text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายวลายุดาวายุพัฒน์ <bot>:ที่แตกพลัดไพร่นายต่างผายผัน พอร่วมทางหว่างเขาเจ้าประจัญ ยังอีกวันหนึ่งจะมาถึงป่าตาล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีคนนี้ฝีปากมันจัดจ้าน <bot>:มาเกี้ยวพานหลานข้าหาว่าไม่ มิใช่ชาวบ้านนอกมาหลอกใคร ผิดก็ใส่กันกับเจ้าจนเย็บตา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คำโบราณท่านห้ามความลับหลัง <bot>:อย่าให้ฟังคำฟ้องทั้งสองหู แม้นจริงจังครั้งนี้มันมีชู้ จะเลี้ยงดูที่ไหนได้ฆ่าให้ตาย | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงทรงฟังสั่งอำมาตย์ <bot>:นิมนต์บาทหลวงใหญ่มาไต่ถาม ทัพผลึกศึกเสือเห็นเหลือลาม จะปราบปรามคิดอ่านประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายประตูรู้รีบไปบอกเล่า <bot>:หลวงแม่เจ้าทูลแจ้งแถลงไข นางทรงฟังสั่งสะหรีด้วยดีใจ จงช่วยไปรับตัวกับขรัวนาย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอคิดได้ในอุบายพระบาทหลวง <bot>:ให้ล่อลวงล้างศึกอย่านึกหนี อันกลหมูสู้เสือนั้นเหลือดี ไม่ต่อตีต้อนส่งเข้ากรงตรึง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เมียตายหลายปีเข้านี่แล้ว <bot>:ยังไม่แผ้วพบรสอดผู้หญิง อย่าปดโป้โว้เว้ประเว่ประวิง ถึงตลิ่งแล้วจะไปเสียไกลมือ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนหมื่นฟังสั่งเสร็จระเห็จกลับ <bot>:ไปกองทัพทูลแจ้งแถลงไข เหมือนเรื่องความรามวงศ์เข้าวังใน ลักบุตรีหนีไปจากพารา ฯ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลงเดินเนินทางให้นางยักษ์ <bot>:นำทรงศักดิ์ส่งภาษาสนอง เขาเล่าลืออื้อฉาวตามป่าวร้อง เสียงแซ่ซ้องสืบถามฟังความมา | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นยามดึกปรึกษาสี่พี่เลี้ยง <bot>:ที่อยู่เคียงแท่นสุวรรณบรรจถรณ์ จะทำศึกตรึกการเที่ยวราญรอน น้องนี้อ่อนอกใจมิใคร่วาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแกล้งว่าอย่าห้ามนะคราวนี้ <bot>:ตายเป็นผีจะมาอยู่เข้าสู่สิง แม้ชายใดใครล่วงมาช่วงชิง เข้าแอบอิงน้องรักจะหักคอ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวยพลางทางว่าเจ้าอย่าคิด <bot>:เรารักสนิทเปรียบปานดั่งหลานขวัญ จงยับยั้งพอสบายให้หลายวัน พลขันธ์จะได้นอนผ่อนสบาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะต่อแขนแม้นว่าติดสนิทเนื้อ <bot>:พระคุณเหลือหนักแท้ช่วยแก้ไข ประลัยกัลป์นั้นว่ายาสุราลัย เราได้ไว้แก้หายมาหลายครั้ง | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฝนซาเภตราค่อยหยุดกลอก <bot>:คลื่นระลอกก็ค่อยเบาบรรเทาหาย ได้แสงแดดแผดเผาบรรเทาคลาย ทั้งไพร่นายหมื่นขุนค่อยอุ่นทรวง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งทั้งสิ้นได้ยินตรัส <bot>:แจ้งรหัสโดยยังรับสั่งถาม จึ่งกราบทูลที่พระองค์ประสงค์ความ ครั้นเมื่อตามนางพระยาเธอคลาไคล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชยสุรางค์นางอื่นพอชื่นจิต <bot>:แล้วกลับคิดถึงสุดามารศรี ถวิลหวังฟังยุบลพระชนนี ก็ยังมิโปรดประทานรำคาญใจ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จริงนะแม่แต่บุราณท่านย่อมว่า <bot>:เทวดาให้ทุกข์จุกกระหรี่ เทพไทให้คุณแล้วบุญมี สุดแต่ที่บุญกรรมได้ทำมา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดากรีดเล็บเก็บนางแย้ม <bot>:ให้โฉมยงทรงแซมซึ่งเกศา ฝูงกำนัลชวนกันเก็บจำปา ใส่ห่อผ้าแพรห่มแล้วชมเชย | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวเจ้าพาราการะเวก <bot>:กับองค์เอกอัคเรศเกศกษัตริย์ ทั้งห้ามแหนแสนสุรางค์อยู่ปรางค์รัตน์ เมื่อลมพัดเพลิงไหม้มาใกล้วัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งแขกแตกวิ่งทิ้งอาวุธ <bot>:สินสมุทรเลี้ยงลัดสกัดผัน ขึ้นจุดไฟไหม้หอรบตลบควัน ศรีสุวรรณต้อนไพร่ขึ้นไปตาม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้นดีหมีหมีจ้องร้องโครกคราก <bot>:บ้างอ้าปากแล่นโลดกระโดดผาง หมีบ่นพึมงึมงำไปตามทาง แลสล้างแต่ล้วนหมีวิ่งหนีคน | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคลิ้มระงับหลับใหลมิใคร่ตื่น <bot>:ฝันว่ากลืนดาวจระเข้ในเวหา มีเทวัญพลันเสด็จระเห็จมา ถือสายฟ้าฟาดนางเหมือนอย่างไฟ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หอมดอกไม้มิได้ชื่นระรื่นรส <bot>:ยิ่งรันทดเสียวฤทัยใครจะเหมือน ดูอากาศแจ่มแจ้งด้วยแสงเดือน พอเมฆเกลื่อนนางกษัตริย์อัดอุรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:เห็นรูปศรีเสาวลักษณ์ให้รักเหลือ ต้องยาแฝดแปดปนระคนเจือ ดูไม่เบื่อน่ารักลักขณา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังวอนอ่อนหวานสงสารสมร <bot>:พลางกอดกรว่ากรรมทำไฉน ถ้ารู้เหาะก็จะพาเจ้าคลาไคล นี่จนใจจะต้องเดินเห็นเกินการ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ พระมุนินทร์ปิ่นเกล้าเจ้าจังหวัด <bot>:บุรีรัตน์ภิญโญสโมสร ป่างพระองค์ทรงภุชสุดสาคร เจ้านครกับพระวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธรรมดาข้างแขกแปลกภาษา <bot>:ต้องเอาผ้าขาวไปส่งให้เขย กับน้ำหอมที่ระคนปนกับเนย ส่งให้เขยหยดทาในฝ่ามือ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระองค์ลงจากม้าที่นั่ง <bot>:ขึ้นหยุดยั้งอยู่บนเนินเชิงเทินผา คิดรำพึงถึงลูกสาวเจ้าลังกา หยิบปี่มาเป่าดังเป็นกังวาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าประทานฉันทำไมฉันไม่รู้ <bot>:พระมาตู่เอาเปล่าเปล่าแม่เจ้าเอ๋ย อย่าเลียมเล่นเช่นนั้นฉันไม่เคย ไม่ยอมเลยแล้วพระองค์อย่าสงกา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ทรงฟังให้สังเวช <bot>:ผิดสังเกตกว่าแต่ก่อนจงผ่อนผัน จำจะคิดรับรองคอยป้องกัน อย่าเพ่อหวั่นหวาดใจทั้งไพร่พล ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อได้กินดินถนันเมื่อวันไร <bot>:จึงจะได้เต็มกายสบายบาน ฯ นางทราบความตามกรรมที่ร่ำเล่า จึงหยิบเอาถันสุธาออกมาฝาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นของต้องห้ามก็ลามขอ <bot>:มละกอกุ้งแห้งแตงมะเขือ ขอส้มสุกจุกจิกทั้งพริกเกลือ จนชาวเรือเหลือระอาด่าในใจ | นิราศเจ้าฟ้า | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอถึงด่านธารท่าชลาสินธุ์ <bot>:หน่อนรินทร์เจ้าลังกาอัชฌาสัย เสด็จลงหลังพระยาอาชาไนย ก็ตรงไปเรือกำปั่นด้วยทันที | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูยาวเฟื้อยเลื้อยมาบนอากาศ <bot>:รัดปราสาทสุดยอดตลอดฐาน แล้วพ่นพิษฤทธิ์เริงดังเพลิงกาฬ ประหารผลาญวรองค์เป็นผงคลี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยได้ฟังรับสั่งถาม <bot>:จะทูลความขามจิตให้คิดเขิน ขยับเขยื้อนเอื้อนอายชม้ายเมิน เกรงจะเกินก้มหน้าอยู่ช้านาน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสปรึกษาบรรดาหลาน กับท่านครูจักราปรีชาชาญ จะคิดอ่านเอาชัยฉันใดดี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงมิตายกายสูญจะพูนเกิด <bot>:ประดักประเดิดด้วยไม่เห็นเป็นไฉน ต้องผ่อนปรนกลศึกตรองตรึกไตร ให้ได้ชัยชนะจึงจะดี | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอิศวรภูวไนยเจ้าไกรลาส <bot>:ขอโอกาสมาช่วยชุบอุปถัมภ์ แล้วเสกน้ำแปดหม้อบริกรรม พวกประจำยกธงอลงกรณ์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทรงดำสำหรับสัประยุทธ์ <bot>:เหน็บอาวุธไว้กับกายทั้งซ้ายขวา แล้วลัดแลงแฝงออกนอกพลับพลา แขกกะลาสีตามสองสามคน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งเช้าเข้ามาวังอยู่ยังตึก <bot>:ถึงยามดึกลอบไปทำตามวิสัย สามราตรีผีพยนต์เข้าดลใจ ภูวไนยไสยาสน์หวาดวิญญาณ์ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลากราบก้มประนมสนอง <bot>:ขอฉลองในพระคุณไม่สูญหาย พลางทูลลามาสั่งเสนาหาย จะผันผายกลับหลังยังนคร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงสงสารพระผ่านเกล้า <bot>:กำสรดเศร้าสอดเนตรดูเชษฐา ทั้งสามพราหมณ์สามนางต่างตอบตา ศรีสุดาเฝ้าดูภูวไนย | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องเรือสองร้อย <bot>:ออกเรียงลอยแล่นสล้างไปกลางหน เห็นกองทัพคับคั่งที่วังวน ให้ไพร่พลร้องถามตามอุบาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ราบเตียนเสี้ยนหนามขอตามตี <bot>:ผลาญชีวีเสียให้ได้ทั้งไพร่นาย ฯ ฝ่ายองค์พระอภัยถูกไฟกรด ทั้งระทดที่ไม่สมอารมณ์หมาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รุ่งแลแล้วเช้าชอบ <bot>:ชวนรส ชมตื่นเต็มไพคด เล่าผ้าย พานุชเน่งบรรพต รังเรื่อ มาแฮ เกวียนก่อนนุชยังย้าย คั่งแคร้คลองถนน | โคลงนิราศหริภุญชัย | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีหนังสือตัดพ้อมาต่อว่า <bot>:ในอุราหนักเท่าภูเขาหลวง พี่ตอบความไปว่าสุดาดวง เจ้าพุ่มพวงยังเป็นไข้ไม่สบาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หม่อมฉันป่วยด้วยเป็นโรคให้โศกเศร้า <bot>:มิได้เฝ้าทรงศักดิ์นานหนักหนา นี่ดึกสามยามเศษเสด็จมา จะบัญชาใช้งานประการใด | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่เลี้ยงทั้งมังคลาออกมาพร้อม <bot>:ต่างนอบน้อมนั่งคำนับรับพระเสาร์ เงาะว่ายายได้ผัวรักมัวเมา ล่อลวงเราเอาความชั่วมาพัวพัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนสว่างบ้างก็หลบบ้างรบไล่ <bot>:ดูขวักไขว่ใบขาวแล่นก้าวเฉียง บ้างหลบปืนยืนยอบบ้างหมอบเมียง เรือไล่เลี่ยงเลี้ยวลัดสกัดกัน | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะถามใครไม่มีที่จะถาม <bot>:ไม่ได้ความสารพัดจะขัดสน พากันตรงลงเรือว่าเหลือจน เร่งให้พลพายมายังธานี | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงต้องคิดติดตามด้วยความรัก <bot>:พระทรงศักดิ์ซ้ำอางขนางหนี กลับว่าน้องปองร้ายหมายชีวี ไม่พอที่ทูนหัวจะกลัวเมีย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนางถอดธำมรงค์ของทรงยศ <bot>:ให้โอรสร่ำว่าน้ำตาไหล แหวนนี้เจ้าเอามาแต่ผู้ใด เอาไว้ให้ท่านเถิดพ่อจะขอลา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประเดี๋ยวดังอย่างเสียงสุนีบาต <bot>:โกญจนาทในชลาฟ้าสลัว คนทั้งลำเภตราพากันกลัว เล่นเอาตัวแข็งไปทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบุตรีพี่น้องสองโอรส <bot>:พลอยกำสรดเซ็งแซ่เข้าแก้ไข ทั้งแสนสาวท้าวนางพวกข้างใน ร้องเรียกให้หมอบดโอสถเร็ว | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รักษาหาหมอมานับร้อย <bot>:โรคไม่ถอยกินยามากว่าถัง สิบห้าปีโรคเรื้อเหลือกำลัง จะลุกนั่งมึนมัวตัวชรา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นปรางค์ทองห้องสร้อยสุดาสมร <bot>:เห็นนางนอนนิ่งระงับยังหลับใหล ดูผิดรูปซูบผอมด้วยตรอมใจ สะอื้นอ้อนถอนฤทัยทั้งไสยา | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระบวนแห่หอกดาบกราบประณต <bot>:ฉัตรกรรชิงกลิ้งกลดเกลื่อนไสว ทั้งจามรชอนตะวันเป็นหลั่นไป ตำรวจในสารวัดเร่งจัดแจง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กองทัพหน้าพาทหารเข้าด่านได้ <bot>:จุดคบไฟเพลิงสว่างกระจ่างแสง เห็นตะคุ่มรุมกันไล่ฟันแทง สกัดสแกงฆ่าฝรั่งพวกลังกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธรรมดาหนุ่มสาวเมื่อเข้าห้อง <bot>:ก็จำต้องแต่คดีตีขยาย ครั้นจะลัดตัดไปไม่ภิปราย ขอบรรยายแต่สักหน่อยพอกลอยใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือประเทียบเรียบเรียงเคียงเป็นคู่ <bot>:สะพรั่งพรูในมหาชลาไหล เรือตำรวจรายเรียงเคียงกันไป ห้ามมิให้เรือเข้ามาเล้าลุม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นข้าเฝ้าเจ้าเมืองกำพลเพชร <bot>:ขุนนางเจ็ดจะเข้าไปไอศวรรย์ เฝ้าพระองค์พงศ์สวัสดิ์ทรงสัตย์ธรรม์ ถวายบรรณาการแจ้งบ้านเมือง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยไล่ทหารเข้าต้านต่อ <bot>:ไม่รั้งรอรบรับสลับสลอน ทั้งสองฝ่ายนายทหารต่างราญรอน ก็ฟันฟอนกันตายวายชีวง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เกรงบุญจุลจักรศักดิ์กระษัตริย์ <bot>:เธอพรากพลัดเผ่าพงศ์พระวงศา สันโดษเดียวเที่ยวเร่อยู่เอกา ไม่รู้ว่าวงศ์วานประการใด | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเรือใช้ไม่กลัวนั่งหัวเราะ <bot>:อย่าถามเคาะแคะไปเหมือนใจหวัง หกกษัตริย์เสด็จมาเหมือนวาจัง จึงรับสั่งให้มาถามตามคดี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยจุมพิตคิดพลางว่านางข่วน <bot>:ทรงพระสรวลคิกคิกระริกเสียง สินสมุทรกับสามพราหมณ์พี่เลี้ยง ต่างหมอบเมียงมองดูภูวไนย | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์สินสมุทรไม่หยุดยั้ง <bot>:ด้วยกำลังห้าวหาญชาญกำแหง ขับทหารล่วงทางไปกลางแปลง ใกล้กำแพงเมืองนั้นสักพันวา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาไฟจุดดินดำกำมะกัน <bot>:เข้าพร้อมกันในกลางคืนยิงปืนผา โห่สนั่นสั่นฆ้องกลองสัญญา ยิงประดาปืนตับสำหรับเรือ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้จัดหาคนดีที่เปรมปราด <bot>:สำราญราชกิจตามความประสงค์ มาชุบเลี้ยงไว้ในวังดั่งจำนง ตามเผ่าพงศ์คนดีมีวิชา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อวันนั้นมันมาบนอากาศ <bot>:ลอยลีลาศแลเขม้นเห็นฤๅษี พระรามวงศ์นงนุชเจ็ดบุตรี ที่สุดท้ายชายสีอินทนิล | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวเธอฟังสั่งให้อาลักษณ์อ่าน <bot>:ในเรื่องสารของขุนนางต่างภาษา กราบบังคมสมเด็จกรุงชวา ขอพึ่งพาบาทบงสุ์พระทรงธรรม์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งธำมรงค์วงนั้นก็คืนให้ <bot>:แถลงไขข้อความตามปริศนา เหมือนอาจารย์คนนั้นที่พรรณนา แล้วพฤฒาอวยชัยไปจงดี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกสั่งเสร็จค่ำวันนี้จะตีเข้า <bot>:เอาไฟเผาเสียให้สิ้นอย่ากินแหนง เฮ้ยเสนาสารวัตรไปจัดแจง ตามตำแหน่งให้แล้วมาในสายัณห์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทรงเครื่องเรืองระยับสำหรับกษัตริย์ <bot>:ออกแท่นรัตน์รจนามุกดาหาร สะพรั่งพร้อมโหราพฤฒาจารย์ มาหมอบกรานเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นกน้อยขนน้อยแต่ <bot>:พอตัว รังแต่งจุเมียผัว อยู่ได้ มักใหญ่ย่อมคนหวัว ไพเพศ ทำแต่พอตัวไซร้ อย่าให้คนหยัน ฯ | โคลงโลกนิติ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาฝรั่งฟังแกถาม <bot>:ก็ว่าตามแต่ผู้ใหญ่จะไต่สวน ข้าพเจ้าที่จะให้ไปใคร่ครวญ โดยกระบวนในตำราที่หารือ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนางนิ่งยิ่งเตือนยิ่งเบือนบิด <bot>:กระแซะกระชิดชวนชอบปลอบประเหลาะ แกล้งยุดเย้าเซ้าซี้จี้จำเพาะ นางหัวเราะทั้งน้ำตาว่าน่าแค้น | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้อยู่กับข้าให้ผาสุก <bot>:พอนั่งลุกเจริญธรรมกรรมฐาน จะได้สวดคาถาสมาทาน ดับรำคาญไปในทางกลางทะเล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วฝึกไพร่ให้ชำนาญในการรบ <bot>:รู้หลีกหลบเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน ล่อศึกให้ไล่หลงเลี้ยววงเวียน คอยผลัดเปลี่ยนแทรกแซงโถมแทงฟัน ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางออกจากปรางค์มาศราชฐาน <bot>:ตามภูบาลไปประณตบทศรี บังคมองค์พงศ์กษัตริย์สวัสดี พระภูมีปราศรัยในอนงค์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงดงตาลด่านกลางขุนนางพร้อม <bot>:ต่างนบน้อมนางกษัตริย์ตรัสปราศรัย ประทานทรัพย์เสื้อผ้าแล้วคลาไคล เสด็จไปถึงเขาเจ้าประจัญ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระซิบเล่าเยาวมาลย์เสียการแล้ว <bot>:ไม่คลาดแล้วความผิดคิดไฉน อยู่พาราน่าที่จะมีภัย จะแก้ไขขัดสนไม่พ้นตัว | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามพระองค์ทรงพรตดาบสเห็น <bot>:หน่อนัดดาน่าเล่นเจียวหนอหลาน จึ่งตรัสว่าย่าปู่ไปอยู่นาน พึ่งเห็นหลานเดี๋ยวนี้พระปรีดิ์เปรม | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เที่ยวดูเสียให้รู้ทั้งย่านบ้าน <bot>:ท่านอาจารย์ยังจะมีอยู่ที่ไหน ตรัสพลางย่างเยื้องครรไลไป ถึงตึกใหญ่ที่ครูอยู่สำนัก | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุลาลีนี้เป็นคนปรนนิบัติ <bot>:เห็นข้องขัดเคืองแค้นแสนกระสัน ไม่สรงเสวยเลยเฝ้าแต่จาบัลย์ จะผ่อนผันคิดอ่านประการใด ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงนงลักษณ์อัคเรศ <bot>:ทอดพระเนตรบนพลับพลาหลังคาสี ไม่รู้จักพักตร์พระอภัยมณี ด้วยภูมีเหมือนฝรั่งเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทรงฤทธิ์กฤษณาทรงม้าต้น <bot>:ยกพหลพร้อมพรั่งทั้งดั้งเขน เกณฑ์กองปืนมาบรรจบครบทุกเวร ทั้งโล่เขนหอกง้าวทั้งหลาวทวน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันงูขบรบรอนมังกรกลุ้ม <bot>:หญิงจะรุมรักใคร่ให้ใหลหลง จะพลัดพรากจากตระกูลประยูรวงศ์ แต่พระองค์นั้นว่าหญิงจะชิงไป | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ถือขวานด้ำยาวฟันเสาค่าย <bot>:ทั้งนอกในตามตำราม้ากินสวน โดยพิชัยสงครามตามกระบวน จัดถี่ถ้วนครบเสร็จสำเร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นผัวเดือดเจ้าจงดับระงับไว้ <bot>:อย่าพอใจขึ้นเสียงเถียงประสม เขาเป็นไฟเราเป็นน้ำค่อยพรำพรม แม้นระดมขึ้นทั้งคู่จะวู่วาม | สุภาษิตสอนหญิง | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงจะใช้ให้เหมือนคนทุพพลภาพ <bot>:จะคอนหาบหาสาแหรกไปแบกหาม สนองคุณมุลิกาพยายาม สุดแต่ตามพระจะโปรดที่โทษทัณฑ์ ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ให้จัดแจงเตรียมประกาศแจกบาดหมาย แล้วคืนเข้ามนเทียรวิเชียรพราย สั่งขรัวยายท้าวนางเตรียมข้างใน ฯ | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทอดสมอรอเรียงเข้าเคียงฝั่ง <bot>:มาคับคั่งคึกคักล้วนยักษี เห็นมนุษย์ทูตถามด้วยความดี มาแต่ที่ถิ่นฐานบ้านเมืองใด | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเกิดศึกมังคลานราราช <bot>:พระนุชนาฏรู้มนต์ดลขยัน ช่วยระงับรับรองคอยป้องกัน ข้าศึกนั้นย่อยยับอัปรา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันขอบคุ้งกรุงผลึกจารึกไว้ <bot>:ตะวันตกวกออกไปไกลนักหนา เอาแผนที่ชี้แจงแจ้งกิจจา พระธิดานั่งดูกับกุมาร | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางผีเสื้อเมื่อแรกก็แปลกจิต <bot>:ครั้นทรงฤทธิ์ปลอบลูกชายหายสงสัย จึงรีบออกนอกคูหาแล้วคลาไคล ไปเขาใหญ่ในป่าพนาวัน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเรียกยักษ์ชักพระขรรค์ออกกวัดแกว่ง <bot>:เป็นสีแสงส่องสว่างกลางเวหา เป็นเปลวไฟไหม้พยนต์บนเมฆา ก็หนีมาจากที่เร็วรี่ไป ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยสินทรัพย์นับโกฏิจะโปรดให้ <bot>:ทั้งนายไพร่พวกทหารชาญสมร ใครมีแรงหาสาแหรกมาแบกคอน อย่าราญรอนรบกวนชวนกันไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสัจจังหวังถนอมเป็นจอมมิตร <bot>:อย่าควรคิดเคลือบแคลงแหนงไฉน แม้ปลดเปลื้องเคืองขัดตัดอาลัย เหมือนตัดใจพี่ให้ขาดสวาทวาย ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างไทท้าวเจ้านิเวศน์ <bot>:ครั้นแจ้งเหตุตรัสเรียกมเหสี แถลงความตามข้อคดีมี ว่าบัดนี้อาจารย์เจ้าแกเข้ามา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่นับถือฤๅษีหนีผู้หญิง <bot>:จะทอดทิ้งเมียไว้ช่างไม่ขัน เร่งสึกหามาจะได้ไปด้วยกัน อย่าเทศน์ธรรม์เลยไม่พอใจฟัง | พระอภัยมณี | 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.