text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โขยกปีบถีบกระโชกแล้วโฮกขบ <bot>:สองมือตบตีนฟัดประหัตประหาร พระได้ทีรี้พลหลบลนลาน ทั้งพระกาลกุมทวนคอยสวนแทง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:คนใดใจส่างสิ้น <bot>:ความอาย ความสัตย์เสื่อมกระจาย จากแท้ มานะเจ็บอายหาย หมดเนตร สิ่งสี่มีพร้อมแล้ เล่ห์เพี้ยงเดียรฉาน ฯ | โคลงโลกนิติ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าโอรสคุมทหารด่านปากน้ำ <bot>:สิบห้าลำลำละร้อยลอยสลับ ล้วนเรือตระเวนเจนจบเคยรบรับ เป็นกองทัพนำหน้าเจ้าวาหุโลม ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระพี่จ๋าอย่าเข้าไปใกล้เลยนะ <bot>:กลัวมันจะโจนมาจิกตาเจาะ พระเชยปรางนางแนบแอบออเซาะ ช่างฉอเลาะเพราะประสงค์ว่าวงศ์วาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงท่านท้าวโกสัยก็ไม่รู้ <bot>:สังเกตดูมรรคาเหลือฝ่าฝืน ที่ปากช่องเขาชันกันลูกปืน มาสักหมื่นสักพันไม่พรั่นพรึง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกถึงทรงวงพักตร์ที่ลักพิศ <bot>:ยังเห็นติดเนตรให้อาลัยหา คิดถึงคำพร่ำไว้อาลัยลา พระชลนาคลอคลอท้อฤทัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณครั้นฝรั่ง <bot>:กลับมาวังพอนาฬิกาเที่ยง จึงปรึกษากับพราหมณ์สามพี่เลี้ยง จะบ่ายเบี่ยงแก้ไขไฉนดี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาแอบมองตามช่องฉาก <bot>:พอเห็นหลากจิตพรั่นประหวั่นไหว เข้าชิงธงที่องค์พระอภัย มาหักให้ย่อยยับสำทับความ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ข่าวว่าราหูกับตรีเมฆ <bot>:คิดโหยกเหยกคบขบถจึงจดหมาย เป็นความเมืองเรื่องราวทูลเจ้านาย แล้วแจกจ่ายเสื้อหมวกให้พวกพล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โฉมวันฬามาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:นางกษัตริย์โศกศัลย์เฝ้ากันแสง ฟังโหรทายค่อยประทังแต่ยังแคลง ให้ระแวงหวนคิดจิตอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สั่งแล้วจรลับเต้า <bot>:ตามทาง เลียบละเมาะเมินหมาง หมู่ไม้ เสนาะแต่ศัพท์สัตว์กลาง ราวป่า แสนวิโยคยามไร้ รุ่มเร้าแรมจร | นิราศวัดรวก | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วิ่งเข้าค่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:คนทั้งปวงพวกกันต่างหรรษา พอบาทหลวงย่างเท้าก้าวออกมา พวกเสนาสี่นายเข้าไปพลัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ตรัสประภาษแก่โหราว่าเราฝัน เมื่อเกือบรุ่งรังสีรวีวรรณ นิมิตฝันว่าไฟไหม้เข้ามา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างหมอบเมียงเคียงบัลลังก์เข้าตั้งเครื่อง <bot>:แลชำเลืองล่อใจให้ใช้สอย พอเนตรสบหลบเลี่ยงเมียงชม้อย ดูแช่มช้อยเชิงชวนให้ยวนใจ ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองหรือตัดราคาตัณหาขาด <bot>:มึงหรือปราชญ์จะปรับให้นับถือ อย่ามาพูดสอพลอให้อออือ กูไม่ถือถ้อยคำอย่ารำพัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเชื่อคำอาจารย์สันดานชั่ว <bot>:จึ่งหมองมัวว้าเหว่ระเหระหน ไม่พอที่จะได้ยากลำบากตน เพราะคบคนแหพาลสันดานตึง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดรักพระอัคเรศ <bot>:ชลเนตรซึมโซมชโลมไหล แล้วทูลว่าข้าพระบาทประมาทใจ หมายว่าไม่มีศัตรูจึงอยู่นาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:เห็นนารีรักใคร่ใจกระสัน ลืมเสวยเลยตะลึงสักครึ่งวัน ใท้ผูกพันรูปทรงอนงค์นาง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงจัดพลคนละกองฝ่ายน้องรัก <bot>:ไปรมจักรตามแต่จิตจะคิดไฉน สองนัดดาพาพลสกลไกร รีบยกไปเมืองผลึกเหมือนตรึกการ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยพระสุณิสาสองสมร <bot>:ตั้งอุทรเศร้าหมองไม่ผ่องใส ครรภ์ก็แก่สองบังอรร้อนพระทัย ขอหัสไชยสามีให้ลีลา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งยามดึกยิ่งสะอึกสะอื้นอ้อน <bot>:ถึงบิดรมารดานํ้าตาไหล โอ้ครั้งนี้มิรู้ที่จะพึ่งใคร ทั้งโภไคยผู้คนก็โรยรา | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จับเสนีสี่คนบนหอนั่ง <bot>:มัดไพล่หลังฉุดกระชากลงจากตึก ทั้งถีบถองร้องอึงอึกทึก เสียงอุบอึกโอยโอดขอโทษตัว | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วให้เรียนอาคมประสมจิต <bot>:ผู้หญิงติดใจรักสมัครสมาน เองอุตส่าห์เล่าไว้ให้ชำนาญ คงได้การมั่นคงอย่าสงกา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงกราบทูลมูลเหตุประเทศถิ่น <bot>:ทั้งฟ้าดินมิได้เห็นว่าเป็นไฉน ตามแต่จะโปรดปรานสถานใด จะปล่อยไปหรือจะจอดทอดเภตรา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:ตกพระทัยเสด็จออกมาเห็นฟ้าเหลือง เป็นเปลวไฟพวยพุ่งดูรุ่งเรือง ทั่วทั้งเมืองแสงกระจ่างดั่งกลางวัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมัจฉานารีไปที่อยู่ <bot>:ในแอ่งคู่ธารท่าชลาไหล จำเริญศีลเป็นสุขไปทุกข์ภัย กินแต่ไคลพอเป็นยาในวาริน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทานโทษโปรดเกล้าเถิดเจ้าคะ <bot>:ไม่ทิ้งพระศาสนาหามิได้ เจ้าคุณมาธานีฉันดีใจ นิมนต์ไปวัดวาให้ถาวร ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงช้างน้ำดำด้นเที่ยวค้นหา <bot>:มีงวงงาฟาดวารินกระสินธุ์ใส ฝูงเงือกงูหมูน้ำรายคล่ำไป แล้วเลี้ยวไล่หาอาหารทะยานตัว | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ฝูงสัตว์เกเรเดรัจฉาน <bot>:ยังเที่ยวคลานหาที่อยู่เช่นปูหอย นี่มนุษย์เจียวหนาหวาทำตาปรอย เห็นใช้สอยกันไม่ได้ใช่ไก่ชน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ก่อนมาพาชั่วให้มัวหมอง <bot>:ต้องจำจองเจียนจักถึงตักษัย หากหลบลี้หนีทันไม่บรรลัย เธอก็ไม่ช่วยแก้มาแต่เธอ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงไปวังลังกาเถิดอย่าอยู่ <bot>:แล้วพวกกูจึงจะออกไปคลอกเผา นางคำนับรับความตามสำเนา นึกว่าเราลวงได้ด้วยง่ายดาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเห็นม้าหากินบนเนินเขา <bot>:มันจึ่งเข้าไปข้างหน้าเห็นตาหู เรียกเพื่อนกันเร็วหวาจงมาดู อ้ายนี่หมูหรือควายเป็นหลายพรรณ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าตัวกูผู้เป็นพระสังฆราช <bot>:ให้วิวาทรบพุ่งชาวกรุงศรี ก็กลับมาถึงพลันด้วยทันที พร้อมกันที่ฝั่งชลามาประชุม | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลานางวางวิ่งมาหาพ่อ <bot>:เล่าคำข้อเคืองจิตขนิษฐา พระอภัยไม่รู้ที่จะเจรจา จะขืนพาไปก็เห็นไม่เป็นการ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สลาตันลั่นพิลึกเสียงครึกครื้น <bot>:โคลงเคลงคลื่นโดนดันกำปั่นเห กลับท้ายหกผกโผนดังโยนเปล ปลิงทะเลลอยเกลือกทั้งเงือกงู | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากินนํ้าสิ้นสีเสมอเก่า <bot>:ทั้งสองเจ้าแจ้งกลต้นพฤกษา จึงซักถามพราหมณ์เทพจินดา เหมือนต้นยานี้ก็เห็นไม่เป็นการ | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอามือป้องมองดูไม่รู้จัก <bot>:จึ่งถามทักมาแต่ไหนจนไก่ขัน เป็นนักสิทธ์ถือกิจพรหมจรรย์ เที่ยวด้นดั้นมาทำไมในกลางคืน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพระองค์ทรงนามรามเดช <bot>:อัคเรศร่วมจิตชื่อกฤษณา อายุท้าวเก้าสิบเก้าเฒ่าชรา นางพระยาแปดสิบพอดิบพอดี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือเสียเรือเมื่อยังกำลังคลื่น <bot>:จึงไม่คืนเข้าวังดังประสงค์ ให้ร้อนเร่าเศร้าหมองถึงสององค์ กันแสงทรงโศกซบสลบไป ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จนใจกลัวอาจารย์จะพาลโกรธ <bot>:จะลงโทษบาปหนักเสียศักดิ์ศรี รีบดำเนินลงมาไม่ช้าที กับเสนีรีบมาถึงหน้าวัง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแกล้งตรัสกลบเกลื่อนเหมือนไม่รู้ <bot>:เออเอ็นดูเราด้วยช่วยแก้ไข แล้วสั่งเหล่าชาวที่บรรทมใน จงจัดให้หลับนอนผ่อนสบาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยฟังเสียงปืนใหญ่ไล่พหล <bot>:จงจัดพลเพิ่มเจือให้เหลือเหลิง ข้างด้านน้ำเองเข้าแหกให้แตกเปิง ดูชั้นเชิงพอเป็นทีตีเข้าไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาวสุรางค์นางบำเรอเสนอหน้า <bot>:ไม่ปรารถนานึกคิดสนิทสนม ใครแต่งแง่แสนงอนทำค้อนคม แกล้งขากถ่มทุดให้ไม่ไยดี | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบเรื่องหนังสือรื้อเป็นทุกข์ <bot>:ไม่มีสุขเหมือนหนึ่งเอาภูเขาถม ถอนฤทัยเคืองขัดอัดอารมณ์ ให้เตรียมตรมที่ในอกดั่งตกเลน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:โปรดประภาษควรความตามวิสัย พระแย้มสรวลชวนชิดสนิทใน จนระงับหลับไปในไสยา | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูจะออกไปดูให้รู้ข่าว <bot>:คำที่เจ้าทายไว้อย่าใหลหลง ทั้งนิมิตเห็นจะสมอารมณ์ปลง พระขึ้นทรงหลังพระยาอาชาไนย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดรักไม่ยักนิ่ง <bot>:เฝ้าอ้อยอิ่งตามประสาอัชฌาสัย พี่รำภาเข้าไปจัดปรัศว์ไว้ เจ้าไม่ไปจัดห้องเล่าน้องรัก | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงแต่งองค์ทรงเครื่องให้ลูกน้อย <bot>:พอบ่ายคล้อยพานางไปข้างหน้า แล้วชวนองค์พงศ์กษัตริย์ขัตติยา เสด็จมาพระโรงรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งลังกามาถึงเจ้า <bot>:จึงก้มเกล้าทูลแจ้งแถลงไข นายกำปั่นนั้นข้าเห็นว่าเป็นไทย ไม่โตใหญ่อายุราวสักเก้าปี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสองนางฟังยิ้มอยู่ริมฉาก <bot>:ชมฝีปากหน่อนาถฉลาดเฉลียว ไม่รู้จักรักผู้หญิงจริงจริงเจียว จึงเด็ดเดี่ยวไม่ถูกมนต์หยูกยา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างฝ่ายน้องครองกรุงบำรุงรักษ์ <bot>:ได้สืบศักดิ์สุริยวงศ์พร้อมพงศา เสวยรมย์สมบัติวัฒนา ชาวพาราเริงรื่นทุกคืนวัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลากราบก้มประนมบาท <bot>:ว่านุชนาฏนี้เป็นบุตรท้าวโกสัย ชื่อบุษบงกัลยาสุมาลัย จงทราบใต้บาทาฝ่าธุลี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:สัตว์อื่นตื่นเต้นแต่ <bot>:ควรไกล กระต่ายตื่นตูนไป สุดหล้า ช้างม้าตื่นฟืนไฟ ฟัดฟาด หยุดแฮ คนตื่นข่าวศึกส้า สุดห้ามมันหาย ฯ | โคลงโลกนิติ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผิดก็ถือดื้อดึงให้ถึงแต้ม <bot>:ได้ชื่นแช่มเชยชิดสนิทสนม ยิ่งเพ่งพิศติดใจจะใคร่ชม เข้าเกลียวกลมกอดรัดกระหวัดกร ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมายประเทศเขตแดนตามแผนที่ <bot>:ออกแล่นรี่ไปตามทางหว่างอิสาน ชมมหาสาคโรชโลธาร ตามถิ่นฐานมีละเมาะเป็นเกาะเกียน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะรักหญิงจริงจังคนทั้งนั้น <bot>:ว่าโศกศัลย์โศกีถึงพี่สาว ฝ่ายองค์พระอภัยทูลไทท้าว พรุ่งนี้เช้าฉันจะใช้ใบเภตรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสว่าพระอภัยผู้เป็นเจ้า <bot>:ทุกข์ก็เท่าโยมทุกข์เพราะยุคเข็ญ จากสมบัติพลัดพรากได้ยากเย็น โยมมาเห็นก็ให้คิดอนิจจัง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เผยพระแกลแลดูจันทร์กระจ่าง <bot>:ช่วงสว่างแจ่มศรีไม่มีหมอง คะนึงนุชสุดขืนอารมณ์ปอง พระทัยหมองหมางซ้ำระกำตรม | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งทั้งหลายพวกนายไพร่ <bot>:ก็พร้อมใจกันให้ขาดศาสนา ยิ่งแค้นขัดอัดอั้นตันอุรา ดังเลือดตาแกจะตกตีอกตึง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูไม้สูงฝูงนกวิหคจับ <bot>:บ้างเรียกรับร้องเร้าริมเขาเขิน นกแซงแซวแก้วกรอดพูดพลอดเพลิน ที่หว่างเนินนกยูงเป็นฝูงฟ้อน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างลังกาอาณาจักร <bot>:ประเสริฐศักดิ์ขัตติยามหาศาล สถิตแท่นเนาวรัตน์ชัชวาล แสนสำราญสุขสวัสดิ์กำจัดภัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเล่าไซร้จะไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยชิงชัยเป็นฝ่ายเหนือ เจ้าคุณเป็นแม่ทัพกำกับเรือ แม้นขาดเหลืออย่างไรในสงคราม ฯ | พระอภัยมณี | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระเทวสินธุ์นรินทร์รัช <bot>:ดึกสงัดจันทร์กระจ่างกลางเวหน น้ำค้างย้อยพรอยพรายดังสายชล พระพายฝนมืดอับพยับโพยม | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อยุดเรือเหนือวัดเงื้อม <bot>:เงาโพ รื่นร่มรมยศุกโข ค่างคุ้ง วัดมีที่พระอุโบ สดที่กดีแฮ เหนพระศรทาหมุ้ง มั่นสร้างทางบุญ | นิราศสุพรรณ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรุ่งนี้เช้าเราจึงจะกรีทัพ <bot>:ไปตั้งรับเร่งไปจงให้ถึง พระสั่งเสร็จตรองตรึกนึกคะนึง แล้วรำพึงเหตุผลแต่ต้นปลาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกข้าเฝ้าเข้าพยุงกรุงกระษัตริย์ <bot>:เป่ายานัตถุ์นวดให้น้ำใส่สรง ค่อยพลิกฟื้นขึ้นทั้งนางบนช้างทรง นางเห็นองค์อสุราประหม่าใจ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดาว่าองค์พระทรงเดช <bot>:บิตุเรศคอยท่ามารศรี จะเคืองขัดอัธยาฝ่าธุลี นางพวกพี่เลี้ยงมาพาออกไป | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางครวญคร่ำร่ำไรไห้ละห้อย <bot>:น้ำตาย้อยพรั่งพรายทั้งซ้ายขวา ให้กลุ้มกลัดอัดอั้นหวั่นวิญญาณ์ ด้วยเป็นปลาแปลกนางอย่างมนุษย์ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผกาพาสินสมุทรผัว <bot>:ไปเพื่อนตัวตีไพร่ไล่ทหาร พวกเฝ้าค่ายนายต้อนออกรอนราญ ต่างต่อต้านตอบตีไม่หนีเร้น ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปเที่ยวเล่นเป็นปีแล้วมิสา <bot>:มาพูดจาให้กูคันหูเหือง พระพิโรธโกรธตรัสด้วยขัดเคือง แล้วย่างเยื้องจากบัลลังก์เข้าวังใน ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้านึกร้ายหมายจะตามก็ขามเด็ก <bot>:ด้วยลูกเล็กเหลือตัวไม่กลัวผี เห็นจะไปได้ครันจนวันนี้ ด้วยท่วงทีรีบร้อนไม่นอนใจ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเทียบเหล่าสาวสรรค์กำนัลนาฏ <bot>:จะประพาสเข้าในไพรพฤกษา ครั้นสั่งเสร็จเสด็จไปห้องไสยา พวกเสนารีบรัดไปจัดแจง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงหยุดทัพยับยั้งบอกหนังสือ <bot>:ให้ทูตถือมาแจ้งแถลงไข ไว้ธุระบิดรไม่นอนใจ จะยกไปไล่ล้างให้วางวาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ จะกล่าวฝ่ายพระองค์ผู้ทรงพรต <bot>:กับดาบสที่ถือเป็นฤๅษี ครั้นรุ่งแจ้งแสงหิรัญขึ้นทันที มาพร้อมที่โรงฉันบรรณศาลา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงสั่งเสนาพวกข้าเฝ้า <bot>:เฮ้ยออเจ้ารีบไปแจ้งแถลงไข แก่สามพราหมณ์ทุกนครอย่านอนใจ ว่าพวกไพรีมาชิดติดบุรินทร์ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเจ้ามารยาแกด่าผลุง <bot>:พูดออกยุ่งอวดก๋าเจ้าข้าเอ๋ย ควักน้ำตาลล่อมดปดจนเลย กูก็เคยรู้ใจอ้ายไทยแกม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสบอกบุตรีสามีเจ้า <bot>:ไปรบเขาเขากลับจับไปได้ จะวอดวายตายเป็นไม่เห็นใคร พลางร่ำไรรักหลานสงสารครัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าหนักแน่นแล่นหนุนเนื่องกันไป <bot>:เราทัพใหญ่จะเข้าอยู่ในบูรี ได้เกลี้ยกล่อมล้อมอาณาประชาราษฎร์ ที่ขยาดยกอพยพหนี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาฝรั่งช่างฉอเลาะ <bot>:ประโลมประเหลาะลิ้นลมก็คมสัน อยู่ข้างแท่นแสนสบายมาหลายวัน ค่อยรู้ชั้นเชิงชนเป็นคนเคย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทัพเรือเมื่อกุมารออกราญรบ <bot>:เลี้ยวตลบเข่นฆ่าให้อาสัญ ข้าศึกแตกแยกย้ายวายชีวัน ได้กำปั่นปืนผาสารพัด | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แหงนชะแง้แลเห็นคนบนกำปั่น <bot>:พลางกัดฟันเต้นโลดกระโดดโหยง น้ำลายไหลไล่คว้านัยน์ตาโพลง จับเรือโคลงกลอกหัวตัวเป็นเกลียว | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งคงทนมนต์เวทวิเศษขลัง <bot>:เอามาตั้งเป็นขุนนางอย่างถวิล ทั้งเมียลูกปลูกฝังให้นั่งกิน ตั้งบ้านถิ่นฐานชลาริมสาคร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปจับสับเสี่ยงทำเมี่ยงเคี้ยว <bot>:กระดูกกระเดี้ยวมันจะมันขยันหนัก แต่เกลอมาล้าเลื่อยเหน็ดเหนื่อยนัก จงหยุดหย่อนผ่อนพักเสียสักวัน | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวไปในตำราเห็นช้านัก <bot>:ก็ประจักษ์ความแต่ก่อนคิดผ่อนผัน ครั้นจะแต่งพรรณาเห็นช้าครัน เมื่อถึงวันที่ประสงค์ก็ส่งตัว | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์ครองกรุงไกรท้าวไกรจักร <bot>:ประสงค์รักในธิดามารศรี ท้าวไพรชนเมืองอุบลธานี เมืองลัชวีท้าวจักรวรรดิกษัตรา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายกรมท่าเสนาใหญ่ <bot>:คลานเข้าไปจึ่งประมูลทูลฉลอง พวกลังกามาเฝ้าทูลละออง จะปรองดองโปรดปรานประการใด | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายกษัตริย์สุดสาครบวรนาถ <bot>:จะยุรยาตรไปที่ธารละหานหิน ชมแก้วเก็จเพชรสีมณีนิล ที่ก้อนศิลาลายข้างท้ายเมือง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าหนักหน่วงดวงใจไปกับพี่ <bot>:อยู่บูรีนคเรศของเชษฐา ทำกระท่อมล้อมรั้วปลูกถั่วงา ตามประสายากไร้ไม่ไกลกัน | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแม่ม่ายชายต้องประคองกอด <bot>:ไม่พูดพลอดท้วงติงทำนิ่งเฉย พระหน่อหนุ่มกลุ้มจิตใคร่ชิดเชย ทำก่ายเกยกอดนางเพียงกลางองค์ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเหนื่อยหอบหมอบทรุดให้หยุดอยู่ <bot>:จูงมือคู่ปลํ้าเข้ามาหน้าที่นั่ง ต่างประหม่าหน้าตื่นยืนเก้งกัง เขาทุบหลังให้บังคมประพรมนํ้า | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำไมกับทัพทมิฬเหมือนริ้นล่อง <bot>:มาเข้ากองไฟฟ้าจะอาสัญ นายด่านนั่งฟังยุพลอยดุดัน จริงกระนั้นคุณว่าไม่น่าตาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงนั่งตั้งพานพวงบุปผา <bot>:ไว้ตรงหน้าหมอบประณตบทศรี แล้วว่าองค์นงนุชพระบุตรี ร้อยมาลีมะลิลามาประทาน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ร้อยคนหาแกว่นแกล้ว <bot>:กลางณรงค์ พันหนึ่งหาปัญญายง ยิ่งรู้ แสนคนเสาะคนตรง ยังยาก ไป่เท่าคนหนึ่งผู้ อาจอ้างอวยทาน ฯ | โคลงโลกนิติ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดว่ายังตั้งสงครามปราบปรามยักษ์ <bot>:มิรู้รักรัดมั่นกระสันสาย ให้เศร้าสร้อยคอยหาระอาอาย นึกเสียดายนํ้าตาหนักหนานัก | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ปกป้องครองสนมกำนัลนาฏ <bot>:พระยุรยาตรจากห้องอันผ่องใส เสด็จไปลงกำปั่นด้วยทันใด เสนาในพร้อมพรั่งตั้งประโคม | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในสาราว่าพระองค์ทรงสวัสดิ์ <bot>:สืบกษัตริย์ศาสนาภาษาสยาม มาหยุดยั้งฝั่งสมุทรหยุดสงคราม เพราะมีความเสน่หาให้อาวรณ์ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เสียดายฉลาดแหลมหลักนั้นหนักหนา ช่วยเลี้ยงไว้ใช้สอยค่อยอัชฌา ตามประสาซื่อตรงเป็นวงศ์วาน | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาเป็นเจ้านคราปตาหวี <bot>:พลัดถิ่นที่เอ้องค์น่าสงสาร แต่เรือซัดขัดขวางทางกันดาร โดยประมาณห้าเดือนไม่เคลื่อนคลา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสเรียกมิ่งม้าพากันเข้า <bot>:ไปนั่งเจ่าบังลมพอร่มฝน ประเดี๋ยวใจในถ้ำเสียงคำรน ที่มืดมนดูค่อยสร่างสว่างตา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลือปัญญาข้าพเจ้าเหล่าอำมาตย์ <bot>:ด้วยเป็นชาติเชื้อปิ่นบดินทร์สูร อันวิสัยในพระวงศ์พงศ์ประยูร แล้วแต่ทูลกระหม่อมจอมโลกา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.