text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกห้ามแหนแสนสวาทไม่ขาดเฝ้า <bot>:เหมือนจะเข้าคอยถวายไม่อายเหนียม ทำพรายพริ้มยิ้มเยื้องชำเลืองเลียม คอยฟุบเฟี้ยมเฝ้าเปล่าเศร้าวิญญาณ์ | พระอภัยมณี | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือรักเราเจ้าไม่กลับจะรับเลี้ยง <bot>:อย่าทุ่มเถียงทะเลาะเขาเป็นเจ้าของ จงวันทาลาลีเป็นที่รอง จะเลี้ยงลองไว้สักครั้งที่ลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้บอกกล่าวท้าวไทเธอไม่หยุด <bot>:จนสิ้นสุดเสียองค์น่าสงสาร ได้สวดทั้งบังสุกุลทำบุญทาน ช่วยทำการปลูกมณฑปสวมศพไว้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพบน้องสองหลานช่วยราญรบ <bot>:เลี้ยวตลบหลีกทางไปข้างขวา สาวสุรางค์นางห้ามตามหลามมา พบสุดสาครขวางหนทางไว้ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างคิดทำอำนาจประหลาดหลาก <bot>:ล้วนพลกากภาษาโยธาหาญ ดูคั่งคับนับสมุทรสุดประมาณ สะเทื้อนสะท้านธรณีด้วยกรีพล ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับว่าวุ่นวายไม่ขายให้ <bot>:ก็จึงได้ตีด่านชานกระสินธุ์ เพราะขัดสนเดิมทีไม่มีกิน เสบียงสิ้นแล้วชีวิตจะปลิดปลง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้รุ่งเรืองเมืองเราเหมือนเก่าก่อน <bot>:ราษฎรจะเป็นสุขทุกทิศา พวกข้าเฝ้าเหล่าอำมาตย์ราชเสนา แต่บรรดาขุนนางเห็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวกูเป็นผู้ใหญ่จะไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยฝากรักเป็นศักดิ์ศรี เพราะพ่อเขามิได้อยู่ในบูรี ก็ควรที่เราจะไปดั่งใจจง | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปลุกทัพกลับให้นายไพร่ตื่น <bot>:ได้กลับคืนไปลังกาอาณาจักร อันครั้งนี้ทีศึกดูฮึกฮัก เห็นจะหนักกว่าแต่หลังระวังภัย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:เห็นได้ท่วงทีไล่พวกไพร่หนี ฟันประตูกรูกราวเข้าบุรี สั่งให้ตีกลองสัญญาพลากร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเงาะงวงล่วงรู้พวกผู้หญิง <bot>:ถ้าไม่จริงกูก็ไม่เสกใส่สี อันมนุษย์มุสาถึงพาที ตัวกูนี้มิใช่เชื้อด้วยเหลือคด | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พวกวงศ์ญาติกาปราบข้าศึก <bot>:ช่วยตรองตรึกป้องกันคิดหันเหียน ออกรบสู้หมู่ญาติดาษเดียร แต่พากเพียรรับรองถึงสองปี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นปรานีศรีสวัสดิ์ไม่ตัดรัก <bot>:จะฟูมฟักเข้าประคองครองสงวน งามละม่อมจอมขวัญอย่ารัญจวน จงคิดควรคำจริงทุกสิ่งอัน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ถึงแม้นมีมิได้มาดปรารถนา เคยถนอมกล่อมกลอกถึงดอกฟ้า เห็นดอกหญ้าไม่นิยมจะชมเชย | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วบอกกับนายประตูผู้รักษา <bot>:ว่าเรามาแต่ด่านชานสิงขร ถือสารามาเฝ้าเจ้านคร เป็นการร้อนนำเราไปเฝ้าพลัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงบอกองค์อัคเรศว่าเชษฐา <bot>:ให้สุดสาครถือหนังสือสาร ลูกชายไปได้ธิดายุพาพาล จะจัดแจงแต่งงานการวิวาห์ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระหมวดมุ่นรุนปิ่นฝังนิลปัก <bot>:ช้องจำหลักแซมดอกไม้ไหวสลวย ลูบสุคนธ์มนตรามหาละลวย ให้รื่นรวยรสสุคนธ์วิมลมาลย์ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอจบเรื่องพระยิ่งเคืองพระทัยแค้น <bot>:คงตอบแทนให้สมอารมณ์หวัง อย่าตอบโต้โมหันธ์ดันทุรัง อุตส่าห์ตั้งมั่นไว้หน่อยคอยพระอา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุพยงสงสารพระหลานน้อย <bot>:ประคองค่อยกอดประทับแล้วรับขวัญ น่าเอ็นดูรู้ว่าสารพัน ไปด้วยกันเถิดป้าจะพาไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครเสาวคนธ์วิมลพักตร์ <bot>:ฝากลูกรักร่วมจิตพิสมัย แล้วต่างองค์ต่างลากันคลาไคล องค์อภัยมุนินทร์ปิ่นสกล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ความอาลัยใจวาบให้ปลาบปลื้ม <bot>:ตะลึงลืมหลงแลชะแง้หา พระบุตรีลีลาศชำเลืองมา ไม่เห็นหน้าพราหมณ์น้อยละห้อยใจ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังน้องตรองตรึกก็นึกรู้ <bot>:กตัญญูยอดดีจะมีไหน เพราะคุณติดคิดสนองจึงต้องไป ตามวิสัยสุริย์พงศ์วงศ์เทวา | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:จงไพบูลย์พูนสมบัติพัสถาน โอรสลาพาพหลพลมาร เหาะทะยานรีบร้อนไม่นอนใจ | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าเราเยาว์อยู่ไม่รู้จัก <bot>:จึงนับศักดิ์สุริย์วงศ์ด้วยสงสัย ท่านชี้แจงแจ้งสิ้นไม่กินใจ จะขอไปเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อครั้งครองลังกาก็ผาสุก <bot>:ให้ไปรุกรบวุ่นจนขุ่นเข็ญ ต้องพลัดพรากจากพาราน้ำตากระเด็น ใครเขาเป็นอย่างนี้ไม่มีเลย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลถามพระเจ้าอาให้หาฉัน <bot>:ทำไมนั่นโปรดเกล้าเล่าสนอง ฉันจะด่วนจวนค่ำจะย่ำฆ้อง กลับไปห้องชนนีไม่มีใคร ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ฉะนี้มิเป็นคนทนเทวษ <bot>:จะควักเนตรเสียมิให้ได้มาเห็น พระชลนัยน์ไหลซกตกกระเซ็น เจียนจะเป็นบ้าหลังคลั่งอารมณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์ยินดีทั้งพี่น้อง <bot>:ต่างยิ้มย่องชื่นชวนกันสรวลสันต์ นิมนต์ไว้วังลังกาสิบห้าวัน กว่าจะได้ถวายบรรณศาลา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดจะหนีออกให้ห่างเป็นทางหล่ม <bot>:ล้วนโคลนตมเหลือเป็นทุกข์บุกไม่ไหว กับทั้งพวกรี้พลสกลไกร ไปไม่ได้สุดจนพ้นปัญญา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ให้เปรมปรีดิ์ในจิตไม่คิดฉงน เชิญบาทหลวงร่วมใจกับไพร่พล จรดลรีบไปในเภตรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:อนาถแหนงนึกในพระทัยหวัง เมื่อไม่ให้ใครนำมาลำพัง หรือข้ามฝั่งเฟือนหลงในคงคา | สิงหไกรภพ | 52 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว <bot>:ยูงตาม ทรายเหลือหางยูงงาม ว่าหญ้า ตาทรายยิ่งนิลวาม พรายเพริศ ลิงว่าหว้าหวังหว้า หว่าดิ้นโดยตาม ฯ | โคลงโลกนิติ | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัณหากล้าหาญคือการโลภ <bot>:แม้นละโมบแก่กล้าพาฉิบหาย ใครลุ่มหลงปลงใจไม่สบาย มันวุ่นวายการชั่วให้มัวมอม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นนงคราญมารดาออกมารับ <bot>:น้อมคำนับโฉมฉายเชิญผายผัน ขึ้นบัลลังก์นั่งแท่นที่ต้นจันทน์ อภิวันท์คอยระวังฟังสุนทร ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นจริงแจ้งไม่แคลงจิต <bot>:มันสะกิดถูกที่คันก็หรรษา จึ่งสั่งพวกคนใช้ในเภตรา ให้ขนอาวุธส่งลงในเรือ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือตระเวนแจ้งความที่ถามไต่ <bot>:ก็รีบไปแจ้งคดีขมีขมัน กับนายด่านกรมท่าเสนาพลัน ว่ากำปั่นพระฝรั่งเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ลูกเอ๋ยเลยหลงลืมวงศ์ญาติ <bot>:เหมือนตัดขาดเกศาแม่อาสัญ สะอื้นร่ำพร่ำว่าแล้วจาบัลย์ อุสาห์กลั้นกลัวจะขาดราชการ ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นนิ่งอยู่ดูเหมือนไม่รักญาติ <bot>:ทั้งเสียชาติโฉดเฉาเหมือนเต่าตุ่น ลูกผู้ชายตายเป็นก็ตามบุญ ให้หมกมุ่นหมองหมางระคางใจ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงโจนลงคงคาประดานํ้า <bot>:กระเดือกดำดิ่งไปลึกใจหาย จะกลับผุดสุดแรงพลิกแพลงกาย ก็บรรลัยในสายสมุทรไท ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับมาอาศัยเขาใหญ่อยู่ <bot>:ผ้าทองปูเที่ยวหาบุปผาหอม รองเขี้ยวแก้วแล้วก็นั่งอยู่พรั่งพร้อม ดอกไม้รอมรวมกลบกลิ่นอบอาย | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นองค์พระมเหสีบุตรีน้อย <bot>:ซูบเศร้าสร้อยมิได้หวีเกศีสาง เข้ากราบลงตรงที่เพลาพี่นาง สะอื้นพลางนางวัณฬาโศกาลัย | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกลังกาว่าดีที่สัตย์ซื่อ <bot>:พวกไทยถือว่าศิลพระชินศรี พวกขุนนางต่างว่ายศปรากฏดี เจ้าว่ามีความสุขสนุกสบาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวแม่แก่ชราหูตามืด <bot>:ไม่ยาวยืดยืนชีวาจะอาสัญ พ่อมียศทดแทนแก้แค้นมัน คืนสุวรรณมาลีบุตรีมา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเจ็บไข้ถึงจะไปก็เป็นห่วง <bot>:มันหนักทรวงหนักใจมักใหลหลง แต่ก่อนกูมิได้รู้ว่าโฉมยง บุษบงเจ็บมากวิบากจริง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างตอบว่าขอบจิต <bot>:ถ้าสิ้นคิดขาดเหลือจะเกื้อหนุน มิใช่ฉันมั่นหมายเป็นนายมุล จะทำคุณด้วยเป็นข้ากรมเดียวกัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยิบเอาตำรับฉบับใหญ่ <bot>:มาขับไล่หาอุบายหลายสถาน เรื่องพิชัยสงครามตามบุราณ จะคิดการตรองตรึกนึกรำพึง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นคอยดูอยู่บนป้อมพร้อมทหาร <bot>:หน้าปราการกองทัพสลับสลอน พร้อมพระวงศ์พงศานรากร เจริญพรหน่อนรินทร์ให้ภิญโญ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนในเรือเหลือน้อยสักร้อยเศษ <bot>:ไม่รู้เหตุเขตแขวงตำแหน่งไหน จะนั่งนอนถอนสะอื้นฝืนฤทัย เป็นไข้ใจไม่มีสุขทุกข์รันทด | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ละเมินเหินห่างเห็นนางอื่น <bot>:สักสิบหมื่นสิบแสนไม่แม้นเหมือน เป็นความจริงมิ่งมิตรอย่าบิดเบือน ช่วยแย้มเยื้อนพักตรามาพาที | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรจุดไฟไหม้ทุกค่าย <bot>:ฆ่าตัวนายหลายคนทั้งพลขันธ์ ตะวันตกยกเข้าเผาพร้อมกัน ข้างเหนือนั้นควันโขมงพลุ่งโพลงเพลิง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพ่อตากับวายุพัฒน์ <bot>:ส่งกษัตริย์บพิตรอดิศร แล้วเสด็จกลับหลังยังนคร ขึ้นบรรจถรณ์ที่สถิตอิศรา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระบวนหลังคั่งคับคนนับแสน <bot>:อเนกแน่นถือสาตราล้วนกล้าหาญ ยกเข้าตีพร้อมกันมิทันนาน ประจัญบานรบรับกองทัพไทย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่มันพูดตัดประโยชน์จึงโกรธแค้น <bot>:เรานี้แสนเวทนาน้ำตาไหล มันพูดจาอวดดีจะมิไป จึงขัดใจแช่งด่าไม่ปรานี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทวีปวังลังกาอาณาเขต <bot>:ถิ่นประเทศควรจะได้ในลูกหลาน สืบตระกูลเผ่าพงศ์ตามวงศ์วาน จึ่งควรการโดยเล่ห์ประเพณี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สวมกำไลใส่ช้องป้องนลาฏ <bot>:ดูผุดผาดผิวงามทรามสงวน ต่างพรายพริ้มยิ้มเยื้อนเบือนกระบวน พระตรัสชวนโฉมยงขึ้นทรงรถ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนนี้คือนัดดาข้าพระบาท <bot>:รู้ไสยศาสตร์ล้ำเลิศประเสริฐศรี เป็นลูกศิษย์ท่านครูรู้คัมภีร์ ปัญญาดีเคยรักษาพยาบาล | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยกไปตีด่านเป็นการร้อน <bot>:อย่านิ่งนอนตรวจกันให้ทันหนา เรียกเมื่อไรพร้อมกันดั่งบัญชา ใครเลื่อยล้าโทษมึงจะถึงตาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บนเชิงเนินทำให้มีที่ประทับ <bot>:ไว้สำหรับดูเล่นเป็นสง่า เร่งจัดห้องท้องพระโรงรจนา ให้เจ้าพราหมณ์ตามประสาสบายใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงตัวเราเล่าก็เบื่อมีเนื้อหนัง <bot>:ไม่จีรังรักษาพออาศัย แต่ก่อนอยู่บำรุงชาวกรุงไกร เป็นเมืองใหญ่ยักษ์มารแน่นบ้านเมือง | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินพหลพลสะพรั่งเข้าวังหลวง <bot>:ตามกระทรวงโดยนิยมสมถวิล หยุดประทับที่พลับพลาหน้าบุรินทร์ พร้อมกันสิ้นบอกเข้าไปข้างในพลัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรชำระพระสุบินจนสิ้นเสร็จ <bot>:ไล่ฤกษ์เกร็ดคูณหารวิตถารแถลง ฝันว่าว่ายสายสมุทรจนสุดแรง จะพลัดแพลงถิ่นฐานรำคาญเคือง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางขวยเขินเมินหน้าไม่ว่าขาน <bot>:แต่กุมารพี่น้องสนองไข หม่อมฉันรักพระเจ้าป้ากว่าใครใคร จะไปไหนไปด้วยได้ช่วยกัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยุพยงทรงฟังรับสั่งถาม <bot>:ให้เขินขามคิดพรั่นประหวั่นไหว ไม่เคยปดอดสูอยู่ในใจ แข็งฤทัยทูลความไปตามเกิน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เลือดกระจายตายกลาดลงดาษดื่น <bot>:อ้ายยักษ์ตื่นเต็มที่ไม่มีขวัญ ขินีนายร้องตลาดไล่ฟาดฟัน พลขันธ์กลับหน้าเข้าราวี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงสั่งนางเถ้าแก่อย่าแห่แหน <bot>:เป็นตอบแทนทางความตามวิสัย บอกขุนนางข้างหน้าให้ม้าใช้ เอาไปให้กองทัพแล้วกลับมา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ติดในธรรมกรรมฐานนิพพานเถิด <bot>:จะประเสริฐหนักแน่นเป็นแก่นสาร อันตัวเราเล่าประโยชน์โพธิญาณ หมายนิพพานภาคหน้าสถาวร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระชนนีนางกษัตริย์ <bot>:พลางจูงหัตถ์ลูกน้อยเสน่หา ออกจากม่านพาเดินดำเนินมา ขึ้นมหาแท่นรัตน์กับหัสกัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวกลับทัพศรีสุวรรณราช <bot>:กับหน่อนาถสินสมุทรหยุดทหาร ครั้นฤกษ์ดีตีฆ้องก้องกังวาน ยกจากด่านเจ้าประจัญสนั่นดัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์ท้าวเจ้าละมานให้ลานจิต <bot>:เฝ้าเพ่งพิศฝูงอนงค์ให้หลงใหล เสียงตระหนักทักทายก็อายใจ ชำเลืองไปดูนางตามหว่างโคม | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสตอบขอบคุณการุญรัก <bot>:พระนับศักดิ์สุริย์วงศ์ลงมาหา จะตามไปไม่ขัดพระอัชฌา ตามประสาซื่อตรงเหมือนวงศ์วาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รามสูรขว้างขวานประหารก้อง <bot>:สะเทื้อนท้องโลกาสุธาไหว พื้นอากาศดาดแดงดังแสงไฟ ชลาไหลคลื่นคลั่งในวังวน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเป็นมิตรบิตุรงค์ของนงเยาว์ <bot>:เว้นแต่เราจะต้องทำแต่ลำพัง ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางลีลาพาบุตรสุดสวาท <bot>:ขึ้นปราสาทหน่อไทพอไก่ขัน เข้าหยุดยั้งนั่งที่แท่นสุวรรณ ทางรำพันวอนว่าด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชมสัตว์จัตุบาทเที่ยวกลาดเกลื่อน <bot>:กระทิงเถื่อนหมู่มฤคถึกเถลิง ฝูงเนื้อกวางต่างคะนองวิ่งลองเชิง บ้างยืนเบิ่งเบือนหน้าเที่ยวหากิน | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หวังต่อกรรอนราญประหารยักษ์[๗] <bot>:แต่คิดถึงน้องรักเป็นหนักหนา ซึ่งสังหารผลาญหมู่อสุรา พระมารดายิ่งแค้นแสนรำคาญ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประการหนึ่งซึ่งขาดพระศาสนา <bot>:ทั้งโลกาเกิดทุกข์ถึงยุคเข็ญ ซึ่งจะกลับดับร้อนให้ผ่อนเย็น ก็ต้องเป็นไมตรีปรานีกัน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อยไปหรือถือโทษเฝ้าโกรธขึ้ง <bot>:เพราะหวงหึงเห็นจะขาดวาสนา แต่นิ่งนึกตรึกอารมณ์ตรมอุรา อายเสนานักสนมกรมใน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พร้อมด้วยเหล่าเสนาแน่นหน้าฉาน พระเอื้อนอรรถตรัสประภาษราชการ ด้วยทหารพลเรือนเหมือนทุกที | สิงหไกรภพ | 52 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ม่วงอ่อนซ้อนซับสลับขาว <bot>:เป็นแสงวาวเขียวขจีมณีฉาย ที่สีแสงแดงย้อยดูพรอยพราย เป็นลวดลายราวกับเขียนเจียนประจง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางคำนับรับของสนองตอบ <bot>:พระรอบคอบคุณนั้นสุดสรรเสริญ ย่อมทราบความตามเคราะห์จำเพาะเพลิน ถึงมิเมินก็เหมือนเมินด้วยเกินกาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมกระพือฮือหอบผงคลีหวน <bot>:ปักษาครวญเพรียกพฤกษไพรสัณฑ์ ดุเหว่าแว่วแจ้วจับน้ำใจครัน ไก่เถื่อนขันขานเขาชะวาคู | นิราศพระบาท | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขับกล่อมจอมขวัญให้บรรทม <bot>:อย่าปรารมภ์ร้อนจิตพิสมัย พลางแย้มยิ้มหยิบกรับแล้วขับไป ให้ต้องในน้ำจิตพระธิดา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนรุ่งรางนางมิได้ไขวิสูตร <bot>:แกล้งรวบรูดม่านทองทั้งสองไข ให้บังองค์ทรงธรรม์อยู่ชั้นใน นางออกไปห้องกลางเหมือนอย่างเคย | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรำภามาเคารพอภิวาท <bot>:พระนางนาฏเกษรามารศรี นางยุพาลาลีวันมาอัญชลี กราบบุตรีโฉมเฉลาเสาวคนธ์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพลแหงนดูฟ้าบนอากาศ <bot>:เห็นโคมดาษแจ่มกระจ่างสว่างไสว ดาษดาน่าอนาถประหลาดใจ ทั้งแสงไฟส่องสว่างดั่งกลางวัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงให้หาแต่บรรดาขุนนางแขก <bot>:มาแย้มแยกเรื่องความตามนุสนธิ์ กูจะเข้าราวีตีกำพล สั่งพหลไว้ให้ทั่วทุกตัวนาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกตำรวจหวดไล่จะให้นั่ง <bot>:บ้างถอยหลังพัลวันดูหันเห คอยหลบหวายซ้ายขวาเสียงฮาเฮ ดูซวนเซแทรกเสียดยัดเยียดกัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้อยู่วังลังกาข้าพระบาท <bot>:ขอนอกราชการก่อนโปรดผ่อนผัน แม้เลิกทัพกลับเสด็จไปเขตคัน จึงหม่อมฉันจะสนองรองบาทา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนิ่งนั่งฟังคำพระร่ำตรัส <bot>:เห็นถือสัตย์ซื่อตรงก็สงสาร จึงทูลว่าข้าเห็นไม่เป็นการ จะเนิ่นนานนับเดือนด้วยเชือนแช | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดสนิทไม่ปิดป้อง <bot>:บอกพระน้องตามจริงทุกสิ่งสรรพ์ ผีผู้หญิงสิงองค์พระทรงธรรม์ ให้ป่วนปั่นเป็นบ้าถึงนารี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองกษัตริย์ตรัสทักแล้วซักถาม <bot>:แม่โฉมงามทรามสงวนนวลหง ขึ้นมาไยไม่อุตส่าห์รักษาองค์ หรือโฉมยงขัดขวางเป็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายมังคลานราราช <bot>:กับครูบาทหลวงครั้นตรู่สุริย์ใส ให้เข้าฝั่งไปกระทั่งถึงเวียงชัย กำปั่นใบแต่ที่มาสักห้าพัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำทำเคืองชำเลืองค้อน <bot>:ยิ่งทุกข์ร้อนก็ยิ่งว่าน่าบัดสี แม้นต่อตีมีชัยจะได้ดี คงเป็นที่เจ้าพระยาอย่าปรารมภ์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้มิไปอัยกาจะมากริ้ว <bot>:อย่าบิดพลิ้วเชือนเฉยเลยนะหลาน จงแต่งองค์สรงน้ำให้สำราญ ยายกับมารดามาจะพาไป ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีต่างต่างร่างกายเหมือนชายหญิง <bot>:มิใช่ลิงค่างชะนีแต่มีขน จะให้หาตราเมืองเพชรกำพล ทุกตำบลมาบรรจบรบลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งทั้งหลายวิ่งพรายพลัด <bot>:พราหมณ์สกัดเข่นฆ่าให้อาสัญ ฝ่ายยุพารำภาสุลาลีวัน พบวิรุญกุนตันขุนยันตัง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เขารู้ติดไฟขนไก่เผา <bot>:แล้วก็เอาดาบฟาดขาดเป็นสีน พวกที่มาแต่ลำพังฝรั่งจีน เห็นมันปีนขึ้นไปเอาไฟลน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่แม่มึงถือตราพระราหู <bot>:เข้าต่อสู้เขาไม่ได้ต้องไพล่หนี จนไปได้อีรำภาสุลาลี กับทั้งอียุพาชาวป่าดง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเชิญพระสะเดาะพระเคราะห์บ้าง <bot>:ให้เสื่อมสร่างบางเบาบรรเทาหาย ถึงต้องถูกหยูกยาบรรดาร้าย จะเคลื่อนคลายเคราะห์โศกสิ้นโรคภัย ฯ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวสั่งเสร็จแล้วเสด็จขึ้นจากอาสน์ <bot>:ขุนอำมาตย์เรียกกันสนั่นหู แต่บรรดาคนใช้ให้ไปดู หมายตามหมู่นอกในไพร่ทั้งปวง | พระอภัยมณี | 68 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.