text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เช่นนี้อยู่ดูหน้ากันไม่ได้ <bot>:จำจะไปเสาะแสวงทุกแห่งหน เมื่อพบพานมารดาบิดาตน ท่านยากจนจะได้ทดแทนพระคุณ | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงธารถ้ำลำเนาภูเขารุ้ง <bot>:ดูเรืองรุ่งราวกับลายระบายเขียน บ้างเขียวขาววาวแววแก้ววิเชียร ตะโล่งเลี่ยนเลื่องเหลืองเรืองระยับ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมารหมอบนอบนบอภิวาท <bot>:ขอรองบาทบริรักษ์จนตักษัย ซึ่งโปรดเลี้ยงเพียงโอรสยศไกร พระคุณใหญ่เหลือล้นพ้นประมาณ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:จึงพิเคราะห์ฤกษ์ยามตามวิสัย แล้วทูลองค์นงคราญว่านานไป คงจะได้กลับมายังธานี | สิงหไกรภพ | 51 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผลัดภูษาอ่าองค์แล้วทรงเครื่อง <bot>:อร่ามเรืองแก้วเก้าวาวเวหน สรวมชฎากลีบเพชรเสด็จดล เจ้าสิงหลทรงมงกุฎบุษย์น้ำทอง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาย่อมว่าพูดดีเป็นศรีศักดิ์ <bot>:คงได้ภักษ์ได้ผลมาล้นไหล เหมือนน้ำขึ้นเรือพายสบายใจ เข้าที่ไหนได้ที่นั่นดั่งพรรณนา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่คอยท่ากว่าสามหม้อข้าวสุก <bot>:ไปเที่ยวซุกซ่อนเร้นไม่เห็นหาย ครั้นตามเตือนกลับว่าให้น่าอาย ช่างทำขายบาทาฝ่าธุลี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขุนนางต่างจำคำข้าศึก <bot>:เห็นหาญฮึกหุนหันเร่งผันผาย ไปทูลความตามเขามาร้องท้าทาย ล้วนหยาบคายคึกคักเหมือนยักษ์มาร ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกนิเวศน์จะเสด็จให้ทันกำหนด <bot>:พร้อมกันหมดในพระวงศ์เผ่าพงศา จะกล่าวข้างรมจักรนัครา จัดเภตราเครื่องประทานพระหลานชาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ยินเสียงดีดสีดนตรีกล่อม <bot>:ประสานซ้อมมโหรีปี่ไฉน พระนั่งฟังวังเวงวิเวกใจ หวนอาลัยรำลึกนึกถึงนาง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายนายด่านเมืองปากน้ำ <bot>:ทุกคืนค่ำดั่งนายหมวดไว้กวดขัน เป็นเวรเวียนเปลี่ยนผลัดจัดทุกวัน ลงกำปั่นใช้ใบไปตระเวน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าพระจะมาปล้ำทำเช่นนั้น <bot>:ผัวหม่อมฉันมีอยู่ไม่รู้หรือ ใช่ตัวเปล่าชาวเมืองก็เลื่องลือ ขืนต้องถือทำละเมิดจะเกิดความ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดขยั้นประหวั่นจิต <bot>:ตะลึงคิดเอะไฉนใจสมร เมื่อแรกรับกลับผัดแล้วตัดรอน จะยอกย้อนคิดอย่างไรผิดใจจริง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบาทหลวงเห็นเรือมาเหลือหลาม <bot>:แล่นมาตามชายทะเลบ้างเหหัน ที่เปิดช่องร่องน้ำนั้นสำคัญ มันไม่หันเข้าไปจนใจจริง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สองท้าวสาวสนมรมจักร <bot>:สำนักพักตึกทองทั้งสองหลัง ทอดยี่ภู่ปูสุวรรณบัลลังก์ แท่นที่ตั้งอย่างกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นโศกสร่างนางพระยาเห็นหน้าบุตร <bot>:บริสุทธิ์ผุดผ่องละอองศรี ผิวเนื้อน้ำกัมพลเหมือนชนนี ทรงอินทรีย์ผิวผิดกับบิดา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับหลังยังพระพุทธบาท <bot>:เหนื่อยอนาถอกใจมิใช่เล่น ครั้นค่ำนอนตะละตายทั้งกายเย็น ครั้นเช้าเปนก็เที่ยวไปตามทาง | นิราศพระบาท | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่าถ้าชีวิตกูยังอยู่ <bot>:อ้ายพวกหมู่ประจามิตรที่ริษยา คงได้เล่นเห็นกันในทันตา เองจะปรารมภ์ไปทำไมมี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งคัดเค้าสาวหยุดพุทธชาด <bot>:ระดาดาษงอกงามตามวิถี มะลิวันกรรณิการ์จำปาจำปี มะลุลียี่โถโยทะกา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตรอมจิตคิดอายไม่หายเหือด <bot>:เจียนจะเชือดคอตายเสียหลายหน สำคัญว่าข้าศึกทำซ้อนกล ที่แยบยลหญิงลวงไม่ล่วงรู้ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนายแสงถึงตำแหน่งสำนักน้อง <bot>:เขายิ้มย่องชมหลานคลานสลอน พี่ว้าเหว่เอกาอนาทร ด้วยจะจรต่อไปเปนหลายคืน | นิราศเมืองแกลง | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วองค์ท้าวเข้าที่คลี่กระดาษ <bot>:เอารูปวาดวางเรียงเคียงเขนย ยิ่งพิศเพ่งเปล่งปลั่งกำลังเชย พระกรเกยกอดรูปเฝ้าลูบคลำ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาแช่น้ำลงที่ปากชะวากผา <bot>:ให้อาชากินพลางอย่างถวิล แล้วเสวยกับพระยาอาชานิล หอมเหมือนกลิ่นเกสรขจรขจาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเดิมทีกรีกุนพึ่งรุ่นสาว <bot>:เป็นแต่ชาวบ้านพราหมณ์ตามภาษา ได้ฝึกสอยร้อยดวงพวงผกา แต่เกิดมามิได้เข้าเฝ้าเจ้านาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใหลหลงทรงพิโรธ <bot>:ตรัสคาดโทษน้องรักโอรสา มายืนดูอยู่ด้วยกันไม่วันทา หรือจะมารบพุ่งเอากรุงไกร ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจะคิดติดตามทรามสวาท <bot>:พบหน่อนาถจะได้แจ้งแถลงไข ด้วยทำผิดคิดชอบประกอบไว้ จึงจะได้พึ่งพาบารมี ฯ | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวเขย่งเกงกอยไปร้อยทิศ <bot>:ยังมีฤทธิ์ลุกกระโดดโขยดโหยง เหนี่ยวยางยูงสูงสุดฉุดชโลง เดินโทงโทงเที่ยวหาสวามี | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ทรามวัยไม่แถลงให้แจ้งเรื่อง <bot>:มาขัดเคืองคิดอางขนางหนี ด้วยสาราน่าแค้นแสนทวี เหตุทั้งนี้ก็เพราะลูกต้องถูกมนต์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวายุพัฒน์หัสกันเห็นกองทัพ <bot>:จะเคี่ยวขับชาวบุรีตีไม่ไหว ให้เสนีที่ต้องจำนั้นนำไป ขุดหินได้เแก้วเก็จโคตรเพชรมา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหตุไฉนไหวหวั่นเป็นฉันนี้ <bot>:ไม่เคยมีมาแต่หลังให้กังขา พระอภัยไม่สู้รู้ตำรา จึงตรัสว่าวันนี้ฤกษ์ดีนัก | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันช่วยเตือนตามจิตสนิทสนม <bot>:กลัวต้องลมแล้วจะหาวเหมือนว่าวเหลิง สลาตันต้องปีกจะฉีกเปิง ทำร่าเริงรางแตกจะแหลกลง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเกิดไหนให้รองละอองบาท <bot>:อย่าแคล้วคลาดเคลื่อนคลาจนอาสัญ แสนวิโยคโศกสะอื้นทุกคืนวัน อุตส่าห์กลั้นกลืนกลํ้าระกำทรวง | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:พระคุณพระยิ่งลํ้า <bot>:เลอสรรค์ ขจบขจรบรร เจิดหล้า ควรส่ำราษฎรสรร เสริญเพิ่ม ยศแฮ ขอพระชนม์พระคู่ฟ้า ยศฟุ้งเฟื่องฉเมนท์ | นิราศวัดรวก | 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บรรทุกใส่ในกำปั่นทุกชั้นช่อง <bot>:ที่ในห้องคนประจำทำขนม บ้างต้มแกงแต่งตบครบอุดม พวกสนมน้อยน้อยคอยอยู่งาน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมาตุรงค์ทรงมหาอานุภาพ <bot>:คงจะทราบมั่นคงไม่สงสัย เร่งไปบอกท้าวนางที่ข้างใน ไปทูลให้แจ้งกิจจาสารพัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุรางค์นางสำหรับคอยรับแขก <bot>:ล้วนรุ่นแรกรู้กลปรนนิบัติ มานบนอบหมอบกรานอยู่งานพัด บ้างก็ยัดจุดกล้องประคองคอย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกจะดีมีครูไปอยู่วัด <bot>:หรือมาพลัดพลอยหลงว่าสงสาร ไม่ฝึกหัดลัทธิชำนิชำนาญ จึงรำคาญเคืองเข็ญถึงเช่นนี้ ฯ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ตัวเหมือนเช่นช้างใหญ่เขาไม่หนี เราเป็นเด็กกระจ้อยร่อยน้อยเท่านี้ เหมือนแมงหวี่หวังจะฆ่าตอมตาช้าง | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุขกับโศกเหมือนหนึ่งโรคสำหรับร่าง <bot>:รำพึงพลางหักไห้พระทัยหาย พระคืนเข้าแท่นสุวรรณพรรณราย ตรัสสอนสายสุดสวาทนาฏอนงค์ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์อัดอั้นกลั้นสะอื้น <bot>:อุตส่าห์ฝืนพักตร์สนองทั้งสองศรี เจริญเถิดเกิดลาภปราบไพรี พบพระพี่พามาพาราเรา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มังกรกลายว่ายน้ำเหมือนเดินบก <bot>:พอเดือนตกตัดทางกลางวิถี เหมือนสำเภาเขาแล่นเมื่อลมดี เรื่อยเรื่อยรี่เร็วมาในสาคร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าแลดูเห็นผู้หญิง <bot>:อีนี่พริ้งเพราเพริศดูเฉิดฉาย พลางตั้งคอแลดูไม่รู้วาย ทั้งร่างกายงามพร้อมไม่ผอมพี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะก่อป้อมซ่อมแปลงกำแพงใหม่ <bot>:ให้สูงใหญ่ไว้เหมือนเป็นเขื่อนขัณฑ์ ให้พระน้องครองด่านชั้นในกัน ดงตาลนั้นนัดดาวายุพัฒน์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายปลัดหัสเกนก็ตรวจทัพ <bot>:ออกคั่งคับพร้อมบรรดากะลาสี ทั้งสองท้าวเจ้าชวาเสนาบดี มาอยู่ที่พร้อมกันดั่งสัญญา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:ชวนพระญาติบพิตรอดิศร เสด็จลงเรือที่นั่งอลังกรณ์ โห่สะท้อนเรือกระบวนทั้งทวนธง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเสกสองครองคู่ดูเป็นน้อย <bot>:ต้องต่ำต้อยเต็มอายสู้ตายเสีย คะนึงนอนร้อนฤทัยดังไฟเลีย น้ำตาเรี่ยรดแขนแน่นอุรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยามเสวยเคยอร่อยก็ถอยรส <bot>:โศกกำสรดเศร้าหมองไม่ผ่องใส แสนระกำชํ้าประชวรรัญจวนใจ จนมิได้ออกประภาษราชการ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าทูลขอบิตุรงค์ก็คงให้ <bot>:ด้วยท้าวไทเธอก็รักสมัครสมาน จงนั่งนอนผ่อนใจให้สำราญ คงเป็นการดอกไม่ต้องหมองอารมณ์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประลัยกัลป์นั้นม้วยด้วยอำนาจ <bot>:เจ้ากาลวาศเสียทัพก็กลับหนี ยังรอรั้งตั้งกำราบปราบไพรี จึงให้มีสารามามารัน | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางลืมอายหายกลัวมีผัวลูก <bot>:เหมือนเพชรถูกน้ำค้างสว่างไสว เฝ้าหมอบเมียงเคียงชิดด้วยติดใจ ขออภัยได้ผิดพลั้งแต่หลังมา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้เกียรติเจียดกระบี่ได้มียศ <bot>:ให้ปรากฏกตัญญูไม่รู้หาย อันข้าครอกนอกเจ้าบ่าวนอกนาย หลังจะลายเลอะล้นถึงต้นคอ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนำมาอาศรมพนมมาศ <bot>:อนุญาตศาลาให้อาศัย ใข้วานรคอนขนผลไม้ มาแบ่งให้กันอยู่ช่วยดูแล | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นายรักไพร่ไพร่พร้อม <bot>:รักนาย มีศึกสู้จนตาย ต่อแย้ง นายเบียนไพร่กระจาย จากหมู่ นายบ่รักไพร่แกล้ง ล่อล้างผลาญนาย ฯ | โคลงโลกนิติ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่อิ่มท้องมองหาหูตากลอก <bot>:เข้าตามตรอกออกตามทางกลางสนาม เห็นชายหญิงวิ่งไขว่มันไล่ตาม เดินคำรามเวียนรอบขอบกำแพง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปอ่อนคอรอเรียงเคียงหม่อมผัว <bot>:ชะไว้ตัวร้อยอย่างเจียวนางหงส์ สิบ้ากามปัวเปียจนเสียวงศ์ จะต้องลงชื่อไว้ในแผ่นดิน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเห็นพร้อมสารพัดจัดไว้สู้ <bot>:เอาตามครูเป็นฉบับตำหรับสอน ให้แซมซ่อมป้อมค่ายในนคร เป็นการร้อนให้สำเร็จในเจ็ดเดือน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกต้นหนคนท้ายที่หมายทิศ <bot>:ทั้งมืดมิดไม่รู้แห่งตำแหน่งไหน เรือที่ตามมาก็ซัดพลัดกันไป พยุใหญ่ก็ไม่ซาถึงห้าคืน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางว่าขอลาหลาน <bot>:อยู่สำราญเปรื่องปราดเหมือนมาดหมาย พระสั่งเสร็จยุรยาตรค่อยนาดกราย ลาผันผายรีบตรงมาลงเรือ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีธุระสิ่งใดอย่างไรหนอ <bot>:จงแจ้งข้อตามอรรถอย่าขัดขืน จะต้องการสิ่งไรในกลางคืน จนดึกดื่นบอกเราให้เข้าใจ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกศิษย์ทายกผลาผลไม้ <bot>:ประเคนให้ครูฉันเครื่องมันหวาน พระทรงศีลฉันเสร็จสำเร็จการ ท่านอาจารย์กลับมาหน้ากุฎี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือไม่ได้ในตำราชะตาชัด <bot>:ท่านโปรดจัดแจงด้วยจงช่วยหลาน ฝ่ายนิกรมพรหมมหาพฤฒาจารย์ แกชำนาญรู้แน่มาแต่เดิม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นยักษ์ร้ายจับท้ายกำปั่นไว้ <bot>:แล้วแกว่งไฟโตยิ่งกว่าสิงขร พระโยนตราราหูคู่นคร ฤทธิรอนลุกแดงดังแสงไฟ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกศิษย์หาพากันเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง <bot>:ต่างพาดพิงผูกมิตรพิสมัย บ้างลวงหลอกบอกสิกขาประสาใจ ที่บวชใหม่กินแต่งาถั่วสาคู | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชาวชมพูบุรินทร์สิ้นทั้งนั้น <bot>:จะขยั้นอยู่ไม่อาจประมาทหมาย จงโปรดให้ไปตามความสบาย เธอเป็นชายใช่สตรีจะมีภัย ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันวิสัยในโลกโสโครกครบ <bot>:คืออาศพอสุภังสิ้นทั้งหลาย จงคิดปลงลงให้เห็นที่เป็นตาย อันร่างกายกลายเป็นพระอนิจจัง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันยินดีที่ยิ่งด้วยมิ่งม้า <bot>:รีบลงมาชายวารินกระสินธุ์ใส อ้ายนายรองสั่งกันด้วยทันใด จงรีบไปเร็วหวาอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าละมานหวานเสียงสำเนียงเสนาะ <bot>:ช่างไพเราะรำพันสรรเสริญ รับบุปผามาลัยใจเจริญ พระชมเพลินพลางตอบว่าขอบใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางรับขวัญมั่นหมายว่าตายราบ <bot>:นางก้มกราบซบทับลงกับตัก พระลูบโลมโฉมเฉลาเยาวลักษณ์ นางแกล้งผลักพลางว่าไม่ปรานี | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์ไม่ปนพี่ <bot>:ไปหมอบที่ห้ามแหนพวกแสนสาว ถวายเพชรเตร็จแก้วก้อนแวววาว ให้สองท้าวทัศนาต่อหน้าพราหมณ์ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขุนนางต่างเปิดประตูรับ <bot>:คอยคำนับเรียงรายทั้งซ้ายขวา ฝ่ายสุลาลีวันกัลยา บอกบรรดาหมื่นขุนพวกมุลนาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์ยินดีเป็นที่ยิ่ง <bot>:ว่าจริงจริงนะอย่าเบือนเชือนไฉน อันพระน้องสององค์คงปลงใจ พี่จะได้แม่อรุณแอบอุ่นทรวง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวาโหมโสมนัสจัดพหล <bot>:แต่ล้วนคนสามารถที่อาจหาญ ให้ไปส่งองค์ฤๅษีปรีชาชาญ จากป่าตาลพร้อมพรั่งระวังภัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารแต่แม่เงือกของลูกน้อย <bot>:จะหลงคอยคิดถึงคะนึงหา ลูกอยากนมสมเด็จพระมารดา แม้นได้มากล้ำกลืนจะชื่นใจ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เหมือนรู้ผู่เถ้าท่าน <bot>:ทังสอง เมียนากนามผัวทอง ผ่องแผ้ว มาหาพ่าฃาวฃอง คำนับรับเอย ท่านช่วยอวยภรแล้ว เล่ารู้บูราณ | นิราศสุพรรณ | 75 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:บูราณท่านว่าเลี้ยง <bot>:ลูกสาว มันมักหักรั้วฉาว เช่นพร้อง หนุ่มชายฝ่ายรุ่นราว รักขะยั่นพรั่นแฮ ลูกโง่โซแสบท้อง บ่อรู้สู่สาว | นิราศสุพรรณ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายกษัตริย์แต่บรรดามาอภิเษก <bot>:อติเรกทุกเวียงชัยประไภศร ครั้นเสร็จสรรพการประชุมสยุมพร กลับนครคืนเขตนิเวศน์วัง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณหันหวดเร็วรวดรับ <bot>:มันขว้างขวับไขว่คล้องกระบองหลุด แล้วซ้ำซัดรัดพระชงฆ์พอองค์ทรุด สินสมุทรโผนมาช่วยอาทัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเพลิดเพลินเดินดูหมู่ทหาร <bot>:ล้วนคนงานกองชวากะลาสี แล้วโฉมยงองค์สุวรรรณมาลี นำมาที่ตึกใหญ่ใต้ต้นจันทน์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แน่เจ้าเราจะทำกระไรได้ <bot>:วิสัยไพร่กับกษัตริย์ขัดหนักหนา สายสมรผ่อนผันด้วยปัญญา จะพูดจาคิดอ่านประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเอนอิงพิงหมอนด้วยอ่อนหิว <bot>:วิเวกหวิวรวนเรระเหระหน พลางหยิบขวดบรั้นดีที่ชั้นบน ให้หาคนพ่อครัวมาคั่วเจียว | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแม้นพระจะเสด็จระเห็จเหิน <bot>:น้องจะเดินทางสุธาประสาหญิง ถึงจะไปไม่ตลอดพระทอดทิ้ง สู้ตายกลิ้งกลางป่าดีกว่าคอย | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งแต่งแต้มแนมเหน็บล้วนเล็บเขี้ยว <bot>:เราก็เกี้ยวลูกเสือเหลือผู้หญิง จะยุดหางร่างกลอนเฝ้าวอนวิง คงจะกลิ้งลงสักวันหนึ่งมั่นคง ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวสินชัยได้สดับจึ่งรับสั่ง <bot>:ให้แต่งตั้งการข้างในอันไพศาล วันพรุ่งนี้สี่ค่ำจะทำการ เชิญอาจารย์ให้เข้ามาในธานี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงหักห้ามความโทมนัสสา <bot>:เอาปัญญาหยั่งลงในสงสาร ให้เห็นทางไตรลักษณ์มรรคญาณ ตัดรำคาญผ่อนผันด้วยปัญญา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศึกเพียงนี้มิสู้ยากลำบากนัก <bot>:เพราะพร้อมพรักนายทหารชาญสมร ล้วนเรียนรู้ครูประสิทธิ์ฤทธิรอน จะผันผ่อนได้สิ้นดังจินดา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สั่งสอนกันจนสางสว่างแจ้ง <bot>:ที่เคลือบแคลงมิได้ปิดบอกศิษย์หา พอสายแสงพวกที่แต่งโภชนา ส่งให้ทาสีออกมานอกวัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่องค์พระมเหสีอยู่ที่เฝ้า <bot>:คิดอายเหล่าห้ามแหนแสนสนม จะว่าเราเฝ้าจนดึกนึกนิยม น้อมบังคมคืนไปห้องไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูทัพหน้าขวาซ้ายหายไปหมด <bot>:เขาล้อมรถทรงไว้มิให้หนี ตกพระทัยในอารมณ์ไม่สมประดี จึงทรงปี่เป่าห้ามปรามณรงค์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนหนึ่งในใจจะขาดประหวาดหวั่น <bot>:ว่าศรีสุวรรณกับสามเจ้าพราหมณ์หนี ยิ่งแสนโศกโรคทับกลับทวี ไม่พาทีซวนซบสลบไป ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับวังลังกาเกรงข้าศึก <bot>:จะเหิมฮึกขึ้นไปชิงเอาสิงหล ไม่เห็นทางกลางดงเที่ยวหลงวน ท่านพาพลมาทำไมในไพรวัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อมาอยู่ดูบ้างอย่าห่างเหิน <bot>:จะได้เชิญให้พระองค์ทรงเสวย แล้วจัดแจงแต่งขนมเครื่องนมเนย อย่าช้าเลยพ่อเข้าไปอยู่ในปรางค์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงการะเวก <bot>:อติเรกกราบก้มประนมสนอง พอทราบสารการรับสั่งเหมือนอย่างปอง มาฉลองในพระคุณพระมุนี ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทรงฤทธิ์อิศโรท้าวโกสัย <bot>:ฟังอรไททูลแจ้งแถลงสาร ค่อยบรรเทาเร่าร้อนผ่อนสำราญ ด้วยเห็นการจริงสิ้นเธอยินดี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คำของแม่แต่เท่านี้ก็ดีนัก <bot>:บุรุษรักนั้นไม่มีที่สงสัย ดึกอยู่แล้วแก้วตาจงคลาไคล แม่จะไปส่งเจ้าลำเภาพาล ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จำเป็นจำว่ากับข้าศึก <bot>:อย่าหาญฮึกเพิ่มเชื้อให้เหลือหลง แล้วตอบคำจำใจไปในเชิง เหมือนดับเพลิงหัวลมระดมเอา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายในพาราลังกาเกาะ <bot>:ทั้งปี่เพราะคนชวนกันสรวลเส เพราะรู้กลอุบายคิดถ่ายเท ครั้นจวนเวลารุ่งคอยมุ่งมอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกองหนุนหนุนรบทบกองหน้า <bot>:ไล่ฟันฆ่าฝรั่งวิ่งดังจิ้งเหลน เหลือกำลังทั้งปลัดหัสเกน ลงโคลนเลนหลบตัวด้วยกลัวตาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกองไฟไม่เห็นคนด้วยจนจิต <bot>:เทวฤทธิ์สิทธิศักดิ์ช่วยรักษา พอแสบท้องมองเขม้นเห็นอาชา โถมถลาฟาดฟัดแล้วกัดกิน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดเครื่องเรืองระยับประดับเพชร <bot>:มงกุฎเก็จเกี้ยวกระหนกวิหคหงส์ ทั้งภูษาค่าเมืองเครื่องณรงค์ ประทานองค์พระพี่น้องสองกุมาร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชมถิ่นฐานบ้านเมืองไม่เคืองขัด <bot>:จะได้จัดข้าวไปแจกกะลาสี ทั้งเงินทองเสื้อผ้าบรรดามี เป็นไมตรีโดยประสงค์เหมือนวงศ์วาน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.