text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยุดให้เราเฝ้าแหนนอกแดนก่อน <bot>:ต่อแน่นอนแล้วจึงจะทูลฉลอง อย่าล่วงด่านหาญฮึกจงตรึกตรอง ให้ถูกต้องตามวิสัยเป็นไมตรี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงอาณาเขต <bot>:ถึงนิเวศน์เหมราพลางปราศรัย กับท่านครูผู้ประสิทธิ์ฤทธิไกร ท่านว่าไว้สมคำที่รำพัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาประทับกับเกยเคยเสด็จ <bot>:พร้อมกันเสร็จรถนางชีศรีสมร เทียบม้ามิ่งกัณฐัศว์อัสดร พระภูธรเสด็จจากตำหนักพลัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รักใคร่ให้ของเครื่องทองนาก <bot>:กระจกฉากมีดน้อยไม้สอยผม ที่ขัดทรัพย์รับเพื่อนต้องเลื่อนกรม ผ้านุ่งห่มหอบจำนำมาทำยศ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือแห่เรือทหารชำนาญรบ <bot>:เกณฑ์สมทบทุกตำแหน่งล้วนแข็งขัน มาเตรียมเสร็จดาษดื่นนับหมื่นพัน คอยทรงธรรม์เจ้าแผ่นดินปิ่นประชา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสุริยงลงลับพยับฝน <bot>:ก็มืดมนมัวมิดทิศทั้งสาม เกิดพายุฟ้าคะนองร้องคำราม ต้นหนข้ามเรือที่นั่งบัลลังก์ทรง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ไกลตัวกลัวว่าปัจจามิตร <bot>:จะแนบชิดเคียงประโลมแม่โฉมฉาย จึงกลับมาพาไปมิให้อาย อย่าเคลื่อนคลายเคลือบแคลงระแวงใจ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันนี้ค่ำจำจะพาไปถึงห้อง <bot>:ถ้าฟ้องร้องก็จะเสียบาทเบี้ยปรับ แต่จะรักจะชังจะบังคับ สุดจะรับสั่งได้ด้วยไม่เคย ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบดินทร์สินสมุทร <bot>:ให้แสนสุดเคืองแค้นแสนกระสัน จึ่งกราบทูลกับพระองค์ผู้ทรงธรรม์ ขอผ่อนผันเป่าปี่ให้มีชัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:หมอแพทย์ทายว่าไข้ <bot>:ลมคุม โหรว่าเคราะห์แรงรุม โทษให้ แม่มดว่าผีกุม ทำโทษ ปราชญ์ว่ากรรมเองไซร้ ก่อสร้างมาเอง ฯ | โคลงโลกนิติ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวเราเล่าจะไปข้างทักษิณ <bot>:พร้อมกันสิ้นเผ่าพงศ์พระวงศา แล้วตรัสถามครูพักตร์จักรา ว่าท่านอาจารย์เจ้าช่วยเป่ามนต์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะห้ามทัพดับเข็ญไม่เห็นด้วย <bot>:เห็นจะช่วยรบพุ่งเอากรุงศรี เสียแรงรักหากพามาธานี หวังพระพี่ว่าจะอยู่เป็นคู่ครอง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระธิดาว่าหม่อมฉันไม่ทันทราบ <bot>:ได้พูดหยาบคายหยามตามประสงค์ ก็คิดเห็นเป็นผิดต่อบิตุรงค์ ขอพระองค์อดโทษได้โปรดปราน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปสิท่านตัวเราอยากเฝ้าแหน <bot>:ชมเขตแดนท่านรู้จักเป็นศักดิ์ศรี จะได้พึ่งบุญญาบารมี ไว้เป็นที่เจ้านายจนวายปราณ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพไทไหว้ว่าสาธุสะ <bot>:คำของพระมั่นแม่นเป็นแก่นสาร จะถือศีลจินตนาสมาทาน ต่างกราบกรานเกรงบุญพระมุนี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปรียบเหมือนพ่อข้อแขนขาดกระเด็น <bot>:จะรอดเป็นชีวีอยู่กี่วัน เมื่อดวงใจไปจากอุระแล้ว ไม่คลาดแคล้วกายาคงอาสัญ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพบสี่พี่เลี้ยงมาคอยรับ <bot>:แล้วคำนับให้เดินกลางหว่างถนน ค่อยห้อมล้อมปลอมเหล่าพวกชาวพล ไม่มีคนสงสัยเข้าในปรางค์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสาวสวรรค์กลั้นยิ้มขยดหนี <bot>:พระชนนีรับขวัญด้วยหรรษา พระยิ้มเยื้อนเอื้อนตรัสกับนัดดา แม่ว่าป้าแม่เสียบ้างเถิดอย่างนั้น | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามพี่เลี้ยงต่างงดอดไม่รอด <bot>:กระซิบสอดว่าเจ้าพราหมณ์สามสหาย ช่างขันสู้แขกเหรื่อเบื่อจะตาย ดูรูปกายก็ไม่น่าอาสารบ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วคลี่สารอ่านดูครูบาทหลวง <bot>:สำนวนลวงแกมาแกล้งแถลงไข เป็นใจความถามซักด้วยหนักใจ ที่เรื่องไข้เรื่องเจ็บที่เหน็บชา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชิชะพระอภัยพระทัยเอ๋ย <bot>:เจ็บก็เคยยังไม่จำยังซ้ำแผล รู้ว่าต่อแล้วยังล่อมาตอแย ไม่เจียมแก่เกี้ยวชู้จนอยู่มัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเอนองค์ลงบนอาสน์อนาถนึก <bot>:ยิ่งตรองตรึกคิดมิใคร่จะผายผัน แต่จนใจด้วยอาจารย์มานานครัน จนถึงวันนัดไว้ไม่สบาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งเช้าเจ้ากรุงเหมราช <bot>:ยุรยาตรจากแท่นทองอันผ่องใส เสด็จออกพระโรงคัลด้วยทันใด เสนาในกราบก้มบังคมคัล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้สงสารป่านนี้พระพี่เจ้า <bot>:จะโศกเศร้ามัวหมองไม่ผ่องใส ขอเทวัญชั้นฟ้าสุราลัย ให้เห็นในใจหญิงทุกสิ่งอัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันคราวนี้มิรู้จะสู้รบ <bot>:ศึกตลบซ้ายขวาทั้งหน้าหลัง พระปิ่นปักนัคเรศนิเวศน์วัง ก็คลุ้มคลั่งเคล้ากระดาษไม่ขาดวัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดำริพลางทางตอบปลอบลูกน้อย <bot>:พ่อก็พลอยเห็นควรกับนวลหง อุศเรนเห็นจะเคืองนางโฉมยง เขาก็คงคุมแค้นไปแทนทด | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้เป็นเช่นนั้นแล้ววันนี้ <bot>:ช่วยหยิกตีให้บิดาน้ำตาไหล พระสรวลพลางเสวยพลางสว่างใจ อิ่มพระทัยอิ่มโอชโภชนา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอรุณมุนีฤๅษีน้อย <bot>:กระจ้อยร่อยรู้จำคำสิกขา กับสินสมุทรมุนีผู้พี่ยา ต่างก็ว่าหม่อมฉันบวชได้สวดมนต์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสาวสาวชาววังไม่เคยเห็น <bot>:เที่ยวดูเล่นเลียบเดินตามเนินผา ขึ้นเขาเขียวเลี้ยวเลียบศิลามา ร่มรุกขาเขียวชุ่มชอุ่มใบ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:นึกยินดีจะใคร่สมอารมณ์หวัง มาเรียกหาคนดีมีกำลัง พร้อมสะพรั่งพลไกรทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากรุงยักษ์หนักใจเห็นไม่รอด <bot>:หยุดช้างกอดกรสยองพองเกศา เสียดายวงศ์พงศ์พันธุ์สวรรยา กลับเหลียวหลังตั้งตาดูธานี | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ฟังรหัสแจ้งจิตคิดกังขา เห็นจริงจังดังคำพราหมณ์พฤฒา ชลนาคลอเนตรสังเวชใจ | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นชายใดได้ปะพอประเนตร <bot>:แสนเทวษหวังรักนั้นนักหนา แล้วฝึกหญิงยิงธนูรู้ศัสตรา เป็นรักษาองค์นั้นสามพันคน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระลอกซัดพลัดพรายต้องว่ายน้ำ <bot>:ด้วยมืดค่ำมิได้เห็นว่าเป็นไฉน ทั้งบุตราข้านี้ก็หายไป ยังมิได้รู้เห็นว่าเป็นตาย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าจะให้ไปห้องสองกับเจ้า <bot>:ชิงไม้เท้าเสียให้ได้เข้าให้ถึง นางแอบฟังนั่งนึกกันลึกซึ้ง อันดื้อดึงได้ผัวอย่ากลัวอาย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จางวางเวรรับไปให้กรมท่า <bot>:ขุนเสนาแจ้งการในสารศรี รีบเข้าไปคอยเฝ้าเจ้าบุรี พร้อมกันที่พระโรงรัตน์ชัชวาล ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเมืองไหนบอกให้เราแจ้งเหตุ <bot>:อยู่ประเทศทิศใดใกล้สิงขร หรือมาเที่ยวในทะเลพเนจร หรือการร้อนจะไปหนตำบลใด ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างจำใจไปเฝ้าให้เศร้าสร้อย <bot>:ทั้งใหญ่น้อยแน่นปราสาทราชฐาน พวกท้าวนางต่างประณตบทมาลย์ ถวายบาญชีสนมกรมใน | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงอุส่าห์หาหมอขอเสน่ห์ <bot>:อุปเท่ห์ร้อยแปดยาแฝดแฝง จนหลงใหลไม่คลาดไม่ขาดแคลง ถึงปลอมแปลงเปลี่ยนหน้าสารยำ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ยับยั้งรั้งราโยธาหาญ <bot>:ข้ามห้วยธารเดินทางหว่างสิงขร พระเร่งรีบแสนยาพลากร ไม่แรมร้อนมากระทั่งถึงลังกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงองค์พระมเหสี <bot>:ทุกข์ทวีไปตามทางหว่างไศล คิดจะใคร่ได้ดูแต่ภูวไนย เห็นอะไรอย่างอื่นไม่ชื่นตา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประจุสมัยเกือบจะได้เวลาฤกษ์ <bot>:เอิกเกริกคั่งคับล้วนทัพขัน ทั้งครูจักรราศีชุลีคัล มาพร้อมกันคลายเวทวิเศษมนต์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวเขย่งเกงกอยไปร้อยทิศ <bot>:ยังมีฤทธิ์ลุกกระโดดโขยดโหยง เหนี่ยวยางยูงสูงสุดฉุดชโลง เดินโทงโทงเที่ยวหาสวามี | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงรั้งรอพอให้แม่ได้ช่อง <bot>:จะฉลองแล้วแต่จะโปรดไฉน แม้นเคยคู่กุศลดลพระทัย ก็จะได้ปกครองกันสองรา | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหยุดยืนมึนเมื่อยนึกเหนื่อยเหน็ด <bot>:สงสารเจ็ดพระธิดาดูหน้าจ๋อย ด้วยรุ่นสาวชาววังกำลังน้อย นางจะพลอยพลัดพรายวอดวายวาง | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจัดแจงแต่งรถสุวรรณรัตน์ <bot>:เทียมกัณฐัศว์ตัวประเสริฐระเหิดระหง จะไปเฝ้านักสิทธ์บิตุรงค์ โดยจำนงเร่งรัดไปจัดการ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งพวกเราเล่าก็รวมอยู่พร้อมพรั่ง <bot>:แต่ล้วนรังเรียนวิชาได้ปรากฏ จะดูดีพี่น้องสองโอรส ให้มียศเกียรติไว้ในไตรภพ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพรหมเดชเศรษฐีคนมีสัตย์ <bot>:ว่าวิบัติบ้านเมืองจะเคืองเข็ญ แต่ป่างก่อนร่อนชะไรก็ไม่เป็น เดี๋ยวนี้เช่นกับเขาว่าเป็นบ้ากาม | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จัดกระบวนถ้วนทุกหมู่มยูรฉัตร <bot>:พร้อมขนัดเกณฑ์แห่ทั้งแตรสังข์ มโหระทึกกึกก้องฆ้องระฆัง พัดโบกบังสุริยาแลจามร ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางประคองต้องเต้าเยาวมิตร <bot>:ถนอมชิดเชยประโลมโฉมสมร แสงพระจันทร์ส่องสว่างกลางอัมพร บนบรรจถรณ์ท้ายบาหลีต่างปรีดิ์เปรม | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอรุณรัศมีศรีสวัสดิ์ <bot>:เห็นสามกษัตริย์ซบพักตร์เข้าผลักไส ไม่พื้นกายหมายมั่นว่าบรรลัย นางร่ำไรเรียกหาบิดาพลาง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธาการะเวกเมืองรมจักร <bot>:ต่างรบหักออกทุ่งข้างกรุงศรี พวกผลึกศึกกล้าพาสตรี ประดังตีตัดทางออกข้างซ้าย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายราหูแม่ทัพกับทหาร <bot>:มาถึงด่านแดนมหาชลาไหล ให้ตั้งค่ายรายเรียงเคียงกันไป ปักธงไชยเมืองตะวันเป็นสัญญา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปรับโฉมงามทรามสวาท <bot>:จากปราสาทมาสงวนไว้สวนศรี แม้นสงครามตามมาจะราวี ให้ไพรีย่อยยับอัปรา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าพูดไปให้บาทหลวงแกล่วงรู้ <bot>:มันจะขู่เฆี่ยนฆ่าให้อาสัญ ทั้งนี้เราปลดปลอดรอดชีวัน ก็เพราะท่านอนุกูลกรุณา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหาไหนได้เหมือนเจ้าเยาวมิ่ง <bot>:เป็นยอดยิ่งในมนุษย์สุดสงวน ไม่ทอดทิ้งมิ่งขวัญอย่ารัญจวน เหมือนเพชรล้วนควรบำรุงให้รุ่งเรือง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปลุกไพร่ให้ตื่นขึ้นทั้งพวก <bot>:เหมือนหูหนวกเรียกใครก็ไม่ขาน ต้องทำใบ้ให้รู้ว่านางมาร ถึงแก่กาลมรณานิคาลัย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนถึงนี่ที่อยู่กูทั้งนั้น <bot>:เวสสุวัณให้พิทักษ์อยู่รักษา เองประมาทอาจองแล้วตรงมา ไม่บูชาบวงสรวงทำล่วงเกิน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกฤษณาตรีพลำต่างคำรพ <bot>:พลางนอบนบในตระกูลประยูรหงส์ พนักงานสารพัดจัดประจง ตั้งเครื่องทรงเครื่องเสวยทั้งเนยนม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนพี่ช่วยถอนอาวุธช่วยอุดหนุน <bot>:ไม่ลืมคุณจริงนะพี่ที่อาสา จงไปฟังท่วงทีกิริยา จะพูดจาอิงแอบเป็นแยบคาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสุริยงลงยอแสงระยับ <bot>:ชวนกันกลับมาอยู่ในคูหา พอพยับอับแสงสุริยา ยักษ์ก็มาถึงถํ้าด้วยกำลัง | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:บทจรเลียบดูภูเขาเขิน พญายักษ์นำหน้าพาดำเนิน นางเพลิดเพลินทางเก็บมาลา | สิงหไกรภพ | 51 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เดินทางหว่างไม้ชัด <bot>:ลัดเฉลียง ลมตกนกสนั่นเสียง แซ่ร้อง ร่ายไม้ไต่มองเมียง เหมือนจักทักเอย เพรียกพลอดฉอดเสียงซ้อง แซ่จ้อซอแซ | นิราศสุพรรณ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแย้มยิ้มพริ้มพรายภิปรายซัก <bot>:ใจพี่รักจะใครได้หรือไม่เล่า เจ้าพราหมณ์แกล้งตอบความเป็นสำเนา แม้นได้เปล่าจะคำนับรับประทาน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแย้มยิ้มอิ่มใจเห็นได้ช่อง <bot>:การที่ตรองไว้คงสมปรารถนา จำจะให้ขุนนางช่างพูดจา ถือสาราเข้าไปแจ้งแห่งคดี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงว่าข้าแต่ท้าวเจ้าพิภพ <bot>:อย่าปรารภเลยคงสมปรารถนา แม้นศึกเสือเหนือใต้สิ่งใดมา จะอาสาคิดประจญรณรงค์ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เธอก็ตามข้ามฝั่งฝรั่งใหญ่ <bot>:ลูกเจ้าเมืองสุลาลัยไปอาสา สมทบทัพกับแขกแตกกลับมา เขาจับได้ไม่ฆ่าปล่อยมาเมือง | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนามาจัดตามรับสั่ง <bot>:แล้วไปยังศาลเจ้าท้าวผีสิง ให้พาพวกมดท้าวที่เข้าจริง อย่าแอบอิงมีรับสั่งจะฟังการ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยหรืออ้ายมังคลาสานุศิษย์ <bot>:มันคบคิดหนีกูรู้ไม่ถึง ประมาทหมิ่นลิ้นพาลสันดานดึง ใช่จะพึ่งบุญญาบารมี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สงสารสายเนตรน้อง <bot>:นองชล ลเนตรพี่เพียงฝอยฝน เฟ่าน้อง จวนรุ่งร่ำสอื้นจน จำจากแจ่มเอย คราวเคราะเพราะน้องต้อง พยุกล้าสลาตัน | นิราศสุพรรณ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หอมระรื่นชื่นชายแต่สายหยุด <bot>:สงสารนุชนึกถึงสวนให้หวนโหย หอมจันทน์อินกลิ่นโศกลมโบกโบย ทั้งยมโดยดอกดวงเป็นพวงงาม | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดีใจไปจริงนะพระเจ้าพี่ <bot>:ไปพรุ่งนี้เถิดนะพระเจ้าป้า นางรับคำรับขวัญจำนรรจา จนเวลาดึกด่วนชวนบรรทม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางต่างคำนับน้อมรับสั่ง <bot>:อยู่พร้อมพรั่งทั้งรำภาอัชฌาสัย เชิญสองท้าวสาวสรรค์กำนัลใน เสด็จไปรถประทับที่พลับพลา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองละร้อยลอยกระบวนจะสวนรับ <bot>:รุมกันจับอุศเรนเจนณรงค์ ฯ ฝ่ายลูกท้าวเจ้าลังกากองหน้านั้น ตามกำปั่นไปด้วยเชิงละเลิงหลง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายรำภาฝรั่งได้ฟังตรัส <bot>:ชุลีหัตถ์ขึ้นประคองสนองสาร เอาความหลังทูลแถลงให้แจ้งการ แล้วกราบกรานองค์ท้าวเจ้านคร ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยให้สติลัทธิว่า <bot>:ภาวนาไว้ให้มั่นกันผู้หญิง มันตามดูพรูพรั่งน่าชังชิง พระพี่นิ่งเดินมาชาลาลาน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างทัพกษัตริย์ที่จัดเล่า <bot>:เข้าอยู่ป่าพุ่มไม้ไพรระหง ครั้นรอนรอนอ่อนแสงพระสุริยง พอค่ำลงยกอ้อมล้อมเข้าเมือง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์มังคลาราช <bot>:พจนารถตอบไปมิให้หมอง พี่รักเจ้าเท่าชีวิตอย่าคิดปอง ขอเชิญน้องปรานีด้วยพี่ยา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็นั่งบังคมบรมนาถ <bot>:คิดขยาดขนพองสยองหัว แล้วว่าข้าขอชีวิตเพราะคิดกลัว จะฝากตัวกว่าชีวันจะบรรลัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาได้เมียได้ผัวทั่วพิภพ <bot>:เขาไม่หลบหลีกลี้ไม่หนีหาย ก็เห็นอยู่ผู้ใหญ่เขาไม่ตาย เราจะอายเขาไยเล่าไม่เข้ายา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเห็นชายคล้ายองค์พระทรงศักดิ์ <bot>:ให้จับหักคอทั้งกำลังหลับ เอาศพไปในด่านคิดการลับ เครื่องประดับดังกษัตริย์แล้วตัดคอ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เห็นมือฤๅษีที่มีศิล <bot>:พวกทมิฬมาดหมายกลับตายหมด อันถิ่นฐานบ้านเมืองแลเครื่องยศ เราสร้างพรตมิได้ปองเอาของใคร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรูปงามทรามสาวท้าวประสงค์ <bot>:ต้องเก็บส่งเข้าไปสิ้นทุกถิ่นฐาน เหมือนเปลวไฟไหม้โพลงพระโองการ ใครทัดทานขัดขวางจะวางวาย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นแล้วเสร็จทูลท้าวเจ้าจังหวัด <bot>:กรุงกษัตริย์ทราบความตามนุสนธิ์ เธอจึงสั่งเสนาพลาพล จะจรดลออกไปบวงสรวงเทวา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดชะสัตย์อธิษฐานการกุศล <bot>:เทพอยู่ต้นไทรใหญ่ไพรระหง เอาหนังเหลืองเครื่องที่ฤๅษีทรง มาวางตรงพักตราในราตรี | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระปิ่นมังคลานรารัตน์ <bot>:โองการตรัสเหล่าทหารชาญสมร ให้รักษาหน้าด่านชานนคร เร่งฝึกสอนช้างม้าให้กล้าปืน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจะใคร่ได้หนุ่มมาอุ้มแอบ <bot>:สนิทแนบกายาเหมือนมารศรี จะฆ่าเมียเสียให้ตายวายชีวี เอาสามีเป็นคู่ชื่นชูใจ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พูดกันไปไยเล่าไม่เข้าข้อ <bot>:เจ้าหลอกล่อลวงเล่นเหมือนเช่นผี แล้วลงจากเคหาเดินพาที ตั้งแต่นี้กูไม่มาแล้วอย่าแคลง | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวยินดีปรีดาจะหาไหน <bot>:ในดวงใจอิ่มเอมเกษมสันต์ จวนจะย่ำสุริยาลงสายัณห์ สั่งแต่บรรดาพหลสกลไกร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกอดลูกผูกจิตคิดสังเวช <bot>:พระชลเนตรนองตกซกซกไหล กรุงกระษัตริย์ตรัสว่านี่อะไร เฝ้าร้องไห้ไปเปล่าเปล่าไม่เข้าการ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจันทร์อับลับฟ้าเวหาหน <bot>:บังเกิดฝนตกพรำเป็นน้ำขัง สุนีเปรี้ยงเสียงลั่นสนั่นดัง คงคาคลั่งเรือซัดกระจัดกระจาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดจะช่วยด้วยทัพอัปรา <bot>:ชลนานองเนตรสังเวชใจ จะอยู่นานการด่วนจวนจะรุ่ง เขม้นมุ่งมรรคาพฤกษาไสว | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกระษัตริย์ตรัสขู่ไม่รู้ด้วย <bot>:แม้นกลัวม้วยแล้วจงลงมาหา ถ้าดึงดื้อถือดีมิลงมา จะจับฆ่าให้ม้วยไปด้วยกัน ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะผูกมิตรคิดประกอบให้ชอบกล <bot>:ถึงไพร่พลใหญ่น้อยคงพลอยตาม ได้ลือชาปรากฏเป็นยศศักดิ์ ให้สมรักราบเตียนที่เสี้ยนหนาม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร <bot>:ไม่สิ้นสุดเสน่หาจนอาสัญ ถึงตัวไปใจคิดเป็นนิรันดร์ พี่รับขวัญเช้าเย็นไม่เว้นวาย ฯ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้ามาใกล้ไทรทองสองกษัตริย์ <bot>:โสมนัสถามไถ่ดังใจหมาย ว่าดูรามาณพทั้งสองนาย เจ้าเพื่อนชายชื่อไรไปไหนมา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าบอกนางอย่างคำบิดาว่า <bot>:จะพาอาเจ้าไปด้วยช่วยให้หมด อย่าหักหาญดาลเดือดจงเงือดงด มิให้อดสูเขาชาวลังกา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าคบคนสอพลอทรลักษณ์ <bot>:มันจะชักชวนจิตริษยา รักษาตัวอย่าให้ผัวเจ้าโกรธา จงอุตส่าห์ตั้งใจไว้ให้ดี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งใหญ่น้อยร้อยแปดมีธงปัก <bot>:ทหารรักษาเรียบเงียบเชียบเสียง จึงขับไพร่ให้ล้อมเข้าพร้อมเพรียง ฝรั่งเรียงรายค่ายคอยรายรบ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นทรงช้างพลางขับทัพทหาร <bot>:เหาะทะยานลอยสล้างมากลางหน กั้นกลิ้งกลดบดบังพระสุริยน กุมภัณฑ์พลห้อมล้อมไปพร้อมเพรียง | สิงหไกรภพ | 68 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.