text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกเข้าไปในปรางค์ทูลนางนาฏ <bot>:ให้พระญาติรีบออกมาที่หน้าฉาน เชิญเสด็จทรงศักดิ์จักรพาล เข้าสถานปรางค์มาศปราสาทชัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายทัพลังกาครั้นมาถึง <bot>:เห็นอื้ออึงล้วนทหารชาญกำแหง ทั้งฟืนไฟในเมืองรุ่งเรืองแดง ก็รู้แจ้งว่าเสียด่านชานชลา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สี่กษัตริย์ขัตติย์วงศ์ทรงสดับ <bot>:ต่างคำนับน้อมประณตบทศรี แล้วทูลลาท้าวไทพระอัยกี กับบุตรีวงศาลาครรไล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุดเป็นรางทางเดินใต้เนินได้ <bot>:ถึงปืนใหญ่ยิงลูกไม่ถูกทหาร พวกคนแทงแรงเรี่ยวล้วนเชี่ยวชาญ คงทนทานพราะว่ามือถือเหล็กเป็น | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โทมนัสนึกในพระทัยหวัง จึงปรึกษาห้ากษัตริย์ตรัสให้ฟัง เหลือกำลังที่ไม่เห็นเป็นกลางคืน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จากบัลลังก์พรั่งพร้อมล้อมลีลาศ <bot>:มาปราสาททรงเดชพระเชษฐา เห็นพร้อมพรั่งทั้งพระอนุชา นางทูลลาทั้งพี่น้องสองกุมาร ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือชิงชังรังเกียจไม่เฉียดชิด <bot>:อย่าเกรงจิตจงแถลงแจ้งประจักษ์ ต้องง้องอนวอนว่าหนักหนานัก เสียดายรักที่ได้รักหนักอุรา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายดาวิดศิษย์พระสังฆราช <bot>:ล่วงลีลาศมาทางหว่างสิงขร บรรลุถึงโรมพัฒน์ตัดสันดอน เข้านครทอดท่าหน้าบูรินทร์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครร้อนใจอาลัยรัก <bot>:แต่เกรงนักด้วยพระน้องทั้งสองศรี สู้กลืนกลั้นชลนาแล้วพาที อยู่จงดีเถิดข้าจะลาแล้ว | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงชนะจะจับจงยับยั้ง <bot>:คอยระวังสังเกตดูเหตุผล โอรสรับกลับนึกรู้สึกสกนธ์ ทั้งสองคนแค้นใจจะใคร่รบ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:จุดเทียรเวียรสว่างเวิ้ง <bot>:เพิงผา น้ำภุทลุศีลา ลั่นครื้น ห้วงห้องปล่องคงคา ขังเปี่ยมเปรี่ยมเอย ชื่นชุ่มภูมิภาคพื้น ภิฦก๐หน้าอาไศรย | นิราศสุพรรณ | 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สนทนากับอาจารย์เป็นการลับ <bot>:ท่านอยู่กับหลานช่วยชุบอุปถัมภ์ จะได้ดูได้แคะช่วยแนะนำ พูดพึมพำกันจนแจ้งแสงอุทัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ตนไกลจิตเจตใช้ <bot>:เมือชัย เผือกฝากทิพนงค์ไว แว่นไว้ เททวงออกอกใน ปานไน่ นุชแฮ ตายบตายนี้ไม้ มาศไม้เวทนา | โคลงนิราศหริภุญชัย | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระมังคลากลับมาห้อง <bot>:เคียงประคองน้องแก้วแล้วรับขวัญ พี่จะลาไปลังกาสิบห้าวัน จะปราบบรรดาหมู่ศัตรูปอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ทวยใดมิตรล่อล้าง <bot>:หลายที แล้วพ่อ ขืนจักก่อไมตรี เสพส้อง ผู้นั้นนับว่ามี ชนม์ชีพ ไฉนนา เหมือนแม่อัสดรท้อง แก่ใกล้ความตาย ฯ | โคลงโลกนิติ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรุ่งนี้เช้ากูจะเข้าแหกเอาด่าน <bot>:สำเร็จการจับมันมาอย่าปราศรัย ปล่อยเสียเกาะจีนตั่งช่างเป็นไร ให้มันไปอยู่กับท้าวเจ้าละมาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกนำหน้าพาอ้อมไปป้อมนอก <bot>:จะหักออกไม่ถนัดให้ขัดขวาง เห็นวิรุญกุนตันฟันอยู่กลาง ยันตังนางรำภาช่วยราวี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพูดจาว่าเป็นคนปรนนิบัติ <bot>:อ้ายนี่ขัดขวางเชิงละเลิงหลง อีเมียชักบังเหียนให้เวียนวง อ้ายนี่หลงเป็นแท้แน่แล้วเอง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จริงจริงนะนางรำภาไม่ว่าเล่น <bot>:จะเลี้ยงเป็นเพื่อนตายไม่อายเหนียม นางทูลว่าข้าพเจ้าไม่เท่าเทียม ก็คิดเจียมใจตัวด้วยกลัวภัย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูก็ร่มบารมีเย็นที่สุด <bot>:เป็นมงกุฎสิบหล้าฟ้าฉลอง ซึ่งภาระหนักอกเรื่องปกครอง เมื่อก่อนต้องหนักหน้าเร่งอาวรณ์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อเมื่อใดในเมืองออกยงยุทธ์ <bot>:จึ่งค่อยจุดไฟเชื้อให้เหลือเหลิง แล้วโห่ร้องพร้อมหน้าให้ร่าเริง ตีให้เปิงอย่าได้ยั้งพังประตู ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตอบคำทำว่าบิดาเจ้า <bot>:มาหรือเปล่าประเดี๋ยวนี้อยู่ที่ไหน จงแจ้งความตามจริงอย่าชิงชัย จะบรรลัยแหลกลาญเหมือนวานนี้ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาโต้ตอบลอบยิงเราชิงชัย <bot>:จนต้องไฟกรดทั่วทั้งตัวตน ดูนี่แน่ะแผลลอกยังปอกปวด ให้เร้ารวดรึงรุมทุกขุมขน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัตถ์ประคองต้องเต้ามณฑาทิพย์ <bot>:อันลอยลิบไม่รู้สิ้นกลิ่นระเหย ถนอมแนบแอบอุ่นเพราะคุ้นเคย พระพายเชยช่อบุปผาสุมาลัย | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกษัตริย์ต้องอาวุธสุดจะเจ็บ <bot>:ให้เมื่อยเหน็บในอุรานิจจาเอ๋ย ทั้งเจ็บช้ำระกำใจเพราะไม่เคย ก็แตกเลยไปไม่ยั้งกระทั่งเวียง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเสียงคลื่นปืนรบสมทบทัพ <bot>:ดูแวบวับเสียงสะเทื้อนเหมือนฟ้าลั่น ฝ่ายพระอภัยมณีศรีสุวรรณ ออกช่วยกันตรวจตราทั้งหน้าท้าย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโคมฆ้องกลองแตรเกณฑ์แห่โห่ <bot>:กึกก้องโกลาลั่นสนั่นเสียง พระเปล่าเปลี่ยวเหลียวหลังดูวังเวียง พระทรวงเพียงผ่าวร้อนถอนฤทัย | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าทหารชาญณรงค์ออกยงยุทธ์ <bot>:ทิ้งอาวุธลมจับวิ่งสับสน มันเป่ายาเมาเบื่อเห็นเหลือทน ทั้งผู้คนก็ไม่หาญออกราญรอน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงหยุดทัพยับยั้งอยู่หลังเขา <bot>:คอยจับชาวเมืองข้างทางวิถี ให้ม้าใช้ไปที่ค่ายฟังร้ายดี พอพวกตรีเมฆมาบอกว่านาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระชัยสุริยารับอภิวาท <bot>:เหลือบดูราชธิดามารศรี แสนอาลัยในอารมณ์ไม่สมประดี มิรู้ที่ผ่อนผันทำฉันใด | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายกรมท่าเสนาใหญ่ <bot>:คลานเข้าไปจึ่งประมูลทูลฉลอง พวกลังกามาเฝ้าทูลละออง จะปรองดองโปรดปรานประการใด | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งตัวถูกลูกธนูดังพู่ห้อย <bot>:โลหิตย้อยหยดชุ่มทุกขุมขน ออกเอิบอาบซาบเสื้อจนเหลือทน เห็นไม่พ้นพวกทัพจะจับเป็น | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอุ้มนางวางเพลาว่าเจ้าพี่ <bot>:อย่าพาทีขึ้งเคียดคิดเดียดฉันท์ พี่รักเจ้าเท่าเทียมกับชีวัน ขอเชิญขวัญนัยนาจงปรานี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหน่อนาถยาตรเยื้องชำเลืองเหลียว <bot>:เขากวักเกี้ยวหยอกเอินแกล้งเดินเฉย ใครเลียมล่อตอแยไม่แลเลย ด้วยคิดเคยเข็ดขยาดไม่พาดพิง | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สักครู่หนึ่งจึงจะพามาฆ่าเสีย <bot>:ให้ลูกเมียดูหัวผัวทั้งหลาย มึงอย่าอยู่ผู้น้อยจะพลอยตาย บอกเจ้านายเลิกทัพถอยกลับไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครเสาวคนธ์วิมลมิ่ง <bot>:ได้ครองสิงหลไว้เหมือนใจหวัง สืบกษัตริย์สุริย์วงศ์ดำรงวัง คิดอ่านตั้งขุนนางอย่างธรรมเนียม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฝนซาเวลาจะใกล้รุ่ง <bot>:พวกในกรุงกลับเข้าเขตประเทศสถาน พร้อมทั้งพวกเสวกาปรีชาชาญ กับอาจารย์เฝ้าองค์พระทรงธรรม์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:ขุนอำมาตย์เตรียมพหลพลอาสา ทั้งรถรัตน์จัตุรงค์อลงการ์ เครื่องสาตราทวนธงอลงกรณ์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรำภาสะหรีมีโอรส <bot>:เหมือนทรงยศศรีสุวรรณกรรณหัตถา ทั้งผิวเหลืองเรืองรองดังทองทา ชื่อวลายุดางามสรรพางค์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้จีนจามพราหมณ์ฝรั่งแขกอังกฤษ <bot>:ล้วนหาญจิตเจนศึกได้ฝึกฝน ทั้งผู้รู้ผู้วิเศษทรงเวทมนตร์ รู้ทำกลต่างต่างช่างชำนาญ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วนางพามาเฝ้าพระบิตุเรศ <bot>:น้ำพระเนตรหยดเหยาะเผาะเผาะผอย ด้วยอาลัยใจผูกถึงลูกน้อย นางเศร้าสร้อยโศกสะอื้นกลืนน้ำตา ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพจับกระบองยืนป้องหน้า <bot>:ดูโยธาพร้อมตามความประสงค์ โห่สนั่นลั่นโลกแล้วโบกธง ทั้งสององค์ทรงนั่งหลังมังกร | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทุกเช้าเย็นพระไปเล่นท้องสนาม <bot>:หัดสงครามครึกครื้นยิงปืนผา คอยรอรั้งฟังความสามพารา แต่งลูกค้าคอยเหตุทุกเขตคัน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลาหน่อกษัตริย์ <bot>:ออกแท่นรัตน์ธิบดินทร์ถวิลหวัง ถามเรื่องการเวียงชัยระไวระวัง แล้วตรัสสั่งสนทนากับอาจารย์ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยายแก่แม่เฒ่าโศกเศร้าหมอง <bot>:อยู่ในห้องท้ายกำปั่นที่กั้นฝา ครั้นกำหนดทศมาสไม่คลาดคลา ในอุราร้อนรุ่มดั่งสุมไฟ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายละเวงวัณฬานางดาบส <bot>:น้อมประณตตามจริตกิจฤๅษี แล้วจึ่งเล่าเรื่องฝันไปทันที เชิญพระพี่ทำนายทายสุบิน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารโห่โกลาดั่งฟ้าลั่น <bot>:เสียงครื้นครั่นดั่งสุนีคะนองสาย พวกพหลพลไกรทั้งไพร่นาย ต่างวุ่นวายฆ่าฟันสนั่นดัง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาสารภาพกราบกับบาท <bot>:แล้วแต่ราชอาชญาอัชฌาสัย ถ้าแม้นพระเสด็จอยู่แดนไกล ฉันจับได้จะได้ทำแต่ลำพัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนางนาฏมาตุรงค์ลงกำปั่น <bot>:พร้อมด้วยกันกับองค์โอรสา พระโยคีมีรสพจนา ว่าเวลาจวนค่ำย่ำระฆัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายด่านตอบยอบตัวทำหัวเราะ <bot>:เป็นเหตุเพราะภูวไนยหาไม่หรือ ให้รบพุ่งฟุ้งเฟื่องจนเลื่องลือ ครั้นสุดซื่อสิจะล้างให้วางวาย | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกรีกุนขุ่นข้องจึ่งร้องวะ <bot>:น้อยหรือชะพระมหามเหสี ท้าคารมสมทบจะตบตี มิใช่ขี้ข้าครอกบอกจริงจริง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ไม่มีที่พึ่งอย่าขึ้งโกรธ <bot>:จงออมโอษฐ์อ่อนความตามวิสัย พวกข้าเฝ้าสาวสนมกรมใน จะพลอยได้พึ่งพาบารมี ฯ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสเรียกนัดดามาหาปู่ <bot>:เจ้าก็อยู่ดีหรือหนาพลางปราศรัย นรินทร์รัตน์สุริย์วงศ์พระทรงชัย คลานเข้าไปกราบก้มประนมกร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ดีดพิณเสียงสุนีฟาดหวาดผวา กระเดื่องดังกังสดาลสะท้านสุธา ดังฟ้าผ่าพญามารไม่ทานทน | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคยเรียนรู้สู้รบถึงหลบฝน <bot>:ต่างราญรณเริงร่าประสาเด็ก บ้างม้วนจุกผูกกระสันพันหางเจ๊ก ดาบเล็กเล็กเหน็บแนบเป็นแยบคาย | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างขึ้นป้อมล้อมวังตั้งปืนใหญ่ <bot>:ถือชุดไฟเทดินสิ้นเขนง บ้างเห็นเพื่อนเหมือนคนอื่นตื่นกันเอง ด้วยกลัวเกรงฤทธิไกรพวกไพรี ฯ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เครื่องทองของพระหน่อวรนาถ <bot>:สำหรับราชกษัตริย์ทรงจัดสรร กับสามพราหมณ์สามสำรับลำดับกัน พระทรงธรรม์โปรดปรานประทานมา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองภิรมย์สมสวาทบนอาสน์รัตน์ <bot>:นางกษัตริย์ชื่นชมสมถวิล ที่งอนแง่แก้ปลดหมดมลทิน เป็นสุดสิ้นเรื่องคารมที่ข่มชาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟื้นองค์ทรงกายกระหายหิว <bot>:ให้หวิวหวิวหวาดไหวฤทัยถวิล ภาณุมาศผาดเยี่ยมเหลี่ยมเมฆิน นางปลุกสินสมุทรไม่ไหวกายา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกุมกรช้อนมิตรสถิตอาสน์ <bot>:แสนสวาทนุชนางไม่ห่างแห ดั่งทิพรสในสวรรค์ไม่ผันแปร มาเผื่อแผ่ซาบซ่านทั้งหวานมัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นได้ยินเสียงกลองมาก้องหู <bot>:ยังไม่รู้เนื้อความเที่ยวถามหา วันนี้มีละครใครที่ไหนนา แม้นรู้ว่าเจ้ากรับเต้นหรับไป | สุภาษิตสอนหญิง | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำสำรวลด้วยควรคู่ <bot>:แล้วก็รู้อยู่ว่ารักนั้นหนักหนา จึงว่าน้องของเจ้าแต่เยาว์มา ชอบอัชฌาก็จะมอบให้ครอบครอง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เธอเลี้ยงลูกโจรร้ายจะวายชีพ <bot>:พระอินทร์รีบจากดาวดึงสา ถึงแท่นทองอุ้มสองกระษัตรา ระเห็จมาห้องหิมวันต์พลัน | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณเห็นจริงก็ใจหาย <bot>:ระทวยกายลงกับท่าชลาสินธุ์ พระเนตรนองนัยนาดั่งวาริน กันแสงสิ้นเสือกซบสลบไป ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าเหยียบวังลังกาได้ปรากฏ <bot>:เกียรติยศยืนยงอสงไขย เข้าเตรียมกันวัณฬาจะพาไป ชมดอกไม้แก้วเตร็จกับเพชรนิล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าการจะราญรบ <bot>:ลูกรู้จบการศึกได้ฝึกฝน พระโยคีวิเศษให้เวทมนตร์ ทั้งคงทนแทงฟันไม่บรรลัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทมิฬสินชัยได้สดับ <bot>:จึ่งคำนับสังฆราชพระบาทหลวง เชิญครูสอนให้ชำนาญการทั้งปวง จะได้ล่วงรู้วิชาทางฟ้าดิน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุดาดีใจเข้าในห้อง <bot>:เปิดคันฉ่องส่องเสยเกศีหวี แล้วผัดหน้าทาแป้งแต่งอินทรีย์ ให้ทาสีถือกระจาดแล้วนาดนวล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญบาทหลวงให้นั่งยังเก้าอี้ <bot>:จัดบุหรี่น้ำชามาให้ฉัน แล้วปราศรัยไต่ถามเนื้อความพลัน ว่าตัวท่านนี้มีการสถานใด | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชอุ่มชอ่ำคล้ำฟ้าเวหาหาว <bot>:ทั้งเดือนดาวอับสีไม่มีเหลือง ก็มืดมัวทั่วเขตประเทศเมือง ไม่รู้เรื่องเกิดหนาวทั้งหาวนอน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดเครื่องเรืองระยับประดับเพชร <bot>:มงกุฎเก็จเกี้ยวกระหนกวิหคหงส์ ทั้งภูษาค่าเมืองเครื่องณรงค์ ประทานองค์พระพี่น้องสองกุมาร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเกลี้ยกล่อมพร้อมจิตว่าคิดชอบ <bot>:เที่ยวไปรอบรั้วแขวงทุกแห่งหน นำเสนาพาไปเที่ยวไล่ค้น ว่าคบคนสาวหนุ่มเกาะกุมกัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพงศ์เผ่าที่อยู่ชมพูทวีป <bot>:จนสิ้นชีพสิ้นชาติเป็นขาดสูญ ไม่นับเนื้อเชื้อวงศ์พงศ์ประยูร จึงจำทูลเสียให้เสร็จสำเร็จการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สิบห้าวันบรรลุสำปันหนา <bot>:ทอดเภตราเรียงรายชายกระสินธุ์ ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราจอมธานินทร์ จอมนรินทร์จัดพหลพลไกร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สัตว์ในน้ำจำแพ้แก่ผีเสื้อ <bot>:เปรียบเหมือนเนื้อเห็นพยัคฆ์ให้ชักหลัง อย่าเกรงภัยในชลที่วนวัง ขึ้นนั่งยังบ่าข้าจะพาไป ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ทอดพระเนตรนักสนมนารีศรี แต่ละนางร่างกายคล้ายกินรี ทำท่วงทีท่าทางต่างต่างกัน | สิงหไกรภพ | 49 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยักษ์พยนต์มนต์เวทวิเศษขลัง <bot>:ขึ้นเสียงดังกู่ก้องแล้วร้องถาม รู้หรือไม่ว่าพระองค์ผู้ทรงนาม เสด็จตามมาแต่ฝั่งข้างลังกา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถวายไว้ในพระองค์จงช่วยบวช <bot>:ให้รู้สวดศักราชพระศาสนา ทั้งข้านี้มิได้ขัดอัธยา พระสิทธาสั่งสอนจะผ่อนตาม ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะปิดแผลแก้ไขก็ไม่ฟัง <bot>:ลำที่นั่งอุศเรนได้เอนเอียง ดังอู้อู้ครู่หนึ่งท่วมถึงท้าย คนลงว่ายน้ำเรียกกันเพรียกเสียง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:ขุนอำมารย์เร่งกันเสียงหวั่นไหว สองกษัตริย์บังคมลาพากันไป เสนาใหญ่พร้อมพรั่งทั้งอาจารย์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เตียวหุยฮ่องต่งไปกักด่าน <bot>:แล้วประจานหยาบคายอายพหล จิวยี่โกรธเต็มประดาเข้าตาจน ทุบอกตนรากโลหิตชีวิตวาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยได้ยินสิ้นสติ <bot>:มิได้ปริโอษฐ์เอกเขนกเขนย ศรีสุวรรณนั้นว่ารักจักเป็นเตย คนเขาเคยเข็ดสิ้นลิ้นลังกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยสินทรัพย์นับโกฏิจะโปรดให้ <bot>:ทั้งนายไพร่พวกทหารชาญสมร ใครมีแรงหาสาแหรกมาแบกคอน อย่าราญรอนรบกวนชวนกันไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าให้ไปขายหน้าจะมาถึง <bot>:มันดื้อดึงว่ายากพวกปากหนอน จะไปก่อการลำบากหญิงปากบอน มันจะร้อนมาถึงนายขายหน้าตา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเกณฑ์กองสองหมื่นพื้นทหาร <bot>:เคยรอนราญรบศึกไม่นึกหนี ช้างที่นั่งดั้งกันล้วนมั่นดี ให้มนตรีเตรียมท่าอยู่หน้าวัง | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วไล่ตีลาลีวันหลบพันผัว <bot>:ต่างจวนตัวตีรันด้วยคันศร พอนายทัพขับทหารรุกราญรอน นางก็ต้อนไล่กระชั้นประจัญบาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงสงสารกุมารน้อย <bot>:ประคองค่อยลูบหลังแล้วสั่งสอน ถึงมีชัยได้ด่านเป็นการร้อน ชาวนครเขาก็คงจะสงคราม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องรบพุ่งยุ่งยิ่งจริงไหมหวา <bot>:เอ็งมันบ้ากามอยู่ดูมันขัน ยังมาปะอีนี่มันดีครัน อย่าหุนหันไปเลยหวาได้ท่าทาง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางละเวงเกรงกลัวพาผัวรัก <bot>:รีบหลบพักตร์ท่านผู้เฒ่าเดินเหย่าเหยาะ ทั้งสามนางต่างเรียงเถียงทะเลาะ เป็นเหตุเพราะผู้เป็นเจ้าเฒ่าชรา | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้หลงเลยเชยชมเข้าสมทบ <bot>:เหมือนสองศพแล้วมิหนำยังซ้ำสาม อันพวกพลมนตรีกับพี่พราหมณ์ จะถึงความมรณาชีวาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกนั่งบ่นพึมพำทำหนังสือ <bot>:แล้วเขียนชื่อแขวนคำนำอักษร เป็นคำบนสนธยายดั่งให้พร ทั้งอ้อนวอนพระวิญญาณเป็นการดี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นทัพหลวงเร่งพหลพลรบ <bot>:คอยสมทบตามกันผันผยอง หัสกันเดินตรวจทุกหมวดกอง ตามทำนองถือกระบี่ขี่อาชา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ว่าอย่าทุกข์ไปเลยพ่อ <bot>:นางนกต่อของเรามีดีนักหนา พรุ่งนี้เช้าเขาคงจะออกมา พ่อพูดจาฉอเลาะให้เราะราย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราเด็กกว่าอายุก็ยังอ่อน <bot>:เจ้าฝึกสอนมาแต่ผัวตัวขยัน เร่งออกมาราวีทั้งมีครรภ์ ไม่ควรพรั่นดอกอุส่าห์เอาผ้ารัด | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งเรียนรู้ดูดาวสำแดงเหตุ <bot>:รู้มนต์เวทปลุกเสกเมฆฉาย รู้ดูดินถิ่นที่จะดีร้าย รู้อุบายเกลี้ยกล่อมให้พร้อมใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สร้างเมืองใหม่รบสมทบทัพ <bot>:จนศึกกลับข้ามคุ้งถึงกรุงศรี ครั้นต้านต่อล่อลวงได้ท่วงที เขาเป่าปี่ห้ามทัพให้หลับไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงมอดม้วยอยู่กับถิ่นเพราะสิ้นเชื้อ <bot>:ถึงจะเหลือก็คงดับระงับสี เจ้าไปเชิญเข้าในห้องทองมณี ให้สองศรีสมถวิลจินตนา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะกุศลผลเห็นเป็นทิษฐะ <bot>:แต่ไหว้พระถือศีลพระชินศรี ฟังเทศน์ธรรม์ท่านเจ้าคุณพระมุนี สามสิบปีแม่สดับเพศกลับกลาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อจะไปกับเจ้าดูเขาเล่น <bot>:แต่วิ่งเต้นไม่ใคร่ไหวอายลูกหลาน อันเพลงยาวเล่ายังทำได้ชำนาญ ชักนิทานเรียงเรียบประเทียบกลอน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเหลียวหลังมังกรร่อนมากัด <bot>:หางกระหวัดรัดสิ้นดิ้นไม่ไหว ครั้นรู้สึกนึกพรั่นประหวั่นใจ พอนางได้ยินเสียงสำเนียงดัง | สิงหไกรภพ | 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.