text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชนนีให้บำรุงกรุงประเทศ <bot>:มอบนิเวศน์ธานินทร์ทั้งถิ่นฐาน ใช่จะอยากครอบครองไม่ต้องการ อันถิ่นฐานไม่นิยมมีถมไป | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงมอบแดนแผ่นดินให้สินสมุทร <bot>:อรุณนุชดำรงสืบวงศา ศึกสำเร็จเสร็จสรรพจะกลับมา ให้อำมาตย์มาตยารักษาไว้ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เฝ้าบิตุราชมาตุรงค์ให้ทรงทราบ <bot>:ว่าเข็ดหลาบมาประณตบทศรี จะขอเป็นเกือกทองรองธุลี ให้ภูมีงดโทษโปรดประทาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแลเหลียวเปลี่ยวเปล่าทุกเช้าค่ำ <bot>:โอ้ว่ากรรมน้องสร้างแต่ปางไหน นางครวญคร่ำกำสรดระทดฤทัย สะอื้นไห้ไม่วายฟายน้ำตา ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะให้พ่อขอสู่เหมือนดูถูก <bot>:จะให้ลูกเทียมลูกเธอเสมอสมาน แม้นพ่อผิดคิดเห็นไม่เป็นการ ถ้าลูกหลานผิดเห็นไม่เป็นไร | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินกระบวนทวนธงเครื่องยงยุทธ์ <bot>:ได้นามครุฑโห่ร้องกึกก้องเสียง พวกกองหลังคุมพหลขนเสบียง เดินเรียบเรียงตามกันเป็นหลั่นไป | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เหตุเพราะหักอาลัยมิใคร่หาย ด้วยไหนไหนได้เป็นเมียคิดเสียดาย จะเป็นหม้ายอยู่เปล่าเปล่าไม่เข้าการ | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนรุ่งแจ้งแสงสายไม่วายโศก <bot>:บริโภคเสร็จสมอารมณประสงค์ จากสถานบ้านแกลงไปกลางดง ต้นรังรงร่มชื่นระรื่นเย็น | นิราศเมืองแกลง | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางตอบว่าชอบแล้ว <bot>:พระน้องแก้วคิดควรนวลหง จะคอยทายาชโลมของโฉมยง จะแอบองค์อุ่นใจให้ไข้คลาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนมาถึงแดนชวาอาณาจักร <bot>:พบน้องรักจึ่งค่อยเปรมเกษมศานต์ พระเจ้าตามาด้วยได้ช่วยการ ค่อยสำราญจะได้มาถึงธานี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์องค์พระมเหสี <bot>:สุมาลีกับลูกรักนักสนม อุตลุดยุดเหนี่ยวกันเกลียวกลม บ้างลุกล้มหลบลี้เที่ยวหนีไฟ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤกษาสูงยูงยางสล้างเสลา <bot>:กรวยกันเกรารกฟ้าแก้วกาหลง ตะเคียนเคี่ยมมันหมูประดู่ดง ทั้งรังรงแคฝอยข่อยพะยอม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงขึ้นรถฝรั่งนั่งกำกับ <bot>:เป็นแม่ทัพตรวจดูหมู่พหล ท้าวโกสัยต้อนหลังระวังพล ขับพหลจัตุรงค์ทรงอาชา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายวิรุญกุนตันนั้นอยู่หลัง <bot>:ทั้งยันตังตีฝ่าออกมาได้ พอพบกันทันนางที่กลางไพร ได้พวกไพร่พลบ้างไปลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลไพร่ทั้งนายบ่าว <bot>:ออกเล่นก้าวหมายมุ่งไปกรุงศรี เอาเข็มตั้งวางทิศหรดี ตามแผนที่เคยสังเกตขอบเขตคัน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นงนุชสุดแรงกันแสงซบ <bot>:เหลือจะรบอยู่ที่เกาะเหาะไม่ไหว พญายักษ์รักบุตรสุดอาลัย โจนลงไปอุ้มนางขึ้นช้างทรง | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนสุวรรณมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:เข้ากอดหัสไชยชิดพิศวง มเหสีทรงยศท้าวทศวงศ์ ต่างองค์ทรงโศกาด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์หลบรบรุมเข้ากลุ้มกลัด <bot>:แกล้งสกัดกั้นหน้ารำภาสะหรี แต่มีครรภ์ครั้นว่าจะฆ่าตี พระหน่อที่ครรภ์นางจะวางวาย | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะมารยาโฉมฉายทั้งอายเหนียม <bot>:ลงฟุบเฟี้ยมอึดอัดขัดกระแส ท้าวสวมสอดกอดกระสันนางผันแปร ชำเลืองแลค้อนควักพะวักพะวน | พระอภัยมณี | 81 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารแต่แม่ละเวงวัณฬาน้อย <bot>:จะหลงคอยเชษฐานิจจาเอ๋ย หมายว่าทัพกลับไปจะได้เชย บุญไม่เคยคลาดแคล้วเสียแล้วน้อง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลีลาพาลูกกับหลานรัก <bot>:ลงตำหนักแพพร้อมหม่อมหม่อมหญิง พระทรงนั่งยังที่เก้าอี้อิง ให้จัดสิ่งเสื้อผ้ามาประทาน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสกันสุบันเยเสน่ห์รัก <bot>:สมยศศักดิ์สุภาพไม่หยาบหยาม รูปก็งามนามก็เพราะเสนาะนาม ต่างแหวกย่ามหยิบส้มขนมเนย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงงกตกประหม่าจนขาสั่น <bot>:เดินงกงันเซซุนให้ขุ่นหมอง แหงนดูเมฆตั้งดำเป็นน้ำนอง ฟ้าก็ร้องครางครึมกระหึมครวญ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วร่ำบอกดอกฟ้านี้ปรากฏ <bot>:ใครสูบรสบุปฝาเป็นราศี แล้วโปรดให้นายประตูดูมาลี อักษรมีอย่างที่เราไม่เข้าใจ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:คิดโฉมอรแชล่มหน้า <bot>:นวลติด ตาเฮย ยามเมื่อเรียมร่วมสนิท แนบเน้น นาสิกกลิ่นปรางชิด ฉมประทิ่น นางแฮ โออกปานนี้เว้น ว่างว้างนานวัน | นิราศวัดรวก | 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:ฟังพระบาทหลวงคิดดั่งพิษศร มาเสียบทรวงอาตมาให้อาวรณ์ ทั้งแสนร้อนในอุราให้อาดูร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยหรือพระอภัยช่างใจชั่ว <bot>:ลูกของตัวเจียวยังตัดว่าขัดขวาง ให้แสนแค้นแน่นในฤทัยนาง กันแสงพลางอุตส่าห์ฝืนกลืนน้ำตา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพลบค่ำย่ำฆ้องทุกกองทัพ <bot>:ตรวจกำกับเกณฑ์รายทั้งซ้ายขวา บ้างตีเกราะเคาะฆ้องกลองสัญญา ต่างตรวจตราเตรียมรบไว้ครบครัน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่คลาดเคลื่อนเหมือนองค์พระทรงเดช <bot>:แต่ดวงเนตรแดงดูดังสุริย์ฉาย ทรงกำลังดังพระยาคชาพลาย มีเขี้ยวคล้ายชนนีมีศักดา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงเสี่ยงสัตย์อัธิษฐานการกุศล <bot>:เดชะผลเมตตาได้อาศัย จะเลี้ยงดูกุมารแม้นนานไป เขาจะได้สืบกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้เสียดายไร้ศักดิ์ด้วยรักผัว <bot>:เพราะเสียตัวมัวหมองจนต้องหนี เห็นไม่พ้นพลสกัดทั้งปัถพี แม้นสามีม้วยหมายจะวายปราณ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งฟังคำจึงร่ำเล่า <bot>:เหตุด้วยเจ้าเมืองผลึกทำฮึกหาญ พวกกองทัพจับเป็นไปเย็นวาน จะล้างผลาญเสียให้ตายวายชีวี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้นว่าภัสดาเข้าไสยาสน์ <bot>:จงกราบบาททุกครั้งอย่าพลั้งหลง เขาเมื่อยเหน็บเจ็บปวดในทรวงทรง ช่วยบรรจงนวดฟั้นให้บรรเทา | สุภาษิตสอนหญิง | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกหนุ่มสาวชาวเมืองมาเนืองแน่น <bot>:ดูแห่แหนแสนสนุกทุกภาษา บ้างดูนางต่างลืมดูภัสดา ดูพระวลาหลงชะแง้ลืมแลนาง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนท่านครูผู้สำเร็จราชกิจ <bot>:เขียนลิขิตส่งให้ไปถวาย พวกม้าเร็วรีบไปทั้งไพร่นาย ทูลถวายข้อความตามคดี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พลรบนับแสนแน่นเวหา ใกล้ประเทศเขตยักษ์นครา หยุดโยธาอยู่ที่ในพงไพรวัน | สิงหไกรภพ | 48 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนหงส์ทองล่องเมฆวิเวกสูง <bot>:ไม่เหมือนฝูงหงส์ทองห้องคูหา แม้นสิ้นบุญสูญกษัตริย์ขัตติยา ชาวพาราราษฎรจะร้อนรน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นกำปั่นบรรดาแขกฝรั่ง <bot>:มาคับคั่งคิดว่าเป็นข้าศึก ที่หญิงชายวิ่งอึงอึกทึก วิ่งคึกคึกคับคั่งกำลังกลัว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมเทวสินธุ์นรินทร์ราช <bot>:ตื่นไสยาสน์กับสองสนองไข จึ่งเชิญองค์ท้าวชวาให้คลาไคล เสด็จไปพระที่นั่งบัลลังก์ทอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพ่อครัวหัวป่าก์หาแกล้มเหล้า <bot>:จะเลี้ยงเหล่าพวกยักษ์มักกะสัน สังหารแพะแกะควายลงหลายพัน เอาแม่ขันรองเชือดเลือดเอาไว้ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์ขัตติยาสิบห้ากษัตริย์ <bot>:ใคร่แจ้งอรรถตามหนังสือพระฤๅษี มาที่แท่นแผ่นผาหน้าคิรี เห็นบาลีลายลักษณ์อักขรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอยามค่ำย่ำระฆังเสียงหงั่งเหง่ง <bot>:ประโคมเครงครื้นครั่นเสียงหวั่นไหว สำอางองค์ทรงภูษาแล้วคลาไคล เสด็จไปตึกขวาห้องมาลี | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนงลักษณ์อัคเรศก้มเกศกราบ <bot>:พระเคยปราบดิบฟ้าทุกราศี ไม่เคยเห็นเป็นลางถึงอย่างนี้ ฤกษ์ไม่ดีเดินทัพจะอับปาง | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าข้าวแดงแกงร้อนอย่านอนเปล่า <bot>:ไปตามเจ้าขาดเหลือได้เกื้อหนุน อุตส่าห์ติดตามไปคงให้คุณ เดชะบุญจะได้มาพาราเรา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองพระองค์กราบกรานประสานหัตถ์ <bot>:กรุงกษัตริย์ชื่นชมด้วยสมหวัง แล้วเชิญชวนเข้าเขตนิเวศน์วัง พระตรัสสั่งเสนีผู้ปรีชา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกฤษณาว่าไม่สึกนึกไฉน <bot>:นั่งพิไรวิงวอนจนอ่อนหู เข้าเปลื้องเครื่องนักสิทธ์ปิดประตู นางสุดรู้สุดคิดจะบิดเบือน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สอนให้ว่ามนต์พราหมณ์ตามสังเกต <bot>:ขอเทเวศมาช่วยชุบอุปถัมภ์ องค์มเหศวรเจ้าอย่างกล่าวคำ ทั้งพิษณุกรรมภุชพงศ์องค์นารายณ์ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ไม่อยู่ในสัตย์เพราะครูสอน <bot>:ทำให้ร้อนรนไปโดยใจถวิล เที่ยวข่มเหงญาติกาทุกธานินทร์ ไม่รู้สิ้นจิตพาลสันดานดึง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโยคีมีจิตคิดสังเวช <bot>:แกแจ้งเหตุให้ฟังแล้วสั่งสอน ใช่วิสัยของสีกาอยู่ป่าดอน จงรีบจรไปกับลูกอย่าผูกพัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงปากช่องหนองชะแง้วเข้าแผ้วถาง <bot>:แม้นค่ำค้างอรัญคาได้อาไศรย เปนที่ลุ่มขุมขังคงคาไลย วังเวงใจรีบเดินไม่เมินเลย | นิราศเมืองแกลง | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หลงอะไรจะเหมือนหลงทรงมนุษย์ <bot>:ที่โศกสุดเศร้าแสนเสน่หา จนลืมตัวมัวหมองเพราะต้องตา ต้องตรึกตราตรอมจิตเพราะปิดความ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้นว่ารบพุ่งกันยุ่งยิ่ง <bot>:เราจะนิ่งดูแลคิดแก้ไข หรือจะเข้าโรมรันประการใด ขอพระอัยกาตรองให้ต้องตาม | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกเสน่ห์เล่ห์กลทั้งมนตร์เวท <bot>:ประสมเนตรผูกจิตประสิทธิ์สอน หน่อนรินทร์ยินดีชุลีกร เหมือนไก่อ่อนจะไปสู้ไอ้อูโต | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสิงหไกรภพซบสะอื้น <bot>:ค่อยกลั้นกลืนเช็ดชลนาไหล แล้วไถ่ถามตามซึ่งสงสัยใจ เผาอย่างไรจึงจะดีเล่าพี่พราหมณ์ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารรบนับแสนแน่นขนัด <bot>:ทั่วจังหวัดบกท่าชลาสินธุ์ บำรุงไทท่านท้าวเจ้าแผ่นดิน ทั้งเพิ่มภิญโญยศปรากฏนาม ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปถิ่นฐานมารดรบิตุเรศ <bot>:ให้ทรงเดชชื่นชมสมประสงค์ จึงคิดอ่านการประจญรณรงค์ ซึ่งโฉมยงเห็นจะได้ด้วยง่ายดาย | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ททิพรสซอยซอบนี้ <bot>:รมเรียม ราศเอย เจบจ่ำงือทวงเจียม จากเจ้า จักเอาอันใดเทียม ตามอ่อน อวรฮา ทุกข์พี่ยาร้อนเร้า ถ่อมถ้าถนอมอวร | โคลงนิราศหริภุญชัย | 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลารุ่งมุ่งหมายตามสายเมฆ <bot>:สูงวิเวกว่ายฟ้าเวหาหน เที่ยวผันแปรแลหาทั้งสากล ไม่เห็นคนเขตแคว้นแดนบูริน ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพระยอดเยาว์วิมลไปหนไหน <bot>:จึงมิได้เสด็จมาข้ายังแหนง หรือกริ้วโกรธโทษทัณฑ์ฉันยังแคลง ขอพระองค์จงแจ้งแสดงความ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ความรักหักอายภิปรายปลอบ <bot>:พี่คิดขอบคุณของน้องหนักหนา แล้วแก้เก้อเออนี่แน่แม่ยุพา ชันษาโฉมเฉลาสักเท่าไร ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกับสามพราหมณ์พี่เลี้ยง <bot>:ได้ยินเสียงอึกทึกนึกสงสัย ค่อยเมียงมองตามช่องบัญชรชัย เห็นนางในนับร้อยเที่ยวลอยนวล | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมรมจักรนัคเรศ <bot>:ให้สังเกตดูเงาภูเขาขุน ยังไม่เห็นเป็นแต่คล้ายสายพิรุณ เป็นเมฆหมุนเรื่อแดงดั่งแสงไฟ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเกณฑ์ฝรั่งทั้งหลายนายทหาร <bot>:ขึ้นปราการกำแพงล้วนแข็งขัน ใส่ปืนป้อมล้อมรอบเขตขอบคัน กะเกณฑ์กันเตรียมการจะราญรอน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแจ้งเหตุเทศนาให้ผาสุก <bot>:บรรเทาทุกข์ภาวนารักษาศีล ท่านสั่งสอนทุกเวลาเป็นอาจิณ ให้ถือศีลไว้มั่นกันอบาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ชินพิมเพาโพธเพียง <bot>:พอกัน สองฝ่ายหนเหนือสัน ฝ่ายใต้ ลาชาแผ่นผายผัน ผลเผื่อ อวรเอย ผลเผื่อถึงเจ้าได้ แด่เทิ้นทิโพชา | โคลงนิราศหริภุญชัย | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขมิ้นอ่อนร่อนราคอยหาฝูง <bot>:มยุรยูงฟ้อนหางอย่างกังหัน ฝูงแขกเต้าเจ่าจับร้องรับกัน เบญจพรรณเป็ดหงส์ส่งสำเนียง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางแกล้งว่าน่ารำคาญด้วยผ่านเกล้า <bot>:มีแต่เซ้าซี้ซักเสียหนักหนา ฉวยบวชไปไม่ถึงวันที่สัญญา เป็นวาจากรรมเปล่าไม่เข้าการ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขุนนางต่างแต่งตัวไว้เสร็จ <bot>:สวมเสื้อเกล็ดท่านโตโตดูโอ่โถง ชั้นนอกครุยตามกันไปในพระโรง บ่ายสองโมงกรุงกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ให้เตรียมบุษบกรัตน์จรัสไข มณฑปนพเก้าแก้วประไพ กับโกศใส่ศพตั้งบัลลังก์รัตน์ | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคุณเจ้าเฒ่าชราพูดจาหลง <bot>:ไม่มั่นคงควรหรือกลับถือผี วิสัยศึกลึกซึ้งจึงจะดี ได้รู้ที่แข็งอ่อนได้ผ่อนปรน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันโดดโหยงโทงเทงโย่งเย่งสูง <bot>:ข้ามยางยูงยืนเท่าภูเขาเขียว ฝูงสัตว์อื่นตื่นฉาววิ่งกราวเกรียว พระลดเลี้ยวเหาะเหินดำเนินไป | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทรงฤทธิ์บิดาปรีชาเฉลิม <bot>:ก็พูนเพิ่มปรีดิ์เปรมเกษมสรวล แม้นมิไปช่วยพี่ก็มิควร ตามกระบวนรักใคร่เป็นไมตรี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นประทับพลับพลาตรงหน้าป้อม <bot>:ดูไพร่พร้อมพลรบครบไสว ทั้งสองนางต่างนั่งระวังระไว คอยช่วงใช้ชิดองค์นางนงคราญ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องแวะหาปลาแลข้าว <bot>:เสบียงเราขาดลงกลางทางวิถี จะเลี้ยงคนพลไพร่เห็นไม่มี ยังอีกสี่ห้ามื้อต้องซื้อเติม ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเชิญท่านเข้าไปในจังหวัด <bot>:ช่วยเป่าปัดโรคภัยเหมือนใจหวัง แล้วจะได้ชมเขตนิเวศน์วัง เชิญไปยังปรางค์ปราให้ถาวร | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงคับที่มีผู้ว่าอยู่ได้ <bot>:แต่คับใจอยู่ยากลำบากเหลือ เจ้าเป็นโสดโปรดปรานเหมือนว่านเครือ ช่วยแผ่เผื่อพี่บ้างอย่าหมางเมิน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันโรคของน้องนี้เป็นที่สุด <bot>:แม้นม้วยมุดเกิดใหม่จะได้หาย เป็นมนุษย์สุดจะรับที่อับอาย แม้นเป็นหม้ายดีกว่ามีสามี | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรามาเอาไม้เท้าของเราดอก <bot>:จะกลับออกไปมหาชลาไหล ไม่ทำร้ายชายหญิงอย่ากริ่งใจ แล้วจ้องไม้เท้าเดินดำเนินมา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสวมสอดกอดประคองว่าน้องรัก <bot>:บวชแต่สักสองวันเท่านั้นหนา พลางแย้มสรวลชวนชิดวนิดา จนหลับใหลไสยาในราตรี ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแย้มยิ้มอิ่มใจเห็นได้ช่อง <bot>:การที่ตรองไว้คงสมปรารถนา จำจะให้ขุนนางช่างพูดจา ถือสาราเข้าไปแจ้งแห่งคดี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำเหมือนทีเดินทัพจะกลับหลัง <bot>:ไปยับยั้งอยู่ในป่าพนาสณฑ์ ต่อค่ำมืดเงียบสงัดจึ่งจัดพล ค่อยรีบร้นผ่อนกันมาเข้าธานี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบคำที่พระร่ำเทศนา <bot>:ให้สีกาชีจำเอาคำสอน ทั้งสองนางต่างยินดีชุลีกร รับสุนทรพระมุนีด้วยปรีชา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นเมืองใหม่ไปเฝ้าเจ้าสิงหล <bot>:ทูลยุบลบังคมก้มเกศา ถวายเพชรเตร็จตรัจให้ทัศนา พระมังคลาทราบสิ้นก็ยินดี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอตัดบทงดไว้ในเรื่องป่า <bot>:การที่ว่ามาก็มากฟังหลากหลาย มันจะเลอะเปรอะหูไม่สู้สบาย ข้างเรื่องปลายมันจะจืดไม่ยืดยืน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เรือใช้ใหญ่น้อยไปร้อยเศษ <bot>:หาประเทศเขตแขวงทุกแห่งหน ฝ่ายตัวนายหมายจำที่ตำบล ต่างรีบร้นแล่นรายแยกย้ายไป ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงว่ากูมานี้มีธุระ <bot>:จะไปปะมังคลาได้ปราศรัย เองจงพากูไปเฝ้าเจ้ากรุงไกร เข้าข้างในนคเรศนิเวศน์วัง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญเถิดท้าวเจ้าพาราพ่อตาเขย <bot>:อย่าช้าเลยให้เหมือนหินถูกดินหู ช่วยกันยกศาสนาเหมือนตราชู จะได้ดูหน้าคนพวกมลทิน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้ฟังก็หยั่งรู้ <bot>:เพราะอดสูเศร้าสร้อยละห้อยหวน จะบัญชาว่ากระไรก็ไม่ควร จึงตรัสชวนสองธิดาสุมาลี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลไพร่ในกำปั่น <bot>:เห็นสุริยันแจ่มกระจ่างสว่างศรี ต่างคนต่างหิวหอบบอบเต็มที ลุกจากที่ไม่ใคร่ได้ใจระทวย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังความถามพระน้องทั้งสองหลาน <bot>:ซึ่งเรื่องสารสั่งให้เราไปหา เห็นไฉนใจพระน้องสองนัดดา จงตรึกตราตรองความให้งามใจ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เสียอำมาตย์เศร้าหมองไม่ผ่องใส กลัวลูกเขยเลยนั่งระวังภัย นางมิได้นิทราในราตรี | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเยาว์ยังกำลังอ่อน <bot>:ขอฝึกสอนอย่างศิษย์อย่าคิดขาม ท่านจงช่วยแนะนำจะทำตาม ให้สมความปรารถนาของอาจารย์ ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัยกาอาลุงทั้งบิตุเรศ <bot>:พระชนนีเกิดเกศทั้งสองศรี พระเจ้าน้าเชษฐาทุกบุรี เจริญศรีสวัสดิชัยให้ทุกองค์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประทานโทษโปรดให้หนีไปเถิด <bot>:อย่าให้เกิดการบาปให้สาบสูญ สองพระองค์ทรงพระอนุกูล ให้เพิ่มพูนพงศ์กระษัตริย์สวัสดี | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่ารู้อยู่ว่ารักนั้นหนักยิ่ง <bot>:แม่ยอดหญิงมิ่งขวัญอย่าหวั่นไหว พลางสวมสอดกอดน้องทำนองใน ตามวิสัยในแผ่นดินสิ้นทั้งปวง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้กักขังยังดำรงคงชีวิต <bot>:จะได้คิดแก้ไขเหมือนใจหมาย ใครจะอาสาได้ทั้งไพร่นาย ไปสืบร้ายดีดูให้รู้ความ ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลองค์พระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:พระน้องรักมาประชิดติดกรุงศรี จะให้รบหรือจะห้ามก็ตามที ในครั้งนี้แล้วจะใคร่เห็นใจจริง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชวนกันเยื้องย่างเข้าห้องหับ <bot>:ไประงับแต่พอหายสวายสวิง พลางเอนเอกเขนกนอนเหนือหมอนอิง สนิทนิ่งก็พอหลับระงับไป ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายสององค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:ทรงกัณฐัศว์เสด็จมาหน้าสิงขร ทั้งรี้พลเสนาประชากร พร้อมนิกรดาษดามาประชุม ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสาวคนธ์นงเยาว์จึงเล่าเรื่อง <bot>:เหมือนรบเมืองหมู่ทมิฬสิ้นทั้งหลาย ตามความหลังตั้งแต่ต้นมาจนปลาย พระน้องชายชอบทีชมพี่นาง | พระอภัยมณี | 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.