paragraph
stringlengths 541
3.53k
| paragraph_TH
stringlengths 441
2.97k
| question
stringlengths 13
289
| question_TH
stringlengths 10
245
| answer
stringlengths 1
465
⌀ | answer_TH
stringlengths 1
427
| idx
stringlengths 44
53
| label
int64 0
1
| score_paragraph
float64 0.78
0.97
| score_question
float64 0.29
0.98
| score_answer
float64 0.04
1
|
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What was Allan 's reasoning to Arthur for his paper ? | อะไรคือเหตุผลของ Allan ที่จะ Arthur สำหรับกระดาษของเขา? | He wanted to free his imagination | เขาต้องการปลดปล่อยจินตนาการของเขา | {'paragraph': 426, 'question': 4798, 'answer': 25600} | 1 | 0.872904 | 0.931525 | 0.819205 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What was Allan 's reasoning to Arthur for his paper ? | อะไรคือเหตุผลของ Allan ที่จะ Arthur สำหรับกระดาษของเขา? | He wanted to imitate the greats | เขาต้องการเลียนแบบผู้ยิ่งใหญ่ | {'paragraph': 426, 'question': 4798, 'answer': 25601} | 0 | 0.872904 | 0.931525 | 0.781879 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What was Allan 's reasoning to Arthur for his paper ? | อะไรคือเหตุผลของ Allan ที่จะ Arthur สำหรับกระดาษของเขา? | He wanted to see what he would write if he allowed his mind to run freely | เขาต้องการดูว่าเขาจะเขียนอะไรถ้าเขาอนุญาตให้จิตใจของเขาวิ่งได้อย่างอิสระ | {'paragraph': 426, 'question': 4798, 'answer': 25602} | 1 | 0.872904 | 0.931525 | 0.802293 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What was Allan 's reasoning to Arthur for his paper ? | อะไรคือเหตุผลของ Allan ที่จะ Arthur สำหรับกระดาษของเขา? | He let his imagination go freely | เขาปล่อยให้จินตนาการของเขาไปอย่างอิสระ | {'paragraph': 426, 'question': 4798, 'answer': 25603} | 1 | 0.872904 | 0.931525 | 0.745437 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What was Allan 's reasoning to Arthur for his paper ? | อะไรคือเหตุผลของ Allan ที่จะ Arthur สำหรับกระดาษของเขา? | He wanted to break from tradition | เขาต้องการที่จะแยกจากประเพณี | {'paragraph': 426, 'question': 4798, 'answer': 25604} | 1 | 0.872904 | 0.931525 | 0.763142 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | How many authors ' surnames did Arthur mention ? | มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง? | 5 | 5 | {'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25605} | 0 | 0.872904 | 0.766408 | 1 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | How many authors ' surnames did Arthur mention ? | มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง? | Fewer than 5 | น้อยกว่า 5 | {'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25606} | 1 | 0.872904 | 0.766408 | 0.841035 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | How many authors ' surnames did Arthur mention ? | มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง? | Half a dozen | ครึ่งโหล | {'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25607} | 0 | 0.872904 | 0.766408 | 0.608232 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | How many authors ' surnames did Arthur mention ? | มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง? | 7 | 7 | {'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25608} | 0 | 0.872904 | 0.766408 | 1 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | How many authors ' surnames did Arthur mention ? | มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง? | Three | สาม | {'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25609} | 1 | 0.872904 | 0.766408 | 0.901693 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | How many authors ' surnames did Arthur mention ? | มีกี่นามสกุลของผู้เขียน Arthur พูดถึง? | 3 | 3 | {'paragraph': 426, 'question': 4799, 'answer': 25610} | 1 | 0.872904 | 0.766408 | 1 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Arthur ask Allan ? | Arthur ถาม Allan อะไร | " Do you hate the modern system of literature ? | “ คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่? | {'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25611} | 1 | 0.872904 | 0.927585 | 0.938269 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Arthur ask Allan ? | Arthur ถาม Allan อะไร | To write him a poem | เพื่อเขียนบทกวีให้เขา | {'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25612} | 0 | 0.872904 | 0.927585 | 0.778777 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Arthur ask Allan ? | Arthur ถาม Allan อะไร | " What is this ? " | " นี่คืออะไร ? " | {'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25613} | 1 | 0.872904 | 0.927585 | 0.956712 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Arthur ask Allan ? | Arthur ถาม Allan อะไร | How his writing improved so quickly | การเขียนของเขาดีขึ้นอย่างไรอย่างรวดเร็ว | {'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25614} | 0 | 0.872904 | 0.927585 | 0.860473 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Arthur ask Allan ? | Arthur ถาม Allan อะไร | Do you want to eat something ? | คุณอยากกินอะไรไหม? | {'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25615} | 0 | 0.872904 | 0.927585 | 0.833627 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Arthur ask Allan ? | Arthur ถาม Allan อะไร | To explain his thought process | เพื่ออธิบายกระบวนการคิดของเขา | {'paragraph': 426, 'question': 4800, 'answer': 25616} | 1 | 0.872904 | 0.927585 | 0.778572 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What was Allan writing on at his desk ? | Allan เขียนอะไรที่โต๊ะทำงานของเขา? | In an old book | ในหนังสือเล่มเก่า | {'paragraph': 426, 'question': 4801, 'answer': 25617} | 0 | 0.872904 | 0.896671 | 0.870164 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What was Allan writing on at his desk ? | Allan เขียนอะไรที่โต๊ะทำงานของเขา? | Pages | หน้า | {'paragraph': 426, 'question': 4801, 'answer': 25618} | 1 | 0.872904 | 0.896671 | 0.870664 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What was Allan writing on at his desk ? | Allan เขียนอะไรที่โต๊ะทำงานของเขา? | Paper | กระดาษ | {'paragraph': 426, 'question': 4801, 'answer': 25619} | 1 | 0.872904 | 0.896671 | 0.920279 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What was Allan writing on at his desk ? | Allan เขียนอะไรที่โต๊ะทำงานของเขา? | Parchment | แผ่นหนัง | {'paragraph': 426, 'question': 4801, 'answer': 25620} | 0 | 0.872904 | 0.896671 | 0.352543 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What was Allan writing on at his desk ? | Allan เขียนอะไรที่โต๊ะทำงานของเขา? | A will | จะ | {'paragraph': 426, 'question': 4801, 'answer': 25621} | 0 | 0.872904 | 0.896671 | 0.810176 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | Did Allan write his story in a single session ? | Allan เขียนเรื่องราวของเขาในเซสชั่นเดียวหรือไม่? | No | ไม่ | {'paragraph': 426, 'question': 4802, 'answer': 25622} | 0 | 0.872904 | 0.921575 | 0.940028 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | Did Allan write his story in a single session ? | Allan เขียนเรื่องราวของเขาในเซสชั่นเดียวหรือไม่? | Yes | ใช่ | {'paragraph': 426, 'question': 4802, 'answer': 25623} | 1 | 0.872904 | 0.921575 | 0.887465 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | Did Allan write his story in a single session ? | Allan เขียนเรื่องราวของเขาในเซสชั่นเดียวหรือไม่? | It took a week | ใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ | {'paragraph': 426, 'question': 4802, 'answer': 25624} | 0 | 0.872904 | 0.921575 | 0.794816 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | Did Allan write his story in a single session ? | Allan เขียนเรื่องราวของเขาในเซสชั่นเดียวหรือไม่? | He wrote it in one night | เขาเขียนมันในคืนเดียว | {'paragraph': 426, 'question': 4802, 'answer': 25625} | 1 | 0.872904 | 0.921575 | 0.814669 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | Did Arthur grab Allan 's paper ? | Arthur คว้ากระดาษของ Allan หรือไม่? | Maybe | อาจจะ | {'paragraph': 426, 'question': 4803, 'answer': 25626} | 0 | 0.872904 | 0.899175 | 0.885222 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | Did Arthur grab Allan 's paper ? | Arthur คว้ากระดาษของ Allan หรือไม่? | Yes | ใช่ | {'paragraph': 426, 'question': 4803, 'answer': 25627} | 1 | 0.872904 | 0.899175 | 0.887465 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | Did Arthur grab Allan 's paper ? | Arthur คว้ากระดาษของ Allan หรือไม่? | He also tore them | เขายังฉีกพวกเขาด้วย | {'paragraph': 426, 'question': 4803, 'answer': 25628} | 0 | 0.872904 | 0.899175 | 0.727435 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Allan contemplate over his desk ? | Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา? | A story he had constructed long ago | เรื่องราวที่เขาสร้างขึ้นมานานแล้ว | {'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25629} | 1 | 0.872904 | 0.835237 | 0.806541 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Allan contemplate over his desk ? | Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา? | Arthur | Arthur | {'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25630} | 0 | 0.872904 | 0.835237 | 1 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Allan contemplate over his desk ? | Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา? | An outline he 'd written previously | โครงร่างที่เขาเขียนก่อนหน้านี้ | {'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25631} | 1 | 0.872904 | 0.835237 | 0.702903 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Allan contemplate over his desk ? | Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา? | Grimm | กริมม์ | {'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25632} | 0 | 0.872904 | 0.835237 | 0.573981 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Allan contemplate over his desk ? | Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา? | What to write about | สิ่งที่จะเขียนเกี่ยวกับ | {'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25633} | 0 | 0.872904 | 0.835237 | 0.847896 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What did Allan contemplate over his desk ? | Allan พิจารณาอะไรบนโต๊ะทำงานของเขา? | An old story of his | เรื่องราวเก่า ๆ ของเขา | {'paragraph': 426, 'question': 4804, 'answer': 25634} | 1 | 0.872904 | 0.835237 | 0.885301 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ? | เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร | With congratulations | ด้วยความยินดี | {'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25635} | 0 | 0.872904 | 0.838863 | 0.648162 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ? | เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร | He is angry | เขาโกรธ | {'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25636} | 1 | 0.872904 | 0.838863 | 0.882631 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ? | เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร | Anger and disgust | ความโกรธและความรังเกียจ | {'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25637} | 1 | 0.872904 | 0.838863 | 0.827187 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ? | เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร | He raises his voice and yells at Allan | เขาส่งเสียงและตะโกนใส่อัลลัน | {'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25638} | 1 | 0.872904 | 0.838863 | 0.666035 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ? | เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร | Joy | ความสุข | {'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25639} | 0 | 0.872904 | 0.838863 | 0.462567 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | When Allan fills pages without stricture , how does Arthur react ? | เมื่อ Allan เติมเต็มหน้าโดยไม่ต้องเข้มงวด Arthur จะตอบสนองอย่างไร | He is proud | เขาภูมิใจ | {'paragraph': 426, 'question': 4805, 'answer': 25640} | 0 | 0.872904 | 0.838863 | 0.77392 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ? | Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan? | They are glorified Grimm 's tales | พวกเขาเป็นนิทานของกริมม์ | {'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25641} | 1 | 0.872904 | 0.826627 | 0.599138 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ? | Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan? | He does not like them | เขาไม่ชอบพวกเขา | {'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25642} | 1 | 0.872904 | 0.826627 | 0.851618 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ? | Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan? | They are drivel | พวกเขาเป็นแรงขับ | {'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25643} | 1 | 0.872904 | 0.826627 | 0.647473 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ? | Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan? | He adores them | เขาชื่นชอบพวกเขา | {'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25644} | 0 | 0.872904 | 0.826627 | 0.664811 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ? | Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan? | They are exciting | พวกเขาน่าตื่นเต้น | {'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25645} | 0 | 0.872904 | 0.826627 | 0.822571 |
Allan crouched over his desk once more , pen in hand and mind blank . He contemplated a story , an outline he had laboriously constructed some time ago . He had filled his pen and raised it , the nib descending towards the paper , before the sound came : the gentle , persistent tapping of the gnarled , primeval willow touching the window with long , insistent fingers . His eyes awoke with a passionate , determined flame , though the only light came from the glutted moon . Allan filled page after page , the words escaping from his mind onto the paper . Where before they had marched in regiments , practiced in ranks and followed their leaders ' commands , the words now escaped in their true forms , unhindered by any stricture . He continued long into the night , until the eldritch orb had sunk into the waiting hands of the willow , raised perpetually skyward . Arthur looked up from the results of a night 's frenzied labors and looked Allan in the eye . " What is this ? " he queried , indicating the pages he held in his left hand . " I decided that ��� since I was n't having much success with more ��� traditional ��� stories , I might see what sort of work I produced if I let my imagination go freely , " Allan replied , somewhat less self - assured than he had been the previous night . " What in G - d 's name could have possessed you to do such a thing , " cried Arthur , nearly raising his voice . " After all I said the day before , why have you abandoned centuries of literary progress for some self - indulgent fantasy ? " He shook the papers at Allan , raising them like a belt above the head of a disobedient son . " This is nothing but a glorified Grimm 's tale , a miscarried child of Stoker , a creation less fit to be published than to be told around an open fire at the hovel of some peasant ! " He spoke the last word with such heavy intonation that Allan shrank back before the physical wave of sound emanating from Arthur 's throat . " Do you hate the modern system of literature ? Do you personally despise the works the Enlightenment or the progress made since Shakespeare ? " For a moment , Allan could hardly do more than shake his head . " No , of course not ��� I ��� " " Then why , " Arthur barreled on , " do you disregard them all and return to this superstitious babble , this morbid , paganistic drivel ? | อัลลันหมอบอยู่บนโต๊ะของเขาอีกครั้งปากกาในมือและจิตใจว่างเปล่า เขาใคร่ครวญเรื่องราวโครงร่างที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาเติมปากกาของเขาและยกมันขึ้นมาปลายปากกาลงไปที่กระดาษก่อนที่เสียงจะมาถึง: การแตะที่อ่อนโยน ดวงตาของเขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเปลวไฟที่หลงใหลแม้ว่าแสงเพียงดวงเดียวมาจากดวงจันทร์ที่เยือกเย็น Allan เติมหน้าหลังจากหน้าคำพูดที่หนีออกมาจากใจของเขาลงบนกระดาษ ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะเดินขบวนในกองทหารฝึกฝนเป็นอันดับและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำคำพูดตอนนี้ก็หนีไปในรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาโดยไม่ จำกัด โดยความเข้มงวดใด ๆ เขายังคงอยู่ในเวลากลางคืนจนกระทั่ง Eldritch Orb จมลงไปในมือที่รอคอยของวิลโลว์ยกขึ้นอย่างต่อเนื่อง Arthur เงยหน้าขึ้นมองจากผลลัพธ์ของการทำงานที่บ้าคลั่งของคืนหนึ่งและดู Allan ในสายตา "นี่คืออะไร?" เขาสอบถามระบุหน้าเว็บที่เขาถือไว้ในมือซ้ายของเขา "ฉันตัดสินใจว่า���เพราะฉันไม่ประสบความสำเร็จมากนักกับเรื่องราวแบบดั้งเดิม���" ฉันอาจเห็นว่าฉันทำงานแบบไหนถ้าฉันปล่อยให้จินตนาการของฉันไปได้อย่างอิสระ "Allan ตอบ ตัวเองค่อนข้างน้อยกว่าที่เขาเคยเป็นเมื่อคืนก่อน "สิ่งที่อยู่ในชื่อของ G - D อาจทำให้คุณทำสิ่งนี้ได้" Arthur ร้องไห้เกือบจะเปล่งเสียงของเขา "หลังจากทั้งหมดที่ฉันพูดเมื่อวันก่อนทำไมคุณถึงละทิ้งความก้าวหน้าทางวรรณกรรมมาหลายศตวรรษสำหรับแฟนตาซีตามใจตัวเอง?" เขาเขย่าเอกสารที่อัลลันยกพวกเขาเหมือนเข็มขัดเหนือหัวของลูกชายที่ไม่เชื่อฟัง "นี่ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องราวของกริมม์ที่ได้รับการยกย่องเด็ก ๆ ที่แท้งบุตรของ Stoker การสร้างสรรค์น้อยกว่าที่จะตีพิมพ์มากกว่าที่จะได้รับการบอกกล่าวรอบไฟเปิดที่ Hovel ของชาวนาบางคน!" เขาพูดคำสุดท้ายด้วยเช่นนี้ น้ำเสียงหนักที่อัลลันหดตัวกลับก่อนที่คลื่นทางกายภาพของเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของ Arthur "คุณเกลียดระบบวรรณกรรมสมัยใหม่หรือไม่คุณดูถูกงานการตรัสรู้หรือความคืบหน้าตั้งแต่ Shakespeare หรือไม่?" สักครู่ Allan แทบจะไม่สามารถทำมากกว่าส่ายหัวได้ "ไม่แน่นอนว่าไม่ใช่���ฉัน���" "แล้วทำไม" Arthur บาร์เรล "คุณไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดและกลับไปสู่การพูดพล่ามนี้ | What does Arthur think of Allan 's non - traditional stories ? | Arthur คิดว่า Arthur ไม่ใช่เรื่องดั้งเดิมของ Allan? | They are inventive | พวกเขามีความคิดสร้างสรรค์ | {'paragraph': 426, 'question': 4806, 'answer': 25646} | 0 | 0.872904 | 0.826627 | 0.621623 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | Is there a kind of train that has no wheels ? | มีรถไฟชนิดหนึ่งที่ไม่มีล้อหรือไม่? | Yes | ใช่ | {'paragraph': 427, 'question': 4807, 'answer': 25647} | 1 | 0.881987 | 0.815731 | 0.887465 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | Is there a kind of train that has no wheels ? | มีรถไฟชนิดหนึ่งที่ไม่มีล้อหรือไม่? | Yes , the futuristic train has no wheels . They use magnets for movement ect | ใช่รถไฟแห่งอนาคตไม่มีล้อ พวกเขาใช้แม่เหล็กสำหรับการเคลื่อนไหว ect | {'paragraph': 427, 'question': 4807, 'answer': 25648} | 1 | 0.881987 | 0.815731 | 0.872118 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | Is there a kind of train that has no wheels ? | มีรถไฟชนิดหนึ่งที่ไม่มีล้อหรือไม่? | A maglev train has no wheels | รถไฟ Maglev ไม่มีล้อ | {'paragraph': 427, 'question': 4807, 'answer': 25649} | 1 | 0.881987 | 0.815731 | 0.728601 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you observe about the train in Figure 1.11 ? | คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11? | It is going backwards | มันจะย้อนกลับ | {'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25650} | 0 | 0.881987 | 0.866729 | 0.679191 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you observe about the train in Figure 1.11 ? | คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11? | It has no ceiling | ไม่มีเพดาน | {'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25651} | 0 | 0.881987 | 0.866729 | 0.813923 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you observe about the train in Figure 1.11 ? | คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11? | No wheels | ไม่มีล้อ | {'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25652} | 1 | 0.881987 | 0.866729 | 0.843126 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you observe about the train in Figure 1.11 ? | คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11? | That it looks very futuristic and has no wheels | ว่ามันดูล้ำสมัยมากและไม่มีล้อ | {'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25653} | 1 | 0.881987 | 0.866729 | 0.670937 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you observe about the train in Figure 1.11 ? | คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11? | It is purple | มันเป็นสีม่วง | {'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25654} | 0 | 0.881987 | 0.866729 | 0.889061 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you observe about the train in Figure 1.11 ? | คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11? | The train has no wheels | รถไฟไม่มีล้อ | {'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25655} | 1 | 0.881987 | 0.866729 | 0.80291 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you observe about the train in Figure 1.11 ? | คุณสังเกตอะไรเกี่ยวกับรถไฟในรูปที่ 1.11? | It has no wheels | ไม่มีล้อ | {'paragraph': 427, 'question': 4808, 'answer': 25656} | 1 | 0.881987 | 0.866729 | 0.755677 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How do magnets work to keep a maglev train moving ? | แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร? | Some magnets hold the train up and other magnets are used to move the train forward | แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้นและใช้แม่เหล็กอื่น ๆ เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า | {'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25657} | 1 | 0.881987 | 0.916823 | 0.888219 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How do magnets work to keep a maglev train moving ? | แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร? | They push against gravity | พวกเขาผลักดันแรงโน้มถ่วง | {'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25658} | 0 | 0.881987 | 0.916823 | 0.779341 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How do magnets work to keep a maglev train moving ? | แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร? | They give off waves of energy | พวกเขาให้พลังงานจากพลังงาน | {'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25659} | 0 | 0.881987 | 0.916823 | 0.77141 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How do magnets work to keep a maglev train moving ? | แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร? | They repel against the metal track | พวกเขาขับไล่กับแทร็กโลหะ | {'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25660} | 0 | 0.881987 | 0.916823 | 0.786476 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How do magnets work to keep a maglev train moving ? | แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร? | Levitating | การลอย | {'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25661} | 0 | 0.881987 | 0.916823 | 0.562704 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How do magnets work to keep a maglev train moving ? | แม่เหล็กทำงานอย่างไรเพื่อให้รถไฟ Maglev เคลื่อนที่ได้อย่างไร? | The magnets hold up the train and help to levitate the train above the tracks | แม่เหล็กยึดรถไฟและช่วยลอยรถไฟเหนือรางรถไฟ | {'paragraph': 427, 'question': 4809, 'answer': 25662} | 1 | 0.881987 | 0.916823 | 0.784573 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What looks different about this futuristic train ? | มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้? | The train has no conductor | รถไฟไม่มีตัวนำ | {'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25663} | 0 | 0.881987 | 0.900333 | 0.82567 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What looks different about this futuristic train ? | มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้? | No wheels | ไม่มีล้อ | {'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25664} | 0 | 0.881987 | 0.900333 | 0.843126 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What looks different about this futuristic train ? | มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้? | The train has no wheels . It uses magnets to levitate above the tracks | รถไฟไม่มีล้อ ใช้แม่เหล็กเพื่อลอยอยู่เหนือแทร็ก | {'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25665} | 1 | 0.881987 | 0.900333 | 0.821192 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What looks different about this futuristic train ? | มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้? | The train flies | รถไฟบิน | {'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25666} | 0 | 0.881987 | 0.900333 | 0.822376 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What looks different about this futuristic train ? | มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้? | The train has no ceiling | รถไฟไม่มีเพดาน | {'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25667} | 0 | 0.881987 | 0.900333 | 0.80784 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What looks different about this futuristic train ? | มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้? | The train has no wheels | รถไฟไม่มีล้อ | {'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25668} | 1 | 0.881987 | 0.900333 | 0.80291 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What looks different about this futuristic train ? | มีอะไรดูแตกต่างเกี่ยวกับรถไฟแห่งอนาคตนี้? | It has no wheels | ไม่มีล้อ | {'paragraph': 427, 'question': 4810, 'answer': 25669} | 1 | 0.881987 | 0.900333 | 0.755677 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train work without wheels ? | รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ? | It actually floats , or levitates , just above the track with magnets | จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือแทร็กด้วยแม่เหล็ก | {'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25670} | 1 | 0.881987 | 0.857307 | 0.803496 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train work without wheels ? | รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ? | Magnets enable the train to levitate or float | แม่เหล็กช่วยให้รถไฟลอยหรือลอยได้ | {'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25671} | 1 | 0.881987 | 0.857307 | 0.84792 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train work without wheels ? | รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ? | Floats | ลอย | {'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25672} | 0 | 0.881987 | 0.857307 | 0.768886 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train work without wheels ? | รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ? | It has air pressure holding it up | มันมีแรงดันอากาศจับมันไว้ | {'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25673} | 0 | 0.881987 | 0.857307 | 0.778025 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train work without wheels ? | รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ? | It is pulled by wind | มันถูกดึงโดยลม | {'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25674} | 0 | 0.881987 | 0.857307 | 0.743445 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train work without wheels ? | รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ? | It has wings | มันมีปีก | {'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25675} | 0 | 0.881987 | 0.857307 | 0.874233 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train work without wheels ? | รถไฟทำงานอย่างไรโดยไม่มีล้อ? | It uses magnets to levitates above the train tracks | มันใช้แม่เหล็กเพื่อลอยอยู่เหนือรางรถไฟ | {'paragraph': 427, 'question': 4811, 'answer': 25676} | 1 | 0.881987 | 0.857307 | 0.810615 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you notice about figure 1.11 ? | คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11? | The train has no conductor | รถไฟไม่มีตัวนำ | {'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25677} | 0 | 0.881987 | 0.776335 | 0.82567 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you notice about figure 1.11 ? | คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11? | Magnets | แม่เหล็ก | {'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25678} | 0 | 0.881987 | 0.776335 | 0.90457 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you notice about figure 1.11 ? | คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11? | The train goes backwards | รถไฟย้อนหลัง | {'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25679} | 0 | 0.881987 | 0.776335 | 0.758139 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you notice about figure 1.11 ? | คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11? | The train uses magnets to move | รถไฟใช้แม่เหล็กเพื่อเคลื่อนที่ | {'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25680} | 1 | 0.881987 | 0.776335 | 0.882966 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you notice about figure 1.11 ? | คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11? | Figure 1.11 is a futuristic looking train , with no wheels that leviates above a track | รูปที่ 1.11 เป็นรถไฟที่มีอนาคตที่ไม่มีล้อที่ไม่มีที่อยู่เหนือแทร็ก | {'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25681} | 1 | 0.881987 | 0.776335 | 0.84865 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you notice about figure 1.11 ? | คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11? | The train is like a helicopter | รถไฟเป็นเหมือนเฮลิคอปเตอร์ | {'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25682} | 0 | 0.881987 | 0.776335 | 0.856681 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What do you notice about figure 1.11 ? | คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับรูปที่ 1.11? | The train has no wheels | รถไฟไม่มีล้อ | {'paragraph': 427, 'question': 4812, 'answer': 25683} | 1 | 0.881987 | 0.776335 | 0.80291 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train move ? | รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร? | Electricity | ไฟฟ้า | {'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25684} | 0 | 0.881987 | 0.801101 | 0.9009 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train move ? | รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร? | Coal | Coal | {'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25685} | 0 | 0.881987 | 0.801101 | 1 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train move ? | รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร? | Steam | ไอน้ำ | {'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25686} | 0 | 0.881987 | 0.801101 | 0.416554 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train move ? | รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร? | Magnets are used to keep the train up and move it forwards at speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! | แม่เหล็กถูกใช้เพื่อรักษารถไฟและเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! | {'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25687} | 1 | 0.881987 | 0.801101 | 0.880973 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train move ? | รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร? | Future | อนาคต | {'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25688} | 0 | 0.881987 | 0.801101 | 0.846583 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train move ? | รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร? | The train uses magnets to move | รถไฟใช้แม่เหล็กเพื่อเคลื่อนที่ | {'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25689} | 1 | 0.881987 | 0.801101 | 0.882966 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train move ? | รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร? | Magnets are used to move it forward | แม่เหล็กถูกใช้เพื่อเลื่อนไปข้างหน้า | {'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25690} | 1 | 0.881987 | 0.801101 | 0.867468 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | How does the train move ? | รถไฟเคลื่อนที่อย่างไร? | Air pressure | ความดันอากาศ | {'paragraph': 427, 'question': 4813, 'answer': 25691} | 0 | 0.881987 | 0.801101 | 0.916208 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What holds the train up and moves it forward ? | อะไรคือรถไฟขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า? | The train is held up by magnets and the magnets also help to move the train forward | รถไฟจัดขึ้นโดยแม่เหล็กและแม่เหล็กก็ช่วยเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า | {'paragraph': 427, 'question': 4814, 'answer': 25692} | 1 | 0.881987 | 0.79448 | 0.882114 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What holds the train up and moves it forward ? | อะไรคือรถไฟขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า? | Wind | ลม | {'paragraph': 427, 'question': 4814, 'answer': 25693} | 0 | 0.881987 | 0.79448 | 0.873381 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What holds the train up and moves it forward ? | อะไรคือรถไฟขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า? | Magnets | แม่เหล็ก | {'paragraph': 427, 'question': 4814, 'answer': 25694} | 1 | 0.881987 | 0.79448 | 0.90457 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What holds the train up and moves it forward ? | อะไรคือรถไฟขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า? | Conduction | การนำ | {'paragraph': 427, 'question': 4814, 'answer': 25695} | 0 | 0.881987 | 0.79448 | 0.654711 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | What holds the train up and moves it forward ? | อะไรคือรถไฟขึ้นมาและเดินไปข้างหน้า? | Air pressure | ความดันอากาศ | {'paragraph': 427, 'question': 4814, 'answer': 25696} | 0 | 0.881987 | 0.79448 | 0.916208 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | Are maglev trains able to travel at high speed ? | รถไฟ Maglev สามารถเดินทางด้วยความเร็วสูงได้หรือไม่? | No | ไม่ | {'paragraph': 427, 'question': 4815, 'answer': 25697} | 0 | 0.881987 | 0.884675 | 0.940028 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | Are maglev trains able to travel at high speed ? | รถไฟ Maglev สามารถเดินทางด้วยความเร็วสูงได้หรือไม่? | Yes . Maglev Trains are able to travel at high speeds of up to 300 miles per hour | ใช่ . Maglev Trains สามารถเดินทางด้วยความเร็วสูงถึง 300 ไมล์ต่อชั่วโมง | {'paragraph': 427, 'question': 4815, 'answer': 25698} | 1 | 0.881987 | 0.884675 | 0.919882 |
Take a look at this train in Figure 1.11 . It looks very futuristic . What do you notice about it ? Did you notice that the train has no wheels ? How can a train have no wheels ? It does n't need wheels . It actually floats , or levitates , just above the track . Magnets enable the train to do this . This is not a normal train . This is a maglev train . The word maglev stands for magnetic levitation . Because it has no wheels , there is no friction . Some magnets hold the train up . Other magnets are used to move the train forward . This train can go very fast . It can reach speeds up to 480 kilometers ( 300 miles ) per hour ! Magnets are pretty cool . What exactly is a magnet ? How is it able to exert such force ? | ดูรถไฟขบวนนี้ในรูปที่ 1.11 มันดูอนาคตมาก คุณสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? คุณสังเกตเห็นว่ารถไฟไม่มีล้อ? รถไฟจะไม่มีล้อได้อย่างไร? ไม่จำเป็นต้องใช้ล้อ จริง ๆ แล้วมันลอยหรือลอยอยู่เหนือเส้นทาง แม่เหล็กช่วยให้รถไฟทำสิ่งนี้ได้ นี่ไม่ใช่รถไฟธรรมดา นี่คือรถไฟ Maglev คำว่า Maglev ย่อมาจากการลอยแม่เหล็ก เพราะมันไม่มีล้อจึงไม่มีแรงเสียดทาน แม่เหล็กบางตัวถือรถไฟขึ้น แม่เหล็กอื่น ๆ ใช้เพื่อเคลื่อนย้ายรถไฟไปข้างหน้า รถไฟขบวนนี้สามารถไปได้เร็วมาก สามารถเข้าถึงความเร็วได้สูงถึง 480 กิโลเมตร (300 ไมล์) ต่อชั่วโมง! แม่เหล็กค่อนข้างเย็น แม่เหล็กคืออะไร? มันสามารถใช้กำลังดังกล่าวได้อย่างไร? | Are maglev trains able to travel at high speed ? | รถไฟ Maglev สามารถเดินทางด้วยความเร็วสูงได้หรือไม่? | Yes | ใช่ | {'paragraph': 427, 'question': 4815, 'answer': 25699} | 1 | 0.881987 | 0.884675 | 0.887465 |
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.