text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วน้อมกายไต่ถามตามถวิล <bot>:พระทรงศีลจากกุฎามาหาหลาน ประสงค์สิ่งใดเจ้าข้าพระอาจารย์ จงโปรดปรานเล่าไปเถิดอัยกา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามแต่บุญวาสนาบารมี <bot>:มิรู้ที่รูปจะว่าล่วงหน้าไป พระอนุชาว่าจิตฉันคิดคาด เป็นสังฆราชมั่นคงไม่สงสัย | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเมืองออกทุกทิศมิตรสหาย <bot>:เสนานายปากใต้ทั้งฝ่ายเหนือ ให้ตรวจคนที่ประจำในลำเรือ ทั้งข้าวเกลือเครื่องเสบียงที่เลี้ยงคน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาผัดหน้าทาขมิ้นดินสอพอง <bot>:ให้กลบร่องรอยฝีไม่มีรอย แล้วเปิดกลี่หวีผมให้คมสัน ติดน้ำมันตำราใหญ่ตั้งใจสอย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่ออยากได้ไปเฝ้าเล่าแถลง <bot>:ประจักษ์แจ้งแล้วประมูลทูลฉลอง อันโภไคยไอศูรย์ยังมูลมอง เราไม่ต้องการดอกจะบอกความ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาทำถูกหยูกยานิจจาเอ๋ย <bot>:จึงหลงเลยลืมอารมณ์ดั่งลมหวน จะหิวหอบบอบช้ำประช่ำประชวร น้องใคร่ครวญให้สงสารรำคาญแทน ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลูกโรงราชพิธีสิบสี่ห้อง <bot>:ลดชั้นช่องฉากฉายลายเลขา ยอดมรกตนพเก้าแก้วจินดา มีช่อฟ้าหน้าบันบราลี | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำเป็นว่าชะพระพี่ <bot>:มานั่งชี้นิ้วเอาเป็นเจ้าของ ใครยกยอขอให้ดั่งใจปอง หรือว่าน้องนี้เป็นเมียมาเคลียคลอ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหลบเลี่ยงเพลี่ยงผิดประชิดไล่ <bot>:นางฟาดไฟกรดพรายกระจายผลาญ ถูกกายกรร้อนรนพระทนทาน โถมทะยานฉวยพลาดนางฟาดฟัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:อยู่บนศาลเขาเขตข้างเพศไสย สนิทหลับจับเจ่าเศร้าพระทัย สะดุ้งได้ยินเสียงสำเนียงดัง | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่งส่วยสาอากรสมพัตสรถวาย <bot>:ภาษีขายซื้อของฟ้องโรงศาล ค่าฤชาค่าเชิงเดินเผชิญพยาน แทนคุณท่านทุกคราวไม่เปล่าดาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อัษฎารสแรกสร้าง <bot>:สูงประทาน เทียมแทบตนทรมาน เมื่อเนิ้น เหมือนพระวรโพธิญาณ ยังโลก นี้นอ ปดดำเนินนี้เทิ้น เทื่อนี้มัสการ | โคลงนิราศหริภุญชัย | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรุ่งนี้เช้าเราจึงจะกรีทัพ <bot>:ไปตั้งรับเร่งไปจงให้ถึง พระสั่งเสร็จตรองตรึกนึกคะนึง แล้วรำพึงเหตุผลแต่ต้นปลาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเลิกทัพกลับหลังไปฝั่งน้ำ <bot>:อย่าอยู่ทำศึกอีกเร่งหลีกหนี จึงจะส่งองค์พระอภัยมณี ไปบุรีเหมือนแต่ก่อนอย่ารอนราญ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับอภิวันท์แล้วผันผาย <bot>:ทั้งสองนายเรียกบ่าวเหล่าทหาร พอสมควรด่วนไปมิได้นาน แล้วแจ้งการนายประตูให้รู้ความ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสำเร็จเสร็จการประทานของ <bot>:ทั้งเจียดทองเครื่องประทานพานสลา กับกระบี่ลายจำหลักฝักลงยา ผ้าเช็ดหน้าปักทองล้วนของดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ทำก้มกราบตรัสแจ้งแถลงไข เมื่อตะกี้นี้ไม่รู้ว่าผู้ใด เดี๋ยวนี้ได้รู้แน่ว่าแม่ยาย | สิงหไกรภพ | 51 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าบุรีรมจักร <bot>:ปราศรัยทักพวกพหลพลทั้งหลาย ว่าบ้านเมืองค่อยเป็นสุขสนุกสบาย ทั้งไพร่นายทั่วจังหวัดปัถพี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนก้อนเมฆตั้งมาในอากาศ <bot>:แล้วเคลื่อนคลาดไปอยู่หนตำบลไหน เหมือนของข้าวเอาโยนในกองไฟ เพลิงก็ไหม้มอดม้วยด้วยกำลัง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังตรัสมธุรสพจนารถ <bot>:แสนสวาทหวั่นจิตกนิษฐา สู้กลืนกลั้นน้ำเนตรเวทนา ขอสมาหมอบเมียงค่อยเคียงคลาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบพิตรกฤษณา <bot>:พอลมซาเมฆเคลื่อนเห็นเดือนสาง จึงตรัสชวนโฉมยงอนงค์นาง เปิดหน้าต่างท้ายบาหลีพระชี้ชวน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ก่อนเล่าเยาว์ยังกำลังรุ่น <bot>:ครั้นถึงบุญได้เสียเป็นเมียผัว เข้าหอห้องสองกระสันทั้งพันพัว ต้องฝากตัวตามเล่ห์ประเวณี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้นั่งยังที่เก้าอี้ใหญ่ <bot>:พลางปราศรัยโดยจิตสนิทสนอง ว่าลูกเขยเองไปไหนดั่งใจปอง หรือปรองดองพากันไปอยู่ในเรือ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเลิกทัพกลับไปอยู่ชมพูทวีป <bot>:ช่วยชูชีพชนชาติพระศาสนา อันพวกเราชาวฝรั่งเมืองลังกา จะไปค้าขายบ้างทางไมตรี | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเคืองขัดหัสไชยมาไยเล่า <bot>:ไปเถิดเจ้าจงไปเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง ไม่ระวังทั้งปวงจะช่วงชิง ธุระสิ่งไรหรือมาถึงธานี ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้จัดแจงเงินทองของทำขวัญ <bot>:ใส่กำปั่นเรือบัลลังก์ที่นั่งหงส์ ฝ่ายโฉมนาฏวรนุชบุษบง นางทูลองค์ภัสดาแล้วว่าวอน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูลิ่วลิ่วปลิวต่ายไปตามคลื่น <bot>:เหมือนเดินพื้นแผ่นตลิ่งวิ่งหยอยหยอย ยิ่งลมกล้าม้าโลดกระโดดลอย พระหน่อน้อยนั่งชมยมนา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างปิดยาทาน้ำมันสามวันหาย <bot>:ที่เจ้าตายต่างกลับไปสับสน ที่ตั้งอยู่สู้รบสมทบพล ต่างคิดกลการศึกยังตรึกตรา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉวยรบพุ่งยุ่งยิ่งชิงไปได้ <bot>:ก็อาลัยอยู่ด้วยนางจะห่างเห สนิทแนบแยบคายช่างถ่ายเท เขียนจระเข้ขึ้นไว้หลอกตะคอกคน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่นั่งหงส์องอาจดูผาดเผ่น <bot>:เหมือนอย่างเป็นปีกหางระยางไสว ผ้าโมรีสีชาดเอาดาดใบ มีปืนใหญ่หน้าท้ายปืนรายเรียง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งได้คนพลเรือที่เหลือตาย <bot>:ก็มากมายหมื่นแสนแน่นนคร จึงให้พระมเหสีวาลีห้าม อยู่ปราบปรามพลศึกคิดฝึกสอน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระวลาตาแลทำแบหัตถ์ <bot>:นางแจ้งอรรถหยิบหมากมาจากขัน วางแล้วแลแบมือกระพือควัน ต่างผูกพันพิสมัยนัยนา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ตั้งเข็มเล็มแล่นแสนสันโดษ <bot>:เห็นแต่โขดเขาเขินเนินสิงขร ออกมหาสาคโรชโลธร หมายนครอสุราเมืองมารัน ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจขยับจะกลับหลัง <bot>:แต่มนต์คลั่งเคลิ้มรักนั้นหนักหนา ยิ่งเห็นลูกผูกพันถึงวัณฬา จึงตรึกตราตรัสสนองพระน้องรัก | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตีโทนทับขับร้องประสานขาน <bot>:ก้องกังวานพริ้งเพราะเสนาะเสียง เรื่องอิเหนาเข้าถ้ำโหยสำเนียง วิเวกเสียงโอดครวญรัญจวนใจ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสาวแก่แลเห็นเจ้าพราหมณ์น้อย <bot>:ดูแช่มช้อยน่าชมทั้งคมสัน งามจริตกิริยาสารพัน ต่างชิงกันร้องเรียกออกเพรียกไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวแม่นี้ก็เแก่ชราแล้ว <bot>:ได้เห็นหน้าลูกแก้วก็ผ่องใส พ่อจงกลับถิ่นฐานผ่านเวียงชัย อย่าห่วงใยแม่นักหักอารมณ์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมกับท่านผู้วิเศษชี้เหตุผล <bot>:แจ้งยุบลบอกกล่าวเล่าสนอง พระชื่นชมสมประสงค์จำนงปอง พอปะกองทัพกลับมาฉับพลัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นผลักพลิกขยิกขยี้ตีกระดาษ <bot>:วุ่นวิวาทวาทาบ้างท้าเถียง ยิ่งคลั่งคลุ้มกลุ้มใจไม่ไล่เลียง ฉวยไม้เมียงเข้ามาใกล้แล้วไล่ตี | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรรมเอ๋ยกรรมซ้ำร้ายอายอดสู <bot>:แม้ใครรู้สารพัดจะบัดสี เพราะตามติดผิดพลั้งเสียครั้งนี้ ถึงจะดีก็เหมือนชั่วมัวมลทิน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยไปหรือชื่อกูเข้าอยู่ด้วย <bot>:ให้งงงวยหลงรักเสียหนักหนา เร็วเร็วเข้าเถ้าแก่เอาตัวมา มันจะว่าอย่างไรจะได้ฟัง | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเสาวนาท้าวปราศรัย <bot>:แกอิ่มใจอิ่มอารมณ์สมถวิล จำจะให้ไทท้าวเจ้าแผ่นดิน นิยมยินรักใคร่ที่ในกู | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วส่งให้มิ่งม้าอาชาชาติ <bot>:อัศวราชกินเล่นเป็นภักษา พออิ่มหนำสำราญแล้วนิทรา จนเวลารุ่งแจ้งแสงหิรัญ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นจริงดอกหนาพระอย่าตรัส <bot>:คงจะขัดกีดขวางทางสิกขา ถึงพระองค์ทรงสวัสดิ์จะศรัทธา ก็เห็นว่าบ่วงน้อยจะคอยกัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแนบนางพลางว่าน้องอย่าข้องขัด <bot>:ที่วิบัติปัดไถมจะได้หาย จริงจริงนะประเดี๋ยวนี้แม้นมิคลาย จึงเจ้าสายสวาทว่าให้สาใจ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแก่งอมหอมกลิ่นยังกินฝาด <bot>:แต่คราวขาดคิดรักเสียอักโข ทั้งพิกุลฉุนกลิ่นจงภิญโญ เสียดายโอ้อางขนางจะห่างไกล | นิราศเจ้าฟ้า | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองภิรมย์สมสวาทในอาสน์รัตน์ <bot>:ประดิพัทธ์รักใคร่ดั่งได้เห็น วิมานลอยอยู่สะพรั่งแต่ยังเป็น มันแลเห็นลิบลิบไม่พริบตา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าเจ้าคุณกรุณาในครานี้ <bot>:เหมือนช่วยชี้ช่องให้ไปสวรรค์ พระคุณล้ำโลกาในสามัญ โปรดให้ฉันพบเป็ดสักเจ็ดตัว ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกหานายกองรองฝรั่ง <bot>:เข้ามาสั่งเองจงไปข้างฝ่ายเหนือ ไปสืบข่าวให้ได้ความดูตามเรือ เห็นล้นเหลือแต่กำปั่นสักพันลำ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชยชื่นรื่นเรียงเคียงเขนย <bot>:เหมือนอย่างเคยเชยชิดสนิทสนม นางทูลถามตามระแวงแคลงอารมณ์ พระไปชมสมบัติอสุรา | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:พระรีบรัดแต่งองค์ทรงภูษา จับพระแสงเนาวรัตน์อัษฎา เสร็จออกหน้าพระที่นั่งบัลลังก์ทอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในเจ็ดวันนั่นแหละจะรู้ข่าว <bot>:ไม่เหมือนกล่าวคำข้อขอถวาย ชีวิตข้าโหราผู้ทำนาย ข้างต้นร้ายปลายดีบริบูรณ์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทอดพระเนตรเขตคันตะวันตก <bot>:ล้วนนกหกเหินร่อนว่อนไสว ยิ่งแลเหล็ยวเปลี่ยวเปล่าเศร้าฤทัย เห็นไรไรเรือทองลอยล่องมา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเราถือฤๅษีนั้นดีสุด <bot>:เป็นภูมิพุทธวิชารักษาศิล อันแก้วแหวนแสนทรัพย์นับเหมือนดิน มีแล้วสิ้นเสียเปล่าไม่เข้าการ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแอบอุ้มจุมพิตสนิทถนอม <bot>:อ่อยังหอมอยู่ไม่หายทั้งซ้ายขวา เสียดายดวงพวงพุ่มปทุมา แต่คลาดคลาเคลื่อนคล้อยไปหน่อยเดียว ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนามาทำตามตำแหน่ง <bot>:บ้างจัดแจงกับข้าวทั้งคาวหวาน เอาขึ้นตั้งโต๊ะใหญ่ใส่ในจาน เครื่องตระการเอมโอชโภชนา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาวประเทศเขตแคว้นแผ่นพิภพ <bot>:จะเซาซบสิ้นสุขด้วยยุคเข็ญ นางนึกน้ำตาตกซกกระเซ็น ปิ้มจะเป็นบ้าหลังนั่งรำลึก | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุพยงสงสารกุมารน้อย <bot>:กระซิบค่อยเบาเบาเล่าแถลง อ้ายอังกฤษคิดหมายทำร้ายแรง มันจึงแกล้งให้พ่อไปเสียไกลตา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรดาเหล่าชาวพลคนทั้งหลาย <bot>:ทั้งไพร่นายนุ่งห่มให้คมขำ สำหรับเมืองเครื่องเล่นพวกเต้นรำ ทั้งมวยปล้ำเมืองเราจัดเอาไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ร้องเรียกคนบนเชิงเทินเนินหอรบ <bot>:มานอบนบอยู่ตรงหน้านางปราศรัย จงเปิดรับทัพเสด็จจะด่วนไป ช่วยชิงชัยให้แผ่นดินสิ้นสงคราม ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจึ่งแกว่งไม้เท้าของดาวบส <bot>:เห็นบรรพตช่องชะวากเหมือนปากถัง เป็นว้างเวิ้งเชิงผาศิลาบัง เป็นที่นั่งแก้หนาวเมื่อคราวจน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนางเหนื่อยเมื่อยขบประคบประหงม <bot>:ถนอมชมเชยชิดพิสมัย ที่ถูกเล็บเจ็บแก้มช่วยแต้มไพล คิดแค้นใจสร้อยสุดาดูน่าชัง | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์จัดองค์ทรงเครื่องต้น <bot>:ขึ้นนั่งบนเบาะรองแท่นทองโถง คนดูชมคมคายเหมือนนายโรง บ้างร้องชะต๊ะโต๋งโหน่งหยิบโหย่งครัน | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดแจงแต่งตัวกลัวจะช้า <bot>:เหล่าพวกสานุศิษย์หามตามไสว ออกจากบ้านดั้นดงตัดตรงไป หนทางไกลกับลังกาสามราตรี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางรำพึงถึงจะไปไม่ไกลนัก <bot>:จะตามหักคอกินเหมือนชิ้นหมู โมโหหุนผลุนออกนอกประตู เที่ยวตามดูรอยลงในคงคา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พงศ์กษัตริย์ขัตติยาบรรดาเสวย <bot>:แกล้งเมินเฉยตามประสาอัชฌาสัย ด้วยยังเยาว์เมามายสบายใจ พระหัสไชยชิงปล้ำถอดธำมรงค์ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จะห้ามความรักให้หนักจิต <bot>:ก็ขืนคิดรักใคร่เฝ้าใฝ่ฝัน นึกจำนงองค์พระเหมวรรณ ให้ผูกพันพิศวาสไม่คลาดคลาย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยอำนาจแก้วเก็จเพชรรัตน์ <bot>:พวกฝูงสัตว์กลัวขย้อนจนอ่อนหู ทั้งคุ้มครองป้องปัดพวกศัตรู ใครต่อสู้แรงน้อยถอยกำลัง ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างรำแพนแอ่นอกหางนกถือ <bot>:กระหวัดมือแกว่งกวัดสะพัดผัน คนดูเพลินเดินดื่นนับหมื่นพัน เที่ยวดูงานการประชันเบียดกันเอง | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวฟังคำทำนายค่อยวายเศร้า <bot>:ด้วยครูเฒ่าถึงเอกไม่เสกสรร จึงว่าผู้รู้วิชาที่สามัญ ไม่เทียมทันชันษาท่านอาจารย์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธรรมเนียมนาถมาตุรงค์มิ่งมงกุฎ <bot>:ควรช่วยบุตรบำรุงซึ่งกรุงศรี ถึงหน่อไทไม่อยู่ในบูรี พระชนนีชี้ขาดราชการ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญบพิตรโปรดช่วยมันด้วยเถิด <bot>:ประดักประเดิดเวทนาน่าสงสาร เป็นธุระจอมจักรมัฆวาน มันเหมือนหลานสิทธิ์ขาดอาตมา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สาริรักร่ำถ้อย <bot>:โกกิล ยะเยือกเสียงโยยิน เยื่อซ้ำ เททรวงเดือดเดพิน พิศเรก ไปแฮ เจ็บจำงือคลืดคล้ำ คลอบเนื้อนพคุณ | โคลงนิราศหริภุญชัย | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเลือกสรรบรรดาเหล่าข้าหลวง <bot>:ที่งามท่วงทีละมุนพึ่งรุ่นสาว เชิญเครื่องทองของประทานทั้งหวานคาว แล้วมีท้าวนางกำกับสำหรับยศ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างก็ขนมิ่งม้าอาชาชาติ <bot>:กลัวอำนาจไฟจริงต้องวิ่งตื๋อ สองหน่อไทให้คนดีมีฝีมือ แต่ล้วนถืออาวุธยุทธนา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีญาณว่าหลานแก้ว <bot>:ประเสริฐแล้วอุตสาห์เพียรตัดเสี้ยนหนาม สมประโยชน์แล้วอุตส่าห์พยายาม จะมีความสุขใจในนิพพาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีคลี่คลายขยายทัพ <bot>:ยกออกรับรบกันกลมดั่งลมหวน โจรก็ทำยักย้ายหลายกระบวน เห็นจวบจวนหมุนวิ่งทั้งอัคคี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรออกมานั่งบัลลังก์นอก <bot>:แล้วแกล้งบอกตามจิตประดิษฐ์ว่า แม่สุวรรณมาลีมิอยากมา แล้วก็ว่าไม่รู้จักมิพักไป ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉลององค์ทรงสวมกรวมสลับ <bot>:ผ้าทิพย์ทับเจียระบาดขลิบตาดเหลือง ใส่เกราะเกล็ดเพชรล้วนค่าควรเมือง สลับเนื่องนพเก้าแวววาววับ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างหอบของร้องไห้มุดใต้ถุน <bot>:ต่างว้าวุ่นวนเวียนวิ่งเหียนหัน พวกฝรั่งลังกาไล่ฆ่าฟัน สกัดกั้นกลอกกลับไล่จับกุม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะบูชาผ้าต้นกำพลรัต <bot>:โขมพัตถ์ลายทองอันผ่องใส สร้อยเสมาปะวะหล่ำแลกำไล โยมจะให้งามงามตามจำนง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอดใจยับยั้งช่างมันก่อน <bot>:พอหายร้อนกูจะมัดจับตัดหัว ให้สมแค้นแน่นใจที่ไม่กลัว แกหมองมัวใจจิตคิดรำพึง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางนางพระยาขับม้าไป <bot>:จนจวนใกล้ได้ยินเสียงค่อยเมียงมอง ฯ จะกล่าวฝ่ายนายโจรสามสิบห้า กับกะลาสีฉกรรจ์สามพันสอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ซึ่งทรงโปรดปรานีจะมีไหน ไม่ข้องขัดสัจจังด้วยหวังใจ จะใคร่ไปรองบาทไม่คลาดคลาย | สิงหไกรภพ | 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:นางกษัตริย์นึกในพระทัยหวัง จนพลบแล้วลูกยาไม่มาระวัง เห็นจะฟังคำพ่อพูดล่อไว้ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ผูกม้ามาประทับสำหรับรบ <bot>:เตรียมให้ครบเครื่องอานการทั้งหลาย เรียกสตรีที่ให้แต่งแปลงเป็นชาย กับทั้งนายย่องตอดตาบอดมา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะน้อยหรืออีละเวงข่มเหงเล่น <bot>:กูก็เช่นเชื้อปราชญ์เป็นบาทหลวง มาตอแหลยักคอพูดล่อลวง ทำจาบจ้วงเอากูผู้อาจารย์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหลงรื่นชื่นกลิ่นดินถนัน <bot>:นางหลงชั้นเชิงชิดพิสมัย แต่คลึงเคล้าเย้ายวนรัญจวนใจ จนระงับหลับไปในไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเบือนบิดปิดไว้หน่อไทขวาง <bot>:มิให้ห่างจากสุวรรณบรรจถรณ์ นางหลีกเลี่ยงเหวี่ยงว้ายชะม้ายค้อน พระว่าวอนแล้วประโลมนางโฉมยง | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนางนอนอ่อนเอียงลงเคียงข้าง <bot>:ค่อยเชยปรางซ้ายขวามารศรี แล้วว่าพี่มิได้มาหลายราตรี เพราะเป็นฝีที่ที่นั่งประทังทน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เล่นเอาลืมสี่นางสำอางพักตร์ <bot>:เป็นสิ้นรักสิ้นฤทธิ์ไม่คิดหวัง แล้วนึกหวนครวญจิตให้คิดชัง พลางนอนนั่งดูกระดาษเพียงขาดใจ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำถามไถ่ใครหนอมานั่งซุ่ม <bot>:จะจับกุมเอาไปรักให้นักหนา พลางพยุงจูงศรีสุดามา ห้องข้างหน้าที่สำหรับอยู่หลับนอน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีท้าวแมนแสนรู้ว่ากูนี้ <bot>:มิใช่ผีโป่งป่ามาแต่ไหน คือองค์ท้าวจ้าวนครแต่ก่อนไร พระอภัยไม่มาง้อกูพ่อตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จังหรีดหริ่งสิงห์สัตว์สงัดเงียบ <bot>:เย็นระเยียบหย่อมหญ้าพฤกษาไสว น้ำค้างพรมลมสงัดไม่กวัดไกว ทั้งเพลิงไฟโซมซาบไม่วาบวู ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงปลอบตอบว่าอย่าปรารภ <bot>:คงประสบสมตามเนื้อความฝัน คอยฟังข่าวดูเถิดหนาสิบห้าวัน แม้นพระจันทร์ไม่ลอยมาถึงธานี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าครวญคร่ำกำสรดสลดนัก <bot>:วิมลพักตร์ผิวน้องจะหมองโฉม ถึงตัวไปใจเฝ้าอยู่เล้าโลม จริงนะโยมเงือกน้อยกลอยฤทัย | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเผยแกลแลดูดารารัตน์ <bot>:หวนประหวัดถึงมิตรกนิษฐา ไม่เห็นพักตร์พุ่มพวงดวงผกา ในอุราร้อนรุ่มดั่งสุมเพลิง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกอดองค์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:น้ำพระเนตรพรั่งพรายทั้งซ้ายขวา ประคองนางทางเช็ดชลนา อย่าโศกานักน้องจะหมองนวล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงฉนากล้วนฉนากปากเป็นเลื่อย <bot>:ดูยาวเฟื้อยว่ายเปิดเตลิดหลง ปลาโลมามาว่ายเป็นวนวง ตะเพียนทองท่องหลงตะเพียนทอง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกพระอภัยได้รับหีบ <bot>:ขึ้นม้ารีบมาในไพรพฤกษา ครั้นค่ำค้างหว่างเขากินข้าวปลา ครั้นรุ่งมาห้าวันไม่อันตราย | พระอภัยมณี | 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.