text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางพระยาว่าไม่ไปได้หรือนะ <bot>:การเขาจะเสียหมดต้องอดสู มาไปหาว่ากระไรจะใคร่รู้ ผิดก็อยู่กับเจ้าไม่เข้าใจ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแค้นแน่นในใจสลด <bot>:ระทวยระทดเสียเชิงละเลิงหลง จะได้ใครเข้าประจญรณรงค์ มันทนคงเต็มประดาฆ่าไม่ตาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารหน้ากล้าแข็งแทงด้วยกริช <bot>:กระชั้นชิดรบกันเสียงหวั่นไหว แข็งต่อแข็งแทงฟันกันเข้าไป พลไพร่ทั้งสองฝ่ายตายระเนน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลูบโลมโฉมเฉลาว่าเจ้าพี่ <bot>:ช่วยว่าที่แทนหม่อมห้ามเถิดทรามสงวน อุส่าห์เฝ้าเช้าเย็นให้เป็นนวล สักเดือนถ้วนจะถึงหม่อมจอมมารดา | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระธิดาได้ความว่าพราหมณ์น้อย <bot>:ตามติดสอยสมจิตที่คิดหมาย จึงกล่าวแกล้งแสร้งเสเพทุบาย สักกี่ชายนั้นฉันไม่ทันดู | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังความถามทักเห็นรักใคร่ <bot>:จึงขานไขความจริงทุกสิ่งสรรพ์ เราชื่ออภัยมณีศรีสุวรรณ เป็นพงศ์พันธุ์จักรพรรดิสวัสดี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วถวายสาราหน้าที่นั่ง <bot>:พระตรัสสั่งมหาดไทยในไอศูรย์ ให้คลี่สารอ่านนำในคำทูล นเรนทร์สูรสองพระองค์เธอทรงฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:ประสานหัตถ์คิดถึงคุณการุญสนอง อันครั้งนี้เห็นจะสมอารมณ์ปอง คงได้ครองขนิษฐากุมารี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ลงจากที่แท่นรัตน์จรัสไข แล้วเหลียวดูอสุราให้อาลัย ถอนใจใหญ่ก้มเกล้าลงกราบกราน | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องห่างบาทมาตุรงค์คิดสงสาร <bot>:จึงมอบการนคเรศให้เชษฐา อยู่แทนเราเอาธุระอสุรา ให้เพิ่มผาสุกสวัสดิ์กำจัดภัย | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางเห็นองค์ทรงศักดิ์ผิดยักษ์ผัว <bot>:ร้องกรีดกลัวตกประหม่าน่าสงสาร วิ่งเข้าไปในที่ตะลีตะลาน แล้วรูดม่านป้องปิดให้มิดองค์ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุบันเยเวลาสักห้าทุ่ม <bot>:เห็นผู้คุมกำกับเกือบหลับใหล จึ่งร่ายมนตร์ดลขลังกำบังไฟ แล้วเป่าไปแปดทิศด้วยวิทยา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปพบที่ต้นลำดวนในสวนขวัญ <bot>:ฉันรุมกันต่อว่าจนหน้าจ๋อย ไม่ทุ่มเถียงทำแต่แลชม้อย ช่างเรียบร้อยราบคาบไม่หยาบคาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้แม่เลี้ยงเอี้ยงดูเป็นผู้เฒ่า <bot>:แม่เลี้ยงเล่าเฝ้าแต่ใช้ให้เป็นผัว ว่าแก่เฒ่าเล่ามาท้องให้หมองมัว ไม่มีดีมีแต่ชั่วเข้าพัวพัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปรึกษาว่าแก่พราหมณ์ทั้งสามพี่ <bot>:ไม่พอที่น้อยหน้าเขาว่าขาน พวกขอเฝ้าชาววังมันจังฑาล จะใคร่ผลาญชีวันให้บรรลัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่หุนหันฉันทาพยาบาท <bot>:นึกว่าชาติก่อนกรรมจะทำไฉน จะฆ่าฟันมันก็ซ้ำเป็นกรรมไป ต้องเวียนว่ายเวทนาอยู่ช้านาน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงม้าน้ำดำน้ำแล้วผุดโผน <bot>:กระโจมโจนจับมัจฉาเป็นอาหาร เหล่าช้างน้ำเหมือนช้างเที่ยวรางควาน ลอยขนานเคียงกันเป็นหลั่นไป | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนาพาเข้าไปเฝ้าพร้อม <bot>:ประณตน้อมทูลแจ้งแถลงไข พระทรงทราบอนุสนธิ์จนพระทัย ศึกคงใหญ่เหมือนครั้งแต่หลังมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีรับสั่งอย่างไรแล้วไม่ขัด <bot>:เชิญช่วยตัดเอาศีรษะไปถวาย พระตอบว่าสรรพางค์รูปร่างกาย มิสูญหายเสียหรือเจ้าเยาวมาลย์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำซํ้าปลอบว่าขอบจิต <bot>:สุจริตรักผัวไม่มัวหมอง มิเสียทีที่พี่ได้ไว้ใจน้อง จะปกป้องครองกันจนวันตาย | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำร่ำเล่าเศร้าสะอื้น <bot>:เหมือนจะฟื้นความแค้นให้แสนสา เสียดายองค์ทรงสวัสดิ์ภัสดา พระชลนาคลอคลอท้อพระทัย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าเวียงวังเหมราขึ้นปราสาท <bot>:พระยุรยาตรนำไปศรรไลหงส์ พลางชวนเชิญพระพี่น้องทั้งสององค์ ขึ้นบรรยงก์รัตนาไม่อาวรณ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหาไหนได้เหมือนแม่เพื่อนยาก <bot>:จะจำจากใจหายเสียดายหนัก สะอื้นไห้ไม่หยุดด้วยสุดรัก นางซบพักตร์ลงเช็ดพระชลนัยน์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ส่วนตัวถึงจะชั่วออกล้นพ้น <bot>:สู้ปิดปากยกตนนี่สุดแสน ไม่ทำมาหากินจนสิ้นแกน ก็เลยแล่นเข้าบ่อนนอนสบาย | สุภาษิตสอนหญิง | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุริยงเย็นพลับลงลับฟ้า <bot>:พระจันทราเปล่งแสงขึ้นสางสาง ดารากรแจ่มดวงช่วงนภางค์ ส่องสว่างเรืองรองท้องทะเล ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำถามลองของนี้กินดีนัก <bot>:ไม่รู้จักต้นรากหลากหนักหนา บาทหลวงดูรู้ความตามตำรา จึงบอกว่าของอยู่ในใต้แผ่นดิน | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บัดนี้เล่าชาวผลึกเป็นศึกเสี้ยน <bot>:ยังเบียดเบียนชายหญิงชาวสิงหล ไม่มีชายนายทัพกำกับพล จะผ่อนปรนปราบศึกช่วยตรึกตรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมะหุดบุตรท้าวเจ้าฝรั่ง <bot>:เรือที่นั่งอับปางลงกลางหน ทหารแขกแบกว่ายมาหลายคน พาขึ้นบนฟากฝั่งข้างลังกา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์ตรัสว่าอย่าปรารภ <bot>:คงได้สบสมจิตคิดประสงค์ อย่าร้อนใจคงจะได้นางโฉมยง ไปร่วมวงศ์ร่วมญาติเหมือนมาดมา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึ่งว่าฮ้าเฮ้ยอย่าเพ่ยก่อน <bot>:พูดแคะค่อนสารพัดจะจัดสรร เองจะมาดูถูกคิดผูกพัน กูรู้ทันมึงดอกบอกจริงจริง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอบพระคุณกรุณาได้มาพิง <bot>:ดีเหมือนหนึ่งแผ่นฟ้าสุธาสวรรค์ ท่านกวาบทูลแต่พระองค์ผู้ทรงธรรม์ ว่าเรานั้นอภิวาทบาทบงสุ์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้ตั้งมังคลาสานุศิษย์ <bot>:ให้เป็นอิศราในมไหสูรย์ ทั้งบ้านเมืองศาสนาที่อาดูร ให้เพิ่มพูนภิญโญมโหฬาร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกองทัพรับขึ้นเรือที่นั่ง <bot>:วางฝรั่งแขกให้ไพร่รักษา ฝ่ายว่าพระบิตุรงค์องค์พระอา เสด็จมาเยี่ยมถามตามยินดี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ดลศาลาชื่อเจ้า <bot>:เณรนาม เสนอแฮ เรียมคิดฉงนถาม เหตุพร้อง เขากล่าวแสดงความ เพรงเล่า มาแม่ ว่าพยัคฆ์ตัวใหญ่จ้อง ขบคั้นกินเณร | นิราศวัดรวก | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ร้องว่าท้าทายเป็นหลายอย่าง <bot>:พูดต่างต่างอิศโรตามโวหาร ทั้งหยาบคายร้ายกาจเพราะชาติพาล มันว่าขานประสาโจรโลนลำพอง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงจักจั่นจังหรีดวะหวีดแว่ว <bot>:เหมือนเสียงแก้วเกษรามารศรี เที่ยวผันแปรแลหาแล้วพาที ขึ้นมานี่เถิดนะเจ้าเยาวมาลย์ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายต้นหนคนท้ายนายทหาร <bot>:บ้างทุบสารส้มเผาเซ่นเหล้าผี เชือดคอแพะแกะขว้างกลางนที พอลมดีรีบรุดไม่หยุดยั้ง ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมวดละหมื่นพื้นพวกเสื้อหมวกสี <bot>:เหน็บกระบี่แบกปืนยืนไสว ทหารแห่แลล้วนทวนธงชัย ทั้งนอกในหน้าหลังคนคั่งคับ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมุนินทร์ปิ่นนักสิทธ์ <bot>:สำรวมจิตอยู่ในธรรมกรรมฐาน เธอทราบสิ้นยินดีมีโองการ พระเจ้าหลานจะได้คู่ต่างบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่อาการผ่านเกล้าเบาหรือหนัก <bot>:ให้ประจักษ์แจ้งบ้างอย่าห่างเหิน ขุนเสนาว่าจะไม่ละเมิน กระนั้นเชิญเข้าด่านชานนคร ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แน่ะท่านตาว่ากระไรภัยมาถึง <bot>:มานั่งอึ้งดั่งเขาเกาะเห็นเหมาะเหมง ใจของตาดีแต่รักข้างนักเลง ท่าโฉงเฉงเกี้ยวชู้ไม่รู้วาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้อมจนรอบขอบเขตเมืองปากน้ำ <bot>:ยืนประจำตามตำแหน่งทุกแห่งหน เว้นแต่ไม่พูดจาภาษาคน เที่ยวเวียนวนเดินรอบขอบกำแพง ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงฟังจึงสั่งซ้ำ <bot>:จงฟังคำอาจารย์นะหลานขวัญ สองกุมารกรานก้มบังคมคัล ต่างพากันสอบถามพราหมณ์พฤฒา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยได้เสียเมียของข้าเจ้าอย่าดื้อ <bot>:พลางฉุดมือมาบนตักทำหักหาญ นางผลักผละพระขยำทำประจาน ประเดี๋ยวใจได้การสำราญเริง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายชีแก่แลเห็นหน่อกษัตริย์ <bot>:ถ้าแม้นปัถพีแยกจะแทรกหนี ดูแผงกันกั้นห้องเห็นช่องมี ได้ท่วงทีลุกทะลึ่งขึ้นตึงตัง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เงินทองข้องเกี่ยวก็เที่ยวหา <bot>:บ้างยื้อผ้าแพรเพลาะทะเลาะเถียง ที่เกลอมีขี้เมาซื้อเหล้าเลี้ยง สบถเสียงโด่งดังลำพังพาล ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางแต่งตามแปลงเพศ <bot>:เหมือนพราหมณ์เวสสุกรรมล้ำเลขา แล้วจุณเจิมเฉลิมพักตร์ลักขณา พระเดินหน้านางตามดูงามครัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าเองอย่าได้วิตก <bot>:อ้ายแขกยกมาคั่งคับสลับสลอน เองรีบไปคิดการที่ราญรอน อย่านิ่งนอนกอดเมียจะเสียความ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกขอลาฝ่าละอองด้วยน้องรัก <bot>:ไปพร้อมพรักกับพระกนิษฐา ด้วยจากทั้งสองกษัตริย์ขัตติยา มานานช้าเหินห่างเพราะทางไกล ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจัดแจงแต่งพระศพครบเยี่ยงอย่าง <bot>:ไว้บนปรางค์ปราสาททองอันผ่องใส ต้องขึ้นป้อมล้อมวงระวังภัย จงทราบใต้บาทบงสุ์พระทรงยศ ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงร้องกรีดหวีดก้องในห้องถ้ำ <bot>:ชายขยำหยอกแย่งผู้หญิงหวาย ใครกอดแม่แปรกอกแตกตาย ใครปาดป้ายด้วยมินหม้อเหมือนแมวคราว | นิราศพระบาท | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อัศจรรย์ตั้งแต่มาก็กว่าร้อย <bot>:ดูมันบ่อยมิได้นานดั่งงานหา ตั้งพิณพาทย์ฉิ่งกรับรับเสภา มันโอชารสเหลือต้องเจือจาน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อภิรุมชุมสายรายระยับ <bot>:ดูคั่งคับเดินในไพรระหง พวกเจ้าจอมพร้อมกันหมดขึ้นรถทรง เหล่าอนงค์สาวใช้ขึ้นท้ายเกริน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้คิดลึกนึกกลัวไปทั่วทิศ <bot>:ชำเลืองพิศพักตร์น้องให้หมองศรี เสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดี ไม่รู้ที่จะคิดอ่านประการใด | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนแสนสลดระทดท้อ <bot>:น้ำตาล่อคลอคลั่งจะหลั่งไหล เสียดายนางอย่างชีวันจะบรรลัย ร้อนฤทัยเทียมเพลิงละเลิงเลีย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมุนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:เฉลยกิจจาแจ้งแถลงไข ข้าพเจ้านี้หรือชื่ออภัย เล่าพิไรให้เธอฟังแต่หลังมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างฟังต่างนั่งนิ่ง <bot>:ต่างเห็นจริงจวนดึกจึงปรึกษา พระบาลีนี้คะเนเหมือนเทวา ช่างเขียนมามิได้ผิดสักนิดเลย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทรงตราราหูคู่กษัตริย์ <bot>:จูงพระหัตถ์บุษบงองค์สมร มาประณตบทบงสุ์องค์บิดร ฝากบังอรไว้กับท้าวเจ้าพ่อตา ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าออกมารับจับหนังสือ <bot>:ดูลายมือคลี่สารอ่านเลขา ในสารศรีเจ้าจังหวัดกษัตรา พระมังคลาขอคำนับกับอาจารย์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นห้องถํ้านํ้าพุทะลุลั่น <bot>:ไหลกระชั้นกระโชกฟาดฉะฉาดฉาน ทั้งสององค์สรงนํ้าเล่นสำราญ ลงท่องธารธาราเก็บมาลี | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น่าเอ็นดูอยู่กับแม่แน่แล้วหนา <bot>:ได้เห็นหน้ากว่าชีวิตจะปลิดปลด จะถนอมกล่อมเกลี้ยงเพียงโอรส อย่าระทดทุกข์ใจเวียนไปมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสาวสาวชาวสวนล้วนตบแต่ง <bot>:ห่มเขียวแดงเดินดูด้วยหมู่เพื่อน ชาวบ้านนอกขอกนาหน้าตาเฟือน โคลนเลนเปื้อนลดเลี้ยวเดินเกี้ยวกัน | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเป่าสังข์กระทั่งแตรเดินแออัด <bot>:แห่กษัตริย์สุริย์วงศ์พระทรงโฉม กลองชนะดนตรีตีประโคม ชาวเมืองโสมนัสช่วยอำนวยพร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้ากลมเกลียวเกี่ยวกอดตามเพศนาค <bot>:จะออกปากพูดกันนั้นไม่ได้ มิรู้ที่จะคิดอ่านประการใด กอดกันไว้พี่น้องนองนํ้าตา ฯ | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลับพลาสีอยู่ที่จะรับแขก <bot>:ตั้งแต่แรกมีสำหรับที่คับขัน ถึงจะเกิดชิงชัยทำไมกัน ที่ข้อนั้นพร้อมกันทั่วอย่ากลัวเกรง ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงกระพันฟังแทงก็แพลงพลาด <bot>:ทั้งแคล้วคลาดสาตราสถาผล แล้วพราหมณ์ลาพาเด็กอีกหลายคน ขึ้นไปบนเขาเขินเนินศิลา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พระนุชบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:นางกระษัตริย์ซ่อนอยู่ในคูหา แต่น้องรักยักษีกับพี่ยา คิดเข่นฆ่าโคตรมันให้บรรลัย | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแดดร่มลมตกลงชายเขา <bot>:ขึ้นสำเภายนต์ใหญ่ดังใจหมาย ออกจากบ้านอ่านมนต์เรียกพระพาย แสนสบายบุกป่ามาบนดิน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คำรนร้องก้องกึกสะอึกไล่ <bot>:พระหน่อไทหนีออกนอกคูหา ผีเสื้อร้ายหมายจะกินบินออกมา ฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงเปรี้ยงสำเนียงดัง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังมิหนำซํ้าพาเอามาเย้ย <bot>:โอ้อกเอ๋ยอาภัพอัปลักษณ์ พระลืมตามรามวงศ์เพราะหลงรัก เห็นประจักษ์แล้วว่าวาสนาน้อย | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้โฉมยงนงเยาว์เข้ามณฑล <bot>:รดน้ำมนต์มุรธากระยาสนาน จัดบัลลังก์ตั้งเครื่องนมัสการ จะได้อ่านมนต์สะเดาะพระเคราะห์นาง ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลุกไม่ขึ้นมึนมัวตัวระริก <bot>:สะอื้นกระซิกโศกาถึงมารศรี อ่อนอารมณ์ล้มแผ่แน่อินทรีย์ สลบที่กลางป่าพนาวัน | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทูตจำคำนับแล้วรับสาร <bot>:ต่างก้มกรานกราบลามารศรี เรียกบ่าวออกนอกประตูพระบูรี ตามวิถีทางมาได้ห้าวัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:คนใดเอมโอชด้วย <bot>:เจรจา เห็นแก่เฒ่าพฤฒา ถ่อมไหว้ สรรเสริญทั่วโลกา มนุษย์ นี้นา ปรโลกพู้นจักได้ สู่ฟ้าเมืองแมน ฯ | โคลงโลกนิติ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายล้าต้าต้นหนค้นแผนที่ <bot>:ออกมาคลี่ดูประเทศทุกเขตขัณฑ์ รู้ว่าเข้าเขตลังกาไม่ช้าพลัน ทูลพระองค์ทรงธรรม์โดยคดี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าถ้าเองไม่รู้เห็น <bot>:สาบานเป็นหรือไม่อย่าใหลหลง เอาให้กูนับถือว่าซื่อตรง จะได้ปลงอารมณ์ไม่ซมซาน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:แม่รักเท่าชีวิตไม่อิจฉา จะพลัดพรากจากไปต้องไกลตา เห็นนัดดาจะค่อยคลายสบายใจ | สิงหไกรภพ | 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เผ่าพระจอมธิบดินทร์นรินทร์รัตน์ <bot>:เป็นขนัดนบนอบหมอบไสว พระถามเรื่องราชฐานการเวียงชัย เสนาในกราบทูลมูลิกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บุญจารีที่นั่งแอบหลังแม่ <bot>:เราก็แลเห็นอยู่เคยรู้จัก บ้านเขาใหญ่ไพร่ล้อมอยู่พร้อมพรัก จะลอบลักลึกซึ้งไม่ถึงนาง ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:ไปกราบบาทสองพระองค์ทรงกันแสง ลูกได้ผิดคิดหมายทำร้ายแรง เพราะเขาแกล้งจะให้ขาดญาติวงศ์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะปิดกิตติศัพท์ให้ลับลี้ <bot>:พบพระพี่ภายหน้าจึงว่าขาน ให้เห็นจริงสิ่งสัตย์ปฏิญาณ แล้วจะผลาญชีวีอีลีวัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงองค์สั่นพระขวัญหาย <bot>:ก็ฟูมฟายชลนาน่าสงสาร สี่พี่เลี้ยงเคียงโฉมประโลมลาน เยาวมาลย์อย่ากันแสงแข็งพระทัย | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับพระหน่อภัทวงศ์องค์ลูกเขย <bot>:มาคอยท้าวอยู่ที่เกยอันผ่องใส ตามเสด็จสองพระองค์ผู้ทรงชัย เสนาในตรวจพหลรณรงค์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ลุถึงพิงเก่าหั้น <bot>:หัวฝาย เกียนก่อนชุมยงยาย ยอบยั้ง พนิกพนมลาย เหลือร่ม รุกข์แฮ ไทว่าสมเจ้าจั้ง จวบหั้นหาอวร | โคลงนิราศหริภุญชัย | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจัดเสร็จได้ฤกษ์ให้เลิกโห่ <bot>:สำเนียงโกลาก้องห้องเวหน เปิดประตูรีบเดินดำเนินพล จอมสากลมังคลาทรงม้านิล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำลังโกรธโปรดปรานประทานยศ <bot>:ให้เป็นขบถคิดอ่านทำการศึก ตีตราธงส่งให้เหมือนใจนึก เหลือรำลึกถึงคุณพระมุนี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อปีหนึ่งจึงมารำเป็นคำนับ <bot>:จะคอยรับเครื่องสังเวยเช่นเคยถวาย แม้ไม่มาสามัญจะอันตราย แล้วก็หายสูญวับไปกับตา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหนือเมืองนั้นวันหนึ่งไปถึงถ้ำ <bot>:มียักษ์ดำโตตาหน้าเหมือนหมี ในเรื่องราวกล่าวคำว่าสามปี มันมาที่เมืองทมิฬเที่ยวกินคน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:บวรนาถบพิตรอดิศร สั่งให้เตรียมเสนาพลากร เลียบนครตามอย่างทางบุราณ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารลูกผูกเรียงส่งเสียงร้อง <bot>:นางเผยช่องแกลชายดูซ้ายขวา จะอุ้มลูกโจนลงในคงคา แลเขม้นเห็นหน้านึกอาลัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายในลังกาอาณาจักร <bot>:ให้ซ้อมซักทหารปืนยืนไสว คอยพระจอมสินสมุทรวุฒิไกร มาเมื่อไรจะไปเปลื้องเมืองกำพล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประดิษฐ์คำทำร่างให้นางชอบ <bot>:เป็นความตอบตัดรักหักประหาร นางแต่งแต้มแซมซ้ำคำประจาน พระโปรดปรานเขียนความให้ตามใจ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วางเสียเจ้าเข้าไปนอนเสียก่อนเถิด <bot>:งามประเสริฐสาวน้อยอย่าถอยหนี พลางจุมพิตชิดชวนเฝ้ายวนยี ตาชาวที่ลุกทะลึ่งเสียงตึงตัง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปบวชตรวจน้ำให้บิตุเรศ <bot>:อยู่ขอบเขตเขารุ้งริมกรุงศรี พระโฉมยงจงสำราญผ่านบุรี ให้เป็นที่พึ่งพาประชากร ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำว่าน่าบัดสี <bot>:อะไรนี่น่าชังยังสงสัย ยิ่งโอนอ่อนผ่อนตามยิ่งลามไป เดี๋ยวก็ได้เดือดดอกบอกให้รู้ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายระเด่นกินเรศนารีรัตน์ <bot>:นางกษัตริย์อัยกีศรีสมร ให้หลานทรงภูษาค่านคร กรรเจียกจรฝังมณีสีออกวาว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรรมวิบากจากเจ้าให้เปล่าเปลี่ยว <bot>:มาอยู่เดียวแดนไพรให้ใจหาย จะคืนเข้าด้าวแดนก็แสนอาย จะสู้ตายเหมือนนางอยู่กลางไพร | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทวราชอาจหาญในการศึก <bot>:นึกตรองตรึกกราบประณตบทศรี ให้พี่น้องสองสุดาออกราวี ทั้งข้านี้จะไปด้วยได้ช่วยกัน | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้สิ้นบุญทูลกระหม่อมจอมกษัตริย์ <bot>:เหมือนใครตัดเกศาลูกอาสัญ จะคลาดเคลื่อนเดือนปีทุกวี่วัน จนล่วงลับกัปกัลป์พุทธันดร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟื้นกายชายตาเห็นดาบส <bot>:กับทรงยศสหัสนัยน์ชาญชัยศรี นางถวายวันทนาฝ่าธุลี รำพันคุณมุนีกับอินทรา | พระอภัยมณี | 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.