Dante Ferretti – Συμμορίες της Νέας Υόρκης Επιλαχών: Mark Friedberg – Ο Παράδεισος Είναι Μακριά Καλύτερη Μουσική: Elmer Bernstein – Far from Heaven Επιλαχών: Philip Glass – The Hours Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία: Y Tu Mamá También • Μεξικό Επιλαχών: Talk to Her (Hable con ella) • Ισπανία Best Non-Fiction Film: The Cockettes Επιλαχών: Bowling for Columbine Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων: Spirited Away (Sen to Chihiro no kamikakushi) The Douglas Edwards Experimental/Independent Film/Video Award: Michael Snow – *Corpus Callosum Kenneth Anger (for his body of work) Βραβείο Νέας Γενιάς: Lynne Ramsay Βραβείο Επιτεύγματος Καριέρας: Άρθουρ Πεν Ειδικό Βραβείο: Λίλο & Στιτς for excellence in character design and animation. Ο Επίσημος ιστότοπος
|
Τα 28α Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (αγγλικά: Los Angeles Film Critics Association Awards), απονεμήθηκαν για να τιμήσουν την καλύτερη κινηματογραφική παραγωγή του 2002.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%BF%CF%82_%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%82_2002
|
Μεσογειακός κυκλώνας Ιανός
|
Δημιουργήθηκε από τη θερμότητα των πολύ ζεστών υδάτων της Μεσογείου. Εμφανίστηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020, ως μετεωρολογικός στρόβιλος νοτιοδυτικά της Ιταλίας, μεταξύ Σικελίας και Ιονίου Πελάγους και με θυελλώδεις κυκλωνικούς ανέμους μετατοπίζονταν, διαγράφοντας ανατολική πορεία προς την Ελλάδα με ανέμους 150 km/h. Οι Π.Ε. Ζακύνθου, Κεφαλληνίας και Ιθάκης στο Νότιο Ιόνιο ήταν οι πρώτες περιοχές που επλήγησαν, ενώ αμέσως μετά ακολούθησε η Πελοπόννησος. Στο λιμάνι της Κυλλήνης τα δρομολόγια σταμάτησαν, ενώ στις Π.Ε. Ηλείας, Αχαΐας, Αιτολοακαρνανίας, Αρκαδίας, Μεσσηνίας, Ζακύνθου, Κεφαλληνίας και Ιθάκης κηρύχθηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ για πρώτη φορά ενεργοποιήθηκε το σχέδιο Δάρδανος. Στη Ζάκυνθο το λιμάνι υπέστη καταστροφές. Τα κύματα είχαν ύψος πάνω από 7 μέτρα, ενώ συνοδεύονταν από έντονες χαλαζοπτώσεις και κεραυνούς. Από εκεί, ο στρόβιλος προχώρησε βορειοανατολικά προς τη Στερεά, νότια Θεσσαλία, Σποράδες, αλλά επηρεάζοντας και τις Κυκλάδες και την Κρήτη. Ο κυκλώνας αρχικά επηρέασε σοβαρά τα νησιά της Ζακύνθου και Κεφαλλονιάς με θυελλώδεις ανέμους, αντίστοιχους με τυφώνα κατηγορίας 2 στην κλίμακα Saffir-Simpson (δείτε σχετικά : Κλίμακα Σαφίρ-Σίμπσον), προκαλώντας εκτεταμένες υλικές καταστροφές, όπως ξεριζωμένα δέντρα, κατεστραμμένες σκεπές, πλημμύρες και κατολισθήσεις. Πολλές περιοχές επίσης της Θεσσαλίας και ιδιαίτερα της Μαγνησίας επλήγησαν σφοδρά, καθώς οι ζημιές στο οδικό δίκτυο, την ηλεκτροδότηση και γενικά βιβλικού χαρακτήρα επέφεραν και τον θάνατο ανθρώπων. Σπίτια και χωράφια πλημμύρισαν, περιουσίες κινητές και ακίνητες καταστράφηκαν, ενώ 3 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Στη Στερεά Ελλάδα οι καταστροφές στη Φθιώτιδα ήταν μεγάλες, ενώ στη Θεσσαλία, στο Μουζάκι Καρδίτσας κατέρρευσαν πέντε γέφυρες και όλοι οι δρόμοι της πόλης βουλιάξανε στη λάσπη. Στο ύψος του Αλμυρού διεκόπη η κυκλοφορία στην Εθνική οδό, ενώ στη Φθιώτιδα επλήγη το σιδηροδρομικό δίκτυο, με τη σιδηροδρομική σύνδεση Αθήνας - Θεσσαλονίκης να διακόπτεται. Γενικά εκατοντάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν στα νερά, ενώ χιλιάδες σπίτια πλημμύρισαν, και άλλα σπίτια και δημόσια οικοδομήματα κατέρρευσαν, ενώ σπίτια και αυτοκίνητα θάφτηκαν κάτω από τόνους λάσπης και πέτρες. Σε πολλές περιοχές κόπηκαν ρεύμα και νερό για δυο ημέρες. Εκατοντάδες έμειναν άστεγοι.Η κυβέρνηση αμέσως ανακοίνωσε έκτακτα μέτρα βοήθειας. Συγκεκριμένα: Αναστολή φορολογικών υποχρεώσεων Αποζημιώσεις για τις πρώτες ανάγκες των νοικοκυριών και για οικοσκευή. Αποζημιώσεις σε υποδομές. Αποζημιώσεις σε αγρότες. Εφάπαξ ενίσχυση, με τη μορφή επιδόματος, σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις που έχουν πληγεί. Επιχορήγηση επιχειρήσεων που έχουν πληγεί από θεομηνίες. Παροχή στεγαστικής συνδρομής σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, για την αποκατάσταση κτιρίων 8. Αναστολή ή ρύθμιση δανειακών υποχρεώσεων στους πολίτες των Δήμων που έχουν πληγεί. Επιχειρήσεις των Δήμων που έχουν πληγεί θα συμμετέχουν στην Επιστρεπτέα Προκαταβολή ΙV, ώστε να ενισχυθεί σε κάθε περίπτωση η ρευστότητά τους.Ωστόσο το καιρικό φαινόμενο του μεσογειακού κυκλώνα αναμένεται να επαναλαμβάνει την καταστροφική εμφάνισή του κάθε χρόνο στις αρχές του φθινοπώρου, λόγω της υπερθέρμανσης των υδάτων της Μεσογείου. Μεσογειακός κυκλώνας Τροπικός κυκλώνας Κλίμακα Σαφίρ-Σίμπσον Κλίμακα Μποφόρ Καταιγίδα Θύελλα Πεδίο χαμηλού βαρομετρικού Πλημμύρα
|
Ο Ιανός ήταν βαθύ μετεωρολογικό χαμηλό με μερικά χαρακτηριστικά μεσογειακού κυκλώνα που έπληξε τη Μεσόγειο και κυρίως την Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 2020. Εξελίχθηκε με θυελλώδεις ανέμους και πολύ ισχυρές τοπικές καταιγίδες, οι οποίες επέφεραν βιβλικές πλημμύρες, με τέσσερις θανάτους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BA%CF%85%CE%BA%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82_%CE%99%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82
|
Ηλίας Μισαηλίδης
|
Γεννήθηκε το 1914 στη Σμύρνη, από όπου ήλθε στην Αθήνα το 1922. Πρωτοεμφανίστηκε στο στίβο το 1927, στα 400μ. Ο τότε πρόεδρος του Πανιωνίου Δημητρός Δάλλας διέκρινε αμέσως το ταλέντο του και τον έγραψε στο σύλλογο. Με τα χρώματα του Πανιωνίου συμμετείχε σε όλες τις διοργανώσεις από το 1929 (παιδικό πρωτάθλημα) ως το 1940, στα αγωνίσματα 200, 400 και 4Χ400. Κορυφαία στιγμή του στο εσωτερικό η νίκη του στα 400 μ. στο πανελλήνιο πρωτάθλημα το 1937 με χρόνο ρεκόρ 52΄΄. Στη συνέχεια μετείχε και στους Βαλκανικούς Αγώνες Στίβου, ως μέλος της ομάδας σκυταλοδρομίας 4Χ400 μ. Στη διάρκεια της Κατοχής ανέπτυξε κοινωνική και εθνική δράση. Συγκεκριμένα, το 1942 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της "Ένωσης Ελλήνων Αθλητών", με πρόεδρο το Ρένο Φραγκούδη και αντιπρόεδρο το Γρηγόρη Λαμπράκη, με σκοπό την επιβίωση του αθλητισμού στη χώρα. Επίσης, ίδρυσε συνεταιρισμό για τη διανομή επισιτιστικής βοήθειας και ιατροκής πρίθαλψης σε αναξιοπαθούντες αθλητές. Μεταπολεμικά εργάστηκε αμισθί ως προπονητής στίβου στον Πανιώνιο. Ανέπτυξε το τμήμα στίβου του συλλόγου και ανέδειξε πολλούς πρωταθλητές, όπως το Δεπάστα και ιδίως πρωταθλήτριες: Αργυρίου, Λερίου, Αστερή, Κορνάρου, Κοντώση, Κατσικαδέλλη, Μηνιάτη, Ρεΐζη, Μασέρα, Κλωνάρη, Σασαγιάννη, Βρεττάκου, Κοκοσέλη κ.ά. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τα διοικητικά. Από το 1945 υπήρξε μέλος στο Δ.Σ. του Πανιωνίου, του οποίου αργότερα διετέλεσε πρόεδρος (1980-1988). Από το 1964 εκλέγεται μέλος στο Δ.Σ. του ΣΕΓΑΣ και πρωτοστατεί στη δημιουργία των ομοσπονδιών μπάσκετ (1965) και βόλεϊ (1972). Από το 1974 υπήρξε αντιπρόεδρος και την περίοδο "1982 ως Ιανουάριος 1984" πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ. Στη συνέχεια ήταν ξανά αντιπρόεδρος ως το θάνατό του στις 16 Δεκεμβρίου 1996. Συνέγραψε πληθώρα των άρθρων σε θέματα που αφορούν στον αθλητισμό. Επαγγελματικά ήταν υπάλληλος στο Εθνικό Τυπογραφείο, από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε το 1974 με το βαθμό του τμηματάρχη. Πέθανε το Δεκέμβριο του 1996. Στις 22 Δεκεμβρίου 1999 ο ΣΕΓΑΣ τον ανακήρυξε μια από τις πέντε κορυφαίες αθλητικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα μαζί με τον Ιωάννη Χρυσάφη, τον Δημήτρη Καραμπάτη, τον Απόστολο Νικολαΐδη και τον Κώστα Παπαναστασίου και όρισε τα πανελλήνια πρωταθλήματα στίβου ανδρών και γυναικών ήταν αφιερωμένα στη μνήμη του. Αθλητικές διακρίσεις Βαλκανιονίκης (2): 1935, 1936: 4Χ400μ. Πρωταθλητής Ελλάδος 1937: 400 μ. με ρεκόρ 52΄΄. Δευτεραθλητής Ελλάδος 1931: 4Χ400μ. Δευτεραθλητής Ελλάδος σε 200μ, 400μ. Τριταθλητής Ελλάδος 1931: Βαλκανική σκυταλοδρομία. Τιμητικές διακρίσεις Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος Παγκόσμια Ομοσπονδία Κλασικού Αθλητισμού ΣΕΓΑΣ (1999): κορυφαία αθλητική προσωπικότητα του 20ού αιώνα. Δήμος Αθηναίων Δήμος Νίκαιας Τουρκική Ομοσπονδία Στίβου Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου Πανιώνιος Γ.Σ.: Χρυσός Σταυρός 1978 Σύλλογος Φίλων Κλασικού Αθλητισμού Πέτρου Λινάρδου, "Η Σμύρνη του Πανιωνίου". Πέτρου Λινάρδου, "Ο Πανιώνιος ριζώνει στη Νέα Σμύρνη (1930-1940)", εφ. Πανιώνιος Κόσμος, φ. 22 (30/5/2009), σελ. 8-9. "Ηλίας Μισαηλίδης, ο πατέρας του γυναικείου στίβου", Αθλητική Ηχώ, 29/11/1975, σ. 5. Ευάγγελος Ανδρέου, Το αστέρι του πρωταθλητή άναψε...-Ο βαλκανιονίκης του μεσοπολέμου Γιάννης Σκιαδάς. Έκδ. Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης 2011, σελ. 50 & 67 ΣΕΓΑΣ
|
Ο Ηλίας Μισαηλίδης (1914- 16 Δεκεμβρίου 1996) υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στο στίβο τη δεκαετία του ’30 στους δρόμους παρατεταμένης ταχύτητας (200 και 400 μ.) και μέλος της εθνικής ομάδας σκυταλοδρομίας 4Χ400 στους βαλκανικούς αγώνες στίβου. Ως αθλητής του Πανιωνίου Γ.Σ. αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος στα 400 μ. και κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ. Μεταπολεμικά διετέλεσε προπονητής και θεμελιωτής του τμήματος στίβου του σωματείου, πρόεδρος του συλλόγου, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ. Θεωρείται προσωπικότητα με μεγάλη προσφορά στον ελληνικό κλασικό αθλητισμό και τη δεκαετία του 2000 οι πανελλήνιοι αγώνες ανδρών και γυναικών ήταν αφιερωμένοι στη μνήμη του.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%9C%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Βουλευτικές εκλογές στο Πράσινο Ακρωτήριο (2016)
|
Τα 72 μέλη της Εθνοσυνέλευσης εκλέγονται σε 16 πολυεδρικές περιφέρειες, με το μέγεθός τους να κυμαίνεται από 2 ως και 15 έδρες. Η διενέργεια των εκλογών γίνεται με κλειστές λίστες και με απλή αναλογική. Η κατανομή των εδρών γίνεται με τη μέθοδο Ντ'Οντ. Συνολικά 551 υποψήφιοι, ανάμεσα στους οποίους και 73 γυναίκες, πήραν μέρος στις εκλογές. Παρατηρητές από την Αφρικανική Ένωση επόπτευσαν τις εκλογές. Η ομάδα των 20 παρατηρητών του οργανισμού αναφέρθηκε σε ειρηνικές και ελεύθερες εκλογές σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής τους. Επίσης, ο Τύπος και τα ΜΜΕ εργάστηκαν ελεύθερα, καθώς η κυβέρνηση μερίμνησε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες νομικές συνθήκες για να επιτευχθεί αυτό.
|
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στο Πράσινο Ακρωτήριο στις 20 Μαρτίου 2016. Το κυβερνών Αφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία του Πράσινου Ακρωτηρίου (PAICV), με αρχηγό τον Ζανίρα Χόπφερ Αλμάντα, ηττήθηκε από το Κίνημα για Δημοκρατία (MpD), με αρχηγό τον Ουλίσες Κορέια ε Σίλβα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%A0%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%BF_%CE%91%CE%BA%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF_(2016)
|
Γιόχαν Φόκε
|
Ο Φόκε ήταν γιος του δικαστή Δρ. Βίλχελμ Φόκε (1805 - 1865) και αδελφός του ιατρού και βοτανολόγου Βίλχελμ Όλμπερς Φόκε (1834 - 1922). Σπούδασε στο Γυμνάσιο «Altes» («Παλαιό») στη Βρέμη και μετά σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ και το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Το 1867, κατά τη διάρκεια των σπουδών του έγινε μέλος της σπουδαστικής αδελφότητας «Φρανκόνια Χάιντελμπεργκ» (γ: «Frankonia Heidelberg»). Πολέμησε στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο και το 1873 απέκτησε το διδακτορικό του τίτλο στη νομική. Στην αρχή εργάστηκε ως δικηγόρος και από το 1875 εργάστηκε ως κυβερνητικός γραμματέας με ευθύνες που αφορούσαν τα λιμάνια, το σιδηρόδρομο και τις κοινωνικές υπηρεσίες προς τους φτωχούς. Ήταν επίσης ο διαχειριστής σε οίκο εργασίας και εργάστηκε ως αναπληρωτής γραμματέας. Το 1878 διορίστηκε γραμματέας της Σύγκλητου και στις 11 Νοεμβρίου 1898 έγινε Σύνδικος της Ελεύθερης Χανσεατικής Πόλης της Βρέμης. Από το 1881 ο Φόκε σχεδίαζε να δημιουργήσει ένα χώρο προσβάσιμο στο κοινό για την παρουσίαση της συλλογής του με αντικείμενα από τη Βρέμη, αλλά δεν ήταν παρά το 1900 όπου μπόρεσε να το πραγματοποιήσει, ανοίγοντας ένα «Ιστορικό Μουσείο» στον Κυρίως Ναό και την Αγία Τράπεζα της «Μονής Αγίας Αικατερίνης» στη Βρέμη. Στα εβδομηκοστά γενέθλια του Φόκε, το 1918, το μουσείο μετονομάστηκε σε «Μουσείο Αρχαιοτήτων Βρέμης Φόκε» (γ: «Focke-Museum für bremische Altertümer»). Λόγω της συνεχούς αύξησης των εκθεμάτων αλλά και λόγω καταστροφής του στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το «Μουσείο Φόκε» μετακινήθηκε αρκετές φορές σε μεγαλύτερους χώρους. Από το 1898 ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της «Ιστορικής Εταιρείας της Βρέμης» (γ: Historischen Gesellschaft Bremen) και βοήθησε στο να αποκτήσει η κοινότητα αυτή επιστημονικό χαρακτήρα, πραγματοποιώντας αυστηρές επιστημονικές έρευνες. Ο Γιόχαν Φόκε ήταν πατέρας του πρωτοπόρου της αεροπορίας και ιδρυτή των εταιρειών «Φόκε-Βουλφ» και «Φόκε-Άχγκελις», Χένριχ Φόκε, καθώς και του ζωγράφου, γλύπτη, εφευρέτη, ποιητή και ποδοσφαιριστή, Βίλχελμ Φόκε. Στην περιοχή του Σέμπαλντσμπρυκ του προαστίου Χέμελινγκεν της Βρέμης, ο δρόμος «Γιόχαν Φόκε» έχει ονομαστεί προς τιμήν του. Χένριχ Φόκε Βίλχελμ Φόκε «Das alte Bremen», Focke-Museum, Johann Focke, Insel-Verlag (1922) «Neue Deutsche Bibliographie, Bd.5, Falck (voran: Faistenberger) - Fyner.», Diedrich Steilen, Duncker & Humblot (1962), ISBN 978-3428001866 Επίσημος ιστότοπος του «Μουσείου Φόκε»
|
Ο Δρ. Γιόχαν Φόκε (Γερμανικά: Johann Focke) γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου 1848 στη Βρέμη. Ήταν δικηγόρος και υπήρξε Σύνδικος της Ελεύθερης Χανσεατικής Πόλης της Βρέμης καθώς και ιδρυτής του «Μουσείου Φόκε». Ο Φόκε απεβίωσε στις 10 Δεκεμβρίου 1922 (74 ετών).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8C%CF%87%CE%B1%CE%BD_%CE%A6%CF%8C%CE%BA%CE%B5
|
Μωβ
|
Το μωβ ήταν το χρώμα των Ρωμαίων αυτοκρατόρων και ανωτάτων αρχόντων (μαγίστρων), ενώ αργότερα των επισκόπων της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Από τότε, το μωβ συνδέεται με τη βασιλική καταγωγή και την ευλάβεια. Στην αρχαία Ρώμη, το δυσεύρετο αυτό χρώμα φυλασσόταν για τον Καίσαρα, τους στρατηγούς που γύριζαν θριαμβευτές από τον πόλεμο και τους Συγκλητικούς. Όσο μεγαλύτερο αξίωμα είχε κανείς, τόσο περισσότερο πορφυρό χρώμα είχε δικαίωμα να επιδεικνύει. Ακόμα και σήμερα οι Αμερικανοί στρατιώτες που έχουν τραυματιστεί σε κάποια μάχη, παρασημοφορούνται με μια πορφυρή καρδιά, σε αναγνώριση της θυσίας τους. Στην Ελλάδα, στον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ού αιώνα, αυτό το χρώμα ονομαζόταν «μελιτζανί», καθώς υπάρχει και στην εξωτερική πλευρά της μελιτζάνας. Επίσης σε στίχους δημοτικών και λαϊκών τραγουδιών, έχει χρησιμοποιηθεί η φράση «τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια», δηλώνοντας προτροπή σε πιο καλή διάθεση, που εκφράζεται με την μη χρήση ενδυμάτων αυτού του χρώματος, καθώς αυτό το χρώμα, δηλώνει στεναχώρια και πένθος, όπως το μαύρο. Μάλιστα χρησιμοποιείται κάθε χρόνο, τη Μεγάλη Εβδομάδα, για τον στολισμό του επιτάφιου, για να δηλώσει το πένθος από τη σταύρωση του Χριστού. Ball, Philip (2001). Bright Earth, Art and the Invention of Colour. Hazan (French translation). ISBN 978-2-7541-0503-3. Heller, Eva (2009). Psychologie de la couleur: Effets et symboliques. Pyramyd (French translation). ISBN 978-2-35017-156-2. Pastoureau, Michel (2005). Le petit livre des couleurs. Editions du Panama. ISBN 978-2-7578-0310-3. Gage, John (1993). Colour and Culture: Practice and Meaning from Antiquity to Abstraction. Thames and Hudson (Page numbers cited from French translation). ISBN 978-2-87811-295-5. Gage, John (2006). La Couleur dans l'art. Thames and Hudson. ISBN 978-2-87811-325-9. Varichon, Anne (2000). Couleurs: pigments et teintures dans les mains des peuples. Seuil. ISBN 978-2-02084697-4. Zuffi, Stefano (2012). Color in Art. Abrams. ISBN 978-1-4197-0111-5. Roelofs, Isabelle (2012). La couleur expliquée aux artistes. Groupe Eyrolles. ISBN 978-2-212-13486-5. «The perception of color», from Schiffman, H.R. (1990). Sensation and perception: An integrated approach (3rd edition). New York: John Wiley & Sons. Inge Boesken Kanold: 36010 Purpur – die Farbe der Kaiser. In: Pharmazeutische Zeitung. Band 145, Nr. 16, 20 April 2000.
|
Το μοβ είτε μενεξεδί είτε ιόχρουν είναι το σύνολο των αποχρώσεων που προκύπτουν από την ανάμειξη κόκκινων και μπλε χρωστικών, ενώ το ιώδες ή βιολετί αντιστοιχεί στο εύρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος μεταξύ του μπλε και του υπεριώδους, δηλαδή σε μήκη κύματος 400-430 nm. Η μωβ χρωστική μωβεΐνη (Mauveine) ή αλλιώς ανιλινικό πορφυρό (aniline purple) είναι η πρώτη συνθετική χρωστική ουσία ανιλίνης. Ανακαλύφθηκε τυχαία από τον χημικό Sir William Henry Perkin, το 1856, στην προσπάθεια του να φτιάξει τεχνητή Κινίνη. Και επίσης είναι ένα πολύ όμορφο χρώμα.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%89%CE%B2
|
Ζιμί Γκρεσιέ
|
Ανοιχτός 800 μέτρα – 1:54.33 (2017) 1000 μέτρα – 2:24.84 (2017) 1500 μέτρα – 3:40.46 (2018) 3000 μέτρα – 7:53.81 (2018) 5000 μέτρα – 13:38.26 (2018) 10 χιλιόμετρα – 28:13 (2018)Κλειστός 1500 μέτρα – 3:43.18 (2018) 3000 μέτρα – 7:57.13 (2018)
|
Ο Ζιμί Γκρεσιέ είναι Γάλλος αθλητής του στίβου, συγκεκριμένα δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου Κ23 2019, στα 5000 και 10,000 μέτρα ανδρών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B9%CE%BC%CE%AF_%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%AD
|
Σόφι Βίλμες
|
Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1975 στην πόλη των Βρυξελλών και σπούδασε οικονομικά, ενώ έχει εργαστεί σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο ως οικονομική σύμβουλος. Ενώ έχει επίσης σπουδάσει και εφαρμοσμένη επικοινωνία. Ο πατέρας ήταν καθηγητής στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λέουβεν, ενώ μετέπειτα ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της κεντρικής τράπεζας της χώρας. Η μητέρα της είναι εβραϊκής καταγωγής και δασκάλα στο επάγγελμα. Η Βίλμες ξεκίνησε, ως γραμματέας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στον τομέα του ελέγχου του προϋπολογισμού. Στην συνέχεια προσχώρησε σε ένα δικηγορικό γραφείο, για το εμπορικό δίκαιο ως οικονομική σύμβουλος. Έφυγε από αυτή την δουλειά για να επικεντρωθεί στην πολιτική της καριέρα. Είναι παντρεμένη με τον ποδοσφαιριστή Κρις Στόουν και έχει τέσσερα παιδιά. Η Βίλμες ξεκίνησε ως δημοτική σύμβουλος στις Βρυξέλλες, ενώ τα πρώτα της βήματα με την πολιτική ξεκίνησαν το 2000 με το Εργατικό Κόμμα, το οποίο μετονομάστηκε σε Μεταρρυθμιστικό Κίνημα. Εκλέχθηκε στην ομοσπονδιακή βουλή το 2014, ενώ ανέλαβε και στις δύο κυβερνήσεις του Σαρλ Μισέλ το υπουργείο Οικονομικών μέχρι τον διορισμό της στην πρωθυπουργία. Στις 26 Οκτωβρίου 2019 η ίδια προτάθηκε για υπηρεσιακή πρωθυπουργός μετά την παραίτησή του προκατόχου της από τον κυβερνητικό συνασπισμό, όπου και έγινε αποδεκτή από τον βασιλιά Φίλιππο το μεσημέρι της επόμενης ημέρας για να διοριστεί στο αξίωμα της πρωθυπουργού.Στις 27 Οκτωβρίου 2019 διαδέχθηκε στον πρωθυπουργικό θώκο τον Σαρλ Μισέλ, επειδή ο ίδιος παραιτήθηκε λόγω ανάληψης καθηκόντων του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Έγινε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στην ιστορία του Βελγίου. Η πρώτη κυβέρνηση της ήταν υπηρεσιακή καθώς τα πολιτικά κόμματα βρίσκονταν σε διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού. Με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών του Μαΐου 2019, καθώς το Βέλγιο δεν διέθετε κανονική κυβέρνηση από τον Δεκέμβριο του 2018. Η θητεία της πρώτης της κυβέρνησης έληξε στις 17 Μαρτίου 2020. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε η δεύτερη κυβέρνηση της με φόντο την Πανδημία κορονοϊού 2019–20 ώστε να αντιμετωπιστεί γρηγορότερα αυτή η κρίση. Στις 16 Μαρτίου 2020 παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά στον βασιλιά Φίλιππο για να διοριστεί και επίσημα στην πρωθυπουργία , καθώς στις 15 Μαρτίου 2020 ο κυβερνητικός τρικομματικός συνασπισμός μειοψηφίας έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από το κοινοβούλιο με 94 ψήφους επί συνόλου 150 βουλευτών καθώς έλαβε τη στήριξη από τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Πράσινο Κόμμα, το Οικολογικό Κόμμα, το Ανθρωπιστικό Δημοκρατικό Κόμμα και το Φιλελεύθερο Κόμμα. Στις 17 Μαρτίου 2020 σχηματίστηκε η δεύτερη κυβέρνηση της η οποία είναι μειοψηφίας μόλις τριών κομμάτων καθώς τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης στηρίζουν την κυβέρνηση δεν αποτελούν μέλη της. Αυτό έγινε ώστε να αντιμετωπιστεί η πανδημία καθώς πλέον αυτή η κυβέρνηση απέκτησε πλήρη νομοθετική εξουσία, σε σχέση με την πρώτη κυβέρνηση, η οποία ήταν υπηρεσιακή. Στις αρχές Οκτωβρίου 2020 την διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο Αλεξάντερ Ντε Κρο και η ίδια έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
|
Η Σόφι Βίλμες (Sophie Wilmès, γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1975) είναι πολιτικός και υπηρέτησε πρωθυπουργός της χώρας από τις 27 Οκτωβρίου 2019 ως την 1η Οκτωβρίου 2020, η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στην ιστορία του Βελγίου.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CF%86%CE%B9_%CE%92%CE%AF%CE%BB%CE%BC%CE%B5%CF%82
|
Αρχιπέλαγος Κροζέ
|
Το αρχιπέλαγος αποτελείται από 15 μικρές νησίδες και βράχους με χαρακτηριστικότερα τον ύφαλο "Κυματοθραύστες της Ηρωίδας" (Brisants de l'Héroïne) και τους βράχους Μερτέ (Rochers de la Meurthe), ενώ τα κυριότερα νησιά είναι 5, χωρισμένα σε 2 νησιωτικές ομάδες και είναι κατά κύριο λόγο ηφαιστειογενή. Από δύση προς ανατολή είναι: (1) Νησιωτική ομάδα από δύο μεγάλα νησιά (Μεγάλη Νήσος (Grand Île), και Μικρή Νήσος (Petite Île) και περίπου 20 προεξέχοντες βράχους. Η Ανατολική και η Δυτική Ομάδα απέχουν 94,5 χλμ. (από τη νήσο Πιγκουίνων έως τη νήσο Ιδιοκτησίας) Τα Κροζέ είναι ακατοίκητα, εκτός από τον ερευνητικό σταθμό Άλφρεντ Φωρέ (Πορτ Άλφρεντ) στην Ανατολική πλευρά της Νήσου Ιδιοκτησίας, που λειτουργεί ακατάπαυστα από το 1963. Άλλοι επιστημονικοί σταθμοί έχουν υπάρξει οι La Grande Manchotière και La Petite Manchotière. Η Νήσος των Χοίρων (στα Γαλλικά: Île aux Cochons) είναι ένα νησί του Αρχιπελάγους Κροζέ στις γεωγραφικές συντεταγμένες 46°06′ Ν 50°14′ Α, και έχει έκταση 67 χμ². Αποτελεί τμήμα της Δυτικής ομάδας του αρχιπελάγους, του οποίου είναι το σημαντικότερο μέλος. Έχει σχεδόν κυκλικό σχήμα με διάμετρο 6 χμ. Η κορυφή του, το Όρος Ρίτσαρντ Φόυ, που βρίσκεται στο κέντρο του νησιού είναι ο κύριος κρατήρας του ηφαιστείου και υψώνεται στα 770 μέτρα. Η ακτή του, που προστατεύεται από συνεχείς θαλάσσιους διαβρωμένους απότομους βράχους, δεν είναι εύκολα προσβάσιμη εκτός από την πορεία προς το Ακρωτήριο Βερντογιάντ. Το όνομα του νησιού δόθηκε από Αμερικανούς κυνηγούς φώκιας που έπλεαν στις ακτές του και εισήγαγαν γουρούνια γύρω στο 1820 για τροφή δική τους αλλά και πιθανούς ναυαγούς. Η Νήσος των Πιγκουίνων (στα Γαλλικά: Île des Pingouins) είναι ένα νησί του Αρχιπελάγους Κροζέ στις γεωγραφικές συντεταγμένες 46°27′ Ν, 50°23′ Α. Ανήκει στη δυτική ομάδα του αρχιπελάγους. Βρίσκεται περίπου 30 χμ στα νοτιοανατολικά της Νήσου των Χοίρων, του μεγαλύτερου νησιού της ομάδας. Έχει μήκος περίπου 4 χμ και πλάτος λιγότερο από 2 χμ, και έκταση περίπου 3 χμ², και υψώνεται στα 340 μέτρα στο Όρος Πιγκουίνος. Το Νησί των Πιγκουίνων είναι, όπως και οι Νησίδες των Αποστόλων, ότι απέμεινε από έναν σημαντικό ηφαιστειακό μηχανισμό που βρισκόταν στα νοτιοδυτικά της Νήσου των Χοίρων. Το νησί – ή ότι απέμεινε από αυτό – έχει κατεύθυνση από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά, που είναι μια ορθογώνια κατεύθυνση με αυτήν των Νησίδων των Αποστόλων. Το ηφαίστειο του πρέπει να είναι σύγχρονο με αυτό των Αποστόλων. Το νησί το 1772 ονομάστηκε από τον Γάλλο θαλασσοπόρο Μάριον ντου Φρεζν «Απλησίαστη Νήσος» (Île Inaccessible). Τον 19ο αιώνα οι Άγγλοι και Αμερικανοί κυνηγοί φώκιας το ονόμασαν Νησί των Πιγκουίνων (στα Γαλλικά: île des manchots), από τις άφθονες αποικίες πιγκουίνων επάνω του. Το σημερινό του Γαλλικό όνομα οφείλεται στην απευθείας κακή μετάφραση του Εγγλέζικου ονόματος. Η ομάδα της Νήσου Πιγκουίνων περιλαμβάνει και κάποιες βραχονησίδες, τα Γαλλικά ονόματα των οποίων είναι: Brisant du Tamaris (Κυματοθραύστης Ταμαρίς) la Chandelle les Chaudrons de l'Enfer (ίσως όχι νησί, αλλά ένα παράκτιο τμήμα) Île Riou le Kiosque Rocher de l'Arche Οι Νησίδες Αποστόλων (στα Γαλλικά: Îlots des Apôtres) είναι μια ομάδα από μικρά και ακατοίκητα βραχώδη νησιά στο βορειοδυτικό τμήμα του Αρχιπελάγους Κροζέ, στον νότιο Ινδικό Ωκεανό, και βρίσκεται στις γεωγραφικές συντεταγμένες 45°58′ Ν, 50°27′ Α, 10 χμ βορειοανατολικά της Νήσου των Χοίρων, του μεγαλύτερου της δυτικής ομάδας των Νήσων Κροζέ. Η συνολική τους έκταση είναι περίπου 2 χμ². Υπάρχουν δύο μεγαλύτερα νησιά (Μεγάλη Νήσος και Μικρή Νήσος) που μαζί καταλαμβάνουν περίπου το 90 % της έκτασης. Υψηλότερη κορυφή είναι το Όρος Πιέρ (289 μ) στη Μεγάλη Νήσο. Επιπρόσθετα, υπάρχουν περίπου 20 βραχονησίδες, με ανυψώσεις μεταξύ 15 και 122 μέτρα. Τα μεγαλύτερα νησιά και βράχοι, που μαζί αποτελούν περισσότερο από το 95 % της έκτασης είναι: Île Grande (Μεγάλη Νήσος) Île Petite (Μικρή Νήσος) Rocher Nord (Βόρειος Βράχος) Rocher Fendu (Σκισμένος Βράχος) Le Donjon (Ο Ακρόπυργος)Τα νησιά είναι πολύ απότομα. Παρά το μικρό τους μέγεθος, η Μεγάλη Νήσος φτάνει τα 289 μ ύψος, και η Μικρή Νήσος τα 246 μ. Οι βραχονησίδες και ομάδες βραχονησίδων παρατίθενται παρακάτω από βορρά προς νότο: Τη νύκτα της 1 Ιουλίου 1875, το «Στράθμορ», ένα τρικάταρτο πλοίο που έπλεε από το Ηνωμένο Βασίλειο προς τη Νέα Ζηλανδία ναυάγησε στην περιοχή αφού χτύπησε έναν ύφαλο. 44 από τους 89 επιβάτες επέζησαν στη Μεγάλη Νήσο μέχρι τις 21 Ιανουαρίου 1876, όταν και διασώθηκαν από ένα άλλο πλοίο. Η Νήσος Ιδιοκτησίας είναι το κυριότερο νησί του Αρχιπελάγους Κροζέ στις γεωγραφικές συντεταγμένες 46°24′ Ν, 51°46′ Α, και με έκταση 150 χμ² το μεγαλύτερο. Επίσης είναι το μόνο που έχει μια μόνιμη ερευνητική βάση, τη βάση Άλφρεντ Φωρέ, που κτίστηκε το 1963, και αριθμεί προσωπικό από 18 έως 30 άτομα για ερευνητικούς σκοπούς. Με το Ανατολικό Νησί που βρίσκεται 18 χμ στα ανατολικά, πέρα από το κανάλι της Όρκας αποτελούν την ανατολική ομάδα του αρχιπελάγους. Το Νησί Ιδιοκτησίας ανακαλύφθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1772 από τον Γάλλο εξερευνητή Νίκολας Τόμας Μάριον ντου Φρεζν. Ο Τζουλιέν Κροζέ, ο δεύτερος σε ιεραρχία πάνω στο πλοίο Μασκαρίν, στάλθηκε στο έδαφος όπου εκτέλεσε μια τελετή παίρνοντας την ιδιοκτησία του νησιού, τοποθετώντας ένα μπουκάλι που περιείχε μια περγαμηνή, στο όνομα του Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄. Το νησί τότε ονομάστηκε Νησί της Παρθείσας Ιδιοκτησίας. Η ομάδα της Νήσου Ιδιοκτησίας περιλαμβάνει και τις εξής βραχονησίδες, τα Γαλλικά ονόματα των οποίων είναι: Roche Carrée Roche Debout Rochers des Moines Roche Percée Rocher Pyramidal Rochers de la "Fortune" Η Ανατολική Νήσος είναι τμήμα του υπό-Ανταρκτικού αρχιπελάγους των Νήσων Κροζέ στις γεωγραφικές συντεταγμένες 46°26′ Ν, 52°18′ Α. Με τη Νήσο Ιδιοκτησίας που βρίσκεται 18 χμ στα δυτικά, πέρα από το Κανάλι της Όρκας, σχηματίζει την ανατολική ομάδα του αρχιπελάγους. Με έκταση 130 χμ², η Ανατολική Νήσος είναι η δεύτερη μεγαλύτερη του αρχιπελάγους. Υψώνεται στο Όρος Μάριον-ΝτουΦρέζν στα 1050 μέτρα, το αποκορύφωμα των Νήσων Κροζέ. Η Ανατολική Νήσος ανακαλύφθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1772 από τον Γάλλο εξερευνητή Νίκολας Τόμας Μάριον-ΝτουΦρέζν. Τότε το ονόμασε Άγονο Νησί, αργότερα το 1825 ονομάστηκε Τσαμπρόλ Νήσος. Η Ανατολική Νήσος είναι ακατοίκητη και είναι από τα λίγα νότια νησιά που δεν έχει μολυνθεί από αρουραίους, λαγούς, γάτες και άλλα ζώα, και άρα έχει έναν μοναδικό πλούτο πανίδας, που πρέπει να διατηρηθεί. Νότια της Ανατολικής Νήσου βρίσκεται και μια μικρή βραχονησίδα, με το Γαλλικό της όνομα να είναι: la Voile Στα νοτιοδυτικά της Νήσου των Χοίρων και στις γεωγραφικές συντεταγμένες 46°13′ Ν, 50°22′ Α, βρίσκονται 2 μεγάλοι βράχοι με μέγιστο ύψος 5 μέτρα και ελάχιστη έκταση πάνω από το επίπεδο της θάλασσας που είναι οι: Brisants de l'Héroïne (Κυματοθραύστης Ηρωίδας) Rochers de la Meurthe (Μερτέ Βράχοι) Η ανάλυση των μαγνητικών ανωμαλιών στον θαλάσσιο πυθμένα υποδεικνύουν ότι το Οροπέδιο Κροζέ, του οποίου τα νησιά σχηματίζουν τα ψηλότερα σημεία του, σχηματίστηκε περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια πριν. Τα νησιά είναι ηφαιστειογενούς προέλευσης, και έχει βρεθεί βασάλτης που χρονολογήθηκε τουλάχιστον στα 8,8 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η ετήσια βροχόπτωση είναι πολύ υψηλή, με πάνω από 2000 χιλιοστά. Βρέχει κατά μέσο όρο 300 μέρες τον χρόνο, και ενώ φυσούν άνεμοι που υπερβαίνουν τα 100 χμ/ώρα για περίπου 100 μέρες τον χρόνο. Η θερμοκρασία μπορεί να ανέλθει στους 18 °C το καλοκαίρι και σπάνια πέφτει κάτω από τους 5 °C ακόμα και τον χειμώνα. Οι Νήσοι Κροζέ ανακαλύφθηκαν από την αποστολή του καπετάνιου Μαρκ-Ζοζέφ Μαριόν Ντου Φρέζν (Marc-Joseph Marion du Fresne), έναν Γάλλο εξερευνητή, που προσγειαλώθηκε σ΄ αυτές στις 24 Ιανουαρίου 1772 στη Νήσο Ιδιοκτησίας, και διεκδίκησε το αρχιπέλαγος για τη Γαλλία. Έδωσε στα νησιά τα ονόματα των αξιωματικών του ξεκινώντας από τον δεύτερο σε ιεραρχία Τζουλς Κροζέ (είχε ήδη ονομάσει τη Νήσο Μάριον από το δικό του όνομα). Τα νησιά αυτά εξερευνήθηκαν στη συνέχεια από τον Τζαίημς Ρος το 1840 και από τον Σαλανζέ το 1873. Το 1901 προσορμίστηκε σ΄ αυτές η υπό τον Γερμανό Γκάους επιστημονική αποστολή του Νοτίου Πόλου. Από τις αρχές του 19ου αιώνα, τα νησιά τα επισκέπτονταν συχνά κυνηγοί φώκιας, σε τέτοιο σημείο που οι φώκιες είχαν σχεδόν εξαφανιστεί μέχρι το 1835. Στη συνέχεια, η φαλαινοθηρία ήταν η κύρια δραστηριότητα γύρω από τα νησιά, ειδικά από φαλαινοθήρες από τη Μασσαχουσέττη. Ναυάγια συνέβαιναν συχνά στις Νήσους Κροζέ. Το Βρετανικό πλοίο «Πρίγκιπας της Ουαλίας» (που χρησιμοποιούνταν για κυνήγι φώκιας) βυθίστηκε το 1821 και οι επιζώντες πέρασαν 2 χρόνια στα νησιά. Το 1887, το Γαλλικό «Ταμαρίς» καταστράφηκε και το πλήρωμα του έφτασε στη Νήσο των Χοίρων. Έδεσαν ένα σημείωμα στο πόδι ενός Γιγάντιου Θαλασσοβάτη (πτηνό), που βρέθηκε 7 μήνες αργότερα στο Φρημάντλ (Δυτική Αυστραλία). Δυστυχώς, το πλήρωμα δεν διασώθηκε. Επειδή τα ναυάγια γύρω από τα νησιά ήταν τόσο συχνά, για κάποιο διάστημα το Βασιλικό Ναυτικό αποσπούσε ένα πλοίο κάθε λίγα χρόνια προς αναζήτηση επιζώντων. Η Γαλλία αρχικά διοικούσε τα νησιά ως εξαρτημένη περιοχή της Μαδαγασκάρης, αλλά έγιναν τμήμα των Γαλλικών Νότιων Εδαφών το 1955. Το 1961, στήθηκε ένας πρώτος ερευνητικός σταθμός, αλλά μόλις το 1963 άνοιξε ο μόνιμος σταθμός Άλφρεντ Φωρέ στο Πορτ Άλμπερτ στη Νήσο Ιδιοκτησίας (και τα 2 ονομάστηκαν από τον πρώτο αρχηγό του σταθμού). Ο σταθμός επανδρώνεται από 18 έως 30 άτομα (ανάλογα την εποχή) και κάνει μετεωρολογική, βιολογική, και γεωλογική έρευνα και διατηρεί έναν σεισμογράφο. Οι Νήσοι Κροζέ είναι το σπίτι 4 ειδών πιγκουίνου. Πιο άφθονοι είναι οι Πιγκουίνοι Μακαρόνι, εκ των οποίων 2 εκατομμύρια ζευγάρια αναπαράγονται στα νησιά, και οι Βασιλικοί Πιγκουίνοι. Ο Ανατολικός Βραχοπηδηκτής Πιγκουίνος, μπορεί να απαντηθεί επίσης, και υπάρχει μια μικρή αποικία Πιγκουίνων Γκεντού, καθώς και Μαυροπρόσωπων Χιονίδων (ακτοπούλι). Άλλα ζώα που ζουν στις Νήσους Κροζέ περιλαμβάνουν Γουνιοφόρες φώκιες, Νότιους Θαλάσσιους Ελέφαντες, Θαλασσοβάτες, και Άλμπατρος, συμπεριλαμβανομένου του Περιπλανόμενου Άλμπατρος. Οι Φάλαινες Δολοφόνοι έχουν παρατηρηθεί να κυνηγούν πολλά από τα προαναφερθέντα είδη. Η εποχιακή Όρκα των Νήσων Κροζέ είναι διάσημη στο ότι επίτηδες βγαίνει στην ακτή (και αργότερα ξαναβγαίνει στη θάλασσα) για να κυνηγήσει τον αναπαραγόμενο πληθυσμό φώκιας στα νησιά. Αυτή είναι πολύ σπάνια συμπεριφορά, που συχνότερα παρατηρείται στην περιοχή της Παταγονίας στην Αργεντινή, και πιστεύεται ότι είναι τεχνική που μαθαίνεται μέσω των γενεών σε συγκεκριμένες οικογένειες Όρκας. Οι Νήσοι Κροζέ αποτελούν φυσικό καταφύγιο από το 1938. Η εισαγωγή ξένων ειδών (ποντίκια, αρουραίοι, και στη συνέχεια γάτες για έλεγχο του πληθυσμού των προηγούμενων) προκάλεσε σοβαρή ζημιά στο αρχικό οικοσύστημα. Τα γουρούνια που είχαν εισαχθεί στο Νησί των Χοίρων και οι κατσίκες στη Νήσο Ιδιοκτησίας – και τα 2 ως πηγή τροφής – έχουν εξαφανιστεί. Μια ανησυχία είναι η υπεραλιεία του Παταγόνιου Οδοντόψαρου και ο πληθυσμός των Άλμπατρος καταγράφεται. Τα νερά των Νήσων Κροζέ περιπολούνται και από τους Γάλλους και την Γκρήνπης. Οι Γαλλικές κτήσεις στον Νότιο Παγωμένο Ωκεανό, κάνουν τη Γαλλία, τη χώρα με τη μεγαλύτερη αποκλειστική οικονομική ζώνη στον κόσμο. Η υπεραλίευση στην περιοχή (κυρίως για το οδοντόψαρο της παταγονίας) οδήγησε τη Γαλλία στην ανακύρηξη 370 χιλιομέτρων αποκλειστικής οικονομικής ζώνης γύρω από το αρχιπέλαγος Κεργκελέν, το αρχιπέλαγος Κροζέ και τις νήσους Άμστερνταμ και αγίου Παύλου το 1978. Η ζώνη περιπολείται από οχήματα του Γαλλικού ΝΑυτικού καθώς και από την Γκρινπίς (Greenpeace). W.E. LeMasurier· J.W. Thomson (1990). Volcanoes of the Antarctic Plate and Southern Oceans. American Geophysical Union. σελ. 512. ISBN 0-87590-172-7.
|
Το Αρχιπέλαγος Κροζέ (γαλλικά: Îles Crozet; ή, επίσημα, Archipel Crozet) είναι ένα υπό-ανταρκτικό αρχιπέλαγος μικρών νησιών στον νότιο Ινδικό Ωκεανό, ανάμεσα στη Μαδαγασκάρη και τις ακτές τις Ανταρκτικής. Αποτελούν ένα από τα πέντε διοικητικά διαμερίσματα των Γαλλικών Νοτίων και Ανταρκτικών Εδαφών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%BF%CE%B6%CE%AD
|
Ματ Κοστέλο
|
Ο Κοστέλο ήταν ένας πολύ διαφημισμένος νεοσύλλεκτος που προερχόταν από το Λύκειο Μπέι Σίτι Ουέστερν. 2012 Νικητής Βραβείου Χαλ Σραμ Μίστερ Μπάσκετμπολ Γκέιτορεϊντ παίχτης της χρονιάς λυκείων Μίσιγκαν 2012 2012 Παναμερικανός Περιοδικού Παρέιντ 2x Ονειρική Ομάδα Ντιτρόιτ Φρι Πρες και Δε Ντιτρόιτ Νιους Γκέιτορεϊντ παίχτης της χρονιάς στο λυκείων Μίσιγκαν 2011Ο Κοστέλο είχε μέσο όρο 25,1 πόντους, 19,1 ριμπάουντ, 4,0 ασίστ και 4,0 τάπες ανά παιχνίδι στο Μπέι Σίτι Ουέστερν υπό τον προπονητή Κρις Ουάτς. Ο Κοστέλο οδήγησε τους Ουόριορς στους περιφερειακούς ημιτελικούς της κατηγορίας 4A, με επίδοση 18-6 και σε ένα πρωτάθλημα περιφέρειας δεύτερης σειράς. Ολοκλήρωσε την σταδιοδρομία του ως ο κορυφαίος όλων των εποχών του σχολείου σε πόντους (1.518), ριμπάουντ (1.069) και τάπες (280). Ήταν ένας από τους καλύτερους νεοσύλλεκτους της χώρας. Κατατάχθηκε μεταξύ των 100 κορυφαίων παικτών της χώρας με τα ακόλουθα: Rivals.com (#83)(#21 πάουερ φόργουορντ) ESPNU100 (#87) (#17 πάουερ φόργουορντ) Scout.com (#95) (Νο 23 σέντερ)Ως νεώτερος είχε μέσο όρο 19,8 πόντους, 13,0 ριμπάουντ και 3,8 τάπες, ευστοχώντας με 53,4 τοις εκατό στα σουτ εντός πεδιάς και 72 τοις εκατό στις ελεύθερες βολές. Ο Κοστέλο πέτυχε ένα σχολικό υψηλό 19 νταμπλ-νταμπλ. Βοήθησε την ομάδα του να βελτιωθεί από το 10-11 το 2010 σε 24-3 το 2011, οδηγώντας το Μπέι Σίτι Ουέστερν στους ημιτελικούς της πολιτείας Α κατηγορίας για πρώτη φορά στην ιστορία του σχολείου. Τα στατιστικά του τον κατέταξαν Πολυτιμότερο Παίχτη (MVP) της Ομοσπονδίας Σάγκινοου Βάλεϊ. Ο Κοστέλο είχε μέσο όρο 16,7 πόντους, 11,8 ριμπάουντ, 3 τάπες και 3 ασίστ ως δευτεροετής μαθητής και σημείωσε σχολική επίδοση με 14 τάπες σε ένα μόνο παιχνίδι. Το 2010 οι Μπέι Σίτι Τάιμς τον όρισε στην Ονειρική Ομάδα και στην πρώτη ομάδα της επιλογής του Σάγκινοου Βάλεϊ Λιγκ. Ήταν μέλος της Εθνικής Εταιρείας Τιμής . Ως πρωτοετής, ο Κοστέλο εμφανίστηκε σε 30 αγώνες, έχοντας κατά μέσο όρο 6,1 λεπτά συμμετοχής, 1,5 πόντους και 1,3 ριμπάουντ, ευστοχώντας με 46,9 στα σουτ εντός πεδιάς. Το ποσοστό του 82,4 % στις ελεύθερες βολές (14-17) ήταν στην κορυφή της ομάδας. Κατετάγη τέταρτος στην ομάδα με 13 τάπες, με μέσο όρο ένα τάπα κάθε 14,2 λεπτά. Ο χρόνος παιχνιδιού αυξήθηκε όταν είχε κατά μέσο όρο 8,0 λεπτά στα τελευταία 13 παιχνίδια αφού έπαιξε περισσότερα από οκτώ λεπτά μόνο μία φορά στα πρώτους 23 αγώνες. Ο Κοστέλο γύρισε σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του σε μία νίκη με 75-52 επί του τέταρτου καλύτερου Μίσιγκαν (2/12), σημειώνοντας οκτώ πόντους, υψηλό χρονιάς, και κερδίζοντας έξι ριμπάουντ στο Μπιγκ Τεν, πετυχαίνοντας και τις τρεις προσπάθειες σουτ εντός πεδιάς και και τις δύο ελεύθερες βολές. Πέτυχε έξι πόντους και επτά ριμπάουντ, υψηλό αγωνιστικής περιόδου, απέναντι στο Τάσγκιγκι (12/15), απέκρουσε τρία σουτ, υψηλό χρονιάς, έναντι στο πρώτο καλύτερο Ιντιάνα (2/19) και απέκρουσε δύο βολές σε κάθε έναν αντίπαλο από τους Τέξας Σάουθερν (18/11). ), Νεμπράσκα (2/16) και Βαλπαραΐσο (3/21) στον δεύτερο γύρο του Τουρνουά NCAA . Ο Κοστέλο έχασε τα δύο πρώτα παιχνίδια της χρονιάς και τα δύο παιχνίδια έκθεσης με μελανιασμένη πλάτη. Ο Κοστέλο εμφανίστηκε σε 34 αγώνες, ξεκινώντας ως βασικός σε 20, έχοντας κατά μέσο όρο 4,0 πόντους και 3,3 ριμπάουντ σε 14,7 λεπτά ανά αγώνα, οδήγησε την ομάδα με 43 τάπες, κατατασσόμενος στη 10η θέση στο Μπιγκ Τεν (1,3 τάπα ανά αγώνα). Οι 43 τάπες του ήταν το έβδομο καλύτερο υψηλό μίας χρονιάς στην ιστορία της ομάδας και το μεγαλύτερο που έγινε ποτέ από Σπαρτιάτη δευτεροετή. Αποκρούει 24 σουτ σε αγώνες Μπιγκ Τεν (1,3 κατά μέσο όρο), καταλαμβάνοντας την όγδοη θέση στο συνέδριο. Ο Κοστέλο κατετάγη δεύτερος στην ομάδα σε ποσοστό ευστοχίας σουτ εντός πεδιάς (59,8 %) Τον Δεκέμβριο έχασε 4 παιχνίδια λόγω μονοπυρήνωσης . Έκανε το πρώτο του νταμπλ-νταμπλ στην κολεγιακή πορεία του σε μία νίκη στην παράταση απέναντι στην Αϊόβα (1/28), σημειώνοντας 11 πόντους, υψηλό αγωνιστικής περιόδου, και 12 ριμπάουντ. Οι εννέα από τους 11 πόντους του ήρθαν στα τελευταία πέντε λεπτά της κανονικής διάρκειας και της παράτασης. Ο Κοστέλο σημείωσε 10 πόντους έναντι του Πεν Στέιτ (2/6), προσθέτοντας έξι ριμπάουντ και τρεις ασίστ ισοφάρισης του υψηλού της χρονιάς, καθώς και τρεις ασίστ επί της Κολούμπια (15/11). Ο Κοστέλο σημείωσε έξι ή περισσότερους πόντους σε 10 αγώνες και άρπαξε πέντε ή περισσότερα ριμπάουντ σε οχτώ αγώνες • Καταμέτρησε εννέα πόντους και οχτώ ριμπάουντ στον αγώνα με το Μίσιγκαν (1/25) • Έβαλε επίσης εννέα πόντους απέναντι στο Νορθγουέστερν (2/13) • Είχει εφτά πόντους και οχτώ ριμπάουντ έναντι της Μινεσότα (1/11) Βελτιώθηκε στο χρόνο συμμετοχής και ξεκίνησε στην αρχική πεντάδα σε 13 από τους 18 αγώνες Μπιγκ Τεν, με μέσο όρο 4,9 πόντους και 3,6 ριμπάουντ σε παιχνίδια συνδιάσκεψης, έγραψε ιστορία όταν απέκρουσε έξι σουτ, υψηλό πορείας, στο Ιλινόις (1/18), ισοφαρίζοντας τη δεύτερη καλύτερη προσπάθεια σε ένα παιχνίδι στην ιτορία του MSU. Αποκρούει δύο ή περισσότερα σουτ σε 10 αγώνες. Στο τέλος της χρονιάς, έλαβε διακρίσεις Ακαδημαϊκού Μπιγκ Τεν. Ο Κοστέλο εμφανίστηκε σε 39 αγώνες, ξεκινώντας σε έξι ως βασικός, έχοντας κατά μέσο όρο 7,0 πόντους και 5,0 ριμπάουντ σε 20,4 λεπτά. Ευστοχούσε με 57,9 % στα σουτ εντός πεδιάς, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση μεταξύ των συμπαιχτών του με περισσότερες από 100 τελικές προσπάθειες. Ο Κοστέλο κατετάγη 13ος στο Μπιγκ Τεν σε τάπες συνολικά (1,2 κατά μέσο όρο) και έβδομος σε αγώνες Μπιγκ Τεν (1,5 κατά μέσο όρο). Οι 48 τάπες του κατατάσσονται ως το έβδομο καλύτερο σύνολο μίας αγωνιστικής περιόδου στην ιστορία του MSU. Ο Κοστέλο κατάφερε να πετύχει διψήφιο αριθμό πόντων σε 11 παιχνίδια και άρπαξε διψήφιο αριθμό ριμπάουντ σε δύο αγώνες. Είχε δύο νταμπλ-νταμπλ με την Λογιόλα (11/21, 13 πόντοι, 11 ριμπάουντ) και το Τέξας Σάουθερν (12/20, 17 πόντοι, 10 ριμπάουντ. ). Ο Κοστέλο ήταν ηγέτης της ομάδας σε πολλές κατηγορίες και οδήγησε το MSU στο σκοράρισμα σε δύο αγώνες και στα ριμπάουντ σε οχτώ αγώνες. Σημείωσε τους περισσότερους πόντους στην κολεγιακή πορεία του, 17, απέναντι στο Τέξας Σάουθερν (12/20) και σημείωσε 15 πόντους απέναντι στο Αρκάνσας-Πάιν Μπλαφ (12/6). Το υψηλό χρονιάς των 11 ριμπάουντ ήρθε έναντι της Λογιόλα (21/11). Αποκρούει δύο ή περισσότερα σουτ σε 13 παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένου ενός με τέσσερις τάπες, υψηλό χρονιάς, απέναντι στο Μίσιγκαν (2/1) και στο Περντιού (3/4). Ο Κοστέλο μάζεψε εφτά ή περισσότερα ριμπάουντ σε 14 αγώνες, συμπεριλαμβανομένων πέντε αγώνων με εννέα ή περισσότερα ριμπάουντ. Ξεκίνησε ως βασικός τα πρώτα έξι παιχνίδια της χρονιάς και μετά ερχόταν από τον πάγκο για τους τελευταίους 33 αγώνες. Στο τέλος της χρονιάς, έλαβε βραβεία Ακαδημαϊκού Μπιγκ Τεν. Με τον Κοστέλο να κατέχει τη θέση, οι Σπαρτιάτες μπόρεσαν να φτάσουν στο Φάιναλ Φορ του 2015. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς του, έκανε πολλές βελτιώσεις στο παιχνίδι του. Εξαιτίας αυτού, έλαβε πολλά βραβεία για το τέλος της χρονιάς. Αυτή τη στιγμή είναι ο ηγέτης όλων των εποχών στο Μίσιγκαν Στέιτ στις τάπες. Ο Κοστέλο τιμήθηκε με μία επιλογή για τον αγώνα All-Star του Κολεγίου Ριζ στο Χιούστον του Τέξας . Δεύτερη Ομάδα CBS - Μπιγκ Τεν Δεύτερη Ομάδα Μπιγκ Τεν Μίντια Τρίτη Ομάδα κατά τους προπονητές του Μπιγκ Τεν Ομάδα της Εβδομάδας 11ης Εβδομάδας Bleacher Report Συνδετική Ομάδα (Αρχηγός) Sports Illustrated All Star Game Κολεγίου Ριζ Τουρνουά πρόσκλησης Πόρτσμουθ Ομάδα Τουρνουά ΠΙΤ Αφού πέρασε χωρίς ομάδα στο ντραφτ του 2016 του ΝΒΑ, ο Κοστέλο εντάχθηκε στους Ατλάντα Χοκς για το Σάμερ Λιγκ του ΝΒΑ του 2016. Στις 26 Ιουλίου 2016, υπέγραψε με τους Χοκς, αλλά αργότερα ακυρώθηκε στις 17 Οκτωβρίου αφού εμφανίστηκε σε δύο παιχνίδια προετοιμασίας. Υπέγραψε με τους Μέμφις Γκρίζλις στις 20 Οκτωβρίου, αλλά ακυρώθηκε ξανά στις 24 Οκτωβρίου Πέντε μέρες αργότερα, αποκτήθηκε από τους Αϊόβα Ένερτζι του NBA Development League ως θυγατρικός παίκτης των Γκρίζλις. Στις 24 Ιουλίου 2017, ο Κοστέλο υπέγραψε συμβόλαιο διπλής κατεύθυνσης με τους Σαν Αντόνιο Σπερς . Σύμφωνα με ένα αμφίδρομο συμβόλαιο, μοίρασε χρόνο μεταξύ των Σπερς και της θυγατρικής στο G-League του Σαν Αντόνιο, των Όστιν Σπερς . Έκανε την πρώτη εμφάνισή του στο ΝΒΑ στις 12 Νοεμβρίου κατά τη διάρκεια μίας νίκης με 133–94 επί των Σικάγο Μπουλς . Στις 2 Αυγούστου 2018, ο Κοστέλο υπέγραψε συμφωνία με τον ιταλικό σύλλογο Σιντίγκας Αβελίνο του Ιταλικού Πρωταθλήματος . Ο Κοστέλο είχε μέσο όρο 11,4 πόντους και 7,8 ριμπάουντ ανά παιχνίδι με την Γκραν Κανάρια κατά την περίοδο 2019-20. Υπέγραψε διετή επέκταση συμβολαίου στις 25 Ιουνίου 2020. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς 2020-21, ο Κοστέλο είχε μέσο όρο 12,5 πόντους, 5,9 ριμπάουντ και 1,2 ασίστ στο Ισπανικό Πρωτάθλημα, καθώς και 10,2 πόντους, 6,5 ριμπάουντ και 1,7 ασίστ στο EuroCup . Στις 5 Ιουλίου 2021, ο Κοστέλο υπέγραψε επίσημα τριετές συμβόλαιο με την ομάδα της Μπασκόνια του Ισπανικού Πρωταθλήματος, σηματοδοτώντας την πρώτη συμμετοχή του στην Ευρωλίγκα. Ο Κοστέλο έλαβε την υπηκοότητα της Ακτής Ελεφαντοστού και έπαιξε με την εθνική ομάδα καλαθοσφαίρισης της Ακτής Ελεφαντοστού κατά τη διάρκεια του Αφρικανικού Πρωταθλήματος Καλαθοσφαίρισης του 2021 . Ο Κοστέλο είναι γιος του Μάικ και της Τζεν Κοστέλο. Σπούδασε διεπιστημονικές σπουδές στις κοινωνικές επιστήμες με εστίαση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και την κοινωνία. Στατιστικά σταδιοδρομίας και πληροφορίες παίκτη από το NBA.com, ή Basketball-Reference.com Michigan State bio
|
Ο Μάθιου Τάιλερ Κοστέλο (γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου 1993) είναι Αμερικανός πολιτογραφημένος επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής της Μπασκόνια του Ισπανικού Πρωταθλήματος και της Ευρωλίγκας . Έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ για το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν .
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%84_%CE%9A%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF
|
Επίπεδο
|
Σχεδόν σε κάθε γεωμετρία ισχύουν τα εξής που αφορούν το επίπεδο: Αν δύο σημεία που ανήκουν σε ένα επίπεδο ορίζουν μία ευθεία, τότε αυτή ανήκει εξ ολοκλήρου στο επίπεδο. Από τρία μη συνευθειακά σημεία διέρχεται μοναδικό επίπεδο. Δύο ευθείες που ανήκουν στο ίδιο επίπεδο ταυτίζονται, τέμνονται ή είναι παράλληλες. Δε μπορούν να είναι ασύμβατες. Δύο επίπεδα που έχουν τουλάχιστον ένα κοινό σημείο ταυτίζονται ή τέμνονται κατά μήκος μιας ευθείας. Κάθε επίπεδο χωρίζει το χώρο σε τρεις περιοχές, ή ισοδύναμα δύο σημεία που δεν ανήκουν στο επίπεδο βρίσκονται είτε στο ίδιο μέρος του επιπέδου ή εκατέρωθέν του. Ένα επίπεδο έχει τρία τουλάχιστον σημεία που δεν βρίσκονται στην ίδια ευθεία και ένα σημείο έξω από το επίπεδο. Ένα επίπεδο μπορεί να προεκταθεί απεριόριστα. Σε τρισδιάστατο ορθοκανονικό σύστημα αναφοράς ένα επίπεδο μπορεί να θεωρηθεί ως ο γεωμετρικός χώρος που αντιστοιχεί σε αυτήν τη συνθήκη: ( P − Π ) δ = 0 {\displaystyle (\mathrm {P} -\Pi )\delta =0} Όπου Ρ το εφαρμοστό διάνυσμα θέσης τυχαίου σημείου του χώρου, Π το εφαρμοστό διάνυσμα θέσης ενός σημείου του χώρου και δ ένα διάνυσμα που λέγεται κάθετο διάνυσμα του επιπέδου. Οι αρχές των εφαρμοστών διανυσμάτων είναι η αρχή των αξόνων. Το διάνυσμα Ρ-Π είναι ένα διάνυσμα του οποίου και τα δύο σημεία ανήκουν στο οριζόμενο επίπεδο, άρα ανήκει εξολοκλήρου στο επίπεδο. Από τη σχέση προκύπτει ότι αυτό το διάνυσμα και το δ είναι κάθετα μεταξύ τους, άρα το δ δίνει στο επίπεδο έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό. Ο προσδιορισμός του επιπέδου ολοκληρώνεται με το εφαρμοστό διάνυσμα Π, το οποίο τοποθετεί το ελεύθερο επίπεδο σε συγκεκριμένη θέση. Το Π ανήκει στο επίπεδο, αφού Π − Π = 0 → {\displaystyle \Pi -\Pi ={\vec {0}}} Το επίπεδο είναι η λύση γραμμικών εξισώσεων της μορφής αχ+βψ+γω=0, όπου α, β, γ παράμετροι τέτοιες, ώστε |α|+|β|+|γ| ≠ {\displaystyle \neq } 0, δηλαδή να μην είναι όλες μηδέν. Αν σε μία εξίσωση αυτής της μορφής είναι α=β=γ=0, τότε η λύση του συστήματος είναι όλος ο τρισδιάστατος χώρος.
|
Το επίπεδο θεωρείται συνήθως αρχική έννοια της γεωμετρίας, δηλαδή δεν ορίζεται με βάση άλλες στοιχειωδέστερες έννοιες, αν και σε κάποιες προσεγγίσεις της γεωμετρίας δεν είναι έτσι, όπως για παράδειγμα στην αναλυτική γεωμετρία όπου ορίζεται με βάση την έννοια του σημείου. Ιδιαίτερα όταν εργαζόμαστε στη δισδιάστατη ευκλείδεια γεωμετρία το επίπεδο αναφέρεται σε ολόκληρο το χώρο. Διαισθητικά η έννοια του επιπέδου μπορεί να περιγραφεί ως μια εντελώς ίσια (δηλ. χωρίς κυρτότητα ή κοιλότητα) και λεία (δηλ. χωρίς «βουνά» ή «κοιλάδες») επιφάνεια που έχει μηδενικό όγκο και καταλαμβάνει τις δύο μόνο διαστάσεις του τρισδιάστατου χώρου. Επεκτείνεται απεριόριστα προς τις δύο διευθύνσεις. Δύο παράλληλα επίπεδα έχουν την ιδιότητα ότι ποτέ δεν τέμνονται, όσο και αν τα επεκτείνουμε. Επιπλέον, δύο επίπεδα μπορούν να εφαρμόσουν ακριβώς, ακόμα και όταν το ένα κινείται κατά την έκταση του άλλου.Μακροσκοπικές επιφάνειες ή αντικείμενα που συνήθως μοντελοποιούνται ή νοούνται ως επίπεδες επιφάνειες είναι οι τοίχοι, οι οροφές και τα πατώματα ενός απλού σπιτιού, η πάνω επιφάνεια ενός τραπεζιού, ο πίνακας μίας σχολικής αίθουσας.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%AF%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%BF
|
Ιταλία των Αξιών
|
Ο Αντόνιο ντι Πιέτρο ήταν Υπουργός Δημοσίων Έργων στην Κυβέρνηση Πρόντι από τον Μάιο έως τον Νοέμβριο 1996, όταν παραιτήθηκε επειδή ήταν υπό έρευνα στην Μπρέσια. Τον Νοέμβριο 1997 εκλέχθηκε Γερουσιαστής σε μια ειδική εκλογή στο Μουτζέλλο, ένα προπύργιο των Δημοκρατών της Αριστεράς στην Τοσκάνη, νικώντας τον κύριο αντίπαλο του Τζουλιάνο Φερράρα με 67,7% έναντι 16,1%, παρά την παρουσία ενός Κομμουνιστή υποψηφίου στην ψηφοφορία, του Σάντρο Κούρτσι που έλαβε 13.0%.Τον Μάρτιο 1998 ο Ντι Πιέτρο ίδρυσε το δικό του κόμμα Ιταλία των Αξιών (IdV), μαζί με τον Γουίλλερ Μπόρντον της Δημοκρατικής Ένωσης, τον Ρίνο Πισκιτέλλο και τον Φράνκο Ντανιέλι του Το Δίκτυο.Τον Φεβρουάριο 1999 ο Ντι Πιέτρο ενσωμάτωσε την IdV στο Οι Δημοκρατικοί, ένα κόμμα που ίδρυσε ο Ρομάνο Πρόντι με σκοπό τον μετασχηματισμό του συνασπισμού της Ελιάς σε ένα μοναδικό Δημοκρατικό κόμμα. Στις εκλογές του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου 1999 Οι Δημοκρατικοί έφθασαν στο 7,7% και ο Ντι Πιέτρο εκλέχθηκε ΜΕΚ. Αφότου υπήρξε οργανωτικός γραμματέας και ηγέτης της αίθουσας του κόμματος στην Γερουσία, ο Ντι Πιέτρο αποχώρησε από αυτές τις θέσεις λόγω της αντίθεσης του στον διορισμό του Τζουλιάνο Αμάτο, ένα μακροχρόνιο μέλος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (το οποίο ήταν το βασικό υποκείμενο της έρευνας του Ντι Πιέτρο όταν ήταν δικαστικός), ως Πρωθυπουργού μετά την παραίτηση του Μάσσιμο Ντ'Αλέμα. Ελάχιστα μετά ο Ντι Πιέτρο συνέστησε το κόμμα του IdV ξανά.Το ΙdV αγωνίσθηκε στις γενικές εκλογές του 2001 μόνο σε μια λαϊκίστικη πλατφόρμα, περιλαμβάνοντας σκληρή διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης και της διαμαρτυρίας κατά της σπατάλης του δημόσιου χρήματος. Εν πάση περιπτώσει, η εκστρατεία επικεντρώθηκε βασικά εναντίον του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος ήταν υποψήφιος Πρωθυπουργός του κεντροδεξιού Οίκου των Ελευθεριών. Το κόμμα έλαβε 3,9% στις εκλογές και για την Βουλή των Αντιπροσώπων και δεν κατέλαβε έδρες, ενώ εξέλεξε έναν Γερουσιαστή, τον Βαλέριο Καρράρα, ο οποίος σύντομα άφησε το κόμμα και μεταστράφηκε στο Forza Italia, το κόμμα του Μπερλουσκόνι. Στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2004 ο Ντι Πιέτρο συνεργάσθηκε με τον Ακίλε Οκκέτο, έναν πρώην ηγέτη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, για να κατέβει υποψήφιος ως Società Civile Di Pietro–Occhetto. Η λίστα κέρδισε 2.1% των εθνικών ψήφων και αμφότεροι οι άνδρες εκλέχθηκαν ΜΕΚ. Μετά την εκλογή, ο Οκκέτο αμέσως παραιτήθηκε από την έδρα του και αντικαταστάθηκε από τον Τζουλιέττο Κιέζα, έναν κομμουνιστή δημοσιογράφο. Στις αρχές του 2006 ο Λεολούκα Ορλάντο, πρώην δήμαρχος του Παλέρμο, κάποιοι αποσχισμένοι από τους UDEUR Populars, περιλαμβανομένων των Πίνο Πισίκτσιο και τον Ετζίντιο Πεντρίνι, και πρώην Δημοκράτες της Αριστεράς, όπως ο Φάμπιο Ευαντζελίστι, ήλθαν στο κόμμα. Στις γενικές εκλογές του 2006, το IdV, εκείνη την εποχή μέλος του νικηφόρου κόμματος της κεντροαριστεράς Η Ένωση, έλαβε 2.1% και ο Ντι Πιέτρο ορκίσθηκε Υπουργός Υποδομών στην Κυβέρνηση Πρόντι ΙΙ. Μετά την πτώση της κυβέρνησης του Πρόντι, ο Ντι Πιέτρο δημιούργησε μια συμμαχία με το Δημοκρατικό Κόμμα στις γενικές εκλογές του 2008. Η IdV είχε μεγάλα κέρδη αλλά για τον συμμαχικό της εταίρο δεν ίσχυσε το ίδιο και οδηγήθηκαν στην αντιπολίτευση. Με το 4.4% της, 29 βουλευτές και 14 γερουσιαστές, η IdV έγινε το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα στο Κοινοβούλιο. Μετά τις εκλογές, η IdV δημιούργησε τις δικές της ομάδες στην Βουλή των Αντιπροσώπων και στην Γερουσία, αντί να ενωθεί με τους Δημοκρατικούς σε μια κοινή ομάδα όπως είχε υποσχεθεί, και άρχισε έναν συναγωνισμό με τον κύριο σύμμαχό της. Τον Οκτώβριο του 2008 ο Βελτρόνι, ο οποίος αποστασιοποιείτο από τον Ντι Πιέτρο πολλές φορές, διακήρυξε ότι "σε μερικά θέματα αυτός [ο Ντι Πιέτρο] απέχει από την δημοκρατική γλώσσα της κεντροαριστεράς", αλλά τελικά το PD αποφάσισε να υποστηρίξει τον Κάρλο Κονσταντίνι (IdV) στις περιφερειακές εκλογές στο Αμπρούτσο το 2008. Ο Κονσταντίνι ηττήθηκε, αλλά η IdV κινήθηκε κοντά στο PD (15.0% έναντι 19.6%). Στις Εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του 2009 η λίστα έλαβε 8.0% της εθνικής ψήφου, τετραπλασιάζοντας τις ψήφους που είχε αποσπάσει πέντε έτη νωρίτερα και κερδίζοντας 7 έδρες. In the run-up for the election Di Pietro recruited to run in IdV lists Pino Arlacchi, a former senator for the Democrats of the Left, Gianni Vattimo, a leftist philosopher, Ο Μαουρίτσιο Ζιππόνι, ένας πρώην trade unionist και βουλευτής του Κόμματος Κομμουνιστικής Επανίδρυσης (PRC), και ο Luigi De Magistris, ένας αριστερός πρώην εισαγγελέας του Κατανζάρο who inquired Romano Prodi. Ο Arlacchi, ο Ντε Ματζίστρις και ο Βάττιμο εκλέχθηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μετά από αυτά τα αποτελέσματα, ο Ντι Πιέτρο είπε ότι η IdV "θα αφαιρέσει το όνομά του από το σύμβολο του κόμματος, ώστε να κτισθεί κάτι μεγαλύτερο, πιο χρήσιμο και που θα αντιπροσωπεύει κάτι πιο σημαντικό". Επίσης είπε ότι "χρειάζεται να γίνουμε ένα μεγάλο προοδευτικό κόμμα που υποστηρίζει μια πρόταση για μια αξιόπιστη κυβέρνηση". Ωστόσο το εκτελεστικό του κόμματος αποφάσισε να μην αφαιρέσει το όνομα του ιδρυτή του, θεωρώντας αυτό το όνομα ακόμη πολύ σημαντικό για το κόμμα. Κατά τους τελευταίους μήνες, η IdV πρότεινε τρία δημοψηφίσματα που επρόκειτο να λάβουν χώρα τον Ιούνιο 2011. Official website
|
Η Ιταλία των Αξιών (Italia dei Valori, IdV) είναι ένα κεντρώο, λαϊκό και κατά της διαφθοράς πολιτικό κόμμα της Ιταλίας. Το κόμμα ανήκει στη Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατικών για την Ευρώπη (ELDR), και ηγέτης του είναι ο πρώην εισαγγελέας της υπόθεσης Mani pulite, Αντόνιο Ντι Πιέτρο, ο οποίος εισήλθε στην πολιτική το 1996.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%91%CE%BE%CE%B9%CF%8E%CE%BD
|
Ουλή
|
Όλες οι ουλές αποτελούνται από το ίδιο κολλαγόνο με τον ιστό που έχει αντικαταστήσει, αλλά η σύνθεση του ουλώδους ιστού, σε σύγκριση με τον κανονικό ιστό, είναι διαφορετική. Ο ουλώδης ιστός στερείται επίσης ελαστικότητας σε αντίθεση με τον κανονικό ιστό που κατανέμει την ελαστικότητα των ινών. Οι ουλές διαφέρουν στις ποσότητες κολλαγόνου που υπερεκφράζονται. Χαρακτηρισμοί έχουν εφαρμοστεί στις διαφορές στην υπερέκφραση. Δύο από τα πιο κοινά είδη είναι η υπερτροφική και χηλοειδής ουλή, αμφότερες σχετιζόμενες με υπερβολική ποσότητα δύσκαμπτου κολλαγόνου που συσσωρεύεται στον ιστό, εμποδίζοντας την αναγέννηση των ιστών. Μια άλλη μορφή είναι η ατροφική ουλή (βυθισμένη ουλή), η οποία έχει επίσης υπερέκφραση κολλαγόνου που εμποδίζει την αναγέννηση. Αυτός ο τύπος ουλής είναι βυθισμένος, επειδή οι δέσμες κολλαγόνου δεν υπερβαίνουν τον ιστό. Οι ραγάδες (ραβδώσεις) θεωρούνται ως ουλές από ορισμένους. Υψηλά επίπεδα μελανίνης και αφρικανική ή ασιατική καταγωγή μπορεί να κάνουν τις δυσμενείς ουλές πιο αισθητές. Υπερτροφικές ουλές εμφανίζονται όταν το σώμα παράγει κολλαγόνο, το οποίο προκαλεί την ανύψωση της ουλής πάνω από το περιβάλλον δέρμα. Οι υπερτροφικές ουλές έχουν τη μορφή ενός κόκκινου υπερυψωμένου κομματιού στο δέρμα σε ανοικτόχρωμο δέρμα και τη μορφή σκούρου καφέ σε πιο σκουρόχρωμα δέρμα. Συνήθως συμβαίνουν εντός 4 έως 8 εβδομάδων μετά από λοίμωξη τραύματος ή κλείσιμο τραύματος με υπερβολική ένταση και / ή άλλους τραυματισμούς στο δέρμα. Οι χηλοειδείς ουλές είναι μια πιο σοβαρή μορφή υπερτροφικής ουλής, επειδή μπορούν να αναπτυχθούν επ 'αόριστον σε μεγάλα (αν και καλοήθη) νεοπλάσματα.Οι υπερτροφικές ουλές συχνά διακρίνονται από τις χηλοειδείς ουλές λόγω της έλλειψης ανάπτυξής τους έξω από την αρχική περιοχή του τραύματος, αλλά αυτή η συνήθως διδαχθείσα διάκριση μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση.Τα χηλοειδή μπορεί να εμφανιστούν σε οποιονδήποτε, αλλά είναι πιο συχνά σε άτομα με μαύρο δέρμα. Μπορεί να προκληθούν από χειρουργική επέμβαση, ατύχημα, ακμή ή, μερικές φορές, τρυπήματα σώματος. Σε μερικούς ανθρώπους, οι χηλοειδείς ουλές σχηματίζονται αυθόρμητα. Αν και μπορεί να είναι ένα κοσμητικό πρόβλημα, οι χηλοειδείς ουλές είναι μόνο αδρανείς μάζες κολλαγόνου και επομένως εντελώς ακίνδυνες και όχι καρκινικές. Ωστόσο, μπορεί να είναι προκαλούν φαγούρα ή να είναι επώδυνα σε ορισμένα άτομα. Τείνουν να είναι πιο συχνές στους ώμους και στον θώρακα. Οι υπερτροφικές ουλές και τα χηλοειδή τείνουν να είναι πιο συχνές σε πληγές που κλείνουν κατά δεύτερο σκοπό. Η χειρουργική αφαίρεση του χηλοειδούς είναι επικίνδυνη και μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση και την επιδείνωση του χηλοειδούς. Μια ατροφική ουλή έχει τη μορφή μιας βυθισμένης εσοχής στο δέρμα, η οποία έχει εμφάνιση κοιλότητας. Αυτές προκαλούνται όταν χάνονται οι υποκείμενες δομές που υποστηρίζουν το δέρμα, όπως λίπος ή μυς. Αυτός ο τύπος ουλών συχνά σχετίζεται με ακμή, ανεμοβλογιά, άλλες ασθένειες (ειδικά λοίμωξη από Σταφυλόκοκκο), χειρουργική επέμβαση, ορισμένα τσιμπήματα εντόμων και αραχνών ή ατυχήματα. Μπορεί επίσης να προκληθεί από μια γενετική διαταραχή του συνδετικού ιστού, όπως το σύνδρομο Έλερς-Ντάνλος. Τα ραγάδες (τεχνικά ονομάζονται ραβδώσεις) είναι επίσης μια μορφή ουλών. Αυτές προκαλούνται όταν το δέρμα τεντώνεται ταχέως (για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, σημαντική αύξηση βάρους ή απότομη αύξηση του ύψους στους εφήβους), ή όταν το δέρμα τίθεται υπό ένταση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης (συνήθως κοντά στις αρθρώσεις). Αυτός ο τύπος ουλής συνήθως βελτιώνεται εμφανισιακά μετά από λίγα χρόνια. Αυξημένα επίπεδα κορτικοστεροειδών εμπλέκονται στην ανάπτυξη ραβδώσεων. Η ουλή είναι το αποτέλεσμα του μηχανισμού επιδιόρθωσης του σώματος μετά από τραυματισμό ιστού. Εάν μια πληγή επουλωθεί γρήγορα μέσα σε δύο εβδομάδες με νέο σχηματισμό δέρματος, θα εναποτεθεί ελάχιστο κολλαγόνο και δεν θα σχηματιστεί ουλή. Όταν η εξωκυττάρια ουσία ανιχνεύει αυξημένη μηχανική φόρτιση καταπόνησης, ο ιστός θα σχηματίσει ουλή και οι ουλές μπορούν να περιοριστούν από πληγές που προστατεύουν την πίεση. Μικρές πληγές πλήρους πάχους κάτω από 2 χιλιοστά επαναεπιθηλιοποιούνται γρήγορα και θεραπεύουν χωρίς ουλές. Τα βαθιά εγκαύματα δευτέρου βαθμού θεραπεύονται με ουλές και απώλεια τριχών. Οι ιδρωτοποιοί αδένες δεν σχηματίζονται σε ουλώδη ιστό, γεγονός που βλάπτει τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Οι ελαστικές ίνες γενικά δεν ανιχνεύονται σε ουλώδη ιστό ηλικίας κάτω των 3 μηνών. Στις ουλές χάνονται οι δικτυωτές προσεκβολές λόγω έλλειψης των προσεκβολών, οι ουλές τείνουν να σκίζονται ευκολότερα από τον κανονικό ιστό.Το ενδομήτριο, η εσωτερική επένδυση της μήτρας, είναι ο μόνος ενήλικος ιστός που υφίσταται ταχεία κυκλική απόρριψη και αναγέννηση χωρίς ουλές. Απομακρύνεται και επαναφέρετε περίπου μέσα σε ένα παράθυρο 7 ημερών σε μηνιαία βάση. Όλοι οι άλλοι ενήλικες ιστοί, μετά από ταχεία απόρριψη ή τραυματισμό, μπορούν να ουλοποιηθούν. Μπορεί να εμφανιστεί παρατεταμένη φλεγμονή, καθώς και ο πολλαπλασιασμός των ινοβλαστών Η ερυθρότητα που συχνά ακολουθεί τραυματισμό στο δέρμα δεν είναι ουλή και γενικά δεν είναι μόνιμη (βλ. Επούλωση πληγών). Ο χρόνος που χρειάζεται για να εξαφανιστεί αυτή η ερυθρότητα μπορεί, ωστόσο, να κυμαίνεται από μερικές ημέρες έως, σε ορισμένες σοβαρές και σπάνιες περιπτώσεις, μερικά χρόνια. Οι πληγές που επιτρέπεται να επουλωθούν σε δεύτερο βαθμό τείνουν να ουλοποιούνται χειρότερα από τα τραύματα από το πρωτογενές κλείσιμο. Κάθε τραυματισμός δεν γίνεται ουλή έως ότου η πληγή επουλωθεί πλήρως. Αυτό μπορεί να διαρκέσει πολλούς μήνες ή χρόνια στις χειρότερες παθολογικές περιπτώσεις, όπως τα χηλοειδή. Για να αρχίσει να επιδιορθώνετε τη ζημιά, δημιουργείται ένας θρόμβος. Αυτός ο θρόμβος είναι η διαδικασία έναρξης που οδηγεί σε μια προσωρινή εξωκυττάρια ουσία. Με τον καιρό, ο τραυματισμένος ιστός του σώματος στη συνέχεια υπερεκφράζει το κολλαγόνο μέσα στην προσωρινή εξωκυττάρια ουσία για να δημιουργήσει μια μάζα κολλαγόνου. Αυτή η υπερέκφραση κολλαγόνου συνεχίζεται και διασυνδέει τη διάταξη ινών μέσα στη μάζα κολλαγόνου, καθιστώντας το κολλαγόνο πυκνό. Αυτό το πυκνά συσκευασμένο κολλαγόνο, που μεταμορφώνεται σε ένα ανελαστικό υπόλευκο τοίχωμα ουλής από κολλαγόνο, εμποδίζει την επικοινωνία και την αναγέννηση των κυττάρων. Ως αποτέλεσμα, ο νέος ιστός που δημιουργείται θα έχει διαφορετική υφή και ποιότητα από τον περιβάλλοντα μη τραυματισμένο ιστό. Αυτή η παρατεταμένη διαδικασία παραγωγής κολλαγόνου έχει ως αποτέλεσμα μια ουλή. Ινοβλάστες Η ουλή δημιουργείται από τον πολλαπλασιασμό των ινοβλαστών μια διαδικασία που ξεκινά με την αντίδραση στον θρόμβο. Για να επιδιορθωθεί η ζημιά, οι ινοβλάστες σχηματίζουν αργά την ουλή κολλαγόνου. Ο πολλαπλασιασμός των ινοβλαστών είναι κυκλικός και κυκλικά, ο πολλαπλασιασμός των ινοβλαστών απλώνει παχύ, λευκό κολλαγόνο μέσα στην προσωρινή εξωκυττάρια ουσία και κολλαγόνο, με αποτέλεσμα την άφθονη παραγωγή συσκευασμένου κολλαγόνου στις ίνες δίνοντας στην ουλή άνιση υφή. Με την πάροδο του χρόνου, οι ινοβλάστες συνεχίζουν να σέρνονται γύρω από τη μήτρα, προσαρμόζοντας περισσότερες ίνες και, στη διαδικασία, οι ουλές γίνονται σκληρές. Αυτός ο πολλαπλασιασμός ινοβλαστών συστέλλει επίσης τον ιστό. Σε μη τραυματισμένο ιστό, αυτές οι ίνες δεν υπερεκφράζονται με παχύ κολλαγόνο και δεν συστέλλονται. Οι ινοβλάστες EPF και ENF έχουν εντοπιστεί γενετικά με τον γενετικό δείκτη Engrailed-1. Οι EPF είναι οι κύριοι συντελεστές σε όλα τα ινωτικά αποτελέσματα μετά τον τραυματισμό. Οι ENF δεν συμβάλλουν στα ινωτικά αποτελέσματα. Μυοϊνοβλάστες Οι πληγές των θηλαστικών που περιλαμβάνουν το δέρμα του δέρματος επουλώνονται με επιδιόρθωση, όχι με αναγέννηση (εκτός από τις πληγές εντός της μήτρας κατά το 1ο τρίμηνο και στην αναγέννηση των κεράτων των ελαφιών). Οι πληγές πλήρους πάχους επουλώνονται με ένα συνδυασμό συστολής τραυμάτων και επαναεπιθηλίωσης των άκρων. Οι πληγές μερικού πάχους επουλώνονται από την επανα-επιθηλίωση και την επιδερμική μετανάστευση από τις αδενικές δομές (θυλάκια τρίχας, ιδρώτες και σμηγματογόνους αδένες. Η θέση των βλαστοκυττάρων των κερατινοκυττάρων παραμένει άγνωστη, αλλά τα βλαστικά κύτταρα είναι πιθανό να κατοικούν στο βασικό στρώμα της επιδερμίδας και κάτω από την περιοχή διόγκωσης των θυλακίων των μαλλιών. Η ινοβλάστη που εμπλέκεται σε ουλές και συστολή είναι η μυοϊνοβλάστη, που είναι μια εξειδικευμένη συστελλόμενη ινοβλάστη. Αυτά τα κύτταρα εκφράζουν την ακτίνη α-λείου μυός (α-SMA). Οι μυοϊνοβλάστες απουσιάζουν στο πρώτο τρίμηνο του εμβρυϊκού σταδίου όπου η βλάβη θεραπεύεται χωρίς ουλή. Σε μικρές τομές ή εκτομές με διαστάσεις κάτω από 2 mm επουλώνονται επίσης χωρίς ουλές. Ωστόσο, οι μυοϊνοβλάστες βρίσκονται σε τεράστιους αριθμούς σε επουλωμένες πληγές ενηλίκων που σχηματίζεται ουλή. Οι μυοϊνοβλάστες αποτελούν υψηλό ποσοστό των ινοβλαστών που πολλαπλασιάζονται στην μεταεμβρυονική πληγή κατά την έναρξη της επούλωσης. Στο μοντέλο αρουραίου, για παράδειγμα, οι μυοϊνοβλάστες μπορούν να αποτελούν έως και το 70% των ινοβλαστών, και είναι υπεύθυνες για την ίνωση στον ιστό. Γενικά, οι μυοϊνοβλάστες εξαφανίζονται από την πληγή εντός 30 ημερών, αλλά μπορούν να παραμείνουν σε παθολογικές περιπτώσεις σε υπερτροφία, όπως τα χηλοειδή. Οι μυοϊνοβλάστες έχουν πλαστικότητα και σε ποντίκια μπορούν να μετατραπούν σε λιπώδη κύτταρα, αντί για ουλώδη ιστό, μέσω της αναγέννησης των τριχοθυλακίων. Η έγκαιρη και αποτελεσματική θεραπεία της ουλής ακμής μπορεί να αποτρέψει την σοβαρή ακμή και τις ουλές που συχνά ακολουθούν. Όσον αφορά το 2004, δεν υπήρχαν συνταγογραφούμενα φάρμακα για τη θεραπεία ή την πρόληψη ουλώνΟι ενέσεις πλήρωσης κολλαγόνου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανύψωση των ατροφικών ουλών στο επίπεδο του περιβάλλοντος δέρματος. Οι κίνδυνοι διαφέρουν ανάλογα με το χρησιμοποιούμενο πληρωτικό και μπορεί να περιλαμβάνουν περαιτέρω παραμόρφωση και αλλεργική αντίδραση.Μη καυστικά λέιζερ, όπως το 585 nm λέιζερ παλμικής βαφής, 1064 nm και 1320 nm Nd: YAG ή το 1540 nm Er:Glass χρησιμοποιύνται ως θεραπεία με λέιζερ για υπερτροφικές ουλές και χηλοειδή. Υπάρχουν προσωρινές ενδείξεις για ουλές εγκαυμάτων που βελτιώνονται εμφανισιακά.Οι θεραπείες σιλικόνης χρησιμοποιούνται συνήθως για την πρόληψη του σχηματισμού ουλών και τη βελτίωση της υπάρχουσας εμφάνισης ουλών. Μια μετα-μελέτη της συνεργασίας Cochrane βρήκε ισχνά στοιχεία ότι η επικάλυψη σιλικόνης βοηθά στην πρόληψη των ουλών. Ωστόσο, οι μελέτες που το εξέτασαν ήταν κακής ποιότητας και ευαίσθητες σε προκατάληψη.Η μακροχρόνια αγωγή κορτικοστεροειδών ενέσεων στην ουλή μπορεί να βοηθήσει στην εξομάλυνση και την απαλότητα της εμφάνισης χηλοειδών ή υπερτροφικών ουλών.Τα τοπικά στεροειδή είναι αναποτελεσματικά. Ωστόσο, η προπιονική κλοβεταζόλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική θεραπεία για τα χηλοειδή σημάδια.Η χειρουργική αναθεώρηση της ουλής είναι μια διαδικασία κοπής του ουλώδους ιστού. Μετά την εκτομή, το νέο τραύμα κλείνει συνήθως για να επουλωθεί κατά πρώτο σκοπό, αντί κατά δεύτερο. Οι βαθύτερες τομές χρειάζονται ένα πολυστρωματικό κλείσιμο για να επουλωθούν βέλτιστα, διαφορετικά μπορεί να προκύψουν βαθουλωμένες ουλές.
|
Η ουλή είναι μια περιοχή ινώδους ιστού που αντικαθιστά το κανονικό δέρμα μετά από τραυματισμό. Οι ουλές προκύπτουν από τη βιολογική διαδικασία αποκατάστασης πληγών στο δέρμα, καθώς και σε άλλα όργανα και ιστούς του σώματος. Έτσι, οι ουλές είναι ένα φυσικό μέρος της διαδικασίας επούλωσης. Με εξαίρεση τις πολύ μικρές βλάβες, κάθε πληγή (π.χ. μετά από ατύχημα, ασθένεια ή χειρουργική επέμβαση ) οδηγεί σε κάποιο βαθμό σχηματισμού ουλής. Εξαίρεση σε αυτό είναι τα ζώα με πλήρη αναγέννηση, τα οποία αναπαράγονται ιστούς χωρίς σχηματισμό ουλής. Ο ουλώδης ιστός αποτελείται από την ίδια πρωτεΐνη (κολλαγόνο) με τον ιστό που αντικαθιστά, αλλά η σύνθεση ινών της πρωτεΐνης είναι διαφορετική: αντί για ένα τυχαίο σχηματισμό κυμάτων από ίνες κολλαγόνου που βρίσκονται σε φυσιολογικό ιστό, στην ίνωση οι ίνες κολλαγόνου διασταυρώνονται και εμφανίζουν έντονη ευθυγράμμιση σε μία μόνο κατεύθυνση. Αυτή η ευθυγράμμιση ιστού ουλής κολλαγόνου είναι συνήθως κατώτερης λειτουργικής ποιότητας από την κανονική τυχαιοποιημένη ευθυγράμμιση κολλαγόνου. Για παράδειγμα, οι ουλές στο δέρμα είναι λιγότερο ανθεκτικές στην υπεριώδη ακτινοβολία και οι αδένες του ιδρώτα και τα θυλάκια των τριχών δεν αναπτύσσονται ξανά στους ιστούς ουλών. Ένα έμφραγμα του μυοκαρδίου, κοινώς γνωστό ως καρδιακή προσβολή, προκαλεί σχηματισμό ουλής στον καρδιακό μυ, γεγονός που οδηγεί σε απώλεια μυϊκής δύναμης και πιθανώς καρδιακή ανεπάρκεια. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι ιστοί (π.χ. οστά) που μπορούν να επουλωθούν χωρίς καμία δομική ή λειτουργική υποβάθμιση.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%BB%CE%AE
|
Απογραφή Πληθυσμού 1901 (Κύπρος)
|
Ο πιο κάτω πίνακας συγκρίνει τα αποτελέσματα των απογραφών κάθε επαρχίας του 1891 και του 1901: «Census of Cyprus, 1891» (PDF). 6 Απριλίου 1891. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2019. «Census of Cyprus, 1901» (PDF). 31 Μαρτίου 1901. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2019.
|
Η Απογραφή Πληθυσμού 1901 ήταν η 3η απογραφή πληθυσμού της Κύπρου. Διενεργήθηκε από τη Βρετανική Διοίκηση της Κύπρου. Η προηγούμενη απογραφή ήταν του 1891. Συνοπτικά, το αποτέλεσμα της απογραφής ήταν η καταγραφή πληθυσμού 237022 κατοίκων. Οι άνδρες ήταν 121066 και οι γυναίκες 115956.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE_%CE%A0%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D_1901_(%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82)
|
Μλεχ της Αρμενίας
|
Στις αρχές του καλοκαιριού του 1137 ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιωάννης Β΄ Κομνηνός πέρασε με ισχυρό στρατό από την Κιλικία με στόχο να ανακαταλάβει την Αντιόχεια. Ο στρατός του κατέλαβε την Σελεύκεια, την Κώρυκο, την Ταρσό, την Μοψουεστία, και τα Άδανα. Ο Μλέχ και οι δύο αδελφοί του Στέφανος της Αρμενίας και ο τυφλός Κωνσταντίνος βρήκαν καταφύγιο στην αυλή του ξαδέλφου τους Ζοσλέν Β΄ της Έδεσσας. Το οικογενειακό κάστρο του Βάχκα στην Κιλικία αμύνθηκε για δυο εβδομάδες αλλά μετά από την πτώση του ο πατέρας του και δυο από τους αδελφούς του ο Ρουπέν και ο Θόρος Β΄ αιχμαλωτίστηκαν. Ο Λέων Α΄ και οι δυο γιοι του φυλακίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη, ο Λέων Α΄ πέθανε αμέσως μετά και ο Ρουπέν φυλακίστηκε και αργότερα θανατώθηκε. Η Κιλικία παρέμεινε σε Βυζαντινή κυριαρχία για οκτώ περίπου χρόνια. Ο αδελφός του Μλέχ Θόρος δραπέτευσε από την Κωνσταντινούπολη και ανακατέλαβε το οικογενειακό κάστρο του Βάχκα, ο Μλέχ και ο αδελφός του Στέφανος συμμάχησαν μαζί του. Ο Θόρος Β΄ ανακατέλαβε πολλές πόλεις από τους Βυζαντινούς όπως τα Άδανα και την Κοζάν. Ο Νουρεντίν επιτέθηκε στο Πριγκιπάτο της Αντιόχειας (1164) και πολιόρκησε το κάστρο του Χάρενς, ο Βοημούνδος Γ΄ της Αντιόχειας κάλεσε τον Θόρος Β΄ να έρθει να τον ελευθερώσει και ο Μλέχ ακολούθησε τον αδελφό του. Όταν έγινε γνωστή η άφιξη Βυζαντινού και Αρμενικού στρατού o Νουρεντίν ξεκίνησε την πολιορκία, οι δυο στρατοί συναντήθηκαν λίγο πρίν την μάχη του Χαρίμ (10 Αυγούστου 1164). Ο Βοημούδος Γ΄ έπεσε σε παγίδα, ο ίδιος και οι ιππότες του περικυκλώθηκαν από τον στρατό της Μοσούλης αλλά ο Θόρος Β΄ και ο Μλέχ δραπέτευσαν από το πεδίο της μάχης.Ο Μλέχ είχε πάρει όρκους να βοηθήσει τον αδελφό του σαν Ναίτης αλλά ύστερα από μια σύγκρουση που είχε με τον Θόρος Β΄ και την προσπάθεια του να τον δολοφονήσει δραπέτευσε στον Νουρεντίν. Ο Μλέχ ασπάστηκε το Ισλάμ εγκαταλείποντας την Αρμενική Αποστολική Εκκλησία, αυτό διευκόλυνε τα σχέδια του Νουρεντίν, κράτησε την Κύρρος σαν δώρο από τον εμίρη του Χαλεπίου. Ο αδελφός του Θόρος Β΄ πέθανε (1168) αφήνοντας διάδοχο ένα μικρό παιδί τον Ρουπέν Β΄ της Αρμενίας με αντιβασιλιά τον Φράγκο λόρδο Τόμας. Ο Μλέχ αμφισβήτησε την διαδοχή, στις αρχές τις δεκαετίας του 1170 ο Νουρεντίν επιτέθηκε με τον στρατό του στην Κιλικία με στόχο να εκθρονίσει τον μικρό Ρουπέν, κατέλαβε τα Άδανα, την Ταρσό και την Μοψουεστία από την Ελληνική φρουρά. Ο νεαρός Ρουπέν θανατώθηκε από τους άντρες του Μλέχ. Με τον νόμιμο διάδοχο του Θόρος νεκρό ο Μλέχ προσπάθησε να κατακτήσει το βασίλειο με την βία, πολιόρκησε τους Χετουμίδες στο Λαμπρόν αλλά παρά τις σκληρές προσπάθειες απέτυχε. Ο Μλέχ επιτέθηκε στους Ναΐτες στο Βαγκράς, ο Βοημούνδος Γ΄ συμμάχησε με τον Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ, τα στρατεύματα τους βάδισαν στην Κιλικία και αποκαταστάθηκε προσωρινά η εξουσία του. Ο Βυζαντινός κυβερνήτης Κωνσταντίνος Δούκας Καλαμανός παρά την βοήθεια που είχε αδιαφόρησε με αποτέλεσμα ο Μλέχ να τον συλλάβει και να τον παραδώσει στον Νουρεντίν που ζήτησε ψηλά λίτρα για να τον ελευθερώσει.Ο Αμαλρίκ Α΄ έφυγε από την Άκρα για την Κωνσταντινούπολη προκειμένου να συμμαχήσει με τον Μανουήλ Α΄ Κομνηνό εναντίον του Μλέχ. Μια εκστρατεία που οργανώθηκε μετά την επιστροφή του βασιλιά από την Κωνσταντινούπολη (1171) διακόπηκε με την επίθεση του Νουρεντίν στο Αλ Καράκ. Το καλοκαίρι του 1171 ο Μλέχ εμπόδισε τον κόμη Στέφανο Α΄ του Σανσέρ να περάσει από την Κιλικία ενώ πήγαινε από τους Αγίους Τόπους για την Κωνσταντινούπολη. Ο Αμαλρίκ βάδισε βόρεια στην Κιλικία για να τιμωρήσει τον Μλέχ αλλά η εκστρατεία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την επέκταση του. Ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός αναγνώρισε τελικά τον Μλέχ σαν "Βαρόνο της Αρμενικής Κιλικίας" και συμφώνησε να ρυθμίσει μαζί του όλες τις Αρμενικές υποθέσεις στην Κιλικία. Με τον θάνατο του Νουρεντίν (15 Μαΐου 1174) ο Μλέχ έχασε όλη την δύναμη του, τα μέλη της Αρμενικής αριστοκρατίας ανέλαβαν την πρωτοβουλία και τον δολοφόνησαν στην Κοζάν (1175). Το σώμα του τάφηκε στην Μέντζκαρ. Νυμφεύτηκε μία κόρη του Βασίλ του Γκαργκάρ, αδελφή του Γρηγορίου επισκόπου της Κιλικίας. Δεν απέκτησαν τέκνα.Από μία μη νόμιμη σχέση του είχε ένα εκτός γάμου τέκνο: (νόθος) Γρηγόριος απεβ. 1209/10. Ghazarian, Jacob G: The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393); RoutledgeCurzon (Taylor & Francis Group), 2000, Abingdon; ISBN 0-7007-1418-9 Gibb, Sir Hamilton A. R.: The Career of Nūr-ad-Dīn (in: Setton, Kenneth M. (General Editor) – Baldwin, Marshall W. (Editor): A History of the Crusades – Volume I: The First Hundred Years; The University of Wisconsin Press, 1969, Madison, Milwaukee, and London; ISBN 978-0-299-04834-1) Runciman, Steven: A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187; Cambridge University Press, 1988, Cambridge; ISBN 0-521-06162-8 Τα Χρονικά του Σεμπάντ του Κοντόσταυλου Οι βαρόνοι της Αρμενικής Κιλικίας
|
Ο Μλέχ της Αρμενίας ή Μελέχ της Αρμενίας, (Αρμενικά : Մլեհ , πριν το 1120 - 15 Μαΐου 1175) μέλος του Οίκου των Ρουπενιδών ήταν ο 8ος Πρίγκιπας του Αρμενικού βασιλείου της Κιλικίας ή "κύριος των βουνών του Ταύρου" (1170 - 1175). Ο Μλέχ της Αρμενίας ήταν τέταρτος γιος του Λέων Α΄ της Αρμενίας και της Βεατρίκης, κόρης του Ούγου Α΄ του Ρετέλ ή του Γαβριήλ της ΜελιτήνηςΟ δεύτερος αδελφός του Θόρος Β΄ της Αρμενίας έβαλε την Αρμενία σε σταθερή τροχιά αλλά ο Μελέχ που είχε ασπαστεί το Ισλάμ και ο αδελφός του τον είχε διώξει από την χώρα ανέτρεψε το έργο του προκατόχου του. Όταν απεβίωσε ο Θόρος Β΄ (1170), ο Μελέχ εισέβαλε στην Κιλικία με την βοήθεια του Νουρεντίν Ζενγκί εμίρη του Χαλεπίου (Αλέππο). Ο στρατός παρέμεινε στην υπηρεσία του και τον βοήθησε να εκτοπίσει τους Έλληνες και τους Ναΐτες ιππότες από διάφορα φρούρια και πόλεις (1173) που κατείχαν στη Μικρή Αρμενία. Ο Νουρεντίν απεβίωσε (1175) και ο Ρουπέν Γ΄ της Αρμενίας ανέτρεψε τον θείο του Μελέχ. Ο νέος πρίγκιπας ήταν γιος του Στεφάνου, τρίτου αδελφού του Μελέχ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BB%CE%B5%CF%87_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Τσάρεβο
|
Η πόλη κατά τον 7ο αιώνα ονομαζόταν Βασιλικού και το 1352 Βασιλικός. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μετά την ανεξαρτησία της Βουλγαρίας και έως το 1934 ονομάζονταν Βασιλικό. Το όνομα της πόλης προέρχεται από τα ελληνικά, από τη λέξη «Βασιλικός» και με την έννοια του σχετιζόμενου με το βασιλικό θεσμό. Το 1934 η ονομασία Βασιλικό μεταφράστηκε στα βουλγαρικά ως Τσάρεβο. Ο οικισμός κατοικήθηκε από τους Έλληνες κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. και κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. πιθανόν εκχριστιανίστηκε. Κατά τους Μέσους Χρόνους και μετά, η κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν η παραγωγή κάρβουνου που προοριζόταν για την Κωνσταντινούπολη. Στις αρχές του 14ου αιώνα το Βασιλικό περιήλθε στην κυριαρχία των Οθωμανών. Η μεγάλη πυρκαγιά του 1880 κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος των χαρακτηριστικών ξύλινων σπιτιών της πόλης. Το 1913 ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης, μετά την κατάληψη της περιοχής από τους Βουλγάρους, κατέφυγαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα. Το Βασιλικό σήμερα είναι φημισμένος τόπος προορισμού καλοκαιρινών διακοπών στον Εύξεινο Πόντο. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tsarevo στο Wikimedia Commons
|
Το Βασιλικό (βουλγαρικά: Царево, Τσάρεβο, έως το 1934 Василико, μεταξύ 1950 και 1991 Мичурин, Μιτσούριν) είναι πόλη της Επαρχίας Πύργου στη Βουλγαρία και έδρα του ομώνυμου Δήμου. Βρίσκεται στην ιστορική περιοχή της Ανατολικής Ρωμυλίας, στο νότιο άκρο των ακτών της Βουλγαρίας στη Μαύρη Θάλασσα, 65 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη του Πύργου. Σύμφωνα το Εθνικό Στατιστικό Ινστιτούτο της Βουλγαρίας το 2012 έχει 5.999 κατοίκους.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%B2%CE%BF
|
Hardboiled
|
Το στυλ πρωτοπαρουσιάστηκε από τον Κάρολ Τζον Ντέιλι στα μέσα της δεκαετίας του 1920 και διαδόθηκε από τον Ντάσιελ Χάμετ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας και βελτιώθηκε στη συνέχεια από τον Τζέιμς Μ. Κέιν και τον Ρέιμοντ Τσάντλερ στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Η ακμή του ήταν στην Αμερική της δεκαετίας του 1930-1950. Από τις πρώτες μέρες της, η σκληρή λογοτεχνία δημοσιεύτηκε και συνδέθηκε στενά με τα λεγόμενα περιοδικά χαρτοπολτού. Ο ιστορικός Ρόμπερτ Σάμπσον, υποστηρίζει ότι οι ιστορίες «Ντον Έβερχαρντ» του Γκόρντον Γιανγκ (που εμφανίστηκαν στο περιοδικό Adventure από το 1917 και μετά), σχετικά με έναν «εξαιρετικά σκληρό, αντιαισθητικό και θανατηφόρο» τζογαδόρο, διαδέχθηκαν τις σκληρές ιστορίες ντετέκτιβ.Στις πρώτες του χρήσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1920, το "hardboiled" δεν αναφερόταν σε κάποιο είδος αστυνομικής φαντασίας και σήμαινε τη σκληρή (κυνική) στάση απέναντι στα συναισθήματα που προκαλούνται από τη βία. Η σκληρή ιστορία του εγκλήματος έγινε βασικό στοιχείο πολλών περιοδικών χαρτοπολτού τη δεκαετία του 1930. με το πιο διάσημο να είναι η Μαύρη Μάσκα (Black Mask) υπό την επιμέλεια του Τζόζεφ Σο, αλλά και σε άλλα όπως το Dime Detective και το Detective Fiction Weekly. Κατά συνέπεια, το "pulp fiction" χρησιμοποιείται συχνά ως συνώνυμο της σκληρής λογοτεχνίας του εγκλήματος ή της μυθοπλασίας των γκάνγκστερ. Μερικοί θα ξεχώριζαν μέσα σε αυτήν την ιστορία ιδιωτικούς ντετέκτιβ από το ίδιο το αστυνομικό μυθιστόρημα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το αυθεντικό hardboiled στυλ έχει βρει μιμητές αναρίθμητους συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένων των Τζέιμς Έλροϊ, Τσέστερ Χάιμς, Τζέιμς Κράμλεϊ, Πολ Λιβάιν, Τζον ΜακΝτόναλντ, Γουόλτερ Μόσλεϊ, Ρόμπερτ Πάρκερ και Μίκι Σπιλέιν. Αργότερα, πολλά hardboiled μυθιστορήματα εκδόθηκαν από οίκους που ειδικεύονται στα πρωτότυπα χαρτόδετα, με πιο αξιοσημείωτο το Gold Medal, και στις μεταγενέστερες δεκαετίες επανεκδόθηκαν από οίκους όπως ο "Black Lizard". Η σκληρή γραφή συνδέεται επίσης με τη «νουάρ μυθοπλασία». Ο Έντι Ντάγκαν ανάφερει τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των δύο σχετικών μορφών στο άρθρο του το 1999 για τον συγγραφέα Κόρνελ Γούλριτς. Στην ολοκληρωμένη μελέτη του για τον Ντέιβιντ Γκούντις, ο Τζέι Γκέρτζμαν σημειώνει: "Ο καλύτερος ορισμός του hardboiled που ξέρω είναι αυτός του κριτικού Έντι Ντάγκαν. Στο νουάρ, η κύρια εστίαση είναι το εσωτερικό: ψυχική ανισορροπία που οδηγεί σε μίσος προς τον εαυτό του, επιθετικότητα, κοινωνιοπάθεια ή καταναγκασμός να ελέγχει κανείς αυτούς με τους οποίους μοιράζεται εμπειρίες. Αντίθετα, το hard boiled «ζωγραφίζει ένα σκηνικό θεσμοθετημένης κοινωνικής διαφθοράς».Στον κινηματογράφο οι ήρωες του Χάμετ και του Τσάντλερ ενσαρκώθηκαν από τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ που ταυτίστηκε μαζί τους και έγινε «εικόνα» του hard-boiled μέσα από ταινίες όπως Το γεράκι της Μάλτας του Τζον Χιούστον και το Πάθος και αίμα (ή Μεγάλος Ύπνος) του Χάουαρντ Χοκς. Η μοιραία γυναίκα που δελεάζει τον άσημο ντετέκτιβ, ένα ακόμα κλασικό μοτίβο του είδους, ταυτίστηκε με τη Λορίν Μπακόλ που αποτελεί με τον Μπόγκαρντ μέχρι και σήμερα το απόλυτο ζευγάρι στη «σκληρή» αστυνομική ιστορία. Breu, Christopher (July 2004). «Going blood-simple in poisonville: hard-boiled masculinity in Dashiell Hammett's Red Harvest». Men and Masculinities 7 (1): 52–76. doi:10.1177/1097184X03257449. Duggan, Eddie (2000). «Dashiell Hammett: Detective, Writer». Crimetime 3 (2): 101–114. https://www.academia.edu/6778743. Gosselin, Adrienne Johnson (2002). Multicultural Detective Fiction: Murder from the "Other" Side. Garland Publishing. ISBN 0-8153-3153-3. Haut, Woody (1996). Pulp Culture: Hardboiled Fiction and the Cold War. Serpent's Tail. ISBN 1-85242-319-6. Horsley, Lee. «1920–1945: The Interwar Period and the Development of Hard-boiled Crime Fiction». crimeculture.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2022. Horsley, Lee. «American Hard-Boiled Crime Fiction, 1920s–1940s». crimeculture.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2006. An essay on the form's early history. Horsley, Lee. «Hard-boiled Investigators». crimeculture.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2022. Irwin, John T. (2006). Unless the Threat of Death Is Behind Them: Hard-Boiled Fiction and Film Noir. Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8435-7. Kemp, Simon (2006). Defective Inspectors: Crime-fiction Pastiche in Late Twentieth-century. Maney Publishing. ISBN 1-904350-51-8. Lovisi, Gary (March 1995). «The Hard-Boiled Way». A Shot in the Dark. http://www.gryphonbooks.com/Articles/hard_boiled_way.html. Marling, Professor William (Case Western Reserve University). «Detective Novels: An Overview». detnovel.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2007. History of the genre. Mizejewski, Linda (2004). Hardboiled and High Heeled: The Woman Detective in Popular Culture. Routledge Chapman Hall. ISBN 0-415-96970-0. O'Brien, Geoffrey (27 Αυγούστου 2005). «The Hardboiled Era: A Checklist, 1929–1958». miskatonic.org/rara-avis. A chronology of significant hardboiled novels, compiled by critic Geoffrey O'Brien for the 1981 edition of his Hardboiled America. O'Brien, Geoffrey (1997). Hardboiled America: Lurid Paperbacks and the Masters of Noir. Da Capo. ISBN 0-306-80773-4. Panek, LeRoy Lad (2000). New Hard-Boiled Writers: 1970s–1990s. University of Wisconsin Press. ISBN 0-87972-819-1. Server, Lee (2002). Encyclopedia of Pulp Fiction Writers. Facts On File Inc. ISBN 0-8160-4577-1. «A–Z List: Hard-boiled Guide». rraymond.narold.ru. A list of hard-boiled and noir writers. «Hard-boiled Detective». rraymond.narold.ru. Comprehensive bibliographies. «Hardboiled Bibliographies». miskatonic.org/rara-avis. 28 Αυγούστου 2005. Comprehensive bibliographies of many important hardboiled/noir authors. «Twists, Slugs and Roscoes: A Glossary of Hardboiled Slang». miskatonic.org. 26 Μαΐου 2016.
|
Η λογοτεχνία hardboiled (ή hard-boiled) είναι λογοτεχνικό είδος που μοιράζεται μερικούς από τους χαρακτήρες και τα σκηνικά του με την αστυνομική λογοτεχνία (ειδικά την αστυνομική λογοτεχνία και το νουάρ). Ο τυπικός πρωταγωνιστής του είδους είναι ένας ντετέκτιβ που μάχεται τη βία του οργανωμένου εγκλήματος που άκμασε κατά τη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ (1920–1933) και τα επακόλουθά της, ενώ αντιμετωπίζει ένα νομικό σύστημα που έχει γίνει τόσο διεφθαρμένο όσο το ίδιο το οργανωμένο έγκλημα. Συνήθως κυνικοί από αυτόν τον κύκλο βίας, οι ντετέκτιβ της σκληρής μυθοπλασίας είναι συχνά αντιήρωες, με τους πιο αξιοσημείωτους ντετέκτιβ να περιλαμβάνουν τους Ντικ Τρέισι, Φίλιπ Μάρλοου, Μάικ Χάμερ, Σαμ Σπέιντ, Λου Άρτσερ και Σλαμ Μπράντλεϊ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Hardboiled
|
Άρωμα
|
Μια αρωματοποιός, γνωστή ως Ταπούτι, αναφέρεται σε μια επιγραφή με σφηνοειδή γραφή από τη Μεσοποταμία η οποία χρονολογείται από τη 2η χιλιετία π.Χ. Απέσταζε άνθη, έλαια και καλάμια, τα οποία φίλτραρε και τοποθετούσε ξανά στο αποστακτήριο αρκετές φορές. Στην Ινδία, η αρωματοποιία υπήρχε στον πολιτισμό του Ινδού. Η παρασκευή του αιθέριου ελαίου ιττάρ αναφέρεται στα ινδουιστικά αγιουρβεδικά κείμενα Τσαράκα Σαμχίτα και Σουσχρούτα Σαμχίτα.Το 2003, Ιταλοί αρχαιολόγοι ανέσκαψαν στην περιοχή Μαυροράχη, κοντά στον Πύργο της Κύπρου, τα υπολείμματα αρχαίας βιοτεχνίας αρωμάτων εμβαδού 300 τετραγωνικών μέτρων, η οποία καταστράφηκε από σεισμό το 1.850 π.Χ. Στο χώρο βρέθηκαν δοχεία αρωμάτων, δοχεία ανάμειξης και αποστακτήρια. Αποτελούν τα παλαιότερα γνωστά αρώματα.Τον 9ο αιώνα, ο Άραβας χημικός Αλ-Κίντι έγραψε το βιβλίο της Χημείας Αρωμάτων και Απόσταξης, το οποίο περιλαμβάνει περισσότερες από εκατό συνταγές αιθέριων ελαίων, αρωματικών νερών και υποκατάστατα ή απομιμήσεις ακριβών φαρμάκων. Το βιβλίο επίσης περιγράφει επίσης μεθόδους και εξοπλισμό ο οποίος χρησιμοποιείται για την παρασκευή αρωμάτων, όπως ο άμβυκας, τον οποίο είχε επίσης περιγράψει ο Συνέσιος τον 4ο αιώνα. Ο Πέρσης χημικός Αβικέννας εισήγαγε τη διεργασία με την οποία εξάγονται τα ελαία από τα άνθη με τη μέθοδο της απόσταξης, διαδικασία η οποία χρησιμοποιείται ακόμη. Άρχισε πειραματιζόμενος σε τριαντάφυλλα, τα οποία έκτοτε, λόγω της πιο λεπτής οσμής τους έγιναν πολύ δημοφιλή. Η τέχνη της αρωματοποιίας εξαπλώθηκε και στην Ευρώπη. Τον 16ο και τον 17ο αιώνα, τα αρώματα χρησιμοποιούνταν κυρίως από πλούσιους ώστε να καλύψουν την οσμή του σώματος, αποτέλεσμα της έλλειψης συχνής προσωπικής υγιεινής. Το 1693, ο Ιταλός κουρέας Τζοβάνι Πάολο Φέμινις δημιούργησε ένα άρωμα το οποίο ονόμασε Aqua Admirabilis, το οποίο σήμερα είναι γνωστό ως κολόνια. Ο ανιψιός του Γιόχαν Μαρία Φαρίνα ανέλαβε την επιχείρηση το 1732.Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, με την ανάπτυξη της σύνθεσης οργανικών ουσιών, εμφανίστηκαν συνθετικά αρώματα, όπως η κουμαρίνη (1866), η σαλικυλική αλδεΰδη (1876), η βανιλλίνη (1876), η φαινυλακεταλδεΰδη (1883), η πιπερονάλη (1890) και η β-ιονόνη (1893). Μέσω των συνθετικών ουσιών έγινε εφικτή η παραγωγή όχι μόνο ουσιών οι οποίες είναι όμοιες με τις αντίστοιχες φυσικές πρώτες ύλες σε υψηλή ποιότητα και χαμηλές τιμές, αλλά και η δημιουργία ουσιών με νέες χαρακτηριστικές οσμές, όπως η μεθυλοϊονόνη (1893) και η αιθυλοβανιλλίνη (1894). Τα δύο τελευταία χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς στο άρωμα «Shalimar», το 1925.
|
Το άρωμα είναι μίγμα ουσιών το οποίο διαθέτει ευχάριστη μυρωδιά. Αποτελούνται από τις αρωματικές ουσίες, μαζί με σταθεροποιητές και διαλύτες, συνήθως αλκοόλες. Αρχαία κείμενα και αρχαιολογικές ανασκαφές δείχνουν ότι τα αρώματα χρησιμοποιούνται από την αρχαιότητα. Τα αρώματα αυτά προέρχονταν από αιθέρια έλαια, βάλσαμα κ.ά. και άλλες φυσικές ουσίες. Η ανάπτυξη της σύγχρονης αρωματοποιίας άρχισε τον 19ο αιώνα, με την ανάπτυξη συνθετικών αρωμάτων, όπως η κουμαρίνη και η βανιλλίνη.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1
|
Mozilla Firefox
|
Ο Ντέιβ Χάιατ (αγγλικά: Dave Hyatt) και ο Μπλέικ Ρος (αγγλικά: Blake Ross) άρχισαν να αναπτύσσουν τον Firefox ως έναν πειραματικό κλάδο του Mozilla Project. Θεώρησαν ότι οι εμπορικές απαιτήσεις των χορηγών του Netscape και τα χαρακτηριστικά του, που απευθύνονταν κυρίως σε προγραμματιστές, θα έθεταν σε αμφισβήτηση την χρησιμότητα του φυλλομετρητή της Mozilla. Προσφέροντας μια εναλλακτική πρόταση στο απαιτητικό σε πόρους Mozilla Suite, ανέπτυξαν παράλληλα έναν ελαφρύ, γρήγορο και εύκολα επεκτάσιμο φυλλομετρητή, με τον οποίο ήλπιζαν ότι θα αλλάξουν τον κύριο αναπτυξιακό προσανατολισμό του Ιδρύματος Mozilla. Στις 3 Απριλίου 2003, τo Ίδρυμα Mozilla ανακοίνωσε αλλαγή πλεύσης και από το Mozilla Suite, έστρεψαν την προσοχή τους στον Firefox και το Thunderbird.Ο Firefox είχε αρκετές διαφορετικές ονομασίες κατά τα πρώιμα στάδια της ανάπτυξής του. Αρχικά ονομαζόταν Phoenix αλλά μετονομάστηκε επειδή η λέξη αυτή ήταν δεσμευμένο εμπορικό σήμα (trademark) της Phoenix Technologies. Η νέα ονομασία, Firebird, προκάλεσε νέες έντονες αντιδράσεις από την κοινότητα ανάπτυξης ελεύθερων βάσεων δεδομένων με το ίδιο όνομα. Η Mozilla δήλωσε πως θα αναφερόταν στον φυλλομετρητή της πάντα ως Mozilla Firebird ώστε να μην συγχέεται με τις βάσεις δεδομένων. Οι συνεχόμενες πιέσεις όμως από την πλευρά της κοινότητας ανάπτυξης των βάσεων δεδομένων οδήγησαν σε άλλη μια αλλαγή ονομασίας. Στις 9 Φεβρουαρίου 2004, ανακοινώθηκε το όνομα που έχει ακόμη σήμερα, Mozilla Firefox ή απλά Firefox όπως συχνά αναφέρεται. Αναφορά στον Firefox γίνεται και με την σύντμηση FF, αν και η Mozilla προτιμά την σύντμηση Fx ή fx.Το αναπτυξιακό σχέδιο του Firefox είχε πολλές εκδόσεις πριν την έκδοση 1.0 που κυκλοφόρησε στις 9 Νοεμβρίου 2004. Μετά την βελτίωση μιας αλληλουχίας στοιχείων σταθερότητας και ασφάλειας, η Mozilla κυκλοφόρησε, στις 29 Νοεμβρίου 2005, την πρώτη σημαντική αναβάθμιση, τον Firefox 1.5. Στις 24 Οκτωβρίου 2006, η Mozilla κυκλοφόρησε τον Firefox 2. Αυτή η έκδοση περιείχε αναβαθμίσεις για το «σερφάρισμα» με καρτέλες, την διαχείριση επεκτάσεων, το γραφικό περιβάλλον, την λειτουργία εύρεσης και αναζήτησης και την λειτουργία αναβάθμισης του λογισμικού. Επιπλέον, προστέθηκαν ένα νέο εργαλείο για επαναφορά συνεδριών, ορθογραφικός έλεγχος και ένα αντι-phishing χαρακτηριστικό που δημιουργήθηκε από την Google ως επέκταση, και αργότερα ενσωματώθηκε στο πρόγραμμα. Τον Δεκέμβριο του 2007, τέθηκε σε λειτουργία το Firefox Live Chat που δίνει την δυνατότητα σε χρήστες να θέτουν ερωτήματα υποστήριξης σε εθελοντές. Λειτουργεί σε πραγματικό χρόνο καθορισμένες ώρες καθημερινά, ενώ υπάρχει και η πιθανότητα βοήθειας και πέραν αυτών. Οι δυνατότητες που προσφέρει ο Firefox περιλαμβάνουν περιήγηση με καρτέλες, ορθογραφικό έλεγχο, εύρεση, ενεργούς σελιδοδείκτες, ενσωματωμένο διαχειριστή μεταφορτώσεων, ιδιωτική περιήγηση, εντοπισμό της τρέχουσας θέσης του χρήστη (geolocation) και ενσωματωμένο πεδίο αναζήτησης με δυνατότητα επιλογής μηχανής αναζήτησης. Ο Firefox παρέχει σε προγραμματιστές ιστού τη δυνατότητα χρήσης ενσωματωμένων εργαλείων, όπως το τερματικό Error και το DOM Inspector, αλλά και επεκτάσεων όπως το Firebug. Η Mozilla διατηρεί μια βιβλιοθήκη πρόσθετων και επεκτάσεων στην ιστοσελίδα addons.mozilla.org που αριθμούσε σχεδόν 6000 πρόσθετα τον Σεπτέμβρη του 2008.Το Firefox Hello ήταν μια εφαρμογή του WebRTC, το οποίο προστέθηκε τον Οκτώβριο του 2014. Επιτρέπει στους χρήστες του Firefox και άλλα συμβατά συστήματα για να έχουν μια κλήση βίντεο, με το επιπλέον χαρακτηριστικό της οθόνης και την κοινή χρήση αρχείων με την αποστολή ενός συνδέσμου μεταξύ τους. Το Firefox Hello σχεδιάστηκε να αφαιρεθεί τον Σεπτέμβριο του 2016. Ο Mozilla Firefox υλοποιεί και πολλά πρότυπα του διαδικτύου, όπως τα HTML, XML, XHTML, MathML, SVG 1.1 (μερικώς), CSS (με επεκτάσεις), ECMAScript (JavaScript), DOM, XSLT, XPath, και (κινούμενες) διαφανείς εικόνες PNG. Ο Firefox υλοποιεί επίσης πρότυπα που έχουν δημιουργηθεί από την ομάδα WHATWG (Web Hypertext Application Technology Working Group) όπως η αποθήκευση client-side, και αντικείμενα canvas. Ο Firefox υλοποιεί όμως και ένα κλειστό πρότυπο για να επικοινωνεί με την Google και να ανταλλάσσει δεδομένα προς αποφυγή ηλεκτρονικού ψαρέματος των χρηστών. Η λειτουργία αυτή ονομάζεται "ασφαλής περιήγηση" και δεν είναι ανοικτό πρότυπο. Γίνεται χρήση του μοντέλου ασφάλειας sandbox, και δεν επιτρέπεται η πρόσβαση σε δεδομένα σελίδων από άλλες σελίδες που έχουν κοινή πολιτική ασφάλειας. Χρησιμοποιείται κωδικοποίηση SSL/TLS για προστασία της επικοινωνίας με διακομιστές που απαιτούν ισχυρή κρυπτογράφηση κατά την χρήση του πρωτοκόλλου HTTPS.Το Ίδρυμα Mozilla προσφέρει κίνητρα σε αναλυτές για να ανακαλύψουν κενά ασφαλείας στον Firefox. Η επίσημη διαδικασία χειρισμού κενών ασφαλείας δεν επιτρέπει την πρόωρη δημοσίευση του προβλήματος ώστε να μην το εκμεταλλευτεί κάποιος. Ο Firefox είναι ελεύθερο και ανοικτού κώδικα λογισμικό, και διανέμεται υπό την τριπλή άδεια Mozilla Public License (MPL), GNU General Public License (GPL) και GNU Lesser General Public License (LGPL). Οι άδειες αυτές, επιτρέπουν στον οποιοδήποτε να προβάλει, να τροποποιήσει και να αναδιανείμει τον πηγαίο κώδικα. Αρκετές εφαρμογές που κυκλοφορούν έχουν βασιστεί στον κώδικα του Firefox, όπως για παράδειγμα, ο Netscape, ο Flock, ο Miro και το Songbird που χρησιμοποιούν τμήμα του κώδικά του. Οι επίσημες εκδόσεις που προορίζονται για τελικούς χρήστες διανέμονται από το mozilla.org υπό την άδεια Mozilla End User License Agreement (EULA). Πολλά στοιχεία δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της τριπλής άδειας, αλλά περιοριζεται η χρήση τους από την EULA, όπως το εμπορικό όνομα Firefox, τα ιδιόκτητα γραφικά και το κλειστό σύστημα ανατροφοδότησης των καταρρεύσεων, το Talkback, που υπήρχε πριν την έκδοση 3. Εξαιτίας αυτών αλλά και του υποχρεωτικού προσυμφωνητικού, στην έκδοση για Windows το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού (ΙΕΛ) δεν κατέτασσε αυτές τις εκδόσεις ως απόλυτα ελεύθερο λογισμικό. Για αυτό το λόγο, ένα ανοικτού κώδικα σύστημα ανατροφοδότησης των καταρρεύσεων, το BreakPad, αντικατέστησε το Talkback στον Firefox 3.0. Στο παρελθόν, η χρήση του Firefox καθοριζόταν αποκλειστικά από την άδεια Mozilla Public License, την οποία το ΙΕΛ κατέκρινε ως αδύναμη μορφή Copyleft καθώς επέτρεπε, σε περιορισμένες περιπτώσεις, την ανάπτυξη παράγωγου ιδιόκτητου λογισμικού. Επιπλέον, κώδικας υπό την Mozilla Public Licence δεν μπορούσε νομικά να συνδιαστεί με κώδικα υπό την GPL ή την LGPL. Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, η Mozilla αδειοδότησε εκ νέου τον Firefox υπό την τριπλή άδεια MPL, GPL και LGPL. Με την νέα αδειοδότηση, οι προγραμματιστές έχουν την ευχέρεια να επιλέξουν την άδεια υπό την οποία θα λάβουν τον πηγαίο κώδικα, ώστε να καλύπτει τον σχεδιασμό χρήσης του. Οι GPL και LGPL κληροδοτούνται και στα παράγωγα έργα που θα προκύψουν από τον κώδικα, ενώ η Mozilla Public License δίνει την δυνατότητα ανάπτυξης ιδιόκτητου λογισμικού. Η γρήγορη υιοθέτηση του Firefox κατέγραψε 100 εκατομμύρια μεταφορτώσεις τον πρώτο χρόνο διάθεσης του, οφείλεται σε μια σειρά επιθετικών εκστρατειών εμπορικής προώθησης που ξεκίνησαν το 2004 με τις επονομαζόμενες, από τον Blake Ross και τον Asa Dotzler, "εβδομάδες μάρκετινγκ".Στις 12 Σεπτεμβρίου 2004 μια εμπορική πύλη με το όνομα "Spread Firefox" (Διαδώστε τον Firefox, SFX) έκανε την εμφάνισή της μαζί με την προ-έκδοση του Firefox, δημιουργώντας ένα χώρο για τη συζήτηση των διαφόρων τεχνικών προώθησης. Η πύλη ενίσχυσε το πρόγραμμα "Get Firefox", δημοσιεύοντας τους 250 καλύτερους βοηθούς προώθησης του προϊόντος. Κατά καιρούς, τα μέλη της SFX οργάνωναν συμβάντα προώθησης στην ιστοσελίδα τους. Ως τμήμα της εκστρατείας προώθησης του Firefox, υπήρξε η κατάρριψη του παγκόσμιου ρεκόρ μεταφορτώσεων για την έκδοση 3. Η ιδέα προέβλεπε την μεταφόρτωση της νέας έκδοσης από ικανό αριθμό χρηστών, μέσα σε διάστημα εικοσιτεσσάρων ωρών, για την κατάρριψη του ρεκόρ. Οκτώ εκατομμύρια χρήστες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και πραγματοποίησαν το ρεκόρ.Η εκστρατεία "Παγκόσμια Ημέρα του Firefox" ξεκίνησε στις 15 Ιουλίου 2006, την τρίτη επέτειο της ίδρυσης του ιδρύματος Mozilla, και διήρκεσε μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 2006. Οι συμμετέχοντες, υπέβαλαν το όνομά τους και το όνομα ενός φίλου τους στην ιστοσελίδα για να λάβουν υποψηφιότητα προβολής του ονόματός τους στον "Τοίχο Φίλων του Firefox", έναν ψηφιακό τοίχο που θα εμφανιζόταν στα κεντρικά γραφεία του ιδρύματος Mozilla. Στις 21 Φεβρουαρίου 2008, για να γιορτάσει τις 500 εκατομμύρια μεταφορτώσεις του Firefox που είχαν γίνει μέχρι τότε, η κοινότητα του Firefox έκανε δωρεά 500 εκατομμύρια κόκκους ρυζιού για την καταπολέμηση της παγκόσμιας πείνας.Ορισμένοι από τους εθελοντές προώθησης δημιούργησαν το λογότυπο του Firefox σε ένα λιβάδι με καλαμπόκι, το οποίο είναι ορατό από το χάρτη στις συντεταγμένες 45°7′25.68″N 123°6′49.68″W. Το μερίδιο αγοράς του Firefox από την εποχή της εμφάνισής του αυξήθηκε κυρίως σε βάρος του Internet Explorer, ο οποίος παρουσιάζει σταδιακή μείωση της χρήσης του από την κυκλοφορία του Firefox και έπειτα. Στις αρχές του 2008, ο Firefox κατείχε περίπου το 15% της παγκόσμιας χρήσης περιηγητών ιστού. Η συνολική όψη της αγοράς είχε ως εξής: 43% ο Internet Explore 7, 7,32% ο Internet Explore 6, 16% ο Firefox 2.0, 4% ο Safari 3.0, και λιγότερο από 0,5% ο Firefox 1.0 και ο Internet Explore 5.x.Όπως επεσήμανε ένα άρθρο μετά την κυκλοφορία του Firefox 2.0 τον Οκτώβριο του 2006, "Ο ΙΕ6 έχει την μερίδα του λέοντος στην χρήση φυλλομετρητών με ποσοστό 77,22%. Ο ΙΕ7 σκαρφάλωσε στο 3,18%, ενώ ο Firefox 2.0 είναι μόλις στο 0,69%".Ένα άρθρο στην Softpedia όμως, επεσήμανε τον Ιούλιο του 2007 πως "Ο Firefox 2.0 αυξάνει διαρκώς το μερίδιο αγοράς του σε αντίθεση με τον Internet Explorer. Από 0,69% τον Οκτώβριο του 2006, ο Firefox 2.0 λογίζεται πλέον στο 11,07% της αγοράς. Η Mozilla θυσίασε ακόμη και την έκδοση 1.5 ώστε να επωφεληθεί ο Firefox 2.0. Με την διακοπή της υποστήριξης στα τέλη Ιουνίου, η έκδοση 1.5 έπεσε στο 2,85%." Οι μεταφορτώσεις άρχισαν να αυξάνονται από την κυκλοφορία του Firefox 1.0 τον Νοέμβριο του 2004, και στις 21 Φεβρουαρίου 2008, ο Firefox έφτασε τις 500 εκατομμύρια μεταφορτώσεις. Αυτός ο αριθμός δεν περιλαμβάνει μεταφορτώσεις από την λειτουργία αναβάθμισης ή από ιστοσελίδες τρίτων. Δεν αντιπροσωπεύει τον αριθμό χρηστών της εφαρμογής, καθώς μια μεταφόρτωση του αρχείου εγκατάστασης μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλά μηχανήματα, ένας χρήστης μπορεί να κατεβάσει το αρχείο πολλές φορές, ή μπορεί να το προμηθευτεί από τρίτους. Σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή της Mozilla, John Lilly, περίπου 140 εκατομμύρια χρήστες χρησιμοποιούσαν τον Firefox μέχρι τον Φεβρουάριο του 2008.Το ποσοστό του Firefox στην Ευρώπη, σύμφωνα με έρευνα της Γαλλικής εταιρίας XiTi κυμαινόταν γύρω στο 28% για τον Δεκέμβριο του 2007. Το ποσοστό χρήσης του Firefox στην Ελλάδα βρισκόταν στο 35,2%, ενώ μέγιστο ποσοστό χρήσης ήταν αυτό της Φινλανδίας, 45,4%, και ελάχιστο αυτό της Ουκρανίας, 16,6%. Η ίδια έρευνα αναφέρει πως το παγκόσμιο ποσοστό του Firefox για το 2007 ήταν 28.8%.Ο Firefox κατείχε το 25% της καταγεγραμμένης χρήσης φυλλομετρητών ιστού για τον Νοέμβριο του 2009, κατατάσσοντας τον στην δεύτερη θέση των πιο δημοφιλών φυλλομετρητών παγκοσμίως, μετά τον Internet Explorer.Το 2010 ο Firefox έφτασε στο μεγαλύτερο ποσοστό μερίδιου αγοράς με 46,4%, όμως από τότε συνεχώς μειώνεται με τον καιρό αυτό το ποσοστό.Τον Απρίλιο του 2021, σε παγκόσμια κλίμακα, ο Firefox βρισκόταν στην τρίτη θέση με 7,36% ως ο πιο δημοφιλής περιηγητής ιστού μετά τον Google Chrome και τον Microsoft Edge με 207 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες.Στην Ελλάδα, το μερίδιο αγοράς του Firefox τον Μάρτιο του 2021, βρισκόταν σε ποσοστό 17,24% στην δεύτερη θέση μετά τον Google Chrome. Επίσημη ιστοσελίδα του Mozilla Firefox Mozilla Firefox στο Curlie Ιστολόγιο Mozilla
|
Ο Mozilla Firefox (ή απλά Firefox) είναι μη κερδοσκοπικό πρόγραμμα περιήγησης, ελεύθερο και ανοικτού κώδικα του παγκόσμιου ιστού. Προήλθε από το Application Suite της Mozilla και η ανάπτυξή του εξακολουθεί να γίνεται κατά μεγάλο ποσοστό από το Ίδρυμα Mozilla, ενώ συνεισφέρουν και μεμονωμένοι χρήστες σε μικρότερο βαθμό. Στις λειτουργίες του Firefox περιλαμβάνονται ταχύτερη περιήγηση, προσθήκη επεκτάσεων, λιγότερη χρήση μνήμης σε σχέση με το Chrome, πιο ισχυρή ιδιωτική περιήγηση, φραγή διαφημιστικών ιχνηλατών, διαχείριση κωδικών πρόσβασης, προσαρμογή του προγράμματος περιήγησης, συγχρονισμός μεταξύ συσκευών, καλύτεροι σελιδοδείκτες, αποκλεισμός fingerprinting, μετάφραση ιστού και λειτουργία «εικόνας εντός εικόνας» (picture in picture). Περαιτέρω λειτουργίες ενεργοποιούνται μέσω πρόσθετων που αναπτύχθηκαν από τρίτους, αλλά και από την ίδια την Mozilla. Τα πιο δημοφιλή από τα πρόσθετα είναι το uBlock Origin που κάνει φραγή διαφημίσεων, το Privacy Badger, το HTTPS Everywhere, το Facebook Container και το NoScript που απενεργοποιεί τα σενάρια JavaScript.Για την απεικόνιση των ιστοσελίδων, ο Firefox χρησιμοποιεί την μηχανή διάταξης Gecko, η οποία εφαρμόζει τα περισσότερα από τα σημερινά πρότυπα του Παγκόσμιου Ιστού αλλά και επιπλέον πρότυπα που θα ισχύουν στο μέλλον.Ο Firefox είναι διαθέσιμος στα λειτουργικά συστήματα Windows, macOS και Linux, ενώ παράλληλα είναι και σε έξυπνα τηλέφωνα με Android και iOS.Η Mozilla έδωσε στην κυκλοφορία τη μεγαλύτερη αναβάθμιση του Firefox που έχει κάνει ποτέ στις 1 Ιουνίου 2021, αλλάζοντας άρδην το σχεδιασμό του, επιχειρώντας μία πιο καθαρή και πιο εύκολη στη χρήση προσέγγιση. Η αναβάθμιση φέρνει πιο καθαρή address bar, απλοποιεί τις επιλογές του κύριου μενού, συμπυκνώνει τις αιτήσεις αδειών από ιστοσελίδες και δίνει μια νέα εμφάνιση στις καρτέλες, όλα για να “σας προσφέρουν μία ασφαλή, ήρεμη και χρήσιμη online εμπειρία”.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Mozilla_Firefox
|
Αβραάμης
|
Ο Αβραάμης γεννήθηκε στην πόλη Κύρρο της Συρίας και μεγάλωσε χριστιανικά και μορφώθηκε στις Κάρρες, τη βιβλική Χαρράν (με τα λόγια του Συναξαριστή: «και ανετράφη και συνέλεξε τον πλούτον της ασκητικής πολιτείας και αρετής»). Ο βίος του εξιστορήθηκε από τον συμπατριώτη του επίσκοπο Θεοδώρητο Κύρ(ρ)ου (393-457), ο οποίος τον συγκαταλέγει μεταξύ των άλλων τριάντα αγίων ανδρών και γυναικών στο έργο του Φιλόθεος Ιστορία. Το πρώτο μέρος της ζωής του ο Αβραάμης το πέρασε ως ασκητής στην έρημο της Χαλκίδος της Συρίας, όπου ασκήθηκε με νηστεία και με το να στέκεται ακίνητος, μέχρι που ήταν τόσο εξαντλημένος, ώστε δεν μπορούσε να περπατήσει. Κάποτε όμως έμαθε ότι σε κάποιο χωριό του Λιβάνου οι κάτοικοι ήταν όλοι ειδωλολάτρες, οπότε μετέβη εκεί ως έμπορος και με τη διδασκαλία, την αναμάρτητη ζωή του και τη φιλανθρωπική του δράση, αφού πλήρωσε με τη βοήθεια φίλων του ο ίδιος τους φόρους στους φοροεισπράκτορες που πίεζαν τον λαό, προσείλκυσε στη χριστιανική πίστη πολλούς. Οι νεοφώτιστοι Χριστιανοί έκτισαν ναό στο χωριό τους και είχαν τον Άγιο ως ιερέα τους. Το όνομα αυτού του χωριού δεν είναι γνωστό με κάποια βεβαιότητα, αλλά πιστεύευται ότι είναι το σημερινό Aqura-Afka, κοντά στον ποταμό Άδωνι. Ο όσιος παρέμεινε εκεί τρία έτη και κατόπιν επέστρεψε στον ασκητικό βίο του στην έρημο.Αργότερα ο Αβραάμης εκλέχθηκε μητροπολίτης των Καρρών (Ελληνοπόλεως), όπου εργάσθηκε εντόνως για τη μείωση των υπαρχουσών καταχρήσεων και ανέπτυξε πλούσια φιλανθρωπική δραστηριότητα. Πέθανε σε ηλικία άνω των εβδομήντα ετών, το 422 μ.Χ., στην Κωνσταντινούπολη. όπου είχε προσκληθεί από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β´ τον Νεώτερο για να τον συμβουλεύσει, καθώς η φήμη της αγιότητας και της αποστολικής δράσεώς του έφθασε μέχρι εκεί. Μερικοί ωστόσο θεωρούν ότι απεβίωσε εκεί το 390, επί του προκατόχου Αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄ του Μέγα. Το τίμιο λείψανό του, κατά αυτοκρατορική προσταγή, το προέπεμψαν με μεγάλες τιμές στην πόλη των Καρρών, όπου και ενταφιάσθηκε. Ο Θεοδόσιος κράτησε ένα από τα φτωχικά ενδύματα του Αβραάμη και το φορούσε κάποιες ημέρες σε ένδειξη σεβασμού.. Ο Αβραάμης ανακηρύχθηκε και τιμάται ως άγιος από την Ορθόδοξη, τη Συριακή και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η μνήμη του εορτάζεται από όλες τις Εκκλησίες στις 14 Φεβρουαρίου.
|
Ο Όσιος Αβραάμ της Κύρρου ή Όσιος Αβραάμης (περ. 350 - 422 μ.Χ.), γνωστός και ως Αβραάμ Καρρών and Αβραάμ ο απόστολος του Λιβάνου ήταν ερημίτης από τη Συρία και επίσκοπος Καρρών (Ελληνοπόλεως).
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%AC%CE%BC%CE%B7%CF%82
|
Αγκνιέσκα Ραντβάνσκα
|
Η Ραντβάνσκα γεννήθηκε στην Κρακοβία από τον Ρόμπερτ Ρανταβάνσκι και τη Μάρτα και ξεκίνησε να παίζει αντισφαίριση στην ηλικία των τεσσάρων ετών, αφού ο πατέρας της την παρουσίασε στο άθλημα. Η μικρότερη αδερφή της, η Ουρσούλα, είναι επίσης αντισφαιρίστρια. Η Ραντβάνσκα ονόμασε τον Πιτ Σάμπρας και τη Μαρτίνα Χίνγκις ως έμπνευση για εκείνη. Το 2009, η Ραντβάνσκα έγινε πρέσβειρα της WTA για το Habitat for Humanity. Σπούδασε επίσης τουρισμό σε πανεπιστήμια της Κρακοβίας.Η Ραντβάνσκα είναι Ρωμαιοκαθολική και ασχολείται με την Πολωνική Καθολική εκστρατεία «Nie wstydzę się Jezusa!» (Δε ντρέπομαι για τον Ιησού!). Κυκλοφόρησε ένα βίντεο για την εκστρατεία στο οποίο προέτρεψε τους θαυμαστές της να «μην ντρέπονται να πιστέψουν» και οργάνωσε τα μπαλάκια της αντισφαίρισης, ώστε να σχηματίζουν τη λέξη «JEZUS» («ΙΗΣΟΥΣ»). Το καλοκαίρι του 2013, αποκλείστηκε από την εκστρατεία ύστερα από γυμνές πόζες για The Body Issue του ESPN The Magazine.Σύμφωνα με τον Forbes, το 2012 ήταν η ένατη αθλήτρια με τα υψηλότερα κέρδη στον κόσμο.Το 2016, η Ραντβάνσκα αρραβωνιάστηκε με τον Ντάβιντ Τσελτ, πρώην Πολωνό αντισφαιριστή, καθώς επίσης και ο συνεργάτης της. Ο αρραβώνας τους αποκαλύφθηκε κατά λάθος από τη φίλη της, Καρολίν Βοζνιάκι, στις 7 Σεπτεμβρίου 2016. Στις 22 Ιουλίου 2017, παντρεύτηκαν περιτριγυρισμένοι από οικογένεια, φίλους και τους συναδέλφους των WTA και ATP. Στους παρευρισκόμενους ήταν η νεότερη αδερφή της, Ουρσούλα, η Αντζελίκ Κέρμπερ, η Καρολίν Βοζνιάκι, η πρώην Νο.1 της Πολωνίας, Μάρτα Ντομαχόφσκα, η Αλίτσια Ροσόλσκα, η Καταζίνα Πίτερ, ο πρωταθλητής διπλού του Γουίμπλετον, Γούκας Κούμποτ, ο Μάριους Φίρστενμπεργκ, ο Μάρτσιν Ματκόφσκι και ο Γέζι Γιανόβιτς. Η γαμήλια τελετή πραγματοποιήθηκε στην Εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ του Αρχαγγέλου και του Αγίου Στάνισλαβ Επίσκοπου και Μάρτυρα, στη Μονή Παυλίων Πατέρων στην Κρακοβία της Πολωνίας, όπου είχε βαπτιστεί η Ραντβάνσκα .Τον Μάρτιο του 2019, η Ραντβάνσκα συνεργάστηκε με τον Ιταλό επαγγελματία χορευτή Στέφανο Τερατσίνο για να συμμετάσχει στην επόμενη έκδοση του Dancing with the Stars: Taniec z gwiazdami. Είναι η πολωνική έκδοση του δημοφιλούς franchise Dancing with the Stars/Strictly Come Dancing του BBC που έχει πουληθεί σε περισσότερες από 40 χώρες παγκοσμίως. Η Άγκα δώρισε τα χρηματικά έπαθλά της από το Taniec z Gwiazdami (season 22) στο φιλανθρωπικό ίδρυμα της UNICEF.Τον Ιανουάριο του 2020, η Ραντβάνσκα ανακοίνωσε ότι ήταν έγκυος με το πρώτο της παιδί. Λίγο μετά τον εορτασμό της τρίτης επετείου του γάμου της με τον Ντάβιντ Τσελτ, η Ραντβάνσκα απέκτησε το πρώτο της παιδί. Στις 27 Ιουλίου 2020, η Ραντβάνσκα έγινε μητέρα ενός γιου που ονόμασε Γιάκομπ. Η Ραντβάνσκα συμμετείχε στο Fed Cup από το 2006 έως το 2018. Έπαιξε σε συνολικά 48 αγώνες Fed Cup, με απολογισμό 41 νίκες και 7 ήττες. Για τα επιτεύγματά της, απονεμήθηκε με δύο Βραβεία Fed Cup Heart. «Νομίζω ότι είναι υπέροχο να παίζω στο Fed Cup», δήλωσε ο Ραντβάνσκα, «Παίζω τα τελευταία δύο χρόνια και νομίζω ότι βοήθησε την ομάδα μου να ανέβει και, ξέρετε, είμαι πολύ χαρούμενη γι 'αυτό και είμαι πάντα έτοιμη να αγωνιστώ».Ως μέλος της ομάδας Πολωνίας Fed Cup, η Ραντβάνσκα συμμετείχε στα πλέι-οφ του Παγκόσμιου Ομίλου Fed Cup 2014. Στη Βαρκελώνη οδήγησε την Πολωνία στη νίκη με 3-2 επί της Ισπανίας, η οποία επέτρεψε στην Πολωνία να προχωρήσει στο Παγκόσμιο Όμιλο Fed Cup 2015 για πρώτη φορά σε πάνω από είκοσι χρόνια. Από το 2009, η Ραντβάνσκα και η αδερφή της Ουρσούλα αφιέρωσαν χρόνο στο ίδρυμα Szlachetna Paczka («Ευγενές Κουτί»). Το φιλανθρωπικό ίδρυμα έχει τους εθελοντές του να πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα όλο το χρόνο, καταρτίζοντας μια βάση δεδομένων για οικογένειες που έχουν ανάγκη, ρωτώντας τους τι θα βοηθούσε στη μείωση των πιέσεων των γιορτών. Στη συνέχεια, για μια περίοδο τριών εβδομάδων από τα μέσα Νοεμβρίου έως τις αρχές Δεκεμβρίου, δίνεται στους δωρητές μια λίστα για να πάρουν μαζί τους στο σούπερ μάρκετ, όπου γεμίζουν ένα καλάθι αγορών με τα τρόφιμα, τα ρούχα και άλλα για να τους δωρίσουν.Επιπλέον, αυτή και η Ουρσούλα προσφέρουν την υποστήριξή τους στο Habitat for Humanity και το έργο του στη Βαρσοβία. Όπως δήλωσε η πρέσβειρα του Habitat for Humanity, Ραντβάνσκα, «Είναι τιμή να είμαι μέρος αυτού του φανταστικού σκοπού και να συμμετέχω στο Habitat for Humanity, βοηθώντας τις μειονεκτούσες οικογένειες σε όλο τον κόσμο. Έχω μεγάλο σεβασμό για όλους τους εθελοντές και εκείνους που εργάζονται σκληρά καθημερινά ενάντια στη φτώχεια». Εθνική Πολωνίας Fed Cup Κατάλογος Πολωνών Επίσημος ιστότοπος (αγγλικά και πολωνικά) Αγκνιέσκα Ραντβάνσκα στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (Αγγλικά) Ολυμπιακό προφίλ Αγκνιέσκα Ραντβάνσκα στο sports-reference.com
|
Η Αγκνιέσκα Ρόμα Ραντβάνσκα (πολωνικά: Agnieszka Roma Radwańska, [aɡˈɲɛʂka raˈdvaɲska] ( ακούστε), ψευδώνυμο: Άγκα [Aga]) (6 Μαρτίου 1989, Κρακοβία) είναι Πολωνή πρώην επαγγελματίας αντισφαιρίστρια. Γνωστή για την ευφυή χρήση του γηπέδου, κέρδισε στη σταδιοδρομία της 20 τίτλους μονού, δύο τίτλους διπλού και έφτασε στην υψηλότερη της θέση στην παγκόσμια κατάταξη, Νο. 2, στις 9 Ιουλίου 2012. Τα επιτεύγματά της περιλαμβάνουν την κατάκτηση των τελικών WTA της σεζόν 2015, την κατάκτηση του Βραβείου Αγαπημένου Αθλητή των Φιλάθλων της Ένωσης Αντισφαίρισης Γυναικών (WTA) έξι φορές, το Shot of the Year πέντε φορές και το Shot of the Month σε τακτική βάση.Η Ραντβάνσκα κατέχει μια σειρά από βραβεύσεις στην αντισφαίριση. Είναι η πρώτη Πολωνή παίκτρια της εποχής Open που έφτασε στον τελικό του Grand Slam (το Γουίμπλεντον του 2012), η πρώτη Πολωνή που κέρδισε τους Τελικούς του WTA (το 2015), η πρώτη Πολωνή που κέρδισε τον τίτλο του μονού της WTA (το Nordea 2007 Nordic Light Open) και ήταν το ήμισυ της πρώτης πολωνικής ομάδας που κέρδισε το Χόπμαν Καπ. Επιπλέον, κέρδισε το βραβείο WTA για την πιο εντυπωσιακή νεοφερμένη το 2006 και τερμάτισε με πρώτη στην κατάταξη στο τέλος της δεκαετίας οκτώ φορές (συμπεριλαμβανομένων έξι συνεχόμενων φορών από το 2011 έως το 2016). Η Ραντβάνσκα θεωρείται ευρέως ως μία από τις καλύτερους αντισφαιρίστριες που δεν έχει κερδίσει ποτέ το Grand Slam. Η Ραντβάνσκα ψηφίστηκε ως Fan Favorite Singles Player του WTA για έξι συνεχόμενα χρόνια (2011-2016), τις περισσότερες από οποιοαδήποτε παίκτρια, σε δημοσκοπήσεις του WTATennis.com. Η Ραντβάνσκα κέρδισε επίσης το Favorite Shot of the Year της WTA για πέντε συνεχόμενα χρόνια (2013-2017). Για τα επιτεύγματά της στον αθλητισμό και για την εκπροσώπηση της χώρας της με διάκριση, το 2013 τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό Αξίας από τον Πολωνό Πρόεδρο Μπρονίσουαφ Κομορόφσκι. Στις 14 Νοεμβρίου 2018, η Ραντβάνσκα ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την επαγγελματική αντισφαίριση σε ηλικία 29 ετών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%BA%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CF%83%CE%BA%CE%B1_%CE%A1%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CF%83%CE%BA%CE%B1
|
Ένωση για τη Μεσόγειο
|
Η Ένωση αποτελείται από όλα τα κράτη της ΕΕ και όλες τις χώρες της ζώνης της Μεσογείου ή εκείνες που συμμετέχουν στην Ευρωμεσογειακή Συνεργασία. Η ιδέα για την Ένωση αφορά την ύπαρξη συνδέσμου ανάμεσα στην Ευρώπη, στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Οι αρχικές προτάσεις προέβλεπαν να γίνουν μέλη της ένωσης μόνο τα κράτη μέλη της ΕΕ που συνορεύουν με τη Μεσόγειο, δηλαδή: Γαλλία, Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος, Μάλτα και Σλοβενία. Οι υπόλοιπες χώρες όμως δυσαρεστήθηκαν, όπως η Γερμανία κι έτσι συμπεριελήφθησαν όλες οι χώρες της ΕΕ και άλλαξε και η ονομασία από Μεσογειακή Ένωση σε Ένωση για τη Μεσόγειο. Αίγυπτος Αλβανία Αλγερία Αυστρία Βέλγιο Βοσνία-Ερζεγοβίνη Βουλγαρία Γαλλία Γερμανία Δανία Ελλάδα Εσθονία Ηνωμένο Βασίλειο Ιορδανία Ιρλανδική Δημοκρατία Ισπανία Ισραήλ Ιταλία Κροατία Κύπρος Λετονία Λίβανος Λιβύη (παρατηρητής) Λιθουανία Λουξεμβούργο Μάλτα Μαρόκο Μαυριτανία Μαυροβούνιο Μονακό Ουγγαρία Παλαιστίνη (Παλαιστινιακή Αρχή) Πολωνία Πορτογαλία Ρουμανία Σλοβακία Σλοβενία Σουηδία Συρία Τουρκία Τσεχία Τυνησία Φινλανδία The Mediterranean Union: Dividing the Middle East and North Africa
|
Η Ένωση για τη Μεσόγειο (γαλλικά: Union pour la Méditerranée, πρωτύτερα γνωστή ως Μεσογειακή Ένωση, στα γαλλικά: Union méditerranéenne), είναι κοινότητα που αποτελείται από τα κράτη-μέλη της ΕΕ και άλλα κράτη που διαβρέχονται από τη Μεσόγειο αλλά δεν ανήκουν στην ΕΕ. Ιδρύθηκε στις 13 Ιουλίου του 2008 από το Γάλλο Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζύ. Ο ηγέτης πρότεινε για πρώτη φορά την ιδέα ως εναλλακτική πρόταση για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, τα σχέδια απέτυχαν και η ιδέα σύντομα εγκαταλείφθηκε. Το Μάρτιο του 2008 η Τουρκία δέχτηκε να συμμετάσχει στην Ένωση, καθώς έλαβε εγγυήσεις ότι δεν πρόκειται να αποτελέσει εναλλακτική λύση στο να γίνει η ίδια κράτος-μέλος της ΕΕ.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B7_%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%BF
|
Μαζάτσο
|
Μαθήτευσε πολύ νέος στο εργαστήριο του Λορέντσο Γκιμπέρτι και έμαθε εκεί την ανατομική ακρίβεια που χαρακτηρίζει το σχέδιό του. Κατά τον Βαζάρι ήταν τόσο αφοσιωμένος στην ζωγραφική που παραμελούσε τα πάντα χάριν αυτής. Κατά την διάρκεια της σύντομης ζωής του παρήγαγε δύο τουλάχιστον εξαίρετα έργα : την Αγία Τριάδα, τοιχογραφία στην Σάντα Μαρία Νοβέλλα της Φλωρεντίας, και τις τοιχογραφίες (σε συνεργασία με τον Μαζολίνο ντα Πανικάλε) στο παρεκκλήσιο Μπρανκάτσι της Σάντα Μαρία ντελ Κάρμινε της Φλωρεντίας με κύριο θέμα επεισόδια της ζωής του Αγίου Πέτρου. Το 1428 ο Μαζάτσο, χωρίς να έχει ολοκληρώσει τις τοιχογραφίες στο παρεκκλήσιο Μπρανκάτσι, πήγε στη Ρώμη, όπου και πέθανε ξαφνικά. Ο Τζόρτζιο Βαζάρι έκανε λόγο για το ενδεχόμενο να επρόκειτο για δολοφονία. Ο Μαζάτσο ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε στην πράξη τις θεωρίες του Μπρουνελλέσκι και του Λέον Μπαττίστα Αλμπέρτι περί προοπτικής. Η ζωγραφική του έδινε την αίσθηση του τρισδιάστατου και η χρήση που έκανε της πηγής φωτός ήταν απαράμιλλη. Η επίδρασή του στην εν συνεχεία αναγεννησιακή ζωγραφική ήταν τεράστια. Κατάλογος Ιταλών ζωγράφων Giorgio Vasari : Le vite de' più eccellenti pittori, scultori e architettori Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Masaccio στο Wikimedia Commons
|
Ο Μαζάτσο (Masaccio, πραγματικό όνομα Tommaso di ser Giovanni di Mone Cassai, 21 Δεκεμβρίου 1401 - καλοκαίρι 1428) ήταν ο πρώτος μεγάλος Ιταλός ζωγράφος της Ιταλικής Αναγέννησης. Σύμφωνα με τον Τζόρτζο Βαζάρι, ήταν ο καλύτερος ζωγράφος της γενιάς του λόγω των δεξιοτήτων του στην αναδημιουργία αληθοφανών στοιχείων και κινήσεων καθώς και στην πειστική αίσθηση των τριών διαστάσεων.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%BF
|
DNA
|
Η αποκωδικοποίηση του DNA, η αποσαφήνιση δηλαδή του τρόπου με τον οποίο η δομή του DNA καθορίζει συγκεκριμένες γενετικές επιλογές, επέτρεψε στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα την γενετική της ζωής και την κληρονομικότητα ορισμένων χαρακτηριστικών και νόσων. Επειδή το DNA στα ορισμένα του σημεία είναι ξεχωριστό στον κάθε άνθρωπο, έχουν αναπτυχθεί μέθοδοι βασιζόμενες στην ταυτοποίηση του DNA και βρίσκουν εφαρμογή στην Ιατροδικαστική και στην Εγκληματολογία καθώς επίσης και στην αποσαφήνιση οικογενειακών σχέσεων μεταξύ ατόμων. Τα τελευταία χρόνια γίνεται πιο εντατική η χρήση του DNA και στις μελέτες της ιστορίας και της ανθρωπολογίας. Η ανακάλυψη της δομής του DNA πραγματοποιήθηκε το 1953 από τους Franklin (Φράνκλιν), Τζέιμς Γουάτσον (James D. Watson) και Φράνσις Κρικ (Francis Crick). Από πολλούς η ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA θεωρείται ως η μεγαλύτερη βιολογική ανακάλυψη του 20ού αιώνα. Για τη συνεισφορά τους στη μελέτη της δομής του DNA, οι Γουάτσον και Κρικ μοιράστηκαν το 1962 το Βραβείο Νόμπελ με τον Μόρις Γουίλκινς, αντίθετα, η σημαντική ερευνητική συνεισφορά της Ρόζαλιν Φράνκλιν δεν αναγνωρίστηκε τότε. Πρόκειται για μεγαλομοριακή ένωση που συγκροτείται από αζωτούχες-πρωτεϊνικές βάσεις, φωσφορικές ρίζες και ένα σάκχαρο με πέντε άτομα άνθρακα (πεντόζη), την δε(σ)οξυριβόζη. Στα ευκαρυωτικά κύτταρα ανιχνεύεται κυρίως μέσα στον πυρήνα του κυττάρου αλλά και σε μερικά άλλα οργανίδια, όπως τα μιτοχόνδρια και τα πλαστίδια, επιτρέποντάς τους να αναπαράγονται αυτόνομα (ημιαυτόνομα οργανίδια). Το σύνολο των μορίων DNA που υπάρχουν σε ένα κύτταρο αποτελούν το γενετικό υλικό του. To DNA είναι ο φορέας των γενετικών πληροφοριών του κυττάρου, όχι μόνον με την έννοια της μεταβίβασης χαρακτηριστικών, αναλοίωτων από γενεά σε γενεά, αλλά και της ρύθμισης της φυσιογνωμίας εξειδίκευσης κάθε κυττάρου για την επιτέλεση των ιδιαίτερων λειτουργιών του. Τέλος, το DNA επιτρέπει τη δημιουργία γενετικής ποικιλότητας, υφιστάμενο μεταλλάξεις. Η διαμόρφωση των μεγάλων μορίων του DNA στο χώρο έχει τη μορφή δύο επιμήκων αλύσεων, οι οποίες συστρέφονται ελικοειδώς μεταξύ τους. Οι αζωτούχες βάσεις στο DNA είναι τέσσερις: κυτοσίνη C γουανίνη G θυμίνη T αδενίνη AΟι αζωτούχες βάσεις, ανάλογα με την σειρά αλληλουχίας τους σε τριάδες, κωδικοποιούν το μήνυμα για τη σύνθεση των αμινοξέων του κυττάρου στα ριβοσώματα. Εκεί τα αμινοξέα συνδυάζονται, με τη σειρά κατά την οποία μεταφέρθηκαν στο ριβόσωμα και συντίθενται έτσι οι διαφορετικές πρωτεΐνες. Πρίν από κάθε διαίρεση το γενετικό υλικό αντιγράφεται. Κάθε δίκλωνο DNA φτιάχνει δυο ακριβή αντίγραφα του εαυτού του μέσω μίας διαδικασίας που καλείται αντιγραφή (replication). Κατά τη διαδικασία αυτή κάθε αλυσίδα του DNA χρησιμεύει ως καλούπι για να συντεθεί η συμπληρωματική και αντιπαράλληλη της θυγατρική αλυσίδα. Έτσι στο τέλος της διαδικασίας προκύπτουν δύο δίκλωνα μόρια DNA, που το καθένα αποτελείται από μια πατρική και μια θυγατρική αλυσίδα. Ο τρόπος αυτός της αντιγραφής ονομάζεται ημισυντηρητικός. Το πείραμα των Μέζελσον (Meselson) και Στάλ (Stahl)(1958) στο βακτήριο Ε. coli, έδωσε την απόδειξη για τον ημισυντηρητικό τρόπο διπλασιασμού του DNA. Το 1953 οι Τζέιμς Γουάτσον (J. Watson), και Φράνσις Κρικ, (F. Crick), δύο ερευνητές που εργάζονταν στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ παρουσίασαν ένα «μοντέλο» της δομής του DNA, που ονομάσθηκε «μοντέλο της διπλής έλικας του DNA», βασισμένο στις παρατηρήσεις της Ρόζαλιντ Φράνκλιν. Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό το μόριο του DNA προυσιάζεται με τα ακόλουθα τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά: Αποτελείται από δύο πολυνουκλεοτιδικές αλυσίδες σε μορφή δύο αντιτακτών κλώνων που σχηματίζουν δεξιόστροφη διπλή έλικα. Οι αζωτούχες βάσεις κάθε κλώνου είναι κάθετες ως προς τον άξονα του μορίου και προεξέχουν προς το εσωτερικό της συστροφής αφού είναι υδρόφοβες, ενώ ο σκελετός που σχηματίζεται από επαναλαμβανόμενα μόρια φωσφορικής ομάδας - πεντόζης είναι υδρόφιλος. Οι δύο δημιουργούμενοι κλώνοι συγκρατούνται μεταξύ τους με δεσμούς υδρογόνου. Τα δε ζευγάρια των αζωτούχων βάσεων όπου αναπτύσσονται μεταξύ τους δεσμοί υδρογόνου είναι καθορισμένα: η αδενίνη με τη θυμίνη και η γουανίνη με την κυτοσίνη. Μεταξύ της αδενίνης και της θυμίνης σχηματίζονται δύο δεσμοί υδρογόνου , ενώ μεταξύ της γουανίνης και της κυτοσίνης τρεις δεσμοί υδρογόνου. Οι δεσμοί υδρογόνου που αναπτύσσονται μεταξύ των βάσεων σταθεροποιούν τη δευτεροταγή δομη του μορίου (DNA). Οι δύο αλυσίδες (κλώνοι) είναι συμπληρωματικές, δηλαδή η αλληλουχία της μίας καθορίζει την αλληλουχία της αλλης. Οι δυο αλυσίδες είναι αντιπαράλληλες, δηλαδή απέναντι από το 3' άκρο της μίας βρίσκεται απέναντι από το 5' άκρο της άλλης. Η ανακάλυψη ότι το DNA είναι ο φορέας της γενετικής πληροφορίας είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς επιστημονικών ερευνών που διήρκεσε πολλά χρόνια. Ενώ η ύπαρξη του στον πυρήνα των κυττάρων πιστοποιήθηκε ήδη από το 1869, ήταν στα μέσα του 20ού αιώνα που οι ερευνητές ξεκίνησαν να υποθέτουν ότι μπορεί να αποθηκεύει γενετική πληροφορία. Τα νουκλεϊκά οξέα ανακαλύφθηκαν το 1869 από τον γερμανό Φρίντριχ Μίσερ. Ο Μίσερ ανακάλυψε μέσα σε πυρήνες κυττάρων την ύπαρξη μιας ουσίας με συγκεκριμένη όξινη αντίδραση (εξού και «οξύ»). Την ουσία αυτή ονόμασε νουκλεΐνη (γερμανικά Nuklein) από το λατινικό nucleus που σημαίνει «πυρήνας». Λίγο αργότερα απομόνωσε από το σπέρμα σολωμού δείγμα της ουσίας που σήμερα αποκαλούμε DNA και το 1889 ο μαθητής του Ρίτσαρντ Άλτμαν την ονόμασε Nukleinsäure (οξύ της νουκλεΐνης δηλ. νουκλεϊνικό οξύ). Την ίδια περίπου εποχή ο μοναχός Γκρέγκορ Μέντελ ανακάλυπτε τους νόμους της Γενετικής. Πέρασαν όμως 75 χρόνια προκειμένου να φανεί ότι η ανακάλυψη του Μίσερ αποτελούσε τη μοριακή βάση της ανακάλυψης του Μέντελ. Σημαντικό ρόλο στην ανακάλυψη του γενετικού ρόλου του DNA είχε τo βακτήριο του πνευμονιόκοκκου (Diplococcus pneumoniae – σημερινή ονομασία Streptococcus pneumoniae). Το 1928 ο Φρεντ Γκρίφιθ χρησιμοποίησε δύο στελέχη του συγκεκριμένου βακτηρίου, τα οποία ξεχωρίζουν μορφολογικά όταν καλλιεργηθούν σε θρεπτικό υλικό λόγω της παρουσίας ή μη ενός ελύτρου (= περίβλημα). Πιο συγκεκριμένα, συνηθίζεται να αναφερόμαστε: στο λείο βακτήριο, δηλαδή το στέλεχος που είχε έλυτρο (συμβολίζεται με S από το αγγλικό smooth = λείος) επειδή δημιουργεί λείες αποικίες ενώ ταυτόχρονα είναι παθογόνο, και στο αδρό βακτήριο, δηλαδή το στέλεχος που δεν είχε έλυτρο (συμβολίζεται με R από το αγγλικό rough = αδρός) επειδή δημιουργεί αδρές αποικίες και δεν είναι παθογόνο.Το πείραμα έγινε in vivo. Ο Γκρίφιθ ανακάλυψε ότι το μη παθογόνο βακτήριο (R) μπορεί να μετατραπεί σε παθογόνο (S), χορηγώντας σε ένα ποντίκι ένα μείγμα βακτηρίων από ζωντανά αδρά βακτήρια και νεκρά λεία βακτήρια. Το μείγμα αποδείχτηκε παθογόνο, ενώ καθένα από τα συστατικά του από μόνο του δεν ήταν. Τόσο τα ζωντανά αδρά βακτήρια όσο και τα νεκρά λεία βακτήρια από μόνα τους δεν ήταν παθογόνα. Ο Γκρίφιθ συμπέρανε ότι με κάποιο τρόπο μερικά αδρά βακτήρια μετασχηματίστηκαν σε λεία παθογόνα, χωρίς όμως να δώσει ικανοποιητική εξήγηση για τον τρόπο που γίνεται κάτι τέτοιο. Η απάντηση δόθηκε το 1944, όταν οι Όσβαλντ Έιβερι, Κόλιν Μακλέοντ και Μακλίν Μακάρτι επανέλαβαν τα πειράματα του Γκρίφιθ σε δοκιμαστικό σωλήνα εργαστηρίου (in vitro). Ο Έιβερι και οι συνεργάτες του διαχώρισαν τα διάφορα συστατικά των νεκρών λείων βακτηρίων σε υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, RNA, DNA κ.α. και ερεύνησαν ποιο από αυτά μπορούσε να μετασχηματίσει τους αδρούς πνευμονιόκοκκους. Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι το συστατικό που προκαλούσε το μετασχηματισμό των αδρών βακτηρίων σε λεία ήταν το DNA. Ένα τέτοιο εύρημα ήταν μία πολύ καλή απόδειξη ότι το DNA αποτελεί το γενετικό υλικό και αποτέλεσε την αρχή μιας επαναστατικής περιόδου για τις βιολογικές επιστήμες. Η οριστική όμως επιβεβαίωση ότι το DNA αποτελεί το γενετικό υλικό έγινε 8 χρόνια αργότερα. Το 1952, δύο επιστήμονες, ο Άλφρεντ Χέρσεϊ και η Μάρθα Τσέις χρησιμοποίησαν βακτηριοφάγους Τ2, δηλαδή ιούς που προσβάλλουν βακτήρια, τους οποίους είχαν ιχνηθετήσει με ραδιενεργό φωσφόρο-32. Ο φωσφόρος-32 ενσωματώνεται στο DNA των βακτηριοφάγων, αλλά όχι στα αμινοξέα που βρίσκονται στο περίβλημά τους. Με αυτούς τους φάγους μόλυναν βακτήρια Escherichia coli και παρατήρησαν ότι τα βακτήρια εξέπεμπαν ραδιενέργεια. Έτσι συμπέραναν ότι το DNA εισήλθε στα βακτήρια. Στην συνέχεια, σε ένα δεύτερο πείραμα ιχνηθέτησαν φάγους Τ2 με ραδιενεργό Θείο-35, το οποίο ενσωματώνεται μόνο στα αμινοξέα μεθειονίνη και κυστεΐνη και όχι στο DNA και επανέλαβαν την προηγούμενη διαδικασία. Το αποτέλεσμα ήταν τα βακτήρια να μην εκπέμπουν ραδιενέργεια. Έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το DNA είναι το γενετικό υλικό που εισέρχεται στα βακτήρια και περιέχει την πληροφορία για τον πολλαπλασιασμό των φάγων, ενώ τα πρωτεϊνικά περιβληματά τους δεν εισέρχονται στα βακτήρια. Σημείο σταθμό σε αυτή τη περίοδο αποτελεί η ανακάλυψη της δομής του DNA που πραγματοποιήθηκε το 1953 από τους Τζέιμς Γουάτσον (Αμερικανός) και Φράνσις Κρικ, Βρετανός, ερευνητές που εργάζονταν στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ. Η ανακάλυψη τους, όμως, μάλλον θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως το αποτέλεσμα μιας σειράς σχετικών ερευνητικών δεδομένων, παρά ως μια μεμονωμένη 'επαναστατική' ανακάλυψη. Για παράδειγμα, από το 1948 ο Λίνους Πάουλινγκ είχε ανακαλύψει ότι αρκετές πρωτεϊνες περιλάμβαναν σχήματα με ελικοειδή δομή, πραγματοποιώντας πειράματα με χρήση ακτίνων Χ. Επίσης, από το 1947 ο Έρβιν Τσάργκραφ είχε παρατηρήσει κάτι χαρακτηριστικό: σε οποιοδήποτε δείγμα DNA, τo ποσοστό των νουκλεοτιδίων που έχουν ως αζωτούχο βάση την αδενίνη είναι ίσο με τo ποσοστό των νουκλεοτιδίων που έχουν ως αζωτούχο βάση τη θυμίνη, ενώ τo ποσοστό των νουκλεοτιδίων που έχουν ως αζωτούχο βάση την γουανίνη είναι ίσο με τo ποσοστό των νουκλεοτιδίων που έχουν ως αζωτούχο βάση την κυτοσίνη. Οι Γουάτσον και Κρικ βασίστηκαν ιδιαίτερα στην έρευνα της Ρόζαλιντ Φράνκλιν. Συγκεκριμένα, στηρίχθηκαν στα εξής: Μια φωτογραφία του DNA που ο Μόρις Γουΐλκινς είχε πάρει από το γραφείο της Φράνκλιν και την έδειξε στον Γουάτσον. Εκείνος αναγνώρισε τη διπλή έλικα, κάτι που τον στήριξε στη συνέχιση των ερευνών του. Οι μετρήσεις της Φράνκλιν στο κυτταρικό DNA όπως παρουσιάζονταν σε μια μη δημόσια έκθεση που είδε ο Κρικ. Έτσι αντιλήφθηκε ότι οι δύο έλικες του DNA κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις (είναι αντιπαράλληλες).Η προσφορά της Φράνκλιν, που πέθανε σε μικρή ηλικία (37) από καρκίνο των ωοθηκών λόγω των ραδιενεργών υλικών που χρησιμοποιούσε στη δουλειά της, αναγνωρίστηκε μετά τον θάνατό της. Δεν έγινε δυνατό να της απονεμηθεί το βραβείο Νόμπελ, όπως έγινε με τους άλλους τρεις ερευνητές, καθώς το βραβείο απονέμεται μόνο σε πρόσωπα εν ζωή. Τα αποτελέσματα των εργασιών των Γουάτσον και Κρικ καθώς και τα αποτελέσματα των εργασιών των Φράνκλιν και Γουΐλκινς ανακοινώθηκαν στις 25 Απριλίου 1953, στο ίδιο τεύχος του περιοδικού Nature. Για τη συνεισφορά τους στη μελέτη της δομής του DNA, οι Γουάτσον και Κρικ μοιράστηκαν το 1962 το Βραβείο Νομπέλ με τον Μόρις Γουΐλκινς. To 1957 οι Γουάτσον και Κρικ πρότειναν το κεντρικό δόγμα της Μοριακής Βιολογίας, στο οποίο περιγράφουν τη διαδικασία με την οποία παράγονται πρωτεΐνες από το DNA του πυρήνα. Σημαντικά επίσης σημεία της έρευνας σχετικά με το DNA αποτελούν η ανακάλυψη του μηχανισμού σύνθεσης του DNA από τον Άρθουρ Κόρνμπεργκ το 1956 και η ανακάλυψη του γενετικού κώδικα από τον Μάρσαλ Νίρενμπεργκ το 1961. https://www.eionet.europa.eu/gemet/el/concept/2279
|
Το DNA (πλήρες όνομα: δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ, αγγλικά: deoxyribonucleic acid) είναι ένα χημικό μακρομόριο και συγκεκριμένα νουκλεϊκό οξύ, που αποτελεί το γενετικό υλικό όλων των ζωντανών οργανισμών καθώς και των περισσοτέρων ιών (κάποιοι ιοί έχουν ως γενετικό υλικό RNA). Στο DNA περιέχονται οι πληροφορίες που καθορίζουν όλα τα χαρακτηριστικά ενός οργανισμού και οι οποίες οργανώνονται σε λειτουργικές μονάδες, τα γονίδια. Μέσω της αντιγραφής του DNA διατηρείται και μεταβιβάζεται η γενετική πληροφορία από κύτταρο σε κύτταρο και από έναν οργανισμό στους απογόνους του. Επίσης το DNA επιτυγχάνει την έκφραση των γενετικών πληροφοριών ελέγχοντας την σύνθεση των πρωτεϊνών.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/DNA
|
18 (αριθμός)
|
Το 18 είναι ένας σύνθετος αριθμός, αφού οι φυσικοί διαιρέτες του είναι 1, 2, 3, 6, 9 και 18, δηλαδή έχει και άλλους φυσικούς διαιρέτες, εκτός του 1 και του εαυτού του. Ο επόμενος σύνθετος αριθμός είναι το 20. Το 18 είναι υπερτέλειος αριθμός, αφού το άθροισμα των διαιρετών του, πλην του εαυτού του, είναι μεγαλύτερο από τον ίδιο. Το ανάπτυγμα πρώτων παραγόντων του 18 είναι 18 = 2·3² Στη γεωμετρία, το δεκαοκτάγωνο είναι πολυγωνικό σχήμα. Στη στερεομετρία, το Κόλουρο τετράεδρο έχει 18 ακμές. Διάταξη κατά την σπείρα Ούλαμ. Πρώτοι αριθμοί με γαλανό χρωματισμό στο υπόβαθρο, πράσινο οι αριθμοί με 3 διαιρέτες, κόκκινο οι αριθμοί με μεγάλο σύνολο διαιρετών. Οι τετραγωνικές ρίζες του 18 είναι κατά προσέγγιση οι δύο άρρητοι αριθμοί ±4,1231056256176605498214098559741. 18! = 18·17·16·15·14·13·12·11·10·9·8·7·6·5·4·3·2 = 6.402.373.705.728.000218 = 18↑↑2 = 1818 = 39.346.408.075.296.537.575.424 Ο ατομικός αριθμός 18 αντιστοιχεί στο αργό. Η μοριακή μάζα 18 (κατά προσέγγιση μονάδας) αντιστοιχεί (μεταξύ άλλων και) στο νερό. Η ομάδα 18 του περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων αντιστοιχεί στην VIΙA ομάδα, δηλαδή την ομάδα των ευγενών αερίων. Το Μεσιέ 18 είναι ένα ανοικτό σμήνος σε απόσταση περίπου 5.000 ετών φωτός στον αστερισμό Τοξότης.
|
Το 18 (δεκαοκτώ) είναι ο φυσικός αριθμός που βρίσκεται μετά από το 17 και πριν από το 19. Είναι ένας άρτιος αριθμός, αφού 18:2 = 9, δηλαδή διαιρείται με το 2, στο σύνολο των φυσικών αριθμών. Ο αριθμός 18 συμβολίζεται ως XVIII στο ρωμαϊκό σύστημα αρίθμησης και ως ΙΗ΄ ή ιη΄ στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/18_(%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82)
|
Κακάπο
|
Η συνολική επιστημονική ονομασία του πτηνού «συμπυκνώνεται» με ακρίβεια σε τέσσερις ελληνικές λέξεις, οι οποίες παραπέμπουν σε κάποιες από τις πολλές του ιδιαιτερότητες: Strigops < Στριξ «κουκουβάγια» + Όψις, habroptila < Αβρός «μαλακός» + Πτίλον «πτερό». Σε ελεύθερη μετάφραση: «το πτηνό με πρόσωπο κουκουβάγιας και μαλακό πτέρωμα», δηλαδή από μόνη της η απόδοση της ονομασίας, δίνει μία αδρή περιγραφή του είδους. Η λαϊκή και παγκοσμίως καθιερωμένη του ονομασία Κακάπο, είναι η απ’ ευθείας απόδοση της λέξης kākāpō, των ιθαγενών της Νέας Ζηλανδίας Μάορι, και προέρχεται από τις λέξεις kākā «παπαγάλος» + pō «νύκτα». Το πολυνησιακό kākā και η παραλλαγή ʻāʻā, ήσαν όροι που περιέγραφαν τις Ψιττακίδες του Ν. Ειρηνικού. Για παράδειγμα, οι γηγενείς ονόμαζαν έτσι, το εξαφανισμένο σήμερα Cyanoramphus zealandicus της Ταϊτής, και γενικότερα τα μέλη του γένους Cyanoramphus της Νέας Ζηλανδίας. Για τον ορθό τονισμό της λέξης φαίνεται ότι είναι αποδεκτές όλες οι εκδοχές, διότι στην αυθεντική λέξη των Μάορι τονίζονται όλες οι συλλαβές: kākāpō. Επομένως, μπορεί επίσης να αποδοθεί ως «Κάκαπο», «Κακάπο» και «Κακαπό». Το είδος περιγράφηκε για πρώτη φορά, το 1845, από τον Άγγλο ορνιθολόγο Τζόρτζ Ρόμπερτ Γκρέι (George Robert Gray), στη Νότια Νήσο της Νέας Ζηλανδίας. Έχει τόσο πολλά ασυνήθιστα χαρακτηριστικά που τοποθετήθηκε αρχικά στη δική του «φυλή» (tribe), Strigopini. Πρόσφατες φυλογενετικές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει τη μοναδική θέση του γένους, καθώς και τη συγγένειά του με το Nestor, επίσης από τη Νέα Ζηλανδία. Κάποιοι ερευνητές, θεωρούν ότι τα χαρακτηριστικά του είναι τέτοια που, πρέπει να τοποθετηθεί στην ξεχωριστή οικογένεια Γλαυκοπίδες (Strigopidae). Ωστόσο, κανένας σημαντικός φορέας δεν έχει κάνει ακόμη αποδεκτή αυτή την πρόταση, όπως η ITIS και η IUCN, γι’ αυτό ακολουθείται επί του παρόντος η κατά Howard & Moore ταξινομική, που εξακολουθεί να κατατάσσει το είδος στην οικογένεια Psittacidae.. Ο κοινός πρόγονος των γενών Strigops και Nestor είχε αποσπαστεί από τα υπόλοιπα είδη παπαγάλων, όταν η Νέα Ζηλανδία διαχωρίστηκε από την Γκοντβάνα, περίπου 82 εκατομμύρια χρόνια πριν. Περίπου 70 εκατομμύρια χρόνια πριν, διαχωρίστηκαν και τα δύο γένη μεταξύ τους. Παλαιότεροι ορνιθολόγοι θεωρούσαν ότι το κακάπο ενδέχεται να σχετίζεται με τους παπαγάλους του γένους Pezoporus της Αυστραλίας, λόγω του παρόμοιου χρωματισμού τους, αλλά αυτό έρχεται σε αντίφαση με πρόσφατες μελέτες και, το κρυπτικό (καμουφλάζ) χρώμα φαίνεται να είναι η προσαρμογή στις εδαφικές συνθήκες, δηλαδή υπήρξε εξελικτική σύγκλιση (convergent evolution) στα δύο γένη. Το γένος Strigops είναι μονοτυπικό, δεν περιλαμβάνει δηλαδή άλλο είδος, εκτός από το Strigops habroptila. Παλαιότερα, το είδος ονομαζόταν Strigops habroptilus, αλλά σήμερα αυτή η ονομασία θεωρείται συνώνυμο (synonym) και ακολουθείται η κατά David and Gosselin (2002b) συμφωνία ονοματοδοσίας. Το κακάπο απαντά ως ενδημικό είδος της Νέας Ζηλανδίας. Παλαιότερα αφθονούσε και στα τρία μεγάλα νεοζηλανδέζικα νησιά (Βόρειο, Νότιο, Στιούαρντ) και μάλιστα, ήταν το 3ο πιο κοινό πουλί σε αυτά. Κατόπιν, άρχισε η σταδιακή του μείωση και εξαφάνιση από τις μεγάλες του επικράτειες. Σήμερα, όπως προαναφέρθηκε, όλα τα σωζόμενα πουλιά επιτηρούνται σε κάποια νησιά, προσεκτικά επιλεγμένα χωρίς θηρευτές, το Κόντφις (Codfish), το Άνκορ (Anchor) και το Λιτλ Μπάριερ (Little Barrier), όπου τελούν υπό στενή προστασία και παρακολούθηση. Φαίνεται ότι το κακάπο -όπως και πολλά άλλα είδη πτηνών της Νέας Ζηλανδίας- έχει εξελιχθεί για να καταλαμβάνει ένα συγκεκριμένο οικολογικό θώκο, που συνήθως βρίθει από διάφορα είδη θαλασσίων θηλαστικών (τα μόνα μη-θαλάσσια θηλαστικά στη Νέα Ζηλανδία είναι τρία είδη μικρών νυχτερίδων). Πριν από την άφιξη του ανθρώπου, το κακάπο βρισκόταν και στα τρία κύρια νησιά της Νέας Ζηλανδίας σε ποικιλία ενδιαιτημάτων, συμπεριλαμβανομένων εδαφών με τοπικά αγρωστώδη (tussocklands), αλλά και σε θαμνώδεις ή παράκτιες περιοχές. Επίσης κατοικούσε στα δάση, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που κυριαρχούνται από την οικογένεια Ποδοκαρπίδες, δηλαδή τα κωνοφόρα του Νοτίου Ημισφαιρίου (Rimu, Matai, Kahikatea, Totara), οξιές, τάουα (Beilschmiedia tawa) και ράτα (Metrosideros umbellata). Μάλιστα, στο Φιόρντλαντ (Fiordland) της Νέας Ζηλανδίας, περιοχές διαβρωμένες από χιονοστιβάδες, γεμάτες σάρες υπό κλίση, με αναγεννητική και καρποφόρα βλάστηση -μερικά ντόπια φυτά ονομάζονται Tutu, Hebes και Coprosmas- είναι γνωστές ακόμη και σήμερα ως «Κήποι του Κακάπο». Ο σκελετός του κακάπο διαφέρει από εκείνον των άλλων παπαγάλων, σε διάφορα σημεία που σχετίζονται με την απώλεια πτητικής ικανότητας: Έχει το μικρότερο λόγο μεγέθους πτερύγων προς μέγεθος σώματος από κάθε παπαγάλο. Τα φτερά των πτερύγων του είναι μικρότερα, πιο στρογγυλεμένα, λιγότερο ασύμμετρα και, έχουν λιγότερα ραχιαία μυστάκια που συνδέονται μεταξύ τους, για να σταθεροποιήσουν την πτέρυγα. Το στέρνο είναι μικρό και έχει χαμηλή, υπολειπόμενη τρόπιδα και μικρότερη εξωτερική άκανθα. Όπως και σε άλλα πτηνά που έχουν απωλέσει την πτητική τους ικανότητα -ωστόσο και σε ορισμένους «ιπτάμενους» παπαγάλους-, οι κλείδες δεν συντήκονται για να σχηματίσουν το δίκρανο (furcula) (το κοινώς λεγόμενο «γιάντες»), αλλά απλώς βρίσκονται σε επαφή με κάθε κορακοειδές οστό. Η γωνία μεταξύ του στέρνου και εκάστου κορακοειδούς είναι διευρυμένη (αμβλεία), ενώ και η λεκάνη είναι μεγαλύτερη απ’ ότι στους άλλους παπαγάλους. Τα οστέινα τμήματα των πτερύγων και των ταρσών που βλέπουν προς το σώμα (proximal) είναι δυσανάλογα μεγάλα, ενώ εκείνα που βλέπουν προς τα έξω (distal) είναι δυσανάλογα μικρά. Τόσο οι θωρακικοί όσο και ο υπερκορακοειδής, μύες, είναι σημαντικά υποανεπτυγμένοι. Μεταξύ των τενόντων που συνδέουν τους θωρακικούς μυς με τα οστά του καρπού δεν εμφανίζονται κάποια διακριτές μυικές ίνες, ενώ ακόμη και ο στερνοκορακοειδής μυς είναι ατροφικός. Το κακάπο είναι ένα μεγάλος παπαγάλος με «στρουμπουλό» παρουσιαστικό. Τα ώριμα ενήλικα άτομα έχουν μήκος σώματος 59-64 εκατοστά. Αφού είναι ανίσχυρες για πτήση, οι πτέρυγες χρησιμοποιούνται για ισορροπία, στήριξη, ή ανάσχεση τυχόν μεγάλης πτώσης, όταν το πουλί πηδάει από δέντρο σε δέντρο. Σε αντίθεση με άλλα πουλιά που ζουν στο έδαφος, τα κακάπο μπορούν να συσσωρεύουν μεγάλες ποσότητες σωματικού λίπους ως αποθηκευτικό ενεργειακό μέσο, καθιστώντας τα ως τους βαρύτερους παπαγάλους.Η άνω επιφάνεια του σώματος είναι πρασινοκιτρινωπή στο χρώμα των βρύων (moss), ανάμικτο με μαύρες ή σκούρες καφετί ραβδώσεις ή κηλίδες. Οι συγκεκριμένοι χρωματικοί συνδυασμοί προσφέρουν εξαιρετική κάλυψη μέσα στη φυσική βλάστηση, αφού σε αυτό το περιβάλλον, δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει το πουλί. Διαφορετικά άτομα μπορεί να έχουν έντονες διαφορές ως προς το βαθμό και την ένταση των χρωματικών τόνων, μάλιστα, μουσειακά δείγματα δείχνουν ότι μερικά πουλιά είχαν εντελώς κίτρινο χρωματισμό. Το στήθος και οι πλευρές είναι κιτρινοπράσινες με κίτρινες ραβδώσεις. Η κοιλιά, η περιοχή κάτω από την ουρά, ο λαιμός και το πρόσωπο είναι κατά κύριο λόγο κιτρινωπά, με ραβδώσεις ανοικτοπράσινες και αχνά καφεγκρίζα στίγματα. Επειδή τα φτερά, που συνθέτουν τις πτέρυγές του, δεν έχουν τη δύναμη και την ακαμψία που απαιτούνται για να υποστηρίξουν πτήση, είναι εξαιρετικά απαλά, δικαιολογώντας απόλυτα το όνομα του είδους, habroptila. Το κακάπο έχει εμφανή δίσκο προσώπου που τον συνθέτουν συγκεκριμένα μικρά φτερά, δίνοντάς του κάποια όψη κουκουβάγιας. Έτσι, δικαιολογείται και η ονομασία του γένους, Strigops (βλ. και Ονοματολογία). Μάλιστα, οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι που κατέφθασαν στη Νέα Ζηλανδία, ονόμασαν το κακάπο «κουκουβάγια-παπαγάλο» (owl-parrot), ονομασία που χρησιμοποιείται ακόμη και στις μέρες μας. Το ράμφος περιβάλλεται από λεπτές σμήριγγες, κάποιες διακριτές τρίχες δηλαδή εν είδει μουστακιού, που τις χρησιμοποιεί το πουλί για να ανιχνεύει το έδαφος κατά την «πλοήγηση», καθώς περπατά με το κεφάλι χαμηλωμένο. Η κάτω γνάθος (γναθοθήκη) έχει περίπου το χρώμα του ελεφαντόδοντου (ivory), ενώ η άνω (ρινοθήκη) είναι μπλε-γκρι. Τα πόδια είναι μεγάλα, φολιδωτά και, όπως όλοι οι παπαγάλοι, τα κακάπο ανήκουν στην ομάδα των ζυγοδάκτυλων πτηνών, έχουν δηλαδή τους δύο δακτύλους να στρέφονται προς τα εμπρός και τους άλλους δύο προς τα πίσω. Τα νύχια των ποδιών είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένα, χρήσιμα για αναρρίχηση. Τα άκρα των πηδαλιωδών φτερών της ουράς, συχνά φθείρονται από τη συνεχή επαφή τους με το έδαφος. Η ίριδα των οφθαλμών είναι σκούρα καφέ. Στα κακάπο εμφανίζεται φυλετικός διμορφισμός, με τα θηλυκά να είναι ελαφρύτερα, ενώ έχουν πιο στενό και λιγότερο «θολωτό» κεφάλι, στενότερο και, αναλογικά μακρύτερο ράμφος, μικρότερο κήρωμα και ρουθούνια, λεπτότερους ταρσούς και πόδια, χρώματος ροζ- γκρι και, ουρά αναλογικά μακρύτερη. Ενώ το χρώμα των φτερών της θηλυκιάς δεν είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο του αρσενικού, ο τόνος είναι πιο αχνός, με λιγότερο κίτρινο και ποικιλία στις αποχρώσεις. Έχει την τάση να αντιστέκεται περισσότερο και να είναι πιο επιθετική από ό, τι τα αρσενικά, όταν την χειρίζονται οι επιστήμονες στις έρευνές τους. Τέλος, τα θηλυκά που ωοτοκούν διαθέτουν ένα χαρακτηριστικό «μπάλωμα» στο γυμνό δέρμα της κοιλιάς.Τα νεαρά άτομα ξεχωρίζουν από τους ενήλικες, επειδή το πτέρωμά τους είναι γενικά πιο θαμπό λαδί με λεπτότερες, πιο ομοιόμορφες, μαύρες ρίγες και λιγότερο κίτρινο. Η ουρά και οι πτέρυγες είναι συγκριτικά μικρές, επίσης και το ράμφος είναι μικρότερο με πιο έντονη καμπύλη κοντά στο άκρο, απ’ ό, τι στους ενήλικες. Έχουν μόνο τρεις πρωτογενείς αντηρίδες (struts) στην κάτω επιφάνεια της γναθοθήκης, αντί για τις πέντε των ενηλίκων. Το πρόσωπό τους είναι πιο ανοιχτόχρωμο γκρι, με πιο σκουρόγκριζους χαλινούς(lores). Ο οφθαλμικός δακτύλιος είναι πιο ανοικτόχρωμος και περιβάλλεται από μικρά φτερά που μοιάζουν με βλεφαρίδες, που δεν εμφανίζεται στους ενήλικες. Τέλος, τα πρωτεύοντα ερετικά φτερά είναι μικρότερα από εκείνα των ενηλίκων με μυτερές άκρες. Το κακάπο είναι ο πιο ογκώδης και διμορφικός παπαγάλος , με τα αρσενικά να ζυγίζουν 30%-40% περισσότερο από τα θηλυκά. Το βάρος του ενήλικα κυμαίνεται εποχιακά, αντανακλώντας την εναπόθεση και τη χρήση των αποθεμάτων λίπους για αναπαραγωγή. Το μέγεθος αυτών των διακυμάνσεων του βάρους φαίνεται να είναι μεγαλύτερο από ό, τι σε οποιοδήποτε άλλο επίγειο πουλί, με εποχική αύξηση κατά μέσο όρο 25%, αλλά μερικές φορές να φθάνει μέχρι το 100%, στα πτηνά με ελεύθερη διαβίωση, χωρίς συμπληρωματική τεχνητή τροφή. (Πηγές: Οι διαστάσεις σε εκατοστά, το βάρος σε κιλά) Το ράμφος του κακάπο είναι προσαρμοσμένο για να «αλέθει» την τροφή του σε πολύ λεπτά κομμάτια. Για το λόγο αυτό, έχει πολύ μικρό μυώδη στόμαχο (gizzard) σε σύγκριση με άλλα πτηνά του μεγέθους του. Είναι γενικά φυτοφάγο και τρέφεται με διάφορα ενδημικά φυτά, σπόρους, φρούτα, γύρη, ακόμη και και το σομφό των δέντρων. Μελέτη του 1984, έδειξε ότι στη διατροφή του κακάπο περιλαμβάνονται 25 διαφορετικά είδη φυτών. Αγαπά ιδιαιτέρως τον καρπό του δένδρου Ριμού (Dacrydium cupressinum), μάλιστα αποτελεί την αποκλειστική τροφή του στην εποχή της καρποφορίας του. Το κακάπο κάνει αλλαγές στη διατροφή του ανάλογα με την εποχή. Τα φυτά που καταναλώνονται πιο συχνά κατά τη διάρκεια του έτους περιλαμβάνουν είδη, όπως τα Lycopodium ramulosum, L. fastigium, Schizaea fistulosa, Blechnum minus, B. procerum, Cyathodes juniperina, Dracophyllum longifolium, Olearia colensoi και Thelymitra venosa. Μεμονωμένα φυτά του ίδιου είδους, συχνά αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο. Το πτηνό αφήνει εμφανή στοιχεία στις περιοχές σίτισης, που έχουν εμβαδόν από 10 × 10 μέτρα έως 50 × 100 μέτρα. Πιστεύεται, ότι ο πρόλοβος του πτηνού διαθέτει ειδική χλωρίδα (βακτηρίδια) που βοηθάει στη ζύμωση και πέψη της φυτικής ύλης. Η ηθολογία του κακάπο παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον σε όλες τις εκφάνσεις της. Κατ΄αρχήν, είναι κυρίως νυκτόβιο είδος. Κουρνιάζει υπό κάλυψη στα δέντρα ή στο έδαφος κατά τη διάρκεια της ημέρας και κινείται γύρω από τα εδάφη του κατά τη διάρκεια της νύκτας. Αν και δεν μπορεί να πετάξει, είναι εξαιρετικός αναρριχητής ανεβαίνοντας μέχρι το θόλο των ψηλότερων δένδρων. Όταν κατεβαίνει από αυτά, χρησιμοποιεί μια τεχνική που λέγεται κατ’ ευφημισμόν «κατάβαση-αλεξίπτωτο»: ανοίγει τις πτέρυγές του και κάνει μικρές, διαδοχικές πτώσεις από ένα ψηλότερο σε ένα χαμηλότερο κλαδί, μέχρι να φθάσει στο έδαφος. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί και «πετάει» για λίγα μέτρα, πάντοτε προς τα κάτω και υπό γωνία μικρότερη από 45°.Έχοντας απωλέσει την πτητική του ικανότητα, το κακάπο έχει αναπτύξει ισχυρά πόδια. Ο κλασσικός τρόπος κίνησής του είναι ένας γρήγορος βηματισμός, σαν ελαφρύ «τρέξιμο», με τον οποίο μπορεί να διανύσει πολλά χιλιόμετρα. Ένα θηλυκό είχε παρατηρηθεί να κάνει δύο «ταξίδια μετ’ επιστροφής», κάθε βράδυ κατά τη διάρκεια της ωοτοκίας, από τη φωλιά της σε μια πηγή τροφίμων μέχρι 1 χλμ. μακριά, ενώ το αρσενικό μπορεί να περπατήσει από τη θέση κουρνιάσματος μέχρι την αρένα επίδειξης (βλ. Αναπαραγωγή), μέχρι 5 χλμ μακριά κατά την περίοδο του ζευγαρώματος (Οκτώβριος-Ιανουάριος).Τα νεαρά πτηνά έχουν τη συνήθεια, όταν παλεύουν παίζοντας, να «κλειδώνουν» συχνά το λαιμό του αντιπάλου κάτω από το πηγούνι τους. Επίσης, τα κακάπο είναι περίεργα από τη φύση τους και, έχει γίνει γνωστό ότι συναναστρέφονται με τους ανθρώπους. Το προσωπικό και οι εθελοντές στα καταφύγια προστασίας των πτηνών, έχουν αναπτύξει πολύ καλές σχέσεις με κάποια άτομα, τα οποία έχουν ξεχωριστή προσωπικότητα. Το κακάπο έχει τη χαρακτηριστική συνήθεια να κρατάει κάποιο φύλλο με το ένα πόδι και να το απογυμνώνει από τα θρεπτικά του μέρη, χρησιμοποιώντας το ράμφος του και, αφήνοντας ένα σβώλο από φυτικές ίνες. Αυτά τα μικρά συσσωματώματα φυτικών ινών είναι ένα διακριτό σημάδι της παρουσίας του πουλιού. Ένα ακόμη, από τα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία του πτηνού, είναι η καλά ανεπτυγμένη αίσθηση της όσφρησης, που έρχεται να συμπληρώσει τις νυκτερινές του συνήθειες. Μπορεί να διακρίνει διαφορετικές οσμές όταν αναζητεί την τροφή του, μια ιδιότητα που έχει παρατηρηθεί μόνο σε αυτό και ακόμη ένα είδος παπαγάλου.Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του κακάπο είναι η δυνατή και ευχάριστη μυρωδιά που αναδίδει, η οποία έχει περιγραφεί ως «η μυρωδιά που βγαίνει από παλαιά και υγρά αντικείμενα» (musty). Μάλιστα, δεδομένης της καλά ανεπτυγμένης αίσθησης της όσφρησης, αυτή η μυρωδιά μπορεί να λειτουργεί ως κοινωνικό χημειοερέθισμα (chemosignal). Ωστόσο, η συγκεκριμένη μυρωδιά λειτουργεί και εις βάρος του πτηνού, ειδοποιώντας συχνά κάποια αρπακτικά για την παρουσία του. Όπως πολλοί παπαγάλοι, το κακάπο έχει ποικιλία στις φωνές που αρθρώνει. Εκείνο, όμως, που αποτελεί καθοριστικό διαφοροποιητικό στοιχείο για το είδος, είναι το χαρακτηριστικό του κάλεσμα προς τα θηλυκά, όταν βρίσκεται στα εδάφη αναπαραγωγής και συγκεκριμένα στην «αρένα επίδειξης». Το κάλεσμα αυτό είναι μοναδικό, όχι μόνον ανάμεσα στα πτηνά, αλλά και σε ολόκληρο το ζωικό βασίλειο (βλ. Αναπαραγωγή). Το κακάπο είναι ο μοναδικός μη-ιπτάμενος παπαγάλος στον κόσμο και το μοναδικό πτηνό, γενικά, με απώλεια πτητικής ικανότητας που χρησιμοποιεί «αρένα επίδειξης», το λεκ (lek), κατά την περίοδο αναπαραγωγής. Η λέξη λεκ προέρχεται από το σουηδικό lekställe «χώρος ζευγαρώματος» και αυτή με τη σειρά της από το επίθημα -lek «παιγνιά», που απαντά σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες (λ.χ. αγγλ. –loch). Τα αρσενικά συγκεντρώνονται σταδιακά σε έναν ειδικό χώρο -«αρένα»- και ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να προσελκύσουν τα θηλυκά. Εκείνα, με τη σειρά τους, ακούνε τα αρσενικά να ανταγωνίζονται και επιλέγουν τον σύντροφο της προτίμησής τους, με βάση την ποιότητα της επίδειξης. Το ζευγάρι δεν σχηματίζει κάποιο μόνιμο «δεσμό» και οι εταίροι ανταποκρίνονται μόνο για να ζευγαρώσουν. Κατά τη διάρκεια της περιόδου «φλερταρίσματος», τα αρσενικά αφήνουν τα εδάφη τους, για να έλθουν στις κορυφές των λόφων και τις κορυφογραμμές, όπου βρίσκεται η αρένα επίδειξης, το «λεκ», και ανταγωνίζονται για τις καλύτερες θέσεις. Το «λέκ» μπορεί να απέχει μέχρι και 7 χιλιόμετρα από τον συνήθη χώρο όπου ζουν, ενώ κρατούν και απόσταση, κατά μέσον όρο, 50 μέτρων μεταξύ τους. Τα αρσενικά παραμένουν στα «λεκ» καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής, ενώ μπορεί και να δώσουν μάχη για να εξασφαλίσουν τα καλύτερα πόστα. Αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλον με ανορθωμένα φτερά και νύχια, τεντωμένες πτέρυγες, ανοικτά ράμφη, ενώ αρθρώνουνν δυνατές στριγγλιές και βρυχηθμούς. Οι μάχες αυτές, μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς ή ακόμα και να αποβούν μοιραίες για κάποια πουλιά. Κάθε «λεκ» περιλαμβάνει κοιλότητες σκαμμένες στο έδαφος από τα αρσενικά, που ονομάζονται «μπόουλς» (bowls). Κάθε μπόουλ έχει βάθος 10 εκατοστών, περίπου και, μήκος τόσο ώστε να χωράει το σώμα του πουλιού. Τα καλύτερα «μπόουλς», κατασκευάζονται συνήθως κοντά σε βράχια, όχθες ή κορμούς δένδρων, δομές που βοηθούν στην εντονότερη ανάκλαση του ήχου, λειτουργώντας με αυτόν τον τρόπο ως ενισχυτές. Επίσης, κάθε «μπόουλ» εκτός από την κοιλότητα, περιλαμβάνει και ένα δίκτυο από μικρά μονοπάτια-διόδους, που μπορεί να εκτείνονται και σε ακτίνα 10 μέτρων γύρω από τη θέση κατασκευής ή 50 μέτρα κατά μήκος της ράχης του λόφου όπου βρίσκεται. Οι δίοδοι αυτές, διατηρούνται επισταμένως καθαρές από διάφορα σκουπίδια, ή άλλα αντικείμενα. Μάλιστα, όταν οι ερευνητές θέλουν να ελέγξουν εάν ένα «μπόουλ» είναι σε χρήση από τον κάτοχό του, τοποθετούν κατά τη διάρκεια της ημέρας μερικά κλαδάκια στις διόδους. Εάν το «μπόουλ» είναι σε χρήση, την επομένη ημέρα δεν υπάρχει ίχνος από αυτά, διότι το αρσενικό το έχει επισκεφθεί κατά τη διάρκεια της νύχτας και τα έχει απομακρύνει. Για να προσελκύσουν τα θηλυκά, τα αρσενικά αρθρώνουν δυνατούς, υπόκωφους ήχους, χαμηλής συχνότητας -κάτω των 100 Hz-, που ονομάζονται «μπουμς». Κάθε μπουμ (boom), παράγεται από το πουλί, όταν εκείνο φουσκώνει με ιδιαίτερο τρόπο τη θωρακική του κοιλότητα, γεμίζοντας με αέρα τους πνεύμονες κάτι ανάλογο με τους βατράχους που φουσκώνουν τους φωνητικούς τους σάκους. Οι ήχοι αυτοί είναι μοναδικοί, όχι μόνον στον κόσμο των πτηνών, αλλά στη φύση, γενικότερα και, δεν μπορούν εύκολα να κατηγοριοποιηθούν σε μια ομάδα γνωστών ακουσμάτων, επειδή έχουν κάτι το απόκοσμο. Μοιάζουν λίγο με τον μπάσο ήχο ενός μεμβρανόφωνου κρουστού, σε συνδυασμό με τον ήχο ενός ηλεκτρονικού οργάνου σε χαμηλές συχνότητες, ενώ κατ’ ουδένα τρόπο φαίνεται ότι μπορεί να αρθρώνονται από ένα πτηνό τέτοιας εμφάνισης και μεγέθους. Δείγματα φωνής (εξωτερικός σύνδεσμος)Κάθε φωνητική «παράσταση» από «μπουμς» είναι ένας κύκλος που διαιρείται σε τρία στάδια: ξεκινάει αρχικά με σιγανά γρυλίσματα, τα οποία βαθμιαία αυξάνουν σε ένταση και «όγκο», διότι το κακάπο έχοντας χαμηλωμένο το κεφάλι, φουσκώνει τη θωρακική του κοιλότητα σταδιακά. Όταν ο θώρακας γεμίσει επαρκώς, στο κυρίως στάδιο, ακούγεται το πρώτο δυνατό «μπουμ» που, ανάλογα με την ποσότητα αέρα στο θώρακα του πτηνού, ακολουθείται από 10-20 επόμενα, αδειάζοντας σιγά-σιγά τους πνεύμονες. Τέλος, το κακάπο συνοδεύει το «κυρίως μενού», με έναν υψηλής συχνότητας, μεταλλικό, τσίγκινο ήχο (ching), για να κλείσει ο πρώτος κύκλος. Το αρσενικό, στη συνέχεια, ξεκουράζεται για λίγο και αρχίζει να ξαναφουσκώνει το στήθος του, για να ξεκινήσει ο επόμενος κύκλος. Τα «μπούμς», ανάλογα με το κάθε άτομο και τη θέση του μέσα στο «λεκ», μπορεί να ακούγονται σε απόσταση τουλάχιστον ενός χιλιομέτρου μακριά. Στη μεγάλη αυτή απόσταση, φαίνεται ότι συνηγορούν η χαμηλή (μπάσα) συχνότητα του ήχου, αλλά και ο άνεμος, ο οποίος όταν πνέει ισχυρός, μπορεί να διαδώσει τον ήχο τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα μακριά από το «λεκ». Τα αρσενικά παράγουν «μπουμς», κατά μέσον όρο 8 ώρες κάθε νύκτα, όσο διαρκεί η αναπαραγωγική περίοδος. Έτσι, κάθε αρσενικό παράγει εκατοντάδες ή και χιλιάδες «μπουμς» μέσα σε αυτό το διάστημα, που μπορεί να είναι 3-4 μήνες, στη διάρκεια των οποίων το αρσενικό μπορεί να χάσει το μισό βάρος του σώματός του, εξηγώντας εν μέρει το ασυνήθιστα μεγάλο του βάρος, μέσα στην οικογένεια Ψιττακίδες. Κάθε αρσενικό κινείται ανάμεσα σε διαφορετικά «μπόουλς» μέσα στο «λεκ», έτσι ώστε τα «μπουμς» να αποστέλλονται σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Ωστόσο, υπάρχει και το τίμημα: η χροιά και η ένταση των «μπόουλς», μπορούν επίσης να προσελκύσουν θηρευτές, προδίδοντας τη θέση τους και, με μοιραία κατάληξη για τα αρσενικά. Τα θηλυκά προσελκύονται από τα «μπουμς» των ανταγωνιζομένων αρσενικών και, όπως εκείνα, μπορεί να χρειαστεί να περπατήσουν αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το έδαφός τους, μέχρι να φθάσουν στα «λεκ». Μόλις κάποιο θηλυκό εισέλθει στην αρένα επίδειξης, το πλησιέστερο αρσενικό εκτελεί μια σειρά από επιδεικτικές κινήσεις (displays), μετακινούμενο από τη μία πλευρά στην άλλη και παράγοντας θορύβους με το ράμφος του. Κατόπιν, γυρίζει την πλάτη του στο θηλυκό, απλώνει τις πτέρυγές του και περπατά προς τα πίσω, προς το μέρος της. Στη συνέχεια ακολουθεί το ζευγάρωμα που, αναλόγως, μπορεί να διαρκέσει από 2 έως 14 λεπτά. Αμέσως μετά, το θηλυκό επιστρέφει στην επικράτειά του για να ωοτοκήσει και να μεγαλώσει τους νεοσσούς. Το αρσενικό, όμως, συνεχίζει τα «μπουμς», με σκοπό να προσελκύσει το επόμενο θηλυκό. Το θηλυκό κακάπο γεννά έως 3 αυγά σε κάθε περίοδο αναπαραγωγής, στο έδαφος, κάτω από φυτική κάλυψη ή σε κοιλότητες όπως κουφάλες δένδρων. Το θηλυκό επωάζει τα αυγά έχοντας πάντοτε το νου της σ’ αυτά, αλλά αναγκάζεται να τα αφήνει για λίγο κάθε βράδυ, όταν φεύγει σε αναζήτηση τροφής. Οι θηρευτές βρίσκουν τότε την ευκαιρία να φάνε τα αυγά, αλλά μπορεί και τα έμβρυα να πεθάνουν από το κρύο κατά την απουσία της μητέρας. Αν όλα πάνε καλά. η εκκόλαψη πραγματοποιείται μέσα σε 30 ημέρες. Οι γκριζόχρωμοι νεοσσοί είναι φωλεόφιλοι και αρκετά αβοήθητοι. Μετά την εκκόλαψη των αυγών, το θηλυκό τροφοδοτεί τους νεοσσούς για τρεις μήνες, αλλά αυτοί εξακολουθούν να παραμένουν με την μητέρα για μερικούς μήνες ακόμη -μέχρι και 6-, μετά την ανάπτυξη του πρώτου πτερώματος. Είναι εξίσου ευάλωτοι στα αρπακτικά, όπως τα αυγά και, πολλοί έχουν σκοτωθεί από τα ίδια αρπακτικά που επιτίθενται στους ενήλικες. Επειδή το κακάπο είναι εξαιρετικά μακρόβιο (βλ. Προσδόκιμο ζωής), τείνει να έχει μια «εφηβεία» πριν από την έναρξη της αναπαραγωγικής ωριμότητας. Έτσι, τα αρσενικά δεν αρχίζουν να «μπουμάρουν» μέχρι να γίνουν περίπου 5 ετών, ενώ για τα θηλυκά πιστευόταν ότι φθάνουν στη σεξουαλική ωριμότητα σε ηλικία 9 ετών. Αυτή όμως η άποψη καταρρίφθηκε το 2008, όταν δύο 6-χρονα θηλυκά, η Apirama και η Rakiura εναπόθεσαν αυγά. Βέβαια, σε γενικές γραμμές, τα θηλυκά αρχίζουν να αναζητούν αρσενικά μεταξύ 9 και 11 ετών.Τα κακάπο δεν αναπαράγονται κάθε χρόνο, έχοντας ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά αναπαραγωγής μεταξύ των πουλιών. Η αναπαραγωγή «πυροδοτείται» μόνο σε χρονιές που τα δέντρα προτίμησης είναι σε μεγάλη καρποφορία (βλ. Τροφή), παρέχοντας αφθονία τροφίμων. Για παράδειγμα, στο δένδρο Rimu, αυτό συμβαίνει μόνο κάθε 3-5 χρόνια, έτσι, στα δάση όπου κυριαρχεί το συγκεκριμένο είδος (Dacrydium cupressinum), όπως εκείνα στο νησί Κόντφις (Codfish Island), το κακάπο αναπαράγεται, αντιστοίχως, αραιά. Μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή του συστήματος αναπαραγωγής του κακάπο, είναι ότι το θηλυκό μπορεί να καθορίσει το φύλο των απογόνων που παράγει, ανάλογα με την κατάσταση που βρίσκεται. Έτσι, ένα θηλυκό που τρώει τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες παράγει περισσότερους αρσενικούς απογόνους (τα αρσενικά έχουν 3% -40% περισσότερο σωματικό βάρος από ό, τι τα θηλυκά, βλ. Μάζα). Επομένως, η αφθονία τροφής, επηρεάζει όχι μόνον το ποσοστό αναπαραγωγής αλλά και την αναλογία αρσενικών-θηλυκών, προς όφελος των πρώτων σε καλές περιόδους. Υπάρχει λοιπόν ένας φυσικός «αλγόριθμος» στο είδος: ένα θηλυκό κακάπο, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι σε θέση να παράγει αυγά, ακόμη και όταν υπάρχουν λίγοι διαθέσιμοι πόροι, ενώ ένα αρσενικό θα είναι πιο ικανό προς διαιώνιση του είδους, όταν υπάρχουν πολλά αρσενικά για να ζευγαρώσουν με πολλά θηλυκά. Αυτό υποστηρίζει την υπόθεση Τράιβερς-Ουίλαρντ (Trivers-Willard) της εξελικτικής βιολογίας: παραγωγή περισσοτέρων αρσενικών όταν οι γενικότερες περιβαλλοντικές συνθήκες είναι καλές και, περισσοτέρων θηλυκών όταν είναι πτωχές σε πόρους. Η σχέση μεταξύ αναλογίας των φύλων και μητρικής διατροφής έχει επιπτώσεις στη διατήρηση του είδους, επειδή σε ένα πληθυσμό σε αιχμαλωσία, παρέχεται διατροφή υψηλής ποιότητας, οπότε θα παράγονται λιγότερα θηλυκά και ως εκ τούτου λιγότερα πολύτιμα άτομα για τη μακρόχρονη ανάκαμψη του είδους. Το κακάπο είναι από τους μακροβιότερους παπαγάλους -οι οποίοι ούτως ή άλλως ζουν πολύ- και από τα μακροβιότερα όντα στη Φύση. Το προσδόκιμο επιβίωσης ενός υγιούς ατόμου είναι 95 χρόνια. Αυτός ο αριθμός, ωστόσο, είναι ο μέσος όρος διότι έχουν καταγραφεί άτομα που έχουν επιβιώσει για 120 έτη. Το κακάπο υπήρξε πολύ επιτυχημένο είδος της Νέας Ζηλανδίας, στην προ-ανθρώπου εποχή, διότι είχε αναπτύξει ειδικές προσαρμογές για να αποφεύγει αποτελεσματικά τη θήρευση από τα τότε ιθαγενή αρπακτικά πτηνά, τα οποία ήσαν οι μόνοι θηρευτές του στο παρελθόν. Ωστόσο, αυτές οι ικανότητες δεν είχαν καμία χρησιμότητα όταν τα πουλιά ήρθαν αντιμέτωπα με τα αρπακτικά θηλαστικά τα οποία εισήχθησαν στη Νέα Ζηλανδία, μετά την εγκατάσταση του ανθρώπου, διότι αυτά κυνηγούσαν με διαφορετικούς τρόπους. Ως κυνηγοί, τα πουλιά συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά από τα θηλαστικά, έχοντας ως βασικό όπλο την ισχυρή τους όραση για να βρουν το θήραμα και ως εκ τούτου, συνήθως, (με την εξαίρεση τις κουκουβάγιες) κυνηγούν την ημέρα. Εκτός από τα δύο σωζόμενα αρπακτικά πτηνά της Νέας Ζηλανδίας, το Falco novaeseelandiae και το Circus approximans, υπήρχαν δύο άλλα αρπακτικά πτηνά πριν καταφθάσουν οι πρώτοι άνθρωποι στα νησιά: το †Harpagornis moorei και το †Circus eylesi. Τα τέσσερα αυτά είδη έψαχναν για θήραμα στο φως της ημέρας και, για να τα αποφύγουν, οι πρόγονοι του κακάπο εξέλιξαν σταδιακά, καμουφλαρισμένο πτέρωμα και έγιναν νυκτόβια πτηνά. Επιπλέον, όταν το κακάπο αισθάνεται να απειλείται, ακινητοποιείται ακαριαία, έτσι ώστε να είναι πιο αποτελεσματικό το καμουφλάρισμά τους. Βέβαια, δεν ήταν απόλυτα ασφαλές τη νύχτα, με την κουκουβάγια †Sceloglaux albifacies, όπως αποδεικνύεται από απομεινάρια των φωλιών της σε ασβεστολιθικές αποθέσεις του Canterbury και, φαίνεται ότι το κακάπο ήταν μεταξύ των θηραμάτων της.Όμως τα θηλαστικά, σε αντίθεση με τα πουλιά, βασίζονται στην αίσθηση της όσφρησης και της ακοής για να βρουν θήραμα και, συχνά κυνηγούν τη νύχτα, οπότε οι προσαρμογές του κακάπο ήσαν άχρηστες εναντίον των καινούργιων θηρευτών του. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για την τεράστια μείωση των πληθυσμών του, μετά την εισαγωγή σκύλων, γατών και μουστελιδών. Άλλωστε, μια τυπική παλαιότερη μέθοδος κυνηγιού των κακάπο από τους ανθρώπους, ήταν η απελευθέρωση ειδικά εκπαιδευμένων σκύλων. Ο πρώτος, χρονικά και, κυριότερος παράγοντας για την παρακμή του κακάπο ήταν αναμφίβολα η άφιξη των πρώτων ανθρώπων στη Νέα Ζηλανδία και τα γύρω νησιά. Στη λαογραφία των Μάορι αναφέρεται ότι το είδος ήταν κοινό σε όλη τη χώρα, όταν οι Πολυνήσιοι έφτασαν για πρώτη φορά εκεί, περίπου 700 χρόνια πριν, κάτι στο οποίο συνηγορούν και τα απολιθώματα. Οι Μάορι άρχισαν να κυνηγούν τα κακάπο για να τα φάνε, αλλά και για το δέρμα και τα φτερά τους, με τα οποία έφτιαχναν πανωφόρια. Επίσης χρησιμοποίησαν τα αποξηραμένα κρανία των πουλιών σαν στολίδια για τα αυτιά. Λόγω της ανικανότητάς του να πετάξει, της έντονης οσμής που αναδίδει και της συνήθειάς του να ακινητοποιείται όταν απειλείται, το κακάπο υπήρξε πολύ εύκολη λεία για τους Μάορι και τα σκυλιά τους. Τα αυγά και νεοσσοί του, επίσης, καταστρέφονταν από το Κιόρε Rattus exulans, έναν αρουραίο που έφεραν οι Μάορι στη Νέα Ζηλανδία. Επιπλέον, η εσκεμμένη εκκαθάριση της βλάστησης από τους Μάορι μείωσε τα ενδιαιτήματα του πτηνού. Παρά το γεγονός ότι τα κακάπο είχαν ήδη εξαφανιστεί σε πολλές περιοχές της Νέας Ζηλανδίας, όταν κατέφθασαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι, ήσαν ακόμη παρόντα στο κεντρικό τμήμα του Βόρειου Νησιού (North Island) και σε κάποιες δασώδεις περιοχές του Νότιου.Στη δεκαετία του 1840, οι Ευρωπαίοι άποικοι εκκαθάρισαν τεράστιες εκτάσεις γης για καλλιέργεια και βόσκηση, προκαλώντας περαιτέρω μείωση των οικοτόπων του είδους. Έφεραν μαζί τους περισσότερα σκυλιά και άλλα αρπακτικά θηλαστικά, όπως κατοικίδιες γάτες, αρουραίους και νυφίτσες. Οι Ευρωπαίοι γνώριζαν λίγα πράγματα για το κακάπο, μέχρι που ο Τζόρτζ Ρόμπερτ Γκρέι (George Robert Gray), το περιέγραψε και το καταχώρησε ως νέο είδος, το 1845. Δεδομένου ότι οι Μάορι σιγά-σιγά άρχισαν να μειώνονται, οι Ευρωπαίοι και τα σκυλιά τους πήραν τη θέση τους. Έτσι, στα τέλη του 19ου αιώνα, το κακάπο δεν ήταν παρά ένα «αξιοπερίεργο» της φύσης και, χιλιάδες αιχμαλωτίστηκαν ή σκοτώθηκαν για ζωολογικούς κήπους, μουσεία ή συλλέκτες. Τα περισσότερα αιχμαλωτισθέντα άτομα έχαναν τη ζωή τους μέσα σε λίγους μήνες. Από το 1870, τουλάχιστον, οι συλλέκτες γνώριζαν ότι ο πληθυσμός των κακάπο είχε μειωθεί δραματικά, αλλά αντί να ξεκινήσουν τη διάσωσή τους, πρωταρχικό μέλημά τους ήταν να συλλέξουν όσο το δυνατόν περισσότερα «δείγματα» πριν το πουλί να εξαφανιστεί. Στη δεκαετία του 1880, μεγάλος αριθμός από μουστελίδες (κουνάβια και νυφίτσες) εισήχθησαν στη Νέα Ζηλανδία για να βοηθήσουν στη μείωση του αριθμού των κουνελιών, που όντως ήσαν πραγματική μάστιγα για τη χώρα, εκείνα όμως έτρωγαν, επίσης σε μεγάλο βαθμό, πολλά ενδημικά είδη συμπεριλαμβανομένου του κακάπο. Άλλα ξενικά προς τη χώρα εισηγμένα ζώα, όπως ελάφια, ανταγωνίζονταν με το πτηνό για την τροφή, αλλά και προκάλεσαν την εξαφάνιση κάποιων, προτιμώμενων από το κακάπο, φυτικών ειδών. Το τελευταίο κακάπο φαίνεται να πιάστηκε στο Βόρειο Νησί, το 1895. Το 1891, η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας ανακήρυξε τη νήσο Ρεζολούσιον (Resolution) ως καταφύγιo για το είδος. Το 1894, η κυβέρνηση διόρισε τον Ρίιτσαρντ Χένρι (Richard Henry) ως επιτηρητή, έναν οξυδερκή φυσιοδίφη ο οποίος γνώριζε ότι πολλά αυτόχθονα είδη ήταν σε πτωτική τάση, και άρχισε να συλλαμβάνει και να μετακινεί κακάπο αλλά και κίβι από την ηπειρωτική χώρα στο προστατευόμενο νησί. Σε έξι χρόνια, πάνω από 200 κακάπο είχαν μεταφερθεί στη νήσο Ρεζολούσιον. Όμως, μέχρι το 1900, αρκετές νυφίτσες είχαν κολυμπήσει μέχρι το νησί και το αποίκησαν, αφανίζοντας τον εκεί πληθυσμό μέσα σε 6 χρόνια.Το 1903, τρία κακάπο μεταφέρθηκαν από τη νήσο Ρεζολούσιον στο καταφύγιο του νησιού Λιτλ Μπάριερ (Little Barrier Island), ΝΑ του Όκλαντ, αλλά άγριες γάτες βρίσκονταν στην περιοχή και τα συγκεκριμένα άτομα εξοντώθηκαν. Το 1912, επίσης τρία κακάπο μεταφέρθηκαν σε ένα άλλο καταφύγιο, το νησί Κάπιτι (Kapiti) ΒΔ του Ουέλλινγκτον. Ένα από αυτά επέζησε τουλάχιστον μέχρι το 1936, παρά την παρουσία αδέσποτων γατών. Μέχρι το 1920, το κακάπο είχε εξαφανιστεί από το Βόρειο Νησί της Νέας Ζηλανδίας, ενώ η επικράτεια και οι αριθμοί του στο Νότιο Νησί, ήταν σε πτωτική τάση. Ένα από τα τελευταία καταφύγια του είδους ήταν η άγρια περιοχή Φιόρντλαντ (Fiordland). Εκεί, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, κάποιοι είχαν συχνά δει ή ακούσει το πτηνό και, μερικές φορές, θηρευόταν από κυνηγούς ή εργάτες. Μέχρι το 1940, οι αναφορές για το πτηνό είχαν αρχίσει να σπανίζουν. Στη δεκαετία του 1950, ιδρύθηκε η Υπηρεσία Άγριας Ζωής της Νέας Ζηλανδίας (New Zealand Wildlife Service) και άρχισε να κάνει τακτικές αποστολές για να αναζητήσει το κακάπο, ως επί το πλείστον στο Φιόρντλαντ και εκεί που είναι τώρα το Εθνικό Πάρκο Καχουράνγκι (Kahurangi) στο βορειοδυτικό Νότιο Νησί. Μετά από επτά αποστολές στο Φιόρντλαντ, μεταξύ 1951 και 1956, βρέθηκαν μόνο λίγες ενδείξεις. Τέλος, το 1958 ένα (1) άτομο πιάστηκε και απελευθερώθηκε στο Μίλφορντ Σάουντ (Milford Sound) του Φιόρντλαντ. Έξι ακόμη άτομα πιάστηκαν το 1961. Το ένα απελευθερώθηκε και τα υπόλοιπα μεταφέρθηκαν στο Καταφύγιο Πτηνών του Όρους Μπρους (Bruce Bird Reserve) κοντά στο Μάστερτον (Masterton), στο Βόρειο Νησί. Μέσα σε λίγους μήνες, τέσσερα από τα πουλιά είχαν πεθάνει και το πέμπτο πέθανε μετά από περίπου τέσσερα χρόνια. Στα επόμενα 12 χρόνια, οι αποστολές βρήκαν μερικά σημάδια του πτηνού, υπογραμμίζοντας ότι οι αριθμοί εξακολουθούσαν να μειώνονται. Μόνο ένα πουλί συνελήφθη το 1967, που πέθανε το επόμενο έτος. Στις αρχές του 1970, δεν ήταν πλέον βέβαιο ότι το κακάπο ανήκε ακόμη στα υπάρχοντα είδη. Όμως, στο τέλος του 1974, επιστήμονες εντόπισαν αρκετά αρσενικά και έκαναν τις πρώτες επιστημονικές παρατηρήσεις για τα καλέσματα, «μπουμς», του πτηνού. Οι παρατηρήσεις αυτές οδήγησαν τον ερευνητή του είδους Ντον Μέρτον (Don Merton) να προβεί στις πρώτες αναφορές ότι, το κακάπο έχει ένα σύστημα αναπαραγωγής «λεκ». Από το 1974 έως το 1976, 14 άτομα ανακαλύφθηκαν, αλλά όλα ήσαν αρσενικά. Αυτό ήγειρε την υποψία ότι το είδος θα εξαφανιζόταν, γιατί μπορεί να μην υπήρχαν επιζώντα θηλυκά. Ένα αρσενικό πουλί που πιάστηκε στην περιοχή Μίλφορντ το 1975, βαφτίστηκε " Richard Henry" και μεταφέρθηκε στο νησί Μοντ (Maud). Όλα τα πουλιά που εντόπισε η Υπηρεσία Άγριας Ζωής, μεταξύ 1951-1976, βρίσκονταν σε απομονωμένες σε σχήμα U παγετωνικές κοιλάδες, πλαισιωμένες από σχεδόν κάθετους βράχους και περιβάλλονταν από ψηλά βουνά. Τέτοιες «ακραίες» περιοχές είχε επιβραδύνει τον αποικισμό από τα θηλαστικά. Ωστόσο, ακόμη και εκεί, νυφίτσες ήσαν παρούσες και, από το 1976, τα κακάπο είχαν εξαφανιστεί από τη βάση των κοιλάδων και, μόνο λίγα αρσενικά επιζούσαν ψηλά, στα πιο απόμακρα σημεία των γκρεμών.Πριν το 1977 δεν είχαν πραγματοποιηθεί αποστολές στο νησί Στιούαρντ για να αναζητήσουν το πουλί, κατόπιν όμως άρχισαν οι πρώτες αναφορές από εκεί. Μια αποστολή στο νησί ανακάλυψε ένα «μπόουλ» με τις διόδους του και, από τότε, αρκετές δεκάδες κακάπο. Η εύρεση μιας περιοχής 8.000 εκταρίων, η οποία είχε θάμνους και είχε αναγεννηθεί μετά από πυρκαγιά, έδωσε ελπίδες ότι εκεί θα περιελαμβάνονταν και θηλυκά. Ο συνολικός πληθυσμός υπολογίστηκε σε 100 έως 200 πτηνά.Οι μουστελίδες δεν είχαν αποικίσει ποτέ τη νήσο Στιούαρντ (Steward), αλλά άγριες γάτες ήσαν παρούσες. Κατά τη διάρκεια έρευνας, βρέθηκε ότι οι γάτες σκότωναν τα πουλιά με ποσοστό θήρευσης 56% ετησίως. Με το ρυθμό αυτό, τα πουλιά δεν μπορούσαν να επιβιώσουν στο νησί και ως εκ τούτου, εφαρμόστηκε εντατικός έλεγχος των γατών το 1982, μετά τον οποίο δεν σημειώθηκε κάποιος θάνατος κακάπο από αυτή την αιτία. Ωστόσο , για να εξασφαλιστεί η επιβίωση των υπόλοιπων πτηνών, οι επιστήμονες αποφάσισαν αργότερα ότι αυτός ο πληθυσμός θα πρέπει να μεταφερθεί σε νησιά χωρίς θηρευτές, κάτι που έγινε πραγματικότητα μεταξύ του 1982 και του 1997. Το 1989, τέθηκε σε εφαρμογή το «Σχέδιο για την Ανάκαμψη του Κακάπο» (Kakapo recovery Plan) και συστάθηκε μια ομάδα για την εφαρμογή του. Η πρώτη ενέργεια ήταν να μετεγκατασταθούν όλα τα εναπομείναντα κακάπο σε κατάλληλα νησιά για να αναπαραχθούν. Ωστόσο, υπήρχε μεγάλη δυσκολία διότι, κανένα από τα νησιά της Νέας Ζηλανδίας δεν ήταν ιδανικό για την εγκατάσταση των πτηνών, χωρίς πρώτα την εκτενή αποκατάσταση της φυτοκάλυψης και την εξόντωση των εισαχθέντων θηρευτών και των ανταγωνιστών θηλαστικών. Τελικά, τέσσερα νησιά επιλέχθηκαν: το Μοντ (Maud), το Λίτλ Μπάριερ (Little Barrier), το Κόντφις (Codfish) και το Μάνα (Mana). Εξήντα πέντε κακάπο (43 αρσενικά και 22 θηλυκά) μεταφέρθηκαν με επιτυχία πάνω στα τέσσερα νησιά. Το Λίτλ Μπάριερ, τελικά αποδείχθηκε ακατάλληλο λόγω της τραχύτητας του τοπίου, του πυκνού δάσους και της συνεχούς παρουσίας αρουραίων, οπότε, εκκενώθηκε από τα πουλιά το 1998. Αργότερα, ακολούθησαν διαδοχικές μετεγκαταστάσεις σε διαφορετικά νησιά, διότι το πρόγραμμα βρισκόταν σε δυναμική κατάσταση και, δεν μπορούσε να προβλεφθεί η παρουσία θηρευτών ή άλλων αρνητικών παραγόντων. Τελικά, σήμερα τα 124 εναπομείναντα κακάπο βρίσκονται σε τρία νησιά, το Κόντφις, το Άνκορ και το Λιτλ Μπάριερ. Αν και η αναπαραγωγική ικανότητα των θηλυκών μπορεί να βελτιωθεί με συμπληρωματική διατροφή, η επιβίωση των νεοσσών παρεμποδίζεται από την παρουσία αρουραίων της Πολυνησίας. Από τους 21 νεοσσούς που εκκολάφθηκαν μεταξύ 1981 και 1994, οι 9 σκοτώθηκαν είτε από τους αρουραίους ή έχασαν τη ζωή τους και στη συνέχεια φαγώθηκαν από αρουραίους. Η προστασία των φωλιών έχει ενταθεί από το 1995 με τη χρήση παγίδων και θέσεων με δηλητήριο, από τη στιγμή που έχει εντοπιστεί μια φωλιά. Μια μικρή βιντεοκάμερα με υπέρυθρη πηγή φωτός παρακολουθεί τη φωλιά συνεχώς και, είναι προγραμματισμένη να τρομάζει τους αρουραίους με μικρές «εκρήξεις» και φώτα φλας. Για να αυξηθεί το ποσοστό επιτυχίας της ωοτοκίας, ένας υπάλληλος του προγράμματος τοποθετεί μια μικρή, θερμοστατικά ελεγχόμενη ηλεκτρική κουβέρτα πάνω στα αυγά ή τους νεοσσοούς, κάθε φορά που το θηλυκό αφήνει την φωλιά για να τραφεί. Το ποσοστό επιβίωσης των νεοσσών αυξήθηκε από το 29% σε μη προστατευόμενες φωλιές έως το 75% σε προστατευόμενες.Για τη συνεχή παρακολούθηση του πληθυσμού των κακάπο, κάθε πτηνό είναι εξοπλισμένο με ραδιοπομπό, ενώ τεχνητή επώαση των αυγών και σίτιση με τα χέρια έχουν χρησιμοποιηθεί, κατά καιρούς, για να βελτιωθεί η κατάσταση των αυγών και των νεοσσών. Το μότο της επίσημης ιστοσελίδας του προγράμματος είναι: «7 δισεκατομμύρια άνθρωποι στη Γη και λιγότερα από 150 κακάπο. Η ώρα είναι κρίσιμη». Σήμερα, τα κακάπο είναι τόσο λίγα που, τους έχουν δοθεί ονόματα και καταγράφεται λεπτομερώς το γενεαλογικό τους δένδρο και το ιστορικό τους. Συνολικά ζουν 124 πουλιά, 60 θηλυκά και 64 αρσενικά. Η τελευταία απώλεια ήταν ένα θηλυκό με το όνομα 'Φούξια', που πέθανε το Μάρτιο του 2013. Σε κάθε πουλί, εκτός από μερικούς νεοσσούς, έχει δοθεί ένα όνομα από τους υπαλλήλους του προγράμματος «Σχέδιο για την Ανάκαμψη του Κακάπο». Είναι ένας στοργικός τρόπος για το προσωπικό συντήρησης να αναφέρονται σε μεμονωμένα πουλιά, και μια σκληρή υπενθύμιση τού πόσο λίγα έχουν απομείνει. Πολλά από τα μεγαλύτερα πουλιά έχουν αγγλικά ονόματα, αλλά στα νεαρότερα έχουν δοθεί ονόματα Μάορι. Μερικά κακάπο, όπως ο 'Ρίτσαρντ Χένρι' και ο 'Άραβας', έχουν ονομαστεί προς τιμήν ανθρώπων που έχουν παράσχει βοήθεια στις προσπάθειες διατήρησης του είδους. Το κακάπο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πλούσια παράδοση και τις πεποιθήσεις των Μάορι. Ο ακανόνιστος κύκλος αναπαραγωγής του πουλιού, εξαρτώμενος από την καρποφορία συγκεκριμένων φυτών, όπως του Rimu, οδήγησαν εύλογα τους Μάορι στη δοξασία ότι το πουλί έχει την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον. Άλλη δοξασία, βασίζεται στο ότι οι Μάορι έχουν δει τα πουλιά να τοποθετούν κάποιους καρπούς στο νερό για να τους διατηρήσουν. Από αυτό το «μύθο» προέρχεται η πρακτική των Μάορι να εμβαπτίζουν τροφή σε νερό για τον ίδιο σκοπό.Παρά τις δοξασίες, οι Μάορι θεωρούσαν το κακάπο ως ξεχωριστή «λιχουδιά» και το κυνηγούσαν, όταν ήταν ακόμα ευρέως διαδεδομένο. Μια πηγή αναφέρει ότι «η σάρκα του μοιάζει με αρνί στη γεύση και την υφή», παρόλο που οι ευρωπαίοι έποικοι έχουν περιγράψει ότι έχει «δριμεία και ελαφρώς στυφή (sic) γεύση».Εκτός από το κρέας του, οι Μάορι χρησιμοποιήσουν το δέρμα και τα φτερά του κακάπο, είτε ως σύνολο, είτε έβγαζαν τα φτερά και τα έραβαν πάνω σε ίνες λιναριού για τη δημιουργία ιδιαίτερων, περίτεχνων ενδυμάτων, που φοριούνταν ως μανδύες ή πανωφόρια. Για κάθε έναν από αυτούς τους μανδύες, απαιτούνταν έως και 11.000 φτερά, που τους καθιστούσε όχι μόνον πολύ όμορφους, αλλά και πολύ ζεστούς. Οι μανδύες αυτοί είχαν υψηλή αξία και, οι λίγοι που εξακολουθούν να υφίστανται μέχρι σήμερα θεωρούνται taonga, «θησαυροί». Μάλιστα, μια παλαιά παροιμία των Μάορι λέει: «Έχεις μια κάπα κακάπο και εξακολουθείς να διαμαρτύρεσαι για το κρύο», που χρησιμοποείται για να περιγράψει κάποιον που δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος.Παρά το γεγονός αυτό, το κακάπο θεωρείτο ως ένα στοργικό κατοικίδιο ζώο από τους Μάορι. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από τους ευρωπαίους εποίκους στη Νέα Ζηλανδία κατά τον 19ο αιώνα, μεταξύ των οποίων από τον George Edward Grey, ο οποίος έγραψε κάποτε σε μια επιστολή προς συγγενή του, ότι η συμπεριφορά του κακάπο που είχε ως κατοικίδιο, προς αυτόν και τους φίλους του, «μοιάζει περισσότερο με αυτή ενός σκύλου απ’ ότι ενός πουλιού». i. ^ Για την ορθογραφία της λέξης Γλαύκοψ, ακολουθείται η κατ΄αντιστοιχίαν απόδοση της λέξης Έποψ «τσαλαπετεινός» (και όχι Έπωψ) και άρα Γλαυκοπίδες κατά το Εποπίδες Howard and Moore, Checklist of the Birds of the World, 2003. Colin Harrison, Nests, Eggs and Nestlings Of British and European Birds, Collins, 1988. Christopher Perrins, Birds of Britain and Europe, Collins 1987. Bertel Bruun, Birds of Britain and Europe, Hamlyn 1980. Hermann Heinzel, RSR Fitter & John Parslow, Birds of Britain and Europe with North Africa and Middle East, Collins, 1995 Colin Harrison & Alan Greensmith, Birds of the World, Eyewitness Handbooks, London 1993 Mary Taylor Gray, The Guide to Colorado Birds, Westcliffe Publishers, 1998 Detlef Singer, Field Guide to Birds of Britain and Northern Europe, The Crowood Press, Swindon 1988 Jim Flegg, Field Guide to the Birds of Britain and Europe, New Holland, London 1990 Dennis Avon and Tony Tilford, Birds of Britain and Europe, a Guide in Photographs, Blandford 1989 R. Grimmett, C. Inskipp, T. Inskipp, Birds of Nepal, Helm 2000 Peter Colston and Philip Burton, Waders of Britain and Europe, Hodder & Stoughton, 1988 Bob Scott and Don Forrest, The Birdwatcher’s Key, Frederick Warne & Co, 1979 Γιώργος Σφήκας, Πουλιά και Θηλαστικά της Κρήτης, Ευσταθιάδης, 1989 Γιώργος Σφήκας, Πουλιά και Θηλαστικά της Κύπρου, Ευσταθιάδης, 1991 Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 1996 Ιωάννη Όντρια, Πανίδα της Ελλάδας, τόμος Πτηνά. Ιωάννη Όντρια, Συστηματική Ζωολογία, τεύχος 3. Ντίνου Απαλοδήμου, Λεξικό των ονομάτων των πουλιών της Ελλάδας, 1988. Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά της Ελλάδας (ΣΠΕΕ), ΕΟΕ 1994 «Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλουμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας», Αθήνα 1992 Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα 2002 BirdLife International. 2004. Birds in Europe: population estimates, trends and conservation status. BirdLife International, Cambridge, U.K. Linnaeus, C (1758). Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata. Holmiae. (Laurentii Salvii). IUCN Red List: http://www.iucnredlist.org/ Anon. 2008. How to make a big-boned bird breed. New Scientist 199(2673): 16. Anon. 2008. Kakapo set to breed. Forest and Bird: 3. Anon. 2009. Long lost Kakapo rediscovered after 21 years. Available at: #https://web.archive.org/web/20130507123316/http://www.wildlifeextra.com/go/news/kakapo-rediscovered.html. Atkinson, I. A. E. and Merton, D. V. (2006). "Habitat and diet of kakapo (Strigops habroptilus) in the Esperance Valley, Fiordland, New Zealand". Notornis 53 (1): 37–54. H.A. Best (1984). "The Foods of Kakapo on Stewart Island as Determined from Their Feeding Sign" (PDF). New Zealand Journal of Ecology 7: 71–83 H.A. Best and R.G. Powlesland (1985). Kakapo. Dunedin: John McIndoe and New Zealand Wildlife Service Christidis L, Boles WE (2008). Systematics and Taxonomy of Australian Birds. Canberra: CSIRO Publishing. p. 200. ISBN 978-0-643-06511-6. Clout, M.; Merton, D. 1998. Saving the Kakapo: the conservation of the world's most peculiar parrot. Bird Conservation International 8: 281-296. Clout, M.N., Elliott, G.P. and Robertson, B.C. 2002. Effects of supplementary feeding on the offspring sex ratio of kakapo: a dilemma for the conservation of a polygynous parrot. Biological Conservation 107(1): 13-18. J.F. Cockrem (2002). "Reproductive biology and conservation of the endangered kakapo (Strigops habroptilus) in New Zealand". Avian and Poultry Biology Reviews 13 (3): 139–144. doi:10.3184/147020602783698548. Collar, N. J.; Butchart, S. H. M. 2013. Conservation breeding and avian diversity: chances and challenges. International Zoo Yearbook. Cottam Yvette, Don V. Merton, and Wouter Hendriks (2006). "Nutrient composition of the diet of parent-raised kakapo nestlings". Notornis 53 (1): 90–99. Cresswell, M. 1996. Kakapo recovery plan 1996-2005. Department of Conservation, Wellington. Crowe Andrew (2001). Which New Zealand Bird?. Penguin. David, N.; Gosselin, M. 2002. Gender agreement of avian species names. Bulletin of the British Ornithologists' Club 122: 14-49. Diamond, Judy; Daryl Eason, Clio Reid & Alan B. Bond (2006). "Social play in kakapo (Strigops habroptilus) with comparisons to kea (Nestor notabilis) and kaka (Nestor meridionalis)". Behaviour 143 (11): 1397–1423. doi:10.1163/156853906778987551. Cite uses deprecated parameters (help) Eason, D.K.; Elliott, G.P.; Merton, D.V.; Jansen, P.W.; Harper, G.A.; Moorhouse, R.J. 2006. Breeding biology of kakapo (Strigops habroptilus) on offshore island sanctuaries, 1990-2002. Notornis 53(1): 27-36. Elliott, G.P.; Merton, D.V.; Jansen, P.W. (2001). "Intensive management of a critically endangered species: the kakapo". Biological Conservation 99 (1): 121–133. doi:10.1016/S0006-3207(00)00191-9. George Gibbs (2007). Ghosts of Gondwana; The history of life in New Zealand. Craig Potton Publishing. Grant-Mackie, E.J.; J.A. Grant-Mackie, W.M. Boon & G.K. Chambers (2003). "Evolution of New Zealand Parrots". NZ Science Teacher 103. Cite uses deprecated parameters (help) Gray, R.S. (1977). The kakapo (Strigops habroptilus, Gray 1847), its food, feeding and habitat in Fiordland and Maud Island. MSc thesis. Massey University, Palmerston North, New Zealand. Hagelin, Julie C. (January 2004). "Observations on the olfactory ability of the Kakapo Strigops habroptilus, the critically endangered parrot of New Zealand". Ibis 146 (1): 161–164. doi:10.1111/j.1474-919X.2004.00212.x. Cite uses deprecated parameters (help) Harper, G. A.; Elliott, G. P.; Eason, D. K.; Moorhouse, R. J. 2006. What triggers nesting of Kakapo (Strigops habroptilus)? Notornis 53(1): 160-163. Heather Barrie and Hugh Robertson, illustrated by Derek Onley, The Field guide to the birds of New Zealand, Viking, revised edition, 2005 Henry, R. (1903). The habits of flightless birds of New Zealand: with notes on other flightless New Zealand birds. Wellington: Government Printer Higgins, P. J. 1999. Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic birds: parrots to dollarbirds. Oxford University Press, Oxford, U.K. Hill, S.; Hill, J. 1987. Richard Henry of Resolution Island. Dunedin, John McIndoe. Hirschfeld, E. 2008. Rare Birds Yearbook 2009: the world's 190 most threatened birds. MagDig Media Ltd., Shrewsbury, UK. IUCN. 2001. IUCN Red List categories and criteria: version 3.1. IUCN, Gland & Cambridge. IUCN. 2013. IUCN Red List of Threatened Species (ver. 2013.2). Available at: http://www.iucnredlist.org. (Accessed: 13 November 2013). P. N. Johnson (1975). "Vegetation associated with kakapo (Strigops habroptilus Gray) in Sinbad Gully, Fiordland, New Zealand". New Zealand Journal of Botany 14: 151–159. Karl, B.J; Best, H.A. (1982). "Feral cats on Stewart Island: their foods and their effects on kakapo". New Zealand Journal of Zoology 9: 287–294 de Kloet, R. S.; de Kloet, S. R. (2005). "The evolution of the spindlin gene in birds: Sequence analysis of an intron of the spindlin W and Z gene reveals four major divisions of the Psittaciformes". Molecular Phylogenetics and Evolution 36 (3): 706–721. doi:10.1016/j.ympev.2005.03.013. PMID 16099384 Leeton, P.R.J., Christidis, L., Westerman, M. & Boles, W.E. (1994). Molecular phylogenetic relationships of the Night Parrot (Geopsittacus occidentalis) and the Ground Parrot (Pezoporus wallicus). Auk 111: 833–843 Lindsey Terrence and Morris Rod, "Collins Field Guide to New Zealand Wildlife", Harper Collins Publishers ( New Zealand) limited, 2000 Livezey, Bradley C. (July 1992). "Morphological corollaries and ecological implications of flightlessness in the kakapo (Psittaciformes: Strigops habroptilus)". Journal of Morphology 213 (1): 105–145. doi:10.1002/jmor.1052130108 Lopez-Calleja, M. Victoria; Bozinovic, F. (2000). "Energetics and nutritional ecology of small herbivorous birds". Revista chilena de historia natural 73 (3): 411–420. doi:10.4067/S0716-078X2000000300005. Lloyd, B. D.; Powlesland, R. G. 1994. The decline of Kakapo Strigops habroptilus and attempts at conservation by translocation. Biological Conservation 69: 75-85. Merton, D. 1997. Kakapo update. PsittaScene 9(1): 3-4. Merton, D. 1998. Kakapo update. Merton, D. 2009. Kakapo news. PsittaScene 21(3): 18. Merton, D.V.; Morris, R.D.; Atkinson, I.A.E. (1984). "Lek behaviour in a parrot: the Kakapo Strigops habroptilus of New Zealand". Ibis 126 (3): 277–283. doi:10.1111/j.1474-919X.1984.tb00250.x. Merton, D.; Clout, M. 1998. Red Data Bird: Kakapo Strigops habroptilus. World Birdwatch 20: 20-21. Merton, D.; Clout, M. 1999. Kakapo: back from the brink. Wingspan 9(2): 14-17. Merton, D.; Reed, C.; Crouchley, D. 1999. Recovery strategies and techniques for three free-living, critically-endangered New Zealand birds: Kakapo Strigops habroptilus, Black Stilt Himantopus novaezelandiae and Takahe Porphyrio mantelli. In: Roth, T.L.; Swanson, W.F.; Blattman, L.K. (ed.), Proceedings 7th world conference on breeding endangered species, pp. 151–162. Cincinnati Zoo and Botanical Garden, Cincinnati. Merton, D. V. 2006. The Kakapo: some highlights and lessons from five decades of applied conservation. Journal of Ornithology 147(5): 4. Merton, D.V. (1976). Conservation of the kakapo: a progress report. In Proc. Science in Nat. Parks. . National Parks Authority, Wellington, N.Z. National Parks Series No. 6: 139–148. Morris Rod, Hal Smith (1995). Wild South: Saving New Zealands endangered birds. New Zealand: Random House. Murphy, E and Dowding, J. (1995). "Ecology of the stoat in Nothofagus forest: home range, habitat use and diet at different stages of the beech mast cycle" (PDF). New Zealand Journal of Ecology 19 (2): 97–109. Mussen, Deirdre (8 February 2009). "Kakapo back to nest after 21 years". Sunday Star-Times. Archived from the original on 8 February 2009. Powlesland, R. G.; Merton, D. V.; Cockrem, J. F. 2006. A parrot apart: the natural history of the Kakapo (Strigops habroptila), and the context of its conservation management. Notornis 53(1): 3-26. Powlesland, R.G.; Roberts, A.; Lloyd, B. D. and Merton, D.V. (1995). "Number, fate and distribution of kakapo (Strigops habroptilus) found on Stewart Island, New Zealand, 1979–92" (PDF). New Zealand Journal of Zoology 22 (3): 239–248. doi:10.1080/03014223.1995.9518039. R.G. Powlesland; B.D. Lloyd; H.A. Best; D.V. Merton (1992). "Breeding Biology of the Kakapo Strigops-Habroptilus on Stewart Island, New Zealand". IBIS 134 (4): 361–373. doi:10.1111/j.1474-919X.1992.tb08016.x. Powlesland, R.G. (1989). Kakapo recovery plan 1989–1994. Wellington: Department of Conservation. Raubenheimer, D.; Simpson, S. J. 2006. The challenge of supplementary feeding: can geometric analysis help save the Kakapo? Notornis 53(1): 100-111. Reischek, A. 1884. Notes on New Zealand ornithology. Transactions of the New Zealand Institute 17: 187-198. Reischek, A. 1930. Yesterdays in Maoriland, New Zealand in the eighties. Jonathan Cape, London. Riley Murdoch (2001). Maori Bird Lore; An introduction. Viking Sevenseas NZ LTD. Robertson, H.A., Karika, I. and Saul, E.K. 2006. Translocation of Rarotonga monarchs Pomarea dimidiata within the Southern Cook Islands. Bird Conservation International 16(3): 197-215. Schodde, R. & Mason, I.J. (1981). Nocturnal Birds of Australia. Illustrated by Jeremy Boot. Melbourne: Lansdowne Edns 136 pp. 22 pls [35–36] Sutherland, William J. (2002). "Conservation biology: Science, sex and the Kakapo". Nature 419 (6904): 265–266. doi:10.1038/419265a. PMID 12239554. Tipa, Rob (2006). "Kakapo in Māori lore". Notornis 53 (1). G. R. Williams (1956). "The Kakapo (Strigops habroptilus, Gray): a review and reappraisal of a near-extinct species". Notornis 7 (2): 29–56. Worthy, T.H.; Holdaway, R.N. (2002). The Lost world of the Moa: Prehistoric life in New Zealand. Christchurch: Canterbury University Press. p. 718. Westerskov, K.E. 1981. Reischek’s 1890 paper on ‘the kakapo (Strigops habroptilus) in the wild and in captivity.’ Notornis 28: 263-280. Wright, T.F.; Schirtzinger E. E., Matsumoto T., Eberhard J. R., Graves G. R., Sanchez J. J., Capelli S., Muller H., Scharpegge J., Chambers G. K. & Fleischer R. C. (2008). "A Multilocus Molecular Phylogeny of the Parrots (Psittaciformes): Support for a Gondwanan Origin during the Cretaceous". Mol Biol Evol 25 (10): 2141–2156. doi:10.1093/molbev/msn160. PMC 2727385. PMID 18653733. Cite uses deprecated parameters (help)
|
Το Κακάπο είναι ψιττακόμορφο πτηνό της οικογενείας των Ψιττακιδών (παπαγάλοι), που απαντά αποκλειστικά σε αυστηρά ελεγχόμενες περιοχές της Νέας Ζηλανδίας. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Strigops habroptila και δεν περιλαμβάνει υποείδη (μονοτυπικό).Το κακάπο ανήκει σε εκείνα τα πτηνά που έχουν κινήσει το ενδιαφέρον των ερευνητών -και όχι μόνον- για τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και τις «παραδοξότητες» της ηθολογίας τους, στοιχεία που, σε συνδυασμό με τον ελάχιστο εναπομείναντα πληθυσμό του, προκάλεσαν την κινητοποίηση όλων των εμπλεκομένων φορέων για την σωτηρία του. Στις κυριότερες «αποκλίσεις» του από τους άλλους παπαγάλους συμπεριλαμβάνονται: Απώλεια πτητικής ικανότητας Δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της νύκτας Μεγάλο βάρος και, μεγάλη έως πολύ μεγάλη εποχική διακύμανσή του Χαμηλός μεταβολισμός Αποκλειστικά φυτικό διαιτολόγιο Καθορισμός του φύλου των απογόνων Εξαιρετικά ιδιόμορφη φωνήΤο κακάπο είναι είδος Άκρως Απειλούμενο (CR). Τον Ιούλιο του 2012, μόνον 124 άτομα είχαν απομείνει, τόσο λίγα, που στα περισσότερα από αυτά έχουν δοθεί ονόματα. Η προσπάθεια για τη διάσωση του πτηνού είναι πολύ παλαιά. Λόγω της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας στην Πολυνησία και την εισαγωγή θηρευτών όπως γάτες, αρουραίοι, νυφίτσες και κουνάβια, το κακάπο σχεδόν αφανίστηκε. Οι προσπάθειες διατήρησης ξεκίνησαν στη δεκαετία του 1890, αλλά δεν ήσαν πολύ επιτυχείς, μέχρι την εφαρμογή του «Σχεδίου για την Ανάκαμψη του Κακάπο» (Kakapo Recovery Plan), στη δεκαετία του 1980. Από τον Απρίλιο του 2012, όλα τα σωζόμενα πουλιά φυλάσσονται σε κάποια νησιά, προσεκτικά επιλεγμένα χωρίς θηρευτές, το Κόντφις (Codfish), το Άνκορ (Anchor) και το Λιτλ Μπάριερ (Little Barrier), όπου τελούν υπό στενή προστασία και παρακολούθηση. Επίσης, δύο μεγάλα νησιά από την περιοχή Φιόρντλαντ, τα Ρεζολούσιον (Resolution) και Σεκρετέρι (Secretary), έχουν αποτελέσει το αντικείμενο, μεγάλης κλίμακας, δραστηριοτήτων οικολογικής αποκατάστασης, μέσω προετοιμασίας αυτοσυντηρούμενων οικοσυστημάτων με κατάλληλο βιότοπο για το είδος. Η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας είναι πρόθυμη να παραχωρήσει τα συγκεκριμένα νησιά γι’ αυτό το σκοπό.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF
|
Planeshift (βιντεοπαιχνίδι)
|
Το PlaneShift διαδραματίζεται μέσα σε ένα τεράστιο σταλακτίτη με το όνομα Yliakum. Ο παίκτης ξεκινά στη βασική πόλη, τη Hyldaa, όπου ξεκινά το ταξίδι του. Το παιχνίδι διαθέτει εννέα διαθέσιμες φυλές, καθεμία από τις οποίες έχει τη δική της πατρίδα και χαρακτηριστικά. Οι φυλές περιλαμβάνουν συγκεκριμένα είδη φανταστικών πλασμάτων, όπως ξωτικά, νάνους, ανθρωποειδή αποτελούμενα από πέτρα, αλλά και φτερωτά αμφίβια. Ενώ τοποθετείται κάτω από τη γη, η ζωή είναι δυνατή λόγω ενός κρυστάλλου με το όνομα Azure Sun, ο οποίος απορροφά φως από την επιφάνεια του πλανήτη. Επίσημος ιστότοπος Atomic Blue web site PlaneShift page at SourceForge
|
Το Planeshift είναι τρισδιάστατο MMORPG βιντεοπαιχνίδι. Διαδραματίζεται στο σύμπαν μεσαιωνικής φαντασίας του Planeshift, το Yliakum. Είναι ένα παιχνίδι ανοικτού κώδικα, με τον server να υποστηρίζεται υπό την GNU General Public License, ενώ το καλλιτεχνικό υλικό καλύπτεται από μία ιδιοκτησιακή άδεια. Ωστόσο, όλο το περιεχόμενο είναι διαθέσιμο δωρεάν. Το παιχνίδι απαιτεί την εγκατάσταση της εφαρμογής λογισμικού στον υπολογιστή του παίκτη. Το πρότζεκτ αναπτύσσεται χωρίς προϋπολογισμό από μία ομάδα η οποία καθοδηγείται από τον οργανισμό Atomic Blue. Η ομάδα ανάπτυξης αποτελείται από εθελοντές από περιοχές κυρίως της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Planeshift_(%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9)
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.