text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นเสวยสวรรยาราชาภิเษก <bot>:มอบเศวตฉัตรชัยทั้งไอศูรย์ มีหน่อท้าวเจ้าพารานั้นมาทูล ว่าพลัดประยูรพงศ์เผ่าเป็นเจ้านาย | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทำพูดกันกับเพื่อนว่าเดือนนี้ <bot>:ฤดูดอกมาลีแล้วหนอจ๋า ฉันอยากใคร่ได้ดอกมะลิลา มาร้อยมาลัยถวายให้หลายพวง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงบาทหลวงนั่งง่วงหงับ <bot>:ตัวสั่นหรับเต็มทีไม่มีเสียง ลงครางออดทอดใจใหญ่มุดใต้เตียง ฟังสำเนียงผู้คนบนเภตรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าบุรินทร์กบิลราช <bot>:ว่ากับบาทหลวงอาจารย์จะนานเห็น ท่านมาช่วยดับร้อนให้ผ่อนเย็น ข้าขอเป็นศิษย์หากว่าจะตาย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉัตรเงินทองรองเรืองเครื่องประดับ <bot>:มีสำหรับยศอย่างนางกษัตริย์ นิมนต์มุนีที่บำเพ็งบวชเคร่งครัด มาสวดมนต์ปรนนิบัติตามศรัทธา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางพลางสดับรับบรรหาร <bot>:มาสั่งการโดยกิจสนิทสนอง ทุกตำแหน่งแจ้งความตามทำนอง จัดแจงของเตรียมตัวทั่วทุกคน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มองเขม้นเห็นสินสมุทรหลับ <bot>:สิงโตกับอัสดรนั้นนอนขวาง มีดโต้เหน็บแทบท้องค่อยย่องพลาง เขย่งย่างยืนขยับขึ้นพลับพลา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่เลี้ยงแจ้งแกล้งว่าแม้นช้านัก <bot>:เหมือนไม่รักพระบิดาจะว่าขาน รู้เมื่อไรไปเมื่อนั้นให้ทันการ พระวงศ์วานจะเห็นว่าเป็นดี | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือก็แล่นล่องมาในสาคเรศ <bot>:ล่วงประเทศเมืองท่าชลาไหล ได้เดือนครึ่งถึงกำพลสกลไกร ทั้งเรือใหญ่เรือรบประจบกัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับสารอ่านกลอนอักษรสนอง <bot>:ฉันจำลองลายหัตถ์จัดถวาย กระดาษแทนแผ่นสุวรรณพรรณราย เพราะมุ่งหมายพระธิดายุพาพิน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ชะนีไฉนรํ่าร้อง <bot>:เรียกผัว วอนสวาดิฤๅกลัว บอกบ้าง ฤๅว่าพลัดอยู่ตัว เดียวแม่ กูเอย ชะนีกับอกเรียมร้าง รักไคล้เช่นกัน | นิราศวัดรวก | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกันทัพให้รับรบ <bot>:เรือตลบแล่นรายทั้งซ้ายขวา พอมืดค่ำคล้ำลงในคงคา ด้วยลมกล้ากลางคืนเป็นคลื่นตี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเล่าเรื่องเมืองน้องสองกษัตริย์ <bot>:พูนสวัสดิ์หวังพระองค์เหมือนวงศา ช่วยชุบเลี้ยงเที่ยงธรรม์กรุณา จึงได้มาอภิวาทบาทยุคล | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงการะเวก <bot>:อติเรกกราบก้มประนมสนอง พอทราบสารการรับสั่งเหมือนอย่างปอง มาฉลองในพระคุณพระมุนี ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ จะกล่าวสามกำปั่นที่พรายพลัด <bot>:ระลอกซัดไปตามสายน้ำไหล สิบสามวันถึงนิเวศน์เขตกรุงไกร สุลาลัยเมืองด่านชานบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอัคนีปรีชาว่าราหู <bot>:ท่านย่อมรู้ความจริงทุกสิ่งสรรพ์ อันชิงชัยได้ชนะจะละกัน ชื่อว่าจับไม่มั่นคั้นไม่ตาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นแล้วเสร็จถึงกำหนดแจกกฎหมาย <bot>:เสนานายมาประนมก้มเกศา ทูลไทท้าวเจ้านิเวศน์เกศประชา เครื่องวิวาห์แล้วเสร็จสำเร็จการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางละเวงเกรงครูเห็นรู้แจ้ง <bot>:ทำเสแสร้งแกล้งถามตามสงสัย ที่ธุระจะไปฆ่าพระอภัย เห็นจะได้ด้วยเล่ห์เพทุบาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ธุระอะไรที่ไหนหรือ <bot>:จึงด้านดื้อมากุฎีอีมุสา หรือรู้ตัวกลัวบาปที่หยาบช้า จะสมาโทษทัณฑ์หรือฉันใด | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถวายองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:โองการตรัสให้ละลายใส่แม่ขัน แล้วตักใส่ลงในจอกสุวรรณ พระทรงธรรม์หยอดประทานพระหลานยา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่จะผูกลูกสิงโตสองตัวนั้น <bot>:ช่วยทำขวัญให้พระน้องทั้งสองศรี มันหนังเหนียวเขี้ยวทองแดงเรี่ยวแรงดี จะได้ขี่เข้าณรงค์ทำสงคราม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโรยขวากลากปืนขึ้นไปใส่ <bot>:บนป้อมใหญ่ชายตลิ่งริมสิงขร ครั้นสำเร็จเสร็จปราการชานนคร ให้รีบร้อนเข้าไปเฝ้าเจ้าแผ่นดิน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยเห็นจริงทุกสิ่งสิ้น <bot>:สมถวิลตรองตรึกไม่นึกแหนง ฟังลิ้นลมสมแกกล่าวเล่าแสดง ทั้งชี้แจงก็เห็นจริงทุกสิ่งไป | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยยักษ์ตายภายหน้าจะผาสุก <bot>:บรรเทาทุกข์เทวาในราสื แล้วต่างจับทับโทนตะโพนตี มโหรีรับเพลงวังเวงใจ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เวลารุ่งพรุ่งนี้สิบสี่ค่ำ <bot>:จะรีบกำปั่นไปไกลหนักหนา ทูลสำเร็จเสร็จคำแล้วอำลา เสด็จมาหยุดพักตำหนักแพ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต่างจัดไพร่พลนิกายทั้งซ้ายขวา ทั้งหมื่นถ้วนล้วนแต่ยักษ์มีศักดา เป็นกองหน้านำเสด็จเตรียมเสร็จการ ฯ | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าสินสมุทรสุดโศกเป็นโรคร้อน <bot>:โปรดให้หล่อนออกไปด้วยช่วยรักษา พี่จะไปอยู่ห้องของนัดดา ตรัสแล้วมามนเทียรวิเชียรพราย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เครื่องสาตราอาวุธชุดดินหู <bot>:หมายให้รู้ทั่วกันดั่งบรรหาร ทั้งปืนผาหน้าไม้ที่ใช้การ เร่งคิดอ่านซ่อมแปลงตำแหน่งใคร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงฟากฝั่งลังกามหาสมุทร <bot>:ประทับหยุดโยธาที่อาศัย พร้อมพระองค์วงศาเสนาใน พระอภัยนั่งที่เก้าอี้ทอง | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหน็บกระบี่สีสลับประดับเพชร <bot>:แต่ละเม็ดพลอยพรายทั้งซ้ายขวา ทรงพระแสงของ้าวแวววาวตา ขึ้นพระยาพลายจำบังที่นั่งทรง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งปั่นป่วนรวนเรเสน่ห์รัก <bot>:สุดจะหักวิญญาณ์เหมือนบ้าหลัง อุตลุดผุดทะลึ่งขึ้นตึงตัง โดยกำลังโลดโผนโจนกระโจม | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสู้รบไพรีมีโอกาส <bot>:ด้วยอำนาจอย่างไรไฉนหนา ทั้งสี่พราหมณ์ทูลตามความสงกา ถึงศึกมาขับเคี่ยวที่เรี่ยวแรง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีที่รักษาเมืองสมุทร <bot>:มาเฝ้าบุตรเขยท้าวเจ้าไอศวรรย์ อภิวาทบาทบงสุ์พระทรงธรรม์ แล้วเรียกกันให้เข้าไปในนคร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเกาะแก้วพิสดารสถานนี้ <bot>:โภชนสาลีก็มีถม แต่คราวหลังครั้งสมุทรโคดม มาสร้างสมสิกขาสมาทาน | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังพราหมณ์ห้ามเห็นเป็นประโยชน์ <bot>:คลายความโกรธตรัสกับพระมเหสี จริงหนอเจ้าเราอย่าทำเลยกรรมมี มันชาติอีคนชั่วช่างหัวมัน | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกตรงหัวขมองอ้ายย่องตอด <bot>:ปวดตลอดลำหูไม่รู้หาย หกล้มลงนิ่งสลบเหมือนศพตาย มนต์ก็คลายคนฟื้นตื่นตกใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงอรุณรัศมีที่ภิเษก <bot>:เป็นองค์เอกชูเชิดที่เปิดเผย ช่างไม่มีลูกเต้าเปล่าไปเลย ใช่เพิกเฉยเสียเมื่อไรแต่ไม่มี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคำนับรับพรถาวรสวัสดิ์ <bot>:สองกษัตริย์ยินดีจะมีไหน พอฤกษ์ดีตีกลองลั่นฆ้องชัย ภูวไนยเสด็จตรงไปลงเรือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาข้าเฝ้าเหล่าพหล <bot>:ให้จัดพลเรียกกันเสียงหวั่นไหว พวกรมจักรนัคราจะคลาไคล บ้างผูกใบเปลี่ยนเพลาเสากระโดง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกครูสุริยันครั้นมาเห็น <bot>:รู้ว่าเป็นบุญของศิษย์เหมือนคิดหมาย พวกชาวบ้านร้านตลาดไม่อาจกราย เห็นยักษ์ร้ายร้องบอกกันออกอึง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเครื่องอานพานพระศรีมีสำหรับ <bot>:เอาฉากพับขึงกั้นชั้นเฉลียง ชวาลาอัจกลับสลับเรียง ได้พร้อมเพรียงให้เจ้าพราหมณ์ตามโองการ ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารสุดอุศเรนพระน้องยา <bot>:จะรบราฆ่าฟันกันไปไย นางวาลีปรีชาปัญญาเย้ย ทำเงยเงยเหมือนจะดูว่าอยู่ไหน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งรบกันกับพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์ <bot>:โทษก็ผิดสารพัดถึงตัดษัย ขอเป็นข้าบาทบงสุ์พระองค์ไป ตามจะใช้พวกข้าสารพัน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสบเชิงเริงรื่นชูชื่นแช่ม <bot>:ต่างยิ้มแย้มหย่อนตามไม่ห้ามหวง มณฑาทิพย์กลีบหุ้มเป็นพุ่มพวง ขยายดวงเด่นกระจ่างเมื่อกลางวัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งพินิจพิศเพ่งให้เปล่งปลั่ง <bot>:ใจกำลังรุ่นหนุ่มให้ลุ่มหลง กระแอมพลางทางออกให้เห็นองค์ ดูโฉมยงอยู่แต่ไกลมิให้เคือง ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องก้องสนั่น <bot>:ยิงปืนลั่นแล่นเป็นคู่ดูระหง ลมก็เรื่อยเฉื่อยฉ่ำออกลำทรง ให้แล่นตรงไปทรงกลางทะเล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:นึกประหลาดในวิญญาณ์มารศรี ด้วยองค์พระมังคลาผู้สามี เออวันนี้เป็นไฉนไม่ไสยา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาร่วมเรียงเคียงข้างอยู่อย่างนี้ <bot>:ยังว่ามีน้ำใจจะไม่เกี่ยว น่าอดสูผู้หญิงเสียจริงเจียว พลางกลมเกลียวกอดรัดกษัตรา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแจ้งความสามนางเหมือนอย่างนึก <bot>:จะไปตึกสังฆราชพระบาทหลวง ถึงโกรธาด่าทอว่าล่อลวง เราทั้งปวงง้องอนคงอ่อนใจ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เปรียบคู่ผู้หญิงชกมวยปลํ้า <bot>:ข้างหนึ่งดำข้างหนึ่งขาวสาวขยัน กางเกงลายสายถักเสื้อกั๊กกัน ต่างตั้งมั่นเหม่นเหม่คนเฮฮา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงอึงเอ็ดเสร็จสวดฝ่ายกษัตริย์ <bot>:เสวยน้ำซ่าระบัดเกษมศรี ข้างเพศแขกว่าพิพัฒน์สวัสดี คุ้มอัปรีย์จัญไรโพยภัยพาล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนขับขี่ลีลาเลียงผาผยอง <bot>:ไม่ขัดข้องข้ามเนินเหมือนเดินถนน ต่างร่างเริงเชิงณรงค์ทั้งคงทน สมทบพลพันถ้วนล้วนฉกรรจ์ ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยให้แสนแค้นฝรั่ง <bot>:ถวายบังคมพระมเหสี มันฮึกนักจักลาไปธานี ยกไปตีตัดศีรษะเสียบประจาน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูบประโลมโฉมละเวงเกรงจะโกรธ <bot>:จะออกโอษฐ์สั่งนุชสุดสงสาร สู้กลืนกล้ำน้ำตาอยู่ช้านาน สุดจะหาญห่างรักหักอาลัย | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงวันเจ็ดนางเสด็จขึ้นไปเฝ้า <bot>:แล้วก้มเกล้าทูลลาอัชฌาสัย เที่ยวเล่นสวนสระสนานสำราญใจ ฝ่ายท้าวไทสั่งสนมกรมวัง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงหลับวับแว่วถึงแก้วหู <bot>:เสียงเขาขู่ตกใจไหวผวา ทะลึ่งลุกกุกกักควักขี้ตา เห็นรำภาพูดสำทับให้อัประมาณ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะยกทัพกลับไปตีพรุ่งนี้เช้า <bot>:เข้าชิงเอาเมืองใหม่เหมือนใจหวัง บอกอุบายนายไพร่เล่าให้ฟัง แต่งตัวเป็นฝรั่งได้ตั้งพัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟื้นองค์รู้ว่าทรงสุบินนิมิต <bot>:แล้วหวนคิดถึงมารดาน่าสงสาร จะได้ความยากแค้นแสนกันดาร ทรมานอยู่ในอู่แต่ผู้เดียว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีสาวใช้ไปข้างนอกบอกขอเฝ้า <bot>:เร็วเร็วเข้าเราจะไปเหมือนใจหวัง พวกท้าวนางต่างประหม่าละล้าละลัง กรมวังวิ่งพัลวันไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นอัดอั้นกลั้นจิตผิดสำเหนียก <bot>:ค่อยค่อยเรียกนางยุพาผกาเอ๋ย ไม่รบกวนลวนลามแล้วทรามเชย อย่าตายเลยลืมตาขึ้นพาที ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พวกพ้องสองเมืองที่เคืองขัด <bot>:จะต้องตัดเอาศีรษะไว้ถวาย ไม่รบสู้อยู่เกล้าเป็นเจ้านาย คนอื่นหมายมิให้ออกนอกกำแพง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประจุปืนน้อยใหญ่ใส่ดินหู <bot>:ทุกช่องคูตามตำแหน่งทุกแห่งหน ฝ่ายท่านครูผู้เฒ่าเข้ามณฑล แล้วห้ามคนที่ในค่ายอย่าได้อึง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายรูปกลคนแปลงมันแกล้งร้อง <bot>:เหมือนเสียงสองพระธิดามารศรี พระบิตุรงค์องค์พระอาจงปรานี อย่าต่อตีเลิกทัพถอยกลับไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อเรือแตกแยกย้ายเหมือนตายแล้ว <bot>:กลับได้แก้วกลอยใจมาไอศวรรย์ เมื่อทุกข์มีพี่คลั่งไปครั้งนั้น ทมิฬมันมาสมทบรบบุรี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นราตรีมีประทับที่ยับยั้ง <bot>:เขาก่อตั้งตึกรายทั้งซ้ายขวา ครั้นแจ่มแจ้งแสงอุทัยเคลื่อนไคลคลา ชมรุกขาเขียวชอุ่มเป็นพุ่มพวง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีเหล่านี้ขี้เซาเบาอยู่หรือ <bot>:ฉุดข้อมือให้มันตื่นขึ้นจงได้ แล้วเหลียวมาพาทีด้วยชีไพร เพราะสุดใจเจียวปี่ดีจริงจริง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเจ้าพราหมณ์ความคิดติดลึกลํ้า <bot>:ว่าจวนคํ่าจะขอรออาศัย พรุ่งนี้เช้าเราจะลาท่านคลาไคล แล้วพาไพร่พลออกมานอกวัง ฯ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปประหารผลาญมึงอย่าพึงนึก <bot>:จะจารึกว่าทำลายศาสนา จะตีกลองฆ้องระฆังตั้งสัญญา ให้พวกฝาหรั่งแช่งทุกแห่งไป ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยักขินีดีใจเห็นได้ช่อง <bot>:ตะโกนก้องเรียกกันให้ผันผาย หวังจะจับกินให้งามตามสบาย อ้ายตัวนายถือพร้ามาหน้าพล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รู้จักทักปรอให้รอรั้ง <bot>:ไม่หยุดยั้งย่างเยื้องชำเลืองไป ตามถนนคนเห็นไม่เว้นถาม แม่นี้งามสุดอย่างไปข้างไหน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นสิ้นบุญทูลกระหม่อมจอมกษัตริย์ <bot>:จะสูญขัตติยราชพระศาสนา ขอม้วยมรณ์ก่อนกษัตริย์ภัสดา พลางโศกากอดบาทไม่คลาดคลาย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือโกรธพี่ที่ไม่มาอยู่ปราสาท <bot>:เหลือประหลาดลืมองค์ให้หลงใหล โรคระทมลมจับวับหัวใจ แต่ก่อนไม่มีเลยไม่เคยเป็น | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าทูลขอหมอหลวงได้เหมือนว่า <bot>:เห็นโรคาจะค่อยคลายสบายจิต แม้นแก้ไขไม่ตายวายชีวิต ไม่ลืมคิดคุณพี่ทุกวี่วัน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอตัวกลัวว่าอาญาศึก <bot>:เป็นโทษลึกเหลือหนักถึงตักษัย ถึงได้เมืองเรืองยศสลดใจ ไม่เหมือนได้พระธิดาในอารมณ์ | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนทะเลลงน้ำดำไม่ผุด <bot>:ผ้าผ่อนหลุดยุดเรือจีนปีนเผ่นโผน แย่งอาวุธฉุดชิงเหมือนลิงโลน ฆ่าพวกโจรจีนตายลงก่ายกัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ราชทูตพูดล่อทั้งยอเจ้า <bot>:ได้สิบเก้าเข้าปีนี้เป็นปีใหม่ เมื่อคลอดนั้นควันกลบทั้งภพไตร แผ่นดินไหวแว่นแคว้นแดนสุธา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้สึกตัวกลัวแกล้งระแวงผิด <bot>:ด้วยชีวิตนี้ยังรักอยู่หนักหนา ในชาตินี้มิได้ขัดพระอัชฌา ให้ช่วงใช้ไปกว่าชีวาวาย ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกำลังวังชาม้าตัวนี้ <bot>:แม้นฤทธิ์มีเหาะได้ในเวหน ถึงกระนั้นก็จะหลงเที่ยววงวน ทั้งลมบนอากาศจะกราดเอา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกฝรั่งอังกฤษโลหิตสาด <bot>:ใครไม่อาจต่อต้านทหารเสือ ขึ้นลำไหนไพร่นายตายเป็นเบือ ที่หลอเหลือลงน้ำว่ายคล่ำไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นคนซื่อถือธรรมชาติมิตร <bot>:ไม่ละโมภโลภจิตริษยา ให้ปกป้องครองสมบัติกษัตรา ในสามวันสัญญาอย่าช้าการ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงวันเจ็ดพระเสด็จไปส่งเขย <bot>:ประทับเกยพร้อมประยูรสกูลหงส์ พวกเกณฑ์แห่ตั้งกระบวนแลทวนธง จัตุรงค์เสนาพลากร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จอมกษัตริย์ตรัสว่าจะพาองค์ <bot>:ภัทวงศ์ไปเขาเขินเนินไศล เก็บแก้วเก็จเพชรมณีสีวิไล ได้เอาไปฝากท้าวเจ้านคร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายนายรองสองคนกับพลไพร่ <bot>:ให้พายไปโห่ลั่นสนั่นเสียง ถึงชายหาดเรือทอดจอดกันเรียง แบกพะเนียงตุ่มไหเที่ยวไปดู | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญสารใส่พานทองประคองตั้ง <bot>:พวกฝรั่งบังคมก้มเกศา รับขึ้นวางกลางวอแล้วรอรา ต่างตอบว่าฝรั่งนี้ยังมีอาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์อวยสวัสดิ์พิพัฒน์ผล <bot>:กับพวกพลที่จะไปไกลสถาน อย่าขัดขวางทางจะไปให้สำราญ ทั้งทหารรี้พลบนเภตรา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคำโหราทูลมูลเหตุ <bot>:ทั่วประเทศโดยวิธีคัมภีร์ไสย พอสิบทุ่มเกิดพยุระบุไป สีเหมือนไฟบนอากาศดาษดา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วลดเลี้ยวเที่ยวค้นเดินวนวก <bot>:เก็บขนนกมาประดับสลับลึ เป็นปีกใส่สายยนต์ไกกลมี ให้บุตรีเจ็ดองค์สวมทรงกร | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนีสี่ทูตที่ถือสาร <bot>:ต่างกราบกรานทูลแจ้งแถลงไข ด้วยเดชะพระเดชปกเกศไป สำราญใจไพร่ฟ้าทั้งธานี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลานราราช <bot>:กับนุชนาฏร่วมจิตกนิษฐา พอบาทหลวงออกไปไกลพารา ก็เปรมปราเริงรื่นชื่นอารมณ์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์ขัตติยาก็มาเฝ้า <bot>:พระปิ่นเกล้าจอมสกูลประยูรหงส์ พระปราศรัยหน่อกษัตริย์ภัทวงศ์ โดยจำนงที่จะได้ไปบุรี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่พานพบยาหยีที่เป็นคู่ <bot>:เป็นสุดรู้สุดฤทธิ์จะคิดไฉน จนสิ้นแดนแสนสลดระทดใจ ก็ต้องไปปะตาปาเป็นอายัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโคมฆ้องกลองแตรเกณฑ์แห่โห่ <bot>:กึกก้องโกลาลั่นสนั่นเสียง พระเปล่าเปลี่ยวเหลียวหลังดูวังเวียง พระทรวงเพียงผ่าวร้อนถอนฤทัย | สิงหไกรภพ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศพนั้นเราเอาใส่ไว้ในตึก <bot>:อย่าให้ศึกสอดเห็นว่าเป็นไฉน ให้คนล้อมพร้อมพรั่งระวังระไว อย่าให้ไพร่พลแจ้งจะแพร่งพราย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าตัวเราเจ้านครจะงอนง้อ <bot>:ขอแต่พ่อนางอรุณรัศมี พอหลาบเข็ดเมตตาอย่าฆ่าตี เอากรุงไกรถ่ายชีวีศรีสุวรรณ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ส่วนพระมเหสีนั้นที่หนึ่ง <bot>:มิให้หึงจะให้รักนั้นหนักหนา ให้บุตรีพี่น้องสองสุดา ถือตามมาหาสุวรรณมาลี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลลากลับหลังยังนิเวศน์ <bot>:พระทรงเพศบรรพชิตกิจฤๅษี ประทานพรให้พิพัฒน์สวัสดี จงเปรมปรีดิ์สุขสวัสดิ์กำจัดภัย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนเคยเป็นเล่นอีกไม่หลีกเลี่ยง <bot>:นัดเพื่อนเลี้ยงโต๊ะกันด้วยหรรษา ที่มีทรัพย์รับเพื่อนก็เยื้อนมา ได้หน้าตาตั้งปึ่งท่าขึงคม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเศรษฐีมีอัชฌาต่อข้าเฝ้า <bot>:ลูกสาวเราเดี๋ยวนี้เขามีผัว แม้นเป็นสาวเราคงจะส่งตัว นี่หมองมัวไม่ควรเลี้ยงในเวียงวัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอทัดทานผ่านเกล้าอย่าเป่าปี่ <bot>:ภัยจะมีแม่นแท้แน่หนักหนา เคราะห์นี้ร้ายคล้ายพระรามตามสีดา ไมราพณ์พาลงไปไว้ใต้บาดาล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกเที่ยวหาปลาหอยบ้างลอยช้อน <bot>:เดินฉะอ้อนตามระหว่างทางถนน บ้างเก็บผักหักฟืนพื้นคนจน ตามถนนหน้าเมืองเนื่องกันไป | พระอภัยมณี | 61 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.