text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนาใหญ่สั่งเวรเกณฑ์กำปั่น <bot>:เร่งให้ทันเร็วรัดอย่าขัดขวาง สักสิบลำทำใบสายระยาง จัดขุนนางอาสาจามตามบาญชี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไก่กระชั้นขันเอกวิเวกแว่ว <bot>:เสียงเจื้อยแจ้วกลางป่าพนาสัณฑ์ ฝูงวิหคนกกาถลาบิน ออกจากถิ่นรังเร่พเนจร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกจึ่งว่าอย่าทุกข์ไปเลยพ่อ <bot>:กลับมาขอคงได้ชมสมสมร เป็นคราวเคราะห์ดีหนาอย่าอาวรณ์ กลับนครรีบมาอย่าช้าที | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ยังมีศรีศุภลักษณ์ยักษ์ <bot>:มาช่วยชักเชิญเสด็จระเห็จหา มิออกอรรถมธุรสพจนา จะอาสาก็ไม่สมอารมณ์เอย ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาว่าเจ้าคุณการุญรัก <bot>:จะหาญหักเอาแต่ได้ขอไต่ถาม ด้วยพ่อเขาเอามาใช้ในสงคราม จะมีความน้อยใจไม่ได้การ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเพ็ดทูลหนุนหนำที่คำข้อ <bot>:ช่วยแต้มต่อจะเป็นการสถานไหน จะจู่ลู่ยังไม่รู้น้ำพระทัย เพราะยังไม่เดียงสาคิดปรารมภ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ควรแล้วหรือดื้อดึงไม่พึ่งพี่ <bot>:ไม่พอที่จะรังเกียจคิดเดียดฉันท์ พลางแนบชิดธิดาวิลาวัณย์ อย่าจาบัลย์บิดเบือนทำเชือนแช | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแลดูหน้าฝรั่งกับทั้งแขก <bot>:ล้วนรุ่นแรกราวโอรสหมดทั้งสอง มาชิงชู้สู้ศึกนึกคะนอง จนตัวต้องติดโซ่เพราะโลกีย์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาว่ากันผัวเมียกับแม่ลูก <bot>:ยื่นจมูกเข้ามาบ้างช่วยสั่งสอน แม้นคบคู่กูไว้มิให้นอน จะรานรอญรบเร้าเฝ้าตอแย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าให้พวกจัตุรงค์มันสงสัย <bot>:เองจงไปฟังเรื่องมันเคืองเข็ญ ระวังตัวผันผ่อนที่ร้อนเย็น ดูให้เห็นแยบยลกลอุบาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบิดามารดรสมรม้วย <bot>:พี่จะช่วยปกป้องให้ผ่องใส อยู่พึ่งบุญบารมีพระชีไพร เราจะได้เห็นกันทุกวันคืน ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังปลอบนอบน้อมสู้ออมอด <bot>:เชิญท้าวทศวงศ์เหล่าเผ่าพงศา เข้าสู่วังตั้งประทับอยู่พลับพลา เกณฑ์โยธาซ่อมแปลงกำแพงวัง ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ยน๐โศกยามเศร้ายิ่ง <bot>:ทรวงเยน คิดสุดขัดแสนเขน โศกไข้ หวนหนาวหากนึกเหน หน้าแห่งน้องแฮ ดวงจิตเด็จจากได้ จึ่งดิ้นจำโดย | นิราศสุพรรณ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถอนสะอื้นฝืนชวนพระน้องนาฏ <bot>:จากปราสาทนำนางไปข้างหน้า พวกขอเฝ้าเหล่าอำมาตย์มาตยา มาพร้อมหน้ากราบก้มบังคมคัล ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะร่างเรื่องสารสมานสมัคร <bot>:ที่ความรักทูลเสนอให้เธอเห็น แล้วนางคิดตอบคำพอย่ำเย็น เขียนด้วยเส้นดินสอดำคำสารา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่มีอายหมายมั่นชวนกันรบ <bot>:แล้วตลบรีบเอาเป็นเจ้าของ มาพูดจาว่าจะให้ไปปรองดอง มันไม่ต้องเยี่ยงอย่างทางบุราณ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสตอบชอบแล้วขอเชิญท่าน <bot>:ไปด้วยกันที่ปรางค์มาศปราสาทขวา เอาราเมศหน่อกษัตริย์พระนัดดา ไปดูแก้วกัลยาในปรางค์ทอง ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เท้ามีสี่เท้ายังก้าวพลาด <bot>:จะเสียชาติเสียยศได้อดสู คำโบราณท่านว่าไว้เป็นครู เจ้าจงอยู่สอนสั่งระวังระไว ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแลเล็งเพ่งพิศข้างทิศใต้ <bot>:ล้วนคลื่นใหญ่ในทะเลกับเวหา สายสมุทรสุดหมายสุดสายตา เห็นแต่ปลาลอยสล้างอยู่กลางชล | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยใช้ใบแล่น <bot>:เรือแห่แหนซ้ายขวาทั้งหน้าหลัง ทั้งทัพพระอนุชาดาประดัง ลำที่นั่งสินสมุทรอยู่สุดท้าย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมาราอาดูรพูนเทวษ <bot>:ชลเนตรแดงเดือดดังเลือดไหล สะอื้นร่ำพร่ำว่าประสาใจ ไหนจะได้พบปะพระบิดร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองเดือนครึ่งก็พอถึงกำพลเพชร <bot>:พร้อมกันเสร็จคั่งคับสลับสลอน ทั้งไพร่นายฝ่ายพหลพลนิกร จอดสลอนแลลิ่วเป็นทิวไป ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่นิ่งไว้ในจิตเพราะคิดเชื่อ <bot>:ลาไปเรือรีบไปเหมือนใจหวัง จัดเรือรบพันร้อยลอยประดัง จะคอยฟังเสียงปืนยืนประดา ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ฟังคดีเห็นควรทำสรวลเส จะใคร่ปะพระฝรั่งอย่างคะเน ฟังลิ้นเล่ห์ดูปัญญาวิชาชาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลานราราช <bot>:ได้โอกาสเพื่อจะแจ้งแสดงสาร ค่อยเป่ามนต์ดลคาถาไม่ช้านาน ที่อาจารย์สอนสั่งให้ตั้งใจ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:นางกราบบาททูลองค์พระทรงโฉม แม้นดาวเคลื่อนเดือนดับพยับโพยม พระทรงโฉมมิได้กลับไปนับวัน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงช่องกว้างหว่างเขาเหล่าละเมาะ <bot>:แลเห็นเกาะหนึ่งไกลใหญ่ทะมื่น รุกขาเขาเขียวชอุ่มเป็นพุ่มยืน ที่ภูมิพื้นแผ่นผาโอฬารึก | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสพลางทางว่าอย่าปรารภ <bot>:จะสมทบทัพทุกแควไว้แก้ไข แต่บรรดาเมืองขึ้นอย่าตื่นไป ไม่เป็นไรดอกนะเจ้าเยาวมาลย์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลีกรรมทำศาลาอ่านพระเวท <bot>:ตามไสยเพทเสาศาลเพดานขึง แล้วครูเฒ่าห้ามไพร่อย่าให้อึง กว่าจะถึงฤกษ์พาเวลาดี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงเตรียมรถผูกม้าที่กล้าศึก <bot>:เวลาดึกจึงจะไปดั่งใจถวิล กรูกันเข้าโอบอ้อมล้อมบุรินทร์ ทั้งลูกดินปืนตับสำหรับมือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยกำชับลับหลังสั่งพระน้อง <bot>:อย่าให้ย่องหนีออกไปนอกฝา จะซื่อสัตย์ปฏิญาณเหมือนมารดา อยู่ลังกากับพระชนนี | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากวังสังข์แตรเป่าแห่โหม <bot>:กองประโคมโครมครึกเสียงกึกก้อง เข้าโรงราชพิธีทั้งพี่น้อง ขึ้นนั่งกองแก้วสุวรรณเป็นหลั่นมา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสกับเสนาบดีศรี ยังไปสิ้นสงครามจะตามตี ให้ไพรีย่อยยับอัปรา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เพราะตัณหาสาธารณ์พานให้หลง <bot>:มักเวียนวงด้วยกิเลสเกิดเหตุผล เพราะราคาพาให้ชั่วต้องมัวมน ตัดมรรคผลทางประโยชน์โพธิญาณ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผูกพยนต์พลรบสมทบทัพ <bot>:เข้ารบรับเล่นกันให้หวั่นไหว แม้นได้ทีตีรุดเร่งจุดไฟ เอาให้ได้ด้วยกำลังอย่าฟังมัน | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยเราน้อยถอยทั้งกำลังทหาร <bot>:จะทำการไม่ถนัดเห็นขัดสน ทั้งประชวรควรระงับให้กลับพล ไปสิงหลเกาะลังการักษาองค์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจสบายค่อยคลายคลั่ง <bot>:ว่าเพราะทั้งพี่น้องทั้งสองศรี นางทูลลาว่าจะไปอวดอัยกี อัญชลีแล้วก็พากันคลาไคล ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลลามาสั่งไพร่ทั้งหลาย <bot>:ให้แปลงกายเหมือนเหล่าชาวกรุงศรี ใครถามไถ่ให้ว่าชาวธานี พวกโยธีไปทัพแตกกลับมา | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาพร้อมพรั่งทั้งพระองค์แลพงศา <bot>:ต่างวันทาพร้อมพรั่งนั่งสลอน ฝ่ายพระมิ่งมงกุฎสุดสาคร ชุลีกรสองท้าวเจ้าบุรินทร์ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งลูกเต้าเล่าก็ยังอยู่ทั้งท้อง <bot>:จะไปต้องน้อยหน้าชาติทาสี มิขออยู่สู้ตายวายชีวี พระชนนีโปรดด้วยช่วยสักครั้ง ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปหากินไกลกันถึงพันโยชน์ <bot>:พอแว่วโสดเผ่นร้องกึกก้องเสียง จึงมาบนสมุทรไทใกล้สำเนียง มันจำเสียงได้แน่ไม่แชเชือน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังถ้อยคำที่ร่ำสั่ง <bot>:ถวิลหวังวรนุชสุดสงสาร แม้นไม่ได้มัจฉายุพาพาล จะวายปราณเสียในคลื่นไม่คืนเป็น | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นจะนิ่งเสียเล่าใช่เต่าตุ่น <bot>:เขามีคุณควรจะให้ธิดาสนอง ไว้เป็นสัมพันธมิตรข้าคิดตรอง จึ่งจะต้องตามอย่างทางบุราณ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ขัดข้องล่องลมถึงรมจักร <bot>:ขึ้นตึกพักแขกเมืองแจ้งเรื่องสาร ทั้งเพชรนิลจินดาบรรณาการ พนักงานพาเข้าเฝ้าพระองค์ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสุริยงลงลับพยับฟ้า <bot>:พระจันทราส่องสว่างทางสวรรค์ ดารารายพรายแพร่งรับแสงจันทร์ พระพายผันพัดมาในสาคร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งฝูงสัตว์ในมหาชลาสินธุ์ <bot>:ไม่รู้สิ้นเอาชาติปฏิสนธิ์ จะพรรณนาในฉแวกระแสชล เอาปฏิสนธิ์หลายอย่างต่างต่างกัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำทำถามทรามสงวน <bot>:จะประชวรดอกกระมังยังสงสัย ประภาษพลางทางเยื้องชำเลืองไป พระเข้าในม่านสุวรรณที่กั้นกาง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางยุพาว่าเมื่ออยู่กับครูเฒ่า <bot>:ได้เรียนเล่าโฉลกตั้งพระสั่งสอน ทายนิมิตมีตำราพยากรณ์ ตามอักษรซึ่งสุบินจินตนา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรักใครเขาก็ไม่เมตตาตอบ <bot>:สมประกอบได้แต่สอดกอดเขนย เอ็นดูเขาเฝ้านึกนิยมเชย โอ้ใจเอ๋ยจะเปนกรรมนั้นร่ำไป | นิราศเมืองแกลง | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะแลเหลียวเปลี่ยวใจนัยนา <bot>:จนเวลาดึกสงัดกำดัดนอน ทั้งธารน้ำลำเนาเขาอังกาศ ศิลาลาดแลเลื่อมเงื้อมสิงขร | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนลุล่วงห้วงมหามหรรณพ <bot>:ได้คำรพทางธรรมกรรมฐาน กว่าจะถึงมรรคผลจนนิพพาน ให้สำราญพร้อมมูลประยูรวงศ์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายยุพาผกาเวลารุ่ง <bot>:เสียงรบพุ่งย่องตอดลอดถลัน ให้ยันตังทั้งวิรุญกับกุนตัน ออกช่วยกันโอบอ้อมเข้าล้อมรบ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นทรงยศลดองค์ลงอภิวาท <bot>:สายสวาทนึกพรั่นประหวั่นไหว พระรับขวัญขวัญตาสุมาลัย พอรื้อไข้ขึ้นก็เหมือนดังเดือนเต็ม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโฉมยงองค์ละเวงดูเปล่งปลั่ง <bot>:ขยั้นยั้งยืนชะเง้อไม่เก้อเขิน ช่างขาวผ่องสองแก้มแจ่มเจริญ ให้เพลิดเพลินพลางยิ้มทำพริ้มเพรา | พระอภัยมณี | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อยามอยู่คู่เคียงเคยเลี้ยงน้อง <bot>:ไม่จากห้องห่างเหเสน่หา มาสิ้นบุญสูญลับอัปรา ต้องน้อยหน้าสารพัดจะขัดเคือง | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนบนอบตอบสนองไม่ข้องขัด <bot>:ตามแต่อัธยาศัยพระทัยถวิล ไปก็ไปจะได้รู้จักบุรินทร์ ประเทศถิ่นปตาหวีน้องดีใจ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสองเฒ่าทรพลก็บ่นพร่ำ <bot>:เราจะทำกระไรดีกระนี้หนา เขาหนุ่มหนุ่มเราผู้คุมคนชรา คงหนีหน้าแล้วจะไล่ที่ไหนทัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างผลักไพล่ไล่ทุบกันตุบตับ <bot>:เปรียบเหมือนหลับหลงเพ้อละเมอฝัน พระอภัยไสยาสน์อาสน์สุวรรณ เสียงสนั่นแซ่ซ้องมามองเมียง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บำเพ็ญเพียรเรียนธรรมกรรมฐาน <bot>:หวังนิพพานเหมือนหนึ่งจิตคิดถวิล ค่อยอยู่เถิดแก้วตาอย่าราคิน จงถือศีลไว้ให้มั่นกันอบาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอไทท้าวเจ้าพิภพจบจังหวัด <bot>:ออกแท่นรัตน์สมจิตคิดถวิล ตรงเข้าไปถึงท้าวเจ้าแผ่นดิน ท่านท้าวสินชัยมารับประคับประคอง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดว่ายังตั้งสงครามปราบปรามยักษ์ <bot>:มิรู้รักรัดมั่นกระสันสาย ให้เศร้าสร้อยคอยหาระอาอาย นึกเสียดายนํ้าตาหนักหนานัก | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อาจารย์หนึ่งชำนาญในการยุทธ์ <bot>:ถึงอาวุธซัดมาดั่งห่าฝน รำกระบองป้องกันกายสกนธ์ รักษาตนมิให้ต้องคมศัสตรา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกวิหลั่นหันเหียนเจียนจะคว่ำ <bot>:แล้วยิงซ้ำก้องกึกเสียงฮึกโหม ถูกเพลาใบไหม้เสาราวกับโคม เสียงครึกโครมสูบน้ำร่ำขึ้นไป | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำจวนจิตพิศดูเป็นครู่พัก <bot>:แล้วกลับหักหวนห้ามความสงสัย ถึงอ่อนแก่แต่เป็นที่พี่สะใภ้ เราเป็นน้องต้องไหว้เป็นไรมี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเช้าตรู่สุริยาภาณุมาศ <bot>:พระยุรยาตรอ่าองค์สรงสนาน พวกอนงค์คลานเนื่องตั้งเครื่องอาน แสนสำราญแล่นมาในวาริน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าฮ้าเฮ้ยพวกฝรั่งอย่านั่งนิ่ง <bot>:ลุกขึ้นชิงชัยรับเป็นทัพขัน เองก็มีไฟกรดหมดด้วยกัน แต่กูนั้นมีแต่หินก้อนศิลา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านครูผู้เป็นพราหมณ์นามสุทัต <bot>:แกรู้ชัดทูลแจ้งแถลงไข เหมือนพระองค์ทรงสุบินว่าเกิดไฟ จะต้องไปทูลพระองค์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้มียศหมดทั้งสี่เสนีนาถ <bot>:ไม่อาฆาตขึ้งเคียดไม่เดียดฉันท์ ท่านมิได้ทำเองข่มเหงกัน เขาจัดสรรใช้มาให้ราวี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาเสื้อปิดมิดแผลร้องแก้หน้า <bot>:กูจะผ่าอกเสียอีเมียหลวง แล้วเร่งทัพขับไล่ไพร่ทั้งปวง ลุยทะลวงไล่ล้างให้วางวาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปรึกษาการทัพที่รับรบ <bot>:ให้สมทบทั้งพหลพลขันธ์ แต่พวกแขกล่ามาถึงห้าพัน ก็เพราะท่านถ่ายเทด้วยเล่ห์กล | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วร้องว่าฮ้าเฮ้ยจวนจะพลบ <bot>:เราเลิกรบโรมรันกันทั้งสอง พรุ่งนี้เช้าจึ่งค่อยกลับมารับรอง ทัพทั้งสองเลิกไปมิได้นาน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลผลึกฮึกหาญผลาญฝรั่ง <bot>:ตายเหมือนดังดินกลิ้งริมสิงขร อิเรนแรงแกว่งขวานเข้าราญรอน จนเหนื่อยอ่อนไม่ระอาอุตส่าห์ทน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระบวนหน้าตามเสด็จมาเตรียมพร้อม <bot>:ป่างพระจอมนครินทร์ปิ่นมหา เสด็จทรงรถที่นั่งอลังการ์ ตำรวจหน้านำริ้วเป็นทิวไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองท้าวสาวสนมรมจักร <bot>:จับมากักขังไว้ไล่ข่มเหง ทำโอหังตั้งตัวไม่กลัวเกรง โทษของเองสู้พ่อพวกทรชน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรหยุดกลัวถอยตัวหนี <bot>:ว่าไหนนี่ถูกต้องน้องที่ไหน พาโลเล่นเห็นว่ารักแล้วหนักไป หรือใครได้รู้เห็นเป็นพยาน | พระอภัยมณี | 55 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:อำเห็นหน้าน้องเท่า <bot>:เห็นหัน ปองเหล่าอารมสรร พ่างแห้ง พระพุทธเปลี่ยวดูฉัน เดียวพี่ นี้แม่ ไกลกลิ่นรสเข้าแล้ง เยียแล้งอกเรียม | โคลงนิราศหริภุญชัย | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายตัวกล้ามาเห็นจะเผ่นจับ <bot>:คงติดกับรายทางอยู่กลางหน เขาเผาเราเราเผาบ้างจงสั่งพล เร่งให้ขนฟืนตองมากองไว้ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับธิดาพากันตามทรามสวาท <bot>:มาทันราชรถนางกลางวิถี ซึ่งพวกทัพกลับกล้าเข้ามาตี หมายว่าพี่ล้มตายวายชีวา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่เวียงวังลังกาอาณาเขต <bot>:ก็เกิดเหตุรบกันสนั่นไหว อันตัวเราเล่าเป็นพระสละใจ จึ่งเที่ยวไปพยายามตามสบาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงจากรถเล็ดลอดพลางถอดเสื้อ <bot>:วิ่งจนเหงื่อแตกด้นปนทหาร แล้วถอดหมวกทิ้งพลันมิทันนาน พวกทหารเก็บได้ไล่กระพือ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระศรีสุวรรณวงศ์พงศ์กษัตริย์ <bot>:โองการตรัสปรีดิ์เปรมเกษมสันต์ มิเสียทีที่เป็นปราชญ์ฉลาดครัน คิดป้องกันนคราให้ถาวร | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่ทัพยังตั้งล้อมอยู่พร้อมพรัก <bot>:สุดจะรักทูลกระหม่อมยอมถวาย พระไม่ไปไหนเลยพระน้องชาย จะเคลื่อนคลายกองทัพถอยกลับไป | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงปากอ่าวเมืองผลึกก็ครึกครื้น <bot>:ให้ยิงปืนเป็นสัญญาโกลาลั่น ทอดสมอรอเรียงอยู่เคียงกัน คอยสำคัญฟังข่าวชาวบุรี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับว่าวุ่นวายไม่ขายให้ <bot>:ก็จึงได้ตีด่านชานกระสินธุ์ เพราะขัดสนเดิมทีไม่มีกิน เสบียงสิ้นแล้วชีวิตจะปลิดปลง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันต่อตีมีแพ้แลชนะ <bot>:มิใช่จะเลิกล่าโยธาหาญ วิสัยศึกตรึกตราต้องช้านาน ต้องคิดการแรมปีจึงมีชัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงห้าครั้งตั้งแต่แพ้ชนะ <bot>:จึงแตกละเมืองใหม่เข้าไพรสัณฑ์ สกัดตีหนีได้จับไม่ทัน ไปตั้งมั่นโยธาอยู่ป่าตาล | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รำลึกถึงจึงอุส่าห์มาหาอีก <bot>:จะเลี่ยงหลีกหลบลี้หนีไปไหน แล้วแกล้งแย่งภูษาผ้าสไบ นางจนใจไปไม่รอดนั่งกอดมือ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเป็นเจ้าท่านจะเอาไปนรก <bot>:คนสกปรกตีต้อนให้อ่อนหู มึงเป็นคนทุจริตเหมือนพิษงู ออกมาสู้หมอแล้วไม่แคล้วเลย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าพักให้ไพร่พลเข้าปนปะ <bot>:แพ้ชนะแต่ลำพังเราทั้งสอง แล้วขับม้าร่ารำเป็นทำนอง ส่วนว่ากองทัพโห่เป็นโกลา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งเดินไปใกล้ศพแล้วทรุดนั่ง <bot>:ข้างฟากฝั่งชายตลิ่งริมสิงขร เอามือจับต้องดูพระภูธร ยังอุ่นอ่อนเออเห็นไม่เป็นไร | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้ววางเข็มเล็มแล่นตามแผนที่ <bot>:ออกอ่าวนาควารีเร็วหนักหนา เข้าขอบคุ้งกรุงผลึกเลิกโยธา ไปลังกาสิงหลทั้งพลไกร ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วร้องเย้ยเหวยพญากาลเนตร <bot>:ทำเหมือนเปรตโย่งเย่งน่าเกรงขาม พระเป็นเจ้าอวตารชาญสงคราม ให้มาห้ามหัสเนตร[๓]ด้วยเมตตา | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่แรกเล่าเขาว่าผัวเป็นชั่วช้า <bot>:จะเอาหน้าไว้ที่ไหนน่าใจหาย มิขออยู่สู้สิ้นชีวาวาย พลางฟูมฟายชลนาแล้วพาที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยเดินไปหน้า <bot>:สองธิดาเคียงข้างไม่ห่างเหิน มเหสีลีลาศนาดดำเนิน กำนัลเชิญเครื่องตามล้วนงามคม | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องชอบหูอยู่แต่ปลอบไม่ชอบปล้ำ <bot>:ถ้าขืนทำเจ็บปวดแล้วชวดเสวย จงยั้งหยุดพูดจาประสาเคย อย่าคิดเลยว่าจะได้ด้วยไม้มือ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสามค่ายเห็นไฟผิดประหลาด <bot>:ในอากาศเล่าก็แดงเป็นแสงสี ไหม้พฤกษาป่าดงในพงพี พวกโยธีหาน้ำไว้สำรอง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วมารดาลากลับเป็นสรรพเสร็จ <bot>:นางเสด็จมาปราสาทราชฐาน ทั้งสองข้างต่างสำรวลชวนสำราญ เยาวมาลย์บิดเบือนทำเชือนแช | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบุตรีมิใช่ชั่วไม่กลัวม้วย <bot>:ไม่เห็นด้วยถ้อยคำจะทำไฉน พระภัสดาว่าไม่ฟังช่างเป็นไร ไปทูลให้ทราบถึงพระอัยกา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจัดแจงแต่งวิวาห์เชษฐาก่อน <bot>:ให้ถาวรพูนเพิ่มเฉลิมศรี จึงแต่งน้องต้องตามประเพณี จะเห็นดีด้วยกันหรือฉันใด | สิงหไกรภพ | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาการะเวกเอกอำมาตย์ <bot>:เชิงฉลาดคาดการประมาณหมาย สังเกตดูภูวไนยพระทัยสบาย จึงถวายบังคมทูลมูลความ | พระอภัยมณี | 63 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.