text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุพยงทรงสดับรับกระดาษ <bot>:นึกประหลาดหลากจิตคิดสงสัย ธุระเรื่องเคืองเข็ญเป็นอย่างไร แล้วทรามวัยคลี่สารออกอ่านกลอน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสำเภาลำทรงพงศ์กษัตริย์ <bot>:ออกแล่นลัดกลางมหาชลาไหล ล่วงสิบห้าราตรีไม่มีภัย เห็นเขาใหญ่ในทะเลเหมือนเมฆา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนักสิทธ์เสด็จกลับไปยับยั้ง <bot>:อยู่ในวังปราสาทศรีกับชีสอง พวกนักพรตที่เป็นข้าฝ่าละออง ไปอยู่ห้องพระปรัศว์ถัดกันมา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่แมงภู่รู้รสอตส่าห์แทรก <bot>:บ้างว่ายแหวกกลีบเผยระเหยหอม เหมือนเช่นชายหมายหญิงต่างยิงยอม ไม่อดออมอิ่มหนำแสนสำราญ ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามพราหมณ์สามนางไม่ห่างเหิน <bot>:จูงกันเดินลัดแลงเข้าแฝงฝา หัวเราะริกหลีกล่อคลอไคลคลา ศรีสุดาเดือดใจจะไปฟ้อง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปลอบพลางทางว่านิจจาน้อง <bot>:แต่เจ้าของนี้ยังผัดให้ขัดสน จะให้ตัดใยเยื่อเห็นเหลือทน มิใช่คนถือศีลาสมาทาน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์ทรงพระสรวล <bot>:เห็นสมควรคู่ครองกันสองศรี ต่างพูดเล่นเจรจาจนราตรี พระอัยกีอัยกาก็ลาไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีผัวกลัวที่จะมีลูก <bot>:ต้องกินหยูกยาฝาดไม่ปรารถนา อยากทำศึกฝึกหัดเพลงศัสตรา จนปรีชาเชิงรบรู้ครบครัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสร็จธุระจะได้ไปเสียให้ลับ <bot>:จึงสึกกลับแปลงนามให้ความหาย อยู่ที่นี่มีผู้รู้ระคาย จะได้อายอัประมานรำคาญใจ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สท้อนหล่นใต้ต้นออกเกลื่อนกลิ้ง <bot>:ฝูงค่างลิงกินเล่นเปนเจ้าของ ต่างเก็บเคี้ยวเปรี้ยวปรายเสียก่ายกอง แต่โดยลองเลือกชิมจนอิ่มไป | นิราศเมืองแกลง | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเห็นวับไปลับพักตร์ <bot>:กำเริบรักร้อนจิตพิศวง ให้แสนแค้นแสนอายซังตายตรง เดินไปลงเรือกลับไปลับลำ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกอดบุตรสุดใจมิได้อิ่ม <bot>:พ่อเนื้อนิ่มแนบข้างไม่ห่างแห แข็งฤทัยใจคอหายท้อแท้ ลงชุ่มแช่ชลธารสำราญใจ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เธอประสงค์ในบุตรีนารีรัตน์ <bot>:ไม่ข้องขัดหมายจำนงเหมือนวงศา จะอภิเษกให้เป็นเอกในพารา ขอเชิญฝ่าบาทบงสุ์พระทรงธรรม์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากย่านบ้านกรำซ้ำวิโยค <bot>:กำสรดโศกเศร้าหมองถึงสองหลาน เมื่อไข้หนักรักษาพยาบาล แต่นี้นานจะได้มาเห็นหน้ากัน | นิราศเมืองแกลง | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงศัตรูหมู่ปัจจามาทุกทิศ <bot>:มันคุมคิดเขาคงฆ่าให้อาสัญ อย่าทุกข์ร้อนสอนสั่งระวังกัน ครองเขตขัณฑเสมาพาราเรา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปลอบพลางทางว่าเจ้าอย่าม้วย <bot>:พี่จะช่วยปกป้องครองสงวน แม่น้องหญิงมิ่งขวัญอย่ารัญจวน เจ้าสมควรเป็นใหญ่อยู่ในวัง | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเล่นเรื่องอิเหนาเมื่อเข้าห้อง <bot>:ไปสมสองจินตะหราพลางปราศรัย หลงอยู่เมืองหมันหยาไม่คลาไคล จนท้าวไทกุเรปันเสียสัญญา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าทำให้ขัดเคืองในเบื้องบาท <bot>:ชนกนาถที่เป็นปิ่นบดินทร์สูร ศรีสวัสดิ์พัฒนาอย่าอาดูร จงเพิ่มพูนภิญโญเดโชชัย ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังคงเรือเหลือตามสามสิบเศษ <bot>:พอเกิดเหตุลมป่วนให้หวนแห อุศเรนเอนเอกเขนกคะเน คิดถ่ายเทจะทำศึกให้นึกอาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าหลวงเหล่าสาวสุรางค์นางน้อยน้อย <bot>:เชิญเครื่องคอยกราบก้มประนมสนอง เสด็จมาสู่หน้ามนเทียรทอง คอยท่าสองภูบาลกับมารดา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับเล่าเปล่าจิตคิดถึงพี่ <bot>:อยู่ที่นี่พ่อแม่แลไม่เห็น โอ้แต่นี้พี่เจ้าทุกเช้าเย็น มิได้เล่นกันกับน้องทั้งสองรา | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ให้แสนสงสารมิตรขนิษฐา สู้กับเขาเอาเถิดเทพกินรา พี่ไม่ว่าฟ้าผี่เอาซีนาง | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งนงเยาว์เสาวคนธ์หล่อชลเนตร <bot>:พระบิตุเรศวงศาน้ำตาไหล เป็นทุกข์แท้แต่กษัตริย์หัสไชย เหลืออาลัยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมหิงขสิงขรรักษาเกาะ <bot>:เสียงกระเดาะปากอยู่ในภูผา แล้วบันดาลปากปล่องช่องศิลา ไห้ภูผากว้างใหญ่มีไฟกอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์ทรงพระสรวลทั้งโศกเศร้า <bot>:นางเคียงเข้าเล้าโลมนางโฉมฉาย พระพี่ดำน้ำไปดอกไม่ตาย อย่าวุ่นวายเลยมานั่งคอยฟังความ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่โฉมยงนงลักษณ์อัคเรศ <bot>:ทุกข์เทวษมิได้สิ้นถวิลหวัง สู้ทรงแรงแข็งพระทัยพอประทัง เหมือนจะคลั่งคลิ้มจิตถึงธิดา ฯ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝูงสัตว์จัตุบาทวิ่งกลาดเกลื่อน <bot>:ฝูงค่างเถื่อนเดินเรียงเคียงสลอน ทั้งโคตรเพรียวดาษดาล้วนงางอน เที่ยวสัญจรโขลงใหญ่ที่ในดง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแต่งองค์ทรงเสวยตามเคยเสร็จ <bot>:แกล้งเสด็จดูห้องเที่ยวมองหา ถึงห้องสุดหยุดเขม้นเห็นรำภา นั่งผัดหน้านวลแป้งดังแสงจันทร์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งโลมาราหูหมู่ฉลาม <bot>:ขึ้นว่ายตามชลธีดีขยัน ฝูงฉนากปากประหลาดไล่ฟาดฟัน ม้นดุดันยิ่งกว่าปลาทั้งปวง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากลับมาธานีค่อยมีสุข <bot>:ถึงรบรุกจนสิ้นดินกระสุน ไม่เสียเมืองเปลื้องธุระเดชบุญ จะค่อยอุ่นอกอาณาประชาชน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งทรงครรภ์นั้นอย่าได้ปรารภ <bot>:จงนอบนบนับถือพระฤๅษี จะฝากฝังสั่งไว้ด้วยไมตรี ให้เป็นที่พึ่งพาสีกาโยม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถวายสารอ่านจบแล้วนบนอบ <bot>:ท้าวเธอชอบชื่นอารมณ์สมประสงค์ ว่าควรแล้วพี่น้องทั้งสององค์ จะดำรงร่วมคู่ตามบุราณ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อน้อยถามองค์พระทรงเดช <bot>:จะโปรดเกศลูกยาพาไปไหน ข้าสงสารมารดาได้ว่าไว้ ถ้าแม้นไม่พบปะพระบิดา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุริยงลงลับเหลี่ยมสิงขร <bot>:สำนักนอนเนินผาพนาสัณฑ์ แต่แรมทางกลางไพรมาหลายวัน ถึงเขตคันนิคมคามพราหมณ์จินดา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงค์องค์ประไพวิไลลักษณ์ <bot>:นางนงลักษณ์แต่งองค์ทรงภูษา ตามเสด็จจอมกษัตริย์ภัสดา พากันมาที่เฝ้าท้าวสินชัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่รู้คุณบุญบาปทำหยาบหยาม <bot>:เสียชื่อนามหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ กลับหยิบผิดบิดาสารพัด จะต้องมัดตัดศีรษะเสียบประจาน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสระสรงทรงเครื่องพิชัยยุทธ์ <bot>:เหน็บอาวุธเนาวรัตน์จำรัสไข ทรงพระมาลาเบี่ยงคู่เวียงชัย เสด็จไปพระโรงรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยขุนนางต่างก็เปิดประตูรับ <bot>:ทั้งหน้าหลังคั่งคับสลับสลอน พวกมังคลากล้าหาญเข้าราญรอน จนเหนื่อยอ่อนออกประตูบูรพา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกำปั่นฟังท่านพฤฒาเฒ่า <bot>:แถลงเล่าถึงทะเลเทวฐาน เป็นถิ่นที่ยากแค้นแสนกันดาร จะประมาณแถวทางกลางทะเล | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นนิสัยฤๅษีฉันที่ไหน <bot>:ก็ต้องให้พรอย่างนี้ดีนักหนา ท่านจะได้สุโขมโหฬาร์ ความชราโรคภัยจะไม่เบียน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสำเร็จเสร็จสรรพกำชับสั่ง <bot>:ให้พร้อมพรั่งไพร่นายทั้งซ้ายขวา พรุ่งนี้เช้าเราจะยกกับลูกยา ไปลังกาเตรียมกันให้ทันการ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปสำเภาเล่าจะดีหรือมีเหตุ <bot>:แสนสมเพชภูวไนยนึกใจหาย เป็นลูกท่านทิ้งบิดาก็น่าอาย ถึงเป็นตายฉันจะลาเจ้าตาตาม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ว่านายกรายกระบองร้องตวาด <bot>:ไล่พิฆาตควงขวางมากลางสนาม นางรำภาล่อลัดเข้าวัดพราหมณ์ พระติดตามไล่นางไปห่างพล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นทรงนั่งหลังม้าให้คลาเคลื่อน <bot>:โห่สะเทื้อนสะท้านทั่วทั้งไอศวรรย์ เห็นไพรีตีเมืองยิ่งเคืองครัน เร่งกระชั้นพลนิกรเข้ารอนราญ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะเจ้าปิ่นภูวดลกำพลเพชร <bot>:มาไว้เม็ดพูดจามันน่าหัว เฮ้ยไปบอกตามกูสั่งระวังตัว กูไม่กลัวบุญญาบารมี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอ็นดูแม่แต่ให้สมอารมณ์หวัง <bot>:ได้ปลูกฝังฟักฟูมเป็นภูมิฐาน เข้าอยู่วังลังกาก็ช้านาน มาหามารดามั่งจะนั่งคอย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประพฤติกายสายสมรจะนอนหลับ <bot>:อย่ากลิ้งกลับมือไม้ไปป่ายเขา นอนให้ดีมีสติสิริเรา อย่าซมเซาอยู่จนแจ้งแสงพยับ | สุภาษิตสอนหญิง | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเจ้าคุณการุญรัก <bot>:ช่างรู้จักท่วงทีดีขยัน พรุ่งนี้เช้าเหล่าพวกนางกำนัล มาสั่งฉันแล้วจะบาดเข้าพาดพิง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อตะกี้นี้บรรทมลมปะทะ <bot>:ตื่นจึงจะทูลแจ้งแถลงไข แล้วนวลนางย่างย่องเข้าห้องใน พระอภัยพยักหน้าให้มาเคียง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงไม่เกรงกริ่ง <bot>:คิดว่าจริงจะใคร่ดูดอกบุหงา หลงอุบายหมายจิตว่าเทวา เอาดอกฟ้าลงมาให้คุ้มภัยพาล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นชายหาดวิ่งเหย่าเข้าในด่าน <bot>:พระชื่นบานจรจรัลด้วยหรรษา พวกนายด่านวุ่นวิ่งชิงกันมา ต่างปรีดาเชิญเสด็จนิเวศน์เวียง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นทางต่างร้องเรียกกองทัพ <bot>:จะถอยกลับกลิ้งเกลือกเสลือกสลน แต่สินสมุทรสุดสาครนางเสาวคนธ์ ไม่ต้องมนต์ยืนม้าปรึกษากัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คังคาวตามสามคืนนับหมื่นแสน <bot>:จนสิ้นแดนเดือนดับจึงกลับถอย คนทะเลนั้นก็หายไปหลายร้อย ยังเหลือน้อยกว่าพันตามกันมา ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บนตึกกลางสร้างใหม่ที่ในด่าน <bot>:เมืองปราการริมชลาพลางปราศรัย แล้วแถลงแจ้งเรื่องที่เคืองใจ ให้ท้าวไทเธอฟังที่กังวล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียดายสวนล้วนบุปผาระย้าย้อย <bot>:เคยนั่งสอยมาลีอยู่ที่เก๋ง จะเริศร้างห่างแหสุดแลเล็ง ยิ่งพิศเพ่งพารายิ่งอาลัย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเกณฑ์แห่แออัดเขาจัดเลี้ยง <bot>:มาพร้อมเพรียงหมดด้วยกันต่างหรรษา พอลมชายบ่ายแสงสุริยา พระสุดสาครประนมเรียกลมปราณ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รูปงามทรามสาวถึงคราววุ่น <bot>:เอาทรายฝุ่นโคลนทาเหมือนบ้าหลัง บ้างนุ่งห่มพรมมุ้งพะรุงพะรัง พะว้าพะวังวิ่งร้องซ้องสำเนียง ฯ | สิงหไกรภพ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประดู่ดอกออกเรืองเหลืองระย้า <bot>:ตะโกนาคุดคู้ดูอย่างเขียน ขนุนขนันกันเกรากระเบากระเบียน ต้นทุเรียนลำไยมะไฟมะเฟือง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกสั่งเสร็จมึนเมาลุกเข้าห้อง <bot>:ลงนอนตรองฤกษ์ยามตามภาษา ข้างอังกฤษคิดจะทำตามตำรา ใช้ปัญญาโดยตำรับฉบับครู ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนธงเทียวเขียวแดงแสงสลับ <bot>:โยธาทัพโห่ลั่นสนั่นหู ถามฝรั่งอังกุหร่าว่าตาครู จะรบสู้คิดอ่านประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคู่สร้างเห็นหน้านางวาลี <bot>:ให้ปรานีนึกถึงมาสาพิภักดิ์ ลดพระองค์ลงขมาข้างขวาศพ ได้พานพบพิสมัยใจสมัคร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาประทับพลนิกายอยู่ชายสมุทร <bot>:แล้วยั้งหยุดฟังเหตุในเขตขัณฑ์ ครั้นทราบความตามที่องค์พระทรงธรรม์ จึงผ่อนผันใช้ข้าเสนานาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกอังกฤษศิษย์สั่งให้ตัดหัว <bot>:ศีรษะตัวอย่าให้ผู้ใดเห็น อ้ายยันตังฟังว่าน้ำตาประเด็น แต่จำเป็นจำทำด้วยจำใจ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำปลอมแปลงแกล้งจู่มาดูน้อง <bot>:หรือจะต้องประสงค์ที่ตรงไหน จะมาเดียวหรือจะมาด้วยข้าไท จะกลับไปหรือจะอยู่ไม่รู้เลย | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเสร็จจากแท่นสุวรรณบรรจถรณ์ <bot>:พลางกุมกรกัลยาสุดาโฉม ให้ดูดาวพราวพร่างกลางโพยม เหมือนแสงโคมสุกใสในอัมพร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนรุ่งแจ้งแสงสว่างกระจ่างพักตร์ <bot>:กลัวพวกยักษ์จะมาพบหลบไม่ไหว ค่อยเคลื่อนคลาพานางมากลางไพร ริมเขาใหญ่หยุดหย่อนผ่อนสำราญ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอิเรนเกณฑ์ปลัดให้จัดทัพ <bot>:ไปรบรับลับล่อแต่พอถอย พาทหารหนุ่มฉกรรจ์สามพันร้อย ออกตั้งคอยขับทหารเข้าราญรอน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คุมพหลพลเชลยมานับแสน <bot>:จวนเข้าแดนกรุงไกรไอศวรรย์ พระตรัสสั่งม้าใช้ให้ไปพลัน ว่าทัพขันของใครที่ไหนมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีลูกสาวราวกับหุ่นละมุนละม่อม <bot>:เลี้ยงถนอมในปราสาทราชฐาน เจริญรื่นชื่นโฉมประโลมลาญ ลางดลดาลดินไหวดังไกวเปล | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์ฝันเห็นไปเช่นนี้ <bot>:จะเสียทีหรือจะสมอารมณ์หมาย แล้วตรัสถามสามสุดาตำราทาย เคยทำนายบ้างหรือไม่ช่วยให้พร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ห้ากษัตริย์ตามลงส่งเสด็จ <bot>:พอสรรพเสร็จใช้ใบไปฝ่ายเหนือ หัสไชยสมประสงค์เสร็จลงเรือ พร้อมทั้งเชื้อญาติวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ตรัสว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:จะล่อมันมาให้ได้ดังใจหวัง แล้วปราศรัยให้พระน้องเข้าห้องบัง กำชับสั่งพลไกรทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกอดจูบลูกรักแล้วรับขวัญ <bot>:ดูผิวพรรณผมเผ้าพ่อเศร้าหมอง แม่คอยเจ้าเช้าเย็นเขม้นมอง พ่อเลิกกองทัพมาแล้วหรือแก้วตา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นรักน้ำพร่ำออกทั้งดอกผล <bot>:ไม่มีคนรักรักมาหักสอย เปนรักเปล่าเศร้าหมองเหมือนน้องน้อย เที่ยวล่องลอยเรือรักจนหนักเรือ | นิราศเจ้าฟ้า | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครขวางกีดดีดผางเอาคางโขก <bot>:สะบัดโบกหางหันผันผยอง แต่โยธีสี่เมืองมาเนืองนอง เข้าแซ่ซ้องสัประยุทธ์ยุทธนา ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นแต่คนพลรบเขาหลบนั่ง <bot>:ยิ่งแค้นคั่งเคืองในพระทัยแหนง เที่ยวค้นคว้าหานางด้วยคลางแคลง ทุกตำแหน่งหน้าที่มิได้พบ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าองค์พระอาจารย์มานานแล้ว <bot>:อยากพบแก้วกลอยจิตคิดประสงค์ ฝ่ายสุรางค์ย่างเข้าไปเฝ้าองค์ เชิญอนงค์มาคำนับรับอาจารย์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าคนอื่นหมื่นแสนที่แค้นขัด <bot>:จะไปตัดเอาศีรษะเสียประเดี๋ยว นางฟังพลอดยอดหญิงจริงจริงเจียว ประทานเกี้ยวกับช้องทั้งสองรา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเสาวคนธ์ทนประทังพอยั้งพยุด <bot>:จะคลอดบุตรสุดจะยืนจะขืนแข็ง ระทวยองค์ลงริมทางที่กลางแปลง จนสิ้นแรงเรียกหาสุดสาคร | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะให้มังคลาสานุศิษย์ <bot>:ได้ร่วมชิดเชยชมประสมสอง เหมือนยอดเพชรเจ็ดกะรัตคงจัดทอง ไว้รับรองให้จงได้ไม่เสียงาม ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าชอบท่านรอบรู้ <bot>:เคยรบสู้ดูแลคิดแก้ไข ให้เขียนบอกลอกฉบับแล้วฉับไว ให้ม้าใช้ไปลังกาบอกอาจารย์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยามกลางวันนั้นไปตรวจหมวดทหาร <bot>:ป้อมปราการไพร่นายทั้งซ้ายขวา แล้วหยุดยั้งนั่งประทับบนพลับพลา พระตรึกตราตรองความถึงทรามเชย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ริมกุฎีมีสระปทุมชาติ <bot>:ระดะดาษดอกดวงบัวหลวงสลอน สมถวิลสินสมุทรสุดสาคร สิ้นทุกข์ร้อนรีบมาถึงธานี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นลูกไม้ในป่าคว้าเข้าปาก <bot>:กำลังอยากยืนขยอกจนกลอกหัว ที่มืดหน้าตาลายค่อยหายมัว คิดถึงผัวเหยาะย่างมากลางไพร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นชมเสร็จพระเสด็จออกข้างหน้า <bot>:สั่งเสนาพร้อมพรั่งนั่งไสว ไปจัดแจงแต่งที่อันอำไพ เชิญท้าวไทไปสำนักตำหนักกลาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเมืองขึ้นชั้นนอกบอกหนังสือ <bot>:ให้คนถือรีบเข้าไปในกรุงศรี ว่าข้าศึกหลายพารายกมาตี ชาวบุรีออกประจญไม่ทนทาน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อตะกี้นี้หวีดกรีดกรีดเสียง <bot>:เหมือนสำเนียงนงลักษณ์แน่หนักหนา เจ้าเข้าไปไต่ถามความโรคา จะรักษาทรามวัยเสียให้คลาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งแต่ต้นจนยักษ์รบหักหาญ <bot>:แสนสงสารเสียนางกลางสนาม มาหยุดอยู่ภูเขาเห็นเจ้าพราหมณ์ ได้ทราบความจอมนราฝ่าละออง ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเช่นนั้นฉวยเกิดเหตุ <bot>:แม้นอาเพศเดือดร้อนมิอ่อนหู แกว่าช่างมันเป็นไรทำไมกู ทำไม่รู้ไม่เห็นจะเป็นตาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางบอกกับศิษย์หาที่มาด้วย <bot>:จะไปช่วยกันประชุมช่วยคุ้มขัง ให้ได้ไปปลดปลอดรอดชีวัง ไปช่วยนั่งภาวนาสมาทาน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่น้ำยานั้นเขาว่ากิ้งกือกุ้ง <bot>:เห็นชาวกรุงกินกลุ้มทั้งหนุ่มสาว พี่คลื่นไส้ไสช้างให้ย่างยาว มาตามราวมรคาพนาวัน | นิราศพระบาท | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงด่านกลางทางแวะเข้าไต่ถาม <bot>:นายด่านห้ามอย่าเพ่อไปในกรุงศรี เป็นลูกค้ามาขายหรือไพรี เล่าคดีให้กระจ่างอย่าพรางกัน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถวายน้ำอัฐบานจานลูกไม้ <bot>:น้ำตาลใสสดตระการหวานนักหนา ทั้งสามองค์ทรงนั่งยังศาลา ฉันผลาอัฐบานเครื่องหวานมัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป่าทุ้มปี่มิให้คนไพร่พลหลับ <bot>:พอให้จับจำเรียงส่งเสียงใส กำปั่นทรงหงส์บัลลังก์ทั้งเรือใช้ สำราญใจไปด้วยกันทุกวันคืน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฟ้าแลบแปลบสว่างเห็นนางหนึ่ง <bot>:มาเขียนซึ่งลายลิขิตติดบุปผา แล้วฝากไว้ให้ลูกสาวเจ้าลังกา ว่าธิดาเคราะห์ร้ายให้คลายดี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รูปบวชกายหมายใจจะได้ตรัส <bot>:ช่วยส่งสัตว์เสียให้พ้นวนสงสาร จะเข่นฆ่าตาเฒ่าไม่เข้าการ ขอประทานโทษไว้อย่าให้ตาย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งบิดาป้าลุงในกรุงศรี <bot>:ยังอยู่ดีปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ การรบพุ่งยุ่งยิ่งช่วงชิงกัน เออหลานขวัญเล่าไปให้อัยกา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลกระหม่อมจอมทวีปประทีปแก้ว <bot>:มาลับแล้วก็ไม่มีที่จะเห็น แม้ตัดชาติขาดเสร็จเด็ดกระเด็น ใครจะเป็นปิ่นกษัตริย์ในปัถพี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่คังคาวราวกับพ้อมปีกกรอมกว้าง <bot>:ดูเกลื่อนกลางเวหาถลาไถล พวกกำปั่นฟันแทงแกว่งคบไฟ มันเฉี่ยวได้คนทะเลขึ้นเมฆา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะไปกำจัดอ้ายสัตว์ร้าย <bot>:มันวุ่นวายทุจริตทำผิดผวน จึงสั่งให้จัดแจงแต่งกระบวน เลือกแต่ล้วนพวกทหารชาญณรงค์ | พระอภัยมณี | 62 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.