text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงขับม้ามาตรงนางแล้วพลางถาม <bot>:แม่น้องนามยุพาผกาหรือ ยิงเกาทัณฑ์สันทัดเคยหัดปรือ มีหนังสือมาถึงฉันเมื่อวันซืน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ราชวัติฉัตรสุวรรณเป็นหลั่นลด <bot>:พระเต้าทั้งสังข์กลศเตรียมสำหรับ บายศรีแก้วบายศรีทองสองสำรับ เครื่องคำนับเทวาบูชายัญ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสงสัยใคร่แจ้งแห่งระหัส <bot>:โองการตรัสโดยในพระทัยถวิล ไปรับทูตเข้ามาในธานินทร์ พร้อมกันสิ้นแล้วให้อ่านสารสารา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:[๑]กันแสงพลางทางลุกขึ้นลีลาศ <bot>:พระหน่อนาถเสวกามาข้างหลัง พระนักพรตจดไม้เท้าก้าวเก้กัง ลงมายังที่ทอดจอดเภตรา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดกำหนัดอัดอั้นหวั่นวิญญาณ์ <bot>:นึกนึกน่าจะใคร่ปะพระอภัย เธอพูดดีปี่ฟังดังเสนาะ จะฉอเลาะลูบต้องทำนองไหน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครอ่อนเกล้าเล่าถวาย <bot>:ไม้เท้าหายเสียทีเดียวจึงเที่ยวหา แล้วทูลความตามสมเด็จพระบิดา ให้สุลาลีขังไว้วังใน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันลมปี่ดีแต่เพราะเสนาะหู <bot>:ที่จะสู้ลมปากยากหนักหนา แต่ความรักมักจะออกกระบอกตา จะเป็นข้าพวกเขาชาวชมพู | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางอิงแอบแนบน้องประคองเคล้า <bot>:ค่อยต้องเต้าเต่งอุรามารศรี พระเชยปรางทางฉะอ้อนอ่อนอินทรีย์ ร่วมฤดีเดือนหงายสบายใจ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระน้องนาถอาจองทรงพระขรรค์ <bot>:จรจรัลตามเสด็จพระเชษฐา มาหยุดยั้งนั่งประทับที่พลับพลา จัดบรรดาหนุ่มน้อยสองร้อยคน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอออกจากปากอ่าวเห็นชาวด่าน <bot>:เกณฑ์ทหารให้รีบนำสายน้ำไหล เป็นนาวาห้าสิบสามตามหน่อไท รีบใช้ใบตามคลื่นทั้งคืนวัน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำน้ำเสียงสำเนียงพลอด <bot>:ช่างฉอดฉอดชื่นชอบช่วยปลอบหลาน ป้าอยากได้แม่ไปได้ใช้การ ไม่โปรดปรานจนใจกระไรเลย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นสาตราอาวุธจะถูกเข้า <bot>:ให้เสกเป่าลงแล้วก็แผ้วหาย ทั้งสองคนเล่ามนตร์สังวัธยาย[๒] ไม่เคลื่อนคลายจำได้ดังใจปอง | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากวังดังหนึ่งองค์พระทรงยศ <bot>:ขึ้นทรงรถเนาวรัตน์ประภัสสร ขุนนางแห่แลสล้างกลางนคร อัสดรเดินรอบขอบกำแพง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอัคเรศเกษรามาบนรถ <bot>:โศกกำสรดเศร้าจิตพิศวง เหมือนมาเดียวเปลี่ยวใจอยู่ในดง เฝ้าซบทรงโศกาถึงสามี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หอมบุปผาสารพันทั้งจันทน์อิน <bot>:อินทนิลนางแย้มแกมสุกรม เห็นสายหยุดพุดพะยอมนางน้อมกิ่ง วิสัยหญิงอยากได้เด็ดใส่ผม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกหนุ่มหนุ่มรุมเกี้ยวทำเบี้ยวบิด <bot>:ดัดจริตควักค้อนงอนใจหาย กำดัดแดดแผดเผากระเหม่าละลาย เมินซังตายถอยถลาทำพาเชือน | สิงหไกรภพ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยผู้รู้ผู้วิเศษทรงเวทขลัง <bot>:ใช้จังงังบังคนด้วยมนต์ไสย แม้ฆ่าตีที่ไม่ตายเคลื่อนคลายใจ จึงขังไว้ในค่ายจนวายปราณ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าเป็นน้องของพระองค์ก็คงรู้ <bot>:ว่าย่าปู่อยู่นิเวศน์ประเทศไหน แม้นว่าถูกทุกสิ่งที่จริงใจ จึงจะได้เห็นว่าเป็นอาเรา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่เจ้าราวกับองค์พระอมเรศ <bot>:ของวิเศษจึ่งประจักษ์เป็นศักดิ์ศรี ด้วยเดชะบุญญาบารมี ต่างยินดีชื่นชมในสมภาร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ การสำเร็จเสร็จสรรพกลับมาเฝ้า <bot>:ต่างก้มเกล้าทูลพลันด้วยหรรษา พระทราบสิ้นยินดีทั้งปรีดา ว่าเวลาพรุ่งนี้เช้าเราจะไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ตัวเหมือนเช่นช้างใหญ่เขาไม่หนี เราเป็นเด็กกระจ้อยร่อยน้อยเท่านี้ เหมือนแมงหวี่หวังจะฆ่าตอมตาช้าง | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์รายาชวาฉวี <bot>:ครั้นฤกษ์ดีเสด็จท่าชลาสินธุ์ สามกษัตริย์เสด็จออกนอกบุรินทร์ พระเทวสินธุ์ตามตรงมาลงเรือ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงยี่สิบเจ็ดปีเข้านี่แล้ว <bot>:แต่คลาดแคล้วจากสถานนานหนักหนา ฝ่ายพระองค์ทรงศีลมุนินทร์ตา ยังค่อยผาสุกสบายหรือวายปราณ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาพร้อมมูลทูลท้าวชวาราช <bot>:พระสั่งนาฏศรีสวัสดิ์พิพัฒน์ผล ให้แต่งองค์โฉมศรีนีฤมล เข้ามณฑลตามอย่างทางบุราณ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงราชย์ <bot>:มาปราสาทสองนางพลางปรึกษา พี่จะต้องข้ามฝั่งไปลังกา เมืองรัตนาร้องทุกข์ต้องไปทูล | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:มีสินฤๅเท่าผู้ <bot>:มีคุณ ข้าศึกฤๅปานปุน พยาธิไซร้ รักใดจักเพิ่มพุน รักอาต- มานา แรงอื่นฤๅจักได้ เท่าด้วยแรงกรรม ฯ | โคลงโลกนิติ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรมวังฟังคำคนเสียดส่อ <bot>:จับแม่พ่อเฆี่ยนผูกเอาลูกสาว เที่ยวค้นรอบขอบแคว้นทุกแดนดาว หญิงชายชาวบ้านเมืองแค้นเคืองครัน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตัดเสบียงปล้นของส่งกองทัพ <bot>:จนแตกยับวุ่นวายกระจายหนี ให้การไปเราจะนั่งฟังคดี สี่เสนีแจ้งความไปตามตรง | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สอนให้เราเหล่านี้กระทำผิด <bot>:ทุจริตวุ่นวายจะตายโหง ต้องพลัดพรากยากจริงออกวิ่งโทง เพราะแกโกงพาลำบากให้ยากเย็น | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปิดกระหมับจับกระเหม่าเข้ามินหม้อ <bot>:ดูมอซอสีสันเปนมันหมึก ไม่เหมือนเหล่าชาวสวนหวนรำฦก เมื่อไม่นึกแล้วก็ใจมิใครฟัง | นิราศเจ้าฟ้า | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางก้มกรานคลานหมอบทำยอบย่อ <bot>:ถวายต่อพระหัตถ์ชิดสนิทสนม สินสมุทรสุดซื่อรับถือดม พอสูดลมแล่นวับเข้าจับใจ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางประคองต้องเต้าเยาวลักษณ์ <bot>:นางพลิกผลักแค้นใจมิใคร่หาย ประเวณีหญิงคารมต้องคมคาย มักวุ่นวายทุกภาษาไม่ว่าใคร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงมิชั่วก็เหมือนชั่วเพราะผัวจาก <bot>:เป็นหญิงยากจะไว้ตัวกลัวหนักหนา แม้นศึกเสือเหนือใต้สิ่งใดมา จะผินหน้าหาใครก็ไม่มี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เตรียมคนพลรบสมทบไว้ <bot>:กำปั่นใหญ่ทหารหมื่นถือปืนผา เกือบจะใกล้เขตแคว้นแดนลังกา ท้าวรายาก็บังคับกำชับพล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงตรงส่งให้เสนารับ <bot>:ฉีกฉบับออกอ่านสารอักษร พอพระจอมนคเรศเกศนคร เสด็จจรออกที่นั่งบัลลังก์พราย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูเลือกสรรบรรดาโยธาหาญ <bot>:ที่เคยการเกณฑ์ไปได้ใช้สอย แล้วสั่งเสนาในทั้งใหญ่น้อย ท่านจงค่อยครองกันอย่าฉันทา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สอนให้ว่ามนต์พราหมณ์ตามสังเกต <bot>:ขอเทเวศมาช่วยชุบอุปถัมภ์ องค์มเหศวรเจ้าอย่างกล่าวคำ ทั้งพิษณุกรรมภุชพงศ์องค์นารายณ์ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงโกรธโกรธาด่าโขมง <bot>:อ้ายพวกโกงนี่กระไรพูดไพล่เผล ไม่อยู่ในถ้อยคำทำเกเร พูดโว้เว้ขัดกูผู้เป็นนาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เลี้ยงทั้งแพะแกะไก่สุกรห่าน <bot>:คชสารม้ามิ่งมหิงสา มีกำปั่นห้าร้อยลอยล้อมมา เครื่องศัสตราสำหรับรบครบทุกลำ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเจ้ามารยาจึงว่าขาน <bot>:อันเมืองบ้านมิได้หลงอย่าสงสัย เกิดรบพุ่งยุ่งยิ่งต้องชิงชัย กับพวกไทยวุ่นวายมาหลายปี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำปั่นไฟใหญ่น้อยห้าร้อยเศษ <bot>:คนในเขตโรมพัฒน์จัดทหาร สิบห้าหมื่นพื้นฉกรรจ์อันชำนาญ ถือหอกขวานเหน็บกริชฤทธิรณ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคำนับรับประทานแล้วคลานหนี <bot>:พระชนนีรู้เล่ห์เสนหา จึงว่าพ่อก็ยังเหนื่อยล้าเลื่อยมา ไปพูดจาเล่นกับน้องที่ห้องใน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสั่งว่าถ้าเช่นนั้น <bot>:จงผ่อนผันจัดแจงเร่งแต่งของ อย่าให้ทันรุ่งแจ้งไขแสงทอง จงตรึกตรองเสียให้เสร็จสำเร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรองตรึกปรึกษากับข้าเฝ้า <bot>:ฝ่ายพวกเราใครจะเห็นเป็นไฉน จะแข็งอ่อนผ่อนผันทำฉันใด ช่วยตรึกไตรใครครวญให้ควรความ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เงือกผู้เฒ่าเคารพอภิวาท <bot>:ขอรองบาทบริรักษ์จนตักษัย เสด็จขึ้นทรงบ่าจะพาไป พระหน่อไทให้ขี่ภริยา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พบปะพระคุณการุญช่วย <bot>:เมื่อมอดม้วยมิได้แจ้งตำแหน่งไหน ยังเมื่อยเจ็บเหน็บช้ำระกำใจ ขออาศัยพระสิทธารักษากาย ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวห้ำหั่นฟันฟาดเสียงฉาดฉับ <bot>:บ้างคอพับหัวกระเด็นตายเป็นผี บ้างทิ่มแทงแกว่งขวานผลาญชีวี ลอบฆ่าตีตายดื่นนับหมื่นพัน | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พระองค์วงศาคณาญาติ <bot>:รู้จักราชนัดดาว่าเป็นหลาน จะหยุดยั้งรอราอยู่ช้านาน ก็ป่วยการโยธาจะลาไป ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับพหลพลไพร่ก็หลายร้อย <bot>:ค่อยล่องลอยรีบไปทอดจอดข้างเหนือ พากันขึ้นบกได้เสือกไสเรือ เดินไปเหนือด่านท่าชายสาคร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ผ้าผ่อนล่อนหลุดลงทรุดซบ <bot>:บ้างก็ตบตีทุบเสียงตุบตับ บ้างข่วนคางหางคิ้วเป็นริ้วยับ เสียงปุบปับปัดป่ายตะกายกัน | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นายเกวียนครั้นเสร็จแล้ว <bot>:เตือนเรียม เร็วฮา สดับศัพท์ฤดีเกรียม เทวษไห้ ป่วนปวดมโนเทียม วรรณโรค เจียวแม่ พลางจากนาเวศไคล้ คลาดถ้าถิ่นสินธุ์ท | นิราศวัดรวก | 86 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดแจงโภชนากระยาเสวย <bot>:ทั้งนมเนยจานเจือให้เกื้อหนุน กับรังนกต้มน้ำตาลหวานละมุน ผลองุ่นสุกสดรสตระการ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสสั่งสุดสาครจอมกษัตริย์ <bot>:เจ้าเร่งจัดกำปั่นใหญ่ใส่ฟูกหมอน พวกนักสิทธ์จะได้ไปช่วยให้พร ในนครเหมราอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันดวงดาวเจ้าชวาอาณาเขต <bot>:จะเรืองเดชภิญโญสโมสร เองคงได้เสกสมสยมพร ด้วยฤทธิรอนองค์ท้าวเจ้าชวา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาวสุรางค์ต่างเห็นเจ้านั้นเศร้าโศก <bot>:กลายเป็นโรคบีฑาน่าสงสาร ไปทูลกิจบิตุรงค์พระวงศ์วาน ตามอาการหน่อไทไข้ประชวร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้พระอภัยมิไปรบ <bot>:จะเกลื่อนกลบกลับกลายเมื่อภายหลัง เราจึงขับทัพพหลข้ามวนวัง ไปลุยฆ่าฝรั่งให้แหลกลาญ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ตำราว่าสาชลในวนนี้ <bot>:ถึงร้อยปีลมจึงฉุดได้หลุดถอน ในตำราเรียกว่าอ่าวมังกร จะชักถอนไปให้หลุดสุดปัญญา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หวนคะนึงถึงพระหน่อวรนาถ <bot>:ยามไสยาสน์พลิกฟื้นตื่นผวา ให้เคลิ้มเคล้นเห็นหน่อกษัตรา มาพูดจาแจ้วเสียงในเวียงวัง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ภาษามนุษย์สุดประเทศ <bot>:ด้วยเทเวศร์แกมกับคนมนต์ดลขลัง รู้สึกลับคลับคล้ายกายกำบัง นุ่งห่มหนังนาคราชผุดผาดงาม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกกำปั่นแล่นมาจากหน้าเกาะ <bot>:ข้ามละเมาะล่องตามสายน้ำไหล เห็นกำปั่นทอดเคียงเรียงแต่ไกล จึงเข้าไปส่งภาษามลายู ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชวนน้องสองศรีค่อยลีลาศ <bot>:มาเฝ้าบาทบทเรศพระเชษฐา สินสมุทรสุดสวาทนาถน้องยา พากันมาขึ้นรถบทจร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอองค์พระอนุชาถึงปราสาท <bot>:ทั้งหน่อนาถนางรำภาอัชฌาสัย ยิ่งชื่นชมสมประสงค์จำนงใน จึงเชิญให้นั่งยังบัลลังก์รัตน์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสว่าอาเล่าก็พลอยด้วย <bot>:การเจ็บป่วยมันก็เช่นเป็นนิสัย เปรียบเหมือนหนึ่งพ่อค้าหากำไร ผู้ดีไพร่มีอยู่ทุกผู้คน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงทราบเรื่องต้นแต่หนหลัง <bot>:จึงตรัสสั่งเสนาบดีศรี ให้เร่งเตรียมพวกพหลแลมนตรี วันพรุ่งนี้เราจะไปดั่งใจจง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกี่ยวกระหวัดรัดอกปกอุหลัด <bot>:ปั้นเหน่งเนาว์นพรัตน์ประภัสสร สวมมงกุฎบุษย์สว่างกระจ่างจร ทองพระกรแก้วจินดาพาหุรัด | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนังสือตอบมอบหมายว่านายท่าน <bot>:ซึ่งแต่งสารแสนเสนาะเพราะหนักหนา แม้เหมือนคำรำพันซึ่งสัญญา จะเห็นว่ารักใคร่เป็นไมตรี ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นั่งชะแง้แลตะลึงรำพึงคิด <bot>:หรือไปติดปมเชือกตามเถือกเถา หรือพระจะแกล้งพรากไปจากเรา ยิ่งคิดเศร้าเสียใจอาลัยแล | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเราหรือชื่อวลายุดานาถ <bot>:โอรสราชรมจักรทรงศักดิ์ศรี ตัวมาตามนามใดไพร่ผู้ดี เมื่อแขกตีเมืองทำไมจึงไม่ชิง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโศกาอาดูรพูนเทวษ <bot>:ชลเนตรแดงเดือดดังเลือดไหล จนแสงทองส่องฟ้านภาลัย สะอื้นไห้ไม่วายฟายน้ำตา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์สุดสาครบวรนาถ <bot>:อภิวาททูลไปเจ้าไอศวรรย์ เธออยู่เมืองวายุภักษ์ร่วมรักกัน ขอเป็นวงศ์พงศ์พันธุ์โดยสัญญา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเกาะเกิดเกิดเกาะขึ้นกลางน้ำ <bot>:เหมือนเกิดกรรมเกิดราชการหลวง จึงเกิดโศกขัดขวางขึ้นกลางทรวง จะตักตวงไว้ก็เติบกว่าเกาะดิน | นิราศพระบาท | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาจะว่าลุ่มหลงทรงผู้หญิง <bot>:แม้นสมจริงก็จะพาชูราศี ถ้าไม่ได้เขาเป็นเมียสิเสียที มิรู้ที่จะแบกหน้าพากันอาย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลาว่าสุดแต่ใต้เท้า <bot>:ข้าพเจ้าขอบพระคุณการุญสนอง ขอแค่ให้ได้สมอารมณ์ปอง จะปรองดองสุดแท้แต่อาจารย์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์พี่เลี้ยงเคียงประคองพระน้องรัก <bot>:เห็นผิวพักตร์เผือดลงแสนสงสาร แกล้งเสสรวลชวนชื่นรื่นสำราญ ชมห้วยธารถํ้าเขาลำเนาเนิน | สิงหไกรภพ | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอฝากความเสน่หาสาพิภักดิ์ <bot>:ภิรมย์รักร่วมเรียงเคียงเขนย ถึงตัวไปใจอยู่เป็นคู่เชย เมื่อไรเลยจึงจะสมอารมณ์เรียม ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:ตรัสประภาษแก่กุมภัณฑ์กระนั้นหรือ มิใช่เรายำเยงเกรงฝีมือ ท่านอย่าถืออวดอิทธิฤทธิ์ไกร | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจะฆ่าลาลีเอาศีรษะ <bot>:มาให้พระน้องหญิงเห็นจริงฉัน ยิ่งฉุนแค้นแสนเสียดายทั้งอายครัน สะอื้นอั้นอ่อนซบสลบไป ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำสำราญสำเร็จคิด <bot>:จึงว่าผิดสายสมรหาสอนไม่ ตำรานั้นแต่ครั้งตั้งเมรุไกร ว่าถ้าใครฝันร้ายจะวายปราณ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผกาเห็นฝรั่ง <bot>:เข้าหน้าหลังล้อมทัพไว้คับขัน จึงตรัสสั่งทั้งรำภาสุลาลีวัน ออกช่วยกันรบจับนายทัพไว้ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งห้าองค์ลงเดินเนินจงกรม <bot>:ระรื่นร่มรุกขาน่าสำราญ ฯ ถึงที่สุดกุฏิ์ใหญ่ยอดบรรพต รูปดาบสปั้นไว้ในวิหาร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าเสียเรือเหลือคนแล้วนางเงือก <bot>:ขึ้นมาเลือกเอาไปชมประสมศรี เหมือนพวกพ้องของข้ารู้พาที ด้วยเดิมทีปู่ย่าเป็นมนุษย์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งให้เลี้ยงผู้ถือหนังสือสาร <bot>:แล้วประทานเงินทองของประสงค์ ทูตทูลลากลับไปดั่งใจจง ฝ่ายพระองค์ขึ้นข้างในที่ไสยา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พระเมตตาอย่าให้เที่ยวลดเลี้ยวหลง จะเป็นข้ากว่าชีวิตจะปลิดปลง ขอพระองค์อนุกูลอย่าสูญใจ ฯ | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคำสั่งทั้งสองพี่น้องแล้ว <bot>:วางเขี้ยวแก้วไว้บนหัตถ์ดูตรัสเตร็จ เป็นเหลี่ยมแหลมแวมวับเหมือนกับเพชร ช่วยชุบเช็ดผุดผ่องไม่หมองมอม | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดนตรีมีคุณที่ข้อไหน <bot>:หรือใช้ได้แต่ข้างเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง ยังสงสัยในจิตคิดประวิง จงแจ้งจริงให้กระจ่างสว่างใจ ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอทรงรถบทจรมาตามทวีป <bot>:เห็นจะรีบเร่งราชรถา แลเห็นแสงไรไรยังไกลตา ไม่เนิ่นช้าคงจะสมอารมณ์เอย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลสมร <bot>:สุดสาครหัสไชยถึงไอศวรรย์ ทั้งพราหมณ์เฒ่าเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ อภิวันท์หมอบเรียงเคียงกันไป ฯ | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เช้าชะวากปากน้ำสำปะหลัง <bot>:ไม่เข้าฝั่งตัดทางไปข้างขวา พอเห็นลำสำเภาชาวลังกา ดาษดาแลไปยังไกลครัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกกองทัพดับไฟมิได้หยุด <bot>:มันซ้ำจุดเพลิงพลามลุกลามติด จะแก้ไขไม่หยุดยิ่งสุดคิด ต่างจนจิตโจนลงในคงคา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นทหารล้านถ้วนกระบวนทัพ <bot>:เรือสำหรับใช้แต่งให้แข็งขัน น้องนัดดามาพร้อมรวมรอมกัน แก้แค้นมันไม่ได้มิใช่ชาย | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:น้อยน้อยคอยหลีกเหลี้ยง <bot>:เมียงเมิน หญิงฉุดยุดหยอกเอิญ แอบฃ้าง ผลักไสไล่เล่นเพลิน พลอยรรื่นชื่นเอย รุมรักชักชวนค้าง คิดหน้าอาไลย | นิราศสุพรรณ | 84 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตอบว่าถ้าเจ้าคุณจะขับไล่ <bot>:ฉันก็ไม่ทานทัดไม่ขัดขวาง แต่จะต้องให้บิดาเขาพานาง การมิค้างหรือที่ศึกนึกอย่างไร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงศิลป์ยินสุดสาครบอก <bot>:นึกไม่ออกอะไรกัดหรือมัจฉา จึงเล็งญาณฌานชิดด้วยฤทธา ก็รู้ว่าม้ามังกรสมจรกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยวิไลโฉม <bot>:เสียงประโคมยามสองให้หมองศรี จะไปสั่งนางวัณฬาเกรงมาลี แกล้งพาทีเพทุบายให้ตายใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทองพระกรซ้อนทรงสวมมงกุฎ <bot>:ประดับบุษราคัมล้วนนํ้าเหลือง ธำมรงค์ลงยาล้วนค่าเมือง อร่ามเรืองรัศมีฉวีวรรณ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งรวมรอมพร้อมกันมาเป็นข้าศึก <bot>:เห็นเหิมฮึกจะชิงชัยเอาไอศูรย์ ฝ่ายพระจอมกษัตรายิ่งอาดูร ชาวเมืองพูนพอกทุกข์ถ้วนทุกคน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหตุไฉนไม่ตรัสหรือขัดข้อง <bot>:จะหนีน้องไปเสียแล้วกระมังหนา เป็นพราหมณ์เทศพรหมจรรย์จรัลมา หรือกษัตริย์ขัตติยาอยู่เมืองไกล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จพระเสด็จยุรยาตร <bot>:ขุนอำมาตย์เรียกกันเสียงหวั่นไหว ให้เสมียนเขียนหมายรายกันไป การของใครซ่อมแปลงจัดแจงทำ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตัวเจ้ากับเมียไปเสียก่อน <bot>:ค่อยโอนอ่อนเอาใจอย่าให้หมอง แล้วจะให้สาราไปว่าลอง มิปรองดองพ่อจะไปดังใจจง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งพาพระมังคลาเจ้าฝาหรั่ง <bot>:กลับย้อนหลังมาหนทางหว่างวิถี เป็นทางใหญ่ไปทักษิณค่อยยินดี เหมือนผู้วิเศษแจ้งแสดงทาง | พระอภัยมณี | 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.