text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:อัญชลีท้าวไทไม่อายเหนียม เพราะเธอแก่แลเห็นเป็นธรรมเนียม แล้วฟุบเฟี้ยมยอบตัวต้องกลัวเกรง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนั่งกลางปรางค์มาศปราสาทรัตน์ <bot>:นางกระษัตริย์ทรุดกายด้วยอายเหนียม สาวสุรางค์นางห้ามตามธรรมเนียม ต่างเฝ้าเฟี้ยมฟังรสพจมาน | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าหมายมั่นสัญญาจะมารบ <bot>:พี่อยากพบนวลละอองดอกน้องเอ๋ย ไม่ณรงค์สงครามกับทรามเชย อย่าแคลงเลยไม่ลวงแม่ดวงใจ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอถึงฝั่งวังวนอยู่บนเขา <bot>:กำสรดเศร้าเสือกซบสลบไสล ไม่ไหวติงนิ่งนอนถอนฤทัย จวนจะใกล้สุริยาลงสายัณห์ ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือบำเพ็งเคร่งครัดหวังตัดเชื้อ <bot>:ไม่เอื้อเฟื้อสุริย์วงศ์เผ่าพงศา ดำเนินพลมากระทั่งถึงลังกา พอเวลาบ่ายสีรวีวรรณ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เข้านวดพัดผันแปรช่วยแก้ไข ชโลมสุคนธ์ปนปรุงจรุงใจ ต่างฟื้นได้สมประดีค่อยปรีดา | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลฝรั่งอังกฤษไม่คิดรบ <bot>:แตกตลบลงชลาไม่ฝ่าฝืน บ้างล้มตายวายวางในกลางคืน บ้างวิ่งตื่นแตกป่วนอยู่รวนเร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อาลักษณ์ลงแผ่นสุพรรณบัฏ <bot>:ตามกษัตริย์ธิบดินทร์ปิ่นไอศูรย์ ให้พระหลานราเมศเกศประยูร รับบัณฑูรฝ่ายหน้าพาราเดิม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่แน่นกนางนวลนวลเหมือนนุช <bot>:ประเสริฐสุดขาวช่วงจับดวงแข อนงค์น้องสององค์เจ้าจงแล ฟังกระแสเสียงนกวิหคบิน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอเทเวศร์เขตสวรรค์ชั้นดุสิต <bot>:ดลใจมิตรอย่าให้เหมือนกับกรุงใหญ่ ให้เหมือนกรุงเราทุกวันไม่พรั่นใคร นั่นแลใจเห็นจะครองกับน้องนาน | นิราศพระบาท | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รุ่นราวสาวแส้จนแก่เฒ่า <bot>:ไม่เหมือนเจ้าองค์เอกภิเษกดิบ ได้สุคนธ์มนต์เจือดังเนื้อทิพย์ ขึ้นจนลิบลอยเหลิงกว่าเชิงเทิน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอหอยเดียวเจียวหม่อมช่างพร้อมหน้า <bot>:ออกรุมท้าคารมล้วนคมสัน ยังอยู่อีกไหนเล่าหรือเท่านั้น มาช่วยกันเถียงเล่นก็เป็นไร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางละเวงเกรงกราบไม่หยาบหยาม <bot>:แล้วเล่าความตามรบจนหลบหนี แต่ไม่บอกออกว่าเธอพาที กลัวเป็นที่กินแหนงแคลงฤทัย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวสุดสาครบวรนาถ <bot>:คุมเรือราชสาราลังกาผลึก ตั้งเข็มข้ามตามแผนออกแล่นลึก เสียงสะทึกสะท้านคลื่นทุกคืนวัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประภาษพลางทางตระโบมประโลมลูบ <bot>:ถนอมรูปร่วมเรียงเคียงเขนย จนแสงทองส่องสว่างน้ำค้างเชย ลมรำเพยพัดพาสุมามาลย์ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะหย่อนผ่อนตามทรามสวาท <bot>:ให้สมมาดผันผ่อนด้วยอ่อนหวาน ทำเพลงยาวน้าวโน้มประโลมลาน คงเป็นการกูสักวันหนึ่งมั่นคง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ฟังรั้งรอว่าข้อผิด <bot>:ก็ควรคิดเคืองขัดตัดเกศี สงสารหน่อวรนาถราชบุตรี ยังจะมีเชื้อวงศ์พงศ์ประยูร | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพระนุชบุตรีทวีโศก <bot>:ประชวรโรคร้อนรํ่าแต่กำสรด จึงตรัสใช้ให้ข้ามาประณต ให้พระองค์ทรงยศทราบบทมาลย์ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งฟังคำพระร่ำไห้ <bot>:พลอยอาลัยหลากจิตพิศวง เห็นแน่นิ่งวิ่งพร้อมเข้าล้อมองค์ ต่างคิดสงสารสะอื้นกลืนน้ำตา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเราหรือคือมหิงขสิงขร <bot>:มาช่วยสอนด้วยสงสารท่านนักหนา พอสิ้นคำรำพันจำนรรจา รูปชราร่างกายก็หายไป ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีใครปกป้องครองนิเวศน์ <bot>:ฉวยเกิดเหตุศึกมาโกลาหล ไม่มีเจ้าจอมอาณาประชาชน ทั้งผู้คนจะวิบัติกำจัดจร ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอฤกษ์ดีตีฆ้องกลองสนั่น <bot>:บ้างโห่ลั่นปืนตึงเสียงผึ่งผาง พวกต้นหนคนการชำนาญทาง สั่งให้กางใบเคียงกันเรียงราย | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนาในไปให้ถึงจึงจะชอบ <bot>:ช่วยโต้ตอบตามโบราณอย่าหาญหัก แม้นโอรสอุตส่าห์มาสาพิภักดิ์ ให้ลูกรักอยู่ที่ด่านชานนคร ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ความข้างในให้คุมไว้เพียงสวน <bot>:เป็นสำนวนแล้วจะส่งไปโรงศาล เขากราบทูลพระธิดายุพาพาล เมื่อเย็นวานนี้จึงให้ไปเอาตัว | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกพหลพลคนที่นั่งอยู่ทั้งนี้ <bot>:ใครจะมีเวทมนตร์ดลคาถา ช่วยเรียกลมเรียกน้ำตามตำรา แต่ตัวข้าคิดไม่เห็นจะเป็นตาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงโจมจับสัประยุทธ์อาวุธสั้น <bot>:ต่างแทงฟันพุ่งหอกบ้างกลอกเขน พราหมณ์วิเชียรเรียนรู้ธนูเจน จึงเอี้ยวเอนยิงมาลีกปีตัน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้แล่นเรียงเคียงเข้าพุ่งหลาวแหลน <bot>:ทั้งโล่แพนครบทั่วตัวทหาร ล้มปะทะปะทันประจัญบาน พวกทหารไทยระวังตั้งกระบวน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็สุดแท้แต่พระองค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:ไม่ข้องขัดบพิตรอดิศร พระว่าน้อยหรือนุชสุดแสนงอน พลางกุมกรขึ้นบนที่ศรีไสยา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พระอามาเป็นไปเช่นนี้ <bot>:เสียศักดิ์ศรีเสียยศต้องอดสู จะแก้ไขไม่หยุดเป็นสุดรู้ พูดกันอยู่ที่พลับพลาจนราตรี ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นฤกษ์ดีเสด็จลงทรงกำปั่น <bot>:ให้โห่ลั่นไปทางข้างอิสาน ลำที่นั่งตั้งเข็มเต็มชำนาญ พวกทหารพร้อมพรั่งทั้งนั่งยืน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์สามตามเข้าไปในนิเวศน์ <bot>:ถิ่นประเทศเสร็จสมอารมณ์หวัง พวกเสนาข้าไทที่ในวัง มาพร้อมพรั่งดีใจใครจะปาน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบลงไปคั่งคับรับเสด็จ <bot>:กระบวนเสร็จรวมกันถึงพันสอง พระเสด็จทรงม้าเหลืองผูกเครื่องทอง ยกเป็นกองนำพลสกลไกร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำหรับกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ออกทรงพรต <bot>:ยังพร้อมหมดมีอยู่ที่ภูผา พรุ่งนี้เช้าเกล้ากระหม่อมจะทูลลา พระตรัสว่าพี่จะช่วยไปอวยชัย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึงว่าข้าแต่ท้าวเจ้าพิภพ <bot>:ขอนอบนบพระคุณไท้นั่นใหญ่หลวง ข้าพเจ้ามิได้ปองของทั้งปวง อันในดวงจิตข้าผู้อาจารย์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดเกลี้ยกล่อมซ้อมหัดจัดทหาร <bot>:ให้ชำนาญการศึกค่อยฝึกฝน หาผู้รู้ผู้วิเศษทรงเวทมนตร์ ทั้งคงทนปรนปรือให้ลือชา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุลาลีวันกลั้นสะอื้น <bot>:น้ำตาขืนก็กลับตกซกซกไหล เฝ้าอวยพรวอนวิงทุกสิ่งไป ประเดี๋ยวใจพระจะกลับไปลับองค์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้อยสุวรรณจันทร์สุดานั่งหน้ารถ <bot>:พระทรงยศยิ้มย่องชวนสองศรี ชมลำเนาเขาเขินเนินคีรี ดอกมาลีหล่นกลาดดาษดา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายกษัตริย์ภัทวงศ์ผู้ทรงเดช <bot>:ถึงประเทศนครามหาศาล จึ่งสั่งให้เสนีปรีชาชาญ ไปว่าขานแก่ฝรั่งริมฝั่งชล ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพาราเป็นใหญ่เอาใส่ก่อน <bot>:ราษฎรลงทีหลังทั้งเมียผัว เรื่องบาปกรรมทำไว้ที่ในตัว การที่ชั่วบอกเสมียนให้เขียนลง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอยามค่ำย่ำระฆังเสียงหงั่งเหง่ง <bot>:ประโคมเครงครื้นครั่นเสียงหวั่นไหว สำอางองค์ทรงภูษาแล้วคลาไคล เสด็จไปตึกขวาห้องมาลี | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้สึกตัวกลัวจะช้ารีบพาน้อง <bot>:เข้าในห้องบิตุรงค์ยื่นธงถวาย พระอภัยได้ธงดำรงกาย ที่คลั่งคลายเคลิ้มตะลึงคำนึงใน ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มางอนง้อขอบุตรีนารีรัตน์ <bot>:เกศพัฒน์ลูกเราหนาเจ้าหนา จะคิดเห็นเป็นอย่างไรใจสุดา แต่ตัวข้าอนุญาตประสาทพร | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเจ้าพราหมณ์ถามว่าเมื่อตะกี้ <bot>:นางเทวีจรดลไปหนไหน พราหมณ์จินดาว่าดุเหว่าพระเศร้าใจ ยิ่งสงสัยสอดหายุพาพาล | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แลดูหน้าสังฆราชก็ฝาดเฝื่อน <bot>:ละม้ายเหมือนลิงป่าทั้งหน้าเขียว ไม่พูดจาแต่สักสิ่งจริงจริงเจียว ลงนั่งเคี้ยวขี้ฟันสั่นระรัว | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ขุนอาลักษณ์กราบกรานเปิดสารศรี <bot>:อ่านคดีทูลแจ้งแถลงไข ขอบังคมสมเด็จพระภูวไนย จงทราบใต้บาทาฝ่าละออง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางทูตตอบชอบอยู่ชมพูภพ <bot>:เป็นคู่คบร่วมชีวาจนอาสัญ ด้วยเมียชู้คู่ความย่อมตามกัน จึงผูกพันภัสดาด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกสั่งเสร็จแหงนขึ้นไปในอากาศ <bot>:เห็นเมฆกลาดกลุ้มวิถีเป็นสีเหลือง แล้วดูดาวที่บังคับสำหรับเมือง ยังรุ่งเรืองสุกใสทั้งไพบูลย์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารีบอภิวาทมาบาดหมาย <bot>:ทั่วทุกนายกัณฐัศว์ทั้งหัตถี รถที่นั่งทั้งรถดาบสินี มาเตรียมที่ชานชลาหน้าพระลาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางพวกกรมท่าพาเข้าเฝ้า <bot>:แล้วทูลเจ้านครินทร์บดินทร์สูร ตามคดีเรื่องราวเป็นเค้ามูล นเรนทร์สูรสั่งมหาเสนาใน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะให้มังคลาสานุศิษย์ <bot>:ได้ร่วมชิดเชยชมประสมสอง เหมือนยอดเพชรเจ็ดกะรัตคงจัดทอง ไว้รับรองให้จงได้ไม่เสียงาม ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่องค์เดียวเปลี่ยวจิตเห็นผิดอย่าง <bot>:ไม่เห็นนางลูกท้าวสาวสนม ดูผิดรูปซูบผอมเหมือนตรอมตรม ปลุกประทมไต่ถามตามสงกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผียิงร้องก้องกู่ดูเถิดหวา <bot>:โยนลงมาเสียเดี๋ยวนี้อีผู้หญิง จะให้ล่มจมกำปั่นขันจริงจริง ยังจะนิ่งอยู่ช้าว่ากระไร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อนฤเบศเกศกษัตริย์ <bot>:กับกัณฐัศว์อยู่ที่ผาหน้าสิงขร จึ่งหยิบเอาจินดาวราพร เรียกอัสดรออกมาหน้าคิรินทร์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งสังฆราชขึ้นรถเหล็ก <bot>:ลูกศิษย์เด็กขับม้าเป็นสารถี แยกโยธาห้ากองฆ้องกลองตี พอราตรีเกรียวกราวโห่ฉาวมา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนนายกองปากน้ำที่นำหน้า <bot>:ฟังแม่ค้าร้องทักเห็นรักหลาน มีหมากพลูบุหรี่อยู่ที่ร้าน ตานายด่านแวะขอห่อเอาไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอนุชาอาดูรจึงทูลถาม <bot>:การสงครามคราวนี้นี่กวดขัน พระลักลอบตอบนางไปอย่างนั้น กระหม่อมฉันทั้งปวงไม่ล่วงรู้ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ความรักพี่ดีจริงทุกสิ่งสิ้น <bot>:สมเป็นปิ่นปถพีที่มีศักดิ์ ทั้งชาตินี้พี่กับน้องจะครองรัก สาพิภักดิ์พึ่งพาพระบารมี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับพระบาทญาติวงศ์องค์โอรส <bot>:กลับมาหมดทั้งพระมิ่งมเหสี จงเร่งรัดจัดสถานการบุรี ตามภูมีทรงธรรม์เธอบัญชา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารนักภัคินีเจ้าพี่เอ๋ย <bot>:เป็นคู่เชยเคียงชิดพิสมัย ถึงรูปชั่วตัวดำแต่น้ำใจ จะหาไหนได้เหมือนเจ้าเยาวมาลย์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสามองค์ทรงพรตสู้อดจิต <bot>:มิใช่กิจผิดระบอบไม่ตอบสนอง แต่ปราศรัยไต่ถามตามทำนอง ถึงพวกพ้องญาติวงศ์เผ่าพงศ์พันธุ์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่คนเดียวเจียวยังทำให้ช้ำจิต <bot>:ปัจจามิตรเหมือนหนึ่งไฟไหม้เวหา เหลือกำลังนั่งนึกนิ่งตรึกตรา ตามตำราเรียนร่ำในคัมภีร์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้พวกพ้องของผัวมามั่วสุม <bot>:ตั้งชุมนุมอยู่ในที่แล้วมิหนำ ทั้งวัดวาป่นปี้ระยี่ระยำ แล้วยังทำเจ๋อเจ๊อะสเออะดวง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วขึ้นนั่งยังเก้าอี้เป่าปี่แก้ว <bot>:วิเวกแจ้วสำเนียงส่งเสียงใส โอ้แสงทองส่องฟ้านภาลัย ดวงดอกไม้ชื่นช่ออรชร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลว่าถ้าหม่อมฉันทำขวัญแล้ว <bot>:อย่าให้แผ้วพานพบประสบสม ยายรับคำซ้ำว่าอย่าปรารมภ์ ให้นุ่งห่มขาวผ่องละอององค์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งจะชนะจะแพ้เพราะแม่ทัพ <bot>:ออกต่อรับรบสู้เป็นคู่ขัน ใครผลาญเราเจ้าบูรินทร์สิ้นชีวัน คือคนนั้นได้ลูกสาวเจ้าลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอโยธีศรีสุวรรณมาทันถึง <bot>:เสียงอื้ออึงอึกทึกนึกสงสาร ให้สอบดูรู้ว่ามนต์ดลบันดาล ขับทหารให้เข้ารบพอพลบลง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปรึกษาว่าศึกเห็นฮึกหาญ <bot>:จะต่อต้านตีตัดก็ขัดขวาง แต่ลองสู้ดูหน่อยแล้วถอยพลาง ไปปิดทางปากน้ำที่สำคัญ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปล่อยปืนใหญ่ตูมตึงเสียงผึงโผง <bot>:ถูกเสากระโดงหักฟาดเสียงฉาดฉาน ฝรั่งรับทัพขันประจัญบาน เข้าต่อต้านยิงแย้งแทงด้วยตรี | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเครื่องอานพานพระศรีที่ลูกหลวง <bot>:ตามกระทรวงโอรสแจกกฎหมาย แล้วสั่งให้ไปบูรีตามพี่ชาย พระผันผายจากบัลลังก์เข้าวังใน ฯ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอบุญช่วยด้วยสักครั้งข้าตั้งจิต <bot>:จะอุทิศจัดแจงแบ่งกุศล พอขาดคำเรือก็แยกแตกในวน ทั้งผู้คนตายไม่เหลือเป็นเหยื่อปลา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งโจรไพรไล่จับจะรับรบ <bot>:แล้วนอบนบคอยสดับรับบัญชา ฯ ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาราช ฟังประหลาดหลากจิตคิดกังขา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นคะนึงถึงนิเวศน์ <bot>:ทูลลาเชษฐาตามความประสงค์ แล้วเชิญองค์ทรงยศท้าวทศวงศ์ ไปดำรงรมจักรนัครา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดคะนึงถึงองค์พระทรงเดช <bot>:ชลเนตรพร่างพรายทั้งซ้ายขวา พระไกลกลับลับพักตร์ลักขณา เห็นแต่หน้าหน่อนาถไม่คลาดคลาย | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โห่สนั่นครั่นครื้นยิงปืนตับ <bot>:เดินคั่งคับธงทิวปลิวไสว ถึงที่รบหยุดพหลพลไกร ไอ้นายใหญ่นึกหวังอหังการ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกฉุนโกรธเต็มประดาจนตาเหลือก <bot>:ถอดเอาเกือกตีผึงมึงแลสอน แล้วฉีกเสื้อเผาไฟไม่ให้นอน ทั้งฟูกหมอนโยนไปในทะเล | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งนงเยาว์เสาวคนธ์คุมพลรบ <bot>:ไปสมทบช่วยทุกข์เมื่อยุคเข็ญ เหมือนหนึ่งญาติมาดหมายไม่วายเว้น ขอไว้เป็นธิดาด้วยอาลัย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทำทีสีหนาทประกาศก้อง <bot>:เหวยพวกพ้องไพรินสิ้นทั้งหลาย จะฆ่าฟันกันต่างจะวางวาย บอกเจ้านายมึงให้มารบราวี ฯ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ก็รู้อยู่ทำไมจึงไม่ห้าม <bot>:หรือต้องตามกลศึกนึกไฉน นางยิ้มพลางทางว่าเห็นไม่เป็นไร ปล่อยขึ้นไปได้ทีดีข้างเรา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งฟืนไฟมิให้จุดทั้งชุดคบ <bot>:จะเข้ารบจึ่งให้โห่โกลาหล ห้ามปากเสียงจามไอทั้งไพร่พล ต้อนพหลรีบออกนอกบุรี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายราหูรู้ว่าคนออกปล้นค่าย <bot>:ขับไพร่นายหนุนกันแล้วบรรจบ เข้าล้อมหลังชาวบุรีตีกระทบ ฟันจนศพซ้อนซับลงทับกัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างถูกพวกแขกดำตกน้ำโพล่ง <bot>:ถูกซึ่โครงอกแยกแตกสลาย บ้างขาหักแขนขาดกระจัดกระจาย ทั้งไพร่นายตายล้มไม่สมประดี ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขออาสากำกับเป็นทัพหน้า <bot>:คุมโยธาพร้อมถ้วนชนวนเขนง ทหารปืนหมื่นถ้วนกระบวนเพลง ไม่กลัวเกรงข้าศึกฝึกชำนาญ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนดึกครันบรรดานางฝรั่ง <bot>:ถวายบังคมลามารศรี แต่พี่น้องสองสุดากุมารี อยู่พัดวีนวดฟั้นนางวัณฬา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงห้าครั้งตั้งแต่แพ้ชนะ <bot>:จึงแตกละเมืองใหม่เข้าไพรสัณฑ์ สกัดตีหนีได้จับไม่ทัน ไปตั้งมั่นโยธาอยู่ป่าตาล | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทิศาปาโมกข์อยู่ห้องท้าย <bot>:ข้างท่านยายเคียงข้างไม่ห่างแห เห็นกุ้งกั้งมังกรสลอนแล ประสาแก่กอดเข่านั่งเฝ้ามอง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กนิษฐ์น้อยร้อยสังวาลแลบานพับ <bot>:ถวายกับเฟื่องห้อยแลสร้อยสน นางโฉมยงองค์อรุณร้อยกุณฑล นางเสาวคนธ์ร้อยจอนซ้อนดอกจันทน์ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์ทรงกำสรด <bot>:ทุกข์ระทดทั้งพิภพสยบสยอน แม้นข้าศึกฮึกหาญมาราญรอน จะโอนอ่อนเอาใจเป็นไมตรี | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราว่าพระกายเหมือนชายแท้ <bot>:เว้นเสียแต่แก้มคางเหมือนอย่างหญิง ถ้าติดหนวดใส่เคราเห็นเพราพริ้ง เป็นชายจริงเจียวนะพระมารดา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นฤกษ์ดีคลี่คลายขยายทัพ <bot>:ออกคั่งคับเร่งกันให้ผันผาย พวกฝรั่งทั้งมหาเสนานาย ก็ผันผายจากเขาเจ้าประจัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่รำภาสะหรีไม่หนีหน้า <bot>:ต้อนโยธาหุ้มห้อมเข้าล้อมไล่ ต่างยิงแย้งแทงฟันกันบรรลัย ฝรั่งได้ทีโห่ก้องโกลา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมนฤบาลชาญสนาม <bot>:ครั้นทราบความสั่งพหลพลขันธ์ ให้ปลูกเป็นหอรบขึ้นครบครัน อย่าให้ทันรุ่งรางสว่างตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสอนสั่งหวังจะปลูกให้ลูกรัก <bot>:ประเสริฐศักดิ์สมจิตที่คิดหมาย มาจำจากพรากพลัดกระจัดกระจาย ไม่เห็นหายเห็นพระองค์คงจะคอย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ค้นคว้าหารอบทั้งขอบเขต <bot>:ไม่แจ้งเหตุไปหนตำบลไหน เอาทำมะรงกงกำนั้นจำไว้ จงทราบใต้บาทายุพาพาล | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้เจ้าตาอาจารย์ของหลานเอ๋ย <bot>:พระองค์เคยค่ำเช้าเฝ้าสั่งสอน มาครั้งนี้ชีวาตม์จะขาดรอน พระอาจารย์มารดรไม่เห็นใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรู้แจ้งแกล้งว่าน่าบัดสี <bot>:มิพอที่พ่อลิ้นทองของน้องเอ๋ย แล้วว่าเจ้าอย่าเอามาให้ข้าเลย ข้าไม่เคยเป็นนักเลงเล่นเพลงยาว | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับอภิวันท์รีบผันผาย <bot>:ไปบรรยายทูลแจ้งแถลงไข ฝ่ายท่านท้าวปตาหวีก็ดีใจ จึ่งเล่าให้กับท่านอาจารย์ฟัง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อหายดีแล้วจะกรีพยุหบาตร <bot>:ไปส่งราชนัดดาอัชฌาสัย ท้าวรับรสพจนาทูลลาไป ปราสาทชัยที่ประทับกับอาจารย์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ออกจากเธอมาวันทามารศรี สร้อยสุดาว่านางทำอย่างนี้ เจ้าเห็นดีแล้วหรือเจ้าเยาวมาลย์ | สิงหไกรภพ | 51 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงว่าพี่มีคุณการุญรัก <bot>:มิเสื่อมศักดิ์สืบสายไม่หายสูญ จะรับไปให้ถึงวงศ์พงศ์ประยูร[๗] แล้วจึงทูลลามารบราวี | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดยั้งให้ตั้งโห่ <bot>:ขี่สิงโตตัวร้ายสะพายศร ข้างปีกซ้ายฝ่ายนุชาสุดสาคร ทรงมังกรกุมไม้เท้าของเจ้าตา | พระอภัยมณี | 64 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.