text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราเดินดงหลงทางมากลางเถื่อน <bot>:ถึงสามเดือนเถื่อนถิ่นนึกกินแหนง ท่านเอ็นดูรู้วิถีช่วยชี้แจง นี่ตำแหน่งนคเรศประเทศใด ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกกำปั่นพันร้อยเที่ยวลอยแล่น <bot>:ไปตามแผนที่ทางหว่างไศล ทุกเช้าเย็นเห็นแต่ฟ้าชลาลัย กำหนดได้เจ็ดเดือนไม่เคลื่อนคลา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พรมพรำนํ้าอบตรลบกลิ่น <bot>:กลับเป็นอินทรีย์สมอารมณ์หวัง ด้วยข้าบาทธาตุลมสมกำลัง ระคนทั้งกลิ่นอายเป็นกายมา | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเถ้าแก่หลวงแม่เจ้าเข้าไปบอก <bot>:นางรีบออกมาประณตบทศรี เสาวคนธ์จูงเทพินด้วยยินดี ไปนั่งที่กองสุวรรณพรรณราย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลไพร่จะได้รู้ <bot>:ให้แล่นกรูกันเข้าไปตั้งใต้เหนือ พลางแกว่งชุดจุดปืนสำหรับเรือ ทั้งใต้เหนือแล่นกรูรู้สัญญา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาราช <bot>:คิดขยาดอยู่ด้วยยักษ์มักกะสัน แต่ใจรู้อยู่ว่าไม่ทำไมกัน จะดูฟันเสี้ยมเล่นให้เห็นพักตร์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแบ่งพลคนละหมื่นถือปืนผา <bot>:เครื่องสาตราทวนง้าวเรียกเจ้าของ กรมของใครให้ตรวจตามหมวดกอง ให้ได้สองหมื่นทั่วทุกตัวนาย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมอโอสถบดยาห่อผ้าขาว <bot>:ให้สาวสาวนวดประคบผงบผงม พญามารราญรอนอ่อนอารมณ์ เคลิ้มบรรทมหลับไปในไสยา | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหักไปเห็นไม่พ้นด้วยคนน้อย <bot>:จะกลับถอยหลีกลัดก็ขัดขวาง พอเหลียวหลังยังเห็นคนข้างต้นทาง กองทัพนางวัณฬาออกมาตาม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันห้ามแหนแสนสาวอีเหล่านั้น <bot>:ไม่ป้องกันอนุญาตเหมือนมาดหมาย แต่เมียหลวงหวงแหนแสนเสียดาย อย่าวุ่นวายขัดขวางส่งนางมา ฯ | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งสารลานทองใส่กล่องเพชร <bot>:จัดแจงเสร็จบทเบื้องเรื่องนุสนธิ์ มอบให้เสนาใหญ่เป็นนายพล แจ้งยุบลปิ่นเกล้าเจ้าลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเยาวพาปัญญาทราม <bot>:ช่วยแนะความเหตุผลในกลการ พระหัวเราะเคาะกล้องจะลองจิต บอกเป็นปริศนาว่าวิตถาร | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไก่กระชั้นขันเจื้อยระเรื่อยเสียง <bot>:เสนาะสำเนียงก้องในไพรระหง กากะเหว่าเร้าเร่งพระสุริยง ก็ฟื้นองค์จากรถาไม่ช้านาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พึ่งครัดเคร่งเต่งตั้งกำลังรุ่น <bot>:เพราะว่าคุ้นเคยตามไม่ห้ามหวง พระสวมสอดกอดประทับไว้กับทรวง จนเลยล่วงม่อยหลับระงับไป ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงพราหมณ์ยามอยู่เป็นคู่ชื่น <bot>:ทุกวันคืนคํ่าเช้าให้เศร้าหมอง แนบเขนยเคยเรียงเคียงประคอง ถนอมน้องนิทราทุกราตรี | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลากับวลายุดาราช <bot>:อยู่กับบาทหลวงใหญ่ในไอศวรรย์ กุมาราวายุพัฒน์หัสกัน ทั้งสองนั้นอยู่ที่พระปีโป | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งห้ามแหนแสนสุรางค์นางสนม <bot>:ทุกหมู่กรมเครื่องอานพานพระศรี ของเก่าแก่แก้ไขเสียให้ดี หุ้มฝาชีโหมดตาดสะอาดงาม | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่นึกรักซักไซ้มิใคร่จบ <bot>:ชำเลืองพบสาวน้อยชม้อยหนี ครั้นโพล้เพล้เพลาจะราตรี แสงอัคคีโคมสว่างดังกลางวัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์ตรงขึ้นตั้งอยู่วังใหม่ <bot>:ทั้งนายไพร่รมจักรอยู่รักษา นางเสาวคนธ์ขึ้นประทับอยู่พลับพลา ต่างรู้ว่าวงศ์วานสำราญใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ พวกพาณิชเห็นสำคัญก็มั่นหมาย <bot>:มันดีร้ายพวกเรือแตกแปลกภาษา จำจะแล่นเข้าไปชายคงคา สั่งล้าต้าต้นหนคนสำคัญ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหาไหนได้เหมือนพ่อเพื่อนยาก <bot>:สู้ลำบากแบกพามารดาหนี ไม่ม้วยมอดรอดมาในวารี จนถึงที่หยุดแล้วเจียวแก้วตา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญพระนุชบุตรีนารีรัก <bot>:ช่วยเชิดพักตร์พี่ไว้ได้ใช้สอย อย่าบากบั่นผันพักตร์ให้รักลอย จงตอบถ้อยศุภสารสมานเอย ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัยกาว่าแม่ไปไม่ได้ดอก <bot>:คลื่นระลอกลมต้องจะหมองศรี พระมารดาว่ามานั่งเสียข้างนี้ พระอัยกียุดตัวกลัวจะไป ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่เห็นออกนอกเรือเหลือประหลาด <bot>:หรือปีศาจสาครหลอนไฉน นิ่งพินิจคิดแคลงใคร่แจ้งใจ เหาะลงไปนาวามีฝาบัง | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฮ้ยอ้ายเจ้ามังคลาสานุศิษย์ <bot>:จะชอบผิดปรับไหมไฉนหนอ อ้ายคนโง่เองอย่างดกดต้นคอ ถองอ้ายพ่อตาเล่นถึงเป็นความ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดสวาทไม่คลาดเคลื่อน <bot>:พี่รักเหมือนดวงชีวิตไม่คิดหนี จะเคียงคู่อยู่จนตายวายชีวี แต่ฟังพี่พี่นี้เจ็บด้วยเล็บยาว | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ห่มผ้าขาวหัวป้อมย้อมขมิ้น <bot>:มันดีดดิ้นนี่กระไรใครจะเหมือน นุ่งผ้าลายพื้นแดงแย่งไส้เดือน ผัดหน้าเหมือนผีหลอกศอกเป็นปม | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทางเข้าออกนั้นมีอยู่สี่แห่ง <bot>:มันจัดแจงปิดทางหว่างไคล แล้วตั้งช่องกองตระเวนเกณฑ์กันไป เอาปืนใหญ่จุกช่องคอยป้องกัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงคำร่ำว่าต้องหย่าทัพ <bot>:ไม่ลืมรับขวัญน้องประคองขวัญ มิรู้สิ้นกลิ่นเนื้อเหมือนเจือจันทน์ สารพันพิศวาสเพียงบาดตา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนลูกสาวเจ้าลังกาออกมาขวาง <bot>:ชิชะนางโฉมงามลืมความหลัง แกล้งใส่หน้าว่าเสียดน่าเกลียดชัง ชาติฝรั่งนี่แลเจ้าเขาเล่าลือ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวท้าวสุทัศน์ขัตติเยศ <bot>:มงกุฎเกศรัตนามหาสถาน ครองประเทศเขตแคว้นแสนสำราญ พระชนมานร้อยยี่สิบปีปลาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายห้ากษัตริย์ที่นัดหมาย <bot>:ต่างแล่นรายเรียงกันผันผยอง บ้างยิงปืนเร่งทัพเข้ารับรอง สนั่นก้องเสียงโห่เป็นโกลา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้นหลานผ่านพาราลังกาแล้ว <bot>:คิดคืนแก้วโคตรเพชรอันเตร็จตรัจ กลับมาไว้ได้อุดมโสมนัส ให้สมบัติมั่งคั่งในลังกา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงรมจักร <bot>:จะใคร่หักศึกใหญ่พระทัยหมอง พระนิ่งนึกตรึกไตรในทำนอง ควรจะต้องแหกค่ายแม้นไว้นาน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวกูผู้ถือศาสนา <bot>:เพราะเมตตาหยาบใจจะให้ผล กลับมาพูดหลอกล่อทรชน มึงเป็นคนทุจริตคิดไม่ดี | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกโกรธเกรี้ยวเคี้ยวเหงือกดังออดออด <bot>:เหมือนหอกสอดเข้ามาแยงแทงรูหู นัยน์ตาโตเท่ากำปั้นหันมาดู ตะคอกขู่ดาวิดคิดอย่างไร | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกุมารสงสารพญายักษ์ <bot>:เห็นเรียกนักนึกจะใคร่ลงไปหา แล้วกลับกลัวตัวสั่นหวั่นวิญญาณ์ ชุลีกรวอนว่าด้วยอาลัย | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสังรเสริญครูทั้งสี่ <bot>:ช่วยปราบพวกไพรีให้หลุดถอน พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จบทจร กับภูธรเกี่ยวดองเข้าห้องปรางค์ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงดุเหว่าเร้าเร่งพระสุริย์ฉาย <bot>:ออกบินรายเสียงเพราะดูเหมาะเหมง ไก่กระชั้นขันดังเสียงวังเวง ก้องบรรเลงแข่งขานประสานกัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวกลับทัพพระศรีสุวรรณราช <bot>:ระดาดาษเดินพหลพลทหาร รู้ว่าเสียปากน้ำยิ่งรำคาญ ทั้งอาหลานเร่งรัดจัตุรงค์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงหยั่งจิตลงที่ในพระไตรลักษณ์ <bot>:คงประจักษ์เห็นห่วงบ่วงตัณหา เกิดผูกมัดรัดรึงไว้ตรึงตรา ทรมาสัตว์หลงให้วงเวียน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:แกตีล่วงได้สมมาดปรารถนา เข้าตั้งอยู่เมืองด่านชานชลา เรือไปมาเก็บเอาทั้งข้าวเกลือ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าแล่นไปเรียกให้แวะ <bot>:มันแค่นแคะถามซักเอานักหนา ข้าพเจ้าจึงแถลงแจ้งกิจจา บอกว่ามาแต่ประเทศเขตนคร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรณูนวลอวลอบตลบกลิ่น <bot>:ก็สุดสิ้นเสาวรสหมดเกสร ลงอ่อนพับอยู่กับแท่นแสนอาวรณ์ สายสมรเคียงข้างแล้วนางทูล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศิโรราบกราบก้มบังคมบาท <bot>:เข้าแอบอาสน์อ้อนวอนด้วยอ่อนหวาน น้องลับเนตรเชษฐาไปช้านาน จึงพาหลานกลับมาถึงธานี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะบาทหลวงแกมาจะว่าขาน <bot>:ที่การงานข้อไรจะได้เห็น จะชวนน้องไปด้วยกันตะวันเย็น แต่พอเห็นหน้ากันดั่งสัญญา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนักสิทธ์ติดตามรถที่นั่ง <bot>:เอาจิตตั้งแผ่เมตตาเหมือนปราศรัย ไม่มีเหตุเภทพาลประการใด ทั้งเจ็บไข้มิได้มีราคีพาน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ท้าวหายร้ายดุด้วยสุภาพ <bot>:ไม่ทำบาปหยาบช้ารักษาศิล ได้เย็นใจไพร่ฟ้าเห็นอาจิณ จะเพิ่มภิญโญยศปรากฏไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ห้ามแหนแม้นเห็นว่าเล่นเพื่อน <bot>:ถึงรูปเหมือนนางฟ้ามาก็เฉย ทั้งคู่เขาเล่าก็ไม่พอใจเชย พระไม่เคยคบหารักษาองค์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นขัดสนจนจิตยิ่งพิศเพ่ง <bot>:ยิ่งงามปล่งปลื้มจิตด้วยฤทธิ์ผี ผียิ่งร้อนรักอักอ่วนให้ยวนยี ปลอบโดยดีก็หนักหนาไม่อาลัย | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระธิดาว้าหวั่นกระสันเสียว <bot>:ชำเลืองเหลียวเห็นองค์พระทรงโฉม มานั่งเรียงเคียงข้างสว่างโคม ที่ทุกข์โทมนัสนั้นค่อยบรรเทา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กันนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลมิ่ง <bot>:ซึ่งทรงสิงห์เหมือนพราหมณ์สงครามขยัน แต่พวกหนึ่งซึ่งเหมือนนกวิหคนั้น แต่ก่อนมันมิได้มาช่วยราวี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเสียงโห่โยธามาครื้นครึก <bot>:คิดว่าศึกแซงสกัดจะลัดหนี พระฝรั่งสั่งให้ทัพดับอัคคี ขึ้นคีรีรวมพลสกลไกร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นบิตุรงค์ทรงลำเรือกำปั่น <bot>:มารับขวัญฉันจะได้ขึ้นไปหา พระมารดรจรจากไปฟากฟ้า หรือบิดาว่าไม่รับจะกลับไป ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กินจนเมาหาวเรอกะเพ้อกะพก <bot>:ความวิตกไม่รู้สิ้นถวิลหวน กำลังเมาเร่าร้อนลงนอนครวญ ให้อักอ่วนอยู่ในจิตคิดคะนึง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมะหุดบุตรท้าวเจ้าฝรั่ง <bot>:ตีระฆังขานรับทัพซ้ายขวา แล้วตั้งโห่โล้หลีกเป็นปีกกา ตามสัญญายิงปืนเสียงครื้นครึก | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยทูลแก้วเกษราเถิดหนาเจ้า <bot>:พี่นอนเฝ้าฝันว่าพากันหนี จะขอคำทำนายร้ายหรือดี รุ่งพรุ่งนี้นะจงออกมาบอกกัน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มารวมรอมพร้อมพรักไม่ตักเตือน <bot>:ดูกลาดเกลื่อนอยู่ที่หน้าศาลาลัย ฯ ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาสมร อ้อมสิงขรเขาเขินเนินไศล | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เป็นทุกข์ร้อนด้วยพระองค์ลุ่มหลงใหล ทั้งเมียน้อยพลอยทำให้ช้ำใจ จะแก้ไขขัดข้องคิดหมองมัว | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้องค์พระเยซูผู้เป็นเจ้า <bot>:เอาไม้เท้ามาขยี้ตีหัวขอ ทั้งเชือกหนังมามัดรัดเอาคอ ให้ตกหม้อแกงตายวายชีวี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูก็รู้อยู่ดอกอีขี้ปะติว <bot>:ตัวจิ๋วจิ๋วจ้านจ้าประดาหาย เหมือนแมงหวี่บี้แบนกูแสนอาย บอกนารายณ์นายมึงมาจึงจะดี ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วปราศรัยไต่ถามสามมนุษย์ <bot>:ซึ่งบอกบุตรของเราว่าเป็นดาบส เหาะเหินได้ไปสวรรค์ชั้นโสฬส หรือปรากฏยศถาในสามัญ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงตัวกลัวอายเสียดายชื่อ <bot>:ไปเบื้องหน้าฟังจะครือเคืองสันหลัง อย่าเยาะยักษ์นักเลยได้เคยฟัง แม้นยักษ์ยังอยู่ที่ไหนจะได้มา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันชาตินี้ศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา <bot>:จงปรารถนาเถิดอนงค์คงจะสม แม้นชาติหน้าถ้าถวิลเป็นอินทร์พรหม ก็คงสมเจตนาสีกาโยม | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันฤๅษีมีแต่พระสยมภุ์ <bot>:ตระกูลพรหมวาโหมโรมวิสัย รู้ชุบคนสนชีวิตถอดจิตใจ อายุได้อยู่ยืนนับหมื่นพัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลูกรักจักพาบุตราราช <bot>:กับนุชนาฏมาประณตบทศรี สนองคุณมุลิกาฝ่าธุลี จนชีวีวอดวายเหมือนหมายใจ ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทูลถามห้ามหรือไม่ให้หึงพี่ <bot>:เยี่ยงอย่างห้ามปรามนี้อยู่ที่ไหน หรือบาปกรรมธรรมดาใครว่าไว้ น้องไม่ให้หึงพี่ช่วยชี้มา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รักษาองค์พระมุนินทร์ปิ่นกษัตริย์ <bot>:ในจังหวัดปากทางหว่างไศล ตั้งทำมาหากินอยู่ถิ่นไพร ทั้งนาไร่มีมากไม่ยากจน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าละเมดวิเศษสุด <bot>:ถืออาวุธกายสิทธิ์ฤทธิ์หนักหนา ชื่อภุขันฟันใครเหมือนไฟฟ้า มรณาเนื้อเผือดเลือดไม่มี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลาตรวจหน้าที่ <bot>:เห็นไพรีเรี่ยวแรงเข้มแข็งขัน ให้นัดดากับวลายุดานั้น ออกช่วยกันไล่ไพร่รบไพรี ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนสามนางต่างนึกว่าศึกใหญ่ <bot>:จนชั้นไอ้ผีป่ายังว่าแข็ง จึงปรึกษาว่าเขาล้อมป้อมกำแพง จำจะแจ้งความหลังไปลังกา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแต่งใครไปรักษาลังกานั้น <bot>:ตามจะผันผ่อนการประมาณหมาย แม้ไพรีมิหลับทำกลับกลาย จะต้องตายตามกันเหมือนสัญญา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมอิศโรท้าวโกสัย <bot>:ในพระทัยภูมินทร์สิ้นนับถือ แต่รักเขยจริงหนอต้องอออือ เห็นฝีมือคนชั่วมันตัวโกง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกคลี่อ่านสารองค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:เจ้าจังหวัดในตระกูลประยูรหงส์ สุดสาครจอมเจิมเฉลิมวงศ์ ซึ่งดำรงนครังเกาะลังกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนหนุ่มหนุ่มลุ่มหลงพะวงสวาท <bot>:เหลือร้ายกาจกอดจูบรักรูปเขา ครั้นวอดวายตายไปเหม็นไม่เบา เป็นหนอนหนองพองเน่าเสียเปล่าดาย | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายข้างพระยารักษาด่าน <bot>:ขับทหารขึ้นป้อมพร้อมพหล ให้ยิงปืนใหญ่น้อยคอยประจญ เสียงผู้คนครื้นครั่นสนั่นดัง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงอ่านมนต์ฝนลมระดมพัด <bot>:เป็นเมฆกลัดกลุ้มมัวทั่ววิถี สลัดหลุดผุดลุกไล่คลุกคลี ชิงกระบี่พลไพร่แล้วไล่ฟัน | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางนบนอบหมอบกรานประทานโทษ <bot>:ด้วยมาโนชญ์นั่งชิดสนิทสนม กรีดพระหัตถ์ดัชนีพัดวีลม จนบรรทมหลับไปในไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาโสรจสรงลงที่กายสบายจิต <bot>:สมที่คิดปรีดิ์เปรมเกษมศานต์ กับพี่เลี้ยงเคียงสำรวลชวนสำราญ ที่อาการไข้ใจวายอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าจริงหรือพระแม่ <bot>:เช่นนั้นแน่แล้วก็ลูกไม่หลีกหนี ถ้าได้เหมือนแม่ผีเสื้อแล้วเหลือดี ถึงไพรีสักเท่าไรก็ไม่กลัว | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือเจ็ดร้อยลอยแล่นตามเสด็จ <bot>:พร้อมกันเสร็จข้ามมหาชลาไหล บ้างนั่งนอนในกำปั่นสำราญใจ แล่นไปในสาคโรชโลธาร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บาทหลวงมาด้วยช่วยกำกับ <bot>:แขกคำนับกลัวนักเป็นศักดิ์แสง ถือกระบี่ฝักเขียวดูเรี่ยวแรง กับธงแดงอาญาสิทธิ์ถือติดมือ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อวรนาถไสยาสน์ตื่น <bot>:ยังหอมรื่นรสกุหลาบอาบนาสา สำอางองค์ทรงศักดิ์สรงพักตรา พอเห็นหน้าพี่เลี้ยงหมอบเมียงมอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แถลงเล่ากับท่านครูผู้วิเศษ <bot>:ให้แจ้งเหตุสมจิตพิสมัย ต่างยินดีปรีดิ์เปรมเกษมใจ พูดกันไปกับท่านครูผู้อาจารย์ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าพบปะแล้วไม่ละอ้ายทรยศ <bot>:มันคิดคดตัดเยื่อทำเหลือแสน พบที่ไหนใส่เจ้าทุกด้าวแดน ไม่หายแค้นหายเจ็บจนเย็บตา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ทุดอียายแก่แรดแพศยา เขาฆ่าผัวตัวตายวายชีวา ยังด้านหน้ารักใคร่กูไม่เคย | สิงหไกรภพ | 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสใช้ให้ทูตไปพูดนัด <bot>:อย่างกษัตริย์สงครามตามขนบ ครั้นจะให้ไพร่พลเข้ารณรบ จะตายทบทับยับเสียนับพัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นไม่แจ้งยังแคลงจิต <bot>:ตะลึงคิดความหลังให้กังขา พระหน่อน้อยพลอยนึกนั่งตรึกตรา แล้วทูลว่าทราบบ้างแต่อย่างนี้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลุกไม่ขึ้นมึนมัวตัวระริก <bot>:สะอื้นกระซิกโศกาถึงมารศรี อ่อนอารมณ์ล้มแผ่แน่อินทรีย์ สลบที่กลางป่าพนาวัน | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะคิดหนีพี่จะได้ไปด้วยน้อง <bot>:มิให้ต้องอายหญิงชาวสิงหล จะสร้างพรตอตส่าห์บวชเรียนสวดมนต์ ก็จะพ้นอับอายสบายใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฤๅษีมีคุณการุญโปรด <bot>:ไม่ถือโทษเมตตาอัชฌาสัย ให้กลับมาว่ากล่าวทูลท้าวไท มิให้ไพร่พลเมืองเคืองรำคาญ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวน้องครองสัตย์สันทัดเที่ยง <bot>:อุตส่าห์เสี่ยงวาสนาประสาหญิง แต่สององค์ทรงระแวงแคลงประวิง จะทอดทิ้งเสียแล้วน้องก็ต้องอาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างงามเกศเนตรรับกับขนง <bot>:พักตร์อนงค์เรือนผมก็คมสัน บ้างขาวผ่องสองสีฉวีวรรณ ล้วนรู้ชั้นเชิงฉลาดในราชการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าชวาอาณาจักร <bot>:ฟังโหรทักทายชะตาในราศี จึงว่ากับหลานขวัญไปทันที ก็ควรที่เราจะคิดไปติดตาม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกสาวจะได้เสกเป็นเอกระ <bot>:เรียกว่าพระบุษบงอนงค์สนม แม้นได้วังลังกาอย่าปรารมภ์ คงได้ชมบุญแท้เป็นแน่นอน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวเรื่องเมืองผลึกราชฐาน <bot>:ป้อมปราการเชิงเทินล้วนเนินผา ซุ้มทวารบานบังใบเสมา ล้วนศิลาเลื่อมลายดูพรายพราว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนั่งเล่นเย็มลมชมอากาศ <bot>:พระพายผาดพัดเรื่อยเฉื่อยชื่นโฉม ดูดาวเดือนเกลื่นสว่างกลางโพยม ยิ่งนึกโทมนัสในใจรัญจวน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิงแตกจมล้มตายเสียหลายร้อย <bot>:ฝรั่งถอยหลังกลับขยับหนี บาทหลวงเห็นหัสกันเข้าทันที แกยืนชี้หน้าด่าตาเป็นมัน ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าแล่นไปเรียกให้แวะ <bot>:มันแค่นแคะถามซักเอานักหนา ข้าพเจ้าจึงแถลงแจ้งกิจจา บอกว่ามาแต่ประเทศเขตนคร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับพรสองพระองค์ดำรงภพ <bot>:แล้วนอบนบบังคมก้มเกศา อภิวาทบาทมูลแล้วทูลลา กษัตราสององค์อยู่จงดี | พระอภัยมณี | 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.