text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังเตือนเหมือนหนึ่งหยิบน้ำทิพรส <bot>:เห็นดีหมดอตส่าห์นั่งดูหนังสือ ที่ตื้นลึกปรึกษาได้หารือ จะชิงชัยไว้ชื่อให้ลือชา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกาเห็นข้าศึก <bot>:อึกทึกทุกทัพวิ่งสับสน เปิดทวารด้านใต้ต้อนไพร่พล ออกเกลื่อนกล่นกลางคืนยิงปืนไฟ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้รายทางวางคนทำกลศึก <bot>:ฉันตรองตรึกเห็นกระนี้ไม่ดีหรือ แม้รบเราเผาเมืองให้เลื่องลือ ทั้งฝีมือความคิดวิทยา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนเขาเห็นเป็นผัวถึงชั่วช้า <bot>:จะจัดแจงแต่งวิวาห์เหมือนว่าขาน มิเหมือนคำทำให้เคืองเบื้องบทมาลย์ จงล้างผลาญชีวันให้บรรลัย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะตัวพี่มิได้อยู่เป็นคู่รัก <bot>:สงสารนักนึกให้จิตใจหาย จะคอยข่าวเช้าเย็นไม่เว้นวาย แสนเสียดายดวงใจจำไกลทรวง | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์พงศ์พรหมบรมนาถ <bot>:ประทานราชธิดามารศรี ให้เษกสองครองจังหวัดปัถพี สืบไมตรีตราบสวรรคครรไล | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สองพระมเหสีมิได้เห็น <bot>:หรือเคืองเข็ญเคียดขึ้งหวงหึงสา ดูท่วงทีดีกันไม่ฉันทา หยั่งปัญญายากยิ่งจริงจริงเจียว | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนคะนึงถึงชนกที่ปกเกล้า <bot>:จะโศกเศร้าทุกข์ในพระทัยหมอง หรือจะไม่สมนึกเหมือนตรึกตรอง เสร็จอยู่ห้องแห่งหนตำบลใด | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิขออยู่สู้ตายด้วยอายเขา <bot>:ทั้งลูกเต้าก็ยังไม่ได้ปรึกษา ท่านกลับไปให้สินสมุทรมา จะพูดจาอ่อนน้อมให้พร้อมใจ | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าลังกาเวลาดึก <bot>:เห็นข้าศึกสามทัพจะหลับใหล พอฤกษ์ดีตีฆ้องฆาตกลองชัย ยิงปืนใหญ่เป็นสัญญาเข้าราวี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีหินย้อยห้อยระย้าดั่งอัจกลับ <bot>:ที่ขาววับแลวามอร่ามแสง พฤกษาชาติดาษดงประยงคุ์แดง ทั้งจิกแจงกร่างไกรไทรพะยอม | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดน่าแค้นตัวของตัวจนหัวหงอก <bot>:เด็กมันหลอกลวงได้ไม่รู้ถึง จนฟุ้งเฟื่องเลื่องลือออกอื้ออึง ดูประหนึ่งโง่เง่าเหมือนเต่าตาย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดารากรอ่อนแสงเข้าแฝงเมฆ <bot>:แสนวิเวกยามดึกเสียงฮึกโหม จวนจะแจ้งแสงทองส่องโพยม พระทรงโฉมพลิกฟื้นตื่นไสยา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างจัดแจงแต่งเรือพระที่นั่ง <bot>:บัลลังก์มังกรประกอบมีกรอบฝา บุษบกกระจกกระจังบนหลังคา ท้ายเภตราแวววามอร่ามเรือง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกกษัตริย์อิศโรท้าวโกสัย <bot>:มานั่งใกล้ปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ ทั้งมังคลาสานุศิษย์มาคิดกัน ด้วยเป็นวันชนะชัยปราบไพรี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลประจำลำละพันกำปั่นรบ <bot>:อาวุธครบปืนรายรอบซ้ายขวา เป็นสี่ลำนำลงแล่นตรงมา ฝ่ายเสนาใหญ่น้อยต่างพลอยตาม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นกก็ร้องเวียนวงอยู่ตรงหน้า <bot>:ตามภาษาเสียงเอกวิเวกหวาน ผิดวิหคนกป่าดูอาการ ร้องมานานบินเงื่องดูเชื่องคน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสั่งสินสมุทรว่า <bot>:เร่งตรวจตราเตรียมพหลพลขันธ์ เจ้าไปด้วยช่วยบรรจบสมทบกัน เกณฑ์กำปั่นยี่สิบจะรีบไป | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เศรษฐีว่าฉันก็พาไปเฝ้าได้ <bot>:แต่ท้าวไทเธอประสงค์จำนงถวิล คงจะชวนให้ท่านอยู่ในบูรินทร์ ต้องละถิ่นบ้านไพรที่ในดง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวนี้ที่ว่าเป็นข้าศึก <bot>:เมืองผลึกนั้นอยู่หนตำบลไหน จะไปมัดตัดศีรษะพระอภัย มาให้ได้ตามประสงค์จำนงนาง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครข้องขัดทัดทานอย่าหาญฮึก <bot>:ค่อยตรองตรึกชอบผิดคิดหน่วงหนัก แม้มีผู้รู้มาสาพิภักดิ์ ให้ยศศักดิ์สมควรอย่าชวนชัง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แวะเข้าตีบ้านเจ็กเมืองเล็กน้อย <bot>:ได้ข้าวกลอยเป็นเสบียงเลี้ยงพลขันธ์ ทั้งเป็ดไก่หมูปลาสารพัน พอกินกันตามทางกลางทะเล ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พินิจน้องสองนางกระจ่างแจ่ม <bot>:งามแฉล้มอะเหลาะเฉาะล้วนเหมาะเหมง อันโลกีย์มิต้องสอนเหมือนกลอนเพลง มันเป็นเองในอารมณ์ใคร่ชมชิม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ตำรวจเรียงคู่แห่แลสลอน นางทรงสีวิกางามตามภูธร พร้อมนิกรกัลยาคณานาง | สิงหไกรภพ | 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนักสิทธ์ทั้งสามค่อยถามไต่ <bot>:โรคาไข้ที่ประชวรนวลหง พระไปเยี่ยมมิได้ขาดหมือนญาติวงศ์ เห็นดำรงกายฟื้นค่อยชื่นบาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเห็นสี่พี่เลี้ยงเข้าเคียงข้าง <bot>:ทำหมองหมางเมินหน้าไม่ปราศรัย เสด็จด้วยสาวสรรค์กำนัลใน มาต้นไทรทรงวอจรจรัล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะบอกป่วยฉวยเธอคิดว่าบิดพลิ้ว <bot>:จะโกรธกริ้วกราดเกรี้ยวพูดเคี่ยวเข็ญ จะโศกเศร้าเร่าร้อนไม่หย่อนเย็น โอ้จำเป็นกองกรรมได้ทำมา | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูยักษีพี่เลี้ยงเคยเคียงใกล้ <bot>:คิดจะใคร่แก้ฝันผินผันหา เห็นแต่ไพร่ไม่แถลงแจ้งกิจจา แต่ตรึกตรากริ่งใจเกรงภัยพาล ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาอาวรณ์ถอนสะอื้น <bot>:สุดจะขืนข่มรักหักประหาร คิดจะฆ่าพระอภัยเห็นได้การ แต่สงสารสาราที่อาวรณ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงไปเฝ้าเคารพอภิวาท <bot>:จะพ้นราชอาชญารำภาสะหรี แม้มิฟังยังจะดื้อเฝ้าถือดี โทษจะมีไม่แคล้วแล้วนะนาง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงองค์สั่นพระขวัญหาย <bot>:เห็นรูปกายร้องดังก็กังขา จะทูลถามขามขยาดพระอาชญา จึงกลับมาห้องนอกบอกกำนัล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกบ่าวถือหีบหมากออกจากฉนวน <bot>:พอถึงสวนฉายแสงพระสุริย์ฉัน แกล้งส่งเสียงเคียงคลอจรจรัล ทำเชิงชั้นกรีดกรายชม้ายเมียง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สรงสหัสธารามณฑาภิเษก <bot>:มอบเศวกระฉัตรชัยไอศวรรย์ แล้วอวยพรหน่อนเรศครองเขตคัน เป็นจอมจรรโลงลบจบสกล | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายว่าพราหมณ์สยัมภูได้รู้ข่าว <bot>:ว่าลูกสาวป่วยไข้เข้าไปหา ครั้นซักไซ้ได้ความพราหมณ์พฤฒา พรรณนาว่ากล่าวลูกสาวตัว | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะสัตย์อธิษฐานการกุศล <bot>:เทพอยู่ต้นไทรใหญ่ไพรระหง เอาหนังเหลืองเครื่องที่ฤๅษีทรง มาวางตรงพักตราในราตรี | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญพระศพเข้าไปไว้ในถ้ำ <bot>:เหมือนเคยทำเยี่ยงอย่างแต่ปางหลัง ครั้นเสร็จกิจปิดถ้ำที่กำบัง แล้วแต่งตั้งนางพระยาครองธานี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะชิงตรีพี่เลี้ยงไม่ละวาง <bot>:พวกขุนนางร้องห้ามปรามทุกคน อย่าปล่อยนะพระพี่เลี้ยงจงยึดไว้ ไม่มีใครครองสมบัติจะขัดสน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นฤกษ์ดีคลี่คลายขยายทัพ <bot>:ออกคั่งคับเร่งกันให้ผันผาย พวกฝรั่งทั้งมหาเสนานาย ก็ผันผายจากเขาเจ้าประจัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นลมเฉื่อยระเรื่อยลิ่ว <bot>:ธงก็ปลิวใบสล้างมากลางหน เกือบถึงด่านชานชลาในสาชล พวกต้นหนแขกชวาให้ชาใบ ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ทำมาหากินในถิ่นฐาน <bot>:ค่อยสำราญวัฒนาสถาผล ทั่วประเทศเขตแคว้นแดนมณฑล ในสิงหลมั่งคั่งทั้งแผ่นดิน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสสั่งอังกุหร่าอย่าช้าอยู่ <bot>:สังเกตดูแหลมคุ้งทุกกรุงศรี นครใดใหญ่กว้างยุ้งฉางมี เข้าทอดที่ปากน้ำเหมือนคำเรา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงย่านขวางบางทะแยงเปนแขวงทุ่ง <bot>:ดูเวิ้งวุ้งหว่างละแวกล้วนแฝกเฝือ เห็นไรไรไม้พุ่มครุมครุมเครือ เหมือนรูปเสือสิงโตรูปโคควาย | นิราศเจ้าฟ้า | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอนางไม้ไทรทองคะนองหยอก <bot>:เป็นหญิงออกอ้อนวอนเสียงอ่อนหวาน ฉันไหว้จ๊ะพระมหาสิทธาจารย์ โปรดประทานบุญบ้างอย่าหมางเมิน | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกสั่งเสร็จจับกระบี่ขึ้นขี่รถ <bot>:พร้อมกันหมดพวกพหลพลทั้งหลาย อีกเสนาหมื่นขุนพวกมุลนาย ออกเดินรายตามทางเมื่อกลางคืน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่ากับพระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:จงหยุดพักให้สบายจึงผายผัน ขึ้นหลังเมฆไปเถิดหลานสำราญครัน ได้ป้องกันลมฝนบนนภา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองมะหิมสิมพลเมืองสลัด <bot>:เมืองจักระหวัดเมืองมัชะเมืองสมัน เมืองระตินเมืองจินตะเมืองประจันต์ ทั้งเก้าองค์พงศ์พันธุ์ผัวท่านยาย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโจรยิงทิ้งไฟติดใบผ้า <bot>:พระกฤษณาไล่พหลพลทหาร ออกรับรองป้องกันประจัญบาน เข้าต่อด้านกองทัพบ้างดับไฟ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าดาวิดคำนับรับว่าได้ <bot>:ขอเรียนไว้ในสำนักเป็นศักดิ์ศรี มันขยิ่มอิ่มเอมทั้งเปรมปรีดิ์ ออกว่าที่สังฆราชไม่ขาดวัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธาวาโหมรุกโรมไล่ <bot>:ฟันนายไพร่ล้มตายพลัดพรายหนี จนมืดมนคนเป็นไม่เห็นมี กลับมาที่หน้าป้อมพรักพร้อมกัน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยหน่อไทไปกำกับกำชับช่าง <bot>:อาศรมสร้างสุดงามทั้งสามหลัง ดูครึ้มครื้นรื่นรมย์ที่ร่มรัง มีเขื่อนกั้นบัลลังก์น่านั่งนอน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นหนนั่งตั้งเข็มให้เล็มแล่น <bot>:ไปตามแผนภูมิพื้นทุกคืนค่ำ ด้วยอยู่เยื้องเมืองผลึกออกลึกล้ำ ได้ลมร่ำรีบมาไม่ราใบ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ทุกข์ร้อนอ่อนใจหายเป็นปลิด <bot>:เห็นสมคิดปรีดิ์เปรมเกษมศานต์ ค่อยกินอยู่หลับนอนผ่อนสำราญ แล้วคิดการปรุงยาหาน้ำมัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกคะนึงถึงพ่อให้ท้อจิต <bot>:ไม่อาจคิดที่จะฆ่าให้อาสัญ เห็นจวนใกล้ได้ทีศรีสุวรรณ ก็ควบกัณฐัศว์โถมเข้าโจมตี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จเสด็จมาอยู่หน้าป้อม <bot>:ข้าหลวงล้อมแต่ล้วนปืนยืนไสว พวกกองนอกออกไปตั้งระวังภัย ทั้งนายไพร่พร้อมพรั่งริมฝั่งชล ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ห้ากษัตริย์ปรึกษาบรรดาอยู่ <bot>:เรารบสู้เล่นกันให้หวั่นไหว พลางจัดแจงแต่งพหลพลไกร จะชิงชัยให้สำเร็จเสร็จจำนง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องกลับไปในวันนี้ <bot>:จะเซ้าซี้เขาก็รู้เบื่อหูเหือง ซึ่งจะมารบราญตีบ้านเมือง ก็เห็นเรื่องที่จะยับอัปรา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้หม่อมฉันออกมาทูลมูลเหตุ <bot>:ขอพระเดชช่วยระงับดับพิษสง พอเสื่อมสร่างบางเบาบรรเทาลง ได้ดำรงชีวาที่อาดูร ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเลี้ยงเหล่าชาวเมืองล้วนเรืองเดช <bot>:อาวุธวิเศษเวทวิชาล้วนกล้าหาญ เสวยแพนงแกงไก่กับชัยบาน เมาสำราญรับว่าอย่าปรารภ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรเธอชำนาญในการรบ <bot>:ให้สมทบยิงระดมเมื่อลมหวน จะได้ทิ้งก้อนหินดินชนวน เมื่อเรือจวนจะปะทะเข้าปะกัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าคุลากล้าหาญวางขวานให้ <bot>:เห็นโถมไล่เลี้ยวมาทำล่าหนี ชำเลืองเหลือบเกือบใกล้เห็นได้ที ทิ้งลูกคลีถูอุระพระกุมาร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในนทีตีคลื่นเสียงครื้นครึก <bot>:ลั่นพิลึกโลกาโกลาหล หีบดนตรีปี่พาทย์ระนาดกล ไม่มีคนไขดังเสียงวังเวง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริรักสักครู่ก็รู้สึก <bot>:อนาถนึกวิปลาสให้หวาดไหว มิเสียทีอีฝรั่งช่างกระไร มนต์มันใส่ฉุนเฉียวให้เสียวรัก | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนึกแค้นแม้นว่าสุธาแยก <bot>:จะซอกแทรกปัถพินให้สิ้นสุด โอ้ท้าวไทใครจะช่วยปิ้มม้วยมุด แพ้มนุษย์ครั้งนี้ถึงชีวา | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนแจ่มแจ้งแสงตวันเห็นพรรณผัก <bot>:ดูน่ารักบรรจงส่งเกสร เหล่าบัวเผื่อนแลสล้างริมทางจร ก้ามกุ้งซ้อนเสียดสาหร่ายใต้คงคา | นิราศภูเขาทอง | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายม้าใช้เข้าไปถึงนิเวศน์ <bot>:แล้วแจ้งเหตุให้ถวายลายเลขา ขุนเสนีคลี่สารอ่านสารา แล้วก็พากันเข้าไปในพระโรง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนางต้องผูกมือรื้อพิโรธ <bot>:กำลังโกรธเหาะทะยานขึ้นผ่านขวาง แกว่งพระขรรค์ฟันรบบนนพภางค์[๕] เข้าชิงนางกลางทัพรบรับรอง | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรานทมิฬยินดีว่าอีพ่อ <bot>:รางวัลพอแล้วเจ้าพราหมณ์หามไมไหว อย่ารอรั้งนั่งช้าจะพาไป แล้วเรียกไพร่ตะพายย่ามมาตามที | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกปืนตับยับย่อยผอยผอยล้ม <bot>:ยิงระดมดาษดื่นเป็นหมื่นแสน เสียงข้าศึกฮึกโห่ป้องโล่แพน ถือหลาวแหลนรบพุ่งชาวกรุงไกร ฯ | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเลิกทัพกลับไปอยู่ชมพูทวีป <bot>:ช่วยชูชีพชนชาติพระศาสนา อันพวกเราชาวฝรั่งเมืองลังกา จะไปค้าขายบ้างทางไมตรี | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีดีใจให้อนุญาต <bot>:ตามแต่ราชศรัทธาไม่ว่าขาน ขุนหมื่นลามาประณตบทมาลย์ ทูลพระผ่านโภคาสารพัน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางโอบอุ้มจุมพิตสนิทถนอม <bot>:งามละม่อมละมุนจิตพิสมัย ร่วมภิรมย์สมสองทำนองใน แผ่นดินไหวจนกระทั่งหลังอานนท์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ด้วยกันหลัดหลัดมาพลัดพราก <bot>:แต่แสนยากแล้วมิหนำมาซ้ำเข็ญ นึกนึกแล้วก็น่าน้ำตากระเด็น จะอยู่เป็นคนไปทำไมมี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยตามเสด็จกรุงกษัตริย์ <bot>:ให้แล่นตัดเข้าลังกาไม่ฝ่าฝืน ไม่หยุดยั้งรั้งราสิบห้าคืน ทั้งลมคลื่นส่งกระทั่งถึงลังกา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแกส่งแผนที่คลี่ให้อ่าน <bot>:ของบุราณมีไว้สิ้นอย่ากินแหนง ถ้าแม้นใครไม่สันทัดฉวยพลัดแพลง ตายที่แก่งเกาะขวางกลางทะเล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยนั้นได้สิงห์ <bot>:ร้องเรียกวิ่งตามได้ดังใจหมาย ต่างโปรดปรานพานทองรองปลาตาย ให้กินหลายเวลาประสาใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเลี้ยงไว้ให้เป็นข้าพระดาบส <bot>:เมื่อลาพรตพร้อมพรักเป็นศักดิ์ศรี จัดสำเร็จเสร็จการบ้านเมืองดี จึงมานีมนต์คุณกรุณา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แท่นที่นั่งหลังคาท้ายบาหลี <bot>:ล้วนมณีนิลแนมแจ่มจำรัส ได้ฤกษ์ดีมีลมโสมนัส พวกเกณฑ์หัดโห่ลั่นปืนสัญญา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวติดตามถามไต่ไม่ได้ข่าว <bot>:ทุกอู่อ่าวมิได้แจ้งทุกแห่งหน ขอเทพไทในมหาทะเลวน แจ้งยุบลจะได้คิดไปติดตาม ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงช้าวันฉันคงจะคอยท่า <bot>:ให้เชษฐาสมจิตพิสมัย พลางสำรวลชวนสามพราหมณ์ครรไล เสด็จไปที่สำนักตำหนักจันทน์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวชมสวนชวนเก็บบุปผชาติ <bot>:เดียรดาษดอกดวงเป็นพวงผล ดอกชงโคโยทะกาเจ้าสานน ช่วยเก็บให้นางอุบลบังอร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่โตรกตรอกงอกง้ำเป็นถ้ำเหว <bot>:ที่ปล่องเปลวย้อยเป็นแท่งดั่งแกล้งสรรค์ ล้วนสีลายพรายแสงแข่งตะวัน สูงชะงั่นเป็นชะง่อนก้อนศิลา | พระอภัยมณี | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่แคล้วคลาดสาตราล้วนกล้าแข็ง <bot>:ไล่ฟันแทงพวกพหลพลทหาร อาวุธสั้นฟันฝ่าเป็นหน้ากระดาน แขกชำนาญรำกริชคิดจะแทง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าข้าแต่ท้าวเจ้าพิภพ <bot>:อย่าปรารภขาดเหลือจะเกื้อหนุน การวิชาขอเป็นของสนองคุณ จะการุญบอกกล่าวให้ท้าวไท | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ศิษย์เคาะระฆังดังสนั่น <bot>:ก็ก้องลั่นไปถึงปากชะวากเหว เคยสำเหนียกเหมือนร้องเรียกนางมาเร็ว ออกจากเหวแหวกว่ายชายวาริน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเรียนร่ำทำอะไรไม่ลำบาก <bot>:มันยอดยากอย่างเดียวเกี้ยวผู้หญิง ถึงยามดึกนึกนอนแนบหมอนอิง เรไรหริ่งเรื่อยริมหิมวา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายลูกสาวเจ้าลังกาตรึกตราเหตุ <bot>:ซึ่งอาเพศเพชรนิลแผ่นดินไหว จะร้ายดีมิได้แจ้งยังแคลงใจ จึงตรัสใช้นางรำภาอย่าช้าการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเกณฑ์แห่แตรสังข์ประดังเสียง <bot>:ก้องสำเนียงกลองชนะปี่ไฉน พระญาติวงศ์พงศาเสนาใน ต่างร่ำไรเรียงตามกันหลามมา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราอย่ารับกลับคืนถวายไว้ <bot>:จึงค่อยไขข้อความตามประสงค์ พี่คาดจิตบิตุราชมาตุรงค์ คงให้องค์พระธิดาด้วยปรานี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอโพล้เพล้เวลาภาณุมาศ <bot>:ล่วงลีลาศลับเงาภูเขาขุน กระจ่างแจ้งแสงจันทร์อันจำรุญ เสียงสกุณร่อนร้องก้องคิรินทร์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายโรงรำทำบทกำสรดเศร้า <bot>:นั่งกอดเข่าคิดถึงแม่ชะแง้หา สะอึกสะอื้นฝืนเช็ดชลนา ทั้งร้องช้าปี่เอกวิเวกใจ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สี่พี่เลี้ยงเบี่ยงบิดประดิษฐ์แก้ <bot>:ฉันเป็นแต่จะช่วยพามาถวาย ที่ผิวเหลืองเรืองรองนั้นน้องชาย สมเป็นนายขอเฝ้าถึงเจ้ากรม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือขันตีอดใจไว้เป็นนิจ <bot>:สุจริตยอดมนุษย์ไม่มุสา ทั้งโรคภัยมิได้มีมาบีฑา อายุห้าร้อยปีดีทุกคน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งมิได้ลงมาช้าอยู่นั้น <bot>:ด้วยป่วยครั่นตัวไปหลายสถาน แต่พอหายจะลงมาหาอาจารย์ จงทราบสารเถิดเจ้าคุณอย่าวุ่นวาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสาวใช้ใหญ่น้อยห้าร้อยเศษ <bot>:ต่างแปลงเพศโพกศีรษะเหมือนทหาร ถือเกาทัณฑ์สันทัดหัดชำนาญ มากราบกรานเตรียมเสร็จเสด็จจร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การรับสั่งพระมุนินทร์ปิ่นนักสิทธ์ <bot>:จงเร่งคิดเค้ามูลเร่งคูณหาร จะให้เจ้านรินทร์รัตน์รับโองการ ไปอยู่ผ่านเขตจังหวัดรัตนา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในเรื่องราวกล่าวพระหัสกันนั้น <bot>:อยู่ด้วยกันวันชายามารศรี แสนสำราญนานมาได้กว่าปี กุมารีสีสันดั่งจันทรา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ระวังเวียงแวดขั้น <bot>:สมสอง สว่างแฮ ทุกแล่งเฉลิมฉัตรทอง เทพเอื้อน พิหารสี่หลังยอง ยังเงื่อน งามเอย เทียมลวังช่วนเชื้อน สี่ด้านถึงถลู | โคลงนิราศหริภุญชัย | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ทำศึกคนตายเสียหลายแสน <bot>:เอาเขตแตนก็ไม่ได้ต้องไพล่หนี เป็นหลายครั้งตั้งแต่มารบราวี ก็เสียทีย่อยยับอัปรา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองมะหุ่งกรุงเตนกุเวนลวาด <bot>:เมืองวิลาสวิลยาชวาฉวี ถึงเมืองเงาะเกาะวลำสำปะลี จะชิงตีเมืองผลึกเป็นศึกรุม ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างในวังตั้งโรงพิธีใหญ่ <bot>:ทั้งเครื่องใบศรีเสริมเฉลิมขวัญ ราชวัติฉัตรรอบเป็นขอบคัน มีม่านกั้นห้องทองกองวิเชียร | พระอภัยมณี | 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.