text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโรหิตโหราพฤฒาเฒ่า <bot>:ต่างก้มเกล้าเชิญพระองค์สรงสนาน ขึ้นพระแท่นอุทุมพรเหมือนก่อนกาล พนักงานถวายผ้าภูษาทรง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผีเสื้อเหลือโกรธพิโรธร้อง <bot>:มาตั้งซ่องศีลจะมีอยู่ที่ไหน ช่างเฉโกโยคีหนีเขาใช้ ไม่อยู่ในศีลสัตย์มาตัดรอน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ซึ่งทรงโปรดปรานีจะมีไหน ไม่ข้องขัดสัจจังด้วยหวังใจ จะใคร่ไปรองบาทไม่คลาดคลาย | สิงหไกรภพ | 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรว่านี่แน่แม่อรุณ <bot>:อยากได้บุญง่ายดอกจะบอกให้ ถือศีลห้าอย่าหึงโกรธขึ้งใคร ก็จะได้โสดาไม่ช้าที | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาราช <bot>:ให้หวั่นหวาดวิญญาณ์มารศรี แอบชะอ้อนวอนพระอภัยมณี เชิญพระพี่ขึ้นพลับพลาบนปราการ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนฟังคำให้อ้ำอึ้ง <bot>:โมโหหึงเห็นจริงทุกสิ่งสรรพ์ สะอื้นพลางทางว่าถ้าเช่นนั้น กูจะฟันฟาดฝานให้ทานกา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิปริตจิตใจให้ไหลเลื่อน <bot>:อยู่ก็เชือนเฟือนฟั่นเหมือนฝันเห็น แล้วตรัสกับอนุชาเวลาเย็น ไม้เท้าเป็นงูหายเสียดายนัก | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนารีพี่เลี้ยงทูลลากลับ <bot>:น้อมคำนับหน่อนาถราชหงส์ ถึงปรางค์ทองย่องเข้าเฝ้าอนงค์ นางโฉมยงตรัสถามเนื้อความพลัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นดับขันธ์วันใดต้องไปสู่ <bot>:ทุคติมีผู้ทำโทษา ได้ความทุกข์เหลือล้นพ้นปัญญา เพราะเวราให้ผลคนเมรัย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำคัญว่าดาบสปรากฏกล้า <bot>:จะแวะหาให้สบายพอหายเหนื่อย จึงขับม้ามากุฎีเห็นชีเปลือย ยังหลับเรื่อยรูปร่างโคร่งคร่างครัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พร้อมสะพรั่งทั้งร้อยลอยสล้าง <bot>:มีขุนนางลำละนายรายรักษา เสียงทหารขานโห่ก้องโกลา ปืนสัญญายิงลั่นสนั่นดัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคิดไปใจอ่อนถอนสะอื้น <bot>:ในเที่ยงคืนเห็นแต่เงาภูเขาหลวง เมื่อไรจะถึงแก้วตาสุดาดวง ได้เบาทรวงที่พี่แสนอาดูรโดย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหวนลงส่งลำบทคำหวาน <bot>:พิณประสานสายเอกวิเวกเสียง ดังดนตรีปี่แก้วแจ้วจำเรียง ซ้อนสำเนียงนิ้วกรีดเดาะดีดดัง | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าไปหาว่ากล่าวลูกสาวเศรษฐี <bot>:คนเขามีกว่าหมื่นมีปืนผา ให้ตั้งอยู่สู้สักสองสามเวลา เราจะฆ่าเจ้าบุรินทร์ให้สิ้นชนม์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลูกเราเฉาโฉดหลงโกรธขึ้ง <bot>:ไม่รู้ถึงกลศึกที่ฝึกสอน มาปลดเปลื้องเคืองขัดถึงตัดรอน จะง้องอนเอามาไว้ทำไมมี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉนากฉลามตามคลื่นมีดื่นดาษ <bot>:ผุดเกลื่อนกลาดพิมพาแลราหู ตะเพียนทองล่องลอยตามสินธู ทั้งหอยปูหมึกสายขึ้นรายเรียง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับพวกพลรัตนาที่มาช่วย <bot>:ทั้งเจ็บป่วยแจกให้สมอารมณ์ถวิล กับขุนนางที่ออกสู้กู้แผ่นดิน ประทานสิ้นถ้วนทั่วทุกตัวนาย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาแลงถมระดมคนพลไพร่ <bot>:ตั้งเหล็กใหญ่ทำเป็นแกนให้แน่นหนา เจาะไว้ช่องปืนใหญ่ชายชลา ป้อมปีกกาตั้งรายชายสันดอน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประชวรหนักจักเข้าเฝ้าไม่ได้ <bot>:จงกลับไประวังการท่านทั้งหลาย พวกนารีที่แต่งแปลงเป็นชาย ให้เที่ยวรายตรวจตรารอบธานี | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นแบบอย่างมาแต่ครั้งเรื่องสามก๊ก <bot>:อาจารย์ฮกหลงกล่าวเล่าขยาย เอาไว้เป็นแบบฉบับสำหรับทาย อธิบายข้อคำเป็นตำรา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันกุ้งปลาสาครเรียกหนอนน้ำ <bot>:ไม่กรายกล้ำเกลียดคิดพินิจสถิล ทั้งสัตว์อื่นหมื่นแสนในแดนดิน ก็ไม่กินกินแต่ไข่เป็ดไก่นก | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามเยี่ยงอย่างประเพณีให้มีเสร็จ <bot>:จัดสำเร็จออกไปกล่าวเล่าแถลง มีรับสั่งให้เรานี้มาชี้แจง ตามตำแหน่งร้บเข้าไปในบุรี ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นพลบค่ำโคมรายทุกปลายเสา <bot>:ทหารเป่าแตรสัญญาดังฟ้าลั่น ยิงปืนตึงปึงปังประดังกัน เป็นสำคัญทุ่มยามตามสัญญา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่กระไรใจจิตเห็นผิดนัก <bot>:เหมือนอย่างยักษ์อย่างเปรตประเภทผี อันรำภายุพาสุลาลี ไม่ขอมีลูกหยาบเข็ดหลาบกลัว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สิทธิ์ขาดราชการทั้งขอบเขต <bot>:ทั่วประเทศเกรงหมดสยดสยอง เมื่อวันนั้นสมจิตที่คิดปอง จึงสนองทูลท้าวเจ้าบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวสินชัยรับดอกไม้ของสังฆราช <bot>:งามประหลาดเหลือดีไม่มีสอง ได้รสยาทาไว้ในที่ทอง กลิ่นละอองหอมรับจับหัวใจ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นดึกมีชายดุจักขุบอด <bot>:มันลอบลอดเข้ามาได้ไวหนักหนา ใครแทงฟันมันไม่ตายวายชีวา ถามเขาว่ามันเป็นที่พระพี่เลี้ยง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพร้อมพรั่งคั่งคับขับทหาร <bot>:ให้พระกาลกำกับกองทัพหน้า พระทรงนั่งหลังพยัคฆ์อันศักดา ให้เคลื่อนคลาพลออกนอกบุรี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นประตูบูรีเปิดสี่ด้าน <bot>:ถามทหารรู้แจ้งแถลงไข นางสุวรรณมาลีก็ดีใจ ทั้งหัสไชยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงกระแอมแย้มเยื้อนเหมือนจะรู้ <bot>:ลืมเนตรดูขู่ถามตามสงสัย พวกหนุ่มสาวดาวบสบวชอดใจ มีธุระอะไรไปไหนมา ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้เลี้ยงดูหมู่ทหาร <bot>:ทั้งคาวหวานเหล้าส้มขนมผิง อีกเป็ดไก่เนื้อแพะแกะกระทิง ของย่างปิ้งต่างต่างวางในจาน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอายุก็จะยืนได้หมื่นกัป <bot>:จงสดับจำไว้ในใจหวา คิดตัดรอนผ่อนผันด้วยปัญญา ตามกูว่าถือให้มั่นคือขันตี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกไปเฝ้าเล่าก็ตรัสกระจัดแจ้ง <bot>:ว่าเสียแรงรักพระองค์ไม่สงสัย ส่วนทรงฤทธิ์คิดอุบายให้ตายใจ ต้องเสียไพร่พลเมืองเคืองรำคาญ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะถึงฝั่งหรือว่ายังอยู่กลางสมุทร <bot>:หรือขึ้นหยุดเกาะแก่งตำแหน่งไหน ถ้าพบนางกลางน้ำทำอย่างไร จึงจะได้นุชน้องเป็นของเรา | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปรียบเหมือนให้อยู่เย็นให้เป็นสุข <bot>:นิราศทุกข์ยังตำหรับเคยนับถือ ข้างฝ่ายเขยก็ต้องก้มประนมมือ ข้างแขกถือว่ามีชัยในพ่อตา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจะบอกดีชั่วกลัวจะผิด <bot>:ไม่แจ้งจิตยังวิตกระหกระเหิน ขอทราบความตามสาราข้าขอเชิญ เสร็จดำเนินมากำปั่นเหมือนสัญญา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้รับทัพแตกแขกฝรั่ง <bot>:ที่อยู่ฝั่งฝ่ายเราคงเข้าหา รับแต่ไพร่ไว้บำรุงกรุงลังกา แต่ตัวนายขายหน้าอย่าเอาไว้ | พระอภัยมณี | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อแรกเราเล่าบอกเขาออกอื้อ <bot>:อ้างเอาชื่อพระบิดาว่าเป็นผัว ครั้นคู่เก่าเขามารับก็กลับกลัว แกล้งออกตัวให้มาถามว่าตามใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนดาวเคลื่อนเดือนดับยิ่งลับน้อง <bot>:เห็นแต่ห้องหิมวาพฤกษาไสว มาหาพี่นี่หน่อยเถิดกลอยใจ จะกล่อมให้บรรทมได้ชมเชย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรกับสามพราหมณ์พี่เลี้ยง <bot>:เที่ยวไล่เลียงไพร่นายทั้งซ้ายขวา ไม่ได้ความถามไต่กันไปมา จึงทราบว่าภูวไนยเธอไล่ตี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รอนราญการศึกไม่ตรึกตรา <bot>:ด้วยเหตุว่าเวทมนตร์เข้าดลใจ จึงคิดว่าอย่าเลยจะปลุกทัพ ให้งามสรรพสิ้นพะวงที่สงสัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนอำมาตย์รับราชบรรหาร <bot>:มาจัดการปรางค์มาศปราสาทศรี ให้ซ่อมแซมเขียนวาดสะอาดดี ทั้งทาสีปิดทองละอองตา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ค่อยสร่างทรวงแค้นใจไม่วายหมอง แต่นั่งนึกนอนนึกตั้งตรึกตรอง จะหาช่องแก้แค้นตีแดนดาว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกอดจูบลูบหลังสินสมุทร <bot>:ช่างแสนสุดซื่อถามตามภาษา จึงว่าแม่แต่อยู่กับอัยกา อ่านตำราข้างที่มิได้เว้น | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำร่ำทูลพูนเทวษ <bot>:ชลเนตรพรั่งพรายทั้งซ้ายขวา ให้เลี้ยงดูผู้ถือหนังสือมา เงินเสื้อผ้าแจกให้ทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลธนูคู่แห่แลเห็นนก <bot>:ต่างยิงตกลงทั้งฝูงเหมือนมุ่งหมาย ล้วนแคล่วคล่องว่องไวทั้งไพร่นาย ลองถวายมือพลางตามทางจร ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกลำหนึ่งไปผลึกกรุงการะเวก <bot>:เรื่องภิเษกทูลถวายลายเลขา ทั้งสองกรุงพระเจ้าลุงพระเจ้าตา รับสาราแห่แหนแม้นแม้นกัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผนังในกุฎีทั้งสี่ด้าน <bot>:โอฬ่าฬารทองทาฝาผนัง จำเภาะมีสี่ด้านทวารบัง ที่พื้นนั่งดาดด้วยแผ่นเงินงาม | นิราศพระบาท | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนอกเจ็บเหน็บเข็มไว้เต็มทรวง <bot>:โอ้บาทหลวงพระไม่ช่วยฉันด้วยเลย ระทวยทอดกอดศพซบสะอื้น ไม่พลิกฟื้นวรองค์สรงเสวย | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นสาวหยุดสุดคะนึงคิดถึงสาว <bot>:หอมเช้าเช้าชื่นใจเมื่อไก่ขัน โอ้เต่าร้างเหมือนพี่ร้างมาห่างกัน ทุกคืนวันวายชมให้ตรมตรอม | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หอยอีรมนมนางอยู่กลางหาด <bot>:ระดาดาษเลื่อมลายพรอยพรายขาว เป็นหมู่หมู่ปูม้าแข้งขายาว วิ่งออกกราวเกลื่อนกลาดตามหาดทราย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัณหากล้าหาญคือการโลภ <bot>:แม้นละโมบแก่กล้าพาฉิบหาย ใครลุ่มหลงปลงใจไม่สบาย มันวุ่นวายการชั่วให้มัวมอม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเห็นดีพี่แล้วหรือฝีมือรบ <bot>:ไม่หลีกหลบทิ้งทอดแม่ยอดหญิง นางสงสารมารดรรํ่าวอนวิง น้องนี้ยิ่งทุกข์ช้ำระกำใจ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่งหนังสือชื่อหน่อวรนาถ <bot>:ใส่กระดาษเสร็จสมอารมณ์หมาย ให้เรือใช้ใหญ่น้อยไปลอยราย คอยถวายจะได้เห็นเป็นสำคัญ ฯ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดเฉียวฉุนหุนหันทั้งพันพักตร์ <bot>:สองพันกรศรีจักรถือหนักหนา สูงใหญ่เยี่ยมเทียมเมฆมหึมา ขับคชาชาญกระเทื้อมชะเงื้อมเงา ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเที่ยงคืนคลื่นราบกำปั่นเรียบ <bot>:เย็นยะเยียบเรือนั้นไม่หันเห แต่จะดูหนทางกลางทะเล เหลือคะเนยังไม่เห็นเป็นแต่มัว | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชีวิตเดียวเคี่ยวขับอย่ากลับถอย <bot>:ถึงคนน้อยเอาให้ได้ไอศวรรย์ มีความรู้อยู่กับตัวอย่ากลัวมัน คิดผ่อนผันกว่าจะสมอารมณ์ปอง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ผิดชาติศาสนาข้างฝรั่ง <bot>:อย่าเชื่อฟังคบค้าวิสาสะ พวกพงศ์เผ่าเขาไม่ถือหนังสือพระ มิควรจะปะพบไปคบค้า | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพราหมณ์เฒ่าเล่าแจ้งแสดงข่าว <bot>:เมื่อครั้งคราวปีระกาข้าอาศัย มีกำปั่นนั้นมาจอดทอดอยู่ไกล เห็นยาวใหญ่กว่าแต่หลังได้นั่งมอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ด้วยรักหลานลูกเลี้ยงไม่เดียงสา เคยเฝ้าแหนแสนสวาทไม่คลาดคลา จะลับพักตร์ลักขณาเหลืออาลัย | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถอนสะอื้นกลืนกลั้นอั้นอัดอก <bot>:นํ้าตาตกซกโทรมชโลมไหล จะกลับทัพอัปยศเสียยศไกร ถึงบรรลัยไว้ชื่อให้ลือชา | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกราบทูลมูลความไปตามเรื่อง <bot>:จะขุ่นเคืองเกิดศึกเหมือนนึกหมาย เป็นเที่ยงแท้เหมือนคำข้าทำนาย อันยักษ์ร้ายครุฑฆ่าด้วยการุญ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเร่งเรือตีกระเชียงเสียงสนั่น <bot>:พลขันธ์เซ็งแซ่แลไสว ท้าวกุลามาลีเธอดีใจ อยากจะใคร่เห็นองค์อนงค์นาง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝนจะตกมากมายมิได้หยุด <bot>:จะหนาวสุดใหญ่ยิ่งจริงจริงหวา ตั้งฟืนไฟกองไว้ที่ศาลา จะได้พากันผิงอย่านิ่งนาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็แม่นยำทำนายมิได้คลาด <bot>:เชิงฉลาดตัดรอนคิดผ่อนผัน ก็แจ้งความตามจริงทุกสิ่งอัน บังคมคัลทูลท้าวเจ้าชวา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอกองนำลำทรงสินสมุทร <bot>:สั่งให้จุดปืนสัญญาโกลาลั่น พวกกองนำลำทรงศรีสุวรรณ ขึ้นมาทันนัดดาจึงพาที | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับปาโมกข์โลกเชษฐ์สังเกตแน่ <bot>:ดูรู้แท้พวกทัพต่างนับถือ ทิ้งหอกดาบกราบก้มประนมมือ ไม่อึงอื้ออุบอิบซุบซิบกัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมารฟังบังคมบรมนาถ <bot>:ทูลพระบาทบพิตรอดิศร ข้าคุมทัพขับทหารมาราญรอน พระมารดรยังค้างอยู่กลางชลา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหวยฝรั่งพรั่งพร้อมจงยอมเข้า <bot>:ด้วยปิ่นเกล้าเจ้าลังกานราสรรค์ ช่วยกันมัดหัสไชยพร้อมใจกัน จะรางวัลเงินทองที่ต้องใจ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ใจอ่อนนอนหลับลืมสติ <bot>:อันลัทธิดนตรีดีหนักหนา ซึ่งสงสัยไม่สิ้นในวิญญาณ์ จงนิทราเถิดจะเป่าให้เจ้าฟัง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หอมนางแย้มแกมคัดเค้าปนสาวหยุด <bot>:ถวิลนุชเหมือนดอกไม้ไม่วายโหย บุปผาสดรสรื่นมาชื่นโชย ระกำโกยกรอมอุราในสาคร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทหารท่านท้าวอุเทนราช <bot>:สี่อำมาตย์ตัวนายทั้งซ้ายขวา เข้าตั้งค่ายรายกำแพงแย่งปีกกา แล้วปรึกษาคิดอ่านการณรงค์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ พระจอมวังฟังชนนีตรัส <bot>:ครั้นจะปัดเสียไม่รับเธอนับถือ ต้องโอนอ่อนผ่อนผัดพอฟัดครือ จะว่าดื้อแก่ผู้ใหญ่ดูไม่ควร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอดับสูญทูลลาฝ่าละออง <bot>:กษัตริย์สองพระองค์อยู่จงดี ซึ่งผิดพลั้งตั้งแต่มาเป็นข้าบาท อย่ากริ้วกราดโปรดเกล้าช่วยเผาผี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รถที่นั่งหลังคามีฝากระจก <bot>:เทียมม้าหกคู่เคียงเรียงสลับ รถสามนางต่างเตรียมเทียมประทับ คอยคำนับรับเสด็จสำเร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันสูบเลือดกินเล่นเป็นอาหาร <bot>:ท้าวละมานพวกผีถลีถลำ แต่กลางวันมันขยาดไม่อาจทำ แม้นพลบค่ำยืนเด่นให้เห็นตัว | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคำนับรับสั่งไปนั่งนอก <bot>:แล้วตรัสบอกพระพี่น้องทั้งสองศรี แม่ทูลแล้วแก้วตาอย่าช้าที ไปเฝ้าที่ห้องในแท่นไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มนตรีกราบทราบความรับสั่ง <bot>:ออกมานั่งเตียงริมทิมดาบขวา อยู่พร้อมเพรียงเวียงวังทั้งคลังนา จึงเรียกหาให้เสมียนมาเขียนคำ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเห็นนุชสุดสวาทฉลาดแหลม <bot>:โฉมแฉล้มแก้มคางดั่งนางสวรรค์ ทั้งรักพักตร์รักปัญญาสารพัน เหมือนน้องลั่นศรรักมาปักทรวง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสาวใช้ได้กำชับรับคำตรัส <bot>:วิ่งตะปัดตะป่องไปเหมือนใจหวัง พบเสนาข้าเฝ้าเล่าให้ฟัง ตามรับสั่งเสร็จสรรพแล้วกลับมา | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างฝ่ายพระมังคลานราราช <bot>:กับครูบาทหลวงสันทัดจัดพหล ให้ออกลำกำปั่นรบสมทบพล เร่งพหลแขกชวามลายู | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชวนท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ขึ้นนั่งที่รถฝรั่งสั่งทหาร ให้เดินพลคนแห่แก่สำราญ ขึ้นเมืองด่านหยุดประทับที่พลับพลา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวนางต่างไปเฝ้าพระเยาวเรศ <bot>:ปิ่นประเทศเกศสิงหลภาษา เหมือนหัสไชยให้ทูลมุลิกา นางวัณฬาสุมาลีต่างดีใจ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ว่าขานหลานสาวนั่งท้าวแขน <bot>:จะหวงแหนเอาไว้หรือจะซื้อขาย นิ่งดูเล่นเป็นผู้ใหญ่ช่างไม่อาย เหตุเพราะยายสั่งสอนแต่ก่อนกาล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจะใคร่ได้หนุ่มมาอุ้มแอบ <bot>:สนิทแนบกายาเหมือนมารศรี จะฆ่าเมียเสียให้ตายวายชีวี เอาสามีเป็นคู่ชื่นชูใจ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามมาทวงดวงเพชรอันเตร็ดตรัจ <bot>:พวกมึงขัดจึงได้เข้าเผากรุงศรี ว่าไม่รู้กูเข้ามารบธานี ประเดี๋ยวนี้เล่าก็รู้นิ่งอยู่ไย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วฉุนแค้นมังคลาสานุศิษย์ <bot>:ถ้าแม้นติดตามกูมาปตาหวี คงจะคิดฆ่าอ้ายท้าวเจ้าบุรี อยู่สักปีหนึ่งก็เห็นจะเป็นการ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองฝรั่งลังกาอาณาเขต <bot>:จะกลับเพศขัตติยามหาศาล ทั้งเสียศักดิ์เผ่าพงศ์เสียวงศ์วาน แม้นเนิ่นนานจะเป็นไทยเพราะไพรี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวลำกำปั่นสินสมุทร <bot>:ช้ากว่าอุศเรนเหลือด้วยเรือใหญ่ ทุกคืนค่ำร่ำมาไม่ราใบ พระอภัยทุกข์ร้อนนอนรำพึง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรงแก้ไขในข้อพระบรมัตถ์ <bot>:วิสัยสัตว์สิ้นพิภพล้วนศพผี ย่อมสะสมถมจังหวัดปัถพี ไพร่ผู้ดีที่เป็นคนไม่พ้นตาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คำโบราณท่านเปรียบประเทียบว่า <bot>:พระมหาสมุทรสุดกว้างขวาง พลางแอบอุ้มจุมพิตกระชิดนาง นี่ค่าจ้างที่พี่เล่าให้เจ้าฟัง | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยสงเคราะห์ให้มันฟื้นคืนสลบ <bot>:พระจอมภพรับคำพระฤๅษี ลุกจากแท่นแผ่นผาด้วยปรานี เอาวารีทิพรสชโลมพรม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:เสด็จออกอาสน์แต่งองค์สรงกระสินธุ์ กับมิ่งมิตรกนิษฐายุพาพิน พร้อมทั้งนิลกัณฐีตรีพลำ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเมืองด่านธารท่าชลาสินธุ์ <bot>:พระภูมินทร์เห็นเรือทอดจอดไสว หยุดประทับตำหนักท่าชลาลัย พลไพร่ล้อมรอบเป็นขอบคัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันแว่นแคว้นแดนดินถิ่นมนุษย์ <bot>:ไม่รู้สุดสิ้นอย่างต่างวิสัย เป็นหมื่นแสนแผนที่ซึ่งมีไว้ จนถึงใกล้เขตถิ่นเมืองกินรา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วต่างว่าข้าพเจ้าเมียชาวบ้าน <bot>:ขอประทานอยู่รักษามารศรี พวกผู้ชายรายรอบขอบคิรี มิให้มีเภทภัยสิ่งไรพาน | พระอภัยมณี | 53 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลุบางโขมดมืดสิ้น <bot>:แสงสูริย์ เกรงโขมดจักพายูร ยั่วเหล้น เรียมตกประหม่าพูน เพิ่มเทวษ ยิ่งแฮ จิตพี่ตึกตึกเต้น ผ่าวร้อนรนทรวง | นิราศวัดรวก | 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทัพฝรั่งทั้งสิบสองกองสมทบ <bot>:ตีตลบไล่ล้างมากลางหน ฝ่ายเสือป่าฝรั่งริมฝั่งชล เห็นทัพบนบกตื่นเสียงครื้นครึก | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีนายกองรองกันเป็นหลั่นลด <bot>:ตามกำหนดหน้าท้ายทั้งซ้ายขวา อันเงินทองของสุหรั่งเรียกเอามา แจกบรรดาบ่าวไพร่ได้ทุกคน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจองจำทำโทษเพราะโกรธขึ้ง <bot>:ด้วยคิดถึงจัตุพักตร์ที่ตักษัย จะแล่เนื้อเอาเกลือทาให้สาใจ หมายมิให้โลหิตติดสุธา | สิงหไกรภพ | 69 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.