text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนายทัพรับว่าสาธุสะ <bot>:คงชนะข้าศึกไม่นึกแหนง แล้วทูลลาพากันออกนอกกำแพง ต่างจัดแจงพร้อมพลสกลไกร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขัดนักจักช้าจึงพาน้อง <bot>:ไปเฝ้าสองกษัตริย์อัชฌาสัย ศิโรราบกราบบาทเพียงขาดใจ พลางพิไรร่ำว่าด้วยอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรวุฒิไกรไล่ทหาร <bot>:ออกจากด่านเร่งร้นพลขันธ์ เครื่องอาวุธสาตราสารพัน เป็นทัพขันธ์กองหน้าเข้าราวี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดามาสามิภักดิ์สะพรักพร้อม <bot>:ประณตน้อมยอมใจให้ใช้สอย รับสั่งความตามธรรมเนียมมาเตรียมคอย พระหน่อน้อยค่อยสำราญอยู่บ้านไพร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุลาลีนี้เป็นคนปรนนิบัติ <bot>:เห็นข้องขัดเคืองแค้นแสนกระสัน ไม่สรงเสวยเลยเฝ้าแต่จาบัลย์ จะผ่อนผันคิดอ่านประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่หุบเขาเหล่าฝูงนกยูงลง <bot>:ฟ้อนเป็นวงเวียนรายชม้ายเมียง เค้าโมงมองพร้องเพรียกร้องเรียกคู่ กระลุมพูโพระดกโฮกปกเสียง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตรงไปเฝ้าเจ้าพราหมณ์ทูลความลับ <bot>:น้อมคำนับกราบกรานส่งสารศรี เจ้าพราหมณ์ถามตามโบราณการธานี เสร็จแล้วคลี่ศุภสารออกอ่านพลัน ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตั้งจิตคิดประโยชน์จะโปรดญาติ <bot>:กลับไปราชนิเวศน์ประเทศสถาน เที่ยวเฟือนทางกลางป่าไปช้านาน พอพบพานภคินีพวกพี่น้อง | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกพวกพลไพร่จะไปรบ <bot>:มาสมทบแจกทั่วตัวทหาร มาพร้อมถ้วนทุกทัพรับประทาน พระอาจารย์พรมพรำประน้ำมนต์ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายครูพักตร์จักราพฤฒาเฒ่า <bot>:จึงก้มเกล้ารีบรัดมาจัดศาล เอาผ้าขาววงลาดดาดเพดาน ห้อยเป็นม่านตั้งพิธีพลีกรรม์ ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงรออยู่ดูทีไพรีก่อน <bot>:จะแข็งอ่อนผ่อนปรนเล่ห์กลไฉน เห็นชนะจะได้รุกบุกเข้าไป ตีเมืองใหม่ไล่ล้างให้วางวาย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แม้มีเนตรพ่างเพี้ยง <bot>:พันจัก- ษุแฮ มีวิชารู้หลัก เลิศล้น ปัญญายิ่งยศศักดิ์ ฦาทั่ว ภพนา รู้เท่าใดฤๅพ้น พ่ายแพ้ความตาย ฯ | โคลงโลกนิติ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอปลายปีมีผู้จะชูช่วย <bot>:ไม่มอดม้วยด้วยอำนาจวาสนา คราวนี้ห้ามเห็นไม่หยุดสุดปัญญา จะโกรธาว้าวุ่นเป็นฟุนไฟ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สู้แทรกเสียดเบียดคนเข้าจนชิด <bot>:ดัดจริตนั่งไหว้ให้บุปผา พระขวยเขินเมินพักตร์ไม่พูดจา คนเขาฮาโห่ลั่นสนั่นไป | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะอาสาพาทหารหักด่านตั้ง <bot>:ตีขึ้นไปให้กระทั่งวังสิงหล สองกษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบกล นางเสาวคนธ์ว่ากับพระอนุชา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้มัจฉานาคียังมีคู่ <bot>:แต่ตัวกูเอกาน่าสงสาร ยิ่งคิดถึงพระธิดายุพาพาล โอ้ว่าป่านฉะนี้นางจะอย่างไร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตระกองกรช้อนชมภิรมย์รื่น <bot>:ถนอมชื่นเชยชิดขนิษฐา ปทุมมาลย์บานแย้มแกมผกา ภุมราร่อนเคล้าเสาวคนธ์ | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราจะออกชิงชัยในสนาม <bot>:ทำสงครามให้กระจุยเป็นผุยผง ปราบอรินทร์เสียให้ได้เหมือนใจจง โดยจำนงเป่าปัดพวกศัตรู | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพลิกนิ้วพลิ้วแพลงแกล้งให้หลุด <bot>:สินสมุทรหนีบติดบิดไม่ไหว พวกพราหมณ์สวดมนต์นารายณ์ถวายชัย พอจบให้โห่สนั่นเสียงครั่นครึก | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครบังคมแล้วก้มกราบ <bot>:รับเอาดาบนอบนบเคารพสาม ลุกออกจากศาลาพยายาม เลียบมาตามหาดทรายชายคงคา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อังกุหร่าฝรั่งรับสั่งตรัส <bot>:มาเร่งรัดเรียกกันเสียงหวั่นไหว ขนข้าวน้ำลำเลียงเสบียงไป สำรองให้เสร็จสรรพเผื่ออับจน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือมีทุกข์ขุกเข็ญเป็นไฉน <bot>:ชาวเวียงชัยภิญโญสโมสร สุขเกษมเปรมปราสถาวร ไม่เดือดร้อนหมดด้วยกันหรือฉันใด ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลิ้นจี่ต้นผลแดงดังแสงชาติ <bot>:มะตูมมะตาดดกดื่นพื้นพฤกษา มะหาดเหียงเรียงต้นผลผกา ย้อยระย้าสุกเหลืองดูเรืองรอง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขียวชอุ่มพุ่มพฤกษ์ดูครึกครื้น <bot>:พระลงยืนหยุดอยู่ยอดภูผา มีร่มไม้ไทรครึ้มมหึมา สูงสักห้าสิบเส้นเยือกเย็นลม | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมนครินทร์ปิ่นสยาม <bot>:จึงตรัสถามหลานรักเสน่หา ดูรูปร่างก็สำอางสะอาดตา คล้ายบิดางามงามทั้งสามคน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเอนแอบแนบน้องประคองหัตถ์ <bot>:นางป้องปัดผลักพลิกแล้วหลีกหนี อะไรเล่าเฝ้ากวนทำยวนยี น้อยหรือพี่พูดเลี้ยวมาเกี้ยวน้อง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ให้เปรมปรีดิ์ในจิตไม่คิดฉงน เชิญบาทหลวงร่วมใจกับไพร่พล จรดลรีบไปในเภตรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นชนะจะเข้ารบสมทบทัพ <bot>:สกัดจับเข่นฆ่าให้อาสัญ ถ้าไพรีมีกำลังตั้งประจัญ จึงผ่อนผันถ่ายเทด้วยเล่ห์กล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์จงสำราญผ่านสมบัติ <bot>:ไม่เคืองขัดคิดคงเป็นวงศา สามกษัตริย์ตรัสไว้อาลัยลา แล้วลงมาที่ประทับหยุดยับยั้ง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ยามนี้มาในลำเรือกำปั่น <bot>:ฟังแต่คลื่นครื้นครั่นเสียงหวั่นไหว จะแลเหลียวเปลี่ยวสุดสมุทรไท ทั้งเปลี่ยวใจเปล่าตาในสาคร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มายับยั้งตั้งรายอยู่ชายเขา <bot>:สั่งข้าเจ้ามาประณตบทศรี อีกเจ็ดวันจะยกมาเข้าราวี ในบุรีทัพบกเร่งยกไป ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปุโรหิตติดเทียนให้เวียนแว่น <bot>:มาข้างแท่นถวายท้าวเจ้ากรุงศรี ท้าวทศวงศ์ส่งให้พระอัยกี สุมาลีเกษราธิดาดวง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ขอบคุณการุญรักพ่อหนักหนา <bot>:เบาอุราสารพัดที่ขัดขวาง แม่ขอเชิญทั้งคู่อยู่ในปรางค์ ไม่กั้นกางเกียดกันไม่ฉันทา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครเห็นองค์พระทรงพรต <bot>:ดูงามงดผิวผ่องละอองเหลือง เชิญสถิตแท่นไพฑูรย์จำรูญเรือง ลงกราบเบื้องบาทบงสุ์พระทรงญาณ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งโยธาการะเวกตัวเอกอาจ <bot>:ไล่พิฆาตฆ่าฝรั่งสิ้นทั้งหลาย ลูกดาบหอกกลอกเกลือกซบเสือกกาย ต่างเรี่ยรายรบพุ่งจนรุ่งราง ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นทัพหน้าโยธาแขก <bot>:พากันแตกยับย่นพลทหาร เสียน้ำใจไม่รู้แห่งจะแจ้งการ ดูทหารก็น้อยถอยกำลัง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เชิงฉลาดหลอกหลอนพูดผ่อนผัน ไม่กลัวบาปหยาบช้าเช่นว่านั้น จะโกรธกันเสียเปล่าไม่เข้ายา | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงพระสรวลว่าจวนล่ม <bot>:คารี้คารมยังไม่หายอีกยายเอ๋ย นางพระยาว่าถึงแก่อุแม่เอย เห็นสาวแส้แลเงยเฝ้าเชยชม | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ชีนพิมพ์เพิ้งเจตสร้าง <bot>:สมาธี อยู่แฮ โอ้อำรุงเรียมรี ร่ำไหว้ ขอพรอาดอาที เทียมพี่ คะนึงรา สองเสร็จถวายให้ได้ แด่ซ้อนสิเน่หา | โคลงนิราศหริภุญชัย | 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ขุนนางข้างเมืองกำพลเพชร <bot>:มาพร้อมเสร็จว่าจะเฝ้าเจ้ากรุงศรี จะขอเป็นเกือกทองรองธุลี นำสารศรีมาสนองรองบาทา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมล่องกองยาพากันเป่า <bot>:พร้อมกันเข้าหลายคันเป็นควันโหม ดูเหมือนหมอกหอบน้ำค้างกลางโพยม มันประโคมเป่าลงเป็นผงคลี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อผู้ใหญ่ให้ภิเษกร่วมเอกฉัตร <bot>:ไม่เสียสัตย์ดอกจงฟังยายสั่งสอน ไปสรงชลมุรธาจะพาจร นางวิงวอนกราบไหว้พระอัยกี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครไม่สู้กูไม่หมายทำลายล้าง <bot>:ทั้งขุนนางเสนาโยธาหาญ จงพร้อมใจให้สัตย์ปฏิญาณ จะโปรดปรานปรานีไว้ชีวา ฯ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูคับคั่งตั้งถ้วนกระบวนทัพ <bot>:คอยรบรับเรียงรายทั้งซ้ายขวา นกอินทรีที่นั่งยืนรั้งรา อยู่กลางหมู่โยธาดูอาการ ฯ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดสำคัญมั่นคงว่าตรงนี้ <bot>:เห็นจะมีบ้านช่องจึงกองไฟ ด้วยเย็นค่ำจำจะเข้าหาชาวป่า ได้พูดจาไต่ถามตามสงสัย | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยสงเคราะห์ให้มันฟื้นคืนสลบ <bot>:พระจอมภพรับคำพระฤๅษี ลุกจากแท่นแผ่นผาด้วยปรานี เอาวารีทิพรสชโลมพรม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมนตรีที่ตัวโปรดถือโคตรเพชร <bot>:พาแก้วเก็จไปถึงวังณรังสรรค์ ลอบฝังแก้วแล้วออกมาเวลานั้น แผ่นดินลั่นครั่นครึกสะทึกสะท้อน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:ไม่อาจขัดเพราะยังกำลังหลง ก็หมายว่าจะได้นุชบุษบง จึ่งได้หลงเอออือถืออาจารย์ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงพ่วงพีมีกำลังเหมือนดังอูฐ <bot>:แต่เสียงพูดคล้ายทำนองของสิงหล ไว้ผมปรกปกไหล่เหมือนไฟลน หยิกหยิกย่นย่อย่องององอน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกช่วยปลูกฝัง <bot>:ถึงเบาจิตผิดพลั้งช่วยสั่งสอน พระบิตุรงค์ทรงพรตจะบทจร พระมารดรก็ไม่สั่งลูกมั่งเลย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งแก้วแหวนแทนข้าวตอกกับดอกไม้ <bot>:ตามวิสัยกษัตรามหาศาล ครั้นสรรพเสร็จเสด็จมาหน้าพระลาน มนตรีกรานกราบก้มบังคมคัล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฮ้อนี่แน่แยบคายอุบายนี้ <bot>:เห็นจะดีคิดเห็นจะเป็นผล เราคิดทำโคมไฟใส่ไกกล ปล่อยไปบนเวหาสักห้าพัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะวันคล้อยหน่อยหนึ่งถึงปากน้ำ <bot>:ต้องเรียงลำเรือแห่แซ่สลอน สำเนียงโห่โยธาพลากร ใกล้นครคนตื่นเสียงครื้นครึก | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งได้ฟังคำแกล้งทำตอบ <bot>:จะชิงชอบเชิญเสด็จไปเขตขัณฑ์ ได้บอกความตามจริงทุกสิ่งอัน ไม่ผ่อนผันพูดให้เจ็บใจจริง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งอย่าคิดริษยาพยาบาท <bot>:อย่ามุ่งมาดหมายถวิลรูปกลิ่นเสียง คนสอพลอทรลักษณ์อย่ารักเลี้ยง ให้แท้เที่ยงทางธรรมจึงจำเริญ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายพวกทมิฬกินปักษา <bot>:เข้าแอบป่าพุ่มไม้ในไพรสัณฑ์ เห็นทัพบกยกไปเป็นหลายพัน แล้วกลับหันถาโถมเข้าโจมตี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มนุษย์เราชาวเมืองเรียกเกลือโป่ง <bot>:เพราะปล่องโปร่งเปลวกลิ่นดินถนัน ได้ผลกินกลิ่นเนื้อเหมือนเจือจันทน์ บอกแล้วฉันชิมหวานสำราญใจ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์ก็ปลงให้ <bot>:ควรหรือใจจึงมาเดือดไม่เหือดหาย มิเมตตาปรานีแล้วพี่ชาย จะได้ตายเสียด้วยกันขยันดี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยหนุ่มแก่แลเห็นคราวเหลนหลาน <bot>:ดูเกินการห่างเหินเกินสงสัย แต่ฝ่ายชายหมายเอาของที่ต้องใจ หญิงจะใคร่ได้ผัวจึ่งพัวพัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งโลมเล้าเซ้าซี้จี้รักแร้ <bot>:โน่นแน่แลดูมหาชลาศัย เฝ้าผินหลังนั่งตะลึงคิดถึงใคร สิ้นอาลัยพี่แล้วหรือแก้วตา | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงพราหมณ์สามนายภิปรายตอบ <bot>:ให้ชื่นชอบวิญญาณ์อัชฌาสัย พ่อไม่รักรูปงามก็ตามใจ จะไปไหนไปด้วยจนม้วยมรณ์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงผันแปรแก้มนตร์ที่ดลจิต <bot>:ให้ทรงฤทธิ์รู้สึกเหมือนนึกหมาย ค่อยฟื้นองค์ทรงเดชพระเนตรพราย คิดว่าสายสวาทแอบแนบนิทรา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระจอมนครินทร์ปิ่นเหมราช <bot>:เห็นสมมาดคิดไว้ไม่หน่ายหนี เขาเกาถูกที่คันขยันดี ท้าวเปรมปรีดิ์ชื่นชอบตอบสุนทร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเหมือนใครก็ไม่ทราบทำหยาบหยาม <bot>:เที่ยวลวนลามญาติวงศ์เผ่าพงศา ไปตีทัพจับกษัตริย์ขัตติยา มากักขังยังแต่ว่าจะฆ่าฟัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างดูแขกแปลกดูเหมือนผู้หญิง <bot>:งามทุกสิ่งสารพัดไม่ขัดขวาง ต่างชื่นแช่มแย้มยิ้มอยู่ริมทาง ไปตามหว่างราชวัติรัถยา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่เนื้อเย็นเป็นไฉนที่ไข้เจ็บ <bot>:ให้เมื่อยเหน็บในกายสายสมร หรือคลื่นเหียนเวียนเกล้าให้หาวนอน พระองค์ร้อนหรือว่าเย็นเป็นอย่างไร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยมากมายหลายแสนแน่นนคร <bot>:จึงตีต้อนแต่พอให้ไพร่พลัดพราย หมายว่ารุ่งพรุ่งนี้จึงตีทัพ เที่ยวตามจับก็จะได้ดังใจหมาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:จะพากันไปเฝ้าเจ้ากรุงศรี เราเดินทางหว่างค่ายพวกไพรี ให้โยธีกองทัพออกจับตัว | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เหมือนรู้ผู่เถ้าเล่า <bot>:จ้าวแถลง สามอย่างต่างลายแทง ถูกต้อง ใคร่เหนเช่นชี้แจง เจ้าบอกดอกแฮ ค้างย่านศารพี่น้อง พนัศร้ายหายสูร | นิราศสุพรรณ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเหน็บตรีมีฝักสะพักศร <bot>:คทาธรถือสำหรับสัประยุทธ์ กริชทองแดงแฝงองค์เครื่องยงยุทธ์ มายั้งหยุดยืนดูหมู่โยธา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นไปปะพระผู้บังเกิดเกล้า <bot>:ทั้งพงศ์เผ่าภิญโญสโมสร จะกลับมาสาพิภักดิ์พระภูธร ให้ถาวรจนชีวันจะบรรลัย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะตอบความทรามวัยไฉนหนอ <bot>:ให้หายข้อเคืองข้องแม่น้องหญิง ลงเอนเอกเขนกนอนแนบหมอนอิง พินิจนิ่งดูแต่ต้นไปจนปลาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นโปรดตามความรักจะภักดี <bot>:ถ้าแม้นมิเมตตาจะลาไป พวกขุนนางต่างหัวร่อข้อประสงค์ ทั้งพระองค์สรวลสันต์ไม่กลั้นได้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เมืองใหม่ได้พบได้รบรับ <bot>:พระยังจับน้องไม่ได้ลืมไปหรือ ที่ตื้นลึกปรึกษาค่อยหารือ ไม่ดึงดื้อดอกแต่ว่าต้องช้าที | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพลางทางลงจากหลังม้า <bot>:ดังสิทธาเทพบุตรสุดสรรเสริญ ส่วนเสนีปรีชาก็พาเดิน นาดดำเนินตรงไปเข้าในวัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยได้ชนะ <bot>:แต่เสียพระลูกน้อยละห้อยหา ให้ทอดสู้อยู่ริมฝั่งตั้งประดา ต้อนโยธาลงในน้ำนั้นคล่ำไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ทำกลปล้นสะดมเอาสมบัติ <bot>:ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตริษยา มันจัณฑาลพานพาโลจึ่งโกรธา จะไปฆ่าเจ้าเมืองให้เลื่องลือ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญให้นั่งยังที่เก้าอี้อาสน์ <bot>:อภิวาทหวังจิตสนิทสนม น้ำชาตั้งทั้งพระศรีพัดวีลม แล้วกราบก้มเกศาบอกอาจารย์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอผัดผ่อนงอนง้อแต่พอให้ <bot>:บรรเทาใจร้อนอารมณ์ไม่สมถวิล ก็กริ้วโกรธโกรธาเป็นราคิน หรือท้าวสิ้นขาดเด็ดไม่เมตตา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญเสด็จขึ้นพลับพลาหน้าหอรบ <bot>:ให้มาพบพูดจาได้ว่าขาน แม้ดื้อดึงขึงขัดที่ทัดทาน จึงคิดอ่านปราบปรามตามทำนอง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเห็นองค์ทรงธรรม์ยังพันผูก <bot>:ไม่ฆ่าลูกเมียได้ดังใจหมาย แกล้งพูดขวางทางความตามอุบาย แน่ะนางนายทัพผลึกกินลึกลับ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นตั้งอยู่หลังด่าน <bot>:วางทหารเรียงรายทั้งซ้ายขวา เห็นคนออกนอกกำแพงแต่งกายา นางรำภาเพชรประดับอยู่วับวาม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพี่น้องสองกุมารก้มกรานกราบ <bot>:ด้วยเรียบราบกิริยาอัชฌาสัย ฝ่ายสามนางห่างผัวคิดกลัวภัย ต่างกราบไหว้ขอสมาพระสามี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะมีชู้ผู้ชายเขาไม่เกี้ยว <bot>:จึงโกรธเกรี้ยวโกรธาเป็นบ้าผัว แม่คนดีศรีผ่องไม่หมองมัว ข้าคนชั่วช่างข้าอย่าว่าเลย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเสบียงเลี้ยงคนบนกำปั่น <bot>:เรือรบนั้นกักไว้ทั้งใต้เหนือ พวกไปมาค้าขายตายเป็นเบือ เห็นลำเรือน้อยใหญ่มันไล่เอา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพาราธานีเหมราช <bot>:จะพิฆาตให้กระจุยเป็นผุยผง แม้นบพิตรคิดรักสกุลวงศ์ ก็เร่งส่งพระธิดามาให้เรา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแลดูผู้คนพลผลึก <bot>:กระหึมฮึกโห่ลั่นเสียงหวั่นไหว ยังรออยู่รู้ทีว่ามีชัย แกล้งเลี้ยวไปดูรอบขอบบุรี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำร่ำว่าสารภาพ <bot>:ลูกเข็ดหลาบกราบมารดาน้ำตาไหล ไม่ทันคิดผิดจริงทุกสิ่งไป นึกจะใคร่เชือดคอให้มรณา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นทราบเสร็จเชิญเสด็จเข้าวังหลวง <bot>:ทุกกระทรวงแห่ไปเข้าไอศูรย์ ประทับยังวังในอันไพบูลย์ ท้าวนางทูลเสาวคนธ์สุมณฑา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นํ้าตาไม่ใคร่จะมีขยี้แกล้ง <bot>:ให้ตาแดงดังหนึ่งว่านํ้าตาไหล สะอึกสะอื้นครื้นเครงวังเวงใจ สนั่นในเมรุสุวรรณพรรณราย | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พาทั้งสองนุชนางสำอางพักตร์ <bot>:ประเสริฐศักดิ์สองมิ่งมเหสี บังคมลาสองกษัตริย์เจ้าปัถพี จรลีมาขึ้นรถบทจร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แรงกำเริบเอิบอิ่มขยายออก <bot>:เขาก็บอกโยนยาวฉาวสนั่น ถึงหาดขวางบางพูดเขาพูดกัน พี่คิดผันใจฉงนอยู่คนเดียว | นิราศพระบาท | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดพิศพินิจนึก <bot>:พวกข้าศึกมั่นคงไม่สงสัย ให้หาพราหมณ์สามนายก็หายไป ต่างตกใจวุ่นวิ่งเป็นสิงคลี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเจ้านายหมายสมอารมณ์คิด <bot>:จะแกล้งปิดปักกะตูเขารู้ถึง ไม่ต่ำต้อยน้อยหรือทำดื้อดึง หรือพวกมึงหมายว่าไม่ใช่เชลย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแกเขียนหนังสือให้คนใช้ <bot>:รีบเอาไปส่งให้มันว่าสารศรี แล้วพูดจาล่อลวงดูท่วงที ไปเดี๋ยวนี้ให้กองทัพแล้วกลับมา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ประสานหัตถ์มัสการเหนือเกศี รับกุศลสองนางต่างยินดี เชิญพระพี่สามองค์ตรงเข้าวัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนตัวกูผู้เป็นพระสังฆราช <bot>:เฉลียวฉลาดสอนสั่งคนทั้งผอง จะตีตนก่อนไข้ไยมิตรอง คิดหาช่องในตำราทั้งสามัญ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะคิดติดตามเที่ยวถามข่าว <bot>:ไปอยู่ด้าวแดนตำบลแห่งหนไหน รู้กระแสแน่ความจะตามไป จะให้ชัยสุริยาอยู่ธานี | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสังรเสริญท่านครูเฒ่า <bot>:คิดปัดเป่าด้วยปัญญานักหนาหนอ พระสั่งพวกกองหลังอย่ารั้งรอ จงจำข้อคำไว้เร่งไปทำ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงสั่งพวกชวากะลาสี <bot>:ไปดูทีพูดจาอัชฌาสัย สืบให้รู้เรื่องราวพวกชาวใน จงรีบไปดูประเทศเขตบุรี | พระอภัยมณี | 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.