text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมงามห้ามสินสมุทรน้อย <bot>:พูดค่อยค่อยเขาจะว่าน่าบัดสี ไม่รักเรียงเคียงคู่กับภูมี อย่าพาทีถึงพ่อต่อไปเลย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพราหมณ์เฒ่าเล่าถวายว่าสายสมุทร <bot>:พิลึกสุดสายชลวนหนักหนา ข้างเหนือใต้ฝ่ายกลางหว่างคงคา ในตำราเรียกชื่อสะดือทะเล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนิ่งนั่งฟังครูเคยดูแน่ <bot>:ตะลึงแลลานจิตพิศวง ถึงเคราะห์ร้ายพรายน้ำขึ้นลำทรง พอพลบลงลมกล้าสลาตัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงว่าข้าแต่อาจารย์เจ้า <bot>:อันเมียเขามีหรือไม่ขอไต่ถาม ฉวยไปเป็นน้อยเขาเล่าสิงาม จะเกิดความขุ่นข้องให้หมองมัว ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นแล้งลงคงจะมาไม่ช้านัก <bot>:ให้ทรงศักดิ์ทราบกระแสคิดแก้ไข พระฟังข่าวผ่าวร้อนถอนฤทัย นึกสงสัยไต่ถามพราหมณ์พฤฒา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โห่สนั่นครั่นครื้นยิงปืนตับ <bot>:เดินคั่งคับธงทิวปลิวไสว ถึงที่รบหยุดพหลพลไกร ไอ้นายใหญ่นึกหวังอหังการ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เนาวเสนเห็นแจ้งแถลงเล่า <bot>:อุ้มลูกเจ้าไอศูรย์ทูนเกศา ทั้งพวกพ้องร้องไห้ฟายน้ำตา ต่างพูดจาปราศรัยซักไซ้ความ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารแต่แม่มัจฉานิจจาเอ๋ย <bot>:ลูกอยู่เคยหักหาผลาผล ไปให้ทานมารดาประสาจน เป็นสองคนค่ำเช้าได้เคล้าคลึง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พอออกนอกกำแพงสิ้นแรงเรี่ยว <bot>:เห็นกาเหยี่ยวแร้งร่อนว่อนไสว เสียงโห่ทั้งสังข์แตรปรวนแปรไป เหมือนร้องไห้แซ่ซ้องสยองเย็น | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ช่างพูดแจ้วเจ้าชู้เดิมอยู่ไหน พระลูกรักจักเลี้ยงไว้เวียงไชย จะจับไปบินโบยมาโดยดี | สิงหไกรภพ | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งอังกฤษไม่คิดพรั่น <bot>:จะฟาดฟันให้วินาศกลาดสนาม แต่เสร็จศึกขอให้เสร็จสำเร็จความ จะได้งามพักตราในธาตรี ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดถึงพระอภัยที่ไปทัพ <bot>:นอนไม่หลับเลยให้อาลัยหวน ได้ลำบากยากแค้นแม้นประชวร จะคร่ำครวญถึงน้องตรึกตรองตรอม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางประคองต้องเต้าเสาวรส <bot>:ยังเต่งสดอวบอ้วนนวลฉวี เสียแต่คล้อยหน่อยก็ยังกำลังดี น่าเปรมปรีดิ์ชื่นใจใครจะปาน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่อวดอ้างอย่างพี่นี้จะเจ้า <bot>:กับผัวเก่าเห็นเปรียบไม่เทียบถึง อย่านิ่งนึกบึกบึนทำมึนตึง ถึงจะอึงอื้อไปก็ไม่พ้น | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกรักอัคเรศมาในรถ <bot>:ยามระทดให้สะเทิ้นทำเมินเฉย แกล้งเหลียวแลแก้เก้อชะเง้อเงย อิงเขนยเอกเขนกวิเวกใจ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเอาบุญคุณพระจะได้ลุ <bot>:สืบอายุยืนยงอสงไขย รูปบิณฑบาตญาติโยมทั้งปวงไป จงโปรดให้หนทางอย่าขวางเรือ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยสูงสุดบุษบกกระจกกระจ่าง <bot>:จับหน้านางนวลแก้มแฉล้มเหลือง ต่างชื่นแช่มแย้มแกลแลชำเลือง ประจำเมืองเหมือนแก้วดูแวววาม | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าศึกเห็นฮึกเหิม <bot>:ยังจะเพิ่มเติมมาล้อมหน้าหลัง พลางตรองตรึกนึกขยาดหวาดระวัง พอพระสังฆราชมาอุ่นอารมณ์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคงคาสาธุพายุเงียบ <bot>:คลื่นราบเรียบลมเรื่อยแล่นเฉื่อยชื่น มาเดือนหนึ่งจึงค่อยสร่างนภางค์พื้น ในกลางคืนแลเขม้นพอเห็นดาว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะปรารถนาสิ่งใดก็ได้หมด <bot>:คงปรากฏโภไคยทั้งไอศูรย์ เพราะตำราว่าไว้ในไพฑูรย์ มีสกูลกว่าเพชรเจ็ดประการ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทหารชาญณรงค์เคยยงยุทธ์ <bot>:แกว่งแต่ชุดถือง้าวยาวไสว ค่อยย่องเดินมิให้ดังระวังระไว แอบเข้าไปค่ายหน้าชายสาคร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่อกันไปในฉากท้าวนางรับ <bot>:เป็นลำดับแล้วก็ส่งไปให้เสนา ถ้วนเจ็ดรอบตามระบอบบุราณมา พราหมณ์พฤฒาคอยรับดับอัคคี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นผู้คนในพาราออกหาผัก <bot>:จึงร้องทักพวกไพร่ในกรุงศรี จงหยุดยั้งรั้งราจะพาที ชาวบุรีซักถามไปตามแคลง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งห้าค่ายไหม้ป่นไม่ทนได้ <bot>:กำลังไฟแตกชิงกันวิ่งตื๋อ พวกชาวเมืองย่นย่อไม่ต่อมือ แตกกระพือย่อยยับทุกทัพชัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดแจงแต่งของเลี้ยงดาบส <bot>:ทั่วกันหมดพร้อมแต่เช้าทั้งคาวหวาน พอแสงทองส่องสีรวีวาร ก็จัดการของเลี้ยงตั้งเรียงราย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกณฑ์เภตราห้าสินรีบไปก่อน <bot>:เข้านครเหมือนหนึ่งมาจะค้าขาย ตั้งปลัดหัศเกนให้เป็นนาย คิดอุบายแก้ไขให้ได้การ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันองค์พระสิงหไกรภพผิด <bot>:ก็กลับคิดสวามิภักดิ์สมัครสมาน ควรจะให้อภัยโทษจงโปรดปราน ให้แต่งงานงามสง่าทั้งธาตรี | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยความรักหนักเท่าภูเขาทับ <bot>:เหลือจะดับทรวงร้อนดั่งศรผลาญ จึ่งว่าพี่ชี้ช่องช่วยตรองการ จะบนบานเป็นไฉนได้เมตตา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันปิ่นปักนัคราการะเวก <bot>:ถืออุเบกขามั่นไม่หวั่นไหว พระน้าวโน้มโลมเลี้ยงทั้งเวียงชัย ไม่มีภัยผาสุกทุกทิวา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงจุดเทียนเขียนคำแล้วสำเร็จ <bot>:กุลฑลเพชรเนาวรัตน์ประภัสสร เอาห่อใส่สไบทรงองค์บังอร ฝากวานรถึงกระษัตริย์ภัสดา | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนิ่งนึกแล้วสะอึกสะอื้นอั้น <bot>:ค่อยกลืนกลั้นบรรเทาที่เศร้าหมอง ดำรงองค์นงคราญเผยม่านทอง ออกจากห้องไสยาสั่งนารี | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์โมราสานนกับพลไพร่ <bot>:ก็ยกไปเร่งรับเป็นทัพขัน พราหมณ์วิเชียรไวว่องคอยป้องกัน รักษาชั้นเขตด่านชานบุรี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกขอเฝ้าเจ้าข้างในแบกไม้สอย <bot>:ออกวิ่งร่อยรายหาบุปผาสด มาส่งให้พี่เลี้ยงเคียงประณต อยู่ท้ายรถส่งถวายสายสุดใจ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระประดิษฐ์คิดแต่งแจ้งประจักษ์ <bot>:ล้วนเรื่องรักรํ่าไรมิใคร่จบ จนยามสามตามเทียนเขียนแล้วลบ ให้ปรารภร้อนฤทัยอาลัยลาญ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นมืสุขสืบสายไปภายหน้า <bot>:จึงกลับมาเยี่ยมธาตุท้าวยักษี พลางชวนน้องก่อกองเป็นเจดีย์ ประจุธาตุไว้ที่หว่างบรรพต | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ปางหลังครั้งสมเด็จพระบรมโกษฐ์ <bot>:มาผูกโบสถ์ก็ได้มาบูชาชื่น ชมพระพิมพ์ริมผนังยังยั่งยืน ทั้งแปดหมื่นสี่พันได้วันทา | นิราศภูเขาทอง | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสตอบขอบใจที่ได้ศพ <bot>:มาพานพบพงศ์ประยูรไม่สูญหาย อันองค์ท้าวเจ้าโทโสโมโหร้าย จึงได้อายอัปยศถึงปลดปลง | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องให้เสนาพากันกลับ <bot>:ฉวยเกิดทัพศึกมาตาจะเหลือง ต้องให้กลับไปพารารักษาเมือง แม้นฝืดเคืองจะได้ถือหนังสือมา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งพระแสงแต่งตั้งสั่งประกาศ <bot>:ให้ครองราชนิเวศน์ประเทศสถาน ฝ่ายเสนาข้าบาทในราชการ ต่างก้มกรานกราบช่วยอำนวยชัย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเรียกท้าวโกสัยไปไหนหวา <bot>:มาปรึกษากันกับกูดูอีกหน เห็นจะยังไม่ยับถึงอับจน กูก็บนพระเป็นเจ้าอย่าเศร้าใจ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่จนใจได้แต่ใจนี่ไปด้วย <bot>:เป็นเพื่อนม้วยภูวนาถเหมือนมาดหมาย แม้นเมตตาอย่าให้น้องต้องได้อาย นางฟูมฟายชลนาด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารรบลงประจำลำละร้อย <bot>:เครื่องใช้สอยนับหมื่นล้วนปืนผา ทั้งเสน่าหลาวโล่โตมรา พร้อมสาตรามีประจำทุกลำเรือ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งปลอบโยนโอนอ่อนยิ่งหลอนหลอก <bot>:แม้นไม่บอกโดยดีจะตีถาม พลางโผโผนโจนโจมเสียงโครมคราม เข้าไล่ตามคลุกคลีตีไปพลาง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแค้นแน่นในใจสลด <bot>:ระทวยระทดเสียเชิงละเลิงหลง จะได้ใครเข้าประจญรณรงค์ มันทนคงเต็มประดาฆ่าไม่ตาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนาได้สดับข้อรับสั่ง <bot>:ออกมานั่งจัดหากะลาสี ให้เลือกหาต้นหนคนที่ดี ไว้ลงที่เรือบัลลังก์ที่นั่งทรง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:ให้หวั่นหวาดในจิตกนิษฐา แต่ความอายเหลือล้นคณนา ลุกออกมาจากแท่นแสนรำคาญ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยินดีคลี่ผ้าย้อมยาแฝด <bot>:เปรียบเหมือนแรดได้กลิ่นถวิลหา ประจงจำสำคัญของวัณฬา พระเชยผ้าหอมหวนให้ยวนยี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แค้นแต่ปากอยากจะว่าให้สาหัส <bot>:เห็นจะขัดเคืองวิญญาณ์ที่ปราศรัย ปรึกษาพลางนางกระษัตริย์จัดสไบ ตามเข้าไปในที่ศรีไสยา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ว่าองค์ทรงเดชเสด็จออก <bot>:พระโรงนอกสมคะเนมเหสี เรียกสาวสรรค์บรรดาฝูงนารี มาพร้อมที่หน้าพระลานชานชลา | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับขวัญขวัญใจวิไลลักษณ์ <bot>:ประเสริฐศักดิ์สมสกูลประยูรหงส์ มิเสียทีที่ภิเษกเป็นเอกองค์ ฟังอนงค์พูดแก้ไม่แง่งอน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันอุบายครั้งนี้มันดีเหลือ <bot>:วิสัยเสือไว้ลายที่ปลายขน เฮ้ยอ้ายท้าวโกสัยจัดไพร่พล ไว้คอยปล้นเมืองด่านชานบุรินทร์ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างลองลิ้มชิมเหล้าจนเมาหมด <bot>:เปรียบประชดเถียงกันเสียงหวั่นไหว ส่วนเผ่าพงศ์วงศ์กษัตริย์นั้นหัสไชย สนุกใจชิมเหล้าอยากเมาลอง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งทั้งนั้นรีบผันผาย <bot>:พาเจ้านายวุ่นวิ่งทิ้งข้าวของ ลงเรือได้ให้ตรวจทุกหมวดกอง เสียข้าวของคนตายลงหลายพัน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงสังฆราชชาติฝรั่ง <bot>:แต่นอนนั่งตรองตรึกนึกประสงค์ จะลวงพวกตระกูลประยูรวงศ์ กับทั้งองค์ไทท้าวเจ้าแผ่นดิน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วมิหนำซ้ำสมเด็จพระบิดา <bot>:แก่ชราก็มาถูกลูกเกาทัณฑ์ แสนระกำช้ำอกเหมือนตกเหว อีหญิงเลวแลเหมือนเงาะมาเยาะหยัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพบกับทัพหน้าพวกราหู <bot>:ต่างรอดูท่วงทีไม่หนีหาย บ้างแกว่งกลอกหอกดาบปลาบประกาย นายต่อนายออกหน้าร้องพาที | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ของประทานพระบุตรีศรีสวัสดิ์ <bot>:สารพัดฝังประจำเพชรน้ำเหลือง ทั้งพลอยพลายสายรุ้งดูรุ่งเรือง เปรียบเหมือนเครื่องรับไหว้ในตำรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญให้นั่งบนเก้าอี้ยินดีเหลือ <bot>:ราวกะเชื้อวงศ์อันดีไม่มีสอง คำนับน้อมยอมเป็นศิษย์ดั่งจิตปอง ไม่ขัดข้องปรีดาในอาจารย์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยพรายพริ้มเยื้อนยิ้มย่อง <bot>:พลางผินพักตร์ทักสองมเหสี เหมือนเกิดใหม่ได้มาเห็นกันเช่นนี้ เหตุเพราะมีลูกเต้าผ่าเผ่าปราณ ฯ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งสั่งความให้ล่ามพูด <bot>:เราเป็นทูตของสมเด็จพระเชษฐา มาเยี่ยมทัพกับพระอนุชา อย่ารอรารับเราจะเข้าไป | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโศกาว่าตุ๊กแกแน่ขอรับ <bot>:จะกินตับคอยมองอย่าร้องไห้ ทั้งสององค์ทรงพระสรวลทั้งชลนัยน์ พลางกอดจูบลูบไล้พระลูกยา | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดแค้นให้แน่นจิต <bot>:ทั้งสุดคิดสารพัดจะขัดขวาง ลงจากแท่นแค้นใจร้องไห้พลาง มาหานางนั่งสะอื้นกลืนน้ำตา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตัดโลโภโมหะละเมียผัว <bot>:กินแต่ถั่วผักงารักษาศิล ไหว้ลมไฟไหว้ชลาไหว้ฟ้าดิน ถ้วนปีหนึ่งจึงจะสิ้นมลทินภัย ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงม้าเต้นเผ่นผยองลำพองวิ่ง <bot>:บ้างนอนกลิ้งเล็มหญ้าเป็นอาหาร ละมั่งระมาดดาษดงกระจงฟาน ร้องประสานเสียงดังก้องวังเวง ฯ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อัดอั้นตันตึงตะลึงจิต <bot>:เป็นสุดคิดสารพัดจะขัดขวาง ส่วนรูปแขวนแสนกลดิ้นรนคราง ร้องสั่งนางสั่งน้องห้ามกองทัพ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สารภีพิกุลดอกบุนนาค <bot>:ประสายากเถิดนะเจ้าเราทั้งสาม ศรีสุดาได้ดอกเข็มเห็นเต็มงาม จะให้พราหมณ์หน่อกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เราส่งองค์ราชธิดาถวาย <bot>:จะเคลื่อนคลายกองทัพกลับกรุงศรี เราปรึกษาข้าเฝ้าเหล่าเสนี เขาเห็นดีจะให้ส่งองค์ธิดา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำขามเขินสะเทิ้นคิด <bot>:พูดถูกจิตคิดระคายซังตายสนอง เมื่อคิดอ่านการศึกด้วยตรึกตรอง ทั้งพวกพ้องเสนาพระบาลี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณสรรเสริญเจริญจิต <bot>:พ่อช่างคิดแก้ดีจะมีไหน พระตรัสพลางทางให้หาเสนาใน มาสอนให้เป็นทูตมาพูดจา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีน้ำพุดุดั้นเป็นชั้นช่อง <bot>:ศิลาทองเลี่ยนดีเป็นที่สรง ที่ท้องธารละหานหินต้นลินจง บุษบงบัวผันสันตะวา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งคิดไปใจปลื้มไม่ลืมเลย <bot>:ลุกขึ้นเผยฝาแฝงเห็นแสงทอง ลงอาบน้ำซ้ำเอาผ้าเมล็ดงาถู แล้วแลดูเนื้อตัวยังมัวหมอง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หุ่นละครมอญรำทำโรงงิ้ว <bot>:เป็นแถวทิวสองข้างทางถนน เด็กผู้ใหญ่ไพร่ฟ้าประชาชน มาเกลื่อนกล่นกลาดกลุ้มประชุมกัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเข้าใกล้ได้ทีเอาขอสับ <bot>:โดดขึ้นรับฟันฟาดชาติทหาร ฝรั่งเห็นเสียเชิงละเลิงลาน จะต้านทานตามกำลังระวังตัว | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเษกสองครองพารากาลวาศ <bot>:บำรุงราษฎร์ราไชยมไหศวรรย์ ตามกระษัตริย์ขัตติยวงศ์สืบพงศ์พันธุ์ เห็นด้วยกันหรือใครเห็นเป็นอย่างไร ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันรักงามกรุ่มกริ่มเดินยิ้มย่อง <bot>:ใส่ข้าวของชื่นชมสมประสงค์ สะพายย่ามใส่เสบียงเคียงม้าทรง จัตุรงค์โห่เร้าจะเอาชัย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเห็นเงือกฟังคำซ้ำสงสาร <bot>:จึงวอนท่านโยคีมีคาถา นางเงือกนี้มีคุณแก่ข้ามา ขอฝากฝ่าบาทบงสุ์พระทรงธรรม์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกกวินผินผัดสลัดหลีก <bot>:มันทิ้งอีกโอบกายสายกระสัน สะบัดขาดผาดโผนโจนประจัญ เอาขวานฟันเจ้ากวินสิ้นชีวา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สาดข้าวสารหว่านไปในสมุทร <bot>:แล้วก็จุดเทียนธูปเครื่องบุปผา ประนมมือพร้อมกันวันทนา เสียงคงคาลั่นดังก้องกังวาน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวาโหมโสมนัสจบหัตถ์รับ <bot>:เป็นคำนับนับถือพระฤๅษี แล้วให้อ่านสารว่าพระอัคนี พบพระพี่มาแถลงให้แจ้งการ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องเลื่อนลอยคอยวายุพาพัด <bot>:ให้ฆ่าสัตว์เซ่นพระกาลเผาสารส้ม แล้วตีกลองฆ้องระฆังดังระดม พอได้ลมแล่นตัดตามอัธยา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเป็นศิษย์คิดคุณบอกบุญบวช <bot>:ต่างนั่งนวดกรกายทั้งซ้ายขวา พระรามวงศ์สงสารแก้วกานดา นึกจะลาแล้วสะท้อนถอนฤทัย | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดาพวกมึงอย่าพึ่งนึก <bot>:เห็นจะลึกเต็มประดานิจจาเอ๋ย เป็นพวกล้างศาสนาจะพาเลย ไปก่ายเกยไม้กางเขนก็เห็นความ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรยุดมือจริงหรือจ๊ะ <bot>:กระนั้นพระน้องเข้าไปช่วยไล่ผี ทั้งจะปะพระเจ้าอาในธานี พร้อมอยู่ที่ปราสาททั้งมาตุรงค์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายห้ามแหนแสนสนมเมืองรมจักร <bot>:แต่ล้วนนักเลงเพื่อนเหมือนกันหมด ด้วยเมื่ออยู่บูรีภิรมย์รส เพราะท้าวทศวงศาไม่ว่าไร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บังคมทูลข้อความตามประสงค์ <bot>:โดยจำนงที่ในมิตรขนิษฐา ขออภิวาทบาทมูลจะทูลลา ไปพาราโดยประสงค์จำนงปอง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เรือนใดย่ำค่ำเช้า <bot>:สนธยา ปราศจากไฟชวาลา มืดกลุ้ม เรือนนั้นดั่งมรณา นฤชีพ อันตรายจักหุ้ม ห่อนได้จำเริญ ฯ | โคลงโลกนิติ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นจะมาลาไปยังถิ่นฐาน <bot>:จึ่งโองการชี้แจงแถลงไข จงร่วมรสรักกันจนบรรลัย มิใช่ใครแต่ล้วนวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ควรแล้วหรือดื้อดึงไม่พึ่งพี่ <bot>:ไม่พอที่จะรังเกียจคิดเดียดฉันท์ พลางแนบชิดธิดาวิลาวัณย์ อย่าจาบัลย์บิดเบือนทำเชือนแช | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนต่อสู้ปู่ย่าฆ่าพ่อแม่ <bot>:จะมีแต่ติฉินไม่สิ้นสูญ ทั้งสององค์ทรงพระอนุกูล ช่วยเพ็ดทูลทัดทั้งพระมังคลา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่างนี้หรือปิตุลามิน่ารัก <bot>:ไปฟูมฟักมาแต่ก่อนจนอ่อนหู เพราะงามยิ่งจริงนะน้องจงมองดู แต่ตัวผู้หัวล้านรำคาญจริง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระน้องพลอยรำลึกสะอึกสะอื้น <bot>:ไม่ฝ่าฝืนฟุบแฝงกันแสงศัลย์ พอโพล้เพล้เวลาเข้าสายัณห์ พระรับขวัญนุชน้องประคองเคียง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กำลังรุ่นฉุนคิดจิตประหวัด <bot>:โทมนัสเพราะรักนี่หนักหนา แต่เป็นหญิงความจนพ้นปัญญา บุราณว่าหนักใจใครจะปาน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ฟังบังคมบรมนาถ <bot>:เชิงฉลาดผันผ่อนให้อ่อนหวาน ซึ่งพระองค์ทรงศักดิ์จักรพาล จะประทานบ้านเมืองแลเครื่องทรง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิคิดถึงทูลกระหม่อมจอมกษัตริย์ <bot>:ก็ไม่ขัดขืนจิตกนิษฐา จะขอถามตามวิสัยใจสุดา ซึ่งหนีมาหมายจะไม่ไปบุรี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางวัณฬาว่าเป็นครูรู้ว่าผิด <bot>:ไม่ห้ามศิษย์สั่งสอนช่วยผ่อนผัน จนเกิดศึกครึกครื้นทุกคืนวัน ไม่ช่วยห้ามปรามมันคิดฉันใด ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพี่เอ๋ยเคยชมภิรมย์รื่น <bot>:นอนกลางคืนหลับใหลเฝ้าใฝ่ฝัน ยังนึกเห็นเช่นเชยอย่างเคยกัน แนบเขนยเลยสำคัญว่าจันทร์สุดา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยมิได้หยุด <bot>:ออกรบรุดแหลกทางไปข้างขวา เห็นรถทรงองค์ลูกสาวเจ้าลังกา จึงร้องว่าถากถางนางละเวง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กลองชนะเทวดาทั้งหน้าหลัง <bot>:พร้อมสะพรั่งเกณฑ์แห่แลสลอน ผ่ายพระจอมธิบดินทร์ปิ่นนคร เสด็จจรออกมาหน้าพระลาน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนดึกดื่นคลื่นเรียบเงียบสงัด <bot>:น้ำค้างหยัดย้อยเย็นเดือนเด่นหงาย ค่อยสอดกรช้อนฟูกอุ้มลูกชาย ไม่ห่างกายกอดแอบแนบอุรา ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสี่นางต่างกลับเห็นสรรพเสร็จ <bot>:เข้าไปเพ็ดทูลอนงค์ทรงพระสรวล เขาแต่งตัวอย่างไรในกระบวน ดูสมควรหรือว่านุ่งพะรุงพะรัง | พระอภัยมณี | 66 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.