text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาข้าเฝ้าเหล่าอำมาตย์ <bot>:อภิวาททูลแจ้งแถลงไข อันสองพระนครแต่ก่อนไร เคยมาไปเป็นแต่ฝ่ายสหายรัก | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปล่อยให้เล่นเป็นสุขอย่าผูกถือ <bot>:ร้องเรียกชื่อแล้วก็คงตรงมาหา พลางเรียกหลานขึ้นมานั่งยังศาลา พระสิทธาพรายแพร่งให้แจ้งการ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจับต้องลองดูด้วยเป็นหมอ <bot>:หม่อมฉันขอประทานอยู่งานถวาย ให้เสื่อมสร่างทางลมบรรทมสบาย แม้นไม่หายเมื่อยขัดให้ตัดมือ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนที่มาว่าไปแต่ตัวท่าน <bot>:จะตั้งมั่นยับยั้งคอยฟังเขา แต่ตัวท่านสั่งให้ไปกับเรา อย่าเพ่อเอากองทัพถอยกลับไป | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉวยขัดข้องต้องอยู่นานสงสารแม่ <bot>:ผู้เดียวแท้สิ้นสุดที่อุดหนุน เห็นแต่ปู่อยู่ใกล้น้ำใจบุญ จงการุญอย่าให้มีราคีพาน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปแจ้งความถามพระสังฆราช <bot>:ซึ่งหวั่นหวาดไหวสิ้นทุกถิ่นฐาน จะดีร้ายภายหน้าให้อาจารย์ ท่านแจ้งการแล้วมาเล่าให้เราฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สามยามตามเกรี่ยงอย้อง <bot>:มองทาง เดือนแหว่งแสงรางราง เรี่ยไม้ เกรี่ยงเราเป่าหลอดพลาง เพลิงชุดจุดแฮ ออกจากปากดงได้ แด่นลว้าป่าสูง | นิราศสุพรรณ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนั่งที่พี่น้องพัดป้องพักตร์ <bot>:ด้วยหนุ่มนักนึกพรั่นประหวั่นไหว แต่พี่สาวดาวบสสะกดใจ กระแอมไอให้กระดากอายปากคอ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลับเข้าด่านชานชลาขึ้นหน้าป้อม <bot>:ทหารพร้อมเสนาบดีศรี พระให้หาครูพลันมาทันที แล้วจึงมีสิงหนาทประภาษพลัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงนคราเมืองกาศึก <bot>:ให้ตั้งฝึกพวกทหารชาญสมร สะพรั่งพร้อมเสนาประชากร เจ้านครนามนรินทร์ท้าวสินชัย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชุมนุมนั่งบังศพจะกลบเหตุ <bot>:ให้ลับเนตรพี่น้องทั้งสองศรี แล้วโฉมยงนงลักษณ์พระอัคนี เสกวารีพรมพรำนั้นร่ำไป | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารท้าวทศวงศ์ยิ่งทรงโศก <bot>:กำเริบโรคเรอหาวหนาวแสยง อุตส่าห์ขืนยืนตรงดำรงแรง จับพระแสงเยื้องย่างขึ้นปรางค์ปรา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเหลียวดูสุริย์แสงเข้าแฝงเมฆ <bot>:ให้วิเวกหวาดองค์พระทรงโฉม ฟังสำเนียงเสียงคลื่นดังครื้นโครม ยิ่งทุกข์โทมนัสในฤทัยทวี | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างครวญคร่ำรำลึกสะอึกสะอื้น <bot>:ดังเสียงคลื่นในมหาชลาไหล บ้างเป็นลมล้มกลิ้งนิ่งแน่ไป ต่างแก้ไขค่อยสว่างสร่างวิญญาณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรกุมารชาญฉลาด <bot>:ฟังพระบาทบิตุรงค์ให้สงสัย จึงทูลถามความจริงด้วยกริ่งใจ เหตุไฉนจึงจะเป็นไปเช่นนั้น ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแต่งใครไปรักษาลังกานั้น <bot>:ตามจะผันผ่อนการประมาณหมาย แม้ไพรีมิหลับทำกลับกลาย จะต้องตายตามกันเหมือนสัญญา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรแม่ทัพขับทหาร <bot>:ช่วยรอนราญผลาญฝรั่งสิ้นทั้งหลาย มันรบล่อพอให้หลงเข้าวงทราย มือตีนตายคาตัวมืดมัวมน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเห็นชอบทูลตอบพระสามิศ <bot>:ช่างทรงคิดถูกอารมณ์สมเหมือนหวัง พระคิดดีชี้ช่องให้น้องฟัง ลุกไปนั่งส่องกระจกโพกแพรดำ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วปลุกนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:ตื่นไสยาสน์เถิดพระน้องอย่าหมองหมาง จำจะไปธารท่าศาลากลาง ที่ด่านทางปากน้ำด้วยจำเป็น | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชษฐาว่าเปล่าดอกเจ้าพี่ <bot>:ความทั้งนี้นางเอกแกล้งเสกสรร กลศึกลึกล้ำล้วนสำคัญ แม้ไม่ทันตรึกตราจะว่าจริง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเกณฑ์ไพร่ใหญ่น้อยได้ร้อยหมื่น <bot>:ถือคบปืนหอกดาบกำซาบไสว ให้สินสมุทรสุดสาครพระหัสไชย ฝ่ายข้างในนางสุลารำภาผกา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเยื้องย่างไปทางถนนหลวง <bot>:ศิษย์ทั้งปวงกับพวกล่ามตามไสว ถือข้าวของไปพลันด้วยทันใจ ตรงเข้าไปในนิเวศน์เขตบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนต่อตีมิชนะถึงจะแพ้ <bot>:อย่าย่นย่อท้อแท้คิดแก้ไข ค่อยว่ากล่าวน้าวโน้มประโลมใจ ตามวิสัยสั่งสอนแต่ก่อนมา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมิพบเจ้านายเหมือนหมายมุ่ง <bot>:ขอขึ้นกรุงสำปันหนาเหมือนข้าหวัง เป็นเจ้านายหมายจิตไม่ปิดบัง จะขอตั้งสัจจาเหมือนมาทูล ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางห้ามแหนแสนสุรางค์ว่าปางก่อน <bot>:เคยดับร้อนร่มเกล้าฝูงสาวสรรค์ พระเลี้ยงดูชูชื่นทุกคืนวัน จะเลยลับกัปกัลป์พุทธันดร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกไม่ไหวไพร่พลเกลื่อนกล่นกลุ้ม <bot>:ฉุดประชุมเชือกขาดประหลาดหนัก จะยกหินสิ้นปัญญาบรรดายักษ์ ศิลาหลักมิได้ตรงคิดสงกา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวลำกำปั่นสามกษัตริย์ <bot>:เคยสันทัดแถวทางที่กลางหน รู้แห่งที่มีน้ำทุกตำบล เหล่าพวกพลไพร่นายสบายใจ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าในห้องปรางค์ปราธิดาราช <bot>:กำนัลนาฏอยู่ข้างท้ายชายเฉลียง นางมารดาปราศรัยแล้วไล่เลียง แม่จะเบี่ยงบ่ายทูลมูลความ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทพินยินคำพี่เลี้ยงฉลอง <bot>:โดยทำนองปรีดิ์เปรมเกษมศานต์ นางจึ่งมีมธุรสพจมาน ก่อรำคาญใจน้องให้หมองมน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นรามวงศ์หลงอยู่จะรู้เรื่อง <bot>:หรือขัดเคืองเกิดเข็ญเป็นไฉน ครั้นสั่งเสร็จเสด็จขึ้นปราสาทไชย เข้านั่งในแท่นที่ศรีไสยา | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเก็บไว้ในที่อย่าคลี่ออก <bot>:ถ้าระลอกลมป่วนพัดหวนหัน จึ่งเอาออกกวัดแกว่งเป็นแสงจันทร์ ได้ป้องกันผีสางกลางชลา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ก็ทรงบรรพชาสิกขาบท <bot>:เจริญพรตมิใช่กิจผิดวิสัย พ่อจัดแจงดูให้งามตามแต่ใจ ควรแก่ใครจะไปอยู่เป็นผู้ครอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเทพินนิลกัณฐีตรีพลำนั้น <bot>:กับเทวัญอัมพวันใฝ่ฝันหา เมื่อชักศพพบกันจำนรรจา ลาบวชหน้าศพสิ้นด้วยยินดี | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีผู้รู้แจ้งยิ่งแคลงจิต <bot>:พระทรงฤทธิ์จรดลไปหนไหน หรือเกิดเหตุเภทพาลประการใด ยิ่งตกใจให้ไปหาโหราจารย์ | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถามว่าตาครูอยู่ที่นี่ <bot>:เห็นเภตรามาทางนี้บ้างหรือไฉน เฒ่าชราว่าเขม้นเห็นไรไร เขาแล่นไปแต่เดือนสี่เมื่อปีกลาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนาในไปทำตามรับสั่ง <bot>:พูดกันดังกึกก้องท้องวิถี ต่างรื้อค่ายไพร่พลพวกมนตรี เสียงอึงมี่หาบคอนต้อนกันไป ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราไปทัพกับผู้ชายเป็นนายทัพ <bot>:ต้องรบรับฟันแทงสิ้นแรงเรี่ยว ไปตามเจ้าเราเป็นหญิงดีจริงเจียว ฟังเธอเกี้ยวกันก็เพลินเจริญใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอออกจากปากน้ำรายกำปั่น <bot>:เป็นดั้งกันเกณฑ์แห่แลสลอน ทั้งซ้ายขวาหน้าหลังเหมือนมังกร เป็นเจ็ดตอนแล่นตามกันหลามไป ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นตื่นนอนป้อนผลผลาหาร <bot>:อุ้มกุมารเลียบเดินเนินไศล เข้าแฝงร่มชมพลางมากลางไพร เด็ดดอกไม้แดงมาให้น้องดู | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงพี่น้องต้องกรดม้วยหมดสิ้น <bot>:จะดีดพิณผลาญชีวาให้อาสัญ เหมือนสายฟ้าผ่าต้องทั้งสองกรรณ ทำลายลั่นบรรลัยดังใจจง | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาวหยุดพุดซ้อนเสาวรส <bot>:ดอกไม้สดร่วงหรุบล้วนบุปผา ทั้งกาหลงชงโคโยทะกา จำปีจำปาเกดแก้วตามแถวทาง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเรือซัดพลัดเข้ามาเหล่านี้ <bot>:เป็นเหยื่อผีพวกมันล้วนขันแข็ง อย่ารั้งรอบังอาจจะพลาดแพลง ออกกำแพงไปเสียเจียวประเดี๋ยวนี้ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งพวกเราเล่าก็รวมอยู่พร้อมพรั่ง <bot>:แต่ล้วนรังเรียนวิชาได้ปรากฏ จะดูดีพี่น้องสองโอรส ให้มียศเกียรติไว้ในไตรภพ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพูดจาปราศรัยอาลัยเขย <bot>:กลัวจะเลยยุ่งยิ่งทิ้งลูกสาว แล้วปราศรัยมิให้เคืองในเรื่องราว กลัวลูกสาวจะเป็นม่ายอายเขาจริง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เกรี่ยงสองกองกิ่งไม้ <bot>:ใส่เพลิง โพลงพลุ่งฟุ้งฟอนเซิง สว่างฟ้า กวางปีบถีบป่ากเจิง กจัดถิ่นสิ้นแฮ ดงว่านกำยานรย้า รเยือกข้างหว่างเฃา | นิราศสุพรรณ | 86 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางต่างองค์คิดสงสาร <bot>:จึ่งประทานพรสวัสดิ์พิพัฒน์ผล จงอิ่มเอมเปรมปราในสากล ครองมณฑลสืบวงศ์ดำรงวัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศิลมุนินทร์นาถ <bot>:ตรัสประภาษปรีดาพลางปราศรัย พรุ่งนี้เช้าเราจะพากันคลาไคล ไปที่ในจังหวัดกรุงรัตนา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมุนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:สำรวมกิจท่าทางเหมือนอย่างสงฆ์ เสร็จขึ้นจากกำปั่นอันบรรจง กับสององค์นางชีศรีสำอาง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะเสียทีที่ประมาทจึงพลาดพลั้ง <bot>:ไม่ระวังตัวไว้เพราะใหลหลง เขาว่าหนอนบ่อนเจาะเพราะทะนง มันไม่ตรงต่อญาติก็ขาดกัน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันรักงามกรุ่มกริ่มเดินยิ้มย่อง <bot>:ใส่ข้าวของชื่นชมสมประสงค์ สะพายย่ามใส่เสบียงเคียงม้าทรง จัตุรงค์โห่เร้าจะเอาชัย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งแต่นี้มีแต่จะแหห่าง <bot>:เปรียบเหมือนอย่างนํ้าลดต้องถดถอย นางกินรหล่อนจะปลิวขึ้นลิ่วลอย จะต้องน้อยหน้ารับแต่อับอาย | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำทำนายเคยทายแน่ <bot>:สงสารแต่เดี๋ยวนี้กรรมจะทำไฉน ยิ่งตรึกตราอาวรณ์ร้อนฤทัย กลับเข้าในมนเทียรวิเชียรพราย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชื่อใจอ้ายวิรุณพัฒนั้น <bot>:จะพากันฉิบหายเมื่อภายหลัง มันยุยงลงโทษให้โกรธชัง พระไม่ยั้งหยุดคิดเห็นผิดที | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคุมตัวนายโจรเข้าไปเฝ้า <bot>:พลางก้มกล้ากราบประณตบทศรี พระให้ล่ามถามพลันไปทันที ว่าเอ็งนี้บ้านแขวงอยู่แห่งไร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพเจ้ามีจิตคิดสังเวช <bot>:สำแดงเดชยืนอยู่นั่นไม่ผันผาย จึ่งหยิบเอาแก้วมณีเป็นสีพราย แสงกระจายเขียวเหลืองดูเรืองรอง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจับหอกออกมาตรวจตราทัพ <bot>:ดูคั่งคับนับแสนแน่นหน้าฉาน ขึ้นทรงรถพระที่นั่งสั่งขุนมาร ให้ทหารโห่ออกนอกพารา | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเฒ่าแก่แม่ลูกอ่อนยังงอนช้อย <bot>:สาวน้อยน้อยก็ไม่เปรียบประเทียบถึง สังเกตดูรู้ดอกเจ้ายังเพราพรึง ไม่รู้หึงหวงห้ามช่างตามใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทูลตอบนอบน้อมว่าหม่อมฉาน <bot>:เชิญอาการออกมาแจ้งแถลงไข ทั้งองค์พระมเหสีมีพระทัย ทำโต๊ะใหญ่อย่างฝรั่งเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดคิดพินิจนึก <bot>:ด้วยเกิดศึกเข่นฆ่ากันอาสัญ เพราะลูกสาวเจ้าลังกาวิลาวัณย์ แม้นฆ่าฟันเสียให้ตายก็หายความ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ กษัตริย์สุดสาครบวรนาถ <bot>:ตรัสประภาษแก่เจ้าท่าชลาไหล มันเป็นคนเจ้าสำนวนพูดกวนใจ ครั้นจะให้มันเข้ามาในธานี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลาลีวันนั้นกำกับกองทัพหน้า <bot>:ยกโยธาโห่ร้องเสียงก้องกึก ทัพยุพาคลาเคลื่อนสะเทือนสะทึก ทหารฮึกโหมแห่เซ็งแซ่ซ้อง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเรือตามสามทัพก็กลับหลัง <bot>:เช้าจอดฝั่งต่างก็ขึ้นเก็บปืนผา ฝ่ายพวกพ้องกองทัพวลายุดา กับทั้งวายุพัฒน์หัสกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหน็บกระบี่สีสลับประดับเพชร <bot>:แต่ละเม็ดพลอยพรายทั้งซ้ายขวา ทรงพระแสงของ้าวแวววาวตา ขึ้นพระยาพลายจำบังที่นั่งทรง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งลำทรงหลงทางมากลางสมุทร <bot>:ควรจะหยุดยับยั้งตั้งบายศรี เครื่องบูชาสารพัดทั้งบัตรพลี จะบวงผีถามทางกลางคงคา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็ว่าถ้าแม้นมิโปรดช่วย <bot>:จะมอดม้วยมรณาน่าสงสาร แม้นมาได้ก็จะมาพยาบาล ช่วยอยู่งานนวดฟั้นให้บรรทม | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระบวนหน้ามีม้าเดินนำริ้ว <bot>:แลเป็นทิ้วธงทวนล้วนทหาร ถึงนิเวศน์เขตแคว้นแสนสำราญ พวกทหารปืนเรียงเคียงกันไป | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงนารีมีอื่นสักหมื่นแสน <bot>:ไม่เหมือนแม้นเมียหลวงดังดวงจิต พอหลับลงทรงพระสุบินนิมิต ว่านาคีมีฤทธิ์เผ่นทะยาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระน้องจงทรงรถได้ร่มฝน <bot>:พาไพร่พลเดินทางหว่างสิงขร แล้วพระองค์ทรงพระยาม้ามังกร อัสดรโดดร้องก้องโกลา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแย้มยิ้มพริ้มพรายภิปรายสนอง <bot>:อันตัวน้องซื่อสุดไม่มุสา แม้กองทัพกลับไปไกลลังกา สมสัญญาแล้วไม่ห้ามตามพระทัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพารักษ์ลักษมีมาชี้ห้าม <bot>:แกกล่าวความว่าท่านคิดริษยา แม้นใครห้ามว่าไม่ให้ไปลังกา ก็โกรธาเคืองเข็ญไม่เห็นจริง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ร่างกายมนุษย์นี้ไป่ <bot>:เป็นการ คำกล่าวเป็นแก่นสาร เลิศแล้ว เลื่องฦๅชื่อเชิดนาน ดีชั่ว โอ้ร่างตายแล้วแคล้ว คลาดสิ้นเสร็จศูนย์ ฯ | โคลงโลกนิติ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลาปรีชาฉลาด <bot>:ตรัสประภาษสั่งพหลพลขันธ์ ให้จัดแจงเตรียมตัวไว้ทั่วกัน ไม่ช้าวันมันคงทำให้รำคาญ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก้าวกุลามาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:โองการตรัสว่าให้หามาปราศรัย เป็นคนดีมีวิชามาแต่ไกล รีบออกไปรับเขาเข้ามาวัง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เจ้าคุณให้หาต้องมาก่อน <bot>:ว่าการร้อนจะใคร่แจ้งแห่งนุสนธิ์ กลัวจะเคืองเรื่องหลังเป็นกังวล ด้วยเป็นคนบอบบางไม่วางใจ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีโคมรายซ้ายขวาระย้าย้อย <bot>:ทั้งโคมห้อยสายระยางสว่างไสว หน่อกษัตริย์นัดดาลาครรไล เสด็จไปสู่สถานพระมารดา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีที่บำรุงเจ้ากรุงไกร <bot>:ถวายไอศวรรยาทั้งธานี ทั้งหัศเกนเป็นนายฝ่ายทหาร ถวายรถคชสารชาญชัยศรี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเล่าเรื่องเมืองผลึกทำศึกเจน <bot>:อุศเรนบิตุราชไปพลาดพลั้ง เสียพระชนม์คนตายก็หลายแสน จะแก้แค้นคิดหมายไม่วายหวัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูเข็ดรักหนักหนาสีกาเอ๋ย <bot>:จึงละเลยเลิกถือเป็นฤๅษี จะอาศัยไปหยุดอยู่กุฎี ก็ตามทีเถิดหนูตามกูไป | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราขอไว้ไม่เอาทั้งข้าวของ <bot>:คืนสนองคุณให้ท่านไปหมด แล้วเหลียวหลังมาอ้อนวอนโอรส ขอแทนทดคุณท่านโดยสารมา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หลวงแม่เจ้าท้าวนางในปรางรัตน์ <bot>:เสียงอึดอัดแล้วก็หยิบเอาหีบหนัง ฉวยผ้าแพรพันพุงดูนุงนัง ละล้าละลังเรียกหาพวกข้าคน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นครูอิงพิงหมอนนั่งถอนหนวด <bot>:แกล้งควบอวดอัยกาตรงหน้าฉาน ทรามคะนองลองเชิงเริงสำราญ พระอาจารย์นั่งหัวร่อพ่อนี่นา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระยาวาโหมประโลมสนอง <bot>:ข้าตรึกตรองเห็นจริตผิดนักหนา แล้วไม่มีสำเนียงเสียงพูดจา พวกที่มาล้อมรอบขอบกำแพง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็รู้อยู่ว่าปัญญาตาบาทหลวง <bot>:คิดล่อลวงมิได้ตรงอย่าสงสัย จึงตรัสสั่งกรมท่าเสนาใน เร่งแก้ไขแต่งตอบให้ชอบกล ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะอาสากว่าจะเสร็จสำเร็จศึก <bot>:แม่อย่านึกเคลือบแคลงแหนงไฉน เย็นวันนี้พี่จะยกโยธาไป ช่วยชิงชัยเมืองผลึกเหมือนตรึกตรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวเจตรัตน์ตรัสว่ากับโอรส <bot>:ต้องไปประณตกราบบังคมก้มเกศา จะได้สืบสมบัติกษัตรา อายุถ้วนสิบห้าแล้วต้องจร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายนายหมวดตรวจพหล <bot>:เอารถต้นมาประทับกับทหาร ที่นั่งทองรองเรืองจัดเครื่องอาน พนักงานทุกตำแหน่งแต่งกระบวน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประการหนึ่งซึ่งเราถือเป็นฤๅษี <bot>:ใครเห็นดีโดยจริงจงทิ้งไสย มาถือพุทธสุดดีไม่มีภัย อาวุธไม่ต้องตนเป็นมลทิน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งคมขำลํ้าอย่างนางมนุษย์ <bot>:ประเสริฐสุดหมื่นสตรีไม่มีเหมือน งามเสงี่ยมเอี่ยมอิ่มเมื่อยิ้มเยื้อน พินิจนางพลางเอื้อนโองการทัก | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพเจ้ามีจิตคิดสังเวช <bot>:สำแดงเดชยืนอยู่นั่นไม่ผันผาย จึ่งหยิบเอาแก้วมณีเป็นสีพราย แสงกระจายเขียวเหลืองดูเรืองรอง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องบอกต่อข้อความที่พราหมณ์สั่ง <bot>:ให้คนหลังทูลแจ้งแถลงไข ศรีสุวรรณฟั่นเฟือนเลื่อนเปื้อนไป จึงว่าใครหนอสั่งมาดังนี้ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:อภิวาทประนมก้มเกศี พระปิ่นปกทั้งชนกชนนี ขอบารมีคุ้มกันอันตราย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีที่เป็นนายคนตายนั้น <bot>:เห็นสำคัญแขนผีนั้นมีไฝ ทูลสนองสองกษัตริย์ขึ้นบัดใจ นี่มิใช่เชษฐาอย่าจาบัลย์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จนจิตเพราะเป็นศิษย์จึงต้องนิ่ง <bot>:แม้นท้วงติงแกก็ด่าไม่ปราศรัย จะพูดจาว่าขานประการใด แกก็ไม่อยากเชื่อเหลือระอา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางก็ชี้แถวทางกลางกระสินธุ์ <bot>:กลับไปถิ่นนคเรศประเทศสถาน ไปทางทิศข้างอุดรผ่อนสำราญ ไม่ช้านานก็จะถึงอย่าพึงแคลง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกันแสงขืนแข็งจิต <bot>:ให้แค้นคิดขุ่นข้องมัวหมองศรี จะติดตามข้ามไปปราบไพรี ออกนั่งที่พระโรงรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทูลว่าฝรั่งยังตั้งค่าย <bot>:อยู่เรียงรายตามมหาชลาสินธุ์ ทั้งยกเพิ่มเติมมาในวาริน ไม่รู้สิ้นศึกเสือเหลือระอา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ยกกุมภัณฑ์พลนิกายทั้งซ้ายขวา วิรุณพัฒนำทัพขับโยธา สามเดือนครึ่งถึงพาราเมืองมารัน | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเจ้าพวกเรือแตกแขกฝรั่ง <bot>:มานั่งฟังถ้อยคำที่ร่ำสอน ทั้งปรนนิบัติพัดวีชุลีกร ต้มน้ำร้อนน้ำชาสารพัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำห้ามเมื่อยามดึก <bot>:อย่าพูดฮึกไปเลยฟังแม่สั่งสอน พลางแย้มสรวลชวนชิดสนิทนอน บนบรรจถรณ์นางประทับให้หลับไป ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นความจริงสิ่งสัตย์บรรทัดเที่ยง <bot>:ไม่หลีกเลี่ยงเลยพระองค์อย่างสงสัย แต่จะห้ามตามประสายังอาลัย จะชิงชัยสินสมุทรจงหยุดยั้ง | พระอภัยมณี | 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.