text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขากลับว่าอาจารย์เป็นผีสาง <bot>:ต้องเริศร้างไปแต่ตัวจนมัวหมอง ใช้มาหลอกเขาก็รู้ดูทำนอง เหลือจะตรองไม่เห็นท่าจะราวี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทราบว่าดาบสละยศศักดิ์ <bot>:มิใคร่รักเงินทองของทั้งหลาย จะไปชมโรมวิสัยให้สบาย จึงมุ่งหมายจะมาเฝ้าทูลท้าวไท | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขนงเนตรเกศกรรณถันทั้งสอง <bot>:น่าประคองร่วมคู่ดูสักหน เสียดายหนอเป็นมัจฉาในสาชล แม้นเป็นคนแล้วจะพามาประคอง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วางพระทัยให้ข้ารักษาด่าน <bot>:ราชการเตรียมตรวจกันกวดขัน นี่หากพระเสด็จมาจึงพากัน มาคอยรับอภิวันท์ฟังบัญชา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมะหุดบุตรท้าวเจ้าฝรั่ง <bot>:เธอเคลิ้มคลั่งลืมองค์ให้หลงใหล แต่เช้าตรู่จู่มาด้วยอาลัย หมายจะได้ดูลูกสาวเจ้าลังกา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกฤษณาทรงม้าเป็นแม่ทัพ <bot>:พราหมณ์กำกับดูแลคอยแก้ไข ทหารโห่ครึกครื้นยิงปืนไฟ โห่เอาชัยฆ้องลั่นสนั่นดัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงเกณฑ์ไพร่ให้ขึ้นป้อม <bot>:ทหารพร้อมโยธาทั้งหน้าหลัง ให้ปล่อยปืนครื้นครั่นสนั่นดัง พวกฝรั่งยืนจ้องช่องเสมา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุพาสารภาพกราบพระบาท <bot>:อย่ากริ้วกราดกริ่งจิตคิดไฉน ซึ่งทูลความตามชังไม่หวังใจ คิดจะใคร่สังหารผลาญชีวี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ดูเดือนเหมือนพระนุชสุดถนอม <bot>:ดาราล้อมเหมือนหนึ่งเหล่าสาวสวรรค์ เคยนั่งเล่นเย็นลมชมพระจันทร์ ฝูงกำนัลแวดล้อมอยู่พร้อมเพรียง | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ยามเข็ญเช่นนี้เจ้าพี่เอ๋ย <bot>:ได้ชมเชยโฉมฉายจะหายหนาว จะอุ้มแอบแนบทรวงชมดวงดาว จะหอมราวรสสุคนธ์สุมณฑา | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ร่ำปางจากถ้าวัด <bot>:รวกขนาน นามนา พิลาปสลดจิตปานฺ ป่วยปิ้ม กำสรวลเสนาะสนั่นสาร สั่งเสน่ห์ นางแฮ ทรวงเจ็บเพียงศรจิ้ม จ่อไส้เสียดสมอง | นิราศวัดรวก | 84 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเดชะพระหน่อไม่ต่อฤทธิ์ <bot>:กายสิทธิ์สิงหนาทปีศาจหนี คนที่ไปในเภตราขึ้นธานี จึ่งไม่มีเภทภัยสิ่งใดพาล ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงโกฏิแสนแน่นมากเหมือนหยากเยื่อ <bot>:เราเหมือนเชื้อเพลิงน้อยจะคอยผลาญ ไม่ย่อท้อง้องอนมารอนราญ อย่ามาพาลผิดที่นะพี่ยา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางครวญคร่ำรำลึกดึกสงัด <bot>:น้ำค้างหยัดหยิมหยิมเมื่อคิมหันต์ โอ้อกเอ๋ยยามหนาวเมื่อคราวนั้น เคยเบียดกันบรรทมเมื่อลมเชย | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกำปั่นกองตระเวนจึงบอกเล่า <bot>:พระจอมเจ้ามังคลาอัชฌาสัย เธอโอบอ้อมไพร่พลสกลไกร ทั้งรักใคร่พวกอาณาประชาชน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้วนพระโอษฐ์โสรจสรงพักตร์ประไพ <bot>:คิดอาลัยแลหาอาชาทรง พอได้ยินดินลั่นเสียงครั่นครื้น สะเทื้อนพื้นภูผาป่าระหง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำร่ำว่านิจจาเอ๋ย <bot>:จะกลับเลยละให้อาลัยหา เคยอยู่ด้วยช่วยพี่รอดชีวา ทุกเวลาเช้าเย็นเคยเห็นกัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้ยิงปืนใหญ่ออกไปช่วย <bot>:ทหารฉวยชุดจ้องมองซ้ายขวา เห็นมั่นคงตรงเรือชาวลังกา ยิงประดาโด่งดังเสียงตังตึง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ประคองสององค์ออกสรงน้ำ <bot>:ค่อยชื่นฉ่ำชีวาตม์ด้วยธาตุสินธุ์ ถอนน้ำมันอันเป็นกรดหมดมลทิน หน่อนรินทร์รู้สึกลุกคึกคัก | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งทรงศักดิ์รักจะใคร่เข้าใกล้ชิด <bot>:น้องนี้คิดเขินอายระคายขาม แม้จริงใจไม่กวนทำลวนลาม ก็จะตามใจให้เข้าใกล้กราย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางรับกลับมาหาไปเสร็จ <bot>:พร้อมสำเร็จขนไปทั้งบายศรี กับของข้าวสารพัดเครื่องบัดพลี ลงไปที่ตามสั่งแล้วตั้งการ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูเข็ดรักหนักหนาสีกาเอ๋ย <bot>:จึงละเลยเลิกถือเป็นฤๅษี จะอาศัยไปหยุดอยู่กุฎี ก็ตามทีเถิดหนูตามกูไป | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วยิงปืนจังกาประดาใส่ <bot>:พลไพร่ถ้วนทั่วตัวทหาร โดดขึ้นฝั่งไล่ฟันประจัญบาน ตีเอาด่านเสียให้ได้ดังใจปอง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยพลิกฟื้นคืนสมประดีได้ <bot>:บรรเทาในทรวงเดือดก็เหือดหาย ทั้งวายุพัฒน์โฉมเฉลาบรรเทาคลาย ที่เมามายในอารมณ์ได้สมประดี | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกรีกุนบุญจารีดีกันแล้ว <bot>:ต่างผ่องแผ้วพูดจาอัชฌาสัย ข้าหลวงเหล่าสาวสวรรค์กำนัลใน พลอยรักใคร่ได้เป็นสุขสนุกสบาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลานราราช <bot>:ตรัสประภาษตามแต่ใจท่านไขขาน กระบี่ทวนถ้วนทุกอย่างทางชำนาญ จะรอนราญสิ่งใดตามใจจง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสามเดือนเคลื่อนคล้อยแต่ลอยล่อง <bot>:มาตามท้องทะเลวนชลใส แต่แวะเวียนตามเกาะเที่ยวเสาะไป จนเกือบใกล้กำพลเพชรอีกเจ็ดวัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลักลูกกูผู้ร้ายไม่หายโกรธ <bot>:จะทำโทษตามอำนาจที่อาจหาญ ว่าดีดีมิส่งทั้งวงศ์วาน จะพลอยผลาญเสียให้ม้วยไปด้วยกัน ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วดูดาวเจ้าเกาะลังกาทวีป <bot>:ดังประทีปรัศมีเป็นสีสัน แม้นได้กำพลเพชรเป็นเขตคัน ก็เหมือนกันกับลังกาอยู่ฝ่ามือ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นชิงชัยไว้ชื่อให้ลือเลื่อง <bot>:ได้บ้านเมืองหมดสิ้นที่ถิ่นฐาน เหมือนหลอมหล่อก็พอเห็นจะเป็นการ ด้วยคิดอ่านหว่านล้อมให้พร้อมเพรียง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขนอาหารหวานคาวเอาลงใส่ <bot>:ให้ใช้ใบไปยังข้างยังเหนือ แต่บรรดาต้นหนคนในเรือ จัดข้าวเกลือขนใส่ลงให้พอ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ว่าอ่อพ่อขอโทษ <bot>:มาหลงโกรธแม่วัณฬารำภาสะหรี เออลูกเต้าเล่าก็เป็นไปเช่นนี้ ไม่พอที่ทำข่มเหงกันเองเลย | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นหมวดกองสองร้อยสามร้อยบ้าง <bot>:ตามขุนนางตัวนายพาผายผัน ไปกองทัพรับเข้าเฝ้ากุมภัณฑ์ อภิวันท์ทูลความตามอุบาย | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเชยปรางทางว่านิจจาน้อง <bot>:ได้พบของชื่นใจในสวรรค์ ล้วนเครื่องทิพย์หยิบประทานทั้งหวานมัน พี่ไม่หันลงไปปองกินของคาว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นเขาใหญ่ไม้สูงชมฝูงนก <bot>:หมู่วิหคหากินบ้างบินเหิน ดูครึ้มครื้นรื่นร่มพนมเนิน พี่น้องน้อยพลอยเพลินจำเริญใจ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แน่เจ้าเผ่าพราหมณ์นามไฉน <bot>:จะชิงชัยช่วยสังหารผลาญปรปักษ์ ซึ่งฟันฝ่าเข้ามาได้ขอบใจนัก แต่จะหักศึกเสือเห็นเหลือมือ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ลางคนบนตัวว่าจะบวช <bot>:ถือศีลสวดอยู่กับเรือนเหมือนฤๅษี จะห่มดองครองมุ้งของเรามี ผิงอัคคีบูชาไฟในเชิงกราน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ภิเษกสามตามวงศ์ดำรงภพ <bot>:ขจรจบเฟื่องฟุ้งทั้งกรุงศรี เสร็จภิเษกเอกฉัตรสวัสดี บรรดาที่คนเก่าอย่าเอาไป | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามช่องฉายเลขาฝากระจก <bot>:ที่ม่านปกเหลือบไปพบสบสมร พอเนตรน้องต้องเนตรพระภูธร ต่างอาวรณ์เหลียวชะแง้แลตะลึง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลทมิฬสินสมุทรจุดปืนหลัก <bot>:บ้างเยื้องยักยิงบ้างเสียงผางผึง แต่คลื่นโยนโดนดังเสียงปังปึง โลดทะลึ่งล่มทลายลงหลายลำ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศิลนรินทร์รัช <bot>:โองการตรัสถามพลันด้วยหรรษา อยู่ที่นี่พร้อมกันในคัลลา มีโรคาป่วยบ้างหรืออย่างไร | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนุ่มนิ่มยิ้มแยบแนบพระหัตถ์ <bot>:กอดถนัดนิ่งเขม้นเห็นแต่หมอน ตะลึงเล่อเก้อเอกเขนกนอน พระองค์อ่อนอกกูเหวยอยู่จริง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำเป็นว่าน่าหัวร่อ <bot>:เจ้าลูกพ่อพูดเพ้อเก้อเปล่าเปล่า เกิดเป็นวิบากกรรมต้องทำเนา จะตอบเจ้าเสียให้สิ้นมลทินไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบสารพร้อมพระวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ได้ฟังอรรถไม่สุภาพทั้งหยาบหยาม เขาก็คิดการณรงค์จะสงคราม เราได้ห้ามเขาก็พ้อว่าล่อลวง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังความหวามไหวฤทัยถวิล <bot>:เหมือนสุบินจินตนามารศรี มิรับรักผลักไสก็ไม่ดี ด้วยว่าหนีร้อนจึ่งมาพึ่งเย็น | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีฝรั่งครั้งนี้แล้วศีรษะ <bot>:กูจะฉะเสียให้เด็ดไม่เข็ดขาม ไหนก็ขาดญาติวงศ์จะสงคราม เราจะข้ามคุ้งไปทำไมมี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงถามว่าผ้ากรองทองผืนนั้น <bot>:แม่ให้ขวัญเนตรเจ้าเอาไปไหน กุมาราว่าฉันจีบใส่หีบไว้ นางว่าไม่เชื่อดอกมาหลอกกัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราจะขับทัพใหญ่ออกไล่ซ้ำ <bot>:เห็นเพลี่ยงพล้ำพลอยระดมด้วยลมฝน แล้วสั่งฝ่ายนายหมวดเร่งตรวจพล จะปลอมปล้นค่ายแขกให้แตกแตน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพาราสายัณห์ตะวันตก <bot>:เป็นทางบกปรปักษ์มักหักหาญ พี่สานนกลศึกฝึกชำนาญ ไปอยู่ด่านพาราเมืองสายัณห์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประจวบจนถึงตำบลบ้านมะพร้าว <bot>:พอฟ้าขาวขอบไพรเสียงไก่ขัน เปนที่กุมภาพาลชาญฉกรรจ์ ให้หวาดหวั่นรีบมาในสาชล | นิราศเมืองแกลง | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลาพระประเทศขว้าง <bot>:ขุงลมิง มิ่งแฮ เปี่ยวเป่งสุรินทยิง ยิ่งร้อย พนิดาแต่ถริง ตากระหม่อม เรียมเฮย มาด่วนดับทุกข์ข้อย ข่าวเยี้ยมยังทอง | โคลงนิราศหริภุญชัย | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่โรงเลี้ยงใหญ่ยาวสิบเก้าหลัง <bot>:รอบในวังดาดผ้าหลังคาสี ไว้รับพวกจะมาค้างต่างบุรี ทั้งจะมีการละเล่นทั้งเต้นรำ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ตรงหน้าธานีนั้นมีเกาะ <bot>:เรือจำเพาะเข้าออกตามซอกผา เห็นหอคอยลอยลิ่วตรงทิวตา ก็รู้ว่าปากน้ำเป็นสำคัญ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นใกล้ถึงจึงคลานค่อยกรานก้ม <bot>:มาบังคมธิบดินทร์ปิ่นกษัตริย์ สาวสุรางค์ต่างเบียดกันเยียดยัด คอยฟังตรัสไต่ถามเนื้อความกัน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งแลเหลียวเปลี่ยวเปล่าเศร้าสังเวช <bot>:น้ำพระเนตรหยดเหยาะลงเผาะผอย สุดจะทรงองค์นั่งกำลังน้อย กำสรดสร้อยซวนซบสลบไป ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงบุตรสุดสวาท <bot>:สามหน่อนาถน้ำเนื้อในเชื้อสาย ค่อยจำเริญรุ่นตามกันสามชาย ดูคล้ายคล้ายจิ้มลิ้มดังพิมพ์เดียว ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงสิงห์กั้นกลิ้งกลด <bot>:เผ่นพยศเยื้องไหล่เยี่ยงไกรสร ประโคมฆ้องกลองแห่ทั้งแตรงอน อ้อมสิงขรขึ้นทางไปหว่างเนิน | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสำเภาเลากาไปค้าขาย <bot>:แวะถวายข้าวของกองให้ฉัน คนนับถือลือชาสารพัน ไปให้มันดูแลว่าแน่นอน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นรบสู้ผู้ใดก็ไม่ช่วย <bot>:จะอยู่ด้วยอนุชาประสาฉัน ถ้าลูกยาฆ่าน้องจะป้องกัน แม้นท่านฟันลูกยาไม่ว่าไร | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสระศรีสี่เหลี่ยมต่างเยี่ยมหยุด <bot>:ชมปลาผุดเห็นตัวทั้งบัวหลวง บ้างแตกขาวง่าวงอกเป็นดอกดวง เกสรร่วงโรยรายขจายจร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเรียกสองธิดารำภาสะหรี <bot>:มานั่งที่เงียบสงัดให้จัดสรร บรรดาเหล่าสาวสุรางค์นางกำนัล จงแบ่งปันกะเกณฑ์เป็นเวรการ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารพัดมัจฉาก็กล้าหาญ <bot>:ในกลางย่านยมนาชลาสินธุ์ ทั้งครุฑาวายุภัสนกหัสดิน เที่ยวโบยบินบนอากาศไม่ขาดวัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพี่น้องสององค์ขึ้นทรงรถ <bot>:กั้นพระกลดเตรียมแห่ทั้งแตรสังข์ ได้ฤกษ์ดีตีฆ้องกลองระวัง ยกไปตั้งด่านเขาเจ้าประจัญ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยได้ทีตีกระทบ <bot>:ฝรั่งรบรวนเรระเหหัน ทั้งสามนางต่างขับทัพประจัญ เสียงครื้นครั่นครึ้มฟ้าสุธาธาร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดาเมียมีคิดหนีหมด <bot>:แสนรันทดไม่บรรเทาที่เศร้าหมอง นั่งกอดเข่าเร่าร้อนบ้างนอนตรอง บ้างเข้าห้องโงกหงับลงสับเงา | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่โฉมงามนามใดจะใคร่รู้ <bot>:พี่จะอยู่ฝากกายสายสมร ได้อิงแอบแนบชิดสนิทนอน ไม่จากจรจนชีวันจะบรรลัย | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยทุกข์ร้อนซ้อนซมระดมทับ <bot>:จนลมจับนงลักษณ์พักตร์สลด ล้มสลบทบทับอยู่กับรถ เจียนจะปลดเปลื้องชีวานิคาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเคราะห์องค์ทรงยศโอรสร้าย <bot>:จะพลัดพรายโภไคยทั้งไอศูรย์ ต้องโทษทัณฑ์พันธนาให้อาดูร เพราะประยูรญาติข้างพระชนนี | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างชื่นช่วยอวยพรบวรสวัสดิ์ <bot>:ทั้งกระษัตริย์ชื่นชมสมประสงค์ แสนเสนาข้าบาทญาติวงศ์ คิดคอยองค์หน่อไทมิได้วาย ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เลี้ยงดูอยู่ประทับที่รับแขก <bot>:ตามแพนกไพร่นายทั้งซ้ายขวา แล้วองค์พระมเหสีก็ลีลา ขึ้นมหาปรางค์ทองห้องบรรทม | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลถามตามทำนองว่ากองทัพ <bot>:จะรบรับหรือจะล่าโยธาหาญ จงออกโอษฐ์โปรดตรัสดำรัสการ ขอประทานแต่พอไปได้กราบทูล ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายจอมพงศ์องค์อาอยู่หน้าป้อม <bot>:เห็นพรั่งพร้อมไพร่พหลพลขันธ์ สั่งหน่อนาถราชนัดดาอยู่ช้าพลัน ออกช่วยกันทันเห็นจะเป็นการ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เราชื่ออินกับนางจันตามนิสัย ท่านอารีดีจริงเราขอบใจ จะอาศัยอยู่ด้วยช่วยป้องกัน | สิงหไกรภพ | 48 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลูกพลับพลาฝาเลื่อนแต่งเรือนหลวง <bot>:ตามกระทรวงเร่งรัดให้จัดศาล แล้วแต่งทั้งบายศรีพิธีการ ดาดเพดานม่านผูกทุกตำบล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์ตรัสว่าน่าหัวร่อ <bot>:เออก็พอที่หรือพระฤๅษี วิชาอื่นดื่นไปว่าไม่ดี เรียนแต่ปี่ไปเที่ยวเป่าให้เขาฟัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การหึงหวงจ้วงจาบทำหยาบหยาม <bot>:อย่าก่อความขึ้งเคียดพูดเสียดสี แก่ห้ามแหนแสนสุรางค์นางนารี จะเป็นที่เคืองขัดอัธยา | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วอ่านมนต์สามคราเรียกม้าต้น <bot>:เดชะมนต์ที่สำหรับกับคาถา เสียงแจ้งแจ้วแว่วหูอาชาคลา วิ่งถลาเผ่นโผนโจนทะยาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอสุรีพี่น้องทั้งสองยักษ์ <bot>:ถือพัดจักรกรดสับซ้อนซับศพ หน่อกระษัตริย์ตัดศีรษะถีบกระทบ เลี้ยวตลบไล่ฆ่าโยธามาร | สิงหไกรภพ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเมืองนี้พี่ก็หมายไม่คลายคลาด <bot>:กลับนิราศเริศร้างไปห่างเห อันกรุงไกรไกลทางขวางทะเล สุดคะเนนึกสะอื้นกลืนน้ำตา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประสมดินปืนไว้จะใส่เชื้อ <bot>:เอากรดเจือลงในน้ำกำมะถัน แล้วผูกเป็นโคมผ้าขึ้นห้าพัน เอาดินคั่นไว้ข้างล่างวางตะเกียง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พญายักษ์ยกพลเที่ยวค้นหา เห็นมารตายก่ายกองท้องสุธา ได้ข่าวว่าพานางล่องทางไป | สิงหไกรภพ | 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชักปีกกาสองข้างสล้างสลับ <bot>:ให้เดินทัพรวบรุมเข้าทุ่มถม พวกชาวเมืองหนุนเข้าไปไล่ระดม ตาพราหมณ์พรมอยู่ข้างหลังให้รั้งรา ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าพหลพลไพร่ตายเสียมาก <bot>:แสนลำบากเต็มประดาต้องล่าหนี พวกเขามากไล่บุกเข้าคลุกคลี จะต่อดีเหลือกำลังประทังทน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นั่งคำนับพับเพียบดูเรียบร้อย <bot>:เหมือนเณรน้อยน่าจูบเจียวรูปโฉม แล้วว่าเชิญเดินไปหาสีกาโยม ประเล้าประโลมอำลาเขาคลาไคล | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำซ้ำคิดพิศวาส <bot>:จะหมายมาดเหมือนธิดานิจจาเอ๋ย แค้นว่าพี่นี้จะส่งแม่ทรามเชย ไม่เห็นเลยลวงเขาเอาเป็นจริง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์หัสกันทูลฉลอง <bot>:ยังคอยสองพาราอัชฌาสัย เมืองผลึกการะเวกเอกเวียงชัย แล้วก็ไปพาราวาหุโลม ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปไพชยนต์มนเทียรที่ลูกรัก <bot>:เห็นเผือดพักตร์ผอมรูปเศร้าซูบศรี เข้าเคียงองค์สงสารแสนทวี สุมาลีเหลือแค้นแน่นอุรา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อดบรรทมลมล่อยจะพลอยจับ <bot>:ไปนอนหลับผ่อนพักเสียสักตื่น เข้ายามสามย่ำประโคมอยู่โครมครื้น พระมาขืนเนตรนั่งไม่บังควร ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วฆาตกลองประโคมเสียงโครมครีก <bot>:มโหระทึกสังข์แตรเซ็งแซ่เสียง ปางพระนุชบุตรีกับพี่เลี้ยง อยู่พร้อมเพรียงสาวสรรค์กัลยา | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ไม้ผลต้นมะทรางมะปรางม่วง <bot>:ลูกเป็นพวงดาษดาทั้งหว้าหวาย มะตูมตาดยอยมต้นนมควาย ลำไยรายขึ้นเรียงเคียงมะเฟือง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยให้ยิงปืนสัญญา <bot>:หยุดโยธาถอยทัพกลับเข้าเมือง ฯ ฝ่ายพวกเรือเหลือแตกต้องแยกย้าย ที่ไม่ตายรอดบ้างก็คางเหลือง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หาไม่ตายวายชีวาเพราะข้าศึก <bot>:อนาถนึกเห็นชีวาตม์จะขาดสูญ แม้นพระอามิได้มาอนุกูล ก็จะสูญยังแต่ชื่อเขาลือชา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนจะยืนขึ้นก็ล้มด้วยลมคลื่น <bot>:เหลือจะฝืนฝ่าข้ามไปตามเข็ม สุดสังเกตเขตแดนจะแล่นเล็ม ด้วยลมเค็มตึงใบลดไม่ทัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยอำนาจมนต์เวทวิเศษขลัง <bot>:บาทหลวงนั่งหนาวเย็นทุกเส้นขน ให้เมื่อยเหน็บเจ็บเนื้อเห็นเหลือทน เล่นเอาจนความคิดดั่งพิษงู | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงยิ้มอิ่มใจดั่งได้แก้ว <bot>:ค่อยผ่องแผ้วปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ เราจะไปกำพลเพชรสักเจ็ดวัน พอผ่อนผันหาเสบียงไปเลี้ยงพล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาย่อมว่าเห็นกันเมื่อยามยาก <bot>:จะฝังฝากรักใคร่กันภายหลัง สำเร็จศึกได้ลังกาเหมือนวาจัง กูจะตั้งศาสนาให้ถาวร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแหวกม่านคลานออกมานอกฉาก <bot>:ยังคันปากยิบอยู่ไม่รู้หาย เข้าในห้องหมองใจไม่สบาย เอามือก่ายพักตร์นอนสะท้อนทุกข์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือรบเรือลำเลียงเคียงสลับ <bot>:มาคั่งคับในวารินกระสินธุ์สาย บาทหลวงสั่งบรรดาเสนานาย แม้นถึงท้ายอ่าวจงเงียบเชียบสำเนียง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับไปให้เขาขังไว้ดังเก่า <bot>:ด้วยพวกเรายับย่อยน้อยหนักหนา นางละเวงเกรงว่าพระมังคลา จะให้ฆ่าห้ากษัตริย์ด้วยขัดใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์สุทัตฟังตรัสแล้วดูสอบ <bot>:ตามระบอบในตำราภาษาสยาม พิเคราะห์ดูลัคน์จันทร์ทั้งวันยาม เห็นต้องตามบทบังคับสำหรับครู | พระอภัยมณี | 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.