text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวเรื่องเมืองลังกาวัณฬาราช <bot>:ครั้นหน่อนาถกับนัดดาใหญ่กล้าหาญ อันองค์พระมังคลาปรีชาชาญ หนุ่มประมาณชันษาสิบห้าปี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะปรากฏยศไกรเมืองใหญ่น้อย <bot>:จะเรียบร้อยราบเตียนที่เสี้ยนหนาม ขอเชิญน้องตรองตริดำริความ ให้สมตามลูกเต้าพงศ์เผ่าพันธุ์ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเมืองกำพลเพชรเพศพิสัย <bot>:จำเพาะให้คู่ครองกันสองศรี แต่เป็นคู่อยู่มากว่าห้าสิบปี มิได้มีหน่อนาถราชธิดา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระองค์ทรงภพจบจังหวัด <bot>:โองการตรัสสนทนาแล้วปราศรัย ว่าเร่งรีบการร้อนอย่านอนใจ พระสั่งให้จัดแจงแต่งกระบวน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยกทัพกลับไปตีพรุ่งนี้เช้า <bot>:เข้าชิงเอาเมืองใหม่เหมือนใจหวัง บอกอุบายนายไพร่เล่าให้ฟัง แต่งตัวเป็นฝรั่งได้ตั้งพัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจะพรากไปให้จากสมรมิตร <bot>:ดั่งชีวิตแทบจะขาดสวาทสูญ เสียดายมิตรคิดขึ้นมาให้อาดูร พระเพิ่มพูนร้อนรักให้หนักทรวง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเป็นลูกแม่เงือกน้ำ <bot>:อยู่ที่ถ้ำช่องชะวากริมปากผา ตรงเสาโคมริมหาดทรายชายคงคา พระเจ้าตายังได้เล่าให้เข้าใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครบเจ็ดวันแจ้งเหตุเทศนา <bot>:พระสิทธาชี้แจงแถลงไข สอนให้ตัดอาวรณ์เรื่องร้อนใจ แล้วกลับไปอยู่ในถ้ำค่อยสำราญ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งวัณฬาสุมาลีหลวงชีสอง <bot>:เข้าในห้องตรองตรึกระลึกถึง พระไตรลักษณ์หักประหารการรำพึง คิดตัดซึ่งห่วงใยในสันดาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้มาขอทุกประเทศนิเวศน์จังหวัด <bot>:ท้าวเธอตัดเสียว่าไพร่ไม่ถวิล ต่างผูกแค้นแน่นอุราทุกธานินทร์ ไม่รู้สิ้นความเคืองที่เรื่องอาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์ตรัสตอบว่าชอบอยู่ <bot>:ผู้ใดรู้สิ่งใดให้ปรึกษา แล้วสั่งให้ทอดสมอลงรอรา อยู่ตรงหน้าเกาะขวางข้างคิรี ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปรึกษาว่าแก่พราหมณ์ทั้งสามพี่ <bot>:ไม่พอที่น้อยหน้าเขาว่าขาน พวกขอเฝ้าชาววังมันจังฑาล จะใคร่ผลาญชีวันให้บรรลัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ชายโหดโฉดเขลาเข้าไปรับ <bot>:มันช่างหลับตาสนิทไม่คิดแหนง ดังแผ่นดินสิ้นหญ้าสุธาแพลง มาแอบแฝงเอามันเป็นว่านเครือ | สุภาษิตสอนหญิง | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วมิสาซ้ำว่าทำยาแฝด <bot>:เห็นเกินแรดไปแล้วพระมเหสี จะฆ่าฟันบรรลัยก็ไม่ดี ชอบเป่าปี่ขึ้นให้หลับแล้วจับเป็น ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเข้าไปในห้องก็ข้องขัด <bot>:เอื้อมพระหัตถ์ลูบโลมโฉมเฉลา พบเขนยเลยหาไล่คว้าเดา นางยิ่งเย้ายุดพระหัตถ์กษัตรา | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยเลี้ยงดูกุมารเหมือนหลานเถิด <bot>:เสียแรงเกิดกายมาจะอาสัญ อันข้านี้วิสัยอยู่ไกลกัน เช้ากลางวันเย็นลงจะส่งนม ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อายกับพวกขุนนางข้างฝรั่ง <bot>:ให้แค้นคั่งดังใครเชือดให้เลือดไหล จำจะคิดเป็นอุบายให้ตายใจ พูดแก้ไขเสียให้พ้นคนนินทา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนหิ่งห้อยน้อยสีหรี่หรุบรู่ <bot>:จะแข่งสู้สุริยาอันกล้าแข็ง เห็นไม่ถึงดอกอย่าโกยไปโดยแรง เขาจะแสร้งสรวลว่าเป็นบ้ายศ ฯ | สุภาษิตสอนหญิง | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประหลาดเหลือเนื้อพ่อยังอุ่นอ่อน <bot>:หรืออดนอนนิทราไม่อาสัญ นางยอกรวอนไหว้ไทเทวัญ ทุกช่องชั้นฉกามาวจร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:จากระยะย่านนั้น <bot>:โดยพลัน เสียวสุดกำดัดศัลย์ โศกช้ำ นึกนุชทุกแนวมรร คาย่าง เจียวแม่ พักตร์พี่เปี่ยมเปียกนํ้า เนตรเยิ้มย้อยผลู | นิราศวัดรวก | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงเรือรบครบเครื่องสาตราวุธ <bot>:อุตลุดห้าร้อยลอยสลอน แล่นสล้างมาในกลางชโลธร จัดกันจรแยกย้ายไปหลายแคว | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บ้านตั้งฝั่งฟากน้ำ <bot>:ธรรมกูล วัดทร่างปางก่อนสูร สงัดเศร้า ขอบเขื่อนเกลื่อนอิด๐ปูน เปื่อยเปล่าเจ้าเอย โบศยับทับพระเจ้า เจิ่งน้ำกรำฝน | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางก้มเกล้าเล่าตามเนื้อความฝัน <bot>:ยังหวาดหวั่นวรองค์น่าสงสาร พระแย้มสรวลชวนชื่นรื่นสำราญ เยาวมาลย์มีท้องแล้วน้องรัก | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกตระเวนแจ้งกิจจาพากันกลับ <bot>:มาบอกกับขุนด่านชาญสมร ว่ากำปั่นที่มาหน้าสันดอน เจ้านครปตาหวีบุรีเรือง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งถูกน้ำก็ยิ่งซ้ำประเทืองแสง <bot>:ลุกเรืองแรงลามไปไหม้ประหาร เว้นแต่อาโปกสิณอภิญญาณ จึงล้างผลาญกันได้ดั่งใจจง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองประนมก้มกรานประสานหัตถ์ <bot>:ไม่อาจขัดทรงเดชพระเชษฐา พระสั่งเสร็จเสด็จเข้าไสยา ขุนเสนาถอยกำปั่นออกทันที | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลผลึกยิ่งฮึกโห่ <bot>:กึกก้องโกลาลั่นเสียงหวั่นไหว เข้าถึงฝั่งยั้งหยุดเที่ยวจุดไฟ เพลิงก็ไหม้เรือฝรั่งพลุ่งพลั่งโพลง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องพลัดพรากจากญาติพระศาสนา <bot>:พวกไทยมารบริบเอาฉิบหาย จนต้องเที่ยวเลี้ยวลัดกระจัดกระจาย เดี๋ยวนี้หมายจะมาตีบุรีคืน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่คลาดเคลื่อนเหมือนองค์พระทรงเดช <bot>:แต่ดวงเนตรแดงดูดังสุริย์ฉาย ทรงกำลังดังพระยาคชาพลาย มีเขี้ยวคล้ายชนนีมีศักดา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเห็นทัพเข้ารับรบ <bot>:เร่งสมทบโยธาทั้งหน้าหลัง ตีระดมลมกล้าดาประดัง จนกระทั่งเรือใหญ่เอาไฟโยน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเข้าใจไม่ตอบคำพระน้อง <bot>:ทูลสนองบทเรศพระเชษฐา สินสมุทรแม่อรุณจะทูลลา จะเมตตาหรือจะไม่ให้ไปตาม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพลางทางตัดใบตองอ่อน <bot>:มาเขียนกลอนกล่าวประโลมนางโฉมฉาย จนลงเอยอ่านต้นไปจนปลาย ไม่คลาดคลายถูกถ้วนแล้วม้วนตอง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาในกำปั่นครั้นแจ้งเหตุ <bot>:ว่าปิ่นเกศเจ้าพิภพสบสมัย จึ่งนำเข้าเฝ้าองค์พระหน่อไท แล้วทูลไขข้อคดีต่างปริดิ์เปรม ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาว่าเห็นแน่แล้วแต่ต้น <bot>:เมื่อเสาวคนธ์ขอเพชรก้อนเตร็จหิน กระชากฉุดหลุดก็ไหวในแผ่นดิน ฉันได้ยินเที่ยงแท้เห็นแน่ความ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเป็นถ้ำอำไพขอให้พี่ <bot>:เป็นราชสีห์สมสู่เป็นคู่สอง จะติดตามทรามสงวนนวลละออง เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลานราราช <bot>:ขึ้นนั่งอาสน์ตรงหน้ามารศรี เสวยพลางทางถวิลด้วยยินดี พระบุตรีปรนนิบัติจัดประจง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ขัตติยวงศ์ทรงเห็น <bot>:ไม่ควรเป็นปิ่นเกศประเทศฐาน จึ่งถอดมึงซึ่งเป็นโทษโปรดประทาน ให้กูผ่านบ้านเมืองให้เลื่องลือ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกวาโหมเกณฑ์ไพร่ให้รายรอบ <bot>:ตามเขตขอบไฟสว่างกระจ่างแสง แล้วเกณฑ์พวกสารวัตรคอยจัดแจง ตามตำแหน่งนายหมวดให้ตรวจตรา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตำรวจแห่แลสล้างกลางถนน <bot>:ห้ามผู้คนมาในกลางหว่างวิถี บาทหลวงเฒ่าเห็นศิษย์คิดยินดี ว่าครั้งนี้สมคะเนทั้งเล่ห์กล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตรีพลำเทวัญทรงกัณฐัศว์ <bot>:สองกษัตริย์ปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ แต่พระนุชบุตรีอัมพวัน เสด็จด้วยกันกับบพิตรบิตุรงค์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางว่าเช็ดหน้าพี่ <bot>:ถึงจะมีเหมือนหาไม่ด้วยไกลสถาน สู้เปลื้องไว้ให้เจ้าอ้างต่างพยาน ไม่ต้องการเลยแล้วหรือแก้วตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปมัดมือฤๅษีสตรีสาว <bot>:มาเฝ้าท้าวทั้งสิบเอ็ดไม่เข็ดขาม แล้วทูลลาพาทหารชาญสงคราม รีบเหาะตามรามวงศ์เหมือนจงใจ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางตรัสตอบขอบจิตที่คิดรัก <bot>:ตามสมัครมิได้แคลงแหนงไฉน แล้วถามนางข้างบัลลังก์ที่นั่งใช้ เจ้าชื่อไรรูปร่างสำอางตา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คืนวันนั้นบันดาลให้ร่านร้อน <bot>:หิวหาวนอนนั่งเหงาบนเก้าอี้ ร้องเรียกเหล่าเมียน้อยดอกสร้อยดี ให้ดีดสีขับเพลงวังเวงใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะฤทธิ์สิทธารักษาไม้ <bot>:ครั้นหญิงใกล้กลับเป็นงูไล่ผู้หญิง ดูยาวเฟื้อยเลื้อยมาน่ากลัวจริง นางหวีดวิ่งวุ่นวายกลับหายวับ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครหัสไชยไปข้างบก <bot>:จงรีบยกไปข้างทางหว่างวิถี วลายุดาหัสกันนั้นก็มี วิชาดีคนละอย่างทางณรงค์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อ้ายศิษย์นวดฟั้นคั้นหัวเข่า <bot>:แล้วก็เล่าเพัอพล่ามตามวิสัย อ้ายที่ตรงปากช่องมันกองไฟ คนมาไปจะได้รู้ว่าครูมี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหน็บพระแสงข้างที่กระบี่เพชร <bot>:แต่ละเม็ดเนาวรัตน์ล้วนจัดสรร บุษบงทรงเครื่องสังวาลวัลย์ จรจรัลตามกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีศีลได้ยินว่า <bot>:หัวเราะร่ารื้อถามตามสงสัย สินสมุทรบุตรบวชด้วยหรือไร แล้วอย่าไปโลดเต้นเล่นคะนอง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไม่ฟังเฝ้านั่งเกี้ยว <bot>:อย่าเลี่ยงเลี้ยวเลยฉันรักคุณหนักหนา เครื่องประดับกับวอก็เอามา นิมนต์ลาพรตจะได้ไปด้วยกัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาให้มันดูแลอีแม่รัก <bot>:แล้วจะหักหาญไว้ให้ได้เสีย แม้ดึงดื้อถือตัวทั้งผัวเมีย จะฆ่าเสียให้มันตายวายชีวง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแกล้งบอกหยอกเย้าว่าเจ้าแม่ <bot>:แม่รักแต่เจ้าดอกจะบอกให้ พระโยคีที่ชื่อพระอภัย ไม่มีใครเขารักอย่าซักเลย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตั้งข้างทิศอาคเนย์แล้วเหหวน <bot>:ก็พัดป่วนไปข้างบูรพทิศา ที่เมฆกลุ้มอากาศดาษดา ก็เคลื่อนคลาหายดำในอัมพร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเทวัญชั้นฟ้าสุธาทิพย์ <bot>:อันลอยลิบเหาะเหินเที่ยวเดินหน ทั้งปู่เจ้าเขาหลวงข้าบวงบน ขอนิมนต์มาด้วยช่วยชีวี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จันทร์กระจ่างกลางฟ้าเวหาหน <bot>:พื้นอำพนนภางค์เหมือนอย่างเขียน ชมดาราในอากาศดาษเดียร พิศเพี้ยนเพชรพลอยนับร้อยพัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเอามีดกรีดถันคั้นโลหิต <bot>:ทำยาติดเกลือกกินแทรกฝิ่นฝน รสสตรีแม้บุรุษปุถุชน ให้รักทนไปไม่รอดต้องกอดกัน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันหีบทองของใส่มาในนั้น <bot>:ของหม่อมฉันขอสมาที่ว่าขาน กับซับพักตร์ชักมาคราวป่าตาล ขอประทานโทษกายถวายคืน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปกลางย่านบ้านเรือนหามีไม่ <bot>:สมุทรไทซึ้งซึกลึกหนักหนา แต่สำเภาชาวเกาะเมืองลังกา เขาแล่นมามีบ้างอยู่ลางปี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแก้ไขให้สินสมุทรฟื้น <bot>:กุมารตื่นตาสว่างค่อยสร่างหาย จึงว่าเหล้าเมาเหลือเบื่อจะตาย จริงนะนายแต่นี้ไปฉันไม่กิน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมเสนาข้าทูลละอองบาท <bot>:พระยุรยาตรตรงมายังหน้าฉาน ทรงพระยาม้าที่นั่งอลังการ ขุนทหารโห่เร้าจะเอาชัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพี่นี้หรือไม่ถือศักดิ์ <bot>:ถ้าใครรักรักจนตายไม่หน่ายหนี เหมือนหนึ่งเจ้าเผ่าพงศ์วงศ์ผู้ดี ทั้งเป็นที่ท่านเจ้าเมืองก็เลื่องลือ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นกิริยาว่าอ้ายกาก <bot>:มันช่างอยากยิ่งกว่าข้าวนะเจ้าเอ๋ย ท้าวกุลานึกอายด้วยไม่เคย ก็นิ่งเลยไม่พูดจากับอาจารย์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าได้นางอย่างนี้ดีนะลูก <bot>:จะช่วยปลูกเสียต่อตาบิดาเห็น ให้หายห่วงทรวงร้อนจะผ่อนเย็น จงอยู่เป็นเขยขวัญนางวัณฬา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยดูทีพี่กับอาบิดาเจ้า <bot>:รบชนะจะได้เข้าขอโทษา แม้นเพลี่ยงเขาเข้าด้วยช่วยบิดา จะเห็นว่าสามิภักดิ์ประจักษ์ใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลลังกาห้าทัพไม่รับรบ <bot>:แตกตลบหลีกไปเข้าไพรสัณฑ์ พอทัพหลังนางยุพายกมาทัน ช่วยป้องกันแก้ฝรั่งชาวลังกา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าคอยหลบหนีไปมิได้สั่ง <bot>:ไม่สงสารพ่อมั่งเลยลูกเอ๋ย ตั้งแต่วันนี้ไปที่ไหนเลย จะได้เชยชมสองพระลูกรัก | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ไม่เห็นเป็นกระบือทั้งดื้อดุ <bot>:มุทะลุเลโลโมโหหุน ไม่เห็นผลประโยชน์ที่โทษคุณ ย่อมหมกมุ่นเมามัวว่าตัวดี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์สงสารรำคาญจิต <bot>:สุดจะคิดผันแปรสุดแก้ไข มันขืนเฝ้าเซ้าซี้พิรี้พิไร จะหลีกไปไม่พ้นจำจนจริง | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสสั่งเหล่านางสาวศรี ให้จัดเครื่องผลผลาบรรดามี มาตั้งที่สามกษัตริย์จัดประจง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ทรงตราราหูคู่ทวีป <bot>:รักษาชีพชาติฝรั่งสิ้นทั้งหมด เจ้าวลายุดาน้องให้รองลด เป็นฝ่ายหน้าปรากฏยศไกร | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือที่นั่งดั้งกันประทับท่า <bot>:ขุนเสนานายหมวดตรวจทหาร ตั้งเครื่องแห่แตรสังข์กังสดาล รับพระผ่านรมจักรนครินทร์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเจ็ดวันขึ้นมาฟังกูสั่งสอน <bot>:จงรีบจรลงไปดูริมคูหา เองมาไปกับกูดูมารดา ได้เห็นหน้าแม่ลูกเพราะผูกพัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รูปดีขี้มักไม่รักผัว <bot>:เพราะเชื่อตัวว่าไม่ขาดคนปรารถนา บ้างดึงดื้อถือยศไม่ลดลา บ้างดูหน้าบางบางแต่คางเพชร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันลงมาเดินไขว่อยู่ชายหาด <bot>:ใครขัดขาดข้าวปลามันหาให้ แม้นหลงอยู่ผู้นั้นก็บรรลัย มันลอบไปหักหางเสือให้เรือโคลง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกรบหักพักเดียวถึงเคี่ยวขับ <bot>:ให้ย่อยยับย่นแยกตื่นแตกหนี ทำแสร้งชื่นฝืนดำรงทรงอินทรีย์ ขึ้นสู่ที่ปรางค์มาศปราสาทไชย ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสุวรรณมาลีเธอขี้หึง <bot>:นั่นเขาจึงว่าบิดาต้องยาหญิง พระลูกน้อยพลอยแหนงแคลงประวิง คราวนี้นิ่งเสียหนาอย่าพูดไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสังฆราชแกให้หานางข้าหลวง <bot>:ตามกระทรวงมาไวไวดั่งใจหวัง แล้วมอบเงินให้เขาไปที่ในวัง ทั้งสองถังรีบเอาไปในบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศีลมุนินทร์นาถ <bot>:เห็นพระญาติมาประณตบทศรี จึ่งจรจรัลจากพระคันธกุฎี ออกนั่งที่โรงฉันอันบรรจง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำเป็นขึงแล้วจึงว่า <bot>:เมื่อศรัทธายังไม่เสื่อมที่เลื่อมใส ไม่สึกหาฆ่าฟันเป็นฉันใด ตามพระทัยเถิดไม่ขัดพระอัชฌา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นทรงยานุมาศ <bot>:เหล่ามหาดเล็กเดินเชิญพระแสง กระบวนแห่แลสล้างไปกลางแปลง กลองคู่แซงสังข์แตรแซ่ประโคม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจะใคร่ไปดูให้รู้แน่ <bot>:ก็ห่างแหเห็นไม่สมอารมณ์หมาย แต่นิ่งนึกตรึกตราหาอุบาย ได้แยบคายแล้วจึงห้ามตามโบราณ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนเอยแสนแขนง <bot>:น้อยหรือแกล้งตัดพ้อเล่นต่อหน้า ติเล็กติน้อยคอยนินทา ค่อนว่าพิไรไค้แคะ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสาวแซ่แร่รวยสวยสะอาด <bot>:ก็หมายมาดเหมือนมณีอันมีค่า แม้นแตกร้าวรานร่อยถอยราคา จะพลอยพาหอมหายจากกายนาง | สุภาษิตสอนหญิง | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อพี่นางครางครวญประชวรไข้ <bot>:หมอยังไปพร้อมพรักอยู่รักษา พาโลเขาเอาแต่โทษมาโจทนา ไม่ปรารถนาง้องอนจะรอนราญ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสกันสุบันเยว่าเทเวศร์ <bot>:ท่านบอกเหตุเห็นจะต้องกับสองศรี ดูผิวพักตร์ลักขณาน่าปรานี ครูอุ้มพี่จุมพิตศิษย์อุ้มน้อง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ความรักใคร่ในเจ้าเท่าโอรส <bot>:ไม่ปลิดปลดขัดขวางอย่าหมางหมอง ฝ่ายบุตรีหนีคลานเข้าม่านทอง เหล่าพวกพ้องชมกษัตริย์หัสไชย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพี่น้องสององค์ทรงพระสรวล <bot>:ต่างชี้ชวนชมปลาชลาไหล ทั้งเสนีรี้พลสกลไกร สำราญใจจรมาสิบห้าวัน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เกษณาจันทน์แจ่มก้าน <bot>:กระลำพัก ฝนขว่ายองค์อรอัคร นุชเนื้อ มะยักน่าลูบโลมมะยัก เชียรเช่น งามเอย ยลยิ่งขวานฟ้าเงื้อ เงือดข้าขวัญสลาย | โคลงนิราศหริภุญชัย | 86 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมธิบดินทร์สินสมุทร <bot>:พระทรงภุชพลิกฟื้นตื่นผวา เข้าที่สรงทรงสหัสธารา ผลัดภูษาแย่งยกกระหนกใน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:ขัดพระทัยพวกฝรั่งมาสั่งสอน จนผู้คนไพร่ฟ้าประชากร ทั่วนครฟังข่าวทุกเช้าเย็น | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงภูผาหน้ากุฏิ์ก็หยุดอยู่ <bot>:มันแสนรู้ที่ในใจหลายสถาน มาคุกเข่านบนอบเหมือนหมอบคลาน อยู่ที่ชานเชิงชลาหน้ากุฎี ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บนเตียงนอนหมอนข้างเอาวางไว้ <bot>:คลี่สไบคลุมประทมของโฉมฉาย เอาปกปิดคิดทำไว้แทนกาย แล้วรูดสายม่านบังสั่งสุรางค์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้แส้ตีสินธพ <bot>:คอยรับรบกันตราของมารศรี แต่เรียงรอล่อลวงดูท่วงที มาถึงที่แจ้งกระจ่างสว่างไฟ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องอ่อนน้อมยอมคำนับ <bot>:กับแม่ทัพพอชีวังรอดสังขาร์ ใครจะเห็นเป็นอย่างไรจะได้พา กันเข้าหาแม่ทัพเหมือนดับไฟ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลาเฝ้าเข้าไปพบประสบพักตร์ <bot>:ได้ลอบลักแลประโลมนางโฉมฉาย ได้ยิมแย้มแช่มช้อยชม้อยชม้าย ค่อยสบายบรรเทาที่เศร้าทรวง | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนวิบากหลากใจอาไลยเหลียว <bot>:เห็นเวียงวังก็ยิ่งเสียวถึงเคยสม ประสานสองหัดถ์ประนังตั้งประนม น้อมบังคมเทวารักษาวัง | นิราศพระบาท | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิรุณโรยโปรยปรอยเป็นฝอยสาด <bot>:สุนีฟาดเปรี้ยงปร้างสว่างฉาย ทะเลลั่นครั่นครื้นคลื่นกระจาย กระฉอกสายชลธีทั้งตีฟอง | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้สดับที่ขับกล่อม <bot>:น่าถนอมเสนาะน้ำคำเฉลย ทั้งกลอนกาพย์รายเรียบช่างเปรียบเปรย พระนึกเชยชมปัญญานางวาลี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรไปบำรุงกรุงผลึก <bot>:ไปปราบศึกสืบวงศ์เผ่าพงศา สุดสาครเสาวคนธ์สุมณฑา ครองลังกาผาสุกสนุกสบาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครเสาวคนธ์วิมลพักตร์ <bot>:ลาลูกรักจะกลับถิ่นถวิลหวัง พระจอมเจิมเฉลิมวงศ์ดำรงวัง ถวายบังคมคัลอัญชลี | พระอภัยมณี | 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.