text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทอดพระเนตรกระบวนแห่คนแออัด <bot>:อาลักษณ์จัดแจงเชิญพระราชสาร ขึ้นตั้งบนยานุมาศราชยาน ประคองพานแห่ตรงไปลงเรือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:nan <bot>:nan จะกล่าวกลับจับเรื่องเมืองผลึก ยังว่างศึกสงัดเหตุทุกเขตขัณฑ์ | พระอภัยมณี | 46 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คะนึงความยามรักยิ่งหนักอก <bot>:เหมือนอย่างยกเมรุมาศไม่หวาดไหว หวนระลึกนึกสะท้อนถอนฤทัย เสด็จไปปรางค์มาศปราสาททอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อรูปทรงองค์เอวจะเด็ดขาด <bot>:กิริยามารยาทเหมือนผู้หญิง จะสู้เขาเอาชีวิตมาปลิดทิ้ง ยิ่งคิดยิ่งสงสารพระผ่านฟ้า | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดรผูกกรข้างเบื้องซ้าย <bot>:พงศ์นารายณ์ผูกข้อพระหัตถ์ขวา ค่อยถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกยา อยู่ชายป่าริมไร่ของนายพราน ฯ | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปบอกเล่าเจ้านครเขื่อนเพลิงนั้น <bot>:ให้ด่านชั้นเจ็ดแจ้งแถลงไข เปิดทางทัพรับพระองค์ให้ตรงไป เห็นจะได้ด้วยเป็นมิตรสนิทกัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ก่อนมันอยู่ได้วิสัยสัตว์ <bot>:ไม่ข้องขัดขาดเหลือช่วยเกื้อหนุน สอนให้ถือกรรมฐานเป็นการบุญ กุศลหนุนสิ้นกรรมที่ทำมา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กูนี้หรือคือทูตไม่พูดหยอก <bot>:แม้นเอ็งบอกจะช่วยชุบอปถัมภ์ แล้วจะจดชื่อเสียงเรียงถ้อยคำ กูจะนำไปบนฟ้าไม่ช้าที ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุตส่าห์รีบถีบเข้าถึงเขาหลวง <bot>:พอลับดวงสุริเยนทร์ไม่เห็นแสง หน่อนรินทร์สินสมุทรก็สุดแรง ถึงที่แห้งเสือกซบสลบไป ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ส่งไปไว้ที่ด่านดงตาลตั้ง <bot>:ทหารพรั่งพร้อมพรักอยู่รักษา เกณฑ์ชายใช้ไขน้ำตั้งทำนา หญิงเย็บผ้าเสื้อหมวกแจกพวกพล ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารแห่แลล้วนถืออาวุธ <bot>:ปืนคาบชุดหอกดาบกำซาบสาย ทั้งปืนล้อก็ให้ลากมามากมาย ออกทางท้ายเมืองมาริมสาคร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เลี้ยงเป็นนางข้างที่ด้วยมีฤทธิ์ <bot>:อยู่ใช้ชิดเชิญพระแสงตำแหน่งขวา เครื่องนากทองของสำหรับประดับประดา ทั้งเสื้อผ้าสารพัดจัดประทาน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันตัวเราเจ้าลังกาอาณาจักร <bot>:บำรุงรักษ์นัคเรศขอบเขตขัณฑ์ จะเลี้ยงผู้รู้วิชาสารพัน ให้ควรกันกับความชอบประกอบการ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกเมียเสียหมดมันปลดปละ <bot>:จะสละไปถือเป็นฤๅษี พอสามเดือนเคลื่อนคลายค่อยหายดี พระยิ่งมีศรัทธาตรึกตราตรอง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกอำมาตย์มหาดเล็กเด็กห้าร้อย <bot>:หนุ่มน้อยน้อยน่ารักล้วนยักษา สำหรับตามรามวงศ์พงศ์นรา ออกทรงรถคชาหน้าพระลาน | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขยับตราราหูคู่พระหัตถ์ <bot>:สะกิดตรัสปลุกสั่งนางทั้งสอง ไม่เขยื้อนเหมือนหนึ่งผีทั้งพี่น้อง เหตุด้วยต้องมนต์สะกดหมดทุกคน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโฉมยงทรงสิงห์หญิงน้อยน้อย <bot>:ทั้งห้าร้อยเจนจบไม่หลบหนี ออกรับรองป้องกันประจัญตี เสียงโยธีฮึกโห่เป็นโกลา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ทราบเหตุว่าประชวรจึงด่วนข้าม <bot>:มาฟังความเบาหนักช่วยรักษา พอโรคร้ายหายสูญจะทูลลา พระมารดาบิตุรงค์ไปดงดาน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายวิรุญกุนตันนั้นประมาท <bot>:ไม่หวั่นหวาดเห็นว่าศึกคงนึกหนี ด้วยเมืองเราเล่าก็ลำแม่น้ำมี มันเสียทีก็จะลงข้างคงคา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีกำลังดั่งมิ่งม้าวลาหก <bot>:แล้วโผนผกแผดร้องลำพองขน สุดสาครโดดขึ้นหลังลงกลางชล ม้าคำรนเหมือนจะลาพระอาจารย์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีศรีสวัสดิ์ <bot>:ให้กษัตริย์สามพี่น้องเข้าห้องสรง ประดับเครื่องเรืองอร่ามทั้งสามองค์ ส่วนนางทรงเครื่องเก่าเศร้าวิญญาณ์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหยุดยั้งนั่งที่เก้าอี้อาสน์ <bot>:ธิดานาฏเฝ้าฝ่ายทั้งซ้ายขวา ฝ่ายขุนนางข้างฝรั่งเมืองลังกา ต่างก็มาเฝ้าฟังรับสั่งความ ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งรางนางตื่นค่อยฝืนทุกข์ <bot>:แล้วปลอบปลุกลูกยาอัชฌาสัย ให้แต่งองค์สรงเสวยสบายใจ แล้วออกไปนั่งที่เก้าอี้ทอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางตกใจหมายว่าเธอกริ้วโกรธ <bot>:ประทานโทษพงศ์กษัตริย์รับหัตถา พระคลึงเคล้นเฟ้นพุ่มปทุมา เต็มหัตถาครัดเคร่งเต่งพระทรวง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นราตรีสี่กษัตริย์เข้าไสยาสน์ <bot>:สำราญราชร่วมเรียงเคียงเขนย ถนอมพักตร์รักใคร่กระไรเลย ร่วมเสวยร่วมสรงพระคงคา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันพรุ่งนี้แหละจะตีเร่งจัดทัพ <bot>:ไปตั้งรับทั้งข้างใต้และฝ่ายเหนือ ไปจัดคนพลไพร่ที่ในเรือ ทหารเสือแขกชวาอีกห้าพัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะต้องการสิ่งไรมิได้ขัด <bot>:สารพัดข้าวของต้องประสงค์ เราจงรักกันไว้ดั่งใจจง โดยจำนงตามกษัตริย์ขัตติยา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโยคีนิ่งนั่งได้ฟังเสียง <bot>:จึงมองเมียงมาชะโงกริมโกรกผา เห็นกุมารคลานได้มิใช่ปลา หัวร่อร่าร้องไม่เป็นไรแล้ว | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหตุไฉนให้พระน้องยกกองทัพ <bot>:มาเคี่ยวขับรบพุ่งกรุงสิงหล แกล้งอุบายถ่ายเททำเล่ห์กล ไม่ผ่อนปรนปรองดองครองสัจจา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ไม่รักนัคเรศนิเวศน์สถาน <bot>:ชอบสำราญราวป่าเป็นอานิสงส์ ถือนิโรธโดดเดี่ยวเที่ยวธุดงค์ จึงสู้ทรงหนังเสือเหลืองเครื่องสิทธา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทราบไปถึงสองชีที่ในกุฏิ์ <bot>:กับพระสุดสาครท้าวเจ้าสิงหล ทั้งโฉมยงนงเยาว์เสาวคนธ์ ก็จรดลจากที่ศรีไสยา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครฟังเหตุเทศนา <bot>:เอาปัญญาค่อยระงับให้ดับสูญ พอจบคำธรรมขันธ์อันจำรูญ จึ่งกราบทูลลาองค์พระทรงฌาน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงค่อยไปในมหาชลาสินธุ์ <bot>:นั่นแลสิ้นโพยภัยสมใจหวัง กูจะไปส่งด้วยช่วยระวัง เธอไปสั่งเสร็จสรรพกลับกุฎี ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยามารอ่านมนตร์สำหรับแก้ <bot>:ก็ปรวนแปรเสื่อมสร่างสว่างไสว เห็นสองบุตรสุดสวาทคลาดออกไป ยิ่งโลดไล่โดยด่วนจวนจะทัน | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนบิดรมารดามาให้เห็น <bot>:จะวายเว้นเวลาน้ำตาไหล ขอเป็นข้ากว่าชีวันจะบรรลัย ไม่ไปไกลบาทาฝ่าธุลี | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านชุบเลี้ยงเพียงนี้มีเครื่องยศ <bot>:เป็นขบถเจ้านายไม่อายหรือ เหมือนแมลงเม่าเข้าในกองไฟฮือ เราผู้ถือรับสั่งมาครั้งนี้ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพิภพจบจังหวัด <bot>:โองการตรัสโปรดปรานแล้วขานไข คิดก็น่าเวทนามาแต่ไกล ทั้งพลัดไพร่พลัดเมืองเคืองรำคาญ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนั่งแนบแอบประโลมโฉมเฉลา <bot>:พี่รักเท่านัยเนตรของเชษฐา คนอื่นไกลใครเล่าจะเข้ามา ไม่ควรแก้วแววตาจะราคี | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่ยอดมิ่งทิ้งสัตย์เฝ้าจัดทัพ <bot>:มาตั้งรับพี่ต้องรบใคร่พบเห็น เจ้าตัดรักหักสวาทขาดกระเด็น ไม่ยอมเข็นขืนใจเป็นไมตรี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือหอกแกว่งแทงพระกาลถูกซานทรุด <bot>:ทิ้งทวนหลุดสุดกำลังกลับหลังหลบ เหล่าทหารด่านกลุ้มเข้ารุมรบ ตีกระทบพระกาลไม่ทานทน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไม่พรั่นประหวั่นหวาด <bot>:สั่งอำมาตย์มูลนายฝ่ายทหาร แม้นกองทัพหลับใหลเห็นได้การ เปิดทวารออกไปมัดให้รัดรึง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเรือแตกแยกย้ายในสายสมุทร <bot>:พระราชบุตรแบกว่ายแหวกสายสินธุ์ แล้วกุมารผลาญโจรใจทมิฬ ไปบุรินทร์รมจักรนัครา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกองหน้าวายุพัฒน์แล่นตัดคลื่น <bot>:สิบห้าคืนข้ามมหาชลาไหล เข้าปากอ่าวชาวตระเวนเห็นแต่ไกล จำเรือได้ว่าผู้ถือหนังสือมา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปกำจัดศัตรูที่ดูหมิ่น <bot>:ให้สูญสิ้นสัตว์บาปที่หยาบหยาม แต่ยังเยาว์เล่าก็ทราบเคยปราบปราม มันลวนลามแล้วก็ไม่ไว้ชีวี ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเจ้าคุณอย่าหุนหัน <bot>:จะผ่อนผันตามตรงอย่าโฉงเฉง มิใช่จะขัดขืนอย่าครื้นเครง จะไปเองดอกเจ้าคุณอย่าวุ่นวาย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แหงนดูเดือนเหมือนวงนลาฏนุช <bot>:บริสุทธิ์แสงเดือนเหมือนสมร น้ำค้างพรมลมพระพายกระจายจร เหมือนสมรปรุงปนสุคนธา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสำเร็จเสร็จเสวยเหมือนเคยรัก <bot>:ต่างแย้มพักตร์พจนาอัชฌาสัย แล้วพี่น้องสองสุดาทูลลาไป พระหัสไชยสร้อยเศร้าเปล่าอุรา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางว่าเบื่อเหลือรำคาญด้วยผ่านเกล้า <bot>:ขืนยั่วเย้ายามวิตกเพียงอกหัก พระกอดเกยเชยชิดจุมพิตพักตร์ เสียงขิกขักซักไซ้จนไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 81 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แมลงวันท่วยเด็กน้อย <bot>:นารี พลูกัดชลคุณฑี ลูกไม้ น้ำไหลแลฤๅษี สิทธิเดช เจ็ดสิ่งนี้อย่าได้ เกลียดอ้างเป็นเดน ฯ | โคลงโลกนิติ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะโปรดเกล้าอย่างไรจะได้จัด <bot>:ขอทราบอรรถในพระปิ่นบดินทร์สูร พอจบสารมังคลาให้มาทูล พระเพิ่มพูนโสมนัสดำรัสพลัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเลยตรงลงไปวัดก็ขัดข้อง <bot>:ไม่มีของขบฉันจังหันหุง ไปพึ่งบุญคุณพระยารักษากรุง ท่านบำรุงรักพระไม่ละเมิน | นิราศเจ้าฟ้า | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปรางดังปรางทองดูผ่องพ่วง <bot>:เปล่งดังดวงจันทร์เพ็งเปล่งเวหา เป็นน้ำนวลชวนชื่นรื่นวิญญาณ์ สุดนาสาเสียวทรวงให้ง่วงงง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกแท่นรัตน์ชัชวาลอย่างฝรั่ง <bot>:พร้อมสะพรั่งไพร่นายทั้งซ้ายขวา พอบาทหลวงลุกเดินดำเนินมา พระมังคลาเชิญให้นั่งบัลลังก์ทอง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:เชิงฉลาดแล้วประมูลทูลฉลอง ทำป่วยไข้ให้รู้ดูทำนอง จะตรึกตรองที่ในการสถานใด ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่ห้อยหน้าผ้าทิพย์สุวรรณปัก <bot>:ลายสลักโปร่งปรุฉลุเฉลา สังวาลเพชรเม็ดรายดูพรายเพรา ล้วนแก้วเก้าหลายหลากดูมากมี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นผัวตายวายวอดชีวิตแล้ว <bot>:จะคลาดแคล้วบงกชบทศรี จงโปรดเกล้าเอาไว้ใต้ธุลี อย่าฆ่าตีชีวันให้บรรลัย | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นรุ่งรางนางตื่นค่อยฝืนทุกข์ <bot>:แล้วปลอบปลุกลูกยาอัชฌาสัย ให้แต่งองค์สรงเสวยสบายใจ แล้วออกไปนั่งที่เก้าอี้ทอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อัพิวาทราตน๐หนั้ง <bot>:ตั้งใจ หวิดหวิดชิดเฉียดไฟ ฟอดผึ้ง เทียรดับกลับจุดไฟ ส่องขเม่นเหนแฮ สธุสพระปรอดขรึ้ง จอกแก้วแพรววาว | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายปลัดหัสเกนก็ตรวจทัพ <bot>:ออกคั่งคับพร้อมบรรดากะลาสี ทั้งสองท้าวเจ้าชวาเสนาบดี มาอยู่ที่พร้อมกันดั่งสัญญา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสี่นายกราบถวายบังคมเสร็จ <bot>:ทำลอดเล็ดเดินแอบแฝงทุกแห่งหน ค่อยเลียบฝั่งชลาริมสาชล มิให้คนสงสัยรีบไคลคลา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนบนอบหมอบกรานประสานหัตถ์ <bot>:ทูลกษัตริย์สามองค์ที่สงสัย แต่ป่วยมาห้าวันแทบบรรลัย นึกจะไม่เห็นองค์พระทรงธรรม์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระจอมภูวดลกัมพลรัตน์ <bot>:ได้ทราบอรรถชื่นชมสมถวิล สั่งให้พวกเสนาในธานินทร์ ไปทุกถิ่นนคเรศเขตนคร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ปรึกษาหารือทำสื่อรู้ <bot>:มามีชู้เจ้าเห็นเป็นไฉน เขาเผ่าพงศ์วงศ์วานประการใด ดูกรรมกรรมทำได้ช่างไม่อาย | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าแม้น้องของพ่อม้วยลงด้วยรัก <bot>:แม่นี้จักไปช่วยรับที่ปรับไหม แล้วเสสรวลจวนเวลาจะคลาไคล นางกลับไปสู่พลับพลาพระสามี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงขึ้นนั่งรถมีสารถี <bot>:ให้คลายคลี่พวกทหารชาญกำแหง ท้าวโกสัยขับม้าดูร่าแรง ใส่เสื้อแดงคล้ายกับท้าวเจ้าลงกา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเข้าใกล้ไล่คว้าชายผ้าห่ม <bot>:ขอเชยชมโฉมเฉลาอย่าเศร้าหมอง นางหวีดวิ่งทิ้งผ้าสไบทอง กรประคองกอดองค์พะวงพะเวียน | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ตอบขอบจิตอย่าคิดพรั่น <bot>:จะผ่อนผันปราบปรามตามวิสัย แม้นรบรับสับสนพลไกร สงสารไพร่ใหญ่น้อยจะพลอยตาย | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยขับรถอุส่าห์สาพิภักดิ์ <bot>:ถึงศึกสักหมื่นพันไม่หวั่นไหว ออกจากค่ายหมายจะปะพระอภัย พระหัสไชยขับม้าอยู่หน้ารถ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานราราช <bot>:ฟังพระบาทหลวงคิดดั่งพิษศร มาเสียบทรวงอาตมาให้อาวรณ์ ทั้งแสนร้อนในอุราให้อาดูร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เรียนสรรพสบศาสตร์สิ้น <bot>:เพลงศิลป์ ประสิทธิ์เสร็จทั้งแดนดิน ย่อมได้ ตามปัญญายิ่งโดยจินต์ คดีโลก สอนอัชฌาสัยไซร้ ห่อนได้มีครู ฯ | โคลงโลกนิติ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขี่ขยับขับขึ้นบนเกาะแก้ว <bot>:ยิ่งคล่องแคล่วควบกระโดดโขดไศล เที่ยวเลียบรอบขอบเกาะเหมือนเหาะไป ประเดี๋ยวใจถึงศาลาพระอาจารย์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างยุพยงเห็นองค์หน่อกษัตริย์ <bot>:หวนประหวัดจะใคร่ชิดพิสมัย กำลังรุ่นฉุนเฉียวเสียวฤทัย แต่จนใจไม่รู้จักจะทักทาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพหลพลไกรกลับไปถิ่น <bot>:มิได้สิ้นทุกข์ตรอมจนผอมเหลือง คิดจะเอาถิ่นฐานทั้งบ้านเมือง ให้ลือเลื่องชื่อไว้ในแผ่นดิน ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เกิดมาเป็นนารีไม่มีค่า <bot>:จะเกิดมาทำไมให้หมองหมาง เหมือนกรวดทรายปรายเล่นไม่เว้นวาง จะเอาอย่างนางโมราฤๅว่าไร | สุภาษิตสอนหญิง | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นกลับเป็นเช่นสั่งจะยังชั่ว <bot>:น้องนี่กลัวจะไม่เป็นเบญจขันธ์ นางครวญครํ่ารํ่าว่าแล้วจาบัลย์ ต่างรำพันถึงพี่น้องทั้งสองรา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หัวร่อร่าว่าไปอย่าได้ช้า <bot>:ยกออกมาแล้วอย่าชิงกันวิ่งตื๋อ ไปบอกกับพวกลังกาเร่งหารือ มารับมือกูไม่กลัวเจ้าตัวดี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่ากับพระยาปตาหวี <bot>:กลับมาที่อยู่ก่อนลงนอนเขลง แล้วปรึกษาพยายามกันตามเพลง ของที่เองจัดมาบรรดามี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวรายาปราโมทย์ในหลานขวัญ <bot>:จัดกำนัลให้นัดดาอัชฌาสัย ทั้งพี่เลี้ยงนางนมสนมใน ประทานให้พระธิดากุมารี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะมีผัวชั่วไปจึงได้ยาก <bot>:แสนลำบากบอนนักอย่ามักหลง บ้างเล่นเบี้ยเสียถั่วมัวทะนง หน่อยก็ลงจำนำเขาร่ำไป | สุภาษิตสอนหญิง | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงฟังสังรเสริญท้าวโกสัย <bot>:กูขอบใจที่มึงรักสมัครสมาน กับลูกเขยผูกพันในสันดาน คงเป็นการจริงแล้วหวาอย่าปรารมภ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองเอาไปให้พระมังคลาราช <bot>:กับตาบาทหลวงไปรีบผายผัน พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จจรจรัล มาพร้อมกันทั้งพระวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระเรียนร้องก้องดงพลางส่งเสียง <bot>:มยูรเรียงขันก้องห้องเวหา เสียงดุเหว่าเร้าเร่งพระสุริยา สกุณาร้องเรียกกันเพรียกรัง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพระองค์ทรงนั่งอยู่เงื้อมเขา <bot>:จึงเคียงเข้าข้างแท่นที่แผ่นผา น้อมคำนับกลับคิดถึงบิดา ชลนาไหลหลั่งลงพรั่งพราย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนยักษีผีเสื้อมันเหลือร้าย <bot>:ถึงไม่ตายกลางทางก็คางเหลือง มรคาสารพัดจะขัดเคือง อยู่ข้างเบื้องบูรพาจงคลาไคล | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เผยพระแกลแลเหลียวให้เปลี่ยวจิต <bot>:ดูทั่วทิศล้วนทะเลกับเวหา หวนรำลึกตรึกตรองถึงน้องยา พระบิดามารดรจะร้อนทรวง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะอยู่จริงทิ้งเพศประเทศถิ่น <bot>:ไม่ถือศิลเสียแล้วหรือมาถือไสย ขอทราบความตามประสงค์จำนงใน จะบอกไปรมจักรนัครา ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสวมสอดกอดประทับแล้วรับขวัญ <bot>:ถามเท่านั้นน้องรักโกรธนักหนา กลัวจะมิแม้นเหมือนเพื่อนชีวา อุตส่าห์มาไต่ถามดูตามแคลง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถวายสารการณรงค์ทุกองค์เสร็จ <bot>:เชิญเสด็จช่วยศึกเหมือนนึกหวัง ป่างพระศรีสุวรรณวงศ์ดำรงวัง เสร็จออกนั่งพระโรงรัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้ากับเหล่าสาวสรรค์ชวนกันสู้ <bot>:ปล้ำกันอยู่ผลักไสมันไม่หนี พระโกรธาคว้าไม้มาไล่ตี แล้วเข้าที่มิได้ออกข้างนอกเลย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ผูกม้ากล้าหาญชำนาญรบ <bot>:มาเตรียมครบให้พระยาปตาหวี พอเจ็ดทุ่มฤกษ์พาเวลาดี แล้วให้ตีกลองโห่เป็นโกลา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งปรึกษากับท่านครูผู้ประสิทธิ์ <bot>:เราจะคิดฉันใดไฉนหนา จึ่งจะได้ยุพยงองค์ธิดา ขอปัญญาท่านช่วยตรองทำนองใน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้หาสองธิดารำภาสะหรี <bot>:มานั่งที่พระแกลแล้วแก้ฝัน ตั้งแต่ต้นจนสิ้นสุบินนั้น เจ้าช่วยกันทำนายร้ายหรือดี ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนดึกดื่นขืนมานั่งอยู่อย่างนี้ <bot>:เหมือนไม่มีม่านมุ้งยุงจะกัด พลางเข้าใกล้ไล่ยึดนางฮึดฮัด แกล้งเคืองขัดขึงขู่ดูทำนอง | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเพลิงไหม้ไล่ฆ่าประชาราษฎร์ <bot>:ตายวินาศนับหมื่นถูกปืนผา เข้าล้อมวังพังทวารพาลพูดจา ว่าธิดาลักเพชรแก้วเก็จไว้ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ฤกษ์ดีสี่ทุ่มจึงจะยก <bot>:กระบวนบกโดยระบอบคอยสอบสวน แกบังคับยับยั้งตั้งกระบวน เลือกแต่ล้วนโยธีมีฝีมือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างตัวสั่นงันงกสะทกสะท้าน <bot>:อลหม่านทั้งประเทศทุกเขตแขวง มีตู้หีบรีบหามไปตามแรง หิ้วหม้อแกงหม้อข้าวแบกเตาไฟ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ดูกันห่างห่างสิอย่างนี้ <bot>:พระบุตรีตรอมจิตพิสมัย แม้นได้เรียงเคียงข้างจะอย่างไร รำคาญใจจะใคร่ปลอบให้ชอบที | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลกับพุ่มพวงนางดวงแข <bot>:นี่แน่แม่จะได้คู่สู่สมาน ร่วมภิรมย์สมองค์สมวงศ์วาน จึงบันดาลให้แม่ฝันอย่ารัญจวน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึงให้จัดแจงแต่งข้าวของ <bot>:ทั้งเงินทองพลอยเพชรไว้เจ็ดสี ทั้งกระบี่ลงยาราชาวดี หมวกตุ้มปี่อย่างฝรั่งข้างลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนายทัพรับสั่งแล้วตั้งโห่ <bot>:เฮโลโล้กำปั่นเสียงหวั่นไหว ต่างรีบเข้าอ่าวเมืองแน่นเนื่องไป ไม่มีใครรบสู้ทั้งบูรี | พระอภัยมณี | 62 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.