text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเกิดความลามลุกถึงยุคเข็ญ <bot>:ให้จำเป็นรวนเรระเหระหน ซึ่งหัตถ์ขาดญาติที่รักร่วมพระชนม์ จะมีคนเขามาพรากให้จากไป | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังพวกพรานไพรปราศรัยถาม <bot>:มันหยาบหยามมิได้ถือซึ่งโทษา จึงว่าเราชาวเมืองมิถิลา แต่ออกมามีเมียอยู่บ้านไพร | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระหน่อบพิตรอดิศร <bot>:ค่อยสร่างร้อนคลายทุกข์สุขเกษม จี่งปราศรัยเสนีด้วยปรีดิ์เปรม เธออิ่มเอมทั้งมหาเสนาพลัน | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวกามาเชิญสังฆราช <bot>:ให้ลีลาศเข้าไปในสถาน บาทหลวงยิ้มอิ่มใจเห็นได้การ จะทรมานเอาไว้ใช้ทั้งไพร่พล | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายม้าใช้ได้หนังสือถือรับสั่ง <bot>:เผ่นขึ้นหลังพาชีเตือนตีขวับ ม้าก็เต้นเผ่นน้อยซอยยับยับ มาถึงทัพเล่าแถลงแจ้งกิจจา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นเพื่อนสุขทุกข์โศกวิโยคยาก <bot>:ตั้งแต่จากกรุงไกรไอศวรรย์ ระหกระเหินเดินป่าพนาวัน กินเผือกมันต่างข้าวทุกเช้าเย็น | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พราหมณ์น้อยน้องรักนี้หนักแน่น <bot>:ในพื้นแผ่นปัถพีไม่มีเหมือน ถ้าเห็นงามความรักมาตักเตือน จะค่อยเคลื่อนคลายโศกที่โรครัด | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับฟื้นขึ้นนั่งหยุดยั้งคิด <bot>:เพ่งพินิจลูกน้อยละห้อยหา ลูกดูแม่แม่ก็แลดูลูกยา โอ้นึกน่าใจหายเสียดายนัก | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทอดสมอรอราตรงหน้าป้อม <bot>:ทหารพร้อมเหล่าบรรดากะลาสี ให้ยิงปืนครื้นครั่นไปทันที สั่งให้ตีกลองรบสมทบกัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสาวใช้รับไปถึงปราสาท <bot>:แล้วทูลนาฏนางพระยาสุดาสมร ฝ่ายท่านท้าวเจ้าบุรินทร์ปิ่นนคร เสด็จจรออกที่นั่งอลังการ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เมฆทะมึนมืดมิดทุกทิศา เป็นเปลวปลาบวาบพรายพร่างสายตา พอฟ้าผ่าเปรี้ยงลงถูกกงรถ | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกในค่ายไล่ทหารขึ้นราญรับ <bot>:บ้างสวนทัพคอยแทงล้วนแข็งขัน บ้างปล่อยตับทัพชนวนบ้างสวนควัน พวกคนธรรพ์แทงฟาดด้วยสาตรา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงไปเฝ้าเคารพอภิวาท <bot>:จะพ้นราชอาชญารำภาสะหรี แม้มิฟังยังจะดื้อเฝ้าถือดี โทษจะมีไม่แคล้วแล้วนะนาง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งเป็นส่วยเชือกหนังกับมังสา <bot>:ที่สองกระษัตริย์ขัตติยาอยู่อาศัย ให้หาพรานบ้านนั้นมาทันได แล้วถามไถ่ถ้วนทั่วทุกตัวคน | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเป็นลูกก็ปลูกฝัง <bot>:ครองเมืองทั้งสะใภ้ทั้งไขเขย อันน้องนี้วิสัยบุญไม่คุ้นเคย เหมือนเชลยลับชื่อไม่ลือชา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างโยนโซ่โยถกาขาเกี่ยวติด <bot>:ไต่ประชิดแทงฟันเสียงหวั่นไหว ชาวด่านเอาเสาทิ้งกลิ้งลงไป ถูกนายไพร่เจ็บป่วยบ้างม้วยมรณ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งปังกลิมาวิชาเยนทร์ <bot>:สุรเหนมูรตานชาญกำแหง เห็นชาวเมืองออกมาตั้งอยู่กลางแปลง ล้วนเสื้อแดงสักหลาดดาษดา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้อ่านสารศรีที่ประสงค์ <bot>:ถึงพระองค์อนุชามาเสนอ เชิญไปช่วยเสกการพระหลานเธอ ให้เปรมเปรอครองจังหวัดรัตนา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบขับม้ามาตามทางที่กลางไพร <bot>:อนาถใจเดินโขดสันโดษเดียว ฯ จะกลับกล่าวชาวบ้านสิกคารนำ แปลเป็นคำไทยเล่าว่าเขาเขียว | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาลับไฟไก่นั้นก็ขันเจื้อย <bot>:เสียงฉ่ำเฉื่อยเอื่อยอีเอกวิเวกเสียง สุนัขหอนวอนโหวยโหยสำเนียง แล้วหลีกเลี่ยงลัดแลงเข้าแฝงตน ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยแก่เฒ่าเคล้าเคลียมีเมียสาว <bot>:มาปล่อยอ่าวพาราสาวัตถี จึงสิงสู่อยู่เกาะละเมาะนี้ พวกนารีทั้งนั้นเป็นภรรยา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรามวงศ์องค์เทวราชน้อง <bot>:สงสารสองนางยักษ์นั้นหนักหนา ฟังเจ็ดนางช่างรำพันจำนรรจา พลอยน้ำตาไหลหลั่งลงพร่างพราย ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวกลับทัพไทยเตรียมไว้พร้อม <bot>:ให้ยกอ้อมออกไปรับทัพทั้งสอง เจ้าพราหมณ์คอยดูตรวจทุกหมวดกอง คอยรับรองดูกำลังระวังภัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันพรุ่งนี้มาประทับรับเสด็จ <bot>:ให้พร้อมเสร็จคอยบพิตรอดิศร ทั้งจัตุรงค์เสนาพลากร อัสดรมิ่งม้าอาชาไนย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นแสงรุ้งพลุ่งพรายประกายแก้ว <bot>:ดูวาวแววกลมเกลียวบ้างเขียวขาว พิศเพ่งเปล่งปลั่งดูดังดาว สมที่ท้าวเทวาเธอว่าดี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสัจจังหวังจิตสนิทสนอง <bot>:ตามทำนองน้ำเนื้อในเชื้อไข แม้ลังกาธานีไม่มีภัย จะตามไปธานีกับพี่นาง | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยสรงชลปนปรุงจรุงกลิ่น <bot>:จะสูญสิ้นกลิ่นอายจะหายหอม ไปเป็นข้าดาบสต้องอดออม จะซูบผอมพ่อเอ๋ยไม่เคยเป็น | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงชาวบ้านร้านตลาดกรีดกราดร้อง <bot>:มีข้าวของแขกริบเอาฉิบหาย แต่ตาเฒ่าเจ้าพระยาพาท่านยาย ลงเรือพายพุ้ยมายังธานี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งให้ถอนสมออย่ารอรั้ง <bot>:พวกฝรั่งไพร่นายทั้งซ้ายขวา ให้เป่าแตรสองคันตามสัญญา พอลมกล้าฤกษ์ดีให้คลี่ใบ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโฉมยงทรงฟังยังไม่แจ้ง <bot>:จับพระแสงเสด็จมายังหน้าฉาน เสนาพร้อมน้อมประณตบทมาลย์ ตานายด่านตัวสั่นรำพันทูล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นคู่เคียงเรียงชมภิรมย์รัก <bot>:ได้เกื้อพักตร์ผ่องพาเป็นราศี เหมือนได้เม็ดเพชรรัตน์สวัสดี อันตัวพี่ขอเป็นทองไว้รองเรือน | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดือนกระจ่างกลางโพยมดังโคมช่วง <bot>:ประดับดวงดาวจรัสรัศมี พระนั่งแท่นแผ่นผาเจ็ดนารี ปรนนิบัติพัดวีพระพี่ยา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าไม่ทิ้งจริงนะแม่ <bot>:แต่คนแก่ฟั่นเฟือนไม่เหมือนสาว เป็นลมเคียดเสียดอกเหงื่อตกพราว ด้วยเป็นคราวเคราะห์โศกเกิดโรคภัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดห้องหับที่สำหรับอนงค์สนม <bot>:ทุกหมู่กรมแต่งไว้หมดตามยศถา ทั้งข้าวของเครื่องเสบียงเลี้ยงโยธา อีกน้ำท่าใส่เสร็จสำเร็จการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองอัคคีตีระฆังแล้วตั้งสวด <bot>:พวกที่บวชถือธรรมกรรมฐาน ไม่โลภหลงปลงใจในสันดาน หมายนิพพานภายหน้าสถาวร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างเข้าเคียงบรรจถรณ์ <bot>:ทำทูลวอนพระธิดามารศรี แม่เป็นไรไสยาไม่พาที หรือวานนี้ไปสวนประชวรมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวพระหัสไชยฤทัยระทด <bot>:โศกกำสรดสุดเสียดายสายสมร มาอยู่วังดังอยู่ในกองไฟฟอน จะนั่งนอนร้อนรนกระวนกระวาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าจีนตั๋งครั้งนี้ออกตีทัพ <bot>:ชาวเมืองรับพ่ายพังไปทั้งสาม เขามีชัยได้เมียเราเสียงาม จึงคิดความยอกย้อนซอกซ้อนกล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ไม่ยินดีเสียใจหลายสถาน พามาได้ยากแค้นแสนกันดาร เพราะอาจารย์เสียทีทั้งรี้พล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าเผ่าพงศ์องค์กษัตริย์ <bot>:มาเยียดยัดอยู่กับเหล่านางสาวศรี เพลิงสว่างต่างอุ่นเห็นมุนี พระโยคีนั่งอยู่ในกองไฟฮือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกล้าต้าต้นหนก็จนจิต <bot>:เป็นสุดคิดสารพัดจะขัดขวาง ต่างหยิบเอาแผนที่มาคลี่กาง หาหนทางที่สำคัญก็ฟั่นเฟือน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะให้เกียรติเจียดกระบี่เป็นที่พึ่ง <bot>:ไม่คิดถึงต่างชาติวาสนา มาจาบจ้วงล่วงพระราชอาชญา โทษถึงผ่าปากเจ้านางชาววัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยความรู้ครูให้ไว้หลายอย่าง <bot>:ไม่อวดอ้างอังกุหร่าอย่าสงสัย ถึงสิ้นแรงแทงฟันไม่บรรลัย สลบไปเที่ยงคืนก็ฟื้นกาย ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลูกมันนั้นประเสริฐเกิดมาเล่า <bot>:จะกลับเอามาได้ยังไม่สูญ จะต้องขาดญาติวงศ์พงศ์ประยูร เพราะเค้ามูลแม่เพชรเตร็จมณี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าผู้ชายเคียงข้างนางผู้หญิง <bot>:ทำอ้อยอิ่งอ่อนคอประจ๋อประแจ๋ จนโอ้โลมแล้วเป็นไรจะไม่แท้ ถ้าพูดแก้แล้วจะใส่เสียให้เยิน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่นั่งครุฑบุษบกยาวหกเส้น <bot>:ดูผาดเผ่นเรี่ยวแรงกำแหงหาญ ห้องสุวรรณบัลลังก์ดังวิมาน สูงตระหง่านงามสง่าในสาคร | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้รู้ทั่วกรุงไกรไอศวรรย์ <bot>:พระนามจันทวดีพันปีหลวง ผู้รับสั่งจัดงานการทั้งปวง โดยกระทรวงบาดหมายรายกันไป ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยต่างคนต่างอยู่เป็นผู้อื่น <bot>:ใช่จะขืนเคืองขัดอัชฌาสัย อย่าก่อกรรมทำเวรเวราไป นางพิไรรํ่าว่าแล้วจาบัลย์ ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเจ้าพราหมณ์สามอำมาตย์ตามราชรถ <bot>:แต่งเต็มยศเสนาโยธาหาญ ประโคมฆ้องกลองดังกังสดาล เดินแห่สารแซ่เสียงมาเวียงไชย | สิงหไกรภพ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์กลับขับม้ารบฝรั่ง <bot>:ยิงยันตังตกม้าเลือดตาไหล พวกขอเฝ้าเข้าไปฟันจนบรรลัย บ้างแทงไพร่พลตายลงก่ายกัน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตะโกนก้องร้องแซ่จับแม่ทัพ <bot>:ตามบังคับเร่งร้นพลทหาร อาวุธสั้นฟันฝ่าเป็นหน้ากระดาน อลหม่านวุ่นวิ่งเป็นสิงคลี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเย็นจวนชวนน้องเข้าห้องหับ <bot>:อยู่นอนหลับชื่นชวนกันสรวลสันต์ สมทบเหล่าสาวสุรางค์นางกำนัล อยู่ด้วยกันเมืองใหม่ใกล้ทรงยศ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพบุตรครุฑาลงมาเล่น <bot>:ก็กินเป็นภักษาให้อาสัญ พระเจ้าปู่ผู้ผ่านกรุงมารัน ให้กุมภัณฑ์เสนามาราวี | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพาราถูกยอหัวร่อร่า <bot>:ฟังอีตาเฒ่ามันพูดสุดจะเหิม แกเห็นเชื่อถ้อยคำทั้งซ้ำเติม คอยส่งเสริมที่ให้ไปลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:นางยิ่งจับพิรุธสุดสงสัย ยิ่งเซ้าซี้มิได้ตรัสยิ่งขัดใจ นางพิไรรํ่าว่าพระสามี | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้นแม่แต่แรกรู้กระนี้ <bot>:ชนนีก็จะได้ไม่เที่ยวหา นี่นึกแหนงแคลงความจึงตามมา ไม่โกรธาทูนหัวอย่ากลัวเลย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรรณิการ์การะเกดหอมตลบ <bot>:ละอองอบรสรินกลิ่นเกสร สุราลัยไขช่ออรชร หอมขจรที่ในเขาลำเนาเนิน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเงือกน้ำจำเสียงสำเนียงแว่ว <bot>:จะเจื้อยแจ้วจับทรวงดวงสมร เหมือนเสียงองค์ภูวไนยให้อาวรณ์ ก็รีบจรแหวกว่ายจากสายชล | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ยามกินหยิบโภชน์กลํ้า <bot>:แกลกลืน ยามนิทรเรียมฝืน ฝ่าเศร้า ยามเดินพี่หยุดยืน ยกย่าง ยั้งแฮ ยามนั่งพี่นั่งเฝ้า ฝ่านํ้าตาตรอม | นิราศวัดรวก | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีสององค์ทรงสดับ <bot>:น้อมคำนับทูลถามตามถวิล ขอตามเสด็จเสร็จไปไกลบุรินทร์ ประเทศถิ่นลังกาน้องปรารมภ์ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งเรียกท้าวรายาเข้ามาสั่ง <bot>:คอยตัดหลังต่อแย้งให้แข็งขัน ก้าวสกัดตัดทางกลางอรัญ ตีให้มันแตกไปทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลดั้งคั่งคับก็นับแสน <bot>:อีกโล่แพนจัดเป็นคู่ธนูศร ทั้งแหลนหลาวยาวสั้นเคยราญรอน อัสดรม้ารถคชคชา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกับพ่อพอจะโปรดโทษให้พ่อ <bot>:เจ้าทูลขอตามประสาอัชฌาสัย ถึงมิโปรดโทษเจ้าที่เบาใจ ภูวไนยคงจะคิดถึงบิดร | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีคลี่คลายขยายทัพ <bot>:ยกออกรับรบกันกลมดั่งลมหวน โจรก็ทำยักย้ายหลายกระบวน เห็นจวบจวนหมุนวิ่งทั้งอัคคี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยมังคลานราราช <bot>:ไล่พิฆาตพวกพหลพลทหาร ชักกระบี่ตีม้าอาชาชาญ ต้อนทหารกองแซงแกว่งสาตรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสรรพเสร็จเสด็จออกมานอกห้อง <bot>:สอดฉลองบาทอย่างงอนหางหงส์ นางเชิญเครื่องเยื้องย่องจ้องประจง ตามพระองค์ออกอำมาตย์นั่งอาสน์ทอง ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวสุดสาครหยุดหย่อนบ้าง <bot>:ผู้นำทางร่ำเดินเนินไศล ยี่สิบวันครั้นรุ่งถึงกรุงไกร จึงปล่อยให้ม้ามังกรผ่อนกำลัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงหักใจเสียบ้างหวาสีกาเงือก <bot>:เองกลิ้งเกลือกหนักไปจนผ่ายผอม ให้กายต้องเจ็บจุกเป็นทุกข์ตรอม จงอดออมเสียกูเห็นจะเป็นการ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้พระคุณทูลกระหม่อมจอมกษัตริย์ <bot>:เวรวิบัติบาปสร้างแต่ปางไหน มันเฝ้าทำซ้ำเติมเคลิ้มพระทัย จนหม่นไหม้มัวหมองเพราะต้องมนต์ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบุรินทร์อินทราเวลาเช้า <bot>:เห็นจอมเกล้าเจ้าพารานั้นอาสัญ ไม่มีหัวตัวหวะรอยฉะฟัน ต่างบอกกันวิ่งอึงคะนึงไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเหลือบเห็นหัสไชยมาใกล้ทัพ <bot>:นางแลรับลูกเธอชะเง้อหา ไม่เห็นหนจนกุมารคลานเข้ามา บนพลับพลากราบก้มบังคมคัล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสานนห้ามฝนให้สงบ <bot>:จะตามรบลงไปท่าชลาไหล เห็นจะไม่สมหวังเหมือนดั่งใจ ต้องหยุดไว้ด้วยว่ายังเป็นกลางคืน ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ถือขวานด้ำยาวฟันเสาค่าย <bot>:ทั้งนอกในตามตำราม้ากินสวน โดยพิชัยสงครามตามกระบวน จัดถี่ถ้วนครบเสร็จสำเร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางฟังสังฆราชฉลาดเหลือ <bot>:สมเป็นเชื้อปราชญ์นักไม่หักหาญ ควรจะเชิญเข้าไปเฝ้าเล่าอาการ พระอาจารย์ผู้ประสิทธิ์วิทยา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงเกรงวิวาท <bot>:มิเหมือนมาดขัดขวางจะหมางหมอง จึงนบนอบตอบความตามทำนอง อันสิ่งของให้เขาจะเอามา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเฝ้าท้าวทศวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:บวรนาถบพิตรอดิศร แล้วทูลความตามเรื่องราษฎร มาวิงวอนขอกษัตริย์ขัตติยา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมขลาโยนแก้วอยู่แวววับ <bot>:อสูรจับขวานขว้างกลางเวหน เสียงครื้นครึกกึกก้องร้องคำรน พายุฝนโปรยปรายกระจายจร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายท้าวไทไพรชนเร่งพลรบ <bot>:เข้าสบทบแทงฟันผันผยอง แกว่งอาวุธฉาดฉับเข้ารับรอง เสียงกึกก้องล้มตายลงหลายคน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ผ้าผ่อนล่อนหลุดลงทรุดซบ <bot>:บ้างก็ตบตีทุบเสียงตุบตับ บ้างข่วนคางหางคิ้วเป็นริ้วยับ เสียงปุบปับปัดป่ายตะกายกัน | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เฝ้าเป้อเย้อหยิ่งเกินกับภูมิฐาน ไม่เจียมจนเลยว่าตนต่ำสันดาน เห็นที่ท่านเป็นขุนนางอ้างเข้ามา | สุภาษิตสอนหญิง | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ไม่ขัดขืนคำน้องอย่าหมองศรี มิคิดแล้วแก้วตาของสามี อยู่ต่อตีลองฤทธิ์กับบิดา | สิงหไกรภพ | 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารรบหกหมื่นปืนปลายหอก <bot>:เร่งหมายบอกไปให้ครบใครหลบหนี ให้นายหมวดตรวจส่งลงบาญชี วันพรุ่งนี้เกณฑ์ตรงไปลงเรือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระปิ่นภูวไนยปราศรัยทัก <bot>:ทั้งหลานรักพร้อมหมดตามยศถา แล้วคิดอ่านการจะไปในลังกา เห็นเรือมาคอยปากอ่าวราวสักพัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ยากไร้ได้ฟังก็สังเวช <bot>:นํ้าพระเนตรหยดลงด้วยสงสาร สอนให้เหล่าสาวสรรค์พนักงาน ชำนาญอ่านอักขราทุกนารี | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพิภพจบจังหวัด <bot>:โองการตรัสกับพวกช่างให้ตั้งเขา จะทำเป็นที่สรงนางนงเยาว์ ให้พวกเหล่าช่างสำรับเร่งจับการ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเรือใช้ไปเมืองผลึกแล่น <bot>:ถึงเขตแดนเดือนหนึ่งเดินเชิญอักษร ตรงเข้าเฝ้าเจ้าพาราสุดสาคร เป็นการร้อนรู้เรื่องเคืองพระทัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝนจะตกมากมายมิได้หยุด <bot>:จะหนาวสุดใหญ่ยิ่งจริงจริงหวา ตั้งฟืนไฟกองไว้ที่ศาลา จะได้พากันผิงอย่านิ่งนาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เดิมทีหนีหายไม่หมายคบ <bot>:เธอมาพบหรือเผอิญกลับเพลินผัว ผิดวิสัยใจเรามาเมามัว เหมือนหญิงชั่วชายเกี้ยวประเดี๋ยวใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อวันนั้นท่านครูมาอยู่เกาะ <bot>:นั่งพิเคราะห์ดินฟ้าโกลาหล เห็นมืดมัวทั่วพื้นภูวดล บังเกิดฝนลมกล้าฟ้าคะนอง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกคนบนศาลาหาลูกไม้ <bot>:เอามาให้ต่างต่างพลางสนอง เชิญนายท่านกินไปดั่งใจปอง แต่ล้วนของโอชาในป่าดง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีฤๅษีสาว <bot>:เวลาเช้าออกอยู่หน้าพระอาศรม ทั้งพี่น้องสองกุมารสำราญรมย์ ชวนกันชมนกใต้ต้นไทรทอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเรือเหล่าชาวผลึกมาคึกคัก <bot>:มีธงปักหน้าเรือดูเหลือหลาย ยังแลหลามข้ามเคียงมาเรียงราย ตะวันบ่ายเห็นจะมาถึงหน้าเมือง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:มากราบบาทบิตุรงค์พงศ์อสัญ แล้วก็ตรัสสนทนาปรึกษากัน ต่างรำพันทุกข์ยากเมื่อจากเมือง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรู้สึกนึกเก้อทำเรอแก้ <bot>:ชำเลืองแลดูเล่ห์มเหสี ฝ่ายอัคเรศเวทนาพระสามี แกล้งพาทีทำว่าน่าเสียดาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสงครามครั้งนี้เป็นที่ยิ่ง <bot>:มันจึ่งชิงเอาสารามาปราศรัย จะไปหย่อนผ่อนตามมันทำไม เราชิงชัยเอาสิงหลไม่พ้นมือ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จับอ้ายพวกเข้ามาอยู่เหมือนผู้ร้าย <bot>:เอาไปขายอ้ายพม่าให้ตาเหลือง กูจะทำตอบแทนที่แค้นเคือง คืนเอาเมืองให้จงได้ดั่งใจปอง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเวียงวังลังกาเข้าอาวาส <bot>:กราบพระบาทหลวงแจ้งแถลงไข พระอาจารย์อ่านอักษรแล้วถอนใจ จึงว่าอ้ายนอกครูทำจู่โจม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์สินสมุทรเห็นบุตรไหว้ <bot>:รู้วิสัยในกลคนทั้งสอง จึงร้องเรียกมังคลาว่าพระน้อง เจ้ายกกองทัพมาจะราวี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเจ้ามารยาจึงว่าขาน <bot>:มาอยู่นานจะลาไปดั่งใจหวัง เที่ยวไปในสาชลตามวนวัง หมายจะตั้งศาสนาให้ถาวร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครร้อนจิตถึงบิตุเรศ <bot>:ไม่แจ้งเหตุเห็นจะคอยละห้อยหา จึงพรายแพร่งแจ้งความพราหมณ์พฤฒา อันหยูกยาของมันขลังทั้งรังควาน | พระอภัยมณี | 71 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.