text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชมคณาฝูงนางมากลางชล <bot>:สุริยนเยี่ยมฟ้าเวลาสาย ถึงปากเกร็ดเสร็จพักผ่อนฝีพาย หยุดสบายบริโภคอาหารพลัน | นิราศพระบาท | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สอดสะอิ้งพริ้งเพราเนาวรัตน์ <bot>:แจ่มจำรัสอย่างดีที่ลูกหลวง ทรงมงกุฎบุษราจินดาดวง เป็นรุ้งร่วงวับวามอร่ามตา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอประสบพบองค์พระทรงยศ <bot>:สองโอรสช่วยกำกับเป็นทัพหลัง มิให้เราเข้าไปก็ไม่ฟัง จะรบพังปากประตูเข้าบูรี | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสเล่าราวเรื่องสุบินนิมิต <bot>:เป็นสุดคิดดั่งทะเลมาเทถม ในอุราร้อนเริงทั้งเพลิงรม ให้เกรียมกรมพี่จะลาเจ้าคลาไคล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทัพเรือเมื่อกุมารออกราญรบ <bot>:เลี้ยวตลบเข่นฆ่าให้อาสัญ ข้าศึกแตกแยกย้ายวายชีวัน ได้กำปั่นปืนผาสารพัด | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้พบกันวันนี้ยินดีสุด <bot>:ไฉนนุชห่างเหินเหมือนเขินขาม เมื่อตะกี้ตีฆ้องย่ำสองยาม เชิญโฉมงามขึ้นบนเตียงเคียงพี่ยา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คือทิศาปาโมกข์โลกเชษฐ์ <bot>:ผู้วิเศษการะเวกเสกมาให้ ทั้งปริศนาว่าเหน็บให้เจ็บใจ นึกจะใคร่ลองฤทธิ์ไม่คิดกลัว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสำหรับจับระบำก็ทำบท <bot>:น้อมประณตน่าเอ็นดูด้วยครูสอน ใส่จริตกรีดกรายถวายกร ชะอ้อนอ่อนเอวองค์ตีวงเวียน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพาไปยอดเขาให้เป่าปี่ <bot>:ที่อย่างดีสิ่งใดก็ได้สิ้น แต่เสือช้างกลางไพรถ้าได้ยิน ก็ลืมกินน้ำหญ้าเข้ามาฟัง | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเลือกสรรปันให้มเหสี <bot>:แล้วภูมีหวนคิดจิตสลด แม้นยังไม่เสียเมืองเรืองพระยศ จะพร้อมหมดด้วยสุรางค์นางกำนัล | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอู่อ่าวเราจะได้ไว้กำปั่น <bot>:สักห้าพันก็มิอาจจะหวาดไหว ทั้งไม้แก่นแน่นหนาเต็มป่าไม้ ต่อเรือไฟไว้สำหรับแก้อับจน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นมนเทียรวิเชียรรัตน์ตรัสประภาษ <bot>:ทั้งสองนาฏยินดีเป็นที่หวัง กับพระจอมนคเรศนิเวศน์วัง ไปแต่งตั้งหน่อเนื้อเป็นเยื่อใย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาอยู่วังลังกาอาณาจักร <bot>:ได้คู่รักร่วมอารมณ์สมประสงค์ พระบุตรีศรีสวัสดิ์ขัตติยวงศ์ พอสมพงศ์สมพักตร์ศักดิ์ตระกูล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธำมรงค์วงนั้นฉันถวาย <bot>:นางโฉมฉายซักไซ้จนไก่ขัน จึงประทานกรองทองของสำคัญ เป็นรางวัลที่ที่พ่อมาสาพิภักดิ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างกระไรไม่มีดีเท่าขี้เล็บ <bot>:คอยแต่เก็บเจ็บแค้นเถียงแทนเขา ไม่ยอมแพ้แม่พ่อกดคอเรา เอาปี่เป่าให้เราหลับแล้วจับตัว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:นกกกรุมกลุ้มเกลื่อนท้อง <bot>:ทุ่งนา คุ่มคุ่มสุ่มสับปลา ปากโง้ง ขยอกขยอกกลอกเหนียงภา เพื่อนเที่ยวเกรียวแฮ สีสกระกรุมโล้ง เล่ล้านบ้านเรา | นิราศสุพรรณ | 82 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าหยุดยั้งอยู่ที่ปากชะวากผา <bot>:พระสุริยาเย็นพยับลับสิงขร ต่อเดือนเด่นเห็นแสงศศิธร จึงจะจรไปในทางกลางสินธู | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่าทหารต่อทหารรุกราญรบ <bot>:ไม่หลีกหลบกลอกกลับสัประยุทธ์ ต่างพุ่งซัดศัสตราแกว่งอาวุธ อุตลุดตะลุมบอนไล่ฟอนฟัน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกณฑ์กระบวนจัตุรงค์เคยยงยุทธ์ <bot>:เครื่องอาวุธดั้งดาบปืนคาบหิน เร่งผูกช้างมาบรรทุกทั้งลูกดิน ให้พร้อมสิ้นเช้าตรู่กูจะไป | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้วิสัยไตรเพทประเทศถิ่น <bot>:ภูมิแผ่นดินทั้งทวาทศราศี ทั้งพระน้องสองนัดดาปัญญาดี เกิดร่วมปีเป็นแต่แก่เดือนตรา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นคู่เคียงเรียงหมอนแต่ก่อนสร้าง <bot>:อย่าให้ร้างเชยชิดพิสมัย ให้เหมือนพวงบุปผาสุมาลัย มาสวมใส่หัตถาศิลาลอย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:กลางดงประดาษโอ้ <bot>:อกเรา เล็งลดาทอดเถา โอบไม้ สนมสนิทกลมเกลา เกลียวแน่น กลกับเรียมร่วมใกล้ กล่อมอุ้มโอบนาง | นิราศวัดรวก | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลฝรั่งครั้งนั้นมันไม่หนี <bot>:เหตุด้วยสี่กษัตราอยู่หน้าฉาน แตกแล้วกลับซับซ้อนเข้ารอนราญ เสียงสะท้านสะเทื้อนทั้งเกาะลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่นั่งทรงองค์กษัตริย์ก็ปัดปั่น <bot>:ต่างเหหันลมแดงดั่งแสงเสน พวกต้นหนคนสันทัดทั้งจัดเจน เร่งกะเกณฑ์ลดเบาทั้งเพลาใบ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลามาลีหนีเข้าค่าย <bot>:ทั้งไพร่นายร้อนเริงดังเพลิงเผา ตาบาทหลวงถูกน้อยค่อยบรรเทา แกง่วงเหงาแล้วก็ฟื้นเหมือนตื่นนอน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีสาวใช้ไปช่วยด้วยให้หมด <bot>:ให้ลือยศหญิงผลึกไม่นึกหนี ได้เห็นหน้าข้ากับเจ้ากันคราวนี้ แม้ใครมีชัยชนะกูจะเลี้ยง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามกษัตริย์ทูลลามารดาแล้ว <bot>:ค่อยผ่องแผ้วภิญโญสโมสร เสร็จมาลงเรือที่นั่งลำมังกร สามนครแยกย้ายรายกันไป | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นหลับนิ่งยิ่งสงสารกุมารน้อย <bot>:ประคองค่อยเชยปรางสำอางโฉม จนแจ่มแจ้งแสงทองส่องโพยม เสียงประโคมครื้นเครงวังเวงใจ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จพระเสด็จยุรยาตร <bot>:จากปรางค์มาศเร็วพลันด้วยหรรษา ขึ้นทรงรถภูวนาถให้ยาตรา พวกเสนาแหนแห่ออกแจจัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำดัดดึกฝูงนกวิหคเหิน <bot>:จับบนเนินเกาะเรียงเคียงสลอน ส่งสำเนียงเสียงก้องเหมือนร้องวอน กะเรียนร่อนบินหลงส่งสำเนียง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระกฤษณามาคอยตามเสด็จ <bot>:พร้อมกันเสร็จคั่งคับสลับสลอน พระเสด็จทรงรถบทจร อัสดรชักตรงไปลงเรือ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึ่งเสกคาถายาสะกด <bot>:ได้กลิ่นรสจิตหวิวให้หิวโหย ให้หากล้องยาวยาวมาเป่าโรย เมื่อลมโชยชายเขาจะเป่าไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างโง่เหลือเชื่อผัวไม่กลัวพ่อ <bot>:มันลวงล่อลุ่มหลงไม่สงสัย ไม่รักศักดิ์จักตามอ้ายพราหมณ์ไป ให้มีใหม่ก็ไม่มีอีขี้ริ้ว | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตามกันเข้าไปจนในห้อง <bot>:พบแล้วน้องมั่นคงไม่สงสัย ต่างเห็นจริงวิ่งเรียงเคียงกันไป เข้าห้องในก็ไม่ปะพระมารดา | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ลำทรงตรงเข้าอ่าวผลึก <bot>:อึกทึกชื่นชมด้วยสมหมาย หน่อนรินทร์สินสมุทรสุดสบาย มาถวายบังคมก้มกราบกราน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเปิดหีบหยิบของออกส่งให้ <bot>:จะลาไปก่อนแล้วคะธุระหนัก ทั้งสามพราหมณ์ตามส่งด้วยจงรัก แล้วชวนชักนารีทั้งสี่คน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าสวมสอดกอดบาทบิตุเรศ <bot>:ชลเนตรนางตกซกซกไหล ลูกชั่วช้าฆ่าฟันให้บรรลัย ถึงอยู่ไปเป็นคนไม่พ้นอาย | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพราหมณ์ครูผู้ใหญ่อยู่ในตึก <bot>:กับเมียนึกสนุกนั่งอยู่ทั้งสอง เล่นดอกสร้อยปล่อยแก่แก้กันลอง ท่านยายร้องตารับหน้าทับตาม | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเมืองยักษ์นครากาลวาศ <bot>:เป็นเชื้อชาติชาวป่าพนาสัณฑ์ ล้วนซื่อดายตายเปล่าโฉดเขลาครัน ไม่รู้ชั้นเชิงที่ปฎิพัทธ์ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่องค์พระชนนีฤๅษีสิทธ์ <bot>:สำรวมกิจทางธรรมกรรมฐาน มึงยังด่าปี้ป่นไม่ทนทาน เพราะสันดานเองมันชั่วตัวมลทิน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่รักกันฉันจึงว่าประสาซื่อ <bot>:ควรแล้วหรือพูดรังเกียจมาเสียดสี เมื่อนึกแหนงแคลงความก็ตามที ฉันกับพี่ก็มิใช่ว่าได้นาง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับรสพจมานพระผ่านเกล้า <bot>:จึงสั่งเถ้าแก่ว่าน่าอดสู ช่วยพาเหล่าสาวใช้ไปประตู พูดกับผู้ที่ถือหนังสือมา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีคลี่ใบขึ้นใส่รอก <bot>:ให้เร่งออกรีบไปข้างฝ่ายเหนือ เครื่องอาวุธเตรียมประจำทุกลำเรือ ทหารเสือโห่เร้าจะเอาชัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การนินทากาเลเหมือนเทน้ำ <bot>:ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดลงขีดหิน พี่อาสามาสู้กู้แผ่นดิน เขารู้สิ้นแล้วว่ารักภัคินี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกหาหมอรอฟังอยู่พรั่งพร้อม <bot>:เตรียมยาหอมเครื่องอานคาวหวานเสวย กำชับสั่งสี่พี่เลี้ยงที่เคียงเคย อย่าละเลยคอยระวังฟังอาการ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สะท้อนถอนฤทัยอาลัยน้อง <bot>:กรประคองกอดจูบโลมลูบหลัง อาลัยรักหนักหน่วงเพียงทรวงพัง เฝ้ารอรั้งสั่งสวาทไม่คลาดคลา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าเป็นหญิงจริงอยู่แต่สู้รบ <bot>:หากว่าพบคู่ชีวิตพิสมัย เมื่อเธอมีโอรสยศไกร ก็จะได้เป็นน้องของบุตรี | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มองเขม้นเห็นพราหมณ์พฤฒาเฒ่า <bot>:กระหมวดเกล้าเอนหลังนั่งเก้าอี้ ดูรูปร่างอย่างเยี่ยงพระโยคี กระบองสี่ศอกวางไว้ข้างกาย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิกุลแก้วกาหลงดงนางแย้ม <bot>:ยี่สุ่นแซมกุหลาบงอกตามซอกผา ต้นซ่อนกลิ่นกลิ่นระคนปนชบา แย้มผกาเกสรขจรขจาย | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครร้อนจิตคิดถึงแม่ <bot>:มาเห็นแต่บิตุรงค์น่าสงสาร ทรงกันแสงแจ้งเรื่องเคืองรำคาญ อันพระมารดาจนพ้นปัญญา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดีใจได้ช่องด้วยข้องขัด <bot>:ออกจากปรัศว์ไปกับเหล่านางสาวศรี เห็นตั้งเครื่องเคืองขัดคนพัดวี ตรงเข้าชี้หน้าว่าแน่แม่นางงาม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นผีดิบเกลื่อนกล่นอยู่บนเกาะ <bot>:เที่ยวละเมาะตามแผ่นดินกระสินธุ์สาย แม้นกำปั่นใครซัดแลพลัดพราย มาถึงชายเกาะนี้มันดีใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่ากองทัพคับคั่งมาตั้งล้อม <bot>:ดูพรั่งพร้อมไพร่พลออกล้นหลาม พระหัสไชยไม่พรั่นคิดครั่นคร้าม ทูลลาสามกษัตริย์สองพระน้องนาง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนบนอบตอบสนองว่าน้องนี้ <bot>:มอบชีวีในสมเด็จพระเชษฐา ขอสนองรองเบื้องพระบาทา กว่าชีวีน้องจะวายทำลายลง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลสั่งสุมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:ทั้งกษัตริย์หัสไชยอยู่ไอศวรรย์ แต่รำภายุพาลาลีวัน ไปด้วยกันจะได้คิดเรื่องกิจการ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเสแสร้งแกล้งถามความฝรั่ง <bot>:เขาชิงชังไยจึงรักเขาหนักหนา มะหุดฟังคั่งแค้นแน่นอุรา ถลึงตาเต็มอดสะกดใจ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางไขตู้ดูตำราไตรดายุค <bot>:แผนที่ทุกถิ่นประเทศเขตสถาน ให้ลูกสาวเจ้าลังกาแล้วอาจารย์ ก็บอกการกลเล่ห์เสน่ห์ชาย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผลัดชุบสรงทรงภูษาผ้าทิพย์ทับ <bot>:ปั้นเหน่งพับเพชรพรายสายประสาน ห้อยหน้ากรองฉลององค์อลงการ สวมสังวาลบานพับประดับเพชร | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระลูบโลมโฉมเฉลาว่าเจ้าพี่ <bot>:ช่วยว่าที่แทนหม่อมห้ามเถิดทรามสงวน อุส่าห์เฝ้าเช้าเย็นให้เป็นนวล สักเดือนถ้วนจะถึงหม่อมจอมมารดา | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กายระรัวกลัวฝรั่งให้คลั่งไคล้ <bot>:พระอภัยเสด็จมาพยาบาล ทั้งมดหมอก็เข้าล้อมอยู่พร้อมพรั่ง จะแก้คลั่งยังไม่หายหลายขนาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อจำเป็นจำพรากไปจากเจ้า <bot>:อย่าโศกเศร้าหม่นหมองจงผ่องใส พวกคนดีมีวิชาเสนาใน พ่อก็ให้อยู่กับเจ้าถึงเก้าพัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นั้นแหละจะเข้าได้ในจังหวัด <bot>:ถ้าแม้นตัดลำเนาภูเขาเขิน ให้ขาดสิ้นพังตลอดถึงยอดเนิน เป็นทางเดินเข้าไปเห็นได้การ ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกสรโรยโชยชายระบายโบก <bot>:หอมดอกโศกเศร้าสร้อยละห้อยหา เหมือนโศกทรวงง่วงเหงาเปล่าอุรา มาอาทวาอ้างว้างอยู่กลางไพร | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางสั่งม้าใช้ให้ไปบอก <bot>:เขาอยู่นอกเวียงชัยเร่งไปถาม พวกขุนนางต่างแจ้งแห่งเนื้อความ ก็รีบตามมาเฝ้าถึงเจ้านาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแต่งสารเสี่ยงทายถวายแหวน <bot>:ใบตองแทนแผ่นทองพระน้องเอ๋ย ถ้าแม้นมาตรชาติก่อนเป็นคู่เคย ขอให้เผยพจนารถประภาษมา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอมืดค่ำคล้ำคลุ้มชอุ่มฝน <bot>:ยิ่งมัวหม่นมุ่นในฤทัยหมอง ประโคมขับตรับฟังแตรสังข์ซ้อง เสียงฆ้องกลองกลุ้มใจกระไรเลย | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกสาวใช้ให้เชิญเครื่องมาตั้ง <bot>:อรุณนั่งพัดวีให้พี่เสวย ของคาวหวานพานส้มทั้งนมเนย นางเทียบเคยรู้ทีพระพี่ยา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวบ้านร้านถิ่นสิ้นทั้งนั้น <bot>:มาชมรำกำปั่นกัลปังหา เป็นแท่งเดียวเจียวดั่งนิลจินดา ต่างซ้องสาธุทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเข้าเฝ้าท้าวทมิฬกบิลราช <bot>:อภิวาททูลความตามประสงค์ เดี๋ยวนี้อาข้าพเจ้ากับเผ่าพงศ์ รณรงค์รบพุ่งซึ่งกรุงไกร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรณูนวลอวลอบตลบกลิ่น <bot>:ก็สุดสิ้นเสาวรสหมดเกสร ลงอ่อนพับอยู่กับแท่นแสนอาวรณ์ สายสมรเคียงข้างแล้วนางทูล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:คนใดทรงสัตย์สร้าง <bot>:ศีลา ไป่เคียดขึ้งหึงสา สัตว์ไซร้ น้ำจิตคิดกรุณา เนืองนิจ คนดั่งนี้จัดได้ ชื่อเชื้อปรีชา ฯ | โคลงโลกนิติ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาแจกจ่ายให้ปันทุกวันหวัง <bot>:ให้พร้อมพรั่งถ้วนทั่วตัวพหล แต่อย่าให้สงสัยทั้งไพร่พล คิดเป็นกลอุบายให้ตายใจ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพวกเราเล่าถึงตายวายชีวิต <bot>:เข้ามาติดราคาเหมือนตาเถร ทั้งผ้าผ่อนล่อนหมดต้องอดเพล เช่นกับเกณฑ์ทัพหนุนต้องวุ่นวาย ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเป็นมิตรบิตุรงค์ของนงเยาว์ <bot>:เว้นแต่เราจะต้องทำแต่ลำพัง ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เลือกแต่งนางช่างพูดเป็นทูตถือ <bot>:นำหนังสือศุภสารไปขานไข มีเครื่องยศงดงามตามข้างใน พวกสาวใช้เชิญตามให้งามยศ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อภิรุมชุมสายรายระยับ <bot>:เดินคั่งคับทหารหมื่นถือปืนผา ฝ่ายโฉมยงองค์พระมิ่งมังคลา ให้ลูกยาทรงเครื่องเรืองจำรูญ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังอาจารย์แกทานทัด <bot>:โองการตรัสกับพระหลานชาญสมร เราก็ควรจะหยุดสุดสาคร เจ้ารีบจรไปรักษาเมืองป่าตาล | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาเสวยโต๊ะในท้ายบาหลี <bot>:เกษมศรีชื่นชมสมถวิล เรือก็แล่นเรื่อยมาในวาริน พร้อมกันสิ้นแต่บรรดาพลากร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายสี่คนพลน้อยจะย่อยยับ <bot>:เขาหลายทัพถึงจะแก้ก็แพ้เขา ทั้งพวกพ่อก็จะโกรธทำโทษเรา ว่าบอกเล่าความหลังกับมังคลา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วรับคำร่ำว่าท่านอย่าวุ่น <bot>:ผู้มีบุญแม้นอยู่หนตำบลไหน เราจะไปสู่หาเป็นข้าไท แม้นมิไปเหมือนหนึ่งว่าจึงฆ่าตี ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รถที่นั่งตั้งเวไชยันต์รัตน์ <bot>:เทียมกัณฐัศว์ซ้ายขวามีสารถี เทียบประทับกับเกยแก้วมณี แต่ราตรีเตรียมถ้วนกระบวนมาร ฯ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกทำผิดคิดหนีทั้งพี่น้อง <bot>:ควรจะต้องโทษหนักถึงตักษัย ให้หวาดหวั่นพรั่นตัวด้วยกลัวภัย สุดจะไปใกล้ชิดพระบิดร | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายวลาวายุพัฒน์ต่างพลัดไพร่ <bot>:เห็นเพลิงไหม้อึกทึกข้าศึกหาย รวมพหลพลไกรทั้งไพร่นาย ที่เหลือตายหลายพันพากันมา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นเรือซัดพลัดไปมิได้กลับ <bot>:มันหลอกจับกินทั้งเรือไม่เหลือหลอ อ้ายพวกเปรตเศษยักษ์คอยหักคอ มิให้หลอเหลือไปได้สักคน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคลึงเคล้าเยาวมิ่งวิมลพักตร์ <bot>:ถนอมชักชวนชิดสนิทถนอม เหมือนแมลงผึ้งคลึงเกสรเฝ้าวอนตอม ถนอมหอมไม่รู้สิ้นถวิลครวญ | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้สิบเดือนเหมือนได้สักสิบขวบ <bot>:ดูขาวอวบอ้วนท้วนเป็นนวลฉวี ออกวิ่งเต้นเล่นได้ไกลกุฎี เที่ยวไล่ขี่วัวควายสบายใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้แม่คุณทูลกระหม่อมถนอมลูก <bot>:ไม่ต้องถูกหนักหนาอัชฌาสัย ได้สามปีชีวันจะบรรลัย มิทันได้แทนคุณกรุณา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่สุวรรณมาลีรู้ทีผัว <bot>:เห็นหมองมัวเหมือนจะหลงก็สงสาร ให้พี่น้องสองสุดายุพาพาล ช่วยอยู่งานนวดฟั้นพระบรรทม | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสาวคนธ์มณฑาก็มาส่ง <bot>:พร้อมพระวงศาสะพรั่งจากวังหลวง ส่งเสด็จล้นหลามตามกระทรวง พระเสร็จล่วงลงไปพักตำหนักแพ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวสินชัยกับยายเฒ่า <bot>:ส่งลูกเต้าไปพลันต่างหรรษา กลับเข้าวังตั้งใจเจตนา ในวิชาโดยทำนองของอาจารย์ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเตรียมพวกโยธาที่สามารถ <bot>:ที่ชายหาดริมท่าชลาไหล แม้นกองทัพมันจะกลับถอยลงไป มันเข้าค่ายแล้วจงยั้งระวังกัน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเข้าได้ในด่านชานสมุทร <bot>:พากันหยุดราวกับเนื้อหนีเสือสาง บ้างป่วยเจ็บรุ่มร้อนลงนอนคราง หนาวน้ำค้างค่อยสบายคลายอารมณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสู้ถือฤๅษีหนีสงสาร <bot>:หวังนิพพานพ้นพิภพสบสมัย พอขาดคำอำลาจะคลาไคล เจ้ากรุงไกรกริ้วโกรธคาดโทษทัณฑ์ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพลางทางลงจากหลังม้า <bot>:ดังสิทธาเทพบุตรสุดสรรเสริญ ส่วนเสนีปรีชาก็พาเดิน นาดดำเนินตรงไปเข้าในวัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีคลี่ใบขึ้นใส่รอก <bot>:ต่างแล่นออกดาษดาทั้งหน้าหลัง ประโคมแตรแซ่เสียงสำเนียงดัง ต้นหนตั้งเข็มใหญ่ท้ายเภตรา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:คิดจะผัดผ่อนหาอัชฌาสัย อยู่อย่างนี้มิได้พ้นพระอภัย จะแก้ไขขัดขวางให้ห่างกัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างทัพหน้าวาหุโลมประโคมฆ้อง <bot>:เสียงกึกก้องธรณินแผ่นดินไหว จัตุรงค์โยธาเสนาใน ก็ยกไปตามทางกลางบุรินทร์ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนำหน้าพานางกลับทางเก่า <bot>:กำสรดเศร้าแสนวิตกระหกระเหิน เห็นวิหคนกไม้ก็ไม่เพลิน พระรีบเดินดูนางไปกลางดง | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ว่าอย่าทุกข์ไปเลยพ่อ <bot>:นางนกต่อของเรามีดีนักหนา พรุ่งนี้เช้าเขาคงจะออกมา พ่อพูดจาฉอเลาะให้เราะราย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พายุพยับอับฟ้าเวหาหาว <bot>:ทั้งเดือนดาวลับจมเป็นลมหวน สุนีร้องก้องเปรี้ยงสำเนียงครวญ พิรุณชวนโปรยปรอยเป็นฝอยฟอง | พระอภัยมณี | 71 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.