text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรอรับทัพใหญ่อยู่ในป่า <bot>:เราน้อยกว่าข้าศึกจะฮึกหาญ แล้วหลีกทัพที่มาแต่ป่าตาล ไปตั้งด่านเจ้าประจัญที่มั่นคง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนามาจัดกระบวนเสร็จ <bot>:ส่งเสด็จจอมวังนรังสรรค์ สองพระองค์ตามส่งเสด็จพลัน ถึงกำปั่นลำที่นั่งอลังกรณ์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมธิบดินทร์นรินทร์รัตน์ <bot>:ชวนกษัตริย์น้องชายดั่งใจถวิล ขึ้นทรงช้างโดยจำนงดั่งองค์อินทร์ พร้อมกันสิ้นรถรัตน์อัสดร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:บรมนาถเห็นจริงทุกสิ่งสรรพ์ แหวนจินดาผ้าทองของสำคัญ เป็นแม่นมั่นมิได้แหนงแคลงพระทัย | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ฟังเล่นต่างต่างที่ข้างวัด <bot>:จนสงัดเงียบหลับลงกับหมอน ประมาณสามยามคล้ำในอัมพร อ้ายโจรจรจู่จ้วงเข้าล้วงเรือ | นิราศภูเขาทอง | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายราหูผู้เฒ่าจึงเล่าเรื่อง <bot>:เดิมคิดเคืองคนนับถือพระฤๅษี เรายกไปให้ทหารเข้าต้านตี จนเสียทีชีวันจะบรรลัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำนองเขาชาววังมักตั้งปึ่ง <bot>:แต่ไม่ถึงเดือนดอกจะบอกให้ ซึ่งพี่เลี้ยงพระธิดาจะว่าไร พี่จะใคร่รับรองลองคารม ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสาวสาวชาววังพวกแก่แรด <bot>:ห่มสีแสดลอยหน้าจะหาผัว ดัดจริตสิ้นท่าดูน่ากลัว เดินไว้ตัวเอาทำเนียบเทียบผู้ดี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงองค์สั่นให้หวั่นหวาด <bot>:กัมปนาทนึกพรั่นประหวั่นไหว เข้ากอดพระสามีพิรี้พิไร พอนึกได้ถึงพระครูผู้อาจารย์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เห็นว่าสามิภักดิ์รักพระบาท <bot>:จนสิ้นชาติชีวังสิ้นสังขาร แต่หนหลังพลั้งผิดกิจการ โปรดประทานโทษาให้ข้าน้อย | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงราช <bot>:เชิงฉลาดแหลมปัญญาอัชฌาสัย ไม่ออกโอษฐ์พจมานประการใด แต่สั่งให้พราหมณ์อ่านสารสุนทร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงฟังสรรเสริญ <bot>:จงเจริญพงศ์พันธุ์ชันษา ซึ่งเกิดเข็ญเห็นว่ากรรมเคยทำมา ไม่โกรธาอย่าระแวงแคลงพระทัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าประตูดูกำแพงตะแคงคว่ำ <bot>:อยู่ในน้ำเก่าแก่เห็นแต่ผี เป็นเงาเงาเข้ากลุ้มรุมราวี กุมารตีด้วยไม้เท้าพระเจ้าตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไม่ทันเป่าเฝ้าแต่ปัด <bot>:จนปี่พลัดตกลงพะวงหลบ นางละเวงเกรงทัพชัยสินธพ ให้เข้ารบรุมกันไล่ฟันแทง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อังกุหร่าฝรั่งได้ฟังถาม <bot>:จึงทูลความจริงแจ้งแถลงไข อันสุหรั่งอังกฤษที่บรรลัย เป็นโจรใหญ่ในนทีเที่ยวตีเรือ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างลือเลื่องเมืองอื่นนับหมื่นแสน <bot>:มาเนืองแน่นในประเทศทุกเขตขัณฑ์ อยากจะใคร่ได้ผู้หญิงต่างชิงกัน ยกทุกวันก็ไม่ไหวบ้างไปมา ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ได้ทีตีด่านเข้าหาญหัก <bot>:จึงหันจักรหกหุ้มคลุมตลบ แล้วเตรียมไพร่ใหญ่น้อยคอยสมทบ ทหารรบรายรอบขอบกำแพง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พึงละเว้นอย่าให้เป็นน้ำใจสอง <bot>:จะมัวหมองราครุมเข้าทุ่มถม ต้องขาดจากศีลไปไม่อุดม จะลงจมในอบายเมื่อตายไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าละมานลานจิตพิศเพ่ง <bot>:ล้วนปลั่งเปล่งปลื้มจิตด้วยพิสมัย กิริยาน่าถนอมละม่อมละไม พระยิ้มใหญ่ยิ้มน้อยชม้อยเมิน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งมังคลานิทราตรึก <bot>:ถึงการศึกนึกจะชิงเอาสิงหล อุสาห์ฝืนขืนกำลังประทังทน พวกหมอฝนยาถวายละลายสุรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชยโฉมโลมเล้าว่าเจ้าพี่ <bot>:แม่คิดดีดวงสมรจะผ่อนผัน แต่งเรือน้อยคอยเหตุไปเขตคัน แม้มีอันตรายมาถึงธานี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นแก้ฟื้นคืนแล้วกลับสลบ <bot>:ไม่เคยพบพ่อเอ๋ยไม่เคยเห็น ทั้งกายาหน้าหลังยังไม่เย็น จะกลับเป็นหรือจะม้วยพ่อช่วยดู ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือใครเขาเล่าแถลงให้แจ้งใจ <bot>:เห็นอย่างไรจึงสำคัญว่าวัณฬา เด็กคำนับรับสั่งนางกษัตริย์ ไม่ออกอรรถอำความตามภาษา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่สร้อยสุวรรณจันทร์สุดาหนักหนานัก <bot>:มิควรจักแกล้งว่าเป็นทาสี ทีหลังถ้าว่ากล่าวเหมือนคราวนี้ จะทูลพระชนนีให้ตีน้อง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ่าวของข้าหน้าละม้ายคล้ายพระพี่ <bot>:เป็นไฝที่แขนขวามันอาสัญ ฟังขุนนางทางเขม้นเห็นสำคัญ สารพันเพ่งพิศยิ่งผิดไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกจะปลุกกัลยาสุดาโฉม <bot>:ค่อยประโลมปลอบน้องให้ผ่องใส ฉวยนางร้องวุ่นวายก็อายใจ ทำกระไรแสนวิตกโอ้อกรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ห่างห่างวางให้ไม่ใกล้ชิด <bot>:แล้วทรงฤทธิ์ร่ำสอนด้วยอ่อนหวาน ถึงฤกษ์งามยามปลอดคลอดกุมาร ยุพาพาลจะได้ผูกให้ลูกยา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เสียวทราบวาบสว่างเวิ้ง <bot>:เผิงผา เพียงพระโรงโถงฝา เฟ่าท้าว สี่นางค่างเคียงพญา ยอดยิ่งหญิงเอย ไว้จุกลูกเล็กจ้าว แจ่มหน้าสง่างาม | นิราศสุพรรณ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศีลมุนินทร์นาถ <bot>:เห็นพระญาติมาประณตบทศรี จึ่งจรจรัลจากพระคันธกุฎี ออกนั่งที่โรงฉันอันบรรจง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งหนูกลั่นนั้นว่าเมื่อล่องเรือกลับ <bot>:จะแวะรับนางสิบสองไม่หมองหมาง แม่เอวอ่อนมอญรำล้วนสำอาง จะขวางขวางไปอย่างไรคงได้ดู | นิราศเจ้าฟ้า | 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:พ่อตายคือฉัตรกั้ง <bot>:หายหัก แม่ดับดุจรถจักร จากด้วย ลูกตายบ่วายรัก แรงร่ำ เมียมิ่งตายวายม้วย มืดคลุ้มแดนไตร ฯ | โคลงโลกนิติ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกว่งพระขรรค์ฟันฝ่ายทั้งซ้ายขวา <bot>:คนถลาล้มกลิ้งลุกวิ่งสอ พระมังคลามาข้างหลังต้องรั้งรอ อ้ายยักษ์บอแบกย่างง้างกระบอง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณอัญชลีพี่สะใภ้ <bot>:นางปราศรัยด้วยสุนทรอันอ่อนหวาน ฉันถวายส่วนกุศลผลทาน จงสำราญโรคาอย่ายายี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมุนีปรีดาว่าสาธุ <bot>:ขอให้ลุทางประโยชน์อย่าโหดหืน คงจะสมจิตหวังให้ยั่งยืน ไปในพื้นภาคหน้าอย่าปรารมภ์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างคาดคั้นสัญญาประสารุ่น <bot>:ให้เฉียวฉุนขุ่นข้องไม่ตรองตรึก ต่างหยิบมีดขีดหัตถาเหมือนจารึก ลืมรำลึกจะได้เห็นเหมือนเช่นตรา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเสี่ยงสัตย์อัธิษฐานการกุศล <bot>:เดชะผลเมตตาได้อาศัย จะเลี้ยงดูกุมารแม้นนานไป เขาจะได้สืบกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อย่าโทษไทท้าวท่วย <bot>:เทวา อย่าโทษสถานภูผา ย่านกว้าง อย่าโทษหมู่วงศา มิตรญาติ โทษแต่กรรมเองสร้าง ส่งให้เป็นเอง ฯ | โคลงโลกนิติ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิเสียทีอีฝรั่งมันช่างล่อ <bot>:จะตามต่อเอาด้วยลิ้นให้สิ้นโขลง พระก็รู้อยู่ว่าลังกาโกง ขืนตะโกรงกระไรเลยไม่เคยพบ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หวนรำลึกนึกได้เพราะไล่เขา <bot>:คนบางเบาเต็มทีทั้งหนีหาย ฉวยข้าศึกชุลมุนมาวุ่นวาย แล้วเรียกนายกองฝรั่งมาสงคราม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะเทือนท้องสาคโรชโลสินธุ์ <bot>:สายวารินคลื่นซัดเสียงฉัดฉาน ฝูงกระโห้โลมากุมภาพาล จากสถานถอยไปตามสายชล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันชาติชายเหมือนกระต่ายที่ต่ำชาติ <bot>:สุดจะมาดที่จะมุ่งหมายสมาน พี่พูดเล่นเป็นแต่คำให้สำราญ ขอประทานโทษเถิดพระเทพี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพวกไพร่ได้ประมาณสักสองแสน <bot>:อยู่ปลายแดนกรุงไกรในไพรสัณฑ์ ต่างคิดถึงเจ้านายไม่วายวัน ปรึกษากันว่าจะรบเอาเมืองคืน | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นไสยาสน์อาสน์อ่อนบรรจถรณ์แท่น <bot>:ยิ่งสุดแสนเศร้าสร้อยละห้อยหา คิดถึงน้องสองสมรแต่ก่อนมา เคยพูดจาชมเชยเช่นเคยรัก | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จับอ้ายพวกเผ่าพงศ์วงศ์ขบถ <bot>:มาให้หมดทุกตำแหน่งใครแข็งขืน ฆ่าให้หมดจนกระทั่งรู้นั่งยืน ใครจะฝ่าฝืนมาเองอย่าฟัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระให้จัดเรือบัลลังก์ที่นั่งครุฑ <bot>:ให้รีบรุดรับเสด็จพระเชษฐา ที่นั่งศรีม่านทองละอองตา เรือกัญญาพร้อมพรั่งทั้งดั้งกัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีบุตรีนารีรัตน์ <bot>:พร้อมกษัตริย์บรรดาในไอศวรรย์ ฤดีดิ้นดั่งจะสิ้นชีวาวัน ต่างโศกศัลย์โศกาทุกนารี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำทำเป็นว่าน่าสงสาร <bot>:ดูอาการเหมือนจะหมองไม่ผ่องใส สาระบิดติดจะขัดในหทัย มักเข้าห้องร้องไห้มิใคร่คลาย | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เวฬุลัดหน่อขึ้น <bot>:ลำหลาย สาหัสตัดแทงปลาย หน่อน้อย ลำใหญ่รุ่นรอนราย ฤๅว่าง เว้นแฮ ดั่งแก่หนุ่มเด็กจ้อย จักพ้นตายไฉน ฯ | โคลงโลกนิติ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จันทร์กระจ่างกลางโพยมดังโคมแก้ว <bot>:สว่างแถวท้องทะเลพระเวหา สุดสาครนอนเอกเขนกมา ดูดาราเดือนสว่างน้ำค้างพรม | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะแม่มึงเป็นสะพานเหมือนร้านผัก <bot>:ให้แฟงฟักขึ้นประสมไว้ถมเถ เป็นพืชพันธุ์ปะปนคนเสเพล มันเกเรเสียแผลเพราะแม่มึง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างพ่วงพีมีแต่เนื้อเหลือจะอ้วน <bot>:แต่เลือกล้วนลักขณาอัชฌาสัย บ้างเอวบางร่างน้อยน่ากลอยใจ งามวิไลหลายอย่างต่างต่างกัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือเหนื่อยอ่อนซ้อนซบสลบนิ่ง <bot>:จะต้องหญิงกลัวจะผิดกิจฤๅษี แต่ศีลห้ากาเมประเวณี ห้ามแต่ที่มีเจ้าของเขาป้องกัน | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราแยกยกวกอ้อมออกพร้อมพรัก <bot>:เข้าโหมหักเห็นจะได้ดังใจหมาย แม้นละไว้ไม่กำจัดให้พลัดพราย จะมากมายมาสมทบเฝ้ารบกวน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสมียนที่สำหรับเก็บทรัพย์สิน <bot>:เป็นเชื้อจีนพวกหมาเก๊าเข้าภาษา มาเข้ารีตแขกดำเรียนตำรา ดูฤกษ์พาดีร้ายบอกนายโจร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนหนุ่มแก่แม่เลี้ยงร่วมเรียงหมอน <bot>:พอตื่นนอนนางผู้หญิงรับมิ่งขวัญ อันเมืองเพชรกำพลพวกคนธรรพ์ ก็หมายมั่นพันผูกว่าลูกเลี้ยง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกในใจอ้ายนี่ดีเหมือนหนู <bot>:จะจูงหูเอาไปใช้ให้ได้เหมือน ขี่มันเล่นต่างเต่าใช้เฝ้าเรือน เห็นไม่เชือนแชดื้อดูซื่อตรง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนางงามทรามสวาทสะอาดพักตร์ <bot>:หรือรู้จักกับมิตรขนิษฐา จึงตรัสถามตามระแวงแคลงวิญญาณ์ นางนี้มาแต่หนตำบลใด | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:จึงถามไต่ผ่อนผัดไม่ขัดขวาง ตามประเพณีนครแต่ก่อนปาง โดยเยี่ยงอย่างทางความตามโบราณ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์ธิบดินทร์ปิ่นไอศูรย์ <bot>:อำมาตย์ทูลชี้แจงแถลงไข จึ่งดำรัสตรัสสั่งเสนาใน เราจะไปรับเสด็จประเวศวัง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางต่างคะนึงถึงพระพี่ <bot>:เคยพาทีไต่ถามนามปักษา มาจากน้องต้องข้ามติดตามมา ชลนาคลอคลองทั้งสององค์ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนได้แก้วแล้วมิได้อยู่ใกล้ชิด <bot>:พี่คิดคิดแล้วให้จิตใจหาย สงสารสุดนุชน้อยจะพลอยอาย แสนเสียดายดวงใจกระไรเลย | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถอดแหวนแทนองค์ออกส่งให้ <bot>:จงใส่ไว้แหวนยันต์ได้กันผี แม้นคลอดลูกผูกหัตถ์สวัสดี กลับไปที่เถิดเจ้าอย่าเศร้าใจ ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกลั้นยิ้มพริ้มพักตร์เห็นรักเหลือ <bot>:ช่างชิดเชื้อชมเชยลูกเขยขวัญ จึงว่าพี่นี้ก็รักหล่อนหนักครัน จะหวงกันลูกไว้ทำไมมี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมีศึกฮึกสู้มาจู่จาบ <bot>:คิดปรามปราบเสียให้เตียนซึ่งเสี้ยนหนาม ได้เย็นเกล้าชาวบูรีแลชีพราหมณ์ เจริญความสุขสง่าแก่ธานี ฯ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประจามิตรคิดเข้าเอานิเวศน์ <bot>:ชิงประเทศโภไคยมไหสูรย์ มันกลับยกเรื่องราวเป็นเค้ามูล ดั่งข้าทูลจอมนรินทร์ปิ่นประชา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวเมืองตัวสั่นไหวหวั่นหวาด <bot>:ร้องกรีดกราดวุ่นวายทั้งชายหญิง หอบที่นอนหมอนผ้าหน้าเหมือนลิง ออกวุ่นวิ่งตามกันดันเข้าวัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราจะต้องท่องเที่ยวเลี้ยวตลบ <bot>:กว่าจะพบภูวเรศพระเชษฐา ครั้นเสร็จสั่งเสนีแล้วลีลา ขึ้นมหาปรางค์มาศปราสาทชัย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เราถือสัตย์ตัดขาดทรงศาสนา ถึงแก้วแหวนแผ่นดินไม่จินตนา แล้วชวนพระอนุชาลุกคลาไคล | สิงหไกรภพ | 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคิดถึงสุมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:ระลอกซัดสูญไปน่าใจหาย อันท้าวไทไหนจะรอดคงวอดวาย อันจะว่ายสายสมุทรสุดกำลัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นปรางค์ทองห้องสร้อยสุดาสมร <bot>:เห็นนางนอนนิ่งระงับยังหลับใหล ดูผิดรูปซูบผอมด้วยตรอมใจ สะอื้นอ้อนถอนฤทัยทั้งไสยา | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วสั่งเหล่าเถ้าแก่หลวงแม่เจ้า <bot>:อ่อนจะเข้าเมื่อไรไปมาหา อย่าห้ามปรามตามถนัดตามอัชฌา แล้วว่าตราราหูคู่แผ่นดิน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลอยขึ้นไปในนภางค์กลางอากาศ <bot>:เมฆเป็นอาสน์เลื่อนไปในวิถี พอสองทุ่มถึงลังกาไม่ช้าที ชาวบุรีตื่นกันดูเป็นหมู่มุง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นาคราชผาดแผลงแสดงฤทธิ์ <bot>:ขึ้นพ่นพิษโปรยปรอยดั่งฝอยฝน เมรุไกรไหวหวั่นถึงชั้นบน ปลาอนนต์พลิกครีบทวีปเอียง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทรงฟังยังให้สงสัยนัก <bot>:จึงซ้ำซักทรามสวาทเหมือนมาดหมาย สินสมุทรสุดดีไม่มีอาย ทำฟูมฟายชลนาแล้วว่าพลาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุนีบาตฟาดเสียงเปรี้ยงเปรี้ยงซ้ำ <bot>:ถูกกลางลำเรือแขกแยะแยกผาง ทั้งน้ำฝนปนน้ำเค็มเต็มระวาง เหมือนแนบนางหนุ่มสาวไม่หาวนอน ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ขัดสนจนอยู่เป็นผู้หญิง <bot>:มีแต่สิ่งซึ่งพระองค์จะสงสัย วิตกนักจักใคร่ล้วงดวงฤทัย ถวายให้เห็นจริงทุกสิ่งอัน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าขอรับจับท้าวเจ้าประเทศ <bot>:ร่ายพระเวทให้ระงับหลับสลบ ตัดเกศมาให้องค์พระทรงภพ อย่าปรารภรับปราบให้ราบไป | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยขอสู่ให้ได้อยู่เป็นสุโข <bot>:ได้อิศโรคลอเคลียด้วยเมียสาว บาทหลางว่าถ้ากระไรไปอีกคราว แต่ออท้าวเองจงอยู่กูจะไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นจนจิตด้วยว่าศิษย์เป็นเขยขวัญ <bot>:หาไม่จะดันเอากับปราชญ์ตาบาทหลวง บอกกันโดยสัตย์ธรรม์มันว่าลวง เราจะหวงกันไว้ทำไมมี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ส่วนพระมเหสีนั้นที่หนึ่ง <bot>:มิให้หึงจะให้รักนั้นหนักหนา ให้บุตรีพี่น้องสองสุดา ถือตามมาหาสุวรรณมาลี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่แต่งไว้ให้รักษาอาณาจักร <bot>:ด้วยความรักร่วมชีวิตเป็นนิจสิน เหมือนดวงใจนัยนาอยู่ธานินทร์ แม้นไพรินคิดร้ายมันวายปราณ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อไรเลยจะได้กลับไปดับร้อน <bot>:เมียจะนอนโดยดิ้นถวิลหา เป็นจำใจจำจนพ้นปัญญา เวทนามาในเรือเห็นเหลือจน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารโจรโยนโซ่เอาขอสับ <bot>:ขึ้นไล่จับฟันฝรั่งดังฉัวะฉะ บ้างรับรบล้มกลิ้งวิ่งปะทะ ข้างเรือพระหน่อไทไล่เลี้ยวลด | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ติดสลุบวุบตึงถึงทัพแขก <bot>:ตุ่มดินแตกตึงลั่นควันโขมง เลยลุกไหม้ใบเพลาเสากระโดง ยิ่งพลุ่งโพล่งเพลิงสว่างดังกลางวัน ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนจะรู้อยู่ว่าโศกเพราะโรครัก <bot>:สงสารนักนั่งชิดกนิษฐา เห็นสาวน้อยพลอยสะอื้นฝืนพักตรา พระชลนาคลอคลองประคองเคียง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรู้สึกนึกอายแปลงปลายบท <bot>:เป็นพระรถชมสวนหวนถวิล พลางตีทับขับเพลงบรรเลงพิณ จนพลบสิ้นสุริยงลับคงคา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมารชายฝ่ายท้าวสุทัศน์อุ้ม <bot>:นางประทุมกอดอรุณอุ่นหนักหนา ทรงสำรวลสรวลสันต์จำนรรจา ด้วยนัดดาโอรสยศยง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งข้าเฝ้าเจ้าละมานพลอยหาญฮึก <bot>:เมืองผลึกจะมาครือมือที่ไหน ทั้งข้าเจ้าเมามัวไม่กลัวใคร จะชิงชัยช่วยบำรุงกรุงลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าสาวสรรค์กำนัลนาง <bot>:จะไปบ้างก็ไม่ขัดอัชฌาสัย แล้วสั่งเหล่าท้าวนางพวกข้างใน ไปสั่งให้เตรียมวอจรลี ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงชวนพระมังคลาสานุศิษย์ <bot>:เห็นสมคิดตรองไว้ไปสิหวา แกแต่งตัวรีบไปในพารา พระมังคลาแขกล่ามตามอาจารย์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วขึ้นม้าตามหลังสั่งทหาร <bot>:ให้เตรียมการตัดรอนคิดผ่อนผัน เห็นเสียทีหนีไปเขาเจ้าประจัน จงบอกกันให้ทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:จึงถามไต่เรื่องความตามวิถี ท่านเที่ยวไปไกลประเทศเขตบุรี สักกี่ปีจงแถลงให้แจ้งความ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณครั้นนางไปห่างพักตร์ <bot>:ด้วยรสรักร้อนฤทัยดังไฟเผา ค่อยด้อมเดินดูองค์นางนงเยาว์ จนโฉมเฉลาเลี้ยวลับขึ้นพลับพลา | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มสรวลชวนน้องให้ชมเกาะ <bot>:เป็นละเมาะน่าชมเหมือนนมสาว ที่เขียวแดงแสงช่วงดังดวงดาว เป็นสีพราวพรายตาดูน่ายล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้จะรักครองสัตย์จงตัดเขา <bot>:มิโปรดเกล้ายั่งยืนจงคืนกลับ จะตามไปให้เห็นกายนางนายทัพ ได้ยินกับสองหูดูกับตา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผูกพยนต์พลรบสมทบทัพ <bot>:ไปตั้งรับรบพุ่งนอกกรุงศรี ข้าทราบความตามตำราในบาลี ว่าโยคีอยู่เขาเนาวรัตน์ | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามประสงค์ตรงถนัดอย่าขัดขวาง <bot>:ใครกั้นกางเสียกิจผิดวิสัย อย่าไปพูดให้เขาตื่นข่มขืนใจ ผิดวิสัยนักสิทธ์อย่าคิดปอง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขออยู่บวชกรวดน้ำสุรามฤตย์ <bot>:อวยอุทิศผลผลาอานิสงษ์ สนองคุณภูลสวัสดิ์ขัติยวงศ์ เปนรถทรงสู่สถานวิมานแมน | นิราศเจ้าฟ้า | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าในวังบังคมประนมสนอง <bot>:ไม่พบกองทัพชวากะลาสี ในขอบค่ายน้อยใหญ่ก็ไม่มี เห็นแต่ผีตายกลาดดาษดา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยิบเครื่องทรงมงกุฎอาวุธเพชร <bot>:ได้สรรพเสร็จสมมาดปรารถนา บังสไบให้ลับแล้วกลับมา ให้กระษัตริย์ภัสดาสารพัน | สิงหไกรภพ | 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.